SPRAWOZDANIE w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 2003/87/WE w celu usprawnienia i rozszerzenia wspólnotowego systemu handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych

15.10.2008 - (COM(2008)0016 – C6‑0043/2008 – 2008/0013(COD)) - ***I

Komisja Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności
Sprawozdawczyni: Avril Doyle
Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej (*):
Lena Ek, Komisja Przemysłu, Badań Naukowych i Energii
(*) Procedura obejmująca zaangażowane komisje – art. 47 Regulaminu

PROJEKT REZOLUCJI LEGISLACYJNEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 2003/87/WE w celu usprawnienia i rozszerzenia wspólnotowego systemu handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych

(COM(2008)0016 – C6‑0043/2008 – 2008/0013(COD))

(Procedura współdecyzji: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2008)0016),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 oraz art. 175 ust.1 traktatu WE, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C6–0043/2008),

–   uwzględniając art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności, a także opinie Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii, Komisji Handlu Międzynarodowego, Komisji Gospodarczej i Monetarnej oraz Komisji Rozwoju Regionalnego (A6-0406/2008),

1.  zatwierdza wniosek Komisji po poprawkach;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do swojego wniosku lub zastąpienie go innym tekstem;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Poprawka  1 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 2 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(2) Podstawowym celem Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu, która została zatwierdzona w imieniu Wspólnoty Europejskiej decyzją Rady 94/69/WE z dnia 15 grudnia 1993 r. dotyczącą zawarcia Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC), jest osiągnięcie stabilizacji stężeń gazów cieplarnianych w atmosferze na poziomie pozwalającym zapobiec groźnej antropogenicznej ingerencji w system klimatyczny. Jeśli cel ten ma zostać osiągnięty, wzrost średniej rocznej temperatury na powierzchni Ziemi w skali światowej nie powinien przekroczyć 2 °C w stosunku do poziomu sprzed epoki przemysłowej. Najnowsze sprawozdanie z oceny przygotowane przez Międzyrządowy Zespół do spraw Zmiany Klimatu (IPCC) pokazuje, że osiągnięcie powyższego celu wymaga, by rok 2020 był ostatnim rokiem wzrostu emisji gazów cieplarnianych w skali światowej. Oznacza to konieczność zwiększenia wysiłków ze strony Wspólnoty oraz szybkiego włączenia krajów rozwiniętych w proces redukcji emisji, a także zachęcenia do udziału w nim krajów rozwijających się.	(2) Podstawowym celem Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu, która została zatwierdzona w imieniu Wspólnoty Europejskiej decyzją Rady 94/69/WE z dnia 15 grudnia 1993 r. dotyczącą zawarcia Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC), jest osiągnięcie stabilizacji stężeń gazów cieplarnianych w atmosferze na poziomie pozwalającym zapobiec groźnej antropogenicznej ingerencji w system klimatyczny. Jeśli cel ten ma zostać osiągnięty, wzrost średniej rocznej temperatury na powierzchni Ziemi w skali światowej nie powinien przekroczyć 2 °C w stosunku do poziomu sprzed epoki przemysłowej. Najnowsze sprawozdanie z oceny przygotowane przez Międzyrządowy Zespół do spraw Zmiany Klimatu (IPCC) pokazuje, że osiągnięcie powyższego celu wymaga, by rok 2020 był ostatnim rokiem wzrostu emisji gazów cieplarnianych w skali światowej. Najnowsze odkrycia naukowe wskazują, że stężenie dwutlenku węgla w atmosferze musi zostać zredukowane do poziomu poniżej 350 części na milion, co oznaczałoby zmniejszenie emisji gazów cieplarnianych o 60% do 2035 r. Oznacza to konieczność zwiększenia wysiłków ze strony Wspólnoty oraz szybkiego włączenia krajów rozwiniętych oraz krajów uprzemysłowionych w ostatnim czasie w proces redukcji emisji, a także zachęcenia do udziału w nim krajów rozwijających się.
Uzasadnienie
Ponieważ sytuacja klimatyczna jest poważniejsza niż wcześniej sądzono, na spotkaniu, które odbyło się niedawno w Tällbergu w Szwecji, z udziałem naukowców z NASA i Stockholm Environment Institute, zasugerowano konieczność zmniejszenia zawartości CO2 w atmosferze do poziomu poniżej 350 ppm (części na milion), aby uniknąć katastrofalnych skutków. Do niedawna konsensus naukowy wyznaczał bezpieczną granicę pozwalającą uniknąć najgorszych skutków zmiany klimatu na poziomie 450 ppm, podczas gdy nowe odkrycia wskazują obecnie, że poziom krytyczny zaczyna się już od 350 ppm. Oznaczałoby to redukcję emisji gazów cieplarnianych o co najmniej 60% do 2030 r. i o 100% do 2050 r.
Poprawka  2 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 3 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(3) Rada Europejska zdecydowanie zobowiązała się do zmniejszenia do 2020 r. łącznych emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie o co najmniej 20% w stosunku do poziomu z 1990 r., a nawet o 30 % pod warunkiem, że inne kraje rozwinięte zobowiążą się do porównywalnego obniżenia emisji, a bardziej zaawansowane gospodarczo kraje rozwijające się wniosą odpowiedni wkład na miarę swych zobowiązań i odnośnych możliwości. Do roku 2050 światowa emisja gazów cieplarnianych powinna zostać zmniejszona o co najmniej 50% w stosunku do poziomu z 1990 r. Do osiągnięcia takiego stopnia redukcji powinny przyczynić się wszystkie gałęzie gospodarki.	(3) Rada Europejska zdecydowanie zobowiązała się do zmniejszenia do 2020 r. łącznych emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie o co najmniej 20% w stosunku do poziomu z 1990 r., a nawet o 30% pod warunkiem, że inne kraje rozwinięte zobowiążą się do porównywalnego obniżenia emisji, a bardziej zaawansowane gospodarczo kraje rozwijające się wniosą odpowiedni wkład na miarę swych zobowiązań i odnośnych możliwości. Do roku 2050 światowa emisja gazów cieplarnianych powinna zostać zmniejszona o co najmniej 50% w stosunku do poziomu z 1990 r. Do ograniczenia poziomu emisji powinny przyczynić się wszystkie sektory gospodarki, w tym sektor transportu morskiego i lotniczego. Transport lotniczy przyczynia się do 20 i 30% redukcji emisji (pod warunkiem, że inne kraje rozwinięte oraz inne kraje emitujące znaczne ilości gazów cieplarnianych przystąpią do tej międzynarodowej umowy) dzięki włączeniu go w system wspólnotowy. Do momentu objęcia transportu morskiego systemem wspólnotowym, emisje pochodzące z transportu morskiego muszą być uwzględnione w decyzji w sprawie działań państw członkowskich na rzecz dotrzymania do 2020 r. zobowiązań Wspólnoty w zakresie redukcji emisji gazów cieplarnianych.
Uzasadnienie
Poprawka ma na celu doprecyzowanie.
Poprawka  3 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 3 a preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(3a) W swojej rezolucji z dnia 31 stycznia 2008 r. dotyczącej wyników konferencji w sprawie zmian klimatu, która odbyła się na Bali (COP 13 i COP/MOP 3), Parlament Europejski przypomniał swoje stanowisko, zgodnie z którym państwa uprzemysłowione powinny zobowiązać się do obniżenia swoich emisji gazów cieplarnianych – w porównaniu z danymi z 1990 r. – o co najmniej 30% do 2020 r. i o 60-80% do roku 2050. Biorąc pod uwagę, że przewiduje pozytywny wynik negocjacji COP 15, które mają się odbyć w Kopenhadze w 2009 r., Unia Europejska powinna zacząć przygotowywać surowsze cele w zakresie redukcji emisji na rok 2020 i kolejne lata oraz powinna dążyć do zapewnienia, że po roku 2013 wspólnotowy system umożliwi w razie konieczności określenie bardziej rygorystycznych limitów emisji, jako część wkładu Unii w nowe porozumienie międzynarodowe.
Uzasadnienie
Należy podkreślić duże ambicje Parlamentu w odniesieniu do zwalczania zmian klimatycznych. Najlepszą drogą do wypełnienia tego zadania jest zawarcie międzynarodowego porozumienia, które ma nastąpić w Kopenhadze do końca 2009 r. Ten wniosek powinien być postrzegany jako dowód na ogromne oddanie UE tej sprawie, ale także jako sygnał, że UE przygotowuje się do ustalenia zaostrzonych celów, które pojawią się wraz z zawarciem nowego porozumienia.
Poprawka  4 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 10 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(10) W przypadku, gdy w odniesieniu do niewielkich instalacji, z których emisje nie przekraczają progu 10 000 ton CO2 rocznie, stosowane są równoważne środki mające na celu ograniczenie emisji gazów cieplarnianych, a w szczególności opodatkowanie, powinna istnieć procedura umożliwiająca państwom członkowskim wyłączenie tego rodzaju niewielkich instalacji z systemu handlu przydziałami emisji na tak długo, jak stosowane są wspomniane środki. Biorąc pod uwagę prostotę systemu administrowania, próg ten oferuje stosunkowo największe korzyści jeśli chodzi o ograniczenie kosztów administracyjnych dla każdej tony emisji nieobjętej systemem. W następstwie zrezygnowania z pięcioletnich okresów przydziału uprawnień, a także celem zwiększenia pewności i przewidywalności, należy ustanowić przepisy dotyczące częstotliwości zmian przydziałów emisji.	(10) W przypadku, gdy w odniesieniu do niewielkich instalacji, z których emisje nie przekraczają progu 25 000 ton CO2 rocznie, stosowane są równoważne środki mające na celu ograniczenie emisji gazów cieplarnianych, a w szczególności opodatkowanie, powinna istnieć procedura umożliwiająca państwom członkowskim wyłączenie na wniosek operatora tego rodzaju niewielkich instalacji z systemu handlu przydziałami emisji na tak długo, jak stosowane są wspomniane środki. Szpitale mogą również zostać wyłączone, jeżeli podejmą równoważne środki. Próg ten jest jedną z opcji, najkorzystniejszą z ekonomicznego punktu widzenia, która oferuje największe korzyści jeśli chodzi o ograniczenie kosztów administracyjnych dla każdej tony emisji nieobjętej systemem. W następstwie zrezygnowania z pięcioletnich okresów przydziału uprawnień, a także celem zwiększenia pewności i przewidywalności, należy ustanowić przepisy dotyczące częstotliwości zmian przydziałów emisji.
Poprawka  5 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 12 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(12) Wkład ten odpowiada zmniejszeniu emisji w 2020 r. w ramach systemu wspólnotowego o 21% poniżej poziomów zgłoszonych dla roku 2005, przy uwzględnieniu rozszerzenia zakresu obowiązywania systemu w latach 2008-2012 w porównaniu z okresem 2005-2007 oraz danych dotyczących emisji za 2005 r. wykorzystanych do oceny planów rozdzielania uprawnień przedłożonych przez Bułgarię i Rumunię na okres 2008-2012, co oznacza przydział maksymalnie 1 720 mln uprawnień w roku 2020. Dokładne wielkości emisji zostaną obliczone po przyznaniu uprawnień przez państwa członkowskie zgodnie z decyzjami Komisji dotyczącymi przedłożonych przez te państwa krajowych planów rozdzielania na lata 2008-2012, ponieważ zatwierdzenie uprawnień dla niektórych instalacji zależy od potwierdzenia i skontrolowania pochodzących z nich emisji. Po dokonaniu przydziału uprawnień na lata 2008-2012 Komisja opublikuje ich liczbę dla całej Wspólnoty. Liczba ta powinna być dostosowywana w związku z włączeniem nowych instalacji do systemu wspólnotowego w okresie 2008-2012 lub począwszy od roku 2013.	(12) Wkład ten odpowiada zmniejszeniu emisji w 2020 r. w ramach systemu wspólnotowego o 21% poniżej poziomów zgłoszonych dla roku 2005, przy uwzględnieniu rozszerzenia zakresu obowiązywania systemu w latach 2008-2012 w porównaniu z okresem 2005-2007 oraz danych dotyczących emisji za 2005 r. wykorzystanych do oceny planów rozdzielania uprawnień przedłożonych przez Bułgarię i Rumunię na okres 2008-2012, co oznacza przydział maksymalnie 1 720 mln uprawnień w roku 2020. Dokładne wielkości emisji zostaną obliczone po przyznaniu uprawnień przez państwa członkowskie zgodnie z decyzjami Komisji dotyczącymi przedłożonych przez te państwa krajowych planów rozdzielania na lata 2008-2012, ponieważ zatwierdzenie uprawnień dla niektórych instalacji zależy od potwierdzenia i skontrolowania pochodzących z nich emisji. Po dokonaniu przydziału uprawnień na lata 2008-2012 Komisja opublikuje ich liczbę dla całej Wspólnoty. Liczba ta powinna być dostosowywana w związku z włączeniem lub wyłączeniem nowych instalacji z systemu wspólnotowego w okresie 2008-2012 lub począwszy od roku 2013.
Uzasadnienie
Korekta w górę nie będzie jedyną, jakiej będzie należało dokonać. Należy zmniejszyć całkowitą liczbę uprawnień jeżeli instalacje są wyłączone z UE ETS w celu uniknięcia rozluźnienia pułapu w przypadku pozostałych instalacji.
Poprawka  6 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 14 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(14) Wszystkie państwa członkowskie będą musiały dokonać znacznych inwestycji służących zmniejszeniu do roku 2020 wielkości emisji CO2 w swoich gospodarkach, zaś te państwa członkowskie, w których PKB na mieszkańca jest nadal dużo niższy od średniej wspólnotowej i których gospodarki ciągle nadrabiają dystans dzielący je od zamożniejszych państw członkowskich, będą musiały poczynić znaczne wysiłki celem racjonalizacji zużycia energii. Różne traktowanie tych samych gałęzi gospodarki w poszczególnych państwach członkowskich w ramach systemu wspólnotowego jest niewłaściwe z punktu widzenia takich celów jak wyeliminowanie zakłóceń konkurencji wewnątrzwspólnotowej i zapewnienie najwyższego poziomu wydajności ekonomicznej w procesie transformacji gospodarki UE w gospodarkę niskoemisyjną. Należy zatem opracować inne mechanizmy pozwalające wspierać państwa członkowskie o stosunkowo niskim poziomie PKB na mieszkańca i korzystniejszych perspektywach wzrostu. 90% całkowitej liczby uprawnień, które mają zostać sprzedane w drodze licytacji, powinno zostać rozdzielonych między państwa członkowskie zgodnie ze względnym udziałem ich emisji z 2005 r. w systemie wspólnotowym. 10% całkowitej liczby uprawnień powinno być rozdzielonych z korzyścią dla wspomnianych wyżej państw członkowskich w interesie solidarności i wzrostu we Wspólnocie i powinno zostać wykorzystanych do ograniczenia emisji oraz dostosowania do skutków zmian klimatu. Rozdzielenie tych 10% powinno uwzględniać poziomu dochodu narodowego na mieszkańca w roku 2005 oraz perspektywy wzrostu gospodarczego w państwach członkowskich i powinno prowadzić do wyższego udziału państw członkowskich o niskim poziomie dochodu narodowego na mieszkańca i wyższych perspektywach wzrostu. Państwa członkowskie, w których średni poziom dochodu narodowego na mieszkańca jest o więcej niż 20 % wyższy od średniej wspólnotowej, powinny wnieść wkład do takiego rozdziału uprawnień, z wyjątkiem państw, w których bezpośrednie koszty całego pakietu działań oszacowane w dokumencie SEC(2008)85 przekraczają 0,7 % PKB.	(14) Wszystkie państwa członkowskie będą musiały dokonać znacznych inwestycji służących zmniejszeniu do roku 2020 wielkości emisji CO2 w swoich gospodarkach, zaś te państwa członkowskie, w których PKB na mieszkańca jest nadal dużo niższy od średniej wspólnotowej i których gospodarki ciągle nadrabiają dystans dzielący je od zamożniejszych państw członkowskich, będą musiały poczynić znaczne wysiłki celem racjonalizacji zużycia energii. Różne traktowanie tych samych gałęzi gospodarki w poszczególnych państwach członkowskich w ramach systemu wspólnotowego jest niewłaściwe z punktu widzenia takich celów jak wyeliminowanie zakłóceń konkurencji wewnątrzwspólnotowej i zapewnienie najwyższego poziomu wydajności ekonomicznej w procesie transformacji gospodarki UE w gospodarkę niskoemisyjną. Należy zatem opracować inne mechanizmy pozwalające wspierać państwa członkowskie o stosunkowo niskim poziomie PKB na mieszkańca i korzystniejszych perspektywach wzrostu. 90% całkowitej liczby uprawnień, które mają zostać sprzedane w drodze licytacji, powinno zostać rozdzielonych między państwa członkowskie zgodnie ze względnym udziałem ich emisji w latach 2005–2007. 10% całkowitej liczby uprawnień powinno być rozdzielonych z korzyścią dla wspomnianych wyżej państw członkowskich w interesie solidarności i wzrostu we Wspólnocie i powinno zostać wykorzystanych do ograniczenia emisji oraz dostosowania do skutków zmian klimatu. Rozdzielenie tych 10% powinno uwzględniać poziomu dochodu narodowego na mieszkańca w roku 2005 oraz perspektywy wzrostu gospodarczego w państwach członkowskich i powinno prowadzić do wyższego udziału państw członkowskich o niskim poziomie dochodu narodowego na mieszkańca i wyższych perspektywach wzrostu. Państwa członkowskie, w których średni poziom dochodu narodowego na mieszkańca jest o więcej niż 20 % wyższy od średniej wspólnotowej, powinny wnieść wkład do takiego rozdziału uprawnień, z wyjątkiem państw, w których bezpośrednie koszty całego pakietu działań oszacowane w dokumencie SEC(2008)85 przekraczają 0,7% PKB.
Uzasadnienie
Podział uprawnień do emisji należy obliczać na podstawie średnich wartości z co najmniej dwóch lat zamiast wykorzystywać dane z poszczególnych lat. Liczba emisji może różnić się pomiędzy poszczególnymi latami także z przyczyn naturalnych — z tego względu jako punkt odniesienia należy przyjąć okres, a nie dany rok. We wniosku Komisji deklaruje się ponadto chęć wykorzystania jako współczynnika danych dotyczących emisji z roku 2006, kiedy tylko zostaną udostępnione. Ważne jest uwzględnienie faktu, że obranie jako podstawy kalkulacji okresu kilku lat nie zmieni ogółu wspólnotowych uprawnień do emisji.
Poprawka  7 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 15 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(15) Biorąc pod uwagę znaczne wysiłki w zakresie przeciwdziałania zmianom klimatu oraz przystosowania się do niemożliwych do uniknięcia skutków tych zmian, właściwym posunięciem jest przeznaczenie co najmniej 20% dochodów ze sprzedaży uprawnień w drodze licytacji na ograniczenie emisji gazów cieplarnianych i przystosowanie się do skutków zmian klimatu, finansowanie prac badawczo-rozwojowych w zakresie ograniczenia emisji oraz działań przystosowawczych, rozwój energii ze źródeł odnawialnych celem realizacji zobowiązania UE do osiągnięcia do 2020 r. dwudziestoprocentowego udziału energii ze źródeł odnawialnych w łącznym zużyciu, realizację zobowiązania Wspólnoty do zmniejszenia zużycia energii o 20 % do 2020 r., wychwytywanie gazów cieplarnianych i ich geologiczne składowanie, wkład na rzecz Funduszu Energii Odnawialnej i Efektywności Energetycznej, działania zapobiegające wylesianiu oraz ułatwiające dostosowanie się do zmian klimatu w krajach rozwijających się, a także na uwzględnienie aspektów społecznych, takich jak skutki możliwego wzrostu cen energii elektrycznej dla gospodarstw domowych o niższych i średnich dochodach. Udział ten jest znacznie niższy od oczekiwanych dochodów netto organów publicznych z tytułu sprzedaży uprawnień w drodze licytacji i uwzględnia ewentualne zmniejszenie wpływów z podatku dochodowego od osób prawnych. Ponadto dochody ze sprzedaży uprawnień w drodze licytacji powinny zostać wykorzystane na pokrycie wydatków administracyjnych związanych z zarządzaniem systemem wspólnotowym. Należy ustanowić przepisy dotyczące monitorowania wykorzystania środków pochodzących z licytacji i przeznaczonych na ten cel. Zgłoszenie sposobu wykorzystania tych środków nie zwalnia państw członkowskich z obowiązku ustanowionego w art. 88 ust 3 Traktatu WE, dotyczącego powiadamiania o określonych środkach krajowych. Niniejsza dyrektywa nie narusza wyniku jakichkolwiek przyszłych postępowań dotyczących pomocy państwa, które mogą zostać wszczęte zgodnie z art. 87 i 88 Traktatu WE.	(15) Biorąc pod uwagę znaczne wysiłki w zakresie przeciwdziałania zmianom klimatu oraz przystosowania się do niemożliwych do uniknięcia skutków tych zmian, właściwym posunięciem jest przeznaczenie w ramach odpowiedniego międzynarodowego funduszu 50% dochodów ze sprzedaży uprawnień w drodze licytacji na ograniczenie emisji gazów cieplarnianych i przystosowanie się do skutków zmian klimatu i finansowanie prac badawczo-rozwojowych w zakresie ograniczenia emisji oraz działań przystosowawczych w krajach rozwijających się, które podpisały porozumienie międzynarodowe. Pozostałe dochody z licytacji powinno się wykorzystać do rozwiązania kwestii zmian klimatu w Unii Europejskiej, w tym do ograniczenia emisji gazów cieplarnianych, do przystosowania się do skutków zmian klimatu, finansowania prac badawczo-rozwojowych w zakresie ograniczenia emisji oraz działań przystosowawczych, rozwoju energii ze źródeł odnawialnych celem realizacji zobowiązania UE do osiągnięcia do 2020 r. dwudziestoprocentowego udziału energii ze źródeł odnawialnych w łącznym zużyciu, realizacji zobowiązania Wspólnoty do zmniejszenia zużycia energii o 20% do 2020 r., wychwytywania gazów cieplarnianych i ich geologicznego składowania, wkładu na rzecz Funduszu Energii Odnawialnej i Efektywności Energetycznej, działania zapobiegające wylesianiu, a także na uwzględnienie aspektów społecznych, takich jak ubóstwo energetyczne. Ponadto dochody ze sprzedaży uprawnień w drodze licytacji powinny zostać wykorzystane na pokrycie wydatków administracyjnych związanych z zarządzaniem systemem wspólnotowym. Należy ustanowić przepisy dotyczące monitorowania wykorzystania środków pochodzących z licytacji i przeznaczonych na ten cel. Zgłoszenie sposobu wykorzystania tych środków nie zwalnia państw członkowskich z obowiązku ustanowionego w art. 88 ust 3 Traktatu WE, dotyczącego powiadamiania o określonych środkach krajowych. Niniejsza dyrektywa nie narusza wyniku jakichkolwiek przyszłych postępowań dotyczących pomocy państwa, które mogą zostać wszczęte zgodnie z art. 87 i 88 Traktatu WE.
Poprawka  8 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 15 a preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(15a) Biorąc pod uwagę ogrom oraz tempo globalnego wylesiania, kluczowe jest, aby dochody ze sprzedaży w drodze licytacji w ramach systemu wspólnotowego były wykorzystywane do ograniczania wylesiania oraz zwiększania zrównoważonego zalesiania i ponownego zalesiania. Ponadto UE winna pracować nad stworzeniem uznawanego na arenie międzynarodowej systemu służącego ograniczaniu wylesiania oraz zwiększaniu zalesiania i ponownego zalesiania. Dochody powinny być wpłacane przez państwa członkowskie na odpowiedni fundusz, z którego środki mają być skutecznie przeznaczane na ten i inne cele na szczeblu międzynarodowym.
Poprawka  9 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 15 b preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(15b) Biorąc pod uwagę, że dochody ze sprzedaży w drodze licytacji przeznaczone na wylesianie, zalesianie i ponowne zalesianie nie wystarczą, aby zatrzymać wylesianie odbywające się w skali światowej, niezbędne mogą być dodatkowe środki.
Uzasadnienie
Trzeba być realistami i nie należy sądzić, że wyżej wymienione problemy zostaną rozwiązane dzięki 20% dochodów ze sprzedaży uprawnień w drodze licytacji.
Poprawka  10 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 15 c preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(15c) W celu promowania sprawiedliwego i opłacalnego rozdziału projektów między kraje trzecie oraz rozpowszechniania najlepszych praktycznych wzorców dotyczących wszystkich działań wymienionych w punkcie 15 preambuły należy wprowadzić mechanizmy na rzecz efektywnej wymiany informacji o projektach realizowanych przez poszczególne państwa członkowskie.
Uzasadnienie
Projekty państw członkowskich mające spełniać kryteria nałożone w art. 10 ust. 3 muszą być dobrze koordynowane, aby fundusze były kierowane na projekty najpotrzebniejsze i najskuteczniejsze oraz aby unikać powielania.
Poprawka  11 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 16 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(16) W związku z powyższym począwszy od roku 2013 sprzedaż wszystkich uprawnień do emisji w drodze licytacji powinna stać się regułą dla sektora energetycznego, z uwzględnieniem jego możliwości w zakresie obciążenia swoich klientów zwiększonymi kosztami emisji CO2; w przypadku wychwytywania i składowania dwutlenku węgla nie powinny być przyznawane żadne bezpłatne uprawnienia, ponieważ zachęty do stosowania odpowiednich technologii płyną z faktu, że w odniesieniu do emisji, które są składowane, nie zachodzi potrzeba zrzeczenia się przydziałów. Aby uniknąć zakłóceń konkurencji, producenci energii elektrycznej mogą otrzymać bezpłatne przydziały za energię cieplną produkowaną w ramach kogeneracji o wysokiej wydajności, zdefiniowanej w dyrektywie 2004/8/WE, w przypadku, gdy tego rodzaju energia cieplna dostarczana przez instalacje w innych sektorach miałaby zostać objęta bezpłatnymi przydziałami.	(16) W związku z powyższym począwszy od roku 2013 sprzedaż wszystkich uprawnień do emisji w drodze licytacji powinna stać się regułą dla sektora energetycznego, z uwzględnieniem jego możliwości w zakresie obciążenia swoich klientów zwiększonymi kosztami emisji CO2. producenci energii elektrycznej powinni otrzymać bezpłatne przydziały za sieci ciepłownicze i energię cieplną produkowaną w ramach kogeneracji o wysokiej wydajności, zdefiniowanej w dyrektywie 2004/8/WE, w odniesieniu do produkcji w sektorze ciepłownictwa i chłodzenia, odpowiadającej najlepszym dostępnym praktykom, oraz energii powstałej bądź w związku z energią cieplną w przemyśle dzięki wysoce wydajnej kogeneracji, zgodnie z definicją zawartą w dyrektywie 2004/8/WE, lub z pozostałości procesu przemysłowego przy wykorzystaniu najlepszych dostępnych technologii, pod warunkiem że przeznaczona jest do wykorzystania na własny użytek przez operatorów danych instalacji; we wszystkich tych przypadkach uprawnienia przydzielane są według tych samych zasad, jakie mają zastosowanie do danej działalności przemysłowej zgodnie z załącznikiem I dyrektywy 2003/87/WE.
Poprawka  12 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 16 a preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(16a) Najważniejszą długoterminową zachętę do wychwytywania i składowania dwutlenku węgla oraz do nowych odnawialnych technologii stanowi fakt, że nie będzie trzeba zrzekać się przydziałów w przypadku emisji CO2 pochodzących z produkcji energii, które są stale składowane lub których uniknięto. Ponadto celem przyspieszenia rozmieszczania pierwszych instalacji handlowych, należy wykorzystać dochody z licytacji i pozostawić pewną liczbę uprawnień z rezerwy dla nowych operatorów w celu sfinansowania zagwarantowanej nagrody za składowane lub uniknięte tony CO2 dla pierwszych takich instalacji w UE lub jakimkolwiek kraju trzecim, który ratyfikuje przyszłą umowę międzynarodową w sprawie zmian klimatycznych, pod warunkiem że zawarta zostanie umowa odnośnie dzielenia praw własności intelektualnej do tej technologii.
Uzasadnienie
Nowe odnawialne technologie, które nie zostały sprawdzone przez rynek są włączone do dodatkowego mechanizmu finansowego. 180 GW nowej pochodzącej z siły wiatru energii do końca 2020 r. pozwoliłoby ograniczyć liczbę emisji o 70% w stosunku do proponowanego 21% celu redukcji ETS. Wspieranie nowoczesnych innowacji na dużą skalę w dziedzinie energii odnawialnej stanowi prawdziwą szansę dla nowatorskich początkujących technologii, które znacznie przyczynią się do osiągnięcia celów zarówno w UE jak i na całym świecie.
Poprawka  13 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 16 b preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(16b) Celem zagwarantowania prawidłowego funkcjonowania rynku emisji dwutlenku węgla i rynku energii elektrycznej, sprzedaż przydziałów w drodze licytacji na okres rozpoczynający się w 2013 r. powinna zacząć się najpóźniej w roku 2011 i opierać się na jasnych i obiektywnych, określonych z odpowiednim wyprzedzeniem, zasadach.
Uzasadnienie
Terminowe, skuteczne i wystarczająco płynne funkcjonowanie rynku emisji dwutlenku węgla ma zasadnicze znaczenie dla wsparcia wydajnego działania rynku energii elektrycznej. Ponieważ rynek ten charakteryzuje się umowami terminowymi, faktyczna sprzedaż w drodze licytacji powinna rozpocząć się z dużym wyprzedzeniem. Ponadto, zasady sprzedaży w drodze licytacji i szczegółowe przepisy związane z jej organizacją powinny być publikowane z dużym wyprzedzeniem, tak aby umożliwić przedsiębiorstwom optymalizację ich strategii przetargowych.
Poprawka  14 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 18 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(18) Przejściowy system bezpłatnych uprawnień dla instalacji powinien zostać ustanowiony na podstawie zharmonizowanych, ogólnowspólnotowych przepisów („standardów”), tak aby maksymalnie ograniczyć zakłócenia konkurencji we Wspólnocie. Przepisy te powinny uwzględniać technologie charakteryzujące się najniższymi emisjami gazów cieplarnianych i najniższym zużyciem energii, alternatywne procesy produkcyjne, wykorzystanie biomasy i odnawialnych źródeł energii oraz wychwytywanie i składowanie gazów cieplarnianych. Przepisy te nie powinny stanowić zachęty do zwiększania emisji oraz powinny zagwarantować, że coraz większy odsetek tych uprawnień będzie sprzedawany w drodze licytacji. Liczba uprawnień musi zostać określona przed rozpoczęciem okresu handlu, tak by umożliwić właściwe funkcjonowanie rynku. Omawiane przepisy nie mogą również prowadzić do nadmiernych zakłóceń konkurencji na rynkach energii elektrycznej i cieplnej dostarczanej do instalacji przemysłowych. Powinny one mieć zastosowanie do nowych podmiotów rynkowych prowadzących te same rodzaje działalności co istniejące instalacje otrzymujące przejściowe bezpłatne uprawnienia. Aby uniknąć jakichkolwiek zakłóceń konkurencji na rynku wewnętrznym, nie powinno się przyznawać żadnych bezpłatnych uprawnień w związku z produkcją energii elektrycznej przez nowe podmioty. Uprawnienia, które w roku 2020 pozostaną z rezerwy dla nowych podmiotów, powinny zostać sprzedane w drodze licytacji.	(18) Przejściowy system bezpłatnych uprawnień dla instalacji powinien zostać ustanowiony na podstawie zharmonizowanych, ogólnowspólnotowych przepisów w postaci standardów sektorowych ex ante, tak aby maksymalnie ograniczyć zakłócenia konkurencji we Wspólnocie. Przepisy te powinny opierać się na technikach i technologiach charakteryzujących się najniższymi emisjami gazów cieplarnianych i najniższym zużyciem energii, zamiennikami, alternatywnymi procesami produkcyjnymi, wykorzystaniem biomasy i odnawialnych źródeł energii oraz wychwytywaniem i składowaniem gazów cieplarnianych, a także uwzględniać potencjał, w tym potencjał techniczny pozwalający na obniżanie emisji. Przepisy te nie powinny stanowić zachęty do zwiększania całkowitych emisji lub emisji na jednostkę produkcji. Powinny one zagwarantować, że coraz większy odsetek tych uprawnień będzie sprzedawany w drodze licytacji. Dla każdego sektora standard powinien być obliczany dla końcowego produktu, tak aby maksymalnie zwiększyć oszczędności w zakresie emisji gazów cieplarnianych i wydajności energetycznej w całym procesie produkcyjnym danego sektora. Liczba uprawnień musi zostać określona przed rozpoczęciem okresu handlu, tak by umożliwić właściwe funkcjonowanie rynku. Omawiane przepisy nie mogą również prowadzić do nadmiernych zakłóceń konkurencji na rynkach energii elektrycznej i cieplnej dostarczanej do instalacji przemysłowych. Powinny one mieć zastosowanie do nowych podmiotów rynkowych prowadzących te same rodzaje działalności co istniejące instalacje otrzymujące przejściowe bezpłatne uprawnienia. Nowy operator oznacza urządzenie, które po przedstawieniu Komisji wykazu, o którym mowa w art. 11 ust. 1, uzyskało pozwolenie na emisję gazów cieplarnianych lub aktualizację takiego pozwolenia na emisje gazów cieplarnianych ze względu na co najmniej 20% rozszerzenie wydajności urządzenia lub istotną zmianę jego charakteru lub funkcjonowania. Określając zasady ustalania standardów ex ante w poszczególnych sektorach, Komisja konsultuje się z zainteresowanymi sektorami. Aby uniknąć jakichkolwiek zakłóceń konkurencji na rynku wewnętrznym, nie powinno się przyznawać żadnych bezpłatnych uprawnień w związku z produkcją energii elektrycznej przez nowe podmioty. Uprawnienia, które w roku 2020 pozostaną z rezerwy dla nowych podmiotów, powinny zostać sprzedane w drodze licytacji.
Poprawka  15 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 19 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(19) Wspólnota będzie nadal odgrywała wiodącą rolę w negocjacjach w sprawie ambitnego międzynarodowego porozumienia, które pozwoli ograniczyć wzrost temperatury na świecie do 2°C, a postęp, jaki w tym kierunku osiągnięto na konferencji na Bali, stanowi dla niej zachętę. Jeżeli inne kraje rozwinięte oraz inne kraje emitujące znaczne ilości gazów cieplarnianych nie przystąpią do tego międzynarodowego porozumienia, może to prowadzić do zwiększenia emisji gazów cieplarnianych w krajach trzecich, w których przemysł nie podlegałby porównywalnym ograniczeniom jeśli chodzi o emisję dwutlenku węgla (ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich, tzw. „wyciek emisji”), co byłoby jednocześnie niekorzystne ekonomicznie dla niektórych energochłonnych sektorów i podsektorów gospodarki we Wspólnocie, które podlegają międzynarodowej konkurencji. Mogłoby to osłabić korzyści oraz integralny wpływ na środowisko płynące z działań Wspólnoty. Celem ograniczenia ryzyka związanego z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich Wspólnota dokona bezpłatnego rozdziału do 100 % przydziałów dla sektorów lub podsektorów spełniających odpowiednie kryteria. Określenie tych sektorów i podsektorów oraz wymaganych środków będzie przedmiotem ponownej oceny, której celem będzie zagwarantowanie, że działania zostaną podjęte tam, gdzie to konieczne, oraz zapobieżenie nadmiernej kompensacji. W przypadku określonych sektorów lub podsektorów, dla których można należycie uzasadnić, że nie ma innych możliwości zapobieżenia ryzyku przenoszenia wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich, a energia elektryczna ma wysoki udział w kosztach produkcji i jest wytwarzana w sposób wydajny, podjęte działania mogą uwzględniać zużycie energii w procesie produkcyjnym bez zmiany całkowitej liczby przydziałów emisji.	(19) Wspólnota będzie nadal odgrywała wiodącą rolę w negocjacjach w sprawie ambitnego międzynarodowego porozumienia lub międzynarodowych porozumień sektorowych, które pozwolą ograniczyć wzrost temperatury na świecie do 2°C, a postęp, jaki osiągnięto na konferencji na Bali, stanowi dla niej zachętę, ponieważ kraje z załącznika I Protokołu z Kioto przyjęły zmniejszenie emisji gazów cieplarnianych o około 25-40% do roku 2020 w porównaniu z rokiem 1990. Aby utrzymać przewodnictwo w tej grupie państw, UE będzie musiała obniżyć poziom emisji gazów cieplarnianych poniżej tego poziomu. Jeżeli inne kraje rozwinięte oraz inne kraje emitujące znaczne ilości gazów cieplarnianych nie przystąpią do takich międzynarodowych porozumień, może to prowadzić do zwiększenia emisji gazów cieplarnianych z instalacji mniej efektywnych pod względem ograniczania emisji dwutlenku węgla w krajach trzecich, w których przemysł nie podlegałby porównywalnym ograniczeniom, jeśli chodzi o emisję dwutlenku węgla (ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich, tzw. „wyciek emisji”), co byłoby jednocześnie niekorzystne ekonomicznie dla niektórych energochłonnych sektorów i podsektorów gospodarki we Wspólnocie, które podlegają międzynarodowej konkurencji. Mogłoby to osłabić korzyści oraz integralny wpływ na środowisko płynące z działań Wspólnoty. Celem ograniczenia ryzyka związanego z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich, Komisja winna wesprzeć sporządzenie światowego porozumienia sektorowego, a w przypadku niemożności zawarcia takiego porozumienia, Wspólnota powinna dokonać bezpłatnego rozdziału do 100 % przydziałów dla podsektorów lub instalacji spełniających odpowiednie kryteria. Określenie tych podsektorów i instalacji oraz wymaganych środków będzie przedmiotem ponownej oceny, której celem będzie zagwarantowanie, że działania zostaną podjęte tam, gdzie to konieczne, oraz zapobieżenie nadmiernej kompensacji. W przypadku określonych podsektorów i instalacji, dla których można należycie uzasadnić, że nie ma innych możliwości zapobieżenia ryzyku przenoszenia wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich, a energia elektryczna ma wysoki udział w kosztach produkcji i jest wytwarzana w sposób wydajny, podjęte działania mogą uwzględniać zużycie energii w procesie produkcyjnym bez zmiany całkowitej liczby przydziałów emisji.
Poprawka  16 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 20 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(20) Komisja powinna zatem dokonać przeglądu sytuacji najpóźniej do czerwca 2011 r., przeprowadzić konsultacje ze wszystkimi właściwymi partnerami społecznymi oraz, w świetle wyniku negocjacji międzynarodowych, przedłożyć sprawozdanie wraz z odpowiednimi wnioskami legislacyjnymi. W związku z tym najpóźniej do dnia 30 czerwca 2010 r. Komisja powinna określić, które energochłonne sektory lub podsektory przemysłu narażone są na ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich. Komisja powinna oprzeć swoją analizę na ocenie braku możliwości wliczenia kosztów wymaganych uprawnień do emisji w ceny produktów bez jednoczesnej znacznej utraty udziału rynkowego na korzyść instalacji poza Wspólnotą, które nie podlegają porównywalnym środkom na rzecz ograniczenia emisji. Energochłonne sektory przemysłu, które uznaje się za narażone na znaczne ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich, mogłyby otrzymać większą liczbę bezpłatnych uprawnień do emisji lub mogłyby zostać objęte systemem wyrównawczym, celem stworzenia równych warunków dla instalacji we Wspólnocie narażonych na powyższe ryzyko i dla instalacji w krajach trzecich. System taki nakładałby na importerów wymogi, które nie mogłyby być bardziej korzystne niż wymogi mające zastosowanie do instalacji w obrębie UE, na przykład przez obowiązek wykupienia uprawnień do emisji. Wszelkie podjęte działania musiałyby być zgodne z zasadami UNFCCC, a w szczególności z zasadą wspólnych, ale zróżnicowanych obowiązków i odpowiadających im możliwości, przy uwzględnieniu szczególnej sytuacji krajów najsłabiej rozwiniętych. Musiałyby one być również zgodne z międzynarodowymi zobowiązaniami Wspólnoty, w tym z Porozumieniem WTO.	(20) Komisja powinna zatem dokonać przeglądu sytuacji najpóźniej do czerwca 2010 r., przeprowadzić konsultacje ze wszystkimi właściwymi partnerami społecznymi oraz, w świetle wyniku negocjacji międzynarodowych, przedłożyć sprawozdanie wraz z odpowiednimi wnioskami legislacyjnymi. W związku z tym Komisja powinna jednocześnie określić, które energochłonne sektory lub podsektory przemysłu narażone są na ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich. Komisja powinna oprzeć swoją analizę na ocenie braku możliwości wliczenia zwiększonych kosztów wymaganych uprawnień do emisji w ceny produktów wynikających jedynie z przepisów niniejszej dyrektywy bez jednoczesnej znacznej utraty udziału rynkowego na korzyść instalacji poza Wspólnotą, które nie podlegają porównywalnym środkom na rzecz ograniczenia emisji. Energochłonne sektory przemysłu, które uznaje się za narażone na znaczne ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich, mogłyby otrzymać większą liczbę bezpłatnych uprawnień do emisji lub mogłyby zostać objęte systemem wyrównawczym, celem stworzenia równych warunków dla instalacji we Wspólnocie narażonych na powyższe ryzyko i dla instalacji w krajach trzecich. System taki nakładałby na importerów wymogi, które nie mogłyby być bardziej korzystne niż wymogi mające zastosowanie do instalacji w obrębie UE, na przykład przez obowiązek wykupienia uprawnień do emisji. Wszelkie podjęte działania musiałyby być zgodne z zasadami UNFCCC, a w szczególności z zasadą wspólnych, ale zróżnicowanych obowiązków i odpowiadających im możliwości, przy uwzględnieniu szczególnej sytuacji krajów najsłabiej rozwiniętych. Musiałyby one być również zgodne z międzynarodowymi zobowiązaniami Wspólnoty, w tym z Porozumieniem WTO.
Poprawka  17 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 21 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(21) Celem zapewnienia równych warunków konkurencji we Wspólnocie należy ujednolicić zasady wykorzystania przez operatorów w ramach systemu wspólnotowego „kredytów” z tytułu ograniczenia emisji poza granicami Wspólnoty. Protokół z Kioto do konwencji UNFCCC określa wymierne cele w zakresie ograniczenia emisji przez kraje rozwinięte w latach 2008-2012 oraz ustanawia jednostki redukcji emisji (ERU) i poświadczone redukcje emisji (CER) dla, odpowiednio, mechanizmu czystego rozwoju (CDM) i projektów wspólnego wdrażania, oraz sposób ich wykorzystywania przez kraje rozwinięte na potrzeby częściowego osiągnięcia tych celów. Ramy protokołu z Kioto po 2012 r. nie pozwolą na tworzenie jednostek ERU bez ustanowienia nowych wymiernych celów w zakresie ograniczenia emisji przez kraje, w których realizowane są projekty CDM, jednak kredyty CDM będą mogły ewentualnie być nadal generowane. Na wypadek zawarcia międzynarodowego porozumienia w sprawie zmian klimatu należy zapewnić możliwość dodatkowego stosowania jednostek redukcji emisji (ERU) i poświadczonych redukcji emisji (CER) pochodzących z krajów, które przystąpią do tego porozumienia. Jeśli porozumienie takie nie zostałoby zawarte, możliwość dalszego stosowania jednostek CER i ERU miałaby niekorzystny wpływ na funkcjonowanie tej zachęty i utrudniałaby osiągnięcie celów Wspólnoty w zakresie zwiększonego wykorzystania odnawialnych źródeł energii. Stosowanie jednostek CER i ERU powinno być spójne z wyznaczonym przez Wspólnotę celem, jakim jest produkcja 20% energii ze źródeł odnawialnych w roku 2020 oraz wspieranie racjonalizacji zużycia energii, innowacji i postępu technicznego. Tam, gdzie jest to zgodne z dążeniem do osiągnięcia powyższych celów, należy przewidzieć możliwość zawierania z krajami trzecimi umów służących stworzeniu zachęt do ograniczenia emisji w tych krajach i prowadzących do rzeczywistej, dodatkowej redukcji emisji gazów cieplarnianych, a jednocześnie wspierających tworzenie nowatorskich rozwiązań przez przedsiębiorstwa mające siedzibę we Wspólnocie oraz postęp techniczny w krajach trzecich. Tego rodzaju umowy mogą być ratyfikowane przez więcej niż jeden kraj. Po zawarciu przez Wspólnotę odpowiedniego porozumienia międzynarodowego, dostęp do kredytów z tytułu projektów w krajach trzecich powinien zostać zwiększony równolegle do zwiększenia poziomu redukcji emisji, jaki ma zostać osiągnięty poprzez system wspólnotowy.	(21) Celem zapewnienia równych warunków konkurencji we Wspólnocie należy ujednolicić zasady wykorzystania przez operatorów w ramach systemu wspólnotowego „kredytów” z tytułu ograniczenia emisji poza granicami Wspólnoty. Protokół z Kioto do konwencji UNFCCC określa wymierne cele w zakresie ograniczenia emisji przez kraje rozwinięte w latach 2008-2012 oraz ustanawia jednostki redukcji emisji (ERU) i poświadczone redukcje emisji (CER) dla, odpowiednio, mechanizmu czystego rozwoju (CDM) i projektów wspólnego wdrażania, oraz sposób ich wykorzystywania przez kraje rozwinięte na potrzeby częściowego osiągnięcia tych celów. Ramy protokołu z Kioto po 2012 r. nie pozwolą na tworzenie jednostek ERU bez ustanowienia nowych wymiernych celów w zakresie ograniczenia emisji przez kraje, w których realizowane są projekty CDM, jednak kredyty CDM będą mogły ewentualnie być nadal generowane. Na wypadek zawarcia międzynarodowego porozumienia w sprawie zmian klimatu należy zapewnić możliwość dodatkowego stosowania jednostek redukcji emisji (ERU) i poświadczonych redukcji emisji (CER) pochodzących z krajów, które przystąpią do tego porozumienia. Projekty CER i ERU przyjęte na mocy przyszłego porozumienia międzynarodowego w sprawie zmian klimatu powinny odnieść trwały wpływ pod względem środowiskowym i społecznym, przynieść korzyści dla środowiska, przyczynić się do uniknięcia przenoszenia wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich oraz zawierać przejrzysty mechanizm walidacji i weryfikacji. Jeśli porozumienie takie nie zostałoby zawarte, możliwość dalszego stosowania jednostek CER i ERU miałaby niekorzystny wpływ na funkcjonowanie tej zachęty i utrudniałaby osiągnięcie celów Wspólnoty w zakresie zwiększonego wykorzystania odnawialnych źródeł energii. Stosowanie jednostek CER i ERU powinno być spójne z wyznaczonym przez Wspólnotę celem, jakim jest produkcja 20% energii ze źródeł odnawialnych w roku 2020 oraz wspieranie racjonalizacji zużycia energii, innowacji i postępu technicznego. Tam, gdzie jest to zgodne z dążeniem do osiągnięcia powyższych celów, należy przewidzieć możliwość zawierania z krajami trzecimi umów służących stworzeniu zachęt do ograniczenia emisji w tych krajach i prowadzących do rzeczywistej, dodatkowej redukcji emisji gazów cieplarnianych, a jednocześnie wspierających tworzenie nowatorskich rozwiązań przez przedsiębiorstwa mające siedzibę we Wspólnocie oraz postęp techniczny w krajach trzecich. Tego rodzaju umowy mogą być ratyfikowane przez więcej niż jeden kraj. Po zawarciu przez Wspólnotę odpowiedniego porozumienia międzynarodowego, dostęp do kredytów z tytułu projektów w krajach trzecich powinien zostać zwiększony równolegle do zwiększenia poziomu redukcji emisji, jaki ma zostać osiągnięty poprzez system wspólnotowy.
Uzasadnienie
Projekty CDM i JI przyjęte na mocy przyszłego porozumienia międzynarodowego w sprawie zmian klimatu powinny charakteryzować się wysoką jakością i przynosić korzyści środowiskowe i społeczne.
Poprawka  18 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 22 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(22) Celem zapewnienia przewidywalności, operatorzy powinni mieć pewność co do możliwości wykorzystania przez nich po roku 2012 jednostek CER i ERU z rodzajów projektów, które zostały zatwierdzone przez wszystkie państwa członkowskie w ramach systemu wspólnotowego w okresie 2008-1012, do pozostałego poziomu, do którego mogli je wykorzystywać w latach 2008-1012. Ponieważ do 2015 r. państwa członkowskie nie mogą przenosić jednostek CER i ERU posiadanych przez operatorów między okresami zobowiązań na mocy porozumień międzynarodowych („przechowywanie” jednostek CER i ERU), pewność ta powinna zostać zagwarantowana przez nałożenie na państwa członkowskie wymogu zezwolenia operatorom na wymianę jednostek CER i ERU wydanych w związku z redukcjami emisji przed 2012 r. na uprawnienia do emisji ważne od roku 2013, pod warunkiem, że państwa członkowskie zdecydują się dopuścić przechowywanie tych jednostek w kontekście ograniczonych praw do przechowywania tego rodzaju kredytów. Jednak ponieważ państwa członkowskie nie powinny być zobowiązane do zatwierdzenia jednostek CER i ERU, co do których nie ma pewności, że będą mogły być wykorzystane do realizacji ich istniejących zobowiązań międzynarodowych, wymóg ten powinien obowiązywać jedynie do dnia 31 grudnia 2014 r. Operatorom należy zagwarantować tę samą pewność w odniesieniu do tych jednostek CER, które zostały wydane z tytułu projektów ustanowionych przed 2013 r. w odniesieniu do redukcji emisji począwszy od roku 2013.	(22) System wspólnotowy oraz systemy handlu emisjami innych państw powinny ułatwiać wnioskowanie o kredyty z prawdziwych, weryfikowalnych, dodatkowych i stałych redukcji emisji z projektów w krajach w konstruktywny sposób przyczyniających się do rozwiązania problemu zmian klimatycznych. Kiedy tylko kraje ratyfikują międzynarodowe porozumienie w sprawie zmian klimatycznych, takie kredyty pochodzące z tych krajów powinny być akceptowalne dla wszystkich systemów handlu uprawnieniami do emisji. Celem zapewnienia przewidywalności, operatorzy powinni mieć pewność co do możliwości wykorzystania przez nich po roku 2012 jednostek CER wysokiej jakości i ERU wysokiej jakości, które zachęcają do połączenia systemów handlu. Operatorom powinno zezwalać się na wykorzystywanie takich kredytów do średniej wartości 4% ich emisji, w okresie od 2013 do 2020 r. pod warunkiem, że corocznie w latach 2008 - 2020 wykorzystają mniej niż 6,5% jednostek ERU i CER w porównaniu z ich emisjami z 2005 r. i nie zachowają uprawnień na mocy art. 11a ust. 2 dyrektywy 2003/87/WE. System ten powinien zapewnić, że w całym okresie 2008 - 2020 do 40% starań można uzyskać poprzez wykorzystanie jednostek CER i ERU. Ponieważ do 2015 r. państwa członkowskie nie mogą przenosić jednostek CER i ERU posiadanych przez operatorów między okresami zobowiązań na mocy porozumień międzynarodowych („przechowywanie” jednostek CER i ERU), pewność ta powinna zostać zagwarantowana przez nałożenie na państwa członkowskie wymogu zezwolenia operatorom na wymianę jednostek CER i ERU wydanych w związku z redukcjami emisji przed 2012 r. na uprawnienia do emisji ważne od roku 2013, pod warunkiem, że państwa członkowskie zdecydują się dopuścić przechowywanie tych jednostek w kontekście ograniczonych praw do przechowywania tego rodzaju kredytów. Jednak ponieważ państwa członkowskie nie powinny być zobowiązane do zatwierdzenia jednostek CER i ERU, co do których nie ma pewności, że będą mogły być wykorzystane do realizacji ich istniejących zobowiązań międzynarodowych, wymóg ten powinien obowiązywać jedynie do dnia 31 grudnia 2014 r. Operatorom należy zagwarantować tę samą pewność w odniesieniu do tych jednostek CER, które zostały wydane z tytułu projektów ustanowionych przed 2013 r. w odniesieniu do redukcji emisji począwszy od roku 2013.
Poprawka  19 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 23 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(23) Jeżeli zawarcie międzynarodowego porozumienia będzie się opóźniać, należy przewidzieć możliwość wykorzystania we wspólnotowym systemie handlu kredytów z tytułu wysokiej jakości projektów na drodze umów z krajami trzecimi. Tego rodzaju umowy, które mogą być umowami dwu- lub wielostronnymi, mogłyby umożliwić dalsze uznawanie w ramach systemu wspólnotowego tych projektów, które prowadziły do wygenerowania ERU do 2012 r., ale nie prowadzą do tego samego skutku w ramach protokołu z Kioto.	(23) Jeżeli zawarcie międzynarodowego porozumienia będzie się opóźniać, należy przewidzieć możliwość wykorzystania we wspólnotowym systemie handlu kredytów z tytułu wysokiej jakości projektów na drodze umów z krajami trzecimi. Tego rodzaju umowy, które mogą być umowami dwu- lub wielostronnymi, mogłyby umożliwić dalsze uznawanie w ramach systemu wspólnotowego tych projektów, które prowadziły do wygenerowania ERU do 2012 r., ale nie prowadzą do tego samego skutku w ramach protokołu z Kioto. Takie projekty powinny odnieść trwały wpływ pod względem środowiskowym i społecznym, przynieść korzyści dla środowiska, przyczynić się do uniknięcia przenoszenia wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich oraz zawierać przejrzysty mechanizm walidacji i weryfikacji.
Uzasadnienie
Projekty zaakceptowane z krajami trzecimi z braku przyszłego porozumienia międzynarodowego w sprawie zmian klimatu powinny charakteryzować się wysoką jakością i przynosić korzyści środowiskowe i społeczne.
Poprawka  20 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 24 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(24) Kraje najmniej rozwinięte są szczególnie narażone na skutki zmian klimatu, choć mają jedynie bardzo nieznaczny udział w emisjach gazów cieplarnianych. W związku z tym wykorzystując dochody ze sprzedaży uprawnień w drodze licytacji na potrzeby ułatwienia krajom rozwijającym się przystosowania się do skutków zmian klimatu, szczególny priorytet należy nadać uwzględnieniu potrzeb krajów najmniej rozwiniętych. Biorąc pod uwagę fakt, że w krajach tych realizowane są nieliczne projekty CDM, właściwe jest zagwarantowanie, że kredyty z tytułu projektów inicjowanych w tych krajach po roku 2012 będą zatwierdzane również w przypadku braku porozumienia międzynarodowego. Uprawnienie to powinno mieć zastosowanie do krajów najmniej rozwiniętych do 2020 r., pod warunkiem, że do tego czasu ratyfikują one światowe porozumienie w sprawie zmian klimatu lub dwustronną albo wielostronną umowę z Wspólnotą.	(24) Kraje najmniej rozwinięte są szczególnie narażone na skutki zmian klimatu, choć mają jedynie bardzo nieznaczny udział w emisjach gazów cieplarnianych. W związku z tym wykorzystując dochody ze sprzedaży uprawnień w drodze licytacji na potrzeby ułatwienia krajom rozwijającym się przystosowania się do skutków zmian klimatu, szczególny priorytet należy nadać uwzględnieniu potrzeb krajów najmniej rozwiniętych. Biorąc pod uwagę fakt, że w krajach tych realizowane są nieliczne projekty CDM, właściwe jest zagwarantowanie, że kredyty z tytułu projektów inicjowanych w tych krajach po roku 2012 będą zatwierdzane również w przypadku braku porozumienia międzynarodowego, jeżeli te projekty mają charakter dodatkowy i przyczyniają się do zrównoważonego rozwoju. Uprawnienie to powinno mieć zastosowanie do krajów najmniej rozwiniętych do 2020 r., pod warunkiem, że do tego czasu ratyfikują one światowe porozumienie w sprawie zmian klimatu lub dwustronną albo wielostronną umowę z Wspólnotą.
Poprawka  21 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 25 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(25) Po osiągnięciu przyszłego międzynarodowego porozumienia w sprawie zmian klimatu kredyty CDM z krajów trzecich powinny być zatwierdzane w ramach systemu wspólnotowego jedynie wówczas, gdy dane kraje ratyfikowały to porozumienie.	(25) Po ratyfikowaniu przez Wspólnotę przyszłego międzynarodowego porozumienia w sprawie zmian klimatu, mogą być wykorzystane dodatkowe kredyty w wysokości do połowy dodatkowej redukcji we wspólnotowym systemie, a kredyty CDM wysokiej jakości z krajów trzecich powinny być zatwierdzane w ramach systemu wspólnotowego jedynie wówczas, gdy dane kraje ratyfikowały to porozumienie.
Poprawka  22 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 31 a preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(31a) Należy zachęcać kraje trzecie sąsiadujące z Unią do włączenia się w system wspólnotowy, jeżeli działają one zgodnie z niniejszą dyrektywą. Dla promowania tego celu Komisja powinna dołożyć wszelkich starań podczas negocjacji oraz w odniesieniu do udzielania wsparcia finansowego i technicznego krajom kandydującym oraz potencjalnym krajom kandydującym, a także krajom objętym europejską polityką sąsiedztwa. Ułatwiłoby to przekazywanie tym krajom technologii i wiedzy, co stanowi ważny sposób dostarczania wszystkim ekonomicznych, ekologicznych oraz społecznych korzyści.
Uzasadnienie
Zachęcenie krajów sąsiadujących z UE do przyłączenia się do EU ETS jest kwestią kluczową. Jest to nie tylko istotne z punktu widzenia ochrony środowiska i rozwoju, ale także odnosi się do kwestii przenoszenia wysokoemisyjnej produkcji firm UE za granicę.
Poprawka  23 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 33 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(33) [Jeśli chodzi o podejście do rozdziału przydziałów emisji, sektor lotnictwa powinien być traktowany jak inne sektory, które przejściowo otrzymują bezpłatne przydziały, a nie jak producenci energii elektrycznej. Oznacza to, że w 2013 r. 80 % uprawnień powinno zostać przyznanych bezpłatnie, a następnie liczba bezpłatnych uprawnień dla lotnictwa powinna corocznie zmniejszać się o stałą kwotę, aż do likwidacji bezpłatnych uprawnień w roku 2020. Wspólnota i jej państwa członkowskie powinny w dalszym ciągu dążyć do osiągnięcia porozumienia w sprawie globalnych środków służących ograniczeniu emisji przez sektor lotnictwa oraz dokonać przeglądu sytuacji tego sektora w ramach najbliższego przeglądu systemu wspólnotowego.]	(33) [Jeśli chodzi o podejście do rozdziału przydziałów emisji, sektor lotnictwa powinien być traktowany jak inne sektory, które przejściowo otrzymują bezpłatne przydziały, a nie jak producenci energii elektrycznej. Wspólnota i jej państwa członkowskie powinny w dalszym ciągu dążyć do osiągnięcia porozumienia w sprawie globalnych środków służących ograniczeniu emisji przez sektor lotnictwa oraz dokonać przeglądu sytuacji tego sektora w ramach najbliższego przeglądu systemu wspólnotowego.]
Uzasadnienie
Lotnictwo podlega takim samym wymogom, jak wszystkie inne sektory, dla których należy określić ryzyko przenoszenia wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich w przypadku, gdy nie zostanie osiągnięte porozumienie międzynarodowe.
Poprawka  24 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 33 a preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(33a) Ważne jest, by w przyszłości rozszerzyć system na innych dużych emitentów gazów cieplarnianych, szczególnie w sektorze transportowym, jak np. armatorów statków, a także ewentualnie na sektor górnictwa i sektor odpadów. W tym celu Komisja powinna możliwie najszybciej zaproponować odpowiednie poprawki, razem z oceną wpływu, tak aby do roku 2013 włączyć sektor transportu morskiego w ramy tego wspólnotowego systemu i żeby ustalić termin włączenia w ten system transportu towarów.
Uzasadnienie
Drogowy przewóz towarów oraz transport morski muszą zostać włączone do systemu ETS, tak jak i ewentualnie górnictwo oraz sektor odpadów.
Poprawka  25 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 33 b preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(33b) Celem zapewnienia równych szans na rynku wewnętrznym, Komisja powinna, o ile to stosowne, opracować wytyczne lub przedstawić wnioski w celu dalszej harmonizacji w zakresie stosowania niniejszej dyrektywy, na przykład w kwestiach dotyczących definicji, opłat i kar.
Uzasadnienie
Aby zapewnić większą pewność prawną oraz stworzyć rzeczywiście równe szanse dla wszystkich podmiotów w UE, przewidzieć należy dalszą harmonizację, na przykład w odniesieniu do definicji (zamykanie) oraz grzywien i kar wprowadzanych przez państwa członkowskie.
Poprawka  26 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 34 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(34) Środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji. W szczególności Komisji należy przyznać uprawnienia do przyjęcia środków dotyczących sprzedaży przydziałów emisji w drodze licytacji, tymczasowego ogólnowspólnotowego przydziału uprawnień, monitorowania, sprawozdawczości i kontroli emisji, akredytacji kontrolerów oraz wprowadzenia ujednoliconych przepisów dotyczących projektów. Ponieważ środki te mają zakres ogólny i mają na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszej dyrektywy oraz jej uzupełnienie przez dodanie lub modyfikację nowych, innych niż istotne elementów, powinny one zostać przyjęte zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, przewidzianą w art. 5a decyzji 1999/468/WE.	(34) Środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji. W szczególności Komisji należy przyznać uprawnienia do przyjęcia środków dotyczących sprzedaży przydziałów emisji w drodze licytacji, tymczasowego ogólnowspólnotowego przydziału uprawnień, monitorowania, sprawozdawczości i kontroli emisji, harmonizacji zasad dotyczących definiowania nowych operatorów, akredytacji kontrolerów oraz wprowadzenia ujednoliconych przepisów dotyczących projektów. Ponieważ środki te mają zakres ogólny i mają na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszej dyrektywy oraz jej uzupełnienie przez dodanie lub modyfikację nowych, innych niż istotne elementów, powinny one zostać przyjęte zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, przewidzianą w art. 5a decyzji 1999/468/WE.
Poprawka  27 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 34 a preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(34a) Informacje o stosowaniu niniejszej dyrektywy powinny być łatwo dostępne, w szczególności dla małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP). Aby wspomóc przedsiębiorców, a w szczególności MŚP, w dostosowywaniu się do wymogów niniejszej dyrektywy, państwa członkowskie powinny stworzyć krajowe punkty informacyjne.
Uzasadnienie
Poprawka włączona do sprawozdania bez glosowania na podstawie art. 47. Wiele firm objętych systemem EU ETS to MŚP, którym brakuje wystarczających zasobów, i które mogą znajdować się w niekorzystnym położeniu w stosunku do dużych firm pod względem uzyskiwania uprawnień poprzez sprzedaż w drodze licytacji i handel. Minimum tego, co można uczynić w tej sprawie, to zapewnienie im łatwego dostępu do informacji na temat szczegółowych wymogów. Najlepsze praktyczne rozwiązania tej sytuacji różnią się w poszczególnych państwach członkowskich, w zależności od istniejących specyficznych ram instytucjonalnych, jak w przypadku dyrektywy REACH.
Poprawka  28 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 1 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 1 – nowy ustęp
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Zapewnia ona również zwiększenie stopnia ograniczenia emisji gazów cieplarnianych, co ma przyczynić się do osiągnięcia takich poziomów redukcji emisji, które według naukowców są uważane za konieczne do uniknięcia groźnych zmian klimatu. Zapewnia ona również zwiększenie stopnia ograniczenia emisji gazów cieplarnianych, co ma przyczynić się do osiągnięcia takich poziomów redukcji emisji, które według naukowców są uważane za konieczne do uniknięcia groźnych zmian klimatu. Wspólnota powinna przejść do realizacji 30% redukcji w porównaniu z poziomem z 1990 r., która miałaby zostać wprowadzona w momencie zakończenia przez Wspólnotę procedury ratyfikacyjnej przyszłego międzynarodowego porozumienia w sprawie zmian klimatu.
Poprawka  29 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 2 – litera (b) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 3 – litera h)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka „h) „nowy operator” oznacza jakiekolwiek urządzenie przeprowadzające jedno lub więcej działań wskazanych w załączniku I, które uzyskało pozwolenie na emisję gazów cieplarnianych w następstwie przedłożenia Komisji wykazu, o którym mowa w art. 11 ust. 1;” „h) „nowy operator” oznacza jakiekolwiek urządzenie przeprowadzające jedno lub więcej działań wskazanych w załączniku I, które uzyskało pozwolenie na emisję gazów cieplarnianych w następstwie przedłożenia Komisji wykazu, o którym mowa w art. 11 ust. lub aktualizację takiego pozwolenia na emisje gazów cieplarnianych ze względu na co najmniej 20% rozszerzenie wydajności urządzenia lub istotną zmianę jego charakteru lub funkcjonowania.
Poprawka  30 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 2 – litera (c) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 3 – litera [v)] (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   [v)] „porozumienie międzynarodowe” oznacza wszechstronne porozumienie pomiędzy krajami zawarte w kontekście Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC), zmierzające do zmniejszenia globalnych emisji w skali koniecznej do skutecznej walki ze zmianami klimatu dzięki ograniczeniu wzrostu temperatury na świecie do 2°C, co pociąga za sobą dla UE zobowiązania do porównywalnych starań ze strony innych krajów rozwiniętych oraz odpowiednich wkładów ze strony bardziej zaawansowanych pod względem gospodarczym krajów rozwijających się zgodnie z ich zakresem odpowiedzialności oraz odpowiednimi możliwościami;
Poprawka  31 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 2 a (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 3 c – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   (2a) Art. 3c ust. 2 otrzymuje brzmienie:   „2. Łączna liczba przydziałów, które zostaną przyznane operatorom statków powietrznych na 2013 r. i [...] na każdy następny rok, zostaje zmniejszona z 95% zgodnie ze współczynnikiem liniowym redukcji określonym w art. 9.”
Poprawka  32 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 2 b (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 3 d – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   (2b) Art. 3d ust. 2 otrzymuje brzmienie:   „2. Zgodnie z art. 10b, w roku 2013 liczba przydziałów emisji rozdzielonych bezpłatnie na podstawie ust. 3 do 5 niniejszego artykułu [oraz art. 3c ust. 2] wynosi 80% liczby przydziałów określonej zgodnie z przepisami, o których mowa w ust. 1, a następnie liczba bezpłatnych przydziałów jest corocznie zmniejszana o taką samą liczbę przydziałów, aż do likwidacji bezpłatnych uprawnień w roku 2020. Począwszy od 2014 r. liczba bezpłatnych przydziałów dla operatorów lotniczych zgodnie z niniejszym ustępem jest zmniejszana o taką samą liczbę przydziałów, aż do likwidacji bezpłatnych uprawnień w roku 2020.”
Uzasadnienie
Poprawka jest zgodna z porozumieniem Rady i Parlamentu w sprawie objęcia lotnictwa systemem handlu uprawnieniami do emisji. Zgodnie z tym porozumieniem liczba licytacji może ulec zwiększeniu w ramach ogólnego przeglądu. Autorzy poprawki wskazali na tę możliwość i popierają koncepcję przedstawioną przez Komisję Europejską w ogólnym przeglądzie.
Poprawka  33 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 2 a (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 4
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   (2a) Artykuł 4 otrzymuje brzmienie:   „Artykuł 4   Pozwolenia na emisje gazów cieplarnianych   Państwa członkowskie zapewniają, że od dnia 1 stycznia 2005 r., żadna instalacja nie podejmuje jakichkolwiek działań wymienionych w załączniku I powodujących emisje określone w odniesieniu do tego działania, chyba że ich operator posiada pozwolenie wydane przez właściwy organ zgodnie z art. 5 i 6, lub instalacja podlega [...] wyłączeniu z systemu wspólnotowego na podstawie art. 27.”
Uzasadnienie
Poprawka wprowadza zmianę techniczną do dyrektywy 2003/87/WE w artykule, który nie został zmieniony we wniosku Komisji. Wyjaśnienie, że wyłączenia przyznane mniejszym instalacjom na podstawie art. 27 nie będą tymczasowe, lecz stałe w fazie trzeciej.
Poprawka  34 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 3 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 5 – litera d)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka d) planowane środki mające na celu monitorowanie oraz składanie sprawozdań w odniesieniu do emisji zgodnie z rozporządzeniem, o którym mowa w art. 14. d) plan monitorowania i inne środki spełniające wymogi na podstawie rozporządzenia, o którym mowa w art. 14.
Uzasadnienie
