SPRAWOZDANIE zawierającej zalecenia dla Komisji dotyczące sprawozdania przewodniczących Rady Europejskiej, Komisji Europejskiej, Europejskiego Banku Centralnego i Eurogrupy pt. „W kierunku faktycznej unii gospodarczej i walutowej”
24.10.2012 - (2012/2151(INI))
Komisja Gospodarcza i Monetarna
Sprawozdawczyni: Marianne Thyssen
Sprawozdawca komisji opiniodawczej (*): Roberto Gualtieri, Komisja Spraw Konstytucyjnych
(*) Zaangażowana komisja – art. 50 Regulaminu
(Inicjatywa – art. 42 Regulaminu)
PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO
zawierającej zalecenia dla Komisji dotyczące sprawozdania przewodniczących Rady Europejskiej, Komisji Europejskiej, Europejskiego Banku Centralnego i Eurogrupy pt. „W kierunku faktycznej unii gospodarczej i walutowej”
Parlament Europejski,
– uwzględniając art. 225 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
– uwzględniając konkluzje Rady Europejskiej z dnia 28 i 29 czerwca 2012 r.,
– uwzględniając oświadczenie szefów państw lub rządów strefy euro z dnia 29 czerwca 2012 r.,
– uwzględniając opublikowane dnia 26 czerwca 2012 r. sprawozdanie przewodniczących Rady Europejskiej, Komisji Europejskiej, Europejskiego Banku Centralnego i Eurogrupy pt. „W kierunku faktycznej unii gospodarczej i walutowej”,
– uwzględniając art. 42 i art. 48 Regulaminu,
– uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej oraz opinie Komisji Spraw Konstytucyjnych, Komisji Budżetowej oraz Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych (A7-0339/2012),
A. mając na uwadze, że od czasu podpisania traktatu rzymskiego Unia Europejska podjęła istotne kroki ku integracji politycznej, gospodarczej, budżetowej i walutowej;
B. mając na uwadze, że unia gospodarcza i walutowa (UGW) nie jest celem samym w sobie, ale raczej instrumentem służącym osiągnięciu celów Unii i państw członkowskich, w szczególności wyważonego i zrównoważonego wzrostu gospodarczego oraz wysokiego poziomu zatrudnienia; mając na uwadze, że integracja społeczna i solidarność są podstawami europejskiego modelu społecznego i całej integracji europejskiej i nie mogą zostać wyłączone z wszelkich przyszłych reform Unii;
C. mając na uwadze, że w poddanym globalizacji społeczeństwie informacyjnym coraz wyraźniejsza staje się potrzeba ściślejszej integracji europejskiej, opartej na legitymacji demokratycznej, odpowiedzialności, przejrzystości i poparciu ze strony obywateli;
D. mając na uwadze, że ściślejsza integracja europejska powinna zapewniać większe zaangażowanie parlamentarne zarówno na szczeblu krajowym, jak i Unii;
E. mając na uwadze, że Unia znajduje się na rozdrożu i konieczne jest obranie jasnego kierunku, by bądź połączyć siły w ramach Unii i tworzyć przyszłość na rzecz silnej Unii opartej na wartościach i solidarności w świecie poddanym globalizacji, bądź też skupić się na sobie i zostać zmuszonym do biernego dostosowania się do globalizacji;
F. mając na uwadze, że kryzys gospodarczy, finansowy i bankowy oraz obecne załamanie gospodarki prowadziły do wysokiego długu publicznego na szczeblu krajowym oraz problemów finansowych w szeregu państw członkowskich, a wraz z istniejącymi zbytnimi zaburzeniami równowagi makroekonomicznej w szybki, bezpośredni i niekorzystny sposób wpłynęły na rozwój społeczno-gospodarczy w strefie euro i całej Unii;
G. mając na uwadze, że w okresie od 2008 r. do połowy 2012 r. stopa bezrobocia w UE-27 wzrosła z około 7% do 10,4%, co oznacza 25 mln bezrobotnych, a wśród młodych ludzi ponad jedna osoba na pięć jest niezatrudniona (22%), przy czym w niektórych państwach członkowskich stopa bezrobocia osób młodych przekracza 50%;
H. mając na uwadze, że kluczem do przezwyciężenia obecnego kryzysu jest tworzenie miejsc pracy, wysoka jakość zatrudnienia i zapewnienie godnych warunków pracy;
I. mając na uwadze trudną sytuację gospodarczą i finansową, w jakiej znajduje się obecnie kilka państw członkowskich i którą pogłębiają ciągłe naciski na rynkach obligacji państwowych, czego odzwierciedleniem jest zmienne oprocentowanie pożyczek dla niektórych krajów, a także bardzo niskie lub ujemne oprocentowanie dla jeszcze innych krajów oraz znaczną niestabilność finansową i gospodarczą;
J. mając na uwadze, że połączenie zmierzającej w rozbieżnych kierunkach konkurencyjności, niskiego potencjału wzrostu gospodarczego oraz wysokiego bezrobocia z wysokimi deficytami publicznymi i prywatnymi oraz wysokim zadłużeniem nie tylko powoduje straty w niektórych państwach członkowskich, ale również naraża całą strefę euro;
K. mając na uwadze, że niedawne zagrożenia uświadomiły, iż strefa euro wciąż nie posiada wystarczających narzędzi, by odpowiednio zareagować na występujące na jej terytorium regionalne i globalne szoki ekonomiczne;
L. mając na uwadze, że istotna rola odgrywana przez euro zarówno w strefie euro, jak i w skali światowej, gdzie jest drugą pod względem znaczenia międzynarodową walutą rezerwową, wymaga stanowczej europejskiej odpowiedzi i skoordynowanych europejskich działań, by przywrócić wzrost gospodarczy i stabilność gospodarki;
M. mając na uwadze, że w ostatnim dziesięcioleciu euro przyniosło obywatelom Unii wiele korzyści, na przykład stabilność cen, zniesienie kosztów przeliczania walut w strefie euro, brak możliwości prowadzenia nominalnych dewaluacji służących poprawie konkurencyjności, niższe stopy procentowe, wsparcie dla integracji rynków finansowych i łatwiejszy transgraniczny przepływ kapitału;
N. mając na uwadze, że jedna waluta Unii nie powinna stać się symbolem podziału zagrażającego całemu projektowi europejskiemu, lecz raczej pozostać walutą całej Unii, zdecydowanej i zdolnej do podejmowania dalekosiężnych decyzji na rzecz wspólnej i pomyślnej przyszłości;
O. mając na uwadze, że postępy w kierunku faktycznej UGW powinny respektować wolę państw członkowskich, które mają możliwość niewprowadzania euro, w zakresie zachowania własnych walut narodowych;
P. mając na uwadze, że członkostwo w strefie euro oznacza wysoki stopień współzależności gospodarczej i finansowej między zainteresowanymi państwami członkowskimi, w związku z czym wymaga zdecydowanie ściślejszej koordynacji polityki finansowej, budżetowej, społecznej i gospodarczej – w ramach której państwa członkowskie przekazują uprawnienia Unii – powiązanej z bardziej restrykcyjnymi instrumentami nadzoru i skuteczną egzekucją; mając jednak na uwadze, że taka ściślejsza integracja państw członkowskich, w których walutą jest euro, prawdopodobnie uzupełniona grupą innych zainteresowanych państw członkowskich, musi być rozwijana w ramach założenia „dwie prędkości, jedna Europa”, mając na celu uniknięcie politycznych kroków, które w ostateczności doprowadziłyby do stworzenia dwóch różnych Europ;
Q. mając na uwadze, że zgodnie z ostatnim badaniem Eurobarometru z uwagi na utrzymujący się kryzys doszło do zdecydowanego spadku zaufania do instytucji politycznych tak na krajowym, jak i unijnym szczeblu, a także do gwałtownego osłabienia się pozytywnego wizerunku Unii w społeczeństwie; mając na uwadze, że niemniej jednak Unia pozostaje podmiotem, który w oczach jej obywateli najskuteczniej walczy z kryzysem gospodarczym;
R. mając na uwadze, że decydenci na szczeblu unijnym i krajowym powinni stale wyjaśniać swoim obywatelom korzyści płynące z integracji europejskiej oraz skutki i wyzwania związane z jedną walutą, w tym koszty i zagrożenia wynikające z rozpadu strefy euro;
S. mając na uwadze, że 17 państw członkowskich już przyjęło jedną walutę Unii, a większość pozostałych dołączy do strefy euro, kiedy będzie na to gotowa;
T. mając na uwadze, że wszelkie wątpliwości dotyczące przyszłości UGW w ogóle, w tym nieodwracalności członkostwa w strefie euro, a zwłaszcza jednej waluty Unii są nieuzasadnione, ponieważ silna Unia leży w interesie wszystkich obywateli;
U. mając na uwadze, że przywrócenie zaufania jest najważniejszym zadaniem, mającym na celu przekonanie obywateli i przedsiębiorstw europejskich do ponownego rozpoczęcia inwestycji w gospodarkę oraz stworzenie instytucjom finansowym warunków dla ponownego dostarczania gospodarce realnej kredytów w szerokiej, acz rozsądnej skali;
V. mając na uwadze, że odpowiedź na kryzys euro ma złożony charakter i wymaga konsekwentnych, wielotorowych wysiłków na wszystkich szczeblach instytucjonalnych i politycznych;
W. mając na uwadze, że instytucje Unii oraz szefowie państw i rządów państw członkowskich w ogóle, a w szczególności państw członkowskich należących do strefy euro, odgrywają ważną rolę w budowaniu unii budżetowej w taki sposób, by wszystkie mechanizmy zarządzania kryzysem w strefie euro, takie jak europejski mechanizm stabilności (EMS), były zakorzenione w strukturze instytucjonalnej, w której Parlament jest w pełni zaangażowany w roli współustawodawcy; mając na uwadze, że obecna struktura międzyrządowa prezentuje poważny brak legitymacji demokratycznej; mając na uwadze, że wspólna waluta może zostać ustabilizowana tylko w przypadku wyrażenia przez państwa członkowskie chęci do przekazania uprawnień dotyczących polityki budżetowej na szczebel Unii;
X. mając na uwadze, że przywrócenie zaufania wymaga również, by ci szefowie państw i rządów oraz ich ministrowie w sposób szczegółowy wyjaśnili w swoich państwach członkowskich decyzje polityczne uprzednio uzgodnione na szczeblu Unii oraz stawali w ich obronie; mając na uwadze, że wskutek niesprawiedliwego zrzucania – w niektórych przypadkach – na Unię odpowiedzialności za niepopularne decyzje mamy do czynienia ze szczególnie niebezpieczną grą percepcji, która grozi oddolną erozją Unii, osłabieniem solidarności, a w ostatecznym rozrachunku – zniszczeniem wiarygodności krajowych przywódców politycznych i potencjalnie całego projektu europejskiego;
Y. mając na uwadze, że Unia znajduje się obecnie w stanie niestabilności; mając na uwadze, że kilka państw członkowskich jest pod presją niezwykle wymagających działań z zakresu reform strukturalnych i programów konsolidacji; mając na uwadze, że w ostatecznym rozrachunku kluczem do przetrwania takich czasów, zachęcenia do solidarności i kontynuowania projektu europejskiego jest unia polityczna;
Z. mając na uwadze, że na szczycie państw strefy euro w dniach 28–29 czerwca 2012 r. Rada Europejska potwierdziła chęć podjęcia środków niezbędnych dla zapewnienia stabilnej finansowo, konkurencyjnej i bogatej Europy i zwiększenia w ten sposób dobrobytu obywateli;
AA. mając na uwadze, że narastający w Unii rozziew między krajami centralnymi i peryferyjnymi nie powinien nabrać trwałego charakteru; mając na uwadze konieczność ustanowienia stałych ram, w których państwa członkowskie znajdujące się w trudnej sytuacji będą mogły polegać na wynikającym z solidarności wsparciu ze strony innych państw członkowskich; mając na uwadze, że te państwa członkowskie, które domagają się solidarności, powinny być zobowiązane do ponoszenia odpowiedzialności za wdrażanie wszystkich zobowiązań podjętych w zakresie budżetu, a także odnoszących się do ich kraju zaleceń i zobowiązań w ramach europejskiego semestru, w szczególności związanych z paktem stabilności i wzrostu, paktem euro plus, strategią „Europa 2020” oraz z procedurą dotyczącą zakłóceń równowagi makroekonomicznej, z uwzględnieniem okoliczności specyficznych dla danego państwa; mając na uwadze, że zapewnienie stabilności finansowej każdego państwa członkowskiego leży w interesie wszystkich państw członkowskich; mając na uwadze, że art. 21 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) stanowi, że państwa członkowskie mają traktować swoją politykę gospodarczą jako przedmiot wspólnego zainteresowania i koordynować ją w ramach Rady;
AB. mając na uwadze, że nadrzędne znaczenie dla przywrócenia wzrostu ma sfinalizowanie wewnętrznego rynku; mając na uwadze, że Komisja, jako strażniczka Traktatów, musi zwiększyć się wysiłki na rzecz wyegzekwowania wdrożenia i przestrzegania istniejących przepisów dotyczących rynku wewnętrznego; mając na uwadze, że dla właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego konieczne jest dopilnowanie, aby przepisy dotyczące integracji rynku opierały się bardziej na rozporządzeniach, a nie na dyrektywach;
AC. mając na uwadze, że nie ulega wątpliwości, iż integracja europejska jest nieodwracalnym i postępującym procesem;
Kierunek na przyszłość: sprawozdanie czterech przewodniczących
AD. mając na uwadze, że z punktu widzenia demokracji i w świetle wszystkich przepisów traktatu lizbońskiego, nie do przyjęcia jest fakt, iż przewodniczący Parlamentu Europejskiego, w którego skład wchodzą posłowie reprezentujący ponad 502 miliony obywateli Europy, nie został włączony w opracowywanie powyższego sprawozdania zatytułowanego „W kierunku faktycznej unii gospodarczej i walutowej”;
AE. mając na uwadze, że nadszedł czas, by przywódcy polityczni Unii i w Unii pokazali swoją determinację, kreatywność, odwagę, odporność i przywództwo w celu likwidacji pozostałych niedociągnięć, które w dalszym ciągu utrudniają prawidłowe funkcjonowanie UGW; mając na uwadze, że metoda międzyrządowa osiągnęła pełnię swoich możliwości i nie spełnia w zasadzie potrzeb demokratycznego i skutecznego procesu podejmowania decyzji na miarę XXI wieku; mając na uwadze, że należy przejść ku prawdziwie federalnej Europie;
AF. mając na uwadze, że wyżej wymienione sprawozdanie pt. „W kierunku faktycznej unii gospodarczej i walutowej” w jednoznaczny sposób służy przełamaniu kręgu nieufności za pomocą środków strukturalnych; mając na uwadze, że w sprawozdaniu tym należy również zwrócić uwagę na wymiar społeczny;
AG. mając na uwadze, że Rada Europejska na swoim posiedzeniu w dniach 28–29 czerwca 2012 r. zwróciła się do swojego przewodniczącego o opracowanie konkretnego i terminowego planu działania na rzecz osiągnięcia faktycznej UGW; mając na uwadze, że opracowanie światowej, długofalowej wizji za pomocą planu działania stanowi istotny sygnał, który mógłby przyczynić się do przywrócenia zaufania, które mogłoby rosnąć wraz ze stopniową realizacją planu działania;
AH. mając na uwadze, że stały postęp we wdrażaniu długofalowego planu działania nie zapewnia żadnego natychmiastowego rozwiązania kryzysu i nie powinien opóźniać niezbędnych środków krótkookresowych;
AI. mając na uwadze, że nie można wykluczyć, iż dla wzmocnienia legitymacji demokratycznej w pełni funkcjonalnej UGW konieczne mogą być nowe zmiany traktatowe; mając na uwadze, że Komisja powinna przedstawić listę obecnych inicjatyw ustawodawczych, których nie można opóźnić przez długoterminowe zmiany instytucjonalne;
AJ. mając na uwadze, że urzeczywistnienie faktycznej UGW w Unii wymagać będzie w perspektywie średniookresowej dokonania zmiany Traktatu;
AK. mając na uwadze, że pełne wykorzystanie procedur i możliwości elastyczności stworzonych przez obowiązujące Traktaty w celu szybkiej poprawy zarządzania UGW w kontekście kształtowania faktycznej europejskiej przestrzeni politycznej jest warunkiem osiągnięcia konsensusu demokratycznego pozwalającego na przyszłą całościową i pomyślną zmianę Traktatów;
AL. mając na uwadze, że Parlament ma prawo przedkładać Radzie propozycje zmiany Traktatów, które muszą być następnie rozpatrzone przez konwent, w celu ukończenia procesu kształtowania faktycznej UGW poprzez zwiększenie kompetencji Unii, w szczególności w dziedzinie polityki gospodarczej, a poprzez umocnienie zasobów własnych Unii i jej możliwości budżetowych, roli i demokratycznej odpowiedzialności Komisji oraz uprawnień Parlamentu;
AM. mając na uwadze, że założenie, iż konwent taki nie powinien odbyć się przed następnymi wyborami europejskimi, jest realistyczne i stosowne; mając na uwadze, że przygotowania do takiego konwentu powinny się rozpocząć przed następnymi wyborami europejskimi;
AN. mając na uwadze, że zarówno środki proponowane na mocy obowiązujących Traktatów, jak i przyszłe ich zmiany nie powinny wykluczać możliwości przyłączenia się państw członkowskich i powinny gwarantować integralność Unii;
AO. mając na uwadze, że przyszłe zmiany traktatowe nie powinny stanowić przeszkody dla szybkiego wdrożenia tego, co już może być osiągnięte na mocy obecnych Traktatów; mając na uwadze, że istniejące traktaty umożliwiają szeroki margines znacznego postępu na drodze ku UGW opartej na umocnionych i bardziej zintegrowanych ramach polityki finansowej, budżetowej i gospodarczej oraz na mocniejszej legitymacji demokratycznej i odpowiedzialności;
AP. mając na uwadze, że potencjał traktatu lizbońskiego w zakresie polityki zatrudnienia i polityki społecznej nie został do tej pory w pełni wykorzystany, przede wszystkim jeżeli chodzi o:
- art. 9 TFUE, zgodnie z którym wspieranie wysokiej stopy zatrudnienia oraz gwarancja właściwej ochrony socjalnej muszą zostać uwzględnione w definiowaniu i we wdrażaniu strategii politycznych i działań Unii,
- art. 151 TFUE, który stanowi, że „Unia i państwa członkowskie (...), mają na celu promowanie zatrudnienia, poprawę warunków życia i pracy, tak aby umożliwić ich wyrównanie z jednoczesnym zachowaniem postępu, odpowiednią ochronę socjalną, dialog między partnerami społecznymi, rozwój zasobów ludzkich pozwalający podnosić i utrzymać poziom zatrudnienia oraz przeciwdziałanie wykluczeniu”,
- art. 153 ust. 1 TFUE ogólnie, a w szczególności jego lit. h), dotyczy „integracji osób wykluczonych z rynku pracy”;
AQ. mając na uwadze, że art. 48 ust. 7 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE) przewiduje konkretną procedurę dotyczącą przyjęcia aktu, w przypadku którego TFUE wymaga specjalnej procedury ustawodawczej, zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą; mając na uwadze, że art. 333 TFUE zawiera ponadto postanowienia, które dopuszczają stosowanie zwykłej procedury ustawodawczej w kontekście ściślejszej współpracy;
AR. mając na uwadze, że należy dążyć do tego, by wszystkie państwa członkowskie wspólnie podejmowały działania na rzecz ściślejszej integracji europejskiej; mając na uwadze, że w niezbędnych lub uzasadnionych przypadkach potrzebne mogą być decyzje mające zastosowanie wyłącznie do strefy euro, z uwagi na jej szczególny charakter, w tym rozsądna i uczciwa możliwości przyłączenia się innych państw członkowskich w oparciu o zrównoważone prawa i obowiązki;
AS. mając na uwadze, że wspólna europejska strategia na rzecz ludzi młodych ma kluczowe znaczenie w walce z bezrobociem w tej grupie społecznej oraz z zagrożeniem utraty całego pokolenia Europejczyków;
Unia bankowa
AT. mając na uwadze, że dotychczasowe środki stabilizujące system finansowy były niewystarczające dla pełnego przywrócenia zaufania; mając na uwadze, że Europejski Bank Centralny (EBC), dzięki serii nadzwyczajnych doraźnych środków pomocowych zarówno dla państw członkowskich, jak i banków, odgrywał kluczową rolę w tych operacjach ratunkowych, nie zapominając jednocześnie o swoim głównym celu, jakim jest zapewnienie stabilności cen;
AU. mając na uwadze, że oparta na Traktatach niezależność operacyjna EBC w dziedzinie polityki pieniężnej pozostaje fundamentem wiarygodności UGW i jednej waluty;
