SPRAWOZDANIE w sprawie zmiany art. 70 Regulaminu Parlamentu Europejskiego dotyczącego negocjacji międzyinstytucjonalnych w procedurach ustawodawczych

20.9.2012 - (2011/2298(REG))

Komisja Spraw Konstytucyjnych
Sprawozdawca: Enrique Guerrero Salom

Poprawki

• 001-010 (PDF - 107 KB)
• 001-010 (DOC - 73 KB)
• 011-016 (PDF - 120 KB)
• 011-016 (DOC - 191 KB)
• 017-018 (PDF - 103 KB)
• 017-018 (DOC - 169 KB)

PROJEKT DECYZJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie zmiany art. 70 Regulaminu Parlamentu Europejskiego dotyczącego negocjacji międzyinstytucjonalnych w procedurach ustawodawczych

(2011/2298(REG))

Parlament Europejski,

–   uwzględniając pismo przewodniczącego PE z dnia 18 kwietnia 2011 r.,

–   uwzględniając art. 211 i art. 212 Regulaminu PE,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Spraw Konstytucyjnych oraz opinię Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A7-0281/2012),

1.  podejmuje decyzję o wprowadzeniu do swojego Regulaminu poniższych zmian;

2.  przypomina, iż zmiany te wchodzą w życie pierwszego dnia najbliższej sesji miesięcznej;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej decyzji do wiadomości Radzie i Komisji.

