SPRAWOZDANIE w sprawie stosunków handlowych i gospodarczych ze Stowarzyszeniem Narodów Azji Południowo-Wschodniej (ASEAN)

PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

UZASADNIENIE

OPINIA KOMISJI SPRAW ZAGRANICZNYCH (3.3.2008)

OPINIA Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii (28.3.2008)

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

14.4.2008 - (2007/2265(INI))

Komisja Handlu Międzynarodowego
Sprawozdawca: Glyn Ford

Procedura : 2007/2265(INI)

Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji

Dokument w ramach procedury :

A6-0151/2008

Teksty złożone :

A6-0151/2008

Debaty :

PV 07/05/2008 - 17
CRE 07/05/2008 - 17

Głosowanie :

PV 08/05/2008 - 5.9
CRE 08/05/2008 - 5.9
Wyjaśnienia do głosowania
Wyjaśnienia do głosowania

Teksty przyjęte :

P6_TA(2008)0195

PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO
UZASADNIENIE
OPINIA KOMISJI SPRAW ZAGRANICZNYCH
OPINIA Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii
WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

w sprawie stosunków handlowych i gospodarczych ze Stowarzyszeniem Narodów Azji Południowo-Wschodniej (ASEAN)

(2007/2265(INI))

Parlament Europejski,

– uwzględniając swoje rezolucje w sprawie dwustronnych negocjacji handlowych, w szczególności rezolucję z dnia 13 grudnia 2007 r. w sprawie stosunków handlowych i gospodarczych z Koreą[1],

– uwzględniając kartę ASEAN podpisaną w dniu 20 listopada 2007 r. podczas 13. szczytu ASEAN w Singapurze,

– uwzględniając swoje rezolucje w sprawie Birmy, z których najnowsze zostały przyjęte w dniach 6 i 27 września 2007 r.[2],

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 15 stycznia 2008 r. w sprawie CARS 21: ramy prawne podstawą dla zwiększania konkurencyjności przemysłu motoryzacyjnego[3],

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 12 lipca 2007 r. w sprawie Porozumienia w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej (TRIPS) i dostępu do leków[4],

– uwzględniając rezolucję z dnia 23 maja 2007 r. w sprawie pomocy UE na rzecz handlu[5],

– uwzględniając własną rezolucję z dnia 23 maja 2007 r. w sprawie upowszechniania godnej pracy dla wszystkich[6],

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie regionalnych obszarów wolnego handlu i strategii handlowej Unii Europejskiej[7],

– uwzględniając wniosek w sprawie rozporządzenia Rady ustanawiającego wspólnotowy system zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania (COM(2007)0602),

– uwzględniając komunikat Komisji do Rady, Parlamentu Europejskiego, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów zatytułowany„Globalny wymiar Europy: konkurowanie na światowym rynku. Wkład w strategię wzrostu gospodarczego i zatrudnienia UE” (COM(2006)0567),

– uwzględniając badanie z dnia 3 maja 2006 r. w sprawie wpływu ewentualnej umowy o wolnym handlu między Unią Europejską i ASEAN na gospodarkę, opracowane przez CEPII-CERIM,

– uwzględniając deklarację ministerialną przyjętą dnia 14 listopada 2001 r. podczas czwartej konferencji ministerialnej WTO w Ad-Dausze, a w szczególności jej ustęp 44 dotyczący szczególnego i zróżnicowanego traktowania,

– uwzględniając art. 45 Regulaminu,

– uwzględniając sprawozdanie Komisji Handlu Międzynarodowego oraz opinie Komisji Spraw Zagranicznych oraz Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii (A6-0151/2008),

A. mając na uwadze, że Unia Europejska powinna nadal priorytetowo traktować oparty na zasadach, wielostronny system handlu, ustanowiony przez Światową Organizację Handlu (WTO), który stwarza najlepsze perspektywy dla sprawiedliwego i równego handlu dzięki opracowywaniu odpowiednich zasad i zapewnianiu ich przestrzegania,

B. mając na uwadze, że pomyślne, zrównoważone wyniki agendy rozwoju z Ad-Dauhy (DDA) dają największe nadzieje na wsparcie włączenia krajów rozwijających się do międzynarodowego systemu handlu,

C. mając na uwadze, że międzyregionalne porozumienia handlowe mogą uzupełniać system wielostronny poprzez propagowanie integracji i podejmowanie kwestii, w których w chwili obecnej trudno jest osiągnąć porozumienie wielostronne,

D. mając na uwadze, że ASEAN, rozpatrywane całościowo, byłoby piątym co do wielkości partnerem handlowym UE, natomiast UE byłaby dla ASEAN drugim pod względem znaczenia partnerem handlowym i wiodącym inwestorem w regionie,

E. mając na uwadze, że ASEAN obejmuje niezwykle zróżnicowany region - trzy z jego krajów członkowskich zaliczają się do krajów najsłabiej rozwiniętych (LDC), natomiast w innych dochód na głowę mieszkańca przewyższa dochód osiągany w wielu państwach członkowskich UE,

F. mając na uwadze, że kraje ASEAN różnią się profilem ekonomicznym i nierówności te odegrają ważną rolę w finalizowaniu porozumienia o wolnym handlu (FTA) między UE a ASEAN,

G. mając na uwadze, że jak wynika z badań, umowa UE-ASEAN mogłaby przynieść obu stronom istotne korzyści gospodarcze, ale niezbędne może być przyjęcie dodatkowych środków promujących równy podział tych zysków,

H. mając na uwadze, że warunkiem wstępnym do zawarcia przez Unię z jakimkolwiek krajem umowy o wolnym handlu jest zawarcie umowy o partnerstwie i współpracy zawierającej wykonalne klauzule dotyczące praw człowieka,

I. mając na uwadze, że dostateczny i wzajemny dostęp do rynków UE-ASEAN, przy pełnym respektowaniu różnic w pozycji ekonomicznej członków ASEAN, a w szczególności najuboższych krajów najsłabiej rozwiniętych, zwiększy przepływ towarów i usług oraz pobudzi innowacyjność i wzrost gospodarczy obu stron,

J. mając na uwadze, że trzeba należycie uwzględnić skuteczną ochronę praw własności intelektualnej, w tym oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia,

1. uważa, że ambitna umowa przyniesie znaczną korzyść obu stronom i chociaż dobrej jakości porozumienie jest ważniejsze niż szybka realizacja harmonogramu, wyraża jednak zaniepokojenie powolnym tempem negocjacji; podkreśla znaczenie dla przedsiębiorstw UE osiągnięcia konkretnych wyników dzięki lepszemu dostępowi do rynku;

2. uważa, że pomyślny wynik DDA nadal stanowi priorytet Unii w zakresie handlu i pragnie, aby negocjacje z ASEAN stanowiły jej uzupełnienie; uważa, że umowa o wolnym handlu musi w pełni przestrzegać zasad WTO;

