SPRAWOZDANIE w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę 2003/96/WE w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej

8.3.2012 - (COM(2011)0169 – C7‑0105/2011 – 2011/0092(CNS)) - *

Komisja Gospodarcza i Monetarna
Sprawozdawczyni: Astrid Lulling


Procedura : 2011/0092(CNS)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
A7-0052/2012

PROJEKT REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę 2003/96/WE w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej

(COM(2011)0169 – C7‑0105/2011 – 2011/0092(CNS))

(Specjalna procedura ustawodawcza – konsultacja)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Radzie (COM(2011)0169),

–   uwzględniając art. 113 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C7-0105/2011),

–   uwzględniając uzasadnione opinie przedstawione przez parlament Bułgarii, Kongres Deputowanych i Senat Hiszpanii w ramach Protokołu (nr 2) w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności, zawierające stwierdzenie, że projekt aktu ustawodawczego nie jest zgodny z zasadą pomocniczości,

–   uwzględniając art. 55 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej, a także opinie Komisji Budżetowej, Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności, Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii, Komisji Transportu i Turystyki oraz Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi (A7–0052/2012),

1.  zatwierdza wniosek Komisji po poprawkach;

2.  zwraca się do Komisji o odpowiednią zmianę jej wniosku, zgodnie z art. 293 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;

3.  zwraca się do Rady o poinformowanie go w przypadku uznania za stosowne odejścia od tekstu przyjętego przez Parlament;

4.  zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem w przypadku uznania za stosowne wprowadzenia znaczących zmian do wniosku Komisji;

5.  zobowiązuje przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie, Komisji i parlamentom narodowym.

Poprawka  1

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Punkt 1 preambuły

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(1) Dyrektywa Rady 2003/96/WE została przyjęta w celu zapewnienia właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego w odniesieniu do opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej. Zgodnie z art. 6 Traktatu wymogi ochrony środowiska naturalnego zostały włączone do przepisów przedmiotowej dyrektywy, zwłaszcza w świetle protokołu z Kioto.

(1) Dyrektywa Rady 2003/96/WE została przyjęta w celu zapewnienia właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego w odniesieniu do opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej. Zgodnie z art. 6 Traktatu wymogi ochrony środowiska naturalnego zostały włączone do przepisów przedmiotowej dyrektywy, zwłaszcza w świetle protokołu z Kioto. Ważne jest, aby zgodnie z art. 9 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) ustalono, czy w wystarczającym stopniu uwzględniana jest ochrona zdrowia publicznego, na przykład w kontekście zanieczyszczenia powietrza.

Poprawka  2

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Punkt 1 a preambuły (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(1a) Zagadnienie tak szerokie i zasadnicze jak opodatkowanie energii w Unii Europejskiej nie może ograniczać się do uwzględnienia wymogów w zakresie polityki przeciwdziałania zmianie klimatu i ochrony środowiska, niezależnie od ich wagi. Dla Unii Europejskiej równie ważnymi wyzwaniami są cele polityki energetycznej oraz polityki przemysłowej. Ponadto w celu zapewnienia odpowiedniego i skutecznego funkcjonowania wewnętrznego rynku energii wszystkie inicjatywy Unii oraz przepisy dotyczące tej dziedziny wymagają stałej i dokładnej koordynacji. Poprawki do dyrektywy 2003/96/WE powinny być zgodne z pozostałymi strategiami politycznymi odnoszącymi się do energii, zaś te z kolei powinny być odpowiednio dostosowane do ram opodatkowania energii. W szczególności należy zdecydowanie rozwiązać aktualne problemy związane z unijnym systemem handlu uprawnieniami do emisji, aby mógł on skutecznie funkcjonować. Każda niespójność miałaby ujemny wpływ na osiągnięcie długoterminowych celów Unii w zakresie inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu.

Poprawka  3

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Punkt 2 preambuły

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(2) Należy zapewnić dalsze właściwe funkcjonowanie rynku wewnętrznego w kontekście nowych wymogów dotyczących ograniczania zmian klimatu, wykorzystywania odnawialnych źródeł energii i oszczędności energii, zgodnie z Konkluzjami Prezydencji z posiedzenia Rady Europejskiej w dniach 8-9 marca 2007 r. i 11-12 grudnia 2008 r.

(2) Należy zapewnić optymalne funkcjonowanie rynku wewnętrznego w kontekście nowych wymogów dotyczących ograniczania zmian klimatu, wykorzystywania odnawialnych źródeł energii i oszczędności energii, zgodnie z Konkluzjami Prezydencji z posiedzenia Rady Europejskiej w dniach 8-9 marca 2007 r. i 11-12 grudnia 2008 r. Powinno się zatem zagwarantować w niniejszej dyrektywie jednolite traktowanie źródeł energii w celu zapewnienia odbiorcom energii rzeczywiście równych szans niezależnie od źródła energii.

Poprawka  4

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Punkt 2 a preambuły (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(2a) Do opodatkowania produktów energetycznych należy podchodzić w sposób technologicznie neutralny, aby stworzyć możliwość rozwoju nowych technologii.

Poprawka  5

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Punkt 3 preambuły

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(3) Opodatkowanie związane z emisjami CO2 może być racjonalnym pod względem kosztów środkiem umożliwiającym państwom członkowskim ograniczenie emisji gazów cieplarnianych, konieczne zgodnie z decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady nr 406/2009/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wysiłków podjętych przez państwa członkowskie, zmierzających do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych w celu realizacji do roku 2020 zobowiązań Wspólnoty dotyczących redukcji emisji gazów cieplarnianych w odniesieniu do źródeł nieobjętych unijnym systemem na mocy dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającej dyrektywę Rady 96/61/WE. W świetle potencjalnej roli opodatkowania związanego z emisjami CO2 właściwe funkcjonowanie rynku wewnętrznego wymaga wspólnych przepisów dotyczących tego opodatkowania.

(3) Opodatkowanie związane z emisjami CO2 zasadniczo jest racjonalnym pod względem kosztów środkiem umożliwiającym państwom członkowskim ograniczenie emisji gazów cieplarnianych, konieczne zgodnie z decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady nr 406/2009/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wysiłków podjętych przez państwa członkowskie, zmierzających do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych w celu realizacji do roku 2020 zobowiązań Wspólnoty dotyczących redukcji emisji gazów cieplarnianych w odniesieniu do źródeł nieobjętych unijnym systemem na mocy dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającej dyrektywę Rady 96/61/WE. W świetle obecnej i potencjalnej roli opodatkowania związanego z emisjami CO2 właściwe funkcjonowanie rynku wewnętrznego wymaga wspólnych przepisów dotyczących tego opodatkowania.

Uzasadnienie

Niektóre państwa członkowskie stosują już dobrze funkcjonujące i opłacalne ekonomicznie systemy opodatkowania związanego z emisjami CO2.

Poprawka  6

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Punkt 4 a preambuły (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(4a) Wytwarzanie energii z odpadów oraz w szczególności wykorzystywanie ich jako paliwa zastępczego nie powinno podlegać opodatkowaniu energii, gdyż dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie odpadów1 zaleca producentom i posiadaczom odpadów, by możliwie najefektywniej utylizowali odpady w oparciu o efektywne korzystanie z zasobów oraz przyznaje pierwszeństwo ich odzyskiwaniu przed unieszkodliwianiem.

 

______________

 

1 Dz.U. L 312 z 22.11.2008, s. 3.

Poprawka  7

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Punkt 4 b preambuły (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(4b) Państwa członkowskie powinny również zachować prawo do obniżenia poziomu ogólnego opodatkowania zużycia energii nawet do zera w stosunku do zużycia produktów energetycznych i energii elektrycznej wykorzystywanych w pracach rolniczych i ogrodniczych, w akwakulturze oraz w leśnictwie.

Poprawka  8

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Punkt 5 preambuły

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(5) Należy zatem ustanowić przepis w sprawie opodatkowania energii składający się z dwóch składników – opodatkowania związanego z emisjami CO2 i ogólnego opodatkowania zużycia energii. W celu dostosowania opodatkowania energii do funkcjonowania unijnego systemu na mocy dyrektywy 2003/87/WE państwa członkowskie powinny być zobowiązane do wyraźnego rozróżnienia między tymi dwoma składnikami. Umożliwiłoby to również odrębne traktowanie paliw będących biomasą lub wytworzonych z biomasy.

(5) Należy zatem ustanowić przepis w sprawie opodatkowania energii składający się z dwóch składników – opodatkowania związanego z emisjami CO2 i ogólnego opodatkowania zużycia energii. W celu dostosowania opodatkowania energii do funkcjonowania unijnego systemu na mocy dyrektywy 2003/87/WE państwa członkowskie powinny być zobowiązane do wyraźnego rozróżnienia między tymi dwoma składnikami. Umożliwiłoby to również odrębne traktowanie paliw będących biomasą lub wytworzonych z biomasy biorąc pod uwagę ich zalety jako taniego źródła energii odnawialnej, które prawie nie powoduje emisji gazów cieplarnianych, o ile spełniają one kryteria zrównoważonego rozwoju określone w art. 17 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych1. Komisja Europejska powinna przedłożyć Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie oceniające potrzebę uwzględnienia oprócz emisji CO2 także emisji innych szkodliwych gazów w celu ochrony zdrowia publicznego.

 

______________

 

1 Dz.U. L 140 z 5.6.2009, s. 16.

Poprawka  9

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Punkt 6 preambuły

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(6) Każdy z tych składników powinien być obliczany na podstawie obiektywnych kryteriów, co umożliwiłoby równe traktowanie różnych źródeł energii. Do celów opodatkowania związanego z emisjami CO2 należy odnieść się do emisji CO2 spowodowanych wykorzystaniem danych produktów energetycznych, z zastosowaniem referencyjnych wskaźników emisji CO2 określonych w decyzji Komisji 2007/589/WE z dnia 18 lipca 2007 r. ustanawiającej wytyczne dotyczące monitorowania i sprawozdawczości w zakresie emisji gazów cieplarnianych zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady. Do celów ogólnego opodatkowania zużycia energii należy odnieść się do zawartości energii pierwotnej w różnych produktów energetycznych i energii elektrycznej zgodnie z dyrektywą 2006/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 kwietnia 2006 r. w sprawie efektywności końcowego wykorzystania energii i usług energetycznych oraz uchylającą dyrektywę Rady 93/76/EWG. W tym kontekście należy uwzględnić korzyści środowiskowe płynące z wykorzystania biomasy lub produktów wytworzonych z biomasy. Produkty te powinny być opodatkowane na podstawie wskaźników emisji CO2 określonych w decyzji Komisji 2007/589/WE dla biomasy lub produktów wytworzonych z biomasy oraz na podstawie ich zawartości energii określonej w załączniku III do dyrektywy 2009/28/WE. Biopaliwa i biopłyny zdefiniowane w art. 2 lit. h) oraz i) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych są zdecydowanie najważniejszymi kategoriami w tym zakresie. Ponieważ korzyści środowiskowe płynące z wykorzystania tych produktów są zróżnicowane, w zależności od tego czy spełniają one kryteria zrównoważonego rozwoju określone w art. 17 wspomnianej dyrektywy, konkretne wartości referencyjne dla biomasy i produktów wytworzonych z biomasy powinny obowiązywać, wyłącznie jeżeli te kryteria są spełnione.

(6) Każdy z tych składników powinien być obliczany na podstawie obiektywnych kryteriów, co umożliwiłoby równe traktowanie różnych źródeł energii. Do celów opodatkowania związanego z emisjami CO2 należy odnieść się do emisji CO2 spowodowanych wykorzystaniem danych produktów energetycznych, z zastosowaniem referencyjnych wskaźników emisji CO2 określonych w decyzji Komisji 2007/589/WE z dnia 18 lipca 2007 r. ustanawiającej wytyczne dotyczące monitorowania i sprawozdawczości w zakresie emisji gazów cieplarnianych zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady. Do celów ogólnego opodatkowania zużycia energii należy odnieść się do zawartości energii pierwotnej w różnych produktów energetycznych i energii elektrycznej zgodnie z dyrektywą 2006/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 kwietnia 2006 r. w sprawie efektywności końcowego wykorzystania energii i usług energetycznych oraz uchylającą dyrektywę Rady 93/76/EWG. W tym kontekście należy uwzględnić korzyści środowiskowe płynące z wykorzystania biomasy lub produktów wytworzonych z biomasy. Produkty te powinny być opodatkowane na podstawie wskaźników emisji CO2 określonych w decyzji Komisji 2007/589/WE dla biomasy lub produktów wytworzonych z biomasy oraz na podstawie ich zawartości energii określonej w załączniku III do dyrektywy 2009/28/WE. Biopaliwa i biopłyny zdefiniowane w art. 2 lit. h) oraz i) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych są zdecydowanie najważniejszymi kategoriami w tym zakresie. Ponieważ korzyści środowiskowe płynące z wykorzystania tych produktów są zróżnicowane, w zależności od tego czy spełniają one kryteria zrównoważonego rozwoju określone w art. 17 wspomnianej dyrektywy, konkretne wartości referencyjne dla biomasy i produktów wytworzonych z biomasy powinny obowiązywać, wyłącznie jeżeli te kryteria są spełnione. Gdy tylko w dyrektywie 2009/28/WE określone zostaną kryteria zrównoważonego rozwoju dla produktów biomasy innych niż biopaliwa, te konkretne wartości referencyjne powinny zostać zastosowane do produktów biomasy innych niż biopaliwa jedynie jeżeli są one zgodne z nowymi kryteriami zrównoważonego rozwoju.

Poprawka  10

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Punkt 7 preambuły

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(7) Opodatkowanie związane z emisjami CO2 powinno być dostosowane do zakresu dyrektywy 2003/87/WE, tak by skutecznie ją uzupełniać. Opodatkowanie tego rodzaju powinno obowiązywać w odniesieniu do wszystkich zastosowań – w tym do celów innych niż ogrzewanie – produktów energetycznych powodujących emisje CO2 w instalacjach w rozumieniu wspomnianej dyrektywy, pod warunkiem że dana instalacja nie jest objęta EU ETS ma mocy wspomnianej dyrektywy. Jednakże ze względu na to, że łączne stosowanie obydwu instrumentów nie umożliwiłoby ograniczeń emisji wykraczających poza te osiągane już ogólnie w ramach samego EU ETS, ale zwiększyłoby jedynie łączne koszty tych ograniczeń, opodatkowanie związane z emisjami CO2 nie powinno obowiązywać w stosunku do zużycia energii w instalacjach podlegających systemowi unijnemu.

(7) Opodatkowanie związane z emisjami CO2 powinno być dostosowane do zakresu dyrektywy 2003/87/WE, tak by skutecznie ją uzupełniać. Opodatkowanie tego rodzaju powinno obowiązywać w odniesieniu do wszystkich zastosowań – w tym do celów innych niż ogrzewanie – produktów energetycznych powodujących emisje CO2 w instalacjach w rozumieniu wspomnianej dyrektywy, pod warunkiem że dana instalacja nie jest objęta EU ETS ma mocy wspomnianej dyrektywy. Jednakże ze względu na to, że łączne stosowanie obydwu instrumentów nie umożliwiłoby ograniczeń emisji wykraczających poza te osiągane już ogólnie w ramach samego EU ETS, ale zwiększyłoby jedynie łączne koszty tych ograniczeń, opodatkowanie związane z emisjami CO2 nie może obowiązywać w stosunku do bezpośredniego i pośredniego zużycia energii w instalacjach podlegających systemowi unijnemu. Podwójne obciążenie w formie podwójnego opodatkowania i podwójnych regulacji doprowadziłoby do zakłóceń konkurencji i należy je wykluczyć.

Poprawka  11

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Punkt 8 preambuły

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(8) W interesie neutralności podatkowej te same minimalne poziomy opodatkowania w odniesieniu do każdego składnika opodatkowania energii powinny obowiązywać dla wszystkich produktów energetycznych przeznaczonych do danego zastosowania. Zatem w przypadku gdy przewidziano takie same minimalne poziomy opodatkowania, państwa członkowskie powinny, również ze względów neutralności podatkowej, zapewnić takie same poziomy opodatkowania krajowego dla wszystkich określonych produktów. W razie potrzeby należy przewidzieć okresy przejściowe do celów wyrównania tych poziomów.

(8) W interesie neutralności podatkowej te same minimalne poziomy opodatkowania w odniesieniu do każdego składnika opodatkowania energii powinny obowiązywać dla wszystkich produktów energetycznych przeznaczonych do danego zastosowania. Zatem w przypadku gdy przewidziano takie same minimalne poziomy opodatkowania, państwa członkowskie powinny, również ze względów neutralności podatkowej, zapewnić takie same poziomy opodatkowania krajowego dla wszystkich określonych produktów. W razie potrzeby należy przewidzieć okresy przejściowe z uwzględnieniem specyfiki państw członkowskich do celów wyrównania tych poziomów.

Poprawka  12

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Punkt 11 preambuły

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(11) Należy zapewnić, by minimalne poziomy opodatkowania nadal zapewniały osiągnięcie zamierzonych celów. Ponieważ opodatkowanie związane z emisjami CO2 uzupełnia funkcjonowanie dyrektywy 2003/87/WE cena rynkowa uprawnień do emisji powinna być ściśle monitorowana w ramach okresowego przeglądu dyrektywy, co należy do obowiązków Komisji. Minimalne poziomy ogólnego opodatkowania zużycia energii powinny w regularnych odstępach czasu być automatycznie dostosowywane, tak by uwzględnić zmiany ich wartości rzeczywistej w celu zachowania obecnego poziomu harmonizacji stawek; aby ograniczyć zmienność wynikającą z cen energii i żywności, takie dostosowanie powinno opierać się na zmianach ogólnounijnego zharmonizowanego indeksu cen konsumpcyjnych z wyłączeniem energii i żywności nieprzetworzonej publikowanego przez Eurostat.

(11) Należy zapewnić, by minimalne poziomy opodatkowania nadal zapewniały osiągnięcie zamierzonych celów. Dlatego też należy regularnie analizować minimalny poziom ogólnego opodatkowania zużycia energii.

Poprawka  13

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Punkt 11 a preambuły (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(11a) Biorąc pod uwagę kompleksowy charakter wymogów jakie mają spełniać dwa składniki nowego systemu, a mianowicie opodatkowanie energii oraz opodatkowanie związane z emisjami CO2, jasne i jednoznaczne przepisy, które w interesie wszystkich konsumentów należy sformułować w sposób przejrzysty i zrozumiały, mające zastosowanie na wszystkich szczeblach muszą zapewniać właściwą administrowalność systemu.

Poprawka  14

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Punkt 12 preambuły

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(12) W odniesieniu do paliw silnikowych bardziej korzystny minimalny poziom opodatkowania obowiązujący w stosunku do oleju gazowego, produktu początkowo przeznaczonego zasadniczo do zastosowań handlowych, a zatem tradycyjnie niżej opodatkowanego, powoduje zakłócenie w stosunku do benzyny, paliwa będącego głównym konkurentem oleju gazowego. Artykuł 7 dyrektywy 2003/96/WE stanowi zatem pierwszy krok w kierunku stopniowego dostosowania poziomu opodatkowania oleju gazowego do minimalnego poziomu opodatkowania obowiązującego w stosunku do paliwa. Konieczne jest doprowadzenie do końca tego wyrównania i stopniowe wprowadzenie takiego samego opodatkowania oleju gazowego i benzyny.

skreślony

Poprawka  15

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Punkt 12 a preambuły (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(12a) Wdrożenie nowej struktury podatkowej wiązać się będzie z podwyższeniem stawki podatkowej stosowanej do oleju napędowego w stosunku do benzyny. Może to postawić znak zapytania zarówno nad decyzjami podjętymi przez unijny przemysł samochodowy o ukierunkowaniu na wykorzystywanie ekologicznych, energooszczędnych konwencjonalnych silników spalinowych, jak i nad realizacją celów UE w zakresie obniżenia emisji CO2, gdyż wartości graniczne emisji CO2 można osiągnąć jedynie wówczas, gdy wystarczająca liczba pojazdów na drogach będzie napędzana silnikami diesla. W związku z tym należy przedsięwziąć odpowiednie elastyczne środki mające na celu niedopuszczenie do zagrożenia konkurencyjności i pomyślnej realizacji strategii ograniczania emisji CO2 w sektorze samochodów osobowych. Powinno się ponadto zharmonizować podatki od sprzedaży, opłaty rejestracyjne i roczne podatki drogowe, które z zasady powinny być ustalane wyłącznie na podstawie wysokości emisji CO2 wytwarzanego przez dany pojazd.

Poprawka  16

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Punkt 13 preambuły

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(13) W odniesieniu do możliwość stosowania przez państwa członkowskie w odniesieniu do handlowego zastosowania oleju gazowego stosowanego jako materiał pędny niższego poziomu opodatkowania niż w przypadku niehandlowego zastosowania tego oleju przepis ten wydaje się niezgodny z wymogiem podnoszenia efektywności energetycznej oraz z potrzebą ograniczenia rosnącego wpływu transportu na środowisko naturalne, a zatem powinien zostać skreślony. Artykuł 9 ust. 2 dyrektywy 2003/96/WE upoważnia niektóre państwa członkowskie do stosowania obniżonej stawki w odniesieniu do olejów gazowych do ogrzewania. Przepis ten nie sprzyja już właściwemu funkcjonowaniu rynku wewnętrznego i jest niezgody z szerszymi celami Traktatu. Wspomniany przepis zależy zatem skreślić.

(13) W odniesieniu do możliwość stosowania przez państwa członkowskie w odniesieniu do handlowego zastosowania oleju gazowego stosowanego jako materiał pędny niższego poziomu opodatkowania niż w przypadku niehandlowego zastosowania tego oleju przepis ten wydaje się niezgodny z wymogiem podnoszenia efektywności energetycznej oraz z potrzebą ograniczenia rosnącego wpływu transportu na środowisko naturalne, a zatem powinien zostać skreślony. Aby umożliwić przedsiębiorstwom transportowym dostosowanie do nowych przepisów należy wprowadzić okres przejściowy kończący się w roku 2025. Artykuł 9 ust. 2 dyrektywy 2003/96/WE upoważnia niektóre państwa członkowskie do stosowania obniżonej stawki w odniesieniu do olejów gazowych do ogrzewania. Przepis ten nie sprzyja już właściwemu funkcjonowaniu rynku wewnętrznego i jest niezgody z szerszymi celami Traktatu. Wspomniany przepis zależy zatem skreślić.

Poprawka  17

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Punkt 14 preambuły

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(14) Istnieje potrzeba ograniczenia potencjalnego wpływu gospodarczego opodatkowania związanego z emisjami CO2 na sektory lub subsektory uznane za narażone na znaczące ryzyko ucieczki emisji w rozumieniu art. 10a ust. 13 dyrektywy 2003/87/WE. Należy zatem zapewnić odpowiednie środki przejściowe, które jednak powinny również zapewniać utrzymanie ekologicznej skuteczności opodatkowania związanego z emisjami CO2.

(14) Istnieje potrzeba ograniczenia potencjalnego wpływu gospodarczego nowej struktury podatkowej na sektory lub subsektory uznane za narażone na znaczące ryzyko ucieczki emisji. Należy zatem zapewnić odpowiednie środki, które jednak powinny również zapewniać utrzymanie ekologicznej skuteczności opodatkowania związanego z emisjami CO2.

Poprawka  18

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Punkt 14 a preambuły (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(14a) Podczas jakiejkolwiek zmiany opodatkowania energii należy dopilnować, aby sektory, które nie podlegają systemowi handlu emisjami, nie były dyskryminowane w stosunku do obszarów objętych tego rodzaju systemem.

Poprawka  19

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Punkt 15 preambuły

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(15) Artykuł 5 dyrektywy 2003/96/WE w niektórych przypadkach dopuszcza stosowanie zróżnicowanych stawek opodatkowania. Jednakże w celu zapewnienia spójności z sygnałem cenowym dotyczącym emisji CO2 możliwość różnicowania przez państwa członkowskie stawek krajowych powinna być ograniczona do ogólnego opodatkowania zużycia energii. Ponadto możliwość stosowania niższego poziomu opodatkowania w odniesieniu do paliwa silnikowego zużywanego przez taksówki nie jest już zgodna z celem polityk promujących alternatywne paliwa i nośniki energii oraz stosowanie pojazdów o niższej emisji zanieczyszczeń w transporcie miejskim, a zatem powinien zostać skreślony.

(15) Artykuł 5 dyrektywy 2003/96/WE w niektórych przypadkach dopuszcza stosowanie zróżnicowanych stawek opodatkowania. Jednakże w celu zapewnienia spójności z sygnałem cenowym dotyczącym emisji CO2 możliwość różnicowania przez państwa członkowskie stawek krajowych powinna być ograniczona do ogólnego opodatkowania zużycia energii. Ponadto możliwość stosowania niższego poziomu opodatkowania w odniesieniu do ropopochodnego paliwa silnikowego zużywanego przez taksówki nie jest już zgodna z celem polityk promujących alternatywne paliwa i nośniki energii oraz stosowanie pojazdów o niższej emisji zanieczyszczeń w transporcie miejskim, a zatem powinien zostać skreślony.

Uzasadnienie

Gaz ziemny biometan jest alternatywą dla paliw ropopochodnych oraz charakteryzuje się wyjątkowo niskimi emisjami toksycznych lub rakotwórczych substancji, praktycznie zerowymi emisjami pyłu, brakiem emisji reaktywnych węglowodorów, ograniczonymi emisjami NOx oraz ograniczonym wytwarzaniem hałasu, co sprawia, że gaz ziemny / biometan jest idealnym paliwem silnikowym sprawdzającym się w środowisku miejskim. Zgodnie z raportem grupy ekspertów na temat przyszłych paliw transportowych z dnia 25 stycznia 2011 r. metan powinno się promować jako jedno z głównych alternatywnych paliw w transporcie miejskim.

Poprawka  20

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Punkt 16 a preambuły (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(16a) Ze względu na to, że wprowadzenie pojazdów elektrycznych i hybrydowych ma kluczowe znaczenie dla obniżenia stopnia zależności od paliw nieodnawialnych w sektorze transportu, państwa członkowskie powinny mieć możliwość stosowania przez ograniczony czas zwolnień lub obniżek poziomu opodatkowania energii elektrycznej wykorzystywanej do ładowania takich pojazdów.

Uzasadnienie

Elektryfikacja jest ważnym elementem procesu nadawania sektorowi transportu charakteru zgodnego z zasadą zrównoważonego rozwoju. Ponieważ całkowity wpływ emisji tych pojazdów jest ściśle powiązany z czystością wejściowej energii elektrycznej, pojazdy te niekoniecznie okażą się bardzo ekologiczne we wszystkich państwach członkowskich w perspektywie krótkoterminowej. Jednak w perspektywie długoterminowej te niezwykle energooszczędne technologie przyczynią się do utworzenia systemów transportowych, które rzeczywiście będą się opierać na zasadzie zrównoważonego rozwoju.

Poprawka  21

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Punkt 17 preambuły

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(17) Przyznawanie zwolnień lub obniżek gospodarstwom domowym lub organizacjom użyteczności publicznej może stanowić część środków socjalnych określanych przez państwa członkowskie. Możliwość stosowania takich zwolnień lub obniżek, ze względów równego traktowania źródeł energii, powinna zostać rozszerzona na wszystkie produkty energetyczne wykorzystywane jako paliwo do ogrzewania oraz na energię elektryczną. W celu zapewnienia, by wpływ takich zwolnień i obniżek na rynek wewnętrzny pozostał ograniczony, powinny one obowiązywać tylko w odniesieniu do działalności o charakterze niehandlowym.

(17) Przyznawanie zwolnień lub obniżek gospodarstwom domowym lub organizacjom użyteczności publicznej zapobiega wysyłaniu odpowiedniego sygnału cenowego, a co za tym idzie, zlikwiduje ważny bodziec, by obniżać opłaty za energię elektryczną oraz zużycie energii. Dlatego też zawarta w dyrektywie 2003/96/WE możliwość stosowania tych zwolnień lub obniżek powinna zostać zlikwidowana po upływie długiego okresu przejściowego. W państwach członkowskich, w których wpływa to na ceny energii, gospodarstwa domowe o niskich dochodach oraz organizacje użyteczności publicznej powinny otrzymywać rekompensaty w ramach stałych i kompleksowych środków socjalnych.

Poprawka  22

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Punkt 18 preambuły

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(18) W przypadku gazu płynnego (LPG) i gazu ziemnego wykorzystywanych jako materiały pędne korzyści w postaci niższych minimalnych poziomów ogólnego opodatkowania zużycia energii lub możliwości zwolnienia tych produktów energetycznych z opodatkowania nie są już uzasadnione, w szczególności w świetle konieczności zwiększania udziału rynkowego odnawialnych źródeł energii, a zatem powinny zostać uchylone w perspektywie średnioterminowej.