Plan monitorowania stanowi kluczowy wymóg prawny do uzyskania pozwolenia na emisje gazów cieplarnianych. Dlatego należy wymienić go w art. 5 unijnej dyrektywy w sprawie systemu handlu uprawnieniami do emisji. Plan ten musi spełniać wymogi nowego uregulowania w zakresie monitorowania oraz sprawozdawczości, o którym mowa w art. 14.
Poprawka  35 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 5 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 9 – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Do dnia 30 czerwca 2010 r. Komisja informuje o bezwzględnej liczbie przydziałów na rok 2013, obliczonej w oparciu o całkowite liczby przydziałów rozdzielonych przez państwa członkowskie zgodnie z decyzjami Komisji dotyczącymi przedkładanych przez te państwa krajowych planów rozdzielania na lata 2008-2012. Do dnia 30 września 2009 r. Komisja informuje o bezwzględnej liczbie przydziałów na rok 2013, obliczonej w oparciu o całkowite liczby przydziałów rozdzielonych albo które mają być rozdzielone przez państwa członkowskie zgodnie z decyzjami Komisji dotyczącymi przedkładanych przez te państwa krajowych planów rozdzielania na lata 2008-2012.
Uzasadnienie
Liczba uprawnień, które mają być rozdzielone przez państwa członkowskie na mocy ich krajowych planów rozdzielania przydziałów na lata 2008-2012 powinna być określona do roku 2010, a zatem można zaproponować ten termin.
Poprawka  36 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 5 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 9 – ustęp 3
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Najpóźniej w 2025 r. Komisja dokonuje przeglądu współczynnika liniowego określającego liniowy spadek liczby przydziałów. Najpóźniej w 2020 r. Komisja dokonuje przeglądu współczynnika liniowego określającego liniowy spadek liczby przydziałów.
Uzasadnienie
Korzystniejsze jest dokonanie przeglądu współczynnika liniowego przed rozpoczęciem się nowego okresu. Do 2020 r. dostępne będą nowe informacje o tym, czy konieczne/wykonalne będzie określenie bardziej rygorystycznej strategii obniżania emisji. W żadnym wypadku nie należy czekać do roku 2025.
Poprawka  37 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 6 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 9 a – ustęp 2 – akapit pierwszy
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 2. W związku z instalacjami, które są objęte systemem wspólnotowym dopiero począwszy od 2013 r., państwa członkowskie dbają o to, by operatorzy tych instalacji mogli przedłożyć właściwemu organowi zweryfikowane przez niezależnego kontrolera dane dotyczące emisji, tak by mogły one zostać uwzględnione przy obliczaniu liczby wydawanych przydziałów. 2. W związku z instalacjami, które są objęte systemem wspólnotowym dopiero począwszy od 2013 r., państwa członkowskie dbają o to, by operatorzy tych instalacji przedkładali właściwemu organowi odpowiednio potwierdzone i zweryfikowane przez niezależnego kontrolera dane dotyczące emisji, tak by mogły one zostać uwzględnione przy obliczaniu liczby wydawanych przydziałów.
Uzasadnienie
Założenie to musi być obowiązkowe, jeżeli tego rodzaju dane mają być uwzględniane przy ustalaniu wysokości wydawanych przydziałów.
Poprawka  38 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 6 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 9 a – ustęp 3
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 3. Komisja informuje o zmienionych liczbach przydziałów, o których mowa w ust. 1 i 2. 3. Komisja informuje do 30 września 2010 r. o zmienionych liczbach przydziałów, o których mowa w ust. 1 i 2.
Uzasadnienie
Zmiana ma na celu wskazanie daty, do której Komisja musi opublikować dane przedłożone przez państwa członkowskie dotyczące instalacji, które zostały ujęte w trakcie drugiej fazy, lub które ujęte zostaną począwszy od roku 2013.
Poprawka  39 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 6 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 9 a – ustęp 3 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   3a. W odniesieniu do instalacji wyłączonych z systemu wspólnotowego zgodnie z art. 27 lub w związku z ich zamknięciem, całkowita liczba uprawnień, które zostaną wydane od dnia 1 stycznia 2013 r. powinna zostać odpowiednio dostosowana poprzez obniżenie ogólnego pułapu o średnią całkowitych skontrolowanych emisji z tych instalacji w latach 2005-2007 minus 21% tych emisji; liczba ta odpowiada wymogom dotyczącym redukcji, jakie instalacje muszą spełnić w ramach systemu wspólnotowego w celu uzyskania co najmniej 20% redukcji emisji gazów cieplarnianych w stosunku do poziomów z 1990 r. Po zawarciu międzynarodowego porozumienia w sprawie zmian klimatycznych, liczba przydziałów, odpowiednio dostosowana poprzez obniżenie ogólnego pułapu zgodnie z niniejszym ustępem, jest zmniejszana w celu uwzględnienia redukcji emisji gazów cieplarnianych w stosunku do poziomów z 1990 r.
Uzasadnienie
Niniejsza poprawka nawiązuje do poprawki do art. 27, która podnosi próg emisji do 25 000 ton. Spowoduje to usunięcie 6 300 (a nie 4 200) niewielkich instalacji z kosztów administracyjnych systemu, lecz całkowita wysokość emisji zmniejszy się tylko o 2,4%. Poprawka do art. 9a jest konieczna celem odpowiedniego dostosowania poprzez obniżenie ogólnego pułapu.
Poprawka  40 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 7 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 1. Począwszy od 2013 r. państwa członkowskie dokonują sprzedaży w drodze licytacji wszystkich przydziałów, które nie są rozdzielane bezpłatnie zgodnie z art. 10a. 1. W okresie rozpoczynającym się od 2013 r. państwa członkowskie dokonują sprzedaży w drodze licytacji wszystkich przydziałów, które nie są rozdzielane bezpłatnie zgodnie z art. 10a. Do 31 grudnia 2010 r., na podstawie złożonych sprawozdań oraz art. 10a ust. 6 Komisja określi i opublikuje przewidywaną dla całej Wspólnoty ilość uprawnień, które zostaną poddane licytacji na lata 2013- 2020.
Uzasadnienie
Dla prawidłowego działania zarówno systemu ETS, jak i sektora energii elektrycznej, kluczowe znaczenie ma to, by licytacje uprawnień na rok 2013 i kolejne lata odbyły się ze znacznym wyprzedzeniem przed dniem 1 stycznia 2013 r.
Poprawka  41 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 7 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 2 – litera (a)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka (a) 90% całkowitej liczby przydziałów, które mają zostać sprzedane w drodze licytacji, rozdzielonych między państwa członkowskie w proporcjach odpowiadających udziałom poszczególnych państw członkowskich w emisjach z 2005 r., skontrolowanych w ramach systemu wspólnotowego. (a) 90% całkowitej liczby przydziałów, które mają zostać sprzedane w drodze licytacji, rozdzielonych między państwa członkowskie w proporcjach odpowiadających udziałom poszczególnych państw członkowskich w średnich emisjach z lat 2005-2007, skontrolowanych w ramach systemu wspólnotowego;
Poprawka  42 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 7 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 3
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 3. Co najmniej 20% dochodów ze sprzedaży w drodze licytacji przydziałów, o których mowa w ust. 2, w tym wszystkie dochody ze sprzedaży w drodze licytacji przydziałów, o których mowa w ust. 2 lit. b), powinno zostać wykorzystane na następujące cele: 3. Co najmniej 50% dochodów ze sprzedaży w drodze licytacji przydziałów, o których mowa w ust. 2, wykorzystuje się w ramach odpowiedniego funduszu międzynarodowego w następujący sposób: a) ograniczenie emisji gazów cieplarnianych, w tym przez wkład na rzecz Globalnego Fundusz Efektywności Energetycznej oraz Energii Odnawialnej, przystosowanie się do skutków zmian klimatu oraz finansowanie prac badawczo-rozwojowych w zakresie ograniczenia emisji i przystosowania się, w tym udział w inicjatywach realizowanych w ramach europejskiego strategicznego planu w dziedzinie technologii energetycznych; a) jedna czwarta jako środki przeznaczone na fundusz na rzecz unikania wylesiania oraz zwiększania zalesiania i ponownego zalesiania w krajach rozwijających się, które podpiszą przyszłe międzynarodowe porozumienie, uwzględniając:   - prawa i potrzeby rdzennych grup ludności;   - zachowanie różnorodności biologicznej; oraz   - zrównoważone wykorzystanie zasobów leśnych; b) rozwój energii ze źródeł odnawialnych celem realizacji zobowiązania Wspólnoty do zapewnienia dwudziestoprocentowego udziału energii ze źródeł odnawialnych w 2020 r. i realizacji zobowiązania Wspólnoty do zmniejszenia zużycia energii o 20 % do 2020 r.; b) jedna czwarta na zredukowanie emisji w krajach rozwijających się, które podpiszą przyszłe międzynarodowe porozumienie oraz na transfer technologiczny do tych krajów, np. poprzez Globalny Fundusz Efektywności Energetycznej oraz Energii Odnawialnej; c) wychwytywanie i podziemne składowanie gazów cieplarnianych, pochodzących w szczególności z elektrowni węglowych; c) jedna druga na ułatwienie przystosowania się do szkodliwych skutków zmian klimatu w krajach rozwijających się, które podpiszą przyszłe międzynarodowe porozumienie w sprawie zmian klimatu. d) działania zapobiegające wylesianiu, w szczególności w krajach najmniej rozwiniętych;   e) ułatwienie krajom rozwijającym się przystosowania się do skutków zmian klimatu;   f) uwzględnienie aspektów społecznych w przypadku gospodarstw domowych o niższych i średnich dochodach, np. przez racjonalizację zużycia energii i poprawę izolacji cieplnej budynków; oraz   g) pokrycie kosztów zarządzania systemem wspólnotowym.
Poprawka  43 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 7 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 3 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   3a. Dochody niewykorzystane na mocy ust. 3, w tym wszystkie dochody z licytacji, o których mowa w ust. 2 lit. b), wykorzystuje się do rozwiązania kwestii zmian klimatu, między innymi na:   (a) ograniczenie emisji gazów cieplarnianych, przystosowanie się do skutków zmian klimatycznych oraz finansowanie badań i rozwoju na rzecz ograniczania emisji i dostosowania, łącznie z uczestnictwem w inicjatywach w ramach europejskiego strategicznego planu w dziedzinie technologii energetycznych i Europejskich Platform Technologicznych;   (b) rozwój w zakresie energii ze źródeł odnawialnych w celu dotrzymania zobowiązań Wspólnoty odnośnie do wykorzystywania do 2020 r. 20% energii ze źródeł odnawialnych;   (c) dotrzymanie zobowiązania Wspólnoty do zwiększenia do 2020 r. wydajności energii o 20%;   (d) bezpieczne dla środowiska wychwytywanie i podziemne składowanie gazów cieplarnianych pochodzących z elektrowni węglowych i szeregu sektorów i podsektorów przemysłowych;   (e) finansowanie badań i rozwoju w zakresie wydajności energetycznej oraz ekologicznych technologii w sektorach objętych zakresem dyrektywy;   (f) podjęcie dodatkowych środków celem unikania wylesiania, promowania trwałego zalesiania oraz zarządzania obszarami leśnymi w Europie oraz produkcji i trwałego wykorzystywania biomasy we Wspólnocie;   (g) zajęcie się kwestią ubóstwa energetycznego, na przykład poprzez środki finansowe służące promowaniu racjonalizacji zużycia energii i poprawy izolacji cieplnej;   (h) wsparcie przejścia do niskoemisyjnego transportu, w tym zmiany modalnej, oraz wyrównanie podwyższonych kosztów energii zasilającej trakcje elektryczne w sektorze kolejowym;   (i) pokrycie administracyjnych kosztów zarządzania systemem wspólnotowym; oraz   (j) finansowanie instalacji prowadzących badania, innowacji i inwestycji w dziedzinie technologii niskoemisyjnych, w tym energii odnawialnej, wychwytywania i podziemnego składowania gazów cieplarnianych i bardziej sprawnych pod względem energetycznym procesów produkcyjnych, proporcjonalnie do pośrednich emisji wynikających z wykorzystywania przez te instalacje energii elektrycznej oraz zgodnie z zasadami pomocy państwowej.
Poprawka  44 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 7 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 4
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 4. W swoich sprawozdaniach przedkładanych na mocy decyzji nr 280/2004/WE państwa członkowskie zamieszczają informacje o wykorzystaniu dochodów ze sprzedaży przydziałów w drodze licytacji na każdy z powyższych celów. 4. W swoich sprawozdaniach przedkładanych na mocy decyzji nr 280/2004/WE państwa członkowskie zamieszczają informacje o wykorzystaniu dochodów ze sprzedaży przydziałów w drodze licytacji na każdy z celów wymienionych w ust. 3 i 3a.
Poprawka  45 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 7 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 5
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 5. Do dnia 31 grudnia 2010 r. Komisja przyjmie rozporządzenie w sprawie harmonogramu, kwestii administracyjnych oraz pozostałych aspektów sprzedaży przydziałów w drodze licytacji, tak by zapewnić prowadzenie tej sprzedaży w sposób otwarty, przejrzysty i niedyskryminujący. Licytacje są zaprojektowane w taki sposób, by zapewnić operatorom, a w szczególności wszystkim małym i średnim przedsiębiorstwom objętym systemem wspólnotowym, swobodny dostęp do licytacji, oraz zapobiec zakłócaniu jej przebiegu przez innych uczestników. Środek ten, mający na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. [23 ust. 3]. 5. Do dnia 30 września 2010 r. Komisja zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą określoną w art. 23 ust. 3 przyjmie rozporządzenie w sprawie harmonogramu, kwestii administracyjnych oraz pozostałych aspektów sprzedaży przydziałów w drodze licytacji, tak by zapewnić prowadzenie tej sprzedaży w sposób otwarty, przejrzysty i niedyskryminujący. System licytacji musi zostać opracowany w sposób zapewniający płynność i przejrzystość rynku.   W celu zapewnienia realizacji tych celów rozporządzenie, o którym mowa w akapicie pierwszym, musi opierać się na następujących zasadach:   - korzystaniu z jednego systemu, dostępnego na odległość, prostego (jedna tura), skutecznego, dostępnego po przystępnej cenie, którego wiarygodność byłaby zagwarantowana przez jednego zarządzającego na szczeblu wspólnotowym;   - zapewnieniu po minimalnych kosztach dostępu do licytacji wszelkim podmiotom, będącym w stanie udowodnić swoją zdolność płatniczą i posiadającym otwarte konto w rejestrze przydziałów;   - określeniu w treści rozporządzenia harmonogramu rozmiarów licytacji spójnego z terminami zwrotu przydziałów oraz z ograniczeniami finansowymi przedsiębiorstw; harmonogram ten wyklucza udział w wyłącznie jednej licytacji na cały okres.   Rozporządzenie przewiduje, że nadzór nad tym rynkiem sprawuje istniejący organ lub organ, który będzie należało stworzyć, którego misja powinna być zbliżona do misji organu nadzoru nad rynkami surowców.
Uzasadnienie
Jest absolutnie konieczne, by Unia Europejska mogła więcej inwestować w technologie energetyczne oraz technologie ograniczające emisje CO2, przede wszystkim w celu przygotowania się do wysiłków na rzecz ograniczenia emisji CO2 przewidzianych do 2050 r. Wykorzystanie dochodów na szczeblu wspólnotowym umożliwi właściwą organizację europejskich badań naukowych, w szczególności na wzór USA i Japonii.
Poprawka  46 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 7 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 5 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   5a. Po konsultacji z Komisją państwa członkowskie mogą upoważnić wspólną agencję lub instytucję do działania w ich imieniu podczas licytacji uprawnień. Dochody pochodzące z licytacji prowadzonych przez wspólną agencję lub instytucję rozdzielane będą pomiędzy państwa członkowskie zgodnie z ust. 2 tak szybko, jak to wykonalne, po każdej licytacji.
Uzasadnienie
Całkowita ilość uprawnień przeznaczonych do licytacji w obrębie Wspólnoty musi być określona oraz ogłoszona, aby umożliwić państwom członkowskim obliczenie ilości uprawnień, które mogą licytować na mocy art. 10 ust. 2. Złożoność oraz koszty administracyjne organizacji licytacji w 27 państwach członkowskich powinny być brane pod uwagę w związku z mającym niebawem powstać rozporządzeniem Komisji w sprawie licytacji.
Poprawka  47 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 1 – akapit pierwszy
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 1. Do dnia 30 czerwca 2011 r. Komisja przyjmie ogólnowspólnotowe i w pełni zharmonizowane przepisy wykonawcze dotyczące zharmonizowanego rozdzielenia przydziałów, o którym mowa w ust. 2 do 6 i ust. 8. 1. Do dnia 30 czerwca 2010 r. Komisja przyjmie ogólnowspólnotowe i w pełni zharmonizowane przepisy wykonawcze dotyczące zharmonizowanego rozdzielenia przydziałów, o którym mowa w ust. 2 do 6 i ust. 8.
Uzasadnienie
Odniesienie się do ust. 2-6 i 8 nie przynosi dodatkowych wyjaśnień, jako że trzeci akapit zawiera już system zharmonizowanych standardów. Systemy standardów powinny być ustanowione do połowy 2010 r. ze względu na zabezpieczenie planów. Poprawka podkreśla wykorzystanie oraz ważne cechy standardów.
Poprawka  48 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 1 – akapit trzeci
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Przepisy, o których mowa w akapicie pierwszym, zapewniają w stopniu, w jakim jest to możliwe, rozdzielanie przydziałów w sposób, który nie stanowi zachęty do zwiększania emisji, natomiast stanowi zachętę do stosowania technologii oszczędnych pod względem zużycia energii oraz emisji gazów cieplarnianych, a także zachętę do ograniczenia emisji, przez uwzględnienie najbardziej wydajnych technologii, zamienników, alternatywnych procesów produkcyjnych, wykorzystania biomasy oraz wychwytywania i składowania gazów cieplarnianych. Nie rozdziela się żadnych bezpłatnych przydziałów w odniesieniu do jakiejkolwiek formy produkcji energii elektrycznej. Przepisy, o których mowa w akapicie pierwszym, uwzględniają w stopniu, w jakim jest to możliwe, ustanowienie ogólnowspólnotowych zharmonizowanych standardów sektorowych ex ante zapewniających rozdzielanie przydziałów w sposób, który stanowi zachętę do stosowania technologii oszczędnych pod względem zużycia energii oraz emisji gazów cieplarnianych, a także zachętę do ograniczenia emisji. Opierają się one o najbardziej wydajne techniki i technologie, a także uwzględniają potencjał – w tym technologiczny –redukcji emisji, zamienniki, alternatywne procesy produkcyjne oraz wykorzystanie biomasy, kogenerację oraz wychwytywanie, wykorzystanie i składowanie gazów cieplarnianych.   Dla każdego sektora, o ile to możliwe, standard obliczany jest dla końcowego produktu, a nie po prostu na podstawie czynników produkcji, tak aby maksymalnie zwiększyć oszczędności w zakresie emisji gazów cieplarnianych i wydajności energetycznej w całym procesie produkcyjnym danego sektora.   Wspomniane wyżej środki nie stanowią zachęty do zwiększania całkowitych emisji lub emisji na jednostkę produkcji. Ponadto te zharmonizowane przepisy uwzględniają również emisje związane z wykorzystywaniem palnych gazów odlotowych, w tym pochodzących z produkcji stali, w przypadku, gdy nie można uniknąć wytwarzania tych gazów odlotowych w przemysłowym procesie produkcyjnym; w związku z tym zasady przewidują, aby uprawnienia były przydzielane nieodpłatnie operatorom instalacji, w których spalane są odnośne gazy odlotowe bądź operatorom instalacji, w których gazy te są wytwarzane.   Nie rozdziela się żadnych bezpłatnych przydziałów w odniesieniu do jakiejkolwiek formy produkcji energii elektrycznej, z wyjątkiem energii powstałej w związku z energią cieplną w przemyśle dzięki wysokosprawnej kogeneracji, zgodnie z definicją zawartą w dyrektywie 2004/8/WE, lub z pozostałości procesu przemysłowego przy wykorzystaniu najlepszych dostępnych technologii, pod warunkiem, że przeznaczona jest do wykorzystania na własny użytek przez operatorów instalacji; każdy z nich przydzielany jest według tych samych zasad przyznawania uprawnień, jakie mają zastosowanie do danej działalności przemysłowej zgodnie z załącznikiem I.   Podczas definiowania zasad dotyczących ustanawiania standardów ex ante w poszczególnych sektorach, Komisja zasięga opinii podmiotów działających w sektorach, których dotyczy ta kwestia.
Poprawka  49 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 1 – akapit czwarty
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Po zawarciu przez Wspólnotę międzynarodowego porozumienia w sprawie zmian klimatu, nakładającego na strony obowiązek zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych w stopniu porównywalnym z redukcją we Wspólnocie, Komisja dokona przeglądu tych przepisów celem zapewnienia, że przydziały rozdzielane są bezpłatnie jedynie w tych przypadkach, które są w pełni uzasadnione w świetle tego porozumienia. Po zawarciu przez Wspólnotę przyszłego międzynarodowego porozumienia w sprawie zmian klimatu, nakładającego na strony obowiązek zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych w stopniu porównywalnym z redukcją we Wspólnocie, Komisja dokona przeglądu tych przepisów celem zapewnienia, że przydziały rozdzielane są bezpłatnie jedynie w tych przypadkach, które są w pełni uzasadnione w świetle tego porozumienia.
Poprawka  50 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 2. Z zastrzeżeniem ust. 3, bezpłatnych przydziałów nie wydaje się producentom energii elektrycznej, instalacjom służącym do wychwytywania emisji gazów cieplarnianych ani rurociągom służącym do ich transportu i składowiskom służącym do ich składowania. 2. Z zastrzeżeniem ust. 3 i 6b, bezpłatnych przydziałów nie wydaje się producentom energii elektrycznej, instalacjom służącym do wychwytywania emisji gazów cieplarnianych pochodzących z paliw kopalnych ani rurociągom służącym do ich transportu i składowiskom służącym do ich składowania.
Uzasadnienie
Proces współspalania z udziałem biomasy lub odpadów w elektrowniach opalanych węglem jest opłacalny z powodu zwiększania udziału energii odnawialnej w Europie. Należy zapewnić, aby współspalanie pozostało nadal atrakcyjną opcją obok wychwytywania i składowania CO2 (CCS). Aby zagwarantować inwestycje w CCS proponuje się zatem umożliwienie uzyskania kredytu na składowanie emisji gazów cieplarnianych pochodzących z paliw neutralnych pod względem emisji CO2, które faktycznie wychwytują emisje gazów cieplarnianych z atmosfery.
Poprawka  51 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 3
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 3. Producenci energii elektrycznej mogą nieodpłatnie otrzymać przydziały emisji w związku z energią cieplną produkowaną w ramach kogeneracji o wysokiej wydajności, zdefiniowanej w dyrektywie 2004/8/WE, w celu zaspokojenia ekonomicznie uzasadnionego popytu, co zapewni ich równe traktowanie z innymi producentami energii cieplnej. Po 2013 r. całkowita liczba przydziałów dla tego rodzaju instalacji z tytułu produkcji energii cieplnej jest corocznie korygowana współczynnikiem liniowym, o którym mowa w art. 9. 3. Nieodpłatne przydziały przyznawane są, w związku z produkcją energii cieplnej i chłodu, sieciom ciepłowniczym i w odniesieniu do kogeneracji o wysokiej wydajności, zdefiniowanej w dyrektywie 2004/8/WE, w celu zaspokojenia ekonomicznie uzasadnionego popytu. Po 2013 r. całkowita liczba przydziałów dla tego rodzaju instalacji z tytułu produkcji energii cieplnej jest corocznie korygowana współczynnikiem liniowym, o którym mowa w art. 9.
Poprawka  52 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 4
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 4. Maksymalna liczba przydziałów, która stanowi podstawę obliczeń liczby przydziałów dla instalacji, które prowadzą działalność w roku 2013 i otrzymały bezpłatne przydziały w okresie 2008-2012, nie może przekraczać, jako część całkowitej rocznej liczby przydziałów dla całej Wspólnoty, odsetka odpowiadających im emisji z tych instalacji w latach 2005-2007. Tam, gdzie jest to konieczne, stosuje się współczynnik korygujący. 4. Maksymalna liczba przydziałów, która stanowi podstawę obliczeń liczby przydziałów dla instalacji, które prowadzą działalność w roku 2013 i otrzymały bezpłatne przydziały w okresie 2008-2012, nie może przekraczać, jako część całkowitej rocznej liczby przydziałów dla całej Wspólnoty, odsetka odpowiadających im emisji z tych instalacji w latach 2005-2007. Tam, gdzie jest to konieczne, stosuje się jednolity międzysektorowy współczynnik korygujący.
Uzasadnienie
Wniosek Komisji może umożliwić niektórym sektorom zwiększanie emisji i przenoszenie obciążeń związanych z redukcją emisji na inne sektory. Jednolity międzysektorowy współczynnik korygujący gwarantuje uczestnictwo wszystkich sektorów w działaniach zmierzających do redukcji emisji.
Poprawka  53 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 5 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   5a. Z zastrzeżeniem przepisów niniejszego artykułu, dotyczących bezpłatnych przydziałów, całkowita liczba przydziałów określonych w ust. 4 i 5 zostaje podzielona między sektory na podstawie ich udziału w potwierdzonych emisjach w latach 2005–2007. Każda instalacja w danym sektorze może otrzymać przydział z ilości przyznanej temu sektorowi zgodnie ze środkami przyjętymi na mocy ust. 1.
Uzasadnienie
Komisja proponuje oddolny system obliczania ilości bezpłatnych przydziałów przyznawanych każdej instalacji: ustanowienie standardu, analiza sumy standardów po zastosowaniu w instalacjach oraz korekta w razie przekroczenia ogólnego pułapu. W celu przyspieszenia procesu i nadania każdemu sektorowi większej przewidywalności bardziej pożądany byłby system odgórny. Komisja powinna najpierw podzielić ogólny pułap między sektory w oparciu o zweryfikowane emisje, a następnie ustanowić standardy sektorowe w celu określenia ilości przydziałów, jaką ma otrzymać każda instalacja w danym sektorze.
Poprawka  54 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 6 – akapit trzeci
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Nie rozdziela się żadnych bezpłatnych przydziałów emisji z tytułu produkcji energii elektrycznej przez nowych operatorów. Nie rozdziela się żadnych bezpłatnych przydziałów emisji z tytułu produkcji energii elektrycznej przez nowych operatorów, z wyjątkiem energii powstałej w związku z energią cieplną w przemyśle dzięki wysokosprawnej kogeneracji, zgodnie z definicją zawartą w dyrektywie 2004/8/WE, lub z pozostałości procesu przemysłowego przy wykorzystaniu najlepszych dostępnych technologii, pod warunkiem, że przeznaczona jest do wykorzystania na własny użytek przez operatorów instalacji; każdy z nich przydzielany jest według tych samych zasad przyznawania uprawnień, jakie mają zastosowanie do danej działalności przemysłowej zgodnie z załącznikiem I.   Jednak w przypadkach, kiedy gaz odlotowy pochodzący z procesu produkcyjnego wykorzystywany jest jako gaz paliwowy, wszystkie uprawnienia są przydzielane operatorom instalacji wytwarzających gazy odlotowe na takich samych zasadach przydzielania, jakie mają zastosowanie dla danej działalności przemysłowej zgodnie z załącznikiem I.
Poprawka  55 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 7 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 6 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   6a. Do 31 grudnia 2010 r. Komisja przyjmie ogólnowspólnotowe i w pełni zharmonizowane zasady dotyczące definiowania nowych operatorów, łącznie z definicją „rozszerzenia możliwości urządzenia o co najmniej 20%” oraz „istotną zmianą jego charakteru lub funkcjonowania”.   Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, określoną w art. 23 ust. 3.
Poprawka  56 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 6 b (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   6b. W ramach rezerwy dla nowych operatorów przyznaje się do 500 milionów przydziałów dla zakrojonych na szeroką skalę komercyjnych projektów demonstracyjnych, zajmujących się wychwytywaniem i geologicznym składowaniem dwutlenku węgla na terytorium UE lub w krajach rozwijających się i krajach przechodzących transformację gospodarczą spoza UE, które ratyfikują przyszłe porozumienie międzynarodowe.   Przydziały przyznaje się projektom, które zapewniają rozwój szerokiej gamy technologii wychwytywania i składowania dwutlenku węgla wykorzystujących różne składowiska geologiczne oraz oferują najlepszy stosunek ceny do jakości oraz zrównoważone pod względem geograficznym lokalizacje w całej UE. Ich przyznawanie jest uzależnione od potwierdzonego zapobiegania emisji CO2 poprzez korzystanie ze składowania geologicznego.   Komisja proponuje struktury i procedury służące wyłonieniu projektów i przyznaniu przydziałów. Komisja dokłada starań, aby w odniesieniu do kwestii zawarcia umów na realizację 12 zakrojonych na szeroką skalę komercyjnych projektów demonstracyjnych przedstawić przekonujące wyniki przed posiedzeniem konferencji stron UNFCCC, która ma się odbyć w listopadzie 2009 r. w Kopenhadze.
Uzasadnienie
UE musi objąć wiodącą rolę w rozwoju technologii wychwytywania i składowania dwutlenku węgla, jeżeli ma przekonać Chiny i inne znaczące gospodarki stosujące węgiel do ratyfikacji międzynarodowego porozumienia na rzecz znacznego obniżenia emisji CO2. Poprawka ta ma na celu zapewnienie w ramach unijnego pułapu emisji możliwego do natychmiastowego zastosowania i pewnego europejskiego mechanizmu finansowego, który umożliwi pierwszym inicjatywom na rzecz projektów dotyczących technologii CCS pokrycie kosztów prac rozwojowych, które sprawiają, że wprowadzenie tej technologii jest nieopłacalne. Da to podstawę do przyszłych szczegółowych negocjacji z Radą.
Poprawka  57 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 7
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 7. Z zastrzeżeniem art. 10b, w roku 2013 liczba przydziałów emisji rozdzielonych bezpłatnie na podstawie ust. 3 do 6 niniejszego artykułu [oraz art. 3c ust. 2] wynosi 80% liczby przydziałów określonej zgodnie z przepisami, o których mowa w ust. 1, a następnie liczba bezpłatnych przydziałów jest corocznie zmniejszana o taką samą liczbę przydziałów, aż do likwidacji bezpłatnych uprawnień w roku 2020. 7. Z zastrzeżeniem art. 10b, w roku 2013 liczba przydziałów emisji rozdzielonych bezpłatnie na podstawie ust. 3 do 6 niniejszego artykułu [oraz art. 3c ust. 2] wynosi 85% liczby przydziałów określonej zgodnie z przepisami, o których mowa w ust. 1, a następnie liczba bezpłatnych przydziałów jest corocznie zmniejszana o taką samą liczbę przydziałów, aż do likwidacji bezpłatnych uprawnień w roku 2020. Od 2014 r. liczba bezpłatnych przydziałów dla operatorów lotniczych zgodnie z art. 3d ust. 2 jest zmniejszana o taką samą liczbę przydziałów, aż do likwidacji bezpłatnych uprawnień w roku 2020.
Poprawka  58 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 8
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 8. W 2013 r. i w każdym kolejnym roku do 2020 r. instalacjom w sektorach narażonych na znaczne ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich przyznawane są bezpłatne przydziały emisji do wysokości 100 % liczby przydziałów określonej zgodnie z przepisami ust. 2 do 6. 8. W 2013 r. i w każdym kolejnym roku do 2020 r. instalacjom w sektorach lub podsektorach narażonych na znaczne ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich przyznawane są bezpłatne przydziały emisji do wysokości 100 % liczby przydziałów określonej zgodnie z przepisami ust. 2 do 6. Wartość procentowa uwzględnia zakres, w jakim poszczególne instalacje w danym sektorze mogą ograniczyć poziomy emisji, stosując najbardziej wydajne techniki i biorąc pod uwagę nieuniknione zużycie energii elektrycznej w procesie produkcji.
Poprawka  59 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 9
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 9. Najpóźniej do dnia 30 czerwca 2010 r., a następnie co 3 lata, Komisja określa sektory, o których mowa w ust. 8. 9. Najpóźniej do dnia 31 marca 2010 r., a następnie co 4 lata, Komisja określa sektory, o których mowa w ust. 8.   Komisja konsultuje się z zainteresowanymi sektorami i podsektorami i innymi odpowiednimi podmiotami. Środek ten, mający na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. [23 ust. 3]. Środek ten, mający na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. [23 ust. 3]. Przy określaniu sektorów, o których mowa w akapicie pierwszym, Komisja bierze pod uwagę możliwości wliczenia przez dany sektor lub podsektor kosztów wymaganych przydziałów emisji w ceny produktów bez jednoczesnej znacznej utraty udziału rynkowego na korzyść instalacji poza Wspólnotą, które są mniej efektywne pod względem ograniczenia emisji gazów cieplarnianych, biorąc przy tym pod uwagę: Przy określaniu sektorów, o których mowa w akapicie pierwszym, Komisja bierze pod uwagę możliwości wliczenia na poziomie wspólnotowym przez dany sektor lub podsektor kosztów wymaganych przydziałów emisji w ceny produktów bez jednoczesnej znacznej utraty udziału rynkowego na korzyść instalacji poza Wspólnotą, które są mniej efektywne pod względem ograniczenia emisji związków węgla, biorąc przy tym pod uwagę następujące kryteria ilościowe: a) w jakim stopniu sprzedaż przydziałów w drodze licytacji prowadziłaby do znacznego wzrostu kosztów produkcji; a) stopień, w jakim sprzedaż przydziałów w drodze licytacji prowadziłaby do znacznego wzrostu kosztów produkcji, obliczanych jako odsetek wartości dodanej brutto lub, jeżeli dane w tym zakresie nie są dostępne na odpowiednim poziomie, jako odsetek całkowitych kosztów produkcji;   b) znany poziom importu i eksportu w danym sektorze lub podsektorze;   c) udział w rynku danych sektorów lub podsektorów;   d) opłacalność jako potencjalny wskaźnik inwestycji długoterminowej lub decyzji o przeniesieniu;   e) skutek wliczenia kosztów emisji CO2 w ceny energii elektrycznej w odnośnym sektorze lub podsektorze; oraz   f) skutek wliczenia kosztu przydziałów w cenę energii elektrycznej dla danego sektora lub podsektora;   W przypadku sektorów lub podsektorów, które wedle oceny ilościowej narażone są na znaczne ryzyko „wycieku emisji”, należy przeprowadzić ocenę jakościową w celu stwierdzenia, czy te sektory lub podsektory rzeczywiście są zagrożone, oraz doprowadzenia do podjęcia decyzji na mocy art. 10b. Powinna ona obejmować: b) stopień, w jakim dla poszczególnych instalacji w danym sektorze możliwe jest zmniejszenie poziomów emisji na przykład przez zastosowanie najbardziej wydajnych technologii; a) stopień, w jakim dla poszczególnych instalacji w danym sektorze możliwe jest zmniejszenie poziomów emisji na przykład przez zastosowanie najbardziej wydajnych technologii; c) strukturę rynku, właściwe rynki geograficzne i rynki produktów, intensywność międzynarodowej konkurencji w sektorze; b) ocenę (obecnej i planowanej) struktury rynku, właściwe rynki geograficzne i rynki produktów, koszty transportu, intensywność międzynarodowej konkurencji w sektorze, długoterminowe i krótkoterminowe bariery dla handlu oraz czynniki wpływające na decyzję o lokalizacji (w tym rozróżnienie jakości produktów lub poziomu usług według producentów we Wspólnocie, standardy produktów, znaczenie bliskiej odległości dla rynków produktów i czynników oraz ryzyko przeniesienia); d) wpływ zmian klimatu oraz wdrażanej bądź oczekującej na wdrożenie polityki energetycznej poza UE w danych sektorach. c) wpływ zmian klimatu oraz wdrażanej bądź oczekującej na wdrożenie polityki energetycznej poza UE w danych sektorach. Dla oszacowania, czy wzrost kosztów wynikający z systemu wspólnotowego może zostać przeniesiony na konsumentów, mogą być między innymi stosowane szacunki wartości sprzedaży utraconej w związku ze wzrostem ceny emisji ditlenku węgla lub szacunki wpływu na rentowność danych instalacji. Dla oszacowania, czy wzrost kosztów wynikający z systemu wspólnotowego może zostać przeniesiony na konsumentów, mogą być między innymi stosowane szacunki wartości sprzedaży utraconej w związku ze wzrostem ceny emisji ditlenku węgla lub szacunki wpływu na rentowność danych instalacji.
Poprawka  60 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 b
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Najpóźniej w czerwcu 2011 r. Komisja, w świetle wyniku negocjacji międzynarodowych i osiągniętego w ich ramach porozumienia co do stopnia redukcji globalnych emisji gazów cieplarnianych, oraz po konsultacjach ze wszystkimi właściwymi partnerami społecznymi, przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie analityczne służące ocenie sytuacji energochłonnych sektorów i podsektorów, które zostały uznane za narażone na znaczne ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich. Sprawozdaniu temu towarzyszy przedłożenie odpowiednich wniosków, które mogą obejmować: Najpóźniej w czerwcu 2010 r. Komisja, w świetle wyniku negocjacji międzynarodowych i osiągniętego w ich ramach porozumienia co do stopnia redukcji globalnych emisji gazów cieplarnianych, oraz po konsultacjach ze wszystkimi właściwymi partnerami społecznymi, przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie analityczne służące ocenie sytuacji energochłonnych sektorów i podsektorów, które zostały uznane za narażone na znaczne ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich. Sprawozdaniu temu towarzyszy przedłożenie odpowiednich wniosków. – dostosowanie odsetka przydziałów emisji dla tych sektorów lub podsektorów rozdzielanych bezpłatnie zgodnie z art. 10a;   – włączenie do systemu wspólnotowego importerów produktów wytwarzanych przez sektory lub podsektory określone zgodnie z art. 10a.   Przy rozważaniu, które środki są właściwe, uwzględnia się również wszelkie wiążące porozumienia sektorowe prowadzące do zmniejszenia globalnych emisji w skali koniecznej do skutecznej walki ze zmianami klimatu, które można monitorować i kontrolować i które są przedmiotem obowiązkowych ustaleń w zakresie egzekwowania ich stosowania. Przy rozważaniu, które środki są właściwe, uwzględnia się wszelkie wiążące porozumienia sektorowe prowadzące do zmniejszenia globalnych emisji w skali koniecznej do skutecznej walki ze zmianami klimatu, które można monitorować i kontrolować i które są przedmiotem obowiązkowych ustaleń w zakresie egzekwowania ich stosowania.   W przypadku niezawarcia porozumienia międzynarodowego i wiążących umów sektorowych określonych powyżej, Komisja zbada we wspomnianym wyżej sprawozdaniu w szczególności możliwość dostosowania odsetka przydziałów otrzymanych bezpłatnie przez te sektory lub podsektory zgodnie z art. 10a, możliwość włączenia do systemu wspólnotowego importerów produktów wytwarzanych przez sektory lub podsektory określone zgodnie z art. 10a lub możliwość utworzenia mechanizmu dostosowywania na granicach.
Poprawka  61 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 9 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 11 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 1. Każde państwo członkowskie publikuje i przedkłada Komisji do dnia 30 września 2011 r. wykaz instalacji położonych na jego terytorium i objętych zakresem niniejszej dyrektywy oraz wszystkich bezpłatnych przydziałów emisji przyznanych każdej instalacji na jego terytorium, obliczonych zgodnie z przepisami, o których mowa w art. 10a ust. 1. 1. Każde państwo członkowskie publikuje i przedkłada Komisji do dnia 30 czerwca 2011 r. informacje dotyczące krajowych środków wykonawczych podając wykaz instalacji położonych na jego terytorium i objętych zakresem niniejszej dyrektywy oraz wszystkich bezpłatnych przydziałów emisji przyznanych każdej instalacji na jego terytorium, na każdy rok objętego okresu, obliczonych zgodnie z przepisami, o których mowa w art. 10a ust. 1.
Uzasadnienie
Ustęp ten powinien naświetlać fakt, że wykaz zawiera roczne przydziały na każdy rok w latach 2013-2020.
Poprawka  62 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 9 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 11 – ustęp 1a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   1a. Państwa członkowskie mogą nieodpłatnie rozdzielać przydziały zgodnie z ust. 2 wyłącznie, gdy Komisja zaakceptuje krajowe środki wykonawcze.
Uzasadnienie
Komisja powinna być zaangażowana w zatwierdzanie krajowych środków wykonawczych celem zapewnienia, by państwa członkowskie do swoich instalacji stosowały zasady dotyczące bezpłatnych przydziałów w odpowiedni sposób.
Poprawka  63 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 9 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 11 – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 2. Do dnia 28 lutego każdego roku właściwe organy wydają ilość przydziałów, które mają zostać rozdzielone w danym roku, obliczoną zgodnie z art. 10 i 10a. 2. Do dnia 28 lutego każdego roku zgodnie z krajowymi środkami wykonawczymi właściwe organy wydają ilość przydziałów, które mają zostać rozdzielone w danym roku, obliczoną zgodnie z art. 10 i 10a. Instalacja, która zaprzestaje działalności, przestaje otrzymywać bezpłatne przydziały emisji. Instalacja, która zaprzestaje działalności, przestaje otrzymywać bezpłatne przydziały emisji.   2a. Nie wydaje się żadnych bezpłatnych przydziałów instalacjom, które zaprzestały działalności wskazanej w załączniku I lub jeżeli wydajność działalności wskazanej w załączniku I w danej instalacji spadła poniżej progów wymienionych w tym załączniku.   W środkach przyjętych na podstawie art. 10a ust.1 Komisja uwzględnia środki służące określeniu instalacji, które częściowo lub czasowo zaprzestały działalności. Takie instalacje mogą nadal otrzymywać nieodpłatne przydziały zgodnie z zasadami dotyczącymi bezpłatnych przydziałów przyjętymi zgodnie z art. 10a ust. 1.
Poprawka  64 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 9 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 11 a – ustęp 7
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 7. Po zawarciu międzynarodowego porozumienia w sprawie zmian klimatu jednostki CER powinny być zatwierdzane w ramach systemu wspólnotowego jedynie wówczas, gdy dany kraj ratyfikował to porozumienie. 7. Po roku 2013 w ramach systemu wspólnotowego zatwierdza się jedynie jednostki CER wysokiej jakości i ERU wysokiej jakości zachęcające do połączenia systemów handlu z krajów trzecich, które ratyfikowały przyszłe porozumienie międzynarodowe w sprawie zmian klimatu. W latach 2008-2012, przydziały w ramach wspólnotowego systemu powinny być o 6,5% niższe w porównaniu z emisjami z 2005 r. Wszystkim operatorom, którzy w tym okresie wykorzystywali mniejszy odsetek jednostek ERU i CER w stosunku do ich emisji, i którzy nie przenoszą uprawnień na mocy ust. 2, podobnie jak nowym operatorom i nowym sektorom winno się umożliwić coroczne wykorzystanie w latach 2013-2020 takich kredytów do wartości 4% ich emisji z 2005 r. Stanowi to do 40% redukcji, których mają oni dokonać w okresie od 2008 do 2020 r.   Jednostki CER wysokiej jakości i ERU wysokiej jakości, które zachęcają do połączenia systemów handlu to kredyty, które:   (a) reprezentują prawdziwe, weryfikowalne, dodatkowe i stałe ograniczenia emisji z projektów przynoszących wyraźne korzyści pod względem zrównoważonego rozwoju, które nie powodują żadnego znaczącego negatywnego wpływu na środowisko i pod względem społecznym;   (b) pochodzą z projektów w krajach, które wnoszą odpowiedni wkład w obniżanie globalnych emisji zgodnie z ratyfikowanym przez nie przyszłym porozumieniem międzynarodowym; oraz   (c) są akceptowane, lub zostaną prawdopodobnie zaakceptowane przez inne duże systemy handlu emisjami, zwłaszcza przy uwzględnieniu ich prawdopodobnej akceptowalności w ramach jednego z amerykańskich federalnych systemów handlu emisjami.   Zharmonizowane przepisy potwierdzające, które projekty lub rodzaje projektów spełniają te kryteria zostają przyjęte zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 23 ust. 3.
Poprawka  65 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 9 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 11 a – ustęp 7 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   7a. W celu zachowania środowiskowej integralności systemu wspólnotowego i zapewnienia, że zmniejszenie emisji w UE będzie miało miejsce na poziomie wskazanym w celach w zakresie redukcji emisji, całkowita liczba unijnych przydziałów emisji (EUA) odpowiadająca liczbie jednostek CER, ERU i równoważnym kredytom, które instalacje mogą wykorzystywać, powinna zostać anulowana. Ta liczba EUA zostanie odjęta od liczby przydziałów, które w przeciwnym razie byłyby przeznaczone na sprzedaż w drodze licytacji.
Uzasadnienie
Należy zwiększyć opłacalność, dlatego w niniejszej poprawce proponuje się zwiększyć liczbę kredytów CDM i JI. Jednocześnie należy zachować środowiskową integralność systemu. Poprawka ma głównie na celu zastąpienie sprzedaży w drodze licytacji mechanizmem czystego rozwoju (CDM) bez narażania na szwank zasady dodatkowości.
Poprawka  66 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 10 a (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 12 – ustępy 1 a i 3 a (nowe)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   (10a) W art. 12 wprowadza się następujące zmiany:   (a) dodaje się ust. 1a w brzmieniu:   „1a. Do dnia 1 września 2009 r. Komisja złoży stosowne wnioski legislacyjne, które zapewnią, że rynek uprawnień do emisji będzie chroniony przed wykorzystywaniem poufnych informacji oraz manipulacją rynkową. W szczególności Komisja rozważy, czy na potrzeby niniejszej dyrektywy uprawnienia będą postrzegane jako instrumenty finansowe w ramach dyrektywy 2003/6/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2003 r. w sprawie wykorzystywania poufnych informacji i manipulacji na rynku (nadużyć na rynku)1.” 1 Dz.U. L 96 z 12.4.2003, s. 16.”   (b) dodaje się ust. 3a w brzmieniu:   „3a. Obowiązek zwracania przydziałów nie powstaje w związku z pochodzącym z emisji dwutlenkiem węgla, który w wyniku weryfikacji oceniono jako wychwycony i przetransportowany do trwałego składowania do instalacji posiadającej zezwolenie obowiązujące na mocy dyrektywy 2008/xxx/WE w sprawie geologicznego składowania dwutlenku węgla.”
Uzasadnienie
Nie jest jasny prawny charakter uprawnień na rynku finansowym. Niektóre kraje uważają je za instrumenty finansowe, handel którymi nadzorowany jest przez organ zajmujący się usługami finansowymi, podczas gdy inne kraje postrzegają je jako zwykły towar, a jedynie ich pochodne uważane są za instrumenty finansowe. W kwestii tej ważne jest poczynienie wyjaśnień celem wzmocnienia pewności biznesowej i zwiększenia przejrzystości. Wykorzystywanie informacji poufnych i manipulacja rynkowa mogą zakłócić funkcjonowanie rynku, obniżyć jego wiarygodność i zaszkodzić pewności inwestorów.
Poprawka  67 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 12 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 14 – ustęp 3 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   3a. Rozporządzenie może zawierać wymogi dotyczące stosowania zautomatyzowanych systemów i formatów wymiany danych w celu ujednolicenia komunikacji dotyczącej planu monitorowania, rocznego sprawozdania o emisjach i działań kontrolnych pomiędzy operatorem, kontrolerem i właściwymi organami.
Uzasadnienie
Korzystanie z systemów informatycznych poprawi przejrzystość monitorowania emisji i sprawozdawczości w tej dziedzinie w ramach systemu UE ETS. Będzie to miało istotne znaczenie dla dalszego rozwoju systemu UE ETS lub połączenia go z innymi sektorami i systemami handlu emisjami.
Poprawka  68 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 13 a (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 15 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   (13a) Dodaje się art. 15a w brzmieniu:   „Artykuł 15a   Ujawnianie informacji i tajemnica zawodowa   1. Państwa członkowskie i Komisja zapewnią, że wszystkie decyzje i sprawozdania dotyczące ilości oraz przydzielania uprawnień, a także monitorowania i weryfikacji emisji oraz składania sprawozdań na ten temat zostaną natychmiast ujawniane w sposób gwarantujący szybki dostęp do takich informacji oraz w oparciu o zasadę niedyskryminacji.   2. Obowiązek dochowania tajemnicy zawodowej stosuje się do wszystkich osób, które pracują lub pracowały dla Komisji lub dla właściwych instytucji państw członkowskich oraz dla organów, którym Komisja bądź właściwe instytucje państw członkowskich mogły powierzyć pewne zadania. Informacje objęte tajemnicą zawodową nie mogą zostać ujawnione żadnej osobie ani organowi, z wyjątkiem ujawnienia zgodnie z obowiązującymi przepisami prawnymi, wykonawczymi lub administracyjnymi.”
Uzasadnienie
Kluczowe jest zapewnienie stosowania zasad rządzących instrumentami finansowymi w odniesieniu do handlu uprawnieniami w celu zwiększenia pewności przedsiębiorców oraz podniesienia przejrzystości. Publikowanie przez Komisję i państwa członkowskie informacji istotnych dla rynku powinno być rygorystycznie i wyraźnie uregulowane.
Poprawka  69 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 17 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 22 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Komisja może zmienić załączniki do niniejszej dyrektywy, z wyjątkiem załącznika I, w świetle sprawozdań przewidzianych w art. 21 oraz doświadczeń zgromadzonych w trakcie stosowania niniejszej dyrektywy. Załączniki IV i V mogą zostać zmienione celem usprawnienia monitorowania i sprawozdawczości w odniesieniu do emisji oraz ich kontroli. Komisja może zmienić załączniki do niniejszej dyrektywy, z wyjątkiem załączników I, II i IIa, w świetle sprawozdań przewidzianych w art. 21 oraz doświadczeń zgromadzonych w trakcie stosowania niniejszej dyrektywy. Załączniki IV i V mogą zostać zmienione celem usprawnienia monitorowania i sprawozdawczości w odniesieniu do emisji oraz ich kontroli.
Uzasadnienie
Treść załącznika IIa dotyczy decyzji politycznej, w związku z czym powinna podlegać procedurze współdecyzji, a nie komitologii. Włączenie gazów cieplarnianych innych niż wymienione obecnie w załączniku II spowoduje poważne zakłócenia rynku i niepewność planowania. Nowe gazy objęte systemem UE ETS mogą wywołać nagłe zmiany podaży przydziałów lub popytu na nie i spowodować w ten sposób niepożądane wahania cen.
Poprawka  70 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 17 a (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 24 – ustęp 1 – akapit pierwszy
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   (17a) Art. 24 ust. 1 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:   „1. Państwa członkowskie mogą od 2008 r., stosować pozwolenia na handel emisjami zgodnie z niniejszą dyrektywą do działań, prowadzonych w instalacjach lub gdzie indziej, oraz gazów cieplarnianych, które nie są wymienione w załączniku I, pod warunkiem że włączenie takich czynności [...] oraz gazów cieplarnianych jest zatwierdzone przez Komisję zgodnie z procedurą określoną w art. 23 ust. 2, biorąc pod uwagę wszelkie odpowiednie kryteria, w szczególności skutki dla rynku wewnętrznego, możliwość zakłócenia konkurencji, integralność środowiskową systemu oraz wiarygodność planowanego systemu monitorowania oraz sprawozdawczości.”
Uzasadnienie
Poprawka wprowadza zmianę techniczną do dyrektywy 2003/87/WE w ustępie, który nie został zmieniony we wniosku Komisji. Zapewnia elastyczność w odniesieniu do wszelkich wyborów w przyszłości, np. jeśli chodzi o ogrzewanie mieszkań.
Poprawka  71 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 19 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 24 a – ustęp 1 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   1a. Emisje gazów cieplarnianych, które są wychwytywane i składowane, uznaje się za niewyemitowane. Za takie emisje nie żąda się zrzeczenia się przydziałów.
Uzasadnienie
Gazy te stanowią emisje, ale nie wchodzą one w kontakt z powietrzem. Z tego względu nie powinny być uznawane za emisje.
Poprawka  72 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 20 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 25 – ustępy 1 a i 1 b
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 1a. Możliwe jest zawieranie porozumień celem zapewnienia wzajemnego uznawania przydziałów w systemie wspólnotowym i w obowiązkowych systemach handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych przewidujących bezwzględne pułapy emisji, ustanowionych w innym kraju lub innej jednostce subfederalnej lub regionalnej. 1a. Możliwe jest zawieranie porozumień celem zapewnienia wzajemnego uznawania przydziałów w systemie wspólnotowym i w porównywalnych obowiązkowych systemach handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych przewidujących bezwzględne pułapy emisji, ustanowionych w innym regionie, kraju lub innej jednostce subfederalnej lub znajdującej się na szczeblu niższym, niż krajowy. 1b. Możliwe jest zawieranie niewiążących porozumień z krajami trzecimi lub z jednostkami subfederalnymi lub regionalnymi celem zapewnienia koordynacji administracyjnej i technicznej w odniesieniu do przydziałów wydawanych w systemie wspólnotowym lub w innych systemach handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych z absolutnymi limitami emisji. 1b. Możliwe jest zawieranie niewiążących porozumień z jednostkami regionalnymi lub krajami trzecimi, bądź z jednostkami subfederalnymi lub jednostkami szczebla niższego niż krajowy celem zapewnienia koordynacji administracyjnej i technicznej w odniesieniu do przydziałów wydawanych w systemie wspólnotowym lub w innych systemach handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych z absolutnymi limitami emisji.
Uzasadnienie
Zapis ten wyjaśnia, że możliwe będzie łączenie systemów, które znajdują się na szczeblu niższym niż krajowy, ale nie federalnym, i że jednostki regionalne obejmują jednostki ponadnarodowe.
Poprawka  73 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 20 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 25 – ustęp 1 b a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   1ba. W ramach europejskiej polityki sąsiedztwa oraz procesu rozszerzania Komisja zmierza do zawarcia porozumień z zainteresowanymi krajami w celu włączenia ich w omawiany system wspólnotowy lub zapewnienia wzajemnego uznawania uprawnień.
Uzasadnienie
Zachęcenie krajów sąsiadujących z UE do przyłączenia się do EU ETS jest kwestią kluczową. Jest to nie tylko istotne z punktu widzenia ochrony środowiska i rozwoju, ale także odnosi się do kwestii przenoszenia wysokoemisyjnej produkcji firm UE za granicę.
Poprawka  74 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 21 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 27 – tytuł i ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Wyłączenie małych instalacji spalania objętych równoważnymi środkami Wyłączenie małych instalacji objętych równoważnymi środkami 1. Państwa członkowskie mogą wyłączyć z zakresu systemu wspólnotowego małe instalacje spalania o nominalnej mocy cieplnej poniżej 25 MW, w przypadku których zgłoszone do właściwego organu emisje, z wyłączeniem emisji z biomasy, w każdym z poprzednich trzech lat wynosiły poniżej 10 000 ton równoważnika ditlenku węgla, i które są objęte środkami prowadzącymi do równoważnego wkładu na rzecz ograniczenia emisji, jeżeli dane państwo członkowskie spełnia następujące warunki: 1. Na wniosek operatora państwa członkowskie mogą wyłączyć z zakresu systemu wspólnotowego małe instalacje o nominalnej mocy cieplnej poniżej 35 MW, w przypadku których zgłoszone do właściwego organu emisje, z wyłączeniem emisji z biomasy, w każdym z poprzednich trzech lat wynosiły poniżej 25 000 ton równoważnika ditlenku węgla, i które są objęte środkami prowadzącymi do równoważnego wkładu na rzecz ograniczenia emisji, jeżeli dane państwo członkowskie spełnia następujące warunki: (a) informuje Komisję o każdej tego rodzaju instalacji, określając zastosowane równoważne środki; (a) informuje Komisję o każdej tego rodzaju instalacji, określając zastosowane równoważne środki; (b) potwierdza, że stosowane są rozwiązania w zakresie monitorowania umożliwiające stwierdzenie, czy w dowolnym roku kalendarzowym emisje z instalacji nie wyniosły 10 000 lub więcej ton ekwiwalentu ditlenku węgla, z wyłączeniem emisji z biomasy; (b) potwierdza, że stosowane są rozwiązania w zakresie monitorowania umożliwiające stwierdzenie, czy w dowolnym roku kalendarzowym emisje z instalacji nie wyniosły 25 000 lub więcej ton ekwiwalentu ditlenku węgla, z wyłączeniem emisji z biomasy; (c) potwierdza, że jeżeli jakakolwiek instalacja w dowolnym roku kalendarzowym wyemituje 10 000 lub więcej ton ekwiwalentu ditlenku węgla, z wyłączeniem emisji z biomasy, lub jeżeli równoważne środki przestaną być stosowane, instalacja zostanie ponownie włączona do systemu wspólnotowego; (c) potwierdza, że jeżeli jakakolwiek instalacja w dowolnym roku kalendarzowym wyemituje 25 000 lub więcej ton ekwiwalentu ditlenku węgla, z wyłączeniem emisji z biomasy, lub jeżeli równoważne środki przestaną być stosowane, instalacja zostanie ponownie włączona do systemu wspólnotowego; (d) publikuje informacje, o których mowa w lit. a), b) lub c), celem umożliwienia opinii publicznej wyrażenia swojego stanowiska na ich temat. (d) publikuje informacje, o których mowa w lit. a), b) lub c), celem umożliwienia opinii publicznej wyrażenia swojego stanowiska na ich temat.   Szpitale mogą również zostać wyłączone, jeżeli podejmą równoważne środki.
Poprawka  75 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 21 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 28
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 1. Po zawarciu przez Wspólnotę międzynarodowego porozumienia w sprawie zmian klimatu, nakładającego obowiązek redukcji do 2020 r. emisji gazów cieplarnianych w stopniu wyższym niż minimalne poziomy redukcji uzgodnione przez Radę Europejską, stosuje się ust. 2, 3 i 4. 1. Po zawarciu przez Wspólnotę międzynarodowego porozumienia w sprawie zmian klimatu, nakładającego obowiązek redukcji do 2020 r. emisji gazów cieplarnianych w stopniu wyższym niż minimalne poziomy redukcji uzgodnione przez Radę Europejską, stosuje się ust. 2 do 4b. 2. Począwszy od roku następującego po roku zawarcia międzynarodowego porozumienia, o którym mowa w ust. 1, współczynnik liniowy zostaje podwyższony tak, by liczba przydziałów emisji we Wspólnocie w 2020 r. była niższa od liczby określonej na podstawie art. 9 o liczbę przydziałów równą całkowitej redukcji emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie poniżej 20%, do której Wspólnota jest zobowiązana na mocy tego międzynarodowego porozumienia, pomnożonej przez udział systemu wspólnotowego w całkowitej redukcji emisji gazów cieplarnianych w 2020 r., zgodnie z art. 9 i 9a . 2. Począwszy od roku następującego po roku zawarcia międzynarodowego porozumienia, o którym mowa w ust. 1, współczynnik liniowy zostaje podwyższony tak, by liczba przydziałów emisji we Wspólnocie w 2020 r. była niższa od liczby określonej na podstawie art. 9 o liczbę przydziałów równą całkowitej redukcji emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie poniżej 20%, do której Wspólnota jest zobowiązana na mocy tego międzynarodowego porozumienia, i zgodnie z konkluzjami Rady Europejskiej z marca 2007 r., pomnożonej przez udział systemu wspólnotowego w całkowitej redukcji emisji gazów cieplarnianych w 2020 r., zgodnie z art. 9 i 9a . 3. Operatorzy mogą wykorzystywać jednostki CER, ERU lub inne kredyty zatwierdzone zgodnie z ust. 4 z krajów trzecich, które zawarły międzynarodowe porozumienie, do wysokości połowy redukcji emisji dokonywanych zgodnie z ust. 2. 3. Operatorzy mogą wykorzystywać jednostki CER, ERU lub inne kredyty wysokiej jakości zatwierdzone zgodnie z ust. 4 z krajów trzecich, które zawarły międzynarodowe porozumienie, do wysokości połowy redukcji emisji dokonywanych zgodnie z ust. 2. 4. Komisja może przyjąć środki umożliwiające wykorzystywanie przez operatorów w ramach systemu wspólnotowego dodatkowych rodzajów projektów oprócz tych, o których mowa w art. 11a ust. 2 do 5, lub, jeśli to właściwe, wykorzystywanie przez tych operatorów innych mechanizmów utworzonych na podstawie porozumienia międzynarodowego. 4. Komisja może przyjąć środki umożliwiające wykorzystywanie przez operatorów w ramach systemu wspólnotowego dodatkowych rodzajów projektów, oraz określające ich jakość, oprócz tych, o których mowa w art. 11a ust. 2 do 5, lub, jeśli to właściwe, wykorzystywanie przez tych operatorów innych mechanizmów utworzonych na podstawie porozumienia międzynarodowego. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. [23 ust. 3]. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. [23 ust. 3].   4a. W ciągu ośmiu miesięcy od zawarcia porozumienia międzynarodowego, o którym mowa w ust. 1, Komisja przeprowadza i przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie kompleksową ocenę wpływu dotyczącą efektów osiągniętych redukcji emisji w UE, które wymagane są na mocy porozumienia, a także środków podjętych w celu osiągnięcia tych redukcji i wszelkich innych środków przyjętych w porozumieniu. Ocena wpływu w szczególności określa stopień, w jakim porozumienie międzynarodowe może znacząco zmniejszyć zagrożenie sektorów podlegających międzynarodowej konkurencji przenoszeniem produkcji wysokoemisyjnej, w tym poprzez nałożenie porównywalnych obciążeń na sektory działające poza Wspólnotą.   4b. Jeżeli z oceny wpływu wynika, że jest mało prawdopodobne, aby porozumienie międzynarodowe mogło znacząco zmniejszyć zagrożenie sektorów podlegających międzynarodowej konkurencji przenoszeniem produkcji wysokoemisyjnej, Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie stosowny wniosek legislacyjny. Wniosek ten, w stosownych przypadkach, zawiera następujące propozycje:   (a) modyfikacji liczby przydziałów emisji we Wspólnocie w 2020 r., uwzględniając całkowitą redukcję emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie poniżej 20%, do której Wspólnota jest zobowiązana na mocy międzynarodowego porozumienia i zgodnie z konkluzjami Rady Europejskiej z marca 2007 r.;   (b) wykorzystywania jednostek CER, ERU lub innych kredytów przez operatorów w ramach systemu wspólnotowego;   (c) ograniczenia niebezpieczeństwa przenoszenia produkcji wysokoemisyjnej, m.in. wszelkie propozycje, o których mowa w art. 10a ust. 1, 8 i 9 oraz w art. 10b.
Poprawka  76 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 21 a Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 28 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   (21a) Dodaje się art. 28a w brzmieniu:   „Artykuł 28a   Wykorzystanie kredytów na zalesianie, ponowne zalesianie i leśnictwo   1. Po ratyfikacji przyszłego porozumienia międzynarodowego w sprawie zmian klimatu, państwa członkowskie zezwalają operatorom instalacji na wykorzystywanie – do wysokości 5% redukcji emisji gazów cieplarnianych wymaganych w odniesieniu do instalacji objętych tą dyrektywą i zgodnie z limitem określonym w art. 11a ust. 7 – kredytów uzyskanych:   (a) ze zrównoważonych, możliwych do skontrolowania i stałych działań z zakresu leśnictwa w krajach rozwijających się, z którymi zawarto porozumienie zgodnie z art. 11a ust. 5; oraz   (b) z wszelkich zrównoważonych, możliwych do skontrolowania i stałych projektów z zakresu leśnictwa w krajach rozwijających się, zgodnie z międzynarodowym porozumieniem, o którym mowa w art. 28.   2. Projekty określone w ust. 1 lit. a) i b) spełniają kryteria wysokiej jakości, które mają być przyjęte przez Komisję.   Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. [23 ust. 3].”
Poprawka  77 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Załącznik I – punkt 1 Dyrektywa 2003/87/WE Załącznik I – punkt 1
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 1. Instalacje lub części instalacji wykorzystywane do badań, rozwoju i testowania nowych produktów i procesów oraz instalacje spalania wykorzystujące wyłącznie biomasę nie są objęte niniejszą dyrektywą.” 1. Instalacje lub części instalacji wykorzystywane do badań, rozwoju i testowania nowych produktów i procesów, instalacje objęte równoważnymi środkami ograniczającymi emisję i służące świadczeniu usług zdrowotnych i prowadzeniu działalności/placówek edukacyjnych oraz instalacje spalania wykorzystujące wyłącznie biomasę nie są objęte niniejszą dyrektywą.
Uzasadnienie
Ocena wpływu przygotowana przez Komisję wskazuje, że małe podmioty emitujące, takie jak szpitale i uniwersytety, będą ponosiły te same koszty, w znaczeniu obciążeń administracyjnych, co większe podmioty. Większość szpitali i placówek ochrony zdrowia otrzymuje środki publiczne i dysponuje ograniczonymi zasobami. Ważne jest uwzględnienie ich wysiłków na rzecz ograniczenia emisji CO2.
Poprawka  78 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Załącznik I – punkt 3 – litera (c) – punkt (iii) Dyrektywa 2003/87/WE Załącznik I – punkt 2 – tabela – trzeci wiersz kategorii działań
Tekst proponowany przez Komisję   (iii) dodaje się akapity w następującym brzmieniu:   „Instalacje do produkcji wełny mineralnej lub skalnej o zdolności produkcyjnej przekraczającej 20 ton dziennie Ditlenek węgla Instalacje do osuszania lub kalcynacji gipsu lub do produkcji płyt gipsowo-kartonowych i innych wyrobów gipsowych, jeżeli wykorzystywane są instalacje spalania o nominalnej mocy cieplnej przekraczającej 20 MW Ditlenek węgla”   Poprawka   (iii) dodaje się akapity w następującym brzmieniu:   „Instalacje do produkcji materiału izolacyjnego z wełny mineralnej przy wykorzystaniu szkła, skały lub żużlu o wydajności przetopu przekraczającej 20 ton dziennie. Ditlenek węgla Instalacje do osuszania lub kalcynacji gipsu lub do produkcji płyt gipsowo-kartonowych i innych wyrobów gipsowych, jeżeli wykorzystywane są instalacje spalania o nominalnej mocy cieplnej przekraczającej 20 MW Ditlenek węgla”
Uzasadnienie
Celem wyjaśnień natury technicznej.
Poprawka  79 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Załącznik I – punkt 4 Dyrektywa 2003/87/WE Załącznik I – punkt 2 – tabela – nowa kategoria 1 – wiersz 8 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Gaz metanowy (CH4) obecny w czynnych kopalniach węgla występuje jako gaz absorbowany do wewnętrznej struktury węgla, w formie wolnego gazu w przestrzeni porowej węgla lub jako wolny gaz w warstwach skał przylegających do pokładów węgla, uwalniany pierwotnie w następstwie prac górniczych.
Uzasadnienie
Emisje z tego sektora stanowią 7,9% emisji metanu w UE 25, co odpowiada 0,7% emisji gazów cieplarnianych UE 25.

