ZALECENIE w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia protokołu uzgodnionego między Unią Europejską a Republiką Gwinei Bissau ustalającego uprawnienia do połowów i rekompensatę finansową przewidziane w obowiązującej Strony umowie o partnerstwie w sprawie połowów

26.1.2012 - (15178/2011 – C7‑0003/2012 – 2011/0257(NLE)) - ***

Komisja Rybołówstwa
Sprawozdawca: Carl Haglund

PROJEKT REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia protokołu uzgodnionego między Unią Europejską a Republiką Gwinei Bissau ustalającego uprawnienia do połowów i rekompensatę finansową przewidziane w obowiązującej Strony umowie o partnerstwie w sprawie połowów

(15178/2011 – C7‑0003/2012 – 2011/0257(NLE))

(Zgoda)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając projekt decyzji Rady (15178/2011),

–   uwzględniając projekt protokołu uzgodnionego pomiędzy Unią Europejską a Republiką Gwinei Bissau ustalającego uprawnienia do połowów i rekompensatę finansową przewidziane w obowiązującej Strony umowie o partnerstwie w sprawie połowów (15179/2011),

–   uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na podstawie art. 43 ust. 2 oraz art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. a) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (C7–0003/2012),

–   uwzględniając art. 81 i art. 90 ust. 7 Regulaminu,

–   uwzględniając zalecenie Komisji Rybołówstwa oraz opinie Komisji Rozwoju i Komisji Budżetowej (A7-0017/2012),

1.  wyraża zgodę na przyjęcie protokołu do umowy;

2.  wzywa Komisję, aby przedstawiła Parlamentowi protokół i wnioski z posiedzeń wspólnego komitetu przewidzianego w art. 10 umowy i roczne programowanie przewidziane w art. 3 i 9 nowego protokołu oraz odnośne sprawozdanie roczne; wzywa Komisję, aby ułatwiła przedstawicielom Parlamentu udział w posiedzeniach wspólnego komitetu w charakterze obserwatorów; wzywa Komisję, aby przed wygaśnięciem nowego protokołu przedłożyła Parlamentowi i Radzie sprawozdanie oceniające jego wykonanie, bez określania niepotrzebnych ograniczeń dostępu do tego dokumentu;

3.  wzywa Komisję i Radę, w kontekście ich odnośnych kompetencji, aby natychmiast i w pełni informowały Parlament na wszystkich etapach procedur związanych z nowym protokołem i jego odnowieniem na mocy art. 13 ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej oraz art. 218 ust. 10 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;

4.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie, Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Republiki Gwinei Bissau.

UZASADNIENIE

Wprowadzenie

Dnia 17 marca 2008 r. Rada przyjęła rozporządzenie (WE) nr 241/2008[1] w sprawie zawarcia umowy o partnerstwie w sprawie połowów między Wspólnotą Europejską a Republiką Gwinei Bissau, obowiązującej przez okres 4 lat i podlegającej automatycznemu przedłużeniu, jeżeli żadna ze stron jej nie wypowie. Umowę tę uzupełniał protokół określający uprawnienia do połowów oraz rekompensatę finansową w okresie od dnia 16 czerwca 2007 r. do dnia 15 czerwca 2011 r.

Negocjacje w sprawie nowego protokołu opóźniły się z powodu konsultacji prowadzonych w 2011 r. pomiędzy UE a Gwineą Bissau w ramach art. 96 umowy z Kotonu. Ponieważ pozostało bardzo mało czasu na zawarcie nowego protokołu, zanim wygaśnie poprzedni protokół, Strony zdecydowały zawrzeć protokół na okres jednego roku, aby dysponować wystarczającą ilością czasu na ocenę perspektyw przyszłego protokołu o dłuższym okresie obowiązywania.

W związku z tym dnia 15 czerwca 2011 r. podpisano nowy protokół, który obejmuje okres jednego roku począwszy od dnia 16 czerwca 2011 r. Jego zawarcie przez Radę podlega uprzedniemu wydaniu przez PE zgody na mocy art. 43 ust. 2 i art. 218 ust. 6 lit. a) TFUE.

Procedura ta została zainicjowana równocześnie z procedurami dotyczącymi decyzji Rady w sprawie podpisania w imieniu Unii samego protokołu i jego tymczasowego stosowania oraz procedurą dotyczącą rozporządzenia Rady w sprawie podziału pomiędzy państwa członkowskie UE uprawnień do połowów[2].

