SPRAWOZDANIE w sprawie pełnego wykorzystania potencjału dywidendy cyfrowej w Europie: wspólne podejście do zagospodarowania zakresów częstotliwości zwolnionych w wyniku przejścia na nadawanie cyfrowe

PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

UZASADNIENIE

OPINIA Komisji Kultury i Edukacji (24.6.2008)

OPINIA Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów (28.5.2008)

OPINIA Komisji Gospodarczej i Monetarnej (5.6.2008)

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

10.7.2008 - (2008/2099(INI))

Komisja Przemysłu, Badań Naukowych i Energii
Sprawozdawczyni: Patrizia Toia
Sprawozdawca komisji opiniodawczej (*): Cornelis Visser, Komisja Kultury i Edukacji
(*) Procedura obejmująca zaangażowane komisje – art. 47 Regulaminu

Procedura : 2008/2099(INI)

Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji

Dokument w ramach procedury :

A6-0305/2008

Teksty złożone :

A6-0305/2008

Debaty :

PV 02/09/2008 - 10
CRE 02/09/2008 - 10

Głosowanie :

PV 24/09/2008 - 8.2
Wyjaśnienia do głosowania

Teksty przyjęte :

P6_TA(2008)0451

PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO
UZASADNIENIE
OPINIA Komisji Kultury i Edukacji
OPINIA Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów
OPINIA Komisji Gospodarczej i Monetarnej
WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

w sprawie pełnego wykorzystania potencjału dywidendy cyfrowej w Europie: wspólne podejście do zagospodarowania zakresów częstotliwości zwolnionych w wyniku przejścia na nadawanie cyfrowe

(2008/2099(INI))

Parlament Europejski,

– uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany „Pełne wykorzystanie potencjału dywidendy cyfrowej w Europie: wspólne podejście do zagospodarowania zakresów częstotliwości zwolnionych w wyniku przejścia na nadawanie cyfrowe” (COM(2007)0700) (komunikat Komisji w sprawie wspólnego podejścia do zagospodarowania zakresów częstotliwości),

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 14 lutego 2007 r. w sprawie europejskiej polityki w zakresie widma radiowego[1],

– uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany „Priorytety polityki spektrum radiowego UE w zakresie przejścia na nadawanie cyfrowe w kontekście zbliżającej się Regionalnej Konferencji Radiokomunikacyjnej ITU w roku 2006 (RRC-06)” (COM(2005)0461),

– uwzględniając opinię zespołu ds. polityki widma radiowego z dnia 14 lutego 2007 r. w sprawie konsekwencji dywidendy cyfrowej dla polityki UE w zakresie widma radiowego,

– uwzględniając rezolucję z dnia 16 listopada 2005 r. w sprawie przyspieszenia przejścia z nadawania analogowego na nadawanie cyfrowe[2],

– uwzględniając art. 45 Regulaminu,

– uwzględniając sprawozdanie Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii oraz opinie Komisji Kultury i Edukacji, Komisji Gospodarczej i Monetarnej oraz Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów (A6‑0305/2008),

A. mając na uwadze, że przejście z analogowej na cyfrową technikę nadawania telewizji naziemnej do końca 2012 r. doprowadzi do zwolnienia widma radiowego w Unii Europejskiej na znaczną skalę dzięki znacznie wyższej efektywności nadawania w technice cyfrowej, oferując tym samym możliwość ponownego rozdzielenia częstotliwości widma oraz przedstawiając nowe perspektywy rozwoju rynku, a także rozszerzenia jakościowych usług i wyboru dla konsumentów,

B. mając na uwadze, że korzyści płynące z wykorzystania widma radiowego zostaną maksymalnie zwiększone poprzez skoordynowane działanie na szczeblu UE celem zagwarantowania optymalnego wykorzystania pod względem wydajności,

C. mając na uwadze, że widmo radiowe jest kluczowym czynnikiem w świadczeniu szerokiej gamy usług oraz w rozwoju rynków opartych na technologii, których wartość szacuje się na 2,2% PKB UE, i dlatego ma podstawowe znaczenie dla wzrostu gospodarczego, wydajności i rozwoju przemysłu europejskiego zgodnie ze strategią lizbońską,

D. mając na uwadze, że widmo radiowe jest zarazem rzadkim zasobem naturalnym i dobrem publicznym, a efektywne wykorzystanie widma ma decydujące znaczenie dla zapewnienia dostępu do widma różnym zainteresowanym stronom, pragnącym oferować swoje połączone usługi,

E. mając na uwadze, że państwa członkowskie nie posiadają wspólnego harmonogramu przejścia na nadawanie cyfrowe; mając na uwadze, że w wielu państwach członkowskich plany przejścia na nadawanie cyfrowe są mocno zaawansowane, a w kilku innych proces ten już się dokonał,

F. mając na uwadze, że komunikat Komisji w sprawie wspólnego podejścia do zagospodarowania zakresów częstotliwości stanowi integralną część pakietu z dziedziny usług łączności elektronicznej przyjętego przez Komisję w listopadzie 2007 r. dotyczącego reformy ram prawnych w zakresie łączności elektronicznej,

G. mając na uwadze, że w wielu państwach członkowskich Unii Europejskiej trwa obecnie proces (ponownego) przyznawania częstotliwości nadawczych nadawcom w technologii cyfrowej, czego konsekwencją będzie przyznanie częstotliwości i ich zablokowanie na wiele lat,

H. mając na uwadze, że neutralność technologiczna ma kluczowe znaczenie dla promowania interoperacyjności i dla bardziej elastycznej i przejrzystej polityki przejścia na nadawanie cyfrowe w interesie ogólnym,

I. mając na uwadze, że Rada zwróciła się do państw członkowskich o przejście na nadawanie cyfrowe w miarę możliwości przed 2012 r.,

J. mając na uwadze, że wszystkie państwa członkowskie opublikowały swoje propozycje w dziedzinie przejścia na nadawanie cyfrowe,

1. dostrzega znaczenie inicjatywy i2010, stanowiącej część odnowionej strategii lizbońskiej, i podkreśla, że efektywny dostęp do widma i jego wykorzystywanie są istotne dla osiągnięcia celów lizbońskich; podkreśla w tym kontekście konieczność dostępu do usług szerokopasmowych celem przezwyciężenia „przepaści cyfrowej”;

2. podkreśla potrzebę przejścia na nadawanie cyfrowe, które wraz z rozwojem nowych technologii informacyjnych i komunikacyjnych oraz dywidendą cyfrową pomoże w przezwyciężeniu „przepaści cyfrowej” i przyczyni się do osiągnięcia celów lizbońskich;

3. zwraca uwagę na rozbieżność między krajowymi systemami przydziału i korzystania z częstotliwości oraz istniejące dysproporcje krajowe; zauważa, że różnice te mogą stanowić przeszkodę na drodze do realizacji sprawnie funkcjonującego rynku wewnętrznego;