AV. mając na uwadze, że niepewna sytuacja sektora bankowego w niektórych państwach członkowskich i w całej Unii zagraża realnej gospodarce i finansom publicznym, a koszty zarządzania kryzysem bankowym w zbyt dużym stopniu spadają na barki podatników, sprawiając, że rozwój realnej gospodarki hamuje wzrost; mając na uwadze, ze istniejące mechanizmy i instytucje są niewystarczające dla zapobieżenia negatywnym skutkom ubocznym na innych rynkach;
AW. mając na uwadze, że państwa członkowskie odczuwają skutki widocznego rozziewu między bankami prowadzącymi operacje na europejskim rynku a zobowiązaniami warunkowymi gwarantowanymi państwa; mając na uwadze, że w czasie obecnego kryzysu stało się oczywiste, że związek między bankiem a państwem jest ściślejszy i bardziej szkodliwy wewnątrz unii walutowej, gdzie wewnętrzny kurs wymiany jest stały i nie istnieje na poziomie Unii mechanizm umożliwiający zmniejszenie kosztów restrukturyzacji banków;
AX. mając na uwadze, że przerwanie negatywnej pętli sprzężenia zwrotnego między obligacjami skarbowymi, bankami i gospodarką realną ma kluczowe znaczenie dla sprawnego funkcjonowania UGW;
AY. mając na uwadze, że kryzys doprowadził do zróżnicowania wysokości stóp pożyczkowych i de facto do fragmentacji jednolitego rynku usług finansowych;
AZ. mając na uwadze, że Parlament wielokrotnie i konsekwentnie stwierdzał istnienie pilnej potrzeby podjęcia dodatkowych i dalekosiężnych środków służących wyjściu z kryzysu w sektorze bankowym; mając na uwadze, że należy wprowadzić rozróżnienie między krótkoterminowymi środkami służącymi ustabilizowaniu poważnej sytuacji kryzysu bankowego a średnio- i długofalowymi środkami, obejmującymi zobowiązania G20 do terminowego, pełnego i spójnego wdrożenia uzgodnionych na szczeblu międzynarodowym zasad dotyczących kapitału banku, płynności środków i zadłużenia, mających na celu stworzenie w pełni sprawnej europejskiej unii bankowej;
BA. mając na uwadze, że wszystkie działania podejmowane w związku z taką unią bankową nie powinny utrudniać stałego prawidłowego funkcjonowania wewnętrznego rynku usług finansowych i swobodnego przepływu kapitału;
BB. mając na uwadze, że instytucje finansowe i ich przedstawiciele powinni działać w sposób odpowiedzialny i zgodny z wysokimi standardami moralnymi, służąc gospodarce realnej;
BC. mając na uwadze konieczność utworzenia w Unii jednolitego europejskiego mechanizmu nadzoru nad instytucjami bankowymi; mając na uwadze, że dla zapewnienia niezbędnego zaufania do rynku finansowego i stabilności na wspólnym rynku wewnętrznym usług finansowych konieczny jest silny i sprawnie funkcjonujący system gwarancji depozytów i mechanizm naprawczy dla banków;
BD. mając na uwadze, że wszystkim środkom na rzecz stworzenia unii bankowej powinna towarzyszyć poprawa przejrzystości i odpowiedzialności instytucji odpowiadających za jej wdrożenie;
BE. mając na uwadze konieczność rozważenia, czy należy wprowadzić wymóg prawnego rozdzielenia niektórych szczególnie ryzykownych obszarów działalności od pozostałej działalności banków depozytowych w ramach grupy bankowej, zgodnie ze sprawozdaniem Liikanena;
BF. mając na uwadze, że ogólnie organy nadzoru powinny wykrywać i rozwiązywać problemy na wczesnym etapie, by zapobiegać występowaniu kryzysów i utrzymywać stabilność i odporność finansową;
BG. mając na uwadze, że obecnie większość uprawnień nadzorczych wobec banków pozostaje w Unii w rękach krajowych organów nadzoru, wraz z Europejskim Urzędem Nadzoru (Europejskim Urzędem Nadzoru Bankowego) (EUNB), ustanowionym rozporządzeniem (UE) nr 1093/2010[1] pełniącym rolę koordynującą; mając na uwadze, że obecny system nadzoru krajowego okazał się zbyt rozdrobniony, by sprostać aktualnym wyzwaniom;
BH. mając na uwadze, że wysokiej jakości i skuteczny europejski mechanizm nadzoru jest niezbędny dla zapewnienia zdecydowanego wykrywania i rozwiązywania problemów, aby zagwarantować wszystkim instytucjom finansowym równe warunki działania, przywrócić transgraniczne zaufanie oraz uniknąć fragmentacji rynku wewnętrznego;
BI. mając na uwadze, że konieczne jest ustalenie jasnego podziału zadań operacyjnych między europejskim mechanizmem nadzoru oraz krajowymi organami nadzoru, uzależnionego od wielkości i modelu prowadzenia działalności banków oraz zadań nadzorczych, stosując zasady pomocniczości i proporcjonalności;
BJ. mając na uwadze, że europejski nadzór nad instytucjami bankowymi w obrębie UGW oraz umocnienie roli EBC w zakresie ochrony rynku wewnętrznego mają bezwzględnie priorytetowe znaczenie w celu przeciwdziałania kryzysowi; mając na uwadze, że należy jednak zagwarantować, że dla potrzeb stabilności wewnętrznego rynku finansowego kraje, których walutą nie jest euro, które postanawiają uczestniczyć w jednolitym mechanizmie nadzoru w drodze ścisłej współpracy, powinny być objęte taką formułą uczestnictwa, która gwarantuje symetryczny stosunek między przyjętymi obowiązkami a wpływem na proces decyzyjny;
BK. mając na uwadze, że jednolity mechanizm nadzoru już od samego początku powinien obejmować instytucje finansowe potrzebujące wsparcia bezpośredniego z Unii, a także instytucje finansowe o znaczeniu systemowym;
BL. mając na uwadze, że niezależność europejskiego jednolitego mechanizmu nadzoru od wpływów politycznych i sektorowych nie zwalnia go od składania wyjaśnień, przedstawiania uzasadnień i ponoszenia odpowiedzialności przed Parlamentem, w sposób regularny i w razie konieczności podjęcia działań i decyzji w dziedzinie nadzoru europejskiego, uwzględniając skutki, jakie środki nadzoru mogą mieć dla finansów publicznych, banków, pracowników i klientów; mając na uwadze, że skuteczna odpowiedzialność i rozliczalność demokratyczna wymaga między innymi zatwierdzenia przez Parlament osoby stojącej na czele rady nadzorczej jednolitego mechanizmu nadzoru wybranej w ramach otwartej procedury selekcji, przewiduje obowiązek składania sprawozdań przez takiego szefa i przeprowadzenia jego wysłuchania w Parlamencie, a także prawo Parlamentu do zadawania pisemnych i ustnych pytań oraz uprawnienia śledcze Parlamentu zgodnie z TFUE;
BM. mając na uwadze, że w przyszłości, pod pewnymi warunkami, banki znajdujące się w trudnej sytuacji będą mogły być bezpośrednio finansowane przez EMS; mając na uwadze, że z tego względu uruchomienie jednolitego mechanizmu nadzoru jest pierwszym i najpilniejszym zadaniem w procesie urzeczywistniania unii bankowej;
BN. mając na uwadze, że jednolity zestaw reguł (jednolity zbiór przepisów) opracowywany przez EUNB, powinien zapewnić w pełni jednorodne zasady i ich jednolite stosowanie w całej Unii; mając na uwadze, że ukończenie jednolitego zbioru przepisów dotyczących nadzoru bankowego i szerzej zharmonizowane i zaostrzone wymogi ostrożnościowe są niezbędne dla skutecznego funkcjonowania jednolitego mechanizmu nadzoru, ponieważ europejski organ nadzoru nie może działać przy rozbieżnych krajowych regułach ostrożnościowych;
BO. mając na uwadze, że po utworzeniu jednolitego mechanizmu nadzoru zasady głosowania w EUNB powinny zostać starannie dostosowane, aby ułatwić konstruktywną współpracę między państwami członkowskimi ze strefy euro i spoza niej oraz aby w pełni uwzględnić interesy wszystkich państw członkowskich;
BP. mając na uwadze konieczność niezwłocznego zakończenia toczących się procedur ustawodawczych dotyczących jednolitego mechanizmu nadzoru;
BQ. mając na uwadze, że aby wdrożyć nową strukturę finansową konieczne jest pilne przełamanie kryzysu w negocjacjach w sprawie dyrektywy dotyczącej systemów gwarancji depozytów i dyrektywy w sprawie systemu rekompensat dla inwestorów; negocjacje między Parlamentem i Radą dotyczące tych kwestii zostały zawieszone, pomimo że kwestie te mają kluczowe znaczenie dla zapewnienia wspólnych mechanizmów naprawy oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji banków i gwarantowania depozytów konsumentów;
BR. mając na uwadze, że jednolite europejskie ramy gwarancji depozytów wymagają jednakowych, wspólnych, surowych wymogów mających zastosowanie do wszystkich systemów gwarancji depozytów w Unii, aby uzyskać taką samą ochronę i taką samą stabilność systemów gwarancji depozytów oraz zapewnić równe warunki działania; mając na uwadze, że jest to warunek wstępny dla wprowadzenia wymaganej elastyczności, aby w wystarczającym zakresie uwzględnić specjalne krajowe okoliczności w sektorze finansowym;
BS. mając na uwadze, że długoterminowym celem – po wprowadzeniu skutecznych ram naprawy oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz skutecznego mechanizmu nadzoru – powinien być jednolity europejski system gwarancji depozytów z funkcjonującymi systemami gwarancji depozytów dysponującymi odpowiednimi poziomami finansowania, co zwiększy wiarygodność i zaufanie inwestorów;
BT. mając na uwadze, że przy zarządzaniu kryzysami bankowymi kluczowe znaczenie mają planowanie ex-ante, szybka interwencja na wczesnym etapie, należyta staranność, dostęp do informacji o wysokiej jakości oraz wiarygodność;
BU. mając na uwadze, że należy stworzyć jednolity europejski system działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, najlepiej równolegle z wejściem w życie jednolitego mechanizmu nadzoru, służący przywróceniu wypłacalności banków znajdujących się w trudnej sytuacji i naprawy oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji niewypłacalnych instytucji finansowych;
BV. mając na uwadze, że w krótkiej perspektywie przyjęcie wniosku Komisji dla banków znajdujących się w kryzysowej sytuacji i dotyczącego ram zarządzania w dobie obecnego kryzysu ma absolutnie priorytetowe znaczenie;
BW. mając na uwadze, że ogólnym celem skutecznych ram naprawy oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji jest zminimalizowanie ewentualnego wykorzystania do tego pieniędzy podatników;
BX. mając na uwadze, że dla ochrony prywatnych oszczędności konieczne jest utrzymanie funkcjonalnej odrębności europejskich funduszy gwarancji depozytów oraz prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji przy jednoczesnym zapewnieniu ich skutecznego ukształtowania;
BY. mając na uwadze, że europejskie mechanizmy naprawy oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz gwarancji depozytów powinny mieć silną strukturę finansową, przede wszystkim ex ante, opartą na składkach sektora przemysłu, przy czym składka danej instytucji finansowej powinna odzwierciedlać ryzykowność tej instytucji, a europejskie środki publiczne będą służyć wyłącznie jako ostateczne zabezpieczenie, którego zakres będzie ograniczony do koniecznego minimum;
Unia fiskalna
BZ. mając na uwadze w tym kontekście, że wyżej wymienione sprawozdanie pt. „W kierunku faktycznej unii gospodarczej i walutowej” stanowi istotny krok naprzód, ponieważ uznaje, że sprawne funkcjonowanie UGW wymaga nie tylko pełnego i szybkiego wdrożenia środków już uzgodnionych w ramach wzmocnionego zarządzania gospodarczego (na przykład paktu stabilności i wzrostu oraz Traktatu o stabilności, koordynacji i zarządzaniu w unii gospodarczej), lecz również jakościowego działania na rzecz unii fiskalnej”;
CA. mając na uwadze, że zdrowe finanse publiczne, zrównoważone budżety w cyklu koniunkturalnym i perspektywy zrównoważonego wzrostu w średniej perspektywie, a także wystarczające poziomy inwestycji publicznych są podstawowym wymogiem długofalowej stabilności gospodarczej i finansowej, państwa opiekuńczego oraz poniesienia kosztów oczekiwanych zmian demograficznych;
CB. mając na uwadze, że sprawne funkcjonowanie UGW wymaga pełnego i szybkiego wdrożenia środków już uzgodnionych w ramach wzmocnionego zarządzania gospodarczego, takich jak wzmocniony pakt stabilności i wzrostu i europejski semestr uzupełniony o politykę na rzecz pobudzania wzrostu; mając na uwadze, że w okresie do 5 lat od dnia wejścia w życie Traktatu o stabilności, koordynacji i zarządzaniu w unii gospodarczej, w oparciu o ocenę doświadczeń wynikających z wdrożenia tego traktatu, należy podjąć niezbędne działania zgodnie z TUE i TFUE w celu włączenia istotnych elementów traktatu w ramy prawne Unii;
CC. mając na uwadze, że pakt na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia kładzie nacisk na konieczność dalszej sprzyjającej wzrostowi konsolidacji fiskalnej oraz apeluje o zwrócenie szczególnej uwagi na inwestycje w przyszłościowe obszary; mając na uwadze, że Komisja powinna przedstawić propozycje służące wskazaniu inwestycji, którym należy nadać priorytetowe znaczenie w granicach unijnych i krajowych ram budżetowych;
CD. mając na uwadze, że kryzys ujawnił konieczność dokonania jakościowego kroku w kierunku bardziej solidnej i demokratycznej unii fiskalnej wraz ze wzrostem puli środków własnych Unii i skuteczniejszymi mechanizmami służącymi do korygowania tendencji fiskalnych niezgodnych z zasadą zrównoważonego rozwoju, poziomów zadłużenia i górnych limitów salda budżetowego państw członkowskich;
CE. mając na uwadze, że „prawdziwa UGW” musi zyskać poparcie i akceptację obywatele UE; mając zatem na uwadze konieczność podkreślenia wagi zaangażowania decydentów, partnerów społecznych i organizacji społeczeństwa obywatelskiego na wszystkich szczeblach politycznych;
CF. mając na uwadze, że mechanizmy uzupełniające w celu zapewnienia respektowania przez wszystkie państwa członkowskie ich zobowiązań w ramach indywidualnych procedur budżetowych powinny umacniać, a nie osłabiać obecne ramy zarządzania gospodarczego; mając na uwadze konieczność umocnienia niezależnej roli komisarza europejskiego do spraw gospodarczych i walutowych. czemu powinny towarzyszyć silne mechanizmy odpowiedzialności zarówno wobec Parlamentu, jak i Rady; mając na uwadze, że należy utworzyć europejskie ministerstwo skarbu z europejskim ministrem finansów na czele, który będzie indywidualnie odpowiadał wobec Parlamentu;
CG. mając na uwadze, że na mocy obowiązujących Traktatów klauzulę elastyczności (art. art. 352 TFUE) można wykorzystać w tym celu oraz w celu utworzenia europejskiego urzędu skarbowego, który stanowi kluczowy element faktycznej UGW;
CH. mając na uwadze, że art. 136 TFUE umożliwia przyjmowanie, zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą w ramach możliwości, o których mowa w art. 121 i art. 126 TFUE, specjalnych środków w celu wzmocnienia koordynacji i nadzoru nad dyscypliną państw członkowskich, których walutą jest euro; mając na uwadze, że tego rodzaju ustawodawstwo może przewidywać przekazanie Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów o charakterze nieustawodawczym o zasięgu ogólnym, które uzupełniają lub zmieniają niektóre, inne niż istotne, elementy aktu ustawodawczego; mając na uwadze, że TFUE przewiduje możliwość nadania Parlamentowi lub Radzie prawa do odwołania uprawnień przekazanych Komisji;
CI. mając na uwadze, że zgodnie z ogólną zasadą porządku prawnego Unii, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej uprawniony jest do dopilnowania, by przy wykładni i stosowaniu Traktatów przestrzegane było prawo Unii, oprócz przypadków, w których jest to wyraźnie wykluczone;
CJ. mając na uwadze, że rozmowy trójstronne dotyczące rozporządzeń w ramach tak zwanego „dwupaku” powinny niedługo doprowadzić do konkretnych wyników politycznych;
CK. mając na uwadze, że pakt stabilności i wzrostu jest z założenia cyklicznym instrumentem stabilizacji, który – umożliwiając państwom członkowskim zwiększenie deficytu do 3% – pozwala przeciwdziałać szokom gospodarczym w danym państwie członkowskim; mając na uwadze, że ta antycykliczna polityka może przynieść rezultaty jedynie wtedy, kiedy państwa członkowskie osiągną nadwyżki budżetowe w okresie dobrej koniunktury; mając na uwadze, że mechanizmy pomocy finansowej, takie jak europejski mechanizm stabilizacyjny, stanowią ostateczność;
CL. mając na uwadze, że państwa członkowskie będące stronami Traktatu o stabilności, koordynacji i zarządzaniu w UGW muszą przedkładać Komisji i Radzie sprawozdania dotyczące ich planów emisji długu publicznego, umożliwiające koordynację na szczeblu Unii długu na wczesnym etapie jego emisji;
CM. mając na uwadze, że na mocy obowiązujących Traktatów państwa członkowskie, których walutą jest euro, mogą finansować większy budżet UE w ramach procedury dotyczącej zasobów własnych poprzez wprowadzenie specjalnych podatków lub opłat zgodnie z procedurą wzmocnionej współpracy; mając na uwadze, że należy tego dokonać ze szczególnym naciskiem na powiązanie z istniejącymi już ramami budżetowymi UE i bez podważania tradycyjnych funkcji budżetu UE;
CN. mając na uwadze, że – w dłuższej perspektywie i po spełnieniu rygorystycznych warunków – wspólna emisja długu mogłaby być ewentualnym sposobem uzupełnienia UGW; mając na uwadze, że wspólna emisja długu w strefie euro –w ramach odpowiedzialności solidarnej – wymagałaby zmian Traktatów;
CO. mając na uwadze, że niezbędnym warunkiem wspólnej emisji długu jest istnienie solidnych ram budżetowych, mających na celu zarówno wzmocnienie zarządzania gospodarczego i dyscypliny fiskalnej oraz poszanowanie paktu na rzecz stabilności i wzrostu, jak i instrumentów kontroli zapobiegających pokusom nadużyć;
CP. mając na uwadze, że silniejsza i bardziej zintegrowana unia fiskalna powinna obejmować stopniowe przesunięcie w kierunku funduszu amortyzacji zadłużenia;
CQ. mając na uwadze, że należy pamiętać, iż niewiarygodne wprowadzenie instrumentów wspólnej emisji długu może spowodować niemożliwe do opanowania konsekwencje oraz w perspektywie długofalowej utratę wiary w zdolność strefy euro do podjęcia zdecydowanego działania;
CR. mając na uwadze, że kryzys zadłużeniowy zmusił Unię, a w szczególności strefę euro, do ustanowienia nowych instrumentów solidarności finansowej w Europie: Europejskiego Instrumentu Stabilności Finansowej (EFSF), europejskiego mechanizmu stabilności i innych projektów dotyczących planu działania na rzecz faktycznej UGW; mając na uwadze, że finansowe oddziaływanie tych instrumentów jest dużo większe – pod względem zaangażowanych kwot – niż budżetu Unii, oraz mając na uwadze, że innowacyjny pomysł centralnego budżetu dla strefy euro, finansowanego przez jej członków, jest obecnie przedstawiany jako ostateczna gwarancja tej nowej stabilności finansowej;
CS. mając na uwadze, że mnożenie tych instrumentów solidarności utrudnia ocenę rzeczywistego wkładu każdego z państw członkowskich na rzecz europejskiej solidarności, który zdecydowanie przewyższa wkłady finansowe państw członkowskich do budżetu Unii; mając ponadto na uwadze, że różnorodność istniejących instrumentów, pod względem podstawy prawnej, trybów interwencji i zainteresowanych państw członkowskich, może utrudniać europejskim liderom zarządzanie całą tą strukturą, ogółowi obywateli – zrozumienie jej, jak również może uniemożliwiać poddanie jej jakiejkolwiek kontroli parlamentarnej;
CT. mając na uwadze, że europejski mechanizm stabilności mógłby zostać włączony w ramy prawne Unii za pomocą klauzuli elastyczności (art. 352 TFUE) w połączeniu ze zmienionym art. 136 TFUE;
CU. mając na uwadze, że na mocy obowiązujących Traktatów definicje stosowania klauzuli dotyczącej wyłączenia wzajemnej pomocy mogą zostać określone przez Radę na wniosek Komisji i po zasięgnięciu opinii Parlamentu (art. 125 ust. 2 TFUE);
CV. mając na uwadze, że w stosunku do trojki zastosowanie powinny mieć wysokie standardy demokratycznej odpowiedzialności na szczeblu europejskim;
