SPRAWOZDANIE w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wspólnych norm i procedur dla państw członkowskich dotyczących powrotu nielegalnych imigrantów z państw trzecich

20.9.2007 - (COM(2005)0391 – C6‑0266/2005 – 2005/0167(COD)) - ***I

Komisja Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych
Sprawozdawca: Manfred Weber

Procedura : 2005/0167(COD)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
A6-0339/2007

PROJEKT REZOLUCJI LEGISLACYJNEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wspólnych norm i procedur dla państw członkowskich dotyczących powrotu nielegalnych imigrantów z państw trzecich

(COM(2005)0391 – C6‑0266/2005 – 2005/0167(COD))

(Procedura współdecyzji, pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2005)0391)[1],

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 oraz art. 63 ust. 3 lit. b) traktatu WE, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony przez Komisję (C6‑0266/2005),

–   uwzględniając art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych oraz opinie Komisji Spraw Zagranicznych i Komisji Rozwoju (A6‑0339/2007),

1.  zatwierdza po poprawkach wniosek Komisji;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przedłożenie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do swojego wniosku lub zastąpienie go innym tekstem;

3.  zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Tekst proponowany przez KomisjęPoprawki Parlamentu

Poprawka 1

Odniesienie 1 a (nowe)

 

– uwzględniając 20 wytycznych w sprawie powrotów przymusowych, przyjętych przez Komitet Ministrów Rady Europy w dniu 4 maja 2005 r. (COM(2005)40),

Poprawka 2

Punkt -1 preambuły (nowy)

 

(-1) Rada Europejska na posiedzeniu w Tampere w dniach 15 i 16 października 1999 r. ustaliła spójne podejście do spraw imigracji i azylu, obejmujące utworzenie wspólnego systemu azylowego, politykę legalnej imigracji oraz zwalczanie nielegalnej imigracji.

Poprawka 3

Punkt -1 a preambuły (nowy)

 

(-1a) W celu ułatwienia procedury powrotu podkreśla się potrzebę zawarcia dwustronnych i wielostronnych porozumień o readmisji pomiędzy UE a krajami trzecimi.

Poprawka 4

Punkt 1 a preambuły (nowy)

 

 

(1a) Przyjmuje się, że państwa mają prawo odsyłać ludzi. Warunkiem przyjęcia takiego założenia jest ustanowienie sprawiedliwego i skutecznego systemu azylowego, w pełni zgodnego z zasadą „non-refoulment”.

Poprawka 5

Punkt 1 b preambuły (nowy)

 

1b) W myśl art. 33 Konwencji genewskiej z dnia 28 lipca 1951 r. dotyczącej statusu uchodźców, państwa członkowskie nie wydalają ani w żaden sposób nie odsyłają uchodźców na granicę lub terytorium państwa, gdzie życie uchodźcy byłoby zagrożone. Zasada niewydalania uchodźców ma również zastosowanie do osób umieszczonych w strefach tranzytowych.

Poprawka 6

Punkt 2 a preambuły (nowy)

 

(2a) Niezbędnym warunkiem trwałego powrotu jest międzynarodowa współpraca z krajami pochodzenia na wszystkich etapach procedury powrotu.

Poprawka 7

Punkt 2 b preambuły (nowy)

 

(2b) Współpraca pomiędzy instytucjami zaangażowanymi na wszystkich etapach procedury powrotu oraz wymiana i upowszechnianie najlepszych praktyk powinny towarzyszyć wdrażaniu niniejszej dyrektywy i zapewnić europejską wartość dodaną.

Poprawka 8

Punkt 4 preambuły

(4) Państwa Członkowskie powinny zapewnić sprawiedliwą i przejrzystą procedurę stosowaną w przypadku zakończenia nielegalnego pobytu.

(4) Państwa członkowskie powinny zapewnić sprawiedliwą i przejrzystą procedurę stosowaną w przypadku zakończenia nielegalnego pobytu obywateli państw trzecich w UE; zgodnie z ogólnymi zasadami prawa UE decyzje na mocy niniejszej dyrektywy powinny być podejmowane osobno dla poszczególnych przypadków oraz powinny uwzględniać indywidualne i obiektywne kryteria.

Poprawka 9

Punkt uzasadnienia 6

(6) Opcją preferowaną powinien być powrót dobrowolny, nie zaś powrót przymusowy, o ile nie ma przesłanek do założenia, że mogłoby to zakłócić przeprowadzenie procedury powrotu, przy czym należy określić termin dobrowolnego wyjazdu.

 

(6) Opcją preferowaną powinien być powrót dobrowolny, nie zaś powrót przymusowy, przy czym należy określić termin dobrowolnego wyjazdu.

Uzasadnienie

Powyższy tekst jest niejasny i powinien przewidywać przede wszystkim powrót dobrowolny.

Poprawka 10

Punkt 11 preambuły

(11) Stosowanie środka polegającego na tymczasowym zatrzymaniu powinno zostać ograniczone i powiązane z zasadą proporcjonalności. Stosowanie środka polegającego na tymczasowym zatrzymaniu powinno być ograniczone jedynie do przypadków, w których istnieje konieczność zapobieżenia ucieczce lub gdy użycie mniej drastycznych środków przymusu nie byłoby wystarczające.

(11) Stosowanie zatrzymania powinno zostać ograniczone i powiązane z zasadą proporcjonalności. Zatrzymanie powinno być ograniczone jedynie do przypadków, w których istnieje konieczność zapobieżenia ucieczce oraz gdy użycie mniej drastycznych środków przymusu nie byłoby wystarczające.

 

(Niniejsza poprawka dotyczy całego tekstu legislacyjnego.)

Uzasadnienie

Termin „środek polegający na tymczasowym zatrzymaniu” powinien zostać zastąpiony przez wyrażenie „zatrzymanie”, czyli faktyczną nazwę środka związanego z pozbawieniem wolności, który ze względu na okres stosowania (do sześciu miesięcy) trudno określić jako tymczasowy. Powyższa zmiana terminologii dotyczy także całego rozdziału IV.

Poprawka 11

Punkt 11 a preambuły (nowy)

 

(11a) Należy rozważyć wszelkie możliwości zapewnienia obywatelowi kraju trzeciego, który został tymczasowo zatrzymany, perspektyw lub pożytecznego zajęcia.

Uzasadnienie

Uznaje się, że w najlepszym interesie osoby powracającej leży zapewnienie jej możliwości wykorzystania czasu tymczasowego zatrzymania na naukę, pożyteczne zajęcie lub jakikolwiek inny sposób aktywności. Przepis ten jest również ważny z uwagi na zmniejszanie poziomu agresji i zwiększanie szans udanego powrotu.

Poprawka 12

Artykuł 1

Niniejsza dyrektywa określa wspólne normy i procedury mające zastosowanie w Państwach Członkowskich i dotyczące powrotu nielegalnych imigrantów z państw trzecich przy poszanowaniu praw podstawowych jako ogólnych zasad, na których opierają się prawo Wspólnoty oraz prawo międzynarodowe, włączając w to zobowiązania do ochrony uchodźców i przestrzegania praw człowieka.

1. Niniejsza dyrektywa określa wspólne normy i procedury mające zastosowanie w państwach członkowskich i dotyczące powrotu obywateli krajów trzecich, którzy nie spełniają lub przestali spełniać warunki legalnego pobytu przy poszanowaniu praw podstawowych jako ogólnych zasad, na których opierają się prawo Wspólnoty oraz prawo międzynarodowe, włączając w to zobowiązania do ochrony uchodźców i przestrzegania praw człowieka.

Poprawka 13

Artykuł 2 ustęp 1 litera b)

(b) z innych przyczyn przebywają nielegalnie na terytorium Państwa Członkowskiego.

(b) z innych przyczyn nie spełniają lub przestali spełniać warunki legalnego pobytu na terytorium państwa członkowskiego.

Poprawka 14

Artykuł 2 ustęp 2

2. Państwa Członkowskie mogą zdecydować o tym, że niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do obywateli państw trzecich, którym odmówiono wstępu do strefy tranzytowej Państwa Członkowskiego. Jednakże Państwa Członkowskie gwarantują znajdującym się w takiej sytuacji obywatelom państw trzecich traktowanie nie mniej korzystne niż przewidziano w art. 8, 10, 13 i 15.

2. Państwa członkowskie mogą zdecydować o tym, że niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do obywateli państw trzecich, którym odmówiono przekroczenia granicy lub wstępu do strefy tranzytowej państwa członkowskiego, zgodnie z art. 35 dyrektywy Rady 2005/85/WE z dnia 1 grudnia 2005 r. w sprawie minimalnych standardów dotyczących obowiązujących w państwach członkowskich procedur przyznawania i wycofywania statusu uchodźcy1. Jednakże państwa członkowskie gwarantują znajdującym się w takiej sytuacji obywatelom państw trzecich traktowanie nie mniej korzystne niż przewidziano w art. 8, 10, 13 i 15 tej dyrektywy.

_______________________

1 Dz.U. L 326 z 13.12.2005, str. 13.

Poprawka 15

Artykuł 2 ustęp 3 a (nowy)

 

3a. Niniejsza dyrektywa nie ma wpływu na dotychczas wydane zakazy ponownego wjazdu.

Poprawka 16

Artykuł 3 litera a a) (nowa)

 

(aa) „strefa tranzytowa” oznacza jasno wyznaczone i ograniczone miejsce znajdujące się na terenie lotniska, portu lub na zewnętrznej granicy lądowej na terytorium państwa członkowskiego, gdzie obywatel państwa trzeciego, który nie przeszedł kontroli granicznej ani przejścia granicznego, został umieszczony do czasu podjęcia przez właściwe organy władzy tego państwa decyzji o zezwoleniu na wjazd na teren tego państwa członkowskiego lub o jego odmowie;

Poprawka 17

Artykuł 3 litera (b)

(b) „nielegalny pobyt” oznacza obecność na terytorium Państwa Członkowskiego obywatela państwa trzeciego, który nie spełnia lub przestał spełniać warunki pobytu lub zamieszkiwania w tym Państwie Członkowskim;

(b) „nielegalny pobyt” oznacza obecność na terytorium państwa członkowskiego obywateli państwa trzeciego, którzy nie spełniają lub przestali spełniać warunki legalnego pobytu w tym państwie członkowskim;

Poprawka 18

Artykuł 3 litera c)

(c) „powrót” oznacza proces dobrowolnego bądź przymusowego wracania do państwa pochodzenia, tranzytu lub innego państwa trzeciego;

(c) „powrót” oznacza proces dobrowolnego bądź przymusowego wracania do państwa pochodzenia lub do państwa tranzytu, z którym obywatel państwa trzeciego posiada trwałe powiązania;

Poprawka 19

Artykuł 3 litera g a) (nowa)

 

(ga) „ryzyko ucieczki” oznacza istnienie poważnych podstaw, w oparciu o indywidualne i obiektywne kryteria, do uznania, że obywatel kraju trzeciego, wobec którego została wydana decyzja o powrocie lub nakaz wydalenia, mógłby zbiec; z faktu, iż obywatel państwa trzeciego nielegalnie zamieszkuje na terenie jednego z państw członkowskich, nie wyciąga się automatycznie wniosku o istnieniu ryzyka ucieczki;

Poprawka 20

Artykuł 3 litera g b) (nowa)

 

gb) „areszt tymczasowy” oznacza specjalne obiekty, w których przetrzymuje się obywateli państwa trzeciego, wobec których podjęto lub podejmie się decyzję o powrocie bądź wydano lub zostanie wydany nakaz wydalenia w celu uniknięcia ich ucieczki w czasie przygotowań do deportacji;

Poprawka 21

Artykuł 3 litera g c) (nowa)

 

(gc) „osoby wrażliwe” oznaczają małoletnich, małoletnich pozbawionych opieki, osoby niepełnosprawne, osoby starsze, kobiety ciężarne, rodziców samotnie wychowujących małoletnie dzieci oraz osoby, które zostały poddane torturom, ofiary gwałtu lub innych poważnych form przemocy fizycznej, psychicznej lub seksualnej.

Uzasadnienie

Do przepisów niniejszego wniosku należy dodać definicję „osób wrażliwych”. Powyższa definicja została zaczerpnięta z art. 17 ust. 1 dyrektywy Rady 2003/9/WE ustanawiającej minimalne normy dotyczące przyjmowania osób ubiegających się o azyl.

Poprawka 22

Artykuł 5 tytuł

Związki rodzinne i najlepsze zabezpieczenie interesów dziecka

Zakaz wydalania uchodźców, związki rodzinne, najlepsze zabezpieczenie interesów dziecka i stan zdrowia

Poprawka 23

Artykuł 5

Przy wdrażaniu niniejszej dyrektywy Państwa Członkowskie należycie uwzględniają rodzaj i trwałość związków rodzinnych obywatela państwa trzeciego, czas trwania jego pobytu w Państwie Członkowskim oraz występowanie powiązań rodzinnych, kulturowych i społecznych z jego państwem pochodzenia. Ponadto uwzględniają one najlepsze zabezpieczenie interesów dziecka stosownie do podpisanej przy ONZ w 1989 r. Konwencji o Prawach Dziecka

Przy wdrażaniu niniejszej dyrektywy państwa członkowskie należycie uwzględniają:

 

a) zasadę niewydalania uchodźców;

 

b) związki rodzinne, zgodnie z art. 8 europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności pod względem charakteru i trwałości związków rodzinnych obywatela państwa trzeciego oraz faktu posiadania związków rodzinnych w kraju pochodzenia oraz długości pobytu w państwie członkowskim; wobec rodzin, w których skład wchodzi jeden lub kilku małoletnich, nie powinno się stosować żadnych środków przymusu, a stosowanie środków innych niż zatrzymanie powinno być preferowane;

 

c) najlepsze zabezpieczenie interesów dziecka: interes dziecka jest zabezpieczony przez właściwy organ świadczący usługi socjalne lub przez adwokata powoływanego nie później niż w momencie wydania nakazu zatrzymania tymczasowego lub nakazu deportacji; osoby niepełnoletnie bez opiekuna nie powinny podlegać deportacji ani zatrzymaniu; niniejszego punktu nie stosuje się wobec skazanych przestępców;

 

d) stan zdrowia: państwa członkowskie udzielają osobom cierpiącym na poważną chorobę swojego własnego zezwolenia na pobyt lub innego zezwolenia uprawniającego do pobytu celem umożliwienia odpowiedniego dostępu do opieki medycznej, o ile nie udowodniono, że osoba ta może uzyskać odpowiednią opiekę i pomoc medyczną w państwie pochodzenia.

Poprawka 24

Artykuł 6 ustęp 1

1. Państwa Członkowskie wydają decyzję o powrocie imigranta w odniesieniu do każdego obywatela państwa trzeciego przebywającego nielegalnie na ich terytorium.

1. Z zastrzeżeniem wyjątków, o których mowa w ust. 1a, 4 i 5 państwa członkowskie wydają decyzję o powrocie imigranta w odniesieniu do każdego obywatela państwa trzeciego przebywającego nielegalnie na ich terytorium.

Poprawka 25

Artykuł 6 ustęp 1 a (nowy)

 

1a. Obywatele państwa trzeciego przebywający nielegalnie na terenie państwa członkowskiego, którzy posiadają ważne zezwolenie na pobyt lub inne zezwolenie uprawniające do pobytu wydane przez inne państwo członkowskie zostaną zobowiązani do niezwłocznego udania się na teren tego państwa członkowskiego. W takim przypadku państwa członkowskie mogą wstrzymać się od wydania decyzji o powrocie.

Poprawka 26

Artykuł 6 ustęp 2

2. Decyzja o powrocie imigranta gwarantuje odpowiedni termin dobrowolnego wyjazdu wynoszący maksymalnie cztery tygodnie, poza przypadkami, w których istnieje uzasadnione podejrzenie, że dana osoba mogłaby w tym czasie zbiec. W przypadku gdy istnieje takie ryzyko, na okres do wspomnianego terminu dobrowolnego wyjazdu mogą zostać nałożone określone zobowiązania, obejmujące np. regularne stawiennictwo w danych urzędach, zdeponowanie gwarancji finansowej, dostarczenie dokumentów bądź zobowiązanie do przebywania w określonym miejscu.

2. Zasadniczo decyzja o powrocie imigranta gwarantuje odpowiedni termin dobrowolnego wyjazdu wynoszący co najmniej cztery tygodnie, poza przypadkami, w których właściwy organ administracyjny lub sądowy posiada obiektywnie uzasadnione podejrzenie, że dana osoba mogłaby w tym czasie zbiec lub że osoba ta stanowi zagrożenie dla porządku publicznego, bezpieczeństwa publicznego lub bezpieczeństwa państwa.

Państwa członkowskie mogą przedłużyć termin dobrowolnego wyjazdu o odpowiedni okres lub nie wyznaczyć takiego terminu, biorąc pod uwagę okoliczności specyficzne dla danego przypadku.

