SPRAWOZDANIE w sprawie zintegrowanego podejścia do równouprawnienia kobiet i mężczyzn w ramach prac komisji i delegacji

1.4.2009 - (2008/2245(INI))

Komisja Praw Kobiet i Równouprawnienia
Sprawozdawczyni: Anna Záborská

PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie zintegrowanego podejścia do równouprawnienia kobiet i mężczyzn w ramach prac komisji i delegacji

(2008/2245(INI))

Parlament Europejski,

–   uwzględniając art. 2, art. 3 ust. 2, art. 13 oraz art. 141 ust. 4 traktatu WE,

– uwzględniając Europejską konwencję o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, zmienioną Europejską kartę społeczną oraz orzecznictwo Europejskiego Trybunału Praw Człowieka,

– uwzględniając prace Dyrekcji Generalnej Praw Człowieka i Obrotu Prawnego Rady Europy, a w szczególności jej Komitetu Zarządzającego ds. Równości Kobiet i Mężczyzn,

– uwzględniając dyrektywę 2002/73/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 września 2002 r. zmieniającą dyrektywę 76/207/EWG Rady w sprawie wprowadzenia w życie zasady równego traktowania mężczyzn i kobiet w zakresie dostępu do zatrudnienia, kształcenia i awansu zawodowego oraz warunków pracy[1],

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 13 marca 2003 r. w sprawie zintegrowanego podejścia do równouprawnienia kobiet i mężczyzn w Parlamencie Europejskim[2],

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 18 stycznia 2007 r. w sprawie zintegrowanego podejścia do równouprawnienia kobiet i mężczyzn w ramach prac komisji[3],

–   uwzględniając art. 45 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia (A6‑0198/2009),

A. mając na uwadze, że równouprawnienie mężczyzn i kobiet jest podstawową zasadą prawa wspólnotowego oraz że, zgodnie z art. 2 Traktatu, dążenie do jej osiągnięcia jest jednym z zadań Wspólnoty,

B.  mając na uwadze, że art. 3 ust. 2 Traktatu ustanawia zasadę zintegrowanego podejścia do równouprawnienia, stwierdzając, że we wszystkich działaniach Wspólnota zmierza do znoszenia nierówności oraz wspierania równości mężczyzn i kobiet,

C. mając na uwadze stale rosnący odsetek kobiet będących posłami do Parlamentu, który z 17,5% w 1979 r. wzrósł do 31,08% w roku 2009,

D. mając na uwadze, że tylko niewielka liczba posłanek zajmuje wysokie stanowiska w organach Parlamentu Europejskiego (np. przewodniczące lub członkinie prezydium komisji lub delegacji),

E.  mając na uwadze, że kobiety są niedostatecznie reprezentowane w Dyrekcjach Generalnych ds. Polityki Wewnętrznej i ds. Polityki Zewnętrznej Parlamentu, gdzie stanowią odpowiednio 66,5% i 66% personelu, a zarazem odnotowując istotne postępy poczynione w ostatnich latach w Dyrekcji Generalnej ds. Polityki Wewnętrznej, uwieńczone przyznaniem w 2007 r. nagrody za najlepsze praktyki w zakresie równouprawnienia, zarówno za stworzenie środowiska pracy sprzyjającego równouprawnieniu i zintegrowanemu podejściu do równouprawnienia kobiet i mężczyzn, jak i za znaczny wzrost liczby kobiet zajmujących wysokie stanowiska kierownicze (np. od 2005 r. liczba kobiet – kierowników działów wzrosła z 5% do 30%),

F.  mając na uwadze, że większość komisji parlamentarnych zasadniczo przywiązuje do kwestii zintegrowanego podejścia do równouprawnienia kobiet i mężczyzn pewne znaczenie (np. w ramach prac legislacyjnych w komisjach, ich oficjalnych stosunków z Komisją Praw Kobiet i Równouprawnienia czy też przy opracowywaniu planu działań na rzecz równouprawnienia), a niewielka liczba komisji zajmuje się tą kwestią rzadko lub wcale,

G. mając na uwadze i podkreślając, że funkcjonowanie sieci ds. zintegrowanego podejścia do równouprawnienia kobiet i mężczyzn w komisjach, złożonej z posłów i z pracowników sekretariatu, nie przyniosło jak dotąd spodziewanych efektów,

