SPRAWOZDANIE w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie wytycznych dla polityki zatrudnienia państw członkowskich: Zintegrowane wytyczne dotyczące strategii Europa 2020 – część druga
20.7.2010 - (COM(2010)0193 – C7‑0111/2010 – 2010/0115(NLE)) - *
Komisja Zatrudnienia i Spraw Socjalnych
Sprawozdawca: Csaba Őry
PROJEKT REZOLUCJI LEGISLACYJNEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO
w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie wytycznych dla polityki zatrudnienia państw członkowskich: Zintegrowane wytyczne dotyczące strategii „Europa 2020” – część druga
(COM(2010)0193 – C7‑0111/2010 – 2010/0115(NLE))
(Procedura konsultacji)
Parlament Europejski,
– uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Radzie (COM(2010)0193),
– uwzględniając art. 148 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którym Rada skonsultowała się z Parlamentem (C7-0111/2010),
– uwzględniając art. 55 Regulaminu,
– uwzględniając sprawozdanie Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych, a także opinie Komisji Gospodarczej i Monetarnej oraz Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia (A7–0235/2010),
1. zatwierdza po poprawkach wniosek Komisji;
2. zwraca się do Komisji o odpowiednią zmianę jej wniosku, zgodnie z art. 293 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE);
3. zwraca się do Rady o poinformowanie go w przypadku uznania za stosowne odejścia od tekstu przyjętego przez Parlament;
4. zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem w przypadku uznania za stosowne wprowadzenia znaczących zmian do wniosku Komisji;
5. powtarza swój stały apel do Komisji i Rady o zagwarantowanie Parlamentowi wystarczającego czasu, a w każdym razie nie mniej niż pięciu miesięcy, na wypełnienie jego roli konsultacyjnej zgodnie z art.148 ust.2 TFUE jeśli chodzi o przegląd wytycznych dla polityki zatrudnienia państw członkowskich;
6. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.
Poprawka 1 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 1 a preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(1a) Artykuł 157 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej stanowi, że Parlament Europejski i Rada przyjmują środki zmierzające do zapewnienia stosowania zasady równości szans i równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zatrudnienia i pracy, w tym zasady równości wynagrodzeń za taką samą pracę lub pracę takiej samej wartości. |
Poprawka 2 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 2 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(2) Artykuł 3 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej stanowi, że Unia zwalcza wykluczenie społeczne i dyskryminację oraz wspiera sprawiedliwość społeczną i ochronę socjalną, a także przewiduje inicjatywy unijne zmierzające do zapewnienia koordynacji polityki społecznej państw członkowskich. W art. 9 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej przewidziano, że przy określaniu i realizacji swoich polityk i działań Unia bierze pod uwagę wymogi związane z zapewnianiem odpowiedniej ochrony socjalnej oraz zwalczaniem wykluczenia społecznego. |
(2) Artykuł 3 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej stanowi, że Unia dąży do osiągnięcia pełnego zatrudnienia i postępu społecznego, zwalcza wykluczenie społeczne i dyskryminację oraz wspiera sprawiedliwość społeczną i ochronę socjalną, a także przewiduje inicjatywy unijne zmierzające do zapewnienia koordynacji polityki społecznej państw członkowskich. W art. 9 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej przewidziano, że przy określaniu i realizacji swoich polityk i działań Unia bierze pod uwagę wymogi związane ze wspieraniem wysokiego poziomu zatrudnienia, zapewnianiem odpowiedniej ochrony socjalnej, zwalczaniem wykluczenia społecznego oraz zapewnianiem wysokiego poziomu kształcenia i szkolenia. |
Poprawka 3 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 2 a preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(2a) Artykuł 8 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej stanowi, że we wszystkich swoich działaniach Unia zmierza do zniesienia nierówności oraz wspierania równości mężczyzn i kobiet. W art. 10 dodano, że przy określaniu i realizacji swojej polityki i działań Unia dąży do zwalczania wszelkiej dyskryminacji ze względu na płeć, rasę lub pochodzenie etniczne, religię lub światopogląd, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną. W art. 2 Traktatu o Unii Europejskiej stwierdza się, że społeczeństwo europejskie charakteryzuje pluralizm, niedyskryminacja, tolerancja, sprawiedliwość, solidarność oraz równouprawnienie kobiet i mężczyzn. |
Poprawka 4 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 4 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(4) Zainicjowana w 2000 r. strategia lizbońska opierała się na świadomości, że w obliczu konkurencji na rynkach światowych, rozwoju technologii oraz starzenia się społeczeństw konieczne jest podniesienie wydajności i konkurencyjności UE, przy jednoczesnym pogłębianiu spójności społecznej. W wyniku przeglądu śródokresowego strategię lizbońską odnowiono w 2005 r., skupiając się na wzroście oraz zwiększeniu ilości i jakości miejsc pracy. |
(4) Zainicjowana w 2000 r. strategia lizbońska opierała się na świadomości, że w obliczu konkurencji na rynkach światowych, rozwoju technologii oraz starzenia się społeczeństw konieczne jest podniesienie wydajności opartej na wiedzy i konkurencyjności UE oraz odtworzenie warunków dla pełnego zatrudnienia, przy jednoczesnym pogłębianiu spójności społecznej i regionalnej. W wyniku przeglądu śródokresowego strategię lizbońską odnowiono w 2005 r., skupiając się na wzroście oraz zwiększeniu ilości i jakości miejsc pracy. |
Poprawka 5 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 5 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(5) Strategia lizbońska na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia pomogła osiągnąć konsensus na temat ogólnego kierunku polityki gospodarczej i polityki zatrudnienia UE. W ramach strategii lizbońskiej w 20055 r. Rada przyjęła, a następnie w 20086 r. zmieniła ogólne wytyczne dotyczące polityki gospodarczej i wytyczne w dziedzinie zatrudnienia. Te 24 wytyczne, określające główne priorytety dla całej UE w zakresie reform makroekonomicznych, mikroekonomicznych oraz rynku pracy stanowiły podstawę dla krajowych programów reform. Niemniej jednak w praktyce okazało się, że priorytety określone w wytycznych nie były wystarczająco jasne i nie zostały ze sobą wystarczająco wzajemnie powiązane. W związku z tym ich wpływ na krajowe procesy kształtowania polityki był ograniczony. |
(5) Strategia lizbońska na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia powinna przyczynić się do wytyczenia ogólnego kierunku polityki gospodarczej i polityki zatrudnienia UE. W ramach strategii lizbońskiej w 2005 r. Rada przyjęła, a następnie w 2008 r. zmieniła ogólne wytyczne dotyczące polityki gospodarczej i wytyczne w dziedzinie zatrudnienia. Te 24 wytyczne, określające główne priorytety dla całej UE w zakresie reform makroekonomicznych, mikroekonomicznych oraz rynku pracy stanowiły podstawę dla krajowych programów reform. Niemniej jednak w praktyce okazało się, że w wytycznych nie określono odpowiednio wiążących celów na rzecz udziału wszystkich mieszkańców Unii Europejskiej w społeczeństwie, polityce i kulturze oraz celów w zakresie zrównoważonej gospodarki, oraz że priorytety powinny mięć silniejsze wzajemne powiązania. W ostatecznym rozrachunku nie dało się osiągnąć podstawowych celów strategii , ponieważ państwa członkowskie również nie wzięły odpowiedzialności za te wytyczne. |
Poprawka 6 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 5 a preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(5 a) Oprócz nowych inicjatyw ustawodawczych UE dotyczących zagadnień społecznych Unia Europejska musi znacznie usprawnić swoją obowiązującą politykę i sposób jej wdrażania. |
Poprawka 7 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 6 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(6) Kryzys finansowy i gospodarczy, który rozpoczął się w 2008 r., spowodował znaczny spadek zatrudnienia i oczekiwanych dochodów oraz doprowadził do dramatycznego pogorszenia się stanu finansów publicznych. W zmaganiach z kryzysem pomógł państwom członkowskim europejski plan naprawy gospodarczej, częściowo poprzez skoordynowany impuls fiskalny, w którym euro odegrało rolę gwaranta stabilności makroekonomicznej. Walka z kryzysem udowodniła, że dzięki skutecznemu zapewnieniu ściślejszej koordynacji polityki gospodarczej w UE można osiągnąć znaczące rezultaty. Kryzys uświadomił również istnienie ścisłej współzależności między gospodarkami państw członkowskich. |
(6) Kryzys finansowy i gospodarczy, który rozpoczął się w 2008 r., spowodował znaczny spadek zatrudnienia i oczekiwanych dochodów oraz doprowadził do dramatycznego pogorszenia się stanu finansów publicznych. W zmaganiach z kryzysem pomógł państwom członkowskim europejski plan naprawy gospodarczej, częściowo poprzez skoordynowany impuls fiskalny. Kryzys, który nadal się rozwija, wskazuje na brak skutecznych środków wczesnego reagowania na jego oznaki a zatem pokazuje, że dzięki skutecznemu zapewnieniu ściślejszej koordynacji polityki gospodarczej w UE, przy jednoczesnym poszanowaniu zasady pomocniczości, można osiągnąć znaczące rezultaty. Kryzys uświadomił również istnienie ścisłej współzależności między gospodarkami i rynkami pracy państw członkowskich; w rezultacie pełne wykorzystanie potencjału rynku wewnętrznego jest również jednym z kluczowych sposobów zwiększenia konkurencyjności Europy oraz powoduje konieczność dokonania gruntownego przeglądu mechanizmów, dla których osiągnięcie celu zatrudnienia i celów społecznych będzie pozostawać pewnym założeniem. |
Poprawka 8 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 7 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(7) Komisja wystąpiła z wnioskiem w sprawie określenia nowej strategii na kolejne dziesięciolecie – strategii Europa 20208 – dzięki której Europa wyjdzie z kryzysu gospodarczego i finansowego silniejsza, a jej gospodarka stanie się inteligentna, zrównoważona i będzie sprzyjać włączeniu społecznemu. Pięć wymiernych celów – które wyszczególniono w ramach odpowiednich wytycznych – to cele wspólne, wytyczające kierunek działań państw członkowskich oraz Unii. Państwa członkowskie powinny przy użyciu wszelkich środków dążyć do osiągnięcia celów krajowych i zlikwidowania przeszkód na drodze do trwałego rozwoju. |
(7) Komisja wystąpiła z wnioskiem w sprawie określenia nowej strategii na kolejne dziesięciolecie – strategii Europa 20208 – dzięki której Europa wyjdzie z kryzysu silniejsza oraz będzie lepiej przygotowana na przyszłe wstrząsy i kryzysy, a jej gospodarka stanie rentowna, zrównoważona pod względem ekologicznym i ekonomicznym i będzie sprzyjać włączeniu społecznemu, przy wysokim poziomie zatrudnienia, wydajności i spójności społecznej. Wymierne cele – które wyszczególniono w ramach odpowiednich wytycznych – to cele wspólne, wytyczające kierunek działań państw członkowskich oraz Unii. Państwa członkowskie powinny dążyć do osiągnięcia celów krajowych. Powinny się skoncentrować na zwiększeniu zatrudnienia i zlikwidowaniu przeszkód dla trwałego rozwoju wynikających z prawodawstwa, biurokracji i krajowej niewłaściwej alokacji środków. |
Poprawka 9 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 8 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(8) W ramach kompleksowej strategii wyjścia z kryzysu gospodarczego państwa członkowskie powinny przeprowadzić ambitne reformy, które zapewnią stabilizację makroekonomiczną oraz stabilność finansów publicznych, zwiększenie konkurencyjności, zmniejszenie nierówności makroekonomicznych oraz zwiększenie wydajności rynku pracy. Wycofywanie bodźców fiskalnych należy przeprowadzać i koordynować w ramach paktu stabilności i wzrostu. |
(8) W ramach kompleksowej strategii wyjścia z kryzysu gospodarczego oraz kompleksowych strategii na rzecz stworzenia warunków dla wzrostu państwa członkowskie muszą przeprowadzić i utrzymać strukturalne reformy, które zapewnią stabilizację makroekonomiczną, promowania większej liczby lepszych miejsc pracy oraz stabilność finansów publicznych, zwiększenie konkurencyjności i produktywności, zmniejszenie nierówności makroekonomicznych, zwiększenie spójności społecznej, zwalczanie ubóstwa oraz zwiększenie wydajności rynku pracy. Stopniowe wycofywanie bodźców fiskalnych, które ma się zacząć wraz z zagwarantowaniem zrównoważonej odnowy gospodarki, należy przeprowadzać i koordynować między innymi w ramach paktu stabilności i wzrostu. Aby jednak osiągnąć w praktyce cele trwałej spójności gospodarczej i społecznej, należy pokonać największe makroekonomiczne wahania i nierówności między państwami członkowskimi. |
Poprawka 10 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 8 a preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(8a) Europa 2020 powinna być strategią, która kładzie podstawowy nacisk na ludzi i ochronę środowiska oraz pozwala wyjść z kryzysu gospodarczego, która zapobiega przyszłym załamaniom gospodarczym i społecznym, jest ściśle skoordynowana z polityką strukturalną i spójności oraz ma na celu pobudzenie naszych gospodarek w perspektywie średnio- i długoterminowej oraz podjęcie wyzwań stojących przed rynkiem pracy z powodu starzenia się społeczeństwa; |
Poprawka 11 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 9 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(9) W ramach strategii Europa 2020 państwa członkowskie powinny przeprowadzić reformy zmierzające w kierunku inteligentnego rozwoju, tj. rozwoju, którego motorem jest wiedza i innowacje. Reformy powinny zmierzać do poprawy jakości edukacji, zapewnienia dostępu do edukacji dla wszystkich oraz poprawy wyników działalności badawczej i wyników przedsiębiorstw w celu wspierania transferu innowacji i wiedzy w Unii. Powinny one zachęcać do przedsiębiorczości i umożliwiać przeradzanie kreatywnych pomysłów w innowacyjne produkty, usługi i procesy, które przyczynią się do wzrostu gospodarczego, tworzenia wysokiej jakości miejsc pracy, zapewnienia spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej oraz skuteczniejszego rozwiązywania problemów społecznych w Europie i na świecie. W tym kontekście zasadnicze znaczenie ma jak najlepsze wykorzystanie technologii informacyjnych i komunikacyjnych. |
(9) W ramach strategii Europa 2020 państwa członkowskie powinny przeprowadzić reformy zmierzające w kierunku inteligentnego rozwoju, tj. rozwoju, którego motorem jest wiedza i innowacje. Reformy powinny zmierzać do poprawy jakości edukacji, zapewnienia dostępu do edukacji dla wszystkich, zmniejszenia liczby przypadków przedwczesnego zakończenia nauki i szkoleń, potwierdzenia indywidualnego prawa do uczenia się przez całe życie, aby umożliwić nabywanie nowych, uznawanych i poświadczonych umiejętności oraz poprawy wyników działalności badawczej i wyników przedsiębiorstw w celu wspierania transferu innowacji i wiedzy w Unii Europejskiej, aby pomóc w wyeliminowaniu nierówności regionalnych i zapobiegać drenażowi mózgów; Powinny one zachęcać do przedsiębiorczości i rozwoju małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP) oraz umożliwiać przeradzanie kreatywnych pomysłów w innowacyjne produkty, innowacyjne i cechujące się dużą wartością społeczną usługi i procesy, które przyczynią się do wzrostu gospodarczego, tworzenia trwałych i wysokiej jakości miejsc pracy, zapewnienia spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej oraz skuteczniejszego rozwiązywania problemów społecznych w Europie i na świecie. W tym kontekście zasadnicze znaczenie ma jak najlepsze wykorzystanie technologii informacyjnych i komunikacyjnych. |
Poprawka 12 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 9 a preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(9 a) W celu pobudzenia wzrostu gospodarczego państwa członkowskie powinny zwalczać czynniki, które go spowalniają, np. obciążenia biurokratyczne, nadmierną liczbę uregulowań i norm, wysokie podatki i tendencje protekcjonistyczne. |
Poprawka 13 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 9 b preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(9 b) Osiągnięcie prawdziwego i sprawnego jednolitego rynku jest podstawowym warunkiem zapewnienia ogólnej wydajności makroekonomicznej UE; jest to szczególnie istotne dla solidności unii gospodarczej i walutowej, aby osiągnąć korzyści gospodarcze, przywrócić wzrost i stworzyć nowe miejsca pracy. |
Poprawka 14 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 10 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(10) Państwa członkowskie powinny również poprzez swoje programy reform dążyć do osiągnięcia zrównoważonego rozwoju. Zrównoważony rozwój oznacza tworzenie efektywnie korzystającej z zasobów, zrównoważonej i konkurencyjnej gospodarki, sprawiedliwy podział kosztów i korzyści, wykorzystując do tego pierwszoplanową pozycję Europy w wyścigu do nowych procesów i technologii, w tym technologii przyjaznych środowisku. Państwa członkowskie powinny przeprowadzić reformy konieczne do ograniczenia emisji gazów cieplarnianych oraz wydajnego korzystania z zasobów. Powinny one również dążyć do poprawy otoczenia biznesu, zachęcać do tworzenia ekologicznych miejsc pracy i modernizować swoją bazę przemysłową. |
(10) Państwa członkowskie powinny również poprzez swoje programy reform i w oparciu o godne miejsca pracy dążyć do osiągnięcia zrównoważonego rozwoju. Zrównoważony rozwój oznacza tworzenie efektywnie korzystającej z zasobów, zrównoważonej i konkurencyjnej gospodarki, sprawiedliwy podział kosztów i korzyści, przy dostatecznych funduszach na potrzeby restrukturyzacji, wykorzystując do tego pierwszoplanową pozycję Europy w wyścigu do nowych procesów i technologii, w tym w szczególności technologii przyjaznych środowisku, prowadzące do stworzenia większej liczby miejsc pracy. Technologie te powinny w jak największym stopniu być dostępne dla wszystkich firm, w tym mikroprzedsiębiorstw i MŚP. Państwa członkowskie powinny przeprowadzić reformy konieczne do ograniczenia emisji gazów cieplarnianych oraz wydajnego korzystania z zasobów. Powinny one również dążyć do poprawy otoczenia biznesu, zachęcać do tworzenia trwałych miejsc pracy w starych i nowych sektorach gospodarki, łącznie z zapewnieniem szkoleń i niezbędnych w tych pracach umiejętności i modernizować swoją bazę przemysłową, w szczególności w obszarze przekształcania. |
Poprawka 15 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 11 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(11) Programy reform przeprowadzanych w państwach członkowskich muszą również mieć za cel rozwój sprzyjający włączeniu społecznemu. Rozwój sprzyjający włączeniu społecznemu oznacza budowanie spójnego społeczeństwa poprzez wzmocnienie pozycji obywateli, aby stali się zdolni przewidywać zmiany i radzić sobie z nimi, a tym samym aktywnie uczestniczyć w społeczeństwie i gospodarce. Reformy przeprowadzane w państwach członkowskich powinny zatem zagwarantować, aby każdy obywatel przez całe swoje życie miał przed sobą otwarte możliwości, co doprowadzi do zmniejszenia ubóstwa i wyłączenia społecznego dzięki zniesieniu przeszkód w dostępie do rynku pracy, szczególnie dla kobiet, osób starszych, ludzi młodych, osób niepełnosprawnych i legalnych migrantów. Państwa członkowskie powinny dołożyć wszelkich starań, aby korzyści płynące ze wzrostu gospodarczego odczuli wszyscy obywatele i wszystkie regiony. Najważniejszym elementem programów reform powinno być zatem zapewnienie skutecznego funkcjonowania rynków pracy przez inwestowanie w pomyślne przechodzenie między różnymi sytuacjami zawodowymi, odpowiednie poszerzanie umiejętności, podnoszenie jakości miejsc pracy oraz zwalczanie segmentacji rynku, bezrobocia strukturalnego i bierności zawodowej przy jednoczesnym zagwarantowaniu odpowiedniej i trwałej ochrony socjalnej oraz aktywnego włączenia, co pomoże zredukować ubóstwo. |
(11) Programy reform przeprowadzanych w państwach członkowskich muszą również mieć za cel rozwój sprzyjający włączeniu społecznemu. Rozwój sprzyjający włączeniu społecznemu oznacza budowanie spójnego społeczeństwa poprzez wzmocnienie pozycji obywateli, aby stali się zdolni przewidywać zmiany i radzić sobie z nimi, zwłaszcza ze zmianami będącymi rezultatem nowych technologii, automatyzacji i rewolucji komputerowej, a tym samym aktywnie uczestniczyć w społeczeństwie i gospodarce. Reformy przeprowadzane w państwach członkowskich powinny zatem zagwarantować, aby każdy obywatel przez całe swoje życie miał przed sobą otwarte możliwości, co doprowadzi do zmniejszenia ubóstwa i wyłączenia społecznego dzięki zniesieniu przeszkód w dostępie do rynku pracy, szczególnie dla kobiet, osób starszych, ludzi młodych, opiekunów, osób niepełnosprawnych, niewykwalifikowanych pracowników, mniejszości – zwłaszcza Romów – i legalnych migrantów i osób, które nie mogą uczestniczyć w rynku pracy. Poprzez udostępnienie odpowiednich instrumentów państwa członkowskie powinny dołożyć wszelkich starań, aby korzyści płynące ze wzrostu gospodarczego odczuli wszyscy obywatele i wszystkie regiony. Najważniejszym elementem programów reform powinno być zatem zapewnienie skutecznego funkcjonowania rynków pracy przez inwestowanie w pomyślne przechodzenie między różnymi sytuacjami zawodowymi, systemy szkoleń i rozwoju umiejętności wychodzące naprzeciw potrzebom rynku pracy, podnoszenie jakości miejsc pracy i zwiększanie równości płci oraz zwalczanie segmentacji rynku – poprzez zapewnianie ochrony pracowników zatrudnionych na podstawie wszystkich form zatrudnienia – dyskryminacji, bezrobocia strukturalnego – w szczególności bezrobocia wśród ludzi młodych – i bierności zawodowej przy jednoczesnym zagwarantowaniu odpowiedniej i trwałej ochrony socjalnej oraz aktywnego włączenia, co pomoże zredukować ubóstwo. |
Poprawka 16 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 11 a preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(11a) W kontekście celu „rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu” państwa członkowskie powinny, z inicjatywy Komisji, ustanowić odpowiednie ramy prawne dla nowych form pracy. Ramy takie powinny uwzględniać zapewnianie elastycznych form zatrudnienia – z jednoczesnym uniknięciem segmentacji rynku pracy i zagwarantowaniem kompleksowej ochrony indywidualnych i zbiorowych praw pracy, łącznie z godzeniem życia zawodowego i prywatnego – jak i odpowiednie zabezpieczenie społeczne pracowników. |
Poprawka 17 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 12 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(12) Reformy strukturalne w UE oraz w państwach członkowskich mogą skutecznie przyczynić się do zwiększenia wzrostu i zatrudnienia, jeśli zwiększą konkurencyjność UE w gospodarce światowej i otworzą nowe możliwości przed europejskimi eksporterami oraz zapewnią konkurencyjny dostęp do ważnych rynków importowych. Aby pobudzić wzrost w Europie i zwiększyć jej udział w otwartych i uczciwych rynkach na całym świecie, reformy muszą uwzględniać aspekty dotyczące konkurencyjności zewnętrznej. |
(12) Reformy strukturalne w UE oraz w państwach członkowskich mogą skutecznie przyczynić się do jakościowego wzrostu i trwałego i wysokiej jakości zatrudnienia, jeśli odpowiednio zareagują na utrzymujący się kryzys gospodarczy i finansowy, a przez to zwiększą konkurencyjność UE w gospodarce światowej i otworzą nowe możliwości przed europejskimi eksporterami oraz zapewnią konkurencyjny dostęp do ważnych rynków importowych. Aby pobudzić wzrost w Unii Europejskiej i zwiększyć jej udział w otwartych i uczciwych rynkach na całym świecie, reformy muszą uwzględniać aspekty dotyczące konkurencyjności zewnętrznej, a UE musi dążyć do zapewnienia silnego światowego nadzoru nad podmiotami, które mają znaczny wpływ na zatrudnienie, mobilność siły roboczej i socjalne produkty finansowe, takie jak emerytury. |
Poprawka 18 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 13 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(13) Podstawą strategii Europa 2020 muszą być zintegrowane działania, które państwa członkowskie powinny realizować bez zastrzeżeń i w tym samym tempie, aby zwiększyć pozytywne wzajemne oddziaływania skoordynowanych reform strukturalnych. |
(13) Podstawą strategii Europa 2020 muszą być zintegrowane działania, które państwa członkowskie powinny skutecznie realizować, z należytym uwzględnieniem ich sytuacji krajowej oraz charakterystycznych dla nich trudności, aby zwiększyć pozytywne wzajemne oddziaływania skoordynowanych reform strukturalnych. Powinno się zagwarantować spójność między działaniami podejmowanymi przez państwa członkowskie w obszarze gospodarczym, społecznym i zatrudnienia. |
Poprawka 19 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 13 a preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(13a) Podstawowe znaczenie dla zapewnienia równouprawnienia płci oraz podaży na rynku pracy ma stworzenie kobietom i dziewczętom warunków do wejścia w sektory, w których ich udział jest niewystarczający, oraz zwalczanie stereotypów, które wciąż dominują w tych sektorach. Wszystkie strategie polityczne i środki przyjęte w ramach strategii Europa 2020 powinny zatem zdecydowanie propagować równość szans oraz równouprawnienie kobiet i mężczyzn oraz uwzględniać problematykę płci. Obejmuje to inicjatywy mające na celu zwiększenie praw kobiet i przeciwdziałanie dyskryminacji kobiet. Należy zrewidować systemy opieki socjalnej pod kątem usunięcia z nich elementów powodujących nierówność między płciami. Należy poprawić warunki pracy w sektorach, w których dominuje zatrudnienie kobiet. Należy zająć się problemem niedobrowolnej pracy w niepełnym wymiarze godzin. Należy poprawić równouprawnienie płci w szkoleniu i edukacji. Do 2020 r. należy sprowadzić zróżnicowanie w wynagrodzeniu ze względu na płeć do 0-5%. Poprawa świadczenia łatwo dostępnej, przystępnej, elastycznej opieki społecznej wysokiej jakości dla wszystkich, w tym szczególnie dostępu do struktur opieki nad dziećmi, stanowi ważny sposób ułatwienia i wspierania procesu prowadzącego do równouprawnienia płci. |
Poprawka 20 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 13 b preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(13b) Podczas programowania i wdrażania funduszy UE, w tym wsparcia pochodzącego z Europejskiego Funduszu Społecznego, Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz Funduszu Spójności, państwa członkowskie powinny wziąć pod uwagę strategię Europa 2020, a w szczególności jej aspekty społeczne i związane z zatrudnieniem. Znaczenie tego jest uwydatnione ze względu na konieczność większego wykorzystania synergii i komplementarności różnych dostępnych instrumentów finansowych w celu osiągnięcia złożonych celów strategii Europa 2020 na rzecz inteligentnego, ekologicznego rozwoju, sprzyjającego włączeniu społecznemu, oraz bardziej skutecznego wspierania mikroregionów znajdujących się w najmniej korzystnej sytuacji i najbardziej narażonych grup, borykających się ze złożonymi, wielowymiarowymi trudnościami. Wykorzystanie funduszy Unii Europejskiej musi ograniczyć liczbę przeszkód biurokratycznych i ułatwić stosowanie środków długoterminowych.
