SPRAWOZDANIE w sprawie projektu decyzji ramowej Rady w sprawie stosowania przez państwa członkowskie Unii Europejskiej zasady wzajemnego uznawania do decyzji w sprawie środków nadzoru zastępujących areszt tymczasowy

19.3.2009 - (17002/2008 – C6-0009/2009 – 2006/0158(CNS)) - *

(Ponowna konsultacja)
Komisja Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych
Sprawozdawca: Ioannis Varvitsiotis

PROJEKT REZOLUCJI LEGISLACYJNEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie projektu decyzji ramowej Rady w sprawie stosowania przez państwa członkowskie Unii Europejskiej zasady wzajemnego uznawania do decyzji w sprawie środków nadzoru zastępujących areszt tymczasowy

(17002/2008 – C6-0009/2009 – 2006/0158(CNS))

(Procedura konsultacji – ponowna konsultacja)

Parlament Europejski,

–    uwzględniając projekt Rady (17002/2008),

–   uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Radzie (COM(2006)0468),

–   uwzględniając własne stanowisko z dnia 7 listopada 2007 r.[1],

–   uwzględniając art. 34 ust. 2 litera b) Traktatu UE,

–   uwzględniając art. 39 ust. 1 Traktatu UE, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C-6-0009/2009),

–   uwzględniając art. 93, art. 51 oraz art. 55 ust. 3 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A6-0147/2009),

1.  zatwierdza projekt Rady po poprawkach;

2.  zwraca się do Rady o odpowiednią zmianę tekstu;

3.  zwraca się do Rady o poinformowanie go w przypadku uznania za stosowne odejścia od tekstu przyjętego przez Parlament;

4.  zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem w przypadku uznania za stosowne wprowadzenia znaczących zmian do projektu lub zastąpienia go innym aktem;

5.  deklaruje swoją determinację, aby w przypadku, gdyby przedmiotowy projekt nie został przyjęty przed wejściem w życie traktatu lizbońskiego, rozpatrzyć wszelkie kolejne wnioski w trybie pilnym, w ścisłej współpracy z parlamentami krajowymi;