H. mając na uwadze i podkreślając, że grupa wysokiego szczebla ds. równouprawnienia płci i różnorodności zaproponowała utworzenie podobnej sieci w delegacjach międzyparlamentarnych w celu uwzględnienia kwestii równouprawnienia kobiet i mężczyzn w stosunkach zewnętrznych Unii Europejskiej,

Ocena zintegrowanego podejścia do równouprawnienia kobiet i mężczyzn

1.   podkreśla, że wymóg równouprawnienia kobiet i mężczyzn powinien być realizowany poprzez praktyczne podejście, które nie stawia kobiet w opozycji do mężczyzn;

2.   podkreśla, że zintegrowane podejście do równouprawnienia będzie miało pozytywne skutki zarówno dla kobiet, jak i dla mężczyzn;

3.   podkreśla, że zintegrowane podejście do równouprawnienia oznacza reorganizację, poprawę, rozwój i ocenę działań politycznych, tak aby perspektywa równouprawnienia płci została włączona do wszystkich strategii politycznych na wszystkich szczeblach i na wszystkich etapach przez podmioty zwykle zaangażowane w opracowywanie tych strategii;

4.   przypomina o konieczności przyjęcia i stosowania, w ramach polityk wspólnotowych podlegających kompetencji komisji i delegacji parlamentarnych, strategii zintegrowanego podejścia do równouprawnienia kobiet i mężczyzn obejmującej konkretne cele;

5.   podkreśla wagę mandatu grupy wysokiego szczebla ds. równouprawnienia płci i różnorodności i wzywa ją do dalszego wspierania i promowania tego procesu w całym Parlamencie, a także w stosunkach i we współpracy z Komisją, Radą i pozostałymi instytucjami;

6.   z zadowoleniem przyjmuje uwzględnianie przez komisje parlamentarne w ich pracach zintegrowanego podejścia do równouprawnienia płci, oraz zachęca inne komisje i delegacje do kierowania się tym przykładem;

7.   wzywa do częstszego korzystania z sieci ds. zintegrowanego podejścia do równouprawnienia kobiet i mężczyzn w przypadku delegacji międzyparlamentarnych; i misji obserwacyjnych na wybory;

8.   zachęca sekretarza generalnego do priorytetowego potraktowania szkoleń z zakresu zintegrowanego podejścia do równouprawnienia dla urzędników wszystkich szczebli w komisjach i delegacjach parlamentarnych; ponawia wniosek o wprowadzenie szkoleń z zakresu zintegrowanego podejścia do równouprawnienia mężczyzn i kobiet dla wszystkich posłów do PE od początku nowej kadencji;

9.   w dalszym ciągu zachęca do tworzenia sieci urzędników sekretariatów komisji parlamentarnych i delegacji międzyparlamentarnych, którzy w dyrekcjach generalnych ds. polityki wewnętrznej i ds. polityki zewnętrznej przeszli specjalne szkolenie z zakresu zintegrowanego podejścia do równouprawnienia płci, w celu regularnej wymiany dobrych praktyk;

10. zwraca uwagę na konieczność korzystania w komisjach parlamentarnych z odpowiednich narzędzi pozwalających na rzetelne zapoznanie się z kwestią zintegrowanego podejścia, takich jak wskaźniki, dane i statystyki z podziałem na płeć, jak również na uwzględniający równouprawnienie kobiet i mężczyzn podział środków budżetowych;

11. podkreśla, że wdrażanie zintegrowanego podejścia do równouprawnienia wymaga uwzględnienia specyfiki każdej komisji i delegacji parlamentarnej; wzywa komisje i delegacje do aktywnego udziału w ocenach, przeprowadzanych systematycznie pod przewodnictwem Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia, na podstawie kwestionariusza przedłożonego odpowiedzialnym za kwestię równouprawnienia kobiet i mężczyzn przewodniczącym i wiceprzewodniczącym, z uwzględnieniem braków w tej dziedzinie w pracach komisji i delegacji oraz postępów we wdrażaniu zintegrowanego podejścia do równouprawnienia w obrębie każdej komisji;