CW. mając na uwadze, że działania Komisji w zakresie unii fiskalnej i gospodarczej powinny opierać się na odpowiednim dialogu społecznym i przebiegać przy pełnym poszanowaniu niezależności partnerów społecznych;
CX. mając na uwadze konieczność zachowania niezależności Europejskiego Systemu Statystycznego zarówno na szczeblu krajowym, jak i europejskim, w celu utrzymania wiarygodności statystyk europejskich w zakresie kluczowej roli pomocniczej, jaką odgrywają dla unii fiskalnej z prawdziwego zdarzenia (poprzez wysokiej jakości normy i systemowe podejście do opracowywania, sporządzania i sprawdzania prawidłowości statystyk dotyczących finansów sektora publicznego);
CY. mając na uwadze, że standardy rachunkowości sektora publicznego powinny jednolicie obowiązywać we wszystkich państwach członkowskich i powinny podlegać mechanizmom wewnętrznej i zewnętrznej kontroli, jako zasadniczy element uzupełniający rozszerzone uprawnienia Komisji oraz większą rolę Europejskiego Trybunału Obrachunkowego i krajowych trybunałów obrachunkowych w zakresie kontroli jakości krajowych źródeł wykorzystywanych do określenia poziomu zadłużenia i deficytu;
Unia gospodarcza
CZ. mając na uwadze, że dużo uwagi poświęcono dotychczas walutowemu aspektowi UGW, podczas gdy istnieje pilna konieczność zbudowania rzeczywistej unii gospodarczej, w której strategia „Europa 2020” powinna stanowić wiążące ramy kształtowania i wdrażania polityki gospodarczej;
DA. mając na uwadze konieczność włączenia paktu euro plus, strategii „Europa 2020” i Paktu na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia do prawa Unii oraz utorowania drogi wprowadzeniu kodeksu konwergencji dla gospodarki wszystkich państwach członkowskich;
DB. mając na uwadze, że europejski semestr – zgodnie z funkcją zapobiegawczą paktu stabilności i wzrostu – zapewnia dobre ramy koordynacji polityki gospodarczej i decyzji budżetowych wdrażanych na szczeblu krajowym, zgodnie z przyjętymi przez Radę zaleceniami dla poszczególnych krajów;
DC. mając na uwadze, że w art. 9 TFUE wezwano do wspierania wysokiego poziomu zatrudnienia, zapewnienia odpowiedniej ochrony socjalnej, zwalczania wykluczenia społecznego, a także do zapewnienia wysokiego poziomu kształcenia, szkolenia oraz ochrony zdrowia ludzkiego;
DD. mając na uwadze, że aby wyjść z kryzysu oraz zapewnić jakościowy i zrównoważony wzrost gospodarczy i zatrudnienie w społeczeństwie opartym na wiedzy, odzwierciedlający realia członkostwa w UGW w ramach społecznej gospodarki rynkowej, potrzebne są: konsolidacja budżetowa, zmniejszenie nadmiernych zakłóceń równowagi makroekonomicznej, reformy strukturalne i inwestycje; mając na uwadze, że reformy strukturalne przynoszą zyski wyłącznie w perspektywie długoterminowej;
DE. mając na uwadze, że choć pakt na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia, przyjęty na szczycie europejskim w dniach 28–29 czerwca 2012 r., może wnieść istotny wkład we wzrost gospodarczy, zatrudnienie i poprawę konkurencyjności europejskiej; mając na uwadze, że Unia i państwa członkowskie muszą realizować swoje obowiązki i działać szybko, by zakończyć budowę rynku wewnętrznego i uwolnić jego potencjał; mając na uwadze pozytywną ocenę przesunięcia punktu ciężkości, spowodowanego przyjęciem paktu wzrostu, mimo że mobilizacja funduszy na rzecz wzrostu poprawiająca przepływ środków z funduszy strukturalnych dotyczy wyłącznie realokacji istniejących funduszy, nie zapewniając dodatkowych zasobów finansowych;
DF. mając na uwadze, że państwa członkowskie muszą niezwłocznie uwzględnić uzgodnione reformy w krajowych programach reform, a do parlamentów narodowych należy przeprowadzanie terminowej i rzeczowej kontroli działań ich rządów w tym względzie;
DG. mając na uwadze, że stuprocentowe funkcjonowanie rynku wewnętrznego jest utrudnione barierami wciąż istniejącymi w niektórych państwach członkowskich; mając na uwadze, że aby skorzystać z pełnego potencjału wzrostu unijnej gospodarki, konieczne jest zamknięcie budowy rynku wewnętrznego szczególnie w takich obszarach, jak usługi, energia, telekomunikacja, normalizacja, uproszczenie zasad przetargów publicznych, sektory sieciowe, handel elektroniczny oraz system praw autorskich;
DH. mając na uwadze, że ściślejsza integracja gospodarcza i budżetowa będzie osłabiona bez zwiększenia koordynacji w dziedzinie opodatkowania; mając na uwadze, że zasada jednomyślności w dziedzinie opodatkowania hamuje rozwój tego obszaru, a instrument ściślejszej współpracy należy częściej wykorzystywać; mając na uwadze możliwość odesłania do stanowisk Parlamentu w sprawie wspólnej skonsolidowanej podstawy opodatkowania osób prawnych oraz podatku od transakcji finansowych (PTF); mając na uwadze, że w dziedzinie opodatkowania jasno widać potrzebę konwergencji pomiędzy strukturami systemów podatkowych a podstawą wymiaru podatku w państwach członkowskich; mając na uwadze, że szkodliwa konkurencja podatkowa między państwami członkowskimi stoi w jasnej sprzeczności z logiką rynku wewnętrznego i problemami, jakimi należy się zająć w tym obszarze;
DI. mając na uwadze, że istotne znaczenie ma to, by naprawa gospodarcza szła w parze z polityką rynku pracy na rzecz zwiększenia zatrudnienia i przedsiębiorczości, zmniejszenia bezrobocia strukturalnego, zwłaszcza wśród osób młodych, starszych i kobiet, przy jednoczesnym zachowaniu europejskiego modelu społecznego oraz pełnym poszanowaniu roli partnerów społecznych i prawa do negocjowania. zawierania i egzekwowania układów zbiorowych, a także podejmowania działań zbiorowych zgodnych z krajowymi przepisami i praktykami; mając na uwadze, że w tym kontekście należy wspierać integrację rynków pracy państw członkowskich, by poprawić transgraniczną mobilność pracowników;
DJ. mając na uwadze, że należy wykorzystać wiążącą koordynację na szczeblu Unii w odniesieniu do niektórych kluczowych zagadnień polityki gospodarczej, które są szczególnie istotne dla wzrostu gospodarczego i zatrudnienia;
DK. mając na uwadze, że zrównoważone i trwałe finanse publiczne to nie tylko kwestia oszczędnego wykorzystania ograniczonych środków budżetu centralnego, ale również sprawiedliwego opodatkowania, progresywnego opodatkowania, dobrze zorganizowanego poboru podatków, lepszej walki z wszelkimi formami oszustw podatkowych i uchylania się od opodatkowania, współpracy i koordynacji podatkowej w celu ograniczenia niekorzystnej konkurencji podatkowej, a także dobrze zaprojektowanego systemu podatkowego, wspierającego rozwój biznesu i tworzenie miejsc pracy;
DL. mając na uwadze, że państwa członkowskie powinny być odpowiedzialne za wdrożenie strategii „Europa 2020”;
DM. mając na uwadze, że strategię „Europa 2020” powinno się poddać śródokresowemu przeglądowi, w którym należy uwzględnić identyfikację i zawstydzanie (naming and shaming) i w czasie którego należy ocenić, czy cele muszą zostać dopracowane lub dostosowane oraz jak można zwiększyć presję wywieraną na państwa członkowskie w celu osiągnięcia celów;
DN. mając na uwadze, że dostępność wysokiej jakości statystyk europejskich odgrywa centralną rolę w nowym systemie zarządzania gospodarką, a w szczególności mając na uwadze, że statystyki te stanowią warunek wstępny wspierania prawidłowego funkcjonowania głównych procedur nadzoru i egzekwowania tego systemu, takich jak europejski semestr, procedura dotycząca zakłóceń równowagi makroekonomicznej czy strategia „Europa 2020”;
DO. mając na uwadze, że należy kontynuować wysiłki na rzecz unowocześnienia metod sporządzania statystyk europejskich w celu zagwarantowania wysokiej jakości ich norm, wydajności kosztowej i adekwatności zasobów, a także aby ułatwić ich należyte upowszechnianie i dostęp wśród władz publicznych, podmiotów gospodarczych i obywateli;
Od legitymacji demokratycznej i odpowiedzialności do unii politycznej
DP. mając na uwadze, że Unia zawdzięcza swoją legitymację swoim wartościom demokratycznym, realizowanym celom i posiadanym kompetencjom, instrumentom i instytucjom;
DQ. mając na uwadze, że legitymacja ta pochodzi z dwóch źródeł obywatelskich – obywateli reprezentowanych przez Parlament oraz państw członkowskich reprezentowanych przez Radę;
DR. mając na uwadze, że z uwagi na panujący kryzys oraz sposób, w jaki podjęto niektóre środki kryzysowe, rozwinęła się debata dotycząca konieczności zwiększenia demokratycznego charakteru procesu decyzyjnego w UGW;
DS. mając na uwadze, że przywódcy polityczni i przedstawiciele instytucji, agencji i innych organów Unii powinni ponosić polityczną odpowiedzialność przed Parlamentem; mając na uwadze, że regularna sprawozdawczość i coroczna prezentacja ich prac oraz prognoz powinna mieć miejsce przed właściwą komisją Parlamentu;
DT. mając na uwadze, że w ubiegłych latach Rada Europejska dążyła do znalezienia sposobu wyjścia z kryzysu i przedstawiła liczne propozycje, w przypadku których nie zawsze w Traktatach przyznano Unii jasne kompetencje;
DU. mając na uwadze, że można ubolewać, iż Rada Europejska wybrała drogę międzyrządową, bez uwzględnienia Parlamentu, nieodzownego w niektórych przypadkach, jako ważnego podmiotu mogącego znaleźć wyjście z kryzysu;
DV. mając na uwadze, że w odniesieniu do wniosków należących do kompetencji Unii decyzje należy podejmować zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą, w pełni angażując Parlament;
DW. mając na uwadze, że uprawnienia wykonawcze Komisji w opartym na zasadach podejściu do ram zarządzania ekonomicznego, ustanowionych w szczególności we wzmocnionym pakcie stabilności i wzrostu oraz mechanizmie nadzoru makroekonomicznego, powinny być przedmiotem demokratycznej kontroli ex-post przeprowadzanej przez Parlament oraz odpowiedzialności przed nim;
DX. mając na uwadze, że należy uwspólnotowić instrumenty międzyrządowe stworzone od początku kryzysu, tj. od grudnia 2009 r.;
DY. mając na uwadze, że należy zapewnić większą kontrolę demokratyczną, uczestnictwo i współdecyzyjność w odniesieniu do polityki gospodarczej, monetarnej i społecznej oraz podatków, wieloletnich ram finansowych i zasobów własnych; mając na uwadze, że w tym celu należy uruchomić istniejące obecnie klauzule pomostowe;
DZ. mając na uwadze brak możliwości tolerowania sytuacji, w której przewodniczący Parlamentu Europejskiego nie może brać udziału w całych posiedzeniach Rady Europejskiej oraz szczytach strefy euro; mając na uwadze potrzebę pilnego znalezienia rozwiązania tego braku legitymacji demokratycznej w drodze porozumienia politycznego między dwiema instytucjami;
EA. mając na uwadze, że pilnie należy zająć się kwestią obecnego deficytu demokratycznego UGW i ściśle powiązać wszelkie dalsze działania na rzecz unii bankowej, unii fiskalnej i unii gospodarczej z większą legitymacją demokratyczną i odpowiedzialnością na szczeblu Unii;
EB. mając na uwadze, że przy każdorazowym przekazywaniu lub stanowieniu nowych kompetencji na szczeblu Unii lub tworzeniu nowych instytucji unijnych konieczne jest zapewnienie odpowiedniej legitymacji, kontroli demokratycznej ze strony Parlamentu i odpowiedzialności przed nim;
EC. mając na uwadze, że żadne międzyrządowe porozumienia między państwami członkowskimi nie mogą stwarzać struktur porównywalnych do struktur unijnych, wszystkie umowy ustanawiające systemy międzykrajowe lub ponadkrajowe muszą być przedmiotem demokratycznej kontroli prowadzonej przez Parlament;
ED. mając na uwadze, że zapewnienie sporządzenia, kontroli i upowszechnienia wysokiej jakości statystyk europejskich przez faktyczny Europejski System Statystyczny stanowi zasadniczy wkład na rzecz maksymalnego zwiększenia przejrzystości i skutecznej odpowiedzialności publicznej w zakresie opracowywania, zarządzania, wdrażania i egzekwowania polityki Unii zarówno na szczeblu unijnym, jak i krajowym;
EE. mając na uwadze, że należy wzmocnić współpracę między Parlamentem a parlamentami narodowymi na podstawie protokołu nr 1 w celu poprawy wymiany poglądów i jakości działalności parlamentarnej w dziedzinie zarządzania UGW zarówno na szczeblu unijnym, jak i krajowym; mając na uwadze, że współpracy takiej nie należy postrzegać jako tworzenia nowego mieszanego organu parlamentarnego, który byłby zarówno nieefektywny, jak i nieumocowany prawnie z punktu widzenia demokratycznego i konstytucyjnego;
1. za konieczne uważa umieszczenie zarządzania UGW w ramach instytucjonalnych Unii, co jest warunkiem jej skuteczności i wypełnienia obecnej luki politycznej między polityką krajową a europejskimi strategiami politycznymi;
2. apeluje do wszystkich instytucji o szybkie działanie polegające na wykorzystaniu jak największych możliwości stworzonych przez obowiązujące Traktaty i ich elementy elastyczności, i o przygotowanie się jednocześnie na niezbędne zmiany w Traktacie w celu zagwarantowania pewności prawnej i demokratycznej legitymacji; powtarza, że należy wykluczyć wariant nowej umowy międzyrządowej;
3. podkreśla, że zarówno środki proponowane na mocy obowiązujących Traktatów, jak i przyszłe zmiany Traktatów nie powinny wykluczać możliwości przyłączenia się i powinny gwarantować integralność Unii;
4. zwraca się do Rady – która upoważniła autorów sprawozdania pt. „W kierunku faktycznej unii gospodarczej i walutowej”, o którym mowa powyżej – aby natychmiast powołała przewodniczącego Parlamentu Europejskiego na jego współautora na równych prawach, aby zwiększyć demokratyczną legitymację tego tekstu;
5. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że choć zaangażowanie było jak na razie tylko nieformalne, Konferencja Przewodniczących Parlamentu zwróciła się do właściwej komisji Parlamentu o zbadanie tych konkretnych wniosków wspólnie z trzema przedstawicielami (tzw. szerpami), którzy prowadzą negocjacje ze stałym przewodniczącym Rady Europejskiej w imieniu Parlamentu;
6. potwierdza, że w pełni wykorzysta prawo do przedkładania Radzie propozycji zmiany Traktatów, które muszą być następnie rozpatrzone przez konwent, w celu ukończenia procesu kształtowania faktycznej UGW poprzez zwiększenie kompetencji Unii, w szczególności w dziedzinie polityki gospodarczej, a także poprzez umocnienie zasobów własnych Unii i jej możliwości budżetowych, roli i demokratycznej odpowiedzialności Komisji oraz uprawnień Parlamentu;
7. wzywa parlamenty narodowe do udziału w procesie przygotowywania przez rządy planów fiskalnych i planów reform przed ich przedłożeniem na forum Unii; zamierza zaproponować konwentowi dodanie tego jednoznacznego zobowiązania do funkcji sprawowanych przez parlamenty narodowe w myśl postanowień art. 12 TUE;
8. zwraca się do przewodniczącego Rady, aby w porozumieniu z Parlamentem niezwłocznie zakończył prace nad wnioskami ustawodawczymi podlegającymi zwykłej procedurze ustawodawczej na mocy Traktatu z Lizbony, które są blokowane przez Radę, oraz aby doprowadził do ich przyjęcia, zwłaszcza w odniesieniu do wniosków dotyczących IV dyrektywy w sprawie wymogów kapitałowych i krajowych systemów gwarancji depozytów;
9. uważa znaczącą poprawę pod względem legitymacji demokratycznej i odpowiedzialności za zarządzanie UGW na szczeblu Unii poprzez zwiększenie roli Parlamentu za absolutną konieczność i warunek wstępny wszelkich dalszych działań na rzecz unii bankowej, unii fiskalnej i unii gospodarczej;
10. uważa, że na mocy obowiązujących Traktatów koordynacji dyscypliny budżetowej państw członkowskich, których walutą jest euro, i nadzorowi nad nią można by nadać moc wiążącą oraz poddać je kontroli Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej na prostej podstawie art. 136 TFUE w połączeniu z art. 121 ust. 6, lecz z konstytucyjnego punktu widzenia krok ten należy rozważyć, wyłącznie jeśli znacząco zwiększyłby on rolę Parlamentu w zakresie szczegółowego stosowania art. 121 ust. 3 i 4 TFUE oraz jeśli celem byłoby ukończenie i wdrożenie procedury wielostronnego nadzoru za pomocą aktów delegowanych na podstawie art. 290 TFUE; przypomina, że zgodnie z Traktatami, przy określaniu oraz realizacji polityk i działań Unii trzeba brać pod uwagę wspieranie wysokiego poziomu zatrudnienia i zagwarantowanie odpowiedniej ochrony socjalnej, poprzez wprowadzenie, w oparciu o istniejące strategie, nowego zestawu wytycznych dla państw członkowskich, obejmującego społeczne i gospodarcze wskaźniki wraz z minimalnymi standardami, które mają być stosowane w odniesieniu do głównych filarów ich gospodarek;
11. jest zdania, że „faktyczna UGW” nie może ograniczać się do systemu przepisów, lecz wymaga zwiększonych możliwości budżetowych opartych na konkretnych zasobach własnych (w tym podatku od transakcji finansowych), które powinny, w ramach budżetu UE, wspierać wzrost i spójność społeczną przeciwdziałając zakłóceniom równowagi, rozbieżnościom strukturalnym i nadzwyczajnym sytuacjom finansowym związanym bezpośrednio z unią walutową, bez podważania jego tradycyjnych funkcji mających na celu finansowanie wspólnych strategii politycznych;
12. jest zdania, że na mocy obowiązujących Traktatów art. 136 TFUE umożliwia Radzie przyjmowanie, na podstawie zalecenia Komisji i wyników głosowania wyłącznie państw członkowskich, których walutą jest euro, wiążących wytycznych polityki gospodarczej dla państw strefy euro w ramach europejskiego semestru; podkreśla, że mechanizm zachęt zwiększyłby wiążący charakter koordynacji polityki gospodarczej; apeluje o porozumienie międzyinstytucjonalne w celu zaangażowania Parlamentu w przygotowanie i zatwierdzenie rocznej analizy wzrostu gospodarczego oraz wytycznych polityki gospodarczej i dotyczących zatrudnienia;
13. potwierdzając swój zamiar zwiększenia współpracy z parlamentami narodowymi na podstawie protokołu nr 1, podkreśla, że współpracy takiej nie należy postrzegać jako tworzenia nowego mieszanego organu parlamentarnego, który byłby zarówno nieefektywny, jak i nieumocowany prawnie z punktu widzenia demokratycznego i konstytucyjnego; podkreśla pełne umocowanie Parlamentu jako organu parlamentarnego na szczeblu Unii w przypadku wzmocnionego i demokratycznego zarządzania UGW;
14. zwraca się do Komisji o możliwie jak najszybsze przedłożenia Parlamentowi Europejskiemu, po przeprowadzeniu konsultacji ze wszystkimi zainteresowanymi podmiotami, wniosków, w których Parlament byłby współprawodawcą, dotyczących aktów prawnych stanowiących realizację szczegółowych zaleceń zawartych w niniejszym załączniku;
15. stwierdza, iż zalecenia te są zgodne z zasadą pomocniczości oraz podstawowymi prawami obywateli Unii;
16. wzywa Komisję, by oprócz środków, które mogą i muszą zostać pilnie podjęte w ramach obecnych Traktatów, przedstawiła wykaz zmian instytucjonalnych, które mogą okazać się konieczne dla stworzenia silniejszej struktury UGW, w oparciu o potrzebę ustanowienia zintegrowanych ram finansowych, zintegrowanych ram budżetowych i zintegrowanych ram polityki gospodarczej w oparciu o umocnioną rolę Parlamentu;
17. uważa, iż skutki finansowe przedstawionego wniosku muszą zostać pokryte z odpowiednich środków budżetowych;
18. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji, a także szczegółowych zleceń przedstawionych w załączniku, Komisji, Radzie Europejskiej, Radzie, Europejskiemu Bankowi Centralnemu, przewodniczącemu Eurogrupy, jak również parlamentom i rządom państw członkowskich.