(18) W przypadku gazu płynnego (LPG) i gazu ziemnego wykorzystywanych jako materiały pędne korzyści w postaci niższych minimalnych poziomów ogólnego opodatkowania zużycia energii lub możliwości zwolnienia tych produktów energetycznych z opodatkowania nie są uzasadnione na dłuższą metę, a zatem powinny zostać uchylone, szczególnie biorąc pod uwagę konieczność rozszerzenia udziału rynkowego paliw odnawialnych. Jednak biorąc pod uwagę, że paliwa te wywierają mniej szkodliwy wpływ na środowisko naturalne niż inne paliwa kopalne oraz że ich infrastruktura przesyłowa mogłaby być korzystna w kontekście wprowadzenia alternatywnych odnawialnych źródeł energii, korzyści, o których mowa, powinno się stopniowo wycofywać.

Poprawka  23

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Punkt 19 preambuły

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(19) Dyrektywa 2003/96/WE zobowiązuje państwa członkowskie do zwolnienia z opodatkowania paliwa wykorzystywanego do żeglugi na wodach Wspólnoty, a także energii elektrycznej produkowanej na pokładzie statku, w tym statku zacumowanego w porcie. Ponadto państwa członkowskie mogą rozszerzyć takie korzystne traktowanie na wody śródlądowe. W celu stworzenia pierwszej zachęty do rozwijania i stosowania takiej technologii, do czasu przyjęcia bardziej kompleksowych ram w tej dziedzinie, państwo członkowskie powinno zwolnić z opodatkowania pobieraną z lądu energię elektryczną dostarczaną statkom zacumowanym w porcie. Okres stosowania takiego odstępstwa powinien być wystarczająco długi, aby nie zniechęcać operatorów portów do przeprowadzania niezbędnych inwestycji, a jednocześnie odstępstwo to powinno być ograniczone w czasie, tak by jego utrzymanie, w pełni lub częściowo, podlegało nowej decyzji przyjętej w odpowiednim czasie.

(19) Dyrektywa 2003/96/WE zobowiązuje państwa członkowskie do zwolnienia z opodatkowania paliwa wykorzystywanego do handlowej żeglugi powietrznej i morskiej. Zwolnienia takie nie są zgodne z celem gwrantowania równych warunków funkcjonowania różnym rodzajom transportu. Należy je zatem stopniowo wycofać. Aby zapewnić konkurencyjną pozycję europejskich przedsiębiorstw i branż przemysłu, należy to uczynić najlepiej w ramach dyskusji międzynarodowych. W związku z tym należy uważnie śledzić dyskusje dotyczące środków obniżenia poziomu CO2 prowadzone w ramach Międzynarodowej Organizacji Morskiej, Międzynarodowej Organizacji Lotnictwa Cywilnego oraz Ramowej konwencji Organizacji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu. W przypadku braku postępów na szczeblu międzynarodowym Komisja przedstawi wnioski ustawodawcze mające na celu ograniczenie emisji CO2 w obu sektorach, biorąc pod uwagę ryzyko ucieczki emisji i konkurencyjność sektorów. Tego rodzaju system opodatkowania powinien również obowiązywać w odniesieniu do wód śródlądowych. W niektórych portach dostępne są ekologiczne rozwiązania wykorzystujące pobieranie energii elektrycznej z lądu, która podlega jednak opodatkowaniu. W celu stworzenia pierwszej zachęty do rozwijania i stosowania takiej technologii, do czasu przyjęcia bardziej kompleksowych ram w tej dziedzinie, państwo członkowskie powinno zwolnić z opodatkowania pobieraną z lądu energię elektryczną dostarczaną statkom zacumowanym w porcie. Okres stosowania takiego odstępstwa zarówno w stosunku do portów morskich, jak i lądowych powinien być wystarczająco długi, aby nie zniechęcać operatorów portów do przeprowadzania niezbędnych inwestycji, a jednocześnie odstępstwo to powinno być ograniczone w czasie, tak by jego utrzymanie, w pełni lub częściowo, podlegało nowej decyzji przyjętej w odpowiednim czasie.

Poprawka  24

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Punkt 20 preambuły

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(20) Artykuł 15 ust. 3 dyrektywy 2003/96/WE umożliwia państwom członkowskim stosowanie w stosunku do prac rolniczych, ogrodniczych, hodowli ryb oraz leśnictwa nie tylko przepisów ogólnie obowiązujących dla zastosowań handlowych, ale również poziomu opodatkowania obniżonego nawet do zera. Analiza tej możliwości wykazała, że w odniesieniu do ogólnego opodatkowania zużycia energii jej utrzymanie byłoby sprzeczne z szerszymi celami polityki Unii, jeżeli nie byłaby ona powiązana z wymogiem stosowania środków przyczyniających się do postępów w dziedzinie efektywności energetycznej. Co do opodatkowania związanego z emisjami CO2 traktowanie wymienionych sektorów powinno być zgodne z przepisami obowiązującymi sektory przemysłu.

(20) Artykuł 15 ust. 3 dyrektywy 2003/96/WE umożliwia państwom członkowskim stosowanie w stosunku do prac rolniczych, ogrodniczych, hodowli ryb oraz leśnictwa nie tylko przepisów ogólnie obowiązujących dla zastosowań handlowych, ale również poziomu opodatkowania obniżonego nawet do zera, aby zapewnić rentowność tych sektorów podlegających już ograniczeniom związanym z wysokimi wymogami społecznymi, fitosanitarnymi i środowiskowymi, których rynek nie kompensuje w wystarczającym stopniu. Mimo to analiza tej możliwości wykazała, że w odniesieniu do ogólnego opodatkowania zużycia energii jej utrzymanie byłoby sprzeczne z szerszymi celami polityki Unii, jeżeli nie byłaby ona powiązana z wymogiem stosowania środków przyczyniających się do postępów w dziedzinie efektywności energetycznej. Te postępy w zwiększaniu efektywności energetycznej należy postrzegać w ramach wystarczająco długiego okresu, poddać je planowaniu i kontroli organów publicznych. Państwa członkowskie powinny udzielać wskazówek technicznych podmiotom tych sektorów, jeśli stosowane są dodatkowe wymogi dotyczące efektywności energetycznej związane z obniżonymi stawkami podatku. Co do opodatkowania związanego z emisjami CO2 traktowanie wymienionych sektorów powinno uwzględniać zdolność do wychwytywania i składowania dwutlenku węgla oraz ryzyko ucieczki emisji, jakie istnieje w odniesieniu do każdego z tych sektorów i podsektorów, a także możliwy wpływ na ich wydajność i opłacalność. Zwolnieniu powinny podlegać sektory produkujące biomasę z dużymi możliwościami pochłaniania dwutlenku węgla. Bardzo ważne jest, aby w regionach o wyjątkowych możliwościach produkcji energii ze źródeł odnawialnych wspierać niezależność energetyczną działalności rolniczo-hodowlanej.

Poprawka  25

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Punkt 21 preambuły

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(21) Przepisy ogólne wprowadzone niniejszą dyrektywą uwzględniają specyfikę paliw będących biomasą lub wytworzonych z biomasy, spełniających kryteria zrównoważonego rozwoju określone w art. 17 dyrektywy 2009/28/WE, a mianowicie zarówno ich wkład w osiągnięcie bilansu CO2, jak i ich niższą zawartość energii na jednostkę w porównaniu z niektórymi konkurującymi paliwami kopalnymi. W okresie przejściowym należy zapewnić, by przepisy te były stosowane spójnie z przepisami ogólnymi wprowadzonymi niniejszą dyrektywą. Biopaliwa i biopłyny zdefiniowane w art. 2 lit. h) oraz i) dyrektywy 2009/28/WE powinny zatem być objęte dodatkowymi ulgami podatkowymi stosowanymi przez państwa członkowskie, jeżeli spełniają one kryteria zrównoważonego rozwoju określone w art. 17 wspomnianej dyrektywy.

(21) Przepisy ogólne wprowadzone niniejszą dyrektywą uwzględniają specyfikę paliw będących biomasą lub wytworzonych z biomasy, spełniających kryteria zrównoważonego rozwoju określone w art. 17 dyrektywy 2009/28/WE, a mianowicie zarówno ich wkład w osiągnięcie bilansu CO2, jak i ich niższą zawartość energii na jednostkę w porównaniu z niektórymi konkurującymi paliwami kopalnymi. W okresie przejściowym należy zapewnić, by przepisy te były stosowane spójnie z przepisami ogólnymi wprowadzonymi niniejszą dyrektywą. Biopaliwa i biopłyny zdefiniowane w art. 2 lit. h) oraz i) dyrektywy 2009/28/WE powinny zatem być objęte dodatkowymi ulgami podatkowymi stosowanymi przez państwa członkowskie, jeżeli spełniają one kryteria zrównoważonego rozwoju określone w art. 17 wspomnianej dyrektywy. Artykuł ten sugeruje, że kryteria zrównoważonego rozwoju staną się bardziej restrykcyjne w 2017 i 2018 r. Aby kryteria te mogły zostać spełnione, począwszy od 1 stycznia 2017 r. emisja gazów cieplarnianych będzie musiała zostać ograniczona o przynajmniej 50%. Począwszy od 1 stycznia 2018 r. ograniczenie to będzie musiało wynosić przynajmniej 60% dla produktów wykonanych w instalacjach, w których produkcję rozpoczęto w dniu 1 stycznia 2017 r. lub później. Gdy tylko w dyrektywie 2009/28/WE określone zostaną kryteria zrównoważonego rozwoju dla produktów biomasy innych niż biopaliwa i biopłyny, do produktów tych powinno się zastosować dodatkowe powinno się zastosować dodatkowe ulgi podatkowe wyłącznie pod warunkiem, że są one zgodne z tymi nowymi kryteriami.

Poprawka  26

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Punkt 28 preambuły

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(28) Co pięć lat, przy czym po raz pierwszy do końca 2015 r., Komisja powinna przedstawiać Radzie sprawozdanie dotyczące stosowania niniejszej dyrektywy Komisji, obejmujące w szczególności minimalny poziom opodatkowania związanego z emisjami CO2 w świetle zmian obowiązującej w UE ceny rynkowej uprawnień do emisji, wpływ innowacji i rozwoju technologicznego oraz uzasadnienie zwolnień i obniżek podatkowych ustanowionych w niniejszej dyrektywie, w dla tym paliwa wykorzystywanego do celów żeglugi powietrznej i morskiej. Wykaz sektorów lub podsektorów uznanych za narażone na znaczące ryzyko ucieczki emisji podlega przeglądowi w regularnych odstępach czasu, w szczególności uwzględniając dostępność nowych dowodów.

(28) Co trzy lata, przy czym po raz pierwszy do końca 2015 r., Komisja powinna przedstawiać Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące stosowania niniejszej dyrektywy Komisji, obejmujące w szczególności minimalny poziom ogólnego opodatkowania zużycia energii w celu zagwarantowania utrzymania przewidzianych skutków, minimalny poziom opodatkowania związanego z emisjami CO2 w świetle zmian obowiązującej w UE ceny rynkowej uprawnień do emisji, wpływ innowacji i rozwoju technologicznego, wpływ na szkodliwe lub potencjalnie szkodliwe emisje inne niż emisje CO2, uzasadnienie zwolnień i obniżek podatkowych ustanowionych w niniejszej dyrektywie, w dla tym paliwa wykorzystywanego do celów żeglugi powietrznej i morskiej, a także rozwoju sytuacji w zakresie zastosowania biogazu, gazu ziemnego oraz gazu płynnego w transporcie drogowym. Sprawozdanie to powinno zawierać przegląd obowiązujących przepisów podatkowych zawartych w dwustronnych umowach dotyczących usług lotniczych. Sprawozdanie to powinno również obejmować ocenę oddziaływania na definiowanie politycznych priorytetów przemysłowych w europejskim przemyśle samochodowym. Wykaz sektorów lub podsektorów uznanych za narażone na znaczące ryzyko ucieczki emisji sporządza się i poddaje się regularnemu przeglądowi, w szczególności uwzględniając dostępność nowych dowodów.

Uzasadnienie

Wprowadzenie podatku związanego z emisjami CO2 miałoby daleko idący wpływ na politykę środowiskową i podatkową w Unii. Dlatego sprawozdania Komisji dotyczące stosowania niniejszej dyrektywy powinny być przedkładane również Parlamentowi. Obowiązek opracowywania takich sprawozdań spełni swoje zadanie odnośnie do polityki fiskalnej wyłącznie wtedy, kiedy będą one sporządzane częściej.

Poprawka  27

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Artykuł 1 – punkt 1

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 1 – ustęp 2 – akapit drugi

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Opodatkowanie związane z emisjami CO2 obliczane jest w EUR/t emisji CO2 w oparciu o referencyjne wskaźniki emisji CO2 określone w pkt 11 załącznika I do decyzji Komisji 2007/589/WE z dnia 18 lipca 2007 r. ustanawiającej wytyczne dotyczące monitorowania i sprawozdawczości w zakresie emisji gazów cieplarnianych zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady(*). Wskaźniki emisji CO2 określone we wspomnianej decyzji dla biomasy lub produktów wytworzonych z biomasy, w przypadku biopaliw i biopłynów zdefiniowanych w art. 2 lit. h) oraz i) dyrektywy 2009/28/WE, obowiązują wyłącznie, jeżeli dany produkt spełnia kryteria zrównoważonego rozwoju określone w art. 17 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych (**). Jeżeli piopaliwa i biopłyny nie spełniają tych kryteriów, państwa członkowskie stosują referencyjny wskaźniki emisji CO2 dla równoważnego paliwa do ogrzewania lub paliwa silnikowego, w odniesieniu do którego w niniejszej dyrektywie określono minimalne poziomy opodatkowania.

Opodatkowanie związane z emisjami CO2 obliczane jest w EUR/t emisji CO2 w oparciu o referencyjne wskaźniki emisji CO2 określone w pkt 11 załącznika I do decyzji Komisji 2007/589/WE z dnia 18 lipca 2007 r. ustanawiającej wytyczne dotyczące monitorowania i sprawozdawczości w zakresie emisji gazów cieplarnianych zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady(*). Wskaźniki emisji CO2 określone we wspomnianej decyzji dla biomasy lub produktów wytworzonych z biomasy, w przypadku biopaliw i biopłynów zdefiniowanych w art. 2 lit. h) oraz i) dyrektywy 2009/28/WE, obowiązują wyłącznie, jeżeli dany produkt spełnia kryteria zrównoważonego rozwoju określone w art. 17 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych (**). Jeżeli piopaliwa i biopłyny nie spełniają tych kryteriów, państwa członkowskie stosują referencyjny wskaźniki emisji CO2 dla równoważnego paliwa do ogrzewania lub paliwa silnikowego, w odniesieniu do którego w niniejszej dyrektywie określono minimalne poziomy opodatkowania. Zgodnie z przepisami dyrektywy 2009/28/WE wspomniane kryteria zrównoważonego rozwoju zostaną zaostrzone w 2017 i 2018 r. Aby kryteria te mogły zostać spełnione, począwszy od 1 stycznia 2017 r. emisja gazów cieplarnianych będzie musiała zostać ograniczona o przynajmniej 50%. Począwszy od 1 stycznia 2018 r. ograniczenie to będzie musiało wynosić przynajmniej 60% dla produktów wykonanych w instalacjach, w których produkcję rozpoczęto w dniu 1 stycznia 2017 r. lub później.

Poprawka  28

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Artykuł 1 – punkt 1

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 1 – ustęp 4

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

4. Jeżeli nie ustalono inaczej, przepisy niniejszej dyrektywy obowiązują zarówno do opodatkowania związanego z emisjami CO2, jak i do ogólnego opodatkowania zużycia energii.

4. Jeżeli nie ustalono inaczej, przepisy niniejszej dyrektywy obowiązują zarówno do opodatkowania związanego z emisjami CO2, jak i do ogólnego opodatkowania zużycia energii. Kiedy w dyrektywie 2009/28/WE określone zostaną kryteria zrównoważonego rozwoju dla produktów biomasy innych niż biopaliwa i biopłyny, referencyjne wskaźniki emisji CO2 określone w pkt 11 załącznika I do decyzji Komisji 2007/589/WE oraz referencyjne wartości opałowe netto określone w załączniku III do dyrektywy 2009/28 stosowane są w odniesieniu do takich produktów biomasy, jedynie jeżeli są one zgodne z tymi kryteriami zrównoważonego rozwoju. Jeżeli tego rodzaju produkty biomasy nie spełniają tych kryteriów zrównoważonego rozwoju, państwa członkowskie stosują referencyjny wskaźnik emisji CO2 oraz referencyjną wartość opałową netto dla równoważnego paliwa do ogrzewania lub paliwa silnikowego, w odniesieniu do którego w niniejszej dyrektywie określono minimalne poziomy opodatkowania.

Poprawka  29

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Artykuł 1 – punkt 2 – litera b)

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 2 – ustęp 4 a (nowy)

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

4a. Państwa członkowskie dopilnowują, aby bezpośrednie i pośrednie wykorzystywanie produktów energetycznych przez instalacje w rozumieniu dyrektywy 2003/87/WE lub bezpośrednie i pośrednie wykorzystywanie produktów energetycznych przez instalacje, które są opodatkowane w związku z krajowymi środkami redukcji CO2, nie podlegało podwójnemu opodatkowaniu lub podwójnym regulacjom.

Poprawka  30

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Artykuł 1 – punkt 3

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 3 – ustęp 1 – litera a b) (nowa)

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

ab) energii elektrycznej wykorzystywanej do pompowania wody w celu prowadzenia irygacji;

Poprawka  31

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Artykuł 1 – punkt 3

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 3 – litera b) – tiret drugie

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

– podwójnego zastosowania produktów energetycznych

przemysłu energochłonnego oraz podwójnego zastosowania produktów energetycznych

Uzasadnienie

Wskazane jest doprecyzowanie w treści dyrektywy tego, że nie ma ona zastosowania do przemysłu energochłonnego, co zapewni na mocy dyrektywy jednakowe traktowanie wszystkich sektorów energochłonnych.

Poprawka  32

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Artykuł 1 – punkt 3

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 3 – litera b) – tiret drugie a (nowe)

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

- odpadów wykorzystywanych jako paliwa zastępcze lub podlegających termicznemu odzyskowi w rozumieniu art. 3 ust. 15 i pkt R1 dyrektywy 2008/98/WE.

Uzasadnienie

Opodatkowanie energii pochodzącej z odpadów podlegających odzyskowi termicznemu, tzn. takich odpadów, których wartość energetyczna uwolniona w trakcie procesu spalania jest wykorzystywana we właściwy sposób oraz które w ten sposób zastępują kopalne surowce energetyczne i przyczyniają się do ochrony zasobów, jest sprzeczne z dążeniem do efektywnego korzystania z zasobów oraz z przepisami dyrektywy ramowej w sprawie odpadów (2008/98/WE).

Poprawka  33

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Artykuł 1 – punkt 4 – litera b)

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 4 – ustęp 3

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

3. Bez uszczerbku dla zwolnień, zróżnicowań i obniżek przewidzianych w niniejszej dyrektywie, w przypadku gdy w załączniku I dla danego zastosowania przewidziano takie same minimalne poziomy opodatkowania, państwa członkowskie zapewniają ustalenie takich samych poziomów opodatkowania dla produktów przeznaczonych do tego zastosowania. Nie naruszając przepisów art. 15 ust. 1 lit. i), w odniesieniu do paliw silnikowych, o których mowa w tabeli A w załączniku I, przepis ten obowiązuje od dnia 1 stycznia 2023 r.

3. Bez uszczerbku dla zwolnień, zróżnicowań i obniżek przewidzianych w niniejszej dyrektywie, w przypadku gdy w załączniku I dla danego zastosowania przewidziano takie same minimalne poziomy opodatkowania, państwa członkowskie zapewniają ustalenie takich samych poziomów opodatkowania dla produktów przeznaczonych do tego zastosowania. Nie naruszając przepisów art. 15 ust. 1 lit. i), w odniesieniu do paliw silnikowych, o których mowa w tabeli A w załączniku I, przepis ten obowiązuje od dnia 1 stycznia 2025 r.

Do celów akapitu pierwszego każde zastosowanie, w odniesieniu do którego określono minimalny poziom opodatkowania odpowiednio w tabelach A, B i C w załączniku I, uważane jest za pojedyncze zastosowanie.

Do celów akapitu pierwszego każde zastosowanie, w odniesieniu do którego określono minimalny poziom opodatkowania odpowiednio w tabelach A, B i C w załączniku I, uważane jest za pojedyncze zastosowanie.

 

Do dnia 1 stycznia 2025 r. Komisja przedłoży wnioski legislacyjne mające na celu harmonizację podatków od kupna i rejestracji samochodów osobowych oraz podatków z tytułu posiadania samochodów osobowych w oparciu o emisje CO2 lub sporządzi sprawozdanie wyjaśniające dlaczego tego nie zrobiła.

 

 

Poprawka  34

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Artykuł 1 – punkt 4 – litera b)

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 4 – ustęp 3 – akapit trzeci a (nowy)

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

W przypadku gazu ziemnego i biometanu wykorzystywanych jako paliwa silnikowe wyższe minimalne poziomy ogólnego opodatkowania zużycia energii będą miały zastosowanie dopiero po ocenie – którą Komisja ma przeprowadzić do 2023 r. – wdrożenia przepisów niniejszej dyrektywy odnoszących się do poziomu opodatkowania mającego zastosowanie do gazu ziemnego wykorzystywanego w transporcie drogowym. Taka ocena ma na celu m.in. sprawdzenie postępów w kwestiach takich jak dostępność gazu ziemnego i biometanu, rozwój sieci tankowania w Unii, udział rynkowy pojazdów napędzanych gazem ziemnym w Unii, innowacje i rozwój technologiczny w zakresie wykorzystywania biometanu jako paliwa transportowego oraz wartość rzeczywista minimalnego poziomu opodatkowania.

Uzasadnienie

Gaz ziemny i biometan mogą być wykorzystywane w istniejących silnikach spalinowych wewnętrznego spalania bez ograniczeń, jeśli chodzi o ich mieszanie. Biometan jest jednym z głównych filarów umożliwiających obowiązkowe osiągnięcie do 2020 r. 10% udziału biopaliw w rynku paliw transportowych. Rozwój biometanu jest powiązany z rozwojem pojazdów napędzanych gazem ziemnym i w związku z tym należy zastosować korzystne opodatkowanie, tak aby umożliwić rozwój infrastruktury tankowania metanu. Metan, będący alternatywą dla paliw ropopochodnych, charakteryzuje się bardzo niskimi emisjami węglowodorów niemetanowych (NMHC), cząstek stałych (PM) i tlenków azotu (NOx), co przyczynia się do poprawy jakości powietrza na obszarach miejskich oraz do znacznego ograniczenia hałasu i emisji CO2.

Poprawka  35

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Artykuł 1 – punkt 4 – litera b)

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 4 – ustęp 4 – akapit pierwszy

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

4. Minimalne poziomy ogólnego opodatkowania zużycia energii ustanowione w niniejszej dyrektywie podlegają dostosowaniu co trzy lata począwszy od dnia 1 lipca 2016 r., tak by uwzględniały zmiany zharmonizowanego indeksu cen konsumpcyjnych z wyłączeniem energii i żywności nieprzetworzonej publikowanego przez Eurostat. Komisja publikuje minimalne poziomy opodatkowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

4. Minimalne poziomy ogólnego opodatkowania zużycia energii ustanowione w niniejszej dyrektywie podlegają przeglądowi co trzy lata, tak by zapewnić utrzymanie przewidzianych skutków, zgodnie z art. 29. Jeżeli okaże się to konieczne, Komisja składa wnioski dotyczące zmiany tych minimalnych poziomów.

Poprawka  36

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Artykuł 1 – punkt 4 – litera b)

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 4 – ustęp 4 – akapit drugi

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Minimalne poziomy podlegają automatycznemu dostosowaniu poprzez podwyższenie lub obniżenie kwoty bazowej w euro o wskaźnik procentowej zmiany indeksu w poprzednich trzech latach kalendarzowych. Jeżeli zmiana procentowa w czasie od ostatniego dostosowania jest niższa niż 0,5 %, dostosowania nie dokonuje się.

Minimalne poziomy opodatkowania związanego z emisjami CO2 ustanowionego w niniejszej dyrektywie są dostosowywane − co trzy lata od dnia 1 lipca 2016 r. − do średniej ceny rynkowej uprawnień do emisji w ramach unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji z 18 miesięcy poprzedzających to dostosowanie, obliczonej na podstawie wzoru, który zostanie określony przez Komisję w akcie delegowanym przyjętym zgodnie z art. 27.

Poprawka  37

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Artykuł 1 – punkt 5 – litera b)

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 5 – tiret trzecie

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

– do następujących zastosowań: lokalny publiczny transport pasażerski (z wyłączeniem z taksówek), zbieranie odpadów, siły zbrojne i administracja publiczna, osoby niepełnosprawne, karetki pogotowia;

– do następujących zastosowań: lokalny publiczny transport pasażerski (z wyłączeniem z taksówek), zbieranie odpadów, siły zbrojne i administracja publiczna, osoby niepełnosprawne, karetki pogotowia, wozy strażackie i pojazdy policyjne;

Uzasadnienie

Państwa członkowskie mogą stosować zróżnicowane stawki opodatkowania również w odniesieniu do wozów strażackich i pojazdów policyjnych.

Poprawka  38

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Artykuł 1 – punkt 6

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 7

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Od dnia 1 stycznia 2013 r., od dnia 1 stycznia 2015 r. i od dnia 1 stycznia 2018 r. dla paliw silnikowych obowiązują minimalne poziomy opodatkowania ustalone w załączniku I tabela A.

1. Od dnia 1 stycznia 2013 r., od dnia 1 stycznia 2015 r. i od dnia 1 stycznia 2018 r. dla paliw silnikowych obowiązują minimalne poziomy opodatkowania ustalone w załączniku I tabela A.

 

2. Do dnia 1 stycznia 2025 r. państwa członkowskie mogą dokonywać rozróżnienia między handlowym i niehandlowym zastosowaniem oleju gazowego wykorzystywanego jako materiał pędny, pod warunkiem że przestrzegają minimalnych poziomów unijnych.

 

3. „Handlowy olej gazowy wykorzystywany jako paliwo silnikowe” oznacza olej gazowy wykorzystywany jako paliwo silnikowe do następujących celów:

 

a) przewóz towarów na rachunek cudzy lub własny, pojazdem silnikowym lub pojazdem przegubowym przeznaczonym wyłącznie do przewozu drogowego towarów i o maksymalnej dopuszczalnej całkowitej masie rzeczywistej brutto nie mniejszej niż 7,5 tony;

 

b) do przewozu pasażerów, w ramach usług świadczonych regularnie lub okazjonalnie, pojazdem silnikowym kategorii M2 lub kategorii M3, zgodnie z definicją zawartą w dyrektywie Rady 70/156/EWG z dnia 6 lutego 1970 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do homologacji typu pojazdów silnikowych i ich przyczep.

Poprawka       39

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Artykuł 1 – punkt 11 – litera a) – podpunkt (i)

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 14 – ustęp 1 – wprowadzenie

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Poza przepisami ogólnymi określonymi w dyrektywie Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylającej dyrektywę 92/12/EWG(*) dotyczącymi zwolnionych zastosowań produktów podlegających opodatkowaniu, i bez uszczerbku dla innych przepisów Unii, państwa członkowskie, na warunkach ustanowionych przez nie w celu zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania takich zwolnień oraz zapobiegania jakimkolwiek przypadkom unikania lub uchylania się od opodatkowania lub nadużyciom podatkowym, zwalniają z opodatkowania następujące produkty:

1. Poza przepisami ogólnymi określonymi w dyrektywie Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylającej dyrektywę 92/12/EWG(*) dotyczącymi zwolnionych zastosowań produktów podlegających opodatkowaniu, i bez uszczerbku dla innych przepisów Unii, państwa członkowskie, na warunkach ustanowionych przez nie w celu zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania takich zwolnień oraz zapobiegania przypadkom ubóstwa energetycznego, unikania lub uchylania się od opodatkowania lub nadużyciom podatkowym, zwalniają z opodatkowania następujące produkty:

Poprawka  40

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Artykuł 1 – punkt 11 – litera a) – podpunkt (ii a) (nowy)

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 14 – ustęp 1 – litery b) i c)

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(iia) skreśla się lit. b) i c).

