SPRAWOZDANIE w sprawie Internetu przedmiotów

PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

UZASADNIENIE

OPINIA Komisji Handlu Międzynarodowego (30.4.2010)

OPINIA Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów (28.4.2010)

OPINIA Komisji Prawnej (30.4.2010)

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

10.5.2010 - (2009/2224(INI))

Komisja Przemysłu, Badań Naukowych i Energii
Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Maria Badia i Cutchet

Procedura : 2009/2224(INI)

Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji

Dokument w ramach procedury :

A7-0154/2010

Teksty złożone :

A7-0154/2010

Debaty :

PV 14/06/2010 - 26
CRE 14/06/2010 - 26

Głosowanie :

PV 15/06/2010 - 7.12
Wyjaśnienia do głosowania

Teksty przyjęte :

P7_TA(2010)0207

PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO
UZASADNIENIE
OPINIA Komisji Handlu Międzynarodowego
OPINIA Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów
OPINIA Komisji Prawnej
WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

w sprawie Internetu przedmiotów

(2009/2224(INI))

Parlament Europejski,

– uwzględniając komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów z dnia 18 czerwca 2009 r. w sprawie Internetu przedmiotów - planu działań dla Europy (COM(2009)0278),

– uwzględniając program prac przestawiony przez prezydencję hiszpańską UE dnia 27 listopada 2009 r., a w szczególności cel dotyczący rozwoju Internetu w przyszłości,

– uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany „Inwestowanie w przyszłość Europy” (COM(2009)0036),

– uwzględniając zalecenie Komisji w sprawie wdrażania zasad ochrony prywatności i ochrony danych w zastosowaniach wspieranych identyfikacją radiową (C(2009)3200),

– uwzględniając dyrektywę 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych;

– uwzględniając dyrektywę 2002/58/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 lipca 2002 r. dotyczącą przetwarzania danych osobowych i ochrony prywatności w sektorze łączności elektronicznej;

– uwzględniając europejski plan naprawy gospodarczej na rzecz szybszego przywrócenia wzrostu gospodarczego (COM(2008)0800),

– uwzględniając sprawozdanie Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii w sprawie nowej agendy cyfrowej dla Europy: 2015.eu[1],

– uwzględniając art. 48 Regulaminu,

– uwzględniając sprawozdanie Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii oraz opinie Komisji Handlu Międzynarodowego, Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów oraz Komisji Prawnej (A7-0154/2010),

A. mając na uwadze szybki rozwój Internetu w ostatnich dwudziestu pięciu latach oraz przewidywania na przyszłość zarówno na poziomie rozpowszechniania wraz z rozszerzeniem szerokiego pasma, jak i na poziomie nowych zastosowań,

B mając na uwadze to, że Internet przedmiotów jest w stanie sprostać oczekiwaniom społeczeństwa i obywateli oraz mając na uwadze, że konieczne jest przeprowadzenie badań naukowych w celu określenia, jakie te oczekiwania są oraz w jakich przypadkach wrażliwość i obawy dotyczące ochrony prywatności osób i informacji mogą ograniczać zastosowania,.

C. mając na uwadze znaczenie technologii informacyjnych i komunikacyjnych w sprzyjaniu rozwojowi społecznemu i gospodarczemu oraz stymulowaniu badań naukowych, innowacji i kreatywności publicznych i prywatnych organów europejskich,

D. mając na uwadze konieczność wyposażenia Unii we wspólne ramy odniesienia, by mogła osadzić w ramach lub umocnić zasady zarządzanie systemem, poufność, bezpieczeństwo informacji, etyczne administrowanie, ochronę prywatności, gromadzenie i przechowywanie danych osobowych, a także informacji o konsumentach,

E. mając na uwadze, że termin „Internet przedmiotów” odnosi się do ogólnej koncepcji obiektów (zarówno elektronicznych artefaktów, jak i przedmiotów codziennego użytku), które można odczytywać, rozpoznawać, z którymi można się łączyć, jak również lokalizować i/lub kontrolować je zdalnie za pośrednictwem Internetu,

F. mając na uwadze oczekiwany w najbliższych latach szybki rozwój Internetu przedmiotów oraz konieczność wprowadzenia bezpiecznego, przejrzystego i wielostronnego zarządzania Internetem przedmiotów,

G. mając na uwadze, że Internet przyszłości będzie daleko wykraczał poza obecne tradycyjne granice wirtualnego świata, ponieważ będzie powiązany ze światem przedmiotów fizycznych,

H. mając na uwadze korzyści technologii RFID (identyfikacji radiowej) i innych technologii związanych z Internetem przedmiotów w odniesieniu do kodów kreskowych i paska magnetycznego i ich niezliczone zastosowania poprzez współpracę z innymi sieciami, takimi jak m.in. sieci telefonii komórkowej, oraz dalszy rozwój w połączeniu z czujnikami mierzącymi takie parametry, jak położenie geograficzne (np. system satelitarny Galileo), temperatura, światło, ciśnienie, przeciążenia itd.; mając na uwadze, że rozpowszechnianie „chipów” na szeroką skalę powinno znacznie obniżyć ich koszty jednostkowe, jak i koszty odpowiednich czytników,

I. mając na uwadze, że technologia RFID powinna być postrzegana jako katalizator i akcelerator dla rozwoju gospodarczego przemysłu informacyjnego i komunikacyjnego,

J. mając na uwadze już istniejące zastosowania technologii RFID i innych technologii powiązanych z Internetem przedmiotów w sektorach produkcji, logistyki i łańcuchów dostaw, korzyści w odniesieniu do identyfikacji i identyfikowalności produktów oraz interesujący rozwój, którego należy spodziewać się w wielu sektorach w związku ze stosowaniem omawianej technologii (szczególnie w sektorze opieki zdrowotnej, transportu czy wydajności energetycznej, środowiska naturalnego, handlu detalicznego i przeciwdziałania podrabianiu produktów),

K. mając na uwadze, że jak w przypadku wszystkich systemów e-zdrowia, projektowanie, rozwijanie i wdrażanie systemów wykorzystujących technologię RFID wymaga bezpośredniego zaangażowania pracowników służby zdrowia, pacjentów i odnośnych komisji (np. w związku z ochroną danych, etyką),

L. mając na uwadze, że technologia RFID może pomóc w zwiększaniu efektywności energetycznej i ograniczaniu emisji gazów cieplarnianych oraz może umożliwić wykorzystywanie systemów ewidencji i rozliczania emisji na poziomie produktu,

M. mając na uwadze korzyści dla obywateli, jakie może przynieść technologia RFID i inne technologie powiązane z Internetem przedmiotów, jeżeli będzie się odpowiednio zarządzało aspektami związanymi z ochroną prywatności i danych osobowych w odniesieniu do jakości życia, bezpieczeństwa, ochrony i dobrobytu,

N. mając na uwadze konieczność opracowania zrównoważonych i efektywnych energetycznie standardów komunikacyjnych ukierunkowanych na bezpieczeństwo i prywatność oraz wykorzystujących kompatybilne lub identyczne protokoły na różnych częstotliwościach,

O. mając na uwadze, że wszystkie przedmioty codziennego użytku (bilet komunikacyjny, odzież, telefon komórkowy, samochód etc.) mogłyby być w przyszłości wyposażone w czip RFID, stając się bardzo szybko poważnym wyzwaniem gospodarczym, z uwagi na wielość zastosowań,

