SPRAWOZDANIE w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie procedury jednego wniosku o jedno zezwolenie dla obywateli krajów trzecich na pobyt i pracę na terytorium państwa członkowskiego oraz w sprawie wspólnego zbioru praw dla pracowników z krajów trzecich przebywających legalnie w państwie członkowskim

5.10.2010 - (COM(2007)0638 – C6‑0470/2007 – 2007/0229(COD)) - ***I

Komisja Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych
Sprawozdawczyni: Véronique Mathieu
Sprawozdawca komisji opiniodawczej (*):
Alejandro Cercas, Komisja Zatrudnienia i Spraw Socjalnych
(*) Procedura obejmująca zaangażowane komisje – art. 50 Regulaminu

Poprawki

• 001-078 (PDF - 236 KB)
• 001-078 (DOC - 326 KB)
• 079-088 (PDF - 144 KB)
• 079-088 (DOC - 522 KB)
• 089-098 (PDF - 131 KB)
• 089-098 (DOC - 510 KB)
• 099-108 (PDF - 125 KB)
• 099-108 (DOC - 284 KB)
• 109-112 (PDF - 103 KB)
• 109-112 (DOC - 255 KB)
• 113-116 (PDF - 113 KB)
• 113-116 (DOC - 256 KB)
• 117-121 (PDF - 110 KB)
• 117-121 (DOC - 258 KB)
• 122-122/REV1 (DOC - 324 KB)
• 123-133 (PDF - 158 KB)
• 123-133 (DOC - 313 KB)
• 134-141 (PDF - 120 KB)
• 134-141 (DOC - 272 KB)

PROJEKT REZOLUCJI LEGISLACYJNEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie procedury jednego wniosku o jedno zezwolenie dla obywateli krajów trzecich na pobyt i pracę na terytorium państwa członkowskiego oraz w sprawie wspólnego zbioru praw dla pracowników z krajów trzecich przebywających legalnie w państwie członkowskim

(COM(2007)0638 – C6‑0470/2007 – 2007/0229(COD))

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji (COM(2007)0638),

–   uwzględniając art. 63 ust. 3 lit. a) oraz art. 67 Traktatu WE, na mocy których Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6-0470/2007),

–   uwzględniając komunikat Komisji skierowany do Parlamentu Europejskiego i Rady zatytułowany „Konsekwencje wejścia w życie traktatu lizbońskiego dla trwających międzyinstytucjonalnych procedur decyzyjnych” (COM(2009)0665),

–   uwzględniając art. 294 ust. 3 i art. 79 ust. 2 lit. a) i b) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–   uwzględniając art. 55 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych oraz opinię Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych (A7-0265/2010),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przedłożenie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do swojego projektu lub zastąpienie go innym tekstem;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania jego stanowiska Radzie, Komisji i parlamentom państw członkowskich.

