SPRAWOZDANIE w sprawie zmienionego wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady w sprawie zawarcia Umowy o partnerstwie w sprawie połowów pomiędzy Wspólnotą Europejską a Republiką Madagaskaru

22.10.2007 - (COM(2007)0428 – C6‑0064/2007 – 2007/0006(CNS)) - *

Komisja Rybołówstwa
Sprawozdawca: Margie Sudre

PROJEKT REZOLUCJI LEGISLACYJNEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie zmienionego wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady w sprawie zawarcia Umowy o partnerstwie w sprawie połowów pomiędzy Wspólnotą Europejską a Republiką Madagaskaru

(COM(2007)0428 – C6‑0064/2007 – 2007/0006(CNS))

(Procedura konsultacji)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek dotyczący rozporządzenia Rady (COM(2007)0428)[1],

–   uwzględniając art. 37 oraz art. 300 ust. 2 traktatu WE,

–   uwzględniając art. 300 ust. 3 akapit pierwszy traktatu WE, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6‑0064/2007),

–   uwzględniając art. 51 oraz art. 83 ust. 7 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Rybołówstwa oraz opinie Komisji Rozwoju oraz Komisji Budżetowej (A6‑0405/2007),

1.  zatwierdza zmieniony wniosek dotyczący rozporządzenia Rady po poprawkach oraz zatwierdza zawarcie umowy;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom Państw Członkowskich oraz Republiki Madagaskaru.

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawki Parlamentu
Poprawka 1 Punkt 2 a preambuły (nowy)
	(2a) Konieczna jest poprawa jakości informacji dostarczanych Parlamentowi Europejskiemu. Komisja powinna w tym celu przekazywać konkluzje z posiedzeń wspólnego komitetu, o którym mowa w art. 9 umowy.
Uzasadnienie
Niniejsza poprawka ma na celu podkreślenie, jak ważne jest dostarczenie Parlamentowi Europejskiemu odpowiednich informacji w celu oceny umowy.
Poprawka 2 Artykuł 3 ustęp 1 a (nowy)
	Komisja każdego roku ocenia, czy państwa członkowskie, których statki prowadzą działalność objętą protokołem, dopełniają obowiązków w zakresie zgłaszania połowów. Jeżeli państwa nie dopełniły tego obowiązku, Komisja odrzuca ich wnioski o przyznanie licencji połowowych na kolejny rok.
Uzasadnienie
Statki rybackie, które nie spełniają najbardziej podstawowego wymogu, jakim jest dokonywanie sprawozdań z połowów, nie powinny korzystać ze wsparcia finansowego UE.
Poprawka 3 Artykuł 3 a (nowy)
	Artykuł 3a
	Komisja corocznie przedkłada Parlamentowi Europejskiemu oraz Radzie sprawozdanie dotyczące wyników wieloletniego planu sektorowego określonego w art. 7 protokołu.
Uzasadnienie
W celu dokonania oceny stwierdzającej, czy rekompensata UE jest odpowiednio wykorzystana oraz czy rzeczywiście przyczynia się do zrównoważonego wykorzystania zasobów połowowych Madagaskaru, Komisja corocznie przedkłada Parlamentowi sprawozdanie.
Poprawka 4 Artykuł 3 b (nowy)
	Artykuł 3b
	W trakcie ostatniego roku obowiązywania protokołu oraz przed zawarciem umowy przedłużającej Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie ze stosowania umowy oraz warunków jej wykonywania.
Uzasadnienie
Przed zawarciem jakiejkolwiek nowej umowy Komisja powinna zwrócić się do państwa, z którym rozpoczyna negocjacje, o dostarczenie jej informacji, na podstawie których przedstawi Parlamentowi i Radzie sprawozdanie z ogólnej oceny.
Poprawka 5 Artykuł 3 c (nowy)
	Artykuł 3c
	Na podstawie sprawozdania, o którym mowa w art. 3a, oraz po konsultacji z Parlamentem Europejskim Rada, w odpowiednim przypadku, udziela Komisji mandatu negocjacyjnego w celu przyjęcia nowego protokołu.
Uzasadnienie
Dopiero na podstawie sprawozdania z oceny stosowania umowy w sprawie połowów Parlament Europejski i Rada będą mogły wypełnić swoje obowiązki traktatowe.
Poprawka 6 Artykuł 3 d (nowy)
	Artykuł 3d Komisja przekazuje Parlamentowi Europejskiemu konkluzje z posiedzeń wspólnego komitetu, o którym mowa w art. 9 umowy.

