Sprawozdanie - A6-0348/2007Sprawozdanie
A6-0348/2007
Parlament Europejski

SPRAWOZDANIE w sprawie konwencjonalnych źródeł energii i technologii wytwarzania energii

26.9.2007 - (2007/2091(INI))

Komisja Przemysłu, Badań Naukowych i Energii
Sprawozdawca: Herbert Reul

Procedura : 2007/2091(INI)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
A6-0348/2007
Teksty złożone :
A6-0348/2007
Debaty :
Głosowanie :
Teksty przyjęte :

PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie konwencjonalnych źródeł energii i technologii wytwarzania energii

(2007/2091(INI))

Parlament Europejski,

–    uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany „Europejska polityka energetyczna” (KOM(2007)0001),

–    uwzględniając komunikat Komisji, zatytułowany „zrównoważona produkcja energii z paliw kopalnych: cel – niemal zerowa emisja ze spalania węgla po 2020 r.” (KOM(2006)0843),

–    uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany „Ramowy program energetyki jądrowej przedstawiony zgodnie z artykułem 40 Traktatu Euratom do zaopiniowania Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznego” (KOM(2006)0844),

–    uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany „Działania na rzecz europejskiego strategicznego planu w dziedzinie technologii energetycznych” (KOM(2006)0847),

–    uwzględniając swoją rezolucję z dnia 10 maja 2007 r. w sprawie Euratomu - bilans 50 lat europejskiej polityki w dziedzinie energii[1],

–    uwzględniając swoją rezolucję z dnia 14 grudnia 2006 r. w sprawie europejskiej strategii na rzecz zrównoważonej, konkurencyjnej i bezpiecznej energii – zielona księga[2],

–    uwzględniając swoją rezolucję z dnia 1 czerwca 2006 r. dotyczącą zielonej księgi w sprawie racjonalizacji zużycia energii, czyli jak uzyskać więcej mniejszym nakładem środków[3],

–    uwzględniając swoją rezolucję z dnia 23 marca 2006 r. w sprawie bezpieczeństwa dostaw energii w Unii Europejskiej[4],

–    uwzględniając konkluzje Rady ds. transportu, komunikacji i energii z dnia 23 listopada 2006 r. w sprawie planu działania na rzecz racjonalizacji zużycia energii,

–   uwzględniając konkluzje prezydencji Rady Europejskiej z dnia 8-9 marca 2007 r. dotyczące zatwierdzenia planu działań Rady Europejskiej na lata 2007-2009 w zakresie europejskiej polityki energetycznej,

–   uwzględniając projekt rezolucji złożony przez by Salvadora Garrigę Polledo w sprawie technologii czystego węgla, zgodnie z art. 113 Regulaminu[5],

–   uwzględniając art. 45 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii oraz opinie Komisji Rozwoju, Komisji Handlu Międzynarodowego, Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności oraz Komisji Rozwoju Regionalnego (A6‑0348/2007),

A.  mając na uwadze, że wysoki poziom zależności UE od importu energii powoduje, że kwestie bezpieczeństwa dostaw, odnawialnych źródeł energii, oszczędności energii, wydajności energetycznej oraz dywersyfikacji dostaw energii znajdują się coraz częściej w centrum polityki energetycznej,

B.   mając na uwadze, że konwencjonalne źródła energii, a konkretnie węgiel, ropa, gaz, energia jądrowa, będą nadal odgrywać znaczącą rolę w dostawach energii,

C.  mając na uwadze, że jeżeli nie zostaną podjęte działania zapobiegawcze, to zależność UE od importu paliw kopalnych wzrośnie do 2030 r. do 65% całkowitego zużycia, a dostawy gazu i ropy wiążą się z elementem niepewności ze względu na ryzyko geopolityczne i coraz większą konkurencję na rynku w związku z popytem,

D.  majac na uwadze, że zmiany w sektorze węglowym mają znaczne skutki gospodarcze i społeczne w regionach posiadających niewiele alternatyw w zakresie dywersyfikacji działalności gospodarczej i tworzenia miejsc pracy,

E.   mając na uwadze, że samochody z napędem elektrycznym mogą być o wiele bardziej wydajne, jeżeli zasilająca je energia elektryczna pochodzić będzie ze źródła niskowęglowego,

F.   mając na uwadze, że zależność od ropy naftowej możnaby zmniejszyć przy okazji przyjęcia środków ograniczających znaczną emisję gazów cieplarnianych przez samochody,

G.  mając na uwadze, że produkcja energii elektrycznej brutto UE pochodzi z różnych źródeł energii: 31% z energii jądrowej, 29% z węgla, 19% z gazu, 14% z energii odnawialnej i 5% z ropy,

H. mając na uwadze, że wykorzystanie paliw kopalnych wymaga dalszych wysiłków na rzecz zwalczania zmian klimatu,

I.   mając na uwadze, że UE wyznaczyła ambitne cele w zakresie zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych, które stanowią kluczowy element jej polityki na rzecz ochrony klimatu,

J.   mając na uwadze, że konwencjonalne źródła energii mogą służyć do wytwarzania paliw napędowych,

K. mając na uwadze, że w kontekście restrukturyzacji górnictwa węgla kamiennego w UE rozsądne jest zachowanie obecnego poziomu dostępu do istniejących dużych zasobów lokalnych, nawet z punktu widzenia bezpieczeństwa dostaw,

L.  mając na uwadze, że prawodawstwo wspólnotowe, np. dyrektywa 2001/77/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 września 2001 r. w sprawie wspierania produkcji na rynku wewnętrznym energii elektrycznej wytwarzanej ze źródeł odnawialnych1, walnie przyczynia się do pobudzania rozwoju technologicznego oraz inwestycji sektora prywatnego w działalność badawczo-rozwojową[6],

Przegląd

1.  z zadowoleniem przyjmuje ww. komunikaty Komisji dotyczące zrównoważonej produkcji energii elektrycznej z paliw kopalnych, europejskiego planu strategicznego w dziedzinie technologii energetycznych oraz ramowego programu energetyki jądrowej;

2. podkreśla, że poprawa wydajności energetycznej przyczynia się w znacznym stopniu do trwałości i bezpieczeństwa dostaw, zwiększając jednocześnie możliwości eksportowe producentów z UE;

3. uważa, że ze względu na coraz większy niedostatek zasobów naturalnych istotna jest dywersyfikacja źródeł energii; ponadto zwraca uwagę na znaczenie dla bezpieczeństwa dostaw rozszczepienia jądrowego oraz możliwe przyszłe znaczenie, w przypasku niektórych krajów, syntezy jądrowej; zwraca uwagę na znaczenie wykorzystania zasobów regionalnych dla bezpieczeństwa dostaw;

4. uważa, że niezbędne są dalsze ulepszenia w zakresie wydajności energetycznej w technologiach stosowanych w elektrowniach wykorzystujących paliwa kopalne, podobnie jak dlasza poprawa standardów bezpieczeństwa w elektrowniach jądrowych, szybki rozwój technologii fuzji jądrowej oraz odpowiednie zwiększenie nakładów na badania naukowe;

5. zwraca się do państw członkowskich oraz do władz regionalnych i lokalnych o decentralizację produkcji energii i o zróżnicowanie jej źródeł przez wykorzystanie najbardziej odpowiednich zasobów we wszystkich regionach UE oraz uwzględnienie regionalnej specyfiki;

6. zauważa, że zwiększenie dostępu do zrównoważonej energii jest kluczowe, jeśli chodzi o mozliwość osiągnięcia przez kraje rozwijające się ich milenijnych celów rozwoju; szacuje się bowiem, że dwa miliardy osób jest obecnie dotkniętych ograniczeniami energetycznymi, które zawężają ich możliwości rozwoju gospodarczego i poprawy standardów życia;

7. podkreśla, że zakłócenia na wewnętrznym rynku energii będą występować do momentu zastosowania w polityce energetycznej zasady „zanieczyszczający płaci”, określonej w art. 174 ust. 2 traktatu WE; w związku z tym ponownie nawołuje państwa członkowskie do internalizacji w cenach energii wszystkich kosztów zewnętrznych, w tym wszelkich kosztów środowiskowych i kosztów następczych;

8. zwraca uwagę, że cena energii powinna także uwzględniać realne koszty zewnętrzne wytworzenia energii, w tym koszty ochrony środowiska;

9. uważa, że emisję gazów cieplarnianych w sektorze energetycznym można skutecznie ograniczyć wyłącznie poprzez zwiększone wykorzystanie technologii niskowęglowych, takich jak energia jądrowa, czysty węgiel i źródła odnawialne;

Technologia energetyczna

10. podkreśla, że trwałe dostawy energii do UE można osiągnąć jedynie za pomocą znacznych wysiłków badawczych oraz zmiany zachowania konsumentów;

11. z zadowoleniem przyjmuje powołaną przez UE i USA Transatlantycką Radę Gospodarczą bedącą częścią transatlantyckiego partnerstwa gospodarczego UE-USA zawartego w Waszyngtonie DC w dniu 30 kwietnia 2007 r., która przyczyni się do lepszego zrozumienia transatlantyckiego w kwestiach dotyczących energetyki; podkreśla potrzebę zacieśnienia stosunków w zakresie zagadnień dotyczących energetyki, co będzie musiało objąć również aspekty legislacyjne;

12. zwraca uwagę, że Europa jest światowym liderem w R&D innowacyjne technologie energetyczne, w tym w zakresie wydajności energetycznej i energii odnawialnych, a w szczególności jest liderem w obszarze technologii syntezy jądrowej;

13. wzywa Komisję, państwa członkowskie, regiony oraz pozostałe zaangażowane podmioty do efektywnego wykorzystywania możliwości, jakie daje im polityka spójności, oraz do inwestowania w nowe technologie energetyczne, zarówno w odnawialne źródła energii, jak i w zrównoważone technologie oparte na paliwach kopalnych („elektrownie z niską emisją”);

14. wzywa państwa członkowskie oraz władze regionalne do podjęcia działań wzmacniających bezpieczeństwo energetyczne poprzez lepszą, bezpośrednią współpracę w zakresie energetyki, zwłaszcza w regionach przygranicznych;

15. zaleca wysokie inwestycje na innowacje, badania stosowane oraz inwestycje kapitałowe w inteligentne sieci energetyczne i technologie sieci inteligentnych (ang. „smart grid”);

16. zwraca uwagę, że państwa i regiony spoza UE przeznaczają obecnie znaczne środki na działalność badawczo-rozwojową, co w średnim okresie może zagrozić przodownictwu technologicznemu Europy, jednak należy unikać jednostronnego wykorzystania środków; biorąc pod uwagę globalną odpowiedzialność w zakresie zwalczania zmian klimatycznych zwraca uwagę, że niepożądane byłoby gdyby kraje rozwijające się pozostawały w tyle jeśli chodzi o wykorzystanie technologii wychwytywania i składowania węgla (CCS) oraz podkreśla nadrzędne znaczenie bliskiej współpracy w tym obszarze z Chinami i Indiami;

17. podkreśla, że przewodnictwo UE w zakresie technologii, wynikające z wysiłków w dziedzinie badań ze strony UE i państw członkowskich wzmacnia konkurencyjność przemysłu europejskiego i tworzy miejsca pracy w UE;

