SPRAWOZDANIE w sprawie odnowionej polityki turystycznej UE: Ku silniejszemu partnerstwu na rzecz turystyki europejskiej

17.10.2007 - (2006/2129(INI))

Komisja Transportu i Turystyki
Sprawozdawca: Paolo Costa

PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie odnowionej polityki turystycznej UE: Ku silniejszemu partnerstwu na rzecz turystyki europejskiej

(2006/2129(INI))

Parlament Europejski,

–   uwzględniając komunikat Komisji z dnia 17 marca 2006 r. zatytułowany „Odnowiona polityka turystyczna UE: Ku silniejszemu partnerstwu na rzecz turystyki europejskiej” (COM(2006)0134),

–   uwzględniając rezolucję z dnia 8 września 2005 r. w sprawie nowych perspektyw i nowych wyzwań dla zrównoważonej turystyki europejskiej[1],

–   uwzględniając art. 45 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Transportu i Turystyki oraz opinie Komisji Kultury i Edukacji i Komisji Rozwoju Regionalnego (A6‑0399/2007),

A. mając na uwadze, że w TWE turystykę wymienia się tylko raz jako dziedzinę, w odniesieniu do której można przyjmować „środki” (art. 3 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską), ale nie traktuje się jej jako obszaru polityki UE, który wchodzi w ogólny zakres uprawnień Unii;

B.  mając na uwadze, że WE jest jednak uprawniona do przyjmowania środków służących zapewnieniu skutecznego funkcjonowania rynku wewnętrznego, również w zakresie usług turystycznych (art. 95 TWE); w tym kontekście szczególne znaczenie ma kwestia ochrony konsumentów;

C. mając na uwadze, że sektor turystyczny wchodzi w zakres licznych obszarów polityki Unii Europejskiej, które mają znaczny wpływ na jej skuteczność i zdolność wspierania wzrostu, zatrudnienia oraz spójności społecznej i terytorialnej;

D. mając na uwadze, że chociaż Parlament w ww. rezolucji jasno określił wytyczne, jakim podlegać powinna europejska polityka zrównoważonej turystyki, podkreślić trzeba niektóre aspekty omawianej polityki uwzględniając jej szybsza realizację;

E.  mając na uwadze niedawne opublikowanie sprawozdania Grupy ds. Zrównoważonej Turystyki i zawarte w nim wytyczne, które posłużą za podstawę do opracowania przez Komisję Europejską przyszłej „Agendy na rzecz zrównoważonej turystyki europejskiej” (dawna Agenda 21);

F.  mając na uwadze, że nie udało się opracować spójnego podejścia do turystyki na poziomie UE, które łączyłoby różne obszary polityki, co ma negatywny wpływ na sektor i jego rozwój, a także przyczynia się do wzrostu ryzyka utraty europejskiego udziału w tym sektorze;

G. mając na uwadze, że zgodnie z zasadą zrównoważonego rozwoju należy wyraźnie podkreślić ekologiczny i społeczny wymiar turystyki,

H. mając na uwadze, pogarszającą się sytuację warunków w niektórych popularnych europejskich ośrodkach turystycznych i mające w nich miejsce niefortunne wydarzenia, które czynią je mniej atrakcyjnymi;

I.   mając na uwadze, że na posiedzeniu Rady Europejskiej w Brukseli w dniach 21 i 22 czerwca, państwa członkowskie podjęły kroki zmierzające do ujęcia zwłaszcza kwestii turystyki w kolejnym przeglądzie Traktatu WE; podkreśla znaczenie dysponowania nową podstawą prawną w prawie pierwotnym, w celu zajęcia się problemami nękającymi ten sektor w całej Europie

J.   należy podkreślić znaczenie roli, jaką może odegrać turystyka jako narzędzie sprzyjające włączeniu społecznemu i integracji społeczności znajdujących się w trudnej sytuacji;

Turystyka i polityka wizowa UE

1.  podkreśla znaczenie turystyki dla Europy, w tym również z krajów trzecich;

2.  podkreśla w szczególności potrzebę uproszczenia procedur wizowych na zasadzie wzajemności oraz obniżenia kosztów wiz turystycznych, umożliwiających wjazd do państw członkowskich UE;

3.  podkreśla, że zainteresowane państwa członkowskie mają możliwość zastosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. (WE) nr 1931/2006 w sprawie małego ruchu granicznego, na zewnętrznych granicach państw członkowskich będącego nowym narzędziem ułatwiającym turystykę z sąsiadujących z UE państw trzecich i zmieniającego postanowienia Umowy z Schengen[2]

4.  wzywa państwa członkowskie, które podpisały układ z Schengen, do stworzenia wspólnych punktów konsularnych zajmujących się przyznawaniem wiz osobom spoza UE ubiegającym się o wizę oraz do zagwarantowania, że punkty te będą pracowały na jednakowych zasadach i stosowały te same kryteria wizowe, ponadto wzywa do poprawy przyjęcia osób ubiegających się o wizę na przykład poprzez ustalanie terminów spotkań, sposobu przeprowadzania rozmów oraz limitów czasowych na opracowanie wniosków, ponieważ mogłoby to prowadzić do znaczących oszczędności po stronie państw członkowskich;

5.  podkreśla potrzebę weryfikacji we wspólnotowym kodeksie wizowym liczby i rodzaju dokumentów wymaganych od osób ubiegających się o wizę;

6.  zdecydowanie zaleca, by w polityce wizowej w całej UE stosowano podejście sprzyjające wydawaniu wiz wielokrotnego wjazdu;

7.  wskazuje, że organizatorzy wycieczek i przedsiębiorstwa transportowe potrzebują wiz długoterminowych, które są ważne przez co najmniej rok, aby móc zaangażować odpowiedni personel w celu sprostania oczekiwaniom klientów; podkreśla potrzebę zachowania i rozszerzenia praktyki wydawania wiz grupowych;

8.  wzywa państwa członkowskie należące do obszaru Schengen do uproszczenia procedur wydawania wiz Schengen dla turystów, którzy otrzymali już wizy dla krajów UE nienależących do obszaru Schengen lub właśnie wjechali do tych krajów; ponadto wzywa kraje UE nienależące do obszaru Schengen do wprowadzenia podobnych ułatwień dla posiadaczy wiz Schengen;

9.  uznaje jednak, że uproszczenie i harmonizacja procedur wnioskowania o wizy oraz ogólne ułatwienie dostępu do Europy turystom pochodzącym z krajów trzecich muszą być spójne z zasadami bezpieczeństwa obowiązującymi w walce z nielegalną imigracją, terroryzmem i przestępczością zorganizowaną, a w szczególności z przestępczością transgraniczną;

Statystyki

10. przypomina o absolutnej konieczności rejestracji odpowiednich, wiarygodnych, jednolitych i zaktualizowanych danych dotyczących turystyki, aby umożliwić podejmowanie zasadniczych, strategicznych decyzji w zakresie zarządzania w sektorze prywatnym, a także o potrzebie tworzenia właściwych środków towarzyszących i podejść na poziomie UE w celu zagwarantowania, że Europa pozostanie wiodącym celem turystycznym;

11. wzywa do przeglądu dyrektywy Rady 95/57/WE z dnia 23 listopada 1995 r. w sprawie zbierania informacji statystycznych w dziedzinie turystyki, aby zagwarantować większą harmonizację gromadzenia danych przez państwa członkowskie w odniesieniu zarówno do ilościowych, jak i jakościowych aspektów dostarczania danych.