Uzasadnienie

Celem tej poprawki jest zniesienie zobowiązania państw członkowskich do zwolnienia z opodatkowania paliwa wykorzystywanego do żeglugi powietrznej i morskiej. Ma to ogromne znaczenie dla zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych. W opracowaniu przygotowanym dla Komisji stwierdzono, że „harmonizacja podatków paliwowych i podatku VAT między różnymi rodzajami transportu (na poziomie podatków obecnie opłacanych w ramach prywatnego transportu drogowego) przyczyniła się do ograniczenia emisji gazów cieplarnianych o ponad 10% w porównaniu ze scenariuszem zakładającym utrzymanie się obecnych tendencji” („Towards the decarbonisation of EU’s transport sector by 2050” [W kierunku dekarbonizacji sektora transportowego UE do roku 2050], s. xi).

Poprawka  41

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Artykuł 1 – punkt 11 – litera a) – podpunkt (iii)

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 14 – ustęp 1 – litera e)

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

e) do dnia 31 grudnia 2020 r. energia elektryczna dostarczana bezpośrednio na statki zacumowane w portach.

e) do dnia 31 grudnia 2025 r. energia elektryczna dostarczana bezpośrednio na statki zacumowane w portach morskich lub śródlądowych.

Poprawka  42

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Artykuł 1 – punkt 12

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 14 a – ustęp 1

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1. Do dnia 31 grudnia 2020 r. państwa członkowskie zapewniają ulgę podatkową dotyczącą opodatkowania związanego z emisjami CO2 w odniesieniu do wykorzystywania produktów energetycznych przez instalacje należące do sektorów lub podsektorów uznanych za narażone na znaczące ryzyko ucieczki emisji.

1. Do dnia 31 grudnia 2025 r. państwa członkowskie zapewniają ulgę podatkową dotyczącą opodatkowania związanego z emisjami CO2 w odniesieniu do wykorzystywania produktów energetycznych przez instalacje należące do sektorów lub podsektorów uznanych za narażone na znaczące ryzyko ucieczki emisji.

Poprawka  43

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Artykuł 1 – punkt 13 – litera a) – podpunkt (-i) (nowy)

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 15 – ustęp 1 – litera b a) (nowa)

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(-i) dodaje się literę w brzmieniu:

 

„ba) do dnia 1 stycznia 2023 r. energia elektryczna wykorzystywana do ładowania elektrycznych i hybrydowych pojazdów przeznaczonych do transportu drogowego”;

Uzasadnienie

Elektryfikacja jest ważnym elementem procesu nadawania sektorowi transportu charakteru zgodnego z zasadą zrównoważonego rozwoju. Ponieważ całkowity wpływ emisji tych pojazdów jest ściśle powiązany z czystością wejściowej energii elektrycznej, pojazdy te niekoniecznie okażą się bardzo ekologiczne we wszystkich państwach członkowskich w perspektywie krótkoterminowej. Jednak w perspektywie długoterminowej te niezwykle energooszczędne technologie przyczynią się do utworzenia systemów transportowych, które rzeczywiście będą się opierać na zasadzie zrównoważonego rozwoju.

Poprawka  44

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Artykuł 1 – punkt 13 – litera a) – podpunkt (i)

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 15 – ustęp 1 – litera h)

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

h) produktów energetycznych wykorzystywanych jako paliwo do ogrzewania i energia elektryczna wykorzystywanych przez gospodarstwa domowe lub organizacje uznane przez dane państwo członkowskie za organizacje użyteczności publicznej. W przypadku takich organizacji użyteczności publicznej państwa członkowskie ograniczają zwolnienie lub obniżkę do działalności niehandlowych. W przypadku gdy występują mieszane zastosowania, opodatkowanie stosuje się proporcjonalnie do każdego rodzaju zastosowania. Jeśli zastosowanie jest nieznaczne, wówczas może zostać potraktowane jako nieistniejące;

h) do dnia 1 stycznia 2025 r. produktów energetycznych wykorzystywanych jako paliwo do ogrzewania i energia elektryczna wykorzystywanych przez gospodarstwa domowe lub organizacje uznane przez dane państwo członkowskie za organizacje użyteczności publicznej. W przypadku takich organizacji użyteczności publicznej państwa członkowskie ograniczają zwolnienie lub obniżkę do działalności niehandlowych. W przypadku gdy występują mieszane zastosowania, opodatkowanie stosuje się proporcjonalnie do każdego rodzaju zastosowania. Jeśli zastosowanie jest nieznaczne, wówczas może zostać potraktowane jako nieistniejące;

Poprawka  45

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Artykuł 1 – punkt 13 – litera a) – podpunkt (i)

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 15 – ustęp 1 – litera i)

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(i) do dnia 1 stycznia 2023 r. gazu ziemnego i gazu płynnego wykorzystywanych jako materiały pędne;

(i) do dnia 1 stycznia 2023 r. gazu ziemnego, biogazu i gazu płynnego wykorzystywanych jako materiały pędne oraz gazu płynnego wykorzystywanego jako paliwo. Od dnia 1 stycznia 2023 r. do dnia 1 stycznia 2030 r. państwa członkowskie mogą stosować obniżenie minimalnych poziomów opodatkowania o wartość do 50% w odniesieniu do tych paliw.

Poprawka  46

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Artykuł 1 – punkt 13 – litera b)

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 15 – ustęp 3

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

3. Państwa członkowskie mogą stosować poziom ogólnego opodatkowania zużycia energii obniżony nawet do zera w stosunku do produktów energetycznych i energii elektrycznej wykorzystywanych w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie. Beneficjenci podlegają uzgodnieniom prowadzącym do wzrostu efektywności energetycznej, zasadniczo równoważnego z tym, który zostałby osiągnięty, jeśli przestrzegane byłyby standardowe unijne stawki minimalne.

3. Państwa członkowskie mogą stosować poziom ogólnego opodatkowania zużycia energii obniżony nawet do zera w stosunku do produktów energetycznych i energii elektrycznej wykorzystywanych w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie. Państwa członkowskie wraz z beneficjentami opracowują specjalne strategie prowadzące do wzrostu efektywności energetycznej, zasadniczo równoważnego z tym, który zostałby osiągnięty, jeśli przestrzegane byłyby standardowe unijne stawki minimalne.”

Uzasadnienie

Ważne jest, aby starania mające na celu zwiększenie efektywności energetycznej, której wymaga się w zamian za lepsze traktowanie pod względem podatkowym, były w pewnym stopniu koordynowane przez państwa członkowskie w ramach specjalnych strategii i we współpracy z sektorem; strategie te powinny przewidywać wystarczająco dużo czasu, co pozwoli na pewną elastyczność i ułatwi wystarczające inwestycje, które doprowadzą do prawdziwej oszczędności energii, której nie zrealizowano by bez wsparcia publicznego i w postaci corocznych inwestycji.

Poprawka  47

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Artykuł 1 – punkt 13 – litera b) (nowa)

Dyrektywa 2203/96/WE

Artykuł 15 – ustęp 3 a (nowy)

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

3a. Państwa członkowskie zapewniają beneficjentom, w tym małym i średnim gospodarstwom rolnym, kompleksowe wytyczne dotyczące spełniania wymogów dotyczących efektywności energetycznej związanych z obniżonymi stawkami podatku.

Poprawka  48

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Artykuł 1 – punkt 13 a* – litera a) – punkt (i a) (nowy)

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 16 – ustęp 1 – akapit pierwszy a (nowy)

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(ia) po akapicie pierwszym dodaje się akapit w brzmieniu:

 

Gdy tylko w dyrektywie 2009/28/WE określone zostaną kryteria zrównoważonego rozwoju dla produktów biomasy innych niż biopaliwa i biopłyny, zwolnienie lub obniżka podatkowa w odniesieniu do tych produktów mogą być stosowane, jedynie jeżeli produkty te są zgodne z tymi kryteriami zrównoważonego rozwoju.”

*NB: błędna numeracja „(1)” we wniosku Komisji.

 

Poprawka  49

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Artykuł 1 – punkt 14

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 17 – ustęp 1 – litera a) – ustęp 1

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

„Zakład energochłonny” oznacza jednostkę gospodarczą, określoną w art. 11, w której koszty nabycia produktów energetycznych i energii elektrycznej stanowią przynajmniej 3,0 % wartości produkcji lub kwota należnego krajowego podatku energetycznego stanowi przynajmniej 0,5 % wartości dodanej. W ramach tej definicji państwa członkowskie mogą stosować bardziej rygorystyczne pojęcia, włącznie z wartością sprzedaży, definicjami dotyczącymi procesu i sektora.

„Zakład energochłonny” oznacza jednostkę gospodarczą, określoną w art. 11, w której koszty nabycia produktów energetycznych i energii elektrycznej stanowią przynajmniej 5,0% wartości produkcji lub kwota należnego krajowego podatku energetycznego stanowi przynajmniej 0,5% wartości dodanej. W ramach tej definicji państwa członkowskie mogą stosować bardziej rygorystyczne pojęcia, włącznie z wartością sprzedaży, definicjami dotyczącymi procesu i sektora.

Uzasadnienie

Próg w wysokości 3% jest za niski i obejmowałby zbyt wiele zakładów. Wynikające z tego obciążenia administracyjne byłyby nieproporcjonalnie duże.

Poprawka  50

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Artykuł 1 – punkt 21

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 29

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Co pięć lat, przy czym po raz pierwszy do końca 2015 r., Komisja przedkłada Radzie sprawozdanie dotyczące stosowania niniejszej dyrektywy oraz – w stosownym przypadku – wniosek dotyczący jej zmiany.

Co trzy lata, przy czym po raz pierwszy do końca 2015 r., Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące stosowania niniejszej dyrektywy oraz – w stosownym przypadku – wniosek dotyczący jej zmiany.

Sprawozdanie Komisji obejmuje między innymi zbadanie minimalnego poziomu opodatkowania związanego z emisjami CO2, wpływ innowacji i rozwoju technologicznego, w szczególności na efektywność energetyczną, wykorzystanie energii elektrycznej w transporcie, oraz uzasadnienie zwolnień i obniżek podatkowych, w dla tym paliwa wykorzystywanego do celów żeglugi powietrznej i morskiej, ustanowionych w niniejszej dyrektywie.

Sprawozdanie Komisji obejmuje między innymi:

 

(i) zbadanie minimalnych poziomów ogólnego opodatkowania zużycia energii w celu zagwarantowania utrzymania przewidzianych skutków,

 

(ii) cenę CO2 w ramach unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji,

 

(iii) wpływ innowacji i rozwoju technologicznego, w szczególności na efektywność energetyczną,

 

(iv) wykorzystanie energii elektrycznej w transporcie,

 

(v) uzasadnienie zwolnień i obniżek podatkowych, w dla tym paliwa wykorzystywanego do celów żeglugi powietrznej i morskiej, ustanowionych w niniejszej dyrektywie,

 

(vi) oddziaływanie niniejszej dyrektywy na wyznaczanie priorytetów w zakresie polityki przemysłowej w ramach unijnego przemysłu samochodowego, m.in. w odniesieniu ekologicznych, energooszczędnych i konwencjonalnych silników spalinowych oraz celów Unii w zakresie zmniejszenia emisji CO2 w sektorze samochodowym,

 

(vii) rozwój w zakresie wykorzystywania biogazu, gazu ziemnego oraz gazu płynnego w transporcie drogowym oraz

 

(viii) kwestię, czy należy uwzględniać szkodliwe lub potencjalnie szkodliwe emisje inne niż emisje CO2.

 

Sprawozdanie to powinno również obejmować przegląd obowiązujących przepisów podatkowych zawartych w dwustronnych umowach o komunikacji lotniczej. Komisja uwzględnia w swoim sprawozdaniu prawidłowe funkcjonowanie rynku wewnętrznego, rzeczywistą wartość minimalnych poziomów opodatkowania i szersze cele TFUE.

W każdym przypadku wykaz sektorów lub podsektorów uznanych za narażone na znaczące ryzyko ucieczki emisji do celów art. 14a niniejszej dyrektywy podlega przeglądowi w regularnych odstępach czasu, w szczególności uwzględniając dostępność nowych dowodów.

W każdym przypadku wykaz sektorów lub podsektorów uznanych za narażone na znaczące ryzyko ucieczki emisji podlega przeglądowi w regularnych odstępach czasu, w szczególności uwzględniając dostępność nowych dowodów. W związku z tym krajowe warunki wdrożenia podlegają kontroli pod kątem jasności i jednoznaczności oraz przejrzystości dla wszystkich konsumentów.

Uzasadnienie

Wprowadzenie podatku związanego z emisjami CO2 miałoby daleko idący wpływ na politykę środowiskową i podatkową w Unii. Dlatego sprawozdania Komisji dotyczące stosowania niniejszej dyrektywy powinny być przedkładane również Parlamentowi. Obowiązek opracowywania takich sprawozdań spełni swoje zadanie odnośnie do polityki fiskalnej wyłącznie wtedy, kiedy będą one sporządzane częściej.

UZASADNIENIE

Treść wniosku

Celem obecnie obowiązującej dyrektywy w sprawie opodatkowania energii, przyjętej w 2003 r., było przede wszystkim zapobieganie zakłóceniom konkurencji w sektorze energii w ramach rynku wewnętrznego. Ustanawia ona wspólne zasady dotyczące produktów podlegających opodatkowaniu, momentu ich opodatkowania oraz dopuszczalnych zwolnień. Dla paliw i energii elektrycznej ustalono stawki minimalne, opierające się głównie na ilości zużytej energii. Państwa członkowskie mają swobodę określania krajowych stawek opodatkowania powyżej stawek minimalnych według swojego uznania.

We wniosku w sprawie zmienionej dyrektywy dostosowano strukturę opodatkowania energii, tak aby sprzyjała celowi, jakim jest stworzenie gospodarki niskoemisyjnej, lecz równocześnie efektywnej energetycznie, a także tak aby uniknąć problemów na rynku wewnętrznym. Celem wniosku jest dostosowanie systemu opodatkowania energii do zobowiązań UE w zakresie przeciwdziałania zmianie klimatu dzięki uwzględnieniu w opodatkowaniu energii elementu związanego z CO2.

Według wniosku Komisji podatki energetyczne zostaną podzielone na dwie części: pierwsza będzie powiązana z emisjami CO2, a druga – z zawartością energii pierwotnej w produktach.

- Wprowadzona zostanie jedna minimalna stawka opodatkowania związana z emisjami CO2 (20 EUR/t CO2) dla wszystkich sektorów nieobjętych systemem handlu uprawnieniami do emisji UE (ETS). Na odnośne sektory, w szczególności gospodarstwa domowe, transport, małe przedsiębiorstwa i rolnictwo, zostanie nałożony podatek związany z emisjami CO2. Odnawialne źródła energii nie będą objęte opodatkowaniem związanym z emisjami CO2.

- Minimalne stawki opodatkowania energii mające zastosowanie do danego produktu energetycznego nie będą już opierać się na jego zużyciu, lecz na zawartości energii w danym produkcie (EUR/GJ). Innymi słowy, opodatkowanie każdego produktu będzie zależało od ilości energii, którą pozwala on uzyskać, co automatycznie zrekompensuje efektywność energetyczną.

Część podatku związana z emisjami CO2 oraz część związana z zawartością energii będą łącznie składać się na stawkę opodatkowania danego produktu. Państwa członkowskie będą mogły dowolnie ustalać własne stawki, wykraczające poza minimalne stawki nałożone przez UE, oraz wypracować własną strukturę opodatkowania, opierając się na stosunku między minimalnymi poziomami opodatkowania poszczególnych źródeł energii (zasada proporcjonalności, czyli klauzula dostosowawcza). Mogłyby na przykład podjąć decyzję o zwiększeniu powyżej stawki minimalnej jedynie części podatku związanej z zawartością energii, nie zaś części związanej z emisjami CO2, lub odwrotnie.

W przypadku ogrzewania gospodarstw domowych elastyczność, jaką obecnie dysponują państwa członkowskie w zakresie zwalniania niektórych produktów z opodatkowania (gaz, węgiel i koks oraz energia elektryczna), zostanie rozszerzona na wszystkie paliwa (w tym na oleje mineralne) w celu zapewnienia spójnego traktowania produktów energetycznych.

W sektorze rolnictwa natomiast będą wciąż obowiązywały stawki obniżone, lecz będą one podlegać celom środowiskowym, tak aby rolnictwo również wniosło wkład we wspólne starania na rzecz zmniejszenia zużycia energii. Zmieniona dyrektywa powinna mieć zastosowanie od 2013 r., tak aby jej wdrożenie przebiegało równolegle z trzecią fazą EU ETS.

Stanowisko sprawozdawczyni

Zasadniczo sprawozdawczyni uznaje, że odnośny wniosek jest ważnym wkładem w realizację strategii europejskiej „20-20-20” w zakresie ograniczenia emisji gazów cieplarnianych.

Pragnie również podkreślić, że zagadnienie tak szerokie i zasadnicze jak opodatkowanie energii w Unii Europejskiej nie może ograniczać się do uwzględnienia wymogów w zakresie polityki przeciwdziałania zmianie klimatu i ochrony środowiska, niezależnie od ich wagi, lecz że równie ważnymi wyzwaniami są cele polityki energetycznej oraz polityki przemysłowej. Wydaje się tymczasem, że w trakcie prac nad przeglądem dyrektywy te ostatnie odsunięto na nieco dalszy plan. W związku z tym pierwszorzędne znaczenie wydaje się mieć znalezienie równowagi między odmiennymi, a nawet przeciwstawnymi wyzwaniami w celu zastosowania odpowiednich impulsów do działania na szczeblu Unii Europejskiej.

Sprawozdawczyni uważa również, że powinno się zadbać o większą spójność wszystkich dossier mających związek z energią, którymi obecnie zajmują się instytucje wspólnotowe. Wyczerpujące zbadanie wszystkich aspektów dossier w sprawie opodatkowania energii wymagałoby zapewnienia doskonałej zgodności wytycznych, jakie zostaną wydane, w szczególności z dyrektywą w sprawie efektywności energetycznej (będącą obecnie przedmiotem analizy innej komisji Parlamentu Europejskiego), a – w szerszym zakresie – z podstawowymi wytycznymi europejskiej polityki energetycznej, która w niemałym stopniu wymaga jeszcze zdefiniowania. Istnieje duże ryzyko, że życzenie to pozostanie jednak bez odzewu lub też zostanie w niewystarczającym stopniu uwzględnione, co może negatywnie wpłynąć na spójność decyzji.

Ogólnie sprawozdawczyni przychyla się do podejścia metodologicznego Komisji, którego celem jest opodatkowanie energii w oparciu o podwójną podstawę – emisje CO2 oraz zawartość energii. Ten system wydaje się jednocześnie bardziej logiczny i bardziej spójny niż poprzedni. Sprawozdawczyni uznaje zasadność argumentów przemawiających za lepszym wykorzystaniem źródeł energii i zwiększonym korzystaniem z energii mniej zanieczyszczających środowisko.

Ponadto szacuje się, że wprowadzenie opodatkowania emisji CO2 w wysokości 20 EUR na tonę zagwarantuje – począwszy od roku 2020 – wpływy z podatków w wysokości 20 mld EUR we wszystkich krajach Unii Europejskiej łącznie.

Niemniej najbardziej namacalnym skutkiem nowych propozycji Komisji, czyli z jednej strony opodatkowania na podstawie emisji CO2 i zawartości energii w wykorzystanym produkcie energetycznym, a z drugiej – przestrzegania przez państwa członkowskie zasady proporcjonalności między poszczególnymi minimalnymi progami ustalonymi na szczeblu Unii Europejskiej, byłby bardzo znaczący wzrost cen oleju napędowego w większości państw członkowskich.

Choć sprawozdawczyni akceptuje zasadę wzrostu minimalnej stawki za olej napędowy, zgodnie z logiczną i spójną metodologią, której wprowadzenie słusznie proponuje Komisja Europejska, nie uznaje ona za stosowne utrzymania zasady proporcjonalności jako takiej, zważywszy na znaczące i destabilizujące skutki, jakie by przyniosła.

Mając na względzie zagadnienia natury instytucjonalnej, sprawozdawczyni zwraca przede wszystkim uwagę na fakt, że ścisłe przestrzeganie zasady proporcjonalności przez państwa członkowskie jest równoznaczne z bezpośrednią interwencją w poziomy opodatkowania poszczególnych rodzajów energii w 27 państwach członkowskich, podczas gdy do tej pory obowiązywała zasada minimalnych poziomów. Obecny wniosek stanowi więc w rzeczywistości znaczącą interwencję Unii Europejskiej w politykę podatkową poszczególnych państw członkowskich.

W odniesieniu do szeroko pojętej polityki przemysłowej dość znaczący wzrost ceny oleju napędowego w wielu państwach członkowskich (by podać tylko jeden konkretny przykład Niemiec, gdzie litr oleju napędowego do 2023 r. miałby podrożeć o 31 centów) spowodowałby dużo więcej problemów, niż mogłoby ich rozwiązać zaproponowane rozwiązanie.

Nie można naukowo podważyć twierdzenia, że dzięki zasadzie termodynamiki silnik Diesla ma znaczną przewagę komparatywną nad silnikiem benzynowym, zwłaszcza jeśli chodzi o osiągi i efektywność energetyczną. Ostatnie doświadczenia pokazują, że ograniczenie emisji CO2, które Unia Europejska postawiła sobie za cel, odbywa się po części dzięki częstszemu korzystaniu z pojazdów z silnikiem Diesla.

Zważywszy na większą konkurencyjność Europy w stosunku do innych części świata w zakresie rozwoju technologii silników Diesla oraz zważywszy, że rozwój ten wymaga wysoce specjalistycznych badań, które są znaczącym atutem Unii Europejskiej w stosunku do innych potęg gospodarczych, poddawanie europejskiego przemysłu samochodowego, zmagającego się z ostrą konkurencją z państw trzecich, destabilizującemu wstrząsowi tego rzędu nie ma uzasadnienia.

Nawet okres przejściowy ustalony na okres 10 lat do 2023 r. nie będzie w stanie zamortyzować jego skutków.

Trzeci argument merytoryczny przemawiający przeciwko zasadzie proporcjonalności dotyczy wpływu na ceny płacone przez konsumentów. Nie można wykluczyć ryzyka inflacji spowodowanego istotnym wzrostem cen niektórych paliw silnikowych tym bardziej, że państwa członkowskie nie są w stanie – ze względu na opłakany stan finansów publicznych – obniżyć przykładowo podatków pobieranych od zużycia benzyny.

Koszty ponieśliby także konsumenci, jak również cały sektor transportu, który musiałby stawić czoła znacznemu wzrostowi kosztów produkcji.

Jako że zmiana cen energii stanowi główne źródło inflacji, sprawozdawczyni jest zdania, że należy absolutnie unikać dodawania mechanizmów, które mogłyby przyczynić się do wzrostu cen.

To stanowisko prowadzi ją także do zdecydowanego przeciwstawienia się propozycji automatycznej indeksacji minimalnych poziomów opodatkowania na podstawie zmiany cen czy też wzrostu lub spadku ceny CO2. Sprawozdawczyni jest natomiast zaskoczona faktem, że Komisja Europejska, która stanowczo potępia automatyczną indeksację płac w przypadkach, w których ma ona jeszcze miejsce, wysuwając te same argumenty, występuje z propozycją wprowadzenia jej w dziedzinie opodatkowania energii. Ważne jest, aby ustawodawca zachował swobodę decyzji w tym zakresie. Automatyczne zwiększanie poziomów nie jest wskazane.

W odniesieniu do paliw alternatywnych takich jak gaz płynny (LPG) i sprężony gaz ziemny (CNG) sprawozdawczyni uważa, że w trosce o zachowanie spójności docelowo takie same stawki opodatkowania związane z zawartością energii w określonym produkcie oraz z emisjami CO2 powinny mieć zastosowanie do wszystkich paliw silnikowych, w tym do CNG i LPG. Innymi słowy, system podatkowy automatycznie nagradzałby korzyści względne każdego rodzaju paliwa silnikowego pod względem emisji CO2, lecz nie wprowadzałby żadnych innych korzyści konkurencyjnych. Niemniej z uwagi na fakt, że stawki opodatkowania mające obecnie zastosowanie do tych produktów są często bardzo niskie oraz że musi minąć trochę czasu, zanim te ostatnie będą mogły rzeczywiście konkurować z tradycyjnymi paliwami silnikowymi ze względu na koszty inwestycji i infrastruktury, proponuje się ograniczenie wzrostu stawki minimalnej do 5,50 EUR/GJ począwszy od 2015 r. i niezwiększanie przewidzianej stawki do 9,60 EUR/GJ począwszy od 2018 r. Dzięki temu ograniczeniu wzrostu stawki paliwa alternatywne będą miały przewagę komparatywną, konieczną do rozwinięcia bardziej energooszczędnej technologii.

OPINIA Komisji Budżetowej (24.11.2011)

dla Komisji Gospodarczej i Monetarnej

w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę 2003/96/WE w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej
(COM(2011)0169 – C7‑0105/2011 – 2011/0092(CNS))

Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej: Angelika Werthmann

ZWIĘZŁE UZASADNIENIE

Powody opodatkowania energii są zazwyczaj różne, w szczególności ma ono jednak na celu uzyskanie dochodu oraz skłonienie konsumentów do bardziej oszczędnego używania energii oraz do korzystania z energii ekologicznej.

We wszystkich państwach członkowskich obowiązuje opodatkowanie energii, a na szczeblu UE jest ono ujednolicone do pewnego stopnia. Obowiązująca obecnie dyrektywa w sprawie opodatkowania energii z 2003 r. miała na celu przede wszystkim zapobieganie zakłóceniom konkurencji na jednolitym rynku energii.

Od przyjęcia dyrektywy w sprawie opodatkowania energii warunki polityczne uległy gruntownej zmianie (Rada Europejska z marca 2008 r., konferencja ONZ w sprawie ochrony klimatu, listopad/grudzień 2010 r., Cancún).. W dziedzinie energii oraz zmiany klimatu określono konkretne i ambitne cele polityczne na okres do 2020 r.

Projekt zmian Komisji ma na celu pogodzenie czterech zagadnień, a mianowicie efektywności energetycznej, rynku wewnętrznego, wspierania wzrostu gospodarczego i zatrudnienia.

Komisja proponuje, aby przyszłe opodatkowanie energii składało się z dwóch elementów: jednego odzwierciedlającego poziom emisji CO2 i drugiego – zawartość energetyczną.

W świetle bieżącej dyskusji na temat ewentualnego przyszłego systemu nowych zasobów własnych Unii Europejskiej[1] propozycja Komisji zyskuje na znaczeniu z punktu widzenia budżetu, ponieważ część dochodów z ewentualnego podatku od emisji CO2 można by włączyć w przyszłości do zasobów własnych. Poza tym odniesieniem do budżetu UE według sprawozdawczyni ważne jest, aby wziąć pod uwagę społeczne skutki wniosku Komisji.

POPRAWKI

Komisja Budżetowa zwraca się do Komisji Gospodarczej i Monetarnej, jako do komisji przedmiotowo właściwej, o naniesienie w swoim sprawozdaniu następujących poprawek:

Poprawka  1

Wniosek dotyczący dyrektywy

Punkt 3 a preambuły (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(3a) Dochody z podatku związanego z emisjami CO2 można by również postrzegać jako ewentualny element przyszłego systemu zasobów własnych budżetu Unii Europejskiej, aby zmniejszyć wkład państw członkowskich i przyczynić się do walki ze zmianą klimatu.

Uzasadnienie

Początkowo już traktaty założycielskie EWG zakładały finansowanie Unii w całości z zasobów własnych. Włączenie do środków własnych części dochodów z podatku związanego z emisjami CO2 i ewentualnie jeszcze jednego elementu byłoby zgodne z tą podstawą prawną.

Poprawka  2

Wniosek dotyczący dyrektywy

Punkt 17 preambuły

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(17) Przyznawanie zwolnień lub obniżek gospodarstwom domowym lub organizacjom użyteczności publicznej może stanowić część środków socjalnych określanych przez państwa członkowskie. Możliwość stosowania takich zwolnień lub obniżek, ze względów równego traktowania źródeł energii, powinna zostać rozszerzona na wszystkie produkty energetyczne wykorzystywane jako paliwo do ogrzewania oraz na energię elektryczną. W celu zapewnienia, by wpływ takich zwolnień i obniżek na rynek wewnętrzny pozostał ograniczony, powinny one obowiązywać tylko w odniesieniu do działalności o charakterze niehandlowym.

