SPRAWOZDANIE w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę Rady 93/109/WE z dnia 6 grudnia 1993 r. ustanawiającą szczegółowe warunki wykonywania prawa głosowania i kandydowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego przez obywateli Unii mających miejsce zamieszkania w państwie członkowskim, którego nie są obywatelami

29.6.2007 - (COM(2006)0791 – C6‑0066/2007 – 2006/0277(CNS)) - *

Komisja Spraw Konstytucyjnych
Sprawozdawca: Andrew Nicholas Duff

Procedura : 2006/0277(CNS)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
A6-0267/2007
Teksty złożone :
A6-0267/2007
Debaty :
Teksty przyjęte :

PROJEKT REZOLUCJI LEGISLACYJNEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę Rady 93/109/WE z dnia 6 grudnia 1993 r. ustanawiającą szczegółowe warunki wykonywania prawa głosowania i kandydowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego przez obywateli Unii mających miejsce zamieszkania w państwie członkowskim, którego nie są obywatelami

(COM(2006)0791 – C6‑0066/2007 – 2006/0277(CNS))

(Procedura konsultacji)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Radzie (COM(2006)0791)[1],

–   uwzględniając komunikat Komisji (COM(2006)0790)[2]

–   uwzględniając Akt z dnia 20 września 1976 r., dotyczący wyborów członków Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich[3],

–   uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 2004/2003[4] z dnia 4 listopada 2003 r. w sprawie przepisów regulujących partie polityczne na poziomie europejskim oraz zasad dotyczących ich finansowania,

–   uwzględniając art. 39 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej[5],

–   uwzględniając art. 19 ust. 2 traktatu WE, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6‑0066/2007),

–   uwzględniając art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Spraw Konstytucyjnych oraz opinię Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A6‑0267/2007),

1.  zatwierdza po poprawkach wniosek Komisji;

2.  zwraca się do Komisji o odpowiednią zmianę jej wniosku, zgodnie z art. 250 ust. 2 traktatu WE;

3.  zwraca się do Rady, jeśli ta uznałaby za stosowne oddalić się od przyjętego przez Parlament tekstu, o poinformowanie go o tym fakcie;

4.  zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem, jeśli ta uznałaby za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do wniosku Komisji;

5.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Tekst proponowany przez KomisjęPoprawki Parlamentu

Poprawka 1

PUNKT 1 PREAMBUŁY

(1) Wnioski ze sprawozdania Komisji na temat zastosowania podczas wyborów w 2004 r. przepisów dyrektywy Rady 93/109/WE ustanawiającej szczegółowe warunki wykonywania prawa głosowania i kandydowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego przez obywateli Unii mających miejsce zamieszkania w państwie członkowskim, którego nie są obywatelami, wskazują, iż konieczna jest zmiana niektórych przepisów dyrektywy.

(1) Wnioski ze sprawozdania Komisji na temat zastosowania podczas wyborów w 2004 r. przepisów dyrektywy Rady 93/109/WE ustanawiającej szczegółowe warunki wykonywania prawa głosowania i kandydowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego przez obywateli Unii mających miejsce zamieszkania w państwie członkowskim, którego nie są obywatelami, wskazują, iż konieczna jest zmiana niektórych przepisów dyrektywy. Obywatelstwo Unii zapewnia takie same prawa wszystkim obywatelom Unii Europejskiej bez względu na to, czy miejsce ich urodzenia lub zamieszkania znajduje się w samej Unii Europejskiej, czy poza nią, i dlatego też instytucje wspólnotowe powinny zadbać o zapewnienie możliwości wykonywania praw obywateli Unii zamieszkałych w krajach trzecich podczas wyborów do Parlamentu Europejskiego.

Poprawka 2

PUNKT 1 A PREAMBUŁY (nowy)

 

(1a) Nasilająca się mobilność ludności ponad wewnętrznymi granicami Unii wzmaga potrzebę zapewnienia demokratycznym prawom odnoszącym się do wyborów do Parlamentu Europejskiego, jak i do wyborów lokalnych, charakteru, który umożliwiałby ich pełne przenoszenie, a także potrzebę zagwarantowania tego, iż obywatele nie będą tracić swych demokratycznych praw z powodu zamieszkiwania w innym niż ich własne państwie członkowskim.

Poprawka 3

PUNKT 2 A PREAMBUŁY (nowy)

 

(2a) Powyższy zakaz wykracza poza to, co konieczne do zapewnienia, iż obywatele Unii nie są dyskryminowani ze względu na swą przynależność państwową w przypadku, gdy wykonują swe prawo do kandydowania w wyborach. Państwa członkowskie powinny dysponować swobodą uznania co do zezwolenia na kandydowanie w więcej niż jednym państwie w tych samych wyborach, a partiom politycznym powinno pozostawić się swobodę podjęcia decyzji, czy zachęcać do wielokrotnego przedstawiania swej kandydatury.

Uzasadnienie

Zobacz powiązaną poprawkę 15.

Poprawka 4

PUNKT 2 B PREAMBUŁY (nowy)

(2b) Akt z dnia 20 września 1976 r. dotyczący wyborów członków Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich1 stanowi, że tam gdzie prawo pierwotne nie reguluje prawa wyborczego, podlega ono przepisom krajowym; ponadto prawo pierwotne wyraźnie zabrania podwójnego głosowania, jednak nie reguluje kwestii podwójnego kandydowania.

 

1 Dz.U. L 278 z 8.10.1976, str. 5. Akt ostatnio zmieniony decyzją Rady 2002/772/WE, Euratom (Dz.U. L 283 z 21.10.2002, str. 1).

Uzasadnienie

Zobacz powiązaną poprawkę 15.

Poprawka 5

PUNKT 3 A PREAMBUŁY (nowy)

(3a) Obligatoryjne uznanie przez państwo członkowskie miejsca zamieszkania pozbawienia prawa odnoszącego się do kandydowania stanowi dodatkowy warunek wykonywania tego prawa, którego to warunku nie ujmuje litera ani duch art. 19 ust. 2 traktatu WE. Państwo członkowskie miejsca zamieszkania powinno mieć prawo ustalenia, czy daną osobę pozbawiono by prawa kandydowania w wyborach na mocy prawa krajowego tego państwa w tych samych okolicznościach oraz w ten sam sposób, oraz do decydowania w swym własnym imieniu o uznaniu pozbawienia tego prawa – pozbawienia mającego zastosowanie w państwie pochodzenia tej osoby.

Uzasadnienie

Zobacz powiązaną poprawkę 16.

Poprawka 6

PUNKT 3 B PREAMBUŁY (nowy)

(3b) Rada nie powinna wykraczać poza zamysł wyrażony w przepisach prawa pierwotnego, a „szczegółowe warunki” zalecone w dyrektywie 93/109/WE na mocy art. 19 ust. 2 traktatu WE powinny ograniczać się do tego, co ściśle konieczne w celu wykonania tych dwóch odnośnych praw, czyli prawa do głosowania i prawa do kandydowania w wyborach w kraju niebędącym państwem pochodzenia, oraz nie powinna wprowadzać wymogów wykonywania tych praw innych od przewidywanych prawem kraju miejsca zamieszkania, lub dodatkowych w stosunku do nich.

Uzasadnienie

Zobacz powiązane poprawki 15, 16 i 19.

Poprawka 7

PUNKT 5 PREAMBUŁY

(5) Należy zatem znieść wymóg przedkładania przez kandydatów takiego zaświadczenia i zastąpić go wymogiem umieszczenia odpowiedniego wpisu w oficjalnym oświadczeniu, do składania którego kandydaci są zobowiązani.

(5) Należy zatem znieść wymóg przedkładania przez kandydatów takiego zaświadczenia i zastąpić go umieszczeniem na zasadzie fakultatywnej odpowiedniego wpisu w oficjalnym oświadczeniu, do składania którego kandydaci są zobowiązani.

Uzasadnienie

Zobacz powiązane poprawki 21 i 22.

