SPRAWOZDANIE w sprawie równości kobiet i mężczyzn w Unii Europejskiej – 2007

20.7.2007 - (2007/2065(INI))

Komisja Praw Kobiet i Równouprawnienia
Sprawozdawczyni: Piia-Noora Kauppi

PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie równości kobiet i mężczyzn w Unii Europejskiej – 2007

(2007/2065(INI))

Parlament Europejski,

–    uwzględniając art. 2, art. 3 ust. 2 oraz art. 141 Traktatu WE,

–    uwzględniając sprawozdanie Komisji z 2007 r., skierowane do Rady, Parlamentu Europejskiego, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego oraz Komitetu Regionów, poświęcone kwestii równości kobiet i mężczyzn (sprawozdanie Komisji na temat równości kobiet i mężczyzn) (COM(2007)0049),

–    uwzględniając wspólnotową strategię ramową na rzecz równości płci (2001-2005) (COM(2000)0335) oraz roczne sprawozdania Komisji za lata 2000, 2001, 2002, 2004, 2005 i 2006 (COM(2001)0179, COM(2002)0258, COM(2003)0098, COM(2004)0115, COM(2005)0044 i COM(2006)0071),

–    uwzględniając „Europejski pakt na rzecz równości płci”, zatwierdzony przez Radę Europejską w marcu 2006 r.,

–    uwzględniając wspólne oświadczenie przyjęte w dniu 4 lutego 2005 r. przez ministrów państw członkowskich UE odpowiedzialnych za politykę w zakresie równości płci,

–    uwzględniając Plan działań na rzecz równości kobiet i mężczyzn 2006-2010 (COM (2006)0092),

–    uwzględniając Komitet Doradczy ds. Równości Szans Kobiet i Mężczyzn oraz jego opinię w sprawie różnic płacowych między kobietami i mężczyznami przyjętą w dniu 22 marca 2007 r.,

–    uwzględniając ramy działań na rzecz równości kobiet i mężczyzn, przyjęte przez europejskich partnerów społecznych w dniu 22 marca 2005 r.,

–    uwzględniając art. 23 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej[1],

–    uwzględniając art. 45 Regulaminu,

–    uwzględniając sprawozdanie Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia oraz opinie Komisji Rozwoju Regionalnego, Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz Komisji Kultury i Edukacji (A6‑0290/2007),

A.  mając na uwadze, że Komisja i państwa członkowskie potwierdziły niedawno swoje zaangażowanie na rzecz równouprawnienia płci, dając mu wyraz we wspomnianym wcześniej Planie działań na rzecz równości kobiet i mężczyzn oraz w „Europejskim pakcie na rzecz równości płci”,

B.   mając na uwadze, że bez wątpienia mamy do czynienia z aspektem dotyczącym płci w wyzwaniu demograficznym, wobec którego stoi Europa, a strategie polityczne na rzecz równości płci stanowią podstawowy środek sprostania temu wyzwaniu,

C.  mając na uwadze, że w praktyce uwzględnianie problematyki płci oznacza ocenę sposobu, w jaki działania polityczne, administracyjne i społeczne wpływają na życie i sytuację zarówno kobiet, jak i mężczyzn oraz, w stosownych przypadkach, podejmowanie się ponownego ich rozpatrzenia z myślą o wspieraniu równouprawnienia,

D.  mając na uwadze, że pogodzenie życia zawodowego, rodzinnego i prywatnego zarówno przez kobiety, jak i mężczyzn ma podstawowe znaczenie w działaniach promujących wchodzenie kobiet na rynek pracy, ich powrót do życia zawodowego i utrzymanie przez nie miejsc pracy oraz mając na uwadze, że odpowiedzialność za dzieci jest wspólną odpowiedzialnością obojga rodziców, niezależnie od płci,

E.   mając na uwadze, że segregacja w oświacie, utrzymywanie się stereotypów dotyczących płci w związku z wyborem kierunków studiów oraz dyskryminacja dziewcząt i młodych kobiet w zakresie edukacji są wciąż powszechne oraz że wywierają one negatywny wpływ na względną pozycję kobiet w niektórych segmentach rynku pracy, zwłaszcza w tych, które mają związek z nowoczesną technologią, naukami ścisłymi, badaniami oraz inżynierią,

F.   mając na uwadze, że podczas szczytu Rady Europejskiej w marcu 2006 r. po raz kolejny uznała ona, iż strategie polityczne dotyczące równości płci stanowią podstawowe instrumenty wpływania na rozwój gospodarczy,

G.  mając na uwadze, że w agendzie lizbońskiej problematyka płci została określona jako kluczowy wymóg i że w krajowych planach działań w dziedzinie zatrudnienia i integracji społecznej problematyka płci wciąż jest słabo rozwinięta, a często nieobecna,

H.  mając na uwadze, że sprawozdanie Komisji w sprawie równości kobiet i mężczyzn podkreśla pozytywny skutek dla stopy zatrudnienia kobiet wynikający stąd, iż sześć z ośmiu milionów nowych miejsc pracy powstałych w UE od 2000 r. przypadło kobietom, dostrzegając jednak, że przy uwzględnieniu różnych przedziałów wiekowych oraz branży zawodowych istnieją znaczne rozbieżności w odniesieniu do stopy zatrudnienia, polegające na wzroście stopy zatrudnienia kobiet w sektorach, w których zajmowały już one dominującą pozycję; mając na uwadze, że godne ubolewania jest, iż większość nowych miejsc pracy dla kobiet to miejsca pracy o niepełnym wymiarze godzin, a niektóre z nich to niepewne i tymczasowe zajęcia, słabo opłacane i o niskim wzroście wynagrodzenia,

I.    mając na uwadze, że ze sprawozdania Komisji na temat zatrudnienia w Europie w 2006 r. wynika, iż 32,3% kobiet zatrudnionych w UE pracuje w niepełnym wymiarze godzin, podczas gdy tylko 7,4% mężczyzn pracuje w ten sposób,

J.    mając na uwadze, że w porównaniu z poprzednim sprawozdaniem trudno dostrzec istotne zmiany w zakresie różnic płacowych między kobietami i mężczyznami (średnia różnica na obszarze UE wynosi 15%, a w niektórych państwach europejskich sięga 30%), co wyraźnie wskazuje na brak wymiernych postępów w urzeczywistnianiu zasady równego wynagradzania za taką samą pracę, którą wprowadzono trzydzieści lat temu na mocy dyrektywy Rady 75/117/EWG z dnia 10 lutego 1975 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich dotyczących stosowania zasady równości wynagrodzeń dla mężczyzn i kobiet[2]; mając na uwadze, że podział bogactwa pomiędzy mężczyznami i kobietami w UE jest także nierówny,

