SPRAWOZDANIE w sprawie nowej roli i obowiązków Parlamentu przy wdrażaniu traktatu lizbońskiego

19.3.2009 - (2008/2063(INI))

Komisja Spraw Konstytucyjnych
Sprawozdawca(*): Jo Leinen
(*) Procedura obejmująca zaangażowane komisje – art. 47 Regulaminu

Procedura : 2008/2063(INI)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
A6-0145/2009

PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie nowej roli i obowiązków Parlamentu przy wdrażaniu traktatu lizbońskiego (2008/2063(INI))

Parlament Europejski,

–   uwzględniając traktat z Lizbony zmieniający Traktat o Unii Europejskiej oraz Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, podpisany dnia 13 grudnia 2007 r.,

–   uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej oraz Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską zmieniony Jednolitym Aktem Europejskim oraz traktatami z Maastricht, Amsterdamu i Nicei,

–   uwzględniając kartę praw podstawowych z dnia 12 grudnia 2007 r.[1],

–   uwzględniając deklarację z Laeken z dnia 15 grudnia 2001 r. w sprawie przyszłości Unii Europejskiej[2],

–   uwzględniając Traktat ustanawiający Konstytucję dla Europy, podpisany w Rzymie dnia 29 października 2004 r.,

–   uwzględniając rezolucję z dnia 7 czerwca 2007 r. w sprawie planu działań dotyczących procesu konstytucyjnego Unii[3],

–   uwzględniając rezolucję z dnia 11 lipca 2007 r. w sprawie zwołania konferencji międzyrządowej[4],

–   uwzględniając rezolucję z dnia 20 lutego 2008 w sprawie traktatu lizbońskiego[5],

–   uwzględniając art. 45 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Spraw Konstytucyjnych oraz opinie Komisji Spraw Zagranicznych, Komisji Rozwoju, Komisji Handlu Międzynarodowego, Komisji Kontroli Budżetowej, Komisji Gospodarczej i Monetarnej, Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych, Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności, Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii, Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów, Komisji Transportu i Turystyki, Komisji Rozwoju Regionalnego, Komisji Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich, Komisji Rybołówstwa, Komisji Kultury i Edukacji, Komisji Prawnej, Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych, Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia oraz Komisji Petycji (A6-0145/2009),

1. Nowe obszary polityki

1.1. Nowe celeklauzule horyzontalne

1.  z zadowoleniem przyjmuje wiążący charakter, który Traktat nadaje karcie praw podstawowych, a także z zadowoleniem przyjmuje uznanie praw, swobód i zasad ustanowionych dla wszystkich obywateli i mieszkańców Unii Europejskiej; podkreśla, że Parlament zaangażowany będzie w zapewnianie pełnego przestrzegania postanowień karty;

2.  z zadowoleniem przyjmuje wzmocnienie demokracji przedstawicielskiej i demokracji uczestniczącej, wynikające z wprowadzenia między innymi tak zwanej „inicjatywy obywatelskiej” (art. 11 traktatu UE zmieniony traktatem lizbońskim (TUE)), dopuszczający wezwanie przez milion obywateli z kilku państw członkowskich Komisji Europejskiej do przełożenia wniosku prawodawczego;

3.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że ochronie środowiska naturalnego przyznane zostało znaczące miejsce w polityce Unii Europejskiej we wszystkich obszarach, a także, że art. 191 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) zmienionego traktatem lizbońskim, zawiera wyraźne odniesienie do walki ze zmianami klimatycznymi na szczeblu międzynarodowym; podkreśla, że Parlament powinien nadal naciskać na Unię Europejską, aby objęła wiodącą rolę we wszystkich obszarach polityki związanych z walką ze zmianami klimatycznymi i globalnym ociepleniem;

4.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że TFUE ustanawia związek pomiędzy budowaniem przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości a ochroną praw podstawowych i porządku prawnego Unii Europejskiej oraz jej państw członkowskich (art. 67 TFUE);

5.  zwraca uwagę, w szczególności na cel ustanowienia „społecznej gospodarki rynkowej o wysokiej konkurencyjności zmierzającej do zapewnienia pełnego zatrudnienia i postępu społecznego oraz wysokiego poziomu ochrony i poprawy jakości środowiska naturalnego” (art. 3 ust. 3 TUE), a tym samym ustanowienia związku pomiędzy celem ustanowienia rynku wewnętrznego i innymi celami;

6.  z satysfakcją odnotowuje, że wartości (art. 2 TUE) i cele (art. 3 ust. 3 TUE) Unii obejmują równość kobiet i mężczyzn;

7.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że art. 208 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) mówi, iż „polityka Unii i polityka państw członkowskich w dziedzinie współpracy na rzecz rozwoju uzupełniają się i wzmacniają wzajemnie”, inaczej niż obecnie obowiązujący art. 177 ust. 1 Traktatu WE, zgodnie z którym „polityka Wspólnoty w dziedzinie współpracy na rzecz rozwoju [stanowi] uzupełnienie polityk realizowanych przez państwa członkowskie”; podkreśla wzrost odpowiedzialności Parlamentu, biorąc pod uwagę fakt, że Unia odgrywać będzie większą rolę w inicjowaniu wyznaczania kierunków polityki, co doprowadzić powinno do lepszej współpracy pomiędzy darczyńcami i lepszego podziału zadań, a także do większej skuteczności pomocy mającej na celu „zmniejszenie, a docelowo likwidację ubóstwa” w kontekście milenijnych celów rozwoju (MCR);

8.  uważa, że uwzględnienie spójności terytorialnej jako celu Unii (art. 3 TUE) stanowi uzupełnienie celów spójności gospodarczej i społecznej, a także, że ustanowienie podstaw prawnych w tych obszarach zwiększy uprawnienia Parlamentu w zakresie oceny terytorialnego wpływu polityki Unii w podstawowych obszarach; z zadowoleniem zauważa, że art. 349 i 355 TFUE potwierdzają szczególny status najbardziej oddalonych regionów;

9.  z zadowoleniem przyjmuje wprowadzenie postanowień horyzontalnych dotyczących wysokiego poziomu zatrudnienia, ochrony socjalnej, walki z wykluczeniem społecznym, wysokiego poziomu kształcenia i szkolenia oraz ochrony zdrowia ludzi, dotyczących zwalczania dyskryminacji, a także dotyczących ochrony środowiska naturalnego, które odgrywać będą rolę zasad ogólnych stanowiących podstawę przy wyznaczaniu kierunków polityki Unii Europejskiej w poszczególnych obszarach (art. 9, 10 i 11 TFUE);

10. z zadowoleniem przyjmuje również fakt umocnienia ochrony konsumentów w takim zakresie, że zostanie ona włączona do innych dziedzin polityki Unii - które zostaną określone i wdrożone - oraz, jako zadanie przekrojowe, zajmuje obecnie o wiele ważniejsze miejsce na mocy art. 12 TFUE;

11. z zadowoleniem przyjmuje wprowadzenie postanowienia dotyczącego solidarności, zawartego wyraźnie w art. 122 TFUE, zgodnie z którym Rada może postanowić o podjęciu odpowiednich środków w przypadku wystąpienia poważnych trudności w zaopatrzeniu w niektóre produkty, zwłaszcza w obszarze energii;

12. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że art. 214 TFUE uznaje pomoc humanitarną za odrębną politykę Unii; uważa, że część piąta, tytuł III, rozdz. 1 (współpraca na rzecz rozwoju) i rozdz. 3 (pomoc humanitarna) TFUE zapewnia jasno określoną podstawę prawną pomocy na rzecz rozwoju i pomocy humanitarnej, w przypadku których zastosowanie ma zwykła procedura prawodawcza;

13. z zadowoleniem przyjmuje także zwiększenie uprawnień Unii Europejskiej w obszarze ochrony ludności w celu udzielenia doraźnej pomocy i pomocy w przypadku kataklizmów w państwach trzecich (art. 214 TFUE);

1.2. Nowe podstawy prawne

14. podkreśla, że rozszerzenie zakresu działań zewnętrznych Unii na mocy traktatu lizbońskiego, w tym ustanowienie nowych podstaw prawnych i instrumentów w obszarach związanych z polityką zagraniczną (działania zewnętrzne oraz wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa/wspólna polityka bezpieczeństwa i obrony), wymaga nowej równowagi międzyinstytucjonalnej gwarantującej odpowiednią kontrolę demokratyczną ze strony Parlamentu;

15. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że kwestie dotyczące energetyki objęte teraz będą odrębnym tytułem XXI części trzeciej TFUE, a także, że działania w tej dziedzinie będą miały w ten sposób podstawę prawną (art. 194 TFUE); zwraca jednak uwagę, że podczas, gdy z zasady stosowana będzie zwykła procedura prawodawcza, decyzje w sprawie doboru źródeł energii pozostaną w kompetencjach państw członkowskich, podczas, gdy ustanowienie środków fiskalnych w tej dziedzinie wymagać będzie jedynie zasięgnięcia opinii Parlamentu Europejskiego;

16. z zadowoleniem odnotowuje wspólne wartości Unii w odniesieniu do usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym, a także z zadowoleniem przyjmuje ustanowienie podstawy prawnej określania zasad i warunków wykonywania usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą (art. 14 TFUE i protokół nr 26 w sprawie usług świadczonych w interesie ogólnym);

17. uważa, że z zasady zmiany wprowadzone traktatem lizbońskim w dziedzinie wspólnej polityki handlowej (art. 206 i 207 TFUE) przyczynią się do wzmocnienia demokratycznej legitymacji i skuteczności tej polityki, w szczególności dzięki wprowadzeniu zwykłej procedury prawodawczej oraz wymogu uzyskania zgody w przypadku każdej umowy; zwraca uwagę, że wszystkie kwestie wchodzące w zakres wspólnej polityki handlowej wejdą w zakres wyłącznych kompetencji Unii, skutkiem czego nie będzie już dłużej mieszanych umów handlowych zawartych zarówno przez Unię, jak i państwa członkowskie;

18. wyraża zadowolenie z uwzględnienia postanowienia dotyczącego europejskiej polityki przestrzeni kosmicznej (art. 189 TFUE), a także z zadowoleniem przyjmuje zapewnienie Parlamentowi i Radzie możliwości przyjęcia w trybie zwykłej procedury prawodawczej niezbędnych środków ustanawiających europejski program kosmiczny; uważa jednak, że zapis „z wyłączeniem jakiejkolwiek harmonizacji przepisów ustawowych i wykonawczych państw członkowskich”, który pojawia się w tym artykule, może pociągać za sobą pewne przeszkody dla wdrażania wspólnej polityki w zakresie przestrzeni kosmicznej;

19. zwraca uwagę, że traktat lizboński przewiduje nową podstawę prawną podejmowania decyzji dotyczących praw własności intelektualnej w trybie współdecyzji (art. 118 TFUE);

20. z zadowoleniem przyjmuje rozszerzenie zakresu działań Unii Europejskiej w dziedzinie polityki młodzieży, zachęcając młodzież do udziału w demokratycznym życiu Europy (art. 165 TFUE);

21. z zadowoleniem przyjmuje nową podstawę prawną określoną w art. 298 TFUE, który stanowi, że „wykonując swoje zadania, instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii korzystają ze wsparcia otwartej, efektywnej i niezależnej administracji europejskiej”, ponieważ umożliwia to przyjęcie regulacji prawnej określającej procedury administracyjne Unii;

22. z zadowoleniem przyjmuje umocnienie podstawy prawnej przyjmowania środków Unii Europejskiej w dziedzinach zapobiegania i zwalczania nadużyć finansowych naruszających interesy finansowe Unii (art. 325 TFUE); podkreśla fakt, że traktat lizboński uchyla zastrzeżenie, zawarte w obecnym art. 280 Traktatu WE, które przewiduje, że środki takie „nie dotyczą ani stosowania krajowego prawa karnego ani krajowej administracji wymiaru sprawiedliwości”;

23. zwraca uwagę, że postanowienia nowego Traktatu dotyczące współpracy sądowej w sprawach cywilnych i karnych ustanawiają podstawę prawną przyjmowania środków mających na celu wspieranie szkolenia sędziów i innych pracowników wymiaru sprawiedliwości (art. 81 i 82 TFUE);

24. podkreśla fakt, że traktat lizboński przewiduje także możliwość ustanowienia Prokuratury Europejskiej w celu zwalczania przestępstw przeciwko interesom finansowym Unii (art. 86 TFUE);

25. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że traktat lizboński wprowadza wiążące postanowienia dotyczące ochrony praw dziecka jako jednego z celów wewnętrznych i zewnętrznych Unii Europejskiej (art. 3 ust. 3 akapit drugi i 5 TUE);

26. z zadowoleniem przyjmuje uwzględnienie w traktacie lizbońskim turystyki w formie nowego tytułu (art. 195 TFUE), który stanowi, że Unia uzupełnia działania państw członkowskich w tym zakresie; z zadowoleniem przyjmuje także wprowadzenie postanowienia, że wnioski prawodawcze objęte tym tytułem przyjmowane będą w ramach zwykłej procedury prawodawczej;

27. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że traktat lizboński uwzględnił turystykę wśród dziedzin, dla których przewidziana została podstawa prawna (art. 165 TFUE); podkreśla w szczególności, że Unia będzie mogła wreszcie podejmować działania mające na celu rozwój sportu, a zwłaszcza jego wymiaru europejskiego, i należycie uwzględnić szczególny charakter sportu w ramach wdrażania innych europejskich strategii politycznych;

2. Nowe uprawnienia Parlamentu

2.1. Nowe uprawnieniazakresie współdecyzji

28. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że traktat lizboński znacznie wzmocni demokratyczną legitymację Unii Europejskiej poprzez rozszerzenie uprawnień Parlamentu w zakresie współdecyzji;

29. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości została w pełni uwzględniona w TFUE (art. 67-89), formalnie likwidując trzeci filar; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że większość decyzji dotyczących wymiaru sprawiedliwości w sprawach cywilnych oraz polityki azylowej, polityki imigracyjnej i polityki wizowej, a także wymiaru sprawiedliwości i współpracy policyjnej w sprawach karnych podejmowana będzie zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą;

30. uważa, że wprowadzenie zwykłej procedury prawodawczej w dziedzinie wspólnej polityki rolnej (WPR) zwiększa demokratyczną odpowiedzialność Unii Europejskiej, ponieważ Parlament Europejski będzie organem posiadającym takie same uprawnienia prawodawcze jak Rada; podkreśla, że zgodnie z art. 43 ust. 2 TFUE procedura współdecyzji będzie miała zastosowanie do każdego aktu prawnego w dziedzinie rolnictwa, a zwłaszcza w przypadku czterech podstawowych kwestii horyzontalnych w dziedzinie rolnictwa (jednolitej organizacji wspólnego rynku, regulacji płatności bezpośrednich, regulacji rozwoju obszarów wiejskich i finansowania WPR); zwraca także uwagę, że w ramach art. 43 ust. 2 TFUE uwzględnione zostaną także przepisy dotyczące jakości, rolnictwa ekologicznego i promocji;

31. podkreśla, że wszelkie uprawnienia Rady do przyjęcia środków na mocy art. 43 ust. 3 TFUE podlegają uprzedniemu przyjęciu, zgodnie ze zwykłą procedurą legislacyjną, aktu legislacyjnego na podstawie art. 43 ust. 2 TFUE, który określa warunki i ograniczenia dotyczące przyznanych Radzie uprawnień; jest zdania, że art. 43 ust. 3 TFUE nie przewiduje podstawy prawnej ani żadnego odrębnego uprawnienia, które umożliwiałoby przyjęcie lub zmianę któregokolwiek aktu Rady obowiązującego obecnie w zakresie WPR; apeluje do Rady, aby nie przyjmowała żadnych środków, o których mowa w art. 43 ust. 3 TFUE bez uprzedniego zasięgnięcia opinii Parlamentu;

32. zwraca uwagę, że traktat lizboński wprowadza głębokie zmiany w systemie podejmowania decyzji dotyczących wspólnej polityki rybołówstwa (WPRyb) i zwiększa jego demokratyczną odpowiedzialność; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Parlament i Rada ustanowią zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą przepisy niezbędne do osiągnięcia celów WPRyb (art. 43 ust. 2 TFUE); uważa w tym zakresie, że każda kwestia formalnie objęta coroczną regulacją, za wyjątkiem ustalania możliwości połowowych i podziału kwot, taka jak środki techniczne czy nakłady połowowe, lub uwzględnianie umów przyjętych w ramach regionalnych organizacji rybołówstwa, mających swoje własne podstawy prawne, powinna być objęta zwykłą procedurą prawodawczą;

33. z zadowoleniem przyjmuje wprowadzenie zwykłej procedury prawodawczej w przypadku przyjmowania szczegółowych zasad stosowania procedury wielostronnego nadzoru (art. 121 ust. 6 TFUE), co powinno wzmocnić koordynację gospodarczą;

34. uważa, że odpowiedzialność Europejskiego Banku Centralnego (EBC) za składanie sprawozdań z polityki monetarnej jest teraz większa, ponieważ EBC uważany jest za instytucję Unii Europejskiej; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że kilka postanowień statutu Europejskiego Systemu Banków Centralnych (ESIC)i EBC może zostać teraz zmienionych po zasięgnięciu opinii Parlamentu, zgodnie z art. 40.2 tego statutu; stwierdza, że nie stanowi to naruszenia niezależności EBC w dziedzinie polityki monetarnej lub określonych w traktacie priorytetów;

35. uważa, że wprowadzenie art. 182 TFUE wnosi poprawę, ponieważ wieloletni program ramowy i realizacja europejskiej przestrzeni badawczej, o których mowa w tym artykule, objęte będą zwykłą procedurą prawodawczą; zwraca jednak uwagę, że programy szczegółowe określone w tym artykule przyjmowane będą zgodnie ze specjalną procedurą prawodawczą, wymagając tylko zasięgnięcia opinii Parlamentu Europejskiego (art. 182 ust. 4 TFUE);

36. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że jeśli chodzi o wdrażanie funduszy strukturalnych, traktat lizboński przyznaje Parlamentowi Europejskiemu takie same uprawnienia jak Radzie, wprowadzając zamiast obowiązującej obecnie procedury zgody zwykłą procedurę prawodawczą; uważa, że jest to szczególnie istotne w kontekście wdrażania funduszy strukturalnych w okresie po 2013 r., ponieważ zwiększa to przejrzystość i odpowiedzialność tych funduszy wobec obywateli;

37. zwraca uwagę, że przepisy zakazujące dyskryminacji ze względu na płeć, pochodzenie rasowe lub etniczne, religię lub przekonania, inwalidztwo, wiek lub orientację seksualną objęte zostaną specjalną procedurą prawodawczą, a ich przyjęcie wymagać będzie zgody Parlamentu (art. 19 TFUE);

38. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że zwykła procedura prawodawcza obejmie środki mające na celu zwalczanie handlu ludźmi, a w szczególności kobietami i dziećmi, a także wykorzystywanie seksualne (art. 79 ust. 2 i art. 83 ust. 1 TFUE);

39. z zadowoleniem przyjmuje rozszerzenie zakresu stosowania procedury podejmowania decyzji kwalifikowaną większością w celu uwzględnienia obszaru edukacji, w tym sportu (art. 165 ust. 4 TFUE);

40. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że procedura współdecyzji będzie miała zastosowanie do regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej (art. 336 TFUE), ponieważ umożliwi to Parlamentowi wzięcie udziału na tych samych zasadach co Rada w zmienianiu tego regulaminu;

2.2. Nowe uprawnienia budżetowe

41. zwraca uwagę, że traktat lizboński wprowadza gruntowne zmiany w dziedzinie finansów Unii, szczególnie jeśli chodzi o stosunki międzyinstytucjonalne i procedury podejmowania decyzji;

42. zwraca uwagę, że Rada i Parlament muszą dojść do porozumienia, w granicach zasobów własnych, w sprawie programowania wydatków, które staje się wtedy prawnie wiążące (art. 312 TFUE); z zadowoleniem przyjmuje fakt, że budżet musi zostać w całości przyjęty wspólnie przez Parlament i Radę, zgodnie z wieloletnimi ramami finansowymi; z zadowoleniem przyjmuje usunięcie rozróżnienia pomiędzy wydatkami obowiązkowymi i wydatkami nieobowiązkowymi (art. 314 TFUE); z zadowoleniem przyjmuje fakt, że rozporządzenia finansowe przyjmowane będą w trybie zwykłej procedury prawodawczej (art. 322 TFUE);

43. przywołuje sprawozdanie Komisji Budżetowej w sprawie wpływów budżetowych nowych postanowień wprowadzonych traktatem lizbońskim – aspekty instytucjonalne i nowe kompetencje Unii;

2.3. Nowa procedura zgody

44. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że zastosowanie uproszczonej procedury zmiany w przypadkach stanowienia większością kwalifikowaną i zastosowanie zwykłej procedury prawodawczej w dziedzinach objętych tytułem V TUE lub TFUE wymaga zgody Parlamentu;

45. zwraca uwagę na wprowadzenie dla państw członkowskich „klauzuli o wystąpieniu” (art. 50 TUE); podkreśla, że zawarcie umowy przewidującej warunki umożliwiającego danemu państwu członkowskiemu wystąpienie z Unii wymaga uprzedniej zgody Parlamentu;

46. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że zgoda Parlamentu będzie niezbędna w przypadku szerokiego zakresu umów międzynarodowych podpisywanych przez Unię; podkreśla swój zamiar wezwania Rady, w razie potrzeby, do nie podejmowania rokowań w sprawie umów międzynarodowych do czasu, gdy Parlament przedstawił swoje stanowisko oraz umożliwienia Parlamentowi, na podstawie sprawozdania sporządzonego przez komisję przedmiotowo właściwą, przyjęcia zaleceń na dowolnym etapie rokowań, a także wzięcia pod uwagę takich zaleceń przed zakończeniem rokowań;

47. apeluje, aby każda przyszła umowa „mieszana”, łącząca elementy wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa oraz elementy nieobjęte tą polityką, traktowana była zasadniczo zgodnie z zasadą jednej podstawy prawnej, którą powinna być podstawa bezpośrednio związana z podstawowym przedmiotem danej umowy; zwraca uwagę, że Parlament będzie miał prawo do wyrażenia swojej opinii, z wyjątkiem przypadków, w których dana umowa dotyczy wyłącznie wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa;