• [1]  Dotychczas nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym.

UZASADNIENIE

Wstęp

Stosunki w dziedzinie rybołówstwa między Wspólnotą Europejską a Republiką Madagaskaru mają długą historię, gdyż pierwsza umowa w sprawie połowów pomiędzy oboma partnerami weszła w życie w 1986 r. Niniejsza Umowa o partnerstwie została zawarta na okres sześciu lat (z możliwością przedłużenia) począwszy od dnia 1 stycznia 2007 r. Z dniem jej wejścia w życie niniejsza umowa uchyla i zastępuje poprzednią.

W ramach umów o partnerstwie Unii Europejskiej w sprawie połowów dnia 21 czerwca 2006 r. Wspólnota i Republika Madagaskaru parafowały Umowę o partnerstwie w sprawie połowów, która przyznaje rybakom ze Wspólnoty wielkości dopuszczalne połowów w obszarze połowowym Madagaskaru.

Dnia 25 stycznia 2007 r. Komisja przyjęła wniosek dotyczący rozporządzenia Rady w sprawie zawarcia niniejszej Umowy o partnerstwie. Niemniej protokół wraz z załącznikiem określający warunki techniczne i finansowe działalności połowowej statków WE został ponownie wynegocjowany – a następnie parafowany dnia 16 marca 2007 r. – po to, aby włączyć do niego dodatkowe wielkości dopuszczalne połowów dla taklowców, zmieniając odpowiednio tonaż referencyjny i rekompensatę finansową.

Wnioski o dodatkowe wielkości dopuszczalne połowów wynikają ze wspólnego oświadczenia Rady i Komisji nr 10529/06, w którym zezwalają one regionom najbardziej oddalonym, zgodnie z art. 299 Traktatu, przedłużyć system pomocy publicznej na odnowienie statków rybackich. Wnioski te są również zgodne z zaleceniami Komisji ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim (CTOI), która zezwala krajom wyspiarskim lub rozwijającym się na wdrożenie planu rozwoju floty. Pierwotny wniosek dotyczący rozporządzenia Rady został więc zmieniony, aby uwzględnić zmiany wprowadzone w nowym protokole z dnia 16 marca 2007 r.

Parlament Europejski otrzymał zmieniony wniosek dnia 19 lipca 2007 r.

Zasadnicze elementy Umowy

Wielkości dopuszczalne połowów

Umowa w sprawie połowów jest umową dotyczącą połowów tuńczyka, zgodnie z którą wielkości dopuszczalne połowów zostają rozdzielone na trzy rodzaje statków. Wprowadzono w niej również możliwość prowadzenia eksperymentalnych połowów gatunków głębinowych dla pięciu dodatkowych statków w maksymalnie dwóch okresach sześciomiesięcznych.

Kategoria połowów	Rodzaj statku	Państwo członkowskie	Licencje lub kwoty
Połowy tuńczyka	Sejnery-zamrażalnie do połowów tuńczyka	Hiszpania	23
		Francja	19
		Włochy	1
Połowy tuńczyka	Taklowce powierzchniowe o tonażu większym niż 100 GT	Hiszpania	25
		Francja	13
		Portugalia	7
		Zjednoczone Królestwo	5
Połowy tuńczyka	Taklowce powierzchniowe o tonażu mniejszym lub równym 100 GT	Francja	26
Połowy gatunków głębinowych	Połowowe kampanie eksperymentalne taklami lub sznurami stawnymi dennymi kotwiczonymi	Francja	5

Rekompensata finansowa

Wspólnota wypłaca Madagaskarowi kwotę w wysokości 1 197 000 euro rocznie za tonaż referencyjny w wysokości 13 300 ton rocznie. Kwota ta obejmuje składową 864 500 euro rocznie stanowiącą równowartość tonażu referencyjnego oraz składową 332 500 euro rocznie przeznaczoną na wsparcie oraz na realizację sektorowej polityki rybackiej Madagaskaru.

