SPRAWOZDANIE dotyczącego wniosku w sprawie rozporządzenia Rady w sprawie zawarcia Protokołu ustalającego, na okres od dnia 1 sierpnia 2008 r. do dnia 31 lipca 2012 r., wielkości dopuszczalne połowów i rekompensatę finansową przewidziane w Umowie o partnerstwie w sprawie połowów między Wspólnotą Europejską a Islamską Republiką Mauretańską

27.6.2008 - (COM(2008)0243 – C6‑0199/2008 – 2008/0093(CNS)) - *

Komisja Rybołówstwa
Sprawozdawczyni: Carmen Fraga Estévez

PROJEKT REZOLUCJI LEGISLACYJNEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

dotyczącej wniosku w sprawie rozporządzenia Rady w sprawie zawarcia Protokołu ustalającego, na okres od dnia 1 sierpnia 2008 r. do dnia 31 lipca 2012 r., wielkości dopuszczalne połowów i rekompensatę finansową przewidziane w Umowie o partnerstwie w sprawie połowów między Wspólnotą Europejską a Islamską Republiką Mauretańską

(COM(2008)0243 – C6‑0199/2008 – 2008/0093(CNS))

(Procedura konsultacji)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek dotyczący decyzji Rady (COM(2008)0243),

–   uwzględniając art. 37 oraz art. 300 ust. 2 traktatu WE,

–   uwzględniając art. 300 ust. 3 akapit pierwszy traktatu WE, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6-0199/2008),

–   uwzględniając art. 51 oraz art. 83 ust. 7 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Rybołówstwa oraz opinie Komisji Rozwoju oraz Komisji Budżetowej (A6-0278/2008),

1.  zatwierdza wniosek dotyczący decyzji Rady po poprawkach oraz zatwierdza zawarcie umowy;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich i Islamskiej Republiki Mauretańskiej.

Poprawka  1 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 2 a preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(2a) Wejście w życie traktatu z Lizbony wprowadzi obowiązek ściślejszej współpracy międzyinstytucjonalnej, która powinna dać Parlamentowi Europejskiemu między innymi szerszy i lepszy dostęp do wszystkich informacji o umowach w sprawie połowów, w tym podczas okresów negocjacji protokołów.
Poprawka  2 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	Artykuł 1a
	W posiedzeniach i pracach wspólnego komitetu, o którym mowa w art. 10 umowy, uczestniczy w charakterze obserwatora członek Komisji Rybołówstwa Parlamentu Europejskiego. W posiedzeniach tych mogą uczestniczyć również przedstawiciele sektora rybackiego prowadzącego połowy w ramach umowy.
Uzasadnienie
Parlament Europejski wielokrotnie już wnosił o udział członków Komisji Rybołówstwa we wspólnych komitetach. Mając ponadto na względzie możliwość przyjęcia traktatu z Lizbony, zgodnie z którym PE będzie stanowił w ramach procedury zgody, należy włączyć do tego procesu możliwość otrzymywania szerszych i lepszych informacji już od chwili wejścia w życie nowego protokołu.
Poprawka  3 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	Artykuł 4 a
	Komisja przekazuje Parlamentowi Europejskiemu wnioski z posiedzeń wspólnego komitetu, o którym mowa w art. 10 umowy. W ciągu ostatniego roku obowiązywania protokołu, a przed zawarciem nowej umowy w sprawie jego przedłużenia, Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z jego wykonania.
Poprawka  4 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 b (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	Artykuł 4 b
	Zgodnie z art. 30 ust. 3 rozporządzenia finansowego1 oraz w duchu rezolucji Parlamentu Europejskiego z dnia 19 lutego 2008 r. w sprawie przejrzystości w kwestiach finansowych2, Komisja rokrocznie publikuje na swojej stronie internetowej listę poszczególnych końcowych beneficjentów rekompensaty finansowej Unii.
	1Rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 248 z 16.9.2002, str. 1). Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1525/2007 (Dz.U. L 343, 27.12.2007, s. 9). 2P6_TA-PROV(2008)0051.
Uzasadnienie
Niniejsza poprawka określa konkretniejsze wymogi dotyczące szczegółowej sprawozdawczości oraz końcowych beneficjentów kompensaty finansowej wypłacanej przez UE.

UZASADNIENIE

1 – Wprowadzenie

Umowa partnerska w sprawie połowów między Unią Europejską a Islamską Republiką Mauretańską weszła w życie w 2006 r. na okres sześciu lat. Zawarty w tej umowie protokół dotyczący połowów obowiązuje od 1 sierpnia 2006 r. do 31 lipca 2008 r[1].

W dniu 14 grudnia 2007 r. Komisja zaproponowała Radzie wypowiedzenie protokołu[2], uznając, że dopuszczalne wielkości połowów nie są w pełni wykorzystywane, zwłaszcza w kategorii 9. (małe gatunki pelagiczne).

W lutym 2008 r. ministrowie rybołówstwa krajów UE odrzucili możliwość wypowiedzenia protokołu, skłaniając się do jego ponownej negocjacji. Parlament Europejski również wyraził sprzeciw wobec wypowiedzenia protokołu, uznając, że może to zagrażać ciągłości umowy i sądząc, że niskie wykorzystanie niektórych dopuszczalnych wielkości połowów to po części konsekwencja niewłaściwego wynegocjowania obowiązującego protokołu.

