SPRAWOZDANIE w sprawie wytycznych dotyczących procedury budżetowej na rok 2010

26.2.2009 - (2009/2005(BUD))

Sekcja 3 – Komisja
Komisja Budżetowa
Sprawozdawca: László Surján

Procedura : 2009/2005(BUD)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
A6-0111/2009

PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie wytycznych dotyczących procedury budżetowej na rok 2010, sekcja 3 – Komisja

(2009/2005(BUD))

Parlament Europejski

–   uwzględniając budżet ogólny Unii Europejskiej na rok budżetowy 2009,

–   uwzględniając zaktualizowane programowanie finansowe Komisji na lata 2007-2013, przedłożone w dniu 30 stycznia 2009 r. zgodnie z pkt 46 porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 17 maja 2006 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami[1],

–   uwzględniając komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów pt. „Roczna strategia polityczna na rok 2010” (COM(2009)0073), a w szczególności część II tego dokumentu,

–   uwzględniając wspomniane powyżej PMI z dnia 17 maja 2006 r.,

–   uwzględniając art. 272 Traktatu WE oraz art. 177 Traktatu Euratom,

–   uwzględniając art. 112 ust. 1 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A6-0111/2009),

A. mając na uwadze, że w 2010 r. zostanie przeprowadzona ocena śródokresowa wielu wieloletnich programów,

B.  mając na uwadze, że pod koniec 2009 r. będą już funkcjonować nowy Parlament Europejski i nowa Komisja Europejska,

Informacje ogólne o budżecie

1. zwraca uwagę, że wieloletnie ramy finansowe (WRF) na lata 2007-2013 określają na 2010 r. kwotę środków, która stanowi wyzwanie, a mianowicie 139 489 000 000 EUR na pokrycie zobowiązań, co stanowi 1,02% dochodu narodowego brutto (DNB) UE, oraz 133 505 000 000 EUR na pokrycie płatności, co stanowi 0,97% DNB UE (w cenach bieżących) i przypomina, że następne dostosowanie wieloletnich ram finansowych będzie miało miejsce w kwietniu 2009 r., przed samą publikacją wstępnego projektu budżetu na rok 2010;

2. bierze pod uwagę fakt, że kwoty określone w WRF w poszczególnych działach są maksymalnymi kwotami wydatków i stanowią ramy budżetów rocznych; podkreśla, że ostateczny budżet powinien być bliższy górnym granicom, które mogą pomóc w finansowaniu wielu celów o kluczowym znaczeniu w Unii Europejskiej, nie stanowiąc niebezpieczeństwa dla realizowanych obecnie strategii i programów; zauważa, że niektóre programy wspólnotowe są nadal finansowane w niewystarczającym stopniu; stwierdza, że Unia potrzebuje ambitniejszych decyzji finansowych i budżetowych, pozwalających jej wypełniać swą rolę przede wszystkim w dziedzinie wzrostu gospodarczego i zatrudnienia oraz w polityce zewnętrznej, gdzie środki są niewystarczające;

3. podkreśla, że Parlament będzie korzystał ze wszystkich środków dostępnych na mocy porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 17 maja 2006 r., w tym między innymi z prawa do 5% elastyczności legislacyjnej (pkt 37 porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 17 maja 2006 r.) w okresie objętym wieloletnimi ramami finansowymi na lata 2007-2013, w celu osiągnięcia swoich priorytetów politycznych;

4. zwraca również uwagę, że niewystarczające przestrzeganie rocznych budżetów prowadzi do wykonania budżetu na jeszcze niższym poziomie, co wynika głównie z systemu skomplikowanych zasad i wymogów nakładanych przez Komisję lub państwa członkowskie oraz niewielkich zdolności państw członkowskich w zakresie wykonywania budżetu, co powoduje powstanie znacznej kwoty zobowiązań pozostających do spłaty (RAL – restes à liquider); wzywa Komisję i państwa członkowskie do ułatwienia wykonania budżetu w miarę możliwości poprzez zmniejszenie nałożonych przez nie same obciążeń biurokratycznych i uproszczenie systemów zarządzania, głównie funduszami strukturalnymi;

5. podkreśla znaczenie dobrej współpracy międzyinstytucjonalnej w kontekście dostarczania władzy budżetowej wszelkich niezbędnych podstawowych informacji przez Komisję;