UZASADNIENIE

Handel uprawnieniami do emisji gazów nie jest w żadnym wypadku nowym pomysłem i oczywiście nie jest stosowany wyłącznie w Europie. Jednak system handlu emisjami UE (ETS) jest wyjątkowy, ponieważ to pierwszy międzynarodowy system odnoszący się do emisji CO₂. Obecnie obejmuje on ponad 10 000 instalacji w sektorach energetyki i przemysłu, które ponoszą wspólną odpowiedzialność za blisko połowę unijnych emisji CO₂ oraz 40% całkowitych emisji gazów cieplarnianych w UE. Słusznie zatem mówi się o tym systemie jako o kwestii fundamentalnej w ramach strategii UE na rzecz zwalczania zmian klimatycznych.

Przegląd systemu EU ETS stanowi część pakietu Komisji dotyczącego klimatu i energii ze źródeł odnawialnych, który przyjęto w dniu 23 stycznia bieżącego roku. Pakiet zawiera projekty wniosków w sprawie wspólnych starań, energii ze źródeł odnawialnych i wychwytywania i składowania dwutlenku węgla oraz projekt wniosku w sprawie przeglądu dyrektywy dotyczącej systemu EU ETS – bardzo wyważonego wniosku, który znacznie ulepsza i rozszerza system EU ETS.

Celem wniosku jest zmiana dyrektywy 2003/87/WE[1], która ustanawia system EU ETS. Celem na okres po roku 2012 jest wzmocnienie, rozszerzenie oraz usprawnienie funkcjonowania systemu ETS jako jednego z najważniejszych i najbardziej efektywnych pod względem kosztów narzędzi służących realizacji zamierzeń UE związanych z ograniczeniem emisji gazów cieplarnianych. Kompetencje w tym zakresie wynikają z posiedzenia Rady Europejskiej z marca 2007 r., podczas którego wezwano do obniżenia do 2020 r. unijnych emisji o co najmniej 20% w porównaniu z poziomami z 1990 r. oraz o 30%, jeżeli inne uprzemysłowione kraje zobowiążą się do porównywalnych wysiłków w ramach światowego porozumienia w sprawie zwalczania zmian klimatu. Decyzję o rozpoczęciu negocjacji zmierzających do sporządzenia porozumienia zastępującego protokół z Kioto podjęto w grudniu zeszłego roku podczas konferencji ONZ na temat zmian klimatu, która odbyła się na Bali. W celu zaradzenia temu palącemu światowemu problemowi nadrzędne znaczenie ma zawarcie porozumienia na szczeblu międzynarodowym podczas posiedzenia Konferencji Stron w Kopenhadze w 2009 r. Jeżeli Europa ma odgrywać wiodącą rolę w tej dziedzinie, będziemy musieli znaleźć skuteczne rozwiązania w zakresie zwalczania globalnych zmian klimatycznych, a w znacznym stopniu przyczyni się do tego całkowicie sprawnie działający system EU ETS.

Propozycja dotycząca przeglądu dyrektywy odpowiada potrzebie wydajności gospodarczej oraz sprawiedliwych warunków dla sektorów i państw członkowskich, a także zapewni większy stopień pewności w przemyśle. Określa ona prognozy dotyczące redukcji emisji wymaganych przez sektory objęte systemem ETS, a zwiększona harmonizacja uprości system i nada mu więcej przejrzystości, podnosząc tym samym jego atrakcyjność, co skłania inne państwa do włączenia się w jego ramy.

Sprawozdawczyni docenia działania Komisji i popiera ogólne ramy wniosku Komisji, jak również cel zakładający 21% redukcję poniżej poziomu emisji z 2005. Po zawarciu międzynarodowego porozumienia, dokonane zostaną automatyczne i przewidywalne dostosowania pułapów, odzwierciedlające zaangażowanie UE w podnoszenie poprzeczki w odniesieniu do redukcji z 21% do 30%. Sprawozdawczyni popiera także określenie jednego, ujednoliconego pułapu, jak również ośmioletniego okresu handlowego do roku 2020 oraz liniowe zmniejszanie limitu do 2025 r., na kiedy przewidywana jest rewizja.

Rozsądne jest 100% licytowanie dla sektora energetycznego do 2013 r. biorąc pod uwagę wyraźną możliwość, by sektor ten przełożył w razie konieczności wszelkie uzasadnione koszty na konsumenta. Ponadto winno się dążyć do licytowania w pełnym wymiarze w odniesieniu do wszystkich sektorów do roku 2020 biorąc pod uwagę, że jest to najbardziej wydajna i przejrzysta metoda przydzielania uprawnień.

Istnieją jednak pewne kwestie, w odniesieniu do których sprawozdawczyni wprowadziła zmiany w swoim sprawozdaniu.

1.  Istnieje rzeczywista potrzeba zyskania większej pewności w kwestii sektorów, które stwarzają największe ryzyko przenoszenia wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich. Europejscy przedsiębiorcy i inwestorzy muszą zostać zapewnieni, że w przypadku niezawarcia międzynarodowego porozumienia w ramach COP-15 w 2009 r., nie będą oni musieli sprostać wszystkim obciążeniom sami.

Komisja dokona przeglądu sytuacji wraz z sektorami i podsektorami, których dotyczy międzynarodowa konkurencja i do dnia 31 grudnia 2010 r., a więc o 6 miesięcy wcześniej niż pierwotnie przewidywano, złoży wszelkie konieczne wnioski. Sektory, które, jak się uzna, stwarzają ryzyko przenoszenia wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich mogłyby otrzymać do 100% nieodpłatnych uprawnień, bądź można by wprowadzić system zmierzający do stworzenia dla tych mocno narażonych instalacji równych szans w stosunku do instalacji w krajach trzecich. Sprawozdawczyni sądzi jednak, że gdyby niektóre sektory miały zostać bezpośrednio wyszczególnione we wniosku, zaszkodziłoby to możliwości zawarcia w wyniku międzynarodowych negocjacji międzynarodowego porozumienia w sprawie klimatu. Ponadto nie powinno się dążyć do tego, by uprzedzić wyniki prowadzonych w tej dziedzinie przez Komisję Europejską badań, które mają zostać wkrótce opublikowane. Sprawozdawczyni uściśliła również definicję „przenoszenia wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich” w celu wspierania działań, które mają przynieść ogólne korzyści ekologiczne.

2.  Wszystkim operatorom, którzy wykorzystają w latach 2008-2012 mniejszy odsetek jednostek ERU i CER w stosunku do ich emisji, i którzy nie przeniosą uprawnień, podobnie jak nowym operatorom i nowym sektorom, winno się umożliwić coroczne wykorzystywanie w latach 2013-2020 kredytów odpowiadających wartości do 5% ich emisji. Stanowi to prawie połowę redukcji emisji na okres od roku 2013 do 2020. Takie projekty byłyby ponadto dopuszczalne wyłącznie w krajach, które ratyfikują międzynarodowe porozumienia w sprawie zmian klimatu i zastosują się do zasad jakościowych. Sprawozdawczyni pragnie podkreślić potrzebę stosowania surowszych kryteriów poprzez zezwolenie na stosowanie wyłącznie jednostek CER i ERU wysokiej jakości. W przypadku zawarcia międzynarodowego porozumienia w sprawie zmian klimatu, zwiększona zostałaby liczba kredytów w ramach projektów JI/CDM.

3.  Globalne wylesianie następuje w alarmującym tempie i nie można ignorować znacznego wkładu tego zjawiska w emisje CO₂. Z tego powodu sprawozdawczyni proponuje, aby istotna część dochodów z licytacji przeznaczana była na wkład w fundusze na rzecz zapobiegania wylesianiu, a także promowania zrównoważonego zalesiania oraz ponownego zalesiania w krajach, które ratyfikowały międzynarodowe porozumienie w sprawie zmian klimatu.

4.  Dotychczas nie uwzględniano kwestii transportu morskiego, co wymagać będzie analizy wpływu. Wydaje się, że problemem jest w związku z tym brak zweryfikowanych, aktualnych danych dotyczących emisji. Sprawozdawczyni przewiduje, że do momentu objęcia transportu morskiego systemem EU ETS, emisje pochodzące z transportu morskiego powinny być uwzględnione w decyzji w sprawie działań państw członkowskich na rzecz dotrzymania do 2020 r. zobowiązań Wspólnoty w zakresie redukcji emisji gazów cieplarnianych.

5.  Sprawozdawczyni świadoma jest potencjału technologii w zakresie wychwytywania i składowania dwutlenku węgla i postrzega ją jako element mogący przyczynić się do ograniczenia światowych emisji dwutlenku węgla. Stąd propozycja, by 500 milionów przydziałów w ramach rezerwy dla nowych operatorów zarezerwowano dla pierwszych 12 instalacji, które rozpoczęły komercyjne wychwytywanie i geologiczne magazynowanie dwutlenku węgla pochodzącego z emisji.

6.  Sprzedaż w drodze licytacji powinna stanowić podstawową zasadę przydzielania uprawnień i winna być stosowana do sektora energetycznego od 2013 r. W przypadkach, gdy producenci sektora ciepłownictwa lub chłodzenia otrzymują bezpłatne przydziały zgodnie z ust. 1 w związku z przemysłową produkcją energii cieplnej w ramach kogeneracji o wysokiej wydajności, zdefiniowanej w dyrektywie 2004/8/WE, bezpłatne przydziały powinni również otrzymywać wytwórcy energii elektrycznej wytwarzanej z pozostałości procesów przemysłowych przy użyciu najlepszych dostępnych technologii pod warunkiem, że jest ona produkowana na użytek własny tych instalacji.

Sprawozdawczyni sądzi, że dotychczas politycy niestety nie zdołali podjąć adekwatnych działań wobec wyzwania związanego ze zmianami klimatycznymi i celu zakładającego ograniczenie ocieplenia do 2°C tak jasno określonego między innymi w pokrewnych zrewidowanych pozycjach naukowych, sprawozdaniach IPCC oraz w raporcie Sterna. Tym razem nie możemy zawieść, gdyż los naszych dzieci i ich dzieci zależy od nas.

• [1]  W brzmieniu zmienionym w „dyrektywie łączącej” 2004/101/WE.

ZAŁĄCZNIK - LISTA ZGŁOSZEŃ ZE STRONY ZAINTERESOWANYCH STRON Lista ta nie jest wyczerpująca

Organizacja
ACFCI
Aer Lingus
AFEP
Air Products
Alcoa Europe
ALSTOM
Arcelor Mittal
Arkema
Association of European Airlines
ATILH
Aughinish Alumina
Austrian Perm Rep - WKO
Australian Embassy and Mission
Australian Department of Foreign Affairs and Trade
AvA
Avisa
BASF
Bayer
BDI/BDA
Belgian DG Energy & Environment
Belgian Permanent Representation
Bellona Europa
Bloomberg
Blue Next
Bord na Mona
British Petroleum
Business Europe
Bundeskanzleramt Oesterreich
Burson-Marsteller
bvek
Caisse des Depots
CAN Europe
Carbon Markets Association
CE
CEFIC
Cembureau
CEMEX
centrica
Center for Clean Air Policy
CEPI
CEPS
CES ETUC
CGEMP - Paris University
Climate Change Capital
Clogrennane Lime Ltd
COGEN Europe
Coillte
Committee for European Integration - Poland
ConocoPhillips
Covington & Burling
CPA
Creatieve Energie
Cumerio / NA
Danish Permanent Representation
Deutsche Bank
DEFRA
DOW
E3G
EACI
EAMA Energy
Ecologic
Eco Securities
EEB
EESC
EFIEES
Electrabel Suez
Embassy of Norway to the EU
Emirates
Environmental Defense
EON
EPF
Euroheat and Power
European Commission - DG Enterprise & Industry
European Commission - DG Environment
European Environment Agency
European Regions Airline Association
EuLA
Eurelectric
Euro Alliages
EUROFER
Eurogypsum
Eurometaux
European Climate Foundation
European Confederation of Woodworking industries
European Investment Bank
Europia
Eustafor
EXCA
Finnish Perm Rep
Fleishman Hillard
Fortum
French Ministry of Ecology, Sustainable Development and Town and Country Planning
French Permanent Representation to the EU
GCP
GE
German Foreign Office
German Ministry for the Environment, Nature conservation & Nuclear safety
German Perm Rep
Grian
Harvard University
Hill & Knowlton
Hogan & Hartson Raue
Hydro
IACA
IATA
Icelandic Mission to the EU
ICOS
IDDRI
IEA
IETA
IFIEC Europe
IMA Europe
Icelandic Ministry for the Environment
Institute for European Environmental Policy
Irish Dairy Industries Association
Irish Min. Agriculture, Food & Rural Development
Permanent Representation of Ireland to the EU
Italcementi
Italian Dept. for EU affairs
Italian Min. for Environment, Land & Sea
JC - Consulting attorney / Emissions trading
JP Morgan
Kashue
Kevin Leydon & Associates
Lazio Regional Representation - EU Affairs
Ludwig-Maximilian Universitaet Muenchen
McKinsey & Company
NERA
OCIMF
Öko-Institut
Oxfam
Permanent Mission of the Kingdom of the Netherlands to the EU
Premier Periclase
Probiotec
PT Management Consultants
RHI
Rhodia
Rio Tinto
RWE
SFM (UK)
Shell
Slovenian Perm Rep
Smurfit Kappa Group
Sol Group
Solomon Associates
Svensk Energi
Swedish Energy Agency
Swedish Ministry of Environment
Suez
The Brattle Group
The Ecofin Research Foundation
Thyssen Krupp
Transatlantic Policy Network
University College Dublin
University of Cambridge - Electricity Policy Research Group
Universite Paris Dauphine
US House of Representatives
VIK
Vrom
Weber Shandwick
Wietersdorfer Gruppe
WKO
World Bank
World Resources Institute
WRI
WWF
Xstrata

• [1]  Lista ta nie jest wyczerpująca

OPINIA Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii (*) (15.9.2008)

dla Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności

w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 2003/87/WE w celu usprawnienia i rozszerzenia wspólnotowego systemu handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych
(COM(2008)0016 – C6‑0043/2008 – 2008/0013(COD))

Sprawozdawczyni (*): Lena Ek

(*) Procedura obejmująca zaangażowane komisje – art. 47 Regulaminu

ZWIĘZŁE UZASADNIENIE

Rozwiązanie problemu zmian klimatu oraz przejście do społeczeństwa o niskich emisjach ditlenku węgla stanowi kluczowy światowy priorytet. Odzwierciedla to fakt, że Parlament ustanowił zajmującą się tymi kwestiami Komisję tymczasową do spraw zmian klimatycznych. W oparciu o konkluzje wiosennego szczytu Rady z 2007 r. oraz poprzednie rezolucje Parlamentu, Komisja przedstawiła w styczniu 2008 r. bardzo ambitny pakiet, który poskutkuje ograniczeniem emisji gazów cieplarnianych w UE o co najmniej 20% do 2020 r., który to wskaźnik może wzrosnąć do 30% w przypadku zawarcia kompleksowego porozumienia międzynarodowego. Ten krok milowy w kształtowaniu europejskiej polityki daje innym krajom wyraźny sygnał, że UE jest poważnie zaangażowana w zwalczanie zmian klimatycznych.

Stworzony w 2005 r. system handlu emisjami UE (EU ETS) jest zakrojonym na najszerszą skalę systemem limitów i handlu na świecie, obejmującym dziesięć tysięcy podmiotów gospodarczych. Stanowi on podstawę podejścia UE do zmian klimatycznych. Jest on również główną siłą napędzającą gospodarkę. Wiele przedsiębiorstw objętych systemem EU ETS postrzega go jako jedną z kluczowych kwestii w ich długoterminowym procesie decyzyjnym, z silnym lub średnim wpływem na decyzje dotyczące opracowania innowacyjnych technologii[1]. Instytucje finansowe w coraz większym stopniu postrzegają system EU ETS jako sprawnie funkcjonujący, istotny rynek, który należy traktować poważnie.

Pierwsze dwa etapy wprowadzania systemu EU ETS dowiodły, że odpowiedni rynek wewnętrzny uprawnień do emisji jest w stanie ustalić cenę ditlenku węgla. Jednak w fazach tych pojawiły się również trudności. Zależność tego systemu od krajowych planów rozdzielania przydziałów doprowadziła do obniżenia ceny CO₂ w związku z przekroczeniem przez państwa członkowskie przydziałów, nie znajdującymi uzasadnienia nadzwyczajnymi zyskami dla wielu elektrowni, nieuczciwą konkurencją w obrębie UE spowodowaną różnicami w krajowych przydziałach oraz niepewnością podmiotów działających na rynku. Problemy te poruszono w całościowym przeglądzie systemu EU ETS, którego dokonano w kontekście międzynarodowych negocjacji dotyczących porozumienia zastępującego protokół z Kioto. W styczniu 2008 r. Komisja opublikowała wniosek dotyczący zrewidowanego systemu EU ETS.

Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej z zadowoleniem przyjęła propozycję przeglądu systemu EU ETS. Po pierwsze, poprzez wprowadzenie jednego obowiązującego w całej UE limitu całkowitej liczby uprawnień do emisji (łącznie z rezerwą dla podmiotów nowo wchodzących na rynek), harmonizując metodę przydzielania (zasada licytacji: stopniowa eliminacja nieodpłatnych przydziałów dla sektorów niezajmujących się generowaniem energii) oraz ustanowienie kluczowych definicji (takich jak definicja „instalacji spalania”), wniosek doprowadzi do zwiększenia harmonizacji oraz bardziej wyrównanych szans dla wszystkich podmiotów. Po drugie przewidywalność systemu zostanie podniesiona poprzez wprowadzenia dłuższego okresu przyznawania przydziałów oraz stałe, przewidywalne obniżanie limitu. Po trzecie, poprzez rozszerzenie ram na nowe gałęzie przemysłu (np. producentów aluminium i amoniaku) oraz nowe gazy (podtlenek azotu i perfluorowęglowodory), stworzone zostaną nowe szanse na znalezienie mniej kosztownych sposobów na obniżenie emisji. W końcu wniosek doprowadzi do zmniejszenia obciążeń administracyjnych (szczególnie w małych i średnich przedsiębiorstwach) poprzez ustanowienie prawa wyłączenia dla małych instalacji.

Jednak w celu nadania jeszcze większej siły wnioskowi oraz uczynienia systemu jeszcze łatwiejszym do realizacji i skuteczniejszym, należy zmienić kilka jego elementów. Celem większości tych zmian jest zmniejszenie niepewności oraz podniesienie przewidywalności systemu. Jest to niezbędne z ekologicznego punktu widzenia, ponieważ niepewność szkodzi planowaniu przyszłych inwestycji, które mogłyby prowadzić do ograniczenia emisji, np. poprzez energooszczędność bądź odnowienie starych możliwości.

Korzyści dla najbardziej wydajnych podmiotów

Racjonalizacja zużycia energii stanowi podstawę starań o stworzenie społeczeństwa, którego działalność skutkowałaby niskimi emisjami ditlenku węgla. Dlatego też w przypadku nieodpłatnego przydzielania uprawnień ważne będzie nieprzydzielanie ich na podstawie przeszłych alokacji (w rzeczywistości wspierając przedsiębiorstwa dominujące na rynku), ale na podstawie najlepszych dostępnych praktyk / najlepszych dostępnych technologii. Poprzez przydzielanie uprawnień na podstawie najbardziej wydajnego kryterium (wydajnych kryteriów), system przyniesie korzyści energooszczędnym przedsiębiorstwom, które zainwestowały w ekologiczny proces produkcji. Kluczowa dla przemysłu jest współpraca w celu możliwie najszybszego ustalenia tych kryteriów, jako że w przypadkach, w których nie będą istnieć zharmonizowane wskaźniki, nie powinno się dokonywać przydziałów. Energooszczędność jest najbardziej wydajnym pod względem kosztów oraz dostępnym w trybie natychmiastowym narzędziem umożliwiającym ograniczenie emisji, jak również zwiększenie bezpieczeństwa w zakresie dostaw energii oraz konkurencyjności. Istnieje już cała gama energooszczędnych technologii, które mogą być wprowadzane w krótkich terminach. W przyszłości system EU ETS mógłby zostać powiązany ze zharmonizowanym systemem „białych certyfikatów” promującym oszczędzanie i wydajność energii. Ważne jest, aby Komisja należycie rozważyła te możliwości.

Dochody ze sprzedaży w drodze licytacji

Oszacowano, że dochody z tytułu sprzedaży uprawnień w drodze licytacji wyniosą co najmniej 33 mld euro rocznie (przy uwzględnieniu jedynie licytacji dla sektora energetycznego oraz zakładając stosunkowo niską cenę CO₂)[2]. Zgodnie z wnioskiem, dochody te wpłyną do budżetów państw członkowskich, przy czym będzie na nich spoczywać „moralny obowiązek” przeznaczenia części tych kwot na szeroko pojęte działania w zakresie zwalczania zmian klimatycznych. Nie jest to jednak wystarczająco mocno określony obowiązek, co może doprowadzić do „zniknięcia” tych dochodów w budżecie krajowym. Byłaby to stracona szansa na wykorzystanie tych pieniędzy na ograniczanie emisji gazów oraz wsparcie rozwijającej się części świata, zwłaszcza na poziomie UE.

Informacje poufne i manipulacja rynkowa

Przeciętnie w tygodniu sprzedawanych jest ponad 10 milionów uprawnień, co tworzy rynek o wartości kilku miliardów euro. Niejasny jest jednak prawny charakter tych uprawnień. Niektóre kraje uznają je za instrumenty finansowe, handel którymi nadzorowany jest przez instytucję zajmującą się usługami finansowymi, podczas gdy inne kraje uważają je za normalny towar, a jedynie pochodne od tych uprawnień postrzegają jako instrumenty finansowe[3]. Celem uniknięcia manipulacji rynkowej oraz handlu wykorzystującego poufne informacje, ważne jest rozważenie sposobu, w jaki można zastosować zasady rynku finansowego do uprawnień do emisji. Dzięki zastosowaniu podobnych zasad, kształtowanie cen na rynku opierać się będzie w większym stopniu na odpowiedniej informacji rynkowej, a mniej na antykonkurencyjnej spekulacji, na przykład poprzez fundusze zabezpieczające lub niezależne fundusze inwestycyjne. Ponadto, publikacja przez Komisję i państwa członkowskie kluczowych informacji rynkowych powinna być rygorystycznie i wyraźnie regulowana, ponieważ rozpowszechnianie istotnych danych rynkowych może mieć potencjalnie poważne konsekwencje finansowe. Takie same zasady winny mieć zastosowanie do istotnych informacji giełdowych.

„Wyciek emisji” ditlenku węgla

Dopóki nie powstaną globalne ramy w tej dziedzinie, zbyt biurokratyczny system ograniczania emisji mógłby prowadzić do przenoszenia przez przedsiębiorstwa swojej produkcji poza UE. Miałoby to nie tylko konsekwencje gospodarcze i społeczne, ale zaszkodziłoby również celom ekologicznym, ponieważ firmy te przestałyby podlegać tym samym kontrolom emisji. Komisja uznaje istnienie tego problemu, lecz odkłada jego rozwiązanie. Do roku 2010 zidentyfikowane zostaną sektory narażone na przenoszenie wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich, a do roku 2011 Komisja zaproponuje możliwe środki zapobiegające temu zjawisku (100% bezpłatne przydzielanie uprawnień i/lub pokrycie kosztów importu w ramach EU ETS). Ponadto co 3 lata wykaz narażonych sektorów będzie podlegał przeglądowi. Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej wyraźnie preferuje ogólnoświatowe porozumienie, które obejmie wszystkie odpowiednie przedsiębiorstwa i sektory. Na wypadek, gdyby nie osiągnięto tego celu, drugą najlepszą opcją byłyby ogólnoświatowe porozumienia sektorowe (obejmujące obiektywne, możliwe do zweryfikowania cele w zakresie redukcji emisji). Jednak gdyby obie możliwości nie zostały wykorzystane, UE powinna dysponować mechanizmem, który zapewni jej konieczną pewność oraz przewidywalność, niezbędne do długoterminowych inwestycji, a także odnowienia portfeli aktywów w tych sektorach. Biorąc pod uwagę, że system zacznie funkcjonować w 2013 r., przedsiębiorstwa i inwestorzy potrzebują wcześniejszej i długoterminowej pewności co do tego, ile uprawnień otrzyma każdy sektor. Z drugiej strony, jeżeli UE już teraz określi, które sektory będą chronione poprzez darmowe uprawnienia, można niepotrzebnie zaszkodzić międzynarodowym negocjacjom. Najlepszym sposobem na zapewnienie większej pewności dla podmiotów działających na rynku bez uszczerbku dla międzynarodowych negocjacji jest przyspieszenie harmonogramu Komisji oraz wydłużenie okresu pomiędzy przeglądami, przy jednoczesnym dopilnowaniu, aby nie następowały żadne ogłoszenia przed spodziewanym na grudzień 2009 r. zakończeniem negocjacji.

MŚP i biurokracja

Przejęcie inicjatywy w dziedzinie niskoemisyjnej technologii oraz inwestowanie w nią jest korzystne dla małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP). Jednak konkretne środowisko regulacyjne powinno wziąć pod uwagę ich szczególną sytuację. Wniosek umożliwia wykluczenie z systemu małych instalacji spalania (poniżej 25 MW), o ile wprowadzone zostaną ekwiwalentne środki. Jest to raczej niski próg. Jedna trzecia wszystkich instalacji spalania objętych przez system jest stosunkowo niewielka (poniżej 50 MW), lecz razem odpowiadają one jedynie za 2% całkowitych odnotowanych emisji[4]. Wydaje się zatem wydajne pod względem kosztów podniesienie tego progu dla małych instalacji (na przykład do pułapu określonego w dyrektywie IPPC), aby umożliwić opcję wykluczenia z systemu.

Dalsza harmonizacja

Aby zagwarantować większą pewność prawną oraz stworzyć rzeczywiście równe szanse dla wszystkich podmiotów w UE, przewidzieć należy dalszą harmonizację. Dotyczy to definicji (na przykład zamykania), ale również opłat/obciążeń i grzywien/kar. Na przykład maksymalne grzywny za podobne naruszenia różnią się zasadniczo w poszczególnych państwach członkowskich: wahają się od 600 euro do 15 milionów euro.

Aspekty międzynarodowe

System EU ETS powinien stanowić pierwszy krok do utworzenia światowego systemu handlu emisjami. Dlatego też kluczowe jest umożliwienie połączenia z EU ETS innych systemów handlu oraz wykorzystanie wszystkich możliwych instrumentów wspólnotowych w celu zachęcenia krajów trzecich otaczających UE do przyłączenia się do systemu EU ETS. W przypadku krajów rozwijających się, UE musi określić możliwości, jakie oferuje EU ETS, aby wesprzeć te państwa w osiągnięciu neutralności w zakresie emisji poprzez konieczne inwestycje oraz przekazywanie wiedzy.

POPRAWKI

Komisja Przemysłu, Badań Naukowych i Energii zwraca się do Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności, jako do komisji przedmiotowo właściwej, o naniesienie w swoim sprawozdaniu następujących poprawek:

Poprawka  1 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 2 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(2) Podstawowym celem Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu, która została zatwierdzona w imieniu Wspólnoty Europejskiej decyzją Rady 94/69/WE z dnia 15 grudnia 1993 r. dotyczącą zawarcia Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC), jest osiągnięcie stabilizacji stężeń gazów cieplarnianych w atmosferze na poziomie pozwalającym zapobiec groźnej antropogenicznej ingerencji w system klimatyczny. Jeśli cel ten ma zostać osiągnięty, wzrost średniej rocznej temperatury na powierzchni Ziemi w skali światowej nie powinien przekroczyć 2 °C w stosunku do poziomu sprzed epoki przemysłowej. Najnowsze sprawozdanie z oceny przygotowane przez Międzyrządowy Zespół do spraw Zmiany Klimatu (IPCC) pokazuje, że osiągnięcie powyższego celu wymaga, by rok 2020 był ostatnim rokiem wzrostu emisji gazów cieplarnianych w skali światowej. Oznacza to konieczność zwiększenia wysiłków ze strony Wspólnoty oraz szybkiego włączenia krajów rozwiniętych w proces redukcji emisji, a także zachęcenia do udziału w nim krajów rozwijających się.	(2) Podstawowym celem Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu, która została zatwierdzona w imieniu Wspólnoty Europejskiej decyzją Rady 94/69/WE z dnia 15 grudnia 1993 r. dotyczącą zawarcia Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC), jest osiągnięcie stabilizacji stężeń gazów cieplarnianych w atmosferze na poziomie pozwalającym zapobiec groźnej antropogenicznej ingerencji w system klimatyczny. Jeśli cel ten ma zostać osiągnięty, wzrost średniej rocznej temperatury na powierzchni Ziemi w skali światowej nie powinien przekroczyć 2 °C w stosunku do poziomu sprzed epoki przemysłowej. Najnowsze sprawozdanie z oceny przygotowane przez Międzyrządowy Zespół do spraw Zmiany Klimatu (IPCC) pokazuje, że osiągnięcie powyższego celu wymaga, by rok 2020 był ostatnim rokiem wzrostu emisji gazów cieplarnianych w skali światowej. Oznacza to konieczność zwiększenia wysiłków ze strony Wspólnoty oraz szybkiego włączenia krajów rozwiniętych oraz krajów uprzemysłowionych w ostatnim czasie w proces redukcji emisji, a także udziału w nim krajów rozwijających się.
Uzasadnienie
W kontekście stale rosnącego udziału w emisjach krajów uprzemysłowionych w ostatnim czasie, konieczne jest, by za cel obrano zapewnienie ich udziału w procesie, a nie jedynie zachęcenie ich do takiego udziału. Konieczne jest, by za cel obrano zapewnienie udziału krajów rozwiniętych w procesie, a nie jedynie zachęcenie ich do takiego udziału.
Poprawka  2 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 3 a preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(3a) W swojej rezolucji z dnia 31 stycznia 2008 r. dotyczącej wyników konferencji w sprawie zmian klimatu, która odbyła się na Bali (COP 13 i COP/MOP 3), Parlament Europejski przypomniał swoje stanowisko, zgodnie z którym państwa uprzemysłowione powinny zobowiązać się do obniżenia swoich emisji gazów cieplarnianych – w porównaniu z danymi z 1990 r. – o co najmniej 30% do 2020 r. i o 60-80% do roku 2050. Biorąc pod uwagę, że przewiduje pozytywny wynik negocjacji COP 15, które mają się odbyć w Kopenhadze w 2009 r., Unia Europejska powinna zacząć przygotowywać surowsze cele w zakresie redukcji emisji na rok 2020 i kolejne lata oraz powinna dążyć do zapewnienia, że po roku 2013 wspólnotowy system umożliwi w razie konieczności określenie bardziej rygorystycznych limitów emisji, jako część wkładu Unii w nowe porozumienie międzynarodowe.
Uzasadnienie
Należy podkreślić duże ambicje Parlamentu w odniesieniu do zwalczania zmian klimatycznych. Najlepszą drogą do wypełnienia tego zadania jest zawarcie międzynarodowego porozumienia, które ma nastąpić w Kopenhadze do końca 2009 r. Ten wniosek powinien być postrzegany jako dowód na ogromne oddanie UE tej sprawie, ale także jako sygnał, że UE przygotowuje się do ustalenia zaostrzonych celów, które pojawią się wraz z zawarciem nowego porozumienia.
Poprawka  3 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 4 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(4) Działania na rzecz osiągnięcia powyższych celów długoterminowych wymagają jasnego określenia harmonogramu redukcji emisji pochodzących z instalacji objętych wspólnotowym systemem handlu przydziałami emisji. Aby w ekonomicznie uzasadniony sposób zrealizować zobowiązanie Wspólnoty do redukcji emisji gazów cieplarnianych o co najmniej 20 % w stosunku do poziomu z 1990 r., należy do roku 2020 r. obniżyć liczbę uprawnień do emisji przydzielonych w odniesieniu do tych instalacji o 21 % w stosunku od poziomu emisji z tych instalacji w roku 2005.	(4) Działania na rzecz osiągnięcia powyższych celów długoterminowych wymagają jasnego określenia harmonogramu redukcji emisji pochodzących z instalacji objętych wspólnotowym systemem handlu przydziałami emisji. Aby w ekonomicznie uzasadniony sposób zrealizować zobowiązanie Wspólnoty do redukcji emisji gazów cieplarnianych o co najmniej 20 % w stosunku do poziomu z 1990 r., uznanego w skali międzynarodowej za rok referencyjny zgodnie z protokołem z Kioto, należy do roku 2020 r. obniżyć liczbę uprawnień do emisji przydzielonych w odniesieniu do tych instalacji o 21 % w stosunku do poziomu emisji z tych instalacji w roku 2005.
Uzasadnienie
W przypadku redukcji o 20% w stosunku do 1990 r. całkowita ilość dopuszczalnych emisji wynosić będzie 4,65 mld t. Do roku 2020 sektory nieobjęte ETS powinny osiągnąć redukcję o 2,67 mld t. Powyższe obliczenia – w przeciwieństwie do twierdzenia Komisji – wykazują, że od sektorów objętych ETS należy wymagać obniżenia emisji o 15% w stosunku do roku 2005.
Poprawka  4 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 7 a preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(7a) Drzewa stojące, lecz również drewno i jego pochodne, stanowią bardzo ważne źródło sekwestracji i składowania ditlenku węgla. Tarcica pozwala ponadto - dzięki zastąpieniu paliw kopalnych - walczyć z efektem cieplarnianym. Lasy są zatem prawdziwymi naturalnymi magazynami ditlenku węgla, który jednak jest uwalniany do atmosfery, gdy lasy są karczowane i palone, dlatego też istotne jest wprowadzenie mechanizmów ochrony lasów, aby złagodzić ocieplenie klimatu.
Uzasadnienie
Zmiany sposobu użytkowania gruntów (np. wylesianie obszarów tropikalnych) są winne 20% emisji gazów cieplarnianych w skali światowej. Jeżeli chodzi o samo wylesianie, związane z nim roczne emisje gazów cieplarnianych w skali światowej osiągają 6 mld ton równoważnika CO2.
Tylko we Francji, samo składowanie odpowiada 15,6 mln ton ditlenku węgla i przechwytuje 10% emisji gazów cieplarnianych. Zastąpienie jest szacowane na 14 mln ton ditlenku węgla. Gdyby nie lasy i drewno, Francja wytwarzałaby 108 mln ton, czyli około 20%, ditlenku węgla więcej.
Poprawka  5 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 7 b preambuły(nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(7b) Ze względu na istotny potencjał sektora leśnego w zakresie łagodzenia ocieplenia klimatu należy wprowadzić środki zachęcające do jego wykorzystania i rozwoju, przy jednoczesnym poszanowaniu innych funkcji pełnionych przez lasy.
Uzasadnienie
W sprawozdaniu IPCC za 2007 r. stwierdza się, że „planowanie w perspektywie długoterminowej zrównoważonego rozwoju lasów w celu utrzymania lub zwiększenia magazynów ditlenku węgla w lasach, przy jednoczesnej produkcji tarcicy, pulpy drzewnej, drewna opałowego, będzie źródłem największych korzyści w zakresie łagodzenia zmian klimatu”. Należy również wziąć pod uwagę rezolucję Parlamentu Europejskiego z dnia 15 listopada 2007 r., w której Komisja Europejska została wezwana do włączenia do systemu ETS pewnych działań związanych z leśnictwem.
Poprawka  6 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 8 a preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(8a) Należy dostosować dyrektywę 2003/87/WE i dyrektywę ją zmieniającą 2004/101/WE do postanowień protokołu z Kioto w zakresie działań związanych z użytkowaniem gruntów, zmianą przeznaczenia gruntów i leśnictwem (LULUCF).
Uzasadnienie
Protokół z Kioto wyznacza krajom uprzemysłowionym, wymienionym w załączniku B, cele ilościowe w zakresie ograniczenia emisji gazów cieplarnianych. W wielu artykułach przywołuje się działania LULUCF (z jęz. angielskiego „Land Use, Land Use Change and Forestry”), tj. działania związane z zalesianiem, ponownym zalesianiem, wylesianiem, gospodarką leśną, gospodarowaniem obszarami rolniczymi, gospodarowaniem pastwiskami oraz odnową roślinności.
Poprawka  7 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 8 b preambuły(nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(8b) Należy w pełni powiązać system wspólnotowy z mechanizmami projektowymi przewidzianymi w protokole z Kioto poprzez włączenie działań LULUCF do zakresu stosowania dyrektyw 2003/87/WE i 2004/101/WE.
Uzasadnienie
Dyrektywa 2004/101/WE z dnia 27 października 2004 r. zmieniająca dyrektywę 2003/87/WE wyłącza z zakresu jej stosowania działalność związaną z lasami i z rolnictwem.
Przemysł leśny i szereg organizacji zajmujących się ochroną środowiska popierają objęcie działań LULUCF systemem EU ETS. Podkreślają one decydujący wpływ tych działań na zmiany klimatu: wylesianie jest bowiem odpowiedzialne za 20% emisji gazów cieplarnianych w skali światowej. Włączenie tych działań byłoby również sposobem na wspieranie zrównoważonego rozwoju w krajach nieuprzemysłowionych.
Poprawka  8 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 8 c preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(8c) Komisja powinna rozpatrzyć zasady włączenia działań LULUCF do zakresu stosowania dyrektyw 2003/87/WE i 2004/101/WE w świetle postępu technicznego i propozycji przedstawionych na konferencji na Bali. Powinna również przedstawić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wniosek legislacyjny w tej sprawie najpóźniej do końca 2008 r.
Uzasadnienie
Niektóre państwa członkowskie zarzucają Komisji Europejskiej niewystarczające uzasadnienie decyzji o wyłączeniu działań LULUCF i wyrażają ubolewanie nad dokonanym przez nią wyborem, zważywszy na fakt, że w konkluzjach Rady Europejskiej z dnia 9 marca 2007 r. oraz w rezolucji Parlamentu Europejskiego z dnia 15 listopada 2007 r. dotyczącej konferencji na Bali w sprawie zmian klimatu wezwano Komisję do rozważenia objęcia działań LULUCF systemem EU ETS. Włączenie tych działań w przypadku krajów rozwijających się stanowiłoby znaczące źródło finansowania, które byłoby w stanie zapewnić ochronę różnorodności biologicznej i odtworzenie zniszczonych lasów.
Poprawka  9 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 10 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(10) W przypadku, gdy w odniesieniu do niewielkich instalacji, z których emisje nie przekraczają progu 10 000 ton CO2 rocznie, stosowane są równoważne środki mające na celu ograniczenie emisji gazów cieplarnianych, a w szczególności opodatkowanie, powinna istnieć procedura umożliwiająca państwom członkowskim wyłączenie tego rodzaju niewielkich instalacji z systemu handlu przydziałami emisji na tak długo, jak stosowane są wspomniane środki. Biorąc pod uwagę prostotę systemu administrowania, próg ten oferuje stosunkowo największe korzyści jeśli chodzi o ograniczenie kosztów administracyjnych dla każdej tony emisji nieobjętej systemem. W następstwie zrezygnowania z pięcioletnich okresów przydziału uprawnień, a także celem zwiększenia pewności i przewidywalności, należy ustanowić przepisy dotyczące częstotliwości zmian przydziałów emisji.	(10) W przypadku, gdy w odniesieniu do niewielkich instalacji, z których emisje nie przekraczają progu 25 000 ton CO2 rocznie, stosowane są równoważne środki mające na celu ograniczenie emisji gazów cieplarnianych, a w szczególności opodatkowanie, powinna istnieć procedura umożliwiająca państwom członkowskim wyłączenie tego rodzaju niewielkich instalacji z systemu handlu przydziałami emisji na tak długo, jak stosowane są wspomniane środki, chociaż takie instalacje powinny mieć prawo do dobrowolnego pozostania w ramach systemu wspólnotowego. Biorąc pod uwagę prostotę systemu administrowania, próg ten oferuje największe korzyści, jeśli chodzi o ograniczenie kosztów administracyjnych dla każdej tony emisji nieobjętej systemem. Podczas rewizji niniejszej dyrektywy należałoby rozważyć zmianę wspomnianego progu, biorąc pod uwagę wkład małych instalacji w całkowity poziom emisji, obciążenia administracyjne oraz doświadczenie zdobyte we wprowadzaniu podobnych środków. W następstwie zrezygnowania z pięcioletnich okresów przydziału uprawnień, a także celem zwiększenia pewności i przewidywalności, należy ustanowić przepisy dotyczące częstotliwości zmian przydziałów emisji.
Uzasadnienie
Ważne jest, aby wciąż poszukiwać możliwości dalszego zmniejszania obciążeń administracyjnych małych i średnich przedsiębiorstw, unikać niepotrzebnych kosztów administracyjnych i biurokracji oraz zwiększać wydajność systemu. W chwili obecnej jedna trzecia wszystkich instalacji spalania objętych przez system to małe instalacje, które łącznie stanowią jedynie 2% całkowitych odnotowanych emisji.
Poprawka  10 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 13 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(13) Dodatkowe wysiłki, które powinna podjąć gospodarka europejska, wymagają między innymi zapewnienia działania zmienionego systemu wspólnotowego z najwyższą możliwą wydajnością ekonomiczną i na podstawie w pełni zharmonizowanych w obrębie Wspólnoty warunków przyznawania uprawnień do emisji. Podstawową zasadą przyznawania uprawnień powinna być zatem ich sprzedaż w drodze licytacji, ponieważ jest to najprostszy system, uważany również powszechnie za najbardziej wydajny ekonomicznie. Rozwiązanie to powinno także wyeliminować nadzwyczajne zyski oraz zapewnić nowym podmiotom rynkowym oraz gospodarkom o wyższym niż średnie tempie rozwoju takie same warunki konkurencji, jak w przypadku istniejących instalacji.	(13) Dodatkowe wysiłki, które powinna podjąć gospodarka europejska, wymagają między innymi zapewnienia działania zmienionego systemu wspólnotowego z najwyższą możliwą wydajnością ekonomiczną i na podstawie w pełni zharmonizowanych w obrębie Wspólnoty warunków przyznawania uprawnień do emisji. Podstawową zasadą przyznawania uprawnień będzie zatem ich sprzedaż w drodze licytacji, ponieważ jest to najprostszy system, uważany również powszechnie za najbardziej wydajny ekonomicznie. Rozwiązanie to powinno także wyeliminować nadzwyczajne zyski oraz zapewnić nowym podmiotom rynkowym oraz gospodarkom o szybkim tempie rozwoju takie same warunki konkurencji, jak w przypadku istniejących instalacji. Komisja winna nadzorować licytacje oraz dalsze funkcjonowanie rynku ditlenku węgla celem zapewnienia, że te dwa cele zostaną osiągnięte. Aby zapewnić wspólne i spójne podejście do sprzedaży w drodze licytacji w całej Unii, sprzedażą tą powinna kierować Komisja lub kompetentny w tym zakresie organ wyznaczony przez Komisję. Zagwarantowałoby to również możliwość tworzenia wspólnej puli dochodów z licytacji oraz wykorzystania ich w wydajniejszy i skuteczniejszy sposób.
Uzasadnienie
Aby ograniczyć niepewność przedsiębiorców, poczynić postępy w zakresie harmonizacji i zmaksymalizować wydajność, sprzedaż w drodze licytacji powinna być zarządzana centralnie. Ponadto Komisja winna monitorować wpływ sprzedaży w drodze licytacji celem zapewnienia, że dostarcza ona spodziewanych korzyści.
Poprawka  11 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 16 a preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(16a) Celem zagwarantowania prawidłowego funkcjonowania rynku emisji ditlenku węgla i rynku energii elektrycznej, sprzedaż przydziałów w drodze licytacji na okres rozpoczynający się w 2013 r. powinna zacząć się najpóźniej w roku 2011 i opierać się na jasnych i obiektywnych, określonych z odpowiednim wyprzedzeniem, zasadach.
Uzasadnienie
Terminowe, skuteczne i wystarczająco płynne funkcjonowanie rynku emisji ditlenku węgla ma zasadnicze znaczenie dla wsparcia wydajnego działania rynku energii elektrycznej. Ponieważ rynek ten charakteryzuje się umowami terminowymi, faktyczna sprzedaż w drodze licytacji powinna rozpocząć się z dużym wyprzedzeniem. Ponadto, zasady sprzedaży w drodze licytacji i szczegółowe przepisy związane z jej organizacją powinny być publikowane z dużym wyprzedzeniem, tak aby umożliwić przedsiębiorstwom optymalizację ich strategii przetargowych.
Poprawka  12 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 18 a preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(18a) Komisja powinna kontynuować analizę innych środków promowania najbardziej niskoemisyjnych i energooszczędnych praktyk w sektorach objętych systemem wspólnotowym, jak również w innych sektorach. W szczególności winna ona zbadać do września 2009 r. możliwość opracowania dla całej UE systemu tzw. białych certyfikatów, co przyniosłoby korzyści dla podmiotów dokonujących inwestycji w zakresie wydajności energii.
Uzasadnienie
W art. 4 ust. 5 dyrektywy 2006/32/WE w sprawie efektywności końcowego wykorzystania energii i usług energetycznych Komisję wzywa się do zbadania, czy należy wysunąć wniosek dotyczący tzw. białych certyfikatów w oparciu o pierwsze trzy lata stosowania tej dyrektywy. Nie ustalono konkretnej daty zakończenia tego ważnego badania. W ramach projektu „Euro White Cert” analizowana jest obecnie możliwość stworzenia ogólnounijnego systemu tzw. białych certyfikatów oraz jego potencjalne powiązanie z EU ETS.
Poprawka  13 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 20 a preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(20a) Nie należy tworzyć zbytecznych zakłóceń konkurencji między instalacjami, niezależnie od tego, czy są one zewnętrzne, czy też nie.
Uzasadnienie
Należy unikać wszelkich zakłóceń na rynku wewnętrznym powodowanych rozdziałem przydziałów, który skutkowałby przeniesieniem produkcji z instalacji zewnętrznych do instalacji wewnętrznych, co w rezultacie przyniosłoby zwiększenie emisji CO2. Celem unijnego systemu handlu przydziałami emisji jest ograniczenie emisji gazów cieplarnianych, zaś zaprzestanie stosowania obecnych energooszczędnych metod produkcji gazów przemysłowych mogłoby wywołać niepożądany skutek.
Poprawka  14 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 29 a preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(29a) W celu zwiększenia przejrzystości oraz zapobieżenia nadużyciom rynkowym, łącznie ze szkodliwymi działaniami spekulacyjnymi w handlu uprawnieniami i ich pochodnymi, Komisja powinna rozważyć stosowanie do handlu emisjami wspólnotowych zasad odnoszących się do instrumentów finansowych, jak również publikację wszelkich istotnych dla rynku informacji, które mogłyby wpłynąć na taki handel. Komisja powinna kontynuować monitorowanie rozwoju rynku ditlenku węgla celem zapewnienia, że system wspólnotowy w dalszym ciągu będzie pełnił swoją podstawową funkcję ograniczania emisji gazów cieplarnianych w efektywny pod względem kosztów oraz wydajny gospodarczo sposób.
Uzasadnienie
Kluczowe jest zapewnienie stosowania zasad rządzących instrumentami finansowymi w odniesieniu do handlu uprawnieniami w celu zwiększenia pewności przedsiębiorców oraz podniesienia przejrzystości. Wykorzystywanie w handlu informacji poufnych i manipulacja rynkowa mogłyby nie tylko zakłócić działanie rynku, ale także obniżyć jego wiarygodność i pewność inwestorów, prowadząc do fałszywych sygnałów dotyczących cen oraz braku płynności rynkowej. Ponadto w związku ze zdefiniowaniem uprawnień jako instrumentów finansowych, ich handel podlegać będzie nadzorowi organów finansowych oraz będą miały do nich zastosowanie zasady rządzące na przykład funduszami inwestycyjnymi.
Poprawka  15 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 31 a preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(31a) Należy zachęcać kraje trzecie sąsiadujące z Unią do włączenia się w system wspólnotowy, jeżeli działają one zgodnie z niniejszą dyrektywą. Dla promowania tego celu Komisja powinna dołożyć wszelkich starań podczas negocjacji oraz w odniesieniu do udzielania wsparcia finansowego i technicznego krajom kandydującym oraz potencjalnym krajom kandydującym, a także krajom objętym europejską polityką sąsiedztwa. Ułatwiłoby to przekazywanie tym krajom technologii i wiedzy, co stanowi ważny sposób dostarczania wszystkim ekonomicznych, ekologicznych oraz społecznych korzyści.
Uzasadnienie
Zachęcenie krajów sąsiadujących z UE do przyłączenia się do EU ETS jest kwestią kluczową. Jest to nie tylko istotne z punktu widzenia ochrony środowiska i rozwoju, ale także odnosi się do kwestii przenoszenia wysokoemisyjnych produkcji firm UE za granicę.
Poprawka  16 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 33 a preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(33a) Ważne jest, aby system wspólnotowy został w przyszłości rozszerzony, tak aby obejmował inne podmioty emitujące znaczne ilości gazów cieplarnianych, zwłaszcza w sektorze transportu, takie jak przedsiębiorstwa transportu morskiego. W tym celu Komisja powinna możliwie najszybciej zaproponować odpowiednie poprawki, razem z oceną wpływu, tak aby do roku 2013 włączyć sektor transportu morskiego w ramy systemu wspólnotowego i żeby ustalić termin włączenia w ten system transportu drogowego.
Uzasadnienie
Ważne jest dalsze włączanie w EU ETS transportu, zwłaszcza morskiego. W chwili obecnej brakuje należytej oceny wpływu oraz wiarygodnych danych. Jednak podczas kolejnego przeglądu Komisja winna rozszerzyć zakres systemu.
Poprawka  17 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 33 b preambuły(nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(33b) Celem zapewnienia równych szans na rynku wewnętrznym, Komisja powinna, o ile to stosowne, opracować wytyczne lub przedstawić wnioski w celu dalszej harmonizacji w zakresie stosowania niniejszej dyrektywy, w kwestiach takich jak definicje, opłaty i kary.
Uzasadnienie
Aby zapewnić większą pewność prawną oraz stworzyć rzeczywiście równe szanse dla wszystkich podmiotów w UE, przewidzieć należy dalszą harmonizację, na przykład w odniesieniu do definicji (zamykanie) oraz grzywien i kar wprowadzanych przez państwa członkowskie.
Poprawka  18 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 34 a preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(34a) Informacje o stosowaniu niniejszej dyrektywy powinny być łatwo dostępne, w szczególności dla małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP). Aby wspomóc przedsiębiorców, a w szczególności MŚP, w dostosowywaniu się do wymogów niniejszej dyrektywy, państwa członkowskie powinny stworzyć krajowe punkty informacyjne.
Uzasadnienie
Wiele firm objętych systemem EU ETS to MŚP, którym brakuje wystarczających zasobów, i które mogą znajdować się w niekorzystnym położeniu w stosunku do dużych firm pod względem uzyskiwania uprawnień poprzez sprzedaż w drodze licytacji i handel. Minimum tego, co można uczynić w tej sprawie, to zapewnienie im łatwego dostępu do informacji na temat szczegółowych wymogów. Najlepsze praktyczne rozwiązania tej sytuacji różnią się w poszczególnych państwach członkowskich, w zależności od istniejących specyficznych ram instytucjonalnych, jak w przypadku dyrektywy REACH.
Poprawka  19 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt -1 (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 1
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka (-1) Artykuł 1 otrzymuje brzmienie:   „Niniejsza dyrektywa ustanawia system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie (zwany dalej „systemem wspólnotowym") w celu wspierania zmniejszania emisji gazów cieplarnianych w efektywny pod względem kosztów oraz skuteczny gospodarczo sposób, propagując przy tym innowacyjność i zachowując oraz poprawiając konkurencyjność.”
Uzasadnienie
System ETS powinien prowadzić do rozwijania innowacji w zakresie niskiej emisji ditlenku węgla, dzięki którym przedsiębiorstwa UE uzyskają długoterminową przewagę nad konkurentami spoza UE. W przypadkach, w których ETS prowadzi do zagrożenia przenoszeniem produkcji wysokoemisyjnej do państw trzecich należy zachować konkurencyjność przedsiębiorstw UE.
Poprawka  20 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 2 – litera a Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 3 – litera c
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka c) „gazy cieplarniane” oznaczają gazy wymienione w załączniku II oraz inne gazowe składniki atmosfery, zarówno naturalne, jak i antropogeniczne, które pochłaniają i reemitują promieniowanie podczerwone; c) „gazy cieplarniane” oznaczają gazy wymienione w załączniku II oraz wszelkie inne gazy, które zostaną jako takie zdefiniowane w ramach porozumienia międzynarodowego;
Poprawka  21 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 2 – litera b Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 3 – litera h
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka h) „nowy operator” oznacza jakiekolwiek urządzenie przeprowadzające jedno lub więcej działań wskazanych w załączniku I, które uzyskało pozwolenie na emisję gazów cieplarnianych w następstwie przedłożenia Komisji wykazu, o którym mowa w art. 11 ust. 1; h) „nowy operator” oznacza jakiekolwiek urządzenie przeprowadzające jedno lub więcej działań wskazanych w załączniku I, które uzyskało pozwolenie na emisję gazów cieplarnianych lub wznowienie takiego pozwolenia ze względu na zmianę jego charakteru lub funkcjonowania lub znaczne rozszerzenie jego możliwości w następstwie przedłożenia Komisji wykazu, o którym mowa w art. 11 ust. 1;
Poprawka  22 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 2 – litera c Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 3 – litera u
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka [(u)]„producent energii elektrycznej” oznacza instalację, która w dniu 1 stycznia 2005 r. lub później wytwarzała energię elektryczną przeznaczoną do sprzedaży osobom trzecim, i która jest objęta wyłącznie kategorią „Dostawa energii elektrycznej lub cieplnej” w załączniku I. [(u)]„producent energii elektrycznej” oznacza instalację, która w dniu 1 stycznia 2005 r. lub później wytwarzała energię elektryczną przeznaczoną do sprzedaży osobom trzecim, która głównie dostarcza do publicznych sieci elektroenergetycznych i która jest objęta wyłącznie kategorią „Dostawa energii elektrycznej lub cieplnej” w załączniku I.
Uzasadnienie
Groźba międzynarodowej konkurencji zmusza do objęcia autoproducentów bezpłatnymi przydziałami. Gałęziom przemysłu innym niż producenci energii elektrycznej trzeba pozostawić możliwość kierowania własną infrastrukturą energetyczną, w którą już zainwestowały. Z tego względu należy zmienić tę definicję. Autoproducenci, których w dyrektywie 96/92/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 grudnia 1996 r. dotyczącej wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej określono jako „osobę fizyczną lub prawną wytwarzającą energię elektryczną zasadniczo na swój własny użytek” nie powinni być wyłączeni z rozdziału nieodpłatnych przydziałów.
Poprawka  23 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 2 – litera c Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 3 – litera u a (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka (ua) „instalacja zeksternalizowana” oznacza instalację będącą własnością strony trzeciej lub przez nią zarządzaną, spełniającą funkcję, którą zamiennie można uzyskać dzięki wewnętrznej działalności produkcyjnej włączonej do procesu produkcji odnośnego sektora gospodarczego;
Uzasadnienie
Należy zdefiniować pojęcie „instalacji zeksternalizowanych”, aby uniknąć sytuacji, w której podmiotów tych dotyczą inne metody rozdzielania uprawnień, a tym samym inne koszty - wyższe niż w przypadku produkcji wewnętrznej w sektorach, które one zasilają.
Poprawka  24 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 2 – litera c Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 3 – litera u b (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   (ub) „międzynarodowe porozumienie” oznacza porozumienie pomiędzy krajami zawarte w kontekście Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC), prowadzące do zmniejszenia globalnych emisji w skali koniecznej do skutecznej walki ze zmianami klimatu dzięki ograniczeniu wzrostu temperatury na świecie do 2°C, i które można egzekwować pod względem prawnym, monitorować i kontrolować oraz które jest objęte obowiązkiem sprawozdawczym; takie porozumienie międzynarodowe powinno zawierać określenie masy krytycznej światowej produkcji sektorowej.
Poprawka  25 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 4 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 6 – ustęp 1 - akapit trzeci
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Przynajmniej raz na pięć lat właściwy organ dokonuje przeglądu pozwolenia na emisję gazów cieplarnianych i w razie potrzeby dokonuje w nim wszelkich stosownych zmian. Przynajmniej raz na pięć lat właściwy organ dokonuje przeglądu pozwolenia na emisję gazów cieplarnianych i w razie potrzeby dokonuje w nim wszelkich stosownych zmian w świetle najnowszych odkryć naukowych.
Uzasadnienie
Należy podkreślić, ze przegląd pozwoleń na emisję gazów cieplarnianych i wszelkie proponowane zmiany zostaną przeprowadzone w świetle nowych danych naukowych.
Poprawka  26 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 7 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 1. Począwszy od 2013 r. państwa członkowskie dokonują sprzedaży w drodze licytacji wszystkich przydziałów, które nie są rozdzielane bezpłatnie zgodnie z art. 10a. 1. Począwszy od 2013 r. Komisja lub właściwy organ wyznaczony przez Komisję dokonują sprzedaży w drodze licytacji wszystkich przydziałów, które nie są rozdzielane bezpłatnie zgodnie z art. 10a.
Uzasadnienie
Aby ograniczyć niepewność przedsiębiorców, poczynić postępy w zakresie harmonizacji i zmaksymalizować wydajność, sprzedaż w drodze licytacji powinna być zarządzana centralnie.
Poprawka  27 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 7 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 2 – część wprowadzająca
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 2. Całkowita liczba przydziałów, które mają zostać sprzedane w drodze licytacji przez państwa członkowskie, składa się z: 2. Całkowita liczba przydziałów, które mają zostać sprzedane w drodze licytacji w każdym państwie członkowskim, składa się z:
Uzasadnienie
Podczas gdy wciąż aktualna jest kwestia zróżnicowania ilości praw aukcyjnych dla uczestników licytacji w różnych państwach członkowskich, sprzedaż w drodze licytacji powinna być zarządzana w sposób centralny. Wyjaśnienie tego wymaga wprowadzenia niniejszej zmiany.
Poprawka  28 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 7 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 2 – litera a
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka (a) 90 % całkowitej liczby przydziałów, które mają zostać sprzedane w drodze licytacji, rozdzielonych między państwa członkowskie w proporcjach odpowiadających udziałom poszczególnych państw członkowskich w emisjach z 2005 r., skontrolowanych w ramach systemu wspólnotowego. (a) 80 % całkowitej liczby przydziałów, które mają zostać sprzedane w drodze licytacji, rozdzielonych między państwa członkowskie w proporcjach odpowiadających udziałom poszczególnych państw członkowskich w emisjach z 2008 r., skontrolowanych w ramach systemu wspólnotowego.
Uzasadnienie
Rok 2008 to pierwszy rok, w którym pozyskiwanie spójnych danych dla systemu UE ETS będzie powszechne dla wszystkich 27 państw członkowskich. Ponadto w 2008 r. zaczyna obowiązywać nowa definicja instalacji.
Proponuje się, by dodatkowych 10% całkowitej ilości przydziałów podlegało licytacji między państwami członkowskimi w oparciu o wyniki osiągnięte począwszy od bazowego roku protokołu z Kioto do 2008 r., czyli pierwszego roku okresu zobowiązań w ramach protokołu z Kioto. Takie podejście właściwie odzwierciedla wyniki poszczególnych krajów-sygnatariuszy Kioto, co przewidziano w konkluzjach wiosennych szczytów Rady Europejskiej w 2007 i 2008 r.
Poprawka  29 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 7 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 2 – litera b a (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   (ba) 10 % całkowitej liczby przydziałów, które mają zostać sprzedane w drodze licytacji, rozdzielonych między państwa członkowskie zgodnie z wynikami osiągniętymi między rokiem bazowym protokołu z Kioto a 2008 r. w celu wynagrodzenia wysiłku włożonego do tej pory we wprowadzanie przez nie systemu wspólnotowego.
Uzasadnienie
Rok 2008 to pierwszy rok, w którym pozyskiwanie spójnych danych dla systemu UE ETS będzie powszechne dla wszystkich 27 państw członkowskich. Ponadto w 2008 r. zaczyna obowiązywać nowa definicja instalacji.
Proponuje się, by dodatkowych 10% całkowitej ilości przydziałów podlegało licytacji między państwami członkowskimi w oparciu o wyniki osiągnięte począwszy od bazowego roku protokołu z Kioto do 2008 r., czyli pierwszego roku okresu zobowiązań w ramach protokołu z Kioto. Takie podejście właściwie odzwierciedla wyniki poszczególnych krajów-sygnatariuszy Kioto, co przewidziano w konkluzjach wiosennych szczytów Rady Europejskiej w 2007 i 2008 r.
Poprawka  30 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 7 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 3
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 3. Co najmniej 20 % dochodów ze sprzedaży w drodze licytacji przydziałów, o których mowa w ust. 2, w tym wszystkie dochody ze sprzedaży w drodze licytacji przydziałów, o których mowa w ust. 2 lit. b), powinno zostać wykorzystane na następujące cele: 3. Połowa dochodów ze sprzedaży w drodze licytacji przydziałów, o których mowa w ust. 2, w tym wszystkie dochody ze sprzedaży w drodze licytacji przydziałów, o których mowa w ust. 2 lit. b), są wykorzystywane w ramach odpowiedniego funduszu. Nie więcej niż połowa tego funduszu jest wykorzystywana w najbardziej skuteczny i efektywny sposób na następujące cele: a) ograniczenie emisji gazów cieplarnianych, w tym przez wkład na rzecz Globalnego Fundusz Efektywności Energetycznej oraz Energii Odnawialnej, przystosowanie się do skutków zmian klimatu oraz finansowanie prac badawczo-rozwojowych w zakresie ograniczenia emisji i przystosowania się, w tym udział w inicjatywach realizowanych w ramach europejskiego strategicznego planu w dziedzinie technologii energetycznych; a) ograniczenie emisji gazów cieplarnianych z krajów rozwijających się , w szczególności krajów najsłabiej rozwiniętych, w tym przez wkład na rzecz Globalnego Fundusz Efektywności Energetycznej oraz Energii Odnawialnej; b) rozwój energii ze źródeł odnawialnych celem realizacji zobowiązania Wspólnoty do zapewnienia dwudziestoprocentowego udziału energii ze źródeł odnawialnych w 2020 r. i realizacji zobowiązania Wspólnoty do zmniejszenia zużycia energii o 20 % do 2020 r.;   c) wychwytywanie i podziemne składowanie gazów cieplarnianych, pochodzących w szczególności z elektrowni węglowych;   d) działania zapobiegające wylesianiu, w szczególności w krajach najmniej rozwiniętych; d) działania zapobiegające wylesianiu lub degradacji gleby lub działania odwracające te procesy, w szczególności w krajach najmniej rozwiniętych; e) ułatwienie krajom rozwijającym się przystosowania się do skutków zmian klimatu; e) ułatwienie krajom rozwijającym się przystosowania się do skutków zmian klimatu;   (ea) rozwijanie możliwości instytucjonalnych w krajach najsłabiej rozwiniętych w celu skutecznego opracowania projektów w zakresie ograniczania emisji oraz zarządzania nimi.   Pozostała część funduszu, o którym mowa w akapicie pierwszym, jest wykorzystywana na następujące cele:   (i) finansowanie prac badawczo-rozwojowych w zakresie ograniczenia emisji i dostosowania się do zmian klimatycznych, w tym udziału w inicjatywach realizowanych w ramach europejskiego strategicznego planu w dziedzinie technologii energetycznych lub Europejskich Platform Technologicznych;   (ii) ułatwienie dostosowania się do skutków zmian klimatycznych we Wspólnocie; (f) uwzględnienie aspektów społecznych w przypadku gospodarstw domowych o niższych i średnich dochodach, np. przez racjonalizację zużycia energii i poprawę izolacji cieplnej budynków; oraz (iii) uwzględnienie aspektów społecznych w przypadku gospodarstw domowych o niższych i średnich dochodach, np. przez racjonalizację zużycia energii i poprawę izolacji cieplnej budynków;   (iv) łagodzenie skutków systemu wspólnotowego w regionach, w których występują szczególne wyzwania wynikające z warunków geograficznych i demograficznych poprzez udzielenie tym regionom pomocy w opracowaniu zrównoważonej polityki energetycznej; oraz (g) pokrycie kosztów zarządzania systemem wspólnotowym. (v) pokrycie kosztów zarządzania systemem wspólnotowym.   3a. Zgodnie z zasadami pomocy państwowej państwa członkowskie przekazują pozostałą część dochodów uzyskanych w wyniku sprzedaży w drodze licytacji przydziałów, o których mowa w ust. 2, łącznie ze wszystkimi dochodami z licytacji, o których mowa w ust. 2 lit. b), na badania, innowacje i inwestycje w dziedzinie technologii niskoemisyjnych, w tym m.in. energii odnawialnej, wychwytywania i podziemnego składowania gazów cieplarnianych i bardziej sprawnych pod względem energetycznym procesów produkcyjnych. Państwa członkowskie przyjmują środki zapewniające wykorzystanie przekazanych dochodów wyłącznie na te cele i określają powyższe środki w sprawozdaniu, o którym mowa w ust. 4.
Poprawka  31 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 7 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 5
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 5. Do dnia 31 grudnia 2010 r. Komisja przyjmie rozporządzenie w sprawie harmonogramu, kwestii administracyjnych oraz pozostałych aspektów sprzedaży przydziałów w drodze licytacji, tak by zapewnić prowadzenie tej sprzedaży w sposób otwarty, przejrzysty i niedyskryminujący. Licytacje są zaprojektowane w taki sposób, by zapewnić operatorom, a w szczególności wszystkim małym i średnim przedsiębiorstwom objętym systemem wspólnotowym, swobodny dostęp do licytacji, oraz zapobiec zakłócaniu jej przebiegu przez innych uczestników. Środek ten, mający na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. [23 ust. 3]. 5. Do dnia 31 grudnia 2009 r. Komisja przyjmie rozporządzenie w sprawie harmonogramu, kwestii administracyjnych oraz pozostałych aspektów sprzedaży przydziałów w drodze licytacji, tak by zapewnić prowadzenie tej sprzedaży w sposób otwarty, przejrzysty i niedyskryminujący.   Komisja zasięga opinii wszystkich właściwych zainteresowanych stron z wyprzedzeniem, przed przedłożeniem niniejszego rozporządzenia. Licytacje są zaprojektowane i przeprowadzone w taki sposób, by:   (a) celem licytacji był rozdział przydziałów operatorom lub pośrednikom rynku po cenie określonej przez rynek, a nie osiągnięcie maksymalizacji zysków lub osiągnięcie z góry określonej ceny;   (b) na rynku stale zachowana była wystarczająca płynność, w szczególności w 2013 r. W tym celu proces musi być przewidywalny, w szczególności w odniesieniu do harmonogramu oraz przebiegu licytacji oraz ilości przydziałów, które mają być udostępnione;   (c) były otwarte dla każdego posiadacza ważnego rachunku w ramach systemu wspólnotowego, który zdolny jest do dostarczenia finansowego zabezpieczenia zapewniającego honorowanie ofert;   (d) operatorzy, a w szczególności wszystkie małe i średnie przedsiębiorstwa objęte systemem wspólnotowym, miały uczciwy i równy dostęp do licytacji oraz możliwość pełnego uczestnictwa;   (e) udział w nich nie nakładał na operatorów nieuzasadnionych obciążeń finansowych;   (f) wszyscy uczestnicy mieli dostęp do tych samych informacji w tym samym czasie; oraz   (g) uczestnicy nie działali w zmowie lub w żaden inny sposób nie zakłócali przebiegu licytacji.   Środek, o którym mowa w akapicie pierwszym, mający na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. [23 ust. 3].
Uzasadnienie
Celem włączenia lit. c) jest określenie definicji uczestnika licytacji, a w szczególności zapewnienie, że uczestnicy dostarczą zabezpieczenia, że są w stanie honorować swe oferty. Niedopełnienie tego mogłoby stwarzać okazję do spekulacji.
Poprawka  32 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 7 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 5 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 5a. Do dnia 31 grudnia 2008 r. Komisja opublikuje jasną definicję uprawnień do emisji, która winna wykluczać możliwość ich sekurytyzacji na rynkach finansowych oraz, w przypadku sprzedaży w drodze licytacji, stawiania w korzystniejszym położeniu tych licytujących, którzy wykorzystają je na potrzeby produkcji energii lub dóbr przemysłowych.
Uzasadnienie
Wobec braku wyraźnych zasad, prawa do emisji staną się produktami finansowymi. Jeżeli aukcje oraz rynki wtórne będą otwarte dla wszystkich uczestników licytacji (łącznie z inwestorami instytucjonalnymi, funduszami zabezpieczającymi, funduszami publicznymi, itd.), pojawi się zagrożenie czysto spekulacyjnego kształtowania się cen. Dlatego też dostęp do pierwotnej procedury licytacji winien być otwarty wyłącznie dla uczestników licytacji, którzy potrzebują praw do emisji w procesie produkcji.
Poprawka  33 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10a – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 1. Do dnia 30 czerwca 2011 r. Komisja przyjmie ogólnowspólnotowe i w pełni zharmonizowane przepisy wykonawcze dotyczące zharmonizowanego rozdzielenia przydziałów, o którym mowa w ust. 2 do 6 i ust. 8. 1. Do dnia 30 czerwca 2010 r. Komisja przyjmie ogólnowspólnotowe i w pełni zharmonizowane przepisy wykonawcze dotyczące zharmonizowanego rozdzielenia przydziałów, o którym mowa w ust. 2 do 6 i ust. 8. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. [23 ust. 3]. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. [23 ust. 3]. Przepisy, o których mowa w akapicie pierwszym, zapewniają w stopniu, w jakim jest to możliwe, rozdzielanie przydziałów w sposób, który nie stanowi zachęty do zwiększania emisji, natomiast stanowi zachętę do stosowania technologii oszczędnych pod względem zużycia energii oraz emisji gazów cieplarnianych, a także zachętę do ograniczenia emisji, przez uwzględnienie najbardziej wydajnych technologii, zamienników, alternatywnych procesów produkcyjnych, wykorzystania biomasy oraz wychwytywania i składowania gazów cieplarnianych. Nie rozdziela się żadnych bezpłatnych przydziałów w odniesieniu do jakiejkolwiek formy produkcji energii elektrycznej. Przepisy, o których mowa w akapicie pierwszym, wprowadzają ogólnounijne standardy ex ante określone na poziomie najmniej intensywnych emisji CO2 na jednostkę w odniesieniu do emisji gazów cieplarnianych i sprawności energetycznej instalacji w każdym sektorze otrzymującym bezpłatne przydziały. Te sektorowe standardy opierają się na najlepszych technologiach charakteryzujących się najniższymi emisjami gazów cieplarnianych i najniższym zużyciem energii, w tym technicznym potencjale redukcji emisji oraz na technologiach dostępnych na rynku, włączając w to zamienniki, mające ogólne zastosowanie alternatywne procesy produkcyjne, wykorzystanie biomasy, kogenerację oraz wychwytywanie i składowanie gazów cieplarnianych. Nieodpłatne rozdzielanie uprawnień instalacjom nie przekracza poziomu wskazanego przez odpowiedni standard sektorowy, tak aby skorzystali na tym najbardziej skuteczni operatorzy. Ogólnie, środki, o których mowa w akapicie pierwszym, nie stanowią zachęty do zwiększania ogólnych emisji lub emisji na jednostkę produkcji. Ustanawiając standardy Komisja konsultuje się z zainteresowanymi sektorami i innymi odpowiednimi podmiotami. Nie rozdziela się żadnych bezpłatnych przydziałów w odniesieniu do jakiejkolwiek formy produkcji energii elektrycznej, z wyjątkiem energii powstałej w związku z energią cieplną w przemyśle dzięki wysokosprawnej kogeneracji, zgodnie z definicją zawartą w dyrektywie 2004/8/WE, lub z pozostałości procesu przemysłowego przy wykorzystaniu najlepszych dostępnych technologii, pod warunkiem że przeznaczona jest do wykorzystania na własny użytek przez operatora; są one przydzielane według tych samych zasad przyznawania uprawnień, jakie mają zastosowanie do danej działalności przemysłowej zgodnie z załącznikiem 1.   W przypadkach, kiedy gaz odlotowy pochodzący z procesu produkcyjnego wykorzystywany jest jako gaz paliwowy, wszystkie uprawnienia są przydzielane operatorom instalacji wytwarzających gazy odlotowe na takich samych zasadach przydzielania, jakie mają zastosowanie dla danej działalności przemysłowej zgodnie z załącznikiem 1. Po zawarciu przez Wspólnotę międzynarodowego porozumienia w sprawie zmian klimatu, nakładającego na strony obowiązek zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych w stopniu porównywalnym z redukcją we Wspólnocie, Komisja dokona przeglądu tych przepisów celem zapewnienia, że przydziały rozdzielane są bezpłatnie jedynie w tych przypadkach, które są w pełni uzasadnione w świetle tego porozumienia. Po zawarciu przez Wspólnotę międzynarodowego porozumienia w sprawie zmian klimatu, nakładającego na strony obowiązek zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych w stopniu porównywalnym z redukcją we Wspólnocie, Komisja dokona przeglądu tych przepisów celem zapewnienia, że przydziały rozdzielane są bezpłatnie jedynie w tych przypadkach, które są w pełni uzasadnione w świetle tego porozumienia.
Poprawka  34 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10a – ustęp 1 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   1a. Do dnia 1 września 2009 r. Komisja sporządzi sprawozdanie na temat wyników prowadzonych przez nią badań mających na celu stwierdzenie, czy stosowne jest składanie wniosku dotyczącego dyrektywy w sprawie białych certyfikatów, zgodnie z art. 4 ust. 5 dyrektywy 2006/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 kwietnia 2006 r. w sprawie efektywności końcowego wykorzystania energii i usług energetycznych1. W szczególności sprawozdanie to określa możliwość utworzenia obowiązkowego, ogólnowspólnotowego systemu handlu białymi certyfikatami, dostarczając dalszych zachęt dla operatorów korzystających z nieodpłatnych uprawnień do inwestowania w metody i technologie charakteryzujące się niskim zużyciem energii, ustanawiając obowiązkowe dla uczestników cele lub limity związane z wydajnością energetyczną i zapewniając system certyfikatów, którymi można handlować, uzyskanych poprzez przyjęcie metod i technologii wydajnych pod względem zużycia energii. Jeżeli sprawozdanie wykaże, że taki system byłby korzystny z punktu widzenia ochrony środowiska, efektywności kosztów oraz praktycznej wykonalności, a także byłby zgodny z zasadami lepszych regulacji prawnych, do dnia 30 czerwca 2010 r. Komisja złoży stosowne wnioski legislacyjne. 1 Dz.U. L 114 z 27.4.2006, s. 64.
Uzasadnienie
W art. 4 ust. 5 dyrektywy 2006/32/WE w sprawie efektywności końcowego wykorzystania energii i usług energetycznych Komisję wzywa się do zbadania, czy należy wysunąć wniosek dotyczący tzw. białych certyfikatów w oparciu o pierwsze trzy lata stosowania tej dyrektywy. Nie ustalono konkretnej daty zakończenia tego ważnego badania. W ramach projektu „Euro White Cert” wspieranego przez program „Inteligentna Energia dla Europy”, analizowana jest obecnie możliwość stworzenia ogólnounijnego systemu tzw. białych certyfikatów oraz jego potencjalne powiązanie z EU ETS.
Poprawka  35 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10a – ustęp 1 b (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 1b. Instalacje, zarówno zewnętrzne, jak i inne, będą równo traktowane w zakresie przyznawania uprawnień do emisji.
Uzasadnienie
Poprawka ta ma zapobiegać tworzeniu zachęt, na podstawie obecnego wniosku, prowadzących do zakłóceń rynkowych i zwiększenia emisji. Istotne jest, by w tekście dyrektywy uwzględnić praktykę eksternalizowania działań w wielu sektorach.
Poprawka  36 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10a – ustęp 3
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 3. Producenci energii elektrycznej mogą nieodpłatnie otrzymać przydziały emisji w związku z energią cieplną produkowaną w ramach kogeneracji o wysokiej wydajności, zdefiniowanej w dyrektywie 2004/8/WE, w celu zaspokojenia ekonomicznie uzasadnionego popytu, co zapewni ich równe traktowanie z innymi producentami energii cieplnej. Po 2013 r. całkowita liczba przydziałów dla tego rodzaju instalacji z tytułu produkcji energii cieplnej jest corocznie korygowana współczynnikiem liniowym, o którym mowa w art. 9. 3. Producenci energii elektrycznej otrzymują nieodpłatnie przydziały emisji w związku z energią cieplną przeznaczoną na sprzedaż stronom trzecim, w tym lokalnym sieciom grzewczym, produkowaną w ramach kogeneracji o wysokiej wydajności, zdefiniowanej w dyrektywie 2004/8/WE w oparciu o standardowe ogólnowspólnotowe wskaźniki produkcyjne ex ante na jednostkę, w celu zaspokojenia ekonomicznie uzasadnionego popytu, co zapewni ich równe traktowanie z innymi producentami energii cieplnej. Po 2013 r. całkowita liczba przydziałów dla tego rodzaju instalacji z tytułu produkcji energii cieplnej jest corocznie korygowana współczynnikiem liniowym, o którym mowa w art. 9.
Poprawka  37 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 6 – akapit pierwszy
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 6. Pięć procent liczby przydziałów dla całej Wspólnoty, określonej zgodnie z art. 9 i 9a dla okresu 2013-2020, jest rezerwowanych dla nowych operatorów jako maksymalna liczba przydziałów, która może być im przyznana zgodnie z przepisami przyjętymi na podstawie ust. 1 niniejszego artykułu. 6. Pięć procent liczby przydziałów dla całej Wspólnoty, określonej zgodnie z art. 9 i 9a dla okresu 2013-2020, jest rezerwowane na zapewnienia płynności nowych operatorów i na wypadek sytuacji rynkowych powodujących nadmierny wzrost lub spadek cen CO2. Maksymalna liczba przydziałów, która może być im przyznana zgodnie z przepisami przyjętymi na podstawie ust. 1 niniejszego artykułu.
Uzasadnienie
Rezerwa zapewnia płynność (przydziały) nowym operatorom. Dla całego rynku ditlenku węgla istotne jest posiadanie instrumentów umożliwiających reagowanie na nadzwyczajne sytuacje na rynku. Nalegamy na wykorzystanie części rezerwy na zwiększenie płynności w razie wyjątkowego wzrostu cen ditlenku węgla. W razie nadmiernego spadku cen ditlenku węgla płynność ta powinna zostać zredukowana (ten środek powinien się znaleźć wśród przepisów dotyczących licytacji). Sugerujemy margines cenowy w wysokości od 20 do 50 euro. Środki dotyczące płynności powinny podlegać przepisom dotyczącym licytacji, o których mowa w art. 10.
Poprawka  38 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10a – ustęp 6 – akapit trzeci
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Nie rozdziela się żadnych bezpłatnych przydziałów emisji z tytułu produkcji energii elektrycznej przez nowych operatorów. Nie rozdziela się żadnych bezpłatnych przydziałów z tytułu produkcji energii elektrycznej przez nowych operatorów, z wyjątkiem energii powstałej w związku z energią cieplną w przemyśle dzięki wysokosprawnej kogeneracji, zgodnie z definicją zawartą w dyrektywie 2004/8/WE, lub z pozostałości procesu przemysłowego przy wykorzystaniu najlepszych dostępnych technologii, pod warunkiem że przeznaczona jest do wykorzystania na własny użytek przez operatora; są one przydzielane według tych samych zasad przyznawania uprawnień, jakie mają zastosowanie do danej działalności przemysłowej zgodnie z załącznikiem I.   W przypadkach jednak, kiedy gaz odlotowy pochodzący z procesu produkcyjnego wykorzystywany jest jako gaz paliwowy, wszystkie uprawnienia są przydzielane operatorom instalacji wytwarzających gazy odlotowe na takich samych zasadach przydzielania, jakie mają zastosowanie dla danej działalności przemysłowej zgodnie z załącznikiem I.   Do 31 grudnia 2010 r. Komisja opublikuje ogólnowspólnotowe i w pełni zharmonizowane zasady rozdzielania przydziałów z rezerwy na nowych operatorów. Zasady te zawierają wytyczne dotyczące stosowania definicji „nowego operatora” obejmującej znaczne poszerzenie możliwości dzięki, m.in. rozbudowie instalacji.   Środek ten, mający na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. [23 ust. 3].
Poprawka  39 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 7
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 7. Z zastrzeżeniem art. 10b, w roku 2013 liczba przydziałów emisji rozdzielonych bezpłatnie na podstawie ust. 3 do 6 niniejszego artykułu [oraz art. 3c ust. 2] wynosi 80 % liczby przydziałów określonej zgodnie z przepisami, o których mowa w ust. 1, a następnie liczba bezpłatnych przydziałów jest corocznie zmniejszana o taką samą liczbę przydziałów, aż do likwidacji bezpłatnych uprawnień w roku 2020. 7. Z zastrzeżeniem art. 10b, w roku 2013 liczba przydziałów emisji rozdzielonych bezpłatnie na podstawie ust. 3 do 6 niniejszego artykułu [oraz art. 3c ust. 2] wynosi 100% liczby przydziałów określonej zgodnie z przepisami, o których mowa w ust. 1, a następnie liczba bezpłatnych przydziałów jest corocznie zmniejszana o taką samą liczbę przydziałów, aż do likwidacji bezpłatnych uprawnień w roku 2020.
Poprawka  40 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustępy 8 i 9
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 8. W 2013 r. i w każdym kolejnym roku do 2020 r. instalacjom w sektorach narażonych na znaczne ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich przyznawane są bezpłatne przydziały emisji do wysokości 100 % liczby przydziałów określonej zgodnie z przepisami ust. 2 do 6. 8. W 2013 r. i w każdym kolejnym roku do 2020 r. instalacjom w sektorach narażonych na znaczne ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich przyznawane są bezpłatne przydziały emisji do wysokości 100 % liczby przydziałów określonej zgodnie z przepisami ust. 2 do 6. Bez uszczerbku dla ust. 4 i 5 oraz nieprzekraczając łącznej liczby przydziałów określonej w art. 9, Komisja może rozdzielić dodatkowe przydziały tym instalacjom, które uwzględniają skutek wliczenia kosztu przydziałów w cenę energii elektrycznej dla danego sektora lub podsektora. 9. Najpóźniej do dnia 30 czerwca 2010 r., a następnie co 3 lata, Komisja określa sektory, o których mowa w ust. 8. 9. Najpóźniej do dnia 1 czerwca 2010 r., a następnie co 4 lata, Komisja określa sektory, o których mowa w ust. 8. Komisja konsultuje się z zainteresowanymi sektorami i innymi odpowiednimi podmiotami. Środek ten, mający na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. [23 ust. 3]. Środek ten, mający na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. [23 ust. 3]. Przy określaniu sektorów, o których mowa w akapicie pierwszym, Komisja bierze pod uwagę możliwości wliczenia przez dany sektor lub podsektor kosztów wymaganych przydziałów emisji w ceny produktów bez jednoczesnej znacznej utraty udziału rynkowego na korzyść instalacji poza Wspólnotą, które są mniej efektywne pod względem ograniczenia emisji gazów cieplarnianych, biorąc przy tym pod uwagę: Przy określaniu sektorów, o których mowa w akapicie pierwszym, Komisja bierze pod uwagę możliwości wliczenia przez dany sektor lub podsektor kosztów wymaganych przydziałów emisji w ceny produktów bez jednoczesnej znacznej utraty udziału rynkowego na korzyść instalacji, które są mniej efektywne pod względem ograniczenia emisji gazów cieplarnianych lub utraty inwestycji na korzyść instalacji działających w krajach poza Wspólnotą, które nie stosują porównywalnych i możliwych do skontrolowania ograniczeń emisji, biorąc przy tym pod uwagę: (a) w jakim stopniu sprzedaż przydziałów w drodze licytacji prowadziłaby do znacznego wzrostu kosztów produkcji; (a) w jakim stopniu sprzedaż przydziałów w drodze licytacji prowadziłaby do znacznego wzrostu kosztów produkcji; (b) stopień, w jakim dla poszczególnych instalacji w danym sektorze możliwe jest zmniejszenie poziomów emisji na przykład przez zastosowanie najbardziej wydajnych technologii; (b) stopień, w jakim dla poszczególnych instalacji w danym sektorze możliwe jest zmniejszenie poziomów emisji na przykład przez zastosowanie najbardziej wydajnych technologii; (c) strukturę rynku, właściwe rynki geograficzne i rynki produktów, intensywność międzynarodowej konkurencji w sektorze; (c) strukturę rynku, właściwe rynki geograficzne i rynki produktów, intensywność międzynarodowej konkurencji w sektorze; (d) wpływ zmian klimatu oraz wdrażanej bądź oczekującej na wdrożenie polityki energetycznej poza UE w danych sektorach. (d) wpływ zmian klimatu oraz wdrażanej bądź oczekującej na wdrożenie polityki energetycznej poza UE w danych sektorach;   (da) skutek wliczenia kosztu przydziałów w cenę energii elektrycznej dla danego sektora lub podsektora;   (db) konsekwencje dla bezpieczeństwa dostaw surowców we Wspólnocie. Dla oszacowania, czy wzrost kosztów wynikający z systemu wspólnotowego może zostać przeniesiony na konsumentów, mogą być między innymi stosowane szacunki wartości sprzedaży utraconej w związku ze wzrostem ceny emisji ditlenku węgla lub szacunki wpływu na rentowność danych instalacji. Dla oszacowania, czy wzrost kosztów wynikający z systemu wspólnotowego może zostać przeniesiony na konsumentów, mogą być między innymi stosowane szacunki wartości sprzedaży utraconej w związku ze wzrostem ceny emisji ditlenku węgla lub szacunki wpływu na rentowność danych instalacji.
Poprawka  41 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10b
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Najpóźniej w czerwcu 2011 r. Komisja, w świetle wyniku negocjacji międzynarodowych i osiągniętego w ich ramach porozumienia co do stopnia redukcji globalnych emisji gazów cieplarnianych, oraz po konsultacjach ze wszystkimi właściwymi partnerami społecznymi, przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie analityczne służące ocenie sytuacji energochłonnych sektorów i podsektorów, które zostały uznane za narażone na znaczne ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich. Sprawozdaniu temu towarzyszy przedłożenie odpowiednich wniosków, które mogą obejmować: Najpóźniej w czerwcu 2010 r. Komisja, w świetle wyniku negocjacji międzynarodowych i osiągniętego w ich ramach porozumienia co do stopnia redukcji globalnych emisji gazów cieplarnianych, oraz po konsultacjach ze wszystkimi właściwymi partnerami społecznymi, przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie analityczne służące ocenie sytuacji energochłonnych sektorów i podsektorów, które zostały uznane za narażone na znaczne ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich. Sprawozdaniu temu towarzyszy przedłożenie odpowiednich wniosków. - dostosowanie odsetka przydziałów emisji dla tych sektorów lub podsektorów rozdzielanych bezpłatnie zgodnie z art. 10a;   - włączenia do systemu wspólnotowego importerów produktów wytwarzanych przez sektory lub podsektory określone zgodnie z art. 10a.   Przy rozważaniu, które środki są właściwe, uwzględnia się również wszelkie wiążące porozumienia sektorowe prowadzące do zmniejszenia globalnych emisji w skali koniecznej do skutecznej walki ze zmianami klimatu, które można monitorować i kontrolować i które są przedmiotem obowiązkowych ustaleń w zakresie egzekwowania ich stosowania. Przy rozważaniu, które środki są właściwe, uwzględnia się wszelkie wiążące porozumienia sektorowe prowadzące do zmniejszenia globalnych emisji w skali koniecznej do skutecznej walki ze zmianami klimatu, które można monitorować i kontrolować i które są przedmiotem obowiązkowych ustaleń w zakresie egzekwowania ich stosowania.   W przypadku niezawarcia porozumienia międzynarodowego i wiążących umów sektorowych określonych powyżej, Komisja zbada we wspomnianym wyżej sprawozdaniu w szczególności możliwość dostosowania odsetka przydziałów otrzymanych bezpłatnie przez te sektory lub podsektory zgodnie z art. 10a, możliwość włączenia do systemu wspólnotowego importerów produktów wytwarzanych przez sektory lub podsektory określone zgodnie z art. 10a lub możliwość utworzenia mechanizmu dostosowywania na granicach.
Poprawka  42 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 9 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 11a
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Wykorzystanie jednostek CER i ERU pochodzących z projektów w systemie wspólnotowym realizowanych przed wejściem w życie przyszłego międzynarodowego porozumienia w sprawie zmian klimatu Wykorzystanie jednostek CER i ERU pochodzących z projektów w systemie wspólnotowym 1. Do chwili wejścia w życie przyszłego międzynarodowego porozumienia w sprawie zmian klimatu oraz przed zastosowaniem przepisów art. 28 ust. 3 i 4 stosuje się przepisy ust. 2 do 7 niniejszego artykułu. 1. Do chwili wejścia w życie przyszłego międzynarodowego porozumienia w sprawie zmian klimatu oraz przed zastosowaniem przepisów art. 28 ust. 3 i 4 stosuje się przepisy ust. 2 do 7 niniejszego artykułu. 2. Operatorzy mogą zwrócić się do właściwego organu z wnioskiem o wydanie im przydziałów ważnych począwszy od 2013 r., odpowiadających niewykorzystanym jednostkom CER i ERU przyznanym im przez państwa członkowskie na okres 2008-2012, w zamian za jednostki CER i ERU wydane w związku z redukcjami emisji, które miały miejsce do 2012 r. w ramach tych rodzajów projektów, które zostały zatwierdzone przez wszystkie państwa członkowskie w ramach systemu wspólnotowego w okresie 2008-1012. Właściwy organ dokonuje takiej wymiany na wniosek operatora do dnia 31 grudnia 2014 r. 2. Operatorzy mogą zwrócić się do właściwego organu z wnioskiem o wydanie im przydziałów ważnych począwszy od 2013 r. w zamian za jednostki CER i ERU wydane w związku z redukcjami emisji, które miały miejsce do 2012 r. w ramach tych rodzajów projektów, które zostały zatwierdzone przez większość państw członkowskich stanowiących większość kwalifikowaną zgodnie z art. 205 ust.2 Traktatu w ramach systemu wspólnotowego w okresie 2008-1012. Właściwy organ dokonuje takiej wymiany na wniosek operatora do dnia 31 grudnia 2014 r. 3. Właściwe organy zezwalają operatorom na wymianę jednostek CER z projektów, które zostały ustanowione przed 2013 r., wydanych w związku z redukcjami emisji począwszy od 2013 r. na przydziały ważne począwszy od roku 2013, w stopniu odzwierciedlającym ilość niewykorzystanych jednostek CER i ERU przyznanych operatorom przez państwa członkowskie na okres 2008-2012. 3. Właściwe organy zezwalają operatorom na wymianę jednostek CER z projektów, które zostały ustanowione przed 2013 r., wydanych w związku z redukcjami emisji począwszy od 2013 r. na przydziały ważne począwszy od roku 2013. Akapit pierwszy stosuje się do wszystkich rodzajów projektów, które zostały zatwierdzone przez wszystkie państwa członkowskie w ramach systemu wspólnotowego w okresie 2008-2012. Akapit pierwszy stosuje się do wszystkich rodzajów projektów, które zostały zatwierdzone przez większość państw członkowskich stanowiących większość kwalifikowaną zgodnie z art. 205 ust.2 Traktatu w ramach systemu wspólnotowego w okresie 2008-2012. 4. Właściwe organy zezwalają operatorom na wymianę jednostek CER wydanych w związku redukcjami emisji począwszy od 2013 r. na przydziały z nowych projektów rozpoczynanych począwszy od 2013 r. w krajach najmniej rozwiniętych, w stopniu odzwierciedlającym ilość niewykorzystanych jednostek CER i ERU przyznanych operatorom przez państwa członkowskie na okres 2008-2012. 4. Właściwe organy zezwalają operatorom na wymianę jednostek CER wydanych w związku redukcjami emisji począwszy od 2013 r. na przydziały z nowych projektów rozpoczynanych począwszy od 2013 r. w krajach najmniej rozwiniętych. Akapit pierwszy stosuje się do jednostek CER z wszystkich rodzajów projektów, które zostały zatwierdzone przez wszystkie państwa członkowskie w ramach systemu wspólnotowego w okresie 2008-2012, do chwili ratyfikowania przez te kraje porozumienia z Wspólnotą lub do 2020 r., w zależności od tego, który z tych terminów przypada wcześniej. Akapit pierwszy stosuje się do jednostek CER z wszystkich rodzajów projektów, które zostały zatwierdzone przez większość państw członkowskich stanowiących większość kwalifikowaną zgodnie z art. 205 ust.2 Traktatu w ramach systemu wspólnotowego w okresie 2008-2012, do chwili ratyfikowania przez te kraje porozumienia z Wspólnotą lub do 2020 r., w zależności od tego, który z tych terminów przypada wcześniej. 5. Kredyty z tytułu projektów lub innych działań na rzecz ograniczenia emisji mogą być wykorzystywane w ramach systemu wspólnotowego zgodnie z porozumieniami zawartymi z krajami trzecimi, w których określone są poziomy wykorzystania, w stopniu odzwierciedlającym ilość niewykorzystanych jednostek CER i ERU przyznanych operatorom przez państwa członkowskie na okres 2008-2012, oraz jeżeli zawarcie międzynarodowego porozumienia się opóźnia. Zgodnie z tymi porozumieniami, operatorzy mają możliwość wykorzystywania kredytów z tytułu projektów realizowanych w tych krajach trzecich celem wypełnienia swoich zobowiązań w ramach systemu wspólnotowego. 5. Kredyty z tytułu projektów lub innych działań na rzecz ograniczenia emisji mogą być wykorzystywane w ramach systemu wspólnotowego zgodnie z porozumieniami zawartymi z krajami trzecimi, w których określone są poziomy wykorzystania, w stopniu odzwierciedlającym ilość niewykorzystanych jednostek CER i ERU przyznanych operatorom przez państwa członkowskie na okres 2008-2012, oraz jeżeli zawarcie międzynarodowego porozumienia się opóźnia. Zgodnie z tymi porozumieniami, operatorzy mają możliwość wykorzystywania kredytów z tytułu projektów realizowanych w tych krajach trzecich celem wypełnienia swoich zobowiązań w ramach systemu wspólnotowego. 6. Każde porozumienie, o którym mowa w ust. 5, zapewnia możliwość wykorzystywania w ramach systemu wspólnotowego kredytów z tytułu technologii dotyczących energii ze źródeł odnawialnych i technologii energooszczędnych, które służą transferowi technologii i zrównoważonemu rozwojowi. Każde tego rodzaju porozumienie może również przewidywać możliwość wykorzystania kredytów z projektów, w przypadku których poziom wyjściowy jest niższy od poziomu bezpłatnych przydziałów w ramach środków, o których mowa w art. 10a, lub niższy od poziomów wymaganych na mocy przepisów wspólnotowych. 6. Każde porozumienie, o którym mowa w ust. 5, zapewnia możliwość wykorzystywania w ramach systemu wspólnotowego kredytów z tytułu technologii dotyczących energii ze źródeł odnawialnych i technologii energooszczędnych, które służą transferowi technologii i zrównoważonemu rozwojowi. Każde tego rodzaju porozumienie może również przewidywać możliwość wykorzystania kredytów z projektów, w przypadku których poziom wyjściowy jest niższy od poziomu bezpłatnych przydziałów w ramach środków, o których mowa w art. 10a, lub niższy od poziomów wymaganych na mocy przepisów wspólnotowych.   6a. Wykorzystanie kredytów przez instalacje zgodnie z ust. 2, 3, 4 i 5 nie powinno przekraczać ilości równej 35% redukcji emisji gazów cieplarnianych wymaganych w okresie 2008-2020 w odniesieniu do instalacji objętych dyrektywą 2003/87/WE. 7. Po zawarciu międzynarodowego porozumienia w sprawie zmian klimatu jednostki CER z krajów trzecich powinny być zatwierdzane w ramach systemu wspólnotowego jedynie wówczas, gdy dany kraj ratyfikował to porozumienie. 7. Po zawarciu międzynarodowego porozumienia w sprawie zmian klimatu jednostki CER z krajów trzecich powinny być zatwierdzane w ramach systemu wspólnotowego jedynie wówczas, gdy dany kraj ratyfikował to porozumienie.   7a. Komisja dołoży starań, aby zagwarantować, że każde porozumienie wymienione w ust. 5 i porozumienie międzynarodowe wymienione w ust. 7 przewidują system kredytów na zrównoważone, możliwe do skontrolowania i stałe zalesianie, odnowę drzewostanu, ograniczenie emisji powstałych w wyniku wylesiania oraz inne projekty i działania w zakresie zrównoważonego leśnictwa, w tym m.in. na zapobieganie erozji oraz oczyszczanie ścieków. Projekty tego rodzaju spełniają kryteria najwyższej jakości, które zostaną przyjęte w ramach ustanowionych przez Narody Zjednoczone, zgodnie z art. 28a.
Poprawka  43 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 10 a (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 12 – ustęp 1 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   (10a) W art. 12 dodaje się ustęp w brzmieniu:   „1a. Do dnia 1 września 2009 r. Komisja złoży stosowne wnioski legislacyjne, które zapewnią, że rynek uprawnień do emisji będzie chroniony przed wykorzystywaniem poufnych informacji oraz manipulacją rynkową. W szczególności Komisja rozważy, czy na potrzeby niniejszej dyrektywy uprawnienia będą postrzegane jako instrumenty finansowe w ramach dyrektywy 2003/6/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2003 r. w sprawie wykorzystywania poufnych informacji i manipulacji na rynku (nadużyć na rynku)1.” 1 Dz.U. L 96 z 12.4.2003, s. 16.
Uzasadnienie
Nie jest jasny prawny charakter uprawnień na rynku finansowym. Niektóre kraje uważają je za instrumenty finansowe, handel którymi nadzorowany jest przez organ zajmujący się usługami finansowymi, podczas gdy inne kraje postrzegają je jako zwykły towar, a jedynie ich pochodne uważane są za instrumenty finansowe. W kwestii tej ważne jest poczynienie wyjaśnień celem wzmocnienia pewności biznesowej i zwiększenia przejrzystości. Wykorzystywanie informacji poufnych i manipulacja rynkowa mogą zakłócić funkcjonowanie rynku, obniżyć jego wiarygodność i zaszkodzić pewności inwestorów.
Poprawka  44 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 13 a (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 15 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   (13a) Dodaje się artykuł w brzmieniu:   „Artykuł 15a Ujawnianie informacji i tajemnica zawodowa   1. Państwa członkowskie i Komisja zapewniają, że wszystkie decyzje i sprawozdania dotyczące ilości oraz przydziału uprawnień, a także monitorowania i weryfikacji emisji oraz składania sprawozdań na ten temat są natychmiast ujawniane w sposób gwarantujący szybki dostęp do takich informacji oraz w oparciu o zasadę niedyskryminacji.   2. Obowiązek dochowania tajemnicy zawodowej stosuje się do wszystkich osób, które pracują lub pracowały dla Komisji lub dla właściwych instytucji państw członkowskich oraz dla organów, którym Komisja bądź właściwe instytucje państw członkowskich mogły powierzyć pewne zadania. Informacje objęte tajemnicą zawodową nie mogą zostać ujawnione żadnej osobie ani organowi, z wyjątkiem ujawnienia zgodnie z obowiązującymi przepisami prawnymi, wykonawczymi lub administracyjnymi.”
Uzasadnienie
Kluczowe jest zapewnienie stosowania zasad rządzących instrumentami finansowymi w odniesieniu do handlu uprawnieniami w celu zwiększenia pewności przedsiębiorców oraz podniesienia przejrzystości. Publikowanie przez Komisję i państwa członkowskie informacji istotnych dla rynku powinno być rygorystycznie i wyraźnie uregulowane.
Poprawka  45 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 14 a (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 18 – ustęp 1 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   (14a) W art. 18 dodaje się ustęp w brzmieniu: „Komisja lub właściwy organ wyznaczony przez Komisję zarządza na poziomie wspólnotowym licytacją uprawnień określonych w art. 10. Ten właściwy organ ściśle koordynuje swoje działania z pracą odpowiednich organów wyznaczonych przez państwa członkowskie. W szczególności zapewnia, że właściwe instytucje w każdym państwie członkowskim otrzymują pełne i rzetelne dane dotyczące przydzielania uprawnień w drodze licytacji instalacjom podlegającym ich jurysdykcji.”
Poprawka  46 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 20 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 25 – ustęp 1 b a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   „1ba. W ramach europejskiej polityki sąsiedztwa oraz procesu rozszerzania Komisja zmierza do zawarcia porozumień z zainteresowanymi krajami, aby włączyć je w omawiany system wspólnotowy lub zapewnić wzajemne uznawanie uprawnień.”
Uzasadnienie
Zachęcenie krajów sąsiadujących z UE do przyłączenia się do EU ETS jest kwestią kluczową. Jest to nie tylko istotne z punktu widzenia ochrony środowiska i rozwoju, ale także odnosi się do kwestii przenoszenia wysokoemisyjnej produkcji firm UE za granicę.
Poprawka  47 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 21 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 27 – tytuł i ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Wyłączenie małych instalacji spalania objętych równoważnymi środkami Wyłączenie małych instalacji objętych równoważnymi środkami 1. Państwa członkowskie mogą wyłączyć z zakresu systemu wspólnotowego małe instalacje spalania o nominalnej mocy cieplnej poniżej 25 MW, w przypadku których zgłoszone do właściwego organu emisje, z wyłączeniem emisji z biomasy, w każdym z poprzednich trzech lat wynosiły poniżej 10 000 ton równoważnika ditlenku węgla, i które są objęte środkami prowadzącymi do równoważnego wkładu na rzecz ograniczenia emisji, jeżeli dane państwo członkowskie spełnia następujące warunki: 1. Państwa członkowskie na wniosek operatora mogą wyłączyć z zakresu systemu wspólnotowego małe instalacje, w przypadku których zgłoszone do właściwego organu emisje, z wyłączeniem emisji z biomasy, w każdym z poprzednich trzech lat wynosiły poniżej 25 000 ton równoważnika ditlenku węgla, które – w przypadku instalacji spalania – posiadają nominalną moc cieplną poniżej 35 MW, i które są objęte środkami prowadzącymi do równoważnego wkładu na rzecz ograniczenia emisji, jeżeli dane państwo członkowskie spełnia następujące warunki: (a) informuje Komisję o każdej tego rodzaju instalacji, określając zastosowane równoważne środki; (a) informuje Komisję o każdej tego rodzaju instalacji, określając zastosowane równoważne środki; (b) potwierdza, że stosowane są rozwiązania w zakresie monitorowania umożliwiające stwierdzenie, czy w dowolnym roku kalendarzowym emisje z instalacji nie wyniosły 10 000 lub więcej ton ekwiwalentu ditlenku węgla, z wyłączeniem emisji z biomasy; (b) potwierdza, że stosowane są rozwiązania w zakresie monitorowania umożliwiające stwierdzenie, czy w dowolnym roku kalendarzowym emisje z instalacji nie wyniosły 25 000 lub więcej ton ekwiwalentu ditlenku węgla, z wyłączeniem emisji z biomasy; (c) potwierdza, że jeżeli jakakolwiek instalacja w dowolnym roku kalendarzowym wyemituje 10 000 lub więcej ton ekwiwalentu ditlenku węgla, z wyłączeniem emisji z biomasy, lub jeżeli równoważne środki przestaną być stosowane, instalacja zostanie ponownie włączona do systemu wspólnotowego; (c) potwierdza, że jeżeli jakakolwiek instalacja w dowolnym roku kalendarzowym wyemituje 25 000 lub więcej ton ekwiwalentu ditlenku węgla, z wyłączeniem emisji z biomasy, lub jeżeli równoważne środki przestaną być stosowane, instalacja zostanie ponownie włączona do systemu wspólnotowego; (d) publikuje informacje, o których mowa w lit. a), b) lub c), celem umożliwienia opinii publicznej wyrażenia swojego stanowiska na ich temat. (d) publikuje informacje, o których mowa w lit. a), b) lub c), celem umożliwienia opinii publicznej wyrażenia swojego stanowiska na ich temat.
Poprawka  48 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 21 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 28
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 1. Po zawarciu przez Wspólnotę międzynarodowego porozumienia w sprawie zmian klimatu, nakładającego obowiązek redukcji do 2020 r. emisji gazów cieplarnianych w stopniu wyższym niż minimalne poziomy redukcji uzgodnione przez Radę Europejską, stosuje się ust. 2, 3 i 4. 1. Po zawarciu przez Wspólnotę międzynarodowego porozumienia w sprawie zmian klimatu, nakładającego obowiązek redukcji do 2020 r. emisji gazów cieplarnianych w stopniu wyższym niż minimalne poziomy redukcji uzgodnione przez Radę Europejską, stosuje się ust. 2 do 4b. 2. Począwszy od roku następującego po roku zawarcia międzynarodowego porozumienia, o którym mowa w ust. 1, współczynnik liniowy zostaje podwyższony tak, by liczba przydziałów emisji we Wspólnocie w 2020 r. była niższa od liczby określonej na podstawie art. 9 o liczbę przydziałów równą całkowitej redukcji emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie poniżej 20%, do której Wspólnota jest zobowiązana na mocy tego międzynarodowego porozumienia, pomnożonej przez udział systemu wspólnotowego w całkowitej redukcji emisji gazów cieplarnianych w 2020 r., zgodnie z art. 9 i 9a . 2. Począwszy od roku następującego po roku zawarcia międzynarodowego porozumienia, o którym mowa w ust. 1, współczynnik liniowy zostaje podwyższony tak, by liczba przydziałów emisji we Wspólnocie w 2020 r. była niższa od liczby określonej na podstawie art. 9 o liczbę przydziałów równą całkowitej redukcji emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie poniżej 20%, do której Wspólnota jest zobowiązana na mocy tego międzynarodowego porozumienia, i zgodnie z konkluzjami Rady Europejskiej z marca 2007 r., pomnożonej przez udział systemu wspólnotowego w całkowitej redukcji emisji gazów cieplarnianych w 2020 r., zgodnie z art. 9 i 9a . 3. Operatorzy mogą wykorzystywać jednostki CER, ERU lub inne kredyty zatwierdzone zgodnie z ust. 4 z krajów trzecich, które zawarły międzynarodowe porozumienie, do wysokości połowy redukcji emisji dokonywanych zgodnie z ust. 2. 3. Operatorzy mogą wykorzystywać jednostki CER, ERU lub inne kredyty wysokiej jakości zatwierdzone zgodnie z ust. 4 z krajów trzecich, które zawarły międzynarodowe porozumienie, do wysokości połowy redukcji emisji dokonywanych zgodnie z ust. 2. 4. Komisja może przyjąć środki umożliwiające wykorzystywanie przez operatorów w ramach systemu wspólnotowego dodatkowych rodzajów projektów oprócz tych, o których mowa w art. 11a ust. 2 do 5, lub, jeśli to właściwe, wykorzystywanie przez tych operatorów innych mechanizmów utworzonych na podstawie porozumienia międzynarodowego. 4. Komisja może przyjąć środki umożliwiające wykorzystywanie przez operatorów w ramach systemu wspólnotowego dodatkowych rodzajów projektów, oraz zapewniające ich jakość, oprócz tych, o których mowa w art. 11a ust. 2 do 5, lub, jeśli to właściwe, wykorzystywanie przez tych operatorów innych mechanizmów utworzonych na podstawie porozumienia międzynarodowego. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. [23 ust. 3]. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. [23 ust. 3].   4a. W ciągu ośmiu miesięcy od zawarcia porozumienia międzynarodowego Komisja przeprowadza i przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie kompleksową ocenę wpływu dotyczącą efektów osiągniętych redukcji emisji w UE, które wymagane są na mocy porozumienia, a także środków podjętych w celu osiągnięcia tych redukcji i wszelkich innych środków przyjętych w porozumieniu. Ocena wpływu w szczególności określa stopień, w jakim porozumienie międzynarodowe może znacząco zmniejszyć zagrożenie sektorów podlegających międzynarodowej konkurencji przenoszeniem produkcji wysokoemisyjnej, w tym poprzez nałożenie porównywalnych obciążeń na sektory działające poza Wspólnotą.   4b. Jeżeli z oceny wpływu wynika, że jest mało prawdopodobne, aby porozumienie międzynarodowe mogło znacząco zmniejszyć zagrożenie sektorów podlegających międzynarodowej konkurencji przenoszeniem produkcji wysokoemisyjnej, Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie stosowny wniosek legislacyjny. Wniosek, w stosownych przypadkach, zawiera następujące propozycje:   a) modyfikację liczby przydziałów emisji we Wspólnocie w 2020 r., uwzględniając całkowitą redukcję emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie poniżej 20%, do której Wspólnota jest zobowiązana na mocy międzynarodowego porozumienia i zgodnie z konkluzjami Rady Europejskiej z marca 2007 r.;   b) wykorzystywania jednostek CER, ERU lub innych kredytów przez operatorów w ramach systemu wspólnotowego;   c) ograniczenia niebezpieczeństwa przenoszenia produkcji wysokoemisyjnej, m.in. wszelkie propozycje, o których mowa w art. 10a ust. 1, 8 i 9 oraz w art. 10b.
Poprawka  49 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 21 a (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 28 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   (21a) Dodaje się artykuł w brzmieniu:   „Artykuł 28a   Wykorzystanie kredytów na zalesianie, ponowne zalesianie i leśnictwo   1. Bez uszczerbku dla art. 11a i 28 państwa członkowskie zezwalają operatorom instalacji na wykorzystywanie – do wysokości 5% redukcji emisji gazów cieplarnianych wymaganych w odniesieniu do instalacji objętych dyrektywą 2003/87/WE i oprócz limitów określonych w art. 11a (6a) – kredytów uzyskanych z:   a) zrównoważonych, możliwych do skontrolowania i stałych projektów zalesiania i ponownego zalesiania zatwierdzonych przez zarząd CDM lub projektów zweryfikowanych w ramach procedury komitetu nadzoru mechanizmu wspólnego wypełniania zobowiązań;   b) zrównoważonych, możliwych do skontrolowania i stałych działań z zakresu leśnictwa w krajach rozwijających się, z którymi zawarto porozumienie zgodnie z art. 11a ust. 5; oraz   c) wszelkich zrównoważonych, możliwych do skontrolowania i stałych projektów z zakresu leśnictwa w krajach rozwijających się, zgodnie z międzynarodowym porozumieniem, o którym mowa w art. 28.   2. Wszystkie z projektów określonych w powyższym ust. 1 lit. a) do c) spełniają kryteria najwyższej jakości, które zostaną przyjęte przez Komisję w ramach ustanowionych przez Narody Zjednoczone.   Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. [23 ust. 3].”
Poprawka  50 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 21 b (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 30
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   (21b) Artykuł 30 otrzymuje brzmienie:   „Artykuł 30 Przegląd oraz dalszy rozwój   […]   1. Na podstawie doświadczenia związanego ze stosowaniem niniejszej dyrektywy … oraz w świetle działań w kontekście międzynarodowym, Komisja sporządza sprawozdanie w sprawie stosowania niniejszej dyrektywy mając na uwadze:   a) […] czy … inne odnośne sektory … oraz … działania, między innymi sektory transportu, sektor przemysłu ciepłowniczego na potrzeby domowe i handlowe oraz rolnictwo powinny zostać objęte systemem wspólnotowym;   b) dalszą harmonizację definicji, opłat i kar;   c) standardy w zakresie wyłączania małych instalacji z systemu wspólnotowego w przypadkach, gdy istnieją równoważne środki;   d) wszelkie środki konieczne do zapobiegania nadużyciom rynkowym oraz szkodliwej spekulacji. […]   2. Komisja przedkłada to sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu oraz Radzie do dnia 30 czerwca 2015 r., któremu w miarę potrzeb towarzyszą wnioski.   3. Komisja możliwie najszybciej wysunie wnioski legislacyjne, aby do roku 2013 włączyć sektor transportu morskiego w system wspólnotowy.   4. Do roku 2013 Komisja złoży stosowne wnioski określające termin włączenia transportu drogowego w system wspólnotowy, w oparciu o pełną ocenę kosztów, korzyści oraz funkcjonalności opcji włączenia.”
Uzasadnienie
Pierwotny artykuł dotyczący klauzuli rewizyjnej zdezaktualizował się i powinien zostać zastąpiony nowym. Ważne są stałe rewizje systemu w celu podniesienia jego wydajności, włączenia w system nowych sektorów oraz zagwarantowania równych szans dla wszystkich podmiotów w UE.