K.  mając na uwadze, że w 2003 r. badania Eurobarometru wykazały, iż do głównych czynników zniechęcających ojców do przejmowania odpowiedzialności za sprawy domowe i rodzinne należą nie tylko kwestie finansowe, ale również obawa przed negatywnymi skutkami dla przebiegu ich kariery zawodowej,

L.   mając na uwadze, że długotrwałe bezrobocie jest stosunkowo wyższe wśród kobiet oraz że sprawowanie opieki nad dziećmi w wieku do 5 lat wiąże się z wyższą stopą bezrobocia niż w przypadku kobiet bezdzietnych,

M.  mając na uwadze, że odpowiedni dostęp do usług związanych z opieką nad dziećmi, osobami starszymi i innymi osobami pozostającymi na utrzymaniu jest niezbędny w celu umożliwienia pełnego i równego uczestnictwa kobiet i mężczyzn w rynku pracy,

N.  mając na uwadze, że w państwach członkowskich, które przyjęły strategie polityczne na rzecz łączenia życia zawodowego z rodzinnym z myślą zarówno o kobietach, jak i o mężczyznach, odnotowuje się wyższe wskaźniki urodzeń, wyższy odsetek kobiet, które pracują, a także wyższą stopę zatrudnienia,

O.  mając na uwadze, że partnerzy społeczni odgrywają istotną rolę, jeżeli chodzi o określenie działań na rzecz równości płci na szczeblu europejskim, krajowym, regionalnym i sektorowym oraz na szczeblu przedsiębiorstw, a sukces strategii politycznych na rzecz łączenia życia zawodowego z rodzinnym wymaga partnerskich stosunków pomiędzy pracodawcami, organizacjami związkowymi, pracownikami i władzami publicznymi,

P.   mając na uwadze, że najlepsze praktyki dowodzą, iż działania na rzecz łączenia życia zawodowego z rodzinnym w skali mikroekonomicznej powodują zmniejszenie rotacji pracowników i liczby nieobecności w pracy, pozytywnie wpływają na zaangażowanie i produktywność oraz pomagają znaleźć wydajnych i zmotywowanych pracowników,

Q.  mając na uwadze, że art. 16 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 r. ustanawiającego przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności stanowi, że państwa członkowskie i Komisja mają zapewniać wsparcie zasady równości mężczyzn i kobiet oraz uwzględnianie problematyki płci na poszczególnych etapach wdrażania tych funduszy,

1.   z zadowoleniem przyjmuje wysiłki Komisji zmierzające do nasilenia działań na rzecz równouprawnienia kobiet i mężczyzn;

2.   z zadowoleniem przyjmuje fakt, iż w swoim sprawozdaniu na temat równości kobiet i mężczyzn Komisja skoncentrowała się na kwestiach dotyczących zatrudnienia, takich jak różnice płacowe ze względu na płeć, łączenie życia zawodowego z rodzinnym oraz dyrektywy w sprawie równego traktowania, ponieważ niezależność ekonomiczna kobiet stanowi jeden z priorytetów Planu działań na rzecz równości kobiet i mężczyzn;

3.   z zadowoleniem przyjmuje kulturę równości w UE, w tym Plan działań Komisji na rzecz równości oraz pakt na rzecz równości płci, przedstawiony przez Radę, i wzywa do jej realizacji w praktyce za pomocą konkretnych działań i przydziału środków finansowych;

4.   podkreśla, że niezbędne są dalsze wysiłki i przyjmowanie dalszych środków w celu eliminowania przestarzałych wzorców podejmowania decyzji i postępowania, zwłaszcza w sektorze administracji, w celu lepszego uwzględniania problematyki płci w różnych obszarach polityki;

5.   wskazuje na fakt, że uwzględnianie problematyki płci na poziomie UE realizowane jest jako podwójna strategia, której celem z jednej strony jest zagwarantowanie przestrzegania równouprawnienia płci we wszystkich dziedzinach polityki i w procesie podejmowania decyzji, a z drugiej strony - zapewnienie środków ukierunkowanych na ograniczenie przypadków dyskryminowania kobiet;

6.   wzywa Komisję do zaproponowania, poza podejściem uwzględniającym problematykę płci, szeregu szczegółowych środków, w tym takich jak kampanie zwiększające publiczną świadomość, wymiana najlepszych praktyk, dialog z obywatelami oraz inicjatywy w zakresie partnerstwa publiczno-prywatnego;

7.   docenia możliwości polityki spójności społecznej w zakresie wspierania równouprawnienia;

8.   podkreśla potrzebę istnienia wyraźnie określonego i stałego elementu łączącego sprawozdania roczne na temat równości z priorytetami zawartymi w planie działań w celu skutecznego wdrażania cyklu planowania, monitorowania i oceny strategii politycznych w zakresie równości płci; zachęca Komisję do podejmowania wysiłków na rzecz zrealizowania tych celów;

9.   przypomina o swoim wniosku w rezolucji z dnia 2 lutego 2006 r. w sprawie równości kobiet i mężczyzn w Unii Europejskiej[3], dotyczącym monitorowania przez Komisję przestrzegania przez państwa członkowskie dorobku wspólnotowego w zakresie równości kobiet i mężczyzn w ramach wszystkich strategii politycznych, zwłaszcza strategii zatrudnienia, ale także strategii dotyczących dostępu do usług i towarów i ich dostarczania; wobec tego wzywa Komisję do przeprowadzenia analizy sposobu wprowadzania przez państwa członkowskie prawodawstwa wspólnotowego w zakresie równouprawnienia oraz do podjęcia stosownych działań w przypadku braku transpozycji lub naruszenia prawa;

10. wzywa państwa członkowskie do wspierania Komisji w monitorowaniu procesu wprowadzania środków krajowych w celu dokonania oceny skuteczności polityki oraz przestrzegania zasady równości, zwłaszcza w odniesieniu do uprawnień ustawowych i systemów emerytalnych oraz ubezpieczenia społecznego;

