ZALECENIE w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie zawarcia Umowy między Wspólnotą Europejską a Gruzją o readmisji osób przebywających nielegalnie
1.12.2010 - (15507/2010 – C7‑0392/2010 – 2010/0108(NLE)) - ***
Komisja Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych
Sprawozdawczyni: Nathalie Griesbeck
PROJEKT REZOLUCJI LEGISLACYJNEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO
w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie zawarcia Umowy między Wspólnotą Europejską a Gruzją o readmisji osób przebywających nielegalnie
(15507/2010 – C7‑0392/2010 – 2010/0108(NLE))
(Zgoda)
Parlament Europejski,
– uwzględniając projekt decyzji Rady (15507/2010),
– uwzględniając projekt umowy pomiędzy Wspólnotą Europejską a Gruzją w sprawie readmisji osób przebywających bez zezwolenia (14654/2010),
– uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na podstawie art. 79 ust. 3 oraz art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. a) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (C7‑0392/2010),
– uwzględniając art. 81 i art. 90 ust. 8 Regulaminu,
– uwzględniając zalecenie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych oraz opinię Komisji Spraw Zagranicznych (A7‑0346/2010),
1. wyraża zgodę na zawarcie umowy;
2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Gruzji.
UZASADNIENIE
Rozszerzenie Unii Europejskiej do 25 państw członkowskich w roku 2004, a następnie do 27 państw członkowskich w roku 2007 było dla niej okazją do stworzenia nowych ram współpracy z sąsiadami ze wschodu i południa; w ten sposób Unia Europejska zaangażowała się w rozszerzoną politykę sąsiedztwa, sięgającego aż po kraje Południowego Kaukazu, mającą za cel zacieśnienie stosunków z krajami położonymi wzdłuż zewnętrznych granic UE, wspieranie ich bezpieczeństwa, stabilności i rozwoju oraz unikanie sytuacji, w której na kontynencie europejskim pojawiłyby się nowe podziały.
Europa okazała w ten sposób rosnące zainteresowanie państwami Południowego Kaukazu, a obecnie musi kontynuować swoje zaangażowanie wobec krajów tego regionu, stanowiącego znajdującą się w pobliżu jej nowych granic strefę do zabezpieczenia. Południowy Kaukaz ma dla Unii Europejskiej znaczenie strategiczne i może ona pomóc mu w rozwoju gospodarczym i handlowym. Działania UE muszą jednakże polegać przede wszystkim na zachęcaniu w oparciu o zasady właściwego zarządzania i całkowite poszanowanie praw człowieka i demokracji. Unia Europejska musi odgrywać bardziej czynną rolę w regionie Południowego Kaukazu, o czym przypomina rezolucja 2009/2216(INI) przyjęta przez Parlament Europejski w maju 2010 r., i powinna opracować strategię na rzecz zwiększenia stabilności i dobrobytu oraz ułatwienia rozwiązywania konfliktów w tym regionie.
Ponadto proces zacieśniania stosunków między Unią Europejską i państwami Południowego Kaukazu, w tym z Gruzją, z pewnością przyczyni się do poprawy działania wymiaru sprawiedliwości i podniesienia poziomu poszanowania swobód. Dwie zawarte ostatnio z Gruzją umowy: jedna w sprawie readmisji osób przebywających bez zezwolenia, a druga o ułatwieniach w wydawaniu wiz, w pełni przyczynią się do realizacji tych celów.
* *
Sprawozdawczyni popiera zatem zawarcie z Gruzją tych dwóch umów wzajemnie zależnych i równoległych; spowodują one przesunięcie granic przestrzeni wolności i bezpieczeństwa, rozciągając ją poza Unię Europejską, żeby objąć ten sąsiedni kraj.