2 – Wniosek dotyczący nowego protokołu w sprawie połowów

Komisja Europejska wynegocjowała zatem nowy protokół, parafowany w dniu 13 marca 2008 r. Okres obowiązywania przedłużono z dwóch do czterech lat (od 1 sierpnia 2008 r. do 31 lipca 2012 r.), jednocześnie zdecydowanie obniżając dopuszczalne wielkości połowów, przy czym najpoważniejsze ograniczenia dotyczą kategorii 5. (połowy głowonogów, obniżone o 25%), poszczególnych kategorii połowów gatunków głębinowych (od 10% do 50%) i kategorii 9. (małe gatunki pelagiczne, o 43%). W tym ostatnim przypadku dopuszczalne wielkości zredukowano z 440 000 do 250 000 ton rocznie, podczas gdy w kategorii głowonogów cięcia wynoszą 55%, jeśli wziąć pod uwagę ostatnie dwa lata i obniżenie zastosowane już w maju 2006 r.

Kwotę rekompensaty finansowej przewidzianej w art. 2 protokołu ustalono na 86 mln euro w pierwszym roku, podobnie jak w poprzednim protokole, 76 mln euro w drugim roku, 73 mln euro w trzecim roku i 70 mln euro w roku ostatnim. Z kwoty tej na współpracę na rzecz rozwoju mauretańskiego sektora rybackiego przeznaczone zostanie 11 mln euro w pierwszym roku i odpowiednio 16 mln euro, 18 mln euro i 20 mln euro w latach kolejnych. Chociaż nie zostało to zapisane w postanowieniach protokołu, to jednak nota wyjaśniająca zawarta we wniosku Komisji wskazuje, że różnicę w porównaniu z kwotami, które Mauretania otrzymałaby przez najbliższe cztery lata w razie utrzymania takiej samej rekompensaty finansowej, jak w obecnym protokole, może wyrównać, jeśli pozwolą na to okoliczności, wkład z Europejskiego Funduszu Rozwoju (EFR) w wysokości 40 mln euro rozłożonych na trzy lata począwszy od 2009 r.

Oblicza się ponadto, że wpływy z wnoszonych przez armatorów opłat za licencje wzrośnie do 15 mln euro rocznie, czyli 60 mln euro w całym okresie obowiązywania nowego protokołu.

Podobnie w przypadku przekroczenia pułapu 250 000 ton rocznie dla kategorii 9. (małe gatunki pelagiczne) ustanowiono dodatkowy wkład w wysokości 40 euro za tonę połowów, podczas gdy obowiązujący protokołów przewiduje kwotę 15 euro za tonę.

Poniższa tabela przedstawia porównanie głównych postanowień obecnego protokołu i protokołu, który wejdzie w życie z dniem 1 sierpnia 2008 r.

Kategoria połowów	Średnie wykorzystanie dopuszczalnych wielkości połowów 2006/2008	GT lub maks. Liczba licencji dla okresu licencji	Państwo członkowskie	GT, licencje lub pułap połowów rocznych dla państwa członkowskiego
Kategoria 1 Statki wyspecjalizowane w połowach skorupiaków, z wyjątkiem langusty i kraba	92,8 %	9 440/9 570 GT	Hiszpania	7 183/7 313 GT
			Włochy	1 371/1 371 GT
			Portugalia	886/886 GT
Kategoria 2 trawlery i taklowce głębinowe do połowów morszczuka czarnego	73 %	3 600/3 240 GT	Hiszpania	3 600/3 240 GT
Kategoria 3 Statki poławiające gatunki głębinowe inne niż morszczuk czarny, z użyciem narzędzi innych niż włoki	27,2 %	2 324/1 162 GT	Hiszpania	1 500/1 162 GT
			Wielka Brytania	800/0 GT
			Malta	24/0 GT
Kategoria 4 trawlery zamrażalnie do połowów gatunków głębinowych	0 %	750/375 GT	Grecja	750/375 GT
Kategoria 5 głowonogi	64,3 %	18 600/13 950 GT 43/32 licencji	Hiszpania	39/24 licencji
			Włochy	4/4 licencji
			Portugalia	0/1 licencji
			Grecja	0/3 licencje
Kategoria 6 langusty	63,9 %	300 GT	Portugalia	300/300 GT
Kategoria 7 sejnery zamrażalnie do połowów tuńczyka	22,6 %	36/22 licencji	Hiszpania	17/17 licencji
			Francja	20/5 licencji
			Malta	1/0 licencji
Kategoria 8 Klipry do połowów tuńczyka i taklowce powierzchniowe	44,8 %	31/22 licencji	Hiszpania	23/18 licencji
			Francja	5/4 licencji
			Portugalia	3/0 licencji
Kategoria 9 trawlery zamrażalnie do połowów pelagicznych	35 %	22/17 licencji dla pułapu w wysokości 440 000/250 000 ton	Niderlandy	194 000 ton
			Litwa	128 000 ton
			Łotwa	77 000 ton
			Niemcy	15 000 ton
			Wielka Brytania	8 000 ton
			Portugalia	6 000 ton
			Francja	6 000 ton
			Polska	6 000 ton
Kategoria 10 połowy kraba	65,5 %	300/300 GT	Hiszpania	300/300 GT
Kategoria 11 statki rybackie do połowów pelagicznych ryb świeżych	0 %	15 000/15 000 GT miesięcznie (średnia w skali rocznej)

