SPRAWOZDANIE w sprawie prac Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego AKP-UE w 2006 r.
29.5.2007 - (2007/2021(INI))
Komisja Rozwoju
Sprawozdawca: Thierry Cornillet
PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO
w sprawie prac Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego AKP-UE w 2006 r.
Parlament Europejski,
- uwzględniając Umowę o partnerstwie zawartą między członkami grupy państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku z jednej strony a Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi z drugiej strony, podpisaną w Kotonu w dniu 23 czerwca 2000 r. (Umowa z Kotonu)[1],
- uwzględniając Regulamin Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego AKP-UE (WZP), przyjęty dnia 3 kwietnia 2003 r.[2], zmieniony ostatnio w Bridgetown (Barbados) dnia 23 listopada 2006 r.,
- uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1905/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. ustanawiające instrument finansowania współpracy na rzecz rozwoju[3],
- uwzględniając rezolucje przyjęte przez WZP w 2006 r. w sprawie:
- energii w krajach AKP[4],
- roli regionalnej integracji we wspieraniu pokoju i bezpieczeństwa[5],
- rybołówstwa oraz jego aspektów społecznych i związanych z ochroną środowiska w krajach rozwijających się[6],
- ptasiej grypy[7],
- sytuacji w Sudanie[8],
- ręcznej broni strzeleckiej i broni lekkiej w kontekście trwałego rozwoju[9],
- turystyki i rozwoju[10],
- wody w krajach rozwijających się[11],
- stanu zaawansowania negocjacji w sprawie umów o partnerstwie gospodarczym[12],
– uwzględniając art. 45 Regulaminu,
– uwzględniając sprawozdanie Komisji Rozwoju (A6‑0208/2007),
A. uwzględniając debaty, które miały miejsce w Wiedniu i Bridgetown, na temat stanu zaawansowania negocjacji w sprawie umów o partnerstwie gospodarczym, z udziałem Petera Mandelsona, członka Komisji odpowiedzialnego za handel oraz Billie Miller, minister spraw zagranicznych i handlu zagranicznego Barbadosu,
B. uwzględniając przyjęcie przez Parlament i Radę rozporządzenia ustanawiającego instrument finansowania współpracy na rzecz rozwoju, które przewiduje programy tematyczne mające zastosowanie również do krajów AKP, a także program środków towarzyszących na rzecz krajów AKP, które są sygnatariuszami Protokołu w sprawie cukru,
C. uwzględniając zobowiązanie podjęte na sesji w Bridgetown przez komisarza odpowiedzialnego za rozwój i pomoc humanitarną do poddania krajowych i regionalnych dokumentów strategicznych dotyczących krajów AKP (okres 2008-2013) demokratycznej kontroli w parlamentach, wyrażając jednak ubolewanie, że zobowiązanie to nie zostało następnie wypełnione,
D. uwzględniając rosnące znaczenie kwestii migracji i handlu ludźmi jako problemów leżących w interesie obu stron w ramach umowy o partnerstwie,
E. uwzględniając misje informacyjno-studyjne Prezydium WZP w 2006 r.:
- w lutym w Mauretanii - przemiany polityczne i przygotowanie wyborów,
- w kwietniu w Suazi i na Mauritiusie - reforma rynku cukru,
- w maju w Kenii - konsekwencje humanitarne spowodowane przez suszę,
- w maju w Togo - sytuacja polityczna, w szczególności stosowanie art. 96 Umowy o partnerstwie,
- w październiku w Etiopii - sytuacja polityczna po wyborach,
- w listopadzie na Malcie i w Hiszpanii (na Teneryfie) - sytuacja imigrantów z krajów AKP,
- w listopadzie w Republice Demokratycznej Konga - misja obserwatorów wyborów,
F. uwzględniając przegląd Umowy z Kotonu, który uzyskał poparcie instytucji europejskich i który stanowi bazę dla poszerzonej i bardziej skutecznej współpracy pomiędzy UE a krajami AKP,
