ZALECENIE w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady dotyczącej podpisania Umowy między Unią Europejską a Gruzją o ułatwieniach w wydawaniu wiz

1.12.2010 - (11324/2010 – C7‑0391/2010 – 2010/0106(NLE)) - ***

Komisja Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych
Sprawozdawczyni: Nathalie Griesbeck

Procedura : 2010/0106(NLE)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
A7-0345/2010
Teksty złożone :
A7-0345/2010
Teksty przyjęte :

PROJEKT REZOLUCJI LEGISLACYJNEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady dotyczącej podpisania Umowy między Unią Europejską a Gruzją o ułatwieniach w wydawaniu wiz

(11324/2010 – C7‑0391/2010 – 2010/0106(NLE))

(Zgoda)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek dotyczący decyzji Rady (11324/2010),

–   uwzględniając projekt Umowy między Unią Europejską a Gruzją o ułatwieniach w wydawaniu wiz (10304/2010),

–   uwzględniając art. 77 ust. 2 lit. a) oraz art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. a) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi Rada zwróciła się do Parlamentu o wyrażenie zgody(C7–0391/2010),

–   uwzględniając art. 81 i art. 90 ust. 8 Regulaminu,

–   uwzględniając zalecenie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych oraz opinię Komisji Spraw Zagranicznych (A7‑0345/2010),

1.  wyraża zgodę na zawarcie umowy;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Gruzji.

UZASADNIENIE

Rozszerzenie Unii Europejskiej do 25 państw członkowskich w roku 2004, a następnie do 27 państw członkowskich w roku 2007 było dla niej okazją do stworzenia nowych ram współpracy z sąsiadami ze wschodu i południa; w ten sposób Unia Europejska zaangażowała się w rozszerzoną politykę sąsiedztwa, sięgającego aż po kraje Południowego Kaukazu, mającą za cel zacieśnienie stosunków z krajami położonymi wzdłuż zewnętrznych granic UE, wspieranie ich bezpieczeństwa, stabilności i rozwoju oraz unikanie sytuacji, w której na kontynencie europejskim pojawiłyby się nowe podziały.

Europa okazała w ten sposób rosnące zainteresowanie państwami Południowego Kaukazu, a obecnie musi kontynuować swoje zaangażowanie wobec krajów tego regionu, stanowiącego znajdującą się w pobliżu jej nowych granic strefę do zabezpieczenia. Południowy Kaukaz ma dla Unii Europejskiej znaczenie strategiczne i może ona pomóc mu w rozwoju gospodarczym i handlowym. Działania UE muszą jednakże polegać przede wszystkim na zachęcaniu w oparciu o zasady właściwego zarządzania i całkowite poszanowanie praw człowieka i demokracji. Unia Europejska musi odgrywać bardziej czynną rolę w regionie Południowego Kaukazu, o czym przypomina rezolucja 2009/2216(INI) przyjęta przez Parlament Europejski w maju 2010 r., i powinna opracować strategię na rzecz zwiększenia stabilności i dobrobytu oraz ułatwienia rozwiązywania konfliktów w tym regionie.

Ponadto proces zacieśniania stosunków między Unią Europejską i państwami Południowego Kaukazu, w tym z Gruzją, z pewnością przyczyni się do poprawy działania wymiaru sprawiedliwości i podniesienia poziomu poszanowania swobód. Dwie zawarte ostatnio z Gruzją umowy: jedna w sprawie readmisji osób przebywających bez zezwolenia, a druga o ułatwieniach w wydawaniu wiz, w pełni przyczynią się do realizacji tych celów.

* *

Sprawozdawczyni popiera zatem zawarcie z Gruzją tych dwóch umów wzajemnie zależnych i równoległych; spowodują one przesunięcie granic przestrzeni wolności i bezpieczeństwa, rozciągając ją poza Unię Europejską, żeby objąć ten sąsiedni kraj.

Obie te umowy są przede wszystkim bardzo ważnym etapem, krokiem naprzód w stosunkach między Unią Europejską i Gruzją. Gruzja bowiem w sposób bardzo wyraźny chce zbliżyć się do Unii Europejskiej, a wola ta wyraża się w ostatnich latach serią znaczących działań politycznych, takich jak zacieśnienie dwustronnej współpracy między Unią Europejską i Gruzją czy przystąpienie Gruzji do Rady Europy i Europejskiej konwencji praw człowieka. Zawarcie tych umów między Unią Europejską i Gruzją jest więc wyrazem zachęty, biorąc pod uwagę europejskie aspiracje Gruzji, i będzie stanowić wyraźny sygnał ze strony Unii Europejskiej. Przyczyni się do nawiązania przyjacielskich stosunków, stabilności, bezpieczeństwa i dobrobytu obywateli.