|
Poprawka 21 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 14 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(14) Niniejsze wytyczne skierowane są do państw członkowskich, ale strategia Europa 2020 powinna być realizowana w porozumieniu ze wszystkimi władzami krajowymi, regionalnymi i lokalnymi, ściśle włączając do tego procesu parlamenty, a także partnerów socjalnych oraz przedstawicieli społeczeństwa obywatelskiego, przyczyniających się do opracowania krajowych programów reform, ich wdrażania oraz do ogólnego przekazywania informacji w ramach strategii. |
(14) Niniejsze wytyczne skierowane są do państw członkowskich, ale strategia Europa 2020 powinna być realizowana w porozumieniu ze wszystkimi władzami krajowymi, regionalnymi i lokalnymi, ściśle włączając do tego procesu parlamenty, a także partnerów socjalnych oraz przedstawicieli społeczeństwa obywatelskiego, przyczyniających się do opracowania krajowych programów reform, ich wdrażania oraz do ogólnego przekazywania informacji w ramach strategii, ponieważ polityka społeczna musi być zgodna z lokalnymi uwarunkowaniami i preferencjami. |
Poprawka 22 Punkt 14 a preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(14a) Aby wytyczne dotyczące polityki zatrudnienia były wdrażane w państwach członkowskich, należy usprawnić otwartą metodę koordynacji, ponieważ jej wpływ w państwach członkowskich jest zbyt mały. |
Uzasadnienie | |
Pojawia się coraz więcej wątpliwości dotyczących przydatności otwartej metody koordynacji, ponieważ postępy poczynione we wdrażaniu strategii lizbońskiej są nierówne w poszczególnych krajach UE. Musi ona zatem zostać usprawniona, aby miała większy wpływ w trakcie realizacji wyznaczonych celów. | |
Poprawka 23 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 15 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(15) Strategia Europa 2020 opiera się na niewielkiej liczbie wytycznych, które zastąpią wcześniejsze 24 wytyczne i które w spójny sposób odnoszą się do kwestii zatrudnienia i ogólnej polityki gospodarczej. Załączone do niniejszej decyzji wytyczne dla polityki zatrudnienia państw członkowskich, są nieodłącznie powiązane z wytycznymi dla polityki gospodarczej państw członkowskich oraz Unii, załączonymi do zalecenia Rady […] z dnia […] r. Wspólnie tworzą one „Zintegrowane wytyczne dotyczące strategii Europa 2020”. |
(15) Strategia Europa 2020 opiera się na szeregu wytycznych, które zastąpią wcześniejsze 24 wytyczne i które w spójny sposób odnoszą się do kwestii zatrudnienia, konsolidacji spójności społecznej i ogólnej polityki gospodarczej. Załączone do niniejszej decyzji wytyczne dotyczące polityki zatrudnienia państw członkowskich są nieodłącznie powiązane z wytycznymi polityk gospodarczych państw członkowskich i Unii załączonymi do zalecenia Rady […] z dnia […] r. Wspólnie tworzą one „Zintegrowane wytyczne dotyczące strategii Europa 2020”. |
Poprawka 24 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 16 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(16) Nowe zintegrowane wytyczne odzwierciedlają konkluzje Rady Europejskiej. Wyznaczają one dokładny kierunek, w jakim państwa członkowskie powinny zmierzać opracowując i wdrażając swoje krajowe programy reform, a także odzwierciedlają współzależności zgodnie z paktem stabilności i wzrostu. Niniejsze wytyczne stanowią podstawę dla wszelkich zaleceń, jakie Rada może kierować do poszczególnych państw. Stanowią one również podstawę do opracowania wspólnego sprawozdania o zatrudnieniu, przesyłanego co roku przez Radę i Komisję do Parlamentu Europejskiego. |
(16) Nowe zintegrowane wytyczne odzwierciedlają konkluzje Rady Europejskiej. Wyznaczają one dokładny kierunek, w jakim państwa członkowskie powinny zmierzać opracowując i wdrażając swoje krajowe programy reform, a także odzwierciedlają współzależności zgodnie z paktem stabilności i wzrostu. Niniejsze wytyczne stanowią podstawę dla wszelkich zaleceń, jakie Rada może kierować do poszczególnych państw, biorąc pod uwagę różne punkty, z których zaczynały państwa członkowskie. Stanowią one również podstawę do opracowania wspólnego sprawozdania o zatrudnieniu, przesyłanego co roku przez Radę i Komisję do Parlamentu Europejskiego. |
Poprawka 25 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 17 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(17) Mimo że wytyczne muszą być sporządzane co roku, nie powinny ulegać większym zmianom do 2014 r., co pozwoli skupić się na ich wdrażaniu, |
(17) Wytyczne te nie powinny ulegać zasadniczym zmianom do roku 2020, co umożliwi odpowiednią kontrolę realizacji wyznaczonych celów. Oceny osiągniętych celów należy dokonywać co trzy lata. |
Poprawka 26 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 17 a preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(17a) W międzyczasie przedsięwzięte środki i ich skutki zostaną poddane analizie naukowej i krytycznemu podsumowaniu. |
Poprawka 27 Wniosek dotyczący decyzji Artykuł 2 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
Przedstawione w załączniku wytyczne są uwzględniane w polityce zatrudnienia państw członkowskich, którą odzwierciedlać będą krajowe programy reform. Państwa członkowskie opracowują programy reform zgodne z celami określonymi w „Zintegrowanych wytycznych dotyczących strategii Europa 2020”. |
Przedstawione w załączniku wytyczne oraz krajowe programy reform są realizowane w ramach polityki zatrudnienia państw członkowskich. Należy uważnie monitorować wpływ na zatrudnienie i sytuację społeczną krajowych programów reform zgodnych z celami określonymi we wspomnianych wytycznych. |
Poprawka 28 Wniosek dotyczący decyzji Artykuł 2a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
Artykuł 2a |
|
|
Podczas układania i wdrażania krajowych programów reform z uwzględnieniem wytycznych zawartych w załączniku państwa członkowskie zapewniają skuteczne zarządzanie polityką zatrudnienia i polityką społeczną. Zainteresowane strony, w tym podmioty na szczeblu regionalnym i lokalnym, oraz podmioty, których dotyczą różne aspekty Europy 2020, organy parlamentarne oraz partnerzy społeczni aktywnie uczestniczą w procesie układania, wdrażania, monitorowania i oceny tych programów, w tym w określaniu celów i wskaźników. |
|
|
Do osiągnięcia głównych celów UE, jak przedstawiono w załączniku, dąży się z zastosowaniem odpowiednich celów cząstkowych i wskaźników, łącznie ze wskaźnikami wyników i rezultatów oraz krajowymi celami, wskaźnikami i tabelami wyników. Państwa członkowskie biorą pod uwagę te cele i wskaźniki oraz wytyczne i zalecenia, jakie Rada kieruje do poszczególnych państw. |
|
|
Państwa członkowskie ściśle monitorują wpływ społeczny i wpływ na zatrudnienie reform wdrożonych w ramach poszczególnych krajowych programów reform. |
|
|
W sprawozdaniach dotyczących stosowania wytycznych zawartych w załączniku państwa członkowskie trzymają się struktury, która ma zostać uzgodniona na szczeblu Unii Europejskiej, i umieszczają w swoich sprawozdaniach te same elementy w celu zagwarantowania jasności, przejrzystości i porównywalności między państwami członkowskimi. |
Poprawka 29 Wniosek dotyczący decyzji Załącznik – wytyczna 7 – tytuł | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
Wytyczna 7: Zwiększenie współczynnika aktywności zawodowej i ograniczenie bezrobocia strukturalnego |
Wytyczna 7: Tworzenie większej liczby lepszej jakości miejsc pracy, ograniczenie bezrobocia i zwiększenie udziału na rynku pracy do 75% populacji aktywnej zawodowo. |
Poprawka 30 Wniosek dotyczący decyzji Załącznik – wytyczna 7 – akapit -pierwszy (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
Państwa członkowskie ustalą swoje cele krajowe tak, aby zwiększyć poziom zatrudnienia kobiet i mężczyzn do 75% do 2020 r., w celu osiągnięcia pełnego zatrudnienia, w szczególności w drodze większego udziału w rynku pracy młodych ludzi, starszych pracowników, pracowników o niskich kwalifikacjach i osób niepełnosprawnych, mniejszości, w szczególności romskiej, oraz lepszej integracji legalnych imigrantów. Ponadto państwa członkowskie ustalą swoje cele krajowe w taki sposób, by poziom udziału mężczyzn i kobiet w wieku 15–24 lat w kształceniu, szkoleniach lub zatrudnieniu został zwiększony do co najmniej 90%. |
|
|
Do 2014 r. państwa członkowskie zwiększą poziom zatrudnienia o 10%, ze skoncentrowaniem się na konkretnych grupach, takich jak: |
|
|
- osoby młode w wieku 15–25 lat; |
|
|
- starsi pracownicy w wieku 50–64 lat; |
|
|
- kobiety; |
|
|
- pracownicy niewykwalifikowani; |
|
|
- osoby niepełnosprawne; |
|
|
- osoby ze środowisk migracyjnych; |
|
|
Wskaźnik osób, które są długotrwale bezrobotne, powinien zostać zmniejszony o 10%. |
Poprawka 31 Wniosek dotyczący decyzji Załącznik – wytyczna 7 – akapit pierwszy | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
Do prowadzonej przez państwa członkowskie polityki w zakresie rynku pracy należy wprowadzić i stosować zasady modelu elastycznego rynku pracy i bezpieczeństwa socjalnego (flexicurity), zatwierdzonego przez Radę Europejską, w pełni wykorzystując pomoc Europejskiego Funduszu Społecznego w celu zwiększenia współczynnika aktywności zawodowej, przeciwdziałania segmentacji rynku i bierności zawodowej oraz nierówności w traktowaniu płci, przy jednoczesnym ograniczaniu bezrobocia strukturalnego. Środki mające na celu poprawę elastyczności i bezpieczeństwa powinny być wyważone i wzajemnie ze sobą powiązane. Państwa członkowskie powinny zatem zastosować połączenie elastycznych i wiarygodnych umów o pracę, aktywnej polityki w zakresie rynku pracy, skutecznego uczenia się przez całe życie, polityki promującej mobilność siły roboczej oraz odpowiednich systemów zabezpieczenia społecznego wspierających zmiany sytuacji zawodowej, którym powinno towarzyszyć jasne określenie praw i obowiązków bezrobotnych aktywnie poszukujących pracy. |
Aby osiągnąć ten cel państwa członkowskie powinny promować wzrost, tworząc w tym celu nowe przyzwoite miejsca pracy, zwiększać innowacyjny potencjał gospodarki, w szczególności małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP) oraz uwolnić przemysł od barier administracyjnych i pozataryfowych. W tym celu państwa członkowskie powinny również opracować instrumenty regulacyjne i instrumenty wsparcia uwzględniające różnorodność praw przedsiębiorców i pracowników, tak aby wszystkie rodzaje przedsiębiorstw obowiązywały równoważne warunki jeśli chodzi o konkurencje i promocję. W celu poprawy dostępu kobiet i ludzi młodych do rynku pracy, przy uwzględnieniu wyzwań demograficznych, należy stworzyć warunki dla rozwoju odpowiednich placówek opieki nad dziećmi, tak aby każde dziecko w wieku przedszkolnym miało zapewnioną opiekę poza rodziną, a każda młoda osoba miała możliwość prawdziwej pracy, odbycia szkoleń czy też dalszego kształcenia w ciągu czterech miesięcy od ukończenia szkoły, w bliskiej współpracy z partnerami społecznymi. Osoby długotrwale bezrobotne powinny otrzymywać oferty środków zwiększających szanse na rynku pracy, dla których należy określić cele ilościowe, aby wzmocnić zapobiegawczą politykę w zakresie rynku pracy. W związku z tym przynajmniej 25% wszystkich osób długotrwale bezrobotnych powinno uczestniczyć w aktywnym rynku pracy, korzystając ze środka w formie zaawansowanego szkolenia, kształcenia i/lub zmiany profilu zawodowego. |
Poprawka 32 Wniosek dotyczący decyzji Załącznik – wytyczna 7 – akapit drugi | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
Państwa członkowskie powinny pogłębić dialog społeczny i podjąć działania skierowane przeciwko segmentacji rynku przy pomocy środków ukierunkowanych na rozwiązanie problemu zatrudnienia tymczasowego i niepewności zatrudnienia, niedostatecznego zatrudnienia oraz pracy nielegalnej. Należy nagradzać mobilność zawodową. Problem jakości miejsc pracy i warunków zatrudnienia należy rozwiązać przez walkę z niskimi wynagrodzeniami oraz zapewnienie odpowiedniego zabezpieczenia społecznego również dla osób zatrudnionych na podstawie umów na czas określony oraz prowadzących działalność na własny rachunek. Służby zatrudnienia powinny zostać wzmocnione i być powszechnie dostępne, również dla ludzi młodych i osób zagrożonych bezrobociem. Powinny one świadczyć zindywidualizowane usługi skierowane do osób najbardziej oddalonych od rynku pracy. |
Państwa członkowskie – we współpracy z partnerami społecznymi – powinny zwiększyć poziom zatrudnienia poprzez użycie środków „ożywienia” rynku pracy, w szczególności dla osób młodych, osób nisko wykwalifikowanych i osób potrzebujących specjalnej ochrony i/lub wsparcia, poprzez doradztwo, edukację i szkolenia zawodowe dostosowane do potrzeb rynku pracy. Państwa członkowskie powinny chronić i wzmacniać zasadę równego traktowania i równych płac za taka samą pracę w tym samym miejscu pracy, zgodnie z art. 18 i 157 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Należy również skoncentrować się na jakości zatrudnienia poprzez zmniejszenie ubóstwa ludzi pracujących. Ponadto przy wykorzystaniu odpowiednich programów, państwa członkowskie powinny zwiększyć szanse na zatrudnienie legalnych imigrantów. Potrzebne są również nieustanne wysiłki i innowacyjne programy w celu ponownego włączenia do rynku pracy osób niepełnosprawnych, w tym poprzez subsydiowane miejsca pracy. Państwa członkowskie powinny usunąć przeszkody, które w coraz większym stopniu utrudniają wejście na rynek pracy nowicjuszom, wspierać tworzenie miejsc pracy, pobudzać innowacje społeczne oraz zwiększać jakość i skuteczność usług pośrednictwa pracy, w tym publicznych służb zatrudnienia. Urzędy pracy muszą realizować programy szkoleniowe i programy mentoringu, szczególnie w obszarze technologii informacyjnych i komunikacyjnych, a także umożliwiać dostęp do łącza internetowego o dużej szybkości osobom szukającym pracy, w szczególności ludziom starszym, legalnym imigrantom, mniejszościom etnicznym i osobom niepełnosprawnym, aby optymalnie ułatwić ten proces. W tym kontekście powinno się wspierać indywidualne i zbiorowe formy prowadzenia działalności na własny rachunek za pośrednictwem przedsiębiorstw działających na zasadach gospodarki społecznej. Należy podjąć specjalne środki na rzecz zapobiegania przewadze kobiet w źle płatnych pracach oraz skuteczniejszego promowania zatrudniania kobiet na stanowiskach kierowniczych, tak aby uniknąć segmentacji rynku ze względu na płeć. Przepisy regulujące czas pracy powinny przede wszystkim być dostosowane, tak aby stworzyć system pracy zgodny z wymogami dotyczącymi godzenia życia zawodowego i rodzinnego oraz pozwalający na bardziej elastyczne przejście na emeryturę. Państwa członkowskie powinny podjąć działania na rzecz wspierania zaangażowania ojców w opiekę nad dziećmi oraz poddać przeglądowi ich systemy podatkowe, tak aby stały się przyjazne dla zatrudnienia. Zewnętrzne i wewnętrzne strategie zgodne z modelem elastycznego rynku pracy i bezpieczeństwa socjalnego (flexicurity) mające na celu zwiększenie elastyczności, aby można było skuteczniej reagować na cykle produkcyjne, powinny być lepiej stosowane poprzez aktywną politykę w zakresie rynku pracy i odpowiednie systemy zabezpieczeń społecznych dostępnych dla pracowników niezależnie od formy zatrudnienia, tak aby zmiana pracy nie miała nadmiernych skutków finansowych. Trzeba podkreślić, ze elastyczność bez zabezpieczeń społecznych nie jest metodą trwałego zwiększenia zatrudnienia. Powinno im towarzyszyć wyraźne zobowiązanie do aktywnego wspierania poszukujących pracy. Nowe formy organizacji pracy, takie jak nietypowe formy pracy czasowej, pracy w niepełnym wymiarze godzin i telepracy, czy tez mobilność pracowników, nie mogą prowadzić do ograniczenia indywidualnych i zbiorowych praw pracy ani zmniejszenia ochrony socjalnej osób zatrudnionych w ten sposób. Należy dopilnować, aby kosztem standardowych umów (na pełen etat, na czas nieokreślony) nie tworzono nowych form zatrudnienia. Należy także podjąć wysiłki w celu zwalczania nielegalnego zatrudnienia korzystając ze skutecznych środków monitorowania i wdrażania praw pracowniczych. Podstawową zasadą tworzenia miejsc pracy i integracji rynku pracy musi być godna praca i „dobra praca” w postaci promowanej przez MOP. Przy usprawnianiu funkcjonowania i zwiększaniu wydajności rynku pracy państwa członkowskie powinny wspierać partnerstwo społeczne i aktywnie współpracować z partnerami społecznymi podczas opracowywania polityki krajowej, a także powinny w pełni przestrzegać ich praw, zgodnie z krajowymi prawami i praktykami, w celu zawierania i egzekwowania układów zbiorowych. |