11. wzywa państwa członkowskie do zaproponowania konkretnych środków zwalczania nierówności między kobietami i mężczyznami wynikającej z braku ciągłości zatrudnienia, w szczególności spowodowanego macierzyństwem lub opieką nad osobami pozostającymi na ich utrzymaniu, oraz do zredukowania jego negatywnych skutków w odniesieniu do kariery zawodowej, zarobków i świadczeń emerytalnych, a także do działania na rzecz równych niezależnie od płci wynagrodzeń i świadczeń emerytalnych; wzywa Komisję do znalezienia odpowiednich środków mających na celu zwalczanie segregacji płci na rynku pracy i ułatwianie kobietom rozpoczynania kariery w dotychczas nietypowych dla nich sektorach;

12. wzywa Komisję do opracowania analizy płci i problematyki płci w kwestii wpływu reform emerytalnych na życie kobiet w UE, w celu zindywidualizowania uprawnień emerytalnych i ubezpieczenia społecznego, a także systemów podatkowych;

13. z zadowoleniem przyjmuje procedurę konsultacji z partnerami społecznymi, rozpoczętą przez Komisję w celu poprawy otoczenia zarówno legislacyjnego, jak i nielegislacyjnego dotyczącego możliwości łączenia życia zawodowego, rodzinnego i prywatnego; zachęca Komisję do niezwłocznego rozpoczęcia drugiej fazy konsultacji;

14. wzywa Komisję do gromadzenia i rozpowszechniania najlepszych praktyk dotyczących polityki w zakresie środowiska pracy, które pozwalają skutecznie łączyć życie zawodowe z prywatnym, a także w zakresie środków sprzyjających szerszemu uczestnictwu mężczyzn w życiu rodzinnym; wzywa państwa członkowskie i partnerów społecznych do podjęcia niezbędnych kroków umożliwiających częściowo zapobieganie molestowaniu seksualnemu i psychicznemu w miejscu pracy, a częściowo zwalczanie tego zjawiska; nalega na wspieranie kobiet w ich karierze zawodowej; wzywa Komisję i państwa członkowskie do podjęcia poważnych kroków mających na celu zmniejszenie różnicy między płacami kobiet i mężczyzn oraz upowszechnienie urlopów wychowawczych dla mężczyzn i urlopów ojcowskich;

15. zauważa, że łączenie życia zawodowego, prywatnego i rodzinnego stanowi istotną kwestię i jeden z kluczowych czynników wzrostu zatrudnienia oraz ograniczenia negatywnych skutków starzenia się społeczeństw; podkreśla, że wszelka polityka w tej dziedzinie musi opierać się na zasadzie wolnego wyboru indywidualnego oraz być dostosowana do poszczególnych etapów życia;

16. wyraża ubolewanie, że Komisja nie skonsultowała się z partnerami społecznymi podczas opracowywania Zielonej księgi w sprawie modernizacji prawa pracy;

17. zauważa, że globalizacja stanowi pozytywną siłę umożliwiającą kobietom na całym świecie rozwinięcie swoich możliwości dzięki lepszemu dostępowi do oświaty i opieki zdrowotnej; zauważa jednak, że liberalizacja handlu stworzyła sprzeczne i symultaniczne tendencje: z jednej strony skutecznie przyczyniając się do formalizacji stosunków zatrudnienia w niektórych obszarach, z drugiej - rozszerzając zakres gospodarki nieformalnej o nowych formach pracy i dochodu kobiet, takich jak praca chałupnicza, podwykonawstwo i mikroprzedsiębiorstwa;

18. zauważa, że jednym z efektów postępującej globalizacji jest wzrost ubóstwa wśród kobiet oraz że należy przeprowadzić gruntowne badania celem ustalenia wszystkich skutków globalizacji na zdolność kobiet do zarabiania na życie;

19. wzywa Komisję do zapewnienia, że wszystkie przyszłe porozumienia handlowe, np. w ramach WTO, będą przeanalizowane również pod względem zagadnień płci;

20. wzywa Komisję do skoncentrowania się szczególnie na barierach uniemożliwiających kobietom dostęp do najwyższych stanowisk w celu dokonania oceny strukturalnego wymiaru tego zjawiska; w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje działania mające pomagać kobietom we wchodzeniu na rynek pracy na równorzędnych w stosunku do mężczyzn warunkach oraz wspierać przedsiębiorczość kobiet oraz podkreśla konieczność wyeliminowania istniejących uprzedzeń i dyskryminacji ze względu na płeć dotyczących konkurencyjności i możliwości zatrudniania kobiet, szczególnie na wysokich stanowiskach;

21. podkreśla konieczność zajęcia się poważnym deficytem demokratycznym związanym z problemem zbyt małej proporcji kobiet w politycznych procesach decyzyjnych i wzywa państwa członkowskie do zbadania okoliczności, które stoją na przeszkodzie uczestnictwu kobiet w polityce i zajmowaniu przez nie wysokich stanowisk na wszystkich szczeblach administracji publicznej oraz do przyjęcia środków mających na celu wyeliminowanie takich sytuacji;

22. wzywa do zwrócenia szczególnej uwagi na sytuację kobiet należących do mniejszości etnicznych i imigrantek, ponieważ ich marginalizację pogłębia wielopłaszczyznowa dyskryminacja – zarówno z zewnątrz, jak i wewnątrz społeczności, w których żyją; zaleca przyjęcie zintegrowanych krajowych planów działania w celu skutecznego uporania się z wielopłaszczyznową dyskryminacją, szczególnie w przypadkach, w których różne organy w danym państwie członkowskim zajmują się kwestiami związanymi z dyskryminacją;

23. podkreśla, że należy zadbać o to, aby imigranci napływający do UE znali obowiązujące w społeczeństwach krajów przyjmujących wartości i prawa oraz społeczne konwencje związane z równym statusem płci, w celu zapobieżenia sytuacjom dyskryminacyjnym, wynikającym z braku świadomości kulturowej;

24. wzywa Komisję i państwa członkowskie do intensywniejszej wymiany najlepszych praktyk w zakresie niedyskryminacji na rynku pracy w celu wzmocnienia wzajemnego wpływu równości i wydajności w kontekście specyfiki poszczególnych krajów;

25. wzywa państwa członkowskie do opracowania konkretnych zadań i celów w zakresie równości płci w ramach unijnej strategii integracji społecznej celem zwalczania ubóstwa i wykluczenia społecznego, obejmujących zbiór działań politycznych wspierających nietradycyjne rodziny i rodziców samotnie wychowujących dzieci, a także konkretne działania polityczne wspierające grupy kobiet szczególnie narażone na ubóstwo i wykluczenie społeczne, takie jak imigrantki, uchodźcy, kobiety z mniejszości etnicznych, starsze kobiety oraz kobiety niepełnosprawne;