2.4. Nowe uprawnieniazakresie kontroli

48. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że przewodniczący Komisji Europejskiej wybierany będzie przez Parlament Europejski, na wniosek Rady Europejskiej, z uwzględnieniem terminu wyborów do Parlamentu Europejskiego; przywołuje sprawozdanie Komisji Spraw Konstytucyjnych w sprawie równowagi międzyinstytucjonalnej;

49. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że wiceprzewodniczący Komisji/wysoki przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa podlegał będzie, wraz z pozostałymi członkami Komisji, kolegialnie, zatwierdzeniu w drodze głosowania przez Parlament Europejski, a także głosowaniu nad wotum nieufności, a zatem odpowiadał będzie wobec Parlamentu;

50. z zadowoleniem przyjmuje wprowadzenie nowej procedury mianowania sędziów i rzeczników generalnych Trybunału Sprawiedliwości oraz Sądu, określonej w art. 255 TFUE, zgodnie z którym decyzja rządów krajowych musi zostać poprzedzona opinią w sprawie nadawania się kandydatów do wykonywania swoich obowiązków, wydaną przez komitet składający się z siedmiu ekspertów, przy czym jedną z kandydatur ma być kandydaturą zaproponowaną przez Parlament Europejski;

51. zwraca uwagę na potrzebę zapewnienia przejrzystości i demokratycznej kontroli dotyczącej utworzenia Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ) zgodnie z art. 27 ust. 3 TUE i powołuje się na swoje prawo do wyrażenia opinii w sprawie ustanowienia tej służby; uważa, że ESDZ powinna podlegać administracyjnie Komisji Europejskiej;

52. oczekuje wyjaśnień w sprawie kryteriów oraz mianowania i oceny specjalnych przedstawicieli Unii Europejskiej, w tym określenia ich zadań i celów ich zadań, okresu wykonywania mandatu oraz współpracy i komplementarności z przyszłymi przedstawicielstwami Unii;

53. zwraca uwagę na potrzebę zapewnienia przejrzystości i demokratycznej kontroli dotyczącej ustanowienia Europejskiej Agencji Obrony (EAO) i realizowanych przez nią działań, mianowicie poprzez zapewnienie stałej wymiany informacji pomiędzy dyrektorem generalnym EAO i właściwą komisją Parlamentu Europejskiego;

54. z zadowoleniem przyjmuje nową rolę konsultacyjną, którą będzie odgrywał zgodnie z art. 40.2 statutu ESBC i EBC w odniesieniu do zmiany składu Rady Prezesów EBC;

55. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że agencje, a w szczególności Europol i Eurojust, podlegać będą większej kontroli ze strony Parlamentu (art. 85 i 88 TFUE); uważa zatem, że utrzymanie procedury konsultacji dla utworzenia wspólnych przedsiębiorstw w dziedzinie badań naukowych i rozwoju technologicznego (art. 187 i 188 TFUE) może nie odpowiadać duchowi aktów prawnych Unii Europejskiej w zakresie tworzenia agencji;

2.5. Nowe prawa do informacji

56. wzywa przewodniczącego Rady Europejskiej do przekazywania Parlamentowi pełnych informacji o przygotowaniach do zgromadzeń Rady Europejskiej, a także do składania sprawozdań z wyników tych zgromadzeń, o ile to możliwe w terminie dwóch dni roboczych (jeżeli są one niezbędne na specjalne posiedzenie Parlamentu);

57. wzywa przewodniczącego prezydencji Rady podlegającej rotacji do przekazywania Parlamentowi informacji o programach prezydencji, a także o osiągniętych wynikach;

58. wzywa przyszłego wiceprzewodniczącego Komisji/wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa do uzgodnienia z Parlamentem odpowiednich metod informowania Parlamentu o działaniach zewnętrznych Unii oraz metod zasięgania opinii w takich sprawach, należycie angażując wszystkie komisje parlamentarne odpowiedzialne za dziedziny wchodzące w zakres kompetencji wysokiego przedstawiciela;

59. podkreśla, że jeśli chodzi o negocjowanie i zawieranie umów międzynarodowych, Komisja Europejska będzie miała obowiązek prawny informować Parlament o postępach w rokowaniach na tych samych zasadach, jak w przypadku specjalnego komitetu wyznaczonego przez Radę zgodnie z art. 218 TFUE; żąda przekazywania takich informacji w tym samym zakresie i w tym samym terminie, jak w przypadku przekazywania ich właściwemu komitetowi Rady zgodnie z tym artykułem;

2.6. Nowe prawa inicjatywy

60. z zadowoleniem przyjmuje nową rolę Parlamentu w przedkładaniu propozycji zmian Traktatów; skorzysta z tego prawa i przedstawi nowe koncepcje dotyczące przyszłości Europy, kiedy nowe wyzwania uczynią to koniecznym;

61. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Parlament będzie miał prawo inicjatywy, jeśli chodzi o wnioski dotyczące swojego składu, przestrzegając zasad określonych w traktatach (art. 14 TUE);

62. zwraca uwagę, że traktat lizboński wprowadza specjalną procedurę prawodawczą przyjmowania przepisów określających zasady i warunki działania oraz uprawnienia tymczasowych komisji śledczych (art. 226 TFUE);

3. Nowe procedury

3.1. Kontrola ze strony parlamentów krajowych

63. z zadowoleniem przyjmuje przyznanie nowych uprawnień parlamentom krajowym w zakresie uprzedniej kontroli zastosowania zasady pomocniczości w przypadku każdego aktu prawnego Unii; uważa, że zwiększenie kontroli europejskiej polityki w poszczególnych obszarach przez parlamenty krajowe zwiększy także świadomość społeczną działań Unii;

64. podkreśla, że nowe prawa parlamentów krajowych muszą być w pełni przestrzegane od dnia wejścia w życie traktatu lizbońskiego.

65. z zadowoleniem przyjmuje zaciągnięcie przez władze lokalne i regionalne zobowiązania do przestrzegania zasady pomocniczości; zwraca uwagę na prawo Komitetu Regionów do wnoszenia do Trybunału Sprawiedliwości skarg w przypadku stwierdzenia przez Komitet naruszenia zasady pomocniczości (art. 8 ust. 2 protokołu nr 2);

3.2. Akty delegowane

66. docenia ulepszenia wynikające z wprowadzenia nowych postanowień dotyczących aktów prawnych i hierarchii norm, a w szczególności tworzenia aktów delegowanych (art. 290 TFUE), umożliwiających przekazanie Komisji Europejskiej uprawnień do przyjęcia aktów o charakterze nieprawodawczym o zasięgu ogólnym lub do zmiany elementów aktu prawodawczego innych niż istotne; zwraca uwagę, że w każdym takim przypadku cele, przedmiot, zakres oraz okres obowiązywania takich uprawnień muszą być wyraźnie określone przez Parlament i Radę aktem prawodawczym;

67. z zadowoleniem przyjmuje w szczególności postanowienia art. 290 ust. 2 TFUE, który przewiduje prawo Parlamentu (i Rady) zarówno do odwołania delegacji uprawnień, jak i do sprzeciwu wobec poszczególnych aktów uchwalonych w ramach procedury delegowania;

68. zwraca uwagę, że w przypadku aktów delegowanych TFUE nie zapewnia podstawy prawnej środka ramowego, ale proponuje, żeby instytucje mogły uzgodnić standardową formułę przekazania takich uprawnień, która byłaby umieszczana stale przez Komisję Europejską w danym projekcie aktu prawodawczego; podkreśla, że zachowałoby to swobodę prawodawcy;

69. zwraca się do Komisji Europejskiej o wyjaśnienie, jak ma zamiar interpretować deklarację nr 39 załączoną do aktu końcowego konferencji międzyrządowej, w trakcie której przyjęty został traktat lizboński, dotyczącą zasięgania opinii ekspertów w dziedzinie usług finansowych, a także, jak zamierza stosować tę interpretację, oprócz postanowień TFUE dotyczących aktów delegowanych;

3.3. Akty wykonawcze

70. zwraca uwagę, że traktat lizboński uchyla obecny art. 202 traktatu WE dotyczący uprawnień wykonawczych i wprowadza w art. 291 TFUE nową procedurę – „akty wykonawcze” – który to artykuł przewiduje możliwość przekazania Komisji Europejskiej uprawnień wykonawczych w przypadkach, w których niezbędne są „jednolite warunki wykonywania prawnie wiążących aktów Unii”;

71. zwraca uwagę, że art. 291 ust. 3 TFUE wymaga, aby Parlament i Rada przyjęły, wcześniej, rozporządzenia dotyczące mechanizmów „kontroli przez państwa członkowskie” wykonywania przez Komisję uprawnień wykonawczych;

72. zwraca uwagę, że traktat lizboński nie zawiera podstawy dla obecnie obowiązującej procedury komitologii, a także, że rozpatrywane wnioski prawodawcze nieprzyjęte przed wejściem w życie tego Traktatu będą musiały zostać zmienione w celu spełnienia wymagań określonych w art. 290 i 291 TFUE;

73. uważa, że na okres wstępny mogłoby zostać wynegocjowane z Radą rozwiązanie przejściowe tak, żeby w następstwie ewentualnej próżni prawnej nie pojawiła się żadna przeszkoda, a nowe regulacje mogły zostać przyjęte przez prawodawcę po wnikliwym rozpatrzeniu wniosków Komisji Europejskiej;

4. Priorytety na okres przejściowy

74. wzywa Komisję Europejską do przekazania współprawodawcom wszystkich rozpatrywanych wniosków prawodawczych, w odniesieniu do których zastosowanie mają nowe podstawy prawne i zmiany w procedurach prawodawczych;

75. zwraca uwagę, że Parlament zadecyduje, jakie przyjąć stanowisko w sprawie opinii, które zostały już przyjęte w ramach procedur konsultacyjnych w sprawach, które zostały objęte zwykłą procedurą prawodawczą, czy niezbędne jest podtrzymanie swojego wcześniejszego stanowiska, czy też przyjęcie nowego stanowiska; podkreśla, że w każdym przypadku podtrzymanie odnośnych opinii jako stanowiska Parlamentu podczas pierwszego czytania może zostać poddane pod głosowanie przez Parlament dopiero po wejściu w życie traktatu lizbońskiego;

76. żąda zawarcia porozumienia międzyinstytucjonalnego uniemożliwiającego przyjęcie rozpatrywanych wniosków prawodawczych dotyczących „trzeciego filara”, a posiadających wymiar praw podstawowych do czasu wejścia w życie traktatu lizbońskiego tak, żeby możliwe było sprawowanie pełnej kontroli sądowej w przypadku takich kwestii, podczas gdy środki niemające wpływu na prawa podstawowe lub mające taki wpływ jedynie w ograniczonym zakresie mogą również być przyjmowane przed wejściem w życie tego Traktatu;

5. Propozycje

77. wzywa inne instytucje do rozpoczęcia negocjacji w sprawie zawarcia porozumienia międzyinstytucjonalnego obejmującego:

(a) podstawowe cele, które ma zrealizować Unia Europejska po 2009 r., na przykład w formie porozumienia ramowego pomiędzy trzema instytucjami politycznymi w sprawie planu prac w trakcie kadencji Parlamentu i Komisji Europejskiej rozpoczynającej się w 2009 r.;

(b)środki wykonawcze, które mają zostać przyjęte w celu zapewnienia, że wejście w życie nowego Traktatu przyniesie korzyści instytucjom i obywatelom Unii Europejskiej;

78. żąda zmiany porozumienia międzyinstytucjonalnego pomiędzy Parlamentem i Radą określającego zasady współpracy w dziedzinie polityki zagranicznej, w tym wzajemnej wymiany informacji poufnych na podstawie art. 14 i 36 TUE oraz art. 295 TFUE;

79. wzywa Radę i Komisję Europejską do rozważenia podjęcia negocjacji z Parlamentem w sprawie nowego porozumienia międzyinstytucjonalnego zawierającego definicję merytoryczną udziału Parlamentu na każdym etapie procesu prowadzącego do zawarcia każdej umowy międzynarodowej;

80. w wyniku wprowadzenia nowych postanowień dotyczących wieloletnich ram finansowych (art. 312 TFUE) oraz nowych postanowień dotyczących rozporządzenia finansowego (art. 322 TFUE) wzywa do dokonania przeglądu porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami;

81. jest zdania, że należy podjąć wszelkie niezbędne działania w celu ustanowienia europejskiej polityki informacji i komunikacji, a wspólne polityczne oświadczenie trzech instytucji złożone w sprawie komunikacji uważa za pierwszy praktyczny krok na drodze do osiągnięcia tego celu;

82. wzywa Komisję Europejską do niezwłocznego przedstawienia inicjatywy w sprawie realizacji „inicjatywy obywatelskiej”, określającej wyraźne, proste i przyjazne dla obywateli warunki korzystania z „prawa obywatelskiego”; przywołuje sprawozdanie Komisji Spraw Konstytucyjnych w sprawie „inicjatywy obywatelskiej”;

83. wzywa Komisję Europejską do przyjęcia przepisów wykonawczych do art. 298 TFUE w sprawie należytej administracji, stanowiących odpowiedź na ponawiane od dawna wezwania Parlamentu i Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich do opracowania i wdrożenia wspólnego systemu prawa administracyjnego regulującego europejską administrację;

84. zwraca uwagę, że traktat lizboński dopuszcza ujęcie w budżecie Unii środków na Europejski Fundusz Rozwoju, co zwiększy demokratyczne umocowanie znacznej części polityki UE na rzecz rozwoju; wzywa Radę i Komisję Europejską do podjęcia w ramach przeglądu śródokresowego 2008/2009 niezbędnych działań w odniesieniu do budżetu Unii Europejskiej;

85. zaleca pilne ponowne zbadanie i wzmocnienie pozycji Unii w organizacjach międzynarodowych niezwłocznie po wejściu w życie traktatu lizbońskiego, kiedy to Unia Europejska zastąpi Wspólnoty Europejskie;

86. wzywa Komisję Europejską i Radę do uzgodnienia z Parlamentem strategii mającej na celu zapewnienie spójności pomiędzy przyjętymi aktami prawnymi i kartą praw podstawowych oraz postanowieniami Traktatów dotyczącymi polityki w obszarach, takich jak zapobieganie dyskryminacji, ochrona ubiegających się o azyl, zwiększenie przejrzystości, ochrona danych, prawa mniejszości oraz prawa ofiar i podejrzanych;

87. zwraca się do Komisji Europejskiej i Rady o udzielenie wkładu w poprawę stosunków pomiędzy instytucjami Unii Europejskiej i władzami krajowymi, szczególnie w dziedzinach prawodawstwa i sądownictwa;

88. wzywa Komisję i Radę do zapewnienia ustanowienia skutecznej wspólnej polityki energetycznej mającej na celu efektywną koordynację rynków energetycznych w państwach członkowskich UE oraz rozwój tych rynków przy równoczesnym uwzględnieniu zewnętrznych aspektów, koncentrując się na źródłach i drogach dostaw energii;

89. wzywa Radę do rozważenia wraz z Parlamentem, jak należy wykorzystać postanowienia art. 127 ust. 6 TFUE, uprawniającego Radę do powierzenia Europejskiemu Bankowi Centralnemu szczególnych zadań dotyczących „polityk w dziedzinie nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i innymi instytucjami finansowymi z wyjątkiem instytucji ubezpieczeniowych”;

90. zobowiązuje się do dostosowania swojej wewnętrznej struktury organizacyjnej, aby zoptymalizować i zracjonalizować wykonywanie nowych uprawnień przyznanym mu na mocy traktatu;

°

°         °

91. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji Europejskiej oraz parlamentom krajowym państw członkowskich.

  • [1] Karta praw podstawowych Unii Europejskiej z dnia 7 grudnia 2000 r., ogłoszona w Strasburgu dnia 12 grudnia 2007 r.
  • [2] Deklaracja Rady Europejskiej z Laeken w sprawie przyszłości Unii Europejskiej, SN 273/01 z 15.12.2001.
  • [3] Dz.U. C 125 E z 22.5.2008, str. 215.
  • [4] Teksty przyjęte, P6_TA(2007)0328.
  • [5] Teksty przyjęte, P6_TA(2008)0055.

OPINIA Komisji Spraw Zagranicznych (4.6.2008)

dla Komisji Spraw Konstytucyjnych

w sprawie nowej roli i nowego zakresu obowiązków Parlamentu Europejskiego na mocy traktatu lizbońskiego
(2008/2063(INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej (*): Jacek Saryusz-Wolski(*) Procedura obejmująca zaangażowane komisje – art. 47 Regulaminu

WSKAZÓWKI

Komisja Spraw Zagranicznych zwraca się do Komisji Spraw Konstytucyjnych, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.  podkreśla, że wprowadzone traktatem lizbońskim rozszerzenie zakresu działań zewnętrznych Unii, w tym ustanowienie nowych podstaw i instrumentów prawnych dotyczących dziedzin związanych z polityką zagraniczną (działania zewnętrzne oraz WPZiB/EPBiO), wymaga nowej międzyinstytucjonalnej równowagi i współpracy, które zapewniłyby spójność działań zewnętrznych Unii oraz zagwarantowałyby odpowiednią kontrolę demokratyczną ze strony Parlamentu;

2.  jest zdania, że wysoki przedstawiciel/wiceprzewodniczący Komisji odpowiada przed Parlamentem za rozwój, organizację, koordynację i prowadzenie stosunków zagranicznych, zwłaszcza w ramach WPZiB oraz EPBiO;

3.  podkreśla, że zarówno przy formułowaniu, jak i wdrażaniu WPZiB wysoki przedstawiciel/wiceprzewodniczący Komisji jest zobowiązany nie tylko do przestrzegania zasad zapisanych w art. 2, 3 i 21 traktatu UE, ale także do pełnego poszanowania Karty praw podstawowych;

4.  oczekuje bezpośredniej współpracy właściwych organów Rady UE z komisjami i właściwymi organami odpowiedzialnymi za WPZiB oraz EPBiO w Parlamencie Europejskim;

5.  będzie między innymi starał się poprzez działania Komisji Spraw Zagranicznych ułatwić parlamentom krajowym państw członkowskich osiągnięcie porozumienia co do ich poparcia dla inicjatyw Unii Europejskiej związanych z polityką zewnętrzną;

Stosunki Parlamentuwysokim przedstawicielem/wiceprzewodniczącym Komisji

6.  nalega, aby w pełni respektowane były prawa Parlamentu Europejskiego odnoszące się do mianowania pierwszego wysokiego przedstawiciela/wiceprzewodniczącego Komisji, a także do wszelkich innych tymczasowych nominacji; podkreśla, że wysoki przedstawiciel/wiceprzewodniczący Komisji odpowiada w pełni i bezpośrednio przed Parlamentem Europejskim;

7.  przypomina, że demokratyczne umocowanie przyszłego urzędu wysokiego przedstawiciela/wiceprzewodniczącego Komisji będzie pochodzić bezpośrednio od Parlamentu Europejskiego oraz że jego dwa mandaty w Komisji i Radzie będą nierozłączne i sprawowane w pełnej harmonii; zwraca się zatem do osoby, która będzie pełnić tę funkcję, o oparcie się na obecnie przyjętej praktyce i regularne występowanie podczas sesji plenarnych Parlamentu oraz przed Komisją Spraw Zagranicznych, a także o uczestnictwo w posiedzeniach, z myślą o prowadzeniu regularnych, systematycznych i merytorycznych konsultacji z Parlamentem i jego właściwymi organami oraz o zaangażowaniu Parlamentu w proces decyzyjny, co spowoduje zwiększenie przejrzystości i odpowiedzialności polityki zagranicznej Unii;

8.  jest zdania, że debata z udziałem wysokiego przedstawiciela/wiceprzewodniczącego Komisji na temat głównych aspektów i podstawowych wyborów w zakresie WPZiB/EPBiO na kolejny rok stanowi idealną okazję do przeprowadzenia na początku każdego roku konsultacji z Parlamentem oraz że po sześciu miesiącach należy zorganizować debatę następczą;

9.  oczekuje, że wysoki przedstawiciel lub reprezentant wysokiego przedstawiciela umocni obecną praktykę, zgodnie z którą prezydencja Unii Europejskiej przedstawia Komisji Spraw Zagranicznych wyniki comiesięcznych posiedzeń Rady Spraw Zagranicznych – zgodnie z powierzonym wysokiemu przedstawicielowi zadaniem prowadzenia WPZiB Unii oraz przewodniczenia Radzie Spraw Zagranicznych (artykuł 18 ust. 2 i 3 skonsolidowanej wersji traktatu UE);

10. wzywa osobę reprezentującą wysokiego przedstawiciela, która przewodniczy Komitetowi Politycznemu i Bezpieczeństwa (PSC), do regularnego przedstawiania Komisji Spraw Zagranicznych Parlamentu sprawozdań dotyczących aktualnych kwestii omawianych podczas posiedzeń PSC;

11. domaga się, by specjalni reprezentanci wysokiego przedstawiciela (zgodnie z art. 33 skonsolidowanej wersji traktatu UE) stawiali się przed Komisją Spraw Zagranicznych oraz przed innymi właściwymi komisjami, gdy zostaną o to poproszeni;

12. oczekuje, że ustanowienie Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ) zapewni większą jasność co do kryteriów, jakie mają spełniać specjalni przedstawiciele UE, co do ich mianowania i oceny, w tym że określone zostaną ich cele ich zadania, czas trwania ich mandatu oraz koordynacja i komplementarność z przyszłymi przedstawicielstwami Unii;

Wzajemne relacje Rady, ParlamentuKomisjidziedzinie polityki zagranicznej

13. uważa, że Parlament Europejski powinien częściej przyjmować stanowiska w sprawie każdego kolejnego etapu procesu decyzyjnego w ramach WPZiB oraz EPBiO, w tym w sprawie decyzji dotyczących rozmieszczenia wojsk, które to decyzje muszą być podejmowane w bardzo krótkim czasie (tak jak przewidziano w przypadku grup bojowych UE), tak aby Rada mogła uwzględniać stanowisko Parlamentu Europejskiego we wspólnych stanowiskach i działaniach, zwiększając tym samym ich demokratyczne umocowanie;

14. podkreśla potrzebę przestrzegania Karty praw podstawowych we wszystkich aspektach działań zewnętrznych Unii;

15. postanawia uznać poszanowanie zasad zapisanych w art. 2, 3 i 21 traktatu UE oraz pełne zastosowanie Karty praw podstawowych w dziedzinie WPZiB za jeden z czołowych priorytetów; zobowiązuje komisję przedmiotowo właściwą do monitorowania ich rzeczywistego przestrzegania;