3 – Wyjaśnienie wniosku

Sprawozdawczyni nie pojmuje, dlaczego Komisja – tak krytyczna wobec poprzedniego protokołu, że wręcz rozważała jego wypowiedzenie, gdyż nie wykorzystywano w pełni dopuszczalnych wielkości połowów, za które płacono – wynegocjowała obecnie nowy protokół, w którym drastycznie zredukowano dopuszczalne wielkości połowów praktycznie we wszystkich kategoriach, także w tych, gdzie w pełni je wykorzystywano, a przy tym wprowadzono kolejne poważne ograniczenia, np. nowy dwumiesięczny okres ochronny, podczas gdy rekompensatę finansową utrzymano w pierwszym roku na takim samym poziomie, a jej największy spadek w ostatnim roku obowiązywania wyniesie 19%.

Sprawozdawczyni chciałaby również przywołać skargi otrzymane w związku z brakiem dialogu między Komisją, przedstawicielami przemysłu i państwami członkowskimi na ostatnich etapach negocjacji. Dobrym przykładem jest krytyka ze strony związku armatorów Europêche, który wskazuje, że jakikolwiek protokół powinien nie tylko zaspokajać w miarę możliwości potrzeby floty wspólnotowej dotyczące dopuszczalnych wielkości połowów, ale także zawierać środki techniczne pozwalające na wykorzystanie tychże wielkości.

W odniesieniu do nowego okresu ochronnego w maju i czerwcu, dodanego praktycznie dla wszystkich kategorii połowów do już istniejącego okresu ochronnego we wrześniu i październiku, należy przypomnieć, że strona mauretańska zgłosiła ten wniosek w ostatniej chwili przy okazji prac wspólnego komitetu naukowego, czyli organu ustanowionego w celu wyjaśniania podobnych kwestii. Komisja zaakceptowała nowy okres ochronny, nie konsultując się uprzednio z przedstawicielami sektora ani z państwami członkowskimi. Dla zachowania pozorów strona mauretańska przedstawiła własne sprawozdanie naukowe, opracowane w ciągu zaledwie kilku dni (nosi ono datę 5 marca 2008 r.) i poświęcone wyłącznie analizie głowonogów, chociaż – jak już wspomniano – okres ochronny ma zastosowanie do prawie wszystkich kategorii.

Brak rzetelności takiego postępowania można by zaakceptować, gdyby jego celem było wyjście z trudnej sytuacji koniunkturalnej, ale nowy okres ochronny ma charakter stały i stanowi dodatkowe obciążenie dla floty, na poparcie którego istnieje bardzo niewiele argumentów.

Ponadto jeśli chodzi o głowonogi, okres ochronny nie stosuje się jednakowo do floty wspólnotowej i do floty mauretańskiej, jako że mauretańskie kutry tradycyjne uzyskały piętnastodniowe odstępstwo, co stanowi naruszenie stosowanej zazwyczaj zasady, że okresy ochronne mają zastosowanie do wszystkich flot poławiających te same zasoby, dając najlepszą gwarancję osiągnięcia zakładanych wyników. Sprawozdawczyni uważa, że kwestiami naukowymi należy zajmować się z zachowaniem odpowiedniej przejrzystości, a decyzje w tych kwestiach powinny podejmować właściwe organy, dlatego też wyraża zdecydowany sprzeciw wobec tak nierzeczowego postępowania.

Inny poważny problem dotykający flotę wspólnotową na tym obszarze połowowym to inspekcje na pokładzie. W ostatnim czasie władze mauretańskie nękały flotę wspólnotową prowadzącą działalność połowową. Wobec rosnącej liczby incydentów tego rodzaju Komisja Europejska przedstawiła sytuację na ostatnich posiedzeniach wspólnych komitetów, uznając, że władze mauretańskie nie spełniają minimalnych wymagań określonych w rozdziale VII protokołu, np. w odniesieniu do sprawozdań z inspekcji, które władze mają obowiązek przekazywać kapitanom statków.

W tej sytuacji flota wspólnotowa nie ma możliwości obrony, a armatorzy, chcąc wrócić na łowiska lub uchronić dotychczasowe połowy, stają wobec konieczności płacenia grzywien w celu rozwiązywania problemu inspekcji, zważywszy na brak gwarancji w mauretańskim systemie sądowniczym.

Komisja i strona mauretańska uzgodniły ostatecznie utworzenie grupy roboczej, która ma śledzić przez sześć miesięcy wszystkie procedury inspekcji statków wspólnotowych. Sprawozdawczyni z zadowoleniem przyjmuje tę inicjatywę i ma nadzieję, że od tej chwili możliwe będzie prowadzenie tych procedur przy pełnym poszanowaniu prawa.