6.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Poprawka  1 Projekt decyzji ramowej Punkt 13a preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Radę	Poprawka
	(13a) W przypadku naruszenia europejskiego środka nadzoru organ wydający może zadecydować o wydaniu europejskiego nakazu aresztowania w celu przekazania podejrzanego państwu wydania. W takich przypadkach, które powinny być ściśle ograniczone do stosowania niniejszej decyzji ramowej, decyzja ramowa Rady 2002/584/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r. ma zastosowanie do wszystkich przestępstw mogących skutkować wydaniem europejskiego środka nadzoru.
Uzasadnienie
W celu zachowania spójności z nowym sformułowaniem tytułu projektu Rady.
Poprawka 2 Projekt decyzji ramowej Punkt 17a preambuły (nowy)
	Poprawka
	(17a) Jednolity wspólny zbiór gwarancji proceduralnych stanowi niezbędny warunek wstępny sprawiedliwego i skutecznego stosowania środków dotyczących współpracy sądowej w sprawach karnych; Rada powinna w należyty sposób uwzględnić opinię Parlamentu Europejskiego i przyjąć niezwłocznie instrument prawny dotyczący gwarancji proceduralnych w postępowaniach karnych, oparty na zasadzie domniemania niewinności i obejmujący co najmniej zatwierdzenie przez organ sądowy jakiegokolwiek ograniczenia lub pozbawienia wolności, prawo do pouczenia o prawach, prawo do porady prawnej, prawo do dowodów, prawo do informacji w zakresie rodzaju oraz przyczyn zarzutów oraz podstaw podejrzeń, prawo dostępu do wszelkich odnośnych dokumentów w języku, który jest zrozumiały dla podejrzanego/oskarżonego, prawo do tłumacza ustnego;
Poprawka  3 Projekt decyzji ramowej Artykuł 2 – ustęp 2a (nowy)
	Poprawka
	2a. Na cele niniejszej decyzji ramowej, daną osobę uznaje się za „niebędącą rezydentem” w przypadku, gdy jej zgodne z prawem stałe miejsce zamieszkania mieści się w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie, w którym trwają procedury.
Uzasadnienie
Wydaje się właściwe uściślenie definicji miejsca zamieszkania.
Poprawka  4 Projekt decyzji ramowej Artykuł 4 – ustęp 1 – litera a)
Tekst proponowany przez Radę	Poprawka
a) „decyzja w sprawie środków nadzoru” oznacza podlegającą wykonaniu decyzję, którą w toku postępowania karnego podjął właściwy organ państwa wydania zgodnie z jego przepisami i procedurami krajowymi i przez którą organ ten nałożył na osobę fizyczną środek lub środki nadzoru zamiast aresztu tymczasowego;	a) „decyzja w sprawie środków nadzoru” oznacza podlegającą wykonaniu decyzję, którą w toku postępowania karnego podjął właściwy organ sądowy państwa wydania zgodnie z jego przepisami i procedurami krajowymi i przez którą organ ten nałożył na osobę fizyczną środek lub środki nadzoru zamiast aresztu tymczasowego;
Uzasadnienie
Jednym z najważniejszych zabezpieczeń proceduralnych jest podejmowanie decyzji dotyczących wolności osobistej wyłącznie przez organy sądowe. Komisja podeszła do tej kwestii tak samo w swoim wniosku.
Poprawka  5 Projekt decyzji ramowej Artykuł 4 – ustęp 1 – litera da) (nowa)
	Poprawka
	(da) „właściwy organ w państwie wydającym” oznacza sąd, sędziego, sędziego śledczego lub oskarżyciela publicznego właściwych zgodnie z przepisami prawa krajowego do wydania decyzji w sprawie środków nadzoru;
Uzasadnienie
Jednym z najważniejszych zabezpieczeń proceduralnych jest podejmowanie decyzji dotyczących wolności osobistej wyłącznie przez organy sądowe. Komisja podeszła do tej kwestii tak samo w swoim wniosku.
Poprawka  6 Projekt decyzji ramowej Artykuł 4 – ustęp 1 – litera db) (nowa)
	Poprawka
	(db) „właściwy organ w państwie wykonania” oznacza sąd, sędziego, sędziego śledczego lub oskarżyciela publicznego właściwych zgodnie z przepisami prawa krajowego do wykonania i monitorowania decyzji w sprawie środków nadzoru;
Uzasadnienie
