SPRAWOZDANIE w sprawie eliminowania stereotypów dotyczących płci w UE

6.12.2012 - (2012/2116(INI))

Komisja Praw Kobiet i Równouprawnienia
Sprawozdawczyni: Kartika Tamara Liotard

Procedura : 2012/2116(INI)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
A7-0401/2012

PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie eliminowania stereotypów dotyczących płci w UE

(2012/2116(INI))

Parlament Europejski,

–   uwzględniając deklarację pekińską i platformę działania przyjęte w dniu 15 września 1995 r. podczas IV Światowej Konferencji w sprawie Kobiet, a także rezolucje Parlamentu: z dnia 18 maja 2000 r. w sprawie skutków przyjęcia platformy działania z Pekinu[1], z dnia 10 marca 2005 r. w sprawie wniosków z IV Światowej Konferencji na temat Kobiet – Platforma działania (Pekin + 10)[2], a także z 25 lutego 2010 r. w sprawie działań następczych w związku z pekińską platformą działania (Pekin +15)[3],

–   uwzględniając Konwencję w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet przyjętą przez ONZ w 1979 r.,

–   uwzględniając art. 2 Traktatu o Unii Europejskiej, podkreślający wartości wspólne państwom członkowskim takie jak: pluralizm, niedyskryminacja, tolerancja, sprawiedliwość, solidarność oraz równość kobiet i mężczyzn,

–   uwzględniając art. 19 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), odnoszący się do zwalczania dyskryminacji ze względu na płeć,

–   uwzględniając dyrektywę 2006/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie wprowadzenia w życie zasady równości szans oraz równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zatrudnienia i pracy (przekształcenie) oraz dyrektywę Rady 2004/113/WE z dnia 13 grudnia 2004 r. wprowadzającą w życie zasadę równego traktowania mężczyzn i kobiet w zakresie dostępu do towarów i usług oraz dostarczania towarów i usług[4];

–   uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2002/73/WE z dnia 23 września 2002 r. zmieniającą dyrektywę Rady 76/207/EWG w sprawie wprowadzenia w życie zasady równego traktowania mężczyzn i kobiet w zakresie dostępu do zatrudnienia, kształcenia i awansu zawodowego oraz warunków pracy[5],

–   uwzględniając konkluzje Rady z dnia 2 grudnia 1998 r., w których ustalono, że coroczna ocena realizacji pekińskiej platformy działania będzie obejmować ilościowe i jakościowe wskaźniki oraz poziomy odniesienia,

–   uwzględniając wspólną deklarację ministrów państw członkowskich UE ds. równości płci przyjętą w dniu 4 lutego 2005 r. w ramach przeglądu pekińskiej platformy działania po 10 latach, w której to deklaracji m.in. potwierdzili oni swoje zdecydowane poparcie i zaangażowanie na rzecz pełnej i skutecznej realizacji deklaracji pekińskiej oraz pekińskiej platformy działania,

–   uwzględniając konkluzje Rady z dni 2–3 czerwca 2005 r., w których zachęcono państwa członkowskie i Komisję do wzmocnienia mechanizmów instytucjonalnych służących wspieraniu równości płci i stworzenia ram umożliwiających ocenę realizacji pekińskiej platformy działania, aby móc śledzić postępy w bardziej spójny i systematyczny sposób,

–   uwzględniając „Europejski pakt na rzecz równości płci” (2011-2020), przyjęty przez Radę Europejską w marcu 2011 r.[6],

–   uwzględniając strategię Komisji na rzecz równości kobiet i mężczyzn 2010-2015 przedstawioną przez Komisję w dniu 21 września 2010 r. i towarzyszący strategii dokument roboczy służb Komisji w sprawie działań umożliwiających realizację strategii (COM(2010)0491, SEC(2010)1080),

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 3 września 2008 r. w sprawie wpływu marketingu i reklamy na równość kobiet i mężczyzn[7],

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 13 marca 2012 r. w sprawie równości kobiet i mężczyzn w Unii Europejskiej[8],

–   uwzględniając art. 48 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia (A7-0401/2012),

A. mając na uwadze art. 8 TFUE, który stanowi, że we wszystkich swoich działaniach Unia zmierza do zniesienia nierówności oraz wspierania równości mężczyzn i kobiet;