Poprawka 8

PUNKT 6 PREAMBUŁY

(6) Należy wprowadzić wymóg powiadamiania przez przyjmujące państwo członkowskie państwa członkowskiego pochodzenia o wspomnianym oświadczeniu celem upewnienia się, że kandydat nie został pozbawiony prawa do kandydowania w państwie członkowskim pochodzenia.

skreślony

Uzasadnienie

Zobacz powiązane poprawki 21 i 22.

Poprawka 9

PUNKT 9 PREAMBUŁY

(9) Należy zatem znieść wymóg wymiany informacji, utrzymując równocześnie obowiązek składania przez wyborców lub kandydatów oświadczenia, że zobowiązują się oni do wykonywania swojego prawa do głosowania lub kandydowania wyłącznie w państwie członkowskim miejsca zamieszkania.

(9) Należy zatem znieść wymóg wymiany informacji, utrzymując równocześnie obowiązek składania przez wyborców oświadczenia, że zobowiązują się oni do wykonywania swojego prawa do głosowania wyłącznie w państwie członkowskim miejsca zamieszkania.

Uzasadnienie

Zobacz powiązane poprawki 15 i 20.

Poprawka 10

PUNKT 10 PREAMBUŁY

(10) Ponadto w celu zniechęcenia do podejmowania prób podwójnego głosowania, podwójnego kandydowania lub korzystania z prawa do głosowania lub kandydowania przez osoby pozbawione takich praw, państwo członkowskie miejsca zamieszkania przyjmuje niezbędne środki w celu nałożenia odpowiednich kar w przypadku niewywiązania się z obowiązków wynikających z dyrektywy.

(10) Ponadto państwo członkowskie miejsca zamieszkania powinno przyjąć niezbędne środki w celu zapewnienia, że nieprawidłowości w formalnych oświadczeniach, złożonych przez obywateli Unii i wynikających z dyrektywy, podlegają odpowiednim sankcjom.

Uzasadnienie

Zobacz powiązane poprawki 18 i 23.

Poprawka 11

PUNKT 10 A PREAMBUŁY (nowy)

(10a) Na mocy art. 12 dyrektywy 93/109/WE państwa członkowskie mają obowiązek odpowiednio wcześnie przed każdymi wyborami do Parlamentu Europejskiego dostarczyć obywatelom UE pełnej informacji o ich prawie do głosowania i do kandydowania; Parlament Europejski, Komisja i partie polityczne szczebla europejskiego jak i krajowego powinny wspierać państwa członkowskie w tym względzie w celu poprawy frekwencji w wyborach.

Poprawka 12

PUNKT 11 PREAMBUŁY

(11) Komisja, opracowując sprawozdanie na temat zastosowania przepisów zmienionej dyrektywy podczas wyborów do Parlamentu Europejskiego w 2009 r. na podstawie informacji dostarczonych przez państwa członkowskie, powinna opierać się zwłaszcza na wynikach kontroli przeprowadzonych przez państwa członkowskie po zakończeniu wyborów, mających na celu stwierdzenie ewentualnych przypadków podwójnego głosowania lub podwójnego kandydowania.

(11) Komisja, opracowując sprawozdanie na temat zastosowania przepisów zmienionej dyrektywy podczas wyborów do Parlamentu Europejskiego w 2009 r. na podstawie informacji dostarczonych przez państwa członkowskie, powinna opierać się zwłaszcza na wynikach kontroli przeprowadzonych przez państwa członkowskie po zakończeniu wyborów, mających na celu stwierdzenie ewentualnych przypadków podwójnego głosowania.

Uzasadnienie

Zobacz powiązane poprawki 15 i 20.

Poprawka 13

PUNKT 12 PREAMBUŁY

(12) Systematyczna kontrola wszystkich głosów i wszystkich zgłoszonych kandydatur byłaby niewspółmierna do stwierdzonych problemów i mogłaby być niemożliwa do przeprowadzenia ze względu na brak jednolitych, elektronicznych metod rejestracji i przechowywania danych dotyczących rzeczywistej frekwencji wyborców i zgłoszonych kandydatur; państwa członkowskie powinny zatem przeprowadzać te kontrole jedynie w sytuacjach, gdy istnieje duże prawdopodobieństwo wystąpienia podwójnego głosowania lub podwójnego kandydowania,

(12) Systematyczna kontrola wszystkich głosów byłaby niewspółmierna do stwierdzonych problemów i mogłaby być niemożliwa do przeprowadzenia ze względu na brak jednolitych, elektronicznych metod rejestracji i przechowywania danych dotyczących rzeczywistej frekwencji wyborców; państwa członkowskie powinny zatem przeprowadzać te kontrole jedynie w sytuacjach, gdy istnieje duże prawdopodobieństwo wystąpienia podwójnego głosowania,

Uzasadnienie

Zobacz powiązane poprawki 15 i 20.

Poprawka 14

ARTYKUŁ 1 PUNKT 1 A (nowy)

Artykuł 3 (dyrektywa 93/109/WE)

 

(1a) Art. 3 otrzymuje brzmienie:

 

„Artykuł 3

 

Osoba, która w dniu spełnienia wymogu:

 

a) jest obywatelem Unii w rozumieniu art. 17 ust. 1 Traktatu;

 

b) nie będąc obywatelem państwa członkowskiego miejsca zamieszkania, spełnia pozostałe warunki prawa głosowania i kandydowania w wyborach, jakie odnośne państwo stawia swoim obywatelom,

 

ma prawo głosowania i kandydowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego w państwie członkowskim miejsca zamieszkania, chyba że państwo członkowskie miejsca zamieszkania nie zezwala jej ich wykonywać na podstawie art. 6 i 7.

 

Jeżeli obywatele państwa członkowskiego miejsca zamieszkania mogą kandydować w wyborach jedynie pod warunkiem, że posiadali jego obywatelstwo przez pewien minimalny okres, uznaje się, że obywatele Unii spełniają ten warunek, o ile przez wymagany minimalny okres byli obywatelami jednego z państw członkowskich.

Uzasadnienie

Prawa obywateli UE do głosowania i kandydowania w państwie członkowskim miejsca zamieszkania muszą odpowiadać prawom obywateli państwa członkowskiego miejsca zamieszkania. Poprawka zastępuje sformułowanie: „chyba że została pozbawiona tych praw na podstawie art. 6 i 7” słowami: „chyba że państwo członkowskie miejsca zamieszkania nie zezwala jej ich wykonywać na podstawie art. 6 i 7”, aby pokazać, że nie można do tego podchodzić automatycznie. Każdy przypadek pozbawienia praw wyborczych musi wynikać z odrębnej decyzji, podjętej przez właściwe organy państwa członkowskiego miejsca zamieszkania zgodnie z ich prawem krajowym.

Poprawka 15

ARTYKUŁ 1 PUNKT 1 B (nowy)

Artykuł 4 ustęp 2 (dyrektywa 93/109/WE)

 

(1b) Art. 4 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

 

„2. Każdy wyborca Wspólnoty uprawniony do głosowania może kandydować w więcej niż jednym państwie członkowskim w tych samych wyborach, o ile prawo państwa członkowskiego miejsca zamieszkania nie wyklucza takiej możliwości w odniesieniu do jego obywateli, a wyborca Wspólnoty spełnia warunki w odniesieniu do prawa do kandydowania, przewidziane przez prawo innego zainteresowanego państwa członkowskiego.”

Uzasadnienie

Akt z 1976 r. wyraźnie wyklucza możliwość podwójnego głosowania, ale nie wyklucza podwójnego kandydowania. Zgodnie z mającym zastosowanie prawem pierwotnym, zezwolenie na podwójne kandydowanie zależy od danego państwa członkowskiego.