Jednym z najważniejszych zabezpieczeń proceduralnych jest wydawanie, wykonywanie i monitorowanie decyzji dotyczących wolności osobistej przez organy sądowe, czyli sędziów, sędziów śledczych i oskarżycieli publicznych. Komisja podeszła do tej kwestii tak samo w swoim wniosku.
Poprawka       7 Projekt decyzji ramowej Artykuł 5a (nowy)
	Poprawka
	Artykuł 5a Dane osobowe Przetwarzanie danych osobowych do celów niniejszej decyzji ramowej powinno spełniać co najmniej podstawowe zasady określone w decyzji ramowej 2008/977/WSiSW z dnia 27 listopada 2008 r. w sprawie ochrony danych osobowych przetwarzanych w ramach współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych1 oraz w konwencji Rady Europy nr 108 z dnia 28 stycznia 1981 r. o ochronie osób w związku z automatycznym przetwarzaniem danych osobowych i późniejszych protokołach. 1 Dz.U. L 350 z 30.12.2008, s. 60.
Poprawka  8 Projekt decyzji ramowej Artykuł 6 – ustęp 2
Tekst proponowany przez Radę	Poprawka
2. Na zasadzie wyjątku od ust.1 i bez uszczerbku dla ust.3 państwa członkowskie mogą wyznaczyć organy inne niż sądowe jako organy właściwe do podejmowania decyzji na mocy niniejszej decyzji ramowej, o ile organy te są właściwe do podejmowania podobnych decyzji na mocy przepisów i procedur krajowych.	skreślony
Uzasadnienie
Przepis ten powinien być skreślony w celu zapewnienia spójności z poprawkami dotyczącymi art. 4.
Poprawka  9 Projekt decyzji ramowej Artykuł 8 – ustęp 1 – litera fa) (nowa)
Tekst proponowany przez Radę	Poprawka
	fa) obowiązek zdeponowania określonej kwoty pieniężnej lub udzielenia gwarancji innego rodzaju, która może zostać wniesiona w określonej liczbie rat lub w całości jednorazowo.
Uzasadnienie
Gwarancja pieniężna lub gwarancja innego rodzaju powinna być ujęta w obowiązkowym ustępie niniejszego artykułu. Ten rodzaj środka nadzoru jest łatwy do zdefiniowania i stosowania. Można go również łatwo i tanio monitorować i nie wiąże się on z żadnymi kosztami dodatkowymi.
Poprawka  10 Projekt decyzji ramowej Artykuł 8 - ustęp 2 – litera c)
Tekst proponowany przez Radę	Poprawka
c) obowiązek zdeponowania określonej kwoty pieniężnej lub udzielenia gwarancji innego rodzaju, która może zostać wniesiona w określonej liczbie rat lub w całości jednorazowo;	skreślony
Uzasadnienie
Skreślenie celem zachowania spójności z poprawką 21.
Poprawka  11 Projekt decyzji ramowej Artykuł 9 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Radę	Poprawka
1. Decyzję w sprawie środków nadzoru można przekazać właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym dana osoba ma zgodnie z prawem zwykłe miejsce pobytu, jeżeli po otrzymaniu informacji o odnośnych środkach osoba ta zgadza się na powrót do tego państwa.	1. Decyzję w sprawie środków nadzoru można przekazać właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym dana osoba ma zgodnie z prawem zwykłe miejsce pobytu, jeżeli po otrzymaniu należytych informacji ─ w zrozumiałym dla niej języku ─ o odnośnych środkach osoba ta zgadza się na powrót do tego państwa.
Uzasadnienie
W oczekiwaniu na przyjęcie dalekosiężnego instrumentu z dziedziny zabezpieczeń proceduralnych, należałoby co najmniej ustalić minimalne gwarancje proceduralne dotyczące wykonywania środków nadzoru, a zwłaszcza prawa podejrzanego do uzyskania należytej informacji w zrozumiałym dla niego języku.
Poprawka  12 Projekt decyzji ramowej Artykuł 13 – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Dostosowany środek nadzoru nie może być surowszy niż środek nadzoru, który został nałożony pierwotnie.	2. Dostosowany środek nadzoru ma wyłącznie charakter techniczny i sam w sobie nie prowadzi do nałożenia dodatkowych zobowiązań na daną osobę. Środek ten nie może być surowszy niż środek nadzoru, który został nałożony pierwotnie.
Uzasadnienie
Należy jasno określić, że organ wykonujący nakaz nie może dodawać żadnych zobowiązań innych niż te, które zostały nałożone przez organ wydający nakaz. Organ wykonujący nakaz może dokonać jedynie dostosowań technicznych w odniesieniu do ENN.