G. uwzględniając wyjątkowy rozgłos, jaki uzyskała misja informacyjno-studyjna na Malcie i w Hiszpanii w sprawie sytuacji imigrantów z krajów AKP, pierwszej, która zgromadziła parlamentarzystów z krajów pochodzenia imigrantów oraz z krajów europejskich,
H. uwzględniając utrzymujący się konflikt w Darfurze (Sudan) oraz poważne i powtarzające się naruszenia praw człowieka, które mają tam miejsce i przypominając wagę skutecznej pomocy humanitarnej,
I. mając na uwadze, że Republika Demokratyczna Konga, kraj pustoszony przez dziesięciolecia, zdołał podjąć starania w obiecującym kierunku, dzięki zaangażowaniu podmiotów kongijskich i wspólnoty międzynarodowej,
J. uwzględniając odmowę władz Erytrei dotyczącą przyjazdu misji informacyjnej Prezydium WZP do Erytrei,
K. uwzględniając odrzucenie w oddzielnym głosowaniu w poszczególnych izbach rezolucji przyjętej w trybie pilnym w sprawie sytuacji w Afryce Wschodniej,
L. uwzględniając prace Parlamentu Panafrykańskiego i sformalizowanie stosunków między Parlamentem Europejskim i Parlamentem Panafrykańskim,
M. uwzględniając decyzję Sekretariatu AKP dotyczącą zbadania swojej organizacji wewnętrznej,
N. uwzględniając ogromny wkład prezydencji austriackiej w UE oraz rządu Barbadosu w 11. i 12. sesję WZP,
O. uwzględniając coraz większy udział podmiotów niepaństwowych w sesjach WZP,
1. z zadowoleniem przyjmuje stworzenie w 2006 r. ram dla otwartego, demokratycznego i szerokiego dialogu na temat negocjacji umów o partnerstwie gospodarczym między UE a podregionami AKP; wyraża zadowolenie z powodu przyjęcia w Bridgetown rezolucji w trybie pilnym w sprawie stanu zaawansowania negocjacji dotyczących umów o partnerstwie gospodarczym oraz wyrażającej przy tym obawy co do szeregu aspektów negocjacji;
2. z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie podjęte na sesji w Bridgetown przez komisarza odpowiedzialnego za rozwój i pomoc humanitarną do poddania krajowych i regionalnych dokumentów strategicznych dotyczących krajów AKP (okres 2008-2013) demokratycznej kontroli w parlamentach, jednak wyraża ubolewanie, że żadne z tych ustaleń nie było możliwe;
3. wzywa Komisję do jak najszybszego skonkretyzowania tego zobowiązania na podstawie procedury stosowanej w ramach rozporządzenia ustanawiającego instrument finansowania współpracy na rzecz rozwoju;
4. wzywa parlamenty narodowe krajów AKP we współpracy z organizacjami społeczeństwa obywatelskiego do stanowczego wzywania swych rządów oraz Komisji do nieustannego angażowania ich do formułowania, wdrażania, monitorowania oraz oceny krajowych dokumentów strategicznych związanych ze współpracą pomiędzy UE a danym państwem (okres 2008-2013);
5. domaga się, aby parlamenty państw UE sprawowały ścisłą kontrolę parlamentarną nad władzą wykonawczą w zakresie programowania Europejskiego Funduszu Rozwoju;
6. z zadowoleniem przyjmuje postęp w nadaniu parlamentarnego charakteru WZP oraz w pogłębieniu zaangażowania jego członków i dyskusji na tematy EFR, kwestii handlowych AKP-UE oraz wdrożenia umowy o partnerstwie z Kotonu;
7. wyraża zadowolenie z powodu decyzji WZP o podjęciu kwestii migracji, kwestii leżących potencjalnie we wspólnym interesie, poprzez w szczególności:
- organizację seminarium podczas sesji w Wiedniu,
- wysłanie w 2006 r. misji informacyjno-studyjnej do krajów przyjmujących imigrantów, tj. na Maltę i do Hiszpanii, oraz decyzję wysłania podobnej misji do Senegalu w 2007 r.,
- decyzję o opracowaniu sprawozdania przez Komisję Spraw Socjalnych i Środowiska w sprawie migracji pracowników wykwalifikowanych i jej wpływu na rozwój krajowy,
- decyzję o opracowaniu przez wiceprzewodniczących odpowiedzialnych w Prezydium za prawa człowieka sprawozdania w sprawie kwestii związanych z migracją;