P. mając na uwadze, że Internet przedmiotów umożliwi połączenie w sieci miliardów urządzeń mogących komunikować i działać między sobą dzięki technologiom bezprzewodowym w połączeniu z logicznymi i fizycznymi protokołami adresowania, mając na uwadze, że Internet przedmiotów ma umożliwić, za pomocą systemów identyfikacji elektronicznej i bezprzewodowych urządzeń przenośnych, bezpośrednią i jednoznaczną identyfikację podmiotów cyfrowych i przedmiotów fizycznych, aby możliwe było uzyskiwanie, przechowywanie, przekazywanie i przetwarzanie danych z nimi związanych w sposób ciągły,

Q. mając na uwadze wyzwania technologiczne, które niesie ze sobą miniaturyzacja produktów wykorzystywanych w ramach Internetu przedmiotów, jakim jest zintegrowanie w jednym kilkumilimetrowym „chipie” elementów elektronicznych, sensorów oraz systemu zasilania i przekazywania RFDI,

R. mając na uwadze, że o ile w przyszłości można się spodziewać jeszcze bardziej zróżnicowanych zastosowań chipów RFID, to technologia ta rodzi nowe zagadnienia, przede wszystkim z zakresu ochrony danych osobowych, z których najistotniejsze jest związane z niewidzialnym lub prawie niewidzialnym charakterem tych czipów,

S. mając na uwadze, że standardy przemysłowe są bardzo ważne i mając na uwadze, że normalizacja w zakresie technologii RFID musi się rozwinąć, a także mając na uwadze, że w związku z tym mandat w zakresie stworzenia norm w zakresie technologii RFID, powierzony wspólnie CEN i ETSI (europejskie organizacje normalizacyjne) w 2009 r., przyczyni się do tworzenia większej liczby innowacyjnych produktów i usług wykorzystujących technologię RFID,

T. mając na uwadze znaczenie, którego nabiera kwestia uświadomienia europejskich obywateli w zakresie nowych technologii i ich zastosowania, w tym ich skutków społecznych i środowiskowych, a także wspierania alfabetyzacji cyfrowej i e-umiejętności konsumentów,

U. mając na uwadze, że rozwój Internetu przedmiotów powinien mieć charakter integracyjny i powinien on być dostępny dla wszystkich obywateli UE, a także wspierany przez skuteczne strategie ukierunkowane na zlikwidowanie przepaści cyfrowej w UE, a także rozwinięcie e-umiejętności u większej liczby obywateli oraz zapewnienie im wiedzy o ich otoczeniu cyfrowym,

V. mając na uwadze, że korzyści płynące z technologii związanych z Internetem przedmiotów muszą być wzmacniane poprzez zapewniane bezpieczeństwa, które jest podstawowym elementem wszelkiego rozwoju, a jego brak grozi naruszeniem bezpieczeństwa danych osobowych i zaufania społeczeństwa do podmiotów, które gromadzą informacje na jego temat,

W. mając na uwadze, że społeczne skutki rozwoju Internetu przedmiotów nie są znane i mogą poszerzyć istniejącą lub stworzyć nową przepaść cyfrową,

1. z zadowoleniem przyjmuje komunikat Komisji Europejskiej i w zasadzie zgadza się z wytycznymi zawartymi w planie działania mającym na celu promowanie Internetu przedmiotów;

2. jest zdania, że rozpowszechnianie Internetu przedmiotów będzie sprzyjać lepszej interakcji między osobami i przedmiotami oraz między samymi przedmiotami, co może przynieść ogromne korzyści obywatelom UE, pod warunkiem przestrzegania bezpieczeństwa, ochrony danych i prywatności;

3. podziela uwagę, z jaką Komisja Europejska traktuje kwestie bezpieczeństwa, ochrony danych osobowych i prywatności obywateli, a także zarządzania Internetem przedmiotów, ponieważ poszanowanie prywatności i ochrony danych osobowych, a także otwartość i interoperacyjność są jedynymi sposobami uzyskania przez Internet przedmiotów większej akceptacji społecznej; wzywa Komisję do zachęcania wszystkich europejskich i międzynarodowych zainteresowanych stron do usuwania zagrożeń związanych z cyberbezpieczeństwem; wzywa w związku z tym Komisję do zachęcania państw członkowskich do wdrożania wszystkich istniejących międzynarodowych przepisów dotyczących cyberbezpieczeństwa, w tym konwencji Rady Europy w sprawie cyberprzestępczości;

4. jest głęboko przekonany, że ochrona prywatności stanowi podstawową wartość oraz że wszyscy użytkownicy powinni mieć kontrolę nad swoimi danymi osobowymi; wzywa zatem do dostosowania dyrektywy o ochronie danych do obecnego otoczenia cyfrowego;

5. docenia szybką reakcję Komisji na nowe zjawiska w tym sektorze w celu umożliwienia systemowi politycznemu uchwalenia przepisów na odpowiednio wczesnym etapie;

6. podkreśla, że wstępnym warunkiem promowania technologii jest określenie norm prawnych służących większemu przestrzeganiu podstawowych wartości oraz poprawie ochrony danych osobowych i prywatności;

7. podkreśla, że kwestie związane z bezpieczeństwem i prywatnością powinny zostać uwzględnione w przyszłych standardach, które muszą określać różne mechanizmy bezpieczeństwa w celu zapewnienia poufności, integralności lub dostępności usług;

8. wzywa Komisję do skoordynowania jej prac dotyczących Internetu przedmiotów z ogólnymi pracami nad agendą cyfrową;

9. wzywa Komisję do przeprowadzenia oceny skutków dotyczącej wykorzystania istniejącej internetowej infrastruktury sieciowej przez aplikacje i sprzęt Internetu przedmiotów pod względem przeciążenia sieci i bezpieczeństwa danych, aby określić, czy aplikacje i sprzęt Internetu przedmiotów są kompatybilne i odpowiednie;

10. jest zdania, że rozwój Internetu przedmiotów i związanych z nim aplikacji będzie miał w najbliższych latach istotny wpływ na życie codzienne obywateli europejskich i na ich przyzwyczajenia, prowadząc do różnorodnych zmian gospodarczych i społecznych;

11. jest przekonany, że konieczne jest stworzenie integracyjnego Internetu przedmiotów, unikając od początku – na szczeblach państw członkowskich i lokalnym – ryzyka nierównego rozwoju, nierównego rozpowszechniania i nierównego wykorzystywania technologii z zakresu Internetu przedmiotów; zauważa, że w komunikacie Komisji w niewystarczającym stopniu uwzględnia się te kwestie, którymi należałoby się zająć przed dalszym rozwojem Internetu przedmiotów;

12. wzywa Komisję do uwzględnienia mniej rozwiniętych regionów w planach z zakresu technologii informacyjnych i komunikacyjnych i Internetu przedmiotów; wzywa państwa członkowskie do zagwarantowania współfinansowania wdrażania tych technologii i innych projektów z zakresu technologii informacyjnych i komunikacyjnych w takich regionach, aby zapewnić ich udział oraz aby zapobiec ich wykluczeniu ze wspólnych europejskich przedsięwzięć;

13. 7a. podkreśla, że choć używanie czipów RFID może być skuteczne w walce z fałszowaniem, w zapobieganiu porwaniom noworodków w szpitalach położniczych, do identyfikacji zwierząt, a także w szeregu innych dziedzin, to może się również okazać niebezpieczne i rodzić wątpliwości obywateli i społeczeństwa co do etyczności tych działań, czemu trzeba będzie zaradzić;

