SPRAWOZDANIE w sprawie wspierania podejmowania na wczesnym etapie działań demonstracyjnych w dziedzinie zrównoważonej produkcji energii elektrycznej z paliw kopalnych

PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

UZASADNIENIE

OPINIA KOMISJI OCHRONY ŚRODOWISKA NATURALNEGO, ZDROWIA PUBLICZNEGO I BEZPIECZEŃSTWA ŻYWNOŚCI (*) (9.10.2008)

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

21.10.2008 - (2008/2140(INI))

Komisja Przemysłu, Badań Naukowych i Energii
Sprawozdawca: Christian Ehler
Sprawozdawca komisji opiniodawczej (*):
Guyla Hegyi, Komisja Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności
(*) Procedura obejmująca zaangażowane komisje - art. 47 Regulaminu

Procedura : 2008/2140(INI)

Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji

Dokument w ramach procedury :

A6-0418/2008

Teksty złożone :

A6-0418/2008

Debaty :

Głosowanie :

PV 18/11/2008 - 7.18
Wyjaśnienia do głosowania
Wyjaśnienia do głosowania

Teksty przyjęte :

P6_TA(2008)0545

PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO
UZASADNIENIE
OPINIA KOMISJI OCHRONY ŚRODOWISKA NATURALNEGO, ZDROWIA PUBLICZNEGO I BEZPIECZEŃSTWA ŻYWNOŚCI (*)
WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

w sprawie wspierania podejmowania na wczesnym etapie działań demonstracyjnych w dziedzinie zrównoważonej produkcji energii elektrycznej z paliw kopalnych

(2008/2140(INI))

Parlament Europejski,

– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 23 stycznia 2008 r. w sprawie wspierania podejmowania na wczesnym etapie działań demonstracyjnych w dziedzinie zrównoważonej produkcji energii z paliw kopalnych (COM(2008)0013) oraz towarzyszący mu dokument roboczy służb Komisji na temat oceny skutków (SEC(2008)0047),

- uwzględniając wniosek dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 2003/87/WE w celu usprawnienia i rozszerzenia wspólnotowego systemu handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych (COM(2008)0016) oraz towarzyszący mu dokument roboczy służb Komisji na temat oceny skutków (SEC(2008)0052),

- uwzględniając wniosek dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie geologicznego składowania dwutlenku węgla oraz zmieniającej dyrektywy Rady 85/337/EWG, 96/61/WE, dyrektywy 2000/60/WE, 2001/80/WE, 2004/35/WE, 2006/12/WE i rozporządzenie (WE) nr 1013/2006 (COM(2008)0018) oraz towarzyszący mu dokument roboczy służb Komisji na temat oceny skutków (SEC(2008)0054),

- uwzględniając komunikat Komisji z dnia 22 listopada 2007 r. zatytułowany „Europejski strategiczny plan w dziedzinie technologii energetycznych (plan EPSTE): «Droga do niskoemisyjnych technologii przyszłości»” (COM(2007)0723) oraz towarzyszące mu dokumenty robocze służb Komisji na temat mapy technologii (SEC(2007)1510) i mapy zdolności (SEC(2007)1511) dla Europejskiego strategicznego planu w dziedzinie technologii energetycznych,

- uwzględniając Komunikat Komisji z 23 stycznia 2008 r. zatytułowany „20 i 20 do 2020 roku: Szansa Europy na przeciwdziałanie zmianom klimatycznym” (COM(2008)0030),

- uwzględniając komunikat Komisji z dnia 10 stycznia 2007 r., zatytułowany „Europejska polityka energetyczna” (COM(2007)0001),

- uwzględniając decyzję nr 1982/2006/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. dotycząca siódmego programu ramowego Wspólnoty Europejskiej w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2007-2013)[1],

– uwzględniając art. 45 Regulaminu,

– uwzględniając sprawozdanie Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii oraz opinię Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności (A6-0418/2008),

A. mając na uwadze, że zgodnie z najnowszą wiedzą naukowo-techniczną bez masowych inwestycji badawczo-rozwojowych w inne technologie jeszcze przez wiele dziesięcioleci w UE konieczne będzie korzystanie z paliw kopalnych w celu zagwarantowania bezpieczeństwa dostaw,