12. podkreśla, jak ważne jest należyte określenie roli i obowiązków komisji i delegacji parlamentarnych w dziedzinie zintegrowanego podejścia do równouprawnienia płci;

13. podkreśla znaczenie skutecznej i skoordynowanej współpracy między grupą wysokiego szczebla ds. równouprawnienia płci i różnorodności, siecią ds. zintegrowanego podejścia do równouprawnienia kobiet i mężczyzn w komisjach i delegacjach międzyparlamentarnych i Komisją Praw Kobiet i Równouprawnienia;

14. zachęca sekretarza generalnego do dalszego wdrażania zintegrowanej strategii godzenia życia rodzinnego i zawodowego oraz do ułatwiania rozwoju zawodowego urzędniczek;

15. zachęca grupy polityczne, by mianując osoby mające zajmować wysokie stanowiska, uwzględniały cel, jakim jest zrównoważony udział kobiet i mężczyzn;

16. wzywa Prezydium Parlamentu do propagowania w kontaktach z parlamentami państw członkowskich pozytywnego modelu, jakim jest grupa wysokiego szczebla ds. równouprawnienia płci i różnorodności;

17. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz Komisji, jak również Radzie Europy.

• [1]  Dz.U. L 269 z 5.10.2002, s. 15.
• [2]  Dz.U. C 61 E z 10.3.2004, s. 384.
• [3]  Dz.U. C 244 E z 18.10.2007, s. 225.

UZASADNIENIE

WSTĘP

Jako podstawę do sporządzenia sprawozdania z własnej inicjatywy (Zintegrowane podejście do równouprawnienia kobiet i mężczyzn w ramach prac komisji i delegacji (INI/2008/2245), sprawozdawca: Anna Záborská) przyjęto kwestionariusz skierowany do przewodniczących i wiceprzewodniczących odpowiedzialnych za kwestię gender mainstreaming w komisjach i delegacjach. Dziewiętnaście komisji odpowiedziało na apel, w tym jedna, ECON, w formie pisma skierowanego do sprawozdawcy (19 komisji spośród 21). Odpowiedzi na pytania kwestionariusza nie udzieliła natomiast żadna z delegacji.

Kwestionariusz zawierał 28 pytań podzielonych na cztery części, poświęcone obszarowi działania, strategii, wdrażaniu gender mainstreaming oraz ekspertyzie, konsultacjom i współpracy w kwestiach dotyczących płci.

A. Obszar działania

Kwestie dotyczące zintegrowanego podejścia do równouprawnienia kobiet i mężczyzn są istotne dla prac legislacyjnych dwunastu komisji (AGRI, CULT, DEVE, ECON, EMPL, ENVI, INTA, ITRE, JURI, LIBE, REGI i TRAN) (Pyt. 4)

W świetle przewidzianych w Regulaminie kompetencji poszczególnych komisji, jako kluczowe obszary, w których wymiar równouprawnienia kobiet i mężczyzn jest istotny (Pyt. 5) komisje wymieniły między innymi następujące dziedziny:

· kwestia płci w kontekście stosowania Traktatu o Unii Europejskiej i oceny jego funkcjonowania; proporcjonalna reprezentacja płci przy wyznaczaniu przedstawicieli Parlamentu biorących udział w konferencjach międzyrządowych i przyszłych konwentach, zwiększenie liczby kobiet będących posłami do Parlamentu Europejskiego (AFCO);

· zwrócenie szczególnej uwagi na zintegrowane podejście do kwestii płci na etapie opracowywania sprawozdań i opinii; propagowanie języka neutralnego płciowo na posiedzeniach i w dokumentach komisji, poruszanie kwestii równości płci w ramach wymiany poglądów z zaproszonymi gośćmi i podczas delegacji komisji (AFET);

· rozwój obszarów wiejskich, rozwój wspólnej polityki rolnej (AGRI);

· kwestie dotyczące płci są istotne we wszystkich dziedzinach podlegających kompetencji komisji (CULT);

· milenijne cele rozwoju, pomoc humanitarna i instrument współpracy na rzecz rozwoju (kwestia określana jako przekrojowa w wielu krajowych dokumentach strategicznych) (DEVE);