Aby umożliwić statkom UE prowadzenie działalności połowowej w oczekiwaniu na zakończenie procedur dotyczących zawarcia protokołu, art. 14 nowego protokołu przewiduje jego tymczasowe stosowanie od dnia 16 czerwca 2011 r. Zgodnie z art. 14 ust. 3 Strony podejmą wysiłki, aby zakończyć negocjacje w sprawie przyszłego protokołu najpóźniej dnia 15 marca 2012 r.

Nowy protokół został podpisany przez Strony dnia 20 grudnia 2011 r. a dnia 5 stycznia 2012 r. Parlament Europejski otrzymał wniosek o wyrażenie zgody.

Treść nowego protokołu

W poniższej tabeli podsumowano główne elementy nowego protokołu oraz podział uprawnień do połowów pomiędzy zainteresowane państwa członkowskie, który jest przedmiotem oddzielnego rozporządzenia Rady. Warunki poprzedniego protokołu na lata 2007–2011 zostały odnowione i zasadniczo pozostawione bez zmian.

Nowy protokół zawiera jednak dodatkowe klauzule dotyczące zawieszenia i zmiany rekompensaty finansowej oraz zawieszenia wykonania protokołu w przypadku naruszenia zasadniczych i podstawowych elementów praw człowieka i zasad demokratycznych, określonych w art. 9 umowy z Kotonu (zob. art. 7 i art. 11 ust. 1).

Okres obowiązywania protokołu:	1 rok (od 16.6.2011 r. do 15.6.2012 r.)
Data podpisania:	15 czerwca 2011 r.
Charakter umowy o partnerstwie w sprawie połowów:	Porozumienie mieszane
Rekompensata finansowa:	7 000 000 EUR rocznie, z czego 2 450 000 EUR (35%) przeznaczono na wsparcie sektorowej polityki rybołówstwa Gwinei Bissau w celu promowania zrównoważonego rozwoju na jej wodach. Dodatkowo kwota 500 000 EUR zostanie przeznaczona na poprawę warunków sanitarnych dotyczących produktów rybołówstwa.
Opłaty obowiązujące armatorów:	Klipry tuńczykowe: 25 EUR za złowioną tonęSejnery i taklowce: 35 EUR za złowioną tonę Trawlery krewetkowe: 307 EUR za tonę rocznie (wyższe w przypadku licencji semestralnych lub kwartalnych) Trawlery do połowów ryb i głowonogów: 229 EUR za tonę rocznie (wyższe w przypadku licencji semestralnych lub kwartalnych)
Zaliczki:	- Wędy: 500 EUR rocznie: (połowy referencyjne: 20 ton) - Taklowce i sejnery: 3 150 EUR rocznie (połowy referencyjne: 90 ton)

Uprawnienia do połowów
Państwo członkowskie	Sejnery tuńczykowe i taklowce powierzchniowe	Klipry tuńczykowe	Trawlery zamrażalnie, trawlery do połowów ryb i głowonogów(GT)	Trawlery krewetkowe(GT)
Hiszpania	10	10	3143	1421
Francja	9	4	0	0
Włochy	0	0	786	1776
Grecja	0	0	471	137
Portugalia	4	0	0	1066
OGÓŁEM liczba statków/tonaż	23	14	4400	4400

Uwagi i wnioski sprawozdawcy

Gwinea Bissau jest tropikalnym krajem zachodnioafrykańskim o niewielkich zasobach naturalnych i liczbie ludności wynoszącej około 1,6 mln. Jest to jeden z najmniej rozwiniętych i najuboższych krajów na świecie. Gospodarka w znacznej mierze opiera się na rolnictwie i jest silnie uzależniona od wywozu jednej rośliny uprawnej, nerkowca. Kraj ten jest w dużym stopniu zależny od wsparcia ze strony darczyńców, które w 2008 r. stanowiło około 31% dochodu narodowego. UE jest głównym darczyńcą – w 2008 r. zapewniła około jednej trzeciej pomocy udzielonej przez darczyńców międzynarodowych (w wysokości około 100 mln EUR). Niemożliwy jest potencjalnie korzystny handel produktami rybołówstwa z UE ze względu na niestosowanie się do przepisów sanitarnych UE.

Gwinea Bissau ma wiele zasobów rybnych, zarówno w zakresie gatunków przybrzeżnych, jak i oceanicznych. Około 10 000–12 000 rybaków uprawiających tradycyjne rybołówstwo prowadzi działalność rybacką w regionach przybrzeżnych. Wielkość połowów z sektora tradycyjnego rybołówstwa oszacowano ostatnio na 30 000–50 000 ton rocznie, co jest liczbą znacznie wyższą niż sądzono wcześniej, a uzależnienie żywnościowe od rybołówstwa, biorąc pod uwagę brak alternatywnych źródeł białka zwierzęcego, jest bardzo duże.