Poprawka 33 Wniosek dotyczący decyzji Załącznik – wytyczna 7 – akapit drugi a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
Pierwszorzędne znacznie ma tworzenie wysokiej jakości miejsc pracy, które są również potrzebne w dłuższej perspektywie i mają wysoką wartość dodaną. W związku z tym najważniejsze jest to, aby polityka edukacyjna i polityka zatrudnienia wspierały zmiany w strukturze gospodarczej. Miejsca pracy likwidowane w czasie kryzysu z reguły nie są odtwarzane w takiej samej liczbie i w tych samych sektorach co wcześniej. W związku z tym system edukacji musi elastycznie reagować na wymagania rynku pracy, które towarzyszą nowej strukturze gospodarczej. Polityka zatrudnienia musi umożliwiać pracownikom dokonywanie jak najpłynniejszego przejścia zarówno między sektorami gospodarki, jak i między różnymi stanami rynku pracy. W związku z tym obieranie za punkt wyjścia celów długoterminowych i większe skoncentrowanie na skoordynowanych środkach w ramach polityki edukacyjnej, przedsiębiorczości i zatrudnienia to obecnie zadania ważniejsze niż w przeszłości. |
Poprawka 34 Wniosek dotyczący decyzji Załącznik – wytyczna 7 – akapit trzeci | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
W celu zwiększenia konkurencyjności oraz współczynnika aktywności zawodowej, szczególnie wśród pracowników o niskich kwalifikacjach, a także w zgodzie z wytyczną 2. dla polityki gospodarczej, państwa członkowskie powinny przeprowadzić analizę swoich systemów podatkowych i systemów świadczeń, jak również zdolności służb zatrudnienia do udzielenia niezbędnej pomocy. Państwa członkowskie powinny podnosić współczynnik aktywności zawodowej przy pomocy polityki promującej aktywność ludzi starszych, równouprawnienie płci oraz równe płace, a także integracji na rynku pracy ludzi młodych, osób niepełnosprawnych, legalnych migrantów oraz innych grup w trudnej sytuacji społecznej. Polityka utrzymania równowagi między życiem zawodowym a prywatnym, przewidująca zapewnienie niedrogiej opieki nad dzieckiem oraz innowacje w organizacji pracy, powinna być ukierunkowana na zwiększanie wskaźników zatrudnienia, szczególnie ludzi młodych, starszych pracowników i kobiet, a przede wszystkim na utrzymanie zatrudnienia wysoko wykwalifikowanych kobiet w dziedzinach naukowych i technicznych. Państwa członkowskie powinny również znieść przeszkody w wejściu nowych pracowników na rynek pracy, wspierać prowadzenie działalności na własny rachunek oraz tworzenie miejsc pracy w obszarach takich jak m.in. proekologiczne miejsca pracy oraz wspierać i promować innowacje społeczne. |
W tym kontekście środki z Europejskiego Funduszu Społecznego powinny być w pełni wykorzystane do zwiększenia szans na zatrudnienie i jakości zatrudnienia, wraz z narzędziami potrzebnymi do rozwoju umiejętności i wypełnienia wymogów dotyczących jakości w nowatorskich pracach. W celu promowania zawodowej mobilności państwa członkowskie muszą zwiększyć gotowość ludzi do mobilności w obrębie Unii Europejskiej poprzez dostarczanie zachęt. W tym celu należy przeanalizować zasady dotyczące uzyskiwania dotacji z Europejskiego Funduszu Społecznego i tam, gdzie to możliwe, uprościć je. Należy skoordynować budżety krajowe i budżet UE, w tym Europejski Fundusz Społeczny i Europejski Fundusz Dostosowania do Globalizacji, i ukierunkować je na przygotowanie siły roboczej na zrównoważoną gospodarkę. W tym celu państwa członkowskie powinny podjąć działania promocyjne służące informowaniu o przedmiocie i warunkach korzystania z funduszy. |
Poprawka 35 Załącznik – wytyczna 7 – akapit trzeci a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
Państwa członkowskie powinny promować europejski instrument mikrofinansowy jako przykład sposobu połączenia środków gospodarczych i socjalnych w celu pobudzenia wzrostu gospodarczego i wzrostu zatrudnienia. |
|
|
Krajowym i europejskim instrumentom mikrofinansowym towarzyszą konkretne programy szkoleniowe i programy mentoringu oraz systemy świadczeń socjalnych, zapewniające minimalny dochód w pierwszym roku od rozpoczęcia działalności, aby z przedsiębiorczości uczynić rzeczywistą możliwość. |
Poprawka 36 Wniosek dotyczący decyzji Załącznik – wytyczna 7 – akapit trzeci b (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
Państwa członkowskie powinny również promować usługi socjalne świadczone w interesie ogólnym, w tym usługi z zakresu zatrudnienia, usługi zdrowotne i mieszkaniowe, które muszą być finansowane w wystarczającym stopniu, a także inwestować w tego rodzaju usługi. |
Poprawka 37 Wniosek dotyczący decyzji Załącznik – wytyczna 7 – akapit czwarty | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
Wymiernym celem UE, na podstawie którego państwa członkowskie będą określać swoje cele krajowe, jest podwyższenie wskaźnika zatrudnienia kobiet i mężczyzn w wieku 20–64 lat do 75% do 2020 r. m.in. poprzez zwiększenie wskaźnika aktywności zawodowej ludzi młodych, starszych pracowników i pracowników o niskich kwalifikacjach, jak również lepszą integrację legalnych migrantów. |
skreślony |
(Ostatni ustęp wytycznej 7 w tekście Komisji jest przeniesiony przed pierwszy ustęp w poprawce Parlamentu.) | |
Poprawka 38 Wniosek dotyczący decyzji Załącznik – wytyczna 8 – tytuł | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
Wytyczna 8: Rozwijanie zasobów wykwalifikowanej siły roboczej odpowiadającej potrzebom rynku pracy, promowanie jakości zatrudnienia i uczenia się przez całe życie. |
Wytyczna 8: Promowanie jakości zatrudnienia i uczenia się przez całe życie, propagowanie godnej pracy i rozwijanie zasobów wykwalifikowanej siły roboczej. |
Poprawka 39 Wniosek dotyczący decyzji Załącznik – wytyczna 8 – akapit -pierwszy (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
Państwa członkowskie określą swoje cele krajowe ograniczenia wskaźnika przerywania nauki na poziomie poniżej 10% do 2020 r., z jednoczesnym zwiększeniem odsetka osób w wieku 30–34 lat mających wyższe wykształcenie do co najmniej 40%. |
Poprawka 40 Wniosek dotyczący decyzji Załącznik – wytyczna 8 – akapit pierwszy | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
Państwa członkowskie powinny promować wydajność i większe szanse na rynku pracy, zapewniając odpowiednią podaż wiedzy i umiejętności dostosowanych do bieżących i przyszłych potrzeb rynku pracy. Wysokiej jakości nauczaniu początkowemu oraz atrakcyjnemu szkoleniu zawodowemu powinny towarzyszyć skuteczne zachęty do uczenia się przez całe życie, wykorzystywania drugiej szansy, zapewniające każdemu dorosłemu możliwość podwyższenia swoich kwalifikacji zawodowych, a także ukierunkowana polityka migracyjna i integracyjna. Państwa członkowskie powinny rozwinąć systemy uznawania nabytych kompetencji, znosić przeszkody w mobilności zawodowej i geograficznej pracowników, promować uzyskiwanie kompetencji interdyscyplinarnych i kreatywność, a także koncentrować swoje działania przede wszystkim na wspieraniu osób o niskich kwalifikacjach i zwiększaniu szans starszych pracowników na rynku pracy, jednocześnie podnosząc wykształcenie, umiejętności i doświadczenie pracowników o wysokich kwalifikacjach, w tym również pracowników naukowych. |
Zapewnienie wysokiej jakości szkolnego nauczania początkowego oraz atrakcyjnych szkoleń zawodowych pomagających pracownikom w dostosowaniu ich umiejętności do rynku pracy musi stanowić dla państw członkowskich wyższy priorytet. W uzupełnieniu nalezy dawać ludziom młodym, w szczególności w wieku 25–35 lat, „drugą szansę”, która obejmuje obowiązkową ofertę kształcenia i szkolenia zawodowego, skuteczne zachęty do uczenia się przez całe życie, przy czym apeluje się do partnerów społecznych, aby zapewnili czas oraz wspierali finansowo szkolenia zawodowe. Państwa członkowskie powinny przede wszystkim zredukować wskaźnik przerywania nauki do mniej niż 10% oraz uzupełnić politykę migracyjną i imigracyjną poprzez tworzenie placówek nauki języka i wychowania obywatelskiego. Państwa członkowskie powinny również rozwinąć systemy uznawania nabytych umiejętności i kompetencji. |
Poprawka 41 Wniosek dotyczący decyzji Załącznik – wytyczna 8 – akapit drugi | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
We współpracy z partnerami społecznymi i przedsiębiorstwami państwa członkowskie powinny ulepszać dostęp do szkoleń, podwyższać jakość kształcenia i doradztwa zawodowego w połączeniu z systematycznymi informacjami na temat nowych wakatów i możliwości zawodowych, promowaniem przedsiębiorczości i lepszym przewidywaniem przyszłych potrzeb w zakresie umiejętności. Inwestycje w rozwój zasobów ludzkich, podwyższanie umiejętności i udział w programach uczenia się przez całe życie należy promować przy pomocy wspólnych nakładów finansowych rządów, osób prywatnych i pracodawców. Aby wspierać młodzież, w szczególności młodzież bez pracy, która nie uczestniczy w kształceniu lub szkoleniu zawodowym, państwa członkowskie przy współpracy partnerów społecznych powinny wprowadzać w życie programy mające na celu pomoc absolwentom w znalezieniu pierwszego zatrudnienia lub możliwości dalszego kształcenia i szkolenia, w tym staży, a także podejmować szybkie działania w przypadku utraty pracy przez młodzież. Regularne monitorowanie wyników polityki podwyższania umiejętności i przewidywania potrzeb w zakresie umiejętności powinno pomóc w określeniu obszarów wymagających poprawy oraz dostosowywaniu systemów kształcenia i szkolenia do potrzeb rynku pracy. Do realizacji tych celów państwa członkowskie powinny w pełni wykorzystać fundusze UE. |
We współpracy z partnerami społecznymi i przedsiebiorstwami państwa członkowskie powinny ulepszać dostęp do szkoleń, w tym szkoleń zawodowych, podwyższać jakość kształcenia i doradztwa zawodowego w połączeniu z systematycznymi informacjami na temat oraz odpowiednimi środkami w celu promowania nowych wakatów i możliwości zawodowych, przedsiębiorczości, rozwoju MŚP, i lepiej przewidywać przyszłe wymogi dotyczące jakości. Rozwój zasobów ludzkich, wyższe kwalifikacje i szkolenia powinny być finansowane przy pomocy wspólnych nakładów finansowych pracodawców i rządów. Dostęp do wysokiej jakości szkoleń ogólnych i zawodowych oraz ponowne włączenie do sytemu edukacji osób, które przedwcześnie przerwały naukę powinno być możliwe zawsze i dla każdego. Państwa członkowskie powinny wyrównać inwestycje w system edukacji, tak by osiągnąć cel zwiększenia poziomu umiejętności wśród osób aktywnych zawodowo, z uwzględnieniem również uczenia się nieformalnego i pozaformalnego. W tym kontekście, w szczególności reformy dotyczące poziomu zatrudnienia powinny mieć na celu zagwarantowanie, poprzez szkolenia lub wiedzę w dziedzinie technologii informacyjnych i komunikacyjnych, zdobycia podstawowych umiejętności, których potrzebuje każdy pracownik, aby odnieść sukces w gospodarcze opartej na wiedzy. Należy podjąć kroki, które doprowadzą do tego, że mobilność edukacyjna ludzi młodych i nauczycieli stanie się normą. Państwa członkowskie powinny zwiększyć otwartość oraz znaczenie systemów kształcenia i szkolenia oraz i szkolenia niezawodowego dla wszystkich grup wiekowych, w szczególności wdrażając w życie krajowe ramy kwalifikacji, które umożliwiają elastyczną edukację, oraz tworząc partnerstwo przedstawicieli świata edukacji i szkoleń oraz przedstawicieli rynku pracy, łącznie z płatnymi stażami, w celu znacznego zwiększenia liczby wyższych dyplomów akademickich i zawodowych. |
Poprawka 42 Wniosek dotyczący decyzji Załącznik – wytyczna 8 – akapit drugi a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
Regularne monitorowanie wyników polityki podwyższania umiejętności i przewidywania potrzeb w zakresie umiejętności powinno pomóc w określeniu obszarów wymagających poprawy oraz dostosowywaniu systemów kształcenia i szkolenia do potrzeb rynku pracy. Do realizacji tych celów państwa członkowskie powinny w pełni wykorzystać fundusze UE. |
Poprawka 43 Wniosek dotyczący decyzji Załącznik – wytyczna 8 a (nowa) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
Wytyczna 8a: Wzmacnianie polityki spójności społecznej i ekonomicznej na rzecz wspierania zatrudnienia |
|
|
Państwa członkowskie zobowiązują się do uporządkowania, uzupełnienia, koordynacji i dostosowania ich celów krajowych, w obrębie ich terytorium i między sobą, w sposób pozwalający zredukować brak równowagi między regionami w zakresie rozwoju gospodarczego. |
|
|
Państwa członkowskie są świadome, że polityka spójności jest skutecznym i wspierającym, lecz nie podrzędnym instrumentem w stosunku do wytycznych, jeśli chodzi o uwzględnianie specyfiki regionalnej i wspieranie regionów w zwalczaniu trudności społeczno-gospodarczych i zmniejszaniu różnic. |
|
|
Zintegrowane podejście, wielopoziomowe zarządzanie i zasady partnerstwa powinny być rdzeniem zarządzania i podstawą strategii, podczas gdy kluczową rolę ma do odegrania przede wszystkim zarządzanie na szczeblu regionalnym i lokalnym, ponieważ jest narzędziem dotarcia do niezliczonych podmiotów gospodarczych i społecznych żyjących i prowadzących działalność w Unii, w szczególności MŚP, zwłaszcza na zasadach gospodarki społecznej. |
|
|
Polityka spójności jest zatem nie tylko źródłem stabilnego wsparcia finansowego, lecz również ważnym instrumentem rozwoju gospodarczego, a zatem instrumentem zatrudnienia dla wszystkich regionów Unii. |
|
|
Państwa członkowskie powinny więcej inwestować w transport, energię, telekomunikację i infrastrukturę IT oraz w pełni wykorzystywać europejskie fundusze strukturalne. |
|
|
Poprzez uproszczenie systemów przyznawania funduszy należy zachęcić do udziału potencjalnych beneficjentów we współfinansowanych programach Unii. |
|
|
Aby to osiągnąć, państwa członkowskie powinny utworzyć synergię między ich polityką spójności a innymi obowiązującymi politykami sektorowymi, zgodnie ze zintegrowanym podejściem. Spójności nie można bowiem umieścić po stronie kosztów, ponieważ daje ona siłę, uwalnia niewykorzystany potencjał, zmniejsza różnice strukturalne między krajami i regionami, rozszerza zakres wzrostu i zwiększa konkurencyjność regionów Unii w zglobalizowanym świecie, stanowi przeciwwagę dla skutków światowego kryzysu gospodarczego i generuje społeczny kapitał Unii. |
Poprawka 44 Wniosek dotyczący decyzji Załącznik – wytyczna 9 – tytuł i ustęp 1 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
Wytyczna 9: Poprawa wydajności systemów kształcenia i szkolenia na wszystkich poziomach oraz zwiększenie liczby osób podejmujących studia wyższe |
skreślony |
|
Aby zapewnić powszechny dostęp do wysokiej jakości kształcenia i szkoleń oraz poprawić rezultaty procesu kształcenia, państwa członkowskie powinny dobrze inwestować w systemy kształcenia i szkolenia, w szczególności w celu podwyższania umiejętności europejskiej siły roboczej i stworzenia jej warunków do dostosowania się do szybko zmieniających się potrzeb nowoczesnych rynków pracy. Działaniami należy objąć wszystkie sektory (od wczesnej edukacji i edukacji szkolnej po szkolnictwo wyższe, kształcenie i szkolenie zawodowe, a także szkolenie dorosłych), z uwzględnieniem również uczenia się nieformalnego i pozaformalnego. Reformy powinny zmierzać w kierunku zapewnienia nabywania najważniejszych umiejętności niezbędnych każdemu do odniesienia sukcesu w gospodarce opartej na wiedzy, w szczególności pod względem zwiększenia szans na rynku pracy, dalszego kształcenia lub umiejętności w zakresie technologii informacyjno-komunikacyjnych. Należy podjąć kroki, które doprowadzą do tego, że mobilność edukacyjna ludzi młodych i nauczycieli będzie powszechna. Państwa członkowskie powinny zwiększyć otwartość i znaczenie systemów kształcenia i szkolenia, w szczególności wprowadzając w życie krajowe ramy kwalifikacji, które umożliwiałyby elastyczne ścieżki edukacyjne oraz tworząc partnerstwo przedstawicieli świata edukacji i szkoleń oraz przedstawicieli rynku pracy. Zawód nauczyciela powinien stać się bardziej atrakcyjny. Szkolnictwo wyższe powinno stać się otwarte na osoby nienależące do typowych grup osób uczących się, należy też zwiększyć odsetek osób podejmujących studia wyższe i ich odpowiedniki. Aby zmniejszyć liczbę ludzi młodych bez pracy, którzy nie uczestniczą w kształceniu lub szkoleniu zawodowym, państwa członkowskie powinny podjąć wszelkie środki niezbędne do zapobiegania przedwczesnemu kończeniu nauki szkolnej. |
