SPRAWOZDANIE w sprawie procesu bolońskiego i mobilności studentów

8.7.2008 - (2008/2070(INI))

Komisja Kultury i Edukacji
Sprawozdawczyni: Doris Pack

PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie procesu bolońskiego i mobilności studentów

(2008/2070(INI))

Parlament Europejski,

–   uwzględniając art. 149 oraz art. 150 Traktatu WE,

–   uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany „Realizacja Programu Modernizacji dla Uniwersytetów: Edukacja, Badania Naukowe i Innowacje”, (COM(2006)0208),

–   uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany „Mobilizowanie potencjału umysłowego Europy: umożliwianie uniwersytetom wniesienia pełnego wkładu do Strategii Lizbońskiej”, (COM(2005) 0152),

–   uwzględniając sprawozdanie zatytułowane „Skoncentrowanie się na strukturach szkolnictwa wyższego w Europie: Krajowe tendencje dotyczące procesu bolońskiego” - 2006/07, Eurydice, Komisja Europejska, 2007 r.,

–   uwzględniając badanie Eurobarometru na temat „Postrzegania reform szkolnictwa wyższego”, Komisja Europejska, marzec 2007 r.

–   uwzględniając swoje stanowisko z pierwszego czytania w dniu 25 września 2007 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie tworzenia i rozwoju statystyk z dziedziny edukacji i uczenia się przez całe życie[1],

–   uwzględniając rezolucję Rady z dnia 23 listopada 2007 r. w sprawie unowocześniania szkół wyższych, by zwiększyć konkurencyjność Europy w światowej gospodarce opartej na wiedzy,

–   uwzględniając konkluzje prezydencji przyjęte na posiedzeniu Rady Europejskiej w dniach 13 i 14 marca 2008 r.,

–   uwzględniając art. 45 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Kultury i Edukacji oraz opinię Komisji Budżetowej (A6-0302/2008),

A.  mając na uwadze, że proces boloński ma na celu stworzenie do roku 2010 Europejskiego Obszaru Szkolnictwa Wyższego, obejmującego reformy szkolnictwa wyższego, zniesienie istniejących przeszkód w mobilności studentów i nauczycieli, a także poprawę jakości, atrakcyjności i konkurencyjności szkolnictwa wyższego w Europie,

B.  mając na uwadze, że mobilność studentów i jakość edukacji powinny pozostać jednymi z podstawowych elementów procesu bolońskiego,

C. mając na uwadze, że mobilność studentów tworzy nowe wartości kulturalne, społeczne i naukowe oraz oferuje możliwości rozwoju osobistego, a także podnosi standardy naukowe i zwiększa zatrudnienie na szczeblu krajowym i międzynarodowym,

D. mając na uwadze, że mobilność znajduje się nadal poza zasięgiem wielu studentów, naukowców i innych pracowników, zwłaszcza w nowszych państwach członkowskich, głównie z powodu niewystarczających stypendiów, oraz że przeszkody są powszechnie znane i różne zainteresowane strony wielokrotnie wskazywały na nie w trakcie dyskusji,

E.   mając na uwadze, że odpowiedniemu finansowaniu kosztów nauki, utrzymania, a także mobilności studentów należy poświęcić szczególną uwagę,

F.  mając na uwadze, że Parlament nieustannie uznaje mobilność studentów za swój budżetowy priorytet i usiłuje zapewnić właściwy poziom środków na programy UE w zakresie edukacji; mając na uwadze jego nieugięte stanowisko w tej sprawie, które – pomimo cięć dokonanych przez Radę na wniosek Komisji – doprowadziło do zwiększenia środków na programy „Uczenie się przez całe życie” i Erasmus Mundus, wynegocjowanych w ramach wieloletnich ram finansowych na lata 2007-2013 oraz w ramach najnowszych procedur budżetowych,

G.  mając na uwadze, że wiarygodne dane statystyczne dotyczące mobilności studentów są potrzebne w celu obserwowania, porównywania i dokonywania oceny, a także opracowywania odpowiednich kierunków polityki i środków,

