SPRAWOZDANIE w sprawie handlu międzynarodowego i Internetu

PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

UZASADNIENIE

OPINIA Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii (Internet mógłby stanowić medium eliminujące przepaść handlową między północą a południem, otwierające nowe kanały łączące kraje rozwijające się z zaawansowanymi systemami handlowymi, zwiększające ich eksport i omijające tradycyjne wady tradycyjnych praktyk handlowych. Kraje rozwijające się, którym brakuje bezpośredniego dostępu do tradycyjnych struktur handlowych, mogą w ogromnym stopniu skorzystać na użytkowaniu Internetu. Potrzebne są większe inwestycje w infrastrukturę materialną i techniczną (komputery, oprogramowanie i sieci telekomunikacyjne) oraz działanie mające na celu uporanie się z naturalnymi słabościami (np. monopole telekomunikacyjne powodujące niską jakość, ale wysokie koszty usług, analfabetyzm cyfrowy oraz brak dostępu do kanałów międzynarodowego handlu elektronicznego) w celu ułatwienia płynnego włączenia krajów rozwijających się do światowego systemu handlu.5.12.2008)

OPINIA Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów (3.12.2008)

OPINIA Komisji Kultury i Edukacji (8.12.2008)

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

27.1.2009 - (2008/2204(INI))

Komisja Handlu Międzynarodowego
Sprawozdawca: Georgios Papastamkos

Procedura : 2008/2204(INI)

Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji

Dokument w ramach procedury :

A6-0020/2009

Teksty złożone :

A6-0020/2009

Debaty :

Głosowanie :

PV 05/02/2009 - 5.4
Wyjaśnienia do głosowania

Teksty przyjęte :

P6_TA(2009)0049

PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO
UZASADNIENIE
OPINIA Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii
OPINIA Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów
OPINIA Komisji Kultury i Edukacji
WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

w sprawie handlu międzynarodowego i Internetu

(2008/2204(INI))

Parlament Europejski,

– uwzględniając pkt 18 deklaracji ministerialnej z Singapuru w sprawie handlu produktami technologii informacyjnej (znanej również jako umowa o technologii informacyjnej (ITA)), przyjętej na pierwszej sesji konferencji ministerialnej Światowej Organizacji Handlu (WTO) w dniu 13 grudnia 1996 r.,

– uwzględniając deklarację ministerialną z Genewy w sprawie globalnego handlu elektronicznego, przyjętą na drugiej sesji konferencji ministerialnej WTO w dniu 20 maja 1998 r.,

– uwzględniając wniosek Wspólnot Europejskich dotyczący kwestii klasyfikacji i programu prac w odniesieniu do handlu elektronicznego, przedłożony WTO w dniu 9 maja 2003 r.,

– uwzględniając pkt 46 deklaracji ministerialnej z Hongkongu w sprawie programu prac z Ad-Dauhy, przyjętej na szóstej sesji konferencji ministerialnej WTO w dniu 18 grudnia 2005 r., który to punkt dotyczy handlu elektronicznego,

- uwzględniając wniosek dotyczący dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę 2002/38/WE w odniesieniu do okresu stosowania systemu podatku od wartości dodanej stosowanego do usług radiowych i telewizyjnych oraz niektórych usług świadczonych drogą elektroniczną oraz sprawozdanie Komisji dla Rady na temat dyrektywy Rady 2002/38/WE z dnia 7 maja 2002 r. zmieniającej oraz tymczasowo zmieniającej dyrektywę 77/388/EWG w odniesieniu do systemu podatku od wartości dodanej stosowanego do usług radiowych i telewizyjnych oraz niektórych usług świadczonych drogą elektroniczną (COM(2006)0210),

– uwzględniając dyrektywę 2000/31/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 8 czerwca 2000 r. w sprawie niektórych aspektów prawnych usług społeczeństwa informacyjnego, w szczególności handlu elektronicznego w ramach rynku wewnętrznego (dyrektywa o handlu elektronicznym)[1],

- uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 792/2002 z dnia 7 maja 2002 r. zmieniające czasowo rozporządzenie (EWG) nr 218/92 w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie podatków pośrednich (VAT) w odniesieniu do dodatkowych środków odnoszących się do handlu elektronicznego[2],

– uwzględniając decyzję nr 70/2008/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 stycznia 2008 r. w sprawie eliminowania papierowej formy dokumentów w sektorach ceł i handlu[3],

– uwzględniając swoje stanowisko z dnia 24 września 2008 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 2002/21/WE w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej, dyrektywę 2002/19/WE w sprawie dostępu do sieci łączności elektronicznej i urządzeń towarzyszących oraz wzajemnych połączeń, dyrektywę 2002/20/WE w sprawie zezwoleń na udostępnienie sieci i usług łączności elektronicznej[4], dyrektywę 2002/58/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 lipca 2002 r. dotyczącą przetwarzania danych osobowych i ochrony prywatności w sektorze łączności elektronicznej (dyrektywa w sprawie prywatności i łączności elektronicznej)[5] oraz rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 października 2004 r. w sprawie współpracy między organami krajowymi odpowiedzialnymi za egzekwowanie przepisów prawa w zakresie ochrony konsumentów (rozporządzenie w sprawie współpracy w dziedzinie ochrony konsumentów)[6],

- uwzględniając swoją rezolucję z dnia 14 maja 1998 r. w sprawie komunikatu Komisji do Rady, Parlamentu Europejskiego, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów w sprawie Inicjatywy europejskiej dotyczącej handlu elektronicznego[7],

- uwzględniając swoją rezolucję z dnia 21 czerwca 2007 r. w sprawie zaufania konsumentów do środowiska cyfrowego[8],

- uwzględniając art. 45 Regulaminu,

– uwzględniając sprawozdanie Komisji Handlu Międzynarodowego oraz opinie Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii, Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów oraz Komisji Kultury i Edukacji (A6-0020/2009),

A. mając na uwadze, że ponad połowa obywateli UE i niemal 1,5 miliarda osób na całym świecie ma dostęp do Internetu; mając na uwadze, że jeden na trzech obywateli UE dokonuje zakupów w Internecie, lecz zaledwie 30 milionów dokonuje transgranicznych zakupów w UE,

B. mając na uwadze, że według WTO handel elektroniczny określa się jako „produkcję, reklamę, sprzedaż i dystrybucję produktów za pośrednictwem sieci telekomunikacyjnych”,

C. mając na uwadze, że można wprowadzić rozróżnienie między dostarczaniem treści na fizycznych nośnikach medialnych a treścią kodowaną cyfrowo i przesyłaną przez Internet, czyli niezależnie od mediów wykorzystujących nośniki fizyczne, przez sieci stacjonarne i bezprzewodowe,

D. mając na uwadze, że handel elektroniczny można prowadzić albo w postaci transakcji na linii przedsiębiorstwo-przedsiębiorstwo, przedsiębiorstwo-konsument, albo konsument-konsument; mając na uwadze, że handel za pomocą platform internetowych znacząco zmienił sposób, w jaki ludzie prowadzą handel towarami i usługami, tworząc zwłaszcza dla małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP) nowe możliwości zdobywania nowych klientów ponad granicami,

E. mając na uwadze, że utrzymanie otwartego charakteru Internetu jest podstawowym warunkiem jego nieustannego rozwoju, a także rozwoju szerzej pojętej gospodarki i światowego handlu, w przypadku których coraz częściej wykorzystuje się technologie związane z Internetem,

F. mając na uwadze, że MŚP mogą czerpać szczególne korzyści z handlu elektronicznego pod względem dostępu do rynków zewnętrznych; mając jednak na uwadze, że pełny rozwój nowych metod handlu elektronicznego wciąż napotyka różne przeszkody związane ze stosowaniem tych metod w praktyce,

