SPRAWOZDANIE w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego przepisy przejściowe w zakresie dwustronnych umów inwestycyjnych między państwami członkowskimi a państwami trzecimi

14.4.2011 - (COM(2010)0344 – C7‑0172/2010 – 2010/0197(COD)) - ***I

Komisja Handlu Międzynarodowego
Sprawozdawca: Carl Schlyter

Poprawki

• 001-001 (PDF - 147 KB)
• 001-001 (DOC - 105 KB)
• 002-007 (PDF - 144 KB)
• 002-007 (DOC - 301 KB)
• 008-013 (PDF - 119 KB)
• 008-013 (DOC - 262 KB)

PROJEKT REZOLUCJI LEGISLACYJNEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego przepisy przejściowe w zakresie dwustronnych umów inwestycyjnych między państwami członkowskimi a państwami trzecimi

(COM(2010)0344 – C7‑0172/2010 – 2010/0197(COD))

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi i Radzie (COM(2010)0344),

–   uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 207 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi Komisja przedstawiła wniosek Parlamentowi (C7-0172/2010),

–   uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–   uwzględniając art. 55 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Handlu Międzynarodowego oraz opinię Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A7-0148/2011),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeżeli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do swojego wniosku lub zastąpienie go innym tekstem;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie, Komisji i parlamentom krajowym.

STANOWISKO PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

W PIERWSZYM CZYTANIU^[1]*

---------------------------------------------------------

rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady

ustanawiające przepisy przejściowe w zakresie dwustronnych umów inwestycyjnych między państwami członkowskimi a państwami trzecimi

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 207 ust. 2,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)       Od czasu wejścia w życie Traktatu z Lizbony bezpośrednie inwestycje zagraniczne znajdują się w wykazie kwestii podlegających wspólnej polityce handlowej. Zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. e) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (zwanego dalej „Traktatem”) Unia ma wyłączną kompetencję w dziedzinie wspólnej polityki handlowej. W związku z tym jedynie Unia może stanowić prawo i przyjmować akty prawnie wiążące w tej dziedzinie. Państwa członkowskie mogą to czynić wyłącznie z upoważnienia Unii zgodnie z art. 2 ust. 1 Traktatu.

(2)       Ponadto w części trzeciej, tytuł IV, rozdział 4 Traktatu ustanawia się wspólne zasady przepływu kapitału między państwami członkowskimi a państwami trzecimi, łącznie z przepływami kapitału obejmującymi inwestycje. Na zasady te mogą wpływać międzynarodowe umowy dotyczące inwestycji zagranicznych zawarte przez państwa członkowskie.

(3)       Wraz z wejściem w życie Traktatu Lizbońskiego państwa członkowskie Unii utrzymały znaczną liczbę dwustronnych umów w dziedzinie inwestycji zawartych z państwami trzecimi. Traktat nie zawiera żadnych wyraźnych przepisów przejściowych w odniesieniu do takich umów, które obecnie stanowią wyłączną kompetencję Unii. Ponadto niektóre z tych umów mogą zawierać postanowienia mające wpływ na wspólne zasady w zakresie przepływów kapitałowych określone w części trzeciej, tytuł IV, rozdział 4 Traktatu.

(4)       Mimo że dwustronne umowy pozostają wiążące dla państw członkowskich na mocy międzynarodowego prawa publicznego i będą stopniowo zastępowane przez przyszłe umowy Unii dotyczące tego samego przedmiotu, warunki ich dalszego utrzymania oraz ich związek z polityką Unii w dziedzinie inwestycji, a zwłaszcza ze wspólną polityką handlową, wymagają właściwego zarządzania. Związek ten będzie się rozwijał wraz wykonywaniem przez Unię jej kompetencji w obszarze wspólnej polityki inwestycyjnej, której głównym celem jest stworzenie jak najlepszego systemu jednakowej ochrony inwestycyjnej dla wszystkich inwestorów z państw członkowskich oraz równych warunków inwestowania na rynkach państw trzecich. Ponieważ nowa polityka inwestycyjna zostanie opracowana w związku z przejściowym obowiązywaniem dwustronnych umów inwestycyjnych zawartych przez państwa członkowskie, powinna ona uznawać prawa inwestorów, których inwestycje objęte są zakresem tych umów, a także zagwarantować ich pewność prawną.

(5)       W interesie inwestorów z UE i ich inwestycji w państwach trzecich oraz w interesie państw członkowskich przyjmujących inwestorów i inwestycje zagraniczne ▌umowy dwustronne, które określają i gwarantują warunki inwestycji, pozostają wiążące dla stron na mocy międzynarodowego prawa publicznego i powinny zostać utrzymane w mocy. Komisja podejmuje niezbędne działania na rzecz stopniowego zastąpienia wszystkich istniejących umów dotyczących inwestycji nowymi umowami, które powinny zapewniać jak najlepszy poziom ochrony.

(6)       Niniejsze rozporządzenie określa warunki, na jakich państwa członkowskie mogą zostać upoważnione, aby utrzymać w mocy międzynarodowe umowy dotyczące inwestycji lub pozwolić na ich wejście w życie.

(7)       Niniejsze rozporządzenie określa warunki, na jakich państwa członkowskie są upoważnione do utrzymania, zmiany lub zawarcia międzynarodowych umów dotyczących inwestycji.

(8)       Ponieważ upoważnienia do utrzymania, zmiany lub zawarcia umów objętych niniejszym rozporządzeniem udziela się w dziedzinie, w której Unia ma wyłączną kompetencję, upoważnienie to musi być uznane za środek przejściowy. Upoważnienie nie stanowi uszczerbku dla stosowania art. 258 Traktatu w odniesieniu do uchybień państw członkowskich w wypełnianiu zobowiązań wynikających z Traktatów, innych niż te dotyczące niezgodności wynikających z podziału kompetencji między Unią a jej państwami członkowskimi.

▌

(10)     Komisja powinna ▌cofnąć upoważnienie do zawarcia umowy z państwem trzecim, jeżeli już ratyfikowano umowę inwestycyjną Unii z tym samym państwem trzecim wynegocjowaną przez Komisję. Komisja może cofnąć upoważnienie do zawarcia umowy, jeżeli umowa jest niezgodna z prawem Unii w zakresie innym niż niezgodności wynikające z podziału kompetencji między Unią a jej państwami członkowskimi w sprawie bezpośrednich inwestycji zagranicznych lub jeżeli stanowi poważną przeszkodę dla zawarcia w przyszłości z tym państwem trzecim umów dotyczących inwestycji ▌. Wreszcie, istnieje możliwość cofnięcia upoważnienia, jeżeli Rada nie podejmie decyzji w sprawie upoważnienia do rozpoczęcia negocjacji dotyczących inwestycji w ciągu jednego roku od dnia przedłożenia przez Komisję zalecenia na mocy art. 218 ust. 3 Traktatu.

▌

(12)     Nie później niż w ciągu dziesięciu lat od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie ze stosowania ▌niniejszego rozporządzenia. ▌Dwustronne umowy zawierane przez państwa członkowskie z państwami trzecimi pozostają wiążące dla stron na mocy międzynarodowego prawa publicznego, chyba że zostają zastąpione przez umowę Unii dotyczącą inwestycji lub w inny sposób rozwiązane.

(13)     Umowy, względem których wydano upoważnienie na mocy niniejszego rozporządzenia, lub upoważnienia do rozpoczęcia negocjacji w celu ▌zawarcia nowej umowy dwustronnej z państwem trzecim w żadnym przypadku nie powinny stanowić poważnej przeszkody w zawarciu w przyszłości z tym państwem trzecim umów w dziedzinie inwestycji ▌.

(14)     Parlament Europejski, Komisja i Rada powinny zapewnić, że wszelkie informacje określone jako poufne będą traktowane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1049/2001 z dnia 30 maja 2001 r.w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji[2].

