SPRAWOZDANIE w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie nazewnictwa włókien tekstylnych i etykietowania wyrobów włókienniczych

30.4.2010 - (COM(2009)0031 – C6‑0048/2009 – 2009/0006(COD)) - ***I

Komisja Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów
Sprawozdawca: Toine Manders

PROJEKT REZOLUCJI LEGISLACYJNEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie nazewnictwa włókien tekstylnych i etykietowania wyrobów włókienniczych

(COM(2009)0031 – C6‑0048/2009 – 2009/0006(COD))

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2009)0031),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 oraz art. 95 traktatu WE, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony przez Komisję (C6-0048/2009),

–   uwzględniając komunikat Komisji skierowany do Parlamentu Europejskiego i Rady pt. „Konsekwencje wejścia w życie traktatu lizbońskiego dla trwających międzyinstytucjonalnych procedur decyzyjnych” (COM(2009)0665),

–   uwzględniając art. 294 ust. 3 oraz art. 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–   uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego

–   uwzględniając art. 55 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów (A7 0122/2010),

1.  zatwierdza niniejsze stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do swojego wniosku lub zastąpienie go innym tekstem;

3.  zobowiązuje przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie, Komisji i parlamentom krajowym.

Poprawka  1 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 1 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(1) Wielokrotnie zmieniano dyrektywę Rady 73/44/EWG z dnia 26 lutego 1973 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do analizy ilościowej mieszanek trójskładnikowych włókien tekstylnych, dyrektywę 96/73/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 1996 r. w sprawie niektórych metod analizy ilościowej dwuskładnikowych mieszanek włókien tekstylnych oraz dyrektywę 96/74/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 1996 r. w sprawie nazewnictwa wyrobów włókienniczych (przekształconą)1. Ponieważ przewiduje się kolejne zmiany, w celu zachowania jasności wymienione dyrektywy należy zastąpić jednym aktem prawnym.	(1) Wielokrotnie zmieniano dyrektywę Rady 73/44/EWG z dnia 26 lutego 1973 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do analizy ilościowej mieszanek trójskładnikowych włókien tekstylnych, dyrektywę 96/73/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 1996 r. w sprawie niektórych metod analizy ilościowej dwuskładnikowych mieszanek włókien tekstylnych oraz dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/121/WE z dnia 14 stycznia 2009 r. w sprawie nazewnictwa wyrobów włókienniczych (przekształcenie)1. Ponieważ przewiduje się kolejne zmiany, w celu zachowania jasności wymienione akty prawne należy zastąpić jednym aktem prawnym.
1Dz.U. L 32 z 3.2.1997, s. 38.	1 Dz.U. L 19 z 23.1.2009, s. 29.
Uzasadnienie
Dyrektywa 96/74/WE została uchylona i zastąpiona dyrektywą 2008/121/WE.
Poprawka  2 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 2 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(2) Prawodawstwo wspólnotowe w zakresie nazewnictwa włókien tekstylnych i etykietowania wyrobów włókienniczych ma wysoce techniczny charakter, a jego szczegółowe przepisy muszą być regularnie aktualizowane. Mając na uwadze uniknięcie konieczności transponowania do prawodawstwa krajowego przez państwa członkowskie zmian o charakterze technicznym, a tym samym zmniejszenie obciążenia administracyjnego organów krajowych, oraz umożliwienie szybszego przyjmowania nazw nowych włókien, które mają być stosowane jednocześnie w całej Wspólnocie, instrumentem prawnym najbardziej odpowiednim do uproszczenia prawodawstwa wydaje się być rozporządzenie.	(2) Prawodawstwo Unii w zakresie nazewnictwa włókien tekstylnych i etykietowania wyrobów włókienniczych ma wysoce techniczny charakter, a jego szczegółowe przepisy muszą być regularnie aktualizowane. Mając na uwadze uniknięcie konieczności transponowania do prawodawstwa krajowego przez państwa członkowskie zmian o charakterze technicznym, a tym samym zmniejszenie obciążenia administracyjnego organów krajowych, oraz umożliwienie szybszego przyjmowania nazw nowych włókien tekstylnych, które mają być stosowane jednocześnie w całej Unii, instrumentem prawnym najbardziej odpowiednim do uproszczenia prawodawstwa wydaje się być rozporządzenie.
	(Niniejsza poprawka odnosi się do całego tekstu. Jej przyjęcie wymagać będzie wprowadzenia odpowiednich zmian w całym tekście.)
Uzasadnienie
Niniejsza poprawka odnosi się do całego tekstu: a) dostosowanie do traktatu z Lizbony (wyraz „Wspólnota” zastępuje się wyrazem „Unia”), b) dodanie odpowiedniej formy gramatycznej wyrazu „tekstylne” dokładniej określa pojęcie„nazwa włókna”.
Poprawka  3 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 5 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(5) Należy również ustanowić przepisy w odniesieniu do niektórych wyrobów, które nie są wykonane wyłącznie z materiałów włókienniczych, ale cechuje je zawartość włókien tekstylnych, która stanowi istotną część wyrobu lub na którą szczególną uwagę zwraca producent, przetwórca lub handlowiec.	(5) Należy również ustanowić przepisy w odniesieniu do niektórych produktów, które nie są zrobione wyłącznie z wyrobów włókienniczych, ale których zawartość włókiennicza stanowi istotną część produktu lub do której specjalną uwagę przykładają podmioty gospodarcze.
Uzasadnienie
Dostosowanie do nowych ram prawnych.
Poprawka  4 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 6 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(6) Dopuszczalne odchylenie w stosunku do „innych włókien”, o których informacja nie jest umieszczana na etykietach, powinno być stosowane zarówno do wyrobów czystych, jak i mieszanek.	(6) Dopuszczalne odchylenie w stosunku do „włókien obcych”, o których informacja nie jest umieszczana na etykietach, powinno być stosowane zarówno do wyrobów czystych, jak i mieszanek.
Uzasadnienie
Dostosowanie do terminologii używanej w art. 18 rozporządzenia.
Poprawka  5 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 9 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(9) Wyroby włókiennicze oznakowane jedynie etykietą zbiorczą i produkty sprzedawane na metry lub w kuponach powinny być oferowane do sprzedaży w taki sposób, aby konsument mógł w pełni zaznajomić się z informacjami umieszczonymi na ogólnym opakowaniu lub na rolce.	(9) Wyroby włókiennicze oznakowane jedynie etykietą zbiorczą i produkty sprzedawane na metry lub w kuponach powinny być udostępniony na rynku w taki sposób, aby konsument mógł w pełni zaznajomić się z informacjami umieszczonymi na ogólnym opakowaniu lub na rolce.
Uzasadnienie
Dostosowanie do nowych ram prawnych.
Poprawka  6 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 11 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(11) Nadzór rynku w odniesieniu do wyrobów objętych zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia w państwach członkowskich powinien być sprawowany z zastrzeżeniem przepisów dyrektywy 2001/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 grudnia 2001 r. w sprawie ogólnego bezpieczeństwa produktów.	(11) Nadzór rynku w odniesieniu do wyrobów objętych zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia w państwach członkowskich jest sprawowany z zastrzeżeniem przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 765/2008 z dnia 9 lipca 2008 r. ustanawiającego wymagania w zakresie akredytacji i nadzoru rynku odnoszące się do warunków wprowadzania produktów do obrotu1 oraz przepisów dyrektywy 2001/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 grudnia 2001 r. w sprawie ogólnego bezpieczeństwa produktów.
	1 Dz.U. L 218 z 13.8.2008, s. 30.
Poprawka  7 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 12 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(12) Konieczne jest ustanowienie metod pobierania próbek i przeprowadzania analizy wyrobów włókienniczych w celu wykluczenia potencjalnych zastrzeżeń do stosowanych metod. W trakcie urzędowych badań przeprowadzanych w państwach członkowskich w celu wyznaczenia składu surowcowego wyrobów włókienniczych składających się z mieszanek dwu- i trójskładnikowych należy stosować jednolite metody, zarówno w zakresie wstępnej obróbki próbek, jak i ich analizy ilościowej. W związku z tym w niniejszym rozporządzeniu należy ustanowić jednolite metody analizy większości wyrobów włókienniczych składających się z mieszanek dwu- i trójskładnikowych, jakie znajdują się w obrocie.	(12) Konieczne jest ustanowienie metod pobierania próbek i przeprowadzania analizy wyrobów włókienniczych w celu wykluczenia potencjalnych zastrzeżeń do stosowanych metod. W trakcie urzędowych badań przeprowadzanych w państwach członkowskich w celu wyznaczenia składu surowcowego wyrobów włókienniczych składających się z mieszanek dwu- i trójskładnikowych należy stosować jednolite metody, zarówno w zakresie wstępnej obróbki próbek, jak i ich analizy ilościowej. W związku z tym w niniejszym rozporządzeniu należy ustanowić jednolite metody analizy większości wyrobów włókienniczych składających się z mieszanek dwu- i trójskładnikowych, jakie znajdują się w obrocie. Jednakże, aby uprościć niniejsze rozporządzenie i dostosować jednolite metody analizy do postępu technicznego, należy przekształcić metody określone w niniejszym rozporządzeniu w normy europejskie. W tym celu Komisja powinna przygotować przejście z obecnego systemu, którego metody opisano w niniejszym rozporządzeniu, na europejski system oparty na normach.