H.  mając na uwadze, że tak samo niezbędne dla tego procesu jest uznawanie innych nieformalnych i pozaformalnych form kształcenia, przy czym kształcenie dorosłych odgrywa w tym procesie znaczną rolę,

I.    mając na uwadze, że bariery administracyjne, finansowe czy też językowe nie powinny stać na przeszkodzie mobilności,

J.   mając na uwadze, że mobilność sprzyja uczeniu się języków obcych i poprawie ogólnych umiejętności komunikacyjnych,

K.  mając na uwadze, że pilną kwestią jest zmodernizowanie uniwersytetów i przeprowadzenie reform dotyczących jakości, struktur studiów, innowacji i elastyczności,

L.  mając na uwadze, że jakość nauczania jest tak samo ważna, jak jakość badań naukowych i musi zostać zreformowana i unowocześniona w całej Unii Europejskiej oraz że te dwa elementy są ze sobą ściśle związane,

M. mając na uwadze, że rozmaitość krajowych systemów uznawania znacznie utrudnia równe traktowanie studentów, tworzenie Europejskiego Obszaru Szkolnictwa Wyższego i rynku pracy Unii Europejskiej,

N. mając na uwadze, że mobilność może być hamowana zarówno z powodu nieuznawania odbytych kursów, jak i braku odpowiedników uzyskanych ocen,

O.  mając na uwadze, że równie pilną kwestią jest wdrożenie, koordynowanie i promowanie spójnego podejścia wśród państw, które podpisały proces boloński,

P.  mając na uwadze, że proces boloński powinien prowadzić do powstania nowego, postępowego modelu edukacji zapewniającego powszechny dostęp do kształcenia i którego głównym celem będzie przekazywanie wiedzy i wartości, a którego centrum zainteresowań będzie prawdziwe społeczeństwo przyszłości, świadome i wolne od nierówności społecznych,

1.  uważa, że zwiększenie mobilności studentów i poprawa jakości różnych systemów edukacji powinny być priorytetami w kontekście ponownego określenia głównych celów procesu bolońskiego na okres po 2010 r.;

2.   podkreśla, że w celu osiągnięcia mobilności studentów należy podjąć działania z różnych obszarów tej polityki; niektóre aspekty mobilności wykraczają poza zakres szkolnictwa wyższego i dotyczą obszaru spraw społecznych, finansowych, a także polityki imigracyjnej i wiz;

3.  zauważa, że – biorąc pod uwagę ograniczone pole manewru wynikające z małej rezerwy pozostawionej w dziale 1a ram finansowych – należy ze szczególnym zadowoleniem przyjąć starania państw członkowskich podejmowane w ramach współpracy międzyrządowej w celu poprawy jakości i konkurencyjności edukacji w UE, zwłaszcza poprzez propagowanie mobilności, zapewnienie uznawania kwalifikacji i zapewnienie jakości;

4.   jest przekonany, że należy kontynuować konsultacje prowadzone z zainteresowanymi stronami: niezbędna jest współpraca instytucji i przedstawicieli studentów w celu zniesienia pozostałych przeszkód stojących na drodze mobilności i wdrożenia procesu bolońskiego oraz problemów z jakością;

5.   zwraca uwagę, że podczas wdrażania procesu bolońskiego szczególną uwagę należy zwrócić na wzmocnienie współpracy i koordynacji dotyczącej Europejskiej Przestrzeni Badawczej;

Mobilność studentów: jakość i skuteczność

6.  podkreśla pilną potrzebę stworzenia porównywalnych i rzetelnych statystyk na temat mobilności i profilu społeczno-ekonomicznego studentów: wspólnych wskaźników, kryteriów i analiz, w celu przezwyciężenia dotychczasowego braku danych i promowania wymiany dobrych praktycznych wzorców;