14. podkreśla znaczenie analizowania społecznych, etycznych i kulturalnych skutków Internetu przedmiotów w świetle potencjalnie daleko sięgającej transformacji cywilizacyjnej, do której doprowadzą te technologie; uważa zatem za ważne, aby badania społeczno-ekonomiczne i debata polityczna w sprawie Internetu przedmiotów szły w parze z badaniami technologicznymi i ich postępami oraz wzywa Komisję do stworzenia panelu ekspertów w celu przeprowadzania dogłębnych ocen tych aspektów, a także do zaproponowania ram etycznych dla rozwoju powiązanych technologii i aplikacji;

15. zauważa, że technologia RFID i inne technologie powiązane z Internetem przedmiotów odnoszące się do inteligentnego etykietowania produktów i dóbr konsumpcyjnych oraz systemów komunikacji przedmiotów z osobami mogą być wykorzystywane wszędzie oraz że w praktyce są one niewidoczne i bezgłośne; wnioskuje w związku z tym, aby Komisja Europejska przeprowadziła kolejne i głębsze oceny omawianej technologii, obejmujące zwłaszcza:

· wpływ fal radiowych i innych środków umożliwiających wykorzystywanie technologii identyfikacji na zdrowie;

· wpływ „chipów” i ich recyklingu na środowisko naturalne;

· prywatność i zaufanie użytkowników;

· zwiększone ryzyko w dziedzinie cyberbezpieczeństwa;

· obecność inteligentnych „chipów” w danym produkcie;

· prawo do wyłączenia „chipów”, które zapewnia użytkownikom prawo kontroli;

· gwarancje dla obywateli w odniesieniu do ochrony podczas zbierania i przetwarzania danych osobowych;

· stworzenie dodatkowej struktury i infrastruktury sieciowej dla aplikacji i sprzętu Internetu przedmiotów;

· zapewnienie unijnym obywatelom i przedsiębiorstwom najlepszej możliwej ochrony przed wszystkimi rodzajami cyberataków w Internecie;

· wpływ pól elektromagnetycznych na zwierzęta, a zwłaszcza na ptaki w miastach;

· harmonizację regionalnych standardów;

· opracowanie otwartych standardów technologicznych i zapewnienie interoperacyjności między różnymi systemami;

oraz wprowadzenie – jeżeli zajdzie taka konieczność – szczegółowych przepisów o zasięgu europejskim odnośnie tej technologii;

16. podkreśla, że konsumenci mają prawo do ochrony prywatności opartej na zasadzie wyrażania zgody i/lub do prywatności od samego początku, zwłaszcza dzięki automatycznemu wyłączaniu tagów w punkcie sprzedaży, chyba że konsument wyraźnie zgodzi się, aby było inaczej; odnotowuje w związku z tym opinię Europejskiego Inspektora Ochrony Danych; wskazuje, że przy rozwijaniu i stosowaniu technologii Internetu przedmiotów należy rozpatrywać kwestie prywatności i bezpieczeństwa na jak najwcześniejszym etapie; podkreśla, że zastosowania technologii RFID muszą być obsługiwane zgodnie z zasadami ochrony prywatności i danych określonymi w art. 7 i 8 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej; wzywa Komisję do odzwierciedlenia prawa obywateli do wybrania produktów nie wyposażonych w technologie Internetu przedmiotów lub odłączenia się w dowolnym momencie od ich otoczenia sieciowego;

17. zauważa, że o ile pasywne tagi RFID mają ograniczony zasięg, o tyle aktywne tagi RFID mogą przesyłać dane na o wiele większe odległości; podkreśla w związku z tym, że należy określić jasne wytyczne dla poszczególnych rodzajów układów RFID;

18. wzywa Komisję do wyjaśnienia kwestii, do kogo należą zebrane automatycznie i zinterpretowane maszynowo dane i kto jest uprawniony do rozporządzania nimi;

19. wzywa wytwórców do zagwarantowania prawa do wyłączania „chipów” poprzez umożliwienie konsumentom usuwania tagów RFID lub wyłączania ich w inny sposób po dokonaniu zakupu;

podkreśla, że konsumenci muszą być informowani o obecności tagów RFID, zakresie odczytu, rodzaju przekazywanych przez urządzenia danych – czy to otrzymywanych, czy przesyłanych – i wykorzystaniu tych danych, oraz że informacje te muszą być wyraźnie zaznaczone na opakowaniu i wyszczególnione w dokumentacji;

20. wzywa operatorów zastosowań RFID do podjęcia wszelkich rozsądnych działań mających na celu zagwarantowanie, że dane nie będą łączone ze zidentyfikowaną lub możliwą do zidentyfikowania osobą fizyczną w jakikolwiek sposób, który może być wykorzystany przez operatorów zastosowań RFID lub inne osoby, chyba że takie dane będą przetwarzane zgodnie z obowiązującymi zasadami i przepisami prawnymi dotyczącymi ochrony danych;

21. podkreśla, że o ile zastosowania czipów, w które są wyposażone sprzedawane produkty, nie wykraczają poza miejsca sprzedaży, czipy te powinny być wyposażone w fabrycznie wbudowane urządzenia techniczne zapewniające ich neutralizację i ograniczające tym samych zachowywanie danych;

22. jest przekonany, że konsumentom należy dać możliwość wyrażenia zgody na korzystanie z Internetu przedmiotów, w tym możliwość niewyrażenia zgody na poszczególne technologie Internetu przedmiotów bez konieczności wyłączania innych całych zastosowań lub urządzeń;

23. podkreśla konieczność zapewnienia najwyższego możliwego poziomu bezpieczeństwa urządzeń i bezpiecznych systemów transmisyjnych, które mają zostać włączone w dowolne technologie Internetu przedmiotów, w celu zapobiegania oszustwom i umożliwienia właściwego potwierdzenia autentyczności i autoryzacji urządzeń; zauważa możliwość dokonywania oszustw związanych z identyfikacją i produktami za pośrednictwem klonowania tagów Internetu przedmiotów lub przechwytywania przesyłanych danych; wzywa zatem Komisję do zagwarantowania rozwoju przejrzystego systemu Internetu przedmiotów, uwzględniającego w szczególności następujące aspekty:

• wyraźne zaznaczenie obecności środków umożliwiających identyfikację i identyfikowalność;

• środki bezpieczeństwa gwarantujące dostęp do danych wyłącznie autoryzowanym użytkownikom;

• umożliwienie konsumentom i właściwym organom sprawdzenia wiarygodności danych i funkcjonowania systemu;

24. za kwestię priorytetową uznaje zapewnienie ogólnych ram regulacyjnych i ustalenie konkretnych terminów na szczeblu europejskim dla zachęcania do inwestycji publicznych i prywatnych i ułatwiania ich w sektorze Internetu przedmiotów i inteligentnych sieci, koniecznych do rozwoju nowych technologii;

25. zauważa, że chociaż technologie RFID są ważne, to inne technologie również wchodzą w skład Internetu przedmiotów; podkreśla, że kwestie związane z badaniami naukowymi, finansowaniem i zarządzaniem powinny również odnosić się do tych technologii;

26. wzywa Komisję do rozważenia wykorzystania zastosowań Internetu przedmiotów do osiągnięcia postępów w ramach kilku prowadzonych unijnych inicjatyw, takich jak „TIK na rzecz efektywności energetycznej”, „inteligentne systemy pomiarowe”, „etykiety efektywności energetycznej”, „charakterystyka energetyczna budynków”, „ochrona przed podrobionymi produktami leczniczymi i innymi produktami” itp.;

27. wzywa Komisję do monitorowania potencjalnych nowych zagrożeń związanych z wrażliwością bardzo ze sobą powiązanych systemów;

