SPRAWOZDANIE w sprawie nominacji Maartena B. Engwirdy na członka Trybunału Obrachunkowego

8.11.2007 - (C6‑0306/2007 –2007/0815 (CNS))

Komisja Kontroli Budżetowej
Sprawozdawca: Inés Ayala Sender

PROJEKT DECYZJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie nominacji Maartena B. Engwirdy na członka Trybunału Obrachunkowego

(C6‑0306/2007 –2007/0815 (CNS))

Parlament Europejski,

–   uwzględniając art. 247 ust. 3 traktatu WE i art. 160 B ust. 3 traktatu Euratom, na mocy których Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6‑0306/2007),

–   uwzględniając fakt, że Komisja Kontroli Budżetowej na posiedzeniu w dniu 6 listopada 2007 r. przesłuchała kandydata Rady na stanowisko członka Trybunału Obrachunkowego i rozważyła jego kwalifikacje z punktu widzenia kryteriów określonych w art. 247 ust. 2 traktatu WE i art. 160b ust. 2 traktatu Euratom,

–   uwzględniając art. 101 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A6‑0437/2007),

1.  wydaje opinię pozytywną w sprawie powołania Maartena B. Engwirdy na członka Trybunału Obrachunkowego;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej decyzji Radzie oraz do wglądu Trybunałowi Obrachunkowemu, jak również innym instytucjom Wspólnot Europejskich i organom kontroli w państwach członkowskich.

ZWIĘZŁE UZASADNIENIE

Dobra współpraca pomiędzy Europejskim Trybunałem Obrachunkowym i Parlamentem ma podstawowe znaczenie dla funkcjonowania systemu kontroli finansowej Unii Europejskiej. Tymczasem w powoływaniu członków Trybunału rola Parlamentu jest raczej niewielka. Członkowie Trybunału są powoływani przez Radę na wnioski państw członkowskich. Parlament wydaje jedynie opinię przed ich powołaniem. Z tego względu pomiędzy Parlamentem i Radą mogą powstać napięcia w przypadku różnicy poglądów. Parlament próbował zmniejszyć ryzyko pojawienia się różnic poglądów upubliczniając ogólne zasady dotyczące wydawania opinii w tej kwestii, które zawarł w dwóch rezolucjach, z roku 1992 i 1995, dotyczących procedury zasięgania opinii Parlamentu w sprawie powoływania członków Trybunału[1].

W szczególności w rezolucji z 1992 r., w celu zwiększenia przejrzystości,

Parlament opublikował poniższy zespół kryteriów służących ocenie kandydatów:

a)            doświadczenie zawodowe na stanowisku wysokiego szczebla, zdobyte w sektorze finansów publicznych lub zarządzania i audytu zarządzania;

b)             w zależności od przypadku, uprzednio uzyskane absolutorium z wykonywania przez kandydatów zadań kierowniczych;

c)             w przypadku kandydatów, którzy zajmowali stanowiska kierownicze w sektorze publicznym lub prywatnym – nieposzlakowana opinia w zakresie zarządzania;

d)             kandydaci nie mogą piastować stanowisk wybieralnych ani pełnić funkcji partyjnych od daty powołania;

e)             ze względu na charakter wykonywanej pracy uwzględniany jest również wiek kandydatów; na przykład właściwe wydaje się zastrzeżenie, że członkowie nie powinni przekroczyć 65. roku życia na koniec pierwszej kadencji lub 70. roku życia na koniec drugiej kadencji; niewłaściwa byłaby również sytuacja, w której – dzięki powołaniu na członka Trybunału Obrachunkowego – kandydaci mieli możliwość uchylenia się od przepisów dotyczących granicy wieku mających zastosowanie do tego samego rodzaju stanowisk w ich krajach pochodzenia;

f)              oprócz oceny indywidualnych kwalifikacji Parlament upewnia się również co do zachowania rozsądnej równowagi w składzie Trybunału jako całości; mimo iż obecny skład Trybunału jest rzeczywiście słuszny w zakresie zróżnicowania pochodzenia członków, brak kobiet w składzie jest nieuzasadniony;

g)             wskazane byłoby, aby członkowie Trybunału nie pełnili swojej funkcji przez więcej niż dwie kadencje.