G. mając na uwadze, że swobodny przepływ informacji jest istotny dla ułatwiania handlu elektronicznego oraz dla otwartej i bezpiecznej sieci, umożliwiającej upowszechnianie i dostęp do Internetu, jako że informacja jest fundamentem, na którym budowana jest światowa gospodarka XXI wieku,

H. mając na uwadze, że obecnie technologie informacyjne i komunikacyjne są wszechobecne w gospodarce oraz że rozwijane są i rozpowszechniane nowe platformy i sieci; mając na uwadze potrzebę stosowania otwartych standardów, które mają znaczenie dla innowacji, konkurencji i dokonywania przez konsumentów efektywnego wyboru;

I. mając na uwadze, że dalszy rozwój nowego „cyfrowego” środowiska handlowego dostarcza już i będzie nadal dostarczał nowych okazji do dokonywania tradycyjnych i nowoczesnych transakcji handlowych, wzmacnia i będzie nadal wzmacniał pozycję konsumenta w łańcuchu handlowym, prowadzi i będzie nadal prowadzić do zupełnie nowatorskich modeli biznesu w na linii konsument-producent,

J. mając na uwadze, że Internet stwarza konsumentom możliwość podejmowania bardziej świadomych decyzji pod względem jakości i ceny w porównaniu do tradycyjnych sposobów dokonywania zakupów, oraz mając na uwadze, że reklamy internetowe stały się ważnym środkiem ułatwiającym transgraniczną wymianę handlową przedsiębiorstwom bez względu na wielkość, a zwłaszcza MŚP, umożliwiając im dotarcie do nowych klientów,

K. mając na uwadze, że rosnąca skala korzystania z Internetu w celach handlowych niesie ze sobą znaczne możliwości, ale również pewne wyzwania;

L. mając na uwadze, że przedsiębiorstwa świadczące usługi związane z dostarczaniem treści należy zachęcać do angażowania się w nowe i innowacyjne modele biznesu wykorzystujące możliwości oferowane przez Internet i handel elektroniczny,

M. mając na uwadze, że technologia i ekonomia będą dyktowały rozwiązania prawne, jako że obecna mozaika ram prawnych jest wyraźnie nieodpowiednia,

N. mając na uwadze, że handel elektroniczny ogólnie opiera się na ochronie własności intelektualnej, a bezpieczne i przewidywalne środowisko prawne ochrony własności intelektualnej, dotyczące również wyjątków i ograniczeń, jest konieczne, aby promować innowacje technologiczne oraz transfer/rozpowszechnianie technologii,

O. mając na uwadze, że zaobserwowano, iż zgodnie z prawem krajowym ważnych partnerów handlowych UE najpierw należy uzyskać zezwolenie na świadczenie usług telekomunikacyjnych, aby móc świadczyć usługi związane z handlem elektronicznym, co prowadzi do powstania zbędnego obowiązku, zwłaszcza ze względu na złożone procedury stosowane podczas wydawania takich zezwoleń,

P. mając na uwadze, że rola, jaką handel elektroniczny odgrywa wśród członków WTO, zwiększyła się gwałtownie w takich dziedzinach jak bankowość, sektor telekomunikacji, przemysł komputerowy i reklamowy, dystrybucja i ekspresowe usługi pocztowe; mając na uwadze, że liczba państw, które nie ograniczają transgranicznego dostępu w takich obszarach, jest już znaczna; mając na uwadze, że minęło dziesięć lat od uruchomienia programu prac WTO na rzecz handlu elektronicznego,

Q. mając na uwadze, że podstawowe zasady WTO dotyczące niedyskryminacji, przejrzystości i stopniowej liberalizacji należy stosować z uwzględnieniem szybkości i interaktywności Internetu, metod dokonywania płatności elektronicznych, pośrednictwa, zwiększonego zintegrowania funkcji biznesowych z systemem internetowym, większej elastyczności organizacji biznesowych oraz większego rozdrobnienia przedsiębiorstw,

1. podkreśla korzystny wpływ, jaki Internet wywierał w czasie ostatnich dwudziestu lat na różne czynniki i etapy transgranicznego i międzynarodowego handlu towarami i usługami; podkreśla, że z natury międzynarodowy charakter handlu elektronicznego wymaga uniwersalnego rozumienia i uniwersalnej współpracy,

2. uznaje, że innowacje i kreatywność w zakresie handlu internetowego wspierają rozwój nowych wzorców handlu, takich jak handel między konsumentami; zauważa, że sklepy internetowe działają jak nowi pośrednicy mający na celu ułatwienie wymiany, zwiększenie dostępu do informacji po bardzo niskich kosztach i ogólnie rozszerzenie zakresu stosunków pomiędzy podmiotami prowadzącymi działalność handlową;

3. jest zdania, że MŚP oraz młodzi przedsiębiorcy zaangażowani częściowo lub w całości w internetową działalność handlową faktycznie odnajdują platformę o względnie niskich kosztach administracyjnych i handlowych, z której promują, poprzez dostosowaną do potrzeb klienta reklamę internetową, i sprzedają swoje towary i usługi stale rosnącemu gronu klientów, omijając tym samym pewne bariery handlowe, z których część jest przestarzała, i docierając na odległe i zamknięte wcześniej rynki;

4. uznaje, że do problemów związanych z gwarancją jakości i bezpieczeństwa produktów z powodu braku zwykłych praktyk kontroli na etapie dystrybucji w handlu internetowym należy podejść w nowatorski sposób, np. za pomocą oceny sprzedawców przez konsumentów i przeglądów prowadzonych na linii konsument-konsument;

5. wzywa do przeprowadzenia szczegółowej analizy wpływu handlu internetowego na tradycyjne modele handlu i działania handlowe, aby poznać potencjalnie negatywne skutki i w konsekwencji ich unikać;

6. zauważa z obawą, że często konsumenci i sprzedawcy wykorzystujący technologie informacyjno-komunikacyjne są dyskryminowani w stosunku do konsumentów i sprzedawców prowadzących działalność na rynku poza siecią;

7. przyjmuje z zadowoleniem fakt, że konsumenci korzystają z dostępu do praktycznie nieograniczonej gamy towarów i usług ze względu na skuteczne zniesienie ograniczeń geograficznych, odległościowych i przestrzennych, jak również z możliwości uzyskiwania przejrzystych i obiektywnych informacji, porównywania cen, dostępności reklam internetowych dostosowanych do potrzeb klienta i wygody wyszukiwania i dokonywania zakupów w Internecie przez całą dobę dzięki podłączeniu do Internetu z domu, pracy czy też dowolnego innego miejsca;

8. zauważa, że powstający rynek cyfrowych towarów i usług niematerialnych przewyższa już tradycyjny handel i tradycyjne świadczenie usług, a ponadto wytworzył szereg nowych pojęć handlowych i wartości ekonomicznych, takich jak nieruchomości cyfrowe (nazwy domen) i dostęp do informacji (wyszukiwarki);

9. wskazuje, że niezgodnego z prawem postępowania, takiego jak podrabianie, piractwo, oszustwa, naruszanie bezpieczeństwa transakcji oraz prywatnej sfery obywateli nie należy przypisywać charakterowi tego medium, lecz należy traktować jak aspekty niezgodnej z prawem działalności handlowej, które istniały wcześniej w świecie fizycznym, a zostały ułatwione i zaognione wskutek rozległych dostępnych możliwości technologicznych, i które występują głównie wówczas, gdy medium nie funkcjonuje przy zachowaniu ścisłej zgodności z obowiązującymi przepisami w celu czerpania korzyści z systemu regulowanej odpowiedzialności; podkreśla konieczność stworzenia mechanizmów na rzecz przyjęcia i wzmocnienia niezbędnych i stosownych środków egzekucyjnych oraz skuteczniejszej i wspólnej koordynacji, co pozwoli na zwalczanie i eliminację istniejących nielegalnych praktyk handlowych w Internecie, zwłaszcza w przypadkach, które mogą stwarzać zagrożenie dla zdrowia publicznego, np. podrabianych lekarstw, bez wywierania wpływu na rozwój międzynarodowego handlu elektronicznego;

