SPRAWOZDANIE w sprawie przepisów podatkowych a strat w sytuacjach transgranicznych
30.12.2007 - (2007/2144(INI)) Parlament Europejski,
Komisja Gospodarcza i Monetarna
Sprawozdawca: Piia-Noora Kauppi
PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO
w sprawie przepisów podatkowych a strat w sytuacjach transgranicznych
Parlament Europejski,
– uwzględniając komunikat Komisji pt.: Przepisy podatkowe a straty w sytuacjach transgranicznych (COM(2006)0824) (Komunikat Komisji w sprawie przepisów podatkowych),
– uwzględniając komunikat Komisji pt.: Wkład polityki podatkowej i celnej do Strategii lizbońskiej (COM(2005)0532),
– uwzględniając odpowiednie orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich, w szczególności sprawy C-250/95, Futura Participations and Singer[1], C-141/99, AMID[2], C-397/98 (Metallgesellschaft), C-446/03, Marks & Spencer plc przeciwko David Halsey (HM Inspector of Taxes)[3] oraz C-231/05, Oy AA[4],
– uwzględniając dyrektywę Rady 94/45/WE z dnia 22 września 1994 r. w sprawie w sprawie ustanowienia Europejskiej Rady Zakładowej lub trybu informowania i konsultowania pracowników w przedsiębiorstwach lub w grupach przedsiębiorstw o zasięgu wspólnotowym[5],
– uwzględniając rezolucję z dnia 13 grudnia 2005 r. w sprawie opodatkowania przedsiębiorstw w Unii Europejskiej: wspólna skonsolidowana podstawa wymiaru opodatkowania osób prawnych[6],
– uwzględniając komunikat Komisji pt.: Realizacja wspólnotowego programu poprawy wzrostu i zatrudnienia oraz konkurencyjności przedsiębiorstw w UE: Dalsze postępy w 2006 r. i kolejne działania zmierzające do przedstawienia wniosku w sprawie ustanowienia wspólnej jednolitej podstawy opodatkowania osób prawnych (CCCTB) (COM(2007)0223),
– uwzględniając rezolucję z dnia 4 września 2007 r. w sprawie przeglądu jednolitego rynku: przezwyciężanie barier i niewydolnych rozwiązań poprzez lepsze wprowadzanie w życie przepisów prawa i ich stosowanie[7],
– uwzględniając art. 45 Regulaminu,
– uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej oraz opinię Komisji Prawnej (A6‑0481/2007),
A. mając na uwadze, że krajowe systemy podatkowe państw członkowskich w coraz większym stopniu muszą uwzględniać globalizację gospodarki oraz być dostosowane do zasad i funkcjonowania rynku wewnętrznego, aby możliwe było osiągnięcie celów strategii lizbońskiej w zakresie wzrostu i konkurencyjności,
B. mając na uwadze, że (skreślenie) globalizacja gospodarki doprowadziła do takiego wzrostu konkurencji podatkowej, że przeciętne stawki podatku od osób prawnych w państwach uprzemysłowionych dramatycznie spadły w ciągu ostatnich 30 lat,
C. mając na uwadze, że obniżanie stawek podatkowych przybrało na sile od czasu ostatniego rozszerzenia Unii Europejskiej, a w państwach członkowskich da się zaobserwować wyraźną tendencję do wprowadzania specyficznych rozwiązań podatkowych, których celem jest przyciągnięcie szczególnie mobilnych przedsiębiorstw,
D. mając na uwadze, że istnienie w Unii Europejskiej 27 różnych systemów podatkowych stanowi przeszkodę dla sprawnego funkcjonowania rynku wewnętrznego, powoduje znaczne koszty dodatkowe dla handlu transgranicznego i przedsiębiorczości jeśli chodzi o obciążenia administracyjne i wymóg przestrzegania procedur, utrudnia restrukturyzację przedsiębiorstw i prowadzi do występowania przypadków podwójnego opodatkowania;
E. mając na uwadze, że przejrzystość zasad, likwidowanie barier podatkowych utrudniających działalność transgraniczną oraz stworzenie takich samych warunków dla przedsiębiorstw w UE prowadzących działalność na rynku wewnętrznym może doprowadzić do korzyści ekonomicznych obejmujących całą UE dzięki dynamicznemu środowisku biznesowemu,
F. mając na uwadze, że odpowiednia koordynacja podatkowa na szczeblu UE, nie dążąca do harmonizacji stawek podatkowych, może sprawić, że korzyści płynące z konkurencji podatkowej będą w większym stopniu udziałem przedsiębiorstw, ich pracowników i konsumentów;
