SPRAWOZDANIE w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady ustanawiającego wieloletni plan odnowy zasobów tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym

24.10.2007 - (COM(2007)0169 – C6-0110/2007 – 2007/0058(CNS)) - *

Komisja Rybołówstwa
Sprawozdawca: Iles Braghetto

PROJEKT REZOLUCJI LEGISLACYJNEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady ustanawiającego wieloletni plan odnowy zasobów tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym

(COM(2007)0169 – C6-0110/2007 – 2007/0058(CNS))

(Procedura konsultacji)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Radzie (COM(2007)0169),

–   uwzględniając art. 37 Traktatu WE, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6‑0110/2007),

–   uwzględniając art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Rybołówstwa (A6‑0408/2007),

1.  zatwierdza po poprawkach wniosek Komisji;

2.  zwraca się do Komisji o odpowiednią zmianę jej wniosku, zgodnie z art. 250 ust. 2 Traktatu WE;

3.  zwraca się do Rady o poinformowanie go w przypadku uznania za stosowne odejścia od tekstu przyjętego przez Parlament;

4.  zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem w przypadku uznania za stosowne wprowadzenia znaczących zmian do wniosku Komisji;

5.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawki Parlamentu
Poprawka 1 Artykuł 3 a (nowy)
	Artykuł 3a
	Co najmniej miesiąc przed przesłaniem do Komisji wykazów statków i tonarów, o których mowa w art. 12 i 13, państwa członkowskie przekażą Komisji drogą elektroniczną plan połowów, w którym wskażą liczbę statków i tonarów w odniesieniu do których zamierzają zwrócić się o zezwolenia na połowy, wraz z informacjami dotyczącymi przewidywanego nakładu połowowego.
	Każde państwo członkowskie upewnia się, że liczba statków i tonarów ujętych w planie połowów jest proporcjonalna do kwot tuńczyka błękitnopłetwego, jakim dysponuje dane państwo członkowskie.
Uzasadnienie
Komisja zwróci się o przedstawienie planów połowów w ramach umów o rybołówstwie, nawet w odniesieniu do stad, których stan biologiczny jest dobry. Ponieważ największym problemem dotyczącym połowów tuńczyka błękitnopłetwego jest zbyt wysoka zdolność połowowa floty w stosunku do limitów połowowych, przedstawianie takich planów jest całkowicie uzasadnione, jak przyznała sama Komisja, która zobowiązała się do włączenia tego wymogu.
Poprawka 2 Artykuł 4 ustęp 1
Każde państwo członkowskie może przydzielić przysługującą mu kwotę tuńczyka błękitnopłetwego statkom rybackim pływającym pod jego banderą i zarejestrowanym przez siebie tonarom, które mają pozwolenie na prowadzenie czynnych połowów tuńczyka błękitnopłetwego.	1. Każde państwo członkowskie może przydzielić przysługującą mu kwotę tuńczyka błękitnopłetwego statkom rybackim pływającym pod jego banderą i zarejestrowanym przez siebie tonarom, które mają pozwolenie na prowadzenie czynnych połowów tuńczyka błękitnopłetwego i zostały ujęte w planie połowów, o którym mowa w art. 3a.
Uzasadnienie
Celem jest zachowanie spójności z poprawką zgłoszoną w nowym art. 3a.
Poprawka 3 Artykuł 4 ustęp 2 a (nowy)
	2a. Każde państwo członkowskie podejmuje niezbędne środki, aby upewnić się, że jego zdolności tuczeniowe i hodowlane są spójne z TAC tuńczyka błekitnopłetwego we wschodnim Atlantyku oraz w Morzu Śródziemnym.
Uzasadnienie
Tak jak sprecyzował sprawozdawca, liczba instalacji sadzowych służących do tuczenia tuńczyka błękitnopłetwego pomnożyła się, co niekoniecznie jest spójne z TAC dla tego gatunku. Konieczne jest, aby każde państwo członkowskie ustaliło związek między pojemnością instalacji sadzowych służących do tuczenia a kwotami, jakimi dysponują te państwa, w przeciwnym razie nie dojdzie do zmniejszenia presji na stada, co jest celem planu odnowy.
Poprawka 4 Artykuł 5 ustęp 1
1. Zakazuje się połowów tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym przez duże statki o długości ponad 24 m, poławiające gatunki pelagiczne taklami oceanicznymi, w okresie od dnia 1 czerwca do dnia 31 grudnia, z wyjątkiem obszaru wyznaczonego przez współrzędne geograficzne 10°W oraz 42°N.	1. Zakazuje się połowów tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym przez duże statki o długości ponad 24 m, poławiające gatunki pelagiczne taklami oceanicznymi, w okresie od dnia 1 czerwca do dnia 31 grudnia.