Poprawka  1 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 2 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(2) Rada Europejska na specjalnym szczycie w Tampere w dniach 15-16 października 1999 r. uznała potrzebę harmonizacji ustawodawstwa krajowego dotyczącego przyjmowania i pobytu obywateli krajów trzecich na terytorium Unii. W tym kontekście Rada Europejska w szczególności stwierdziła, że Unia Europejska powinna zapewnić sprawiedliwe traktowanie obywateli krajów trzecich przebywających legalnie na terytorium państw członkowskich oraz że bardziej zdecydowana polityka w zakresie integracji powinna zmierzać do przyznania im praw i obowiązków porównywalnych do praw i obowiązków obywateli Unii Europejskiej. W tym celu Rada Europejska zwróciła się do Rady o szybkie przyjęcie instrumentów prawnych na podstawie wniosków Komisji. Potrzebę osiągnięcia celów określonych w Tampere potwierdzono na szczycie Rady Europejskiej w Laeken w dniach 4-5 listopada 2004 r.	(2) Rada Europejska na specjalnym szczycie w Tampere w dniach 15-16 października 1999 r. uznała potrzebę harmonizacji ustawodawstwa krajowego dotyczącego przyjmowania i pobytu obywateli krajów trzecich na terytorium Unii. W tym kontekście Rada Europejska w szczególności stwierdziła, że Unia Europejska powinna zapewnić sprawiedliwe traktowanie obywateli krajów trzecich przebywających legalnie na terytorium państw członkowskich oraz że bardziej zdecydowana polityka w zakresie integracji powinna zmierzać do przyznania im praw i obowiązków porównywalnych do praw i obowiązków obywateli Unii Europejskiej. W tym celu Rada Europejska zwróciła się do Rady o szybkie przyjęcie instrumentów prawnych na podstawie wniosków Komisji. Potrzebę osiągnięcia celów określonych w Tampere potwierdzono w programie sztokholmskim z 10–11 grudnia 2009 r.
Poprawka  2 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 3 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(3) W obliczu nasilania się zjawiska globalizacji rynku pracy UE powinna podnosić swoją atrakcyjność dla pracowników z krajów trzecich. Uproszczenie administracyjne i ułatwienie dostępu do istotnych informacji powinny ułatwić to zadanie. Przepisy dotyczące procedury jednego wniosku służącego uzyskaniu jednego dokumentu, który łączyłby zarówno zezwolenie na pobyt, jak i na pracę, w jednym akcie administracyjnym, powinny przyczynić się do uproszczenia i ujednolicenia różnych przepisów stosowanych obecnie w państwach członkowskich. Takie uproszczenie proceduralne zostało już wprowadzone przez większość państw członkowskich i zwiększyło skuteczność procedury zarówno dla migrantów, jak i ich pracodawców, a także ułatwiło kontrolę legalności pobytu i pracy migrantów.	(3) Przepisy dotyczące procedury jednego wniosku służącego uzyskaniu jednego dokumentu, który łączyłby zarówno zezwolenie na pobyt, jak i na pracę, w jednym akcie administracyjnym, powinny przyczynić się do uproszczenia i ujednolicenia przepisów stosowanych obecnie w państwach członkowskich. Takie uproszczenie proceduralne zostało już wprowadzone w niektórych państwach członkowskich i zwiększyło skuteczność procedury zarówno dla migrantów, jak i ich pracodawców, a także ułatwiło kontrolę legalności pobytu i pracy migrantów.
Poprawka  3 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 6 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(6) W prawie krajowym określa się warunki i kryteria, na podstawie których można odrzucić wniosek o jedno zezwolenie, w tym obowiązek przestrzegania zasady preferencji wspólnotowej, wyrażonej w szczególności w odpowiednich postanowieniach aktów przystąpienia z dnia 16 kwietnia 2003 r. i dnia 25 kwietnia 2005 r.	W prawie krajowym powinno się określić obiektywne warunki i kryteria, na podstawie których można odrzucić wniosek o jedno zezwolenie. Każda odmowa powinna być należycie uzasadniona.
Poprawka  4 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 7 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(7) Jedno zezwolenie powinno przyjąć postać ujednoliconego wzoru dokumentu pobytowego zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1030/2002 ustanawiającym jednolity wzór dokumentów pobytowych dla obywateli państw trzecich, umożliwiającego państwom członkowskim zamieszczenie informacji, w szczególności dotyczących zezwolenia na pracę. Nie tylko w jednym zezwoleniu, ale również we wszystkich wydanych przez siebie dokumentach pobytowych państwa członkowskie powinny zamieszczać – również z myślą o lepszej kontroli migracji – informacje dotyczące zezwolenia na pracę, niezależnie od rodzaju zezwolenia lub dokumentu pobytowego, na podstawie którego danego obywatela kraju trzeciego przyjęto na terytorium państwa członkowskiego i na podstawie którego przyznano mu dostęp do rynku pracy tego państwa.	(7) Jedno zezwolenie powinno przyjąć postać ujednoliconego wzoru dokumentu pobytowego zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1030/2002 ustanawiającym jednolity wzór dokumentów pobytowych dla obywateli państw trzecich, umożliwiającego państwom członkowskim zamieszczenie dalszych informacji, w szczególności dotyczących zezwolenia na pracę. Nie tylko w jednym zezwoleniu, ale również we wszystkich wydanych przez siebie dokumentach pobytowych państwa członkowskie powinny zamieszczać – również z myślą o lepszej kontroli migracji – informacje dotyczące zezwolenia na pracę, niezależnie od rodzaju zezwolenia lub dokumentu pobytowego, na podstawie którego danego obywatela kraju trzeciego przyjęto na terytorium państwa członkowskiego.
Poprawka  5 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 7 a preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(7a) Przepisy niniejszej dyrektywy, które odnoszą się do jednego zezwolenia oraz dokumentu pobytowego wydanego do celów innych niż praca, nie powinny zakazywać państwom członkowskim wydawania dodatkowych dokumentów, w szczególności zawierających bardziej szczegółowe informacje na temat prawa do pracy. Takie dodatkowe dokumenty powinny jednak być opcjonalne dla państw członkowskich i nie powinny zastępować zezwolenia na pracę, co byłoby sprzeczne z ideą jednego zezwolenia.
Poprawka  6 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 7 b preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	Fakt, że państwa członkowskie muszą określić, czy wniosek ma być składany przez obywatela państwa trzeciego czy przez jego pracodawcę, nie powinien wpływać na ewentualne ustalenia wymagające uczestnictwa obu tych podmiotów w procedurze. Państwa członkowskie decydują, czy wniosek o pozwolenie może zostać przedłożony w kraju przyjmującym, czy też skierowany z kraju trzeciego. W przypadku, gdy obywatelowi kraju trzeciego nie zezwolono na złożenie wniosku z kraju trzeciego, państwa członkowskie dbają, by wniosek mógł zostać przedłożony przez pracodawcę w kraju przyjmującym.
Poprawka  7 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 7 c preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(7c) Przepisy niniejszej dyrektywy, które odnoszą się do dokumentów pobytowych wydawanych do celów innych niż praca, powinny dotyczyć jedynie wzoru tych dokumentów i nie powinny wpływać na przepisy krajowe ani inne przepisy unijne o trybie przyjmowania obcokrajowców i o trybie wydawania takich dokumentów.
Poprawka  8 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 7 d preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(7d) Przepisy niniejszej dyrektywy w sprawie procedury jednego wniosku i w sprawie jednego zezwolenia nie powinny dotyczyć wiz jednolitych ani długoterminowych.
Poprawka  9 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 7 e preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(7e) Termin przysługujący na wydanie decyzji w sprawie wniosku nie powinien obejmować czasu potrzebnego na uznanie kwalifikacji zawodowych ani okresu potrzebnego na wydanie wizy. Niniejsza dyrektywa nie powinna naruszać krajowych procedur uznawania dyplomów.
Poprawka  10 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 7 f preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(7f) Wyznaczenie właściwego organu, o którym mowa w niniejszej dyrektywie nie powinno wpływać na rolę i obowiązki innych organów ani, w odpowiednich przypadkach, partnerów społecznych w odniesieniu do rozpatrywania wniosku i podejmowania decyzji w jego sprawie.
Poprawka  11 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 7 g preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(7g) Niniejsza dyrektywa nie powinna wpływać na prawo państw członkowskich do tego, by regulować przyjmowanie – w tym liczbę – obywateli państw trzecich w celu zatrudnienia.
Poprawka  12 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 9 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(9) Ze względu na brak horyzontalnych przepisów wspólnotowych prawa przysługujące pracownikom z krajów trzecich różnią się w zależności od państwa członkowskiego, w którym osoby te pracują oraz od ich obywatelstwa. Pracownicy ci nie mają takich samych praw, jak obywatele danego państwa członkowskiego lub inni obywatele UE. Aby wesprzeć dalszy rozwój spójnej polityki imigracyjnej i zmniejszyć różnice w zakresie praw przysługujących obywatelom UE i obywatelom krajów trzecich pracującym legalnie w UE, a także aby uzupełnić istniejący dorobek prawny w dziedzinie imigracji, należy ustanowić zbiór praw, w szczególności poprzez określenie obszarów polityki, w których zapewnia się pracownikom z krajów trzecich przyjętym legalnie na terytorium państw członkowskich, ale niebędącym jeszcze rezydentami długoterminowymi, traktowanie na równi z własnymi obywatelami. Celem takich przepisów jest ustanowienie równych zasad w całej UE, uznanie wkładu obywateli krajów trzecich pracujących legalnie w państwach członkowskich w gospodarkę europejską poprzez ich pracę i podatki, a także stworzenie zabezpieczenia służącego ograniczeniu nieuczciwej konkurencji pomiędzy obywatelami państw członkowskich a obywatelami krajów trzecich, mogącej wynikać z wyzysku tych ostatnich.	(9) Ze względu na brak horyzontalnych przepisów Unii, prawa przysługujące pracownikom z krajów trzecich różnią się w zależności od państwa członkowskiego, w którym osoby te pracują oraz od ich obywatelstwa. Pracownicy ci nie mają takich samych praw, jak obywatele danego państwa członkowskiego lub inni obywatele Unii. Aby wesprzeć dalszy rozwój spójnej polityki imigracyjnej i zmniejszyć różnice w zakresie praw przysługujących obywatelom Unii i obywatelom krajów trzecich pracującym w niej legalnie, a także aby uzupełnić istniejący dorobek prawny w dziedzinie imigracji, należy ustanowić zbiór praw społeczno-gospodarczych i przepisów prawa pracy, w szczególności poprzez określenie obszarów polityki, w których zapewnia się pracownikom z krajów trzecich przyjętym legalnie na terytorium państwa członkowskiego, ale niebędącym jeszcze rezydentami długoterminowymi, traktowanie na równi z własnymi obywatelami. Celem takich przepisów jest wprowadzenie minimalnego poziomu równości w całej Unii, uznanie wkładu obywateli krajów trzecich pracujących legalnie w państwach członkowskich w gospodarkę europejską poprzez ich pracę i podatki, a także stworzenie zabezpieczenia służącego ograniczeniu nieuczciwej konkurencji pomiędzy obywatelami państw członkowskich a obywatelami krajów trzecich, mogącej wynikać z wyzysku tych ostatnich. Niezależnie od wykładni pojęcia stosunku pracy w innych przepisach unijnych pracownika z kraju trzeciego definiuje się jako dowolnego obywatela kraju trzeciego, którego przyjęto na terytorium państwa członkowskiego, który legalnie na nim przebywa i który ma prawo do pracy zgodnie z prawem krajowym lub praktyką obowiązującą w tym państwie członkowskim.
Uzasadnienie
Celem tego wniosku jest sprecyzowanie, że definicja „pracownika z kraju trzeciego” nie powinna naruszać interpretacji pojęcia stosunku pracy określonego w jakimkolwiek innym instrumencie prawnym UE, ponieważ nie istnieje ujednolicona definicja pojęcia „stosunku pracy” w prawie pracy UE. Ponadto definicja zaproponowana przez Komisję wydaje się różnić od definicji stosowanych obecnie w co najmniej kilku państwach członkowskich.
Poprawka  13 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 12 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(12) Niniejsza dyrektywa nie powinna dotyczyć obywateli krajów trzecich objętych dyrektywą 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 1996 r. dotyczącą delegowania pracowników w ramach świadczenia usług – w okresie oddelegowania do państwa członkowskiego – ani obywateli krajów trzecich wjeżdżających do państwa członkowskiego z tytułu zobowiązań zawartych w umowie międzynarodowej ułatwiającej wjazd i pobyt czasowy określonym kategoriom osób fizycznych związanym z wymianą handlową i inwestycjami, ponieważ osób tych nie uznaje się za uczestników rynku pracy danego państwa członkowskiego.	(12) Niniejsza dyrektywa nie dotyczy oddelegowanych obywateli krajów trzecich. Nie powinno to powstrzymywać obywateli krajów trzecich legalnie przebywających i legalnie zatrudnionych w państwie członkowskim oraz oddelegowanych do innego państwa członkowskiego przed dalszym korzystaniem z takich samych możliwości, co obywatele państwa członkowskiego pochodzenia w okresie oddelegowania, w odniesieniu do wszystkich tych warunków zatrudnienia, na które nie wpływa stosowanie dyrektywy 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 1996 r. dotyczącej delegowania pracowników w ramach świadczenia usług1;
	1 Dz.U. L 18 z 21.1.1997, s. 1.
Poprawka  14 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 16 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(16) Obywatelom krajów trzecich pracującym na terytorium państwa członkowskiego powinno przysługiwać prawo do równego traktowania w zakresie zabezpieczenia społecznego. Działy zabezpieczenia społecznego określono w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie zastosowania systemu zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, do osób prowadzących działalność na własny rachunek oraz członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie. Rozporządzenie Rady (WE) nr 859/2003 z dnia 14 maja 2003 r. rozszerzające zakres stosowania przepisów rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 i rozporządzenia (EWG) nr 574/72 na obywateli państw trzecich, którzy nie są jeszcze objęci tymi przepisami wyłącznie ze względu na ich obywatelstwo, rozszerza przepisy rozporządzenia (EWG) nr 1408/1971 na obywateli krajów trzecich w sytuacji transgranicznej, którzy przebywają legalnie w Unii Europejskiej. Przepisy niniejszej dyrektywy dotyczące równego traktowania w zakresie zabezpieczenia społecznego mają również zastosowanie do osób przybywających do państwa członkowskiego bezpośrednio z kraju trzeciego. Niemniej jednak na mocy niniejszej dyrektywy nie powinno się przyznawać obywatelom krajów trzecich, na których sytuację wpływają aspekty transgraniczne dotyczące różnych państw członkowskich, więcej praw w dziedzinie zabezpieczenia społecznego niż jest to przewidziane w obowiązującym prawodawstwie wspólnotowym.	(16) Obywatelom krajów trzecich pracującym na terytorium państwa członkowskiego powinno przysługiwać prawo do równego traktowania w zakresie zabezpieczenia społecznego. Działy zabezpieczenia społecznego określono w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego. Przepisy niniejszej dyrektywy dotyczące równego traktowania w zakresie zabezpieczenia społecznego mają również zastosowanie do osób przybywających do państwa członkowskiego bezpośrednio z kraju trzeciego.
Poprawka  15 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 16 a preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(16a) Przepisy Unii nie ograniczają prawa państw członkowskich do organizowania własnych systemów zabezpieczenia społecznego. Ponieważ odpowiednie przepisy nie zostały zharmonizowane na szczeblu UE, każde państwo członkowskie powinno samo w swoim ustawodawstwie określić warunki, na jakich przyznawane są świadczenia z tytułu zabezpieczenia społecznego, a także kwotę takich świadczeń i okres, przez jaki są wypłacane. Wykonując to prawo, państwa członkowskie powinny jednak przestrzegać unijnych przepisów.