Poprawka  13 Projekt decyzji ramowej Artykuł 14 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Radę	Poprawka
1. Następujące przestępstwa stanowią podstawę uznania decyzji w sprawie środków nadzoru zgodnie z niniejszą decyzją ramową bez weryfikacji podwójnej karalności czynu, jeżeli w państwie wydania, zgodnie z definicją tych przestępstw w jego systemie prawnym, są one zagrożone karą pozbawienia wolności lub zastosowaniem środka polegającego na pozbawieniu wolności w maksymalnym wymiarze co najmniej trzech lat:	skreślony
− udział w organizacji przestępczej,
− terroryzm,
− handel ludźmi,
− wykorzystywanie seksualne dzieci i pornografia dziecięca,
− nielegalny obrót środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi,
− nielegalny obrót bronią, amunicją i materiałami wybuchowymi,
− korupcja,
− nadużycia finansowe, w tym na szkodę interesów finansowych Wspólnot Europejskich w rozumieniu Konwencji z dnia 26 lipca 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich
− pranie wpływów pieniężnych z przestępczości,
− fałszowanie pieniędzy, w tym euro,
− przestępstwa komputerowe,
− przestępstwa przeciwko środowisku naturalnemu, w tym nielegalny obrót zagrożonymi gatunkami roślin i zwierząt
− udzielanie pomocy w nielegalnym przekroczeniu granicy lub w nielegalnym pobycie,
− zabójstwo, spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu,
− nielegalny obrót organami i tkankami ludzkimi,
− uprowadzenie osoby, bezprawne pozbawienie wolności i wzięcie zakładników,
− rasizm i ksenofobia,
− kradzież w formie zorganizowanej lub rozbój z użyciem broni,
− nielegalny obrót dobrami kultury, w tym antykami i dziełami sztuki,
− oszustwo,
− wymuszenie rozbójnicze,
− podrabianie i piractwo produktów,
− fałszowanie dokumentów urzędowych i obrót takimi dokumentami,
− fałszowanie środków płatniczych,
− nielegalny obrót hormonami i innymi substancjami wzrostu,
− nielegalny obrót materiałami jądrowymi i radioaktywnymi,
− obrót kradzionymi pojazdami,
− zgwałcenie,
− podpalenie,
− przestępstwa podlegające właściwości Międzynarodowego Trybunału Karnego,
− uprowadzenie statku powietrznego lub wodnego,
− sabotaż.
Uzasadnienie
Jako że niniejsza decyzja ramowa ma na celu stosowanie najmniej represyjnych środków wobec podejrzanych, którzy w innym wypadku najprawdopodobniej poddawani byliby stosowaniu jakiegoś przedprocesowego środka związanego z aresztem, nie ma sensu, by uznawanie i wykonywanie decyzji dotyczącej środków nadzoru było uzależnione od weryfikacji podwójnej karalności. Art. 14, wykluczając stosowanie weryfikacji podwójnej karalności do wymienionych kategorii przestępstw, w pośredni sposób daje podstawę odmowy w oparciu o brak podwójnej karalności w przypadku wszystkich przestępstw nieuwzględnionych w wykazie. Doprowadziłoby to w praktyce do gorszego traktowania podejrzanego, jako że w przypadku braku podwójnej karalności byłoby bardziej prawdopodobne, że na osobę podejrzaną nałożono by areszt tymczasowy zamiast środka niepolegającego na pozbawieniu wolności stosowanego w państwach członkowskich, w których dane zachowanie nie jest karalne. Ponadto ustalenie standardu dotyczącego wykluczenia weryfikowalności podwójnej karalności w ciągu trzech lat oznaczałoby wykluczenie z ram ust. 1 przypadków, które mogą się okazać częstsze: mniej poważnych przestępstw. Wreszcie, weryfikacja podwójnej karalności czynu powinna być stopniowo usuwana z instrumentów, które opierają się na wzajemnym uznawaniu. Przepis, który ma zostać skreślony wskutek tej poprawki, zmierza w przeciwnym kierunku i nie był zawarty we wniosku Komisji Europejskiej.
Poprawka  14 Projekt decyzji ramowej Artykuł 14 – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Rada, stanowiąc jednomyślnie po zasięgnięciu opinii Parlamentu Europejskiego zgodnie z warunkami określonymi w art.39 ust.1 Traktatu o Unii Europejskiej, może w dowolnym czasie podjąć decyzję o dodaniu innych kategorii przestępstw do wykazu zawartego w ust. 1. Rada analizuje w świetle sprawozdania otrzymanego zgodnie z art.27 niniejszej decyzji ramowej, czy wykaz ten należy rozszerzyć lub zmienić.	skreślony