10. popiera bezwarunkowe poszanowanie powszechnych wartości moralnych i etycznych państw i narodów, ubolewa jednak nad coraz częstszym nadużywaniem cenzury w odniesieniu do usług i produktów internetowych, która działa jak ukryta bariera handlowa;

11. uznaje potrzebę stosowania otwartych standardów oraz ich znaczenie dla innowacji, konkurencji i dokonywania przez konsumentów efektywnego wyboru; proponuje, by umowy handlowe zawierane przez WE promowały powszechne i swobodne korzystanie z Internetu dla potrzeb handlu elektronicznego, pod warunkiem że konsumenci mają dostęp do wybranych przez siebie usług i produktów cyfrowych oraz mogą z nich korzystać, o ile nie jest to zakazane przepisami prawa krajowego;

12. uważa, że waga wzrostu liczby transakcji transgranicznych, trudności w określeniu charakteru, pochodzenia i adresata transakcji, jak również brak ścieżek audytu i wytycznych kwestionują terytorialny charakter systemów podatkowych; dostrzega szanse na usprawnienie administracji podatkowej, zastąpienie dokumentów papierowych elektroniczną wymianą danych, wypełnianie drogą elektroniczną deklaracji podatkowych oraz automatyzację procesu ściągania podatków;

13. podkreśla potrzebę edukowania konsumentów i przedsiębiorstw oraz potrzebę organizowania medialnych kampanii informacyjnych na temat perspektyw rozwoju, praw i obowiązków wszystkich stron uczestniczących w handlu międzynarodowym przez Internet;

14. ubolewa nad rosnącą liczbą przypadków oszustw internetowych oraz kradzieży zarówno danych osobowych, jak i pieniędzy; uważa, że brak zaufania do bezpieczeństwa transakcji i płatności stanowi najistotniejsze zagrożenie dla handlu elektronicznego; wzywa Komisję do zbadania przyczyn i podwojenia wysiłków mających na celu stworzenie mechanizmów zwiększających zaufanie przedsiębiorstw i osób fizycznych do międzynarodowych elektronicznych systemów płatniczych oraz do stworzenia odpowiednich mechanizmów rozstrzygania sporów związanych z niezgodnymi z prawem praktykami handlowymi;

15. podkreśla, że bezpieczeństwo i wiarygodność transakcji związanych z dobrami i usługami kulturowymi mają ogromne znaczenie;

16. zauważa, że zaufanie uzależnione jest nie tylko od prostych, niezawodnych i bezpiecznych sposobów korzystania z Internetu, ale także, między innymi, od jakości towarów i usług oraz dostępności właściwych rozwiązań;

17. podkreśla potrzebę międzynarodowej współpracy organów regulacyjnych, jeżeli międzynarodowy handel elektroniczny ma osiągnąć pełny potencjał; uważa, że potrzebne jest nowe nowoczesne podejście do problematycznych aspektów handlu elektronicznego w celu zagwarantowania konsumentom ochrony ich prywatności, niższych kosztów i nowych szans związanych z handlem w Internecie;

18. jest zdania, że dyskusja nad obecnymi i przyszłymi wyzwaniami stojącymi przed światowym handlem internetowym powinna odbywać się w atmosferze wzajemnego wsparcia i zorganizowanej współpracy opartej na zinstytucjonalizowanych systemach zasad przy udziale współzależnych od siebie podmiotów, umożliwiając nowoczesne i wspólne zarządzanie przez wiele zainteresowanych stron, czego przykładem jest Forum Zarządzania Internetem; zwraca uwagę, że obecne środki zarządzania Internetem cechuje hybrydowy charakter pozbawiony funkcjonalnych i regulacyjnych zhierarchizowanych instrumentów sterujących;

19. ubolewa nad brakiem jakiegokolwiek postępu w negocjacjach prowadzonych w ramach WTO na temat istotnej kwestii klasyfikacji tzw. produktów cyfrowych, nad faktem, że dauhańska agenda rozwoju nie nadaje uprawnienia do prowadzenia negocjacji konkretnie w sprawie handlu elektronicznego oraz nad brakiem postępów w kwestii ustanowienia stałego moratorium WTO w sprawie opłat celnych od transmisji elektronicznych; zauważa, że w dalszym ciągu brakuje pewności co do właściwej wyceny opłat celnych od produktów cyfrowych, a także brakuje porozumienia w kwestii zasad i obowiązków, które powinny mieć zastosowanie do produktów dostarczanych w postaci cyfrowej (układ ogólny w sprawie taryf celnych i handlu, układ ogólny w sprawie handlu usługami (GATS) lub handlowe aspekty praw własności intelektualnej);

20. z zadowoleniem przyjmuje wniosek Komisji skierowany do WTO, aby uaktualnić i rozszerzyć wyżej wymienioną deklarację ministerialną w sprawie ITA, ustalając krótkie ramy czasowe, w celu dodatkowego pobudzenia handlu tymi produktami, przyciągnięcia większej liczby podmiotów, zwrócenia uwagi na bariery pozataryfowe oraz zajęcia się coraz większymi wyzwaniami związanymi z rozwojem technologicznym i konwergencją technologiczną; wyraża ubolewanie nad odmiennymi interpretacjami ITA przez jej sygnatariuszy i wzywa Komisję do pełnego wdrożenia litery i ducha obowiązującej ITA oraz do wsparcia nowoczesnego i realistycznego podejścia do wszelkich przyszłych układów zgodnie z zapotrzebowaniem na większą ilość produktów technologii informacyjnej zwolnionych z ceł przywozowych;

21. z zadowoleniem przyjmuje postępy osiągnięte do tej pory w ramach porozumienia GATS, traktatów Światowej Organizacji Własności Intelektualnej dotyczących Internetu (WIPO), prawa modelowego Komisji NZ ds. Międzynarodowego Prawa Handlowego (UNCITRAL), szeroko zakrojonych prac Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD), rozległych ram politycznych przyjętych podczas Konferencji Ministerialnej OECD w Seulu w 2008 r. oraz Światowego Szczytu na Rzecz Społeczeństwa Informacyjnego;

22. podkreśla znaczenie Konwencji Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i Kultury (UNESCO) w sprawie ochrony i promowania różnorodności form wyrazu kulturowego, stanowiącej niezbędny instrument gwarantujący utrzymanie wyjątków dla sektora kultury w międzynarodowych transakcjach handlowych w odniesieniu do towarów i usług o charakterze kulturowym i twórczym w międzynarodowych ramach WTO; wzywa Radę i Komisję do szybkiego wdrożenia tej konwencji w ramach strategii polityki wewnętrznej i zewnętrznej Unii Europejskiej;