Inna kwestia podnoszona przez przedstawicieli sektora to problemy powstające wobec braku jasnego odzwierciedlenia środków technicznych w protokołach, jako że wynegocjowane dopuszczalne wielkości połowów są bezużyteczne, jeżeli połowy uniemożliwia brak definicji środków technicznych. Niestety problem ten pojawia się nie po raz pierwszy – i nie tylko w tym jednym protokole w sprawie połowów – dlatego też sprawozdawczyni uważa, że w przyszłości Komisja powinna dokładnie określać aspekty techniczne przed parafowaniem protokołów.

W tym przypadku jeden z podstawowych problemów dotyczy urządzeń zwanych dragami, zakazanych w prawodawstwie mauretańskim dopiero od kilku lat. Zakaz ten jest dość zaskakujący, gdyż są to urządzenia nie tylko powszechnie akceptowane przez międzynarodowe środowiska rybackie, ale również stosowane zazwyczaj przez instytucje badawcze, na przykład przez Hiszpański Instytut Oceanograficzny, w kampaniach naukowych oceniających stan zasobów skorupiaków, zważywszy że jest to praktycznie jedyna możliwa metoda ich połowu.

W odpowiedzi na ten problem wspólny komitet naukowy uzgodnił, że przeprowadzona zostanie ocena naukowa, ostateczna decyzja zostanie odłożona do 1 listopada, a do tego czasu flota wspólnotowa będzie mogła stosować wspomniane urządzenia.

Korzystniejszy dla floty poławiającej skorupiaki jest fakt, że do specyfikacji technicznej kategorii 1. udało się już włączyć stosowanie (od 1 sierpnia) ochronnego fartucha włoka, urządzenia dozwolonego w art. 24 mauretańskiej ustawy o rybołówstwie, ale którego stosowanie jest zabronione we flocie wspólnotowej.

Należy też wspomnieć kategorię 5. (flota poławiająca głowonogi), dla której umowa z Mauretanią to najważniejsze porozumienie od czasu przymusowego wycofania się z łowisk marokańskich. Flota ta jest bardzo interesująca również dla Mauretanii, ponieważ to ona uiszcza najwyższe opłaty za licencje połowowe.

Już od dłuższego czasu flota ta zachowuje bardzo krytyczną postawę wobec negocjacji ostatnich protokołów, twierdząc, że niezliczone problemy techniczne w ostatecznym rozrachunku znacznie ograniczają rentowność i wykorzystanie dopuszczalnych wielkości połowów, do tego stopnia, że w ciągu półtora roku wykonywania obowiązującego protokołu flota poławiająca głowonogi stopniowo znikała z łowisk, a w dniu 31 grudnia 2007 r. zdecydowano wręcz sprowadzić do portów resztę floty pozostającej jeszcze na łowiskach, a mianowicie 20 statków hiszpańskich i 4 włoskie.

Podstawowy problem wynika z ustanowionej minimalnej masy ośmiornic (500 g), najwyższej w całym regionie: w Senegalu wynosi ona 350 g, a w Maroku 400 g. Komisja Europejska odrzuciła wszelkie możliwości uelastycznienia tego środka, w tym opcję ustanowienia odsetka tolerancji w wysokości 10% do 15% połowów o wadze od 300 do 500 g. Komisja twierdzi, że czeka na wyniki badania w sprawie stosowności ustalenia wspólnej minimalnej masy dla całego regionu, które ma być przeprowadzone w wyniku decyzji podjętej na ostatnim posiedzeniu Komitet ds. Rybołówstwa na Środkowym i Wschodnim Atlantyku.

Z kolei w sprawozdaniu naukowym opracowanym przez Mauretański Instytut Badań Oceanograficznych i Rybackich na poparcie ustanowienia wspomnianego już nowego okresu ochronnego, które – jak wspomniano – skupia się na analizie ośmiornic, uznano, że w przypadku połowów przemysłowych rozmiar 8 (od 300 do 500 g) może w listopadzie stanowić nawet 50% łącznych połowów, co byłoby unaocznieniem dobrych wyników przyrostu w ostatnich latach. Warto przypomnieć, że ośmiornica należy do gatunków typowo oportunistycznych i żyjących krótko (około roku), co oznacza, że nawet przy niewielkich rozmiarach osobników tworzących biomasę reprodukcyjną można uzyskać dobry przyrost.

Dlatego też należy pilnie przeanalizować i uwzględnić rzeczywistą sytuację tego gatunku i jego połowów i jak najszybciej opracować na forum wspólnego komitetu naukowego racjonalne rozwiązanie, zmierzające w kierunku wskazanym przez Komitet ds. Rybołówstwa na Środkowym i Wschodnim Atlantyku.

Na koniec trzeba wyraźnie stwierdzić, że przydzielając dopuszczalne wielkości połowów w tej kategorii, nie spełniono reguł rozdziału wynikających z zasady względnej stabilności, jako że Komisja włączyła do niej dwie nowe floty. Komisja argumentuje, że floty te już wcześniej, bo w obowiązującym protokole, uzyskały przydział dopuszczalnych wielkości połowów w związku z niewykorzystaniem wszystkich wielkości przez flotę hiszpańską. Nie wydaje się jednak, by Komisja miała prawo zakładać z góry dalsze niepełne wykorzystanie, zanim rozpocznie się proces składania wniosków o licencje, a z drugiej strony, według danych przedstawionych przez samą Komisję państwa członkowskie, o które chodzi, również nie wykorzystały przydzielonych im nowych dopuszczalnych wielkości połowów.