12. z zadowoleniem przyjmuje zamiar aktualizacji ram prawnych za pośrednictwem nowego rozporządzenia, wdrożonego jednolicie w całej UE, i podkreśla potrzebę szybkiego przeprowadzenia tej reformy;

13. wzywa Komisję do poszukiwania możliwości, dzięki którym państwa członkowskie wdrożą rachunki satelitarne dla turystyki (TSA), ponieważ tego typu pomiary pozwalają precyzyjnie porównać turystykę z innymi sektorami gospodarki oraz mogą przyczynić się do lepszego poznania prawdziwych rozmiarów i wartości przemysłu turystycznego;

14. podkreśla potrzebę zwiększenia wiedzy o znaczeniu turystyki dla gospodarki i rozwoju regionalnego; wzywa państwa członkowskie do pełnego przyjęcia (TSA) i do corocznego aktualizowania danych statystycznych, tak aby na czas zapewnić dostępność odpowiednich danych w celu wsparcia całkowitej i solidnej integracji turystyki z polityką w dziedzinie gospodarki i zatrudnienia;

15. wzywa Komisję do oceny potrzeby gromadzenia informacji statystycznych i danych dotyczących jakości w celu umożliwienia analizy wpływu turystyki na gospodarkę, środowisko i jakość życia mieszkańców popularnych ośrodków turystycznych;

16. zwraca się do Komisji o przedstawienie sprawozdania dotyczącego różnych uregulowań krajowych mających na celu ochronę wyróżniających się obszarów naturalnych i historycznych za pomocą szczególnych zasad urbanistyki i planowania przestrzennego oraz, jeżeli to konieczne, zwraca się o dążenie do lepszych praktyk poprzez opublikowanie wytycznych;

17. zwraca się do Komisji o opracowanie zharmonizowanego zestawienia dotyczącego obszarów naturalnych i historycznych, a w szczególności konsekwencji obciążenia tych obiektów wywoływanego przez turystykę, aby móc regulować odwiedzanie takich miejsc i zapewnić ich dobre utrzymanie oraz zachowanie dla przyszłych pokoleń;

Harmonizacja norm jakości turystycznych baz noclegowych w Europie

18. odnotowuje mnogość schematów klasyfikacyjnych w państwach członkowskich i stwierdza, że taka sytuacja z punktu widzenia konsumentów wpływa negatywnie na wiarygodność sektora i przejrzystość;

19. zauważa, że konsumenci traktują system klasyfikacji jako ważne narzędzie w wyborze hotelu lub innego rodzaju zakwaterowania: dlatego też dla konsumentów ważna jest dostępność dokładnej informacji na temat znaczenia klasyfikacji w różnych krajach oraz szczegółowe uwzględnianie w niej ich potrzeb;

20. uważa za wskazane i możliwe stworzenie wspólnej podstawy i wspólnych kryteriów dla konsumentów, aby umożliwić im dokonanie wyboru w momencie podjęcia decyzji o podróży za granicę, na podstawie jasnych i możliwych do zweryfikowania kryteriów klasyfikacji;

21. zauważa w tym kontekście, że biorąc pod uwagę dużą liczbę kryteriów w niektórych systemach krajowych i regionalnych, uproszczenie obecnych norm umożliwiłoby osiągnięcie jasności i dostępności informacji skierowanych do konsumentów, a ponadto zapewniło większą przejrzystość w odniesieniu do turystycznej bazy noclegowej;

22. wzywa europejski przemysł noclegowy do:

-    kontynuowania porównań kluczowych aspektów różnych systemów klasyfikacji oraz starań zmierzających do ujednolicenia tych systemów, bez przerywania ciągłości istniejących systemów, co byłoby ze szkodą dla konsumentów i przemysłu;

-    kontynuowania starań ułatwiających zrozumienie znaczenia „gwiazdek” w różnych państwach członkowskich UE;

-    regularnego informowania instytucji o poczynionych postępach;

23. wzywa lokalne, regionalne i krajowe władze – mające wkład w systemy klasyfikacji – do wspierania, w ramach właściwego publicznego lub prywatnego partnerstwa, obecnych działań europejskiego przemysłu noclegowego związanych zarówno z przejrzystością, jak i harmonizacją (poprzez porównywanie) istniejących systemów klasyfikacji;

24. zdaje sobie sprawę, że stworzenie systemu wspólnej klasyfikacji na poziomie europejskim byłoby niezwykle trudne, biorąc pod uwagę różnorodność typów hoteli i turystycznej bazy noclegowej, wynikającą z lokalnej specyfiki, kultury i uwarunkowań oraz w świetle dalece różniących się aktualnych systemów klasyfikacji;

25. uważa jednak, że wytyczne dla całej Unii Europejskiej, oparte na wspólnych i jednolitych kryteriach, mogłyby uwzględniać interesy konsumentów, przy jednoczesnym poszanowaniu specyfiki środowiskowej i lokalnej;

26. wzywa Komisję do opracowania we współpracy z europejskimi organizacjami sektora restauracyjno- hotelarskiego, takimi jak HOTREC (hotele, restauracje i kawiarnie w Europie) oraz z europejskimi organizacjami ochrony konsumentów metodologii tworzenia takich norm minimalnych w zakresie bezpieczeństwa i jakości usług noclegowych; podkreśla, że taka metodologia mogłaby uwzględniać wprowadzenie znaku WE dla hoteli spełniających ogólnoeuropejskie wspólne kryteria i zapewniających konsumentom minimalny spodziewany poziom jakości niezależnie od odwiedzanego kraju;

Systemy zarządzania jakością

27. wzywa europejski przemysł noclegowy do kontynuowania działań związanych z ustanowieniem europejskiego „parasola ochronnego” w zakresie systemów zarządzania jakością oraz do regularnego informowania instytucji wspólnotowych o poczynionych postępach;

28. zachęca podmioty europejskiego przemysłu noclegowego do dalszego rozwijania europejskich standardów, między innymi w celu usprawnienia przekazywania informacji odbiorcom oraz poprawy jakości świadczenia usług; wzywa też Komisję i państwa członkowskie do wsparcia tych starań, jeżeli okaże się to konieczne;

29. wzywa lokalne, regionalne i krajowe władze – zaangażowane w systemy jakości – do wspierania, w ramach właściwego publicznego lub prywatnego partnerstwa, obecnych działań europejskiego przemysłu noclegowego związanych z europejskim „parasolem ochronnym” w zakresie systemów zarządzania jakością;

