SPRAWOZDANIE w sprawie inicjatywy zgłoszonej przez Republikę Austrii podjętej w celu przyjęcia decyzji Rady o usprawnieniu współpracy w sytuacjach kryzysowych pomiędzy specjalnymi jednostkami interwencyjnymi państw członkowskich Unii Europejskiej

20.12.2007 - (15437/2006 – C6‑0058/2007 – 2007/0803(CNS)) - *

Komisja Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych
Sprawozdawca: Armando França

PROJEKT REZOLUCJI LEGISLACYJNEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie inicjatywy zgłoszonej przez Republikę Austrii podjętej w celu przyjęcia decyzji Rady o usprawnieniu współpracy w sytuacjach kryzysowych pomiędzy specjalnymi jednostkami interwencyjnymi państw członkowskich Unii Europejskiej

(15437/2006 – C6‑0058/2007 – 2007/0803(CNS))

(Procedura konsultacji)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając inicjatywę Republiki Austrii (15437/2006),

–   uwzględniając art. 30, 32 oraz 34 ust. 2 lit. c) traktatu UE,

–   uwzględniając art. 39 ust. 1 traktatu UE, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6‑0058/2007),

–   uwzględniając art. 93 oraz art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A6‑0507/2007),

1.  zatwierdza po poprawkach inicjatywę Republiki Austrii;

2.  zwraca się do Rady o odpowiednią zmianę tekstu;

3.  zwraca się do Rady o poinformowanie go w przypadku uznania za stosowne odejścia od tekstu przyjętego przez Parlament;

4.  zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem w przypadku uznania za stosowne wprowadzenia znaczących zmian do inicjatywy Republiki Austrii;

5.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządowi Republiki Austrii.