Jeżeli całkowita ilość połowów statków Wspólnoty przekroczy tonaż referencyjny, całkowita kwota rocznej rekompensaty finansowej zostanie zwiększona o 65 euro za każdą dodatkową złowioną tonę. Jednakże całkowita kwota roczna wypłacana przez Wspólnotę nie może przekroczyć podwójnej kwoty rekompensaty finansowej, tj. 2 394 000 euro. Jeśli pomimo to zostanie przekroczona, kwota należna za ilość przekraczającą ten limit zostanie wypłacona w roku następnym.

Wypłata rekompensaty finansowej następuje najpóźniej do dnia 31 grudnia 2007 r. w odniesieniu do pierwszego roku i najpóźniej do dnia 28 lutego odpowiednio 2008 r., 2009 r., 2010 r., 2011 r. i 2012 r. w odniesieniu do kolejnych lat. Przeznaczenie tej rekompensaty podlega wyłącznej kompetencji organów Madagaskaru.

Licencje: należności

Okres ważności licencji wynosi jeden rok. Licencje są odnawialne. Należność ustala się na 35 euro za tonę złowioną w strefie połowów Madagaskaru dla sejnerów do połowów tuńczyka i taklowców powierzchniowych (poprzednio wynosiła ona 25 euro). Licencje wydawane są po wpłaceniu na rzecz właściwych organów krajowych następujących kwot ryczałtowych:

- 3 920 euro za sejner do połowów tuńczyka jako ekwiwalent należności za 112 ton rocznie;

- 3 500 euro za taklowca powierzchniowego o tonażu przekraczającym 100 GT jako ekwiwalent należności za 100 ton rocznie;

- 1 680 euro za taklowca powierzchniowego o tonażu mniejszym lub równym 100 GT jako ekwiwalent należności za 48 ton rocznie;

- Kwota należności za licencję na połowy głębinowe zostanie ustalona w późniejszym terminie w ramach wspólnego komitetu, po zakończeniu fazy eksperymentalnej. Podczas fazy eksperymentalnej licencje będą wydawane nieodpłatnie.

Środki mające na celu wsparcie sektora rybołówstwa Madagaskaru a zrównoważone zarządzanie zasobami

Priorytetowym celem tej umowy jest ustanowienie prawdziwego partnerstwa pomiędzy Wspólnotą Europejską a Madagaskarem w ramach odpowiedzialnego i zrównoważonego rybołówstwa. Współpraca między stronami oznacza również współpracę gospodarczą, naukową i techniczną w sektorze rybołówstwa.

Osiemdziesiąt procent całkowitej kwoty rekompensaty finansowej i opłat wniesionych przez armatorów są przeznaczane co roku na wsparcie i realizację inicjatyw podjętych w ramach sektorowej polityki rybackiej określonej przez władze Madagaskaru.

Wspólnota i Madagaskar ustalają wspólne stanowisko w ramach wspólnego komitetu ustanowionego na mocy umowy. Rola tego organu polega na monitorowaniu właściwego wykonania protokołu oraz na umożliwieniu ustanowienia wieloletniego programu sektorowego, który zostanie wdrożony z chwilą wejścia w życie protokołu, a najpóźniej za trzy miesiące. Celem tego programu jest ustalenie za obopólna zgodą celów do realizacji w dziedzinie zarządzania zasobami oraz wytycznych, zgodnie z którymi zostaną rozdysponowane przydziały środków finansowych.