7.  wzywa uniwersytety do poprawienia i uproszczenia informacji udostępnianych w Internecie i poza nim zarówno przyjeżdżającym, jak i wyjeżdżającym studentom; uniwersytety i krajowe agencje programu Erasmus powinny współpracować z organizacjami studenckimi w celu udostępnienia niezbędnych informacji we właściwym czasie; uniwersytety powinny wspierać prawa studentów zgodnie ze zobowiązaniami, których podjęły się przystępując do Karty Uczelni Erasmusa;

8.  podkreśla, że w celu osiągnięcia celów procesu bolońskiego konieczna jest wzajemność w przepływie studentów i wykładowców; podkreśla dysproporcje w obecnych tendencjach, a zwłaszcza słabą mobilność w kierunku państw członkowskich, które przystąpiły do UE w 2004 r. i 2007 r.;

9.  zwraca uwagę na znaczenie wspierania społecznej, kulturalnej i językowej integracji przyjeżdżających studentów;

10. podkreśla, że poprawa znajomości języków obcych jest znaczącą zaletą i jednym z argumentów przemawiających za mobilnością studentów; podkreśla znaczenie intensywnych kursów językowych dla przyjeżdżających studentów, przed czy też w trakcie poszczególnych okresów studiów odbywanych w ramach programu Erasmus;

Reforma szkolnictwa wyższego i modernizacja uniwersytetów: jakość, innowacja i elastyczność

11. wzywa europejskie uniwersytety do podjęcia innowacyjnych, dalekosiężnych i zorganizowanych reform programowych: ambitne i wysokiej jakości treści oraz restrukturyzacja organizacji są fundamentalne dla mobilności studentów oraz ich większej elastyczności; na wszystkich studiach dyplomowych powinno się wprowadzić „okres studiów za granicą” w celu umożliwienia studentom zagranicznego wyjazdu;

12. zwraca się o położenie nacisku na konieczność stworzenia wspólnych europejskich programów doktoranckich w celu wsparcia mobilności doktorantów i promowania europejskiego doktoratu jako renomowanej marki;

13. podkreśla fundamentalną rolę jakości i doskonałości szkolenia: kwalifikowani wykładowcy ze wszystkich dziedzin oraz ich rozwój i kształcenie ustawiczne są niezbędne w celu zapewnienia atrakcyjności i efektywności tych dziedzin i realizacji celów procesu bolońskiego;

14. ponownie podkreśla potrzebę prowadzenia bardziej ponadnarodowego dialogu oraz wymiany informacji i doświadczeń w celu ułatwienia konwergencji kształcenia nauczycieli, w tym kształcenia nauczycieli szkół podstawowych i skutecznego ustawicznego rozwoju zawodowego;

Finansowanie i inwestowanie w mobilność studentów oraz wymiar społeczny

15. należy udzielać specjalnej pomocy studentom z grup społecznych znajdujących się w niekorzystnej sytuacji, na przykład oferując im niedrogie i godne warunki mieszkaniowe; często niezbędne jest dodatkowe wsparcie po przybyciu na miejsce;

16. sugeruje wprowadzenie jednej europejskiej legitymacji studenckiej ułatwiającej poruszanie się i umożliwiającej studentom uzyskiwanie zniżek na zakwaterowanie i pobyt;

17. wzywa państwa członkowskie i właściwe organy do zapewnienia równego i uniwersalnego dostępu do mobilności dzięki prostym, elastycznym i przejrzystym procedurom przyznawania stypendiów oraz dodatkowemu wsparciu finansowemu w przypadku mieszkania w miastach o wysokich kosztach pobytu oraz dla potrzebujących studentów; uważa za kluczowe, aby wsparcie było udzielane przed wyjazdem studenta, tak aby uniknąć jego nadmiernego obciążania;

18. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w kontekście średniookresowego przeglądu wieloletnich ram finansowych przewidzianych w deklaracji załączonej do porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 17 maja 2006 r. w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami można by rozważyć zwiększenie puli środków finansowych przewidzianych na programy z zakresu edukacji, a zwłaszcza na stypendia w ramach programu Erasmus w zależności od wyników monitorowania i oceny programu;