Ponadto umowy te mają również znaczenie o wymiarze regionalnym i będą wsparciem starań UE na rzecz poprawy współpracy z innymi krajami w regionie. Jest to także postęp dla Gruzji i zachęta dla tego kraju do zacieśnienia współpracy ze swoimi sąsiadami i z Unią Europejską.

Poza tym umowy te zachęcą Gruzję do wprowadzenia niezbędnych reform w obszarze wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości. Sprawozdawczyni jest przekonana, że w duchu obopólnego zaangażowania Unia Europejska i Gruzja mogą skutecznie zwalczać nielegalną imigrację i przyczyniać się do rozwoju demokracji, praworządności, praw człowieka i społeczeństwa obywatelskiego, popierając większą łatwość nawiązywania kontaktów i podróżowania osób między dwiema umawiającymi się stronami.

W szczególności umowa o ułatwieniach w wydawaniu wiz ułatwi kontakty międzyludzkie między obywatelami, będące ważnym warunkiem rozwoju związków gospodarczych, humanitarnych, kulturalnych, naukowych i innych. Zniesienie wiz dla obywateli gruzińskich będzie ważnym krokiem na drodze do ich integracji w Europie. System ułatwień wizowych ma ogromne znaczenie w życiu ludzi, ponieważ zacieśnia kontakty międzyludzkie i ucieleśnia ideę swobodnego przemieszczania się, będącą jednym z podstawowych praw w Europie.

W odniesieniu do wejścia w życie obu umów:

sprawozdawczyni uważa, że w celu poinformowania mieszkańców o nowej sytuacji bardzo potrzebne są kampanie informacyjne w Gruzji, tak by obywatele mogli skorzystać z nowych możliwości. Oprócz tego informacje o zmianach w polityce wizowej powinny jak najszybciej pojawić się na stronach internetowych instytucji europejskich.

Sprawozdawczyni zaleca również, żeby po wejściu w życie umów Komisja Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych Parlamentu Europejskiego oraz Komisja Europejska odpowiedzialna za czuwanie nad ich wdrożeniem dokonały identyfikacji ewentualnych przeszkód lub jakichkolwiek jednostronnych ograniczeń mogących utrudniać ich właściwą realizację lub wzajemność procedur, zarówno na szczeblu usług konsularnych, jak i w samym przekraczaniu granic.

Na zakończenie sprawozdawczyni z żalem odnotowuje, że Parlament Europejski nie był wystarczająco zaangażowany w rozpoczęcie i przebieg negocjacji mających na celu podpisanie tego rodzaju umów oraz że nie otrzymywał wystarczających informacji na ten temat. Parlament, reprezentujący bezpośrednio obywateli Europy, może w decydujący sposób przyczynić się do zwiększenia odpowiedzialności w ramach działań zewnętrznych UE i do demokratycznej kontroli. Sprawozdawczyni oczekuje, że Komisja Europejska udzieli Parlamentowi informacji na temat wyników wdrażania umów, zgodnie z zasadą współpracy w dobrej wierze między instytucjami.

* *

OPINIA Komisji Spraw Zagranicznych (7.10.2010)

dla Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych

dotyczącej wniosku w sprawie decyzji Rady dotyczącej zawarcia umowy między Unią Europejską a Gruzją o ułatwieniach w wydawaniu wiz
(11324/2010 – C7‑0391/2010 – 2010/0106(NLE))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Krzysztof Lisek

ZWIĘZŁE UZASADNIENIE

Polityczne przyzwolenie na zawieranie umów w sprawie ułatwień w wydawaniu wiz krótkoterminowych dla obywateli krajów trzecich zostało zapisane w programie haskim z listopada 2004 r. w celu wypracowania wspólnego podejścia.

W komunikacie dotyczącym wzmocnienia europejskiej polityki sąsiedztwa (EPS)[1] z dnia 4 grudnia 2006 r. Komisja zaleciła podjęcie negocjacji w sprawie readmisji i ułatwień wizowych z krajami uczestniczącymi w EPS.

We wspólnej deklaracji ustanawiającej Partnerstwo Wschodnie przyjętej na szczycie w Pradze w dniu 7 maja 2009 r. wyznaczono długoterminowy cel liberalizacji wizowej, przewidzianej jako stopniowy proces, któremu musi towarzyszyć poprawa warunków bezpieczeństwa w zakresie zwalczania przestępczości transgranicznej i nielegalnej migracji.