(17) Przyznawanie zwolnień lub obniżek gospodarstwom domowym o niskich dochodach lub organizacjom użyteczności publicznej może stanowić część środków socjalnych określanych przez państwa członkowskie. Możliwość stosowania takich zwolnień lub obniżek, ze względów równego traktowania źródeł energii, powinna zostać rozszerzona na wszystkie produkty energetyczne wykorzystywane jako paliwo do ogrzewania, na energię elektryczną i paliwa silnikowe. W celu zapewnienia, by wpływ takich zwolnień i obniżek na rynek wewnętrzny pozostał ograniczony, powinny one obowiązywać tylko w odniesieniu do działalności o charakterze niehandlowym.

Uzasadnienie

W odniesieniu do uzyskiwanych dochodów planowane opodatkowanie źródeł energii obciąży w przyszłości w sposób nieproporcjonalny gospodarstwa domowe o niskich dochodach w porównaniu z gospodarstwami o średnich i wysokich dochodach. Biorąc pod uwagę zawodowe i prywatne potrzeby związane z mobilnością, stosowne byłoby rozszerzenie ewentualnych ulg podatkowych na paliwa silnikowe.

Poprawka  3

Wniosek dotyczący dyrektywy

Punkt 28 preambuły

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(28) Co pięć lat, przy czym po raz pierwszy do końca 2015 r., Komisja powinna przedstawiać Radzie sprawozdanie dotyczące stosowania niniejszej dyrektywy Komisji, obejmujące w szczególności minimalny poziom opodatkowania związanego z emisjami CO2 w świetle zmian obowiązującej w UE ceny rynkowej uprawnień do emisji, wpływ innowacji i rozwoju technologicznego oraz uzasadnienie zwolnień i obniżek podatkowych ustanowionych w niniejszej dyrektywie, w tym dla paliwa wykorzystywanego do celów żeglugi powietrznej i morskiej. Wykaz sektorów lub podsektorów uznanych za narażone na znaczące ryzyko ucieczki emisji podlega przeglądowi w regularnych odstępach czasu, w szczególności uwzględniając dostępność nowych dowodów.

(28) Co trzy lata, przy czym po raz pierwszy do końca 2015 r., Komisja powinna przedstawiać Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące stosowania niniejszej dyrektywy Komisji, obejmujące w szczególności minimalny poziom opodatkowania związanego z emisjami CO2 w świetle zmian obowiązującej w UE ceny rynkowej uprawnień do emisji, wpływ innowacji i rozwoju technologicznego oraz uzasadnienie zwolnień i obniżek podatkowych ustanowionych w niniejszej dyrektywie, w tym dla paliwa wykorzystywanego do celów żeglugi powietrznej i morskiej. Wykaz sektorów lub podsektorów uznanych za narażone na znaczące ryzyko ucieczki emisji podlega przeglądowi w regularnych odstępach czasu, w szczególności uwzględniając dostępność nowych dowodów. Komisja powinna też monitorować rynek, aby zapewnić przejrzystość funkcjonowania rynku energetycznego, a także to, iż konsumenci nie padną ofiarą nadużyć rynkowych.

Uzasadnienie

Wprowadzenie podatku związanego z emisjami CO2 miałoby daleko idący wpływ na politykę środowiskową i podatkową w Unii, a zatem obowiązek składania przez Komisję sprawozdań należy rozszerzyć na Parlament Europejski. Obowiązek opracowywania takich sprawozdań spełni swoje zadanie odnośnie do polityki fiskalnej wyłącznie wtedy, kiedy będą one sporządzane częściej.

Poprawka  4

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 13 – litera a – punkt i

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 15 – ustęp 1 – litera h

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(h) produktów energetycznych wykorzystywanych jako paliwo do ogrzewania i energia elektryczna wykorzystywanych przez gospodarstwa domowe lub organizacje uznane przez dane państwo członkowskie za organizacje użyteczności publicznej. W przypadku takich organizacji użyteczności publicznej państwa członkowskie ograniczają zwolnienie lub obniżkę do działalności niehandlowych. W przypadku gdy występują mieszane zastosowania, opodatkowanie stosuje się proporcjonalnie do każdego rodzaju zastosowania. Jeśli zastosowanie jest nieznaczne, wówczas może zostać potraktowane jako nieistniejące;

(h) produktów energetycznych używanych jako paliwo do ogrzewania, energii elektrycznejpaliwa silnikowego, w szczególności wykorzystywanych przez gospodarstwa domowe o niskich dochodach lub organizacje uznane przez dane państwo członkowskie za organizacje użyteczności publicznej. W przypadku takich organizacji użyteczności publicznej państwa członkowskie ograniczają zwolnienie lub obniżkę do działalności niehandlowej. W przypadku gdy występują mieszane zastosowania, opodatkowanie stosuje się proporcjonalnie do każdego rodzaju zastosowania. Jeśli zastosowanie jest nieznaczne, wówczas może zostać potraktowane jako nieistniejące;

Uzasadnienie

W odniesieniu do uzyskiwanych dochodów planowane opodatkowanie źródeł energii obciąży w przyszłości w sposób nieproporcjonalny gospodarstwa domowe o niskich dochodach w porównaniu z gospodarstwami o średnich i wysokich dochodach. Biorąc pod uwagę zawodowe i prywatne potrzeby związane z mobilnością, stosowne byłoby rozszerzenie ewentualnych ulg podatkowych na paliwa silnikowe.

Poprawka  5

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 14

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 17 – ustęp 1 – litera a – ustęp 1

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

„Zakład energochłonny” oznacza jednostkę gospodarczą, określoną w art. 11, w której koszty nabycia produktów energetycznych i energii elektrycznej stanowią przynajmniej 3,0 % wartości produkcji lub kwota należnego krajowego podatku energetycznego stanowi przynajmniej 0,5 % wartości dodanej. W ramach tej definicji państwa członkowskie mogą stosować bardziej rygorystyczne pojęcia, włącznie z wartością sprzedaży, definicjami dotyczącymi procesu i sektora.

„Zakład energochłonny” oznacza jednostkę gospodarczą, określoną w art. 11, w której koszty nabycia produktów energetycznych i energii elektrycznej stanowią przynajmniej 5,0% wartości produkcji lub kwota należnego krajowego podatku energetycznego stanowi przynajmniej 0,5% wartości dodanej. W ramach tej definicji państwa członkowskie mogą stosować bardziej rygorystyczne pojęcia, włącznie z wartością sprzedaży, definicjami dotyczącymi procesu i sektora.

Uzasadnienie

Próg w wysokości 3% jest za niski i obejmowałby zbyt wiele zakładów. Wynikające z tego obciążenia administracyjne byłyby nieproporcjonalnie duże.

Poprawka  6

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 21

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 29 – ustęp 1

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Co pięć lat, przy czym po raz pierwszy do końca 2015 r., Komisja przedkłada Radzie sprawozdanie dotyczące stosowania niniejszej dyrektywy oraz – w stosownym przypadku – wniosek dotyczący jej zmiany.

Co trzy lata, przy czym po raz pierwszy do końca 2015 r., Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące stosowania niniejszej dyrektywy oraz – w stosownym przypadku – wniosek dotyczący jej zmiany.

Uzasadnienie

Wprowadzenie podatku związanego z emisjami CO2 miałoby daleko idący wpływ na politykę środowiskową i podatkową w Unii, a zatem obowiązek składania przez Komisję sprawozdań należy rozszerzyć na Parlament Europejski. Obowiązek opracowywania takich sprawozdań spełni swoje zadanie odnośnie do polityki fiskalnej wyłącznie wtedy, kiedy będą one sporządzane częściej.

PROCEDURA

Tytuł

Zmiana dyrektywy Rady 2003/96/WE w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej

Odsyłacze

COM(2011)0169 – C7-0105/2011 – 2011/0092(CNS)

Komisja przedmiotowo właściwa

       Data ogłoszenia na posiedzeniu

ECON

10.5.2011

 

 

 

Komisja(e) wyznaczona(e) do wydania opinii

       Data ogłoszenia na posiedzeniu

BUDG

10.5.2011

 

 

 

Sprawozdawca(y)

       Data powołania

Angelika Werthmann

5.5.2011

 

 

 

Data przyjęcia

22.11.2011

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

35

0

0

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Alexander Alvaro, Lajos Bokros, Andrea Cozzolino, Jean-Luc Dehaene, James Elles, Göran Färm, José Manuel Fernandes, Eider Gardiazábal Rubial, Ivars Godmanis, Estelle Grelier, Carl Haglund, Monika Hohlmeier, Sidonia Elżbieta Jędrzejewska, Anne E. Jensen, Sergej Kozlík, Jan Kozłowski, Giovanni La Via, Vladimír Maňka, Barbara Matera, Nadezhda Neynsky, Dominique Riquet, László Surján, Helga Trüpel, Derek Vaughan, Angelika Werthmann

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Antonello Antinoro, Maria Da Graça Carvalho, Frédéric Daerden, Derk Jan Eppink, Paul Rübig, Peter Šťastný, Georgios Stavrakakis

Zastępca(y) (art. 187 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Arnaud Danjean, Matthias Groote, Bernadette Vergnaud

  • [1]  COM(2011)0500; koncepcja reform pt. „Europa na rzecz wzrostu” – Alain Lamassoure, Jutta Haug, Guy Verhofstadt.

OPINIA Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności (7.2.2012)

dla Komisji Gospodarczej i Monetarnej

w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę 2003/96/WE w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej
(COM(2011)0169 – C7‑0105/2011 – 2011/0092(CNS))

Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej: Kathleen Van Brempt

ZWIĘZŁE UZASADNIENIE

Wniosek Komisji ma na celu przegląd obecnej dyrektywy w sprawie opodatkowania energii przez rozbicie minimalnej stawki opodatkowania produktów energetycznych na dwie części, tj. opodatkowanie związane z CO2 i opodatkowanie oparte na zawartości energii w danych produktach, co będzie lepiej służyć celom polityki dotyczącej zmiany klimatu, a rynek wewnętrzny produktów energetycznych stanie się bardziej przejrzysty i uczciwy.

Wniosek ten stanowi istotny krok we właściwym kierunku; przede wszystkim oparcie opodatkowania już nie na objętości i wadze, lecz na zawartości CO2 i zawartości energii jest zmianą fundamentalną, potrzebną i uzasadnioną. Niemniej jednak istnieją powody, by przypuszczać, że niektóre cele nie zostaną w pełni osiągnięte i że nie uda się wykorzystać szans na maksymalizację wkładu w walkę ze zmianą klimatu, poprawę jakości środowiska w UE i szybkie przejście ku gospodarce niskowęglowej.

Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej sugeruje zatem wniesienie do wniosku Komisji Europejskiej poprawek opartych na następujących zasadach:

-          różne środki transportu prywatnego powinny być traktowane jednakowo z myślą o maksymalnej internalizacji kosztów oraz o stworzeniu równych warunków działania, dlatego należy skreślić wyłączenie transportu lotniczego i morskiego,

-          z tych samych powodów należy stopniowo wycofywać odstępstwa dla rolnictwa i leśnictwa,

-          opodatkowanie energii utraci zdolność wpływania na rynek, jeżeli nie przewyższy nawet inflacji i nie będzie powiązane z cenami CO2 na rynku ETS,

-          wyłączenie gospodarstw domowych likwiduje zachęty do efektywności energetycznej w budynkach mieszkalnych, jednak z drugiej strony objęcie gospodarstw domowych dyrektywą bez zapewnienia socjalnych mechanizmów korekcyjnych prowadzi do ubóstwa energetycznego, zwłaszcza w najsłabszych grupach społecznych,

-          biomasa nie jest z definicji neutralna pod względem emisji CO2.

Podsumowując, sprawozdawczyni chciałaby poprzeć wniosek Komisji Europejskiej, gdyż stanowi on bardzo istotny krok we właściwym kierunku. Niemniej jednak wniosek ten może przynieść jeszcze lepsze wyniki dzięki wprowadzeniu pewnych zmian oraz skreśleniu niektórych wyłączeń i odstępstw.

POPRAWKI

Komisja Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności zwraca się do Komisji Gospodarczej i Monetarnej, jako do komisji przedmiotowo właściwej, o naniesienie w swoim sprawozdaniu następujących poprawek:

Poprawka   1

Wniosek dotyczący dyrektywy

Punkt 1 a preambuły (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(1a) Powinno się zapewnić w Unii efektywną spójność podatkową w odniesieniu do różnych źródeł energii, jak również wprowadzić ramy prawne dla opodatkowania energii odnawialnej.

Poprawka  2

Wniosek dotyczący dyrektywy

Punkt 2 preambuły

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(2) Należy zapewnić dalsze właściwe funkcjonowanie rynku wewnętrznego w kontekście nowych wymogów dotyczących ograniczania zmian klimatu, wykorzystywania odnawialnych źródeł energii i oszczędności energii, zgodnie z Konkluzjami Prezydencji z posiedzenia Rady Europejskiej w dniach 8-9 marca 2007 r. i 11-12 grudnia 2008 r.

(2) Należy zapewnić optymalne funkcjonowanie rynku wewnętrznego w kontekście nowych wymogów dotyczących ograniczania zmian klimatu, wykorzystywania odnawialnych źródeł energii i oszczędności energii, zgodnie z Konkluzjami Prezydencji z posiedzenia Rady Europejskiej w dniach 8-9 marca 2007 r. i 11-12 grudnia 2008 r.

Poprawka  3

Wniosek dotyczący dyrektywy

Punkt 2 a preambuły (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(2a) Powinno się uwzględnić rzeczywiste konsekwencje zmian w zakresie opodatkowania, szczególnie w kontekście występującego w Europie kryzysu finansowego i gospodarczego, którego skutki i wpływ należy ocenić. W związku z tym powinno się zaktualizować dane, które zostały zebrane przy przeprowadzaniu oceny wpływu.

Poprawka  4

Wniosek dotyczący dyrektywy

Punkt 3 preambuły

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(3) Opodatkowanie związane z emisjami CO2 może być racjonalnym pod względem kosztów środkiem umożliwiającym państwom członkowskim ograniczenie emisji gazów cieplarnianych, konieczne zgodnie z decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady nr 406/2009/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wysiłków podjętych przez państwa członkowskie, zmierzających do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych w celu realizacji do roku 2020 zobowiązań Wspólnoty dotyczących redukcji emisji gazów cieplarnianych w odniesieniu do źródeł nieobjętych unijnym systemem na mocy dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającej dyrektywę Rady 96/61/WE. W świetle potencjalnej roli opodatkowania związanego z emisjami CO2 właściwe funkcjonowanie rynku wewnętrznego wymaga wspólnych przepisów dotyczących tego opodatkowania.

(3) Opodatkowanie związane z emisjami CO2 może być dla państw członkowskich skutecznym środkiem umożliwiającym państwom członkowskim wspieranie zrównoważonych ekologicznie zachowań w przypadku konsumentów i sektorów powodujących zanieczyszczenia, jak również ograniczenie emisji gazów cieplarnianych, konieczne zgodnie z decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady nr 406/2009/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wysiłków podjętych przez państwa członkowskie, zmierzających do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych w celu realizacji do roku 2020 zobowiązań Wspólnoty dotyczących redukcji emisji gazów cieplarnianych w odniesieniu do źródeł nieobjętych unijnym systemem na mocy dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającej dyrektywę Rady 96/61/WE. W świetle potencjalnej roli opodatkowania związanego z emisjami CO2 właściwe funkcjonowanie rynku wewnętrznego wymaga wspólnych przepisów dotyczących tego opodatkowania. Przy ustalaniu tego rodzaju przepisów podatkowych powinno się jednak również zwrócić uwagę na to, by nie naruszać prostoty systemu podatku konsumpcyjnego ani nie zwiększać obciążenia administracyjnego w odniesieniu do podatków konsumpcyjnych. Ponadto opodatkowanie związane z emisjami CO2 nie powinno przyczyniać się do znacznego zwiększenia cen energii, gdyż taki wzrost cen wpłynąłby negatywnie na konkurencyjność gospodarczą Unii oraz siłę nabywczą konsumentów.

Poprawka  5

Wniosek dotyczący dyrektywy

Punkt 5 preambuły

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(5) Należy zatem ustanowić przepis w sprawie opodatkowania energii składający się z dwóch składników – opodatkowania związanego z emisjami CO2 i ogólnego opodatkowania zużycia energii. W celu dostosowania opodatkowania energii do funkcjonowania unijnego systemu na mocy dyrektywy 2003/87/WE państwa członkowskie powinny być zobowiązane do wyraźnego rozróżnienia między tymi dwoma składnikami. Umożliwiłoby to również odrębne traktowanie paliw będących biomasą lub wytworzonych z biomasy.

(5) Należy zatem ustanowić przepis w sprawie opodatkowania energii składający się z dwóch składników – opodatkowania związanego z emisjami CO2 i ogólnego opodatkowania zużycia energii. W celu dostosowania opodatkowania energii do funkcjonowania unijnego systemu na mocy dyrektywy 2003/87/WE państwa członkowskie powinny być zobowiązane do wyraźnego rozróżnienia między tymi dwoma składnikami. Umożliwiłoby to również odrębne traktowanie paliw będących biomasą lub wytworzonych z biomasy, o ile spełniają one kryteria zrównoważonego rozwoju określone w art. 17 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych1.

 

1 Dz.U. L 140 z 5.6.2009, s.16.

Poprawka  6

Wniosek dotyczący dyrektywy

Punkt 8 preambuły

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(8) W interesie neutralności podatkowej te same minimalne poziomy opodatkowania w odniesieniu do każdego składnika opodatkowania energii powinny obowiązywać dla wszystkich produktów energetycznych przeznaczonych do danego zastosowania. Zatem w przypadku gdy przewidziano takie same minimalne poziomy opodatkowania, państwa członkowskie powinny, również ze względów neutralności podatkowej, zapewnić takie same poziomy opodatkowania krajowego dla wszystkich określonych produktów. W razie potrzeby należy przewidzieć okresy przejściowe do celów wyrównania tych poziomów.

(8) W interesie neutralności podatkowej te same minimalne poziomy opodatkowania w odniesieniu do każdego składnika opodatkowania energii powinny obowiązywać dla wszystkich produktów energetycznych przeznaczonych do danego zastosowania. Zatem w przypadku gdy przewidziano takie same minimalne poziomy opodatkowania, państwa członkowskie powinny, również ze względów neutralności podatkowej, zapewnić takie same poziomy opodatkowania krajowego dla wszystkich określonych produktów. W razie potrzeby należy przewidzieć okresy przejściowe z uwzględnieniem specyfiki państw członkowskich do celów wyrównania tych poziomów.

Poprawka  7

Wniosek dotyczący dyrektywy

Punkt 9 preambuły

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(9) Minimalne poziomy opodatkowania związanego z emisjami CO2 należy ustalić z uwzględnieniem celów krajowych państw członkowskich określonych w decyzji 406/2009/WE w sprawie wysiłków podjętych przez państwa członkowskie, zmierzających do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych w celu realizacji do roku 2020 zobowiązań Wspólnoty dotyczących redukcji emisji gazów cieplarnianych. Ponieważ we wspomnianej decyzji uznano, że wysiłki ukierunkowane na ograniczenie emisji gazów cieplarnianych powinny być sprawiedliwie podzielone między państwa członkowskie, należy wprowadzić okresy przejściowe dla niektórych państw członkowskich.

(9) Minimalne poziomy opodatkowania związanego z emisjami CO2 należy ustalić z uwzględnieniem celów krajowych państw członkowskich określonych w decyzji 406/2009/WE w sprawie wysiłków podjętych przez państwa członkowskie, zmierzających do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych w celu realizacji do roku 2020 zobowiązań Wspólnoty dotyczących redukcji emisji gazów cieplarnianych. Ponieważ we wspomnianej decyzji uznano, że wysiłki ukierunkowane na ograniczenie emisji gazów cieplarnianych powinny być sprawiedliwie podzielone między państwa członkowskie, należy wprowadzić okresy przejściowe.

Poprawka  8

Wniosek dotyczący dyrektywy

Punkt 13 preambuły

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(13) W odniesieniu do możliwość stosowania przez państwa członkowskie w odniesieniu do handlowego zastosowania oleju gazowego stosowanego jako materiał pędny niższego poziomu opodatkowania niż w przypadku niehandlowego zastosowania tego oleju przepis ten wydaje się niezgodny z wymogiem podnoszenia efektywności energetycznej oraz z potrzebą ograniczenia rosnącego wpływu transportu na środowisko naturalne, a zatem powinien zostać skreślony. Artykuł 9 ust. 2 dyrektywy 2003/96/WE upoważnia niektóre państwa członkowskie do stosowania obniżonej stawki w odniesieniu do olejów gazowych do ogrzewania. Przepis ten nie sprzyja już właściwemu funkcjonowaniu rynku wewnętrznego i jest niezgody z szerszymi celami Traktatu. Wspomniany przepis zależy zatem skreślić.

(13) Możliwość stosowania przez państwa członkowskie w odniesieniu do handlowego zastosowania oleju gazowego stosowanego jako materiał pędny niższego poziomu opodatkowania niż w przypadku niehandlowego zastosowania tego oleju powinna zostać utrzymana. Artykuł 9 ust. 2 dyrektywy 2003/96/WE upoważnia niektóre państwa członkowskie do stosowania obniżonej stawki w odniesieniu do olejów gazowych do ogrzewania. Przepis ten nie sprzyja już właściwemu funkcjonowaniu rynku wewnętrznego i jest niezgody z szerszymi celami Traktatu. Wspomniany przepis zależy zatem skreślić.

Uzasadnienie

Należy utrzymać możliwość wprowadzenia przez państwa członkowskie niższych stawek dla handlowego zastosowania oleju gazowego wykorzystywanego jako paliwo silnikowe, ponieważ żadne paliwo alternatywne nie jest jeszcze dostępne do zastosowania w transporcie handlowym.

Poprawka  9

Wniosek dotyczący dyrektywy

Punkt 15 preambuły

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(15) Artykuł 5 dyrektywy 2003/96/WE w niektórych przypadkach dopuszcza stosowanie zróżnicowanych stawek opodatkowania. Jednakże w celu zapewnienia spójności z sygnałem cenowym dotyczącym emisji CO2 możliwość różnicowania przez państwa członkowskie stawek krajowych powinna być ograniczona do ogólnego opodatkowania zużycia energii. Ponadto możliwość stosowania niższego poziomu opodatkowania w odniesieniu do paliwa silnikowego zużywanego przez taksówki nie jest już zgodna z celem polityk promujących alternatywne paliwa i nośniki energii oraz stosowanie pojazdów o niższej emisji zanieczyszczeń w transporcie miejskim, a zatem powinien zostać skreślony.

(15) Artykuł 5 dyrektywy 2003/96/WE w niektórych przypadkach dopuszcza stosowanie zróżnicowanych stawek opodatkowania. Jednakże w celu zapewnienia spójności z sygnałem cenowym dotyczącym emisji CO2 możliwość różnicowania przez państwa członkowskie stawek krajowych powinna być ograniczona do ogólnego opodatkowania zużycia energii. Ponadto możliwość stosowania niższego poziomu opodatkowania w odniesieniu do ropopochodnego paliwa silnikowego zużywanego przez taksówki nie jest już zgodna z celem polityk promujących alternatywne paliwa i nośniki energii oraz stosowanie pojazdów o niższej emisji zanieczyszczeń w transporcie miejskim, a zatem powinna zostać skreślona.

Uzasadnienie

Gaz ziemny/biometan jest alternatywą dla paliw ropopochodnych oraz charakteryzuje się wyjątkowo niskimi emisjami toksycznych lub rakotwórczych substancji, praktycznie zerowymi emisjami pyłu, brakiem emisji reaktywnych węglowodorów, ograniczonymi emisjami NOx oraz ograniczonym hałasem, co sprawia, że gaz ziemny/biometan jest idealnym paliwem silnikowym sprawdzającym się w środowisku miejskim. Zgodnie z raportem grupy ekspertów na temat przyszłych paliw transportowych z dnia 25 stycznia 2011 r. metan powinno się promować jako jedno z głównych alternatywnych paliw w transporcie miejskim.

Poprawka  10

Wniosek dotyczący dyrektywy

Punkt 17 preambuły

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(17) Przyznawanie zwolnień lub obniżek gospodarstwom domowym lub organizacjom użyteczności publicznej może stanowić część środków socjalnych określanych przez państwa członkowskie. Możliwość stosowania takich zwolnień lub obniżek, ze względów równego traktowania źródeł energii, powinna zostać rozszerzona na wszystkie produkty energetyczne wykorzystywane jako paliwo do ogrzewania oraz na energię elektryczną. W celu zapewnienia, by wpływ takich zwolnień i obniżek na rynek wewnętrzny pozostał ograniczony, powinny one obowiązywać tylko w odniesieniu do działalności o charakterze niehandlowym.

(17) Mając na uwadze, że gospodarstwa domowe dotkliwie odczuły skutki kryzysu gospodarczego i finansowego i że ze względu na ten nadzwyczajny kontekst gospodarczy niektóre z nich znalazły się w sytuacji niepewności społecznej i ubóstwa energetycznego, należy dopilnować tego, by nie zostały one dodatkowo poszkodowane poprzez zwiększenie obciążenia podatkowego. Przyznawanie zwolnień lub obniżek gospodarstwom domowym lub organizacjom użyteczności publicznej może stanowić część środków socjalnych określanych przez państwa członkowskie. Możliwość stosowania takich zwolnień lub obniżek, ze względów równego traktowania źródeł energii, powinna zostać rozszerzona na wszystkie produkty energetyczne wykorzystywane jako paliwo do ogrzewania oraz na energię elektryczną. W celu zapewnienia, by wpływ takich zwolnień i obniżek na rynek wewnętrzny pozostał ograniczony, powinny one obowiązywać tylko w odniesieniu do działalności o charakterze niehandlowym.

Poprawka  11

Wniosek dotyczący dyrektywy

Punkt 18 preambuły

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(18) W przypadku gazu płynnego (LPG) i gazu ziemnego wykorzystywanych jako materiały pędne korzyści w postaci niższych minimalnych poziomów ogólnego opodatkowania zużycia energii lub możliwości zwolnienia tych produktów energetycznych z opodatkowania nie są już uzasadnione, w szczególności w świetle konieczności zwiększania udziału rynkowego odnawialnych źródeł energii, a zatem powinny zostać uchylone w perspektywie średnioterminowej.

(18) W przypadku gazu płynnego (LPG) wykorzystywanego jako paliwo silnikowe korzyści w postaci niższych minimalnych poziomów ogólnego opodatkowania zużycia energii lub możliwości zwolnienia tego produktu energetycznego z opodatkowania nie są już uzasadnione, w szczególności w świetle konieczności zwiększania udziału rynkowego odnawialnych źródeł energii, a zatem powinny zostać uchylone w perspektywie średnioterminowej. W przypadku gazu ziemnego i biometanu wykorzystywanych jako paliwa silnikowe korzyści w postaci niższych minimalnych poziomów ogólnego opodatkowania zużycia energii lub możliwości zwolnienia tych produktów energetycznych z opodatkowania powinny zostać uchylone dopiero po ocenie – którą Komisja ma przeprowadzić do 2023 r. – wdrożenia przepisów niniejszej dyrektywy odnoszących się do poziomu opodatkowania mającego zastosowanie do gazu ziemnego wykorzystywanego w transporcie drogowym. Taka ocena powinna mieć na celu m.in. sprawdzenie postępów w kwestiach takich jak dostępność gazu ziemnego i biometanu, rozwój sieci tankowania w Europie, udział rynkowy pojazdów napędzanych gazem ziemnym w Unii, innowacje i rozwój technologiczny w zakresie wykorzystywania biometanu jako paliwa transportowego oraz wartość rzeczywista minimalnego poziomu opodatkowania.

Uzasadnienie

Biometan jest jednym z głównych filarów umożliwiających osiągnięcie do 2020 r. 10% udziału biopaliw w rynku paliw transportowych. Rozwój biometanu jest powiązany z rozwojem pojazdów napędzanych gazem ziemnym i w związku z tym należy zastosować korzystne opodatkowanie, tak aby umożliwić rozwój infrastruktury tankowania metanu. Metan, będący alternatywą dla paliw ropopochodnych, charakteryzuje się bardzo niskimi emisjami węglowodorów niemetanowych (NMHC), cząstek stałych (PM) i tlenków azotu (NOx), co przyczynia się do poprawy jakości powietrza na obszarach miejskich oraz do ograniczenia hałasu i emisji CO2. „Klauzula przeglądowa” jest właściwym narzędziem legislacyjnym służącym ocenie potrzeby utrzymania korzystnego opodatkowania paliw alternatywnych, również w celu wsparcia rozwoju paliw gazowych wytwarzanych ze źródeł odnawialnych.

