SPRAWOZDANIE w sprawie aspektów rozwoju regionalnego związanych z wpływem turystyki w regionach przybrzeżnych

PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

UZASADNIENIE

OPINIA Komisji Transportu i Turystyki (4.11.2008)

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

12.11.2008 - (2008/2132(INI))

Komisja Rozwoju Regionalnego
Sprawozdawczyni: Jamila Madeira

Procedura : 2008/2132(INI)

Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji

Dokument w ramach procedury :

A6-0442/2008

Teksty złożone :

A6-0442/2008

Debaty :

PV 15/12/2008 - 20
CRE 15/12/2008 - 20

Głosowanie :

PV 16/12/2008 - 3.14
Wyjaśnienia do głosowania

Teksty przyjęte :

P6_TA(2008)0597

PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO
UZASADNIENIE
OPINIA Komisji Transportu i Turystyki
WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

w sprawie aspektów rozwoju regionalnego związanych z wpływem turystyki w regionach przybrzeżnych

(2008/2132(INI))

Parlament Europejski,

– uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1080/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju[1],

– uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1082/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie europejskiego ugrupowania współpracy terytorialnej (EUWT),[2]

– uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 294/2008 z dnia 11 marca 2008 r. ustanawiające Europejski Instytut Innowacji i Technologii[3],

– uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 r. ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności[4],

– uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/56/WE z dnia 17 czerwca 2008 r. ustanawiającą ramy działań Wspólnoty w dziedzinie polityki środowiska morskiego (dyrektywa ramowa w sprawie strategii morskiej)[5],

– uwzględniając decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1982/2006/WE z dnia 18 grudnia 2006 r. dotyczącą siódmego programu ramowego Wspólnoty Europejskiej w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2007 - 2013)[6],

– uwzględniając wniosek Komisji z dnia 24 stycznia 2007 r. dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie opłat lotniskowych,

– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 27 września 2000 r. „Zintegrowane zarządzanie strefą przybrzeżną: strategia dla Europy” (COM(2000)0547),

– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 19 października 2007 r. „Agenda dla zrównoważonej i konkurencyjnej turystyki europejskiej” (COM(2007)0621),

– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 17 marca 2006 r. „Odnowiona polityka turystyczna UE: Ku silniejszemu partnerstwu na rzecz turystyki europejskiej” (COM(2006)0134) oraz rezolucję Parlamentu z dnia 29 listopada 2007 r. na ten temat[7],

– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 10 października 2007 r. „Zintegrowana polityka morska Unii Europejskiej” (COM(2007)0575) oraz rezolucję Parlamentu z dnia 20 maja 2008 r. na ten temat[8],

– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 32 stycznia 2008 r. „20 i 20 do 2020 r. – szansa Europy na przeciwdziałanie zmianom klimatycznym” (COM(2008)0030),

– uwzględniając zieloną księgę Komisji z dnia 17 czerwca 2006 r. zatytułowaną „W kierunku przyszłej unijnej polityki morskiej: europejska wizja oceanów i mórz” (COM(2006)0275),

– uwzględniając konkluzje prezydencji przyjęte przez Radę Europejską w Brukseli w dniu 14 grudnia 2007 r.,

– uwzględniając wspólną trójstronną deklarację Parlamentu, Rady i Komisji z dnia 20 maja 2008 r. ustanawiającą Europejski Dzień Morza, który miałby być obchodzony co roku w dniu 20 maja,

– uwzględniając art. 45 Regulaminu,

– uwzględniając sprawozdanie Komisji Rozwoju Regionalnego oraz opinię Komisji Transportu i Turystyki (A6-0442/2008),

A. mając na uwadze, że UE posiada sześć dużych przybrzeżnych stref, które są usytuowane nad Oceanem Atlantyckim, nad Bałtykiem, nad Morzem Czarnym, nad Morzem Śródziemnym, nad Morzem Północnym i w najbardziej oddalonych regionach, z których każda posiada właściwe dla danego obszaru zasoby i specyficzne pojmowanie turystyki;

B. mając na uwadze, że znaczna część mieszkańców Europy zamieszkuje europejskie wybrzeże liczące 89 000 kilometrów długości;

C. przyjmując definicję stref przybrzeżnych stosowaną w kontekście polityki morskiej UE, według której obejmują one strefy i obszary przybrzeżne lub znajdujące się w obrębie 50 km w linii prostej od brzegu;

D. mając na uwadze, że regiony przybrzeżne mają bardzo duże znaczenie dla UE, gdyż skupiają znaczny odsetek różnych rodzajów działalności gospodarczej,

E. mając na uwadze definicję zintegrowanego zarządzania strefami przybrzeżnymi oraz rolę, jaką odgrywa turystyka w realizacji tego celu;

F. mając na uwadze, że pozytywne zmiany w obrębie regionów przybrzeżnych przynoszą korzyści nie tylko mieszkańcom tych regionów lecz również wszystkim mieszkańcom UE;

G. mając na uwadze, że turystyka będąca zwyczajowo głównym sektorem działalności w tych regionach i mająca korzystny wpływ na rozwój społeczny i gospodarczy w zakresie wzrostu wartości PKB i poziomu zatrudnienia, może również mieć niekorzystne skutki dla tych obszarów, wynikające z sezonowego charakteru tej działalności, zatrudniania niewykwalifikowanych pracowników, braku integracji między wybrzeżem a obszarami położonymi w głębi lądu, braku różnorodności gospodarczej lub degradacji dziedzictwa przyrodniczego i kulturowego;

H. C a. mając na uwadze, że w różnych programach operacyjnych na lata 2007-2013 nie ma w rzeczywistości specjalnych odniesień do stref przybrzeżnych, co wynika z braku porównywalnych i wiarygodnych danych społeczno-gospodarczych i finansowych dotyczących turystyki nadmorskiej;

I. mając na uwadze, że z powodu braku wiarygodnych porównywalnych danych dotyczących turystyki w strefach przybrzeżnych jest możliwe, że nie dostrzega się znaczenia gospodarczego tego sektora, co prowadzi do niemożności właściwej oceny wartości, jaką ma zachowanie środowiska morskiego oraz do zbyt wysokiego oszacowania znaczenia inwestycji w osiągnięciu tego celu;

J. mając na uwadze, że ze względu na brak informacji na temat funduszy UE zainwestowanych w strefy przybrzeżne trudno jest dokonać ilościowej oceny rzeczywistego wpływu funduszy strukturalnych na turystykę nadmorską;

K. mając na uwadze, że turystyka znajduje się na styku różnych obszarów polityki UE, które wywierają znaczny wpływ na jej zdolność do przyczyniania się do spójności społecznej i terytorialnej;