· ubezpieczenia, emerytury, strategia lizbońska, systemy podatkowe odnoszące się do usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym i mikrofinansów (ECON);

· zatrudnienie, polityka społeczna, warunki pracy, dyskryminacja na rynku pracy (EMPL);

· zdrowie publiczne, produkty farmaceutyczne i kosmetyczne, choroby środowiskowe (pestycydy, biocydy, odpady) (ENVI);

· przesłuchania publiczne i wymiany poglądów, uwzględnianie kwestii równości płci przez sprawozdawców i sprawozdawców komisji opiniodawczej przy opracowywaniu dokumentów, proporcjonalna reprezentacja płci wśród osób zabierających głos (DROI);

· polityka konsumencka (IMCO);

· handel i kwestie związane z rozwojem (INTA);

· badania, przemysł (ITRE);

· prawa podstawowe (LIBE);

· rybołówstwo przybrzeżne oraz zintegrowany i zrównoważony rozwój obszarów połowowych, akwakultura i przemysł przetwórczy oraz polityka strukturalna (PECH);

· prawodawstwo w dziedzinie funduszy strukturalnych UE, EFRR, Funduszu Spójności i EFS, ocena innych polityk UE dotyczących spójności społecznej (REGI);

· misje EPBiO – postępowanie personelu pełniącego misje wobec ludności, miny/materiały wybuchowe pozostałe po wojnie i rozminowywanie, procesy rozbrojenia, demobilizacji i reintegracji (RDR) w krajach po zakończeniu konfliktu (SEDE);

· transport jako sektor zatrudnienia i bezpieczeństwo drogowe (TRAN).

Wiele komisji wdrożyło zintegrowane podejście do równouprawnienia kobiet i mężczyzn w prowadzonych przez siebie pracach legislacyjnych i/lub nielegislacyjnych (Pyt. 7). Czternaście z dziewiętnastu komisji (12/19 w 2006 r.) zadeklarowało, że już wprowadziły to podejście w swoich pracach legislacyjnych i nielegislacyjnych.

Oto kilka przykładów:

AFET – propagowanie równości płci na arenie międzynarodowej

AGRI – opinia w sprawie równości kobiet i mężczyzn w Unii Europejskiej – 2007 r.

CULT – kwestie płci są szeroko uwzględniane przy opracowywaniu sprawozdań i opinii oraz w ramach innych działań komisji, takich jak przesłuchania publiczne i delegacje

DEVE – milenijne cele rozwoju obejmują wymiar płci. Jeden z celów skupia się wokół równości płci i emancypacji kobiet (cel nr 3)

DROI – prawa kobiet są częścią praw człowieka, ostatnio poruszane tematy: zabójstwa honorowe, badanie dotyczące gender mainstreaming w działaniach zewnętrznych

ECON – zatrudnienie kobiet i ich integracja na rynku pracy, edukacja, kształcenie przez całe życie, godzenie życia zawodowego i rodzinnego oraz kształcenie konsumentów w zakresie finansów i kredytów

EMPL – dyrektywa w sprawie czasu pracy, emerytury i wytyczne dla polityki zatrudnienia

IMCO – szczególne potrzeby grup znajdujących się w trudnej sytuacji w sprawozdaniu „Strategia polityki ochrony konsumentów”

PECH – sprawozdania dotyczące rybołówstwa przybrzeżnego i problemów napotykanych przez rybaków przybrzeżnych, sieci współpracy kobiet w rybołówstwie, akwakultura i działalność związana z dywersyfikacją oraz rybołówstwo i akwakultura w kontekście zintegrowanego zarządzania obszarami przybrzeżnymi w Europie

REGI – zintegrowane podejście do równouprawnienia kobiet i mężczyzn jest uwzględnione w rozporządzeniach dotyczących funduszy strukturalnych jako wymiar przekrojowy programowania i wdrażania polityk

SEDE – w dwóch sprawozdaniach dotyczących europejskiej strategii bezpieczeństwa (sprawozdawcy: Karl von Wogau i Helmut Kuhne)

TRAN – poprawki i sprawozdania dotyczące transportu i turystyki, badanie dotyczące kobiet w odniesieniu do transportu w Europie

Komisje AFCO, ENVI, JURI, LIBE i CONT nie wprowadziły zintegrowanego podejścia do równouprawnienia kobiet i mężczyzn do swoich prac legislacyjnych.