Podsumowując, sprawozdawczyni z zadowoleniem przyjmuje przedłużenie protokołu w sprawie połowów z Mauretanią, kwestionuje jednak zdecydowanie przebieg negocjacji, w których nie przeprowadzono wystarczających konsultacji z przedstawicielami sektora i z państwami członkowskimi, co doprowadziło do powstania protokołu znacznie obniżającego dopuszczalne wielkości połowów, a zarazem utrzymującego rekompensatę finansową na praktycznie takim samym poziomie; nie rozwiązano kwestii technicznych kluczowych dla głównych flot, a wręcz przeciwnie, we wspólnym komitecie naukowym narzucono nowe ograniczenia, np. dodatkowy okres ochronny, a ponadto nie przestrzegano zasady względnej stabilności.

Sprawozdawczyni wyraża nadzieję, że w ciągu czterech lat obowiązywania nowego protokołu powstaną lepsze ramy dialogu, pozwalające na rozwiązanie tych nieprawidłowości, tak by nie miały one wpływu na przyszłe protokoły.

• [1]  Rozporządzenie 1801/2006 z 30.11.2006 r. Dz.U. L 343 z 8.12.2006.
• [2]  COM(2007)0782.

OPINIA Komisji Rozwoju (24.6.2008)

dla Komisji Rybołówstwa

w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady w sprawie zawarcia Protokołu ustalającego, na okres od dnia 1 sierpnia 2008 r. do dnia 31 lipca 2012 r., wielkości dopuszczalne połowów i rekompensatę finansową przewidziane w Umowie o partnerstwie w sprawie połowów między Wspólnotą Europejską a Islamską Republiką Mauretańską
(COM(2008)0243 – C6‑0199-2008 – 2008/0093(CNS))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Josep Borrell Fontelles

ZWIĘZŁE UZASADNIENIE

Polityka Unii Europejskiej w zakresie współpracy na rzecz rozwoju oraz wspólna polityka rybołówstwa muszą być spójne, komplementarne i skoordynowane, przyczyniając się wspólnie do zmniejszania ubóstwa i zrównoważonego rozwoju krajów, których dotyczą.

UE zobowiązała się do zapewnienia zrównoważonego charakteru rybołówstwa na całym świecie zgodnie z ustaleniami przyjętymi podczas szczytu Organizacji Narodów Zjednoczonych w Johannesburgu w 2002 r. poprzez utrzymanie lub odnowę zasobów z myślą o uzyskaniu maksymalnie zrównoważonego odłowu.

UE przyjęła Kodeks odpowiedzialnego rybołówstwa Organizacji ds. Wyżywienia i Rolnictwa ONZ celem promowania długotrwałego, zrównoważonego rybołówstwa oraz w celu potwierdzenia, że prawo połowowe pociąga za sobą obowiązek prowadzenia połowów w sposób odpowiedzialny, pozwalający zagwarantować skuteczną ochronę żywych zasobów wodnych i skuteczne zarządzanie nimi.

Obecność UE na odległych terenach połowowych jest uzasadnionym celem, nie należy przy tym jednak zapominać, że interesy rybołówstwa UE powinny być chronione na równi z interesami związanymi z rozwojem państw, z którymi podpisywane są umowy w sprawie połowów.

Komisja Rozwoju Parlamentu Europejskiego z zadowoleniem przyjmuje rezolucję Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego AKP-UE z dnia 22 czerwca 2006 r. w sprawie rybołówstwa oraz jego aspektów społecznych i związanych z ochroną środowiska w krajach rozwijających się, w szczególności biorąc pod uwagę fakt, że stwierdza się w niej, iż ochrona interesów rybołówstwa UE i AKP musi być skoordynowana ze zrównoważonym zarządzaniem zasobami połowowymi w ujęciu ekonomicznym, społecznym i ekologicznym z jednej strony oraz ze źródłami utrzymania społeczności przybrzeżnych zależnych od rybołówstwa z drugiej.

Komisja Rozwoju Parlamentu Europejskiego podkreśla ponadto zawarte w Umowie o partnerstwie w sprawie połowów pomiędzy UE a krajami AKP odniesienie do przestrzegania porozumienia z Kotonu; nalega, by w pełni uwzględnić art. 9 porozumienia z Kotonu odnoszący się do praw człowieka, zasad demokratycznych, dobrych rządów oraz zasad państwa prawa, i z zadowoleniem przyjmuje gwarancje udzielone przez służby Komisji dotyczące uwzględnienia treści art. 9 podczas negocjacji porozumień z krajami rozwijającymi się, w tym również z krajami rozwijającymi się nienależącymi do AKP.

Proponowane porozumienie uchyli i zastąpi porozumienie między Wspólnotą Europejską a Islamską Republiką Mauretańską, które weszło w życie w dniu 1sierpnia 2006 r.