Poprawka  16 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 16 b preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(16b) Państwa członkowskie powinny ratyfikować międzynarodową konwencję o ochronie praw wszystkich pracowników migrujących oraz członków ich rodzin, przyjętą przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w dniu 18 grudnia 1990 r.
Poprawka  17 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 18 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(18) Niniejsza dyrektywa jest zgodna z prawami podstawowymi i zasadami uznanymi w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej oraz w Europejskiej konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności i musi być stosownie do nich wdrażana.	(18) Niniejsza dyrektywa nie narusza praw podstawowych oraz jest zgodna z zasadami uznanymi w art. 6 Traktatu o Unii Europejskiej i odzwierciedlonymi w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej.
Poprawka  18 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 18 a preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(18a) Niniejszą dyrektywę należy stosować, nie naruszając korzystniejszych przepisów zawartych w prawodawstwie Unii i instrumentach międzynarodowych.
Poprawka  19 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 19 a preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(19a) Zgodnie z pkt 34 Porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie lepszego stanowienia prawa1 zachęca się państwa członkowskie do sporządzania dla ich własnych celów i w interesie Unii, własnych tabel, które w możliwie najszerszym zakresie odzwierciedlają korelacje pomiędzy niniejszą dyrektywą a środkami transpozycji, oraz do podawania ich do wiadomości publicznej.
	_______ 1 Dz.U. C 321 z 31.12.2003, s. 1.
Poprawka  20 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – litera b)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
b) wspólnego zbioru praw dla pracowników z krajów trzecich przebywających legalnie w państwie członkowskim.	b) wspólnego zbioru praw dla pracowników z krajów trzecich przebywających legalnie w państwie członkowskim, niezależnie od celu początkowego przyjęcia na terytorium tego państwa członkowskiego, w poszanowaniu zasady traktowania równego traktowaniu obywateli tego państwa członkowskiego.
Poprawka  21 Wniosek dotyczący dyrektywy Ustęp 1 – akapit pierwszy a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	Niniejsza dyrektywa nie narusza praw państw członkowskich do dopuszczania obywateli państw trzecich do swoich rynków pracy.
Poprawka  22 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – litera b)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
b) „pracownik z kraju trzeciego” oznacza każdego obywatela kraju trzeciego, którego przyjęto na terytorium państwa członkowskiego i któremu przyznano prawo do podjęcia legalnej pracy w tym państwie;	b) „pracownik z kraju trzeciego” oznacza, niezależnie od wykładni pojęcia stosunku pracy w innych przepisach unijnych, każdego obywatela kraju trzeciego, którego przyjęto na terytorium państwa członkowskiego, który legalnie na nim przebywa i któremu przyznano prawo do podjęcia pracy zgodnie z prawem krajowym lub praktyką obowiązującą w tym państwie;
Poprawka  23 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – litera c)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
c) „jedno zezwolenie” oznacza dokument wydany przez władze państwa członkowskiego, zezwalający obywatelowi kraju trzeciego na legalny pobyt i pracę na terytorium tego państwa;	c) „jedno zezwolenie” oznacza dokument pobytowy wydany przez organy państwa członkowskiego, zezwalający obywatelowi państwa trzeciego na legalny pobyt na terytorium tego państwa w celu wykonywania pracy;
Poprawka  24 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – litera d)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
d) „procedura jednego wniosku” oznacza procedurę prowadzącą, na podstawie jednego wniosku o zezwolenie dla obywatela kraju trzeciego na pobyt i pracę na terytorium państwa członkowskiego, do podjęcia decyzji w sprawie wydania temu obywatelowi kraju trzeciego jednego zezwolenia.	d) „procedura jednego wniosku” oznacza procedurę prowadzącą, na podstawie jednego wniosku, złożonego przez obywatela państwa trzeciego lub jego pracodawcę, o zezwolenie na pobyt i pracę na terytorium państwa członkowskiego, do podjęcia decyzji w sprawie tego wniosku o wydanie jednego zezwolenia.
Poprawka  25 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 3 – ustęp 1 – litera a)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
a) do obywateli krajów trzecich ubiegających się o prawo do pobytu i pracy na terytorium państwa członkowskiego oraz	a) do obywateli państw trzecich ubiegających się o prawo do pobytu na terytorium państwa członkowskiego w celu wykonywania pracy,
Poprawka  26 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 3 – ustęp 1 – litera b)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
b) do pracowników z krajów trzecich legalnie przebywających w państwie członkowskim.	b) do obywateli krajów trzecich, którzy zostali przyjęci w celach innych niż praca zgodnie z przepisami krajowymi lub przepisami unijnymi, mają zezwolenie na pracę oraz otrzymują dokument pobytowy zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1030/2002; oraz
Poprawka  27 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 3 – punkt 1 – litera b a) (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	ba) do pracowników z państw trzecich, którzy zostali przyjęci do wykonywania pracy zgodnie z przepisami krajowymi lub unijnymi.
Poprawka  28 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 3 – ustęp 2 – litera a)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
a) będących członkami rodzin obywateli Unii, którzy skorzystali lub korzystają z prawa do swobodnego przepływu osób we Wspólnocie;	a) będących członkami rodzin obywateli Unii, którzy skorzystali lub korzystają z prawa do swobodnego przepływu osób w Unii, zgodnie z postanowieniami dyrektywy 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich1;
	__________ 1 Dz.U. L 229 z 29.6.2004, s. 1.
Poprawka  29 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 3 – punkt 2 – litera a a) (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	aa) którzy – podobnie jak członkowie ich rodziny i bez względu na obywatelstwo – na mocy umów albo między Unią i jej państwami członkowskimi, albo między Unią a krajami trzecimi, mają prawo do swobodnego przemieszczania się równoważne prawu obywateli Unii;
Poprawka  30 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 3 – ustęp 2 – litera b)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
b) którzy są objęci przepisami dyrektywy 96/71/WE w okresie oddelegowania;	b) którzy są objęci przepisami dyrektywy 96/71/WE w okresie oddelegowania, i nie wpływa ona na odpowiedzialność państw członkowskich za otwarcie ich rynku pracy dla obywateli krajów trzecich i ich przyjęcie.
Uzasadnienie
Bardzo ważne jest wyjaśnienie, że przedmiotowa dyrektywa, w związku z dyrektywą 96/71/WE, nie wpływa na odpowiedzialność państw członkowskich za dopuszczenie obywateli państw trzecich do ich krajowego rynku pracy. Nie należy podważać prawa państw członkowskich do decydowania o tym, kto zostanie przyjęty na ich rynek pracy.
Poprawka  31 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 3 – ustęp 2 – litera c)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
c) którzy wjeżdżają na terytorium państw członkowskich z tytułu zobowiązań zawartych w umowie międzynarodowej ułatwiającej wjazd i pobyt czasowy określonym kategoriom osób fizycznych związanym z wymianą handlową i inwestycjami, szczególnie osób przeniesionych w ramach przedsiębiorstwa, usługodawców kontraktowych i absolwentów odbywających staż, objętych zobowiązaniami wspólnotowymi z tytułu układu GATS;	c) którzy wystąpili o przyjęcie lub zostali przyjęci na terytorium państwa członkowskiego jako pracownicy przeniesieni w ramach danego przedsiębiorstwa;
Poprawka  32 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 3 – ustęp 2 – litera d)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
d) których przyjęto na terytorium państwa członkowskiego na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy w każdym 12-miesięcznym przedziale czasu w celu podjęcia pracy sezonowej;	d) którzy wystąpili o przyjęcie lub których przyjęto na terytorium państwa członkowskiego jako pracowników sezonowych lub pracowników au pair;
Poprawka  33 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 3 – ustęp 2 – litera d a) (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	da) którzy są uprawnieni do pobytu w państwie członkowskim w ramach czasowej ochrony lub wystąpili o zezwolenie na pobyt w ramach czasowej ochrony i oczekują na decyzję w sprawie swojego statusu;
Poprawka  34 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 3 – ustęp 2 – litera d b) (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	db) którzy objęci są ochroną międzynarodową w myśl postanowień dyrektywy 2004/83/WE Rady z dnia 29 kwietnia 2004 w sprawie minimalnych norm dla kwalifikacji i statusu obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako uchodźców lub jako osoby, które z innych względów potrzebują międzynarodowej ochrony oraz zawartości przyznawanej ochrony1 lub którzy zwrócili się o objęcie taką ochroną na podstawie wspomnianej dyrektywy, lecz odnośna decyzja nie została jeszcze do tego czasu w ich sprawie podjęta;
	__________ 1 Dz.U. L 304 z 30.9.2004, s. 1.
Poprawka  35 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 3 – ustęp 2 – litera d c) (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	dc) którzy korzystają z ochrony na podstawie przepisów krajowych, międzynarodowych zobowiązań lub wewnętrznej praktyki danego państwa członkowskiego lub którzy wystąpili o ochronę na podstawie przepisów krajowych, międzynarodowych zobowiązań lub wewnętrznej praktyki danych państw członkowskich i których wniosek nie został jeszcze ostatecznie rozpatrzony;
Poprawka  36 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 3 – ustęp 2 – litera e)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
e) którzy złożyli wniosek o nadanie statusu uchodźcy, w sprawie którego nie wydano jeszcze ostatecznej decyzji;	skreślona
Poprawka  37 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 3 – ustęp 2 – litera f)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(f) którzy przebywają w państwie członkowskim jako osoby ubiegające się o ochronę międzynarodową lub w ramach programów ochrony tymczasowej;	skreślona
Poprawka  38 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 3 – ustęp 2 – litera h)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
h) których wydalenie wstrzymano ze względu na przesłanki faktyczne lub prawne.	h) których odesłanie zawieszono ze względu na okoliczności faktyczne lub przesłanki prawne;
Poprawka  39 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 3 – punkt 2 – litera h a) (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	ha) którzy wystąpili o przyjęcie lub zostali przyjęci na terytorium państwa członkowskiego jako osoby pracujące na własny rachunek.
Poprawka  40 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 3 – ustęp 2 – litera h b) (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	hb) którzy wystąpili o przyjęcie lub zostali przyjęci jako marynarze do zatrudnienia lub pracy w jakimkolwiek charakterze na pokładzie statku zarejestrowanego w państwie członkowskim lub pływającego pod banderą państwa członkowskiego.
Poprawka  41 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 3 – ustęp 2 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	2a. Państwa członkowskie mogą postanowić, że rozdział II niniejszej dyrektywy nie znajduje zastosowania w przypadku obywateli państw trzecich, którym albo przyznano prawo do pracy na terytorium państwa członkowskiego przez nie więcej niż sześć miesięcy, albo przyjęto w celu podjęcia studiów.
Poprawka  42 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 3 – ustęp 2 b (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	2b. Rozdział II niniejszej dyrektywy nie znajduje zastosowania w przypadku obywateli państw trzecich upoważnionych do wykonywania pracy na podstawie wizy.
Poprawka  43 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
1. Wniosek o zezwolenie na pobyt i pracę na terytorium państw członkowskich składa się w drodze procedury jednego wniosku.	1. Wniosek o jedno zezwolenie składa się w drodze procedury jednego wniosku. Państwa członkowskie ustalają, czy wnioski o jedno zezwolenie powinni składać obywatele państw trzecich czy ich pracodawcy. Jeżeli wniosek ma zostać złożony przez obywatela kraju trzeciego, państwa członkowskie umożliwiają złożenie wniosku z kraju trzeciego lub, o ile przewiduje to prawo krajowe, na terytorium państwa członkowskiego, w którym obywatel ten już legalnie przebywa.
Poprawka  44 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Państwa członkowskie rozpatrują wniosek i podejmują decyzję o przyznaniu, zmianie lub odnowieniu jednego zezwolenia, jeżeli wnioskodawca spełnia wymogi określone w prawie krajowym. Decyzja o przyznaniu, zmianie lub odnowieniu jednego zezwolenia dotyczy jednego dokumentu, łączącego zezwolenie na pobyt i pracę w jednym akcie administracyjnym.	2. Państwa członkowskie rozpatrują wniosek i podejmują decyzję o przyznaniu, zmianie lub przedłużeniu ważności jednego zezwolenia, jeżeli wnioskodawca spełnia wymogi określone prawem krajowym lub unijnym. Decyzja o przyznaniu, zmianie lub przedłużeniu ważności jednego zezwolenia jest jednym aktem administracyjnym, łączącym w sobie równocześnie zezwolenie na pobyt i zezwolenie pracę.
Poprawka  45 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 – ustęp 2 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	2a. Procedura jednego wniosku nie ma wpływu na przebieg procedury wizowej, która może być wymagana w związku z początkowym wjazdem.
Poprawka  46 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 – ustęp 2 b (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	2b. Gdy spełnione są odnośne warunki, państwo członkowskie wydaje jedno zezwolenie tym obywatelom państw trzecich, którzy występują o przyjęcie i tym spośród już przyjętych obywateli państw trzecich, którzy wystąpili o przedłużenie ważności lub zmianę ich dokumentu pobytowego po wejściu w życie krajowych przepisów wykonawczych.
Poprawka  47 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 5 – ustęp 3
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
3. Wyznaczony organ przekazuje wnioskodawcy swoją decyzję na piśmie zgodnie z procedurami dotyczącymi powiadamiania, ustanowionymi w odpowiednich przepisach.	3. Właściwy organ powiadamia wnioskodawcę o swojej decyzji na piśmie, zgodnie z procedurami powiadamiania ustanowionymi w odpowiednich przepisach prawa krajowego.
Poprawka  48 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 5 – ustęp 4
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
4. Jeżeli informacje załączone do wniosku są niewłaściwe, wyznaczony organ informuje wnioskodawcę, jakie dodatkowe informacje powinien przedłożyć. Bieg terminu, o którym mowa w ust. 2, ulega wstrzymaniu do czasu otrzymania przez władze wymaganych dodatkowych informacji.	4. Jeżeli informacje lub dokumenty załączone do wniosku są niekompletne zgodnie z kryteriami określonymi w prawie krajowym, właściwy organ informuje wnioskodawcę na piśmie, jakie dodatkowe informacje lub dokumenty powinien przedłożyć. Bieg terminu, o którym mowa w ust. 2, ulega wstrzymaniu do czasu otrzymania przez władze wymaganych dodatkowych informacji.
Poprawka  49 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 5 – ustęp 4 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	4a. W przypadku zawieszenia lub przedłużenia terminu przyjęcia decyzji, o której mowa w ust. 2 właściwy organ informuje o tym należycie wnioskodawcę.
Poprawka  50 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 6 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
