ZALECENIE w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie zawarcia Protokołu ustalającego uprawnienia do połowów i rekompensatę finansową przewidziane w Umowie o partnerstwie w sektorze rybołówstwa między Wspólnotą Europejską a Związkiem Komorów

PROJEKT REZOLUCJI LEGISLACYJNEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

UZASADNIENIE

OPINIA Komisji Budżetowej (3.3.2011)

OPINIA Komisji Rozwoju (4.3.2011)

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

22.3.2011 - (15572/2010 – C7‑0020/2011 – 2010/0287(NLE)) - ***

Komisja Rybołówstwa
Sprawozdawca: Luis Manuel Capoulas Santos

Procedura : 2010/0287(NLE)

Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji

Dokument w ramach procedury :

A7-0056/2011

Teksty złożone :

A7-0056/2011

Debaty :

PV 05/04/2011 - 15
CRE 05/04/2011 - 15

Głosowanie :

PV 06/04/2011 - 8.3
Wyjaśnienia do głosowania
Wyjaśnienia do głosowania

Teksty przyjęte :

P7_TA(2011)0130

PROJEKT REZOLUCJI LEGISLACYJNEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO
UZASADNIENIE
OPINIA Komisji Budżetowej
OPINIA Komisji Rozwoju
WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie zawarcia Protokołu ustalającego uprawnienia do połowów i rekompensatę finansową przewidziane w Umowie o partnerstwie w sektorze rybołówstwa między Wspólnotą Europejską a Związkiem Komorów

(15572/2010 – C7‑0020/2011 – 2010/0287(NLE))

(Zgoda)

Parlament Europejski,

– uwzględniając projekt decyzji Rady (15572/2010),

– uwzględniając projekt nowego Protokołu ustalającego uprawnienia do połowów i rekompensatę finansową przewidziane w Umowie o partnerstwie w sektorze rybołówstwa między Wspólnotą Europejską a Związkiem Komorów (15571/2010),

– uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na podstawie art. 43 ust. 2 oraz art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. a) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (C7–0020/2011),

– uwzględniając art. 81 oraz art. 90 ust. 8 Regulaminu,

– uwzględniając sprawozdanie Komisji Rybołówstwa oraz opinie Komisji Budżetowej i Komisji Rozwoju (A7–0056/2011),

1. wyraża zgodę na zawarcie umowy;

2. zwraca się do Komisji o przekazanie Parlamentowi wniosków z posiedzeń i prac wspólnego komitetu przewidzianego w art. 9 umowy[1], a także wieloletniego programu sektorowego, o którym mowa w art. 7 ust. 2 protokołu, oraz wyników odpowiednich ocen rocznych; nalega, aby przedstawiciele Parlamentu Europejskiego mieli możliwość brania udziału jako obserwatorzy w posiedzeniach i pracach wspólnego komitetu przewidzianego w art. 9 umowy; zwraca się do Komisji o przedłożenie Parlamentowi i Radzie – w trakcie ostatniego roku obowiązywania protokołu i przed rozpoczęciem negocjacji w celu przedłużenia umowy – sprawozdania ze stosowania umowy;

3. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Związku Komorów.

[1] Przyjętej rozporządzeniem Rady (WE) nr 1563/2006 z dnia 6 października 2006 r. w sprawie zawarcia Umowy o partnerstwie w sektorze rybołówstwa między Wspólnotą Europejską a Związkiem Komorów (Dz.U. L 290 z 20.10.2006, s. 6).

Ogólny kontekst umów o partnerstwie

Zawieranie umów dwustronnych w sprawie połowów między Wspólnotą Europejską a krajami trzecimi – nazywanych od 2004 r. umowami o partnerstwie w sprawie połowów – jest powszechną praktyką w ramach Wspólnej Polityki Rybołówstwa/WPRyb i stanowi ważny filar jej wymiaru zewnętrznego. W umowach z krajami Afryki i Pacyfiku znaczna część rekompensaty finansowej UE jest przeznaczana właśnie na wspieranie krajowych strategii politycznych w zakresie rybołówstwa, opartych na zasadzie trwałości i należytego zarządzania zasobami rybnymi.

Umowy o partnerstwie stanowią zatem zobowiązanie do promowania odpowiedzialnego i trwałego rybołówstwa we wszystkich regionach, w których prowadzą połowy statki UE, opierając się na wyczerpującej ocenie dostępnych zasobów i przy upewnieniu się, że uprawnienia do połowów, które będą wykorzystywane, zostały potwierdzone w wiarygodnych i uznanych opiniach naukowych i wykluczają ryzyko wyczerpania lokalnych zasobów.