8. zachęca WZP do dalszej refleksji nad kwestiami migracji oraz wypracowania konkretnych zaleceń w tym zakresie i podjęcia dalszych starań w kierunku znalezienia rozwiązań na rzecz rozwoju krajów pochodzenia i walki z handlem ludźmi;
9. wyraża zadowolenie z powodu przyjęcia rezolucji w sprawie sytuacji w Sudanie podczas sesji w Wiedniu, która określa jasne stanowisko dotyczące odpowiedzialności za konflikt w regionie Darfuru; wzywa wspólnotę międzynarodową o pilne i bardziej aktywne podjęcie działań, w porozumieniu z Unią Afrykańską (UA), aby położyć kres konfliktowi, cierpieniu ludności cywilnej i katastrofie humanitarnej; wzywa wspólnotę międzynarodową do energicznego zaangażowania się w powołanie międzynarodowych sił usankcjonowanych mandatem Rady Bezpieczeństwa (a mianowicie rezolucją 1706 z 31 sierpnia 2006 r.) oraz do wywierania silniejszego nacisku na rząd w Sudanie celem bezwarunkowego zaakceptowania tych sił pokojowych ONZ;
10. ubolewa nad wykorzystaniem procedury oddzielnego głosowania w poszczególnych izbach, które doprowadziło do odrzucenia rezolucji w sprawie Afryki Wschodniej podczas sesji w Bridgetown, pomimo iż większość wszystkich członków Zgromadzenia opowiedziała się za wspomnianą rezolucją;
11. wzywa wszystkie strony do unikania stosowania procedury oddzielnego głosowania w poszczególnych izbach, aby sprzyjać poczuciu solidarności i spójności w ramach WZP;
12. usilnie wzywa władze erytrejskie do ułatwienia prowadzenia misji informacyjnej przewidzianej i potwierdzanej wielokrotnie przez Prezydium WZP;
13. zachęca WZP do kontynuowania i pogłębiania dialogu z Parlamentem Panafrykańskim, w szczególności w zakresie kwestii pokoju i bezpieczeństwa ;
14. wzywa WZP do refleksji nad przyszłością współpracy AKP-UE, uwzględniając nowy kontekst tworzenia UA - i Parlamentu Panafrykańskiego - oraz wzmocnienia poszczególnych podregionów AKP i ich instytucji;
15. wzywa parlamentarne zgromadzenia na szczeblu lokalnym w krajach grupy AKP, które pragną podjąć dialog z Parlamentem Europejskim o uczynienie tego zgodnie z postanowieniami art. 19 Umowy z Kotonu;
16. z zadowoleniem przyjmuje decyzję Prezydium WZP o podjęciu kwestii stosunków Chiny-Afryka i uznaniu ich za temat dialogu politycznego w ramach zgromadzenia;
17. zachęca WZP do wzmocnienia roli Komisji do Spraw Politycznych, tak by stała się ona prawdziwym forum dla zapobiegania i rozwiązywania konfliktów, w ramach partnerstwa AKP-UE, i do uogólnienia w tym celu debat w sprawie sytuacji kryzysowych takiego, czy innego państwa; wyraża zadowolenie z podjętych działań na rzecz walki z handlem bronią lekką i małokalibrową i zachęca WZP do działań lobbingowych, tak by rezolucja z dnia 23 listopada 2006 r. przyniosła konkretne rezultaty;
18. z zadowoleniem odnotowuje chęć wyrażoną przez Komisję Rozwoju Gospodarczego, Finansów i Handlu do podjęcia kwestii związanych z zaopatrzeniem w źródła energii i z rozwojem turystyki, jako nośników rozwoju;
19. podkreśla rolę odgrywaną przez Komisję Spraw Socjalnych i Środowiska w zakresie bardziej odpowiedzialnego rybołówstwa, które niesie większe korzyści jeśli chodzi o zrównoważony rozwój, oraz w zakresie osiągnięcia milenijnego celu rozwoju nr 7, czyli „powszechnego dostępu do wody”;
20. wyraża uznanie dla prezydencji austriackiej w Radzie UE, Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej (MAEA), miasta Wiedeń, jak również różnych stowarzyszeń, za ich wkład w 11. sesję, która odbyła się w Wiedniu, a w szczególności w seminaria na następując tematy:
- Migracja i integracja,
- Nierozprzestrzenianie broni masowego rażenia,
- Transport publiczny w Wiedniu;
21. wyraża uznanie dla rządu i parlamentu Barbadosu oraz podmiotów gospodarczych i społecznych za ich wkład w 12. sesję, która odbyła się w Bridgetown, w szczególności w seminaria na następujące tematy:
- Części składowe systemów zarządzania w dziedzinie ochrony środowiska, których celem jest ochrona stref połowowych i ekosystemów terenów przybrzeżnych;
- Współpraca UE na rzecz konkurencyjności podstawowych produktów pochodzących z AKP: przypadek rumu i innych produktów AKP,
- Leczenie HIV/AIDS: określenie, oszacowanie i pokrywanie kosztów;
22. podkreśla, że organizacja posiedzeń na poziomie regionalnym lub lokalnym, zgodnie z art. 17 ust. 3 Umowy z Kotonu, powinna wejść w czynną fazę wdrażania; wzywa WZP do zaplanowania tego typu posiedzeń w oparciu o obecne struktury parlamentarne w ramach grupy AKP i do poświęcenia ich w szczególności współpracy regionalnej w kontekście zapobiegania i rozwiązywania konfliktów oraz zawieraniu i wdrażaniu umów o partnerstwie gospodarczym;
23. z zadowoleniem odnotowuje coraz większy udział podmiotów niepaństwowych w sesjach WZP oraz to, że wydarzenia alternatywne postrzegane są obecnie jako podstawowy i mile widziane uzupełnienie;
24. ponawia swe poparcie dla sformułowanego na 9. sesji w kwietniu 2005 r. wniosku WZP, by odpowiedni odsetek środków EFR przeznaczyć na edukację polityczną i szkolenie parlamentarzystów i przywódców politycznych, gospodarczych czy społecznych w interesie zrównoważonego wzmocnienia dobrego zarządzania, rządów prawa, struktur demokratycznych, a także współdziałania rządu z opozycją w opartych na wolnych wyborach demokracjach pluralistycznych; środki te należałoby wykorzystać na utworzenie szkół wyższych administracji publicznej oraz na polityczne kształcenie posłów, pracowników administracji szczebla lokalnego oraz osób zajmujących odpowiedzialne stanowiska w partiach politycznych i stowarzyszeniach;
24. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz Komisji, jak również Radzie AKP, rządom i parlamentom Austrii i Barbadosu.
- [1] Dz. U. L 317 z 15.12.2000, str. 3 Umowa znowelizowana decyzją nr 1/2006 Rady Ministrów AKP-WE (Dz.U. L 247 z 9.9.2006, str. 22).
- [2] Dz. U. C 231 z 26.9.2003, str. 68.
- [3] Dz. U. L 378 z 27.12.2006, str. 41.
- [4] Dz. U. C 307 z 15.12.2006, str. 22.
- [5] Dz. U. C 307 z 15.12.2006, str. 17.
- [6] Dz. U. C 307 z 15.12.2006, str. 27.
- [7] Dz. U. C 307 z 15.12.2006, str. 37.
- [8] Dz. U. C 307 z 15.12.2006, str. 35.
- [9] Dz. U. C 330 z 30.12.2006.
- [10] Dz. U. C 330 z 30.12.2006.
- [11] Dz. U. C 330 z 30.12.2006.
- [12] Dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym.
UZASADNIENIE
Wprowadzenie
W roku 2006 Zgromadzenie zebrało się dwukrotnie. 11. sesja miała miejsce w Wiedniu (Austria) w dniach 17 - 22 maja, natomiast 12. sesja w Bridgetown (Barbados) w dniach 18 - 23 listopada. Rok 2006 jest pierwszym rokiem, w którym odwrócono porządek sesji. Przyjęto dziewięć rezolucji. W roku 2006 odbyło się sześć delegacji. Zgromadzenie, przy okazji swoich prac, gościło, oprócz kolejnych prezydencji Rady AKP-UE, członka Komisji odpowiedzialnego za rozwój i pomoc humanitarną oraz komisarza odpowiedzialnego za handel.
Heinz Fischer, prezydent Federalnej Republiki Austrii, Josep Borrell Fontelles, przewodniczący Parlamentu Europejskiego, Al Qabazard, dyrektor ds. badań organizacji państw będących eksporterami ropy naftowej, Mallock Brown, zastępca Sekretarza Generalnego Narodów Zjednoczonych i Owen S. Arthur, premier Barbadosu uczestniczyli w pracach Zgromadzenia.
Komisje stałe
Komisje stałe odbyły cztery posiedzenia, dwa przy okazji sesji (w Wiedniu i na Barbadosie) oraz dwa pomiędzy sesjami (w Brukseli). Głównym zadaniem komisji jest opracowywanie sprawozdań, które są następnie przyjmowane na sesjach plenarnych (w sumie sześć sprawozdań rocznie).