1. Państwa członkowskie wydają jedno zezwolenie według jednolitego wzoru określonego w rozporządzeniu (WE) nr 1030/2002 i zamieszczają na nim informacje dotyczące zezwolenia na pracę zgodnie z pkt 7.5-9 w lit. a) załącznika do rozporządzenia.	1. Państwa członkowskie wydają jedno zezwolenie według jednolitego wzoru określonego w rozporządzeniu (WE) nr 1030/2002 i zamieszczają w nim informacje dotyczące zezwolenia na pracę zgodnie z pkt 7.5-9 w lit. a) załącznika do rozporządzenia.
	Państwa członkowskie dysponują możliwością wydawania dodatkowego dokumentu uzupełniającego zezwolenie, zawierającego stosowne konkretne informacje z zakresu prawa do podjęcia pracy.
	Dokument ten ma charakter fakultatywny i czysto informacyjny. Nie powinien on też mięć jakiegokolwiek wpływu na ważność zezwolenia.
	Ten dokument dodatkowy może być aktualizowany w przypadku zaistnienia zmiany z zakresu sytuacji posiadacza zezwolenia na rynku pracy.
Poprawka  51 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 7 – ustęp 1 – akapity pierwszy a i pierwszy b (nowe)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	Państwa członkowskie dysponują możliwością wydawania dodatkowego dokumentu uzupełniającego zezwolenie na pobyt, zawierającego stosowne informacje dotyczące konkretnego prawa i warunków związanych z pracą.
	Taki dodatkowy dokument uzupełnia zezwolenie na pobyt i może być aktualizowany lub wycofany, gdy zmienia się status na rynku pracy posiadacza zezwolenia na pobyt.
Poprawka  52 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 7 – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Państwa członkowskie nie wydają żadnych dodatkowych zezwoleń, w szczególności zezwoleń na pracę jako dowodu przyznania dostępu do rynku pracy.	2. Wydając dokument pobytowy zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1030/2002, państwa członkowskie nie wydają już żadnych dodatkowych zezwoleń potwierdzających przyznany dostęp do rynku pracy.
Poprawka  53 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 8 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
1. W pisemnym powiadomieniu dotyczącym wydania decyzji o odrzuceniu wniosku, odmowie przyznania, odmowie zmiany lub odmowie odnowienia, zawieszeniu bądź wycofaniu jednego zezwolenia na podstawie kryteriów określonych w prawie krajowym bądź wspólnotowym podaje się przyczyny wydania takiej decyzji.	1. W pisemnym powiadomieniu dotyczącym wydania decyzji o odrzuceniu wniosku o wydanie jednego zezwolenia, odmowie zmiany lub odmowie odnowienia jednego zezwolenia bądź wycofaniu jednego zezwolenia na podstawie kryteriów przewidzianych w prawie krajowym bądź unijnym podaje się przyczyny wydania takiej decyzji.
Poprawka       54 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 8 – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Każdą decyzję o odrzuceniu wniosku, odmowie przyznania, odmowie zmiany lub odmowie odnowienia, zawieszeniu bądź wycofaniu jednego zezwolenia można zaskarżyć w sądzie danego państwa członkowskiego. W pisemnym powiadomieniu informuje się o dostępnych procedurach i terminie ewentualnego zaskarżenia decyzji.	2. Każdą decyzję o odrzuceniu wniosku, odmowie przyznania, odmowie zmiany lub odmowie odnowienia, zawieszeniu bądź wycofaniu jednego zezwolenia można prawnie zaskarżyć w danym państwie członkowskim zgodnie z prawem krajowym. W pisemnym powiadomieniu informuje się o sądzie lub organie administracyjnym, do którego dana osoba może złożyć odwołanie, i terminie odwołania.
Poprawka  55 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 8 – ustęp 2 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	2a. Wniosek można uznać za niedopuszczalny z uwagi na liczbę przyjmowanych obywateli państw trzecich, którzy przybywają do pracy. W takiej sytuacji wniosek nie musi być poddawany procedurze.
Poprawka  56 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
Państwa członkowskie podejmują konieczne środki w celu powiadomienia obywatela kraju trzeciego i jego przyszłego pracodawcy o wszelkiej dokumentacji potrzebnej do uzupełnienia wniosku.	Państwa członkowskie dostarczają obywatelowi kraju trzeciego i jego przyszłemu pracodawcy – na żądanie – odpowiednich informacji o dokumentach potrzebnych do złożenia wniosku.
Poprawka  57 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 10
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
Państwa członkowskie mogą pobierać od wnioskodawców opłaty za rozpatrzenie wniosku zgodnie z niniejszą dyrektywą. Wysokość opłat należy ustalać w sposób proporcjonalny; mogą one opierać się na zasadzie usługi faktycznie wyświadczonej.	Państwa członkowskie mogą pobierać od wnioskodawców opłaty. W stosownych przypadkach te opłaty za rozpatrzenie wniosku pobiera się zgodnie z niniejszą dyrektywą. W takich przypadkach wysokość opłat jest ustalana w sposób proporcjonalny i opiera się na zasadzie usługi faktycznie wyświadczonej.
Poprawka  58 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 11 – wprowadzenie
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
W okresie ważności jednego zezwolenia osoba, która je otrzymała, jest uprawniona przynajmniej do:	Gdy jedno zezwolenie zostało wydane zgodnie z przepisami krajowymi, w okresie ważności uprawnia osobę, która je otrzymała, przynajmniej do:
Poprawka  59 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 11 – litera a)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
a) wjazdu, ponownego wjazdu i pobytu na terytorium państwa członkowskiego wydającego jedno zezwolenie;	a) wjazdu i pobytu na terytorium państwa członkowskiego wydającego jedno zezwolenie, o ile jego posiadacz spełnia wszystkie wymogi warunkujące przyjęcie w świetle przepisów krajowych;
Poprawka  60 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 11 – litera c)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
c) swobodnego dostępu do całego terytorium państwa członkowskiego wydającego jedno zezwolenie, z zachowaniem ograniczeń określonych w ustawodawstwie krajowym ze względów bezpieczeństwa;	c) swobodnego dostępu do całego terytorium państwa członkowskiego wydającego jedno zezwolenie, z zachowaniem ograniczeń określonych w ustawodawstwie krajowym;
Poprawka  61 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 11 – litera d)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
d) wykonywania działalności, do której jest upoważniona na mocy jednego zezwolenia;	d) wykonywania określonej działalności zawodowej, do której jest upoważniona na mocy jednego zezwolenia zgodnie z prawem krajowym;
Poprawka  62 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 11 – litera e)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
e) uzyskania informacji o swoich prawach związanych z zezwoleniem, przyznanych na mocy niniejszej dyrektywy lub przepisów krajowych.	e) uzyskania informacji o swoich prawach związanych z zezwoleniem, przyznanych na mocy niniejszej dyrektywy i/lub przepisów krajowych.
Poprawka  63 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 11 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	Artykuł 11a
	Notyfikacja decyzji
	Powiadomienia i informacje, o których mowa w art. 5, 8 i 9, przekazywane są w taki sposób, aby osoba składająca wniosek mogła zrozumieć ich treść i konsekwencje.
Poprawka  64 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 12 – ustęp 1 – litera a)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
a) warunków pracy, w tym płacy i warunków zwolnienia oraz bezpieczeństwa i higieny pracy;	a) warunków pracy, w tym płacy i warunków zwolnienia oraz bezpieczeństwa i higieny pracy, czasu pracy, urlopu i procedur dyscyplinarnych, z uwzględnieniem obowiązujących ogólnych układów zbiorowych;
Uzasadnienie
Rozszerzenie kwestii objętych równym traktowaniem.
Poprawka  65 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 12 – ustęp 1 – litera e)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
e) działów zabezpieczenia społecznego określonych w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie zastosowania systemu zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, do osób prowadzących działalność na własny rachunek oraz członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie. W stosownych przypadkach zastosowanie ma rozporządzenie (EWG) nr 859/2003 rozszerzające przepisy rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 i rozporządzenia wykonawczego (EWG) nr 574/72 na obywateli państw trzecich, którzy nie są jeszcze objęci tymi przepisami wyłącznie ze względu na ich obywatelstwo;	e) działów zabezpieczenia społecznego określonych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004;
Uzasadnienie
Nowe przepisy w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego będą oznaczone numerem: (WE) 883/2004.
Poprawka  66 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 12 – ustęp 1 – litera g)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
g) ulg podatkowych;	g) ulg podatkowych, pod warunkiem że pracownik jest uznany w danym państwie członkowskim za rezydenta do celów podatkowych;
Poprawka  67 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 12 – ustęp 1 – litera h)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
h) dostępu do towarów i usług oraz dostaw towarów i świadczenia usług dostępnych ogółowi społeczeństwa, w tym do procedur uzyskania zakwaterowania i pomocy oferowanej przez urzędy pracy;	h) dostępu do towarów i usług oraz dostaw towarów i świadczenia usług dostępnych ogółowi społeczeństwa, w tym do procedur uzyskania zakwaterowania i pomocy oraz usług doradczych oferowanych przez urzędy pracy, zgodnie z przepisami prawa krajowego;
Poprawka  68 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 12 – ustęp 2 – litera c)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
c) poprzez ograniczenie praw przyznanych na mocy ust. 1 lit. h) w zakresie mieszkalnictwa socjalnego do przypadków obywateli krajów trzecich, którzy przebywają na ich terytorium przynajmniej od trzech lat lub mają prawo przebywać na tym terytorium przynajmniej przez taki okres;	c) poprzez nałożenie ograniczeń co do pełnego stosowania praw przyznanych na mocy ust. 1 lit. h) w zakresie mieszkalnictwa socjalnego do przypadków obywateli krajów trzecich, którzy przebywają na ich terytorium krócej niż trzy lata lub mają prawo przebywać na tym terytorium przez taki okres;
Poprawka  69 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 12 – ustęp 2 – litera e)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
e) poprzez ograniczenie praw przyznanych na mocy ust. 1 lit. e) do pracowników z krajów trzecich, którzy są zatrudnieni, z wyjątkiem zasiłku dla bezrobotnych.	e) poprzez wykorzystanie kryterium pobytu (w odniesieniu do przywilejów w oparciu o pobyt, lecz nie do przywilejów związanych z zatrudnieniem), jeżeli pozwolenie na pobyt zostało wydane w celach innych niż praca, lecz zezwala na jej podjęcie;
Poprawka  70 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 12 – ustęp 2 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	2a. Pracownicy z państw trzecich, którzy przenoszą się do państwa trzeciego, lub osoby pozostające przy życiu po śmierci takiego pracownika, które przebywają w państwach trzecich i których prawa wynikają z praw tego pracownika, otrzymują z tytułu starości, inwalidztwa lub śmierci ustawowe świadczenia, które wynikają z poprzedniego zatrudnienia pracownika i do których osoby te nabyły prawa zgodnie z prawodawstwem określonym w art. 3 rozporządzenia (WE) nr 883/2004, na tych samych warunkach i w tej samej wysokości, co obywatele odnośnego państwa członkowskiego, którzy przenoszą się do państwa trzeciego. Państwa członkowskie mogą uzależnić stosowanie tego przepisu od warunku istnienia umów dwustronnych, w których uznano wzajemność przenoszenia praw rentowych i emerytalnych oraz ustanowiono techniczne warunki współpracy.
Poprawka  71 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 12 – ustęp 2 b (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	2b. Państwa członkowskie przyjmują niezbędne środki w celu dopilnowania, by wszelkie naruszenia praw zapisanych w niniejszej dyrektywie podlegały skutecznym, proporcjonalnym i zniechęcającym środkom.
Uzasadnienie
W przypadku naruszenia zasady równego traktowania na przykład przez pracodawców powinny być dostępne skuteczne środki zaradcze.
Poprawka  72 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 12 – ustęp 2 c (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	2c. Państwa członkowskie muszą przyjąć niezbędne środki w celu zapewnienia, że każde naruszenie praw określonych w niniejszej dyrektywie zostanie prawnie zaskarżone.
Poprawka  73 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 13 – ustęp 1 – akapit -pierwszy a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie nie naruszając praw i zasad określonych w Europejskiej Karcie Społecznej z dnia 18 października 1961 r. oraz w Europejskiej konwencji o statusie prawnym pracowników migrujących z dnia 24 listopada 1977 r.
Poprawka  74 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 14
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
Każde państwo członkowskie zapewnia powszechny dostęp do systematycznie aktualizowanych informacji dotyczących warunków wjazdu i pobytu na swoim terytorium obywateli krajów trzecich w celu podjęcia pracy.	Każde państwo członkowskie udostępnia ogółowi obywateli systematycznie aktualizowane informacje dotyczące warunków wjazdu i pobytu na swoim terytorium obywateli krajów trzecich w celu podjęcia tam pracy.
Poprawka  75 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 15 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
1. Okresowo, a po raz pierwszy nie później niż trzy lata po dacie określonej w art. 16, Komisja składa Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie ze stosowania niniejszej dyrektywy w państwach członkowskich oraz przedstawia propozycje zmian, które uzna za niezbędne.	1. Okresowo, a po raz pierwszy nie później niż trzy lata po dacie określonej w art. 16, Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie ze stosowania niniejszej dyrektywy w państwach członkowskich oraz przedstawia propozycje zmian, które uzna za niezbędne.
Poprawka  76 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 15 – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Raz do roku, a po raz pierwszy nie później niż dnia 1 kwietnia [rok po dacie transpozycji niniejszej dyrektywy], państwa członkowskie przekazują Komisji i sobie nawzajem, za pośrednictwem sieci ustanowionej na mocy decyzji 2006/688/WE, dane statystyczne dotyczące liczby obywateli krajów trzecich, którym przyznano, odnowiono lub wycofano jedno zezwolenie w poprzednim roku kalendarzowym, podając ich obywatelstwo i zawód. Przekazuje się również dane statystyczne dotyczące przyjętych członków rodziny.	2. Raz do roku, a po raz pierwszy nie później niż dnia 1 lipca [rok po dacie transpozycji niniejszej dyrektywy], państwa członkowskie przekazują Komisji dane statystyczne dotyczące liczby obywateli krajów trzecich, którym przyznano jedno zezwolenie w poprzednim roku kalendarzowym, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 862/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lipca 2007 r. w sprawie statystyk Wspólnoty z zakresu migracji i ochrony międzynarodowej1.
	__________ 1 Dz.U. L 199 z 31.07.07, s. 1.
Poprawka  77 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 16 – ustęp 1 – akapit pierwszy
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
1. Państwa członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia […]. Państwa członkowskie niezwłocznie przekażą Komisji tekst tych przepisów oraz tabelę korelacji pomiędzy tymi przepisami a niniejszą dyrektywą.	1. Państwa członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy do dnia ...*. Państwa członkowskie niezwłocznie przekażą Komisji tekst tych przepisów.
	* Dz.U.: wstawić datę: dwa lata od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy.
Poprawka  78 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 16 – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Państwa członkowskie przekażą Komisji tekst głównych przepisów prawa krajowego dotyczących dziedziny objętej niniejszą dyrektywą.	2. Państwa członkowskie przekażą Komisji tekst głównych przepisów prawa krajowego dotyczących dziedziny regulowanej niniejszą dyrektywą.

