ZALECENIE DO DRUGIEGO CZYTANIA dotyczące wspólnego stanowiska Rady mającego na celu przyjęcie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie odpadów oraz uchylającej niektóre dyrektywy

18.4.2008 - (11406/4/2007 – C6-0056/2008 – 2005/0281(COD)) - ***II

Komisja Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności
Sprawozdawca: Caroline Jackson

PROJEKT REZOLUCJI LEGISLACYJNEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie wspólnego stanowiska Rady mającego na celu przyjęcie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie odpadów oraz uchylającej niektóre dyrektywy

(11406/4/2007 – C6-0056/2008 – 2005/0281(COD))

(Procedura współdecyzji: drugie czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wspólne stanowisko Rady (11406/4/2007 – C6-0056/2008),

–   uwzględniając stanowisko zajęte w pierwszym czytaniu[1] dotyczące wniosku Komisji przedstawionego Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2005)0667),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 traktatu WE,

–   uwzględniając art. 62 Regulaminu,

–   uwzględniając zalecenia do drugiego czytania przedstawione przez Komisję Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności (A6-0162/2008),

1.  zatwierdza wspólne stanowisko po poprawkach;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Poprawka  1 Wspólne stanowisko Rady Punkt 1 preambuły
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
(1) Dyrektywa 2006/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 kwietnia 2006 r. w sprawie odpadów ustanawia ramy prawne dotyczące postępowania z odpadami we Wspólnocie. Definiuje ona kluczowe pojęcia, takie jak odpady, odzysk i unieszkodliwianie oraz ustanawia istotne wymogi w zakresie gospodarowania odpadami, w szczególności obowiązek dla zakładu lub przedsięwzięcia wykonującego czynności związane z gospodarowaniem odpadami do uzyskania zezwolenia lub rejestracji oraz obowiązek dla państw członkowskich do sporządzania planów gospodarki odpadami. Określa ona główne zasady, takie jak obowiązek postępowania z odpadami w sposób niewywierający ujemnego oddziaływania na środowisko, zachęcanie do stosowania hierarchii postępowania z odpadami oraz – zgodnie z zasadą „zanieczyszczający płaci” – że koszty unieszkodliwiania odpadów muszą być ponoszone przez posiadacza odpadów lub przez poprzednich posiadaczy lub przez producentów produktów, z których te odpady powstały.	(1) Dyrektywa 2006/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 kwietnia 2006 r. w sprawie odpadów ustanawia ramy prawne dotyczące postępowania z odpadami we Wspólnocie. Definiuje ona kluczowe pojęcia, takie jak odpady, odzysk i unieszkodliwianie oraz ustanawia istotne wymogi w zakresie gospodarowania odpadami, w szczególności obowiązek dla zakładu lub przedsięwzięcia wykonującego czynności związane z gospodarowaniem odpadami do uzyskania zezwolenia lub rejestracji oraz obowiązek dla państw członkowskich do sporządzania planów gospodarki odpadami. Określa ona główne zasady, takie jak obowiązek postępowania z odpadami w sposób niewywierający ujemnego oddziaływania na środowisko i zdrowie człowieka, hierarchię postępowania z odpadami oraz – zgodnie z zasadą „zanieczyszczający płaci” – że koszty unieszkodliwiania odpadów muszą być ponoszone przez posiadacza odpadów lub przez poprzednich posiadaczy lub przez producentów produktów, z których te odpady powstały.
(Nowa poprawka sporządzona w oparciu o art. 62 ust. 2 lit. c) Regulaminu)
Uzasadnienie
Poprawka uzupełniająca do poprawki 21 złożonej przez sprawozdawcę, która ustanawia hierarchię postępowania z odpadami jako zasadę ogólną. W związku z tym dyrektywa nie tylko „zachęca” państwa członkowskie do stosowania hierarchii postępowania z odpadami, ale ustanawia taki obowiązek.
Poprawka  2 Wspólne stanowisko Rady Punkt 1 a preambuły (nowy)
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
	(1a) Pierwszym celem każdej polityki w dziedzinie odpadów powinna być minimalizacja negatywnego wpływu wytwarzania odpadów i gospodarowania nimi na zdrowie ludzkie i środowisko naturalne. Przepisy dotyczące odpadów powinny również zmierzać do ograniczenia wykorzystania zasobów oraz sprzyjać praktycznemu zastosowaniu hierarchii odpadów.
Uzasadnienie
Poprawka przyjęta przez Parlament w pierwszym czytaniu (poprawka 1). W najlepszym przypadku tekst powinien stanowić pierwszy punkt preambuły, ponieważ zawiera użyteczne informacje o tym, co Parlament uważa za kluczowe cele UE w zakresie gospodarowania odpadami.
Poprawka  3 Wspólne stanowisko Rady Punkt 1 b preambuły (nowy)
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
	(1b) W rezolucji z dnia 24 lutego 1997 r. w sprawie wspólnotowej strategii w zakresie gospodarowania odpadami1 Rada potwierdziła, że naczelnym priorytetem w gospodarce odpadami powinno być zapobieganie ich powstawaniu oraz że ponowne wykorzystanie i recykling materiałów powinny mieć pierwszeństwo przed odzyskiem energii z odpadów, o ile i tylko w takim zakresie, w jakim są to najbardziej ekologiczne z dostępnych metod.
	1 Dz.U. C 76 z 11.3.1997, str. 1.
Uzasadnienie
Poprawka przyjęta przez Parlament w pierwszym czytaniu (poprawka 1). Umieszczenie niniejszego odniesienia do kontekstu historycznego hierarchii odpadów jest ważne z tego względu, aby punkt preambuły przedstawiał pełny kontekst wniosku.
Poprawka  4 Wspólne stanowisko Rady Punkt 2 preambuły
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
(2) Decyzja nr 1600/2002/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 lipca 2002 r. ustanawiająca szósty wspólnotowy program działań w zakresie środowiska wzywa do opracowania lub zmiany prawodawstwa w sprawie odpadów, w tym wyjaśnienia różnicy pomiędzy odpadami i substancjami lub przedmiotami niebędącymi odpadami oraz opracowania środków dotyczących zapobiegania powstawaniu odpadów.	(2) Decyzja nr 1600/2002/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 lipca 2002 r. ustanawiająca szósty wspólnotowy program działań w zakresie środowiska wzywa do opracowania lub zmiany prawodawstwa w sprawie odpadów, w tym wyjaśnienia różnicy pomiędzy odpadami i substancjami lub przedmiotami niebędącymi odpadami oraz opracowania środków dotyczących zapobiegania powstawaniu odpadów, w tym również określenia celów.
Uzasadnienie
Z uwagi na kompletność należy włączyć do punktów preambuły odniesienie do określenia celów przez Parlament.
Poprawka  5 Wspólne stanowisko Rady Punkt 8 preambuły
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
(8) Skuteczne i spójne przepisy dotyczące przetwarzania odpadów powinny mieć zastosowanie, z pewnymi wyłączeniami, do mienia ruchomego, którego jego posiadacz pozbywa się, zamierza pozbyć się lub do którego pozbycia się został zobowiązany.	(8) Skuteczne i spójne przepisy dotyczące przetwarzania odpadów powinny mieć zastosowanie, z pewnymi wyłączeniami, do substancji i przedmiotów ruchomych, których ich posiadacz pozbywa się, zamierza pozbyć się lub do których pozbycia się został zobowiązany.
(Nowa poprawka sporządzona w oparciu o art. 62 ust. 2 lit. c) Regulaminu)
Uzasadnienie
Termin „mienie” może wprowadzać w błąd, ponieważ wydaje się sugerować, że przepisy dotyczą tylko odpadów należących do osoby, która się ich pozbywa. Ponieważ jednak jest całkiem prawdopodobne, że ktoś może pozbywać się czegoś, co do niego/niej nie należy, termin „mienie” należy zastąpić sformułowaniami użytymi w definicji „odpadów”.
Poprawka  6 Wspólne stanowisko Rady Punkt 12 preambuły
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
(12) Klasyfikacja odpadów jako niebezpieczne powinna być dokonywana między innymi na podstawie przepisów wspólnotowych w sprawie chemikaliów, w szczególności dotyczących klasyfikacji preparatów jako niebezpiecznych, wraz ze stosowanymi w tym celu dopuszczalnymi wartościami stężeń. Ponadto, aby ułatwić zharmonizowaną klasyfikację odpadów i zapewnić zharmonizowane określenie typów odpadów niebezpiecznych w obrębie Wspólnoty, konieczne jest utrzymywanie systemu, w którym odpady i odpady niebezpieczne zostały sklasyfikowane zgodnie z wykazem odpadów ustalonym ostatnio decyzją Komisji 2000/532/WE.	(12) Odpady niebezpieczne są określane na podstawie kryteriów zagrożenia i ryzyka. Wskutek tego muszą podlegać regulacji na podstawie ścisłych specyfikacji, aby zapobiec w możliwie największym stopniu negatywnym skutkom niewłaściwego gospodarowania nimi, które mogą oddziaływać na środowisko naturalne i powodować zagrożenie dla zdrowia i bezpieczeństwa człowieka, lub ograniczyć te skutki. Ze względu na ich niebezpieczne właściwości odpady niebezpieczne wymagają odpowiedniej gospodarki, która obejmuje szczególne i dostosowane do potrzeb techniki ich zbierania i przetwarzania, szczegółowe kontrole oraz specyficzne zasady identyfikacji. Wszystkie podmioty zajmujące się odpadami niebezpiecznymi muszą posiadać odpowiednie kwalifikacje oraz przeszkolenie.
(Poprawka 11 przyjęta w pierwszym czytaniu)
Uzasadnienie
Ponieważ dyrektywa ramowa w sprawie odpadów uchyli dyrektywę w sprawie odpadów niebezpiecznych, szczególnie ważne jest zagwarantowanie, że sektor gospodarowania odpadami niebezpiecznymi zostanie odpowiednio uwzględniony w tekście przedmiotowej dyrektywy.
Poprawka  7 Wspólne stanowisko Rady Punkt 17 preambuły
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
(17) Definicje odzysku i unieszkodliwiania należy zmodyfikować, aby zapewnić wyraźne rozróżnienie tych dwu pojęć, w oparciu o ich rzeczywiście zróżnicowane oddziaływanie na środowisko przez zastępowanie zasobów naturalnych w gospodarce, uznając jednocześnie potencjalne korzyści dla środowiska i zdrowia ludzi wynikające z wykorzystywania odpadów jako zasobu. Ponadto można opracować wytyczne w celu wyjaśnienia przypadków, w których rozróżnienie to jest trudne do zastosowania w praktyce lub w których sklasyfikowanie danej czynności jako odzysk nie odpowiada faktycznemu oddziaływaniu tej czynności na środowisko.	(17) Definicje odzysku i unieszkodliwiania należy zmodyfikować, aby zapewnić wyraźne rozróżnienie tych dwu pojęć, w oparciu o ich rzeczywiście zróżnicowane oddziaływanie na środowisko przez zastępowanie zasobów naturalnych w gospodarce, uznając jednocześnie potencjalne korzyści dla środowiska i zdrowia ludzi wynikające z wykorzystywania odpadów jako zasobu. Ponadto należy opracować kryteria w celu wyjaśnienia przypadków, w których rozróżnienie to jest trudne do zastosowania w praktyce lub w których sklasyfikowanie danej czynności jako odzysk nie odpowiada faktycznemu oddziaływaniu tej czynności na środowisko.
(Nowa poprawka sporządzona w oparciu o art. 62 ust. 2 lit. c) Regulaminu i zgodna z poprawkami 38/108/157/140/141 z pierwszego czytania)
Uzasadnienie
Poprawka powiązana z nową poprawką do art. 8 ust. 2 złożoną przez tych samych autorów. Jeżeli w przedmiotowej dyrektywie zostaną określone kryteria wydajności dla przekształcania termicznego odpadów, to samo należy uczynić w odniesieniu do innych procesów odzysku, aby wprowadzić wyraźniejsze rozróżnienie pomiędzy prawdziwymi i pozorowanymi procesami odzysku. Ponieważ kryteria takie będą elementami o zasadniczym znaczeniu, powinny one być ustalane w drodze procedury współdecyzji.
Poprawka  8 Wspólne stanowisko Rady Punkt 20 preambuły
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
(20) Nie powinno być żadnego zamieszania terminologicznego między różnymi aspektami definicji odpadów a w razie konieczności właściwe procedury powinny zostać zastosowane, z jednej strony, do produktów ubocznych niebędących odpadami, a z drugiej strony – do odpadów, które przestają być odpadami. Aby doprecyzować pewne aspekty definicji odpadów, niniejsza dyrektywa powinna jednoznacznie wyjaśnić:	(20) Nie powinno być żadnego zamieszania terminologicznego między różnymi aspektami definicji odpadów, a właściwe procedury powinny zostać zastosowane do odpadów, które przestają być odpadami. Aby doprecyzować pewne aspekty definicji odpadów, niniejsza dyrektywa powinna jednoznacznie wyjaśnić, kiedy niektóre kategorie odpadów przestają być odpadami, ustalając kryteria zniesienia statusu odpadu, które zapewniałyby wysoki poziom ochrony środowiska oraz korzyści środowiskowe i ekonomiczne; ewentualne kategorie odpadów, dla których należy opracować specyfikacje i kryteria określające „zniesienie statusu odpadu”, mogą obejmować między innymi odpady budowlane i rozbiórkowe, niektóre popioły i żużle, złom metali, kompost, makulaturę i szkło. Dla celów przewozów transgranicznych do państw trzecich nie stosuje się pojęcia odpadów, które przestają być odpadami.
– kiedy substancje lub przedmioty powstające w wyniku procesu produkcyjnego, którego pierwotnym celem nie jest wyprodukowanie tych substancji lub przedmiotów, są produktami ubocznymi, a nie odpadami. Decyzja o tym, że dana substancja nie jest odpadem, może być podjęta wyłącznie na podstawie skoordynowanego podejścia, które ma być regularnie aktualizowane i pod warunkiem, że decyzja ta jest spójna z celami ochrony środowiska i zdrowia ludzi. Jeżeli wykorzystywanie produktu ubocznego jest dopuszczalne na mocy zezwolenia na korzystanie ze środowiska lub ogólnych przepisów dotyczących środowiska, może to zostać wykorzystane przez państwa członkowskie jako kryterium podejmowania decyzji, że nie należy oczekiwać ogólnego niekorzystnego oddziaływania na środowisko lub zdrowie ludzi; oraz
– kiedy niektóre kategorie odpadów przestają być odpadami, ustalając kryteria zniesienia statusu odpadu, które zapewniałyby wysoki poziom ochrony środowiska oraz korzyści środowiskowe i ekonomiczne; ewentualne kategorie odpadów, dla których należy opracować specyfikacje i kryteria określające „zniesienie statusu odpadu”, mogą obejmować między innymi odpady budowlane i rozbiórkowe, niektóre popioły i żużle, złom metali, kompost, makulaturę i szkło. W celu ustalenia końca statusu odpadu, wystarczy przeprowadzenie nawet tak prostej czynności odzysku jak skontrolowanie odpadów w zakresie potwierdzenia, że spełniają kryteria zniesienia statusu odpadu.
(Część pierwsza jest nową poprawką sporządzoną w oparciu o art. 62 ust. 2 lit. c) Regulaminu, część druga jest nowa i ma na celu naprawienie przeoczenia, do jakiego doszło w pierwszym czytaniu, tak aby zapewnić spójność ze zobowiązaniami międzynarodowymi.)
Uzasadnienie
Część pierwsza: zgodnie z poprawkami 4 i 11 sprawozdawcy, odpady mogą utracić status odpadów jedynie po zakończeniu procesu ponownego wykorzystania, recyklingu lub odzysku. Samo sprawdzenie odpadów nie może równać się zakończeniu procesu odzysku.
Część druga: pojęcia produktów ubocznych i odpadów, które przestają być odpadami, nie są znane w międzynarodowych przepisach dotyczących odpadów, takich jak Konwencja bazylejska o kontroli transgranicznego przemieszczania i usuwania odpadów niebezpiecznych i innych. Aby zapewnić pełną spójność ze zobowiązaniami międzynarodowymi, pojęcia te nie mogą dotyczyć przewozów transgranicznych.
Wytyczne opublikowane przez Komisję (21 lutego 2007 r.) stanowią właściwe ramy dla wyjaśnienia tej kwestii i uniknięcia ewentualnych skarg. Definicja zawarta we wspólnym stanowisku Rady mogłaby wprowadzić większy zamęt i doprowadzić do niepożądanego klasyfikowania odpadów jako produktów ubocznych.
Poprawka  9 Wspólne stanowisko Rady Punkt 20 a preambuły (nowy)
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
	(20a) Utrata statusu odpadu nie może ogólnie powodować szkodliwych skutków dla środowiska naturalnego i zdrowia wskutek stosowania danej substancji lub przedmiotu. Oznacza to, że zawartość zanieczyszczeń w produktach wtórnych nie może być znacząco wyższa niż w porównywalnych surowcach pierwotnych. System zapewnienia jakości powinien gwarantować realizację tego kryterium.