3. jest przekonany, że porozumienia międzyregionalne mogą korzystnie przyczynić się do uzupełnienia systemu wielostronnego, pod warunkiem że będą szeroko zakrojone i ambitne, a ich zakres będzie znacznie wychodzić poza obniżkę taryf, w celu otwarcia rynków wraz z wprowadzeniem w życie norm technicznych, społecznych i ekologicznych;

4. podkreśla, że przyszły wzrost przemysłowy Unii jest uzależniony od otwarcia na handel zagraniczny i inwestycje zagraniczne, podlegającego uczciwym zasadom;

5. ubolewa nad faktem, że na szczycie UE-ASEAN, który odbył się w Singapurze w listopadzie 2007 r., niektóre postanowienia dotyczące praktyk i postępowania biznesowego nie zostały wystarczająco gruntownie potraktowane, hamując tym samym inwestycje UE w krajach ASEAN;

6. podkreśla znaczenie zacieśnienia regionalnej integracji gospodarczej wśród krajów ASEAN oraz wzywa Komisję do udzielania pomocy technicznej i ewentualnego dalszego wsparcia na rzecz tego zacieśnienia;

7. uważa, że jeżeli niektóre kraje ASEAN okażą się niechętne do zawarcia umowy o wolnym handlu, krajom pragnącym w niej uczestniczyć należy stworzyć możliwość zawarcia dwustronnej umowy o wolnym handlu;

8. wzywa strony do stopniowego zmniejszania lub usuwania wszystkich przeszkód dotyczących handlu towarami i usługami przy jednoczesnym pełnym respektowaniu różnic w pozycji ekonomicznej występujących wśród krajów regionu ASEAN;

9. wzywa Komisję do zapewnienia w umowie ramowej UE-ASEAN przejrzystości i skutecznych przepisów dotyczących zamówień publicznych, konkurencji i inwestycji, praw własności intelektualnej, pomocy państwa i innych dotacji; podkreśla znaczenie usług w stosunkach handlowych UE-ASEAN;

10. podkreśla, że umowa o handlu i inwestycjach z ASEAN powinna zapewniać:

(i) poprawę i uproszczenie zasad pochodzenia,

(ii) harmonizację norm, w tym w zakresie bezpieczeństwa produktów, ochrony dzieci i dobrostanu zwierząt,

(iii) przejrzystość przepisów i uproszczone procedury biurokratyczne,

(iv) zniesienie dyskryminacyjnych podatków;

Kwestie sektorowe

11. uważa, że bariery pozacelne mają niemniejsze znaczenie niż obniżanie taryf i jest szczególnie zaniepokojony ograniczeniami nakładanymi na usługi gospodarcze, gdy zmniejszenie nieuzasadnionych ograniczeń mogłoby spowodować, że przedsiębiorstwa z krajów ASEAN będą miały dostęp do tańszych, sprawniejszych usług bankowych, ubezpieczeniowych i prawniczych;

12. podkreśla znaczenie praw własności intelektualnej i wzywa do nadania priorytetu ich skutecznemu wdrażaniu, w szczególności w zakresie projektowania, rejestracji dźwięku i innych dóbr kultury, jak również oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia; zwraca się do Komisji o rozwiązanie kwestii przeszkód bez uszczerbku dla prawa poszczególnych krajów do regulowania sektorów, np. sektora audiowizualnego, które odgrywają kluczową rolę w zachowaniu różnorodności kulturowej;

13. szczególne znaczenie nadaje zwalczaniu podróbek farmaceutyków, które tworzą nieuczciwą konkurencję i narażają konsumentów na niebezpieczeństwo; podkreśla równocześnie, że żadne z postanowień umowy nie powinno tworzyć prawnych ani praktycznych przeszkód dla maksymalnego wykorzystania elastycznych rozwiązań określonych w deklaracji w sprawie porozumienia TRIPS i dostępu do leków oraz wzywa negocjatorów Komisji, aby w pełni uwzględnili problemy ujęte w wyżej wspomnianej rezolucji w tej sprawie z dnia 12 lipca 2007 r.;

14. jest przekonany, że postanowienia umowy dotyczące zamówień publicznych powinny uwzględniać różny poziom rozwoju krajów członkowskich ASEAN i szanować prawo wszystkich uczestników do regulowania usług publicznych, zwłaszcza usług związanych z zaspokajaniem podstawowych potrzeb;

15. uważa, że w umowie należy starać się promować większą przejrzystość i odpowiedzialność w odniesieniu do inwestycji poczynionych przez niezależne fundusze inwestycyjne;

16. uważa, że należy szczegółowo zająć się przemysłem połowowym, a zwłaszcza sektorem tuńczyka, z uwagi na silny wpływ społeczno-gospodarczy, jaki na ten wrażliwy sektor wywarłoby pełne i natychmiastowe uwolnienie ceł, co znalazło wyraz w dotyczącym tego sektora badaniu Komisji przygotowanym na wniosek Parlamentu;

17. podkreśla znaczenie przestrzegania w przemyśle połowowym norm higieniczno-sanitarnych jako sposobu na osiągnięcie lepszego i większego rozwoju branży w tych krajach, jak również uczciwej konkurencji z przemysłem połowowym UE;

18. domaga się rozszerzenia międzyregionalnej współpracy gospodarczej na kwestie makroekonomiczne, w tym również współpracę w dziedzinie podatków i statystyki, a także przyjęcia międzynarodowych norm audytu i księgowości oraz środków mających na celu zwalczanie korupcji i prania pieniędzy;

19. wzywa Unię i ASEAN do wzmocnienia współpracy w zwalczaniu handlu ludźmi, turystki seksualnej oraz podrabiania; z radością przyjmuje zobowiązania członków ASEAN do walki z narkotykami, wzywając ich do utrzymania moratorium ONZ na wykonywanie kary śmierci; chwali Filipiny za zniesienie kary śmierci;

20. wzywa Unię i ASEAN do wzmocnienia współpracy w dziedzinie zdrowia publicznego, a zwłaszcza zwalczania takich chorób, jak AIDS, SARS i grypa ptaków, oraz do rozwiązywania problemu zmian klimatycznych, a także promowania bezpieczeństwa żywności;

21. uważa, że konkurencyjność Unii wobec krajów ASEAN zależy od poprawy kształcenia, szkoleń i badań w Unii, a także od tworzenia innowacyjnych produktów i usług;

22. uważa, że porozumienia o handlu, inwestycjach oraz badaniach naukowych powinny poruszać zagadnienia dotyczące poszczególnych sektorów, takie jak:

(i) żarówki energooszczędne,

(ii) zapobieganie klęskom żywiołowym i podnoszenie się po nich,

(iii) sektor turystyczny, ze szczególnym uwzględnieniem małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP),