W przypadku, gdy istnieje takie ryzyko, na okres do wspomnianego terminu dobrowolnego wyjazdu mogą zostać nałożone określone zobowiązania, obejmujące np. regularne stawiennictwo w danych urzędach, zdeponowanie gwarancji finansowej, dostarczenie dokumentów bądź zobowiązanie do przebywania w określonym miejscu.

Po wydaniu decyzji zgodnie z prawem krajowym, indywidualnie w każdym przypadku, państwo członkowskie powinno zapewnić pomoc materialną i doradztwo w celu zagwarantowania rzeczywistego powrotu.

Poprawka 27

Artykuł 6 ustęp 2 a (nowy)

 

2a. Osoby korzystające z przepisów dyrektywy Rady 2003/9/WE przed wydaniem decyzji o powrocie powinny zachować możliwość dalszego korzystania z wszystkich warunków przyjmowania, które przysługiwały im zgodnie z niniejszą dyrektywą.

Uzasadnienie

Niniejsza poprawka zbliżona jest do poprawek 112 i 113 mających ułatwić dobrowolny powrót.

Poprawka 28

Artykuł 6 ustęp 4

4. W przypadkach, w których na Państwach Członkowskich spoczywają zobowiązania wynikające z praw podstawowych, zwłaszcza zaś z Europejskiej Konwencji Praw Człowieka, takich jak np. zasada non-refoulment, prawo do nauki oraz prawo do połączenia rodziny, nie wydaje się decyzji o powrocie. Jeśli w takich przypadkach decyzja o powrocie imigranta została już wydana, jest ona wycofywana.

4. Państwa członkowskie mogą w dowolnym momencie postanowić o przyznaniu obywatelowi państwa trzeciego przebywającemu nielegalnie na ich terytorium swojego własnego zezwolenia na pobyt lub innego zezwolenia upoważniającego do pobytu z przyczyn rodzinnych, humanitarnych lub innych. W takim przypadku nie wydaje się decyzji o powrocie imigranta, natomiast jeśli taka decyzja została już wydana, jest ona wycofywana.

 

Państwa członkowskie powinny powiadomić o każdym takim wycofaniu decyzji poprzez system wzajemnej informacji, przewidziany w decyzji Rady 2006/688/WE z dnia 5 października 2006 r. w sprawie ustanowienia procedury wzajemnej informacji o środkach podejmowanych przez państwa członkowskie w zakresie azylu i imigracji1.

__________________

1 Dz.U. L 283 z 14.10.2006, str. 40.

Poprawka 29

Artykuł 6 ustęp 5

5. Państwa Członkowskie mogą w dowolnym momencie postanowić o przyznaniu obywatelowi państwa trzeciego przebywającemu nielegalnie na ich terytorium swojego własnego dokumentu pobytowego lub innego dokumentu upoważniającego do pobytu z przyczyn rodzinnych, humanitarnych lub innych. W takim przypadku nie wydaje się decyzji o powrocie imigranta, natomiast jeśli taka decyzja została już wydana, jest ona wycofywana.

5. W przypadku, gdy procedura przedłużenia zezwolenia na pobyt lub innego zezwolenia upoważniającego do pobytu obywatela państwa trzeciego przebywającego nielegalnie na terytorium państwa członkowskiego jest w toku, odnośne państwo członkowskie nie wydaje decyzji o powrocie do czasu zakończenia tej procedury.

Poprawka 30

Artykuł 6 ustęp 5 akapit pierwszy a (nowy)

 

Pozwolenie wydane obywatelowi kraju trzeciego przez dane państwo członkowskie obowiązuje wyłącznie na terytorium tego państwa członkowskiego.

Poprawka 31

Artykuł 6 ustęp 6

6. W przypadku gdy obywatel państwa trzeciego przebywający nielegalnie na terytorium danego Państwa Członkowskiego posiada ważny dokument pobytowy wydany przez inne Państwo Członkowskie, dane Państwo Członkowskie nie wydaje decyzji o powrocie, jeśli taka osoba dobrowolnie wraca na terytorium Państwa Członkowskiego, które wydało dokument pobytowy.

skreślony

Poprawka 32

Artykuł 6 ustęp 8

8. W przypadku gdy procedura przyznawania dokumentu pobytowego lub innego dokumentu upoważniającego do pobytu dla obywatela państwa trzeciego przebywającego nielegalnie na terytorium państwa członkowskiego jest w toku, odnośne państwo członkowskie może nie wydawać decyzji o powrocie do czasu zakończenia tej procedury.

8. W przypadku gdy procedura przyznawania dokumentu pobytowego lub innego dokumentu upoważniającego do pobytu dla obywatela państwa trzeciego przebywającego nielegalnie na terytorium państwa członkowskiego jest w toku, odnośne państwo członkowskie nie wydaje decyzji o powrocie do czasu zakończenia tej procedury.

Uzasadnienie

Normalne i racjonalne wydaje się założenie, że decyzja w sprawie powrotu powinna być podejmowana dopiero po rozważeniu wniosku o zezwolenie na pobyt lub azyl. Dane państwo powinno mieć obowiązek, a nie możliwość wstrzymania się z podjęciem decyzji.

Poprawka 33

Artykuł 7 ustęp 1

1. Państwa Członkowskie wydają nakaz deportacji w odniesieniu do obywatela państwa trzeciego podlegającego decyzji o powrocie imigranta, jeśli istnieje ryzyko ucieczki lub jeśli zobowiązanie do powrotu nie zostało dopełnione w terminie dobrowolnego wyjazdu przyznanym zgodnie z art. 6 ust. 2.

1. Państwa członkowskie wydają nakaz deportacji w odniesieniu do obywatela państwa trzeciego podlegającego decyzji o powrocie imigranta, jeśli nie wyznaczono terminu dobrowolnego wyjazdu, gdyż z osobą tą wiąże się ryzyko ucieczki lub stanowi ona zagrożenie dla porządku publicznego, bezpieczeństwa publicznego lub bezpieczeństwa państwa, lub jeśli zobowiązanie do powrotu nie zostało dopełnione w terminie dobrowolnego wyjazdu, przyznanym zgodnie z art. 6 ust. 2.

Poprawka 34

Artykuł 7 ustęp 2

2. Nakaz deportacji określa termin, w ramach którego zostanie przeprowadzona deportacja, oraz państwo, do którego powraca imigrant.

2. Wraz z decyzją o powrocie państwo członkowskie może wydać nakaz deportacji w odniesieniu do obywatela państwa trzeciego, którego dotyczy decyzja o powrocie. Jeżeli zgodnie z art. 6 ust. 2 państwo członkowskie przyznało termin dobrowolnego wyjazdu, nakaz deportacji może zostać wykonany wyłącznie po upływie tego terminu.

Poprawka 35

Artykuł 7 ustęp 3

3. Nakaz deportacji jest wydawany w formie osobnego aktu prawnego lub decyzji, bądź łącznie z decyzją o powrocie imigranta.

3. Państwo członkowskie, które nie postępuje według procedury określonej powyżej w ust. 2, wydaje nakaz deportacji w formie osobnego aktu prawnego lub decyzji.

Poprawka 36

Artykuł 8 ustęp 2 litera a)

a) obywatel państwa trzeciego jest niezdolny do odbycia podróży albo nie może zostać przetransportowany do państwa pochodzenia z uwagi na jego stan zdrowia fizycznego lub psychicznego;

a) obywatel państwa trzeciego jest niezdolny do odbycia podróży albo nie może zostać przetransportowany do państwa pochodzenia z uwagi na jego stan zdrowia fizycznego lub psychicznego, na podstawie orzeczenia lekarskiego;

Uzasadnienie

Wyłącznie upoważniony lekarz powinien mieć prawo ustalenia niezdolności obywatela państwa trzeciego do podróżowania lub przetransportowania ze względu na stan zdrowia fizycznego lub psychicznego. Takie decyzje nie mogą mieć charakteru czysto administracyjnego.

Poprawka 37

Artykuł 8 ustęp 2 litera c a) (nowa)

 

ca) istnieją istotne przesłanki wskazujące, że deportacja prowadziłaby do zbiorowego wydalenia, z naruszeniem art. 4 protokołu nr 4 do europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, który zakazuje zbiorowych wydaleń cudzoziemców.

Uzasadnienie

Niniejsza poprawka ma zapobiec wszelkim naruszeniom praw człowieka w rozumieniu Europejskiej Konwencji Praw Człowieka, w przypadku zbiorowych deportacji. Europejski Trybunał Praw Człowieka stwierdził w orzeczeniu z dnia 5 lutego 2002 r. w sprawie Conka, że nie wystarczy indywidualne rozpatrzenie sytuacji danej osoby. Uwzględnienia wymaga także sposób organizacji deportacji (nadany rozgłos, znaczna liczba obywateli tego samego państwa, stereotypowe decyzje itd.), aby zapewnić, że deportacja nie doprowadzi do zbiorowego wydalenia. W przypadku powstania jakichkolwiek wątpliwości w tym zakresie, deportacja powinna zostać wstrzymana.

Poprawka 38

Artykuł 9 ustęp 1 akapit 1

1. Nakaz deportacji zawiera zakaz ponownego wjazdu na okres maksymalnie 5 lat.

1. Nakaz deportacji może zawierać zakaz ponownego wjazdu na okres maksymalnie 5 lat.

Poprawka 39

Artykuł 9 ustęp 2 akapit 1 litera d) i akapit 2

(d) stanowi on zagrożenie dla porządku publicznego lub bezpieczeństwa państwa.

(d) udowodniono, że stanowi on zagrożenie dla porządku publicznego, bezpieczeństwa publicznego lub bezpieczeństwa państwa.

Zakaz ponownego wjazdu może zostać wydany na okres dłuższy niż 5 lat, w przypadku gdy dany obywatel państwa trzeciego stanowi poważne zagrożenie dla porządku publicznego lub bezpieczeństwa państwa.

Zakaz ponownego wjazdu może zostać wydany na okres dłuższy niż 5 lat w przypadku, gdy udowodniono, że dany obywatel państwa trzeciego stanowi poważne zagrożenie dla porządku publicznego, bezpieczeństwa publicznego lub bezpieczeństwa państwa.

Poprawka 40

Artykuł 9 ustęp 3 wprowadzenie

3. Zakaz ponownego wjazdu może zostać cofnięty, w szczególności w przypadku gdy:

3. Zakaz ponownego wjazdu może zostać w każdej chwili cofnięty, w szczególności w przypadku gdy:

Poprawka 41

Artykuł 9 ustęp 3 litera b a) (nowa)

 

ba) życie danego obywatela państwa trzeciego jest zagrożone ze względu na zmiany, jakie nastąpiły w jego państwie powrotu, co wiąże się z ryzykiem prześladowań; decyzja o cofnięciu zakazu, podjęta przez jedno państwo członkowskie, obowiązuje na terytorium całej Unii.

Uzasadnienie

Możliwość cofnięcia zakazu ponownego wjazdu w przypadku zwrotu kosztów procedury powrotu mogłaby prowadzić do nieuzasadnionej, wyraźnej dyskryminacji z korzyścią dla bardziej zamożnych osób, czy też nawet sieci przemytników.

Należy zapewnić możliwość wystąpienia o cofnięcie zakazu ponownego wjazdu w placówkach granicznych lub w zagranicznych konsulatach oraz możliwość uwzględnienia zmian w sytuacji danej osoby w jej państwie powrotu.

Poprawka 42

Artykuł 9 ustęp 3 litera c)

c) obywatel państwa trzeciego zwrócił wszystkie koszty związane z przeprowadzeniem poprzedniej procedury powrotu.

skreślony

Poprawka 43

Artykuł 9 ustęp 3 akapit 1 (nowy)

 

Zakaz ponownego wjazdu może zostać cofnięty także w przypadku, gdy zachodzą inne jednoznaczne przesłanki jego wycofania.

Poprawka 44

Artykuł 9 ustęp 4

4. Zakaz ponownego wjazdu może wyjątkowo zostać w poszczególnych uzasadnionych przypadkach czasowo zawieszony.

4. Zakaz ponownego wjazdu może wyjątkowo zostać w poszczególnych uzasadnionych przypadkach czasowo zawieszony lub całkowicie odwołany.

Poprawka 45

Artykuł 9 ustęp 5

5. Ustępy 1 - 4 stosuje się bez uszczerbku dla prawa do ubiegania się o azyl w jednym z Państw Członkowskich.

5. Ustępy 1 - 4 stosuje się bez uszczerbku dla prawa do ubiegania się o azyl lub ochronę międzynarodową w jednym z państw członkowskich.

Poprawka 46

Artykuł 9 ustęp 5 a (nowy)

 

(5a) W przypadku klęski dotykającej ludność zakaz ponownego wjazdu może zostać cofnięty w stosunku do grupy osób lub regionu zgodnie z decyzją Rady w tej sprawie.

Uzasadnienie

W przypadku klęski dotykającej ludzi zastosowanie wycofania zakazu ponownego wjazdu trwa zbyt długo i nie jest wykonalne. Z tego względu, jeśli Rada uzna, że w danej sytuacji zachodzi przypadek klęski dotykającej ludność, zakaz ponownego wjazdu wycofywany jest automatycznie.

Poprawka 47

Artykuł 10 ustęp 1

1. Jeśli Państwa Członkowskie stosują środki przymusu w celu wykonania deportacji stawiającego opór obywatela państwa trzeciego, środki te są zgodne z zasadą proporcjonalności i nie przekraczają granic koniecznego użycia siły. Wspomniane działania przeprowadza się przy poszanowaniu praw podstawowych i należnym szacunkiem dla godności danego obywatela państwa trzeciego.

1. Jeśli państwa członkowskie zmuszone są w ostateczności do zastosowania środków przymusu w celu wykonania deportacji stawiającego opór obywatela państwa trzeciego, środki te są zgodne z zasadą proporcjonalności i nie przekraczają granic koniecznego użycia siły. W najlepszym interesie obywatela państwa trzeciego podlegającemu deportacji oraz funkcjonariuszy bezpieczeństwa przeprowadzających deportację takie środki przymusu stosuje się przy poszanowaniu praw podstawowych i należnym szacunkiem dla godności danego obywatela państwa trzeciego oraz zgodnie z 20 wytycznymi dotyczącymi przymusowego powrotu, przyjętymi przez Komitet Ministrów Rady Europy w dniu 4 maja 2005 r. Środki te powinny umożliwiać niezależną weryfikację. Przy deportacji osób wrażliwych należy unikać stosowania środków przymusu.

Poprawka 48

Artykuł 10 ustęp 2 a (nowy)

 

2a. W celu zagwarantowania zgodności z właściwą procedurą prawną państwa członkowskie zapewnią udział odpowiednich organizacji międzynarodowych i pozarządowych w procedurze deportacji.

Uzasadnienie

W celu zagwarantowania właściwego przebiegu procedury oraz w najlepszym interesie osób powracających, należy koniecznie włączyć organizacje pozarządowe w cały proces procedury powrotu.

Poprawka 49

Artykuł 11 ustęp 1 akapit 2

W decyzji i/lub nakazie Państwa Członkowskie podają powody rzeczowe i prawne i informują w formie pisemnej danego obywatela państwa trzeciego o istniejących środkach odwoławczych.

W decyzji i/lub nakazie państwa członkowskie podają powody rzeczowe i prawne i informują danego obywatela państwa trzeciego w formie pisemnej, w języku zrozumiałym dla obywatela państwa trzeciego lub w języku, co do którego można w uzasadniony sposób zakładać, że jest on zrozumiały dla tego obywatela, o istniejących środkach odwoławczych.

Poprawka 50

Artykuł 11 ustęp 2

2. Państwa Członkowskie dostarczają, jeśli zostaną o to poproszone, pisemne lub ustne tłumaczenie zasadniczych elementów decyzji o powrocie imigranta i/lub nakazu deportacji na język – jak można w uzasadniony sposób zakładać – zrozumiały dla danego obywatela państwa trzeciego.

2. Państwa członkowskie dostarczają pisemne lub ustne tłumaczenie zasadniczych elementów decyzji o powrocie imigranta i/lub nakazu deportacji na język zrozumiały dla danego obywatela państwa trzeciego, lub na język, co do którego można w uzasadniony sposób zakładać, że jest on dla niego zrozumiały.

Poprawka 51

Artykuł 12 ustęp 1

1. Państwa członkowskie gwarantują danemu obywatel państwa trzeciego prawo do wniesienia do sądu lub trybunału skutecznego środka zaskarżenia w celu odwołania się bądź spowodowania rewizji decyzji o powrocie i/lub nakazu deportacji.

1. Państwa członkowskie gwarantują danemu obywatelowi państwa trzeciego prawo do wniesienia do sądu lub trybunału skutecznego środka zaskarżenia w celu odwołania się bądź spowodowania rewizji decyzji o powrocie, nakazu deportacji, nakazu tymczasowego zatrzymania lub zakazu ponownego wjazdu.