(Wspólne stanowisko zawiera zmianę artykułu dotyczącego utraty statusu odpadu. Ze względu na tę zmianę pojawia się konieczność wyjaśnienia.)
Uzasadnienie
Utrata statusu odpadu nie może powodować negatywnych skutków dla środowiska naturalnego i zdrowia. Zamieszczenie substancji zanieczyszczających w produkcie może jednak powodować późniejszą akumulację zanieczyszczeń w środowisku, np. stosowanie oczyszczonego szkła ołowiowego z lamp oscyloskopowych do produkcji materiałów budowlanych mogłoby spowodować uwolnienie ołowiu do środowiska naturalnego w przypadku późniejszych prac rozbiórkowych. Jest to sprzeczne ze zrównoważonym wykorzystywaniem produktów wtórnych.
Poprawka  10 Wspólne stanowisko Rady Punkt 21 preambuły
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
(21) W celu potwierdzenia lub obliczenia, czy osiągnięte zostały poziomy recyklingu i odzysku określone w dyrektywie 94/62/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 1994 r. w sprawie opakowań i odpadów opakowaniowych, dyrektywie 2000/53/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 września 2000 r. w sprawie pojazdów wycofanych z eksploatacji, dyrektywie 2002/96/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 stycznia 2003 r. w sprawie zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego (WEEE) i dyrektywie 2006/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 września 2006 r. w sprawie baterii i akumulatorów oraz zużytych baterii i akumulatorów oraz w innych odpowiednich przepisach wspólnotowych, ilości odpadów, które przestały być odpadami, powinny być ujmowane jako odpady poddane recyklingowi i odzyskowi.	(21) W celu potwierdzenia lub obliczenia, czy osiągnięte zostały poziomy recyklingu i odzysku określone w dyrektywie 94/62/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 1994 r. w sprawie opakowań i odpadów opakowaniowych, dyrektywie 2000/53/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 września 2000 r. w sprawie pojazdów wycofanych z eksploatacji, dyrektywie 2002/96/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 stycznia 2003 r. w sprawie zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego (WEEE) i dyrektywie 2006/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 września 2006 r. w sprawie baterii i akumulatorów oraz zużytych baterii i akumulatorów oraz w innych odpowiednich przepisach wspólnotowych, odpady, które przestały być odpadami, powinny być ujmowane jako odpady poddane recyklingowi i odzyskowi tylko wówczas, gdy operacja ponownego wykorzystania, recyklingu lub odzysku jest zakończona.
Uzasadnienie
Tekst wspólnego stanowiska w odniesieniu do odpadów, które przestały być odpadami, został zmieniony w stosunku do pierwotnego tekstu Komisji. Dla zachowania integralności pojęcia recyklingu ważne jest, aby nie mylić końca fazy odpadu z recyklingiem – taki jest też cel poprawki.
Poprawka  11 Wspólne stanowisko Rady Punkt 22 preambuły
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
(22) Dla zachowania pewności i spójności Komisja może przyjąć na podstawie definicji odpadów wytyczne, które w pewnych przypadkach wyszczególniałyby, kiedy substancje lub przedmioty stają się odpadami. Te wytyczne mogą zostać opracowane między innymi dla sprzętu elektrycznego i elektronicznego oraz pojazdów.	(22) Dla zachowania pewności i spójności Komisja powinna przyjąć na podstawie definicji odpadów środki, które w pewnych przypadkach wyszczególniałyby, kiedy substancje lub przedmioty stają się odpadami. Środki takie powinny zostać opracowane w trybie pilnym między innymi dla sprzętu elektrycznego i elektronicznego oraz pojazdów, aby zlikwidować luki w prawodawstwie dotyczącym przewozu odpadów.
Nawiązanie do poprawki 17 oraz 103 z pierwszego czytania.
Uzasadnienie
Do Afryki wysyłane są ogromne ilości odpadów w postaci zużytego sprzętu elektronicznego i elektrycznego pod pretekstem ponownego wykorzystania, a w rzeczywistości w celu pozbycia się ich. Stare statki odbywają swoją ostatnią podróż do Azji, aby ulec tam złomowaniu w całkowicie niedopuszczalnych warunkach, jeśli chodzi o ochronę ludzkiego zdrowia i środowiska. Opracowanie przez Komisję wytycznych mających zlikwidować luki w prawodawstwie dotyczącym przewozu odpadów, w odniesieniu do definicji odpadów, jest już od dłuższego czasu kwestią niezwykle pilną i potrzebną.
Poprawka  12 Wspólne stanowisko Rady Punkt 26 preambuły
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
(26) Niniejsza dyrektywa powinna pomóc UE zbliżyć się do „społeczeństwa recyklingu”, dążącego do eliminacji wytwarzania odpadów i do wykorzystywania odpadów jako zasobu. W szczególności szósty wspólnotowy program działań w zakresie środowiska wymaga stosowania środków, których celem jest zapewnienie segregacji u źródła oraz zbieranie i recykling priorytetowych strumieni odpadów. Zgodnie z tym celem, a jednocześnie jako środek ułatwiający lub usprawniający potencjał odzysku, odpady powinny być zbierane selektywnie, jeżeli jest to wykonalne technicznie, ekonomicznie i z punktu widzenia środowiska, zanim zostaną poddane czynnościom odzysku prowadzącym do najlepszego dla środowiska wyniku całkowitego.	(26) Niniejsza dyrektywa powinna pomóc UE zbliżyć się do „społeczeństwa recyklingu”, dążącego do eliminacji wytwarzania odpadów i do wykorzystywania odpadów jako zasobu. W szczególności szósty wspólnotowy program działań w zakresie środowiska wymaga stosowania środków, których celem jest zapewnienie segregacji u źródła oraz zbieranie i recykling priorytetowych strumieni odpadów. Zgodnie z tym celem, a jednocześnie jako środek ułatwiający lub usprawniający potencjał odzysku, odpady powinny być zbierane selektywnie, a związki niebezpieczne powinny być oddzielane od strumieni odpadów, jeżeli jest to wykonalne technicznie, ekonomicznie i z punktu widzenia środowiska, zanim zostaną poddane czynnościom odzysku prowadzącym do najlepszego dla środowiska wyniku całkowitego.
(Nowa poprawka sporządzona w oparciu o art. 62 ust. 2 lit. c) Regulaminu i zgodna z poprawką 54 z pierwszego czytania)
Uzasadnienie
Oddzielenie związków niebezpiecznych, jeżeli jest to możliwe, poszerza możliwości w zakresie odzysku. Związki niebezpieczne powinny zostać wycofane z cyklu ekonomicznego, tak aby nie zanieczyszczały nowych produktów powstałych w procesie odzysku.
Poprawka  13 Wspólne stanowisko Rady Punkt 26 a preambuły (nowy)
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
	(26a) Państwa członkowskie nie powinny popierać przekształcania termicznego surowców wtórnych (posegregowanych w wyniku recyklingu odpadów, takich jak papier z odzysku), zgodnie z celem utworzenia „społeczeństwa recyklingu”.
Uzasadnienie
Po opublikowaniu przez Komisję pakietów związanych ze zmianami klimatycznymi oraz odnawialnymi źródłami energii, a w szczególności wniosku dotyczącego dyrektywy w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych, należy zauważyć, że instrumenty gospodarcze nie są wykorzystywane w sposób, który czyniłby hierarchię odpadów bezwartościową.
Poprawka  14 Wspólne stanowisko Rady Punkt 26 b preambuły (nowy)
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
	(26b) Utrzymując odpowiedni poziom ochrony środowiska naturalnego państwa członkowskie powinny równocześnie zagwarantować skuteczne i oszczędne możliwości gospodarki odpadami powstałymi wskutek recyklingu, w uznaniu kluczowego wkładu zakładów recyklingu w ograniczenie ostatecznego usuwania odpadów. Tak powstałe odpady stanowią poważną przeszkodę dla dalszego zwiększania potencjału w dziedzinie recyklingu, dlatego właściwe władze powinny podjąć niezbędne działania zgodne z celem utworzenia „społeczeństwa recyklingu”.
(Poprawka 9 z pierwszego czytania w PE)
Uzasadnienie
Niniejsza poprawka wyjaśnia, że dla realizacji celu utworzenia „społeczeństwa recyklingu” i utworzenia wiodących rynków w UE „odpady wtórne” pochodzące z procesu recyklingu wymagają uwzględnienia w przyszłych planach.
Poprawka  15 Wspólne stanowisko Rady Punkt 28 preambuły
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
(28) Hierarchia postępowania z odpadami zasadniczo ustanawia najlepsze z punktu widzenia środowiska całościowe rozwiązanie w zakresie prawodawstwa i polityki dotyczących odpadów, zaś odstępstwo od takiej hierarchii może być konieczne w przypadku określonych strumieni odpadów, jeżeli jest to uzasadnione między innymi wykonalnością techniczną, opłacalnością ekonomiczną i ochroną środowiska.	(28) Hierarchia postępowania z odpadami zasadniczo ustanawia kolejność priorytetów tego, co stanowi najlepsze z punktu widzenia środowiska całościowe rozwiązanie w zakresie prawodawstwa i polityki dotyczących odpadów, zaś odstępstwo od takiej hierarchii może być konieczne w przypadku określonych strumieni odpadów, jeżeli jest to uzasadnione między innymi wykonalnością techniczną, opłacalnością ekonomiczną i ochroną środowiska.
(Nowa poprawka sporządzona w oparciu o art. 62 ust. 2 lit. c) Regulaminu)
Uzasadnienie
Hierarchia jako taka nie stanowi najlepszego rozwiązania środowiskowego w prawodawstwie dotyczącym odpadów, ale wyznacza listę priorytetów służącą do określenia najlepszego rozwiązania w zakresie ochrony środowiska.
Poprawka  16 Wspólne stanowisko Rady Punkt 29 preambuły
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
(29) Aby umożliwić Wspólnocie, jako całości, osiągnięcie samowystarczalności w zakresie unieszkodliwiania odpadów i odzysku zmieszanych odpadów komunalnych zebranych z gospodarstw domowych i umożliwić państwom członkowskim stopniowe osiąganie tego celu indywidualnie, konieczne jest stworzenie sieci współpracy w zakresie instalacji unieszkodliwiania odpadów i instalacji do odzysku zmieszanych odpadów komunalnych zebranych z gospodarstw domowych, przy uwzględnieniu warunków geograficznych oraz potrzeby specjalistycznych instalacji dla niektórych rodzajów odpadów.	(29) Zgodnie z zasadą bliskości, odpady przeznaczone do unieszkodliwienia powinny być przetwarzane w jednej z najbliżej położonych odpowiednich instalacji, przy zastosowaniu najodpowiedniejszych metod i technologii, w celu zapewnienia wysokiego poziomu ochrony środowiska naturalnego oraz zdrowia publicznego. Każde państwo członkowskie powinno przedsięwziąć odpowiednie środki, we współpracy z innymi państwami członkowskimi, na rzecz ustanowienia zintegrowanej i odpowiedniej sieci instalacji unieszkodliwiania odpadów, z uwzględnieniem najlepszych dostępnych technologii.
(W duchu poprawki 109 z pierwszego czytania w PE)
Uzasadnienie
Przetwarzanie odpadów we Wspólnocie nie powinno podlegać ograniczeniom z uwagi na granice państwowe, lecz odbywać się w oparciu o procesy najbardziej korzystne z punktu widzenia ochrony środowiska. Rynek wewnętrzny był zawsze środowiskiem sprzyjającym stosowaniu najlepszych i zharmonizowanych norm z zakresu ochrony środowiska. Jednakże w odniesieniu do odpadów przeznaczonych do unieszkodliwienia niezbędne są ograniczenia. Zasada bliskości zapewnia, że wyeliminowany zostanie zbędny przewóz na duże odległości odpadów przeznaczonych do unieszkodliwienia w przypadkach, w których nie służy to użytecznym celom.
Poprawka  17 Wspólne stanowisko Rady Punkt 32 preambuły
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
(32) Z punktu widzenia hierarchii postępowania z odpadami i w celu zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych pochodzących ze składowania odpadów na składowiskach, ważne jest stwarzanie korzystnych warunków dla zbierania selektywnego i właściwego przetwarzania bioodpadów na potrzeby produkcji bezpiecznego dla środowiska kompostu i innych materiałów opartych na bioodpadach. Po przeprowadzeniu oceny gospodarowania bioodpadami Komisja przedstawi wnioski środków legislacyjnych, jeżeli będzie to właściwe.	(32) Z punktu widzenia hierarchii postępowania z odpadami i w celu zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych pochodzących ze składowania odpadów na składowiskach, ważne jest zapewnienie zbierania selektywnego i właściwego przetwarzania bioodpadów na potrzeby produkcji bezpiecznego dla środowiska kompostu i innych materiałów opartych na bioodpadach. W tym celu niniejsza dyrektywa powinna ustanawiać szczegółowe kryteria dotyczące zbierania, wykorzystania i przetwarzania bioodpadów. Państwa członkowskie powinny stworzyć systemy selektywnego zbierania bioodpadów.
(Nowa poprawka sporządzona w oparciu o art. 62 ust. 2 lit. c) Regulaminu i zgodna z poprawkami 112/138 z pierwszego czytania)
Uzasadnienie
Zgodnie z pierwszym czytaniem w PE, w niniejszej dyrektywie powinny znaleźć się wszystkie kryteria dotyczące bioodpadów. Podjęcie działań w odniesieniu do bioodpadów nie powinno być uzależnione od dobrej woli państw członkowskich. Korzyści płynące z kompostowania są wystarczająco dobrze znane, aby wymagać natychmiastowych i konkretnych działań. Państwa członkowskie powinny być zobowiązane do ustanowienia systemów selektywnego zbierania bioodpadów. Natomiast analiza przeprowadzona przez Komisję powinna posłużyć do ustanowienia odpowiedniego poziomu dla celów minimum.
Poprawka  18 Wspólne stanowisko Rady Punkt 37 preambuły
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
(37) Aby poprawić sposób, w jaki realizowane jest zapobieganie powstawaniu odpadów w państwach członkowskich, oraz ułatwić obieg najlepszych praktyk w tym obszarze, konieczne jest zaostrzenie przepisów dotyczących zapobiegania powstawaniu odpadów oraz wprowadzenie wymogu zobowiązującego państwa członkowskie do opracowywania programów zapobiegania powstawaniu odpadów, koncentrujących się na kluczowych elementach oddziaływania na środowisko oraz uwzględniających cały cykl życia produktów i materiałów. Takie środki powinny zmierzać do przerwania związku pomiędzy wzrostem gospodarczym a skutkami dla środowiska związanymi z wytwarzaniem odpadów. Zarówno zainteresowane strony, jak i ogół społeczeństwa, powinny mieć możliwość udziału w sporządzaniu tych programów oraz dostęp do sporządzonych programów, zgodnie z dyrektywą 2003/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 maja 2003 r. przewidującą udział społeczeństwa w odniesieniu do sporządzania niektórych planów i programów w zakresie środowiska.	(37) Aby poprawić sposób, w jaki realizowane jest zapobieganie powstawaniu odpadów w państwach członkowskich, oraz ułatwić obieg najlepszych praktyk w tym obszarze, konieczne jest przyjęcie wspólnotowych celów i środków dotyczących zapobiegania powstawaniu odpadów oraz wprowadzenie wymogu zobowiązującego państwa członkowskie do opracowywania programów zapobiegania powstawaniu odpadów, koncentrujących się na kluczowych elementach oddziaływania na środowisko oraz uwzględniających cały cykl życia produktów i materiałów. Takie środki powinny zmierzać do przerwania związku pomiędzy wzrostem gospodarczym a wzrostem ilości odpadów, jak również skutkami dla środowiska i zdrowia związanymi z wytwarzaniem odpadów poprzez redukcję netto wytwarzania odpadów, ich szkodliwości oraz negatywnych skutków. Zarówno władze lokalne i regionalne, jak również zainteresowane strony i ogół społeczeństwa, powinny mieć możliwość udziału w sporządzaniu tych programów oraz dostęp do sporządzonych programów, zgodnie z dyrektywą 2003/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 maja 2003 r. przewidującą udział społeczeństwa w odniesieniu do sporządzania niektórych planów i programów w zakresie środowiska.
(Przywrócenie poprawki 10 z pierwszego czytania)
Uzasadnienie
Niniejsza poprawka jest potrzebna w celu ujednolicenia tego punktu preambuły z poprawką 18 złożoną przez sprawozdawcę.
Poprawka  19 Wspólne stanowisko Rady Punkt 40 preambuły
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