Strony zobowiązują się do wspierania współpracy w zakresie odpowiedzialnego rybołówstwa na poziomie podregionalnym, w szczególności w ramach Komisji ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim (CTOI) oraz Komisji ds. Oceanu Indyjskiego (COI).

Umowa zawiera również procedurę zabierania na pokład obserwatorów przez statki wspólnotowe oraz przewiduje ścisłe zasady kontroli, w tym poprzez monitorowanie satelitarne.

Umowa będzie mogła zostać zmieniona w zależności od stanu zasobów.

Zamustrowanie marynarzy

Armatorzy sejnerów do połowów tuńczyka i taklowców powierzchniowych będą zobowiązani zatrudniać obywateli krajów AKP w liczbie odpowiadającej co najmniej 20% zamustrowanych marynarzy. W przypadku sejnerów będą jednak zobowiązani zatrudniać co najmniej 70 marynarzy będących obywatelami państw-członków CTOI w odniesieniu do całkowitej floty europejskiej. Niemniej armatorzy będą starać się zatrudniać dodatkowych marynarzy pochodzących z krajów AKP.

Marynarzy zamustrowanych na pokład statków wspólnotowych obowiązują przepisy Deklaracji MOP (Międzynarodowej Organizacji Pracy) dotyczącej podstawowych zasad i praw w pracy. Zgodnie z tą deklaracją obowiązuje swoboda zrzeszania się, faktyczne uznanie prawa do negocjacji zbiorowych pracowników oraz zniesienie dyskryminacji w odniesieniu do zatrudnienia i zawodu.

Marynarze AKP będą zawierać umowy o pracę zapewniające im przynależność do systemu ubezpieczeń społecznych, w tym ubezpieczenia na wypadek śmierci, ubezpieczenia chorobowego i wypadkowego. Umowy te będą zawierane pomiędzy marynarzami a armatorami lub ich przedstawicielami.

Wynagrodzenie marynarzy z krajów AKP pokrywają armatorzy. Wynagrodzenie to jest ustalane w drodze wzajemnego porozumienia pomiędzy armatorami a marynarzami lub ich przedstawicielami. Jednakże ich wynagrodzenie nie może być niższe od norm stosowanych w ich własnych krajach lub norm MOP.

Uwagi sprawozdawcy

Sprawozdawca wyraża ubolewanie ze względu na późne przekazanie umowy Parlamentowi Europejskiemu. Na szczęście ani armatorzy, ani rybacy nie doświadczyli przerwania działalności połowowej.

Nowa umowa jest satysfakcjonująca zarówno dla Wspólnoty Europejskiej, jak i dla Republiki Madagaskaru. Dostarcza ona zasobów rybnych statkom wspólnotowym, umożliwiając jednocześnie Madagaskarowi czerpanie dochodów z zasobów, których ten kraj nie byłby w stanie eksploatować z braku możliwości technicznych.

Opiera się ona na dogłębnej ocenie poprzedniej umowy, umożliwiającej określenie zapotrzebowania obu stron. Ocena ta wykazała, że wykorzystanie wielkości dopuszczalnych połowów w przeszłości było więcej niż zadowalające (93% w 2005 r. i 98% w 2006 r. dla sejnerów, 85 % w 2005 r. i 100 % w 2006 r. dla taklowców). Natomiast tonaże połowów były bardzo zróżnicowane z racji niewyjaśnionych zjawisk biologicznych. Do 2001 r. połowy wynosiły ok. 8 000 ton, następnie spadły do kilkuset ton w 2003 i 2004 r., po czym sięgnęły ponad 12 000 ton w 2005 r. Zwrot z inwestycji w 2004 r. był ujemny dla Wspólnoty Europejskiej ze względu na niski poziom połowów, ale już w 2005 r. był zadowalający, przy czym odpowiadał danym stwierdzonym w przypadku innych umów w sprawie połowów tuńczyka (4,8 mln euro). Korzyści ekonomiczne dla Madagaskaru sięgają 2,2 mln euro rocznie, do których należy dodać 5,4 mln euro generowanych przez przemysł przetwórczy.