Według sprawozdania oceniającego przygotowanego przez ekspertów zewnętrznych[3] w latach 2007–2008 w strefie Gwinei Bissau rocznie działalność prowadziło około 124 statków do połowów na skalę przemysłową. Oprócz umowy z UE Gwinea Bissau zawarła dwustronne umowy w sprawie połowów z Senegalem i Chinami, które zostały odnowione w 2010 r.

Produkcję z całego rybołówstwa przemysłowego (łącznie z produkcją UE) oszacowano w 2008 r. na 53 000 ton. Ogólnie około połowa produkcji to małe ryby pelagiczne, takie jak makrela, ostrobok i sardynela. Około 40% to ryby denne, która to kategoria obejmuje wiele gatunków, w tym doradę, luszczowate, kulbinowate, zębacza i solę. Głowonogi stanowią około 5% połowów, a głównie są to mątwy i ośmiornice. Gatunki tuńczyka stanowią 5% połowów, a krewetki i kraby – jedynie 2%.

W okresie obowiązywania poprzedniego protokołu odbyły się 4 posiedzenia wspólnego komitetu (w lipcu 2008 r., marcu 2010 r. oraz marcu i czerwcu 2011 r.). Aktywny dialog między Stronami był prowadzony również w ramach regularnych misji monitorowania oraz podczas tur negocjacji w sprawie odnowienia protokołu, które odbyły się w październiku 2010 r. i czerwcu 2011 r. Realizacja ustalonego kursu polityki nie była możliwa ze względu na niestabilną polityczną i finansową sytuację rządu Gwinei oraz strukturalne trudności administracji rybackiej. Wspólny komitet naukowy, o którym mowa w art. 4 ust. 1 umowy, zebrał się po raz pierwszy dopiero we wrześniu 2010 r. Pomimo tylko częściowego osiągnięcia celów w terminie ustalonym przez Strony, dokonano istotnych postępów w zakresie uzgodnionych celów strategicznych, co przede wszystkim dotyczy wzmocnionego systemu monitorowania, kontroli i nadzoru połowów oraz możliwości kontroli sanitarnej. Zwiększone zostało również uczestnictwo Gwinei Bissau w pracach regionalnych organów ds. rybołówstwa (w szczególności Podregionalnej Komisji ds. Rybołówstwa (CSRP)). W szczególności w ostatnich miesiącach podjęto ważne działania w zakresie przygotowywania i zatwierdzania nowych przepisów, statystyk dotyczących połowów i gospodarowania zasobami, co wynika z protokołów posiedzeń wspólnego komitetu, które odbyły się w marcu, czerwcu i we wrześniu 2011 r.

W latach 2007–2009 odsetek wydanych licencji dostępnych dla trawlerów zamrażalni i uprawnień do połowów głowonogów wyniósł 45%, w przypadku połowów krewetek wyniósł on 36%, połowów tuńczyka wędami – 76%, sejnerów tuńczykowych – 83% (nie wydano licencji dla taklowców powierzchniowych), a w szczególnie niewielkim stopniu wykorzystano uprawnienia do połowów gatunków dennych. W sprawozdaniu stwierdzono, że umowa miała umiarkowanie dodatni stosunek kosztów do zysków, który wyniósł 2,2 dla UE (roczny koszt dla UE w wysokości 6,6 mln EUR w porównaniu z rocznymi korzyściami szacowanymi na kwotę 14,5 mln EUR).

Żadne połowy tuńczyka dokonywane przez statki UE na mocy umowy o partnerstwie w sprawie połowów nie przekraczają 1% ogólnego wykorzystania tego gatunku. ICCAT uważa, że wykorzystanie zasobów tuńczyka żółtopłetwego, opastuna i tuńczyka skoczka pozostaje w zrównoważonych granicach, chociaż ocena w przypadku opastuna jest w pewnej mierze niepewna ze względu na niepewność co do wysokości niezadeklarowanych połowów. W ramach umowy odłowiono prawie 100% krewetek głębokowodnych, 75% pozostałych krewetek, od 50 do 70% głowonogów i około 10% dennych ryb przemysłowych. Dane dotyczące skorupiaków, które obejmują głównie płytkowodne i głębokowodne krewetki, wskazują, że sytuacja jest stosunkowo stabilna (lub nawet ulega poprawie). Chociaż ogólna sytuacja w przypadku ryb i głowonogów wydaje się stabilna, ilość i jakość danych jest niewystarczająca, aby przeprowadzić dokładne oceny stanu stad poszczególnych gatunków. Wymieniono również pewne zastrzeżenia co do szerszego wpływu tych połowów na ekosystem oraz ewentualnych skutków przyłowów i odrzutów. W sprawozdaniu stwierdzono jednak, że umowa wywiera znaczne pozytywne skutki na zrównoważony charakter rybołówstwa w wyłącznej strefie ekonomicznej Gwinei Bissau, a jednocześnie podkreślono, że potrzebne są większe wysiłki, aby poprawić dostępność informacji w celu poprawy zarządzania ryzykiem.