6. jest zdania, że konieczne jest jasne i wyczerpujące przedstawienie budżetu Unii; zamierza uważnie obserwować programowanie finansowe, aby umożliwić podjęcie stosownych decyzji budżetowych; wyraża zadowolenie z lepszego przedstawienia przez Komisję dokumentów dotyczących programowania finansowego; pragnie jednak, by zmiany wniesione przez Komisję do programowania finansowego były lepiej zaznaczone i bardziej przejrzyste; apeluje o dodatkowe sprecyzowanie kwestii podziału środków między wydatki operacyjne i administracyjne; zauważa, że na już znaczącą kwotę, którą faktycznie stanowią wydatki administracyjne, składają się środki finansowe przydzielone na wydatki operacyjne;

7. zwraca się do Komisji o przedstawienie, w ramach przygotowywania wstępnego projektu budżetu na rok 2010, jasnych, spójnych i rozsądnych opisów zadań dla każdego obszaru polityki, aby zapewnić wszystkim zainteresowanym komisjom Parlamentu Europejskiego możliwość przeprowadzenia uważnej analizy wdrażania różnych strategii politycznych i programów UE; oczekuje w tym względzie odpowiednich zmian i realizacji podjętych wcześniej najważniejszych decyzji budżetowych, takich jak program Galileo, Europejski Instytut Innowacji i Technologii czy pomoc żywnościowa;

8. podkreśla znaczenie zasady „należytego sporządzania budżetu”; zwraca się do Komisji o przygotowanie takiego WPB, który uwzględniałby aktualne wyzwania i przewidywał zrównoważony budżet pozwalający na realizację bieżących polityk; w szczególności jest zaniepokojony potrzebami budżetowymi w 2010 r. w działach 1a i 4 WRF; chciałby podkreślić, że instrument elastyczności ma w zamierzeniu służyć finansowaniu nieprzewidzianych wyzwań politycznych i jest tylko jednym z narzędzi umożliwiających dodatkowe finansowanie;

9. wyraża zadowolenie z powołania międzyinstytucjonalnej grupy roboczej ds. zdecentralizowanych agencji; przypomina Komisji o potrzebie uwzględnienia dochodów przypisanych na istniejące zdecentralizowane agencje przy przygotowywaniu wstępnego projektu budżetu na rok 2010; zaznacza, że agencje te, które są uzależnione w dużym stopniu od dochodów generowanych z opłat, muszą być jednak zdolne do wykorzystania tego instrumentu w całości, co zapewni im potrzebną elastyczność budżetową;

10. wspiera różne instrumenty wsparcia w ramach działu 4; przypomina, że przedmiotem stałej troski Parlamentu jest fakt, że dział 4 WRF jest zdecydowanie niedofinansowany; zaznacza, że jeżeli Unia chce dotrzymać swoich obietnic i zrealizować swe ambicje na arenie światowej, musi zapewnić pełne odzwierciedlenie potrzeb krajów rozwijających się w strategicznym wyborze mechanizmów finansowania w dziedzinie współpracy na rzecz rozwoju;

11. przywołuje procedurę ustanowioną w pkt 23 porozumienia midzyinstytucjonalnego z dnia 17 maja 2006 r.; przypomina jednak, że dokonane już zostały pewne zmiany w celu zmniejszenia dostępnych marginesów i dlatego bez dodatkowych pieniędzy trudne jest finansowanie nowych działań; popiera stosowanie trwałych rozwiązań, które sprawiłyby, że budżet UE wystarczy na pokrycie wszelkich potrzeb, zamiast przesuwania środków między działami; podkreśla, że marginesy dostępne w ramach każdego działu WRF (szczególnie zaś w dziale 2) nie mogą zostać uznane za pewne z powodu zmieniającej się sytuacji gospodarczej; za bardziej stosowne uważa bezpośrednie wskazanie kategorii wydatków, w której występuje niedobór środków, aby nie dopuścić do powstania trudności w innych obszarach wydatkowania; uważa, że przy braku elastyczności w działach i pomiędzy nimi, przegląd wieloletnich ram finansowych odzwierciedla większość zasad budżetowych; wyraża żal, że w obecnym kontekście Rada nie przyjęła konstruktywnego podejścia w odniesieniu do wykorzystania istniejących mechanizmów elastyczności; uważa, że śródokresowy przegląd wieloletnich ram finansowych powinien także zaradzić problemowi stałego niedofinansowania pewnych kategorii wydatków;