Poprawka  8 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 13 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(13) W przypadku mieszanek dwuskładnikowych, dla których nie istnieją ujednolicone na szczeblu Wspólnoty metody przeprowadzania analiz, laboratorium przeprowadzające badanie może ustalić skład takich mieszanek z wykorzystaniem jakiejkolwiek obowiązującej metody, którą dysponuje, w sprawozdaniu z analizy podając uzyskane wyniki oraz dokładność metody, o ile jest ona znana.	(13) W przypadku mieszanek włókien, dla których nie istnieją ujednolicone na szczeblu Unii metody przeprowadzania analiz, laboratorium przeprowadzające badanie może ustalić skład takich mieszanek, w sprawozdaniu z analizy podając uzyskane wyniki, zastosowaną metodę oraz jej dokładność.
Poprawka  9 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 16 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(16) Należy ustanowić procedurę, której przestrzegać ma każdy producent lub jego przedstawiciel zamierzający dodać do załączników technicznych nazwę nowego włókna. W niniejszym rozporządzeniu należy zatem określić wymogi, jakie muszą być spełnione przy składaniu wniosku o dodanie do załączników technicznych nazwy nowego włókna.	(16) Należy ustanowić procedurę, w tym szczegółowe wymogi, których przestrzegać ma każdy producent lub jakakolwiek osoba, która występuje w jego imieniu, zamierzająca dodać do wykazu zharmonizowanych nazw włókien tekstylnych w załączniku I nazwę nowego włókna.
Poprawka  10 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 17 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(17) Środki niezbędne do wdrożenia niniejszego rozporządzenia należy przyjąć zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji	skreślony
Uzasadnienie
Dostosowanie do przepisów traktatu z Lizbony dotyczących aktów delegowanych (art. 290).
Poprawka  11 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 18 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(18) W szczególności Komisja powinna być uprawniona do dostosowywania do postępu technicznego wykazu nazw włókien i towarzyszących im opisów, wymogów minimalnych w zakresie dokumentacji technicznej dołączanej do wniosku producenta o dodanie nazwy nowego włókna do wykazu dopuszczonych nazw włókien, przepisów szczególnych dotyczących wyrobów gorseciarskich oraz niektórych rodzajów materiałów włókienniczych, wykazu wyrobów, dla których etykietowanie lub znakowanie nie jest obowiązkowe, wykazu wyrobów, dla których obowiązkowe jest wyłącznie zbiorcze etykietowanie lub oznakowanie, wykazu elementów, których nie uwzględnia się przy określaniu zawartości procentowej włókien, umownych dodatków handlowych służących do obliczania masy włókien w wyrobach włókienniczych, a także do dostosowywania istniejących lub przyjmowania nowych metod przeprowadzania analizy ilościowej dwuskładnikowych i trójskładnikowych mieszanek włókien tekstylnych. Ponieważ środki te mają zasięg ogólny i mają na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, między innymi poprzez uzupełnienie go o nowe inne niż istotne elementy, środki te należy przyjąć zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, określoną w art. 5a decyzji 1999/468/WE.	(18) Aby zapewnić realizację celów niniejszego rozporządzenia przy jednoczesnym dotrzymywaniu kroku postępowi technicznemu, zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej Komisja powinna być uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych mające na celu uzupełnienie lub zmianę elementów, które nie mają kluczowego znaczenia, w załącznikach I, II, IV, V, VI, VII, VIII i IX do niniejszego rozporządzenia.
Uzasadnienie
Dostosowanie do przepisów traktatu z Lizbony dotyczących aktów delegowanych (art. 290).
Poprawka  12 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 18 a preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(18a) W swojej rezolucji z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie oznaczania pochodzenia1 Parlament Europejski podkreślił, że ochrona konsumenta wymaga przejrzystych i spójnych zasad handlu, w tym oznaczania pochodzenia. Celem takiego oznaczania pochodzenia powinno być umożliwienie konsumentom pełnej informacji na temat dokładnego pochodzenia kupowanych przez nich wyrobów, tak aby chronić ich przed niezgodnymi z prawdą, niedokładnymi lub mylącymi informacjami. W tym celu należy ustanowić zharmonizowane przepisy w odniesieniu do wyrobów włókienniczych. Jeżeli chodzi o wyroby importowane, przepisy te powinny przybrać formę wymogów dotyczących obowiązkowego etykietowania. W odniesieniu do wyrobów niepodlegających obowiązkowemu oznaczeniu miejsca pochodzenia na poziomie Unii należy przewidzieć przepisy gwarantujące, że ewentualne skargi dotyczące miejsca pochodzenia nie będą nieprawdziwe lub mylące.
	________ 1 Teksty przyjęte, P7_TA(2009)0093.
Poprawka  13 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 19 a preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(19a) Aby móc dokonywać świadomych wyborów, przy zakupie wyrobów włókienniczych konsumenci powinni wiedzieć, czy wyroby te zawierają w części niewłókiennej materiały pochodzenia zwierzęcego. Dlatego ważne jest wskazanie na etykiecie obecności wszelkich materiałów pochodzenia zwierzęcego.
Poprawka  14 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 19 b preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(19b) Niniejsze rozporządzenie ogranicza się do przepisów dotyczących harmonizacji nazw włókien tekstylnych i etykietowania składu surowcowego wyrobów włókienniczych. Aby wyeliminować ewentualne utrudnienia w prawidłowym funkcjonowaniu rynku wewnętrznego, wynikające z rozbieżności między przepisami lub praktykami stosowanymi w państwach członkowskich, oraz aby nadążać za rozwojem handlu elektronicznego i sprostać nowym wyzwaniom rynku wyrobów włókienniczych, należy zbadać kwestię harmonizacji lub normalizacji innych aspektów etykietowania wyrobów włókienniczych. W tym celu Komisja powinna przedłożyć Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie w sprawie ewentualnych wymogów dotyczących etykietowania, które powinny zostać wprowadzone na szczeblu unijnym w celu ułatwienia swobodnego przepływu wyrobów włókienniczych na rynku wewnętrznym oraz osiągnięcia w całej Unii wysokiego poziomu ochrony konsumenta. W sprawozdaniu należy przeanalizować w szczególności opinie konsumentów na temat minimalnej ilości informacji, które powinny być umieszczone na etykiecie wyrobu włókienniczego, oraz zbadać możliwości wykorzystania innych niż etykietowanie sposobów dostarczania konsumentom dodatkowych informacji. Sprawozdanie powinno opierać się na szeroko zakrojonej konsultacji ze wszystkimi zainteresowanymi stronami, ankietach przeprowadzonych wśród konsumentów i szczegółowej analizie kosztów i korzyści, a w stosownych przypadkach powinny towarzyszyć mu także wnioski legislacyjne. W sprawozdaniu należy przeanalizować w szczególności wartość dodaną – dla konsumenta – ewentualnych wymogów w zakresie etykietowania dotyczących konserwacji, rozmiaru, niebezpiecznych substancji, łatwopalności i efektywności środowiskowej wyrobów włókienniczych, stosowania symboli niezależnych od języka przy identyfikacji włókien tekstylnych, nadawania produktom oznaczeń o wyprodukowaniu ich w społecznie akceptowanych warunkach (social labelling) i etykietowania elektronicznego oraz umieszczania na etykiecie numeru identyfikacyjnego w celu uzyskania na żądanie dodatkowych informacji, zwłaszcza za pośrednictwem Internetu, na temat własności wyrobów.
Poprawka  15 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 20 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(20) Należy uchylić dyrektywy 96/74/WE [lub przekształconą dyrektywę], 96/73/WE i 73/44/EWG.	(20) Należy uchylić dyrektywy 2008/121/WE, 96/73/WE i 73/44/WE.
Poprawka  16 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
Niniejsze rozporządzenie ustanawia przepisy dotyczące stosowania nazw włókien tekstylnych i etykietowania wyrobów włókienniczych, a także przepisy dotyczące analizy ilościowej dwuskładnikowych i trójskładnikowych mieszanek włókien tekstylnych.	Niniejsze rozporządzenie ustanawia przepisy dotyczące stosowania nazw włókien tekstylnych i etykietowania wyrobów włókienniczych oraz określania składu surowcowego wyrobów włókienniczych przy wykorzystaniu jednolitych metod analizy ilościowej, mając na celu poprawę ich swobodnego obiegu na rynku wewnętrznym i dostarczenie konsumentom dokładnych informacji.
Poprawka  17 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – ustęp 1 – akapity pierwszy i drugi (wprowadzenie)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
1. Niniejsze rozporządzenie stosuje się do wyrobów włókienniczych.	1. (Nie dotyczy polskiej wersji)
Stosuje się je także do następujących wyrobów:	Do celów niniejszego rozporządzenia następujące wyroby traktuje się w taki sam sposób jak wyroby włókiennicze:
Poprawka  18 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – ustęp 2 – wprowadzenie
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Przepisy niniejszego rozporządzenia nie mają zastosowania do wyrobów włókienniczych, które:	2. (Nie dotyczy wersji polskiej)
Poprawka  19 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – ustęp 2 – litera d a) (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	da) są dostarczane indywidualnemu konsumentowi końcowemu jako egzemplarze indywidualne.
