SPRAWOZDANIE w sprawie nominacji Davida Bostocka na członka Trybunału Obrachunkowego

8.11.2007 - (C6‑0304/2007 – 2007/0813(CNS))

Komisja Kontroli Budżetowej
Sprawozdawca: Inés Ayala Sender

PROJEKT DECYZJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie nominacji Davida Bostocka na członka Trybunału Obrachunkowego

(C6‑0304/2007 – 2007/0813(CNS))

Parlament Europejski,

–   uwzględniając art. 247 ust. 3 traktatu WE i art. 160 B ust. 3 traktatu Euratom, na mocy których Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6‑0304/2007),

–   mając na uwadze, że na posiedzeniu w dniu 6 listopada 2007 r. Komisja Kontroli Budżetowej wysłuchała kandydata desygnowanego przez Radę na członka Trybunału Obrachunkowego i rozpatrzyła jego kwalifikacje w świetle kryteriów ustanowionych w art. 247 ust. 2 traktatu WE oraz art. 160 b ust. 2 traktatu Euratom,

–   uwzględniając art. 101 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A6‑0439/2007),

1.  wydaje opinię pozytywną w sprawie powołania Davida Bostocka na członka Trybunału Obrachunkowego;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej decyzji Radzie oraz do wglądu Trybunałowi Obrachunkowemu, jak również innym instytucjom Wspólnot Europejskich i organom kontroli w państwach członkowskich.

ZWIĘZŁE UZASADNIENIE

Dobra współpraca pomiędzy Europejskim Trybunałem Obrachunkowym i Parlamentem ma podstawowe znaczenie dla funkcjonowania systemu kontroli finansowej Unii Europejskiej. Tymczasem w powoływaniu członków Trybunału rola Parlamentu jest raczej niewielka. Członkowie Trybunału są powoływani przez Radę na wnioski państw członkowskich. Parlament wydaje jedynie opinię przed ich powołaniem. Z tego względu pomiędzy Parlamentem i Radą mogą powstać napięcia w przypadku różnicy poglądów. Parlament próbował zmniejszyć ryzyko pojawienia się różnic poglądów upubliczniając ogólne zasady dotyczące wydawania opinii w tej kwestii, które zawarł w dwóch rezolucjach, z roku 1992 i 1995, dotyczących procedury zasięgania opinii Parlamentu w sprawie powoływania członków Trybunału[1].

W szczególności w rezolucji z 1992 r., w celu zwiększenia przejrzystości,

Parlament opublikował poniższy zespół kryteriów służących ocenie kandydatów:

a)            doświadczenie zawodowe na stanowisku wysokiego szczebla, zdobyte w sektorze finansów publicznych lub zarządzania i audytu zarządzania;

b)             w zależności od przypadku, uprzednio uzyskane absolutorium z wykonywania przez kandydatów zadań kierowniczych;

c)             w przypadku kandydatów, którzy zajmowali stanowiska kierownicze w sektorze publicznym lub prywatnym – nieposzlakowana opinia w zakresie zarządzania;

d)             kandydaci nie mogą piastować stanowisk wybieralnych ani pełnić funkcji partyjnych od daty powołania;

e)             ze względu na charakter wykonywanej pracy uwzględniany jest również wiek kandydatów; na przykład właściwe wydaje się zastrzeżenie, że członkowie nie powinni przekroczyć 65. roku życia na koniec pierwszej kadencji lub 70. roku życia na koniec drugiej kadencji; niewłaściwa byłaby również sytuacja, w której – dzięki powołaniu na członka Trybunału Obrachunkowego – kandydaci mieli możliwość uchylenia się od przepisów dotyczących granicy wieku mających zastosowanie do tego samego rodzaju stanowisk w ich krajach pochodzenia;

f)              oprócz oceny indywidualnych kwalifikacji Parlament upewnia się również co do zachowania rozsądnej równowagi w składzie Trybunału jako całości; mimo iż obecny skład Trybunału jest rzeczywiście słuszny w zakresie zróżnicowania pochodzenia członków, brak kobiet w składzie jest nieuzasadniony;

g)             wskazane byłoby, aby członkowie Trybunału nie pełnili swojej funkcji przez więcej niż dwie kadencje.