12. wyraża gotowość uwzględnienia rezultatów śródokresowego przeglądu obejmujących wszystkie aspekty wydatkowania i zasobów UE, w tym rabatu brytyjskiego, sprawozdania Komisji w sprawie funkcjonowania porozumienia międzyinstytucjonalnego, które ma zostać przestawione przed końcem 2009 r, i zostało przewidziane na mocy porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 17 maja 2009 r. oraz śródokresowej oceny realizowanych obecnie wieloletnich programów;

Działania mające na celu sprostanie wyzwaniom

13. przypomina, że w budżecie UE na 2010 r. należy uwzględnić potrzebę sprostania ogromnym wyzwaniom; zaznacza, że kluczowym celem jest zapewnienie obywatelom europejskim priorytetowego znaczenia oraz większego poziomu bezpieczeństwa, co wymaga zwrócenia szczególnej uwagi na: ostatni kryzys finansowy i gospodarczy oraz jego wpływ na wzrost gospodarczy i konkurencyjność, zatrudnienie i spójność oraz lepsze i prostsze wykorzystanie funduszy strukturalnych, poprawę dostaw energii i bezpieczeństwo transportu, jak również bezpieczeństwo wewnętrzne, co oznacza w szczególności imigrację, walkę z terroryzmem, wyzwania demograficzne, a także zmianę klimatu i ochronę środowiska, spójność społeczną, bezpieczeństwo obywateli i wzmocnienie pozycji Unii w skali światowej;

14. wzywa Komisję do uwzględnienia wyżej wymienionych okoliczności przy podejmowaniu decyzji o WPB; oczekuje od Komisji przedstawienia konkretnych i przydatnych propozycji umożliwiających przeprowadzenie znaczącej dyskusji budżetowej przez władzę budżetową;

15. wyraża zadowolenie, że Komisja zamierza przyczynić się do naprawy gospodarczej i socjalnej, poprawy wydajności energetycznej i zwalczania zmian klimatu oraz w dalszym ciągu dostarczać wsparcia, w szczególności dla Kosowa, Bliskiego Wschodu, Afganistanu i Gruzji, co wyraziła w rocznej strategii politycznej na rok 2010; oczekuje, że w następstwie określenia niektórych głównych priorytetów, Komisja odzwierciedli je we wstępnym projekcie budżetu i wyasygnuje wystarczające środki finansowe;

Reagowanie na światowy kryzys finansowy i gospodarczy

16. podkreśla, że w czasie światowego kryzysu finansowego i gospodarczego państwa członkowskie zastosowały własne środki pomocy; zdecydowanie uważa, że Unia musi pilnie podjąć działania, które wpłyną bezpośrednio na gospodarkę oraz że winna wspierać państwa członkowskie za pomocą działań towarzyszących, w szczególności pobudzających wzrost gospodarczy, co zaowocowałoby wsparciem inwestycji w sektorze prywatnym, a w następstwie również pomogło oddalić groźbę utraty miejsc pracy, wpierać ich tworzenie oraz udzielać krótko- i długoterminowej pomocy MŚP;

17. zaznacza, że obecna sytuacja kryzysu gospodarczego powinna być postrzegana jako szansa na zwiększenie inwestycji w technologie ekologiczne, co może wymagać wprowadzenia modyfikacji w obecnych programach finansowania;

18. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Komisja zamierza zareagować na kryzys gospodarczy i przypomina, że jest gotowa prowadzić negocjacje z Radą w celu jak najszybszego znalezienia rozwiązania dotyczącego budżetu; uważa, że decyzje w sprawie projektów, którym należy udzielić finansowego wsparcia, powinny być ułatwione za pośrednictwem zrównoważonego geograficznie wniosku; wzywa Radę do wypełnienia swoich powinności i do realizacji europejskiego wymiaru planu naprawy;

19. wyraża zaniepokojenie wobec faktu, że to szczególnie MŚP ucierpią w wyniku kryzysu gospodarczego i zostaną odcięte do pilnie potrzebnego finansowania; dlatego podkreśla znaczenie wzmocnienia funduszy UE przeznaczonych na wsparcie dla MŚP, w szczególności tych, które działają w obszarze badań naukowych, rozwoju i innowacji; w tym kontekście wskazuje, że ramowy program na rzecz konkurencji i rozwoju (CIP) może dostarczyć skutecznego wsparcia dla ich innowacyjnych działań;

20. jest zaniepokojony, że obecny margines w dziale 1a, szacowany na 111 599 000 EUR, nie umożliwia podjęcia właściwych działań w odniesieniu do skutków kryzysu gospodarczego;