|
(Ostatni ustęp wytycznej 9 w tekście Komisji jest przeniesiony i połączony z ust. 2 wytycznej 8 w poprawce Parlamentu.) | |
Poprawka 45 Wniosek dotyczący decyzji Załącznik – wytyczna 9 – akapit drugi | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
Wymiernym celem UE, na podstawie którego państwa członkowskie będą określać swoje cele krajowe, jest ograniczenie wskaźnika przerywania nauki do 10% oraz zwiększenie do 2020 r. odsetka osób w wieku 30-34 lat posiadających wyższe wykształcenie do co najmniej 40%. |
skreślony |
(Ostatni ustęp wytycznej 9 w tekście Komisji jest przeniesiony przed pierwszy ustęp wytycznej 8 w poprawce Parlamentu.) | |
Poprawka 46 Wniosek dotyczący decyzji Załącznik – wytyczna 10 – tytuł | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
Wytyczna 10: Promowanie włączenia społecznego i zwalczanie ubóstwa |
Wytyczna 10: Zwalczanie ubóstwa i promowanie włączenia społecznego i ochrony socjalnej |
Poprawka 47 Wniosek dotyczący decyzji Załącznik – wytyczna 10 – akapit -pierwszy (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
Państwa członkowskie ustalą swoje cele krajowe w taki sposób, by zredukować o 25% liczbę Europejczyków żyjących poniżej krajowych granic ubóstwa, co pozwoli wydźwignąć z ubóstwa ponad 20 mln ludzi, w szczególności za pomocą środków z zakresu polityki zatrudnienia i kształcenia. |
Poprawka 48 Wniosek dotyczący decyzji Załącznik – wytyczna 10 – akapit pierwszy | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
Starania państw członkowskich w zakresie ograniczania ubóstwa powinny być nastawione na promowanie pełnego uczestnictwa w społeczeństwie i gospodarce oraz poszerzania możliwości zatrudnienia, przy pełnym wykorzystaniu Europejskiego Funduszu Społecznego. Działania powinny również koncentrować się na zapewnianiu równych szans, w tym przez dostęp do niedrogich, trwałych oraz wysokiej jakości usług i usług publicznych (m.in. usług internetowych zgodnie z wytyczną 4.), w szczególności służby zdrowia. Państwa członkowskie powinny wprowadzić skuteczne środki antydyskryminacyjne. Podobnie, w celu zwalczania wykluczenia społecznego, wzmocnienia pozycji obywateli i promowania aktywności zawodowej, należy wzmocnić systemy zabezpieczenia społecznego, uczenia się przez całe życie i politykę aktywnego włączenia, aby otwierać możliwości na różnych etapach życia i chronić ludzi przed ryzykiem wyłączenia. Systemy zabezpieczenia społecznego i systemy emerytalne należy zmodernizować, aby można je było w pełni wykorzystać do zapewnienia odpowiedniego wsparcia dochodu i dostępu do opieki zdrowotnej – zapewniając tym samym spójność społeczną – jednocześnie zachowując ich trwałość finansową. Systemy świadczeń powinny kłaść nacisk na zabezpieczenie dochodów w okresach zmiany zatrudnienia i ograniczanie ubóstwa, przede wszystkim w grupach najbardziej narażonych na wykluczenie społeczne, takich jak rodzice samotnie wychowujący dzieci, mniejszości, osoby niepełnosprawne, dzieci i młodzież, starsze kobiety i mężczyźni, legalni migranci i bezdomni. Państwa członkowskie powinny również aktywnie promować gospodarkę społeczną i innowacje społeczne na rzecz wspierania osób w trudnej sytuacji. |
Zwalczanie ubóstwa i wykluczenia społecznego wciąż jest wyzwaniem o podstawowym znaczeniu. W celu realizacji tego celu konieczne jest stworzenie możliwości uczestniczenia w rynku pracy lub powrotu do niego wszystkich grup społecznych, bez względu na obszar czy poziom wykształcenia. Podstawowe znaczenie ma osiągnięcie równowagi między zapewnianiem ludziom wystarczającego poczucia bezpieczeństwa a utrzymywaniem ich motywacji do pracy i uzyskiwania dochodu. Aby osiągnąć ten cel, państwa członkowskie powinny dołożyć starań na rzecz ograniczenia ubóstwa, w tym ubóstwa osób pracujących, promowania pełnego uczestnictwa, zgodnie z własnym wyborem, w polityce, społeczeństwie i gospodarce oraz sztuce oraz poszerzania możliwości zatrudnienia, do czego należy wykorzystać Europejski Fundusz Społeczny. Szczególną uwagę państwa członkowskie powinny poświęcić rosnącej liczbie ubogich osób pracujących. Aby określić konkretne cele dotyczące zwalczania ubóstwa, należy jasno określić sposoby jego „pomiaru”. Standardowa definicja, zgodnie z którą wyznacznikiem ubóstwa są zarobki na poziomie 60% średniego dochodu, musi zostać doprecyzowana. Ubóstwo nie może być określane za pomocą takiego jednowymiarowego wskaźnika. Należy zagwarantować ochronę równych szans oraz dostępu do niedrogich, trwałych oraz wysokiej jakości usług i usług publicznych (m.in. usług internetowych zgodnie z wytyczną 4.), w szczególności w obszarze społecznym, obszarze zatrudnienia, zdrowia i mieszkalnictwa, przy zagwarantowaniu, że obejmują one również słabsze grupy społeczne lub grupy znajdujące się w trudnej sytuacji. Państwa członkowskie powinny także czuwać nad tym, aby służby publiczne – czy to ustnie, czy pisemnie – udzielały jasnych i pełnych informacji, a ewentualnej odmowie przyznania danego prawa towarzyszyło uzasadnienie wraz ze wskazaniem możliwych sposobów odwołania się od decyzji odmownej przez osobę zainteresowaną. Zasada mówiąca o tym, że przy takim samym wykształceniu i takim samym rodzaju zatrudnienia nie powinno być dyskryminacji między mężczyznami a kobietami winna być prawnie wiążąca dla wszelkich rodzajów stosunku pracy w państwach członkowskich. W celu zwalczania wykluczenia społecznego, umożliwienia obywatelom odgrywania aktywnej roli w społeczeństwie i promowania aktywności zawodowej, należy dodatkowo wzmocnić systemy zabezpieczenia społecznego i politykę aktywnego włączenia, aby otwierać możliwości i perspektywy zawodowe, biorąc pod uwagę różne potrzeby i zadania, na różnych etapach życia i chronić ludzi przed ryzykiem wyłączenia oraz służyć wsparciem, w szczególności dla osób znajdujących się najdalej od rynku pracy w znalezieniu dobrej pracy. W związku z tym dla osób, które zostały wykluczone z rynku pracy z uwagi na brak szkolenia, należy stworzyć skuteczne podejścia w ramach aktywnej polityki rynku pracy. Jednocześnie systemy zabezpieczenia społecznego i systemy emerytalne należy zmodernizować, aby można je było w pełni wykorzystać do zapewnienia dochodu powyżej granicy ubóstwa, umożliwienia udziału w życiu społecznym i dostępu do opieki zdrowotnej, chroniąc również finansową trwałość tych systemów. Systemy świadczeń powinny gwarantować zabezpieczenie dochodów w okresach zmiany zatrudnienia i ograniczać ubóstwo, przede wszystkim w grupach najbardziej narażonych na wykluczenie społeczne, takich jak rodzice samotnie wychowujący dzieci, mniejszości, osoby niepełnosprawne, dzieci i młodzież, starsze kobiety i mężczyźni, legalni migranci i bezdomni. W szczególności państwa członkowskie angażują się w zwalczanie ubóstwa dzieci poprzez właściwe środki, tak aby dzieci nie napotykały na przeszkody w rozwoju osobistym i nie znajdowały się w gorszej sytuacji zaczynając życie zawodowe ze względu na przeszkody w ich rozwoju spowodowane ubóstwem. Szczególnie ważne jest zapewnienie równego dostępu do edukacji dzieciom z ubogich rodzin i zapewnienie im równych szans, przez co zapobiegnie się ich wyłączeniu społecznemu w dorosłym życiu. Dla celów skuteczniejszego zabezpieczenia dochodów na poszczególnych etapach życia państwa członkowskie powinny zapewnić istnienie minimalnego dochodu w odpowiedniej wysokości, co najmniej przekraczającej próg ubóstwa, w poszanowaniu stosowanych praktyk, układów zbiorowych pracy i ustawodawstwa państw członkowskich. Państwa członkowskie powinny również aktywnie promować gospodarkę społeczną i innowacje społeczne na rzecz niezbędnego wsparcia ukierunkowanego na zróżnicowane zagrożenia społeczne w ciągu życia, zwłaszcza osób w trudnej sytuacji oraz aktywnie stosować przyjęte środki antydyskryminacyjne. Poprawiając zrównoważony charakter finansów publicznych, państwa członkowskie winny zwracać szczególną uwagę na pozytywny wpływ większej spójności społecznej na budżet krajowy. Ograniczanie ubóstwa i szersze uczestnictwo społeczne prowadzą do obniżenia wydatków społecznych i większych dochodów z podatków. Państwa członkowskie powinny gwarantować wysokie minimalne standardy jakości pracy, aby zwalczyć ubóstwo wśród osób zatrudnionych. |
Poprawka 49 Wniosek dotyczący decyzji Załącznik – wytyczna 10 – akapit pierwszy a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
Należy wzmocnić i zmodernizować systemy zabezpieczenia społecznego, w tym system emerytalny i system opieki zdrowotnej, zapewniając ich dostosowanie do potrzeb społecznych, stabilność finansową i zdolność reagowania na zmieniające się potrzeby, z jednoczesnym zagwarantowaniem każdej osobie w Unii Europejskiej odpowiedniej ochrony przed problemami socjalnymi takimi jak problemy zdrowotne, bezrobocie i ubóstwo. |
|
|
Państwa członkowskie powinny usprawnić ochronę socjalną określoną w umową krótkoterminowych, które w szczególności mają wpływ na kobiety, a zwłaszcza kobiety ciężarne. |
Poprawka 50 Wniosek dotyczący decyzji Załącznik – wytyczna 10 – akapit drugi | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
Wymiernym celem UE, na podstawie którego państwa członkowskie będą określać swoje cele krajowe, jest ograniczenie liczby Europejczyków żyjących poniżej krajowej granicy ubóstwa o 25% poprzez wydobycie z ubóstwa 20 mln osób. |
skreślony |
(Ostatni ustęp w tekście Komisji jest przeniesiony przed pierwszy ustęp w poprawce Parlamentu.) | |
ZWIĘZŁE UZASADNIENIE
W dniu 27 kwietnia 2010 r. Komisja przedstawiła wniosek dotyczący „zintegrowanych wytycznych dla Europy 2020” ustanawiających ramy dla nowej strategii i reform, jakie muszą przeprowadzić państwa członkowskie. Wniosek składa się z głównych kierunków polityki gospodarczej na podstawie art. 121 TFUE oraz wytycznych dotyczących zatrudnienia w oparciu o art. 148 TFUE. Jak zaproponowała Komisja, te dwa akty prawne są osobnymi, lecz połączonymi instrumentami tworzącymi wspólnie zestaw zintegrowanych wytycznych, których liczba jest ograniczona, aby zagwarantować lepszą spójność i jasność. Są to filary, na których opiera się realizacja strategii Europa 2020. Zawierają one główne priorytety zawarte w komunikacie Komisji z dnia 3 marca na temat Europy 2020. zintegrowanych wytycznych, czyli zdecydowanie mniejszy zestaw zastępujący poprzednie 24 wytyczne, zawiera 6 wytycznych w dziedzinie gospodarki oraz 4 wytyczne w dziedzinie zatrudnienia. Zgodnie z wnioskiem Komisji aspekt zatrudnienia w zintegrowanych wytycznych porusza wytyczna 7 - Zwiększenie współczynnika aktywności zawodowej i ograniczenie bezrobocia strukturalnego, wytyczna 8 - Rozwijanie zasobów wykwalifikowanej siły roboczej, promowanie jakości zatrudnienia i uczenia się przez całe życie, wytyczna 9 - oprawa wydajności systemów kształcenia na wszystkich poziomach oraz zwiększenie liczby osób podejmujących studia wyższe i wytyczna 10 – Zwalczanie ubóstwa i wykluczenia społecznego. Sprawozdanie to poświęcone jest części zintegrowanych wytycznych dotyczących zatrudnienia, przy uwzględnieniu propozycji Komisji dotyczących części gospodarczej.
Nowe wytyczne dotyczące zatrudnienia 2020 są omawiane w trakcie trwania kryzysu gospodarczego, który będzie miał bez wątpienia głęboki wpływ na rynek pracy przez kilka najbliższych lat. Pomimo pewnych obiecujących sygnałów ponownego wzrostu, gospodarka wielu państw członkowskich nadal jest krucha. A zatem bezpośredni wpływ kryzysu na zatrudnienie nie jest jeszcze w pełni odczuwalny. Dlatego należy podjąć wszelkie starania zmierzające do zagwarantowania zrównoważonej odbudowy gospodarki oraz wzmocnienia potencjału tworzenia nowych miejsc pracy w europejskiej gospodarce, jak również pomagania ludziom w integracji na rynku pracy. Ponadto długoterminowe wyzwania, przed którymi stoją państwa członkowskie, takie jak zmiany demograficzne, globalizacja i dostosowanie do nowych technologii, w tym technologii niskoemisyjnych, nie znikają i trzeba znaleźć na nie odpowiedź, zarówno w trakcie odbudowy, jak i potem. Jest zatem niezwykle ważne, aby europejska strategia zatrudnienia na następną dekadę koncentrowała się i wyważyła między pilnymi, aktualnymi wyzwaniami wynikającymi z kryzysu, a tymi o charakterze średnio- i długoterminowym.
W tym kontekście sprawozdawca w zasadzie popiera podejście Komisji, jeśli chodzi o ograniczenie liczby wytycznych. Jednak uważa on również, że zmniejszenie liczby, zarówno wytycznych, jak i wspólnych celów na poziomie UE nie może się odbywać ze szkodą dla ich jasności i przydatności operacyjnej w odniesieniu do definiowania polityki państw członkowskich.
Sprawozdawca uważa zatem, że pewne aspekty wniosku Komisji wymagają dalszego rozważenia i wyjaśnienia. Te aspekty obejmują w szczególności:
- W obliczu obecnego kryzysu gospodarczego i finansowego oraz długoterminowych wyzwań, przed którymi stoi europejskie społeczeństwo, w uzupełnieniu do polityki gospodarczej, społecznej, edukacyjnej i innych, polityka zatrudnienia ma do odegrania bardzo ważną rolę. Ponadto należy zagwarantować spójność działań podjętych przez państwa członkowskie w różnych obszarach, takich jak gospodarka, zatrudnienie, sprawy społeczne. W kontekście Europy 2020 oraz programów reform państw członkowskich, oznacza to silne zaangażowanie, aby dopilnować, by inwestycje mające zapewnić zrównoważony wzrost gospodarczy ułatwiały również tworzenie trwałych miejsc pracy. Oznacza to również, że bardzo ważne jest, aby aspekt gospodarczy i aspekt zatrudnienia w zintegrowanych wytycznych uzupełniały się i były spójne.
- Sprawozdawca popiera propozycje podjęcia zdecydowanych działań na rzecz zwiększenia poziomu zatrudnienia wśród europejskich kobiet i mężczyzn, jednak uważa, że cel ten można osiągnąć tylko, jeśli państwa członkowskie zwrócą szczególną uwagę na wspieranie mobilności i zatrudnienia wśród osób młodych, starszych, niepełnosprawnych i kobiet.
- Dodatkowo niezbędnym warunkiem wstępnym osiągnięcia wspólnych celów oraz osiągnięcia celu zatrudnienia i celów społecznych, jak również zagwarantowania pracodawcom przeszkolonej i wykwalifikowanej siły roboczej, jest właściwe wykorzystanie zasad modelu elastycznego rynku pracy i bezpieczeństwa socjalnego (flexicurity), wysoki poziom szkolnictwa, programy uczenia się przez całe życie oraz zwalczanie bezrobocia strukturalnego.
- W tym kontekście oraz pamiętając o sytuacji na rynku pracy, w swoich staraniach na rzecz wdrożenia Europy 2020 oraz w wytycznych dotyczących zatrudnienia, Unia Europejska i państwa członkowskie powinny wziąć pod uwagę rosnącą liczbę nowych form zatrudnienia oraz nietypowych umów o pracę oraz powinny utworzyć odpowiednie ramy prawne w tym obszarze.
- Ponadto, zapewnieniu dostępności przeszkolonej siły roboczej powinny towarzyszyć zwiększone inwestycje w tworzenie nowych miejsc pracy, gdzie ogromną rolę odgrywają MŚP, oraz pobudzanie wzrostu sprzyjającego zatrudnieniu.
- Opierając się na doświadczeniu związanym ze strategią lizbońską sprawozdawca uważa również, że Europa 2020 powinna w większym stopniu skupić się na poprawie zarządzania strategią oraz jej instrumentami wykonawczymi. Przykładowo, kluczowe znaczenia w tej kwestii ma rola partnerów społecznych i dialogu społecznego.
- Na koniec sprawozdawca jest przekonany, że aby Europa 2020 była skuteczna, a wytyczne dotyczące zatrudnienia efektywne w tym kontekście, należy zwrócić dostateczną uwagę na zagwarantowanie, że różnice społeczno-gospodarcze między państwami członkowskimi oraz regionami zostaną zlikwidowane. Z tego względu należy dążyć do osiągnięcia celów polityki spójności oraz utworzenia synergii między tą polityką i innymi politykami sektorowymi. Kluczową rolę do odegrania maja w tym względzie Fundusze Strukturalne oraz Fundusz Spójności UE w obecnym okresie programowania oraz wszelkie przyszłe instrumenty finansowania UE.
Poprawki zaproponowane przez sprawozdawcę mają zatem na celu z jednej strony zwiększenie jasności i spójności tekstu, a z drugiej poruszenie wymienionych wyżej kwestii.