Poprawka  20 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 – ustęp 1 – wprowadzenie
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
1. Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:	1. (Nie dotyczy wersji polskiej)
Poprawka  21 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 – ustęp 1 – litera f a) (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	fa) „etykietowanie” oznacza podanie wymaganych informacji na wyrobie włókienniczym poprzez dołączenie etykiety, za pomocą wszywki, haftu, nadruku lub wytłoczenia bądź przy użyciu innej technologii;
Poprawka  22 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 – ustęp 1 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	1a. Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się definicje: „udostępnienie produktu na rynku”, „producent”, „upoważniony przedstawiciel”, „importer”, „dystrybutor”, „podmioty gospodarcze”, „norma zharmonizowana”, „nadzór rynku” oraz „organ nadzoru rynku”, zawarte w rozporządzeniu (WE) nr 765/2008.
Uzasadnienie
Dostosowanie do nowych ram prawnych.
Poprawka  23 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
1. Wyroby włókiennicze mogą zostać wprowadzone do obrotu we Wspólnocie albo przed przetworzeniem albo podczas przemysłowego przetworzenia lub na dowolnym etapie dystrybucji jedynie w przypadku, gdy takie wyroby oznakowane są etykietą zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia.	1. Wyroby włókiennicze udostępnia się na rynku pod warunkiem, że są one opatrzone etykietą lub towarzyszą im dokumenty handlowe zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia.
Uzasadnienie
Dostosowanie do nowych ram prawnych.
Poprawka  24 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Niniejsze rozporządzenie stosuje się bez uszczerbku dla stosowania krajowych i wspólnotowych przepisów dotyczących ochrony własności przemysłowej i handlowej, informacji na temat pochodzenia, właściwych oznaczeń pochodzenia i zapobiegania nieuczciwej konkurencji.	2. Jeżeli przepisy określone w niniejszym rozporządzeniu nie stanowią inaczej, krajowe i unijne przepisy dotyczące ochrony własności przemysłowej i handlowej, informacji na temat pochodzenia, właściwych oznaczeń pochodzenia i zapobiegania nieuczciwej konkurencji mają nadal zastosowanie do wyrobów włókienniczych.
Poprawka  25 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
1. Do podawania składu na etykiecie wykorzystuje się wyłącznie nazwy włókien zamieszczone w wykazie w załączniku I.	1. Do podawania składu surowcowego wyrobów włókienniczych wykorzystuje się wyłącznie nazwy włókien tekstylnych zamieszczone w wykazie w załączniku I.
Poprawka  26 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 6 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
Producent lub jego przedstawiciel może zwrócić się do Komisji o dodanie nazwy nowego włókna do wykazu zamieszczonego w załączniku I.	Producent lub jakakolwiek osoba, która występuje w jego imieniu, może zwrócić się do Komisji o dodanie nazwy nowego włókna tekstylnego do wykazu zamieszczonego w załączniku I.
Poprawka  27 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 7 – ustęp 2 – akapit pierwszy
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Wyrób włókienniczy uznaje się za składający się wyłącznie z tego samego włókna, jeżeli zawartość innych włókien wynosi w jego przypadku najwyżej 2 % masy wyrobu włókienniczego, pod warunkiem że uzasadnione jest to względami natury technicznej i włókna te nie są dodawane rutynowo.	2. Wyrób włókienniczy może być uznany za składający się wyłącznie z tego samego włókna, jeżeli zawartość włókien obcych wynosi w jego przypadku nie więcej niż 2 % masy wyrobu włókienniczego, pod warunkiem że ilość ta jest uzasadniona jako technicznie nieunikniona według dobrej praktyki wytwarzania oraz że włókna te nie są dodawane rutynowo.
Poprawka  28 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 7 – ustęp 2 – akapit drugi
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
Od spełnienia tego samego warunku uzależnione jest uznanie za składający się wyłącznie z tego samego włókna wyrobu włókienniczego poddanego procesowi zgrzeblania, jeżeli zawartość innych włókien wynosi w jego przypadku najwyżej 5 % masy wyrobu włókienniczego.	Od spełnienia tego samego warunku uzależniona jest możliwość uznania za składający się wyłącznie z tego samego włókna wyrobu włókienniczego poddanego procesowi zgrzeblania, jeżeli zawartość włókien obcych wynosi w jego przypadku nie więcej niż 5 % masy wyrobu włókienniczego.
Poprawka  29 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 8 – ustęp 3
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
3. Zawartość włóknistych zanieczyszczeń w wyrobach, o których mowa w ust. 1 i 2, w tym w wyrobach wełnianych poddanych procesowi zgrzeblania, nie przekracza 0,3 % i jest uzasadniona jej względami technicznymi związanymi z produkcją.	3. Zawartość włókien obcych w wyrobach, o których mowa w ust. 1 i 2, w tym w wyrobach wełnianych poddanych procesowi zgrzeblania, nie przekracza 0,3% masy wyrobu włókienniczego i jest uzasadniona jako technicznie nieunikniona według dobrej praktyki wytwarzania.
Poprawka  30 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 9
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
1. Wyrób włókienniczy składający się z dwóch lub większej liczby włókien, z których jedno stanowi co najmniej 85 % całkowitej masy tego wyrobu, oznakowany jest w jeden z następujących sposobów::	1. Wyrób włókienniczy oznacza się nazwą i zawartością procentową w masie całkowitej wszystkich włókien składowych w porządku malejącym.
a) nazwą włókna o zawartości stanowiącej co najmniej 85 % całkowitej masy, po której podana jest zawartość procentowa tego włókna w masie;
b) nazwą włókna o zawartości stanowiącej co najmniej 85 % całkowitej masy, po której zamieszczone jest wyrażenie „minimum 85 %”;
c) poprzez podanie pełnego składu procentowego wyrobu.
2. Wyrób włókienniczy składający się z dwóch lub większej liczby włókien, z których żadne nie stanowi 85 % całkowitej masy tego wyrobu, oznacza się nazwą i zawartością procentową w masie całkowitej co najmniej dwóch włókien, których zawartość procentowa w masie całkowitej jest największa, po której wymienia się nazwy pozostałych włókien składowych, w porządku malejącym według zawartości procentowej w masie całkowitej, których zawartość procentową w masie całkowitej można podać lub nie.	2. W drodze odstępstwa od ust. 1 i bez uszczerbku dla przepisów art. 7 ust. 2 włókna, które pojedynczo stanowią do 3 % całkowitej masy wyrobu włókienniczego, lub włókna, które zbiorczo stanowią do 10 % całkowitej masy, można określić wyrażeniem „inne włókna”, po którym podana jest ich łączna zawartość procentowa w całkowitej masie wyrobu, pod warunkiem że w chwili wyprodukowania trudne jest ich określenie.
Stosuje się przy tym następujące zasady:
a) włókna, z których każde z osobna stanowi mniej niż 10 % całkowitej masy wyrobu można określić zbiorczo wyrażeniem „inne włókna”, po którym podana jest ich łączna zawartość procentowa w całkowitej masie wyrobu;
b) w przypadku podania nazwy włókna, którego zawartość w wyrobie jest mniejsza niż 10 % całkowitej masy, należy podać pełny skład procentowy takiego wyrobu.
3. Wyroby zawierające osnowę z czystej bawełny i wątek z czystego lnu, w których zawartość procentowa lnu nie przekracza 40 % całkowitej masy niezagruntowanej tkaniny, można określić nazwą „mieszanka bawełna len”, której towarzyszyć musi określenie składu surowcowego: „osnowa – czysta bawełna, wątek – czysty len”.	3. Wyroby zawierające osnowę z czystej bawełny i wątek z czystego lnu, w których zawartość procentowa lnu nie przekracza 40 % całkowitej masy niezagruntowanej tkaniny, można określić nazwą „mieszanka bawełna len”, której towarzyszyć musi określenie składu surowcowego: „osnowa – czysta bawełna, wątek – czysty len”.
4. W przypadku wyrobów włókienniczych, których skład jest trudny do określenia w momencie produkcji, można na etykiecie używać określeń „włókna mieszane” lub „nieokreślony skład surowcowy”.	4. Nie naruszając przepisów art. 5 ust. 1, w przypadku wyrobów włókienniczych, których skład jest trudny do określenia w momencie produkcji, można na etykiecie używać określeń „włókna mieszane” lub „nieokreślony skład surowcowy”.
	5. W drodze odstępstwa od ust. 1 włókno nieujęte w załączniku I można określić wyrażeniem „inne włókna”, po którym podana jest jego łączna zawartość procentowa w całkowitej masie wyrobu, pod warunkiem że wniosek o włączenie tego włókna do Załącznika I przedłożono zgodnie z art. 6 .
Poprawka  31 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 10 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	Artykuł 10a
	Materiały pochodzenia zwierzęcego
	1. W przypadku gdy wyrób włókienniczy zawiera niewłókienne materiały pochodzenia zwierzęcego, opatrzony jest on etykietą z informacją, że części wyrobu zrobione są z materiałów pochodzenia zwierzęcego. Etykieta nie może wprowadzać w błąd oraz jest wykonana w taki sposób, aby konsument mógł bez trudności zrozumieć, do której części wyrobu odnoszą się objaśnienia umieszczone na etykiecie.
	2. Państwa członkowskie informują Komisję o metodach analitycznych stosowanych w celu identyfikacji materiałów pochodzenia zwierzęcego do [data stosowania], a następnie za każdym razem, gdy wymagają tego zachodzące zmiany.
	3. Komisja przyjmuje akty delegowane zgodnie z art. 19a, 19b i 19c, określające szczegółowo formę i metody etykietowania wyrobów włókienniczych, o których mowa w ust. 1, i ustanawiające analityczne metody identyfikacji materiałów pochodzenia zwierzęcego.