Uzasadnienie
Przepis ten powinien być skreślony w celu zapewnienia spójności z pozostałymi poprawkami dotyczącymi art. 14.
Poprawka  15 Projekt decyzji ramowej Artykuł 14 – ustęp 3
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
3. Jeżeli chodzi o przestępstwa inne niż określone w ust.1, państwo wykonania może uzależnić uznanie decyzji w sprawie środków nadzoru od tego, czy decyzja ta odnosi się do czynów stanowiących przestępstwo także w świetle prawa państwa wykonania, niezależnie od znamion przestępstwa lub jego określenia.4.	skreślony
Uzasadnienie
Przepis ten powinien być skreślony w celu zapewnienia spójności z pozostałymi poprawkami dotyczącymi art. 14.
Poprawka  16 Projekt decyzji ramowej Artykuł 14 – ustęp 4
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
4. W chwili przyjmowania niniejszej decyzji ramowej państwa członkowskie mogą, ze względów konstytucyjnych, złożyć w Sekretariacie Generalnym Rady oświadczenie, że nie będą stosować ust.1 do niektórych lub wszystkich rodzajów przestępstw, o których mowa w tym ustępie. Wszelkie tego typu oświadczenia można cofnąć w dowolnym momencie. Takie oświadczenia lub informacje o cofnięciu takich oświadczeń są publikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.	skreślony
Uzasadnienie
Przepis ten powinien być skreślony w celu zapewnienia spójności z pozostałymi poprawkami dotyczącymi art. 14.
Poprawka  17 Projekt decyzji ramowej Artykuł 15 – ustęp 1 – litera d)
Tekst proponowany przez Radę	Poprawka
(d) decyzja w sprawie środków nadzoru dotyczy – w przypadkach, o których mowa w art. 14 ust.3 oraz w przypadku gdy państwo wykonania złożyło oświadczenie na mocy art.14 ust 4, a także w przypadkach, o których mowa w art.14 ust.1 – czynu, który w świetle prawa państwa wykonania nie stanowiłby przestępstwa; w sprawach dotyczących podatków, ceł i środków płatniczych nie można jednak odmówić wykonania decyzji w sprawie środków nadzoru, powołując się na fakt, że prawo państwa wykonania nie nakłada podatków tego samego rodzaju lub nie zawiera tego samego rodzaju przepisów dotyczących podatków, ceł i środków płatniczych co prawo państwa wydania;	skreślony
Uzasadnienie
Przepis ten powinien być skreślony w celu zapewnienia spójności z poprawkami dotyczącymi art. 14.
Poprawka  18 Projekt decyzji ramowej Artykuł 21 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Radę	Poprawka
1. Jeżeli właściwy organ państwa wydania wydał nakaz aresztowania lub inną decyzję o analogicznym skutku podlegającą wykonaniu, daną osobę wydaje się zgodnie z decyzją ramowa o europejskim nakazie aresztowania.	1. Jeżeli w przypadku naruszenia w odniesieniu do danego środka nadzoru właściwy organ państwa wydania wydał nakaz aresztowania, daną osobę przekazuje się zgodnie z decyzją ramową o europejskim nakazie aresztowania.
Uzasadnienie
W opinii wydanej w 2007 r. sprawozdawca wyraźnie odniósł się do przypadków naruszeń w odniesieniu do środków nadzoru oraz do braku potrzeby utworzenia systemu wydawania/przekazywania osób równoległego do europejskiego nakazu aresztowania. Odniesienie do europejskiego nakazu aresztowania zostaje zatem przyjęte z jak największym zadowoleniem.
Poprawka  19 Projekt decyzji ramowej Artykuł 21 – ustęp 3
Tekst proponowany przez Radę	Poprawka
3. W chwili transpozycji niniejszej decyzji ramowej lub później każde państwo członkowskie może powiadomić Sekretariat Generalny Rady, że podejmując decyzję o wydaniu danej osoby państwu wydania, będzie również stosować art.2 ust.1 decyzji ramowej w sprawie europejskiego nakazu aresztowania.	skreślony
Uzasadnienie
Biorąc pod uwagę cel tego instrumentu prawnego, należy uwzględnić wszelkie przestępstwa, bez wyznaczania limitu.
Poprawka  20 Projekt decyzji ramowej Artykuł 21 – punkt 4
Tekst proponowany przez Radę	Poprawka