Niedawne doświadczenia pokazują, że pomimo wymienionych wyżej rezolucji, różnice poglądów nie zawsze mogły zostać zażegnane. W 2004 r. Komisja Kontroli Budżetowej wydała negatywną opinię w odniesieniu do dwóch z dziesięciu nowych członków Trybunału zaproponowanych zgodnie z traktatem akcesyjnym. Jeden z kandydatów wycofał się, drugi jednak nie. Pomimo negatywnej opinii potwierdzonej na posiedzeniu plenarnym, kandydat ten został powołany na członka Trybunału Obrachunkowego.

Jeżeli chodzi o bieżącą procedurę mianowania, kilku kandydatów zaproponowanych przez państwa członkowskie nie spełnia całkowicie wszystkich kryteriów określonych w rezolucji Parlamentu z 1992 r. Obecne wnioski państw członkowskich postawiły ponadto pod znakiem zapytania wysiłki Parlamentu zmierzające do utrzymania rozsądnej równowagi w składzie Trybunału i rozwiązania kwestii braku kobiet wśród członków Trybunału. Mając na uwadze, że obecnie 22 członków Trybunału to mężczyźni, a 5 to kobiety, w przypadku gdyby wszyscy kandydaci zostali mianowani proporcja będzie wynosiła 23 do 4.

W związku z powyższym sprawozdawczyni uważa, że potrzebne są bardziej skuteczne narzędzia, aby Parlament oraz, w szczególności, Komisja Kontroli Budżetowej nawiązały owocne relacje z każdym z członków Trybunału od dnia jego powołania. Zdaniem sprawozdawczyni kryteria i procedury określone w rezolucjach z roku 1992 i 1995 wymagają natychmiastowego przeglądu, ujednolicenia i przedstawienia ich Radzie, władzom państw członkowskich odpowiedzialnym za zgłaszanie kandydatów i opinii publicznej.

W związku z powyższym sprawozdawczyni zaleca o wiele ściślejszą współpracę pomiędzy Parlamentem i Radą (ECOFIN) w zakresie przyszłej procedury nominacji. Parlament powinien otrzymywać informacje na temat kandydatów zgłoszonych przez każde państwo członkowskie z zachowaniem należytych terminów. W perspektywie średnioterminowej Rada i Parlament powinny uzgodnić bardziej spójną i wydajną procedurę nominacji, która będzie istotnym elementem pilnej reformy organizacji Europejskiego Trybunału Obrachunkowego.

• [1]  Rezolucja A3-0345/92, Dz.U. C 337 z 21.12.1992, str.51, oraz rezolucja A4-0001/95, Dz.U. C 43 z 20.02.1995, str. 75.

ZAŁĄCZNIK 1: CURRICULUM VITAE Davida Bostocka

Brytyjski członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego. Wykształcenie: Uniwersytet Oxford (historia współczesna), University College w Londynie (ekonomia - Economics of Public Policy). Posiada 30-letnie doświadczenie zawodowe w brytyjskiej służbie cywilnej, od stanowiska w Ministerstwie Skarbu do stanowiska specjalisty ds. UE. W latach 1990–1994 stał na czele grupy „Unia Europejska” w Ministerstwie Skarbu; był wicedyrektorem, a następnie dyrektorem Europejskiego Banku Inwestycyjnego w latach 1990–1994. W latach 1995–1998 był zastępcą Stałego Przedstawiciela Wielkiej Brytanii przy Unii Europejskiej. W latach 1999–2000 był dyrektorem sekcji ds. europejskich w sekretariacie Cabinet Office. W latach 2000–2001 wykładał jako Visiting Fellow w Centrum Studiów Międzynarodowych w London School of Economics. Wykładał również jako ekspert (Practitioner Fellow) w Instytucie Europejskim Uniwersytetu Sussex. Od stycznia 2002 r. jest członkiem Europejskiego Trybunału Obrachunkowego odpowiedzialnym początkowo za rolnictwo, a następnie (od marca 2006 r.) za politykę strukturalną i wewnętrzną.