L. mając na uwadze, że z punktu widzenia jakości fundusze strukturalne mogą mieć dodatni wpływ na rozwój regionów przybrzeżnych, ożywiając lokalną gospodarkę, zmniejszając sezonowość, stymulując prywatne inwestycje oraz wspierając zrównoważoną turystykę;

M. mając na uwadze, że ich wpływ jest najbardziej widoczny na obszarach takich, jak małe wyspy, regiony najbardziej oddalone lub strefy przybrzeżne, gdzie turystyka nadmorska jest głównym sektorem gospodarki;

N. mając na uwadze, że na strefy przybrzeżne ma przemożny wpływ ich położenie geograficzne, oraz że wymagają one wieloaspektowej strategii uwzględniającej ich specyfikę, zasadę pomocniczości oraz potrzebę zastosowania takiego procesu podejmowania decyzji, jaki zapewniałby spójność między sektorami;

O. mając na uwadze, że regiony przybrzeżne są również najczęściej regionami oddalonymi, tak jak małe wyspy, regiony najbardziej oddalone lub strefy przybrzeżne ściśle zależne od turystyki, do których dostęp poza pełnią sezonu turystycznego jest ograniczony, gdzie dla potrzeb zwiększenia spójności terytorialnej należy ulepszyć infrastrukturę, stworzyć regularne połączenia między wybrzeżem a obszarami położonymi w głębi lądu, oraz dzięki strategiom marketingu terytorialnego i zintegrowanego rozwoju gospodarczego sprzyjającego inwestycjom wspierać utrzymanie działalności gospodarczej również poza pełnią sezonu turystycznego,

P. mając na uwadze, że strefy przybrzeżne, chociaż borykają się z podobnymi problemami, nie dysponują odrębnymi instrumentami pozwalającymi na uporządkowane podejście i lepszą komunikację między głównymi podmiotami, które najczęściej pracują oddzielne i są odizolowane;

Q. mając na uwadze, że zintegrowane rozwiązania rzeczywistych problemów mogą zostać znalezione i wdrożone wyłącznie na poziomie lokalnym i regionalnym przez organy publiczne współpracujące z sektorem prywatnym, i przy uwzględnieniu interesów społeczności i potrzeby ochrony środowiska;

R. mając na uwadze, że stworzenie instrumentów polityki będzie sprzyjało bardziej zintegrowanym i ukierunkowanym na trwały rozwój strategiom, poprawiającym konkurencyjność gospodarczą poprzez zachowanie bogactw naturalnych i dziedzictwa kulturowego, zaspokajanie potrzeb socjalnych i promowanie modelu turystyki etycznej;

S. mając na uwadze, że takie instrumenty mogłyby zwiększyć jakość zatrudnienia w tych obszarach oraz pomóc w zmniejszaniu sezonowości poprzez łączenie różnych form turystyki i innej aktywności morskiej lub przybrzeżnej, co pozwoliłoby na pogodzenie oferty z wysokimi oczekiwaniami i wymaganiami współczesnych turystów oraz na tworzenie miejsc pracy wymagających kwalifikacji;

T. mając na uwadze, że cel europejskiej współpracy terytorialnej ustanowiony na mocy art. 6 rozporządzenia (WE) nr 1080/2006 może przyczynić się skutecznie do realizacji wspomnianych wyżej priorytetów poprzez finansowanie projektów współpracy oraz rozwijanie sieci partnerstwa między podmiotami tego sektora a obszarami przybrzeżnymi, podkreślając w tym kontekście, że należy wykorzystać europejskie ugrupowanie współpracy terytorialnej (EUWT), o którym mowa w rozporządzeniu (WE) nr 1082/2006 jako instrument pozwalający na nawiązanie stabilnej współpracy w dziedzinie zrównoważonego rozwoju regionów przybrzeżnych, obejmującej partnerów lokalnych i społecznych;

1. podkreśla, że turystyka jest kluczowym czynnikiem rozwoju społecznego i gospodarczego regionów przybrzeżnych UE i jest ściśle związana z celami strategii lizbońskiej; zaznacza również, że cele strategii goeteborskiej powinny być bardziej rygorystycznie uwzględniane w działalności turystycznej;

2. zachęca państwa członkowskie do opracowania szczegółowych strategii i zintegrowanych planów na poziomie krajowym i regionalnym mających na celu zmniejszenie sezonowego charakteru turystyki w regionach przybrzeżnych oraz zagwarantowanie pewniejszego zatrudnienia i wyższej jakości życia społecznością lokalnym; w tym kontekście podkreśla znaczenie przekształcenia tradycyjnej działalności sezonowej w działalność całoroczną poprzez zróżnicowanie produktów oraz stworzenie alternatywnych form turystyki (np. turystyka biznesowa, kulturalna, zdrowotna, sportowa, agroturystyka czy turystyka morska); zauważa, że dywersyfikacja produktów i usług może poprawić wzrost gospodarczy i zatrudnienie oraz przyczynić się do ograniczenia negatywnych skutków środowiskowych, gospodarczych, społecznych;

3. podkreśla konieczność ochrony praw pracowników tego sektora poprzez promowanie wysokiej jakości miejsc pracy oraz nabywanie kompetencji, co się między innymi wiąże z dostosowanymi szkoleniami zawodowymi, stosowaniem w większym zakresie długoterminowych umów o pracę, równymi i godnymi płacami oraz poprawą warunków pracy;

4. wzywa do przyjęcia zintegrowanego podejścia do turystyki w strefach przybrzeżnych w kontekście unijnych polityk: spójności, morskiej, rybołówstwa, ochrony środowiska, społecznej i zdrowotnej, aby stworzyć między nimi synergię i uniknąć niespójnych działań; zaleca, by Komisja zastosowała takie zintegrowane podejście w dążeniu do zrównoważonego wzrostu turystyki w regionach przybrzeżnych, w szczególności w połączeniu z polityka morską UE, jako strategiczny cel w swoim programie prac na lata 2010-2015, jak również w kontekście śródokresowego przeglądu ram finansowych na lata 2007-2013;

5. nawołuje państwa członkowskie do zapewnienia pełnego udziału regionalnych i lokalnych organów odpowiedzialnych za turystykę i rozwój regionalny stref przybrzeżnych oraz partnerów gospodarczych, społecznych oraz partnerów zaangażowanych w ochronę środowiska we wszystkich stałych strukturach ustanowionych w ramach tych polityk oraz w programach współpracy transgranicznej, w których regiony te uczestniczą;