Uzasadnienie

Każda osoba, wobec której zastosowano zatrzymanie, powinna być uprawniona do złożenia odwołania, na podstawie którego sąd ustali, czy jej zatrzymanie było zgodne z prawem i zarządzi jej uwolnienie, jeżeli było ono bezprawne.

Podobnie powinna istnieć możliwość złożenia odwołania od zakazu ponownego wjazdu, ze względu na potencjalne dramatyczne konsekwencje takiego zakazu.

Poprawka 52

Artykuł 12 ustęp 3

3. Państwa Członkowskie gwarantują danemu obywatelowi państwa trzeciego możliwość uzyskania porady prawnej, zastępstwo prawne oraz, jeśli zachodzi taka konieczność, pomoc językową. Pomoc prawna jest udzielana osobom, które nie posiadają wystarczających środków, w zakresie, w jakim jest ona konieczna dla zapewnienia skutecznego dostępu do wymiaru sprawiedliwości.

3. Państwa członkowskie gwarantują danemu obywatelowi państwa trzeciego możliwość uzyskania porady prawnej, zastępstwo prawne oraz pomoc językową. Pomoc prawna jest udzielana osobom, które nie posiadają wystarczających środków, zgodnie z art. 3 dyrektywy Rady 2003/8/WE z dnia 27 stycznia 2003 r. w celu usprawnienia dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sporach transgranicznych poprzez ustanowienie minimalnych wspólnych zasad odnoszących się do pomocy prawnej w sporach o tym charakterze1.

_______________________

Dz.U. L 26 z 31.1.2003, str. 41.

Poprawka 53

Artykuł 13 ustęp 1

1. Państwa członkowskie gwarantują obywatelowi państwa trzeciego, w przypadku którego wykonanie decyzji o powrocie zostało odroczone bądź który nie może zostać usunięty z przyczyn, o których jest mowa w art. 8 niniejszej dyrektywy, warunki pobytu nie mniej korzystne niż zostało to określone w art. 7 - 10, art. 15 i art. 17-20 dyrektywy 2003/9/WE.

1. Państwa członkowskie gwarantują obywatelowi państwa trzeciego, w przypadku którego wykonanie decyzji o powrocie zostało odroczone bądź który nie może zostać usunięty z przyczyn, o których jest mowa w art. 8 niniejszej dyrektywy, warunki pobytu nie mniej korzystne niż zostało to określone w art. 7 – 10, art. 15 i art. 17–20 dyrektywy 2003/9/WE. Te same warunki przyznaje się obywatelom państw trzecich w trakcie okresu wyznaczonego na dobrowolny wyjazd oraz obywatelom państw trzecich oczekującym na zakończenie procedur odwoławczych.

Poprawka 54

Artykuł 13 ustęp 2

2. Państwa Członkowskie dostarczają osobom, o których jest mowa w ust. 1, pisemne potwierdzenie odroczenia na określony okres czasu wykonania decyzji o powrocie imigranta bądź czasowego odroczenia wykonania nakazu deportacji.

2. Państwa członkowskie dostarczają osobom, o których jest mowa w ust. 1, pisemne potwierdzenie odroczenia na określony okres czasu wykonania decyzji o powrocie imigranta bądź czasowego odroczenia wykonania nakazu deportacji w zrozumiałym dla nich języku, lub w języku, co do którego można w uzasadniony sposób zakładać, że jest on dla tych osób zrozumiały.

Poprawka 55

Artykuł 14 ustęp 1

1. W przypadkach, w których uzasadnione powody, aby zakładać, że istnieje niebezpieczeństwo ucieczki, a także w przypadkach, w których zastosowanie mniej drastycznych środków przymusu, takich jak np. regularne stawiennictwo w danych urzędach, zdeponowanie gwarancji finansowej, złożenie dokumentów, zobowiązanie do przebywania w wyznaczonym miejscu bądź inne środki mające zapobiec temu ryzyku, nie byłoby wystarczające, Państwa Członkowskie stosują wobec obywatela państwa trzeciego, który podlega bądź będzie podlegał nakazowi deportacji lub decyzji o powrocie, środek polegający na zatrzymaniu tymczasowym.

1. W przypadkach, w których organ sądowniczy lub inny właściwy organ ma uzasadnione powody, aby zakładać, że istnieje niebezpieczeństwo ucieczki, dowiedzione zagrożenie dla porządku publicznego, bezpieczeństwa publicznego lub bezpieczeństwa państwa, a także w przypadkach, w których zastosowanie mniej drastycznych środków przymusu, takich jak np. regularne stawiennictwo w danych urzędach, zdeponowanie gwarancji finansowej, złożenie dokumentów, zobowiązanie do przebywania w wyznaczonym miejscu bądź inne środki mające zapobiec temu ryzyku, nie byłoby wystarczające, państwa członkowskie mogą zastosować wobec obywatela państwa trzeciego, który podlega bądź będzie podlegał decyzji o powrocie lub nakazowi deportacji, środek polegający na zatrzymaniu tymczasowym.

Poprawka 56

Artykuł 14 ustęp 2

2. Nakazy zatrzymania tymczasowego wydawane są przez organy sądowe. W pilnych przypadkach mogą one zostać wydane przez organy administracyjne; w takim przypadku nakaz tymczasowego zatrzymania podlega potwierdzeniu przez organy sądowe w ciągu 72 godzin od momentu, w którym nastąpiło tymczasowe zatrzymanie.

2. Nakazy zatrzymania tymczasowego wydawane są przez organy administracyjne lub sądowe. W przypadku wydania przez organy administracyjne nakazu tymczasowego zatrzymania podlega on rewizji przeprowadzanej przez organy sądowe w ciągu 48 godzin od momentu, w którym nastąpiło tymczasowe zatrzymanie

Poprawka 57

Artykuł 12 ustęp 2 a (nowy)

 

2a. Nakaz zatrzymania tymczasowego zawiera uzasadnienie faktyczne i prawne oraz wydawany jest jako odrębny dokument w stosunku do decyzji o powrocie i do nakazu deportacji.

Uzasadnienie

Jest to powszechnie obowiązujący standard w publicznym prawie administracyjnym, zapobiegający wydawaniu arbitralnych i automatycznych decyzji.

Poprawka 58

Artykuł 14 ustęp 4

4. Tymczasowe zatrzymanie może zostać przedłużone przez organy sądowe na okres maksymalnie sześciu miesięcy.

skreślony

Poprawka 59

Artykuł 14 ustęp 4 a (nowy)

 

4a. Tymczasowe zatrzymanie stosuje się przez okres niezbędny do zapewnienia skutecznej deportacji. Tymczasowe zatrzymanie uzasadnione jest wyłącznie podczas prowadzenia przygotowań do deportacji. W przypadku gdy okaże się, że deportacja w rozsądnym terminie jest niewykonalna ze względów prawnych lub innych, tymczasowe zatrzymanie przestaje być uzasadnione.

Poprawka 60

Artykuł 14 ustęp 4 b (nowy)

 

4b. Państwa członkowskie wprowadzają trzymiesięczny okres, po upływie którego tymczasowe zatrzymanie traci zasadność. Państwa członkowskie mogą skrócić ten okres lub wydłużyć go do 18 miesięcy w przypadkach, gdy pomimo wszelkich uzasadnionych wysiłków proces deportacji przedłuży się prawdopodobnie ze względu na brak współpracy ze strony obywatela państwa trzeciego objętego deportacją lub ze względu na opóźnienia w uzyskaniu niezbędnej dokumentacji od państw trzecich lub jeżeli dowiedziono, że dana osoba stanowi zagrożenie dla porządku publicznego, bezpieczeństwa publicznego lub bezpieczeństwa państwa.

Poprawka 61

Artykuł 14 ustęp 4 c (nowy)

 

4c. Tymczasowe zatrzymanie dobiega końca, jeżeli deportacja stanie się niemożliwa. Niniejszy ustęp nie ma zastosowania do skazanych przestępców.

Poprawka 62

Artykuł 15 ustęp 1

1. Państwa Członkowskie gwarantują obywatelom państwa trzeciego, wobec których zastosowano tymczasowe zatrzymanie, humanitarny sposób traktowania i poszanowanie ich godności osobistej, a także praw podstawowych oraz traktowanie zgodnie z prawem międzynarodowym i krajowym. Obywatele ci, jeśli o to poproszą, mają prawo bezzwłocznego skontaktowania się z zastępcami prawnymi, członkami rodziny i odpowiednimi władzami konsularnymi, jak również z odnośnymi organizacjami międzynarodowymi i organizacjami pozarządowymi.

1. Państwa członkowskie gwarantują obywatelom państwa trzeciego, wobec których zastosowano tymczasowe zatrzymanie, humanitarny sposób traktowania i poszanowanie ich godności osobistej, a także praw podstawowych oraz traktowanie zgodnie z prawem międzynarodowym i krajowym. Po przybyciu na miejsce tymczasowego zatrzymania obywateli tych informuje się o możliwości bezzwłocznego skontaktowania się z pełnomocnikami prawnymi, członkami rodziny i odpowiednimi władzami konsularnymi, jak również z odnośnymi organizacjami międzynarodowymi i organizacjami pozarządowymi.

Warunki zatrzymania podlegają nadzorowi ze strony organów sądowych.

Poprawka 63

Artykuł 15 ustęp 1 a (nowy)

 

1a. Państwa członkowskie zapewniają obywatelom krajów trzecich warunki pobytu w czasie zatrzymania tymczasowego nie gorsze, niż warunki określone w art. 8–10, 15 i 17–20 dyrektywy 2003/9/WE.

Uzasadnienie

Poprawka stanowi dodatkową gwarancję zapewniającą między innymi prawo do łączenia rodzin. Zagwarantowano również prawo do opieki medycznej i prawo do nauki dla dzieci. Prawo do szkolenia i kształcenia zostało przyznane i wymienione szczegółowo w odnośnej dyrektywie. Dyrektywa przyznaje i wyszczególnia gwarancje dla osób wymagających opieki. Sprawozdawca uznaje za konieczne dodanie tych szczegółowych gwarancji, aby zapewnić jasno określone zabezpieczenia i prawa obywatelom krajów trzecich podlegających decyzji o powrocie. Wspomniano również o trosce o ofiary tortur i o ich właściwym traktowaniu. Sprawozdawca uważa za konieczne szczegółowe wymienienie tych artykułów w celu zapewnienia, że został uwzględniony i zagwarantowany najlepszy interes osoby powracającej.

Poprawka 64

Artykuł 15 ustęp 2

2. Podczas tymczasowego zatrzymania zatrzymany przebywa w specjalnie do tego celu przeznaczonych obiektach. Państwo członkowskie, w przypadku gdy nie może zapewnić obiektów przeznaczonych specjalnie do celów zatrzymania tymczasowego i w związku z tym jest zmuszone do skorzystania z pomieszczeń więziennych, zapewnia, że obywatele państwa trzeciego przez cały okres zatrzymania tymczasowego są fizycznie odseparowani od zwykłych więźniów.

2. Podczas zatrzymania zatrzymany przebywa w specjalnie do tego celu przeznaczonych obiektach. Jeżeli państwo członkowskie nie może zapewnić miejsca w obiektach przeznaczonych specjalnie do celów zatrzymania i musi korzystać z pomieszczeń więziennych, gwarantuje, że obywatele państwa trzeciego przez cały okres zatrzymania są fizycznie odseparowani od zwykłych więźniów.

Uzasadnienie

W przypadku wykorzystania pomieszczeń więziennych konieczne jest ścisłe odseparowanie zatrzymanych od zwykłych więźniów.

Poprawka 65

Artykuł 15 ustęp 4

4. Państwa Członkowskie gwarantują organizacjom międzynarodowym i pozarządowym możliwość wizytowania obiektów zatrzymania tymczasowego w celu dokonania oceny warunków, w jakich przebywają osoby, wobec których zastosowano tymczasowe zatrzymanie. Przeprowadzenie tego rodzaju wizytacji może wymagać uzyskania zezwolenia.

4. Państwa członkowskie gwarantują właściwym organizacjom krajowym, międzynarodowym i pozarządowym, takim jak Biuro Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców (UNHCR) oraz Międzynarodowa Organizacja ds. Migracji (IOM) wstęp na teren obiektów zatrzymania tymczasowego w celu dokonania oceny warunków, w jakich przebywają osoby, wobec których zastosowano tymczasowe zatrzymanie, oraz udzielenia pomocy osobom zatrzymanym tymczasowo, zgodnie z zasadami międzynarodowymi i krajowymi.

Poprawka 66

Artykuł 15 ustęp 4 a (nowy)

 

4a. Na szczeblu krajowym państwa członkowskie określają i publikują minimalne normy dotyczące wspólnych zasad postępowania w zakresie procedur w obiektach tymczasowego zatrzymania.

Poprawka 67

Artykuł 15 a (nowy)

 

Artykuł 15a

 

Warunki tymczasowego zatrzymania dzieci i rodzin

 

1. Tymczasowe zatrzymywanie dzieci z rodzinami stosowane będzie wyłącznie w ostateczności i przez możliwie jak najkrótszy okres.

 

2. Rodzinom z dziećmi przetrzymywanym tymczasowo w oczekiwaniu na deportację zapewnia się oddzielne zakwaterowanie gwarantujące odpowiednią prywatność.

 

3. Dzieci, bez względu na to, czy przebywają w obiektach służących tymczasowemu zatrzymaniu, czy też poza nimi, mają prawo do edukacji i rozrywki, obejmujące prawo do zabawy i rekreacji dostosowanej do ich wieku. Zapewnienie nauki uzależnione jest od długości pobytu.

 

4. Dzieciom bez opiekuna zapewnia się zakwaterowanie w instytucjach dysponujących personelem i infrastrukturą dostosowaną do ich wieku.

 

5. Najlepsze zabezpieczenie interesów dziecka stanowi sprawę nadrzędną podczas tymczasowego zatrzymania dzieci w oczekiwaniu na deportację.

Poprawka 68

Rozdział V a tytuł (nowy)

 

Rozdział Va

RZECZNIK PRAW OBYWATELSKICH PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO ds. POWROTÓW

Poprawka 69

Artykuł 16 a (nowy)

 

Artykuł 16 a

 

Ustanowienie Rzecznika Praw Obywatelskich Parlamentu Europejskiego ds. Powrotów

 

1. W celu zagwarantowania skutecznych powrotów przy pełnym poszanowaniu praw człowieka ustanawia się Rzecznika Praw Obywatelskich Parlamentu Europejskiego ds. Powrotów.

 

2. Rzecznik Praw Obywatelskich Parlamentu Europejskiego ds. Powrotów posiada następujące prawa i obowiązki:

 

a) przeprowadzanie niezapowiedzianych inspekcji w dowolnym czasie;

 

b) gromadzenie informacji i sprawozdań dotyczących zbiorowych deportacji, a w razie potrzeby wydawanie zaleceń;

 

c) występowanie do państw członkowskich w dowolnym czasie o udzielenie informacji lub wyjaśnień w sprawie procedury powrotu.

Poprawka 70

Artykuł 17 akapit drugi

Komisja przedkłada pierwsze sprawozdanie najpóźniej po upływie czterech lat od daty, o której jest mowa w art. 18 ust. 1.

Komisja przedkłada pierwsze sprawozdanie najpóźniej po upływie dwóch lat od daty, o której jest mowa w art. 18 ust. 1, a kolejne w odstępach dwuletnich.

Uzasadnienie

Mając na uwadze znaczenie niniejszej dyrektywy i jej wpływ na sytuację znacznej liczby osób, istotne znaczenie ma zapewnienie bardziej regularnej oceny.

Poprawka 71

Artykuł 17 akapit drugi a (nowy)

 

Europejska Agencja Praw Podstawowych powinna zwracać szczególną uwagę, by państwa członkowskie UE przestrzegały przepisów niniejszej dyrektywy podczas wprowadzania jej w życie.

Uzasadnienie

Przestrzeganie praw człowieka oraz szeregu konwencji międzynarodowych ma istotne znaczenie w kontekście niniejszej dyrektywy, dlatego powinno stać się przedmiotem szczególnej uwagi ze strony przyszłej Europejskiej Agencji Praw Podstawowych.

Poprawka 72

Artykuł 17 akapit drugi b (nowy)

 

Na potrzeby oceny wpływu polityki w zakresie powrotu imigrantów na zainteresowane osoby, jak również na państwo lub społeczeństwo, do którego osoby te powracają, wszystkie powroty są ewidencjonowane i monitorowane celem opracowania danych statystycznych zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 862/2007 z dnia 11 lipca 2007 r. w sprawie statystyk Wspólnoty z zakresu migracji i ochrony międzynarodowej1.