B. Strategia na rzecz równości kobiet i mężczyzn – krótko- i długoterminowe cele komisji

Jedenaście komisji parlamentarnych nie przedyskutowało ani nie przyjęło strategii dotyczącej wymiaru równości kobiet i mężczyzn w poszczególnych sektorach, których dotyczą ich prace. Cztery komisje przyjęły taką strategię: AFET, PECH, REGI i SEDE. Komisje AFCO, AGRI i ENVI prowadziły dyskusje z myślą o przyjęciu takiej strategii. Dla porównania, w 2006 r. czternaście komisji nie przedyskutowało ani nie przyjęło strategii. Cztery komisje prowadziły dyskusje dotyczące strategii, a tylko jedna przyjęła taką strategię.

W swoim Gender Mainstreaming Action Plan komisja AFET zobowiązuje się do aktywnego promowania równości płci w ramach swoich prac i dalszego poruszania tej problematyki w kontaktach z zaproszonymi gośćmi i podczas swoich delegacji. Komisja AFET będzie też czuwać nad należytym uwzględnieniem kwestii dotyczących równości płci przy opracowywaniu sprawozdań i opinii. W miarę możliwości komisja będzie starała się zapewnić, aby 33% prelegentów uczestniczących w przesłuchaniach stanowiły kobiety. Komisja AFET zobowiązała się do propagowania języka neutralnego płciowo w swoich dokumentach i na posiedzeniach. Komisja AFET wyraziła też zamiar zbadania, czy kobiety i mężczyźni są w sposób proporcjonalny reprezentowani wśród wysłanników specjalnych UE i szefów delegacji komisji.

Strategia podkomisji SEDE została przyjęta w dniu 19 marca 2007 r. w formie dokumentu zatytułowanego Gender mainstreaming action plan. Podkomisja SEDE zobowiązała się do propagowania problematyki równouprawnienia kobiet i mężczyzn w swoich pracach poprzez wprowadzenie kwestii dotyczących równości płci w swoich sprawozdaniach i opiniach. Podkomisja będzie też czuwać nad uwzględnianiem proporcji kobiet i mężczyzn przy przyznawaniu sprawozdań i opinii oraz dążyć do proporcjonalnej reprezentacji płci w ramach swoich delegacji, a także przestrzegać zrównoważonej reprezentacji płci wśród prelegentów zaproszonych na przesłuchania publiczne; w szczególności przewiduje trzydziestotrzyprocentowy udział kobiet-prelegentek. Dodatkowo podkomisja SEDE zobowiązuje się do propagowania języka neutralnego płciowo na posiedzeniach i w dokumentach pisemnych.

W opinii podkomisji SEDE w kontekście równouprawnienia płci dwie kwestie mają zasadnicze znaczenie: wdrożenie rezolucji RB ONZ nr 1325 w ramach EPBiO oraz standardów ogólnego postępowania w przypadku operacji EPBiO oraz reforma sektora bezpieczeństwa i rozbrojenia, demobilizacji i reintegracji (RDR).

Komisja REGI w swojej strategii zatytułowanej Mission Statement on Promoting Gender Equality in the work of the Committee zobowiązała się do wspierania równości płci w swoich działaniach wewnętrznych poprzez zwrócenie się do grup politycznych o to, by reprezentacja kobiet w komisji w miarę możliwości odzwierciedlała proporcję kobiet w Parlamencie i aby proporcja ta była przestrzegana także przy mianowaniu członków Prezydium i koordynatorów komisji. Komisja REGI życzyłaby sobie ponadto, aby jej Prezydium zagwarantowało, że ta równowaga kobiet i mężczyzn w komisji znajdzie odzwierciedlenie w przyznawaniu sprawozdań i opinii. Komisja REGI zamierza też zbadać stosowanie zasady równości szans w procesie wyznaczania składu jej sekretariatu.