18. wzywa UE, państwa członkowskie oraz przedsiębiorstwa, aby zgodnie z zasadą pomocniczości podjęły zwiększone wysiłki na rzecz R&D w sektorze energetycznym, przede wszystkim w celu poprawy wydajności produkcji i dostaw energii, ograniczenia szkodliwego wpływu na środowisko naturalne, zagwarantowania bezpieczeństwa istniejących technologii, rozwoju technologii składowania w odniesieniu do energii odnawialnej, a także opracowania reaktorów jądrowych nowej generacji i nowych technologii energetycznych, łącznie z syntezą jądrową;

19. zaleca, aby w przypadku zasobów o ograniczonej podaży i zasobów, które w najbliższych latach pozostaną kluczowe dla bezpieczeństwa energetycznego i niezależności państw członkowskich, nadchodzący strategiczny plan w dziedzinie technologii energetycznych preferował rozwiązania technologiczne, które w optymalny sposób wykorzystują swój potencjał w celu zmniejszenia ogólnej ilości emisji gazów cieplarnianych;

20. z zadowoleniem przyjmuje zapowiedź Komisji dotyczącą przedstawienia planu strategicznego w zakresie technologii energetycznej na wiosennym szczycie Rady Europejskiej w 2008 r.; pyta jednak, skąd będą pochodzić fundusze na sfinansowanie tego planu;

21. wzywa Komisję do wspierania technologii paliw syntetycznych, która posiada potencjał służący zwiększeniu bezpieczeństwa dostaw energii i ograniczeniu emisji gazów generowanych przez sektor transportu w UE;

22. zwraca uwagę, że wsparcie nowych technologii energetycznych ze środków publicznych powinno być odpowiednio wysokie, uwzględniać stopień ich opłacalności oraz powinno się zakończyć najpóźniej w momencie gdy technologie te staną się konkurencyjne;

23. przypomina o postulowanej przez Radę konieczności zapewnienia stosowania najbardziej wydajnej technologii przy budowie nowych instalacji, oraz zwiększonego wykorzystania kogeneracji, centralnego ogrzewania i chłodzenia oraz energii cieplnej wytwarzanej przez przemysł;

24. podkreśla, że realizacja celów z Lizbony jako wymóg minimalny oraz zaproponowanie międzynarodowo ustalonego minimalnego procentu środków budżetowych na badania służyłoby przeciwdziałaniu zmianom klimatycznym;

Paliwa kopalne

25. podkreśla, że paliwa kopalne nadal będą niezwykle istotne dla zapewnienia UE bezpieczeństwa dostaw energii i podkreśla znaczenie gazu ziemnego, który jest paliwem kopalnym o najniższej zawartości węgla;

26. podkreśla, że paliwa kopalne muszą w dłuższym okresie zostać wykorzystane do wytwarzania energii elektrycznej do momentu, gdy podstawowe potrzeby zostaną zaspokojone przez energię odnawialną;

27. podkreśla, że krajowe paliwa kopalne, przede wszystkim duże zasoby węgla oraz znaczne niewykorzystane rezerwy ropy i gazu ziemnego w niektórych państwach członkowskich oraz w Norwegii, przyczyniają się do bezpieczeństwa dostaw; zaleca, aby wszędzie tam gdzie jest to technicznie wykonalne wyposazyć przyszłe elektrownie w technologie wychwytywania i magazynowania CO2; uważa, że stosowane ramy prawne i administracyjne powinny być współmierne do optymalnych warunków produkcji;

28. uważa, że konieczne są działania na rzecz ograniczenia emisji i zwiększenia wydajności produkcji energii elektrycznej z paliw kopalnych, w tym przez wsparcie rozwoju źródeł kogeneracyjnych (CHP); zwraca jednak uwagę, że już teraz niektóre elektrownie europejskie są jednymi z najbardziej wydajnych na świecie;

29. wzywa Komisję do zachęcania do inwestowania w skojarzone wytwarzanie ciepła i energii elektrycznej; zwraca uwagę, że wysokowydajna technologia CHP może podwoić wydajność zwykłej elektrowni kondensacyjnej zasilanej węglem;

30. uważa, że z punktu widzenia bezpieczeństwa dostaw oraz opłacalności nierozsądne jest stosowanie fałszywych bodźców rynkowych w celu zniechęcenia do budowy najnowocześniejszych i najbardziej wydajnych elektrowni węglowych (skreślenie);

31. wzywa Komisję do zagwarantowania, że system handlu emisjami nie utrudnia zastepowania istniejących elektrowni, w tym elektrowni jądrowych, przez elektrownie nowoczesne i bardziej przyjazne dla klimatu;

32. wzywa do dalszego doskonalenia mechanizmu czystego rozwoju wprowadzonego przez protokół z Kioto, tak aby mógł on osiągnąć swój cel, pozwalając na transfer wydajnych, czystych i odpowiednich technologii energetycznych do krajów rozwijających się;

33. wzywa Komisję, aby przy kontroli handlu emisjami zwróciła uwagę na to, aby odpowiednio uwzględnioną szczególną sytuację rynku ciepłowniczego, który w większości składa się z pojedynczych instalacji grzewczych (kotłów grzejnych) zasilanych paliwami kopalnymi, nieobjętych systemem handlu z uwagi na niewielki rozmiar instalacji;

34. apeluje, aby istniejące elektrownie zasilane paliwami kopalnymi mogły korzystać z pomocy krajowej i wspólnotowej przez pozostały okres funkcjonowania w celu poprawy ich wydajności energetycznej i środowiskowej;

35. zwraca uwagę, że technologia wychwytywania i składowania węgla CCS wiąże się ze spadkiem wydajności elektrowni oraz że kwestie techniczne, środowiskowe i prawne związane ze składowaniem CO2 stanowią wyzwanie, któremu można sprostać jedynie poprzez działalność badawczą oraz inicjatywy polityczne; uważa jednak, że konieczne jest jak najszybsze przystosowanie technologii CCS do elektrowni zasilanych paliwami kopalnymi;

36. wyraża przekonanie, że najskuteczniejszym sposobem uniknięcia zmian klimatycznych powodowanych przez gazy cieplarniane jest szybkie i znaczne ograniczenie produkcji tych gazów; w tym kontekście uważa, że technologia CCS jest tylko jednym z możliwych srodków zapobiegania zmianom klimatycznym;

37. zwraca uwagę, że technologia wychwytywania i składowania węgla może nie stanowić realnego rozwiązania dla małych elektrowni, generujących jedynie stosunkowo niewielkie ilości energii i istniejących głównie dla celów bezpieczeństwa dostaw;

38. w związku z technologią CCS wzywa również do przeprowadzenia badań w celu minimalizacji strat wydajności, propagowania bezpiecznego składowania CO2 oraz wyjaśnienia procesów chemicznych i biologicznych odnoszących się do wychwytywania CO2;

39. apeluje o zlecenie sporządzenia kompleksowej mapy geologicznej w celu określenia potencjału dla bezpiecznego składowania CO2 oraz zidentyfikowania najodpowiedniejszych miejsc jego składowania;

40. podkreśla, że technologia CCS oparta jest wprawdzie na już wypróbowanych poszczególnych elementach technicznych, nie stanowi jednak koncepcji wypróbowanej na skalę przemysłową;

41. podkreśla brak dostatecznych informacji w sprawie skutków przechowywania CO2 w warstwach geologicznych;

42. uważa, że obowiązkowe wymagania w zakresie wytwarzania energii elektrycznej bez udziału CO2 we wszystkich elektrowniach węglowych nie jest pomocne, ponieważ dopóki technologia nie zostanie opracowana i gotowa do użycia wykorzystaniem CCS pokieruje system handlu emisjami UE; niemniej jednak zachęca przemysł do pamiętania o zasadzie „gotowości do wychwytywania CO2” przy opracowywaniu koncepcji nowych elektrowni zasilanych paliwami kopalnymi;

43. wzywa Komisję do niezwłocznego przedstawienia wniosku legislacyjnego w sprawie CCS, aby wyjaśnić kwestie prawne związane ze składowaniem i transportowaniem CO2 i zapewnić tym samym podstawę bezpieczeństwa inwestycyjnego dla tego rodzaju projektów;

44. wzywa Komisję do przeprowadzenia oceny potencjalnego ryzyka płynącego z wychwytywania i magazynowania CO2 i określenia wymagań dotyczących udzielania pozwoleń na działalność związaną z wychwytywaniem i magazynowaniem CO2 oraz do odpowiedniego zarządzania stwierdzonym ryzykiem i skutkami;

45. nalega, aby przy analizie możliwości składowania geologicznego w ramach technologii CCS zagwarantować bezpieczne i stałe składowanie CO2 w miejscach, które nie pozwolą na wydostanie się węgla z powrotem do atmosfery;

46. jest zdania, że projekty demonstracyjne związane z technologiami czystego węgla muszą być realizowane na obszarach posiadających tradycje w wydobyciu węgla i które przeżywają trudności w związku z planami zmian oraz wskutek obecnej perspektywy finansowej na lata 2007-2013;

47. wzywa Komisję do jak najszybszego przedstawienia jasnych wytycznych o charakterze politycznym dotyczących dalszego wsparcia badań nad technologią CCS, do zbadania możliwości wykorzystania tej technologii w wytwarzaniu energii elektrycznej na zasadach komercyjnych oraz do złożenia wniosków dotyczących unikania niespójności pomiędzy zastosowaniem procedur technologii CCS a systemem handlu emisjami, przy jednoczesnym zagwarantowaniu, że te wytyczne i wnioski nie utrudniają rozwoju energii odnawialnych czy prac nad zwiększeniem wydajności energii;

48. podkreśla znaczenie informowania mieszkańców obszarów, na których znajdują się elektrownie węglowe o związanych z tym zagrożeniach oraz podawanie do wiadomości publicznej planów modernizacji istniejących elektrowni oraz zmniejszenia ich negatywnego oddziaływania na środowisko;

49. uznaje fakt, że na obecnym etapie postępu technologicznego szacuje się, iż energia elektryczna uzyskiwana dzięki metodom wychwytywania i magazynowania CO2 będzie tak samo droga, jak energia elektryczna pochodząca ze źródeł odnawialnych;

50. podkreśla wagę bliższej współpracy między Komisją a sektorem prywatnym na rzecz ułatwienia stosowania technologii „czystego węgla”;

51. podkreśla, że zwiększenie nakładów na finansowanie badań i rozwoju w dziedzinie wychwytywania i magazynowania CO2 jest konieczne, jednakże nie może się ono odbywać kosztem nakładów na badania naukowe w dziedzinie odnawialnych źródeł energii;

52. wzywa Komisję i państwa członkowskie do przeprowadzenia kampanii informacyjnych na temat technologii CCS z udziałem zainteresowanych stron i osób odbowiedzialnych za wyznaczanie kierunków polityki;

53. ostrzega przed jednostronną zależnością od pewnych dostawców gazu lub dróg dostaw gazu i podkreśla znaczenie ciekłego gazu ziemnego w kontekście dywersyfikacji importu gazu;