21. uważa, że technologie informacyjne i komunikacyjne niosą ze sobą ogromne możliwości dla poprawy wzrostu gospodarczego i innowacyjności, przyczyniając się w ten sposób do realizacji celów strategii lizbońskiej i przezwyciężenia obecnego kryzysu gospodarczego; przypomina, że europejska przestrzeń badawcza jest bardziej niż kiedykolwiek podstawą europejskiego społeczeństwa opartego na wiedzy, a także wskazuje na potrzebę przezwyciężenia rozdrobnienia europejskiej działalności, programów i strategii w dziedzinie badań naukowych; w tym kontekście wskazuje na znaczenie zagwarantowania odpowiedniego finansowania, aby zapewnić właściwą realizację tych projektów;

Zapewnienie bezpieczeństwa energetycznego i bezpieczeństwa transportu

22. uznaje, że wskutek ostatniego kryzysu energetycznego powstało ogromne zapotrzebowanie na projekty, które zapewnią Unii bezpieczeństwo energetyczne poprzez zróżnicowanie zasobów i wzajemne połączenie rynków energii; podkreśla, że unijne bezpieczeństwo dostaw energii, jak również zasada solidarności energetycznej stanowią główne priorytety programu UE i muszą znaleźć odpowiednie odzwierciedlenie w budżecie UE; uznaje również wzrost inwestycji w dziedzinie energii za narzędzie w zwalczaniu kryzysu gospodarczego i popiera zamysł przyspieszenia wyasygnowania wydatków z budżetu UE na główne projekty w dziedzinie infrastruktury energetycznej;

23. zaznacza, że ostatni kryzys gazowy i niestabilność cen ropy naftowej ponownie dowiodły wrażliwości europejskiego systemu zaopatrzenia w energię; podkreśla, że brak alternatywnych (odnawialnych) źródeł energii, alternatywnych tras transportu energii, zdolności magazynowania źródeł energii i wzajemnych połączeń do transportu energii między państwami członkowskimi jest szkodliwy dla niezależności energetycznej Europy i dobrobytu jej obywateli; dlatego Unia powinna być lepiej przygotowana na czasy niedoborów energii;

24. chciałby zbadać możliwości dodatkowego finansowania tych obszarów przez UE; oczekuje, że Komisja zaproponuje zdecydowane działania pomagające w realizacji zróżnicowanych dróg transportu gazu, a w szczególności projektu Nabucco; w tym kontekście zwraca uwagę na rolę Europejskiego Banku Inwestycyjnego we wprowadzaniu efektu dźwigni oraz działaniach na rzecz mobilizacji sektora prywatnego do udziału, biorąc jednak pod uwagę kwestię demokratycznej odpowiedzialności;

25. przyznaje, że transport, a w szczególności program TEN-T, stanowi niezmiennie priorytet Parlamentu; podkreśla znaczenie rozbudowywania niezbędnej infrastruktury kolejowej, morskiej i drogowej i pragnie przyspieszenia realizacji projektów w 2010 r.; wskazuje na wagę, jaką Unia przywiązuje do zmniejszenia skutków zmian klimatycznych oraz uważa, że należy potraktować priorytetowo wnioski, które mogą wykorzystać potencjał płynący z oszczędności energii;

Ochrona środowiska naturalnego i przeciwdziałanie zmianom klimatu

26. przypomina, że przeciwdziałanie zmianom klimatu jest również związane z bezpieczeństwem energetycznym oraz że narzędziami zapewniającymi większe bezpieczeństwo dostaw energii są także promowanie efektywności energetycznej i oszczędności energii oraz zwiększenie udziału energii odnawialnej;

27. zaznacza, że zmiany klimatu wywierają powszechnie uznawane skutki na środowisko naturalne, gospodarkę i społeczeństwo Europy; w tym kontekście ponownie wyraża przekonanie, że środki mające na celu łagodzenie skutków zmian klimatu nadal nie są w wystarczającym stopniu uwzględnione w budżecie UE, ponieważ niezbędne są znaczne dodatkowe środki UE na zwiększenie wydajności energetycznej i technologie wykorzystujące odnawialne źródła energii, które muszą być stosowane, by osiągnąć cele Unii wyznaczone na rok 2020; podkreśla, że będzie wspierał wszystkie wysiłki podejmowane w celu zwiększenia i skoncentrowania odpowiednich środków finansowych, aby złagodzić skutki zmian klimatu; przypomina Komisji, że w odniesieniu do budżetu na rok 2009 władza budżetowa głosowała za przyznaniem dodatkowych środków finansowych w celu skuteczniejszego przeciwdziałania zmianom klimatu; wzywa Komisję do zwiększenia tych środków; przywołuje swoją rezolucję z dnia 23 października 2008 r. w sprawie projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2009, w której zachęca Komisję do przedstawienia do dnia 15 marca 2009 r.[2] ambitnego planu odpowiedniego zwiększenia środków przeznaczonych na przeciwdziałanie zmianom klimatu, w którym rozważone zostałoby ustanowienie specjalnego funduszu na rzecz zapobiegania zmianom klimatu lub utworzenie przeznaczonej na ten cel linii budżetowej, która zapewniłaby zdolność budżetową umożliwiającą podejmowania działań w tym zakresie;