G. mając na uwadze, że osiągnięcie celów strategii lizbońskiej wymaga zwiększenia koordynacji polityki podatkowej państw członkowskich,
H. mając na uwadze, że państwa członkowskie tradycyjnie usiłują koordynować swe systemy podatkowe poprzez rozbudowaną sieć dwustronnych umów podatkowych, które nie obejmują w pełni takich kwestii jak odliczanie strat transgranicznych, mając na uwadze, że w ramach Unii Europejskiej podejście dwustronne jest mniej wydajne i nie podnosi stopnia spójności w takim wymiarze jak skoordynowane podejście wielostronne; mając na uwadze, że wspólne podejście na szczeblu UE w zakresie jednolitej podstawy opodatkowania osób prawnych, takie jak wniosek dotyczący CCCTB, to najodpowiedniejsze rozwiązanie kwestii transgranicznego wyrównywania strat i zysków na rynku wewnętrznym, które doprowadzi do zwiększenia przejrzystości oraz podniesienia poziomu inwestycji i konkurencyjności,
I. mając na uwadze, że państwa członkowskie stosują różne przepisy w zakresie odliczania podatku z tytułu strat poniesionych przez oddziały, filie czy podmioty powiązane grup przedsiębiorstw, co negatywnie wpływa na podejmowanie decyzji gospodarczych i inwestycyjnych na rynku wewnętrznym oraz wiąże się z konsekwencjami w odniesieniu do ich odpowiednich długoterminowych strategii przemysłowych i przychodów z tytułu podatków,
J. mając na uwadze, że dosłownie wszystkie systemy podatkowe w Unii Europejskiej traktują nierówno zyski i straty, innymi słowy: zyski opodatkowuje się w roku podatkowym, w którym zostały uzyskane, natomiast wartość podatku odpowiadająca stracie nie jest zwracana przez administrację podatkową w momencie poniesienia straty; odnotowuje, że niedawno ogłoszone orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich (Trybunał Sprawiedliwości) nie zawierają właściwej analizy tego czynnika czasowego oraz znaczenia, jaki ma on dla wzrostu inwestycji transgranicznych w Unii Europejskiej,
K. mając na uwadze, że wprowadzenie transgranicznego systemu ulg podatkowych w odniesieniu do strat byłoby równoznaczne w niektórych państwach członkowskich ze zrzeczeniem się dochodów z tytułu podatku od osób prawnych bez pewnych gwarancji prawnych,
L. mając na uwadze, że podczas gdy straty poniesione przez oddziały działające w kraju macierzystym są automatycznie uwzględniane w wyniku netto przedsiębiorstwa macierzystego, sytuacja staje się mniej jednoznaczna w przypadku strat poniesionych przez oddziały zagraniczne, jak i macierzystych lub zagranicznych członków grupy;
M. mając na uwadze, że brak możliwości odliczania strat zagranicznych utrudnia wejście na inne rynki, faworyzując zakładanie działalności w większych państwach członkowskich, w których rozmiar runku wewnętrznego jest wystarczający, by pomóc zamortyzować ewentualne straty,
N. mając na uwadze, że opisana sytuacja stawia w gorszej pozycji małe i średnie przedsiębiorstwa (MŚP), gdyż w mniejszym stopniu są one w stanie podołać inwestycjom transgranicznym wobec niepewności dotyczącej wyrównywania strat oraz częstych przypadków występowania strat początkowych,
1. wyraża głębokie zaniepokojenie negatywnym wpływem, jaki różnice w systemach stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do strat transgranicznych mają na działanie rynku wewnętrznego;
2. odnotowuje, że wszelkie rozwiązania utrudniające korzystanie ze swobody przedsiębiorczości są sprzeczne z art. 43 traktatu WE, a tym samym ich zniesienie powinno być celem ukierunkowanych działań; przypomina, że zróżnicowanie systemów podatkowych przedsiębiorstw stwarza przeszkody w wejściu na różne rynki krajowe, utrudnia właściwe funkcjonowanie rynku wewnętrznego, zakłóca konkurencję i uniemożliwia zagwarantowanie równych szans dla przedsiębiorstw na szczeblu UE, a zatem wymaga tego typu uwagi;
3. uważa, że ukierunkowane działania na szczeblu UE w dziedzinie odliczania transgranicznych strat podatkowych mogą o wiele korzystniej wpłynąć na funkcjonowanie rynku wewnętrznego;