(40) Aby uprościć prawodawstwo wspólnotowe i przyznać odpowiednie miejsce korzyściom dla środowiska, odnośne przepisy dyrektywy Rady 75/439/EWG z dnia 16 czerwca 1975 r. w sprawie unieszkodliwiania olejów odpadowych powinny zostać włączone do niniejszej dyrektywy. Dyrektywę 75/439/EWG należy w związku z tym uchylić. Gospodarowanie olejami odpadowymi powinno być zgodne z wiodącą zasadą hierarchii postępowania z odpadami, przy czym priorytet należy przyznać opcjom dającym najlepszy dla środowiska wynik całkowity. Selektywne zbieranie olejów odpadowych pozostaje istotnym elementem odpowiedniego nimi gospodarowania oraz zapobiegania powstawaniu szkód w środowisku wynikających z ich niewłaściwego unieszkodliwiania.	(40) Aby uprościć prawodawstwo wspólnotowe, odnośne przepisy dyrektywy Rady 75/439/EWG z dnia 16 czerwca 1975 r. w sprawie unieszkodliwiania olejów odpadowych powinny zostać włączone do niniejszej dyrektywy. Dyrektywę 75/439/EWG należy w związku z tym uchylić. Gospodarowanie olejami odpadowymi powinno być zgodne z wiodącą zasadą hierarchii postępowania z odpadami, przy czym konieczne jest utrzymanie priorytetu regeneracji. Selektywne zbieranie olejów odpadowych pozostaje istotnym elementem odpowiedniego nimi gospodarowania oraz zapobiegania powstawaniu szkód w środowisku wynikających z ich niewłaściwego unieszkodliwiania.
(Nowa poprawka sporządzona w oparciu o art. 62 ust. 2 lit. c) Regulaminu)
Uzasadnienie
Jedynym dopuszczalnym powodem włączenia dyrektywy w sprawie unieszkodliwiania olejów odpadowych do dyrektywy ramowej w sprawie odpadów jest uproszczenie. Krok ten nie wiąże się z żadnymi korzyściami dla środowiska.
Poprawka  20 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 2 – ustęp 1 – litera b)
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
b) grunt (w miejscu), w tym niewydobyta zanieczyszczona gleba i budynki trwale związane z gruntem;	skreślona
(Częściowe przywrócenie poprawek 15/134/102/123/126 z pierwszego czytania)
Uzasadnienie
Zdaniem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości niewydobyta zanieczyszczona gleba powinna być uznawana za odpady. Dlatego też nie należy jej w całości wyłączać z zakresu przedmiotowej dyrektywy, lecz tylko w takim stopniu, w jakim może ona zostać objęta zakresem przyszłego prawodawstwa wspólnotowego dotyczącego gleby. Miejsca zanieczyszczone stanowią poważny problem środowiskowy i powinny być traktowane we właściwy sposób.
Poprawka  21 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 2 – ustęp 1 – litera c)
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
c) niezanieczyszczona gleba i inny materiał występujący w stanie naturalnym, wydobyty w trakcie prac budowlanych, jeżeli jest pewne, że materiał ten zostanie wykorzystany do celów budowlanych w stanie naturalnym w miejscu, w którym został wydobyty;	c) niezanieczyszczone wydobyte materiały, które można wykorzystać w tym samym lub w innym miejscu, pod warunkiem że ten naturalny materiał geologiczny nie ma właściwości mogących wywrzeć znaczny wpływ na środowisko przyjmujące;
Przywrócenie brzmienia z pierwszego czytania w PE.
Uzasadnienie
Każdy niezanieczyszczony wydobyty materiał, a nie tylko materiał wydobyty w trakcie prac budowlanych, powinien zostać wyłączony z zakresu przedmiotowej dyrektywy. W odniesieniu do tych materiałów nie ma potrzeby stosowania prawa dotyczącego odpadów. Chodzi o to, aby zapobiec ewentualnym zmianom w środowisku przyjmującym, związanym z wprowadzeniem naturalnego materiału geologicznego z zewnątrz, na przykład w przypadku, gdy materiał ten cechuje naturalnie wysoka zawartość pewnej lub pewnych substancji, mogących doprowadzić do zmiany początkowej równowagi naturalnej.
Poprawka  22 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 2 – ustęp 1 – litera f a) (nowa)
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
	fa) osady naturalne i muł, które nie wykazują niebezpiecznych właściwości określonych w załączniku III.
Uzasadnienie
Poprawka przyjęta przez Parlament w pierwszym czytaniu (poprawki 15/134/102/123/126). W opinii Parlamentu uznanie wydobycia osadu i mułu ze zbiornika wód powierzchniowych i umieszczenia go w innym miejscu tego samego zbiornika za przetwarzanie odpadów jest bezcelowe i nie przynosi żadnych korzyści z punktu widzenia środowiska. Parlament preferowałby przyjęcie strategii OECD, w myśl której przemieszczanie takich materiałów w ramach ich naturalnego środowiska stanowi jedną z form ich ponownego wykorzystywania i nie decyduje o uznaniu ich za odpady.
Poprawka  23 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 2 – ustęp 2 – litera d a) (nowa)
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
	da) osady ściekowe wykorzystywane w rolnictwie zgodnie z dyrektywą Rady 86/278/EWG z dnia 12 czerwca 1986 r. w sprawie ochrony środowiska, w szczególności gleby, w przypadku wykorzystywania osadów ściekowych w rolnictwie1. _____ 1 Dz.U. L 181, z 4.7.1986, str. 6. Dyrektywa ostatnio zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 807/2003 (Dz.U. L 122 z 16.5.2003, str. 36).
Uzasadnienie
Poprawka oparta na poprawce przyjętej przez Parlament w pierwszym czytaniu (poprawki 15/134/102/123/126). Recykling ścieków dla celów rolniczych, po przeprowadzeniu odpowiedniego przetwarzania, powinien zostać wykluczony z zakresu niniejszej dyrektywy, ponieważ jest już objęty dyrektywą Rady 86/278/EWG w sprawie ochrony środowiska, w szczególności gleby, w przypadku wykorzystywania osadów ściekowych w rolnictwie. Dyrektywa ta kontroluje przetwarzanie ścieków w sposób zapobiegający ewentualnym szkodliwym efektom dla gleby, roślin, zwierząt i ludzi. Należy unikać nakładania się na siebie obydwu dyrektyw.
Poprawka  24 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 3 – punkt 4
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
4) „bioodpady” oznaczają ulegające biodegradacji odpady ogrodowe i parkowe, odpady spożywcze i kuchenne z gospodarstw domowych, restauracji, placówek zbiorowego żywienia i handlu detalicznego i porównywalne odpady z zakładów przetwórstwa spożywczego;	4) „bioodpady” oznaczają odpady pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego przeznaczone do odzyskiwania, które mogą zostać rozłożone przez mikroorganizmy, organizmy żyjące w glebie lub enzymy; materiał glebowy niezawierający znacznego udziału bioodpadów i resztek roślinnych z produkcji rolnej objętych zakresem art. 2 ust. 1 lit. f) nie stanowi bioodpadu;
Uzasadnienie
Poprawka 30 z pierwszego czytania w PE.
Poprawka  25 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 3 – punkt 10 a (nowy)
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
	10a) „selektywna zbiórka” oznacza zbiórkę, w ramach której dany strumień odpadów obejmuje jedynie odpady jednego rodzaju i o tym samym charakterze, a jego zbiórka i transport przebiegają oddzielnie;
Uzasadnienie
Selektywna zbiórka będzie zyskiwać na znaczeniu w trakcie postępu ku „społeczeństwu recyklingu” oraz przy tworzeniu wiodących rynków recyklingu. (Poprawka 104 z pierwszego czytania w PE, poparta przez Komisję.)
Poprawka  26 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 3 – punkt 11 – litera c)
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
c) zawartość substancji szkodliwych w materiałach i produktach;	c) zawartość substancji niebezpiecznych w materiałach i produktach;
Uzasadnienie
Określenie „niebezpieczny” jest bardziej odpowiednie niż termin „szkodliwy”, ponieważ jest to słowo powszechnie używane w przepisach UE dotyczących substancji i preparatów niebezpiecznych.
Poprawka  27 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 3 – punkt 14
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
14) „odzysk” oznacza jakikolwiek proces, którego głównym wynikiem jest to, aby odpady służyły użytecznemu zastosowaniu, poprzez zastąpienie innych materiałów, które w przeciwnym wypadku zostałyby użyte do spełnienia danej funkcji, lub w wyniku którego odpady są przygotowywane do spełnienia takiej funkcji w danym zakładzie lub w szerszej gospodarce. Załącznik II zawiera niewyczerpujący wykaz procesów odzysku;	14) „odzysk” oznacza proces przetwarzania odpadów spełniający następujące kryteria:
	a) jego skutkiem jest zastąpienie odpadami innych zasobów, które zostałyby użyte do realizacji danej funkcji, czy to w danym zakładzie, czy szerzej w gospodarce, lub przygotowanie odpadów to takiego wykorzystania;
	b) w jego wyniku, poprzez zastąpienie innych zasobów, odpady służą rzeczywistemu celowi;
	c) spełnia wszelkie wymogi w zakresie wydajności ustalone zgodnie z art. 35 ust. 1;
	d) redukuje ogólny negatywny wpływ na środowisko poprzez wykorzystanie odpadów jako substytutu innych zasobów;
	e) gwarantuje, że produkty te są zgodne z obowiązującym prawodawstwem wspólnotowym w zakresie bezpieczeństwa i spełniają normy wspólnotowe;
	f) nadaje wysoki priorytet ochronie zdrowia ludzkiego i środowiska oraz minimalizuje powstawanie, uwalnianie i rozprzestrzenianie się niebezpiecznych substancji w wyniku tego procesu. Załącznik II zawiera niewyczerpujący wykaz procesów odzysku;
Uzasadnienie
Amendment adopted by Parliament at first reading (amendment 127). This is an important definition and needs to cover more aspects than the Council's text. The words 'in the plant or in the wider economy' are needed, in the rapporteur's view, because otherwise the recovery definition would only apply to plants where waste is used to power a process (e.g. cement kilns). But in fact many plants produce power and heat for external use (in the 'wider economy') in housing schemes ('district heating') or industry or community projects (schools, swimming pools). Given the increasing realisation now of the EU's shortage of home grown energy, it would be absurd to deny the right of the latter such plants, if energy efficient, to be deemed 'recovery' operations. This amendment therefore seeks to take account of the new fact of the EU's energy crisis while retaining the Parliament's full definition of recovery.
Poprawka  28 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 3 – punkt 16
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
16) „recykling” oznacza jakikolwiek proces odzysku, w ramach którego materiały odpadowe są ponownie przetwarzane w produkty, materiały lub substancje wykorzystywane w pierwotnym celu lub innych celach. Obejmuje ponowne przetwarzanie materiału organicznego, ale nie obejmuje odzysku energii i ponownego przetwarzania na materiały, które mają być wykorzystane jako paliwa lub do celów wypełniania wyrobisk;	16) „recykling” oznacza ponowne przetworzenie materiałów lub substancji zawartych w odpadach poprzez proces produkcji tam, gdzie ma miejsce wytwarzanie lub ich włączanie w skład nowych produktów, materiałów lub substancji wykorzystywanych w pierwotnym celu lub innych celach. Obejmuje ponowne przetwarzanie materiału organicznego, ale nie obejmuje m.in. odzysku energii, przetwarzania w celu wykorzystania jako paliwa, procesów obejmujących spalanie i wykorzystanie jako źródła energii, w tym energii chemicznej, lub do celów wypełniania wyrobisk;
Poprawka  29 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 3 – punkt 18
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
18) „unieszkodliwianie” oznacza jakikolwiek proces niebędący odzyskiem, nawet jeżeli wtórnym skutkiem takiego procesu jest odzysk substancji lub energii. Załącznik I zawiera niewyczerpujący wykaz procesów unieszkodliwiania;	18) „unieszkodliwianie” oznacza jakikolwiek proces niebędący odzyskiem, nawet jeżeli wtórnym skutkiem takiego procesu jest odzysk substancji lub energii. Załącznik I zawiera niewyczerpujący wykaz procesów unieszkodliwiania. Wszelkie procesy unieszkodliwiania powinny nadawać wysoki priorytet ochronie zdrowia ludzi i środowiska;
Poprawka  30 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 3 – punkt 18 a (nowy)
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
	18a) „odzysk energii” oznacza użycie odpadów palnych w roli paliwa do wytworzenia energii poprzez bezpośrednie przekształcanie termiczne z innymi odpadami bądź paliwem lub bez nich, ale z odzyskiem energii cieplnej. Proces przekształcania termicznego, w trakcie którego użytkowana ilość energii przekracza ilość pozyskiwaną, nie jest traktowany jako odzysk energii;
Uzasadnienie
Poprawka 26 z pierwszego czytania w PE. Poprawne wdrożenie dyrektywy wymaga umieszczenia w art. 3 szczegółowej definicji „odzysku energii”. Zgodnie z proponowaną definicją odzysk energii powinien oznaczać każdy proces, w trakcie którego odpady palne używane są jako paliwa w celu wytwarzania energii. Aby wprowadzić rozróżnienie między odzyskiem a unieszkodliwianiem, wniosek stanowi, że proces można uznać za odzysk energii tylko w przypadku, gdy wydajność procesu wskazuje na to, że z odpadów wytwarzana jest energia.
Poprawka  31 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 3 – punkt 19 a (nowy)
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
	19a) „najlepsze dostępne techniki gospodarowania odpadami” oznaczają najwydajniejszy i najbardziej zaawansowany etap rozwoju działań odpowiednich metod pracy, pozwalający na wykazanie praktycznej przydatności konkretnych technik w celu zapobiegania podczas gospodarki odpadami zagrożeniom dla zdrowia ludzkiego i środowiska; art. 2 ust. 11 dyrektywy 96/61/WE oraz jej załącznik IV stosuje się odpowiednio;
Uzasadnienie
Poprawka 32 z pierwszego czytania.
Poprawka  32 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 3 a (nowy)
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
	Artykuł 3a
	Hierarchia postępowania z odpadami
	1. Poniższa hierarchia postępowania z odpadami ma zastosowanie jako ogólna zasada w zapobieganiu powstawaniu odpadów oraz przepisach i polityce gospodarowania odpadami:
	a) zapobieganie i ograniczanie;
	b) przygotowywanie do ponownego użycia;
	c) recykling;
	d) inne metody odzysku, np. odzysk energii; oraz
	e) unieszkodliwianie.
	2. Stosując hierarchię postępowania z odpadami, o której mowa w ust. 1, państwa członkowskie podejmują działania sprzyjające rozwiązaniom, które dają najlepszy dla środowiska wynik całkowity. Może to oznaczać dla niektórych strumieni odpadów odstąpienie od tej hierarchii, jeżeli jest to uzasadnione zastosowaniem metodologii myślenia o cyklu życia, obejmującej całkowity wpływ związany z wytwarzaniem i gospodarowaniem tymi odpadami. Państwa członkowskie zapewniają kompleksowość i przejrzystość tego procesu oraz jego zgodność z krajowymi zasadami planowania w zakresie konsultacji i zaangażowania obywateli i zainteresowanych stron.
	Państwa członkowskie powinny brać pod uwagę ogólne zasady ochrony środowiska dotyczące ostrożności i zrównoważonego podejścia, wykonalności technicznej i opłacalności ekonomicznej, ochrony zasobów, a także całkowitego oddziaływania na środowisko, zdrowie ludzi, ekonomię i aspekty społeczne, zgodnie z art. 1 i 10.
(Dawny art. 11. Wszystkie odniesienia do art. 11 należy zatem zmienić na art. 3a.)
Uzasadnienie
Poprawka obejmuje poprawki 21 i 22 projektu zalecenia. Celem tej nowej poprawki jest przeniesienie art. 11 dotyczącego hierarchii postępowania z odpadami na bardziej eksponowane miejsce w dyrektywie. We wniosku Komisji hierarchia postępowania z odpadami znalazłaby się w art. 1. Dlatego też tekst dotyczący hierarchii postępowania z odpadami, wraz z poprawkami 21 i 22, przeniesiony zostaje z powrotem do tego nowego art. 3a, w wyniku czego art. 11 powinien zostać skreślony.
Poprawka  33 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 4
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
Artykuł 4	skreślony
Produkty uboczne