Komisje są między innymi odpowiedzialne za działania podjęte w następstwie rezolucji poprzez organizowanie spotkań z urzędnikami Komisji odpowiedzialnymi za dane obszary. Spotkania te dają możliwość pogłębionego dialogu w zakresie podejmowanych działań, przy zachowaniu odpowiedniego okresu czasu na refleksję. Wcześniej taka kontrola była przeprowadzana na posiedzeniu plenarnym i sprowadzała się do formalnego stwierdzenia.
Zasięga się zatem opinii komisji w kwestiach leżących w interesie wspólnym, dotyczących wdrażania Umowy o partnerstwie, dzięki czemu stanowią one przestrzeń dla dialogu pomiędzy parlamentarzystami europejskimi i AKP. Komisji do Spraw Politycznych udało się natomiast omówić kwestie pilne, takie jak sytuacja w Mauretanii czy w Darfurze (Sudan).
Należy zauważyć w odniesieniu do organizacji prac, że zmiana godzin posiedzeń komisji przed sesjami (na późne popołudnie) umożliwiła większe uczestnictwo parlamentarzystów europejskich. Niemniej kwestia różnicy statutowej między parlamentarzystami europejskimi i tymi z AKP, a także wynikającego z niej braku równowagi pozostaje nierozwiązana: członkowie strony AKP mogą być reprezentowani przez ambasadorów lub inny personel dyplomatyczny, podczas gdy parlamentarzystów europejskich nie mogą reprezentować ich asystenci.
11. sesja w Wiedniu (Austria)
11. sesja Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego odbyła się w Wiedniu (Austria) w dniach 17-22 czerwca 2006 r., w kraju ówczesnej prezydencji Rady UE.
Poza sprawozdaniami komisji stałych, na sesji przyjęto dwie rezolucje, jedną w sprawie sytuacji w Sudanie, drugą w sprawie ptasiej grypy. Rezolucja w sprawie sytuacji w Sudanie została przyjęta przez Zgromadzenie w całości, bez wniosków o głosowanie oddzielne w poszczególnych izbach, przy 34 głosach za i 29 przeciw. Jest to pierwsza rezolucja, która dwukrotnie w swoim tekście odwołuje się do kwestii ludobójstwa.
W odniesieniu do seminariów na temat migracji i na temat polityki publicznych środków transportu w Wiedniu, spotkały się one z ogromnym uznaniem dzięki zaangażowaniu władz austriackich i lokalnych organizacji pozarządowych. Należy również zwrócić uwagę na znakomitą współpracę Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej (MAEA) przy organizowaniu seminarium na temat nierozprzestrzeniania. Zmieniona Umowa z Kotonu zawiera nowy przepis dotyczący współpracy na rzecz walki z bronią masowego rażenia (art. 11b).
12. sesja w Bridgetown (Barbados)
12. sesja Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego odbyła się w dniach 18-23 listopada w Bridgetown (Barbados).
Zgromadzenie przyjęło trzy rezolucje zawarte w sprawozdaniach komisji stałych, jak również rezolucję w trybie pilnym w sprawie umów o partnerstwie gospodarczym. W obradach uczestniczyła Billie Miller, minister spraw zagranicznych i handlu zewnętrznego Barbadosu. Nie przyjęto rezolucji w sprawie sytuacji w Darfurze (Sudan) pomimo zdecydowanej większości członków Zgromadzenia opowiadających się za. Wniosek o oddzielne głosowanie w poszczególnych izbach doprowadził do odrzucenia rezolucji, ponieważ w izbie AKP wniosek nie uzyskał większości. Niniejsze sprawozdanie zaleca zarzucenie stosowania procedury oddzielnego głosowania w poszczególnych izbach.
Seminaria pozwoliły na odbycie dyskusji w sprawie aspektów gospodarki lokalnej mających znaczenie dla umowy o partnerstwie: zarządzanie ochroną środowiska ekosystemów przybrzeżnych; konkurencyjność podstawowych produktów pochodzących z AKP; leczenie HIV/AIDS. Do sukcesu seminariów aktywnie przyczyniły się władze Barbadosu oraz podmioty gospodarcze i społeczne.