4. podkreśla, że rozmiar dywidendy cyfrowej będzie się zmieniać w zależności od kraju ze względu na uwarunkowania krajowe i odzwierciedlając politykę audiowizualną oraz politykę dotyczącą mediów w poszczególnych państwach;

5. uznaje, że zwiększona wydajność częstotliwości widma w przypadku cyfrowej telewizji naziemnej powinna umożliwić ponowne przydzielenie około 100 MHz dywidendy cyfrowej na przenośne usługi szerokopasmowe i inne (takie jak usługi z zakresu bezpieczeństwa publicznego, identyfikacja radiowa i zastosowania związane z bezpieczeństwem na drogach), zapewniając jednocześnie dalszy rozwój usług nadawczych;

6. zauważa, że większość państw członkowskich nie nadąża za pozostałymi krajami rozwiniętymi, jeśli chodzi o inwestycje w infrastrukturę komunikacyjną nowej generacji, oraz podkreśla, że uzyskanie wiodącej pozycji w rozwoju szerokopasmowego dostępu i Internetu jest kluczowe dla konkurencyjności i spójności Unii Europejskiej w skali międzynarodowej, zwłaszcza jeśli chodzi o rozwój interaktywnych platform cyfrowych i świadczenie nowego rodzaju usług, takich jak e-handel, e-zdrowie, e-nauczanie i e-administracja; podkreśla, że należy dokonać większych inwestycji na szczeblu krajowym i wspólnotowym, aby zachęcać do wdrażania innowacyjnych produktów i usług; podkreśla, że wysiłki mające na celu zabezpieczenie dostępu do usług szerokopasmowych nie powinny się koncentrować wyłącznie na dywidendzie cyfrowej;

7. jest przekonany, że nowe pakiety multimedialne zawierające innowacyjne technologie i usługi mogą być wkrótce oferowane z uwagi na wzrost konwergencji technologicznej, oraz zauważa jednocześnie, że pojawienie się tych ofert zasadniczo zależy od dostępności wartościowej częstotliwości, a także od nowych interaktywnych technologii umożliwiających ciągłą interoperacyjność, łączność i transmisję, takich jak przenośne technologie multimedialne i technologie bezprzewodowego dostępu szerokopasmowego;

8. zauważa, że konwergencja technologiczna jest już rzeczywistością oferującą nowe środki i możliwości tradycyjnym usługom; podkreśla, że dostęp do częstotliwości wcześniej zarezerwowanych dla transmisji radiowo-telewizyjnych może umożliwić powstanie nowych usług pod warunkiem, że częstotliwości są zarządzane na tyle wydajnie i efektywnie, na ile to możliwe w celu unikania zakłóceń ze strony wysokiej jakości programów radiowo-telewizyjnych;

9. wzywa do bliskiej współpracy państw członkowskich w celu osiągnięcia wydajnego, otwartego i konkurencyjnego wewnętrznego rynku łączności elektronicznej, który umożliwi upowszechnianie nowych technologii sieciowych;

10. podkreśla strategiczne znaczenie stworzenia w Unii Europejskiej atmosfery, w której zagwarantowana zostanie przestrzeń na innowacje, nowe technologie, nowe usługi i nowych uczestników w celu zwiększenia konkurencyjności i spójności; podkreśla, że istotne znaczenie ma oferowanie użytkownikom wolnego wyboru, jeżeli chodzi o produkty i usługi w celu osiągnięcia dynamicznego rozwoju rynków i technologii w Unii Europejskiej;

11. podkreśla, że dywidenda cyfrowa daje Europie jedyną w swoim rodzaju okazję rozwoju nowych usług, takich jak ruchomy przekaz telewizyjny i bezprzewodowy dostęp do Internetu oraz utrzymania pozycji światowego lidera przenośnych technologii multimedialnych, jednocześnie przezwyciężając różnice w dostępie do technologii cyfrowych, stwarzając nowe możliwości obywatelom oraz zapewniając usługi, środki przekazu i kulturalną różnorodność w całej Unii Europejskiej;

12. uważa, że koordynacja na szczeblu UE podziałałaby zachęcająco na rozwój, pobudziłaby gospodarkę cyfrową oraz umożliwiłaby wszystkim obywatelom osiągalny pod względem ceny i równy dostęp do społeczeństwa informacyjnego;

13. wzywa państwa członkowskie do jak najszybszego uwolnienia dywidendy cyfrowej, co pozwoli obywatelom europejskim na czerpanie korzyści płynących z wprowadzenia nowych, innowacyjnych i konkurencyjnych usług; podkreśla, że w tym celu konieczna jest aktywna współpraca między państwami członkowskimi w celu przezwyciężenia przeszkód istniejących na szczeblu krajowym w skutecznej (re)alokacji dywidendy cyfrowej;

14. podkreśla, że nadawcy odgrywają kluczową rolę w obronie pluralistycznych i demokratycznych zasad i wyraża głębokie przekonanie, że możliwości oferowane przez dywidendę cyfrową powinny umożliwić nadawcom publicznym i prywatnym zapewnienie znacznie większej ilości programów służących celom interesu ogólnego – określonym w ustawodawstwie krajowym – takim jak promowanie różnorodności kulturowej i językowej;

15. uważa, że dywidenda cyfrowa powinna stwarzać nadawcom możliwość rozwoju usług i poszerzenia ich oferty przy jednoczesnym uwzględnieniu innych potencjalnych zastosowań społecznych, kulturalnych i gospodarczych, takich jak nowe i otwarte technologie szerokopasmowe i usługi dostępu szerokopasmowego, mające na celu pokonanie tzw. „przepaści cyfrowej”, nie tworząc jednocześnie barier w interoperacyjności;

16. podkreśla potencjalne korzyści skoordynowanego podejścia do gospodarowania częstotliwościami widma w Unii Europejskiej pod względem efektu skali i rozwoju interoperacyjnych usług bezprzewodowych, unikając fragmentacji, która prowadzi do nieoptymalnego wykorzystania tego rzadkiego zasobu; uważa, że podczas gdy dla efektywnego wykorzystania widma konieczna jest ściślejsza koordynacja i większa elastyczność, Komisja i państwa członkowskie powinny znaleźć właściwą równowagę między elastycznością i stopniem harmonizacji, z myślą o uzyskaniu jak największych korzyści z dywidendy cyfrowej;

17. zauważa, że skuteczna alokacja dywidendy cyfrowej może zostać osiągnięta bez blokowania żadnego podmiotu, który posiada obecnie licencję na częstotliwości w paśmie UHF, oraz że kontynuowanie i rozszerzanie obecnych usług transmisji radiowo-telewizyjnej może zostać skutecznie osiągnięte przy jednoczesnym zapewnieniu nowym przenośnym technologiom multimedialnym i technologiom szerokopasmowego dostępu bezprzewodowego znacznych zasobów częstotliwości w paśmie UHF, tak aby mogły świadczyć europejskim obywatelom nowe interaktywne usługi;