- [1] Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 12.
ZAŁĄCZNIK DO PROJEKTU REZOLUCJI:SZCZEGÓŁOWE ZALECENIA DOTYCZĄCE TREŚCI PRZEDSTAWIONEGO WNIOSKU
1. Zintegrowane ramy finansowe
Zalecenie 1.1 dotyczące jednolitego mechanizmu nadzoru
Parlament Europejski jest zdania, że akt prawny, który należy przyjąć, powinien regulować, co następuje:
Obecne wnioski Komisji dotyczące jednolitego europejskiego mechanizmu nadzoru należy przyjąć jak najszybciej, aby zapewnić skuteczne stosowanie zasad ostrożnościowych, kontrolę ryzyka, zapobieganie kryzysom dotyczącym instytucji kredytowych w całej Unii.
Podstawa prawna, forma i treść wniosku powinny stwarzać możliwość pełnego udziału wszystkich państw członkowskich w jednolitym europejskim mechanizmie nadzoru, w takiej postaci, która zapewnia pełne zaangażowanie w proces decyzyjny uczestniczących państw członkowskich, których walutą nie jest euro, gwarantując symetryczny związek pomiędzy przyjętymi zobowiązaniami a wpływem na podejmowanie decyzji.
Udział państw członkowskich strefy euro w europejskim organie nadzoru powinien być obowiązkowy.
Wniosek powinien podlegać demokratycznej i szeroko zakrojonej kontroli ze strony Parlamentu Europejskiego w ramach Traktatów.
Podstawa prawna powinna uwzględniać Parlament Europejski jako współprawodawcę, kiedy niemożliwe jest uzyskanie przez Parlament Europejski roli organu współdecydującego za pomocą koncepcji „pakietu nadzoru”. Na mocy art. 263 TFUE Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej musi kontrolować legalność aktów prawnych EBC, innych niż zalecenia i opinie, mających na celu wywarcie skutków prawnych wobec stron trzecich.
Wniosek powinien gwarantować, że wszystkie zadania EUNB, zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1093/2010, są w dalszym ciągu wykonywane na szczeblu Unii, a także że wnioski są spójne z należytym funkcjonowaniem europejskich urzędów nadzoru przewidzianym w rozporządzeniu (UE) nr 1093/2010.
Jednolity mechanizm nadzoru powinien być przedmiotem odpowiedzialności wobec Parlamentu Europejskiego i Rady w zakresie działań i decyzji podejmowanych w dziedzinie nadzoru europejskiego, oraz być przedmiotem sprawozdań składanych właściwej komisji Parlamentu Europejskiego. Odpowiedzialność demokratyczna wymaga między innymi zatwierdzenia przez Parlament osoby stojącej na czele rady nadzorczej jednolitego mechanizmu nadzoru wybranej w ramach otwartej procedury selekcji, przewiduje obowiązek składania sprawozdań przez takiego szefa i przeprowadzenia jego wysłuchania w Parlamencie, a także prawo Parlamentu do zadawania pisemnych i ustnych pytań oraz uprawnienia śledcze Parlamentu Europejskiego zgodnie z TFUE.
Jednolity europejski mechanizm nadzoru powinien być niezależny od krajowych interesów politycznych oraz powinien gwarantować, że interesy Unii są nadrzędne wobec interesów krajowych zgodnie z mandatem Unii i odpowiednim sprawowaniem rządów.
Procesy podejmowania decyzji w ramach jednolitego mechanizmu nadzoru należy określić w odnośnym wniosku ustawodawczym zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą.
Europejski organ nadzoru powinien mieć uprawnienia i ponosić odpowiedzialność w zakresie:
- nadzoru nad instytucjami kredytowymi w krajach uczestniczących w systemie, ale przy jasnym podziale zadań operacyjnych między europejskimi a krajowymi organami nadzoru, w zależności od wielkości i modeli prowadzenia działalności oraz charakteru zadań nadzorczych;
- działania w sposób odpowiadający potrzebie zachowania jedności i integralności oraz międzynarodowej konkurencyjności rynku wewnętrznego, na przykład w celu zapewnienia braku przeszkód utrudniających konkurencję między państwami członkowskimi;
- należytego uwzględnienia wpływu swoich działań na konkurencję i innowacje na rynku wewnętrznym, integralność i spójność rynku wewnętrznego Unii jako całości, konkurencyjność Unii na świecie, włączenie społeczne pod względem finansowym, ochronę konsumentów i strategię Unii na rzecz zatrudnienia i wzrostu gospodarczego;
- ochrony stabilności i odporności wszystkich elementów systemu finansowego uczestniczących państw członkowskich, przejrzystości rynków i produktów finansowych oraz ochrony depozytariuszy, inwestorów i podatników, z uwzględnieniem różnorodności form rynkowych i instytucjonalnych;
- zapobiegania arbitrażowi regulacyjnemu i gwarantowania równych warunków działania;
- wzmocnienia międzynarodowej koordynacji nadzoru i, w stosownych przypadkach, reprezentowania Unii w międzynarodowych instytucjach finansowych;
- w przypadku bezczynności właściwych organów krajowych, podejmowania działań niezbędnych w celu restrukturyzacji, naprawy lub likwidacji instytucji finansowych, które są na progu upadłości lub których upadłość stanowiłaby powód do zaniepokojenia w kontekście ogólnego interesu publicznego.
Organom odpowiedzialnym za nadzór na szczeblu ponadnarodowym należy przydzielić wystarczające zasoby, w tym zasoby kadrowe, w celu zapewnienia, że posiadają one niezbędne zdolności operacyjne umożliwiające im wypełnianie swojej misji.
Zalecenie 1.2 dotyczące systemów gwarancji depozytów
Parlament Europejski jest zdania, że akt prawny, który należy przyjąć, powinien regulować, co następuje:
Parlament Europejski wzywa Komisję do podjęcia wszelkich starań w celu jak najszybszego zakończenia procedury ustawodawczej dotyczącej przekształcenia dyrektywy w sprawie systemów gwarancji depozytów na podstawie stanowiska Parlamentu Europejskiego z dnia 16 lutego 2012 r.
Ze względu na długoterminowy cel jednolitego europejskiego systemu gwarancji depozytów, jednakowe i rygorystyczne wymogi powinny mieć zastosowanie do wszystkich systemów gwarancji depozytów w Unii, aby uzyskać taką samą wszechstronną ochronę i taką samą stabilność systemów gwarancji depozytów i zapewnić równe warunki działania. Jedynie w ten sposób można zapewnić warunek wstępny wymaganej elastyczności, tak aby w wystarczającym stopniu uwzględnić specyfikę sektora finansów w poszczególnych krajach.
Należy zbadać opcje, w ramach których możliwe będzie stworzenie – po wprowadzeniu skutecznych ram naprawy oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz skutecznego mechanizmu nadzoru – jednolitego europejskiego systemu gwarancji depozytów z funkcjonującymi systemami gwarancji depozytów dysponującymi odpowiednimi poziomami finansowania, co zwiększy tym samym wiarygodność i zaufanie inwestorów.
W celu ochrony prywatnych oszczędności konieczne jest utrzymanie funkcjonalnej odrębności, przy jednoczesnym zapewnieniu skutecznego ukształtowania funduszy gwarancji depozytów i naprawy oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji.
Mechanizmy gwarancji depozytów i systemy naprawy oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji powinny mieć mocną strukturę finansową, przede wszystkim ex ante, opartą na składkach sektora przemysłu, przy czym składka danej instytucji finansowej powinna odzwierciedlać ryzykowność tej instytucji, a środki publiczne będą służyć wyłącznie jako ostateczne zabezpieczenie, którego zakres będzie ograniczony do koniecznego minimum.
Zalecenie 1.3 dotyczące naprawy oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji
Parlament Europejski jest zdania, że akt prawny, który należy przyjąć, powinien regulować, co następuje:
Obecny wniosek dotyczący dyrektywy ustanawiającej ramy prowadzenia naprawy oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i spółek inwestycyjnych należy przyjąć tak szybko, jak to możliwe, aby stworzyć europejski system stosowania środków naprawy oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, a także umożliwić stworzenie w średniej perspektywie jednolitego europejskiego systemu naprawy oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Należy jednak mieć na uwadze to, że w niektórych sektorach bankowych funkcjonują już mechanizmy zapewniające pełną ochronę i narzędzia prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, które należy uznać, wesprzeć i wymienić w odnośnym akcie ustawodawczym.
Ogólnym celem skutecznego systemu naprawy oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji musi być zminimalizowanie potencjalnego wykorzystania środków podatników do jego przeprowadzenia w odniesieniu do instytucji bankowych.
W celu ochrony prywatnych oszczędności konieczne jest utrzymanie funkcjonalnej odrębności, przy jednoczesnym zapewnieniu skutecznego ukształtowania funduszy gwarancji depozytów i naprawy oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji.
Systemy naprawy oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, a także mechanizmy gwarancji depozytów powinny mieć mocną strukturę finansową, przede wszystkim ex ante, opartą na składkach sektora przemysłu, przy czym składka danej instytucji finansowej powinna odzwierciedlać ryzykowność tej instytucji, a środki publiczne będą służyć wyłącznie jako ostateczne zabezpieczenie, którego zakres będzie ograniczony do koniecznego minimum.
Wniosek powinien być również zgodny z innymi aspektami rezolucji Parlamentu Europejskiego z dnia 7 lipca 2010 r. zawierającej zalecenia dla Komisji w sprawie transgranicznego zarządzania kryzysowego w sektorze bankowym, dotyczącymi na przykład harmonizacji przepisów dotyczących niewypłacalności, wspólnej oceny ryzyka, jednolitego zestawu narzędzi oraz „drabiny interwencji”.
Zalecenie 1.4 dotyczące dodatkowych elementów unii bankowej
Parlament Europejski jest zdania, że akt prawny, który należy przyjąć, powinien regulować, co następuje:
- w razie konieczności, wymóg prawnego rozdzielenia niektórych szczególnie ryzykownych obszarów działalności od pozostałej działalności banków depozytowych wchodzących w skład grupy bankowej, zgodnie ze sprawozdaniem Liikanena;
- ramy prawne wprowadzające zasadę „takie samo ryzyko, takie same przepisy” zapewniające objęcie zakresem działań organów regulacyjnych podmioty niebędące bankami, ale prowadzące działalność bankową i pozostające we wzajemnych stosunkach z bankami;
- wiarygodne i regularne testy warunków skrajnych w odniesieniu do sytuacji finansowej banków, wspierające wczesne wykrywanie problemów i skuteczne określanie zakresu interwencji;
- spójny jednolity zbiór przepisów dotyczących nadzoru ostrożnościowego nad wszystkimi bankami oraz wspólne makroostrożnościowe ramy mające zapobiegać dalszemu rozdrobnieniu finansowemu.
2. Zintegrowane ramy fiskalne
Zalecenie 2.1 dotyczące „dwupaku”
Parlament Europejski jest zdania, że akt prawny, który należy przyjąć, powinien regulować, co następuje:
Komisja powinna być zobowiązana do skutecznego wdrożenia kompromisów osiągniętych w ramach prowadzonych z Parlamentem Europejskim i Radą negocjacji trójstronnych dotyczących „dwupaku” w następujących dziedzinach:
- stworzenie wspólnego harmonogramu budżetowego;
- reforma krajowych ram budżetowych;
- ocena planów budżetowych, w tym jakościowa ocena inwestycji i wydatków publicznych związanych z celami strategii „Europa -2020”;
- ustanowienie programów partnerstwa gospodarczego;
- ściślejsze monitorowanie państw członkowskich, których walutą jest euro i które są objęte procedurą nadmiernego deficytu;
- ściślejsze monitorowanie państw członkowskich, których walutą jest euro i które są zagrożone niewypełnieniem swoich obowiązków w ramach procedury nadmiernego deficytu;
- informowanie o emisji długu;
- inicjatywa określająca zbiór programów wymaganych w celu uruchomienia dodatkowych długoterminowych inwestycji rzędu 1% PKB na rzecz zwiększenia zrównoważonego wzrostu gospodarczego oraz uzupełnienia niezbędnych reform strukturalnych.
Zalecenie 2.2 dotyczące uwspólnotowienia paktu fiskalnego
Parlament Europejski jest zdania, że akt prawny, który należy przyjąć, powinien regulować, co następuje:
W oparciu o ocenę doświadczeń wynikających z jego wdrożenia i zgodnie z TUE i TFUE, należy jak najszybciej dokonać transpozycji paktu fiskalnego do wtórnego ustawodawstwa Unii Europejskiej.
Zalecenie 2.3: opodatkowanie
Parlament Europejski jest zdania, że akt prawny, który należy przyjąć, powinien regulować, co następuje:
W ramach coraz ściślejszej unii gospodarczej, podatkowej i budżetowej należy zwiększyć wysiłki na rzecz koordynacji systemów podatkowych oraz rozwiązania kwestii niekorzystnej konkurencji podatkowej między państwami członkowskimi, która stoi w wyraźnej sprzeczności z logiką rynku wewnętrznego. W pierwszej kolejności, jeżeli nie powiodą się wszystkie próby rozmów i osiągnięcia kompromisu, należy częściej stosować ściślejszą współpracę w dziedzinie opodatkowania (jak w przypadku ustanowienia wspólnej skonsolidowanej podstawy opodatkowania osób prawnych lub podatku od transakcji finansowych), ponieważ ujednolicone ramy opodatkowania zwiększą stopień integracji polityki budżetowej.
Zalecenie 2.4: centralny budżet europejski finansowany z zasobów własnych
Parlament Europejski jest zdania, że akt prawny, który należy przyjąć, powinien regulować, co następuje:
Przy formułowaniu opcji politycznych Komisja i Rada powinny być zobowiązane do wzięcia pod uwagę stanowisk Parlamentu Europejskiego dotyczących wieloletnich ram finansowych i zasobów własnych. Parlament Europejski wielokrotnie wyrażał pilną potrzebę zreformowania systemu zasobów własnych oraz powrotu do ducha i litery TFUE, twierdząc, że budżet Unii powinien być finansowany wyłącznie z zasobów własnych.
Należy bezzwłocznie zająć się sytuacją, w której potrzeby finansowe budżetu Unii kolidują z niezbędną konsolidacją fiskalną w państwach członkowskich. Nadszedł zatem czas, aby stopniowo powracać do sytuacji, w której budżet Unii finansowany jest z rzeczywistych zasobów własnych, co w rezultacie zmniejszyłoby obciążenie budżetów krajowych. Należy również pamiętać, że w swoich rezolucjach z dni 29 marca 2007 r., 8 czerwca 2011 r., 13 czerwca 2012 r. oraz 23 października 2012 r. Parlament Europejski wyjaśnił swoje stanowisko w zakresie tego, czym jest system rzeczywistych zasobów własnych i jak sprawić, aby był on zgodny z konieczną w krótkiej perspektywie konsolidacją fiskalną na szczeblu krajowym.
Dalsza koordynacja budżetowa w Unii wymaga skonsolidowanych danych dotyczących rachunków publicznych Unii, państw członkowskich oraz organów władz lokalnych i regionalnych, odzwierciedlających cele Unii. Komisja powinna zatem uwzględnić opracowanie takich skonsolidowanych danych w przyszłych wnioskach ustawodawczych.
Zalecenie 2.5: stopniowe przesunięcie do funduszu amortyzacji zadłużenia
Parlament Europejski jest zdania, że akt prawny, który należy przyjąć, powinien regulować, co następuje:
Należy zapewnić stopniowe przesunięcie nadmiernego zadłużenia do funduszu amortyzacji zadłużenia opartego na propozycji niemieckiej rady ekspertów ds. gospodarczych, która przewiduje utworzenie funduszu zasilanego całym zadłużeniem powyżej 60% w państwach członkowskich spełniających określone kryteria. Zadłużenie byłoby spłacane w okresie ok. 25 lat, a utworzony w ten sposób fundusz, przy egzekwowaniu wszystkich istniejących mechanizmów, pomógłby w przyszłości utrzymać łączne zadłużenie państw członkowskich na poziomie poniżej 60%.
Zalecenie 2.6 dotyczące przeciwdziałania uchylaniu się od opodatkowania
Parlament Europejski jest zdania, że akt prawny, który należy przyjąć, powinien regulować, co następuje:
Swobodnego przepływu kapitału nie można wykorzystywać jako sposobu unikania opodatkowania, w szczególności w przypadku państw członkowskich, których walutą jest euro i które przeżywają poważne trudności w zakresie stabilności finansowej w strefie euro lub są nimi zagrożone. Dlatego Komisja, zgodnie ze swoją ważną inicjatywą z dnia 27 czerwca 2012 r. mającą na celu zaostrzenie walki z oszustwami podatkowymi i uchylaniem się od opodatkowania, powinna zakończyć konsultacje w sprawie umowy międzynarodowej i przedłożyć wnioski służące usprawnieniu współpracy i koordynacji między organami podatkowymi.
