SPRAWOZDANIE w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie zawarcia umowy o ułatwieniach w wydawaniu wiz krótkoterminowych między Wspólnotą Europejską a Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii

12.10.2007 - (COM(2007)0421 – C6‑0294/2007 – 2007/0159(CNS)) - *

Komisja Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych
Sprawozdawczyni: Adina-Ioana Vălean

Procedura : 2007/0159(CNS)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
A6-0383/2007
Teksty złożone :
A6-0383/2007
Debaty :
Teksty przyjęte :

PROJEKT REZOLUCJI LEGISLACYJNEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie zawarcia umowy o ułatwieniach w wydawaniu wiz krótkoterminowych między Wspólnotą Europejską a Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii

(COM(2007)0421 – C6‑0294/2007 – 2007/0159(CNS))

(Procedura konsultacji)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek dotyczący decyzji Rady (COM(2007)0421)[1],

–   uwzględniając art. 62 ust. 2 lit. b) pkt. i) i ii) oraz art. 300 ust. 2 akapit pierwszy zdanie pierwsze traktatu WE,

–   uwzględniając art. 300 ust. 3 akapit pierwszy traktatu WE, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6‑0294/2007),

–   uwzględniając art. 51 oraz art. 83 ust. 7 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych oraz opinię Komisji Spraw Zagranicznych (A6‑0383/2007),

1.  zatwierdza zawarcie umowy;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz rządowi i parlamentowi Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii.

  • [1]  Dotychczas nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym.

UZASADNIENIE

Parlament Europejski wydaje opinię w sprawie zatwierdzenia zawarcia dwóch wzajemnie warunkujących się i równoległych umów z państwami Bałkanów Zachodnich: umowy o readmisji z Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii i Czarnogórą oraz umowy o ułatwieniach w wydawaniu wiz krótkoterminowych z Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii, Czarnogórą i Albanią (Albania podpisała umowę o readmisji w 2005 r.).

Podczas szczytu UE-Bałkany Zachodnie, który odbył się w Salonikach w dniu 21 czerwca 2003 r., ponownie podkreślono znaczenie zawarcia umów o ułatwieniach wizowych i readmisji z krajami Bałkanów Zachodnich w kontekście zwalczania problemów związanych z nielegalną migracją.

Sprawozdawczyni z zadowoleniem przyjmuje zawarcie tych umów i podkreśla ich znaczenie dla Bałkanów Zachodnich. Umowy należy traktować jako pakiet, przynoszący korzyści obu stronom: UE oraz regionowi o strategicznym znaczeniu dla UE, obejmującemu państwa, które mają perspektywę członkowstwa w UE (Chorwacji i Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii przyznano status krajów kandydujących).

Podpisanie umów o ułatwieniach wizowych należy postrzegać jako ważny krok, zachęcający państwa Bałkanów Zachodnich do przeprowadzenia koniecznych reform i nasilenia współpracy między tymi krajami na szczeblu regionalnym, a także współpracy z UE w następujących obszarach: wzmocnienie praworządności, zwalczanie przestępczości zorganizowanej i korupcji oraz zwiększenie potencjału administracyjnego w zakresie kontroli granicznych i bezpieczeństwa dokumentów poprzez wprowadzenie identyfikatorów biometrycznych.

Sprawnie działający system imigracyjny wymaga zawarcia skutecznych umów o readmisji; nie powinno się zawierać umów o ułatwieniach wizowych, jeżeli nie obowiązują umowy o readmisji. UE powinna jednak także rozważyć wykorzystanie innych instrumentów umożliwiających podpisanie i wdrożenie umowy o readmisji, dotyczących np. polityki, gospodarki, handlu lub polityki rozwoju.

Sprawozdawczyni przyjmuje z zadowoleniem fakt, iż podejmując decyzję o otwarciu negocjacji w sprawie ułatwień wizowych z krajami trzecimi, WE uwzględnia aspekty dotyczące WSiSW, takie jak zarządzanie granicami, bezpieczeństwo dokumentów, migracja i azyl, zwalczanie terroryzmu, przestępczości zorganizowanej i korupcji. Albania, Czarnogóra, Była Jugosłowiańska Republika Macedonii, Serbia, Bośnia i Hercegowina – każde z tych państw stoi przed specyficznymi wyzwaniami we wspomnianych dziedzinach, które wymagają zróżnicowanego podejścia.