Umowa umożliwia promowanie stosunków partnerskich opartych na przestrzeganiu przepisów Madagaskaru w dziedzinie rybołówstwa i doskonale wpisuje się w troskę o zrównoważone rybołówstwo. Przed każdym ponownym przedłużeniem protokołu przeprowadzana będzie ocena jego wpływu ekonomicznego, społecznego i środowiskowego.

Przewidziano również możliwość pogłębionego dialogu w celu uniknięcia przypadków naruszania przepisów przez obce floty oraz w celu zapewnienia wypłat rekompensat finansowych zgodnie z warunkami umowy. Jeśli chodzi o przydziały środków Komisja powinna czuwać nad tym, by wszelkie dokonane płatności odpowiadały obowiązującym europejskim procedurom budżetowym, jakkolwiek Madagaskar podejmuje suwerenne decyzje co do przeznaczenia tych środków.

Jedyna przeszkoda związana z warunkami pracy zamustrowanych marynarzy została usunięta poprzez zastosowanie Deklaracji MOP, która zapewnia im dostateczne gwarancje ochrony praw podstawowych.

Sprawozdawca złożył kilka poprawek zmierzających do poprawy jakości informacji przekazywanych Parlamentowi Europejskiemu. W tym celu zwrócił się do Komisji o przekazywanie Parlamentowi konkluzji z posiedzeń wspólnego komitetu. Ponadto wyraził życzenie, by Komisja przedstawiała Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie ze stosowania umowy w trakcie ostatniego roku obowiązywania protokołu oraz przed zawarciem umowy przedłużającej.

OPINIA Komisji Rozwoju (11.9.2007)

dla Komisji Rybołówstwa

w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady w sprawie zawarcia Umowy o partnerstwie w sprawie połowów pomiędzy Wspólnotą Europejską a Republiką Madagaskaru
(COM(2007)0015 – C6‑0064/2007 – 2007/0006(CNS))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Josep Borrell Fontelles

ZWIĘZŁE UZASADNIENIE

Unijna polityka współpracy na rzecz rozwoju oraz wspólna polityka rybacka muszą być spójne i skoordynowane oraz muszą się uzupełniać, przyczyniając się wspólnie do zmniejszenia ubóstwa i do trwałego rozwoju w krajach objętych tymi obszarami polityki.

UE zobowiązała się do zapewnienia zrównoważonego charakteru rybołówstwa na świecie, zgodnie z definicją przyjętą w 2002 r. na szczycie ONZ w Johannesburgu, poprzez utrzymanie lub odnowę zasobów, w celu osiągnięcia maksymalnie zrównoważonych odłowów.

Unia Europejska przyjęła „Kodeks odpowiedzialnego rybołówstwa” Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) w celu propagowania długoterminowego zrównoważonego rybołówstwa oraz potwierdzenia, że prawo do połowów niesie ze sobą zobowiązanie do dokonywania ich w sposób odpowiedzialny, gwarantujący efektywne gospodarowanie żywymi zasobami wodnymi i skuteczną ich ochronę.

Obecność UE na odległych łowiskach stanowi zasadny cel, ale należy przypomnieć, że interesy rybołówstwa unijnego winny być chronione na równi z dążeniami rozwojowymi narodów, z którymi podpisywane są umowy dotyczące tej dziedziny.

Komisja Rozwoju z zadowoleniem przyjmuje rezolucję Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego AKP-UE z dnia 22 czerwca 2006 r. w sprawie „Rybołówstwa i jego znaczenia społecznego i środowiskowego w krajach rozwijających się”, w szczególności fakt, że uznaje ona, iż ochrona interesów w zakresie gospodarki rybnej UE i AKP musi być skoordynowana ze zrównoważoną gospodarką zasobami rybnymi w sensie gospodarczym, społecznym i środowiskowym z jednej strony, a z drugiej - ze źródłami utrzymania społeczności zamieszkujących tereny przybrzeżne i zależnych od połowów.