___________________

1 Dz.U. L 199 z 31.7.2007, str. 23.

Poprawka 73

Artykuł 18 ustęp 1 akapit pierwszy

1. Państwa członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy nie później niż przed upływem (24 miesięcy od daty jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich). Państwa członkowskie niezwłocznie przekażą Komisji tekst tych przepisów oraz tabelę korelacji między tymi przepisami a niniejszą dyrektywą.

1. Państwa członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy nie później niż przed upływem (18 miesięcy od daty jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich). Państwa członkowskie niezwłocznie przekażą Komisji tekst tych przepisów oraz tabelę korelacji między tymi przepisami a niniejszą dyrektywą.

  • [1]  Dotychczas nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym.

UZASADNIENIE

Komisja przedłożyła Parlamentowi Europejskiemu wniosek w sprawie europejskiej ujednoliconej, zharmonizowanej procedury powrotu obywateli krajów trzecich przebywających nielegalnie w danym kraju. W odniesieniu do wniosku w sprawie wspólnej dyrektywy dotyczącej powrotu nielegalnych imigrantów Parlament Europejski znajduje się po raz pierwszy w procesie współdecyzji. Sprawozdawca dostrzega skomplikowaną istotę problemu i w pełni zdaje sobie sprawę z trudności związanych z ustaleniem ujednoliconych warunków ramowych do deportacji nielegalnych imigrantów.

Faktem jest, że miliony osób przebywają w Europie nielegalnie. Życie w strefie nielegalności stanowi formę współczesnego niewolnictwa i dlatego należy to zjawisko wyeliminować. Nielegalni imigranci nie mają na przykład dostępu do systemu opieki zdrowotnej ani nie mogą dochodzić swoich praw na drodze sądowej, muszą godzić się na nieludzkie warunki pracy. Nielegalnych imigrantów toleruje się w milczeniu, ponieważ potrzebni są na rynku pracy, chociaż po zakończeniu kariery zawodowej nie przysługuje im prawo do emerytury, co z jednej strony jest nieludzkie dla tych osób, a z drugiej może stanowić w końcu ogromne finansowe wyzwanie dla danego państwa członkowskiego. W Europie należy podjąć decyzję polityczną: albo przyznać nielegalnym imigrantom prawo do legalnego pobytu, albo odesłać ich do kraju ojczystego. Wyjście ze strefy nielegalności leży przede wszystkim w interesie nielegalnych imigrantów.

Dyrektywa wyraźnie stwierdza, że nielegalni imigranci muszą opuścić Europę. Nie jest przy tym celem tej dyrektywy określenie nielegalności, ale zagwarantowanie przejrzystej procedury powrotu. Z drugiej strony po raz pierwszy procedurę powrotu połączono z zapewnieniem minimalnych norm gwarantujących humanitarne traktowanie. Poprawie ulega współpraca pomiędzy władzami krajowymi, jak również pomiędzy państwami członkowskimi na wszystkich poziomach procedury powrotu. Dzięki temu stworzono między innymi europejską wartość dodaną. Istnieje możliwość wydania zakazu ponownego wjazdu obowiązującego na terenie całej Europy, co podnosi wartość dodaną silnej i wspólnie występującej Europy. W centrum działań pozostaje jednak priorytetowa zasada dobrowolnego powrotu. Państwa członkowskie muszą zbudować struktury wspierające dobrowolny powrót.

Celem poprawek wniesionych przez sprawozdawcę było wzmocnienie roli Parlamentu jako rzecznika praw człowieka i humanitaryzmu. Dlatego też sprawozdawca miał na celu zapewnienie humanitarnej organizacji procedury powrotu, opierając się również o normy przedstawione we wniosku Komisji. Z tego powodu sprawozdawca proponuje w swoich poprawkach zdefiniowanie strefy tranzytowej, dzięki czemu powinna zostać nadana treść arbitralnej dotychczas definicji, a nieuregulowany obszar zlikwidowany.

Maksymalny okres tymczasowego zatrzymania ograniczono do dwunastu miesięcy. Jednak państwa członkowskie mogą stosować również okresy krótsze niż maksymalny. W postępowaniu z nielegalnymi imigrantami, zarówno przy tymczasowym zatrzymaniu, jak i przy deportacji, państwa członkowskie muszą określić obowiązujące minimalne normy humanitarnego traktowania. Leży to zarówno w interesie deportowanych, jak również prowadzi do poczucia bezpieczeństwa prawnego przez przeprowadzających deportację funkcjonariuszy. Dzięki temu usunięto niepewność prawa w odniesieniu do obu stron, która występowała w tekście Komisji.

Wzmocniono funkcje nadzorcze organizacji pozarządowych. Uznaje się je za partnera w procedurze powrotu, odpowiednio w ten proces zaangażowanego. W porównaniu z wnioskiem Komisji ich pozycja uległa znacznemu wzmocnieniu. W przypadku wystąpienia klęski dotykającej ludność zakaz ponownego wjazdu dla osób z określonych regionów lub dla grup ludzi może zostać zniesiony.

Nielegalni imigranci, nie ponoszący winy za nieudany powrót, na przykład w sytuacji, gdy ich kraj ojczysty odmawia współpracy, nie mogą być tymczasowo zatrzymani.

Warunki aresztu deportacyjnego uległy zdecydowanej poprawie. Ośrodki deportacyjne zostały wyraźnie rozdzielone od normalnego więzienia.

Kolejnym ważnym punktem dla sprawozdawcy było wykluczenie deportacji zbiorowych. Jasno stwierdzono, że każda decyzja w sprawie deportacji musi zapadać indywidualnie w każdym przypadku.

Ustanowiono Rzecznika Praw Obywatelskich Parlamentu Europejskiego. Jego zadania zostały jasno określone oraz nadano mu uprawnienia, które czynią z niego równoprawnego partnera w procedurze powrotu.

Aby sprostać celom przedstawionym w propozycji dyrektywy, wdrożenie jej w praktyce przez władze krajowe musi pozostać wykonalne. Z tego powodu sprawozdawca uważa, że następujące poprawki przyczynią się do znaczącej poprawy obecnej sytuacji.

Zdefiniowano ryzyko ucieczki, którego stwierdzenie prowadzi do tymczasowego zatrzymania. Jeśli występuje zagrożenie bezpieczeństwa publicznego, musi istnieć możliwość zastosowania tymczasowego zatrzymania. Europejski zakaz ponownego wjazdu może zostać przedłużony, jeśli utrzymuje się zagrożenie dla bezpieczeństwa publicznego. Europejski zakaz ponownego wjazdu ma sens jedynie wtedy, gdy zainteresowane władze posiadają o nim wiedzę, dlatego wprowadzenie informacji do SIS i VIS uznano za obowiązkowe. Służy to zarówno wymianie informacji między państwami członkowskimi, jak i ułatwieniu pracy, a także poprawia praktyczne warunki działania zaangażowanych władz.

Cel i tytuł dyrektywy odnoszą się do powrotu nielegalnych imigrantów. Dlatego zaproponowano usunięcie z dyrektywy obecnych przepisów dotyczących procedur granicznych. W postępowaniu na granicy chodzi o kwestię, czy dana osoba może wjechać na terytorium państwa, a więc w przypadku decyzji negatywnej jest zawracana z granicy i w związku z tym nie ma do czynienia z deportacją.

Z uwagi na przedstawione powody oraz ponieważ sprawozdawca uważa, że ujednolicona, zharmonizowana procedura powrotu nielegalnych imigrantów stanowi wartość dodaną dla całej Europy i dla wszystkich zainteresowanych, sprawozdawca popiera wniosek Komisji w sprawie przyjęcia dyrektywy. Uzasadnione jest stworzenie wspólnych ram w celu osiągnięcia przedstawionych celów.

OPINIA MNIEJSZOŚCI (12.9.2007)

zgodnie z art. 48 ust. 3 Regulaminu

Giusto Catania

Odrzucamy sprawozdanie pana Webera, ponieważ nie powinno się ograniczać wolności osobistej obywateli państw trzecich jako obywateli wspólnotowych ani poddawać ich karze więzienia z powodu wykroczenia administracyjnego.

Wobec obywateli państw trzecich można zastosować areszt tymczasowy tylko wówczas, gdy toczy się przeciwko nim postępowanie sądowe z powodu przestępstw kryminalnych popełnionych w granicach Unii Europejskiej oraz przy zapewnieniu tych samych gwarancji sądowych i proceduralnych, z których korzystają obywatele UE.

Ponadto uważamy, że możliwość zatrzymania migrantów na 18 miesięcy w niczym nie pomaga, a okres ten jest za długi i stanowi zbyt duże ograniczenie prawa do wolności osobistej, gwarantowanej przez europejską konwencję o ochronie praw człowieka. Zatrzymanie na 18 miesięcy osoby, która nie popełniła przestępstwa, oznacza de facto legalizację prawnego paradoksu.

Przedłużający się okres nieuzasadnionego przetrzymywania osób w strasznych warunkach panujących w niektórych izbach zatrzymań, które Komisja Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych sama odwiedziła, nie zostałoby nigdy usankcjonowane naszym prawodawstwem unijnym.

Co więcej, uważamy, że w trybie pilnym należy poddać głębokiej ocenie celowość przetrzymywania migrantów w takich ośrodkach i wynikające stąd konsekwencje.

OPINIA Komisji Spraw Zagranicznych (28.4.2006)

dla Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych

w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wspólnych norm i procedur dla Państw Członkowskich dotyczących powrotu nielegalnych imigrantów z państw trzecich
(COM(2005)0391 – C6‑0266/2005 – 2005/0167(COD))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Panagiotis Beglitis

ZWIĘZŁE UZASADNIENIE

Parlament Europejski z całą konsekwencją i stanowczością wspierał poszanowanie praw człowieka we wszelkich aspektach zagadnień będących przedmiotem zainteresowania UE. Z tego względu oczekuje, że niniejszy wniosek będzie zgodny z ustalonymi zasadami i wytycznymi, które stosuje się w prawodawstwie UE. Niniejsza opinia ma za główny przedmiot przedstawienie na potrzeby wniosku przykładów norm sformułowanych w świetle powyższych zasad i wytycznych oraz przedłożenie poprawek, które wzmocnią ochronę praw człowieka.

Cel przedłożonego wniosku określono następująco: „ustanowić jasne, przejrzyste i sprawiedliwe wspólne zasady dotyczące powrotu, deportacji, stosowania środków przymusu, tymczasowego zatrzymania i ponownego wjazdu imigrantów, które uwzględniać będą prawa człowieka i podstawowe wolności danych osób”.

Jak wskazano w komunikacie Komisji, wniosek opiera się na zakrojonych szeroko pracach przygotowawczych, które trwały kilka lat. Komunikat nie wskazuje jednak na znaczenie przedmiotowej kwestii. Istotne jest rozpatrzenie przedmiotowego środka we właściwym kontekście, przy czym należy oprzeć się na statystyce przypadków wydalenia w 2005 r. oraz statystyce ilustrującej tendencje w ostatnich kilku latach.

Z uwagi na wieloletnie wsparcie Parlamentu Europejskiego dla międzynarodowych norm z zakresu praw człowieka należy przyjąć z zadowoleniem włączenie w treść wniosku praw człowieka oraz względów humanitarnych. W sposób szczególny cieszy zwrócenie specjalnej uwagi na sytuację dzieci; cieszy również fakt, że wyraźnie wymienia się naczelną prawną zasadę dobra dziecka (punkt uzasadnienia 18, art. 5). Przepis nakazujący sprawdzenie warunków, w których dziecko znajdzie się po powrocie, stanowi również znaczącą nowość. Wniosek zaleca ponadto, by Państwa Członkowskie na zasadzie uznania mogły nie przystępować do przeprowadzenia przymusowego powrotu. Z zadowoleniem należy także przyjąć odwołanie do zasady niedyskryminacji (art. 17).

Parlament przyjął również stanowisko, zgodnie z którym popiera zasadę zakazu wykonania decyzji o powrocie wobec osoby, której po powrocie grozi niebezpieczeństwo. Zasada non-refoulement – czyli zakaz wydalania osób, które znalazły się już na terytorium danego państwa, do krajów, w których grozi im niebezpieczeństwo – została ustalona w międzynarodowym prawie ochrony praw człowieka i wiąże UE oraz jej Państwa Członkowskie. Co istotne, niniejszy wniosek nie zezwala na przymusowy powrót do kraju, w którym istnieje uzasadniona możliwość narażenia życia lub cielesnej integralności jednostki (art. 6 i 7).

Uwzględnienie szerszego kontekstu politycznego ma duże znaczenie. Nasza polityka w zakresie stosunków zewnętrznych powinna zawierać strategie zmniejszające skłonność do nielegalnej imigracji do UE.

Ponieważ każdy przymusowy powrót prowadzi do kontaktów z odpowiednim państwem trzecim, należy zwrócić szczególną uwagę, by w każdym przypadku działać w duchu współpracy.

Z uwagi na fakt, że niniejszy wniosek wchodzi w zakres porozumienia z Schengen, należy odpowiednio uwzględnić opinie państw będących stronami porozumienia z Schengen, lecz niebędących członkami UE.

Szereg aspektów niniejszego wniosku odnosi się raczej do polityki wewnętrznej niż zagranicznej, w tym przepisy o sądowych środkach odwoławczych (art. 9), zagadnienie uwolnienia i ponownego aresztowania jako sposobu obejścia terminów (por. art. 14) oraz kwestia środków odwoławczych wobec zakazu ponownego wjazdu.

Kwestia częstotliwości składania sprawozdań Parlamentowi Europejskiemu pozostaje otwarta; należałoby wprowadzić określoną częstotliwość, jak np. co dwa lub trzy lata (art. 17).

Należy zwrócić szczególną uwagę na postanowienia dotyczące pomocy konsularnej i prawnej oraz na możliwości tłumaczenia.

Należy wreszcie rozważyć wzmocnienie wskazań zawartych we wniosku do poziomu norm prawa międzynarodowego.

POPRAWKI

Komisja Spraw Zagranicznych zwraca się do Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w swoim sprawozdaniu następujących poprawek:

Tekst proponowany przez Komisję[1]Poprawki Parlamentu

Poprawka 1

Punkt uzasadnienia -1 (nowy)

 

(-1) Karta Praw Podstawowych Unii Europejskiej, europejska Konwencja o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności z 1950 r., podpisana przy ONZ Konwencja dotycząca statusu uchodźcy z 1951 r. zmieniona protokołem z 1967 r. oraz podpisana przy ONZ Konwencja o prawach dziecka z 1989 r. – wszystkie powyższe akty podkreślają podstawowe znaczenie międzynarodowych norm z zakresu praw człowieka.

Uzasadnienie

Powyższe odwołania dodaje się w celu podkreślenia podstawowego znaczenia międzynarodowych norm z zakresu praw człowieka.

Poprawka 2

Punkt uzasadnienia 18

(18)     Zgodnie z podpisaną przy ONZ w 1989 r. Konwencją o Prawach Dziecka „najlepsze zabezpieczenie interesów dziecka” powinno być sprawą nadrzędną w działaniach Państw Członkowskich zmierzających do wdrożenia niniejszej dyrektywy. Zgodnie z Europejską Konwencją Praw Człowieka poszanowanie życia rodzinnego powinno być sprawą nadrzędną w działaniach Państw Członkowskich zmierzających do wdrożenia niniejszej dyrektywy.

(18)     Zgodnie z podpisaną przy ONZ w 1989 r. Konwencją o Prawach Dziecka „najlepsze zabezpieczenie interesów dziecka” musi być sprawą nadrzędną w działaniach Państw Członkowskich zmierzających do wdrożenia niniejszej dyrektywy. Zgodnie z Europejską Konwencją Praw Człowieka poszanowanie życia rodzinnego musi być sprawą nadrzędną w działaniach Państw Członkowskich zmierzających do wdrożenia niniejszej dyrektywy.

Uzasadnienie

Zmiana ma na celu podkreślenie znaczenia dobra dziecka.

Poprawka 3

Artykuł 1

Niniejsza dyrektywa określa wspólne normy i procedury mające zastosowanie w Państwach Członkowskich i dotyczące powrotu nielegalnych imigrantów z państw trzecich przy poszanowaniu praw podstawowych jako ogólnych zasad, na których opierają się prawo Wspólnoty oraz prawo międzynarodowe, włączając w to zobowiązania do ochrony uchodźców i przestrzegania praw człowieka.

1. Niniejsza dyrektywa określa wspólne normy i procedury mające zastosowanie w Państwach Członkowskich i dotyczące powrotu obywateli krajów trzecich, którzy nie spełniają lub przestali spełniać warunki legalnego pobytu przy poszanowaniu praw podstawowych jako ogólnych zasad, na których opierają się prawo Wspólnoty oraz prawo międzynarodowe, włączając w to zobowiązania do ochrony uchodźców i przestrzegania praw człowieka.