4. Sekretariat Generalny Rady udostępnia informacje otrzymane na mocy poprzedniego ustępu wszystkim państwom członkowskim i Komisji.	skreślony
Uzasadnienie
Przepis ten powinien być skreślony w celu zapewnienia spójności z poprawkami dotyczącymi art. 21.
Poprawka  21 Projekt decyzji ramowej Załącznik I – litera f) zaświadczenia – punkt 2
Tekst proponowany przez Radę	Poprawka
2. Jeżeli domniemane przestępstwo(-a), o którym(-ych) mowa w pkt 1, stanowi(-ą) zgodnie z prawem państwa wydania co najmniej jedno z następujących domniemanych przestępstw, zagrożonych w państwie wydania karą pozbawienia wolności lub zastosowaniem środka polegającego na pozbawieniu wolności o maksymalnym wymiarze co najmniej trzech lat, proszę zaznaczyć odpowiednie pole(pola):	skreślony
− udział w organizacji przestępczej,
− terroryzm,
− handel ludźmi,
− wykorzystywanie seksualne dzieci i pornografia dziecięca,
− nielegalny obrót środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi,
− nielegalny obrót bronią, amunicją i materiałami wybuchowymi,
− korupcja,
− nadużycia finansowe, w tym na szkodę interesów finansowych Wspólnot Europejskich w rozumieniu Konwencji z dnia 26 lipca 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich
− pranie wpływów pieniężnych z przestępczości,
− fałszowanie pieniędzy, w tym euro,
− przestępstwa komputerowe,
− przestępstwa przeciwko środowisku naturalnemu, w tym nielegalny obrót zagrożonymi gatunkami roślin i zwierząt
− udzielanie pomocy w nielegalnym przekroczeniu granicy lub w nielegalnym pobycie,
− zabójstwo, spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu,
− nielegalny obrót organami i tkankami ludzkimi,
− uprowadzenie osoby, bezprawne pozbawienie wolności i wzięcie zakładników,
− rasizm i ksenofobia,
− kradzież w formie zorganizowanej lub rozbój z użyciem broni,
− nielegalny obrót dobrami kultury, w tym antykami i dziełami sztuki,
− oszustwo,
− wymuszenie rozbójnicze,
− podrabianie i piractwo produktów,
− fałszowanie dokumentów urzędowych i obrót takimi dokumentami,
− fałszowanie środków płatniczych,
− nielegalny obrót hormonami i innymi substancjami wzrostu,
− nielegalny obrót materiałami jądrowymi i radioaktywnymi,
− obrót kradzionymi pojazdami,
− zgwałcenie,
− podpalenie,
− przestępstwa podlegające właściwości Międzynarodowego Trybunału Karnego,
− uprowadzenie statku powietrznego lub wodnego,
− sabotaż.
Uzasadnienie
Przepis ten powinien być skreślony w celu zapewnienia spójności z poprawkami dotyczącymi art. 14.
Poprawka  22 Projekt decyzji ramowej Załącznik I – litera f) zaświadczenia – punkt 3
Tekst proponowany przez Radę	Poprawka
3. Jeżeli domniemane przestępstwo(-a) wymienione w pkt 1 nie jest (nie są) ujęte w pkt 2 lub jeżeli decyzja jest wraz z zaświadczeniem przekazywana państwu członkowskiemu, które oświadczyło, że będzie weryfikować podwójną karalność (art.10 ust.4 decyzji ramowej), proszę podać pełen opis tego (tych) domniemanego(-ych) przestępstwa (przestępstw):	skreślony
Uzasadnienie
Przepis ten powinien być skreślony w celu zapewnienia spójności z poprawkami dotyczącymi art. 14.
Poprawka  23 Projekt decyzji ramowej Załącznik 1 – litera g) zaświadczenia - ustęp 3 – akapit pierwszy – tiret trzecie a (nowe)
Tekst proponowany przez Radę	Poprawka
	obowiązek zdeponowania określonej kwoty pieniężnej lub udzielenia gwarancji innego rodzaju, która może zostać wniesiona w określonej liczbie rat lub w całości jednorazowo;
Uzasadnienie
W celu zachowania spójności z poprawkami dotyczącymi art. 8.
Poprawka  24 Projekt decyzji ramowej Załącznik 1 – litera g) zaświadczenia - ustęp 3 - akapit drugi – tiret trzecie
Tekst proponowany przez Radę	Poprawka
obowiązek zdeponowania określonej kwoty pieniężnej lub udzielenia gwarancji innego rodzaju, która może zostać wniesiona w określonej liczbie rat lub w całości jednorazowo;	skreślony
Uzasadnienie
W celu zachowania spójności z poprawkami dotyczącymi art. 8.