4. sygnalizuje swe poparcie dla komunikatu Komisji w sprawie przepisów podatkowych a strat w sytuacjach transgranicznych jako ważnego kroku na drodze do rozwiązania tego problemu i wzywa do zapewnienia właściwej koordynacji wśród państw członkowskich w zakresie wyboru odpowiedniego terminu i rozwiązań;
5. podkreśla, że wszelkie ukierunkowane środki mające na celu wprowadzenie transgranicznego wyrównywania strat należy określać i realizować w oparciu o wielostronne wspólne podejście i skoordynowane działania państw członkowskich, aby zagwarantować spójny rozwój rynku wewnętrznego; przypomina, że tego rodzaju ukierunkowane działania stanowią rozwiązanie przejściowe przed przyjęciem CCCTB; uważa, że CCCTB stanowi wszechstronne długoterminowe rozwiązanie kwestii barier podatkowych związanych z transgranicznym wyrównywaniem strat i zysków, jak również kwestii cen transferowych oraz transgranicznych połączeń i przejęć oraz działań restrukturyzacyjnych, i dopełni zdobycze rynku wewnętrznego charakteryzującego się uczciwą konkurencją;
6. zwraca uwagę, że niektóre państwa członkowskie stosują różne metody zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu: albo stosując metodę proporcjonalnego odliczania podatków płaconych za granicą (metoda proporcjonalna), albo metodę wyłączania dochodów zagranicznych od podstawy opodatkowania (metoda wyłączania); odnotowuje, że jedynie w niektórych państwach członkowskich, w których stosuje się metodę wyłączania, nie ma możliwości wyrównania strat spowodowanych działalnością zagranicznych oddziałów;
7. zwraca uwagę na fakt, że tam, gdzie strat poniesionych przez stałe „zakłady” przedsiębiorstwa nie można odliczyć od zysku siedziby głównej, występuje różnica w traktowaniu w porównaniu z sytuacją przedsiębiorstwa prowadzącego wyłącznie działalność krajową, a to stanowi przeszkodę dla korzystania z prawa przedsiębiorczości;
8. uznaje priorytetowy charakter działań na rzecz grup przedsiębiorstw prowadzących działalność w kilku państwach członkowskich, gdyż to właśnie te grupy doświadczają nierównego traktowania w zakresie strat transgranicznych w porównaniu z grupami przedsiębiorstw prowadzącymi działalność w jednym tylko państwie członkowskim;
9. stwierdza, że zakłócenia wynikające z różnic między systemami krajowymi stawiają w niekorzystnym położeniu w stosunku do potencjalnych konkurentów w szczególności MŚP, dlatego też zwraca się do Komisji o przyjęcie konkretnych środków w tym właśnie zakresie;
10. przypomina, że istnieje niewiele ogólnych rozwiązań umożliwiających odliczanie strat między filiami a przedsiębiorstwami macierzystymi (grupy) w sytuacji transgranicznej, a więc w grupie przedsiębiorstw straty nie są automatycznie rozliczane w taki sam sposób, jak w ramach jednego przedsiębiorstwa;
11. zwraca uwagę, że większość państw członkowskich umożliwia odliczanie strat grupom, traktując je w rzeczywistości jako jedną całość, ale tylko nieliczne kraje posiadają systemy umożliwiające takie odliczanie w sytuacjach transgranicznych; przypomina, że brak możliwości odliczania przez grupy strat w sytuacjach transgranicznych może prowadzić do zakłócania podejmowania decyzji inwestycyjnych dotyczących tak ich lokalizacji, jak i formy prawnej (oddział lub filia);
12. stwierdza, że ze względu na zróżnicowane podstawy wymiaru opodatkowania nie można tak po prostu rozszerzyć systemów krajowych na sytuacje transgraniczne;
13. domaga się uznania zasadności transgranicznego wyrównywania strat, chociaż należy stwierdzić, że konieczna jest dalsza dogłębna dyskusja na temat systemu transgranicznego wyrównywania strat; uważa, iż należy rozstrzygnąć, czy transgraniczne wyrównywanie strat powinno być ograniczone do relacji między filiami a przedsiębiorstwem macierzystym lub odwrotnie, oraz podjąć decyzję o przeprowadzeniu dokładnej oceny skutków budżetowych systemu przy założeniu, że zyski jednostek zależnych mogą wyrównywać straty poniesione przez przedsiębiorstwo macierzyste;