28. wzywa Komisję do podejmowania dalszych wysiłków w celu dopilnowania, aby technologie powiązane z Internetem przedmiotów obejmowały wymogi użytkowników (np. opcję wyłączania identyfikowalności) oraz przestrzegały praw i wolności poszczególnych osób; przypomina w związku z tym o decyzyjnej funkcji Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa Sieci i Informacji (ENISA) w zapewnianiu bezpieczeństwa sieci i informacji, a tym samym Internetu przedmiotów, ponieważ bezpieczeństwo to pozwoli na zapewnienie akceptacji i zaufania ze strony konsumentów;

29. jest zdania, że rozwojowi nowych aplikacji i samemu działaniu oraz potencjałowi gospodarczemu Internetu przedmiotów powinno towarzyszyć zaufanie, które konsumenci europejscy będą mieli do systemu, oraz wskazuje, że osiągnięcie zaufania jest możliwe, gdy wyjaśni się wątpliwości dotyczące ewentualnych zagrożeń dla ochrony prywatności i dla zdrowia;

30. podkreśla, że zaufanie to musi opierać się na jasnych ramach prawnych obejmujących zasady określające kontrolowanie, gromadzenie, przetwarzanie i wykorzystywanie danych gromadzonych i przesyłanych za pośrednictwem Internetu przedmiotów, a także rodzaje pozwoleń koniecznych ze strony konsumentów;

31. jest przekonany, że Internet przedmiotów wiąże się z wieloma korzyściami dla osób niepełnosprawnych i może stanowić sposób zaspokajania potrzeb starzejącego się społeczeństwa oraz zapewniania usług z zakresu opieki psychospołecznej nad osobami niesamodzielnymi; podkreśla w tym kontekście, że osoby niewidome i niedowidzące mogą dzięki tej technologii lepiej poznawać swoje otoczenie przy użyciu elektronicznych urządzeń wspomagających; podkreśla jednak, że należy przedsięwziąć środki w celu zapewnienia ochrony prywatności, łatwości instalacji i obsługi, jak i przekazywania konsumentom informacji o takich usługach;

32. podkreśla, że koszty towarzyszące – takie jak zużycie energii podczas użytkowania przedmiotów – muszą być przejrzyste dla konsumentów;

33. jest przekonany, że zasadniczo projekty z zakresu Internetu przedmiotów i technologii informacyjnych i komunikacyjnych wymagają przeprowadzania szerokich kampanii informacyjnych w celu wyjaśnienia obywatelom celu ich wdrażania; podkreśla, że informowanie społeczeństwa o potencjalnych zastosowaniach i wyraźnych korzyściach technologii, takich jak RFID i kształcenie w tym zakresie, ma kluczowe znaczenie dla uniknięcia błędnej interpretacji tych projektów i nieudzielenia im poparcia przez obywateli; podkreśla, że w celu pełnego wykorzystania Internetu przedmiotów zarówno z korzyścią dla poszczególnych osób, jak i dla ogółu społeczeństwa, użytkownikom należy udostępniać możliwości rozwoju e-umiejętności koniecznych do zrozumienia tych nowych technologii, a także powinni oni być zmotywowani i zdolni do wykorzystywania ich we właściwy sposób;

34. zauważa, że Internet przedmiotów będzie prowadzić do gromadzenia naprawdę ogromnych ilości danych; wzywa w związku z tym Komisję do przedłożenia wniosku dotyczącego dostosowania europejskiej dyrektywy w sprawie ochrony danych, aby uwzględnić w niej dane gromadzone i przesyłane w ramach Internetu przedmiotów;

35. jest przekonany, że należy przyjąć ogólną zasadę, zgodnie z którą technologie powiązane z Internetem przedmiotów powinny być projektowane tak, aby gromadzić i wykorzystywać wyłącznie bezwzględnie konieczną ilość danych do realizacji jego funkcji oraz aby nie gromadzić jakichkolwiek danych uzupełniających;

36. wzywa do zapewnienia anonimowości znacznej ilości danych udostępnianych w ramach Internetu przedmiotów przed ich przesłaniem w celu zagwarantowania ochrony prywatności;

37. przypomina Komisji, że inne regiony na świecie, a zwłaszcza Azja, osiągają szybsze postępy w tym sektorze i że należy w związku z tym przyjąć dynamiczne podejście i zapewnić ścisłą współpracę z resztą świata przy opracowywaniu zasad obowiązujących system polityczny i przy wprowadzaniu norm regulujących technologie i Internet przedmiotów;

38. podkreśla, że dla naprawy gospodarki europejskiej należy inwestować w nowe technologie informacyjne i komunikacyjne, aby stymulować wzrost gospodarczy, umożliwiając dostęp do nowych systemów i nowych aplikacji coraz większej liczbie obywateli i przedsiębiorstw europejskich; podkreśla, że Europa powinna być liderem w zakresie rozwoju Internetu przedmiotów; proponuje, aby w kolejnej perspektywie finansowej unijny budżet na badania naukowe w zakresie technologii informacyjnych i komunikacyjnych został podwojony, a budżet na wdrażanie tych technologii został zwiększony czterokrotnie;

39. podkreśla, że badania będą miały kluczowe znaczenie dla wygrania rywalizacji o osiągnięcie takiej mocy obliczeniowej komputerów, która będzie w stanie sprostać aplikacjom Internetu przedmiotów pracującym w czasie rzeczywistym;

40. zwraca się do Komisji Europejskiej o dalsze i zwiększone finansowanie projektów badań naukowych w dziedzinie Internetu przedmiotów zapisanych w siódmym programie ramowym (PR) na rzecz umocnienia europejskiego sektora technologii informacyjnych i komunikacyjnych i popiera wykorzystywanie programu CIP (program ramowy na rzecz konkurencyjności i innowacji) do promowania rozpowszechniania; wzywa przede wszystkim do opracowania projektów pilotażowych, które będą mogły mieć natychmiastowy korzystny wpływ na codzienne życie europejskich obywateli w obszarach e-zdrowia, e-kształcenia, e-handlu, e-dostępności oraz efektywności energetycznej; jest jednak zaniepokojony biurokracją związaną z programem ramowym i wzywa Komisję do jej zlikwidowania poprzez przeprojektowanie procesów PR oraz stworzenie rady użytkowników;

41. uważa, że Internet przedmiotów posiada znaczny potencjał w zakresie rozwoju gospodarczego i produkcyjnego, lepszej jakości usług i optymalizacji łańcuchów logistycznych i dystrybucyjnych przedsiębiorstw, zarządzania inwentarzem, tworzenia nowych możliwości dla pracowników i przedsiębiorców;

42. podkreśla, że technologia RFID umożliwi europejskim przedsiębiorstwom kontrolowanie ilości produktów wprowadzanych do obrotu (czyli produkowanie jedynie wtedy, gdy jest to konieczne, i jednoczesną ochronę środowiska naturalnego) oraz skuteczną walkę z piractwem i podróbkami, ponieważ zostanie zapewniona identyfikowalność produktów;

43. uważa, że wraz z zastosowaniem nowych technologii do procesów produkcyjnych zwiększy się wydajność zasobów, a towary konsumpcyjne staną się bardziej konkurencyjne na rynku;

44. podkreśla konieczność intensywnego międzynarodowego dialogu i wspólnych programów działania w sprawie Internetu przedmiotów; zwraca się do Komisji o zbadanie wpływu, jaki Internet przedmiotów może mieć na handel międzynarodowy;