Z wejściem w życie Traktatu z Lizbony potwierdzone zostały przyznane Parlamentowi Europejskiemu szersze uprawnienia w sprawie umów o partnerstwie w zakresie połowów: na mocy art. 218 ust. 6 lit. a) TUE przed zawarciem umowy wymaga się obecnie zgody Parlamentu, która zastąpiła wcześniejszą zwykłą procedurę konsultacji.

Rybołówstwo w Związku Komorów

Archipelag Komorów obejmuje 3 główne wyspy zlokalizowane na zachodnim Oceanie Indyjskim (1 860 km2, szacowana liczba ludności: 800.000); czwarta wyspa (Majotta) po odzyskaniu niepodległości w 1975 r. opowiedziała się za przynależnością do Francji. Gęsto zaludniony Związek Komorów, borykający się z niewystarczającymi zasobami rolnymi, trwałym bezrobociem i PKB w wysokości 633 USD na osobę (dane z 2007 r.) znajduje się na liście najsłabiej rozwiniętych krajów, a jego gospodarka w znacznym stopniu zależna jest od zagranicznych dotacji i wsparcia technicznego.

Ze względu na brak szelfu kontynentalnego i stąd silne sezonowe monsuny, jedynym dobrym okresem dla połowów jest grudzień-marzec, natomiast brak odpowiedniej infrastruktury portowej ma istotny wpływ na wydajność sektora rybołówstwa Komorów, który mimo to odgrywa ważną rolę w zapewnianiu pożywienia ludności tego państwa.

W sprawozdaniach FAO[1] szacuje się, że sektor rybołówstwa zatrudnia około 33 000 osób, z których jedynie 8 500 prowadzi tradycyjne połowy przybrzeżne, charakteryzujące się użyciem małych łodzi z włókna szklanego o długości 6-7 m i silniku o mocy nie przekraczającej 25 HP i wyposażonych w bardzo skromne środki techniczne, lub też użyciem kajaków niemotorowych. Podczas gdy zasoby, które można eksploatować w wyłącznej strefie ekonomicznej Komorów – w przeważającej części duże ryby pelagiczne – przedstawiają szacunkowo 33 000 ton rocznie, roczne połowy lokalnych rybaków osiągają około 16 000 ton, które są całkowicie wchłaniane przez lokalny rynek.

Umowa o partnerstwie w sprawie połowów UE-Komory

Dwustronne stosunki w sektorze rybołówstwa między WE a Związkiem Komorów sięgają 1988 r. Od 2006 r. stosunki te podlegają umowie o partnerstwie w sprawie połowów, jak określono w protokole obejmującym okres od 1 stycznia 2005 r. do 31 grudnia 2010 r. Rekompensaty finansowe ze strony UE wyniosły 390 000 euro rocznie[2], z których 60% przeznaczonych było na wsparcie polityki rybołówstwa Komorów. Umowa o partnerstwie w sprawie połowów ze Związkiem Komorów jest jedną z czterech umów obejmujących Ocean Indyjski, a IOTC (Komisja ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim)[3] jest regionalną organizacją do spraw zarządzania połowami tuńczyka i gatunków tuńczykowatych na tym obszarze.

Okres obowiązywania Umowy:	7 lat z możliwością przedłużenia (1.01.2005 – 31.12.2011)
Okres obowiązywania protokołu:	6 lat z możliwością przedłużenia (1.01.2005 – 31.12.2010)
Data podpisania:	24 listopada 2004 r.
Charakter umowy o partnerstwie w sprawie połowów:	Umowa w sprawie połowów tuńczyka
Rekompensata finansowa:	390 000 euro – z czego 60% przeznaczone na wsparcie sektorowej polityki rybołówstwa Komorów i promowanie trwałości zasobów w ich wodach.
Opłaty obowiązujące armatorów:	35 euro za złowioną tonę.
Zaliczki:	Sejnery tuńczykowe: 3375 euro/rok (połowy referencyjne: 96 t) Taklowce powierzchniowe: 2095 euro /rok (połowy referencyjne: 59 t)
Pojemność referencyjna:	6 000 t/rok

OBECNY PROTOKÓŁUprawnienia do połowów
	HISZPANIA	FRANCJA	WŁOCHY	PORTUGALIA	RAZEM
Sejnery tuńczykowe	21	18	1	-	40 statków
Taklowce powierzchniowe	12	-	-	5	17 statków