26. wzywa Komisję do współpracy z państwami członkowskimi celem gromadzenia odpowiednich danych i nasilenia działań, które mogłyby zapobiegać handlowi ludźmi dla celów wykorzystywania seksualnego i pracy przymusowej;

27. wzywa Komisję do skoncentrowania się na instrumentach i mechanizmach zapobiegających wykorzystywaniu napływowych pracowników, w tym uznawania i egzekwowania podstawowych praw człowieka nielegalnych imigrantów, zamiast uciekania się do represji;

28. wzywa państwa członkowskie do równomiernego rozłożenia kosztów świadczeń związanych z urlopem macierzyńskim i wychowawczym, aby kobiety przestały być droższą siłą roboczą niż mężczyźni;

29. wzywa państwa członkowskie, aby we współpracy z partnerami społecznymi zwalczały dyskryminację wobec kobiet ciężarnych na rynku pracy oraz aby przyjęły wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia wysokiego poziomu ochrony macierzyństwa; zachęca Komisję do przeprowadzenia ściślejszej oceny przestrzegania prawodawstwa wspólnotowego w tym zakresie oraz rozważenia konieczności jego zmiany;

30. z zaniepokojeniem zauważa, że mimo poczynionych postępów kobiety, zwłaszcza kobiety w starszym wieku oraz samotne matki, wciąż są narażone na wykluczenie społeczne i ubóstwo;

31. wzywa państwa członkowskie i partnerów społecznych do zaangażowania się na rzecz umożliwienia wszystkim kobietom, które poszukują pracy w pełnym wymiarze godzin, otrzymania takiej pracy, a nie pracy w niepełnym wymiarze godzin, która często jest niepewna i tymczasowa;

32. z zadowoleniem przyjmuje wysiłki Komisji mające na celu przyspieszenie osiągnięcia celów uzgodnionych przez Radę Europejską w Barcelonie w 2002 r., usunięcie przeszkód utrudniających równy udział kobiet i mężczyzn w rynku pracy oraz wprowadzenie do 2010 r. opieki nad dziećmi dla 90 proc. dzieci w wieku od trzech lat do chwili rozpoczęcia przez nie obowiązkowej nauki w szkole oraz dla 33 proc. dzieci poniżej trzeciego roku życia, a to za pomocą funduszy strukturalnych; zachęca Komisję do przedstawienia w 2008 r., zgodnie z przewidywaniami, komunikatu określającego dalsze kroki, które należy podjąć na wszystkich szczeblach w celu osiągnięcia tych celów; uważa, że cel powinno stanowić zapewnienie wszystkim dzieciom prawa do wysokiej jakości opieki zawierającej element dydaktyczny;

33. uważa, że państwa członkowskie są odpowiedzialne za zapewnienie każdemu, kto wymaga opieki geriatrycznej, bądź opieki z powodu choroby lub inwalidztwa, dostępu do wysokiej jakości opieki i leczenia;

34. podkreśla konieczność skoncentrowania polityki na zwalczaniu od wczesnych lat życia stereotypów dotyczących płci w edukacji, wyeliminowania ich z programów szkolnych i podręczników, zapewnienia nauczycielom i studentom szkolenia uświadamiającego oraz zachęcania chłopców i dziewcząt do obierania nietradycyjnych ścieżek edukacyjnych;

35. wzywa Komisję do nawiązania dialogu z przedstawicielami mediów i do zachęcania ich, aby ze względu na ich odpowiedzialność społeczną propagowali równość płci i unikali stereotypowego przedstawiania kobiet i mężczyzn;

36. zaleca opracowanie ogólnoeuropejskich kampanii na rzecz uświadomienia konieczności bezwzględnego braku tolerancji dla zniewag o podłożu seksistowskim oraz dla przedstawiania kobiet w mediach i w reklamie w sposób uwłaczający ich godności;

37. zaleca zwrócenie większej uwagi na odmienne indywidualne potrzeby rozwojowe dziewcząt i chłopców w ramach systemu oświaty, przeciwdziałając jednocześnie stereotypom;

38. jest zdania, że rynek pracy w większości krajów UE nie oddaje w adekwatny sposób przeciętnie wyższego poziomu wykształcenia kobiet i ich lepszego przygotowania akademickiego;

39. zaleca dążenie do tego, aby w ramach kształcenia szkolnego upowszechniać wiedzę i istotne kryteria umożliwiające osiągnięcie wolności, autonomii osobistej oraz równości z myślą o integracji społecznej; jest ponadto przekonany, że należy rozwijać tzw. kompetencje kluczowe, takie jak przedsiębiorczość oraz zainteresowanie dziedzinami naukowymi i technologicznymi, zwłaszcza wśród kobiet;

40. podkreśla konieczność dalszego kształcenia podczas urlopu wychowawczego, aby możliwe było sprostanie zmieniającym się wymaganiom w miejscu pracy;

41. zwraca uwagę na znaczenie posiadania stosownych i porównywalnych danych statystycznych i, w tym kontekście, wyraża ubolewanie, że niektóre kategorie osób, jak np. partnerzy pracujący w gospodarstwach rodzinnych, nie są ujęte w europejskich statystykach; wzywa EUROSTAT do ujęcia w swych statystykach tej kategorii osób;

42. podkreśla, że kobiety, jako pomagające członkinie rodziny, często wykonują w rolnictwie znaczną część pracy; uważa, że praca ta mogłaby zostać odpowiednio uwzględniona w polityce rozwoju obszarów wiejskich;

43. zwraca uwagę na dużą liczbę (przeważnie żeńskich) partnerów pracujących w gospodarstwach rodzinnych, których status prawny jest nieodpowiedni w wielu państwach członkowskich, co może powodować specyficzne problemy finansowe i prawne w odniesieniu do dostępu do urlopu macierzyńskiego i zwolnienia chorobowego, nabycia uprawnień emerytalnych i dostępu do ubezpieczenia społecznego, a także w przypadku rozwodu;