Poprawka  1 Regulamin Parlamentu Europejskiego Artykuł 70 – ustęp 1
Tekst obowiązujący	Poprawka
1. Negocjacje z pozostałymi instytucjami, mające na celu osiągnięcie porozumienia w trakcie trwania procedury ustawodawczej, są prowadzone z uwzględnieniem kodeksu postępowania w zakresie negocjacji w ramach zwykłej procedury ustawodawczej.	1. Negocjacje z pozostałymi instytucjami mające na celu osiągnięcie porozumienia w trakcie trwania procedury ustawodawczej są prowadzone z uwzględnieniem kodeksu postępowania określonego przez Konferencję Przewodniczących.
Poprawka  2 Regulamin Parlamentu Europejskiego Artykuł 70 – ustęp 2
Tekst obowiązujący	Poprawka
2. Przed rozpoczęciem tego rodzaju negocjacji właściwa komisja powinna zasadniczo podjąć decyzję większością głosów swoich członków i przyjąć mandat, kierunki lub priorytety.	2. Negocjacji takich nie podejmuje się przed przyjęciem przez właściwą komisję decyzji w sprawie ich rozpoczęcia. Decyzja taka zapada większością głosów członków komisji, odrębnie dla każdej procedury ustawodawczej. Decyzja określa mandat i skład zespołu negocjacyjnego.
Poprawka  3 Regulamin Parlamentu Europejskiego Artykuł 70 – ustęp 2 – akapit pierwszy a (nowy)
Tekst obowiązujący	Poprawka
	Mandat składa się ze sprawozdania przyjętego w komisji i przedłożonego do późniejszego rozpatrzenia przez Parlament. W drodze wyjątku, jeżeli komisja właściwa uzna za zasadne podjęcie negocjacji przed przyjęciem sprawozdania w komisji, mandat może składać się ze zbioru poprawek lub zbioru jasno określonych celów, priorytetów lub kierunków.
Poprawka  4 Regulamin Parlamentu Europejskiego Artykuł 70 – ustęp 2 a (nowy)
Tekst obowiązujący	Poprawka
	2a. Zespołem negocjacyjnym kieruje sprawozdawca, a jego pracom przewodniczy przewodniczący komisji właściwej lub wiceprzewodniczący wyznaczony przez przewodniczącego. Zespół ten obejmuje przynajmniej kontrsprawozdawców z każdej grupy politycznej.
Poprawka  5 Regulamin Parlamentu Europejskiego Artykuł 70 – ustęp 2 b (nowy)
Tekst obowiązujący	Poprawka
	2b. Każdy dokument, który ma być omawiany na posiedzeniu z udziałem Rady i Komisji (posiedzeniu trójstronnym), ma formę dokumentu określającego odpowiednie stanowiska uczestniczących instytucji oraz możliwe rozwiązania kompromisowe i jest udostępniany zespołowi negocjacyjnemu co najmniej 48 godzin, a w pilnych przypadkach co najmniej 24 godziny przed danym posiedzeniem trójstronnym,
	Po każdym posiedzeniu trójstronnym zespół negocjacyjny składa z niego sprawozdanie na kolejnym posiedzeniu właściwej komisji. Komisji tej udostępnia się dokumenty przedstawiające wyniki ostatniego posiedzenia trójstronnego.
	Jeżeli nie ma możliwości zwołania posiedzenia komisji w stosownym terminie, zespół negocjacyjny składa sprawozdanie przewodniczącemu, kontrsprawozdawcom i koordynatorom komisji, stosownie do przypadku.
	Właściwa komisja może aktualizować mandat w świetle postępów negocjacji.
Poprawka  6 Regulamin Parlamentu Europejskiego Artykuł 70 – ustęp 3
Tekst obowiązujący	Poprawka
3. Jeżeli negocjacje prowadzą do kompromisu z Radą w związku z przyjęciem sprawozdania przez komisję, w każdym przypadku należy przeprowadzić ponowne konsultacje z komisją przed głosowaniem na posiedzeniu plenarnym.	3. Jeżeli negocjacje prowadzą do kompromisu, niezwłocznie informuje się o tym właściwą komisję. Uzgodniony tekst przekazuje się właściwej komisji do rozpatrzenia. W przypadku zatwierdzenia uzgodnionego tekstu w drodze głosowania w komisji, tekst ten przedkładany jest do rozpatrzenia przez Parlament w odpowiedniej formie, w tym w formie poprawek kompromisowych. Można go przedstawić w formie tekstu skonsolidowanego pod warunkiem, że wyraźnie pokazuje zmiany w rozpatrywanym wniosku dotyczącym aktu ustawodawczego.
Poprawka  7 Regulamin Parlamentu Europejskiego Artykuł 70 – ustęp 3 a (nowy)
Tekst obowiązujący	Poprawka
	3a. Jeżeli procedura obejmuje zaangażowane komisje lub wspólne posiedzenia komisji, art. 50 i 51 mają zastosowanie do decyzji o rozpoczęciu negocjacji oraz do ich przebiegu.
	W razie braku porozumienia między zainteresowanymi komisjami warunki rozpoczęcia i przebiegu negocjacji ustala przewodniczący Konferencji Przewodniczących Komisji zgodnie z zasadami określonymi we wspomnianych artykułach.
Poprawka  8 Regulamin Parlamentu Europejskiego Artykuł 70 a (nowy) – tytuł
Tekst obowiązujący	Poprawka
	Artykuł 70a
	Zatwierdzenie decyzji o rozpoczęciu negocjacji międzyinstytucjonalnych przed przyjęciem sprawozdania w komisji
Poprawka  9 Regulamin Parlamentu Europejskiego Artykuł 70 a (nowy) – ustęp 1
Tekst obowiązujący	Poprawka
	1. Każda decyzja jakiejkolwiek komisji o rozpoczęciu negocjacji przed przyjęciem sprawozdania w komisji tłumaczona jest na wszystkie języki urzędowe, doręczana wszystkim posłom do Parlamentu i przekazywana Konferencji Przewodniczących.
	Na wniosek grupy politycznej Konferencja Przewodniczących może podjąć decyzję o włączeniu tej kwestii – jako punktu do rozpatrzenia z debatą i głosowaniem – do projektu porządku dziennego sesji miesięcznej następującej po doręczeniu dokumentów, w którym to przypadku przewodniczący określa termin składania poprawek.
	W przypadku nieprzyjęcia przez Konferencję Przewodniczących decyzji o włączeniu tego punktu do projektu porządku dziennego tej sesji miesięcznej, decyzja o rozpoczęciu negocjacji ogłaszana jest przez przewodniczącego podczas otwarcia tej sesji miesięcznej.
Poprawka  10 Regulamin Parlamentu Europejskiego Artykuł 70 a (nowy) – ustęp 2
Tekst obowiązujący	Poprawka
	2. Rozpatrzenie punktu wraz z debatą i głosowaniem zostaje wpisane do porządku obrad sesji miesięcznej następującej po ogłoszeniu decyzji, a przewodniczący ustala termin składania poprawek, jeżeli w ciągu 48 godzin od ogłoszenia decyzji wystąpi o to z wnioskiem jedna dziesiąta posłów do Parlamentu z co najmniej dwóch grup politycznych.
	Jeżeli brak jest takiego wniosku, decyzję o rozpoczęciu negocjacji uznaje się za zatwierdzoną ze skutkiem natychmiastowym.
	Decyzja w przyjętej formie stanowi podstawę mandatu zespołu negocjacyjnego i odsyłana jest do właściwej komisji.