23. podkreśla fakt, że dwustronne i regionalne umowy o wolnym handlu nie mogą dostarczyć pełnych odpowiedzi na pytania dotyczące szerokiego dostępu do rynku; wzywa mimo to UE do regularnego włączania do swoich dwustronnych i regionalnych umów o wolnym handlu wyraźnych przepisów obejmujących szerokie i otwarte wykorzystywanie Internetu do handlu towarami i usługami oraz nieskrępowany przepływ informacji, tak aby powstrzymać się od nakładania lub utrzymywania zbędnych barier w przepływie informacji ponad granicami, oraz poprzez stosowanie zasad niedyskryminujących, przejrzystych i możliwie najmniej ograniczających handel uregulowań odnoszących się do transakcji internetowych; wspiera podejmowane przez UE wysiłki mające na celu rozpoczęcie opartego na współpracy dialogu na temat kwestii regulacyjnych w ramach jej dwustronnych umów z partnerami handlowymi z krajów trzecich; wzywa właściwe instytucje UE i państwa członkowskie, by po zawarciu tych umów były gotowe wnieść wkład do tego dialogu opartego na współpracy;

24. wzywa Komisję do przeanalizowania możliwości zastosowania instrumentów handlowych, aby je zharmonizować i umożliwić korzystanie z ich gamy w celu promowania mobilnego dostępu do usług internetowych, wspierając przy tym innowacyjność, rozwój i konkurencję;

25. podkreśla, że należy zwrócić uwagę na świadczenie usług internetowych, w tym na prowadzenie handlu elektronicznego, które nie będą podlegały zbędnym krajowym procedurom autoryzacyjnym, zarówno w UE jak i w krajach będących naszymi partnerami handlowymi, skutkującym de facto ograniczeniem świadczenia tego typu usług;

26. jest zdania, że w kontekście międzynarodowych zamówień publicznych, w przypadku których nowe technologie umożliwiają transgraniczny handel elektroniczny, nowe formy np. licytacji kombinatoryjnych dla konsorcjów MŚP, a także publikowanie i ogłaszanie przetargów online prowadzą do znacznego zwiększenia handlu opartego na zamówieniach nie tylko na terenie UE, ale na skalę światową, co stymuluje transgraniczny handel elektroniczny;

27. przypomina, że zawarcie umowy handlowej dotyczącej zwalczania obrotu towarami podrobionymi musi zapewnić równowagę między skutecznym egzekwowaniem praw własności intelektualnej a ochroną podstawowych praw konsumentów oraz przyczynić się do dalszych innowacji, przepływu informacji i wykorzystywania zgodnych z prawem usług w internetowym środowisku handlowym;

28. zwraca się do Komisji z wnioskiem o prowadzenie kampanii informacyjnych i edukacyjnych z wykorzystaniem tradycyjnych i internetowych narzędzi, aby podnieść poziom świadomości wśród konsumentów odnośnie do ich praw w celu zwiększenia ich zaufania do handlu w Internecie;

29. ubolewa nad rozdrobnieniem internetowego rynku UE wynikającego z przepisów regulacyjnych, które zezwalają na geograficzny podział rynku lub go wymagają, przepisów regulacyjnych uniemożliwiających lub utrudniających dostarczanie towarów lub usług internetowych, umownych ograniczeń dystrybutorów, braku pewności prawa, braku zaufania konsumentów do bezpieczeństwa systemów płatniczych, wysokich opłat za dostęp do Internetu oraz wszelkich ograniczeń dotyczących dostępności opcji dostaw;

30. wzywa Komisję do publikowania na swojej stronie internetowej informacji o prawach konsumentów w kontekście handlu międzynarodowego w Internecie, ze szczególnym uwzględnieniem kwestii umów, ochrony konsumentów przed nieuczciwymi praktykami handlowymi, poufności i praw autorskich;

31. jest zdania, że niedociągnięcia regulacyjne internetowego rynku UE utrudniają rozwój stabilnego i silnego europejskiego, internetowego środowiska przemysłowego i handlowego, czego wynikiem jest niezadowalający udział europejskich konsumentów w unijnych i międzynarodowych transakcjach handlowych i co utrudnia kreatywność i innowacyjność w działalności handlowej; żałuje, że liczba przedsiębiorstw z siedzibą w UE świadczących wyłącznie usługi internetowe jest bardzo mała;

32. odnotowuje wniosek w sprawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącej praw konsumentów (COM(2008)0614), w której pokłada się nadzieje na zwiększenie poziomu pewności prawnej, przejrzystości i ochrony dla coraz większej liczby konsumentów dokonujących zakupów przez Internet, w szczególności w odniesieniu do dostawy towarów, przejścia ryzyka, zgodności z umową i gwarancji handlowych;

33. przypomina, że zaufanie, w szczególności ze strony konsumentów i MŚP, jest sprawą podstawowej wagi dla pełnego wykorzystania możliwości oferowanych przez handel internetowy, jak podkreśla się w wyżej wymienionej rezolucji z dnia 21 czerwca 2007 r.;

34. wzywa Komisję i państwa członkowskie do wykorzystania wszystkich możliwości wzmocnienia zaufania poprzez działania na właściwych forach międzynarodowych, takich jak WTO, i do czynienia starań, by spełnić światowe standardy i normy uwzględniające najlepsze praktyki europejskie;

35. wzywa Komisję do ulepszenia prawnej interoperacyjności usług internetowych poprzez opracowanie wzorcowych licencji i innych rozwiązań prawnych zgodnych z systemami prawnymi, w których prawo prywatne nie zostało zharmonizowane, w szczególności w odniesieniu do dobrowolnych odszkodowań za naruszenie praw patentowych w świetle międzynarodowych standardów internetowych, a także do propagowania istniejących rozwiązań europejskich w zakresie interoperacyjności prawnej jako sposobu obniżenia kosztów transakcji i zmniejszenia niepewności prawnej u dostawców usług internetowych;

36. wzywa Komisję, jeżeli to stosowne – we współpracy z OECD, do opracowania szczegółowej analizy przedstawiającej dane statystyczne dotyczące międzynarodowego handlu elektronicznego;

37. wzywa Komisję do opracowania kompleksowej strategii usuwania barier w prowadzeniu handlu elektronicznego, które MŚP wciąż napotykają (dostęp do technologii informacyjno-komunikacyjnych, koszty związane z opracowaniem i utrzymaniem systemów handlu elektronicznego, brak zaufania, brak informacji, niepewność prawna w przypadku sporów transgranicznych itp.), oraz zaleceń politycznych, w tym oferowania MŚP zachęt w zamian za większy udział w internetowym handlu towarami i usługami; w tym względzie zachęca do stworzenia bazy danych mającej na celu zapewnianie informacji oraz doradztwa w zakresie zarządzania nowym i niedoświadczonym uczestnikom handlu internetowego oraz do przeprowadzenia porównawczej analizy ekonomicznej korzyści czerpanych przez MŚP z handlu elektronicznego i reklam internetowych, a także studiów przypadku ukazujących MŚP w UE, które odniosły sukces, prowadząc handel internetowy;

38. wzywa Komisję i państwa członkowskie do zachęcania MŚP do działalności w Internecie i organizowania platform wymiany informacji i najlepszych praktyk oraz zaleca, by Komisja i państwa członkowskie promowały dokonywanie zamówień publicznych drogą elektroniczną, ze szczególnym uwzględnieniem zapewnienia dostępności elektronicznej;

39. z zadowoleniem przyjmuje inicjatywę Komisji polegającą na rozpoczęciu dialogu publicznego poprzez wydanie przez nią dokumentu pt. „Szanse związane z towarami i usługami internetowymi” oraz utworzenie grupy doradców mających współpracować w celu sporządzenia sprawozdania na temat istotnych kwestii;

40. zwraca uwagę, że dzięki Internetowi powstało nowe podejście do produkcji, wykorzystania oraz upowszechniania dóbr i usług kulturowych, co może przyczynić się do międzykulturowego zrozumienia na podstawie wolnego i uczciwego dostępu do nowych technologii informacyjnych i komunikacyjnych oraz poszanowania dla różnorodności kulturowej i językowej;