16. wnosi o uaktualnienie porozumienia międzyinstytucjonalnego między Parlamentem i Radą definiującego kontakty robocze obydwu instytucji w zakresie polityki zagranicznej, w tym wymiany informacji poufnych na mocy art. 15 i 295 skonsolidowanej wersji traktatu o funkcjonowaniu UE oraz art. 36 skonsolidowanej wersji traktatu UE;

17. podkreśla potrzebę zagwarantowania demokratycznej odpowiedzialności i przejrzystości działań podejmowanych przez Europejską Agencję Obrony (EDA), a to poprzez zapewnienie regularnej wymiany informacji między dyrektorem generalnym EDA a parlamentarną Komisją Spraw Zagranicznych (AFET) oraz Podkomisją Bezpieczeństwa i Obrony (SEDE), a także poprzez umożliwienie przewodniczącemu SEDE konsultowania się z Radą Sterującą EDA;

ParlamentESDZ

18. podkreśla potrzebę przejrzystości i kontroli demokratycznej całego procesu oraz przypomina, że ma prawo do wyrażenia opinii w sprawie ustanowienia ESDZ zgodnie z art. 26 skonsolidowanej wersji traktatu UE oraz do pełnego udziału w pracach przygotowawczych; uważa, że ESDZ powinna być administracyjnie połączona z Komisją, i odsyła do przygotowywanego obecnie sprawozdania w tej sprawie;

19. ogłasza zamiar zaproszenia szefów przedstawicielstw Unii Europejskiej w krajach trzecich do wystąpień przed Komisją Spraw Zagranicznych;

Stosunki Parlamentuparlamentami krajowymidziedzinie polityki zagranicznej

20. z zadowoleniem przyjmuje wprowadzone przez traktat lizboński przepisy dotyczące bliższej współpracy między Parlamentem Europejskim a parlamentami krajowymi; podkreśla potrzebę ustanowienia bliższej współpracy między właściwymi komisjami Parlamentu Europejskiego i parlamentów krajowych w oparciu o istniejącą praktykę organizowania posiedzeń przewodniczących komisji spraw zagranicznych, obrony i spraw europejskich parlamentów krajowych oraz Komisji Spraw Zagranicznych Parlamentu Europejskiego; odsyła do przygotowywanego obecnie sprawozdania w tej sprawie;

Stanowisko Parlamentusprawie umów międzynarodowychzakresie polityki zagranicznej

21. z zadowoleniem przyjmuje rozszerzenie zakresu kompetencji Parlamentu dotyczących zatwierdzania umów międzynarodowych, a w szczególności wszystkich umów, w przypadku których stosuje się zwykłą procedurę legislacyjną dla potrzeb wewnętrznych; nalega, by wszelkie przyszłe umowy „mieszane” obejmujące elementy niedotyczące WPZiB i EPBiO traktować zgodnie z jedną podstawą prawną, bezpośrednio związaną z głównym przedmiotem umowy; zauważa, że Parlament będzie miał prawo wyrażania opinii we wszystkich innych sprawach, z wyjątkiem przypadków, gdy umowa dotyczy wyłącznie WPZiB;

Stanowisko Parlamentusprawie roli Uniiorganizacjach międzynarodowych

22. wzywa państwa członkowskie, aby konsultowały się ze swymi unijnymi partnerami oraz z wysokim przedstawicielem/wiceprzewodniczącym Komisji przed przyjmowaniem strategicznych decyzji w dziedzinie polityki zagranicznej, szczególnie w ramach organizacji wielostronnych, tak aby zajmowane przez nie stanowiska w sprawie strategicznych decyzji były spójne i nie wpływały na zwartość polityki zagranicznej UE ani nie podważały wiarygodności UE jako partnera globalnego w oczach państw trzecich;związku z tym przypomina, że traktat lizboński zobowiązuje państwa członkowskie do wzajemnej konsultacji i solidarności;

23. wzywa wszystkie państwa członkowskie UE będące również członkami Rady Bezpieczeństwa ONZ do lepszej koordynacji w ramach tego organu w celu zwiększenia skuteczności działań podejmowanych przez Unię na arenie międzynarodowej, a w dalszej perspektywie w celu dążenia do zapewnienia UE miejsca w Radzie Bezpieczeństwa;

24. zaleca niezwłoczną ponowną analizę i umocnienie statusu Unii w organizacjach międzynarodowych po wejściu w życie traktatu lizbońskiego i zastąpieniu Wspólnot Europejskich Unią;

Finansowanie WPZiBramach traktatu lizbońskiego oraz rola Parlamentu

25. jest zdania, że wszystkie działania zewnętrzne Unii (również te, które będą podejmowane w ramach przyszłej EPBiO, jednak z wyłączeniem wszelkich wydatków wojskowych) powinny w przyszłości być finansowane ze wspólnego budżetu UE;

26. zaleca, aby przewodniczący i/lub sprawozdawcy komisji parlamentarnych odpowiedzialnych za działania zewnętrzne byli z urzędu w pełni zaangażowani w prace nowego komitetu pojednawczego przewidzianego dla nowej procedury budżetowej;

27. przypomina, że Parlament Europejski odpowiada za własną organizację wewnętrzną i spójność swoich działań; utrzyma zatem sprawdzone praktyki dotyczące ustanawiania i funkcjonowania podkomisji podlegających Komisji Spraw Zagranicznych;

28. odsyła do przygotowywanego obecnie sprawozdania w tej sprawie.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGOKOMISJI

Data przyjęcia

3.6.2008

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

46

7

0

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Monika Beňová, André Brie, Colm Burke, Philip Claeys, Véronique De Keyser, Hanna Foltyn-Kubicka, Georgios Georgiou, Bronisław Geremek, Maciej Marian Giertych, Ana Maria Gomes, Alfred Gomolka, Klaus Hänsch, Anna Ibrisagic, Jelko Kacin, Ioannis Kasoulides, Maria Eleni Koppa, Helmut Kuhne, Willy Meyer Pleite, Francisco José Millán Mon, Philippe Morillon, Annemie Neyts-Uyttebroeck, Baroness Nicholson of Winterbourne, Alojz Peterle, Tobias Pflüger, João de Deus Pinheiro, Samuli Pohjamo, Raül Romeva i Rueda, Libor Rouček, Christian Rovsing, Katrin Saks, José Ignacio Salafranca Sánchez-Neyra, Jacek Saryusz-Wolski, György Schöpflin, István Szent-Iványi, Inese Vaidere, Ari Vatanen, Jan Marinus Wiersma, Luis Yañez-Barnuevo García, Zbigniew Zaleski, Josef Zieleniec

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Giulietto Chiesa, Alexandra Dobolyi, Árpád Duka-Zólyomi, Martí Grau i Segú, Evgeni Kirilov, Jaromír Kohlíček, Miloš Koterec, Jo Leinen, Doris Pack, Rihards Pīks, Adrian Severin, Jean Spautz, Karl von Wogau

OPINIA Komisji Rozwoju (28.5.2008)

dla Komisji Spraw Konstytucyjnych

w sprawie nowej roli i obowiązków Parlamentu przy wdrażaniu traktatu lizbońskiego
(2008/2063(INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej (*): Danutė Budreikaitė

(*) Procedura obejmująca zaangażowane komisje - art. 47 Regulaminu

WSKAZÓWKI

Komisja Rozwoju zwraca się do Komisji Spraw Konstytucyjnych, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.   z zadowoleniem przyjmuje fakt, że art. 208 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) mówi, iż „polityka Unii i polityka państw członkowskich w dziedzinie współpracy na rzecz rozwoju uzupełniają się i wzmacniają wzajemnie”, inaczej niż obecny art. 177 ust. 1 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, który odnosi się do „polityki Wspólnoty w dziedzinie współpracy na rzecz rozwoju [która stanowi] uzupełnienie polityk realizowanych przez państwa członkowskie”; podkreśla, że daje to Unii większy zakres inicjatywy w zakresie określania strategii politycznych, co powinno przynieść lepszą koordynację darczyńców i lepszy podział pracy oraz większą skuteczność pomocy, lecz również pociąga za sobą większą odpowiedzialność instytucji Unii, w tym Parlamentu;

2.   z zadowoleniem przyjmuje fakt, że art. 208 ust. 1 TFUE jednoznacznie stwierdza, iż „głównym celem polityki Unii w tej dziedzinie jest zmniejszenie, a docelowo, likwidacja ubóstwa”, oraz nalega, aby ten podstawowy cel był rozpatrywany w kontekście realizacji milenijnych celów rozwoju; podtrzymuje pogląd, że wszelkie strategie polityczne mające wpływ na kraje rozwijające się powinny uwzględniać ten cel rozwojowy oraz że Parlament będzie odgrywał bardzo ważną rolę w monitorowaniu realizacji tego gwarantowanego traktatem celu;

3.   z zadowoleniem przyjmuje fakt, ze art. 214 TFUE uznaje pomoc humanitarną za pełnoprawny obszar polityki unijnej, w ramach którego należy prowadzić działania zgodnie z zasadami prawa międzynarodowego oraz z zasadami bezstronności, neutralności i niedyskryminacji; jest zdania, że w tytule III rozdziały 1 („Współpraca na rzecz rozwoju”) i 3 („Pomoc humanitarna”) zapewniają jasną podstawę prawną dla pomocy rozwojowej i humanitarnej oraz odzwierciedlają integralność tych rodzajów pomocy jako dziedzin podlegających kompetencji Unii, do których zastosowanie ma zwykła procedura legislacyjna (procedura współdecyzji);

4.   podkreśla, że ograniczenie liczby komisarzy z dniem 1 listopada 2014 r. (art. 17 ust. 5 Traktatu o Unii Europejskiej (zmienionego Traktatem z Lizbony)) nie powinno prowadzić do likwidacji urzędu komisarza ds. rozwoju i pomocy humanitarnej, w którego gestii pozostać musi polityka rozwojowa Unii oraz dyrekcja generalna i służby odpowiedzialne za określanie polityki, doradztwo polityczne i zarządzanie polityczne w zakresie współpracy UE na rzecz rozwoju, a który jednocześnie powinien ściśle współpracować z wysokim przedstawicielem Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa w celu zapewnienia spójności w dziedzinie działań zewnętrznych, zgodnie z art. 208 ust. 1 TFUE, stanowiącym, że „przy realizacji polityk, które mogłyby mieć wpływ na kraje rozwijające się, Unia bierze pod uwagę cele współpracy na rzecz rozwoju”;

5.   podkreśla, że w UE powinno istnieć silniejsze poparcie na rzecz rozwoju, wzmocnione poprzez strukturę administracyjną odpowiedzialną za politykę i jej wdrażanie; podkreśla, że komisarz ds. rozwoju i pomocy humanitarnej powinien kierować polityką rozwojową w sposób bardziej zdecydowany niż obecnie;

6.   podkreśla, że ustanowienie Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (EEAS) pomoże Komisji w kontynuacji przyspieszania reformy i uproszczeń w dyrekcjach generalnych odpowiedzialnych za działania zewnętrzne; nalega, aby Parlament w pełni uczestniczył w decyzjach o kształcie EEAS; nalega, aby te nowe służby były w pełni odpowiedzialne przed Parlamentem; podkreśla jednak, że zarówno odpowiedzialność za politykę współpracy na rzecz rozwoju, jak i odpowiedzialność za wdrażanie tej polityki powinny wspólnie znaleźć się w kompetencji komisarza ds. rozwoju i pomocy humanitarnej;

7.   podkreśla, że aby zapewniona została spójność polityki rozwojowej, nadal potrzebna jest specjalna dyrekcja generalna ds. rozwoju na szczeblu administracyjnym, odpowiedzialna za planowanie polityki, doradztwo polityczne i zarządzanie polityczne w dziedzinie współpracy UE na rzecz rozwoju;

8.   podkreśla, że należy położyć kres obecnej praktyce rozdzielnego traktowania formułowania, planowania i wdrażania polityki w dziedzinie współpracy na rzecz rozwoju, aby zwiększyć skuteczność współpracy UE na rzecz rozwoju;

9.   podkreśla potrzebę zapewnienia spójności, zintegrowanego rozwoju oraz tworzenia programów humanitarnych dla krajów Afryki, KaraibówPacyfiku (AKP), Azji oraz Ameryki Łacińskiej;

10. wzywa Komisję do zaradzenia obecnym niekonsekwencjom w strukturze i kompetencjach jej dyrekcji generalnych, zarówno pod względem strategii politycznych, jak i budżetu; wzywa do powierzenia Dyrekcji Generalnej ds. Rozwoju odpowiedzialności za wszelkie działania UE w zakresie współpracy na rzecz rozwoju, w tym za współpracę z nienależącymi do AKP krajami rozwijającymi się, oraz do włączenia EuropeAid do Dyrekcji Generalnej ds. Rozwoju;

11. z zadowoleniem przyjmuje wymóg zgody Parlamentu na zawarcie międzynarodowych umów dotyczących dziedzin, do których zastosowanie ma zwykła procedura legislacyjna albo specjalna procedura legislacyjna (w przypadku której wymagana jest zgoda Parlamentu) (art. 218 ust. 6 lit. a) pkt v) TFUE); podkreśla, że zwiększy to przejrzystość i kontrolę demokratyczną sprawowaną przez Parlament w odniesieniu do wszystkich aspektów unijnej polityki współpracy na rzecz rozwoju;

12. zauważa, że traktat lizboński utrzymuje procedurę współdecyzji (zwykłą procedurę prawodawczą) w dziedzinie polityki współpracy na rzecz rozwoju; podkreśla, że musi to oznaczać, że Parlament posiada prawo do demokratycznej kontroli nad wszystkimi aspektami unijnej polityki współpracy na rzecz rozwoju i w pełni z niego korzysta;

13. z zadowoleniem przyjmuje wprowadzenie w art. 5 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej (zmienionego Traktatem z Lizbony) zapisu o kontroli parlamentów krajowych nad przestrzeganiem zasady pomocniczości; jest zdania, że większe zaangażowanie parlamentów krajowych w dziedzinie współpracy UE na rzecz rozwoju wzmocni komplementarność między Unią a państwami członkowskimi i spowoduje wzrost wiedzy obywateli o działaniach Unii w tej dziedzinie; podkreśla, że Parlament Europejski i parlamenty krajowe powinny przygotować się do tego jak najskuteczniej;

14. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że traktat lizboński wprowadza do wewnętrznych i zewnętrznych celów UE wiążące prawnie przepisy dotyczące ochrony praw dzieci;

15. z zadowoleniem zauważa, że w traktacie lizbońskim skreślono art. 179 ust. 3 traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, wykluczający Europejski Fundusz Rozwoju (EFR) z zakresu tego traktatu; zauważa, że otwiera to drogę do uwzględnienia EFR w budżecie Unii bez potrzeby zmiany tego traktatu; wzywa Radę i Komisję do włączenia EFR do budżetu UE w trakcie śródokresowego przeglądu 2008/2009, co wzmocni demokratyczne umocowanie prawne ważnej części polityki UE na rzecz rozwoju oraz jej budżet;

16. podkreśla, że jedynie pod warunkiem priorytetowego traktowania spójności polityki na rzecz rozwoju Unia będzie mogła zarówno spełnić cele rozwojowe, jak i pozostać w zgodzie z wartościami UE, które zostały określone w traktacie lizbońskim;

17. z zadowoleniem przyjmuje perspektywę dalszego usprawnienia architektury instytucjonalnej na szczeblu UE w celu koordynowania europejskiej polityki stosunków zewnętrznych, jednak ostrzega, że aby osiągnąć pełną skuteczność, polityka rozwojowa musi opierać się na partnerstwie i zaangażowaniu ze strony krajów, do których jest skierowana.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGOKOMISJI

Data przyjęcia

28.5.2008

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

27

0

2

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Margrete Auken, Alessandro Battilocchio, Thijs Berman, Danutė Budreikaitė, Marie-Arlette Carlotti, Corina Creţu, Beniamino Donnici, Fernando Fernández Martín, Juan Fraile Cantón, Alain Hutchinson, Filip Kaczmarek, Glenys Kinnock, Maria Martens, Gay Mitchell, Luisa Morgantini, Horst Posdorf, José Ribeiro e Castro, Frithjof Schmidt, Jürgen Schröder, Feleknas Uca, Anna Záborská, Jan Zahradil

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

John Bowis, Ana Maria Gomes, Miguel Angel Martínez Martínez, Manolis Mavrommatis, Mihaela Popa, Renate Weber, Gabriele Zimmer

OPINIA Komisji Handlu Międzynarodowego (27.5.2008)

dla Komisji Spraw Konstytucyjnych

w sprawie nowej roli i obowiązków Parlamentu przy wdrażaniu traktatu lizbońskiego
(2008/2063(INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej (*): Georgios Papastamkos(*) Procedura obejmująca zaangażowane komisje – art. 47 Regulaminu

WSKAZÓWKI

Komisja Handlu Międzynarodowego zwraca się do Komisji Spraw Konstytucyjnych, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.   uważa, że zmiany wprowadzone przez traktat lizboński w dziedzinie wspólnej polityki handlowej (WPH) przyczyniają się ogólnie do zwiększenia jej demokratycznej legitymacji i skuteczności; podkreśla w związku z tym rozszerzenie zakresu wspólnej polityki handlowej, wyraźne uznanie wszystkich objętych nią obszarów za obszary wyłącznej kompetencji, a zwłaszcza znacznie wzmocnionej roli i uprawnień Parlamentu;

2.   podkreśla wyraźny wymóg, zgodnie z którym WPH ma służyć zasadom i celom działań zewnętrznych Unii, między innymi zabezpieczeniu jej wartości i podstawowych interesów, wspieraniu demokracji i praworządności, a także propagowaniu trwałego rozwoju i dobrego globalnego zarządzania; podkreśla potrzebę zagwarantowania spójności i wzajemnego wspierania się wśród różnych aspektów zewnętrznych działań UE; w dalszym ciągu dostrzega jednak potrzebę niezależnej polityki handlowej na miarę znaczenia interesów handlowych Unii Europejskiej dla miejsc pracy i dobrobytu; ostrzega przed postrzeganiem WPH jako przedmiotu negocjacji służącego do realizacji innych celów politycznych;

3.       zdecydowanie popiera skuteczne działania na rzecz kwestii niezwiązanych z handlem, takich jak przestrzeganie standardów środowiskowych i społecznych oraz standardów w zakresie bezpieczeństwa żywności, mianowicie poprzez prowadzenie dwustronnej, międzyregionalnej i wielostronnej wspólnej polityki handlowej;

Przyszłość stosunkówKomisją Europejską

4.   podkreśla, że odnośnie do negocjacji i zawierania porozumień międzynarodowych w ramach WPH traktat lizboński przewiduje, że Komisja będzie prawnie zobowiązana do informowania Parlamentu o postępach w negocjacjach w takim samym stopniu, jak specjalnego komitetu powołanego przez Radę na mocy art. 207 Traktatu o funkcjonowaniu UE (TFUE); domaga się, aby informacje te były przekazywane w takim samym zakresie i w tym samym momencie, co do właściwej komisji Rady, stosownie do niniejszego artykułu;

5.   ubolewa nad brakiem równowagi w odniesieniu do roli i uprawnień Parlamentu między jego wewnętrznymi i zewnętrznymi kompetencjami w obszarach WPH; uważa za absolutnie niedopuszczalne, że traktat lizboński nie udziela Parlamentowi prawa zatwierdzania mandatu Komisji do negocjowania umów handlowych;

6.   uważa jednak, że Parlament jest uprawniony do wyznaczania warunków wstępnych, od których uzależnione będzie wydanie przez niego zgody, wymaganej do zawierania wszystkich umów handlowych; podkreśla w związku z tym konieczność wzmocnienia umowy ramowej w sprawie stosunków między Parlamentem i Komisją, a zwłaszcza jej ustępu 19;

7.       zwraca się z prośbą o włączenie do takiej nowej umowy ramowej konkretnych ustępów wzywających Komisję do:

a.    odniesienia się do wstępnych warunków, które Parlament może określić w związku z udzieleniem zgody na zawarcie umowy handlowej przed rzeczywistym rozpoczęciem negocjacji;

b.   przekazywania Parlamentowi wszelkich niezbędnych informacji na temat WPH i negocjacji w sprawie porozumień handlowych lub negocjacji handlowych części składowych wszelkich porozumień, w tym wszystkich wniosków i projektów wniosków dotyczących negocjowania mandatów lub dyrektyw na tyle wcześnie, by Parlament był w stanie wyrazić swoje poglądy na ten temat, a Komisja miała następnie możliwość należytego uwzględnienia tych poglądów;

c.    udostępniania właściwej komisji Parlamentu – zgodnie z art. 207 TFUE – wszelkich dokumentów dotyczących przejrzystości podejmowanych działań;

d.   włączenia delegacji obserwatorów z Parlamentu do wszelkich negocjacji dotyczących umów handlowych lub kwestii handlowych pojawiających się w innych porozumieniach międzynarodowych;

Przyszłość stosunkówRadą

8.   podkreśla, że zgodnie z art. 207 ust. 2 TFUE Parlament i Rada będą równoprawnymi uczestnikami procesu legislacyjnego podczas określania ram realizacji WPH, które mogą obejmować zarówno jej aspekty polityczne, jak i handlowe;

9.   uważa, że sformułowanie „środki określające ramy realizacji wspólnej polityki handlowej” w art. 207 ust. 2 TFUE oznacza, że główne elementy WPH będą znajdować się w aktach legislacyjnych przyjętych w ramach zwykłej procedury legislacyjnej, oraz że inne niż istotne elementy tych aktów mogą ulec zmianie lub zostać uzupełnione przez Komisję w formie „aktów delegowanych”, jeżeli przewiduje to podstawowy akt legislacyjny, zgodnie z art. 290 TFUE;

10. 7a. zauważa, że w odniesieniu do „aktów delegowanych” Parlament będzie miał znaczne uprawnienia, które mogłyby mu nawet pozwolić na sprzeciwienie się wejściu w życie danego aktu delegowanego, jeżeli takie postanowienia będą zawarte w głównym akcie uchwalonym w ramach procedury współdecyzji;

11. uważa, że jednolite warunki wdrażania aktów legislacyjnych we WPH wymagają, aby akty legislacyjne przyznawały uprawnienia wykonawcze Komisji w zakresie przyjmowania „aktów wykonawczych” zgodnie z art. 291 TFUE; wzywa w związku z tym Komisję do jak najszybszego przedstawienia wniosku w sprawie rozporządzenia ustanawiającego przepisy i ogólne zasady dotyczące aktów wykonawczych, w tym mechanizmów kontroli tych uprawnień przez państwa członkowskie, oraz wzywa Parlament i Radę do przyjęcia tego rozporządzenia możliwie jak najszybciej po wejściu w życie traktatu;