19. zwraca uwagę, że należy wprowadzić i promować nowe środki finansowania mobilności studentów, takie jak pożyczki nieoprocentowane czy dające się przenosić;

20. wzywa europejskie uniwersytety do współpracy z sektorem prywatnym (np. organizacje ekonomiczne i biznesowe takie jak izby handlowe) w celu znalezienia nowych efektywnych mechanizmów współfinansowania mobilności studentów we wszystkich cyklach (licencjat, magisterium, doktorat) i dokonania w ten sposób poprawy jakości systemów edukacyjnych;

21. proponuje nawiązanie owocnego dialogu i przeprowadzenie dwustronnej wymiany doświadczeń między przedsiębiorstwami i uniwersytetami w celu rozwinięcia innowacyjnego partnerstwa i rozważenia nowych sposobów współpracy;

Jakość i pełne uznawanie dyplomów

22. wzywa Komisję i państwa członkowskie do wdrożenia europejskich systemów odniesienia (bolońskie ramy kwalifikacji, europejskie ramy kwalifikacji kształcenia ustawicznego, europejskie normy i wytyczne dotyczące zapewnienia jakości oraz konwencja lizbońska o uznawaniu kwalifikacji) w celu utworzenia Europejskiego Obszaru Szkolnictwa Wyższego;

23. podkreśla w związku z tym pilną konieczność wdrożenia zrozumiałego, jednolitego i efektywnego systemu transferu punktów ECTS: dzięki jednym wspólnym ramom prawnym kwalifikacje studentów i wykładowców powinny być łatwo transferowane w całej Europie;

24. podkreśla, że system trzech cykli kształcenia (studia licencjackie, magisterskie i doktoranckie) mógłby stać się bardziej elastyczny zwłaszcza dzięki zastosowaniu systemu „4+1” zamiast „3+2” dla pierwszego i drugiego cyklu; na niektórych kierunkach byłoby to bardziej odpowiednie, aby zwiększyć mobilność i szanse zatrudnienia absolwentów;

25. należy przyznawać punkty – w ramach europejskiego systemu transferu i akumulacji punktów (ECTS) – za odbycie praktyk i zdobycie podobnych nieformalnych czy pozaformalnych doświadczeń z zakresu mobilności zatwierdzonych przez uniwersytety, uznając je za integralną część programów nauczania;

Wdrażanie procesu bolońskiego we wszystkich zainteresowanych krajach

26. wzywa właściwe organy państw członkowskich, a także europejskie uniwersytety do zachęcania do wymiany najlepszych praktycznych wzorców i inicjatyw uświadamiających i popierania ich;

27. domaga się od państw członkowskich ułatwienia i zmniejszenia kosztów procedur wizowych dla mobilnych studentów, szczególnie jeżeli chodzi o wschodnioeuropejskie państwa członkowskie i państwa kandydujące zgodnie z dyrektywami UE dotyczącymi wiz;

o

o  o

28. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.

• [1]         Teksty przyjęte, P6_TA (2007)0400.