Umowa o partnerstwie w sprawie połowów zapewniła dostęp do uprawnień do połowów segmentom floty UE na obszarach znacznie uzależnionych od rybołówstwa, zwiększyła ich obecność w regionie Afryki Zachodniej, stworzyła miejsca pracy oraz zapewniła dodatkowe dostawy na rynek UE. Szacuje się, że dzięki niej zatrudnionych jest 470 obywateli UE. Dzięki umowie o partnerstwie w sprawie połowów dokonano około jednej czwartej wszystkich transferów z UE do Gwinei Bissau, a zatem stanowi ona istotny dodatkowy filar wsparcia. Zaczęła ona przynosić istotne skutki rozwojowe, ponieważ ograniczyła nielegalne, nieraportowane i nieuregulowane połowy (połowy NNN) oraz zwiększyła perspektywy handlu produktami rybołówstwa. Istnieją określone synergie z szeregiem programów rozwoju regionalnego Europejskiego Funduszu Rozwoju. Umowa o partnerstwie w sprawie połowów między UE a Gwineą Bissau ma również znaczenie w ramach podejścia zintegrowanego regionalnie zgodnego ze zintegrowaną polityką morską UE oraz zastosowaniem tej polityki w regionie atlantyckim.

Umowa o partnerstwie w sprawie połowów okazała się również adekwatna do potrzeb Gwinei Bissau, zarówno jako istotny wkład w stabilność makroekonomiczną i budżetową, jak i pod względem polityki krajowej w sektorze rybołówstwa, ponieważ zapewnia środki finansowe na realizację ważnych działań mających na celu wsparcie rozwoju gospodarczego i zrównoważonego charakteru sektora (według sprawozdania oceniającego zapewniła ona średnio około 7,3% rocznych dochodów budżetowych i spowodowała pokrycie około 88% budżetowych wydatków na rybołówstwo). Wywarła szczególny wpływ na ograniczenie połowów NNN i lepsze spełnianie przez ten sektor warunków sanitarnych UE dotyczących handlu produktami rybołówstwa – są to dwa ważne czynniki warunkujące rozwój krajowego sektora rybołówstwa. Umowa o partnerstwie w sprawie połowów jest istotnym narzędziem służącym podtrzymaniu realizacji planu rozwoju w okresach braku stabilności gospodarczej i budżetowej. Umowa ta umożliwiła UE i władzom Gwinei Bissau podtrzymanie dialogu politycznego z myślą o promowaniu odpowiedzialnej działalności połowowej.

Wydaje się, że zawarcie nowego protokołu pomiędzy Gwineą Bissau i Unią Europejską leży w interesie obu Stron. Z tego powodu sprawozdawca zaleca wydanie przez PE zgody na jego zawarcie.

Sprawozdawca podkreśla konieczność ścisłego monitorowania realizacji środków określonych w decyzji Rady z dnia 18 lipca 2011 r.[4] w sprawie zakończenia procedury konsultacji z rządem Gwinei Bissau na mocy art. 96 umowy o partnerstwie z Kotonu. Sprawozdawca również stanowczo twierdzi, że należy podjąć działania następcze wynikające z art. 9 umowy z Kotonu oraz monitorować sytuację w zakresie stosowania praw człowieka w Gwinei Bissau. Ze względu na istotne znaczenie przedmiotowej umowy o partnerstwie w sprawie połowów dla Gwinei Bissau władze lokalne mają wyraźną zachętę do tego, by powstrzymać się od naruszania praw człowieka i zasad demokratycznych. Jeżeli doszłoby jednak do ich naruszenia, Komisja musi bezzwłocznie zawiesić wypłatę rekompensaty finansowej i dokonać przeglądu protokołu.