45. podziela zamiar Komisji Europejskiej polegający na dalszym monitorowaniu i ocenianiu zapotrzebowania na dodatkową harmonizację częstotliwości na szczególne potrzeby Internetu przedmiotów, uwzględniając odmienną charakterystykę i możliwości różnych elektromagnetycznych pasm częstotliwości, oraz wzywa w związku z tym Komisję do uwzględniania potrzeb Internetu przedmiotów podczas określania unijnych celów z zakresu koordynacji i harmonizacji w ramach wieloletnich programów polityki dotyczącej widma radiowego; podkreśla, że częstotliwości te powinny być dobrem publicznym, a ich wykorzystywanie powinno zostać uregulowane w taki sposób, aby umożliwić wspieranie i finansowanie większej liczby badań technologicznych i rozwoju w tym obszarze; jest przekonany, że częstotliwości wykorzystywane bez konieczności uzyskania zezwolenia powinny umożliwiać pojawianie się nowych technologii i usług (bezprzewodowych technologii sieciowych) w celu pobudzania innowacyjności;

46. podkreśla niebezpieczeństwo niepewności prawnej w przypadku tzw. chmur obliczeniowych (ang. cloud computing);

47. jest zdania, że zaangażowanie na wszystkich szczeblach politycznych (UE, krajowym i regionalnym) jest podstawowym warunkiem wstępnym skutecznego rozwoju i wdrażania Internetu przedmiotów; podkreśla istotną rolę, jaką odegrają regionalne i lokalne władze oraz miasta w rozwoju Internetu przedmiotów, sprawiając, że wykroczy on poza aspekt czysto prywatny; przypomina ponadto, że władze lokalne mogą go w dużym stopniu wykorzystywać, na przykład przy organizacji transportu publicznego, wywożenia śmieci, obliczania poziomu zanieczyszczenia, zarządzania ruchem; wzywa Komisję do przeprowadzania konsultacji na wszystkich szczeblach politycznych podczas jej prac nad Internetem przedmiotów w duchu wielopoziomowego sprawowania rządów;

48. zauważa, że informacje przekazywane za pośrednictwem technologii powiązanych z Internetem przedmiotów muszą być identyfikowalne, sprawdzalne i podlegać zmianom w przypadku awarii systemu, który się na nich opiera; podkreśla, że z uwagi na to, iż technologie te wchodzą w skład systemów bezpieczeństwa, takich jak kontrola ruchu drogowego czy regulacja temperatury, błędne informacje mogłyby stanowić zagrożenie dla życia;

49. podkreśla, że nowe technologie mają podstawowe znaczenie dla uproszczenia łańcuchów transportowych, poprawy jakości i wydajności transportu, wspierania rozwoju inteligentnych systemów transportowych i ułatwiania tworzenia zielonych korytarzy, a technologia RFID może udostępniać innowacyjne sposoby prowadzenia działalności biznesowej, jednocześnie zwiększając satysfakcję klientów;

50. jest zdania, że wykorzystanie Internetu przedmiotów w odniesieniu do przyrody może przyczynić się do rozwoju ekologicznych technologii, dzięki lepszemu wykorzystaniu energii i tym samym ochronie środowiska naturalnego, a także do polepszenia stosunku między ICT a środowiskiem naturalnym;

51. zwraca się do Komisji Europejskiej o określenie wspólnych międzynarodowych standardów dotyczących normalizacji technologii RFID i innych technologii powiązanych z Internetem przedmiotów oraz wiążących się z nimi aplikacji, co będzie służyć ułatwieniu interoperacyjności i budowaniu otwartej, przejrzystej i neutralnej pod względem technologicznym infrastruktury; podkreśla, że bez jasnych i uznawanych standardów w świecie Internetu, takich jak TCP5/IP6, rozwój Internetu przedmiotów poza rozwiązania z zakresu technologii RFID nie będzie mógł osiągnąć skali światowej;

52. zgadza się z propozycją przyjęcia w najbliższym czasie protokołu internetowego w wersji 6 (IPv6) , który będzie stanowił podstawę ekspansji i uproszczenia sieci w przyszłości;

53. z zadowoleniem przyjmuje zamiar Komisji Europejskiej dotyczący przedstawienia w 2010 r. komunikatu w sprawie bezpieczeństwa, poszanowania prywatności i zaufania do wszechstronnego społeczeństwa informacyjnego; podkreśla znaczenie tego komunikatu i proponowanych środków na rzecz umocnienia przepisów odnoszących się do aspektów związanych z bezpieczeństwem informacji, prywatnością i ochroną danych osobowych; wzywa Komisję do aktywnego angażowania wszystkich zainteresowanych stron, takich jak ENISA oraz Europejski Inspektor Ochrony Danych;

54. jest przekonany o znaczeniu zapewniania w procesie rozwoju Internetu przedmiotów ochrony wszystkich praw podstawowych, a nie tylko prywatności;

55. uważa, że w związku z Internetem przedmiotów Komisja powinna przedstawić zalecenia w sprawie zadań i zakresu odpowiedzialności administracji publicznej, organów ustawodawczych i organów ścigania;

56. zwraca się do Komisji Europejskiej o uważne czuwanie nad poprawnym stosowaniem przepisów już przyjętych na szczeblu europejskim w omawianej dziedzinie oraz o przedstawienie do końca roku kalendarza wytycznych, który zamierza zaproponować na szczeblu UE dla wzmocnienia bezpieczeństwa Internetu przedmiotów i aplikacji RFID;

57. zwraca się do Komisji z prośbą, aby zainicjowała społeczny dialog dotyczący Internetu przedmiotów i informowała zarówno o pozytywnym, jak i negatywnym wpływie nowych technologii na życie codzienne; wzywa zatem Komisję do aktywnego zaangażowania się w konsultacje z europejskim sektorem przemysłu oraz do zachęcania go do odgrywania roli lidera w projektowaniu i proponowaniu wprowadzania innowacyjnych, znormalizowanych i interoperacyjnych technologii;

58. wzywa Komisję do wystarczającego włączenia małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP) do planu działania na rzecz Internetu przedmiotów;

59. zwraca się ponadto do Komisji Europejskiej o regularne informowanie Parlamentu o rozwoju dialogu z podmiotami działającymi w sektorze i z zainteresowanymi stronami oraz o inicjatywach, jakie zamierza zatwierdzić;

60. uważa, że Komisja powinna zbadać możliwość dalszego obniżenia kosztów roamingu danych;

61. podkreśla, że zarządzanie Internetem przedmiotów musi ograniczać biurokrację do minimum i włączać wszystkie odnośne zainteresowane strony w proces podejmowania decyzji, i w związku z tym wzywa do zapewnienia odpowiednich uregulowań na szczeblu UE;

62. wzywa Komisję do uściślenia, jakie aspekty zarządzania Internetem należy jej zdaniem obecnie unormować w odniesieniu do Internetu przedmiotów oraz za pośrednictwem jakiego systemu można zapewnić wsparcie ogólnego interesu publicznego;

63. wzywa w związku z tym Komisję do zbadania problematyki związanej z zarządzaniem Internetem także we współpracy z właściwymi podmiotami; poza tym twierdzi, że niezbędna jest kontrola aspektów odnoszących się do systemów bezpieczeństwa Wi-Fi;

64. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.

[1] 2009/2225(INI), sprawozdanie Del Castillo, A7-0066/2010.

Od pierwszego zastosowania aplikacji internetowych upłynęło ponad czterdzieści lat, o czym przypomniał wynalazca World Wide Web sir Tim Berners-Lee, który niedawno gościł w Parlamencie Europejskim[1]. W ciągu tych lat, a przede wszystkim w ciągu ostatnich dwudziestu pięciu lat Internet rozwijał się stale i nieprzerwanie. Dzisiaj Internet łączy w sieci około półtora miliarda osób; jego otwarta struktura, opierająca się na ustandaryzowanej technologii, ułatwiła jego rozpowszechnianie i interoperacyjność w skali światowej.