30. z zadowoleniem przyjmuje rozwój oznakowań dotyczących ochrony środowiska, ale uważa, że duża liczba znaków jakości na szczeblu lokalnym może prowadzić do dezorientacji turystów i wpływać na przejrzystość, co uwydatnia potrzebę lepszego informowania turystów oraz ujednolicenia istniejących znaków, aby były lepiej rozpoznawalne na świecie;

31. z zadowoleniem odnotowuje, że zwiększa się liczba oznakowań odnoszących się do ochrony środowiska;

32. wzywa Komisję, we współpracy z HOTREC jako europejskim stowarzyszeniem hotelarzy i restauratorów, do wspierania procesów przyznawania znaków jakości turystycznej bazy noclegowej podejmowanych w różnych państwach członkowskich oraz do promowania modeli jakości, które okazały się efektywne w innych regionach (na przykład Qualmark w Nowej Zelandii), w celu poprawienia ich rozpoznawalności;

33. wzywa Komisję, państwa członkowskie i zainteresowane strony do działań na rzecz wzmocnienia zrównoważonego procesu przyznawania znaków jakości, opartego na kryteriach ekologicznych i społecznych, poprzez propagowanie i przekazywanie najlepszych praktyk oraz zachęcanie liderów przemysłowych do podejmowania inicjatyw w tym zakresie;

34. domaga się od Komisji i państw członkowskich, aby promowały wykorzystanie oznakowań ekologicznych w odniesieniu do infrastruktury turystycznej, terenów i usług turystycznych;

Ochrona konsumentów

35. zdaje sobie sprawę z faktu, że coraz więcej turystów rezerwuje podróże (transport, zakwaterowanie itd.) bezpośrednio za pomocą mediów elektronicznych, unikając pośrednictwa organizatorów wycieczek i biur podróży, których udział w rynku zmniejsza się (z 98% w 1997 r. do 60% w 2007 r.) i które wciąż podlegają regulacjom prawnym, takim jak dyrektywa Rady 90/314/EWG z dnia 13 czerwca 19990 r. w sprawie zorganizowanych podróży[3]; podkreśla, że ta anomalia musi zostać poddana korekcie poprzez objęcie dyrektywą 90/314/EWG wszystkich stron internetowych oferujących co najmniej jedną usługę na sprzedaż, takie jak usługi oferowane przez tanie linie lotnicze lub inne podmioty na tym rynku;

36. w tym celu Parlament z zadowoleniem przyjmuje ostatni dokument konsultacyjny Komisji z dnia 26 lipca 2007 r. w sprawie rewizji dyrektywy 90/314/EWG odnoszącej się do różnych systemów prawnych stosowanych w odniesieniu do tradycyjnych organizatorów wyjazdów turystycznych i dostawców dynamicznych wyjazdów zorganizowanych w internecie;

37. podkreśla rosnącą rolę nowych technologii w sektorze turystycznym, szczególnie jeżeli chodzi o obrót produktami turystycznymi i podkreślanie walorów, między innymi, dóbr i wydarzeń kulturalnych;

38. uważa, że szybki postęp w wykorzystaniu technologii informatycznych w usługach turystycznych wymaga ram ochrony prawnej konsumentów w przypadku rezerwacji elektronicznych, których podstawą powinna być wcześniejsza analiza tego rynku przeprowadzona przez Komisję; wyraża przekonanie, że takie ramy powinny zapewnić ochronę praw konsumentów dokonujących transakcji online i gwarantować, że otrzymują oni prawdziwe, aktualne i jednoznaczne informacje; w związku z powyższym zaleca, w interesie ochrony konsumenta, elektroniczną certyfikację stron, które dostarczają informacje i oferują usługi turystyczne (rezerwacje i płatności);

39. podkreśla pozytywną rolę, jaką odgrywają w tej dziedzinie organizacje działające w sektorze turystyki społecznej, których działalność należy stymulować i wspierać;

40. z zadowoleniem przyjmuje projekt Komisji z dnia 7 lipca 2007 r. w sprawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczący ochrony konsumentów w związku z niektórymi aspektami użytkowania nieruchomości w oznaczonym czasie, długoterminowych produktów wakacyjnych, wymiany i odsprzedaży, (COM(2007)0303) mającej na celu rozszerzenie zakresu istniejących przepisów tak, aby uwzględnić nowe długoterminowe produkty wyjazdowe, które pojawiły się na rynku w ostatnich latach i niektóre transakcje, takie jak odsprzedaż i wymiana związane z własnością podzieloną; uważa, że projekt wzmocni ochronę konsumentów w sektorze turystyki oraz przyniesie równe szanse chroniąc uczciwy sektor własności podzielonej przed nieuczciwą konkurencją;

41. wyraża ubolewanie z powodu braku specjalnych narzędzi prawnych obejmujących bezpieczeństwo usług, które mają zasadnicze znaczenie dla sektora turystyki oraz wzywa Komisję i państwa członkowskie do zbadania możliwości rozpatrzenia tej kwestii w celu rozwiania obaw wyrażonych przez wielu posłów do Parlamentu;

42. wzywa Komisję do przeprowadzenia europejskiej kampanii promocyjnej w zakresie bezpieczeństwa na drodze, która zwróci uwagę na nowe wspólne środki kontroli i dostarczy turystom informacji na temat wielu rozporządzeń mających zastosowanie w państwach członkowskich innych niż ich kraj zamieszkania;

43. wzywa Komisję do uproszczenia procedur dotyczących systemu analizy zagrożeń i krytycznych punktów kontroli (HACCP), oraz do uwzględnienia potrzeby małych przedsiębiorstw, ze szczególnym uwzględnieniem mikroprzedsiębiorstw;

Turystyka zdrowotna

44. podkreśla znaczenie stosowania wszystkich dostępnych programów wspólnotowych, w tym drugiego wspólnotowego programu działań w dziedzinie zdrowia, w celu wspierania turystyki zdrowotnej;

45. podkreśla, że firmy sektora ubezpieczeniowego muszą być odegrać większą rolę we wspieranie turystyki zdrowotnej; podkreśla też, że należy wspomóc firmy sektora ubezpieczeniowego w odniesieniu do wypracowywania rozwiązań dla transgranicznej współpracy w zakresie finansowania turystyki zdrowotnej.