Sesji na Barbadosie towarzyszyło niezwykłe zainteresowanie pracami Zgromadzenia niektórych europejskich środków przekazu. Barbados jest postrzegany w Europie głównie jako kierunek turystyczny i zorganizowanie sesji WZP w tym kraju podniosło krytyczne głosy w środkach przekazu. Polityczne władze Barbadosu wyraziły ubolewanie z powodu tych krytyk. Jak zauważyła Billie Miller, minister spraw zagranicznych, cały region Karaibów, być może z wyjątkiem Haiti ze względu na bezpieczeństwo, jest kierunkiem turystycznym. Czy jest to powód, aby nie organizować w nim posiedzeń? Należy również zauważyć, że turystyka jest również nośnikiem rozwoju; Zgromadzenie omawiało również sprawozdanie na ten temat i opracowało zalecenia dla Rady i Komisji.
Misje informacyjno-studyjne (art. 27 Regulaminu)
WZP przeprowadziło 7 misji informacyjno-studyjnych w 2006 r.
W lutym odbyła się misja informacyjno-studyjna w Mauretanii. Jej celem było uzyskanie informacji na temat przemian politycznych i przygotowania wyborów. Rada wojskowa, która obaliła rządy prezydenta Oulda Tayi, zobowiązała się zdecydowanie do podjęcia kroków w kierunku wprowadzenia demokracji, państwa prawa i poszanowania praw człowieka. Podjęła się również przejrzystego zarządzania zasobami ropy naftowej. Ustalono kalendarz wyborczy, aby powołać do życia instytucje demokratyczne przed kwietniem 2007 r. WZP popiera te pozytywne zmiany, które mogą korzystnie wpłynąć na kraje sąsiedzkie, Afrykę subsaharyską i Maghreb.
Celem kwietniowej misji do Suazi i Mauretanii była reforma rynku cukru. Reforma rynku cukru powodowana jest brakiem zysków po stronie producentów z AKP. W związku z powyższym WZP, w szeregu rezolucji, wypowiedziało się za środkami kompensacyjnymi. Poczyniono postępy w ramach instrumentu na rzecz współpracy, który przewiduje środki dodatkowe przeznaczone dla krajów AKP będących sygnatariuszami protokołu w sprawie cukru.
W maju do Kenii udała się delegacja, aby ocenić konsekwencje humanitarne suszy na północy kraju.
Inna delegacja udała się w maju do Togo, aby ocenić sytuację polityczną, w szczególności stosowanie art. 96 Umowy o partnerstwie. Wspólna delegacja udostępniła rezerwy z myślą o zwykłej normalizacji współpracy.
Kolejna misja informacyjno-studyjna udała się w październiku do Etiopii, aby ocenić sytuację polityczną po wyborach, która charakteryzowała się nasileniem niepokojów politycznych. Misja nawoływała do pełnego poszanowania praw człowieka i państwa prawa, jak również do uznania wyników wyborów i spokojnej współpracy między większością a opozycją.
Misja na Malcie i w Hiszpanii (Teneryfa), która miała miejsce w listopadzie, była pierwszą tego typu. Jej celem była ocena sytuacji imigrantów z krajów AKP; miała ona szeroki oddźwięk na szczeblu lokalnym. Po raz pierwszy parlamentarzyści afrykańscy mieli okazję odwiedzić ośrodki dla imigrantów.
Parlamentarzyści AKP wraz z parlamentarzystami europejskimi udali się w listopadzie na misję obserwacji wyborów do Republiki Demokratycznej Konga. Parlamentarzyści zaprosili kandydatów biorących udział w wyborach prezydenckich.
Perspektywy rozwoju
Wspólne Zgromadzenie Parlamentarne stało się, dzięki jakości swoich prac, nieodzownym elementem współpracy Północ-Południe.
Wzmocnienie wymiaru parlamentarnego współpracy ma podstawowe znaczenie dla dobrego wykorzystania funduszy w taki sposób, aby odpowiedzieć na potrzeby społeczności i zrealizować cele milenijne w zakresie zdrowia i edukacji. Na skutek usilnych i powtarzających się wniosków Zgromadzenia, Louis Michel, członek Komisji odpowiedzialny za rozwój i pomoc humanitarną, zobowiązał się do poddania krajowych i regionalnych dokumentów strategicznych kontroli parlamentarnej, zarówno Parlamentu Europejskiego, jak i parlamentów narodowych krajów AKP. Konieczne jest zatem skonkretyzowanie przez Komisję tego zobowiązania i ustalenia warunków przewidzianej konsultacji.