PROCEDURA

Tytuł	System handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych
Odsyłacze	COM(2008)0016 – C6-0043/2008 – 2008/0013(COD)
Komisja przedmiotowo właściwa	ENVI
Opinia wydana przez                Data powołania	ITRE 19.2.2008
Ściślejsza współpraca - data ogłoszenia na posiedzeniu	10.4.2008
Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej                Data powołania	Lena Ek 18.3.2008
Rozpatrzenie w komisji	7.4.2008		5.6.2008		16.7.2008		10.9.2008
Data przyjęcia	11.9.2008
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	30 21 1
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Jan Březina, Jerzy Buzek, Dragoş Florin David, Pilar del Castillo Vera, Den Dover, Lena Ek, Nicole Fontaine, Adam Gierek, András Gyürk, David Hammerstein, Erna Hennicot-Schoepges, Romana Jordan Cizelj, Werner Langen, Anne Laperrouze, Patrick Louis, Eugenijus Maldeikis, Eluned Morgan, Angelika Niebler, Reino Paasilinna, Aldo Patriciello, Francisca Pleguezuelos Aguilar, Anni Podimata, Miloslav Ransdorf, Vladimír Remek, Teresa Riera Madurell, Mechtild Rothe, Paul Rübig, Britta Thomsen, Catherine Trautmann, Claude Turmes, Nikolaos Vakalis, Adina-Ioana Vălean, Alejo Vidal-Quadras
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Danutė Budreikaitė, Dorette Corbey, Avril Doyle, Christian Ehler, Göran Färm, Juan Fraile Cantón, Neena Gill, Matthias Groote, Françoise Grossetête, Satu Hassi, Eija-Riitta Korhola, Toine Manders, Vittorio Prodi, Esko Seppänen, Lambert van Nistelrooij
Zastępca(y) (art. 178 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Giovanna Corda, Lily Jacobs, Johannes Lebech, Linda McAvan

• [1]  Review of EU Emissions Trading Scheme – Survey Highlights (Przegląd systemu UE handlu uprawnieniami do emisji – najistotniejsze punkty badania), McKinsey, 2005.
• [2]  Does the EU have sufficient resources to meet its objectives on energy policy and climate change (Czy UE dysponuje wystarczającymi środkami, aby zrealizować cele w zakresie polityki w dziedzinie energii oraz zmian klimatycznych), Departament Tematyczny Spraw Budżetowych, Parlament Europejski, 2008 r.
• [3]  Application of the Emissions Trading Directive by EU Member States (Stosowanie przez państwa członkowskie UE dyrektywy w sprawie handlu emisjami), Europejska Agencja Handlu Emisjami, 2008 r.
• [4]  idem, s. 7.

OPINIA Komisji Handlu Międzynarodowego (17.9.2008)

dla Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności

w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 2003/87/WE w celu usprawnienia i rozszerzenia wspólnotowego systemu handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych
(COM(2008)0016 – C6‑0043/2008 – 2008/0013(COD))

Sprawozdawczyni: Corien Wortmann-Kool

POPRAWKI

Komisja Handlu Międzynarodowego zwraca się do Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności, jako do komisji przedmiotowo właściwej, o naniesienie w swoim sprawozdaniu następujących poprawek:

Poprawka  1 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 3 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(3) Rada Europejska zdecydowanie zobowiązała się do zmniejszenia do 2020 r. łącznych emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie o co najmniej 20 % w stosunku do poziomu z 1990 r., a nawet o 30 % pod warunkiem, że inne kraje rozwinięte zobowiążą się do porównywalnego obniżenia emisji, a bardziej zaawansowane gospodarczo kraje rozwijające się wniosą odpowiedni wkład na miarę swych zobowiązań i odnośnych możliwości. Do roku 2050 światowa emisja gazów cieplarnianych powinna zostać zmniejszona o co najmniej 50 % w stosunku do poziomu z 1990 r. Do osiągnięcia takiego stopnia redukcji powinny przyczynić się wszystkie gałęzie gospodarki.	(3) Rada Europejska zdecydowanie zobowiązała się do zmniejszenia do 2020 r. łącznych emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie o co najmniej 20 % w stosunku do poziomu z 1990 r., a nawet o 30 % pod warunkiem, że inne kraje rozwinięte zobowiążą się do porównywalnego obniżenia emisji, a bardziej zaawansowane gospodarczo kraje rozwijające się wniosą odpowiedni wkład na miarę swych zobowiązań i odnośnych możliwości. Tak ambitny udział UE, wraz z systemem handlu przydziałami emisji, stanowi niemniej jednak stosunkowo poważne obciążenie dla gospodarki europejskiej w kontekście międzynarodowym. Do roku 2050 światowa emisja gazów cieplarnianych powinna zostać zmniejszona o co najmniej 50% w stosunku do poziomu z 1990 r. Do ograniczenia poziomu emisji powinny przyczynić się wszystkie sektory gospodarki, w tym sektor międzynarodowego transportu lotniczego i morskiego.
Uzasadnienie
Europejskie przedsiębiorstwa muszą konkurować na szczeblu międzynarodowym, w związku z czym cele w zakresie redukcji emisji CO2 stanowią dla nich stosunkowo poważne obciążenie. Dlatego też należy podołać temu wyzwaniu, jeżeli cele wyznaczone w ramach procesu lizbońskiego mają zostać osiągnięte.
Poprawka  2 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 6 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(6) Po przystąpieniu przez Wspólnotę i kraje trzecie do międzynarodowego porozumienia, na podstawie którego po roku 2012 podejmowane będą właściwe działania w skali światowej, należy udzielić znacznego wsparcia dla przyznawania kredytów z tytułu redukcji emisji dokonywanych w tych krajach. Do czasu wejścia w życie takiego porozumienia należy zwiększyć pewność w zakresie możliwości dalszego wykorzystywania kredytów spoza Wspólnoty.	(6) Po przystąpieniu przez Wspólnotę i kraje trzecie do międzynarodowego porozumienia, na podstawie którego po roku 2012 podejmowane będą działania w skali światowej, trzeba udzielić znacznego wsparcia dla przyznawania kredytów z tytułu redukcji emisji dokonywanych w tych krajach. Do czasu wejścia w życie takiego porozumienia trzeba zwiększyć pewność w zakresie możliwości dalszego wykorzystywania kredytów spoza Wspólnoty.
Uzasadnienie
Niniejsza dyrektywa musi stworzyć wiążące ramy dla wszystkich zainteresowanych stron dotyczące przyznawania kredytów z tytułu redukcji emisji.
Poprawka  3 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 15 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(15) Biorąc pod uwagę znaczne wysiłki w zakresie przeciwdziałania zmianom klimatu oraz przystosowania się do niemożliwych do uniknięcia skutków tych zmian, właściwym posunięciem jest przeznaczenie co najmniej 20 % dochodów ze sprzedaży uprawnień w drodze licytacji na ograniczenie emisji gazów cieplarnianych i przystosowanie się do skutków zmian klimatu, finansowanie prac badawczo-rozwojowych w zakresie ograniczenia emisji oraz działań przystosowawczych, rozwój energii ze źródeł odnawialnych celem realizacji zobowiązania UE do osiągnięcia do 2020 r. dwudziestoprocentowego udziału energii ze źródeł odnawialnych w łącznym zużyciu, realizację zobowiązania Wspólnoty do zmniejszenia zużycia energii o 20 % do 2020 r., wychwytywanie gazów cieplarnianych i ich geologiczne składowanie, wkład na rzecz Funduszu Energii Odnawialnej i Efektywności Energetycznej, działania zapobiegające wylesianiu oraz ułatwiające dostosowanie się do zmian klimatu w krajach rozwijających się, a także na uwzględnienie aspektów społecznych, takich jak skutki możliwego wzrostu cen energii elektrycznej dla gospodarstw domowych o niższych i średnich dochodach. Udział ten jest znacznie niższy od oczekiwanych dochodów netto organów publicznych z tytułu sprzedaży uprawnień w drodze licytacji i uwzględnia ewentualne zmniejszenie wpływów z podatku dochodowego od osób prawnych. Ponadto dochody ze sprzedaży uprawnień w drodze licytacji powinny zostać wykorzystane na pokrycie wydatków administracyjnych związanych z zarządzaniem systemem wspólnotowym. Należy ustanowić przepisy dotyczące monitorowania wykorzystania środków pochodzących z licytacji i przeznaczonych na ten cel. Zgłoszenie sposobu wykorzystania tych środków nie zwalnia państw członkowskich z obowiązku ustanowionego w art. 88 ust 3 Traktatu WE, dotyczącego powiadamiania o określonych środkach krajowych. Niniejsza dyrektywa nie narusza wyniku jakichkolwiek przyszłych postępowań dotyczących pomocy państwa, które mogą zostać wszczęte zgodnie z art. 87 i 88 Traktatu WE.	(15) Dochody ze sprzedaży uprawnień w drodze licytacji powinny pomóc w finansowaniu znacznych działań podejmowanych w zakresie przeciwdziałania zmianom klimatu oraz przystosowania się do ich nieuniknionych skutków. Można na przykład przeznaczyć je na ograniczenie emisji gazów cieplarnianych i przystosowanie się do skutków zmian klimatu, finansowanie prac badawczo-rozwojowych w zakresie ograniczenia emisji oraz działań przystosowawczych, rozwój energii ze źródeł odnawialnych celem realizacji zobowiązania UE do osiągnięcia do 2020 r. dwudziestoprocentowego udziału energii ze źródeł odnawialnych w łącznym zużyciu, realizację zobowiązania Wspólnoty do zmniejszenia zużycia energii o 20 % do 2020 r., wychwytywanie gazów cieplarnianych i ich geologiczne składowanie, wkład na rzecz Funduszu Energii Odnawialnej i Efektywności Energetycznej, działania zapobiegające wylesianiu oraz ułatwiające dostosowanie się do zmian klimatu w krajach rozwijających się, a także na uwzględnienie aspektów społecznych, takich jak skutki możliwego wzrostu cen energii elektrycznej dla gospodarstw domowych o niższych i średnich dochodach. Udział ten jest znacznie niższy od oczekiwanych dochodów netto organów publicznych z tytułu sprzedaży uprawnień w drodze licytacji i uwzględnia ewentualne zmniejszenie wpływów z podatku dochodowego od osób prawnych. Ponadto dochody ze sprzedaży uprawnień w drodze licytacji powinny zostać wykorzystane na pokrycie wydatków administracyjnych związanych z zarządzaniem systemem wspólnotowym. Państwa członkowskie powinny decydować o przeznaczaniu dochodów na poszczególne środki w zależności od swych indywidualnych potrzeb. Należy ustanowić przepisy dotyczące monitorowania wykorzystania środków pochodzących z licytacji i przeznaczonych na ten cel. Zgłoszenie sposobu wykorzystania tych środków nie zwalnia państw członkowskich z obowiązku ustanowionego w art. 88 ust 3 Traktatu WE, dotyczącego powiadamiania o określonych środkach krajowych. Niniejsza dyrektywa nie narusza wyniku jakichkolwiek przyszłych postępowań dotyczących pomocy państwa, które mogą zostać wszczęte zgodnie z art. 87 i 88 Traktatu WE.
Uzasadnienie
Biorąc pod uwagę, że polityka w dziedzinie ochrony środowiska wchodzi z zasady w zakres kompetencji dzielonych, państwa członkowskie muszą ponosić odpowiedzialność za decyzje o przeznaczaniu dochodów pochodzących z licytacji uprawnień na finansowanie poszczególnych środków na rzecz walki ze zmianami klimatycznymi.
Poprawka  4 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 17 a preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(17a) Można realistycznie założyć, że porozumienie międzynarodowe Kioto II nałoży różne zobowiązania na kraje uprzemysłowione i na kraje wschodzące („wspólne, ale zróżnicowane podejście”). Stawia to przed Wspólnotą wyzwanie w postaci skutecznego wkładu w ograniczenie emisji CO2. Porozumienie to mogłoby doprowadzić do międzynarodowej akceptacji zwiększonych emisji CO2 w niektórych krajach wschodzących. Wspólnota winna zatem uwzględnić wynikające stąd zakłócenia konkurencji. Przenoszenie wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich powodowane jest nie tylko nieprzestrzeganiem porozumienia międzynarodowego, ale ma także miejsce w przypadku wynikających z niego zróżnicowanych zobowiązań. Problem ten mogłyby rozwiązać sektorowe porozumienia i standardy.
Uzasadnienie
Można przypuszczać, że kraje o gospodarkach wschodzących przystąpią do międzynarodowego porozumienia jedynie po zapewnieniu im większych możliwości rozwoju przemysłowego. Związane z tym różnice w wymogach dotyczących redukcji emisji CO2 spowodują częste zakłócenia w konkurencji, co nieustannie zmuszać będzie UE do radzenia sobie z problemem przenoszenia działań związanych z produkcją do miejsc, w których wymogi w zakresie emisji CO2 są mniej restrykcyjne.
Poprawka  5 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 18 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(18) Przejściowy system bezpłatnych uprawnień dla instalacji powinien zostać ustanowiony na podstawie zharmonizowanych, ogólnowspólnotowych przepisów („standardów”), tak aby maksymalnie ograniczyć zakłócenia konkurencji we Wspólnocie. Przepisy te powinny uwzględniać technologie charakteryzujące się najniższymi emisjami gazów cieplarnianych i najniższym zużyciem energii, alternatywne procesy produkcyjne, wykorzystanie biomasy i odnawialnych źródeł energii oraz wychwytywanie i składowanie gazów cieplarnianych. Przepisy te nie powinny stanowić zachęty do zwiększania emisji oraz powinny zagwarantować, że coraz większy odsetek tych uprawnień będzie sprzedawany w drodze licytacji. Liczba uprawnień musi zostać określona przed rozpoczęciem okresu handlu, tak by umożliwić właściwe funkcjonowanie rynku. Omawiane przepisy nie mogą również prowadzić do nadmiernych zakłóceń konkurencji na rynkach energii elektrycznej i cieplnej dostarczanej do instalacji przemysłowych. Powinny one mieć zastosowanie do nowych podmiotów rynkowych prowadzących te same rodzaje działalności co istniejące instalacje otrzymujące przejściowe bezpłatne uprawnienia. Aby uniknąć jakichkolwiek zakłóceń konkurencji na rynku wewnętrznym, nie powinno się przyznawać żadnych bezpłatnych uprawnień w związku z produkcją energii elektrycznej przez nowe podmioty. Uprawnienia, które w roku 2020 pozostaną z rezerwy dla nowych podmiotów, powinny zostać sprzedane w drodze licytacji.	(18) Przejściowy system bezpłatnych uprawnień dla instalacji powinien zostać ustanowiony na podstawie zharmonizowanych, ogólnowspólnotowych przepisów i sektorowych standardów, tak aby maksymalnie ograniczyć zakłócenia konkurencji we Wspólnocie i w odniesieniu do konkurencji na szczeblu międzynarodowym. Przepisy te i standardy powinny uwzględniać technologie charakteryzujące się najniższymi emisjami gazów cieplarnianych i najniższym zużyciem energii, substytuty, alternatywne procesy produkcyjne, wykorzystanie biomasy i odnawialnych źródeł energii, kogenerację oraz wychwytywanie i składowanie gazów cieplarnianych. Przepisy te nie powinny stanowić zachęty do zwiększania emisji oraz powinny zagwarantować, że coraz większy odsetek tych uprawnień będzie sprzedawany w drodze licytacji. Liczba uprawnień musi zostać określona przed rozpoczęciem okresu handlu, tak by umożliwić właściwe funkcjonowanie rynku. Omawiane przepisy nie mogą również prowadzić do nadmiernych zakłóceń konkurencji na rynkach energii elektrycznej i cieplnej dostarczanej do instalacji przemysłowych. Powinny one mieć zastosowanie do nowych podmiotów rynkowych prowadzących te same rodzaje działalności, co istniejące instalacje otrzymujące przejściowe bezpłatne uprawnienia. Aby uniknąć jakichkolwiek zakłóceń konkurencji na rynku wewnętrznym, nie powinno się przyznawać żadnych bezpłatnych uprawnień w związku z produkcją energii elektrycznej przez nowe podmioty, z wyjątkiem energii elektrycznej wytworzonej na własne potrzeby z gazów odlotowych, powstałych w wyniku przemysłowych procesów produkcyjnych. Uprawnienia, które w roku 2020 pozostaną z rezerwy dla nowych podmiotów, powinny zostać sprzedane w drodze licytacji. Przy określaniu standardów Komisja powinna konsultować się z zainteresowanymi sektorami.
Uzasadnienie
Until a real quantifiable and verifiable international agreement is achieved the Commission has to allow for free allocation of allowances for industries at risk of carbon leakage not only through harmonised Community-wide rules but, more importantly, through sectoral benchmarks discussed with those involved.
Cogeneration is an energy efficient production process and should be not included.
Waste gases resulting from production processes have to be used immediately after their generation. To ensure their efficient recovery maximum flexibility must be allowed. Their use for electricity generation contributes to resources conservation and reduces CO2 emissions. Electricity produced under these special circumstances should be excluded from auctioning.
Under the global economic system, European undertakings are forced to compete with undertakings from third countries subject to different framework conditions. Distortions of competition arriving from less stringent CO2 requirements in third countries increase the danger of production activities being relocated. The situation at international level must therefore be taken into account in seeking to contribute effectively to climate protection.
Poprawka  6 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 19 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(19) Wspólnota będzie nadal odgrywała wiodącą rolę w negocjacjach w sprawie ambitnego międzynarodowego porozumienia, które pozwoli ograniczyć wzrost temperatury na świecie do 2 °C, a postęp, jaki w tym kierunku osiągnięto na konferencji w Bali, stanowi dla niej zachętę. Jeżeli inne kraje rozwinięte oraz inne kraje emitujące znaczne ilości gazów cieplarnianych nie przystąpią do tego międzynarodowego porozumienia, może to prowadzić do zwiększenia emisji gazów cieplarnianych w krajach trzecich, w których przemysł nie podlegałby porównywalnym ograniczeniom jeśli chodzi o emisję dwutlenku węgla (ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich, tzw. „wyciek emisji”), co byłoby jednocześnie niekorzystne ekonomicznie dla niektórych energochłonnych sektorów i podsektorów gospodarki we Wspólnocie, które podlegają międzynarodowej konkurencji. Mogłoby to osłabić korzyści oraz integralny wpływ na środowisko płynące z działań Wspólnoty. Celem ograniczenia ryzyka związanego z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich Wspólnota dokona bezpłatnego rozdziału do 100 % przydziałów dla sektorów lub podsektorów spełniających odpowiednie kryteria. Określenie tych sektorów i podsektorów oraz wymaganych środków będzie przedmiotem ponownej oceny, której celem będzie zagwarantowanie, że działania zostaną podjęte tam, gdzie to konieczne, oraz zapobieżenie nadmiernej kompensacji. W przypadku określonych sektorów lub podsektorów, dla których można należycie uzasadnić, że nie ma innych możliwości zapobieżenia ryzyku przenoszenia wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich, a energia elektryczna ma wysoki udział w kosztach produkcji i jest wytwarzana w sposób wydajny, podjęte działania mogą uwzględniać zużycie energii w procesie produkcyjnym bez zmiany całkowitej liczby przydziałów emisji.	(19) Wspólnota będzie nadal odgrywała wiodącą rolę w negocjacjach w sprawie ambitnego międzynarodowego porozumienia lub międzynarodowych porozumień sektorowych, które pozwolą ograniczyć wzrost temperatury na świecie do 2°C, a postęp, jaki w tym kierunku osiągnięto na konferencji na Bali, stanowi dla niej zachętę. Jeżeli inne kraje rozwinięte oraz inne kraje emitujące znaczne ilości gazów cieplarnianych nie przystąpią do tego międzynarodowego porozumienia, doprowadzi to do zwiększenia emisji gazów cieplarnianych w krajach trzecich, w których przemysł nie podlegałby porównywalnym ograniczeniom jeśli chodzi o emisję dwutlenku węgla (ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich, tzw. „wyciek emisji”), co byłoby jednocześnie niekorzystne ekonomicznie dla niektórych energochłonnych sektorów i podsektorów gospodarki we Wspólnocie, które podlegają międzynarodowej konkurencji. Mogłoby to osłabić korzyści oraz integralny wpływ na środowisko płynące z działań Wspólnoty. Celem ograniczenia ryzyka związanego z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich Wspólnota dokona w 100% bezpłatnego rozdziału przydziałów dla sektorów energochłonnych. Określenie tych sektorów i podsektorów oraz wymaganych środków będzie przedmiotem ponownej oceny, której celem będzie zagwarantowanie, że działania zostaną podjęte tam, gdzie to konieczne, oraz zapobieżenie nadmiernej kompensacji. W przypadku określonych sektorów lub podsektorów, dla których można należycie uzasadnić, że nie ma innych możliwości zapobieżenia ryzyku przenoszenia wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich, a energia elektryczna ma wysoki udział w kosztach produkcji i jest wytwarzana w sposób wydajny, podjęte działania mogą uwzględniać zużycie energii w procesie produkcyjnym bez zmiany całkowitej liczby przydziałów emisji.
Uzasadnienie
In order to contribute effectively to climate protection, the Community must take effective preventive measures to prevent the relocation of production activities to third countries with less stringent CO2 requirements. In particular, energy-intensive sectors or subsectors are, because of the pressure of international competition, unable to pass on increased costs by raising the price of their products. Therefore, additional costs resulting from emission trading would lead to the relocation of production, with a possibly unfavourable impact on global emissions. It is therefore necessary to minimise the burden through the long-term allocation of emission quotas free of charge.
It is important to try not only to achieve a global international agreement but also to secure international sectoral agreements, especially with emerging economies such as China and India.
Poprawka  7 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 19 a preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(19a) Jeżeli nie będzie można osiągnąć międzynarodowego porozumienia w sprawie ograniczenia globalnego ocieplenia, Wspólnota powinna podjąć działania służące zawarciu porozumień dwustronnych i wielostronnych z innymi krajami emitującymi znaczne ilości gazów cieplarnianych. Niezależnie od wyniku obecnie prowadzonych negocjacji, Wspólnota powinna objąć wiodącą rolę w utworzeniu Światowej Organizacji ds. Ochrony Środowiska, łączącej formalne międzynarodowe przepisy w dziedzinie ochrony środowiska, które już zostały przyjęte, oraz skuteczne mechanizmy sądowe.
Uzasadnienie
Należy wziąć pod uwagę możliwość porażki obecnych negocjacji dotyczących okresu po wygaśnięciu protokołu z Kioto oraz rozważyć trwałe i skuteczne rozwiązania.
Poprawka  8 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 20 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(20) Komisja powinna zatem dokonać przeglądu sytuacji najpóźniej do czerwca 2011 r., przeprowadzić konsultacje ze wszystkimi właściwymi partnerami społecznymi oraz, w świetle wyniku negocjacji międzynarodowych, przedłożyć sprawozdanie wraz z odpowiednimi wnioskami legislacyjnymi. W związku z tym najpóźniej do dnia 30 czerwca 2010 r. Komisja powinna określić, które energochłonne sektory lub podsektory przemysłu narażone są na ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich. Komisja powinna oprzeć swoją analizę na ocenie braku możliwości wliczenia kosztów wymaganych uprawnień do emisji w ceny produktów bez jednoczesnej znacznej utraty udziału rynkowego na korzyść instalacji poza Wspólnotą, które nie podlegają porównywalnym środkom na rzecz ograniczenia emisji. Energochłonne sektory przemysłu, które uznaje się za narażone na znaczne ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich, mogłyby otrzymać większą liczbę bezpłatnych uprawnień do emisji lub mogłyby zostać objęte systemem wyrównawczym, celem stworzenia równych warunków dla instalacji we Wspólnocie narażonych na powyższe ryzyko i dla instalacji w krajach trzecich. System taki nakładałby na importerów wymogi, które nie mogłyby być bardziej korzystne niż wymogi mające zastosowanie do instalacji w obrębie UE, na przykład przez obowiązek wykupienia uprawnień do emisji. Wszelkie podjęte działania musiałyby być zgodne z zasadami UNFCCC, a w szczególności z zasadą wspólnych, ale zróżnicowanych obowiązków i odpowiadających im możliwości, przy uwzględnieniu szczególnej sytuacji krajów najsłabiej rozwiniętych. Musiałyby one być również zgodne z międzynarodowymi zobowiązaniami Wspólnoty, w tym z Porozumieniem WTO.	(20) Komisja powinna zatem dokonać przeglądu sytuacji najpóźniej do czerwca 2011 r., przeprowadzić konsultacje ze wszystkimi właściwymi partnerami społecznymi oraz, w świetle wyniku negocjacji międzynarodowych, przedłożyć — wraz z odpowiednimi wnioskami legislacyjnymi — sprawozdanie analityczne oceniające sytuację i odnoszące się do wszystkich sektorów przemysłu, ze szczególnym uwzględnieniem sektorów energochłonnych lub poszczególnych sektorów, które okazały się być podatne na przenoszenie wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich. We wniosku przedstawionym Parlamentowi Europejskiemu i Radzie należy po odbyciu konsultacji z partnerami społecznymi i z bezpośrednio zainteresowanymi stronami ustalić kryteria identyfikacji i identyfikację takich sektorów i podsektorów. We wniosku tym uwzględnić należy możliwy brak osiągnięcia porozumienia międzynarodowego wprowadzającego obowiązek zmniejszania emisji i możliwe alternatywy dla porozumień międzynarodowych. Komisja powinna oprzeć swoją analizę na ocenie braku możliwości wliczenia kosztów wymaganych uprawnień do emisji w ceny produktów bez jednoczesnej znacznej utraty udziału rynkowego na korzyść instalacji poza Wspólnotą, które nie podlegają porównywalnym środkom na rzecz ograniczenia emisji. Sektory przemysłu, które uznaje się za narażone na znaczne ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich, mogłyby otrzymać większą liczbę bezpłatnych uprawnień do emisji lub mogłyby zostać objęte systemem wyrównawczym, celem stworzenia równych warunków dla instalacji we Wspólnocie narażonych na powyższe ryzyko i dla instalacji w krajach trzecich. System taki nakładałby na importerów wymogi, które nie mogłyby być bardziej korzystne niż wymogi mające zastosowanie do instalacji w obrębie UE, na przykład przez obowiązek wykupienia uprawnień do emisji. Komisja powinna monitorować ewentualne skutki dla konkurencyjności i zatrudnienia w przypadku producentów w UE korzystających z tego rodzaju produktów jako czynników produkcji w prowadzonym przez nich procesie produkcyjnym. Wszelkie podjęte działania musiałyby być zgodne z zasadami UNFCCC, a w szczególności z zasadą wspólnych, ale zróżnicowanych obowiązków i odpowiadających im możliwości, przy uwzględnieniu szczególnej sytuacji krajów najsłabiej rozwiniętych. Musiałyby one być również zgodne z międzynarodowymi zobowiązaniami Wspólnoty, w tym z Porozumieniem WTO.
Uzasadnienie
Biorąc pod uwagę, że pojęcie „energochłonności” jest nieprecyzyjne z prawnego punktu widzenia, sprawozdanie oceniające sytuację i proponowane rozwiązania w przypadku poważnego ryzyka „wycieku emisji” musi stosować się do wszystkich sektorów przemysłu, ze szczególnym uwzględnieniem tych, które wykorzystują duże ilości energii.
Kryteria identyfikacji i klasyfikacji sektorów, których dotyczy ryzyko przenoszenia wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich, powinny zostać określone dużo wcześniej, niż proponuje Komisja, aby zainteresowane przedsiębiorstwa mogły przewidzieć właściwe środki; pod uwagę muszą zostać wzięte bezpośrednie i pośrednie skutki dla producentów w UE.
Poprawka  9 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 20 a preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(20a) W 100% bezpłatne przyznawanie uprawnień do emisji sprawi, że włączenie importu do systemu handlu emisjami przestanie być konieczne. Zapewniłoby to zgodność ze zobowiązaniami podjętymi w ramach WTO i powinno także oznaczać, że kraje trzecie nie będą wprowadzać takich protekcjonistycznych środków. Pomogłoby to jednocześnie poprawić klimat negocjacji i zwiększyć akceptację dla skutecznych mechanizmów UE w zakresie redukcji CO2.
Uzasadnienie
WTO wymaga od Wspólnoty gwarancji niedyskryminacyjnego dostępu do jej rynków. Całkowicie bezpłatne przyznawanie sektorom energochłonnym uprawnień do emisji sprawi, że niepotrzebne stanie się prowadzące do dyskryminacji włączanie importu do systemu, a jednocześnie zapobiegnie niebezpieczeństwu wprowadzania przez państwa członkowskie ewentualnych środków protekcjonistycznych. Cel polegający na ustanowieniu jak najszerszego systemu handlu przydziałami emisji może zostać zrealizowany jedynie wtedy, gdy prowadzący negocjacje partnerzy będą w pełni przekonani, że przy wprowadzaniu takiego systemu Wspólnota nie kieruje się protekcjonizmem.
Poprawka  10 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 21 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(21) Celem zapewnienia równych warunków konkurencji we Wspólnocie należy ujednolicić zasady wykorzystania przez operatorów w ramach systemu wspólnotowego „kredytów” z tytułu ograniczenia emisji poza granicami Wspólnoty. Protokół z Kioto do konwencji UNFCCC określa wymierne cele w zakresie ograniczenia emisji przez kraje rozwinięte w latach 2008-2012 oraz ustanawia jednostki redukcji emisji (ERU) i poświadczone redukcje emisji (CER) dla, odpowiednio, mechanizmu czystego rozwoju (CDM) i projektów wspólnego wdrażania, oraz sposób ich wykorzystywania przez kraje rozwinięte na potrzeby częściowego osiągnięcia tych celów. Ramy protokołu z Kioto po 2012 r. nie pozwolą na tworzenie jednostek ERU bez ustanowienia nowych wymiernych celów w zakresie ograniczenia emisji przez kraje, w których realizowane są projekty CDM, jednak kredyty CDM będą mogły ewentualnie być nadal generowane. Na wypadek zawarcia międzynarodowego porozumienia w sprawie zmian klimatu należy zapewnić możliwość dodatkowego stosowania jednostek redukcji emisji (ERU) i poświadczonych redukcji emisji (CER) pochodzących z krajów, które przystąpią do tego porozumienia. Jeśli porozumienie takie nie zostałoby zawarte, możliwość dalszego stosowania jednostek CER i ERU miałaby niekorzystny wpływ na funkcjonowanie tej zachęty i utrudniałaby osiągnięcie celów Wspólnoty w zakresie zwiększonego wykorzystania odnawialnych źródeł energii. Stosowanie jednostek CER i ERU powinno być spójne z wyznaczonym przez Wspólnotę celem, jakim jest produkcja 20% energii ze źródeł odnawialnych w roku 2020 oraz wspieranie racjonalizacji zużycia energii, innowacji i postępu technicznego. Tam, gdzie jest to zgodne z dążeniem do osiągnięcia powyższych celów, należy przewidzieć możliwość zawierania z krajami trzecimi umów służących stworzeniu zachęt do ograniczenia emisji w tych krajach i prowadzących do rzeczywistej, dodatkowej redukcji emisji gazów cieplarnianych, a jednocześnie wspierających tworzenie nowatorskich rozwiązań przez przedsiębiorstwa mające siedzibę we Wspólnocie oraz postęp techniczny w krajach trzecich. Tego rodzaju umowy mogą być ratyfikowane przez więcej niż jeden kraj. Po zawarciu przez Wspólnotę odpowiedniego porozumienia międzynarodowego, dostęp do kredytów z tytułu projektów w krajach trzecich powinien zostać zwiększony równolegle do zwiększenia poziomu redukcji emisji, jaki ma zostać osiągnięty poprzez system wspólnotowy.	(21) Celem zapewnienia równych warunków konkurencji we Wspólnocie należy ujednolicić zasady wykorzystania przez operatorów w ramach systemu wspólnotowego „kredytów” z tytułu ograniczenia emisji poza granicami Wspólnoty. Protokół z Kioto do konwencji UNFCCC określa wymierne cele w zakresie ograniczenia emisji przez kraje rozwinięte w latach 2008-2012 oraz ustanawia jednostki redukcji emisji (ERU) i poświadczone redukcje emisji (CER) dla, odpowiednio, mechanizmu czystego rozwoju (CDM) i projektów wspólnego wdrażania, oraz sposób ich wykorzystywania przez kraje rozwinięte na potrzeby częściowego osiągnięcia tych celów. Ramy protokołu z Kioto po 2012 r. nie pozwolą na tworzenie jednostek ERU bez ustanowienia nowych wymiernych celów w zakresie ograniczenia emisji przez kraje, w których realizowane są projekty CDM, jednak kredyty CDM będą mogły ewentualnie być nadal generowane. Nawet w przypadku niezawarcia międzynarodowego porozumienia w sprawie zmian klimatu należy zapewnić możliwość stosowania jednostek redukcji emisji (ERU) i poświadczonych redukcji emisji (CER). Stosowanie jednostek CER i ERU powinno być spójne z wyznaczonym przez Wspólnotę celem, jakim jest produkcja 20% energii ze źródeł odnawialnych w roku 2020 oraz wspieranie racjonalizacji zużycia energii, innowacji i postępu technicznego. Tam, gdzie jest to zgodne z dążeniem do osiągnięcia powyższych celów, należy przewidzieć możliwość zawierania z krajami trzecimi umów służących stworzeniu zachęt do ograniczenia emisji w tych krajach i prowadzących do rzeczywistej, dodatkowej redukcji emisji gazów cieplarnianych, a jednocześnie wspierających tworzenie nowatorskich rozwiązań przez przedsiębiorstwa mające siedzibę we Wspólnocie oraz postęp techniczny w krajach trzecich. Tego rodzaju umowy mogą być ratyfikowane przez więcej niż jeden kraj. Po zawarciu przez Wspólnotę odpowiedniego porozumienia międzynarodowego, dostęp do kredytów z tytułu projektów w krajach trzecich powinien zostać zwiększony równolegle do zwiększenia poziomu redukcji emisji, jaki ma zostać osiągnięty poprzez system wspólnotowy. Żadne kredyty nie powinny być jednak dostępne w związku z projektami CDM i projektami wspólnego wdrażania (JI) w sektorach narażonych na przenoszenie wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich.
Uzasadnienie
CDM-measures are making an effective contribution to climate protection in the developing countries. The participation of less developed countries in such projects is therefore, in any case, desirable with a view to achieving global CO2 objectives. Accordingly, measures should be taken to ensure the widest possible participation of the developing countries in the CDM, which should not be restricted to possible partners to an international agreement. Participation by individual countries in CDM arrangements may facilitate their accession to an international agreement on climate protection.
Sectors exposed to carbon leakage should not be threatened by external competitors favoured through CDM and JI credits.
Poprawka  11 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 24 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(24) Kraje najmniej rozwinięte są szczególnie narażone na skutki zmian klimatu, choć mają jedynie bardzo nieznaczny udział w emisjach gazów cieplarnianych. W związku z tym wykorzystując dochody ze sprzedaży uprawnień w drodze licytacji na potrzeby ułatwienia krajom rozwijającym się przystosowania się do skutków zmian klimatu, szczególny priorytet należy nadać uwzględnieniu potrzeb krajów najmniej rozwiniętych. Biorąc pod uwagę fakt, że w krajach tych realizowane są nieliczne projekty CDM, właściwe jest zagwarantowanie, że kredyty z tytułu projektów inicjowanych w tych krajach po roku 2012 będą zatwierdzane również w przypadku braku porozumienia międzynarodowego. Uprawnienie to powinno mieć zastosowanie do krajów najmniej rozwiniętych do 2020 r., pod warunkiem, że do tego czasu ratyfikują one światowe porozumienie w sprawie zmian klimatu lub dwustronną albo wielostronną umowę z Wspólnotą.	(24) Kraje najmniej rozwinięte są szczególnie narażone na skutki zmian klimatu, choć mają jedynie bardzo nieznaczny udział w emisjach gazów cieplarnianych. W związku z tym wykorzystując dochody ze sprzedaży uprawnień w drodze licytacji na potrzeby ułatwienia krajom rozwijającym się przystosowania się do skutków zmian klimatu, szczególny priorytet należy nadać uwzględnieniu potrzeb krajów najmniej rozwiniętych. Biorąc pod uwagę fakt, że w krajach tych realizowane są nieliczne projekty CDM, właściwe jest zagwarantowanie, że kredyty z tytułu projektów inicjowanych w tych krajach po roku 2012 będą zatwierdzane również w przypadku braku porozumienia międzynarodowego. Uprawnienie to powinno mieć zastosowanie do krajów najmniej rozwiniętych do 2020 r.
Uzasadnienie
CDM-measures are making an effective contribution to climate protection in the developing countries. The participation of less developed countries in such projects is therefore, in any case, desirable with a view to achieving global CO2 objectives. Accordingly, measures should be taken to ensure the widest possible participation of the developing countries in the CDM, which should not be restricted to possible partners to an international agreement. Participation by individual countries in CDM arrangements may facilitate their accession to an international agreement on climate protection.
Poprawka  12 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	Artykuł 1a
	Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie roczne sprawozdanie na temat wprowadzenia i działania europejskiego systemu handlu uprawnieniami do emisji (EU ETS) po dokonanym przeglądzie. Pierwsze takie sprawozdanie przedstawione zostanie w rok po przyjęciu niniejszej dyrektywy.
Uzasadnienie
Jest to bardzo złożony proces, wymagający stałego międzyinstytucjonalnego nadzoru i oceny.
Poprawka  13 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 2 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 3 – ustęp b – litera h
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka h) „nowy operator” oznacza jakiekolwiek urządzenie przeprowadzające jedno lub więcej działań wskazanych w załączniku I, które uzyskało pozwolenie na emisję gazów cieplarnianych w następstwie przedłożenia Komisji wykazu, o którym mowa w art. 11 ust. 1;” h) „nowy operator” oznacza jakiekolwiek urządzenie przeprowadzające jedno lub więcej działań wskazanych w załączniku I, które uzyskało pozwolenie na emisję gazów cieplarnianych lub aktualizację takiego pozwolenia ze względu na istotną zmianę jego charakteru lub funkcjonowania lub znaczne rozszerzenie możliwości tego urządzenia w następstwie przedłożenia Komisji wykazu, o którym mowa w art. 11 ust. 1;
Uzasadnienie
W obecnym wniosku Komisji rozszerzenie możliwości nie jest już definiowane jako pojawienie się nowego operatora. Przynosi to zmiany, ponieważ nowym urządzeniom przyznawane są kredyty na emisje gazów cieplarnianych, a w przypadku rozszerzenia możliwości stosowane są licytacje. Wniosek Komisji prowadzi do zaburzenia równowagi pomiędzy nowymi instalacjami a zwiększaniem możliwości instalacji, nie wprowadzając najskuteczniejszego podejścia i potencjalnie szkodząc innowacjom w ramach już trwających procesów.
Poprawka  14 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 - punkt 2 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 3 – ustęp c – litera u a (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   [(ua)]Operacje odzysku określone w załączniku II B dyrektywy Rady 91/156/EWG z dnia 18 marca 1991 r. zmieniającej dyrektywę 75/442/EWG w sprawie odpadów nie są objęte definicją „instalacji spalania”.
Uzasadnienie
Jednym z celów unijnego „pakietu dotyczącego klimatu” jest promowanie recyklingu. Zatem włączanie operacji recyklingu do systemu, który nakładałby na nie karę, jest pozbawione sensu.
Poprawka  15 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 7 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 - ustęp 3 - część wprowadzająca
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
3. Co najmniej 20 % dochodów ze sprzedaży w drodze licytacji przydziałów, o których mowa w ust. 2, w tym wszystkie dochody ze sprzedaży w drodze licytacji przydziałów, o których mowa w ust. 2 lit. b), powinno zostać wykorzystane na następujące cele:	3. Dochody ze sprzedaży w drodze licytacji przydziałów, o których mowa w ust. 2, są wykorzystywane na następujące cele:
Uzasadnienie
Biorąc pod uwagę wagę i pilność problemu, pełny dochód z tytułu sprzedaży uprawnień w drodze licytacji należy przeznaczyć na środki służące zmniejszaniu emisji gazów cieplarnianych, rozwojowi energii odnawialnej, zwalczaniu wylesiania, pomocy krajom rozwijającym się w przystosowaniu do zmian klimatu oraz pomocy gospodarstwom domowym o niższych dochodach w poprawie wydajności wykorzystania energii.
Poprawka  16 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 - punkt 7 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 3 – litera g
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka (g) pokrycie kosztów zarządzania systemem wspólnotowym. (g) koszty administracyjne do wysokości 10% wytworzonego dochodu.
Uzasadnienie
Komisja proponuje, by jedynie 20% dochodów z licytacji przeznaczać na walkę ze zmianami klimatu, co ewidentnie nie jest wystarczające, zwłaszcza jeżeli z kwoty tej mają zostać pokryte koszty administracyjne. Motywacją dla licytacji nie powinno być pokrywanie krajowych deficytów budżetowych.
Poprawka  17 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 7 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 -ustęp 4
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
4. W swoich sprawozdaniach przedkładanych na mocy decyzji nr 280/2004/WE państwa członkowskie zamieszczają informacje o wykorzystaniu dochodów ze sprzedaży przydziałów w drodze licytacji na każdy z powyższych celów.	4. W swoich sprawozdaniach przedkładanych na mocy decyzji nr 280/2004/WE państwa członkowskie decydują w zależności od potrzeb o przeznaczaniu dochodów na poszczególne środki i zamieszczają informacje o wykorzystaniu dochodów ze sprzedaży przydziałów w drodze licytacji na każdy z powyższych celów, a także o rozkładzie geograficznym wykorzystania tych dochodów, ze szczególnym uwzględnieniem kwestii dotyczących rynku wewnętrznego, pomocy państwa i konkurencji.
	Komisja co roku przedkłada Parlamentowi Europejskiemu sprawozdanie na temat wykorzystania dochodów ze szczególnym uwzględnieniem kwestii dotyczących rynku wewnętrznego, pomocy państwa i konkurencji.
Uzasadnienie
Jest to bardzo złożony proces, wymagający stałego międzyinstytucjonalnego nadzoru i oceny. Należy zwiększyć przejrzystość, umożliwić zgodność z ujętym w art. 10 ust. 3a obowiązkiem dotyczącym oceny oraz zapewnić efektywny rozkład ogólnych działań Unii. Biorąc pod uwagę, że polityka w dziedzinie ochrony środowiska wchodzi z zasady w zakres kompetencji dzielonych, państwa członkowskie muszą ponosić odpowiedzialność za decyzje o przeznaczaniu dochodów pochodzących z licytacji uprawnień na finansowanie poszczególnych środków na rzecz walki ze zmianami klimatycznymi.
Poprawka  18 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 - punkt 7 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 5
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 5. Do dnia 31 grudnia 2010 r. Komisja przyjmie rozporządzenie w sprawie harmonogramu, kwestii administracyjnych oraz pozostałych aspektów sprzedaży przydziałów w drodze licytacji, tak by zapewnić prowadzenie tej sprzedaży w sposób otwarty, przejrzysty i niedyskryminujący. Licytacje są zaprojektowane w taki sposób, by zapewnić operatorom, a w szczególności wszystkim małym i średnim przedsiębiorstwom objętym systemem wspólnotowym, swobodny dostęp do licytacji, oraz zapobiec zakłócaniu jej przebiegu przez innych uczestników. Środek ten, mający na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. [23 ust. 3]. 5. Nie później niż w dniu 31 grudnia 2009 r. Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie analityczne sprawozdanie służące ocenie harmonogramu, kwestii administracyjnych oraz innych aspektów sprzedaży przydziałów w drodze licytacji, w tym – jeżeli zachodzi taka potrzeba – wniosek dotyczący dyrektywy. Wniosek taki ma na celu zagwarantowanie, że licytacje prowadzone są w sposób otwarty, przejrzysty i niedyskryminujący, który zmniejsza ryzyko spekulacji. Licytacje są zaprojektowane w taki sposób, by zapewnić operatorom, a w szczególności wszystkim małym i średnim przedsiębiorstwom objętym systemem wspólnotowym, swobodny dostęp do licytacji, oraz zapobiec zakłócaniu jej przebiegu przez innych uczestników bądź zagwarantować, że cele związane ze zmianami klimatycznymi uzasadniają ich przyjęcie. Wniosek jest zatem wystarczająco szczegółowy w zakresie, między innymi, harmonogramu i częstotliwości przeprowadzania licytacji w państwach członkowskich oraz musi posiadać odpowiednie ramy, obejmując ewentualny wpływ licytacji w szczególności na:   – ruchy spekulacyjne,   – transgraniczne skutki dla konkurencji,   – skutki międzysektorowe,   – konkurencyjność przedsiębiorstw i przemysłu w UE, w szczególności małych i średnich przedsiębiorstw,   – presję inflacyjną oraz   – skutki społeczno-gospodarcze.   Praktyczne funkcjonowanie licytacji stanowi kluczowy element wniosku dotyczącego EU ETS po przeglądzie, a zatem musi zostać poddane procedurze współdecyzji.
Uzasadnienie
Komisja proponuje zajęcie się kluczowym elementem rozszerzonego systemu ETS w ramach procedury komitologii. Ważne jest, aby Komisja wystąpiła z wnioskiem o współdecyzję.
Poprawka  19 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 - punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10a – ustęp 1 – akapit 2
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. [23 ust. 3]. skreślony
Uzasadnienie
Komisja proponuje zajęcie się kluczowym elementem rozszerzonego systemu ETS w ramach procedury komitologii. Ważne jest, aby Komisja wystąpiła z wnioskiem o współdecyzję.
Poprawka  20 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 - punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10a – ustęp 1 – akapit 3
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Przepisy, o których mowa w akapicie pierwszym, zapewniają w stopniu, w jakim jest to możliwe, rozdzielanie przydziałów w sposób, który nie stanowi zachęty do zwiększania emisji, natomiast stanowi zachętę do stosowania technologii oszczędnych pod względem zużycia energii oraz emisji gazów cieplarnianych, a także zachętę do ograniczenia emisji, przez uwzględnienie najbardziej wydajnych technologii, zamienników, alternatywnych procesów produkcyjnych, wykorzystania biomasy oraz wychwytywania i składowania gazów cieplarnianych. Nie rozdziela się żadnych bezpłatnych przydziałów w odniesieniu do jakiejkolwiek formy produkcji energii elektrycznej. Przepisy, o których mowa w akapicie pierwszym, zapewniają rozdzielanie przydziałów w sposób, który nie stanowi zachęty do zwiększania emisji, natomiast stanowi zachętę do stosowania technologii oszczędnych pod względem zużycia energii oraz emisji gazów cieplarnianych, a także zachętę do ograniczenia emisji, przez stosowanie sektorowych standardów oraz uwzględnienie najbardziej wydajnych technologii, zamienników, alternatywnych procesów produkcyjnych, wykorzystania biomasy, kogeneracji oraz wychwytywania i składowania gazów cieplarnianych. Nie rozdziela się żadnych bezpłatnych przydziałów w odniesieniu do jakiejkolwiek formy produkcji energii elektrycznej, z wyjątkiem energii elektrycznej wytworzonej z gazów odlotowych powstałych w wyniku przemysłowych procesów produkcyjnych, wykorzystywanej przez operatora tych procesów produkcyjnych na własne potrzeby, przy czym w tym przypadku przydziały przyznawane są temu operatorowi zgodnie ze standardami sektorowymi uzgodnionymi dla tych procesów produkcyjnych.   Komisja dopilnowuje, aby konsumenci końcowi nie byli obciążani żadnymi zbędnymi kosztami.
Uzasadnienie
The use of waste gases from the production process for the generation of electricity contributes to the conservation of resources and reduction of CO2 emissions. Electricity produced under these special circumstances should be excluded from auctioning, and included by the same allocation methodology as applied to respective installations of the producer of these gases. This corresponds with the main content of point 92 of the Commission Communication COM(2008)830.
The electricity production sector cannot be excluded from its own climate efforts by a generalised passing-on of costs.
Poprawka  21 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 - punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10a – ustęp 3
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 3. Producenci energii elektrycznej mogą nieodpłatnie otrzymać przydziały emisji w związku z energią cieplną produkowaną w ramach kogeneracji o wysokiej wydajności, zdefiniowanej w dyrektywie 2004/8/WE, w celu zaspokojenia ekonomicznie uzasadnionego popytu, co zapewni ich równe traktowanie z innymi producentami energii cieplnej. Po 2013 r. całkowita liczba przydziałów dla tego rodzaju instalacji z tytułu produkcji energii cieplnej jest corocznie korygowana współczynnikiem liniowym, o którym mowa w art. 9. 3. Producenci energii elektrycznej otrzymują nieodpłatnie przydziały emisji w związku z energią cieplną produkowaną w ramach kogeneracji o wysokiej wydajności, zdefiniowanej w dyrektywie 2004/8/WE, w celu zaspokojenia ekonomicznie uzasadnionego popytu w oparciu o jednolite wspólnotowe standardy, co zapewni ich równe traktowanie z innymi producentami energii cieplnej. Standardy te są ustanawiane i monitorowane zgodnie z jednolitą procedurą.
Uzasadnienie
Produkcja energii elektrycznej w zakładach kogeneracyjnych jest najbardziej wydajną formą produkcji energii. Należy zatem również po 2013 r. zagwarantować dalsze środki w celu jej promowania. Bezpłatne rozdzielanie przydziałów emisji pomoże w realizacji tego celu.
Poprawka  22 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 - punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10a – ustęp 6 – akapit 3
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Nie rozdziela się żadnych bezpłatnych przydziałów emisji z tytułu produkcji energii elektrycznej przez nowych operatorów. Nie rozdziela się żadnych bezpłatnych przydziałów w odniesieniu do jakiejkolwiek formy produkcji energii elektrycznej przez nowych operatorów, z wyjątkiem energii elektrycznej wytworzonej z gazów odlotowych powstałych w wyniku przemysłowych procesów produkcyjnych, wykorzystywanej przez operatora tych procesów produkcyjnych na własne potrzeby, przy czym w tym przypadku przydziały przyznawane są temu operatorowi zgodnie ze standardami sektorowymi uzgodnionymi dla tych procesów produkcyjnych.
Uzasadnienie
Wykorzystywanie do produkcji energii elektrycznej gazów odlotowych pochodzących z procesów produkcyjnych przyczynia się do zachowania zasobów i redukcji emisji CO2. Energia elektryczna wytwarzana w tych szczególnych okolicznościach powinna zostać wyłączona z licytacji uprawnień i objęta tą samą metodologią przyznawania przydziałów, która ma zastosowanie do odnośnych instalacji producenta tych gazów. Odpowiada to głównym założeniom punktu 92 komunikatu Komisji COM(2008)830.
Poprawka  23 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 - punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10a – ustęp 7
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 7. Z zastrzeżeniem art. 10b, w roku 2013 liczba przydziałów emisji rozdzielonych bezpłatnie na podstawie ust. 3 do 6 niniejszego artykułu [oraz art. 3c ust. 2] wynosi 80 % liczby przydziałów określonej zgodnie z przepisami, o których mowa w ust. 1, a następnie liczba bezpłatnych przydziałów jest corocznie zmniejszana o taką samą liczbę przydziałów, aż do likwidacji bezpłatnych uprawnień w roku 2020. 7. Z zastrzeżeniem art. 10b, w roku 2013 liczba przydziałów emisji rozdzielonych bezpłatnie na podstawie ust. 3 do 6 niniejszego artykułu [oraz art. 3c ust. 2] równa się liczbie przydziałów określonej zgodnie z przepisami, o których mowa w ust. 1, z uwzględnieniem – jeżeli zachodzi taka potrzeba – wyniku negocjacji międzynarodowych, a następnie liczba bezpłatnych przydziałów jest corocznie zmniejszana o taką samą liczbę przydziałów, aż do likwidacji bezpłatnych uprawnień w roku 2020.
Uzasadnienie
Proponowany przez Komisję sposób postępowania w odniesieniu do znajdujących się w UE sektorów energochłonnych narażonych na ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich zależy od wyniku negocjacji międzynarodowych. Komisja musi ustalić, wraz z tymi sektorami, akceptowalne cele redukcji emisji gazów cieplarnianych na szczeblu UE i międzynarodowym prowadzące do rzeczywistych, wymiernych i weryfikowalnych poziomów redukcji w UE i poza jej granicami.
Poprawka  24 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 - punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10a – ustęp 9 – akapit 1
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Najpóźniej do dnia 30 czerwca 2010 r., a następnie co 3 lata, Komisja określa sektory, o których mowa w ust. 8. Najpóźniej do dnia 30 stycznia 2010 r., a następnie co 4 lata, Komisja określa sektory, o których mowa w ust. 8.
Uzasadnienie
Należy jak najszybciej podjąć decyzję w sprawie sektorów uznawanych za narażone na ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich oraz w sprawie odpowiednich działań. Ponowna, przeprowadzana co 3 lata ocena przedmiotowych sektorów niepotrzebnie spowoduje niepewność rynkową, która szkodzi inwestycjom.
Poprawka  25 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 - punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10a – ustęp 9 – akapit 2
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Środek ten, mający na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. [23 ust. 3]. skreślony
Uzasadnienie
Jest to bardzo złożony proces, wymagający stałego międzyinstytucjonalnego nadzoru i oceny.
Poprawka  26 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 - punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10a – ustęp 9 – akapit 2a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   Co roku, na podstawie nowych informacji o rynku, każdy sektor nieobjęty załącznikiem I ma możliwość zwrócenia się do Komisji o ponowne zbadanie jego narażenia na ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich.
Poprawka  27 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 - punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10a – ustęp 9 – akapit 3
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Przy określaniu sektorów, o których mowa w akapicie pierwszym, Komisja bierze pod uwagę możliwości wliczenia przez dany sektor lub podsektor kosztów wymaganych przydziałów emisji w ceny produktów bez jednoczesnej znacznej utraty udziału rynkowego na korzyść instalacji poza Wspólnotą, które są mniej efektywne pod względem ograniczenia emisji gazów cieplarnianych, biorąc przy tym pod uwagę: Przy określaniu sektorów, o których mowa w akapicie pierwszym, Komisja bierze pod uwagę możliwości wliczenia przez dany sektor lub podsektor kosztów wymaganych przydziałów emisji za pośrednictwem cen produktów bez jednoczesnej znacznej utraty jego konkurencyjnej pozycji międzynarodowej, biorąc przy tym pod uwagę:
Poprawka  28 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 - punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10a – ustęp 9 – akapit 3 – litera c
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka c) strukturę rynku, właściwe rynki geograficzne i rynki produktów, intensywność międzynarodowej konkurencji w sektorze; c) obecną i planowaną strukturę rynku, właściwe rynki geograficzne i rynki produktów, zatrudnienie i znaczenie dla gospodarki oraz intensywność międzynarodowej konkurencji w sektorach, z uwzględnieniem kosztów transportu;
Poprawka  29 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 - punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10a – ustęp 9 – akapit 3 – litera da (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   (da) bezpośredni i pośredni wpływ przewidywanego podniesienia cen energii oraz niektórych surowców, spowodowanego polityką w zakresie klimatu;
Poprawka  30 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 - punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10a – ustęp 9 – akapit 3 – litera db (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   (db) poboczne skutki społeczne przenoszenia kosztów na konsumentów końcowych.
Poprawka  31 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 - punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10a – ustęp 9 – akapit 4
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Dla oszacowania, czy wzrost kosztów wynikający z systemu wspólnotowego może zostać przeniesiony na konsumentów, mogą być między innymi stosowane szacunki wartości sprzedaży utraconej w związku ze wzrostem ceny emisji ditlenku węgla lub szacunki wpływu na rentowność danych instalacji. Dla oszacowania, czy wzrost kosztów wynikający z systemu wspólnotowego może zostać przeniesiony na konsumentów, mogą być między innymi stosowane szacunki wartości sprzedaży utraconej w związku ze wzrostem ceny emisji ditlenku węgla lub szacunki wpływu na rentowność danych sektorów lub podsektorów.
Uzasadnienie
We wniosku Komisja odnosi się do sektorów i podsektorów narażonych na przenoszenie wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich i dlatego dla uniknięcia nieporozumień zasadne jest utrzymanie tej samej terminologii.
Poprawka  32 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 - punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10b – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Najpóźniej w czerwcu 2011 r. Komisja, w świetle wyniku negocjacji międzynarodowych i osiągniętego w ich ramach porozumienia co do stopnia redukcji globalnych emisji gazów cieplarnianych, oraz po konsultacjach ze wszystkimi właściwymi partnerami społecznymi, przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie analityczne służące ocenie sytuacji energochłonnych sektorów i podsektorów, które zostały uznane za narażone na znaczne ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich. Sprawozdaniu temu towarzyszy przedłożenie odpowiednich wniosków, które mogą obejmować: Najpóźniej w styczniu 2010 r. Komisja, w świetle wyniku negocjacji międzynarodowych oraz w zakresie, w jakim będące ich następstwem porozumienie jest zgodne z kryteriami określonymi w załączniku Ia (nowym), przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wniosek dotyczący sektorów lub podsektorów, które zostaną uznane za narażone na ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich. Takie sektory lub podsektory zostają określone w wyniku konsultacji z partnerami społecznymi, bezpośrednio zainteresowanymi stronami i Parlamentem Europejskim, przy uwzględnieniu ewentualnego braku osiągnięcia międzynarodowego porozumienia określającego obowiązek zmniejszenia emisji.
Uzasadnienie
Należy zaproponować harmonogram celem zagwarantowania przewidywalności sektorom przemysłowym narażonym na ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich.
Ewentualne porozumienie międzynarodowe powinno być wymierne i poddawać się weryfikacji, a także zapewniać zmniejszenie emisji odpowiadające propozycji Komisji.
Parlament i Rada muszą być informowane i udzielać zgody w sprawie wniosku Komisji, natomiast sektory i podsektory narażone na ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich muszą zostać określone w porozumieniu z zainteresowanymi stronami.
Poprawka  33 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 - punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10b – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Przy rozważaniu, które środki są właściwe, uwzględnia się również wszelkie wiążące porozumienia sektorowe prowadzące do zmniejszenia globalnych emisji w skali koniecznej do skutecznej walki ze zmianami klimatu, które można monitorować i kontrolować i które są przedmiotem obowiązkowych ustaleń w zakresie egzekwowania ich stosowania.” Przy rozważaniu, które środki są właściwe, oraz które sektory lub podsektory uznawane są za zagrożone poważnym ryzykiem przenoszenia wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich, o czym mowa w art. [10a ust. 8 i 9] niniejszej dyrektywy, czynnikiem decydującym są wiążące porozumienia sektorowe prowadzące do zmniejszenia globalnych emisji w skali koniecznej do skutecznej walki ze zmianami klimatu, które można monitorować i kontrolować, i które są przedmiotem obowiązkowych ustaleń w zakresie egzekwowania ich stosowania.
Poprawka  34 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 - punkt 9 Dyrektywa 2003/87/WE Article 11 – ustęp 2 – akapit 2
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Instalacja, która zaprzestaje działalności, przestaje otrzymywać bezpłatne przydziały emisji. Instalacja, która zaprzestaje działalności, przestaje otrzymywać bezpłatne przydziały emisji i zwraca właściwym organom wszelkie pozostałe przydziały lub odpowiadającą im kwotę. Komisja zapewnia wdrożenie na poziomie krajowym oraz gwarantuje, że pomoc państwa i zasady konkurencji stosowane są w należyty sposób, szczególnie w celu zapobiegania nadużywaniu dominującej pozycji. W tym celu Komisja co trzy miesiące publikuje cenę, jaką płacą konsumenci końcowi za produkty energetyczne, w rozbiciu na przedsiębiorstwa, sektory i państwa członkowskie. Składnik ceny płaconej przez konsumentów końcowych, jakim jest unijny system handlu uprawnieniami do emisji (EU ETS), jest w publikacji cen Komisji podawany oddzielnie.
Uzasadnienie
Jakakolwiek instalacja, która przestaje działać, a otrzymała bezpłatne przydziały, nie będzie uprawniona do sprzedania pozostających jej przydziałów na rynku, ale zamiast tego zwróci je danemu państwu członkowskiemu, co zagwarantuje, że nie dojdzie do nadużyć systemu.
Komisja musi również dopilnować należytego stosowania i monitorowania pomocy państwa i zasad konkurencji.
W celu uniknięcia zakłóceń na rynku wszystkie zainteresowane strony (od przemysłu po konsumentów końcowych) będą zawsze wymagały przejrzystości cenowej, Komisja powinna zatem regularnie publikować ceny produktów energetycznych dla konsumentów końcowych.
Poprawka  35 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 - punkt 9 Dyrektywa 2003/87/WE Article 11a – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 1. Do chwili wejścia w życie przyszłego międzynarodowego porozumienia w sprawie zmian klimatu oraz przed zastosowaniem przepisów art. 28 ust. 3 i 4 stosuje się przepisy ust. 2 do 7 niniejszego artykułu. 1. Do chwili wejścia w życie przyszłego międzynarodowego porozumienia w sprawie zmian klimatu lub jakiegokolwiek innego międzynarodowego porozumienia sektorowego oraz przed zastosowaniem przepisów art. 28 ust. 3 i 4 stosuje się przepisy ust. 2 do 7 niniejszego artykułu. Kredyty CDM i JI z projektów w sektorach narażonych na przenoszenie wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich są jednak wyłączone z takiego zastosowania.
Uzasadnienie
W celu zrealizowania wymiernych i weryfikowalnych redukcji emisji ważne jest podjęcie próby nie tylko osiągnięcia globalnego porozumienia międzynarodowego, ale także międzynarodowych porozumień sektorowych, szczególnie z gospodarkami wschodzącymi, takimi jak Chiny i Indie.
Sektory narażone na przenoszenie wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich nie powinny być zagrożone przez konkurencję z zewnątrz, wspieraną przez kredyty CDM i JI.
Poprawka  36 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 - punkt 9 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 11a – ustęp 7
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 7. Po zawarciu międzynarodowego porozumienia w sprawie zmian klimatu jednostki CER z krajów trzecich powinny być zatwierdzane w ramach systemu wspólnotowego jedynie wówczas, gdy dany kraj ratyfikował to porozumienie.” 7. Po zawarciu międzynarodowego porozumienia lub międzynarodowych porozumień sektorowych w sprawie zmian klimatu jednostki CER z krajów trzecich powinny być zatwierdzane w ramach systemu wspólnotowego jedynie wówczas, gdy dany kraj ratyfikował to porozumienie.
Uzasadnienie
Ważne są próby zmierzające nie tylko do zawarcia ogólnego porozumienia międzynarodowego, ale także zapewniające międzynarodowe porozumienia sektorowe, szczególnie ze wschodzącymi gospodarkami, takimi jak Chiny i Indie.
Poprawka  37 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 - punkt 10 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 11b
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka „Wspólnota i jej państwa członkowskie dokonują zatwierdzenia wyłącznie tych projektów, w przypadku których wszyscy uczestnicy projektu mają główne siedziby albo w kraju, który zawarł międzynarodowe porozumienie dotyczące tego rodzaju projektów, albo w kraju lub jednostce subfederalnej lub regionalnej, które są powiązane ze systemem wspólnotowym zgodnie z art. 25.” Wspólnota i jej państwa członkowskie dokonują zatwierdzenia wyłącznie tych projektów, w przypadku których wszyscy uczestnicy projektu mają główne siedziby albo w kraju, który zawarł międzynarodowe porozumienie dotyczące tego rodzaju projektów, albo w kraju lub jednostce subfederalnej lub regionalnej, które są powiązane ze systemem wspólnotowym zgodnie z art. 25. Wyłączone są kredyty CDM i JI z projektów w sektorach narażonych na przenoszenie wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich.
Uzasadnienie
Sektory narażone na przenoszenie wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich nie powinny być zagrożone przez konkurencję z zewnątrz, wspieraną przez kredyty CDM i JI.
Poprawka  38 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 - punkt 12 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 14 – ustęp 1 – akapit 1
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 1. Komisja przyjmuje rozporządzenie w sprawie monitorowania i sprawozdawczości w odniesieniu do emisji oraz, tam gdzie to stosowne, w odniesieniu do danych dotyczących działalności, związanych z rodzajami działalności wymienionymi w załączniku I, które opiera się na zasadach monitorowania i sprawozdawczości określonych w załączniku IV i które w wymogach dotyczących monitorowania i sprawozdawczości dla każdego gazu cieplarnianego określa potencjał danego gazu w zakresie powodowania globalnego efektu cieplarnianego. 1. Nie później niż do dnia 31 grudnia 2011 r. Komisja przyjmuje rozporządzenie w sprawie monitorowania i sprawozdawczości w odniesieniu do emisji oraz, tam gdzie to stosowne, w odniesieniu do danych dotyczących działalności, związanych z rodzajami działalności wymienionymi w załączniku I, które opiera się na zasadach monitorowania i sprawozdawczości określonych w załączniku IV i które w wymogach dotyczących monitorowania i sprawozdawczości dla każdego gazu cieplarnianego określa potencjał danego gazu w zakresie powodowania globalnego efektu cieplarnianego.
Uzasadnienie
W celu zapewnienia przewidywalności systemu konieczne jest ustalenie daty.
Poprawka  39 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 - punkt 12 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 14 – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 2. Rozporządzenie to może uwzględniać najbardziej dokładne i aktualne dowody naukowe, w szczególności zgromadzone przez IPCC, i może również określać wymogi dla operatorów w zakresie sprawozdawczości w odniesieniu do emisji związanych z produkcją towarów przez energochłonne sektory przemysłu, które są poddane konkurencji międzynarodowej, oraz wymogi w zakresie niezależnej kontroli tych informacji. 2. Rozporządzenie to uwzględnia najbardziej dokładne i aktualne dowody naukowe, w szczególności zgromadzone przez IPCC, i określa również wymogi dla operatorów w zakresie sprawozdawczości w odniesieniu do emisji związanych z produkcją towarów przez energochłonne sektory przemysłu, które są poddane konkurencji międzynarodowej, oraz wymogi w zakresie niezależnej kontroli tych informacji. Rozporządzenie określa także wymogi dotyczące zdawania sprawozdań przez instytucje finansowe zajmujące się handlem przydziałami emisji. Wymogi te mogą obejmować sprawozdawczość w zakresie poziomów emisji związanych z produkcją energii elektrycznej na potrzeby produkcji tych towarów, które to emisje są objęte systemem wspólnotowym. Wymogi te obejmują sprawozdawczość w zakresie poziomów emisji związanych z produkcją energii elektrycznej na potrzeby produkcji tych towarów, które to emisje są objęte systemem wspólnotowym.
Uzasadnienie
Instytucje finansowe zajmujące się handlem przydziałami emisji muszą mieć jasne zasady postępowania.
Poprawka  40 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 - punkt 13 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 15 – litera b – akapit 1
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Komisja przyjmuje rozporządzenie w sprawie kontroli sprawozdań dotyczących emisji oraz akredytacji kontrolerów, określające warunki akredytacji, wzajemnego uznawania i cofania akredytacji kontrolerów oraz, jeśli jest to właściwe, nadzoru i wzajemnej oceny. Nie później niż do dnia 30 czerwca 2010 r. Komisja przyjmuje rozporządzenie w sprawie kontroli sprawozdań dotyczących emisji oraz akredytacji kontrolerów, określające warunki akredytacji, wzajemnego uznawania i cofania akredytacji kontrolerów oraz, jeśli jest to właściwe, nadzoru i wzajemnej oceny.
Uzasadnienie
Należy ustalić datę w celu zapewnienia przewidywalności koniecznej dla zainteresowanych stron.
Poprawka  41 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 - punkt 19 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 24a – ustęp 1 – akapit 1
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 1. W uzupełnieniu przepisów art. 24 Komisja może przyjąć przepisy wykonawcze dotyczące wydawania przydziałów w związku z projektami zarządzanymi przez państwa członkowskie, prowadzącymi do redukcji emisji gazów cieplarnianych nieobjętych systemem wspólnotowym. 1. W uzupełnieniu przepisów art. 24 Komisja może przyjąć przepisy wykonawcze dotyczące wydawania przydziałów w związku z projektami zarządzanymi przez państwa członkowskie, prowadzącymi do redukcji emisji gazów cieplarnianych nieobjętych systemem wspólnotowym. Komisja wyłącza kredyty CDM i JI z projektów w sektorach narażonych na przenoszenie wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich.
Uzasadnienie
Sektory narażone na przenoszenie wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich nie powinny być zagrożone przez konkurencję z zewnątrz, wspieraną przez kredyty CDM i JI.
Poprawka  42 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 - punkt 21 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 27
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 1. Państwa członkowskie mogą wyłączyć z zakresu systemu wspólnotowego małe instalacje spalania o nominalnej mocy cieplnej poniżej 25 MW, w przypadku których zgłoszone do właściwego organu emisje, z wyłączeniem emisji z biomasy, w każdym z poprzednich trzech lat wynosiły poniżej 10 000 ton równoważnika ditlenku węgla, i które są objęte środkami prowadzącymi do równoważnego wkładu na rzecz ograniczenia emisji, jeżeli dane państwo członkowskie spełnia następujące warunki: 1. Państwa członkowskie mogą wyłączyć z zakresu systemu wspólnotowego małe instalacje spalania o nominalnej mocy cieplnej poniżej 50 MW, w przypadku których zgłoszone do właściwego organu emisje, z wyłączeniem nieuniknionych emisji CO2 z surowców oraz emisji z biomasy, w każdym z poprzednich trzech lat wynosiły poniżej 25 000 ton równoważnika CO2 , i które są objęte środkami prowadzącymi do równoważnego wkładu na rzecz ograniczenia emisji, jeżeli dane państwo członkowskie spełnia następujące warunki: (a) informuje Komisję o każdej tego rodzaju instalacji, określając zastosowane równoważne środki; (a) informuje Komisję o każdej tego rodzaju instalacji, określając zastosowane równoważne środki; (b) potwierdza, że stosowane są rozwiązania w zakresie monitorowania umożliwiające stwierdzenie, czy w dowolnym roku kalendarzowym emisje z instalacji nie wyniosły 10 000 lub więcej ton ekwiwalentu ditlenku węgla, z wyłączeniem emisji z biomasy; (b) potwierdza, że stosowane są rozwiązania w zakresie monitorowania umożliwiające stwierdzenie, czy w dowolnym roku kalendarzowym emisje z instalacji nie wyniosły 25 000 lub więcej ton ekwiwalentu CO2 , z wyłączeniem nieuniknionych emisji CO2 z surowców oraz emisji z biomasy; (c) potwierdza, że jeżeli jakakolwiek instalacja w dowolnym roku kalendarzowym wyemituje 10 000 lub więcej ton ekwiwalentu ditlenku węgla, z wyłączeniem emisji z biomasy, lub jeżeli równoważne środki przestaną być stosowane, instalacja zostanie ponownie włączona do systemu wspólnotowego; (c) potwierdza, że jeżeli jakakolwiek instalacja w dowolnym roku kalendarzowym wyemituje 25 000 lub więcej ton ekwiwalentu CO2 , z wyłączeniem nieuniknionych emisji CO2 z surowców oraz emisji z biomasy, lub jeżeli równoważne środki przestaną być stosowane, instalacja zostanie ponownie włączona do systemu wspólnotowego; (d) publikuje informacje, o których mowa w lit. a), b) lub c), celem umożliwienia opinii publicznej wyrażenia swojego stanowiska na ich temat. (d) publikuje informacje, o których mowa w lit. a), b) lub c), celem umożliwienia opinii publicznej wyrażenia swojego stanowiska na ich temat.
Uzasadnienie
Celem zmniejszenia obciążeń administracyjnych dla małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP), uniknięcia niepotrzebnych kosztów administracyjnych i biurokracji oraz wzmocnienia wydajności systemu małe instalacje powinny mieć możliwość wyłączenia z systemu, o ile istnieć będą równoważne środki. Jedna trzecia wszystkich instalacji spalania objętych przez system to małe instalacje, które łącznie odpowiadają za jedynie 2% całkowitych odnotowanych emisji.
Poprawka  43 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 - punkt 21 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 28 – tytuł
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Korekty mające zastosowanie po zawarciu przyszłego międzynarodowego porozumienia w sprawie zmian klimatu Korekty mające zastosowanie po zawarciu przyszłego międzynarodowego porozumienia lub międzynarodowych porozumień sektorowych w sprawie zmian klimatu
Uzasadnienie
W celu zrealizowania wymiernych i weryfikowalnych redukcji emisji ważne jest podjęcie próby nie tylko osiągnięcia globalnego porozumienia międzynarodowego, ale także zapewnienia międzynarodowych porozumień sektorowych, szczególnie z gospodarkami wschodzącymi, takimi jak Chiny i Indie.
Poprawka  44 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 - punkt 21 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 28 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 1. Po zawarciu przez Wspólnotę międzynarodowego porozumienia w sprawie zmian klimatu, nakładającego obowiązek redukcji do 2020 r. emisji gazów cieplarnianych w stopniu wyższym niż minimalne poziomy redukcji uzgodnione przez Radę Europejską, stosuje się ust. 2, 3 i 4. 1. Po zawarciu przez Wspólnotę międzynarodowego porozumienia lub międzynarodowych porozumień sektorowych w sprawie zmian klimatu, nakładających obowiązek redukcji do 2020 r. emisji gazów cieplarnianych w stopniu wyższym niż minimalne poziomy redukcji uzgodnione przez Radę Europejską, stosuje się ust. 2, 3 i 4.
Uzasadnienie
W celu zrealizowania wymiernych i weryfikowalnych redukcji emisji ważne jest podjęcie próby nie tylko osiągnięcia globalnego porozumienia międzynarodowego, ale także zapewnienia międzynarodowych porozumień sektorowych, szczególnie z gospodarkami wschodzącymi, takimi jak Chiny i Indie.
Poprawka  45 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 - punkt 21 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 28 – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 2. Począwszy od roku następującego po roku zawarcia międzynarodowego porozumienia, o którym mowa w ust. 1, współczynnik liniowy zostaje podwyższony tak, by liczba przydziałów emisji we Wspólnocie w 2020 r. była niższa od liczby określonej na podstawie art. 9 o liczbę przydziałów równą całkowitej redukcji emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie poniżej 20%, do której Wspólnota jest zobowiązana na mocy tego międzynarodowego porozumienia, pomnożonej przez udział systemu wspólnotowego w całkowitej redukcji emisji gazów cieplarnianych w 2020 r., zgodnie z art. 9 i 9a . 2. Począwszy od roku następującego po roku zawarcia międzynarodowego porozumienia lub międzynarodowych porozumień sektorowych, o których mowa w ust. 1, współczynnik liniowy zostaje podwyższony tak, by liczba przydziałów emisji we Wspólnocie w 2020 r. była niższa od liczby określonej na podstawie art. 9 o liczbę przydziałów równą całkowitej redukcji emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie poniżej 20%, do której Wspólnota jest zobowiązana na mocy tego międzynarodowego porozumienia, pomnożonej przez udział systemu wspólnotowego w całkowitej redukcji emisji gazów cieplarnianych w 2020 r., zgodnie z art. 9 i 9a .
Uzasadnienie
W w celu zrealizowania wymiernych i weryfikowalnych redukcji emisji ważne jest podjęcie próby nie tylko osiągnięcia globalnego porozumienia międzynarodowego, ale także zapewnienia międzynarodowych porozumień sektorowych, szczególnie z gospodarkami wschodzącymi, takimi jak Chiny i Indie.
Poprawka  46 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 - punkt 21 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 28 – ustęp 3
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 3. Operatorzy mogą wykorzystywać jednostki CER, ERU lub inne kredyty zatwierdzone zgodnie z ust. 4 z krajów trzecich, które zawarły międzynarodowe porozumienie, do wysokości połowy redukcji emisji dokonywanych zgodnie z ust. 2. 3. Operatorzy mogą wykorzystywać jednostki CER, ERU lub inne kredyty, z wyłączeniem kredytów CDM i JI z sektorów narażonych na przenoszenie wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich, zatwierdzone zgodnie z ust. 4 z krajów trzecich, które zawarły międzynarodowe porozumienie, do wysokości połowy redukcji emisji dokonywanych zgodnie z ust. 2.
Uzasadnienie
Sektory narażone na przenoszenie wysokoemisyjnej produkcji nie powinny być zagrożone przez konkurencję z zewnątrz, wspieraną przez kredyty CDM i JI.
Poprawka  47 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Załącznik I – punkt 2 Dyrektywa 2003/87/WE Załącznik I – Punkt 2
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 2. W pkt. 2 dodaje się następujące zdanie: skreślony „Przy obliczaniu całkowitej wydajności instalacji spalania, do celów takich obliczeń nie uwzględnia się jednostek o nominalnej mocy cieplnej poniżej 3 MW.”
Uzasadnienie
Cel art. 27, jakim jest wyłączenie małych instalacji, byłby niemożliwy do osiągnięcia z powodu nagromadzenia wzajemnie połączonych małych instalacji w celu obliczania całkowitej ilości emisji.
Poprawka  48 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Załącznik I a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	Załącznik Ia Minimalne wymOGI dotyczące porozumienia międzynarodowego
	Porozumienie międzynarodowe obejmujące energochłonne sektory przemysłu narażone na znaczne ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich lub sektorowe porozumienie międzynarodowe dotyczące takich sektorów przemysłu musi być zgodne co najmniej z następującymi kryteriami w celu zapewnienia równych szans takim sektorom:
	(i) zapewnienie udziału państw reprezentujących masę krytyczną produkcji w wysokości co najmniej 85%,
	(ii) ujęcie równoważnych celów w zakresie emisji CO2,
	(iii) ujęcie podobnych systemów redukcji emisji o równoważnych skutkach nałożonych przez wszystkie uczestniczące kraje lub przez kraje o nierównoważnych celach w zakresie emisji CO2 w sektorach objętych systemem EU ETS,
	(iv) zagwarantowanie, że konkurujące ze sobą materiały muszą podlegać równoważnym ograniczeniom uwzględniającym cykle życiowe,
	(v) zadbanie o skuteczny międzynarodowy system monitorowania i weryfikacji.
Uzasadnienie
Zgodnie z poprawką do art. 10b