Wniosek dotyczący decyzji uwzględnia i odzwierciedla istniejące ramy współpracy z Gruzją, a w szczególności umowę o partnerstwie i współpracy stosowaną od dnia 1 lipca 1999 r., plan działania UE-Gruzja w ramach europejskiej polityki sąsiedztwa (przyjęty dnia 14 listopada 2006 r.), a także wspomnianą już deklarację praską.

Wytyczne dla negocjacji zmierzających do zawarcia umowy o ułatwieniach wizowych z Gruzją zostały przyjęte przez Radę dnia 27 listopada 2008 r. Negocjacje były prowadzone w 2009 r., a uzgodniony tekst został parafowany dnia 25 listopada 2009 r. Od dnia 1 czerwca 2006 r. wszyscy obywatele UE są zwolnieni z wymogu wizowego, jeżeli ich podróż do Gruzji trwa nie dłużej niż 90 dni.

Wniosek dotyczący decyzji w sprawie zawarcia umowy zawiera szereg standardowych elementów włączanych do unijnych umów o ułatwieniach wizowych, w tym określa terminy podjęcia decyzji o wydaniu wizy, opłaty i zwolnienia z nich, wymagane dokumenty i zwolnienia z obowiązku ich dostarczenia, a także wspólną deklarację w sprawie współpracy dotyczącej dokumentów podróży. Ponadto, w odpowiedzi na specjalny wniosek Gruzji, wniosek zawiera również deklarację UE w sprawie ułatwień dla członków rodzin, tak by ułatwić przemieszczanie się większej liczby osób, które łączą związki rodzinne z obywatelami gruzińskimi przebywającymi legalnie na terytorium państw członkowskich UE. Postanowienia te nie mają zastosowania do Zjednoczonego Królestwa, Irlandii i Królestwa Danii, które są zachęcane do zawarcia umów dwustronnych o ułatwieniach wizowych, podobnie jak państwa nienależące do UE, które są stroną układu z Schengen.

Poprawa możliwości przemieszczania się ułatwi kontakty międzyludzkie, będące podstawowym czynnikiem pogłębiania więzi gospodarczych, humanitarnych, kulturalnych i innych. Jest to zatem klucz do realizacji Partnerstwa Wschodniego, przy czym należy przypomnieć, że długoterminowym celem jest pełna liberalizacja systemy wizowego.

*******

Komisja Spraw Zagranicznych zaleca Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych, jako komisji przedmiotowo właściwej, zaproponowanie wyrażenia zgody przez Parlament.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

Data przyjęcia

5.10.2010

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

25

2

0

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Gabriele Albertini, Frieda Brepoels, Andrzej Grzyb, Heidi Hautala, Ioannis Kasoulides, Tunne Kelam, Andrey Kovatchev, Wolfgang Kreissl-Dörfler, Vytautas Landsbergis, Krzysztof Lisek, Mario Mauro, Francisco José Millán Mon, María Muñiz De Urquiza, Norica Nicolai, Raimon Obiols, Kristiina Ojuland, Pier Antonio Panzeri, Ioan Mircea Paşcu, Alojz Peterle, Libor Rouček, José Ignacio Salafranca Sánchez-Neyra, Adrian Severin, Ernst Strasser

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Nikolaos Chountis, Marietje Schaake, Helmut Scholz

Zastępca(y) (art. 187 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Marie-Christine Vergiat

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

Data przyjęcia

26.10.2010

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

47

1

0

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Sonia Alfano, Rita Borsellino, Emine Bozkurt, Simon Busuttil, Carlos Coelho, Cornelis de Jong, Agustín Díaz de Mera García Consuegra, Cornelia Ernst, Tanja Fajon, Hélène Flautre, Kinga Gál, Kinga Göncz, Nathalie Griesbeck, Sylvie Guillaume, Ágnes Hankiss, Salvatore Iacolino, Teresa Jiménez-Becerril Barrio, Juan Fernando López Aguilar, Clemente Mastella, Véronique Mathieu, Nuno Melo, Louis Michel, Claude Moraes, Jan Mulder, Georgios Papanikolaou, Carmen Romero López, Judith Sargentini, Birgit Sippel, Csaba Sógor, Rui Tavares, Valdemar Tomaševski, Wim van de Camp, Axel Voss, Renate Weber, Tatjana Ždanoka

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Alexander Alvaro, Edit Bauer, Andrew Henry William Brons, Anna Maria Corazza Bildt, Nadja Hirsch, Monika Hohlmeier, Franziska Keller, Ádám Kósa, Wolfgang Kreissl-Dörfler, Petru Constantin Luhan, Mariya Nedelcheva, Joanna Senyszyn, Cecilia Wikström