14. uważa, że wyrok Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Marks & Spencer może być interpretowane w ten sposób, że państwom członkowskim przyznaje się prawo do utrzymania swych systemów podatkowych, szczególnie w odniesieniu do kwestii dotyczących uchylania się od zobowiązań podatkowych;
15. jest zdania, że wyrok Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Oy AA wykazuje, że poszczególne krajowe systemy podatkowe różnią się w podejściu do strat i dlatego nie jest jasne, czy we wszystkich sytuacjach transgranicznych straty mogą być skonsolidowane w obrębie grupy przedsiębiorstw, nawet gdy straty te są ostateczne i z tego względu mogą doprowadzić do zniekształconej sytuacji, na co zwrócono uwagę w sprawie Marks & Spencer;
16. uważa, że grupy przedsiębiorstw działające w różnych państwach członkowskich powinny być traktowane w miarę możliwości w taki sam sposób, jak przedsiębiorstwa aktywne w pojedynczym państwie członkowskim; podkreśla, że w sytuacjach strat transgranicznych poniesionych przez zagraniczne filie należy unikać podwójnego opodatkowania przedsiębiorstwa macierzystego, państwa członkowskie muszą mieć równe prawa do opodatkowania, strat nie wolno uwzględniać dwukrotnie oraz należy zapobiegać uchylaniu się od podatków;
17. uważa, że należałoby rozpocząć dyskusję na temat definicji i charakterystycznych cech grup przedsiębiorstw w UE, uwzględniając przy tym istnienie wspólnych podmiotów europejskich, takich jak „spółka europejska” i „spółdzielnia europejska”, nie mając w zamyśle jednak ograniczania zakresu środków transgranicznego wyrównywania strat wyłącznie do takich organizmów;
18. ponownie podkreśla znaczenie zdefiniowania koncepcji „grupy przedsiębiorstw”, aby firmy nie mogły w sposób oportunistyczny rozprowadzać zysków i strat pomiędzy państwami członkowskimi; uważa, że w celu zdefiniowania grupy przedsiębiorstw należałoby określić specyficzne cechy mające decydujące znaczenie dla przedsiębiorstwa, takie jak przewidziano w dyrektywie 94/45/WE;
19. przyjmuje z zadowoleniem trzy alternatywy zaproponowane w komunikacie Komisji w sprawie przepisów podatkowych a strat w sytuacjach transgranicznych; wyraża swe poparcie dla ukierunkowanych działań umożliwiających skuteczne i niezwłoczne odliczenie strat przez zagraniczne filie (corocznie, a nie tylko ostatecznie, jak w przypadku sprawy Marks and Spencer), które, gdy tylko filie zaczną ponownie przynosić zyski, zostaną odzyskane za pomocą odpowiedniego dodatkowego opodatkowania przedsiębiorstwa macierzystego;
20. w celu wdrożenia tych propozycji w taki sposób, aby zapobiec unikaniu opodatkowania, zaleca rozważenie możliwości wprowadzenia automatycznego systemu wymiany informacji, podobnego do systemu VIES dla podatku VAT, tak aby państwa członkowskie mogły sprawdzić istnienie negatywnej podstawy opodatkowania zadeklarowanej przez spółki zależne w innych państwach członkowskich;
21. niemniej jednak wzywa Komisję do głębszego przeanalizowania możliwości wprowadzenia dla przedsiębiorstw jednolitej podstawy opodatkowania osób prawnych z myślą o ich działalności obejmującej całą UE;
22. zauważa, że dalsza nader szczegółowa analiza ma ogromne znaczenie dla oceny skali, na jaką proponowany system transgranicznego wyrównywania strat mógłby wspierać transgraniczną działalność MŚP;
23. dostrzega, że wszelkie ukierunkowane działania w zakresie przepisów podatkowych dotyczących strat w sytuacjach transgranicznych, podejmowane przez poszczególne państwa członkowskie, same nie rozwiążą problemu zakłócania konkurencji ani kwestii wysokich kosztów przestrzegania przepisów, ponoszonych przez przedsiębiorstwa w UE działające na rynku wewnętrznym, i wynikających z utrzymywania 27 różnych systemów podatkowych;