Obie te umowy są przede wszystkim bardzo ważnym etapem, krokiem naprzód w stosunkach między Unią Europejską i Gruzją. Gruzja bowiem w sposób bardzo wyraźny chce zbliżyć się do Unii Europejskiej, a wola ta wyraża się w ostatnich latach serią znaczących działań politycznych, takich jak zacieśnienie dwustronnej współpracy między Unią Europejską i Gruzją czy przystąpienie Gruzji do Rady Europy i Europejskiej konwencji praw człowieka. Zawarcie tych umów między Unią Europejską i Gruzją jest więc wyrazem zachęty, biorąc pod uwagę europejskie aspiracje Gruzji, i będzie stanowić wyraźny sygnał ze strony Unii Europejskiej. Przyczyni się do nawiązania przyjacielskich stosunków, stabilności, bezpieczeństwa i dobrobytu obywateli.
Ponadto umowy te mają również znaczenie o wymiarze regionalnym i będą wsparciem starań UE na rzecz poprawy współpracy z innymi krajami w regionie. Jest to także postęp dla Gruzji i zachęta dla tego kraju do zacieśnienia współpracy ze swoimi sąsiadami i z Unią Europejską.
Poza tym umowy te zachęcą Gruzję do wprowadzenia niezbędnych reform w obszarze wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości. Sprawozdawczyni jest przekonana, że w duchu obopólnego zaangażowania Unia Europejska i Gruzja mogą skutecznie zwalczać nielegalną imigrację i przyczyniać się do rozwoju demokracji, praworządności, praw człowieka i społeczeństwa obywatelskiego, popierając większą łatwość nawiązywania kontaktów i podróżowania osób między dwiema umawiającymi się stronami.
W szczególności umowa o ułatwieniach w wydawaniu wiz ułatwi kontakty międzyludzkie między obywatelami, będące ważnym warunkiem rozwoju związków gospodarczych, humanitarnych, kulturalnych, naukowych i innych. Zniesienie wiz dla obywateli gruzińskich będzie ważnym krokiem na drodze do ich integracji w Europie. System ułatwień wizowych ma ogromne znaczenie w życiu ludzi, ponieważ zacieśnia kontakty międzyludzkie i ucieleśnia ideę swobodnego przemieszczania się, będącą jednym z podstawowych praw w Europie.
W odniesieniu do wejścia w życie obu umów:
sprawozdawczyni uważa, że w celu poinformowania mieszkańców o nowej sytuacji bardzo potrzebne są kampanie informacyjne w Gruzji, tak by obywatele mogli skorzystać z nowych możliwości. Oprócz tego informacje o zmianach w polityce wizowej powinny jak najszybciej pojawić się na stronach internetowych instytucji europejskich.
Sprawozdawczyni zaleca również, żeby po wejściu w życie umów Komisja Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych Parlamentu Europejskiego oraz Komisja Europejska odpowiedzialna za czuwanie nad ich wdrożeniem dokonały identyfikacji ewentualnych przeszkód lub jakichkolwiek jednostronnych ograniczeń mogących utrudniać ich właściwą realizację lub wzajemność procedur, zarówno na szczeblu usług konsularnych, jak i w samym przekraczaniu granic.
Na zakończenie sprawozdawczyni z żalem odnotowuje, że Parlament Europejski nie był wystarczająco zaangażowany w rozpoczęcie i przebieg negocjacji mających na celu podpisanie tego rodzaju umów oraz że nie otrzymywał wystarczających informacji na ten temat. Parlament, reprezentujący bezpośrednio obywateli Europy, ma do odegrania istotną rolę w zwiększeniu wiarygodności działań zewnętrznych UE i w umacnianiu demokratycznej kontroli. Sprawozdawczyni oczekuje, że Komisja Europejska udzieli Parlamentowi informacji na temat wyników wdrażania umów, zgodnie z zasadą współpracy w dobrej wierze między instytucjami.
* *
OPINIA MNIEJSZOŚCI
zgodnie z art. 52 ust. 3 Regulaminu złożyli
Tatjana Ždanoka w imieniu grupyVerts/ALE
Rui Tavares w imieniu grupy GUE/NGL
Parlament Europejski musi zagwarantować, że umowa o readmisji między UE a Gruzją jest w pełni zgodna z europejskim i międzynarodowym prawem dotyczącym praw podstawowych i azylu. Przedmiotowa umowa nie powinna zostać zawarta przed właściwym przeprowadzeniem oceny obowiązujących umów o readmisji.