1. Substancja lub przedmiot, powstające w wyniku procesu produkcyjnego, którego podstawowym celem nie jest ich produkowanie, mogą być uznane za produkt uboczny, a nie za odpady, o których mowa w art. 3 lit. a), wyłącznie jeżeli spełnione są następujące warunki:
a) dalsze wykorzystywanie danej substancji lub tego przedmiotu jest pewne;
b) dana substancja lub przedmiot mogą być wykorzystywane bezpośrednio bez jakiegokolwiek dalszego przetwarzania innego niż normalna praktyka przemysłowa;
c) dana substancja lub przedmiot są produkowane jako integralna część procesu produkcyjnego; oraz
d) dalsze wykorzystywanie jest zgodne z prawem, tzn. dana substancja lub przedmiot spełniają wszelkie istotne wymagania dla określonego zastosowania w zakresie produktu, ochrony środowiska i zdrowia ludzkiego, i nie doprowadzi do ogólnych niekorzystnych oddziaływań na środowisko lub zdrowie ludzi.
2. Na podstawie warunków określonych w ust. 1 można przyjąć środki określające kryteria, jakie muszą być spełnione, aby konkretne substancje lub przedmioty mogły być uznane za produkty uboczne, a nie za odpady, o których mowa w art. 3 lit. a). Środki te, projektowane w celu zmiany niebędących zasadniczymi elementów niniejszej dyrektywy przez uzupełnienie jej, są przyjmowane zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 36 ust. 2.
(Wytyczne opublikowane przez Komisję (21 lutego 2007 r.) stanowią właściwe ramy dla wyjaśnienia tej kwestii i uniknięcia ewentualnych skarg.)
Uzasadnienie
Definicja zawarta we wspólnym stanowisku Rady mogłaby wprowadzić większy zamęt i doprowadzić do niepożądanego klasyfikowania odpadów jako produktów ubocznych. Koncepcja produktu ubocznego stanowi zatem poważne źródło sporów prawnych i zagrożenie dla ochrony środowiska i zdrowia oraz wysokich standardów ochrony ustanowionych w tych dwóch dziedzinach. Nie ma potrzeby wprowadzania dodatkowej kategorii pośredniej między produktami a odpadami.
Poprawka  34 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 5 – ustęp 1 – akapit pierwszy
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
1. Niektóre określone rodzaje odpadów przestają być odpadami w rozumieniu art. 3 ust. a), gdy zostały poddane procesowi odzysku i spełniają ścisłe kryteria, opracowane zgodnie z następującymi warunkami:	1. Państwa członkowskie mogą żądać od Komisji ustalenia, czy w drodze wyjątku określone odpady przestały być odpadami, gdy zostały poddane procesowi odzysku dla celów recyklingu i spełniają ścisłe kryteria, opracowane zgodnie z następującymi warunkami:
a) dana substancja lub przedmiot jest powszechnie stosowana do konkretnego celu;	a) dana substancja lub przedmiot jest powszechnie stosowana do konkretnych celów;
b) istnieje rynek takich substancji lub przedmiotów bądź popyt na nie;	b) istnieje rynek takich substancji lub przedmiotów;
c) dana substancja lub przedmiot spełniają wymagania techniczne dla konkretnego celu, o którym mowa w lit. a) oraz wymagania obowiązujących przepisów i norm mających zastosowanie do produktów; oraz	c) dana substancja lub przedmiot spełniają wymagania techniczne dla konkretnych celów oraz wymagania obowiązujących przepisów i norm mających zastosowanie do produktów; oraz
d) zastosowanie danej substancji lub przedmiotu nie prowadzi do ogólnych niekorzystnych skutków dla środowiska lub zdrowia ludzi;	d) zastosowanie danej substancji lub przedmiotu nie prowadzi do ogólnych niekorzystnych skutków dla środowiska lub zdrowia ludzi;
Uzasadnienie
Zgodnie z obowiązującym prawem UE, odpady, które są przetwarzane na paliwo, nie przestają być odpadami do czasu ich termicznego przekształcenia lub spalenia. Dyrektywa w sprawie spalania odpadów przewiduje wprowadzenie rygorystycznego systemu przepisów oraz norm dotyczących działalności, które zapewnią wysoki poziom ochrony zdrowia publicznego i środowiska. Wyłączenie takich strumieni odpadów z klasyfikacji oznacza, że ich spalanie nie będzie już podlegać dyrektywie w sprawie spalania odpadów ani też przepisom dotyczącym przemieszczania odpadów. Może to wywołać niekorzystne dla środowiska skutki.
Poprawka  35 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 5 – ustęp 1 – akapit drugi a (nowy)
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
	Kryteria te uwzględniają wszelkie zagrożenia związane ze szkodliwym dla środowiska wykorzystaniem lub transportem substancji lub przedmiotu oraz są ustalone na poziomie gwarantującym wysoki poziom ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska naturalnego.
Uzasadnienie
Poprawka przywraca usunięty przez Radę tekst z wniosku Komisji. Ważne jest, aby Parlament nadał wysoki priorytet ograniczaniu zagrożenia i osiągnięciu wysokiego poziomu ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska naturalnego, kiedy odpady przestają być odpadami.
Poprawka  36 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 5 – ustęp 2
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
2. Środki odnoszące się do przyjęcia tych kryteriów i określenia tych odpadów, których celem jest zmiana niebędących zasadniczymi elementów niniejszej dyrektywy przez uzupełnienie jej, są przyjmowane zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 36 ust. 2.	2. Na podstawie oceny zgodnie z ust. 1 Komisja, w razie potrzeby, przedkłada do dnia …* wniosek legislacyjny określający, jakie kryteria środowiskowe i jakościowe muszą zostać spełnione, aby w przypadku konkretnych kategorii produktów, materiałów lub substancji uznano, że przestały one być odpadem.
	* Dwa lata od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy.
Uzasadnienie
Opracowywanie kryteriów środowiskowych, na podstawie których przestaje obowiązywać status odpadu, powinno ponownie zostać podporządkowane procedurze współdecyzji, a nie procedurze komitologii (na podstawie założeń zawartych w poprawce 45 z pierwszego czytania). Stanowi to uzupełnienie wezwania o umożliwienie składania ewentualnych wniosków w sprawie zweryfikowania konkretnych substancji wymienionych w wykazie, takich jak szkło i papier, pod kątem zniesienia statusu odpadu.
Poprawka  37 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 5 – ustęp 3
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
3. Odpady, które przestają być odpadami zgodnie z ust. 1 i 2, nie są też odpadami na potrzeby obliczenia poziomów odzysku i recyklingu określonych w dyrektywach 94/62/WE, 2000/53/WE, 2002/96/WE i 2006/66/WE oraz innych odnośnych wspólnotowych aktach prawnych.	3. Odpady, które przestają być odpadami zgodnie z ust. 1 i 2, są ujmowane na potrzeby obliczenia poziomów odzysku i recyklingu określonych w dyrektywach 94/62/WE, 2000/53/WE, 2002/96/WE i 2006/66/WE oraz innych odnośnych wspólnotowych aktach prawnych tylko wówczas, gdy operacja ponownego wykorzystania, recyklingu lub odzysku jest zakończona.
Uzasadnienie
Niniejszy ustęp wspólnego stanowiska został rozszerzony i nieznacznie przeredagowany w stosunku do pierwotnego tekstu Komisji. Poprawka ma na celu wprowadzenie większej jasności. Dla zachowania integralności pojęcia recyklingu ważne jest, aby nie mylić końca fazy odpadu z recyklingiem – taki jest też cel poprawki.
Poprawka  38 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 5 – ustęp 4
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
4. W przypadkach gdy nie ustalono kryteriów na szczeblu wspólnotowym w ramach procedury, o której mowa w ust. 1 i 2, państwa członkowskie mogą decydować odrębnie w każdym przypadku, czy dany odpad przestał być odpadem, z uwzględnieniem odnośnego orzecznictwa. O decyzjach takich zawiadamiają Komisję zgodnie z dyrektywą 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającą procedurę udzielania informacji w zakresie norm i przepisów technicznych, w przypadkach, gdy ta dyrektywa tego wymaga.	skreślony
Uzasadnienie
Skreślenie nowego ustępu wprowadzonego przez Radę. W związku ze złożoną przez sprawozdawczynię poprawką 12, która dotyczy kwestii kryteriów zniesienia statusu odpadu za pośrednictwem wniosku Komisji, przepis zakładający pozostawienie tego w gestii państw członkowskich nie jest już konieczny. Poza tym w celu uniknięcia niezharmonizowanych wykazów odpadów oraz nieuczciwej konkurencji niniejszy ustęp musi zostać skreślony.
Poprawka  39 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 5 – ustęp 4 a (nowy)
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
	4a. W razie potrzeby Komisja do dnia ..........* przedkłada propozycje dotyczące ustalenia, czy co najmniej następujące strumienie odpadów są objęte postanowieniami niniejszego artykułu, a jeżeli tak – jakie wymogi powinny mieć do nich zastosowanie: kompost, kruszywa, papier, szkło, metal, zużyte opony oraz odpady włókiennicze.
	*5 lat po wejściu w życie niniejszej dyrektywy.
Uzasadnienie
Niniejsza poprawka (poprawka 45 w pierwszym czytaniu) została przeniesiona przez Radę do preambuły jako punkt wyszczególniający kwestie, które dyrektywa „powinna jednoznacznie wyjaśnić” – ale tego nie robi. Dyrektywa stwarza możliwość rozjaśnienia przepisów, co jest bardzo potrzebne. Okazji tej nie można zmarnować. Sformułowanie „używana odzież” zostało zastąpione przez „odpady włókiennicze” w celu dostosowania się do terminologii Europejskiego Katalogu Odpadów (decyzja Komisji 2000/532/WE).
Poprawka  40 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 6 – ustęp 2
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
2. Państwo członkowskie może uznać dane odpady za odpady niebezpieczne, nawet jeśli nie zostały umieszczone w wykazie odpadów, w przypadku, gdy wykazują co najmniej jedną z właściwości wymienionych w załączniku III. Państwo członkowskie zawiadamia o wszystkich takich przypadkach Komisję w sprawozdaniu przewidzianym w art. 34 ust. 1 i dostarcza Komisji wszelkich stosownych informacji. W świetle otrzymanych zawiadomień wykaz zostaje poddany przeglądowi w celu podjęcia decyzji dotyczącej jego dostosowania.	2. Państwo członkowskie może uznać dane odpady za odpady niebezpieczne, nawet jeśli nie zostały umieszczone w wykazie odpadów, w przypadku gdy wykazują co najmniej jedną z właściwości wymienionych w załączniku III. Państwo członkowskie niezwłocznie zawiadamia o wszystkich takich przypadkach Komisję. Rejestruje je w sprawozdaniu przewidzianym w art. 34 ust. 1 i dostarcza Komisji wszelkich stosownych informacji. W świetle otrzymanych zawiadomień wykaz zostaje poddany przeglądowi w celu podjęcia decyzji dotyczącej jego dostosowania.
Uzasadnienie
Poprawka przyjęta przez Parlament w pierwszym czytaniu (poprawka 50). Parlament nadaje wysoki priorytet zapewnieniu, że uchylenie dyrektywy w sprawie odpadów niebezpiecznych nie oznacza obniżenia standardów ochrony.
Poprawka  41 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 6 – ustępy 3, 3 a (nowy), 4 i 4 a (nowy)
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
3. W przypadku gdy państwo członkowskie ma dowody wskazujące, że konkretny rodzaj odpadów, który znajduje się w wykazie w kategorii odpadów niebezpiecznych, nie wykazuje żadnej z właściwości wymienionych w załączniku III, może ono uznać te odpady za odpady inne niż niebezpieczne. Państwo członkowskie zawiadamia o wszystkich takich przypadkach Komisję w sprawozdaniu przewidzianym w art. 34 ust. 1 i dostarcza Komisji wszelkich stosownych informacji. W świetle otrzymanych zawiadomień wykaz zostaje poddany przeglądowi w celu podjęcia decyzji dotyczącej jego dostosowania.	3. W przypadku gdy państwo członkowskie ma dowody wskazujące, że konkretny rodzaj odpadów, który znajduje się w wykazie w kategorii odpadów niebezpiecznych, nie wykazuje żadnej z właściwości wymienionych w załączniku III, niezwłocznie zawiadamia o wszystkich takich przypadkach Komisję i dostarcza Komisji wszelkich stosownych informacji. W świetle otrzymanych zawiadomień wykaz zostaje poddany przeglądowi w celu podjęcia decyzji dotyczącej jego dostosowania.
	3a. Zmiany klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na odpady, które nie są niebezpieczne, nie można osiągnąć w wyniku rozcieńczania lub mieszania odpadu celem obniżenia początkowego stężenia zanieczyszczeń do poziomu niższego od określającego niebezpieczny charakter odpadu.
4. Środki odnoszące się do przeglądu wykazu w celu podjęcia decyzji dotyczącej jego dostosowania zgodnie z ust. 2 i 3, którego celem jest zmiana innych niebędących zasadniczymi elementów niniejszej dyrektywy przez uzupełnienie jej, są przyjmowane zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 36 ust. 2.	4. Środki odnoszące się do przeglądu wykazu w celu podjęcia decyzji dotyczącej jego dostosowania zgodnie z ust. 2 i 3, którego celem jest zmiana innych niebędących zasadniczymi elementów niniejszej dyrektywy przez uzupełnienie jej, są przyjmowane zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 36 ust. 2.
	4a. Po zatwierdzeniu zmienionego wykazu państwa członkowskie mogą traktować te odpady jako takie, które nie są niebezpieczne.
Ponowne złożenie poprawki 46 z pierwszego czytania w PE.
Uzasadnienie
Przywrócenie poprawki 51/172 z pierwszego czytania. Pierwsza część poprawki odnosi się do troski Parlamentu o utrzymanie wysokiego standardu ochrony i sprawozdawczości. Druga część zawiera konieczne doprecyzowanie.
Poprawka  42 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 6 – ustęp 4 b (nowy)
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
	4b. Komisja zapewnia zgodność wykazu odpadów i wszelkich przeglądów tego wykazu z zasadami przejrzystości, zrozumiałości i dostępności dla użytkowników, szczególnie dla MŚP.
Uzasadnienie
Jest to poprawka podobna do poprawki 36 przyjętej w pierwszym czytaniu („Komisja czuwa nad tym, by odnośna lista była zrozumiała dla MŚP i łatwo dostępna”). Wykaz odpadów w swojej obecnej formie stanowi złożony dokument, który jest sprzeczny z założeniem tworzenia lepszych uregulowań prawnych i ich upraszczania, głoszonymi przez instytucje europejskie.
Poprawka  43 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 7 – ustęp 1
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
1. W celu wzmocnienia działań w zakresie zapobiegania powstawaniu odpadów oraz ich odzysku, państwa członkowskie mogą zastosować środki legislacyjne lub nielegislacyjne, aby zapewnić, że każda osoba fizyczna lub prawna, która zawodowo opracowuje, wytwarza, przetwarza i obrabia lub sprzedaje produkty (producent produktu) ponosi rozszerzoną odpowiedzialność producenta.	1. W celu wzmocnienia działań w zakresie zapobiegania powstawaniu odpadów oraz ich odzysku, ponownego wykorzystania i recyklingu, państwa członkowskie w odpowiednich przypadkach stosują środki legislacyjne lub nielegislacyjne, aby zapewnić, że każda osoba fizyczna lub prawna, która zawodowo wytwarza produkty lub wwozi je na terytorium Wspólnoty, ponosi rozszerzoną odpowiedzialność producenta.
Środki takie mogą obejmować przyjmowanie zwracanych produktów i odpadów pozostających po wykorzystaniu tych produktów, a także późniejsze gospodarowanie tymi odpadami i odpowiedzialność finansową za te działania.	Środki takie mogą obejmować przyjmowanie zwracanych produktów i odpadów pozostających po wykorzystaniu tych produktów, a także późniejsze gospodarowanie tymi odpadami i odpowiedzialność finansową za te działania. Środki te mogą obejmować obowiązek podawania do wiadomości publicznej informacji o stopniu, w jakim można ponownie wykorzystać i przetworzyć dany produkt.
Uzasadnienie
Poprawka oparta na poprawkach przyjętych w pierwszym czytaniu (poprawki 35 i 37), dostosowanych do obecnego tekstu Rady. W tekście Rady środki takie są opcjonalne, podczas gdy zdaniem Parlamentu, jak określono w poprawkach do dawnego art. 5, powinny one mieć obowiązkowy charakter. Parlament przywiązuje istotną wagę do angażowania społeczeństwa w procesy ponownego wykorzystania i recyklingu.