24. podkreśla potrzebę skoordynowanego postępowania państw członkowskich w przypadku wprowadzania środków ukierunkowanych na rzecz transgranicznego wyrównywania strat w ramach jednego przedsiębiorstwa lub grupy; przypomina o potrzebie lepszej koordynacji w sprawach podatkowych między państwami członkowskimi i wzywa Komisję do podjęcia odpowiednich działań;
25. wspiera Komisję w jej staraniach mających na celu utworzenie ogólnoeuropejskiej i jednolitej CCCTB; zauważa, że CCCTB doprowadzi do większej przejrzystości i wydajności, umożliwiając przedsiębiorstwom działalność opartą na tych samych zasadach zarówno w kraju, jak i za granicą, stwarzając równe warunki dla wszystkich podmiotów i poprawiając konkurencyjność przedsiębiorstw w UE, zwiększając handel transgraniczny i transgraniczne inwestycje, co w pełni umożliwia czerpanie korzyści z rynku wewnętrznego w zakresie inwestycji i wzrostu, a także znacznie zmniejszając obciążenia administracyjne i koszty stosowania przepisów oraz niebezpieczeństwo oszustw i uchylania się od podatków;
26. przypomina, że CCCTB wiąże się ze wspólnymi zasadami dotyczącymi podstawy opodatkowania i w żaden sposób nie oddziałuje na przysługującą państwom członkowskim swobodę ustanawiania własnych stawek podatku;
27. z zadowoleniem przyjmuje zamiar Komisji dotyczący ustanowienia CCCTB nawet w ramach wzmocnionej współpracy; zaznacza jednak, że jest to najlepsze rozwiązanie zastępcze, jako że brak wszechstronnego systemu obejmującego całą UE może częściowo ograniczyć korzyści wynikające z przejrzystości i niższych kosztów administracyjnych;
28. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz Komisji.
UZASADNIENIE
WPROWADZENIE
Niniejszy komunikat Komisji zaprezentowany został w kontekście komunikatu: „Koordynowanie systemów podatków bezpośrednich w państwach członkowskich w ramach wspólnego rynku” (COM(2006)823 wersja ostateczna) i stanowi przykład dwutorowej strategii Komisji na rzecz usunięcia przeszkód podatkowych na rynku wewnętrznym, zmierzającej do uzyskania długofalowego obszernego rozwiązania (CCCTB), połączonego z ukierunkowanymi środkami możliwymi do zrealizowania w krótkim okresie, opartymi na współpracy i koordynacji polityki podatkowej państw członkowskich, jednakże bez dążenia do harmonizacji.
W swym komunikacie Komisja bada różne opcje rozwiązania problemu wynikającego z braku możliwości odliczania strat zagranicznych, wyciągając konsekwencje z najnowszych orzeczeń Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, zwłaszcza w sprawie Marks & Spencer.
PROBLEM I ZAPROPONOWANE PRZEZ KOMISJĘ OPCJE
Wszystkie systemy podatkowe w UE traktują nierówno zyski i straty: zyski opodatkowuje się w roku podatkowym, w którym zostały uzyskane, natomiast straty nie są zwracane w momencie poniesienia straty. Tak więc straty równoważone są przyszłymi zyskami. Podczas gdy przedsiębiorstwo posiadające kilka oddziałów działających w kraju macierzystym jest w stanie w zasadzie automatycznie zrównoważyć straty i jest opodatkowane od wyniku netto, nie jest to możliwe w przypadku przedsiębiorstw posiadających oddziały w różnych państwach członkowskich. Komisja przypomina, że odliczenie strat poniesionych za granicą w obrębie grupy przedsiębiorstw jest w zasadzie niemożliwe, poza nielicznymi wyjątkami.
To nierówne traktowanie odliczeń z tytułu strat poniesionych za granicą ma wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego: sprzyja inwestycjom krajowym i inwestycjom zagranicznym w większych państwach członkowskich; jest korzystniejsze dla dużych przedsiębiorstw niż dla MŚP. W rezultacie biznes i przedsiębiorstwa utrzymują wyższe ceny.
W odniesieniu do strat w ramach jednego przedsiębiorstwa, Komisja usilnie zachęca państwa członkowskie do przeglądu swych systemów podatkowych w celu umożliwienia automatycznego uwzględniania strat w wyniku netto przedsiębiorstwa w taki sam sposób, jak ma już to miejsce w odniesieniu do sytuacji krajowych.