(15)     Umowy między państwami członkowskimi dotyczące inwestycji nie są objęte niniejszym rozporządzeniem.

(16)     Konieczne jest zapewnienie określonych przepisów gwarantujących, że umowy utrzymane na mocy niniejszego rozporządzenia nadal spełniają swoją funkcję, także w odniesieniu do rozstrzygania sporów, przy jednoczesnym poszanowaniu wyłącznej kompetencji Unii.

(17)     Aby zapewnić jednolite warunki wdrożenia niniejszego rozporządzenia, należy przyznać Komisji uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z przepisami rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającego przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję[3].

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

Zakres

Artykuł 1

Przedmiot i zakres zastosowania

Niniejsze rozporządzenie ustanawia zasady, warunki i procedurę, w ramach których państwa członkowskie są upoważnione do utrzymania w mocy, zmiany lub zawarcia z państwami trzecimi dwustronnych umów dotyczących inwestycji.

ROZDZIAŁ II

Upoważnienie do utrzymania umów w mocy

Artykuł 2

Powiadamianie Komisji

W terminie trzydziestu dni od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wszystkich umowach dwustronnych dotyczących inwestycji zawartych i/lub podpisanych z państwami trzecimi przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia, które chcą utrzymać w mocy lub w przypadku których chcą pozwolić, aby weszły w życie na mocy niniejszego rozdziału. Do powiadomienia załącza się kopię takich umów dwustronnych. Państwa członkowskie powiadamiają również Komisję o przyszłych zmianach statusu tych umów.

Artykuł 3

Upoważnienie do utrzymania umów w mocy

Mimo kompetencji Unii w zakresie inwestycji i bez uszczerbku dla pozostałych zobowiązań państw członkowskich wynikających z prawa Unii, zgodnie z art. 2 ust. 1 Traktatu państwa członkowskie są upoważnione do utrzymania w mocy umów dwustronnych dotyczących inwestycji, o których powiadomiły Komisję zgodnie z art. 2 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 4

Publikacja

1.        Co dwanaście miesięcy Komisja publikuje w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej wykaz umów, o których została powiadomiona na mocy art. 2 lub art. 11 ust. 7.

2.        Pierwsza publikacja wykazu, o którym mowa w ust. 1, następuje nie później niż trzy miesiące po terminie powiadamiania na mocy art. 2.

Artykuł 5

Przegląd

1.        Komisja może dokonać przeglądu umów, o których została powiadomiona na mocy art. 2, ▌poprzez ocenę, ▌czy umowy:

(a)       nie są sprzeczne z prawem Unii w zakresie innym niż niezgodności wynikające z podziału kompetencji między Unią a jej państwami członkowskimi w sprawie bezpośrednich inwestycji zagranicznych, lub

▌

(c)       nie stanowią poważnej przeszkody w zawarciu w przyszłości przez Unię umów z państwami trzecimi w dziedzinie inwestycji ▌.

▌

3.        Nie później niż w ciągu dziesięciu lat od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie w sprawie stanu przeglądu obowiązujących umów dwustronnych z państwami trzecimi.

▌

Artykuł 6

Cofnięcie upoważnienia

1.        Cofa się upoważnienie, o którym mowa w art. 3, jeżeli Unia już ratyfikowała umowę inwestycyjną z tym samym państwem trzecim, wynegocjowaną przez Komisję.

           Upoważnienie przewidziane w art. 3 może być cofnięte, jeżeli:

(a)       umowa jest sprzeczna z prawem Unii w zakresie innym niż niezgodności wynikające z podziału kompetencji między Unią a jej państwami członkowskimi w sprawie bezpośrednich inwestycji zagranicznych, lub

▌

(c)       umowa stanowi poważną przeszkodę w zawarciu w przyszłości umów z tym państwem trzecim w dziedzinie inwestycji ▌, lub

(d)       Rada nie podejmie decyzji w sprawie upoważnienia do rozpoczęcia negocjacji dotyczących umowy, która pokrywa się, w części lub w całości, z umową, o której powiadomiono Komisję zgodnie z art. 2, w ciągu jednego roku od dnia przedłożenia przez Komisję zalecenia na mocy art. 218 ust. 3 Traktatu.

2.        Jeżeli Komisja uzna, że istnieją powody do cofnięcia upoważnienia przewidzianego w art. 3, Komisja przedstawia przedmiotowemu państwu członkowskiemu uzasadnioną opinię ▌. Takie konsultacje odbywają się między Komisją a przedmiotowym państwem członkowskim. W ramach tych konsultacji państwa członkowskie mogą mieć możliwość renegocjowania umowy z państwem trzecim w uzgodnionym okresie.

3.        Jeżeli konsultacje, o których mowa w ust. 2, nie przynoszą rozwiązania tej kwestii w wyznaczonym okresie, Komisja może cofnąć upoważnienie względem przedmiotowej umowy lub odpowiednio przedstawić Radzie zalecenie dotyczące udzielenia upoważnienia do negocjowania umowy inwestycyjnej Unii zgodnie z art. 207 ust. 3 Traktatu. Komisja podejmuje decyzję o cofnięciu upoważnienia zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 15 ust. 2. Decyzja obejmuje wymóg podjęcia przez państwo członkowskie właściwego działania, a w razie konieczności rozwiązania odpowiedniej umowy.

4.        Jeżeli upoważnienie zostaje cofnięte, Komisja usuwa umowę z wykazu, o którym mowa w art. 4.

ROZDZIAŁ III

Upoważnienie do zmiany lub zawarcia umów

Artykuł 7

Upoważnienie do zmiany lub zawarcia umów

Z zachowaniem warunków określonych w art. 8-12 państwo członkowskie jest upoważnione do rozpoczęcia negocjacji w celu zmiany istniejącej dwustronnej umowy inwestycyjnej z państwem trzecim lub zawarcia nowej umowy dotyczącej inwestycji z państwem trzecim.

Artykuł 8

Powiadamianie Komisji

1.        W przypadku gdy państwo członkowskie zamierza rozpocząć negocjacje w celu zmiany istniejącej dwustronnej umowy inwestycyjnej z państwem trzecim lub zawarcia nowej umowy dotyczącej inwestycji z państwem trzecim, na piśmie powiadamia ono Komisję o swoim zamiarze.

2.        Powiadomienie zawiera odpowiednią dokumentację oraz określenie postanowień, które mają być przedmiotem negocjacji, celów negocjacji, a także wszelkie inne stosowne informacje. W przypadku zmiany istniejącej umowy w powiadomieniu wskazuje się na postanowienia, które mają być przedmiotem renegocjacji.

3.        Komisja udostępnia takie powiadomienie oraz, na wniosek, załączoną do niej dokumentację pozostałym państwom członkowskim, z zastrzeżeniem wymogów poufności ustanowionych w art. 14.

3a.      Jeżeli państwo członkowskie zamierza zawrzeć z państwem trzecim nową umowę dotyczącą inwestycji, Komisja konsultuje się z pozostałymi państwami członkowskimi w terminie trzydziestu dni celem ustalenia, czy umowa Unii miałaby wartość dodaną.

4.        Powiadomienie, o którym mowa w ust. 1, przekazuje się przynajmniej trzy miesiące kalendarzowe przed planowanym rozpoczęciem formalnych negocjacji z odnośnym państwem trzecim.

5.        Jeżeli informacje przekazane przez państwo członkowskie nie są wystarczające, by udzielić upoważnienia do rozpoczęcia formalnych negocjacji zgodnie z art. 9, Komisja może zażądać dodatkowych informacji.