Należy wprowadzić podatek od transakcji finansowych w ramach zacieśnionej współpracy zgodnie z art. 326-333 TFUE.
Zalecenie 2.7 dotyczące zapewnienia demokratycznego nadzoru nad europejskim mechanizmem stabilności
Parlament Europejski jest zdania, że akt prawny, który należy przyjąć, powinien regulować, co następuje:
Europejski mechanizm stabilności powinien rozwijać się w kierunku zarządzania opartego na metodzie wspólnotowej oraz powinien być przedmiotem odpowiedzialności przed Parlamentem Europejskim. Kluczowe decyzje, takie jak udzielenie pomocy finansowej państwu członkowskiemu czy zawarcie protokołu uzgodnień, powinny podlegać właściwej kontroli Parlamentu Europejskiego.
Trio powołane w celu zapewnienia wdrożenia protokołów uzgodnień powinno być wysłuchane przez Parlament Europejski przed podjęciem obowiązków oraz powinno ono podlegać wymogowi regularnego składania sprawozdań i kontroli demokratycznej wobec Parlamentu Europejskiego.
Zalecenie 2.8 dotyczące zapewnienia demokratycznej odpowiedzialności i legitymacji koordynacji budżetowej
Parlament Europejski jest zdania, że akt prawny, który należy przyjąć, powinien regulować, co następuje:
Wszystkie nowo utworzone mechanizmy koordynacji polityki budżetowej należy oprzeć na odpowiednich przepisach, aby zapewnić demokratyczną odpowiedzialność i legitymację.
3. Zintegrowane ramy polityki gospodarczej
Zalecenie 3.1 dotyczące lepszej koordynacji ex ante polityki gospodarczej oraz usprawnienia europejskiego semestru
Parlament Europejski jest zdania, że akt prawny, który należy przyjąć, powinien regulować, co następuje:
Komisja powinna zapewnić, by kompromisy, które zostaną osiągnięte w ramach prowadzonych z Parlamentem Europejskim i Radą negocjacji trójstronnych dotyczących dwupaku, zostały kompleksowo wdrożone.
Należy dokładnie przeanalizować unijne instrumenty na rzecz europejskiej ochrony socjalnej i minimalnych norm socjalnych, takie jak europejska gwarancja na rzecz młodzieży, z uwzględnieniem bezrobocia wśród młodych ludzi.
Komisja powinna niezwłocznie przedstawić wnioski zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą w celu wprowadzenia do ustawodawstwa wtórnego zobowiązań szefów państw i rządów podjętych w dniu 28 czerwca 2012 r. w ramach „Paktu na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia”. W ramach koordynacji gospodarczej należy w szczególności odpowiednio uwzględnić zobowiązanie państwa członkowskiego do „kontynuacji zróżnicowanej konsolidacji fiskalnej sprzyjającej wzrostowi gospodarczemu, poszanowania paktu na rzecz stabilności i wzrostu oraz uwzględnienia warunków specyficznych dla danego kraju”, a także do propagowania „inwestycji w obszarach ukierunkowanych na przyszłość oraz mających bezpośredni związek z potencjałem wzrostu gospodarczego”.
Komisja powinna przedstawić wyjaśnienia dotyczące statusu rocznej analizy wzrostu gospodarczego. Europejski semestr powinien obejmować Parlament Europejski i parlamenty narodowe.
Dalsza koordynacja budżetowa w Unii wymaga skonsolidowanych danych dotyczących rachunków publicznych Unii, państw członkowskich oraz organów władz lokalnych i regionalnych, odzwierciedlających cele Unii. Komisja powinna zatem uwzględnić opracowanie takich skonsolidowanych danych w przyszłych wnioskach ustawodawczych.
Uwzględniając różne etapy europejskiego semestru, określone we wzmocnionym pakcie na rzecz stabilności i wzrostu oraz w mechanizmie nadzoru makroekonomicznego, należy ocenić konieczność uchwalenia dodatkowego ustawodawstwa, biorąc pod uwagę, że:
- rozwój i umocnienie rynku wewnętrznego oraz wspieranie międzynarodowych kontaktów handlowych mają zasadnicze znaczenie dla pobudzania zrównoważonego wzrostu gospodarczego, zwiększania konkurencyjności i wyeliminowania zakłóceń równowagi makroekonomicznej; dlatego Komisja powinna mieć obowiązek uwzględnienia w rocznej analizie wzrostu gospodarczego kroków, które państwa członkowskie mają poczynić w kierunku urzeczywistnienia rynku wewnętrznego;
- krajowe programy reform i krajowe programy stabilności powinny być ze sobą ściśle powiązane; odpowiednie monitorowanie powinno zapewnić spójność krajowych programów reform i krajowych programów stabilności;
- europejski semestr powinien umożliwić rozwój większej synergii między budżetami Unii i państw członkowskich, w celu osiągnięcia celów strategii „Europa 2020”; w związku z tym europejski semestr należy rozwinąć, tak aby obejmował on wskaźniki efektywności wykorzystania zasobów;
- należy zwiększyć zaangażowanie władz regionalnych i lokalnych oraz partnerów w procesie planowania i realizacji właściwych programów, aby na wszystkich szczeblach zwiększyć poczucie odpowiedzialności za cele strategii oraz zapewnić większą świadomość jej celów i efektów na szczeblu lokalnym;
- Komisja powinna przyjąć roczną analizę wzrostu gospodarczego i mechanizm ostrzegania do dnia 1 grudnia każdego roku, wraz z odrębnym rozdziałem poświęconym strefie euro; Komisja powinna w pełni ujawnić swoje podstawowe metody i założenia makroekonomiczne;
- W rocznej analizie wzrostu gospodarczego Komisja powinna jasno ocenić główne problemy gospodarcze i budżetowe Unii i poszczególnych państw członkowskich, zaproponować działania priorytetowe w celu przezwyciężenia tych problemów oraz określić inicjatywy podejmowane na szczeblu unijnym i państw członkowskich w celu zwiększenia konkurencyjności, wsparcia inwestycji długoterminowych, usunięcia barier dla zrównoważonego wzrostu gospodarczego, osiągnięcia celów określonych w Traktatach i aktualnej strategii „Europa 2020”, wdrożenia siedmiu inicjatyw przewodnich oraz ograniczenia zakłóceń równowagi makroekonomicznej;
- państwa członkowskie i ich regiony powinny w szczególności bardziej zaangażować parlamenty narodowe i regionalne, partnerów społecznych, organy władz publicznych oraz społeczeństwo obywatelskie w kształtowanie krajowych programów reform, rozwoju i spójności oraz regularnie zasięgać ich opinii;
- Komisja powinna wyraźnie określić w rocznej analizie wzrostu gospodarczego potencjalne transgraniczne skutki uboczne głównych środków w zakresie polityki gospodarczej, wdrożonych na szczeblu unijnym oraz na szczeblu państw członkowskich;
- po przyjęciu rocznej analizy wzrostu gospodarczego przez Komisję komisarze właściwi dla europejskiego semestru powinni uczestniczyć we właściwych komisjach Parlamentu w debacie nad tą analizą;
- W lipcu Rada powinna stanąć przed właściwą komisją Parlamentu Europejskiego, aby wyjaśnić wszelkie istotne zmiany, jakie wprowadziła do zaproponowanych przez Komisję zaleceń dla poszczególnych krajów; Komisja powinna wziąć udział w tym wysłuchaniu w celu przedstawienia poglądów w tej sprawie;
- państwa członkowskie powinny przedstawić możliwie najbardziej szczegółowe informacje na temat środków i instrumentów przewidzianych w krajowych programach reform, służące osiągnięciu celów wyznaczonych na szczeblu krajowym – w tym w zakresie terminu wdrożenia, oczekiwanych skutków, możliwych efektów zewnętrznych, ryzyka związanego z nieudanym wdrożeniem, kosztów oraz, w stosownych przypadkach, korzystania z funduszy strukturalnych UE;
- mechanizmy zachęcające wzmocniłyby wiążący charakter koordynacji polityki gospodarczej.
Zalecenie 3.3 dotyczące paktu społecznego dla Europy
Parlament Europejski jest zdania, że akt prawny, który należy przyjąć, powinien regulować, co następuje:
Zgodnie z Traktatami, przy definiowaniu i wdrażaniu strategii politycznych i działań Unii należy uwzględnić wspieranie wysokiego poziomu zatrudnienia oraz zapewnienie odpowiedniej ochrony socjalnej.
Szczegółowe przepisy dotyczące sprawowania wiążącego nadzoru nad dyscypliną budżetową w strefie euro mogą i powinny uzupełniać wskaźniki budżetowe i makroekonomiczne za pomocą wskaźników zatrudnienia i wskaźników społecznych w celu zapewnienia odpowiedniego wdrożenia wyżej wspomnianych przepisów za pomocą właściwych unijnych przepisów finansowych.
Pakt społeczny dla Europy należy ustanowić w celu wsparcia:
- zatrudniania młodych ludzi, w tym takich inicjatyw jak europejska gwarancja na rzecz młodzieży;
- wysokiej jakości i wystarczającego finansowania usług publicznych;
- zarobków pozwalających na godne życie;
- dostępu do przystępnego cenowo budownictwa socjalnego;
- podstawowej ochrony socjalnej dla zapewnienia powszechnego dostępu do podstawowych usług opieki zdrowotnej, niezależnie od dochodów;
- wdrażania protokołu społecznego w celu ochrony podstawowych praw społecznych i pracowniczych;
- europejskich ram zarządzania restrukturyzacją w sposób społecznie odpowiedzialny;
- nowej strategii na rzecz zdrowia i bezpieczeństwa, w tym chorób wywołanych stresem;
- równej płacy i równych dla wszystkich praw za pracę o takiej samej wartości.
4. Zwiększanie demokratycznej legitymacji i odpowiedzialności
Zalecenie 4.1 dotyczące dialogu gospodarczego
Parlament Europejski jest zdania, że akt prawny, który należy przyjąć, powinien regulować, co następuje:
Komisja powinna być zobowiązana do kompleksowego wdrożenia kompromisów, które zostaną osiągnięte w ramach negocjacji trójstronnych dotyczących dwupaku prowadzonych z Parlamentem Europejskim i Radą.
Zalecenie 4.2: europejskie zabezpieczenia finansowe
Parlament Europejski jest zdania, że akt prawny, który należy przyjąć, powinien regulować, co następuje:
Funkcjonowanie Europejskiego Instrumentu Stabilności Finansowej/ europejskiego mechanizmu stabilności oraz wszelkich podobnych przyszłych mechanizmów powinno podlegać regularnej kontroli demokratycznej i nadzorowi ze strony Parlamentu Europejskiego, w które powinien być również włączony Trybunał Obrachunkowy i OLAF. Europejski mechanizm stabilności powinien zostać uwspólnotowiony.
Zalecenie 4.3 dotyczące zwiększenia roli Parlamentu Europejskiego i współpracy międzyparlamentarnej w kontekście europejskiego semestru
Parlament Europejski jest zdania, że akt prawny, który należy przyjąć, powinien regulować, co następuje:
- przewodniczący Parlamentu Europejskiego powinien przedstawić na wiosennym posiedzeniu Rady Europejskiej opinię Parlamentu dotyczącą rocznej analizy wzrostu gospodarczego; należy przeprowadzić negocjacje w sprawie porozumienia międzyinstytucjonalnego w celu zaangażowania Parlamentu Europejskiego w sporządzenie i zatwierdzenie rocznej analizy wzrostu gospodarczego oraz wytycznych polityki gospodarczej i wytycznych dotyczących zatrudnienia;
- Komisja i Rada powinny uczestniczyć w międzyparlamentarnych spotkaniach między przedstawicielami parlamentów krajowych i Parlamentu Europejskiego, które organizuje się w kluczowych momentach semestru (tzn. po opublikowaniu rocznej analizy wzrostu gospodarczego i zaleceń dla poszczególnych krajów), co w szczególności umożliwi parlamentom narodowym uwzględnienie europejskiego punktu widzenia przy omawianiu budżetów krajowych.
Zalecenie 4.4 dotyczące zwiększenia przejrzystości, legitymacji i odpowiedzialności
Parlament Europejski jest zdania, że akt prawny, który należy przyjąć, powinien regulować, co następuje:
- aby zwiększyć przejrzystość, Ecofin i Eurogrupa powinny być zobowiązane do przekazywania Parlamentowi Europejskiemu najważniejszych dokumentów wewnętrznych, agend i dokumentów pomocniczych przed swoimi posiedzeniami; oprócz tego przewodniczący Eurogrupy powinien regularnie stawiać się przed Parlamentem Europejskim, np. na wysłuchania organizowane pod auspicjami Komisji Gospodarczej i Monetarnej Parlamentu Europejskiego;
- Parlament Europejski musi w pełni uczestniczyć w dalszych pracach nad projektem sprawozdania czterech przewodniczących, zgodnie z metodą wspólnotową; udział ten można zorganizować na szczeblu grupy roboczej (prace przygotowawcze) lub na szczeblu przewodniczących (proces decyzyjny);
- przewodniczący Parlamentu Europejskiego powinien być zapraszany do udziału w posiedzeniach Rady Europejskiej i szczytach strefy euro;
- przy przekazywaniu lub ustanawianiu nowych uprawnień na szczeblu Unii lub tworzeniu nowych instytucji unijnych należy zapewnić odpowiednią kontrolę demokratyczną ze strony Parlamentu Europejskiego oraz odpowiedzialność przed nim;
- Parlament Europejski powinien organizować wysłuchanie i wyrazić zgodę na powołanie osoby stojącej na czele europejskiego mechanizmu stabilności; Przewodniczący powinien składać regularne sprawozdania Parlamentowi Europejskiemu;
- przedstawiciel Komisji w trojce powinni być wysłuchani przez Parlament Europejski przed podjęciem obowiązków oraz powinni składać mu regularne sprawozdania;
- umocnienie roli komisarza ds. gospodarczych i monetarnych lub utworzenie europejskiego urzędu skarbowego musi być powiązane z odpowiednimi działaniami na rzecz demokratycznej odpowiedzialności i legitymacji obejmującymi procedury zatwierdzania i kontroli ze strony Parlamentu Europejskiego;
- jedynie poszanowanie metody wspólnotowej, prawa Unii i instytucji unijnych może zapewnić poszanowanie demokratycznej odpowiedzialności i legitymacji w Unii; zgodnie z Traktatami UGW może zostać ustanowiona wyłącznie przez Unię;
- walutą Unii jest euro, a jej parlamentem jest Parlament Europejski; w przyszłej strukturze UGW należy uwzględnić to, że Parlament Europejski jest ośrodkiem odpowiedzialności na szczeblu Unii;
- proces, w ramach którego opracowywana jest strategia na rzecz przyszłej UGW, musi zapewniać pełne zaangażowanie Parlamentu zgodnie z metodą wspólnotową.
Wszystkie decyzje odnoszące się do umocnienia UGW muszą być podejmowane w oparciu o Traktat o Unii Europejskiej. Wszelkie przypadki odejścia od metody wspólnotowej i szerszego wykorzystywania porozumień międzyrządowych będzie prowadzić do podziału i osłabienia Unii, w tym strefy euro.
OPINIA Komisji Spraw Konstytucyjnych (12.10.2012)
dla Komisji Gospodarczej i Monetarnej
w sprawie sprawozdania pt. „W kierunku faktycznej unii gospodarczej i walutowej”.