PROCEDURA

Tytuł	System handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych
Odsyłacze	COM(2008)0016 – C6-0043/2008 – 2008/0013(COD)
Komisja przedmiotowo właściwa	ENVI
Opinia wydana przez        Data ogłoszenia na posiedzeniu	INTA 19.2.2008
Sprawozdawca komisji opiniodawczej        Data powołania	Corien Wortmann-Kool 9.9.2008
Zastępca(y) sprawozdawcy komisji opiniodawczej	Jens Holm
Rozpatrzenie w komisji	27.3.2008		23.6.2008		24.6.2008
Data przyjęcia	9.9.2008
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	22 3 2
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Carlos Carnero González, Daniel Caspary, Françoise Castex, Christofer Fjellner, Béla Glattfelder, Ignasi Guardans Cambó, Jacky Hénin, Alain Lipietz, Erika Mann, Helmuth Markov, David Martin, Vural Öger, Georgios Papastamkos, Godelieve Quisthoudt-Rowohl, Peter Šťastný, Robert Sturdy, Gianluca Susta, Daniel Varela Suanzes-Carpegna, Corien Wortmann-Kool
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Jean-Pierre Audy, Albert Deß, Elisa Ferreira, Vasco Graça Moura, Eugenijus Maldeikis, Rovana Plumb, Salvador Domingo Sanz Palacio, Zbigniew Zaleski

OPINIA Komisji Gospodarczej i Monetarnej (11.9.2008)

dla Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności

w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 2003/87/WE w celu usprawnienia i rozszerzenia wspólnotowego systemu handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych
(COM(2008)0016 – C6‑0043/2008 – 2008/0013(COD))

Sprawozdawczyni: Elisa Ferreira

ZWIĘZŁE UZASADNIENIE

Cel Unii Europejskiej, jakim jest trzydziestoprocentowa redukcja emisji gazów cieplarnianych do 2020 r., może zostać w pełni zaakceptowany, gdyż inne rozwinięte części świata oraz bardziej zaawansowane gospodarczo kraje rozwijające się same zobowiązały się do proporcjonalnie porównywalnego obniżenia emisji. Można również poprzeć zobowiązanie do obniżenia emisji gazów cieplarnianych o co najmniej 20% do 2020 r. niezależnie od wszelkich porozumień międzynarodowych.

Unia Europejska rozwinęła system handlu przydziałami emisji (EU ETS) jako główny element swojej strategii na rzecz redukcji emisji gazów cieplarnianych w sposób opłacalny i ekonomiczny. Instrument oparty na rynku jest nieocenionym narzędziem, a utworzenie w Europie największego rynku emisji CO2 na świecie, a także określenie kosztu CO2 są znakiem jej ogromnego potencjału. Jednak opierając się na doświadczeniach z przeszłości, uznać trzeba, że wciąż można usprawnić dyrektywę w sprawie ETS, tak aby przyjąć obecny projekt zmian i rozszerzenie systemu ETS.

Podkreślić należy jakość wniosku Komisji: przejście na unijny pułap pomocy poprawi spójność i przewidywalność unijnego systemu ETS, odpowiadając na poważne problemy związane z konkurencją w obecnym systemie. Licytacja jest racjonalnym i przejrzystym sposobem na nałożenie odpowiedzialności. Wniosek Komisji dotyczący objaśnienia kryteriów wykorzystania środków na projekty CDM i JI muszą także zostać przyjęte.

Jeżeli chodzi o możliwy margines ulepszenia niniejszego wniosku:

uważa się, że unijny system ETS powinien zostać wprowadzony w sposób umożliwiający połączenie go z globalnym systemem handlu uprawnieniami, jeżeli wypracowane zostanie porozumienie międzynarodowe. Jednakże równie ważne jest, aby system mógł działać w przypadku braku porozumienia międzynarodowego.

Przy braku wiążących porozumień międzynarodowych, które obejmowałyby sektorowe zobowiązania ilościowe, ryzyko przenoszenia wysokoemisyjnej produkcji (tzn. przenoszenia działalności wiążącej się z emisjami z UE do krajów trzecich) – prowadząc do wzrostu globalnej wielkości emisji i zagrażając działalności gospodarczej w UE – jest głównym problemem wymagającym odpowiedniego rozwiązania.

Klasyfikacja przedsiębiorstw w zależności od narażenia na przenoszenie wysokoemisyjnej produkcji stanowi złożony i krytyczny proces. Należy zatem zająć się nim przy zachowaniu pełnej przejrzystości w jak najkrótszym terminie, tak aby zwiększyć przewidywalność w przemyśle. Należy wziąć także pod uwagę bezpośredni i pośredni wpływ oczekiwanego wzrostu ceny czynników produkcji. Bezpłatne przydziały powinny być łączone z jasnymi standardami we wszystkich okolicznościach, w których porozumienia międzynarodowe nie zapewniają konkurencyjnej neutralności sprzedaży w drodze licytacji. Klasyfikacji takiej należy dokonać w drodze konsultacji z Parlamentem Europejskim, Radą oraz zaangażowanymi sektorami i podsektorami.

Zasada regulująca sprzedaż przydziałów emisji w drodze licytacji przez państwa członkowskie licytantom oferującym najwyższą cenę, w tym sektorowi finansowemu, jest wciąż niejasna i wymagana szczegółowych objaśnień. Pomimo oczywistych korzyści płynących z tej nowej możliwości rynkowej dla operatorów rynków finansowych, realizowany musi być ogólny cel redukcji emisji gazów cieplarnianych, w szczególności w zakresie jego dostępności po odpowiedniej cenie dla operatorów pierwotnych (emitujących CO2). Praktyczne funkcjonowanie licytacji stanowi kluczowy komponent wniosku dotyczącego ETS po przeglądzie, które musi zatem zostać poddane procedurze współdecyzji.

Podobnie interesujący dochód oczekiwany przez państwa członkowskie z licytacji musi być postrzegany nie jako nowe źródło dochodu dla pokrycia obecnego deficytu, lecz raczej jako nowe narzędzie strategiczne na rzecz wspierania trwałego rozwoju, łącząc wysiłki, innowacje technologiczne i badania naukowe oraz pomoc krajom rozwijającym się, a szczególnie krajom najsłabiej rozwiniętym, w procesie dostosowawczym. Tego rodzaju priorytety wymagają odpowiedniej przejrzystości wobec PE i obywateli oraz bardzo specyficznej kontroli w zakresie konkurencji i kwestii związanych z pomocą państwa.

Ponadto doświadczenia z pierwszych dwóch etapów pokazują skłonność do obciążania najwyższymi kosztami wielu przedsiębiorstw, a w szczególności przedsiębiorstw energetycznych, ostatecznego konsumenta. Przekazywanie wszystkich przydziałów emisji do licytacji w sektorze energii wymagać będzie odpowiedniej kontroli i rzeczywistych, wewnętrznych wysiłków podejmowanych na rzecz redukcji przez producentów energii. Szacowane ryzyko wzrostu cen energii dla ostatecznego konsumenta budzi poważny niepokój zarówno w zakresie ich wkładu w presje inflacyjne w Europie, co wiąże się z wpływem społecznym i gospodarczym na gospodarstwa domowe o niskich i średnich dochodach, oraz z ich pośrednim wpływem na ogólne koszty ponoszone przez użytkowników w różnych sektorach gospodarki.

POPRAWKI

Komisja Gospodarcza i Monetarna zwraca się do Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności, jako do komisji przedmiotowo właściwej, o naniesienie w swoim sprawozdaniu następujących poprawek:

Poprawka  1 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 3 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(3) Rada Europejska zdecydowanie zobowiązała się do zmniejszenia do 2020 r. łącznych emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie o co najmniej 20% w stosunku do poziomu z 1990 r., a nawet o 30% pod warunkiem, że inne kraje rozwinięte zobowiążą się do porównywalnego obniżenia emisji, a bardziej zaawansowane gospodarczo kraje rozwijające się wniosą odpowiedni wkład na miarę swych zobowiązań i odnośnych możliwości. Do roku 2050 światowa emisja gazów cieplarnianych powinna zostać zmniejszona o co najmniej 50% w stosunku do poziomu z 1990 r. Do osiągnięcia takiego stopnia redukcji powinny przyczynić się wszystkie gałęzie gospodarki.	(3) Rada Europejska zdecydowanie zobowiązała się do zmniejszenia do 2020 r. łącznych emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie o co najmniej 20% w stosunku do poziomu z 1990 r., a nawet o 30% pod warunkiem, że inne kraje rozwinięte zobowiążą się do porównywalnego obniżenia emisji, a bardziej zaawansowane gospodarczo kraje rozwijające się wniosą odpowiedni wkład na miarę swych zobowiązań i odnośnych możliwości. Do roku 2050 światowa emisja gazów cieplarnianych powinna zostać zmniejszona o co najmniej 50  w stosunku do poziomu z 1990 r. Do ograniczenia poziomu emisji powinny przyczynić się wszystkie sektory gospodarki, w tym sektor międzynarodowego transportu morskiego i lotniczego oraz przemysł cementowy. Emisje pochodzące z międzynarodowego transportu morskiego powinny do 2015 r. zostać włączone do unijnego systemu handlu emisjami (UE ETS) lub przeciwnym razie powinny zostać uwzględnione w decyzji w sprawie starań podejmowanych przez państwa członkowskie zmierzających do ograniczenia emisji gazów cieplarnianych w celu realizacji do 2020 r. zobowiązań Wspólnoty dotyczących redukcji emisji gazów cieplarnianych.
Poprawka  2 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 7 a preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(7a) Drzewa stojące oraz drewno i jego pochodne stanowią bardzo ważne źródło sekwestracji i składowania dwutlenku węgla. Ponadto tarcica pozwala - dzięki zastąpieniu paliw kopalnych - walczyć z efektem cieplarnianym. Lasy są zatem prawdziwymi naturalnymi magazynami dwutlenku węgla. Taki dwutlenek węgla jest jednak uwalniany do atmosfery gdy lasy są karczowane i palone. Dlatego też istotne jest wprowadzenie mechanizmów ochrony lasów, aby ograniczać zmiany klimatu.
Uzasadnienie
Zmiany sposobu użytkowania gruntów (np.: wylesianie obszarów tropikalnych) są odpowiedzialne za 20% emisji gazów cieplarnianych w skali światowej. Jeżeli chodzi o samo wylesianie, związane z nim roczne emisje gazów cieplarnianych w skali światowej osiągają 6 mld ton równoważnika CO2.
Wyłącznie we Francji, samo składowanie stanowi 15,6 mln ton dwutlenku węgla, przy czym 10 % to wychwycone emisje gazów cieplarnianych. Wartość substytucji szacowana jest na 14 mln ton dwutlenku węgla. Gdyby nie lasy i drewno Francja wytwarzałaby 108 mln ton dwutlenku węgla więcej, czyli około 20 % więcej.
Poprawka  3 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 7 b preambuły(nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(7b) Biorąc pod uwagę istotny potencjał sektora leśnego dla ograniczania ocieplenia klimatu należy wprowadzić zachęty mające na celu jego waloryzację i rozwój, przy jednoczesnym poszanowaniu innych funkcji pełnionych przez lasy.
Uzasadnienie
W sprawozdaniu IPCC za 2007 r. stwierdza się, że: „planowanie w perspektywie długoterminowej zrównoważonego rozwoju lasów w celu utrzymania lub zwiększenia magazynów dwutlenku węgla w lasach, przy jednoczesnej produkcji tarcicy, pulpy drzewnej, drewna opałowego, będzie źródłem największych korzyści w zakresie łagodzenia zmian klimatu”. Należy również wziąć pod uwagę rezolucję Parlamentu Europejskiego z dnia 15 listopada 2007 r., w której Komisja Europejska została wezwana do włączenia do systemu ETS pewnych działań związanych z leśnictwem.
Poprawka  4 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 15 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(15) Biorąc pod uwagę znaczne wysiłki w zakresie przeciwdziałania zmianom klimatu oraz przystosowania się do niemożliwych do uniknięcia skutków tych zmian, właściwym posunięciem jest przeznaczenie co najmniej 20% dochodów ze sprzedaży uprawnień w drodze licytacji na ograniczenie emisji gazów cieplarnianych i przystosowanie się do skutków zmian klimatu, finansowanie prac badawczo-rozwojowych w zakresie ograniczenia emisji oraz działań przystosowawczych, rozwój energii ze źródeł odnawialnych celem realizacji zobowiązania UE do osiągnięcia do 2020 r. dwudziestoprocentowego udziału energii ze źródeł odnawialnych w łącznym zużyciu, realizację zobowiązania Wspólnoty do zmniejszenia zużycia energii o 20 % do 2020 r., wychwytywanie gazów cieplarnianych i ich geologiczne składowanie, wkład na rzecz Funduszu Energii Odnawialnej i Efektywności Energetycznej, działania zapobiegające wylesianiu oraz ułatwiające dostosowanie się do zmian klimatu w krajach rozwijających się, a także na uwzględnienie aspektów społecznych, takich jak skutki możliwego wzrostu cen energii elektrycznej dla gospodarstw domowych o niższych i średnich dochodach. Udział ten jest znacznie niższy od oczekiwanych dochodów netto organów publicznych z tytułu sprzedaży uprawnień w drodze licytacji i uwzględnia ewentualne zmniejszenie wpływów z podatku dochodowego od osób prawnych. Ponadto dochody ze sprzedaży uprawnień w drodze licytacji powinny zostać wykorzystane na pokrycie wydatków administracyjnych związanych z zarządzaniem systemem wspólnotowym. Należy ustanowić przepisy dotyczące monitorowania wykorzystania środków pochodzących z licytacji i przeznaczonych na ten cel. Zgłoszenie sposobu wykorzystania tych środków nie zwalnia państw członkowskich z obowiązku ustanowionego w art. 88 ust 3 Traktatu WE, dotyczącego powiadamiania o określonych środkach krajowych. Niniejsza dyrektywa nie narusza wyniku jakichkolwiek przyszłych postępowań dotyczących pomocy państwa, które mogą zostać wszczęte zgodnie z art. 87 i 88 Traktatu WE.	(15) Biorąc pod uwagę znaczne wysiłki w zakresie przeciwdziałania zmianom klimatu oraz przystosowania się do niemożliwych do uniknięcia skutków tych zmian, właściwym posunięciem jest przeznaczenie co najmniej 90% dochodów ze sprzedaży uprawnień w drodze licytacji na ograniczenie emisji gazów cieplarnianych i przystosowanie się do skutków zmian klimatu, finansowanie prac badawczo-rozwojowych sektorów w ramach niniejszej dyrektywy w zakresie ograniczenia emisji oraz działań przystosowawczych, rozwój energii ze źródeł odnawialnych celem realizacji zobowiązania UE do osiągnięcia do 2020 r. dwudziestoprocentowego udziału energii ze źródeł odnawialnych w łącznym zużyciu, realizację zobowiązania Wspólnoty do zmniejszenia zużycia energii o 20% do 2020 r., wychwytywanie gazów cieplarnianych i ich geologiczne składowanie, wkład na rzecz Funduszu Energii Odnawialnej i Efektywności Energetycznej, działania zapobiegające wylesianiu oraz ułatwiające dostosowanie się do zmian klimatu w krajach rozwijających się, a także na uwzględnienie aspektów społecznych, takich jak skutki możliwego wzrostu cen energii elektrycznej dla gospodarstw domowych o niższych i średnich dochodach. Udział ten jest znacznie niższy od oczekiwanych dochodów netto organów publicznych z tytułu sprzedaży uprawnień w drodze licytacji i uwzględnia ewentualne zmniejszenie wpływów z podatku dochodowego od osób prawnych. Ponadto dochody ze sprzedaży uprawnień w drodze licytacji powinny zostać wykorzystane na pokrycie wydatków administracyjnych związanych z zarządzaniem systemem wspólnotowym. Należy ustanowić przepisy dotyczące monitorowania wykorzystania środków pochodzących z licytacji i przeznaczonych na ten cel. Zgłoszenie sposobu wykorzystania tych środków nie zwalnia państw członkowskich z obowiązku ustanowionego w art. 88 ust 3 Traktatu WE, dotyczącego powiadamiania o określonych środkach krajowych. Niniejsza dyrektywa nie narusza wyniku jakichkolwiek przyszłych postępowań dotyczących pomocy państwa, które mogą zostać wszczęte zgodnie z art. 87 i 88 Traktatu WE.
Poprawka  5 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 16 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(16) W związku z powyższym począwszy od roku 2013 sprzedaż wszystkich uprawnień do emisji w drodze licytacji powinna stać się regułą dla sektora energetycznego, z uwzględnieniem jego możliwości w zakresie obciążenia swoich klientów zwiększonymi kosztami emisji CO2; w przypadku wychwytywania i składowania dwutlenku węgla nie powinny być przyznawane żadne bezpłatne uprawnienia, ponieważ zachęty do stosowania odpowiednich technologii płyną z faktu, że w odniesieniu do emisji, które są składowane, nie zachodzi potrzeba zrzeczenia się przydziałów. Aby uniknąć zakłóceń konkurencji, producenci energii elektrycznej mogą otrzymać bezpłatne przydziały za energię cieplną produkowaną w ramach kogeneracji o wysokiej wydajności, zdefiniowanej w dyrektywie 2004/8/WE, w przypadku, gdy tego rodzaju energia cieplna dostarczana przez instalacje w innych sektorach miałaby zostać objęta bezpłatnymi przydziałami.	(16) W związku z powyższym począwszy od roku 2013 sprzedaż wszystkich uprawnień do emisji w drodze licytacji powinna stać się regułą dla sektora energetycznego, z uwzględnieniem jego możliwości w zakresie obciążenia swoich klientów zwiększonymi kosztami emisji CO2; w przypadku wychwytywania i składowania dwutlenku węgla nie powinny być przyznawane żadne bezpłatne uprawnienia, ponieważ zachęty do stosowania odpowiednich technologii płyną z faktu, że w odniesieniu do emisji, które są składowane, nie zachodzi potrzeba zrzeczenia się przydziałów. Aby uniknąć zakłóceń konkurencji, producenci energii elektrycznej mogą otrzymać bezpłatne przydziały za energię cieplną produkowaną w ramach kogeneracji o wysokiej wydajności, zdefiniowanej w dyrektywie 2004/8/WE, w przypadku, gdy tego rodzaju energia cieplna dostarczana przez instalacje w innych sektorach miałaby zostać objęta bezpłatnymi przydziałami. Jednak sektor produkcji energii elektrycznej w dalszym ciągu powinien podejmować wewnętrzne wysiłki na rzecz redukcji emisji. Wszelkie obciążanie kosztami musi być oceniane i analizowane, w szczególności pod kątem wpływu tego zjawiska na presje inflacyjne w UE, na społeczne i gospodarcze oddziaływanie na gospodarstwa domowe o niskich i średnich dochodach oraz na ich pośredni wpływ na ogólne koszty ponoszone przez użytkowników energii w różnych sektorach gospodarki. Władze ds. konkurencji powinny być wyjątkowo czujne w przypadku regulowania nadużyć siły rynkowej poprzez nadmierne i/lub niezrównoważone podwyżki cen energii.
Poprawka  6 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 17 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(17) W przypadku pozostałych sektorów objętych systemem wspólnotowym należy przewidzieć system przejściowy, w ramach którego bezpłatne uprawnienia w 2013 r. stanowiłyby 80 % kwoty odpowiadającej udziałowi łącznych ogólnowspólnotowych emisji z tych instalacji w latach 2005-2007 w łącznej rocznej liczbie uprawnień przydzielonych w całej Wspólnocie. Liczba bezpłatnych uprawnień powinna się następnie corocznie zmniejszać o stałą kwotę, aż do likwidacji bezpłatnych uprawnień w roku 2020.	(17) W przypadku pozostałych sektorów objętych systemem wspólnotowym 100% przydziałów powinno być przyznawane bezpłatnie w przypadku, gdy nie istnieje żadne faktyczne i weryfikowalne porozumienie międzynarodowe lub porozumienie sektorowe. W przypadku gdy istnieje tego rodzaju porozumienie należy przewidzieć system przejściowy, w ramach którego uprawnienia w 2013 r. stanowiłyby 80% kwoty odpowiadającej udziałowi łącznych ogólnowspólnotowych emisji z tych instalacji w latach 2005-2007 w łącznej rocznej liczbie uprawnień przydzielonych w całej Wspólnocie. Liczba bezpłatnych uprawnień powinna się następnie corocznie zmniejszać o stałą kwotę, aż do likwidacji bezpłatnych uprawnień w roku 2020.
Uzasadnienie
Podobnie jak w przypadku punktu 13 preambuły. Ponieważ zapowiedzianym celem systemu ETS jest redukcja emisji CO2 po jak najniższych kosztach dla gospodarki (punkt 1 preambuły), bezpłatne rozdzielanie przydziałów stanowi najbardziej skuteczną metodę przydzielania dla przemysłu z wyjątkiem sektora produkującego energię. Jedyną korzyścią płynącą z licytacji uprawnień jest objęcie systemem technologii niepowodujących emisji CO2, które nie są zawarte w ETS, takich jak wytwarzanie energii jądrowej i wodorowej oraz energii wiatru. Licytacja uprawnień może zatem przynieść skutek w przypadku przemysłu energetycznego, lecz jest mniej skuteczna dla innych sektorów przemysłowych.
Poprawka  7 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 18 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(18) Przejściowy system bezpłatnych uprawnień dla instalacji powinien zostać ustanowiony na podstawie zharmonizowanych, ogólnowspólnotowych przepisów („standardów”), tak aby maksymalnie ograniczyć zakłócenia konkurencji we Wspólnocie. Przepisy te powinny uwzględniać technologie charakteryzujące się najniższymi emisjami gazów cieplarnianych i najniższym zużyciem energii, alternatywne procesy produkcyjne, wykorzystanie biomasy i odnawialnych źródeł energii oraz wychwytywanie i składowanie gazów cieplarnianych. Przepisy te nie powinny stanowić zachęty do zwiększania emisji oraz powinny zagwarantować, że coraz większy odsetek tych uprawnień będzie sprzedawany w drodze licytacji. Liczba uprawnień musi zostać określona przed rozpoczęciem okresu handlu, tak by umożliwić właściwe funkcjonowanie rynku. Omawiane przepisy nie mogą również prowadzić do nadmiernych zakłóceń konkurencji na rynkach energii elektrycznej i cieplnej dostarczanej do instalacji przemysłowych. Powinny one mieć zastosowanie do nowych podmiotów rynkowych prowadzących te same rodzaje działalności co istniejące instalacje otrzymujące przejściowe bezpłatne uprawnienia. Aby uniknąć jakichkolwiek zakłóceń konkurencji na rynku wewnętrznym, nie powinno się przyznawać żadnych bezpłatnych uprawnień w związku z produkcją energii elektrycznej przez nowe podmioty. Uprawnienia, które w roku 2020 pozostaną z rezerwy dla nowych podmiotów, powinny zostać sprzedane w drodze licytacji.	(18) Przejściowy system bezpłatnych uprawnień dla instalacji powinien zostać ustanowiony na podstawie zharmonizowanych, ogólnowspólnotowych przepisów i standardów sektorowych, tak aby maksymalnie ograniczyć zakłócenia konkurencji we Wspólnocie. Przepisy te i standardy powinny uwzględniać technologie charakteryzujące się najniższymi emisjami gazów cieplarnianych i najniższym zużyciem energii, substytuty, alternatywne procesy produkcyjne, wykorzystanie biomasy i odnawialnych źródeł energii, kogenerację oraz wychwytywanie i składowanie gazów cieplarnianych. Przepisy te nie powinny stanowić zachęty do zwiększania emisji oraz powinny zagwarantować, że coraz większy odsetek tych uprawnień będzie sprzedawany w drodze licytacji. Liczba uprawnień musi zostać określona przed rozpoczęciem okresu handlu, tak by umożliwić właściwe funkcjonowanie rynku. Omawiane przepisy nie mogą również prowadzić do nadmiernych zakłóceń konkurencji na rynkach energii elektrycznej i cieplnej dostarczanej do instalacji przemysłowych. Powinny one mieć zastosowanie do nowych podmiotów rynkowych prowadzących te same rodzaje działalności co istniejące instalacje otrzymujące przejściowe bezpłatne uprawnienia. Aby uniknąć jakichkolwiek zakłóceń konkurencji na rynku wewnętrznym, nie powinno się przyznawać żadnych bezpłatnych uprawnień w związku z produkcją energii elektrycznej przez nowe podmioty, z wyjątkiem energii elektrycznej pochodzącej z gazów odlotowych z przemysłowych procesów produkcyjnych do użytku własnego. Uprawnienia, które w roku 2020 pozostaną z rezerwy dla nowych podmiotów, powinny zostać sprzedane w drodze licytacji.
Uzasadnienie
Do momentu podpisania wymiernego i weryfikowalnego porozumienia międzynarodowgo Komisja musi zezwolić na bezpłatne przydzielanie uprawnień sektorom, w których występuje ryzyko przenoszenia wysokoemisyjnej produkcji, nie tylko za sprawą zharmonizowanych ogólnowspólnotowych przepisów, ale, co ważniejsze, poprzez standardy sektorowe opracowane w porozumieniu z zainteresowanymi stronami.
Kogeneracja jest procesem produkcji o dużej wydajności energetycznej i nie powinna zostać wyłączona z listy.
Gazy odlotowe pochodzące z procesów produkcyjnych muszą być wykorzystywane niezwłocznie po ich powstaniu. Aby zapewnić skuteczne odzyskiwanie tych gazów, należy zagwarantować jak największą elastyczność przy ich wykorzystywaniu. Wykorzystywanie gazów odlotowych pochodzących z procesów produkcyjnych do produkcji energii elektrycznej przyczynia się do zachowania zasobów i redukcji emisji CO2. Energia elektryczna w tych szczególnych okolicznościach powinna zostać wyłączona z licytacji uprawnień.
Poprawka  8 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 19 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(19) Wspólnota będzie nadal odgrywała wiodącą rolę w negocjacjach w sprawie ambitnego międzynarodowego porozumienia, które pozwoli ograniczyć wzrost temperatury na świecie do 2 °C, a postęp, jaki w tym kierunku osiągnięto na konferencji w Bali, stanowi dla niej zachętę. Jeżeli inne kraje rozwinięte oraz inne kraje emitujące znaczne ilości gazów cieplarnianych nie przystąpią do tego międzynarodowego porozumienia, może to prowadzić do zwiększenia emisji gazów cieplarnianych w krajach trzecich, w których przemysł nie podlegałby porównywalnym ograniczeniom jeśli chodzi o emisję dwutlenku węgla (ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich, tzw. „wyciek emisji”), co byłoby jednocześnie niekorzystne ekonomicznie dla niektórych energochłonnych sektorów i podsektorów gospodarki we Wspólnocie, które podlegają międzynarodowej konkurencji. Mogłoby to osłabić korzyści oraz integralny wpływ na środowisko płynące z działań Wspólnoty. Celem ograniczenia ryzyka związanego z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich Wspólnota dokona bezpłatnego rozdziału do 100 % przydziałów dla sektorów lub podsektorów spełniających odpowiednie kryteria. Określenie tych sektorów i podsektorów oraz wymaganych środków będzie przedmiotem ponownej oceny, której celem będzie zagwarantowanie, że działania zostaną podjęte tam, gdzie to konieczne, oraz zapobieżenie nadmiernej kompensacji. W przypadku określonych sektorów lub podsektorów, dla których można należycie uzasadnić, że nie ma innych możliwości zapobieżenia ryzyku przenoszenia wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich, a energia elektryczna ma wysoki udział w kosztach produkcji i jest wytwarzana w sposób wydajny, podjęte działania mogą uwzględniać zużycie energii w procesie produkcyjnym bez zmiany całkowitej liczby przydziałów emisji.	(19) Wspólnota będzie nadal odgrywała wiodącą rolę w negocjacjach w sprawie ambitnego międzynarodowego porozumienia i/lub międzynarodowych porozumień sektorowych, które pozwolą ograniczyć wzrost temperatury na świecie do 2°C, a postęp, jaki w tym kierunku osiągnięto na konferencji na Bali, stanowi dla niej zachętę. Jeżeli inne kraje rozwinięte oraz inne kraje emitujące znaczne ilości gazów cieplarnianych nie przystąpią do tego międzynarodowego porozumienia, może to prowadzić do zwiększenia emisji gazów cieplarnianych w krajach trzecich, w których przemysł nie podlegałby porównywalnym ograniczeniom jeśli chodzi o emisję dwutlenku węgla (ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich, tzw. „wyciek emisji”), co byłoby jednocześnie niekorzystne ekonomicznie dla niektórych energochłonnych sektorów i podsektorów gospodarki we Wspólnocie, które podlegają międzynarodowej konkurencji. Mogłoby to osłabić korzyści oraz integralny wpływ na środowisko płynące z działań Wspólnoty. Celem ograniczenia ryzyka związanego z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich Wspólnota dokona bezpłatnego rozdziału do 100 % przydziałów dla sektorów lub podsektorów spełniających odpowiednie kryteria. Określenie tych sektorów i podsektorów oraz wymaganych środków będzie przedmiotem ponownej oceny, której celem będzie zagwarantowanie, że działania zostaną podjęte tam, gdzie to konieczne, oraz zapobieżenie nadmiernej kompensacji. W przypadku określonych sektorów lub podsektorów, dla których można należycie uzasadnić, że nie ma innych możliwości zapobieżenia ryzyku przenoszenia wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich, a energia elektryczna ma wysoki udział w kosztach produkcji i jest wytwarzana w sposób wydajny, podjęte działania mogą uwzględniać zużycie energii w procesie produkcyjnym bez zmiany całkowitej liczby przydziałów emisji.
Poprawka  9 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 20 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(20) Komisja powinna zatem dokonać przeglądu sytuacji najpóźniej do czerwca 2011 r., przeprowadzić konsultacje ze wszystkimi właściwymi partnerami społecznymi oraz, w świetle wyniku negocjacji międzynarodowych, przedłożyć sprawozdanie wraz z odpowiednimi wnioskami legislacyjnymi. W związku z tym najpóźniej do dnia 30 czerwca 2010 r. Komisja powinna określić, które energochłonne sektory lub podsektory przemysłu narażone są na ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich. Komisja powinna oprzeć swoją analizę na ocenie braku możliwości wliczenia kosztów wymaganych uprawnień do emisji w ceny produktów bez jednoczesnej znacznej utraty udziału rynkowego na korzyść instalacji poza Wspólnotą, które nie podlegają porównywalnym środkom na rzecz ograniczenia emisji. Energochłonne sektory przemysłu, które uznaje się za narażone na znaczne ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich, mogłyby otrzymać większą liczbę bezpłatnych uprawnień do emisji lub mogłyby zostać objęte systemem wyrównawczym, celem stworzenia równych warunków dla instalacji we Wspólnocie narażonych na powyższe ryzyko i dla instalacji w krajach trzecich. System taki nakładałby na importerów wymogi, które nie mogłyby być bardziej korzystne niż wymogi mające zastosowanie do instalacji w obrębie UE, na przykład przez obowiązek wykupienia uprawnień do emisji. Wszelkie podjęte działania musiałyby być zgodne z zasadami UNFCCC, a w szczególności z zasadą wspólnych, ale zróżnicowanych obowiązków i odpowiadających im możliwości, przy uwzględnieniu szczególnej sytuacji krajów najsłabiej rozwiniętych. Musiałyby one być również zgodne z międzynarodowymi zobowiązaniami Wspólnoty, w tym z Porozumieniem WTO.	(20) Komisja powinna zatem dokonać przeglądu sytuacji najpóźniej do czerwca 2011 r., przeprowadzić konsultacje ze wszystkimi właściwymi partnerami społecznymi oraz, w świetle wyniku negocjacji międzynarodowych, przedłożyć sprawozdanie wraz z odpowiednimi wnioskami legislacyjnymi. W związku z tym najpóźniej do dnia 30 stycznia 2010 r. Komisja powinna określić, które energochłonne sektory lub podsektory przemysłu narażone są na ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich. W propozycji przedstawionej Parlamentowi Europejskiemu i Radzie kryteria identyfikacji i identyfikacja takich sektorów i podsektorów ustalane są po odbyciu konsultacji z partnerami społecznymi i z zainteresowanymi stronami. We wniosku tym uwzględnić należy możliwy brak osiągnięcia porozumienia międzynarodowego wprowadzającego obowiązek zmniejszania emisji dwutlenku węgla i rozważyć możliwe alternatywy dla porozumienia międzynarodowego. Komisja powinna oprzeć swoją analizę na ocenie struktury kosztów instalacji wewnątrz UE i poza nią oraz na ocenie braku możliwości wliczenia kosztów wymaganych uprawnień do emisji w ceny produktów bez jednoczesnej utraty udziału rynkowego na korzyść instalacji poza Wspólnotą, które nie podlegają porównywalnym środkom na rzecz ograniczenia emisji. Komisja monitoruje ewentualną konkurencyjność i skutki dla zatrudnienia dla producentów w UE, którzy podlegają obowiązkowi ograniczania emisji dwutlenku węgla w prowadzonym przez nich procesie produkcyjnym. Wszelkie podjęte działania musiałyby być zgodne z zasadami UNFCCC, a w szczególności z zasadą wspólnych, ale zróżnicowanych obowiązków i odpowiadających im możliwości, przy uwzględnieniu szczególnej sytuacji krajów najsłabiej rozwiniętych. Musiałyby one być również zgodne z międzynarodowymi zobowiązaniami Wspólnoty, w tym z Porozumieniem WTO.
Uzasadnienie
Kryteria identyfikacji i klasyfikacji sektorów, których dotyczy ryzyko przenoszenia wysokoemisyjnej produkcji, powinny zostać określone dużo wcześniej, niż proponuje Komisja, aby zainteresowane przedsiębiorstwa mogły przewidzieć właściwe środki; pod uwagę muszą zostać wzięte bezpośrednie i pośrednie skutki dla producentów w UE.
Poprawka  10 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 21 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(21) Celem zapewnienia równych warunków konkurencji we Wspólnocie należy ujednolicić zasady wykorzystania przez operatorów w ramach systemu wspólnotowego „kredytów” z tytułu ograniczenia emisji poza granicami Wspólnoty. Protokół z Kioto do konwencji UNFCCC określa wymierne cele w zakresie ograniczenia emisji przez kraje rozwinięte w latach 2008-2012 oraz ustanawia jednostki redukcji emisji (ERU) i poświadczone redukcje emisji (CER) dla, odpowiednio, mechanizmu czystego rozwoju (CDM) i projektów wspólnego wdrażania, oraz sposób ich wykorzystywania przez kraje rozwinięte na potrzeby częściowego osiągnięcia tych celów. Ramy protokołu z Kioto po 2012 r. nie pozwolą na tworzenie jednostek ERU bez ustanowienia nowych wymiernych celów w zakresie ograniczenia emisji przez kraje, w których realizowane są projekty CDM, jednak kredyty CDM będą mogły ewentualnie być nadal generowane. Na wypadek zawarcia międzynarodowego porozumienia w sprawie zmian klimatu należy zapewnić możliwość dodatkowego stosowania jednostek redukcji emisji (ERU) i poświadczonych redukcji emisji (CER) pochodzących z krajów, które przystąpią do tego porozumienia. Jeśli porozumienie takie nie zostałoby zawarte, możliwość dalszego stosowania jednostek CER i ERU miałaby niekorzystny wpływ na funkcjonowanie tej zachęty i utrudniałaby osiągnięcie celów Wspólnoty w zakresie zwiększonego wykorzystania odnawialnych źródeł energii. Stosowanie jednostek CER i ERU powinno być spójne z wyznaczonym przez Wspólnotę celem, jakim jest produkcja 20 % energii ze źródeł odnawialnych w roku 2020 oraz wspieranie racjonalizacji zużycia energii, innowacji i postępu technicznego. Tam, gdzie jest to zgodne z dążeniem do osiągnięcia powyższych celów, należy przewidzieć możliwość zawierania z krajami trzecimi umów służących stworzeniu zachęt do ograniczenia emisji w tych krajach i prowadzących do rzeczywistej, dodatkowej redukcji emisji gazów cieplarnianych, a jednocześnie wspierających tworzenie nowatorskich rozwiązań przez przedsiębiorstwa mające siedzibę we Wspólnocie oraz postęp techniczny w krajach trzecich. Tego rodzaju umowy mogą być ratyfikowane przez więcej niż jeden kraj. Po zawarciu przez Wspólnotę odpowiedniego porozumienia międzynarodowego, dostęp do kredytów z tytułu projektów w krajach trzecich powinien zostać zwiększony równolegle do zwiększenia poziomu redukcji emisji, jaki ma zostać osiągnięty poprzez system wspólnotowy.	(21) Celem zapewnienia równych warunków konkurencji we Wspólnocie należy ujednolicić zasady wykorzystania przez operatorów w ramach systemu wspólnotowego „kredytów” z tytułu ograniczenia emisji poza granicami Wspólnoty. Protokół z Kioto do konwencji UNFCCC określa wymierne cele w zakresie ograniczenia emisji przez kraje rozwinięte w latach 2008-2012 oraz ustanawia jednostki redukcji emisji (ERU) i poświadczone redukcje emisji (CER) dla, odpowiednio, mechanizmu czystego rozwoju (CDM) i projektów wspólnego wdrażania, oraz sposób ich wykorzystywania przez kraje rozwinięte na potrzeby częściowego osiągnięcia tych celów. Ramy protokołu z Kioto po 2012 r. nie pozwolą na tworzenie jednostek ERU bez ustanowienia nowych wymiernych celów w zakresie ograniczenia emisji przez kraje, w których realizowane są projekty CDM, jednak kredyty CDM będą mogły ewentualnie być nadal generowane. Na wypadek zawarcia międzynarodowego porozumienia w sprawie zmian klimatu należy zapewnić możliwość dodatkowego stosowania jednostek redukcji emisji (ERU) i poświadczonych redukcji emisji (CER) pochodzących z krajów, które przystąpią do tego porozumienia. Jeśli porozumienie takie nie zostałoby zawarte, możliwość dalszego stosowania jednostek CER i ERU miałaby niekorzystny wpływ na funkcjonowanie tej zachęty i utrudniałaby osiągnięcie celów Wspólnoty w zakresie zwiększonego wykorzystania odnawialnych źródeł energii. Stosowanie jednostek CER i ERU powinno być spójne z wyznaczonym przez Wspólnotę celem, jakim jest produkcja 20 % energii ze źródeł odnawialnych w roku 2020 oraz wspieranie racjonalizacji zużycia energii, innowacji i postępu technicznego. Tam, gdzie jest to zgodne z dążeniem do osiągnięcia powyższych celów, należy przewidzieć możliwość zawierania z krajami trzecimi umów służących stworzeniu zachęt do ograniczenia emisji w tych krajach i prowadzących do rzeczywistej, dodatkowej redukcji emisji gazów cieplarnianych, a jednocześnie wspierających tworzenie nowatorskich rozwiązań przez przedsiębiorstwa mające siedzibę we Wspólnocie oraz postęp techniczny w krajach trzecich. Tego rodzaju umowy mogą być ratyfikowane przez więcej niż jeden kraj. Po zawarciu przez Wspólnotę odpowiedniego porozumienia międzynarodowego, dostęp do kredytów z tytułu projektów w krajach trzecich powinien zostać zwiększony równolegle do zwiększenia poziomu redukcji emisji, jaki ma zostać osiągnięty poprzez system wspólnotowy. Żadne środki nie powinny być jednak dostępne w związku z projektami CDM i projektami wspólnego wdrażania w sektorach narażonych na przenoszenia wysokoemisyjnej produkcji.
Poprawka  11 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Punkt 33 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(33) Jeśli chodzi o podejście do rozdziału przydziałów emisji, sektor lotnictwa powinien być traktowany jak inne sektory, które przejściowo otrzymują bezpłatne przydziały, a nie jak producenci energii elektrycznej. Oznacza to, że w 2013 r. 80 % uprawnień powinno zostać przyznanych bezpłatnie, a następnie liczba bezpłatnych uprawnień dla lotnictwa powinna corocznie zmniejszać się o stałą kwotę, aż do likwidacji bezpłatnych uprawnień w roku 2020. Wspólnota i jej państwa członkowskie powinny w dalszym ciągu dążyć do osiągnięcia porozumienia w sprawie globalnych środków służących ograniczeniu emisji przez sektor lotnictwa oraz dokonać przeglądu sytuacji tego sektora w ramach najbliższego przeglądu systemu wspólnotowego.	(33) Lotnictwo jest jednym z energochłonnych sektorów przemysłu, zgodnie z definicją zawartą w dyrektywie Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej1. Z uwagi na brak skutecznego paliwa alternatywnego lotnictwo jest całkowicie zależne od kerosenu i ponosi bardzo wysokie koszty redukcji emisji. Możliwość przenoszenia przez operatorów lotniczych na klientów kosztów uprawnień do emisji dwutlenku węgla jest ograniczona. Wspólnota i jej państwa członkowskie powinny w dalszym ciągu dążyć do osiągnięcia porozumienia w sprawie globalnych środków służących ograniczeniu emisji przez sektor lotnictwa. Dopóki nie zostanie osiągnięte globalne porozumienie w sprawie globalnych środków na rzecz redukcji emisji gazów cieplarnianych w odniesieniu do lotnictwa, istnieje poważne zagrożenie zakłócenia ruchu lotniczego i przenoszenia wysokoemisyjnej produkcji, szczególnie jeżeli do omawianego sektora zostanie zastosowany wysoki poziom licytacji uprawnień w ramach unijnego systemu ETS. Poziom licytacji uprawnień w odniesieniu do lotnictwa powinien odzwierciedlać zagrożenie tzw. „wyciekiem emisji” i wpływ systemu UE ETS na konkurencyjność lotnictwa w Unii Europejskiej.
	_______________ 1 Dz.U. L 283 z 31.10.2003, str. 51.
Uzasadnienie
Ze względu na specyficzny charakter sektora lotniczego jego włączenie do unijnego systemu ETS jest także przedmiotem przeprowadzanego obecnie przeglądu dyrektywy 2003/87/WE zgodnie z wnioskiem Komisji WE (2006) 818. Poziom licytacji dla lotnictwa w ogólnym przeglądzie musi zostać określony po zbadaniu skutków tzw. „wycieku emisji” i wpływu na konkurencyjność lotnictwa UE, które w chwili obecnej poddawane jest analizie przez Komisję Europejską.
Poprawka  12 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 2 – litera b) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 3 – litera h
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka (h) „nowy operator” oznacza jakiekolwiek urządzenie przeprowadzające jedno lub więcej działań wskazanych w załączniku I, które uzyskało pozwolenie na emisję gazów cieplarnianych w następstwie przedłożenia Komisji wykazu, o którym mowa w art. 11 ust. 1; (h) „nowy operator” oznacza jakiekolwiek urządzenie przeprowadzające jedno lub więcej działań wskazanych w załączniku I, które uzyskało pozwolenie na emisję gazów cieplarnianych lub wznowienie takiego pozwolenia ze względu na zmianę jego charakteru lub funkcjonowania lub rozszerzenie instalacji albo fizyczną zmianę wiążącą się ze znacznym wzrostem użytkowania istniejącej instalacji w następstwie przedłożenia Komisji wykazu, o którym mowa w art. 11 ust. 1;
Uzasadnienie
Podobnie jak w przypadku zasady niedyskryminacji, w celu zapewnienia równych szans, wszyscy producenci powinni być uprawnieni do otrzymywania porównywalnej ilości nieodpłatnych uprawnień w oparciu o cel związany z wydajnością (tj. standard), gdy otwierają nową instalację lub gdy zwiększają wydajność istniejącej, podczas gdy wniosek Komisji ogranicza bezpłatne rozdzielanie przydziałów do pierwszego przypadku.
Poprawka sprzyja zamykaniu przestarzałych i niewydajnych instalacji oraz przenoszeniu produkcji do zcentralizowanych i nowoczesnych zakładów, wykorzystujących ekonomię skali do radzenia sobie z niezbędnymi kosztownymi inwestycjami.
Poprawka  13 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 2 – litera c Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 3 – litera [(t)]
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka (t) „instalacja spalania” oznacza każdą stacjonarną jednostkę techniczną, w której zachodzi utlenianie paliwa prowadzące do wytworzenia energii cieplnej lub mechanicznej lub obu tych rodzajów energii, oraz przeprowadzane są inne bezpośrednio z tym związane czynności, w tym przemywanie gazów odlotowych; (t) „instalacja spalania” oznacza każdą stacjonarną jednostkę techniczną, w której zachodzi utlenianie paliwa prowadzące do wytworzenia energii cieplnej lub mechanicznej lub obu tych rodzajów energii, oraz przeprowadzane są inne bezpośrednio z tym związane czynności, w tym przemywanie gazów odlotowych; operacje recyklingu określone w załączniku IIb dyrektywy 91/156/EWG nie są jednak objęte tą definicją;
Uzasadnienie
Jednym z celów unijnego „pakietu dotyczącego klimatu” jest promowanie recyklingu. Zatem włączanie operacji recyklingu do systemu, który nakładałby na nie karę, jest pozbawione sensu.
Poprawka  14 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 2 – litera c Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 3 – litera u a (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   (ua) „jednostka tymczasowej redukcji emisji” lub „tCER” oznacza wydaną jednostkę pochodzącą z projektu zalesiania lub ponownego zalesiania, której termin upływa z końcem okresu zobowiązań, po którym została wydana, zgodnie z art. 12 protokołu z Kioto do ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCC).
Uzasadnienie
Ryzykiem nietrwałości w przypadku lasów zajmuje się procedura mechanizmu czystego rozwoju poprzez stworzenie tymczasowych kredytów; zasady określono w 2003 r. na konferencji stron w Mediolanie (decyzja 19/CP.9).
Poprawka  15 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 2 – litera c Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 3 – litera (u b) (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   (ub) „sektory narażone na wysokie ryzyko przenoszenia wysokoemisyjnej produkcji” oznaczają sektory określone zgodnie z art. 10a ust. 9;
Uzasadnienie
Poprawka wprowadza wyjaśnienie dotyczące omawianych sektorów poprzez odniesienie do kryteriów i do nowego załącznika Ia.
Poprawka  16 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 6 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 9a – ustęp 2 – akapit 1
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 2. W związku z instalacjami, które są objęte systemem wspólnotowym dopiero począwszy od 2013 r., państwa członkowskie dbają o to, by operatorzy tych instalacji mogli przedłożyć właściwemu organowi zweryfikowane przez niezależnego kontrolera dane dotyczące emisji, tak by mogły one zostać uwzględnione przy obliczaniu liczby wydawanych przydziałów. 2. W związku z instalacjami, które są objęte systemem wspólnotowym dopiero począwszy od 2013 r., państwa członkowskie dbają o to, by operatorzy tych instalacji przedkładali właściwemu organowi odpowiednio potwierdzone i zweryfikowane przez niezależnego kontrolera dane dotyczące emisji, tak by mogły one zostać uwzględnione przy obliczaniu liczby wydawanych przydziałów.
Uzasadnienie
Założenie to musi być obowiązkowe, jeżeli tego rodzaju dane mają być uwzględniane przy ustalaniu wysokości wydawanych przydziałów.
Poprawka  17 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 7 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 3 – część wprowadzająca
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 3. Co najmniej 20% dochodów ze sprzedaży w drodze licytacji przydziałów, o których mowa w ust. 2, w tym wszystkie dochody ze sprzedaży w drodze licytacji przydziałów, o których mowa w ust. 2 lit. b), powinno zostać wykorzystane na następujące cele: 3. Co najmniej 50% dochodów ze sprzedaży w drodze licytacji przydziałów, o których mowa w ust. 2, w tym wszystkie dochody ze sprzedaży w drodze licytacji przydziałów, o których mowa w ust. 2 lit. b), powinno zostać wykorzystane na następujące cele:
Uzasadnienie
Sprzedaż przydziałów w drodze licytacji powinna prowadzić do transferu finansowego z zanieczyszczających zakładów przemysłowych na rzecz działalności prowadzącej do rozwoju energii odnawialnej, magazynującej lub unikającej uwalniania składu węgla.
Proces certyfikacji przestrzegający kryteriów helsińskich w zakresie trwałego rozwoju, zwłaszcza 6. kryterium dotyczące korzyści społeczno-ekonomicznych, powinien być głównym warunkiem kontynuowania eksploatacji lasów tropikalnych.
W Unii Europejskiej sektor leśnictwa i drewna wyrównuje od 10 do 20 % emisji gazów cieplarnianych.
Poprawka  18 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 7 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 3 – litera (a)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka (a) ograniczenie emisji gazów cieplarnianych, w tym przez wkład na rzecz Globalnego Fundusz Efektywności Energetycznej oraz Energii Odnawialnej, przystosowanie się do skutków zmian klimatu oraz finansowanie prac badawczo-rozwojowych w zakresie ograniczenia emisji i przystosowania się, w tym udział w inicjatywach realizowanych w ramach europejskiego strategicznego planu w dziedzinie technologii energetycznych; (a) ograniczenie emisji gazów cieplarnianych, w tym przez wkład na rzecz Globalnego Funduszu Efektywności Energetycznej oraz Energii Odnawialnej, przystosowanie się do skutków zmian klimatu oraz finansowanie prac badawczo-rozwojowych sektorów objętych niniejszą dyrektywą w zakresie ograniczenia emisji i przystosowania się, w tym udział w inicjatywach realizowanych w ramach europejskiego strategicznego planu w dziedzinie technologii energetycznych i Europejskich Platform Technologicznych;
Uzasadnienie
Ponieważ podstawowe założenia systemu wspólnotowego zakładają, że objęte nim instalacje mogą w znaczący sposób przyczyniać się do realizacji unijnych celów związanych z redukcją emisji, dochody tych instalacji powinny zostać przeznaczone na te cele. Platformy Technologiczne UE są skutecznym instrumentem i powinny zostać wzmocnione.
Poprawka  19 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 7 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 3 – litera c
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka (c) wychwytywanie i podziemne składowanie gazów cieplarnianych, pochodzących w szczególności z elektrowni węglowych; (c) wychwytywanie i podziemne składowanie gazów cieplarnianych;
Uzasadnienie
Ponieważ podstawowe założenia systemu wspólnotowego zakładają, że objęte nim instalacje mogą w znaczący sposób przyczyniać się do realizacji unijnych celów związanych z redukcją emisji, dochody tych instalacji powinny zostać przeznaczone na te cele. Platformy Technologiczne UE są skutecznym instrumentem i powinny zostać wzmocnione.
Poprawka  20 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 7 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 3 – litera d)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka (d) działania zapobiegające wylesianiu, w szczególności w krajach najmniej rozwiniętych; (d) działania zapobiegające wylesianiu, w szczególności w krajach najmniej rozwiniętych, szczególnie poprzez rozwinięcie certyfikacji, a także środków dodatkowych państw członkowskich lub regionów ma rzecz poprawy udziału lasów i wykorzystywania drewna w walce z ociepleniem klimatu i zmianami klimatycznymi, zachowując jednocześnie pozostałe funkcje lasu;
Uzasadnienie
Sprzedaż przydziałów w drodze licytacji powinna prowadzić do transferu finansowego z zanieczyszczających zakładów przemysłowych na rzecz działalności prowadzącej do rozwoju energii odnawialnej, magazynującej lub unikającej uwalniania składu węgla.
Proces certyfikacji przestrzegający kryteriów helsińskich w zakresie trwałego rozwoju, zwłaszcza 6. kryterium dotyczące korzyści społeczno-ekonomicznych, powinien być głównym warunkiem kontynuowania eksploatacji lasów tropikalnych.
W Unii Europejskiej sektor leśnictwa i drewna wyrównuje od 10 do 20 % emisji gazów cieplarnianych.
Poprawka  21 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 7 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 3 – litera (ga) (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   (ga) finansowanie badań i rozwoju w zakresie wydajności energetycznej oraz ekologicznych technologii w sektorach objętych zakresem niniejszej dyrektywy.
Uzasadnienie
Dochody ze sprzedaży w zasadzie powinny być wykorzystywane do tworzenia niskoemisyjnych sektorów przyszłości poprzez ponowne inwestowanie środków w sektory, których dotyczy ta kwestia.
Poprawka  22 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 7 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 3 – akapit 1 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   Co najmniej 50% dochodów wypracowanych dzięki sprzedaży przydziałów emisji w drodze licytacji przeznacza się na finansowanie redukcji gazów cieplarnianych, na zapobieganie wylesianiu i degradacji oraz na adaptację do zmian klimatycznych.
Uzasadnienie
Dochody ze sprzedaży przydziałów w drodze licytacji powinny być wykorzystywane do zwalczania zmian klimatycznych, zarówno w zakresie zmniejszania, jak i adaptacji, oraz wspierać pomoc finansową na rzecz niezbędnych inwestycji, szczególnie w przypadku rodzin o niskich dochodach. Co najmniej połowa dochodów powinna być przeznaczana na finansowanie łagodzenia skutków zmian klimatycznych, adaptacji, zapobiegania wylesianiu i degradacji w krajach rozwijających się.
Poprawka  23 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 7 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 4
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 4. W swoich sprawozdaniach przedkładanych na mocy decyzji nr 280/2004/WE państwa członkowskie zamieszczają informacje o wykorzystaniu dochodów ze sprzedaży przydziałów w drodze licytacji na każdy z powyższych celów. 4. W swoich sprawozdaniach przedkładanych na mocy decyzji nr 280/2004/WE państwa członkowskie zamieszczają informacje o wykorzystaniu dochodów ze sprzedaży przydziałów w drodze licytacji na każdy z powyższych celów ze szczególnym uwzględnieniem rynku wewnętrznego, pomocy państwa i kwestii związanych z konkurencją.   Komisja co roku przedkłada sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu na temat wykorzystania dochodów ze szczególnym uwzględnieniem skutków dla rynku wewnętrznego, pomocy państwa i kwestii związanych z konkurencją.
Poprawka  24 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 7 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 5
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 5. Do dnia 31 grudnia 2010 r. Komisja przyjmie rozporządzenie w sprawie harmonogramu, kwestii administracyjnych oraz pozostałych aspektów sprzedaży przydziałów w drodze licytacji, tak by zapewnić prowadzenie tej sprzedaży w sposób otwarty, przejrzysty i niedyskryminujący. Licytacje są zaprojektowane w taki sposób, by zapewnić operatorom, a w szczególności wszystkim małym i średnim przedsiębiorstwom objętym systemem wspólnotowym, swobodny dostęp do licytacji, oraz zapobiec zakłócaniu jej przebiegu przez innych uczestników. Środek ten, mający na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. [23 ust. 3]. 5. Do dnia 31 grudnia 2009 r. Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie analityczne sprawozdanie służące ocenie harmonogramu, kwestii administracyjnych oraz pozostałych aspektów sprzedaży przydziałów w drodze licytacji, w tym – jeżeli zachodzi taka potrzeba – wniosek dotyczący dyrektywy. Wniosek taki ma na celu zagwarantowanie, że licytacje prowadzone są w sposób otwarty, przejrzysty i niedyskryminujący. Licytacje są zaprojektowane w taki sposób, by zapewnić operatorom, a w szczególności wszystkim małym i średnim przedsiębiorstwom objętym systemem wspólnotowym, swobodny dostęp do licytacji, oraz zapobiec zakłócaniu jej przebiegu przez innych uczestników bądź zagwarantować, że cele wiązane ze zmianami klimatycznymi uzasadniają ich przyjęcie. Wniosek jest zatem wystarczająco szczegółowy w zakresie, między innymi, harmonogramu i częstotliwości przeprowadzania licytacji w państwach członkowskich oraz musi posiadać odpowiednie ramy, obejmując ewentualny wpływ licytacji w szczególności na:   – ruchy spekulacyjne,   – transgraniczne skutki dla konkurencji,   – skutki trans-sektorowe,   – konkurencyjność europejskich przedsiębiorstw i przemysłu, w szczególności małych i średnich przedsiębiorstw,   – presje inflacyjne oraz   – skutki społeczno-gospodarcze.   Praktyczne funkcjonowanie licytacji stanowi kluczowy komponent wniosku dotyczącego UE ETS po przeglądzie, które musi zatem zostać poddane procedurze współdecyzji.
Uzasadnienie
Komisja proponuje zajęcie się kluczowym elementem rozszerzonego systemu ETS w ramach procedury komitologii. Właściwsze byłoby, aby Komisja wystąpiła z wnioskiem o współdecyzję,lecz przy jego braku kryterium ustalone musi zostać w poszanowaniu decyzji Komisji dotyczącej metod prowadzenia licytacji.
Poprawka  25 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 1 – akapit 1
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 1. Do dnia 30 czerwca 2011 r. Komisja przyjmie ogólnowspólnotowe i w pełni zharmonizowane przepisy wykonawcze dotyczące zharmonizowanego rozdzielenia przydziałów, o którym mowa w ust. 2 do 6 i ust. 8. 1. Do dnia 30 czerwca 2011 r. przyjęte muszą zostać ogólnowspólnotowe i w pełni zharmonizowane przepisy dotyczące rozdzielenia przydziałów, o którym mowa w ust. 2 do 6 i ust. 8.
Poprawka  26 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 1 – akapit 2
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. [23 ust. 3]. skreślony
Poprawka  27 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 1 – akapit 3
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Przepisy, o których mowa w akapicie pierwszym, zapewniają w stopniu, w jakim jest to możliwe, rozdzielanie przydziałów w sposób, który nie stanowi zachęty do zwiększania emisji, natomiast stanowi zachętę do stosowania technologii oszczędnych pod względem zużycia energii oraz emisji gazów cieplarnianych, uwzględniając najbardziej wydajnye technologie, zamienniki, alternatywne procesy produkcyjne, wykorzystanie biomasy oraz wychwytywanie i składowanie gazów cieplarnianych. Nie rozdziela się żadnych bezpłatnych przydziałów w odniesieniu do jakiejkolwiek formy produkcji energii elektrycznej. Przepisy, o których mowa w akapicie pierwszym, zapewniają w świetle - m. in. - emisji procesowych rozdzielanie przydziałów w sposób, który nie stanowi zachęty do zwiększania emisji, natomiast stanowi zachętę do stosowania technologii oszczędnych pod względem zużycia energii oraz emisji gazów cieplarnianych poprzez wykorzystanie standardów sektorowych i uwzględniając najbardziej wydajne technologie, zamienniki, alternatywne procesy produkcyjne, wykorzystanie biomasy, kogenerację oraz wychwytywanie i składowanie gazów cieplarnianych we wszystkich sektorach. Nie rozdziela się żadnych bezpłatnych przydziałów w odniesieniu do jakiejkolwiek formy produkcji energii elektrycznej, z wyjątkiem energii elektrycznej wytworzonej z gazów odlotowych powstałych w wyniku przemysłowych procesów produkcyjnych wykorzystywanej przez operatora tego procesu produkcji na własny użytek, przy czym w tym przypadku przydziały przyznawane są temu operatorowi zgodnie ze standardami sektorowymi uzgodnionymi dla tych procesów produkcji.   Komisja dopilnowuje, aby końcowy konsument nie był obciążany żadnymi zbędnymi kosztami.
Uzasadnienie
Licytacja wiąże się z realną możliwością szkód gospodarczych dla przemysłu wytwórczego i jednocześnie nie przynosi korzyści dla ochrony środowiska, które zależą wyłącznie od zgodności z celami w zakresie zmniejszenia emisji. Licytacja powinna być zatem wprowadzona jedynie, jeżeli jest zharmonizowana w wymiarze globalnym za pośrednictwem porozumienia międzynarodowego, lub co najmniej jeżeli towarzyszy jej odpowiedni mechanizm dostosowania na granicy. W wyniku ustanowienia wskaźnika zgodnie z najlepszymi dostępnymi praktykami, gospodarcze zachęty mające na celu zmniejszenie emisji poprzez przerwanie nieefektywnej produkcji i zastosowanie najwyższych standardów technicznych pozostają niezmienione.
Wykorzystywanie gazów odlotowych pochodzących z procesów produkcyjnych do produkcji energii elektrycznej przyczynia się do zachowania zasobów i redukcji emisji CO2. Energia elektryczna wytwarzana w tych szczególnych okolicznościach powinna zostać wyłączona z licytacji uprawnień i objęta tą samą metodologią przyznawania przydziałów, która ma zastosowanie do odnośnych instalacji producenta tych gazów. Odpowiada to głównej treści punktu 92 komunikatu Komisji COM(2008)830.
Poprawka  28 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 1 – akapit 4
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Po zawarciu przez Wspólnotę międzynarodowego porozumienia w sprawie zmian klimatu, nakładającego na strony obowiązek zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych w stopniu porównywalnym z redukcją we Wspólnocie, Komisja dokona przeglądu tych przepisów celem zapewnienia, że przydziały rozdzielane są bezpłatnie jedynie w tych przypadkach, które są w pełni uzasadnione w świetle tego porozumienia. Po zawarciu przez Wspólnotę międzynarodowego porozumienia lub międzynarodowych porozumień sektorowych w sprawie zmian klimatu, nakładającego na strony obowiązek zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych w stopniu porównywalnym z redukcją we Wspólnocie, Komisja dokona przeglądu tych przepisów celem zapewnienia, że przydziały rozdzielane są bezpłatnie jedynie w tych przypadkach, które są w pełni uzasadnione w świetle tego porozumienia.   Uprawnienia Komisji do prowadzenia negocjacji w sprawie porozumień międzynarodowych opierają się na szczegółowych ocenach wpływu ewentualnych skutków dla przedsiębiorstw w UE oraz są zgodne z kryteriami ustalonymi w załączniku Ia.
Uzasadnienie
Komisja powinna skoncentrować się na osiągnięciu wymiernych i poddających się weryfikacji porozumień międzynarodowych, które są jedynym sposobem uniknięcia przenoszenia wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich oraz nieuczciwej konkurencji stawiającej w niekorzystnym położeniu sektory usytuowane w UE.
Poprawka  29 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 6 – akapit 3
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Nie rozdziela się żadnych bezpłatnych przydziałów emisji z tytułu produkcji energii elektrycznej przez nowych operatorów. Nie rozdziela się żadnych bezpłatnych przydziałów emisji z tytułu produkcji energii elektrycznej przez nowych operatorów, z wyjątkiem energii elektrycznej wytworzonej z gazów odlotowych powstałych w wyniku przemysłowych procesów produkcyjnych wykorzystywanej przez operatora tego procesu produkcji na własny użytek, przy czym w tym przypadku przydziały przyznawane są temu operatorowi zgodnie ze standardami sektorowymi uzgodnionymi dla tych procesów produkcji.
Uzasadnienie
Wykorzystywanie gazów odlotowych pochodzących z procesów produkcyjnych do produkcji energii elektrycznej przyczynia się do zachowania zasobów i redukcji emisji CO2. Energia elektryczna wytwarzana w tych szczególnych okolicznościach powinna zostać wyłączona z licytacji uprawnień i objęta tą samą metodologią przyznawania przydziałów, która ma zastosowanie do odnośnych instalacji producenta tych gazów. Odpowiada to głównej treści punktu 92 komunikatu Komisji COM(2008)830.
Poprawka  30 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 6 – akapit 3
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Nie rozdziela się żadnych bezpłatnych przydziałów emisji z tytułu produkcji energii elektrycznej przez nowych operatorów. Nie rozdziela się żadnych bezpłatnych przydziałów emisji z tytułu produkcji energii elektrycznej przez nowych operatorów, za wyjątkiem energii elektrycznej pochodzącej z gazów odlotowych będących pozostałością procesów przemysłowych.   Jeżeli gaz odlotowy pochodzący z procesu produkcyjnego wykorzystywany jest jako paliwo, uprawnienia zostają przydzielone operatorom instalacji wytwarzających gazy odlotowe na takich samych zasadach, jak stosowane w przypadku tej instalacji.
Uzasadnienie
Poprawka ta wynika z poprzedniej poprawki dotyczącej art. 10a ust.1.
Poprawka  31 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 7
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 7. Z zastrzeżeniem art. 10b, w roku 2013 liczba przydziałów emisji rozdzielonych bezpłatnie na podstawie ust. 3 do 6 niniejszego artykułu [oraz art. 3c ust. 2] wynosi 80% liczby przydziałów określonej zgodnie z przepisami, o których mowa w ust. 1, a następnie liczba bezpłatnych przydziałów jest corocznie zmniejszana o taką samą liczbę przydziałów, aż do likwidacji bezpłatnych uprawnień w roku 2020. 7. Z zastrzeżeniem art. 10b w roku 2013 liczba przydziałów emisji rozdzielonych bezpłatnie na podstawie ust. 3 do 6 niniejszego artykułu [oraz art. 3c ust. 2] równa się liczbie przydziałów określonej zgodnie z przepisami, o których mowa w ust. 1, z uwzględnieniem – jeżeli zachodzi taka potrzeba – wyniku negocjacji międzynarodowych, a następnie liczba bezpłatnych przydziałów jest corocznie zmniejszana o taką samą liczbę przydziałów, aż do likwidacji bezpłatnych uprawnień w roku 2020.
Poprawka  32 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 8
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 8. W 2013 r. i w każdym kolejnym roku do 2020 r. instalacjom w sektorach narażonych na znaczne ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich przyznawane są bezpłatne przydziały emisji do wysokości 100% liczby przydziałów określonej zgodnie z przepisami ust. 2 do 6. 8. Jeżeli chodzi o art. 10b, w 2013 r. i w każdym kolejnym roku instalacjom w sektorach narażonych na znaczne ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich wysokość przyznawanych bezpłatnych przydziałów emisji wynosi 100% liczby przydziałów określonej zgodnie z przepisami ust. 2 do 6.
Uzasadnienie
Skuteczność systemu handlu pod względem zmniejszania emisji zależy wyłącznie od liczby uprawnień w systemie. Sposób, w jaki uprawnienia te są w efekcie przyznawane - poprzez licytację lub za pośrednictwem standardów - nie ma wpływu na całkowitą liczbę uprawnień i w związku z tym nie wpływa na wyniki pod kątem ochrony środowiska naturalnego, którą ten system ma na celu. Skuteczność bezpłatnych przydziałów i licytacji jest zatem jednakowa, jeżeli chodzi o zmniejszanie emisji, a wiąże się z niższymi kosztami gospodarczymi.
Poprawka  33 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 9 – akapit 1
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 9. Najpóźniej do dnia 30 czerwca 2010 r., a następnie co 3 lata, Komisja określa sektory, o których mowa w ust. 8. 9. Do dnia 30 stycznia 2010 r., a następnie co 4 lata, Komisja określa sektory, o których mowa w ust. 8.
Uzasadnienie
Należy jak najszybciej podjąć decyzję w sprawie sektorów uznawanych za narażone na ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich oraz w sprawie odpowiednich działań. Ponowna, przeprowadzana co 3 lata ocena zainteresowanych sektorów niepotrzebnie spowoduje niepewność rynkową, która szkodzi inwestycjom.
Poprawka  34 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 9 – akapit 1 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   Komisja przedstawia Parlamentowi i Radzie wniosek dotyczący sektorów, o których mowa w ust. 8. Konsultacje przeprowadzane są ze wszystkimi właściwymi partnerami społecznymi.
Uzasadnienie
Wykaz sektorów przemysłowych narażonych na ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich należy poddać przeglądowi w 2016 r., a wyniki przeglądu należy wdrożyć w 2020 r., jeżeli okaże się to konieczne. Procedura ta zapewnia najwyższy poziom bezpieczeństwa planowania i dostarcza pewności, co do uniknięcia przenoszenia wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich.
Bezpośrednio zainteresowane strony powinny zostać włączone w proces podejmowania decyzji.
Należy unikać rozdrobnienia sektorów, ponieważ prowadzi ono do administracyjnych problemów związanych z wdrażaniem. W określaniu kwalifikujących się sektorów kwestia efektywności w zakresie emisji związków dwutlenku węgla nie jest istotna, za to istotne są ramy regulacyjne działania tych sektorów, mające wpływ na efektywność.
Poprawka  35 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 9 – akapit 2
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Środek ten, mający na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. [23 ust. 3]. skreślony
Uzasadnienie
Wykaz sektorów przemysłowych narażonych na ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich należy poddać przeglądowi w 2016 r., a wyniki przeglądu należy wdrożyć w 2020 r., jeżeli okaże się to konieczne. Procedura ta zapewnia najwyższy poziom bezpieczeństwa planowania i dostarcza pewności, co do uniknięcia przenoszenia wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich.
Bezpośrednio zainteresowane strony powinny zostać włączone w proces podejmowania decyzji.
Należy unikać rozdrobnienia sektorów, ponieważ prowadzi ono do administracyjnych problemów związanych z wdrażaniem. W określaniu kwalifikujących się sektorów kwestia efektywności w zakresie emisji związków dwutlenku węgla nie jest istotna, za to istotne są ramy regulacyjne działania tych sektorów, mające wpływ na efektywność.
Poprawka  36 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 9 – akapit 2 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   Co roku, na podstawie nowych informacji o rynku, sektory nieobjęte załącznikiem I mogą zwrócić się do Komisji o ponowne zbadanie ich narażenia na ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich.
Poprawka  37 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10a – ustęp 9 – akapit trzeci – część wprowadzająca
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Przy określaniu sektorów, o których mowa w akapicie pierwszym, Komisja bierze pod uwagę możliwości wliczenia przez dany sektor lub podsektor kosztów wymaganych przydziałów emisji w ceny produktów bez jednoczesnej znacznej utraty udziału rynkowego na korzyść instalacji poza Wspólnotą, które są mniej efektywne pod względem ograniczenia emisji gazów cieplarnianych, biorąc przy tym pod uwagę: Przy określaniu sektorów, o których mowa w ust. 8, Komisja bierze pod uwagę możliwości wliczenia przez dany sektor lub podsektor kosztów wymaganych przydziałów emisji za pośrednictwem cen produktów bez jednoczesnej utraty udziału rynkowego, opłacalności lub możliwości inwestycyjnych dla tego samego sektora lub podsektora w krajach trzecich, które nie nakładają porównywalnych ograniczeń dotyczących emisji. Komisja bierze między innymi pod uwagę następujące kryteria:
Uzasadnienie
Aby zagwarantować pewność prawną i gospodarczą, przedmiotowy okres należy wydłużyć do 5 lat, a pierwsza ocena powinna nastąpić 30 czerwca 2009 r. Trudno przewidzieć wpływ systemu UE ETS po przeglądzie na sektory objęte systemem UE. Jeżeli informacje rynkowe pokażą, że dochodzi do „wycieku emisji” w sektorach nieuznawanych dotychczas za podatne na to ryzyko, środek naprawczy powinien być dostępny bez konieczności oczekiwania na kolejny 5-letni przegląd. Poprawka dodaje ponadto ważny aspekt do podejścia związanego z poziomami odniesienia zapewniając, że uwzględnia się również techniczny potencjał ograniczenia emisji.
Poprawka  38 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10a – ustęp 9 – akapit trzeci – litera a)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka (a) w jakim stopniu sprzedaż przydziałów w drodze licytacji prowadziłaby do znacznego wzrostu kosztów produkcji; (a) w jakim stopniu sprzedaż przydziałów w drodze licytacji prowadziłaby do znacznego wzrostu kosztów produkcji w sektorach przemysłu o wysokim wskaźniku emisji CO2 na jednostkę sprzedaży;
Uzasadnienie
Aby zagwarantować pewność prawną i gospodarczą, przedmiotowy okres należy wydłużyć do 5 lat, a pierwsza ocena powinna nastąpić 30 czerwca 2009 r. Trudno przewidzieć wpływ systemu UE ETS po przedglądzie na sektory objęte systemem UE. Jeżeli informacje rynkowe pokażą, że dochodzi do „wycieku emisji” w sektorach nieuznawanych dotychczas za podatne na to ryzyko, środek naprawczy powinien być dostępny bez konieczności oczekiwania na kolejny 5-letni przegląd. Poprawka dodaje ponadto ważny aspekt do podejścia związanego z poziomami odniesienia zapewniając, że uwzględnia się również techniczny potencjał ograniczenia emisji.
Poprawka  39 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10a – ustęp 9 – akapit trzeci – litera b)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka (b) stopień, w jakim dla poszczególnych instalacji w danym sektorze możliwe jest zmniejszenie poziomów emisji na przykład przez zastosowanie najbardziej wydajnych technologii; (b) stopień, w jakim dla poszczególnych instalacji w danym sektorze możliwe jest zmniejszenie poziomów emisji na przykład przez zastosowanie najbardziej wydajnych technologii, za cenę inwestycji, które nie prowadzą do znacznej utraty konkurencyjności i/lub udziału rynkowego dla instalacji w krajach trzecich, które nie podlegają równoważnym ograniczeniom w zakresie emisji CO2;
Uzasadnienie
Wykaz sektorów przemysłowych narażonych na ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich należy poddać przeglądowi w 2016 r., a wyniki przeglądu należy wdrożyć w 2020 r., jeżeli okaże się to konieczne. Procedura ta zapewnia najwyższy poziom bezpieczeństwa planowania i dostarcza pewności, co do uniknięcia przenoszenia wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich.
Bezpośrednio zainteresowane strony powinny zostać włączone w proces podejmowania decyzji.
Należy unikać rozdrobnienia sektorów, ponieważ prowadzi ono do administracyjnych problemów związanych z wdrażaniem. W określaniu kwalifikujących się sektorów kwestia efektywności w zakresie emisji związków dwutlenku węgla nie jest istotna, za to istotne są ramy regulacyjne działania tych sektorów, mające wpływ na efektywność.
Poprawka  40 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10a – ustęp 9 – akapit trzeci – litera c)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka (c) strukturę rynku, właściwe rynki geograficzne i rynki produktów, intensywność międzynarodowej konkurencji w sektorze; (c) obecną i planowaną strukturę rynku, właściwe rynki geograficzne i rynki produktów, zatrudnienie i znaczenie dla gospodarki, intensywność międzynarodowej konkurencji w sektorach oraz ogólnoświatowe ceny, a także – m. in. – wysokość kosztów transportu, w tym bezpośrednich i pośrednich kosztów emisji CO2;
Uzasadnienie
Wykaz sektorów przemysłowych narażonych na ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich należy poddać przeglądowi w 2016 r., a wyniki przeglądu należy wdrożyć w 2020 r., jeżeli okaże się to konieczne. Procedura ta zapewnia najwyższy poziom bezpieczeństwa planowania i dostarcza pewności, co do uniknięcia przenoszenia wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich.
Bezpośrednio zainteresowane strony powinny zostać włączone w proces podejmowania decyzji.
Należy unikać rozdrobnienia sektorów, ponieważ prowadzi ono do administracyjnych problemów związanych z wdrażaniem. W określaniu kwalifikujących się sektorów kwestia efektywności w zakresie emisji związków dwutlenku węgla nie jest istotna, za to istotne są ramy regulacyjne działania tych sektorów, mające wpływ na efektywność.
Poprawka  41 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10a – ustęp 9 – akapit trzeci – litera d)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka (d) wpływ zmian klimatu oraz wdrażanej bądź oczekującej na wdrożenie polityki energetycznej poza UE w danych sektorach. (d) wpływ zmian klimatu oraz wdrażanej bądź oczekującej na wdrożenie polityki energetycznej poza UE w danych sektorach oraz ich wpływ na konkurencyjność sektora, które dotyczy UE ETS.
Uzasadnienie
Wykaz sektorów przemysłowych narażonych na ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich należy poddać przeglądowi w 2016 r., a wyniki przeglądu należy wdrożyć w 2020 r., jeżeli okaże się to konieczne. Procedura ta zapewnia najwyższy poziom bezpieczeństwa planowania i dostarcza pewności, co do uniknięcia przenoszenia wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich.
Bezpośrednio zainteresowane strony powinny zostać włączone w proces podejmowania decyzji.
Należy unikać rozdrobnienia sektorów, ponieważ prowadzi ono do administracyjnych problemów związanych z wdrażaniem. W określaniu kwalifikujących się sektorów kwestia efektywności w zakresie emisji związków dwutlenku węgla nie jest istotna, za to istotne są ramy regulacyjne działania tych sektorów, mające wpływ na efektywność.
Poprawka  42 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10a – ustęp 9 – akapit trzeci – litera d a) (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   (da) bezpośredni i pośredni wpływ zapowiadanego podniesienia cen energii oraz pewnych surowców jako wynik polityki w zakresie zmian klimatu;
Poprawka  43 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10a – ustęp 9 – akapit trzeci – litera d b) (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   (db) poboczne skutki społeczne przeniesienia kosztów na konsumenta końcowego.
Poprawka  44 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 9 – akapit czwarty
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Dla oszacowania, czy wzrost kosztów wynikający z systemu wspólnotowego może zostać przeniesiony na konsumentów, mogą być między innymi stosowane szacunki wartości sprzedaży utraconej w związku ze wzrostem ceny emisji ditlenku węgla lub szacunki wpływu na rentowność danych instalacji. Dla oszacowania, czy wzrost kosztów wynikający z systemu wspólnotowego może zostać przeniesiony na konsumentów, mogą być między innymi stosowane szacunki wartości sprzedaży utraconej w związku z ceną emisji ditlenku węgla lub szacunki wpływu na rentowność danych sektorów.
Uzasadnienie
Aby zagwarantować pewność prawną i gospodarczą, przedmiotowy okres należy wydłużyć do 5 lat, a pierwsza ocena powinna nastąpić 30 czerwca 2009 r. Trudno przewidzieć wpływ systemu UE ETS po przeglądzie na sektory objęte systemem UE. Jeżeli informacje rynkowe pokażą, że dochodzi do „wycieku emisji” w sektorach nieuznawanych dotychczas za podatne na to ryzyko, środek naprawczy powinien być dostępny bez konieczności oczekiwania na kolejny 5-letni przegląd. Poprawka dodaje ponadto ważny aspekt do podejścia związanego z poziomami odniesienia zapewniając, że uwzględnia się również techniczny potencjał ograniczenia emisji.
Poprawka  45 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10b – ustęp 1 – część wprowadzająca
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Najpóźniej w czerwcu 2011 r. Komisja, w świetle wyniku negocjacji międzynarodowych i osiągniętego w ich ramach porozumienia co do stopnia redukcji globalnych emisji gazów cieplarnianych, oraz po konsultacjach ze wszystkimi właściwymi partnerami społecznymi, przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie analityczne służące ocenie sytuacji energochłonnych sektorów i podsektorów, które zostały uznane za narażone na znaczne ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich. Sprawozdaniu temu towarzyszy przedłożenie odpowiednich wniosków, które mogą obejmować: Najpóźniej w styczniu 2010 r. Komisja, w świetle wyniku negocjacji międzynarodowych oraz w zakresie, w jakim wynik ten to jest zgodny z kryteriami określonymi w załączniku Ia, przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wniosek dotyczący sektorów lub podsektorów, które uznać należy za narażone na ryzyko przenoszenia wysokoemisyjnej produkcji. Sektory lub podsektory zostają określone po konsultacjach z partnerami społecznymi, bezpośrednio zainteresowanymi stronami, Parlamentem Europejskim i Radą oraz uwzględniają ewentualny brak osiągnięcia międzynarodowego porozumienia określającego obowiązek zmniejszania emisji.
Uzasadnienie
Należy zaproponować terminy celem zagwarantowania przewidywalności sektorom przemysłowym narażonym na ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich.
Ewentualne porozumienie międzynarodowe powinno być wymierne i poddawać się weryfikacji, a także zapewniać zmniejszenie emisji odpowiadające propozycji Komisji.
Parlament i Rada muszą być informowane i udzielać zgody w sprawie wniosków Komisji, natomiast sektory i podsektory narażone na ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich muszą być określane w porozumieniu z zainteresowanymi stronami.
Poprawka  46 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 b – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Przy rozważaniu, które środki są właściwe, uwzględnia się również wszelkie wiążące porozumienia sektorowe prowadzące do zmniejszenia globalnych emisji w skali koniecznej do skutecznej walki ze zmianami klimatu, które można monitorować i kontrolować i które są przedmiotem obowiązkowych ustaleń w zakresie egzekwowania ich stosowania. Przy rozważaniu, które środki są właściwe oraz które sektory uznawane są za zagrożone poważnym ryzykiem przenoszenia wysokoemisyjnej produkcji, o czym mowa w art. 10a ust. 8 i 9, czynnikiem warunkującym są wiążące porozumienia sektorowe prowadzące do zmniejszenia globalnych emisji w skali koniecznej do skutecznej walki ze zmianami klimatu, które można monitorować i kontrolować i które są przedmiotem obowiązkowych ustaleń w zakresie egzekwowania ich stosowania.
Poprawka  47 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 9 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 11 – ustęp 2 – akapit 2
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Instalacja, która zaprzestaje działalności, przestaje otrzymywać bezpłatne przydziały emisji. Instalacja, która zaprzestaje działalności, przestaje otrzymywać bezpłatne przydziały emisji i zwraca właściwym organom wszelkie pozostałe przydziały lub odpowiadającą im kwotę. Komisja monitoruje wdrożenie na poziomie krajowym oraz gwarantuje, że pomoc państwowa i zasady konkurencji stosowane są we należyty sposób, szczególnie w celu zapobiegania nadużyciom pozycji dominującej. W tym celu Komisja publikuje co trzy miesiące cenę, jaką płaci konsument końcowy, za produkty energetyczne w rozłożeniu na przedsiębiorstwo, sektor i państwo członkowskie. Składnik systemu UE ETS, jakim jest cena płacona przez ostatecznego konsumenta, jest określana i podawana rozdzielnie w publikacji cen Komisji.
Poprawka  48 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 9 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 11a – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 1. Do chwili wejścia w życie przyszłego międzynarodowego porozumienia w sprawie zmian klimatu oraz przed zastosowaniem przepisów art. 28 ust. 3 i 4 stosuje się przepisy ust. 2 do 7 niniejszego artykułu. 1. Do chwili wejścia w życie przyszłego międzynarodowego porozumienia w sprawie zmian klimatu lub jakiegokolwiek innego międzynarodowego porozumienia sektorowego oraz przed zastosowaniem przepisów art. 28 ust. 3 i 4 stosuje się przepisy ust. 2 do 7 niniejszego artykułu. Kredyty z projektów CDM i JI w sektorach narażonych na przenoszenie wysokoemisyjnej produkcji są jednak wyłączone z tego zastosowania.
Poprawka  49 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 9 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 11a – ustęp 7
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 7. Po zawarciu międzynarodowego porozumienia w sprawie zmian klimatu jednostki CER z krajów trzecich powinny być zatwierdzane w ramach systemu wspólnotowego jedynie wówczas, gdy dany kraj ratyfikował to porozumienie. 7. Po zawarciu międzynarodowego porozumienia lub międzynarodowego porozumienia sektorowego w sprawie zmian klimatu jednostki CER z krajów trzecich powinny być zatwierdzane w ramach UE ETS jedynie wówczas, gdy dany kraj ratyfikował to porozumienie.
Poprawka  50 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 10 Dyrektywa 2003/87/WE Article 11b – paragraph 1
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka „Wspólnota i jej państwa członkowskie dokonują zatwierdzenia wyłącznie tych projektów, w przypadku których wszyscy uczestnicy projektu mają główne siedziby albo w kraju, który zawarł międzynarodowe porozumienie dotyczące tego rodzaju projektów, albo w kraju lub jednostce subfederalnej lub regionalnej, które są powiązane ze systemem wspólnotowym zgodnie z art. 25. „Wspólnota i jej państwa członkowskie dokonują zatwierdzenia wyłącznie tych projektów, w przypadku których wszyscy uczestnicy projektu mają główne siedziby albo w kraju, który zawarł międzynarodowe porozumienie dotyczące tego rodzaju projektów, albo w kraju lub jednostce subfederalnej lub regionalnej, które są powiązane ze systemem wspólnotowym zgodnie z art. 25. Kredyty z projektów CDM i JI w sektorach narażonych na przenoszenie wysokoemisyjnej produkcji są wyłączone z zastosowania przepisów niniejszego ustępu.
Poprawka  51 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 12 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 14 – ustęp 1 – akapit 1
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 1. Komisja przyjmuje rozporządzenie w sprawie monitorowania i sprawozdawczości w odniesieniu do emisji oraz, tam gdzie to stosowne, w odniesieniu do danych dotyczących działalności, związanych z rodzajami działalności wymienionymi w załączniku I, które opiera się na zasadach monitorowania i sprawozdawczości określonych w załączniku IV i które w wymogach dotyczących monitorowania i sprawozdawczości dla każdego gazu cieplarnianego określa potencjał danego gazu w zakresie powodowania globalnego efektu cieplarnianego. 1. Do dnia 31 grudnia 2011 r. Komisja przyjmuje rozporządzenie w sprawie monitorowania i sprawozdawczości w odniesieniu do emisji oraz, tam gdzie to stosowne, w odniesieniu do danych dotyczących działalności, związanych z rodzajami działalności wymienionymi w załączniku I, które opiera się na zasadach monitorowania i sprawozdawczości określonych w załączniku IV i które w wymogach dotyczących monitorowania i sprawozdawczości dla każdego gazu cieplarnianego określa potencjał danego gazu w zakresie powodowania globalnego efektu cieplarnianego.
Poprawka  52 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 12 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 14 – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 2. Rozporządzenie to może uwzględniać najbardziej dokładne i aktualne dowody naukowe, w szczególności zgromadzone przez IPCC, i może również określać wymogi dla operatorów w zakresie sprawozdawczości w odniesieniu do emisji związanych z produkcją towarów przez energochłonne sektory przemysłu, które są poddane konkurencji międzynarodowej, oraz wymogi w zakresie niezależnej kontroli tych informacji. 2. Rozporządzenie to uwzględnia najbardziej dokładne i aktualne dowody naukowe, w szczególności zgromadzone przez IPCC, i określa również wymogi dla operatorów w zakresie sprawozdawczości w odniesieniu do emisji związanych z produkcją towarów przez energochłonne sektory przemysłu, które są poddane konkurencji międzynarodowej, oraz wymogi w zakresie niezależnej kontroli tych informacji. Rozporządzenie określa także wymogi dotyczące składania sprawozdań przez instytucje finansowe zajmujące się handlem przydziałami emisji. Wymogi te mogą obejmować sprawozdawczość w zakresie poziomów emisji związanych z produkcją energii elektrycznej na potrzeby produkcji tych towarów, które to emisje są objęte systemem wspólnotowym. Wymogi te obejmują sprawozdawczość w zakresie poziomów emisji związanych z produkcją energii elektrycznej na potrzeby produkcji tych towarów, które to emisje są objęte systemem wspólnotowym.
Poprawka  53 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 12 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 14 – ustęp 3 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   3a. Od przyjęcia niniejszej dyrektywy co dwa lata Komisja sporządza sprawozdanie oceniające wpływ wdrożenia przez państwa członkowskie zobowiązań nałożonych na nie niniejszą dyrektywą na konkurencję na poziomie krajowym, wspólnotowym i międzynarodowym.
Poprawka  54 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 13 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 15 – litera b – akapit pierwszy
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Komisja przyjmuje rozporządzenie w sprawie kontroli sprawozdań dotyczących emisji oraz akredytacji kontrolerów, określające warunki akredytacji, wzajemnego uznawania i cofania akredytacji kontrolerów oraz, jeśli jest to właściwe, nadzoru i wzajemnej oceny. Do dnia 30 czerwca 2010 r. Komisja przyjmuje rozporządzenie w sprawie kontroli sprawozdań dotyczących emisji oraz akredytacji kontrolerów, określające warunki akredytacji, wzajemnego uznawania i cofania akredytacji kontrolerów oraz, jeśli jest to właściwe, nadzoru i wzajemnej oceny.
Poprawka  55 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 19 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 24a – ustęp 1 – akapit 1
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 1. W uzupełnieniu przepisów art. 24 Komisja może przyjąć przepisy wykonawcze dotyczące wydawania przydziałów w związku z projektami zarządzanymi przez państwa członkowskie, prowadzącymi do redukcji emisji gazów cieplarnianych nieobjętych systemem wspólnotowym. 1. W uzupełnieniu przepisów art. 24 Komisja może przyjąć przepisy wykonawcze dotyczące wydawania przydziałów w związku z projektami zarządzanymi przez państwa członkowskie, prowadzącymi do redukcji emisji gazów cieplarnianych nieobjętych systemem wspólnotowym. Komisja wyłącza kredyty na CDM i JI z projektów w sektorach narażonych na przenoszenie wysokoemisyjnej produkcji.
Poprawka  56 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 21 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 27 – ustęp 1 – część wprowadzająca
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 1. Państwa członkowskie mogą wyłączyć z zakresu systemu wspólnotowego małe instalacje spalania o nominalnej mocy cieplnej poniżej 25 MW, w przypadku których zgłoszone do właściwego organu emisje, z wyłączeniem emisji z biomasy, w każdym z poprzednich trzech lat wynosiły poniżej 10 000 ton równoważnika ditlenku węgla, i które są objęte środkami prowadzącymi do równoważnego wkładu na rzecz ograniczenia emisji, jeżeli dane państwo członkowskie spełnia następujące warunki: 1. Państwa członkowskie mogą wyłączyć z zakresu systemu wspólnotowego małe instalacje spalania o nominalnej mocy cieplnej poniżej 50 MW, w przypadku których zgłoszone do właściwego organu emisje, z wyłączeniem nieuniknionych emisji ditlenku węgla z surowców oraz emisji z biomasy, w każdym z poprzednich trzech lat wynosiły poniżej 25 000 ton równoważnika ditlenku węgla, i które są objęte środkami prowadzącymi do równoważnego wkładu na rzecz ograniczenia emisji, jeżeli dane państwo członkowskie spełnia następujące warunki:
Uzasadnienie
Celem zmniejszenia obciążeń administracyjnych małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP), uniknięcia niepotrzebnych kosztów administracyjnych i biurokracji oraz celem wzmocnienia wydajności systemu, małe instalacje powinny mieć możliwość wyłączenia z systemu, o ile istnieć będą równoważne środki. Jedna trzecia wszystkich instalacji spalania objętych przez system to małe instalacje, które łącznie stanowią jedynie 2% całkowitych odnotowanych emisji.
Poprawka  57 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 21 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 27 – ustęp 1 – litera b)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka (b) potwierdza, że stosowane są rozwiązania w zakresie monitorowania umożliwiające stwierdzenie, czy w dowolnym roku kalendarzowym emisje z instalacji nie wyniosły 10 000 lub więcej ton ekwiwalentu ditlenku węgla, z wyłączeniem emisji z biomasy; (b) potwierdza, że stosowane są rozwiązania w zakresie monitorowania umożliwiające stwierdzenie, czy w dowolnym roku kalendarzowym emisje z instalacji nie wyniosły 25 000 lub więcej ton ekwiwalentu ditlenku węgla, z wyłączeniem nieuniknionych emisji ditlenku węgla z surowców oraz emisji z biomasy;
Uzasadnienie
Celem zmniejszenia obciążeń administracyjnych małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP), uniknięcia niepotrzebnych kosztów administracyjnych i biurokracji oraz celem wzmocnienia wydajności systemu, małe instalacje powinny mieć możliwość wyłączenia z systemu, o ile istnieć będą równoważne środki. Jedna trzecia wszystkich instalacji spalania objętych przez system to małe instalacje, które łącznie stanowią jedynie 2% całkowitych odnotowanych emisji.
Poprawka  58 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 21 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 27 – ustęp 1 – litera c
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka (c) potwierdza, że jeżeli jakakolwiek instalacja w dowolnym roku kalendarzowym wyemituje 10 000 lub więcej ton ekwiwalentu ditlenku węgla, z wyłączeniem emisji z biomasy, lub jeżeli równoważne środki przestaną być stosowane, instalacja zostanie ponownie włączona do systemu wspólnotowego; (c) potwierdza, że jeżeli jakakolwiek instalacja w dowolnym roku kalendarzowym wyemituje 25 000 lub więcej ton ekwiwalentu ditlenku węgla, z wyłączeniem nieuniknionych emisji ditlenku węgla z surowców oraz emisji z biomasy, lub jeżeli równoważne środki przestaną być stosowane, instalacja zostanie ponownie włączona do systemu wspólnotowego;
Uzasadnienie
Celem zmniejszenia obciążeń administracyjnych małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP), uniknięcia niepotrzebnych kosztów administracyjnych i biurokracji oraz celem wzmocnienia wydajności systemu, małe instalacje powinny mieć możliwość wyłączenia z systemu, o ile istnieć będą równoważne środki. Jedna trzecia wszystkich instalacji spalania objętych przez system to małe instalacje, które łącznie stanowią jedynie 2% całkowitych odnotowanych emisji.
Poprawka  59 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 21 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 28 – tytuł
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Korekty mające zastosowanie po zawarciu przyszłego międzynarodowego porozumienia w sprawie zmian klimatu Korekty mające zastosowanie po zawarciu przyszłego międzynarodowego porozumienia lub międzynarodowych porozumień sektorowych w sprawie zmian klimatu
Poprawka  60 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 21 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 28 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 1. Po zawarciu przez Wspólnotę międzynarodowego porozumienia w sprawie zmian klimatu, nakładającego obowiązek redukcji do 2020 r. emisji gazów cieplarnianych w stopniu wyższym niż minimalne poziomy redukcji uzgodnione przez Radę Europejską, stosuje się ust. 2, 3 i 4. 1. Po zawarciu przez Wspólnotę międzynarodowego porozumienia lub międzynarodowych porozumień sektorowych w sprawie zmian klimatu, nakładających obowiązek redukcji do 2020 r. emisji gazów cieplarnianych w stopniu wyższym niż minimalne poziomy redukcji uzgodnione przez Radę Europejską, stosuje się ust. 2, 3 i 4.
Poprawka  61 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 21 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 28 – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 2. Począwszy od roku następującego po roku zawarcia międzynarodowego porozumienia, o którym mowa w ust. 1, współczynnik liniowy zostaje podwyższony tak, by liczba przydziałów emisji we Wspólnocie w 2020 r. była niższa od liczby określonej na podstawie art. 9 o liczbę przydziałów równą całkowitej redukcji emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie poniżej 20 %, do której Wspólnota jest zobowiązana na mocy tego międzynarodowego porozumienia, pomnożonej przez udział systemu wspólnotowego w całkowitej redukcji emisji gazów cieplarnianych w 2020 r., zgodnie z art. 9 i 9a. 2. Począwszy od roku następującego po roku zawarcia międzynarodowego porozumienia, o którym mowa w ust. 1, Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wniosek legislacyjny, w którym proponuje dalsze zmniejszenie przydziałów emisji we Wspólnocie w 2020 r. w oparciu o mechanizm czynnika liniowego i z uwzględnieniem całkowitej redukcji emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie poniżej 20 %, do której Wspólnota jest zobowiązana na mocy tego międzynarodowego porozumienia.
Uzasadnienie
Działania podjęte w związku z zamknięciem negocjacji w sprawie międzynarodowego porozumienia nie powinny być automatyczne, ale być podejmowane w ramach politycznej oceny i decyzji.
Poprawka  62 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 21 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 28 – ustęp 3
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 3. Operatorzy mogą wykorzystywać jednostki CER, ERU lub inne kredyty zatwierdzone zgodnie z ust. 4 z krajów trzecich, które zawarły międzynarodowe porozumienie, do wysokości połowy redukcji emisji dokonywanych zgodnie z ust. 2. 3. Operatorzy mogą wykorzystywać jednostki CER, ERU lub inne kredyty, z wyłączeniem kredytów CDM i JI z sektorów narażonych na przenoszenie wysokoemisyjnej produkcji, zatwierdzone zgodnie z ust. 4 z krajów trzecich, które zawarły międzynarodowe porozumienie, do wysokości połowy redukcji emisji dokonywanych zgodnie z ust. 2.
Poprawka  63 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Artykuł 1 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	Artykuł 1a
	Sprawozdanie Komisji
	Komisja przedstawia roczne sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie na temat wprowadzenia i działania systemu UE ETS po dokonanym przeglądzie. Pierwsze tego rodzaju sprawozdanie należy przedstawić do ...*.
	* jednego roku od dnia wejścia w życie niniejszej dyrektywy.
Poprawka  64 Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający Załącznik I a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	Załącznik Ia
	Minimalne wymagania dotyczące porozumień międzynarodowych
	Międzynarodowe porozumienie obejmujące energochłonne sektory przemysłu narażone na znaczne ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich lub sektorowe porozumienie międzynarodowe dotyczące tych sektorów przemysłu, musi być zgodne co najmniej z następującymi kryteriami w celu zapewnienia równych szans tym sektorom:
	(i) udział państw musi stanowić masę krytyczną w wysokości co najmniej 85% produkcji ,
	(ii) kraje biorące udział muszą mieć równoważne cele w zakresie emisji CO2,
	(iii) podobne systemy redukcji emisji o równoważnych skutkach muszą zostać nałożone przez wszystkie uczestniczące państwa lub przez państwa o nierównoważnych celach w zakresie emisji CO2 w sektorach objętych systemem UE ETS,
	(iv) konkurujące ze sobą materiały muszą podlegać równoważnym ograniczeniom uwzględniającym cykle życiowe,
	(v) wprowadzony musi zostać skuteczny międzynarodowy system monitorowania i weryfikacji.
Uzasadnienie
Zgodnie z poprawką do art. 10b.