12. podkreśla, że w rozporządzeniu tym należy wezwać Komisję do tego, aby przyjmując przepisy wykonawcze w dziedzinie wspólnej polityki handlowej, nie wprowadzała znaczących zmian do podstawowych aktów prawnych oraz nie dodawała szczegółów, które mogłyby mieć wpływ na wolę polityczną wyrażoną w podstawowych aktach prawnych;

13. wzywa Radę Europejską, Radę i Komisję do rozważenia możliwości wynegocjowania nowego porozumienia międzyinstytucjonalnego z Parlamentem, które konkretnie zdefiniowałoby rolę Parlamentu na każdym etapie negocjacji prowadzących do zawarcia jakiejkolwiek umowy międzynarodowej;

14. wzywa Radę do zaproszenia przedstawicieli Parlamentu do udziału we wszystkich spotkaniach COREPER II na temat spraw wchodzących w zakres zwykłej procedury legislacyjnej;

Przyszłość stosunkówwiceprzewodniczącym Komisji Europejskiej/Wysokim Przedstawicielem Unii ds. ZagranicznychPolityki Bezpieczeństwa - działania zewnętrzne

15. wzywa przyszłego Wysokiego Przedstawiciela Unii ds. Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa („HR/VP”) do rozpatrzenia wraz z Parlamentem odpowiednich metod pełnego informowania Parlamentu oraz zasięgania jego opinii na temat działań zewnętrznych Unii; osiągnięcie tego celu wymaga, aby regularne wspólne posiedzenia grupy komisarzy ds. stosunków zewnętrznych (pod przewodnictwem wysokiego przedstawiciela/wiceprzewodniczącego) z delegacjami odpowiednich komisji parlamentarnych, jak również regularne wspólne posiedzenia grup roboczych Rady, COREPER, KPiB, komitetu, o którym mowa w art. 207 oraz Komisji Europejskiej ze sprawozdawcami i delegacjami Parlamentu stały się normalną praktyką;

16. wzywa do rozpoczęcia procedury przesłuchań ad hoc w sprawie mianowania wysokiego przedstawiciela/wiceprzewodniczącego Komisji z udziałem Komisji Spraw Zagranicznych, Komisji Handlu Międzynarodowego i Komisji Rozwoju;

Przyszłość stosunkówparlamentami krajowymi państw członkowskich UE

17. uważa, że utrzymanie jednego komisarza, odpowiedzialnego jedynie za politykę handlową w ramach kolegium Komisji odgrywa zasadniczą rolę ze względu na znaczenie WPH;

18. zauważa, że wszystkie kwestie podlegające WPH (część V, tytuł II TFUE), w tym handel towarami, usługi, handlowe aspekty własności intelektualnej oraz zagraniczne inwestycje bezpośrednie, będą znajdowały się w wyłącznej kompetencji Unii, co oznacza, że umowy handlowe będą „umowami zawieranymi przez Unię” oraz że nie będzie już mieszanych umów handlowych zawieranych zarówno przez Unię, jak i przez państwa członkowskie;

19. zamierza w związku z tym podjąć zorganizowany dialog z parlamentami krajowymi państw członkowskich, aby wspólnie zapewnić demokratyczną legitymację WPH Unii.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGOKOMISJI

Data przyjęcia

27.5.2008

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

26

0

0

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Kader Arif, Françoise Castex, Christofer Fjellner, Glyn Ford, Béla Glattfelder, Ignasi Guardans Cambó, Jacky Hénin, Marusya Ivanova Lyubcheva, Erika Mann, Helmuth Markov, David Martin, Georgios Papastamkos, Godelieve Quisthoudt-Rowohl, Tokia Saïfi, Peter Šťastný, Robert Sturdy, Daniel Varela Suanzes-Carpegna, Corien Wortmann-Kool

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Jean-Pierre Audy, Albert Deß, Eugenijus Maldeikis, Javier Moreno Sánchez, Salvador Domingo Sanz Palacio, Frithjof Schmidt, Zbigniew Zaleski

Zastępca(y) (art. 178 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Emanuel Jardim Fernandes

 1. 

OPINIA Komisji GospodarczejMonetarnej (4.6.2008)

dla Komisji Spraw Konstytucyjnych

w sprawie nowej roli i nowych obowiązków Parlamentu przy wdrażaniu traktatu lizbońskiego
2008/2063(INI)

Sprawozdawca komisji opiniodawczej (*): Pervenche Berès

(*) Procedura obejmująca zaangażowane komisje - art. 47 Regulaminu

WSKAZÓWKI

Komisja Gospodarcza i Monetarna zwraca się do Komisji Spraw Konstytucyjnych, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.  uważa, że uznanie Europejskiego Banku Centralnego (EBC) za instytucję europejską, niemające wpływu na jego niezależność w ramach prowadzonej przezeń polityki pieniężnej, wzmacnia odpowiedzialność Parlamentu, szczególnie zaś jego komisji odpowiedzialnej za sprawy gospodarcze i walutowe jako instytucji, przed którą EBC uzasadnia swoje decyzje dotyczące polityki pieniężnej; jest zdania, że jednocześnie należy wzmocnić udział Parlamentu w mianowaniu członków Zarządu EBC; uważa, że rola EBC w zwalczaniu naruszeń interesów finansowych Unii Europejskiej powinna doprowadzić do ścisłej współpracy komisji parlamentarnych;

2.  z zadowoleniem przyjmuje nową rolę Parlamentu w dziedzinie konsultacji, która mu przypadnie zgodnie z art. 40 ust. 2 Statutu EBC w odniesieniu do zmiany składu Rady Prezesów EBC;

3.  odnotowuje oficjalne uznanie Eurogrupy i znaczącej roli, jaką odgrywa ona w prowadzeniu polityki finansowej w strefie euro; w związku z powyższym wyraża przekonanie, że należy rozszerzyć wymiany zainicjowane przez właściwą komisję odpowiedzialną za sprawy gospodarcze i monetarne; zwraca się do Eurogrupy i Komisji z pytaniem o konsekwencje tej zmiany pod względem środków i analizy; uważa, że władza budżetowa powinna zbadać budżetowe skutki uznania Eurogrupy;

4.  uważa, że utworzenie podstawy prawnej umożliwiającej przyjęcie ogólnych wytycznych w zakresie polityki gospodarczej dla strefy euro w art.136 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), a także podjęcie działań wzmacniających koordynację i nadzór nad dyscypliną budżetową państw członkowskich pozwoli Komisji szybko wykorzystać tę nową podstawę w celu podjęcia inicjatywy, która w pełni zaangażuje Parlament w określenie procedury i jej wdrożenie;

5.  jest zdania, że możliwość dojścia do wspólnych stanowisk i do spójnej reprezentacji strefy euro w międzynarodowych instytucjach finansowych powinna zostać wprowadzona bez zbędnej zwłoki i doprowadzić jednocześnie do obecności w takiej reprezentacji członków komisji odpowiedzialnej za sprawy gospodarcze i monetarne, którzy są obywatelami państwa członkowskiego reprezentowanego w ramach Eurogrupy;

6.  wzywa Komisję do przedstawienia rozporządzenia umożliwiającego Parlamentowi i Radzie przyjęcie zasad procedury wielostronnego nadzoru, zgodnie z art. 121 ust. 6 TFUE;

7.  z jednej strony odnotowuje wzmocnienie roli Komisji w ramach TFUE, która odtąd będzie miała możliwość kierowania opinii bezpośrednio do państw członkowskich, które nie stosują się do ogólnych wytycznych polityki gospodarczej lub stwarzają zagrożenie dla właściwego funkcjonowania unii gospodarczej i walutowej, a z drugiej strony – wprowadzenie zwykłej procedury ustawodawczej w celu przyjęcia szczegółowych przepisów dotyczących procedury wielostronnego nadzoru, co powinno doprowadzić do wzmocnienia koordynacji gospodarczej;

8.  z zadowoleniem przyjmuje zmiany w art. 16 traktatu WE, który stanie się art. 14 TFUE, dotyczące usług gospodarczych użyteczności publicznej, zwłaszcza podstawy prawnej umożliwiającej określenie zasad i warunków świadczenia takich usług, a także przyjęcie protokołu w sprawie usług użyteczności publicznej; z uznaniem przyjmuje także wprowadzenie zwykłej procedury ustawodawczej pozwalającej Parlamentowi i Radzie ustanawiać zasady i warunki świadczenia tych usług;

9.  z zadowoleniem przyjmuje większą rolę parlamentów krajowych, jeżeli chodzi o nadzorowanie zasady pomocniczości w ramach zwykłej procedury ustawodawczej; w razie braku szczegółowych konsultacji z parlamentami krajowymi zobowiązuje się jednak do włączania ich każdego roku do własnych dyskusji w sprawie ogólnych wytycznych polityki gospodarczej;

10. zauważa, że akty delegowane przewidziane w art. 290 TFUE są dostosowane do legislacji finansowej; przyjmuje z uznaniem, że zakres i długość pełnomocnictw Komisji są jaśniej określone; zwraca jednak uwagę na szczególne cechy procesu Lamfalussy’ego, szczególnie z zakresu przepływu informacji między różnymi instytucjami i przejrzystości Komisji, jeżeli chodzi o opracowywanie działań legislacyjnych, a także na konieczność zachowania tych szczególnych właściwości lub wręcz ich dalszego rozwijania w kierunku większej przejrzystości, lepszej współpracy między instytucjami i lepszego nadzoru na szczeblu UE;

11. zwraca się do Komisji z prośbą o wyjaśnienie zamierzonej przez nią interpretacji deklaracji w sprawie art. 290 TFUE odnoszącej się do zasięgania opinii ekspertów w dziedzinie usług finansowych oraz planowanego przez nią w tym kontekście zastosowania tej interpretacji, wykraczającego poza postanowienia zawarte w TFUE i dotyczące aktów delegowanych;

12. zwraca się do Komisji o korzystanie – w miarę możliwości – z art. 290 TFUE, aby wspierać stosowanie rozporządzenia w sprawie usług finansowych;

13. zwraca się do Komisji o niezwłoczne zastosowanie nowego art. 197 TFUE w celu wprowadzenia środków w zakresie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania i nadzoru rynków usług finansowych;

14. zwraca się do Rady o podjęcie wspólnie z Parlamentem rozważań nad sposobem zastosowania postanowień art. 127 ust. 6 TFUE, które pozwolą jej na powierzenie EBC szczególnych zadań w dziedzinie nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i innymi instytucjami finansowymi, z wyjątkiem zakładów ubezpieczeń;

15. wyraża zaniepokojenie ze względu na dodanie do art. 57 traktatu WE, który stanie się art. 64 TFUE, procedury przyjmowania – w oparciu o jednogłośną decyzję państw członkowskich – ograniczeń dotyczących swobodnego przepływu kapitału do lub z państw trzecich w przypadku, gdy ograniczenia te stanowią przeszkodę dla liberalizacji rynku; jest zdania, że ten nowy warunek stanie się w rzeczywistości przeszkodą dla europejskich inicjatyw z zakresu rynków finansowych, które mogłyby okazać się niezbędne dla europejskiej stabilności finansowej.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGOKOMISJI

Data przyjęcia

3.6.2008

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

34

0

3

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Mariela Velichkova Baeva, Zsolt László Becsey, Pervenche Berès, Sharon Bowles, Manuel António dos Santos, Jonathan Evans, Elisa Ferreira, José Manuel García-Margallo y Marfil, Jean-Paul Gauzès, Donata Gottardi, Benoît Hamon, Karsten Friedrich Hoppenstedt, Othmar Karas, Piia-Noora Kauppi, Wolf Klinz, Christoph Konrad, Guntars Krasts, Andrea Losco, Astrid Lulling, Florencio Luque Aguilar, John Purvis, Alexander Radwan, Bernhard Rapkay, Dariusz Rosati, Eoin Ryan, Antolín Sánchez Presedo, Olle Schmidt, Peter Skinner, Margarita Starkevičiūtė, Ivo Strejček, Ieke van den Burg

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Daniel Dăianu, Mia De Vits, Harald Ettl, Vladimír Maňka, Margaritis Schinas

Zastępca(y) (art. 178 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Tobias Pflüger

OPINIA Komisji ZatrudnieniaSpraw Socjalnych (29.5.2008)

dla Komisji Spraw Konstytucyjnych

w sprawie nowej roli i obowiązków Parlamentu przy wdrażaniu traktatu lizbońskiego
(2008/2063(INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej(*): Jan Andersson

(*) Procedura obejmująca zaangażowane komisje – art. 47 Regulaminu

WSKAZÓWKI

Komisja Zatrudnienia i Spraw Socjalnych zwraca się do Komisji Spraw Konstytucyjnych, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

A. mając na uwadze, że w celu przygotowania sprawozdania na temat potencjalnej nowej roli i potencjalnych nowych obowiązków Parlamentu przy wdrażaniu traktatu z Lizbony Komisja Spraw Konstytucyjnych zwróciła się do wszystkich komisji parlamentarnych o udzielenie odpowiedzi na dwa pytania zawarte w dokumencie roboczym przygotowanym przez tę komisję,

B.  mając na uwadze, że przewodniczący Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych zwrócił się do grup politycznych o komentarz na temat tych dwóch pytań oraz skorzystał z opracowań dostarczonych przez sekretariat tej komisji,

1.  jeżeli chodzi o pytanie dotyczące priorytetów politycznych Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych w związku z korzystaniem z przewidzianych w traktacie z Lizbony większych obowiązków demokratycznych Parlamentu, zwraca uwagę, że jak pokazuje dokument roboczy z dnia 9 kwietnia 2008 r. w sprawie modyfikacji wprowadzonych przez traktat z Lizbony, będących przedmiotem zainteresowania Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych, traktat z Lizbony wprowadzi stosunkowo niewiele zmian związanych z uprawnieniami Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych przyznanymi na mocy załącznika VI Regulaminu;

2.  dlatego uważa, że korzystanie przez Parlament z większych obowiązków demokratycznych przewidzianych w traktacie z Lizbony będzie miało w porównaniu z obecną sytuacją nieznaczny wpływ zarówno na kompetencje związane z Komisją Zatrudnienia i Spraw Socjalnych, jak i na zarządzanie przez nią dokumentami;

3.  podkreśla, że traktat z Lizbony przewiduje dalsze postępy w tworzeniu społecznej Europy oraz wzmocnienie przepisów socjalnych z uwagi na wiążący charakter Karty praw podstawowych Unii Europejskiej – zauważając jednocześnie, że niektóre państwa członkowskie mają możliwość odstąpienia od wiążących postanowień karty oraz bardziej usystematyzowaną definicję wartości stanowiących podstawę działań i najważniejszych celów Unii Europejskiej, zawartą w zmienionych art. 2 i 3 Traktatu o Unii Europejskiej;

4.  podkreśla ponadto znaczenie socjalnej klauzuli horyzontalnej w zmienionym art. 9 Traktatu o Unii Europejskiej, która będzie pełnić funkcję ogólnej zasady prowadzenia polityki Unii Europejskiej;

5.  ze szczególnym zadowoleniem przyjmuje zmieniony art. 16 traktatu WE oraz protokół do traktatu lizbońskiego w sprawie usług świadczonych w interesie ogólnym, które stanowią jasną podstawę prawną do określenia obowiązków państw członkowskich w odniesieniu do świadczenia ogólnodostępnych i wysokiej jakości usług użyteczności publicznej osobom korzystającym z tych usług;

6.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że prawodawstwo zakazujące dyskryminacji podlegać będzie procedurze współdecyzji;

7.  jeżeli chodzi o pytanie, jak Komisja Zatrudnienia i Spraw Socjalnych zamierza poradzić sobie z przejściem z konsultacji na współdecyzję w procedurach legislacyjnych oraz z innymi zmianami proceduralnymi, zwraca uwagę, że obecnie analizowane są jedynie trzy wnioski legislacyjne, których dotyczyć będą zmiany wprowadzane traktatem z Lizbony; zwraca uwagę, że wszystkie trzy wnioski dotyczą koordynacji bezpieczeństwa socjalnego i opierają się na art. 42 i 308 traktatu WE:

- wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (COM(2006)0016 – C6 0037/2006 – 2006/0006(COD));

- wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego oraz określającego treść załącznika XI (COM(2006)0007 – C6 0029/2006 – 2006/0008(COD)); oraz

- wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego załączniki do rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (COM(2007)0376 – C6 0204/2007 – 2007/0129(COD));

zwraca uwagę, że dwa ostatnie z wyżej wymienionych wniosków zostaną połączone i przyjęte jako jeden akt legislacyjny;

8.  zwraca uwagę, że jedyna zmiana wprowadzona przez traktat z Lizbony do trzech wyżej wymienionych wniosków legislacyjnych będzie dotyczyć ich przyjęcia, ponieważ głosowanie w Radzie wymagać będzie większości kwalifikowanej zamiast jednomyślności, zgodnie z procedurą przewidzianą w zmienionym art. 42 traktatu WE;

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGOKOMISJI

Data przyjęcia

29.5.2008

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

33

2

2

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Jan Andersson, Edit Bauer, Philip Bushill-Matthews, Alejandro Cercas, Derek Roland Clark, Luigi Cocilovo, Jean Louis Cottigny, Jan Cremers, Harald Ettl, Richard Falbr, Roger Helmer, Stephen Hughes, Jan Jerzy Kułakowski, Jean Lambert, Bernard Lehideux, Elizabeth Lynne, Thomas Mann, Maria Matsouka, Elisabeth Morin, Juan Andrés Naranjo Escobar, Csaba Őry, Marie Panayotopoulos-Cassiotou, Pier Antonio Panzeri, Rovana Plumb, Jacek Protasiewicz, Bilyana Ilieva Raeva, José Albino Silva Peneda, Jean Spautz, Gabriele Stauner, Ewa Tomaszewska, Anne Van Lancker, Gabriele Zimmer

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Françoise Castex, Gabriela Creţu, Sepp Kusstatscher, Roberto Musacchio, Ria Oomen-Ruijten, Csaba Sógor, Tatjana Ždanoka

OPINIA Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia PublicznegoBezpieczeństwa Żywności (3.6.2008)

dla Komisji Spraw Konstytucyjnych

w sprawie nowej roli i obowiązków Parlamentu przy wdrażaniu traktatu lizbońskiego
(2008/2063(INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej (*): David Martin(*) Procedura obejmująca zaangażowane komisje – art. 47 Regulaminu

WSKAZÓWKI

Komisja Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności zwraca się do Komisji Spraw Konstytucyjnych, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w traktacie lizbońskim środowisko odgrywa tak ważną rolę we wszystkich obszarach polityki UE i że zostało w nim zawarte wyraźne odniesienie do promowania działań na poziomie międzynarodowym, w celu zajęcia się problemami związanymi ze środowiskiem, a w szczególności do przeciwdziałania zmianom klimatycznym i globalnemu ociepleniu;

2.  podkreśla duże znaczenie dalszego odgrywania przez Parlament Europejski i Unię Europejską wiodącej roli we wszystkich obszarach polityki związanych ze zwalczaniem zmian klimatycznych;

3.  podkreśla zatem, że kwestią priorytetową jest przyjęcie przez Parlament Europejski tak szybko, jak tylko jest to możliwe, stanowiska wobec zaproponowanego przez Komisję wcześniej w tym roku pakietu w sprawie zmian klimatu;

4.  z zadowoleniem odnotowuje fakt, że wpływ Unii Europejskiej w obszarze zdrowia publicznego został znacznie wzmocniony dzięki odniesieniom do usług medycznych na obszarach transgranicznych, środkom związanym z ochroną zdrowia publicznego dotyczącym tytoniu i nadużywania alkoholu, a także monitorowania, wczesnego ostrzegania i walki z poważnymi transgranicznymi zagrożeniami dla zdrowia, z wyłączeniem harmonizacji przepisów prawnych i regulacji, oraz środkom związanym z produktami leczniczymi i wyrobami medycznymi; z zadowoleniem przyjmuje szczególne odniesienia do inicjatyw mających na celu opracowanie wytycznych i wskaźników, organizowanie wymiany najlepszych praktyk i przygotowanie elementów niezbędnych dla prowadzenia okresowego nadzoru i oceny, o których Parlament Europejski ma być wyczerpująco informowany; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że na mocy nowego traktatu polityka w zakresie zdrowia publicznego może być wyraźnie skuteczniej realizowana;

5.  wskazuje na fakt, że w obliczu rosnącego zainteresowania kwestiami usług medycznych, chorób transgranicznych i zmian klimatycznych, kwestie te powinny być – w sytuacjach, kiedy jest to możliwe – brane pod uwagę we wszystkich aspektach polityki UE, a w szczególności w międzynarodowych umowach handlowych;

6.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w traktacie dodano nowy tytuł dotyczący energii (Tytuł XXI), którego cele obejmują propagowanie wydajności energetycznej i wykorzystywanie odnawialnych źródeł energii w kontekście konieczności ochrony i poprawy stanu środowiska naturalnego.