W swoich działaniach zewnętrznych komisja REGI zobowiązuje się do systematycznego uwzględniania kwestii dotyczących równości płci w swoich sprawozdaniach legislacyjnych, sprawozdaniach z własnej inicjatywy i przygotowywanych opiniach, zwłaszcza w odniesieniu do rozwoju regionalnego. Komisja REGI będzie ściśle kontrolować wpływ wymiaru płci na korzystanie z funduszy strukturalnych.

Strategia komisji PECH, przyjęta w 2006 r., określa wytyczne dotyczące propagowania równości płci. Komisja PECH zobowiązuje się do wspierania gender mainstreaming, aby przyczynić się do poprawy uznawania prawnego i społecznego pracy wykonywanej przez kobiety i ich praw. Cel ten może zostać osiągnięty w szczególności poprzez rozwój narzędzi umożliwiających gromadzenie i rozpowszechnianie informacji dotyczących sytuacji kobiet, udział kobiet w procesie podejmowania decyzji, włączenie zasady równości płci do projektów legislacyjnych i skuteczne stosowanie zasady równości płci w ramach Europejskiego Funduszu Rybołówstwa i innych instrumentów finansowych dotyczących polityki rybołówstwa. Komisja PECH zobowiązuje się też do włączenia kwestii dotyczących równości płci do swoich sprawozdań legislacyjnych i sprawozdań z własnej inicjatywy. Komisja PECH przewiduje ponadto organizację przynajmniej raz w roku wymiany poglądów dotyczącej polityki równouprawnienia płci i oceny oddziaływania w podziale na płeć na posiedzeniach koordynatorów i komisji.

Komisje AFET, SEDE i PECH określiły konkretne cele działania. Komisja AFET wymienia organizację przesłuchania publicznego „Kobiety w krajach arabskich” oraz zbadanie, czy kobiety i mężczyźni są w sposób proporcjonalny reprezentowani wśród wysłanników specjalnych UE i w delegacjach komisji. Zamierza też wezwać swoich członków do zapewnienia, że perspektywa równości płci zostanie uwzględniona w ramach przyszłych delegacji.

Komisja PECH określiła swoje cele w strategii. Są one wymienione powyżej.

Komisja SEDE wymienia wdrożenie rezolucji RB ONZ nr 1325 w ramach EPBiO oraz standardów ogólnego postępowania w przypadku operacji EPBiO.

C. Wdrażanie gender mainstreaming

Wszystkie komisje za wyjątkiem CULT określiły w swoich projektach (dotyczących sprawozdań, przesłuchań publicznych) przyszłe tematy o dużym znaczeniu dla równouprawnienia kobiet i mężczyzn. W większości przypadków tematy te pokrywają się z kluczowymi obszarami wskazanymi w części A kwestionariusza.

Siedem komisji zbadało dostępność danych lub statystyk z podziałem na płeć: AGRI, EMPL, ENVI, PECH, REGI, SEDE i TRAN.

Komisja PECH ubolewa nad brakiem danych statystycznych z podziałem na płeć, pomimo istnienia badań poświęconych kobietom w sektorze rybołówstwa. Komisja SEDE zwróciła się do Rady o przedstawienie danych statystycznych dotyczących udziału kobiet i mężczyzn w operacjach EPBiO. Komisja dysponuje też użytecznymi statystykami dotyczącymi „Gender mainstreaming in ESDP missions”. Komisja AGRI zwróciła uwagę na braki w statystykach i fakt, że dane nie uwzględniają np. pracy małżonków, którzy pomagają w gospodarstwach rolnych. Komisja AGRI zwróciła się do Komisji i Eurostatu o uzupełnienie brakujących informacji i wyeliminowanie elementów dyskryminacji przy zbieraniu danych. Komisja EMPL jest w trakcie badania przepisów w dziedzinie danych statystycznych dotyczących pracy. Komisja TRAN zamówiła badanie dotyczące kobiet w odniesieniu do transportu w Europie, które dostarcza danych statystycznych dotyczących braku równowagi między liczbą mężczyzn i kobiet w sektorze transportu w Europie. Komisja REGI zamówiła badanie zatytułowane „Zintegrowane podejście do równouprawnienia kobiet i mężczyzn w kontekście korzystania z funduszy strukturalnych”, które zawiera informacje na temat dostępności danych.