44. podkreśla konieczność poprawy statusu prawnego kobiet pracujących w rolnictwie, zarówno w odniesieniu do ubezpieczenia społecznego, poprzez zapewnienie wszystkim kobietom bezpośredniego dostępu do niego, jak i w kontekście roli kobiet w gospodarstwach rolnych, ze szczególnym uwzględnieniem współwłasności gospodarstw rodzinnych, dostępności kredytów i uprawnień w zakresie przepisów prawa spadkowego;

45. podkreśla, że niezbędne jest, aby Europejski Fundusz Społeczny wspierał szczegółowe środki mające na celu polepszenie dostępu kobiet do rynku pracy i udziału w nim, a także uwzględnianie problematyki płci; uważa, że fundusze regionalne powinny zawierać linię budżetową dotyczącą problematyki płci, przeznaczoną na finansowanie działań mających na celu promowanie równouprawnienia płci oraz badań nad wpływem strategii politycznych w zakresie sytuacji kobiet;

46. przypomina, że istnieje potrzeba włączania nowego podejścia i innowacyjnych instrumentów do regionalnych strategii rozwoju i podkreśla potrzebę zapewnienia szkolenia w zakresie metodologii uwzględniania problematyki płci oraz narzędzi do dyspozycji decydentów na szczeblu regionalnym i lokalnym; wzywa Komisję do dalszego opracowywania wytycznych dla sektora administracji dotyczących uwzględniania problematyki płci w zakresie funduszy strukturalnych;

47. zwraca się do Komisji z prośbą o uwzględnianie w przyszłych sprawozdaniach rocznych na temat równości kobiet i mężczyzn danych i statystyk z krajów przystępujących i kandydujących;

48. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz rządom państw członkowskich.

• [1]  Dz.U. C 364 z 18.12.2000, str. 1.
• [2]  Dz.U. L 45 z 19.2.1975, str. 19.
• [3]  Dz.U. C 288 E z 25.11.2006, str. 73.

OPINIA Komisji Rozwoju Regionalnego (2.7.2007)

dla Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia

na temat równości kobiet i mężczyzn w Unii Europejskiej – 2007
(2007/2065(INI))

Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej: Zita Gurmai

WSKAZÓWKI

Komisja Rozwoju Regionalnego zwraca się do Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

A.  mając na uwadze, że art. 16 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 r. ustanawiającego przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności stanowi, że państwa członkowskie i Komisja mają zapewniać wsparcie zasady równości mężczyzn i kobiet oraz uwzględnianie problematyki płci na poszczególnych etapach wdrażania funduszy,

B.  mając na uwadze, że w praktyce uwzględnianie problematyki płci oznacza ocenę sposobu, w jaki działania polityczne, administracyjne i społeczne wpływają na życie i sytuację zarówno kobiet, jak i mężczyzn oraz, w stosownych przypadkach, podejmowanie się ponownego ich rozpatrzenia z myślą o wspieraniu równouprawnienia;

1.  podkreśla, że niezbędne są dalsze wysiłki i przyjmowanie dalszych środków w celu eliminowania przestarzałych wzorców podejmowania decyzji i postępowania, zwłaszcza w sektorze administracji, w celu lepszego uwzględniania problematyki płci w różnych obszarach polityki;

2.   wskazuje na fakt, że uwzględnianie problematyki płci na poziomie Unii Europejskiej realizowane jest jako podwójna strategia, której celem z jednej strony jest zagwarantowanie przestrzegania równouprawnienia płci we wszystkich dziedzinach polityki i w procesie podejmowania decyzji i, z drugiej strony, zapewnienie środków ukierunkowanych na ograniczenie przypadków dyskryminowania kobiet;

3.  podkreśla, że niezbędne jest, aby Europejski Fundusz Społeczny wspierał szczegółowe środki mające na celu polepszenie dostępu kobiet do rynku pracy i udziału w nim, a także rozwinięcie uwzględniania problematyki płci; uważa, że fundusze regionalne powinny zawierać linię budżetową dotycząca problematyki płci, której przeznaczeniem będzie finansowanie środków mających na celu promowanie równouprawnienia płci oraz badań nad wpływem strategii politycznych w zakresie sytuacji kobiet;

4.  przypomina, że istnieje potrzeba włączania nowego podejścia i innowacyjnych instrumentów do regionalnych strategii rozwoju i podkreśla potrzebę zapewnienia szkolenia w zakresie metodologii uwzględniania problematyki płci oraz narzędzi do dyspozycji decydentów na szczeblu regionalnym i lokalnym; wzywa Komisję do dalszego opracowywania wytycznych dla sektora administracji dotyczących uwzględniania problematyki płci w zakresie funduszy strukturalnych;

5.  wskazuje na fakt, iż w celu zmaksymalizowania długoterminowego efektu dźwigni w obszarze funduszy strukturalnych wyjątkową uwagę należy poświęcić pomocy szczególnie narażonym grupom, zwłaszcza kobietom na obszarach wiejskich;

6.  podkreśla, że systematyczne, wyczerpujące dane statystyczne z podziałem na regiony (których obecnie brakuje), muszą być gromadzone w celu ustalenia, jaka jest faktyczna sytuacja i różnice w życiu kobiet w różnych regionach;

7.  wzywa Komisję do zaproponowania, poza podejściem w zakresie uwzględniania problematyki płci, szeregu szczegółowych środków, w tym takich jak kampanie zwiększające publiczną świadomość, wymiana najlepszych praktyk, dialog z obywatelami oraz inicjatywy w zakresie partnerstwa publiczno-prywatnego.

PROCEDURA

Tytuł	Równość kobiet i mężczyzn w Unii Europejskiej – 2007
Numer procedury	2007/2065(INI)
Komisja przedmiotowo właściwa	FEMM
Komisja wyznaczona do wydania opinii   Data ogłoszenia na posiedzeniu	REGI 26.4.2007
Ściślejsza współpraca - data ogłoszenia na posiedzeniu
Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej   Data powołania	Zita Gurmai 20.3.2007
Poprzedni sprawozdawca komisji opiniodawczej
Rozpatrzenie w komisji	7.6.2007
Data zatwierdzenia wskazówek	26.6.2007
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	37 3 1
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Alfonso Andria, Stavros Arnaoutakis, Elspeth Attwooll, Jean Marie Beaupuy, Jana Bobošíková, Bernadette Bourzai, Wolfgang Bulfon, Antonio De Blasio, Bairbre de Brún, Gerardo Galeote, Iratxe García Pérez, Eugenijus Gentvilas, Marian Harkin, Filiz Husmenova, Gisela Kallenbach, Tunne Kelam, Evgeni Kirilov, Miloš Koterec, Constanze Angela Krehl, Jamila Madeira, Mario Mantovani, Yiannakis Matsis, Miroslav Mikolášik, Lambert van Nistelrooij, Maria Petre, Markus Pieper, Elisabeth Schroedter, Grażyna Staniszewska, Catherine Stihler, Margie Sudre, Kyriacos Triantaphyllides, Oldřich Vlasák, Vladimír Železný
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego	Jan Březina, Brigitte Douay, Den Dover, Ovidiu Victor Ganţ, Zita Pleštinská, Toomas Savi, László Surján, Nikolaos Vakalis
Zastępcy (art. 178 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego
Uwagi (dostępne tylko w jednym języku)	...