7.  z zadowoleniem przyjmuje również fakt zwiększenia kompetencji Unii Europejskiej w dziedzinie ochrony ludności przy udzielaniu doraźnej pomocy i pomocy w przypadku kataklizmów w krajach trzecich jako części polityki UE w zakresie pomocy humanitarnej oraz uprawnień do wspierania i uzupełniania działań państw członkowskich i do stosowania klauzuli solidarności w przypadku katastrof naturalnych i katastrof spowodowanych przez człowieka;

8.  podkreśla, że wyjaśnienie uprawnień Unii w obszarze polityki poświęconej środowisku, zdrowiu publicznemu i ochronie konsumentów pociąga za sobą wyraźne korzyści dla obywateli europejskich, ponieważ zwiększa działania na rzecz zrównoważonego rozwoju w Unii, wzmacnia politykę w zakresie zdrowia i ochronę środowiska naturalnego;

9.  w świetle coraz bardziej międzynarodowego charakteru swoich kompetencji politycznych, Komisja Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności wzywa Parlament i Komisję do ułatwienia bezpośrednich kontaktów między wysokim przedstawicielem do spraw wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa a Komisją polegających na regularnych konsultacjach;

10. uważa, że Komisja Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności dysponuje wydajnym systemem umożliwiającym zagwarantowanie wypełniania i pełnego wykorzystania przez Parlament swojej roli wynikającej z nowych przepisów dotyczących kontroli w obszarze komitologii, oraz podkreśla wyzwanie, przed którym stoi Komisja, jeśli chodzi o stworzenie równowagi między ilością pracy wynikającą z regularnego programu prac legislacyjnych a nowymi zadaniami związanymi z kontrolą;

11. z zadowoleniem przyjmuje fakt wzmocnienia roli parlamentów krajowych w procesie legislacyjnym dzięki nowym obowiązkom związanym z kontrolą wszystkich wniosków legislacyjnych, z wyjątkiem przypadków, gdy nie ma zastosowania zasada pomocniczości; zauważa, że jest zbyt wcześnie, aby stwierdzić, w jaki sposób nowe przepisy dotyczące kontroli wpłyną na pracę Komisji i Parlamentu w praktyce.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

Data przyjęcia

3.6.2008

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

49

2

3

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Georgs Andrejevs, Margrete Auken, Liam Aylward, Pilar Ayuso, Irena Belohorská, Johannes Blokland, John Bowis, Frieda Brepoels, Martin Callanan, Dorette Corbey, Magor Imre Csibi, Chris Davies, Avril Doyle, Edite Estrela, Karl-Heinz Florenz, Matthias Groote, Françoise Grossetête, Cristina Gutiérrez-Cortines, Satu Hassi, Gyula Hegyi, Marie Anne Isler Béguin, Christa Klaß, Eija-Riitta Korhola, Peter Liese, Jules Maaten, Roberto Musacchio, Riitta Myller, Péter Olajos, Miroslav Ouzký, Vladko Todorov Panayotov, Vittorio Prodi, Frédérique Ries, Dagmar Roth-Behrendt, Guido Sacconi, Carl Schlyter, Horst Schnellhardt, Richard Seeber, Kathy Sinnott, Bogusław Sonik, María Sornosa Martínez, Antonios Trakatellis, Anja Weisgerber, Åsa Westlund, Anders Wijkman, Glenis Willmott

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Inés Ayala Sender, Iles Braghetto, Bairbre de Brún, Genowefa Grabowska, Rebecca Harms, Jutta Haug, Henrik Lax, Johannes Lebech, Alojz Peterle

OPINIA Komisji Rynku WewnętrznegoOchrony Konsumentów (3.6.2008)

dla Komisji Spraw Konstytucyjnych

w sprawie nowej roli i nowego zakresu odpowiedzialności Parlamentu Europejskiego na mocy Traktatu z Lizbony
(2008/2063(INI))

Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej (*): Evelyne Gebhardt

(*) Procedura obejmująca zaangażowane komisje – art. 47 Regulaminu

WSKAZÓWKI

Komisja Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów zwraca się do Komisji Spraw Konstytucyjnych, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.  stwierdza, że zgodnie z Traktatem Lizbońskim polityka w dziedzinie rynku wewnętrznego, ochrony konsumentów i unii celnej pozostaje zapisana niezmiennie w procedurze współdecyzji, której nazwę zmieniono obecnie na „zwykłą procedurę prawodawczą”; zwraca uwagę na wzrost roli Parlamentu Europejskiego wskutek wprowadzenia tej procedury w kilku przepisach;

2.  z całą mocą popiera Traktat z Lizbony i odnotowuje w szczególności:

- cel utworzenia rynku wewnętrznego połączony z horyzontalnymi elementami, takimi jak trwały rozwój, „społeczna gospodarka rynkowa o wysokiej konkurencyjności zmierzająca do pełnego zatrudnienia i postępu społecznego” oraz ochrona i poprawa jakości środowiska naturalnego;

- Protokół w sprawie rynku wewnętrznego i konkurencji i potwierdza w tym kontekście, że polityka konkurencji jest koniecznym instrumentem zapewniającym funkcjonowanie rynku wewnętrznego, lecz nie stanowi jednak celu samego w sobie;

- fakt, że rynek wewnętrzny, spójność gospodarcza, społeczna i terytorialna, ochrona konsumentów i wspólne kwestie bezpieczeństwa w dziedzinie zdrowia publicznego wymieniane są jako równoważne podstawowe obszary, w których Unia i państwa członkowskie posiadają kompetencję dzieloną;

- wezwanie skierowane do państw członkowskich do podjęcia wysiłków na rzecz większej liberalizacji usług, o ile pozwala na to ich ogólna sytuacja gospodarcza i sytuacja w danych sektorach gospodarczych;

- uprawnienia legislacyjne Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym, w szczególności biorąc pod uwagę ich znaczenie w promowaniu spójności społecznej i terytorialnej; podkreśla zakres swobody, który Protokół w sprawie usług świadczonych w interesie ogólnym przyznaje organom krajowym, regionalnym i lokalnym;

- wzmocnienie i bardziej precyzyjna definicja zasady pomocniczości oraz włączenie parlamentów narodowych do procesu stanowienia prawa zgodnie z Protokołem w sprawie stosowania zasady pomocniczości i proporcjonalności oraz Protokołem w sprawie roli parlamentów narodowych w Unii Europejskiej;

3.  podkreśla również znaczenie ochrony konsumentów jako zagadnienia uwzględnianego przy ustalaniu i realizacji innych polityk unijnych;

4.  podkreśla, że Unia Europejska posiada wyłączną kompetencję w obszarze unii celnej; zwraca uwagę na uprawnienia legislacyjne Parlamentu Europejskiego i Rady w zakresie środków na rzecz rozszerzenia współpracy celnej;

5.  zauważa, że kontrolą w zakresie przestrzegania zasady pomocniczości dokonywaną przez parlamenty narodowe od 1 stycznia 2009 r. mogą zostać objęte sprawozdania sporządzane przez Komisję Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów, w przypadku których pierwsze czytanie nie zostałoby zakończone do końca 2008 r.[1]

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGOKOMISJI

Data przyjęcia

3.6.2008

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

30

1

0

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Charlotte Cederschiöld, Gabriela Creţu, Janelly Fourtou, Evelyne Gebhardt, Martí Grau i Segú, Małgorzata Handzlik, Malcolm Harbour, Edit Herczog, Iliana Malinova Iotova, Graf Alexander Lambsdorff, Toine Manders, Arlene McCarthy, Nickolay Mladenov, Zita Pleštinská, Zuzana Roithová, Heide Rühle, Leopold Józef Rutowicz, Salvador Domingo Sanz Palacio, Christel Schaldemose, Andreas Schwab, Marianne Thyssen, Barbara Weiler

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Emmanouil Angelakas, Giovanna Corda, Jan Cremers, Joel Hasse Ferreira, Filip Kaczmarek, Manuel Medina Ortega

Zastępca(y) (art. 178 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Dragoş Florin David, Jean-Paul Gauzès, Sirpa Pietikäinen

  • [1]  Mogłoby to z dzisiejszej perspektywy dotyczyć wniosków dotyczących dyrektywy w sprawie koordynacji procedur udzielania niektórych zamówień publicznych na prace budowlane, dostawy i usługi w dziedzinach obronności i bezpieczeństwa (COM(2007)0766 i COM(2007)0765) oraz dyrektywy w sprawie bezpieczeństwa zabawek (COM(2008)0009).

OPINIA Komisji TransportuTurystyki (29.5.2008)

dla Komisji Spraw Konstytucyjnych

w sprawie nowej roli i odpowiedzialności Parlamentu przy wdrażaniu traktatu z Lizbony
(2008/2063(INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej (*): Paolo Costa(*) Procedura obejmująca zaangażowane komisje – art. 47 Regulaminu

WSKAZÓWKI

Komisja Transportu i Turystyki zwraca się do Komisji Kontroli Budżetowej, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.   przypomina, że przez lata i w ciągu kolejnych kadencji parlamentarnych Komisja Transportu i Turystyki zajmowała się dużą częścią całości prawodawstwa Parlamentu Europejskiego w ramach procedury współdecyzji i mimo że szeroko pojęte prace polityczne i opinie nie były zaniedbywane, akty przyjmowane w procedurze współdecyzji stanowiły przeważającą część prac Komisji Transportu; zauważa, że nie ulegnie to zmianie, jeżeli traktat z Lizbony zostanie ratyfikowany i używana będzie zwyczajna procedura legislacyjna;

2.   z zadowoleniem przyjmuje ujęcie turystyki jako nowego tytułu w traktacie z Lizbony; zauważa, że art. 195 ust. 1 traktatu z Lizbony przewiduje, że Unia uzupełnia działania państw członkowskich w sektorze turystyki, w szczególności poprzez promowanie konkurencyjności przedsiębiorstw unijnych w tym sektorze, zachęcając do tworzenia sprzyjającego klimatu dla przedsiębiorstw i do wymiany sprawdzonych wzorców; z zadowoleniem przyjmuje nowe uprawnienia Parlamentu w zakresie turystyki i wyraża nadzieję, że przyczyni się to do rozwoju nowej polityki Unii Europejskiej w tej dziedzinie;

3.   ponadto z zadowoleniem odnosi się do postanowienia, zgodnie z którym przyjmowanie wniosków legislacyjnych objętych tym tytułem odbywać się będzie zgodnie ze zwyczajną procedurą legislacyjną;

4.   w tym kontekście nalega, by Komisja rozważyła, czy akt prawny lub inne działanie jest konieczne do zrealizowania priorytetów określonych w rezolucji Parlamentu w sprawie turystyki z dnia 8 września 2005 r.[1] i z 29 listopada 2007 r.[2], w szczególności do zbierania danych statystycznych w dziedzinie turystyki, europejskiego systemu lub systemów klasyfikacji turystycznych baz noclegowych, a także rozszerzenia przepisów dotyczących ochrony konsumentów na wszystkie strony internetowe zawierające oferty wakacyjne; nalega również na przedstawienie wniosków legislacyjnych lub innych środków w tej dziedzinie;

5.   z uznaniem przyjmuje wprowadzenie na mocy art. 189 traktatu z Lizbony podstawy prawnej dla sektora przestrzeni kosmicznej oraz opracowanie europejskiego programu kosmicznego zgodnie ze zwykłą procedurą legislacyjną;

6.   4 b. zauważa, że usługi świadczone w zakresie startów kosmicznych i niezbędna infrastruktura należą do działań związanych z transportem, które z racji tej powinny być objęte zakresem stosowania postanowień tytułu VI traktatu z Lizbony oraz wchodzić w zakres kompetencji parlamentarnej Komisji Transportu i Turystyki; domaga się, by inicjatywy Komisji dotyczące tej specyficznej części sektora przestrzeni kosmicznej opierały się jednoznacznie na tej podstawie prawnej;

7.   z zadowoleniem przyjmuje fakt, że art. 207 ust. 5 traktatu z Lizbony rozszerza zakres obowiązywania procedury zgody na międzynarodowe porozumienia lotnicze; nalega w tym kontekście na pełne stosowanie art. 83 i 84 Regulaminu Parlamentu, które umożliwiają Parlamentowi zwrócenie się do Rady o nieotwieranie negocjacji, dopóki Parlament nie zajmie stanowiska, a także umożliwiają Parlamentowi przyjęcie na każdym etapie negocjacji – na podstawie sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej – zaleceń do uwzględnienia przed zamknięciem negocjacji;

8.   wzywa do zachowania istoty przepisów art. 83 i 84 przy każdej zmianie Regulaminu dostosowującej go do traktatu z Lizbony.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGOKOMISJI

Data przyjęcia

29.5.2008

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

23

0

1

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Inés Ayala Sender, Paolo Costa, Arūnas Degutis, Petr Duchoň, Saïd El Khadraoui, Robert Evans, Emanuel Jardim Fernandes, Francesco Ferrari, Brigitte Fouré, Mathieu Grosch, Georg Jarzembowski, Timothy Kirkhope, Sepp Kusstatscher, Jörg Leichtfried, Marian-Jean Marinescu, Willi Piecyk, Paweł Bartłomiej Piskorski, Luís Queiró, Reinhard Rack, Brian Simpson

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Nathalie Griesbeck, Zita Gurmai, Leopold Józef Rutowicz

Zastępca(y) (art. 178 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Bart Staes

OPINIA Komisji Rozwoju Regionalnego (30.5.2008)

dla Komisji Spraw Konstytucyjnych

w sprawie nowej roli Parlamentu i jego nowych obowiązków we wdrażaniu traktatu z Lizbony
(2008/2063(INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej (*): Gerardo Galeote(*) Procedura obejmująca zaangażowane komisje – art. 47 Regulaminu

WSKAZÓWKI

Komisja Rozwoju Regionalnego zwraca się do Komisji Spraw Konstytucyjnych, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.   1. przyjmuje z zadowoleniem fakt, że w odniesieniu do spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej traktat z Lizbony stawia Parlament Europejski na równi z Radą, zastępując procedurę zgody, która miała zastosowanie szczególnie do przyjęcia rozporządzenia ogólnego w sprawie funduszy strukturalnych zgodnie z tak zwaną zwykłą procedurą ustawodawczą, procedurą współdecyzji zwiększającą znacząco uprawnienia legislacyjne Parlamentu i kompetencje Komisji Rozwoju Regionalnego, która to zmiana będzie szczególnie istotna dla funduszy strukturalnych w okresie po 2013 r., a przez to wzmacniając przejrzystość i zwiększając odpowiedzialność Parlamentu wobec obywateli;

2.   uważa, że włączenie spójności terytorialnej do celów Unii stanowi uzupełnienie celów związanych ze spójnością gospodarczą i społeczną oraz że zwiększy ono kompetencje Parlamentu i Komisji Rozwoju Regionalnego w zakresie oceny wpływu terytorialnego głównych strategii politycznych UE; podkreśla znaczenie wprowadzenia kompetencji dzielonych między UE a państwami członkowskimi w zakresie spójności terytorialnej oraz zaleca, aby Komisja Rozwoju Regionalnego, w celu poczynienia szybkiego postępu na drodze do osiągnięcia tego celu, była w pełni zaangażowana we wszystkie istotne działania podejmowane na tym obszarze;

3.  wzywa Radę i Komisję do dokładniejszego zdefiniowania wspólnie z Parlamentem pojęcia i celu spójności terytorialnej (łącznie z istotnymi wskaźnikami, metodologią i instrumentami) oraz, mając na uwadze tę definicję, do uwzględniania w większym stopniu i bez dalszej zwłoki wpływu terytorialnego wszystkich strategii politycznych mających istotny wymiar terytorialny; w tym kontekście podkreśla znaczenie spójności terytorialnej, zwłaszcza przy rozpatrywaniu kwestii europejskiego planowania przestrzennego, rozwoju policentrycznego i zrównoważonego systemu miejskiego oraz stworzenia nowego partnerstwa między miastami i obszarami wiejskimi;

4.  zwraca uwagę na znaczenie roli, jaką Komisja Rozwoju Regionalnego będzie odgrywać w definiowaniu spójności terytorialnej i tworzeniu synergii pomiędzy instrumentami finansowania polityki spójności na rzecz jej osiągnięcia; ponadto wzywa państwa członkowskie do wykazania koniecznej woli politycznej, aby włączyć cel spójności terytorialnej do prawodawstwa krajowego;

5.  pozytywnie ocenia fakt, że traktat z Lizbony zawiera bardziej dokładną i wyczerpującą definicję regionów, na przykład regionów na obszarach wiejskich, regionów stojących wobec wyzwań demograficznych, regionów najbardziej oddalonych i transgranicznych, na które Wspólnota powinna zwracać szczególną uwagę, realizując swoją politykę spójności;

6.  zauważa z zadowoleniem, że szczególny status regionów peryferyjnych potwierdzają: art. 349 i 355 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej i jest do niego również odniesienie w szczegółowych przepisach dotyczących pomocy państwa;

7.  zauważa, że polityka spójności jest jedną z dziedzin, na które przeznacza się największą część budżetu UE; zdecydowanie uważa, że zmiany w procedurze budżetowej, a mianowicie zwoływanie komitetu pojednawczego w przypadku przyjęcia poprawek przez Parlament w pierwszym czytaniu, będzie wymagało zacieśnienia współpracy między Komisją Rozwoju Regionalnego a Komisją Budżetową, w szczególności poprzez reprezentowanie Komisji Rozwoju Regionalnego podczas posiedzeń komitetu pojednawczego;

8.  z zadowoleniem przyjmuje rozszerzenie zakresu zasady pomocniczości, szczególnie w odniesieniu do władz lokalnych i regionalnych, a także przyjęcie „mechanizmu wczesnego ostrzegania”, który powinien umożliwić parlamentom krajowym lepszą ocenę zgodności wniosków legislacyjnych Wspólnoty z zasadami pomocniczości i proporcjonalności; w tym kontekście zwraca uwagę na potrzebę bliższych stosunków między Komisją Rozwoju Regionalnego a parlamentami krajowymi np. poprzez rozwój lub wzmocnienie specjalnych kanałów komunikacyjnych; w odniesieniu do tego uważa, że zaangażowanie lokalnych i regionalnych władz i parlamentów w kwestie związane z zasadą pomocniczości mogłoby być istotne, a także przypomina, że takie zaangażowanie zależy od przepisów krajowych;

9.  pozytywnie ocenia wspólne wartości Unii w dziedzinie usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym określone w protokole w sprawie usług świadczonych w interesie ogólnym, a w szczególności podkreśla także zasadniczą rolę i szeroki zakres uprawnień organów krajowych, regionalnych i lokalnych w tym kontekście;

10. podkreśla znaczenie Komisji Rozwoju Regionalnego dla stosunków między Parlamentem a Komitetem Regionów;

11. wzywa Komitet Regionów do przesłania Komisji Rozwoju Regionalnego opinii w sprawie wpływu traktatu z Lizbony na politykę regionalną i na zakres swoich kompetencji.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGOKOMISJI

Data przyjęcia

29.5.2008

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

44

3

1

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Emmanouil Angelakas, Stavros Arnaoutakis, Jean Marie Beaupuy, Rolf Berend, Jana Bobošíková, Victor Boştinaru, Wolfgang Bulfon, Bairbre de Brún, Gerardo Galeote, Iratxe García Pérez, Eugenijus Gentvilas, Zita Gurmai, Gábor Harangozó, Mieczysław Edmund Janowski, Tunne Kelam, Evgeni Kirilov, Constanze Angela Krehl, Florencio Luque Aguilar, Sérgio Marques, Markus Pieper, Pierre Pribetich, Wojciech Roszkowski, Elisabeth Schroedter, Grażyna Staniszewska, Catherine Stihler, Kyriacos Triantaphyllides, Lambert van Nistelrooij, Oldřich Vlasák, Vladimír Železný

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Bernadette Bourzai, Jan Březina, Den Dover, Emanuel Jardim Fernandes, Fernando Fernández Martín, Francesco Ferrari, Louis Grech, Ramona Nicole Mănescu, Francisca Pleguezuelos Aguilar, Zita Pleštinská, Samuli Pohjamo, Christa Prets, Jürgen Schröder, Richard Seeber, Bart Staes, László Surján, Manfred Weber

Zastępca(y) (art. 178 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Manuel Medina Ortega, Nicolae Vlad Popa

OPINIA Komisji RolnictwaRozwoju Wsi (27.5.2008)

dla Komisji Spraw Konstytucyjnych

w sprawie nowej roli i obowiązków Parlamentu we wdrażaniu traktatu lizbońskiego
(2008/2063(INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej(*): Niels Busk(*) Procedura z zaangażowanymi komisjami – art. 47 Regulaminu

WSKAZÓWKI

Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi zwraca się do Komisji Spraw Konstytucyjnych, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.   z zadowoleniem przyjmuje rozszerzenie zakresu procedury współdecyzji i objęcie nią wspólnej polityki rolnej (WPR);

2.   wyraża przekonanie, że wprowadzenie zwykłej procedury ustawodawczej, tj. współdecyzji, dla obszaru WPR poprawia odpowiedzialność demokratyczną Unii Europejskiej, ponieważ reprezentujący obywateli Unii Parlament będzie w równym stopniu tworzył prawo, co reprezentująca państwa członkowskie Rada;

3.   podkreśla, że Parlament jest jedynym demokratycznie wybranym przedstawicielem obywateli Unii;

4.   jest zdania, że przepisy dotyczące rolnictwa wymagają rozszerzenia celem uwzględnienia bieżącej sytuacji; podkreśla ponadto, że nadal trzeba traktować produkcję żywności jako zadanie o priorytetowym znaczeniu z myślą o zabezpieczeniu podaży żywności w świecie, nie tracąc z pola widzenia problemów związanych z bezpieczeństwem dostaw energii i z ochroną środowiska;

5.   podkreśla, że Parlament musi zapewnić zapisanie w aktach prawnych przepisów koniecznych do osiągnięcia celów WPR, tak by nie pozostawiono ich aktom, które przyjmuje wyłącznie Rada lub Komisja w ramach jej uprawnień dotyczących aktów delegowanych i aktów wykonawczych;

6.   podkreśla, że bieżące ustawodawstwo Rady przyjęte zgodnie z art. 36 i 37 traktatu WE będzie objęte nowym art. 37 ust. 2, tzn. procedurą współdecyzji; odnosi się to w szczególności do czterech głównych tekstów horyzontalnych w obszarze rolnictwa (wspólna organizacja rynków, rozporządzenie w sprawie płatności bezpośrednich, rozporządzenie w sprawie rozwoju obszarów wiejskich oraz finansowanie WPR); zwraca uwagę ponadto, że przepisy prawne w zakresie jakości, upraw ekologicznych i promocji również będą objęte zakresem art. 37 ust.2;

7.   wyraża przekonanie, że art. 37 ust. 3 nie oznacza sam w sobie niezależnych uprawnień; podkreśla, że akt przyjęty w ramach procedury współdecyzji w oparciu o art. 37 ust. 2 jest konieczny, aby stanowić czy i w jaki sposób Rada może korzystać ze swoich uprawnień na mocy art. 37 ust. 3;

8.   apeluje o uniemożliwienie samodzielnego przyjmowania przez Radę środków określonych w art. 37 ust. 3 bez zasięgania opinii Parlamentu;

9.   wyraża przekonanie, że żaden istniejący akt Rady nie mógłby zostać przyjęty w oparciu o art. 37 ust 3, oraz w związku z tym uznaje zakres i możliwe zastosowania tego ustępu za nieprawomocne jako ogólna podstawa aktów legislacyjnych;