46. jest zdania, w świetle spadku zainteresowania turystyką zdrowotną, że istnieje potrzeba przyjęcia stosownej dyrektywy wspólnotowej w celu określenia zasad uznawania i wykorzystywania ośrodków wodno-termalnych, a ogólniej roli turystyki zdrowotnej i uzdrowisk termalnych w odniesieniu do obiektów turystycznych w wielu państwach członkowskich - poza aspektami zdrowia, opieki socjalnej i ubezpieczeń - również poprzez przeznaczenie odpowiednich środków finansowych, aby ten strategicznie ważny sektor w gospodarkach państw członkowskich mógł rozpocząć odpowiedni proces rozwoju w celu zwiększenia liczby nowych bezpośrednich i pośrednich możliwości zatrudnienia;

Turystyka dostępna dla osób niepełnosprawnych

47. z zadowoleniem przyjmuje zamiar koordynowania informacji na temat turystyki dostępnej dla osób niepełnosprawnych na poziomie europejskim, co umożliwiłoby turystom o ograniczonej sprawności ruchowej i ich rodzinom uzyskanie informacji na temat dostępności ośrodków turystycznych; wzywa wszystkie państwa członkowskie, organizatorów turystyki oraz krajowe i lokalne organizacje turystyczne do przyłączenia się do tego typu inicjatyw lub ich wsparcia;

48. równocześnie wzywa Komisję i państwa członkowskie do rozważenia możliwości opracowania karty praw i obowiązków europejskiego turysty, w świetle zamieszek i brutalnych wydarzeń, w których uczestniczyli europejscy turyści w ośrodkach turystycznych w europejskich ośrodkach turystycznych, a także europejskiego kodeksu postępowania dla przedsiębiorstw z sektora turystyki;

49. wzywa Komisję i państwa członkowskie do zaangażowania się w stworzenie znaku WE „Dostęp dla wszystkich”, który gwarantowałby turystom o ograniczonej sprawności ruchowej dostęp do podstawowej przystosowanej infrastruktury i obejmował informacje dotyczące zakwaterowania, restauracji, parków naturalnych i rozrywki, różnego rodzaju sal, pomników, muzeów itd.;

50. nalega ponadto na potrzebę ochrony, konserwacji i renowacji europejskiego dziedzictwa kulturowego oraz wzywa do bardziej rygorystycznego zarządzania obiektami i ich zwiedzaniem, jak również zwiększenia wysiłków zmierzających do poprawy dostępu dla osób niepełnosprawnych, których udział w wyjazdach turystycznych wzrasta;

51. wzywa Komisję do opracowania komunikatu w sprawie planu działania na rzecz promocji takiego znaku w oparciu o już przeprowadzone działania, doświadczenia i najlepsze praktyki na poziomie krajowym i lokalnym, a także uwzględniając dotychczasowe osiągnięcia w dziedzinie transportu na poziomie UE;

52. zauważa, że kwestia dostępności docelowego miejsca wyjazdu turystycznego związana jest także z zapewnianymi lub dostępnymi usługami transportowymi; wzywa zatem Komisję, aby - w kontekście nowej, europejskiej polityki turystycznej i w ramach rozwijania europejskiej polityki transportowej - w odpowiedni sposób uwzględniła utrudnienia związane z dostępnością regionów o specyficznym ukształtowaniu i położeniu geograficznym, takich jak regiony najbardziej oddalone, wyspy i regiony górskie oraz leżące na dalekiej północy regiony o słabym zaludnieniu;

Turystyka zrównoważona pod względem społecznym, gospodarczym i środowiskowym

53. wskazuje na konieczność zapewnienia przez nową politykę turystyczną zrównoważonej turystyki europejskiej (z punktu widzenia gospodarczego, społecznego, terytorialnego, kulturalnego i środowiska naturalnego); w tym celu wspiera szczegółowe działania przewidziane przez Komisję na rzecz promowania zrównoważonej gospodarczo i społecznie turystyki europejskiej; z zadowoleniem przyjmuje inicjatywę Komisji dotyczącą sporządzenia Agendy 21 w dziedzinie turystyki w Europie; oczekuje na przedstawienie odpowiedniego wniosku, co powinno nastąpić w tym roku;

54. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że we wspomnianym komunikacie Komisja wyraźnie wzywa do promocji zrównoważonej turystyki oraz podkreśla, że zrównoważenie społeczne, gospodarcze i ekologiczne stanowi podstawowy warunek wstępny rozwoju i prowadzenia każdego rodzaju działalności turystycznej;

55. zwraca szczególną uwagę na konieczność wsparcia i promowania bardziej zrównoważonych i społecznie odpowiedzialnych praktyk w sektorze turystyki oraz przeprowadzenia oceny ich skuteczności w celu zapewnienia temu sektorowi większego znaczenia w nowej strategii lizbońskiej;

56. z zadowoleniem przyjmuje inicjatywę Komisji na rzecz opracowania Europejskiej Agendy 21 dla turystyki jako podstawy polityki w zakresie turystyki; wzywa Komisję do udostępnienia państwom członkowskim wytycznych umożliwiających lepszą koordynację polityki w zakresie rozwoju turystyki na szczeblu krajowym, regionalnym i lokalnym oraz poprawę zrównoważenia działalności turystycznej;

57. podkreśla, że zagrożenie dla środowiska, zwłaszcza emisje dwutlenku węgla wymagają zaangażowania sektora turystyki w edukowanie turystów w zakresie kwestii związanych z ochroną środowiska, przy opracowywaniu polityki ochrony środowiska;

58. uważa, że turystyka jest częściowo odpowiedzialna za szkody wyrządzane środowisku naturalnemu, co wynika z coraz większej liczby podróży; przedstawiciele sektora turystyki powinni zaangażować się w działania dotyczące kwestii związanych z ochroną środowiska i ich planowaniem;

Prawa pasażerów

59. uważa, że na poziomie UE istnieje szereg istotnych przepisów dotyczących praw pasażerów w transporcie lotniczym, które wspierają dostępność i gwarantują godziwą rekompensatę nie tylko w przypadku opóźnienia lub odwołania lotu, ale też w razie wypadku;

60. podkreśla, że Parlament dąży obecnie do zagwarantowania, że istotne przepisy uzupełniające zostaną opracowane w celu konsolidacji praw pasażerów korzystających z transportu kolejowego i morskiego, tak aby zagwarantować istnienie zharmonizowanego modelu na poziomie UE;

61. zwraca się do Komisji i państw członkowskich o zapewnienie właściwego dostarczania informacji pasażerom, a w szczególności właściwego wdrożenia tych praw, a zwłaszcza praw pasażerów w transporcie lotniczym oraz do zapewnienia, że łatwo dostępne mechanizmy arbitrażowe są zagwarantowane przez państwa członkowskie w sytuacjach, gdy operator nie wywiązujący się ze swoich zobowiązań nie płaci odszkodowań;

62. wzywa Komisję do zastanowienia się nad właściwym podejściem, które umożliwiłoby UE ochronę pasażerów, pozostawionych w ośrodku turystycznym przez przewoźnika czarterowego, pośrednika lub regularnych przewoźników, którzy nie wywiązali się ze swoich zobowiązań wskutek bankructwa lub zamierzonego nadużycia; proponuje stworzenie czarnej listy takich przedsiębiorstw, obejmującej całą UE na podstawie kryteriów jasno zdefiniowanych przez Komisję w wyniku konsultacji z przewoźnikami lub agencjami turystycznymi i organizacjami ochrony konsumenta;

Promocja europejskich ośrodków turystycznych

63. z zadowoleniem przyjmuje finansowane przez Komisję utworzenie portalu ośrodków turystycznych w Europie: tzw. „European Tourist Destinations Portal”; zachęca Komisję do dalszego przyczyniania się do promowania Europy jako ośrodka turystycznego lub grupy ośrodków turystycznych, szczególnie poprzez stworzenie i opublikowanie znaku „Europa” oraz opracowanie mechanizmów i struktur na rzecz zbierania informacji na temat europejskich ośrodków turystycznych, a następnie na rzecz rozpowszechniania ich wśród podmiotów sektora turystycznego poza Europą;