Sprawozdawca jest zaniepokojony faktem, że Komisja wielokrotnie dopuszczała do opóźnień w procesie występowania do Parlamentu Europejskiego o zgodę na zawarcie protokołu do umowy o partnerstwie w sprawie połowów, co sprawiło, że Parlament nie mógł podjąć decyzji przed upływem połowy okresu obowiązywania protokołu. Świadczy to o niepokojącym braku poszanowania roli Parlamentu w tym procesie.

Ponadto podczas trwających negocjacji w sprawie nowego protokołu należy wziąć odpowiednio pod uwagę obawy i zalecenia zawarte w sprawozdaniu oceniającym, w szczególności w odniesieniu do efektywności umowy, zakresu realizacji postanowień o partnerstwie oraz konieczności lepszego monitorowania zasobów z wykorzystaniem najlepszego dostępnego doradztwa naukowego, także poprzez przyspieszenie realizacji programu prac wspólnego komitetu naukowego.

• [1]  Dz.U. L 75 z 18.3.2008, s. 49.
• [2]  Zob. COM(2011) 602 i 604.
• [3]  Ocena ex post protokołu 2007–2011 i analiza oddziaływania przyszłego protokołu, wrzesień 2010 r.
• [4]  Zob. decyzja Rady 2011/492/UE, Dz.U. L 203 z 6.8.2011.

OPINIA Komisji Rozwoju (6.12.2011)

dla Komisji Rybołówstwa

w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie zawarcia protokołu uzgodnionego między Unią Europejską a Republiką Gwinei Bissau ustalającego uprawnienia do połowów i rekompensatę finansową przewidziane w obowiązującej Strony umowie o partnerstwie w sprawie połowów
(COM(2011)0603 – C7 – 2011/0257(NLE))

Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej: Isabella Lövin

PA_Leg_Consent

ZWIĘZŁE UZASADNIENIE

Gwinea Bissau jest jednym z najsłabiej rozwiniętych krajów, w którym około dwie trzecie gospodarstw domowych żyje poniżej granicy ubóstwa. Jest to także niezwykle zadłużony kraj rozwijający się, w dużym stopniu uzależniony od wsparcia ze strony darczyńców, stanowiącego około 31% dochodu narodowego.

Niemniej jednak Gwinea Bissau jest krajem niezwykle bogatym w zasoby rybne. Zasoby handlowe obejmują gatunki ryb przydennych, małe gatunki pelagiczne, duże migrujące gatunki pelagiczne, krewetki i głowonogi. Około 12 000 rybaków stosujących tradycyjne łodziowe rybołówstwo, pochodzących w większości z zagranicy, prowadzi działalność rybacką w regionach przybrzeżnych; rybołówstwem jako źródłem utrzymania zajmuje się znacznie więcej osób, a uzależnienie żywnościowe od rybołówstwa, biorąc pod uwagę brak alternatywnych źródeł białka zwierzęcego, jest duże.

Protokół do Umowy o partnerstwie w sprawie połowów zawartej pomiędzy Wspólnotą Europejską a Republiką Gwinei Bissau wygasł w dniu 15 czerwca 2011 r. Nowy protokół obejmuje okres jednego roku, począwszy od dnia 16 czerwca 2011 r. i od tego dnia stosowany jest tymczasowo.

Zgodnie z art. 43 ust. 2 i art. 218 ust. 6 lit. a) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej Parlament Europejski może wyrazić zgodę na zawarcie powyższego protokołu lub jej odmówić.

Nowy protokół nie zmienia uprawnień do połowów, ani poziomu rekompensaty finansowej określonych w poprzednim protokole.

Rekompensata finansowa wynosi 7 500 000 EUR przez cały roczny okres obowiązywania protokołu. Kwota ta odpowiada:

· 4 550 000 EUR, co stanowi równowartość maksymalnie 37 upoważnień do połowów dla tuńczykowców oraz pojemności referencyjnej 8 800 ton rocznie pojemności brutto (GT) dla trawlerów;

· 2 450 000 EUR odpowiadającym wypłacanej przez UE dodatkowej kwocie przeznaczonej na wsparcie sektorowej polityki rybołówstwa Republiki Gwinei Bissau oraz

· 500 000 EUR przeznaczonym na wdrożenie systemu sanitarnego i fitosanitarnego dotyczącego produktów rybołówstwa. Strony mogą jednak zdecydować o przeznaczeniu części tej rekompensaty również na cele wzmacniania systemu monitorowania, kontroli i nadzoru na obszarach połowowych Gwinei Bissau.