Artykuł 9

Upoważnienie do rozpoczęcia formalnych negocjacji

1.        Komisja upoważnia do rozpoczęcia formalnych negocjacji, chyba że uzna, iż rozpoczęcie negocjacji mogłoby:

(a)       być sprzeczne z prawem Unii w zakresie innym niż niezgodności wynikające z podziału kompetencji między Unią a jej państwami członkowskimi w sprawie bezpośrednich inwestycji zagranicznych, lub

(b)       podważać cele odbywających się ▌negocjacji Unii z przedmiotowym państwem trzecim, lub

        (ba)       być niezgodne z polityką Unii dotyczącą inwestycji, lub

(c)       stanowić poważną przeszkodę w zawarciu w przyszłości przez Unię umów z tym państwem trzecim w dziedzinie inwestycji ▌.

2.        Jako część upoważnienia, o którym mowa w ust. 1, Komisja może zażądać od państwa członkowskiego ujęcia w negocjacjach wszelkich odpowiednich klauzul.

3.        Decyzje dotyczące upoważnienia, o którym mowa w ust. 1, przyjmuje się zgodnie z procedurą określoną w art. 15 ust. 2. Komisja podejmuje decyzję w ciągu 90 dni od dnia otrzymania powiadomienia, o którym mowa w art. 8. Jeżeli do podjęcia decyzji niezbędne są dodatkowe informacje, termin 90 dni rozpoczyna się od dnia otrzymania dodatkowych informacji.

3a.      Jeżeli zwykła większość państw członkowskich zgodnie z art. 8 ust. 3a wyrazi zamiar zawarcia umowy inwestycyjnej Unii z danym państwem trzecim, Komisja może cofnąć upoważnienie i w zamian zaproponować Radzie mandat negocjacyjny zgodnie z art. 207 ust. 3 Traktatu. Na wszystkich etapach procedury Komisja niezwłocznie i w pełni informuje Parlament Europejski.

Przy podejmowaniu decyzji Komisja bierze pod uwagę priorytety geograficzne unijnej strategii w dziedzinie inwestycji oraz zdolność Komisji do negocjowania nowej umowy Unii z danym państwem trzecim.

Artykuł 10

Uczestnictwo Komisji w negocjacjach

Komisja jest informowana o przebiegu i wynikach negocjacji na ich poszczególnych etapach i może zażądać uczestnictwa w negocjacjach dotyczących inwestycji między państwem członkowskim a państwem trzecim. Komisja może uczestniczyć w negocjacjach pomiędzy państwem członkowskim a państwem trzecim w takim zakresie, w jakim rozmowy te dotyczą wyłącznych kompetencji Unii.

Artykuł 11

Upoważnienie do podpisania i zawarcia umowy

1.        Przed podpisaniem umowy dane państwo członkowskie powiadamia Komisję o wyniku negocjacji i przekazuje Komisji treść umowy.

2.        Obowiązek powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, obejmuje umowy, które były negocjowane przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia, ale nie zostały zawarte, w związku z czym nie podlegają obowiązkowi powiadomienia przewidzianego w art. 2.

3.        Po otrzymaniu powiadomienia Komisja ocenia, czy wynegocjowana umowa nie narusza wymogów art. 9 ust. 1 i 2, które zostały przekazane państwom członkowskim przez Komisję.

4.        Jeżeli Komisja uzna, że wynikiem negocjacji jest umowa, która nie spełnia wymogów, o których mowa w ust. 3, państwo członkowskie nie jest upoważnione do jej podpisania i zawarcia.

5.        Jeżeli Komisja uzna, że wynikiem negocjacji jest umowa, która spełnia warunki, o których mowa w ust. 3, państwo członkowskie jest upoważnione do jej podpisania i zawarcia.

6.        Decyzje na mocy ust. 4 i 5 są podejmowane zgodnie z procedurą określoną w art. 15 ust. 2. Komisja podejmuje decyzję w ciągu 60 dni od dnia otrzymania powiadomień, o których mowa w ust. 1 i 2. Jeżeli do podjęcia decyzji niezbędne są dodatkowe informacje, termin 60 dni rozpoczyna się od dnia otrzymania dodatkowych informacji.

7.        Jeżeli zgodnie z ust. 5 udzielono upoważnienia, dane państwo członkowskie informuje Komisję o zawarciu i wejściu w życie umowy.

7a.      Jeżeli Komisja podejmie decyzję o negocjowaniu z państwem trzecim dwustronnej umowy inwestycyjnej lub umowy dotyczącej bezpośrednich inwestycji zagranicznych, należycie powiadamia wszystkie państwa członkowskie o swoim zamiarze oraz o zakresie nowej umowy.

Artykuł 12

Przegląd

1.        Nie później niż w ciągu dziesięciu lat od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie ze stosowania niniejszego rozdziału, w którym dokonuje przeglądu potrzeby dalszego stosowania tego rozporządzenia i jego poszczegónych rozdziałów.

2.        Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, obejmuje przegląd upoważnień, o które wnioskowano i które przyznano na mocy niniejszego rozporządzenia.

▌

ROZDZIAŁ IV

Przepisy końcowe

Artykuł 13

Postępowanie państw członkowskich w odniesieniu do umów z państwami trzecimi

1.        W przypadku wszystkich umów podlegających zakresowi niniejszego rozporządzenia, dane państwo członkowskie niezwłocznie informuje Komisję o wszelkich spotkaniach odbywających się zgodnie z postanowieniami umowy. Komisja otrzymuje porządek obrad oraz wszelkie istotne informacje pozwalające na zrozumienie tematów, które mają być dyskutowane. Komisja może zwrócić się do danego państwa członkowskiego z prośbą o udzielenie dalszych informacji. Jeżeli poruszana w dyskusji kwestia może mieć wpływ na realizację polityki Unii w dziedzinie inwestycji, a zwłaszcza wspólnej polityki handlowej, Komisja może zażądać od danego państwa członkowskiego przyjęcia określonego stanowiska.

2.        W przypadku wszystkich umów podlegających zakresowi niniejszego rozporządzenia, dane państwo członkowskie niezwłocznie informuje Komisję o wszelkich złożonych oświadczeniach, że określony środek nie jest zgodny z umową. Ponadto państwo członkowskie informuje natychmiast Komisję o wszelkich wnioskach dotyczących rozstrzygania sporów złożonych na mocy umowy, gdy tylko staje się świadome takiego wniosku. Państwo członkowskie i Komisja w pełni współpracują i podejmują wszelkie konieczne środki w celu zagwarantowania skutecznej obrony ich interesów, co może obejmować, w stosownych przypadkach, uczestnictwo Komisji w procedurze.

3.        W przypadku wszystkich umów podlegających zakresowi niniejszego rozporządzenia, przed uruchomieniem jakiegokolwiek odpowiedniego mechanizmu rozstrzygania sporów przeciwko państwu trzeciemu zawartego w umowie dane państwo członkowskie ubiega się o zgodę Komisji i uruchamia takie mechanizmy na jej wniosek. Mechanizmy te obejmują konsultację z drugą stroną umowy oraz rozstrzyganie sporów w przypadkach przewidzianych w umowie. Państwo członkowskie i Komisja w pełni współpracują w przeprowadzaniu procedur w ramach odpowiednich mechanizmów, co może obejmować, w stosownych przypadkach, uczestnictwo Komisji w procedurze.

Artykuł 14

Poufność

Powiadamiając Komisję o negocjacjach i ich wynikach zgodnie z art. 8 i 11, państwa członkowskie wskazują, czy jakiekolwiek przekazane informacje mają być uważane za poufne oraz czy można je udostępnić innym państwom członkowskim.