Działalność piracka na zachodnim Oceanie Indyjskim i stale utrzymujące się niebezpieczeństwo na północ od 13ego równoleżnika w sposób wyraźny negatywnie wpłynęły na stopień wykorzystania tej umowy o partnerstwie w sprawie połowów w 2009 i 2010 r.: dla sejnerów stopień wykorzystania wyniósł średnio 78% w ciągu ostatnich sześciu lat, a najwyższy poziom 98% został osiągnięty w latach 2006-2008. Dla taklowców stopień wykorzystania wyniósł średnio 24% w tych samych ramach czasowych, przy czym wystąpiły znaczne wahania, tj. stopień ten spadł do 6% w 2009 r. i nie odnotowano żadnych wniosków w pierwszych 5 miesiącach 2010 r[4].

Poziom połowów sejnerów do połowów tuńczyka nie załamał się jednak, mimo tego znacznego zmniejszenia działalności połowowej: poziom 2 165 t w 2009 r. usytuował się około 25% poniżej średniego poziomu połowów w latach 2005-2009 (2 800 t), ponieważ działalność połowowa została rozszerzona na Kanał Mozambicki. Jednakże poziomy połowów pozostają w dalszym ciągu niższe od pojemności referencyjnej 6 000 t.

Połowy UE na wodach Komorów przy użyciu sejnerów nastawione są głównie na połowy tuńczyka żółtopłetwego (Thunnus albacares) oraz bonito (Katsuwonus pelamis), które stanowią jedynie 1,1 % całkowitej wielkości osiąganych przez nie połowów tuńczyka na Oceanie Indyjskim. Całkowita wartość, jaką przedstawiają połowy na wodach Komorów w okresie 2005-2009 wynosi 13,7 mln euro, tj. około 2,7 mln euro rocznie.

Komisja Europejska, upoważniona dzięki przyznanemu jej przez Radę mandatowi w dniu 29 kwietnia 2010 r., wynegocjowała ze Związkiem Komorów odnowienie protokołu do umowy o partnerstwie w sprawie połowów, który wygasa z dniem 31 grudnia 2010 r[5]. Wraz z zakończeniem tych negocjacji w dniu 21 maja 2010 r. parafowany został nowy protokół (zmieniony poprzez wymianę pism w dniu 16 września 2010 r.), obejmujący 3-letni okres po wygaśnięciu obecnego protokołu.

Głównym celem nowego protokołu jest określenie uprawnień do połowów oferowanych statkom UE w zakresie praw dostępu i wsparcia sektora oraz kontynuowanie współpracy między UE a Związkiem Komorów, opracowanie ram partnerstwa dla rozwoju zrównoważonej polityki rybołówstwa oraz odpowiedzialnej eksploatacji zasobów rybnych na obszarze połowowym Komorów w interesie obu stron. Rozwój inwestycji w sektorze rybołówstwa w celu optymalizacji funkcjonowania tradycyjnego łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego jest również brany pod uwagę.

W oparciu o nowy protokół łączna roczna rekompensata finansowa UE w wysokości 1 845 750 euro na cały 3-letni okres opiera się na następujących elementach:

1. rocznej pojemności referencyjnej ustalonej na poziomie 4 850 ton dla 70 statków (12 statków więcej niż w poprzednim protokole), co daje sumę 315 250 euro rocznie

2. wsparciu dla rozwoju sektorowej polityki rybołówstwa Komorów w wysokości 300 000 euro rocznie

Jeżeli chodzi o uprawnienia do połowów, upoważnienia do dokonywania połowów otrzyma 45 sejnerów tuńczykowych i 25 taklowców powierzchniowych, z możliwością dostosowania tych liczb do rzeczywistych potrzeb i dokonywanych w przyszłości ocen stanu zasobów, co pociągnie za sobą odpowiednie dostosowanie rekompensaty finansowej.

Nowy protokół wymaga w dalszym ciągu, by statki UE działające w ramach tego protokołu zatrudniały minimalną liczbę pracowników z Komorów oraz zawiera klauzulę wyłączności dotyczącą gatunków, które będą odławiane. Ostatnio dodana klauzula przeglądowa i klauzula zawieszająca mają na celu umożliwienie UE pewnego stopnia elastyczności na wypadek istotnych zmian politycznych, nieprawidłowości lub przypadków łamania praw człowieka w Związku Komorów.