Zgromadzenie odegrało i nadal odgrywa ważną rolę w śledzeniu postępów negocjacji w sprawie umów o partnerstwie gospodarczym. Przesłuchania szefów negocjatorów obu stron, spotkania z podmiotami gospodarczymi i organizacjami społeczeństwa obywatelskiego - zarówno w ramach formalnych spotkań, jak i przy innych okazjach - oraz współpraca między parlamentarzystami z Europy i z Południa sprzyjały przejrzystości procesu i lepszemu uwzględnieniu specyfiki tego regionu. Bez względu na wyniki negocjacji, nie ulega wątpliwości, że działalność Zgromadzenia wpłynęła na ten proces.
Należy również zawrócić uwagę, że kwestie dotyczące migracji zdominowały debaty dotyczące współpracy AKP-UE. Statki z imigrantami przypływające z krajów AKP na południowe wybrzeża Unii Europejskiej w sposób nowy i brutalny pokazują, jak wielkie znaczenie ma polityka rozwoju i walka z ubóstwem.
Kolejnym wyzwaniem dla współpracy AKP-UE, a co za tym idzie dla Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego AKP-UE jest utworzenie Parlamentu Panafrykańskiego, stworzenie Unii Afrykańskiej i coraz silniejsza pozycja Parlamentu Panafrykańskiego. Nie kwestionując wagi współpracy AKP-UE, należy odnotować te zmiany. Wyrazy uznania należą się z powodu chęci rozwoju przez WZP dobrych stosunków z Parlamentem Panafrykańskim oraz zapraszania przewodniczącej na każdą sesję. Kolejną zmianą jest wzmocnienie podregionów AKP (4 regiony w Afryce, na Karaibach i Pacyfiku). Negocjacja umów o partnerstwie gospodarczym z podregionami nasila ten proces zmian. Parlament Panafrykański także podjął na swoim forum kwestię regionalizacji.
Należy również odnotować i wyrazić uznanie z powodu decyzji AKP o przeprowadzeniu badania na temat oceny pracy Sekretariatu AKP. W związku z tym pożądane byłyby dwie inicjatywy: z jednej strony, ustanowienie jasnego rozróżnienia pomiędzy członkami personelu zajmującego się przedstawicielami rządów - Rada i Komitet Ambasadorów - oraz personelem zajmującym się organami parlamentarnymi - WZP i Zgromadzenie AKP; z drugiej strony, wzmocnienie ekspertyzy udostępnianej parlamentarzystom AKP, w szczególności w zakresie sporządzania sprawozdań.
PROCEDURA
|
Tytuł |
Prace Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego AKP-UE w 2006 r. |
|||||||||||
|
Numer procedury |
||||||||||||
|
Komisja przedmiotowo właściwa |
DEVE |
|||||||||||
|
Komisja(e) wyznaczona(e) do wydania opinii |
|
|
|
|
|
|||||||
|
Opinia niewydana |
|
|
|
|
|
|||||||
|
Ściślejsza współpraca |
|
|
|
|
|
|||||||
|
Sprawozdawca(y) |
Thierry Cornillet |
|
||||||||||
|
Poprzedni sprawozdawca(y) |
|
|
||||||||||
|
Rozpatrzenie w komisji |
2.5.2007 |
21.5.2007 |
|
|
|
|||||||
|
Data przyjęcia |
21.5.2007 |
|||||||||||
|
Wynik głosowania końcowego |
+: –: 0: |
19 0 0 |
||||||||||
|
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego |
Margrietus van den Berg, Danutė Budreikaitė, Marek Aleksander Czarnecki, Nirj Deva, Alexandra Dobolyi, Fernando Fernández Martín, Romana Jordan Cizelj, Filip Kaczmarek, Glenys Kinnock, Maria Martens, Horst Posdorf, Toomas Savi, Pierre Schapira, Frithjof Schmidt, Jürgen Schröder, Johan Van Hecke, Anna Záborská |
|||||||||||
|
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego |
Alain Hutchinson, Manolis Mavrommatis |
|||||||||||
|
Zastępca(y) (art. 178 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego |
|
|||||||||||
|
Data złożenia |
29.5.2007 |
|||||||||||
|
Uwagi (dane dostępne tylko w jednym języku) |
|
|||||||||||