B.  mając na uwadze, że mimo pewnych postępów w wielu państwach członkowskich wiele kobiet wciąż dźwiga niewspółmierną część ciężaru wychowywania dzieci i opieki nad innymi osobami na ich utrzymaniu; mając na uwadze, że utrzymujące się stereotypy stanowią przeszkodę w dzieleniu się obowiązkami rodzinnymi i domowymi między kobietami i mężczyznami oraz utrudniają urzeczywistnienie zasady równości na rynku pracy;

C. mając na uwadze, że stereotypy wciąż istnieją na wszystkich szczeblach społeczeństwa i we wszystkich przedziałach wiekowych, mając wpływ na to, jak postrzegamy siebie nawzajem, odwołując się do nadmiernie uproszczonych założeń opartych na uwarunkowanych społecznie normach, praktykach i przekonaniach, które mają nierzadko podłoże kulturowe i religijne, których siła tkwi często w religii i które są wyrazem ukrytej dystrybucji władzy i utrwalają ją;

D. mając na uwadze, że należy wyeliminować wszelkie pośrednie i bezpośrednie przejawy dyskryminacji ze względu na płeć, aby zagwarantować kobietom prawo do równego traktowania i zmienić kulturowo uwarunkowane postrzeganie kobiet jako istot biernych lub gorszych od mężczyzn;

E.  mając na uwadze, że tradycyjne role przypisane płciom i stereotypy z tym związane wciąż mają duży wpływ na podział ról pomiędzy kobietami i mężczyznami w domu, w pracy i w społeczeństwie w ujęciu ogólnym, przy czym kobiety często przedstawiane są jako te, które zajmują się domem i dziećmi, podczas gdy w powszechnym wizerunku mężczyźni zapewniają pieniądze i opiekę; mając na uwadze, że stereotypy utrzymują status quo w kwestii trudności w osiągnięciu równości płci z przyczyn dziedzicznych i ograniczają możliwości zatrudnienia i rozwoju osobistego dla kobiet, utrudniając im wykorzystanie pełnego potencjału jako jednostki i podmiotu gospodarczego, a zatem stanowią poważne przeszkody na drodze do osiągnięcia równości kobiet i mężczyzn;

F.  mając na uwadze, że role poszczególnych płci kształtują się i są narzucane w wyniku oddziaływania różnorodnych czynników społecznych, zwłaszcza mediów i edukacji, oraz powstają w dzieciństwie i podczas dojrzewania w procesie socjalizacji, a więc wywierają wpływ na człowieka podczas jego całego życia;

G. mając na uwadze, że kobiety mieszkające na obszarach wiejskich są bardziej dyskryminowane i borykają się z większą liczbą stereotypów płci niż kobiety mieszkające na obszarach miejskich oraz że wskaźnik zatrudnienia wśród kobiet na obszarach wiejskich jest znacznie niższy od wskaźnika zatrudnienia wśród kobiet w miastach;

H. mając na uwadze, że stereotypy płciowe łączą się często z innymi stereotypami, takimi jak stereotypy dyskryminujące z uwagi na wiek, status migranta, orientację seksualną, niepełnosprawność itp., wobec czego dotykają w większym stopniu kobiet mających wieloraką tożsamość;

I.   mając na uwadze, że przemoc wobec kobiet stanowi pogwałcenie praw człowieka, które dotyczy wszystkich warstw społecznych, kulturowych i ekonomicznych;

Media i kultura

J.   mając na uwadze, że dyskryminacja ze względu na płeć w mediach, komunikacji i reklamie jest wciąż często spotykana i ułatwia powielanie stereotypów dotyczących płci, zwłaszcza poprzez przedstawianie kobiet jako obiektów pożądania seksualnego w celu promowania sprzedaży; mając na uwadze, że np. w reklamie kobiety stanowią 27% pokazywanych pracowników lub specjalistów, natomiast w 60% przypadków przedstawia się je jako osoby wykonujące prace domowe lub sprawujące opiekę nad dziećmi; mając jednak na uwadze, że reklama i środki przekazu mogą stanowić potężną broń w zwalczaniu stereotypów i uprzedzeń związanych z płcią;

K. mając na uwadze, że branża wyrobów spirytusowych, z jej ogromnymi inwestycjami w marketing własnych produktów, w ogromnej mierze przyczynia się do utrwalania stereotypów płciowych oraz seksualizacji dziewcząt i kobiet;