Internet przedmiotów (projekt zainicjowany w 1999 r. w Stanach Zjednoczonych) staje się coraz bardziej popularny i w najbliższych 10-15 latach ma zrewolucjonizować kontakty między osobami i przedmiotami oraz między samymi przedmiotami dzięki coraz częstszemu wykorzystywaniu technologii RFID (identyfikacja radiowa).

Cechą charakterystyczną technologii RFID jest transponder (tzw. tag) czyli element elektroniczny składający się z „chipu” i anteny. „Chip”, którego wielkość nie przekracza kilku milimetrów, może zawierać, przyjmować i przekazywać informacje w połączeniu bezprzewodowym dotyczące charakteru i składu produktu, do którego został zastosowany.

Specjaliści z omawianego sektora uważają, że w przyszłości „chipy” zastąpią używane dzisiaj kody kreskowe; zaletą technologii RFID w porównaniu z technologiami wykorzystywanymi obecnie jest to, że „chip” nie musi znajdować się w kontakcie z czytnikiem, aby mógł zostać odczytany, jak ma to miejsce w przypadku pasków magnetycznych i nie musi być widoczny, jak ma to miejsce w przypadku kodów kreskowych. Należy także uwzględnić charakter i ilość informacji, które mogą zawierać „chipy” w odniesieniu do przedmiotów, do których zostały zastosowane, na co pozwala omawiana technologia.

Obecne zastosowanie Internetu przedmiotów i rozwój w przyszłości

Już teraz można znaleźć konkretne przykłady w różnych sektorach:

• w sektorze motoryzacyjnym „chipy” mogą przekazywać kierowcy w czasie rzeczywistym informacje dotyczące ciśnienia w oponach;

• w sektorze rolno-spożywczym technologia RFID umożliwia zapewnienie wysokiego standardu produktów w zakresie bezpieczeństwa higieniczno-sanitarnego, cech chemicznych, fizycznych i organoleptycznych sprzedawanego produktu. „Chipy” pozwalają ponadto na lepszą i szybszą identyfikowalność produktu.

Opracowano już i wprowadzono wiele innych zastosowań w sektorze logistyki i transportu, co przyniosło bardzo pozytywne wyniki; niektóre kraje (Wielka Brytania i Stany Zjednoczone) wprowadziły „chip” do paszportów.

Jeżeli chodzi o przyszłość, technologia RFID w połączeniu z adresem IP (internet protocol) umożliwi utworzenie ogromnej sieci bezprzewodowej przedmiotów. Konkretny, często cytowany przykład dotyczy lodówek, które po odpowiednim zaprogramowaniu będą mogły rozpoznawać już lub wkrótce przeterminowane produkty i informować o tym konsumenta. Przewiduje się, że po połączeniu omawianej technologii z systemem Galileo nastąpi dalszy postęp.

Komunikat Komisji Europejskiej z dnia 18 czerwca 2009 r.[2], stanowiący podstawę niniejszego sprawozdania z inicjatywy własnej, przewiduje plan działania (przedstawiono 14 inicjatyw) na rzecz m. in. rozwoju Internetu przedmiotów i sprzyjania jego rozpowszechnianiu.

Stanowisko sprawozdawczyni

Sprawozdawczyni zgadza się z ogólnymi wytycznymi zapisanymi w komunikacie Komisji Europejskiej; za równie ważną uważa potrzebę uważnego ocenienia, czy obecnie obowiązujące prawodawstwo jest wystarczające w obliczu rozwoju sektora w przyszłości lub czy, przeciwnie, należy dokonać kolejnych i głębszych ocen w odniesieniu do niektórych ważnych aspektów (takich jak elementy mające bezpośredni wpływ na życie i prywatność obywateli, ich danych osobowych i na zdrowie konsumentów) i przyjąć nowe prawodawstwo wspólnotowe w tej dziedzinie.

Sprawozdawczyni obawia się, że niektóre działania zapisane w planie przedłożonym przez Komisję mogą być niewystarczające w obliczu trwającego szybkiego rozwoju technologii RFID. Uważa, że należy zatem położyć główny nacisk na niektóre aspekty, a w szczególności na te, które dotyczą:

- wpływu fal radiowych na zdrowie,

- wpływu elektromagnetycznego „chipów”,

- ich recyklingu,

- prywatności konsumentów,

- obecności inteligentnych „chipów” w danym produkcie,

- prawa do wyłączenia „chipów”,

- gwarancji dla obywateli w zakresie ochrony danych osobowych.

Zdaniem sprawozdawczyni rozwojowi nowych aplikacji i samemu działaniu Internetu przedmiotów, a także silnemu wpływowi, jaki będzie miał Internet na życie codziennie obywateli europejskich i ich przyzwyczajenia, musi towarzyszyć zaufanie konsumentów europejskich do systemu.

Zdaniem sprawozdawczyni priorytetem wydaje się zatem zapewnienie ram regulacyjnych i prawnych, które z jednej strony będą chronić konsumenta europejskiego, a z drugiej stymulować inwestycje publiczne i prywatne w sektorze Internetu przedmiotów.

Internet przedmiotów stanowi wielką szansę gospodarczą, gdyż umożliwi zoptymalizowanie procesów produkcyjnych i zużycia energii, tworzenie nowych miejsc pracy i nowych usług dla coraz większej liczby obywateli i przedsiębiorstw europejskich.

Jeżeli Unia Europejska rzeczywiście chce objąć pozycję lidera na omawianym rynku, będzie musiała przyjąć proaktywne podejście w tej dziedzinie, zachęcając do prowadzenia badań naukowych i projektów pilotażowych.

[1] 8^th STOA Annual Lecture: 1 December 2009.
[2] COM(2009) 0278

dla Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii

w sprawie internetu przedmiotów
(2009/2224(INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: William (The Earl of) Dartmouth

WSKAZÓWKI

Komisja Handlu Międzynarodowego zwraca się do Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1. odnotowuje, że w naszym zglobalizowanym świecie postęp technologiczny wywrze prawdopodobnie znaczny wpływ na innowację, konkurencyjność, przepływ informacji, a w konsekwencji także na handel międzynarodowy; w szczególności zwraca uwagę na to, że wykorzystanie inteligentnych technologii może poprawić zarówno ilość, jak i jakość przepływu informacji, zapewniając szybkość, trafność i przejrzystość transakcji komercyjnych;

2. odnotowuje, że pierwsze i najbardziej namacalne zastosowanie technologii internetu przedmiotów będzie miało miejsce w sektorze handlu, poprzez zastąpienie kodów kreskowych identyfikacją radiową (RFID) wszystkich produktów; uważa, że z uwagi na jakościowo i ilościowo większe możliwości technologiczne oferowane przez nową technologię w porównaniu z wcześniejszą, przejście to może przynieść liczne korzyści wytwórcom/producentom, sprzedającym i konsumentom, głównie poprzez podniesienie jakości usług oraz wprowadzenie podstawowych zmian do łańcucha dostaw i dystrybucji;

3. zachęca Komisję do dokonania oceny wpływu jaki proponowana strategia może mieć na produktywność i konkurencyjność europejskich przedsiębiorstw na rynku międzynarodowym;

4. podkreśla, że choć internet przedmiotów będzie się rozwijał lokalnie, otwarty, przejrzysty i przede wszystkim dostępny rozwój nowych technologii zwiększyłby możliwości trwałego rozwoju na całym świecie i mógłby ułatwić przejście na gospodarkę neutralną wobec efektu cieplarnianego;