OPINIA Komisji Gospodarczej i Monetarnej (28.6.2010)
dla Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych
w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie wytycznych dla polityki zatrudnienia państw członkowskich: Zintegrowane wytyczne dotyczące strategii Europa 2020 – część druga
(COM(2010) 193 – C7‑0111/2010 – 2010/0115(NLE))
Sprawozdawca: Hans-Peter Martin
POPRAWKI
Komisja Gospodarcza i Monetarna zwraca się do Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych, właściwej dla tej sprawy, o naniesienie w swoim sprawozdaniu następujących poprawek:
Poprawka 1 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 2 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(2) Artykuł 3 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej stanowi, że Unia zwalcza wykluczenie społeczne i dyskryminację oraz wspiera sprawiedliwość społeczną i ochronę socjalną, a także przewiduje inicjatywy unijne zmierzające do zapewnienia koordynacji polityki społecznej państw członkowskich. W art. 9 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej przewidziano, że przy określaniu i realizacji swoich polityk i działań Unia bierze pod uwagę wymogi związane z zapewnianiem odpowiedniej ochrony socjalnej oraz zwalczaniem wykluczenia społecznego. |
(2) Artykuł 3 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej stanowi, że Unia zwalcza wykluczenie społeczne i dyskryminację, wspiera sprawiedliwość społeczną i gwarantuje ochronę socjalną, a także powinna podejmować inicjatywy unijne zmierzające do zapewnienia koordynacji polityki społecznej państw członkowskich. W art. 9 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej przewidziano, że przy określaniu i realizacji swoich polityk i działań Unia bierze pod uwagę wymogi związane ze wspieraniem wysokiego poziomu zatrudnienia i zapewnianiem odpowiedniej ochrony socjalnej oraz zwalczaniem wykluczenia społecznego, a także z wysokim poziomem kształcenia ogólnego, szkolenia zawodowego oraz ochrony zdrowia ludzkiego. |
Poprawka 2 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 5 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(5) Strategia lizbońska na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia pomogła osiągnąć konsensus na temat ogólnego kierunku polityki gospodarczej i polityki zatrudnienia UE. W ramach strategii lizbońskiej w 2005 r. Rada przyjęła, a następnie w 2008 r. zmieniła ogólne wytyczne dotyczące polityki gospodarczej i wytyczne w dziedzinie zatrudnienia. Te 24 wytyczne, określające główne priorytety dla całej UE w zakresie reform makroekonomicznych, mikroekonomicznych oraz rynku pracy stanowiły podstawę dla krajowych programów reform. Niemniej jednak w praktyce okazało się, że priorytety określone w wytycznych nie były wystarczająco jasne i nie zostały ze sobą wystarczająco wzajemnie powiązane. W związku z tym ich wpływ na krajowe procesy kształtowania polityki był ograniczony. |
(5) Strategia lizbońska na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia pomogła osiągnąć konsensus na temat ogólnego kierunku polityki gospodarczej i polityki zatrudnienia UE. W ramach strategii lizbońskiej w 2005 r. Rada przyjęła, a następnie w 2008 r. zmieniła ogólne wytyczne dotyczące polityki gospodarczej i wytyczne w dziedzinie zatrudnienia. Te 24 wytyczne, określające główne priorytety dla całej UE w zakresie reform makroekonomicznych, mikroekonomicznych oraz rynku pracy stanowiły podstawę dla krajowych programów reform. Nadzieje, które wiązano ze strategią lizbońską nie spełniły się. Strategię Europa 2020 należy oprzeć na wnioskach wyciągniętych z błędów poprzedniej strategii i na ich podstawie stworzyć spójne, możliwe do sfinansowania i realizacji oraz podlegające kontroli środki i strategie, których wyniki będą stale oceniane, co umożliwi bieżący nadzór nad realizacją wyznaczonych celów. |
Poprawka 3 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 5 a preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(5a) Przed określeniem założeń nowych inicjatyw Unia Europejska winna dokonać znaczącej poprawy istniejących strategii politycznych i procesu ich wdrażania. |
Poprawka 4 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 7 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(7) Komisja wystąpiła z wnioskiem w sprawie określenia nowej strategii na kolejne dziesięciolecie – strategii Europa 2020 – dzięki której Europa wyjdzie z kryzysu gospodarczego i finansowego silniejsza, a jej gospodarka stanie się inteligentna, zrównoważona i będzie sprzyjać włączeniu społecznemu. Pięć wymiernych celów – które wyszczególniono w ramach odpowiednich wytycznych – to cele wspólne, wytyczające kierunek działań państw członkowskich oraz Unii. Państwa członkowskie powinny przy użyciu wszelkich środków dążyć do osiągnięcia celów krajowych i zlikwidowania przeszkód na drodze do trwałego rozwoju. |
(7) Komisja wystąpiła z wnioskiem w sprawie określenia nowej strategii na kolejne dziesięciolecie – strategii Europa 2020 – dzięki której Europa wyjdzie z kryzysu gospodarczego i finansowego silniejsza, a jej gospodarka stanie się inteligentna, zrównoważona i będzie sprzyjać włączeniu społecznemu. Pięć wymiernych celów – które wyszczególniono w ramach odpowiednich wytycznych – to cele wspólne, wytyczające kierunek działań państw członkowskich oraz Unii. Państwa członkowskie powinny zobowiązać się do osiągnięcia celów krajowych. Powinny skupić się na zwiększeniu zatrudnienia i usuwać przeszkody hamujące wzrost, wynikające z ustawodawstwa, biurokracji i niewłaściwej alokacji środków na szczeblu krajowym. |
Poprawka 5 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 8 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(8) W ramach kompleksowej strategii wyjścia z kryzysu gospodarczego państwa członkowskie powinny przeprowadzić ambitne reformy, które zapewnią stabilizację makroekonomiczną oraz stabilność finansów publicznych, zwiększenie konkurencyjności, zmniejszenie nierówności makroekonomicznych oraz zwiększenie wydajności rynku pracy. Wycofywanie bodźców fiskalnych należy przeprowadzać i koordynować w ramach paktu stabilności i wzrostu. |
(8) W ramach kompleksowej strategii wyjścia z kryzysu gospodarczego państwa członkowskie powinny przeprowadzić ambitne reformy strukturalne, które zapewnią stabilizację makroekonomiczną oraz stabilność finansów publicznych, zwiększenie konkurencyjności, zmniejszenie nierówności makroekonomicznych, wzmocnienie spójności społecznej oraz zwiększenie wydajności i wyników rynku pracy. Stopniowe wycofywanie bodźców fiskalnych, które powinno się rozpocząć, gdy tylko gospodarka znajdzie się na drodze zrównoważonej naprawy, należy przeprowadzać i koordynować między innymi w ramach paktu stabilności i wzrostu. |
Poprawka 6 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 9 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(9) W ramach strategii Europa 2020 państwa członkowskie powinny przeprowadzić reformy zmierzające w kierunku inteligentnego rozwoju, tj. rozwoju, którego motorem jest wiedza i innowacje. Reformy powinny zmierzać do poprawy jakości edukacji, zapewnienia dostępu do edukacji dla wszystkich oraz poprawy wyników działalności badawczej i wyników przedsiębiorstw w celu wspierania transferu innowacji i wiedzy w Unii. Powinny one zachęcać do przedsiębiorczości i umożliwiać przeradzanie kreatywnych pomysłów w innowacyjne produkty, usługi i procesy, które przyczynią się do wzrostu gospodarczego, tworzenia wysokiej jakości miejsc pracy, zapewnienia spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej oraz skuteczniejszego rozwiązywania problemów społecznych w Europie i na świecie. W tym kontekście zasadnicze znaczenie ma jak najlepsze wykorzystanie technologii informacyjnych i komunikacyjnych. |
(9) W ramach strategii Europa 2020 państwa członkowskie powinny przeprowadzić reformy zmierzające w kierunku inteligentnego rozwoju, tj. rozwoju, którego motorem jest wiedza i innowacje. Reformy powinny zmierzać do poprawy jakości edukacji w ujęciu międzynarodowym, zapewnienia dostępu do edukacji dla wszystkich oraz poprawy wyników działalności badawczej i wyników przedsiębiorstw w celu wspierania transferu innowacji i wiedzy w Unii. Powinny one aktywnie krzewić ducha przedsiębiorczości za pomocą ustawodawstwa i środków finansowych i w ten sposób umożliwiać przeradzanie kreatywnych pomysłów w innowacyjne produkty, usługi i procesy, które przyczynią się do wzrostu gospodarczego, tworzenia wysokiej jakości miejsc pracy, zapewnienia spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej oraz skuteczniejszego rozwiązywania problemów społecznych w Europie i na świecie. W tym kontekście zasadnicze znaczenie ma jak najlepsze wykorzystanie technologii informacyjnych i komunikacyjnych. |
Poprawka 7 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 9 a preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(9a) Aby zwiększyć wzrost gospodarczy, państwa członkowskie powinny ograniczyć obciążenia administracyjne oraz zbyt szczegółowe przepisy i wysokie opodatkowanie, jak również wystrzegać się polityki protekcjonistycznej. |
Poprawka 8 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 9 b preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(9b) Realizacja celu, jakim jest sprawnie działający jednolity rynek jest kluczowym wskaźnikiem ogólnego wyniku makroekonomicznego UE. Ma to szczególne znaczenie dla korzyści gospodarczych, przywracania wzrostu i tworzenia nowych miejsc pracy w ramach unii walutowej. |
Poprawka 9 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 10 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(10) Państwa członkowskie powinny również poprzez swoje programy reform dążyć do osiągnięcia zrównoważonego rozwoju. Zrównoważony rozwój oznacza tworzenie efektywnie korzystającej z zasobów, zrównoważonej i konkurencyjnej gospodarki, sprawiedliwy podział kosztów i korzyści, wykorzystując do tego pierwszoplanową pozycję Europy w wyścigu do nowych procesów i technologii, w tym technologii przyjaznych środowisku. Państwa członkowskie powinny przeprowadzić reformy konieczne do ograniczenia emisji gazów cieplarnianych oraz wydajnego korzystania z zasobów. Powinny one również dążyć do poprawy otoczenia biznesu, zachęcać do tworzenia ekologicznych miejsc pracy i modernizować swoją bazę przemysłową. |
(10) Państwa członkowskie powinny również poprzez swoje programy reform dążyć do osiągnięcia zrównoważonego rozwoju. Zrównoważony rozwój oznacza tworzenie efektywnie korzystającej z zasobów, zrównoważonej i konkurencyjnej gospodarki, sprawiedliwy podział kosztów i korzyści, wykorzystując do tego pierwszoplanową pozycję Europy w wyścigu do nowych procesów i technologii, w tym technologii przyjaznych środowisku. Takie technologie powinny, w miarę możliwości, być dostępne dla wszystkich przedsiębiorstw, w tym mikroprzedsiębiorstw i MŚP, tak aby zmiany prowadzące do intensyfikacji zrównoważonego wzrostu mogły zachodzić we wszystkich dziedzinach. Państwa członkowskie powinny przeprowadzić reformy konieczne do ograniczenia emisji gazów cieplarnianych oraz wydajnego korzystania z zasobów. Powinny one również dążyć do poprawy otoczenia biznesu, zachęcać do tworzenia ekologicznych miejsc pracy i modernizować swoją bazę przemysłową. Kryzys finansowy nie powinien stanowić przeszkody w tym jakże istotnym przechodzeniu do ekologicznej i zrównoważonej gospodarki, nie powinien też go opóźniać. |
Poprawka 10 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 11 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(11) Programy reform przeprowadzanych w państwach członkowskich muszą również mieć za cel rozwój sprzyjający włączeniu społecznemu. Rozwój sprzyjający włączeniu społecznemu oznacza budowanie spójnego społeczeństwa poprzez wzmocnienie pozycji obywateli, aby stali się zdolni przewidywać zmiany i radzić sobie z nimi, a tym samym aktywnie uczestniczyć w społeczeństwie i gospodarce. Reformy przeprowadzane w państwach członkowskich powinny zatem zagwarantować, aby każdy obywatel przez całe swoje życie miał przed sobą otwarte możliwości, co doprowadzi do zmniejszenia ubóstwa i wyłączenia społecznego dzięki zniesieniu przeszkód w dostępie do rynku pracy, szczególnie dla kobiet, osób starszych, ludzi młodych, osób niepełnosprawnych i legalnych migrantów. Państwa członkowskie powinny dołożyć wszelkich starań, aby korzyści płynące ze wzrostu gospodarczego odczuli wszyscy obywatele i wszystkie regiony. Najważniejszym elementem programów reform powinno być zatem zapewnienie skutecznego funkcjonowania rynków pracy przez inwestowanie w pomyślne przechodzenie między różnymi sytuacjami zawodowymi, odpowiednie poszerzanie umiejętności, podnoszenie jakości miejsc pracy oraz zwalczanie segmentacji rynku, bezrobocia strukturalnego i bierności zawodowej przy jednoczesnym zagwarantowaniu odpowiedniej i trwałej ochrony socjalnej oraz aktywnego włączenia, co pomoże zredukować ubóstwo. |
(11) Programy reform przeprowadzanych w państwach członkowskich muszą również mieć za cel rozwój sprzyjający włączeniu społecznemu. Rozwój sprzyjający włączeniu społecznemu oznacza budowanie spójnego społeczeństwa poprzez wzmocnienie pozycji obywateli, aby stali się zdolni przewidywać zmiany, w szczególności te, które niosą ze sobą nowe technologie, automatyzacja i rewolucja informatyczna, i radzić sobie z nimi, a tym samym aktywnie uczestniczyć w społeczeństwie i gospodarce. Reformy przeprowadzane w państwach członkowskich powinny zatem zagwarantować, aby każdy obywatel przez całe swoje życie miał przed sobą otwarte możliwości, co doprowadzi do zmniejszenia ubóstwa i wyłączenia społecznego dzięki zniesieniu przeszkód w dostępie do rynku pracy, szczególnie dla kobiet, osób starszych, ludzi młodych, osób niepełnosprawnych i legalnych migrantów. Państwa członkowskie powinny dołożyć wszelkich starań, aby korzyści płynące ze wzrostu gospodarczego odczuli wszyscy obywatele i wszystkie regiony. Najważniejszym elementem programów reform powinno być zatem zapewnienie skutecznego funkcjonowania i elastyczności rynków pracy przez inwestowanie w pomyślne przechodzenie między różnymi sytuacjami zawodowymi, odpowiednie poszerzanie umiejętności, podnoszenie jakości miejsc pracy oraz zwalczanie segmentacji rynku, bezrobocia strukturalnego i bierności zawodowej przy jednoczesnym zagwarantowaniu odpowiedniej i trwałej ochrony socjalnej oraz aktywnego włączenia, co pomoże zredukować ubóstwo. |
Poprawka 11 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 11 a preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(11a) Mając na uwadze założenie „rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu”, państwa członkowskie powinny z inicjatywy Komisji stworzyć ramy prawne dla nowych form zatrudnienia, które zagwarantują zainteresowanym pracownikom równe warunki, a jednocześnie umożliwią zatrudnienie nieprowadzące do dalszego podziału rynku pracy, a także zagwarantują kompleksową ochronę indywidualnych i zbiorowych praw pracowników oraz obowiązkowe zabezpieczenia socjalne pracowników. |
Poprawka 12 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 12 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(12) Reformy strukturalne w UE oraz w państwach członkowskich mogą skutecznie przyczynić się do zwiększenia wzrostu i zatrudnienia, jeśli zwiększą konkurencyjność UE w gospodarce światowej i otworzą nowe możliwości przed europejskimi eksporterami oraz zapewnią konkurencyjny dostęp do ważnych rynków importowych. Aby pobudzić wzrost w Europie i zwiększyć jej udział w otwartych i uczciwych rynkach na całym świecie, reformy muszą uwzględniać aspekty dotyczące konkurencyjności zewnętrznej. |
(12) Reformy strukturalne w UE oraz w państwach członkowskich mogą skutecznie przyczynić się do jakościowego wzrostu i trwałego zatrudnienia, jeśli odpowiednio zareagują na utrzymujący się kryzys gospodarczy i finansowy, a przez to zwiększą konkurencyjność UE w gospodarce światowej i otworzą nowe możliwości przed europejskimi eksporterami oraz zapewnią konkurencyjny dostęp do ważnych rynków importowych. Aby pobudzić wzrost w Unii Europejskiej i zwiększyć jej udział w otwartych i uczciwych rynkach na całym świecie, reformy muszą uwzględniać aspekty dotyczące konkurencyjności zewnętrznej. |
Poprawka 13 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 12 a preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(12a) W procesie opracowywania i przeprowadzania reform strukturalnych państwa członkowskie powinny koncentrować się szczególnie na dbaniu o to, by promowany wzrost wpływał na zatrudnienie oraz prowadził do tworzenia miejsc pracy w realnych warunkach gospodarczych. |
Poprawka 14 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 13 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(13) Podstawą strategii Europa 2020 muszą być zintegrowane działania, które państwa członkowskie powinny realizować bez zastrzeżeń i w tym samym tempie, aby zwiększyć pozytywne wzajemne oddziaływania skoordynowanych reform strukturalnych. |
(13) Podstawą strategii Europa 2020 muszą być zintegrowane działania, które państwa członkowskie powinny realizować bez zastrzeżeń i zależnie od ich różnorodnych struktur w możliwie najszybszym tempie, aby zwiększyć pozytywne wzajemne oddziaływania skoordynowanych reform strukturalnych. |
Poprawka 15 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 13 a preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(13a) Przy programowaniu i wdrażaniu funduszy UE, w tym wsparcia pochodzącego z Europejskiego Funduszu Społecznego, Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz Funduszu Spójności, państwa członkowskie powinny wziąć pod uwagę strategię UE 2020, a w szczególności jej aspekty społeczne i związane z zatrudnieniem. |
Poprawka 16 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 14 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(14) Niniejsze wytyczne skierowane są do państw członkowskich, ale strategia Europa 2020 powinna być realizowana w porozumieniu ze wszystkimi władzami krajowymi, regionalnymi i lokalnymi, ściśle włączając do tego procesu parlamenty, a także partnerów socjalnych oraz przedstawicieli społeczeństwa obywatelskiego, przyczyniających się do opracowania krajowych programów reform, ich wdrażania oraz do ogólnego przekazywania informacji w ramach strategii. |
(14) Niniejsze wytyczne skierowane są do państw członkowskich, ale niezbędne jest realizowanie strategii Europa 2020 w porozumieniu ze wszystkimi władzami krajowymi, regionalnymi i lokalnymi, ściśle włączając do tego procesu parlamenty, a także przedstawicieli społeczeństwa obywatelskiego. Szczególna rola przypada tu partnerom społecznym na szczeblu krajowym, ponieważ bez ich udziału niemożliwe jest praktyczne wdrożenie strategii zatrudnienia w przedsiębiorstwach. Wszystkie podmioty muszą mieć prawo w jednakowym stopniu przyczynić się do opracowania krajowych programów reform, ich wdrażania oraz do ogólnego przekazywania informacji w ramach strategii, ponieważ polityczne strategie społeczne muszą odpowiadać lokalnym uwarunkowaniom i preferencjom. |
Poprawka 17 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 14 a preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(14a) Staraniom państw członkowskich związanym z wprowadzaniem ambitnych reform i osiągnięciem celów krajowych powinny towarzyszyć ograniczanie biurokracji oraz usuwanie przeszkód administracyjnych i ustawowych, a także skupienie się na skuteczności i przejrzystości programów i środków. |
Poprawka 18 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 15 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(15) Strategia Europa 2020 opiera się na niewielkiej liczbie wytycznych, które zastąpią wcześniejsze 24 wytyczne i które w spójny sposób odnoszą się do kwestii zatrudnienia i ogólnej polityki gospodarczej. Załączone do niniejszej decyzji wytyczne dla polityki zatrudnienia państw członkowskich, są nieodłącznie powiązane z wytycznymi dla polityki gospodarczej państw członkowskich oraz Unii, załączonymi do zalecenia Rady […] z dnia […] r. Wspólnie tworzą one „Zintegrowane wytyczne dotyczące strategii Europa 2020”. |
(15) Strategia „Europa 2020” opiera się na zestawie wytycznych, które zastąpią wcześniejsze 24 wytyczne i które w spójny sposób odnoszą się do kwestii zatrudnienia i ogólnej polityki gospodarczej. Załączone do niniejszej decyzji wytyczne dla polityki zatrudnienia państw członkowskich, są nieodłącznie powiązane z wytycznymi dla polityki gospodarczej państw członkowskich oraz Unii, załączonymi do zalecenia Rady […] z dnia […] r. Wspólnie tworzą one „Zintegrowane wytyczne dotyczące strategii Europa 2020”. |
Poprawka 19 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 17 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(17) Mimo że wytyczne muszą być sporządzane co roku, nie powinny ulegać większym zmianom do 2014 r., co pozwoli skupić się na ich wdrażaniu, |
(17) Wytyczne te nie powinny ulegać zasadniczym zmianom do roku 2020, co umożliwi odpowiednią kontrolę realizacji wyznaczonych celów. Oceny osiągniętych celów należy dokonywać co trzy lata. |