Uzasadnienie
Aby móc dokonywać świadomych wyborów, przy zakupie wyrobów włókienniczych konsumenci powinni wiedzieć, czy wyroby te zawierają w części niewłókiennej materiały pochodzenia zwierzęcego (futro, skóra itp). Dlatego ważne jest wskazanie na etykiecie obecności wszelkich materiałów pochodzenia zwierzęcego.
Poprawka  32 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 11 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
Etykiety i oznaczenia	Etykietowanie
1. Wprowadzane do obrotu wyroby włókiennicze opatruje się etykietą lub inaczej oznakowuje.	1. Udostępniane na rynku wyroby włókiennicze opatruje się etykietą.
	Etykiety są łatwo dostępne, widoczne i w bezpieczny sposób umieszczone na wyrobach włókienniczych. Etykiety pozostają czytelne przez normalny okres użytkowania wyrobów. Etykiety i sposób ich umieszczania opracowuje się tak, aby zminimalizować niewygodę występującą podczas noszenia wyrobów włókienniczych przez konsumentów.
Etykiety lub oznakowanie można jednak zastąpić lub uzupełnić towarzyszącymi wyrobom dokumentami handlowymi, jeżeli wyroby te nie są oferowane do sprzedaży bezpośrednio konsumentowi końcowemu lub gdy dostarcza się je w ramach zamówienia złożonego przez państwo lub inną osobę prawną prawa publicznego.	Etykietowanie można jednak zastąpić lub uzupełnić towarzyszącymi wyrobom dokumentami handlowymi, jeżeli wyroby te dostarczane są podmiotom gospodarczym w obrębie łańcucha dostaw lub gdy dostarcza się je w ramach zamówienia złożonego przez jakąkolwiek instytucję zamawiającą określoną w dyrektywie 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi1.
	Nazwy i opisy, o których mowa w art. 5, 7, 8 i 9, wyraźnie wskazuje się w dokumentach handlowych towarzyszących wyrobom.
	Nie używa się skrótów, z wyjątkiem kodu do automatycznego przetworzenia lub jeżeli skróty te określone są uznanymi normami międzynarodowymi, pod warunkiem że skróty te są wyjaśnione w tym samym dokumencie handlowym
	_______ 1 Dz.U. L 134 z 30.4.2004, s. 114.
Poprawka  33 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 11 – ustęp 2 – akapity pierwszy i drugi
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Obowiązkiem producenta lub jego autoryzowanego agenta mającego swoją siedzibę we Wspólnocie lub, jeżeli ani producent, ani autoryzowany agent nie mają siedziby we Wspólnocie, podmiotu gospodarczego odpowiedzialnego za pierwsze wprowadzenie wyrobu włókienniczego do obrotu we Wspólnocie jest dopilnowanie opatrzenia etykietą i dokładności umieszczonych na niej informacji.	2. Przy wprowadzaniu wyrobu włókienniczego do obrotu obowiązkiem producenta lub importera, jeżeli producent nie ma siedziby w Unii, jest dopilnowanie opatrzenia etykietą i zadbanie o dokładność umieszczonych na niej informacji.
Obowiązkiem dystrybutora jest dopilnowanie, by sprzedawane przez niego wyroby włókiennicze opatrzone były odpowiednią etykietą zgodnie z zaleceniami zawartymi w niniejszym rozporządzeniu.	Przy wprowadzaniu wyrobu włókienniczego do obrotu obowiązkiem dystrybutora jest dopilnowanie, by wyroby włókiennicze opatrzone były odpowiednią etykietą zgodnie z zaleceniami zawartymi w niniejszym rozporządzeniu.
	Do celów niniejszego rozporządzenia dystrybutora uznaje się za producenta, jeżeli wprowadza on do obrotu wyrób pod własną nazwą lub znakiem towarowym, umieszcza etykietę lub zmienia treść etykiety.
Uzasadnienie
Dostosowanie do nowych ram prawnych.
Poprawka  34 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 11 – ustęp 2 – akapit trzeci
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
Obowiązkiem osób wymienionych w pierwszym i drugim ustępie jest dopilnowanie, by nie było możliwości pomylenia informacji podawanych w związku z wprowadzeniem wyrobów włókienniczych do obrotu z nazwami i opisami ustanowionymi niniejszym rozporządzeniem.	Obowiązkiem podmiotów gospodarczych wymienionych w pierwszym i drugim ustępie jest dopilnowanie, by nie było możliwości pomylenia informacji podawanych w związku z udostępnieniem wyrobów włókienniczych na rynku z nazwami i opisami ustanowionymi niniejszym rozporządzeniem.
Uzasadnienie
Dostosowanie do nowych ram prawnych.
Poprawka  35 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 12 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
Nazwy i opisy, o których mowa w art. 5, 7, 8 i 9 podaje się w wyraźny sposób w umowach sprzedaży, na rachunkach, fakturach oraz w innych dokumentach handlowych.	skreślony
Niedopuszczalne jest stosowanie skrótów. Dopuszcza się jednak możliwość użycia kodu kreskowego, pod warunkiem, że znaczenie kodu jest wyjaśnione w tym samym dokumencie.
Uzasadnienie
Obecnie przepisy te zostały włączone do art. 11 w celu osiągnięcia większej spójności.
Poprawka  36 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 12 – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Gdy wyroby włókiennicze oferowane są do sprzedaży, w katalogach i prospektach, na opakowaniach, etykietach i oznakowaniach nazwy i opisy, o których mowa w art. 5, 7, 8 i 9, podaje się wyraźnym, czytelnym i jednolitym drukiem.	2. Udostępniając wyrób włókienniczy na rynku, w katalogach i prospektach, na opakowaniach i etykietach nazwy i skład włókien, o których mowa w art. 5, 7, 8 i 9, podaje się w sposób łatwy, widoczny i czytelny, za pomocą liter/cyfr jednakowej wielkości oraz jednolitego stylu i jednolitej czcionki. Informacje te są wyraźnie widoczne dla konsumenta przed dokonaniem zakupu, w tym również w przypadku dokonywania zakupu za pomocą środków elektronicznych.
Poprawka  37 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 12 – ustęp 4 – akapit drugi
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
W przypadku szpulek, cewek, pasemek, motków i wszystkich innych małych ilości nici do szycia, cerowania lub wyszywania ustęp pierwszy stosuje się do etykiet zbiorczych, o których mowa w art. 15 ust. 3. Pojedyncze artykuły mogą być oznakowane w dowolnym języku wspólnotowym.	W przypadku szpulek, cewek, pasemek, motków i wszystkich innych małych ilości nici do szycia, cerowania lub wyszywania ustęp pierwszy stosuje się do etykiet zbiorczych, o których mowa w art. 15 ust. 3. Jeżeli artykuły takie sprzedaje się pojedynczo użytkownikowi końcowemu, mogą być one oznakowane w każdym z języków urzędowych Unii, pod warunkiem że posiadają one również etykiety zbiorcze. W stosownych przypadkach nazwy włókien tekstylnych mogą być zastąpione zrozumiałymi symbolami niezależnymi od języka lub z takimi symbolami połączone.
Poprawka  38 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 12 – ustęp 4 – akapit drugi a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	Komisja przyjmuje akty delegowane zgodnie z art. 19a, 19b i 19c, ustanawiające szczegółowe warunki dotyczące wykorzystania symboli, o których mowa w niniejszym ustępie.
Poprawka  39 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 15 – ustępy 3 i 4
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
3. Jeżeli wyroby włókiennicze wymienione w załączniku VI są tego samego typu i o takim samym składzie, mogą zostać wystawione na sprzedaż razem, pod etykietą zbiorczą.	3. Jeżeli wyroby włókiennicze wymienione w załączniku VI są tego samego typu i o takim samym składzie, mogą zostać udostępnione na rynku razem, pod etykietą zbiorczą.
4. Skład wyrobów włókienniczych, które sprzedaje się na metry, może zostać podany wyłącznie na egzemplarzach lub zwojach wystawionych na sprzedaż.	4. Skład wyrobów włókienniczych, które sprzedaje się na metry, może zostać podany wyłącznie na egzemplarzach lub zwojach udostępnionych na rynku.
Uzasadnienie
Dostosowanie do nowych ram prawnych.
Poprawka  40 Wniosek dotyczący rozporządzenia Rozdział 3 – tytuł
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
Zawartości procentowe włókien i tolerancje	Nadzór rynku
Poprawka  41 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 16
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
Artykuł 16 Elementy nieuwzględniane przy określaniu zawartości procentowej włókien	skreślony
Przy wyznaczaniu zawartości procentowej określonej w art. 7, 8 i 9, która ma być podana zgodnie z art. 11, nie uwzględnia się elementów wymienionych w załączniku VII.
Uzasadnienie
Przepis ten zostały włączony do art. 17 w celu osiągnięcia większej spójności.
Poprawka  42 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 17 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
1. Krajowe organy nadzoru rynku przeprowadzają kontrole zgodności składu wyrobów włókienniczych z podawanymi informacjami dotyczącymi składu takich wyrobów zgodnie z dyrektywą 2001/95/WE.	1. Krajowe organy nadzoru rynku przeprowadzają kontrole zgodności składu wyrobów włókienniczych z podawanymi informacjami dotyczącymi składu takich wyrobów zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.
Poprawka  43 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 17 – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Kontrole, o których mowa w ust. 1, przeprowadza się zgodnie z metodami pobierania próbek i analizy ilościowej niektórych dwuskładnikowych i trójskładnikowych mieszanek włókien określonych w załączniku VIII.	2. W celu określenia składu surowcowego wyrobów włókienniczych kontrole, o których mowa w ust. 1, przeprowadza się zgodnie z metodami lub zharmonizowanymi normami określonymi w załączniku VIII.
Uzasadnienie