Uzasadnienie
Odstępstwa dotyczące minimalnej wielkości są sprzeczne ze wskazówkami wszystkich ekspertów naukowych oraz opinią wyrażoną przez większość państw członkowskich. Odstępstwa nie znajdują bowiem biologicznego uzasadnienia ze względu na fakt, że w przypadku Morza Śródziemnego i Atlantyku chodzi o jedno i to samo stado. Ponadto wprowadzają poważne zakłócenia do mechanizmu konkurencji i zachęcają do intensyfikacji połowów na tych obszarach również flotę, która wcześniej nie była nimi zainteresowana.
Poprawka 5 Artykuł 5 ustęp 4 a (nowy)
	(4a) Rekompensaty pieniężne z Europejskiego Funduszu Rybackiego wypłacane będą rybakom (personelowi pokładowemu i armatorom) w okresach przerw w połowach, zgodnie z celami planów odnowy przewidzianych w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002.
Uzasadnienie
Należy przewidzieć rekompensaty pieniężne dla ludzi morza w okresach przerw w połowach.
Poprawka 6 Artykuł 7 ustęp 2
2. W drodze odstępstwa od ust. 1 i bez uszczerbku dla art. 10 minimalna wielkość tuńczyka błękitnopłetwego (Thunnus thynnus) wynosząca 8 kg ma zastosowanie do następujących tuńczyków błękitnopłetwych:	skreślony
a) tuńczyk błękitnopłetwy złowiony we wschodnim Atlantyku przez statki do połowu tuńczyków wędami ręcznymi, statki do połowu wędami holowanymi i trawlery do połowów pelagicznych;
b) tuńczyk błękitnopłetwy złowiony w Morzu Adriatyckim do celów hodowlanych.
Uzasadnienie
Odstępstwa dotyczące minimalnej wielkości są sprzeczne ze wskazówkami wszystkich ekspertów naukowych oraz opinią wyrażoną przez większość państw członkowskich. Odstępstwa nie znajdują bowiem biologicznego uzasadnienia ze względu na fakt, że w przypadku Morza Śródziemnego i Atlantyku chodzi o jedno i to samo stado. Poza tym obniża się skuteczność kontroli. Podkreślić należy obowiązujące już odstępstwo w odniesieniu do Zatoki Biskajskiej (6,4 kg zamiast 10);
Poprawka 7 Artykuł 12 ustęp 1 akapit 1 a (nowy)
	Liczba statków umieszczonych w wykazie odpowiada warunkom i przewidywanemu nakładowi połowów, o których mowa w planie połowów przewidzianym w art. 3a.
Uzasadnienie
Celem jest zachowanie spójności z poprawką zgłoszoną w nowym art. 3a.
Poprawka 8 Artykuł 13 ustęp 1 akapit 1 a (nowy)
	Liczba tonarów umieszczonych w wykazie odpowiada warunkom i przewidywanemu nakładowi połowów, o których mowa w planie połowów przewidzianym w art. 3a.
Uzasadnienie
Celem poprawki jest zachowanie spójności z poprawką zgłoszoną w nowym art. 3a.
Poprawka 9 Artykuł 17 ustęp 5 a (nowy)
	5a. Komisja zadba, aby połowy tuńczyka błękitnopłetwego zostały niezwłocznie przerwane w tych państwach członkowskich, które nie dotrzymują terminu na przekazanie informacji określonego w ust. 5.
Uzasadnienie
Biorąc pod uwagę fakt, że państwa członkowskie nie respektowały wymogów w zakresie przekazywania informacji w 2007 r. i związane z tym przekroczenie niektórych przydziałów krajowych, jeżeli dane o połowach nie zostaną przekazane przez dane państwo członkowskie, połowy krajowe powinny zostać przerwane.
Poprawka 10 Artykuł 21 ustęp 2 a (nowy)
	2a. Na podstawie danych dotyczących połowów, dostarczonych przez tonary i jako źródło informacji istotne dla monitorowania tuńczyka błękitnopłetwego, Komisja we współpracy z Sekretariatem ICCAT opracuje plan remontu tonarów na Atlantyku oraz ponownego wykorzystania tonarów, które zaprzestały działalności na Morzu Śródziemnym.
Uzasadnienie
Celem jest zachowanie wysoko selektywnego narzędzia zrównoważonych połowów tuńczyka.
Poprawka 11 Artykuł 24 ustęp 4 a (nowy)
	4a. Państwa członkowskie współpracują ze sobą w celu zharmonizowania przepisów w zakresie środków wykonawczych dotyczących statków pływających pod ich banderą, co do których stwierdzono, iż nie spełniają wymogów wynikających z niniejszego rozporządzenia.
Uzasadnienie
Kary muszą zostać zharmonizowane w celu niedopuszczenia do rozbieżności w sposobie wdrażania niniejszego rozporządzenia przez państwa członkowskie.