18. uważa, że w przypadku aukcji służących alokacji częstotliwości państwa członkowskie powinny przyjąć wspólne podejście, jeżeli chodzi o warunki i mechanizmy aukcji i alokacji wytworzonych zasobów; wzywa Komisję do przedstawienia wytycznych zgodnych z tymi zaleceniami;

19. podkreśla, że podstawową zasadą przewodnią przy przyznawaniu dywidendy cyfrowej powinno być służenie interesowi ogólnemu poprzez zapewnienie istotnych wartości społecznych, kulturalnych i gospodarczych w odniesieniu do powiększonej i szerszej pod względem geograficznym oferty usług oraz treści cyfrowych dla obywateli, a nie tylko maksymalne zwiększanie dochodów publicznych, przy jednoczesnej ochronie praw obecnych użytkowników audiowizualnych usług medialnych i odzwierciedlaniu różnorodności kulturowej i językowej;

20. podkreśla, że dywidenda cyfrowa stanowi dla Unii Europejskiej jedyną w swoim rodzaju okazję zwiększenia jej roli jako światowego lidera przenośnych technologii multimedialnych, a także zmniejszenia różnic w dostępie do technologii cyfrowych dzięki zwiększonemu przepływowi informacji, wiedzy i usług łączących wszystkich obywateli europejskich i dostarczających nowe możliwości środkom przekazu, kulturze i różnorodności na wszystkich obszarach terytorium Unii Europejskiej;

21. podkreśla, że możliwym sposobem osiągnięcia celów lizbońskich przy pomocy dywidendy cyfrowej jest wzrost dostępności usług szerokopasmowych dla obywateli i podmiotów gospodarczych w całej Unii Europejskiej, pokonywanie „przepaści cyfrowej” przez przyznawanie korzyści obszarom mniej uprzywilejowanym, oddalonym lub wiejskim, a także zapewnienie powszechnego zasięgu w państwach członkowskich;

22. ubolewa nad nierównomiernym dostępem europejskich obywateli do usług cyfrowych, zwłaszcza w zakresie nadawania; zauważa, że obszary wiejskie i regiony peryferyjne znajdują się w szczególnie niekorzystnym położeniu, jeżeli chodzi o wprowadzanie usług cyfrowych (szybkość, wybór i jakość); wzywa państwa członkowskie i władze lokalne do podjęcia wszystkich leżących w ich mocy działań w celu zapewnienia wszystkim obywatelom szybkiego i sprawiedliwego przejścia na nadawanie cyfrowe;

23. podkreśla, że „przepaść cyfrowa” nie jest wyłącznie kwestią dotyczącą obszarów wiejskich; podkreśla trudności związane z wyposażeniem starszych wieżowców w infrastrukturę nowych sieci; podkreśla korzystną rolę, jaką mogą odegrać częstotliwości widma w przezwyciężeniu „przepaści cyfrowej” zarówno na obszarach miejskich, jak i na obszarach wiejskich;

24. podkreśla rolę, jaką dywidenda cyfrowa może odegrać w zapewnieniu obywatelom – zwłaszcza mieszkańcom mniej uprzywilejowanych lub odizolowanych obszarów, takich jak obszary wiejskie i mniej rozwinięte, a także wyspy – lepszej jakości interoperacyjnych usług socjalnych, takich jak e-administracja, e-zdrowie, e-kształcenie zawodowe i e-edukacja;

25. wzywa państwa członkowskie do zintensyfikowania działań, które pozwolą użytkownikom niepełnosprawnym, użytkownikom w podeszłym wieku i użytkownikom ze szczególnymi potrzebami społecznymi czerpanie maksymalnych korzyści z dywidendy cyfrowej;

26. potwierdza wartość społeczną usług bezpieczeństwa publicznego oraz konieczność włączenia wsparcia na rzecz wymogów operacyjnych takich usług do ustaleń dotyczących częstotliwości widma, będących rezultatem reorganizacji pasma ultrawysokich częstotliwości (UHF) w wyniku wyłączenia usług analogowych;

27. podkreśla, że głównym priorytetem polityki w dziedzinie pełnego wykorzystania potencjału dywidendy cyfrowej w Europie jest pełne poszanowanie praw konsumentów, a także umożliwienie im korzystania z szerokiego wachlarza wysokiej jakości usług, z uwzględnieniem skutecznego wykorzystania zakresów częstotliwości zwolnionych dzięki przejściu na nadawanie cyfrowe;

28. podkreśla, że dywidenda cyfrowa stwarza nowe możliwości realizacji celów w zakresie polityki audiowizualnej i medialnej; jest w związku z tym przekonany, że decyzje w sprawie zarządzania dywidendą cyfrową powinny wspierać i chronić cele użyteczności publicznej związane z audiowizualnymi i medialnymi strategiami politycznymi, takimi jak wolność słowa, pluralizm mediów oraz różnorodność kulturowa i językowa, a także prawa nieletnich;

29. zachęca państwa członkowskie do uznania społecznej, kulturowej i gospodarczej wartości udzielania użytkownikom nieposiadającym licencji dostępu do dywidendy, zwłaszcza małym i średnim przedsiębiorstwom oraz sektorowi organizacji nienastawionych na zysk, a tym samym do bardziej wydajnego wykorzystania częstotliwości widma dzięki koncentracji takich bezlicencyjnych zastosowań w obecnie niewykorzystywanych częstotliwościach (tak zwanych „białych plamach”);

30. wzywa do przyjęcia na tym polu podejścia etapowego; jest zdania, że należy uwzględnić skutki dla mniejszych sieci, w szczególności lokalnych sieci bezprzewodowych, wobec których nie stosuje się obecnie wymogu posiadania licencji, oraz że należy wspierać powszechny dostęp do łączy szerokopasmowych, zwłaszcza na obszarach wiejskich;

31. wzywa państwa członkowskie do wsparcia działań w zakresie rozszerzonej współpracy pomiędzy organami zarządzania częstotliwościami w celu zastanowienia się nad obszarami, w których przydział częstotliwości w „białych plamach” dla użytkowników nieposiadających licencji umożliwiłby powstanie nowych technologii i usług celem wspierania innowacji;

32. zachęca państwa członkowskie do rozważenia – w kontekście przydzielania częstotliwości w „białych plamach” – konieczności zapewnienia bezlicencyjnego, otwartego dostępu do częstotliwości dla niekomercyjnych i edukacyjnych dostawców usług oraz społeczności lokalnych, które realizują misję służby publicznej;

33. podkreśla, że w przypadku udzielania użytkownikom nieposiadającym licencji dostępu do dywidendy jedną z kluczowych przesłanek umożliwienia dostępu powinno być uwzględnienie potrzeb grup społecznych zagrożonych wykluczeniem, w szczególności użytkowników niepełnosprawnych, użytkowników w podeszłym wieku i użytkowników ze szczególnymi potrzebami społecznymi;