Poprawka  12

Wniosek dotyczący dyrektywy

Punkt 18 a preambuły (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(18a) W celu osiągnięcia do 2050 r. celu obniżenia emisji pochodzących z transportu o 60%, o czym jest mowa w białej księdze Komisji pt. „Plan utworzenia jednolitego europejskiego obszaru transportu – dążenie do osiągnięcia konkurencyjnego i zasobooszczędnego systemu transportu”, poprzez zmniejszenie o połowę liczby „samochodów o napędzie konwencjonalnym” w transporcie miejskim do 2030 r., należy kontynuować rozwój rynku wodoru i energii elektrycznej, które zostały nazwane głównymi opcjami zastąpienia ropy jako paliwa transportowego w raporcie na temat przyszłych paliw transportowych sporządzonym przez grupę ekspertów ds. paliw alternatywnych – działającą pod kierownictwem Dyrekcji Generalnej Komisji ds. Mobilności i Transportu – i przedłożonym przez Komisję w dniu 25 stycznia 2011 r. Biorąc pod uwagę to, że prawodawstwo Unii, takie jak nowe wytyczne TEN-T, w coraz większym stopniu przewiduje wsparcie integracji niskoemisyjnych technologii produkcji paliw transportowych, należy częściej badać wpływ obecnego i przyszłego prawodawstwa Unii w zakresie energii i środowiska na wzrost wykorzystywania paliw alternatywnych takich jak wodór i energia elektryczna w ramach europejskiego systemu energetycznego i transportowego. Wnioskowi Komisji – który miał zostać przedłożony do dnia 31 grudnia 2011 r. – w sprawie metodologii obliczania udziału wodoru pochodzącego ze źródeł odnawialnych w ogólnym koszyku paliw, o którym to wniosku mowa w art. 3 ust. 4 dyrektywy 2009/28/WE, powinna towarzyszyć ocena skutków zaproponowanych zmian dyrektywy 2003/96/WE w celu zachęcania do wykorzystywania odnawialnego wodoru jako czystego i energooszczędnego paliwa transportowego.

Poprawka  13

Wniosek dotyczący dyrektywy

Punkt 20 preambuły

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(20) Artykuł 15 ust. 3 dyrektywy 2003/96/WE umożliwia państwom członkowskim stosowanie w stosunku do prac rolniczych, ogrodniczych, hodowli ryb oraz leśnictwa nie tylko przepisów ogólnie obowiązujących dla zastosowań handlowych, ale również poziomu opodatkowania obniżonego nawet do zera. Analiza tej możliwości wykazała, że w odniesieniu do ogólnego opodatkowania zużycia energii jej utrzymanie byłoby sprzeczne z szerszymi celami polityki Unii, jeżeli nie byłaby ona powiązana z wymogiem stosowania środków przyczyniających się do postępów w dziedzinie efektywności energetycznej. Co do opodatkowania związanego z emisjami CO2 traktowanie wymienionych sektorów powinno być zgodne z przepisami obowiązującymi sektory przemysłu.

(20) Artykuł 15 ust. 3 dyrektywy 2003/96/WE umożliwia państwom członkowskim stosowanie w stosunku do prac rolniczych, ogrodniczych, hodowli ryb oraz leśnictwa nie tylko przepisów ogólnie obowiązujących dla zastosowań handlowych, ale również poziomu opodatkowania obniżonego nawet do zera. Co do opodatkowania związanego z emisjami CO2 traktowanie wymienionych sektorów powinno obejmować możliwość uwzględnienia wielkości gospodarstw i wielkości produkcji. Jeżeli chodzi w szczególności o sektor rolny, powinna istnieć możliwość wprowadzenia jako podstawy wspomnianego opodatkowania także zdolności do wychwytywania CO2, np. dzięki trwałym użytkom zielonym.

Poprawka  14

Wniosek dotyczący dyrektywy

Punkt 21 preambuły

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(21) Przepisy ogólne wprowadzone niniejszą dyrektywą uwzględniają specyfikę paliw będących biomasą lub wytworzonych z biomasy, spełniających kryteria zrównoważonego rozwoju określone w art. 17 dyrektywy 2009/28/WE, a mianowicie zarówno ich wkład w osiągnięcie bilansu CO2, jak i ich niższą zawartość energii na jednostkę w porównaniu z niektórymi konkurującymi paliwami kopalnymi. W konsekwencji przepisy zawarte w dyrektywie 2003/96/WE zezwalające na obniżki lub zwolnienia dla tych paliw powinny zostać usunięte w perspektywie średnioterminowej. W okresie przejściowym należy zapewnić, by przepisy te były stosowane spójnie z przepisami ogólnymi wprowadzonymi niniejszą dyrektywą. Biopaliwa i biopłyny zdefiniowane w art. 2 lit. h) oraz i) dyrektywy 2009/28/WE powinny zatem być objęte dodatkowymi ulgami podatkowymi stosowanymi przez państwa członkowskie, jeżeli spełniają one kryteria zrównoważonego rozwoju określone w art. 17 wspomnianej dyrektywy.

(21) Przepisy ogólne wprowadzone niniejszą dyrektywą uwzględniają specyfikę paliw będących biomasą lub wytworzonych z biomasy, spełniających kryteria zrównoważonego rozwoju określone w art. 17 dyrektywy 2009/28/WE, a mianowicie zarówno ich wkład w osiągnięcie bilansu CO2, jak i niższą zawartość energii na jednostkę biopaliw płynnych w porównaniu z niektórymi konkurującymi paliwami kopalnymi. W konsekwencji przepisy zawarte w dyrektywie 2003/96/WE zezwalające na obniżki lub zwolnienia dla tych paliw powinny zostać usunięte w perspektywie średnioterminowej. W okresie przejściowym należy zapewnić, by przedmiotowe przepisy były stosowane spójnie z przepisami ogólnymi wprowadzonymi niniejszą dyrektywą. Biopaliwa i biopłyny zdefiniowane w art. 2 lit. h) oraz i) dyrektywy 2009/28/WE powinny zatem być objęte dodatkowymi ulgami podatkowymi stosowanymi przez państwa członkowskie, jeżeli spełniają one kryteria zrównoważonego rozwoju określone w art. 17 wspomnianej dyrektywy. W przypadku biometanu zawartość energii na jednostkę jest taka sama jak w przypadku gazu ziemnego. Biorąc pod uwagę to, że biometan wprowadzany do sieci gazu ziemnego pomaga zwiększyć udział źródeł odnawialnych, biometan powinien być zwolniony z opodatkowania w związku z zawartością CO2 i energii, pod warunkiem że będzie produkowany zgodnie z kryteriami zrównoważonego rozwoju określonymi w art. 17 dyrektywy 2009/28/WE.

Uzasadnienie

Biometan jest jednym z głównych filarów umożliwiających obowiązkowe osiągnięcie do 2020 r. 10% udziału biopaliw w rynku paliw transportowych. Dzięki takiemu samemu składowi cząsteczkowemu nie ma ograniczeń w mieszaniu gazu ziemnego z biometanem. Gaz ziemny i biometan są jedynymi dostępnymi alternatywnymi możliwościami o niższych emisjach w stosunku do paliw ropopochodnych. Dlatego też biometan należy zwolnić z opodatkowania ze względu na zmniejszenie obciążenia podatkowego w związku z zawartością CO2 i energii. Odsetek biometanu wprowadzonego do sieci gazu ziemnego zostałby odliczony od całego podatku od gazu ziemnego.

Poprawka  15

Wniosek dotyczący dyrektywy

Punkt 28 preambuły

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(28) Co pięć lat, przy czym po raz pierwszy do końca 2015 r., Komisja powinna przedstawiać Radzie sprawozdanie dotyczące stosowania niniejszej dyrektywy Komisji, obejmujące w szczególności minimalny poziom opodatkowania związanego z emisjami CO2 w świetle zmian obowiązującej w UE ceny rynkowej uprawnień do emisji, wpływ innowacji i rozwoju technologicznego oraz uzasadnienie zwolnień i obniżek podatkowych ustanowionych w niniejszej dyrektywie, w dla tym paliwa wykorzystywanego do celów żeglugi powietrznej i morskiej. Wykaz sektorów lub podsektorów uznanych za narażone na znaczące ryzyko ucieczki emisji podlega przeglądowi w regularnych odstępach czasu, w szczególności uwzględniając dostępność nowych dowodów.

(28) Co trzy lata, przy czym po raz pierwszy do końca 2015 r., Komisja powinna przedstawiać Radzie sprawozdanie dotyczące stosowania niniejszej dyrektywy Komisji, obejmujące w szczególności minimalny poziom opodatkowania związanego z emisjami CO2 w świetle zmian obowiązującej w UE ceny rynkowej uprawnień do emisji, wpływ innowacji i rozwoju technologicznego oraz uzasadnienie zwolnień i obniżek podatkowych ustanowionych w niniejszej dyrektywie, w dla tym paliwa wykorzystywanego do celów żeglugi powietrznej i morskiej. Wykaz sektorów lub podsektorów uznanych za narażone na znaczące ryzyko ucieczki emisji podlega przeglądowi w regularnych odstępach czasu, w szczególności uwzględniając dostępność nowych dowodów.

Poprawka  16

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 2 – litera a a) (nowa)

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 2 – ustęp 1 a (nowy)

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

aa) Dodaje się ustęp w brzmieniu:

 

„1a. Przed 31 grudnia 2012 r. Komisja przedstawi wniosek mający na celu włączenie do niniejszej dyrektywy minimalnej stawki podatkowej dla jądrowych prętów paliwowych wykorzystywanych do wytwarzania energii elektrycznej oraz dodanie jądrowych prętów paliwowych do produktów energetycznych określonych w ust. 1 niniejszego artykułu.”

Uzasadnienie

W przeglądzie dyrektywy w sprawie opodatkowania energii nie uwzględnia się kwestii paliw jądrowych. Tymczasem skutki uboczne wykorzystywania energii jądrowej, potencjalne ryzyko w razie wypadku jądrowego oraz wymóg równych warunków działania dla poszczególnych źródeł energii uzasadniają ujęcie w dyrektywie minimalnej stawki opodatkowania jądrowych prętów paliwowych. Ta minimalna stawka opodatkowania powinna odpowiadać korzystnej sytuacji finansowej, w jakiej sektor energii jądrowej znalazł się w wyniku wzrostu cen energii elektrycznej wskutek wprowadzenia unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych.

Poprawka  17

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 3

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 3 – litera b) – tiret drugie

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

– podwójnego zastosowania produktów energetycznych

przemysłu energochłonnego oraz podwójnego zastosowania produktów energetycznych

Uzasadnienie

Wskazane jest doprecyzowanie w treści dyrektywy tego, że nie ma ona zastosowania do przemysłu energochłonnego, co zapewni na mocy dyrektywy jednakowe traktowanie wszystkich sektorów energochłonnych.

Poprawka  18

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 4 – litera b)

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 4 – ustęp 3 – akapit pierwszy

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

3. Bez uszczerbku dla zwolnień, zróżnicowań i obniżek przewidzianych w niniejszej dyrektywie, w przypadku gdy w załączniku I dla danego zastosowania przewidziano takie same minimalne poziomy opodatkowania, państwa członkowskie zapewniają ustalenie takich samych poziomów opodatkowania dla produktów przeznaczonych do tego zastosowania. Nie naruszając przepisów art. 15 ust. 1 lit. i), w odniesieniu do paliw silnikowych, o których mowa w tabeli A w załączniku I, przepis ten obowiązuje od dnia 1 stycznia 2023 r.

3. Bez uszczerbku dla zwolnień, zróżnicowań i obniżek przewidzianych w niniejszej dyrektywie, w przypadku gdy w załączniku I dla danego zastosowania przewidziano takie same minimalne poziomy opodatkowania, państwa członkowskie zapewniają ustalenie takich samych poziomów opodatkowania dla produktów przeznaczonych do tego zastosowania. Nie naruszając przepisów art. 15 ust. 1 lit. i), w odniesieniu do paliw silnikowych, o których mowa w tabeli A w załączniku I, przepis ten obowiązuje od dnia 1 stycznia 2023 r. Odstępstwa, o których mowa w art. 7, mają zastosowanie do transportu handlowego.

Uzasadnienie

Należy utrzymać możliwość wprowadzenia przez państwa członkowskie niższych stawek dla handlowego zastosowania oleju gazowego wykorzystywanego jako paliwo silnikowe, ponieważ żadne paliwo alternatywne nie jest jeszcze dostępne do zastosowania w transporcie handlowym.

Poprawka  19

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 4 – litera b)

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 4 – ustęp 3 – akapit pierwszy a (nowy)

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

W przypadku gazu ziemnego i biometanu wykorzystywanych jako paliwa silnikowe wyższe minimalne poziomy ogólnego opodatkowania zużycia energii będą miały zastosowanie dopiero po ocenie – którą Komisja ma przeprowadzić do 2023 r. – wdrożenia przepisów niniejszej dyrektywy odnoszących się do poziomu opodatkowania mającego zastosowanie do gazu ziemnego wykorzystywanego w transporcie drogowym. Taka ocena ma na celu m.in. sprawdzenie postępów w kwestiach takich jak dostępność gazu ziemnego i biometanu, rozwój sieci tankowania w Europie, udział rynkowy pojazdów napędzanych gazem ziemnym w Unii, innowacje i rozwój technologiczny w zakresie wykorzystywania biometanu jako paliwa transportowego oraz wartość rzeczywista minimalnego poziomu opodatkowania.

Uzasadnienie

Gaz ziemny i biometan mogą być wykorzystywane w istniejących silnikach spalinowych wewnętrznego spalania bez ograniczeń, jeśli chodzi o ich mieszanie. Biometan jest jednym z głównych filarów umożliwiających obowiązkowe osiągnięcie do 2020 r. 10% udziału biopaliw w rynku paliw transportowych. Rozwój biometanu jest powiązany z rozwojem pojazdów napędzanych gazem ziemnym i w związku z tym należy zastosować korzystne opodatkowanie, tak aby umożliwić rozwój infrastruktury tankowania metanu. Metan, będący alternatywą dla paliw ropopochodnych, charakteryzuje się bardzo niskimi emisjami węglowodorów niemetanowych (NMHC), cząstek stałych (PM) i tlenków azotu (NOx), co przyczynia się do poprawy jakości powietrza na obszarach miejskich oraz do znacznego ograniczenia hałasu i emisji CO2.

Poprawka  20

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 5 – litera b)

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 5 – tiret trzecie

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

– do następujących zastosowań: lokalny publiczny transport pasażerski (z wyłączeniem z taksówek), zbieranie odpadów, siły zbrojne i administracja publiczna, osoby niepełnosprawne, karetki pogotowia;

– do następujących zastosowań: lokalny publiczny transport pasażerski (z wyłączeniem z taksówek napędzanych ropopochodnymi paliwami silnikowymi), zbieranie odpadów, siły zbrojne i administracja publiczna, osoby niepełnosprawne, karetki pogotowia;

Uzasadnienie

Gaz ziemny/biometan jest alternatywą dla paliw ropopochodnych oraz charakteryzuje się wyjątkowo niskimi emisjami toksycznych lub rakotwórczych substancji, praktycznie zerowymi emisjami pyłu, brakiem emisji reaktywnych węglowodorów, ograniczonymi emisjami NOx oraz ograniczonym hałasem, co sprawia, że gaz ziemny/biometan jest idealnym paliwem silnikowym sprawdzającym się w środowisku miejskim. Zgodnie z raportem grupy ekspertów na temat przyszłych paliw transportowych z dnia 25 stycznia 2011 r. metan powinno się promować jako jedno z głównych alternatywnych paliw w transporcie miejskim.

Poprawka  21

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 6

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 7

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Od dnia 1 stycznia 2013 r., od dnia 1 stycznia 2015 r. i od dnia 1 stycznia 2018 r. dla paliw silnikowych obowiązują minimalne poziomy opodatkowania ustalone w załączniku I tabela A.

1. Od dnia 1 stycznia 2013 r., od dnia 1 stycznia 2015 r. i od dnia 1 stycznia 2018 r. dla paliw silnikowych obowiązują minimalne poziomy opodatkowania ustalone w załączniku I tabela A.

 

2. Państwa członkowskie mogą dokonywać rozróżnienia między handlowym i niehandlowym olejem gazowym.

 

„Handlowy olej gazowy wykorzystywany jako materiał pędny” oznacza olej gazowy wykorzystywany jako materiał pędny do następujących celów:

 

a) transport towarów na cudzy rachunek lub własny za pomocą pojazdu silnikowego lub pojazdu przegubowego przeznaczonego wyłącznie do drogowego przewozu towarów,

 

b) regularny lub okazjonalny przewóz pasażerów za pomocą pojazdu silnikowego.

 

3. Państwa członkowskie umożliwiają przewoźnikom handlowym stosowanie różnych systemów rachunkowości podatkowej.

Uzasadnienie

Należy utrzymać możliwość wprowadzenia przez państwa członkowskie niższych stawek dla handlowego zastosowania oleju gazowego wykorzystywanego jako paliwo silnikowe, ponieważ żadne paliwo alternatywne nie jest jeszcze dostępne do zastosowania w transporcie handlowym.

Poprawka  22

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 11 – litera a) – podpunkt (iii)

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 14 – ustęp 1 – litera e)

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

e) do dnia 31 grudnia 2020 r. energia elektryczna dostarczana bezpośrednio na statki zacumowane w portach.

e) energia elektryczna dostarczana bezpośrednio na statki zacumowane w portach.

Uzasadnienie

Inwestycje w porty i statki w celu umożliwienia statkom zasilania w energię elektryczną z nabrzeża mają istotne znaczenie, dlatego nie należy określać końcowej daty zwolnienia od podatku, jeżeli chcemy, aby w nadchodzących latach w europejskich portach podejmowano więcej tego rodzaju inicjatyw. Ryzyko, że od 2021 r. ta energia elektryczna zostanie objęta opodatkowaniem, stanowiłoby przeszkodę dla inwestycji.

Poprawka  23

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 13 – litera a) – podpunkt (i)

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 15 – ustęp 1 – litera h)

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

h) produktów energetycznych wykorzystywanych jako paliwo do ogrzewania i energia elektryczna wykorzystywanych przez gospodarstwa domowe lub organizacje uznane przez dane państwo członkowskie za organizacje użyteczności publicznej. W przypadku takich organizacji użyteczności publicznej państwa członkowskie ograniczają zwolnienie lub obniżkę do działalności niehandlowych. W przypadku gdy występują mieszane zastosowania, opodatkowanie stosuje się proporcjonalnie do każdego rodzaju zastosowania. Jeśli zastosowanie jest nieznaczne, wówczas może zostać potraktowane jako nieistniejące;

h) produktów energetycznych wykorzystywanych jako paliwo do ogrzewania i energia elektryczna wykorzystywanych przez gospodarstwa domowe lub organizacje uznane przez dane państwo członkowskie za organizacje użyteczności publicznej. W przypadku takich organizacji użyteczności publicznej państwa członkowskie ograniczają zwolnienie lub obniżkę do działalności niehandlowych;

Poprawka  24

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 13 – litera a) – podpunkt (i)

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 15 – ustęp 1 – litera i)

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

i) do dnia 1 stycznia 2023 r. gazu ziemnego i gazu płynnego wykorzystywanych jako materiały pędne;”

i) do dnia 1 stycznia 2023 r. gazu ziemnego, biometanu i gazu płynnego wykorzystywanych jako paliwa silnikowe, bez uszczerbku dla art. 29 ust. 3a;

Poprawka  25

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 13 – litera a) – podpunkt (i a) (nowy)

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 15 – ustęp 1 – litera m) (nowa)

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(ia) dodaje się literę w brzmieniu:

 

„m) gazu płynnego wykorzystywanego jako paliwo do ogrzewania, w tym w drodze odstępstwa od art. 4 ust. 3 niniejszej dyrektywy;”

Uzasadnienie

Państwa członkowskie muszą mieć możliwość stosowania odstępstw od określonych minimalnych poziomów akcyzy oraz od zasady neutralności podatkowej, o której mowa w art. 4 ust. 3. Odstępstwa są uzasadnione środowiskową rolą gazu płynnego (w kontekście zmniejszania emisji CO2 w porównaniu z innymi tradycyjnymi paliwami) oraz jego rolą społeczną – obywatele zamieszkujący obszary dotknięte marginalizacją (obszary słabo zaludnione, obszary wiejskie lub górskie, wyspy) mogą sami wytwarzać energię w celu zaspokojenia podstawowych potrzeb (ogrzewanie, gotowanie, podgrzewanie wody).

Poprawka  26

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 13 – litera b)

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 15 – ustęp 3

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

3. Państwa członkowskie mogą stosować poziom ogólnego opodatkowania zużycia energii obniżony nawet do zera w stosunku do produktów energetycznych i energii elektrycznej wykorzystywanych w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie. Beneficjenci podlegają uzgodnieniom prowadzącym do wzrostu efektywności energetycznej, zasadniczo równoważnego z tym, który zostałby osiągnięty, jeśli przestrzegane byłyby standardowe unijne stawki minimalne.

3. Państwa członkowskie mogą stosować poziom ogólnego opodatkowania zużycia energii obniżony nawet do zera w stosunku do produktów energetycznych i energii elektrycznej wykorzystywanych w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie.

Poprawka  27

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 13 a* – litera a) – podpunkt (i a) (nowy)

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 16 – ustęp 1 – akapit pierwszy a (nowy)

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(ia) dodaje się akapit w brzmieniu:

 

 

 

 

 

 

 

__________________

„W przypadku biometanu zawartość energii na jednostkę jest taka sama jak w przypadku gazu ziemnego. Biorąc pod uwagę to, że biometan wprowadzany do sieci gazu ziemnego pomaga zwiększyć udział źródeł odnawialnych, biometan jest zwolniony z opodatkowania w związku z zawartością CO2 i energii, pod warunkiem że jest produkowany zgodnie z kryteriami zrównoważonego rozwoju określonymi w art. 17 dyrektywy 2009/28/WE.

* Po art. 1 pkt 13 we wniosku Komisji błędnie umieszczono numer „(1)” zamiast pkt 14.

 

Uzasadnienie

Biometan jest jednym z głównych filarów umożliwiających obowiązkowe osiągnięcie do 2020 r. 10% udziału biopaliw w rynku paliw transportowych. Dzięki takiemu samemu składowi cząsteczkowemu nie ma ograniczeń w mieszaniu gazu ziemnego z biometanem. Gaz ziemny i biometan są jedynymi dostępnymi alternatywnymi możliwościami o niższych emisjach w stosunku do paliw ropopochodnych. Dlatego też biometan należy zwolnić z opodatkowania ze względu na zmniejszenie obciążenia podatkowego w związku z zawartością CO2 i energii. Odsetek biometanu wprowadzonego do sieci gazu ziemnego zostałby odliczony od całego podatku od gazu ziemnego.

Poprawka  28

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 21

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 29 – akapit pierwszy

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Co pięć lat, przy czym po raz pierwszy do końca 2015 r., Komisja przedkłada Radzie sprawozdanie dotyczące stosowania niniejszej dyrektywy oraz – w stosownym przypadku – wniosek dotyczący jej zmiany.

Co trzy lata, przy czym po raz pierwszy do końca 2015 r., Komisja przedkłada Radzie sprawozdanie dotyczące stosowania niniejszej dyrektywy oraz – w stosownym przypadku – wniosek dotyczący jej zmiany.

Uzasadnienie

Aby móc szybko uwzględniać bieżące zmiany i rozwój technologiczny oraz nadążać za zmianami sytuacji na rynku CO2, poziomy opodatkowania powinny być poddawane przeglądowi co trzy lata z myślą o ewentualnych modyfikacjach.

Poprawka  29

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 21

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 29 – akapit trzeci a (nowy)

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

Do 2023 r. Komisja przedkłada Radzie ocenę wdrożenia przepisów niniejszej dyrektywy odnoszących się do poziomu opodatkowania mającego zastosowanie do gazu ziemnego wykorzystywanego w transporcie drogowym oraz wniosek dotyczący jej zmiany. Taka ocena ma na celu m.in. sprawdzenie postępów w kwestiach takich jak dostępność gazu ziemnego i biometanu, rozwój sieci tankowania w Europie, udział rynkowy pojazdów napędzanych gazem ziemnym w Unii, innowacje i rozwój technologiczny w zakresie wykorzystywania biometanu jako paliwa transportowego oraz wartość rzeczywista minimalnego poziomu opodatkowania.

Uzasadnienie

„Klauzula przeglądowa” jest właściwym narzędziem legislacyjnym służącym śródterminowej ocenie potrzeby utrzymania korzystnego opodatkowania paliw alternatywnych, również w celu wsparcia rozwoju paliw gazowych wytwarzanych ze źródeł odnawialnych. Biometan jest jednym z głównych filarów umożliwiających osiągnięcie do 2020 r. 10% udziału biopaliw w rynku paliw transportowych. Zważywszy na to, że rozwój biometanu jest powiązany z rozwojem pojazdów napędzanych gazem ziemnym, w perspektywie średnioterminowej należy zastosować korzystne opodatkowanie. W porównaniu do silników Diesla i silników benzynowych silniki napędzane gazem ziemnym/biometanem emitują bardzo małe ilości substancji zanieczyszczających środowisko, a także znacznie ograniczają hałas i emisje CO2.

PROCEDURA

Tytuł

Zmiana dyrektywy Rady 2003/96/WE w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej

Odsyłacze

COM(2011)0169 – C7-0105/2011 – 2011/0092(CNS)

Komisja przedmiotowo właściwa

       Data ogłoszenia na posiedzeniu

ECON

10.5.2011

 

 

 

Komisja(e) wyznaczona(e) do wydania opinii

       Data ogłoszenia na posiedzeniu

ENVI

10.5.2011

 

 

 

Rozpatrzenie w komisji

26.10.2011

 

 

 

Data przyjęcia

31.1.2012

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

28

16

19

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

János Áder, Elena Oana Antonescu, Kriton Arsenis, Sophie Auconie, Pilar Ayuso, Paolo Bartolozzi, Martin Callanan, Nessa Childers, Chris Davies, Esther de Lange, Anne Delvaux, Bas Eickhout, Edite Estrela, Jill Evans, Karl-Heinz Florenz, Elisabetta Gardini, Gerben-Jan Gerbrandy, Matthias Groote, Françoise Grossetête, Satu Hassi, Jolanta Emilia Hibner, Dan Jørgensen, Karin Kadenbach, Christa Klaß, Holger Krahmer, Jo Leinen, Peter Liese, Zofija Mazej Kukovič, Linda McAvan, Radvilė Morkūnaitė-Mikulėnienė, Gilles Pargneaux, Antonyia Parvanova, Sirpa Pietikäinen, Mario Pirillo, Pavel Poc, Anna Rosbach, Oreste Rossi, Dagmar Roth-Behrendt, Daciana Octavia Sârbu, Carl Schlyter, Richard Seeber, Theodoros Skylakakis, Bogusław Sonik, Anja Weisgerber, Åsa Westlund, Glenis Willmott, Sabine Wils

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Margrete Auken, Vicky Ford, Romana Jordan Cizelj, Filip Kaczmarek, Riikka Manner, Marisa Matias, Miroslav Mikolášik, Bill Newton Dunn, James Nicholson, Bart Staes, Eleni Theocharous, Vladimir Urutchev, Kathleen Van Brempt, Andrea Zanoni

Zastępca(y) (art. 187 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Julie Girling, Emma McClarkin

OPINIA Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii (7.2.2012)

dla Komisji Gospodarczej i Monetarnej

w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę 2003/96/WE w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej
(COM(2011)0169 – C7‑0105/2011 – 2011/0092(CNS))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Béla Kovács

ZWIĘZŁE UZASADNIENIE

Ogólnym celem wniosku dotyczącego dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę 2003/96/WE w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (dalej „dyrektywa w sprawie podatku energetycznego”) jest restrukturyzacja sposobu opodatkowania energii, tak aby pomóc w przejściu do gospodarki o niskiej emisji dwutlenku węgla i wysokiej efektywności energetycznej oraz uniknąć problemów na rynku wewnętrznym. Celem wniosku jest zagwarantowanie jednolitego traktowania źródeł energii, zapewnienie dostosowanych ram opodatkowania energii odnawialnej oraz zapewnienie ram wykorzystywania opodatkowania emisji dwutlenku węgla.

W tym celu zmieniona dyrektywa w sprawie podatku energetycznego proponuje podzielenie minimalnej stawki opodatkowania produktów energetycznych na dwie części:

1. opodatkowanie związane z emisjami CO2, opierające się na emisjach CO2 produktu energetycznego, w wysokości 20 EUR za tonę CO2;

2. ogólne opodatkowanie zużycia energii w oparciu o zawartość energii mierzoną w GJ, niezależnie od produktu energetycznego.