(iv) swobodny przepływ badaczy, przedsiębiorców i turystów,

(v) współpraca między ośrodkami badawczymi w Unii i w krajach ASEAN oraz wymiana rezultatów badań naukowych,

(vi) dozowniki aerozolu;

23. zaleca, aby polityka Unii w dziedzinie energetyki dotycząca krajów ASEAN koncentrowała się na:

(i) unikających dyskryminacji warunkach koncesjonowania i handlu dotyczących produktów energetycznych,

(ii) zwiększaniu produkcji energii i możliwości eksportu,

(iii) rozwoju infrastruktury transportowej służącej produktom energetycznym,

(iv) dywersyfikacji źródeł energii,

(v) likwidacji opłat granicznych na produkty energetyczne,

(vi) wspólnych porozumieniach dotyczących oszczędzania energii, łagodzenia zmian klimatycznych i zmniejszania emisji gazów cieplarnianych, w tym potencjalnych wzajemnych rozwiązaniach w zakresie handlu emisjami, aby uniknąć szkód dla gałęzi przemysłu w Unii;

24. z zadowoleniem przyjąłby rozwój wspólnych projektów badawczych prowadzonych przez instytucje badawcze w Unii i w krajach ASEAN oraz nalega, aby Komisja podjęła kroki umożliwiające takie działania;

25. przypomina o potrzebie ochrony przemysłu w Unii przed dumpingiem ze strony eksporterów z ASEAN i uprzedzania takiego dumpingu poprzez wczesną interwencję negocjatorów handlowych ze strony Unii;

Kwestie związane z poszczególnymi krajami

26. podkreśla, że każdy harmonogram obniżania taryf musi w pełni uwzględniać różnice w sytuacji gospodarczej krajów członkowskich ASEAN;

27. uważa, że uboższe, nienależące do najsłabiej rozwiniętych kraje członkowskie ASEAN winny odnosić korzyści z elastycznych rozwiązań, które w szerokim rozumieniu odpowiadają rozwiązaniom oferowanym w umowach o partnerstwie gospodarczym krajom o podobnym poziomie dochodów;

28. wzywa Komisję, aby na odpowiednim etapie negocjacji zwróciła się do Kambodży i Laosu o wskazanie, czy pragnęłyby zostać objęte umową i, w przypadku pozytywnej odpowiedzi, aby wystąpiła do Rady o zmianę mandatu negocjacyjnego, która by umożliwiła taki krok;

29. jest przekonany, że obecna sytuacja w Birmie uniemożliwia objęcie tego kraju umową;

30. uważa, że dla zapewnienia konkretnych perspektyw dla umowy o wolnym handlu między regionami zasadnicze znaczenie ma rozwiązanie problemu tajemnicy bankowej w Singapurze, który blokuje zawarcie umowy o partnerstwie i współpracy;

Trwały rozwój

31. uważa, że ambitny rozdział dotyczący trwałego rozwoju stanowi zasadniczą część każdej umowy i podkreśla, że niezbędne jest egzekwowanie tych uzgodnionych standardów;

32. postuluje, aby każda umowa zawierała wiążące klauzule społeczne i ekologiczne, zobowiązujące strony do ratyfikacji podstawowych konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy (ILO) i zapewnienia ich skutecznego wdrażania, zwłaszcza jeżeli chodzi o kwestie pracy dzieci i pracy przymusowej, których likwidacja stanowi dla ILO główne wyzwanie, podkreślone w jej sprawozdaniu zatytułowanym „Koniec z pracą dzieci: nasz realistyczny cel”;

33. zwraca się do Komisji, aby rozważyła sposoby stworzenia zachęt dla krajów dokonujących poprawy warunków pracy, tak aby zagwarantować, że rozszerzenie umów o wolnym handlu nie zmniejszy atrakcyjności uzyskania statusu GSP+, badając jednocześnie możliwość wprowadzenia klauzuli o ratyfikacji podstawowych konwencji Organizacji Narodów Zjednoczonych i Międzynarodowej Organizacji Pracy (ILO) dotyczących praw człowieka i praw pracy, zwłaszcza jeżeli chodzi o kwestie pracy dzieci i pracy przymusowej;

34. podkreśla, że kiedy porozumienie o wolnym handlu między EU a ASEAN wejdzie w życie, należy przyjąć środki, które pozwolą uniknąć pomniejszenia korzyści w zakresie dostępu produktów do rynków UE będących udziałem krajów najsłabiej rozwiniętych;

35. wyraża przekonanie, że forum handlu i trwałego rozwoju, złożone z przedstawicieli organizacji pracowników i pracodawców oraz społeczeństwa obywatelskiego, mogłoby wnieść cenny wkład w zagwarantowanie, że szersze otwarcie rynku będzie wiązało się z coraz wyższymi standardami ekologicznymi i społecznymi;

36. proponuje ustanowienie mechanizmu, w ramach którego uznane organizacje pracowników i pracodawców mogłyby przedstawiać wnioski dotyczące działań, rozpatrywane w określonym terminie i prowadzące do podjęcia stałych działań następczych i przyjęcia przepisów w zakresie przeglądu, w celu podtrzymania oporu przeciw naruszaniu praw pracowniczych;

37. oczekuje na szybką publikację oceny wpływu na trwały rozwój, która musi zostać udostępniona w terminie, aby umożliwić pełne konsultacje społeczne i ich wpływ na wynik negocjacji, w szczególności w odniesieniu do środków, jakie mogą okazać się niezbędne w celu złagodzenia negatywnego wpływu na niektóre grupy czy sektory;

38. uważa, że w ocenie wpływu na trwały rozwój należy zwrócić szczególną uwagę na wpływ liberalizacji handlu na równość płci, zwłaszcza w takich sektorach, jak rolnictwo, branża tekstylna i przetwórstwo eksportowe;

39. wzywa Komisję i przedstawicieli krajów ASEAN do zwracania szczególnej uwagi na skutki umowy dla drobnych rolników w regionie i do dopilnowania, aby rodzina i zrównoważone rolnictwo uległy wzmocnieniu, a nie osłabieniu;

40. uważa, że środki mające na celu przeciwdziałanie wylesianiu oraz ochronę i odnowę lasów tropikalnych mają ogromne znaczenie w zwalczaniu zmian klimatycznych, a także przyczyniają się do zachowania różnorodności biologicznej; jest zatem zdania, że umowa o partnerstwie i współpracy powinna popierać handel jedynie tymi biopaliwami, które nie naruszają równowagi środowiska, oraz że krajom ASEAN należy pomóc w staraniach o wyeliminowanie nielegalnego wyrębu;