B. mając na uwadze, że węgiel jest jedynym paliwem kopalnym dostępnym w UE zdolnym ograniczyć zwiększającą się zależność od importu ropy i gazu z niepewnych państw trzecich, przez co ma strategiczne znaczenie,

C. mając na uwadze, że w wielu państwach członkowskich węgiel ma duże znaczenie w koszyku energetycznym, ale że konieczna jest modernizacja elektrowni węglowych oraz znaczne inwestycje celem zmniejszenia powodowanych przez nie emisji gazów cieplarnianych,

D. mając na uwadze, że wiele państw członkowskich dysponuje dużymi zasobami węgla, których dostępność szacuje się na okres sięgający daleko w kolejny wiek,

E. mając na uwadze, że powszechne stosowanie technologii CCS (wychwytywania i magazynowania węgla) - w elektrowniach i długoterminowo w wysokoemisyjnych sektorach przemysłowych - może pomóc w osiągnięciu ambitnych celów UE w dziedzinie ochrony klimatu, wykraczających poza 2020 r., a stosowanie tych technologii uzupełnia wysiłki w dziedzinie efektywności energetycznej po stronie popytu i podaży oraz w zakresie odnawialnych źródeł energii,

F. mając na uwadze, że w wielu wzrastających gospodarkach na całym świecie wytwarzanie energii jest uzależnione od wykorzystania węgla, a sukces w zakresie ochrony klimatu w tych regionach jest ściśle uzależniony od możliwości wykorzystania węgla przy ograniczeniu emisji,

G. mając na uwadze, że stosowanie technologii CCS w elektrowniach od 2020 r. będzie możliwe jedynie w takim przypadku, jeżeli za pomocą działań demonstracyjnych uda się uzyskać dalszą niezbędną wiedzę w zakresie techniki, poprawy skuteczności i rentowności oraz zapewnienia poszanowania środowiska naturalnego,

H. mając na uwadze, że opóźnienia w procesie tworzenia instalacji demonstracyjnych stawiają pod znakiem zapytania stosowane technologii CCS w elektrowniach, a zatem również osiągnięcie celów ochrony klimatu,

I. mając na uwadze, że jak dotąd brak jest odpowiednich ram prawnych, niezbędnych dla stosowania technologii CCS,

J. mając na uwadze, że konieczna jest jak najszybsza transpozycja obowiązującego w tej dziedzinie prawodawstwa wspólnotowego do przepisów krajowych lub regionalnych oraz ich uzupełnienie nowymi wnioskami legislacyjnymi, w szczególności pod względem tworzenia infrastruktury transportowej,

K. mając na uwadze, że brak przepisów prawnych utrudnia przedsiębiorstwom podejmowanie decyzji inwestycyjnych, a potencjalnym inwestorom działanie na rynkach finansowych,

L. mając na uwadze, że należy wesprzeć stworzenie co najmniej 12 instalacji demonstracyjnych, a na szczeblu europejskim powinny być wybrane takie instalacje demonstracyjne, dzięki którym można będzie uzyskać niezbędną wiedzę odnoszącą się do poszczególnych technologii oraz różnych możliwości transportowania i magazynowania,

1. podkreśla, że celem polityki klimatycznej UE powinna być ogólnoświatowa redukcja emisji gazów cieplarnianych;

2. zwraca uwagę na specjalne sprawozdanie Międzyrządowego Zespołu do spraw Zmiany Klimatu (IPCC) z roku 2005, dotyczące (CCS), który uznał CCS za obiecującą technologię szybkiej redukcji ogólnoświatowej emisji gazów cieplarnianych z możliwością doprowadzenia do ograniczenia emisji aż o 55% do 2100 r.;

3. dostrzega, że odwołanie się do technologii CCS może przyczynić się do osiągnięcia założonych celów polityki klimatycznej UE po 2020 r.; podkreśla jednakże, że wsparcie dla stosowania technologii CCS uzupełnia wysiłki podejmowane w dziedzinie poprawy wydajności energetycznej i zwiększania wykorzystania energii odnawialnych;

4. zwraca uwagę na zobowiązanie Rady Europejskiej z dni 8 i 9 marca 2007 r. dotyczące zachęty do budowy i eksploatacji przed rokiem 2015 nawet 12 elektrowni pokazowych, wykorzystujących w komercyjnej produkcji energii zrównoważone technologie paliw kopalnych;