Kwota przeznaczona na realizację sektorowej polityki rybołówstwa Gwinei Bissau stanowi 35% łącznej rekompensaty finansowej przewidzianej w protokole. Za zarządzanie tą kwotą odpowiada Gwinea Bissau, a opiera się ono na określeniu przez Strony założeń oraz wiążącego się z ich realizacją programowania rocznego i wieloletniego, w szczególności w odniesieniu do należytego zarządzania zasobami rybackimi, rozwoju badań naukowych, wzmocnienia kompetencji kontrolnych organów Gwinei Bissau oraz poprawy warunków wytwarzania produktów rybołówstwa.

Protokół obejmuje środki mające na celu sprzyjanie integracji gospodarczej podmiotów UE z sektorem gospodarki rybackiej w Gwinei Bissau, w szczególności dzięki wspólnym przedsięwzięciom podmiotów UE oraz podmiotów Gwinei Bissau.

Ocena ex post Umowy o partnerstwie w sprawie połowów potwierdza, że w przypadku UE Umowa miała umiarkowanie dodatni stosunek kosztów do zysków, który wyniósł 2,2 (roczny koszt dla Komisji plus flota UE w wysokości 6,6 mln w porównaniu z rocznym przychodem opiewającym na kwotę 14,5 mln EUR). Niemniej jednak światowe rekompensaty finansowe w ramach Umowy stanowiły średnio 7,3% rocznego budżetu Gwinei Bissau, natomiast część składowa wsparcia sektorowego stanowiła 88% wydatków na rybołówstwo przewidzianych w budżecie, co jest ważnym czynnikiem wpływającym na stabilizację gospodarczą kraju.

Tradycyjne problemy związane z nielegalnymi, nieuregulowanymi i niezgłoszonymi połowami powstałe w wyniku nieodpowiedniego monitorowania, kontroli i nadzoru nie zostały rozwiązane. Problem stanowi również wzrost poziomu odsiewu niewymiarowych gatunków objętych Umową, a także gatunków niehandlowych, mimo że dane dotyczące odsiewów gatunków nie są gromadzone przez obserwatorów. Ponadto należy rozwiązać problemy braku zgodności odnośnie do wymogów sprawozdawczości narzuconych na statki UE. Niemożliwy jest również potencjalnie korzystny handel produktami rybołówstwa z UE ze względu na niestosowanie się do przepisów sanitarnych UE, w związku z czym wyładunki nie są przeprowadzane, a liczba statków zawijających do portu jest ograniczona. Umowa ułatwiła zatrudnienie na pokładach statków UE zaledwie 148 członków załogi z Gwinei Bissau.

Mimo tych ograniczeń, uwypuklonych przez niestabilną sytuację polityczną i finansową, a także trudności strukturalne administracji rybackiej, ocena ex post Umowy o partnerstwie w sprawie połowów wskazuje na znaczną poprawę uzgodnionych celów strategicznych, takich jak poprawa możliwości monitoringu, kontroli i nadzoru rybołówstwa oraz możliwości inspekcji sanitarnej, a także na pozytywny rozwój w zakresie opracowywania nowych przepisów, statystyk rybackich oraz zarządzania zasobami. Poprawa ta jest możliwa w dużej mierze dzięki wsparciu budżetowemu z UE w ramach Umowy o partnerstwie w sprawie połowów. W dodatku powyższa umowa jest spójna z podejściem UE odnośnie do strategii rozwoju krajowego i regionalnego, ponieważ ma ona punkty wspólne z licznymi programami rozwoju regionalnego w ramach EFR. Umowa ta umożliwiła UE i władzom Gwinei Bissau podtrzymanie dialogu politycznego.

Sprawozdawczyni twierdzi, że protokół może przyczynić się do lepszego zarządzania zasobami rybnymi i lepszej ich ochrony dzięki wsparciu finansowemu przeznaczonemu na wdrożenie programów przyjętych na szczeblu krajowym przez Gwineę Bissau.

Sprawozdawczyni z zadowoleniem przyjmuje fakt, że protokół wprowadza nowe przepisy, według których wypłata rekompensaty finansowej może zostać zawieszona w przypadku pogwałcenia praw człowieka i zasad demokracji. Protokół może zostać również zawieszony, jeśli Gwinea Bissau nie będzie pracować na rzecz odpowiedzialnego i zrównoważonego rybołówstwa.

Podsumowując, sprawozdawczyni twierdzi, że zawarcie protokołu, który przedłużyłby partnerstwo pomiędzy Gwineą Bissau i UE leży w interesie obu stron.

******

Komisja Rozwoju zwraca się do Komisji Rybołówstwa, jako komisji przedmiotowo właściwej, o zaproponowanie, aby Parlament wyraził zgodę na zawarcie protokołu.