Artykuł 15

Komitet

1.        Komisję wspiera Komitet Doradczy ds. przepisów przejściowych w zakresie międzynarodowych umów inwestycyjnych. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

2.        W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 4 rozporządzenia (WE) nr 182/2011.

Artykuł 16

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

W imieniu Parlamentu Europejskiego                                     W imieniu Rady

Przewodniczący                                                                  Przewodniczący

• [1] ^* Poprawki: tekst nowy lub zmieniony został zaznaczony kursywą i wytłuszczonym drukiem; symbol ▌sygnalizuje skreślenia.
• [2]           Dz.U. L 145 z 31.5.2001, s. 43.
• [3]           Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13.

UZASADNIENIE

Sprawozdawca z zadowoleniem przyjmuje realizację art. 207 ust. 1 TFUE, zapewniającego wyłączne kompetencje UE w zakresie bezpośrednich inwestycji zagranicznych, stanowiących część wspólnej polityki handlowej, będącej przedmiotem proponowanego rozporządzenia. W obliczu zglobalizowanego przepływu towarów i kapitału oraz jako logiczne następstwo wspólnej polityki handlowej Unii, również polityka inwestycyjna państw członkowskich powinna być skoordynowana i ustalana na szczeblu unijnym. Oznacza to, że obecny system, który tworzą pokrywające się i czasem sprzeczne dwustronne umowy inwestycyjne państw członkowskich, musi zostać zastąpiony – w rozsądnym czasie – przez nowe ramy nowoczesnych umów inwestycyjnych UE spójne z celami horyzontalnej polityki UE.

Mając na uwadze ryzykowny i długoterminowy charakter bezpośrednich inwestycji zagranicznych, zapewnienie wysokiego stopnia pewności prawa podczas okresu przejściowego należy uznać za istotny cel przedmiotowego rozporządzenia. W związku z tym sprawozdawca zdecydowanie popiera podejście w zakresie współistnienia zawarte w projekcie rozporządzenia Komisji. Rzeczywiście kluczowe jest, aby dzięki procesowi wydawania upoważnień istniejące dwustronne umowy inwestycyjne państw członkowskich zachowały ważność oraz aby państwa członkowskie mogły, na ściśle określonych warunkach, renegocjować istniejące dwustronne umowy inwestycyjne i podpisywać nowe oraz rozpoczynać negocjacje w sprawie kolejnych umów. Równie ważne jest, aby, zgodnie z warunkiem zapewnienia okresu współistnienia, upoważnienie w zakresie istniejących lub nowo zawartych dwustronnych umów inwestycyjnych państw członkowskich nie utrudniało opracowywania polityki inwestycyjnej wspólnej dla całej UE oraz zawierania międzynarodowych umów inwestycyjnych UE z określonymi państwami trzecimi i w ogóle. Dlatego należy poprzeć fakt, że w rozporządzeniu przewidziano dla Komisji możliwość cofnięcia uprawnienia, zwrócenia się do państwa członkowskiego o renegocjację lub rozwiązanie dwustronnej umowy inwestycyjnej oraz możliwość wydania zgody na zawieranie nowych dwustronnych umów inwestycyjnych.

Pewność prawa pozostanie jednak pojęciem względnym, dopóki proces przejścia do systemu ochrony inwestycyjnej nie zostanie zakończony oraz mając na uwadze okresy ważności istniejących dwustronnych umów inwestycyjnych państw członkowskich na mocy międzynarodowego prawa publicznego. Sprawozdawca miał na celu doprecyzowanie pewności prawa w odniesieniu do warunków obowiązujących w wymaganym okresie przejściowym przez dwa zestawy poprawek:

1) Wprowadzenie harmonogramu procesu przejściowego

Parlament powinien nalegać, aby w rozporządzeniu określono harmonogram procesu przejściowego. Bez harmonogramu rozporządzenie umożliwiałoby istnienie równoległych, potencjalnie niezgodnych zasad inwestowania, przyczyniając się w ten sposób do braku pewności prawa. Wprawdzie wymagany jest wystarczająco długi okres przejściowy, jednak bezterminowa dwoistość polityki inwestycyjnej UE jest nie do przyjęcia dla Parlamentu, mając na uwadze art. 207 ust. 1 TFUE, w którym jasno określono, że polityka inwestycyjna należy do kompetencji Unii. W związku z tym brak realizacji postanowień Traktatu przez dłuższy czas mógłby również zostać zakwestionowany, przyczyniając się do braku pewności prawa.

Postanowienia w art. 5 i 12 projektu rozporządzenia, dotyczące przeglądu – nie później niż pięć lat po wejściu w życie rozporządzenia Komisja oceni, czy potrzebne jest trwałe wykorzystywanie przez państwa członkowskie możliwości renegocjacji lub zawierania nowych dwustronnych umów inwestycyjnych – nie są zadowalające. Parlament powinien jasno określić, że uznaje współistnienie dwustronnych umów inwestycyjnych oraz międzynarodowych umów inwestycyjnych UE za sytuację wyjątkową, tymczasowo uzasadnioną jedynie ze względu na zapewnienie trwałej pewności prawa.

2) Doprecyzowanie warunków cofnięcia upoważnienia

W projekcie rozporządzenia zaproponowano rozróżnienie na trzy kategorie powodów cofnięcia dwustronnych umów inwestycyjnych.

W szczególności rozróżnienie, czy umowy „nie są sprzeczne z prawem Unii” (lit. a) oraz czy „nie pokrywają się, w części lub w całości, z obowiązującą umową z tym państwem trzecim, a umowa nie zawiera odniesienia do takiego pokrywania się przepisów” (lit. b), niepotrzebnie przyczynia się do braku pewności. Takie rozróżnienie sugeruje, że przyszła umowa UE z państwem trzecim nie może dotyczyć kwestii pokrywania się przepisów ani zezwalać na istnienie równoległych systemów, co zasadniczo jest nie do przyjęcia. Ponadto takie rozróżnienie jest zbędne z uwagi na fakt, że umowy UE z państwami trzecimi są częścią prawa UE, a względem dwustronnych umów inwestycyjnych zgłaszanych na mocy art. 2 automatycznie wydawane jest upoważnienie na mocy art. 3 i dlatego nie mogą być one niezgodne z podziałem kompetencji.

Sprawozdawca proponuje, aby te dwie kategorie połączyć w jedno jasne odniesienie do sprzeczności z prawem UE.

Z drugiej strony w odniesieniu do trzeciej kategorii powodów cofnięcia upoważnienia w zakresie dwustronnych umów inwestycyjnych (lit. c) w projekcie rozporządzenia nie sprecyzowano, co może „stanowić przeszkodę dla opracowywania i realizacji polityki Unii w dziedzinie inwestycji, a zwłaszcza wspólnej polityki handlowej”. Jako że jest tu mowa o dopiero powstającej polityce, również ta kwestia przyczynia się do braku pewności.

Sprawozdawca proponuje Komisji odwołanie się do opracowywanych uprawnień w zakresie negocjacji dotyczących inwestycji z państwami trzecimi oraz do podstawowych zasad spójności określonych w Traktacie z Lizbony w art. 3 ust. 5 i art. 6 ust. 1 TUE oraz tytule II części I TFUE.

W kontekście opracowywania nowej polityki inwestycyjnej UE sprawozdawca proponuje dodatkowe zobowiązanie państw członkowskich w zakresie renegocjacji istniejących dwustronnych umów inwestycyjnych lub negocjowania nowych do stworzenia mechanizmu rozstrzygania sporów, zapewniającego Komisji możliwość uczestnictwa w postępowaniach przynajmniej jako amicus curiae oraz zapewniającego, że wymogi w zakresie poufności zostaną zniesione, tak aby Komisja mogła podjąć działania w tej sprawie. Takie rozwiązanie powinno zostać uznane za niezbędny element nowej polityki inwestycyjnej UE oraz procesu przejścia do jej realizacji.