5. nalega na konieczność organizowania debat krajowych oraz na włączenie wszystkich ekspertów w tej dziedzinie w podkreślanie znaczenia, jakie ma zademonstrowanie w krótkim czasie zrównoważonej produkcji energii w oparciu o paliwa kopalne;

6. podkreśla, że dla osiągnięcia pożądanego stosowania technologii CCS w elektrowniach oraz bezpiecznego magazynowania CO2 po 2020 r. konieczne jest stworzenie co najmniej 12 instalacji demonstracyjnych w UE; uważa w tym kontekście, że w miarę możliwości działania demonstracyjne technologii CCS powinny być także popierane w innych instalacjach przemysłowych do roku 2020; podkreśla, że działania demonstracyjne procesów CCS w fazach wychwytywania, transportu i magazynowania mają na celu ustalenie, czy technologia CCS może zostać wdrożona bezpiecznie i czy stanowi ona opłacalne rozwiązanie dla problemu zmian klimatycznych;

7. dostrzega w dalszym rozwoju i stosowaniu technologii CCS szansę zbliżenia się w jednakowym stopniu do celów w zakresie bezpieczeństwa dostaw, ochrony klimatu oraz konkurencyjności;

8. uważa, że w związku ze znaczeniem, jakie mają paliwa kopalne dla koszyka energetycznego wielu państw na świecie, technologie CCS stosowane w UE, będąc uzupełnieniem wysiłków podejmowanych w dziedzinie poprawy wydajności energetycznej i zwiększania wykorzystania energii odnawialnych, mogą przyczynić się do zapewnienia bezpieczeństwa dostaw oraz ochrony klimatu;

9. podkreśla, że należy ustanowić wiążące i restrykcyjne kryteria z myślą o długoterminowym bezpieczeństwie i trwałości składowisk;

10. uważa, że składowanie pod dnem morza mogłoby w razie wypadku zagrażać ekosystemom morskim;

11. uważa środki przedstawione przez Komisję za niewystarczające do zapewnienia pożądanych zachęt do stworzenia co najmniej 12 instalacji demonstracyjnych do 2015 r.;

12. zachęca Komisję do dokonania dokładnej oceny kosztów każdej z 12 instalacji demonstracyjnych oraz do ustalenia udziału sektora prywatnego i sektora publicznego w ich finansowaniu;

13. uważa, że dla zagwarantowania opracowania 12 instalacji demonstracyjnych konieczne jest bezpośrednie zaangażowanie finansowe;

14. zwraca uwagę, że brak ram prawnych, w szczególności na szczeblu krajowym i regionalnym, oraz niepewność w zakresie przyszłych cen uprawnień w handlu emisjami znacznie utrudnia podejmowanie decyzji inwestycyjnych oraz zapewnienie finansowania na rynku finansowym dla instalacji demonstracyjnych;

15. uważa, że dzięki zapewnieniu środków finansowych możliwe jest wyeliminowanie opóźnienia między potencjalnymi możliwościami wsparcia pochodzącymi z handlu emisjami po 2013 r. a niezbędnym etapem planowania i realizacji instalacji demonstracyjnych;

16. proponuje w tym kontekście, aby środki pochodzące z finansowego instrumentu podziału ryzyka, zablokowane po przyjęciu siódmego ramowego programu badań aż do oceny okresowej, wykorzystać na instalacje demonstracyjne w zakresie CCS, szybko zapewniając środki wspierające, a o ile to możliwe, uzupełnić je zgodnie z propozycją Komisji we współpracy z Europejskim Bankiem Inwestycyjnym o dalsze środki finansowe;

17. uważa ponadto, że w odniesieniu do unijnego systemu handlu emisjami (ETS) pożądane byłoby zwiększenie zachęt do produkcji z wykorzystaniem technologii CCS poprzez przyznanie w ramach ETS uprawnień do przewidzianej produkcji w oparciu o technologie CCS, zwiększając je od 2013 roku o co najmniej 25%, ale wciąż jest zdania, że uprawnienia takie powinny być przyznane przynajmniej dwa lata przed budową, żeby mogły być wprowadzone do handlu; jest zdania, że jako alternatywę powinno się założyć przeznaczenie uprawnień w handlu emisjami o wartości 500 mln na wsparcie dla projektów w obrębie UE; zachęca ponadto państwa członkowskie do wykorzystywania środków pochodzących ze sprzedaży uprawnień do emisji w ramach ETS na wspieranie technologii CCS i niezbędnej infrastruktury;