41. wzywa partnerów negocjacji do dopilnowania, aby umowa zawierała mechanizmy ochrony tradycyjnych i zwyczajowych praw społeczności rodzimych i lokalnych do korzystania z ich lasów przy wdrażaniu systemów gospodarki leśnej i udzielania odnośnych zezwoleń oraz do zwiększenia zdolności parlamentów krajowych i społeczeństwa obywatelskiego, w tym społeczności lokalnych i tubylców, w zakresie uczestnictwa w procesie decyzyjnym dotyczącym ochrony i wykorzystania zasobów naturalnych oraz zarządzania nimi, a także do wytyczania granic i obrony praw do ziemi;

42. uważa, że zarówno w przypadku produktów przyjaznych dla środowiska, jak i towarów pochodzących z tzw. sprawiedliwego handlu należy wcześniej obniżyć stawki celne niż w przypadku innych towarów i że należy je szybko wprowadzić do obrotu na rynku UE; wnosi, aby Komisja rozważyła dokonanie aktualizacji nomenklatury celnej uwzględniającej te konkretne produkty;

Czynniki polityczne

43. uznaje rosnące znaczenie ASEAN jako siły napędowej stabilności i dobrobytu w regionie; z radością przyjmuje ponowne nawiązanie stosunków między UE a ASEAN w 2007 r. na szczycie w Singapurze; wierzy, że przed Unią i ASEAN – obiema organizacjami zaangażowanymi w integrację regionalną – leżą wielkie możliwości współpracy;

44. zauważa, że działania mające na celu wzmocnienie stosunków gospodarczych i handlowych między Unią a ASEAN pomogą skonsolidować ogólne relacje między obydwoma regionami i umożliwią dalsze postępy w zakresie współpracy politycznej i bezpieczeństwa, szerzenia demokracji i praw człowieka, w dziedzinie energii i zmian klimatycznych oraz środowiska naturalnego, a także w dziedzinie działalności społeczno-kulturalnej oraz współpracy i rozwoju;

45. z radością przyjmuje postęp w integracji krajów ASEAN oraz podpisanie karty ASEAN w nadziei, że jej postanowienia jak najszybciej wejdą w życie;

46. przypomina, że prawa człowieka i demokracja to podstawowe wartości UE i domaga się, aby stanowiły one integralny element negocjacji z ASEAN, zwłaszcza w przypadku umów o partnerstwie i współpracy; przypomina, jaką wagę Parlament Europejski przywiązuje do reform politycznych i reform w zakresie praw obywatelskich oraz z zadowoleniem przyjmuje utworzenie organu ds. praw człowieka w karcie ASEAN oraz wyraźne zobowiązanie do wzmocnienia demokracji, poprawy w zakresie dobrych sposobów rządzenia i praworządności, jak również do propagowania i ochrony praw człowieka i podstawowych swobód; oczekuje wobec tego, że ASEAN w sposób konstruktywny przyczyni się do szerzenia tych wartości w regionie;

47. wyraża radość z powodu wyborów w Tajlandii; wzywa do wiarygodnego procesu demokratyzacji i pojednania narodowego w Birmie, który musi się charakteryzować pełnym udziałem opozycji i grup etnicznych, oraz apeluje o natychmiastowe uwolnienie Aung San Suu Kyi i wszystkich więźniów politycznych, a także domaga się umożliwienia normalnej działalności partii politycznych; wspiera wysiłki ONZ i specjalnych przedstawicieli UE; zwraca się do Rady z prośbą o utrzymanie restrykcyjnych środków skierowanych przeciwko rządowi Birmy, o dokładne monitorowanie sytuacji oraz o poddanie wspomnianych środków rewizji, jeżeli wymagać tego będzie rozwój sytuacji w kraju; zwraca się do członków ASEAN oraz Chin i Indii z prośbą o wywieranie nacisków na Birmę;

48. podkreśla znaczenie istniejącej współpracy w zakresie walki z terroryzmem i zarządzania kryzysowego czy też klęsk żywiołowych i z radością przyjmuje współpracę w ramach niedawno przeprowadzonej misji obserwacyjnej w Acehu;

Rola PE

49. oczekuje na wejście w życie traktatu lizbońskiego przed zakończeniem negocjacji, co usunie wszelkie wątpliwości co do konieczności uzyskania zgody Parlamentu na zawarcie tego rodzaju umowy; wzywa Komisję do rozszerzenia dostępu Parlamentu do mandatu negocjacyjnego i do systematycznego zasięgania opinii Parlamentu w toku negocjacji, aby zagwarantować, że ich wyniki zyskają szerokie poparcie;

o o

50. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich i krajów ASEAN oraz sekretarzowi generalnemu ASEAN.

[1] Teksty przyjęte, P6_TA (2007)0629.
[2] Teksty przyjęte, P6_TA(2007)0384 i 0420.
[3] Teksty przyjęte, P6_TA (2008)0007.
[4] Teksty przyjęte, P6_TA (2007)0353.
[5] Teksty przyjęte, P6_TA (2007)0203.
[6] Teksty przyjęte, P6_TA (2007)0206.
[7] Dz.U. C 68 E z 18.3.2004, str. 126.

Wprowadzenie

Proponowane porozumienie ze Stowarzyszeniem Narodów Azji Południowo-Wschodniej (ASEAN) stanowi część szerzej zakrojonej strategii dotyczącej negocjacji dwustronnych i międzyregionalnych z partnerami handlowymi, przedstawionej w komunikacie Komisji „Globalny wymiar Europy: konkurowanie na światowym rynku”. Negocjacje toczą się również z Indiami i Koreą, chociaż przypadek stowarzyszenia ASEAN wywołuje szczególne problemy z uwagi na wielość i różnorodność negocjujących partnerów.

Traktowane jednostkowo, stowarzyszenie ASEAN byłoby pod względem znaczenia piątym partnerem handlowym UE, plasującym się przed Japonią. Liczba jego ludności jest tego samego rzędu, co w UE, ale występuje spore zróżnicowanie dochodów na głowę, poczynając od Singapuru o PKB na mieszkańca porównywalnym z danymi dla Francji czy Wielkiej Brytanii, a kończąc na trzech krajach najsłabiej rozwiniętych, mianowicie Birmie, Kambodży i Laosie. Stowarzyszenie ASEAN podpisało umowę o wolnym handlu (FTA) z Koreą i prowadzi negocjacje z partnerami regionalnymi, w tym z Australią, Chinami, Indiami, Japonią i Nową Zelandią, gdy tymczasem poszczególne kraje zawarły takie umowy z innymi krajami o wiodącej gospodarce lub są w trakcie ich negocjowania.

W sprawozdaniu tym popiera się koncepcję zawarcia umowy o wolnym handlu ze stowarzyszeniem ASEAN pod warunkiem spełnienia w tej umowie pewnych kluczowych warunków. Zgodnie ze zwykle przyjmowanym przez Parlament stanowiskiem warunkiem wstępnym zawarcia umowy o wolnym handlu z jakimkolwiek krajem winno być zawarcie umowy o partnerstwie i współpracy (PCA). Ponadto – w razie powtarzających się naruszeń najważniejszych elementów umowy o partnerstwie i współpracy, zwłaszcza jej klauzuli dotyczących praw człowieka – powinna istnieć możliwość zawieszenia taryf preferencyjnych przyznanych na mocy umowy o wolnym handlu.