UZASADNIENIE

1. HISTORIA WNIOSKU

W 2001 r. Komisja przedstawiła wniosek dotyczący dyrektywy w sprawie warunków wjazdu i pobytu obywateli krajów trzecich w celu podjęcia pracy zarobkowej oraz prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek. Pomimo pozytywnej opinii Parlamentu Europejskiego, ten ambitny wniosek zmierzający do określenia warunków wjazdu i pobytu wszystkich obywateli państw trzecich, którzy pragną prowadzić działalność gospodarczą na terytorium Unii, nie został przyjęty w pierwszym czytaniu w Radzie i został oficjalnie wycofany przez Komisję w 2006 r.

W grudniu 2005 r. Komisja przyjęła program działania dotyczący legalnej imigracji, w którym przedstawiła nową strategię w zakresie legalnej imigracji ekonomicznej. Przewiduje w nim określenie warunków przyjmowania niektórych kategorii pracowników pochodzących z państw trzecich (pracowników wysoko wykwalifikowanych, pracowników sezonowych, osoby przeniesione w ramach swojego przedsiębiorstwa oraz stażystów otrzymujących wynagrodzenie). Poza przyjęciem tych dyrektyw sektorowych ów plan działania wiąże się również z dyrektywą ramową, której celem jest ustanowienie z jednej strony pojedynczej procedury występowania o zezwolenie na pracę i pobyt, a z drugiej strony wspólnego zbioru praw dla wszystkich obywateli państw trzecich, którzy mieszkają i pracują legalnie w którymś z państw członkowskich. Odpowiedni wniosek dotyczący dyrektywy został przedstawiony przez Komisję w październiku 2007 r. Zwrócono się o opinię Parlamentu Europejskiego w ramach procedury konsultacji mającej wówczas zastosowanie zgodnie z art. 63 ust. 3 lit. a) Traktatu WE. Z braku jednogłośności w Radzie wniosek nie mógł jednak zostać przyjęty aż do wejścia w życie Traktatu z Lizbony. Traktat ten zmodyfikował procedurę przyjmowania aktów prawnych w dziedzinie legalnej imigracji. Nowa podstawa prawna wymaga obecnie większości kwalifikowanej w Radzie i przewiduje procedurę współdecyzji z udziałem Parlamentu Europejskiego. Dlatego wniosek ten jest ponownie rozpatrywany przez Parlament Europejski jako część pakietu zbiorczego.

2. TREŚĆ WNIOSKU

W programie haskim uznano, że legalna imigracja odegra istotną rolę w rozwoju gospodarczym. Z tą myślą zwrócono się do Komisji o przedstawienie planu działania, który umożliwiłby rynkowi pracy szybkie reagowanie na stale zmieniające się zapotrzebowanie na zagraniczną siłę roboczą.

Według programu sztokholmskiego przyjętego przez Radę Europejską w dniach 10‑11 grudnia 2009 r. imigracja siły roboczej może poprawić konkurencyjność i dynamikę gospodarki. Z uwagi na istotne wyzwania demograficzne, przed jakimi Unia Europejska stanie w przyszłości, połączone z rosnącym zapotrzebowaniem na siłę roboczą, ten nowy program wieloletni zachęca państwa członkowskie do prowadzenia polityki imigracyjnej charakteryzującej się elastycznością w celu wspierania rozwoju i wyników gospodarczych Unii w perspektywie długoterminowej.

Przedmiotowy wniosek dotyczący dyrektywy odpowiada tym celom. Ustanawiając procedurę jednego wniosku dla obywateli państw trzecich ubiegających się o przyjęcie na terytorium któregoś z państw członkowskich w celu wykonywania tam pracy i oferując im pewny status prawny, dyrektywa ta uprości często skomplikowane formalności administracyjne związane z przyjmowaniem imigrantów ekonomicznych. W ten sposób pozwoli ona rynkom pracy naszych państw członkowskich na zaspokojenie aktualnego i przyszłego zapotrzebowania na siłę roboczą oraz zapewni możliwość walki z wyzyskiem i dyskryminacją, które zbyt często dotykają takich pracowników.

Ponadto ten wniosek dotyczący dyrektywy ma na celu ograniczenie różnic występujących między przepisami krajowymi dotyczącymi procedury ubiegania się o zezwolenie na pracę i zezwolenie na pobyt a prawami przyznawanymi obywatelom państw trzecich, którzy pracują legalnie w Unii Europejskiej, lecz nie korzystają jeszcze ze statusu rezydentów długoterminowych. Między poszczególnymi państwami członkowskimi występują bowiem obecnie istotne różnice.

Należy sprecyzować, że wniosek ten nie określa warunków przyjmowania obywateli państw trzecich. Państwa członkowskie zachowują kompetencje co do określania tych warunków przyjmowania i co do ustalania liczby imigrantów, których pragną przyjąć na swoje terytorium w celu podjęcia przez nich pracy.