54. wzywa Komisję do rozszerzenia geologicznych badań poszukiwawczych nowych złóż paliw kopalnych na obszarze państw członkowskich;

55. wyraża ubolewanie, że Komisja nie zawarła w kontekście pakietu energetycznego dokładniejszych informacji na temat bezpieczeństwa dostaw ropy i wzywa ją do przedstawienia komunikatu na ten temat;

56. zwraca uwagę, że paliwa kopalne stanowią ważny substrat, mogący być podstawą do produkcji na duża skalę wodoru, zarówno, jako nośnika energii, jak i paliwa napędowego;

57. jest zaniepokojony budową elektrowni węglowych na dużą skalę w Chinach i Indiach (które, jako kraje rozwijające się, nie są związane postanowieniami protokołu z Kioto) podkreślając, że w 2007 r. Chiny przekroczą poziom emisji dwutlenku węgla notowany w Stanach Zjednoczonych; zauważa jednak, że Chiny i Indie zmierzają do dywersyfikacji źródeł energii; kładzie naciska na potencjał eksportowy technologii wytwarzania czystych energii UE; podkreśla, że w celu zachęcenia do obniżania emisji związków węgla, przy jednoczesnym utrzymaniu wzrostu gospodarczego, technologia wytwarzania czystej energii, której towarzyszy wzmocnienie potencjału, musi być priorytetem inwestycji infrastrukturalnych UE w rozwijającym się świecie;

58. popiera współpracę Komisji z Chinami, a mianowicie partnerstwo UE-Chiny w zakresie zmian klimatycznych zawarte w 2005 r. oraz wynikający z niego protokół ustaleń z 2006 r. w sprawie współpracy w zakresie technologii wytwarzania energii gwarantującej minimalny poziom emisji CO2, który powinien stać się bodźcem do opracowania technologii czystej energii; wzywa Komisję do współpracy z Chinami w celu opracowania planu rozwoju technologii wytwarzania czystej energii oraz do zidentyfikowania kluczowych działań i celów rozwoju, a także rozmieszczenia technologii czystej energii w tym kraju; nalega, aby Komisja nawiązała podobne stosunki z innymi wschodzącymi gospodarkami, a mianowicie Indiami i Brazylią, które mogą również posiadać rozległe zasoby węgla;

59. odnotowuje wyniki analizy przeprowadzonej przez Międzynarodową Agencję Energii w 2005 r., która wykazała, że rozmieszczenie niektórych technologii w krajach nienależących do OECD byłoby bardziej opłacalne i może mieć szczególne znaczenie w przypadkach znaczących różnic pomiędzy geologią tych krajów oraz posiadanymi przez nie zasobami; jest zdania, że tam, gdzie jest to zasadne, państwa powinny rozważyć uwzględnienie wsparcia finansowego dla krajów rozwijających się, aby pomóc im w realizacji celów w zakresie rozmieszczenia odnośnych technologii; podkreśla, że możliwość transgranicznego stosowania instrumentów dotyczących rozmieszczenia pozwoliłaby na poprawę wydajności, ponieważ dałaby ona możliwość zapewnienia rozmieszczenia technologii tam, gdzie ich umiejscowienie wiąże się z najniższymi kosztami;

60. wzywa Komisję do wspierania wysiłków Banku Światowego i banków rozwoju regionalnego zmierzających do utworzenia ram inwestycji w energię, uwzględniających koszty, ryzyko oraz bariery instytucjonalne i informacyjne w celu wzmocnienia partnerstwa publiczno-prywatnego wspierającego technologię niskowęglową i bezemisyjną; wzywa Komisję do oceny różnych mechanizmów mających na celu zapewnienia współpracy w zakresie badań naukowych i rozwoju, takich jak Partnerstwo Azja-Pacyfik w zakresie czystego rozwoju i klimatu oraz forum przywódcze na rzecz sekwestracji węgla, oraz pozostałych celów w dziedzinie transferu technologii; wzywa Komisję do opracowania kryteriów oceny finansowania międzynarodowego, wymiany informacji, mechanizmów badań i rozwoju, opartych na ich zdolności do przyczyniania się do długoterminowego, niskowęglowego i niewęglowego rozwoju technologicznego;

61. wzywa Komisję do przeprowadzenia oceny wpływu terytorialnego swoich propozycji w zakresie polityki energetycznej oraz do udostępnienia jej wyników państwom członkowskim;

62. z uwagi na naglącą sytuację wzywa do natychmiastowego zwiększenia wsparcia dla krajów rozwijających się w zakresie wykorzystania czystych technologii węglowych, których opłacalność i wydajność zostały dowiedzione;

63. popiera promowanie projektów i technologii zwiększających wydajność energetyczną i bezpieczeństwo energetyczne w krajach rozwijających się oraz dostosowanych do potrzeb i warunków w tych krajach, takich jak uczenie ludzi jak budować energooszczędne piece na własny użytek, co może pomóc zarówno w tworzeniu miejsc pracy, jak i w zwalczaniu pustynnienia i zmiany klimatu oraz w poprawie stanu zdrowia ludności.

Energia jądrowa

64. z zadowoleniem przyjmuje sprawozdanie w sprawie orientacyjnego programu jądrowego dla Wspólnoty, które stanowi podstawę do obszernej debaty nad opcją nuklearną dla Europy;

65. podkreśla, że w średnim okresie energia jądrowa jest w Europie niezbędna do zaspokojenia podstawowego zapotrzebowania na energię;

66. popiera propozycję Rady Europejskiej z marca 2007 r. dotyczącą przeprowadzenia obiektywnej dyskusji na temat szans i ryzyk związanych z energią jądrową;

67. zwraca uwagę, że fundusze na badania w zakresie energii jądrowej koncentrują się obecnie w głównej mierze na technologii związanej z bezpieczeństwem;

68. uznaje znaczenie energii jądrowej jako istotnego elementu zaopatrzenia w energię elektryczną w 15 z 27 państw członkowskich, a tym samym w całej Unii, dostarczającej 1/3 energii elektrycznej w UE;

69. zwraca uwagę, że produkcja energii jądrowej rozwija się w UE na skalę przemysłową w ciagu ostatnich czterdziestu lat, w trakcie których następowała ciągła poprawa niezawodności i bezpieczeństwa;

70. zwraca uwagę, że Finlandia, Francja, Bułgaria, Rumunia, Słowacja, Litwa (we współpracy z Łotwą i Estonią), Wielka Brytania, Polska i Czechy budują nowe elektrownie jądrowe, planują ich budowę lub rozważają taką możliwość;

71. stwierdza, że energia jądrowa jest obecnie największym źródłem energii o niskiej emisji CO2 w Europie i podkreśla istotną rolę energii jądrowej w przeciwdziałaniu zmianom klimatycznym;

72. zwraca uwagę na trzecie sprawozdanie IPCC (Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu), w którym wymieniono energię jądrową jako jeden ze sposobów ograniczenia zmian klimatycznych;

73. zwraca uwagę, że decyzja każdego państwa członkowskiego dotycząca korzystania z energii jądrowej lub rezygnacji z niej pozostaje w jego wyłącznej kompetencji, może mieć jednak wpływ na ceny energii elektrycznej w innych państwach członkowskich;

74. wzywa Komisję do zaproponowania środków mających na celu utrzymanie w UE wysokiego poziomu wymaganych kwalifikacji, jeżeli energia jądrowa ma pozostać możliwą opcją;

75. zwraca uwagę, że krótko- i średnioterminowe decyzje w sprawie wykorzystania energii jądrowej będą miały także bezpośredni wpływ na cele w zakresie ochrony klimatu, jakie UE może realistycznie wyznaczyć; zwraca uwagę, że celów w zakresie ograniczenia emisji gazów cieplarnianych oraz przeciwdziałania zmianom klimatycznym nie można osiągnąć poprzez rezygnację z energii jądrowej;

76. przypomina, że państwa członkowskie wykorzystujące energię jądrową zobowiązały się do przestrzegania międzynarodowych standardów dotyczących bezpieczeństwa i nierozprzestrzeniania i w związku z tym uznaje szczególne znaczenie traktatu Euratom;

77. z zadowoleniem przyjmuje powołanie grupy wysokiego szczebla ds. bezpieczeństwa nuklearnego i gospodarki odpadami oraz i postrzega utworzenie Europejskiego Forum Energii Jądrowej jako ważną platformę dyskusji między zainteresowanymi stronami na temat planu działania w zakresie inwestycji jądrowych, które przyczyni się do rozwoju przejrzystego, właściwie udokumentowanego i zrównoważonego dialogu na temat wszystkich kwestii dotyczących wykorzystania i stosowania tego rodzaju energii;

78. z zadowoleniem przyjmuje wezwanie Komisji do wprowadzenia w UE wspólnych poziomów odniesienia w zakresie bezpieczeństwa jądrowego; w związku z tym apeluje, aby w ramach wzajemnego przeglądu najlepszych praktyk określono takie poziomy odniesienia, które byłyby zgodne z najwyższymi możliwymi standardami bezpieczeństwa;

79. podkreśla znaczenie platformy technologicznej w dziedzinie zrównoważonej energetyki jądrowej zainaugurowanej we wrześniu 2007 r. dla stworzenia europejskiego programu badań strategicznych w zakresie rozszczepienia jądrowego;

80. podkreśla, że znane światowe zasoby uranu wystarczą według szacunków na ponad 200 lat oraz że zasoby te dają pewne możliwości dywersyfikacji ryzyka politycznego w zakresie bezpieczeństwa dostaw w przyszłości lub znalezienia kompromisu między ryzykiem, ceną a miejscem w przypadku źródeł paliw jądrowych;

81. podkreśla, że działania przewidziane w ramach Międzynarodowego Forum IV Generacji, którego członkiem jest Europejska Wspólnota Energii Atomowe, sugerują, że energia jądrowa ma długą przyszłość, ponieważ opiera się ona na wykorzystaniu zasobów, które wydłużą okres ewentualnego stosowania energii jądrowej do tysięcy lat i bardzo znacznie ograniczą ilość i radioaktywność wyprodukowanych ostatecznie odpadów;

82. podkreśla oświadczenia Komisji na temat konkurencyjności energii jądrowej i zwraca uwagę, że środki finansowe Wspólnoty w ramach siódmego ramowego programu badawczego Euratomu w przeważającej części przeznaczone są na badania nad bezpieczeństwem i syntezą jądrową; zwraca uwagę, że aby jak najlepiej wypełnić kryteria strategiczne UE, działania Wspólnoty należy powiązać z badaniami mającymi na celu rozwój trwałej technologii jądrowej nowej generacji;

83. zwraca uwagę, że wytwarzanie energii jądrowej będzie w dużym stopniu niezależne od wahań cen uranu, ponieważ koszt tego paliwa nie ma wpływu na cenę energii elektrycznej;

84. ze względu na długie okresy inwestycji podkreśla konieczność stabilnych ram prawnych i politycznych;