34. uznaje korzyści związane z nowymi technologiami, takimi jak WiFi oraz Bluetooth, które pojawiły się w bezlicencyjnym zakresie 2,4 GHz; uznaje, że do określonych usług najlepiej nadają się określone częstotliwości; uważa, że przydzielenie niewielkiej ilości bezlicencyjnego widma na innych, niższych częstotliwościach mogłoby zachęcić do dalszych innowacji w zakresie nowych usług;

35. podkreśla zatem, że częstotliwości powinny być przyznawane w przejrzysty sposób, z uwzględnieniem wszystkich możliwości użytkowania nowych częstotliwości i ich korzyści dla społeczeństwa;

36. zachęca państwa członkowskie do przeprowadzania dokładnej oceny społecznej i gospodarczej wartości wszystkich częstotliwości widma uwolnionych w nadchodzących latach dzięki przejściu z nadawania analogowego na cyfrowe;

37. dostrzega znaczenie porozumienia genewskiego ITU z 2006 r. (Regionalna Konferencja Radiokomunikacyjna 2006), krajowych planów przyznawania częstotliwości oraz decyzji Światowej Konferencji Radiokomunikacyjnej z 2007 r. (WRC-07) dla reorganizacji pasma UHF;

38. wzywa państwa członkowskie do opracowania na podstawie wspólnej metodologii krajowych strategii dotyczących dywidendy cyfrowej do końca 2009 r.; wzywa Komisję do wspierania państw członkowskich przy opracowywaniu krajowych strategii dotyczących dywidendy cyfrowej oraz do promowania najlepszych praktyk na szczeblu UE;

39. podkreśla, ze niezwłoczność przejścia na nadawanie cyfrowe w niektórych państwach członkowskich i różnice w krajowych planach dotyczących tego procesu wymagają reakcji na płaszczyźnie wspólnotowej, z którą nie można czekać do momentu wejścia w życie dyrektyw reformujących;

40. uznaje prawo państw członkowskich do określania sposobu wykorzystania dywidendy cyfrowej; stwierdza jednak, że najbardziej skutecznym sposobem na uniknięcie szkodliwych zakłóceń między państwami członkowskimi oraz między państwami członkowskimi a krajami trzecimi jest skoordynowane podejście na szczeblu wspólnotowym, które znacznie zwiększa wartość dywidendy;

41. zwraca uwagę, że w interesie obywateli Europy leży, by dywidenda cyfrowa była zarządzana w sposób jak najbardziej wydajny i skuteczny w celu uniknięcia zakłóceń w dostarczaniu wysokiej jakości telewizyjnych programów cyfrowych rosnącej liczbie obywateli i poszanowania praw i interesów konsumentów, a także dokonywanych przez nich inwestycji w urządzenia;

42. podkreśla, że państwa członkowskie mogą rozważyć niefaworyzujące żadnej technologii aukcje mające na celu przydział częstotliwości uwolnionych z powodu dywidendy cyfrowej i umożliwienie handlu tymi częstotliwościami; uważa jednak, że ta procedura powinna być w pełni zgodna z wymogami regulacji radiowych ITU, z krajowymi planami częstotliwości i krajowymi celami politycznymi w celu unikania szkodliwych zakłóceń między świadczonymi usługami; ostrzega przed fragmentacją zakresu częstotliwości, co doprowadzi do nieoptymalnego wykorzystania rzadkich zasobów; wzywa Komisję do zapewnienia, aby przyszły skoordynowany plan w zakresie częstotliwości nie stworzył nowych przeszkód dla przyszłych innowacji;

43. popiera wspólne i wyważone podejście do wykorzystania dywidendy cyfrowej, dzięki któremu nadawcy będą mogli w dalszym ciągu oferować i poszerzać swoje usługi, a operatorzy łączności elektronicznej będą mogli korzystać z tego zasobu w celu wprowadzania nowych usług odnoszących się do innych ważnych społecznie i gospodarczo zastosowań; podkreśla jednak, że w każdym wypadku przydział dywidendy cyfrowej powinien następować bez preferowania żadnej z technologii;

44. podkreśla, że polityka w zakresie częstotliwości widma musi być dynamiczna i umożliwiać nadawcom i operatorom łączności używanie nowych technologii oraz rozwijanie nowych usług umożliwiających im dalsze odgrywanie kluczowej roli w realizacji celów polityki kulturalnej i medialnej, świadcząc jednocześnie nowe usługi wysokiej jakości w zakresie łączności;

45. podkreśla potencjalne korzyści pod względem efektu skali, innowacji, interoperacyjności i zapewnienia potencjalnych usług ogólnoeuropejskich, płynące z bardziej spójnego i skoordynowanego planowania częstotliwości na szczeblu wspólnotowym; zachęca państwa członkowskie do współpracy z innymi państwami członkowskimi oraz z Komisją przy ustalaniu wspólnych podzakresów częstotliwości dywidendy cyfrowej w przypadku różnych klastrów zastosowań, które mogłyby podlegać harmonizacji bez preferowania żadnej z technologii;

46. uważa, że tworzenie klastrów w ramach pasma UHF powinno opierać się na podejściu oddolnym, odpowiadającym warunkom na rynkach krajowych, przy jednoczesnym zapewnieniu harmonizacji na szczeblu wspólnotowym w sytuacjach, gdy prowadzi to do wyraźnej wartości dodanej;

47. w celu bardziej efektywnego korzystania z częstotliwości widma oraz ułatwienia wprowadzania innowacyjnych i udanych usług krajowych, transgranicznych i ogólnoeuropejskich wspiera skoordynowane podejście na szczeblu wspólnotowym, oparte na różnych klastrach widma UHF dla usług jednokierunkowych i dwukierunkowych, uwzględniające potencjał zakłóceń radiowych w wyniku współistnienia różnych typów sieci w tym samym paśmie, wyniki porozumienia ITU z Genewy (Regionalnej Konferencji Radiokomunikacyjnej) z 2006 r. i Światowej Konferencji Radiokomunikacyjnej z 2007 r. oraz obecne zezwolenia;

48. uważa, że część zharmonizowanych na szczeblu wspólnotowym częstotliwości, przeznaczonych dla służb ratowniczych, powinna umożliwiać dostęp do przyszłych technologii szerokopasmowych w celu uzyskiwania i przekazywania informacji koniecznych do ochrony życia ludzkiego dzięki skuteczniejszej reakcji ze strony służb ratowniczych;