6. zwraca uwagę na podstawowy związek między dobrze działającą infrastrukturą a powodzeniem danego regionu turystycznego, a zatem wzywa właściwe organy do przygotowania planów optymalizacji lokalnej infrastruktury z myślą zarówno o turystach, jak i lokalnej społeczności; w tym kontekście zdecydowanie zaleca przybrzeżnym państwom członkowskim podjęcie wszelkich środków koniecznych, by zapewnić opracowywanie nowych projektów rozbudowy infrastruktury, w rafinerii ropy naftowej i innych obiektów, zawsze z wykorzystaniem najnowszych technologii, w celu zapewnienia mniejszego wykorzystania energii i obniżenia emisji dwutlenku węgla, jak również poprawy wydajności energetycznej poprzez korzystanie z odnawialnych źródeł energii;

7. zachęca Komisję, państwa członkowskie i regiony do promowania trwałych łańcuchów mobilności w lokalnym transporcie publicznym oraz ścieżek rowerowych i ścieżek dla pieszych, szczególnie w transgranicznych regionach przybrzeżnych, oraz do wspierania w tym celu wymiany dobrych rozwiązań;

8. zaleca, by Komisja przyjęła całościowe podejście do turystyki w strefach przybrzeżnych w ramach realizacji swojej polityki spójności terytorialnej oraz strategii na rzecz zintegrowanej polityki morskiej, w szczególności w odniesieniu do wysp, państw członkowskich będących wyspami, najbardziej oddalonych regionów oraz innych stref przybrzeżnych, mając w szczególności na względzie dużą zależność tych obszarów od turystyki;

9. gorąco zachęca Komisję i państwa członkowskie do uwzględnienia turystyki przybrzeżnej w liście priorytetów w ramach strategicznych wytycznych na następny okres programowania funduszy strukturalnych, jak również w strategiach UE poświęconych regionom przybrzeżnym oraz do opracowania nowatorskiej strategii z potencjałem zintegrowania oferty turystyki nadmorskiej;

10. z zadowoleniem przyjmuje zatem udział regionów przybrzeżnych w programach INTERREG IV B i INTERREG C oraz programach i projektach, które obejmują zarówno współpracę ponadnarodową, jak i międzyregionalną w dziedzinie turystyki oraz zachęca, aby w większym stopniu korzystały one z inicjatyw i instrumentów UE dla regionów przybrzeżnych (takich jak strategia śródziemnomorska, strategia UE na rzecz Morza Bałtyckiego czy synergia czarnomorska); zdecydowanie zaleca, aby przygotowując nowe programy INTERREG na następny okres programowania Komisja położyła większy nacisk na regiony przybrzeżne;

11. odnotowuje opinię Komitetu Regionów dotyczącą stworzenia Europejskiego Funduszu na rzecz Obszarów Przybrzeżnych i nawołuje Komisję, aby w kontekście następnych ram finansowych przeanalizowała sposoby lepszej koordynacji wszystkich przyszłych instrumentów finansujących działania w obszarach przybrzeżnych;

12. zaleca umacnianie filaru wiedzy jako części strategii na rzecz zintegrowanego rozwoju stref przybrzeżnych poprzez stworzenie europejskiej sieci sektorowej pod egidą Europejskiego Instytutu Technologii ustanowionego na mocy rozporządzenia (WE) nr 294/2008 i w ramach siódmego ramowego programu w zakresie badań naukowych i rozwoju przyjętego decyzją nr 1982/2006/WE;

13. zaleca, by państwa członkowskie posiadające strefy przybrzeżne stosowały zintegrowane podejście w programach przy selekcjonowaniu i realizacji projektów dotyczących wybrzeży, przyjmując metodę międzysektorową i uznając za priorytet tworzenie partnerstwa prywatno-publicznego, w celu zmniejszenia obciążenia organów administracji lokalnej;

14. z zadowoleniem odnosi się do priorytetów określonych przez Komisję w dziedzinie turystyki na obszarach przybrzeżnych i morskiej w agendzie dla zrównoważonej i konkurencyjnej turystyki europejskiej; sugeruje włączenie do niedawno utworzonego portalu kierunków turystycznych w Europie konkretnych informacji na temat kierunków i sieci nadmorskich, zwłaszcza najmniej znanych i najmniej rozpowszechnionych, tak aby promować je poza granicami UE również na poziomie regionalnym i lokalnym;

15. w tym kontekście zwraca się do Komisji o uczynienie turystyki przybrzeżnej i wodnej wiodącym tematem w 2010 r. w ramach projektu pilotażowego „Europejskie Modelowe Ośrodki Turystyczne”;

16. wyraża żal wobec faktu, że obecny brak przejrzystości wydatkowania unijnego w strefach przybrzeżnych uniemożliwia oszacowanie poziomu inwestycji oraz przeanalizowanie wpływu wspieranych inicjatyw na te regiony; w tym kontekście z zadowoleniem przyjmuje zieloną księgę w sprawie postanowień polityki morskiej dotyczących utworzenia bazy danych regionów morskich, która zwierać będzie informacje o beneficjentach wszystkich funduszy wspólnotowych (w tym funduszy strukturalnych) i nawołuje Komisję do bezzwłocznego wypełnienia tego ważnego zadania; podkreśla znaczenie takich inicjatyw dla zagwarantowania przejrzystości w tym obszarze; nawołuje Komisję do uruchomienia odpowiednich instrumentów, dzięki którym dane te staną się dostępne do celów analiz i statystyk i nawołuje państwa członkowskie do wypełnienia zobowiązań dotyczących upowszechniania informacji o końcowych beneficjentach, ilustrując w ten sposób wyczerpująco realizowane projekty;

17. wzywa Komisję, państwa członkowskie i regiony do wspólnego stworzenia pełnego katalogu projektów finansowanych w strefach przybrzeżnych, który zostanie udostępniony w Internecie, umożliwiając w ten sposób regionom czerpanie z doświadczeń innych oraz pozwalając środowiskom akademickim, wspólnotom zamieszkującym obszary przybrzeżne i innym zainteresowanym stronom na identyfikację, upowszechnianie oraz jak najintensywniejsze przekazywanie najlepszych rozwiązań społecznościom lokalnym; w tym kontekście zaleca stworzenie forum umożliwiającego kontakty zainteresowanych stron i dzielenie się dobrymi rozwiązaniami oraz grup roboczych przedstawicieli państw członkowskich, które opracowałyby plany działania w dziedzinie turystyki przybrzeżnej i zintensyfikowały wymianę doświadczeń na poziomie instytucjonalnym;