Protokół do porozumienia wraz z załącznikiem został zawarty na okres czterech lat i wchodzi w życie w dniu zakończenia stosownych procedur zatwierdzających. Będzie on automatycznie przedłużany na dalsze czteroletnie okresy do dnia 31 lipca 2012 r.

Przewidziane w umowie dopuszczalne wielkości połowów zostały ustalone według jedenastu różnych kategorii podzielonych między Hiszpanię, Włochy, Portugalię, Grecję i Francję.

Dla kategorii 1-4, 6, 10 i 11 całkowity maksymalny dopuszczalny tonaż brutto ustanowiono na poziomie 29 947 GT.

Dla kategorii 5, 7, 8 i 9 całkowita liczba przyznanych licencji wynosi 93.

Wkład finansowy przyznany zgodnie z protokołem wynosi odpowiednio 86 mln EUR w pierwszym roku, 76 mln EUR w drugim oraz 70 mln EUR w trzecim i czwartym roku. W ramach tego wkładu finansowego odpowiednio 11 mln EUR w pierwszym roku, 16 mln EUR w drugim, 18 mln w trzecim i 20 mln EUR w czwartym roku przeznacza się na wsparcie finansowe wdrożenia krajowych strategii politycznych w dziedzinie rybołówstwa, z czego 1 mln EUR rocznie stanowi wsparcie na rzecz Parku Narodowego Banc d'Arguin.

Komisja Rozwoju Parlamentu Europejskiego z zadowoleniem przyjmuje wspomniane odniesienie do inicjatyw krajowych i wyraża nadzieję, że mogą one objąć finansowanie lokalnych projektów infrastrukturalnych w zakresie przetwarzania i sprzedaży ryb, zapewniając tym samym lokalnej ludności możliwości wykraczające poza rybołówstwo na potrzeby własne.

Komisja Rozwoju Parlamentu Europejskiego wyraża również zadowolenie w związku z tym, że umowa ta jest częściowo oparta na ocenie lokalnego rybołówstwa oraz że sprzyja ona współpracy naukowo-technicznej z lokalnymi władzami. We wspomnianej wyżej rezolucji WZP AKP-UE stwierdza się, że naukowa ocena zasobów musi być warunkiem wstępnym dostępu do połowów oraz że roczna ocena zasobów musi stanowić warunek uzyskania dalszych zezwoleń połowowych.

Komisja Rozwoju Parlamentu Europejskiego nie popiera procedury przyjętej dla tej umowy, ponieważ Parlament Europejski powinien był odegrać w negocjacjach rolę wynikającą z mandatu udzielonego Komisji przez Radę i winien być informowany o postępach w negocjacjach.

Opinii Parlamentu w kwestii proponowanej umowy zasięgnięto dopiero w maju 2008 r., dwa miesiące po jego parafowaniu, w celu wprowadzenia jej w życie w dniu 1sierpnia 2008 r. Parlament powinien zaprotestować i stwierdzić, że procedura ta jest niedopuszczalna.

Komisja i Rada muszą osiągnąć porozumienie w kwestii warunków, które zapewniłyby Parlamentowi rzeczywistą możliwość konsultacji. Przy braku takiego porozumienia Komisja Rybołówstwa powinna skłonić Parlament do utrzymania obecnego status quo, łącznie z możliwością głosowania przeciwko umowom w sprawie połowów opierającym się na obecnej procedurze.

POPRAWKI

Komisja Rozwoju zwraca się do Komisji Rybołówstwa, jako do komisji przedmiotowo właściwej, o naniesienie w swoim sprawozdaniu następującej poprawki:

Poprawka  1 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 2a preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(2a) Wkład finansowy Wspólnoty powinien być wykorzystywany na rzecz rozwoju społeczności przybrzeżnych utrzymujących się z rybołówstwa oraz tworzenia małych, lokalnych przedsiębiorstw zajmujących się mrożeniem oraz przetwarzaniem ryb;

PROCEDURA

Tytuł	Dopuszczalne wielkości połowów i rekompensata finansowa przewidziane w umowie o partnerstwie w sprawie połowów między WE a Mauretanią
Odsyłacze	COM(2008)0243 – C6-0199/2008 – 2008/0093(CNS)
Komisja przedmiotowo właściwa	PECH
Opinia wydana przez        Data ogłoszenia na posiedzeniu	DEVE 22.5.2008
Sprawozdawca komisji opiniodawczej        Data powołania	Josep Borrell Fontelles 27.5.2008
Data przyjęcia	24.6.2008
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	24 0 0
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Thijs Berman, Josep Borrell Fontelles, Danutė Budreikaitė, Marie-Arlette Carlotti, Corina Creţu, Nirj Deva, Fernando Fernández Martín, Alain Hutchinson, Filip Kaczmarek, Glenys Kinnock, Maria Martens, Gay Mitchell, José Javier Pomés Ruiz, Horst Posdorf, José Ribeiro e Castro, Frithjof Schmidt, Feleknas Uca, Johan Van Hecke, Jan Zahradil, Mauro Zani
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Miguel Angel Martínez Martínez, Manolis Mavrommatis, Mihaela Popa, Renate Weber