Niedawne doświadczenia pokazują, że pomimo wymienionych wyżej rezolucji, różnice poglądów nie zawsze mogły zostać zażegnane. W 2004 r. Komisja Kontroli Budżetowej wydała negatywną opinię w odniesieniu do dwóch z dziesięciu nowych członków Trybunału zaproponowanych zgodnie z traktatem akcesyjnym. Jeden z kandydatów wycofał się, drugi jednak nie. Pomimo negatywnej opinii potwierdzonej na posiedzeniu plenarnym, kandydat ten został powołany na członka Trybunału Obrachunkowego.

Jeżeli chodzi o bieżącą procedurę mianowania, kilku kandydatów zaproponowanych przez państwa członkowskie nie spełnia całkowicie wszystkich kryteriów określonych w rezolucji Parlamentu z 1992 r. Obecne wnioski państw członkowskich postawiły ponadto pod znakiem zapytania wysiłki Parlamentu zmierzające do utrzymania rozsądnej równowagi w składzie Trybunału i rozwiązania kwestii braku kobiet wśród członków Trybunału. Mając na uwadze, że obecnie 22 członków Trybunału to mężczyźni, a 5 to kobiety, w przypadku gdyby wszyscy kandydaci zostali mianowani proporcja będzie wynosiła 23 do 4.

W związku z powyższym sprawozdawczyni uważa, że potrzebne są bardziej skuteczne narzędzia, aby Parlament oraz, w szczególności, Komisja Kontroli Budżetowej nawiązały owocne relacje z każdym z członków Trybunału od dnia jego powołania. Zdaniem sprawozdawczyni kryteria i procedury określone w rezolucjach z roku 1992 i 1995 wymagają natychmiastowego przeglądu, ujednolicenia i przedstawienia ich Radzie, władzom państw członkowskich odpowiedzialnym za zgłaszanie kandydatów i opinii publicznej.

W związku z powyższym sprawozdawczyni zaleca o wiele ściślejszą współpracę pomiędzy Parlamentem i Radą (ECOFIN) w zakresie przyszłej procedury nominacji. Parlament powinien otrzymywać informacje na temat kandydatów zgłoszonych przez każde państwo członkowskie z zachowaniem należytych terminów. W perspektywie średnioterminowej Rada i Parlament powinny uzgodnić bardziej spójną i wydajną procedurę nominacji, która będzie istotnym elementem pilnej reformy organizacji Europejskiego Trybunału Obrachunkowego..

• [1]  Rezolucja A3-0345/92, Dz.U. C 337 z 21.12.1992, str.51, oraz rezolucja A4-0001/95, Dz.U. C 43 z 20.02.1995, str. 75.

ZAŁĄCZNIK 1: CURRICULUM VITAE MAARTENA B. ENGWIRDY

Maarten B. Engwirda

p.m.

Wykształcenie

-       Szkoła średnia (gymnasium alpha), Westfries Lyceum, Hoorn (1961)

-       Magister prawa (bez specjalizacji), Uniwersytet Groningen (1967)

-       Studia podyplomowe w dziedzinie stosunków międzynarodowych, Haga (1968)

Obecne funkcje

-        Członek kolegium Europejskiego Trybunału Obrachunkowego (od stycznia 1996 r.);

          Przewodniczący Grupy Kontroli III - „Działania zewnętrzne” (od marca 2006 r.);

          Przewodniczący grupy kierowniczej „Samoocena / wzajemna weryfikacja”

Dawne funkcje

-        Członek kolegium holenderskiego Trybunału Obrachunkowego (1990-1995)

-        P.o. członka w Zgromadzeniu Północnoatlantyckim i rzecznik Komitetu Ekonomicznego (1986‑1989)

-        Rzecznik klubu parlamentarnego partii D66 w izbie niższej ds.: finansów (1977-1989), wydatków państwowych (1977‑1989), handlu zewnętrznego (1977‑1989), obrony (1982‑1989), spraw zagranicznych (1982‑1986)