28. zachęca Komisję do zwiększenia począwszy od 2009 r. wsparcia finansowego na odpowiednim poziomie z przeznaczeniem na nową zrównoważoną energię (co oznacza głównie brak emisji dwutlenku węgla);

29. przypomina odpowiedzialność wobec przyszłych pokoleń za podjęcie opłacalnych działań mających na celu utrzymanie ochrony środowiska naturalnego; powtarza, że działania UE muszą być podejmowane w kontekście globalnym, w związku z czym ubolewa, że działaniom europejskim nie towarzyszą podobne działania innych podmiotów, co wywiera poważne skutki na konkurencyjność Unii; uznaje, że obecny Europejski Fundusz Dostosowania do Globalizacji nie będzie w stanie zapobiec skutkom przenoszenia przedsiębiorstw, obniżania poziomu produkcji i utraty miejsc pracy;

30. przypomina swoją rezolucję z dnia 20 listopada 2008 r. w sprawie europejskiej polityki przestrzeni kosmicznej i potwierdza swoje stanowisko, według którego Rada i Komisja powinny przedstawić szczegółowe zalecenia i wnioski w tym obszarze polityki poparte odpowiednimi środkami finansowymi;

Wzmocnienie bezpieczeństwa wewnętrznego

31. przypomina, że w 2010 r. należy zachować i wzmocnić finansowanie takich aspektów jak ochrona granic, ochrona ludności i walka z terroryzmem, ponieważ te narzędzia bezpośrednio wiążą się z obawami obywateli europejskich; zauważa, że upowszechnienie bezpieczeństwa żywności również pozostaje priorytetem; wyraża żal, że zgodnie z programowaniem finansowym ze stycznia 2009 r. finansowanie tych aspektów w ramach działu 3b wzrosło w niewielkim stopniu i zgodnie z roczną strategią polityczną na rok 2010 pozostaje niemal niezmienne w odniesieniu do kwestii obywatelstwa zawartych w rozdziale 3b w porównaniu do budżetu z 2009 r., pomimo że stanowią one główny przedmiot troski obywateli europejskich;

32. jest zdania, że należy zwrócić szczególną uwagę na ochronę granic w związku z problemem nielegalnej imigracji oraz że Unia powinna wspierać wysiłki państw członkowskich;

Poprawa jakości wydatków

33. kategorycznie stwierdza, że poprawa wykorzystania środków na wydatki i jakości wydatków powinna być wiodącą zasadą pozwalającą na osiągnięcie jak najlepszych rezultatów za pomocą budżetu UE; wzywa Komisję i państwa członkowskie do tego, by w swoich wysiłkach dążyły w tym kierunku oraz uważnie monitorowały realizację polityk, w szczególności polityk strukturalnych w ramach działu 1B;

34. zwraca się do Komisji o informowanie władzy budżetowej i refleksję nad stosownymi działaniami, które zwiększyłyby poziom wykonania budżetu; chciałby kontynuować proces refleksji zgodnie ze wspólną deklaracją z dnia 21 listopada 2008 r. w sprawie przyspieszenia wykonywania budżetów funduszy strukturalnych i Funduszu Spójności; chciałby, aby przyspieszenie wykonywania budżetów nastąpiło również w innych dziedzinach polityki;

35. oczekuje, że Komisja przedstawi wniosek w sprawie następnego systematycznego przeglądu rozporządzenia finansowego wraz z realnymi propozycjami jego uproszczenia; oczekuje, że Komisja wywrze nacisk na Radę, by usprawniła i polepszyła warunki pracy w zwalczaniu nadużyć prowadzonym przez OLAF, uwzględniając propozycje Parlamentu dotyczące rozporządzenia (WE) nr 1073/1999;