Komisja Rozwoju uważa, że Komisja Europejska powinna w trakcie wdrażania umowy odpowiednio uwzględnić następujące kwestie:

(a) należy zwiększyć przejrzystość procedur służących określaniu ogólnych połowów oraz sprawozdawczości w tym zakresie, jak również określić środki zapobiegające nielegalnym, niezgłoszonym i nieuregulowanym połowom (nnn), w szczególności przez poprawę infrastruktury służącej monitorowaniu i kontroli działalności połowowej prowadzonej w wyłącznej strefie ekonomicznej Republiki Gwinei Bissau, celem zagwarantowania odpowiedzialnego i zrównoważonego rybołówstwa;

(b) należy ograniczyć dostęp statków UE do nadwyżki zasobów połowowych odpowiednio do maksymalnego zrównoważonego odłowu po uprzednim zaspokojeniu potrzeb żywieniowych miejscowej ludności,

(c) należy rozwiązać problem rosnącej liczby odsianych niewymiarowych tuńczyków skoczków, gatunków niehandlowych, rekinów i płaszczek, a także wspólnych połowów żółwi morskich, należy także zaprzestać prowadzonych na dużą skalę przyłowów i odsiewów krewetek przy pomocy trałowania dzięki zastosowaniu selektywnych narzędzi połowowych zapobiegających przyłowom;

(d) wspólny komitet, o którym mowa w protokole, powinien zapewnić – w odniesieniu do korupcji – niebudzące zastrzeżeń prawidłowe działanie całego mechanizmu będącego przedmiotem umowy;

(e) wspólny komitet powinien też dążyć do przyjęcia środków sprzyjających wyładunkom w portach Gwinei Bissau, a także zwiększeniu lokalnego zatrudnienia i ożywieniu innej działalności gospodarczej oraz partnerstw w sektorze rybołówstwa;

(f) należy zwiększyć odpowiedzialność lokalnego rządu, aby gwarantował on z jednej strony poprawę warunków życia lokalnych rybaków i rozwój lokalnego, zrównoważonego i rzemieślniczego rybołówstwa oraz przemysłu przetwórstwa rybnego, a z drugiej strony zgodność z normami sanitarnymi i środowiskowymi;

(g) należy przestrzegać ducha i litery klauzuli wyłączności; statki UE, które zmieniają banderę, aby uchylić się od wypełniania swoich zobowiązań lub uzyskać uprawnienia do połowów nie powinny być ponownie wpisywane do rejestru floty rybackiej UE;

(h) należy przygotować sprawozdanie dotyczące wdrożenia protokołu– a w szczególności realizacji rocznych wytycznych i celów, o których mowa w art. 9 protokołu – oraz przekazać je Parlamentowi i Radzie, co będzie sprzyjać przejrzystości i zagwarantuje, że środki finansowe przeznaczone na wsparcie sektorowej polityki rybołówstwa zostaną rzeczywiście wykorzystane zgodnie z przeznaczeniem.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

Data przyjęcia	5.12.2011
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	20 0 0
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Véronique De Keyser, Leonidas Donskis, Charles Goerens, Catherine Grèze, Eva Joly, Filip Kaczmarek, Miguel Angel Martínez Martínez, Norbert Neuser, Maurice Ponga, Michèle Striffler, Alf Svensson, Anna Záborská, Iva Zanicchi, Gabriele Zimmer
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Fiona Hall, Eduard Kukan, Krzysztof Lisek, Linda McAvan, Judith Sargentini
Zastępca(y) (art. 187 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Vittorio Prodi

OPINIA Komisji Budżetowej (6.12.2011)

dla Komisji Rybołówstwa

w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie zawarcia protokołu uzgodnionego między Unią Europejską a Republiką Gwinei Bissau ustalającego uprawnienia do połowów i rekompensatę finansową przewidziane w obowiązującej Strony umowie o partnerstwie w sprawie połowów
(COM(2011)0603 – 2011/0257(NLE))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: François Alfonsi

PA_Leg_Consent

ZWIĘZŁE UZASADNIENIE

Nowy protokół obejmuje okres jednego roku począwszy od dnia 16 czerwca 2011 r. Protokół ten odnawia warunki poprzedniego protokołu i zawiera dodatkowo klauzulę pozwalającą zawiesić go w przypadku nieposzanowania praw człowieka i zasad demokratycznych.

Zgodnie z art. 43 ust. 2 i art. 218 ust. 6 lit. a) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej Parlament Europejski może wyrazić zgodę na zawarcie umowy lub odmówić jej.