-        Członek komisji śledczej RSV (1983‑1984) oraz komisji śledczej ds. paszportów (1988)

-        Przewodniczący komisji ds. „Wydatków państwowych” w izbie niższej (1981‑1989)

-        Przewodniczący klubu parlamentarnego partii D66 w izbie niższej (1982-1986)

-        Członek klubu parlamentarnego partii D66 w izbie niższej (1977-1981), wiceprzewodniczący i skarbnik partii D66 (1981‑1982 et 1986‑1989)

-        Doradca ds. długoterminowej polityki energetycznej w Międzynarodowej Agencji Energii, Paryż (specjalizacja: oszczędność energii) (1975-1977)

-        Doradca ds. polityki energetycznej w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (1973)

-        Poseł do Parlamentu Europejskiego (1972‑1973)

-        Członek klubu parlamentarnego partii D66 w izbie niższej, odpowiedzialny za kontrolę kwestii związanych ze współpracą na rzecz rozwoju i z polityką europejską (1971‑1972)

-        Doradca klubu parlamentarnego patii D66 w izbie niższej (1970-1971)

-        Doradca w Departamencie Współpracy Finansowo-Gospodarczej na rzecz Rozwoju w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (1968-1970)

-        Członek Rady stowarzyszenia studentów w Groningen (1964-1965)

-        Przewodniczący (obecnie członek honorowy) krajowego stowarzyszenia studentów stosunków międzynarodowych (1964)

Dawne funkcje dodatkowe

-       Członek Rady zarządczej (curatorium) księgowych i audytorów

Publikacje

-    Publikacje w szeregu dzienników i tygodników w dziedzinie stosunków międzynarodowych oraz zagadnień finansowych i gospodarczych

ZAŁĄCZNIK 2: PODSUMOWANIE PRZEZ MAARTENA B. ENGWIRDA JEGO DOŚWIADCZENIA JAKO CZŁONKA TRYBUNAŁU ORAZ CELÓW NA NASTĘPNĄ KADENCJĘ

Ewolucja Europejskiego Trybunału Obrachunkowego: moje doświadczenie od stycznia 1996 r.

Kiedy zostałem członkiem Europejskiego Trybunału Obrachunkowego w styczniu 1996 r. kilka rzeczy było dla mnie zaskakujące w stosunku do mojego doświadczenia z Holandii, zarówno w charakterze posła do parlamentu, jak i przewodniczącego komisji kontroli budżetowej (1981-1989) oraz jako członka kolegium holenderskiego Trybunału Obrachunkowego (1990-1995):

­ Europejski Trybunał Obrachunkowy miał tendencję do umieszczania wszystkich bądź większości wiadomości dla zewnętrznych zainteresowanych stron w rocznym sprawozdaniu, w miejsce umieszczania ich w ciągu roku w specjalnych sprawozdaniach;

­ język sprawozdań Europejskiego Trybunału Obrachunkowego był trudny do zrozumienia dla nie specjalistów, jakimi są zewnętrzne zainteresowane strony (członkowie Komisji Kontroli Budżetowej, media i podatnicy europejscy), ale również dla specjalistów z branży kontrolerów, ponieważ nie był wystarczająco jasny i przejrzysty;

­ po kilku latach nadal nie rozumiałem, dlaczego w kontekście UE poświadczenie wiarygodności (DAS) musiało pozostać negatywne, podczas gdy w Holandii uczestniczyłem w drugiej połowie lat 80. i na początku lat 90. w procedurze, dzięki której możliwa stała się zmiana opinii holenderskiego Trybunału z negatywnej na pozytywną.

Od tamtej pory wiele rzeczy zmieniło się na lepsze, do czego starałem się przyczynić:

­ znacznie wzrosła liczba specjalnych sprawozdań Europejskiego Trybunału Obrachunkowego dotyczących kontroli należytego zarządzania finansami (gospodarność, efektywność i wydajność);

­ zwiększyła się w Trybunale świadomość znaczenia poprawy czytelności sprawozdań rocznych i specjalnych oraz jasności wiadomości, między innymi dzięki wnioskom grupy roboczej ds. komunikacji, której przewodniczyłem;

­ nasze poświadczenie wiarygodności zawiera teraz więcej konkretnych i często ilościowo określonych informacji dotyczących legalności i prawidłowości transakcji leżących u podstaw rachunków, co umożliwia Komisji podejmowanie bardziej konkretnych działań korygujących i pozwala organowi udzielającemu absolutorium (Parlamentowi Europejskiemu) na dokonanie oceny skuteczności tych działań.