18. uważa za absolutnie konieczne, aby co najmniej 12 instalacji demonstracyjnych, dla których przewidywane jest udzielenie wsparcia, obejmowało możliwe kombinacje trzech technologii CCS, różnych surowców energetycznych oraz zróżnicowanych sposobów magazynowania oraz aby ich lokalizacja odzwierciedlała maksymalne zróżnicowanie geograficzne w obrębie Unii Europejskiej;

19. zdecydowanie zaleca, aby planowane elektrownie o przewidywanej minimalnej mocy 180 MW zostały włączone do selekcji;

20. uważa, że konieczne jest stworzenie na szczeblu krajowym i regionalnym niezbędnych podtsaw dla procedur udzielania zezwoleń na transport i magazynowanie;

21. uważa zaangażowanie europejskie za konieczne również w zakresie ułatwiania rozwoju niezbędnej infrastruktury transportowej; wskazuje na mogące trwać wiele lat procedury zatwierdzania w odniesieniu do innej infrastruktury transportowej w poszczególnych państwach członkowskich i w związku z tym podkreśla znaczenie skrócenia takich procedur w celu zagwarantowania budowy do 2020 r.;

22. widzi możliwość wykorzystania środków z funduszy strukturalnych w instalacjach demonstracyjnych w zakresie CCS jedynie w takich przypadkach, kiedy poszczególne regiony nie wykorzystały ich jeszcze w żadnych innych projektach długoterminowych lub nie złożyły wniosków w tej sprawie i podkreśla, że w przypadku konieczności dokonania wyboru między wykorzystaniem środków na zwiększenie spójności gospodarczej i społecznej a na działania służące ochronie klimatu poziom akceptacji działań służących ochronie klimatu zmniejszy się;

23. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich.

[1] Dz.U. L 412 z 30.12.2006, str. 1.

Wydając komunikat „Wspieranie podejmowania na wczesnym etapie działań demonstracyjnych w dziedzinie zrównoważonej produkcji energii z paliw kopalnych”, Komisja stworzyła podstawę do dyskusji w sprawie działań politycznych. Ich paleta sięga od koncepcji służących zwiększeniu akceptacji społecznej dla technologii, przez stworzenie niezbędnych przepisów prawnych czy usunięcie barier prawnych, aż po udzielenie wsparcia za pośrednictwem handlu uprawnieniami do emisji, EBI czy środków z funduszy strukturalnych.

Istnieje powszechna zgoda, że Unia Europejska może osiągnąć swoje ambitne cele w zakresie polityki klimatycznej po 2020 r. jedynie wtedy, jeżeli uda się zapewnić powszechne stosowanie technologii CCS w elektrowniach. Opóźnienia w zakresie projektów demonstracyjnych spowodują opóźnienia w możliwości wdrożenia technologii po 2020 r.

W koszyku energetycznym nie można zrezygnować z węgla ze względu na jego znaczenie dla utrzymania akceptowalnych cen energii oraz zapewnienia bezpieczeństwa dostaw energii dla naszego społeczeństwa, jednakże konieczne jest zachęcanie do wykorzystania go w sposób chroniący klimat.

W odniesieniu do środków zaproponowanych przez Komisję sprawozdawca dostrzega problem polegający na tym, że nie będą one wystarczająco wcześnie dostępne, aby wesprzeć tworzenie projektów demonstracyjnych do 2015 r. Ponadto brak przepisów prawnych utrudnia podejmowanie decyzji inwestycyjnych i zapewnienie środków finansowych dla instalacji demonstracyjnych dla technologii CCS. Chociaż obecnie trwa przyjmowanie na szczeblu europejskim dyrektywy w sprawie magazynowania geologicznego, na szczeblu krajowym czy regionalnym powszechnie brakuje odpowiednich inicjatyw, w szczególności w zakresie niezbędnej infrastruktury transportowej.