18. zwraca się do Komisji o udostępnienie tego katalogu również w Internecie w celu ukazania obywatelom korzyści, jakie Europa przynosi nadmorskim regionom przybrzeżnym i uzasadnienia tym samym finansowania europejskiego oraz przekazania pozytywnego obrazu UE;

19. nawołuje Komisję do dopilnowania, by w bieżącym zestawieniu socjoekonomicznych baz danych Eurostatu dotyczących stref przybrzeżnych UE znalazły się wiarygodne, jednolite i aktualne dane na temat turystyki, ponieważ ma to istotne znaczenie dla ułatwienia podejmowania decyzji w sektorze publicznym oraz dla umożliwienia dokonywania porównań między regionami i sektorami; zaleca, by państwa członkowskie posiadające strefy przybrzeżne pilnie przystąpiły do wdrażania na swoim terytorium rachunków satelitarnych dla turystyki;

20. podkreśla ścisłe powiązanie między środowiskiem a turystyką na wybrzeżu oraz odnotowuje, że polityka na rzecz rozwoju turystyki powinna zawierać praktyczne środki zgodne z ogólną polityką ochrony środowiska i zarządzania nim; z zadowoleniem przyjmuje zatem zapisanie „zrównoważonego rozwoju” w art. 17 rozporządzenia (WE) nr 1083/2006 (w sprawie funduszy strukturalnych na lata 2007-2013) jako jednej z kluczowych zasad mających zastosowanie we wdrażaniu wszelkich interwencji strukturalnych, której stosowanie musi być dokładnie nadzorowane przy pomocy odpowiednich działań monitorujących; zdecydowanie zaleca, aby podobne postanowienie zawarto w przepisach dotyczących kolejnego okresu programowania; podkreśla, że stanowiłoby to znaczny wkład w rozwój turystyki ekologicznej;

21. zaznacza, że strefy przybrzeżne są w szczególności narażone na konsekwencje zmian klimatycznych oraz wynikające z nich podnoszenie się poziomu mórz, erozję wybrzeża oraz większą częstotliwość i gwałtowność burz; wzywa zatem regiony przybrzeżne do oszacowania zagrożeń wynikających ze zmian klimatycznych i opracowania planów zapobiegania im;

22. wskazuje na skutki zmian klimatycznych na turystykę w strefach przybrzeżnych; nakłania zatem Komisję z jednej strony do zgodnego z logiką zintegrowania celów wspólnotowych w zakresie redukcji emisji CO2 z polityką dotyczącą transportu i turystyki, a z drugiej strony do sprzyjania środkom mającym na celu ochronę trwałej turystyki przed skutkami zmian klimatycznych;

23. w tym kontekście podkreśla znaczenie przeprowadzenia oceny potencjału turystyki w kwestii ochrony i zachowania środowiska; zauważa, że turystyka może w prosty sposób zwiększać świadomość na temat walorów środowiska naturalnego poprzez skoordynowane działania władz krajowych i regionalnych z jednej strony, i biur podróży oraz menadżerów hoteli i restauracji z drugiej; uważa zatem, że regiony przybrzeżne powinny być w centrum takich starań ze względu na ich wyjątkowo turystyczny charakter;

24. zwraca uwagę na potrzebę zagwarantowania stałej ochrony walorów historycznych i skarbów archeologicznych oraz zachowania tradycji, a szerzej rzecz ujmując dziedzictwa kulturowego w rozwoju turystyki, przy większym czynnym zaangażowaniu ze strony społeczności lokalnych;

25. wnioskuje, aby przyznawane były zachęty w celu wspierania trwałego rozwoju, aby zachować dziedzictwo kulturowe i przyrodnicze oraz tkankę społeczną regionów przybrzeżnych;

26. wzywa Komisję do dopilnowania, by działanie zgodne z dyrektywą ramową w sprawie strategii morskiej było warunkiem korzystania z finansowania unijnego przy realizacji projektów dotyczących stref przybrzeżnych, mających wpływ na środowisko morskie;

27. zwraca się do Komisji o wykorzystanie wszystkich instrumentów oceny, aby zapewnić stosowanie tej zasady na obszarach przybrzeżnych w trakcie obecnego okresu programowania, a także podziału odpowiedzialności między poszczególne szczeble decyzyjne;

28. podkreśla, że presja, jakiej poddane się obszary przybrzeżne w wyniku nadmiernej interwencji infrastruktury, przynosi szkodę rozwijaniu i zapewnieniu atrakcyjności turystyki przybrzeżnej, oraz że należy poprawić te aspekty poprzez zapewnienie wysokiej jakości usług turystycznych, kluczowych dla konkurencyjności regionów przybrzeżnych oraz poprzez wspieranie jakości zatrudnienia i kwalifikacji; zachęca zatem regiony przybrzeżne do zachęcania inwestycji alternatywnych, takich jak inwestycje w usługi w zakresie technologii informacyjnych i komunikacji, nowe możliwości dla tradycyjnych produktów lokalnych, wysokiej jakości szkolenia dla pracowników sektora turystyki; wzywa też do opracowania programów szkoleniowych w celu stworzenia kręgu wykwalifikowanych pracowników, którzy będą w stanie sprostać wzrastającej kompleksowości i zróżnicowaniu sektora turystycznego;

29. zwraca się do państw członkowskich o opracowanie odpowiednich strategii politycznych w dziedzinie urbanistyki i planowania przestrzennego odpowiadających pejzażowi przybrzeżnemu;

30. podkreśla, że wysoka jakość jest głównym elementem umożliwiającym porównanie korzyścią europejskich produktów turystycznych; zwraca się do państw członkowskich, lecz również do władz regionalnych i lokalnych o wyeksponowanie i dalszą poprawę jakości ich usług turystycznych, zwłaszcza jeśli chodzi o poziom bezpieczeństwa, pełną i nowoczesną infrastrukturę, odpowiedzialność społeczną zaangażowanych przedsiębiorstw oraz działalność gospodarczą przyjazną środowisku;

31. nawołuje Komisję do zapewnienia objęcia usług oraz sektorów produkcji mających znaczenie dla turystyki na obszarach przybrzeżnych polityką wobec klasterów morskich, co umożliwi owocne współdziałanie podmiotów wykorzystujących morze jako środek do zwiększenia własnej konkurencyjności, umocnienia trwałego rozwoju i wkładu w rozwój gospodarki obszarów przybrzeżnych; ponadto uważa, że usługi medyczne, socjalne, edukacyjne, technologiczne i sportowe powinny zostać włączone w ramy klasterów morskich jako usługi stref przybrzeżnych stanowiące istotne czynniki rozwoju tych stref;