3. STANOWISKO SPRAWOZDAWCZYNI

Jednym z najlepszych sposobów walki z nielegalną imigracją i pracą nierejestrowaną jest otwieranie zrównoważonych i odpowiadających na potrzeby naszych rynków pracy dróg legalnej imigracji. Imigracja gospodarcza jest faktem, który musimy podporządkować pewnym normom, lecz jest także koniecznością z uwagi na wyzwania demograficzne i gospodarcze, przed jakimi Unia Europejska stanie w bliskiej przyszłości. Polityka imigracyjna może zatem być projektowana jako instrument regulujący nasze zapotrzebowanie na siłę roboczą i przyczynić się w ten sposób do wdrożenia strategii „Europa 2020”,

Sprawozdawczyni z wielkim zadowoleniem przyjmuje wprowadzenie tych horyzontalnych ram prawnych mających zastosowanie do ogółu obywateli państw trzecich, którzy są przyjmowani na terytorium europejskie w celu podjęcia pracy.

Sprawozdawczyni pragnie utrzymać szeroki zakres stosowania. Dyrektywa będzie miała zastosowanie do wszystkich obywateli krajów trzecich, którzy zostaną przyjęci na terytorium państwa członkowskiego w celu podjęcia pracy, ale również do tych, których pierwotnie przyjęto z innych względów i którzy uzyskali prawo do pracy na podstawie przepisów krajowych lub wspólnotowych. Ponadto wyłączenie z zakresu stosowania dyrektywy pracowników sezonowych i pracowników oddelegowanych w ramach ich przedsiębiorstwa jest uzasadnione przedstawieniem przez Komisję wniosków dotyczących dyrektyw odnoszących się konkretnie do tych kategorii pracowników. Objęcie tych pracowników zakresem stosowania przedmiotowego wniosku dotyczącego dyrektywy zmusiłoby nas do zmodyfikowania całego początkowego wniosku Komisji i do dalszego opóźnienia jego przyjęcia. Co do wyłączenia osób ubiegających się o azyl i osób korzystających z ochrony międzynarodowej – należy podkreślić, że obowiązujące akty w tych dziedzinach zapewniają lepszą ochronę niż omawiany wniosek dotyczący dyrektywy.

Jedna procedura

Przyjęcie tej dyrektywy uprości procedury przyjmowania obywateli krajów trzecich w celu zatrudnienia. Istnienie jednej procedury pozwalającej na wydawanie pojedynczego dokumentu uprawniającego do pobytu i dostępu do rynku pracy stanowi istotne uproszczenie systemu przyjmowania. Dwie odrębne procedury wiążą się z dłuższym rozpatrywaniem wniosków i wyższymi kosztami administracyjnymi. Dzięki systemowi pojedynczego okienka procedura administracyjna będzie prostsza, mniej kosztowna i szybsza. Ponadto wydawanie jednego dokumentu pozwoli też na łatwiejsze kontrolowanie osób przyjmowanych na terytorium państwa członkowskiego i uprawnionych do podjęcia w nim pracy. Dokument ten będzie miał formę zezwolenia na pobyt wspólnego dla wszystkich państw członkowskich. Państwa członkowskie będą mogły również wprowadzić dokument dodatkowy o wartości czysto informacyjnej. Dokument ten umożliwi uzupełnienie informacji zawartych w jednym zezwoleniu i w ten sposób ułatwienie kontroli. Przedmiotowy wniosek jest więc korzystny dla imigrantów, pracodawców i administracji krajowych.

Ponieważ wniosek Komisji nie określa, czy o zezwolenie występuje pracodawca, czy pracownik i w jakim kraju można tego dokonać, sprawozdawczyni uznała, że należy uściślić tę istotną kwestię. Zadbała również o to, aby w razie, gdyby wniosek o zezwolenie nie mógł zostać złożony w państwie trzecim, mógł go złożyć sam pracodawca w przyjmującym państwie członkowskim, tak aby dany obywatel kraju trzeciego nie musiał stawiać się na terytorium wspólnotowym specjalnie w celu złożenia tego wniosku.

Ponadto sprawozdawczyni pragnie podkreślić wymóg bezpieczeństwa prawnego i przejrzystości w podejmowaniu decyzji przez organy krajowe. Decyzje te mają istotny wpływ na życie zainteresowanych osób, muszą zatem być podejmowane w sposób całkowicie przejrzysty. W związku z tym sprawozdawczyni pragnie sprecyzować, że każda decyzja odmowna musi być należycie uzasadniona. Poza tym w prawie krajowym trzeba będzie określić obiektywne warunki i kryteria, na podstawie których można odrzucić wniosek o jedno zezwolenie.

Wreszcie, co do kosztów związanych z wydaniem jednego zezwolenia – sprawozdawczyni uważa za ważne, aby opłaty te były nie tylko proporcjonalne, lecz także oparte na zasadzie usługi faktycznie wyświadczonej.

Wspólny zbiór praw

Omawiany wniosek dotyczący dyrektywy przewiduje równość traktowania pracowników krajowych na podstawie wspólnego zbioru praw w dziedzinach związanych z rynkiem pracy. Te przepisy wniosku należą do kompetencji Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych Parlamentu Europejskiego, niemniej jednak sprawozdawczyni uważa, że są korzystne, gdyż zapewniają lepszą ochronę pracownikom pochodzącym z państw trzecich niż ma to miejsce obecnie na podstawie konwencji międzynarodowych ratyfikowanych jedynie przez niektóre państwa członkowskie. Osoby te uczestniczą w życiu gospodarczym państwa przyjmującego, dlatego musi przysługiwać im pewny status prawny, zapewniający ochronę przed wykluczeniem i dyskryminacją. Status ten umożliwi również walkę z nieuczciwą konkurencją, która jest często spowodowana brakiem statusu prawnego zapewniającego ochronę tym pracownikom.

Sprawodzawczyni wyraża nadzieję, że omawiana dyrektywa zostanie wkrótce przyjęta. Uważa, że czas, aby Unia Europejska ustanowiła przepisy w dziedzinie imigracji ekonomicznej w celu określenia wspólnego podejścia 27 państw członkowskich. Zmiany wprowadzone w Traktacie z Lizbony umożliwiają ten postęp, musimy go teraz urzeczywistnić.

OPINIA Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych (30.4.2010)

dla Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych

w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie procedury jednego wniosku o jedno zezwolenie dla obywateli krajów trzecich na pobyt i pracę na terytorium państwa członkowskiego oraz w sprawie wspólnego zbioru praw dla pracowników z krajów trzecich przebywających legalnie w państwie członkowskim
(COM(2007)0638 – C6‑0470/2007 – 2007/0229(COD))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Alejandro Cercas (*):

(*)       Procedura obejmująca zaangażowane komisje – art. 50 Regulaminu

ZWIĘZŁE UZASADNIENIE

Niniejszy wniosek w sprawie dyrektywy wpisuje się w kontekst celu UE, jakim jest stworzenie globalnej polityki w dziedzinie imigracji i stanowi wniosek ramowy dla obywateli państw trzecich, z podwójnym celem:

a) ustanowienie procedury jednego wniosku i jednego zezwolenia na pobyt i pracę w państwie członkowskim;

b) przyznanie pracownikom z krajów trzecich przebywającym legalnie na terytorium UE jednolitego zbioru minimalnych praw, w oparciu o równe traktowanie w porównaniu z obywatelami państw członkowskich.

Niniejszy wniosek został już poddany debacie w Radzie i był przedmiotem rezolucji PE (sprawozdanie Gauberta-Jelevy z dnia 20 listopada 2008 r.) przyjętej w ramach procedury konsultacji zgodnie z dawnym TWE. Nowa procedura legislacyjna (zwykła procedura prawodawcza), mająca zastosowanie do tego wniosku na mocy nowego Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej uzasadnia przygotowanie nowej rezolucji PE.

Sprawozdawca komisji opiniodawczej pragnie podkreślić, że niniejsze sprawozdanie musi ograniczyć się do dziedzin należących do wyłącznej kompetencji komisji EMPL, mianowicie do punktów preambuły 9, 12, 15 i 16 oraz do artykułów 2(b), 3(2)(b), 12 (za wyjątkiem zdania wprowadzającego w ustępie 1) i 13, nie wykluczając możliwości złożenia przez sprawozdawcę lub któregokolwiek z pozostałych posłów tej komisji poprawek w komisji LIBE, odnoszących się do nieobjętych wyłączną kompetencją EMPL aspektów tego wniosku.

Niniejszy wniosek jest częścią pakietu inicjatyw legislacyjnych zapowiedzianych przez Komisję w 2007 r. Dokument ten powinien być dyrektywą ramową i minimalnym wspólnym mianownikiem mającym zastosowanie do bardziej szczegółowych dyrektyw w dziedzinie imigracji zawartych w tym pakiecie (kary dla pracodawców zatrudniających nielegalnie pracowników, wysoko wykwalifikowani pracownicy, pracownicy sezonowi, wynagradzani stażyści i osoby przeniesione w ramach danego przedsiębiorstwa).

Logiczne byłoby rozpoczęcie debaty od omawiania tego wniosku ramowego i omawianie szczegółowych wniosków w oparciu o osiągnięte w związku z nim porozumienie. Niestety nie odbyło się to w ten sposób i UE przyjęła już dyrektywy w sprawie kar dla pracodawców (dyrektywa 2009/52/WE) i w sprawie wysoko wykwalifikowanych pracowników (dyrektywa 2009/50/WE). Niezastosowanie tego porządku logicznego zmusza teraz do pracy w oparciu o fakty dokonane: i tak podczas analizy zbioru praw mających zastosowanie do pracowników z krajów trzecich, do których odnosi się niniejszy wniosek, należy uwzględnić prawa już przyznane wysoko wykwalifikowanym pracownikom w celu uniknięcia sprzeczności i dążenia do minimalnego stopnia spójności i jednolitości między obydwoma tekstami. W tym samym celu należy wziąć pod uwagę prawa już przyznane w UE pracownikom długoterminowym (dyrektywa 2003/109/WE), obywatelom państw trzecich przyjmowanym w celu odbywania studiów, udziału w wymianie młodzieży szkolnej, szkoleniu bez wynagrodzenia lub wolontariacie (dyrektywa 2004/114/WE) czy obywatelom państw trzecich przyjmowanym w celu prowadzenia badań naukowych (dyrektywa 2005/71/WE).

Główny problem związany z wnioskiem w sprawie dyrektywy stanowi fakt, że zapowiedziane horyzontalny charakter i norma ramowa są rozmyte z powodu wyjątków w zakresie stosowania i derogacji w odniesieniu do praw niektórych grup. Sprawozdawca uważa, że kwestia ta szkodzi podstawowemu celowi tej dyrektywy, jakim jest zagwarantowanie w środowisku pracy i społeczno-ekonomicznym traktowania wszystkich pracowników z krajów trzecich, którzy pracują legalnie w Europie, na równi z obywatelami Wspólnoty.