Wnioski

W świetle powyższego sprawozdawca uważa, że zaproponowany nowy protokół do umowy o partnerstwie w sprawie połowów między Unią a Związkiem Komorów służy interesom obu stron i dlatego zaleca jego przyjęcie.

Jednakże sprawozdawca jest przekonany, że informowanie Parlamentu w większym stopniu i sprawowanie przez Parlament kontroli na wszystkich etapach procesu negocjacji przyczyniłoby się do wzmocnienia aspektów prawdziwego partnerstwa i miałoby znaczny wpływ na rozwój sektora rybołówstwa w państwie będącym stroną umowy, nie naruszając jego suwerenności i zapewniając również szersze parlamentarne poparcie.

W związku z tym do Komisji kieruje się ponownie następujące wnioski:

· Komisja powinna przekazać Parlamentowi wnioski z posiedzeń i prac wspólnego komitetu przewidzianego w art. 9 umowy, a także wieloletni program sektorowy, o którym mowa w art. 7 lit. c) protokołu, oraz wyniki odpowiednich ocen rocznych;

· Przedstawiciele Parlamentu Europejskiego, w roli obserwatorów, powinni mieć możliwość uczestniczenia w posiedzeniach i pracach wspólnego komitetu;

· Komisja powinna przedłożyć Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie ze stosowania umowy przed rozpoczęciem ponownych negocjacji w sprawie umowy;

· Komisja powinna jednakowo traktować Parlament Europejski i Radę w odniesieniu do pełnego i natychmiastowego prawa do informacji, a także w zakresie monitorowania i oceny realizacji każdej umowy międzynarodowej w dziedzinie rybołówstwa, a także negocjacji w sprawie jej przedłużenia.

Przypomina Komisji i Radzie, że wymóg informowania Parlamentu jest odzwierciedleniem spoczywającego na instytucjach bardziej ogólnego obowiązku wzajemnej lojalnej współpracy zgodnie z art. 13 ust. 2 TUE.

[1] więcej informacji pod adresem: http://www.fao.org/fishery/countrysector/
[2] suma ta odpowiada 0,6% rocznego budżetu kraju
[3] patrz www.iotc.org
[4] patrz protokół posiedzenia wspólnego komitetu UE-Związek Komorów, które odbyło się w dniu 19 maja 2010 r. w Port Louis na Mauritiusie.
[5] Mandat Rady: Decyzja nr 9180/10 z dnia 10 maja 2010 r.

dla Komisji Rybołówstwa

w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia Protokołu ustalającego uprawnienia do połowów i rekompensatę finansową przewidziane w Umowie o partnerstwie w sektorze rybołówstwa między Wspólnotą Europejską a Związkiem Komorów
(15572/2010 – C7‑0020/2011 – 2010/287(NLE))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: François Alfonsi

ZWIĘZŁE UZASADNIENIE

Umowa w sprawie połowów zawarta pomiędzy Wspólnotą Europejską a Komorami wygasła w grudniu 2010 r. Nowy protokół – ważny przez okres 2011 – 2013 – powinien być stosowany tymczasowo w oczekiwaniu na przeprowadzenie przez Parlament Europejski procedury zgody.

Zgodnie z art. 43 ust. 2 i art. 218 ust. 6 lit. a) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej Parlament Europejski może wyrazić zgodę na zawarcie umowy lub odmówić jej.

Pod względem treści cechy charakterystyczne umowy przedstawiają się następująco:

Rodzaj wydatków	2011	2012	2013	RAZEM
równoważność pojemności 4 850 ton rocznie przy 65 EUR za tonę	315 250 EUR	315 250 EUR	315 250 EUR	945 750 EUR
realizacja sektorowej polityki rybołówstwa na Komorach	300 000 EUR	300 000 EUR	300 000 EUR	900 000 EUR
RAZEM	615 250 EUR	615 250 EUR	615 250 EUR	1 845 750 EUR

W następstwie wspólnej oceny stanu zasobów można będzie w pewnych okolicznościach wydać pozwolenie na dostosowanie kwot połowowych.

Rekompensata finansowa wypłacana przez Unię Europejską będzie obejmować następujące elementy:

- roczną kwotę w wysokości 315 250 EUR za prawo do połowu 4 850 ton rocznie (65 EUR za tonę),

- kwotę w wysokości 300 000 EUR na wsparcie oraz na realizację sektorowej polityki rybołówstwa na Komorach,

co daje kwotę 615 250 EUR rocznie,

co daje ogółem kwotę 1 845 750 EUR za trzy lata objęte umową.