36. zwraca się do Komisji o wsparcie Bułgarii i Rumunii za pośrednictwem właściwych służb, w tym urzędu OLAF, w zakresie mechanizmu weryfikacji i współpracy oraz zarządzania środkami z funduszy UE; nawołuje Komisję do śledzenia z bliska w Kosowie i w państwach bałkańskich wdrażania funduszy UE i właściwego zarządzania nimi, oraz do ustanowienia następcy zespołu śledczego ITF do kontynuowania prac w zakresie zwalczania nieprawidłowości finansowych i oszustw;

37. zwraca uwagę na fakt, że wykorzystanie wydatków administracyjnych powinno być bardziej efektywne w porównaniu z wydatkami operacyjnymi; jest zdania, że skuteczność administracji publicznej UE ma istotne znaczenie dla jak najlepszego wykorzystania budżetu UE; w ubiegłym roku budżetowym obniżył wydatki administracyjne w stosunku do wydatków operacyjnych i zachęca Komisję do podążania w tym kierunku;

38. z zaniepokojeniem zauważa, że coraz większa liczba pracowników zatrudnionych przez Unię Europejską nie jest ani uwidoczniona w przyjętych przez władzę budżetową planach zatrudnienia instytucji, ani finansowana ze środków ujętych w dziale 5 WRF; jest zdecydowany nadal monitorować stan zatrudnienia w Komisji i sprawdzać, czy reprezentacja państw członkowskich jest zrównoważona; będzie również uważnie obserwować politykę Komisji dotyczącą budynków w Brukseli;

Ochrona prerogatyw PE

39. podkreśla, że projekty pilotażowe i działania przygotowawcze zapewniają Parlamentowi możliwość torowania drogi nowym politykom i działaniom, które wzbogacają działania Unii; podkreśla, że chociaż ograniczone marginesy mogą uniemożliwić pełne wykorzystanie tego narzędzia, przewidzianego w PMI z dnia 17 maja 2006 r., zamierza wykorzystać całkowite kwoty zarezerwowane na projekty pilotażowe i działania przygotowawcze, które zostały przewidziane w załączniku II, część D PMI z dnia 17 maja 2006 r., jeżeli takie będą postulaty zawarte w propozycjach;

40. przypomina o niezaprzeczalnych, pozytywnych wynikach zarówno w udziale, jak i w warunkach realizacji różnych projektów pilotażowych Erasmus uruchomionych przez Parlament w ostatnich latach (Erasmus dla uczniów przyuczających się do zawodu, Erasmus dla młodych przedsiębiorców, Erasmus dla szkół średnich oraz Erasmus dla administracji publicznej), jak również tradycyjnego programu Erasmus i potwierdza, że istnieje potrzeba dokonania przez Unię dalszych inwestycji w tej dziedzinie; uważa, że niezbędne jest zwiększenie koperty finansowej z przeznaczeniem na wszystkie linie budżetowe, aby znacznie zwiększyć (do 1 000 000 rocznie) liczbę młodych osób biorących udział w europejskiej strategii w zakresie programu Erasmus; wyraża przekonanie, że działania te są bardzo istotne, by znaleźć właściwe rozwiązania wobec trudności w procesie integracji Europy oraz ułatwić przezwyciężenie obecnego kryzysu gospodarczego;

41. zwraca uwagę na potrzebę udostępnienia wystarczających środków finansowych na politykę komunikacji, w szczególności biorąc pod uwagę, że pozostaje to w zgodzie z celami ustanowionymi we wspólnej deklaracji w sprawie partnerskiego procesu informowania na temat Europy przyjętego przez Parlament, Radę i Komisję w październiku 2008 r.;

42. podkreśla, że podjął wysiłki, aby przyjąć wytyczne dotyczące budżetu na 2010 r. na początkowym etapie; w związku z tym oczekuje, że Komisja uwzględni je podczas przygotowywania WPB;

o

o        o

43. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji i Trybunałowi Obrachunkowemu.

  • [1]  Dz.U. C 139 z 14.06.06, s. 1.
  • [2]  Teksty przyjęte, Ρ6_ΤΑ (2008)0515.

UZASADNIENIE

Sprawozdawca pozostaje wierny idei ustalania budżetu w oparciu o wartości i wyniki, która będzie siłą napędową działań Parlamentu Europejskiego.