Poprawka 20 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 17 a preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(17a) W międzyczasie należy naukowo przeanalizować podjęte środki i osiągnięte wyniki oraz dokonać krytycznego podsumowania. |
Poprawka 21 Wniosek dotyczący decyzji Wytyczna 7 – akapit -pierwszy (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
Wszystkie strategie polityczne i środki przyjęte w ramach strategii Europa 2020 powinny zdecydowanie propagować równość szans oraz równouprawnienie kobiet i mężczyzn oraz uwzględniać problematykę płci. Obejmuje to inicjatywy mające na celu zwiększenie praw kobiet i przeciwdziałanie dyskryminacji kobiet. Należy zrewidować systemy opieki socjalnej pod kątem usunięcia z nich elementów powodujących nierówność między płciami. Należy poprawić warunki pracy w sektorach, w których dominuje zatrudnienie kobiet. Należy zająć się problemem niedobrowolnej pracy w niepełnym wymiarze godzin. Należy poprawić równouprawnienie płci w szkoleniu i edukacji. Do 2020 r. należy sprowadzić zróżnicowanie w wynagrodzeniu ze względu na płeć do 0-5%. Poprawa świadczenia łatwo dostępnej, przystępnej, elastycznej opieki społecznej wysokiej jakości dla wszystkich, w tym szczególnie dostępu do struktur opieki nad dziećmi, stanowi ważny sposób ułatwienia i wspierania procesu prowadzącego do równouprawnienia płci. |
Poprawka 22 Wniosek dotyczący decyzji Wytyczna 7 – akapit drugi | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
Państwa członkowskie powinny pogłębić dialog społeczny i podjąć działania skierowane przeciwko segmentacji rynku przy pomocy środków ukierunkowanych na rozwiązanie problemu zatrudnienia tymczasowego i niepewności zatrudnienia, niedostatecznego zatrudnienia oraz pracy nielegalnej. Należy nagradzać mobilność zawodową. Problem jakości miejsc pracy i warunków zatrudnienia należy rozwiązać przez walkę z niskimi wynagrodzeniami oraz zapewnienie odpowiedniego zabezpieczenia społecznego również dla osób zatrudnionych na podstawie umów na czas określony oraz prowadzących działalność na własny rachunek. Służby zatrudnienia powinny zostać wzmocnione i być powszechnie dostępne, również dla ludzi młodych i osób zagrożonych bezrobociem. Powinny one świadczyć zindywidualizowane usługi skierowane do osób najbardziej oddalonych od rynku pracy. |
Państwa członkowskie powinny pogłębić dialog społeczny i reagować na segmentację rynku pracy, stosując odpowiednie zabezpieczenia społeczne dla pracowników zatrudnionych na czas określony i znajdujących się w niepewnej sytuacji zawodowej oraz zwalczać nielegalne zatrudnienie. Należy nagradzać mobilność zawodową. Problem jakości miejsc pracy i warunków zatrudnienia należy rozwiązać przez walkę z niskimi wynagrodzeniami oraz zapewnienie odpowiedniego zabezpieczenia społecznego również dla osób zatrudnionych na podstawie umów na czas określony oraz prowadzących działalność na własny rachunek. Służby zatrudnienia powinny zostać wzmocnione i być powszechnie dostępne, również dla ludzi młodych i osób zagrożonych bezrobociem. Powinny one świadczyć zindywidualizowane usługi skierowane do osób najbardziej oddalonych od rynku pracy. |
Poprawka 23 Wniosek dotyczący decyzji Wytyczna 7 – akapit trzeci | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
W celu zwiększenia konkurencyjności oraz współczynnika aktywności zawodowej, szczególnie wśród pracowników o niskich kwalifikacjach, a także w zgodzie z wytyczną 2. dla polityki gospodarczej, państwa członkowskie powinny przeprowadzić analizę swoich systemów podatkowych i systemów świadczeń, jak również zdolności służb zatrudnienia do udzielenia niezbędnej pomocy. Państwa członkowskie powinny podnosić współczynnik aktywności zawodowej przy pomocy polityki promującej aktywność ludzi starszych, równouprawnienie płci oraz równe płace, a także integracji na rynku pracy ludzi młodych, osób niepełnosprawnych, legalnych migrantów oraz innych grup w trudnej sytuacji społecznej. Polityka utrzymania równowagi między życiem zawodowym a prywatnym, przewidująca zapewnienie niedrogiej opieki nad dzieckiem oraz innowacje w organizacji pracy, powinna być ukierunkowana na zwiększanie wskaźników zatrudnienia, szczególnie ludzi młodych, starszych pracowników i kobiet, a przede wszystkim na utrzymanie zatrudnienia wysoko wykwalifikowanych kobiet w dziedzinach naukowych i technicznych. Państwa członkowskie powinny również znieść przeszkody w wejściu nowych pracowników na rynek pracy, wspierać prowadzenie działalności na własny rachunek oraz tworzenie miejsc pracy w obszarach takich jak m.in. proekologiczne miejsca pracy oraz wspierać i promować innowacje społeczne. |
W celu zwiększenia konkurencyjności oraz współczynnika aktywności zawodowej, szczególnie wśród pracowników o niskich kwalifikacjach, a także w zgodzie z wytyczną 2. dla polityki gospodarczej, państwa członkowskie powinny przeprowadzić analizę swoich systemów podatkowych i systemów świadczeń, jak również zdolności służb zatrudnienia do udzielenia niezbędnej pomocy. Państwa członkowskie powinny podnosić współczynnik aktywności zawodowej przy pomocy polityki promującej aktywność ludzi starszych, równouprawnienie płci oraz równe płace, a także integracji na rynku pracy ludzi młodych, osób niepełnosprawnych, legalnych migrantów oraz innych grup w trudnej sytuacji społecznej. Polityka utrzymania równowagi między życiem zawodowym a prywatnym, przewidująca zapewnienie niedrogiej opieki nad dzieckiem oraz innowacje w organizacji pracy, powinna być ukierunkowana na zwiększanie wskaźników zatrudnienia, szczególnie ludzi młodych, starszych pracowników i kobiet, a przede wszystkim na utrzymanie zatrudnienia wysoko wykwalifikowanych kobiet w dziedzinach naukowych i technicznych. Należy zdecydowanie promować wymianę praktykantów pomiędzy państwami członkowskimi. Państwa członkowskie powinny również znieść przeszkody w wejściu nowych pracowników na rynek pracy, wspierać prowadzenie działalności na własny rachunek oraz tworzenie miejsc pracy w obszarach takich jak m.in. proekologiczne miejsca pracy oraz wspierać i promować innowacje społeczne. Aby promować „ekologiczne zatrudnienie” państwa członkowskie powinny oferować osobom, które obecnie pracują w sektorach o wysokiej emisji dwutlenku węgla, możliwości przekwalifikowania się. Poprawiając funkcjonowanie rynku pracy i osiągane w jego ramach wyniki, państwa członkowskie winny aktywnie angażować partnerów społecznych w opracowywanie krajowych strategii politycznych oraz winny w pełni szanować ich prawo – zgodnie z krajowymi przepisami i zwyczajami – do zawierania i wdrażania układów zbiorowych. |
Poprawka 24 Wniosek dotyczący decyzji Wytyczna 7 – wymierne cele | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
Wymiernym celem UE, na podstawie którego państwa członkowskie będą określać swoje cele krajowe, jest podwyższenie wskaźnika zatrudnienia kobiet i mężczyzn w wieku 20–64 lat do 75% do 2020 r. m.in. poprzez zwiększenie wskaźnika aktywności zawodowej ludzi młodych, starszych pracowników i pracowników o niskich kwalifikacjach, jak również lepszą integrację legalnych migrantów. |
Wymiernym celem UE, na podstawie którego państwa członkowskie będą określać swoje cele krajowe, jest podwyższenie wskaźników zatrudnienia kobiet i mężczyzn w wieku 20–64 lat do co najmniej 75% do 2020 r. m.in. poprzez zwiększenie wskaźnika aktywności zawodowej ludzi młodych, starszych pracowników i pracowników o niskich kwalifikacjach – zwłaszcza starszych kobiet, lepszą integrację legalnych migrantów, jak również ograniczenie bezrobocia wśród młodzieży. |
Poprawka 25 Wniosek dotyczący decyzji Wytyczna 8 – akapit pierwszy | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
Państwa członkowskie powinny promować wydajność i większe szanse na rynku pracy, zapewniając odpowiednią podaż wiedzy i umiejętności dostosowanych do bieżących i przyszłych potrzeb rynku pracy. Wysokiej jakości nauczaniu początkowemu oraz atrakcyjnemu szkoleniu zawodowemu powinny towarzyszyć skuteczne zachęty do uczenia się przez całe życie, wykorzystywania drugiej szansy, zapewniające każdemu dorosłemu możliwość podwyższenia swoich kwalifikacji zawodowych, a także ukierunkowana polityka migracyjna i integracyjna. Państwa członkowskie powinny rozwinąć systemy uznawania nabytych kompetencji, znosić przeszkody w mobilności zawodowej i geograficznej pracowników, promować uzyskiwanie kompetencji interdyscyplinarnych i kreatywność, a także koncentrować swoje działania przede wszystkim na wspieraniu osób o niskich kwalifikacjach i zwiększaniu szans starszych pracowników na rynku pracy, jednocześnie podnosząc wykształcenie, umiejętności i doświadczenie pracowników o wysokich kwalifikacjach, w tym również pracowników naukowych. |
Państwa członkowskie powinny promować wydajność i większe szanse na rynku pracy, zapewniając odpowiednią podaż wiedzy i umiejętności dostosowanych do bieżących i przyszłych potrzeb rynku pracy. Wysokiej jakości nauczaniu początkowemu oraz atrakcyjnemu szkoleniu zawodowemu powinny towarzyszyć skuteczne zachęty do uczenia się przez całe życie, wykorzystywania drugiej szansy, zapewniające każdemu dorosłemu możliwość podwyższenia swoich kwalifikacji zawodowych, a także ukierunkowana polityka migracyjna i integracyjna. Państwa członkowskie powinny rozwinąć systemy uznawania nabytych kompetencji, znosić przeszkody w mobilności zawodowej i geograficznej pracowników, promować uzyskiwanie kompetencji interdyscyplinarnych i kreatywność, a także koncentrować swoje działania przede wszystkim na wspieraniu osób o niskich kwalifikacjach i starszych pracowników, jak również zwiększaniu ich szans na rynku pracy, jednocześnie podnosząc wykształcenie, umiejętności i doświadczenie pracowników o wysokich kwalifikacjach, w tym również pracowników naukowych. Państwa członkowskie powinny stworzyć – w oparciu o europejski system transferu i akumulacji punktów przez studentów – systemy pozwalające na porównywanie kwalifikacji zawodowych pod względem jakości na terenie całej Unii Europejskiej oraz na ich należyte uznawanie. |
Poprawka 26 Wniosek dotyczący decyzji Wytyczna 8 – akapit drugi | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
We współpracy z partnerami społecznymi i przedsiębiorstwami państwa członkowskie powinny ulepszać dostęp do szkoleń, podwyższać jakość kształcenia i doradztwa zawodowego w połączeniu z systematycznymi informacjami na temat nowych wakatów i możliwości zawodowych, promowaniem przedsiębiorczości i lepszym przewidywaniem przyszłych potrzeb w zakresie umiejętności. Inwestycje w rozwój zasobów ludzkich, podwyższanie umiejętności i udział w programach uczenia się przez całe życie należy promować przy pomocy wspólnych nakładów finansowych rządów, osób prywatnych i pracodawców. Aby wspierać młodzież, w szczególności młodzież bez pracy, która nie uczestniczy w kształceniu lub szkoleniu zawodowym, państwa członkowskie przy współpracy partnerów społecznych powinny wprowadzać w życie programy mające na celu pomoc absolwentom w znalezieniu pierwszego zatrudnienia lub możliwości dalszego kształcenia i szkolenia, w tym staży, a także podejmować szybkie działania w przypadku utraty pracy przez młodzież. Regularne monitorowanie wyników polityki podwyższania umiejętności i przewidywania potrzeb w zakresie umiejętności powinno pomóc w określeniu obszarów wymagających poprawy oraz dostosowywaniu systemów kształcenia i szkolenia do potrzeb rynku pracy. Do realizacji tych celów państwa członkowskie powinny w pełni wykorzystać fundusze UE. |
We współpracy z partnerami społecznymi i przedsiębiorstwami państwa członkowskie powinny ulepszać dostęp do szkoleń, podwyższać jakość kształcenia i doradztwa zawodowego w połączeniu z systematycznymi informacjami na temat nowych wakatów i możliwości zawodowych oraz stosownymi środkami wsparcia, promowaniem udziału przedsiębiorstw w kształceniu, szkoleniu i dokształcaniu i lepszym przewidywaniem przyszłych potrzeb w zakresie umiejętności. Inwestycje w planowanie zatrudnienia i rozwój zawodowy pracowników, podwyższanie umiejętności i udział w programach uczenia się przez całe życie należy promować przy pomocy wspólnych nakładów finansowych rządów i pracodawców. Aby wspierać młodzież, w szczególności młodzież bez pracy, która nie uczestniczy w kształceniu lub szkoleniu zawodowym, państwa członkowskie przy współpracy partnerów społecznych powinny wprowadzać w życie programy mające na celu pomoc młodym ludziom posiadającym świadectwo ukończenia szkoły lub bez niego w znalezieniu pierwszego zatrudnienia lub możliwości dalszego kształcenia i szkolenia, w tym staży, a także podejmować szybkie działania w przypadku utraty pracy przez młodzież. Regularne monitorowanie wyników polityki podwyższania umiejętności i przewidywania potrzeb w zakresie umiejętności powinno pomóc w określeniu obszarów wymagających poprawy oraz dostosowywaniu systemów kształcenia i szkolenia do przyszłościowych obszarów zatrudnienia. Aby wspierać cele kształcenia ustawicznego, dostępu do kształcenia i mobilności geograficznej państwa członkowskie winny uzupełnić tradycyjne formy kształcenia nowymi formami, w szczególności studiami przez Internet oraz kształceniem przy wykorzystaniu narzędzi elektronicznych („e-learning”). Do realizacji tych celów państwa członkowskie powinny w pełni wykorzystać fundusze UE. |
Poprawka 27 Wniosek dotyczący decyzji Wytyczna 9 – akapit pierwszy | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
Aby zapewnić powszechny dostęp do wysokiej jakości kształcenia i szkoleń oraz poprawić rezultaty procesu kształcenia, państwa członkowskie powinny dobrze inwestować w systemy kształcenia i szkolenia, w szczególności w celu podwyższania umiejętności europejskiej siły roboczej i stworzenia jej warunków do dostosowania się do szybko zmieniających się potrzeb nowoczesnych rynków pracy. Działaniami należy objąć wszystkie sektory (od wczesnej edukacji i edukacji szkolnej po szkolnictwo wyższe, kształcenie i szkolenie zawodowe, a także szkolenie dorosłych), z uwzględnieniem również uczenia się nieformalnego i pozaformalnego. Reformy powinny zmierzać w kierunku zapewnienia nabywania najważniejszych umiejętności niezbędnych każdemu do odniesienia sukcesu w gospodarce opartej na wiedzy, w szczególności pod względem zwiększenia szans na rynku pracy, dalszego kształcenia lub umiejętności w zakresie technologii informacyjno-komunikacyjnych. Należy podjąć kroki, które doprowadzą do tego, że mobilność edukacyjna ludzi młodych i nauczycieli będzie powszechna. Państwa członkowskie powinny zwiększyć otwartość i znaczenie systemów kształcenia i szkolenia, w szczególności wprowadzając w życie krajowe ramy kwalifikacji, które umożliwiałyby elastyczne ścieżki edukacyjne oraz tworząc partnerstwo przedstawicieli świata edukacji i szkoleń oraz przedstawicieli rynku pracy. Zawód nauczyciela powinien stać się bardziej atrakcyjny. Szkolnictwo wyższe powinno stać się otwarte na osoby nienależące do typowych grup osób uczących się, należy też zwiększyć odsetek osób podejmujących studia wyższe i ich odpowiedniki. Aby zmniejszyć liczbę ludzi młodych bez pracy, którzy nie uczestniczą w kształceniu lub szkoleniu zawodowym, państwa członkowskie powinny podjąć wszelkie środki niezbędne do zapobiegania przedwczesnemu kończeniu nauki szkolnej. |
Aby zapewnić powszechny dostęp do wysokiej jakości kształcenia i szkoleń oraz poprawić rezultaty procesu kształcenia, państwa członkowskie powinny dobrze inwestować w systemy kształcenia ogólnego i zawodowego i dalszego szkolenia, w szczególności w celu podwyższania umiejętności europejskiej siły roboczej i stworzenia jej warunków do dostosowania się do szybko zmieniającego się świata pracy. Należy ustanowić jednolite minimalne standardy kształcenia podstawowego w całej Unii Europejskiej, w ramach których każde dziecko w Unii Europejskiej będzie mieć prawo do bezpłatnego kształcenia podstawowego, niezależnie od statusu społecznego rodziców. Działaniami należy objąć wszystkie sektory (od wczesnej edukacji i edukacji szkolnej po szkolnictwo wyższe, kształcenie i szkolenie zawodowe, a także szkolenie dorosłych), z uwzględnieniem również uczenia się nieformalnego i pozaformalnego. Jakość kształcenia i szkolenia, szczególnie jeśli chodzi o edukację wyższą i uniwersytecką, winna odpowiadać standardom międzynarodowym, zapewniając stałą konkurencyjność pracowników w państwach członkowskich. Reformy powinny zmierzać w kierunku zapewnienia nabywania najważniejszych umiejętności niezbędnych każdemu do odniesienia sukcesu w gospodarce opartej na wiedzy, w szczególności pod względem zwiększenia szans na rynku pracy, dalszego kształcenia lub umiejętności w zakresie technologii informacyjno-komunikacyjnych. Należy podjąć kroki, które doprowadzą do tego, że możliwa będzie mobilność edukacyjna ludzi młodych i nauczycieli. Państwa członkowskie powinny zwiększyć otwartość i znaczenie systemów kształcenia i szkolenia, w szczególności wprowadzając w życie krajowe ramy kwalifikacji, które umożliwiałyby ścieżki edukacyjne, obejmujące również osoby starsze, oraz tworząc partnerstwo przedstawicieli świata edukacji i szkoleń oraz przedstawicieli rynku pracy. Zawód nauczyciela powinien stać się bardziej atrakcyjny. Szkolnictwo wyższe powinno stać się otwarte na osoby nienależące do typowych grup osób uczących się, należy też zwiększyć odsetek osób podejmujących studia wyższe i ich odpowiedniki. Każda osoba pobierająca naukę winna co do zasady być wspierana i motywowana zgodnie ze swoimi indywidualnymi zdolnościami. Aby zmniejszyć liczbę ludzi młodych bez pracy, którzy nie uczestniczą w kształceniu lub szkoleniu zawodowym, państwa członkowskie powinny podjąć wszelkie środki, takie jak indywidualne motywowanie i wsparcie, niezbędne do zapobiegania przedwczesnemu kończeniu nauki szkolnej. Aby młodzi ludzie o ponadprzeciętnych zdolnościach mogli w pełni rozwinąć swój potencjał, państwa członkowskie winny stworzyć odpowiednie środki zachęcające młodzież do rozwoju i wspierające ją. Osobom, które z różnych przyczyn nie mogą uczestniczyć w tym systemie, należy zagwarantować zabezpieczenie socjalne, idące dalej niż zapobieganie ubóstwu. Osobom, które z powodu choroby lub niepełnosprawności nie mogą wykonywać swojego wcześniejszego zawodu, należy zapewnić specjalne środki umożliwiające dalsze szkolenie zawodowe lub przekwalifikowanie. |
Poprawka 28 Wniosek dotyczący decyzji Wytyczna 9 – wymierne cele | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
Wymiernym celem UE, na podstawie którego państwa członkowskie będą określać swoje cele krajowe, jest ograniczenie wskaźnika przerywania nauki do 10% oraz zwiększenie do 2020 r. odsetka osób w wieku 30-34 lat posiadających wyższe wykształcenie do co najmniej 40%. |
Wymiernymi celami UE, na podstawie których państwa członkowskie będą określać swoje cele krajowe, są ograniczenie wskaźnika przerywania nauki do 10% oraz zwiększenie do 2020 r. odsetka osób w wieku 30-34 lat posiadających wyższe wykształcenie do co najmniej 40%. Zgodnie z uznanymi wyliczeniami OECD każde z państw członkowskich powinno przeznaczyć 6% PKB, a w miarę możliwości więcej, na prywatne i publiczne wydatki placówek oświatowych we wszystkich obszarach kształcenia. |
Poprawka 29 Wniosek dotyczący decyzji Wytyczna 10 – akapit pierwszy | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
Starania państw członkowskich w zakresie ograniczania ubóstwa powinny być nastawione na promowanie pełnego uczestnictwa w społeczeństwie i gospodarce oraz poszerzania możliwości zatrudnienia, przy pełnym wykorzystaniu Europejskiego Funduszu Społecznego. Działania powinny również koncentrować się na zapewnianiu równych szans, w tym przez dostęp do niedrogich, trwałych oraz wysokiej jakości usług i usług publicznych (m.in. usług internetowych zgodnie z wytyczną 4.), w szczególności służby zdrowia. Państwa członkowskie powinny wprowadzić skuteczne środki antydyskryminacyjne. Podobnie, w celu zwalczania wykluczenia społecznego, wzmocnienia pozycji obywateli i promowania aktywności zawodowej, należy wzmocnić systemy zabezpieczenia społecznego, uczenia się przez całe życie i politykę aktywnego włączenia, aby otwierać możliwości na różnych etapach życia i chronić ludzi przed ryzykiem wyłączenia. Systemy zabezpieczenia społecznego i systemy emerytalne należy zmodernizować, aby można je było w pełni wykorzystać do zapewnienia odpowiedniego wsparcia dochodu i dostępu do opieki zdrowotnej – zapewniając tym samym spójność społeczną – jednocześnie zachowując ich trwałość finansową. Systemy świadczeń powinny kłaść nacisk na zabezpieczenie dochodów w okresach zmiany zatrudnienia i ograniczanie ubóstwa, przede wszystkim w grupach najbardziej narażonych na wykluczenie społeczne, takich jak rodzice samotnie wychowujący dzieci, mniejszości, osoby niepełnosprawne, dzieci i młodzież, starsze kobiety i mężczyźni, legalni migranci i bezdomni. Państwa członkowskie powinny również aktywnie promować gospodarkę społeczną i innowacje społeczne na rzecz wspierania osób w trudnej sytuacji. |