Poprawka 4

Artykuł 2 ustęp 1 litera (b)

(b) z innych przyczyn przebywają nielegalnie na terytorium Państwa Członkowskiego.

(b) z innych przyczyn nie spełniają lub przestali spełniać warunki legalnego pobytu na terytorium Państwa Członkowskiego.

Poprawka 5

Artykuł 3 litera (b)

(b) „nielegalny pobyt” oznacza obecność na terytorium Państwa Członkowskiego obywatela państwa trzeciego, który nie spełnia lub przestał spełniać warunki pobytu lub zamieszkiwania w tym Państwie Członkowskim;

(b) „nielegalny pobyt” oznacza obecność na terytorium Państwa Członkowskiego obywateli państwa trzeciego, którzy nie spełniają lub przestali spełniać warunki legalnego pobytu w tym Państwie Członkowskim;

Poprawka 6

Artykuł 5

Przy wdrażaniu niniejszej dyrektywy Państwa Członkowskie należycie uwzględniają rodzaj i trwałość związków rodzinnych obywatela państwa trzeciego, czas trwania jego pobytu w Państwie Członkowskim oraz występowanie powiązań rodzinnych, kulturowych i społecznych z jego państwem pochodzenia. Ponadto uwzględniają one najlepsze zabezpieczenie interesów dziecka stosownie do podpisanej przy ONZ w 1989 r. Konwencji o Prawach Dziecka.

Przy wdrażaniu niniejszej dyrektywy Państwa Członkowskie należycie uwzględniają rodzaj i trwałość związków rodzinnych obywatela państwa trzeciego, czas trwania jego pobytu w Państwie Członkowskim oraz występowanie powiązań rodzinnych, kulturowych i społecznych z jego państwem pochodzenia. Zgodnie z podpisaną przy ONZ Konwencją o prawach dziecka z 1989 r. dobro dziecka powinno mieć charakter nadrzędny.

Uzasadnienie

Zmiana ma na celu podkreślenie znaczenia dobra dziecka.

Poprawka 7

Artykuł 8 ustęp 2 litera (c a) (nowa)

 

(ca) odmowa przez państwo trzecie przyjęcia obywatela, który miał być do niego przetransportowany.

Poprawka 8

Artykuł 11 ustęp 2

Państwa Członkowskie dostarczają, jeśli zostaną o to poproszone, pisemne lub ustne tłumaczenie zasadniczych elementów decyzji o powrocie imigranta i/lub nakazu deportacji na język – jak można w uzasadniony sposób zakładać – zrozumiały dla danego obywatela państwa trzeciego.

Państwa Członkowskie dostarczają, jeśli zostaną o to poproszone, pisemne lub ustne tłumaczenie zasadniczych elementów decyzji o powrocie imigranta i/lub nakazu deportacji na język zrozumiały dla danego obywatela państwa trzeciego.

Uzasadnienie

Poprawka ma na celu zagwarantowanie, że odpowiednie informacje lub decyzje zostaną podane do wiadomości w języku zrozumiałym dla osoby zainteresowanej.

Poprawka 9

Artykuł 15 ustęp 1

Państwa Członkowskie gwarantują obywatelom państwa trzeciego, wobec których zastosowano tymczasowe zatrzymanie, humanitarny sposób traktowania i poszanowanie ich godności osobistej, a także praw podstawowych oraz traktowanie zgodnie z prawem międzynarodowym i krajowym. Obywatele ci, jeśli o to poproszą, mają prawo bezzwłocznego skontaktowania się z zastępcami prawnymi, członkami rodziny i odpowiednimi władzami konsularnymi, jak również z odnośnymi organizacjami międzynarodowymi i organizacjami pozarządowymi.

Państwa Członkowskie gwarantują obywatelom państwa trzeciego, wobec których zastosowano tymczasowe zatrzymanie, humanitarny sposób traktowania i poszanowanie ich godności osobistej, a także praw podstawowych oraz traktowanie zgodnie z prawem międzynarodowym i krajowym. Osoby te powiadamia się o ich prawie do kontaktu z prawnymi przedstawicielami, członkami rodziny lub właściwymi władzami konsularnymi, a na wniosek niezwłocznie zezwala się na nawiązanie kontaktu z ww. osobami, jak również z odnośnymi organizacjami międzynarodowymi i organizacjami pozarządowymi.

Uzasadnienie

Wymóg powiadomienia osób o ich prawie do pomocy konsularnej i prawnej należy sprecyzować.

Poprawka 10

Artykuł 15 ustęp 3

3. Szczególną uwagę zwraca się na sytuację osób wymagających opieki. Państwa Członkowskie gwarantują, że tymczasowo zatrzymane osoby niepełnoletnie nie są umieszczane w zwykłych pomieszczeniach więziennych. Niepełnoletni bez opiekunów przebywają w pomieszczeniach innych niż osoby dorosłe, chyba że wymaga tego najlepsze zabezpieczenie interesów dziecka.

3. Szczególną uwagę zwraca się na sytuację osób wymagających opieki. Państwa Członkowskie gwarantują, że tymczasowo zatrzymane osoby niepełnoletnie nie są umieszczane w zwykłych pomieszczeniach więziennych. Niepełnoletni bez opiekunów przebywają w pomieszczeniach innych niż osoby dorosłe, chyba że wymaga tego najlepsze zabezpieczenie interesów dziecka. Zatrzymanie jest środkiem ostatecznym, który stosuje się na możliwie najkrótszy czas.

Uzasadnienie

Poprawka ma na celu podkreślenie ważnej zasady prawnej. Przy uznaniu zasady dobra dziecka należy podkreślić regułę, zgodnie z którą zatrzymanie dziecka następuje wyłącznie z ważnych powodów.

Poprawka 11

Artykuł 17 ustęp 1

Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie w regularnych odstępach czasu sprawozdania na temat stosowania niniejszej dyrektywy w Państwach Członkowskich oraz, jeśli uzna to za właściwe, proponuje zmiany.

Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie w regularnych odstępach czasu sprawozdania na temat stosowania niniejszej dyrektywy w Państwach Członkowskich oraz, jeśli uzna to za właściwe, proponuje zmiany. Sprawozdania takie zawierają dane liczbowe oraz na temat obywatelstwa deportowanych osób.

Uzasadnienie

Szczegółowe informacje na temat bieżących rozmiarów problemu oraz tendencji w kilku latach poprzedzających pozwalają na ocenę skuteczności środków politycznych podejmowanych w tej dziedzinie i mogą zostać wykorzystane w analizie kosztów i zysków.

PROCEDURA

Tytuł

Wniosek dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wspólnych norm i procedur dla Państw Członkowskich dotyczących powrotu nielegalnych imigrantów z państw trzecich

Odsyłacze

COM(2005)0391 – C6-0266/2005 – 2005/0167(COD)

Komisja przedmiotowo właściwa

LIBE

Opinia wydana przez
  Data ogłoszenia na posiedzeniu

AFET
29.9.2005

Ściślejsza współpraca - data ogłoszenia na posiedzeniu

 

Sprawozdawca komisji opiniodawczej
  Data powołania

Panagiotis Beglitis
19.10.2005

Rozpatrzenie w komisji

20.3.2006

25.4.2006

 

 

 

Data przyjęcia

25.4.2006

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

41

4

3

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Panagiotis Beglitis, André Brie, Elmar Brok, Simon Coveney, Véronique De Keyser, Giorgos Dimitrakopoulos, Camiel Eurlings, Maciej Marian Giertych, Ana Maria Gomes, Alfred Gomolka, Richard Howitt, Toomas Hendrik Ilves, Ioannis Kasoulides, Joost Lagendijk, Vytautas Landsbergis, Cecilia Malmström, Francisco José Millán Mon, Pasqualina Napoletano, Annemie Neyts-Uyttebroeck, Baroness Nicholson of Winterbourne, Justas Vincas Paleckis, Alojz Peterle, Tobias Pflüger, João de Deus Pinheiro, Mirosław Mariusz Piotrowski, Hubert Pirker, Paweł Bartłomiej Piskorski, Michel Rocard, Raül Romeva i Rueda, Libor Rouček, György Schöpflin, Gitte Seeberg, István Szent-Iványi, Konrad Szymański, Charles Tannock, Inese Vaidere, Ari Vatanen, Karl von Wogau, Luis Yañez-Barnuevo García

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Laima Liucija Andrikienė, Árpád Duka-Zólyomi, Glyn Ford, Milan Horáček, Tunne Kelam, Jaromír Kohlíček, Janusz Onyszkiewicz, Rihards Pīks, Aloyzas Sakalas

Zastępca(y) (art. 178 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego

 

  • [1]  Dotychczas nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym.

OPINIA Komisji Rozwoju (22.6.2007)

dla Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych

w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wspólnych norm i procedur dla państw członkowskich dotyczących powrotu nielegalnych imigrantów z państw trzecich
(COM(2005)0391 – C6‑0266/2005 – 2005/0167(COD))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Marie-Arlette Carlotti

ZWIĘZŁE UZASADNIENIE

W dyrektywie, której dotyczy niniejsze sprawozdanie, Komisja proponuje stopniowe wprowadzanie wspólnej polityki w sprawie powrotów nielegalnych imigrantów z państw trzecich. Unia Europejska musi skutecznie przyczyniać się do tworzenia polityki wyważonej i sprawiedliwej polityki w sprawie powrotów imigrantów, ponieważ istnieje potrzeba istnienia wspólnych standardów, zapewniających nielegalnym imigrantom z państw trzecich godny i bezpieczny powrót. W związku z tym stopniowo harmonizowana polityka powrotów musi opierać się na jasnych, przejrzystych i sprawiedliwych regułach, zgodnych z podstawowymi wolnościami danych osób i z prawami człowieka. Zasady te uznaje także Komisja. Jednakże niektóre postanowienia proponowanej dyrektywy nie wydają się być zgodne z zasadą proporcjonalności i przestrzegania praw człowieka.

Ponadto, polityce powrotów powinny towarzyszyć środki umożliwiające migrantom uzyskanie prawa do pobytu. Zwalczanie nielegalnej imigracji należy koniecznie uzupełnić otwarciem możliwości imigracji legalnej. Ponadto należy zidentyfikować pozytywną rolę migrantów w państwie przyjmującym i zwrócić na nią uwagę. Lecz przede wszystkim należy przestrzegać praw migrantów, jako że swoboda do przemieszczania się stanowi prawo podstawowe. Spośród praw migrantów należy uwzględnić i propagować uczestniczenie w życiu społeczeństwa przyjmującego i faktyczną możliwość integracji.

Konieczne jest także uznanie i propagowanie znaczenia migrantów w rozwoju i w zmniejszaniu obszarów biedy. Z tego względu należy uwzględnić zjawisko migracji w krajowych i międzynarodowych strategiach zmniejszania obszarów biedy w celu osiągnięcia milenijnych celów rozwoju. Oznacza to zmierzenie się z przyczynami leżącymi u podstaw migracji, zgodnie z zasadą solidarności i ścisłej współpracy z państwami trzecimi i organizacjami regionalnymi. Pomoc krajom rozwijającym się nie powinna być powiązana z przestrzeganiem klauzul o readmisji ani ze skutecznością zarządzania przepływami migracyjnymi. Odpowiedzialności za migrację nie mogą ponosić tylko państwa pochodzenia i tranzytu, szczególnie w przypadku państw rozwijających się.

Unia Europejska powinna przyjąć wspólną odpowiednią postawę wobec migracji obejmującą środki towarzyszące i środki integracji migrantów. Konkretniej, w zakresie powrotów, nie wolno zaniedbywać skutków psychologicznych migracji i wydalenia.

W celu zapewnienia, że powrót odbywa się w godnych warunkach, należy w szczególności:

- nadać priorytet powrotom dobrowolnym, dając migrantom rozsądny czas na zaplanowanie odpowiedniego powrotu, co oznacza przyznanie pewnych gwarancji na ten czas, i unikać deportacji;

- udzielać osobom pochodzącym z państw trzecich precyzyjnych, przejrzystych, aktualnych i dostępnych informacji;

- ustanowić skuteczne gwarancje proceduralne, które umożliwiłyby migrantom przedstawienie swojej sytuacji osobistej, a urzędom stwarzałyby możliwość rozpatrywania każdego przypadku indywidualnie; należy odpowiednio przeszkolić urzędników i sędziów;

- stosować zatrzymanie jako rozwiązaniem ostateczne i dbać o to, aby okres zatrzymania był jak najkrótszy, a zatrzymanie obiektywnie uzasadnione i podlegające kontroli sądowej; zapewnić godne warunki zatrzymania i przestrzeganie praw migrantów;

- sprzyjać integracji migrantów w krajach pochodzenia i wspierać ich plany dotyczące powrotu;

- oceniać wpływ europejskiej polityki powrotów na kraje rozwijające się.

Unia Europejska powinna dysponować polityką powrotów opartą na zasadzie solidarności i podziału odpowiedzialności z państwami rozwijającymi się. Należy być świadomym skutków, jakie polityka ta wywiera na państwa rozwijające się, oraz ryzyka, jakie niosą ze sobą wydalenia. Konieczne jest przyjęcie spójnej i horyzontalnej polityki migracyjnej, uwzględniającej aspekty rozwojowe we wszystkich obszarach działania. Należy także zadbać o to, aby powroty migrantów do krajów pochodzenia odbywały się w ramach spójnego programu powrotu, co pozwoli migrantom na ponowną integrację w kraju pochodzenia i na uczestnictwo w życiu społeczeństwa.

POPRAWKI

Komisja Rozwoju zwraca się do Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych, jako do komisji przedmiotowo właściwej, o naniesienie w swoim sprawozdaniu następujących poprawek:

Tekst proponowany przez Komisję[1]Poprawki Parlamentu

Poprawka 1

Tytuł

Wniosek dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wspólnych norm i procedur dla Państw Członkowskich dotyczących powrotu nielegalnych imigrantów z państw trzecich

Wniosek dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wspólnych norm i procedur dla Państw Członkowskich dotyczących powrotu imigrantów o nieuregulowanym statusie pochodzących z państw trzecich

 

Jeżeli poprawka zostanie przyjęta, będzie ona mieć zastosowanie do całości tekstu i do wszystkich wersji językowych, które stosują określenie „nielegalny” lub określenie równoważne.

Uzasadnienie

Niniejsza poprawka zmierza do zastąpienia słowa „nielegalny” w całej dyrektywie przez określenie „o nieuregulowanym statusie”.

Poprawka 2

Odniesienie 1 a (nowe)

 

- uwzględniając wytyczne Rady Europy w sprawie powrotów przymusowych (COM(2005)0040),

Poprawka 3

Punkt 4 preambuły

(4) Państwa Członkowskie powinny zapewnić sprawiedliwą i przejrzystą procedurę stosowaną w przypadku zakończenia nielegalnego pobytu.

(4) Państwa członkowskie powinny zapewnić sprawiedliwą i przejrzystą procedurę stosowaną w przypadku zakończenia nielegalnego pobytu; jednakże należy najpierw jako zadanie pilne podjąć działania u źródła w celu zapobiegania sytuacjom, w których wjazd staje się nielegalny (w obliczu braku legalnych możliwości wjazdu).

Uzasadnienie

Legalizacja pobytu jest jedynie środkiem ad hoc podejmowanym w odpowiedzi na sytuacje wyjątkowe jako część krajowej polityki imigracyjnej. Nie jest to długofalowe rozwiązanie szerszego problemu, jakim jest polityka migracyjna widziana z perspektywy europejskiej. Dodany fragment wynika z potrzeby jaśniejszego określenia obecnego rzeczywistego podejścia do imigracji.

Poprawka 4

Punkt 5 preambuły

(5) Zasadniczo obowiązywać powinna zharmonizowana dwuetapowa procedura obejmująca w pierwszym etapie decyzję o powrocie imigranta, zaś w następnym etapie – jeśli zajdzie taka konieczność – wydanie nakazu deportacji. Jednakże w celu uniknięcia ewentualnych opóźnień proceduralnych Państwa Członkowskie powinny mieć możliwość wydania zarówno decyzji o powrocie, jak i nakazu deportacji w ramach jednego aktu prawnego bądź decyzji.

(5) Zasadniczo obowiązywać powinna zharmonizowana dwuetapowa procedura obejmująca w pierwszym etapie decyzję o powrocie imigranta, zaś w następnym etapie – jeśli zajdzie taka konieczność – wydanie nakazu deportacji. Jednakże w celu uniknięcia ewentualnych opóźnień proceduralnych państwa członkowskie powinny mieć możliwość wydania zarówno decyzji o powrocie, jak i nakazu deportacji łącznie, lecz w osobnych aktach prawnych lub decyzjach, przy czym wykonanie aktu prawnego lub nakazu deportacji powinno być uzależnione od spełnienia warunku, jakim jest upłynięcie terminu dobrowolnego powrotu.