Trzy komisje: DROI, PECH i SEDE określiły odpowiednie wskaźniki. W opinii PECH dane ilościowe dotyczące zatrudnienia są w największym stopniu mierzalne, należy jednak uwzględnić, w miarę możliwości, także inne dane (status prawny i społeczny, ograniczenia społeczno–kulturowe, dostęp do kształcenia i szkolenia i ich poziom itp.). Komisja DROI zwróciła się o ustalenie wskaźników w kontekście europejskiego instrumentu na rzecz demokracji i praw człowieka, do którego celów horyzontalnych należy gender mainstreaming.

PECH i ENVI to jedyne komisje, które przeprowadziły analizę podziału środków budżetowych między wszystkie dziedziny działania z perspektywy równouprawnienia kobiet i mężczyzn. Komisja PECH przytacza artykuły rozporządzenia Rady w sprawie Europejskiego Funduszu Rybołówstwa, które zawierają dużo pozytywnych odniesień w tej dziedzinie. Dokument ten nie zawiera jednak podziału środków między poszczególne dziedziny, ponieważ tego rodzaju podział należy do obowiązków państw członkowskich, w ramach ich programów operacyjnych (Pyt. 15)

Jeżeli chodzi o metody, jakie należy zastosować w celu wdrożenia zintegrowanego podejścia do równouprawnienia kobiet i mężczyzn, cztery komisje odwołały się do specyficznych metod, aby zastosować gender mainstreaming. Komisja AFET wykorzystuje analizę porównawczą (benchmarking), komisja REGI – ocenę oddziaływania w podziale na płeć, komisja SEDE – dane statystyczne z podziałem na płeć, a komisja PECH deklaruje gotowość wykorzystania wszystkich dostępnych metod. Opinię tę podziela komisja DROI.

D. Ekspertyza i konsultacje w kwestiach dotyczących płci

Większość komisji odbywała regularne konsultacje z ekspertami, organami krajowymi i organizacjami pozarządowymi oraz innymi organizacjami zajmującymi się dziedziną równouprawnienia płci bezpośrednio, poprzez przesłuchania publiczne lub zlecając wykonanie badań. Jedynie AFCO, AGRI, CONT, CULT, IMCO i JURI nie korzystały z takich konsultacji. Komisja DROI podkreśla, że eksperci z organizacji pozarządowych specjalizujących się w tematyce płci uczestniczą regularnie w jej przesłuchaniach publicznych. Podobnie jest w przypadku komisji PECH i REGI. Jeżeli chodzi o komisję DEVE, konsultacje z organizacjami pozarządowymi i zewnętrznymi ekspertami stanowią nieodłączny element opracowywania sprawozdań i opinii oraz delegacji.

Jeżeli chodzi o ekspertyzę wewnętrzną Parlamentu (komisja FEMM, jej sekretariat, departament tematyczny, służby prawne i biblioteka), z konsultacji skorzystało czternaście komisji. Komisja PECH deklaruje, że uwzględniła większość sugestii zawartych w opiniach komisji FEMM i zamówiła w departamencie tematycznym badanie zatytułowane: „Rola kobiet w zrównoważonym rozwoju europejskich obszarów połowowych”. Komisja EMPL korzysta z biblioteki, pomocy departamentu tematycznego i deklaruje, że uwzględnia opinie komisji FEMM. Biblioteka przygotowała dla komisji REGI dokument zatytułowany „Gender mainstreaming within a regional policy”, a departament tematyczny rozpoczął badanie zewnętrzne na temat „Zintegrowane podejście do równouprawnienia kobiet i mężczyzn w kontekście korzystania z funduszy strukturalnych”. Komisja ENVI skorzystała z ekspertyzy wewnętrznej głównie dzięki opiniom komisji FEMM dotyczącym jej sprawozdań. Komisja LIBE uwzględnia opinie komisji FEMM dotyczące jej sprawozdań. Komisja DEVE korzysta z ekspertyzy departamentu tematycznego, a AFET systematycznie uczestniczy w seminariach organizowanych przez komisję FEMM.