Stanowisko sprawozdawcy:

Sprawozdawca ITRE zasadniczo z zadowoleniem przyjmuje ogólne cele proponowanej zmiany dyrektywy w sprawie podatku energetycznego, w szczególności zamiar ściślejszego dostosowania dyrektywy do celów UE w dziedzinie energii i zmiany klimatu. Sprawozdawcę niepokoi jednak możliwy wpływ wniosku na uznaniowy charakter wyboru koszyka energetycznego przez państwa członkowskie zgodnie z zasadami traktatu lizbońskiego. Wniosek będzie miał poważne konsekwencje dla autonomii systemów podatku energetycznego w państwach członkowskich oraz dla przedsiębiorstw działających na rynku energetycznym. Działanie na szczeblu UE powinno zatem zostać szczegółowo uzasadnione i być spójne z proponowaną podstawą prawną.

Sprawozdawca podkreśla, że ocena skutków nie zawiera „szczegółowego stwierdzenia” umożliwiającego ocenę zgodności z zasadą pomocniczości (i proporcjonalności) zgodnie z wymogiem zawartym w art. 5 Protokołu (nr 2). Przedmiot niniejszego wniosku wchodzi w zakres wspólnych kompetencji Unii i państw członkowskich, dlatego sprawozdawca pragnie odnotować, że proponowana zmiana dyrektywy w sprawie podatku energetycznego nie ogranicza się we wszystkich aspektach do tego co konieczne do realizacji celów, a w każdym razie decyzje powinny być podejmowane jak najbliżej obywateli UE. Wyjście z tego założenia nie powinno być traktowane jako rzecz oczywista, lecz należy je uzasadnić w sposób wystarczająco szczegółowy i jasny, aby obywatele UE byli w stanie zrozumieć czynniki jakościowe i ilościowe prowadzące do wniosku, iż działanie na szczeblu UE jest konieczne.

Sprawozdawcę niepokoją również ewentualne skutki gospodarcze i społeczno-gospodarcze proponowanego przeglądu dyrektywy w sprawie podatku energetycznego.

Sprawozdawca podkreśla, że jakiekolwiek środki związane ze zmianą obecnej dyrektywy powinny po pierwsze zostać dogłębnie przeanalizowane pod względem wpływu na gospodarki poszczególnych państw członkowskich, a po drugie przegląd dyrektywy w sprawie podatku energetycznego powinien proponować elastyczne i realne rozwiązania przystosowane do gospodarek poszczególnych państw. Sprawozdawca przypomina również, że konieczne są realne okresy przejściowe.

Sprawozdawca wyraża ubolewanie, że wniosek Komisji w niewystarczający sposób uwzględnił politykę przemysłową. Przegląd dyrektywy w sprawie podatku energetycznego przewiduje wspólny podatek energetyczny określany na podstawie zawartości energetycznej paliw, co będzie wymagać istotnych zmian w poziomach opodatkowania różnych źródeł energii w większości państw członkowskich. Ważne jest, aby przeanalizować wpływ na wszystkie gałęzie przemysłu i sektory działalności gospodarczej, tak aby zagwarantować europejską konkurencyjność. Przegląd dyrektywy w sprawie podatku energetycznego nie powinien prowadzić do zaburzeń rynkowych w wyniku redukcji zatrudnienia. Należy również zapewnić spójność z innymi obszarami polityki.

Minimalne stawki zostały określone po raz ostatni w 2003 r. i sprawozdawca przyznaje, że są podstawy do ich zmiany, aby uwzględnić nagromadzoną inflację. Zdaniem sprawozdawcy należy również dopilnować, aby stawki te nadal zapewniały skuteczne ramy dla jednolitego rynku, uwzględniające również wpływ różnych paliw na środowisko. Sprawozdawca odnotowuje jednak, że automatyczna indeksacja stawek minimalnych pozbawiłaby państwa członkowskie kontroli nad poziomem unijnych stawek minimalnych w przyszłości. Sprawozdawca obawia się również, że wdrożenie dyrektywy, w wersji proponowanej przez Komisję Europejską, spowoduje wzrost cen na przykład węgla, gazu ziemnego, oleju opałowego i oleju napędowego i przyniesie bezpośrednie negatywne skutki społeczne ze względu na wzrost cen ogrzewania i kosztów wytwarzanych produktów ponoszonych przez użytkowników końcowych. Automatyczna indeksacja ogólnego podatku od zużycia energii mogłaby narazić użytkowników końcowych na nieuzasadnione i nieproporcjonalne utrudnienia. Sprawozdawca przypomina, że ceny paliw już i tak znacznie wzrosły w ostatnich latach.

Sprawozdawca obawia się, że ograniczony margines elastyczności pozostawiony państwom członkowskim w proponowanym przeglądzie dyrektywy w sprawie podatku energetycznego spowoduje wzrost kosztów energii i paliwa w takich sektorach jak rolnictwo, ogrodnictwo, hodowla ryb oraz leśnictwo.

Zdaniem sprawozdawcy należy pozostawić państwom członkowskim możliwość określenia struktury podatków krajowych, a także różnic pomiędzy krajowymi stawkami podatku od produktów energetycznych. Sprawozdawca przypomina, że prawodawstwo dotyczące jakości powietrza w Europie oraz CO2 wymaga ogromnych inwestycji i dlatego, na przykład, zróżnicowane stawki podatkowe od oleju napędowego i benzyny powinny nadal stanowić zachętę podatkową do używania oleju napędowego jako technologii wydajniejszej energetycznie oraz oszczędniejszej pod względem emisji CO2 niż benzyna. Podatek od oleju napędowego nie powinien zatem być wyższy niż podatek od benzyny.

POPRAWKI

Komisja Przemysłu, Badań Naukowych i Energii zwraca się do Komisji Gospodarczej i Monetarnej, jako do komisji przedmiotowo właściwej, o naniesienie w swoim sprawozdaniu następujących poprawek:

Poprawka  1

Wniosek dotyczący dyrektywy

Punkt 8 preambuły

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(8) W interesie neutralności podatkowej te same minimalne poziomy opodatkowania w odniesieniu do każdego składnika opodatkowania energii powinny obowiązywać dla wszystkich produktów energetycznych przeznaczonych do danego zastosowania. Zatem w przypadku gdy przewidziano takie same minimalne poziomy opodatkowania, państwa członkowskie powinny, również ze względów neutralności podatkowej, zapewnić takie same poziomy opodatkowania krajowego dla wszystkich określonych produktów. W razie potrzeby należy przewidzieć okresy przejściowe do celów wyrównania tych poziomów.

(8) W interesie neutralności technologicznej minimalne poziomy opodatkowania powinny obowiązywać dla wszystkich produktów energetycznych przeznaczonych do danego zastosowania. Takie same stawki opodatkowania krajowego nie są niezbędne w przypadku polityki energetycznej.

Poprawka  2

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Punkt 12 preambuły

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(12) W odniesieniu do paliw silnikowych bardziej korzystny minimalny poziom opodatkowania obowiązujący w stosunku do oleju gazowego, produktu początkowo przeznaczonego zasadniczo do zastosowań handlowych, a zatem tradycyjnie niżej opodatkowanego, powoduje zakłócenie w stosunku do benzyny, paliwa będącego głównym konkurentem oleju gazowego. Artykuł 7 dyrektywy 2003/96/WE stanowi zatem pierwszy krok w kierunku stopniowego dostosowania poziomu opodatkowania oleju gazowego do minimalnego poziomu opodatkowania obowiązującego w stosunku do paliwa. Konieczne jest doprowadzenie do końca tego wyrównania i stopniowe wprowadzenie takiego samego opodatkowania oleju gazowego i benzyny.

skreślony

Poprawka  3

Wniosek dotyczący dyrektywy

Punkt 13 preambuły

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(13) W odniesieniu do możliwość stosowania przez państwa członkowskie w odniesieniu do handlowego zastosowania oleju gazowego stosowanego jako materiał pędny niższego poziomu opodatkowania niż w przypadku niehandlowego zastosowania tego oleju przepis ten wydaje się niezgodny z wymogiem podnoszenia efektywności energetycznej oraz z potrzebą ograniczenia rosnącego wpływu transportu na środowisko naturalne, a zatem powinien zostać skreślony. Artykuł 9 ust. 2 dyrektywy 2003/96/WE upoważnia niektóre państwa członkowskie do stosowania obniżonej stawki w odniesieniu do olejów gazowych do ogrzewania. Przepis ten nie sprzyja już właściwemu funkcjonowaniu rynku wewnętrznego i jest niezgody z szerszymi celami Traktatu. Wspomniany przepis zależy zatem skreślić.

(13) Artykuł 9 ust. 2 dyrektywy 2003/96/WE upoważnia niektóre państwa członkowskie do stosowania obniżonej stawki w odniesieniu do olejów gazowych do ogrzewania. Przepis ten nie sprzyja już właściwemu funkcjonowaniu rynku wewnętrznego i jest niezgody z szerszymi celami Traktatu. Wspomniany przepis należy zatem skreślić.

Poprawka  4

Wniosek dotyczący dyrektywy

Punkt 14 a preambuły (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(14a) Każdą reformę opodatkowania energii należy przeprowadzać tak, aby dopilnować, by sektory, które nie są objęte systemem handlu uprawnieniami do emisji nie znalazły się w mniej korzystnym położeniu w porównaniu z sektorami objętymi tym systemem.

Poprawka  5

Wniosek dotyczący dyrektywy

Punkt 18 preambuły

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(18) W przypadku gazu płynnego (LPG) i gazu ziemnego wykorzystywanych jako materiały pędne korzyści w postaci niższych minimalnych poziomów ogólnego opodatkowania zużycia energii lub możliwości zwolnienia tych produktów energetycznych z opodatkowania nie są już uzasadnione, w szczególności w świetle konieczności zwiększania udziału rynkowego odnawialnych źródeł energii, a zatem powinny zostać uchylone w perspektywie średnioterminowej.

(18) W przypadku gazu płynnego (LPG) wykorzystywanego jako paliwo silnikowe korzyści w postaci niższych minimalnych poziomów ogólnego opodatkowania zużycia energii lub możliwości zwolnienia takiego paliwa z opodatkowania nie są już uzasadnione, w szczególności w świetle konieczności zwiększania udziału rynkowego odnawialnych źródeł energii, a zatem powinny zostać uchylone w perspektywie średnioterminowej.

Poprawka  6

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 1

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 1 – ustęp 1

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1. Państwa członkowskie nakładają podatki na produkty energetyczne i energię elektryczną zgodnie z niniejszą dyrektywą.

1. Państwa członkowskie nakładają podatki na produkty energetyczne i energię elektryczną zgodnie z niniejszą dyrektywą, zapewniając dostarczanie produktów i usług po przystępnej cenie, tak aby wyeliminować grożące obywatelom ubóstwo energetyczne. W tym celu Komisja przeprowadza oceny wpływu.

Uzasadnienie

Głównym celem Unii Europejskiej jest zapewnienie dobrobytu swoim obywatelom.

Poprawka  7

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 2 – litera a) – podpunkt i

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 2 – ustęp 1 – litera h)

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

h) objętych kodami CN od 2909 19 10 i 3824 90 91;

h) objętych kodami CN od 2909 19 10, 3824 90 91 i 3824 90 97;

Poprawka  8

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 2 – litera a) – podpunkt ii

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 2 – ustęp 1 – litera j)

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

j) objętych kodami CN 2909 19 90, 3823 19 90 i 3824 90 97, jeśli są one przeznaczone do stosowania jako paliwo do ogrzewania lub paliwo silnikowe.

j) objętych kodami CN 2909 19 90 i 3823 19 90, jeśli są one przeznaczone do stosowania jako paliwo do ogrzewania lub paliwo silnikowe.

Poprawka  9

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 3

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 3 – ustęp 1 – litera a b) (nowa)

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

ab) energii elektrycznej wykorzystywanej do pompowania wody w celu prowadzenia irygacji;

Poprawka  10

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 4 – litera b) – wprowadzenie

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 4 – ustęp 3 – akapit czwarty

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

b) dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu:

skreślony

Uzasadnienie

Przepis ten narusza zasadę pomocniczości, ponieważ ogranicza swobodę państw członkowskich w zakresie ustalania polityki budżetowej.

Poprawka  11

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 4 – litera b)

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 4 – ustęp 3 – akapit pierwszy

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

3. Bez uszczerbku dla zwolnień, zróżnicowań i obniżek przewidzianych w niniejszej dyrektywie, w przypadku gdy w załączniku I dla danego zastosowania przewidziano takie same minimalne poziomy opodatkowania, państwa członkowskie zapewniają ustalenie takich samych poziomów opodatkowania dla produktów przeznaczonych do tego zastosowania. Nie naruszając przepisów art. 15 ust. 1 lit. i), w odniesieniu do paliw silnikowych, o których mowa w tabeli A w załączniku I, przepis ten obowiązuje od dnia 1 stycznia 2023 r.

skreślony

Poprawka  12

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Artykuł 1 – punkt 4 – litera b)

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 4 – ustęp 3 – akapit drugi

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Do celów akapitu pierwszego każde zastosowanie, w odniesieniu do którego określono minimalny poziom opodatkowania odpowiednio w tabelach A, B i C w załączniku I, uważane jest za pojedyncze zastosowanie.

skreślony

Uzasadnienie

Zob. punkt 12 preambuły.

Poprawka  13

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 4 – litera b)

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 4 – ustęp 4 – akapit pierwszy

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

4. Minimalne poziomy ogólnego opodatkowania zużycia energii ustanowione w niniejszej dyrektywie podlegają dostosowaniu co trzy lata począwszy od dnia 1 lipca 2016 r., tak by uwzględniały zmiany zharmonizowanego indeksu cen konsumpcyjnych z wyłączeniem energii i żywności nieprzetworzonej publikowanego przez Eurostat. Komisja publikuje minimalne poziomy opodatkowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

skreślony

Uzasadnienie

Przepis ten narusza zasadę pomocniczości, ponieważ ogranicza swobodę państw członkowskich w zakresie ustalania polityki budżetowej.

Poprawka  14

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Artykuł 1 – punkt 4 – litera b)

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 4 – ustęp 4 – akapit drugi

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Minimalne poziomy podlegają automatycznemu dostosowaniu poprzez podwyższenie lub obniżenie kwoty bazowej w euro o wskaźnik procentowej zmiany indeksu w poprzednich trzech latach kalendarzowych. Jeżeli zmiana procentowa w czasie od ostatniego dostosowania jest niższa niż 0,5 %, dostosowania nie dokonuje się.”.

skreślony

Uzasadnienie

Automatyczna indeksacja stawek minimalnych pozbawiłaby państwa członkowskie kontroli nad poziomem unijnych stawek minimalnych w przyszłości.

Poprawka  15

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 5 – litera a)

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 5 – wprowadzenie

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Pod warunkiem przestrzegania minimalnych poziomów opodatkowania przewidzianych niniejszą dyrektywą, w następujących przypadkach państwa członkowskie mogą stosować, pod kontrolą fiskalną, zróżnicowane stawki ogólnego opodatkowania zużycia energii:

Pod warunkiem przestrzegania minimalnych poziomów opodatkowania ustalonych zgodnie z niniejszą dyrektywą, w następujących przypadkach państwa członkowskie mogą stosować, pod kontrolą fiskalną, zróżnicowane stawki ogólnego opodatkowania zużycia energii:

Poprawka  16

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 6 – wprowadzenie

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 7 – ustęp 1

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(6) Artykuł 7 otrzymuje brzmienie:

(6) Artykuł 7 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

Poprawka  17

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 11 – litera a) – podpunkt i

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 14 – ustęp 1

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Poza przepisami ogólnymi określonymi w dyrektywie Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylającej dyrektywę 92/12/EWG(*) dotyczącymi zwolnionych zastosowań produktów podlegających opodatkowaniu, i bez uszczerbku dla innych przepisów Unii, państwa członkowskie, na warunkach ustanowionych przez nie w celu zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania takich zwolnień oraz zapobiegania jakimkolwiek przypadkom unikania lub uchylania się od opodatkowania lub nadużyciom podatkowym, zwalniają z opodatkowania następujące produkty:

1. Poza przepisami ogólnymi określonymi w dyrektywie Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylającej dyrektywę 92/12/EWG(*) dotyczącymi zwolnionych zastosowań produktów podlegających opodatkowaniu, i bez uszczerbku dla innych przepisów Unii, państwa członkowskie, na warunkach ustanowionych przez nie w celu zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania takich zwolnień oraz zapobiegania jakimkolwiek przypadkom ubóstwa energetycznego, unikania lub uchylania się od opodatkowania lub nadużyciom podatkowym, zwalniają z opodatkowania następujące produkty:

Poprawka  18

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 13 – litera a) – podpunkt -i (nowy)

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 15 – ustęp 1 – litera b a) (nowa)

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(-i) dodaje się literę w brzmieniu:

 

„ba) do dnia 1 stycznia 2023 r. energia elektryczna wykorzystywana do ładowania elektrycznych i hybrydowych pojazdów przeznaczonych do transportu drogowego.”

Poprawka  19

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 13 – litera a) – podpunkt i

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 15 – ustęp 1 – litera h)

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

h) produktów energetycznych wykorzystywanych jako paliwo do ogrzewania i energia elektryczna wykorzystywanych przez gospodarstwa domowe lub organizacje uznane przez dane państwo członkowskie za organizacje użyteczności publicznej. W przypadku takich organizacji użyteczności publicznej państwa członkowskie ograniczają zwolnienie lub obniżkę do działalności niehandlowych. W przypadku gdy występują mieszane zastosowania, opodatkowanie stosuje się proporcjonalnie do każdego rodzaju zastosowania. Jeśli zastosowanie jest nieznaczne, wówczas może zostać potraktowane jako nieistniejące;

h) energii elektrycznej, gazu ziemnego, węgla, paliw stałych oraz innych produktów energetycznych wykorzystywanych jako paliwo do ogrzewania i energia elektryczna wykorzystywanych przez gospodarstwa domowe lub organizacje uznane przez dane państwo członkowskie za organizacje użyteczności publicznej. W przypadku takich organizacji użyteczności publicznej państwa członkowskie ograniczają zwolnienie lub obniżkę do działalności niehandlowych. W przypadku gdy występują mieszane zastosowania, opodatkowanie stosuje się proporcjonalnie do każdego rodzaju zastosowania. Jeśli zastosowanie jest nieznaczne, wówczas może zostać potraktowane jako nieistniejące;

Poprawka  20

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 13 – litera a) – podpunkt i

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 15 – ustęp 1 – litera i)

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(i) do dnia 1 stycznia 2023 r. gazu ziemnego i gazu płynnego wykorzystywanych jako materiały pędne;

(i) do dnia 1 stycznia 2023 r. gazu ziemnego, biogazu i gazu płynnego wykorzystywanych jako materiały pędne oraz gazu płynnego wykorzystywanego jako paliwo;

Poprawka  21

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 13 – litera a) – podpunkt i a (nowy)

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 15 – ustęp 1 – punkt 1 a (nowy)

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(ia) dodaje się punkt w brzmieniu:

 

(la) stosowanego w transporcie gazu ziemnego i biometanu przynajmniej do czasu, gdy udział odnawialnych źródeł energii wykorzystywanych w sektorze transportu nie wzrośnie do poziomu 10%. Komisja w sposób ciągły dokonuje przeglądu trendów rynkowych i w odpowiednim czasie przedkłada adekwatny wniosek ustawodawczy.”

Poprawka  22

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 13 – litera a) – podpunkt ii

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 15 – ustęp 1

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(ii) dodaje się akapit w brzmieniu:

skreślony

„Litery od a) do e) oraz lit. g) obowiązują tylko w stosunku do ogólnego opodatkowania zużycia energii.”.

 

Poprawka  23

Wniosek dotyczący dyrektywy – akt zmieniający

Artykuł 1 – punkt 13 – litera b)

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 15 – ustęp 3

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

3. Państwa członkowskie mogą stosować poziom ogólnego opodatkowania zużycia energii obniżony nawet do zera w stosunku do produktów energetycznych i energii elektrycznej wykorzystywanych w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie. Beneficjenci podlegają uzgodnieniom prowadzącym do wzrostu efektywności energetycznej, zasadniczo równoważnego z tym, który zostałby osiągnięty, jeśli przestrzegane byłyby standardowe unijne stawki minimalne.

3. Państwa członkowskie mogą stosować poziom opodatkowania obniżony nawet do zera do produktów energetycznych i energii elektrycznej wykorzystywanych do irygacji, w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie.

Uzasadnienie

Należy umożliwić państwom członkowskim stosowanie również w przyszłości w stosunku do prac rolniczych, ogrodniczych, hodowli ryb oraz leśnictwa poziomu opodatkowania obniżonego do zera.

Poprawka  24

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 13 – punkt 1 – litera a) – podpunkt i

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 16 – ustęp 1 – wprowadzenie

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Do dnia 1 stycznia 2023 r. państwa członkowskie mogą – nie naruszając przepisów ust. 5 niniejszego artykułu – stosować pod kontrolą fiskalną zwolnienie lub obniżoną stawkę ogólnego opodatkowania zużycia energii w stosunku do produktów podlegających opodatkowaniu określonych w art. 2 niniejszej dyrektywy, w przypadku gdy produkty te składają się z jednego lub większej liczby lub zawierają jeden lub większą liczbę następujących produktów, a także, w odniesieniu do biopaliw i biopłynów zdefiniowanych w art. 2 lit. h) oraz i) dyrektywy 2009/28/WE, produkty te spełniają kryteria zrównoważonego rozwoju określone w art. 17 wspomnianej dyrektywy:

1. Do dnia 1 stycznia 2023 r. państwa członkowskie mogą – nie naruszając przepisów ust. 5 niniejszego artykułu – stosować pod kontrolą fiskalną zwolnienie lub obniżoną stawkę ogólnego opodatkowania zużycia energii w stosunku do produktów podlegających opodatkowaniu określonych w art. 2 niniejszej dyrektywy, w przypadku gdy produkty te składają się z jednego lub większej liczby lub zawierają jeden lub większą liczbę następujących produktów, lub, w odniesieniu do biopaliw i biopłynów zdefiniowanych w art. 2 lit. h) oraz i) dyrektywy 2009/28/WE, produkty te spełniają kryteria zrównoważonego rozwoju określone w art. 17 wspomnianej dyrektywy lub, w odniesieniu do paliwa, tak długo, jak ich udział w rynku pozostaje poniżej poziomu 5%:

Poprawka  25

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 14

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 18 – ustęp 5

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

5. Bułgaria, Republika Czeska, Estonia, Łotwa, Litwa, Węgry, Polska, Rumunia i Słowacja mogą, dla zastosowań określonych w art. 8 i 9, stosować okres przejściowy do dnia 1 stycznia 2021 r. w celu wprowadzenia opodatkowania związanego z emisjami CO2. Jeżeli Unia postanowi, że poziomy emisji gazów cieplarnianych powinny zostać obniżone do 2020 r. o więcej niż 20 % w porównaniu z poziomami z 1990 r., Komisja przeanalizuje obowiązywanie tych okresów przejściowych i w stosownym przypadku przedłoży wniosek w celu ich skrócenia lub zmiany minimalnych poziomów opodatkowania związanego z emisjami CO2 określonych w załączniku I.

5. Bułgaria, Republika Czeska, Estonia, Łotwa, Litwa, Węgry, Polska, Rumunia i Słowacja mogą, dla zastosowań określonych w art. 8 i 9, stosować okres przejściowy do dnia 1 stycznia 2030 r. w celu wprowadzenia opodatkowania związanego z emisjami CO2. Jeżeli Unia postanowi, że poziomy emisji gazów cieplarnianych powinny zostać obniżone do 2020 r. o więcej niż 20% w porównaniu z poziomami z 1990 r., Komisja przeanalizuje obowiązywanie tych okresów przejściowych i w stosownym przypadku przedłoży wniosek dotyczący obniżenia minimalnych poziomów opodatkowania związanego z emisjami CO2, dokonując porównania z poziomami określonymi w załączniku I.

Poprawka  26

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 19

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 27 – ustęp 1

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

1. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 2 ust. 5, powierza się Komisji na czas nieokreślony.

1. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 2 ust. 5, powierza się Komisji na okres pięciu lat.

Poprawka  27

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 21

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 29 – ustęp 1

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Co pięć lat, przy czym po raz pierwszy do końca 2015 r., Komisja przedkłada Radzie sprawozdanie dotyczące stosowania niniejszej dyrektywy oraz – w stosownym przypadku – wniosek dotyczący jej zmiany.

Co pięć lat, przy czym po raz pierwszy do końca 2015 r., Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące stosowania niniejszej dyrektywy oraz wpływu jej stosowania na gospodarkę Unii i dobrobyt obywateli Unii. Jeżeli w wyniku sprawozdania stwierdzona zostanie konieczność wprowadzenia poprawek do niniejszej dyrektywy, Komisja przedstawi odpowiedni wniosek.

Poprawka  28

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 21

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 29 – ustęp 2

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Sprawozdanie Komisji obejmuje między innymi zbadanie minimalnego poziomu opodatkowania związanego z emisjami CO2, wpływ innowacji i rozwoju technologicznego, w szczególności na efektywność energetyczną, wykorzystanie energii elektrycznej w transporcie, oraz uzasadnienie zwolnień i obniżek podatkowych, w dla tym paliwa wykorzystywanego do celów żeglugi powietrznej i morskiej, ustanowionych w niniejszej dyrektywie. Komisja uwzględnia w swoim sprawozdaniu prawidłowe funkcjonowanie rynku wewnętrznego, rzeczywistą wartość minimalnych poziomów opodatkowania i szersze cele Traktatu.

Sprawozdanie Komisji obejmuje między innymi zbadanie minimalnego poziomu opodatkowania związanego z emisjami CO2, wpływ innowacji i rozwoju technologicznego, w szczególności na efektywność energetyczną, wykorzystanie energii elektrycznej w transporcie, oraz uzasadnienie zwolnień i obniżek podatkowych, w dla tym paliwa wykorzystywanego do celów żeglugi powietrznej i morskiej, ustanowionych w niniejszej dyrektywie. Komisja uwzględnia w swoim sprawozdaniu wpływ na ceny towarów i usług oraz na ubóstwo energetyczne ludności w państwach członkowskich, prawidłowe funkcjonowanie rynku wewnętrznego, rzeczywistą wartość minimalnych poziomów opodatkowania i szersze cele Traktatu oraz powodzenie działań mających na celu wykorzystanie dochodów podatkowych do zwiększenia efektywności energetycznej w danych sektorach.

Poprawka  29

Wniosek dotyczący dyrektywy

Załącznik

Dyrektywa 2003/96/WE

Załącznik I – tabela A – kolumna 2

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Opodatkowanie związane z emisjami CO2

Opodatkowanie związane z emisjami CO2

1 stycznia 2013 r.

1 stycznia 2013 r.

20 EUR/t CO2

12 EUR/t CO2

20 EUR/t CO2

12 EUR/t CO2

20 EUR/t CO2

12 EUR/t CO2

20 EUR/t CO2

12 EUR/t CO2

20 EUR/t CO2

12 EUR/t CO2

Poprawka  30

Wniosek dotyczący dyrektywy

Załącznik

Dyrektywa 2003/96/WE

Załącznik I – tabela A – kolumna 5

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Ogólne opodatkowanie zużycia energii

skreślona

1 stycznia 2018 r.