(2012/2151 (INI))
Sprawozdawca komisji opiniodawczej (*): Roberto Gualtieri
(Inicjatywa – art. 42 Regulaminu)
(*) Zaangażowana komisja – art. 50 Regulaminu
Mod
WSKAZÓWKI
Komisja Spraw Konstytucyjnych zwraca się do Komisji Gospodarczej i Monetarnej, jako do komisji przedmiotowo właściwej, o naniesienie w swoim sprawozdaniu następujących wskazówek:
Wskazówka 1 Punkt O preambuły | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
O. mając na uwadze, że 17 państw członkowskich już przyjęło jedną walutę Unii, a większość pozostałych dołączy do strefy euro, kiedy będzie na to gotowa; |
O. mając na uwadze, że 17 państw członkowskich już przyjęło jedną walutę Unii, a wszystkie pozostałe, z wyjątkiem Zjednoczonego Królestwa, zobowiązane są do dołączenia do strefy euro po spełnieniu kryteriów konwergencji i ich krajowych wymogów konstytucyjnych; |
Wskazówka 2 Punkt X preambuły | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
X. mając na uwadze, że z punktu widzenia demokracji niezrozumiałe jest niewłączenie przewodniczącego Parlamentu Europejskiego, reprezentującego ponad 502 miliony obywateli Europy, w opracowywanie opublikowanego 26 czerwca 2012 r. sprawozdania przewodniczącego Rady Europejskiej, we współpracy z przewodniczącymi Komisji Europejskiej, Eurogrupy i Europejskiego Banku Centralnego, zatytułowanego „W kierunku faktycznej unii gospodarczej i walutowej”; |
X. mając na uwadze, że Parlament Europejski nie został bezpośrednio włączony w opracowywanie opublikowanego 26 czerwca 2012 r. sprawozdania przewodniczącego Rady Europejskiej, we współpracy z przewodniczącymi Komisji Europejskiej, Eurogrupy i Europejskiego Banku Centralnego, zatytułowanego „W kierunku faktycznej unii gospodarczej i walutowej”; |
Wskazówka 3 Punkt A C preambuły | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
AC. mając na uwadze, że nie można wykluczyć, iż dla wzmocnienia zarządzania w pełni funkcjonalną UGW konieczne mogą być nowe zmiany traktatowe; mając na uwadze, że Komisja powinna niezwłocznie przedstawić listę niezbędnych, długoterminowych zmian instytucjonalnych; |
AC. mając na uwadze, że obowiązujące Traktaty europejskie zapewniają szerokie możliwości osiągnięcia postępów w zakresie tworzenia unii gospodarczej i walutowej na podstawie silniejszych, bardziej zintegrowanych i bardziej zrównoważonych ram polityki finansowej, budżetowej i gospodarczej oraz silniejszej legitymacji demokratycznej i większej odpowiedzialności; mając na uwadze, że urzeczywistnienie faktycznej unii gospodarczej i walutowej w UE wymagać będzie w perspektywie średniookresowej dokonania zmiany Traktatu; |
Wskazówka 4 Punkt A C a preambuły (nowy) | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
|
ACa. mając na uwadze, że Traktaty określają już stosowne procedury dotyczące wieloszczeblowego zarządzania, które umożliwiają działania zmierzające w kierunku faktycznej UGW bez podważania integralności porządku prawnego i instytucjonalnego UE, poprzez przyjęcie przepisów w ramach polityki fiskalnej i gospodarczej mającej zastosowanie konkretnie do państw członkowskich, których walutą jest euro, oraz poprzez ustanowienie wzmocnionej współpracy między państwami członkowskimi w ramach niewyłącznych kompetencji Unii; |
Wskazówka 5 Punkt A D preambuły | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
AD. mając na uwadze, że przyszłe zmiany traktatowe nie powinny stanowić przeszkody dla szybkiego wdrożenia tego, co już może być osiągnięte na mocy obecnych Traktatów; mając na uwadze, że wiele można osiągnąć w istniejących ramach instytucjonalnych; |
AD. mając na uwadze, że pełne wykorzystanie procedur i możliwości elastyczności stworzonych przez obowiązujące Traktaty w celu szybkiej poprawy zarządzania UGW w kontekście kształtowania faktycznej europejskiej przestrzeni politycznej jest warunkiem osiągnięcia konsensusu demokratycznego pozwalającego na przyszłą całościową i pomyślną zmianę Traktatów; |
Wskazówka 6 Punkt A D a preambuły (nowy) | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
|
ADa. mając na uwadze, że Parlament Europejski ma prawo przedkładać Radzie propozycje zmiany Traktatów, które muszą być następnie rozpatrzone przez konwent, w celu ukończenia procesu kształtowania faktycznej UGW poprzez zwiększenie kompetencji UE, zwłaszcza w dziedzinie polityki gospodarczej, a poprzez wzmocnienie zasobów własnych Unii i jej możliwości budżetowych, roli i demokratycznej odpowiedzialności Komisji oraz uprawnień Parlamentu Europejskiego; |
Wskazówka 7 Punkt A D b preambuły (nowy) | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
|
ADb. mając na uwadze, że założenie, iż konwent taki nie powinien odbyć się przed następnymi wyborami europejskimi, jest realistyczne i stosowne; mając na uwadze, że przygotowania do takiego konwentu powinny się rozpocząć już przed następnymi wyborami europejskimi; |
Wskazówka 8 Punkt A E preambuły | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
AE. mając na uwadze, że należy dążyć do tego, by wszystkie państwa członkowskie wspólnie podejmowały działania na rzecz ściślejszej integracji europejskiej; mając na uwadze, że w niezbędnych lub uzasadnionych przypadkach potrzebne mogą być decyzje mające zastosowanie wyłącznie do strefy euro, z uwagi na jej szczególny charakter, nie wykluczając możliwości przyłączenia się innych państw członkowskich; |
AE. mając na uwadze, że zarówno środki proponowane na mocy obowiązujących Traktatów, jak i przyszłe ich zmiany nie powinny wykluczać możliwości przyłączenia się państw członkowskich i powinny gwarantować integralność UE; |
Wskazówka 9 Punkt A Y a preambuły (nowy) | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
|
AYa. mając na uwadze, że ustanowienie jednolitego mechanizmu nadzoru będzie bardziej uzasadnione, bardziej przejrzyste i bardziej skuteczne, jeżeli zostanie on przyjęty w toku procedury współdecyzji z Parlamentem Europejskim; |
Wskazówka 10 Punkt AY b preambuły (nowy) | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
|
AYb. mając na uwadze, że art. 48 ust. 7 TUE przewiduje konkretną procedurę dotyczącą przyjęcia aktu, w przypadku którego TFUE wymaga specjalnej procedury ustawodawczej, zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą; mając na uwadze, że art. 333 TFUE zawiera ponadto postanowienia, które dopuszczają stosowanie zwykłej procedury ustawodawczej w kontekście ściślejszej współpracy; |
Wskazówka 11 Punkt A Y c preambuły (nowy) | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
|
AYc. mając na uwadze, że należy ustanowić demokratyczną kontrolę parlamentarną nad działaniami w zakresie nadzoru bankowego; |
Wskazówka 12 Punkt B V | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
BV. mając na uwadze, że mechanizmy uzupełniające są niezbędne dla zapewnienia respektowania przez wszystkie państwa członkowskie ich zobowiązań w ramach indywidualnych procedur budżetowych, przy czym nie można wykluczyć, że konieczne okaże się wzmocnienie roli komisarza europejskiego do spraw gospodarczych i walutowych; |
BV. mając na uwadze, że mechanizmy uzupełniające są niezbędne dla zapewnienia respektowania przez wszystkie państwa członkowskie ich zobowiązań w ramach indywidualnych procedur budżetowych, przy czym nie można wykluczyć, że konieczne okaże się wzmocnienie roli komisarza europejskiego do spraw gospodarczych i walutowych; mając na uwadze, że na mocy obowiązujących Traktatów klauzulę elastyczności (art. 352 TFUE) można wykorzystać w tym celu oraz do celu utworzenia Europejskiego Urzędu Skarbowego, który stanowi kluczowy element faktycznej unii gospodarczej i walutowej; |
Wskazówka 13 Punkt BV a preambuły (nowy) | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
|
BVa. mając na uwadze, że art. 136 TFUE umożliwia przyjmowanie, zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą w ramach możliwości, o których mowa w art. 121 i art. 126 TFUE, specjalnych środków w celu wzmocnienia koordynacji i nadzoru nad dyscypliną państw członkowskich, których walutą jest euro; mając na uwadze, że tego rodzaju ustawodawstwo może przewidywać przekazanie Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów o charakterze nieustawodawczym o zasięgu ogólnym, które uzupełniają lub zmieniają niektóre, inne niż istotne, elementy aktu ustawodawczego; mając na uwadze, że TFUE przewiduje możliwość nadania Parlamentowi Europejskiemu lub Radzie prawa do odwołania uprawnień przekazanych Komisji; |
Wskazówka 14 Punkt BV b (nowy) | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
|
BVb. mając na uwadze, że zgodnie z Traktatami przy określaniu oraz realizacji polityk i działań UE trzeba brać pod uwagę wspieranie wysokiego poziomu zatrudnienia i zagwarantowanie odpowiedniej ochrony socjalnej; mając na uwadze, że należy wprowadzić, w oparciu o istniejące strategie, nowy zestaw wytycznych dla państw członkowskich, obejmujący społeczne i gospodarcze wskaźniki wraz z minimalnymi standardami, które mają być przez nie stosowane w odniesieniu do głównych filarów ich gospodarek; |
Wskazówka 15 Punkt BV c preambuły (nowy) | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
|
BVc. mając na uwadze, że zgodnie z ogólną zasadą porządku prawnego UE, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej uprawniony jest do dopilnowania, by przy wykładni i stosowaniu Traktatów przestrzegane było prawo UE, oprócz przypadków, w których jest to wyraźnie wykluczone; |
Wskazówka 16 Punkt B W preambuły | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
BW. mając na uwadze, że rozmowy trójstronne dotyczące rozporządzeń w ramach tak zwanego „dwupaku” powinny niedługo doprowadzić do konkretnych wyników politycznych; Rada powinna zrezygnować ze swojej niechęci do tej sprawy; |
BW. mając na uwadze, że kluczowe znaczenie ma zakończenie w pierwszej kolejności negocjacji dotyczących rozporządzeń w ramach tak zwanego „dwupaku”, dzięki czemu wzmocnione zostaną istniejące uprawnienia Komisji w zakresie spraw budżetowych; |
Wskazówka 17 Punkt B X a preambuły (nowy) | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
|
BXa. mając na uwadze, że na mocy obowiązujących Traktatów państwa członkowskie, których walutą jest euro, mogą finansować większy budżet UE w ramach procedury dotyczącej zasobów własnych poprzez wprowadzenie specjalnych podatków lub opłat zgodnie z procedurą wzmocnionej współpracy; mając na uwadze, że należy tego dokonać ze szczególnym naciskiem na powiązanie z istniejącymi już ramami budżetowymi UE i bez podważania tradycyjnych funkcji budżetu UE mających na celu finansowanie wspólnych strategii; mając na uwadze, że takie zwiększone możliwości budżetowe powinny wspierać wzrost i spójność społeczną przeciwdziałając zakłóceniom równowagi, rozbieżnościom strukturalnym i nadzwyczajnym sytuacjom finansowym związanym bezpośrednio z unią walutową; |
Wskazówka 18 Punkt B X b preambuły (nowy) | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
|
BXb. mając na uwadze, że europejski mechanizm stabilności powinien podlegać odpowiedniej kontroli ze strony Parlamentu Europejskiego; |
Wskazówka 19 Punkt C B a preambuły (nowy) | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
|
CBa. mając na uwadze, że europejski mechanizm stabilności mógłby zostać włączony w ramy prawne UE za pomocą klauzuli elastyczności (art. 352 TFUE) w połączeniu ze zmienionym art. 136 TFUE; |
Wskazówka 20 Punkt C B b preambuły (nowy) | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
|
CBb. mając na uwadze, że na mocy obowiązujących Traktatów definicje stosowania klauzuli dotyczącej wyłączenia wzajemnej pomocy mogą zostać określone przez Radę na wniosek Komisji i po zasięgnięciu opinii Parlamentu Europejskiego (art. 125 ust. 2 TFUE); |
Wskazówka 21 Punkt C B c preambuły (nowy) | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
|
CBc. mając na uwadze, że w stosunku do trojki zastosowanie powinny mieć wysokie standardy demokratycznej odpowiedzialności na szczeblu europejskim; |
Wskazówka 22 Punkt C G preambuły | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
CG. mając na uwadze, że to do państw członkowskich należy niezwłoczne uwzględnienie uzgodnionych reform w ich krajowych programach reform; |
CG. mając na uwadze, że to do państw członkowskich należy niezwłoczne uwzględnienie uzgodnionych reform w ich krajowych programach reform, a do parlamentów narodowych przeprowadzanie terminowej i rzeczowej kontroli działań ich rządów w tym względzie; |
Wskazówka 23 Punkt C J preambuły | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
CJ. mając na uwadze możliwość rozważenia wiążącej koordynacji na szczeblu Unii w odniesieniu do niektórych kluczowych zagadnień polityki gospodarczej, które są szczególnie istotne dla wzrostu gospodarczego i zatrudnienia; |
CJ. mając na uwadze, że należy rozważyć kryteria konwergencji na szczeblu Unii w odniesieniu do niektórych kluczowych zagadnień polityki gospodarczej, które są szczególnie istotne dla działań na rzecz wydajności i konkurencyjności określonych w strategii „Europa 2020”; |
Wskazówka 24 Punkt C J a preambuły (nowy) | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
|
CJa. mając na uwadze, że art. 136 TFUE umożliwia Radzie, na podstawie zalecenia Komisji i wyników głosowania wyłącznie państw członkowskich, których walutą jest euro, przyjmowanie wiążących wytycznych polityki gospodarczej dla państw strefy euro w ramach europejskiego semestru; mając na uwadze, że mechanizm zachęt zwiększyłby wiążący charakter koordynacji polityki gospodarczej; |
Wskazówka 25 Punkt C J b preambuły (nowy) | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
|
CJb. mając na uwadze, że na mocy obowiązujących Traktatów Parlament Europejski, Rada i Komisja mogą zawrzeć porozumienie międzyinstytucjonalne przewidujące z jednej strony uprzedni udział Parlamentu Europejskiego w przygotowaniu rocznej analizy wzrostu gospodarczego, zalecenia Komisji dla Rady w sprawie wytycznych polityki gospodarczej dla państw strefy euro i zalecenia Komisji dla Rady w sprawie wytycznych dotyczących zatrudnienia, a z drugiej strony przewidujące zobowiązanie Rady do omówienia i uwzględnienia zaleceń Parlamentu w sprawie wytycznych polityki gospodarczej i wytycznych dotyczących zatrudnienia oraz do wprowadzenia kontroli na podstawie protokołu nr 1 w sprawie roli parlamentów narodowych w Unii Europejskiej; |
Wskazówka 26 Punkt C L preambuły | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
CL. mając na uwadze, że Unia zawdzięcza swoją legitymację swoim wartościom demokratycznym, realizowanym celom i posiadanym kompetencjom, instrumentom i instytucjom; |
skreślony |
Wskazówka 27 Punkt C M preambuły | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
CM. mając na uwadze, że z uwagi na panujący kryzys rozwinęła się debata dotycząca nie tylko zarządzania UGW, ale również demokratycznego charakteru procesu decyzyjnego w UGW; |
CM. mając na uwadze, że głęboki kryzys finansowy i gospodarczy panujący od 2008 r. radykalnie zmienił debatę na temat przyszłości Unii Europejskiej i rodzi ważne pytania o polityczny i konstytucyjny rozwój Europy i nasze miejsce w świecie; |
Wskazówka 28 Punkt C N preambuły | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
CN. mając na uwadze, że w ubiegłych latach Rada Europejska w odpowiedzialny sposób podejmowała działania w zakresie zarządzania kryzysem, przedkładając liczne propozycje służące znalezieniu wyjścia z kryzysu, w przypadku których nie zawsze w Traktatach przyznano Unii jasne kompetencje; |
CN. mając na uwadze, że w tych latach Rada Europejska musiała uciekać się do zarządzania kryzysowego i że obecnie nadszedł czas na bardziej wnikliwą analizę słabych punktów UGW utworzonej na mocy Traktatu z Maastricht, a także na gruntowne zbadanie wpływu unii fiskalnej na zarządzanie gospodarcze Unii, łącznie z przyznanymi kompetencjami i uprawnieniami instytucji; |
Wskazówka 29 Punkt C P preambuły | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
CP. mając na uwadze, że działania podejmowane na szczeblu Unii są często postrzegane jako „zbyt słabe i spóźnione” z uwagi na procedury wynikające z demokratycznego procesu legislacyjnego, braku europejskiej podstruktury instytucjonalnej lub zasobów własnych Unii umożliwiających podejmowanie bezpośrednich interwencji w celu wyjścia z sytuacji kryzysowej; |
skreślony |
Wskazówka 30 Punkt C Q preambuły | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
CQ. mając na uwadze, że w UGW wykryto niedociągnięcia, które należy ostatecznie usunąć; |
skreślony |
Wskazówka 31 Punkt C R preambuły | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
CR. mając na uwadze, że planowane do przedłożenia przez przewodniczącego Rady Europejskiej odpowiednio w październiku i grudniu 2012 r. wstępne i ostateczne sprawozdania powinny być opracowane w ścisłej współpracy z Parlamentem Europejskim, który nalega na pełne włączenie go jako równorzędnego partnera zgodnie z metodą wspólnotową; mając na uwadze, że można to zorganizować przez zaangażowanie przewodniczącego Parlamentu Europejskiego w prace czterech przewodniczących lub za pośrednictwem przedstawicieli, którzy mogą zostać powołani przez Konferencję Przewodniczących Parlamentu, w doraźnej grupie roboczej Rady ds. sprawozdania czterech przewodniczących; |
CR. mając na uwadze, że przewodniczący Parlamentu Europejskiego został zaangażowany w prace nad przygotowaniem sprawozdania, które ma być przedłożone Radzie Europejskiej w grudniu 2012 r. przez jej przewodniczącego; mając na uwadze, że Parlament Europejski powołał swych przedstawicieli do grupy roboczej ad-hoc; |
Wskazówka 32 Punkt C S preambuły | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
CS. mając na uwadze brak możliwości dalszego tolerowania sytuacji, w której przewodniczący Parlamentu Europejskiego nie może brać udziału w całych posiedzeniach Rady Europejskiej oraz szczytach strefy euro; mając na uwadze potrzebę pilnego znalezienia rozwiązania tego braku legitymacji demokratycznej w drodze porozumienia politycznego między dwiema instytucjami; |
skreślony |
Wskazówka 33 Punkt C S a preambuły (nowy) | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
|
CSa. mając na uwadze, że pilnie należy zająć się kwestią obecnego deficytu demokratycznego UGW i ściśle powiązać wszelkie dalsze działania na rzecz unii bankowej, unii fiskalnej i unii gospodarczej z większą legitymacją demokratyczną i odpowiedzialnością na szczeblu UE; |
Wskazówka 34 Punkt C T a preambuły (nowy) | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
|