Nowy protokół wpisuje się w dążenie Stron do wzmocnienia partnerstwa i współpracy w sektorze gospodarki rybnej za pomocą wszystkich dostępnych instrumentów finansowych. W tym celu wskazuje się na konieczność utworzenia ram sprzyjających rozwojowi inwestycji.

Łączna rekompensata finansowa przewidziana w protokole w wysokości 7 500 000 EUR na cały okres opiera się na następujących elementach: a) maksymalnie 27 upoważnień do połowów dla tuńczykowców i 8 800 GT dla trawlerów w zamian za rekompensatę finansową w wysokości 4 550 000 EUR oraz b) wsparcie rozwoju sektorowej polityki rybołówstwa Republiki Gwinei Bissau w wysokości 2 950 000 EUR. Wsparcie to wychodzi naprzeciw celom polityki krajowej w dziedzinie rybołówstwa.

Pod względem treści cechy charakterystyczne umowy przedstawiają się następująco:

Rodzaj wydatków	2011	2012	OGÓŁEM
Gospodarowanie zasobami naturalnymi i ich ochrona	7 500 000€		7 500 000€
Wydatki administracyjne	79 900€	79 900€	159 800€
OGÓŁEM	7 579 900€	79 900€	7 659 800€

W następstwie wspólnej oceny stanu zasobów można będzie w pewnych okolicznościach wydać pozwolenie na dostosowanie kwot połowowych.

Rekompensata finansowa wypłacana przez Unię Europejską będzie obejmować następujące elementy:

- roczną kwotę w wysokości 4 550 000 EUR za prawo do połowu 70 000 ton rocznie (65 EUR za tonę),

- roczną kwotę w wysokości 2 950 000 EUR na wsparcie oraz na realizację sektorowej polityki rybołówstwa w Republice Gwinei Bissau;

co daje kwotę 7 500 000 EUR rocznie, z pominięciem wydatków administracyjnych.

Ogółem daje to kwotę 7 659 800 EUR w odniesieniu do całej umowy, z uwzględnieniem wydatków administracyjnych.

Komisja BUDG jest w związku z tym zdania, że przy wdrażaniu wspomnianej umowy należy uwzględnić następujące kwestie:

· przeprowadzanie corocznej oceny, czy państwa członkowskie, których statki działają w ramach protokołu załączonego do umowy, spełniły wymogi dotyczące deklarowania połowów; w przypadku niespełnienia wymogów Komisja powinna odrzucić ich wnioski o wydanie licencji połowowych na kolejny rok;

· coroczne przedstawianie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdania w sprawie rezultatów wieloletniego programu sektorowego, o którym mowa w art. 7 protokołu, a także w sprawie przestrzegania przez państwa członkowskie wymogu deklarowania połowów;

· przedłożenie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, przed wygaśnięciem protokołu lub rozpoczęciem negocjacji dotyczących jego ewentualnego przedłużenia, oceny ex-post protokołu, w tym analizy kosztów i zysków.

******

Komisja Budżetowa zwraca się do Komisji Rybołówstwa, właściwej dla tej sprawy, o zalecenie Parlamentowi wydania zgody.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

Data przyjęcia	5.12.2011
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	22 1 0
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Isabelle Durant, Göran Färm, Eider Gardiazábal Rubial, Salvador Garriga Polledo, Ivars Godmanis, Carl Haglund, Lucas Hartong, Jutta Haug, Anne E. Jensen, Ivailo Kalfin, Sergej Kozlík, Jan Kozłowski, Alain Lamassoure, Giovanni La Via, Vladimír Maňka, László Surján, Helga Trüpel, Derek Vaughan, Angelika Werthmann, Jacek Włosowicz
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Edit Herczog, Jan Mulder, Georgios Stavrakakis

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

Data przyjęcia	24.1.2012
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	19 0 3
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Kriton Arsenis, Alain Cadec, João Ferreira, Carmen Fraga Estévez, Pat the Cope Gallagher, Dolores García-Hierro Caraballo, Marek Józef Gróbarczyk, Carl Haglund, Ian Hudghton, Iliana Malinova Iotova, Werner Kuhn, Isabella Lövin, Gabriel Mato Adrover, Guido Milana, Maria do Céu Patrão Neves, Ulrike Rodust, Struan Stevenson, Catherine Trautmann
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Julie Girling, Ana Miranda, Ioannis A. Tsoukalas
Zastępca(y) (art. 187 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Bogdan Kazimierz Marcinkiewicz