Poprawka 16

ARTYKUŁ 1 PUNKT 2 LITERA (-A) (nowa)

Artykuł 6 ustęp 1 (dyrektywa 93/109/WE)

 

(-a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

 

„1. Państwo członkowskie miejsca zamieszkania może zastrzec, że obywatele Unii, których pozbawiono prawa do kandydowania w wyniku odrębnego orzeczenia wydanego na gruncie prawa cywilnego lub karnego państwa członkowskiego ich pochodzenia, nie będą mogli wykonywać tego prawa w państwie członkowskim miejsca zamieszkania w wyborach do Parlamentu Europejskiego, jeśli pozbawiono by ich takiego prawa na mocy prawa krajowego tego państwa za ten sam czyni i w ten sam sposób.”

Uzasadnienie

The Treaty of Maastricht introduced genuine citizen's rights in the form of electoral rights for the citizens of the Union residing in another Member State. These rights depend on the fact that he or she has the nationality of one Member State but are not derived from or conditioned by the right to vote or to stand in the home Member State. Such citizens must be treated as far as possible as if they were nationals of the Member State of residence. This means that circumstances affecting electoral rights based on the legal situation in the home Member State have to be appreciated by the Member State of residence in the light of the relevant provisions of its own national law. There is therefore no need and no place for "exporting" disqualifications or for their mandatory recognition.

The prohibition to stand as a candidate in the home Member State does not lead to a general prohibition in all Member States.

Poprawka 17

ARTYKUŁ 1 PUNKT 2 LITERA (A)

Artykuł 6 ustęp 2 (dyrektywa 93/109/WE)

2. Państwo członkowskie miejsca zamieszkania upewnia się, czy obywatela Unii, który wyraził chęć wykonania prawa kandydowania w tym państwie, nie pozbawiono tego prawa w wyniku odrębnego wyroku lub orzeczenia wydanego na gruncie prawa cywilnego lub karnego państwa członkowskiego jego pochodzenia.

2. Państwo członkowskie miejsca zamieszkania może upewnić się, czy obywatela Unii, który wyraził chęć wykonania prawa kandydowania w tym państwie, nie pozbawiono tego prawa w wyniku odrębnego wyroku lub orzeczenia wydanego na gruncie prawa cywilnego lub karnego państwa członkowskiego jego pochodzenia.

Uzasadnienie

Państwo członkowskie miejsca zamieszkania powinno dysponować swobodą sprawdzania, czy kandydata pozbawiono prawa do kandydowania w jego państwie członkowskim pochodzenia.

Poprawka 18

ARTYKUŁ 1 PUNKT 2 LITERA (B)

Artykuł 6 ustęp 3 (dyrektywa 93/109/WE)

3. W celu wykonania przepisów ust. 2 niniejszego artykułu, państwo członkowskie miejsca zamieszkania powiadamia państwo członkowskie pochodzenia o oświadczeniu, o którym mowa w art. 10 ust. 1. W tym samym celu państwo członkowskie pochodzenia we właściwym terminie oraz w odpowiedni sposób udziela istotnych i normalnie dostępnych informacji; mogą one obejmować wyłącznie takie szczegółowe dane, które są absolutnie niezbędne do wykonania przepisów niniejszego artykułu, a można z nich korzystać tylko w tym celu. Jeżeli udzielone informacje podważają treść oświadczenia, państwo członkowskie miejsca zamieszkania podejmuje właściwe działania w celu uniemożliwienia zgłoszenia przez odnośną osobę kandydatury w wyborach.

3. W celu wykonania przepisów ust. 2 niniejszego artykułu, państwo członkowskie miejsca zamieszkania może powiadomić państwo członkowskie pochodzenia o oświadczeniu, o którym mowa w art. 10 ust. 1. W tym samym celu państwo członkowskie pochodzenia we właściwym terminie oraz w odpowiedni sposób udziela istotnych i normalnie dostępnych informacji; mogą one obejmować wyłącznie takie szczegółowe dane, które są absolutnie niezbędne do wykonania przepisów niniejszego artykułu, a można z nich korzystać tylko w tym celu.

Uzasadnienie

Państwo członkowskie miejsca zamieszkania powinno móc decydować o zawiadomieniu państwa członkowskiego pochodzenia o oficjalnym oświadczeniu kandydata oraz podjąć decyzję o wyciagnięciu konsekwencji w przypadku nieprawidłowości.

Poprawka 19

ARTYKUŁ 1 PUNKT 2 A (nowy)

Artykuł 7 (dyrektywa 93/109/WE)

 

(2a) Art. 7 otrzymuje brzmienie:

 

„Artykuł 7

 

1. Państwo członkowskie miejsca zamieszkania może zastrzec, że obywatele Unii, których pozbawiono prawa do głosowania w tym państwie w wyniku odrębnego orzeczenia wydanego na gruncie prawa cywilnego lub karnego państwa członkowskiego ich pochodzenia, nie będą mogli wykonywać tego prawa w państwie członkowskim miejsca zamieszkania w wyborach do Parlamentu Europejskiego, jeśli pozbawiono by ich takiego prawa na mocy prawa krajowego tego państwa za ten sam czyn i w ten sam sposób.

 

2. W celu wykonania przepisów ust. 1 niniejszego artykułu, państwo członkowskie miejsca zamieszkania może powiadomić państwo członkowskie pochodzenia o oświadczeniu, o którym mowa w art. 9 ust. 2. W tym samym celu państwo członkowskie pochodzenia we właściwym terminie oraz w odpowiedni sposób udziela istotnych i normalnie dostępnych informacji; mogą one obejmować wyłącznie takie szczegółowe dane, które są absolutnie niezbędne do wykonania przepisów niniejszego artykułu, a można z nich korzystać tylko w tym celu.

 

3. W celu wdrożenia niniejszego artykułu państwo członkowskie pochodzenia może udzielić państwu członkowskiemu miejsca zamieszkania we właściwym czasie i w odpowiedni sposób wszelkich koniecznych informacji.”

Uzasadnienie

Niniejsza poprawka uzgadnia prawo do głosowania z prawem do kandydowania i opiera się na tym samym rozumowaniu co poprawka 16.

Poprawka 20

ARTYKUŁ 1 PUNKT 3 LITERA (-A) (nowa)

Artykuł 10 ustęp 1 litera (b) (dyrektywa 93/109/WE)

 

(-a) lit. b otrzymuje brzmienie:

 

„(b) w stosownych przypadkach, iż kandyduje w wyborach do Parlamentu Europejskiego w innym państwie członkowskim, oraz”

Uzasadnienie

Jeśli dyrektywa nie wyklucza już podwójnego kandydowania, należy je rozpatrywać w przejrzysty sposób.

Poprawka 21

ARTYKUŁ 1 PUNKT 3 LITERA (A)

Arykuł 10 ustęp 1 litera (d) (dyrektywa 93/109/WE)

(d) oświadcza, że nie został pozbawiony prawa do kandydowania w państwie członkowskim pochodzenia.

skreślona

Uzasadnienie

Zmiana spójna z powyższym.

Poprawka 22

ARTYKUŁ 1 PUNKT 3 LITERA (C)

Artykuł 10 ustęp 3 (dyrektywa 93/109/WE)

(c) ustęp 3 otrzymuje oznaczenie ust. 2.

c) ustęp 3 otrzymuje oznaczenie ust. 2 i wprowadza się nim następujące zmiany:

 

„Państwo członkowskie miejsca zamieszkania może również zażądać od upoważnionych do kandydowania obywateli Wspólnoty przedstawienia ważnego dokumentu tożsamości. Może również zażądać od nich wskazania daty, począwszy od której są obywatelami państwa członkowskiego, oraz informacji, czy pozbawiono ich prawa do kandydowania w wyborach w ich państwie członkowskim pochodzenia.”

Uzasadnienie

Zmiana spójna z poprawką 21.

Poprawka 23

ARTYKUŁ 1 PUNKT 4

Artykuł 13 ustęp 1 (dyrektywa 93/109/WE)

1. Państwo członkowskie miejsca zamieszkania przyjmuje niezbędne środki w celu nałożenia skutecznych, proporcjonalnych i odstraszających kar w przypadku stwierdzenia nieścisłości w oświadczeniu oficjalnym, o którym mowa w art. 9 ust. 2 i w art. 10 ust. 1, i których skutkiem jest niewywiązanie się z obowiązków wynikających z dyrektywy.