Poprawka  44 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 7 – ustęp 2
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
2. Państwa członkowskie mogą zastosować odpowiednie środki zachęcające do takiego projektowania produktów, aby zmniejszyć ich oddziaływanie na środowisko i wytwarzanie odpadów podczas produkcji i następującego po niej użytkowania produktów, i aby zagwarantować, że odzysk i unieszkodliwianie produktów, które stały się odpadami, odbywał się zgodnie z art. 10 i 11.	2. Producenci stosują odpowiednie środki projektowania produktów w taki sposób, aby zmniejszyć ich oddziaływanie na środowisko i wytwarzanie odpadów podczas produkcji i następującego po niej użytkowania produktów, i aby zagwarantować, że odzysk i unieszkodliwianie produktów, które stały się odpadami, odbywał się zgodnie z art. 10 i 11.
	Zgodnie z ust. 1 państwa członkowskie mogą podejmować stosowne działania zachęcające do projektowania produktów w taki sposób.
Środki takie mogą zachęcać między innymi do opracowywania, produkcji i sprzedaży produktów, umożliwiających ich wielokrotne użycie, które są technicznie trwałe i które, po tym jak staną się odpadami będą nadawać się do właściwego i bezpiecznego odzysku oraz zgodnego z wymogami środowiska unieszkodliwiania.	Środki takie mogą zachęcać między innymi do opracowywania, produkcji i sprzedaży produktów, umożliwiających ich wielokrotne użycie, które są technicznie trwałe i które, po tym jak staną się odpadami będą nadawać się do właściwego i bezpiecznego odzysku oraz zgodnego z wymogami środowiska unieszkodliwiania. Powinno to obejmować obowiązek spoczywający na producentach lub importerach podawania do wiadomości publicznej informacji o stopniu, w jakim dany produkt może zostać poddany recyklingowi.
Uzasadnienie
Odpowiedzialność za projekt umożliwiający przeciwdziałanie powstawaniu odpadów i recykling powinna spoczywać na producentach. Państwa członkowskie powinny zatem wesprzeć taką inicjatywę, podejmując odpowiednie działania zachęcające do wprowadzania takich środków oraz ustanawiając – o ile to konieczne – wymogi prawne w zakresie określonych obszarów produktów priorytetowych, podobnie jak ma to miejsce w przypadku zużytego sprzętu elektronicznego i elektrycznego. W celu wspierania odpowiednich procesów recyklingu producenci lub importerzy powinni udostępniać informacje o stopniu, w jakim ich produkty mogą zostać poddane recyklingowi po tym, jak zostaną uznane za odpad.
Poprawka  45 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 7 – ustęp 2 a (nowy)
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
	2a. Państwa członkowskie podejmują odpowiednie działania, aby zachęcać do tworzenia infrastruktury umożliwiającej naprawę i ponowne wykorzystanie produktów oraz infrastruktury umożliwiającej rozsądnie przeprowadzaną selektywną zbiórkę, odbieranie i unieszkodliwianie produktów wycofanych z eksploatacji.
Uzasadnienie
Na podstawie poprawki przyjętej przez Parlament w pierwszym czytaniu (poprawka 35). Zdaniem Parlamentu, niniejszy tekst jest konieczny do potwierdzenia jego poparcia dla infrastruktury umożliwiającej naprawę i ponowne wykorzystanie produktów.
Poprawka  46 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 7 – ustęp 2b (nowy)
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
	2b. Państwa członkowskie informują Komisję o realizacji założeń zawartych w niniejszym ustępie w ramach sprawozdania na temat wdrażania zgodnie z art. 34. W oparciu o doświadczenia państw członkowskich Komisja rozważa zasadność wprowadzenia systemu zwiększonej odpowiedzialności producenta za określone strumienie odpadów na szczeblu UE.
(Częściowe przywrócenie poprawki 35 z pierwszego czytania w zmienionym brzmieniu)
Uzasadnienie
Poprawka przyjęta przez Parlament w pierwszym czytaniu (poprawka 35). Ciągłe nadzorowanie odpowiedzialności producenta jest niezbędne dla zapewnienia, że systemy te są skuteczne.
Jeżeli podejmowanie przez państwa członkowskie działań dotyczących rozszerzonej odpowiedzialności producenta ma pozostać dobrowolne, to powinny one przynajmniej przedstawiać sprawozdania z zakresu podejmowanych w tej sprawie działań, aby w ten sposób ułatwić podjęcie działań na szczeblu wspólnotowym.
Poprawka  47 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 7 – ustęp 4
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
4. Rozszerzona odpowiedzialność producenta stosowana jest bez uszczerbku dla odpowiedzialności za gospodarowanie odpadami, o której mowa w art. 13 ust. 1.	4. Rozszerzona odpowiedzialność producenta stosowana jest bez uszczerbku dla odpowiedzialności za gospodarowanie odpadami, o której mowa w art. 13 ust. 1, oraz bez uszczerbku dla obowiązującego prawodawstwa z zakresu strumieni odpadów.
Uzasadnienie
Niniejsza poprawka precyzuje postanowienie, które zostało wprowadzone do wspólnego stanowiska Rady. Ma ona na celu wzmocnienie wdrażania istniejącego prawodawstwa z zakresu strumieni odpadów.
Poprawka  48 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 7 a (nowy)
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
	Artykuł 7a
	Zapobieganie powstawaniu odpadów
	Zgodnie z art. 1 i 3a i uwzględniając art. 7 oraz dyrektywę 2005/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 lipca 2005 r. ustanawiającą ogólne zasady ustalania wymogów dotyczących ekoprojektu dla produktów wykorzystujących energię1, państwa członkowskie przyjmują wszelkie niezbędne środki w celu stabilizacji całkowitej produkcji odpadów do roku 2012, biorąc za punkt odniesienia całkowitą roczną produkcję odpadów w roku 2009.
	Stabilizacja oznacza brak dalszego wzrostu ilości wytwarzanych odpadów od początku okresu stabilizacji.
	Jako niezbędny wstęp do środków określonych w art. 26, po konsultacjach z zainteresowanymi stronami Komisja w stosownych przypadkach przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie propozycje środków niezbędnych do wspierania działań prewencyjnych państw członkowskich:
	a) do 2009 r. wykaz wskaźników, które zostaną wykorzystane przez państwa członkowskie do nadzorowania, oceny i składania sprawozdań z postępów w zakresie programów i środków zapobiegania powstawaniu odpadów;
	b) do 2010 r. opracowanie polityki ekoprojektu produktu odnoszącej się zarówno do wytwarzania odpadów, jak i obecności substancji niebezpiecznych w odpadach, promującej technologie pozwalające na uzyskanie trwałych, zdatnych do ponownego wykorzystania i recyklingu produktów;
	c) do 2010 r. określenie, w oparciu o najlepsze dostępne wzorce, dalszych jakościowych i ilościowych celów redukcji odpadów na 2020 r.;
	d) do 2010 r. sporządzenie planu działania na rzecz dalszych środków wsparcia, a w szczególności środków mających na celu zmianę obecnego stylu konsumpcji na szczeblu europejskim.
	1 Dz.U. L 191 z 22.7.2005, str. 29. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2008/28/WE (Dz.U. L 81 z 20.3.2008, str. 48).
Uzasadnienie
Poprawka przyjęta przez Parlament w pierwszym czytaniu (poprawka 37). Parlament nadaje wysoki priorytet przyjęciu takich celów w zakresie zapobiegania powstawaniu odpadów i ich recyklingu. Jest rzeczą istotną, aby włączyć producentów w proces zapobiegania powstawaniu odpadów. W pierwszym czytaniu Parlament przyjął szczegółowe przepisy dotyczące tego, w jaki sposób odpowiedzialność producenta może zostać uwzględniona m.in. w odniesieniu do procesu powstawania odpadów. Rada zaakceptowała część tej poprawki. Niniejsza poprawka ma na celu ponowne określenie odpowiedzialności producenta w zakresie zapobiegania powstawaniu odpadów w nieco wyraźniejszej formie.
Poprawka  49 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 8 – ustęp 1
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
1. Państwa członkowskie stosują niezbędne środki dla zapewnienia, aby odpady były poddawane procesom odzysku zgodnie z art. 10 i 11.	1. Zgodnie z art. 1 państwa członkowskie stosują niezbędne środki dla zapewnienia, aby odpady były poddawane procesom odzysku zgodnie z art. 3a i 10.
	Środki te obejmują przynajmniej procesy wymienione w załączniku II, pod warunkiem że są one zgodne z definicją odzysku ujętą w art. 3 pkt 14).
Uzasadnienie
Częściowe przywrócenie poprawki 38 przyjętej w pierwszym czytaniu.
Poprawka  50 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 8 – ustęp 2 a (nowy)
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
	2a. Komisja przedkłada do dnia …* wniosek legislacyjny, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 251 Traktatu, w celu ustalenia kryteriów środowiskowych i kryteriów efektywności opartych na najlepszych dostępnych technikach z zakresu procesów odzysku wymienionych w załączniku II.
	* Dwa lata od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy.
(Częściowe przywrócenie poprawek 38/108/157/140/141 z pierwszego czytania)
Uzasadnienie
Jeżeli w przedmiotowej dyrektywie określone zostaną kryteria efektywności w zakresie przekształcania termicznego odpadów, to samo należy uczynić w odniesieniu do innych procesów odzysku, aby wprowadzić wyraźniejsze rozróżnienie pomiędzy prawdziwymi i pozorowanymi procesami odzysku. Ponieważ kryteria takie będą elementami o zasadniczym znaczeniu, powinny one być ustalane w drodze procedury współdecyzji.
Poprawka  51 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 8 – ustęp 2 b (nowy)
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
	2b. Państwa członkowskie wprowadzają środki na rzecz promowania wysokiej jakości recyklingu i wszędzie tam, gdzie jest to konieczne, przyjmują w tym celu systemy selektywnej zbiórki, tak aby zagwarantować odnośnym sektorom recyklingu niezbędne normy jakości.
	Do 2015 r. państwa członkowskie ustanawiają systemy selektywnej zbiórki przynajmniej dla następujących odpadów: papieru, metalu, plastiku, szkła, tekstyliów, innych odpadów ulegających biodegradacji, oleju i odpadów niebezpiecznych. Ma to zastosowanie bez uszczerbku dla istniejących lub przyszłych przepisów w zakresie strumieni odpadów lub dla wymogów art. 18.
Uzasadnienie
Ponowne złożenie poprawki 141 przyjętej w pierwszym czytaniu.
Poprawka  52 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 8 a (nowy)
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
	Artykuł 8a
	Ponowne wykorzystanie i recykling
	1. Uwzględniając art. 7 i dyrektywę 2005/32/WE, państwa członkowskie podejmują środki w celu wspierania ponownego wykorzystania produktów, zwłaszcza poprzez tworzenie i wspieranie akredytowanych sieci ponownego wykorzystania i napraw oraz określenie w razie konieczności stosownych norm dotyczących procesu i produktów.
	Państwa członkowskie mogą podjąć inne środki wspierające ponowne wykorzystanie produktu, takie jak zastosowanie instrumentów ekonomicznych, kryteriów udzielania zamówień, celów ilościowych lub zakazów wprowadzania niektórych produktów na rynek.
	2. Aby dostosować się do celów niniejszej dyrektywy oraz przybliżyć do celu, jakim jest społeczeństwo europejskie powszechnie stosujące recykling, a także wysoka efektywność energetyczna, państwa członkowskie, uwzględniając art. 7 i dyrektywę 2005/32/WE, podejmują wszelkie niezbędne środki dla zapewnienia realizacji następujących celów:
	a) do 2020 r. przygotowanie do ponownego wykorzystania i recyklingu odpadów z gospodarstw domowych oraz podobnych odpadów zostanie zwiększone do minimum 50% wagi;
	b) do 2020 r. przygotowanie do ponownego wykorzystania i recyklingu odpadów budowlanych, rozbiórkowych, produkcyjnych oraz przemysłowych zostanie zwiększone do minimum 70% wagi.
	Krajom, które nie przekraczają poziomu 5% recyklingu w którejkolwiek kategorii lub dla których nie ma oficjalnych liczb, zgodnie z danymi Eurostatu za okres 2000-2005, może zostać przyznany dodatkowy okres pięciu lat na realizację wyznaczonych celów.
	Państwa członkowskie podejmują środki na rzecz promowania wysokiej jakości recyklingu i wszędzie tam, gdzie jest to konieczne, przyjmują w tym celu systemy selektywnej zbiórki, tak aby zagwarantować odnośnym sektorom recyklingu niezbędne normy jakości.
	Do 2015 r. państwa członkowskie ustanawiają systemy selektywnej zbiórki przynajmniej dla następujących odpadów: papieru, metalu, plastiku, szkła, tekstyliów, innych odpadów ulegających biodegradacji, oleju i odpadów niebezpiecznych. Ma to zastosowanie bez uszczerbku dla istniejących lub przyszłych przepisów w zakresie strumieni odpadów lub dla wymogów art. 18.
	W celu zharmonizowania właściwości i sposobu prezentacji uzyskanych danych oraz zapewnienia zgodności danych, państwa członkowskie dostarczają je zgodnie z wymogami rozporządzenia (WE) nr 2150/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 listopada 2002 r. w sprawie statystyk odpadów1. W razie potrzeby Komisja ustanawia, zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 36 ust. 2 niniejszej dyrektywy, szczegółowe zasady w celu kontroli przestrzegania przez państwa członkowskie celów określonych w niniejszym ustępie.
	1 Dz.U. L 332 z 9.12.2002, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1893/2006 (Dz.U. L 393 z 30.12.2006, str. 1).
(pierwsze czytanie)
Uzasadnienie
Niniejsza poprawka zastępuje poprawkę 19 projektu zalecenia, ponieważ jej tekst został uzupełniony o słowa „podobne odpady” (ust. 2 lit. a)), a także usunięto sformułowanie „przygotowanie do” (ust. 2 lit. a) i ust. 2 lit. b)). W obecnym brzmieniu w projekcie dyrektywy niewystarczająco artykułuje się priorytety zawarte w strategii tematycznej: celem niniejszej poprawki, sporządzonej w oparciu o poprawki 38/108/157/140/141 z pierwszego czytania, jest temu zaradzić. Jednakże ust. 2 niniejszej poprawki został przeredagowany w świetle nowych informacji otrzymanych z Komisji Europejskiej.
Poprawka  53 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 9
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
Państwa członkowskie zapewniają, że w przypadkach gdy nie zostaje przeprowadzony odzysk zgodnie z art. 8 ust. 1, odpady będą podlegały procesom unieszkodliwiania.	Państwa członkowskie zapewniają, że w przypadkach gdy nie zostaje przeprowadzony odzysk zgodnie z art. 8 ust. 1, odpady będą podlegały bezpiecznym procesom unieszkodliwiania zgodnym z celami art. 10.
	Państwa członkowskie zakazują porzucania, wysypywania lub niekontrolowanego unieszkodliwiania odpadów.
	Zakazane są operacje unieszkodliwiania zaklasyfikowane zgodnie z załącznikiem I jako D11 (termiczne przekształcanie na morzu) i D7 (odprowadzanie odpadów do mórz/oceanów, w tym ich umieszczanie na dnie morza).
Uzasadnienie
Poprawka przyjęta przez Parlament w pierwszym czytaniu (poprawki 39 i 158). Poprawka jest potrzebna w celu kompleksowego ujęcia unieszkodliwiania odpadów. Należy wyraźnie zaznaczyć, że istnieje zakaz odprowadzania odpadów do mórz/oceanów, w tym umieszczania na dnie morza.
Poprawka  54 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 11
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
Artykuł 11	skreślony
Hierarchia postępowania z odpadami
1. Poniższa hierarchia postępowania z odpadami ma zastosowanie jako wiodąca zasada w zapobieganiu powstawania odpadów oraz przepisach i polityce gospodarowania odpadami:
a) zapobieganie;
b) przygotowywanie do ponownego użycia;
c) recykling;
d) inne metody odzysku, np. odzysk energii; oraz
e) unieszkodliwianie.
2. Stosując hierarchię postępowania z odpadami, o której mowa w ust. 1, państwa członkowskie podejmują działania sprzyjające rozwiązaniom, które dają najlepszy dla środowiska wynik całkowity. Może to oznaczać dla niektórych strumieni odpadów odstąpienie od tej hierarchii, jeżeli jest to uzasadnione zastosowaniem metodologii myślenia o cyklu życia, obejmującej całkowity wpływ związany z wytwarzaniem i gospodarowaniem tymi odpadami.