 

9.6 EUR/GJ

 

9.6 EUR/GJ

 

9.6 EUR/GJ

 

9.6 EUR/GJ

 

9.6 EUR/GJ

 

Poprawka  31

Wniosek dotyczący dyrektywy

Załącznik

Dyrektywa 2003/96/WE

Załącznik I – tabela A – wiersz 7

Tekst proponowany przez Komisję

Gaz ziemny

Kody CN

2711 11 00 oraz 2711 21 00

20 EUR/t CO2

1.5 €/GJ

5.5 €/GJ

9.6 €/GJ

Poprawka

Gaz ziemny

Kody CN

2711 11 00 oraz 2711 21 00

20 EUR/t CO2

1.0 €/GJ

1.0 €/GJ

1.0 €/GJ

Poprawka  32

Wniosek dotyczący dyrektywy

Załącznik

Dyrektywa 2003/96/WE

Załącznik I – tabela B – kolumna 2

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Opodatkowanie związane z emisjami CO2

Opodatkowanie związane z emisjami CO2

20 EUR/t CO2

12 EUR/t CO2

20 EUR/t CO2

12 EUR/t CO2

20 EUR/t CO2

12 EUR/t CO2

20 EUR/t CO2

12 EUR/t CO2

Poprawka  33

Wniosek dotyczący dyrektywy

Załącznik

Dyrektywa 2003/96/WE

Załącznik I – tabela C – kolumna 2

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Opodatkowanie związane z emisjami CO2

Opodatkowanie związane z emisjami CO2

20 EUR/t CO2

12 EUR/t CO2

20 EUR/t CO2

12 EUR/t CO2

20 EUR/t CO2

12 EUR/t CO2

20 EUR/t CO2

12 EUR/t CO2

20 EUR/t CO2

12 EUR/t CO2

20 EUR/t CO2

12 EUR/t CO2

PROCEDURA

Tytuł

Zmiana dyrektywy Rady 2003/96/WE w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej

Odsyłacze

COM(2011)0169 – C7-0105/2011 – 2011/0092(CNS)

Komisja przedmiotowo właściwa

       Data ogłoszenia na posiedzeniu

ECON

10.5.2011

 

 

 

Komisja(e) wyznaczona(e) do wydania opinii

       Data ogłoszenia na posiedzeniu

ITRE

10.5.2011

 

 

 

Rozpatrzenie w komisji

20.10.2011

 

 

 

Data przyjęcia

6.2.2012

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

27

25

2

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Amelia Andersdotter, Josefa Andrés Barea, Jean-Pierre Audy, Ivo Belet, Maria Da Graça Carvalho, Giles Chichester, Pilar del Castillo Vera, Dimitrios Droutsas, Christian Ehler, Vicky Ford, Norbert Glante, Robert Goebbels, András Gyürk, Jacky Hénin, Kent Johansson, Romana Jordan, Krišjānis Kariņš, Béla Kovács, Philippe Lamberts, Bogdan Kazimierz Marcinkiewicz, Marisa Matias, Judith A. Merkies, Jaroslav Paška, Vittorio Prodi, Herbert Reul, Michèle Rivasi, Jens Rohde, Paul Rübig, Salvador Sedó i Alabart, Britta Thomsen, Patrizia Toia, Evžen Tošenovský, Ioannis A. Tsoukalas, Claude Turmes, Marita Ulvskog, Kathleen Van Brempt, Alejo Vidal-Quadras, Henri Weber

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Antonio Cancian, António Fernando Correia De Campos, Françoise Grossetête, Cristina Gutiérrez-Cortines, Jolanta Emilia Hibner, Yannick Jadot, Seán Kelly, Bernd Lange, Werner Langen, Marian-Jean Marinescu, Zofija Mazej Kukovič, Morten Messerschmidt, Vladko Todorov Panayotov, Mario Pirillo, Silvia-Adriana Ţicău

Zastępca(y) (art. 187 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Michael Theurer

OPINIA Komisji Transportu i Turystyki (2.12.2011)

dla Komisji Gospodarczej i Monetarnej

w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę 2003/96/WE w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej
(COM(2011)0169 – C7‑0105/2011 – 2011/0092(CNS))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Brian Simpson

ZWIĘZŁE UZASADNIENIE

I. Wniosek Komisji

Obowiązująca obecnie dyrektywa w sprawie opodatkowania energii ustanawia minimalne stawki opodatkowania produktów energetycznych wykorzystywanych jako paliwo silnikowe, paliwo grzewcze lub do wytwarzania energii elektrycznej. Stawki minimalne odnoszą się ogólnie do wielkości zużycia produktów energetycznych. Komisja uważa, że system ten wiąże się z szeregiem ujemnych skutków, takich jak tworzenie zachęt sprzecznych z celami UE w zakresie zmiany klimatu czy występowanie zakłóceń na rynku wewnętrznym.

Wniosek Komisji dotyczący zmiany dyrektywy ma zaradzić tym ujemnym skutkom. Jedną z zawartych w nim głównych idei jest nowa struktura opodatkowania energii polegająca na podziale minimalnej stawki opodatkowania produktów energetycznych na dwie części:

1) pierwsza przyjmuje za podstawę emisje CO2 produktów energetycznych – opodatkowanie emisji CO2 byłoby zerowe dla wszystkich źródeł energii, które są obecnie lub zostaną w przyszłości uznane za wolne od CO2;

2) druga część opiera się na zawartości energii wyrażonej w gigadżulach, niezależnie od produktu energetycznego, a zatem stanowi zachętę do oszczędzania energii.

Jednocześnie wniosek ma na celu wprowadzenie większej spójności między dyrektywą w sprawie opodatkowania energii a innymi rozwiązaniami politycznymi w UE, takimi jak unijny system handlu uprawnieniami do emisji (ETS). W tym zakresie Komisja proponuje, by nie stosować opodatkowania związanego z emisjami CO2 do instalacji objętych ETS, w tym między innymi do lotnictwa.

Kilka innych elementów wniosku dotyczy polityki transportowej, jak na przykład:

– uniemożliwienie państwom członkowskim różnicowania opodatkowania komercyjnego i niekomercyjnego zastosowania oleju gazowego stosowanego jako paliwo silnikowe;

– zniesienie możliwości stosowania niższej stawki opodatkowania ogólnego zużycia energii w przypadku taksówek, ponieważ nie jest ona już zgodna z celami polityki promującej paliwa alternatywne, nośniki energii alternatywnej oraz stosowanie pojazdów o niższej emisji zanieczyszczeń w transporcie miejskim;

– uaktualnienie definicji zbiorników standardowych i kontenerów specjalnych.

Ponadto Komisja proponuje, by zwolnić z opodatkowania energię elektryczną pobieraną z lądu, dostarczaną statkom zacumowanym w porcie, oraz by utrzymać w mocy obowiązek zwolnienia przez państwa członkowskie z podatku paliwa wykorzystywanego do celów żeglugi powietrznej i morskiej. W odniesieniu do żeglugi śródlądowej Komisja proponuje, by utrzymać obecne przepisy, które umożliwiają państwom członkowskim stosowanie całkowitego zwolnienia z podatku lub zmniejszenia stawki opodatkowania.

POPRAWKI

Komisja Transportu i Turystyki zwraca się do Komisji Gospodarczej i Monetarnej, jako do komisji przedmiotowo właściwej, o uwzględnienie w swoim sprawozdaniu następujących poprawek:

Poprawka  1

Wniosek dotyczący dyrektywy

Punkt 2 preambuły

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(2) Należy zapewnić dalsze właściwe funkcjonowanie rynku wewnętrznego w kontekście nowych wymogów dotyczących ograniczania zmian klimatu, wykorzystywania odnawialnych źródeł energii i oszczędności energii, zgodnie z Konkluzjami Prezydencji z posiedzenia Rady Europejskiej w dniach 8-9 marca 2007 r. i 11-12 grudnia 2008 r.

(2) Należy zapewnić dalsze właściwe funkcjonowanie rynku wewnętrznego w kontekście nowych wymogów dotyczących ograniczania zmian klimatu, wykorzystywania odnawialnych źródeł energii i oszczędności energii, zgodnie z Konkluzjami Prezydencji z posiedzenia Rady Europejskiej w dniach 8-9 marca 2007 r. i 11-12 grudnia 2008 r. Konieczne jest zatem zagwarantowanie w niniejszej dyrektywie jednolitego traktowania źródeł energii w celu zapewnienia odbiorcom energii rzeczywiście równych szans niezależnie od źródła energii.

Poprawka  2

Wniosek dotyczący dyrektywy

Punkt 2 a preambuły (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(2a) Do opodatkowania produktów energetycznych należy podchodzić w sposób neutralny pod względem technologii, aby stworzyć możliwość rozwoju nowych technologii.

Uzasadnienie

Polityka Komisji musi być w pełni neutralna pod względem technologii, aby umożliwić rozwój nowych technologii. Należy zachować jedynie najbardziej zrównoważone i efektywne spośród istniejących technologii.

Poprawka  3

Wniosek dotyczący dyrektywy

Punkt 3 preambuły

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(3) Opodatkowanie związane z emisjami CO2 może być racjonalnym pod względem kosztów środkiem umożliwiającym państwom członkowskim ograniczenie emisji gazów cieplarnianych, konieczne zgodnie z decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady nr 406/2009/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wysiłków podjętych przez państwa członkowskie, zmierzających do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych w celu realizacji do roku 2020 zobowiązań Wspólnoty dotyczących redukcji emisji gazów cieplarnianych w odniesieniu do źródeł nieobjętych unijnym systemem na mocy dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającej dyrektywę Rady 96/61/WE. W świetle potencjalnej roli opodatkowania związanego z emisjami CO2 właściwe funkcjonowanie rynku wewnętrznego wymaga wspólnych przepisów dotyczących tego opodatkowania.

(3) Podstawowym celem opodatkowania energii jest zachęcenie konsumentów do efektywniejszego wykorzystywania energii i uzyskiwania jej z bardziej ekologicznych źródeł. Opodatkowanie związane z emisjami CO2 może być racjonalnym pod względem kosztów środkiem umożliwiającym państwom członkowskim ograniczenie emisji gazów cieplarnianych, konieczne zgodnie z decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady nr 406/2009/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wysiłków podjętych przez państwa członkowskie, zmierzających do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych w celu realizacji do roku 2020 zobowiązań Wspólnoty dotyczących redukcji emisji gazów cieplarnianych w odniesieniu do źródeł nieobjętych unijnym systemem na mocy dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającej dyrektywę Rady 96/61/WE. W świetle potencjalnej roli opodatkowania związanego z emisjami CO2 właściwe funkcjonowanie rynku wewnętrznego wymaga wspólnych przepisów dotyczących tego opodatkowania.

Poprawka  4

Wniosek dotyczący dyrektywy

Punkt 6 preambuły

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(6) Każdy z tych składników powinien być obliczany na podstawie obiektywnych kryteriów, co umożliwiłoby równe traktowanie różnych źródeł energii. Do celów opodatkowania związanego z emisjami CO2 należy odnieść się do emisji CO2 spowodowanych wykorzystaniem danych produktów energetycznych, z zastosowaniem referencyjnych wskaźników emisji CO2 określonych w decyzji Komisji 2007/589/WE z dnia 18 lipca 2007 r. ustanawiającej wytyczne dotyczące monitorowania i sprawozdawczości w zakresie emisji gazów cieplarnianych zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady. Do celów ogólnego opodatkowania zużycia energii należy odnieść się do zawartości energii pierwotnej w różnych produktów energetycznych i energii elektrycznej zgodnie z dyrektywą 2006/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 kwietnia 2006 r. w sprawie efektywności końcowego wykorzystania energii i usług energetycznych oraz uchylającą dyrektywę Rady 93/76/EWG. W tym kontekście należy uwzględnić korzyści środowiskowe płynące z wykorzystania biomasy lub produktów wytworzonych z biomasy. Produkty te powinny być opodatkowane na podstawie wskaźników emisji CO2 określonych w decyzji Komisji 2007/589/WE dla biomasy lub produktów wytworzonych z biomasy oraz na podstawie ich zawartości energii określonej w załączniku III do dyrektywy 2009/28/WE. Biopaliwa i biopłyny zdefiniowane w art. 2 lit. h) oraz i) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych są zdecydowanie najważniejszymi kategoriami w tym zakresie. Ponieważ korzyści środowiskowe płynące z wykorzystania tych produktów są zróżnicowane, w zależności od tego czy spełniają one kryteria zrównoważonego rozwoju określone w art. 17 wspomnianej dyrektywy, konkretne wartości referencyjne dla biomasy i produktów wytworzonych z biomasy powinny obowiązywać, wyłącznie jeżeli te kryteria są spełnione.

(6) Zważywszy, że należy wprowadzić odpowiednie ramy opodatkowania energii, każdy z tych składników powinien być obliczany na podstawie obiektywnych kryteriów, co umożliwiłoby równe traktowanie różnych źródeł energii. Do celów opodatkowania związanego z emisjami CO2 należy odnieść się do emisji CO2 spowodowanych wykorzystaniem danych produktów energetycznych, z zastosowaniem referencyjnych wskaźników emisji CO2 określonych w decyzji Komisji 2007/589/WE z dnia 18 lipca 2007 r. ustanawiającej wytyczne dotyczące monitorowania i sprawozdawczości w zakresie emisji gazów cieplarnianych zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady. Do celów ogólnego opodatkowania zużycia energii należy odnieść się do zawartości energii pierwotnej w różnych produktów energetycznych i energii elektrycznej zgodnie z dyrektywą 2006/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 kwietnia 2006 r. w sprawie efektywności końcowego wykorzystania energii i usług energetycznych oraz uchylającą dyrektywę Rady 93/76/EWG. W tym kontekście należy uwzględnić korzyści środowiskowe płynące z wykorzystania biomasy lub produktów wytworzonych z biomasy. Produkty te powinny być opodatkowane na podstawie wskaźników emisji CO2 określonych w decyzji Komisji 2007/589/WE dla biomasy lub produktów wytworzonych z biomasy oraz na podstawie ich zawartości energii określonej w załączniku III do dyrektywy 2009/28/WE. Biopaliwa i biopłyny zdefiniowane w art. 2 lit. h) oraz i) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych są zdecydowanie najważniejszymi kategoriami w tym zakresie. Ponieważ korzyści środowiskowe płynące z wykorzystania tych produktów są zróżnicowane, w zależności od tego czy spełniają one kryteria zrównoważonego rozwoju określone w art. 17 wspomnianej dyrektywy, konkretne wartości referencyjne dla biomasy i produktów wytworzonych z biomasy powinny obowiązywać, wyłącznie jeżeli te kryteria są spełnione.

Poprawka  5

Wniosek dotyczący dyrektywy

Punkt 13 preambuły

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(13) W odniesieniu do możliwość stosowania przez państwa członkowskie w odniesieniu do handlowego zastosowania oleju gazowego stosowanego jako materiał pędny niższego poziomu opodatkowania niż w przypadku niehandlowego zastosowania tego oleju przepis ten wydaje się niezgodny z wymogiem podnoszenia efektywności energetycznej oraz z potrzebą ograniczenia rosnącego wpływu transportu na środowisko naturalne, a zatem powinien zostać skreślony. Artykuł 9 ust. 2 dyrektywy 2003/96/WE upoważnia niektóre państwa członkowskie do stosowania obniżonej stawki w odniesieniu do olejów gazowych do ogrzewania. Przepis ten nie sprzyja już właściwemu funkcjonowaniu rynku wewnętrznego i jest niezgody z szerszymi celami Traktatu. Wspomniany przepis zależy zatem skreślić.

(13) W odniesieniu do możliwość stosowania przez państwa członkowskie w odniesieniu do handlowego zastosowania oleju gazowego stosowanego jako materiał pędny niższego poziomu opodatkowania niż w przypadku niehandlowego zastosowania tego oleju przepis ten wydaje się niezgodny z wymogiem podnoszenia efektywności energetycznej oraz z potrzebą ograniczenia rosnącego wpływu transportu na środowisko naturalne, a zatem powinien zostać skreślony. Komisja powinna zatem zbadać możliwość rozróżnienia między handlowym a niehandlowym zastosowaniem, aby umożliwić przedsiębiorstwom transportowym dostosowanie się do zakończenia okresu przejściowego, jeżeli przewiduje się zniesienie tego zróżnicowania po dokonaniu odpowiedniej oceny skutków. Artykuł 9 ust. 2 dyrektywy 2003/96/WE upoważnia niektóre państwa członkowskie do stosowania obniżonej stawki w odniesieniu do olejów gazowych do ogrzewania. Przepis ten nie sprzyja już właściwemu funkcjonowaniu rynku wewnętrznego i jest niezgody z szerszymi celami Traktatu. Wspomniany przepis zależy zatem skreślić.

Poprawka  6

Wniosek dotyczący dyrektywy

Punkt 15 preambuły

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(15) Artykuł 5 dyrektywy 2003/96/WE w niektórych przypadkach dopuszcza stosowanie zróżnicowanych stawek opodatkowania. Jednakże w celu zapewnienia spójności z sygnałem cenowym dotyczącym emisji CO2 możliwość różnicowania przez państwa członkowskie stawek krajowych powinna być ograniczona do ogólnego opodatkowania zużycia energii. Ponadto możliwość stosowania niższego poziomu opodatkowania w odniesieniu do paliwa silnikowego zużywanego przez taksówki nie jest już zgodna z celem polityk promujących alternatywne paliwa i nośniki energii oraz stosowanie pojazdów o niższej emisji zanieczyszczeń w transporcie miejskim, a zatem powinien zostać skreślony.

(15) Artykuł 5 dyrektywy 2003/96/WE w niektórych przypadkach dopuszcza stosowanie zróżnicowanych stawek opodatkowania. Jednakże w celu zapewnienia spójności z sygnałem cenowym dotyczącym emisji CO2 możliwość różnicowania przez państwa członkowskie stawek krajowych powinna być ograniczona do ogólnego opodatkowania zużycia energii.

Uzasadnienie

Taksówki należy uważać za środki transportu masowego, które przyczyniają się do zmniejszenia zatłoczenia. W związku z tym powinny nadal korzystać ze zwolnień dotyczących paliw.

Poprawka  7

Wniosek dotyczący dyrektywy

Punkt 19 preambuły

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(19) Dyrektywa 2003/96/WE zobowiązuje państwa członkowskie do zwolnienia z opodatkowania paliwa wykorzystywanego do żeglugi na wodach Wspólnoty, a także energii elektrycznej produkowanej na pokładzie statku, w tym statku zacumowanego w porcie. Ponadto państwa członkowskie mogą rozszerzyć takie korzystne traktowanie na wody śródlądowe. W niektórych portach dostępne są bardziej ekologiczne rozwiązania wykorzystujące pobieranie energii elektrycznej z lądu, która jednak podlega opodatkowaniu. W celu stworzenia pierwszej zachęty do rozwijania i stosowania takiej technologii, do czasu przyjęcia bardziej kompleksowych ram w tej dziedzinie, państwo członkowskie powinno zwolnić z opodatkowania pobieraną z lądu energię elektryczną dostarczaną statkom zacumowanym w porcie. Okres stosowania takiego odstępstwa powinien być wystarczająco długi, aby nie zniechęcać operatorów portów do przeprowadzania niezbędnych inwestycji, a jednocześnie odstępstwo to powinno być ograniczone w czasie, tak by jego utrzymanie, w pełni lub częściowo, podlegało nowej decyzji przyjętej w odpowiednim czasie.

(19) Dyrektywa 2003/96/WE zobowiązuje państwa członkowskie do zwolnienia z opodatkowania energii elektrycznej produkowanej na pokładzie statku, w tym statku zacumowanego w porcie. W niektórych portach dostępne są bardziej ekologiczne rozwiązania wykorzystujące pobieranie energii elektrycznej z lądu, która jednak podlega opodatkowaniu. W celu uniknięcia produkcji energii elektrycznej z paliw na pokładzie statku zacumowanego w porcie i towarzyszącego temu lokalnego zanieczyszczenia powietrza do czasu przyjęcia bardziej kompleksowych ram w tej dziedzinie, państwa członkowskie powinny zwolnić z opodatkowania pobieraną z lądu energię elektryczną dostarczaną statkom zacumowanym w porcie morskim lub śródlądowym. Ponadto nie należy odtąd zezwalać statkom zacumowanym w porcie na produkowanie energii elektrycznej, jeżeli jest możliwe pobieranie jej z lądu.

Uzasadnienie

Zakaz wytwarzania energii elektrycznej na postoju w porcie z użyciem paliwa ze zbiorników pokładowych wzmacnia ustalenia dotyczące zwolnień przewidziane przez Komisję i umożliwi zmniejszenie zanieczyszczenia w portach.

Poprawka  8

Wniosek dotyczący dyrektywy

Punkt 19 a preambuły (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(19a) Aby zachęcać do korzystania z wodnych szlaków śródlądowych, państwa członkowskie powinny mieć możliwość dalszego stosowania korzystnego opodatkowania w tym zakresie.

Poprawka  9

Wniosek dotyczący dyrektywy

Punkt 19 b preambuły (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(19b) Różnym rodzajom transportu należy stworzyć równe warunki działania. Należy stopniowo odchodzić od obowiązkowych zwolnień z tytułu zużycia paliwa w niektórych sektorach. Aby zapewnić konkurencyjną pozycję europejskich przedsiębiorstw i branż przemysłowych, należy to uczynić na drodze konsultacji w skali międzynarodowej.

Uzasadnienie

Istniejący wymóg zwolnienia niektórych rodzajów transportu nie jest zgodny z zasadą otwartego i sprawiedliwego europejskiego rynku transportu. Ważne jest jednak, aby zapobiegać osłabieniu konkurencyjnej pozycji naszych przedsiębiorstw w porównaniu z pozycją firm międzynarodowych.

Poprawka  10

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 1

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 1 – ustęp 2 a (nowy)

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(2a) Państwa członkowskie, które wprowadzają system opłat za korzystanie z dróg dla pojazdów silnikowych lub pojazdów przegubowych przeznaczonych wyłącznie do transportu drogowego towarów, opodatkowują paliwo wykorzystywane przez te pojazdy jedynie w oparciu o ogólne zużycie energii, przewidziane w tabeli A załącznika I.

Uzasadnienie

„Eurowinieta” miała na celu internalizację zewnętrznych kosztów, aby pokryć także koszty ogólnego zanieczyszczenia powodowanego przez transport drogowy towarów. Niniejsza poprawka pozwala uniknąć podwójnego opodatkowania ogólnego zanieczyszczenia powodowanego przez transport drogowy towarów.

Poprawka  11

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 5 – litera b)

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 5 – tiret trzecie

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

– do następujących zastosowań: lokalny publiczny transport pasażerski (z wyłączeniem z taksówek), zbieranie odpadów, siły zbrojne i administracja publiczna, osoby niepełnosprawne, karetki pogotowia;

– do następujących zastosowań: lokalny publiczny transport pasażerski, zbieranie odpadów, siły zbrojne i administracja publiczna, osoby niepełnosprawne, karetki pogotowia;.

Uzasadnienie

Taksówki należy uważać za środki transportu masowego, które przyczyniają się do zmniejszenia zatłoczenia. W związku z tym powinny nadal korzystać ze zwolnień dotyczących paliw.

Poprawka  12

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 6

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 7

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Od dnia 1 stycznia 2013 r., od dnia 1 stycznia 2015 r. i od dnia 1 stycznia 2018 r. dla paliw silnikowych obowiązują minimalne poziomy opodatkowania ustalone w załączniku I tabela A.

1. Od dnia 1 stycznia 2013 r., od dnia 1 stycznia 2015 r. i od dnia 1 stycznia 2018 r. dla paliw silnikowych obowiązują minimalne poziomy opodatkowania ustalone w załączniku I tabela A.

 

2. W okresie przejściowym podlegającym ocenie zgodnie z art. 29 państwa członkowskie mogą rozróżniać między handlowym i niehandlowym zastosowaniem oleju gazowego stosowanego jako paliwo silnikowe, pod warunkiem że przestrzegane są wspólnotowe minimalne poziomy opodatkowania oraz że stawka opodatkowania dla handlowego oleju gazowego wykorzystywanego jako paliwo silnikowe nie jest niższa od krajowego poziomu opodatkowania obowiązującego zgodnie z ust. 1, bez względu na wszelkie odstępstwa dla tego zastosowania, ustanowione w niniejszej dyrektywie.

 

3. „Handlowy olej gazowy wykorzystywany jako paliwo silnikowe” oznacza olej gazowy wykorzystywany jako paliwo silnikowe do następujących celów:

 

a) przewóz towarów na cudzy lub własny rachunek pojazdem silnikowym lub pojazdem przegubowym przeznaczonym wyłącznie do przewozu drogowego towarów o maksymalnej dopuszczalnej całkowitej masie rzeczywistej brutto nie mniejszej niż 7,5 tony;

 

b) regularny lub okazjonalny przewóz pasażerów pojazdem silnikowym kategorii M2 lub M3, których definicje zawarto w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2007/46/WE z dnia 5 września 2007 r. ustanawiającej ramy dla homologacji pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz układów, części i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów1.

 

_____________

 

1 Dz.U. L 263 z 9.10.2007, s. 1.

Poprawka  13

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 11 – litera a) – podpunkt (iii)

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 14 – punkt 1 – litera e)

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

e) do dnia 31 grudnia 2020 r. energia elektryczna dostarczana bezpośrednio na statki zacumowane w portach.

e) energia elektryczna dostarczana bezpośrednio na statki zacumowane w portach morskich lub śródlądowych.

Uzasadnienie

Nie należy wprowadzać żadnego terminu w odniesieniu do tego zwolnienia, jeżeli celem jest znaczne ograniczenie w portach emisji CO2, siarki oraz innych emisji szkodliwych lub niebezpiecznych dla zdrowia ludzkiego. Aby propagować i upowszechniać te inicjatywy wśród władz portowych, należy zapewnić korzystniejsze warunki.

Poprawka  14

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 13 – litera a) – podpunkt (-i) (nowy)

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 15 – punkt 1 – litera e)

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

-i) litera e) otrzymuje następujące brzmienie:

 

e) produktów energetycznych i energii elektrycznej wykorzystywanych do przewozu pasażerów i towarów koleją, metrem, tramwajem, trolejbusem i autobusem z napędem elektrycznym lub wykorzystującym jako materiał pędny gaz ziemny lub gaz płynny (LPG);

Uzasadnienie

Poprawka ta ma na celu zmianę brzmienia dyrektywy 2003/96 poprzez dodanie wzmianki o autobusach elektrycznych i autobusach wykorzystujących gaz ziemny lub gaz płynny. Należy rozszerzyć możliwość wprowadzania przez państwa członkowskie zwolnień od podatku, oprócz tych dotyczących kolei, metra, tramwaju i trolejbusu, na autobusy miejskie o niskiej emisji NOx i cząstek stałych, bardzo szkodliwych dla zdrowia w środowisku miejskim.

Poprawka  15

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 19

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 27

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Wykonywanie przekazanych uprawnień

Przekazanie uprawnień

1. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 2 ust. 5, powierza się Komisji na czas nieokreślony.

Komisja jest upoważniona do przyjmowania, zgodnie z art. 27a, aktów delegowanych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej.

2. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja powiadamia o tym Radę.

 

3. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych powierzone Komisji podlegają warunkom określonym w art. 27a i 27b.

 

Poprawka  16

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 20

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuły od 27a do 27c

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Odwołanie przekazanych uprawnień

Wykonywanie przekazanych uprawnień

1. Przekazanie uprawnień, o których mowa w art. 2 ust. 5, może zostać odwołane w dowolnym momencie przez Radę.

(1) Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych powierzone Komisji podlegają warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. W przypadku gdy Rada rozpoczęła wewnętrzną procedurę w celu podjęcia decyzji, czy zamierza odwołać ona przekazanie uprawnień, dokłada starań, aby poinformować Komisję w rozsądnym terminie przed podjęciem ostatecznej decyzji, wskazując przekazane uprawnienia, które mogłyby zostać odwołane oraz ewentualne uzasadnienie tego odwołania.

(2) Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 27, powierza się Komisji na czas nieokreślony od dnia …*.

3. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie uprawnień określonych w tej decyzji. Staje się ona skuteczna natychmiast lub od późniejszej daty, która jest w niej określona. Nie wpływa ona na ważność aktów delegowanych już obowiązujących. Jest ona publikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(3) Parlament Europejski lub Rada mogą w dowolnym czasie odwołać przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 27. Decyzja o cofnięciu kończy przekazanie uprawnień, o którym mowa w tej decyzji. Staje się ona skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w późniejszym terminie określonym w tej decyzji. Nie wpływa ona na ważność aktów delegowanych już obowiązujących.

 

(4) Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja powiadamia o tym równocześnie Parlament Europejski i Radę.

 

(5) Akt delegowany przyjęty zgodnie z art. 27 wchodzi w życie tylko pod warunkiem, że w okresie dwóch miesięcy od powiadomienia o tym akcie Parlamentu Europejskiego i Rady ani Parlament Europejski, ani Rada nie zgłoszą wobec niego sprzeciwu lub pod warunkiem, że przed upływem tego terminu zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformują Komisję, że nie zamierzają zgłaszać sprzeciwu. Z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady termin ten jest przedłużany o dwa miesiące”.

 

_________________

 

* Dz.U.: proszę wstawić datę wejścia w życie niniejszej dyrektywy.

Artykuł 27b

 

Sprzeciw wobec aktów delegowanych

 

1. Rada może wyrazić sprzeciw wobec aktu delegowanego w terminie [trzech] miesięcy od daty zawiadomienia.

 

2. Jeśli przed upływem tego terminu Rada nie wyrazi sprzeciwu wobec aktu delegowanego, jest on publikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej oraz wchodzi w życie z dniem podanym w tym akcie.

 

Akt delegowany może zostać opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i wejść w życie przed upływem tego terminu, jeżeli Rada poinformowała Komisję, że nie zamierza wyrażać sprzeciwu.

 

3. Jeżeli Rada wyrazi sprzeciw wobec aktu delegowanego, nie wchodzi on w życie. Rada podaje uzasadnienie swego sprzeciwu wobec aktu delegowanego.