1. Państwo członkowskie miejsca zamieszkania przyjmuje niezbędne środki w celu nałożenia skutecznych, proporcjonalnych i odstraszających kar w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w oświadczeniu oficjalnym, o którym mowa w art. 9 ust. 2 i w art. 10 ust. 1.

Uzasadnienie

Propozycja sformułowania tego przepisu w formie przedstawionej przez Komisję stwarza wrażenie, że dyrektywa nakłada bezpośrednie obowiązki na obywatelu Unii, co nie ma i nie może mieć miejsca.

  • [1]  Dotychczas nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym.
  • [2]  Wybory do Parlamentu Europejskiego w 2004 r., Sprawozdanie Komisji na temat udziału w wyborach obywateli innego państwa członkowskiego w państwie członkowskim miejsca zamieszkania (dyrektywa 93/109/WE) i na temat zasad przeprowadzania wyborów (decyzja 76/787/WE zmieniona decyzją 2002/772/WE, Euratom).
  • [3]  Dz.U. L 278 z 8.10.1976, str. 5.
  • [4] Dz.U L 297 z 15.11.2003, str. 1.
  • [5]  Dz.U. C 364 z 18.12.2000, str. 1.

UZASADNIENIE

Komisja wnosi poprawki do wniosku dotyczącego dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę 93/109/WE z dnia 6 grudnia 1993 r., która ustanawia szczegółowe warunki wykonywania prawa głosowania i kandydowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego przez obywateli Unii mających miejsce zamieszkania w państwie członkowskim, którego nie są obywatelami.

Wniosek legislacyjny jest wynikiem oceny doświadczeń zdobytych w poprzednich wyborach, zwłaszcza tych z roku 2004 r., na temat których zlecono dokonanie szczegółowego badania. Proces monitorowania został streszczony w komunikacie Komisji COM(2006) 790 wersja ostateczna z dnia 12 grudnia 2006 r. wraz z trzema dokumentami pomocniczymi SEC(2006) 1645, 1646, 1647.

Na mocy art. 19 ust. 2 Traktatu zasięga się jedynie opinii Parlamentu, a Rada musi podjąć decyzję jednogłośnie.

Kontekst

Akt ustanawiający wybory bezpośrednie do Parlamentu Europejskiego z 1976 r. przewiduje w swym art. 8, że „procedura wyborcza w każdym państwie członkowskim podlega przepisom krajowym”.

Art. 9 stanowi, że: „Nikt nie może głosować więcej niż jeden raz w danych wyborach przedstawicieli do Zgromadzenia”. Nie istnieje żaden podobny przepis w odniesieniu do kandydowania.

Traktat z Maastricht ustanowił obywatelstwo Unii, opatrując je określonymi prawami wyborczymi. Art. 19 ust. 2 w wersji zmienionej w Maastricht, stanowi:

„Bez uszczerbku dla postanowień artykułu 190 ustęp 4 [jednolita procedura wyborcza] i przepisów przyjętych w celu jego wykonania, każdy obywatel Unii mający miejsce zamieszkania w państwie członkowskim, którego nie jest obywatelem, ma prawo głosowania i kandydowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego w państwie członkowskim, w którym ma miejsce zamieszkania, na takich samych zasadach jak obywatele tego państwa. Prawo to jest wykonywane z zastrzeżeniem szczegółowych warunków ustalonych przez Radę stanowiącą jednomyślnie na wniosek Komisji i po konsultacji z Parlamentem Europejskim; warunki te mogą przewidywać odstępstwa, jeśli uzasadniają to specyficzne problemy Państwa Członkowskiego.” [podkreślenie autora]

Należy zauważyć, że Traktat przewiduje prawa wyborcze dla osób zamieszkujących dane państwo członkowskie, którego nie są obywatelami, nie pozbawiając obywateli tych samych praw w ich własnym państwie członkowskim. Innymi słowy Traktat nie zastępuje obowiązujących praw obywatelskich przysługujących obywatelom Unii, lecz przyznaje im zupełnie nowe, rzeczywiste prawa.

Prawa wyborcze obywateli skonsolidowała Karta Praw Podstawowych oraz traktat ustanawiający konstytucję dla Europy[1]. Parlament zawsze opowiadał się za poszerzeniem tych praw[2].

Dyrektywa z 1993 r.

Pod wpływem traktatu z Maastricht, prawodawstwo z 1993 r. zmierzało do szczegółowych ustaleń w celu „zniesienia wymogu obywatelstwa, który obecnie musi być spełniony w większości państw członkowskich w celu wykonywania tych praw”[3]. Dyrektywa 93/109/WE, należycie przestrzegając zasad pomocniczości i proporcjonalności, powstrzymała się przed zharmonizowaniem krajowych systemów wyborczych. Dokładając starań, aby uszanować prawo obywatela do wyboru miejsca wykonywania swych praw wyborczych, w dyrektywie postanowiono jednak zinterpretować Traktat zwężająco poprzez połączenie dwóch specyficznych praw: prawa do głosowania i prawa do kandydowania w wyborach.

Jeśli chodzi o prawo do figurowania na listach wyborczych, faktem jest, że wiele osób może być zarejestrowanych na listach wyborców w więcej niż jednym miejscu w różnych miejscach zamieszkania w obrębie ich własnych lub innych państw członkowskich. Zamierzeniem legislacyjnym było zapewnienie tego, że pomimo wielokrotnych rejstracji, obywatel w rzeczywistości głosuje tylko raz. Takie samo podejście zastosowano do kandydowania w wyborach.

W 1993 r. przygotowano skomplikowany system wymiany informacji, za pomocą którego (i) obywatel pragnący zarejestrować się, poza dostarczeniem zwykłego dowodu tożsamości oraz zameldowania, musiał przedstawić oficjalne oświadczenie o swej woli głosowania lub kandydowania w wyborach tylko raz oraz, w przypadku kandydowania, oficjalne potwierdzenie od właściwych władz kraju rodzinnego, że nie jest on/ona niezdolny (-a) do kandydowania w wyborach; (ii) władze w państwie członkowskim zamieszkania miały sprawdzić, czy takiej osobie nie zakazano wykonywania praw wyborczych w jej państwie pochodzenia, a jeśli taka sytuacja zaszła, były zobowiązane do poinformowania państwa pochodzenia o tożsamości jej obywateli wpisanych na krajowe listy wyborcze lub tych, którzy zgłosili swoją kandydaturę w wyborach w swoim miejscu zamieszkania;

oraz (iii) władze państwa pochodzenia miały zapewniać, że takie osoby nie głosują, ani nie kandydują w wyborach w ich kraju pochodzenia.

Pewne problemy

Doświadczenie pokazuje, że procedury administracyjne dla celów wymiany koniecznych informacji są zbyt kłopotliwe, aby zagwarantować skuteczne działanie lub by na dłuższą metę okazać się skuteczne. Zwłaszcza konieczność dostarczania oficjalnego zaświadczenia o kwalifikowalności do kandydowania wydaje się przeszkodą nie do przekroczenia w przypadku większości państw członkowskich. Okazało się, że prawa wyborcze oraz ich krajowe i/lub zdecentralizowane lokalne organy nadzoru w ogromnym stopniu się różnią w 27 państwach członkowskich UE oraz że zbliżenie tych krajowych praktyk, za jakimi opowiada się UE, byłoby długotrwałym, kosztownym i niepożądanym procesem. Konkretne problemy dotyczą wyłonienia właściwego organu, sformatowania danych, braku terminów oraz transliteracji.