Rola międzyregionalnych umów o wolnym handlu

Prowadzenie negocjacji w sprawie umowy z regionem składającym się z dziesięciu niezależnych krajów jest bardziej skomplikowane i czasochłonne niż w przypadku umowy zawieranej z pojedynczym krajem. Równocześnie jednak umowy międzyregionalne przynoszą poważne niezerowe korzyści wynikające również z promocji integracji regionalnej, wzmacniającej gospodarkę krajów partnerskich i zmniejszającej mnogość przepisów, jakie spełniać muszą unijne przedsiębiorstwa.

Z zadowoleniem przyjmuje się decyzję przywódców ASEAN podjętą w Singapurze w dniu 20 listopada 2007 r., a dotyczącą podpisania karty ASEAN, która nada tej organizacji osobowość prawną i strukturę, umożliwiając lepszą koordynację i szybszą realizację decyzji. Ponieważ karta nie wejdzie w życie przed ratyfikacją przez wszystkie państwa członkowskie, wskazana jest jej niezwłoczna ratyfikacja.

W świetle sprawozdań w sprawie niedawnych rund negocjacji perspektywa szybkiej i ambitnej umowy ze stowarzyszeniem ASEAN może zostać jednak zakłócona z powodu braku potencjału negocjacyjnego, trudności w wypracowaniu wspólnego stanowiska uwzględniającego zbiorowe interesy w regionie i braku woli politycznej. Należy zachęcać Wietnam, jako koordynatora ze strony ASEAN, do odgrywania czynnej roli w wypracowywaniu takiego stanowiska, natomiast UE mogłaby pomóc w budowaniu potencjału.

Należy z zadowoleniem przyjąć złożoną w listopadzie podczas spotkania przywódców ASEAN i EU obietnicę przyspieszenia negocjacji bliżej terminu wyznaczonego na 2009 r., jeżeli oznacza to faktyczną zmianę tempa negocjacji. W przeciwnym wypadku wystąpią nieuniknione naciski, by zawierać dwustronne FTA z najbardziej zaawansowanymi krajami członkowskimi ASEAN.

Trudności koordynacyjne nie występują jedynie w stowarzyszeniu ASEAN. W tym przypadku jednak sytuację utrudnia członkostwo objętej sankcjami UE Birmy.

Z zadowoleniem przyjmuje się naciski wywierane przez inne kraje członkowskie ASEAN na reżim birmański dotyczące poprawy jego fatalnej reputacji w zakresie praw człowieka i dojścia do przywracającej demokrację ugody z przetrzymywaną w areszcie domowym Aung Sang Suu Kyi. Zawarcie PCA przez UE z Birmą w warunkach obecnego reżimu wojskowego jest zaiste nie do pomyślenia. Skoro jest to warunek wstępny umowy handlowej, ci, którzy usiłują wymusić jednogłośne poparcie wszystkich elementów ewentualnych umów EU-ASEAN skazują ten proces na niepowodzenie.

Ważne jest również, że ASEAN zawierało w przeszłości umowy o wolnym handlu, które nie obejmowały wszystkich jego członków, a konkretnie nieuwzględniająca Tajlandii umowa z 2006 r. ASEAN-Korea.

Jeśli uda się spełnić wspomniane polityczne warunki wstępne, negocjacje handlowe winny być ukierunkowane na osiągnięcie ambitnych założeń umowy bez poświęcania jej wysokiej jakości w pogoni za szybkim ubiciem interesu. Działania podejmowane w celu zawarcia umowy nie powinny mieć także miejsca kosztem starań na rzecz zakończenia agendy rozwoju z Ad-Dauhy, która wciąż pozostaje kwestią priorytetową dającą największe szanse na zrównoważony wynik wzmacniający oparty na zasadach wielostronny system handlu. Ponadto w założeniu cel umowy WTO+ z ASEAN powinien wykraczać swoim zakresem poza zasady WTO nie tylko pod względem dostępu do rynku, lecz również wdrażania standardów społecznych i środowiskowych.

W tym celu, a także aby zapewnić społeczną akceptowalność umowy, trzeba będzie uznać, że wolny handel pozostaje kontrowersyjną kwestią w szeregu krajów zrzeszonych w ASEAN, choć niezależne badania wskazują, że w razie zawarcia umowy o wolnym handlu nie będzie przegranych. Potrzebny jest możliwie jak największy udział miejscowego społeczeństwa obywatelskiego w całym procesie negocjacji jako gwarancja szerokiego poparcia społecznego dla ostatecznej umowy oraz podjęcia działań na rzecz zminimalizowania jej krótkoterminowych skutków w tych sektorach, które z pewnością na niej stracą.

Trwały rozwój

Umowa powinna zobowiązywać strony do ratyfikacji podstawowych norm Międzynarodowej Organizacji Pracy (ILO) i zapewnienia ich skutecznego wdrażania. W chwili obecnej jedynie Kambodża, Indonezja i Filipiny ratyfikowały wszystkie osiem podstawowych konwencji ILO. Konieczne jest również zobowiązanie do nieobniżania standardów pracy, co pozwoli przyciągnąć inwestycje zagraniczne, które muszą objąć całe terytorium obu stron, w tym strefy przetwórstwa wywozowego.

Wpływ umowy o wolnym handlu na normy pracy oraz konieczność przyjęcia środków łagodzących wszelkie skutki uboczne to jedna z kwestii, którym należy nadać priorytet przy przeprowadzaniu oceny wpływu na zrównoważony rozwój (SIA). Badanie to należy przeprowadzić na początku procesu negocjacji, aby negocjatorzy, parlamentarzyści i społeczeństwo obywatelskie mogli uwzględnić jego wyniki.

Wobec obaw, że liberalizacja rolnictwa, stref przetwórstwa wywozowego i likwidacja kwot na tekstylia mogą wywrzeć niewspółmiernie niekorzystny wpływ na pracujące kobiety, w ocenie wpływu na zrównoważony rozwój należy zwrócić szczególną uwagę na wpływ liberalizacji handlu na równość płci.

W przypadku sekcji umowy dotyczącej ochrony środowiska jedną z najważniejszych kwestii jest konieczność walki z wylesianiem, w dużym stopniu przyczyniającym się do zmiany klimatu. Zgodnie z wnioskami Komisji w sprawie biopaliw umowy handlowe winny zawierać środki na rzecz promocji towarów wyprodukowanych przy wykorzystaniu procesów nienaruszających równowagi środowiska, aby konsumenci końcowi mogli mieć pewność, że kupują „zielony” produkt. Równocześnie potrzebne są bodźce zachęcające kraje ASEAN do walki z nielegalnym wyrębem oraz utrzymywania i odnowy lasów tropikalnych znajdujących się na ich terenie.