Uzasadnienie

Nawet jeżeli ze względów praktycznych jest zrozumiałe, że akt prawny czy nakaz deportacji są wydawane w tym samym czasie, co akt prawny czy decyzja w sprawie powrotu, to niezbędne jest podkreślenie różnicy między deportacją i powrotem oraz wyjątkowego charakteru deportacji wobec powrotu dobrowolnego. Wygodnym i łatwym do stosowania sposobem wykazania tej różnicy jest wydanie dwóch aktów prawnych lub decyzji, przynajmniej z formalnego punktu widzenia, przy czym wykonanie jednej z tych decyzji jest uzależnione od spełnienia warunku, jakim jest upłynięcie terminu dobrowolnego powrotu.

Poprawka 5

Punkt 6 preambuły

(6) Opcją preferowaną powinien być powrót dobrowolny, nie zaś powrót przymusowy, o ile nie ma przesłanek do założenia, że mogłoby to zakłócić przeprowadzenie procedury powrotu, przy czym należy określić termin dobrowolnego wyjazdu.

(6) Opcją preferowaną powinien być powrót dobrowolny, nie zaś powrót przymusowy, przy czym należy określić termin dobrowolnego wyjazdu.

Uzasadnienie

Skreślona część punktu preambuły jest bardzo niejasna, a ważne jest podkreślenie, że powrót dobrowolny ma charakter priorytetowy.

Poprawka 6

Punkt 10 preambuły

(10) Należy zwiększyć skuteczność krajowych środków powrotu imigrantów poprzez nadanie im wymiaru europejskiego i ustanowienie zakazu ponownego wjazdu obowiązującego w odniesieniu do ponownego wjazdu na terytorium wszystkich Państw Członkowskich.

(10) Należy zwiększyć skuteczność krajowych środków powrotu imigrantów poprzez nadanie im wymiaru europejskiego.

Okres obowiązywania zakazu ponownego wjazdu powinien być określany przy należytym uwzględnieniu wszystkich znaczących dla poszczególnych przypadków okoliczności i w normalnym przypadku nie powinien przekraczać 5 lat. W przypadkach poważnego zagrożenia dla porządku publicznego bądź bezpieczeństwa wewnętrznego Państwa Członkowskie powinny mieć możliwość wydania zakazu ponownego wjazdu na dłuższy okres.

W przypadkach poważnego zagrożenia dla porządku publicznego bądź bezpieczeństwa wewnętrznego państwa członkowskie mogą wydać zakaz ponownego wjazdu.

Uzasadnienie

Decyzja w sprawie powrotu i dodatkowa decyzja o deportacji stanowią wystarczającą sankcję za nielegalny pobyt obywateli państw trzecich. Z wyjątkiem szczególnych przypadków, dodatkowy zakaz ponownego wjazdu wydaje się być środkiem nieproporcjonalnym.

Poprawka 7

Punkt 11 preambuły

(11) Stosowanie środka polegającego na tymczasowym zatrzymaniu powinno zostać ograniczone i powiązane z zasadą proporcjonalności. Stosowanie środka polegającego na tymczasowym zatrzymaniu powinno być ograniczone jedynie do przypadków, w których istnieje konieczność zapobieżenia ucieczce lub gdy użycie mniej drastycznych środków przymusu nie byłoby wystarczające.

(11) Stosowanie środka polegającego na tymczasowym zatrzymaniu powinno zostać ograniczone i powiązane z zasadą proporcjonalności. Stosowanie środka polegającego na tymczasowym zatrzymaniu powinno być ograniczone jedynie do przypadków, w których istnieje pilna konieczność zapobieżenia ucieczce lub gdy użycie mniej drastycznych środków przymusu nie byłoby wystarczające.

Poprawka 8

Punkt 15 preambuły

(15) Państwa Członkowskie powinny dysponować szybkim dostępem do informacji dotyczących decyzji o powrocie, nakazów deportacji i zakazów ponownego wjazdu wydanych przez inne Państwa Członkowskie. Taka wymiana informacji powinna odbywać się zgodnie z [decyzją/rozporządzeniem … w sprawie utworzenia, działania i wykorzystania Systemu Informacyjnego Schengen drugiej generacji (SIS II)].

(15) Państwa członkowskie powinny dysponować szybkim dostępem do informacji dotyczących decyzji o powrocie, nakazów deportacji i zakazów ponownego wjazdu wydanych przez inne państwa członkowskie. Taka wymiana informacji, w oparciu o ścisłe przestrzeganie prawa do prywatności i ochronę danych osobowych, powinna odbywać się zgodnie z [decyzją/rozporządzeniem … w sprawie utworzenia, działania i wykorzystania Systemu Informacyjnego Schengen drugiej generacji (SIS II)]. Dostęp do tych informacji i ich wykorzystanie powinny odbywać się za zgodą organów sądowych i być ograniczone do celów niniejszej dyrektywy.

Poprawka 9

Punkt 17 preambuły

(17) Państwa Członkowskie powinny nadać moc prawną przepisom niniejszej dyrektywy bez dyskryminacji ze względu na płeć, rasę, kolor skóry, pochodzenie etniczne lub społeczne, cechy genetyczne, język, religię lub przekonania, opinie polityczne lub wszelkie inne opinie, przynależność do mniejszości narodowej, majątek, urodzenie, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną.

(17) Państwa członkowskie powinny nadać moc prawną przepisom niniejszej dyrektywy bez dyskryminacji ze względu na płeć, rasę, kolor skóry, pochodzenie etniczne lub społeczne, cechy genetyczne, język, religię lub przekonania, opinie polityczne lub wszelkie inne opinie, przynależność do mniejszości narodowej, majątek, urodzenie, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną, przy pełnym przestrzeganiu konwencji międzynarodowych i unikaniu nieludzkiego i poniżającego traktowania oraz uwzględniając cechy i potrzeby każdej osoby.

Uzasadnienie

Należy nadać większą jasność przepisom dyrektywy dotyczącym ochrony praw człowieka.

Poprawka 10

Punkt 18 preambuły

(18) Zgodnie z podpisaną przy ONZ w 1989 r. Konwencją o Prawach Dziecka „najlepsze zabezpieczenie interesów dziecka” powinno być sprawą nadrzędną w działaniach Państw Członkowskich zmierzających do wdrożenia niniejszej dyrektywy. Zgodnie z Europejską Konwencją Praw Człowieka poszanowanie życia rodzinnego powinno być sprawą nadrzędną w działaniach Państw Członkowskich zmierzających do wdrożenia niniejszej dyrektywy.

(18) Zgodnie z podpisaną przy ONZ w 1989 r. Konwencją o Prawach Dziecka „najlepsze zabezpieczenie interesów dziecka” powinno być sprawą nadrzędną w działaniach państw członkowskich zmierzających do wdrożenia niniejszej dyrektywy. Tak więc nieletni w Unii Europejskiej lub w miejscach finansowanych przez Unię lub państwo członkowskie nie mogą być umieszczani w ośrodkach przetrzymywania lub w warunkach, w których ich wolność jest ograniczona. Zgodnie z Europejską Konwencją Praw Człowieka poszanowanie życia rodzinnego powinno być sprawą nadrzędną w działaniach państw członkowskich zmierzających do wdrożenia niniejszej dyrektywy.

Poprawka 11

Punkt 19 preambuły

(19) Stosowanie niniejszej dyrektywy pozostaje bez uszczerbku dla zobowiązań wynikających z Konwencji Genewskiej z dnia 28 lipca 1951 r. dotyczącej statusu uchodźców, zmienionej Protokołem Nowojorskim z dnia 31 stycznia 1967 r.

(19) Stosowanie niniejszej dyrektywy pozostaje bez uszczerbku dla zobowiązań wynikających z Konwencji Genewskiej z dnia 28 lipca 1951 r. dotyczącej statusu uchodźców, zmienionej Protokołem Nowojorskim z dnia 31 stycznia 1967 r. Podobnie każda forma przymusowego zatrzymania uchodźców, obywateli państw trzecich objętych ochroną humanitarną i osób ubiegających się o azyl jest zakazana.

Uzasadnienie

Zgodnie z obecnymi przepisami międzynarodowymi, należy określić jak powyżej.

Poprawka 12

Punkt 20 a preambuły (nowy)

 

(20 a) Niniejsza dyrektywa zmierza do określenia polityki powrotów obywateli państw trzecich o nieuregulowanym statusie pobytu, opartej na zasadzie solidarności i podziału obowiązków z państwem pochodzenia.

Poprawka 13

Artykuł 2 ustęp 1

1. Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie do obywateli państw trzecich przebywających nielegalnie na terytorium Państwa Członkowskiego, tj. takich, którzy:

1. Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie do obywateli państw trzecich przebywających nielegalnie na terytorium państwa członkowskiego, którzy nie spełniają warunków wjazdu określonych w art. 5 Konwencji Wykonawczej do Układu z Schengen.

a) nie spełniają lub przestali spełniać warunki wjazdu określone w art. 5 Konwencji Wykonawczej do Układu z Schengen lub

 

b) z innych przyczyn przebywają nielegalnie na terytorium Państwa Członkowskiego.

 

Uzasadnienie

W obliczu wprowadzania wspólnych norm w związku z polityką powrotów, należy wprowadzić osobne postanowienia dotyczące osób po raz pierwszy wkraczających na terytorium UE i osób, którym państwo członkowskie przyznało w przeszłości pozwolenie na pobyt lub jedną z form ochrony humanitarnej. W tym celu należy uchwalić osobą dyrektywę dla obywateli państw trzecich, którzy otrzymali kiedyś pozwolenie na pobyt lub otrzymali jedną z form ochrony humanitarnej.

Poprawka 14

Artykuł 2 ustęp 2

2. Państwa Członkowskie mogą zdecydować o tym, że niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do obywateli państw trzecich, którym odmówiono wstępu do strefy tranzytowej Państwa Członkowskiego. Jednakże Państwa Członkowskie gwarantują znajdującym się w takiej sytuacji obywatelom państw trzecich traktowanie nie mniej korzystne niż przewidziano w art. 8, 10, 13 i 15.

skreślony

Uzasadnienie

Dyrektywa powinna mieć zastosowanie nawet wtedy, gdy obywatel państwa trzeciego nie wkracza do strefy tranzytowej, ponieważ należy zapobiegać ryzyku wydalenia.

Poprawka 15

Artykuł 2 ustęp 3 litera b a) (nowa)

 

b a) rozpoczęli procedurę legalizacji pobytu,

Uzasadnienie

Osoby te powinny być wyłączone z zakresu stosowania niniejszej dyrektywy ze względu na ich szczególny status.

Poprawka 16

Artykuł 2 ustęp 3 litera b b) (nowa)

b b) są niepełnoletni,

Uzasadnienie

Osoby te powinny być wyłączone z zakresu stosowania niniejszej dyrektywy ze względu na ich szczególny status.

Poprawka 17

Artykuł 2 ustęp 3 litera b c) (nowa)

 

b c) chociaż nie osiągnęli pełnoletniości, muszą przedłużyć swój pobyt na terytorium państwa członkowskiego w celu nauki,

Uzasadnienie

Osoby te powinny być wyłączone z zakresu stosowania niniejszej dyrektywy ze względu na ich szczególny status.

Poprawka 18

Artykuł 3 litera c)

c) „powrót” oznacza proces dobrowolnego bądź przymusowego wracania do państwa pochodzenia, tranzytu lub innego państwa trzeciego;

c) „powrót” oznacza wyłącznie proces wracania do państwa pochodzenia;

Uzasadnienie

Właściwe znaczenie terminu „powrót” potwierdzone przez wiarygodne źródła z odpowiedniej dziedziny, to wyłącznie powrót do kraju pochodzenia. Każde zachwianie tego pojęcia stoi w sprzeczności z właściwą definicją powrotu.

Poprawka 19

Artykuł 3 litera f a) (nowa)

 

f a) „poważne ryzyko ucieczki” oznacza istnienie poważnych powodów, określanych indywidualnie, w sposób obiektywny i podlegający kontroli sądowej, pozwalających sądzić, że jest bardzo prawdopodobne, że adresat decyzji o powrocie mógłby podjąć ucieczkę;

Uzasadnienie

Nie można uważać, że ryzyko ucieczki istnieje tylko dlatego, że obywatel państwa trzeciego przebywa nielegalnie w jednym z państw członkowskich. Państwo członkowskie powinno wykazać istnienie poważnego ryzyka ucieczki, na poparcie czego muszą istnieć poważne dowody.

Poprawka 20

Artykuł 5

Związki rodzinne i najlepsze zabezpieczenie interesów dziecka

Powiązania społeczne i rodzinne i najlepsze zabezpieczenie interesów dziecka

Przy wdrażaniu niniejszej dyrektywy Państwa Członkowskie należycie uwzględniają rodzaj i trwałość związków rodzinnych obywatela państwa trzeciego, czas trwania jego pobytu w Państwie Członkowskim oraz występowanie powiązań rodzinnych, kulturowych i społecznych z jego państwem pochodzenia. Ponadto uwzględniają one najlepsze zabezpieczenie interesów dziecka stosownie do podpisanej przy ONZ w 1989 r. Konwencji o Prawach Dziecka.

Przy wdrażaniu niniejszej dyrektywy państwa członkowskie należycie uwzględniają rodzaj i trwałość związków rodzinnych obywatela państwa trzeciego, powiązań z państwem przyjmującym, ewentualne kroki podjęte w celu uregulowania sytuacji prawnej dotyczącej pobytu, czas trwania jego pobytu w państwie członkowskim oraz występowanie powiązań rodzinnych, kulturowych i społecznych z jego państwem pochodzenia. Ponadto uwzględniają one najlepsze zabezpieczenie interesów dziecka stosownie do podpisanej przy ONZ w 1989 r. Konwencji o Prawach Dziecka. Osoby niepełnoletnie bez opieki nie podlegają ani deportacji, ani zatrzymaniu. Rodziny z co najmniej jednym niepełnoletnim nie mogą z zasady podlegać zatrzymaniu tymczasowemu. W ich przypadku priorytetem są środki inne niż zatrzymanie tymczasowe.

Poprawka 21

Artykuł 6 ustęp 1

1. Państwa Członkowskie wydają decyzję o powrocie imigranta w odniesieniu do każdego obywatela państwa trzeciego przebywającego nielegalnie na ich terytorium.

1. Państwa członkowskie mogą wydać decyzję o powrocie imigranta w odniesieniu do każdego obywatela państwa trzeciego przebywającego nielegalnie na ich terytorium, z wyjątkiem małoletnich pozbawionych opieki dorosłych.

Uzasadnienie

Decyzja o powrocie powinna mieć dla państw członkowskich charakter opcjonalny. Powinna ona przewidywać co najmniej sześciotygodniowy termin wykonania decyzji. Przyznawanie priorytetu powrotom dobrowolnym oznacza także umożliwienie odpowiedniego opracowania całej operacji powrotu. Najlepsze zabezpieczenie interesów dziecka oznacza zakaz wydalania osób niepełnoletnich bez opieki dorosłych.

Poprawka 22

Artykuł 6 ustęp 2

2. Decyzja o powrocie imigranta gwarantuje odpowiedni termin dobrowolnego wyjazdu wynoszący maksymalnie cztery tygodnie, poza przypadkami, w których istnieje uzasadnione podejrzenie, że dana osoba mogłaby w tym czasie zbiec. W przypadku gdy istnieje takie ryzyko, na okres do wspomnianego terminu dobrowolnego wyjazdu mogą zostać nałożone określone zobowiązania, obejmujące np. regularne stawiennictwo w danych urzędach, zdeponowanie gwarancji finansowej, dostarczenie dokumentów bądź zobowiązanie do przebywania w określonym miejscu.

2. Decyzja o powrocie imigranta gwarantuje odpowiedni termin dobrowolnego wyjazdu wynoszący minimalnie sześć tygodni. W przypadku gdy istnieje poważne ryzyko ucieczki, na okres do wspomnianego terminu dobrowolnego wyjazdu mogą zostać nałożone określone zobowiązania, obejmujące np. regularne stawiennictwo w danych urzędach, zdeponowanie gwarancji finansowej, dostarczenie dokumentów bądź zobowiązanie do przebywania w określonym miejscu.

Uzasadnienie

Patrz uzasadnienie do poprawki 21.

Poprawka 23

Artykuł 6 ustęp 3

3. Decyzja o powrocie imigranta jest wydawana w formie osobnego aktu prawnego lub decyzji bądź łącznie z nakazem deportacji.

3. Decyzja o powrocie imigranta jest wydawana w formie decyzji lub aktu prawnego odrębnego od nakazu deportacji. Nakaz deportacji, w formie osobnego aktu prawnego, może zostać wydany łącznie z decyzją o powrocie, lecz nie jest skuteczny, jeżeli warunki, o których mowa w art. 7 ust. 1, zostały spełnione. Uchylenie decyzji o powrocie oznacza automatyczne uchylenie nakazu deportacji.