Nie istnieje żaden górny limit dodatkowych połowów tuńczyka dla statków Wspólnoty. Każda dodatkowa tona będzie kosztować 65 euro. Jeżeli ilość złowiona przez statki Wspólnoty przekroczy ilość odpowiadającą dwukrotnej wartości całkowitej kwoty rocznej, kwota należna za ilość przekraczającą ten limit zostanie wypłacona w roku następnym.

Według ogłoszonego w 2010 r. przez Transparency International wskaźnika korupcji w poszczególnych państwach Związek Komorów znajduje się na 154. miejscu (na 178 krajów). Komisja powinna sprawdzić, w jakim stopniu fundusze przyznane Związkowi Komorów zostały i zostaną wydane zgodnie z przeznaczeniem.

Komisja BUDG jest w związku z tym zdania, że przy wdrażania wspomnianej umowy należy uwzględnić następujące kwestie:

· przeprowadzenie corocznej oceny, czy państwa członkowskie, których statki działają w ramach protokołu załączonego do umowy, spełniły wymogi dotyczące deklarowania połowów. W przeciwnym przypadku Komisja powinna odrzucić ich wnioski o wydanie licencji połowowych na kolejny rok;

· coroczne przedstawianie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdania w sprawie rezultatów wieloletniego programu sektorowego, o którym mowa w art. 7 protokołu, a także w sprawie przestrzegania przez państwa członkowskie wymogu deklarowania połowów;

· przedłożenie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, przed wygaśnięciem protokołu lub rozpoczęciem negocjacji dotyczących jego ewentualnego przedłużenia, oceny ex-post protokołu, w tym analizy kosztów i zysków.

*******

Komisja Budżetowa zwraca się do Komisji Rybołówstwa, która jest komisją właściwą w tej sprawie, o wnioskowanie wydania przez Parlament zgody na zawarcie umowy, oraz pragnie, by Komisja Europejska i Związek Komorów należycie uwzględniły następujące kwestie przy wdrażaniu umowy:

a) przeprowadzenie corocznej oceny, czy państwa członkowskie, których statki działają w ramach protokołu załączonego do umowy, spełniły wymogi dotyczące deklarowania połowów. W przeciwnym przypadku Komisja powinna odrzucić ich wnioski o wydanie licencji połowowych na kolejny rok;

b) coroczne przedstawianie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdania w sprawie rezultatów wieloletniego programu sektorowego, o którym mowa w art. 7 protokołu, a także w sprawie przestrzegania przez państwa członkowskie wymogu deklarowania połowów;

c) przedłożenie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, przed wygaśnięciem protokołu lub rozpoczęciem negocjacji dotyczących jego ewentualnego przedłużenia, oceny ex-post protokołu, w tym analizy kosztów i zysków.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

dla Komisji Rybołówstwa

Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej: Eva Joly

ZWIĘZŁE UZASADNIENIE

Umowa w sprawie połowów zawarta pomiędzy Wspólnotą Europejską a Komorami wygaśnie w grudniu 2010 r. Nowy protokół – ważny przez okres 2011 – 2013 – powinien być stosowany tymczasowo w oczekiwaniu na przeprowadzenie przez Parlament Europejski procedury zgody.

Zgodnie z art. 43 ust. 2 i art. 218 ust. 6 lit. a) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej Parlament Europejski może wyrazić zgodę na zawarcie umowy lub odmówić jej.

Na mocy projektu umowy strony zobowiązują się do promowania odpowiedzialnych połowów w strefie połowowej Komorów w oparciu o zasadę niedyskryminacji pomiędzy różnymi flotami prowadzącymi połowy w strefie połowowej Komorów, przy jednoczesnym zachęcaniu do dialogu politycznego w sprawie niezbędnych reform.

Umowa ta jednak nie ogranicza wielkości połowów tuńczyka. Rekompensata finansowa, o której mowa w umowie, obejmuje roczną kwotę w wysokości 1 845 750 EUR stanowiącą równoważność rocznej pojemności referencyjnej w wysokości 4 850 ton dla 70 statków.

Jeżeli całkowita wielkość połowów statków Unii Europejskiej na wodach Komorów przekroczy 4 850 ton rocznie, łączna kwota rocznej rekompensaty finansowej zostanie zwiększona o 65 EUR za każdą dodatkową tonę połowu, co stanowi bardzo nieznaczną kwotę.