OPINIA Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi (5.6.2007)

dla Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia

w sprawie równości kobiet i mężczyzn – 2007
(2007/2065(INI))

Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej: Ilda Figueiredo

WSKAZÓWKI

Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi zwraca się do Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.  uważa za sprawę podstawową uznanie ważnej roli, jaką kobiety odgrywają w rolnictwie w różnych państwach członkowskich UE, zarówno w produkcji podstawowej, jak i w dywersyfikacji działalności gospodarczej w gospodarstwach rolnych i na wsi; przestrzega przed ubóstwem i odizolowaniem kobiet na niektórych obszarach wiejskich, nalegając na konieczność podjęcia skutecznych kroków, które gwarantowałyby równe szanse dla kobiet, co powinno stać się głównym celem wszystkich instrumentów Wspólnej Polityki Rolnej i innych łączących się z nią polityk wspólnotowych;

2.  uważa, że należy w pełni wykorzystywać wszystkie możliwości, jakie daje polityka na rzecz rozwoju obszarów wiejskich i polityka spójności, aby promować równość kobiet i mężczyzn, w tym programy współfinansowane z funduszy strukturalnych, gwarantując, że kobiety z obszarów wiejskich będą miały równy udział w przyznawanych środkach;

3.  podkreśla, że kobiety, jako pomagające członkinie rodziny, często wykonują w rolnictwie znaczną część pracy; praca ta mogłaby zostać odpowiednio ujęta również w statystykach zatrudnienia na obszarach wiejskich oraz uwzględniona w polityce rozwoju obszarów wiejskich; państwa członkowskie powinny dążyć do umożliwienia tym kobietom dostępu do systemów ubezpieczeń emerytalnych;

4.  podkreśla, że, chociaż eliminowanie nierówności i promocja równouprawnienia uważane są za podstawowe cele przepisów dotyczących działania funduszy strukturalnych i programów związanych z rozwojem obszarów wiejskich, w praktyce uczestnictwo kobiet-rolników w określaniu i nadawaniu wartości możliwościom, jakie są im oferowane, jest nieznaczne; w związku z tym zwraca się do Komisji o zagwarantowanie, że należyta uwaga zwrócona zostanie na wzmocnienie roli kobiet-rolników w procedurach związanych z zatwierdzaniem odpowiednich projektów oraz o umożliwienie aktywnego udziału stowarzyszeń i związków kobiet-rolników, a także innych organizacji, do których należą kobiety z obszarów wiejskich, w określaniu tychże programów oraz kryteriów oceny stosowanych przy poszczególnych przetargach;

5.  przyjmuje z zadowoleniem inicjatywę Komisji zmierzającą do włączenia do rozporządzenia (WE) nr 1698/2005 z dnia 20 września 2005 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich z Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich specjalnego artykułu dotyczącego równości kobiet i mężczyzn oraz zapobiegania dyskryminacji; uważa jednak, że należy zapewnić włączenie polityki równości i monitorowanie jej wyników do całego ustawodawstwa mającego znaczenie dla gospodarki rolnej; przypomina, że Parlament Europejski w swojej rezolucji z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie kobiet na obszarach wiejskich UE w świetle śródokresowej oceny Wspólnej Polityki Rolnej[1] wezwał Komisję do ustanowienia w ramach DG ds. Rolnictwa działu odpowiedzialnego za włączenie problematyki płci do wszystkich odnośnych przepisów prawnych i działań;

6.  nalega na konieczność poprawy statusu prawnego kobiet pracujących w rolnictwie, zarówno w odniesieniu do ubezpieczenia społecznego, zapewniając wszystkim kobietom bezpośredni do niego dostęp, jak i w kontekście roli kobiet w gospodarstwach rolnych, ze szczególnym uwzględnieniem współwłasności gospodarstw rodzinnych, dostępności kredytów i praw w zakresie przepisów prawa spadkowego;

7.  w związku z tym zwraca uwagę na rezolucję z dnia 8 stycznia 1997 r. w sprawie sytuacji pracujących współmałżonków osób samozatrudniających się (A4-0005/97), w której wezwał do poprawy sytuacji pracujących w rolnictwie współmałżonków poprzez zaostrzenie dyrektywy Rady 86/613/EWG z 11 grudnia 1986 r. w sprawie stosowania zasady równego traktowania kobiet i mężczyzn pracujących zawodowo, w tym w rolnictwie, jako osoby samozatrudniające się oraz w sprawie ochrony samozatrudniających się kobiet w okresie ciąży i macierzyństwa, co zapewnić ma utworzenie statusu prawnego dla pracujących współmałżonków, który przewiduje m.in. obowiązek zarejestrowania się przez pracujących współmałżonków, tak by nie wykonywali oni „niewidzialnej” pracy, lecz stali się członkami systemu zabezpieczenia społecznego i mogli korzystać ze świadczeń w przypadku choroby, inwalidztwa lub wypadków oraz na starość;

8.  zwraca uwagę, że kobiety często pracują w gospodarstwie rolnym jako „pracujące partnerki”, co może wiązać się ze specyficznymi problemami finansowymi i prawnymi w przypadku rozwodu, dostępu do zabezpieczenia społecznego, urlopu chorobowego lub macierzyńskiego i nabycia uprawnień emerytalnych;

9.  uważa za kluczową poprawę jakości życia kobiet żyjących na obszarach wiejskich, gwarantując im łatwiejszy dostęp do edukacji i szkoleń zawodowych, do kształcenia przez całe życie, do nowej infrastruktury medialnej, do skutecznej, odpowiedniej i lokalnie dostępnej publicznej służby zdrowia, do infrastruktury i placówek pomocy dzieciom i rodzinie, a w szczególności do żłobków, przedszkoli, szkół, centrów kultury i rynków lokalnych;