Uzasadnienie

Patrz uzasadnienie do poprawki 21.

Poprawka 24

Artykuł 6 ustęp 4

4. W przypadkach, w których na Państwach Członkowskich spoczywają zobowiązania wynikające z praw podstawowych, zwłaszcza zaś z Europejskiej Konwencji Praw Człowieka, takich jak np. zasada non-refoulment, prawo do nauki oraz prawo do połączenia rodziny, nie wydaje się decyzji o powrocie. Jeśli w takich przypadkach decyzja o powrocie imigranta została już wydana, jest ona wycofywana.

4. W przypadkach, w których na państwach członkowskich spoczywają zobowiązania wynikające z praw podstawowych, zwłaszcza zaś z Europejskiej Konwencji Praw Człowieka, Konwencji genewskiej dotyczącej statusu uchodźców, Konwencji ONZ w sprawie zakazu stosowania tortur oraz Konwencji ONZ o prawach dziecka z 1989 r., takich jak np. zasada non-refoulment, prawo do nauki, prawo do leczenia w przypadku poważnej choroby oraz prawo do połączenia rodziny, nie wydaje się decyzji o powrocie. Jeśli w takich przypadkach decyzja o powrocie imigranta została już wydana, jest ona wycofywana.

Uzasadnienie

W celu zapewnienia uwzględnienia wszystkich niezbędnych odniesień.

Poprawka 25

Artykuł 6 ustęp 5

5. Państwa Członkowskie mogą w dowolnym momencie postanowić o przyznaniu obywatelowi państwa trzeciego przebywającemu nielegalnie na ich terytorium swojego własnego dokumentu pobytowego lub innego dokumentu upoważniającego do pobytu z przyczyn rodzinnych, humanitarnych lub innych. W takim przypadku nie wydaje się decyzji o powrocie imigranta, natomiast jeśli taka decyzja została już wydana, jest ona wycofywana.

5. Państwa członkowskie mogą w dowolnym momencie postanowić o przyznaniu obywatelowi państwa trzeciego przebywającemu nielegalnie na ich terytorium swojego własnego dokumentu pobytowego lub innego dokumentu upoważniającego do pobytu z przyczyn rodzinnych, humanitarnych lub innych, uwzględniając w swojej polityce imigracyjnej wysoki poziom ochrony zdrowia obywateli państw trzecich. W takim przypadku nie wydaje się decyzji o powrocie imigranta, natomiast jeśli taka decyzja została już wydana, jest ona wycofywana.

Uzasadnienie

Państwa członkowskie powinny zapewnić opiekę zdrowotną nielegalnym imigrantom, rozszerzając swoją politykę imigracyjną poprzez dodanie odpowiednich zasobów finansowych przeznaczonych na ten cel. Nielegalni imigranci zazwyczaj w brudzie i nędzy wkraczają do państw członkowskich i w podobnych warunkach mieszkają, co ma poważne skutki dla ich zdrowia.

Poprawka 26

Artykuł 6 ustęp 6

6. W przypadku gdy obywatel państwa trzeciego przebywający nielegalnie na terytorium danego Państwa Członkowskiego posiada ważny dokument pobytowy wydany przez inne Państwo Członkowskie, dane Państwo Członkowskie nie wydaje decyzji o powrocie, jeśli taka osoba dobrowolnie wraca na terytorium Państwa Członkowskiego, które wydało dokument pobytowy.

6. W przypadku gdy obywatel państwa trzeciego przebywający nielegalnie na terytorium danego Państwa Członkowskiego posiada ważny dokument pobytowy wydany przez inne Państwo Członkowskie, dane Państwo Członkowskie nie wydaje decyzji o powrocie, jeśli taka osoba dobrowolnie wraca na terytorium Państwa Członkowskiego, które wydało dokument pobytowy. Przepis ten ma zastosowanie do czasu wprowadzenia wszystkich procedur wzajemnego uznawania pozwoleń na pobyt na szczeblu europejskim.

Uzasadnienie

Przed przyjęciem europejskiej polityki w sprawie powrotów Unia potrzebuje wprowadzenia ram prawnych regulujących legalne kanały wjazdu na terytorium europejskie.

Poprawka 27

Artykuł 6 ustęp 8

8. W przypadku gdy procedura przyznawania dokumentu pobytowego lub innego dokumentu upoważniającego do pobytu dla obywatela państwa trzeciego przebywającego nielegalnie na terytorium Państwa Członkowskiego jest w toku, odnośne Państwo Członkowskie może nie wydawać decyzji o powrocie do czasu zakończenia tej procedury.

8. W przypadku gdy procedura przyznawania dokumentu pobytowego lub innego dokumentu upoważniającego do pobytu dla obywatela państwa trzeciego przebywającego nielegalnie na terytorium państwa członkowskiego jest w toku, odnośne państwo członkowskie nie wydaje decyzji o powrocie do czasu zakończenia tej procedury.

Poprawka 28

Artykuł 6 ustęp 8 a (nowy)

 

8 a. Państwa członkowskie zachęca się, aby z chwilą powiadomienia o decyzji w sprawie powrotu dostarczały informacji i proponowały środki towarzyszące mające na celu lepszą ponowną integrację obywatela państwa trzeciego w jego państwie pochodzenia i jego wkład w rozwój tego kraju.

Poprawka 29

Artykuł 7 ustęp 1

1. Państwa członkowskie wydają nakaz deportacji w odniesieniu do obywatela państwa trzeciego podlegającego decyzji o powrocie imigranta, jeśli istnieje ryzyko ucieczki lub jeśli zobowiązanie do powrotu nie zostało dopełnione w terminie dobrowolnego wyjazdu przyznanym zgodnie z art. 6 ust. 2.

1. Państwa członkowskie wydają indywidualny nakaz deportacji w odniesieniu do obywatela państwa trzeciego podlegającego decyzji o powrocie imigranta, jeśli zobowiązanie do powrotu nie zostało dopełnione w terminie dobrowolnego wyjazdu przyznanym zgodnie z art. 6 ust. 2, lub jeśli istnieje poważne ryzyko ucieczki.

Poprawka 30

Artykuł 7 ustęp 2

2. Nakaz deportacji określa termin, w ramach którego zostanie przeprowadzona deportacja, oraz państwo, do którego powraca imigrant.

2. Nakaz deportacji określa termin, w ramach którego zostanie przeprowadzona deportacja, oraz państwo, do którego powraca imigrant, którym powinno być państwo pochodzenia obywatela państwa trzeciego.

Uzasadnienie

Obywatele państw trzecich powinni powracać do swoich państw pochodzenia, a nie do jakiegokolwiek kraju. Jeżeli obywateli państwa trzeciego odsyła się z powrotem do kraju sąsiadującego, blisko zewnętrznych granic Unii Europejskiej, istnieje większe prawdopodobieństwo, że osoby te znów wjadą nielegalnie, co spowoduje, że środki wspólnotowe będą nieskuteczne.

Poprawka 31

Artykuł 7 ustęp 3

3. Nakaz deportacji jest wydawany w formie osobnego aktu prawnego lub decyzji, bądź łącznie z decyzją o powrocie imigranta.

3. Nakaz deportacji jest wydawany w formie decyzji lub aktu prawnego odrębnego od decyzji o powrocie. Nakaz deportacji, w formie osobnego aktu prawnego, może zostać wydany łącznie z decyzją o powrocie, lecz nie jest skuteczny, jeżeli warunki, o których mowa w ust. 1, zostały spełnione.

Poprawka 32

Artykuł 8, tytuł i ustęp 1

Odroczenie wykonania

Odroczenie wykonania lub wycofanie

1. Państwa Członkowskie mogą odroczyć wykonanie decyzji o powrocie imigranta na czas, jaki uznają za stosowny, uwzględniając znaczące dla poszczególnych przypadków okoliczności.

1. Państwa członkowskie mogą odroczyć wykonanie decyzji o powrocie imigranta na czas, jaki uznają za stosowny, uwzględniając znaczące dla poszczególnych przypadków okoliczności. Mogą też wycofać decyzję o powrocie. W przypadku odroczenia lub wycofania, państwo członkowskie upewnia się, czy obywatel państwa trzeciego ma warunki do godnego pobytu.

Uzasadnienie

Powrót obywatela państwa trzeciego nie może odbyć się wtedy, gdy stanowi dla niego zagrożenie lub jeżeli powrót byłby niemożliwy. Nie wolno wydalać nieletnich bez opieki.

Poprawka 33

Artykuł 8 ustęp 2, część wprowadzająca

2. Państwa członkowskie odraczają wykonanie nakazu deportacji w okolicznościach podanych poniżej, dopóki okoliczności te mają miejsce:

2. Państwa członkowskie odraczają wykonanie nakazu deportacji lub go wycofują w okolicznościach podanych poniżej, dopóki okoliczności te mają miejsce:

Uzasadnienie

Patrz uzasadnienie do poprawki 32.

Poprawka 34

Artykuł 8 ustęp 2 litera -a) (nowa)

 

- a) zagrożenie fizyczne lub psychiczne dla obywatela państwa trzeciego w przypadku powrotu do państwa pochodzenia;

Uzasadnienie

Patrz uzasadnienie do poprawki 32.

Poprawka 35

Artykuł 8 ustęp 2 litera c)

c) brak pewności, że niepełnoletni bez opiekunów w miejscu wyjazdu lub po przybyciu do państwa powrotu zostanie przekazany członkowi rodziny, równoważnemu przedstawicielowi, np. opiekunowi prawnemu niepełnoletniego, lub kompetentnemu urzędnikowi państwa, do którego powraca niepełnoletni, po sprawdzeniu warunków, w których niepełnoletni znajdzie się po powrocie.

skreślona

Uzasadnienie

Patrz uzasadnienie do poprawki 32.

Poprawka 36

Artykuł 8 ustęp 2 litera c a) (nowa)

 

c a) jeżeli istnieją poważne powody, aby sądzić, że deportacja prowadziłaby do wydalenia zbiorowego, w pogwałceniu art. 4 protokołu nr 4 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka, który zabrania wydaleń zbiorowych.

Poprawka 37

Artykuł 8 ustęp 3

3. W przypadku odroczenia wykonania decyzji o powrocie lub nakazu deportacji, tak jak to przewidziano w ust. 1 i 2, na danego obywatela państwa trzeciego – w celu uniknięcia ryzyka ucieczki – mogą zostać nałożone określone zobowiązania, takie jak regularne stawiennictwo w danych urzędach, zdeponowanie gwarancji finansowej, złożenie dokumentów bądź zobowiązanie do przebywania w określonym miejscu.

3. W przypadku odroczenia wykonania decyzji o powrocie lub nakazu deportacji, tak jak to przewidziano w ust. 1 i 2, na danego obywatela państwa trzeciego – w celu uniknięcia poważnego ryzyka ucieczki – mogą zostać nałożone określone zobowiązania, takie jak regularne stawiennictwo w danych urzędach, zdeponowanie gwarancji finansowej bądź zobowiązanie do przebywania w określonym miejscu.

Uzasadnienie

Patrz uzasadnienie do poprawki 32.

Poprawka 38

Artykuł 9 ustęp 1

1. Nakaz deportacji zawiera zakaz ponownego wjazdu na okres maksymalnie 5 lat.

1. W przypadku poważnego zagrożenia dla porządku publicznego lub bezpieczeństwa narodowego, państwa członkowskie mogą razem z nakazem deportacji wydać zakaz ponownego wjazdu na okres maksymalnie sześciu miesięcy.

Decyzja o powrocie imigranta może zawierać tego rodzaju zakaz ponownego wjazdu.

 

Uzasadnienie

Decyzja w sprawie powrotu i dodatkowa decyzja o deportacji stanowią wystarczającą sankcję za nielegalny pobyt obywateli państw trzecich. Z wyjątkiem szczególnych przypadków, dodatkowy zakaz ponownego wjazdu wydaje się środkiem nieproporcjonalnym.

Poprawka 39

Artykuł 9 ustęp 2 litera c)

c) dany obywatel państwa trzeciego wjechał do Państwa Członkowskiego w czasie obowiązywania zakazu ponownego wjazdu;

skreślona

Uzasadnienie

Patrz uzasadnienie do poprawki 38.

Poprawka 40

Artykuł 9 ustęp 2 litera d)

d) stanowi on zagrożenie dla porządku publicznego lub bezpieczeństwa państwa.

skreślona

Uzasadnienie

Patrz uzasadnienie do poprawki 38.

Poprawka 41

Artykuł 9 ustęp 2, ostatni akapit

Zakaz ponownego wjazdu może zostać wydany na okres dłuższy niż 5 lat, w przypadku gdy dany obywatel państwa trzeciego stanowi poważne zagrożenie dla porządku publicznego lub bezpieczeństwa państwa.

skreślony

Uzasadnienie

Patrz uzasadnienie do poprawki 38.

Poprawka 42

Artykuł 9 ustęp 2 a (nowy)

 

2 a. Od decyzji o zakazie ponownego wjazdu przysługuje odwołanie i może ona zostać oceniona a posteriori na wniosek osoby, której decyzja dotyczy.

Uzasadnienie

Patrz uzasadnienie do poprawki 38.

Poprawka 43

Artykuł 9 ustęp 3

3. Zakaz ponownego wjazdu może zostać cofnięty, w szczególności w przypadku gdy:

3. Zakaz ponownego wjazdu zostaje cofnięty w przypadku gdy obywatel państwa trzeciego już nie stanowi poważnego zagrożenia dla porządku publicznego lub bezpieczeństwa narodowego danego państwa członkowskiego. Takie cofnięcie decyzji jest skuteczne we wszystkich państwach członkowskich.

a) wobec danego obywatela państwa trzeciego po raz pierwszy wydano decyzję o powrocie lub nakaz deportacji;

 

b) obywatel państwa trzeciego stawił się w przedstawicielstwie konsularnym Państwa Członkowskiego;

 

c) obywatel państwa trzeciego zwrócił wszystkie koszty związane z przeprowadzeniem poprzedniej procedury powrotu.

 

Uzasadnienie

Patrz uzasadnienie do poprawki 38.

Poprawka 44

Artykuł 9 ustęp 4

4. Zakaz ponownego wjazdu może wyjątkowo zostać w poszczególnych uzasadnionych przypadkach czasowo zawieszony.

skreślony

Uzasadnienie

Patrz uzasadnienie do poprawki 38.

Poprawka 45

Artykuł 9 ustęp 5

5. Ustępy 1 - 4 stosuje się bez uszczerbku dla prawa do ubiegania się o azyl w jednym z Państw Członkowskich.

4. Ustępy 1 - 3 stosuje się bez uszczerbku dla prawa do ubiegania się o azyl w jednym z państw członkowskich.

Poprawka 46

Artykuł 10 ustęp 1 a (nowy)

 

1 a. Państwa członkowskie dbają o to, aby w trakcie procedury powrotu były obecne organizacje pozarządowe, w szczególności podczas przeprowadzania deportacji.

Poprawka 47

Artykuł 10 ustęp 2

2. Przy przeprowadzaniu deportacji Państwa Członkowskie biorą pod uwagę wspólne wytyczne w sprawie przepisów dotyczących bezpieczeństwa w przypadku wspólnych deportacji drogą powietrzną zamieszczone w załączniku do decyzji 2004/573/WE.

2. Przy przeprowadzaniu deportacji państwa członkowskie biorą pod uwagę wspólne wytyczne w sprawie przepisów dotyczących bezpieczeństwa w przypadku wspólnych deportacji drogą powietrzną zamieszczone w załączniku do decyzji 2004/573/WE, oraz odrzucają deportacje zbiorowe i procedury, które rzekomo są przeznaczone dla deportacji pojedynczych osób, ale są stosowane do grup osób.

Uzasadnienie

Sformułowanie bardziej zgodne z celami dyrektywy.

Poprawka 48

Artykuł 10 ustęp 2 a (nowy)

 

2a. Przy podejmowaniu decyzji o powrocie, w celu zapewnienia powracającemu społecznej i gospodarczej reintegracji w państwie pochodzenia oraz monitorowania jej, Komisja przygotowuje plan współpracy ad hoc uzgadniany z państwem trzecim, gwarantujący odpowiednie przestrzeganie podstawowych praw osoby powracającej.

Uzasadnienie

W celu uzupełnienia europejskiej polityki powrotów.

Poprawka 49

Artykuł 11 ustęp 1 akapit drugi

W decyzji i/lub nakazie Państwa Członkowskie podają powody rzeczowe i prawne i informują w formie pisemnej danego obywatela państwa trzeciego o istniejących środkach odwoławczych.

W decyzji i/lub nakazie państwa członkowskie podają powody rzeczowe i prawne i informują jak najszybciej w formie pisemnej danego obywatela państwa trzeciego o istniejących środkach odwoławczych.