Na początku drugiego pięćdziesięciolecia istnienia Unii Europejskiej jej obywatele żyją w poczuciu obawy i niepewności. Aktualne problemy związane z kryzysem gospodarczym, dostawami energii, zmianami klimatycznymi, nielegalną imigracją, przestępczością i terroryzmem pokazują, że UE musi udzielić wyraźnej i zdecydowanej pomocy – chcielibyśmy zapewnić większe bezpieczeństwo i poczucie pewności obywatelom europejskim.

Co roku ograniczane są marginesy dostępne w ramach poszczególnych pułapów wydatków w WRF, a zatem ograniczone są również możliwości finansowania realizacji nowych priorytetów i działań w odpowiedzi na oczekiwania obywateli. W porównaniu z licznymi bardzo istotnymi celami Unii Europejskiej programy wspólnotowe są nadal niedofinansowane. Jednakże budżety ostatecznie przyjmowane w drodze głosowania opiewają na znacznie niższe kwoty niż kwoty podane w wieloletnich ramach finansowych. Wykonanie budżetów rocznych pozostaje na jeszcze niższym poziomie, czego skutkiem są znaczne kwoty zobowiązań pozostających do spłaty.

Rozwiązaniem tego problemu mogłyby być likwidacja systemu skomplikowanych zasad i wymogów nakładanych przez Komisję oraz poprawa zdolności państw członkowskich w zakresie wykonywania budżetu poprzez zmniejszenie nałożonych przez nie same obciążeń biurokratycznych. Parlament Europejski będzie uważnie monitorować działania podejmowane przez Komisję i państwa członkowskie w celu zwiększenia poziomu wykonania budżetu.

Sprawozdawca podkreśla również konieczność zapewnienia wiarygodności Parlamentu Europejskiego, tj. jego rolę siły napędowej, polegającej na promowaniu znaczących projektów za pomocą wyraźnych powiązań z pozycjami budżetowymi.

Wspólne wydatki Unii Europejskiej muszą w jak największym stopniu koncentrować się na tych obszarach, w których fundusze podnoszą poziom bezpieczeństwa i pewności i mogą być wykorzystywane w sposób bardziej efektywny. Trzeba także skoncentrować się na tych obszarach, w których rzeczywiście potrzebne są dodatkowe środki finansowe.

Procedurę budżetową na rok 2010 powinien charakteryzować wysoki poziom przejrzystości w duchu dobrej współpracy międzyinstytucjonalnej. Konieczna jest spójność między roczną strategią polityczną, wstępnym projektem budżetu, budżetem ostatecznie przyjętym w drodze głosowania oraz jego wykonaniem. Parlament Europejski oczekuje, że w WPB Komisja odzwierciedli priorytety i prerogatywy Parlamentu.

Sprawozdawcy zależy na wykorzystaniu całych kwot przewidzianych na projekty pilotażowe i działania przygotowawcze, jest jednak rozczarowany faktem, że niewielkie marginesy w różnych działach mogą uniemożliwić pełne wykorzystanie tych narzędzi. Każdy poseł do PE ma prawo do zaproponowania projektów pilotażowych/działań przygotowawczych. Podobnie jak w latach ubiegłych, prawo to zostanie zagwarantowane w budżecie na 2010 r.

Europa potrzebuje budżetu, który odzwierciedlałby przyszłe wyzwania, a nie przeszłe argumenty polityczne. Musi nastąpić radykalna zmiana, jeżeli ma on odzwierciedlać przyszłe priorytety Europejczyków.[1] Sprawozdawca zamierza dążyć w tym kierunku, znając ograniczenia corocznej procedury budżetowej.

  • [1]  Dokumenty informacyjne – warsztaty Komisji Budżetowej „Czy UE dysponuje wystarczającymi zasobami, aby osiągnąć swoje cele w zakresie polityki energetycznej i zmian klimatu?” – kontynuacja - 21 stycznia 2009 r.