Aby osiągnąć ten cel państwa członkowskie powinny nasilić działania służące wyeliminowaniu ubóstwa, w tym ubóstwa osób pracujących. Działania powinny być nastawione na promowanie pełnego uczestnictwa, zgodnie z własnym wyborem, w polityce, społeczeństwie, sztuce i gospodarce oraz poszerzanie możliwości zatrudnienia, przy pełnym wykorzystaniu Europejskiego Funduszu Społecznego. Działania powinny również koncentrować się na zachowaniu i tworzeniu równych szans, jak również dostępu do niedrogich, trwałych oraz wysokiej jakości usług i usług publicznych (m.in. usług internetowych zgodnie z wytyczną 4.), w szczególności w zakresie służby zdrowia, a zwłaszcza w obszarze usług socjalnych, pośrednictwa pracy, usług zdrowotnych i usług pomocy domowej. Państwa członkowskie powinny wprowadzić aktywne i skuteczne środki antydyskryminacyjne. Zasada mówiąca o tym, że przy takim samym wykształceniu i takim samym rodzaju zatrudnienia nie powinno być dyskryminacji między mężczyznami a kobietami winna być prawnie wiążąca dla wszelkich rodzajów stosunku pracy w państwach członkowskich. Podobnie, w celu zwalczania wykluczenia społecznego, wzmocnienia pozycji obywateli i promowania aktywności zawodowej, należy wzmocnić systemy zabezpieczenia społecznego, uczenia się przez całe życie i politykę aktywnego włączenia, aby otwierać możliwości na różnych etapach życia i chronić ludzi przed ryzykiem wyłączenia. Systemy zabezpieczenia społecznego i systemy emerytalne należy zmodernizować, aby można je było w pełni wykorzystać do zapewnienia dochodów powyżej progu ubóstwa i dostępu do opieki zdrowotnej – zapewniając tym samym spójność społeczną. Systemy świadczeń powinny kłaść nacisk na zabezpieczenie dochodów w okresach zmiany zatrudnienia i ograniczanie ubóstwa, przede wszystkim w grupach najbardziej narażonych na wykluczenie społeczne, takich jak mniejszości, osoby niepełnosprawne, dzieci i młodzież, starsze kobiety i mężczyźni, migranci i bezdomni. Państwa członkowskie powinny również aktywnie promować gospodarkę społeczną i innowacje społeczne na rzecz niezbędnego wsparcia ukierunkowanego na zróżnicowane zagrożenia społeczne w ciągu życia, zwłaszcza osób w trudnej sytuacji. Poprawiając zrównoważony charakter finansów publicznych, państwa członkowskie winny zwracać szczególną uwagę na pozytywny wpływ większej spójności społecznej na budżet krajowy. Ograniczanie ubóstwa i szersze uczestnictwo społeczne prowadzą do obniżenia wydatków społecznych i większych dochodów z podatków. |
WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI
|
Data przyjęcia |
22.6.2010 |
|
|
|
||
|
Wynik głosowania końcowego |
+: –: 0: |
42 0 0 |
||||
|
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego |
Burkhard Balz, Slavi Binev, Sharon Bowles, Udo Bullmann, Pascal Canfin, Nikolaos Chountis, George Sabin Cutaş, Leonardo Domenici, Diogo Feio, Elisa Ferreira, Vicky Ford, Jean-Paul Gauzès, Sven Giegold, Sylvie Goulard, Enikő Győri, Liem Hoang Ngoc, Othmar Karas, Wolf Klinz, Jürgen Klute, Rodi Kratsa-Tsagaropoulou, Astrid Lulling, Hans-Peter Martin, Arlene McCarthy, Íñigo Méndez de Vigo, Sławomir Witold Nitras, Ivari Padar, Alfredo Pallone, Anni Podimata, Antolín Sánchez Presedo, Olle Schmidt, Edward Scicluna, Peter Simon, Theodor Dumitru Stolojan, Ivo Strejček, Kay Swinburne, Ramon Tremosa i Balcells, Corien Wortmann-Kool |
|||||
|
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego |
Elena Băsescu, David Casa, Iliana Ivanova, Syed Kamall, Philippe Lamberts |
|||||
OPINIA Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia (23.6.2010)
dla Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych
w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady dotyczącej wytycznych w sprawie polityki zatrudnienia państw członkowskich: Zintegrowane wytyczne dotyczące strategii „Europa 2020” – część druga
(COM(2010)0193 – C7‑0111/2010 – 2010/0115(NLE))
Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej: Eva-Britt Svensson
POPRAWKI
Komisja Praw Kobiet i Równouprawnienia zwraca się do Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych, jako do komisji przedmiotowo właściwej, o naniesienie w swoim sprawozdaniu następujących poprawek:
Poprawka 1 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 1 a preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(1a) Artykuł 157 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej stanowi, że Parlament Europejski i Rada przyjmują środki zmierzające do zapewnienia stosowania zasady równości szans i równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zatrudnienia i pracy, w tym zasady równości wynagrodzeń za taką samą pracę lub pracę takiej samej wartości. |
Poprawka 2 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 2 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(2) Artykuł 3 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej stanowi, że Unia zwalcza wykluczenie społeczne i dyskryminację oraz wspiera sprawiedliwość społeczną i ochronę socjalną, a także przewiduje inicjatywy unijne zmierzające do zapewnienia koordynacji polityki społecznej państw członkowskich. W art. 9 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej przewidziano, że przy określaniu i realizacji swoich polityk i działań Unia bierze pod uwagę wymogi związane z zapewnianiem odpowiedniej ochrony socjalnej oraz zwalczaniem wykluczenia społecznego. |
(2) Artykuł 3 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej stanowi, że Unia zwalcza wykluczenie społeczne i dyskryminację oraz wspiera sprawiedliwość społeczną, ochronę socjalną oraz równouprawnienie kobiet i mężczyzn, a także przewiduje inicjatywy unijne zmierzające do zapewnienia koordynacji polityki społecznej państw członkowskich. W art. 9 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej przewidziano, że przy określaniu i realizacji swoich polityk i działań Unia bierze pod uwagę wymogi związane z zapewnianiem odpowiedniej ochrony socjalnej oraz zwalczaniem wykluczenia społecznego. |
Poprawka 3 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 2 a preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(2a) Artykuł 8 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej stanowi, że we wszystkich swoich działaniach Unia zmierza do zniesienia nierówności oraz wspierania równości mężczyzn i kobiet. W art. 10 dodano, że przy określaniu i realizacji swojej polityki i działań Unia dąży do zwalczania wszelkiej dyskryminacji ze względu na płeć, rasę lub pochodzenie etniczne, religię lub światopogląd, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną. W art. 2 Traktatu o Unii Europejskiej stwierdza się, że społeczeństwo europejskie charakteryzuje pluralizm, niedyskryminacja, tolerancja, sprawiedliwość, solidarność oraz równouprawnienie kobiet i mężczyzn. |
Poprawka 4 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 8 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(8) W ramach kompleksowych strategii wyjścia z kryzysu gospodarczego państwa członkowskie powinny przeprowadzić ambitne reformy, które zapewnią stabilizację makroekonomiczną oraz stabilność finansów publicznych, zwiększenie konkurencyjności, zmniejszenie nierównowagi makroekonomicznej i zwiększenie wydajności rynku pracy. Wycofywanie bodźców fiskalnych należy przeprowadzać i koordynować w ramach paktu stabilności i wzrostu. |
(8) W ramach kompleksowej strategii wyjścia z kryzysu gospodarczego państwa członkowskie powinny przeprowadzić ambitne reformy, które zapewnią stabilizację makroekonomiczną oraz stabilność finansów publicznych, zwiększenie konkurencyjności, zmniejszenie nierówności makroekonomicznych oraz zwiększenie wydajności rynku pracy, a także powinny ponownie rozważyć konieczność reformy swoich systemów emerytalnych w celu odzwierciedlenia rzeczywistej sytuacji demograficznej oraz krótko- i długoterminowych prognoz dotyczących przyrostu demograficznego. Wycofywanie bodźców fiskalnych należy przeprowadzać i koordynować w ramach paktu stabilności i wzrostu. |
Poprawka 5 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 8 a preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(8a) Kiedy państwa członkowskie rozważają cięcia w wydatkach publicznych, szczególnie w dziedzinie opieki i edukacji, powinny w pierwszej kolejności rozważyć skutki takich cięć dla zatrudnienie kobiet. |
Poprawka 6 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 9 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(9) W ramach strategii Europa 2020 państwa członkowskie powinny przeprowadzić reformy zmierzające w kierunku inteligentnego rozwoju, tj. rozwoju, którego motorem jest wiedza i innowacje. Reformy powinny zmierzać do poprawy jakości edukacji, zapewnienia dostępu do edukacji dla wszystkich oraz poprawy wyników działalności badawczej i wyników przedsiębiorstw w celu wspierania transferu innowacji i wiedzy w Unii. Powinny one zachęcać do przedsiębiorczości i umożliwiać przeradzanie kreatywnych pomysłów w innowacyjne produkty, usługi i procesy, które mogą przyczyniać się do wzrostu gospodarczego, tworzenia wysokiej jakości miejsc pracy, zapewnienia spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej i skuteczniejszego rozwiązywania problemów społecznych w Europie i na świecie. W tym kontekście zasadnicze znaczenie ma jak najlepsze wykorzystanie technologii informacyjnych i komunikacyjnych. |
(9) W ramach strategii Europa 2020 państwa członkowskie powinny przeprowadzić reformy zmierzające w kierunku inteligentnego rozwoju, tj. rozwoju, którego motorem jest wiedza i innowacje. Reformy powinny zmierzać do poprawy jakości edukacji, przez zwalczanie stereotypów nacechowanych seksizmem i zapewnianie dostępu do edukacji dla wszystkich oraz poprawy wyników działalności badawczej i wyników przedsiębiorstw w celu wspierania transferu innowacji i wiedzy w Unii. Powinny one zachęcać do przedsiębiorczości i umożliwiać przeradzanie kreatywnych pomysłów w innowacyjne produkty, usługi i procesy, które mogą przyczyniać się do wzrostu gospodarczego, tworzenia wysokiej jakości miejsc pracy, zapewnienia spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej i skuteczniejszego rozwiązywania problemów społecznych w Europie i na świecie. W tym kontekście zasadnicze znaczenie ma jak najlepsze wykorzystanie technologii informacyjnych i komunikacyjnych. |
Poprawka 7 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 11 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(11) Programy reform przeprowadzanych w państwach członkowskich muszą również mieć za cel rozwój sprzyjający włączeniu społecznemu. Wzrost sprzyjający włączeniu społecznemu oznacza budowanie spójnego społeczeństwa poprzez wzmocnienie pozycji obywateli, aby mogli przewidywać zmiany i radzić sobie z nimi, a tym samym aktywnie funkcjonować w społeczeństwie i gospodarce. Reformy przeprowadzane w państwach członkowskich powinny zatem zadbać o to, aby każdy obywatel przez całe swoje życie miał przed sobą otwarte możliwości, co doprowadzi do zmniejszenia ubóstwa i wykluczenia społecznego dzięki zniesieniu przeszkód w uczestnictwie w rynku pracy, szczególnie dla kobiet, osób starszych, ludzi młodych, osób niepełnosprawnych oraz legalnych migrantów. Państwa członkowskie powinny również dopilnować, aby korzyści płynące ze wzrostu gospodarczego odczuli wszyscy obywatele i wszystkie regiony. Najważniejszym elementem programów reform powinno być zatem zapewnienie skutecznego funkcjonowania rynków pracy przez inwestowanie w pomyślne przechodzenie między różnymi sytuacjami zawodowymi, odpowiednie poszerzanie umiejętności, podnoszenie jakości miejsc pracy oraz zwalczanie segmentacji rynku, bezrobocia strukturalnego i bierności zawodowej przy jednoczesnym zagwarantowaniu odpowiedniej i trwałej ochrony socjalnej oraz aktywnego włączenia, co pomoże zredukować ubóstwo. |
(11) Programy reform przeprowadzanych w państwach członkowskich muszą również mieć za cel rozwój sprzyjający włączeniu społecznemu. Wzrost sprzyjający włączeniu społecznemu oznacza budowanie spójnego społeczeństwa poprzez wzmocnienie pozycji obywateli, aby mogli przewidywać zmiany i radzić sobie z nimi, a tym samym aktywnie funkcjonować w społeczeństwie i gospodarce. Reformy przeprowadzane w państwach członkowskich powinny zatem zadbać o to, aby każdy obywatel przez całe swoje życie miał przed sobą otwarte możliwości, co doprowadzi do zmniejszenia ubóstwa i wykluczenia społecznego dzięki zniesieniu przeszkód w uczestnictwie w rynku pracy, szczególnie dla kobiet, osób starszych, ludzi młodych, osób niepełnosprawnych oraz legalnych migrantów. Państwa członkowskie powinny również dopilnować, aby korzyści płynące ze wzrostu gospodarczego odczuli wszyscy obywatele i wszystkie regiony. Najważniejszym elementem programów reform powinno być zatem zapewnienie skutecznego funkcjonowania rynków pracy przez inwestowanie w pomyślne przechodzenie między różnymi sytuacjami zawodowymi, odpowiednie poszerzanie umiejętności, zwalczanie stereotypów nacechowanych seksizmem, podnoszenie jakości miejsc pracy oraz zwalczanie segmentacji rynku, bezrobocia strukturalnego i bierności zawodowej przy jednoczesnym zagwarantowaniu odpowiedniej i trwałej ochrony socjalnej, równych szans oraz aktywnego włączenia, co pomoże zredukować ubóstwo. Państwa członkowskie powinny również dążyć do poprawy możliwości zatrudnienia dla kobiet w sektorze rolnym, zapewniając równe traktowanie w porównaniu z innymi sektorami rynku pracy. |
Poprawka 8 Wniosek dotyczący decyzji Punkt 13 a preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(13a) Informując o wskaźnikach zatrudnienia, państwa członkowskie powinny dostarczać jasnych i porównywalnych danych, z podziałem na płeć, które właściwie odzwierciedlają w statystykach dotyczących siły roboczej proporcję zatrudnienia pozwalającego pracownikowi na niezależność ekonomiczną, zatrudnienia w niepełnym wymiarze godzin i bezrobocia pracowników pracujących w niepełnym wymiarze godzin. |
Poprawka 9 Wniosek dotyczący decyzji Załącznik – Wytyczna 7 – tytuł | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
Zwiększenie współczynnika aktywności zawodowej i ograniczenie bezrobocia strukturalnego |
Zwiększenie współczynnika aktywności zawodowej, ograniczenie bezrobocia i promowanie równouprawnienia płci |
Poprawka 10 Wniosek dotyczący decyzji Załącznik – Wytyczna 7 – akapit drugi | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
Państwa członkowskie powinny pogłębić dialog społeczny i podjąć działania skierowane przeciwko segmentacji rynku przy pomocy środków ukierunkowanych na rozwiązanie problemu zatrudnienia tymczasowego i niepewności zatrudnienia, niedostatecznego zatrudnienia oraz pracy nielegalnej. Należy nagradzać mobilność zawodową. Problem jakości miejsc pracy i warunków zatrudnienia należy rozwiązać przez walkę z niskimi wynagrodzeniami oraz zapewnienie odpowiedniego zabezpieczenia społecznego również dla osób zatrudnionych na podstawie umów na czas określony oraz prowadzących działalność na własny rachunek. Służby zatrudnienia powinny zostać wzmocnione i być powszechnie dostępne, również dla ludzi młodych i osób zagrożonych bezrobociem. Powinny one świadczyć zindywidualizowane usługi skierowane do osób najbardziej oddalonych od rynku pracy. |
Państwa członkowskie powinny pogłębić dialog społeczny i podjąć działania skierowane przeciwko segmentacji rynku przy pomocy środków ukierunkowanych na rozwiązanie problemu zatrudnienia tymczasowego i niepewności zatrudnienia, niedostatecznego zatrudnienia oraz pracy nielegalnej. Należy nagradzać mobilność zawodową. Problem jakości miejsc pracy i warunków zatrudnienia należy rozwiązać przez walkę z niskimi wynagrodzeniami oraz zapewnienie odpowiedniego zabezpieczenia społecznego również dla osób zatrudnionych na podstawie umów na czas określony oraz prowadzących działalność na własny rachunek. Służby zatrudnienia powinny zostać wzmocnione i być powszechnie dostępne, również dla kobiet, ludzi młodych i osób zagrożonych bezrobociem. Powinny one świadczyć zindywidualizowane usługi skierowane do osób najbardziej oddalonych od rynku pracy. Państwa członkowskie powinny zmienić modele i warunki zatrudnienia kobiet w celu umocnienia ich pozycji na rynku pracy i zapewnienia im ochrony socjalnej oraz innych uprawnień przyznanym kobietom, również tym pracującym na własny rachunek. |
Poprawka 11 Wniosek dotyczący decyzji Załącznik – Wytyczna 7 – akapit trzeci | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
W celu zwiększenia konkurencyjności oraz współczynnika aktywności zawodowej, szczególnie wśród pracowników o niskich kwalifikacjach, a także w zgodzie z wytyczną 2. dla polityki gospodarczej, państwa członkowskie powinny przeprowadzić analizę swoich systemów podatkowych i systemów świadczeń, jak również zdolności służb zatrudnienia do udzielenia niezbędnej pomocy. Państwa członkowskie powinny podnosić współczynnik aktywności zawodowej przy pomocy polityki promującej aktywność ludzi starszych, równouprawnienie płci oraz równe płace, a także integracji na rynku pracy ludzi młodych, osób niepełnosprawnych, legalnych migrantów oraz innych grup w trudnej sytuacji społecznej. Polityka utrzymania równowagi między życiem zawodowym a prywatnym, przewidująca zapewnienie niedrogiej opieki nad dzieckiem oraz innowacje w organizacji pracy, powinna być ukierunkowana na zwiększanie wskaźników zatrudnienia, szczególnie ludzi młodych, starszych pracowników i kobiet, a przede wszystkim na utrzymanie zatrudnienia wysoko wykwalifikowanych kobiet w dziedzinach naukowych i technicznych. Państwa członkowskie powinny również znieść przeszkody w wejściu nowych pracowników na rynek pracy, wspierać prowadzenie działalności na własny rachunek oraz tworzenie miejsc pracy w obszarach takich jak m.in. proekologiczne miejsca pracy oraz wspierać i promować innowacje społeczne. |
W celu zwiększenia konkurencyjności oraz współczynnika aktywności zawodowej, szczególnie wśród pracowników o niskich kwalifikacjach, a także w zgodzie z wytyczną 2. dla polityki gospodarczej, państwa członkowskie powinny przeprowadzić analizę swoich systemów podatkowych i systemów świadczeń, jak również zdolności służb zatrudnienia do udzielenia niezbędnej pomocy, włącznie z usunięciem czynników zniechęcających kobiety do uczestnictwa w rynku pracy. Państwa członkowskie powinny podnosić uczestnictwo w rynku pracy osób z aktywnych zawodowo grup wiekowych przy pomocy polityki promującej aktywność ludzi starszych, równouprawnienie płci oraz równe płace, dostę do ochrony socjalnej i związanej z zatrudnieniem, a także do świadczeń dla kobiet. Ponadto powinno się zwrócić szczególną uwagę na określone zbiorowości i grupy podatne na zagrożenia, napotykające szczególne trudności przy poszukiwaniu zatrudnienia, np. na ludzi młodych, osoby niepełnosprawne, migrantów i innych. Polityka utrzymania równowagi między życiem zawodowym a prywatnym powinna być ukierunkowana na zwiększanie wskaźników zatrudnienia, szczególnie ludzi młodych, starszych pracowników i kobiet. Należy podjąć aktywne działania w celu zwiększenia udziału kobiet w obszarach: naukowym i technicznym, utrzymania ich zatrudnienia i zwiększenia ich szans na awans. W celu poprawy możliwości łączenia przez mężczyzn i kobiety życia zawodowego z prywatnym państwa członkowskie powinny przyznać pracownikom prawo do pracy w niepełnym wymiarze godzin i elastyczności w odniesieniu do godzin i miejsca pracy, dostęp do niedrogiej, elastycznej i jakościowej opieki nad dziećmi oraz nad innymi osobami niesamodzielnymi, a także odpowiednie urlopy macierzyńskie, ojcowskie, opiekuńcze (przeznaczone na opiekę nad rodzicami) i adopcyjne. W celu dokonania postępów w ramach polityki równouprawnienia państwa członkowskie powinny również znieść przeszkody w wejściu nowych pracowników i kobiet na rynek pracy, wspierać prowadzenie działalności na własny rachunek oraz tworzenie miejsc pracy w obszarach takich jak m.in. proekologiczne miejsca pracy, co stanowi również warunek konieczny tworzenia lepiej opłacanych, wymagających wysokich kwalifikacji i dających satysfakcję stanowisk dla kobiet, oraz wspierać i promować innowacje społeczne. |
Poprawka 12 Wniosek dotyczący decyzji Załącznik – Wytyczna 7 – akapit trzeci a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
Należy podjąć konkretne działania zmierzające do zajęcia się kwestią przeszkód napotykanych przez kobiety – zwłaszcza kobiety starsze, młode, migrantki, kobiety z mniejszości, lesbijki, transgenderystki i kobiety niepełnosprawne – w dostępie do rynku pracy, w tym działania czynnie zwalczające formy dyskryminacji i wykluczenia społecznego, z którymi kobiety te mają do czynienia. |
Poprawka 13 Wniosek dotyczący decyzji Załącznik – Wytyczna 7 – akapit trzeci b (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
Z perspektywy równouprawnienia płci, kobiety i mężczyźni powinni mieć takie same szanse dostępu do rynku pracy i awansu. W tym celu należy m.in. opracować politykę wspierającą współodpowiedzialność kobiet i mężczyzn w życiu prywatnym i w sprawach opieki – przede wszystkim przez ustanowienie urlopów ojcowskich – gwarantującą niedrogie usługi dobrej jakości w zakresie opieki nad dziećmi w wieku od 0 do 3 lat, upowszechniającą naukę szkolną dzieci w wieku od 3 do 6 lat, a także eliminującą wszelkie formy dyskryminacji w pracy, np. istniejące zróżnicowanie wysokości płac obu płci. |