CTa. mając na uwadze, że należy wzmocnić współpracę między Parlamentem Europejskim a parlamentami narodowymi na podstawie protokołu nr 1 w celu poprawy wymiany poglądów i jakości działalności parlamentarnej w dziedzinie zarządzania UGW zarówno na szczeblu europejskim, jak i krajowym; mając na uwadze, że współpracy takiej nie należy postrzegać jako tworzenia nowego mieszanego organu parlamentarnego, który byłby zarówno nieefektywny, jak i nieumocowany prawnie z punktu widzenia demokratycznego i konstytucyjnego; |
Wskazówka 35 Ustęp -1 (nowy) | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
|
-1. za konieczne uważa umieszczenie zarządzania unią gospodarczą i walutową w ramach instytucjonalnych Unii, co jest warunkiem jej skuteczności i wypełnienia obecnej luki politycznej między polityką krajową a strategiami politycznymi Unii; |
Wskazówka 36 Ustęp -1 a (nowy) | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
|
-1a. uważa znaczącą poprawę pod względem legitymacji demokratycznej i odpowiedzialności za zarządzanie UGW na szczeblu UE poprzez zwiększenie roli Parlamentu Europejskiego za absolutną konieczność wszelkich dalszych działań na rzecz unii bankowej, unii fiskalnej i unii gospodarczej; |
Wskazówka 37 Ustęp -1 b (nowy) | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
|
-1b. apeluje do wszystkich instytucji o szybkie postępowanie polegające na wykorzystaniu jak największych możliwości stworzonych przez obowiązujące Traktaty i ich elementy elastyczności, i o przygotowanie się jednocześnie na niezbędne zmiany w Traktacie w celu zagwarantowania pewności prawnej i demokratycznej legitymacji; powtarza, że należy wykluczyć wariant nowej umowy międzyrządowej; |
Wskazówka 38 Ustęp -1 c (nowy) | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
|
- 1c. podkreśla, że Parlament Europejski zajmie się rozporządzeniem nadającym EBC określone zadania dotyczące polityk odnoszących się do nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi w połączeniu z wnioskami dotyczącymi Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego, i będzie je traktował jak jeden pakiet; |
Wskazówka 39 Ustęp -1 d (nowy) | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
|
-1d. uważa, że na mocy obowiązujących Traktatów koordynacji dyscypliny budżetowej państw członkowskich, których walutą jest euro, i nadzorowi nad nią, można by nadać moc wiążącą oraz poddać je kontroli Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej na prostej podstawie art. 136 TFUE w połączeniu z art. 121 ust. 6, lecz z konstytucyjnego punktu widzenia krok ten należy rozważyć, wyłącznie jeśli znacząco zwiększyłby on rolę Parlamentu Europejskiego w zakresie szczegółowego stosowania art. 121 ust. 3 i art. 121 ust. 4 TFUE oraz jeśli celem byłoby ukończenie i wdrożenie procedury wielostronnego nadzoru za pomocą aktów delegowanych na podstawie art. 290 TFUE; przypomina, że zgodnie z Traktatami przy określaniu oraz realizacji polityk i działań UE trzeba brać pod uwagę wspieranie wysokiego poziomu zatrudnienia i zagwarantowanie odpowiedniej ochrony socjalnej, tj. poprzez wprowadzenie, w oparciu o istniejące strategie, nowego zestawu wytycznych dla państw członkowskich, obejmującego społeczne i gospodarcze wskaźniki wraz z minimalnymi standardami, które mają być stosowane w odniesieniu do głównych filarów ich gospodarek; |
Wskazówka 40 Ustęp -1 e (nowy) | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
|
-1e. jest zdania, że „faktyczna unia gospodarcza i walutowa” nie może ograniczać się do systemu przepisów, lecz wymaga zwiększonych możliwości budżetowych opartych na konkretnych zasobach własnych (w tym podatku od transakcji finansowych), które powinny, w ramach budżetu UE, wspierać wzrost i spójność społeczną przeciwdziałając zakłóceniom równowagi, rozbieżnościom strukturalnym i nadzwyczajnym sytuacjom finansowym związanym bezpośrednio z unią walutową, bez podważania jego tradycyjnych funkcji mających na celu finansowanie wspólnych strategii politycznych; |
Wskazówka 41 Ustęp -1 f (nowy) | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
|
- 1f. jest zdania, że na mocy obowiązujących Traktatów art. 136 TFUE umożliwia Radzie przyjmowanie, na podstawie zalecenia Komisji i wyników głosowania wyłącznie państw członkowskich, których walutą jest euro, wiążących wytycznych polityki gospodarczej dla państw strefy euro w ramach europejskiego semestru; podkreśla, że mechanizm zachęt zwiększyłby wiążący charakter koordynacji polityki gospodarczej; apeluje o porozumienie międzyinstytucjonalne w celu zaangażowania Parlamentu Europejskiego w przygotowanie i zatwierdzenie rocznej analizy wzrostu gospodarczego oraz wytycznych polityki gospodarczej i dotyczących zatrudnienia; |
Wskazówka 42 Ustęp -1 g (nowy) | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
|
- 1g. potwierdzając swój zamiar zwiększenia współpracy z parlamentami narodowymi na podstawie protokołu nr 1, podkreśla, że współpracy takiej nie należy postrzegać jako tworzenia nowego mieszanego organu parlamentarnego, który byłby zarówno nieefektywny, jak i nieumocowany prawnie z punktu widzenia demokratycznego i konstytucyjnego; podkreśla pełne umocowanie Parlamentu Europejskiego jako organu parlamentarnego na szczeblu UE w przypadku wzmocnionego i demokratycznego zarządzania UGW; |
Wskazówka 43 Ustęp -1 h (nowy) | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
|
-1h. podkreśla, że zarówno środki proponowane na mocy obowiązujących Traktatów, jak i przyszłe zmiany Traktatów nie powinny wykluczać możliwości przyłączenia się i powinny gwarantować integralność UE; |
Wskazówka 44 Ustęp 1 | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
1. zwraca się do Komisji o możliwie jak najszybsze przedłożenia Parlamentowi Europejskiemu, po przeprowadzeniu konsultacji ze wszystkimi zainteresowanymi podmiotami, wniosków, w których Parlament Europejski byłby współprawodawcą, dotyczących aktów prawnych stanowiących realizację szczegółowych zaleceń zawartych w niniejszym załączniku; |
1. zwraca się do Komisji o możliwie jak najszybsze przedłożenia Parlamentowi Europejskiemu, po przeprowadzeniu konsultacji ze wszystkimi zainteresowanymi podmiotami i razem z kompleksowymi ocenami wpływu, wszystkich wniosków ustawodawczych niezbędnych do utworzenia faktycznej unii gospodarczej i monetarnej, i do należytego uwzględnienia szczegółowych zaleceń Parlamentu zawartych w niniejszym załączniku; |
Wskazówka 45 Ustęp 2 | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
2. stwierdza, iż zalecenia te są zgodne z zasadą pomocniczości oraz podstawowymi prawami obywateli Unii Europejskiej; |
skreślony |
Wskazówka 46 Ustęp 3 | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
3. wzywa Komisję, by oprócz środków, które mogą i muszą zostać pilnie podjęte w ramach obecnych Traktatów, przedstawiła wykaz zmian instytucjonalnych, które mogą okazać się konieczne dla stworzenia silniejszej struktury UGW, w oparciu o potrzebę ustanowienia unii bankowej, unii fiskalnej i unii gospodarczej; |
3. potwierdza, że w pełni wykorzysta prawo do przedkładania Radzie propozycji zmiany Traktatów, które muszą być następnie rozpatrzone przez konwent, w celu ukończenia procesu kształtowania faktycznej UGW poprzez zwiększenie kompetencji UE, zwłaszcza w dziedzinie polityki gospodarczej, a poprzez wzmocnienie zasobów własnych Unii i jej możliwości budżetowych, roli i demokratycznej odpowiedzialności Komisji oraz uprawnień Parlamentu Europejskiego; |
Wskazówka 47 Ustęp 3 a (nowy) | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
|
3a. wzywa parlamenty narodowe do uczestniczenia w procesie przygotowywania przez rządy planów fiskalnych i planów reform przed ich przedłożeniem na forum UE; zamierza zaproponować konwentowi dodanie tego jednoznacznego zobowiązania do funkcji sprawowanych przez parlamenty narodowe w myśl postanowień art. 12 TUE; |
Wskazówka 48 Ustęp 4 a (nowy) | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
|
4a. nalega na szybkie wdrożenie planu działań w zakresie jednolitego rynku, zwłaszcza w dziedzinie usług; |
Wskazówka 49 Załącznik – zalecenie 1.1 – ustęp 8 | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
Jednostka lub jednostki posiadające ostateczne uprawnienia decyzyjne w europejskim organie nadzoru powinny być kierowane przez urzędników powołanych po zatwierdzeniu przez Parlament Europejski. |
Przedstawiciele EBC w radzie nadzorczej powinni być wybierani przez zarząd EBC po zatwierdzeniu przez Parlament Europejski. |
|
|
Przewodniczący i wiceprzewodniczący rady nadzorczej wybierany jest przez członków Rady Prezesów Europejskiego Banku Centralnego z ich własnego grona po zatwierdzeniu przez Parlament Europejski. |
Wskazówka 50 Załącznik – zalecenie 4.4 – tiret pierwsze a (nowe) | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
|
euro jest walutą Unii Europejskiej; Parlament Europejski jest parlamentem Unii Europejskiej; a zatem Parlament Europejski jest parlamentem UGW;
|
Wskazówka 51 Załącznik – zalecenie 4.4 – ustęp 3 | |
|
Projekt sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej |
Wskazówka |
|
– przewodniczący Parlamentu Europejskiego powinien być zapraszany do udziału w posiedzeniach Rady Europejskiej i szczytach strefy euro; |
skreślony |
Wskazówka 52 Załącznik – zalecenie 4.4 – ustęp 5 | |
|
Draft report of the committee responsible |
Wskazówka |
|
Parlament Europejski powinien organizować przesłuchanie i wyrażać zgodę na powołanie przewodniczącego europejskiego mechanizmu stabilności. Przewodniczący powinien składać regularne sprawozdania Parlamentowi Europejskiemu; |
Parlament Europejski powinien organizować przesłuchanie i wyrażać zgodę na powołanie dyrektora zarządzającego europejskiego mechanizmu stabilności. Dyrektor zarządzający powinien składać regularne sprawozdania Parlamentowi Europejskiemu; |
WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI
|
Data przyjęcia |
9.10.2012 |
||
|
Wynik głosowania końcowego |
+: –: 0: |
18 3 1 |
|
|
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego |
Alfredo Antoniozzi, Andrew Henry William Brons, Carlo Casini, Andrew Duff, Roberto Gualtieri, Enrique Guerrero Salom, Zita Gurmai, Gerald Häfner, Stanimir Ilchev, Constance Le Grip, David Martin, Morten Messerschmidt, Paulo Rangel, Algirdas Saudargas, Indrek Tarand, Rafał Trzaskowski, Manfred Weber, Luis Yáñez-Barnuevo García |
||
|
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego |
Zuzana Brzobohatá, Andrea Češková, Marietta Giannakou, Anneli Jäätteenmäki, Vital Moreira, Helmut Scholz, György Schöpflin |
||
OPINIA Komisji Budżetowej (11.10.2012)
dla Komisji Gospodarczej i Monetarnej
w sprawie sprawozdania przewodniczących Rady Europejskiej, Komisji Europejskiej, Europejskiego Banku Centralnego i Eurogrupy pt. „W kierunku faktycznej unii gospodarczej i walutowej”
(2012/2151(INI))
Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Alain Lamassoure
(Inicjatywa – art. 42 Regulaminu)
WSKAZÓWKI
Komisja Budżetowa zwraca się do Komisji Gospodarczej i Monetarnej, jako do komisji przedmiotowo właściwej:
– o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:
A. mając na uwadze, że kryzys zadłużeniowy zmusił Unię, a w szczególności strefę euro, do ustanowienia nowych instrumentów solidarności finansowej w Europie: Europejskiego Instrumentu Stabilności Finansowej, europejskiego mechanizmu stabilności i innych projektów dotyczących planu działania na rzecz faktycznej unii gospodarczej i walutowej; mając na uwadze, że finansowe oddziaływanie tych instrumentów jest dużo większe – pod względem zaangażowanych kwot – niż budżetu Unii, oraz mając na uwadze, że innowacyjny pomysł centralnego budżetu dla strefy euro, finansowanego przez jej członków, jest obecnie przedstawiany jako ostateczna gwarancja tej nowej stabilności finansowej;
B. mając na uwadze, że mnożenie tych instrumentów solidarności utrudnia ocenę rzeczywistego wkładu każdego z państw członkowskich na rzecz europejskiej solidarności, który zdecydowanie przewyższa wkłady finansowe państw członkowskich do budżetu Unii; mając ponadto na uwadze, że różnorodność istniejących instrumentów, pod względem podstawy prawnej, trybów interwencji i zainteresowanych państw członkowskich, może utrudniać europejskim liderom zarządzanie całą tą strukturą, ogółowi obywateli – zrozumienie jej, jak również może uniemożliwiać poddanie jej jakiejkolwiek kontroli parlamentarnej;
C. mając ponadto na uwadze, że różnorodność istniejących mechanizmów stabilizacji utrudnia ocenę ich możliwego połączonego oddziaływania, zwłaszcza na państwa członkowskie, które jeszcze nie przyjęły euro lub objęte są klauzulą „opt-out”, i mogłaby spowodować systemowe uchybienia kontroli oraz wzajemne skutki uboczne między krajami uczestniczącymi w „unii bankowej” i tymi, które w niej nie uczestniczą;
D. mając na uwadze, że bez odpowiednich skonsolidowanych danych dotyczących rachunków publicznych Unii, państw członkowskich oraz organów lokalnych i regionalnych niemożliwe jest dokonanie oceny odpowiednich działań politycznych w strefie euro i w pozostałej części Unii; mając na uwadze, że takie dane powinny również umożliwiać stwierdzenie, jaka część krajowych, regionalnych i lokalnych budżetów przeznaczana jest na finansowanie celów Unii, takich jak cele strategii „Europa 2020”; mając na uwadze, że obecnie nieznany jest nawet zakres takich podstawowych danych;
E. mając na uwadze, że wszelkie ryzyko i korzyści strefy euro dotykają całej Unii; mając na uwadze, że stabilność euro jest kwestią ważną dla wszystkich państw członkowskich UE; mając na uwadze, że wszelkie odejście od metody wspólnotowej i szersze wykorzystywanie porozumień międzyrządowych dzieli i osłabia Unię Europejską, w tym strefę euro;
F. mając na uwadze, że jakikolwiek podział UE, czy to w kwestii uczestnictwa w strefie euro czy w jakiejkolwiek innej, zagraża osiągnięciom Unii i osłabia jej zdolności;
G. mając na uwadze, że pakt na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia, przyjęty na szczycie europejskim w dniach 28–29 czerwca 2012 r., może wnieść istotny wkład we wzrost gospodarczy, zatrudnienie i poprawę konkurencyjności europejskiej, a Unia i państwa członkowskie muszą wywiązać się ze swoich obowiązków i działać szybko, przeznaczając niezbędne zasoby;
H. mając na uwadze, że w dziedzinie opodatkowania należy częściej wykorzystywać instrument ściślejszej współpracy; mając na uwadze, że można się odnieść do stanowiska Parlamentu Europejskiego w sprawie wspólnej skonsolidowanej podstawy opodatkowania osób prawnych oraz podatku od transakcji finansowych jako rzeczywistych zasobów własnych;
I. mając na uwadze, że – bez względu na wybraną opcję instytucjonalną – jednolity mechanizm nadzorczy planowany dla europejskiego sektora bankowego będzie miał budżetowe konsekwencje dla istniejących europejskich urzędów nadzoru;
– o uwzględnienie w załączniku do projektu rezolucji następujących zaleceń:
1. należy podsumować i załączyć do budżetu Unii wszystkie zobowiązania i gwarancje podjęte przez Unię lub niektóre jej państwa członkowskie w ramach nowych instrumentów europejskiej solidarności, takich jak Europejski Instrument Stabilności Finansowej, europejski mechanizm stabilności lub inne projekty związane z planem działania na rzecz faktycznej unii gospodarczej i walutowej;
2. dalsza koordynacja budżetowa w Unii wymaga skonsolidowanych danych dotyczących rachunków publicznych Unii, państw członkowskich oraz organów lokalnych i regionalnych, odzwierciedlających cele Unii; Komisja powinna zatem uwzględnić w przyszłych wnioskach ustawodawczych przygotowywanie takich skonsolidowanych danych;
3. należy bezzwłocznie zająć się sytuacją, w której potrzeby finansowe budżetu Unii kolidują z konieczną konsolidacją fiskalną w państwach członkowskich; nadszedł zatem czas, aby stopniowo powracać do sytuacji, w której budżet Unii finansowany jest z rzeczywistych zasobów własnych, co w rezultacie zmniejszyłoby obciążenie budżetów krajowych; przypomina się również, że w swoich rezolucjach z dni 29 marca 2007 r.[1], 8 czerwca 2011 r.[2], 13 czerwca 2012 r.[3] oraz 23 października 2012 r.[4] Parlament wyjaśnił swoje stanowisko w zakresie tego, czym jest system rzeczywistych zasobów własnych, oraz tego, jak sprawić, aby system ten był zgodny z niezbędną w krótkiej perspektywie konsolidacją fiskalną na szczeblu krajowym;
4. w międzyczasie Komisja powinna rozważyć możliwość wyłączenia z obliczania deficytu strukturalnego określonego w dwupaku, sześciopaku i w Traktacie o stabilności, koordynacji i zarządzaniu w unii gospodarczej i walutowej wkładów państw członkowskich do budżetu Unii opartych na DNB – w imię solidarności i spójności, zdecydowanie unikając jednocześnie ryzyka stworzenia precedensu, który może doprowadzić do zakłócenia jednolitej metody obliczania deficytów strukturalnych;
5. wszystkie decyzje odnoszące się do umocnienia unii gospodarczej i walutowej muszą być podejmowane w oparciu o Traktat o Unii Europejskiej; wszelkie odejście od metody wspólnotowej i szersze wykorzystywanie porozumień międzyrządowych dzieli i osłabia Unię Europejską, w tym strefę euro;
6. Komisja musi wziąć pod uwagę budżetowe konsekwencje jednolitego mechanizmu nadzorczego, zwłaszcza w odniesieniu do istniejących europejskich agencji nadzoru.
WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI
|
Data przyjęcia |
10.10.2012 |
|
|
|
|
|
Wynik głosowania końcowego |
+: –: 0: |
30 2 5 |
|||
|
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego |
Marta Andreasen, Richard Ashworth, Francesca Balzani, Reimer Böge, Zuzana Brzobohatá, Jean Louis Cottigny, James Elles, Göran Färm, José Manuel Fernandes, Eider Gardiazábal Rubial, Salvador Garriga Polledo, Jens Geier, Ivars Godmanis, Ingeborg Gräßle, Lucas Hartong, Jutta Haug, Sidonia Elżbieta Jędrzejewska, Ivailo Kalfin, Sergej Kozlík, Jan Kozłowski, Alain Lamassoure, Giovanni La Via, George Lyon, Barbara Matera, Juan Andrés Naranjo Escobar, Nadezhda Neynsky, Dominique Riquet, Potito Salatto, Alda Sousa, Helga Trüpel, Derek Vaughan, Angelika Werthmann |
||||
|
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego |
Alexander Alvaro, Jürgen Klute, Georgios Papastamkos, Nils Torvalds, Catherine Trautmann |
||||
- [1] Dz.U. C 27 E z 31.1.2008, s. 214.
- [2] Teksty przyjęte, P7_TA(2011)0266.
- [3] Teksty przyjęte, P7_TA(2012)0245.
- [4] w celu pozytywnego zakończenia procedury zatwierdzania wieloletnich ram finansowych na lata 2014–2020 (COM(2012)0388 – 2011/0177(APP))
OPINIA Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych (12.10.2012)
dla Komisji Gospodarczej i Monetarnej
w sprawie sprawozdania pt. „W kierunku faktycznej unii gospodarczej i walutowej”.