64. z zadowoleniem przyjmuje coroczny wybór modelowego europejskiego ośrodka turystycznego, jak zaproponowano we wspomnianej już rezolucji z dnia 8 września 2005 r.; uważa takie inicjatywy za wartościowe, ponieważ zwracają one uwagę na różnorodność i mnogość atrakcji turystycznych w Europie; podkreśla, że UE powinna w miarę możliwości promować mniej znane ośrodki, zwłaszcza w nowych państwach członkowskich;

65. zaleca, biorąc pod uwagę potrzebę ochrony jakości turystyki w popularnych europejskich ośrodkach turystycznych, aby program ten został wykorzystany do rozwoju odpowiedzialnej i zrównoważonej turystyki we wszystkich regionach turystycznych UE;

66. ponieważ infrastruktura transgraniczna ma zasadnicze znaczenie dla europejskiego sektora turystyki, wzywa Komisję i państwa członkowskie do poprawienia tej infrastruktury, w tym wewnętrznych dróg wodnych

67. wzywa Komisje do bardziej aktywnego promowania transportu w Europie i dziedzictwa przemysłowego;

68. popiera inicjatywy mające na celu podkreślenie walorów europejskiego dziedzictwa kulturowego - takie jak szlaki kulturowe Rady Europy oraz domaga się uwydatnienia ich widoczności; proponuje wsparcie w tym duchu utworzenia oznakowania dziedzictwa europejskiego, które miałoby na celu podkreślanie europejskiego wymiaru obiektów i zabytków Unii Europejskiej;

69. podkreśla pilną potrzebę zapewnienia ochrony kultury tradycyjnej, a zwłaszcza rękodzielnictwa ludowego i artystycznego, ginących zawodów i umiejętności, istotnych dla zachowania tożsamości narodowej i atrakcyjności turystycznej wsi;

70. wzywa Komisję do propagowania europejskich ośrodków turystycznych w krajach, których szczyt sezonu zbiega się z europejskim okresem poza sezonem, i do rozważenia możliwości zawarcia z tymi krajami trzecimi porozumień, na przykład w formie protokołu ustaleń, w celu zapewnienia optymalnego rozmieszczenia sezonowego przepływów turystycznych;

71. wzywa Komisję do podkreślenia kulturowego wymiaru turystyki europejskiej poprzez promowanie europejskich miejsc dziedzictwa kulturowego UNESCO jako świadectw kultury europejskiej;

72. zachęca Komisję do wsparcia pomysłu utworzenia transgranicznej rowerowej ścieżki pamięci wzdłuż dawnej żelaznej kurtyny jako przykładu „łagodnej mobilności” w turystyce i symbolu ponownego zjednoczenia Europy;

Rozwój turystyki

73. wzywa Komisję, państwa członkowskie, regiony, władze lokalne i przemysł turystyczny do koordynowania polityk mających bezpośredni lub pośredni wpływ na turystykę, do ściślejszej współpracy i lepszego wykorzystywania istniejących europejskich instrumentów finansowych w latach 2007-2013 w celu rozwijania europejskiej turystyki, a w szczególności konkurencyjności przemysłu turystycznego i ośrodków turystycznych, na rzecz rozwoju przedsiębiorstw, usług i infrastruktury turystycznej, tworzenia miejsc pracy, mobilności i kształcenia osób pracujących zawodowo w omawianym sektorze, różnorodności gospodarczej i rozwoju regionów europejskich, przede wszystkim regionów najuboższych;

74. wzywa Komisję do opracowania sprawozdania uwzględniającego ewentualny wpływ działań i wniosków w zakresie obszarów polityki wspólnotowej na przemysł turystyczny;

75. zwraca się do wszystkich zainteresowanych stron o promowanie kierunków turystycznych w państwach przystępujących, ale nalega na konieczność powiązania wszelkich funduszy UE przeznaczonych na turystykę z promocją wysokiej jakości standardów w świadczeniu usług turystycznych;

76. jest świadom korzyści płynących z autokarowych wyjazdów wakacyjnych dla turystów mających niskie dochody oraz dla rozwoju turystyki w regionach, które nie są obsługiwane przez linie lotnicze lub kolejowe; zwraca uwagę na wyjątkową sytuację małych i średnich przewoźników autokarowych wobec rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 561/2006/WE z dnia 15 marca 2006 r., w sprawie harmonizacji niektórego ustawodawstwa socjalnego związanego z transportem drogowym[4] w szczególności w przypadku podróży objazdowych; wzywa Komisję do rozpatrzenie tej wyjątkowej kwestii badając możliwości odroczenia okresu odpoczynku do czasu powrotu z wyjazdu (nieprzekraczającego 12 dni);

77. podkreśla, że małe i średnie przedsiębiorstwa powinny bardziej angażować się w przedsiębiorczość związaną z turystyką oraz, że należy znaleźć możliwości uproszczenia procedur, aby otrzymać wsparcie finansowe UE; podkreśla ponadto, że szkolenia finansowane przez UE i szkolenia na temat przyjmowania najlepszych praktyk powinny być prowadzone w regionach, szczególnie w państwach, które przystąpiły do UE po roku 2004;

78. proponuje przeprowadzenie przez Komisję badania na temat karty transportowej dla młodzieży przeznaczonej dla młodych Europejczyków będących stypendystami programów Erasmus, Leonardo, Comenius lub wolontariuszy w ramach służby obywatelskiej na obszarze Unii, aby zachęcać ich do wyjazdów i poznawania krajów przyjmujących;

79. podkreśla, że ponieważ program Leonardo da Vinci jedyny w swoim rodzaju w sektorze turystyki wielu krajów, należy wykorzystać i promować te możliwości; podkreśla, że doprowadzi to do szerokiej poprawy w programie edukacyjnym; podkreśla, że oprócz wdrożenia programu należy przeprowadzić badanie odnośnie osiągniętych wyników;

Inne aspekty

80. ponownie zwraca uwagę, biorąc pod uwagę nadchodzące zmiany w strukturze demograficznej UE, na konieczność wdrożenia europejskiego programu turystyki poza sezonem dla emerytów, który przyczyniłby się do poprawy jakości życia osób starszych w UE, tworzenia miejsc pracy i spowodowałby większy popyt i rozwój gospodarki europejskiej; proponowany program mógłby nosić nazwę ULISSES;

81. wzywa Komisję do zlecenia ogólnej oceny skutków koncepcji zróżnicowania terminów wakacji w poszczególnych regionach Europy;

82. podkreśla potrzebę wsparcia wspólnotowego dla państw członkowskich, w których przemysł turystyczny został dotknięty katastrofami naturalnymi;

83. podkreśla znaczenie wielojęzyczności w polityce turystycznej i zachęca do rozpowszechniania informacji dotyczących obiektów dostępnych do zwiedzania w jak największej możliwej liczbie języków państw członkowskich.

o

o o

84. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.