UZASADNIENIE

Pod koniec listopada ubiegłego roku Międzynarodowa Komisja ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego (ICCAT) przyjęła, w postaci zaleceń, omawiany plan, odpowiadając tym samym na obawy środowisk naukowych dotyczące krytycznej sytuacji stada, powstałej wskutek nadmiernego nakładu połowowego. W skrócie plan ten przewiduje: stopniową redukcję kwoty połowów (do 20% w 2010 r. w porównaniu z 2006 r.), zwiększenie minimalnej wielkości z 10 do 30 kg z odstępstwami (8 kg) w odniesieniu do połowów w Zatoce Biskajskiej oraz połowów w Morzu Adriatyckim przeznaczonych do hodowli w sadzach. Podkreślić należy obowiązujące już odstępstwo w odniesieniu do Zatoki Biskajskiej (6,4 kg zamiast 10); przewidywane ograniczenie połowu taklami oceanicznymi w okresie od 1 czerwca do 31 grudnia, a połowu sejnerami od 1 lipca do 31 grudnia; wzmożenie środków zwiększonej kontroli oraz przeciwdziałania nielegalnym połowom.

Sprawozdawca wyraża, ogólnie rzecz biorąc, przychylną opinię na temat wniosku dotyczącego rozporządzenia. Zauważa jednak, że pewne kwestie pozostają otwarte.

Plan odnowy zasobów tuńczyka błękitnopłetwego stał się bowiem przedmiotem różnego rodzaju krytyki, uwidaczniając w ten sposób odmienne pojmowanie potrzeby ochrony stada ze strony ekspertów naukowych oraz podmiotów sektora rybackiego.

Pojawia się potrzeba lepszego zapoznania się z zebranymi danymi oraz ustalenia jednolitego kryterium ich interpretacji, tak aby ocenę stanu zasobów oprzeć na solidnych podstawach naukowych.

Zwolnienia

Sprawozdawca z zadowoleniem przyjmuje zwiększenie minimalnej wielkości do 30 kg, pod warunkiem równego traktowania wszystkich flot. Jeśli zróżnicowanie jest uzasadnione niezmiennie szczególnym charakterem tradycyjnych form połowów, wspomniana równość traktowania musi być zachowana w tej samej mierze.

Jeżeli sytuacja stad w odniesieniu do możliwości ich przeżycia jest rzeczywiście tak krytyczna, to niedopuszczalne są odstępstwa dotyczące zarówno minimalnej wielkości, jak i, w mniejszej mierze, okresów przerw w połowach. Odstępstwa nie znalazłyby bowiem biologicznego uzasadnienia ze względu na fakt, że w przypadku Morza Śródziemnego i Atlantyku chodzi o jedno i to samo stado. Poza tym obniżyłoby to skuteczność kontroli.

Kontrole

Nielegalne połowy uważane są za jedną z największych plag, jeśli chodzi o ochronę stad tuńczyka błękitnopłetwego. Wniosek dotyczący rozporządzenia celnie opisuje i rozważa ten problem. Rozporządzenie przewiduje wzmożone kontrole na różnych etapach połowów. Jaki wpływ mogą mieć te kontrole na nielegalne połowy? Uważa się, że skuteczność kontroli może wzrosnąć, jeśli dojdzie do faktycznej współpracy różnych kategorii zawodowych oraz władz państwowych i lokalnych. W tym celu niezmiernie ważne jest, aby móc liczyć na udział państw członkowskich w procesie decyzyjnym Unii Europejskiej dzięki wprowadzeniu zasady inicjatywy państw członkowskich.