Głosowaliśmy przeciw tej umowie, ponieważ:
- ma na celu odsyłanie ludzi do kraju, w którym zgodnie ze światowym apelem UNCHR 2010-2011 około 212 000 osób zostało przesiedlonych wewnątrz kraju przed ponad 16 laty i od tego czasu potrzebują oni schronienia i środków, żeby być samowystarczalnymi, w którym we wszystkich warstwach społeczeństwa szerzy się przemoc seksualna i oparta na płci i gdzie toleruje się przemoc policyjną;
- ma także zastosowanie do tych byłych mieszkańców Abchazji i Południowej Osetii, którzy nie mają żadnych związków z Gruzją;
- nie zawiera ścisłych gwarancji dotyczących naruszania praw podstawowych i zapewniających wysokie normy przyjmowania, które w Gruzji są na niewielkim poziomie;
- zawiera liczne luki i dwuznaczności, które powinno się wyjaśnić w ramach wspólnego komitetu ds. readmisji, w którym EP niestety nie ma prawa głosu, a powinien mieć taką możliwość z uwagi na jego nowe uprawnienia;
- nie gwarantuje stosownej ochrony danych osobowych: dane mogą być przekazywane „innym organom” bez zgody zainteresowanej osoby.
* *
OPINIA Komisji Spraw Zagranicznych (7.10.2010)
dla Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych
w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie zawarcia Umowy między Wspólnotą Europejską a Gruzją o readmisji osób przebywających nielegalnie
(COM(2010)0200 - C7-0000/2010 - 2010/0108(NLE))
Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Krzysztof Lisek
ZWIĘZŁE UZASADNIENIE
W komunikacie dotyczącym wzmocnienia europejskiej polityki sąsiedztwa (EPS)[1] z dnia 4 grudnia 2006 r. Komisja zaleciła podjęcie negocjacji w sprawie readmisji i ułatwień wizowych z krajami uczestniczącymi w EPS.
We wspólnej deklaracji ustanawiającej Partnerstwo Wschodnie przyjętej na szczycie w Pradze w dniu 7 maja 2009 r. podkreślono znaczenie wspierania mobilności obywateli w bezpiecznych warunkach za pośrednictwem umów dotyczących ułatwień wizowych i readmisji. Ustanawia ona liberalizację polityki wizowej długoterminowym celem, któremu musi towarzyszyć poprawa warunków bezpieczeństwa w celu zwalczania przestępczości transgranicznej i nielegalnej migracji.
Wniosek dotyczący decyzji uwzględnia i odzwierciedla istniejące ramy współpracy z Gruzją, a w szczególności umowę o partnerstwie i współpracy stosowaną od dnia 1 lipca 1999 r., plan działania UE-Gruzja w ramach europejskiej polityki sąsiedztwa (przyjęty dnia 14 listopada 2006 r.), a także wspomnianą już deklarację praską.
Formalna zgoda na rozpoczęcie negocjacji w sprawie umowy o readmisji z Gruzją została wydana w dniu 27 listopada 2008 r., a uzgodniony tekst został parafowany w dniu 25 listopada 2009 r.
Wniosek dotyczący decyzji o zawarciu umowy zawiera szereg standardowych elementów włączanych do umów o readmisji zawieranych między UE a krajami trzecimi. Obowiązki w zakresie readmisji opierają się na zasadzie wzajemności i dotyczą obywateli państw członkowskich, obywateli krajów trzecich i bezpaństwowców, ustanowiono także warunki niezbędne, by zaistniał obowiązek readmisji tych dwóch ostatnich kategorii. Umowa zawiera ustalenia dotyczące jej praktycznego stosowania, w tym powołania wspólnego komitetu ds. readmisji, warunków wymaganych do przyspieszenia procedury, klauzule dotyczące kosztów, ochrony danych i związku z innymi zobowiązaniami międzynarodowymi. Umowa ma zastosowanie do terytoriów Gruzji i UE, przy czym z jej zasięgu wyłączona jest Irlandia i Dania, podczas gdy Zjednoczone Królestwo postanowiło stać się stroną umowy.