Chociaż istotny jest rozdział dotyczący trwałego rozwoju, który zawierałby jasne i ambitne założenia, w ostatecznym rozrachunku decydujące znaczenie będzie miało skuteczne wdrażanie i egzekwowanie uzgodnionych standardów. Wsparciem dla tego procesu mogłoby być utworzenie forum handlu i trwałego rozwoju, złożone z organizacji pracowników i pracodawców oraz organizacji pozarządowych.

Skuteczne egzekwowanie umowy wymaga również, aby postanowienia zawarte w rozdziale poświęconym trwałemu rozwojowi podlegały tej samej procedurze rozstrzygania sporów co w przypadku innych rozdziałów. Jeżeli administracja i Kongres Stanów Zjednoczonych uzgodniły, że „wszystkie zobowiązania dotyczące ochrony środowiska naturalnego zawarte w umowach o wolnym handlu będą egzekwowane w taki sam sposób jak przepisy handlowe zawieranych umów – z wykorzystaniem tych samych środków prawnych, procedur i sankcji”, trudno wyobrazić sobie, dlaczego Europa – traktująca o wiele poważniej kwestie ochrony społecznej i ochrony oraz utrzymania równowagi środowiska naturalnego – miałaby poprzestać na ustaleniach o węższym zakresie.

Kwestie sektorowe

Ogólnie taryfy celne nakładane przez ASEAN na produkty nierolnicze są względnie niskie, choć niektóre kraje stosują maksymalne stawki taryfowe w sektorach, takich jak sprzęt transportowy. Poważniejsze są bariery pozacelne, a w szczególności ograniczenia takie jak licencjonowanie przywozu. Również usługi podlegają nadal surowym ograniczeniom w większości regionu. Ponadto tajemnica bankowa stanowi poważną przeszkodę w zawarciu umowy o partnerstwie i współpracy z Singapurem, co – jak wspomniano wyżej – jest warunkiem koniecznym umowy o wolnym handlu.

Egzekwowanie praw własności intelektualnej stanowi z zasady problem i w negocjacjach winno mieć znaczenie priorytetowe. Należy zwiększyć ochronę własności intelektualnej w postaci projektu, nagrań dźwiękowych i innych dóbr kultury przy jednoczesnym dopilnowaniu, aby żadne zapisy w umowie nie ograniczały praw wszystkich uczestniczących krajów do regulowania usług odgrywających znaczącą rolę w zakresie różnorodności kulturowej, jak np. sektor audiowizualny.

Podróbki farmaceutyków nie tylko w sposób nieuczciwy konkurują z produktami firm finansujących prace badawczo-rozwojowe nad danym produktem, ale są również niebezpieczne dla konsumentów. Jednocześnie żadne zapisy w umowie UE-ASEAN nie powinny stwarzać prawnych czy praktycznych przeszkód wobec firm korzystających z elastycznych rozwiązań ujętych w deklaracji w sprawie porozumienia TRIPS i zdrowia publicznego przyjętego podczas konferencji ministerialnej WTO w Ad-Dausze.

Przyjęcie środków służących uproszczeniu, znormalizowaniu i unowocześnieniu procedur celnych i innych formalności mogłoby w dużym stopniu przyczynić się do zagwarantowania, że wymiana handlowa UE-ASEAN nie jest ograniczona zbędnymi barierami. Należy jednak dołożyć starań, aby zagwarantować, że pod hasłem „ułatwienia wymiany handlowej” nie będzie dochodziło do obniżania poziomu ochrony konsumentów ani środowiska naturalnego. W przypadku mniej zasobnych krajów porozumienie takie musiałoby się oczywiście opierać na odpowiedniej pomocy na rzecz handlu (Aid for Trade).

Sekcja porozumienia dotycząca zamówień publicznych musi uwzględniać zróżnicowany poziom rozwoju członków ASEAN i musi szanować prawo każdego uczestnika do swobodnej regulacji własnych usług publicznych, w szczególności związanych z podstawowymi potrzebami, takimi jak zdrowie, edukacja i woda pitna.

Kwestie związane z poszczególnymi krajami

Istotne będzie, aby wszelkie harmonogramy obniżki ceł w pełni uwzględniały szeroki zakres różnych warunków ekonomicznych członków ASEAN. Zgodnie z normalnie stosowaną praktyką WTO dotyczącą „szczególnego i zróżnicowanego traktowania” oraz uwzględniając definicję „zasadniczo każdej formy wymiany handlowej” stosowaną w umowie o partnerstwie gospodarczym z Karaibami, UE winna być gotowa przyznać krajom o niskich i średnio niskich dochodach (Indonezja, Filipiny, Tajlandia, Wietnam) dłuższe okresy przejściowe, obejmując je mniejszym zakresem niż harmonogramy przyjęte przez kraje o wysokich dochodach. Wniosek Wietnamu o przyznanie statusu gospodarki rynkowej na cele instrumentów ochrony handlu będzie również częścią szerszego kontekstu niniejszego procesu negocjacyjnego.

Mandat przyjęty przez Radę nie daje Komisji uprawnień do prowadzenia negocjacji z trzema najsłabiej rozwiniętymi krajami. Choć oczywiste jest, że negocjacje handlowe z Birmą są w obecnych warunkach nie do przyjęcia, sytuacja dotycząca Kambodży i Laosu jest bardziej zrównoważona. Z jednej strony jako beneficjenci inicjatywy „Wszystko oprócz broni” oba te kraje posiadają już bezcłowy dostęp do rynku UE. Jednocześnie należy zauważyć, że Komisja zachęcała kraje najsłabiej rozwinięte do uczestnictwa w umowach o partnerstwie gospodarczym. Na późniejszym etapie winna ona starać się poznać opinię Kambodży i Laosu co do tego, czy i kiedy zechcą zostać objęte jakąkolwiek umową.

O ile obecna sytuacja polityczna w Tajlandii stanowi również poważną przeszkodę w zawarciu umowy handlowej, wobec ewentualnej długości procesu negocjacyjnego oraz zobowiązania ze strony reżimu wojskowego do szybkiego przywrócenia demokracji, można zapewne mieć nadzieję, że sytuacja ulegnie poprawie przed ostatecznym zawarciem umowy.

Rola PE

Po wejściu w życie traktatu lizbońskiego Komisja będzie formalnie zobowiązana do systematycznego składania Parlamentowi sprawozdań w sprawie postępu negocjacji, a zgoda Parlamentu będzie wymagana każdorazowo przed zawarciem umowy handlowej. Wobec powolnego tempa negocjacji zawarcie umowy z ASEAN przed wejściem w życie nowego traktatu wydaje się mało prawdopodobne. Wszystkie instytucje UE winny zatem działać przy założeniu, że ostateczna umowa będzie wymagała zgody Parlamentu. To z kolei wymaga prowadzenia konsultacji z Parlamentem w trakcie negocjacji zamiast pozostawienia mu decyzji na tak lub nie dopiero na końcu całego procesu.