49. wzywa Komisję do opracowania we współpracy z państwami członkowskimi odpowiednich analiz technicznych, społeczno-gospodarczych oraz analiz kosztów i korzyści w celu zbadania rozmiaru i właściwości podzakresów częstotliwości, które mogłyby podlegać koordynacji lub harmonizacji na szczeblu wspólnotowym; przypomina, że takie badania powinny uwzględniać fakt, że dywidenda nie jest statyczna, lecz rozwój technologiczny trwa cały czas, a wdrażanie nowych technologii powinno umożliwić wykorzystanie pasma UHF do nowych rodzajów innowacyjnych usług społecznych, kulturalnych i gospodarczych, poza usługami transmisji radiowo-telewizyjnych i szerokopasmowego dostępu bezprzewodowego; wzywa Komisję, aby zagwarantowała, że państwa członkowskie wniosą wkład w takie analizy w celu określenia wspólnych zakresów przeznaczonych do harmonizacji na szczeblu europejskim na użytek jasno zdefiniowanych i interoperacyjnych usług ogólnoeuropejskich, a także w celu przyznania tych zakresów;

50. zwraca się do Komisji o dążenie do współpracy z krajami sąsiadującymi z państwami członkowskimi, tak aby przyjmowały one podobne schematy częstotliwości lub koordynowały przyznawanie częstotliwości z Unią Europejską w celu uniknięcia zakłóceń w działaniu urządzeń telekomunikacyjnych;

51. zwraca się do Komisji o przeprowadzenie badań na temat konfliktów dotyczących radia programowalnego SDR (ang. software defined radio) między użytkownikami oprogramowania „open source” i organami certyfikującymi;

52. zwraca się do Komisji o zaproponowanie działań w celu zmniejszenia zobowiązań prawnych w kontekście udostępniania bezprzewodowych rozproszonych sieci z dynamicznym routingiem;

53. wzywa Komisję do przedłożenia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wniosku dotyczącego środków ściślejszej koordynacji na szczeblu Wspólnoty wykorzystania dywidendy cyfrowej zgodnie z planami dotyczącymi częstotliwości uzgodnionymi na szczeblu międzynarodowym, gdy tylko analizy te zostaną zakończone oraz po konsultacjach z zespołem ds. polityki widma radiowego i Europejską Konferencją Administracji Poczty i Telekomunikacji, a także przy należytym uwzględnieniu specyfiki krajowej;

54. zobowiązuje przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.

[1] Dz.U. C 287 E z 29.11.2007, s. 364.
[2] Dz.U. C 280 E z 18.11.2006, s. 115.

Wspieranie debaty demokratycznej

Przejście z analogowej na cyfrową technikę nadawania telewizji naziemnej, które ma dokonać się do roku 2012, doprowadzi do zwolnienia widma radiowego na niespotykaną skalę dzięki znacznie wyższej efektywności nadawania w technice cyfrowej. Zwolnione w ten sposób zasoby częstotliwości zwane są „dywidendą cyfrową”[1].

Komisja twierdzi, że następstwem dywidendy cyfrowej będzie zwolnienie wystarczających zasobów częstotliwości, aby umożliwić nadawcom znaczący rozwój oferowanych usług i poszerzenie ich oferty, przy jednoczesnym zagwarantowaniu dostępności tych cennych zasobów na potrzeby innych ważnych społecznie i gospodarczo zastosowań, takich jak rozwiązania szerokopasmowe mające na celu eliminację „przepaści cyfrowej”.

Komisja argumentuje, że warunkiem wykorzystania w pełni potencjału dywidendy cyfrowej jest jednak skoncentrowanie się na poszukiwaniu najbardziej wartościowych zastosowań częstotliwości bez zastrzeżeń. Obecnie coraz liczniejsze głosy wzywają do dalszej dyskusji na temat sposobu wykorzystania dywidendy cyfrowej oraz wyłania się potrzeba szerokiej debaty publicznej na ten temat.

Cele polityki publicznej lub podział rynku

Podział dywidendy cyfrowej może opierać się na różnych przesłankach politycznych. Specjalny komitet ds. kultury, mediów i sportu w Parlamencie Wielkiej Brytanii odrzucił wezwania nadawców naziemnych do zarezerwowania dywidendy cyfrowej dla telewizji wysokiej rozdzielczości i w swoim sprawozdaniu na temat nowych mediów oraz kreatywnych branży zatwierdził przyjęte przez brytyjskiego prawodawcę podejście przewidujące przeprowadzenie aukcji na częstotliwości uwolnione w wyniku przejścia na nadawanie cyfrowe w oparciu o neutralne zasady, które nie preferują konkretnych technologii i zastosowań. Francuski senat natomiast – przeciwnie – odrzucił w najnowszym sprawozdaniu pojęcie neutralności technologicznej. W sprawozdaniu stwierdzono, że „dla naszej komisji jasne jest, że podział częstotliwości między różne możliwe zastosowania powinien wynikać z decyzji politycznej podjętej po przeprowadzeniu demokratycznej debaty i nie powinien przebiegać pod wpływem nieprzewidywalnych sił rynkowych”. „Nasza komisja wyraża poważne zastrzeżenia co do podejścia neutralnego, a więc nie sprzyjającego stosowaniu konkretnej technologii, które Komisja Europejska zamierza przyjąć podczas rewizji przepisów w dziedzinie usług łączności elektronicznej.”

Różne rozwiązania proponowane na szczeblu krajowym, niezwłoczność przejścia na nadawanie cyfrowe w niektórych państwach i różnice w krajowych planach wymagają reakcji na płaszczyźnie wspólnotowej, z którą nie można czekać do momentu wejścia w życie dyrektyw reformujących.

Państwa członkowskie mają prawo do określania sposobu wykorzystania dywidendy cyfrowej, jednak skoordynowane podejście na szczeblu wspólnotowym może zapewnić uniknięcie szkodliwych zakłóceń między państwami członkowskimi oraz między państwami członkowskimi a krajami trzecimi.

Jak rozstrzygać między konkurencyjnymi zastosowaniami?

Nadawcy oraz operatorzy z branży telekomunikacyjnej zlecili ekspertyzy dotyczące wartości ekonomicznej i społecznej różnych zastosowań, które przyniosły bardzo rozbieżne wyniki.

Sprawozdawca wyraża zdecydowane poparcie dla wspólnego i wyważonego podejścia do wykorzystania dywidendy cyfrowej, dzięki któremu nadawcy będą mogli w dalszym ciągu oferować i poszerzać swoje usługi, a operatorzy z branży telekomunikacyjnej będą mogli korzystać z tego zasobu w celu wprowadzania nowych usług, przeznaczając jednak dywidendę cyfrową bez preferowania żadnej z technologii na inne ważne społecznie i gospodarczo zastosowania.