OPINIA KOMISJI BUDŻETOWEJ (18.6.2008)

dla Komisji Rybołówstwa

w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady w sprawie zawarcia Protokołu ustalającego, na okres od dnia 1 sierpnia 2008 r. do dnia 31 lipca 2012 r., wielkości dopuszczalne połowów i rekompensatę finansową przewidziane w Umowie o partnerstwie w sprawie połowów między Wspólnotą Europejską a Islamską Republiką Mauretańską
(COM(2008)0243 – C6‑0199/2008 – 2008/0093(CNS))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Helga Trüpel

ZWIĘZŁE UZASADNIENIE

Obecna umowa o partnerstwie w sprawie połowów z Mauretanią została wynegocjowana i wprowadzona w życie w 2006 r. Załączony do niej protokół obowiązuje przez dwa lata, od 1 sierpnia 2006 r. do 31 lipca 2008 r., a następnie ma być dwukrotnie odnowiony na okres dwóch lat. Zarówno UE, jak i Mauretania z zadowoleniem przyjęły tę istotną umowę, zwłaszcza biorąc pod uwagę potrzeby rządu Mauretanii w okresie powrotu do demokracji po rządach wojskowych.

W grudniu 2007 r. Komisja przedstawiła Radzie projekt decyzji w sprawie wypowiedzenia protokołu, biorąc pod uwagę, że wykorzystanie przez flotę UE możliwości prowadzenia połowów nie było „optymalne”. Rzeczywiście niektóre segmenty floty UE nie były z różnych przyczyn równie zainteresowane umową jak w roku 2006 . Komisja wyraziła również zaniepokojenie biologicznym stanem niektórych odławianych zasobów.

Komisja podkreśliła, że ponieważ możliwości prowadzenia połowów w znacznym stopniu pozostawały niewykorzystane, nie ma wyjścia i musi wypowiedzieć protokół ze względu na potrzebę utrzymania odpowiedzialności finansowej, dokładając jednocześnie starań, aby wynegocjować nowy protokół z Mauretanią pozwalający na kontynuację połowów.

Był to głęboki wstrząs dla Mauretanii, 18 miesięcy po wejściu w życie protokołu.

Niniejszy wniosek ma na celu zastąpienie istniejącego protokołu. Powinien wejść w życie w dniu 1 sierpnia 2008 r. na dwa lata i być automatycznie przedłużany do 31 lipca 2012 r., chyba że jedna ze stron zdecyduje się na kolejną zmianę.

Jak pokazuje tabela, w przypadku siedmiu z jedenastu kategorii połowów znacznie zmniejszyły się dopuszczalne wielkości połowów. W przypadku innych kategorii nie odnotowano zmian, a w jednym przypadku 1% wzrostu.

Kategoria połowów	Dopuszczalne wielkości połowów zgodnie z istniejącym protokołem 2006-2008	Dopuszczalne wielkości połowów zgodnie z proponowanym protokołem 2008-2012	Różnica procentowa
Klasa 1: Statki do połowów skorupiaków z wyjątkiem langusty i kraba	9 440 gt	9 570 GT	wzrost o 1%.
Klasa 2: Trawlery i taklowce głębinowe do połowów morszczuka czarnego	3 600 gt	3 240 GT	SPAdek o 10%
Kategoria 3: Statki poławiające gatunki głębinowe inne niż morszczuk czarny, z użyciem narzędzi innych niż włoki	2 324 gt	1 162 GT	SPAdek o 50%
Klasa 4: Trawlery do połowów gatunków głębinowych	750 gt	375 GT	SPAdek o 50%
Kategoria 5: Głowonogi	18 600 gt 43 licencje	13 950 GT 32 licencje	SPAdek o 25%
Kategoria 6: LANGUSTY	300 gt	300 GT	Bez zmian
Kategoria 7: Sejnery-zamrażalnie do połowów tuńczyka	36 licencje	22 licencje	SPAdek o 38%
Kategoria 8: STATKI DOKONUJĄCE POŁOWÓW TUŃCZYKA WĘDZISKAMI I TAKLAMI I TAKLOWCE POWIERZCHNIOWE	31 licencje	22 licencje	SPAdek o 29%
Kategoria 9: Trawlery zamrażalnie Pelagiczne	22 LICENCJE DLA REFERENCYJNEGO TONAŻU W WYSOKOŚCI 440 000 TON	17 licencji dla referencyjnego tonażu w wysokości 250 000 ton	Spadek licencji o 23% Spadek wysokości tonażu referencyjnego o 43%
Kategoria 10: połowy kraba	300 gt	300 GT	Bez zmian
Kategoria 11: Statki rybackie do połowów pelagicznych ryb świeżych	15000 GT miesięcznie w średniej skali rocznej	15000 GT miesięcznie w średniej skali rocznej	Bez zmian

Wkład finansowy przedstawia się następująco:

	Rok 1	Rok 2	Rok 3	Rok 4	Razem
Wkład finansowy UE (w mln EUR)	86	76	73	70	305
z czego na wdrożenie krajowej polityki rybołówstwa	11	16	18	20	65

Powyższe kwoty są porównywalne z 86 mln euro rocznie zgodnie z obowiązującym obecnie protokołem, z czego 11 mln euro przeznaczono na wdrożenie krajowej polityki rybołówstwa Mauretanii.