41. podkreśla, że produkty oraz usługi kulturowe i artystyczne mają wartość zarówno gospodarczą jak i kulturową oraz że istotne jest utrzymanie takiego ich rozumienia w negocjacjach i porozumieniach dotyczących handlu międzynarodowego oraz poprzez sieci globalne, wdrażając konwencję UNESCO w sposób prawnie wiążący;

42. wzywa Komisję i Radę do zapewnienia, że europejskie sektory kultury w pełni wykorzystują nowe możliwości wynikające z handlu przez Internet, a w szczególności sektory audiowizualny, muzyczny oraz wydawniczy, oferując jednocześnie skuteczną ochronę przed nielegalnym handlem i piractwem; nie może to jednak mieć wpływu na politykę Wspólnoty, jasno określoną w mandacie negocjacyjnym, polegającą na powstrzymaniu się od składania ofert lub akceptowania żądań liberalizacyjnych w sektorze audiowizualnym i kultury;

43. uważa, że Internet staje się najbardziej wydajnym medium w zakresie eliminowania przepaści handlowej między północą a południem; jest zdania, że Internet otwiera nowe kanały handlowe łączące najsłabiej rozwinięte kraje i inne kraje rozwijające się z zaawansowanymi i centralnymi systemami handlowymi, zwiększając ich eksport i omijając wady tradycyjnych praktyk handlowych;

44. uważa, że należy wspierać udział w międzynarodowym handlu internetowym krajów najsłabiej rozwiniętych oraz innych państw rozwijających się poprzez zwiększenie inwestycji w podstawową infrastrukturę np. sieci telekomunikacyjne i narzędzia dostępowe; podkreśla potrzebę taniego i dobrego jakościowo świadczenia usług internetowych; uznaje, że liberalizacja rynku telekomunikacyjnego doprowadziła do zwiększenia inwestycji w infrastrukturę, poprawy usług i innowacyjności;

45. stwierdza, że w wielu krajach użytkownicy uzyskują dostęp do Internetu za pośrednictwem urządzeń przenośnych;

46. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.

[1] Dz.U. L 178 z 17.7.2000, s. 1.
[2] Dz.U. L 128 z 15.5.2002, s. 1.
[3] Dz.U. L 23 z 26.1.2008, s. 21.
[4] Teksty przyjęte, P6_TA(2008)0449.
[5] Dz.U. L 201 z 31.7.2002, s. 37.
[6] Dz.U. L 364 z 9.12.2004, s. 1.
[7] Dz.U. C 167 z 1.6.1998, s. 203
[8] Dz.U. C 146 E z 12.6.2008, s. 370.

Celem niniejszego sprawozdania jest zwrócenie uwagi na te dziedziny handlu międzynarodowego, w których rola Internetu jako katalizatora spowodowała powstanie nowych warunków dla rozwoju handlu na całym świecie.

Główną uwagę w sprawozdaniu skupia się na następujących obszarach: sposobie, w jaki Internet ułatwił tradycyjne metody przeprowadzania transakcji handlowych, nowych szansach i nowych rynkach („rynkach bez granic”) powstałych dzięki samemu charakterowi i rozwojowi technologicznemu Internetu, problemach i zagrożeniach, w obliczu których stoi handel międzynarodowy, instytucjonalnych i regulacyjnych ramach prowadzenia działalności gospodarczej w Internecie, funkcjonowaniu handlu elektronicznego w UE i na skalę światową oraz wyzwaniach stojących przed krajami rozwijającymi się.

Handel międzynarodowy i Internet wywierają na siebie wzajemnie znaczny wpływ. Internet staje się najskuteczniejszym i coraz bardziej popularnym środkiem prowadzenia działalności handlowej, podczas gdy transakcje handlowe stanowią znaczny odsetek ogólnej działalności prowadzonej w Internecie. Biorąc pod uwagę, że Internet ze względu na swój charakter stanowi międzynarodowy środek komunikacji, handel międzynarodowy i Internet jako procesy są ze sobą nierozerwalnie powiązane i oddziałują na siebie pozytywnie. Jednak kwestie takie jak bezpieczeństwo, dostępność, zgodność z prawem, sposób traktowania podatków oraz niezawodność elektronicznych transakcji handlowych wymagają negocjacji międzynarodowych i międzynarodowej koncentracji, pamiętając, że Internet nie zna konwencjonalnych granic geograficznych.

Medium to stworzyło nowe rynki i oferuje dostęp do rynków uprzednio zamkniętych, przyspieszyło rozwój handlu bardziej niż jakiekolwiek inne medium w przeszłości, a także spowodowało, że dostarczanie pewnych towarów i usług stało się praktycznie automatyczne. Na wszystkich etapach transakcji handlowych nastąpiły również poważne zmiany, zwłaszcza w przypadku przesyłania i dostarczania towarów lub usług, ponieważ ta sama treść może być obecnie dostarczona albo za pośrednictwem konwencjonalnego nośnika (np. oprogramowania komputerowego lub CD), albo w drodze pobierania danych cyfrowych.

Podczas gdy Internet miał decydujący wpływ na handel towarami i usługami, poziom zmian mierzony pod względem ilościowym i jakościowym różni się w przypadku poszczególnych obszarów. W odniesieniu do towarów Internet umożliwił powstanie rynków światowych bez względu na pochodzenie i specjalizację. W przypadku usług ogromny wzrost szybkości przesyłu danych przez sieci telekomunikacyjne wpłynął jak katalizator m.in. na formę i treść transakcji finansowych, wolne zawody i przemysł kulturalny.

Internet zmniejsza odległości, obniża koszty reklam i informacji, wzmaga globalną konkurencję, uatrakcyjnia końcową cenę produktu lub usługi i usuwa fizyczne przeszkody w postaci ograniczonej powierzchni magazynów, tradycyjnych sieci dystrybucji i granic geograficznych. Tradycyjne interesy handlowe nie są w stanie kontrolować rynków poprzez systemy wyłącznej dystrybucji i geograficznego podziału rynku. Korzystając z platform internetowych, konsumenci są obecnie w stanie sprzedawać towary i usługi innym konsumentom.

Warunki dla małych i średnich przedsiębiorstw są szczególnie sprzyjające, ponieważ mają one dużo więcej możliwości penetrowania ugruntowanych systemów handlowych niż jeszcze 10 lat temu. Ponadto koszty dołączenia do łańcucha handlowego maleją i pokonywane są bariery prawne, techniczne i instytucjonalne dla obrotu towarami i usługami. Przedsiębiorstwa są w stanie utworzyć własny punkt sprzedaży internetowej łatwo, szybko i tanio, osiągając tym samym wysoki stopień konkurencyjności i maksymalny poziom penetracji tradycyjnych rynków;

Do głównych korzyści dla konsumentów – zarówno na poziomie krajowym i europejskim jak i w skali globalnej – należy to, że dysponują oni bardzo szerokim wyborem towarów i usług, konkurencyjnymi cenami, niższymi kosztami życia i lepszą jego jakością. Łatwiej jest im teraz porównywać produkty i usługi, ponieważ mają dostęp do większej ilości informacji. Mają do tego dostęp całą dobę, z domu lub z miejsca pracy.

Zakupy internetowe stwarzają nowe wyzwania w kwestii ochrony prywatnej sfery obywateli/konsumentów. Preferencje konsumentów i zakupy użytkowników Internetu są kontrolowane przez „niewidzialne” oczy Internetu. Niepodejrzewający niczego użytkownicy są często wprowadzani w błąd i padają ofiarą oszustw. Do najpowszechniejszych przestępstw popełnianych w Internecie należą: kradzież pieniędzy drogą elektroniczną, kradzież kodów do kart kredytowych oraz będący wynikiem oszustwa dostęp do kont bankowych. Wszystkie te zjawiska podważyły zaufanie użytkowników do handlu internetowego.