Zakres interwencji UE

Komisja proponuje podjęcie skoordynowanych działań na szczeblu UE (wobec planowania częstotliwości przyjęto wspólne podejście) celem zagwarantowania wykorzystania dywidendy w sposób optymalny pod względem społecznym i gospodarczym. Komisja argumentuje, że zakresy częstotliwości zwolnione w wyniku przejścia na cyfrowe nadawanie telewizyjne powinny zostać podzielone na klastry wykorzystywane w ramach podobnych usług, co pozwoli uniknąć zakłóceń. W dokumencie stwierdzono, że „brak działania spowoduje, że podział częstotliwości przebiegnie zgodnie z zastosowaniami, które okazały się skuteczne w innych miejscach na świecie.” Komisja twierdzi, że do usług jednostronnych, takich jak nadawanie, należy wykorzystywać niskie częstotliwości; jednokierunkowe usługi średniej i małej mocy, takie jak telewizja komórkowa, powinny się odbywać z wykorzystaniem wyższych podzakresów; a usługi dwukierunkowe, takie jak stacjonarny i ruchomy dostęp szerokopasmowy, powinny korzystać z najwyższych częstotliwości. Jako pierwszy krok Komisja proponuje przeprowadzenie badań technicznych celem podjęcia decyzji co do rozmiaru i cech tych podzakresów. Zdaniem Komisji podzakresy częstotliwości powinny podlegać kontroli państw członkowskich; zakresy mobilnych multimediów powinny podlegać dobrowolnej harmonizacji, a wyższe zakresy powinny zostać „zharmonizowane na szczeblu UE”. „Komisja przedstawi wniosek w sprawie wiążącego aktu prawa wspólnotowego przewidującego tworzenie klastrów.”

W celu podjęcia takiej decyzji Komisja powinna opracować we współpracy z państwami członkowskimi odpowiednie analizy techniczne i społeczno-gospodarcze w celu zbadania rozmiaru i właściwości podzakresów, które mogłyby podlegać koordynacji lub harmonizacji na szczeblu wspólnotowym.

Sprawozdawca podkreśla, że Komisja powinna przedłożyć Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wniosek legislacyjny w celu przyjęcia środków służących rezerwowaniu i koordynowaniu na szczeblu UE określonych wspólnych podzakresów częstotliwości dywidendy cyfrowej, gdy tylko wymagane analizy zostaną zakończone oraz po konsultacjach z zespołem ds. polityki widma radiowego i Europejską Konferencją Administracji Poczty i Telekomunikacji, a także przy należytym uwzględnieniu specyfiki krajowej.

Perspektywy

Uwagi wyrażone na temat reorganizacji pasma UHF w ramach porozumienia genewskiego ITU z 2006 r. (RRC-06) oraz Światowej Konferencji Radiokomunikacyjnej z 2007 r. (WRC-07) były krytyczne i obecnie należy zainicjować proces decyzyjny w sprawie wspólnego podejścia do zagospodarowania dywidendy cyfrowej, w sytuacji, gdy dywidenda cyfrowa staje się już dostępna w niektórych państwach członkowskich, a przejście na telewizję cyfrową ma się zakończyć w UE do roku 2012.

W związku z tym sprawozdawca wzywa państwa członkowskie do:

– opracowania do końca 2009 r. krajowych strategii dotyczących dywidendy cyfrowej na podstawie wspólnej metodologii;

– ułatwienia wprowadzania nowych usług poprzez wzajemną współpracę oraz współpracę z Komisją w celu określenia wspólnych zakresów częstotliwości w ramach dywidendy cyfrowej, które można by zoptymalizować poprzez tworzenie klastrów zastosowań.

Komisja, ze swojej strony, powinna promować najlepsze praktyki na szczeblu UE i przygotuje środki niezbędne do rezerwowania i koordynowania wspólnych zakresów na szczeblu UE.

[1] Dywidendę cyfrową Komisja określa jako zasoby częstotliwości, które pozostawałyby do dyspozycji po oddaniu częstotliwości na potrzeby przekazu aktualnej oferty programowej w środowisku całkowicie cyfrowym, z uwzględnieniem obecnych zobowiązań wynikających z pełnienia misji publicznej.

dla Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii

w sprawie pełnego wykorzystania potencjału dywidendy cyfrowej w Europie: wspólne podejście do zagospodarowania zakresów częstotliwości zwolnionych w wyniku przejścia na nadawanie cyfrowe
(2008/2099(INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej(*): Cornelis Visser

(*) Procedura obejmująca zaangażowane komisje – art. 47 Regulaminu

WSKAZÓWKI

Komisja Kultury i Edukacji zwraca się do Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1. wspiera stanowisko Komisji, zgodnie z którym dywidenda cyfrowa ma kluczowe znaczenie dla gospodarki UE, osiągnięcia celów procesu lizbońskiego i strategii i2010;

2. podkreśla, że głównym priorytetem przejścia na technologię cyfrową jest pełne poszanowanie praw konsumentów oraz działań mających na celu zwiększenie różnorodności oraz jakości oferowanych usług; podkreśla w związku z tym potrzebę zagospodarowania dywidendy cyfrowej w celu zapewnienia stabilnego odbioru sygnału audiowizualnego w wysokiej jakości i bez zakłóceń, który powinien być połączony z bezpłatnymi i innymi usługami dodatkowymi;

3. podkreśla, że rozmiar dywidendy cyfrowej będzie się zmieniać w zależności od kraju ze względu na uwarunkowania krajowe i odzwierciedlając polityki audiowizualne oraz mediów w poszczególnych państwach;

4. w związku z powyższym wyraża przekonanie, że zharmonizowanie wykorzystania dywidendy cyfrowej na poziomie wspólnotowym jest trudne; wszelkie tego rodzaju działania powinny mieć stopniowy, dobrowolny charakter i powinny być prowadzone przez państwa członkowskie;

5. podkreśla jednak, że poza względami gospodarczymi, częstotliwości radiowe stanowią dobro publiczne o społecznej, kulturowej i gospodarczej wartości; zauważa, że dywidenda cyfrowa, której zakres nie jest obecnie znany, po zakończeniu procesu przejścia będzie także ważnym instrumentem polityki audiowizualnej i mediów, za pomocą którego powinno się skutecznie wspierać i pomagać w ochronie wolności słowa i pluralizmu mediów, różnorodności kulturowej i językowej oraz praw nieletnich;

6. w świetle różnic pomiędzy poszczególnymi krajami przyjmuje stanowisko, że inicjatywa na poziomie wspólnotowym musi uwzględniać daną sytuację oraz potrzeby wszystkich zainteresowanych;

7. zwraca uwagę na korzyści, jakie dywidenda cyfrowa może przynieść społeczeństwu w zakresie coraz bardziej zróżnicowanych audiowizualnych usług medialnych, w tym oferujących odbiór za pomocą urządzeń przenośnych oraz jakość wysokiej rozdzielczości;

8. z tego względu wyraża przekonanie, że decyzje dotyczące organizacji, przydzielania i wydzielania dywidendy cyfrowej nie powinny być podejmowane wyłącznie na podstawie przesłanek maksymalizacji zysku, lecz powinny również chronić prawa obecnych użytkowników audiowizualnych usług medialnych i odzwierciedlać różnorodność kulturową i językową;

9. podkreśla zatem, że częstotliwości powinny być przyznawane w przejrzysty sposób, z uwzględnieniem wszystkich możliwości użytkowania nowych częstotliwości i ich korzyści dla społeczeństwa;