Jak wiadomo, frekwencja w wyborach do Parlamentu Europejskiego spada stopniowo z 63% w 1979 r. do mniej niż 46% w 2004 r. Chociaż ciężko zdobyć precyzyjne dane, wydaje się, że bardzo niewiele obywateli UE zgłosiło chęć głosowania poza krajem pochodzenia. W 2004 r. tylko 57 obywateli innych państw członkowskich zgłosiło swoje kandydatury w wyborach[4]. Mimo to badanie Komisji wskazało na stopniowy wzrost liczby osób pragnących skorzystać z prawa głosowania poza krajem pochodzenia[5]. Wraz ze zwiększeniem mobilności ludności w konsekwencji rozszerzenia w 2004 r., można spodziewać się utrzymywania się tej tendencji.

Jedną z przyczyn tak niskiego jak dotąd udziału w wyborach jest fakt, że osobom niebędącym obywatelami zamieszkiwanego państwa członkowskiego odradza się – a w niektórych przypadkach nawet zabrania – przystępowania do partii politycznych w ich miejscu zamieszkania. Komisja słusznie wyraża swe zaniepokojenie takim stanem rzeczy, Parlament zaś powinien wspierać wszelkie działania zmierzające do informowania osób niebędących obywatelami zamieszkiwanego państwa członkowskiego o ich prawach wyborczych (na mocy art. 12 dyrektywy 93/109/WE). Partie polityczne powinny wychodzić naprzeciw wszystkim obywatelom UE niezależnie od ich przynależności narodowej.

Partie polityczne na poziomie europejskim mają szczególne zadanie zachęcania do czynnego zaangażowania się obywateli EU w proces polityczny Unii Europejskiej.

Proponowane zmiany

Przeprowadzenie badania na temat wyborów w 2004 r. oraz szeroko prowadzone konsultacje doprowadziły Komisję do wyciągnięcia wniosku, że bardzo niewiele istnieje dowodów na to, iż doszło do podwójnego głosowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego[6]. Komisja rozpatrzyła szereg propozycji rozwiązań, w tym pozostanie przy obecnym systemie, który ma tak negatywny skutek na liczbę osób decydujących się wykonywanie swych szerszych praw wyborczych, wynikających z obywatelstwa UE.

Komisja zaproponowała zatem parę rozwiązań, mających na celu uproszczenie procedury oraz zmniejszenie obciążenia, jakie spoczywa na organach wyborczych i na obywatelach. Zaproponowano usunięcie obecnie obowiązującego systemu wymiany informacji, ale i utrzymanie osobistych oświadczeń o głosowaniu lub kandydowaniu tylko raz, wzmocnienie kontroli ex-post oraz zwiększenie kar za naruszenia. Zniesione zostaną również specyficzne zaświadczenia o wybieralności kandydatów. Zdaniem sprawozdawcy Parlament powinien bez zastrzeżeń poprzeć propozycje tych technicznych modyfikacji.

Parlament powinien również przychylić się do zamierzenia wdrożenia tych zmian odpowiednio wcześnie przed wyborami w 2009 r.; włączenia klauzuli rewizyjnej po 2009 r., oraz do zobowiązania państw członkowskich do informowania Komisji o sposobach przełożenia niniejszej dyrektywy na grunt ich prawa krajowego. Parlament powinien nalegać na to, by Komisja udzielała mu pełnej informacji o postępach w transpozycji dyrektywy.

Cele Parlamentu

Parlament nie miałby żadnych trudności z techniczną istotą proponowanych zmian, jednak pozostaje kwestia wykładni prawa pierwotnego, która to wykładnia zdaniem sprawozdawcy jest zbyt wąska jeśli chodzi o wdrożenie prawa do kandydowania w wyborach w jakimkolwiek państwie członkowskim innym od państwa pochodzenia. Problem ten jest szczególnie drażliwy w odniesieniu do potencjalnych kandydatów posiadających podwójne obywatelstwo.

W interesie Parlamentu jest zmaksymalizowanie liczby osób, które postanowią w pełni skorzystać ze swych praw wyborczych. W dobie nasilonego przemieszczania obywateli ponad wewnętrznymi granicami Unii, wskazanym byłoby nadanie prawom wyborczym charakteru umożliwiającego ich maksymalne przenoszenie w ramach jednolitego rynku politycznego.

Godne przypomnienia jest, że Akt z 1976 r. zabrania podwójnego głosowania (art. 9). Nie zabrania przedstawiania swej kandydatury w więcej niż jednym okręgu wyborczym. Kwestia kandydowania zatem jest sprawą z zakresu prawa krajowego (art. 8).

„Szczegółowe warunki” określone w art. 19 ust. 2 muszą ograniczać się do tego, co ściśle konieczne, aby można było skorzystać z dwóch odnośnych praw - to znaczy z prawa do głosowania oraz z prawa do kandydowania w wyborach w kraju nie będącym państwem pochodzenia. Obejmuje to warunki, jakie powinny stworzyć państwa członkowskie celem zapewnienia przestrzegania prawa. Rada nie może jednak wprowadzić nowych warunków na poziomie UE dla korzystania z prawa do kandydowania w wyborach, które to warunki różniłyby się lub wykraczały poza te, jakie przewidują krajowe systemy prawne.

Dyrektywa 93/109 zatem jest nieproporcjonalna pod przynajmniej trzema względami.

Po pierwsze, zgodnie z art. 3 lit. b) obywatel może głosować lub kandydować w wyborach „chyba że został pozbawiony tych praw na podstawie art. 6 i 7”. Na mocy art. 7 państwo zamieszkania zobowiązane jest do powstrzymania obywatela od głosowania, jeśli udowodni się, że osoba ta jest pozbawiona tych praw „w wyniku odrębnego wyroku lub orzeczenia wydanego na gruncie prawa cywilnego lub karnego państwa członkowskiego jego pochodzenia”. Państwo członkowskie miejsca zamieszkania musi podjąć takie działania prewencyjne niezależnie od tego, czy osoba byłaby pozbawiona swych praw wyborczych na mocy prawa krajowego odnośnego państwa miejsca zamieszkania za to samo przewinienie i w ten sam sposób. Państwo miejsca zamieszkania nie jest uprawnione do korzystania ze swobody uznania rozpatrując każdy przypadek jednostkowo pod kątem własnego prawa krajowego. Może zatem dojść do sytuacji, że dana osoba zostaje niesłusznie ukarana i dyskryminowana na podstawie swej przynależności państwowej.

Ponadto zgodnie z art. 6 ust. 1 obywatel wykluczony jest z kandydowania w wyborach, jeśli pozbawiono go prawa do kandydowania „w wyniku odrębnego wyroku lub orzeczenia wydanego na gruncie prawa karnego lub cywilnego państwa członkowskiego miejsca zamieszkania lub państwa członkowskiego pochodzenia”. Ten drugi aspekt wywołuje taką samą krytykę, jak ta sformułowana powyżej, dotycząca prawa do głosowania.

Co ciekawe, taki łączny zakaz odnosi się wyłącznie do wyborów do Parlamentu Europejskiego. Jeśli chodzi o wybory lokalne, państwo miejsca zamieszkania dysponuje swobodą uznania: „mogą zastrzec, że.... nie może wykonywać…”[7].

Wreszcie w jawnej sprzeczności z Aktem z 1976 r., art. 4 dyrektywy z 1993 r. kategorycznie stanowi, że: „Nikt nie może kandydować w więcej niż jednym państwie członkowskim w tych samych wyborach”. Taki zakaz wykracza poza to, co ściśle konieczne, aby zapewnić, że obywatel UE zgłasza swą kandydaturę na tych samych warunkach, jakie kraj zamieszkania „stawia swoim obywatelom” (art. 3 lit. b). Zakaz ten stanowi dysproporcję, gdyż jakieś państwo członkowskie może równie dobrze uznać, że w jego prawie krajowym nie istnieją zastrzeżenia przeciwko wielokrotnemu kandydowaniu. Wiele państw członkowskich w rzeczywistości zezwala na zgłaszanie wielokrotnych kandydatur w ramach swego państwa (nie wspominając o tym, że kandydat wybrany w więcej niż jednym okręgu wyborczym musi dokonać wyboru miejsca, które reprezentować będzie w Parlamencie).