Komisja Rozwoju podkreśla ponadto zawarte w porozumieniu AKP­UE o partnerstwie w sprawie połowów odniesienie do przestrzegania umowy z Kotonu; nalega na pełne uwzględnienie art. 9 umowy z Kotonu dotyczącego praw człowieka, zasad demokratycznych, dobrego zarządzania i rządów prawa, a także z zadowoleniem przyjmuje zapewnienie służb Komisji, że w pełni uwzględnią treść art. 9 podczas negocjowania umów z krajami rozwijającymi się, w tym z krajami rozwijającymi się nie należącymi do AKP.

Pierwsza umowa, uchylająca i zastępująca umowę między Wspólnotą Europejską i Republiką Madagaskaru, która weszła w życie dnia 28 stycznia 1986 r., przyjęta została przez Komisję w dniu 25 stycznia 2007 r.

Jednakże protokół i załącznik do tego protokołu uzgadniające warunki techniczne i finansowe działalności połowowej statków WE musiały zostać poddane ponownym negocjacjom, poprawione oraz ponownie podpisane w dniu 16 marca 2007 r., tak aby uwzględnić wnioski w sprawie dodatkowych wielkości dopuszczalnych połowów dla taklowców. Tonaż referencyjny oraz rekompensata finansowa zostały odpowiednio dostosowane.

Nowy protokół i załącznik zostały zawarte na sześć lat od dnia 1 stycznia 2007 r. i obowiązują począwszy od tej daty. Protokół i załącznik podlegają automatycznemu przedłużeniu na kolejne okresy sześcioletnie.

Protokół do proponowanej umowy przyznaje uprawnienia do połowów 43 „sejnerom-zamrażalniom do połowu tuńczyków” z Hiszpanii, Francji i Włoch, 50 „taklowcom powierzchniowym o tonażu wynoszącym ponad 100 Gt” z Hiszpanii, Francji, Portugalii i Wielkiej Brytanii, a także 26 „taklowcom powierzchniowym o tonażu równym lub mniejszym niż 100 Gt” z Francji, pod warunkiem, że będzie to w sumie 119 licencji.

Ponadto 5 statków z Francji może prowadzić eksperymentalne połowy gatunków głębinowych taklami lub sznurami stawnymi dennymi kotwiczonymi w dwóch okresach sześciomiesięcznych.

Rekompensatę finansową ustalono na 864 500 euro na rok przy tonażu referencyjnym wynoszącym 13 300 ton. Specjalną kwotę w wysokości 332 500 euro rocznie przeznaczono na wsparcie oraz na realizację działań podejmowanych w ramach sektorowej polityki rybackiej Madagaskaru.

Jeżeli całkowita ilość połowów przekroczy roczną wartość tonażu referencyjnego, kwota rekompensaty finansowej zostanie zwiększona o 65 euro za każdą dodatkową złowioną tonę.

Opłaty armatorów mogą stanowić dla Madagaskaru dodatkowy roczny dochód w wysokości około 465 000 euro.

Komisja Rozwoju Parlamentu Europejskiego z zadowoleniem przyjmuje wspomniane powiązanie z inicjatywami krajowymi i wyraża nadzieję, że mogą one obejmować finansowanie lokalnych projektów infrastrukturalnych dotyczących przetwórstwa ryb i wprowadzania ich do obrotu, pozwalając tym samym lokalnym społecznościom na wyjście poza połowy prowadzone wyłącznie na własne potrzeby.

Komisja Rozwoju Parlamentu Europejskiego wyraża zadowolenie także z tego, że umowa ta jest częściowo oparta na ocenie lokalnego rybołówstwa oraz że sprzyja współpracy naukowo-technicznej z lokalnymi władzami. We wspomnianej wcześniej rezolucji AKP-UE stwierdzono, że naukowa ocena zasobów musi być koniecznym warunkiem dostępu do połowów, a coroczne szacowanie stanu zasobów warunkiem wydania dalszych zezwoleń uprawniających do połowów.