W odniesieniu do praktyk ustalonych w ramach Północnoamerykańskiego Układu Wolnego Handlu (NAFTA) powszechnie uznaje się, że brak przejrzystości mechanizmów rozstrzygania sporów określonych w większości istniejących dwustronnych umów inwestycyjnych państw członkowskich Unii jako taki stanowiłby niezgodność z prawem Unii. Wobec tego jest to kwestia, którą państwa członkowskie muszą uwzględnić podczas negocjacji w sprawie nowych dwustronnych umów inwestycyjnych. Sprawozdawca proponuje w związku z tym włączenie odniesienia do rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji.

OPINIA Komisji Gospodarczej i Monetarnej (1.3.2011)

dla Komisji Handlu Międzynarodowego

w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego przepisy przejściowe w zakresie dwustronnych umów inwestycyjnych między państwami członkowskimi a państwami trzecimi
(COM(2010)0344 – C7‑0172/2010 – 2010/0197(COD))

Sprawozdawca: David Casa

POPRAWKI

Komisja Gospodarcza i Monetarna zwraca się do Komisji Handlu Międzynarodowego, jako do komisji przedmiotowo właściwej, o naniesienie w swoim sprawozdaniu następujących poprawek:

Poprawka  1 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 2 a preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(2a) W komunikacie z dnia 7 lipca 2010 r. zatytułowanym „W kierunku kompleksowej europejskiej polityki dotyczącej inwestycji międzynarodowych” (COM(2010) 343) Komisja analizuje jak Unia może rozwijać politykę inwestycji międzynarodowych, która zwiększy konkurencyjność UE i przyczyni się do realizacji celów takich jak inteligentny i zrównoważony rozwój sprzyjający włączeniu społecznemu.
Poprawka       2 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 3 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(3) Wraz z wejściem w życie Traktatu Lizbońskiego państwa członkowskie Unii utrzymały znaczną liczbę dwustronnych umów w dziedzinie inwestycji zawartych z państwami trzecimi. Traktat nie zawiera żadnych wyraźnych przepisów przejściowych w odniesieniu do takich umów, które obecnie stanowią wyłączną kompetencję Unii. Ponadto niektóre z tych umów mogą zawierać postanowienia mające wpływ na wspólne zasady w zakresie przepływów kapitałowych określone w części trzeciej, tytuł IV, rozdział 4 Traktatu.	(3) Wraz z wejściem w życie Traktatu Lizbońskiego państwa członkowskie Unii utrzymały znaczną liczbę dwustronnych umów w dziedzinie bezpośrednich inwestycji zagranicznych zawartych z państwami trzecimi. Traktat nie zawiera żadnych wyraźnych przepisów przejściowych w odniesieniu do takich umów, które obecnie stanowią wyłączną kompetencję Unii. Ponadto niektóre z tych umów mogą zawierać postanowienia mające wpływ na wspólne zasady w zakresie przepływów kapitałowych określone w części trzeciej, tytuł IV, rozdział 4 Traktatu.
Poprawka  3 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 4 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(4) Mimo że dwustronne umowy pozostają wiążące dla państw członkowskich na mocy międzynarodowego prawa publicznego i będą stopniowo zastępowane przez przyszłe umowy Unii dotyczące tego samego przedmiotu, warunki ich dalszego utrzymania oraz ich związek z polityką Unii w dziedzinie inwestycji, a zwłaszcza ze wspólną polityką handlową, wymagają właściwego zarządzania. Związek ten będzie się rozwijał wraz wykonywaniem przez Unię jej kompetencji.	(4) Mimo że dwustronne umowy pozostają wiążące dla państw członkowskich na mocy międzynarodowego prawa publicznego i będą stopniowo zastępowane przez przyszłe umowy Unii dotyczące tego samego przedmiotu, warunki ich dalszego utrzymania oraz ich związek z polityką Unii w dziedzinie bezpośrednich inwestycji zagranicznych, a zwłaszcza ze wspólną polityką handlową, wymagają właściwego zarządzania. Związek ten będzie się rozwijał wraz wykonywaniem przez Unię jej kompetencji.
Poprawka  4 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 5 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(5) W interesie inwestorów z UE i ich inwestycji w państwach trzecich oraz w interesie państw członkowskich przyjmujących inwestorów i inwestycje zagraniczne należy utrzymać w mocy umowy dwustronne, które określają i gwarantują warunki inwestycji.	(5) W interesie inwestorów z UE i ich inwestycji w państwach trzecich oraz w interesie państw członkowskich przyjmujących inwestorów i inwestycje zagraniczne umowy dwustronne, które określają i gwarantują warunki bezpośrednich inwestycji zagranicznych, pozostają wiążące na mocy publicznego prawa międzynarodowego bez uszczerbku dla prawa Komisji do stopniowego zastępowania obowiązujących umów dotyczących bezpośrednich inwestycji zagranicznych nowymi umowami oferującymi takie same lub lepsze warunki państwom członkowskim.
Poprawka  5 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 6 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(6) Niniejsze rozporządzenie określa warunki, na jakich państwa członkowskie mogą zostać upoważnione, aby utrzymać w mocy międzynarodowe umowy dotyczące inwestycji lub pozwolić na ich wejście w życie.	(6) Niniejsze rozporządzenie określa warunki, na jakich państwa członkowskie mogą zostać upoważnione, aby utrzymać w mocy międzynarodowe umowy dotyczące bezpośrednich inwestycji zagranicznych lub pozwolić na ich wejście w życie.
Poprawka  6 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 7 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(7) Niniejsze rozporządzenie określa warunki, na jakich państwa członkowskie są upoważnione do zmiany lub zawarcia międzynarodowych umów dotyczących inwestycji.	(7) Niniejsze rozporządzenie określa warunki, na jakich państwa członkowskie są upoważnione do zmiany lub zawarcia międzynarodowych umów dotyczących bezpośrednich inwestycji zagranicznych.
Poprawka  7 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 8 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(8) Ponieważ upoważnienia do utrzymania, zmiany lub zawarcia umów objętych niniejszym rozporządzeniem udziela się w dziedzinie, w której Unia ma wyłączną kompetencję, upoważnienie to musi być uznane za środek wyjątkowy. Upoważnienie nie stanowi uszczerbku dla stosowania art. 258 Traktatu w odniesieniu do uchybień państw członkowskich w wypełnianiu zobowiązań wynikających z Traktatów, innych niż te dotyczące niezgodności wynikających z podziału kompetencji między Unią a jej państwami członkowskimi.	(8) Ponieważ upoważnienia do utrzymania, zmiany lub zawarcia umów dotyczących bezpośrednich inwestycji zagranicznych objętych niniejszym rozporządzeniem udziela się w dziedzinie, w której Unia ma wyłączną kompetencję, upoważnienie to musi być uznane za środek wyjątkowy. Upoważnienie nie stanowi uszczerbku dla stosowania art. 258 Traktatu w odniesieniu do uchybień państw członkowskich w wypełnianiu zobowiązań wynikających z Traktatów, innych niż te dotyczące niezgodności wynikających z podziału kompetencji między Unią a jej państwami członkowskimi.
Poprawka  8 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 9 a preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(9a) Państwa członkowskie dopilnowują, aby dwustronne umowy inwestycyjne były w pełni zgodne z zasadą Unii dotyczącą spójności polityki na rzecz rozwoju.
Uzasadnienie
Stanowisko Komisji wyrażone w uzasadnieniu wniosku nie pozostawia wątpliwości. Ze względu na to, że UE ma wyłączną kompetencję w zakresie bezpośrednich inwestycji zagranicznych ustanowiona we wniosku procedura musi być uznana za nadzwyczajny środek przejściowy. Państwa członkowskie mają prawo renegocjować notyfikowane dwustronne umowy inwestycyjne, jeżeli wypełnią zobowiązania określone w projekcie rozporządzenia. Państwa członkowskie dopilnowują, aby dwustronne umowy inwestycyjne między państwami członkowskimi a krajami rozwijającymi się były w pełni zgodne z zasadą UE dotyczącą spójności polityki na rzecz rozwoju.
Poprawka  9 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 10 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(10) Komisja powinna być w stanie cofnąć upoważnienie, jeżeli umowa jest niezgodna z prawem Unii w zakresie innym niż niezgodności wynikające z podziału kompetencji między Unią a jej państwami członkowskimi. Upoważnienie może być także cofnięte, jeżeli obowiązująca umowa Unii z państwem trzecim zawiera postanowienia dotyczące inwestycji podobne do postanowień znajdujących się w umowie państwa członkowskiego. Aby zagwarantować, że umowy państw członkowskich nie podważają opracowywania i realizacji polityki Unii dotyczącej inwestycji, a zwłaszcza autonomicznych środków w zakresie wspólnej polityki handlowej, upoważnienie może być cofnięte. Wreszcie, istnieje możliwość cofnięcia upoważnienia, jeżeli Rada nie podejmie decyzji w sprawie upoważnienia do rozpoczęcia negocjacji dotyczących inwestycji w ciągu jednego roku od dnia przedłożenia przez Komisję zalecenia na mocy art. 218 ust. 3 Traktatu.	(10) Komisja powinna być w stanie cofnąć upoważnienie, jeżeli umowa dotycząca bezpośrednich inwestycji zagranicznych jest niezgodna z prawem Unii, w tym pod względem poszanowania ochrony praw człowieka i przepisów socjalnych lub przepisów w dziedzinie ochrony środowiska, za wyjątkiem sytuacji gdy niezgodności wynikają z podziału kompetencji między Unią a jej państwami członkowskimi. Takie upoważnienia powinny być cofnięte wyłącznie po skierowaniu przez Komisję wniosku do państwa członkowskiego o renegocjację umowy dotyczącej bezpośrednich inwestycji zagranicznych, której dane państwo członkowskie nie przestrzegało. Należy także umożliwić cofnięcie upoważnienia, jeżeli obowiązująca umowa dotycząca bezpośrednich inwestycji zagranicznych Unii z państwem trzecim zawiera postanowienia dotyczące inwestycji w istocie równoważne postanowieniom znajdującym się w umowie państwa członkowskiego dotyczącej bezpośrednich inwestycji zagranicznych. Aby zagwarantować, że umowy państw członkowskich nie podważają opracowywania i realizacji polityki Unii dotyczącej inwestycji, a zwłaszcza autonomicznych środków w zakresie wspólnej polityki handlowej, upoważnienie może być cofnięte. Wreszcie, istnieje możliwość cofnięcia upoważnienia, jeżeli Rada nie podejmie decyzji w sprawie upoważnienia do rozpoczęcia negocjacji dotyczących inwestycji w ciągu jednego roku od dnia przedłożenia przez Komisję zalecenia na mocy art. 218 ust. 3 Traktatu.