Nielegalny handel znalazł nowe drogi, którymi może się bez przeszkód rozprzestrzeniać. Sprawozdawca postrzega podrabianie znaków handlowych, kradzież własności intelektualnej oraz piractwo produktów muzycznych, kinematograficznych i audiowizualnych jako zjawiska, które również mają wpływ na Internet, ale istniały wcześniej w świecie fizycznym.

Chcąc pogodzić wyzwania z ważnymi zasadami moralnymi, kraje nakładają cenzurę bezpośrednią i pośrednią, co stanowi jednak ukrytą formę bariery handlowej.

Obecne struktury zarządzania Internetem cechują nieodpowiednie funkcjonalne i regulacyjne, zhierarchizowane instrumenty sterujące. Ze względu na hybrydowy charakter bieżących i przyszłych wyzwań związanych ze światowym handlem internetowym należy je rozpatrywać w atmosferze wzajemnego wsparcia i zorganizowanej współpracy opartej na zinstytucjonalizowanych systemach zasad.

Negocjacje na temat handlu elektronicznego prowadzone w ramach WTO, skupione wokół sporu w sprawie produktów dostarczanych w postaci cyfrowej, w szczególności ich prawnej klasyfikacji i podlegania zapisom GATT lub GATS, nie przyniosły rezultatów. Kwestia jurysdykcji podatkowej również pozostaje nierozwiązana, biorąc pod uwagę, że nie istnieje żaden system/żadna umowa w sprawie opodatkowania handlu elektronicznego.

Wielostronne, międzyregionalne i dwustronne umowy o handlu muszą zawierać klauzule ułatwiające prowadzenie handlu elektronicznego. (Praktykę tę stosują już handlowi konkurenci UE). Podpisanie umowy handlowej dotyczącej zwalczania obrotu towarami podrobionymi przyjęto z mieszanymi odczuciami.

Ponad 50% wszystkich obywateli UE odczuło w większym lub mniejszym stopniu korzyści, jakie dostęp do Internetu przynosi małym, średnim i dużym rynkom handlowym. UE posiada ramy regulacyjne obejmujące handel elektroniczny, omawia obecnie kwestię przeglądu ram telekomunikacyjnych i utrzymuje silną pozycję w negocjacjach WTO w sprawie określenia i klasyfikacji handlu elektronicznego zgodnie z poszczególnymi umowami WTO. UE poszukuje partnerów na całym świecie, aby zagwarantować, że internetowy wymiar handlu międzynarodowego będzie podlegał wymogom i zasadom, których nadrzędnym celem jest liberalizacja i rozwój zdrowej konkurencji i bezpieczeństwa handlu światowego.

Wewnątrz UE istnieją jednak problemy, które wpływają na prowadzenie handlu internetowego np. geograficzne rozdrobnienie rynku, nakładanie ograniczeń umownych na sieci dystrybucji, brak wspólnego systemu podatkowego, a także istnienie ram regulacyjnych, które utrzymują i faworyzują tradycyjne praktyki w zakresie dystrybucji. Z powodu nieodpowiedniej operacyjnej koordynacji europejskiego handlu elektronicznego UE nie jest w stanie zająć takiej pozycji na arenie światowej, która odpowiada jej faktycznej sile handlowej. Należy zaznaczyć, że zaledwie niewielka liczba przedsiębiorstw internetowych ma siedziby w UE.

dla Komisji Handlu Międzynarodowego

w sprawie handlu międzynarodowego i Internetu
(2008/2204(INI))

Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej: Silvia-Adriana Ţicău

WSKAZÓWKI

Komisja Przemysłu, Badań Naukowych i Energii zwraca się do Komisji Handlu Międzynarodowego, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1. z zadowoleniem przyjmuje postępy osiągnięte do tej pory w ramach porozumienia GATS, traktatów Światowej Organizacji Własności Intelektualnej dotyczących Internetu, prawa modelowego Komisji NZ ds. Międzynarodowego Prawa Handlowego (UNCITRAL), szeroko zakrojonych prac OECD, rozległych ram politycznych przyjętych podczas niedawnej Konferencji Ministerialnej OECD w Seulu w 2008 r. i Światowego Szczytu na Rzecz Społeczeństwa Informacyjnego (WSIS);

2. przypomina, jakie możliwości stwarzają technologie informacyjne i komunikacyjne w odniesieniu do ułatwiania handlu towarami i usługami oraz rozwijania nowych usług elektronicznych;

3. przypomina, że Internet stworzył niezwykłe nowe możliwości zarówno dla konsumentów (zapewniając większy wybór i niższe ceny), jak i przedsiębiorców (oferując im nowe możliwości dostępu do światowego rynku);

4. zwraca uwagę na fakt, że Internet daje zarówno małym, jak i dużym przedsiębiorstwom działającym w miastach i na wsi interesujące możliwości w zakresie sprzedaży produktów online; zauważa też, że istniejące usługi można w coraz większym stopniu świadczyć online; zauważa także, że dzięki pojawieniu się finansowo dostępnych i oferujących wysoką jakość technologii komunikacji głosowej i wideo ludzie na świecie mogą łatwo się porozumiewać niezależnie od miejsca oraz świadczyć odpłatne usługi o całkowicie zdalnym charakterze;

5. zwraca uwagę na fakt, że Internet umożliwia innowacyjny podział dóbr niematerialnych;

6. przypomina, że obecnie technologie informacyjne i komunikacyjne są wszechobecne w gospodarce oraz że nowe platformy i sieci są rozwijane i rozpowszechniane; uznaje potrzebę przejrzystości norm i ich znaczenie dla innowacji, konkurencji i skutecznego wyboru konsumentów;

7. przypomina, że ogromny sukces Internetu opiera się na koncepcji „wolnej” sieci, w której ochrona prywatności i swobodny przepływ informacji są zasadniczymi elementami; Internet powinien wciąż służyć jako twórcza przestrzeń umożliwiająca rozwój nowych modeli biznesowych;

8. podkreśla, że zachowanie przejrzystości i neutralności Internetu w Europie i poza jej granicami stanowi warunek wstępny jego ciągłego rozwoju, a także rozwoju coraz szerszej gospodarki i handlu światowego, które w coraz większym stopniu polegają na technologiach oferowanych przez Internet;

9. podkreśla, że zaufanie konsumentów i partnerów biznesowych ma kluczowe znaczenie dla dalszego rozwoju handlu elektronicznego; podkreśla także, że bezpieczeństwo sieci, walka z oszustwami i ochrona prywatności, danych osobowych oraz praw własności intelektualnej są bardzo ważne dla tworzenia zaufania;

10. zauważa z obawą, że często konsumenci i sprzedawcy wykorzystujący technologie informacyjno-komunikacyjne są dyskryminowani w stosunku do konsumentów i sprzedawców działających na rynku poza siecią;

11. jest zdania, że nie wykorzystuje się jeszcze w pełni potencjału handlu elektronicznego dla MŚP oraz że wciąż pozostaje wiele do zrobienia, by stworzyć jednolity europejski rynek elektroniczny produktów i usług, na którym MŚP mogłyby odegrać wiodącą rolę z myślą o dalszej integracji rynków europejskich; podkreśla, że pełen potencjał handlu elektronicznego, komunikacji elektronicznej i społeczeństwa informacyjnego jest wciąż nie w pełni wykorzystywany, zwłaszcza przez MŚP; podkreśla także, że poprzez przekraczanie tradycyjnych granic i pokonywanie odległości udogodnienia te oferują ogromne możliwości społecznościom znajdującym się w trudnej sytuacji;