Tekst proponowany przez Republikę Austrii	Poprawki Parlamentu
Poprawka 1 Punkt 4 preambuły
(4) Żadne z państw członkowskich nie dysponuje wszystkimi środkami, zasobami i całą wiedzą techniczną, które są potrzebne do skutecznego reagowania na wszelkie możliwe sytuacje kryzysowe o dużej skali, wymagające szczególnej interwencji. Dlatego możliwość zwrócenia się przez każde państwo członkowskie z prośbą o udzielenie pomocy do innego państwa członkowskiego ma kluczowe znaczenie.	(4) Żadne z państw członkowskich nie dysponuje wszystkimi środkami, zasobami i całą wiedzą techniczną, które są potrzebne do skutecznego reagowania na wszelkie możliwe sytuacje kryzysowe szczególnego rodzaju lub o dużej skali, wymagające szczególnej interwencji. Dlatego możliwość zwrócenia się przez każde państwo członkowskie z prośbą o udzielenie pomocy do innego państwa członkowskiego ma kluczowe znaczenie.
Poprawka 2 Punkt 5 preambuły
W niniejszej decyzji ustalono pewne ogólne zasady dotyczące odpowiedzialności, w tym zasad odpowiedzialności karnej, w celu ustalenia ram prawnych na wypadek gdyby zainteresowane państwa członkowskie zgodziły się na wystąpienie z prośbą o udzielenie pomocy i na jej udzielenie. Posiadanie tych ram prawnych oraz oświadczenia wskazującego właściwe organy umożliwi państwom członkowskim szybką reakcję i pozwoli im oszczędzić czas w przypadku wystąpienia sytuacji kryzysowej.	(5) Decyzja Rady 2007/.../WSiSW w sprawie intensywniejszej współpracy transgranicznej, szczególnie w walce z terroryzmem, przestępczością transgraniczną („Decyzja z Prüm”), a zwłaszcza jej art. 18 dotyczy form wzajemnego wsparcia policyjnego udzielanego przez państwa członkowskie podczas zgromadzeń masowych i podobnych istotnych wydarzeń, katastrof i poważnych wypadków. Decyzja ta nie dotyczy wyłącznie zgromadzeń masowych, naturalnych klęsk żywiołowych, czy poważnych wypadków w rozumieniu art. 18 Decyzji z Prüm, lecz uzupełnia jej postanowienia, przewidujące formy wzajemnego wsparcia policyjnego udzielanego przez państwa członkowskie przy udziale specjalnych jednostek interwencyjnych w innych sytuacjach, takich jak sytuacje kryzysowe spowodowane przez człowieka, sytuacje wynikające z działań terrorystycznych, stanowiące poważne bezpośrednie zagrożenie fizyczne w stosunku do osób, mienia, infrastruktury lub instytucji, w szczególności wzięcie zakładników, porwanie i podobne wydarzenia.
	W tym celu każde państwo członkowskie powinno określić właściwe organy krajowe, do których zainteresowane inne państwa członkowskie mogą wystąpić z prośbą o udzielenie pomocy lub o interwencję.
Uzasadnienie
Należy jasno określić, co jest głównym celem tej decyzji, uzasadniając w ten sposób przyjęcie takich środków w uzupełnieniu do decyzji z Prüm.
Poprawka 3 Punkt 5 a preambuły (nowy)
	(5a) Dostępność tych ram prawnych oraz kompendium wskazujące właściwe organy umożliwi państwom członkowskim szybką reakcję i pozwoli im oszczędzić czas w przypadku wystąpienia takiej sytuacji kryzysowej. Ponadto niezbędne są regularne spotkania specjalnych jednostek interwencyjnych jak również organizacja wspólnych sesji szkoleniowych umożliwiających skorzystanie ze wspólnych doświadczeń, w celu zwiększenia możliwości państw członkowskich w zakresie przeciwdziałania sytuacjom kryzysowym tego typu, a w szczególności zamachom terrorystycznym oraz reagowania na nie.
Poprawka 4 Artykuł 1
W niniejszej decyzji ustanowione zostają ogólne zasady i warunki, na których specjalne jednostki interwencyjne jednego państwa członkowskiego mogą udzielać pomocy lub prowadzić działania na terytorium innego państwa członkowskiego (zwanego dalej „wnioskującym państwem członkowskim”), jeśli to drugie państwo zwróciło się do nich z taką prośbą i jeśli zgodziły się one na podjęcie tych zadań w celu zareagowania na sytuację kryzysową.	W niniejszej decyzji ustanowione zostają ogólne zasady i warunki, na których specjalne jednostki interwencyjne jednego państwa członkowskiego (zwanego dalej „wspierającym państwem członkowskim”) mogą udzielać pomocy lub prowadzić działania na terytorium innego państwa członkowskiego (zwanego dalej „wnioskującym państwem członkowskim”), jeśli to drugie państwo zwróciło się do nich z taką prośbą i jeśli zgodziły się one na podjęcie tych zadań w celu zareagowania na sytuację kryzysową. Wnioskujące oraz wspierające państwa członkowskie uzgodnią bezpośrednio szczegóły praktyczne oraz kwestie o charakterze wykonawczym w uzupełnieniu do niniejszej decyzji.
Poprawka 5 Artykuł 2 punkt 1
1) „specjalna jednostka interwencyjna” oznacza jakikolwiek organ ochrony porządku publicznego w państwie członkowskim, który specjalizuje się w kontroli sytuacji kryzysowych.	Nie dotyczy polskiej wersji językowej.
Uzasadnienie
Nie dotyczy polskiej wersji językowej.
Poprawka 6 Artykuł 2 punkt 2
2) „sytuacja kryzysowa” oznacza jakąkolwiek sytuację w państwie członkowskim spowodowaną przez człowieka, stanowiącą poważne bezpośrednie zagrożenie fizyczne dla osób lub instytucji w tym państwie członkowskim, a w szczególności wzięcie zakładników, uprowadzenie oraz podobne przypadki.	2) „sytuacja kryzysowa” oznacza jakąkolwiek sytuację w państwie członkowskim spowodowaną przez człowieka, dającą uzasadnione podstawy do przypuszczenia, że popełniono lub właśnie jest popełniany, lub zostanie popełniony czyn przestępczy, który stanowi poważne bezpośrednie zagrożenie fizyczne dla osób, mienia, infrastruktury, lub instytucji w tym państwie członkowskim, a w szczególności sytuacje, o których mowa w art. 1 ust. 1 ramowej decyzji Rady 2002/475/WSiSW z 13 czerwca 2002 r.¹.