Komisja Rozwoju Parlamentu Europejskiego nie zgadza się z procedurą przyjętą dla tej umowy, ponieważ Parlament Europejski powinien był odegrać pewną rolę w ramach mandatu negocjacyjnego przyznanego Komisji przez Radę i powinien być informowany o postępie negocjacji.

Skonsultowano się z Parlamentem w sprawie pierwszej umowy dopiero w styczniu 2007 r., siedem miesięcy po rozpoczęciu rozmów w jej sprawie, a w sprawie ponownie wynegocjowanej umowy − cztery miesiące po przyjęciu do niej poprawek, w celu wprowadzenia ich w życie dnia 1 stycznia 2007 r. Parlament powinien zaprotestować i stwierdzić, że procedura ta jest niedopuszczalna.

Komisja i Rada muszą osiągnąć porozumienie w kwestii warunków, które umożliwiłyby Parlamentowi rzeczywistą okazję do wydawania opinii. Jeżeli taka sytuacja nie będzie miała miejsca, Komisja Rybołówstwa zaproponuje Parlamentowi wyrażenie sprzeciwu wobec takiego stanu rzeczy, wraz z możliwością zagłosowania przeciwko umowom w sprawie połowów przedstawianym zgodnie z obecną procedurą.

POPRAWKI

Komisja Rozwoju zwraca się do Komisji Rybołówstwa, jako do komisji przedmiotowo właściwej, o naniesienie w swoim sprawozdaniu następujących poprawek:

Tekst proponowany przez Komisję[1]	Poprawki Parlamentu
Poprawka 1 Artykuł 2 a (nowy)
	(2a) Rekompensata finansowa Wspólnoty powinna zostać wykorzystana na rzecz rozwoju ludności zamieszkałej w strefach przybrzeżnych i utrzymującej się z działalności połowowej oraz na rzecz tworzenia małych lokalnych przedsiębiorstw mrożenia i przetwórstwa ryb.

PROCEDURA

Tytul	Umowa w sprawie połowów między WE a Madagaskarem
Odsyłacze	COM(2007)0428 - COM(2007)0015 - C6-0064/2007 - 2007/0006(CNS)
Komisja przedmiotowo właściwa	PECH
Opinia wydana przez        Data ogłoszenia na posiedzeniu	DEVE 15.2.2007
Sprawozdawca komisji opiniodawczej        Data powołania	Josep Borrell Fontelles 28.2.2007
Data przyjęcia	10.9.2007
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	20 0 0
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Margrete Auken, Thijs Berman, Josep Borrell Fontelles, Nirj Deva, Alain Hutchinson, Maria Martens, Luisa Morgantini, José Javier Pomés Ruiz, Horst Posdorf, Pierre Schapira, Jürgen Schröder, Feleknas Uca, Johan Van Hecke, Luis Yañez-Barnuevo García, Jan Zahradil
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Marie-Hélène Aubert, Irena Belohorská, John Bowis, Atanas Paparizov, Ralf Walter

• [1]  Dotychczas nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym.

OPINIA Komisji Budżetowej (10.10.2007)

dla Komisji Rybołówstwa

w sprawie zmienionego wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady w sprawie zawarcia Umowy o partnerstwie w sprawie połowów pomiędzy Wspólnotą Europejską a Republiką Madagaskaru
(COM(2007)0428 – C6‑0064/2007 – 2007/0006(CNS))

Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej: Helga Trüpel

POPRAWKI

Komisja Budżetowa zwraca się do Komisji Rybołówstwa, jako do komisji przedmiotowo właściwej, o naniesienie w swoim sprawozdaniu następujących poprawek:

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawki Parlamentu
Poprawka 1 Artykuł 3 ustęp 1 a (nowy)
	Komisja każdego roku ocenia, czy państwa członkowskie, których statki prowadzą działalność objętą niniejszym protokołem, dopełniają obowiązków w zakresie zgłaszania połowów. Jeżeli państwa nie dopełniły tego obowiązku, Komisja odrzuca ich wnioski o przyznanie licencji połowowych na kolejny rok.
Uzasadnienie
Statki rybackie, które nie spełniają najbardziej podstawowego wymogu, jakim jest dokonywanie sprawozdań z połowów, nie powinny korzystać ze wsparcia finansowego UE.
Poprawka 2 Artykuł 3 a (nowy)
	Artykuł 3a
	Komisja corocznie przedkłada Parlamentowi Europejskiemu oraz Radzie sprawozdanie dotyczące wyników wieloletniego planu sektorowego określonego w art. 7 protokołu.
Uzasadnienie
W celu dokonania oceny stwierdzającej, czy rekompensata UE jest odpowiednio wykorzystana oraz czy rzeczywiście przyczynia się do zrównoważonego wykorzystania zasobów połowowych Madagaskaru, Komisja corocznie przedkłada Parlamentowi sprawozdanie.
Poprawka 3 Artykuł 3 b (nowy)
	Artykuł 3b
	Przed wygaśnięciem protokołu i przed rozpoczęciem nowych negocjacji w sprawie jego ewentualnego odnowienia Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie ocenę ex post protokołu, obejmującą analizę kosztów i korzyści.
Uzasadnienie
Konieczne jest dokonanie oceny obecnego protokołu przed rozpoczęciem negocjacji dotyczących jego odnowienia w celu uwzględnienia ewentualnych zmian.

PROCEDURA

Tytul	Umowa w sprawie połowów między WE a Madagaskarem
Odsyłacze	COM(2007)0428 - C6-0064/2007 - COM(2007)0015 - 2007/0006(CNS)
Komisja przedmiotowo właściwa	PECH
Opinia wydana przez        Data ogłoszenia na posiedzeniu	BUDG 15.2.2007
Sprawozdawca komisji opiniodawczej        Data powołania	Helga Trüpel 20.9.2004
Data przyjęcia	9.10.2007
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	16 0 0
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Reimer Böge, Herbert Bösch, Joan Calabuig Rull, Gérard Deprez, Brigitte Douay, Ingeborg Gräßle, Anne E. Jensen, Wiesław Stefan Kuc, Janusz Lewandowski, Nils Lundgren, Vladimír Maňka, Mario Mauro, Rovana Plumb, Nina Škottová, László Surján, Ralf Walter

PROCEDURA

Tytuł	Umowa w sprawie połowów między WE a Madagaskarem
Odsyłacze	COM(2007)0428 - C6-0064/2007 - COM(2007)0015 - 2007/0006(CNS)
Data konsultacji z PE	27.7.2007
Komisja przedmiotowo właściwa        Data ogłoszenia na posiedzeniu	PECH 15.2.2007
Komisja(e) wyznaczona(e) do wydania opinii        Data ogłoszenia na posiedzeniu	DEVE 15.2.2007		BUDG 15.2.2007
Sprawozdawca(y)        Data powołania	Margie Sudre 14.3.2007
Rozpatrzenie w komisji	22.3.2007
Data przyjęcia	22.10.2007
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	19 4 0
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Jim Allister, Alfonso Andria, Stavros Arnaoutakis, Elspeth Attwooll, Marie-Hélène Aubert, Iles Braghetto, Luis Manuel Capoulas Santos, Paulo Casaca, Zdzisław Kazimierz Chmielewski, Emanuel Jardim Fernandes, Carmen Fraga Estévez, Hélène Goudin, Pedro Guerreiro, Ian Hudghton, Heinz Kindermann, Rosa Miguélez Ramos, Philippe Morillon, Seán Ó Neachtain, Luca Romagnoli, Struan Stevenson, Catherine Stihler, Margie Sudre
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Thomas Wise
Zastępca(y) (art. 178 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Willem Schuth