12. jest zdania, że w kontekście międzynarodowych zamówień publicznych, w przypadku których nowe technologie umożliwiają transgraniczny handel elektroniczny, nowe formy np. licytacji kombinatoryjnych dla konsorcjów MŚP, a także publikowanie i ogłaszanie przetargów online prowadzą do znacznego zwiększenia handlu opartego na zamówieniach nie tylko na terenie Unii Europejskiej, ale na skalę światową, co stymuluje transgraniczny handel elektroniczny;

13. jest zdania, że przyszłość handlu i rynków eksportowych Unii Europejskiej w dużej mierze zależy od usług w zakresie ochrony socjalnej, takich jak niektóre usługi w zakresie opieki zdrowotnej i edukacji, które w coraz większym zakresie mogą być świadczone przez Internet i zależą od spójnych, jasnych międzynarodowych ram i porozumień handlowych;

14. wzywa Komisję i państwa członkowskie do kontynuowania prac nad skoordynowanym podejściem politycznym, a także ramami prawnymi na szczeblu międzynarodowym, które rozwiązałyby problem przedawnionych barier regulacyjnych uniemożliwiających pełne wykorzystanie potencjału Internetu, wspierały transakcje cyfrowe i zawierały spójne przepisy transgraniczne, ze szczególnym uwzględnieniem ram prawnych dotyczących płatności elektronicznych i handlu elektronicznego;

15. zwraca się do firm dostarczających treści, by w pełni wykorzystywały potencjał Internetu i w miarę możliwości angażowały się w innowacyjne modele biznesowe;

16. wzywa Komisję i państwa członkowskie, by zapewniły przewidywanie nowych barier mogących stanąć przed handlem cyfrowym (infrastruktura, potencjał ludzki i prawny, bariery pozataryfowe, takie jak cenzura i ograniczenia swobody informacyjnej) i przeciwdziałanie im w ramach istniejących i nowych zobowiązań; w tym kontekście należy także zająć się kwestiami interoperacyjności, tworzenia wzajemnych połączeń i zagadnieniami związanymi z zarządzaniem Internetem; ponadto wzywa Komisję i państwa członkowskie do niezwłocznego podjęcia starań mających zmniejszyć ukryte bariery handlowe dzięki utworzeniu jednolitego rynku komunikacji elektronicznej i treści cyfrowych oraz dzięki wzmocnieniu handlu elektronicznego w ramach usług audiowizualnych w interesie konsumentów i konkurencyjności przemysłu europejskiego;

17. zaleca, by dbanie o kwestie bezpieczeństwa było traktowane na równi z poszanowaniem podstawowych swobód, zachęcaniem do kreatywności i szerzeniem wiedzy;

18. wzywa Komisję i państwa członkowskie do zachęcania MŚP do działalności w Internecie i organizowania platform wymiany informacji i najlepszych praktyk oraz zaleca, by Komisja i państwa członkowskie promowały dokonywanie zamówień publicznych drogą elektroniczną, ze szczególnym uwzględnieniem zapewnienia dostępności elektronicznej;

19. wzywa Komisję do dokonania przeglądu i analizy wielostronnych i dwustronnych porozumień handlowych, które istnieją, są przygotowywane lub negocjowane, tak aby określić szereg jasnych priorytetów w zakresie tego, co należy promować, a czego należy unikać podczas przyszłych negocjacji i działań w sprawie porozumień handlowych; proces ten powinien być przejrzysty i otwarty oraz wiązać się z jak największym zaangażowaniem wielu różnych stron.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

dla Komisji Handlu Międzynarodowego

w sprawie handlu międzynarodowego oraz Internetu
(2008/2204(INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Marian Zlotea

WSKAZÓWKI

Komisja Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów zwraca się do Komisji Handlu Międzynarodowego, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1. zauważa, że należy wspierać możliwość korzystania przez obywateli Unii Europejskiej z międzynarodowego handlu towarami i usługami za pośrednictwem Internetu, jako że handel taki oferuje konsumentom większy wybór towarów, stymuluje konkurencję, prowadzi do podniesienia jakości towarów i usług, a także oferuje nowe możliwości rynkowe;

2. przyjmuje do wiadomości wniosek Komisji w sprawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącej praw konsumentów z dnia 8 października 2008 r. (COM(2008)0614), w której pokłada się nadzieje na zwiększenie poziomu pewności prawnej, przejrzystości i ochrony dla coraz większej liczby konsumentów dokonujących zakupów przez Internet, w szczególności w odniesieniu do dostawy towarów, przejścia ryzyka, zgodności z umową i gwarancji handlowych;

3. przypomina, że zaufanie, w szczególności ze strony konsumentów, a także małych oraz średnich przedsiębiorstw (MŚP) jest sprawą podstawowej wagi dla pełnego wykorzystania możliwości oferowanych przez handel internetowy, jak podkreśla się w rezolucji z dnia 21 czerwca 2007 r. w sprawie zaufania konsumentów do o otoczenia cyfrowego[1];

4. zauważa, że zwiększa się liczba towarów niskiej jakości z krajów trzecich, w tym kopii towarów chronionych prawami własności intelektualnej i fałszywych lekarstw, które sprzedawane są w Internecie, oraz że należy podjąć skuteczne działania, między innymi we współpracy z krajami trzecimi, by rozwiązać ten problem;

5. zauważa, że transgraniczny handel internetowy napotyka poważne przeszkody, w szczególności w odniesieniu do pewności umów i pewności prawnej w kontekście sprzedaży transgranicznej, ochrony praw autorskich i licencji;

6. zaznacza, że Internet daje MŚP szeroki wachlarz możliwości rozwijania ich działalności handlowej przez uczestnictwo w rynkach międzynarodowych po bardzo niskich kosztach w porównaniu z tradycyjnymi metodami; mając to na uwadze, Komisja i państwa członkowskie powinny stworzyć ramy regulacyjne, tak aby wyeliminować przeszkody i bariery przy utrzymaniu wysokiego poziomu ochrony konsumentów;

7. zauważa, że chociaż zgodnie z art. 18 rozporządzenia (WE) nr 2006/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 października 2004 r. w sprawie współpracy między organami krajowymi odpowiedzialnymi za egzekwowanie przepisów prawa w zakresie ochrony konsumentów („Rozporządzenie w sprawie współpracy w dziedzinie ochrony konsumentów”)[2] Komisja jest upoważniona do zawierania umów z krajami trzecimi w sprawie umocnienia współpracy w dziedzinie ochrony konsumentów, dotychczas nie zawarto żadnej tego rodzaju umowy z państwem trzecim; wzywa zatem Komisję do rozpoczęcia negocjacji i do jak najszybszego zawarcia takich umów, zwłaszcza z krajami OECD oraz głównymi partnerami handlowymi UE, jako że zwiększyłoby to możliwość egzekwowania praw konsumentów;

8. zauważa, że zaufanie uzależnione jest nie tylko od prostych, niezawodnych i bezpiecznych sposobów korzystania z Internetu, ale także, między innymi, od jakości towarów i usług oraz dostępności właściwych rozwiązań;

9. wzywa Komisję i państwa członkowskie do wykorzystania wszystkich możliwości wzmocnienia zaufania poprzez działania na właściwych forach międzynarodowych, takich jak Światowa Organizacja Handlu, i do czynienia starań, by spełnić światowe standardy i normy uwzględniające najlepsze praktyki europejskie;

10. wzywa Komisję i państwa członkowskie do zapewnienia przestrzegania praw własności intelektualnej w kontekście internetowego handlu międzynarodowego, wraz z odpowiednim zastosowaniem przepisów dotyczących opłat celnych i podatków;