10. zauważa, że procedura komitologii przyjęta na podstawie art. 202 traktatu WE zostanie uchylona; podkreśla kluczową rolę, jaką Parlament musi odegrać w odniesieniu do art. 249 C przy określaniu nowych ram komitologii (tzn. poprzez przyjęcie aktów zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą), w szczególności w odniesieniu do roli komitetów w obszarze rolnictwa; podkreśla zatem potrzebę zapewnienia reprezentacji Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi w negocjacjach międzyinstytucjonalnych, podczas których zostaną sformułowane nowe ramy procedury komitologii;

11. podkreśla, że wyspecjalizowane komisje Parlamentu powinny zostać odpowiednio zaangażowane w trwające dyskusje na temat przyszłego systemu komitologii w ramach traktatu lizbońskiego w celu ułatwienia płynnego przejścia z obecnego systemu na przyszłe rozwiązania; uważa, że trzeba zapewnić kontrolę parlamentarną nad aktami przyjmowanymi na mocy upoważnienia i nad środkami wykonawczymi;

12. podkreśla konieczność zacieśnienia stosunków oraz ustanowienia bardziej intensywnego i systematycznego dialogu z parlamentami krajowymi z uwagi na fakt, że traktat lizboński wprowadza w art. 3b ust 3 kontrolę zgodności, przeprowadzaną przez parlamenty krajowe w oparciu o zasadę pomocniczości;

13. podkreśla, że traktat lizboński będzie mieć zastosowanie do wszystkich wniosków legislacyjnych zainicjowanych w czasie jego wejścia w życie.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGOKOMISJI

Data przyjęcia

27.5.2008

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

37

0

0

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Vincenzo Aita, Peter Baco, Bernadette Bourzai, Niels Busk, Luis Manuel Capoulas Santos, Giuseppe Castiglione, Giovanna Corda, Joseph Daul, Albert Deß, Gintaras Didžiokas, Constantin Dumitriu, Michl Ebner, Ioannis Gklavakis, Lutz Goepel, Friedrich-Wilhelm Graefe zu Baringdorf, Esther Herranz García, Lily Jacobs, Elisabeth Jeggle, Heinz Kindermann, Vincenzo Lavarra, Stéphane Le Foll, Mairead McGuinness, Rosa Miguélez Ramos, James Nicholson, María Isabel Salinas García, Agnes Schierhuber, Czesław Adam Siekierski, Alyn Smith, Petya Stavreva, Witold Tomczak, Donato Tommaso Veraldi, Janusz Wojciechowski, Andrzej Tomasz Zapałowski

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Liam Aylward, Esther De Lange, Hans-Peter Mayer, Brian Simpson, Struan Stevenson, Kyösti Virrankoski

OPINIA Komisji Rybołówstwa (28.5.2008)

dla Komisji Spraw Konstytucyjnych

w sprawie nowej roli i nowego zakresu odpowiedzialności Parlamentu Europejskiego na mocy Traktatu z Lizbony
(2008/2063(INI))

Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej (*): Rosa Miguélez Ramos

(*) Procedura obejmująca zaangażowane komisje - art. 47 Regulaminu

WSKAZÓWKI

Komisja Rybołówstwa zwraca się do Komisji Spraw Konstytucyjnych, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.   stwierdza, że w zakresie wspólnej polityki rybackiej (WPR) Traktat z Lizbony stanowi zasadniczą zmianę systemu podejmowania decyzji, ponieważ z chwilą wejścia w życie traktatu w dniu 1 stycznia 2009 r. Parlament przestanie być zwykłym organem konsultacyjnym i stanie się ogólnie prawodawcą posiadającym uprawnienia decyzyjne na równi z Radą;

2.   uważa, że obecna sytuacja geopolityczna, gospodarcza i społeczna oraz określenie strategicznego planu działania na rzecz ochrony i trwałego rozwoju oceanów i mórz w Europie i na świecie (europejska polityka morska) uzasadniają uprawnienia decyzyjne Parlamentu w zakresie WPRyb;

3.   uważa, że w obliczu tej nowej sytuacji nie można już uniknąć konieczności ponownego rozpatrzenia i dostosowania uprawnień Komisji Rybołówstwa określonych w załączniku VI do Regulaminu – uprawnień, które zostały określone w chwili utworzenia Komisji Rybołówstwa w 1994 r. i które przetrwały wielką reformę wspólnej polityki rybackiej przeprowadzoną w 2002 r. oraz dwukrotną zmianę nazwy, a także wewnętrzne reorganizacje dawnej dyrekcji generalnej ds. rybołówstwa Komisji Europejskiej, mające na celu uwzględnienie nowego kontekstu międzynarodowego, w jaki wpisuje się zarządzanie rybołówstwem;

4.   uzasadnia ten wniosek o aktualizację uprawnień Komisji Rybołówstwa faktem, że wśród najważniejszych zmian, które wpłynęły na ewolucję WPRyb znajdują się, oprócz wymienionej reformy z 2002 r., kolejne modyfikacje dotyczące środków przyznawanych na rybołówstwo aż do wycofania ich z rozdziału dotyczącego wspólnotowych funduszy strukturalnych, przekształcenie umów w sprawie połowów w umowy o partnerstwie w dziedzinie połowów, nowa rola, jaką spełniają regionalne organizacje ds. zarządzania rybołówstwem, i coraz ważniejsza pozycja Unii Europejskiej w ramach tych organizacji, głębokie przekształcenia w handlu produktami rybołówstwa, nowe technologie stosowane w rybołówstwie oraz zmiana kierunku we wspólnym zarządzaniu połowami, które od tej chwili będzie oparte na podejściu ekosystemowym w ramach nowej zintegrowanej polityki morskiej przyjętej przez Unię;

5.   podkreśla brak spójności wynikający z faktu, że komisja parlamentarna posiadająca uprawnienia współdecyzyjne pozostaje zneutralizowana, i opowiada się w związku z tym za dokonaniem niezbędnych zmian pozwalających uniknąć takiej sytuacji;

6.  z zadowoleniem przyjmuje tę nową sytuację, w której Parlament i Rada będą ustanawiać, zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą, przepisy niezbędne dla realizacji celów WPR (art. 37 ust. 2 traktatu);

7.   uważa, że możliwe do zastosowania odstępstwa od tej ogólnej zasady opartej na równości między obiema instytucjami, ograniczające się ściśle do przypadków przewidzianych w traktacie, powinny być dostosowane do orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości w sprawie odstępstw od zasad ogólnych;

8.   stwierdza, że art. 37 ust. 3 traktatu stanowi natomiast, że środki dotyczące ustalania i podziału dopuszczalnych wielkości połowów (ogólnych dopuszczalnych połowów i kwot połowowych) między państwa członkowskie będą podlegać wyłącznej kompetencji Rady, w związku z czym udział Parlamentu w tej dziedzinie nie będzie wymagany, jak miało to miejsce do tej pory;

9.   uważa, że wymiar tej wyłącznej kompetencji należy rozpatrywać w zależności od treści wniosków i przydzielać do zakresu polityki rybackiej te wnioski, których głównym celem jest ochrona zasobów połowowych;

10. uważa w związku z tym, że jakiekolwiek inne kwestie formalnie zawarte w corocznym rozporządzeniu, niezwiązane z ustalaniem dopuszczalnych wielkości połowów i podziałem kwot połowowych, jak na przykład kwestie dotyczące środków technicznych lub nakładu połowowego lub też włączania umów, które przyjęto w ramach regionalnych organizacji ds. zarządzania rybołówstwem (RFMO) i które posiadają własną podstawę prawną, będą nadal podlegały zwykłej procedurze prawodawczej, czyli procedurze współdecyzji;

11. podkreśla, że Unia dzieli kompetencje w zakresie rybołówstwa z państwami członkowskimi, z wyjątkiem środków ochrony morskich zasobów biologicznych, które należą do wyłącznej kompetencji Unii; podkreśla, że nowy traktat wprowadza procedurę kontroli zasady pomocniczości przez parlamenty krajowe oraz że w przypadku wspólnych kompetencji w dziedzinie rybołówstwa parlamenty krajowe dysponują ośmiotygodniowym terminem na przesłanie uzasadnionej opinii przeciw danemu wnioskowi; zauważa, że Rada i Parlament będą musiały czekać, aż termin ten upłynie, ponieważ nieprzestrzeganie zasady pomocniczości będzie powodem wniesienia skargi do Trybunału Sprawiedliwości;

12. zauważa, że w zakresie ochrony środowiska uprawnienia są w zasadzie wspólne; wzywa w związku z tym do sprecyzowania terminu „morskie zasoby biologiczne”, figurującego w art. 3 traktatu o funkcjonowaniu Unii, oraz okoliczności, w jakich ich ochrona podlega „wspólnej polityce rybackiej”, w celu ściślejszego określenia zakresu wyłącznych uprawnień;

13. przyjmuje do wiadomości wypracowanie nowych ram zatwierdzania międzynarodowych umów w dziedzinie połowów, gdzie główną innowację stanowi proces zawierania tych umów, ponieważ traktat wyraźnie stanowi, że zanim zostaną one zawarte przez Radę, będą musiały zostać zatwierdzone przez Parlament; podkreśla, że to prawo weta w praktyce rozszerza i ulepsza, z punktu widzenia Parlamentu, stosowane do tej pory przepisy dotyczące jedynie umów mających istotne skutki budżetowe lub wymagających utworzenia specjalnych ram instytucjonalnych, takich jak umowy zawierane w ramach RFMO;

14. uważa, że aby Komisja Rybołówstwa Parlamentu mogła spełniać swoją rolę odnośnie do zatwierdzania umów partnerskich w dziedzinie połowów, Komisja Europejska powinna przekazywać jej szczegółowe informacje w czasie negocjowania tych umów;

15. uważa również, że niezbędne jest, zgodnie z wielokrotnie zgłaszanymi przez Parlament wnioskami, aby Komisja Rybołówstwa brała udział w charakterze obserwatora we wspólnych komisjach przewidzianych w ramach umów w sprawie połowów i zwraca się o ujęcie tego warunku w umowie międzyinstytucjonalnej;

16. zauważa, po przeglądzie poszczególnych nowości mających zastosowanie do WPR na mocy nowego traktatu, że:

- jest obecnie bardzo trudno dokładnie określić zakres stosowania art. 37 ust. 3 traktatu;

- nowy traktat powinien mieć zastosowanie do wszystkich wniosków legislacyjnych rozpatrywanych w chwili jego wejścia w życie;

- prawodawca (Rada i Parlament) ma szeroki margines interpretacji i dlatego też trzeba będzie w zasadzie poczekać na rozwój wydarzeń, nie zapominając o możliwości sporządzenia umowy międzyinstytucjonalnej wyraźniej określającej zakres stosowania art. 37 ust. 2 i 3 traktatu.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGOKOMISJI

Data przyjęcia

28.5.2008

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

21

0

0

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Jim Allister, Elspeth Attwooll, Iles Braghetto, Niels Busk, Paulo Casaca, Zdzisław Kazimierz Chmielewski, Avril Doyle, Emanuel Jardim Fernandes, Carmen Fraga Estévez, Duarte Freitas, Ioannis Gklavakis, Ian Hudghton, Heinz Kindermann, Rosa Miguélez Ramos, Philippe Morillon, Seán Ó Neachtain, Willi Piecyk, Struan Stevenson, Catherine Stihler, Margie Sudre, Cornelis Visser

OPINIA Komisji KulturyEdukacji (4.6.2008)

dla Komisji Budżetowej

sur le rôle nouveau et les responsabilités nouvelles du Parlement en vertu du traité de Lisbonne
(2008/2063(INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Maria Badia i Cutchet

WSKAZÓWKI

Komisja Kultury i Edukacji zwraca się do Komisji Budżetowej, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.  w celu zbliżenia Europy do obywateli wyraża zadowolenie z faktu, że Traktat z Lizbony (art. 2 ust. 124) wprowadza sport do podstaw prawnych Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), zmieniając w związku z tym art. 149 traktatu WE;

2.  podkreśla mianowicie, że w dziedzinie sportu Unia może prowadzić działania mające na celu, między innymi, rozwój europejskiego wymiaru sportu poprzez ścisłe powiązanie jego funkcji społecznej i edukacyjnej, promowanie uczciwości i dostępności we współzawodnictwie sportowym oraz współpracy między organizacjami odpowiedzialnymi za sport, a także poprzez ochronę integralności fizycznej i psychicznej sportowców, w szczególności młodych;

3.  wyraża zadowolenie z objęcia dziedziny kultury procedurą podejmowania decyzji kwalifikowaną większością głosów, która będzie również stosowana w dziedzinie sportu, w ramach zwykłej procedury prawodawczej, w dziedzinie środków wspierających, koordynacyjnych lub uzupełniających decyzje krajowe, z wyjątkiem wszelkich środków harmonizacji wewnętrznych przepisów prawnych;

4.  przyjmuje z zadowoleniem zmianę art. 149 traktatu WE mającą na celu rozszerzenie zakresu działania Unii Europejskiej w dziedzinie młodzieży, tak aby ująć zachęcanie młodych ludzi do udziału w życiu demokratycznym Europy oraz podkreśla, z myślą o lepszym włączaniu młodych obywateli w życie publiczne, znaczenie inicjatyw UE i rozwijania polityki promującej i ułatwiającej uczestnictwo młodych ludzi w życiu demokratycznym na wszystkich szczeblach;

5.  podtrzymuje zasady i działania zatwierdzone przez Parlament w rezolucji z dnia 10 kwietnia 2008 r. w sprawie europejskiej agendy kultury w dobie globalizacji1[1] w odniesieniu do włączania kultury do agendy lizbońskiej, a propos komunikatu Komisji na ten sam temat dla Parlamentu Europejskiego, Rady, Komitetu Regionów i Komitetu Ekonomiczno-Społecznego;

6.  wyraża zadowolenie z faktu, że TFUE zachował przekrojowy charakter art. 151 ust. 4 traktatu WE, który stanowi, że „Wspólnota uwzględnia aspekty kulturalne w swoim działaniu na podstawie innych postanowień niniejszego Traktatu, zwłaszcza w celu poszanowania i popierania różnorodności jej kultur”;

7.  uważa, że ta przekrojowa klauzula w dziedzinie kultury, podobnie jak nowe przekrojowe klauzule wprowadzone przez TFUE odnośnie do społecznego wymiaru jednolitego rynku, zrównoważonego rozwoju i zwalczania wszelkich form dyskryminacji, sprzyjać będzie powstawaniu ogólnych programów działania określających cele do osiągnięcia w dziedzinie kultury;

8.  uważa, że takie programy działania powinny podkreślać specyfikę kultury w Europie, z jednej strony jako czynnika tożsamości, wzajemnego poznania i obywatelstwa, a także jako siły napędowej integracji europejskiej, a z drugiej strony jako charakterystycznej cechy należnego jej miejsca w kontekście światowym;

9.  uważa, że konieczne jest przedsięwzięcie wszelkich działań w celu opracowania europejskiej polityki informacyjnej i komunikacyjnej oraz ponawia swoje wezwanie do zawarcia porozumienia międzyinstytucjonalnego określającego wspólne zasady, które mogłyby rządzić współpracą między instytucjami europejskimi w tej dziedzinie;

10. mając na uwadze istotną innowację TFUE polegającą na umożliwieniu parlamentom krajowym stanięcia na straży prawidłowego podziału kompetencji między Unią Europejską a jej państwami członkowskimi zgodnie z zasadą pomocniczości, zachęca parlamenty krajowe do przyjęcia, jeżeli okaże się to konieczne, kalendarzy i metod pracy w celu zapewnienia stosowania zasady pomocniczości przy rozpatrywaniu wszelkich wniosków legislacyjnych Unii – która musi w danym przypadku uwzględnić regionalny i lokalny wymiar planowanych działań – w dziedzinie kultury, w sektorze audiowizualnym, edukacji, młodzieży i sportu.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGOKOMISJI

Data przyjęcia

3.6.2008

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

27

0

0

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Maria Badia i Cutchet, Katerina Batzeli, Ivo Belet, Guy Bono, Nicodim Bulzesc, Marielle De Sarnez, Věra Flasarová, Milan Gaľa, Claire Gibault, Lissy Gröner, Luis Herrero-Tejedor, Ruth Hieronymi, Mikel Irujo Amezaga, Ramona Nicole Mănescu, Manolis Mavrommatis, Marianne Mikko, Ljudmila Novak, Doris Pack, Christa Prets, Pál Schmitt, Hannu Takkula, Helga Trüpel

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Victor Boştinaru, Jean-Marie Cavada, Den Dover, Ignasi Guardans Cambó, Elisabeth Morin

OPINIA Komisji Prawnej (1.7.2008)

dla Komisji Spraw Konstytucyjnych

w sprawie nowej roli i obowiązków Parlamentu przy wdrażaniu traktatu lizbońskiego
(2008/2063(INI))

Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej(*): Diana Wallis

(*)  Procedura obejmująca zaangażowane komisje - art. 47 Regulaminu

WSKAZÓWKI

Komisja Prawna uważa, że traktat lizboński ma dodatni wpływ na wzmocnienie uprawnień Parlamentu, zarówno w obszarze legislacyjnym, jak i w zakresie nadzoru nad uprawnieniami legislacyjnymi, delegowanymi i wykonawczymi Komisji, oraz wzywa Komisję Spraw Konstytucyjnych, jako komisję przedmiotowo właściwą, do zawarcia w projekcie rezolucji następujących uwag:

1.  zwraca uwagę na fakt, że poprzez wprowadzenie dwóch specyficznych mechanizmów traktat lizboński nadaje parlamentom krajowym znacznie większą rolę, jeśli chodzi o sprawdzanie zgodności z zasadą pomocniczości; w każdym przypadku parlamenty krajowe będą miały osiem tygodni (termin, który musi im zagwarantować Komisja), by odpowiedzieć na wnioski legislacyjne; w przypadku gdy jedna trzecia izb parlamentarnych w UE przedstawi uzasadnioną opinię o niezgodności wniosku legislacyjnego z zasadą pomocniczości, Komisja będzie musiała poddać projekt ponownej analizie; ponadto jeśli większość izb parlamentarnych w Unii przedstawi uzasadnioną opinię wyrażającą sprzeciw wobec projektu wniosku legislacyjnego, uzasadniając swoje stanowisko brakiem zgodności z zasadą pomocniczości, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada będą musiały przeprowadzić głosowanie nad tą kwestią zanim Parlament w pierwszym czytaniu wyda jakiekolwiek oświadczenie w sprawie istoty projektu;

2.  pamiętając, że postanowienia protokołu w sprawie pomocniczości będą miały zastosowanie do nowych wniosków legislacyjnych natychmiast po wejściu w życie traktatu lizbońskiego uważa, że w Regulaminie Parlamentu należy określić odpowiednią procedurę wewnętrzną pozwalającą Parlamentowi na szybkie i skuteczne wydanie oświadczenia w sprawie zgodności z zasadą pomocniczości oraz gwarantującą właściwe przeanalizowanie uzasadnionych opinii parlamentów krajowych bez powodowania nadmiernych opóźnień w procedurze legislacyjnej;

3.  podkreśla, że w myśl art. 35 zgodność prawodawstwa wspólnotowego z zasadą pomocniczości wchodzi obecnie w zakres uprawnień Parlamentu oraz uważa, że gdyby większość parlamentów krajowych wypowiedziała się przeciwko wnioskowi, szczególna procedura w odniesieniu do zasady pomocniczości mogłaby polegać na przedstawieniu przez Komisję Prawną na posiedzeniu plenarnym specjalnego wniosku w sprawie poszanowania zasady pomocniczości, zanim projekt aktu prawodawczego zostanie skierowany do komisji do pierwszego czytania w Parlamencie;

4.  zwraca uwagę na fakt, że traktat lizboński zawiera nową podstawę prawną przewidującą zastosowanie procedury współdecyzji w odniesieniu do przestrzegania praw własności intelektualnej, przy czym art. 118 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) stanowi, że: „w ramach ustanawiania lub funkcjonowania rynku wewnętrznego, Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą, ustanawiają środki dotyczące tworzenia europejskich tytułów prawnych w celu zapewnienia jednolitej ochrony praw własności intelektualnej w Unii oraz utworzenia scentralizowanych na poziomie Unii systemów zezwoleń, koordynacji i nadzoru”; ubolewa nad faktem, że utrzymano zasadę jednogłośności i jedynie konsultacji z Parlamentem w procedurze decyzyjnej dotyczącej systemów językowych dotyczących praw własności intelektualnej;

5.  uważa, że Komisja powinna wykorzystać tą nową podstawę prawną do ponownego wystąpienia z wnioskiem dotyczącym patentu Unii Europejskiej oraz do uzupełnienia i wzmocnienia europejskich aktów prawodawczych dotyczących praw własności intelektualnej;

6.  z zadowoleniem przyjmuje nową podstawę prawną określoną w art. 298 TFUE, zgodnie z którą „wykonując swoje zadania, instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii korzystają ze wsparcia otwartej, efektywnej i niezależnej administracji europejskiej”, ponieważ daje ona podstawę dla rozporządzenia w sprawie prawa procedur administracyjnych dla Unii;

7.  uważa, że należy pilnie przygotować takie rozporządzenie oraz wyraża zamiar zastanowienia się nad jego formą jeszcze przed wejściem w życie traktatu lizbońskiego z uwzględnieniem różnych tradycji prawnych w państwach członkowskich;

8.  zwraca uwagę, że nowe postanowienia traktatu dotyczące współpracy policyjnej i sądowej w sprawach cywilnych i karnych zawierają podstawę prawną dla przyjęcia środków wsparcia dla szkoleń sędziów i innych pracowników wymiaru sprawiedliwości; uważa, że ze względu na obawy przedstawione w ostatnich sprawozdaniach Komisji Prawnej środki, które należy przyjąć w procedurze współdecyzji i które mogą uwzględniać zbliżenie przepisów ustawowych i wykonawczych państw członkowskich, powinny zostać potraktowane jako sprawa pilna;

9.  wyraża ubolewanie, że dalsze istotne postępy w obszarze współpracy sądowej w sprawach cywilnych nadal będą znacznie hamowane ze względu na ograniczenie takiej współpracy do „spraw mających skutki transgraniczne” na mocy art. 81 TFUE;

10. z zadowoleniem przyjmuje nową procedurę mianowania sędziów i rzeczników generalnych Trybunału Sprawiedliwości i Sądu określoną w art. 255 TFUE, zgodnie z którą decyzję parlamentów krajowych poprzedza opinia wydana przez komitet powołany do oceny kompetencji kandydatów, w którego skład wchodzi siedmiu ekspertów, w tym jeden zaproponowany przez Parlament Europejski; uważa, że Regulamin Parlamentu musi przewidywać specjalną procedurę mianowania wspomnianego członka komitetu na drodze decyzji podjętej na posiedzeniu plenarnym na podstawie opinii komisji przedmiotowo właściwej;