Sprawozdawczyni pozostaje jednak bardzo krytyczna w stosunku do niezwykle ograniczonej roli Parlamentu Europejskiego podczas zawierania tego typu umów – ten godny ubolewania fakt pogłębia deficyt demokracji między instytucjami UE a jej obywatelami. Kwestie te mają bezpośredni wpływ na życie obywateli UE, niestety jednak PE nie jest informowany na żadnym etapie negocjacji – ani podczas ich otwierania, ani w ich trakcie – o skutkach i konsekwencjach umów o readmisji i umów o ułatwieniach wizowych w odniesieniu do praw człowieka i prawa azylowego.

Cele i formalne ramy zawieranych przez Wspólnotę umów o readmisji uzasadniają konieczność informowania PE o skutkach ich wdrożenia w państwach członkowskich. Informacje na temat liczby odesłanych migrantów, ich narodowości, statusu, średniego okresu oczekiwania, jaki upływa między zatrzymaniem, wnioskiem o readmisję a przekazaniem, itd. są potrzebne do sporządzenia rocznego sprawozdania, które powinno zostać przedłożone PE z uwagi na debatę.

Umowy o ułatwieniach wizowych powinny zawierać mechanizm kontroli i klauzulę zawieszającą, tak aby UE mogła w dowolnym momencie zawiesić stosowanie umowy w razie wystąpienia trudności w jej wdrażaniu lub nieoczekiwanego rozwoju wydarzeń politycznych.

OPINIA KOMISJI SPRAW ZAGRANICZNYCH (4.10.2007)

dla Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych

w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie podpisania umowy o ułatwieniach w wydawaniu wiz krótkoterminowych między Wspólnotą Europejską a Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii
(COM(2007)0421 – C6‑0294/2007 – 2007/0159(CNS))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Erik Meijer

ZWIĘZŁE UZASADNIENIE

Parlament Europejski regularnie wzywa do złagodzenia drakońskiego systemu wizowego nałożonego na kraje byłej Jugosławii. System ten, ostro kontrastujący z zasadami, jakie obowiązywały obywateli jugosłowiańskich przed wojną, ma szczególnie szkodliwy wpływ na rozwój społeczny i gospodarczy krajów Europy Południowo-Wschodniej.

Zamiast służyć swemu pierwotnemu celowi, zwłaszcza zapobiegać wypływowi lokalnych siatek przestępczych poza region, system uniemożliwia uczciwym studentom, wykładowcom, badaczom i przedsiębiorcom zacieśnianie kontaktów z partnerami w krajach UE. Szczególnie wśród osób najmłodszych dominuje poczucie izolacji, niezasłużonej dyskryminacji, gettoizacji, które prowadzi do osłabienia ich europejskiej tożsamości. Europa jest dobrze prosperującym społeczeństwem, do którego osoby te chciałyby przynależeć, jednak czują się z niego wykluczane.

Tymczasem siatki przestępcze rozrastają się, łączą się z podobnymi organizacjami w państwach członkowskich UE i przenikają na nasze terytoria – wszystko to pomimo obowiązujących obecnie ograniczeń wizowych.

Wypada zatem zakwestionować same podstawy polityki wizowej, którą Unia dotychczas prowadziła wobec krajów Europy Południowo-Wschodniej. O wiele większy nacisk należałoby położyć na współpracę regionalną w dziedzinie walki z przestępczością zorganizowaną i przemytem, zwiększając środki finansowe i uruchamiając większą liczbę programów ukierunkowanych na modernizację infrastruktury, szkolenie i lepsze wynagradzanie personelu, promowanie bardziej zaawansowanych technologii. Wszystko to wymaga nakładów finansowych i właśnie w tej sprawie Unia powinna okazać solidarność. Rozwój skutecznych, rzetelnych i wolnych od korupcji służb kontroli granicznej, policji i administracji publicznej leży nie tylko w interesie tych krajów, lecz także w interesie Unii. Należy zatem wzmocnić pomoc w ramach instrumentu przedakcesyjnego, zapewniając dodatkowe środki finansowe na ten cel.