5. uważa, że poprzez połączenie identyfikowalności technologii i produkcji, handlu i identyfikatorów bezpieczeństwa pochodzenia produktu, internet przedmiotów może wnieść istotny wkład w sposób prowadzenia handlu, na przykład kładąc kres handlowi pirackimi towarami, poprawiając i tworząc bardziej zintegrowaną ochronę zdrowia konsumenta, unikając przyszłych kryzysów żywnościowych, oszczędzając energię i chroniąc środowisko naturalne;

6. uważa, że internet przedmiotów może przyczynić się do ułatwienia przepływu handlu między UE a państwami trzecimi poprzez rozszerzenie rynków i zabezpieczenie gwarancji jakości sprzedawanych produktów;

7. zachęca Komisję do uwzględnienia ograniczeń finansowych i infrastrukturalnych MŚP podczas opracowywania zarządzania i norm technicznych i z zakresu technologii informacyjno-komunikacyjnych, takich jak te proponowane w komunikacie; przypomina, że MŚP stanowią trzon europejskiej produktywności i zatrudnienia oraz że ich interesy powinny być chronione przekrojowo we wszystkich aktach ustawodawczych wydawanych przez UE; doświadczenie z dziedziny ekonomii podpowiada, że MŚP wydobywają gospodarkę Unii Europejskiej z recesji; wzywa zatem Komisję, aby położyła szczególny nacisk na MŚP oraz ich dostęp do nowych systemów i zastosowań;

8. wyraża poważne zaniepokojenie ochroną danych osobowych i ochroną prywatności konsumentów w ogóle, ponieważ występują niezliczone luki i dwuznaczności regulacyjne i normatywne dotyczące ważnych aspektów wdrażania technologii na rzecz internetu przedmiotów; uważa, że aktualne zagrożenia dotyczące ochrony danych osobowych użytkowników internetu są znacznie mniejsze niż zagrożenia, które pojawią się wraz ze stopniowym rozszerzaniem internetu przedmiotów; wzywa zatem Komisję, aby włączyła kwestie związane z ochroną danych osobowych poruszane w odniesieniu do rozszerzenia internetu przedmiotów do wszystkich aktualnych spraw;

9. wzywa do zachowania ostrożności w kwestii scentralizowanej infrastruktury i ewentualnych nadużyć związanych z centralnym monitorowaniem produktu i przepływów informacji, zwłaszcza w odniesieniu do elektronicznych kodów wyposażenia wojskowego i dziedziny suwerenności państwa w ogóle;

10. wzywa Komisję, aby aktywnie przyczyniała się do definiowania i ustanawiania zasad i przepisów dotyczących zarządzania internetem przedmiotów wraz ze swoimi partnerami handlowymi na takich forach międzynarodowych jak Światowa Organizacja Handlu;

11. wzywa Komisję, aby kontynuowała projekty finansowania w ramach siódmego programu ramowego i programu ramowego na rzecz konkurencyjności i innowacji w celu zwiększenia konkurencyjności Unii Europejskiej na rynku międzynarodowym w dziedzinie internetu przedmiotów;

12. podkreśla znaczenie stworzenia bezpiecznego i przejrzystego systemu zarządzania dla internetu przedmiotów.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

dla Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii

w sprawie Internetu przedmiotów
(2009/2224(INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Christian Engström

WSKAZÓWKI

Komisja Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów zwraca się do Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1. wzywa Komisję do uściślenia, jakie aspekty zarządzania Internetem należy jej zdaniem obecnie unormować w odniesieniu do Internetu przedmiotów oraz za pośrednictwem jakiego systemu można zapewnić wsparcie ogólnego interesu publicznego;

2. w związku z tym wzywa Komisję do zbadania problematyki związanej z zarządzaniem Internetem przedmiotów we współpracy z właściwymi podmiotami w tym sektorze; poza tym twierdzi, że kontrola aspektów odnoszących się do systemów bezpieczeństwa Wi-Fi jest niezbędna;

3. wzywa Komisję do wyjaśnienia kwestii, do kogo należą zebrane automatycznie i zinterpretowane maszynowo dane i kto jest uprawniony do rozporządzania nimi;

4. wzywa Komisję i państwa członkowskie do podejmowania większej liczby inicjatyw na rzecz swobodnego dostępu do nowych technologii; podkreśla, że celem wszystkich inicjatyw powinno być ułatwienie dostępu do technologii informacyjnych i komunikacyjnych oraz ich stosowania, jak również uwzględnienie mniej uprzywilejowanych grup społecznych;

5. wzywa Komisję i państwa członkowskie – w obliczu głębokich zmian, jakie niesie za sobą Internet przedmiotów – do zapewnienia jednolitego rozwoju technologii na całym terytorium UE, tak aby zapobiec powiększaniu się istniejących już rozbieżności, do włączenia w ten proces organów publicznych oraz do uznania konieczności wzmocnienia partnerstw publiczno-prywatnych w odniesieniu do Internetu przedmiotów i zarządzania Internetem;

6. z zadowoleniem przyjmuje wyrażony przez Komisję zamiar opublikowania w 2010 r. komunikatu poświęconego kwestiom prywatności i zaufania w społeczeństwie informacyjnym oraz stałego monitorowania odnośnych aspektów związanych z ochroną danych osobowych w celu ochrony praw i interesów konsumentów;

7. podkreśla, że wszelkie dane, które można powiązać z konkretnym konsumentem, poprzez eksplorację danych lub przy użyciu innych środków, są danymi osobowymi, które należy przetwarzać w zgodzie z zasadami poszanowania prywatności i ochrony danych osobowych;

8. podkreśla, że konieczne jest zapewnienie konsumentom przejrzystości kosztów towarzyszących, na przykład w odniesieniu do zużycia energii podczas użytkowania przedmiotów;

9. z zadowoleniem przyjmuje wyrażony przez Komisję zamiar zainicjowania debaty na temat technicznych i prawnych aspektów „prawa do milczenia chipów”, to jest zasady, zgodnie z którą każdy powinien móc odłączyć się w dowolnym momencie od swojego sieciowego otoczenia;

10. zgadza się, że nowe normy należy opracowywać w sposób otwarty, przejrzysty i na zasadzie porozumienia przy udziale wszystkich zainteresowanych stron; podkreśla, że należy zapewnić powszechny i łatwy dostęp do wszelkich nowo opracowanych norm w tej dziedzinie, jak również łatwy dostęp do wzorcowych modeli wdrażania, jak ma to miejsce w przypadku norm opracowywanych przez Grupę Roboczą ds. Technicznych sieci Internet (IETF); podkreśla, że infrastruktura w zakresie Internetu przedmiotów musi być skuteczna, skalowalna, wiarygodna, bezpieczna oraz musi budzić zaufanie, co w rezultacie wzmocni w ten sposób ochronę konsumentów przede wszystkim w odniesieniu do ochrony i bezpieczeństwa danych;

11. zwraca uwagę, że brakuje naukowej dyskusji w sprawie możliwego zagrożenia i szkód spowodowanych elektrosmogiem oraz że Komisja nie powinna zaniedbywać tego tematu.