Aby uprościć niniejsze rozporządzenie i dostosować metody pobierania próbek i przeprowadzania analiz niektórych dwuskładnikowych i trójskładnikowych mieszanek włókien do postępu technicznego, Komisja powinna udzielić mandatu Europejskiemu Komitetowi Normalizacyjnemu (CEN) mając na celu przekształcenie metod określonych w załączniku VIII w zharmonizowane normy.
Poprawka  44 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 17 – ustęp 2 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	Przy ustalaniu składu surowcowego wyrobów włókienniczych określonego w art. 7, 8 i 9 nie uwzględnia się elementów wymienionych w załączniku VII.
Uzasadnienie
Przepis ten wynika z art. 16 i został przeniesiony w to miejsce w celu osiągnięcia większej spójności tekstu.
Poprawka  45 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 17 – ustęp 3
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
3. Laboratorium odpowiedzialne za badanie mieszanek włókien tekstylnych, w przypadku których nie ma ujednoliconych na poziomie Wspólnoty metod przeprowadzania analiz, ustala skład takich mieszanek z zastosowaniem obowiązujących metod, którymi dysponuje, w sprawozdaniu z analizy podając uzyskane wyniki oraz dokładność metody, o ile jest ona znana.	3. Laboratorium akredytowane i zatwierdzone przez właściwe organy państwa członkowskiego do badania mieszanek włókien tekstylnych, w przypadku których nie ma ujednoliconych na poziomie Unii metod przeprowadzania analiz, ustala skład włókien takich mieszanek, podając w sprawozdaniu z analizy uzyskane wyniki, zastosowaną metodę oraz jej dokładność.
Uzasadnienie
Termin „odpowiedzialne” nie daje gwarancji niezawodności jeśli chodzi o laboratorium przeprowadzające analizy i jego odkrycia. Laboratoria akredytowane i zatwierdzone przez organy państw członkowskich spełniają co najmniej minimalne kryteria jeśli chodzi o jakość i niezawodność.
Poprawka  46 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 18 – ustęp 2 – litera a)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
a) 2 % całkowitej masy wyrobu włókienniczego, jeżeli uzasadnione jest to względami natury technicznej i włókna te nie są dodawane rutynowo;	a) 2 % całkowitej masy wyrobu włókienniczego, jeżeli ilość tych włókien jest uzasadniona jako technicznie nieunikniona według dobrej praktyki wytwarzania i włókna te nie są dodawane rutynowo;
Poprawka  47 Wniosek dotyczący rozporządzenia Rozdział 3 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	Rozdział 3a
	Oznaczenie pochodzenia wyrobów włókienniczych
Poprawka  48 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 18 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	Artykuł 18a
	Oznaczenie pochodzenia wyrobów włókienniczych sprowadzanych z krajów trzecich
	1. Dla celów niniejszego artykułu pojęcia „pochodzenie” oraz „pochodzący” odnoszą się do niepreferencyjnego pochodzenia zgodnie z art. 22-26 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny1.
	2. Przywóz i wprowadzanie do obrotu wyrobów włókienniczych sprowadzanych z krajów trzecich, z wyjątkiem wyrobów pochodzących z Turcji oraz państw stron porozumienia EOG, podlega obowiązkowi oznaczania pochodzenia na warunkach określonych w niniejszym artykule.
	3. Kraj pochodzenia wyrobów włókienniczych jest wskazany na etykiecie na tych wyrobach. W przypadkach gdy wyroby są zapakowane, informacja o pochodzeniu zostaje umieszczona oddzielnie na opakowaniu. Oznaczenie kraju pochodzenia nie może być zastąpione odpowiednim oznaczeniem w dokumentach handlowych towarzyszących wyrobom.
	4. Komisja może przyjąć akty delegowane zgodnie z art. 19a, 19b i 19c, aby określić przypadki, w których wskazanie pochodzenia na opakowaniu jest dopuszczalne w zastępstwie etykietowania samego wyrobu. Taka sytuacja może mieć miejsce szczególnie w przypadkach, gdy wyrób dociera do końcowego konsumenta lub użytkownika w swoim tradycyjnym opakowaniu.
	5. Sformułowanie „wyprodukowano w” razem z nazwą kraju pochodzenia wskazuje na pochodzenie wyrobu włókienniczego. Etykiety można sporządzać w każdym języku urzędowym Unii Europejskiej, zrozumiałym dla konsumenta końcowego w państwie członkowskim, w którym dany wyrób wprowadza się do obrotu.
	6. Pochodzenie oznacza się za pomocą czytelnych i nieścieralnych liter, oznaczenie pochodzenia jest widoczne przy normalnym użytkowaniu, wyraźne odróżnia się od innych informacji oraz przedstawione jest w sposób, który nie wprowadza w błąd ani nie tworzy mylnego wrażenia co do pochodzenia wyrobu.
	7. Wyroby włókiennicze są opatrzone wymaganą etykietą w momencie przywozu. Takiej etykiety nie można usunąć ani ingerować w nią przed sprzedaniem wyrobu końcowemu konsumentowi bądź użytkownikowi.
	_______ 1 Dz.U. L 302 z 19.10.1992, s. 1.
Poprawka  49 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 18 b (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	Artykuł 18b
	Oznaczenie pochodzenia innych wyrobów włókienniczych
	1. W przypadku gdy pochodzenie wyrobów włókienniczych innych niż te, o których mowa w art. 18a, jest wskazane na etykiecie, takie wskazanie podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.
	2. Uznaje się, że produkt pochodzi z danego kraju, jeżeli przeszedł w tym kraju przynajmniej dwa z następujących etapów produkcji:
	- przędzenie;
	- tkanie;
	- wykończenie;
	- apretura.
	3. Wyrób włókienniczy może nie być opisany na etykiecie jako w całości pochodzący z danego kraju, chyba że przeszedł w tym kraju przez wszystkie etapy produkcji, o których mowa w ust. 2.
	4. Sformułowanie „wyprodukowano w” razem z nazwą kraju pochodzenia wskazuje na pochodzenie wyrobu. Etykiety można sporządzać w każdym języku urzędowym Unii Europejskiej, zrozumiałym dla konsumenta końcowego w państwie członkowskim, w którym dany wyrób wprowadza się do obrotu.
	5. Pochodzenie oznacza się za pomocą czytelnych i nieścieralnych liter, oznaczenie pochodzenia jest widoczne przy normalnym użytkowaniu, wyraźne odróżnia się od innych informacji oraz przedstawione jest w sposób, który nie wprowadza w błąd ani nie tworzy mylnego wrażenia co do pochodzenia wyrobu.
Poprawka  50 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 18 c (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	Artykuł 18c
	Akty delegowane
	Komisja może przyjąć akty delegowane zgodnie z art. 19a, 19.b i 19.c w celu:
	- szczegółowego określenia formy i metody oznaczania miejsca pochodzenia;
	- ułożenia listy terminów we wszystkich językach urzędowych Unii, która jasno wskazuje, że wyrób pochodzi z kraju wskazanego na etykiecie;
	- określenia przypadków, w których powszechnie używane skróty wyraźnie wskazują na kraj pochodzenia i mogą zostać wykorzystane dla celów niniejszego rozporządzenia;
	- określenia przypadków, w których wyroby nie mogą lub nie muszą być opatrzone etykietą z przyczyn technicznych lub gospodarczych;
	- określenia dodatkowych reguł, które mogą okazać się potrzebne, jeżeli okaże się, że wyroby nie spełniają wymogów niniejszego rozporządzenia.
Poprawka  51 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 18 d (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	Artykuł 18d
	Przepisy wspólne
	1. Uznaje się, że wyroby włókiennicze, o których mowa w art. 18a nie spełniają wymogów niniejszego rozporządzenia jeżeli:
	– nie mają oznaczenia pochodzenia;
	– oznaczenie pochodzenia nie zgadza się z faktycznym miejscem pochodzenia wyrobu;
	– oznaczenie pochodzenia zostało zmienione lub usunięte, lub ingerowano w nie w inny sposób, chyba że korekta była wymagana w świetle postanowień ust. 5 niniejszego artykułu;
	2. Uznaje się, że wyroby włókiennicze poza tymi, o których mowa w art. 18a nie spełniają wymogów niniejszego rozporządzenia jeżeli:
	– oznaczenie pochodzenia nie zgadza się z faktycznym miejscem pochodzenia wyrobu;
	– oznaczenie pochodzenia zostało zmienione lub usunięte, lub ingerowano w nie w inny sposób, chyba że korekta była wymagana w świetle postanowień ust. 5 niniejszego artykułu.
	3. Komisja może przyjąć akty delegowane, zgodnie z art. 19a, 19b i 19c, w odniesieniu do deklaracji i dokumentów poświadczających, które mogą być uznawane jako dowody zgodności z niniejszym rozporządzeniem.
	4. Państwa członkowskie określają zasady dotyczące sankcji mających zastosowanie w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia i podejmują wszelkie środki niezbędne do ich wdrożenia. Przewidziane sankcje muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Państwa członkowskie zawiadamiają Komisję o tych przepisach najpóźniej w ciągu 9 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, a także zawiadamiają ją niezwłocznie o wszelkich dalszych zmianach mających wpływ na te przepisy.
	5. W przypadku gdy wyroby nie spełniają wymogów niniejszego rozporządzenia, państwa członkowskie przyjmują dalsze środki konieczne, aby nałożyć na właściciela takich wyrobów lub na jakąkolwiek inną osobę za nie odpowiedzialną, obowiązek opatrzenia wyrobów etykietą zgodnie z niniejszym rozporządzeniem i na własny koszt.
	6. Jeśli okaże się to konieczne dla skutecznego stosowania niniejszego rozporządzenia, właściwe organy mogą wymieniać się danymi otrzymanymi w czasie kontroli zgodności z niniejszym rozporządzeniem, w tym z organami lub innymi osobami i organizacjami, które zostały upoważnione przez państwa członkowskie zgodnie z art. 11 dyrektywy 2005/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 maja 2005 r. dotyczącej nieuczciwych praktyk handlowych stosowanych przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym1.
	______ 1 Dz.U. L 149 z 11.6.2005, s. 22.
Poprawka  52 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 18 – ustęp 2 – litera b)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