• [1]  Teksty przyjęte, P6_TA(2007)0551

UZASADNIENIE

Jak już podkreślono w pierwszej opinii w sprawie tego wniosku legislacyjnego, przedprocesowe pozbawienie wolności traktuje się jako środek wyjątkowy, który należy poddać gruntownej ocenie w świetle prawa do wolności i domniemania niewinności[1]. W żadnym razie nie może on być stosowany obowiązkowo ani jako środek karny[2]. W rezultacie na etapie przedprocesowym należy jak najpowszechniej stosować środki nadzoru niepolegające na pozbawieniu wolności.

Pozbawienie wolności na etapie przedprocesowym może w zasadzie być zastosowane wyłącznie jako skrajny środek działający zapobiegawczo w trzech typowych sytuacjach: w przypadku niebezpieczeństwa ucieczki, zniszczenia dowodów i popełnienia kolejnego przestępstwa.

We wspólnej europejskiej przestrzeni sprawiedliwości bez granic wewnętrznych należy zagwarantować, że podejrzany niebędący mieszkańcem państwa, w którym odbywa się proces, nie zostanie potraktowany w sposób odmienny niż podejrzany będący mieszkańcem tego państwa.

Jednak dotychczas środki alternatywne do zatrzymania przedprocesowego nie mogły być uznawane w kontekście transgranicznym, jako że nie istniał konkretny instrument wzajemnej uznawalności, co skutkowało stworzeniem przeszkody dla sądowej ochrony praw jednostki.

Istnieje wyraźne niebezpieczeństwo nierównego traktowania dwóch kategorii osób: obywateli UE niezamieszkałych na terytorium państwa członkowskiego, w którym są podejrzani o popełnienie przestępstwa, oraz obywateli UE zamieszkałych w takim państwie członkowskim. Ponadto taką sytuację można uznać za przeszkodę w swobodnym przepływie osób.

W związku z powyższym sprawozdawca stanowczo popiera przyjęcie tych przepisów, co pozwoli na wzajemne uznawanie nakazów nadzoru przedprocesowego. Instrument ten zachęcałby właściwe organy krajowe, aby nie zatrzymywały osób niebędących mieszkańcami danego państwa członkowskiego UE do celów postępowania przedprocesowego ze względu na niebezpieczeństwo ucieczki, lecz pozwalały na ich powrót do państwa członkowskiego, w którym aktualnie posiadają legalne i regularne miejsce zamieszkania.

W tym duchu sprawozdawca z zadowoleniem przyjmuje zmianę tekstu w tym sensie, że uwzględnia ona propozycję poszerzenia decyzji ramowej oraz zawarcia w niej przepisu stanowiącego, że podejrzany może wystąpić do właściwego organu wydającego nakaz z wnioskiem o przekazanie nakazu nadzoru państwu członkowskiemu innemu niż państwo członkowskie, w którym podejrzany(a) posiada legalne i regularne miejsce zamieszkania. Następnie sprawozdawca uściśla definicję miejsca zamieszkania. Z uwagi na cel omawianego wniosku istotne jest, aby nie ograniczać znaczenia terminu „miejsce zamieszkania” do miejsca „stałego” zamieszkania, które to określenie jest już powszechnie przyjęte w terminologii wspólnotowej. Należy jednak wyjaśnić, że miejsce zamieszkania powinno być zgodne z prawem i regularne. W tym celu pod uwagę należy wziąć faktyczne okoliczności.

Jako że niniejsza decyzja ramowa ma na celu stosowanie najmniej represyjnych środków wobec podejrzanych, którzy w innym wypadku najprawdopodobniej poddawani byliby tymczasowemu pozbawieniu wolności, nie ma sensu, by uznawanie i wykonywanie decyzji dotyczącej środków nadzoru było uzależnione od weryfikacji podwójnej karalności. Art. 14 i art. 15 ust. 1 lit. d), wykluczając stosowanie weryfikacji podwójnej karalności do wymienionych kategorii przestępstw, dają podstawę odmowy w oparciu o brak podwójnej karalności w przypadku wszystkich przestępstw nieuwzględnionych w wykazie. Doprowadziłoby to w praktyce do gorszego traktowania podejrzanego, jako że w przypadku braku podwójnej karalności byłoby bardziej prawdopodobne, że na osobę podejrzaną nałożono by areszt tymczasowy zamiast środka niepolegającego na pozbawieniu wolności stosowanego w państwach członkowskich, w których dane zachowanie nie jest karalne. Ponadto ustalenie standardu dotyczącego wykluczenia weryfikowalności podwójnej karalności w ciągu trzech lat oznaczałoby wykluczenie z ram art. 14 ust. 1 przypadków, które mogą się okazać częstsze: mniej poważnych przestępstw. Wreszcie, weryfikacja podwójnej karalności czynu powinna być stopniowo usuwana z instrumentów, które opierają się na wzajemnym uznawaniu.

W kontekście zapewnienia najlepszego traktowania podejrzanego oraz oczekiwania na przyjęcie dalekosiężnego instrumentu z dziedziny zabezpieczeń proceduralnych, należałoby co najmniej ustalić minimalne gwarancje proceduralne dotyczące wykonywania/zmiany środków nadzoru, a zwłaszcza prawa podejrzanego/podejrzanej do uzyskania należytej informacji w zrozumiałym dla niego/niej języku.