Takie jednakowe traktowanie jest konieczne z elementarnych względów równości i sprawiedliwości społecznej i jako uznanie wkładu imigrantów do gospodarki UE, jaki realizują poprzez swoją pracę, podatki i składki na ubezpieczenie społeczne. Tym samym przyczyni się to do zmniejszenia nieuczciwej konkurencji, utrudnienia nielegalnej pracy i uniemożliwienia, by pracownicy z krajów trzecich byli wykorzystywani jako siła robocza i stawali się przedmiotem wykluczenia społecznego. Ustalenie minimalnego zbioru praw jest ważne dla utworzenia jednolitych zasad w całej UE w odniesieniu do legalnych pracowników pochodzących z krajów trzecich, niezależnie od państwa członkowskiego, w którym przebywają.

Stworzenie tego zbioru praw dla wszystkich legalnych imigrantów, bez wykluczeń i z minimalną liczbą derogacji, jest niezbędne dla zrealizowania zobowiązań dotyczących integracji i szacunku dla osób legalnie pracujących w Europie, uznając tym samym ich godność i wkład w rozwój ekonomiczny i społeczny UE.

Dla poprawienia horyzontalnego charakteru tej dyrektywy i aby stanowiła ona punkt odniesienia i ramy dla przyszłych dyrektyw dla konkretnych grup, należy wyjaśnić, że żadna grupa, a w szczególności pracownicy sezonowi, nie powinna zostać wyłączona z jej zakresu stosowania, w przeciwieństwie do tego, co przewiduje Komisja: szczegółowe dyrektywy muszą konkretyzować warunki przyjmowania w UE i ewentualnie szczególne prawa, ale tak, by nie stało to w sprzeczności z objęciem wszystkich legalnych imigrantów celami w zakresie uczciwego, sprawiedliwego i równego traktowania zawartymi w dyrektywie ramowej.

Sprawozdawca nie uważa również za właściwe pozostawienia istotnych aspektów związanych z ochroną w gestii państw członkowskich, jak to przewiduje wniosek Komisji. Oczywiste jest, że sytuacja na rynkach pracy i zapotrzebowanie na zagraniczną siłę roboczą, bardziej lub mniej wykwalifikowaną, różni się w zależności od państwa członkowskiego. Niemniej jednak w tak różnorodnym otoczeniu przydatne i konieczne jest zastosowanie minimalnego wspólnego mianownika, który umożliwi podążanie w kierunku wspólnej, spójnej i sprawiedliwej europejskiej polityki w dziedzinie imigracji, która skutecznie przyczyni się do integracji społecznej i na rynku pracy imigrantów.

POPRAWKI

Komisja Zatrudnienia i Spraw Socjalnych zwraca się do Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych, jako do komisji przedmiotowo właściwej, o naniesienie w swoim sprawozdaniu następujących poprawek:

Poprawka  1 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 9 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(9) Ze względu na brak horyzontalnych przepisów wspólnotowych prawa przysługujące pracownikom z krajów trzecich różnią się w zależności od państwa członkowskiego, w którym osoby te pracują oraz od ich obywatelstwa. Pracownicy ci nie mają takich samych praw, jak obywatele danego państwa członkowskiego lub inni obywatele UE. Aby wesprzeć dalszy rozwój spójnej polityki imigracyjnej i zmniejszyć różnice w zakresie praw przysługujących obywatelom UE i obywatelom krajów trzecich pracującym legalnie w UE, a także aby uzupełnić istniejący dorobek prawny w dziedzinie imigracji, należy ustanowić zbiór praw, w szczególności poprzez określenie obszarów polityki, w których zapewnia się pracownikom z krajów trzecich przyjętym legalnie na terytorium państw członkowskich, ale niebędącym jeszcze rezydentami długoterminowymi, traktowanie na równi z własnymi obywatelami. Celem takich przepisów jest ustanowienie równych zasad w całej UE, uznanie wkładu obywateli krajów trzecich pracujących legalnie w państwach członkowskich w gospodarkę europejską poprzez ich pracę i podatki, a także stworzenie zabezpieczenia służącego ograniczeniu nieuczciwej konkurencji pomiędzy obywatelami państw członkowskich a obywatelami krajów trzecich, mogącej wynikać z wyzysku tych ostatnich.	(9) Ze względu na brak horyzontalnych przepisów Unii, prawa przysługujące pracownikom z krajów trzecich różnią się w zależności od państwa członkowskiego, w którym osoby te pracują oraz od ich obywatelstwa. Pracownicy ci nie mają takich samych praw, jak obywatele danego państwa członkowskiego lub inni obywatele UE. Aby wesprzeć dalszy rozwój spójnej polityki imigracyjnej i zmniejszyć różnice w zakresie praw przysługujących obywatelom UE i obywatelom krajów trzecich pracującym legalnie w UE, a także aby uzupełnić istniejący dorobek prawny w dziedzinie imigracji, należy ustanowić zbiór praw społeczno-gospodarczych i przepisów prawa pracy, w szczególności poprzez określenie obszarów polityki, w których zapewnia się pracownikom z krajów trzecich przyjętym legalnie na terytorium państw członkowskich, ale niebędącym jeszcze rezydentami długoterminowymi, traktowanie na równi z własnymi obywatelami. Celem takich przepisów jest ustanowienie równych zasad w całej UE, uznanie wkładu obywateli krajów trzecich pracujących legalnie w państwach członkowskich w gospodarkę europejską poprzez ich pracę i podatki, a także stworzenie zabezpieczenia służącego ograniczeniu nieuczciwej konkurencji pomiędzy obywatelami państw członkowskich a obywatelami krajów trzecich, mogącej wynikać z wyzysku tych ostatnich. Niezależnie od interpretacji pojęcia stosunku pracy w innych przepisach UE definicja „pracownika z państwa trzeciego” zawarta w art. 2 lit. b) niniejszej dyrektywy powinna oznaczać każdego obywatela państwa trzeciego, który został przyjęty na terytorium państwa członkowskiego, legalnie na nim przebywa i ma prawo do pracy w ramach płatnego zatrudnienia zgodnie z prawem krajowym lub praktyką obowiązującą w tym państwie członkowskim.
Uzasadnienie
Celem tego wniosku jest sprecyzowanie, że definicja „pracownika z kraju trzeciego” nie powinna naruszać interpretacji pojęcia stosunku pracy określonego w jakimkolwiek innym instrumencie prawnym UE, ponieważ nie istnieje ujednolicona definicja pojęcia „stosunku pracy” w prawie pracy UE. Ponadto definicja zaproponowana przez Komisję wydaje się różnić od definicji stosowanych obecnie w co najmniej kilku państwach członkowskich.
Poprawka  2 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 12 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(12) Niniejsza dyrektywa nie powinna dotyczyć obywateli krajów trzecich objętych dyrektywą 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 1996 r. dotyczącą delegowania pracowników w ramach świadczenia usług – w okresie oddelegowania do państwa członkowskiego – ani obywateli krajów trzecich wjeżdżających do państwa członkowskiego z tytułu zobowiązań zawartych w umowie międzynarodowej ułatwiającej wjazd i pobyt czasowy określonym kategoriom osób fizycznych związanym z wymianą handlową i inwestycjami, ponieważ osób tych nie uznaje się za uczestników rynku pracy danego państwa członkowskiego.	(12) Niniejsza dyrektywa nie dotyczy obywateli krajów trzecich, którzy zostali oddelegowani. Nie powinno to powstrzymywać obywateli krajów trzecich legalnie przebywających i legalnie zatrudnionych w państwie członkowskim oraz oddelegowanych do innego państwa członkowskiego przed dalszym korzystaniem z takich samych możliwości, co obywatele państwa członkowskiego pochodzenia w okresie oddelegowania, w odniesieniu do wszystkich tych warunków zatrudnienia, na które nie wpływa stosowanie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 96/71/WE z dnia 16 grudnia 1996 r. dotyczącej delegowania pracowników w ramach świadczenia usług1;
	1Dz.U. L 18 z 21.1.1997, s. 1.
Poprawka  3 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 16 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(16) Obywatelom krajów trzecich pracującym na terytorium państwa członkowskiego powinno przysługiwać prawo do równego traktowania w zakresie zabezpieczenia społecznego. Działy zabezpieczenia społecznego określono w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie zastosowania systemu zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, do osób prowadzących działalność na własny rachunek oraz członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie. Rozporządzenie Rady (WE) nr 859/2003 z dnia 14 maja 2003 r. rozszerzające zakres stosowania przepisów rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 i rozporządzenia (EWG) nr 574/72 na obywateli państw trzecich, którzy nie są jeszcze objęci tymi przepisami wyłącznie ze względu na ich obywatelstwo, rozszerza przepisy rozporządzenia (EWG) nr 1408/1971 na obywateli krajów trzecich w sytuacji transgranicznej, którzy przebywają legalnie w Unii Europejskiej. Przepisy niniejszej dyrektywy dotyczące równego traktowania w zakresie zabezpieczenia społecznego mają również zastosowanie do osób przybywających do państwa członkowskiego bezpośrednio z kraju trzeciego. Niemniej jednak na mocy niniejszej dyrektywy nie powinno się przyznawać obywatelom krajów trzecich, na których sytuację wpływają aspekty transgraniczne dotyczące różnych państw członkowskich, więcej praw w dziedzinie zabezpieczenia społecznego niż jest to przewidziane w obowiązującym prawodawstwie wspólnotowym.	(16) Obywatelom krajów trzecich pracującym na terytorium państwa członkowskiego powinno przysługiwać prawo do równego traktowania w zakresie zabezpieczenia społecznego. Działy zabezpieczenia społecznego określono w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego. Przepisy niniejszej dyrektywy dotyczące równego traktowania w zakresie zabezpieczenia społecznego mają również zastosowanie do osób przybywających do państwa członkowskiego bezpośrednio z kraju trzeciego.
Poprawka  4 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 16 a preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(16a) Przepisy Unii nie ograniczają prawa państw członkowskich do organizowania własnych systemów zabezpieczenia społecznego. Ponieważ odpowiednie przepisy nie zostały zharmonizowane na szczeblu UE, każde państwo członkowskie powinno samo w swoim ustawodawstwie określić warunki, na jakich przyznawane są świadczenia z tytułu zabezpieczenia społecznego, a także kwotę takich świadczeń i okres, przez jaki są wypłacane. Wykonując to prawo, państwa członkowskie powinny jednak przestrzegać unijnych przepisów.
Poprawka  5 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 16 b preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(16b) Państwa członkowskie powinny ratyfikować międzynarodową konwencję o ochronie praw wszystkich pracowników migrujących oraz członków ich rodzin, przyjętą przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w dniu 18 grudnia 1990 r.
Poprawka  6 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – litera b)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
b) „pracownik z kraju trzeciego” oznacza każdego obywatela kraju trzeciego, którego przyjęto na terytorium państwa członkowskiego i któremu przyznano prawo do podjęcia legalnej pracy w tym państwie;	b) „pracownik z kraju trzeciego” oznacza, niezależnie od wykładni pojęcia stosunku pracy w innych przepisach unijnych, każdego obywatela kraju trzeciego, którego przyjęto na terytorium państwa członkowskiego, który legalnie na nim przebywa i ma prawo do pracy zgodnie z prawem krajowym i/lub praktyką obowiązującą w tym państwie członkowskim;
Poprawka  7 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 3 – ustęp 2 – litera b)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
b) którzy są objęci przepisami dyrektywy 96/71/WE w okresie oddelegowania;	b) którzy są objęci przepisami dyrektywy 96/71/WE w okresie oddelegowania, i nie wpływa ona na odpowiedzialność państw członkowskich za otwarcie ich rynku pracy dla obywateli krajów trzecich i ich przyjęcie.
Uzasadnienie
Bardzo ważne jest wyjaśnienie, że przedmiotowa dyrektywa, w związku z dyrektywą 96/71/WE, nie wpływa na odpowiedzialność państw członkowskich za dopuszczenie obywateli państw trzecich do ich krajowego rynku pracy. Nie należy podważać prawa państw członkowskich do decydowania o tym, kto zostanie przyjęty na ich rynek pracy.
Poprawka  8 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 12 – ustęp 1 – litera a)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
a) warunków pracy, w tym płacy i warunków zwolnienia oraz bezpieczeństwa i higieny pracy;	a) warunków pracy, w tym płacy i warunków zwolnienia oraz bezpieczeństwa i higieny pracy, czasu pracy, urlopu i procedur dyscyplinarnych, z uwzględnieniem obowiązujących ogólnych układów zbiorowych;
Uzasadnienie
Rozszerzenie kwestii objętych równym traktowaniem.
Poprawka  9 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 12 – ustęp 1 – litera e)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
e) działów zabezpieczenia społecznego określonych w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie zastosowania systemu zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, do osób prowadzących działalność na własny rachunek oraz członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie. W stosownych przypadkach zastosowanie ma rozporządzenie (EWG) nr 859/2003 rozszerzające przepisy rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 i rozporządzenia wykonawczego (EWG) nr 574/72 na obywateli państw trzecich, którzy nie są jeszcze objęci tymi przepisami wyłącznie ze względu na ich obywatelstwo;	e) działów zabezpieczenia społecznego określonych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004;
Uzasadnienie
Nowe przepisy w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego będą oznaczone numerem: (WE) 883/2004.
Poprawka  10 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 12 – ustęp 1 – litera g)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
g) ulg podatkowych;	g) ulg podatkowych, pod warunkiem że pracownik jest uznany w danym państwie członkowskim za rezydenta do celów podatkowych;
Poprawka  11 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 12 – ustęp 1 – litera h)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
h) dostępu do towarów i usług oraz dostaw towarów i świadczenia usług dostępnych ogółowi społeczeństwa, w tym do procedur uzyskania zakwaterowania i pomocy oferowanej przez urzędy pracy;	h) dostępu do towarów i usług oraz dostaw towarów i świadczenia usług dostępnych ogółowi społeczeństwa, w tym do procedur uzyskania zakwaterowania i pomocy oraz usług doradczych oferowanych przez urzędy pracy, zgodnie z przepisami prawa krajowego;
Poprawka  12 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 12 – ustęp 2 – litera c)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
c) poprzez ograniczenie praw przyznanych na mocy ust. 1 lit. h) w zakresie mieszkalnictwa socjalnego do przypadków obywateli krajów trzecich, którzy przebywają na ich terytorium przynajmniej od trzech lat lub mają prawo przebywać na tym terytorium przynajmniej przez taki okres;	c) poprzez nałożenie ograniczeń co do pełnego stosowania praw przyznanych na mocy ust. 1 lit. h) w zakresie mieszkalnictwa socjalnego do przypadków obywateli krajów trzecich, którzy przebywają na ich terytorium krócej niż trzy lata lub mają prawo przebywać na tym terytorium przez taki okres;