W przedłożonym projekcie sprawozdania zawarte jest wezwanie do wsparcia stworzenia co najmniej 12 instalacji demonstracyjnych o minimalnej wielkości produkcji wynoszącej 200 MW. W tym celu konieczne są z jednej strony szybkie postępy w zakresie opracowywania i zatwierdzania wymogów legislacyjnych odnoszących się zarówno do magazynowania geologicznego, jak i do infrastruktury transportowej. Z drugiej strony konieczne jest stworzenie zachęt finansowych przed 2013 r. W tym celu proponuje się, aby w przyszłości wykorzystać środki w wysokości 500 milionów euro, pochodzące z finansowego instrumentu podziału ryzyka, zablokowane przez Parlament aż do oceny okresowej, na instalacje demonstracyjne technologii CCS. Razem ze współfinansowaniem przez EBI udałoby się zapewnić środki w wysokości jednego miliarda euro. Z drugiej strony należy w większym niż dotychczas wymiarze uwzględnić system handlu uprawnieniami do emisji (ETS) poprzez wczesne przyznanie uprawnień w celu wsparcia instalacji demonstracyjnych.

W procesie wyboru, które projekty demonstracyjne uzyskają wsparcie UE, konieczne jest zapewnienie, że projekty dają szansę uzyskania niezbędnej wiedzy w zakresie poszczególnych technologii oraz różnych możliwości transportowania i magazynowania. Z tego względu wybrane projekty powinny obejmować możliwe kombinacje trzech technologii CCS, różnych surowców energetycznych oraz zróżnicowanych sposobów magazynowania.

dla Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii

w sprawie wspierania podejmowania na wczesnym etapie działań demonstracyjnych w dziedzinie zrównoważonej produkcji energii z paliw kopalnych
(2008/2140(INI))

Sprawozdawca(*): Gyula Hegyi

(*) Procedura obejmująca zaangażowane komisje – art. 47 Regulaminu

WSKAZÓWKI

Komisja Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności zwraca się do Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1. podkreśla, że celem europejskiej polityki klimatycznej powinna być ogólnoświatowa redukcja emisji gazów cieplarnianych;

2. zwraca uwagę na specjalne sprawozdanie Międzyrządowego Zespołu do spraw Zmiany Klimatu (IPCC) z roku 2005, dotyczące wychwytywania i składowania dwutlenku węgla (CCS), który uznał CCS za obiecującą technologię szybkiej redukcji ogólnoświatowej emisji gazów cieplarnianych z możliwością doprowadzenia do ograniczenia emisji aż o 55% do 2100 r.;

3. przypomina, że większość prognoz przewiduje, iż podstawowe dostawy energii będą w dalszym ciągu zdominowane przez paliwa kopalne przynajmniej do połowy wieku, oraz przypomina, że z tego względu CCS jest technologią uzupełniającą w celu osiągnięcia wymaganych ograniczeń emisji CO2 do 2050 r., łącznie z postępem w zwiększaniu efektywności energetycznej i rozwoju energii odnawialnych;

5. uważa, że chociaż CCS jest technologią „końca rury”, może stanowić część europejskiej polityki klimatycznej pod warunkiem, że istnieje możliwość zagwarantowania bezpieczeństwa i integralności środowiska w całym łańcuchu; podkreśla jednak, że nie powinno to prowadzić do osłabienia środków na rzecz efektywności energetycznej i inwestycji w zakresie energii odnawialnej;

6. podkreśla, że należy ustanowić wiążące, restrykcyjne kryteria z myślą o długoterminowym bezpieczeństwie i trwałości składowisk;

7. podkreśla, że wczesne testy CCS na skalę przemysłową w UE mają decydujące znaczenie dla wprowadzenia na rynek światowy bezpiecznego dla środowiska CCS od 2020 r.;

8. uważa, że składowanie pod dnem morza mogłoby w razie wypadku zagrażać ekosystemom morskim;

9. uważa, że z uwagi na wysokie koszty techniczne i finansowe CSS może przyczynić się do ukształtowania struktury energetycznej z kilkoma bardzo dużymi elektrowniami, chociaż małe zdecentralizowane zakłady stosujące kogenerację są lepiej przystosowane do uzyskania 20% wzrostu efektywności energetycznej w Europie;

10. podkreśla, że CCS zmniejsza efektywność elektrowni;

11. uważa, że racjonalnym i niezbędnym działaniem w sektorze energetyki węglowej jest szersze wykorzystanie najnowszych, niskoemisyjnych technologii spalania węgla, które charakteryzują się zarówno dużą sprawnością w uzyskiwania energii jak i znacznie zmniejszonym oddziaływaniem na środowisko;