UZASADNIENIE

Konferencja Przewodniczących Komisji przeprowadziła szeroko zakrojoną wymianę poglądów na temat negocjacji w kontekście zwykłej procedury ustawodawczej na posiedzeniu w dniu 19 października 2010 r. Sekretarze generalni grup politycznych przekazali swoje uwagi i analizy jako wkład w mającą się odbyć dyskusję na posiedzeniu Konferencji Przewodniczących. Konferencja Przewodniczących zajęła się kwestią na posiedzeniu w dniu 10 marca 2011 r. W piśmie z dnia 18 kwietnia przewodniczący J. Buzek poinformował przewodniczącego C. Casiniego o wynikach tego posiedzenia i zakomunikował decyzję Konferencji, zgodnie z którą do Komisji Spraw Konstytucyjnych zwrócono się o zmianę art. 70 Regulaminu w celu uczynienia procedur bardziej skutecznymi, przejrzystymi i angażującymi poprzez włączenie pewnych kluczowych elementów Kodeksu postępowania w negocjacjach w kontekście zwykłej procedury ustawodawczej[1] do wiążącej części Regulaminu, a w szczególności elementów dotyczących:

–  decyzji komisji o przystąpieniu do negocjacji,

–  decyzji o ustaleniu składu i mandatu zespołu negocjacyjnego PE,

–  regularnego informowania członków zainteresowanej komisji o postępach i wyniku negocjacji, w tym o wszelkich osiągniętych porozumieniach,

–  ponownych konsultacji z członkami komisji w sprawie uzgodnionego tekstu przed głosowaniem na posiedzeniu plenarnym.

W związku z tą sprawą K.-H. Lehne przekazał przewodniczącemu C. Casiniemu zalecenia[2] dotyczące najlepszych praktyk w zakresie stosowania kodeksu postępowania. Ważne jest również uwzględnienie kontekstu międzyinstytucjonalnego, a zwłaszcza Wspólnej deklaracji Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji w sprawie praktycznych zasad dotyczących stosowania procedury współdecyzji[3].

Sprawozdawca przedstawił komisji dokument roboczy i projekt sprawozdania jesienią ubiegłego roku. W związku z debatą nad tymi dokumentami przeprowadzono wiele konsultacji z Konferencją Przewodniczących Komisji i kontrsprawozdawcami, a także w ramach grup politycznych. Te konsultacje przyczyniły się do dopracowania podejścia przedstawionego w dokumencie roboczym i projekcie sprawozdania oraz doprowadziły do powstania niniejszego zmienionego projektu.

Kwestia międzyinstytucjonalnych negocjacji i porozumień w ramach procedur ustawodawczych – poprzez zasady otwartości i demokratycznej odpowiedzialności – ma związek z podstawami demokracji przedstawicielskiej na szczeblu europejskim[4]. Od początków demokracji parlamentarnej publiczny charakter debat i głosowań był związany z demokratyczną odpowiedzialnością: gdyby wyborcy nie byli w stanie dowiedzieć się, co wybrani przez nich przedstawiciele powiedzieli i w jaki sposób zagłosowali, nie mogliby pociągnąć ich do odpowiedzialności przy następnych wyborach. W tym kontekście wprowadzenie wiążących zasad dotyczących negocjacji w ramach procedur ustawodawczych, które zwiększą otwartość, a więc i odpowiedzialność, będzie krokiem naprzód ku umocnieniu demokracji przedstawicielskiej na szczeblu europejskim.