Poprawka  10 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 11 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(11) Upoważnienie do zmiany lub zawarcia umów przewidziane w niniejszym rozporządzeniu wyraźnie pozwala państwom członkowskim na podjęcie działań względem niezgodności występujących między ich międzynarodowymi umowami w zakresie inwestycji, których dotyczy niniejsze rozporządzenie, a prawem Unii, innych niż niezgodności wynikające z podziału kompetencji między Unią a jej państwami członkowskimi.	(11) Upoważnienie do zmiany lub zawarcia umów dotyczących bezpośrednich inwestycji zagranicznych przewidziane w niniejszym rozporządzeniu wyraźnie pozwala państwom członkowskim na podjęcie działań względem niezgodności występujących między ich międzynarodowymi umowami w zakresie bezpośrednich inwestycji zagranicznych, których dotyczy niniejsze rozporządzenie, a prawem Unii, innych niż niezgodności wynikające z podziału kompetencji między Unią a jej państwami członkowskimi.
Poprawka  11 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 12 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(12) Nie później niż w ciągu pięciu lat od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie ze stosowania rozdziałów II i III niniejszego rozporządzenia. W sprawozdaniu Komisja powinna między innymi dokonać przeglądu potrzeby dalszego stosowania tych rozdziałów. Jeżeli w sprawozdaniu zaleca się zaprzestanie stosowania przepisów tych rozdziałów lub zmianę tych przepisów, do sprawozdania należy dołączyć odpowiedni wniosek legislacyjny. Dwustronne umowy zawierane przez państwa członkowskie z państwami trzecimi pozostają wiążące dla stron na mocy międzynarodowego prawa publicznego, chyba że zostają zastąpione przez umowę Unii dotyczącą inwestycji lub w inny sposób rozwiązane.	(12) Nie później niż w ciągu pięciu lat od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie ze stosowania rozdziałów II i III niniejszego rozporządzenia. W sprawozdaniu Komisja powinna między innymi dokonać przeglądu potrzeby dalszego stosowania tych rozdziałów. Jeżeli w sprawozdaniu zaleca się zaprzestanie stosowania przepisów tych rozdziałów lub zmianę tych przepisów, do sprawozdania należy dołączyć odpowiedni wniosek legislacyjny. Dwustronne umowy dotyczące bezpośrednich inwestycji zagranicznych zawierane przez państwa członkowskie z państwami trzecimi pozostają wiążące dla stron na mocy międzynarodowego prawa publicznego, chyba że zostają zastąpione przez umowę Unii dotyczącą bezpośrednich inwestycji zagranicznych lub w inny sposób rozwiązane. Należy przyjąć orientacyjny harmonogram wskazujący kiedy może zostać zakończone przejście z obowiązujących dwustronnych umów inwestycyjnych zawartych przez państwa członkowskie do międzynarodowych unijnych umów inwestycyjnych.
Poprawka  12 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 13 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(13) Umowy, względem których wydano upoważnienie na mocy niniejszego rozporządzenia, lub upoważnienia do rozpoczęcia negocjacji w celu zmiany istniejącej lub zawarcia nowej umowy dwustronnej z państwem trzecim w żadnym przypadku nie powinny stanowić przeszkody w realizacji polityki Unii w dziedzinie inwestycji, a zwłaszcza wspólnej polityki handlowej.	(13) Umowy dotyczące bezpośrednich inwestycji zagranicznych, względem których wydano upoważnienie na mocy niniejszego rozporządzenia, lub upoważnienia do rozpoczęcia negocjacji w celu zmiany istniejącej lub zawarcia nowej umowy dwustronnej z państwem trzecim w żadnym przypadku nie powinny stanowić przeszkody w realizacji polityki Unii w dziedzinie bezpośrednich inwestycji zagranicznych, a zwłaszcza wspólnej polityki handlowej.
Poprawka  13 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 15 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(15) Umowy między państwami członkowskimi dotyczące inwestycji nie powinny być objęte niniejszym rozporządzeniem.	(15) Umowy między państwami członkowskimi dotyczące inwestycji nie są objęte niniejszym rozporządzeniem.
Poprawka  14 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
Niniejsze rozporządzenie ustanawia zasady, warunki i procedurę, w ramach których państwa członkowskie są upoważnione do utrzymania w mocy, zmiany lub zawarcia z państwami trzecimi dwustronnych umów dotyczących inwestycji.	Niniejsze rozporządzenie ustanawia zasady, warunki i procedurę, w ramach których państwa członkowskie są upoważnione do utrzymania w mocy, zmiany lub zawarcia z państwami trzecimi dwustronnych umów dotyczących bezpośrednich inwestycji zagranicznych (BIZ). BIZ obejmują wszelkie inwestycje zagraniczne, które służą nawiązaniu trwałych i bezpośrednich związków z przedsiębiorstwem, któremu udostępniany jest kapitał w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Jeżeli BIZ polegają na zakupie pakietu akcji, zakłada się, że te trwałe i bezpośrednie związki umożliwiają ich posiadaczowi faktyczny udział w zarządzaniu tym przedsiębiorstwem lub kontrolę nad nim. BIZ nie obejmują inwestycji zagranicznych, w przypadku których brak jest intencji wpływania na zarządzanie przedsiębiorstwem lub kontroli nad nim. Takie inwestycje, często raczej krótkoterminowe, a czasem o charakterze bardziej spekulacyjnym, są powszechnie nazywane inwestycjami portfelowymi.
Poprawka  15 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
W terminie trzydziestu dni od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wszystkich umowach dwustronnych dotyczących inwestycji zawartych z państwami trzecimi przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia, które chcą utrzymać w mocy lub w przypadku których chcą pozwolić, aby weszły w życie na mocy niniejszego rozdziału. Do powiadomienia załącza się kopię takich umów dwustronnych.	W terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wszystkich umowach dwustronnych dotyczących BIZ zawartych z państwami trzecimi przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia, które albo zostaną utrzymane w mocy albo którym pozwoli się, aby weszły w życie na mocy niniejszego rozdziału. Do powiadomienia załącza się kopię takich umów dwustronnych.
Poprawka  16 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
Mimo kompetencji Unii w zakresie inwestycji i bez uszczerbku dla pozostałych zobowiązań państw członkowskich wynikających z prawa Unii, zgodnie z art. 2 ust. 1 Traktatu państwa członkowskie są upoważnione do utrzymania w mocy umów dwustronnych dotyczących inwestycji, o których powiadomiły Komisję zgodnie z art. 2 niniejszego rozporządzenia.	Mimo kompetencji Unii w zakresie BIZ i bez uszczerbku dla pozostałych zobowiązań państw członkowskich wynikających z prawa Unii, zgodnie z art. 2 ust. 1 Traktatu państwa członkowskie są upoważnione do utrzymania w mocy umów dwustronnych dotyczących BIZ, o których powiadomiły Komisję zgodnie z art. 2 niniejszego rozporządzenia.
Poprawka  17 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – ustęp 1 – litera c)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(c) stanowić przeszkodę dla opracowywania i realizacji polityki Unii w dziedzinie inwestycji, a zwłaszcza wspólnej polityki handlowej.	(c) stanowić przeszkodę dla opracowywania i realizacji polityki Unii w dziedzinie BIZ, a zwłaszcza wspólnej polityki handlowej;
Poprawka  18 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – ustęp 1 – litera ca) (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(ca) są zgodne z zasadą Unii dotyczącą spójności polityki na rzecz rozwoju.
Uzasadnienie
Stanowisko Komisji wyrażone w uzasadnieniu wniosku nie pozostawia wątpliwości. Ze względu na to, że UE ma wyłączną kompetencję w zakresie bezpośrednich inwestycji zagranicznych ustanowiona we wniosku procedura musi być uznana za nadzwyczajny środek przejściowy. Państwa członkowskie mają prawo renegocjować notyfikowane dwustronne umowy inwestycyjne, jeżeli wypełnią zobowiązania określone w projekcie rozporządzenia. Państwa członkowskie dopilnowują, aby dwustronne umowy inwestycyjne między państwami członkowskimi a krajami rozwijającymi się były w pełni zgodne z zasadą UE dotyczącą spójności polityki na rzecz rozwoju.