10. podkreśla, że nadawcy odgrywają kluczową rolę w obronie pluralistycznych i demokratycznych zasad i wyraża głębokie przekonanie, że możliwości oferowane przez dywidendę cyfrową powinny umożliwić nadawcom publicznym i prywatnym zapewnienie znacznie większej ilości programów publicznych służących celom interesu ogólnego – określonym w ustawodawstwie krajowym – takim jak promowanie różnorodności kulturowej i językowej;

11. zwraca uwagę, że w interesie obywateli Europy leży, by dywidenda cyfrowa była zarządzana w sposób jak najbardziej wydajny i skuteczny w celu uniknięcia zakłóceń w dostarczaniu wysokiej jakości telewizyjnych programów cyfrowych rosnącej liczbie obywateli i poszanowania praw i interesów konsumentów, a także dokonywanych przez nich inwestycji w urządzenia;

12. podkreśla, że polityka w zakresie częstotliwości musi być dynamiczna i powinna umożliwiać nadawcom wykorzystywanie przyszłych nowych technologii oraz rozwijanie nowych usług, które pozwolą im w dalszym ciągu odgrywać ważną rolę w zapewnianiu różnorodności kulturowej i pluralizmu mediów, spełniając zmieniające się oczekiwania społeczeństwa.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

dla Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii

Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej: Heide Rühle

WSKAZÓWKI

Komisja Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów zwraca się do Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1. zgadza się z koniecznością zapewnienia optymalnego wykorzystania dywidendy cyfrowej ze społecznego, edukacyjnego, kulturowego i gospodarczego punktu widzenia;

2. podkreśla potrzebę przejścia na nadawanie cyfrowe, które wraz z rozwojem nowych technologii informacyjnych i komunikacyjnych oraz dywidendą cyfrową pomoże w przezwyciężeniu podziału cyfrowego i przyczyni się do osiągnięcia celów lizbońskich;

3. podkreśla, że częstotliwości są zasobem o kluczowym znaczeniu oraz zasadniczym elementem sprawnego funkcjonowania rynku wewnętrznego; zgadza się, że dywidenda cyfrowa stanowi wyjątkową okazję zwolnienia zasobów częstotliwości, które umożliwią nadawcom rozwój i poszerzenie zakresu ich usług oraz jednocześnie pokrycie szybko rosnącego zapotrzebowania na usługi telekomunikacji bezprzewodowej, zwłaszcza na obszarach wiejskich; podkreśla, że należy dokonać większych inwestycji na szczeblu krajowym i europejskim, aby zachęcać do wdrażania innowacyjnych produktów i usług; podkreśla, że wysiłki mające na celu zabezpieczenie dostępu do usług szerokopasmowych nie powinny się koncentrować wyłącznie na dywidendzie cyfrowej;

4. zwraca uwagę na rozbieżność między krajowymi systemami przydziału i korzystania z częstotliwości oraz istniejące dysproporcje krajowe; zauważa, że różnice te mogą stanowić przeszkodę na drodze do realizacji sprawnie funkcjonującego jednolitego rynku;

5. wzywa państwa członkowskie do przedstawienia krajowych planów działania dotyczących wykorzystania i wprowadzenia w życie zwolnionych częstotliwości i potencjału dywidendy cyfrowej, które będą dostępne po przejściu na nadawanie cyfrowe;

6. uważa, że koordynacja na szczeblu UE podziałałaby zachęcająco na rozwój, pobudziłaby gospodarkę cyfrową oraz umożliwiłaby wszystkim obywatelom osiągalny pod względem ceny i równy dostęp do społeczeństwa informacyjnego;

7. podkreśla znaczenie neutralności technologicznej w promowaniu innowacyjności i interoperacyjności; wzywa do przyjęcia bardziej elastycznej i przejrzystej polityki uwzględniającej interes publiczny, co obejmuje jednolite pokrycie terytorialne, pluralizm mediów, różnorodność kulturową oraz ochronę przed interferencją;

8. wzywa państwa członkowskie do wsparcia działań w zakresie rozszerzonej współpracy pomiędzy organami zarządzania częstotliwością w celu zastanowienia się nad obszarami, w których wspólny przydział częstotliwości umożliwiłby powstanie nowych technologii i usług;

9. wzywa do przyjęcia na tym polu podejścia etapowego; jest zdania, że należy uwzględnić skutki dla mniejszych sieci, w szczególności lokalnych sieci bezprzewodowych, wobec których nie stosuje się obecnie wymogu posiadania licencji oraz że należy wspierać powszechny dostęp do łączy szerokopasmowych, zwłaszcza na obszarach wiejskich;

10. zgadza się z potrzebą koordynacji na szczeblu UE w celu zapewnienia pełnego wykorzystania potencjału dywidendy cyfrowej, lecz podkreśla zarazem potrzebę zapewnienia elastyczności w celu uwzględnienia krajowych prerogatyw regulacyjnych, takich jak lokalne potrzeby społeczne, kulturowe czy rynkowe; zgadza się, że tam gdzie wspólna polityka częstotliwości na szczeblu UE jest konieczna, powinna ona podlegać stałemu przeglądowi demokratycznie uprawnionych instytucji, tak aby można było wprowadzić niezbędne korekty;

11. zgadza się z pójściem w stronę bardziej spójnego planowania częstotliwości na szczeblu UE i przygotowania środków niezbędnych do rezerwowania i koordynowania podzakresu częstotliwości dla usług transgranicznych.

12. zwraca się do Komisji o zagwarantowanie, że prawa konsumentów są chronione i że konsumenci są głównymi beneficjentami dywidendy cyfrowej.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

dla Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Gunnar Hökmark

WSKAZÓWKI

Komisja Gospodarcza i Monetarna zwraca się do Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1. zauważa, że większość państw członkowskich nie nadąża za pozostałymi krajami rozwiniętymi, jeśli chodzi o inwestycje w nową generację infrastruktury komunikacyjnej, oraz podkreśla, że uzyskanie wiodącej pozycji w rozwoju szerokopasmowego dostępu i Internetu jest kluczowe dla konkurencyjności i spójności Unii Europejskiej w skali międzynarodowej, zwłaszcza jeśli chodzi o rozwój interaktywnych platform cyfrowych i świadczenie nowego rodzaju usług, takich jak handel elektroniczny, e-zdrowie, e-nauczanie i e-administracja;

2. podkreśla, że dywidenda cyfrowa daje Europie jedyną w swoim rodzaju okazję rozwoju nowych usług, takich jak ruchomy przekaz telewizyjny i bezprzewodowy dostęp do Internetu oraz utrzymania pozycji światowego lidera przenośnych technologii multimedialnych, jednocześnie przezwyciężając różnice w dostępie do technologii cyfrowych, stwarzając nowe możliwości obywatelom oraz zapewniając usługi, środki przekazu i kulturalną różnorodność w całej Unii Europejskiej;