	____________________ 3 Dz.U. L 164 z 22.6.2002 r., str. 3.
Poprawka 7 Artykuł 2 punkt 2 a (nowy)
	2a) „właściwe organy” oznaczają organy władzy krajowej, mające prawo do wnioskowania o oraz udzielania zgody na wykorzystanie specjalnych jednostek interwencyjnych.
Poprawka 8 Artykuł 3 ustęp 1
1. Państwo członkowskie może zwrócić się z prośbą o udzielenie pomocy przez specjalną jednostkę interwencyjną innego państwa członkowskiego w celu zareagowaniu na sytuację kryzysową. Państwo członkowskie może zaakceptować lub odrzucić taką prośbę, lub zaproponować inny rodzaj pomocy.	1. Państwo członkowskie może zwrócić się z prośbą o udzielenie pomocy przez specjalną jednostkę interwencyjną innego państwa członkowskiego w celu zareagowaniu na sytuację kryzysową, składając za pośrednictwem właściwego organu wniosek zawierający opis potrzebnej pomocy jak również operacyjne uzasadnienie dla jej zastosowania. Właściwy organ wspierającego państwa członkowskiego może zaakceptować lub odrzucić taką prośbę, lub zaproponować inny rodzaj pomocy.
Poprawka 9 Artykuł 4
Ogólne zasady dotyczące odpowiedzialności	Odpowiedzialność cywilna i karna
1. W przypadku gdy, zgodnie z niniejszą decyzją, funkcjonariusze jednego z państw członkowskich prowadzą działania na terytorium innego państwa członkowskiego, to drugie państwo członkowskie ponosi odpowiedzialność za wszelkie szkody spowodowane przez nich w trakcie prowadzenia działań.	W przypadku gdy funkcjonariusze jednego z państw członkowskich prowadzą działania na terytorium innego państwa członkowskiego oraz/lub na mocy niniejszej decyzji używa się sprzętu, zastosowanie mają przepisy dotyczące odpowiedzialności cywilnej i karnej, będące przedmiotem postanowień art. 21 i 22 Decyzji z Prüm,
2. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1, w przypadku gdy szkoda jest wynikiem działań sprzecznych ze wskazówkami udzielonymi przez wnioskujące państwo członkowskie lub jest wynikiem działań z przekroczeniem przez danych funkcjonariuszy kompetencji przewidzianych w ich prawie krajowym, stosuje się następujące zasady:
(a) państwo członkowskie, na którego terytorium została wyrządzona szkoda, naprawia taką szkodę zgodnie z warunkami mającymi zastosowanie do szkód spowodowanych przez jego własnych funkcjonariuszy;
(b) państwo członkowskie, którego funkcjonariusze wyrządzili szkodę jakiejkolwiek osobie na terytorium innego państwa członkowskiego, zwraca temu państwu członkowskiemu pełne koszty wszelkich kwot wypłaconych ofiarom lub osobom uprawnionym w ich imieniu;
(c) bez uszczerbku dla wykonywania swoich praw w odniesieniu do osób trzecich oraz z wyjątkiem lit. b), każde państwo członkowskie powstrzymuje się w przypadkach przewidzianych w niniejszym ustępie od żądania odszkodowania za poniesione szkody od innego państwa członkowskiego.
Poprawka 10 Artykuł 5
Artykuł 5	skreślony
Odpowiedzialność karna
Podczas działań, o których mowa w art. 3, funkcjonariusze prowadzący działania na terytorium innego państwa członkowskiego są uznawani za funkcjonariuszy tego państwa członkowskiego w przypadku przestępstw popełnionych przeciwko nim lub przez nich.
Poprawka 11 Artykuł 6
Państwa członkowskie zapewniają, aby w razie potrzeby ich właściwe organy odbywały spotkania oraz organizowały wspólne szkolenia i ćwiczenia, w celu wymiany doświadczeń, dzielenia się wiedzą fachową oraz ogólnymi, praktycznymi i technicznymi informacjami na temat udzielania pomocy w sytuacjach kryzysowych.	Wszystkie zaangażowane państwa członkowskie zapewniają, aby ich specjalne jednostki interwencyjne odbywały spotkania oraz regularnie organizowały wspólne kursy i ćwiczenia, w celu wymiany doświadczeń, dzielenia się wiedzą fachową oraz ogólnymi, praktycznymi i technicznymi informacjami na temat udzielania pomocy w sytuacjach kryzysowych. Takie spotkania, szkolenia oraz ćwiczenia mogą być finansowane ze środków niektórych programów finansowych Unii Europejskiej, co pozwoli na uzyskanie dotacji z budżetu UE. W tym kontekście państwo członkowskie sprawujące prezydencję UE dołoży wszelkich starań w celu zapewnienia organizacji takich spotkań, szkoleń oraz ćwiczeń.
Poprawka 12 Artykuł 7
Każde państwo członkowskie pokrywa własne koszty, chyba że zainteresowane państwa członkowskie uzgodniły inaczej.	Wnioskujące państwo członkowskie pokrywa koszty operacyjne poniesione przez specjalne jednostki interwencyjne państwa wspierającego, w związku z zastosowaniem postanowień art. 3, w tym koszty transportu i zakwaterowania, chyba że zainteresowane państwa członkowskie uzgodniły inaczej.
Poprawka 13 Artykuł 8 ustęp 4 a (nowy)
	4a. Żaden z przepisów niniejszej decyzji nie może być postrzegany jako umożliwiający stosowanie zasad regulujących współpracę między organami ścigania państw członkowskich do stosunków z odpowiednimi organami krajów trzecich, omijając istniejące przepisy mające zastosowanie do międzynarodowej współpracy policji zgodnie z krajowymi systemami prawnymi.
Uzasadnienie
Celem niniejszej poprawki jest wprowadzenie wyraźnego i ważnego zabezpieczenia przed niedozwolonym rozszerzeniem uproszczonych zasad współpracy („przez analogię”) do wzajemnych relacji z organami krajów trzecich, które mogą działać według innych standardów odpowiedzialności i demokratycznej kontroli niż te istniejące w państwach członkowskich UE – która to sytuacja mogłaby spowodować nieuzasadnione zagrożenie żywotnych interesów obywateli Europy.