• [1]  Dz.U. C 193 E z 17.8.2006, str. 325.
• [2]  Dz. U. L nr 405, z dn. 30.12.2006 r. str. 1.
• [3]  Dz. U. L nr 158, z dn. 23.06.90 r. str. 59.
• [4]  Dz. U. L nr 102, z dn. 11.04.06 r. str. 1.

OPINIA Komisji Kultury i Edukacji (29.3.2007)

dla Komisji Transportu i Turystyki

w sprawie odnowionej polityki turystycznej UE: ku silniejszemu partnerstwu na rzecz turystyki europejskiej
(2006/2129(INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Marie-Hélène Descamps

WSKAZÓWKI

Komisja Kultury i Edukacji zwraca się do Komisji Transportu i Turystyki, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.  przypomina, że turystyka odgrywa zasadniczą rolę we wszystkich państwach członkowskich oraz że w dużym stopniu przyczynia się do wzrostu gospodarczego i tworzenia nowych miejsc pracy, szczególnie dla młodych ludzi;

2.  podkreśla, że aby turystyka była zdolna do przetrwania, musi przyczyniać się do poprawy warunków życia ludności lokalnej, ochrony środowiska i wspierania gospodarki lokalnej (popieranie wyrobów lokalnych, dziedzictwa kulturowego regionu itp.);

3.  stwierdza jednocześnie, że turystyka sprzyja mobilności, integracji europejskiej, dialogowi między narodami oraz wzajemnemu poznawaniu obcych kultur i w związku z tym uczestniczy w rozwoju europejskiej świadomości obywatelskiej, zwłaszcza wśród młodzieży;

4.  uważa, że konieczne jest promowanie Unii Europejskiej jako uprzywilejowanego celu podróży, aby wesprzeć działalność i konkurencyjność sektora turystycznego UE w skali światowej;

5.  wzywa w związku z tym państwa członkowskie, a także władze lokalne i regionalne, do zwiększenia swojej atrakcyjności poprzez rozwój turystyki kulturalnej oraz do uwzględnienia nowych form turystyki – takich jak turystyka wiejska, agroturystyka, turystyka enologiczna i gastronomiczna, turystyka religijna i historyczna, turystyka rekreacyjna oraz turystyka w celu nauki języków obcych – a także do dostosowania się do potrzeb nowego rodzaju klientów, podkreślając jednocześnie znaczenie turystyki europejskiej w ciągu całego roku;

6.  podkreśla potrzebę wsparcia wspólnotowego dla państw członkowskich, w których przemysł turystyczny został dotknięty katastrofami naturalnymi;

7.  z zadowoleniem przyjmuje wszelkie inicjatywy mające na celu zbliżanie obywateli europejskich, takie jak sieci europejskie promujące turystykę społeczną, turystykę wiejską i kulturalną oraz wzywa, aby w tym celu bardziej uwydatniać owe inicjatywy w mediach;

8.  popiera inicjatywy mające na celu podkreślenie walorów europejskiego dziedzictwa kulturowego - takie jak szlaki kulturowe Rady Europy - oraz uwydatnienie ich widoczności; proponuje wsparcie w tym duchu utworzenia oznakowania dziedzictwa europejskiego, które miałoby na celu podkreślanie europejskiego wymiaru obiektów i zabytków Unii Europejskiej;

9.  uznaje znaczenie programów wspólnotowych, takich jak „Europejska Stolica Kultury”, oraz wszelkiego rodzaju imprez kulturalnych, takich jak festiwale muzyczne, teatralne czy folklorystyczne, dla turystyki, gdyż przyczyniają się one do wzmocnienia tożsamości narodów;

10. proponuje stworzenie wspólnego wykazu zabytków i obiektów, które otrzymały oznakowanie dziedzictwa europejskiego, i który byłby dostępny za pośrednictwem wszelkich środków rozpowszechniania informacji;

11. podkreśla pilną potrzebę ochrony kultury tradycyjnej, a zwłaszcza rękodzielnictwa ludowego i artystycznego, ginących zawodów i umiejętności, istotnych dla zachowania tożsamości narodowej i atrakcyjności turystycznej wsi;

12. nalega ponadto na potrzebę ochrony, konserwacji i renowacji europejskiego dziedzictwa kulturowego oraz wzywa do bardziej rygorystycznego zarządzania obiektami i ich zwiedzaniem, jak również zwiększenia wysiłków zmierzających do poprawy dostępu dla osób niepełnosprawnych, których udział w wyjazdach turystycznych wzrasta;

13. uważa, że dziedzictwo kulturowe należy chronić wraz z jego środowiskiem przyrodniczym, krajobrazem i otoczeniem;

14. zachęca jednocześnie państwa członkowskie, jak również władze lokalne i regionalne, do zwrócenia się ku turystyce zrównoważonej i dobrej jakościowo;

15. zachęca w tym celu do wymiany i rozpowszechniania dobrych praktyk w dziedzinie szkoleń zawodowych oraz sugeruje ujednolicenie systemów klasyfikacji hoteli;

16. podkreśla rosnącą rolę nowych technologii w sektorze turystycznym, szczególnie jeśli chodzi o obrót produktami turystycznymi i podkreślanie walorów, między innymi, dóbr i wydarzeń kulturalnych;

17. z zadowoleniem odnosi się w związku z tym do utworzenia przez Komisję portalu „visiteurope.com”, który przyczyni się do promowania europejskich celów wyjazdów turystycznych, i zachęca państwa członkowskie do umieszczenia na nośniku cyfrowym i udostępnienia w sieci swojego dziedzictwa kulturowego;

18. uważa, że aby promować mobilność obywateli europejskich, należy ułatwić im komunikację i w tym kontekście z radością przyjmuje wniosek w sprawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady mający na celu obniżenie kosztów usług roamingu międzynarodowego wewnątrz Wspólnoty;

19. sugeruje ułatwienie dostępu podmiotów sektora turystycznego do informacji o dostępnych europejskich środkach finansowania - takich jak fundusze strukturalne - oraz o sposobach ich wykorzystania;

20. podkreśla konieczność polepszenia i wzmocnienia koordynacji między wszystkimi państwami członkowskimi w dziedzinie działalności zawodowej przewodników zamieszkujących w innym niż ich własny państwie członkowskim;

21. zachęca państwa członkowskie do uznania rosnącej roli krajowych i międzynarodowych imprez sportowych w sektorze turystyki oraz do rozwoju turystyki sportowej, przywiązując dużą wagę do roli, jaką odgrywa ona w pielęgnowaniu zdrowia;

22. podkreśla znaczenie wielojęzyczności w polityce turystycznej i zachęca do rozpowszechniania informacji dotyczących obiektów dostępnych do zwiedzania w jak największej możliwej liczbie języków państw członkowskich.