85. wskazuje na badanie Eurobarometru z 2006 r., z którego wynika, że wysoki stan wiedzy społeczeństwa ma ogromny wpływ na ich stosunek do energii atomowej; dlatego podkreśla ważną rolę otwartego dialogu publicznego na temat energii jądrowej w każdym państwie członkowskim w celu pobudzenia świadomości obywateli w zakresie pozytywnego i negatywnego wpływu energii jądrowej przed podjęciem jakichkolwiek decyzji politycznych;

86. zwraca uwagę, że kwestia ostatecznych składowisk odpadów jest technicznie rozwiązana oraz że ilość odpadów przeznaczonych do ostatecznego składowania jest niewielka i możliwa do obliczenia;

87. wzywa Komisję i państwa członkowskie do osiągnięcia postępów w zakresie ostatecznego składowania, aby zakończyć składowanie tymczasowe blisko powierzchni ziemi;

88. przypomina, że oczekuje się, iż reaktory czwartej generacji poprawią wydajność wykorzystania paliw i zmniejszą ilość odpadów; dlatego wzywa Komisję i państwa członkowskie do skoncentrowania się na opracowaniu materiałów strukturalnych oraz na optymalizacji wykorzystania paliwa jądrowego, a także do wspierania projektów mających na celu opracowanie prototypów reaktorów czwartej generacji;

89. zwraca uwagę, że wykorzystanie energii jądrowej może tworzyć synergie z odnawialnymi źródłami energii, na przykład poprzez dostarczenie oryginalnych metod skutecznej i oszczędnej produkcji wodoru lub paliw ekologicznych;

90. przypomina, że na całym świecie planuje lub buduje się wiele elektrowni jądrowych oraz że uczestnictwo w ich budowie ma kluczowe znaczenie dla UE, zarówno z punktu widzenia strategii przemysłowej, jak i w celu propagowania jak najsurowszych wymogów bezpieczeństwa na całym świecie;

91.  ponadto wskazuje na rolę pożyczek Euratom i wzywa państwa członkowskie do umożliwienia skorzystania z tego ważnego instrumentu także w przyszłości;

92.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz Komisji.

UZASADNIENIE

1.  Wprowadzenie

Udział paliw kopalnych w wewnętrznym zużyciu brutto UE-25 wynosił w 2004 r. 79%, przy czym najwięcej wykorzystano ropy (37,2%), a następnie gazu (23,9%) i węgla (17,9%). Węgiel odgrywa ogromną rolę w produkcji energii elektrycznej, natomiast ropa dominuje w sektorze transportu. Z kolei gaz ziemny wykorzystuje się mniej więcej w równej części w produkcji energii elektrycznej oraz energii cieplnej. Ze względu na tę istotną rolę oraz z uwagi na brak równie opłacalnych i wydajnych alternatyw paliwa kopalne będą według wszelkich prognoz stanowić główne źródło energii dla UE także w roku 2020 i latach następnych.

Jednocześnie zależność od importu paliw kopalnych wzrośnie z 47% w 1990 r. do około 70% w 2030 r. Szczególnie wysoka będzie zależność od importu ropy (prawie 94%). Zależność importowa wzrośnie również w przypadku gazu ziemnego – z 47,5% w 2004 r. do około 85% w 2030 r. W obu przypadkach wzrost wynika głównie ze zmniejszenia produkcji krajowej, spowodowanego wyczerpywaniem się złóż ropy i gazu ziemnego. Jednocześnie popyt na energię wzrasta w tempie 1% rocznie. Popyt na energię elektryczną rośnie przy tym około dwukrotnie szybciej niż popyt na inne rodzaje energii.

UE musi już dziś podjąć działania związane z przyszłością dostaw energii. Musi ona przede wszystkim sprostać wyzwaniu polegającym na zagwarantowaniu wzajemnej równowagi między trzema filarami polityki energetycznej: konkurencyjnością, trwałością i bezpieczeństwem dostaw. Trzy komunikaty Komisji stanowią krok w tym kierunku.

2.  Znaczenie technologii

Innowacyjne technologie energetyczne nie tylko stanowią ważny czynnik gospodarczy, ale również przyczyniają się w decydujący sposób do zapewnienia bezpieczeństwa dostaw energii. UE, państwa członkowskie oraz przedsiębiorstwa w Europie muszą podjąć dalsze działania na rzecz badań i rozwoju w zakresie nowych technologii energetycznych. Szczególne znaczenie w tym zakresie ma bardziej przyjazne podejście do środowiska naturalnego oraz poprawa bezpieczeństwa istniejących elektrowni, uruchomienie nowych źródeł energii, wydajniejsze i czystsze wykorzystanie paliw kopalnych, a także dalszy rozwój technologii rozszczepienia jądrowego i syntezy jądrowej.

Coraz większe znaczenie posiada przy tym potencjał eksportowy tych technologii. Przykładowo już w 2004 r. wyeksportowano z UE technologie ekologiczne o wartości ogólnej 22 mld euro. Wartość rynku technologii energetycznych na całym świecie może do 2020 r. wzrosnąć do 2 200 mld euro. Celem wspólnotowego wsparcia technologii musi być zagwarantowanie przedsiębiorstwom europejskim możliwie dużego udziału w tym rynku, z uwzględnieniem wszystkich obszarów technologii. Przyczyni się to również w znacznym stopniu do pewności zatrudnienia i do tworzenia miejsc pracy w UE.

Może się to udać jedynie wówczas, gdy środki przeznaczone na wsparcie badań w zakresie energii, które w 2004 r. wynosiły w UE 0,04% PKB, dostosowane zostaną do znacznie wyższego poziomu, jaki obowiązuje w USA i Japonii, oraz gdy wsparcie to będzie sprawniej organizowane. Zgodnie z zasadą pomocniczości musi ono skoncentrować się na technologiach, które leżą w strategicznym interesie całej UE i które jednocześnie przynoszą znaczną i widoczną wartość dodaną w porównaniu do wsparcia indywidualnych krajów. Niezbędna jest również lepsza koordynacja krajowych i wspólnotowych programów badawczych.

Poza wsparciem badań ważnym instrumentem wsparcia technologii przyszłości jest finansowanie na etapie początkowym. Tego rodzaju finansowanie musi się jednak zakończyć w momencie wprowadzeniem danego produktu na rynek, aby uniknąć zakłóceń konkurencji i nieoczekiwanych zysków. Należy zatem przywiązać większą wagę do stworzenia europejskiej platformy na rzecz innowacyjnych technologii, proponowanej przez Komisję jako platformy komunikacji między producentami a klientami. Powinna ona umożliwić dokonanie szybkiego przeglądu innowacyjnych technologii w dziedzinie energii, dostępnych lub znajdujących się w fazie opracowania w Europie.

3.  Paliwa kopalne

Obecnie koszty produkcji energii elektrycznej z paliw kopalnych w UE wynoszą średnio połowę kosztów wytwarzania tej energii ze źródeł odnawialnych (4,7 centa/kWh w porównaniu do 9,5 centa/kWh). Właśnie ze względu na konkurencyjność przemysłu europejskiego na rynku światowym rezygnacja z paliw kopalnych byłaby nieodpowiedzialna tak długo, jak rozwiązania alternatywne wiążą się ze znacznie wyższymi kosztami zarówno dla przedsiębiorstw, jak i użytkowników. Zagroziłoby to również poważnie celom UE w zakresie wzrostu oraz celom lizbońskim.

Równie istotnym czynnikiem dla przyszłego bezpieczeństwa dostaw i ochrony środowiska jest zastąpienie przestarzałych elektrowni nowymi, posiadającymi stopień wydajności na poziomie do 55%. Zastąpienie jednej trzeciej elektrowni węglowych w UE do 2020 r. przez nowoczesne instalacje oznacza ograniczenie emisji CO2 w UE o jedną trzecią. Wybór źródła energii przy tworzeniu nowych elektrowni należy jednak pozostawić producentom, którzy posiadają najlepszą wiedzę na temat kosztów i zalet poszczególnych źródeł energii.

Ze względu na bezpieczeństwo dostaw działania zapobiegające zmianom klimatycznym nie mogą prowadzić do dyskryminacji któregoś ze źródeł energii. Dotyczy to szczególnie węgla, którego rezerwy światowe wystarczą jeszcze na co najmniej 200 lat. Węgiel jest zatem najbardziej rozpowszechnionym paliwem kopalnym na świecie. 26% rezerw znajduje się w Stanach Zjednoczonych, a dalsze 23% na obszarze byłego Związku Radzieckiego. W UE znacznym udziałem w światowych rezerwach węgla dysponują Niemcy (7%) oraz Polska (2%). Decydujące znaczenie ma fakt, że większość tych rezerw znajduje się w krajach stabilnych pod względem politycznym i w odróżnieniu od ropy i gazu wahania cen węgla są bardzo nikłe. Sprawia to, że węgiel stanowi niezbędne paliwo kopalne dla UE.

Węgla nie można pominąć także ze względów technologicznych. Jedynie w przypadku dalszego wykorzystania tego surowca do produkcji energii elektrycznej przedsiębiorstwa europejskie mogą osiągnąć postęp technologiczny, który następnie można eksportować do krajów rozwijających się, takich jak Chiny i Indie, które same dysponują znaczącymi rezerwami węgla. Zapewni to miejsca pracy w UE i przyczyni się w istotny sposób do ochrony środowiska naturalnego na świecie.

Miarą sukcesu europejskich przedsiębiorstw jest fakt, że pomimo wyraźnego zwiększenia popytu na energię elektryczną od 1990 r. nastąpił jedynie umiarkowany wzrost emisji CO2 przy produkcji tej energii. Z drugiej strony wyraźnie zwiększył się udział transportu w emisjach CO2. Dlatego działania na rzecz ograniczenia emisji CO2 muszą dotyczyć wszystkich źródeł energii.

W przypadku technologii wychwytywania i składowania węgla, której ocena jest ogólnie pozytywna, należy wziąć pod uwagę, że prowadzi ona nieuchronnie do zmniejszenia wydajności elektrowni węglowych o 14%. Ma to skutki dla przyszłego bezpieczeństwa dostaw paliw kopalnych i prowokuje pytania dotyczące ochrony środowiska. Ponadto wyjaśnienia wymagają kwestie techniczne i prawne wychwytywania i składowania CO2

4.  Rola energii jądrowej

Wytwarzając 31% energii elektrycznej w UE, elektrownie jądrowe posiadają znaczny udział w pokryciu podstawowego zapotrzebowania na energię. Oprócz istotnego znaczenia dla bezpieczeństwa dostaw, która dowodzi ich konkurencyjności, elektrownie te przyczyniają się w znaczny sposób do ochrony środowiska. Przykładowo budowa piątej elektrowni jądrowej w Finlandii powoduje ograniczenie emisji CO2 w tym kraju o 15%. W samych tylko Niemczech istniejące elektrownie jądrowe przyczyniają się do oszczędności emisji CO2 rzędu 160 mln ton, a w skali światowej jest to nawet 700 mln ton. Rada Europejska obradująca w dniach 8-9 marca 2007 r. słusznie stwierdziła, że energia jądrowa stanowi ważny element wspierający bezpieczeństwo dostaw i ograniczenie emisji CO2.