12. podkreśla, że zwiększone spalanie węgla doprowadzi do dalszego zanieczyszczenia powietrza, w tym ditlenkiem siarki (SO2), tlenkami azotu (NOx), tlenkiem węgla (CO) oraz emisjami pyłu i rtęci;

13. zauważa, że w zakresie CSS nie istnieje dokument referencyjny (BREF) dotyczący najlepszych dostępnych technik (BAT), o których mowa w dyrektywie w sprawie zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli; podkreśla zatem, że do 2015 r. należy przedstawić horyzontalny BREF w zakresie CSS;

14. uważa, że stosowanie CCS powinno być wynikiem rywalizowania z innymi metodami redukcji emisji CO2 w ramach ustalonych limitów emisji gazów cieplarnianych, oraz uważa, że nie należy subsydiować CCS; uważa, że instalacje CCS powinny być finansowane przez sektor energetyczny, gdy tylko jest to najbardziej wykonalne rozwiązanie na rzecz ograniczenia emisji CO2;

15. uważa, że CCS jest technologią energii wynikającą z potrzeby zwalczania zmian klimatycznych i że jej opłacalność w całości zależy od ceny CO2; uważa, że system handlu uprawnieniami do emisji UE (ETS) jest zatem odpowiednim instrumentem na rzecz stworzenia przejściowego mechanizmu demonstracji projektów, zapewniającym konieczne bodźce w celu umożliwienia wczesnego zainwestowania w demonstracyjny program CCS;

16. proponuje, aby dyrektywa dotycząca EU ETS ustanowiła rezerwę do 500 milionów przydziałów przeznaczonych na handlowe projekty demonstracyjne na szeroką skalę, w ramach których prowadzi się wychwytywanie i geologiczne składowanie dwutlenku węgla na terytorium UE;

17. wzywa Komisję do przedłożenia koniecznych wniosków legislacyjnych w celu ustanowienia procedur dotyczących identyfikacji i zatwierdzenia projektów demonstracyjnych, oraz przeznaczenia przydziałów na projekty demonstracyjne, biorąc pod uwagę następujące kryteria:

- zapewnienie rozwoju szerokiej gamy technologii CCS przy optymalnym stosunku jakości do ceny oraz w zrównoważonych pod względem geograficznym lokalizacjach w całej UE;

- uprawnienia powinny być przyznawane w przypadku udokumentowanego geologicznego składowania CO2;

- większa premia powinna być zapewniona tym, którzy wcześniej zareagują, oraz bardziej złożonym technologiom i/lub konfiguracjom transportu i składowania;

- zapewnienie, że projekty demonstracyjne równoważą potrzebę zwrotu kosztów i unikają zagrożenia nieoczekiwanych zysków oraz zbadanie potencjalnej roli Europejskiego Banku Inwestycyjnego jako pośrednika w tej dziedzinie;

- działanie mechanizmu projektów demonstracyjnych powinno być ograniczone w czasie i wielkości, tak aby nie zapewniać długotrwałego wsparcia przemysłu.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

Data przyjęcia

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Adamos Adamou, Margrete Auken, Liam Aylward, Pilar Ayuso, Irena Belohorská, Johannes Blokland, John Bowis, Frieda Brepoels, Hiltrud Breyer, Martin Callanan, Magor Imre Csibi, Avril Doyle, Mojca Drčar Murko, Jill Evans, Anne Ferreira, Elisabetta Gardini, Matthias Groote, Satu Hassi, Gyula Hegyi, Jens Holm, Marie Anne Isler Béguin, Christa Klaß, Eija-Riitta Korhola, Urszula Krupa, Peter Liese, Jules Maaten, Marios Matsakis, Linda McAvan, Roberto Musacchio, Riitta Myller, Péter Olajos, Miroslav Ouzký, Vladko Todorov Panayotov, Vittorio Prodi, Frédérique Ries, Guido Sacconi, Daciana Octavia Sârbu, Amalia Sartori, Richard Seeber, Bogusław Sonik, María Sornosa Martínez, Salvatore Tatarella, Antonios Trakatellis, Evangelia Tzampazi, Thomas Ulmer, Anja Weisgerber, Åsa Westlund, Glenis Willmott

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Iles Braghetto, Bairbre de Brún, Caroline Lucas, Miroslav Mikolášik

Zastępca(y) (art. 178 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Dieter-Lebrecht Koch

Informacja prawna - Polityka ochrony prywatności