Gruzja ratyfikowała szereg odnośnych konwencji międzynarodowych, w tym konwencję genewską z 1951 r. dotyczącą statusu uchodźców oraz protokół z 1967 r. Jest członkiem Rady Europy i Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie. Ponadto Gruzja jest krajem partnerskim w ramach Partnerstwa Wschodniego, które opiera się na przywiązaniu do zasad prawa międzynarodowego i podstawowych wartości, w tym zasady poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności, zaś negocjacje nad nową udoskonaloną umową o stowarzyszeniu między UE i Gruzją zostały podjęte w dniu 15 lipca 2010 r. Ponadto UE i Gruzja podjęły dialog dotyczący praw człowieka, a jego trzecia tura w dniu 9 lipca 2010 r. przebiegała w przyjaznej, otwartej i konstruktywnej atmosferze.
W związku z powyższym sprawozdawca komisji opiniodawczej uważa, że w Gruzji zapanowała wystarczająca równowaga polityczna, by zapewnić poszanowanie praw osób, których dotyczy umowa. Umowa o readmisji powinna zostać zawarta w przewidzianym terminie i wejść w życie w tym samym czasie co umowa o ułatwieniach wizowych, gdyż obie umowy są ze sobą powiązane.
*******
Komisja Spraw Zagranicznych zaleca Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych, jako komisji przedmiotowo właściwej, zaproponowanie wyrażenia zgody przez Parlament.
WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI
Data przyjęcia |
5.10.2010 |
|
|
|
||
Wynik głosowania końcowego |
+: –: 0: |
26 4 1 |
||||
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego |
Gabriele Albertini, Frieda Brepoels, Andrzej Grzyb, Heidi Hautala, Ioannis Kasoulides, Tunne Kelam, Nicole Kiil-Nielsen, Andrey Kovatchev, Wolfgang Kreissl-Dörfler, Vytautas Landsbergis, Krzysztof Lisek, Mario Mauro, Francisco José Millán Mon, María Muñiz De Urquiza, Norica Nicolai, Raimon Obiols, Kristiina Ojuland, Pier Antonio Panzeri, Ioan Mircea Paşcu, Alojz Peterle, Libor Rouček, José Ignacio Salafranca Sánchez-Neyra, Adrian Severin, Ernst Strasser, Boris Zala |
|||||
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego |
Nikolaos Chountis, Evgeni Kirilov, Marietje Schaake, Helmut Scholz, Dominique Vlasto |
|||||
Zastępca(y) (art. 187 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego |
Marie-Christine Vergiat |
|||||
WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI
Data przyjęcia |
26.10.2010 |
|
|
|
||
Wynik głosowania końcowego |
+: –: 0: |
42 6 0 |
||||
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego |
Sonia Alfano, Rita Borsellino, Emine Bozkurt, Simon Busuttil, Carlos Coelho, Cornelis de Jong, Agustín Díaz de Mera García Consuegra, Cornelia Ernst, Tanja Fajon, Hélène Flautre, Kinga Gál, Kinga Göncz, Nathalie Griesbeck, Sylvie Guillaume, Ágnes Hankiss, Salvatore Iacolino, Teresa Jiménez-Becerril Barrio, Juan Fernando López Aguilar, Clemente Mastella, Véronique Mathieu, Nuno Melo, Louis Michel, Claude Moraes, Jan Mulder, Georgios Papanikolaou, Carmen Romero López, Judith Sargentini, Birgit Sippel, Csaba Sógor, Rui Tavares, Valdemar Tomaševski, Wim van de Camp, Axel Voss, Renate Weber, Tatjana Ždanoka |
|||||
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego |
Alexander Alvaro, Edit Bauer, Andrew Henry William Brons, Anna Maria Corazza Bildt, Nadja Hirsch, Monika Hohlmeier, Franziska Keller, Ádám Kósa, Wolfgang Kreissl-Dörfler, Petru Constantin Luhan, Mariya Nedelcheva, Joanna Senyszyn, Cecilia Wikström |
|||||