PROCEDURA

Tytuł	Odnowiona polityka turystyczna UE: ku silniejszemu partnerstwu na rzecz turystyki europejskiej
Numer procedury	2006/2129(INI)
Komisja przedmiotowo właściwa	TRAN
Komisja wyznaczona do wydania opinii   Data ogłoszenia na posiedzeniu	CULT 15.6.2006
Ściślejsza współpraca - data ogłoszenia na posiedzeniu
Sprawozdawca komisji opiniodawczej   Data powołania	Marie-Hélène Descamps 18.12.2006
Rozpatrzenie w komisji	29.1.2007	27.2.2007
Data zatwierdzenia wskazówek	22.3.2007
Wynik głosowania końcowego	za: przeciw: wstrzymujących się:		28 0 0
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Maria Badia I Cutchet, Ivo Belet, Giovanni Berlinguer, Marie-Hélène Descamps, Jolanta Dičkutė, Věra Flasarová, Milan Gaľa, Viorica-Pompilia-Georgeta Moisuc, Vasco Graça Moura, Lissy Gröner, Luis Herrero-Tejedor, Ruth Hieronymi, Bernat Joan i Marí, Sándor Kónya-Hamar, Manolis Mavrommatis, Marianne Mikko, Ljudmila Novak, Zdzisław Zbigniew Podkański, Christa Prets, Pál Schmitt, Gheorghe Vergil Şerbu, Nikolaos Sifunakis, Thomas Wise, Tomáš Zatloukal
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego	Giusto Catania, Michael Cramer, Mario Mauro, Nina Škottová
Zastępcy (art. 178 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego
Uwagi (dane dostępne tylko w jednym języku)	...

OPINIA Komisji Rozwoju Regionalnego (3.7.2007)

dla Komisji Transportu i Turystyki

w sprawie odnowionej polityki turystycznej UE: ku silniejszemu partnerstwu na rzecz turystyki europejskiej
(2006/2129(INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Stavros Arnaoutakis

WSKAZÓWKI

Komisja Rozwoju Regionalnego zwraca się do Komisji Transportu i Turystyki, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

-    uwzględniając przepisy dotyczące funduszy strukturalnych na lata 2007–2013,

-    uwzględniając decyzję Rady z dnia 6 października 2006 r. w sprawie strategicznych           wytycznych Wspólnoty dla polityki spójności w latach 2007–2013

A. mając na uwadze, że rozporządzenie w sprawie nowego okresu programowania 2007–2013 dla EFRR powołuje się w szczególności na istotne znaczenie turystyki dla trwałego, zintegrowanego rozwoju regionalnego i lokalnego,

B.  mając na wadze, że turystyka jest działalnością międzysektorową obejmującą szeroką gamę usług i rozmaite zawody, przy czym w branży tej działają głównie firmy rodzinne oraz małe i średnie przedsiębiorstwa,

1.  podkreśla potencjał branży turystycznej w zakresie wzrostu i zatrudnienia ze względu na jej konkretny wpływ na spójność gospodarczą, społeczną i terytorialną wszystkich państw członkowskich, przy czym w przypadku niektórych obszarów (w szczególności obszarów wiejskich i podupadłych, regionów najbardziej oddalonych, wysp i obszarów przybrzeżnych, zwłaszcza tych, które są uzależnione od rybołówstwa) stanowi ona główne źródło dochodów i wywiera bezpośredni wpływ na wzrost w innych branżach; podkreśla wkład branży turystycznej w przybliżenie gospodarki tych obszarów do średniego poziomu rozwoju we Wspólnocie;

2.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, iż Komisja dostrzega potrzebę przedłożenia „Europejskiej agendy 21” dla turystyki oraz wzywa do promowania trwałego charakteru branży turystycznej; podkreśla, że trwały charakter oraz lepsze koordynowanie polityki na szczeblu krajowym, regionalnym i lokalnym to podstawowe warunki pomyślnego rozwoju działalności w turystyce, gdyż pozwala uniknąć nadmiernej koncentracji tego rodzaju działalności;

3.  jest całkowicie przekonany, że dziedzictwo naturalne, historyczne i kulturowe w połączeniu z ochroną środowiska ma istotne znaczenie w wypracowywaniu przewagi konkurencyjnej w Europie w dziedzinie turystyki przy jednoczesnym zagwarantowaniu trwałego rozwoju regionów europejskich, miast, obszarów wiejskich i stref przybrzeżnych;

4.  uważa, że Komisja wraz z państwami członkowskimi i regionami powinna zachęcać do nowych form turystyki i wspierać je finansowo (turystyka ekologiczna, agroturystyka, turystyka społeczna, zdrowotna i in.) jako sposób tworzenia nowych miejsc pracy, niwelowania skutków sezonowości i generowania wzrostu gospodarczego z poszanowaniem zasobów naturalnych i dziedzictwa kulturowego regionów; uważa za konieczne wspieranie infrastruktury i usług, które potrzebne są do wyspecjalizowanych form turystyki, gwarantowanie odpowiednich i trwałych połączeń komunikacyjnych oraz uwzględnianie wysokiej jakości produktów regionalnych w rozwoju i marketingu produktów i usług turystycznych;

5.  uważa, że certyfikowanie jakości produktów i usług, w tym wspólne kryteria klasyfikacji miejsc noclegowych i możliwie najwyższy stopień harmonizacji profili zawodowych, a także dywersyfikacja oferowanych produktów i usług – to warunki dalszego rozwoju tej branży; w związku z tym podkreśla znaczenie zasobów ludzkich i profesjonalizmu w odniesieniu do wszystkich form turystyki, szczególnie tam, gdzie wymagana jest opieka medyczna i kompetencje medyczne; usilnie zachęca państwa członkowskie i regiony do korzystania z możliwości szkoleń zawodowych i uczenia się przez całe życie, oferowanych przez Europejskich Fundusz Społeczny oraz inne unijne i krajowe instrumenty;

6.  jest zdania, że sukces odnowionej polityki turystycznej UE będzie zależał od poziomu odpowiedzi i stopnia aktywnego udziału po stronie odpowiednich zainteresowanych podmiotów na wszystkich poziomach, a także od skutecznego promowania przez nie trwałej turystyki oraz aktywnego udziału w tworzeniu wydajnych sieci tematycznych; wzywa Komisję, państwa członkowskie i regiony do wspierania procesu tworzenia sieci współpracy i partnerstw na rzecz wymiany doświadczeń i najlepszej praktyki w dziedzinie turystyki, a także do wyciągania wniosków z błędów popełnionych w przeszłości w celu uniknięcia podobnych błędów w przyszłości oraz wzywa do odkrywania nowych dziedzin współpracy, takich jak partnerstwo miast, oraz do rozważenia możliwości utworzenia m.in. specjalistycznej sieci szkoleniowej w zakresie zawodów w turystyce w oparciu o istniejące inicjatywy i programy wspólnotowe, która mogłaby wchodzić w relacje z rynkiem pracy, jak również sieci kształcenia z myślą o trwałej turystyce, przy szczególnym uwzględnieniu inicjatyw podejmowanych w ramach lokalnego procesu „Agenda 21”;

7.  podkreśla rolę MŚP (w szczególności podmiotów rozpoczynających działalność turystyczną, oferujących nowe produkty turystyczne lub podejmujących działalność w nowych miejscach i sektorach turystyki) w gospodarczym rozwoju branży turystycznej; podkreśla potrzebę poprawy ich dostępu do informacji na temat możliwości korzystania przez nie z istniejących europejskich instrumentów finansowych (takich jak siódmy program ramowy, programy w zakresie technologii społeczeństwa informacyjnego (IST), programy w ramach funduszy wspólnotowych, JEREMIE);

8.  podkreśla znaczenie partnerstwa publiczno-prywatnego (PPP) jako środka finansowania rozwoju branży turystycznej; wzywa Komisję i państwa członkowskie do bardziej precyzyjnego określenia ram prawnych Wspólnoty dla PPP; zachęca władze regionalne i lokalne do wspierania realizacji projektów obejmujących zarówno publiczne finansowanie na poziomie lokalnym i regionalnym, jak i finansowanie przez podmioty prywatne.