PROCEDURA

Tytuł	System handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych.
Odsyłacze	COM(2008)0016 – C6-0043/2008 – 2008/0013(COD)
Komisja przedmiotowo właściwa	ENVI
Opinia wydana przez Data ogłoszenia na posiedzeniu	ECON 19.2.2008
Sprawozdawca komisji opiniodawczej Data powołania	Elisa Ferreira 11.3.2008
Rozpatrzenie w komisji	2.6.2008		16.7.2008
Data przyjęcia	9.9.2008
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	39 1 0
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Mariela Velichkova Baeva, Paolo Bartolozzi, Zsolt László Becsey, Pervenche Berès, Sebastian Valentin Bodu, Sharon Bowles, Udo Bullmann, Manuel António dos Santos, Christian Ehler, Elisa Ferreira, José Manuel García-Margallo y Marfil, Jean-Paul Gauzès, Robert Goebbels, Donata Gottardi, Gunnar Hökmark, Karsten Friedrich Hoppenstedt, Othmar Karas, Christoph Konrad, Guntars Krasts, Kurt Joachim Lauk, Andrea Losco, Astrid Lulling, Gay Mitchell, Sirpa Pietikäinen, John Purvis, Alexander Radwan, Bernhard Rapkay, Heide Rühle, Eoin Ryan, Antolín Sánchez Presedo, Salvador Domingo Sanz Palacio, Olle Schmidt, Margarita Starkevičiūtė, Ieke van den Burg
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Harald Ettl, Piia-Noora Kauppi, Vladimír Maňka, Gianni Pittella, Bilyana Ilieva Raeva, Margaritis Schinas

OPINIA Komisji Rozwoju Regionalnego (22.7.2008)

dla Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności

w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 2003/87/WE w celu usprawnienia i rozszerzenia wspólnotowego systemu handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych.
(COM(2008)0016 – C6‑0043/2008 – 2008/0013(COD))

Sprawozdawca: Kyriacos Triantaphyllides

ZWIĘZŁE UZASADNIENIE

W dniu 1 stycznia 2005 r. rozpoczął działanie europejski system handlu uprawnieniami do emisji (EU ETS). Jest on jednym z najważniejszych instrumentów polityki UE w dziedzinie klimatu, ponieważ umożliwia ograniczenie bezwzględnych wielkości emisji w ekonomiczny sposób. Dyrektywa zmieniająca została przygotowana przez Komisję na wniosek Rady Europejskiej w celu poprawy pewności i przewidywalności funkcjonowania systemu handlu emisjami. Głównym celem dyrektywy jest skodyfikowanie interpretacji pojęcia „instalacja spalania” i, co za tym idzie, rozwiązanie problemu niespójnego stosowania dyrektywy, której zakres powinien zostać rozszerzony, tak aby włączyć kolejne sektory i gazy cieplarniane w okresie po roku 2013. System handlu emisjami gazów cieplarnianych dotyczy w głównej mierze rządów krajowych i grup państw w danym regionie. Na pierwszy rzut oka nie dotyczy on bezpośrednio władz regionalnych niższego szczebla. Takie patrzenie na sprawę nie pozwala na pełny ogląd, bowiem instalacje spalania, które funkcjonują na rynku, są zlokalizowane w tym czy innym regionie państwa członkowskiego, a ich wydajność pod względem wysiłków na rzecz przystosowania do zmian w zakresie źródeł energii oraz zależność od rynku gazów cieplarnianych bądź stała wymiana handlowa z tym rynkiem będą miały bezpośredni wpływ na środowisko lokalne, jego rozwój gospodarczy, a także spójność społeczną i poziom zatrudnienia.

Wniosek Komisji jest dokumentem wysoce technicznym i precyzyjnym, który stanowi integralną cześć porozumień międzynarodowych.

Jak wielokrotnie podkreślała komisarz Hübner, zgodnie z nowymi przepisami i okresem programowania 2007-2013, europejska polityka rozwoju regionalnego odgrywa istotną rolę w finansowaniu i pomocy w zakresie zrównoważonej, konkurencyjnej i bezpiecznej energii. W ramach polityki spójności planuje się zwiększenie w okresie 2007-2013 już i tak znacznego wkładu w realizację celu, jakim jest zapewnienie bezpieczniejszych i bardziej zrównoważonych źródeł energii. Jeżeli chodzi o konkretne sumy, 15,2 mld euro ze środków polityki spójności przeznaczono na ten okres na rzecz inwestycji w odnawialne źródła energii i wydajność energetyczną.

W perspektywie dużych inwestycji oraz w celu umożliwienia zainteresowanym regionom monitorowania związku pomiędzy instalacjami przeprowadzonymi ze środków funduszy strukturalnych UE i wydajnością instalacji spalania w danym regionie korzystających z takich inwestycji, sprawozdawca proponuje, aby władze regionalne oraz samorząd lokalny odpowiedzialne za rozwój regionalny były informowane:

Ø o operacjach handlowych przeprowadzonych w odniesieniu do instalacji na danym terytorium; pozwoli im to na ocenę wpływu wydatków z funduszu regionalnego mających pomóc przedsiębiorstwom zarządzającym instalacjami w zmianie wykorzystywanej technologii na ekologiczne i odnawialne źródła energii.

Jak podkreślił niedawno Parlament w jednym z dokumentów[1], wiele regionów Unii, a w szczególności te, których główne źródło dochodu stanowi turystyka, są w znacznej mierze zależne od dostępności tanich przewozów lotniczych, aby zagwarantować stałe powodzenie tego jakże ważnego przemysłu. Z tego względu w interesie państw takich jak Cypr, Grecja, Malta i najbardziej oddalone regiony Unii leży zapewnienie równowagi pomiędzy koniecznością podejmowania środków mających na celu złagodzenie skutków zmian klimatycznych, a zrównoważonymi tanimi przewozami lotniczymi.

Podsumowując, doświadczenia zebrane w pierwszym okresie handlu emisjami pokazują, że ceny zezwoleń mogą się bardzo różnić, powodując niepewność wśród podmiotów rozważających inwestowanie w projekty z zakresu oszczędności energii lub energii odnawialnej i zmniejszając tym samym atrakcyjność takich inwestycji. Nowy system powinien obejmować środki zniechęcające do spekulacji, które – jak widać obecnie na przykładzie innych rynków, począwszy od rynku artykułów spożywczych, a skończywszy na rynku ropy naftowej – mogą przynieść wysoce szkodliwe skutki.

POPRAWKI

Komisja Rozwoju Regionalnego zwraca się do Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności, jako do komisji przedmiotowo właściwej, o naniesienie w swoim sprawozdaniu następujących poprawek:

Poprawka  1 Wniosek dotyczący dyrektywy - akt zmieniający Punkt 13 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(13) Dodatkowe wysiłki, które powinna podjąć gospodarka europejska, wymagają między innymi zapewnienia działania zmienionego systemu wspólnotowego z najwyższą możliwą wydajnością ekonomiczną i na podstawie w pełni zharmonizowanych w obrębie Wspólnoty warunków przyznawania uprawnień do emisji. Podstawową zasadą przyznawania uprawnień powinna być zatem ich sprzedaż w drodze licytacji, ponieważ jest to najprostszy system, uważany również powszechnie za najbardziej wydajny ekonomicznie. Rozwiązanie to powinno także wyeliminować nadzwyczajne zyski oraz zapewnić nowym podmiotom rynkowym oraz gospodarkom o wyższym niż średnie tempie rozwoju takie same warunki konkurencji, jak w przypadku istniejących instalacji.	(13) Dodatkowe wysiłki, które powinna podjąć gospodarka europejska, wymagają między innymi zapewnienia działania zmienionego systemu wspólnotowego z najwyższą możliwą wydajnością ekonomiczną i na podstawie w pełni zharmonizowanych w obrębie Wspólnoty warunków przyznawania uprawnień do emisji. Bezpłatne przyznawanie uprawnień w oparciu o standardy i aktualny stan produkcji to najbardziej wydajny ekonomicznie system, który może zapewnić stworzenie zachęt do stosowania niskoemisyjnych technologii oraz realizację celów w zakresie redukcji emisji. Rozwiązanie to powinno także wyeliminować nadzwyczajne zyski oraz zapewnić nowym podmiotom rynkowym oraz gospodarkom o wyższym niż średnie tempie rozwoju takie same warunki konkurencji, jak w przypadku istniejących instalacji.
Uzasadnienie
Licytacja nie jest najlepszą opcją pozwalającą stworzyć wydajny pod względem kosztów i skuteczny system handlu emisjami, który rzeczywiście pomoże osiągnąć cele w zakresie redukcji jak najniższym kosztem. Lepszym systemem, który zapewni skuteczność pod względem ekologicznym przy jak najniższych kosztach, czego dowiodły aktualne badania firmy ECOFYS, prowadzone dla Międzynarodowej Federacji Przemysłowych Odbiorców Energii (IFIEC), jest przydzielanie uprawnień w oparciu o standardy i aktualny stan produkcji.
Poprawka  2 Wniosek dotyczący dyrektywy - akt zmieniający Punkt 14 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(14) Wszystkie państwa członkowskie będą musiały dokonać znacznych inwestycji służących zmniejszeniu do roku 2020 wielkości emisji CO2 w swoich gospodarkach, zaś te państwa członkowskie, w których PKB na mieszkańca jest nadal dużo niższy od średniej wspólnotowej i których gospodarki ciągle nadrabiają dystans dzielący je od zamożniejszych państw członkowskich, będą musiały poczynić znaczne wysiłki celem racjonalizacji zużycia energii. Różne traktowanie tych samych gałęzi gospodarki w poszczególnych państwach członkowskich w ramach systemu wspólnotowego jest niewłaściwe z punktu widzenia takich celów jak wyeliminowanie zakłóceń konkurencji wewnątrzwspólnotowej i zapewnienie najwyższego poziomu wydajności ekonomicznej w procesie transformacji gospodarki UE w gospodarkę niskoemisyjną. Należy zatem opracować inne mechanizmy pozwalające wspierać państwa członkowskie o stosunkowo niskim poziomie PKB na mieszkańca i korzystniejszych perspektywach wzrostu. 90 % całkowitej liczby uprawnień, które mają zostać sprzedane w drodze licytacji, powinno zostać rozdzielonych między państwa członkowskie zgodnie ze względnym udziałem ich emisji z 2005 r. w systemie wspólnotowym. 10 % całkowitej liczby uprawnień powinno być rozdzielonych z korzyścią dla wspomnianych wyżej państw członkowskich w interesie solidarności i wzrostu we Wspólnocie i powinno zostać wykorzystanych do ograniczenia emisji oraz dostosowania do skutków zmian klimatu. Rozdzielenie tych 10 % powinno uwzględniać poziomu dochodu narodowego na mieszkańca w roku 2005 oraz perspektywy wzrostu gospodarczego w państwach członkowskich i powinno prowadzić do wyższego udziału państw członkowskich o niskim poziomie dochodu narodowego na mieszkańca i wyższych perspektywach wzrostu. Państwa członkowskie, w których średni poziom dochodu narodowego na mieszkańca jest o więcej niż 20 % wyższy od średniej wspólnotowej, powinny wnieść wkład do takiego rozdziału uprawnień, z wyjątkiem państw, w których bezpośrednie koszty całego pakietu działań oszacowane w dokumencie SEC(2008)85 przekraczają 0,7 % PKB.	skreślony
Uzasadnienie
Zmiana ta jest niezbędna w związku z przyjęciem systemu opartego na standardach.
Poprawka  3 Wniosek dotyczący dyrektywy - akt zmieniający Punkt 15 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(15) Biorąc pod uwagę znaczne wysiłki w zakresie przeciwdziałania zmianom klimatu oraz przystosowania się do niemożliwych do uniknięcia skutków tych zmian, właściwym posunięciem jest przeznaczenie co najmniej 20 % dochodów ze sprzedaży uprawnień w drodze licytacji na ograniczenie emisji gazów cieplarnianych i przystosowanie się do skutków zmian klimatu, finansowanie prac badawczo-rozwojowych w zakresie ograniczenia emisji oraz działań przystosowawczych, rozwój energii ze źródeł odnawialnych celem realizacji zobowiązania UE do osiągnięcia do 2020 r. dwudziestoprocentowego udziału energii ze źródeł odnawialnych w łącznym zużyciu, realizację zobowiązania Wspólnoty do zmniejszenia zużycia energii o 20 % do 2020 r., wychwytywanie gazów cieplarnianych i ich geologiczne składowanie, wkład na rzecz Funduszu Energii Odnawialnej i Efektywności Energetycznej, działania zapobiegające wylesianiu oraz ułatwiające dostosowanie się do zmian klimatu w krajach rozwijających się, a także na uwzględnienie aspektów społecznych, takich jak skutki możliwego wzrostu cen energii elektrycznej dla gospodarstw domowych o niższych i średnich dochodach. Udział ten jest znacznie niższy od oczekiwanych dochodów netto organów publicznych z tytułu sprzedaży uprawnień w drodze licytacji i uwzględnia ewentualne zmniejszenie wpływów z podatku dochodowego od osób prawnych. Ponadto dochody ze sprzedaży uprawnień w drodze licytacji powinny zostać wykorzystane na pokrycie wydatków administracyjnych związanych z zarządzaniem systemem wspólnotowym. Należy ustanowić przepisy dotyczące monitorowania wykorzystania środków pochodzących z licytacji i przeznaczonych na ten cel. Zgłoszenie sposobu wykorzystania tych środków nie zwalnia państw członkowskich z obowiązku ustanowionego w art. 88 ust 3 Traktatu WE, dotyczącego powiadamiania o określonych środkach krajowych. Niniejsza dyrektywa nie narusza wyniku jakichkolwiek przyszłych postępowań dotyczących pomocy państwa, które mogą zostać wszczęte zgodnie z art. 87 i 88 Traktatu WE.	skreślony
Uzasadnienie
Zmiana ta jest niezbędna w związku z przyjęciem systemu opartego na standardach.
Poprawka  4 Wniosek dotyczący dyrektywy - akt zmieniający Punkt 16 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(16) W związku z powyższym począwszy od roku 2013 sprzedaż wszystkich uprawnień do emisji w drodze licytacji powinna stać się regułą dla sektora energetycznego, z uwzględnieniem jego możliwości w zakresie obciążenia swoich klientów zwiększonymi kosztami emisji CO2 ; w przypadku wychwytywania i składowania dwutlenku węgla nie powinny być przyznawane żadne bezpłatne uprawnienia, ponieważ zachęty do stosowania odpowiednich technologii płyną z faktu, że w odniesieniu do emisji, które są składowane, nie zachodzi potrzeba zrzeczenia się przydziałów. Aby uniknąć zakłóceń konkurencji, producenci energii elektrycznej mogą otrzymać bezpłatne przydziały za energię cieplną produkowaną w ramach kogeneracji o wysokiej wydajności, zdefiniowanej w dyrektywie 2004/8/WE, w przypadku, gdy tego rodzaju energia cieplna dostarczana przez instalacje w innych sektorach miałaby zostać objęta bezpłatnymi przydziałami.	(16) Handel przydziałami emisji stanowi instrument, który powinien wesprzeć osiągnięcie celów w zakresie redukcji CO2 minimalnym kosztem. Bezpłatne przydzielanie uprawnień w oparciu o standardy i aktualny stan produkcji jest źródłem zachęt koniecznych do poprawiania wydajności. Koszty związane z handlem przydziałami emisji, ponoszone zarówno przez instalacje uczestniczące w systemie, jak również pośrednio przez konsumentów mogą zatem ograniczać się do potrzeb finansowych wynikających ze zmniejszania emisji CO2 , tak by emisje te zostały zredukowane zgodnie z ustalonym celem. Wobec tego emisje CO2 , które są wciąż dopuszczalne zgodnie z określonym pułapem, nie będą źródłem kosztów dla Wspólnoty. Sytuacja ta zmieni się, jeżeli zostaną one objęte przyszłym, ambitniejszym celem w zakresie redukcji. Takie ograniczenie w żaden sposób nie szkodzi celom polityki w zakresie zmian klimatycznych. Osiągnięcie celu w zakresie redukcji CO2 można zabezpieczyć poprzez prawidłowe ustalenie standardów. Opcja zakładająca zniżkowe dostosowywanie standardów w kolejnych latach umożliwia faktyczną realizację ogólnego celu w zakresie redukcji. W związku z powyższym, począwszy od roku 2013, bezpłatne przydzielanie uprawnień w oparciu o standardy i aktualny stan produkcji powinno stać się regułą dla wszystkich sektorów i w całym wspomnianym okresie.
Uzasadnienie
Licytacja nie jest najlepszą opcją pozwalającą stworzyć wydajny pod względem kosztów i skuteczny system handlu emisjami, który rzeczywiście pomoże osiągnąć cele w zakresie redukcji jak najniższym kosztem. Lepszym systemem, który zapewni skuteczność pod względem ekologicznym przy jak najniższych kosztach, czego dowiodły aktualne badania firmy ECOFYS, prowadzone dla Międzynarodowej Federacji Przemysłowych Odbiorców Energii (IFIEC), jest przydzielanie uprawnień w oparciu o standardy i aktualny stan produkcji.
Poprawka  5 Wniosek dotyczący dyrektywy - akt zmieniający Punkt 17 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(17) W przypadku pozostałych sektorów objętych systemem wspólnotowym należy przewidzieć system przejściowy, w ramach którego bezpłatne uprawnienia w 2013 r. stanowiłyby 80 % kwoty odpowiadającej udziałowi łącznych ogólnowspólnotowych emisji z tych instalacji w latach 2005-2007 w łącznej rocznej liczbie uprawnień przydzielonych w całej Wspólnocie. Liczba bezpłatnych uprawnień powinna się następnie corocznie zmniejszać o stałą kwotę, aż do likwidacji bezpłatnych uprawnień w roku 2020.	skreślony
Uzasadnienie
Cena emisji dwutlenku węgla powinna być całościowo zawarta w produktach, aby kierować rynek w stronę konsumpcji w większym stopniu przyjaznej ochronie klimatu. Bezpłatne uprawnienia zakłócają działanie mechanizmu rynkowego, podczas gdy sprzedaż wszystkich uprawnień do emisji w drodze licytacji pozwoliłaby uniknąć nadmiernej biurokracji i nagrodziła najlepsze przedsiębiorstwa w sektorze. Aby przeciwdziałać przenoszeniu wysokoemisyjnej produkcji oraz nieuczciwej konkurencji zagrażającej produkcji europejskiej ze strony krajów, które nie zobowiązały się do przestrzegania kompleksowych porozumień międzynarodowych dotyczących zmian klimatycznych, powinno się wykorzystać wymóg importu przydziałów.
Poprawka  6 Wniosek dotyczący dyrektywy - akt zmieniający Punkt 18 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(18) Przejściowy system bezpłatnych uprawnień dla instalacji powinien zostać ustanowiony na podstawie zharmonizowanych, ogólnowspólnotowych przepisów („standardów”), tak aby maksymalnie ograniczyć zakłócenia konkurencji we Wspólnocie. Przepisy te powinny uwzględniać technologie charakteryzujące się najniższymi emisjami gazów cieplarnianych i najniższym zużyciem energii, alternatywne procesy produkcyjne, wykorzystanie biomasy i odnawialnych źródeł energii oraz wychwytywanie i składowanie gazów cieplarnianych. Przepisy te nie powinny stanowić zachęty do zwiększania emisji oraz powinny zagwarantować, że coraz większy odsetek tych uprawnień będzie sprzedawany w drodze licytacji. Liczba uprawnień musi zostać określona przed rozpoczęciem okresu handlu, tak by umożliwić właściwe funkcjonowanie rynku. Omawiane przepisy nie mogą również prowadzić do nadmiernych zakłóceń konkurencji na rynkach energii elektrycznej i cieplnej dostarczanej do instalacji przemysłowych. Powinny one mieć zastosowanie do nowych podmiotów rynkowych prowadzących te same rodzaje działalności co istniejące instalacje otrzymujące przejściowe bezpłatne uprawnienia. Aby uniknąć jakichkolwiek zakłóceń konkurencji na rynku wewnętrznym, nie powinno się przyznawać żadnych bezpłatnych uprawnień w związku z produkcją energii elektrycznej przez nowe podmioty. Uprawnienia, które w roku 2020 pozostaną z rezerwy dla nowych podmiotów, powinny zostać sprzedane w drodze licytacji.	(18) System bezpłatnych uprawnień dla instalacji powinien zostać ustanowiony na podstawie zharmonizowanych, ogólnowspólnotowych przepisów („standardów”), tak aby maksymalnie ograniczyć zakłócenia konkurencji we Wspólnocie. Przepisy te powinny uwzględniać technologie charakteryzujące się najniższymi emisjami gazów cieplarnianych i najniższym zużyciem energii. Przepisy te nie powinny stanowić zachęty do zwiększania emisji pochodzących z niewydajnych instalacji.
Uzasadnienie
Główny mechanizm rozdzielania uprawnień do emisji powinien stanowić standard oparty na rzeczywistej produkcji dla wszystkich sektorów. Wobec tego żadne przepisy dodatkowe dotyczące nowych podmiotów itp. nie są konieczne i mogą zostać zniesione. System uprawnień oparty na standardach i rzeczywistej produkcji umożliwia wzrost wydajnym producentom kosztem niewydajnych i na korzyść ogólnego celu dotyczącego polityki klimatycznej.
Poprawka  7 Wniosek dotyczący dyrektywy - akt zmieniający Punkt 19 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(19) Wspólnota będzie nadal odgrywała wiodącą rolę w negocjacjach w sprawie ambitnego międzynarodowego porozumienia, które pozwoli ograniczyć wzrost temperatury na świecie do 2 °C, a postęp, jaki w tym kierunku osiągnięto na konferencji w Bali, stanowi dla niej zachętę. Jeżeli inne kraje rozwinięte oraz inne kraje emitujące znaczne ilości gazów cieplarnianych nie przystąpią do tego międzynarodowego porozumienia, może to prowadzić do zwiększenia emisji gazów cieplarnianych w krajach trzecich, w których przemysł nie podlegałby porównywalnym ograniczeniom jeśli chodzi o emisję dwutlenku węgla (ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich, tzw. „wyciek emisji”), co byłoby jednocześnie niekorzystne ekonomicznie dla niektórych energochłonnych sektorów i podsektorów gospodarki we Wspólnocie, które podlegają międzynarodowej konkurencji. Mogłoby to osłabić korzyści oraz integralny wpływ na środowisko płynące z działań Wspólnoty. Celem ograniczenia ryzyka związanego z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich Wspólnota dokona bezpłatnego rozdziału do 100 % przydziałów dla sektorów lub podsektorów spełniających odpowiednie kryteria. Określenie tych sektorów i podsektorów oraz wymaganych środków będzie przedmiotem ponownej oceny, której celem będzie zagwarantowanie, że działania zostaną podjęte tam, gdzie to konieczne, oraz zapobieżenie nadmiernej kompensacji. W przypadku określonych sektorów lub podsektorów, dla których można należycie uzasadnić, że nie ma innych możliwości zapobieżenia ryzyku przenoszenia wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich, a energia elektryczna ma wysoki udział w kosztach produkcji i jest wytwarzana w sposób wydajny, podjęte działania mogą uwzględniać zużycie energii w procesie produkcyjnym bez zmiany całkowitej liczby przydziałów emisji.	(19) Wspólnota będzie nadal odgrywała wiodącą rolę w negocjacjach w sprawie ambitnego międzynarodowego porozumienia, które pozwoli ograniczyć wzrost temperatury na świecie do 2 °C, a postęp, jaki w tym kierunku osiągnięto na konferencji w Bali, stanowi dla niej zachętę. Jeżeli inne kraje rozwinięte oraz inne kraje emitujące znaczne ilości gazów cieplarnianych nie przystąpią do tego międzynarodowego porozumienia, może to prowadzić do zwiększenia emisji gazów cieplarnianych w krajach trzecich, w których przemysł nie podlegałby porównywalnym ograniczeniom jeśli chodzi o emisję dwutlenku węgla (ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich, tzw. „wyciek emisji”), co byłoby jednocześnie niekorzystne ekonomicznie dla niektórych energochłonnych sektorów i podsektorów gospodarki we Wspólnocie, które podlegają międzynarodowej konkurencji. Mogłoby to osłabić korzyści oraz integralny wpływ na środowisko płynące z działań Wspólnoty. Celem ograniczenia ryzyka związanego z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich Wspólnota przyjmie również system bezpłatnych przydziałów, oparty na standardach, w sektorach lub podsektorach spełniających odpowiednie kryteria.
Uzasadnienie
System oparty na standardach, którego podstawą jest najlepsza dostępna technologia, stanowi najwydajniejsze rozwiązanie, również pod względem kosztów.
Poprawka  8 Wniosek dotyczący dyrektywy - akt zmieniający Punkt 20 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(20) Komisja powinna zatem dokonać przeglądu sytuacji najpóźniej do czerwca 2011 r., przeprowadzić konsultacje ze wszystkimi właściwymi partnerami społecznymi oraz, w świetle wyniku negocjacji międzynarodowych, przedłożyć sprawozdanie wraz z odpowiednimi wnioskami legislacyjnymi. W związku z tym najpóźniej do dnia 30 czerwca 2010 r. Komisja powinna określić, które energochłonne sektory lub podsektory przemysłu narażone są na ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich. Komisja powinna oprzeć swoją analizę na ocenie braku możliwości wliczenia kosztów wymaganych uprawnień do emisji w ceny produktów bez jednoczesnej znacznej utraty udziału rynkowego na korzyść instalacji poza Wspólnotą, które nie podlegają porównywalnym środkom na rzecz ograniczenia emisji. Energochłonne sektory przemysłu, które uznaje się za narażone na znaczne ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich, mogłyby otrzymać większą liczbę bezpłatnych uprawnień do emisji lub mogłyby zostać objęte systemem wyrównawczym, celem stworzenia równych warunków dla instalacji we Wspólnocie narażonych na powyższe ryzyko i dla instalacji w krajach trzecich. System taki nakładałby na importerów wymogi, które nie mogłyby być bardziej korzystne niż wymogi mające zastosowanie do instalacji w obrębie UE, na przykład przez obowiązek wykupienia uprawnień do emisji. Wszelkie podjęte działania musiałyby być zgodne z zasadami UNFCCC, a w szczególności z zasadą wspólnych, ale zróżnicowanych obowiązków i odpowiadających im możliwości, przy uwzględnieniu szczególnej sytuacji krajów najsłabiej rozwiniętych. Musiałyby one być również zgodne z międzynarodowymi zobowiązaniami Wspólnoty, w tym z Porozumieniem WTO.	(20) Komisja powinna zatem dokonać przeglądu sytuacji najpóźniej do czerwca 2010 r., przeprowadzić konsultacje ze wszystkimi właściwymi partnerami społecznymi oraz, w świetle wyniku negocjacji międzynarodowych, przedłożyć sprawozdanie wraz z odpowiednimi wnioskami legislacyjnymi. W związku z tym najpóźniej do dnia 30 czerwca 2009 r. Komisja powinna określić, które energochłonne sektory lub podsektory przemysłu narażone są na ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich. Komisja powinna oprzeć swoją analizę na ocenie braku możliwości wliczenia kosztów wymaganych uprawnień do emisji w ceny produktów bez jednoczesnej znacznej utraty udziału rynkowego na korzyść instalacji poza Wspólnotą, które nie podlegają porównywalnym środkom na rzecz ograniczenia emisji.
Uzasadnienie
Przyjęcie systemu opartego na standardach doprowadzi do zminimalizowania ryzyka przenoszenia wysokoemisyjnej produkcji do krajów o mniej restrykcyjnej polityce w zakresie ochrony środowiska. Trudno jednak zrozumieć, dlaczego wskazanie sektorów, które mogłyby zostać dotknięte problemem przenoszenia wysokoemisyjnej produkcji do krajów o mniej restrykcyjnej polityce w zakresie ochrony środowiska, jest przewidziane dopiero na 2010 r. Spowodowałoby to jedynie opóźnienie wszelkich niezbędnych inwestycji. Komisji powinien wystarczyć jeden rok na podjęcie decyzji.
Poprawka  9 Wniosek dotyczący dyrektywy- akt zmieniający Punkt 33 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(33) [Jeśli chodzi o podejście do rozdziału przydziałów emisji, sektor lotnictwa powinien być traktowany jak inne sektory, które przejściowo otrzymują bezpłatne przydziały, a nie jak producenci energii elektrycznej. Oznacza to, że w 2013 r. 80 % uprawnień powinno zostać przyznanych bezpłatnie, a następnie liczba bezpłatnych uprawnień dla lotnictwa powinna corocznie zmniejszać się o stałą kwotę, aż do likwidacji bezpłatnych uprawnień w roku 2020. Wspólnota i jej państwa członkowskie powinny w dalszym ciągu dążyć do osiągnięcia porozumienia w sprawie globalnych środków służących ograniczeniu emisji przez sektor lotnictwa oraz dokonać przeglądu sytuacji tego sektora w ramach najbliższego przeglądu systemu wspólnotowego.]	(33) [Jeśli chodzi o podejście do rozdziału przydziałów emisji, sektor lotnictwa powinien być traktowany w sposób odzwierciedlający jego zdolność do znalezienia paliw zastępczych w perspektywie średnio- i długoterminowej. Oznacza to, że w 2013 r. 80 % uprawnień powinno zostać przyznanych bezpłatnie, a następnie liczba bezpłatnych uprawnień dla lotnictwa powinna corocznie zmniejszać się o stałą kwotę, aż do likwidacji bezpłatnych uprawnień w roku 2020. Wspólnota i jej państwa członkowskie powinny w dalszym ciągu dążyć do osiągnięcia porozumienia w sprawie globalnych środków służących ograniczeniu emisji przez sektor lotnictwa oraz dokonać przeglądu sytuacji tego sektora w ramach najbliższego przeglądu systemu wspólnotowego]. Komisja powinna przyjąć wszelkie niezbędne środki mające na celu złagodzenie ewentualnych negatywnych skutków gospodarczych i społecznych w najbardziej oddalonych regionach Unii Europejskiej oraz na wyspach (również w państwach członkowskich będących małymi wyspami), a także na słabo zaludnionych obszarach północnych, do których postanowienia niniejszej dyrektywy mają zastosowanie.
Poprawka  10 Wniosek dotyczący dyrektywy - akt zmieniający Punkt 34 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(34) Środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji. W szczególności Komisji należy przyznać uprawnienia do przyjęcia środków dotyczących sprzedaży przydziałów emisji w drodze licytacji, tymczasowego ogólnowspólnotowego przydziału uprawnień, monitorowania, sprawozdawczości i kontroli emisji, akredytacji kontrolerów oraz wprowadzenia ujednoliconych przepisów dotyczących projektów. Ponieważ środki te mają zakres ogólny i mają na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszej dyrektywy oraz jej uzupełnienie przez dodanie lub modyfikację nowych, innych niż istotne elementów, powinny one zostać przyjęte zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, przewidzianą w art. 5a decyzji 1999/468/WE.	(34) Środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji. W szczególności Komisji należy przyznać uprawnienia do przyjęcia środków dotyczących rozdziału przydziałów emisji w ramach modelu opartego na standardach, monitorowania, sprawozdawczości i kontroli emisji, akredytacji kontrolerów oraz wprowadzenia ujednoliconych przepisów dotyczących projektów. Ponieważ środki te mają zakres ogólny i mają na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszej dyrektywy oraz jej uzupełnienie przez dodanie lub modyfikację nowych, innych niż istotne elementów, powinny one zostać przyjęte zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, przewidzianą w art. 5a decyzji 1999/468/WE.
Uzasadnienie
Rezygnuje się z tymczasowego bezpłatnego przydziału uprawnień, ponieważ model oparty na standardach ma być również stosowany w odniesieniu do energochłonnych sektorów. W ramach modelu opartego na standardach sprzedaż w drodze licytacji powinna mieć miejsce tylko wówczas, jeżeli dana lokalizacja nie spełnia standardów.
Poprawka  11 Wniosek dotyczący dyrektywy - akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 6 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 9a – ustęp 3 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   3a. Jeżeli liczba przydziałów przyznanych dodatkowo operatorom w danym sektorze ze względu na wzrost produkcji zgodnie z drugim zdaniem art. 10a ust. 2 przekracza liczbę przydziałów zwróconych przez operatorów w tym sektorze z powodu niższej redukcji zgodnie z korektami ex post, wówczas standardy dla tego konkretnego sektora obniża się w roku następującym po roku, w którym wystąpiła nierównowaga, zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. [23 ust. 3], w sposób gwarantujący osiągnięcie celu w zakresie ogólnego ograniczenia emisji w ramach stosowania art. 9. W tym celu właściwe organy informują Komisję do dnia 30 kwietnia każdego roku o tym, czy przekroczona została liczba przydziałów dotyczących emisji.
Uzasadnienie
Przydzielanie bezpłatnych uprawnień z korektą ex post w związku z rzeczywistą produkcją gwarantuje osiągnięcie celu w zakresie ograniczenia emisji CO2 oraz umożliwia znaczny wzrost i uniknięcie nadzwyczajnych zysków (co wykazało badanie ECOFYS dotyczące metody IFIEC). W przypadku wyższej produkcji korekta ex post mogłaby oznaczać dodatkowe przydziały w jednym roku. Należy jednak zagwarantować osiągnięcie ogólnego celu. Wobec tego jeżeli przyznane uprawnienia będą wykraczać poza plan, różne standardy zostaną poddane korekcie zniżkowej, zgodnie z mechanizmem korekcyjnym, który zostanie ustalony w oparciu o art. 23 ust. 3.
Poprawka  12 Wniosek dotyczący dyrektywy - akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 7 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Artykuł 10 Sprzedaż przydziałów w drodze licytacji   1. Począwszy od 2013 r. państwa członkowskie dokonują sprzedaży w drodze licytacji wszystkich przydziałów, które nie są rozdzielane bezpłatnie zgodnie z art. 10a. 2. Całkowita liczba przydziałów, które mają zostać sprzedane w drodze licytacji przez państwa członkowskie, składa się z: (a) 90 % całkowitej liczby przydziałów, które mają zostać sprzedane w drodze licytacji, rozdzielonych między państwa członkowskie w proporcjach odpowiadających udziałom poszczególnych państw członkowskich w emisjach z 2005 r., skontrolowanych w ramach systemu wspólnotowego. (b) 10 % całkowitej liczby przydziałów, które mają zostać sprzedane w drodze licytacji, rozdzielonych między określone państwa członkowskie w interesie solidarności i wzrostu we Wspólnocie, ze skutkiem w postaci zwiększenia liczby przydziałów, które państwa te sprzedają w drodze licytacji zgodnie z lit. a), o wartości procentowe określone w załączniku IIa. Do celów lit. a), udziały państw członkowskich, które nie były objęte systemem wspólnotowym w 2005 r., są obliczane przy wykorzystaniu zweryfikowanych danych dotyczących emisji w tych państwach w ramach systemu wspólnotowego w roku 2007. Tam, gdzie to konieczne, wartości procentowe, o których mowa w akapicie pierwszym lit. b), są proporcjonalnie dostosowywane, tak by zapewnić redystrybucję w wysokości 10 %. 3. Co najmniej 20 % dochodów ze sprzedaży w drodze licytacji przydziałów, o których mowa w ust. 2, w tym wszystkie dochody ze sprzedaży w drodze licytacji przydziałów, o których mowa w ust. 2 lit. b), powinno zostać wykorzystane na następujące cele: a) ograniczenie emisji gazów cieplarnianych, w tym przez wkład na rzecz Globalnego Fundusz Efektywności Energetycznej oraz Energii Odnawialnej, przystosowanie się do skutków zmian klimatu oraz finansowanie prac badawczo-rozwojowych w zakresie ograniczenia emisji i przystosowania się, w tym udział w inicjatywach realizowanych w ramach europejskiego strategicznego planu w dziedzinie technologii energetycznych; b) rozwój energii ze źródeł odnawialnych celem realizacji zobowiązania Wspólnoty do zapewnienia dwudziestoprocentowego udziału energii ze źródeł odnawialnych w 2020 r. i realizacji zobowiązania Wspólnoty do zmniejszenia zużycia energii o 20 % do 2020 r.; c) wychwytywanie i podziemne składowanie gazów cieplarnianych, pochodzących w szczególności z elektrowni węglowych; d) działania zapobiegające wylesianiu, w szczególności w krajach najmniej rozwiniętych; e) ułatwienie krajom rozwijającym się przystosowania się do skutków zmian klimatu; f) uwzględnienie aspektów społecznych w przypadku gospodarstw domowych o niższych i średnich dochodach, np. przez racjonalizację zużycia energii i poprawę izolacji cieplnej budynków; oraz g) pokrycie kosztów zarządzania systemem wspólnotowym. 4. W swoich sprawozdaniach przedkładanych na mocy decyzji nr 280/2004/WE państwa członkowskie zamieszczają informacje o wykorzystaniu dochodów ze sprzedaży przydziałów w drodze licytacji na każdy z powyższych celów. 5. Do dnia 31 grudnia 2010 r. Komisja przyjmie rozporządzenie w sprawie harmonogramu, kwestii administracyjnych oraz pozostałych aspektów sprzedaży przydziałów w drodze licytacji, tak by zapewnić prowadzenie tej sprzedaży w sposób otwarty, przejrzysty i niedyskryminujący. Licytacje są zaprojektowane w taki sposób, by zapewnić operatorom, a w szczególności wszystkim małym i średnim przedsiębiorstwom objętym systemem wspólnotowym, swobodny dostęp do licytacji, oraz zapobiec zakłócaniu jej przebiegu przez innych uczestników. Środek ten, mający na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. [23 ust. 3].” skreślony
Uzasadnienie
Sprzedaż w drodze licytacji w ramach systemu handlu uprawnieniami do emisji oznacza maksymalne koszty dla wszystkich konsumentów bez dodatkowych korzyści w zakresie ograniczenia emisji CO2. Oznacza to po prostu nowy podatek od emisji CO2, który zapłacą konsumenci. Jeżeli roczne oszczędności konsumentów w UE mają wynieść nawet 55 mld euro, a ceny za 1 MWh być niższe o 20–30 euro bez kwestionowania skuteczności systemu handlu uprawnieniami do emisji, nie może on opierać się na sprzedaży w drodze licytacji. Bezpłatne przydziały oparte na standardach i rzeczywistej produkcji mogą stanowić instrument wydajny pod względem kosztów i przyjazny z punktu widzenia środowiska.
Poprawka  13 Wniosek dotyczący dyrektywy - akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10a - ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 1. Do dnia 30 czerwca 2011 r. Komisja przyjmie ogólnowspólnotowe i w pełni zharmonizowane przepisy wykonawcze dotyczące zharmonizowanego rozdzielenia przydziałów, o którym mowa w ust. 2 do 6 i ust. 8. 1. Począwszy od roku 2013, państwa członkowskie rozdzielają bezpłatnie wszystkie przydziały na cały okres. Do dnia 30 czerwca 2009 r. Komisja przyjmie ogólnowspólnotowe i w pełni zharmonizowane przepisy wykonawcze dotyczące zharmonizowanego rozdzielenia przydziałów, o którym mowa w ust. 2 i 3. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. [23 ust. 3]. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. [23 ust. 3]. Definicja sektorów, do których dyrektywa ma zastosowanie, stanowi jednak istotny element, wobec czego wszelkie jej zmiany wymagają stosownego rozporządzenia. Przepisy, o których mowa w akapicie pierwszym, zapewniają w stopniu, w jakim jest to możliwe, rozdzielanie przydziałów w sposób, który nie stanowi zachęty do zwiększania emisji, natomiast stanowi zachętę do stosowania technologii oszczędnych pod względem zużycia energii oraz emisji gazów cieplarnianych, a także zachętę do ograniczenia emisji, przez uwzględnienie najbardziej wydajnych technologii, zamienników, alternatywnych procesów produkcyjnych, wykorzystania biomasy oraz wychwytywania i składowania gazów cieplarnianych. Nie rozdziela się żadnych bezpłatnych przydziałów w odniesieniu do jakiejkolwiek formy produkcji energii elektrycznej. Przepisy, o których mowa w akapicie pierwszym, zapewniają w stopniu, w jakim jest to możliwe, rozdzielanie przydziałów w sposób, który nie stanowi zachęty do zwiększania emisji, natomiast stanowi zachętę do stosowania technologii oszczędnych pod względem zużycia energii oraz emisji gazów cieplarnianych, a także zachętę do ograniczenia emisji, przez uwzględnienie najbardziej wydajnych technologii. Po zawarciu przez Wspólnotę międzynarodowego porozumienia w sprawie zmian klimatu, nakładającego na strony obowiązek zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych w stopniu porównywalnym z redukcją we Wspólnocie, Komisja dokona przeglądu tych przepisów celem zapewnienia, że przydziały rozdzielane są bezpłatnie jedynie w tych przypadkach, które są w pełni uzasadnione w świetle tego porozumienia.
Uzasadnienie
Sprzedaż przydziałów w drodze licytacji nie jest potrzebna do osiągnięcia unijnego celu w zakresie ograniczenia emisji CO2, ponieważ oznaczałaby ona dramatyczny wzrost cen energii, szkodziła konkurencyjności przemysłu i zmniejszyła siłę nabywczą konsumentów. Lepszym rozwiązaniem jest bezpłatny rozdział przydziałów połączony z ogólnounijnymi standardami i korektą ex post (przy uwzględnieniu rzeczywistej produkcji).
Poprawka  14 Wniosek dotyczący dyrektywy - akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10a - ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 2. Z zastrzeżeniem ust. 3, bezpłatnych przydziałów nie wydaje się producentom energii elektrycznej, instalacjom służącym do wychwytywania emisji gazów cieplarnianych ani rurociągom służącym do ich transportu i składowiskom służącym do ich składowania. 2. Instalacje otrzymują liczbę przydziałów odpowiadającą iloczynowi arytmetycznemu wartości oczekiwanej średniej rocznej wielkości produkcji, standardowi danej instalacji, a także liczbie lat kalendarzowych przypadających na okres przyznawania przydziałów od chwili oddania instalacji do użytku. Jeżeli wielkość produkcji w dowolnym roku kalendarzowym odbiega od spodziewanej średniej produkcji rocznej, wówczas operator – w przypadku niższej produkcji – zwraca odpowiedniemu organowi do dnia 30 kwietnia następnego roku liczbę przydziałów obliczoną w wyniku pomnożenia zredukowanej wielkości produkcji przez standard przypisany danej instalacji. Jeżeli produkcja wzrasta, wówczas odpowiedni organ przyznaje na wniosek i nie później niż do 30 kwietnia następnego roku dodatkowe przydziały na podstawie obliczeń wykonywanych tą samą metodą. Kluczowe standardy określa się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. [23 ust. 3]. Uwzględniają one techniczne możliwości redukcji w danych zakładach. Emisji, których nie da się uniknąć ze względów technicznych związanych z procesem, nie ogranicza się przy określaniu standardu. To samo dotyczy gazów odlotowych, których powstania nie można uniknąć. Jeżeli gaz odlotowy wykorzystuje się jako paliwo, przydziały przyznaje się operatorowi instalacji wytwarzającej gaz odlotowy zgodnie z tymi samymi zasadami dotyczącymi przyznawania przydziałów, które stosuje się w ramach niniejszego ustępu.
Uzasadnienie
Rozdział przydziałów powinien być bezpłatny, zgodnie z ogólnounijnym standardem oraz korektą ex post uwzględniającą rzeczywistą produkcję. Taka metoda przyznawania przydziałów stanowi skuteczne narzędzie w zakresie przeciwdziałania zmianom klimatycznym, a jej koszty są akceptowalne z perspektywy całej gospodarki. Ów model przyznawania przydziałów wprowadzono w nowym ustępie 2.
Poprawka  15 Wniosek dotyczący dyrektywy - akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10a - ustęp 2 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   2a. a) Jeżeli w przypadku pewnych produktów lub procesów nie ustalono standardów zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. [23 ust. 3], danej instalacji przyznaje się przydziały emisji zgodnie ze średnim rocznym przydziałem w drugim okresie handlu przydziałami w ramach systemu handlu uprawnieniami do emisji, skorygowanym w oparciu o współczynnik liniowy zgodnie z art. 9. Uwzględnia się techniczne możliwości redukcji w danych zakładach.   b) Jeżeli produkty lub procesy nie są objęte drugim okresem handlu, stosuje się zasadę przydzielania na podstawie przeszłych przydziałów (z ang.: „grandfathering”).
Uzasadnienie
Należy przyjąć założenie, że ogólnie standardów nie można by obecnie przewidzieć dla wszystkich produktów i procesów. Może tak być w przypadku nader zróżnicowanych produktów, które są odpowiedzialne za niewielką część emisji w ramach systemu handlu uprawnieniami do emisji. Takim zakładom należy przyznać przydziały CO2 zgodnie z zasadą przydzielania na podstawie przeszłych przydziałów („grandfathering”).
Poprawka  16 Wniosek dotyczący dyrektywy - akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10a - ustęp 3
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 3. Producenci energii elektrycznej mogą nieodpłatnie otrzymać przydziały emisji w związku z energią cieplną produkowaną w ramach kogeneracji o wysokiej wydajności, zdefiniowanej w dyrektywie 2004/8/WE, w celu zaspokojenia ekonomicznie uzasadnionego popytu, co zapewni ich równe traktowanie z innymi producentami energii cieplnej. Po 2013 r. całkowita liczba przydziałów dla tego rodzaju instalacji z tytułu produkcji energii cieplnej jest corocznie korygowana współczynnikiem liniowym, o którym mowa w art. 9. 3. Wysoce wydajne zakłady wytwarzające energię cieplną w skojarzeniu z energią elektryczną (CHP) w rozumieniu dyrektywy 2004/8/WE otrzymują na czas nieokreślony bezpłatne przydziały emisji na poczet wytwarzanej energii elektrycznej i cieplnej w oparciu o standard.
Uzasadnienie
Wytwarzanie energii cieplnej w skojarzeniu z energią elektryczną to podstawa ochrony klimatu. Dyrektywa 2004/8/WE wymaga utrzymywania i rozbudowywania wysoce wydajnych zakładów wytwarzających energię cieplną w skojarzeniu z energią elektryczną oraz wspiera działania zmierzające w tym kierunku. Wprowadzenie dodatkowych obciążeń wynikających ze sprzedaży w drodze licytacji przyniosłoby efekt przeciwny do zamierzonego. W wielu przypadkach działania państw członkowskich na rzecz zakładów stosujących technologię CHP nie przyniosłyby pożądanych rezultatów, nastąpiłby spadek produkcji w istniejących zakładach wytwarzających energię cieplną w skojarzeniu z energią elektryczną, a przyszłe plany rozbudowy mogłyby się nie powieść. Jeżeli sprzedaż w drodze licytacji ma stanowić główny mechanizm przyznawania przydziałów emisji podmiotom wytwarzającym energię elektryczną, wówczas wprowadzenie wyjątku dla zakładów wytwarzających energię cieplną w skojarzeniu z energią elektryczną i wyłączenie ich ze sprzedaży przydziałów w drodze licytacji sprzyja ochronie klimatu.
Poprawka  17 Wniosek dotyczący dyrektywy - akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10a - ustęp 6 - akapit trzeci
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Nie rozdziela się żadnych bezpłatnych przydziałów emisji z tytułu produkcji energii elektrycznej przez nowych operatorów. skreślony
Uzasadnienie
Sprzedawanie elektrowniom przydziałów CO2 w drodze licytacji stanowi niepotrzebne i wysokie koszty dla konsumentów. Mechanizm bezpłatnego przyznawania przydziałów, oparty na standardach i rzeczywistej produkcji, stanowi wydajniejszy system handlu uprawnieniami do emisji.
Poprawka  18 Wniosek dotyczący dyrektywy - akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10a - ustęp 7
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 7. Z zastrzeżeniem art. 10b, w roku 2013 liczba przydziałów emisji rozdzielonych bezpłatnie na podstawie ust. 3 do 6 niniejszego artykułu [oraz art. 3c ust. 2] wynosi 80 % liczby przydziałów określonej zgodnie z przepisami, o których mowa w ust. 1, a następnie liczba bezpłatnych przydziałów jest corocznie zmniejszana o taką samą liczbę przydziałów, aż do likwidacji bezpłatnych uprawnień w roku 2020. skreślony
Uzasadnienie
Sprzedaż w drodze licytacji w ramach systemu handlu uprawnieniami do emisji oznacza maksymalne koszty dla wszystkich konsumentów bez dodatkowych korzyści w zakresie ograniczenia emisji CO2. Oznacza to po prostu nowy podatek od emisji CO2, który zapłacą konsumenci. Jeżeli roczne oszczędności konsumentów w UE mają wynieść nawet 55 mld euro, a ceny za 1 MWh być niższe o 20–30 euro bez kwestionowania skuteczności systemu handlu uprawnieniami do emisji, nie może on opierać się na sprzedaży w drodze licytacji. Bezpłatne przydziały oparte na standardach i rzeczywistej produkcji mogą stanowić instrument wydajny pod względem kosztów i przyjazny z punktu widzenia środowiska.
Poprawka  19 Wniosek dotyczący dyrektywy - akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10a - ustęp 8
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 8. W 2013 r. i w każdym kolejnym roku do 2020 r. instalacjom w sektorach narażonych na znaczne ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich przyznawane są bezpłatne przydziały emisji do wysokości 100 % liczby przydziałów określonej zgodnie z przepisami ust. 2 do 6. skreślony
Uzasadnienie
Sprzedaż w drodze licytacji w ramach systemu handlu uprawnieniami do emisji oznacza maksymalne koszty dla wszystkich konsumentów bez dodatkowych korzyści w zakresie ograniczenia emisji CO2. Oznacza to po prostu nowy podatek od emisji CO2, który zapłacą konsumenci. Jeżeli roczne oszczędności konsumentów w UE mają wynieść nawet 55 mld euro, a ceny za 1 MWh być niższe o 20–30 euro bez kwestionowania skuteczności systemu handlu uprawnieniami do emisji, nie może on opierać się na sprzedaży w drodze licytacji. Bezpłatne przydziały oparte na standardach i rzeczywistej produkcji mogą stanowić instrument wydajny pod względem kosztów i przyjazny z punktu widzenia środowiska.
Poprawka  20 Wniosek dotyczący dyrektywy - akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10a - ustęp 9
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 9. Najpóźniej do dnia 30 czerwca 2010 r., a następnie co 3 lata, Komisja określa sektory, o których mowa w ust. 8. Środek ten, mający na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. [23 ust. 3]. Przy określaniu sektorów, o których mowa w akapicie pierwszym, Komisja bierze pod uwagę możliwości wliczenia przez dany sektor lub podsektor kosztów wymaganych przydziałów emisji w ceny produktów bez jednoczesnej znacznej utraty udziału rynkowego na korzyść instalacji poza Wspólnotą, które są mniej efektywne pod względem ograniczenia emisji gazów cieplarnianych, biorąc przy tym pod uwagę: a) w jakim stopniu sprzedaż przydziałów w drodze licytacji prowadziłaby do znacznego wzrostu kosztów produkcji; b) stopień, w jakim dla poszczególnych instalacji w danym sektorze możliwe jest zmniejszenie poziomów emisji na przykład przez zastosowanie najbardziej wydajnych technologii; c) strukturę rynku, właściwe rynki geograficzne i rynki produktów, intensywność międzynarodowej konkurencji w sektorze; d) wpływ zmian klimatu oraz wdrażanej bądź oczekującej na wdrożenie polityki energetycznej poza UE w danych sektorach. Dla oszacowania, czy wzrost kosztów wynikający z systemu wspólnotowego może zostać przeniesiony na konsumentów, mogą być między innymi stosowane szacunki wartości sprzedaży utraconej w związku ze wzrostem ceny emisji ditlenku węgla lub szacunki wpływu na rentowność danych instalacji. skreślony
Uzasadnienie
Sprzedaż w drodze licytacji w ramach systemu handlu uprawnieniami do emisji oznacza maksymalne koszty dla wszystkich konsumentów bez dodatkowych korzyści w zakresie ograniczenia emisji CO2. Oznacza to po prostu nowy podatek od emisji CO2, który zapłacą konsumenci. Jeżeli roczne oszczędności konsumentów w UE mają wynieść nawet 55 mld euro, a ceny za 1 MWh być niższe o 20–30 euro bez kwestionowania skuteczności systemu handlu uprawnieniami do emisji, nie może on opierać się na sprzedaży w drodze licytacji. Bezpłatne przydziały oparte na standardach i rzeczywistej produkcji mogą stanowić instrument wydajny pod względem kosztów i przyjazny z punktu widzenia środowiska.
Poprawka  21 Wniosek dotyczący dyrektywy - akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10b
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Artykuł 10b Środki wsparcia określonych sektorów energochłonnych w przypadku przenoszenia wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich   Najpóźniej w czerwcu 2011 r. Komisja, w świetle wyniku negocjacji międzynarodowych i osiągniętego w ich ramach porozumienia co do stopnia redukcji globalnych emisji gazów cieplarnianych, oraz po konsultacjach ze wszystkimi właściwymi partnerami społecznymi, przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie analityczne służące ocenie sytuacji energochłonnych sektorów i podsektorów, które zostały uznane za narażone na znaczne ryzyko związane z przenoszeniem wysokoemisyjnej produkcji do krajów trzecich. Sprawozdaniu temu towarzyszy przedłożenie odpowiednich wniosków, które mogą obejmować:   – dostosowanie odsetka przydziałów emisji dla tych sektorów lub podsektorów rozdzielanych bezpłatnie zgodnie z art. 10a;   – włączenia do systemu wspólnotowego importerów produktów wytwarzanych przez sektory lub podsektory określone zgodnie z art. 10a.   Przy rozważaniu, które środki są właściwe, uwzględnia się również wszelkie wiążące porozumienia sektorowe prowadzące do zmniejszenia globalnych emisji w skali koniecznej do skutecznej walki ze zmianami klimatu, które można monitorować i kontrolować i które są przedmiotem obowiązkowych ustaleń w zakresie egzekwowania ich stosowania.” skreślony
Uzasadnienie
Większość tych trudności zniknie w ramach modelu opartego na standardach. Ze względu na dramatyczny wzrost cen energii standard dodatkowo sprzyja działalności inwestycyjnej w dziedzinie wydajnych technologii. Stanowi to kolejny aspekt przewagi konkurencyjnej.
Poprawka  22 Wniosek dotyczący dyrektywy - akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 9 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 11 - ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 1. Każde państwo członkowskie publikuje i przedkłada Komisji do dnia 30 września 2011 r. wykaz instalacji położonych na jego terytorium i objętych zakresem niniejszej dyrektywy oraz wszystkich bezpłatnych przydziałów emisji przyznanych każdej instalacji na jego terytorium, obliczonych zgodnie z przepisami, o których mowa w art. 10a ust. 1. 1. Każde państwo członkowskie publikuje i przedkłada Komisji do dnia 30 września 2011 r. wykaz instalacji położonych na jego terytorium i objętych zakresem niniejszej dyrektywy oraz wszystkich bezpłatnych przydziałów emisji przyznanych każdej instalacji na jego terytorium, obliczonych zgodnie z przepisami, o których mowa w art. 10a ust. 2.
Uzasadnienie
Zmiana ta jest niezbędna w związku z przyjęciem systemu opartego na standardach.
Poprawka  23 Wniosek dotyczący dyrektywy - akt zmieniający Artykuł 1 – punkt 9 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 11 – ustęp 1 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   1a. Państwa członkowskie i Komisja dopilnowują, aby władze regionalne dysponowały odpowiednimi informacjami na temat instalacji położonych na danym terytorium, tak by mogły ocenić wpływ wydatków z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego lub Funduszu Spójności mających pomóc przedsiębiorstwom zarządzającym instalacjami w zmianie wykorzystywanej technologii na ekologiczne i odnawialne źródła energii.

PROCEDURA

Tytuł	System handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych.
Odsyłacze	COM(2008)0016 – C6-0043/2008 – 2008/0013(COD)
Komisja przedmiotowo właściwa	ENVI
Opinia wydana przez   Data ogłoszenia na posiedzeniu	REGI 19.2.2008
Sprawozdawca komisji opiniodawczej   Data powołania	Kyriacos Triantaphyllides 26.3.2008
Rozpatrzenie w komisji	8.4.2008		26.6.2008
Data przyjęcia	16.7.2008
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	25 17 5
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Emmanouil Angelakas, Stavros Arnaoutakis, Elspeth Attwooll, Jean Marie Beaupuy, Rolf Berend, Jana Bobošíková, Victor Boştinaru, Wolfgang Bulfon, Antonio De Blasio, Petru Filip, Iratxe García Pérez, Eugenijus Gentvilas, Ambroise Guellec, Zita Gurmai, Marian Harkin, Mieczysław Edmund Janowski, Rumiana Jeleva, Gisela Kallenbach, Tunne Kelam, Evgeni Kirilov, Constanze Angela Krehl, Florencio Luque Aguilar, Jamila Madeira, Sérgio Marques, Miguel Angel Martínez Martínez, Yiannakis Matsis, Miroslav Mikolášik, James Nicholson, Lambert van Nistelrooij, Jan Olbrycht, Maria Petre, Markus Pieper, Pierre Pribetich, Wojciech Roszkowski, Elisabeth Schroedter, Grażyna Staniszewska, Catherine Stihler, Dimitar Stoyanov, Margie Sudre, Oldřich Vlasák
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Jan Březina, Emanuel Jardim Fernandes, Lidia Joanna Geringer de Oedenberg, Zita Pleštinská, Samuli Pohjamo, Miloslav Ransdorf
Zastępca(y) (art. 178 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Dimitrios Papadimoulis

• [1]  Patrz sprawozdanie Margie Sudre dotyczące strategii w sprawie regionów najbardziej oddalonych

PROCEDURA

Tytuł	System handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych
Odsyłacze	COM(2008)0016 – C6-0043/2008 – 2008/0013(COD)
Data przedstawienia w PE	23.1.2008
Komisja przedmiotowo właściwa        Data ogłoszenia na posiedzeniu	ENVI 19.2.2008
Komisja(e) wyznaczona(e) do wydania opinii        Data ogłoszenia na posiedzeniu	INTA 19.2.2008		ECON 19.2.2008		ITRE 19.2.2008		REGI 19.2.2008
Procedura obejmująca zaangażowane komisje        Data ogłoszenia na posiedzeniu	ITRE 10.4.2008
Sprawozdawca(y)        Data powołania	Avril Doyle 5.3.2008
Rozpatrzenie w komisji	26.2.2008		7.5.2008		25.6.2008		10.9.2008
Data przyjęcia	7.10.2008
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	44 20 1
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Adamos Adamou, Georgs Andrejevs, Margrete Auken, Liam Aylward, Pilar Ayuso, Irena Belohorská, Johannes Blokland, John Bowis, Frieda Brepoels, Hiltrud Breyer, Martin Callanan, Dorette Corbey, Magor Imre Csibi, Chris Davies, Avril Doyle, Mojca Drčar Murko, Edite Estrela, Jill Evans, Anne Ferreira, Karl-Heinz Florenz, Elisabetta Gardini, Matthias Groote, Françoise Grossetête, Cristina Gutiérrez-Cortines, Satu Hassi, Gyula Hegyi, Jens Holm, Caroline Jackson, Dan Jørgensen, Christa Klaß, Eija-Riitta Korhola, Holger Krahmer, Urszula Krupa, Marie-Noëlle Lienemann, Peter Liese, Jules Maaten, Linda McAvan, Roberto Musacchio, Riitta Myller, Miroslav Ouzký, Frédérique Ries, Guido Sacconi, Daciana Octavia Sârbu, Amalia Sartori, Richard Seeber, Bogusław Sonik, María Sornosa Martínez, Salvatore Tatarella, Antonios Trakatellis, Evangelia Tzampazi, Thomas Ulmer, Anja Weisgerber, Åsa Westlund, Anders Wijkman, Glenis Willmott
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Jerzy Buzek, Bairbre de Brún, Johannes Lebech, Caroline Lucas, Eluned Morgan, Hartmut Nassauer, Bart Staes
Zastępca(y) (art. 178 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Domenico Antonio Basile, Ulrike Rodust, Paul Rübig
Data złożenia	15.10.2008