Komisja wykazała już przyjmowaną z zadowoleniem gotowość do udostępniania przedmiotowo właściwej komisji Parlamentu informacji, w tym notatek ze spotkań przy drzwiach zamkniętych oraz dokumentów, do których dostęp jest ograniczony. Ważne jest, aby taki stan rzeczy utrzymał się przez cały okres negocjacji i aby możliwie największa ilość informacji została udostępniona opinii publicznej, tak aby obywatele europejscy byli świadomi negocjacji prowadzonych w ich imieniu.

dla Komisji Handlu Międzynarodowego

w sprawie stosunków handlowych i gospodarczych ze Stowarzyszeniem Narodów Azji Południowo-Wschodniej (ASEAN)
(2007/2265(INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Francisco José Millán Mon

WSKAZÓWKI

Komisja Spraw Zagranicznych zwraca się do Komisji Handlu Międzynarodowego, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1. uznaje rosnące znaczenie ASEAN jako siły napędowej stabilności i dobrobytu w regionie; z radością przyjmuje ponowne zawiązanie stosunków między UE a ASEAN w 2007 r. na szczycie w Singapurze; wierzy, że przed UE i ASEAN – obiema organizacjami zaangażowanymi w integrację regionalną – leżą wielkie możliwości współpracy;

2. zauważa, że działania mające na celu wzmocnienie stosunków gospodarczych i handlowych między UE a ASEAN pomogą skonsolidować ogólne relacje między obydwoma regionami i umożliwią dalsze postępy w zakresie współpracy politycznej i bezpieczeństwa, szerzenia demokracji i praw człowieka, w dziedzinie energii i zmian klimatycznych oraz środowiska naturalnego, a także w dziedzinie działalności społeczno-kulturalnej oraz współpracy i rozwoju;

3. domaga się rozszerzenia ponadregionalnej współpracy gospodarczej na kwestie makroekonomiczne, w tym również współpracę w dziedzinie podatków i z zakresu danych statystycznych, a także przyjęcia międzynarodowych norm audytu i księgowości oraz środków mających na celu zwalczanie korupcji i prania pieniędzy;

4. odnotowuje wzrost gospodarczy i dynamizm ASEAN, jak również wiele jego inicjatyw w zakresie wolnego handlu; wspiera negocjacje ASEAN–UE dotyczące umowy o wolnym handlu, którym muszą towarzyszyć porozumienia o partnerstwie i współpracy, w sprawie których toczą się obecnie negocjacje między UE a kilkoma państwami ASEAN; ze względu na szczególne warunki polityczne i gospodarcze w niektórych krajach ASEAN przychyla się do opinii, że w chwili obecnej kraje te nie powinny być stronami umowy o wolnym handlu; podkreśla w szczególności przypadek Birmy/Myanmaru, na które to państwo nałożono restrykcyjne środki, przyjęte przez Radę;

5. zauważa, że najważniejszym celem dla obydwu regionów jest zakończenie ambitnej, kompleksowej i wypośrodkowanej rundy z Ad-Dauhy;

6. podkreśla, że negocjacje w sprawie porozumienia o wolnym handlu między UE a ASEAN powinny się toczyć w interesie obydwu stron i mieć wartość dodaną dla obydwu regionów, torując drogę rozważaniom na temat spraw związanych z handlem, których nie obejmują wielostronne negocjacje prowadzone obecnie w ramach WTO; w sposób szczególny podkreśla potrzebę poruszenia kwestii związanych z normami społecznymi i środowiskowymi, a także z zasadami dobrego sprawowania rządów;

7. podkreśla, że kiedy porozumienie o wolnym handlu między EU a ASEAN wejdzie w życie, nie powinno ono likwidować korzyści w zakresie dostępu produktów do rynków UE będących udziałem krajów najsłabiej rozwiniętych;

8. z radością przyjmuje postęp w integracji krajów ASEAN oraz podpisanie karty ASEAN w nadziei, że jej postanowienia jak najszybciej wejdą w życie;

9. przypomina, że prawa człowieka i demokracja to podstawowe wartości UE i domaga się, aby stanowiły one nierozłączny element negocjacji z ASEAN, zwłaszcza w przypadku porozumień o partnerstwie i współpracy; przypomina, jaką wagę Parlament Europejski przywiązuje do reform politycznych i reform w zakresie praw obywatelskich oraz z zadowoleniem przyjmuje utworzenie organu ds. praw człowieka w karcie ASEAN oraz wyraźne zobowiązanie do wzmocnienia demokracji, poprawy w zakresie dobrych sposobów rządzenia i praworządności, jak również do propagowania i ochrony praw człowieka i podstawowych swobód; oczekuje wobec tego, że ASEAN w sposób konstruktywny przyczyni się do szerzenia tych wartości w regionie Azji Południowo-Wschodniej;

10. wyraża radość z powodu wyborów w Tajlandii; wzywa do wiarygodnego procesu demokratyzacji i pojednania narodowego w Birmie/Myanmarze, który musi się charakteryzować pełnym udziałem opozycji i grup etnicznych, oraz apeluje o natychmiastowe uwolnienie Aung San Suu Kyi i wszystkich więźniów politycznych, a także domaga się umożliwienia normalnej działalności partii politycznych; wspiera wysiłki ONZ i specjalnych przedstawicieli UE; zwraca się do Rady z prośbą o utrzymanie restrykcyjnych środków skierowanych przeciwko rządowi Birmy/Myanmaru, o dokładne monitorowanie sytuacji oraz o poddanie wspomnianych środków rewizji, jeżeli wymagać tego będzie rozwój sytuacji w kraju; zwraca się do członków ASEAN oraz Chin i Indii z prośbą o wywieranie nacisków na Birmę/Myanmar;

11. podkreśla znaczenie istniejącej współpracy w zakresie walki z terroryzmem i zarządzania kryzysowego czy też klęsk żywiołowych i z radością przyjmuje współpracę w ramach niedawno przeprowadzonej misji obserwacyjnej w Acehu;

12. wzywa UE i ASEAN do wzmocnienia współpracy w zwalczaniu handlu ludźmi, turystki seksualnej oraz podrabiania; z radością przyjmuje zobowiązania członków ASEAN do walki z narkotykami, wzywając ich do utrzymania moratorium ONZ na wykonywanie kary śmierci; chwali Filipiny za zniesienie kary śmierci;