Reasumując, wydając swą opinię na temat niniejszej dyrektywy, Parlament winien zadać sobie dwa pytania:

1.  Dlaczego pozbawienie prawa do głosowania lub kandydowania w jednym państwie członkowskim automatycznie powinno prowadzić do pozbawienie obywatela tych samych praw w innym państwie?

2.  Dlaczego obywatel nie mógłby kandydować jednocześnie w więcej niż jednym państwie członkowskim?

  • [1]  Art. 39 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej oraz art. II-99 Traktatu ustanawiającego konstytucję dla Europy.
  • [2]  Wskazuje na to opinia Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (poprawka 3) w poprawce przyjętej do punktu 1 preambuły.
  • [3]  Czwarty motyw dyrektyw Rady 93/109/WE.
  • [4]  Spośród ogółem 8974 kandydatów.
  • [5]  Wstępne dane liczbowe Komisji sugerują podwojenie tej liczby między 1994 r. a 2004 r.
  • [6]  Należałoby powiedzieć, że problemem jest raczej to, iż tak wiele osób nie zagłosowało ani razu, a nie zagrożenie zagłosowania dwa (lub więcej) razy.
  • [7]  Art. 5 ust. 1 dyrektywy Rady 94/80/WE z grudnia 1994 r. ustanawiającej szczegółowe warunki wykonywania prawa głosowania i kandydowania w wyborach lokalnych przez obywateli Unii mających miejsce zamieszkania w państwie członkowskim, którego nie są obywatelami, Dz.U 368 z 31.12.1994, str. 38.

OPINIA Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (6.6.2007)

dla Komisji Spraw Konstytucyjnych

w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę Rady 93/109/WE z dnia 6 grudnia 1993 r. ustanawiającą szczegółowe warunki wykonywania prawa głosowania i kandydowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego przez obywateli Unii mających miejsce zamieszkania w państwie członkowskim, którego nie są obywatelami
(COM(2006)0791 – C6‑0066/2007 – 2006/0277(CNS))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Ignasi Guardans Cambó

ZWIĘZŁE UZASADNIENIE

I. Kontekst wniosku Komisji

Zgodnie z art. 99 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską  „każdy obywatel Unii ma prawo głosowania i kandydowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego w państwie członkowskim, w którym ma miejsce zamieszkania, na takich samych warunkach jak obywatele tego państwa.” Warunki korzystania z prawa do głosowania i kandydowania w wyborach określa dyrektywa 93/109/WE.

Celem wspomnianej dyrektywy jest zapewnienie uczestnictwa wszystkich obywateli Unii w wyborach do Parlamentu Europejskiego, zachęcenie do uczestnictwa wszystkich obywateli w tych wyborach oraz zapewnienie takich samych praw wyborczych dla wszystkich obywateli mających miejsce zamieszkania w tym samym państwie (będących lub nie jego obywatelami)[1].

Dyrektywa ta przewiduje, że żaden obywatel nie może głosować więcej niż jeden raz lub kandydować w więcej niż jednym państwie członkowskim podczas tych samych wyborów (art. 4 dyrektywy)[2].

Niemniej w świetle doświadczenia z wyborami europejskimi w czerwcu 2004 r. Komisja oceniła, że możliwe jest uproszczenie procedur i przedstawiła w konsekwencji niniejszy wniosek dotyczący dyrektywy. Przewiduje on zniesienie obowiązku wymiany danych między państwami członkowskimi (art. 13), wzmocnienie przepisów dotyczących kar w przypadku nieprawidłowości w oficjalnym oświadczeniu (art. 13) oraz zaostrzenie obowiązku przedstawiania przez kandydatów zaświadczenia, że nie zostali pozbawieni prawa do kandydowania (art. 6 oraz art. 10).

II. Zakres dyrektywy

Niniejsza dyrektywa dotyczy jedynie obywateli Unii mających miejsce zamieszkania w państwie, którego nie są obywatelami.

W związku z powyższym dyrektywa nie porusza kwestii:

- podwójnego obywatelstwa

- osób pochodzących z państw trzecich

1. Kwestia podwójnego obywatelstwa

W komunikacie dotyczącym wyborów europejskich w roku 2004[3], Komisja odniosła się do problemów, które mogą być związane z podwójnym obywatelstwem oraz obywatelstwem wielokrotnym (więcej niż jednego państwa członkowskiego). W takim przypadku rzeczywiście niemożliwe jest zapewnienie, aby obywatel nie głosował więcej niż jeden raz, co narusza art. 8 Aktu z dnia 20 września 1976 r. o powszechnych i bezpośrednich wyborach do Parlamentu Europejskiego.

Ten problem nie wchodzi w zakres stosowania dyrektywy 93/109/WE, ale jest jednym z potencjalnych źródeł występowania przypadków podwójnego głosowania i w związku z tym Komisja powinna zbadać możliwości zapobiegania takim sytuacjom.

2. Osoby pochodzące z państw trzecich

Wspomniana dyrektywa ma zastosowanie jedynie do obywateli Unii i nie dotyczy zatem ewentualnego udziału obywateli państw trzecich w wyborach do Parlamentu Europejskiego. Niemniej warto przytoczyć ostatnie orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich w tej dziedzinie. Do Trybunału zwrócono się bowiem z zapytaniem, czy państwo członkowskie jest uprawnione do przyznania prawa wyborczego w wyborach do Parlamentu Europejskiego obywatelom państw trzecich, w tym przypadku obywatelom Wspólnoty Narodów spełniającym pewne wymogi („qualifying Commonwealth citizens”), zamieszkałym na terytorium europejskim, w tym przypadku w Gibraltarze.

Trybunał w orzeczeniu z dnia 12 września 2006 r.[4] przypomniał, że ani art. 190 WE ani akt z 1976 r. nie określają w sposób wyraźny i szczegółowy osób, którym przysługuje prawo głosowania i kandydowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego[5], natomiast art. 8 Aktu z 1976 r. stanowi, że procedura wyborcza w każdym państwie członkowskim podlega przepisom krajowym[6]. Trybunał uznał, że „określenie osób, którym przysługuje prawo głosowania i kandydowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego należy do kompetencji każdego państwa członkowskiego, pod warunkiem, że nie narusza ono prawa wspólnotowego, a art. 189, 190, 17 i 19 WE nie stoją na przeszkodzie przyznaniu przez państwa członkowskie takiego prawa głosowania i kandydowania określonym osobom, posiadającym ścisłe więzi z tymi państwami, ale niebędącymi ich obywatelami lub obywatelami Unii mającymi miejsce zamieszkania na ich terytorium”. Orzeczenie to podkreśla, że możliwe jest posiadanie przez obywateli państw trzecich prawa do głosowania i kandydowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego, ale to do państw członkowskich należy przyznanie lub odmowa przyznania tych praw.

III. Stanowisko sprawozdawcy

Sprawozdawca popiera dążenie Komisji do uproszczenia formalności, które muszą wypełnić obywatele europejscy pragnący głosować lub kandydować w wyborach w państwie ich miejsca zamieszkania.

W zakresie, w jakim przyczynia się ona do stworzenia wspólnej polityki europejskiej dyrektywa ta jest korzystna i konieczna. W obecnej sytuacji politycznej w Unii Europejskiej niemożliwe jest niestety ustanowienie jednolitego systemu wyborczego. Korzystne byłoby jednak, aby po wyborach europejskich w 2009 r. Komisja przygotowała idący w tym kierunku wniosek, który mógłby zostać rozpatrzony przez Radę i Parlament.

Celem pozostałych poprawek przedstawionych przez sprawozdawcę jest zapewnienie identycznych warunków wykonywania prawa głosowania i kandydowania przez obywateli Unii, którzy głosują w państwie ich miejsca zamieszkania z tymi, które mają zastosowanie do obywateli danego państwa członkowskiego, a także ułatwienie wprowadzenia w życie niniejszej dyrektywy.