Państwa członkowskie powinny brać pod uwagę ogólne zasady ochrony środowiska dotyczące ostrożności i zrównoważonego podejścia, wykonalności technicznej i opłacalności ekonomicznej, ochrony zasobów, a także całkowitego oddziaływania na środowisko, zdrowie ludzi, ekonomię i aspekty społeczne, zgodnie z art. 1 i 10.
Uzasadnienie
We wniosku Komisji przepisy dotyczące hierarchii postępowania z odpadami mogłyby się znaleźć w art. 1. Niniejsza poprawka jest powiązana z poprzednią poprawką, zgodnie z którą tekst dotyczący hierarchii postępowania z odpadami, wraz z poprawkami 21 i 22, przeniesiony zostaje z art. 11, w którym został on umieszczony przez Radę, do nowego art. 3a. W związku z tym art. 11 powinien zostać skreślony.
Poprawka  55 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 14 – ustęp 1 – akapit drugi
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
W drodze odstępstwa od rozporządzenia (WE) nr 1013/2006, aby chronić swoją sieć, państwa członkowskie mogą ograniczyć wchodzące transporty odpadów przeznaczonych do obiektów przekształcania termicznego, które zaklasyfikowano jako instalacje do odzysku, w przypadkach, gdy ustalono, że transporty takie doprowadziłyby w konsekwencji do tego, że krajowe odpady musiałyby być unieszkodliwiane lub musiałyby być przetwarzane w sposób niezgodny z planami gospodarki odpadami tych państw. Państwa członkowskie zawiadamiają Komisję o podjęciu takiej decyzji. Państwa członkowskie mogą również ograniczyć wychodzące transporty odpadów z przyczyn określonych w rozporządzeniu (WE) nr 1013/2006.	W drodze odstępstwa od rozporządzenia (WE) nr 1013/2006, aby chronić środowisko naturalne lub swoją sieć, państwa członkowskie mogą ograniczyć wchodzące transporty odpadów przeznaczonych do obiektów przekształcania termicznego w przypadkach, gdy ustalono, że transporty takie doprowadziłyby w konsekwencji do tego, że krajowe odpady musiałyby być unieszkodliwiane lub musiałyby być przetwarzane w sposób niezgodny z planami gospodarki odpadami tych państw. Państwa członkowskie zawiadamiają Komisję o podjęciu takiej decyzji. Państwa członkowskie mogą również ograniczyć wychodzące transporty odpadów z przyczyn określonych w rozporządzeniu (WE) nr 1013/2006.
Uzasadnienie
Tekst zbędny. Zapis powinien obejmować wszystkie obiekty przekształcania termicznego bez względu na ich klasyfikację. Państwa członkowskie powinny także mieć możliwość zapobiegania wwożeniu odpadów do ich krajowych spalarni w oparciu o przesłanki środowiskowe (np. ograniczenie emisji oraz toksycznych pyłów będących rezultatem przekształcania termicznego).
Poprawka  56 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 14 a (nowy)
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
	Artykuł 14a
	Ustalanie pochodzenia i kontrola obiegu odpadów niebezpiecznych
	Zgodnie z postanowieniami niniejszej dyrektywy dotyczącej odpadów niebezpiecznych państwa członkowskie przyjmują środki niezbędne do zagwarantowania, że produkcja, zbiórka i przewóz odpadów niebezpiecznych oraz ich magazynowanie i przetwarzanie, są przeprowadzane w warunkach optymalnej ochrony środowiska i zdrowia ludzkiego oraz bezpieczeństwa przedsiębiorców, zakładów przemysłowych i ludzi, łącznie z przyjęciem minimalnych środków zapewniających ustalenie pochodzenia i kontrolę obiegu odpadów niebezpiecznych od momentu produkcji do miejsca przeznaczenia oraz odpowiednią ocenę ryzyka podczas prowadzenia tych działań.
Uzasadnienie
Poprawka przyjęta przez Parlament w pierwszym czytaniu (poprawka 52). Parlament nadaje wysoki priorytet zapewnieniu, że uchylenie dyrektywy w sprawie odpadów niebezpiecznych nie oznacza obniżenia standardów ochrony.
Poprawka  57 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 15 – ustęp 2 – litera ca) (nowa)
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
	ca) celem procesu mieszania nie jest rozcieńczanie substancji niebezpiecznych w odpadach wyłącznie po to, aby spełnić niższe niż w przypadku odpadów nierozcieńczonych normy ochrony środowiska i zdrowia w dziedzinie dalszego przetwarzania lub unieszkodliwiania odpadów.
Uzasadnienie
Rada stwierdziła, że zakaz mieszania odpadów niebezpiecznych ma także zastosowanie w przypadku ich rozcieńczania. Jednakże definicja ta wymaga dodatkowego wyjaśnienia w odniesieniu do praktycznego znaczenia tego zakazu.
Poprawka  58 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 15 – ustęp 2 a (nowy)
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
	2a. Państwa członkowskie zachęcają do oddzielania związków niebezpiecznych od wszystkich strumieni odpadów przed włączeniem ich do łańcucha odzyskiwania.
(Przywrócenie poprawki 54 z pierwszego czytania)
Uzasadnienie
Oddzielenie związków niebezpiecznych, jeżeli jest to możliwe, poszerza możliwości w zakresie odzysku. Związki niebezpieczne powinny zostać wycofane z cyklu ekonomicznego, tak aby nie zanieczyszczały nowych produktów powstałych w procesie odzysku.
Poprawka  59 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 18 – ustęp 1 – litera b)
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
b) oleje odpadowe były przetwarzane zgodnie z art. 10 i 11;	b) oleje odpadowe były przetwarzane zgodnie z art. 3a i 10, nadając pierwszeństwo, o ile jest to możliwe, regeneracji;
(Częściowe przywrócenie poprawki 56 z pierwszego czytania)
Uzasadnienie
Zgodnie z obowiązującym prawodawstwem, a także z wyznaczonym celem UE, aby społeczeństwo europejskie stało się społeczeństwem powszechnie stosującym recykling, należy wyraźnie zaznaczyć preferencyjne stosowanie procesu regeneracji olejów odpadowych. Niniejsza poprawka ma na celu zagwarantowanie, że w odniesieniu do olejów odpadowych pierwszeństwo będzie miał recykling materiałowy, pomimo uchylenia dyrektywy w sprawie olejów odpadowych. Będzie to zgodne z wyznaczonym celem UE, aby społeczeństwo europejskie stało się społeczeństwem powszechnie stosującym recykling.
Poprawka  60 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 18 – ustęp 3
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
3. W przypadkach gdy oleje odpadowe, zgodnie z przepisami krajowymi, podlegają wymogom regeneracji, państwa członkowskie mogą postanowić, że takie oleje odpadowe są regenerowane, jeżeli jest to technicznie wykonalne, a w przypadkach gdy zastosowanie mają art. 11 lub 12 rozporządzenia (WE) nr 1013/2006 – mogą ograniczyć transgraniczny transport olejów odpadowych ze swojego terytorium do spalarni lub współspalarni, aby dać pierwszeństwo regeneracji olejów odpadowych.	3. Jeżeli techniczne, ekonomiczne i organizacyjne ograniczenia na to pozwalają, państwa członkowskie podejmują środki konieczne do nadania priorytetu przetwarzaniu olejów odpadowych przez ich regenerację. W konsekwencji, w przypadkach gdy zastosowanie mają art. 11 lub 12 rozporządzenia (WE) nr 1013/2006, państwa członkowskie mogą ograniczyć transgraniczny transport olejów odpadowych ze swojego terytorium do spalarni lub współspalarni, aby dać pierwszeństwo regeneracji olejów odpadowych.
(Poprawka będąca wynikiem przywrócenia poprawki 56 z pierwszego czytania.)
Uzasadnienie
Zgodnie z obowiązującym prawodawstwem, a także z wyznaczonym celem UE, aby społeczeństwo europejskie stało się społeczeństwem powszechnie stosującym recykling, należy wyraźnie zaznaczyć preferencyjne stosowanie procesu regeneracji olejów odpadowych. Jeżeli wymóg dotyczący tego rodzaju preferencji zostanie określony na szczeblu wspólnotowym, nie będzie konieczności ustanawiana go przez państwa członkowskie. Konieczne jest utrzymanie zapisanego w dyrektywie 75/439/WE pierwszeństwa przetwarzania olejów odpadowych przez ich regenerację. Z uwagi na wciąż wzrastające zapotrzebowanie na oleje, a jednocześnie stałe wyczerpywanie się zasobów, konieczne jest wykorzystanie każdej dostępnej formy odzysku. Ze względu na globalne znaczenie olejów konieczne jest pilne utrzymanie pierwszeństwa regeneracji.
Poprawka  61 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 19
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
Bioodpady	Zbiórka i wykorzystanie bioodpadów
Państwa członkowskie stosują środki, w odpowiednich przypadkach i zgodnie z art. 10 i 11, stwarzające zachęty do:	1. Priorytetowo traktuje się odzysk materiałowy, w domu lub za pomocą lokalnych lub regionalnych infrastruktur odzysku bioodpadów.
a) selektywnego zbierania bioodpadów;	2. W dążeniu do realizacji celów określonych w art. 1, do dnia ...* państwa członkowskie opracowują system selektywnego zbierania bioodpadów.
b) przetwarzania bioodpadów w sposób, który zapewnia wysoki poziom ochrony środowiska;	Minimalne wymogi z zakresu bezpieczeństwa w odniesieniu do zbiórki i przetwarzania oraz kryteria środowiskowe i jakościowe, w tym dopuszczalne wartości zanieczyszczeń dotyczące stosowania bezpiecznych dla środowiska materiałów wytwarzanych z bioodpadów, są przyjmowane zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 36 ust. 2.
c) stosowanie bezpiecznych dla środowiska materiałów wyprodukowanych z bioodpadów.	Najpóźniej do dnia ...* Komisja przedstawi wniosek legislacyjny w sprawie minimalnych celów w zakresie selektywnego zbierania bioodpadów.
Komisja dokonuje oceny gospodarowania bioodpadami w celu przedłożenia wniosku, o ile będzie to wskazane.
	* Trzy lata od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy.
Uzasadnienie
Poprawka 112 z pierwszego czytania w PE. Bioodpady odgrywają podstawową rolę w odniesieniu do ograniczenia emisji metanu. Co więcej, odzysk bioodpadów przyczynia się do ochrony zasobów, które w innym przypadku zostałyby wykorzystane do tego celu. Priorytetowo należy potraktować materiałowy odzysk bioodpadów.
Poprawka  62 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 19 a (nowy)
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
	Artykuł 19a
	Przetwarzanie bioodpadów
	1. Przed rozrzuceniem bioodpadów na gruntach ich producenci i posiadacze powinni poddać je przetworzeniu gwarantującemu ich bezpieczeństwo z punktu widzenia zdrowia ludzi, zwierząt i roślin. Odnosi się to również do odpadów kuchennych i gastronomicznych z restauracji i zakładów żywienia zbiorowego, o ile takie odpady nie podlegają obowiązkowi usunięcia zgodnie z postanowieniami rozporządzenia (WE) nr 1774/2002.
	2. Zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 36 ust. 2, Komisja przyjmuje środki wykonawcze określające minimalne wymogi kontrolne odnoszące się do bezpieczeństwa z punktu widzenia zdrowia ludzi, zwierząt i roślin.
	3. W celu zapewnienia rozrzucania bioodpadów na gruntach zgodnego z normami ochrony środowiska, Komisja, zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 36 ust. 2, przyjmuje środki wykonawcze, określając, jakie kryteria środowiskowe i jakościowe muszą zostać spełnione, aby bioodpady mogły być rozrzucane na gruntach przeznaczonych na potrzeby rolnictwa, leśnictwa lub ogrodnictwa i przestały być uznawane za odpady.
	4. Środki wykonawcze, o których mowa w ust. 3, obejmują co najmniej wiążące wartości graniczne metali ciężkich i substancji obcych oraz zawartość ziaren zdolnych do kiełkowania i części roślin mogących puścić pędy, jak również listę dopuszczalnych substancji wyjściowych.
	5. Kryteria te uwzględniają wszelkie zagrożenia związane ze szkodliwym dla środowiska wykorzystaniem lub transportem bioodpadów oraz są ustalone na poziomie gwarantującym wysoki poziom ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska naturalnego.
Uzasadnienie
Poprawka 112 z pierwszego czytania w PE. Bioodpady odgrywają podstawową rolę w odniesieniu do ograniczenia emisji metanu. Co więcej, odzysk bioodpadów przyczynia się do ochrony zasobów, które w innym przypadku zostałyby wykorzystane do tego celu. Priorytetowo należy potraktować materiałowy odzysk bioodpadów.
Poprawka  63 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 19 b (nowy)
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
	Artykuł 19b
	Kontrola
	1. Państwa członkowskie dokładają wszelkich starań, aby dla celów kontroli zgodności z wymogami określonymi w art. 19a zostały stworzone i wykorzystane systemy zapewniania jakości.
	2. Państwa członkowskie zapewniają regularne przeprowadzanie analiz pod kątem obecności substancji szkodliwych.
Uzasadnienie
Poprawka 112 z pierwszego czytania w PE. Bioodpady odgrywają podstawową rolę w odniesieniu do ograniczenia emisji metanu. Co więcej, odzysk bioodpadów przyczynia się do ochrony zasobów, które w innym przypadku zostałyby wykorzystane do tego celu. Priorytetowo należy potraktować materiałowy odzysk bioodpadów.
Poprawka  64 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 19 c (nowy)
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
	Artykuł 19c
	Odpady gastronomiczne
	Zabrania się odzyskiwania nieprzetworzonych odpadów gastronomicznych do celów żywienia zwierząt. Odpady gastronomiczne są likwidowane w sposób podlegający weryfikacji przez uprawnione przedsiębiorstwa oraz sterylizowane i bezpiecznie usuwane za pomocą właściwych metod. Państwa członkowskie mogą udzielić zezwolenia na stosowanie odpadów gastronomicznych w paszy przeznaczonej dla trzody chlewnej pod warunkiem, że pod każdym względem zapewniona jest kontrola bezpiecznego odzysku, sterylizacji i zgodności z pozostałymi przepisami rozporządzenia (WE) nr 1774/2002.
Uzasadnienie
Poprawka 98/113 z pierwszego czytania w PE. Żywienie zwierząt nieprzetworzonymi odpadami pochodzącymi z kuchni i zakładów żywienia zbiorowego niesie ze sobą ogromne ryzyko chorób. Bez uregulowanego i monitorowanego systemu unieszkodliwiania zakaz dotyczący takiego żywienia zwierząt jest niewykonalny. Stosowanie odpadów gastronomicznych sterylizowanych w sposób podlegający weryfikacji powinno być dopuszczalne pod warunkiem spełnienia ściśle nadzorowanych warunków, aby zapobiegać niezgodnemu z prawem żywieniu zwierząt paszą pochodzącą z nieprzetworzonych odpadów.
Poprawka  65 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 20 – ustęp 5 a (nowy)
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
	5a. Wszelkie instalacje do przetwarzania odpadów niebezpiecznych podlegają wymogowi uzyskania specjalnego zezwolenia, które zawiera opis planowanych środków, gwarantujących, że instalacja jest zaprojektowana, wyposażona i funkcjonuje odpowiednio do rodzajów przetwarzanych odpadów i związanego z nimi ryzyka.
	Wydane przez właściwy organ zezwolenie wyszczególnia:
	a) ilości i kategorie odpadów niebezpiecznych, które mogą być przetwarzane;
	b) wymogi techniczne dotyczące działań w zakresie przetwarzania odpadów przy zachowaniu optymalnej ochrony środowiska i zagwarantowaniu wysokiego poziomu bezpieczeństwa.
	Jeżeli podmiot prowadzący zakład przetwarzania odpadów innych niż niebezpieczne zamierza dokonywać operacji z użyciem odpadów niebezpiecznych, należy uznać to za istotną zmianę w rozumieniu art. 2 ust. 10 lit. b) dyrektywy 96/61/WE, i w takim przypadku ma zastosowanie art. 12 ust. 2 tejże dyrektywy.
Uzasadnienie
Zezwolenia udzielane zakładom zajmującym się przetwarzaniem odpadów niebezpiecznych powinny uwzględniać specyfikę tego rodzaju odpadów oraz ryzyko związane z ich przetwarzaniem. Nie należy wprowadzać żadnych odstępstw od tej reguły. Poprawka 58 przyjęta w pierwszym czytaniu odnosiła się do tego konkretnego wymogu.
Poprawka  66 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 21
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
Państwa członkowskie mogą zwolnić z wymogu określonego w art. 20 ust. 1 zakłady lub przedsięwzięcia wykonujące następujące czynności:	Państwa członkowskie mogą zwolnić z wymogu określonego w art. 20 ust. 1 zakłady lub przedsiębiorstwa zajmujące się unieszkodliwianiem w miejscu wytwarzania własnych odpadów niebędących niebezpiecznymi.