Uzasadnienie

Jest to poprawka techniczna mająca na celu zapobieżenie faktowi, że w tekście Komisji jest mowa o przeciwieństwie tego, co powinno się tam znajdować: tj. ogranicza się prawo tym obywatelom krajów trzecich, którzy posiadają pozwolenie na krótki pobyt.

Poprawka  13 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 12 – ustęp 2 – litera e)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
e) poprzez ograniczenie praw przyznanych na mocy ust. 1 lit. e) do pracowników z krajów trzecich, którzy są zatrudnieni, z wyjątkiem zasiłku dla bezrobotnych.	e) poprzez wykorzystanie kryterium pobytu (w odniesieniu do przywilejów w oparciu o pobyt, lecz nie do przywilejów związanych z zatrudnieniem), jeżeli pozwolenie na pobyt zostało wydane w celach innych niż praca, lecz zezwala na jej podjęcie;
Poprawka  14 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 12 – ustęp 2 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	2a. Pracownicy z państw trzecich, którzy przenoszą się do państwa trzeciego, lub osoby pozostające przy życiu po śmierci takiego pracownika, które przebywają w państwach trzecich i których prawa wynikają z praw tego pracownika, otrzymują z tytułu starości, inwalidztwa lub śmierci ustawowe świadczenia, które wynikają z poprzedniego zatrudnienia pracownika i do których osoby te nabyły prawa zgodnie z prawodawstwem określonym w art. 3 rozporządzenia (WE) nr 883/2004, na tych samych warunkach i w tej samej wysokości, co obywatele odnośnego państwa członkowskiego, którzy przenoszą się do państwa trzeciego. Państwa członkowskie mogą uzależnić stosowanie tego przepisu od warunku istnienia umów dwustronnych, w których uznano wzajemność przenoszenia praw rentowych i emerytalnych oraz ustanowiono techniczne warunki współpracy.
Poprawka  15 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 12 – ustęp 2 b (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	2b. Państwa członkowskie przyjmują niezbędne środki w celu dopilnowania, by wszelkie naruszenia praw zapisanych w niniejszej dyrektywie podlegały skutecznym, proporcjonalnym i zniechęcającym środkom.
Uzasadnienie
W przypadku naruszenia zasady równego traktowania na przykład przez pracodawców powinny być dostępne skuteczne środki zaradcze.
Poprawka  16 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 12 – ustęp 2 c (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	2c. Państwa członkowskie muszą przyjąć niezbędne środki w celu zapewnienia, że każde naruszenie praw określonych w niniejszej dyrektywie zostanie prawnie zaskarżone.
Poprawka  17 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 13 – ustęp 1 – litera b a) (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	ba) Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie nie naruszając praw i zasad określonych w Europejskiej Karcie Społecznej z dnia 18 października 1961 r. oraz w Europejskiej konwencji o statusie prawnym pracowników migrujących z dnia 24 listopada 1977 r.

PROCEDURA

Tytuł	Procedura jednego wniosku o jedno zezwolenie na pobyt i pracę
Odsyłacze	COM(2007)0638 – C6-0470/2007 – 2007/0229(COD)
Komisja przedmiotowo właściwa	LIBE
Opinia wydana przez Data ogłoszenia na posiedzeniu	EMPL
Ściślejsza współpraca - data ogłoszenia na posiedzeniu	21.4.2010
Sprawozdawca komisji opiniodawczej Data powołania	Alejandro Cercas 21.1.2010
Rozpatrzenie w komisji	22.2.2010		16.3.2010		27.4.2010
Data przyjęcia	28.4.2010
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	42 1 7
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Regina Bastos, Edit Bauer, Jean-Luc Bennahmias, Pervenche Berès, Mara Bizzotto, Martin Callanan, David Casa, Alejandro Cercas, Ole Christensen, Philip Claeys, Derek Roland Clark, Sergio Gaetano Cofferati, Marije Cornelissen, Tadeusz Cymański, Frédéric Daerden, Proinsias De Rossa, Sari Essayah, João Ferreira, Pascale Gruny, Thomas Händel, Marian Harkin, Roger Helmer, Stephen Hughes, Liisa Jaakonsaari, Danuta Jazłowiecka, Ádám Kósa, Jean Lambert, Veronica Lope Fontagné, Olle Ludvigsson, Elizabeth Lynne, Thomas Mann, Elisabeth Morin-Chartier, Csaba Őry, Siiri Oviir, Rovana Plumb, Konstantinos Poupakis, Sylvana Rapti, Licia Ronzulli, Elisabeth Schroedter, Jutta Steinruck, Traian Ungureanu
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Raffaele Baldassarre, Filiz Hakaeva Hyusmenova, Véronique Mathieu, Gesine Meissner, Ria Oomen-Ruijten, Evelyn Regner, Csaba Sógor, Emilie Turunen, Gabriele Zimmer

PROCEDURA

Tytuł	Procedura dotycząca łącznego wniosku o pozwolenie na pobyt i pracę
Odsyłacze	COM(2007)0638 – C6-0470/2007 – 2007/0229(COD)
Data przedstawienia w PE	23.10.2007
Komisja przedmiotowo właściwa        Data ogłoszenia na posiedzeniu	LIBE
Komisja(e) wyznaczona(e) do wydania opinii        Data ogłoszenia na posiedzeniu	EMPL
Procedura obejmująca zaangażowane komisje        Data ogłoszenia na posiedzeniu	EMPL 21.4.2010
Sprawozdawca(y)        Data powołania	Véronique Mathieu 11.1.2010
Rozpatrzenie w komisji	16.3.2010		28.4.2010		10.5.2010		28.9.2010
Data przyjęcia	28.9.2010
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	41 8 2
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Jan Philipp Albrecht, Roberta Angelilli, Vilija Blinkevičiūtė, Rita Borsellino, Emine Bozkurt, Simon Busuttil, Philip Claeys, Carlos Coelho, Agustín Díaz de Mera García Consuegra, Cornelia Ernst, Tanja Fajon, Hélène Flautre, Kinga Gál, Kinga Göncz, Sylvie Guillaume, Ágnes Hankiss, Anna Hedh, Salvatore Iacolino, Sophia in ‘t Veld, Lívia Járóka, Teresa Jiménez-Becerril Barrio, Timothy Kirkhope, Juan Fernando López Aguilar, Baroness Sarah Ludford, Clemente Mastella, Véronique Mathieu, Nuno Melo, Louis Michel, Claude Moraes, Jan Mulder, Georgios Papanikolaou, Carmen Romero López, Judith Sargentini, Birgit Sippel, Csaba Sógor, Rui Tavares, Valdemar Tomaševski, Wim van de Camp, Daniël van der Stoep, Axel Voss
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Alexander Alvaro, Edit Bauer, Anna Maria Corazza Bildt, Ioan Enciu, Stanimir Ilchev, Iliana Malinova Iotova, Wolfgang Kreissl-Dörfler, Jean Lambert, Mariya Nedelcheva, Cecilia Wikström
Zastępca(y) (art. 187 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Marie-Thérèse Sanchez-Schmid
Data złożenia	5.10.2010