W odniesieniu do strat w ramach grupy przedsiębiorstw, Komisja zachęca państwa członkowskie do wprowadzenia i utrzymania krajowych systemów opodatkowania odliczania strat w ramach grupy przedsiębiorstw, które traktują odliczanie strat w taki sam sposób, jak w ramach jednego przedsiębiorstwa. W komunikacie rozpatrywane są trzy alternatywne metody: (i) definitywne przeniesienie straty lub zysku, bez odzyskiwania strat; (ii) czasowe przeniesienie straty pozwalające na odzyskanie odpisanych strat, gdy filia zaczyna ponownie przynosić zyski; oraz (iii) bieżące opodatkowanie wyników filii, przy czym podatek zapłacony przez filię w państwie, w którym ma ona siedzibę, zostanie odliczony od podatku w państwie przedsiębiorstwa macierzystego w odniesieniu do dochodu filii.
STANOWISKO SPRAWOZDAWCZYNI
Unia Europejska, posiadająca największy na świecie konkurencyjny jednolity rynek, potrzebuje konkurencyjnych przepisów podatkowych. W porównaniu do innych dużych jednolitych rynków na świecie (USA, Japonia, Chiny) rynek wewnętrzny UE charakteryzuje się dużą liczbą przeszkód podatkowych. Środki, takie jak te zaproponowane w komunikacie, stanowią właściwy kierunek na rzecz bardziej konkurencyjnego podatkowo środowiska dla biznesu w UE.
Dlatego sprawozdawczyni z zadowoleniem przyjmuje podejście Komisji i wspiera dwutorową strategię określającą możliwe do zrealizowania w krótkim okresie, wykonalne środki oparte na współpracy pomiędzy państwami członkowskimi. Środki te mają na celu wyeliminowanie zakłóceń i zwiększenie atrakcyjności danego kraju jako miejsca inwestycji, przyczyniając się tym samym do realizacji celów strategii lizbońskiej.
Mimo iż podatki bezpośrednie jako takie nie wchodzą w zakres kompetencji Komisji, państwa członkowskie muszą korzystać z przysługujących im uprawnień z zachowaniem prawa wspólnotowego. Choć wiele z kwestii pojawiających się w tym kontekście regulowanych jest za pomocą umów dwustronnych pomiędzy państwami członkowskimi, problemy, takie jak wyrównanie strat transgranicznych, nie są objęte zakresem istniejących traktatów, tak jak wykazują to orzeczenia ETS. Ponadto proces OECD i umowy dwustronne nie uwzględniają w pełni wymiaru unijnego.
Grupy przedsiębiorstw prowadzące działalność w różnych państwach członkowskich powinny być traktowane w miarę możliwości w taki sam sposób, jak przedsiębiorstwa działające w pojedynczym państwie członkowskim.
Sprawozdawczyni przyjmuje z zadowoleniem trzy alternatywy zaproponowane w komunikacie i w szczególności popiera wszelkie ukierunkowane działania umożliwiające skuteczne i niezwłoczne odliczenie strat przez zagraniczne filie (corocznie, a nie tylko ostatecznie, jak w przypadku sprawy Marks and Spencer), które, gdy tylko filie zaczną ponownie przynosić zyski, zostaną odzyskane za pomocą odpowiedniego dodatkowego opodatkowania przedsiębiorstwa macierzystego. Opcja ta w najlepszym stopniu służy zapobieganiu niekorzystnym skutkom przepływu środków pieniężnych, które dotykają w szczególności nowo powstałe MŚP oraz mają wpływ na transgraniczne inwestycje w mniejszych państwach członkowskich.
Jednakże wprowadzenie ukierunkowanych środków, takich jak te zaproponowane w komunikacie, nie powinno powstrzymywać Komisji od czynnego poszukiwania możliwości utworzenia ogólnounijnego systemu konsolidowania zysków, gdzie filie byłyby traktowane w taki sam sposób jak oddziały.
Sprawozdawczyni wzywa Komisję do dołożenia wszelkich starań, by przy przedkładaniu konkretnych wniosków dokonała wyboru tych, które zmierzają do zapewnienia odpowiedniej równowagi pomiędzy wymogami rynku wewnętrznego, a koniecznością zapobieżenia nadużyciu i nadwyrężeniu podstaw wymiaru podatku państw członkowskich. Dlatego sprawozdawczyni zachęca Komisję do kontynuowania działań mających na celu wspólną jednolitą podstawę opodatkowania osób prawnych.