Z drugiej strony reforma powinna uwzględnić wymóg skuteczności, a mianowicie fakt, że porozumienia w pierwszym czytaniu mają tę zaletę, że są łatwiejsze i szybsze niż te, które odbywają się przez trzy czytania. Stworzenie nieporęcznych nowych procedur unicestwiłoby tę zaletę. Trzeba zatem znaleźć punkt równowagi między tymi dwoma wymogami przy transpozycji już istniejących zasad (ustalonych w kodeksie postępowania i w formie najlepszych praktyk) do wiążącej części Regulaminu. Sprawozdawca proponuje w związku z tym poprawki, które z jednej strony odzwierciedlają już istniejący, choć niewiążący, dorobek w tej dziedzinie, a z drugiej strony dążą do uwzględnienia wymogów odnoszących się zarówno do przejrzystości, jak i skuteczności.

Taka zmiana art. 70 Regulaminu powinna przede wszystkim wyjaśniać status prawny kodeksu postępowania. Podczas gdy wszystkie negocjacje ustawodawcze muszą być zgodne z wiążącymi postanowieniami Regulaminu, z niewiążącego kodeksu postępowania można czerpać wskazówki lub kierunki. Negocjacje muszą być prowadzone z uwzględnieniem kodeksu postępowania, lecz jedynie w zakresie, w jakim kodeks ten nie stoi w sprzeczności z którymkolwiek wiążącym postanowieniem w konkretnej sytuacji, lub w zakresie, w jakim odpowiednie jest jego zastosowanie w świetle kwestii politycznych i ograniczeń czasowych.

Decyzje o rozpoczęciu negocjacji ustawodawczych przed przyjęciem sprawozdania w pierwszym czytaniu powinny być podejmowane odrębnie dla każdej procedury ustawodawczej z uwzględnieniem odrębnych cech charakterystycznych poszczególnych spraw oraz zgodnie z kryteriami ustalonymi w kodeksie postępowania. Oznacza to, że taka decyzja powinna być uzasadniona politycznie, na przykład w odniesieniu do:

–  priorytetów politycznych,

–  niekontrowersyjnego lub „technicznego” charakteru danego wniosku,

–  nagłej sytuacji, i/lub

–  stosunku aktualnej prezydencji do danej sprawy.

Decyzja powinna zawierać mandat negocjacyjny. Zbyt ścisłe zdefiniowanie w Regulaminie formy takiego mandatu przyniosłoby efekt przeciwny do zamierzonego, jeśli chodzi o elastyczność i skuteczność. Z drugiej strony Regulamin powinien określać formy mandatu. Powinno się zatem wyjaśnić, że mandat może obejmować zbiór poprawek lub jasno określone cele, priorytety lub kierunki. Decyzja powinna również przewidywać zrównoważony politycznie skład zespołu negocjacyjnego. Zważywszy na to, że mandat ma być zatwierdzany przez komisję, zespołem negocjacyjnym powinna kierować osoba bezstronnie reprezentująca całą komisję, a nie osoba, która mogłaby być postrzegana jako przedstawiciel konkretnej grupy politycznej. Z tego względu zespołem negocjacyjnym powinien kierować przewodniczący, który mógłby powierzyć ten obowiązek innemu członkowi zespołu (w tym sprawozdawcy). Oczywiście sprawozdawca zawsze powinien być członkiem zespołu negocjacyjnego.

Skuteczność i elastyczność powinny jednak iść w parze z przejrzystością w momencie, gdy komisja rozważa podjęcie formalnej decyzji o rozpoczęciu negocjacji ustawodawczych. W związku z tym tego rodzaju decyzje powinny być tłumaczone, doręczane wszystkim posłom do Parlamentu, przekazywane Przewodniczącemu i ogłaszane na sesji miesięcznej po ich przyjęciu w komisji. Przejrzystość powinno się zapewnić również poprzez wprowadzenie postanowienia, zgodnie z którym zespół negocjacyjny powinien regularnie informować właściwą komisję o postępach i wyniku negocjacji. Dostępne projekty zawsze powinny być rozpowszechniane po każdym posiedzeniu trójstronnym. Zespół negocjacyjny zasadniczo powinien przekazywać informacje pełnemu składowi komisji. Jeśli z uwagi na brak czasu umożliwiającego zwołanie komisji w pełnym składzie nie ma możliwości przekazania informacji, przynajmniej kontrsprawozdawcy, przewodniczący i koordynatorzy powinni zostać poinformowani o postępach i wyniku negocjacji.