32. podkreśla znaczenie dostępu do środków umożliwiających rozwój w regionach przybrzeżnych; dlatego nawołuje Komisję oraz krajowe i regionalne organy w strefach przybrzeżnych do wypracowania metod zapewnienia optymalnego systemu transportowych połączeń lądowych, powietrznych i wodnych; ponawia wezwanie skierowane do tych podmiotów w związku z wysokim wskaźnikiem zanieczyszczenia wód morskich w wielu regionach i miastach portowych, o zwiększenie zachęt dla zakotwiczania statków w porcie za pośrednictwem sieci naziemnej; zachęca państwa członkowskie do przeanalizowania możliwości przyjęcia środków takich jak obniżenie opłat lotniskowych, w całkowitej zgodności z procedurą ustanowioną w przytoczonej powyżej dyrektywie w sprawie opłat lotniskowych, w celu zwiększenia atrakcyjności i zwiększenia konkurencyjności obszarów przybrzeżnych; z tych samych względów podkreśla potrzebę poprawy przestrzegania norm bezpieczeństwa na lotniskach i przez flotę lotniczą, w tym do usunięcia w razie konieczności składów paliwa znajdujących się w pobliżu lotnisk;

33. zwraca się do państw członkowskich i do władz regionalnych o wspieranie podniesienia standardów portów i lotnisk w regionach przybrzeżnych i wyspiarskich, aby wyjść naprzeciw potrzebom turystyki, biorąc należycie pod uwagę istniejące możliwości w zakresie środowiska naturalnego oraz poszanowanie estetyki i środowiska naturalnego;

34. podkreśla, że spójność terytorialna jest horyzontalną koncepcją obejmującą całą UE, która służy poprawie powiązań między wybrzeżem a głębią lądu z wykorzystaniem istniejącej komplementarności i wzajemnych powiązań między obszarami przybrzeżnymi i obszarami wewnątrz lądu (np. połączenie działalności przybrzeżnej z turystyką obszarów wiejskich i miejskich, poprawa niezależnej od sezonu dostępności usług turystycznych, promowanie i zachęcanie do zwiększenia oferty produktów lokalnych); zauważa, że wspomniana powyżej zielona księga w sprawie przyszłości polityki morskiej zawiera specjalne odniesienie do regionów wyspiarskich, przyznając, że doświadczają one szczególnych trudności jeśli chodzi o rozwój, z powodu trwałych utrudnień naturalnych, jakim stawiają czoła; podkreśla, że regiony przybrzeżne napotykają na podobne trudności i nawołuje Komisję do wzięcia pod uwagę potrzeby powiązania turystyki przybrzeżnej ze zintegrowanym zarządzaniem obszarami przybrzeżnymi i planowaniem przestrzennym dla obszarów morskich przy realizacji założeń w zakresie spójności terytorialnej w przyszłości;

35. nawołuje władze regionalne i lokalne regionów przybrzeżnych, by również promowały zintegrowane systemy marketingu regionalnego wśród swych partnerów w ramach stosunków sąsiedzkich w dziedzinach dotyczących morza i lądu, oraz by promowały zrównoważony rozwój turystyki i podróży, w celu pobudzenia konkurencyjności sektora turystyki i bez szkody dla ogólnej konkurencyjności;

36. zachęca regiony przybrzeżne do udziału w projektach na rzecz współpracy międzyregionalnej, np. w ramach IV tematu inicjatywy „Regiony na rzecz zmian gospodarczych” w celu stworzenia nowych sieci tematycznych dotyczących turystyki w strefach przybrzeżnych oraz rozwijania tych, które już istnieją, a także w celu wymiany specjalistycznej wiedzy i najlepszych rozwiązań;

37. zaleca, by właściwe organy publiczne na poziomie krajowym, regionalnym i lokalnym podjęły działania promujące strategiczne projekty na rzecz turystyki w strefach przybrzeżnych w ramach programów współpracy, udzielając technicznego wsparcia dla projektów i udostępniając odpowiednie środki finansowe na działania tego typu, a także traktując priorytetowe wykorzystanie funduszy strukturalnych dla rozwoju zrównoważonej i przyjaznej środowisku turystyki w regionach przybrzeżnych, zarówno w obszarze konwergencji i konkurencyjności, jak i zatrudnienia; w tym kontekście należy poświęcić szczególną uwagę działaniom mającym na celu rozwój komunikacji i technologii informacyjnych;

38. nawołuje Komisję do zorganizowania przynajmniej jednego specjalnego wydarzenia w następnym roku, najlepiej w dniu 20 maja, zwanego Europejskim Dniem Morza, poświęconego turystyce w strefach przybrzeżnych, w celu ułatwienia wymiany i zacieśnienia kontaktów między partnerami oraz dzielenia się najlepszymi rozwiązaniami, między innymi w dziedzinie wdrażania zintegrowanego modelu UE zarządzania jakością; w związku z powyższym zachęca wszystkie podmioty do przedstawienia finansowanych przez wspólnotę projektów związanych pośrednio lub bezpośrednio z turystyką w strefach przybrzeżnych;

39. uważa, że promowanie turystyki wodnej, między innymi poprzez promowanie związanej z sektorem działalności gospodarczej, może pomóc obywatelom Unii przejąć bardziej ekologiczne nawyki i poprawić ich świadomość ekologiczną; zachęca zatem państwa członkowskie do promowania inwestycji w tej dziedzinie na obszarach przybrzeżnych;

40. ponadto wzywa Komisję, by sporządziła praktyczny przewodnik finansowania UE w obszarze turystyki przybrzeżnej, tak by dostarczyć zainteresowanym stronom wskazówek podczas poszukiwania finansowania;

41. uznaje olbrzymi wkład, jaki wzrost turystyki rejsowej ma dla rozwoju społeczności nadmorskich, jeżeli osiągnięta jest równowaga między ryzykiem i korzyściami oraz między kosztami stałymi inwestycji naziemnych i elastycznością niezbędną operatorom rejsów, oraz jeżeli należycie uwzględnione są kwestie związane ze środowiskiem naturalnym;

42. zachęca Komisję do wspierania społeczności nadmorskich pragnących wdrożyć najlepsze praktyki oraz do lepszego wykorzystania wartości dodanej związanej z turystyką rejsową w szczególności i nadmorską w ogóle;

43. nawołuje regiony przybrzeżne do ustanowienia oraz wspierania regionalnych i lokalnych agencji rozwoju, które pomogą zorganizować sieci pracowników, instytucji, ekspertów i administracji z danych dziedzin i między państwami członkowskimi, i będą służyły potencjalnym beneficjentom z sektora publicznego i prywatnego radą i informacją;