10.  podkreśla znaczenie uczestnictwa kobiet w organizacjach reprezentujących interesy rolników oraz wagę rozwoju sieci organizacji kobiecych i wzmacniania działań kobiet w lokalnych grupach zaangażowanych w realizację programów rolniczych i w różnorodne działania związane z rozwojem obszarów wiejskich;

11.  podkreśla, że poprawa równości szans dla kobiet w obszarach wiejskich wymaga większego wsparcia ich roli zarówno w ramach działalności rolnej, jak i w innych obszarach działalności gospodarczej, przy czym należy zachować wielofunkcyjny charakter rolnictwa;

12.  uważa, że konieczne jest zwiększenie zakresu informacji na temat kobiet z obszarów wiejskich poprzez wspieranie badań na temat sytuacji tychże kobiet i skutków polityki równości szans w rozwoju obszarów wiejskich, a także poprzez wspieranie organizowania posiedzeń i kongresów na płaszczyźnie europejskiej w celu kształcenia i informowania kobiet z tych obszarów, przy czym inicjatywy te ukierunkowane są przede wszystkim na wspieranie zatrudnienia i samozatrudnienia, a ponadto umożliwiają wymianę kryteriów w odniesieniu do posiedzeń w międzynarodowych organizacjach zajmujących się sprawami kobiet na wsi;

13.  uważa, że konieczne jest, by kobiety były reprezentowane w spółdzielniach wiejskich zarówno na szczeblu krajowym, jak i wspólnotowym oraz aby statuty tych spółdzielni zostały odpowiednio dostosowane; ponadto wyraża przekonanie, że w ten sposób udzieli się wsparcia dla uwzględnienia aspektu równouprawnienia przy rozdziale stanowisk i planowania polityk;

14.  w związku z tym przyjmuje z zadowoleniem projekty ESF/EQUAL, które obecnie realizuje się w niektórych państwach członkowskich i które starają się uwzględnić problemy „pracujących partnerek” oraz oczekuje przedstawienia wyników tych projektów;

15.  przyjmuje do wiadomości istnienie dużych luk w statystykach o rolnictwie w odniesieniu do zróżnicowania pomiędzy mężczyznami i kobietami oraz wzywa Komisję do wypełnienia tychże luk i zapewnienia, że usunięte zostaną dyskryminujące wypaczenia przy gromadzeniu danych poprzez zaprzestanie zwyczaju umieszczania pracujących w rolnictwie kobiet w rubryce „gospodynie domowe”;

16.  podkreśla, że należy w większym stopniu docenić pracę wykonywaną na polach przez kobiety nie będące członkiniami rodziny, a w szczególności przez imigrantki, ponieważ borykają się one w największym stopniu z trudnościami, na jakie narażone są kobiety w rolnictwie;

17.  ponadto wyraża ubolewanie, że praca „pracujących partnerek” często nie znajduje odzwierciedlenia w oficjalnych statystykach i wzywa Komisję oraz EUROSTAT do uwzględnienia w swych analizach tej istotnej grupy;

PROCEDURA

Tytuł	Równość kobiet i mężczyzn w Unii Europejskiej – 2007
Numer procedury	2007/2065(INI)]
Komisja przedmiotowo właściwa	FEMM
Komisja wyznaczona do wydania opinii   Data ogłoszenia na posiedzeniu	AGRI 26.4.2007
Ściślejsza współpraca
Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej   Data powołania	Ilda Figueiredo 12.4.2007
Poprzedni sprawozdawca
Rozpatrzenie w komisji	7.5.2007		5.6.2007
Data zatwierdzenia wskazówek	5.6.2007
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	30 2 0
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Vincenzo Aita, Thijs Berman, Luis Manuel Capoulas Santos, Giuseppe Castiglione, Joseph Daul, Albert Deß, Gintaras Didžiokas, Carmen Fraga Estévez, Ioannis Gklavakis, Lutz Goepel, Bogdan Golik, Esther Herranz García, Elisabeth Jeggle, Heinz Kindermann, Véronique Mathieu, Mairead McGuinness, Rosa Miguélez Ramos, Neil Parish, Radu Podgorean, María Isabel Salinas García, Agnes Schierhuber, Willem Schuth, Czesław Adam Siekierski, Marc Tarabella, Donato Tommaso Veraldi, Andrzej Tomasz Zapałowski
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego	Ilda Figueiredo, José Manuel García-Margallo y Marfil, Béla Glattfelder, Milan Horáček, Markus Pieper, Kyösti Virrankoski
Zastępcy (art. 178 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego

• [1]  Dz.U. 74 E z 24.3.2004, str. 882.

OPINIA Komisji Kultury i Edukacji (25.6.2007)

dla Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia

na temat równości kobiet i mężczyzn w Unii Europejskiej – 2007
(2007/2065(INI))

Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej: Karin Resetarits

WSKAZÓWKI

Komisja Kultury i Edukacji zwraca się do Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.  z zadowoleniem przyjmuje kulturę równości w UE, w tym plan działania Komisji na rzecz równouprawnienia oraz pakt na rzecz równości płci, przedstawiony przez Radę, i wzywa do jego wdrożenia za pomocą konkretnych środków i zasobów finansowych;

2.  docenia możliwości polityki spójności społecznej w zakresie wspierania równouprawnienia;

3.  dostrzega, że kobiety wciąż rzadziej zajmują stanowiska decyzyjne;

4.  podkreśla, że największy wzrost zatrudnienia kobiet przypada głównie na zawody, które są słabo opłacane i wykonywane w oparciu o mało korzystne umowy o pracę, oraz że w niektórych krajach europejskich różnica w zarobkach kobiet i mężczyzn sięga 30 proc.; w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje działania mające pomagać kobietom w równoprawnym wchodzeniu na rynek pracy oraz wspierać przedsiębiorczość kobiet oraz nalega, aby pokonać istniejące uprzedzenia i dyskryminację ze względu na płeć dotyczące konkurencyjności i możliwości zatrudniania kobiet, szczególnie na wysokich stanowiskach;

5.  podkreśla, że długoterminowe bezrobocie jest stosunkowo wyższe wśród kobiet; sprawowanie opieki nad dziećmi w wieku do 5 lat wiąże się z wyższą stopą bezrobocia niż w przypadku kobiet bezdzietnych;