Ewentualna rola zgromadzenia plenarnego Parlamentu w zatwierdzaniu mandatu i decyzji o rozpoczęciu negocjacji została omówiona w komisji w oparciu o rozwiązania alternatywne określone w dokumencie roboczym i projekcie sprawozdania przygotowanym przez sprawozdawcę. Jest to niezwykle złożona kwestia. Można utrzymywać, że zatwierdzanie mandatu negocjacyjnego komisji przez zgromadzenie plenarne przydałoby większej wagi stanowisku Parlamentu i teoretycznie mogłoby zapewnić wczesne zaangażowanie wszystkich posłów w decyzje dotyczące kwestii legislacyjnych. Ogólna zasada przedkładania wszystkich projektów decyzji zawierających mandaty negocjacyjne do debaty i zatwierdzenia przez zgromadzenie planarne na pierwszy rzut oka ma swoje uzasadnienie w większej legitymacji demokratycznej. Jednak miałaby ona również wiele wad. Pełne i automatyczne zaangażowanie oznaczałoby ryzyko zbytniego obciążenia procedury i przez to zaszkodziłoby skuteczności i relatywnie szybkiemu tempu charakteryzującemu pierwsze czytanie. Ponadto, gdyby stało się to zwyczajową praktyką, ważne dossier mogłyby przejść niezauważone wśród dziesiątek innych. Trzeba wziąć pod uwagę również to, że rozwiązanie to zwiększyłoby obciążenie pracą personelu językowego PE. Dlatego należy wprowadzić ustalenia, które spełniają następujące kryteria:

–  gwarantują legitymację demokratyczną,

–  są elastyczne i pragmatyczne, ale również

–  są dobierane według znaczenia politycznego danych dossier.

W świetle tych rozważań sprawozdawca proponuje następujące procedury:

Poprawka nr 4: po pierwsze, należy wprowadzić procedurę, która gwarantuje przejrzystość i formalną legitymację demokratyczną wszystkich decyzji o rozpoczęciu negocjacji w pierwszym czytaniu, a jednocześnie nie jest czasochłonna ani uciążliwa. Taka procedura powinna opierać się na zdroworozsądkowym założeniu „qui tacet consentire videtur”, czyli „kto milczy, zdaje się zgadzać”. (Takie założenie można już znaleźć w art. 211).

Poprawka nr 5: po drugie, należy wprowadzić procedurę przyspieszoną (lub procedurę „hamulca bezpieczeństwa”), której wynikiem mogłoby być proste głosowanie „tak” lub „nie” w kwestii rozpoczęcia negocjacji.

Poprawka nr 6: po trzecie, należy również zadbać o to, aby w wyjątkowych przypadkach i w przypadkach o istotnym znaczeniu politycznym można było przeprowadzić pełną procedurę z debatą, poprawkami i głosowaniem na temat mandatu negocjacyjnego. Uruchomienie takiej procedury wymagałoby poważnej interwencji: Konferencji Przewodniczących lub co najmniej dwóch grup politycznych reprezentujących jedną trzecią posłów do Parlamentu.