UZASADNIENIE

1. Kontekst

Zapoczątkowany w 1999 r. proces boloński jest międzyrządową inicjatywą, mającą na celu stworzenie do 2010 r. Europejskiego Obszaru Szkolnictwa Wyższego. Główną ideą tego procesu jest ułatwienie studentom dokonywania wyboru spośród szerokiej oferty powszechnie uznawanych kursów o wysokiej jakości. W tym celu proces boloński zakłada trzy priorytetowe obszary działania: wprowadzenie systemu trzech cykli kształcenia (licencjat, magisterium, doktorat), zapewnienie jakości kształcenia oraz uznawanie kwalifikacji i okresów trwania studiów. Postępy w realizacji zamierzeń procesu bolońskiego zostały omówione podczas przesłuchania publicznego, które odbyło się w Komisji Kultury i Edukacji w dniu 4 października 2007 r. Ponadto dnie 6 marca 2008 r. PPE-DE zorganizowała kolejne przesłuchanie dotyczące tego zagadnienia, zatytułowane „Szkolnictwo wyższe: od procesu bolońskiego do sprawowania rządów w zakresie edukacji w UE?”, któremu przewodniczyła posłanka do PE Doris Pack. Przy tej okazji przedstawionych zostało wiele interesujących spostrzeżeń na temat wpływu procesu bolońskiego na mobilność studentów. Podnoszono również inne kluczowe kwestie, takie jak niezwykle istotna rola skutecznego zarządzania uniwersytetami, fundamentalne znaczenie nauczania wysokiej jakości oraz innowacyjnych programów nauczania, bądź też wiele wspólnych wewnętrznych i zewnętrznych wyzwań, którym europejskie szkolnictwo wyższe musi nieustannie stawiać czoła, aby pozostać konkurencyjnym i dobrze funkcjonować w globalizującym się świecie XXI wieku.

Proces boloński jest realizowany poprzez program prac, który ustala się na organizowanych co dwa lata konferencjach ministerialnych: w Pradze w 2001 r., Berlinie w 2003 r., Bergen w 2005 r., Londynie w 2007 r. i w Leuven/Louvain-la-Neuve w 2009 r. Konferencje te przygotowuje grupa zajmująca się kontynuacją prac, powstała w ramach procesu bolońskiego[1], której przewodniczy kraj aktualnie sprawujący prezydencję w Radzie i która jest wspierana przez sekretariat ds. procesu bolońskiego tworzony przez kraj(e) goszczący(e) następne spotkanie ministrów.

Kluczem do sukcesu współpracy w zakresie procesu bolońskiego jest leżące u jej podstaw podejście partnerskie, zarówno jeśli chodzi o tworzenie, jak i o wdrażanie kierunków polityki. W chwili obecnej proces ten łączy 46 państw, które są stronami europejskiej konwencji kulturalnej i które współpracują ze sobą w sposób elastyczny, włączając do tej współpracy również organizacje międzynarodowe oraz europejskie stowarzyszenia reprezentujące instytucje szkolnictwa wyższego, studentów, kadrę naukową oraz pracowników. Proces boloński jest znakomitym przykładem europejskiej współpracy, zarówno w ramach UE, jak i poza nią.

Wszyscy zdajemy sobie sprawę z tego, że szkolnictwo wyższe jest podstawowym elementem rozwoju jednostek. Potęguje ono zmiany społeczne, kulturowe i gospodarcze, wspiera aktywne obywatelstwo i wartości etyczne. Jednakże jeżeli chodzi o Unię Europejską, szkolnictwo wyższe nie należy do obowiązków Komisji Wspólnot Europejskich: w znacznym stopniu jest wciąż sprawą narodową, a kompetencje dotyczące treści i organizacji studiów pozostają w gestii poszczególnych państw.

Niemniej jednak– zgodnie z art. 149 Traktatu z Nicei – Wspólnota przyczynia się do rozwoju edukacji o wysokiej jakości poprzez zachęcanie do współpracy między państwami członkowskimi za pomocą szeregu działań, takich jak wspieranie mobilności obywateli, opracowywanie wspólnych programów nauczania, tworzenie sieci, wymiana informacji lub nauczanie języków Unii Europejskiej.

2. Podejście sprawozdawczyni

Sprawozdawczyni zwraca szczególną uwagę na kwestię mobilności studentów w Unii Europejskiej oraz na zakłócanie tej mobilności w ostatecznym rozrachunku przez proces boloński: czy nowy Europejski Obszar Szkolnictwa Wyższego przyczynia się do zwiększania mobilności europejskich studentów, czy też raczej do niej zniechęca i utrudnia jej realizację? Nie należy zapominać, że mobilność to jeden z sześciu głównych celów określonych w deklaracji bolońskiej, której sygnatariusze chcą ją wspierać poprzez przezwyciężanie przeszkód na drodze do skutecznego wykorzystywania swobodnego przepływu, ze szczególnym uwzględnieniem nie tylko studentów, ale także nauczycieli, naukowców i pracowników administracyjnych. W związku z tym mobilność stanowi podstawowy element w tworzeniu Europejskiego Obszaru Szkolnictwa Wyższego oraz jedną z priorytetowych kwestii agendy na lata 2007-2009.