Również IEA w swoim najnowszym sprawozdaniu za rok 2006 podkreśla związek między wysokim udziałem energii jądrowej i niskimi emisjami CO2 przez sektor energetyczny. Na przykład ilość emisji CO2 w Niemczech, które posiadają 17 elektrowni jądrowych, jest sześciokrotnie większa niż we Francji, gdzie używanych jest 59 reaktorów. Obecnie planuje lub buduje się na całym świecie ponad 50 elektrowni jądrowych, które przyczynią się do dalszego przeciwdziałania zmianom klimatycznym oraz do bezpieczeństwa dostaw. Kwestię tę podkreślali również międzynarodowi eksperci do spraw klimatu w najnowszym sprawozdaniu IPCC dotyczącym zmian klimatycznych. Sytuacja ta będzie wyglądać jeszcze lepiej, ponieważ najnowsza generacja elektrowni jądrowych posiada wyższy współczynnik efektywności, który pozwala na dalsze ograniczenie kosztów operacyjnych i mniejszą szkodliwość dla środowiska. Ponadto w krajach stabilnych pod względem politycznym, takich jak Australia i Kanada, znajdują się największe rezerwy uranu.

Wysoki poziom recyklingu przy wykorzystywaniu paliw przez nowoczesne elektrownie przyczynia się ponadto w istotny sposób do bezpieczeństwa dostaw, zwłaszcza, że rezerwy uranu, które wystarczą dla wielu pokoleń, można znacznie rozszerzyć dzięki wprowadzeniu najnowszej generacji elektrowni. Ponadto wysoki poziom recyklingu przyczynia się do uniknięcia powstania odpadów wysoko radioaktywnych. Należy podkreślić, że kwestia ostatecznego składowania odpadów radioaktywnych jest możliwa do rozwiązania. Często możliwość ostatecznego składowania jest blokowana z powodów politycznych, a nie naukowych. W związku z tym Komisja i państwa członkowskie muszą w końcu przedstawić i przyjąć jednoznaczną koncepcję ostatecznego składowania.

Również wzrost cen uranu – w przeciwieństwie do wzrostu cen ropy i gazu – nie daje powodów do niepokoju, ponieważ koszty operacyjne elektrowni jądrowej stanowią jedynie 5% ogółu generowanych przez nią kosztów. Dzięki temu gwarantowana jest daleko idąca niezależność od wahań cenowych. Jednocześnie produkcja energii elektrycznej w elektrowniach jądrowych już dziś jest wyraźnie bardziej opłacalna niż produkcja energii elektrycznej z paliw kopalnych i źródeł odnawialnych. Nowoczesne elektrownie jądrowe są konkurencyjne już wówczas, gdy cena ropy wynosi 40-45 USD za baryłkę, a gaz ziemny kosztuje od 4,70 do 5,70 USD za MBtu.

Kolejną korzyścią dla ochrony środowiska i bezpieczeństwa dostaw może być synteza jądrowa. Utworzenie międzynarodowego eksperymentalnego reaktora termojądrowego przy znaczącym udziale UE stanowi ważny krok w kierunku zagwarantowania dostaw energii w przyszłości. Już 6% środków na badania przewidzianych w budżecie UE na 2007 r. przeznaczana jest na badania syntezy jądrowej. Ponadto 27% środków przeznaczanych z budżetu UE na energię wykorzystuje się na energię jądrową, z czego największą część tradycyjnie na bezpieczeństwo jądrowe.

Odpowiednio wysokie są standardy bezpieczeństwa w europejskich elektrowniach atomowych. Mając na względzie światowy renesans energii jądrowej UE musi zatroszczyć się o to, by rygorystyczne europejskie standardy bezpieczeństwa były przestrzegane na całym świecie. W ten sposób UE może w istotny sposób przyczynić się do globalnego bezpieczeństwa dostaw oraz ochrony środowiska. Ponadto w ten sposób powstaje ważny rynek dla wysokiej technologii europejskiej, co gwarantuje miejsca pracy w UE.

OPINIA Komisji Rozwoju (10.9.2007)

dla Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii

w sprawie konwencjonalnych źródeł energii i technologii energetycznej
(2007/2091(INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Margrete Auken

WSKAZÓWKI

Komisja Rozwoju zwraca się do Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.  zwraca uwagę na potrzebę pilnych działań w obszarze dostępu do energii, konwencjonalnych źródeł energii oraz technologii energetycznej mających na celu rozwiązanie problemów związanych z rozwojem gospodarczym i społecznym oraz zmianą klimatu;

2.  zauważa, że zwiększenie dostępu do zrównoważonej energii jest kluczem do osiągnięcia przez kraje rozwijające się ich milenijnych celów rozwoju (MCR); szacuje się bowiem, że 2 miliardy osób jest obecnie dotkniętych ograniczeniami energetycznymi, które zawężają ich możliwości rozwoju gospodarczego i poprawy standardów życia;

3.  ze względu na pewne nierozstrzygnięte kwestie związane z opłacalnością tych technologii uważa, że ani technologia wychwytywania i składowania węgla (CCS), ani – ze względu na wysokie ryzyko w zakresie bezpieczeństwa – energia jądrowa nie jest zrównoważonym rozwiązaniem;

4.  wzywa do nasilenia współpracy z krajami rozwijającymi się połączonego ze zwiększonym wsparciem dla tych krajów, do transferu z UE do tych krajów technologii w zakresie zdolności zrównoważonego wykorzystania energii, energii odnawialnej i wydajności energetycznej, przy uwzględnieniu oczywistej przewagi związanej z korzystnymi warunkami klimatycznymi w dziedzinach takich jak energia słoneczna, która jest skutecznym sposobem zmniejszenia drastycznie rosnących cen ropy;

5.  podkreśla jednak, że niektóre rodzaje energii odnawialnej, w tym bioetanol wytwarzany z surowców rolnych, mogłyby szkodzić tradycyjnemu rolnictwu oraz mieć negatywny wpływ na światową produkcję żywności i zgubne skutki dla środowiska (na przykład wycinanie lasów w Amazonii); podkreśla również, że to alternatywne rozwiązanie musi zostać bardzo szczegółowo rozważone ze względu na te niepożądane skutki; wzywa zatem Komisję do kontynuowania prac nad opracowaniem kryteriów zrównoważonego rozwoju dla biopaliw;

6.  wzywa do dalszego doskonalenia mechanizmu czystego rozwoju (CDM) wprowadzonego przez protokół z Kioto, tak aby mógł on osiągnąć swój cel, pozwalając na transfer wydajnych, czystych i odpowiednich technologii energetycznych do krajów rozwijających się;

7.  uznaje potencjał oferowany przez Globalny Fundusz Efektywności Energetycznej oraz Energii Odnawialnej (GEEREF) jako globalny fundusz kapitału podwyższonego ryzyka, który jest w stanie uruchomić prywatne inwestycje w projekty dotyczące efektywności energetycznej i energii odnawialnej w krajach rozwijających się;

8.  wzywa Komisję Europejską do nasilenia działań w zakresie społecznej odpowiedzialności biznesu (CSR), tak aby zapewnić, że międzynarodowe przedsiębiorstwa energetyczne obecne w krajach rozwijających się będą dokładać wszelkich starań w celu promowania wydajności energetycznej, energii odnawialnej i czyściejszych technologii opartych na paliwach kopalnych, a także zagwarantują pracownikom odpowiednie warunki ochrony zdrowia i bezpieczeństwa;

9.  uważa jednak, że do zaspokojenia uzasadnionych potrzeb krajów rozwijających się potrzebne są na okres przejściowy również paliwa kopalne oraz wzywa do podjęcia działań prowadzących do zrównoważonego i oszczędnego wykorzystania lokalnych źródeł energii; zwraca uwagę na zagrożenie, jakie agropaliwa stanowią dla różnorodności biologicznej i bezpieczeństwa żywności w krajach rozwijających się;

10.  z uwagi na naglącą sytuację wzywa do natychmiastowego zwiększenia wsparcia dla krajów rozwijających się w zakresie wykorzystania czystych technologii węglowych, których opłacalność i wydajność zostały dowiedzione;

11.  uznaje naglącą potrzebę przyspieszenia demonstracji i stosowania CCS w celu ograniczenia emisji w krajach rozwijających się w okresie przejściowym między paliwami kopalnymi a odnawialnymi; wzywa w związku z tym do zwiększenia wsparcia dla programów badawczych, opracowania koniecznych ram prawnych i finansowych oraz współpracy z przemysłem i zapewnienia w ten sposób, że od 2010 r. wszystkie nowe elektrownie węglowe będą kompatybilne z CCS;

12.  popiera promowanie projektów i technologii zwiększających wydajność energetyczną i bezpieczeństwo energetyczne w krajach rozwijających się oraz dostosowanych do potrzeb i warunków w tych krajach, takich jak uczenie ludzi jak budować energooszczędne piece na własny użytek, co może pomóc zarówno w tworzeniu miejsc pracy, jak i w zwalczaniu pustynnienia i zmiany klimatu oraz w poprawie stanu zdrowia ludności.

PROCEDURA

Tytuł

Konwencjonalne źródła energii i technologii energetycznej

Dokumenty referencyjne

2007/2009(INI)

Komisja przedmiotowo właściwa

ITRE

Komisj(e) wyznaczona(e) do wydania opinii
  Data ogłoszenia na posiedzeniu

DEVE
26.4.07

 

 

 

 

Sciślejsza współpraca

        Data ogłoszenia na posiedzeniu

 

 

 

 

 

Sprawozdawca(y)
  Data powołania

Margrete Auken
17.7.07

 

Poprzedni sprawozdawca(y)

 

 

Rozpatrzenie w Komisji

27.8.2007

 

 

 

 

Data zatwierdzenia

10.9.2007

Wynik głosowania końcowego

za:

przeciw:

wstrzymujących się:

9

8

0

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Margrete Auken, Thijs Berman, Nirj Deva, Alain Hutchinson, Romana Jordan Cizelj, Maria Martens, Luisa Morgantini, José Javier Pomés Ruiz, Horst Posdorf, Pierre Schapira, Jürgen Schröder, Feleknas Uca, Johan Van Hecke, Luis Yañez-Barnuevo García, Jan Zahradil, Mauro Zani

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Irena Belohorská, John Bowis, Atanas Paparizov, Ralf Walter

Zastępcy (art. 178 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego

 

Uwagi (dane dostępne tylko w jednym języku)

...