a) unieszkodliwianie w miejscu wytwarzania własnych odpadów niebędących niebezpiecznymi; lub
b) odzysk odpadów.
(Częściowe przywrócenie poprawki 161 z pierwszego czytania)
Uzasadnienie
Niedopuszczalne jest, aby zapewnić państwom członkowskim ogólną możliwość zwalniania jakiejkolwiek działalności związanej z odzyskiem, w tym z odzyskiem odpadów niebezpiecznych, z wymogu uzyskania zezwolenia.
Poprawka  67 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 22 – ustęp 1 – akapit drugi a (nowy)
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
	W przypadku przetwarzania odpadów niebezpiecznych nie udziela się żadnych zwolnień.
(Częściowe przywrócenie poprawki 161 z pierwszego czytania w zmienionym brzmieniu)
Uzasadnienie
Przetwarzanie odpadów niebezpiecznych powinno zawsze wiązać się z koniecznością uzyskania zezwolenia.
Poprawka  68 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 22 – ustęp 2
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
2. Oprócz zasad ogólnych przewidzianych w art. 1 ust. 1, państwa członkowskie ustanawiają szczegółowe warunki zwolnień w zakresie odpadów niebezpiecznych, obejmujących rodzaje działalności, jak również wszelkie inne konieczne wymogi prowadzenia różnych form odzysku odpadów, a także, tam gdzie to istotne, dopuszczalne wielkości zawartości substancji niebezpiecznych w odpadach oraz dopuszczalne wielkości emisji.	skreślony
(Przywrócenie poprawki 188 z pierwszego czytania)
Uzasadnienie
Przetwarzanie odpadów niebezpiecznych powinno zawsze wiązać się z koniecznością uzyskania zezwolenia.
Poprawka  69 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 23 – ustęp 1 a (nowy)
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
	Gdy jest to możliwe, istniejące rejestry prowadzone przez właściwe organy są wykorzystywane do uzyskania istotnych informacji odnośnie do takiego procesu rejestracji w celu ograniczenia biurokracji.
Uzasadnienie
Poprawka niewymagająca wyjaśniania, poprawka 163 przyjęta w pierwszym czytaniu, mająca na celu unikanie podwajania działań administracyjnych.
Poprawka  70 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 24 – ustęp 4 a (nowy)
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
	4a. Standardy minimalne określone na podstawie niniejszego artykułu nie stanowią prawa wspólnotowego w rozumieniu art. 12 ust. 1 lit. c) tiret pierwsze rozporządzenia (WE) nr 1013/2006.
Uzasadnienie
Przedmiotowy artykuł został ponownie wprowadzony przez wspólne stanowisko, jednak budzi wątpliwości w odniesieniu do transgranicznego przemieszczania odpadów. W przypadku przemieszczania odpadu w celu odzysku, na podstawie rozporządzenia w sprawie przemieszczania odpadów może pojawić się sprzeciw, jeżeli standard zakładu, do którego przemieszczane są odpady, jest niższy niż standardy państwa wysyłającego. Taka sytuacja nie będzie jednak możliwa, jeżeli wprowadzi się standardy na szczeblu wspólnotowym. Nie ma uzasadnienia dla wyłączenia tych podstaw pod sprzeciw, jeśli takie standardy minimalne są ustanawiane w ramach procedury komitologii.
Poprawka  71 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 26 – ustęp 1 – akapit pierwszy
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
1. Państwa członkowskie opracowują, zgodnie z art. 1 i 11, programy zapobiegania powstawaniu odpadów nie później niż w terminie ...*.	1. Zgodnie z art. 1, 3a i 7a państwa członkowskie przyjmują wszelkie niezbędne środki w celu stabilizacji całkowitej produkcji odpadów. Stabilizacja oznacza brak dalszego wzrostu ilości wytwarzanych odpadów od początku okresu stabilizacji. W pierwszej kolejności państwa członkowskie opracowują, zgodnie z tymi artykułami, programy zapobiegania powstawaniu odpadów nie później niż w terminie ...*.
Uzasadnienie
Poprawka oparta na poprawce przyjętej przez Parlament w pierwszym czytaniu (poprawka 69) oraz na nowych informacjach. Parlament nadaje wysoki priorytet przyjęciu celów w zakresie zapobiegania powstawaniu odpadów i ich recyklingu.
Poprawka  72 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 26 – ustępy 3 i 4
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
3. Państwa członkowskie określają odpowiednie właściwe jakościowe lub ilościowe poziomy odniesienia dla przyjętych środków zapobiegania powstawaniu odpadów w celu nadzorowania i oceny postępu w zakresie tych środków, a także mogą w tym samym celu określać odpowiednie jakościowe i ilościowe cele i wskaźniki inne niż te, o których mowa w ust. 4.	3. W ramach takich programów państwa członkowskie określają odpowiednie właściwe jakościowe lub ilościowe cele w oparciu o co najmniej wyjściowy cel stabilizacji wytwarzania odpadów do 2012 r. i dalszego zmniejszenia ilości wytwarzanych odpadów do 2020 r., jak określono w art. 7a.
4. Wskaźniki dla środków zapobiegania powstawaniu odpadów mogą być przyjęte zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 36 ust. 3.
Uzasadnienie
Poprawka oparta na poprawce przyjętej przez Parlament w pierwszym czytaniu (poprawka 69) oraz na nowych informacjach. Parlament nadaje wysoki priorytet przyjęciu celów w zakresie zapobiegania powstawaniu odpadów i ich recyklingu.
Poprawka  73 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 26 – ustęp 5
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
5. Komisja opracowuje wytyczne, aby pomóc państwom członkowskim w przygotowaniu tych programów.	5. Komisja tworzy system wymiany informacji na temat dobrych wzorców w dziedzinie zapobiegania powstawaniu odpadów oraz opracowuje wytyczne, aby pomóc państwom członkowskim w przygotowaniu tych programów.
Uzasadnienie
Poprawka przyjęta w pierwszym czytaniu (poprawka 69). Taki system umożliwiłby władzom niektórych państw czerpanie inspiracji z efektywnych środków przyjmowanych w innym państwie członkowskim.
Poprawka  74 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 27
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
Państwa członkowskie zapewniają, aby plany gospodarki odpadami i programy zapobiegania powstawaniu odpadów były oceniane przynajmniej co sześć lat i poprawiane stosownie do potrzeb.	Państwa członkowskie poddają programy przeciwdziałania powstawaniu odpadów regularnej ocenie i dokonują ich przeglądu co najmniej raz na pięć lat. Europejska Agencja Ochrony Środowiska dołącza do swojego sprawozdania rocznego przegląd postępów w realizacji i wdrażaniu takich programów.
Uzasadnienie
Europejska Agencja Ochrony Środowiska musi zostać włączona, aby pomóc Komisji i Parlamentowi w bieżącym śledzeniu rozwoju sytuacji. Państwa członkowskie mogą z łatwością uniknąć nadzoru poprzez późniejsze przekazanie Komisji swoich sprawozdań. Zgodnie z dyrektywą 91/692/EWG państwa członkowskie miały obowiązek przedłożenia swoich sprawozdań okresowych wymaganych istniejącą dyrektywą ramową w sprawie odpadów do dnia 30 września 2004 r. Do dnia 31 grudnia 2004 r. uczyniło to tylko 9 państw: Niemcy, Dania, Grecja, Finlandia, Portugalia, Szwecja, Czechy, Słowenia i Słowacja. Przywrócenie poprawki 71 z pierwszego czytania.
Poprawka  75 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 29 a (nowy)
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
	Artykuł 29a Środki uzupełniające
	Do dnia ...* Komisja sporządza sprawozdanie, w którym rozważa podjęcie kroków mogących się przyczynić do skuteczniejszego osiągnięcia celów określonych w art. 1 i 3a. Sprawozdanie zostaje przekazane Parlamentowi Europejskiemu i Radzie w ciągu sześciu miesięcy od jego sporządzenia, w razie potrzeby z dołączonymi propozycjami.
	Sprawozdanie dotyczy zwłaszcza kwestii, czy:
	a) należy wprowadzić zmiany do załącznika II w celu:
	(i) pominięcia przypadków, w których operacje zawarte w wykazie nie prowadzą do tego, że wystarczająco dużo odpadów służy pożytecznym celom, zgodnym z ustaleniami w art. 1,
	(ii) wskazania przypadków, w których ilość wykorzystanych odpadów w przeciwieństwie do odpadów, które się unieszkodliwia w ramach operacji odzysku, powinna zostać dokładnie określona w celu zagwarantowania, że cel określony w art. 1 został osiągnięty,
	(iii) określenia innego poziomu lub innych poziomów wydajności energetycznej w stosunku do operacji odzysku R1,
	(iv) dostosowania wszelkich wartości referencyjnych zgodnie z postępem technicznym i naukowym;
	b) należy wprowadzić zmiany do załącznika I w celu:
	(i) dodania operacji pominiętych w załączniku II,
	(ii) dostosowania wszelkich wartości referencyjnych zgodnie z postępem technicznym i naukowym; oraz
	c) określenie minimalnych norm w odniesieniu do konkretnych operacji unieszkodliwiania lub odzysku przyczyni się do osiągnięcia celów ustalonych w art. 10.
	Wymóg sporządzenia tego sprawozdania nie uniemożliwia Komisji przedkładania w międzyczasie innych propozycji.
	* Dwa lata od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy.
Uzasadnienie
Reintroduces amendment 61 adopted in first reading. The proposal includes numerous references to the commitology procedure which leaves several important areas subject to amendment without proper scrutiny. This amendment would remedy this by requiring the Commission to report on several important areas with the intention that they would then be in a position to come forward with new proposals for the Parliament and Council to consider. The Commission must have in mind specific proposals already for the areas where it has proposed comitology procedures and it should therefore be in a position to bring these forward quickly. This should not prevent change in the interim, as the amendment makes clear that the Commission can come forward with its own proposals in the interim.
Poprawka  76 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 32 – ustęp 1
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
1. Zakłady lub przedsięwzięcia, o których mowa w art. 20 ust. 1, wytwórcy odpadów niebezpiecznych oraz zakłady i przedsięwzięcia, które zawodowo zajmują się zbieraniem i transportem odpadów niebezpiecznych lub funkcjonują jako dealerzy i brokerzy odpadów niebezpiecznych, prowadzą ewidencję ilości, charakteru, miejsca pochodzenia odpadów oraz, w odpowiednich przypadkach, miejsca przeznaczenia, częstotliwości zbierania, sposobu transportu oraz przewidywanej metody przetwarzania odpadów i udostępniają te informacje właściwym organom na ich żądanie.	1. Zakłady lub przedsięwzięcia, o których mowa w art. 20 ust. 1, wytwórcy odpadów niebezpiecznych oraz zakłady i przedsięwzięcia, które zawodowo zajmują się zbieraniem i transportem odpadów niebezpiecznych lub funkcjonują jako dealerzy i brokerzy odpadów niebezpiecznych, prowadzą chronologiczną ewidencję ilości, charakteru, miejsca pochodzenia odpadów oraz, w odpowiednich przypadkach, miejsca przeznaczenia, częstotliwości zbierania, sposobu transportu oraz przewidywanej metody przetwarzania odpadów i udostępniają te informacje właściwym organom na ich żądanie.
Uzasadnienie
Poprawka przyjęta przez Parlament w pierwszym czytaniu (poprawka 74). Parlament nadaje wysoki priorytet zapewnieniu, że uchylenie dyrektywy w sprawie odpadów niebezpiecznych nie oznacza obniżenia standardów ochrony.
Poprawka  77 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 32 – ustęp 2
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
2. W przypadku odpadów niebezpiecznych dokumentację należy przechowywać przez co najmniej trzy lata, z wyłączeniem zakładów i przedsięwzięć transportujących odpady niebezpieczne, które muszą przechowywać taką dokumentację przez co najmniej 12 miesięcy.	2. W przypadku odpadów niebezpiecznych dokumentację należy przechowywać przez co najmniej pięć lat.
Dowody przeprowadzenia czynności gospodarowania odpadami muszą być dostarczone na żądanie właściwych organów lub poprzedniego posiadacza.	Dowody przeprowadzenia czynności gospodarowania odpadami muszą być dostarczone na żądanie właściwych organów lub poprzedniego posiadacza.
	Państwa członkowskie gwarantują, że właściwe organy krajowe prowadzą rejestr wszystkich zakładów i przedsiębiorstw, o których mowa w rozdziale IV, i mogą wymagać od tych zakładów i przedsiębiorstw składania sprawozdań.
(Przywrócenie poprawki 74 z pierwszego czytania)
Uzasadnienie
Poprawka przyjęta przez Parlament w pierwszym czytaniu (poprawka 74). Parlament nadaje wysoki priorytet zapewnieniu, że uchylenie dyrektywy w sprawie odpadów niebezpiecznych nie oznacza obniżenia standardów ochrony. Przetwarzanie odpadów niebezpiecznych, jak również transport odpadów niebezpiecznych, to poważne kwestie. W celu umożliwienia ich wystarczającej identyfikacji należy przez okres pięciu lat utrzymywać odpowiednie rejestry. Wszystkie zakłady i przedsiębiorstwa zajmujące się odpadami powinny być uwzględnione w rejestrze.
Poprawka  78 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 34 – ustęp 4 a (nowy)
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
	4a. Nie później niż ...* na podstawie sprawozdania przedłożonego przez Komisję, do którego dołączony jest wniosek, Parlament Europejski i Rada sprawdzają wzór dotyczący obiektów przetwarzania termicznego, o których mowa w przypisie do R1 w załączniku II.
	Sprawozdanie Komisji opiera się na informacjach przesłanych przez państwa członkowskie, dotyczących obiektów przetwarzania termicznego zadeklarowanych jako zakłady odzysku na podstawie wzoru, o którym mowa w przypisie do R1 w załączniku II. Celem sprawozdania Komisji jest sprawdzenie, czy osiągnięto oczekiwany skutek wynikający ze wzoru oraz czy ustanowiono decydującą zachętę do stworzenia i prowadzenia większej liczby obiektów przetwarzania termicznego charakteryzujących się wysoką efektywnością energetyczną.
	W celu określenia przez właściwy organ na podstawie wzoru, o którym mowa w przypisie do R1 w załączniku II, czy obiekt przetwarzania termicznego jest instalacją odzysku czy unieszkodliwiania, operator instalacji powinien poinformować w szczególności o ilości energii wprowadzanej z zewnątrz, potrzebnej w procesie przetwarzania odpadów, oraz ilości i formie uzyskiwanej energii (termicznej i elektrycznej).
	*Dwa lata od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy.
Uzasadnienie
Na podstawie założeń poprawki 83, przyjętej w pierwszym czytaniu i mającej na celu skreślenie wzoru dotyczącego efektywności energetycznej, konieczne jest wypracowanie kompromisu zapewniającego przede wszystkim przejrzystość w odniesieniu do włączenia instalacji spalania do instalacji odzysku, jak również kontrolę wzoru pod względem osiągnięcia pożądanych rezultatów.
Poprawka  79 Wspólne stanowisko Rady Artykuł 35 – ustęp 1 – akapit pierwszy
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
1. Komisja może opracować wytyczne do interpretacji definicji odzysku i unieszkodliwiania zawartych w art. 3 pkt 14) i 18).	1. Komisja może opracować wytyczne do interpretacji definicji odzysku i unieszkodliwiania.
Uzasadnienie
Zgodnie z art. 20 ust. 4 „każde zezwolenie dotyczące odzyskiwania energii zawiera warunek, że odzyskiwanie energii ma się odbywać przy wysokim poziomie efektywności energetycznej”. W tym celu wzór dotyczący efektywności energetycznej powinien zostać opublikowany jako wytyczne techniczne, które należy zastosować we WSZYSTKICH obiektach przekształcania termicznego, bez względu na to, czy zostały one sklasyfikowane jako obiekty do odzysku czy unieszkodliwiania.
Poprawka  80 Wspólne stanowisko Rady Załącznik I – punkt D 7
Wspólne stanowisko Rady	Poprawka
D 7 Odprowadzanie do mórz/oceanów, w tym umieszczanie na dnie morza.	skreślony
Uzasadnienie
Poprawka Parlamentu z pierwszego czytania. Odprowadzanie odpadów do morza lub ich umieszczanie na jego dnie powinno zostać zabronione, ponieważ w dłuższej perspektywie jest to niebezpieczne.