Jeżeli negocjacje doprowadziły do kompromisu z Radą, koordynatorzy komisji powinni zostać o tym niezwłocznie poinformowani, tak aby grupy polityczne wiedziały o tym porozumieniu oraz aby dyskusje w komisji mogły koncentrować się na osiągniętym porozumieniu. Uzgodniony projekt powinien następnie zostać rozpatrzony przez właściwą komisję. Uzgodniony projekt powinien zostać zatwierdzony przez właściwą komisję w pełnym składzie, a następnie powinien zostać przekazany przez komisję do rozpatrzenia na posiedzeniu plenarnym Parlamentu. Należy dokładniej zdefiniować formę takiego działania, ponieważ po zatwierdzeniu przez Parlament uzgodniony projekt stanie się aktem ustawodawczym. Dlatego też zgodnie z ustaloną praktyką powinien mieć on formę sprawozdania, poprawek kompromisowych do wniosku lub tekstu skonsolidowanego składającego się z wniosku i przyjętych poprawek.

W przypadku gdy projekt aktu ustawodawczego jest rozpatrywany w ramach procedury obejmującej zaangażowane komisje (art. 50 Regulaminu) lub w ramach procedury obejmującej wspólne posiedzenia komisji (art. 51 Regulaminu) do rozpoczynania i przebiegu negocjacji ustawodawczych powinno się stosować te same artykuły. Ponieważ konieczne jest szybkie rozwiązanie wszelkich sporów między zainteresowanymi komisjami odnoszących się do stosowania artykułów, o których mowa, przewodniczącemu Konferencji Przewodniczących Komisji powinno się nadać uprawnienia do decydowania o procedurach, które miałyby zastosowanie w tego typu przypadkach.

• [1]  Załącznik XXI do Regulaminu (wydanie z lipca 2011 r.).
• [2]  Zob. załącznik do dokumentu roboczego z dnia 14 października 2011 r. (PE.472.201v01.00).
• [3]  Dz.U. C 145 z 30.6.2007, s. 5.
• [4]  Zob. art. 10 TUE: „Podstawą funkcjonowania Unii jest demokracja przedstawicielska. [...]Decyzje są podejmowane w sposób jak najbardziej otwarty i zbliżony do obywatela” oraz art. 15 ust. 1 TFUE: „W celu wspierania dobrych rządów i zapewnienia uczestnictwa społeczeństwa obywatelskiego, instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii działają z jak największym poszanowaniem zasady otwartości”.

OPINIA Komisji Gospodarczej i Monetarnej (4.7.2012)

dla Komisji Spraw Konstytucyjnych

w sprawie zmiany art. 70 Regulaminu Parlamentu Europejskiego dotyczącego negocjacji międzyinstytucjonalnych w procedurach ustawodawczych
(2011/2298(REG))

Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej: Sharon Bowles

Mod

WSKAZÓWKI

Komisja Gospodarcza i Monetarna zwraca się do Komisji Spraw Konstytucyjnych, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w swoim sprawozdaniu następujących propozycji:

Poprawki

Poprawka       1 Regulamin Parlamentu Europejskiego Artykuł 70 – ustęp 2
Tekst obowiązujący	Poprawka
2. Przed rozpoczęciem tego rodzaju negocjacji właściwa komisja powinna zasadniczo podjąć decyzję większością głosów swoich członków i przyjąć mandat, kierunki lub priorytety.	2. Jeżeli właściwa komisja uzna za stosowne przystąpienie do negocjacji w następstwie przyjęcia sprawozdania w komisji, podejmuje ona decyzję o rozpoczęciu negocjacji większością głosów swoich członków, odrębnie dla każdej stosownej procedury ustawodawczej. Mandat negocjacyjny opiera się na sprawozdaniu przyjętym w komisji do czasu zastąpienia go innym mandatem przyjętym przez komisję albo na posiedzeniu plenarnym.
Poprawka  2 Regulamin Parlamentu Europejskiego Artykuł 70 – ustęp 2 a (nowy)
Tekst obowiązujący	Poprawka
	2a. W skład zespołu negocjacyjnego wchodzą niezmiennie przewodniczący, sprawozdawca i wszyscy kontrsprawozdawcy, przy czym zagwarantowana jest reprezentacja wszystkich grup politycznych. Należy unikać udziału innych osób w zastępstwie, choć może to mieć miejsce w razie konieczności, podobnie jak udział dodatkowych uczestników w szczególnych okolicznościach, takich jak negocjacje w sprawie pakietów.
	Przewodniczący przewodniczy posiedzeniom trójstronnym, dopilnowuje, by stosowano właściwe procedury, a w razie potrzeby prowadzi negocjacje w sprawach międzyinstytucjonalnych, takich jak te zawarte w ustaleniach międzyinstytucjonalnych lub w porównywalnych dokumentach poszczególnych komisji. Sprawozdawca prowadzi negocjacje w merytorycznych kwestiach ustawodawczych. Sprawozdawca nie reprezentuje stanowiska swojej grupy politycznej, lecz stanowisko komisji.
Poprawka  3 Regulamin Parlamentu Europejskiego Artykuł 70 – ustęp 2 b (nowy)
Tekst obowiązujący	Poprawka
	2b. Decyzję o rozpoczęciu negocjacji w pierwszym czytaniu, o której mowa w ust. 2, przekazuje się przewodniczącemu i rozpowszechnia wśród wszystkich posłów. Przewodniczący ogłasza tę decyzję podczas otwarcia sesji miesięcznej następującej po przyjęciu tej decyzji przez właściwą komisję.
Poprawka  4 Regulamin Parlamentu Europejskiego Artykuł 70 – ustęp 2 c (nowy)
Tekst obowiązujący	Poprawka
	2c. Rozpatrzenie sprawy wraz z głosowaniem, a w razie potrzeby wraz z debatą, nad rozpoczęciem negocjacji w pierwszym czytaniu zostaje wpisane do projektu porządku obrad następnej sesji miesięcznej, jeżeli:
	– co najmniej 40 posłów lub dwie grupy polityczne wystąpią o to w ciągu 48 godzin od ogłoszenia decyzji lub
	– Konferencja Przewodniczących postanowi tak na swoim posiedzeniu zwyczajnym po ogłoszeniu decyzji.
	W przeciwnym razie decyzję o rozpoczęciu negocjacji uważa się za zatwierdzoną po jej ogłoszeniu.
	W pilnych przypadkach posiedzenia trójstronne mogą się odbywać przed ogłoszeniem decyzji.
Poprawka  5 Regulamin Parlamentu Europejskiego Artykuł 70 – ustęp 2 d (nowy)
Tekst obowiązujący	Poprawka
	2d. Wszyscy członkowie zespołu negocjacyjnego otrzymują wszelkie dokumenty, w tym pisemne projekty i dokumenty robocze. Dokumenty do debaty na posiedzeniu trójstronnym dostarcza się przed każdym posiedzeniem z co najmniej 24-godzinnym wyprzedzeniem. Wszystkie pisemne projekty i dokumenty robocze rozpatrywane na posiedzeniu trójstronnym są udostępniane komisji, co jest możliwe odpowiednio za pośrednictwem grup.
	Sprawozdawca z wyprzedzeniem powiadamia zespół negocjacyjny o wszelkich planowanych dwustronnych dyskusjach z udziałem Komisji lub prezydencji Rady, informuje o omówionych zagadnieniach i przekazuje wszelkie wnioski lub dokumenty. Negocjacje dwustronne nie mogą zastąpić negocjacji trójstronnych i nie mogą prowadzić do zawarcia jakiegokolwiek porozumienia.
	Przewodniczący oficjalnie informuje o postępach w negocjacjach trójstronnych, które odbyły się od czasu poprzedniego posiedzenia komisji. Jeżeli nastąpił istotny rozwój wypadków lub jeżeli konieczne jest ustalenie priorytetów, sprawozdawca i zespół negocjacyjny prowadzą debatę.
	Jeżeli nastąpi istotny rozwój wypadków i okaże się, że nie ma możliwości zwołania posiedzenia komisji w odpowiednim czasie, zespół negocjacyjny przekazuje informacje koordynatorom komisji.
	Wobec postępów w negocjacjach właściwa komisja może zaktualizować mandat.
Poprawka  6 Regulamin Parlamentu Europejskiego Artykuł 70 – ustęp 3
Tekst obowiązujący	Poprawka
3. Jeżeli negocjacje prowadzą do kompromisu z Radą w związku z przyjęciem sprawozdania przez komisję, w każdym przypadku należy przeprowadzić ponowne konsultacje z komisją przed głosowaniem na posiedzeniu plenarnym.	3. Jeżeli negocjacje prowadzą do kompromisu z Radą, koordynatorzy właściwej komisji są o tym niezwłocznie informowani, a właściwej komisji przedstawia się wynik osiągniętego kompromisu. W razie braku sprzeciwu ze strony któregokolwiek z członków komisji właściwej komisja ta przekazuje uzgodniony tekst do rozpatrzenia Parlamentowi w formie sprawozdania lub poprawek kompromisowych, które mogą mieć postać tekstu skonsolidowanego.
	Jeżeli jeden z członków komisji sprzeciwi się przedstawieniu uzgodnionego tekstu na posiedzeniu plenarnym, kwestię tę poddaje się pod głosowanie w komisji, przy czym decyzję w tej kwestii podejmuje się zwykłą większością głosów. Głosowanie można dodać do porządku obrad tego posiedzenia komisji.
Poprawka  7 Regulamin Parlamentu Europejskiego Artykuł 70 – ustęp 3 a (nowy)
Tekst obowiązujący	Poprawka
	3a. Niezależnie od przepisów art. 57 ust. 2, jeżeli na posiedzeniu plenarnym wystąpiono z wnioskiem w sprawie mandatu, lecz nie odbyło się końcowe głosowanie nad rezolucją ustawodawczą, właściwa komisja, grupa polityczna lub co najmniej 40 posłów mogą złożyć poprawki przed końcowym głosowaniem.
Poprawka  8 Regulamin Parlamentu Europejskiego Artykuł 70 – ustęp 3 b (nowy)
Tekst obowiązujący	Poprawka
	3b. Jeżeli projekt aktu ustawodawczego jest rozpatrywany w ramach procedury obejmującej zaangażowane komisje zgodnie z art. 50 lub w ramach procedury obejmującej wspólne posiedzenia komisji zgodnie z art. 51, artykuły te stosuje się również do decyzji o rozpoczęciu negocjacji oraz do przebiegu tych negocjacji. Jeżeli zastosowanie ma art. 50, w razie braku porozumienia między zainteresowanymi komisjami decyzja komisji prowadzącej o otwarciu negocjacji jest nadrzędna, bez uszczerbku dla procedury, o której mowa w ust. 2a.
	Jeżeli zastosowanie ma art. 51, w razie braku porozumienia między zainteresowanymi komisjami zasady rozpoczęcia i przebiegu takich negocjacji ustala przewodniczący Konferencji Przewodniczących Komisji zgodnie z zasadami określonymi w niniejszym Regulaminie.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