Ponadto Unia Europejska uiszcza specjalną opłatę w wysokości 300 000 EUR przeznaczoną na wsparcie na rzecz rozwoju polityki w sektorze gospodarki rybnej Związku Komorów.

Jeżeli ilość złowiona przez statki Wspólnoty przekroczy ilość odpowiadającą dwukrotnej wartości całkowitej kwoty rocznej, kwotę należną za ilość przekraczającą ten limit wypłaca się w roku następnym. Dla państw rozwijających się może stanowić to problem z różnych powodów.

Kolejną problematyczną kwestią jest przeznaczenie środków finansowych, ponieważ są one przekazywane władzom Komorów, które całkowicie niezależnie decydują o ich wykorzystaniu. Jak zatem przekonać się, kto jest rzeczywistym beneficjentem tych funduszy?

Sprawozdawczyni jest zatem zdania, że umowy o partnerstwie w sektorze rybołówstwa nie powinny być jedynie narzędziem prawnym umożliwiającym statkom europejskim dostęp do zasobów połowowych państw trzecich. Powinny one także służyć promowaniu zrównoważonego wykorzystania zasobów morskich. Wkład finansowy europejskich podatników należy przeznaczać wyłącznie na cele rozwojowe, tzn. na korzyść wspólnot rybackich, w celu poprawy warunków życia, na rzecz szkoleń, bezpieczeństwa na morzu i z myślą o tworzeniu nowych lokalnych miejsc pracy.

Komisja DEVE jest w związku z tym zdania, że przy wdrażania wspomnianej umowy należy uwzględnić następujące kwestie:

1. należy zwiększyć przejrzystość procedur służących określaniu całkowitych połowów;

2. uczciwość w stosowaniu wszystkich mechanizmów w kontekście problemu korupcji nie powinna budzić żadnych zastrzeżeń;

3. należy zwiększyć odpowiedzialność lokalnego rządu, który powinien zapewnić poprawę warunków życia lokalnych rybaków;

4. należy przestrzegać minimalnych norm i warunków przyjętych na szczeblu regionalnym;

5. należy regularnie przedstawiać do wiadomości Unii Europejskiej sprawozdania z wdrażania umowy.

******

Komisja Rozwoju zwraca się do Komisji Rybołówstwa, która jest komisją właściwą w tej sprawie, o wnioskowanie o zgodę Parlamentu na zawarcie umowy.

Komisja Rozwoju pragnie, by Komisja Europejska i Związek Komorów należycie uwzględniły następujące kwestie przy wdrażaniu umowy:

a) należy zwiększyć przejrzystość procedur służących określaniu całkowitych połowów oraz usprawnić środki służące zwalczaniu nielegalnych, niezgłaszanych i nieuregulowanych połowów, aby rozwijać odpowiedzialne i zrównoważone rybołówstwo;

b) uczciwość w stosowaniu wszystkich mechanizmów w kontekście problemu korupcji nie powinna budzić żadnych zastrzeżeń;

c) należy zwiększyć odpowiedzialność lokalnego rządu, który powinien zapewnić poprawę warunków życia lokalnych rybaków poprzez wspieranie w szczególności tworzenia małych lokalnych przedsiębiorstw zajmujących się mrożeniem i przetwarzaniem produktów rybołówstwa;

d) należy przestrzegać minimalnych norm i warunków przyjętych na szczeblu regionalnym, w szczególności w ramach Komisji ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim (IOTC);

e) należy regularnie przedstawiać do wiadomości Unii Europejskiej sprawozdania z wdrażania umowy.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

Data przyjęcia

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Alexander Alvaro, Marta Andreasen, Francesca Balzani, James Elles, Göran Färm, José Manuel Fernandes, Eider Gardiazábal Rubial, Salvador Garriga Polledo, Jens Geier, Ingeborg Gräßle, Estelle Grelier, Carl Haglund, Jutta Haug, Monika Hohlmeier, Sidonia Elżbieta Jędrzejewska, Ivailo Kalfin, Alain Lamassoure, Giovanni La Via, Vladimír Maňka, Barbara Matera, Miguel Portas, Dominique Riquet, Helga Trüpel, Derek Vaughan, Jacek Włosowicz

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Richard Ashworth, Frédéric Daerden, Peter Šťastný

Zastępca(y) (art. 187 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Regina Bastos, Jolanta Emilia Hibner, Elisabeth Jeggle, Maria do Céu Patrão Neves, Nuno Teixeira, Jarosław Leszek Wałęsa

Informacja prawna - Polityka ochrony prywatności