44. zaleca, by państwa członkowskie posiadające strefy przybrzeżne wzięły pod uwagę trwałość projektów współpracy na etapie następującym po finansowaniu, nie tylko w odniesieniu do kwestii finansowych, ale również mając na względzie ciągłość współpracy między partnerami i powiązanie z odpowiednimi usługami na poziomie lokalnym;

45. zaleca państwom członkowskim posiadającym strefy przybrzeżne zapewnienie dobrej widoczności wybranych projektów oraz uproszczenie procedur dostępu do finansowania, w celu zachęcenia prywatnych inwestorów do finansowania turystyki na wybrzeżu oraz wprowadzenia ułatwień dla tworzenia partnerstwa między organami publicznymi a podmiotami prywatnymi w sektorze, w szczególności zaś MŚP; zaleca propagowanie rekreacyjnych zalet turystyki morskiej i przybrzeżnej w kontekście zapewnienia zdrowej fauny i flory (promując ekoturystykę, połowy turystyczne, obserwacja wielorybów, itp.); wierzy, że te cele powinny znaleźć odzwierciedlenie w Europejskim Dniu Morza organizowanym co roku w dniu 20 maja;

46. nawołuje ugrupowania wyspecjalizowane w ochronie środowiska, gałęzie gospodarki związane z morzem, organizacje kulturalne, społeczność naukowców, struktury obywatelskie i lokalnych mieszkańców do udziału we wszystkich etapach projektu, w tym jego monitorowania, w celu zapewnienia trwałości jego skutków;

47. nawołuje wreszcie Komisję do dokonywania systematycznej oceny wpływu finansowania wspólnotowego na rozwój regionalny obszarów przybrzeżnych w celu upowszechnienia najlepszych rozwiązań oraz wspierania sieci partnerskich zrzeszających wiele podmiotów za pośrednictwem ośrodka monitorowania zrównoważonej turystyki w strefach przybrzeżnych;

48. zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Komitetowi Regionów.

[1] Dz.U. L 210 z 31.7.2006, s. 1.
[2] Dz.U. L 210 z 31.7.2006, s. 19.
[3] Dz.U. L 97 z 09.4.08, s. 1.
[4] Dz.U. L 210 z 31.7.2006, s. 25.
[5] Dz.U. L 164 z 25.6.08, s. 19.
[6] Dz.U. L 412 z 30.12.06, s. 1.
[7] Teksty przyjęte, P6_TA(2007)0575.
[8] Teksty przyjęte, P6_TA(2008)0213.

Ramy ogólne

27 państw członkowskich UE posiada łącznie linie brzegową mierzącą ponad 89 000 km. Jednocześnie wybrzeża europejskie obejmują bardzo zróżnicowany wachlarz form lokalizacji, począwszy od dużych miast i stolic państw członkowskich, takich jak Lizbona, Ateny, Kopenhaga czy Sztokholm, po małe wysepki, których ludność utrzymuje się głównie z turystyki i rybołówstwa.

Morskie dziedzictwo Unii, głęboko zakorzenione w historii i tradycjach niektórych państw członkowskich, leży u podstaw historycznej ekspansji Europy na innych kontynentach, która przyniosła następnie dobrobyt i wzmocniła rolę wybrzeża w rozwoju państw posiadających dostęp do morza.

W przypadku niektórych regionów ich tożsamość była ściśle związana z tożsamością ich regionów; Tak też najbardziej oddalone regiony żyją głównie z turystyki i działalności związanej z morzem. Natomiast inne regiony, których cechy geograficzne nie powodują zależności od turystyki, w związku z czym turystyka nie stanowi istotnej części ich PKB.

Zgodnie z niektórymi przewidywaniami w roku 2010 blisko 75% ludności będzie zamieszkiwała regiony przybrzeżne. To skupienie populacji na wybrzeżach wskazuje na potrzebę znalezienia pragmatycznego podejścia do zagadnienia wpływu turystyki na strefy przybrzeżne, a nawet więcej, na gospodarkę na poziomie europejskim, a także krajowym, regionalnym i lokalnym.

UE i turystyka

Turystyka nie jest obecnie objęta zakresem kompetencji politycznych UE, ale art. 3 traktatu WE stanowi, że może być ona przedmiotem podejmowanych przez Unię „środków”. Pozwoliło to Unii na prowadzenie szeregu strategii, programów i działań w dziedzinie turystyki.

Fragmentaryczna i z natury sektorowa, działalność Unii musiała doprowadzić do powstania szeregu problemów, co odzwierciedla brak spójności między strategiami w stosowaniu poszczególnych polityk oraz mieszance programów i środków wsparcia turystyki, które mogą, wzajemnie wpływać na siebie negatywnie z powodu braku przewodnictwa politycznego w realizacji proponowanych celów.

Szefowie państw i rządów uzgodnili, że traktat lizboński będzie zawierał artykuł powierzający więcej uprawnień Unii, a w szczególności PE, w dziedzinie polityki w zakresie turystyki. Umożliwiłoby to opracowanie nowych strategii na rzecz skutecznego i rzeczywistego wykorzystania istniejących środków poprzez propagowanie w pełni europejskiej polityki w zakresie turystyki.

Fundusze Strukturalne i turystyka

Mając na uwadze, że Unia nie posiada kompetencji w dziedzinie turystyki, oraz że w związku z tym nie istnieją instrumenty finansowe poświęcone wyłącznie temu sektorowi, działania w dziedzinie turystyki na poziomie wspólnotowym są finansowane głównie poprzez Fundusze Strukturalne i Fundusz Spójności za pośrednictwem regionalnych programów operacyjnych oraz krajowych sektorowych programów operacyjnych.

Komisja Rozwoju Regionalnego Parlamentu Europejskiego zdecydowała o wyrażeniu zgody na sporządzenie sprawozdania z inicjatywy własnej oraz analizy wpływu turystyki w strefach przybrzeżnych (aspekty rozwoju regionalnego), celem których jest dokonanie przeglądu rzeczywistego wykorzystania Funduszy Strukturalnych w turystyce obszarów przybrzeżnych oraz ocena konkretnego wpływu tego sektora na spójność gospodarczą, społeczną i terytorialną we wszystkich państwach członkowskich.

Analiza przygotowana dla komisji była szczegółowa i posiada duże znaczenie. Stwierdza się w niej, że wśród najważniejszych wyzwań, jakim musi stawić turystyka w strefach przybrzeżnych, należy podkreślić czynnik sezonowości, potrzebę środków na rzecz wsparcia trwałego rozwoju oraz duże znaczenie wzbogacenia oferty rekreacji.