13. wzywa UE i ASEAN do wzmocnienia współpracy w dziedzinie zdrowia publicznego, a zwłaszcza zwalczania takich chorób jak AIDS, SARS i ptasia grypa oraz rozwiązywania problemu zmian klimatycznych, a także bezpieczeństwa żywności;

14. podkreśla znaczenie, jakie ma zaangażowanie społeczeństwa obywatelskiego w działania gwarantujące, że jego opinię bierze się pod uwagę w procesie negocjacyjnym, dzięki czemu będzie ono mogło przyczynić się do osiągnięcia w pełni satysfakcjonującego wyniku, który pomoże zacieśnić stosunki ponadregionalne;

15. wzywa Komisję do regularnego i niezwłocznego informowania Parlamentu o rozwoju sytuacji w związku z trwającymi obecnie negocjacjami.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

dla Komisji Handlu Międzynarodowego

w sprawie stosunków handlowych i gospodarczych ze Stowarzyszeniem Narodów Azji Południowo-Wschodniej (ASEAN)
(2007/2265(INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: John Purvis

WSKAZÓWKI

Komisja Przemysłu, Badań Naukowych i Energii zwraca się do Komisji Handlu Międzynarodowego, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1. podkreśla, że przyszły wzrost przemysłowy Unii jest uzależniony od otwarcia na handel zagraniczny i inwestycje zagraniczne, podlegającego uczciwym zasadom;

2. uważa, że konkurencyjność Unii wobec krajów ASEAN zależy od poprawy kształcenia, szkoleń i badań w Unii, a także od tworzenia innowacyjnych produktów i usług;

3. jest zdania, że wszelkie porozumienia o handlu i inwestycjach z krajami ASEAN powinny być spójne z negocjacjami w ramach rundy rozwojowej z Ad-Dauhy oraz uwzględniać cztery tzw. kwestie singapurskie (inwestycje, konkurencję, zamówienia publiczne i ułatwienia w handlu);

4. zaleca, aby współpraca naukowa i techniczna oraz ochrona własności intelektualnej stanowiły istotne elementy wszystkich takich porozumień; podkreśla zwłaszcza konieczność zwalczania podrabiania za pomocą włączania w porozumieniach o handlu i inwestycjach wiążących instrumentów zapobiegających podrabianiu; zwraca uwagę, że prawdziwa współpraca między wszystkimi zaangażowanymi stronami umożliwi skuteczne zwalczanie podrabiania, zwłaszcza podróbek produktów konsumpcyjnych, przemysłowych, farmaceutycznych i innych;

5. podkreśla, że porozumienie o handlu i inwestycjach z ASEAN powinno zapewniać:

(i) poprawę i uproszczenie zasad pochodzenia,

(ii) harmonizację norm, w tym w zakresie bezpieczeństwa produktów, ochrony dzieci i dobrostanu zwierząt,

(iii) przejrzystość przepisów i uproszczone procedury biurokratyczne,

(iv) przejrzystość krajowych mechanizmów wsparcia i usunięcie barier pozacelnych,

(v) zniesienie dyskryminacyjnych podatków;

6. uważa, że porozumienia o handlu, inwestycjach oraz badaniach naukowych powinny poruszać zagadnienia dotyczące poszczególnych sektorów, takie jak:

(i) wpływ ekstrakcji oleju palmowego i wylesiania na środowisko,

(ii) żarówki energooszczędne,

(iii) zapobieganie klęskom żywiołowym i podnoszenie się po nich,

(iv) zwalczanie HIV/AIDS i ochrona zdrowia publicznego,

(v) sektor turystyczny, ze szczególnym uwzględnieniem małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP),

(vi) swobodny przepływ badaczy, przedsiębiorców i turystów,

(vii) współpraca między ośrodkami badawczymi w Unii i w krajach ASEAN oraz wymiana rezultatów badań naukowych,

(viii) dozowniki aerozolu;

7. przypomina o potrzebie ochrony przemysłu w Unii przed dumpingiem ze strony eksporterów z ASEAN i uprzedzania takiego dumpingu poprzez wczesną interwencję negocjatorów handlowych ze strony Unii;

8. podkreśla, że otwarcie zagranicznych rynków jest obecnie głównie kwestią likwidacji barier pozacelnych hamujących przepływ towarów, usług i kapitału inwestycyjnego;

9. popiera aktywną politykę handlową z naciskiem na dziedziny ważne dla przedsiębiorstw w Unii, usługi, zabezpieczenie inwestycji, zamówienia publiczne i uczciwą konkurencję;

10. ubolewa nad faktem, że na szczycie UE-ASEAN, który odbył się w Singapurze w listopadzie 2007 r., niektóre postanowienia dotyczące praktyk i postępowania biznesowego nie zostały wystarczająco gruntownie potraktowane, hamując tym samym inwestycje unijne w krajach ASEAN;

11. zaleca, aby polityka Unii w dziedzinie energetyki dotycząca krajów ASEAN koncentrowała się na:

(i) unikających dyskryminacji warunkach koncesjonowania i handlu dotyczących produktów energetycznych,

(ii) zwiększaniu produkcji energii i możliwości eksportu,

(iii) rozwoju infrastruktury transportowej służącej produktom energetycznym,

(iv) dywersyfikacji źródeł energii,

(v) likwidacji opłat granicznych na produkty energetyczne,

12. z zadowoleniem przyjąłby rozwój wspólnych projektów badawczych prowadzonych przez instytucje badawcze w Unii i w krajach ASEAN oraz nalega, aby Komisja podjęła kroki umożliwiające takie działania.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

Data przyjęcia

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Monika Beňová, Elmar Brok, Colm Burke, Véronique De Keyser, Hanna Foltyn-Kubicka, Michael Gahler, Bronisław Geremek, Maciej Marian Giertych, Alfred Gomolka, Klaus Hänsch, Richard Howitt, Jana Hybášková, Anna Ibrisagic, Metin Kazak, Helmut Kuhne, Joost Lagendijk, Vytautas Landsbergis, Johannes Lebech, Emilio Menéndez del Valle, Francisco José Millán Mon, Philippe Morillon, Pasqualina Napoletano, Vural Öger, Justas Vincas Paleckis, Ioan Mircea Paşcu, Alojz Peterle, Samuli Pohjamo, Michel Rocard, Libor Rouček, Jacek Saryusz-Wolski, György Schöpflin, Hannes Swoboda, Charles Tannock, Ari Vatanen, Kristian Vigenin, Zbigniew Zaleski, Josef Zieleniec

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Mariela Velichkova Baeva, Cristian Silviu Buşoi, Giulietto Chiesa, Andrew Duff, Árpád Duka-Zólyomi, David Hammerstein, Jaromír Kohlíček, Erik Meijer, Borut Pahor, Józef Pinior, Antolín Sánchez Presedo, Inger Segelström, Marcello Vernola

Zastępca(y) (art. 178 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Renate Weber

Informacja prawna - Polityka ochrony prywatności