Sprawozdawczyni zatwierdza progresywne podejście przyjęte przez Komisję Europejską, a także wspiera obecnie prowadzone przez nią działania. Należy pomagać państwom członkowskim w dążeniach do zmodernizowania oraz zreformowania w sposób nowatorski ich systemów szkolnictwa wyższego, co jest zdecydowanie konieczne, aby sprostać wyzwaniom globalizacji.

Sprawozdawczyni wyraża jednak zaniepokojenie wdrażaniem procesu bolońskiego w przeszłości i w przyszłości ze względu na to, że niektóre zmiany, wprowadzane obecnie w szeregu państw członkowskich, nie zmierzają w założonym lub pożądanym kierunku. Sprawozdawczyni wyraża przekonanie, że po prawie dziesięciu latach od uruchomienia procesu bolońskiego nadszedł czas na zastanowienie się nad jego osiągnięciami oraz brakami, a także na debatę nad nimi. Powinniśmy spróbować określić, w jaki sposób systemy edukacyjne państw Unii Europejskiej zmieniły się w wyniku wprowadzenia procesu bolońskiego, a także w jaki sposób zmiany te wpłynęły na jakość europejskiego szkolnictwa wyższego.

Sprawozdawczyni chciałaby przede wszystkim zaznaczyć, że dostęp do nauczania na wysokim poziomie musi być możliwy dla wszystkich europejskich obywateli, bez względu na ich obywatelstwo, kraj czy też miejsce urodzenia.

Mobilność ma bardzo pozytywny wpływ nie tylko na osoby, które są mobilne, ale również na instytucje szkolnictwa wyższego oraz na społeczeństwo jako całość. Ponadto nie należy zapominać o jej wymiarze społecznym: mobilność zapewnia zdobywanie nieocenionych i bogatych doświadczeń w zakresie różnorodności naukowej, kulturowej i społecznej. Mobilność ułatwia także tworzenie sieci i współpracę pomiędzy instytucjami szkolnictwa wyższego, co jest warunkiem koniecznym jakościowego rozwoju instytucji europejskiego szkolnictwa wyższego oraz ośrodków badawczych.

Sprawozdawczyni pragnie podkreślić i zwrócić szczególną uwagę na następujące kwestie:

1.        Mobilność studentów: jakość i skuteczność

2.        Reforma szkolnictwa wyższego i modernizacja uniwersytetów: jakość, innowacja i elastyczność

3.        Finansowanie i inwestowanie w mobilność studentów a wymiar społeczny

4.        Jakość i pełne uznawanie dyplomów

5.        Wdrażanie procesu bolońskiego we wszystkich zainteresowanych krajach

Sprawozdawczyni uznaje niezwykłą wagę takiej międzyrządowej inicjatywy, podkreśla jednak, że jej wdrożenie na poziomie krajowym jest fragmentaryczne. W rezultacie trudno jest obecnie rozpoznać europejską „fasadę” procesu bolońskiego, należy zatem stworzyć ramy prawne, mając nieustannie na uwadze fakt, że w centrum wszelkich kwestii i inicjatyw związanych z nauczaniem muszą znajdować się studenci.

• [1]  Komisja Europejska uczestniczy jako pełnoprawny członek w działaniach grupy zajmującej się kontynuacją prac, powstałej w ramach procesu bolońskiego, oraz Rady ds. procesu bolońskiego.