Wysokość opłat armatorów UE szacuje się na około 15 mln euro rocznie w przypadku pełnego wykorzystania możliwości połowu.

Ze względu na zagrożony stan biologiczny niektórych odławianych gatunków (w szczególności głowonogów i małych ryb pelagicznych), chociaż nie prowadzi to systematycznego zmniejszania poziomu połowów, zaleca się, aby poziom eksploatacji niektórych zasobów został zmniejszony, nawet jeśli sprawozdawca potępia brutalny sposób, w jaki Wspólnota zmusiła Mauretanię do negocjacji.

W protokole jest zapis w przypisie stanowiący, że w przypadku spełnienia wymaganych warunków można uruchomić wsparcie finansowe w wysokości 40 mln euro na trzy lata począwszy od 2009 r. Te warunki nie są wymienione, nie jest również jasne, czy te dodatkowe środki zostały już zaprogramowane.

Jeśli są to dodatkowe środki, stanowi to pozytywny krok w stronę uniezależnienia kwoty wypłacanej temu krajowi od dozwolonej wielkości połowów. Taka polityka kładzie bezpośredni i ogromny nacisk na kraj trzeci w celu umożliwienia nadmiernej eksploatacji zasobów morskich tego kraju.

POPRAWKI

Komisja Budżetowa zwraca się do Komisji Rybołówstwa, jako do komisji przedmiotowo właściwej, o naniesienie w swoim sprawozdaniu następujących poprawek:

Poprawka  1 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – ustęp 4 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	Komisja rokrocznie publikuje wykaz statków działających w każdej z kategorii połowów wymienionych w protokole.
Uzasadnienie
Celem zwiększenia przejrzystości wydatkowania funduszy Wspólnoty należy podać do wiadomości publicznej również listę statków działających zgodnie z niniejszym porozumieniem.
Poprawka  2 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	4 bis.
	Zgodnie z art. 30 ust. 3 rozporządzenia finansowego oraz w duchu rezolucji Parlamentu Europejskiego z dnia 19 lutego 2008 r. w sprawie przejrzystości w kwestiach finansowych, Komisja rokrocznie publikuje na swojej stronie internetowej listę indywidualnych końcowych beneficjentów pomocy finansowej UE.
	1Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1) Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1525/2007 (Dz.U. L 343 27.12.2007, s. 9).
Uzasadnienie
Niniejsza poprawka określa konkretniejsze wymogi dotyczące szczegółowej sprawozdawczości oraz końcowych beneficjentów kompensaty finansowej wypłacanej przez UE.
Poprawka  3 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 b (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	Artykuł 4 b
	Przed wygaśnięciem protokołu i przed rozpoczęciem negocjacji w sprawie jego ewentualnego odnowienia Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie ocenę ex post protokołu, obejmującą analizę kosztów i korzyści.
Uzasadnienie
Konieczne jest dokonanie oceny obecnego protokołu przed rozpoczęciem negocjacji dotyczących jego odnowienia w celu uwzględnienia ewentualnych zmian.

PROCEDURA

Tytuł	Wielkości dopuszczalne połowów i rekompensata finansowa przewidziane w umowie o partnerstwie w sprawie połowów między WE a Mauretanią
Odsyłacze	COM(2008)0243 – C6-0199/2008 – 2008/0093(CNS)
Komisja przedmiotowo właściwa	PECH
Opinia wydana przez Data ogłoszenia na posiedzeniu	BUDG 22.5.2008
Sprawozdawca komisji opiniodawczej Data powołania	Helga Trüpel 20.9.2004
Rozpatrzenie w komisji	16.6.2008
Data przyjęcia	16.6.2008
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	18 0 0

PROCEDURA

Tytuł	Dopuszczalne wielkości połowów i rekompensata finansowa przewidziane w umowie o partnerstwie w sprawie połowów między WE a Mauretanią
Odsyłacze	COM(2008)0243 – C6-0199/2008 – 2008/0093(CNS)
Data konsultacji z PE	21.5.2008
Komisja przedmiotowo właściwa        Data ogłoszenia na posiedzeniu	PECH 22.5.2008
Komisja(e) wyznaczona(e) do wydania opinii        Data ogłoszenia na posiedzeniu	DEVE 22.5.2008		BUDG 22.5.2008
Sprawozdawca(y)        Data powołania	Carmen Fraga Estévez 5.5.2008
Data przyjęcia	26.6.2008
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	18 2 1
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Elspeth Attwooll, Marie-Hélène Aubert, Iles Braghetto, Niels Busk, Paulo Casaca, Zdzisław Kazimierz Chmielewski, Avril Doyle, Emanuel Jardim Fernandes, Carmen Fraga Estévez, Ioannis Gklavakis, Pedro Guerreiro, Ian Hudghton, Heinz Kindermann, Rosa Miguélez Ramos, Philippe Morillon, Seán Ó Neachtain, Struan Stevenson, Catherine Stihler, Margie Sudre, Daniel Varela Suanzes-Carpegna, Cornelis Visser
Data złożenia	27.6.2008