9.  podkreśla potrzebę zwiększenia wiedzy o znaczeniu turystyki dla gospodarki i rozwoju regionalnego; wzywa państwa członkowskie do pełnego przyjęcia rachunków satelitarnych dla turystyki (TSA) i do corocznego aktualizowania danych statystycznych, tak aby na czas zapewnić dostępność odpowiednich danych w celu wsparcia całkowitej i solidnej integracji turystyki z polityką w dziedzinie gospodarki i zatrudnienia.

10. uważa, że opracowanie nowych, szerokich i konkurencyjnych ram i wytycznych politycznych dla branży turystycznej wymaga zintegrowanego podejścia i skutecznej koordynacji działań na szczeblu lokalnym, regionalnym, krajowym i wspólnotowym, które mają bezpośredni lub pośredni wpływ na turystykę, przy zachowaniu zasady pomocniczości; wzywa państwa członkowskie do udoskonalenia infrastruktury, ułatwienia dostępu do środków finansowych oraz do podjęcia wysiłków na rzecz harmonizacji prawnej i podatkowej na szczeblu europejskim w celu osiągnięcia stabilności zarządzania w tej branży na całym świecie;

11. ponownie zwraca się do Komisji o przedstawienie wniosków pozwalających na umieszczenie gastronomii i ewentualnie innych usług turystycznych w wykazie rodzajów działalności, które mogą stale korzystać z mniejszej stawki podatku VAT, tak aby nastąpił rozwój trwałego zatrudnienia w tych dziedzinach, modernizacja tych zawodów, a turystyka europejska uzyskała lepszą pozycję w obliczu konkurencji międzynarodowej;

12. przypomina, że wypoczynek i czas wolny to prawa przysługujące wszystkim ludziom, zgodnie z zapisem w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, i podkreśla potrzebę zagwarantowania odpowiednich działań oraz lepszych środków promocji i rozpowszechniania, aby wszyscy obywatele (zwłaszcza rodziny, osoby w starszym wieku i osoby niepełnosprawne) mogli korzystać z tych praw dzięki udoskonalonej infrastrukturze, lepszym możliwościom zakwaterowania, a także szerszej dostępności; w związku z tym wzywa państwa członkowskie, władze regionalne i lokalne do przestrzegania wymogu dostępności dla osób niepełnosprawnych przy korzystaniu z unijnych funduszy strukturalnych;

13. z zadowoleniem stwierdza, że UE w dniu 6 lipca 2006 r. ratyfikowała protokół do konwencji alpejskiej w sprawie turystyki, który ma na celu przyczynienie się – dzięki specyficznym środkom i zaleceniom – do trwałego rozwoju obszaru alpejskiego i przyjaznej środowisku turystyki, uwzględniającej interesy miejscowej ludności i turystów; jest zdania, że protokół ten powinien służyć za wzór innym regionom.

14. jest zdania, że trwały rozwój turystyki opiera się na strategiach terytorialnych opracowanych na bazie silnych partnerstw obejmujących organy publiczne i organizacje społeczeństwa obywatelskiego; wyraża zadowolenie z powodu wezwania przez Komisję do dialogu i zaangażowania ze strony partnerów; zaleca Komisji położenie szczególnego nacisku na współpracę z partnerami w ramach promocji inicjatyw w zakresie turystyki.

PROCEDURA

Tytuł	Odnowiona polityka turystyczna UE: ku silniejszemu partnerstwu na rzecz turystyki europejskiej
Numer procedury	2006/2129(INI)
Komisja przedmiotowo właściwa	TRAN
Komisja wyznaczona do wydania opinii   Data ogłoszenia na posiedzeniu	REGI 15.6.2006
Ściślejsza współpraca
Sprawozdawca komisji opiniodawczej   Data powołania	Stavros Arnaoutakis 11.7.2006
Rozpatrzenie w komisji	2.5.2007
Data zatwierdzenia wskazówek	26.6.2007
Wynik głosowania końcowego	za: przeciw: wstrzymujących się:		40 1 0
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Alfonso Andria, Stavros Arnaoutakis, Elspeth Attwooll, Jean Marie Beaupuy, Jana Bobošíková, Bernadette Bourzai, Wolfgang Bulfon, Antonio De Blasio, Bairbre de Brún, Gerardo Galeote, Iratxe García Pérez, Eugenijus Gentvilas, Marian Harkin, Filiz Hyusmenova, Gisela Kallenbach, Evgeni Kirilov, Miloš Koterec, Constanze Angela Krehl, Jamila Madeira, Mario Mantovani, Yiannakis Matsis, Miroslav Mikolášik, Lambert van Nistelrooij, Maria Petre, Markus Pieper, Elisabeth Schroedter, Grażyna Staniszewska, Catherine Stihler, Margie Sudre, Andrzej Jan Szejna, Kyriacos Triantaphyllides, Oldřich Vlasák, Vladimír Železný
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego	Jan Březina, Brigitte Douay, Den Dover, Ovidiu Victor Ganţ, Zita Pleštinská, Toomas Savi, László Surján, Nikolaos Vakalis
Zastępcy (art. 178 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

Data przyjęcia	09.10.2007
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	33 1 0
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Gabriele Albertini, Inés Ayala Sender, Etelka Barsi-Pataky, Paolo Costa, Luis de Grandes Pascual, Robert Evans, Emanuel Jardim Fernandes, Francesco Ferrari, Mathieu Grosch, Jaromír Kohlíček, Rodi Kratsa-Tsagaropoulou, Sepp Kusstatscher, Jörg Leichtfried, Bogusław Liberadzki, Eva Lichtenberger, Erik Meijer, Robert Navarro, Luís Queiró, Reinhard Rack, Luca Romagnoli, Gilles Savary, Brian Simpson, Renate Sommer, Dirk Sterckx, Ulrich Stockmann, Georgios Toussas, Yannick Vaugrenard, Roberts Zīle.
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Aldis Kušķis, Ioan Mircea Paşcu, Leopold Józef Rutowicz.
Zastępca(y) (art. 178 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Ovidiu Victor Ganţ. Bilyana Ilieva Raeva, Olle Schmidt.