OPINIA Komisji Budżetowej (7.5.2008)

dla Komisji Kultury i Edukacji

w sprawie procesu bolońskiego i mobilności studentów
(2008/2070(INI))

Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej: Monica Maria Iacob-Ridzi

WSKAZÓWKI

Komisja Budżetowa zwraca się do Komisji Kultury i Edukacji, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

A. mając na uwadze, że Parlament nieustannie uznaje mobilność studentów za swój budżetowy priorytet i usiłuje zapewnić właściwy poziom środków na programy UE w zakresie edukacji; mając na uwadze jego nieugięte stanowisko w tej sprawie, które – pomimo cięć dokonanych przez Radę na wniosek Komisji – doprowadziło do zwiększenia środków na programy „Uczenie się przez całe życie” i Erasmus Mundus, wynegocjowanych w ramach wieloletnich ram finansowych na lata 2007-2013 oraz w ramach ostatnich procedur budżetowych,

1.  zauważa, że biorąc pod uwagę ograniczone pole manewru wynikające z małej rezerwy pozostawionej w dziale 1a, należy ze szczególnym zadowoleniem przyjąć starania państw członkowskich podjęte w ramach współpracy międzyrządowej mające na celu poprawę jakości i konkurencyjności edukacji w UE, zwłaszcza poprzez propagowanie mobilności, zapewnienie uznawania kwalifikacji i zapewnienie jakości;

2.  podkreśla, że mając na względzie ograniczone środki w budżecie UE, wpływ programów „Uczenie się przez całe życie” i Erasmus Mundus na mobilność powinien być ściśle monitorowany w odniesieniu do kwot indywidualnych dotacji oraz liczby osób, które je otrzymują, aby zapewnić właściwą równowagę pomiędzy maksymalną liczbą beneficjentów i odpowiednim poziomem indywidualnej dotacji;

3.  zauważa, że w kontekście śródokresowego przeglądu wieloletnich ram finansowych przewidzianego w deklaracji załączonej do porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 17 maja 2006 r. w sprawie dyscypliny budżetowej i poprawy procedury budżetowej, można by rozważyć zwiększenie puli środków finansowych przewidzianych na programy z zakresu edukacji w zależności od wyników monitorowania i oceny programu;

4.  podtrzymuje swoje stanowisko wyrażone w ust. 15 rezolucji z dnia 13 grudnia 2007 r. w sprawie projektu budżetu ogólnego na rok 2008[1], że wdrożenie programów „Uczenie się przez całe życie” i Erasmus Mundus przez agencję wykonawczą nie może prowadzić do zwiększenia udziału kosztów administracyjnych w całości wydatków.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

Data przyjęcia	6.5.2008
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	23 0 0
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Laima Liucija Andrikienė, Reimer Böge, Paulo Casaca, Daniel Dăianu, Valdis Dombrovskis, Brigitte Douay, Hynek Fajmon, Salvador Garriga Polledo, Ingeborg Gräßle, Louis Grech, Nathalie Griesbeck, Catherine Guy-Quint, Jutta Haug, Anne E. Jensen, Wiesław Stefan Kuc, Janusz Lewandowski, Vladimír Maňka, Mario Mauro, Francesco Musotto, Theodor Dumitru Stolojan, László Surján, Kyösti Virrankoski, Ralf Walter

• [1]  Teksty przyjęte, P6_TA(2007)0616

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

Data przyjęcia	24.6.2008
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	28 1 0
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Maria Badia i Cutchet, Katerina Batzeli, Ivo Belet, Giovanni Berlinguer, Nicodim Bulzesc, Marie-Hélène Descamps, Milan Gaľa, Claire Gibault, Vasco Graça Moura, Luis Herrero-Tejedor, Ruth Hieronymi, Mikel Irujo Amezaga, Ramona Nicole Mănescu, Manolis Mavrommatis, Dumitru Oprea, Doris Pack, Zdzisław Zbigniew Podkański, Mihaela Popa, Christa Prets, Pál Schmitt, Hannu Takkula, Helga Trüpel, Thomas Wise, Tomáš Zatloukal
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Victor Boştinaru, Mary Honeyball, Ewa Tomaszewska, Cornelis Visser, Jaroslav Zvěřina