Data przyjęcia	2.7.2012
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	33 0 0
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Elena Băsescu, Sharon Bowles, Nikolaos Chountis, George Sabin Cutaş, Leonardo Domenici, Diogo Feio, Elisa Ferreira, Jean-Paul Gauzès, Sven Giegold, Sylvie Goulard, Liem Hoang Ngoc, Wolf Klinz, Jürgen Klute, Rodi Kratsa-Tsagaropoulou, Philippe Lamberts, Werner Langen, Ivari Padar, Alfredo Pallone, Anni Podimata, Antolín Sánchez Presedo, Olle Schmidt, Edward Scicluna, Theodor Dumitru Stolojan, Sampo Terho, Marianne Thyssen, Pablo Zalba Bidegain
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Herbert Dorfmann, Bas Eickhout, Sari Essayah, Danuta Maria Hübner, Sophia in ‘t Veld, Olle Ludvigsson, Roberts Zīle

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

Data przyjęcia	17.9.2012
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	20 0 1
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Andrew Henry William Brons, Carlo Casini, Andrew Duff, Roberto Gualtieri, Enrique Guerrero Salom, Zita Gurmai, Gerald Häfner, Daniel Hannan, Stanimir Ilchev, Constance Le Grip, Paulo Rangel, Algirdas Saudargas, József Szájer, Rafał Trzaskowski, Manfred Weber, Luis Yáñez-Barnuevo García
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Zuzana Brzobohatá, Luis de Grandes Pascual, Isabelle Durant, Marietta Giannakou, Anneli Jäätteenmäki, György Schöpflin