b) 5 % w przypadku wyrobów, które poddano procesowi zgrzeblania.	b) 5 % całkowitej masy w przypadku wyrobów włókienniczych, które poddano procesowi zgrzeblania, przy spełnieniu tego samego warunku.
Poprawka  53 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 19
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
Zmiany w załącznikach	Akty delegowane
1. Komisja może przyjąć wszelkie niezbędne zmiany w załącznikach I, II, IV, V, VI, VII, VIII i IX w celu dostosowania tych załączników do postępu technicznego.	Komisja przyjmuje w formie aktów delegowanych i zgodnie z postanowieniami art. 19a, na warunkach określonych w art. 19b i 19c, zmiany w załącznikach I, II, IV, V, VI, VII, VIII i IX niezbędne w celu dostosowania tych załączników do postępu technicznego.
2. Środki określone w ust. 1, mające na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia, polegającą między innymi na uzupełnieniu go, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 20 ust. 2.
Uzasadnienie
Dostosowanie do przepisów traktatu z Lizbony dotyczących aktów delegowanych (art. 290).
Poprawka  54 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 19 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	Artykuł 19a
	Wykonywanie przekazanych uprawnień
	1. W następstwie wejścia w życie niniejszego rozporządzenia udziela się Komisji na okres [pięciu] lat uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych określonych w art. 19. Najpóźniej sześć miesięcy przed upływem tego pięcioletniego okresu Komisja sporządza sprawozdanie odnośnie do uprawnień delegowanych. W stosownym przypadku do sprawozdania dołącza się wniosek legislacyjny dotyczący przedłużenia okresu obowiązywania przekazanych uprawnień.
	2. Bezzwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja informuje o tym jednocześnie Parlament Europejski i Radę.
Uzasadnienie
Dostosowanie do przepisów traktatu z Lizbony dotyczących aktów delegowanych (art. 290).
Poprawka  55 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 19 b (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	Artykuł 19b
	Odwołanie przekazanych uprawnień
	Przekazanie uprawnień określonych w art. 19 może być w każdej chwili odwołane przez Parlament Europejski lub Radę.
Uzasadnienie
Dostosowanie do przepisów traktatu z Lizbony dotyczących aktów delegowanych (art. 290).
Poprawka  56 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 19 c (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	Artykuł 19c
	Sprzeciw wobec aktów delegowanych
	1. W terminie trzech miesięcy od dnia powiadomienia Parlament Europejski lub Rada mogą zgłaszać sprzeciw wobec aktu delegowanego.
	Z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady okres ten przedłuża się o dwa miesiące.
	2. Jeżeli po upływie terminu, o którym mowa w ust. 1, ani Parlament Europejski ani Rada nie zgłoszą sprzeciwu wobec aktu delegowanego, bądź jeżeli zarówno Parlament Europejski jak i Rada poinformują Komisję, że nie zamierzają zgłaszać sprzeciwu, dany akt prawny publikowany jest w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i wchodzi w życie z dniem w nim określonym.
Uzasadnienie
Dostosowanie do przepisów traktatu z Lizbony dotyczących aktów delegowanych (art. 290).
Poprawka  57 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 20
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
Artykuł 20 Komitet	skreślony
1. Komisję wspiera Komitet ds. Nazewnictwa i Etykietowania Wyrobów Włókienniczych.
2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5a ust. 1-4 oraz art. 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem przepisów jej art. 8.
Uzasadnienie
Dostosowanie do przepisów traktatu z Lizbony dotyczących aktów delegowanych (art. 290).
Poprawka  58 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 20 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	Artykuł 20a
	Przegląd
	1. Do dnia …* Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące ewentualnych nowych wymogów w zakresie etykietowania, które mają być wprowadzone na poziomie UE, aby zapewnić konsumentom dokładne, odpowiednie, zrozumiałe i porównywalne informacje na temat własności wyrobów włókienniczych. Sprawozdanie opiera się na szeroko zakrojonej konsultacji ze wszystkimi zainteresowanymi stronami, ankietach przeprowadzonych wśród konsumentów i szczegółowej analizie kosztów i korzyści, a w stosownych przypadkach towarzyszą mu także wnioski legislacyjne. Sprawozdanie zawiera analizę między innymi następujących kwestii:
	- jednolity system umieszczania na etykietach informacji dotyczących konserwacji;
	- obowiązujący w całej UE jednolity system oznaczania rozmiaru odzieży i obuwia;
	- wskazanie obecności wszelkich potencjalnie alergennych i niebezpiecznych substancji wykorzystywanych do produkcji lub przetwarzania wyrobów włókienniczych;
	- ekologiczne oznakowanie odnoszące się do efektywności i zrównoważonej produkcji wyrobów włókienniczych;
	- nadawanie produktom oznaczeń o wyprodukowaniu ich w społecznie akceptowanych warunkach (social labelling), aby informować konsumentów o społecznych warunkach, w jakich wyrób włókienniczy został wyprodukowany;
	- etykiety zawierające ostrzeżenia dotyczące łatwopalności wyrobów włókienniczych, zwłaszcza odzieży o wysokiej łatwopalności;
	- etykietowanie elektroniczne, w tym identyfikacja radiowa (RFID);
	- umieszczanie na etykiecie numeru identyfikacyjnego, który wykorzystywany jest w celu uzyskania na żądanie dodatkowych informacji na temat wyrobu włókienniczego, np. za pośrednictwem Internetu;
	- stosowanie niezależnych od języka symboli do identyfikacji włókien wykorzystywanych do produkcji wyrobu włókienniczego umożliwiających konsumentowi łatwe zrozumienie, co wchodzi w skład produktu, a w szczególności jakie naturalne lub syntetyczne włókna zostały wykorzystane do jego produkcji.
	2. Do dnia … * Komisja przeprowadza badanie w celu sprawdzenia, czy substancje służące do produkcji i przetwarzania wyrobów włókienniczych mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia człowieka. Badanie to oceni w szczególności, czy między reakcjami alergicznymi a włóknami syntetycznymi, barwnikami, biocydami, konserwantami lub nanocząsteczkami wykorzystywanymi do produkcji wyrobów włókienniczych istnieje związek przyczynowy. Badanie to opiera się na dowodach naukowych i uwzględnia wyniki działań w zakresie nadzoru rynkowego. Na podstawie tego badania Komisja przedstawia w uzasadnionych przypadkach wnioski legislacyjne mające na celu zakazanie lub ograniczenie stosowania potencjalnie niebezpiecznych substancji wykorzystywanych do produkcji wyrobów włókienniczych, zgodnie z właściwymi przepisami UE.
	___________ * Dwa lata od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
Poprawka  59 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 21
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
Najpóźniej do [DATA = pięć lat od wejścia niniejszego rozporządzenia w życie] Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z wykonania niniejszego rozporządzenia, przywiązując wagę w szczególności do wniosków i przyjęcia nazw nowych włókien.	Najpóźniej w ciągu trzech lat od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z wykonania niniejszego rozporządzenia, przywiązując wagę w szczególności do wniosków i przyjęcia nazw nowych włókien, oraz w uzasadnionym przypadku złoży wniosek legislacyjny.
Poprawka  60 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 21 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	Artykuł 21a
	Przepis przejściowy
	Wyroby włókiennicze, które spełniają wymogi zawarte w postanowieniach dyrektywy 2008/121/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 stycznia 2009 r. w sprawie nazewnictwa wyrobów włókienniczych (przekształcenie)1 oraz zostały wprowadzone do obrotu przed [6 miesięcy od daty wejścia w życie] mogą pozostać na rynku do...*
	___________ 1 Dz.U. L 19 z 23.1.2009, s. 29. * Dwa lata i sześć miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
Poprawka  61 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 22
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
Dyrektywy 73/44/EWG, 96/73/WE i 96/74/WE [lub przekształcona dyrektywa] tracą moc z dniem wejścia niniejszego rozporządzenia w życie.	Dyrektywy 73/44/EWG, 96/73/WE i 2008/121/WE tracą moc z dniem wejścia niniejszego rozporządzenia w życie.
Uzasadnienie
Dyrektywa 96/74/WE została uchylona i zastąpiona dyrektywą 2008/121/WE.
Poprawka  62 Wniosek dotyczący rozporządzenia Załącznik II – tiret piąte a (nowe)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	- Wyniki analiz przeprowadzonych zgodnie z właściwymi przepisami UE w celu oceny ewentualnych reakcji alergicznych lub innych niepożądanych skutków nowego włókna dla zdrowia człowieka;
Uzasadnienie
Dokumentacja techniczna przekazana przez producenta w chwili złożenia wniosku o dodanie nazwy nowego włókna do wykazu zharmonizowanych nazw powinna zawierać w razie potrzeby informacje na temat wpływu nowego włókna na zdrowie człowieka.
Poprawka  63 Wniosek dotyczący rozporządzenia Załącznik V – punkt 24
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
24. Zabawki	skreślony
Uzasadnienie
Wskazanie składu surowcowego włókna będzie miało zastosowanie jedynie w odniesieniu do zabawek wchodzących w zakres niniejszego rozporządzenia, tj. zabawek składających się w 80% całkowitej masy z włókien tekstylnych Komisja powinna zbadać, czy dyrektywa 2009/48/WE w sprawie bezpieczeństwa zabawek zapewnia konsumentowi wystarczające informacje na temat zabawek wyprodukowanych z włókien tekstylnych.