OPINIA Komisji Rozwoju (19.2.2009)

dla Komisji Budżetowej

w sprawie wytycznych dotyczących procedury budżetowej 2010
(2009/2005(BUD))Sekcja 3 - Komisja

Sprawozdawca: Gay Mitchell

WSKAZÓWKI

Komisja Rozwoju zwraca się do Komisji Budżetowej, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1. jest głęboko zaniepokojony spadkiem koniunktury gospodarczej na świecie i wielorakimi konsekwencjami tej sytuacji dla krajów rozwijających się; wskazuje na fakt, że do kryzysu finansowego doszło w okresie, w którym kraje rozwijające się znajdują się w bardzo niepewnej sytuacji w związku z kryzysem żywnościowym i wyzwaniami związanymi ze środowiskiem naturalnym, a połączenie tych dwóch czynników będzie generować nowe i niezwykle pilne potrzeby; podkreśla, że w związku ze spadkiem poziomu przepływów prywatnych inwestycji i płac migrantów istotne znaczenie ma zwiększenie przez Unię Europejską napływu pomocy i znalezienie innych, innowacyjnych rozwiązań dla finansowania rozwoju celem złagodzenia skutków tej sytuacji;

2. podkreśla, że kraje rozwijające się muszą zmierzyć się z trzema problemami (kryzysem finansowym, żywnościowym i kryzysem związanym ze środowiskiem naturalnym), które stwarzają groźbę znacznego osłabienia osiągnięć, których do tej pory dokonano na drodze do realizacji do 2015 r. milenijnych celów rozwoju, w szczególności z uwagi na prawdopodobieństwo drastycznego zmniejszenia poziomu wydatków krajów rozwijających się z przeznaczeniem na sektory socjalne; zaznacza, że jeśli UE ma spełnić swoje obietnice i ambicje jako partner globalny, musi zapewnić, że potrzeby krajów rozwijających się znajdą w pełni odzwierciedlenie w strategicznych wyborach dotyczących mechanizmów finansowania w obszarze współpracy na rzecz rozwoju; wzywa w szczególności do zastosowanie większego wsparcia na rzecz rozwoju, uproszczenia procedur oraz korzystania z przewidywalnych, trwałych, dodatkowych, adekwatnych i innowacyjnych źródeł finansowania rozwoju;

3. nalega, by państwa członkowskie zwiększyły swoją oficjalną pomoc rozwojową do poziomów spójnych z podjętymi zobowiązaniami; wskazuje na fakt, że budżet UE może w znaczący sposób przyczynić się do osiągnięcia wspólnego celu dotyczącego przeznaczenia 0,56% dochodu narodowego brutto (DNB) na oficjalną pomoc rozwojową do 2010 r. oraz 0,7% do 2015 r.;

4. zwraca uwagę na fakt, że finansowanie pozycji budżetowej 4 w budżecie EU jest wystawione na ciężką próbę w związku z dużą liczbą nowo powstałych potrzeb, niemożliwych do przewidzenia w momencie ustanawiania perspektyw finansowych na lata 2007-2013; wzywa do przeglądu wieloletnich ram finansowych w celu zaradzenia tej niestabilnej sytuacji;

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

Data przyjęcia

17.2.2009

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

19

0

0

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Thijs Berman, Thierry Cornillet, Corina Creţu, Alexandra Dobolyi, Fernando Fernández Martín, Alain Hutchinson, Romana Jordan Cizelj, Filip Kaczmarek, Glenys Kinnock, Maria Martens, Gay Mitchell, José Javier Pomés Ruiz, José Ribeiro e Castro, Toomas Savi, Frithjof Schmidt, Jürgen Schröder

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Miguel Angel Martínez Martínez, Manolis Mavrommatis, Gabriele Zimmer

Zastępca(y) (art. 178 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Emilio Menéndez del Valle

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

Data zatwierdzenia

24.2.2009

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

41

1

 

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Laima Liucija Andrikienė, Richard James Ashworth, Glenn Bedingfield, Reimer Böge, Costas Botopoulos, Daniel Dăianu, Vasilica Viorica Dăncilă, Valdis Dombrovskis, James Elles, Szabolcs Fazakas, Vicente Miguel Garcés Ramón, Salvador Garriga Polledo, Catherine Guy-Quint, Jutta Haug, Anne E. Jensen, Wiesław Stefan Kuc, Zbigniew Krzysztof Kuźmiuk, Janusz Lewandowski, Vladimír Maňka, Mario Mauro, Alexandru Nazare, Gérard Onesta, Esko Seppänen, Nina Škottová, Theodor Dumitru Stolojan, László Surján, Kyösti Virrankoski, Ralf Walter

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Juan Fraile Cantón, Zdzisław Kazimierz Chmielewski, Vytautas Landsbergis, Manolis Mavrommatis, Juan Andrés Naranjo Escobar, Béatrice Patrie, Paul Rübig, Jacek Saryusz-Wolski, György Schöpflin, Margarita Starkevičiūtė, Peter Šťastný, István Szent-Iványi, Janusz Wojciechowski, Zbigniew Zaleski