Udzielając takiej pomocy (finansowej i technicznej), Unia umożliwiłaby krajom Europy Południowo-Wschodniej spełnienie wymagań niezbędnych do poczynienia kolejnego kroku – liberalizacji systemu wizowego. Parlament Europejski, a w szczególności Komisja Spraw Zagranicznych, stanowczo opowiada się za zniesieniem wymogów wizowych wobec obywateli tego regionu tak szybko, jak będzie to technicznie możliwe. Naszym zdaniem stanowiłoby to wyraźny sygnał potwierdzający, że kraje te należą do Europy. Zachęciłoby to kraje Europy Południowo-Wschodniej do podjęcia zdecydowanych działań na rzecz przyjęcia reform, które ostatecznie doprowadziłyby je do pełnego członkostwa w Unii Europejskiej.

******

Komisja Spraw Zagranicznych zaleca Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych, jako komisji przedmiotowo właściwej, zatwierdzenie wniosku Komisji.

PROCEDURA

Tytuł

Wizy krótkoterminowe między WE a Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii

Odsyłacze

COM(2007)0421 - C6-0294/2007 - 2007/0159(CNS)

Komisja przedmiotowo właściwa

LIBE

Opinia wydana przez

       Data ogłoszenia na posiedzeniu

AFET

24.9.2007

 

 

 

Sprawozdawca komisji opiniodawczej

       Data powołania

Erik Meijer

12.9.2007

 

 

Rozpatrzenie w komisji

3.10.2007

 

 

 

Data przyjęcia

3.10.2007

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

23

0

0

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Vittorio Agnoletto, Christopher Beazley, Monika Beňová, Michael Gahler, Jas Gawronski, Alfred Gomolka, Richard Howitt, Anna Ibrisagic, Vytautas Landsbergis, Willy Meyer Pleite, Samuli Pohjamo, Libor Rouček, Katrin Saks, Jacek Saryusz-Wolski, Gitte Seeberg, Ari Vatanen, Josef Zieleniec

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Árpád Duka-Zólyomi, Gisela Kallenbach, Erik Meijer, Rihards Pīks, Csaba Sándor Tabajdi, Marcello Vernola

PROCEDURA

Tytul

Wizy krótkoterminowe między WE a Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii

Odsyłacze

COM(2007)0421 - C6-0294/2007 - 2007/0159(CNS)

Data konsultacji z PE

18.9.2007

Komisja przedmiotowo właściwa

       Data ogłoszenia na posiedzeniu

LIBE

24.9.2007

Komisja(e) wyznaczona(e) do wydania opinii

       Data ogłoszenia na posiedzeniu

AFET

24.9.2007

 

 

 

Sprawozdawca(y)

       Data powołania

Adina-Ioana Vălean

10.9.2007

 

 

Rozpatrzenie w komisji

10.9.2007

2.10.2007

 

 

Data przyjęcia

9.10.2007

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

24

3

0

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Alexander Alvaro, Philip Bradbourn, Mihael Brejc, Kathalijne Maria Buitenweg, Michael Cashman, Giuseppe Castiglione, Giusto Catania, Jean-Marie Cavada, Elly de Groen-Kouwenhoven, Agustín Díaz de Mera García Consuegra, Kinga Gál, Patrick Gaubert, Roland Gewalt, Lívia Járóka, Ewa Klamt, Claude Moraes, Inger Segelström, Károly Ferenc Szabó, Adina-Ioana Vălean, Manfred Weber, Tatjana Ždanoka

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Simon Busuttil, Charlotte Cederschiöld, Evelyne Gebhardt, Ona Juknevičienė, Sylvia-Yvonne Kaufmann, Eva-Britt Svensson

Data złożenia

12.10.2007