PROCEDURA

Tytul	Współpraca pomiędzy specjalnymi jednostkami interwencyjnymi państw członkowskich
Odsyłacze	15437/2006 - C6-0058/2007 - 2007/0803(CNS)
Data konsultacji z PE	30.1.2007
Komisja przedmiotowo właściwa        Data ogłoszenia na posiedzeniu	LIBE 1.2.2007
Sprawozdawca(y)        Data powołania	Armando França 5.11.2007
Poprzedni sprawozdawca(y)	Fausto Correia
Rozpatrzenie w komisji	27.2.2007		9.10.2007		20.11.2007		18.12.2007
Data przyjęcia	18.12.2007
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	53 1 0
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Alexander Alvaro, Roberta Angelilli, Alfredo Antoniozzi, Mario Borghezio, Mihael Brejc, Kathalijne Maria Buitenweg, Michael Cashman, Giuseppe Castiglione, Giusto Catania, Jean-Marie Cavada, Carlos Coelho, Esther De Lange, Panayiotis Demetriou, Gérard Deprez, Agustín Díaz de Mera García Consuegra, Bárbara Dührkop Dührkop, Claudio Fava, Armando França, Urszula Gacek, Kinga Gál, Patrick Gaubert, Roland Gewalt, Lilli Gruber, Jeanine Hennis-Plasschaert, Lívia Járóka, Ewa Klamt, Stavros Lambrinidis, Henrik Lax, Sarah Ludford, Claude Moraes, Javier Moreno Sánchez, Rareş-Lucian Niculescu, Bogusław Rogalski, Martine Roure, Luciana Sbarbati, Inger Segelström, Csaba Sógor, Søren Bo Søndergaard, Vladimir Urutchev, Ioannis Varvitsiotis, Renate Weber, Manfred Weber, Tatjana Ždanoka
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Edit Bauer, Simon Busuttil, Genowefa Grabowska, Ignasi Guardans Cambó, Sophia in ‘t Veld, Sylvia-Yvonne Kaufmann, Jean Lambert, Jörg Leichtfried, Antonio Masip Hidalgo, Bill Newton Dunn, Rainer Wieland
Zastępca(y) (art. 178 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Manuel Medina Ortega
Data złożenia	20.12.2007