Plan działania Trybunału i wzajemna weryfikacja

W pierwszej połowie 2005 r. kolegium Europejskiego Trybunału Obrachunkowego przyjęło mój wniosek o rozpoczęcie trzyetapowej procedury mającej na celu poprawę funkcjonowania Trybunału:

­ samoocena funkcjonowania Trybunału dokonana przez reprezentacyjną próbę wybraną spośród wszystkich osób pracujących w Trybunale (członków, dyrektorów, szefów działów, kontrolerów, urzędników pracujących w administracji, tłumaczy, personelu gabinetów, pracowników sekretariatu) w celu ustalenia mocnych i słabych punktów oraz obszarów wymagających poprawy w Trybunale;

­ plan działania do zaproponowania przez grupę kierowniczą składającą się z 8 członków Trybunału i Sekretarza Generalnego, pod przewodnictwem moim oraz zespołu zarządzającego projektem, z uwzględnieniem wyników samooceny; dla nowych działań Trybunał ustanowił grupy zadaniowe do ich wdrażania;

­ wzajemna weryfikacja funkcjonowania Europejskiego Trybunału Obrachunkowego przez kolegów z szanowanych siostrzanych nadrzędnych organów kontroli.

Pierwsze dwa etapy tej procedury zakończyły się z powodzeniem a plan działania jest w trakcie wdrażania, tymczasem w przypadku trzeciego etapu nadrzędne organy kontroli /urzędy kontroli Kanady, Norwegii, Portugalii i Austrii zgodziły się wystąpić w charakterze weryfikatorów do celów wzajemnej weryfikacji.

Moje osobiste cele na przyszłą kadencję

Poinformowałem rząd mojego kraju, że chcę sprawować jeszcze jedynie połowę kadencji, tzn. 3 lata w miejsce pełnej sześcioletniej kadencji. Rząd holenderski zgodził się z tym wnioskiem. Moje osobiste cele na nadchodzące trzy lata to:

­ aktywnie przyczynić się do wdrażania wniosków różnych grup zadaniowych powołanych w ramach planu działania;

­ zaczekać na wyniki nadchodzącej wzajemnej weryfikacji i przyczynić się, stosując się do wszelkich zaleceń zespołu przeprowadzającego wzajemną weryfikację, do poprawy funkcjonowania Europejskiego Trybunału Obrachunkowego;

­ udzielić możliwie największego wsparcia woli Komisji Kontroli Budżetowej Parlamentu Europejskiego ustanowienia strategicznego partnerstwa między tą komisją a Europejskim Trybunałem Obrachunkowym, z poszanowaniem wzajemnej niezależności.

PROCEDURA

Tytul	Mianowanie członka Europejskiego Trybunału Obrachunkowego (Mararten B. Engwirda)
Odsyłacze	N6-0018/2007 - C6-0306/2007 - 2007/0815(CNS)
Data konsultacji z PE	19.9.2007
Komisja przedmiotowo właściwa        Data ogłoszenia na posiedzeniu	CONT 27.9.2007
Sprawozdawca(y)        Data powołania	Inés Ayala Sender 11.9.2007
Data przyjęcia	6.11.2007
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	16 4 1
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Jean-Pierre Audy, Inés Ayala Sender, Herbert Bösch, Paulo Casaca, Szabolcs Fazakas, Christofer Fjellner, Ingeborg Gräßle, Dan Jørgensen, Rodi Kratsa-Tsagaropoulou, Jan Mulder, Francesco Musotto, Bill Newton Dunn, Bart Staes, Alexander Stubb, Paul van Buitenen, Kyösti Virrankoski
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Chris Davies, Edit Herczog, Véronique Mathieu, Gabriele Stauner, Petya Stavreva
Data złożenia	8.11.2007