12. zwraca uwagę na to, że innowacje i kreatywność stanowią istotną wartość dodaną dla gospodarki i konkurencyjności Europy oraz że w związku z tym powinno się je chronić i rozwijać;

13. zgadza się, że kluczową kwestią jest, aby niemożliwe do pokonania bariery nie utrudniały wprowadzania nowych systemów i zastosowań oraz aby wspierano interoperacyjność systemów i aplikacji;

14. uważa, że Komisja powinna zbadać możliwość dalszego obniżenia kosztów roamingu danych;

15. przypomina Komisji, że UE nie odgrywa obecnie wiodącej roli, jeżeli chodzi o innowacje w zakresie Internetu przedmiotów, i dlatego wzywa Komisję do udostępnienia większej ilości środków w trakcie realizacji projektów badawczych w ramach siódmego programu ramowego oraz projektów pilotażowych w ramach programu ramowego na rzecz konkurencyjności i innowacji na potrzeby Internetu przedmiotów, jak również do dalszego rozwoju infrastruktury szerokopasmowej i rozpowszechniania łączy szerokopasmowych.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

dla Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii

w sprawie Internetu przedmiotów
(2009/2224(INI))

Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej: Eva Lichtenberger

WSKAZÓWKI

Komisja Prawna zwraca się do Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii, jako do komisji przedmiotowo właściwej, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

A. mając na uwadze, że Internet przyszłości będzie daleko wykraczał poza dzisiejsze tradycyjne granice wirtualnego świata, ponieważ będzie powiązany ze światem przedmiotów fizycznych,

B. mając na uwadze, że o ile w przyszłości można się spodziewać jeszcze bardziej zróżnicowanych zastosowań chipów RFID (identyfikacja radiowa), to technologia ta rodzi nowe zagadnienia, przede wszystkim z zakresu ochrony danych osobowych, związane z niewidzialnym lub prawie niewidzialnym charakterem tych czipów,

C. mając na uwadze, że wszystkie przedmioty codziennego użytku (bilety komunikacyjne, odzież, telefony komórkowe, samochody etc.) mogłyby być w przyszłości wyposażone w czip RFID, stając się bardzo szybko poważnym wyzwaniem gospodarczym, z uwagi na wielość zastosowań,

D. mając na uwadze, że Internet przedmiotów ma umożliwić, za pomocą systemów identyfikacji elektronicznej i bezprzewodowych urządzeń przenośnych, bezpośrednią i jednoznaczną identyfikację podmiotów cyfrowych i przedmiotów fizycznych, aby możliwe było uzyskiwanie, przechowywanie, przekazywanie i przetwarzanie danych z nimi związanych w sposób ciągły,

1. docenia szybką reakcję Komisji na nowe zjawiska w tym sektorze w celu umożliwienia systemowi politycznemu odpowiednio wczesnego uchwalenia przepisów;

2. przypomina Komisji, że inne regiony na świecie, a zwłaszcza Azja, osiągają szybsze postępy w tym sektorze i że należy w związku z tym przyjąć dynamiczne podejście i zapewnić ścisłą współpracę z resztą świata przy opracowywaniu zasad obowiązujących system polityczny i przy wprowadzaniu norm regulujących technologie i Internet przedmiotów;

3. podkreśla potencjalne korzyści dla konkurencyjności Europy płynące z rozwoju Internetu przedmiotów;

4. zwraca się do Komisji i państw członkowskich o zagwarantowanie zasady „prawa do milczenia/milczenia czipów”, która umożliwia poszczególnym osobom i wspólnotom odłączenie się od dowolnej aplikacji Internetu przedmiotów;

5. podkreśla, że o ile zastosowania czipów, w które są wyposażone sprzedawane produkty, nie wykraczają poza miejsca sprzedaży, czipy te powinny być wyposażone w fabrycznie wbudowane urządzenia techniczne zapewniające ich neutralizację i ograniczające tym samych zachowywanie danych;

6. przypomina o potrzebie informowania konsumentów i organizacji konsumentów, zasięgania ich opinii i zachęcenia ich do czynnego udziału w celu uniknięcia negatywnych zjawisk oraz ochrony praw obywatelskich oraz zapewnienia ochrony danych osobowych i bezpieczeństwa życia prywatnego;

7. zwraca uwagę na konieczność wspierania normy bezpieczeństwa poprzez zagwarantowanie, że odczytywanie na odległość przez osoby trzecie informacji osobowych potencjalnie zawartych w czipach bez wiedzy danych obywateli nie będzie możliwe;

8. wzywa Komisję do monitorowania potencjalnych nowych zagrożeń związanych z wrażliwością bardzo ze sobą powiązanych systemów;

9. przypomina, że rozwijając te technologie, należy koniecznie uwzględnić podstawowe zasady ochrony danych, czyli zasady: celowości, proporcjonalności, przejrzystości i bezpieczeństwa;

10. podkreśla niebezpieczeństwo niepewności prawnej w przypadku tzw. chmur obliczeniowych (ang. cloud computing);

11. wspiera podejście oparte na poszanowaniu prywatności od etapu koncepcji (ang. privacy by design) jako zasadę konieczną do ochrony prywatności w przyszłości;

12. podkreśla, że choć używanie czipów RFID może być skuteczne w walce z fałszowaniem, zapobieganiu porwaniom noworodków w szpitalach położniczych, do identyfikacji zwierząt itp., to może się również okazać niebezpieczne i rodzić wątpliwości obywateli i społeczeństwa co do etyczności tych działań, czemu trzeba będzie zaradzić;

13. uważa za konieczne przeanalizowanie sposobu, w jaki Internet przedmiotów będzie wpływał na kontrolę własnej prywatności przez użytkowników, oraz reakcji użytkowników, a także tego, w jaki sposób zabezpieczenia i środki ochrony prywatności można włączyć do tych systemów już na początku etapu koncepcji; uważa, że zapewnienie ochrony danych osobowych ma podstawowe znaczenie, w związku z czym zwraca się do Komisji o opracowanie badania wpływu w zakresie skutków stosowania Internetu przedmiotów w praktyce;

14. apeluje o jak największą czujność w zakresie przestrzegania praw podstawowych przy używaniu czipów RFID, wiedząc, że każda osoba posiadająca odpowiedni czytnik będzie mogła odczytać zawarte w nich dane i że czipy te mogą zawierać dane osobowe umożliwiające zdalną identyfikację osób w nie wyposażonych;

15. domaga się, aby sprzedawcy detaliczni informowali klientów o ewentualnej obecności identyfikatorów RFID (identyfikacji radiowej) w produktach;

16. wzywa operatorów zastosowań RFID do podjęcia wszelkich rozsądnych działań mających na celu zagwarantowanie, że dane nie będą łączone ze zidentyfikowaną lub możliwą do zidentyfikowania osobą fizyczną w jakikolwiek sposób, który może być wykorzystany przez operatorów zastosowań RFID lub inne osoby, chyba że takie dane będą przetwarzane zgodnie z obowiązującymi zasadami i przepisami prawnymi dotyczącymi ochrony danych;

17. zwraca uwagę na fakt, że ochrona danych osobowych – która stała się niezbędna w naszym europejskim nowoczesnym i demokratycznym społeczeństwie, w którym dane o charakterze osobowym są nieprzerwanie gromadzone, tworzone, analizowane w coraz większym zakresie – powinna być postrzegana jako zasada o konstytucyjnej wartości.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

Data przyjęcia

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Kader Arif, Daniel Caspary, Joe Higgins, Yannick Jadot, Metin Kazak, Bernd Lange, Emilio Menéndez del Valle, Vital Moreira, Niccolò Rinaldi, Helmut Scholz, Peter Šťastný, Gianluca Susta, Jan Zahradil, Pablo Zalba Bidegain, Paweł Zalewski

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Josefa Andrés Barea, George Sabin Cutaş, Albert Deß, Elisabeth Köstinger, Georgios Papastamkos, Jarosław Leszek Wałęsa

Informacja prawna - Polityka ochrony prywatności