Poprawka  19 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – ustęp 2 – akapit pierwszy a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	Na podstawie przeglądu, o którym mowa w ust. 1, Komisja powiadamia dane państwo członkowskie o powodach, które mogą stanowić podstawę do cofnięcia upoważnienia, o którym mowa w art. 3.
Poprawka  20 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – ustęp 4 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	4a. W oparciu o przegląd, o którym mowa w ust. 1, Komisja przygotowuje komunikat przedstawiający najlepsze praktyki. Publikuje także wzorcową dwustronną umowę inwestycyjną, którą mogą wykorzystywać państwa członkowskie, w części lub w całości, w celu ułatwienia negocjacji takich umów.
Poprawka  21 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 6 – ustęp 1 – litera ca) (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(ca) umowa jest niezgodna z zasadą Unii dotyczącą spójności polityki na rzecz rozwoju; or
Uzasadnienie
Stanowisko Komisji wyrażone w uzasadnieniu wniosku nie pozostawia wątpliwości. Ze względu na to, że UE ma wyłączną kompetencję w zakresie bezpośrednich inwestycji zagranicznych ustanowiona we wniosku procedura musi być uznana za nadzwyczajny środek przejściowy. Państwa członkowskie mają prawo renegocjować notyfikowane dwustronne umowy inwestycyjne, jeżeli wypełnią zobowiązania określone w projekcie rozporządzenia. Państwa członkowskie dopilnowują, aby dwustronne umowy inwestycyjne między państwami członkowskimi a krajami rozwijającymi się były w pełni zgodne z zasadą UE dotyczącą spójności polityki na rzecz rozwoju.
Poprawka  22 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 6 – ustęp 3
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
3. Jeżeli konsultacje, o których mowa w ust. 2, nie przynoszą rozwiązania tej kwestii, Komisja cofa upoważnienie względem przedmiotowej umowy. Komisja podejmuje decyzję o cofnięciu upoważnienia zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 15 ust. 2. Decyzja obejmuje wymóg podjęcia przez państwo członkowskie właściwego działania, a w razie konieczności rozwiązania odpowiedniej umowy.	3. Jeżeli konsultacje, o których mowa w ust. 2, nie przynoszą rozwiązania tej kwestii, Komisja cofa upoważnienie względem przedmiotowej umowy. Cofnięcie upoważnienia następuje dopiero po upływie przynajmniej jednego roku od daty wręczenia uzasadnionej opinii, o której mowa w ust. 2. Komisja podejmuje decyzję o cofnięciu upoważnienia zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 15 ust. 2. Decyzja obejmuje wymóg podjęcia przez państwo członkowskie właściwego działania, a w razie konieczności rozwiązania odpowiedniej umowy.
Poprawka  23 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 7
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
Z zachowaniem warunków określonych w art. 8-12 państwo członkowskie jest upoważnione do rozpoczęcia negocjacji w celu zmiany istniejącej lub zawarcia nowej umowy dotyczącej inwestycji z państwem trzecim.	Z zachowaniem warunków określonych w art. 8-12 państwo członkowskie jest upoważnione do rozpoczęcia negocjacji w celu zmiany istniejącej lub zawarcia nowej umowy dotyczącej BIZ z państwem trzecim.
Poprawka  24 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 8 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
1. W przypadku gdy państwo członkowskie zamierza rozpocząć negocjacje w celu zmiany istniejącej lub zawarcia nowej umowy dotyczącej inwestycji z państwem trzecim, na piśmie powiadamia ono Komisję o swoim zamiarze.	1. W przypadku gdy państwo członkowskie zamierza rozpocząć negocjacje w celu zmiany istniejącej lub zawarcia nowej umowy dotyczącej BIZ z państwem trzecim, na piśmie powiadamia ono Komisję o swoim zamiarze.
Poprawka  25 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 8 – ustęp 4
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
4. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 1, przekazuje się przynajmniej pięć miesięcy kalendarzowych przed planowanym rozpoczęciem formalnych negocjacji z przedmiotowym państwem trzecim.	4. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 1, przekazuje się przynajmniej dwa miesiące kalendarzowe przed planowanym rozpoczęciem formalnych negocjacji z przedmiotowym państwem trzecim.
Poprawka  26 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 9 – ustęp 1 – litera c)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(c) stanowić przeszkodę dla opracowywania i realizacji polityki Unii w dziedzinie inwestycji, a zwłaszcza wspólnej polityki handlowej.	skreślona
Poprawka  27 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 9 – ustęp 1 – litera ca) (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(ca) być niezgodne z zasadą Unii dotyczącą spójności polityki na rzecz rozwoju.
Uzasadnienie
Stanowisko Komisji wyrażone w uzasadnieniu wniosku nie pozostawia wątpliwości. Ze względu na to, że UE ma wyłączną kompetencję w zakresie bezpośrednich inwestycji zagranicznych ustanowiona we wniosku procedura musi być uznana za nadzwyczajny środek przejściowy. Państwa członkowskie mają prawo renegocjować notyfikowane dwustronne umowy inwestycyjne, jeżeli wypełnią zobowiązania określone w projekcie rozporządzenia. Państwa członkowskie dopilnowują, aby dwustronne umowy inwestycyjne między państwami członkowskimi a krajami rozwijającymi się były w pełni zgodne z zasadą UE dotyczącą spójności polityki na rzecz rozwoju.
Poprawka  28 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 9 – ustęp 3
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
3. Decyzje dotyczące upoważnienia, o którym mowa w ust. 1, przyjmuje się zgodnie z procedurą określoną w art. 15 ust. 2. Komisja podejmuje decyzję w ciągu 90 dni od dnia otrzymania powiadomienia, o którym mowa w art. 8. Jeżeli do podjęcia decyzji niezbędne są dodatkowe informacje, termin 90 dni rozpoczyna się od dnia otrzymania dodatkowych informacji.	3. Decyzje dotyczące upoważnienia, o którym mowa w ust. 1, przyjmuje się zgodnie z procedurą określoną w art. 15 ust. 2. Komisja podejmuje decyzję w ciągu 35 dni od dnia otrzymania powiadomienia, o którym mowa w art. 8. Jeżeli do podjęcia decyzji niezbędne są dodatkowe informacje, termin 35 dni rozpoczyna się od dnia otrzymania dodatkowych informacji.
Poprawka  29 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 10
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
Komisja jest informowana o przebiegu i wynikach negocjacji na ich poszczególnych etapach i może zażądać uczestnictwa w negocjacjach dotyczących inwestycji między państwem członkowskim a państwem trzecim.	Komisja jest informowana o przebiegu i wynikach negocjacji na ich poszczególnych etapach i może zażądać uczestnictwa w negocjacjach dotyczących BIZ między państwem członkowskim a państwem trzecim.
Poprawka  30 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 11 – ustęp 3 – litera c)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(c) nie stanowi przeszkody dla opracowywania i realizacji polityki Unii w dziedzinie inwestycji, a zwłaszcza wspólnej polityki handlowej, lub	skreślona
Poprawka  31 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 13 – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. W przypadku wszystkich umów podlegających zakresowi niniejszego rozporządzenia, dane państwo członkowskie niezwłocznie informuje Komisję o wszelkich złożonych oświadczeniach, że określony środek nie jest zgodny z umową. Ponadto państwo członkowskie informuje natychmiast Komisję o wszelkich wnioskach dotyczących rozstrzygania sporów złożonych na mocy umowy, gdy tylko staje się świadome takiego wniosku. Państwo członkowskie i Komisja w pełni współpracują i podejmują wszelkie konieczne środki w celu zagwarantowania skutecznej obrony ich interesów, co może obejmować, w stosownych przypadkach, uczestnictwo Komisji w procedurze.	2. W przypadku wszystkich umów podlegających zakresowi niniejszego rozporządzenia, dane państwo członkowskie niezwłocznie informuje Komisję o wszelkich złożonych oświadczeniach, że określony środek nie jest zgodny z umową. Ponadto państwo członkowskie informuje natychmiast Komisję o wszelkich wnioskach dotyczących rozstrzygania sporów złożonych na mocy umowy, gdy tylko staje się świadome takiego wniosku. Państwo członkowskie i Komisja w pełni współpracują i podejmują wszelkie konieczne środki w celu zagwarantowania skutecznej obrony ich interesów. Komisja uczestniczy w procedurze.
Uzasadnienie
UE posiada wyłączne kompetencje, jeżeli chodzi o bezpośrednie inwestycje zagraniczne (BIZ). Konieczne zatem jest, aby w odniesieniu do BIZ Komisja uczestniczyła nie tylko w postępowaniach wszczętych przeciwko UE, ale również w postępowaniach przeciwko poszczególnym państwom członkowskim. Można odnaleźć analogię ze strategią rozstrzygania sporów w Światowej Organizacji Handlu, w ramach której UE również zabiera głos w sprawach będących w obszarze jej kompetencji, które jednak są kierowane przeciwko poszczególnym państwom członkowskim.