11. zauważa, że rozbieżność między krajowymi przepisami w dziedzinie handlu elektronicznego, w tym nieprawidłowości we wdrażaniu i stosowaniu dyrektywy 2000/31/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 8 czerwca 2000 r. w sprawie niektórych aspektów prawnych usług społeczeństwa informacyjnego, w szczególności handlu elektronicznego w ramach rynku wewnętrznego (dyrektywa o handlu elektronicznym)[3] z jednej strony ma wpływ na pełen rozwój rynku wewnętrznego, a z drugiej zmniejsza potencjał UE na szczeblu międzynarodowym; domaga się, aby Komisja obserwowała potencjalne przeszkody w funkcjonowaniu rynku wewnętrznego mogące wynikać z wymogów krajowych, które odwodzą oferentów z krajów trzecich od oferowania w Internecie towarów i usług w tych krajach członkowskich;

12. wzywa Komisję do działań mających zapewnić osiągnięcie możliwie jak najwyższego stopnia ochrony konsumentów w odniesieniu do międzynarodowego handlu internetowego, przyznając jednocześnie, że państwa członkowskie w różnym stopniu gwarantują ochronę konsumentów oraz że wysoki poziom ochrony konsumentów nie powinien być uważany za przeszkodę w funkcjonowaniu rynku wewnętrznego;

13. zwraca się do Komisji i państw członkowskich z wnioskiem o wspieranie wiedzy na temat wspólnotowych reguł dotyczących swobodnego przepływu towarów przy poszanowaniu odnośnych norm oraz znaku CE;

14. domaga się, aby państwa członkowskie współpracowały z Komisją w zakresie opracowywania i wdrażania programów międzynarodowej współpracy pomiędzy organami nadzoru rynkowego;

15. zwraca się do Komisji z wnioskiem o prowadzenie kampanii informacyjnych i edukacyjnych z wykorzystaniem tradycyjnych i internetowych narzędzi, aby podnieść poziom świadomości konsumentów odnośnie do ich praw w celu zwiększenia ich zaufania do handlu w Internecie;

16. wzywa Komisję do publikowania na swojej stronie internetowej informacji o prawach konsumentów w kontekście handlu międzynarodowego w Internecie, ze szczególnym uwzględnieniem kwestii umów, ochrony konsumentów przed nieuczciwymi praktykami handlowymi, poufności i praw autorskich.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

[1] Dz.U. C 146 E z 12.6.2008, s. 370.
[2] Dz.U. L 364 z 9.12.2004, s. 1.
[3] Dz.U. L 178 z 17.7.2000, s. 1.

dla Komisji Handlu Międzynarodowego

w sprawie handlu międzynarodowego oraz Internetu
(2008/2204(INI))

Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej: Maria Badia i Cutchet

WSKAZÓWKI

Komisja Kultury i Edukacji zwraca się do Komisji Handlu Międzynarodowego, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1. przyznaje, że Internet może stać się narzędziem propagowania kultury oraz języków poprzez rozwijanie sektora kultury i działalności twórczej, w szczególności w krajach rozwijających się, jeżeli różnorodność kulturowa byłaby chroniona przy pomocy uzgodnionej międzynarodowej podstawy prawnej w odniesieniu do treści dla poszczególnych sektorów; dlatego podkreśla znaczenie propagowania równego dostępu do technologii informacyjnych i komunikacyjnych, aby umożliwić powstanie globalnego społeczeństwa informacyjnego, a także podkreśla znaczenie usunięcia rozmaitych istniejących barier, między innymi związanych z nieodpowiednią infrastrukturą lub niewystarczającymi szkoleniami, aby umożliwić potencjalny handel oraz zagwarantować pełne prawa obywatelskie;

2. zwraca uwagę, że dzięki Internetowi powstało nowe podejście do produkcji, wykorzystania oraz upowszechniania dóbr i usług kulturowych, co może przyczynić się do międzykulturowego zrozumienia na podstawie wolnego i uczciwego dostępu do nowych technologii informacyjnych i komunikacyjnych oraz poszanowania dla różnorodności kulturowej i językowej;

3. podkreśla, że bezpieczeństwo i wiarygodność transakcji związanych z dobrami i usługami kulturowymi mają ogromne znaczenie;

4. podkreśla znaczenie Konwencji UNESCO w sprawie ochrony i promowania różnorodności form wyrazu kulturowego, stanowiącej niezbędny instrument gwarantujący utrzymanie wyjątków dla sektora kultury w międzynarodowych transakcjach handlowych w odniesieniu do towarów i usług o charakterze kulturowym i twórczym w międzynarodowych ramach WTO; wzywa Radę i Komisję do szybkiego wdrożenia tej konwencji w ramach strategii polityki wewnętrznej i zewnętrznej Unii Europejskiej;

5. podkreśla, że produkty oraz usługi kulturowe i artystyczne mają zarówno charakter gospodarczy, jak i kulturowy, oraz że istotne jest utrzymanie takiego ich rozumienia w negocjacjach i porozumieniach dotyczących handlu międzynarodowego oraz poprzez sieci globalne, wdrażając konwencję UNESCO w sposób prawnie wiążący;

6. uważa, że Internet oraz nowe technologie informacyjne i komunikacyjne odgrywają kluczową rolę w europejskiej strategii dotyczącej nauki online oraz nauki wspieranej przez Internet (e-learningu), w ramach europejskiej polityki uczenia się przez całe życie, co jest szczególnie ważne w kontekście zwiększenia dostępu do edukacji w sensie ogólnym, tak aby osiągnąć cele strategii lizbońskiej;

7. wzywa Komisję i Radę do zapewnienia, że europejskie sektory kultury w pełni wykorzystują nowe możliwości wynikające z handlu przez Internet, a w szczególności sektory audiowizualny, muzyczny oraz wydawniczy, oferując jednocześnie skuteczną ochronę przed nielegalnym handlem i piractwem; nie może to jednak mieć wpływu na politykę Wspólnoty Europejskiej, jasno określoną w mandacie negocjacyjnym, polegającą na powstrzymaniu się od składania ofert lub akceptowania żądań liberalizacyjnych w sektorze audiowizualnym i kultury;

8. podkreśla potrzebę edukowania konsumentów i przedsiębiorstw oraz potrzebę organizacji medialnych kampanii informacyjnych na temat perspektyw rozwoju, praw i obowiązków wszystkich stron uczestniczących w handlu międzynarodowym przez Internet;

9. jakakolwiek obecna lub potencjalna przyszła liberalizacja usług przesyłowych nie ma wpływu na stanowisko Komisji w sprawie przepisów dotyczących treści.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

Data przyjęcia

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Šarūnas Birutis, Jan Březina, Jerzy Buzek, Jorgo Chatzimarkakis, Giles Chichester, Dragoş Florin David, Den Dover, Nicole Fontaine, Adam Gierek, Norbert Glante, David Hammerstein, Erna Hennicot-Schoepges, Mary Honeyball, Ján Hudacký, Werner Langen, Anne Laperrouze, Pia Elda Locatelli, Eluned Morgan, Antonio Mussa, Angelika Niebler, Reino Paasilinna, Aldo Patriciello, Miloslav Ransdorf, Vladimír Remek, Teresa Riera Madurell, Mechtild Rothe, Paul Rübig, Britta Thomsen, Patrizia Toia, Claude Turmes, Nikolaos Vakalis, Adina-Ioana Vălean

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Gabriele Albertini, Alexander Alvaro, Pierre Pribetich, John Purvis, Silvia-Adriana Ţicău, Vladimir Urutchev

Informacja prawna - Polityka ochrony prywatności