Otwarta pozostaje kwestia zasad kierujących nakładaniem kar i podmiotów im podlegających. Kwestia ta dotyczy z jednej strony stosowania w różnych państwach skutecznych i wspólnych środków walki z problemem nielegalności, a z drugiej strony ustanowienia zasad ochrony podmiotów działających w sposób przejrzysty.

Redukcja floty

Wniosek dotyczący rozporządzenia rozpoczyna proces stopniowej redukcji całkowitej kwoty połowów, która do 2010 r. zostanie w sumie obniżona o około 20%. Dane dotyczące zwiększenia ilości jednostek flot okazują się zatem pojęciem sprzecznym i mijającym się z celem. Tak jak poważne zaniepokojenie budzi fakt, że liczba instalacji sadzowych służących do tuczenia tuńczyka uległa istotnemu zwiększeniu, osiągając pojemność znacznie przekraczającą całkowitą sumę dostępnych kwot. Wystąpienie dodatkowych możliwości tuczenia, przeważnie niezwiązanych z posiadaniem kwot połowów tuńczyka błękitnopłetwego, nieuchronnie doprowadzi między innymi do powstania warunków sprzyjających zwiększeniu presji połowowej.

Zasada wzajemności stosowana do flot spoza UE

Zarządzanie zasobami w rejonie Morza Śródziemnego, nad którym leżą również kraje niebędące członkami ICCAT, jest dosyć złożone. W dniach 29-31 stycznia odbyło się w Tokio posiedzenie ICCAT mające na celu określenie zasad rozdzielenia całkowitej kwoty między wszystkimi umawiającymi się stronami. Unii Europejskiej przyznano 55,7% całkowitej kwoty, nieznacznie obniżając tym samym jej udział w porównaniu z sytuacją obowiązującą do 2006 r. (57,1% ). Na Morzu Śródziemnym występuje zatem konkurencja ze strony innych flot, spoza UE, w szczególności flot Libii i Turcji, lecz również Japonii i Chin.

Cel rozporządzenia może więc zostać osiągnięty jedynie pod warunkiem zastosowania jego zasad i postanowień również przez wyżej wymienione kraje trzecie.

Wpływ społeczno-gospodarczy

Połowy tuńczyka błękitnopłetwego są częścią dawnej i głęboko zakorzenionej tradycji. Sprawozdawca zastanawia się, czy dokonano oceny społeczno-gospodarczych skutków wynikających z ograniczenia tej działalności na rzecz zachowania równowagi gospodarczej przedsiębiorstw zajmujących się rybołówstwem.

We wniosku dotyczącym rozporządzenia brakuje odniesienia do planów odnowy zasobów przewidzianych przepisami wspólnotowymi (art. 5 rozporządzenia 2371/2002), podczas gdy odniesienie to jest niezbędne do wypłacenia rybakom (personelowi pokładowemu i armatorom) rekompensat pieniężnych z EFR.

PROCEDURA

Tytul	Odnowa zasobów tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym
Odsyłacze	COM(2007)0169 – C6-0110/2007 – 2007/0058(COD)
Data konsultacji z PE	19.4.2007
Komisja przedmiotowo właściwa        Data ogłoszenia na posiedzeniu	PECH 26.4.2007
Komisja(e) wyznaczona(e) do wydania opinii        Data ogłoszenia na posiedzeniu	ENVI 26.4.2007
Opinia niewydana        Data decyzji	ENVI 3.5.2007
Sprawozdawca(y)        Data powołania	Iles Braghetto 25.4.2007
Data przyjęcia	22.10.2007
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	20 3 1
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Jim Allister, Alfonso Andria, Stavros Arnaoutakis, Elspeth Attwooll, Marie-Hélène Aubert, Iles Braghetto, Luis Manuel Capoulas Santos, Paulo Casaca, Zdzisław Kazimierz Chmielewski, Avril Doyle, Emanuel Jardim Fernandes, Carmen Fraga Estévez, Hélène Goudin, Pedro Guerreiro, Ian Hudghton, Heinz Kindermann, Rosa Miguélez Ramos, Philippe Morillon, Seán Ó Neachtain, Luca Romagnoli, Struan Stevenson, Catherine Stihler, Margie Sudre
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Thomas Wise
Zastępca(y) (art. 178 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Willem Schuth