ZWIĘZŁE UZASADNIENIE

I.         Wniosek Komisji

W dniu 30 stycznia 2009 r. Komisja przyjęła wniosek dotyczący nowego rozporządzenia w sprawie nazewnictwa włókien tekstylnych i etykietowania wyrobów włókienniczych. Wniosek ten łączy wszystkie istniejące przepisy (trzy podstawowe dyrektywy)[1] dotyczące nazewnictwa włókien tekstylnych i etykietowania w jedno rozporządzenie w celu uniknięcia obciążeń administracyjnych spoczywających na państwach członkowskich w związku z wprowadzeniem do prawa krajowego dostosowań technicznych wymaganych za każdym razem, gdy do wykazu zharmonizowanych nazw dodaje się nazwę nowego włókna.

Wniosek ustanawia również zmienioną procedurę obowiązującą producentów składających wnioski w sprawie dodania nazwy nowego włókna do wykazu zharmonizowanych nazw włókien. Celem takiego postępowania jest skrócenie okresu między złożeniem wniosku a przyjęciem nazwy nowego włókna.

Korzyści dla przemysłu wynikają ze skrócenia czasu koniecznego do wprowadzenia nowego włókna do obrotu. To z kolei przekłada się na redukcję kosztów administracyjnych i przyspieszenie realizacji dochodów ze sprzedaży danego włókna. Konsumenci także odnoszą dodatkową korzyść w postaci wcześniejszego pojawienia się nowych włókien w sprzedaży.

Zaproponowany przegląd przepisów UE dotyczącego nazewnictwa włókien tekstylnych i etykietowania jest w gruncie rzeczy zabiegiem technicznym, który nie pociąga za sobą poważnych konsekwencji politycznych. Nie rozszerza on prawodawstwa UE na inne wymogi w zakresie etykietowania wykraczające poza skład włókien i harmonizację nazw włókien tekstylnych, które regulują przepisy obowiązujących dyrektyw.

II.       Uwagi ogólne sprawozdawcy

W odpowiedzi na znaczące wyzwania gospodarcze ostatnich lat przemysł włókienniczy UE przeszedł długi proces restrukturyzacji, modernizacji i postępu technicznego. Europejskie firmy, zwłaszcza MŚP, koncentrując się na takich konkurencyjnych przewagach jak jakość, wzornictwo, innowacyjność oraz produkty o wysokiej wartości dodanej, poprawiły swą pozycję w świecie. Jeśli chodzi o rozwijanie nowych produktów, włókiennictwo techniczne i nietkane wyroby włókiennicze dla nowych zastosowań (geowłókniny, produkty higieniczne, produkty dla przemysłu samochodowego lub sektora medycznego), to przemysł krajów UE odgrywa wiodącą rolę w świecie. W ciągu ostatnich lat liczba wniosków o dodanie nowych nazw włókien do prawodawstwa UE rzeczywiście zwiększyła się i tendencja ta prawdopodobnie się utrwali wraz ze wzrostem innowacyjności europejskiego sektora włókienniczego.[2]

Sprawozdawca z zadowoleniem przyjmuje wniosek Komisji, zważywszy że wniosek upraszcza istniejące ramy regulacyjne w zakresie opracowywania i wdrażania nowych włókien, a także że może sprzyjać innowacyjności w przemyśle włókienniczym i odzieżowym oraz skrócić okres, po którym innowacyjne wyroby staną się dostępne dla użytkowników włókien i konsumentów.

Sprawozdawca preferowałby jednak szerszy i bardziej ambitny przegląd prawodawstwa. Mając na uwadze ograniczone cele przedmiotowego wniosku, sprawozdawca uważa, że najważniejszą kwestią polityczną jest ustalenie, czy powinno się rozszerzyć zakres przepisów UE, tak aby obejmowały one inne wymogi w zakresie etykietowania wykraczające poza skład włókien i harmonizację nazw włókien tekstylnych, z myślą o zwiększeniu dodatkowych korzyści dla konsumenta.

Wnioski badania poświęconego etykietowaniu wyrobów włókienniczych, przeprowadzonego przez Parlament Europejski na prośbę komisji ITRE, oraz wymiana poglądów z przedstawicielami przemysłu włókienniczego podczas wizyty delegacji komisji ITRE w 2009 r. w Mediolanie wykazują, że choć zainteresowane strony mają pod wieloma względami różne opinie, konieczne jest podjęcie działań w niektórych obszarach związanych z etykietowaniem wyrobów włókienniczych.

III.      Stanowisko sprawozdawcy

Aby wyeliminować potencjalne utrudnienia w prawidłowym funkcjonowaniu rynku wewnętrznego, wynikające z rozbieżności między przepisami lub praktykami stosowanymi w państwach członkowskich, oraz aby nadążać za rozwojem w obszarze handlu elektronicznego i sprostać nowym wyzwaniom rynku wyrobów włókienniczych, niezbędne jest zbadanie harmonizacji i normalizacji innych aspektów etykietowania wyrobów włókienniczych celem ułatwienia swobodnego przepływu wyrobów włókienniczych na rynku wewnętrznym oraz osiągnięcia jednolitego i wysokiego poziomu ochrony konsumentów w całej UE.

Sprawozdawca uznaje, że rozszerzenie zakresu wymogów dotyczących obowiązkowego etykietowania doprowadziłoby na obecnym etapie do czasochłonnych dyskusji i mogłoby w ten sposób zagrozić procesowi upraszczania. Sprawozdawca sugeruje zatem, by debatę nad innymi aspektami etykietowania wyrobów włókienniczych przeprowadzono niezależnie od niniejszego rozporządzenia.

W tym celu sprawozdawca wzywa Komisję do przedłożenia, w ciągu dwóch lat od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdania dotyczącego nowych wymogów w zakresie etykietowania, które mają być wprowadzone na poziomie UE celem harmonizacji, normalizacji i uproszczenia etykietowania wyrobów włókienniczych, tak aby zapewnić konsumentom dokładne, odpowiednie, zrozumiałe i porównywalne informacje na temat składu surowcowego, właściwości, konserwacji, pochodzenia i rozmiaru wyrobów włókienniczych.

