SPRAWOZDANIE w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie europejskiej statystyki zagrożenia przestępczością
9.11.2012 - (COM(2011)0335 – C7‑0155/2011 – 2011/0146(COD)) - ***I
Komisja Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych
Sprawozdawca: Timothy Kirkhope
PROJEKT REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO
w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie europejskiej statystyki zagrożenia przestępczością
(COM(2011)0335 – C7‑0155/2011 – 2011/0146(COD))
(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)
Parlament Europejski,
– uwzględniając wniosek Komisji skierowany do Parlamentu i Rady (COM(2011)0335),
– uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 338 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi Komisja przedstawiła wniosek Parlamentowi (C7‑0155/2011),
– uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
– uwzględniając art. 55 Regulaminu,
– uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A7-0365/2012),
1. odrzuca wniosek Komisji;
2. zwraca się do Komisji o wycofanie wniosku oraz o przedstawienie nowego;
3. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie, Komisji, a także parlamentom narodowym.
UZASADNIENIE
Wprowadzenie
Ogólnounijne dane statystyczne stanowią ważną podstawę rozwoju polityki UE. Odnosi się to tym bardziej do prawa karnego jako sfery kompetencji dzielonych (art. 4 TFUE), gdzie UE jest związana zasadą pomocniczości (art. 5 TUE) i gdzie prawo karne dotyka zrozumienia najważniejszych praw podstawowych w wolnym społeczeństwie. W związku z tym właściwe i niezbędne instrumenty UE należy opracowywać i przyjmować tylko na podstawie rzetelnych i spójnych danych statystycznych i dodatkowych informacji. Znaczenie statystyki podkreślano niejednokrotnie, np. w programie haskim w zakresie zapobiegania przestępczości[1], a także w niedawnym programie sztokholmskim[2], zgodnie z którym „adekwatne, wiarygodne i porównywalne statystyki (zarówno pod względem okresów, jak i między państwami członkowskimi i regionami) stanowią niezbędny warunek wstępny m.in. do celów podejmowania opartych na rzetelnych informacjach decyzji dotyczących koniecznych prac, wykonywania decyzji i skuteczności działań” (pkt 4.3.3.). Zaproponowano też i przyjęto dwa plany działania: plan działania na lata 2006-2010[3] oraz najnowszy plan działania na lata 2011-2015[4].
Jednakże konieczność dysponowania takimi danymi nie oznacza „carte blanche” co do automatycznej akceptacji proponowanego instrumentu. Jakikolwiek proponowany instrument musi być metodologicznie rzetelny i spójny, a także opierać się na właściwej analizie kosztów i korzyści w odniesieniu do wykorzystywanych środków finansowych i przewidywanych wyników. W związku z tym większość uznała, że wniosek zawiera pewną liczbę istotnych kwestii, na które Komisja Europejska nie odpowiedziała, chociaż sprawozdawca i kontrsprawozdawcy przeprowadzili z nią rozległe konsultacje i sesje pytań w ramach posiedzeń komisji LIBE i posiedzeń specjalnych zorganizowanych przez sprawozdawcę.
Metodologia
We wniosku znalazły się kwestie dotyczące stosowanej metodologii, szczególnie w odniesieniu do rodzajów zadawanych pytań, gdyż niektóre z nich mają charakter sensytywny i trudno zakładać ich wartość dodaną lub szczerość odpowiedzi. Na przykład podkreślono, że pytania dotyczące spraw takich, jak problemy respondentów związane z narkotykami, posiadanie przez nich broni i lęk przed terroryzmem, stwarzają pole do błędnych interpretacji. Nie wchodząc w debatę na temat metodologii statystycznej, należy zauważyć, że Komisja odpowiada za zaproponowanie w pełni spójnego i jasnego instrumentu, który nie powinien wykazywać ewidentnych metodologicznych problemów i niespójności. Badania dotyczące wiktymizacji to badania o charakterze „subiektywnym”, mierzące poziom wiktymizacji danej osoby i jej odczucia co do przestępczości. Dlatego pytania należy zredagować jasno i precyzyjnie, umożliwiając jak najjaśniejsze odpowiedzi, których analiza może zostać wykorzystana w przyszłym planowaniu polityki. Odpowiedzi muszą pozostawiać jak najmniejszy margines na rozbieżne interpretacje, gdyż „statystyczny lęk przed przestępczością” może łatwo zostać błędnie zinterpretowany. Takie obawy posłowie wyrazili podczas kilku wspólnych i dwustronnych posiedzeń z udziałem przedstawicieli Komisji i Eurostatu. Niestety udzielone objaśnienia zostały przez większość uznane za niezadowalające. Ponadto posłom nasunęły się dodatkowe pytania w związku z losowym charakterem badania.