Jeżeli chodzi o mechanizm przekazywania oraz nowe odniesienie do europejskiego nakazu aresztowania, w opinii wydanej w 2007 r. sprawozdawca wyraźnie odniósł się do przypadków naruszeń w odniesieniu do środków nadzoru oraz do braku potrzeby utworzenia systemu wydawania/przekazywania osób równoległego do europejskiego nakazu aresztowania. Odniesienie do europejskiego nakazu aresztowania zostaje zatem przyjęte z zadowoleniem. Jednakże sprawozdawca uważa, że w przypadku naruszenia w odniesieniu do danego środka nadzoru właściwy organ wydający powinien na podstawie poszczególnych przypadków zadecydować, czy danego podejrzanego należy aresztować i wydać państwu członkowskiemu wydania nakazu.

Należy też jasno stwierdzić, że uwzględnione winny zostać wszystkie przestępstwa (bez wyznaczania limitów). Dlatego w przypadku stosowania ENN zakres przepisów dotyczących ENA powinien zostać rozszerzony tak, aby obejmował wszystkie przestępstwa.

• [1] Artykuł 6 ust. 2 TUE stanowi, że Unia szanuje prawa podstawowe zagwarantowane w europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (EKPC, 1950 r.) oraz wynikające z tradycji konstytucyjnych wspólnych dla państw członkowskich, jako zasady ogólne prawa wspólnotowego.
  Określone w EKPC zasadnicze prawa i podstawowe wolności regulujące areszt przedprocesowy oraz środki alternatywne w stosunku do takiego aresztu przedstawiają się następująco:
  – art. 5 ust. 1 – „Każdy ma prawo do wolności i bezpieczeństwa osobistego”,
  – art. 6 ust. 2 – „Każdego oskarżonego o popełnienie czynu zagrożonego karą uważa się za niewinnego do czasu udowodnienia mu winy zgodnie z ustawą”,
  – art. 5 ust. 1 lit. c) – „zgodne z prawem zatrzymanie lub aresztowanie w celu postawienia przed właściwym organem, jeżeli istnieje uzasadnione podejrzenie popełnienia czynu zagrożonego karą lub jeżeli jest to konieczne w celu zapobieżenia popełnieniu takiego czynu lub uniemożliwienia ucieczki po jego dokonaniu”. Zalecenie Rady Europy, Rec.
• [2]  Zalecenie Rady Europy, Rec(2006)13.

PROCEDURA

Tytuł	Zastosowanie europejskiego nakazu nadzoru w postępowaniu przedprocesowym pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej
Odsyłacze	17002/2008 – C6-0009/2009 – COM(2006)0468 – C6-0328/2006 – 2006/0158(CNS)
Data konsultacji z PE	4.10.2006
Komisja przedmiotowo właściwa Data ogłoszenia na posiedzeniu	LIBE 15.1.2009
Sprawozdawca(y) Data powołania	Ioannis Varvitsiotis 13.9.2006
Rozpatrzenie w komisji	10.2.2009		16.3.2009
Data przyjęcia	16.3.2009
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	36 0 0
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Alexander Alvaro, Roberta Angelilli, Catherine Boursier, Emine Bozkurt, Kathalijne Maria Buitenweg, Maddalena Calia, Carlos Coelho, Panayiotis Demetriou, Gérard Deprez, Bárbara Dührkop Dührkop, Urszula Gacek, Kinga Gál, Jeanine Hennis-Plasschaert, Ewa Klamt, Stavros Lambrinidis, Henrik Lax, Baroness Sarah Ludford, Claude Moraes, Rareş-Lucian Niculescu, Martine Roure, Sebastiano Sanzarello, Inger Segelström, Ioannis Varvitsiotis, Manfred Weber
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Alin Lucian Antochi, Edit Bauer, Simon Busuttil, Marco Cappato, Carlo Casini, Elisabetta Gardini, Sophia in ‘t Veld, Jean Lambert, Marian-Jean Marinescu, Bill Newton Dunn, Nicolae Vlad Popa
Zastępca(y) (art. 178 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Raül Romeva i Rueda
Data złożenia	19.3.2009