Przegląd obecnych ram prawnych dotyczących etykietowania wyrobów włókienniczych

W sprawozdaniu tym analizowana jest w szczególności opinia konsumentów na temat minimalnej ilości informacji, które muszą być umieszczone na etykiecie wyrobu włókienniczego oraz badane są możliwości wykorzystania innych niż etykietowanie sposobów dostarczania konsumentom dodatkowych informacji, które nie są przez nich uważane za niezbędne. Sprawozdawca jest zdania, że należy znaleźć właściwą równowagę między wysokim poziomem ochrony konsumentów a uproszczeniem ram regulacyjnych dotyczących wyrobów włókienniczych. W tym kontekście należy zapewnić, że rozszerzenie zakresu wymogów dotyczących obowiązkowego etykietowania nie nałoży na przedsiębiorstwa nieproporcjonalnie wysokich obciążeń, nie gwarantując jednocześnie konsumentom rzeczywistej wartości dodanej, co mogłoby nawet być błędnie zrozumiane jako nadmiar informacji umieszczonych na etykiecie wyrobu włókienniczego. W tym celu mogłyby być wykorzystane alternatywne sposoby – inne niż wymogi dotyczące obowiązkowego etykietowania – umożliwiające konsumentom dokonywanie świadomych wyborów.

Wspomniane wyżej sprawozdanie, które ma sporządzić Komisja Europejska, obejmuje w szczególności następujące kwestie:

- jednolity system umieszczania na etykietach informacji dotyczących konserwacji, aby dostarczać konsumentom i firmom zajmującym się konserwacją wyrobów włókienniczych kompletne i dokładne informacje na temat konserwacji wyrobów włókienniczych;

- obowiązujący w całej UE jednolity system oznaczania rozmiaru odzieży i obuwia;

- zharmonizowane zasady dotyczące wskazywania pochodzenia wyrobów włókienniczych przywożonych z krajów niebędących członkami UE i dokładne kryteria stosowania oznaczania pochodzenia znakiem „Made in” w przypadku wyrobów wytwarzanych wewnątrz Unii;

- wskazanie obecności wszelkich potencjalnie alergennych i niebezpiecznych substancji wykorzystywanych do produkcji lub przetwarzania wyrobów włókienniczych;

- ekologiczne oznakowanie odnoszące się do efektywności środowiskowej wyrobów włókienniczych, tj. wpływu na środowisko naturalne, zużycie energii i zasobów oraz wytwarzanie odpadów, mając na uwadze wspieranie zrównoważonej produkcji i konsumpcji wyrobów włókienniczych;

- nadawanie produktom oznaczeń o wyprodukowaniu ich w społecznie akceptowanych warunkach (social labelling), aby umożliwić konsumentom podjęcie decyzji o zakupie danego produktu w oparciu o względy etyczne, takie jak zdrowie, bezpieczeństwo, prawa człowieka, opieka społeczna, warunki pracy i płace robotników wytwarzających wyroby włókiennicze;

- etykiety zawierające ostrzeżenia, aby informować konsumentów o łatwopalności wyrobów włókienniczych, zwłaszcza odzieży o wysokiej łatwopalności;

- stosowanie identyfikacji radiowej (RFID) i innych sposobów etykietowania elektronicznego, aby dostarczyć dodatkowych informacji na temat wyrobów włókienniczych, przy jednoczesnym zapewnieniu ochrony prywatności konsumentów i nie wywierając wpływu na ostateczną cenę wyrobu;

- umieszczanie na etykiecie numeru identyfikacyjnego, który wykorzystywany jest przez konsumenta lub detalistę w celu uzyskania za pośrednictwem Internetu dodatkowych informacji na temat wyrobu włókienniczego, w szczególności na temat jego właściwości, składu surowcowego, pochodzenia lub wersji;

- stosowanie niezależnych od języka symboli do identyfikacji włókien wykorzystywanych do produkcji wyrobu włókienniczego umożliwiających konsumentowi łatwe zrozumienie, co wchodzi w skład produktu, a w szczególności jakie naturalne lub syntetyczne włókna zostały wykorzystane do jego produkcji.

Sprawozdanie opiera się na szeroko zakrojonej konsultacji ze wszystkimi zainteresowanymi stronami i szczegółowej ocenie wpływu, a w uzasadnionych przypadkach towarzyszą mu także wnioski legislacyjne. Sprawozdawca uważa, że grupa robocza ds. nazewnictwa i etykietowania wyrobów włókienniczych mogłaby jako punkt wyjścia stanowić właściwe forum do dyskusji, lecz podkreśla, że Komisja powinna zadbać o bardziej systematyczny udział społeczeństwa obywatelskiego, przedstawicieli konsumentów, partnerów społecznych i podmiotów instytucjonalnych, by zapewnić, że skład grupy roboczej będzie odzwierciedlać stanowiska wszystkich zainteresowanych stron.

Konsekwencje dla zdrowia

Ponadto sprawozdawca uważa, że brakuje wystarczających dowodów w sprawie możliwego wpływu niebezpiecznych substancji służących do produkcji i przetwarzania wyrobów włókienniczych na zdrowie człowieka. Komisja przeprowadzi zatem badanie w celu sprawdzenia, czy substancje służące do produkcji i przetwarzania wyrobów włókienniczych mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia człowieka. Badanie to określi w szczególności, czy między reakcjami alergicznymi a włóknami syntetycznymi, barwnikami, biocydami, konserwantami lub nanocząsteczkami wykorzystywanymi do produkcji wyrobów włókienniczych istnieje związek przyczynowy.

Etykietowanie materiałów pochodzenia zwierzęcego

Inną istotną zmianą proponowaną przez sprawozdawcę jest wskazanie na etykiecie surowca pochodzenia zwierzęcego w części niewłóknistej wyrobu włókienniczego. Posiadanie informacji na temat tego, czy wyrób włókienniczy zawiera materiały uzyskane ze skóry, futra czy też innych materiałów pochodzenia zwierzęcego, jest ważne dla konsumentów, by mogli oni dokonywać świadomych wyborów.

Zharmonizowane normy dotyczące metod analizy ilościowej mieszanek włókien tekstylnych (Załącznik VIII)

W celu uproszczenia niniejszego rozporządzenia i dostosowania metod pobierania próbek i przeprowadzania analiz materiałów włókienniczych do postępu technicznego, sprawozdawca uważa, że należy przekształcić w normy europejskie metody, które stosowane są przy sprawdzaniu zgodności składu wyrobów włókienniczych z informacjami umieszczonymi na etykiecie. W tym celu Komisja powinna udzielić mandatu Europejskiemu Komitetowi Normalizacyjnemu (CEN).

Poprawki techniczne

W poszczególnych artykułach proponowanego rozporządzenia wprowadzono liczne poprawki w celu wyjaśnienia niektórych aspektów technicznych oraz zapewnienia większej spójności tekstu. Sprawozdawca również zgłosił szereg poprawek, których ogólnym celem jest zapewnienie spójności z nowymi ramami prawnymi i postanowieniami traktatu z Lizbony dotyczącymi aktów delegowanych (art. 290).

IV.      Podsumowanie

Sprawozdawca przedstawia powyższe propozycje Komisji i oczekuje na dalsze sugestie.

• [1]  Dyrektywa 2008/121/WE w sprawie nazewnictwa wyrobów włókienniczych (Przekształcenie) wymaga, aby etykietowanie składu włókien w wyrobach włókienniczych odbywało się przy użyciu zharmonizowanych nazw włókien wymienionych w załączniku I do dyrektywy. Dyrektywy 96/73/WE i 73/44/EWG określają metody analizy, które powinny być wykorzystane przy sprawdzaniu zgodności składu wyrobów włókienniczych z informacją podaną na etykiecie.
• [2]  Opinia Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie nazewnictwa włókien tekstylnych i etykietowania wyrobów włókienniczych
  http://eescopinions.eesc.europa.eu/viewdoc.aspx?doc=\\esppub1\esp_public\ces\int\int477\en\ces1928-2009_ac_en.doc

PROCEDURA

Tytuł	Nazewnictwo włókien tekstylnych i etykietowanie wyrobów włókienniczych
Odsyłacze	COM(2009)0031 – C6-0048/2009 – 2009/0006(COD)
Data przedstawienia w PE	30.1.2009
Komisja przedmiotowo właściwa Data ogłoszenia na posiedzeniu	IMCO 19.10.2009
Komisja(e) wyznaczona(e) do wydania opinii Data ogłoszenia na posiedzeniu	ITRE 19.10.2009
Opinia niewydana Data decyzji	ITRE 2.9.2009
Sprawozdawca(y) Data powołania	Toine Manders 14.9.2009
Rozpatrzenie w komisji	2.9.2009		29.9.2009		6.10.2009		4.11.2009
	27.1.2010		16.3.2010
Data przyjęcia	8.4.2010
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	30 1 6
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Adam Bielan, Cristian Silviu Buşoi, Lara Comi, Anna Maria Corazza Bildt, António Fernando Correia De Campos, Jürgen Creutzmann, Christian Engström, Evelyne Gebhardt, Louis Grech, Małgorzata Handzlik, Malcolm Harbour, Iliana Ivanova, Philippe Juvin, Toine Manders, Hans-Peter Mayer, Tiziano Motti, Gianni Pittella, Mitro Repo, Robert Rochefort, Zuzana Roithová, Heide Rühle, Christel Schaldemose, Andreas Schwab, Laurence J.A.J. Stassen, Catherine Stihler, Eva-Britt Svensson, Róża Gräfin Von Thun Und Hohenstein, Kyriacos Triantaphyllides, Emilie Turunen, Barbara Weiler
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Regina Bastos, Constance Le Grip, Emma McClarkin, Rareş-Lucian Niculescu, Konstantinos Poupakis, Sylvana Rapti, Kerstin Westphal