OPINIA Komisji Handlu Międzynarodowego (7.6.2007)

dla Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii

w sprawie konwencjonalnych źródeł energii i technologii energetycznej
(2007/2091(INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Sajjad Karim

WSKAZÓWKI

Komisja Handlu Międzynarodowego zwraca się do Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.   jest zdania, że Komisja kładzie za duży nacisk na wychwytywanie i składowanie dwutlenku węgla (Carbon, Capture and Storage - CCS), podczas gdy skuteczność tych technologii w zakresie wytwarzania energii jeszcze nie została dowiedziona i nie będzie realną możliwością przez kolejnych 10 lat; jest nadal głęboko zaniepokojony poważnymi wątpliwościami dotyczącymi bezpieczeństwa technologii CCS, ich wpływu na środowisko, ich wykonalności pod względem technicznym, stanu prawnego, a także kosztami nowych technologii CCS; podkreśla, że podstawowym problemem związanym z tymi technologiami jest ich koszt, który musiałby zostać zredukowany ze 100 do ok. 10 dolarów za tonę, aby mogły one stać się powszechnie przyjętą i dostępną opcją; nalega, aby nie odwracano uwagi od rozwoju odnawialnych źródeł energii, które są dostępną i realną opcją; podkreśla, że w celu stabilizacji emisji dwutlenku węgla CCS należy traktować jako tymczasowy instrument uzupełniający wykorzystywanie w większym stopniu odnawialnych źródeł energii i podniesienie wydajności oraz że nie należy ich wykorzystywać w celu wspierania intensywniejszego wykorzystania węgla;

2.   wzywa Komisję do zbadania powiązań pomiędzy systemem handlu uprawnieniami do emisji w UE a innymi systemami międzynarodowymi w celu utworzenia sygnału w postaci ceny węgla, z uwzględnieniem kosztów społecznych, oraz wykorzystywania finansowania związanego z poziomem węgla, aby przyspieszyć działania w krajach rozwijających się; popiera rozszerzenie europejskiego systemu handlu emisjami dwutlenku węgla na możliwie jak największą liczbę innych dziedzin; podkreśla, że włączenie społecznych kosztów emisji dwutlenku węgla do cen rynkowych przyczyni się do wsparcia finansowania niektórych technologii niskoemisyjnych poprzez podniesienie poziomu ich konkurencyjności w stosunku do technologii bardziej szkodliwych dla środowiska;

3.   zwraca uwagę, że w procesie przeglądu europejskiego systemu handlu emisjami dwutlenku węgla po roku 2012 przeanalizowana zostanie rola CCS; zauważa jednak, że realizacja niektórych projektów komercyjnych w zakresie CCS może rozpocząć się przed 2012 r., w tym projektów planowanych w państwach członkowskich i Norwegii, która, począwszy od 1 stycznia 2008 r., powiązana będzie z europejskim systemem handlu emisjami za pośrednictwem porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (EOG); wzywa grupę roboczą w sprawie systemu handlu emisjami do zbadania, w jakim zakresie technologie CCS mogą zostać uznane w ramach tego systemu, z uwzględnieniem potrzeby równego traktowania działań wiążących się z niskim poziomem emisji CO2 i niepowodujących emisji oraz konieczności zapewnienia równych szans dla różnych opcji CCS, a także inwestycji w technologie CCS w całej UE;

4.   jest zaniepokojony budową elektrowni węglowych na dużą skalę w Chinach i Indiach (które, jako kraje rozwijające się, nie są związane postanowieniami protokołu z Kioto) podkreślając, że w 2007 r. Chiny przekroczą poziom emisji dwutlenku węgla notowany w Stanach Zjednoczonych,, ale zauważa, że zmierzają one do dywersyfikacji źródeł energii; kładzie naciska na potencjał eksportowy europejskich technologii wytwarzania czystych energii; podkreśla, że w celu zachęcenia do obniżania emisji związków węgla, przy jednoczesnym utrzymaniu wzrostu gospodarczego, technologia wytwarzania czystej energii, której towarzyszy wzmocnienie potencjału, musi być priorytetem europejskich inwestycji infrastrukturalnych w rozwijającym się świecie;

5.   popiera współpracę Komisji z Chinami, a mianowicie partnerstwo UE-Chiny w zakresie zmian klimatycznych zawarte w 2005 r. oraz wynikający z niego protokół ustaleń z 2006 r. w sprawie współpracy w zakresie technologii wytwarzania energii gwarantującej minimalny poziom emisji CO2, który powinien stać się bodźcem do opracowania technologii czystej energii; wzywa Komisję do współpracy z Chinami w celu opracowania planu rozwoju technologii wytwarzania czystej energii oraz do zidentyfikowania kluczowych działań i celów rozwoju, a także rozmieszczenia technologii czystej energii w Chinach; nalega, aby Komisja nawiązała podobne stosunki z innymi wschodzącymi gospodarkami, a mianowicie Indiami i Brazylią, które mogą również posiadać rozległe zasoby węgla;

6.   odnotowuje wyniki analizy przeprowadzonej przez Międzynarodową Agencję Energii w 2005 r., która wykazała, że rozmieszczenie niektórych technologii w krajach nienależących do OECD byłoby bardziej opłacalne i może mieć szczególne znaczenie w przypadkach znaczących różnic pomiędzy geologią tych krajów oraz posiadanymi przez nie zasobami; jest zdania, że tam, gdzie jest to zasadne, państwa powinny rozważyć uwzględnienie wsparcia finansowego dla krajów rozwijających się, aby pomóc im w realizacji celów w zakresie rozmieszczenia odnośnych technologii; podkreśla, że możliwość transgranicznego stosowania instrumentów dotyczących rozmieszczenia pozwoliłaby na poprawę wydajności, ponieważ dałaby ona możliwość zapewnienia rozmieszczenia technologii tam, gdzie ich umiejscowienie wiąże się z najniższymi kosztami;

7.   zwraca uwagę, że strategie polityczne dotyczące rozmieszczenia, np. odnawialne mechanizmy wsparcia, wdrażane są zwykle na szczeblu krajowym oraz że nie podjęto jeszcze prób ich ujednolicenia; przyznaje, że ujednolicenie istniejących już instrumentów może okazać się trudne w praktyce, jest jednak zdania, że spodziewane ekstensywne wprowadzanie polityki rozmieszczenia technologii wytwarzania czystej energii przez następne 5-10 lat oferuje szerokie możliwości zbadania, w jaki sposób można konstruować tego rodzaju politykę, aby zmaksymalizować skuteczność handlu międzynarodowego; wzywa Komisję do zbadania możliwości uwzględnienia w swoich rozwiązaniach politycznych elementu przetargowego, aby umożliwić łączenie sił na większych rynkach, minimalizację kosztów w regionach oraz umożliwienie różnych reakcji krajom o różnym poziomie rozwoju; jest przekonany, że takie ujednolicenie pozwoli na lepszą koordynację działań pomiędzy poszczególnymi krajami oraz może przyczynić się do redukcji kosztów poprzez przyspieszenie rozwoju nowych rynków zagranicznych, zwłaszcza w krajach rozwijających się;

8.   wzywa Komisję do wspierania wysiłków Banku Światowego i banków rozwoju regionalnego zmierzających do utworzenia ram inwestycji w energię, uwzględniających koszty, ryzyko oraz bariery instytucjonalne i informacyjne w celu wzmocnienia partnerstwa publiczno‑prywatnego wspierającego technologię niskowęglową i bezemisyjną; wzywa Komisję do oceny różnych mechanizmów mających na celu zapewnienie współpracy w zakresie badań naukowych i rozwoju oraz realizację pozostałych celów w dziedzinie transferu technologii, takich jak Partnerstwo Azja-Pacyfik w zakresie czystego rozwoju i klimatu oraz forum przywódcze na rzecz sekwestracji węgla (Carbon Sequestration Leadership Forum); wzywa Komisję do opracowania kryteriów oceny finansowania międzynarodowego, wymiany informacji, mechanizmów badań i rozwoju, opartych na ich zdolności do przyczyniania się do długoterminowego, niskowęglowego i niewęglowego rozwoju technologicznego;

9.  podkreśla, że transfer technologii wytwarzania czystej energii do krajów rozwijających się jest podstawowym rozwiązaniem problemu zmian klimatycznych oraz elementem realizacji milenijnych celów rozwoju; zwraca uwagę, że w trakcie szczytu w Gleneagles w 2005 r. przywódcy grupy G8 uznali potrzebę intensywniejszej współpracy międzynarodowej oraz koordynacji działań w zakresie badań naukowych i opracowywania technologii wytwarzania energii; przypomina ponadto, że w tym samym czasie szefowie rządów Brazylii, Meksyku, RPA, Chin oraz Indii wydali wspólne oświadczenie na temat nowego modelu współpracy międzynarodowej w przyszłości obejmującego bardziej aktywne uczestnictwo w badaniach naukowych i rozwojowych, międzynarodowe finansowanie transferu technologii oraz podejmowanie wspólnych wysiłków w kwestiach odnoszących się do praw własności intelektualnej; wzywa Komisję do podjęcia, poprzez dialog, kwestii przeszkód związanych z prawami własności intelektualnej w nabywaniu istniejącej, prawnie zastrzeżonej, technologii czystej energii, na podstawie dalszych prac analizujących sposób, w jaki fundusze międzynarodowe oraz inicjatywy publiczno-prywatne przyczyniły się do transferu technologii objętych prawami własności intelektualnej w innych dziedzinach; wzywa Komisję, aby zbadała możliwości rozwiązywania problemów związanych ze zmianami klimatycznymi przez nowe typy światowych partnerstw publiczno‑prywatnych w zakresie technologii opierając się na doświadczeniu porozumień międzynarodowych mających na celu wsparcie stosowania praw własności intelektualnej do leków antyretrowirusowych dla krajów rozwijających się.

PROCEDURA

Tytuł

Konwencjonalne źródła energii i technologia energetyczna

Numer procedury

2007/2091(INI)

Komisja przedmiotowo właściwa

ITRE

Komisja wyznaczona do wydania opinii
  Data ogłoszenia na posiedzeniu

INTA
26.4.2007

Sprawozdawca komisji opiniodawczej
  Data powołania

Sajjad Karim
27.2.2007

Rozpatrzenie w komisji

11.4.2007

8.5.2007

 

 

 

Data zatwierdzenia wskazówek

4.6.2007

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

12

2

 

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Graham Booth, Carlos Carnero González, Daniel Caspary, Françoise Castex, Christofer Fjellner, Béla Glattfelder, Eduard Raul Hellvig, Jacky Henin, Sajjad Karim, Erika Mann, Vural Öger, Georgios Papastamkos, Tokia Saïfi, Corien Wortmann-Kool

OPINIA Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności (11.9.2007)

dla Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii

w sprawie źródeł energii konwencjonalnej i technologii energetycznej
(2007/2091(INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Bogusław Sonik

WSKAZÓWKI

Komisja Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności zwraca się do Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.  przyjmuje z zadowoleniem komunikat w sprawie zrównoważonego wytwarzania energii z paliw kopalnych, którego celem jest osiągnięcie niemal zerowego poziomu emisji z węgla po 2020 r. (COM(2006)0843);

2.  podkreśla, że potrzebne jest podjęcie działań w zakresie bezpieczeństwa i zróżnicowania dostaw energii dla Europy oraz jednocześnie podkreśla, że działania takie winny całkowicie odpowiadać strategii zrównoważonego rozwoju i celom polityki w zakresie zmian klimatycznych;

3.  odnotowuje rolę paliw kopalnych jako ważnego elementu koszyka energetycznego Unii Europejskiej; zauważa, że obecnie ponad 50% unijnej energii elektrycznej pochodzi z paliw kopalnych (głównie z węgla i gazu ziemnego); podkreśla, że paliwa kopalne w znacznym stopniu przyczyniają się do zmian klimatycznych; wzywa po raz kolejny Komisję i państwa członkowskie do dalszego stymulowania energooszczędnych środków oraz przejścia na zrównoważone źródła energii;