POPRAWKI

Komisja Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych zwraca się do Komisji Spraw Konstytucyjnych, jako do komisji przedmiotowo właściwej, o naniesienie w swoim sprawozdaniu następujących poprawek:

Tekst proponowany przez Komisję[7]Poprawki Parlamentu

Poprawka 1

PUNKT -1 A PREAMBUŁY (nowy)

 

(-1a) Skuteczne i praktyczne zapewnienie obywatelom Unii zamieszkującym w państwie członkowskim, którego nie są obywatelami, pełni praw politycznych, z których najważniejszym jest prawo głosowania i kandydowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego w kraju, w którym mają miejsce zamieszkania ma znaczenie zasadnicze.

Poprawka 2

PUNKT -1 B PREAMBUŁY (nowy)

 

(-1b) Godny ubolewania jest fakt, że wybory do Parlamentu Europejskiego nie są prawdziwymi wyborami europejskimi, ale są przeprowadzane według dwudziestu siedmiu różnych systemów wyborczych ze względu na brak wspólnego prawa wyborczego, a w obecnym klimacie politycznym nie sposób tej sytuacji zaradzić.

Poprawka 3

PUNKT 1 PREAMBUŁY

(1) Wnioski ze sprawozdania Komisji na temat zastosowania podczas wyborów w 2004 r. przepisów dyrektywy Rady 93/109/WE ustanawiającej szczegółowe warunki wykonywania prawa głosowania i kandydowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego przez obywateli Unii mających miejsce zamieszkania w państwie członkowskim, którego nie są obywatelami, wskazują, iż konieczna jest zmiana niektórych przepisów dyrektywy.

(1) Wnioski ze sprawozdania Komisji na temat zastosowania podczas wyborów w 2004 r. przepisów dyrektywy Rady 93/109/WE ustanawiającej szczegółowe warunki wykonywania prawa głosowania i kandydowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego przez obywateli Unii mających miejsce zamieszkania w państwie członkowskim, którego nie są obywatelami, wskazują, iż konieczna jest zmiana niektórych przepisów dyrektywy. Obywatelstwo Unii zapewnia takie same prawa wszystkim obywatelom Unii Europejskiej, bez względu na to, czy miejsce ich urodzenia lub zamieszkania znajduje się w samej Unii Europejskiej, czy poza nią, i dlatego też instytucje wspólnotowe powinny zadbać o zapewnienie możliwości wykonywania praw obywateli Unii zamieszkałych w krajach trzecich podczas wyborów do Parlamentu Europejskiego.

Poprawka 4

PUNKT 2 A PREAMBUŁY (nowy)

 

(2a) Zakres niniejszej dyrektywy nie obejmuje i żaden z jej przepisów nie może mieć wpływu na wewnętrzne przepisy państwa członkowskiego dotyczące możliwości przyznania prawa głosowania i kandydowania:

 

(a) obywatelom krajów trzecich mających miejsce zamieszkania w tym państwie członkowskim;

 

(b) obywatelom tego państwa członkowskiego mającym miejsce zamieszkania w kraju trzecim;

 

(c) bezpaństwowcom i innym osobom nieposiadającym obywatelstwa żadnego państwa, które są długoterminowymi rezydentami w jednym z państw członkowskich.

Poprawka 5

ARTYKUŁ 1 PUNKT 1 A (nowy)
Artykuł 3 (dyrektywa 93/109/WE)

 

1 a) Art. 3 otrzymuje brzmienie:

 

„Artykuł 3

 

Osoba, która w dniu spełnienia wymogu:

 

a) jest obywatelem Unii w rozumieniu art. 8 ust. 1 drugi akapit traktatu,

 

b) nie będąc obywatelem państwa członkowskiego miejsca zamieszkania, spełnia pozostałe warunki prawa głosowania i kandydowania w wyborach, jakie odnośne państwo stawia swoim obywatelom,

 

ma prawo głosowania i kandydowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego w państwie członkowskim miejsca zamieszkania na takich samych warunkach jak obywatele tego państwa członkowskiego, chyba że została pozbawiona tych praw na podstawie art. 6 i 7.

 

Jeżeli obywatele państwa członkowskiego miejsca zamieszkania mogą kandydować w wyborach jedynie pod warunkiem, że posiadali jego obywatelstwo przez pewien minimalny okres, to uznaje się, że obywatele Unii spełniają ten warunek, o ile przez wymagany minimalny okres byli oni obywatelami jednego z państw członkowskich.”

Uzasadnienie

Różne możliwości głosowania oferowane obywatelom danego państwa członkowskiego (głosowanie korespondencyjne, głosowanie przez pełnomocnika, itd.) powinny być również dostępne dla wyborców wspólnotowych.

Poprawka 6

ARTYKUŁ 1 PUNKT 2 LITERA B)
Artykuł 6 ustęp 3 (dyrektywa 93/109/WE)

3. W celu wykonania przepisów ust. 2 niniejszego artykułu, państwo członkowskie miejsca zamieszkania powiadamia państwo członkowskie pochodzenia o oświadczeniu, o którym mowa w art. 10 ust. 1. W tym samym celu państwo członkowskie pochodzenia we właściwym terminie oraz w odpowiedni sposób udziela istotnych i normalnie dostępnych informacji; mogą one obejmować wyłącznie takie szczegółowe dane, które są absolutnie niezbędne do wykonania przepisów niniejszego artykułu, a można z nich korzystać tylko w tym celu. Jeżeli udzielone informacje podważają treść oświadczenia, państwo członkowskie miejsca zamieszkania podejmuje właściwe działania w celu uniemożliwienia zgłoszenia przez odnośną osobę kandydatury w wyborach.

3. W celu wykonania przepisów ust. 2 niniejszego artykułu, państwo członkowskie miejsca zamieszkania powiadamia państwo członkowskie pochodzenia o oświadczeniu, o którym mowa w art. 10 ust. 1, przekazując również formularz określony w art. 10 ust. 2. W tym samym celu państwo członkowskie pochodzenia we właściwym terminie oraz w odpowiedni sposób udziela istotnych i normalnie dostępnych informacji; mogą one obejmować wyłącznie takie szczegółowe dane, które są absolutnie niezbędne do wykonania przepisów niniejszego artykułu, a można z nich korzystać tylko w tym celu. Jeżeli udzielone informacje podważają treść oświadczenia, państwo członkowskie miejsca zamieszkania podejmuje właściwe działania w celu uniemożliwienia zgłoszenia przez odnośną osobę kandydatury w wyborach.

Uzasadnienie

Oficjalne oświadczenie, o którym mowa w art. 10 musi zostać przekazane państwu członkowskiemu pochodzenia. Państwom członkowskim łatwiej będzie rozpatrywać te oświadczenia, jeżeli będą one miały jednolitą formę.

Poprawka 7

ARTYKUŁ 1 PUNKT 3 LITERY B) i C)
Artykuł 10 ustępy 2 i 3 (dyrektywa 93/109/WE)

(b) skreśla się ust. 2;

(b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„Oficjalne oświadczenie składane jest za pomocą formularza figurującego w załączniku I."

(c) ustęp 3 otrzymuje oznaczenie ust. 2.

 

Uzasadnienie

Oficjalne oświadczenie, o którym mowa w art. 10 musi zostać przekazane państwu członkowskiemu pochodzenia. Państwom członkowskim łatwiej będzie rozpatrywać te oświadczenia, jeżeli będą one miały jednolitą formę.

Poprawka 8

ARTYKUŁ 1 PUNKT 3 A (nowy)
Artykuł 12 (dyrektywa 93/109/WE)

 

3a) Do art. 12 dodaje się następujący akapit:

 

„Warunki wykonywania prawa głosowania i kandydowania przez wyborców Wspólnoty muszą być takie same jak warunki przewidziane dla obywateli państwa członkowskiego miejsca zamieszkania.”