ZAŁĄCZNIK 2: zwięzły opis doświadczenia jako członka trybunału oraz celów związanych z przyszłym mandatem, sporządzony przez davida bostocka

Trybunał Obrachunkowy: dotychczasowe doświadczenie i cele na przyszłość

Doświadczenie

Jako członek grupy ds. audytu zajmującej się rolnictwem, rybołówstwem i rozwojem obszarów wiejskich przez trzy lata nadzorowałem prace nad zagadnieniem poświadczeń wiarygodności rachunków (DAS) w zakresie wspólnej polityki rolnej (WPR) oraz koordynowałem wstępne opracowanie rozdziału poświęconego rolnictwu w rocznych sprawozdaniach za rok 2001, 2002 i 2003. Przygotowałem i przedstawiłem na forum Komisji Kontroli Budżetowej PE sprawozdania specjalne w sprawie wstępnego finansowania refundacji eksportowych (1/2003) i ustalania stawek refundacji eksportowych (9/2003). Byłem sprawozdawcą w sprawie opinii Trybunału dotyczącej wniosku Komisji w sprawie finansowania WPR (1/2005).

W 2005 r. i na początku 2006 r. na wniosek przewodniczącego Trybunału przeprowadziłem badanie wewnętrzne na temat sposobu, w jaki Trybunał mógłby najlepiej przekazywać wyniki prac audytorskich.

W marcu 2006 r. dołączyłem do grupy ds. audytu odpowiedzialnej za wydatki na politykę spójności i badań oraz za inne wewnętrzne strategie polityczne UE. Wcześniej w tym roku przedstawiłem sprawozdanie specjalne dotyczące śródokresowej oceny, śródokresowego przeglądu i śródokresowej realizacji rezerwy wykonawczej na fundusze strukturalne w latach 2000–2006 (SR1/2007).

Wnosiłem czynny wkład w omawianie spraw politycznych dotyczących Trybunału.

Cele

Członkowie Trybunału występują w roli sprawozdawców w kwestii poszczególnych zadań, członków grup ds. audytu oraz członków kolegium odpowiedzialnego za rozwój Trybunału. Cele osobiste rozważa się najlepiej w tych kategoriach.

Moim celem jako sprawozdawcy będzie zagwarantowanie wykonywania pracy zgodnie z odpowiednim standardem, na czas i w ramach budżetu, właściwie uzasadnionych ustaleń audytu oraz przedstawiania wyników w sprawozdaniach w sposób przejrzysty i zasadny.

Moim celem jako członka grupy ds. audytu będzie dbanie o określenie zadań audytorskich w jasny sposób pozwalający na udzielanie zadowalającej odpowiedzi na pytania związane z audytem, poddawanie wyników audytu rygorystycznej acz realistycznej interpretacji oraz przekazywanie ustaleń audytu w jasny sposób. Sprawozdania Trybunału powinny być zrozumiałe dla jak najszerszego grona odbiorców, a nie tylko dla ekspertów.

Jako członek kolegium będę kontynuować swoje starania, aby przyczynić się do tego, żeby Trybunał działał jak wydajna, nowoczesna publiczna instytucja audytorska, która:

· reaguje na istotne wydarzenia w dziedzinie audytu i w Unii Europejskiej, a w razie potrzeby ma na nie wpływ;

· korzysta z najlepszych wzorców innych publicznych instytucji audytorskich, głównie poprzez przeprowadzanie kontroli wzajemnych, które mają się wkrótce rozpocząć;

· ustala hierarchię ważności swoich zadań i w sposób wydajny wykorzystuje zasoby; oraz

· informuje obywateli Europy oraz wybranych przez nich przedstawicieli o wiarygodności rachunków Unii, zgodności z prawem i prawidłowości transakcji, a także o skuteczności, wydajności i oszczędności programów wydatków.

                                                                                   David Bostock

PROCEDURA

Tytuł	Mianowanie członka Europejskiego Trybunału Obrachunkowego (David Bostock)
Odsyłacze	N6-0016/2007 - C6-0304/2007 - 2007/0813(CNS)
Data konsultacji z PE	19.9.2007
Komisja przedmiotowo właściwa        Data ogłoszenia na posiedzeniu	CONT 27.9.2007
Sprawozdawca(y)        Data powołania	Inés Ayala Sender 11.9.2007
Data przyjęcia	6.11.2007
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	20 0 1
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Jean-Pierre Audy, Inés Ayala Sender, Herbert Bösch, Paulo Casaca, Szabolcs Fazakas, Christofer Fjellner, Ingeborg Gräßle, Dan Jørgensen, Rodi Kratsa-Tsagaropoulou, Jan Mulder, Francesco Musotto, Bill Newton Dunn, Bart Staes, Alexander Stubb, Paul van Buitenen, Kyösti Virrankoski
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Chris Davies, Edit Herczog, Véronique Mathieu, Gabriele Stauner, Petya Stavreva