4.  jest głęboko zaniepokojony poziomem emisji CO2 z paliw kopalnych, która jest obecnie najpoważniejszą przyczyną zmiany klimatu, przyznaje jednak, że jeżeli paliwa kopalne mają odgrywać pewną rolę w koszyku energetycznym, trzeba pilnie wdrożyć rozwiązania radykalnie zmniejszające emisję gazów cieplarnianych, której są źródłem;

5.  zaleca, w ramach przeglądu programu UE dotyczącego handlu uprawnieniami do emisji, sprzedaż w drodze licytacji całości przydziałów początkowych dla sektora wytwarzania energii w celu lepszej internalizacji zewnętrznych kosztów emisji CO2 oraz stworzenia silniejszych zachęt do inwestowania w bardziej efektywną produkcję energii elektrycznej;

6.  zwraca uwagę, że węgiel może nadal w dużym stopniu przyczyniać się do bezpieczeństwa podaży energii oraz gospodarki zarówno UE, jak i całego świata, pod warunkiem że stosowane będą odpowiednie technologie; przypomina, że opracowano technologie „czystego węgla”, ale nie są one stosowane na szeroką skalę w sektorze wytwarzania energii;

7.  podkreśla, że zanim w przemyśle stosowane będą technologie „czystego węgla” upłynie co najmniej kolejna dekada, znaczne zmniejszenie emisji gazów cieplarnianych musi zatem pozostać podstawą polityki UE w zakresie zmian klimatycznych, jak podkreślono w konkluzjach Rady Europejskiej z marca 2007 r.;

8.  przyznaje, że stosowanie technologii „czystego węgla” może doprowadzić do obniżenia wydajności produkcji energii;

9.  zwraca uwagę, że przykładem takich odpowiednich technologii mogą być technologie i procesy wychwytywania i magazynowania CO2, chociaż prace nad nimi znajdują się obecnie dopiero na etapie testów i wymagają dalszej oceny i badania;

10. podkreśla, że środki finansowe UE na badania w zakresie wychwytywania i magazynowania CO2 będą wykorzystywane jedynie na badania i rozwój w dziedzinie składowania dwutlenku węgla i jego wpływu na środowisko, podczas gdy analizy dotyczące redukcji do śladowych ilości emisji CO2 pochodzących z elektrowni węglowych będą finansowane przez same przedsiębiorstwa energetyczne;

11. uznaje fakt, że na obecnym etapie postępu technologicznego szacuje się, iż energia elektryczna uzyskiwana dzięki metodom wychwytywania i magazynowania CO2 będzie tak samo droga, jak energia elektryczna pochodząca ze źródeł odnawialnych;

12. wzywa Komisję do zwiększenia nakładów na badania i rozwój w sektorze energetycznym, zwłaszcza technologie „czystego węgla” i odnawialne źródła energii oraz do włączenia w bliskiej przyszłości upowszechniania zrównoważonych technologii wykorzystujących paliwa kopalne w zakres swoich głównych celów; jednocześnie wzywa państwa członkowskie do okazywania takiego samego zaangażowania w badania i rozwój, jak i w demonstracje w tej dziedzinie;

13. podkreśla, że zwiększenie nakładów na finansowanie badań i rozwoju w dziedzinie wychwytywania i magazynowania CO2 jest konieczne, jednakże nie może się ono odbywać kosztem nakładów na badania naukowe w dziedzinie odnawialnych źródeł energii;

14. zwraca się do Komisji o stworzenie europejskiego strategicznego planu w dziedzinie technologii energetycznych, opierającego się na systemowym i zintegrowanym podejściu, który dostarczy odpowiedniego instrumentu na rzecz ogólnej koordynacji wysiłków z zakresu badań i rozwoju oraz demonstracji, jak również na rzecz maksymalizacji synergii zarówno na poziomie unijnym, jak i krajowym;

15. wzywa jednakże Komisję, aby udostępniła wyniki projektów demonstracyjnych w dziedzinie wychwytywania i magazynowania CO2 do swobodnej konsultacji przez państwa przechodzące transformację, takie jak Chiny i Indie, gdzie stosowanie takich technologii przyczyniłoby się do znacznego zmniejszenia emisji CO2 w skali światowej;

16. uznaje międzynarodowy wymiar wychwytywania i magazynowania CO2 oraz ich kluczową rolę w walce ze zmianą klimatu w innych gospodarkach stosujących węgiel (np. USA, Japonia, Indie i Chiny);

17. podkreśla wagę bliższej współpracy między Komisją a sektorem prywatnym na rzecz ułatwienia stosowania technologii „czystego węgla”;

18. wzywa Komisję do zaproponowania, w trakcie przyjmowania wniosków legislacyjnych w sprawie wychwytywania i magazynowania CO2, nałożenia prawnych zobowiązań do wdrożenia technologii wychwytywania i magazynowania CO2 we wszystkich nowych elektrowniach węglowych i lignitowych;

19. wzywa Komisję do przeprowadzenia oceny potencjalnego ryzyka płynącego z wychwytywania i magazynowania CO2 i określenia wymagań dotyczących udzielania pozwoleń na działalność związaną z wychwytywaniem i magazynowaniem CO2 oraz do odpowiedniego zarządzania stwierdzonym ryzykiem i skutkami;

20. wzywa Komisję i państwa członkowskie do utworzenia wyraźnego mechanizmu zabezpieczającego lub mechanizmu odpowiedzialności przed opracowaniem jakichkolwiek projektów w zakresie składowania dwutlenku węgla; podkreśla, że dzięki takiemu mechanizmowi zapewnione zostałyby wysokie normy w zakresie ochrony środowiska oraz prawnie wiążący system odpowiedzialności za wycieki CO2;

21. wzywa Komisję do intensywnego badania potencjalnych środków na rzecz upowszechnienia zrównoważonych paliw kopalnych, a zwłaszcza technologii spalania węgla z niską emisją dwutlenku węgla.

PROCEDURA

Tytuł

Źródła energii konwencjonalnej i technologia energetyczna

Numer procedury

2007/2091(INI)

Komisja przedmiotowo właściwa

ITRE

Opinia wydana przez
  Data ogłoszenia na posiedzeniu

ENVI
26.4.2007

Ściślejsza współpraca – data ogłoszenia na posiedzeniu

 

Sprawozdawca komisji opiniodawczej
  Data powołania

Bogusław Sonik
18.4.2007

Poprzedni sprawozdawca komisji opiniodawczej

 

Rozpatrzenie w komisji

26.6.2007

 

 

 

 

Data przyjęcia

11.9.2007

Wynik głosowania końcowego

+: 42

–: 0

0: 3

 

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Adamos Adamou, Georgs Andrejevs, Liam Aylward, John Bowis, Frieda Brepoels, Hiltrud Breyer, Dorette Corbey, Chris Davies, Avril Doyle, Mojca Drčar Murko, Edite Estrela, Matthias Groote, Satu Hassi, Jens Holm, Caroline Jackson, Dan Jørgensen, Christa Klaß, Eija-Riitta Korhola, Holger Krahmer, Urszula Krupa, Aldis Kušķis, Linda McAvan, Marios Matsakis, Alexandru-Ioan Morţun, Roberto Musacchio, Péter Olajos, Miroslav Ouzký, Vladko Todorov Panayotov, Vittorio Prodi, Frédérique Ries, Guido Sacconi, Daciana Octavia Sârbu, Horst Schnellhardt, Richard Seeber, Kathy Sinnott, Bogusław Sonik, María Sornosa Martínez, Antonios Trakatellis, Thomas Ulmer, Marcello Vernola, Anders Wijkman, Glenis Willmott

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Kathalijne Maria Buitenweg, Jutta Haug, Andres Tarand

Zastępca(y) (art. 178 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego

 

Uwagi (dane dostępne tylko w jednym języku)

...

OPINIA Komisji Rozwoju Regionalnego (25.7.2007)

dla Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii

w sprawie konwencjonalnych źródeł energii i technologii energetycznej
(2007/2091(INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Francisca Pleguezuelos Aguilar

WSKAZÓWKI

Komisja Rozwoju Regionalnego zwraca się do Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.  podkreśla znaczenie, jakie dla produkcji energii oraz dla rozwoju regionalnego w Europie mają w perspektywie długoterminowej tradycyjne źródła pozyskiwania energii;

2.  podkreśla znaczenie tradycyjnych źródeł pozyskiwania energii dla zatrudnienia i dochodów w okręgach górniczych (około 300 tys. miejsc pracy w samym tylko górnictwie węgla kamiennego) oraz w regionach, w których znajdują się elektrownie;

3.  podkreśla szczególne, ze strategicznego punktu widzenia, znaczenie energii z węgla oraz energii jądrowej (których udział w wytwarzaniu elektryczności w UE to odpowiednio 29% i 31%) w obecnej i przyszłej kombinacji źródeł energii; zwraca uwagę na niezwykle dużą zależność od importu energii z obszarów cechujących się niepewną sytuacją w zakresie bezpieczeństwa znajdujących się poza Wspólnotą;

4.  wzywa do osiągnięcia większej wydajności energetycznej w technologiach stosowanych w elektrowniach wykorzystujących paliwa kopalne, do dalszej poprawy standardów bezpieczeństwa w elektrowniach jądrowych, do szybkiego rozwoju technologii fuzji jądrowej oraz do odpowiedniego zwiększenia nakładów na badania naukowe;

5.  zwraca się do państw członkowskich oraz do władz regionalnych i lokalnych o decentralizację produkcji energii i o zróżnicowanie jej źródeł przez wykorzystanie najbardziej odpowiednich zasobów w różnych regionach UE oraz uwzględnienie regionalnej specyfiki;

6.  z zadowoleniem przyjmuje wyniki badań zawarte w czwartym sprawozdaniu Komisji w sprawie spójności gospodarczej i społecznej (COM(2007)0273), według których obszary o najwyższym PKB w przeliczeniu na jednego mieszkańca charakteryzują się z reguły najniższym poziomem konsumpcji energii na jednostkę produkcyjną; podkreśla jednakże możliwość pobudzenia wzrostu gospodarczego przez innowacje oraz zrównoważoną i konkurencyjną politykę energetyczną, na których skorzystać mogą wszystkie regiony UE dzięki inwestycjom w wytwarzanie zrównoważonej energii z paliw kopalnych; w związku z tym zwraca się do Komisji Europejskiej oraz do państw członkowskich o rozważenie, które z elementów sprzyjają takim inwestycjom oraz o ułatwienie wymiany dobrych praktyk w celu ich wspierania;

7.  wzywa Komisję, władze regionalne i lokalne do uaktywnienia działań stymulujących racjonalne zużycie energii - tak elektrycznej, jak i cieplnej, w szczególności poprzez szerokie propagowanie „energointeligentnego” budownictwa, racjonalne systemy oświetlenia dróg, zapewnienie właściwych izolacji systemów przesyłowych energii cieplnej (szczególnie w dużych aglomeracjach miejskich), zastąpienie przestarzałych urządzeń energetycznych urządzeniami energooszczędnymi, itp.;