• [1]  Dz.U. C 287 E z 29.11.2007, str. 136.

UZASADNIENIE

W pierwszym czytaniu Parlament Europejski przyjął szereg istotnych poprawek do projektu dyrektywy. Na obecnym etapie będzie on nalegał na ich pozostawienie w drugim czytaniu.

W tej kategorii do głównych poprawek należało wprowadzenie celów w zakresie recyklingu i zapobiegania powstawaniu odpadów oraz zaakcentowanie jako ogólnej zasady pięciopoziomowej hierarchii odpadów.

Rada usunęła wszystkie odniesienia do celów, niemniej sprawozdawczyni przywróciła poprawki Parlamentu w zmienionej formie po skonsultowaniu się z Komisją. Celem tych zmian jest sprawienie, by teksty były bardziej akceptowalne dla Rady, a także – w przypadku celu zapobiegania powstawaniu odpadów i recyklingu odpadów przemysłowych – uwzględnienie potrzeby postępowania w oparciu o rzetelne podstawy statystyczne. Zdaniem sprawozdawczyni i komisji, błędem byłoby zmarnować nadarzającą się okazję do zapewnienia, że przedmiotowa dyrektywa nie ogranicza się tylko do podania zbioru definicji. Istotne jest, aby istniał faktyczny związek dyrektywy z aspiracjami dotyczącymi recyklingu i zapobiegania, określonymi w strategii tematycznej w sprawie odpadów. W rzeczywistości, gdyby nie owe cele, związek taki nie miałby miejsca.

Bez wątpienia między Parlamentem i Radą dojdzie do kolejnej dysputy na temat zakresu pięciopoziomowej hierarchii odpadów i zasad stosowania odstępstw od niej. Parlament pragnie, aby hierarchia była stosowana jako „ogólna zasada” (ang. general rule), natomiast Rada woli sformułowanie „wiodąca zasada” (ang. guiding principle). Sprawozdawczyni nie jest w pełni przekonana, czy w ferworze walki na szczeblu lokalnym subtelna różnica między tymi dwoma sformułowaniami będzie zawsze dostrzegalna. Kluczową kwestią jest to, że dyrektywa musi jasno określać, iż odstępstwa od hierarchii nie mogą mieć miejsca przypadkowo, lecz muszą następować jako część uporządkowanej procedury. Pierwotna poprawka Parlamentu nadmiernie komplikowała procedurę odstępstwa: sprawozdawczyni uprościła ją, wychodząc z założenia, że muszą być stosowane krajowe procedury w zakresie zaangażowania społeczeństwa.

Jednym z ważnych celów dyrektywy jest dokonanie wyraźnego rozróżnienia między „odzyskiem” a „unieszkodliwianiem” odpadów, ponieważ orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości stawiają tę kwestię pod znakiem zapytania. Poprawki przyjęte w pierwszym czytaniu obejmowały definicję „odzysku”, która rozszerzała to pojęcie na energię z zakładów utylizacji odpadów spełniających pewne kryteria wydajności energetycznej: poprawki z pierwszego czytania sprzeciwiające się koncepcji pozyskiwania energii z odpadów nie zostały przyjęte. Przyjęto natomiast poprawkę skreślającą projekt formuły wydajności energetycznej w załączniku II. Byłaby ona miernikiem pozwalającym określić, która energia z zakładów utylizacji odpadów mogłaby kwalifikować się do operacji „odzysku”.

Sprawozdawczyni uważa, że energia z zakładów utylizacji odpadów może odegrać istotną rolę w postępowaniu z pozostałościami odpadów, które w przeciwnym wypadku trafiłyby na składowiska. Sądzi także, że potencjalnie odpady mogą być ważnym paliwem w okresie, gdy UE stoi w obliczu kryzysu energetycznego i jest coraz bardziej uzależniona od niepewnych zagranicznych źródeł paliwa. Nasze odpady są przynajmniej produktem pochodzenia wewnętrznego. Można z nich odzyskać energię cieplną i elektryczną. Doświadczenia szeregu państw członkowskich pokazują, że energia z odpadów może uzupełniać recykling, a nie wypierać go. Z pewnością pożądanym dodatkiem byłoby stosowanie formuły wydajności energetycznej, do której zakłady „odzysku” odpadów musiałyby się dostosować. Przede wszystkim formuła ta stanowiłaby dla budujących nowe zakłady istotną zachętę do nadawania priorytetu wydajności energetycznej.

Dla sprawozdawczyni jest jednak jasne, że niektórzy spośród kolegów posłów fundamentalnie sprzeciwiają się idei pozyskiwania energii przez zakłady utylizacji odpadów i nigdy nie poprą jej w żadnym kształcie. Inni posłowie do Parlamentu Europejskiego, głównie z krajów, które są jeszcze na wczesnym etapie odchodzenia od składowania odpadów, obawiają się, że w ich krajach pozyskiwanie energii z odpadów może stać się przeważającym procesem w gospodarowaniu odpadami i że zniechęci ono do inwestowania w recykling, ponowne wykorzystanie i zapobieganie.

Właśnie z tego względu nacisk Parlamentu na przyjęcie celów w zakresie recyklingu i zapobiegania jest tak ważny. Państwa członkowskie chcą, aby posłowie do Parlamentu Europejskiego uznali, że pozyskiwanie energii z odpadów może kwalifikować się jako „odzysk”. Aby przechylić szalę na swoją stronę, muszą zrozumieć, że posłowie poprą to w głosowaniu tylko wówczas, gdy zyskają pewność, że dyrektywa będzie zawierać cele w zakresie recyklingu i zapobiegania. Cele te są polisą ubezpieczeniową, która gwarantuje, że pozyskiwanie energii z odpadów nie stanie się przeważającym sposobem gospodarowania odpadami.

W pierwszym czytaniu Parlament przyjął ulepszenia w propozycjach Komisji dotyczących zamiany odpowiednio przetworzonych odpadów w produkt recyklingu. Posłom zależało na tym, aby w sekcji dotyczącej końca fazy odpadu wyraźnie umieścić potrzebę propozycji legislacyjnych w zakresie wymogów dotyczących kompostu, kruszyw, papieru, szkła, metalu, zużytych opon oraz odpadów włókienniczych. We wszystkich tych przypadkach wyjaśnienie stosowanych zasad przyczyniłoby się znacznie do przejścia na recykling. Szkoda, że w tym zakresie Radzie nie starczyło odwagi i że przesunęła to zagadnienie do punktów preambuły. Sprawozdawczyni, nalegając na szybsze konkretne działania, przywróciła tę kwestię do tekstu dyrektywy.

Rada wykazała odwagę w kwestii produktów ubocznych i umieściła ich definicję w art. 4. Naciskające na Parlament grupy interesu są w tym względzie całkowicie podzielone. Sprawozdawczyni uważa, że należy wykorzystać niniejszą szansę na uzgodnienie definicji i nie odsuwać jej na nieokreślony termin.

Dyrektywa przejmuje dwie istniejące dyrektywy: w sprawie odpadów niebezpiecznych i w sprawie olejów odpadowych. Wielu kolegów obawiało się, że zbyt wiele aspektów istniejącej dyrektywy w sprawie odpadów niebezpiecznych nie zostało przeniesionych do ramowej dyrektywy w sprawie odpadów. Aby temu zaradzić, sprawozdawczyni zaproponowała przywrócenie niektórych poprawek wysuniętych w pierwszym czytaniu. W pierwszym momencie po zaprezentowaniu dyrektywy wydawało się, że może ona zaszkodzić interesom sektora regeneracji olejów odpadowych: sprawozdawczyni z satysfakcją stwierdza, że w tej kwestii wspólne stanowisko jest wyważone. Sprawozdawczyni przyjmuje z zadowoleniem tekst Rady dotyczący bioodpadów i zwraca uwagę na drobne uzupełnienia, które należałoby wszelako wprowadzić w kwestii odpowiedzialności producenta.

Sprawozdawczyni ma nadzieję, że w swej ostatecznej wersji dyrektywa będzie wystarczająco jasna, aby uniknąć dalszego odwoływania się do Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Bezpieczne i zrównoważone gospodarowanie odpadami to ważne zagadnienie dla nas wszystkich. Tym razem nie możemy zmarnować naszej szansy.

PROCEDURA

Tytuł	Rewizja dyrektywy ramowej w sprawie odpadów
Odsyłacze	11406/4/2007 – C6-0056/2008 – 2005/0281(COD)
Data pierwszego czytania w Parlamencie Europejskim – Numer P	13.2.2007                     T6-0029/2007
Wniosek Komisji	COM(2005)0667 - C6-0009/2006
Data ogłoszenia na posiedzeniu wpłynięcia wspólnego stanowiska	21.2.2008
Komisja przedmiotowo właściwa        Data ogłoszenia na posiedzeniu	ENVI 21.2.2008
Sprawozdawca(y)        Data powołania	Caroline Jackson 21.2.2006
Rozpatrzenie w komisji	25.2.2008		2.4.2008
Data przyjęcia	8.4.2008
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	43 0 14
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Adamos Adamou, Georgs Andrejevs, Margrete Auken, Pilar Ayuso, Irena Belohorská, Johannes Blokland, John Bowis, Frieda Brepoels, Hiltrud Breyer, Martin Callanan, Dorette Corbey, Chris Davies, Avril Doyle, Mojca Drčar Murko, Edite Estrela, Jill Evans, Anne Ferreira, Karl-Heinz Florenz, Matthias Groote, Cristina Gutiérrez-Cortines, Satu Hassi, Gyula Hegyi, Marie Anne Isler Béguin, Caroline Jackson, Dan Jørgensen, Christa Klaß, Eija-Riitta Korhola, Holger Krahmer, Urszula Krupa, Marie-Noëlle Lienemann, Peter Liese, Jules Maaten, Linda McAvan, Roberto Musacchio, Riitta Myller, Péter Olajos, Miroslav Ouzký, Vittorio Prodi, Dagmar Roth-Behrendt, Guido Sacconi, Richard Seeber, Kathy Sinnott, Bogusław Sonik, María Sornosa Martínez, Antonios Trakatellis, Evangelia Tzampazi, Thomas Ulmer, Anja Weisgerber, Glenis Willmott
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Inés Ayala Sender, Bairbre de Brún, Milan Gaľa, Erna Hennicot-Schoepges, Anne Laperrouze, Johannes Lebech, Kartika Tamara Liotard, Bart Staes
Zastępca(y) (art. 178 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Jean-Pierre Audy
Data złożenia	18.4.2008