PROCEDURA

Tytuł	Przepisy przejściowe w zakresie dwustronnych umów inwestycyjnych między państwami członkowskimi a państwami trzecimi
Odsyłacze	COM(2010)0344 – C7-0172/2010 – 2010/0197(COD)
Komisja przedmiotowo właściwa	INTA
Opinia wydana przez Data ogłoszenia na posiedzeniu	ECON 7.9.2010
Sprawozdawca Data powołania	David Casa 6.9.2010
Rozpatrzenie w komisji	10.1.2011		10.2.2011
Data przyjęcia	28.2.2011
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	29 2 2
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Burkhard Balz, Sharon Bowles, Udo Bullmann, Pascal Canfin, Nikolaos Chountis, George Sabin Cutaş, Leonardo Domenici, Derk Jan Eppink, Markus Ferber, Vicky Ford, Ildikó Gáll-Pelcz, Jean-Paul Gauzès, Sylvie Goulard, Gunnar Hökmark, Wolf Klinz, Jürgen Klute, Rodi Kratsa-Tsagaropoulou, Philippe Lamberts, Werner Langen, Astrid Lulling, Hans-Peter Martin, Ivari Padar, Anni Podimata, Antolín Sánchez Presedo, Edward Scicluna, Theodor Dumitru Stolojan, Kay Swinburne, Corien Wortmann-Kool
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Thijs Berman, David Casa, Sari Essayah, Robert Goebbels, Carl Haglund, Olle Ludvigsson, Gay Mitchell, Gianluca Susta

PROCEDURA

Tytuł	Przepisy przejściowe w zakresie dwustronnych umów inwestycyjnych między państwami członkowskimi a państwami trzecimi
Odsyłacze	COM(2010)0344 – C7-0172/2010 – 2010/0197(COD)
Data przedstawienia w PE	7.7.2010
Komisja przedmiotowo właściwa Data ogłoszenia na posiedzeniu	INTA 7.9.2010
Komisja(e) wyznaczona(e) do wydania opinii Data ogłoszenia na posiedzeniu	ECON 7.9.2010
Sprawozdawca(y) Data powołania	Carl Schlyter 17.3.2010
Rozpatrzenie w komisji	30.8.2010		2.12.2010		25.1.2011		3.3.2011
Data przyjęcia	13.4.2011
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	15 13 0
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	William (The Earl of) Dartmouth, Laima Liucija Andrikienė, Kader Arif, David Campbell Bannerman, Daniel Caspary, Marielle De Sarnez, Christofer Fjellner, Metin Kazak, Bernd Lange, David Martin, Emilio Menéndez del Valle, Vital Moreira, Paul Murphy, Godelieve Quisthoudt-Rowohl, Helmut Scholz, Peter Šťastný, Robert Sturdy, Gianluca Susta, Keith Taylor, Iuliu Winkler, Pablo Zalba Bidegain, Paweł Zalewski
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Catherine Bearder, George Sabin Cutaş, Mário David, Elisabeth Köstinger, Jörg Leichtfried, Carl Schlyter
Zastępca(y) (art. 187 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Sajjad Karim, Véronique Mathieu
Data złożenia	14.4.2011