W sumie siedemnaście komisji wyraziło opinię, że współpraca między nimi a Komisją Praw Kobiet i Równouprawnienia jest regularna lub sporadyczna. Komisje AFET, CULT, DEVE, EMPL, ITRE, LIBE i PECH systematycznie współpracują z komisją FEMM. Dla przykładu, komisja DEVE zorganizowała wspólnie z komisją FEMM przesłuchanie „Kobiety a wojna” i ocenia tę współpracę jako dobrą i harmonijną. Komisja AFET współpracuje głównie za pośrednictwem wiceprzewodniczących odpowiedzialnych za uwzględnienie wymiaru równouprawnienia płci oraz podobnej sieci administratorów, a komisja CULT wyraża zadowolenie z licznych opinii opracowanych przez komisję FEMM w sprawie jej sprawozdań i zawsze należycie je uwzględnia. Poza współpracą z komisją FEMM komisja EMPL przywołuje spory o właściwość dotyczące wniosków Komisji.

Pięć komisji zwróciło się do Komisji Europejskiej z wnioskiem o ocenę wpływu danej sprawy na równouprawnienie kobiet i mężczyzn (DROI, INTA, ITRE, PECH i REGI). Komisja INTA zrobiła to podczas przyjmowania niektórych ustępów opinii komisji FEMM w sprawie handlu i zmniejszenia ubóstwa, komisja DROI podczas stosowania europejskiego instrumentu na rzecz demokracji i praw człowieka (EIDHR), przy okazji bardziej ogólnego wniosku dotyczącego instrumentu finansowego.

Na pytanie „jak oceniają państwo wiedzę specjalistyczną dotyczącą kwestii związanych z płcią w sekretariacie państwa komisji?” dziesięć komisji odpowiedziało, że są w trakcie zdobywania odpowiedniej wiedzy. Pięć sekretariatów dysponuje właściwą wiedzą – sekretariaty komisji AFET, CONT, CULT, DROI i EMPL.

Komisja INTA deklaruje brak odpowiedniej wiedzy dotyczącej kwestii płci w sekretariacie.

Jeżeli chodzi o skład komisji, wygląda on następująco:

Komisja	Posłanki	Posłowie	Ogółem	% kobiet	Uwagi
AFCO	12	42	54	22,2
AFET	38	133	171	22,2
AGRI	28	64	92	30,4
CONT	31	52	83	37,4	wśród członków komisji 20% stanowią kobiety, wśród zastępców 39% to kobiety
CULT	32	43	75	41,6	kobiety zajmują stanowiska przewodniczącej i jednej z wiceprzewodniczących, a także koordynatorek grup PPE, PSE i GUE
DEVE	27	44	71	38
DROI	27	45	72	37,5
EMPL	43	58	101	42,5
ENVI	56	79	135	41,4
IMCO	36	52	88	40,9	(kobiety pełnią funkcje przewodniczącej, pierwszej i drugiej wiceprzewodniczącej)
INTA	15	50	65	23
ITRE	38	69	107	35,5
JURI	16	36	52	30,7
LIBE	51	64	115	44,3
PECH	14	49	63	22,2	dość pozytywna zmiana, nieoddająca jednak w pełni rzeczywistości, ponieważ kobiety należą do najbardziej aktywnych członków komisji i sprawują szczególne funkcje w prezydium (3 wiceprzewodniczące), są też koordynatorkami grup politycznych
REGI	30	80	110	27,2
SEDE	15	55	70	21,4
TRAN	21	78	99	21,2

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

Data przyjęcia	31.3.2009
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	23 0 1
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Edit Bauer, Edite Estrela, Věra Flasarová, Nicole Fontaine, Lissy Gröner, Anneli Jäätteenmäki, Rodi Kratsa-Tsagaropoulou, Urszula Krupa, Astrid Lulling, Siiri Oviir, Marie Panayotopoulos-Cassiotou, Zita Pleštinská, Teresa Riera Madurell, Eva-Riitta Siitonen, Eva-Britt Svensson, Anne Van Lancker, Anna Záborská
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Donata Gottardi, Marusya Ivanova Lyubcheva, Maria Petre, Heide Rühle
Zastępca(y) (art. 178 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Jean-Pierre Audy, Wolfgang Bulfon, Marie-Hélène Descamps, Jean Spautz