W analizie stwierdzono, że największe wsparcie udzielane jest działaniom w dziedzinie turystyki przybrzeżnej za pośrednictwem środków z regionalnych programów operacyjnych finansowanych przez EFRR w takich dziedzinach, jak infrastruktura publiczna, wsparcie dla MŚP w sektorze turystyki, marketing regionalny i działalność promocyjna.

Przywołane zostały problemy, które, mając na uwadze horyzontalny charakter sektora turystyki, wpływają na ocenę skutków tych inicjatyw na poziomie regionalnym. Jednocześnie pochylono się nad wymiernym wpływem w zakresie wzmacniania zdolności instytucjonalnych. Autorzy stwierdzają, że środki finansowe UE stymulowały udział w partnerstwach, aczkolwiek z różnym natężeniem w zależności od projektu, przyczyniając się także do poprawy jakości programowania i tworzenia projektów. Równocześnie finansowanie UE przyczyniło się znacznie do osiągnięcia bardziej zintegrowanego podejścia do zagadnienia zarządzania jakością w regionach przybrzeżnych.

Podsumowanie

Konsultacje w terenie z różnymi podmiotami w obszarze turystyki przybrzeżnej stanowiące podstawę sprawozdania z inicjatywy własnej, okazały się wysoce przydatne, wskazując na potrzebę podjęcia konkretnych działań, aby doprowadzić do skuteczniejszego wykorzystania istniejących środków finansowych dla tego sektora. Nie istnieje szczególna konieczność wprowadzania nowych instrumentów: konieczne jest raczej zintegrowane i spójne podejście do sektora, zdynamizowanie istniejących instrumentów w ramach podzielanych celów i wspólnej strategii. Istnieje konsensus co do konieczności osiągnięcia zintegrowanego i całościowego podejścia do turystyki przybrzeżnej.

Wzbogacenie oferty turystycznej na wybrzeżu, zmiana jej pojmowania nie tylko w kategoriach „słońce, morze i piasek”, ale również jako bardziej zróżnicowanej oferty stanowi obecnie kluczowe wyzwanie, które należy wspierać. Konieczne jest stworzenie nowych gałęzi regionalnej gospodarki w strefach przybrzeżnych, propagując jednocześnie cele konkurencyjności i wzrostu zawarte w strategii lizbońskiej i goeteborskiej.

Te polityki sektorowe, takie jak polityka rybołówstwa, polityka morska, transport, energia i polityka spójności, czy choćby nowa strategia w zakresie WPR, kładąca większy nacisk na jakość produktów, które są w ciągłej interakcji z produktami turystyki przybrzeżnej, powinny zostać wzbogacone w następnym programie prac Komisji o innowacyjne elementy i powinny zostać w zintegrowany sposób dostosowane, by służyć turystyce wybrzeża, biorąc pod uwagę ogromne znaczenie tego sektora dla gospodarki europejskiej. Całościowa wizja tej polityki musi stać się dla Unii rzeczywistością w bliskiej przyszłości, szczególnie w kontekście śródokresowego przeglądu ram finansowych na lata 2007-2013. Pozwoli nam to zapewnić, by Unia Europejska posiadała zrównoważony i przyszłościowy sektor turystyki przybrzeżnej.

dla Komisji Rozwoju Regionalnego

w sprawie aspektów rozwoju regionalnego związanych z wpływem turystyki w regionach przybrzeżnych
(2008/2132(INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Francesco Ferrari

WSKAZÓWKI

Komisja Transportu i Turystyki zwraca się do Komisji Rozwoju Regionalnego, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

A. mając na uwadze, że większość gospodarek państw członkowskich charakteryzujących się znacznym rozwojem stref przybrzeżnych i wysp jest w dużym stopniu uzależniona od przychodów z tych rodzajów działalności, które są związane z obecnością morza, estuariów lub delt, takich jak turystyka, rybołówstwo, transport itp. oraz że eksploatacja środowiska morskiego i przybrzeżnego w celu zaspokojenia różnych potrzeb wywiera rosnącą presję; mając zwłaszcza na uwadze fakt, że konkurencja w zakresie poszukiwania przestrzeni często powoduje konflikty pomiędzy różnymi sektorami działalności i grupami interesów (turystyka, rybołówstwo, usługi, rolnictwo, ochrona ekosystemów), przez co sprawą kluczową staje się odpowiednie zarządzanie terytorialne obejmujące poszczególne rodzaje działalności bezpośrednio lub pośrednio związane z rozwojem stref przybrzeżnych,

B. mając na uwadze, że w regionach, w których po krótkim i intensywnym sezonie turystycznym następuje okres braku aktywności gospodarczej, poziom zatrudnienia w omawianym sektorze oraz w sektorze transportu ulega znacznym wahaniom, co często utrudnia stabilne świadczenie usług i odpowiednią jakość,

C. mając na uwadze, że turystyka stanowi siłę napędową wzrostu gospodarczego, zatrudnienia i nowych technologii komunikacyjnych,

D. mając na uwadze fakt, iż dostęp do działalności turystycznej regionów przybrzeżnych wymaga nowoczesnej i skutecznej infrastruktury transportowej,

E. mając na uwadze, że regiony przybrzeżne mają duże znaczenie dla Unii Europejskiej, gdyż skupiają znaczny odsetek różnych rodzajów działalności gospodarczej,

1. uważa, że konieczne jest wzmocnienie polityk łagodzących skutki sezonowe i sprzyjających trwałemu rozwojowi ze społecznego, gospodarczego i ekologicznego punktu widzenia, zróżnicowaniu i innowacji oferty, w tym także poprzez „turystykę zakupową”, tworzeniu stałych miejsc pracy, kształceniu ustawicznemu, podnoszeniu kwalifikacji i zróżnicowaniu produktów i usług; uważa w związku z tym, że pożyteczne jest również wspieranie, za pośrednictwem funduszy strukturalnych, możliwości instytucjonalnych, koordynacji na poszczególnych poziomach zarządzania, rozwijania potencjału oraz zasady partnerstwa w planowaniu i opracowywaniu projektów, takich jak programy wymiany turystów w starszym wieku, turystyka zdrowotna, mieszkaniowa i kongresowa;

2. podkreśla konieczność poszanowania względów ochrony przyrody, dziedzictwa kultury i trwałej turystyki w czasie opracowywania i realizacji projektów w zakresie infrastruktury w sektorach turystyki i transportu;