11. uważa, że nowe postanowienia dotyczące aktów prawodawczych oraz hierarchii norm, w szczególności utworzenie aktu delegowanego, zdecydowanie przyczynią się do podniesienia jakości prawodawstwa UE; w celu uproszczenia stosowania postanowień dotyczących aktów delegowanych uważa, że instytucje koniecznie powinny uzgodnić standardowe sformułowanie, którego można będzie regularnie używać we wnioskach legislacyjnych; uważa ponadto, że konieczne jest jak najszybsze przyjęcie w procedurze współdecyzji rozporządzenia w sprawie aktów wykonawczych w oparciu o art. 291 TFUE;

12. pamiętając, że dostosowanie się do nowego traktatu zajmie trochę czasu, uważa, że proces uzgadniania acquis z ostatnią decyzją w sprawie komitologii należy pilnie zakończyć przed wejściem w życie traktatu lizbońskiego; uważa, że po wejściu w życie traktatu konieczne będzie kolejne, bardziej złożone od obecnego, ujednolicenie dorobku prawnego w celu uwzględnienia aktów delegowanych oraz wierzy, że Komisja przedstawi konieczne w tym celu wnioski; zwraca uwagę, że chociaż definicja aktów delegowanych jest podobna do definicji „aktów quasi-prawodawczych”, w przypadku których stosuje się procedurę regulacyjną połączoną z kontrolą, te dwa pojęcia nie mogą być uważane za tożsame; uważa zatem, że trwająca obecnie procedura ujednolicania nie może być postrzegana jako precedensowa z myślą o przyszłym procesie ujednolicania;

13. wyraża zaniepokojenie z powodu znacznej liczby procedur kodyfikacji oczekujących na przyjęcie przez Radę, która będzie musiała spotęgować wysiłki, jeśli skodyfikowane akty mają zostać przyjęte przed wejściem w życie nowego traktatu;

14. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że od tej pory procedurę współdecyzji stosować się będzie do Regulaminu pracowniczego, ponieważ pozwoli to Parlamentowi na decydowanie na równi z Radą o modyfikacjach Regulaminu; uważa, że będzie to miało szczególne znaczenie w przypadku przyszłego statutu asystentów posłów, który Parlament postanowił zaproponować i przyjąć.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGOKOMISJI

Data przyjęcia

26.6.2008

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

24

0

0

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Carlo Casini, Titus Corlăţean, Bert Doorn, Monica Frassoni, Giuseppe Gargani, Neena Gill, Othmar Karas, Piia-Noora Kauppi, Klaus-Heiner Lehne, Hans-Peter Mayer, Manuel Medina Ortega, Hartmut Nassauer, Aloyzas Sakalas, Francesco Enrico Speroni, Diana Wallis, Rainer Wieland, Jaroslav Zvěřina, Tadeusz Zwiefka

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Sharon Bowles, Vicente Miguel Garcés Ramón, Jean-Paul Gauzès, Eva Lichtenberger, József Szájer, Ieke van den Burg

OPINIA Komisji Wolności Obywatelskich, SprawiedliwościSpraw Wewnętrznych (30.6.2008)

dla Komisji Spraw Konstytucyjnych

w sprawie nowej roli i obowiązków Parlamentu przy wdrażaniu traktatu lizbońskiego
(2008/2063(INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej(*): Johannes Voggenhuber(*) Procedura obejmująca zaangażowane komisje – art. 47 Regulaminu

WSKAZÓWKI

Komisja Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych zwraca się do Komisji Spraw Konstytucyjnych, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

Traktat lizboński: międzyinstytucjonalne wyzwaniezakresie przestrzeni wolności, bezpieczeństwasprawiedliwości

1.   W powszechnym rozumieniu wejście w życie traktatu lizbońskiego i Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (Karta praw podstawowych) umożliwi Unii Europejskiej stanie się „przestrzenią wolności, bezpieczeństwasprawiedliwościposzanowaniu praw podstawowych oraz różnych systemówtradycji prawnych państw członkowskich” (art. 67 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE). Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości (PWBS), nieograniczona już konkretnymi celami, jak w przypadku traktatu z Maastricht, stanie się filarem przyszłych stosunków pomiędzy państwami członkowskimi i UE. Ponadto w tym stosunkowo nowym obszarze, który dotyka samego sedna krajowego porządku konstytucyjnego, utrzymanie dialogu leży w szczególnym interesie wszystkich podmiotów na poziomie krajowym i europejskim.

2.   W tej perspektywie i dla zapewnienia gotowości Parlamentu już od pierwszego dnia wejścia w życia nowego traktatu, niezmierne ważne jest, aby instytucje UE podjęły negocjacje w sprawie międzyinstytucjonalnego porozumienia obejmującego:

a)   nową wizję i główne cele do osiągnięcia przez UE po 2009 r.;

b)   nowe metody współpracy włączające w tę politykę parlamenty krajowe;

c)   środki wymagające przyjęcia, aby przejście to stało się sukcesem zarówno dla instytucji, jak i dla obywateli Europy.

Mając na uwadze międzyinstytucjonalną strategię, każda instytucja powinna następnie przyjąć swój własny model organizacyjny i metody.

Nowa wizjagłówne cele do osiągnięcia przez UE po roku 2009

3.   Rada Europejska powinna określić przyszłość PWBS przed końcem 2009 r. Państwa członkowskie same przygotowują, obradując w ramach grupy wysokiego szczebla „Future” (z ang. „Przyszłość”; grupa doradcza wysokiego szczebla ds. przyszłości polityki wewnętrznej Unii), ewentualną koncepcję dotyczącą kształtu następnego programu wieloletniego. Komisja opracowuje również na wiosnę 2009 r. całościowe sprawozdanie, które będzie mogło stanowić podstawę następnych rozważań Parlamentu i Rady.

Uwzględniając ten kalendarz, Parlament mógłby także do wiosny 2009 r. sporządzić własne sprawozdanie oceniające.

Na podstawie wkładu państw członkowskich (sprawozdanie grupy „Future”), Komisji oraz na podstawie własnych zaleceń, Parlament wybrany w czerwcu 2009 r. będzie mógł negocjować program legislacyjny dotyczący PWBS z nowo wybraną Komisją i Radą Europejską.

4.   Przyszły program legislacyjny dotyczący PWBS powinien promować środki w dziedzinie współpracy policyjnej i sądowej w sprawach cywilnych i karnych z uwzględnieniem wyrażonej w nowym traktacie zasady wzajemnego uznawania decyzji sądowych, co ułatwi współpracę transgraniczną między państwami członkowskimi i wiąże się z dążeniem do przyszłego europejskiego prawa karnego.

5.   Zgodnie z tym podejściem bardziej niż mile widziane byłoby przyjęcie przez Komisję strategii mającej na celu:

a) umocnienie związku pomiędzy przepisami traktatów, które stanowią podstawę prawną poszczególnych polityk (takich jak zapobieganie dyskryminacji, ochrona osób ubiegających się o azyl, zwiększenie przejrzystości, ochrona danych, prawa mniejszości oraz prawa ofiar i podejrzanych), a odpowiadającymi im przepisami Karty praw podstawowych. Przyjęcie wiążącej Karty praw podstawowych umożliwi przegląd tego dorobku prawnego, uwzględniając, że nadrzędnym obowiązkiem instytucji UE jest ochrona praw podstawowych. Ewolucję tę obrazuje kwestia ochrony danych, które stanie się niezależnym prawem podstawowym;

b) nawiązanie trwałychgłębszych kontaktów między po pierwsze europejskimikrajowymi prawodawcami oraz po drugie między europejskimikrajowymi sędziami w sprawach leżących we wspólnym zakresie kompetencji z państwami członkowskimi.

6.   Jak już Parlament wcześniej stwierdził[1], Komisja i państwa członkowskie powinny sprawdzać zgodność przyszłych wniosków legislacyjnych nie tylko z Kartą praw podstawowych, lecz również ze wszystkimi europejskimi i międzynarodowymi instrumentami dotyczącymi praw podstawowych, których państwa te są stroną. Karta praw podstawowych, jej wiążący charakterużyteczność,także przystąpienie Unii do Europejskiej KonwencjiOchronie Praw CzłowiekaPodstawowych Wolności (EKPC) także zwiększą poszanowanie praw podstawowych w tym obszarze. Wprowadzenie zwyczajnej procedury legislacyjnej nada również impetu procesowi legislacyjnemu.

7.  Dalsza debata na temat wieloletniego programu dla PWBS powinna być prowadzona w ramach rocznej debaty, która powinna się skupiać na ochronie praw podstawowych w Unii Europejskiej, wdrażaniu Karty praw podstawowych oraz na przestrzeganiu przez państwa członkowskie wartości i zasad przewidzianych w nowym art. 6 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE)[2]. Powinno to opierać się na sprawozdaniach Rady, Komisji i Agencji Praw Podstawowych Unii Europejskiej (APP). Parlament Europejski podziela zdanie trzech prezydencji Rady[3] (Francja, Czechy i Szwecja), że „ewentualna rewizja mandatu Agencji Praw Podstawowych zostanie przeprowadzona do 31 grudnia 2009 r.” oraz że taka rewizja stanowi sposobność do pogłębienia współpracy z Radą Europy, jej Sekretarzem Generalnym, Komisarzem Praw Człowieka oraz odpowiednimi komisjami zgromadzenia parlamentarnego.

Nowe metody współpracy włączające parlamenty krajowepolitykędziedzinie PWBS

8.   Głównym problemem, przed jakim stoi Parlament przy pełnieniu obowiązków współprawodawcy wraz Radą w zakresie współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych będzie dostęp do odnośnych informacji w państwach członkowskich. Ze względu na bardzo delikatne kwestie omawiane w ramach polityki związanej z PWBS tym bardziej konieczne jest jak najszybsze wdrożenie nowych przepisów traktatu dotyczących przejrzystości w instytucjach PE, a także umożliwienie parlamentarnego nadzoru nad poufnymi informacjami, z którymi mają do czynienia Europol, Wspólne Centrum Sytuacyjne UE (SitCen) i przyszły Stały Komitet Bezpieczeństwa Wewnętrznego (COSI) (art. 71 TFUE). Nowy art. 15 TFUE zwiększy odpowiedzialność instytucji UE w tym zakresie, rozszerzając zakres obecnego prawa dostępu do dokumentów Parlamentu, Komisji i Rady na wszystkie instytucje i agencje UE (art. 255 traktatu WE).

9.   W tym samym duchu demokratycznej odpowiedzialności w interesie Parlamentu zasadnicze znaczenie ma:

a)   włączenie na stałe parlamentów krajowych w proces określania ogólnych strategii PWBS, przyjmowania środków legislacyjnych lub ceny ich skutków na poziomie lokalnym[4],

b)   otrzymywanie informacji o oficjalnym stanowisku Komisji [5] w sprawie inicjatyw państw członkowskich, zwłaszcza na temat ewentualnych skutków proponowanych nowych przepisów o ochronie praw podstawowych i ochronie europejskiego porządku prawnego,

c)   zaangażowanie społeczeństwa obywatelskiego poprzez uwzględnienie przepisów traktatu lizbońskiego dotyczących inicjatywy „obywatelskiej”, informując obywateli o tym nowym prawie i zapewniając, że rozporządzenie, które zostanie przyjęte w celu wdrożenia „inicjatywy obywatelskiej” stworzy jasne, proste i przyjazne warunki wykonywania tego prawa,

d)   włączenie sieci społeczeństwa obywatelskiego, które będą mogły współdziałać z europejskimi i krajowymi instytucjami w dziedzinie PWBS (zob. sieci związane z APP, europejskie forum wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych itp.).

10. Bardziej ogólną kwestią będzie sposób wdrożenia, w odniesieniu do polityki związanej z PWBS, przepisów nowego traktatu dotyczących uprawnień przekazanych i wykonawczych (art. 290 i 291 TFUE). Ogólną zasadą powinno być założenie, że środek, który mógłby wpłynąć na zakres ochrony praw podstawowych powinien być przyjmowany w systemie przekazanych uprawnień, który umożliwia Parlamentowi odwołanie decyzji.

11. Należy również zauważyć, że Parlament będzie odtąd włączony do negocjacjiprzyjmowania międzyinstytucjonalnych porozumień poprzez wprowadzenie wymiaru praw podstawowych, np. przekazanie danych osobowych krajom trzecim. W związku z tym właściwe komisje powinny również nawiązać bliskie kontakty z analogicznymi organami w Radzie Europy, agencjach ONZ i w zainteresowanych parlamentach państw trzecich.

Sposób postępowaniarozpatrywanymi wnioskami legislacyjnymiokresie przejściowym

12. W okresie przejściowym Parlament napotka szereg zmian formalnych i merytorycznych nierozpatrzonych dotychczas aktów prawodawczych. W odniesieniu do Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych Parlament powinien utrzymać nacisk na osiągnięcie porozumienia międzyinstytucjonalnego, które w sprawie rozpatrywanych wniosków legislacyjnych z trzeciego filaru powinno przewidywać utożsamienie procedury konsultacji z pierwszym czytaniem w procedurze współdecyzji, aby umożliwić kompleksową kontrolę sądową.

Zatem wszystkie rozpatrywane wnioski z trzeciego filaru, które mają ograniczony wpływ na prawa podstawowe i wolności, mogą zostać od razu przyjęte, np. ramowe decyzje dotyczące egzekwowania decyzji wydanych pod nieobecność, decyzje o umacnianiu Eurojust, decyzje o Europejskiej Sieci Sądowej. Wszelkie te kwestie mają duże znaczenie dla poprawy współpracy sądowej.

13. Innym trudnym zadaniem Parlamentu będzie uzgodnienie z Radą przesunięcia w czasie, po 1 stycznia 2009 r., środków, które będą podlegały procedurze współdecyzji, lecz według Parlamentu są politycznie niewłaściweobecnym brzemieniu. Standardowym wnioskiem wchodzącym w zakres tej kategorii jest wniosek dotyczący decyzji ramowej w sprawie wykorzystywania danych dotyczących rezerwacji pasażera (danych PNR) w celu egzekwowania prawa.

14. Innym kontrowersyjnym pozostającym do rozpatrzenia wnioskiem legislacyjnym, objętym zmianą procedury, jest decyzja ramowa w sprawie ochrony danych osobowych w ramach współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych. Wniosek ten jedynie częściowo wypełnia prawną próżnię, która wciąż istnieje po zniesieniu trzeciego filaru. Ewentualna dwustopniowa strategia mogłaby umożliwić przyjęcie wniosku z obecnego trzeciego filaru pod warunkiem, że zostałby on uzupełniony nowym tekstem niezwłocznie po wejściu w życie traktatu lizbońskiego.

15. Pozostają również do rozpatrzenia dwie procedury w dziedzinie legalnej migracji, tj. warunki wjazdupobytu obywateli krajów trzecichcelu podjęcia pracyzawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji (niebieska karta) oraz procedura jednego wnioskujedno zezwolenie dla obywateli krajów trzecich na pobytpracę na terytorium państwa członkowskiego orazsprawie wspólnego zbioru praw dla pracownikówkrajów trzecich przebywających legalniepaństwie członkowskim. Jeżeli wnioski te nie zostaną przyjęte przed wejściem w życie traktatu lizbońskiego, procedurę trzeba będzie rozpocząć od początku.

16. Niektóre wnioski legislacyjne pozostają nierozpatrzone latami, ponieważ podjęcie jednomyślnej decyzji nie jest możliwe (np. ramowa decyzja w sprawie praw procesowych w postępowaniach karnych), lecz nie są przestarzałe. Są pilniejsze i bardziej potrzebne niż kiedykolwiek, a zwyczajna procedura legislacyjna zapewni wyjście z impasu.

17. Nierozpatrzony pozostaje również zatwierdzony przez Parlament wniosek w sprawie zmiany podstawy prawnej Europolu (obecnie konwencja) na decyzję z trzeciego filaru przewidującą finansowanie Europolu z budżetu Wspólnoty. Jeżeli nie zostanie on przyjęty przed wejściem w życie traktatu lizbońskiego, Parlament będzie musiał wznowić procedurę w celu przekształcenia Europolu w pełnoprawny organ Wspólnoty.

18. W przypadku skorzystania przez państwa członkowskie z procedury blokowania w nagłych przypadkach przewidzianej w TFUE w odniesieniu do spraw karnych (art. 82 ust. 3 oraz art. 83 ust. 3) przewodniczący Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych kieruje pismo do Rady Europejskiej określające obecne stanowisko osiągnięte w wyniku prowadzonych przez nią debat.

19. Może się okazać, że po 1 stycznia 2009 r. najpilniejsze inicjatywy, które Komisja będzie musiała od razu podjąć będą związane z:

a) obowiązkiem ratyfikacji EKPC przez UE;

b) obowiązkiem UE ratyfikowania międzynarodowego porozumienia negocjowanego, lecz dotychczas niezawartego, na mocy art. 24 obecnego traktatu UE;

c) wymogami Trybunału Sprawiedliwości (zob. sprawa rozporządzenia w sprawie czarnej listy);

d) ustanowieniem Prokuratury Europejskiej w celu usprawnienia Eurojustu.

W tej samej perspektywie Komisja powinna podjąć inicjatywę włączenia instrumentów legislacyjnych z zakresu praw podstawowych z obecnego trzeciego filaru do filaru wspólnotowego (np. Europol). Zmiana podstawy prawnej instrumentów z dotychczasowego trzeciego filaru zapewniłaby również właściwość Trybunału Sprawiedliwości przed upływem 5-letniego terminu (zob. art. 10 protokołu w sprawie postanowień przejściowych).

20. Parlament przyjmuje z zadowoleniem stwierdzenie trzech prezydencji, że „środkom przymusu muszą towarzyszyć odpowiednie zasady wzmacniające prawa jednostki, bez względu na to czy chodzi o osobę podejrzaną, ofiarę czy świadka. Ewentualne prawa ofiar zostaną zbadane na podstawie przeprowadzonej przez Komisję oceny wdrażania decyzji ramowej w sprawie pozycji ofiar w postępowaniu karnym. Po wejściu w życie traktatu lizbońskiego spodziewane jest przedłożenie przez Komisję lub państwa członkowskie propozycji instrumentu prawnego dotyczącego praw procesowych w postępowaniach karnych.”

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGOKOMISJI

Data przyjęcia

24.6.2008

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

43

2

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Alexander Alvaro, Emine Bozkurt, Philip Bradbourn, Mihael Brejc, Kathalijne Maria Buitenweg, Michael Cashman, Giusto Catania, Jean-Marie Cavada, Carlos Coelho, Esther De Lange, Panayiotis Demetriou, Gérard Deprez, Agustín Díaz de Mera García Consuegra, Armando França, Urszula Gacek, Kinga Gál, Patrick Gaubert, Roland Gewalt, Jeanine Hennis-Plasschaert, Lívia Járóka, Ewa Klamt, Magda Kósáné Kovács, Stavros Lambrinidis, Henrik Lax, Roselyne Lefrançois, Baroness Sarah Ludford, Claude Moraes, Javier Moreno Sánchez, Rareş-Lucian Niculescu, Martine Roure, Inger Segelström, Csaba Sógor, Vladimir Urutchev, Ioannis Varvitsiotis, Manfred Weber, Renate Weber, Tatjana Ždanoka

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Edit Bauer, Evelyne Gebhardt, Ignasi Guardans Cambó, Sophia in ‘t Veld, Ona Juknevičienė, Sylvia-Yvonne Kaufmann, Nicolae Vlad Popa, Johannes Voggenhuber

  • [1]  Zob. rezolucję Parlamentu z dnia 15 marca 2007 r. w sprawie przestrzegania Karty praw podstawowych we wnioskach legislacyjnych Komisji: metodologia zapewniająca systematyczną i ścisłą kontrolę (Dz.U. C 301 E z 13.12.2007, s. 229)
  • [2] [2] Należy zaznaczyć, że zgodnie z obecnym regulaminem Parlamentu Komisja Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych jest odpowiedzialna za większość aspektów polityki związanej z PWBS oraz za „system alarmowy”, o którym mowa w art. 7 TUE.
  • [3]  Projekt osiemnastomiesięcznego programu Rady, nr dokumentu Rady 10093/08.                               
  • [4]  Zob. w szczególności art. 70 TFUE.
  • [5]  W niektórych przypadkach jest to już praktykowane zgodnie ze zwyczajem wprowadzonym przez komisarza Vitorino podczas poprzedniej kadencji.