L.  mając na uwadze, że dzieci w bardzo młodym wieku mają styczność ze stereotypami dotyczącymi płci za pośrednictwem modelowych ról lansowanych w serialach i programach telewizyjnych, dyskusjach, grach, grach wideo i reklamach, materiałach do nauki i programach edukacyjnych, postawach w szkole, rodzinie i społeczeństwie, co wpływa na sposób postrzegania przez dzieci norm postępowania kobiet i mężczyzn i wywiera wpływ na resztę ich życia oraz na ich przyszłe dążenia;

M. mając na uwadze, że sposób przedstawiania dziewcząt w przestrzeni publicznej zmniejsza szacunek, z jakim odnosi się do nich społeczeństwo, i promuje przemoc wobec dziewcząt; mając na uwadze, że chociaż media mogą odgrywać pozytywną rolę edukacyjną, stereotypy dotyczące dzieci płci żeńskiej są w nich rozpowszechnione i często umacniają tradycyjne postawy i wzorce zachowań, w tym również w reklamie i w programach dla dzieci;

N. mając na uwadze, że w programach telewizyjnych, grach komputerowych i wideoklipach muzycznych coraz wyraźniej zauważalna jest tendencja – dyktowana częściowo względami handlowymi – do ukazywania kobiet prowokacyjnie ubranych, w seksualnych pozach, co utrwala stereotypy dotyczące płci; mając na uwadze, że teksty piosenek dla młodzieży zawierają treści seksualnie sugestywne, które często szerzą przemoc wobec kobiet i dziewcząt;

O. mając na uwadze, że nowy status kulturalny pornografii ma największy wpływ na młode kobiety i młodych mężczyzn; mając na uwadze, że rozpowszechnianie pornografii, czyli obecny proces kulturowy, w ramach którego pornografia przedostaje się do naszego życia codziennego jako coraz powszechniej akceptowany, często idealizowany element kultury, występuje szczególnie wyraziście w kulturze młodzieżowej: począwszy od programów telewizyjnych i czasopism dla młodzieży, a skończywszy na muzyce i reklamach skierowanych do ludzi młodych;

Edukacja i szkolenie

P.  mając na uwadze, że stereotypy o podłożu seksistowskim są przekazywane zarówno przez nauczycieli (świadomie lub nie), jak i materiały edukacyjne, z których korzystają;

Q. mając na uwadze, że dostęp do formalnego kształcenia na poziomie podstawowym, średnim i wyższym, a także treści programów nauczania dla dziewcząt i chłopców to ważne czynniki wpływające na różnice płciowe, a co za tym idzie – na dokonywane wybory i dostęp do praw; mając na uwadze, że chociaż w UE dostęp dziewcząt i chłopców do edukacji może się ogólnie wydawać mniej problematyczny niż w innych częściach świata, należy jednak zwrócić uwagę, że dziewczęta i chłopcy nie są traktowani jednakowo w kwestii dostępu do systemów edukacyjnych i stwarzanych przez nie szans ani w kwestii pełnego korzystania z nich; mając na uwadze zwłaszcza, że w przypadku dziewcząt wywodzących się z mniejszości, jak dziewczęta ze społeczności romskiej czy społeczności migrantów, osoby ubiegające się o azyl, uchodźcy i dziewczęta niepełnosprawne, dostęp do edukacji wciąż jest nader problematyczny w niektórych krajach;

R.  mając na uwadze, że od najmłodszego wieku dzieci mogą uczyć się równości i walki ze stereotypami dotyczącymi płci dzięki wychowaniu opartemu na uznaniu równości;

S.  mając na uwadze, że nadal istniejące stereotypy dotyczące możliwości edukacyjnych i zawodowych dostępnych dla kobiet przyczyniają się do utrzymania nierówności, mając na uwadze, że edukacja i szkolenia wciąż służą przenoszeniu stereotypów dotyczących płci, gdyż kobiety i mężczyźni często wybierają tradycyjną ścieżkę edukacji i szkoleń, co ma poważne skutki dla rynku pracy, ogranicza zróżnicowanie karier zawodowych i sprawia, że kobiety często pracują w mniej cenionych i gorzej płatnych zawodach;