8.  z zadowoleniem przyjmuje konkluzje Rady Europejskiej z dnia 9 marca 2007 r., a zwłaszcza decyzję o wytyczeniu celu polegającego na zmniejszeniu o 20% w porównaniu z poziomem z 1990 r. emisji gazów cieplarnianych do roku 2020 lub o 30%, jeżeli zostanie tak uzgodnione z innymi państwami uprzemysłowionymi w umowach międzynarodowych; równocześnie przypomina, że w rezolucji z dnia 14 grudnia 2006 r. dotyczącej europejskiej strategii na rzecz zrównoważonej, konkurencyjnej i bezpiecznej energii ­– Zielona księga[1], za cel wyznaczono osiągnięcie do roku 2020 25-procentowego udziału energii pochodzącej ze źródeł odnawialnych i zwraca się do państw członkowskich o ścisłą współpracę z władzami lokalnymi i regionalnymi nad opracowaniem i realizacją krajowych planów działania w celu osiągnięcia tego ambitnego celu;

9.  przypomina o znacznym potencjale regionów peryferyjnych i najbardziej oddalonych w zakresie odnawialnych źródeł energii, związanym z ich charakterystyką geograficzną i klimatyczną; nalega, by jak najlepiej wykorzystać tę oferującą wyjątkowy potencjał sytuację;

10.  zauważa znaczny potencjał tkwiący w produkcji energii z biomasy jako element polityki zróżnicowania źródeł energii w UE, mogący dodatkowo przyczynić się do stworzenia licznych miejsc pracy na obszarach wiejskich; przypomina Komisji i państwom członkowskim, że wytwarzanie energii z biomasy, tak jak i z paliw kopalnych, powoduje uwalnianie znacznych ilości CO2 oraz że państwa członkowskie powinny korzystać z technologii wychwytywania dwutlenku węgla wszędzie, gdzie jest to możliwe; zwraca uwagę na fakt, że intensywną produkcję biomasy należy prowadzić w sposób zrównoważony i bez szkody dla środowiska naturalnego zarówno na terenie UE, jak i państw trzecich;

11.  uważa, że UE jest światowym liderem w zakresie pewnej grupy czystych technologii energetycznych, wydajnych i o niskiej emisji tlenków węgla, co może stać się jednym z kluczowych elementów rozwoju regionalnego, jak również wzywa państwa członkowskie oraz władze regionalne i lokalne, by sprzyjały inwestycjom w tego rodzaju technologie;

12.  wzywa Komisję, państwa członkowskie, regiony oraz pozostałe zaangażowane podmioty do efektywnego wykorzystywania możliwości, jakie daje im polityka spójności, oraz do inwestowania w nowe technologie energetyczne, zarówno w odnawialne źródła energii, jak i w zrównoważone technologie oparte na paliwach kopalnych („elektrownie z niską emisją”);

13.  wzywa państwa członkowskie oraz władze regionalne do podjęcia działań wzmacniających bezpieczeństwo energetyczne poprzez lepszą, bezpośrednią współpracę w zakresie energetyki, zwłaszcza w regionach przygranicznych;

14.  uważa, że inwestycje w zrównoważone technologie energetyczne mają, obok innych działań, kluczowe znaczenie dla osiągnięcia celów strategii lizbońskiej i popiera w związku z tym finansowanie tego typu projektów między innymi ze środków funduszy strukturalnych;

15.  ubolewa nad faktem, że nie istnieją na szczeblu regionalnym obszerniejsze i dokładniejsze dane dotyczące zużycia, cen i produkcji energii, oraz zwraca się do Komisji i do państw członkowskich o współpracę zmierzającą do opracowania studium na skalę europejską, które dostarczy wyżej wymienionych danych;

16.  wzywa Komisję do przeprowadzenia oceny wpływu terytorialnego swoich propozycji w zakresie polityki energetycznej oraz do udostępnienia jej wyników państwom członkowskim;

17.  przypomina, że węgiel pochodzi z zasobów znajdujących się w różnych częściach świata oraz że UE również je posiada, co zapewnia bezpieczeństwo dostaw; przyjmuje zatem z zadowoleniem propozycję Komisji dotyczącą inwestycji w projekty demonstracyjne, oferujące zintegrowane rozwiązania w zakresie czystych technologii węglowych, polegających na wychwytywaniu i składowaniu CO2, w celu osiągnięcia opłacalności tych technologii, które posłużą do zrównoważonego wytwarzania energii elektrycznej z paliwa węglowego;

18.  popiera wykorzystanie basenów sedymentacyjnych do składowania dwutlenku węgla, lecz zwraca uwagę na fakt, że według Międzyrządowego zespołu ONZ ds. zmian klimatu w Europie istnieje niewiele „basenów sedymentacyjnych odpowiednich w dłuższej perspektywie”, które można by wykorzystać do składowania CO2,, a z których większość znajduje się w basenach Morza Północnego, Morza Śródziemnomorskiego i Morza Czarnego; podkreśla, że przewóz wychwyconego CO2 z miejsca wytworzenia na tereny nadające się do jego składowania wymaga zastosowania rurociągów lub transportu drogą morską, co należy wliczyć w koszty projektów związanych z CO2;

19.  stwierdza, że jedna trzecia elektrowni węglowych w UE osiągnie koniec okresu eksploatacji, zanim tzw. zrównoważone technologie paliw węglowych staną się ekonomicznie opłacalne, oraz wzywa do zastosowania rozwiązań przejściowych, takich jak prawodawstwo w dziedzinie ochrony środowiska i instrumenty finansowe, które opowiadałyby wymogom ekonomicznym i wymogom związanym z ochroną środowiska;

20.  podkreśla, że według Międzyrządowego zespołu ONZ ds. zmian klimatycznych istnieją dowody na to, że wysokie stężenia dwutlenku węgla podwyższają kwasowość wody; stąd wyraża przekonanie, że ważne jest, żeby składowanie dwutlenku węgla pod wodą nie wpłynęło w sposób negatywny na środowisko wodne lub na przebieg łańcucha pokarmowego i powinno być zakazane na obszarach, w których ekosystem wodny jest wyjątkowo wrażliwy;

21.  nalega, by państwa członkowskie wzięły na siebie podobne zobowiązanie finansowe w stosunku do badań naukowych, rozwoju i innowacji oraz do projektów demonstracyjnych na rzecz rozwoju czystych technologii węglowych;

22.  podkreśla znaczenie informowania mieszkańców obszarów, na których znajdują się elektrownie węglowe, o związanych z tym zagrożeniach oraz podawanie do wiadomości publicznej planów modernizacji istniejących elektrowni oraz zmniejszenia ich negatywnego oddziaływania na środowisko;

23.  wzywa do przeznaczenia większych środków na dokumentowanie oddziaływania na środowisko elektrowni węglowych oraz na działania mające na celu poprawę środowiska naturalnego.

PROCEDURA

Tytuł

W sprawie konwencjonalnych źródeł energii i technologii energetycznej

Numer procedury

2007/2091(INI)

Komisja przedmiotowo właściwa

ITRE

Komisja wyznaczona do wydania opinii
  Data ogłoszenia na posiedzeniu

REGI
26.4.2007

Ściślejsza współpraca

 

Sprawozdawca komisji opiniodawczej
  Data powołania

Francisca Pleguezuelos Aguilar
7.6.2007

Poprzedni sprawozdawca

 

Rozpatrzenie w komisji

7.6.2007

 

 

 

 

Data zatwierdzenia wskazówek

17.7.2007

Wynik głosowania końcowego

+: 39

–: 0

0: 4

 

 

 

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Alfonso Andria, Stavros Arnaoutakis, Elspeth Attwooll, Tiberiu Bărbuleţiu, Jean Marie Beaupuy, Rolf Berend, Wolfgang Bulfon, Bairbre de Brún, Vasile Dîncu, Gerardo Galeote, Iratxe García Pérez, Pedro Guerreiro, Zita Gurmai, Marian Harkin, Jim Higgins, Filiz Husmenova, Mieczysław Edmund Janowski, Rumiana Jeleva, Tunne Kelam, Evgeni Kirilov, Constanze Angela Krehl, Mario Mantovani, Sérgio Marques, James Nicholson, Lambert van Nistelrooij, Jan Olbrycht, Maria Petre, Markus Pieper, Pierre Pribetich, Wojciech Roszkowski, Elisabeth Schroedter, Grażyna Staniszewska, Kyriacos Triantaphyllides, Oldřich Vlasák

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Jan Březina, Den Dover, Jill Evans, Emanuel Jardim Fernandes, Lidia Joanna Geringer de Oedenberg, Samuli Pohjamo, Christa Prets, Károly Ferenc Szabó

Zastępcy (art. 178 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego

Thomas Ulmer
  • [1]               Teksty przyjęte, P6(2006)0603.

PROCEDURA

Tytuł

Konwencjonalne źródła energii i technologie wytwarzania energii

Numer procedury

2007/2091(INI)

Komisja przedmiotowo właściwa
  Data ogłoszenia na posiedzeniu

ITRE
26.4.2007

Komisj(e) wyznaczona(e) do wydania opinii
  Data ogłoszenia na posiedzeniu

REGI

26.4.2007

DEVE

26.4.2007

INTA

26.4.2007

ENVI

26.4.2007

 

Opinia niewydana
  Data wydania decyzji

TRAN

28.2.2007

IMCO

7.5.2007

ECON

13.3.2007

AFET

8.5.2007

 

Sciślejsza współpraca

        Data ogłoszenia na posiedzeniu

 

 

 

 

 

Sprawozdawca(y)
  Data powołania

Herbert Reul
27.2.2007

 

Poprzedni sprawozdawca(y)

 

 

Rozpatrzenie w Komisji

3.5.2007

7.6.2007

12.9.2007

 

 

Data zatwierdzenia

13.9.2007

Wynik głosowania końcowego

+

-

0

37

7

3

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Šarūnas Birutis, Jan Březina, Philippe Busquin , Jorgo Chatzimarkakis, Giles Chichester, Den Dover, Nicole Fontaine, Adam Gierek, Norbert Glante, András Gyürk, Rebecca Harms, Erna Hennicot-Schoepges, Ján Hudacký, Romana Jordan Cizelj, Romano Maria La Russa, Patrick Louis, Eluned Morgan, Angelika Niebler, Reino Paasilinna, Atanas Paparizov, Francisca Pleguezuelos Aguilar, Miloslav Ransdorf, Herbert Reul, Mechtild Rothe, Paul Rübig, Lydia Schenardi, Andres Tarand, Britta Thomsen, Radu Ţîrle, Alejo Vidal-Quadras, Dominique Vlasto.

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Alexander Alvaro, Jean-Pierre Audy, Ivo Belet, Danutė Budreikaitė, Joan Calabuig Rull, Manuel António dos Santos, Neena Gill, Françoise Grossetête, Satu Hassi, Edit Herczog, Vittorio Prodi, Bernhard Rapkay, Esko Seppänen, Peter Skinner, Dirk Sterckx, Silvia-Adriana Ţicău, Vladimir Urutchev.

Zastępcy (art. 178 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego

 

Data złożenia

26.9.2007

Uwagi (dane dostępne tylko w jednym języku)

 
Informacja prawna - Polityka ochrony prywatności