Uzasadnienie

Dla osoby, której sprawa dotyczy, bardzo ważne jest posiadanie szybkich, wiarygodnych i łatwo dostępnych informacji w celu właściwego wykorzystania pozostałego czasu na ustalenie spraw proceduralnych.

Poprawka 50

Artykuł 11 ustęp 2

2. Państwa Członkowskie dostarczają, jeśli zostaną o to poproszone, pisemne lub ustne tłumaczenie zasadniczych elementów decyzji o powrocie imigranta i/lub nakazu deportacji na język – jak można w uzasadniony sposób zakładać – zrozumiały dla danego obywatela państwa trzeciego.

2. Państwa członkowskie dostarczają, jeśli zostaną o to poproszone, pisemne tłumaczenie decyzji o powrocie imigranta lub nakazu deportacji na język, który dana osoba rozumie.

Uzasadnienie

Warunkiem posiadania skutecznego dostępu do wymiaru sprawiedliwości jest zrozumienie decyzji administracyjnych.

Poprawka 51

Artykuł 12 ustęp 1

1. Państwa Członkowskie gwarantują danemu obywatel państwa trzeciego prawo do wniesienia do sądu lub trybunału skutecznego środka zaskarżenia w celu odwołania się bądź spowodowania rewizji decyzji o powrocie i/lub nakazu deportacji.

1. Państwa członkowskie gwarantują wszystkim obywatelom państw trzecich prawo do wniesienia do sądu lub trybunału skutecznego środka zaskarżenia w celu odwołania się bądź spowodowania rewizji decyzji o powrocie i/lub nakazu deportacji.

Uzasadnienie

Lepsze sformułowanie.

Poprawka 52

Artykuł 12 ustęp 2

2. Środek zaskarżenia albo ma skutek zawieszający albo daje obywatelowi państwa trzeciego prawo do złożenia wniosku o zawieszenie wykonania decyzji o powrocie imigranta bądź nakazu deportacji, w którym to przypadku decyzja o powrocie imigranta bądź nakaz deportacji nie podlegają wykonaniu, dopóki nie zostaną potwierdzone lub stanowią przedmiot środka zaskarżenia mającego skutek zawieszający.

2. Środek zaskarżenia ma skutek zawieszający.

Poprawka 53

Artykuł 12 ustęp 3

3. Państwa Członkowskie gwarantują danemu obywatelowi państwa trzeciego możliwość uzyskania porady prawnej, zastępstwo prawne oraz, jeśli zachodzi taka konieczność, pomoc językową. Pomoc prawna jest udzielana osobom, które nie posiadają wystarczających środków, w zakresie, w jakim jest ona konieczna dla zapewnienia skutecznego dostępu do wymiaru sprawiedliwości.

3. Państwa członkowskie gwarantują danemu obywatelowi państwa trzeciego możliwość uzyskania porady prawnej, zastępstwo prawne oraz, jeśli zachodzi taka konieczność, pomoc językową. Pomoc prawna jest udzielana osobom, które nie posiadają wystarczających środków dla zapewnienia skutecznego dostępu do wymiaru sprawiedliwości.

Poprawka 54

Artykuł 14 ustęp 1

1. W przypadkach, w których są uzasadnione powody, aby zakładać, że istnieje niebezpieczeństwo ucieczki, a także w przypadkach, w których zastosowanie mniej drastycznych środków przymusu, takich jak np. regularne stawiennictwo w danych urzędach, zdeponowanie gwarancji finansowej, złożenie dokumentów, zobowiązanie do przebywania w wyznaczonym miejscu bądź inne środki mające zapobiec temu ryzyku, nie byłoby wystarczające, Państwa Członkowskie stosują wobec obywatela państwa trzeciego, który podlega bądź będzie podlegał nakazowi deportacji lub decyzji o powrocie, środek polegający na zatrzymaniu tymczasowym.

1. W przypadkach, w których są uzasadnione powody, aby zakładać, że istnieje poważne niebezpieczeństwo ucieczki, a także w przypadkach, w których zastosowanie mniej drastycznych środków przymusu, takich jak np. regularne stawiennictwo w danych urzędach, zdeponowanie gwarancji finansowej, złożenie dokumentów, zobowiązanie do przebywania w wyznaczonym miejscu bądź inne środki mające zapobiec temu ryzyku, nie byłoby wystarczające, państwa członkowskie stosują wobec obywatela państwa trzeciego, który podlega nakazowi deportacji, środek polegający na zatrzymaniu tymczasowym.

Uzasadnienie

Niewysokie ryzyko podjęcia ucieczki nie może uzasadniać zatrzymania tymczasowego w celu deportacji. Należy nalegać, aby środek polegający na zatrzymaniu tymczasowym miał charakter wyjątkowy, wynikał z poważnego ryzyka podjęcia ucieczki, podlegał kontroli sądowej i nie służył do organizacji deportacji.

Poprawka 55

Artykuł 14 ustęp 4 a (nowy)

 

Zatrzymanie tymczasowe jest uzasadnione tylko wtedy, gdy podejmowane jest na czas niezbędny do organizacji deportacji w przypadku poważnego ryzyka ucieczki. Nie jest uzasadniony, jeżeli, mimo podjęcia wszystkich możliwych działań w celu uzyskania wszystkich niezbędnych przepustek organy państwa powrotu nie odpowiedziały w przewidzianym terminie.

Poprawka 56

Artykuł 14 ustęp 3

4. Tymczasowe zatrzymanie może zostać przedłużone przez organy sądowe na okres maksymalnie sześciu miesięcy.

4. Tymczasowe zatrzymanie może zostać przedłużone przez organy sądowe na okres maksymalnie trzech miesięcy.

Uzasadnienie

Patrz uzasadnienie do poprawki 54.

Poprawka 57

Artykuł 15 ustęp 1

1. Państwa Członkowskie gwarantują obywatelom państwa trzeciego, wobec których zastosowano tymczasowe zatrzymanie, humanitarny sposób traktowania i poszanowanie ich godności osobistej, a także praw podstawowych oraz traktowanie zgodnie z prawem międzynarodowym i krajowym. Obywatele ci, jeśli o to poproszą, mają prawo bezzwłocznego skontaktowania się z zastępcami prawnymi, członkami rodziny i odpowiednimi władzami konsularnymi, jak również z odnośnymi organizacjami międzynarodowymi i organizacjami pozarządowymi.

1. Państwa członkowskie gwarantują obywatelom państwa trzeciego, wobec których zastosowano tymczasowe zatrzymanie, humanitarny sposób traktowania i poszanowanie ich godności osobistej, a także praw podstawowych oraz traktowanie zgodnie z prawem międzynarodowym i krajowym. Obywatele ci mają także prawo bezzwłocznego skontaktowania się z zastępcami prawnymi, członkami rodziny i odpowiednimi władzami konsularnymi, jak również z odnośnymi organizacjami międzynarodowymi i organizacjami pozarządowymi.

Uzasadnienie

Zatrzymanie bez prawa do kontaktowania się z rodziną lub przedstawicielem prawnym jest uznawane za naruszenie podstawowych praw osoby zatrzymanej.

Poprawka 58

Artykuł 15 ustęp 2

2. Podczas tymczasowego zatrzymania zatrzymany przebywa w specjalnie do tego celu przeznaczonych obiektach. Państwo Członkowskie, w przypadku gdy nie może zapewnić obiektów przeznaczonych specjalnie do celów zatrzymania tymczasowego i w związku z tym jest zmuszone do skorzystania z pomieszczeń więziennych, zapewnia, że obywatele państwa trzeciego przez cały okres zatrzymania tymczasowego są fizycznie odseparowani od zwykłych więźniów.

2. Podczas tymczasowego zatrzymania zatrzymany przebywa w specjalnie do tego celu przeznaczonych obiektach. Państwo członkowskie, w przypadku gdy nie może zapewnić obiektów przeznaczonych specjalnie do celów zatrzymania tymczasowego i w związku z tym jest zmuszone do skorzystania z pomieszczeń więziennych z powodu braku miejsc w obiektach przeznaczonych do zatrzymania tymczasowego, upewnia się, że obywatele państwa trzeciego przez cały okres zatrzymania tymczasowego są fizycznie odseparowani od zwykłych więźniów, nawet w czasie zajęć rekreacyjnych.

Poprawka 59

Artykuł 15 ustęp 3

3. Szczególną uwagę zwraca się na sytuację osób wymagających opieki. Państwa Członkowskie gwarantują, że tymczasowo zatrzymane osoby niepełnoletnie nie są umieszczane w zwykłych pomieszczeniach więziennych. Niepełnoletni bez opiekunów przebywają w pomieszczeniach innych niż osoby dorosłe, chyba że wymaga tego najlepsze zabezpieczenie interesów dziecka.

3. Szczególną uwagę zwraca się na sytuację osób wymagających opieki. Państwa członkowskie gwarantują, że osoby niepełnoletnie nie podlegają zatrzymaniu tymczasowemu, ale uczęszczają do szkoły i przebywają w ośrodkach przewidzianych dla osób niepełnoletnich, przy poszanowaniu więzi rodzinnych i najlepszym zabezpieczeniu interesów dziecka. Osoby niepełnoletnie bez opieki nie podlegają zatrzymaniu.

Uzasadnienie

Tymczasowe zatrzymanie osób niepełnoletnich jest środkiem nieproporcjonalnym.

Poprawka 60

Artykuł 15 ustęp 4

4. Państwa członkowskie gwarantują organizacjom międzynarodowym i pozarządowym możliwość wizytowania obiektów zatrzymania tymczasowego w celu dokonania oceny warunków, w jakich przebywają osoby, wobec których zastosowano tymczasowe zatrzymanie. Przeprowadzenie tego rodzaju wizytacji może wymagać uzyskania zezwolenia.

4. Państwa członkowskie gwarantują organizacjom międzynarodowym i pozarządowym możliwość wizytowania obiektów zatrzymania tymczasowego w celu dokonania oceny warunków, w jakich przebywają osoby, wobec których zastosowano tymczasowe zatrzymanie.

Uzasadnienie

Patrz uzasadnienie do poprawki 59.

Poprawka 61

Artykuł 16 litera a)

a) uznać decyzję o powrocie imigranta lub nakaz deportacji wydane przez pierwsze Państwo Członkowskie i przeprowadzić deportację; w takim przypadku Państwa Członkowskie dokonują rekompensaty możliwych dysproporcji finansowych, stosując mutatis mutandis decyzję Rady 2004/191/WE;

a) uznać decyzję o powrocie imigranta lub nakaz deportacji wydane przez pierwsze państwo członkowskie i przeprowadzić deportację; w takim przypadku państwa członkowskie dokonują rekompensaty możliwych dysproporcji finansowych, stosując mutatis mutandis decyzję Rady 2004/191/WE; w takim wypadku obywatel państwa trzeciego o nieuregulowanym statusie pobytu korzysta z praw przewidzianych w art. 12 niniejszej dyrektywy;

Uzasadnienie

Obywatele państw trzecich powinni w każdym wypadku dysponować skutecznym prawem do odwołania się do sądu od decyzji o powrocie (lub nakazu deportacji). Podobnie każde inne państwo członkowskie musi zagwarantować mu dostęp do wymiaru sprawiedliwości w celu odwołania się od decyzji wydanej w pierwszej instancji przez pierwsze państwo członkowskie.

Poprawka 62

Artykuł 16 litera c)

c) wszcząć procedurę powrotu zgodnie ze swoim ustawodawstwem krajowym;

c) wszcząć procedurę powrotu zgodnie ze swoim ustawodawstwem krajowym i z przepisami wspólnotowymi;

Uzasadnienie

Aby drugie państwo członkowskie mogło wykonać procedurę powrotu, należy podjąć odpowiednie działania na podstawie przepisów krajowych danego państwa członkowskiego i na podstawie przepisów wspólnotowych, zgodnie z zasadami pomocniczości i proporcjonalności.

Poprawka 63

Artykuł 17

Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie w regularnych odstępach czasu sprawozdania na temat stosowania niniejszej dyrektywy w Państwach Członkowskich oraz, jeśli uzna to za właściwe, proponuje zmiany.

Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie w regularnych odstępach czasu sprawozdania na temat stosowania niniejszej dyrektywy w Państwach Członkowskich oraz, jeśli uzna to za właściwe, proponuje zmiany.

 

Państwa członkowskie mają obowiązek dokonywania oceny wpływu swojej polityki w sprawie powrotów imigrantów na państwa pochodzenia obywateli państw trzecich i zapewnienia jej zgodności ze spójną polityką na rzecz rozwoju i współpracy z państwami pochodzenia i tranzytu.

Komisja przedkłada pierwsze sprawozdanie najpóźniej po upływie czterech lat od daty, o której jest mowa w art. 18 ust. 1.

Komisja przedkłada pierwsze sprawozdanie najpóźniej po upływie czterech lat od daty, o której jest mowa w art. 18 ust. 1.

Uzasadnienie

Należy dobrze przygotować powrót obywateli państw trzecich i nie można tych powrotów traktować osobno od spójnej i skutecznej polityki na rzecz rozwoju. Zasada solidarności wymaga, aby państwa członkowskie prowadziły ocenę podejmowanych działań.

PROCEDURA

Tytuł

Wspólne normy i procedury dotyczące odsyłania obywateli państw trzecich bez uregulowanego prawa pobytu

Odsyłacze

COM(2005)0391 - C6-0266/2005 - 2005/0167(COD)

Komisja przedmiotowo właściwa

LIBE

Opinia wydana przez

       Data ogłoszenia na posiedzeniu

DEVE

29.9.2005

 

 

 

Sprawozdawca komisji opiniodawczej

       Data powołania

Marie-Arlette Carlotti

27.3.2007

 

 

Data przyjęcia

5.6.2007

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

22

0

3

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Margrete Auken, Josep Borrell Fontelles, Danutė Budreikaitė, Corina Creţu, Nirj Deva, Alexandra Dobolyi, Fernando Fernández Martín, Filip Kaczmarek, Glenys Kinnock, Maria Martens, Luisa Morgantini, Miguel Portas, Toomas Savi, Frithjof Schmidt, Jürgen Schröder, Feleknas Uca, Margrietus van den Berg, Johan Van Hecke, Luis Yañez-Barnuevo García

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Jan Jerzy Kułakowski, Miguel Angel Martínez Martínez, Manolis Mavrommatis, Pasqualina Napoletano, Anne Van Lancker, Ralf Walter

  • [1]  Dotychczas nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym.

PROCEDURA

Tytul

Wspólne normy i procedury dotyczące odsyłania obywateli państw trzecich bez uregulowanego prawa pobytu

Odsyłacze

COM(2005)0391 - C6-0266/2005 - 2005/0167(COD)

Data przedstawienia w PE

1.9.2005

Komisja przedmiotowo właściwa

       Data ogłoszenia na posiedzeniu

LIBE

29.9.2005

Komisja(e) wyznaczona(e) do wydania opinii

       Data ogłoszenia na posiedzeniu

AFET

29.9.2005

DEVE

29.9.2005

EMPL

29.9.2005

 

Opinia niewydana

       Data decyzji

EMPL

14.9.2005

 

 

 

Sprawozdawca(y)

       Data powołania

Manfred Weber

14.9.2005

 

 

Rozpatrzenie w komisji

24.11.2005

20.3.2006

20.6.2006

11.12.2006

 

27.6.2007

12.9.2007

 

 

Data przyjęcia

12.9.2007

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

47

5

0

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Alexander Alvaro, Alfredo Antoniozzi, Mihael Brejc, Kathalijne Maria Buitenweg, Michael Cashman, Giuseppe Castiglione, Giusto Catania, Carlos Coelho, Fausto Correia, Esther De Lange, Agustín Díaz de Mera García Consuegra, Bárbara Dührkop Dührkop, Claudio Fava, Patrick Gaubert, Roland Gewalt, Lilli Gruber, Adeline Hazan, Jeanine Hennis-Plasschaert, Ewa Klamt, Roger Knapman, Magda Kósáné Kovács, Barbara Kudrycka, Henrik Lax, Roselyne Lefrançois, Sarah Ludford, Dan Mihalache, Claude Moraes, Javier Moreno Sánchez, Martine Roure, Inger Segelström, Károly Ferenc Szabó, Søren Bo Søndergaard, Vladimir Urutchev, Manfred Weber, Tatjana Ždanoka

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Inés Ayala Sender, Simon Busuttil, Charlotte Cederschiöld, Gérard Deprez, Iratxe García Pérez, Ignasi Guardans Cambó, Sophia in ‘t Veld, Carlos José Iturgaiz Angulo, Sylvia-Yvonne Kaufmann, Metin Kazak, Jean Lambert, Antonio Masip Hidalgo, Hubert Pirker, Antonio Tajani, Rainer Wieland

Zastępca(y) (art. 178 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Vincenzo Aita, Iles Braghetto

Data złożenia

20.9.2007