 

Artykuł 27c

 

Informowanie Parlamentu Europejskiego

 

Komisja informuje Parlament Europejski o przyjęciu aktów delegowanych, o wszelkich sprzeciwach wobec nich oraz o odwołaniu przekazania uprawnień przez Radę.”.

 

Poprawka  17

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 21

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 29 – ustępy 1 i 2

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Co pięć lat, przy czym po raz pierwszy do końca 2015 r., Komisja przedkłada Radzie sprawozdanie dotyczące stosowania niniejszej dyrektywy oraz – w stosownym przypadku – wniosek dotyczący jej zmiany.

Co pięć lat, przy czym po raz pierwszy do końca 2015 r., Komisja przedkłada Radzie sprawozdanie dotyczące stosowania niniejszej dyrektywy oraz – w stosownym przypadku – wniosek dotyczący jej zmiany.

Sprawozdanie Komisji obejmuje między innymi zbadanie minimalnego poziomu opodatkowania związanego z emisjami CO2, wpływ innowacji i rozwoju technologicznego, w szczególności na efektywność energetyczną, wykorzystanie energii elektrycznej w transporcie, oraz uzasadnienie zwolnień i obniżek podatkowych, w dla tym paliwa wykorzystywanego do celów żeglugi powietrznej i morskiej, ustanowionych w niniejszej dyrektywie. Komisja uwzględnia w swoim sprawozdaniu prawidłowe funkcjonowanie rynku wewnętrznego, rzeczywistą wartość minimalnych poziomów opodatkowania i szersze cele Traktatu.

Sprawozdanie Komisji obejmuje między innymi zbadanie poziomu opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej, narzuconego przez państwa członkowskie na szczeblu krajowym lub regionalnym, minimalnego poziomu opodatkowania związanego z emisjami CO2, wpływu innowacji i rozwoju technologicznego, w szczególności na efektywność energetyczną, rozróżnienie między handlowym i niehandlowym zastosowaniem oleju gazowego stosowanego jako paliwo silnikowe oraz horyzontu czasowego dotyczącego zniesienia tego rozróżnienia, wykorzystania energii elektrycznej w transporcie oraz uzasadnienia zwolnień i obniżek podatkowych, w tym dla paliwa wykorzystywanego do celów żeglugi powietrznej i morskiej, ustanowionych w niniejszej dyrektywie. Sprawozdanie to zawiera również przegląd obowiązujących przepisów podatkowych zawartych w dwustronnych umowach dotyczących usług lotniczych. Komisja uwzględnia w swoim sprawozdaniu prawidłowe funkcjonowanie rynku wewnętrznego, rzeczywistą wartość minimalnych poziomów opodatkowania i szersze cele Traktatu.

 

W pierwszym sprawozdaniu przedstawiona zostanie ocena potrzeby zniesienia wyjątku określonego w art. 14 ust. 1 lit. b) i c) dotyczącego produktów energetycznych dostarczanych do użytku jako materiał pędny dla lotnictwa i jednostek pływających po wodach wspólnotowych, w razie gdyby osiągnięto porozumienie co do obowiązku podjęcia środków mających na celu ograniczenie emisji CO2 przez sektor lotniczy i morski w ramach Międzynarodowej Organizacji Morskiej, Międzynarodowej Organizacji Lotnictwa Cywilnego lub w ramach Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu.

 

W razie braku postępów na szczeblu międzynarodowym Komisja przedstawi wnioski ustawodawcze mające na celu ograniczenie emisji CO2 w obu sektorach, biorąc pod uwagę ryzyko ucieczki emisji i konkurencyjność sektorów.

Uzasadnienie

Ważne jest, by jakiekolwiek decyzje dotyczące sektora transportu morskiego i lotniczego były podejmowane na szczeblu międzynarodowym w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji i ryzyka ucieczki emisji. Należy jednak wywierać naciski na Komisję, by dołożyła wszelkich starań na rzecz osiągnięcia międzynarodowego porozumienia w tej kwestii, a wobec jego braku – by przedstawiła odnośne środki ustawodawcze.

PROCEDURA

Tytuł

Dyrektywa zmieniająca Dyrektywę Rady 2003/96/WE w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej

Odsyłacze

COM(2011)0169 – C7-0105/2011 – 2011/0092(CNS)

Komisja(e) przedmiotowo właściwa(e)

       Data ogłoszenia na posiedzeniu

ECON

10.5.2011

 

 

 

Komisja(e) wyznaczona(e) do wydania opinii

       Data ogłoszenia na posiedzeniu

TRAN

10.5.2011

 

 

 

Sprawozdawca(y)

       Data powołania

Brian Simpson 22.11.2011

 

 

 

Rozpatrzenie w komisji

11.10.2011

21.11.2011

 

 

Data przyjęcia

22.11.2011

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

31

9

1

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Inés Ayala Sender, Georges Bach, Izaskun Bilbao Barandica, Antonio Cancian, Michael Cramer, Philippe De Backer, Saïd El Khadraoui, Ismail Ertug, Carlo Fidanza, Knut Fleckenstein, Jacqueline Foster, Mathieu Grosch, Jim Higgins, Dieter-Lebrecht Koch, Jaromír Kohlíček, Georgios Koumoutsakos, Werner Kuhn, Jörg Leichtfried, Bogusław Liberadzki, Eva Lichtenberger, Marian-Jean Marinescu, Gesine Meissner, Hubert Pirker, David-Maria Sassoli, Vilja Savisaar-Toomast, Olga Sehnalová, Debora Serracchiani, Brian Simpson, Keith Taylor, Silvia-Adriana Ţicău, Thomas Ulmer, Peter van Dalen, Dominique Vlasto, Artur Zasada, Roberts Zīle

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Philip Bradbourn, Michel Dantin, Wolf Klinz, Dominique Riquet, Laurence J.A.J. Stassen, Sabine Wils

OPINIA Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi (21.12.2011)

dla Komisji Gospodarczej i Monetarnej

w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę 2003/96/WE w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej
(COM(2011)0169 – C7‑0105/2011 – 2011/0092(CNS))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: <Rapporteur>Sergio Gutiérrez Prieto</Rapporteur>

ZWIĘZŁE UZASADNIENIE

Niniejszy wniosek w sprawie zmiany dyrektywy zmieniającej wspólnotowy system opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej ma znaczny wpływ na sektor pierwotny.

Z jednej strony zmienia on system opodatkowania energii wykorzystywanej w sektorze rolnym. Chociaż utrzymuje się możliwość wprowadzenia przez państwa członkowskie zwolnień podatkowych (i stosowania nawet stawek zmniejszonych do 0%) lub ulg, jak w obecnie obowiązującej dyrektywie, możliwość ta zależy tylko od komponentu energetycznego i podlega spełnieniu wymogów dotyczących efektywności energetycznej (art. 15 ust. 3). Możliwość stosowania obniżonych stawek podatków, np. do oleju stosowanego w rolnictwie w obecnym kontekście spadku dochodów w rolnictwie i wzrostu kosztów stałych produkcji (gdzie koszty energii związane ze wzrostem ceny oleju i kosztów energii mogą sięgać nawet 30%) jest pomyślną wiadomością dla opłacalności gospodarstw europejskich, biorąc pod uwagę, że nie ma możliwości zastąpienia oleju stosowanego do maszyn rolniczych. Niemniej jednak podejście uzależniające takie korzyści podatkowe od polityki w zakresie efektywności energetycznej, aby zmniejszyć te same koszty stałe, powinno być dość elastyczne, stanowić element państwowych strategii opracowanych we współpracy z sektorem i wpisywać się w wystarczająco długi okres czasu, aby nie stanowiło to dodatkowego obciążenia, które umniejszy zrównoważony charakter wyrobów naszych producentów, którzy już podlegają wysokim wymogom wynikającym z horyzontalnych strategii politycznych WPR.

Wniosek w sprawie zmiany dyrektywy 2003/96 wprowadza obniżki podatkowe związane z emisjami CO2 dla określonych sektorów uważanych za sektory, w których może wystąpić ryzyko przenoszenia wysokoemisyjnej produkcji w rozumieniu art. 10a ust. 13 dyrektywy 2003/87, przy czym wśród tych sektorów nie ma rolnictwa. Już w komunikacie Komisji pt. „Mapa drogowa przechodzenia na gospodarkę niskoemisyjną do 2050 roku” zauważono ryzyko przenoszenia wysokoemisyjnej produkcji w rolnictwie, w związku z czym należy nalegać, aby równolegle ze zmianą dyrektywy 2003/96 Komisja zmieniła dyrektywę 2003/87 nie później niż w terminie sześciu miesięcy po wejściu w życie dyrektywy w sprawie opodatkowania energii, zaliczając rolnictwo do sektorów, które będą mogły skorzystać z ulg podatkowych, aby zapewnić – jak przyznaje Komisja w pkt 3.2 komunikatu w sprawie tego wniosku – takie same podejście do wszystkich sektorów lub subsektorow, w których występuje ryzyko przenoszenia wysokoemisyjnej produkcji.

We wniosku w sprawie dyrektywy w sprawie opodatkowania energii zmniejsza się opodatkowanie biomasy, ponieważ zdolność energetyczna biomasy jest mniejsza niż jej objętość, kładąc tym samym kres dyskryminacji podatkowej w stosunku do energii pochodzącej z paliw kopalnych. Jest to odpowiednia okazja, aby wezwać do zwiększenia roli biomasy w kształtowaniu koszyków energetycznych państw członkowskich, nie tylko dlatego, że energia ta nie pochodzi z paliw kopalnych, lecz również dlatego, że przy jej produkcji pochłaniany jest dwutlenek węgla. Również z podatkowego punktu widzenia, chociaż wychodzimy z zakresu stosowania dyrektywy w sprawie opodatkowania energii, należy zaapelować o harmonizację ogromnych rozbieżności między podatkiem VAT, jakie stosują poszczególne państwa członkowskie do biomasy (w szczególności w państwach granicznych), aby uniknąć ewentualnych „efektów granicy” w rozwoju biomasy w poszczególnych regionach lub państwach Wspólnoty.

Na zakończenie sprawozdawca zwraca się o włączenie Parlamentu Europejskiego do instytucji, które powinny być informowane o wdrażaniu dyrektywy w sprawie opodatkowania energii przez Komisję Europejska w terminie pięciu lat po wejściu w życie dyrektywy i pozytywnie ocenia fakt, że wyznaczono okres przejściowy na zastosowanie wszystkich zmian wprowadzony niniejszą dyrektywą, który zakończy się w 2023 r.

POPRAWKI

Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi zwraca się do Komisji Gospodarczej i Monetarnej, jako do komisji przedmiotowo właściwej, o naniesienie w swoim sprawozdaniu następujących poprawek:

Poprawka                  1

Wniosek dotyczący dyrektywy

Punkt 5 preambuły

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(5) Należy zatem ustanowić przepis w sprawie opodatkowania energii składający się z dwóch składników – opodatkowania związanego z emisjami CO2 i ogólnego opodatkowania zużycia energii. W celu dostosowania opodatkowania energii do funkcjonowania unijnego systemu na mocy dyrektywy 2003/87/WE państwa członkowskie powinny być zobowiązane do wyraźnego rozróżnienia między tymi dwoma składnikami. Umożliwiłoby to również odrębne traktowanie paliw będących biomasą lub wytworzonych z biomasy.

(5) Należy zatem ustanowić przepis w sprawie opodatkowania energii składający się z dwóch składników – opodatkowania związanego z emisjami CO2 i ogólnego opodatkowania zużycia energii. W celu dostosowania opodatkowania energii do funkcjonowania unijnego systemu na mocy dyrektywy 2003/87/WE państwa członkowskie powinny być zobowiązane do wyraźnego rozróżnienia między tymi dwoma składnikami. Umożliwiłoby to również odrębne traktowanie paliw będących biomasą lub wytworzonych z biomasy pod względem oferowanych przez nie korzyści jako źródeł energii odnawialnej, która jest tania i prawie nie powoduje emisji gazów cieplarnianych.

Poprawka  2

Wniosek dotyczący dyrektywy

Punkt 20 preambuły

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(20) Artykuł 15 ust. 3 dyrektywy 2003/96/WE umożliwia państwom członkowskim stosowanie w stosunku do prac rolniczych, ogrodniczych, hodowli ryb oraz leśnictwa nie tylko przepisów ogólnie obowiązujących dla zastosowań handlowych, ale również poziomu opodatkowania obniżonego nawet do zera. Analiza tej możliwości wykazała, że w odniesieniu do ogólnego opodatkowania zużycia energii jej utrzymanie byłoby sprzeczne z szerszymi celami polityki Unii, jeżeli nie byłaby ona powiązana z wymogiem stosowania środków przyczyniających się do postępów w dziedzinie efektywności energetycznej. Co do opodatkowania związanego z emisjami CO2 traktowanie wymienionych sektorów powinno być zgodne z przepisami obowiązującymi sektory przemysłu.

(20) Artykuł 15 ust. 3 dyrektywy 2003/96/WE umożliwia państwom członkowskim stosowanie w stosunku do prac rolniczych, ogrodniczych, hodowli ryb oraz leśnictwa nie tylko przepisów ogólnie obowiązujących dla zastosowań handlowych, ale również poziomu opodatkowania obniżonego nawet do zera, aby zapewnić finansową opłacalność tych sektorów podlegających już ograniczeniom związanym z wysokimi wymogami społecznymi, fitosanitarnymi i wymogami ochrony środowiska, których rynek nie kompensuje w wystarczającym stopniu. Mimo to analiza tej możliwości wykazała, że w odniesieniu do ogólnego opodatkowania zużycia energii jej utrzymanie byłoby sprzeczne z szerszymi celami polityki Unii, jeżeli nie byłaby ona powiązana z wymogiem stosowania środków przyczyniających się do postępów w dziedzinie efektywności energetycznej, prowadząc jednocześnie do zmniejszenia stałych kosztów produkcji w tych sektorach. Te postępy w zwiększaniu efektywności energetycznej należy postrzegać w ramach wystarczająco długiego okresu, poddać je planowaniu i kontroli organów publicznych. Państwa członkowskie powinny udzielać technicznych wskazówek podmiotom tych sektorów, jeśli stosowane są dodatkowe wymogi dotyczące efektywności energetycznej związane z obniżonymi stawkami podatku. Co do opodatkowania związanego z emisjami CO2 traktowanie wymienionych sektorów powinno uwzględniać zdolność do wychwytywania i składowania dwutlenku węgla oraz ryzyko ucieczki emisji, jakie istnieje w odniesieniu do każdego z tych sektorów i podsektorów, a także możliwy wpływ na ich wydajność i opłacalność. Sektory produkujące biomasę z dużymi możliwościami pochłaniania dwutlenku węgla powinny być zwolnione. Bardzo ważne jest, aby w regionach o wyjątkowych możliwościach produkcji energii z odnawialnych źródeł wspierać niezależność energetyczną działalności rolniczo-hodowlanej.

Poprawka  3

Wniosek dotyczący dyrektywy

Punkt 21 a preambuły (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(21a) Biomasa jest strategicznym sektorem zarówno dla składu przyszłych koszyków energetycznych państw członkowskich, jak i dla opracowania strategii tworzenia produktów biomasy o wysokiej wartości dodanej dla gospodarki niskoemisyjnej ze względu na efekt pochłaniania dwutlenku węgla, jaki ma produkcja biomasy. W związku z tym państwa członkowskie powinny unikać stosowania nadmiernie zróżnicowanych stawek podatku, aby wyeliminować ryzyko powstania „efektu granicy” między państwami członkowskimi.

Poprawka  4

Wniosek dotyczący dyrektywy

Punkt 25 a preambuły (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

(25a) Należy określić, że państwa członkowskie powinny rozwijać formy bioenergii zgodnie z potrzebami gospodarczymi społeczeństwa i jego interesem. Należy zachęcać państwa członkowskie do korzystnego opodatkowania stosowania biopaliw drugiej generacji. Komisja i państwa członkowskie powinny przyznać najwyższy priorytet badaniom nad agropaliwami drugiej generacji, aby poprawić ich efektywność i rzeczywisty koszt, a także znacznie zwiększyć finansowanie w zakresie B+R; należy uwzględnić ewentualne zmiany sposobu użytkowania gruntów i przekształcenia siedlisk.

Poprawka  5

Wniosek dotyczący dyrektywy

Punkt 28 preambuły

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

(28) Co pięć lat, przy czym po raz pierwszy do końca 2015 r., Komisja powinna przedstawiać Radzie sprawozdanie dotyczące stosowania niniejszej dyrektywy Komisji, obejmujące w szczególności minimalny poziom opodatkowania związanego z emisjami CO2 w świetle zmian obowiązującej w UE ceny rynkowej uprawnień do emisji, wpływ innowacji i rozwoju technologicznego oraz uzasadnienie zwolnień i obniżek podatkowych ustanowionych w niniejszej dyrektywie, w dla tym paliwa wykorzystywanego do celów żeglugi powietrznej i morskiej. Wykaz sektorów lub podsektorów uznanych za narażone na znaczące ryzyko ucieczki emisji podlega przeglądowi w regularnych odstępach czasu, w szczególności uwzględniając dostępność nowych dowodów.

(28) Co trzy lata, przy czym po raz pierwszy do końca 2015 r., Komisja powinna przedstawiać Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące stosowania niniejszej dyrektywy Komisji, obejmujące w szczególności minimalny poziom opodatkowania związanego z emisjami CO2 w świetle zmian obowiązującej w UE ceny rynkowej uprawnień do emisji, wpływ innowacji i rozwoju technologicznego oraz uzasadnienie zwolnień i obniżek podatkowych ustanowionych w niniejszej dyrektywie, w tym dla paliwa wykorzystywanego do celów żeglugi powietrznej i morskiej. Wykaz sektorów lub podsektorów uznanych za narażone na znaczące ryzyko ucieczki emisji podlega przeglądowi w regularnych odstępach czasu, w szczególności uwzględniając dostępność nowych dowodów.

Poprawka  6

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 1

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 1 – ustęp 2 – akapit 5 a (nowy)

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Definicja biomasy stosowana w niniejszej dyrektywie nie wyklucza użycia w ustawodawstwie krajowym odmiennej definicji, sformułowanej w celach innych niż cele niniejszej dyrektywy.

Poprawka  7

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 2 – litera a – podpunkt ii

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 2 – ustęp 1 – litera i

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

i) objętych kodami CN 2207, 2208 90 91 i 2208 90 99, jeżeli są one przeznaczone do stosowania jako paliwo do ogrzewania lub paliwo silnikowe oraz są denaturowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lit. a) i b) dyrektywy 92/83/WE;

i) objętych kodami CN 2207, 2208 90 91 i 2208 90 99, jeżeli są one przeznaczone do stosowania jako paliwo do ogrzewania lub paliwo silnikowe;

Uzasadnienie

Proponowane ograniczenie definicji do denaturowanego alkoholu etylowego w art. 2 pkt (i) jest niezgodne z praktyką rynkową i definicją bioetanolu w przepisach państw członkowskich, np. Szwecji, Austrii i Niemiec.

Poprawka  8

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 13 – litera b

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 15 – ustęp 3

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

 

«3. Państwa członkowskie mogą stosować poziom ogólnego opodatkowania zużycia energii obniżony nawet do zera w stosunku do produktów energetycznych i energii elektrycznej wykorzystywanych w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie. Beneficjenci podlegają uzgodnieniom prowadzącym do wzrostu efektywności energetycznej, zasadniczo równoważnego z tym, który zostałby osiągnięty, jeśli przestrzegane byłyby standardowe unijne stawki minimalne.”

«3. Państwa członkowskie mogą stosować poziom ogólnego opodatkowania zużycia energii obniżony nawet do zera w stosunku do produktów energetycznych i energii elektrycznej wykorzystywanych w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie. Państwa członkowskie wraz z beneficjentami opracowują specjalne strategie prowadzące do wzrostu efektywności energetycznej, zasadniczo równoważnego z tym, który zostałby osiągnięty, jeśli przestrzegane byłyby standardowe unijne stawki minimalne.”

Uzasadnienie

Ważne jest, aby starania mające na celu zwiększenie efektywności energetycznej, której wymaga się w zamian za lepsze traktowanie pod względem podatkowym, były w pewnym stopniu koordynowane przez państwa członkowskie w ramach specjalnych strategii i we współpracy z sektorem. Strategie te powinny przewidywać wystarczająco dużo czasu, co pozwoli na pewną elastyczność i ułatwi wystarczające inwestycje, które doprowadzą do prawdziwej oszczędności energii, której nie zrealizowano by bez wsparcia publicznego i w postaci corocznych inwestycji.

Poprawka  9

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 13 – litera b a (nowa)

Dyrektywa 2203/96/WE

Artykuł 15 – ustęp 3 a (nowy)

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

 

3a. Państwa członkowskie zapewniają beneficjentom, w tym małym i średnim gospodarstwom rolnym, ogólne wytyczne dotyczące spełniania wymogów w zakresie efektywności energetycznej związanych z obniżonymi stawkami podatku.

Poprawka  10

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 13 – ustęp 1 – litera a – podpunkt i

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 16 – ustęp 1 – akapit 1 – wprowadzenie

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Do dnia 1 stycznia 2023 r. państwa członkowskie mogą – nie naruszając przepisów ust. 5 niniejszego artykułu – stosować pod kontrolą fiskalną zwolnienie lub obniżoną stawkę ogólnego opodatkowania zużycia energii w stosunku do produktów podlegających opodatkowaniu określonych w art. 2 niniejszej dyrektywy, w przypadku gdy produkty te składają się z jednego lub większej liczby lub zawierają jeden lub większą liczbę następujących produktów, a także, w odniesieniu do biopaliw i biopłynów zdefiniowanych w art. 2 lit. h) oraz i) dyrektywy 2009/28/WE, produkty te spełniają kryteria zrównoważonego rozwoju określone w art. 17 wspomnianej dyrektywy:

1. Państwa członkowskie mogą stosować pod kontrolą fiskalną zwolnienie lub obniżoną stawkę opodatkowania zużycia energii w stosunku do produktów podlegających opodatkowaniu określonych w art. 2 niniejszej dyrektywy, w przypadku gdy produkty te składają się z jednego lub większej liczby lub zawierają jeden lub większą liczbę następujących produktów:

Uzasadnienie

Celem tej poprawki jest przywrócenie przepisów art. 16 dyrektywy 2003/96/WE. Biopaliwa przyczynią się znacznie do realizacji założeń EU w zakresie klimatu i energii. Państwa członkowskie powinny móc wprowadzać do obrotu paliwa zawierające biopaliwa. Opodatkowanie jest ważnym narzędziem wsparcia na etapie wprowadzania nowych rodzajów paliw do obrotu.

Poprawka  11

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 14

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 18 – ustęp 3

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

3. Portugalia, w odniesieniu do produktów energetycznych i energii elektrycznej zużywanych w Autonomicznych Regionach Azorów i Maderze, może stosować poziomy ogólnego opodatkowania zużycia energii niższe niż minimalne poziomy opodatkowania ustanowione w niniejszej dyrektywie w celu wyrównania kosztów transportu poniesionych z powodu wyspiarskiego charakteru i rozproszenia wysp w tych regionach.

3. Hiszpania i Portugalia, w odniesieniu do produktów energetycznych i energii elektrycznej zużywanych w autonomicznych regionach Wysp Kanaryjskich i Balearów oraz w Autonomicznych Regionach Azorów i Madery, mogą stosować poziomy ogólnego opodatkowania zużycia energii niższe niż minimalne poziomy opodatkowania ustanowione w niniejszej dyrektywie w celu wyrównania kosztów transportu poniesionych z powodu wyspiarskiego charakteru i rozproszenia wysp w tych regionach.

Poprawka  12

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 21

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 29 – akapit 1

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

Co pięć lat, przy czym po raz pierwszy do końca 2015 r., Komisja przedkłada Radzie sprawozdanie dotyczące stosowania niniejszej dyrektywy oraz – w stosownym przypadku – wniosek dotyczący jej zmiany.

Co trzy lata, przy czym po raz pierwszy do końca 2015 r., Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące stosowania niniejszej dyrektywy oraz – w stosownym przypadku – wniosek dotyczący jej zmiany.

Poprawka  13

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – punkt 21

Dyrektywa 2003/96/WE

Artykuł 29 – akapit 3

 

Tekst proponowany przez Komisję

Poprawka

W każdym przypadku wykaz sektorów lub podsektorów uznanych za narażone na znaczące ryzyko ucieczki emisji do celów art. 14a niniejszej dyrektywy podlega przeglądowi w regularnych odstępach czasu, w szczególności uwzględniając dostępność nowych dowodów.”

W każdym przypadku wykaz sektorów lub podsektorów uznanych za narażone na znaczące ryzyko ucieczki emisji do celów art. 14a niniejszej dyrektywy podlega przeglądowi w regularnych odstępach czasu, przy czym pierwszy przegląd odbędzie się nie później niż w terminie sześciu miesięcy od wejścia w życie niniejszej dyrektywy, w szczególności uwzględniając dostępność nowych dowodów.”

PROCEDURA

Dział

<Titre>w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę 2003/96/WE w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej</Titre>

Odsyłacze

COM(2011)0169 – C7-0105/2011 – 2011/0092(CNS)

Komisja przedmiotowo właściwa

Data ogłoszenia na posiedzeniu

ECON

10.5.2011

 

 

 

Komisja(e) wyznaczona(e) do wydania opinii

Data ogłoszenia na posiedzeniu

AGRI

9.6.2011

 

 

 

Ponente(s)

Data powołania

Sergio Gutiérrez Prieto

24.5.2011

 

 

 

Rozpatrzenie w komisji

22.11.2011

 

 

 

Data przyjęcia

20.12.2011

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

30

3

1

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

John Stuart Agnew, Richard Ashworth, Liam Aylward, Luis Manuel Capoulas Santos, Michel Dantin, Paolo De Castro, Albert Deß, Herbert Dorfmann, Iratxe García Pérez, Sergio Gutiérrez Prieto, Martin Häusling, Esther Herranz García, Peter Jahr, Elisabeth Jeggle, Elisabeth Köstinger, Agnès Le Brun, George Lyon, Gabriel Mato Adrover, Mairead McGuinness, Mariya Nedelcheva, James Nicholson, Wojciech Michał Olejniczak, Georgios Papastamkos, Marit Paulsen, Britta Reimers, Ulrike Rodust, Giancarlo Scottà, Czesław Adam Siekierski, Sergio Paolo Francesco Silvestris, Marc Tarabella, Janusz Wojciechowski

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Spyros Danellis, Marian Harkin, Christa Klaß, Giovanni La Via, Astrid Lulling, Milan Zver

PROCEDURA

Tytuł

Dyrektywa zmieniająca dyrektywę Rady 2003/96/WE w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej

Odsyłacze

COM(2011)0169 – C7-0105/2011 – 2011/0092(CNS)

Data konsultacji z PE

29.4.2011

 

 

 

Komisja przedmiotowo właściwa

Data ogłoszenia na posiedzeniu

ECON

10.5.2011

 

 

 

Komisja(e) wyznaczona(e) do wydania opinii

Data ogłoszenia na posiedzeniu

BUDG

10.5.2011

ENVI

10.5.2011

ITRE

10.5.2011

TRAN

10.5.2011

 

AGRI

9.6.2011

 

 

 

Sprawozdawca(y)

Data powołania

Astrid Lulling

10.5.2011

 

 

 

Rozpatrzenie w komisji

31.8.2011

7.11.2011

19.12.2011

 

Data przyjęcia

29.2.2012

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

22

6

16

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Burkhard Balz, Sharon Bowles, Udo Bullmann, Pascal Canfin, Nikolaos Chountis, George Sabin Cutaş, Leonardo Domenici, Derk Jan Eppink, Markus Ferber, Elisa Ferreira, Ildikó Gáll-Pelcz, Jean-Paul Gauzès, Sven Giegold, Sylvie Goulard, Liem Hoang Ngoc, Syed Kamall, Philippe Lamberts, Astrid Lulling, Arlene McCarthy, Sławomir Witold Nitras, Ivari Padar, Alfredo Pallone, Antolín Sánchez Presedo, Olle Schmidt, Edward Scicluna, Peter Skinner, Theodor Dumitru Stolojan, Sampo Terho, Corien Wortmann-Kool, Pablo Zalba Bidegain

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Elena Băsescu, Philippe De Backer, Herbert Dorfmann, Sari Essayah, Ashley Fox, Enrique Guerrero Salom, Thomas Händel, Danuta Jazłowiecka, Krišjānis Kariņš, Olle Ludvigsson, Thomas Mann, Sirpa Pietikäinen, Theodoros Skylakakis

Zastępca(y) (art. 187 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Godelieve Quisthoudt-Rowohl

Data złożenia

8.3.2012