6.  zaleca zwrócenie większej uwagi na odmienne potrzeby rozwojowe dziewcząt i chłopców w ramach systemu oświaty oraz przeciwdziałanie stereotypom;

7.  jest zdania, że rynek pracy w większości krajów UE nie oddaje w adekwatny sposób przeciętnie wyższego poziomu wykształcenia kobiet i ich lepszego przygotowania akademickiego;

8.  zaleca dążenie do tego, aby w ramach kształcenia szkolnego upowszechniać wiedzę i istotne kryteria umożliwiające osiągnięcie wolności, autonomii osobistej oraz równości z myślą o integracji społecznej; należy rozwijać tzw. kompetencje kluczowe, takie jak przedsiębiorczość oraz zainteresowanie dziedzinami naukowymi i technologicznymi, zwłaszcza wśród kobiet;

9.  nalega na wspieranie kobiet w ich karierze zawodowej i podejmowanie w związku z tym energicznych działań sprzyjających łączeniu życia zawodowego z rodzinnym przez kobiety i mężczyzn oraz zachęcających mężczyzn do podejmowania obowiązków rodzinnych; wzywa Komisję i państwa członkowskie do podjęcia poważnych kroków mających na celu zmniejszenie różnicy między płacami kobiet i mężczyzn oraz upowszechnienie urlopów rodzicielskich dla mężczyzn i urlopów ojcowskich;

10. zwraca uwagę, że należy zapewnić większą liczbę zarówno publicznych, jak i prywatnych placówek opieki nad dziećmi, dostępnych dla ogółu społeczeństwa oraz charakteryzujących się wysoką jakością i elastycznością, aby ułatwić mężczyznom i kobietom powrót do życia zawodowego po odbyciu urlopu wychowawczego oraz umożliwić połączenie życia zawodowego z rodzinnym;

11. podkreśla konieczność dalszego kształcenia podczas urlopu wychowawczego, aby możliwe było sprostanie zmieniającym się wymaganiom w miejscu pracy;

12. zaleca opracowanie ogólnoeuropejskich kampanii na rzecz uświadomienia konieczności bezwzględnego braku tolerancji dla zniewag o podłożu seksistowskim oraz dla przedstawiania kobiet w mediach i w reklamie w sposób uwłaczający ich godności;

13. podkreśla, że należy zadbać, aby imigranci napływający do UE znali wartości i obowiązujące prawa oraz społeczne konwencje związane z równym statusem płci, w celu zapobieżenia sytuacjom dyskryminacyjnym w społeczeństwach krajów przyjmujących, wynikającym z braku świadomości kulturowej;

14. uważa, że media powinny uwidaczniać rolę kobiet w społeczeństwie, a także pokazywać przykładowe sytuacje, w których równy status płci i równowaga między życiem zawodowym a rodzinnym została osiągnięta; wzywa Komisję, aby podnosiła świadomość roli kobiet w społeczeństwie w mediach oraz aby promowała równość szans poprzez, na przykład, program Media 2007.

PROCEDURA

Tytuł	Równość kobiet i mężczyzn w Unii Europejskiej – 2007
Numer procedury	2007/2065(INI)
Komisja przedmiotowo właściwa	FEMM
Komisja wyznaczona do wydania opinii   Data ogłoszenia na posiedzeniu	CULT 26.4.2007
Ściślejsza współpraca         Data ogłoszenia na posiedzeniu
Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej   Data powołania	Karin Resetarits 10.4.2007
Poprzedni sprawozdawca(y)
Rozpatrzenie w komisji	18.6.2007
Data zatwierdzenia wskazówek	25.6.2007
Wynik głosowania końcowego	za: przeciw: wstrzymujących się:		24 1
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Ivo Belet, Guy Bono, Marie-Hélène Descamps, Věra Flasarová, Milan Gaľa, Ovidiu Victor Ganţ, Luis Herrero-Tejedor, Ruth Hieronymi, Sándor Kónya-Hamar, Manolis Mavrommatis, Marianne Mikko, Viorica-Pompilia-Georgeta Moisuc, Doris Pack, Christa Prets, Karin Resetarits, Pál Schmitt, Nikolaos Sifunakis, Hannu Takkula, Salvatore Tatarella, Henri Weber, Thomas Wise, Tomáš Zatloukal
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego	Emine Bozkurt, Erna Hennicot-Schoepges, Mary Honeyball
Zastępcy (art. 178 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego
Uwagi (dane dostępne tylko w jednym języku)	...

PROCEDURA

Tytuł

Równość kobiet i mężczyzn w Unii Europejskiej – 2007

Numer procedury

2007/2065(INI)

Komisja przedmiotowo właściwa   Data ogłoszenia wydania zgody na posiedzeniu

FEMM 26.4.2007

Komisja wyznaczona do wydania opinii   Data ogłoszenia na posiedzeniu

EMPL 26.4.2007

REGI 26.4.2007

AGRI 26.4.2007

CULT 26.4.2007

LIBE 26.4.2007

Opinia niewydana   Data wydania decyzji

EMPL 28.2.2007

LIBE 11.6.2007

Ściślejsza współpraca         Data ogłoszenia na posiedzeniu

Sprawozdawczyni   Data powołania

Piia-Noora Kauppi 26.2.2007

Poprzedni sprawozdawca(y)

Rozpatrzenie w komisji

16.7.2007

Data zatwierdzenia wskazówek

16.7.2007

Wynik głosowania końcowego

+ - 0

29 1 0

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Edit Bauer, Hiltrud Breyer, Esther De Lange, Věra Flasarová, Nicole Fontaine, Claire Gibault, Lissy Gröner, Zita Gurmai, Esther Herranz García, Anneli Jäätteenmäki, Piia-Noora Kauppi, Urszula Krupa, Roselyne Lefrancois, Siiri Oviir, Marie Panayotopoulos-Cassiotou, Zita Pleštinská, Christa Prets, Karin Resetarits, Teresa Riera Madurell, Amalia Sartori, Eva-Britt Svensson, Britta Thomsen, Anna Záborská

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Gabriela Creţu, Jill Evans, Lidia Joanna Geringer de Oedenberg, Anna Hedh, Marusya Ivanova Lyubcheva

Zastępcy (art. 178 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego

Ján Hudacký, Peter Šťastný

Data złożenia

20.7.2007

Uwagi (dane dostępne tylko w jednym języku)