Uzasadnienie

Różne możliwości głosowania oferowane obywatelom danego państwa członkowskiego (głosowanie korespondencyjne, głosowanie przez pełnomocnika, itd.) powinny być również dostępne dla wyborców wspólnotowych.

Poprawka 9

ARTYKUŁ 1 PUNKT 4 A (nowy)
Artykuł 15 a (nowy) (dyrektywa 93/109/WE)

 

4a) Do rozdziału IV dodaje się art. 15 a:

 

„W ciągu sześciu miesięcy od wejścia w życie niniejszej dyrektywy państwa członkowskie powiadamiają Komisję, który organ wyborczy jest właściwy do wykonywania obowiązków wynikających z niniejszej dyrektywy. Komisja przekazuje te informacje wszystkim państwom członkowskim.”

Poprawka 10

ARTYKUŁ 1 PUNKT 5

Artykuł 16 (Dyrektywa 93/109/WE)

Komisja, opierając się na informacjach dostarczonych przez państwa członkowskie, przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat zastosowania przepisów niniejszej dyrektywy podczas wyborów do Parlamentu Europejskiego w 2009 r., do którego w razie potrzeby załączony zostanie wniosek dotyczący zmiany tej dyrektywy. W sprawozdaniu w szczególny sposób zbadane zostanie wykonanie art. 4 i 13.

Komisja, opierając się na informacjach dostarczonych przez państwa członkowskie, przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat zastosowania przepisów niniejszej dyrektywy podczas wyborów do Parlamentu Europejskiego w 2009 r. Na podstawie tych informacji Komisja opracuje wniosek dotyczący wspólnego systemu wyborczego na wybory do Parlamentu Europejskiego, które odbędą się w roku 2014.

Do celów pierwszego akapitu, państwa członkowskie prowadzą współpracę umożliwiającą przeprowadzenie kontroli ex post, mających na celu stwierdzenie ewentualnych przypadków podwójnego głosowania i podwójnego kandydowania; kontrole te mogą być przeprowadzane wyłącznie w sytuacjach, w których istnieje zwiększone prawdopodobieństwo zaistnienia podwójnego głosowania lub podwójnego kandydowania.

Państwa członkowskie prowadzą współpracę umożliwiającą przeprowadzenie kontroli ex post, mających na celu stwierdzenie ewentualnych przypadków podwójnego głosowania i podwójnego kandydowania; kontrole te mogą być przeprowadzane wyłącznie w sytuacjach, w których istnieje zwiększone prawdopodobieństwo zaistnienia podwójnego głosowania lub podwójnego kandydowania.

Poprawka 11

ARTYKUŁ 1 PUNKT 5 A (nowy)
Załącznik I (nowy) (dyrektywa 93/109/WE)

 

5a) Dodaje się załącznik I w następującym brzmieniu:

Oficjalne oświadczenie przedstawiane w przypadku, gdy obywatel Unii, mający miejsce zamieszkania w państwie członkowskim, którego nie jest obywatelem, kandyduje w wyborach do Parlamentu Europejskiego.

Państwo miejsca zamieszkania: ______________

Państwo pochodzenia: ______________

 

 

 

Oświadczenie dotyczące kandydowania w wyborach

do Parlamentu Europejskiego w państwie członkowskim innym niż

państwo, którego dana osoba jest obywatelem

__________________

Ja, niżej podpisany(a)

 

Nazwisko: __________________

Imię: _______________________

Data urodzenia ______________

Miejsce urodzenia ______________

Obywatelstwo: ______________

Dowód tożsamości/paszport: _________ wydany dnia ___________ ważny do dnia _______

 

Adres w państwie członkowskim miejsca zamieszkania:

__________________________________________

__________________________________________

__________________________________________

 

oświadczam, że

 

Nie kandyduję w wyborach do Parlamentu Europejskiego w innym państwie członkowskim niż podane powyżej państwo mojego miejsca zamieszkania,

 

Nie jestem pozbawiony prawa do kandydowania w moim, podanym powyżej, państwie pochodzenia;

 

Miejsce ostatniego wpisu na listę wyborców __________________ (nazwa państwa członkowskiego pochodzenia):

__________________________________________

Jestem świadomy(a) odpowiedzialności karnej, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa krajowego mojego państwa miejsca zamieszkania, w przypadku nieprawidłowości w niniejszym oświadczeniu.

Sporządzono w _______________, dnia _______________

 

Podpis:

PROCEDURA

Tytuł

Zmiana dyrektywy 93/109/WE: prawo głosowania i kandydowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego przez obywateli UE mających miejsce zamieszkania w państwie członkowskim, którego nie są obywatelami

Odsyłacze

COM(2006)0791 - C6-0066/2007 - 2006/0277(CNS)

Komisja przedmiotowo właściwa

AFCO

Opinia wydana przez

       Data ogłoszenia na posiedzeniu

LIBE

13.3.2007

 

 

 

Sprawozdawca komisji opiniodawczej

       Data powołania

Ignasi Guardans Cambó

20.3.2007

 

 

Rozpatrzenie w komisji

8.5.2007

5.6.2007

 

 

Data przyjęcia

5.6.2007

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

38

0

1

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Alexander Alvaro, Philip Bradbourn, Mihael Brejc, Kathalijne Maria Buitenweg, Michael Cashman, Giusto Catania, Carlos Coelho, Fausto Correia, Elly de Groen-Kouwenhoven, Panayiotis Demetriou, Agustín Díaz de Mera García Consuegra, Bárbara Dührkop Dührkop, Claudio Fava, Kinga Gál, Patrick Gaubert, Jeanine Hennis-Plasschaert, Ewa Klamt, Magda Kósáné Kovács, Stavros Lambrinidis, Henrik Lax, Dan Mihalache, Claude Moraes, Javier Moreno Sánchez, Martine Roure, Inger Segelström, Károly Ferenc Szabó, Adina-Ioana Vălean, Manfred Weber

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Simon Busuttil, Gérard Deprez, Ignasi Guardans Cambó, Sophia in ‘t Veld, Sylvia-Yvonne Kaufmann, Bogdan Klich, Jean Lambert, Marianne Mikko, Hubert Pirker, Rainer Wieland

Zastępca(y) (art. 178 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Aloyzas Sakalas

  • [1]  SEC(2006)1647.
  • [2]  Również art. 8 Aktu z 20 września 1976 r. o powszechnych i bezpośrednich wyborach do Parlamentu Europejskiego.
  • [3]  COM(2006)0790.
  • [4]  Sprawa C-145/04 Królestwo Hiszpanii / Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej.
  • [5]  Punkt 70 wyroku.
  • [6]  Punkt 69 wyroku.
  • [7]  Dotychczas nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym.

PROCEDURA

Tytuł

Zmiana dyrektywy 93/109/WE: prawo głosowania i kandydowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego przez obywateli UE mających miejsce zamieszkania w państwie członkowskim, którego nie są obywatelami

Odsyłacze

COM(2006)0791 - C6-0066/2007 - 2006/0277(CNS)

Data konsultacji z PE

14.2.2007

Komisja przedmiotowo właściwa

       Data ogłoszenia na posiedzeniu

AFCO

13.3.2007

Komisja(e) wyznaczona(e) do wydania opinii

       Data ogłoszenia na posiedzeniu

LIBE

13.3.2007

 

 

 

Sprawozdawca(y)

       Data powołania

Andrew Duff

1.3.2007

 

 

Rozpatrzenie w komisji

20.3.2007

2.5.2007

26.6.2007

 

Data przyjęcia

26.6.2007

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

14

2

0

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Jim Allister, Enrique Barón Crespo, Richard Corbett, Andrew Duff, Bronisław Geremek, Íñigo Méndez de Vigo, Johannes Voggenhuber, Dushana Panayotova Zdravkova

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Elmar Brok, Carlos Carnero González, Roger Helmer, Iliana Malinova Iotova, Gérard Onesta, Georgios Papastamkos, Bogdan Pęk, György Schöpflin, Alexander Stubb