3. zauważa, że konwergencja technologiczna jest już rzeczywistością oferującą nowe środki i możliwości tradycyjnym usługom; podkreśla, że dostęp do częstotliwości wcześniej zarezerwowanych dla transmisji radiowo-telewizyjnych może umożliwić powstanie nowych usług pod warunkiem, że częstotliwości są zarządzane na tyle wydajnie i efektywnie na ile to możliwe w celu unikania zakłóceń ze strony wysokiej jakości programów radiowo-telewizyjnych;

4. zauważa, że skuteczna alokacja dywidendy cyfrowej może zostać osiągnięta bez blokowania żadnego podmiotu, który posiada obecnie licencję na częstotliwości w paśmie UHF, oraz że kontynuowanie i rozszerzanie obecnych usług transmisji radiowo-telewizyjnej może zostać skutecznie osiągnięte przy jednoczesnym zapewnieniu nowym przenośnym technologiom multimedialnym i technologiom szerokopasmowego dostępu bezprzewodowego znacznych zasobów częstotliwości w paśmie UHF, tak aby mogły świadczyć europejskim obywatelom nowe interaktywne usługi;

5. jest przekonany, że nowe pakiety multimedialne zawierające innowacyjne technologie i usługi mogą być wkrótce oferowane z uwagi na wzrost konwergencji technologicznej, oraz zauważa jednocześnie, że pojawienie się tych ofert zasadniczo zależy od dostępności wartościowej częstotliwości, a także od nowych interaktywnych technologii umożliwiających ciągłą interoperacyjność, łączność i transmisję, takich jak przenośne technologie multimedialne i technologie bezprzewodowego dostępu szerokopasmowego;

6. podkreśla, że dywidenda cyfrowa stanowi dla Unii Europejskiej jedyną w swoim rodzaju okazję zwiększenia jej roli jako światowego lidera przenośnych technologii multimedialnych, a także zmniejszenia różnic w dostępie do technologii dzięki zwiększonemu przepływowi informacji, wiedzy i usług łączących wszystkich obywateli europejskich i dostarczających nowe możliwości środkom przekazu, kulturze i różnorodności na wszystkich obszarach terytorium Unii Europejskiej;

7. wspiera starania na rzecz skoordynowanego podejścia do wykorzystania częstotliwości w celu zapewnienia optymalnego wykorzystania dywidendy cyfrowej umożliwiającego nadawcom kontynuowanie i dalsze rozwijanie istniejących już usług oraz umożliwiającego innym nowym użytkownikom korzystanie z dywidendy cyfrowej zgodnie z międzynarodowymi umowami i priorytetami polityki krajowej;

8. podkreśla strategiczne znaczenie stworzenia w Unii Europejskiej atmosfery, w której zagwarantowana zostanie przestrzeń na innowacje, nowe technologie, nowe usługi i nowych uczestników w celu zwiększenia konkurencyjności i spójności; podkreśla, że istotne znaczenie ma oferowanie użytkownikom wolnego wyboru jeśli chodzi o produkty i usługi w celu osiągnięcia dynamicznego rozwoju rynków i technologii w Unii Europejskiej;

9. podkreśla, że Unia Europejska musi jak najszybciej wykorzystać tę jedyną w swoim rodzaju okazję, jeżeli chce być światowym liderem nowych interaktywnych platform cyfrowych i urzeczywistnić ideę „społeczeństwa informacyjnego dla wszystkich” zawartą w strategii i2010, oraz że taka konieczność może wymagać aktywnej współpracy między państwami członkowskimi w celu przezwyciężenia przeszkód istniejących na poziomie krajowym w skutecznej (re)alokacji dywidendy cyfrowej;

10. podkreśla korzyści, jakie przyniesie państwom członkowskim jak najszybsze uwolnienie cyfrowych dywidend w celu umożliwienia europejskim obywatelom i konsumentom korzystania z nowych, innowacyjnych i konkurencyjnych usług; zauważa w szczególności, że niektóre kraje już przeszły na cyfrową transmisję radiowo-telewizyjną i/lub ustaliły swą dywidendę cyfrową;

11. podkreśla, że państwa członkowskie mogą rozważyć niefaworyzujące żadnej technologii aukcje mające na celu przydział częstotliwości uwolnionych z powodu dywidendy cyfrowej i umożliwienie handlu tymi częstotliwościami; uważa jednak, że ta procedura powinna być w pełni zgodna z wymogami regulacji radiowych ITU, z krajowymi planami częstotliwości i krajowymi celami politycznymi w celu unikania szkodliwych zakłóceń między świadczonymi usługami; ostrzega przed fragmentacją zakresu częstotliwości, co doprowadzi do nieoptymalnego wykorzystania rzadkich zasobów; wzywa Komisję do zapewnienia, aby przyszły skoordynowany plan w zakresie częstotliwości nie stworzył nowych przeszkód dla przyszłych innowacji;

12. podkreśla, że dywidenda cyfrowa stwarza nowe możliwości realizacji krajowych celów w zakresie polityki audiowizualnej i medialnej; jest w związku z tym przekonany, że decyzje w sprawie zarządzania dywidendą cyfrową powinny wspierać cele użyteczności publicznej związane z audiowizualnymi i medialnymi strategiami politycznymi, takimi jak wolność słowa, pluralizm mediów oraz różnorodność kulturowa i językowa;

13. wzywa do bliskiej współpracy państw członkowskich w celu osiągnięcia wydajnego, otwartego i konkurencyjnego rynku wewnętrznego poprzez określenie wspólnych pasm częstotliwości przeznaczonych na rozwój ogólnoeuropejskich usług i dla zapewnienia skali umożliwiającej upowszechnianie nowych technologii sieciowych;

14. uważa, że w przypadku aukcji służących alokacji częstotliwości państwa członkowskie powinny przyjąć wspólne podejście jeśli chodzi o warunki i mechanizmy aukcji i alokacji wytworzonych zasobów; wzywa Komisję do przedstawienia wytycznych zgodnych z tymi zaleceniami.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

Data przyjęcia

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Maria Badia i Cutchet, Katerina Batzeli, Ivo Belet, Giovanni Berlinguer, Nicodim Bulzesc, Marielle De Sarnez, Marie-Hélène Descamps, Jolanta Dičkutė, Jolanta Dičkutė, Milan Gaľa, Claire Gibault, Vasco Graça Moura, Christopher Heaton-Harris, Ruth Hieronymi, Mikel Irujo Amezaga, Ramona Nicole Mănescu, Manolis Mavrommatis, Ljudmila Novak, Dumitru Oprea, Zdzisław Zbigniew Podkański, Mihaela Popa, Christa Prets, Pál Schmitt, Hannu Takkula, Helga Trüpel, Thomas Wise

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Victor Boştinaru, Mary Honeyball, Elisabeth Morin, Ewa Tomaszewska, Cornelis Visser

Informacja prawna - Polityka ochrony prywatności