OPINIA Komisji Prawnej (20.11.2007)
dla Komisji Gospodarczej i Monetarnej
w sprawie przepisów podatkowych a strat w sytuacjach transgranicznych
Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Giuseppe Gargani
WSKAZÓWKI
Komisja Prawna zwraca się do Komisji Gospodarczej i Monetarnej, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:
1. wyraża głębokie zaniepokojenie negatywnym wpływem, jaki różnice w systemach stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do strat transgranicznych mają na działanie rynku wewnętrznego;
2. uważa, że ukierunkowane działania na szczeblu europejskim w dziedzinie odliczania transgranicznych strat podatkowych mogą o wiele korzystniej wpłynąć na funkcjonowanie rynku wewnętrznego;
3. uznaje priorytetowy charakter działań na rzecz grup przedsiębiorstw prowadzących działalność w kilku państwach członkowskich, gdyż to właśnie te grupy doświadczają nierównego traktowania w zakresie strat transgranicznych w porównaniu z grupami przedsiębiorstw prowadzącymi działalność w jednym tylko państwie członkowskim;
4. stwierdza zwłaszcza, że zakłócenia wynikające z różnic między systemami krajowymi stawiają w niekorzystnym położeniu w stosunku do potencjalnych konkurentów przede wszystkim małe i średnie przedsiębiorstwa, dlatego też zwraca się do Komisji o przyjęcie konkretnych środków w tym właśnie zakresie;
5. proponuje, aby spośród zaproponowanych przez siebie środków alternatywnych Komisja dała pierwszeństwo czasowemu przeniesieniu strat (tzw. „metoda odpisu/włączenia strat”) i przystąpiła w tym celu do wnikliwej analizy możliwości oferowanych przez tego rodzaju środek;
6. występuje jednak do Komisji o zbadanie również innych sposobów, zwłaszcza w perspektywie ustanowienia wspólnej jednolitej podstawy opodatkowania osób prawnych, co znacznie pomogłoby stawić czoła trudnościom pojawiającym się w dziedzinie strat transgranicznych.
WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI
|
Data przyjęcia |
20.11.2007 |
||
|
Wynik głosowania końcowego |
+: –: 0: |
24 0 0 |
|
|
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego |
Carlo Casini, Bert Doorn, Cristian Dumitrescu, Monica Frassoni, Lidia Joanna Geringer de Oedenberg, Neena Gill, Othmar Karas, Piia-Noora Kauppi, Klaus-Heiner Lehne, Katalin Lévai, Antonio López-Istúriz White, Hans-Peter Mayer, Manuel Medina Ortega, Aloyzas Sakalas, Diana Wallis, Tadeusz Zwiefka |
||
|
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego |
Mogens N.J. Camre, Charlotte Cederschiöld, Vicente Miguel Garcés Ramón, Luis de Grandes Pascual, Kurt Lechner, Eva Lichtenberger, Marie Panayotopoulos-Cassiotou, Gabriele Stauner |
||
|
Zastępca(y) (art. 178 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego |
Toine Manders, Tomáš Zatloukal |
||
WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI
|
Data przyjęcia |
21.11.2007 |
||
|
Wynik głosowania końcowego |
+: –: 0: |
34 4 1 |
|
|
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego |
Mariela Velichkova Baeva, Zsolt László Becsey, Pervenche Berès, Slavi Binev, Sharon Bowles, Udo Bullmann, Ieke van den Burg, Christian Ehler, Jill Evans, Elisa Ferreira, Donata Gottardi, Benoît Hamon, Gunnar Hökmark, Karsten Friedrich Hoppenstedt, Sophia in 't Veld, Piia-Noora Kauppi, Wolf Klinz, Kurt Joachim Lauk, Andrea Losco, Cristobal Montoro Romero, Joseph Muscat, John Purvis, Alexander Radwan, Bernhard Rapkay, Dariusz Rosati, Heide Rühle, Eoin Ryan, Antolín Sánchez Presedo, Manuel António dos Santos, Margarita Starkevičiūtė, Ivo Strejček,, Cornelis Visser, Sahra Wagenknecht |
||
|
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego |
Harald Ettl, Ján Hudacký, Werner Langen, Thomas Mann, Gianni Pittella, |
||
|
Zastępca(y) (art. 178 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego |
Holger Krahmer, |
||