(2012/2151 (INI))
Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej: Pervenche Berès(Inicjatywa – art. 42 Regulaminu)
WSKAZÓWKI
Komisja Zatrudnienia i Spraw Socjalnych zwraca się do Komisji Gospodarczej i Monetarnej, właściwej dla tej sprawy,
- o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:
A. mając na uwadze, że w okresie od 2008 r. do połowy 2012 r. stopa bezrobocia w UE 27 wzrosła z około 7% do 10,4%, co oznacza 25 mln bezrobotnych, a wśród młodych ludzi ponad jedna osoba na pięć jest niezatrudniona (22%), przy czym w niektórych państwach członkowskich stopa bezrobocia osób młodych przekracza 50%;
B. mając na uwadze, że kluczem do przezwyciężenia obecnego kryzysu jest tworzenie miejsc pracy, wysoka jakość zatrudnienia i zapewnienie godnych warunków pracy;
C. mając na uwadze, że strategia na rzecz stabilnej i zamożnej Unii Europejskiej przedstawiona przez przewodniczącego H. Van Rompuya na posiedzeniu Rady Europejskiej w czerwcu 2012 r. nie obejmuje polityki społecznej i polityki zatrudnienia, chociaż są one fundamentalnymi elementami tworzenia w Unii, a zwłaszcza w państwach należących do strefy euro, autentycznej unii walutowej i gospodarczej; mając na uwadze, że nieuwzględnienie tych aspektów grozi realizacją strategii gospodarczych, które pomijają inne wskaźniki i w związku z tym nie przyniosą rezultatów pod względem miejsc pracy i integracji społecznej;
D. mając na uwadze, że państwa członkowskie muszą przyjmować strategie gospodarcze sprzyjające utrzymywaniu i tworzeniu miejsc pracy w warunkach coraz większej konkurencyjności, jednocześnie wspierając przejście na bardziej zrównoważoną gospodarkę; mając na uwadze, że ograniczenia w zakresie kształtowania polityki gospodarczej i pieniężnej oraz brak wyważonego i całościowego podejścia zwiększa ryzyko procyklicznych skutków inicjatyw mających pierwotnie na celu stabilizację rynków finansowych;
E. mając na uwadze, że w ciągu ostatnich trzech lat prowadzone na wielką skalę procesy restrukturyzacji i przenoszenia zaskutkowały utratą prawie 2 milionów miejsc pracy w UE, a także mając na uwadze brak europejskiej strategii ułatwiającej kierowanie restrukturyzacją w sposób bardziej odpowiedzialny pod względem socjalnym i gospodarczym;
F. mając na uwadze, że w przypadku kilku państw członkowskich Unia Europejska musi wydostać się z błędnego koła środków oszczędnościowych/recesji i w pełni wykorzystać unijną wartość dodaną, która wiąże się nie tylko z zasadami, ale i ze wspólnymi strategiami politycznymi;
G. mając na uwadze, że europejska unia gospodarcza i walutowa powinna przede wszystkim służyć ludziom i realnej gospodarce jako podstawa poprawy stopy życiowej wszystkich obywateli;
H. mając na uwadze, że potencjał traktatu lizbońskiego w zakresie polityki zatrudnienia i polityki społecznej nie został do tej pory w pełni wykorzystany, przede wszystkim jeżeli chodzi o:
- art. 9 TFUE, zgodnie z którym wspieranie wysokiej stopy zatrudnienia oraz gwarancja właściwej ochrony socjalnej muszą zostać uwzględnione w definiowaniu i wdrażaniu strategii politycznych i działań UE,
- art. 151 TFUE, który stanowi, że „Unia i Państwa Członkowskie (...), mają na celu promowanie zatrudnienia, poprawę warunków życia i pracy, tak aby umożliwić ich wyrównanie z jednoczesnym zachowaniem postępu, odpowiednią ochronę socjalną, dialog między partnerami społecznymi, rozwój zasobów ludzkich pozwalający podnosić i utrzymać poziom zatrudnienia oraz przeciwdziałanie wykluczeniu”,
- art. 153 ust. 1 TFUE ogólnie, zaś w szczególności lit. h) art. 153 ust. 1 dotyczącą „integracji osób wykluczonych z rynku pracy”;
I. mając na uwadze, że euro jest walutą Unii, a Traktat przewiduje zarządzanie nią przede wszystkim w ramach polityki gospodarczej i społecznej, o której mowa w art. 121 i 148, mającej zastosowanie do wszystkich państw członkowskich;
Ku zintegrowanym ramom polityki społecznej i zatrudnienia
J. mając na uwadze, że do czterech części składowych określonych w strategii na rzecz unii gospodarczej i walutowej należy dodać część piątą, ukierunkowaną na zintegrowane ramy polityki społecznej i zatrudnienia, w celu propagowania:
- poszanowania autonomii partnerów społecznych, o której mowa w art. 152 Traktatu, oraz stworzenia trójstronnego unijnego systemu monitorowania i wymiany poglądów na temat rozwoju płac w odniesieniu do produktywności, inflacji i popytu wewnętrznego, bezrobocia i nierówności wynagrodzeń;
- wprowadzenia europejskiej gwarancji na rzecz młodzieży;
- europejskich ram jakości staży i praktyk zawodowych;
- wdrażania protokołu społecznego w celu ochrony podstawowych praw społecznych i pracowniczych;
- paktu inwestycji socjalnych, w tym przekazania 25% środków z funduszy przeznaczanych na spójność na Europejski Fundusz Społeczny;
- odnowionej strategii w dziedzinie zdrowia i bezpieczeństwa,
a w ramach uzupełnienia działań podejmowanych przez państwa członkowskie:
- godnych i ogólnodostępnych usług publicznych;
- płac pozwalających na godziwe życie z zapewnieniem minimalnych dochodów zapobiegających ubóstwu osób pracujących;
- równej płacy i równych dla wszystkich praw za pracę o takiej samej wartości;
- dostępu do przystępnego cenowo i odpowiedniego budownictwa socjalnego;
- zintegrowanej, aktywnej polityki zatrudnienia;
- stworzenia podstawowej ochrony socjalnej, która zapewni powszechny dostęp do podstawowych usług opieki zdrowotnej i gwarancję posiadania środków do życia;
K. mając na uwadze, że w kwestii ogólnego braku równowagi w strefie euro i obecnego poziomu bezrobocia Komisja powinna sprawdzić, czy możliwe jest wprowadzenie minimalnego zasiłku dla bezrobotnych, i zbadać jego wartość dodaną;
L. mając na uwadze, że Komisja musi udoskonalić i wspierać mobilność, co może przyczynić się do zmniejszenia bezrobocia, na uczciwych zasadach w celu zapobiegnięcia drenażowi mózgów i nierówności społecznej poprzez zapewnienie dostępu do ochrony socjalnej i przenoszenia praw emerytalnych; mając na uwadze, że należy przypomnieć, iż oddelegowani pracownicy powinni otrzymywać odpowiednie wynagrodzenie, a ich zatrudnienie nie powinno stanowić nieuczciwej konkurencji;
M. mając na uwadze potrzebę zwiększonego nadzoru nad wpływem polityki gospodarczej i pieniężnej na sytuację społeczną oraz rynki pracy i środki usuwania negatywnych skutków społecznych tych działań politycznych; mając na uwadze, że w ramach europejskiego semestru przepisy o nadzorowaniu krajowej polityki gospodarczej należy uzupełnić o aspekty polityki społecznej powiązane z tworzeniem miejsc pracy;
N. mając na uwadze, że wzmożony nadzór nad różnymi kwestiami makroekonomicznymi, takimi jak inwestycje i konsumpcja, nierówności w rozkładzie dochodów, bezrobocie, ubóstwo i różnice pomiędzy regionami, ma ogromne znaczenie, ponieważ trwający kryzys jeszcze bardziej zaburza równowagę makroekonomiczną, obniżając tym samym poziom rzeczywistej konwergencji w strefie euro;
O. mając na uwadze, że Komisja powinna uwzględniać w swojej ocenie krajowych planów budżetowych państw członkowskich wspieranie celów strategii „Europa 2020” w zakresie wzrostu gospodarczego, zatrudnienia i polityki społecznej, a także wypracować systematyczne podejście do zaleceń, uwzględniając wszystkie przypadki, w których państwa członkowskie nie realizują poszczególnych celów;
P. mając na uwadze, że zobowiązanie Rady do usunięcia barier nadal blokujących mobilność pracowników jest mile widziane i że państwa członkowskie powinny w trybie pilnym znieść wszelkie ograniczenia w swobodnym dostępnie do rynku pracy pracowników z Rumunii i Bułgarii;
Q. mając na uwadze, że Rada i Komisja podkreślają swoje zobowiązanie do rozwiązania problemu bezrobocia ludzi młodych jako jeden z głównych priorytetów politycznych UE; mając na uwadze, że państwa członkowskie, w których stopa bezrobocia osób młodych jest najwyższa, nie przedstawiły krajowych planów na rzecz zatrudnienia ludzi młodych mających na celu zapobieżenie przekształcaniu się bezrobocia ludzi młodych w bezrobocie strukturalne;
R. mając na uwadze, że wspólna europejska strategia na rzecz ludzi młodych ma kluczowe znaczenie w walce z bezrobociem w tej grupie społecznej oraz z zagrożeniem utratą całego pokolenia Europejczyków;
W kierunku unii bankowej
S. mając na uwadze, że euro jest bezpośrednim wynikiem rynku wewnętrznego, co oznacza, że wszystkie strony zaangażowane w ten ostatni muszą w pełni zaangażować się w odbudowę prawidłowo funkcjonującej strefy euro;
T. mając na uwadze, że unii bankowej powinny towarzyszyć bardziej rygorystyczne uregulowania prawne oraz nadzór; mając na uwadze, że rolą systemu finansowego jest również wspieranie wzrostu, tworzenia miejsc pracy oraz utrzymania zrównoważonego charakteru ochrony socjalnej;
U. mając na uwadze, że stworzenie unii bankowej wywrze wpływ na miejsca pracy w sektorze bankowym w państwach członkowskich;
Ku zintegrowanym ramom fiskalnym
V. mając na uwadze, że konsolidacja fiskalna i ożywienie gospodarcze wymagają stabilnego poziomu konsumpcji wewnętrznej i odpowiedniego zasilania systemów państwa opiekuńczego i zabezpieczenia społecznego, które można osiągnąć tylko poprzez wysoką stopę dobrej jakości zatrudnienia w konkurencyjnej gospodarce, godziwego wynagrodzenia umożliwiającego utrzymanie się oraz sprawiedliwego podziału obciążeń;
W. mając na uwadze, że Komisja i Rada powinny zapewnić pełną spójność politycznych wytycznych dotyczących konsolidacji fiskalnej z celami Unii w zakresie społecznego i zrównoważonego rozwoju, zgodnie z art. 9 TFUE, oraz dopilnować tego, by wytyczne te uzupełniały, w sposób pozwalający na zmniejszenie długu publicznego, cele pakietu na rzecz wzrostu i zatrudnienia, w szczególności cele związane ze zrównoważonym rozwojem i wysokiej jakości miejscami pracy; mając na uwadze, że należy pamiętać, iż wynagrodzenia i emerytury to nie tylko zmienne ekonomiczne, ale przede wszystkim dochody, których ludzie potrzebują, aby się utrzymać;
X. mając na uwadze, że należy poprawić i lepiej koordynować ład społeczny na szczeblu europejskim równolegle z europejskim ładem gospodarczym, aby zapewnić skrupulatny nadzór i monitorowanie realizacji celów strategii „Europa 2020” w dziedzinie zatrudnienia oraz spraw socjalnych, a także efektów synergii oraz spójnego opracowywania strategii politycznych;
Y. mając na uwadze, że prawdziwą unię gospodarcza i walutową muszą popierać i akceptować obywatele UE, dlatego też podkreśla konieczność angażowania decydentów, partnerów społecznych i organizacji społeczeństwa obywatelskiego na wszystkich szczeblach politycznych;
Z. mając na uwadze, że każdemu rozszerzeniu roli komisarza ds. gospodarczych i walutowych będzie musiało towarzyszyć rozszerzenie roli komisarza ds. zatrudnienia i spraw społecznych, aby zagwarantować zrównoważone podejście do społecznej gospodarki rynkowej, w podobny sposób należy aktualizować i organizować Radę EPSCO w procesie tworzenia strefy euro;
AA. mając na uwadze, że obecny kryzys dowiódł istnienia i pogłębiania się wewnętrznego braku równowagi, który wymaga wprowadzenia automatycznych mechanizmów stabilizacji na poziomie UE lub strefy euro;
Ku zintegrowanym ramom polityki gospodarczej
AB. mając na uwadze, że zrównoważone współdziałanie polityki gospodarczej i pieniężnej oraz polityki społecznej i zatrudnienia ma wielkie znaczenie, ponieważ europejski model społeczny przyczynia się w istotny sposób do zapewnienia sprawiedliwego rozkładu dochodów bez zakłócania spójności społecznej, które mogłoby uniemożliwić odbudowę gospodarki; mając na uwadze, że należy ustalić minimalne normy społeczne, aby położyć kres pogłębianiu się nierówności społecznych oraz zagwarantować właściwą ochronę socjalną;
AC. mając na uwadze, że większość państw członkowskich nie przedstawiła krajowego planu na rzecz zatrudnienia jako elementu krajowego programu reform 2012 oraz że Komisja nie nalegała, aby państwa członkowskie plan taki przedstawiły; mając na uwadze, że zintegrowane i wzmocnione ramy polityki gospodarczej muszą uwzględniać zasady zrównoważonego rozwoju i zatrudnienia oraz opieki i spójności społecznej;
AD. mając na uwadze, że przyjęcie paktu wzrostu to krok we właściwym kierunku i że należy go odpowiednio wdrożyć; mając na uwadze, że podobne inicjatywy należy realizować w sektorze socjalnym;
AE. mając na uwadze, że monitorowanie dostępu do rynku kapitałowego powinno zależeć od wpływu inwestycji na zatrudnienie; mając na uwadze, że instrument wzmocnionej współpracy można by również wykorzystać w celu zmniejszenia opodatkowania pracy i przeniesienia obciążeń na działalność przynoszącą szkody środowiskowe;
AF. mając na uwadze, że należy wzmocnić demokratyczny wymiar europejskiego semestru, w tym poprzez wzmocnienie roli Parlamentu Europejskiego za pośrednictwem procedury współdecyzji i poprzez umożliwienie mu określania harmonogramu europejskiego semestru, zawartości i metod w ścisłej współpracy z parlamentami krajowymi i we współdziałaniu z partnerami społecznymi i społeczeństwem obywatelskim;
AG. mając na uwadze, że Komisja musi zagwarantować większą porównywalność krajowych programów reform oraz wprowadzić wspólne kryteria oceny tych programów;
- o uwzględnienie w załączniku do projektu rezolucji następujących zaleceń:
Zalecenie nr 1
Dążenie do zintegrowanych ram polityki zatrudnienia i polityki socjalnej w formie paktu socjalnego dla Europy
Parlament Europejski jest zdania, że akt prawny, który należy przyjąć, powinien regulować, co następuje:
Konkretne zasady wiążącego nadzoru dyscypliny budżetowej w strefie euro, które mogą i powinny uzupełniać fiskalne i makroekonomiczne wartości referencyjne mające wyraźne odniesienie do wartości referencyjnych w dziedzinie społecznej i zatrudnienia, aby zagwarantować właściwą realizację wyżej wymienionego warunku oraz zapewnić zrównoważony charakter modelu społecznego jako narzędzia konkurencyjności UE.
Powinien on opierać się na czterech elementach:
1) jeżeli chodzi o politykę:
Zgodnie z Traktatami podczas definiowania i wdrażania strategii politycznych i działań UE należy uwzględnić wspieranie wysokiego poziomu zatrudnienia oraz zapewnienie odpowiedniej ochrony socjalnej. Dlatego też należy poprawić ład społeczny oraz zintegrowaną aktywną politykę zatrudnienia, która stanowi jeden z jego filarów, równolegle z ustanowieniem europejskiego ładu gospodarczego. Konieczne jest poszanowanie pełnej niezależności partnerów społecznych oraz dialogu społecznego.
2) określenie instrumentów na rzecz:
- wprowadzenia europejskiej gwarancji na rzecz młodzieży;
- ram jakości staży i praktyk zawodowych;
- godnych i ogólnodostępnych usług publicznych;
- płac pozwalających na godziwe życie z zapewnieniem minimalnych dochodów zapobiegających ubóstwu osób pracujących;
- ochrony socjalnej i przenoszenia praw emerytalnych;
- dostępu do przystępnego cenowo i odpowiedniego budownictwa socjalnego;
- podstawowej ochrony socjalnej dla zapewnienia równego dostępu do podstawowych usług opieki zdrowotnej i gwarancji posiadania środków do życia;
- wdrażania protokołu społecznego w celu ochrony podstawowych praw społecznych i pracowniczych;
- równej płacy i równych dla wszystkich praw za pracę o takiej samej wartości;
- odnowionej strategii w dziedzinie zdrowia i bezpieczeństwa;
3) nowe inicjatywy ustawodawcze w zakresie:
- umożliwienia parlamentom narodowym domagania się od Komisji inicjatywy ustawodawczej w postaci „zielonej karty” w oparciu o art. 352 traktatu;
4) odpowiednie środki finansowe na inwestycje społeczne, które należy określić w pakcie inwestycji socjalnych:
- 25% środków z funduszy przeznaczanych na spójność na EFS;
- obligacje projektowe na inwestycje społeczne;
- wspólne cele inwestycji w edukację.
Zalecenie nr 2
Europejski organ nadzoru powinien mieć uprawnienia i odpowiedzialność w zakresie:
- włączenia nadzoru w oparciu o zasady odpowiedzialności społecznej przedsiębiorstw, a także roli systemu finansowego do wspierania wzrostu, tworzenia miejsc pracy oraz utrzymania zrównoważonego charakteru ochrony socjalnej;
Zalecenie nr 3
Skład każdej misji trojki do państwa członkowskiego musi zostać powiększony o członka MOP.
Zalecenie nr 4
Powinno się częściej korzystać ze wzmocnionej współpracy, gdy podejście unijne okazuje się niemożliwe w dziedzinie opodatkowania (jak w przypadku utworzenia wspólnej jednolitej podstawy opodatkowania osób prawnych lub podatku od transakcji finansowych, przesunięcia ciężaru pomiędzy pracą i kapitałem lub opodatkowania przyjaznego dla środowiska), ponieważ zharmonizowane ramy opodatkowania poprawią integrację polityki budżetowej, będą wspierać finansowanie usług publicznych, tworzenie miejsc pracy oraz transformację sektora energetycznego.
Zalecenie nr 5
Swobodny przepływ kapitału nie może być wykorzystywany jako sposób uniknięcia płacenia podatków, szczególnie w przypadku państw członkowskich, w których wprowadzono euro i które doświadczają trudności w zakresie ich stabilności finansowej w strefie euro, a co za tym idzie, w finansowaniu usług publicznych, lub którym grożą takie trudności. Dlatego Komisja powinna zakończyć konsultacje w sprawie umowy międzynarodowej i przedłożyć wnioski służące usprawnieniu koordynacji i współpracy między organami podatkowymi.
Zalecenie nr 6
Różne etapy europejskiego semestru powinny zostać zapisane w prawodawstwie, na przykład:
- opracowanie i wzmocnienie rynku wewnętrznego, modelu społecznego oraz wspieranie międzynarodowych połączeń handlowych, które mają kluczowe znaczenie dla stymulowania wzrostu gospodarczego, poprawy konkurencyjności oraz przywrócenia równowagi makroekonomicznej; dlatego też powinno się zobligować Komisję do uwzględnienia w rocznej analizie wzrostu gospodarczego działań, jakie podjęły państwa członkowskie w celu realizacji rynku wewnętrznego oraz wspierania trwałego charakteru modelu społecznego;
- należy utworzyć trójstronną, odbywającą się dwa razy w roku konferencję obejmującą wszystkie państwa członkowskie Rady, której celem będzie omawianie krajowych kwestii społecznych, które mają wpływ na inne państwa UE, gwarancji na rzecz młodzieży oraz minimalnego unijnego zasiłku dla bezrobotnych;
- Komisja powinna w sposób wyraźny ocenić w rocznej analizie wzrostu gospodarczego główne problemy gospodarcze i fiskalne Unii oraz poszczególnych państw członkowskich, zaproponować priorytetowe środki walki z tymi problemami oraz wskazać inicjatywy podjęte przez Unię i państwa członkowskie na rzecz wsparcia wzmocnionej konkurencji, transformacji sektora energetycznego, tworzenia miejsc pracy i długoterminowych inwestycji, znosić przeszkody na drodze do trwałego wzrostu, realizować cele określone w traktatach oraz w aktualnej strategii „Europa 2020”, wdrożyć siedem inicjatyw przewodnich oraz ograniczyć zaburzenia równowagi makroekonomicznej;
- państwa członkowskie i ich regiony powinny bardziej zaangażować parlamenty krajowe i regionalne, partnerów społecznych, organy publiczne oraz społeczeństwo obywatelskie w kształtowanie krajowych programów reform, rozwoju i spójności oraz regularnie zasięgać ich opinii;
- państwa członkowskie powinny dostarczyć możliwie najbardziej szczegółowych informacji na temat środków i instrumentów zagwarantowanych w krajowych programach reform w celu realizacji krajowych celów, w tym krajowego planu zatrudnienia, a także ustalonego terminu realizacji, spodziewanych wyników, potencjalnego wpływu na inne kraje, ryzyka nieskutecznego wdrożenia oraz w stosownych przypadkach kosztów skorzystania z funduszy strukturalnych UE.
WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI
|
Data przyjęcia |
9.10.2012 |
|
|
|
|
|
Wynik głosowania końcowego |
+: –: 0: |
27 16 1 |
|||
|
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego |
Regina Bastos, Edit Bauer, Heinz K. Becker, Jean-Luc Bennahmias, Phil Bennion, Pervenche Berès, Vilija Blinkevičiūtė, Philippe Boulland, Milan Cabrnoch, Alejandro Cercas, Ole Christensen, Derek Roland Clark, Minodora Cliveti, Emer Costello, Karima Delli, Richard Falbr, Thomas Händel, Marian Harkin, Nadja Hirsch, Stephen Hughes, Danuta Jazłowiecka, Ádám Kósa, Jean Lambert, Patrick Le Hyaric, Veronica Lope Fontagné, Olle Ludvigsson, Thomas Mann, Elisabeth Morin-Chartier, Csaba Őry, Siiri Oviir, Konstantinos Poupakis, Sylvana Rapti, Licia Ronzulli, Elisabeth Schroedter, Joanna Katarzyna Skrzydlewska, Jutta Steinruck, Traian Ungureanu, Andrea Zanoni |
||||
|
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego |
Malika Benarab-Attou, Edite Estrela, Ria Oomen-Ruijten, Antigoni Papadopoulou, Csaba Sógor, Gabriele Zimmer |
||||
WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI
|
Data przyjęcia |
15.10.2012 |
|
|
|
|
|
Wynik głosowania końcowego |
+: –: 0: |
32 8 1 |
|||
|
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego |
Burkhard Balz, Jean-Paul Besset, Sharon Bowles, George Sabin Cutaş, Rachida Dati, Leonardo Domenici, Derk Jan Eppink, Diogo Feio, Elisa Ferreira, Ildikó Gáll-Pelcz, Jean-Paul Gauzès, Sven Giegold, Sylvie Goulard, Liem Hoang Ngoc, Gunnar Hökmark, Philippe Lamberts, Werner Langen, Astrid Lulling, Hans-Peter Martin, Sławomir Witold Nitras, Anni Podimata, Antolín Sánchez Presedo, Peter Simon, Theodor Dumitru Stolojan, Kay Swinburne, Sampo Terho, Marianne Thyssen, Ramon Tremosa i Balcells |
||||
|
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego |
Marta Andreasen, Philippe De Backer, Vicky Ford, Roberto Gualtieri, Sophia in ‘t Veld, Olle Ludvigsson, Thomas Mann, Gay Mitchell |
||||
|
Zastępca(y) (art. 187 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego |
Alejandro Cercas, Knut Fleckenstein, Vittorio Prodi, José Ignacio Salafranca Sánchez-Neyra, Wim van de Camp |
||||