3. wzywa Komisję i państwa członkowskie do kierowania się w swoich działaniach głównie oczekiwaniami sektora prywatnego małych gmin przybrzeżnych i położonych w regionach wyspiarskich poprzez propagowanie przykładów dobrych praktyk w zakresie planowania poszczególnych projektów i inicjatyw, opracowywania ich i zarządzania nimi oraz poprzez wymianę informacji na temat odnośnych norm i strategii europejskich oraz funduszy europejskich, a zwłaszcza funduszy wsparcia dla trwałej turystyki;

4. zachęca Komisję, państwa członkowskie i regiony do promowania trwałych łańcuchów mobilności w lokalnym transporcie publicznym oraz ścieżek rowerowych i ścieżek dla pieszych, szczególnie w transgranicznych regionach przybrzeżnych, oraz do wspierania w tym celu wymiany dobrych praktyk;

5. zachęca państwa członkowskie, regiony wyspiarskie i regiony przybrzeżne do wspomagania przejścia od inwestycji fizycznych w poszczególne infrastruktury do działań tworzących przestrzeń niezbędną dla marketingu terytorialnego i zróżnicowania produktów i usług poprzez działania „przekształcające przestrzeń”, co może zostać osiągnięte dzięki:

- włączeniu do zwyczajowej oferty innych rodzajów działalności rekreacyjnej związanych z morzem;

- zintegrowaniu istniejących środków transportu i poszczególnych rodzajów działalności turystycznej;

- promowaniu niematerialnego dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego, na przykład poprzez tworzenie tras i ścieżek tematycznych pozwalających odkrywać dziedzictwo regionalne obszarów niemetropolitalnych (zwłaszcza gastronomię);

- przekształcaniu miast i infrastruktur, które w przeszłości pełniły rolę przemysłową, w miejsca turystyczne poprzez promowanie ich szczególnych cech architektonicznych i kulturowych;

- inwestowaniu w widoczność, profil oraz wyniki projektów;

- przyjęciu globalnej perspektywy przez rynek turystyczny, tak by stawić czoła rosnącej konkurencji ze strony tanich atrakcji turystycznych spoza Europy, poprzez promowanie m.in. programów dostosowanych do nowych użytkowników z Unii, takich jak turystyka rodzinna i turystyka zorientowana na osoby starsze;

- włączaniu w proces rozwoju infrastruktury turystycznej środków ochrony środowiska i bezpieczeństwa morskiego, a w szczególności oszczędności i skuteczności w wykorzystaniu zasobów oraz dobrego i trwałego planowania;

- opracowywaniu programów edukacyjnych i szkoleniowych w sektorze turystyki na wszystkich szczeblach i we wszystkich dziedzinach (świadczenie usług, gospodarka i administracja) w celu stworzenia szeregu wykwalifikowanych pracowników;

- promowaniu turystyki społecznej między regionami Unii poza sezonem z tego względu, że turystyka społeczna lub dostępna dla osób niepełnosprawnych umożliwia osobom o ograniczonej mobilności i osobom niepełnosprawnym podróżowanie w charakterze turystów w obrębie Unii Europejskiej oraz że stanowi ona skuteczny instrument na rzecz poprawy dobrego samopoczucia obywateli europejskich i ma skutki gospodarcze, gdyż tworzy i utrzymuje przez cały rok miejsca pracy w sektorze turystycznym;

- zbadaniu i zachęcaniu, w odpowiednim przypadku, do działań mających na celu zróżnicowanie oferty usług turystycznych poprzez rozwijanie szczegółowej gamy, w tym turystyki kulturowej, sportowej, w miejscowościach kąpielowych itd.;

6. zwraca się do państw członkowskich i do władz regionalnych o dołożenie starań, aby umożliwić świadczenie bardziej opłacalnych i stałych usług; zwraca się do Komisji o zbadanie środków służących zrekompensowaniu niedostatecznego rozwoju siły roboczej, kapitałów i usług będącego skutkiem sezonowego charakteru zatrudnienia w sektorze turystycznym w regionach przybrzeżnych i w związanym z nim sektorze transportowym;

7. zwraca się do państw członkowskich o opracowanie odpowiednich strategii politycznych w dziedzinie urbanistyki i planowania przestrzennego odpowiadających pejzażowi przybrzeżnemu;

8. wnioskuje, aby przyznawane były zachęty w celu sprzyjania trwałemu rozwojowi, aby zachować dziedzictwo kulturowe i przyrodnicze oraz tkankę społeczną regionów przybrzeżnych;

9. podkreśla skutki zmian klimatycznych na turystykę w strefach przybrzeżnych; nakłania zatem Komisję z jednej strony do zgodnego z logiką zintegrowania celów wspólnotowych w zakresie redukcji emisji CO2 z polityką dotyczącą transportu i turystyki, a z drugiej strony do sprzyjania środkom mającym na celu ochronę trwałej turystyki przed skutkami zmian klimatycznych;

10. zwraca się do państw członkowskich i do władz regionalnych o sprzyjanie nadaniu właściwego znaczenia portom i lotniskom w regionach przybrzeżnych i wyspiarskich, aby stawić czoła potrzebom turystyki, biorąc należycie pod uwagę istniejące możliwości w zakresie środowiska naturalnego oraz poszanowanie estetyki i środowiska naturalnego;

11. ponownie przedstawia wniosek dotyczący zachęt umożliwiających przeprowadzenie w wielu regionach przybrzeżnych, w których istnieją porty, prac przystosowawczych, które pozwolą na przyjmowanie jachtów i statków wycieczkowych, oraz prac wyraźnie poprawiających stan środowiska naturalnego, a w szczególności prac, które powinny umożliwić stawienie czoła zmianom klimatycznym.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

Data przyjęcia

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Etelka Barsi-Pataky, Michael Cramer, Luis de Grandes Pascual, Arūnas Degutis, Petr Duchoň, Saïd El Khadraoui, Emanuel Jardim Fernandes, Francesco Ferrari, Brigitte Fouré, Georg Jarzembowski, Stanisław Jałowiecki, Dieter-Lebrecht Koch, Sepp Kusstatscher, Jörg Leichtfried, Bogusław Liberadzki, Eva Lichtenberger, Luís Queiró, Reinhard Rack, Ulrike Rodust, Brian Simpson, Dirk Sterckx, Silvia-Adriana Ţicău, Yannick Vaugrenard, Armando Veneto, Lars Wohlin, Roberts Zīle

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Philip Bradbourn, Lily Jacobs, Anne E. Jensen, Antonio López-Istúriz White, Vural Öger, Willem Schuth

Informacja prawna - Polityka ochrony prywatności