Poprawka 14 Wniosek dotyczący decyzji Załącznik – Wytyczna 7 – akapit trzeci c (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
Ze względu na różnice możliwości zatrudnienia kobiet i mężczyzn w UE osiągnięcie celu ogólnego na poziomie 75% wymaga szczególnych starań na rzecz większego udziału kobiet w rynku pracy. |
Poprawka 15 Wniosek dotyczący decyzji Załącznik – Wytyczna 7 – akapit czwarty | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
Wymiernym celem UE, na podstawie którego państwa członkowskie będą określać swoje cele krajowe, jest podwyższenie wskaźnika zatrudnienia kobiet i mężczyzn w wieku 20–64 lat do 75% do 2020 r. m.in. poprzez zwiększenie wskaźnika aktywności zawodowej ludzi młodych, starszych pracowników i pracowników o niskich kwalifikacjach, jak również lepszą integrację legalnych migrantów. |
Wymiernym celem UE, na podstawie którego państwa członkowskie będą określać swoje cele krajowe, jest podwyższenie wskaźnika zatrudnienia kobiet i mężczyzn w wieku 20–64 lat do 75% do 2020 r. m.in. poprzez zwiększenie wskaźnika aktywności zawodowej ludzi młodych, starszych pracowników i pracowników o niskich kwalifikacjach, jak również lepszą integrację migrantów. Państwa członkowskie powinny dążyć do zagwarantowania, że przynajmniej 50% zatrudnienia kobiet zapewnia niezależność ekonomiczną. Do 2020 r. należy sprowadzić zróżnicowanie w wynagrodzeniu ze względu na płeć do 0-5%. |
Poprawka 16 Wniosek dotyczący decyzji Wytyczna 7a – Równość płci | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
Wytyczna 7a: Równość płci |
|
|
Państwa członkowskie powinny, za pomocą szczególnych celów w zakresie równości płci, włączania kwestii płci do głównego nurtu polityki i konkretnych działań politycznych, zwiększać zatrudnienie kobiet gwarantujące niezależność ekonomiczną, z pełnym poszanowaniem praw pracowniczych oraz likwidować zróżnicowanie wynagrodzenia ze względu na płeć, dyskryminację i różnice we wskaźnikach zatrudnienia i bezrobocia kobiet i mężczyzn. |
|
|
Państwa członkowskie powinny dążyć do osiągnięcia 75% wskaźnika zatrudnienia kobiet (w oparciu o ekwiwalent pełnego czasu pracy) do 2020 r., za pomocą m.in.: |
|
|
- większej liczby inwestycji publicznych i prywatnych, usług publicznych o lepszej jakości i wsparcia dla rodzin i osób samotnych; |
|
|
- poprawy możliwości łączenia przez mężczyzn i kobiety życia zawodowego z prywatnym, zwłaszcza w sektorach zdominowanych przez mężczyzn, przez przyznanie pracownikom prawa do pracy w niepełnym wymiarze godzin i elastyczności w odniesieniu do godzin i miejsca pracy, jeżeli wystąpią z takim wnioskiem, a także odpowiednich urlopów macierzyńskich, ojcowskich, opiekuńczych (przeznaczonych na opiekę nad rodzicami) i adopcyjnych; |
|
|
- zapewnianie dostępnych, elastycznych usług po przystępnej cenie i o wysokiej jakości, zwłaszcza dostępu do placówek opieki nad dziećmi, z dążeniem do zapewnienia warunków dla 50% niezbędnej opieki nad dziećmi w wieku 0–3 lat i 100% opieki nad dziećmi w wieku 3–6 lat, oraz lepszego dostępu do opieki nad innymi osobami pozostającymi na utrzymaniu, zwłaszcza nad osobami starszymi; |
|
|
- zajęcia się kwestią niepewnych warunków pracy i zwalczania narzucanej pracy w niepełnym wymiarze godzin, ponieważ większość dotkniętych nimi osób to kobiety; |
|
|
- pełniejszego i lepszego wykorzystania umiejętności kobiet z mniejszości etnicznych i imigrantek; |
|
|
- uznawania praw współpracujących małżonków i partnerów życiowych (w większości przypadków kobiet), pomagających w rzemiośle, handlu, rolnictwie, połowach i małych przedsiębiorstwach rodzinnych, do odpowiedniej ochrony w dziedzinie zabezpieczenia społecznego i pracy; |
|
|
- poprawy warunków pracy i waloryzowania zatrudnienia w sektorach, w których kobiety są szczególnie silnie reprezentowane (tj. sektorze opieki i prac domowych, niektórych sektorach usługowych); |
|
|
- zajęcia się kwestią przeszkód napotykanych przez kobiety – zwłaszcza kobiety starsze, młode, migrantki, kobiety z mniejszości, lesbijki, transgenderystki i kobiety niepełnosprawne – w dostępie do rynku pracy, w tym działania czynnie zwalczające formy dyskryminacji i wykluczenia społecznego, z którymi kobiety te mają do czynienia; |
|
|
- zachęcania do liczniejszego udziału kobiet w zawodach naukowych i technicznych, zwiększać ich szanse na awans w tych sektorach i zapewniać równy dostęp pracownic do szkoleń i kształcenia, a w szczególności objęcia ich możliwościami szkolenia w zakresie ekologicznych miejsc pracy; |
|
|
- zwrócenia szczególnej uwagi na grupy kobiet borykających się z ubóstwem, takie jak samotne matki, młode matki, samotne kobiety bez doświadczenia zawodowego, starsze kobiety i migrantki, ponieważ wiele z nich nie jest w stanie lub jeszcze nie jest w stanie poprawić swojej sytuacji wkraczając na rynek pracy; |
|
|
Państwa członkowskie powinny zwiększyć starania na rzecz pełnego stosowania zasady równości wynagrodzeń za taką samą pracę oraz dążyć do sprowadzenia zróżnicowania wynagrodzeń pod względem płci do 0-5% do 2020 r. Cele te będą wspierane przez Komisję w zmienionej dyrektywie 75/117/EWG; jest to bardziej skuteczny wniosek legislacyjny niż obowiązujące przepisy, w którym przewidziano działania w razie naruszenia prawa do jednakowego wynagrodzenia, a także dopilnowano, by były one odstraszające i proporcjonalne (np. wyższe kary w przypadku ponownych wykroczeń). |
Poprawka 17 Wniosek dotyczący decyzji Załącznik – Wytyczna 8 – akapit pierwszy | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
Państwa członkowskie powinny promować wydajność i większe szanse na rynku pracy, zapewniając odpowiednią podaż wiedzy i umiejętności dostosowanych do bieżących i przyszłych potrzeb rynku pracy. Wysokiej jakości nauczaniu początkowemu oraz atrakcyjnemu szkoleniu zawodowemu powinny towarzyszyć skuteczne zachęty do uczenia się przez całe życie, wykorzystywania drugiej szansy, zapewniające każdemu dorosłemu możliwość podwyższenia swoich kwalifikacji zawodowych, a także ukierunkowana polityka migracyjna i integracyjna. Państwa członkowskie powinny rozwinąć systemy uznawania nabytych kompetencji, znosić przeszkody w mobilności zawodowej i geograficznej pracowników, promować uzyskiwanie kompetencji interdyscyplinarnych i kreatywność, a także koncentrować swoje działania przede wszystkim na wspieraniu osób o niskich kwalifikacjach i zwiększaniu szans starszych pracowników na rynku pracy, jednocześnie podnosząc wykształcenie, umiejętności i doświadczenie pracowników o wysokich kwalifikacjach, w tym również pracowników naukowych. |
Państwa członkowskie powinny promować wydajność i większe szanse na rynku pracy, zapewniając odpowiednią podaż wiedzy i umiejętności dostosowanych do bieżących i przyszłych potrzeb rynku pracy. Wysokiej jakości nauczaniu początkowemu oraz atrakcyjnemu szkoleniu zawodowemu powinny towarzyszyć skuteczne zachęty do uczenia się przez całe życie, wykorzystywania drugiej szansy, zapewniające każdemu dorosłemu możliwość podwyższenia swoich kwalifikacji zawodowych, a także ukierunkowana polityka migracyjna i integracyjna. Państwa członkowskie powinny rozwinąć systemy uznawania nabytych kompetencji, znosić przeszkody w mobilności zawodowej i geograficznej pracowników, promować uzyskiwanie kompetencji interdyscyplinarnych i kreatywność, a także koncentrować swoje działania przede wszystkim na wspieraniu osób o niskich kwalifikacjach i zwiększaniu szans starszych pracowników na rynku pracy, jednocześnie podnosząc wykształcenie, umiejętności i doświadczenie pracowników o wysokich kwalifikacjach, w tym również pracowników naukowych, zapewniając równy dostęp i promując równy udział kobiet i mężczyzn. |
Poprawka 18 Wniosek dotyczący decyzji Załącznik – Wytyczna 8 – akapit drugi | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
We współpracy z partnerami społecznymi i przedsiębiorstwami państwa członkowskie powinny ulepszać dostęp do szkoleń, podwyższać jakość kształcenia i doradztwa zawodowego w połączeniu z systematycznymi informacjami na temat nowych wakatów i możliwości zawodowych, promowaniem przedsiębiorczości i lepszym przewidywaniem przyszłych potrzeb w zakresie umiejętności. Inwestycje w rozwój zasobów ludzkich, podwyższanie umiejętności i udział w programach uczenia się przez całe życie należy promować przy pomocy wspólnych nakładów finansowych rządów, osób prywatnych i pracodawców. Aby wspierać młodzież, w szczególności młodzież bez pracy, która nie uczestniczy w kształceniu lub szkoleniu zawodowym, państwa członkowskie przy współpracy partnerów społecznych powinny wprowadzać w życie programy mające na celu pomoc absolwentom w znalezieniu pierwszego zatrudnienia lub możliwości dalszego kształcenia i szkolenia, w tym staży, a także podejmować szybkie działania w przypadku utraty pracy przez młodzież. Regularne monitorowanie wyników polityki podwyższania umiejętności i przewidywania potrzeb w zakresie umiejętności powinno pomóc w określeniu obszarów wymagających poprawy oraz dostosowywaniu systemów kształcenia i szkolenia do potrzeb rynku pracy. Do realizacji tych celów państwa członkowskie powinny w pełni wykorzystać fundusze UE. |
We współpracy z partnerami społecznymi i przedsiębiorstwami państwa członkowskie powinny ulepszać dostęp do szkoleń, podwyższać jakość kształcenia i doradztwa zawodowego, które powinno uwzględniać przezwyciężanie stereotypów dotyczących płci i prowadzących do segregacji na rynku pracy, łącząc to z systematycznymi informacjami na temat nowych wakatów i większych możliwości zawodowych dla kobiet w sektorze nowych technologii, promowaniem udziału kobiet w MŚP i lepszym przewidywaniem przyszłych potrzeb w zakresie umiejętności, zwracając szcególną uwagę na równy udział kobiet i mężczyzn. Inwestycje w rozwój zasobów ludzkich, podwyższanie umiejętności i udział w programach uczenia się przez całe życie należy promować przy pomocy wspólnych nakładów finansowych rządów, osób prywatnych i pracodawców. Aby wspierać młodzież, w szczególności młodzież bez pracy, która nie uczestniczy w kształceniu lub szkoleniu zawodowym, państwa członkowskie przy współpracy partnerów społecznych powinny wprowadzać w życie programy mające na celu pomoc absolwentom w znalezieniu pierwszego zatrudnienia lub możliwości dalszego kształcenia i szkolenia, w tym staży, a także podejmować szybkie działania w przypadku utraty pracy przez młodzież. Regularne monitorowanie wyników polityki podwyższania umiejętności i przewidywania potrzeb w zakresie umiejętności powinno pomóc w określeniu obszarów wymagających poprawy oraz dostosowywaniu systemów kształcenia i szkolenia do potrzeb rynku pracy. Do realizacji tych celów państwa członkowskie powinny w pełni wykorzystać fundusze UE. |
Poprawka 19 Wniosek dotyczący decyzji Załącznik – Wytyczna 9 – akapit pierwszy | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
Aby zapewnić powszechny dostęp do wysokiej jakości kształcenia i szkoleń oraz poprawić rezultaty procesu kształcenia, państwa członkowskie powinny dobrze inwestować w systemy kształcenia i szkolenia, w szczególności w celu podwyższania umiejętności europejskiej siły roboczej i stworzenia jej warunków do dostosowania się do szybko zmieniających się potrzeb nowoczesnych rynków pracy. Działaniami należy objąć wszystkie sektory (od wczesnej edukacji i edukacji szkolnej po szkolnictwo wyższe, kształcenie i szkolenie zawodowe, a także szkolenie dorosłych), z uwzględnieniem również uczenia się nieformalnego i pozaformalnego. Reformy powinny zmierzać w kierunku zapewnienia nabywania najważniejszych umiejętności niezbędnych każdemu do odniesienia sukcesu w gospodarce opartej na wiedzy, w szczególności pod względem zwiększenia szans na rynku pracy, dalszego kształcenia lub umiejętności w zakresie technologii informacyjno-komunikacyjnych. Należy podjąć kroki, które doprowadzą do tego, że mobilność edukacyjna ludzi młodych i nauczycieli będzie powszechna. Państwa członkowskie powinny zwiększyć otwartość i znaczenie systemów kształcenia i szkolenia, w szczególności wprowadzając w życie krajowe ramy kwalifikacji, które umożliwiałyby elastyczne ścieżki edukacyjne, oraz tworząc partnerstwo przedstawicieli świata edukacji i szkoleń oraz przedstawicieli rynku pracy. Zawód nauczyciela powinien stać się bardziej atrakcyjny. Szkolnictwo wyższe powinno stać się bardziej otwarte na osoby nienależące do typowych grup osób uczących się, należy też zwiększyć odsetek osób podejmujących studia wyższe lub ich odpowiedniki. Aby zmniejszyć liczbę ludzi młodych bez pracy, którzy nie uczestniczą w kształceniu lub szkoleniu zawodowym, państwa członkowskie powinny podjąć wszelkie środki niezbędne do zapobiegania przedwczesnemu kończeniu nauki. |
Aby zapewnić włączenie zasad równości płci do programów kształcenia i szkolenia przez powszechny dostęp do wysokiej jakości kształcenia i szkoleń oraz poprawić rezultaty procesu kształcenia, państwa członkowskie powinny dobrze inwestować w systemy kształcenia i szkolenia, w szczególności w celu podwyższania umiejętności europejskiej siły roboczej i stworzenia jej warunków do dostosowania się do szybko zmieniających się potrzeb nowoczesnych rynków pracy. Działaniami należy objąć wszystkie sektory (od wczesnej edukacji i edukacji szkolnej po szkolnictwo wyższe, kształcenie i szkolenie zawodowe, a także szkolenie dorosłych), z uwzględnieniem również uczenia się nieformalnego i pozaformalnego; powinny się one przyczynić do zmniejszenia segregacji płciowej – zawodowej, sektorowej i pod względem stanowisk – na rynku pracy. Reformy powinny zmierzać w kierunku zapewnienia nabywania najważniejszych umiejętności niezbędnych każdemu do odniesienia sukcesu w gospodarce opartej na wiedzy, w szczególności pod względem zwiększenia szans na rynku pracy, dalszego kształcenia lub umiejętności w zakresie technologii informacyjno-komunikacyjnych. Należy podjąć kroki, które doprowadzą do tego, że mobilność edukacyjna ludzi młodych i nauczycieli będzie powszechna. Państwa członkowskie powinny zwiększyć otwartość i znaczenie systemów kształcenia i szkolenia, w szczególności wprowadzając w życie krajowe ramy kwalifikacji, które umożliwiałyby elastyczne ścieżki edukacyjne, oraz tworząc partnerstwo przedstawicieli świata edukacji i szkoleń oraz przedstawicieli rynku pracy. Zawód nauczyciela powinien stać się bardziej atrakcyjny. Szkolnictwo wyższe powinno stać się bardziej otwarte na osoby nienależące do typowych grup osób uczących się, należy też zwiększyć odsetek osób podejmujących studia wyższe lub ich odpowiedniki. Aby zmniejszyć liczbę ludzi młodych bez pracy, którzy nie uczestniczą w kształceniu lub szkoleniu zawodowym, państwa członkowskie powinny podjąć wszelkie środki niezbędne do zapobiegania przedwczesnemu kończeniu nauki. |
Poprawka 20 Wniosek dotyczący decyzji Załącznik – Wytyczna 10 – akapit pierwszy | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
Starania państw członkowskich w zakresie ograniczania ubóstwa powinny być nastawione na promowanie pełnego uczestnictwa w społeczeństwie i gospodarce oraz poszerzania możliwości zatrudnienia, przy pełnym wykorzystaniu Europejskiego Funduszu Społecznego. Działania powinny również koncentrować się na zapewnianiu równych szans, w tym przez dostęp do niedrogich, trwałych oraz wysokiej jakości usług i usług publicznych (m.in. usług internetowych zgodnie z wytyczną 4.), w szczególności służby zdrowia. Państwa członkowskie powinny wprowadzić skuteczne środki antydyskryminacyjne. Podobnie, w celu zwalczania wykluczenia społecznego, wzmocnienia pozycji obywateli i promowania aktywności zawodowej, należy wzmocnić systemy zabezpieczenia społecznego, uczenia się przez całe życie i politykę aktywnego włączenia, aby otwierać możliwości na różnych etapach życia i chronić ludzi przed ryzykiem wyłączenia. Systemy zabezpieczenia społecznego i systemy emerytalne należy zmodernizować, aby można je było w pełni wykorzystać do zapewnienia odpowiedniego wsparcia dochodu i dostępu do opieki zdrowotnej – zapewniając tym samym spójność społeczną – jednocześnie zachowując ich trwałość finansową. Systemy świadczeń powinny kłaść nacisk na zabezpieczenie dochodów w okresach zmiany zatrudnienia i ograniczanie ubóstwa, przede wszystkim w grupach najbardziej narażonych na wykluczenie społeczne, takich jak rodzice samotnie wychowujący dzieci, mniejszości, osoby niepełnosprawne, dzieci i młodzież, starsze kobiety i mężczyźni, legalni migranci i bezdomni. Państwa członkowskie powinny również aktywnie promować gospodarkę społeczną i innowacje społeczne na rzecz wspierania osób w trudnej sytuacji. |
W kontekście wielowymiarowego charakteru ubóstwa i wykluczenia społecznego starania państw członkowskich w zakresie ograniczania ubóstwa powinny być nastawione na promowanie pełnego uczestnictwa w społeczeństwie i gospodarce oraz poszerzanie możliwości zatrudnienia dla wszystkich, przy pełnym wykorzystaniu Europejskiego Funduszu Społecznego. Działania powinny również koncentrować się na zapewnianiu równych szans i równego uczestnictwa kobiet w rynku pracy, w tym przez dostęp do niedrogich, trwałych oraz wysokiej jakości usług i usług publicznych (m.in. usług internetowych zgodnie z wytyczną 4.), w szczególności służby zdrowia. Państwa członkowskie powinny wprowadzić skuteczne środki antydyskryminacyjne, skupiając się w szczególności na kobietach i biorąc pod uwagę feminizację ubóstwa, a takżeuwzględnić perspektywę płci, aby chronić zagrożone grupy i zapewnić ich integrację na rynku pracy. Podobnie, w celu zwalczania wykluczenia społecznego, wzmocnienia pozycji obywateli i promowania aktywności zawodowej, należy wzmocnić systemy zabezpieczenia społecznego, uczenia się przez całe życie i politykę aktywnego włączenia, aby otwierać możliwości na różnych etapach życia i chronić ludzi przed ryzykiem wyłączenia. Systemy zabezpieczenia społecznego i systemy emerytalne należy zmodernizować, aby można je było w pełni wykorzystać do zapewnienia odpowiedniego wsparcia dochodu i dostępu do opieki zdrowotnej każdego obywatela – zapewniając tym samym spójność społeczną – jednocześnie zachowując ich trwałość finansową. Systemy świadczeń powinny kłaść nacisk na zabezpieczenie dochodów w okresach zmiany zatrudnienia i ograniczanie ubóstwa, przede wszystkim w grupach najbardziej narażonych na wykluczenie społeczne w kontekście równouprawnienia płci, takich jak rodzice samotnie wychowujący dzieci, mniejszości, osoby niepełnosprawne, dzieci i młodzież, starsze kobiety i mężczyźni, legalni migranci i bezdomni, ze szczególnym uwzględnieniem kobiet ofiar terroryzmu, handlu ludźmi, przestępczości zorganizowanej i przemocy domowej. Państwa członkowskie powinny również aktywnie promować gospodarkę społeczną i innowacje społeczne na rzecz wspierania osób w trudnej sytuacji, jednocześnie prowadząc politykę gospodarczą i społeczną w większym stopniu uwzględniającą kwestie płci. |
WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI
|
Data przyjęcia |
23.6.2010 |
|
|
|
||
|
Wynik głosowania końcowego |
+: –: 0: |
17 2 12 |
||||
|
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego |
Edit Bauer, Emine Bozkurt, Andrea Češková, Marije Cornelissen, Silvia Costa, Edite Estrela, Ilda Figueiredo, Iratxe García Pérez, Jolanta Emilia Hibner, Mary Honeyball, Sophia in ‘t Veld, Lívia Járóka, Teresa Jiménez-Becerril Barrio, Philippe Juvin, Nicole Kiil-Nielsen, Rodi Kratsa-Tsagaropoulou, Barbara Matera, Antonyia Parvanova, Frédérique Ries, Raül Romeva i Rueda, Joanna Katarzyna Skrzydlewska, Eva-Britt Svensson, Marc Tarabella, Britta Thomsen, Anna Záborská |
|||||
|
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego |
Christa Klaß, Elisabeth Morin-Chartier, Mariya Nedelcheva, Chrysoula Paliadeli |
|||||
|
Zastępca(y) (art. 187 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego |
Julie Girling, Gesine Meissner |
|||||
WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI
|
Data przyjęcia |
14.7.2010 |
|
|
|
||
|
Wynik głosowania końcowego |
+: –: 0: |
40 2 7 |
||||
|
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego |
Regina Bastos, Edit Bauer, Jean-Luc Bennahmias, Pervenche Berès, Mara Bizzotto, Milan Cabrnoch, Ole Christensen, Derek Roland Clark, Sergio Gaetano Cofferati, Marije Cornelissen, Tadeusz Cymański, Frédéric Daerden, Karima Delli, Proinsias De Rossa, Sari Essayah, Richard Falbr, Ilda Figueiredo, Pascale Gruny, Thomas Händel, Marian Harkin, Roger Helmer, Stephen Hughes, Vincenzo Iovine, Liisa Jaakonsaari, Danuta Jazłowiecka, Martin Kastler, Ádám Kósa, Patrick Le Hyaric, Veronica Lope Fontagné, Olle Ludvigsson, Elizabeth Lynne, Thomas Mann, Elisabeth Morin-Chartier, Csaba Őry, Siiri Oviir, Rovana Plumb, Sylvana Rapti, Licia Ronzulli, Elisabeth Schroedter, Joanna Katarzyna Skrzydlewska, Jutta Steinruck, Traian Ungureanu |
|||||
|
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego |
Georges Bach, Raffaele Baldassarre, Françoise Castex, Jelko Kacin, Ria Oomen-Ruijten, Csaba Sógor, Emilie Turunen |
|||||