Wartość dodana może zostać osiągnięta jedynie, gdy takie badania prowadzone będą we wszystkich państwach członkowskich UE, bez pewnych wyjątków, które obowiązują obecnie (zob. art. 3, stanowiący, że „od Francji i Irlandii nie wymaga się gromadzenia danych na temat przemocy pomiędzy członkami tego samego gospodarstwa domowego”). Zdaniem większości bez kompleksowego badania we wszystkich państwach członkowskich UE prowadzenie drogiego i skomplikowanego badania budzi wątpliwości. Ponadto większość podkreśla kwestię rzeczywistej wartości dodanej badania, z uwagi na brak konkretnych informacji co do tego, w jaki sposób jego wyniki zostaną wykorzystane w przyszłych wnioskach ustawodawczych. Nigdy nie otrzymaliśmy jasnej odpowiedzi na pytanie, jakie korzyści badanie przyniosłoby instytucjom UE.
Finansowanie
Jednocześnie brakuje jasnego i właściwego uzasadnienia wskazanych wydatków w wysokości 12 000 000 euro. W związku z tym Komisja powinna koniecznie podać liczbę państw członkowskich już prowadzących takie badania i koszty takich badań w tych państwach członkowskich oraz porównać i przeanalizować wartość dodaną i koszty przeszłych badań współfinansowanych przez Komisję, takich jak badanie dotyczące przestępczości i bezpieczeństwa w Europie (EU ICS)[5], w celu udzielenia odpowiedzi na pytanie dotyczące ewentualnej koordynacji bez aktu ustawodawczego (np. poprzez grupę roboczą Eurostatu itp.). Obecne uzasadnienie przedstawione w ocenie finansowych skutków regulacji, zgodnie z którym „[wyciągnięto] wnioski z podobnych doświadczeń w przeszłości”, nie stanowi zadowalającej odpowiedzi. Zważywszy na tak nieprecyzyjne wskazanie, potrzebne jest jasne uzasadnienie wskazanej kwoty 12 000 000 euro, szczególnie w czasie kryzysu finansowego i trudności, w której to sytuacji instytucje UE powinny dawać przykład prawidłowej analizy kosztów i korzyści prowadzonej w sektorze publicznym.
Podsumowanie
W świetle nieprzekonującego charakteru argumentów wysuniętych na poparcie badania sprawozdawca – na podstawie rozległych konsultacji z kontrsprawozdawcami oraz na podstawie decyzji większości grup politycznych – proponuje odrzucenie wspomnianego wniosku ustawodawczego. Sprawozdawca oczekuje, że Komisja udzieli odpowiedzi w odniesieniu do wskazanych problemów i kwestii przy opracowywaniu jakiegokolwiek nowego wniosku ustawodawczego na omawiany temat.
PROCEDURA
Tytuł |
Europejska statystyka zagrożenia przestępczością |
||||
Odsyłacze |
COM(2011)0335 – C7-0155/2011 – 2011/0146(COD) |
||||
Data przedstawienia w PE |
8.6.2011 |
|
|
|
|
Komisja przedmiotowo właściwa Data ogłoszenia na posiedzeniu |
LIBE 9.6.2011 |
|
|
|
|
Komisja(e) wyznaczona(e) do wydania opinii Data ogłoszenia na posiedzeniu |
BUDG 9.6.2011 |
|
|
|
|
Opinia niewydana Data decyzji |
BUDG 6.7.2011 |
|
|
|
|
Sprawozdawca(y) Data powołania |
Timothy Kirkhope 19.9.2011 |
|
|
|
|
Rozpatrzenie w komisji |
12.1.2012 |
11.10.2012 |
6.11.2012 |
|
|
Data przyjęcia |
6.11.2012 |
|
|
|
|
Wynik głosowania końcowego |
+: –: 0: |
31 1 19 |
|||
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego |
Jan Philipp Albrecht, Edit Bauer, Mario Borghezio, Rita Borsellino, Emine Bozkurt, Arkadiusz Tomasz Bratkowski, Simon Busuttil, Philip Claeys, Carlos Coelho, Agustín Díaz de Mera García Consuegra, Ioan Enciu, Frank Engel, Cornelia Ernst, Tanja Fajon, Monika Flašíková Beňová, Hélène Flautre, Kinga Gál, Kinga Göncz, Nathalie Griesbeck, Ágnes Hankiss, Anna Hedh, Salvatore Iacolino, Sophia in ‘t Veld, Timothy Kirkhope, Juan Fernando López Aguilar, Svetoslav Hristov Malinov, Véronique Mathieu, Anthea McIntyre, Nuno Melo, Louis Michel, Claude Moraes, Antigoni Papadopoulou, Georgios Papanikolaou, Jacek Protasiewicz, Judith Sargentini, Birgit Sippel, Csaba Sógor, Nils Torvalds, Wim van de Camp, Axel Voss, Renate Weber, Josef Weidenholzer, Cecilia Wikström, Tatjana Ždanoka, Auke Zijlstra |
||||
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego |
Michael Cashman, Stanimir Ilchev, Jean Lambert, Antonio Masip Hidalgo, Kārlis Šadurskis |
||||
Zastępca(y) (art. 187 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego |
Martina Anderson |
||||
Data złożenia |
9.11.2012 |
||||