OPINIA Komisji Praw KobietRównouprawnienia (27.5.2008)

dla Komisji Spraw Konstytucyjnych

w sprawie nowej roli i obowiązków Parlamentu przy wdrażaniu traktatu lizbońskiego
(2008/2063(INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej (*): Claire Gibault

(*) Procedura obejmująca zaangażowane komisje - art. 47 Regulaminu

WSKAZÓWKI

Komisja Praw Kobiet i Równouprawnienia zwraca się do Komisji Spraw Konstytucyjnych, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.  z zadowoleniem podkreśla ujęcie równości kobiet i mężczyzn w katalogu wartości Unii (art. 2 TUE) oraz wśród jej celów (art. 3 ust. 3 akapit drugi TUE);

2.  z zadowoleniem przyjmuje rozszerzenie zasady zintegrowanego podejścia do równości kobiet i mężczyzn, która to zasada znajdzie w przyszłości zastosowanie do wszystkich działań Unii – rozszerzenia tego dokonano dzięki ujęciu tej zasady w specjalnym artykule postanowień ogólnych (art. 8 TFUE), co nadało jej charakter prawdziwej klauzuli horyzontalnej, którą stosuje się do wszystkich dziedzin działalności Unii;

3.  z zadowoleniem odnosi się do faktu, że art. 8, 9 i 10 TFUE jasno stanowią, że we wszystkich obszarach polityki UE należy czynnie wspierać integrację społeczną, ochronę socjalną, równość kobiet i mężczyzn oraz niedyskryminację;

4.  apeluje w związku z tym o przyjęcie dwutorowego podejścia uzupełniającego w praktyce działania na rzecz uwzględniania problematyki równości płci, tj. działania pozytywne, jak również jasno wytyczone i wiążące cele i środki;

5.  z zadowoleniem przyjmuje nową procedurę z art. 19 TFUE, zgodnie z którą Parlament Europejski udziela zgody na podjęcie przez Radę (która niestety wciąż stanowi jednomyślnie) środków zmierzających do zwalczania wszelkiej dyskryminacji ze względu na płeć, rasę lub pochodzenie etniczne, religię lub światopogląd, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną;

6.  z zadowoleniem przyjmuje ujęcie w ramach zwykłej procedury prawodawczej środków mających na celu zwalczanie handlu ludźmi, w szczególności kobietami i dziećmi, oraz wykorzystywania seksualnego (art. 79 ust. 2 lit. d) oraz art. 83 ust. 1 akapit drugi TFUE);

7.  z zadowoleniem podkreśla przyznanie Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej takiej samej wartości prawnej jak traktatom (art. 6 TUE), która nie stoi na przeszkodzie utrzymaniu lub przyjęciu środków przewidujących określone korzyści dla osób płci niedostatecznie reprezentowanej i przewiduje większą ochronę macierzyństwa, w szczególności w dziedzinie pracy (art. 23, 33 i 34 karty);

8.  sądzi, że te nowe przepisy umożliwiają Komisji niezwłoczne przedstawienie Radzie i Parlamentowi środków prawodawczych mających na celu doprecyzowanie i usprawnienie różnych wspólnotowych strategii politycznych w dziedzinie zwalczania handlu kobietami i dziećmi na potrzeby wykorzystywania seksualnego;

9.  zwraca się do Komisji, żeby w terminie trzech lat od wejścia w życie traktatu lizbońskiego przedstawiła pierwszą analizę skutków traktatu, jakie stwierdzono w państwach członkowskich w dziedzinie zwalczania handlu ludźmi na potrzeby wykorzystywania seksualnego, w szczególności kobietami i dziećmi;

10.  z zadowoleniem przyjmuje deklarację nr 19 odnoszącą się do art. 8 TFUE, która wzywa państwa członkowskie do podjęcia niezbędnych środków w celu zapobiegania wszelkiego rodzaju przemocy i jej karania, oraz w celu wspierania i ochrony ofiar.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGOKOMISJI

Data przyjęcia

27.5.2008

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

23

4

0

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Edit Bauer, Emine Bozkurt, Věra Flasarová, Claire Gibault, Esther Herranz García, Anneli Jäätteenmäki, Lívia Járóka, Rodi Kratsa-Tsagaropoulou, Urszula Krupa, Siiri Oviir, Marie Panayotopoulos-Cassiotou, Zita Pleštinská, Teresa Riera Madurell, Raül Romeva i Rueda, Eva-Britt Svensson, Corien Wortmann-Kool, Anna Záborská

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Gabriela Creţu, Iratxe García Pérez, Lidia Joanna Geringer de Oedenberg, Mary Honeyball, Kartika Tamara Liotard, Marusya Ivanova Lyubcheva, Zuzana Roithová, Petya Stavreva, Bernadette Vergnaud

Zastępca(y) (art. 178 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Ewa Tomaszewska

OPINIA Komisji Petycji (29.5.2008)

dla Komisji Spraw Konstytucyjnych

w sprawie nowej roli i nowego zakresu odpowiedzialności Parlamentu Europejskiego na mocy traktatu z Lizbony
(2008/2063(INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej(*): Carlos Carnero González

(*) Procedura z zaangażowanymi komisjami – art. 47 Regulaminu

WSKAZÓWKI

Komisja Petycji zwraca się do Komisji Spraw Konstytucyjnych, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.  podkreśla, że poza znaczącymi instytucjonalnymi zmianami na lepsze, jakie zawarto w nowych traktatach, obywatele UE wyraźnie skorzystają z jednej strony na wzmocnieniu demokratycznego nadzoru i kontroli polityki Unii, a z drugiej - na zwiększeniu swych praw;

2.  zwraca uwagę na fakt, że zachowana w nowym traktacie procedura składania petycji stanowi ważne narzędzie umożliwiające narodom Europy czynne zaangażowanie - jednostkowe lub za pośrednictwem dobrowolnego stowarzyszenia - w rozwój Unii; podkreśla, że takie zaangażowanie może obejmować zwrócenie uwagi Parlamentu na sytuacje niewłaściwego wdrażania prawa UE przez państwa członkowskie, uczulenie Parlamentu na słabości legislacji UE oraz protestowanie przeciwko ewentualnym przypadkom nieposzanowania podstawowych praw obywateli UE lub osób ją zamieszkujących;

3.  podkreśla rolę i odpowiedzialność Komisji Petycji w tym względzie oraz znaczenie osiągnięcia pełnej i skutecznej współpracy wszystkich instytucji i organów UE, wszystkich państw członkowskich, regionalnych i lokalnych organów władzy w reagowaniu na problemy obywateli UE i ich rozwiązaniu w duchu traktatu lizbońskiego;

4.  odnotowuje nowe możliwości, jakie leżą przed obywatelami UE na mocy art. 11 Traktatu o Unii Europejskiej, zmienionego traktatem lizbońskim, odnośnie do tzw. inicjatywy obywatelskiej, która umożliwia nie mniej niż milionowi obywateli pochodzących z kilku państw członkowskich wezwanie Komisji do przygotowania nowego aktu legislacyjnego, wymaganego do wdrożenia traktatów;

5.  postanawia zapewnić, że przepisy, które mają zostać przyjęte w celu wdrożenia „inicjatywy obywatelskiej” określą jasne, proste i przystępne zasady wykonywania praw obywatelskich; uważa, że Komisja Petycji powinna być ściśle zaangażowana w inicjatywy obywatelskie i mogłaby pełnić rolę platformy promowania inicjatyw indywidualnych oraz samego prawa inicjatywy, uznając jednocześnie, że Komisja jest jedynym adresatem inicjatyw obywatelskich; uważa, że w przepisach wykonawczych należy określić mechanizmy umożliwiające Parlamentowi zajęcie stanowiska wobec takich inicjatyw oraz, w stosownych przypadkach, ich obrony;

6.  zauważa, że obywatele mają już możliwość zażądania w petycji, aby Parlament wykonywał swoje uprawnienia inicjatywy legislacyjnej, określone w art. 192 traktatu WE, oraz że nic nie stałoby na przeszkodzie, gdyby obywatele tak postanowili, aby zwrócić się z takim samym wnioskiem dotyczącym aktu europejskiego zarówno do Komisji, w postaci inicjatywy obywatelskiej, jak i do Parlamentu Europejskiego, w postaci petycji;

7.  uważa, że Parlament powinien rozpatrzyć możliwość opracowania odpowiednich procedur w celu monitorowania i wspierania inicjatyw obywatelskich oraz uważa, że Komisja Petycji, która już posiada bogate doświadczenie w zakresie współpracy z obywatelami w sprawie dotyczących ich kwestii, powinna odgrywać kluczową rolę w takich procedurach;

8.  z radością przyjmuje proklamację Karty Praw Podstawowych oraz uznanie określonych w niej praw, swobód i zasad dla wszystkich obywateli UE, w szczególności różnych praw odnoszących się do życia, godności ludzkiej, równości, sprawiedliwości, wolności i własności prywatnej; jest zdeterminowany, aby wraz z innymi instytucjami określić, że możliwość bezpośredniego stosowania Karty w odniesieniu do działań państw członkowskich nie jest niesłusznie ograniczona przez szeroką interpretację ograniczeń ustanowionych w tym celu w horyzontalnych artykułach Karty, w szczególności w art. 51, który wymaga, aby państwa członkowskie stosowały Kartę wyłącznie przy wdrażaniu prawa unijnego;

9.  zauważa, że wzmocniony status Karty Praw Podstawowych, jak również rozszerzenie zasięgu działań, które mogą być przedmiotem postępowań w sprawie naruszenia przepisów prawa, w szczególności w dziedzinie wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych, będą miały bezpośredni wpływ na prace Komisji Petycji, kiedy będzie ona sprawować kontrolę parlamentarną w imieniu obywateli;

10. zauważa, że wprowadzenie na mocy art. 298 TFUE podstawy prawnej odnośnie do dobrego zarządzania oraz przyjęcie przepisów wdrażających ten artykuł będzie stanowić odpowiedź na wielokrotnie ponawiany przez Rzecznika Praw Obywatelskich i Parlament Europejski wniosek o wspólny system prawa administracyjnego w administracji europejskiej, i zwraca się do Komisji Petycji o pełne zaangażowanie w procedurę przyjmowania przepisów, o których mowa.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGOKOMISJI

Data przyjęcia

27.5.2008

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

23

1

2

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Sir Robert Atkins, Margrete Auken, Inés Ayala Sender, Victor Boştinaru, Michael Cashman, Alexandra Dobolyi, Lidia Joanna Geringer de Oedenberg, David Hammerstein, Marian Harkin, Carlos José Iturgaiz Angulo, Lasse Lehtinen, Marcin Libicki, Miguel Angel Martínez Martínez, Manolis Mavrommatis, Willy Meyer Pleite, Marie Panayotopoulos-Cassiotou, Frank Vanhecke, Diana Wallis, Rainer Wieland

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Marie-Hélène Descamps, Henrik Lax, Grażyna Staniszewska, Margie Sudre

Zastępca(y) (art. 178 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Christopher Beazley, Tunne Kelam, Vytautas Landsbergis

ZAŁĄCZNIK: PISMO KOMISJI KONTROLI BUDŻETOWEJ

Jo Leinen, poseł do PE

Przewodniczący Komisji Spraw Konstytucyjnych

Parlament Europejski

Bruksela

Szanowny Panie Przewodniczący!

Przedmiot:     opinia Komisji Kontroli Budżetowejformie pisma dotyczącego sprawozdania Komisji Spraw Konstytucyjnychsprawie nowej roliobowiązków Parlamentu przy wdrażaniu traktatu lizbońskiego

W dokumencie roboczym z dnia 3 kwietnia 2008 r. poprosił Pan komisje o wydanie opinii w oparciu o dwa podstawowe pytania:

1)     Jakie są polityczne priorytety danej komisji w odniesieniu do wykorzystania przez Parlament nowych uprawnień przewidzianych w traktacie lizbońskim?

2)     W jaki sposób dana komisja zamierza poradzić sobie z przejściem od procedury konsultacji do współdecyzji w procedurach legislacyjnych oraz z innymi zmianami proceduralnymi?

Pańskie pytania dotyczą przede wszystkim komisji o charakterze prawodawczym. Dlatego Komisja Kontroli Budżetowej nie wyda formalnej opinii. Zmiany w zakresie kompetencji mojej komisji obejmują następujące kwestie:

· Położono nacisk na odpowiedzialność państw członkowskich za wykonanie budżetu (art. 317 TFUE)[1]. Na tym etapie nieznane są praktyczne skutki tych postanowień.

· Komisja przedstawia sprawozdanie oceniające finanse Unii, które Parlament bada w ramach procedury udzielania absolutorium (art. 318 i 319 TFUE).

· Rozporządzenie finansowe nie będzie już przyjmowane w trybie procedury konsultacji, lecz w zwykłej procedurze prawodawczej, tj. procedurze współdecyzji (art. 322 TFUE). W związku z nowymi postanowieniami dotyczącymi wieloletnich ram finansowych (art. 312 TFUE) i rozporządzenia finansowego (art. 322 TFUE) porozumienie międzyinstytucjonalnesprawie dyscypliny budżetowejnależytego zarządzania finansami będzie musiało zostać poddane przeglądowi.

· Podstawa prawna przyjmowania środków w dziedzinach zapobieganiazwalczania nadużyć finansowych naruszających interesy finansowe Unii została wzmocniona (art. 325 TFUE).

· Traktat lizboński przewiduje również możliwość ustanowienia Prokuratury Europejskiej w celu zwalczania przestępstw przeciwko interesom finansowym Unii (art. 86 TFUE).

Z wyrazami szacunku

Herbert Bösch

Przewodniczący Komisji Kontroli Budżetowej

  • [1]  Numeracja jest zgodna ze skonsolidowaną wersją traktatu lizbońskiego opublikowanej w Dz.U. C 115 z 9.5.2008, s. 1.

ZAŁĄCZNIK: PISMO KOMISJI PRZEMYSŁU, BADAŃ NAUKOWYCH I ENERGII

Przewodnicząca

Jo Leinen

Przewodniczący Komisja Spraw Konstytucyjnych

Bruksela

Bruksela, dnia

Ref.: D(2008)27597

GC/mlt

Przedmiot: sprawozdanie (INI) Komisji Spraw Konstytucyjnych w sprawie nowej roli i obowiązków Parlamentu przy wdrażaniu traktatu lizbońskiego

opinia Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii w formie pisma

Szanowny Panie Przewodniczący, Drogi Kolego!

W nawiązaniu do Pańskiego pisma z dnia 13 marca 2008 r. pragnę poinformować, że Komisja Przemysłu, Badań Naukowych i Energii postanowiła nie wyznaczać formalnego sprawozdawcy, lecz upoważniła mnie, jako przewodniczącą, do przekazania opinii komisji ITRE w formie pisma. Treść niniejszego pisma została uzgodniona z koordynatorami komisji ITRE.

W kwestii „dwóch podstawowych pytań”, – tj. priorytetów, które komisja ITRE przewiduje w związku z nowymi uprawnieniami Parlamentu oraz przejściem od procedury konsultacji do procedury współdecyzji – zawartych w Pańskim dokumencie roboczym załączonym do wyżej wspomnianego pisma, oraz w oparciu o tekst traktatu lizbońskiego opublikowanego w Dz.U. C 306 z 17 grudnia 2007 r., mam następujące uwagi:

Energia

Dla mojej komisji energia stanowi priorytet polityczny, ponieważ obecnie przewidziano dla niej w Traktacie odrębny tytuł XX, a tym samym podstawę prawną (art. 176A). Należy stwierdzić, że choć z zasady zastosowanie będzie miała „zwykła procedura prawodawcza”, decyzja o doborze źródeł energii będzie wciąż pozostawać w gestii państw członkowskich. Ponadto środki fiskalne w tej dziedzinie wciąż będą wymagać konsultacji z Parlamentem i jednomyślności w Radzie.

Należy zwrócić uwagę na klauzulę solidarności. Będzie miała ona zastosowanie „w przypadku wystąpienia poważnych trudnościzaopatrzeniuniektóre produkty, zwłaszczaobszarze energii” (art. 100 ust. 1)

W takim przypadku pragnę poinformować, że moja komisja angażuje wszystkie dostępne jej środki w celu przygotowania na czas głosowania nad pakietem energetycznym dotyczącym energii elektrycznej i gazu, a także zmian klimatycznych (dyrektywa o odnawialnych źródłach energii). Zapewni to Parlamentowi Europejskiemu wystarczająco dużo czasu na przyjęcie stanowiska w pierwszym czytaniu, a Rada będzie mogła przyjąć stanowisko nawet przed wejściem w życie traktatu lizbońskiego. Jest to istotne dla naszych działań prawodawczych, w szczególności w odniesieniu do stosowania Protokołu w sprawie pomocniczości, tak więc należy skonsultować się z krajowymi parlamentami w sprawie wniosków prawodawczych nierozstrzygniętych do 31 grudnia 2008 r.

Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej

Uważam, że traktat Euratom wciąż stanowi niezbędne ramy prawne i zwracam uwagę na fakt, że traktat lizboński nie wprowadza do niego żadnych szczególnych zmian.

Do traktatu lizbońskiego dodano protokół nr 12, zmierzający do dostosowania traktatu Euratom w celu uwzględnienia wspólnych przepisów określonych w innych traktatach, takich jak postanowienia instytucjonalne i finansowe. Jednakże protokół nr 12 dodany do traktatu lizbońskiego sprawia, że tekst jest nieczytelny i bardzo złożony z powodu licznych odniesień i uchylenia niektórych artykułów traktatu Euratom. W związku z tym należałoby ponowić stanowisko komisji ITRE w sprawie potrzeby opracowania skonsolidowanego tekstu traktatu Euratom;

Łączność elektronicznaspołeczeństwo informacyjne

Poza przypadkami stosowania Protokołu w sprawie pomocniczości w tym sektorze wejście w życie traktatu lizbońskiego nie zmieni wiele w tej dziedzinie. Stąd art. 95 obowiązującego Traktatu będzie nadal stanowił podstawę prawną do przyjmowania aktów prawnych w przypadkach stosowania zwykłej procedury prawodawczej.

Jednakże, aby prawodawstwo w tym zakresie funkcjonowało przez długi czas i można je było dostosować do gwałtownych zmian technologicznych, akty delegowane i akty wykonawcze (art. 249 B i art. 249 C traktatu lizbońskiego) będą odgrywały istotną rolę. W związku z tym istnieje pewien stopień niepewności co do wpływu nowego systemu i koniecznych dostosowań bieżących procedur prawodawczych.

Badania, rozwój technologiczny oraz przestrzeń kosmiczna

Chciałabym zwrócić uwagę na następujące postanowienia traktatu lizbońskiego. Zmienione art. 163, 165 i 166 traktatu WE należy uznać za udoskonalenia, gdyż umacniają one bazę naukową i technologiczną poprzez utworzenie europejskiej przestrzeni badawczej. Faktycznie „środki niezbędne do realizacji europejskiej przestrzeni badawczej będą stanowione zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą” (art. 166 ust. 5).

Jednakże należy zwrócić uwagę na trzy potencjalnie sporne kwestie między Parlamentem Europejskim a Radą:

a) umowy między UE i państwami trzecimi lub organizacjami międzynarodowymi (art. 170) nie będą już objęte art. 300, ponieważ procedura podejmowania decyzji nie jest jasno określona;

b) zachowanie art. 171 i 172 dotyczących tworzenia wspólnych przedsiębiorstw będzie oznaczało kontynuację procedury konsultacji przy ustanawianiu agencji, i może ewentualnie nie odpowiadać duchowi aktów prawnych Unii Europejskiej;

c) mając na uwadze, że „wieloletni program ramowy będzie przyjmowanyramach zwykłej procedury prawodawczej” (art. 166 ust. 5), „programy szczegółowe” będą stanowione w „ramach specjalnej procedury prawodawczej” oznaczającej zwykłą opinię PE (art. 166 ust. 4).

Przestrzeń kosmiczna

Pomimo wspomnianych wątpliwości, moja komisja wyraziła zadowolenie z zamieszczenia w części poświęconej rozwojowi i współpracy technologicznej zapisu w sprawie europejskiej polityki przestrzeni kosmicznej (art. 172a), a także z zadowoleniem przyjęła zapewnienie Parlamentowi i Radzie możliwości przyjęcia w trybie zwykłej procedury prawodawczej niezbędnych środków ustanawiających europejski program kosmiczny.

Moja komisja uważa również, że zapis „z wyłączeniem jakiejkolwiek harmonizacji przepisów ustawowychwykonawczych państw członkowskich” (art. 172a ust. 2) może oznaczać istnienie pewnych przeszkód we wdrażaniu wspólnej polityki przestrzeni kosmicznej.

Fundusz Badawczy WęglaStali

Chciałbym zwrócić uwagę Pańskiej komisji, że w protokole nr 11 w sprawie Funduszu Badawczego WęglaStali wprowadzono postanowienia proceduralne, które nie zwiększą uczestnictwa Parlamentu Europejskiego w procesie podejmowania decyzji (zachowanie procedury konsultacji).

Przemysł

Sądzę, że poprawki do istniejących postanowień traktatu (art. 157) nie będą kolidowały z istniejącą strukturą, ponieważ działania UE w odniesieniu do przemysłu mają charakter wspierający, koordynujący lub uzupełniający działania państw członkowskich. Do tej pory istnieje zapis „z wyłączeniem jakiejkolwiek harmonizacji przepisów ustawowychwykonawczych państw członkowskich” (art. 157 ust. 3), który może być interpretowany jako koniec wspólnego podejścia do przemysłu. W rzeczywistości zwykła procedura prawodawcza będzie miała zastosowanie do „szczególnych środków przeznaczonych na wsparcie działań podjętychpaństwach członkowskich” (art. 157 ust. 3). Jednakże gdy działania skoordynowane zostaną uznane za konieczne, Parlament Europejski nie będzie uczestniczył w procesie podejmowania decyzji; będzie o nich na bieżąco informowany (art. 157 ust. 2).

Zagadnienia przekrojowe

W kontekście wniosków prawodawczych, które oczekują rozpatrzenia lub zostaną złożone przed wejściem w życie traktatu lizbońskiego, należy wspomnieć dwa punkty:

a) Procedura komitologii jest stosowana powszechnie do wniosków wchodzących w zakres kompetencji komisji ITRE. Dlatego korzystne byłoby, gdyby PE nalegał na niezwłoczne uchylenie dyrektywy Rady 1999/468/WE i gdyby nowe i ogólne dostosowanie całego istniejącego prawodawstwa rozpoczęto niezwłocznie po wejściu w życie traktatu lizbońskiego.

b) Komisja nadal przekazuje parlamentom krajowym wnioski prawodawcze w ramach procedury współdecyzji, ponieważ nieformalnie przesyła je do nich od 2006 r. Odpowiedź parlamentów krajowych była zróżnicowana i wysyłano ją bezpośrednio do Komisji z pominięciem Parlamentu Europejskiego, nawet go nie informując. Może to zostać uznane za brak przejrzystości oraz ewentualne zaniechanie ścisłej współpracy.

W związku z tym, biorąc pod uwagę protokół nr 1 w sprawie roli parlamentów krajowych i protokół nr 2 w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności oraz doraźną praktykę, o której mowa we wcześniejszym ustępie, niezależnie od tego, jaka jest wykładnia prawna i praktyczne uzgodnienia dotyczące bieżących procedur współdecyzji w momencie wejścia w życie nowego traktatu, w odniesieniu do nowego elementu procedury konsultacji z parlamentami krajowymi należy znaleźć sprawiedliwe rozwiązanie polityczne w celu przestrzegania ducha traktatu lizbońskiego.

Z poważaniem,

Angelika Niebler

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

Data przyjęcia

9.3.2009

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

19

2

0

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Enrique Barón Crespo, Bastiaan Belder, Richard Corbett, Jean-Luc Dehaene, Andrew Duff, Anneli Jäätteenmäki, Aurelio Juri, Martin Kastler, Timothy Kirkhope, Jo Leinen, Íñigo Méndez de Vigo, Adrian Severin, József Szájer, Riccardo Ventre, Johannes Voggenhuber, Andrzej Wielowieyski

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Costas Botopoulos, Catherine Boursier, Elmar Brok, Carlos Carnero González, Panayiotis Demetriou, Sirpa Pietikäinen, György Schöpflin