T.  mając na uwadze, że w procesie kształcenia zainteresowanie chłopców i dziewczynek różnymi przedmiotami w dalszym ciągu nie jest w równym stopniu stymulowane, przy czym dotyczy to zwłaszcza nauk ścisłych i przedmiotów technicznych;

U. mając na uwadze, że chociaż wiele krajów europejskich dysponuje doradztwem zawodowym uwzględniającym aspekt płci, często jest ono skierowane do dziewcząt w celu zachęcenia ich do wyboru karier technologicznych i naukowych, a nie istnieją inicjatywy skierowane do chłopców, by decydowali się na kariery w sektorach edukacji i zdrowia czy na zawody w dziedzinach humanistycznych;

Rynek pracy

V. mając na uwadze, że wpływ stereotypów dotyczących płci na kształcenie i szkolenie ma poważne skutki dla rynku pracy, gdzie kobiety wciąż borykają się z segregacją poziomą i pionową, oraz mając na uwadze, że w związku z tym niektóre sektory nadal są uważane za „męski” (zatrudniające w 85% mężczyzn), zaś poziom wynagrodzenia jest w nich wyższy niż poziom w sektorach uważanych za „kobiece” (zatrudniających w 70% kobiety); mając ponadto na uwadze, że ogólnie więcej kobiet jest zatrudnionych na stanowiskach o niższym statucie społeczno-ekonomicznym, co również ogranicza ich pewność siebie i poczucie własnej wartości;

W. mając na uwadze, że stereotypy dotyczące płci na rynku pracy wciąż ograniczają dostęp kobiet do pewnych sektorów, jak inżynieria, gaszenie pożarów, produkcja, budowa, stolarstwo, mechanika, sektory techniczne i naukowe oraz nowe technologie, ale również ograniczają dostęp mężczyzn do sektorów opieki nad dziećmi (położne, pielęgniarki dziecięce itp.);

X. mając na uwadze, że lepsza znajomość zawodów istniejących na rynku pracy przyczyniłaby się do zwiększenia dostępu do wszystkich szkoleń zawodowych;

Y. mając na uwadze, że tworzenie stereotypów dotyczących płci przynosi efekt przeciwny do zamierzonego i przyczynia się do podziału rynku pracy na zawody według kryterium płci i do zwiększania różnic w zarobkach kobiet i mężczyzn;

Z.  mając na uwadze, że w 2010 r. w UE, wykonując jednakową pracę, kobiety wciąż zarabiały średnio około 16,4% mniej niż mężczyźni, oraz mając na uwadze, że różnice w zarobkach zależą od państwa członkowskiego i w niektórych państwach przekroczyły 22% w 2011 r.; mając na uwadze, że choć przyczyny tego zróżnicowania wynagrodzenia są wielorakie i złożone, kryją się za nimi często stereotypy związane z płcią i postrzeganie kobiety wyłącznie przez pryzmat tradycyjnego podziału ról;

AA.     mając na uwadze, że w kontekście godzenia pracy z życiem prywatnym kobiety na ogół nieproporcjonalnie często korzystają z „elastycznego czasu pracy” i są zatrudnione w niepełnym wymiarze godzin, co wskazuje, że obecnie nadal obowiązuje tradycyjne przekonanie, zgodnie z którym kobiety ponoszą główną odpowiedzialność za opiekę nad rodziną, w związku z czym są zmuszone zatrudniać się w niepełnym wymiarze godzin, akceptować elastyczny czas pracy i umowy na czas określony, oraz mają mniejsze szanse na rynku pracy i mniejsze szanse na awans;

AB.     mając na uwadze, że przerwy w karierze zawodowej kobiet, spowodowane urlopami macierzyńskimi lub wychowawczymi, pogłębiają jeszcze różnice w wysokości wynagrodzenia i emerytury kobiet i mężczyzn;

Podejmowanie decyzji gospodarczych i politycznych

AC.     mając na uwadze ekspertyzę Komisji z 2011 r. pokazującą, że w 2012 r. w Unii Europejskiej kobiety stanowiły 14% członków zarządów największych spółek giełdowych, co wskazuje na istnienie tzw. szklanego sufitu, który utrudnia kobietom zajmowanie najwyższych stanowisk kierowniczych oraz pozbawia równych szans na awans;

AD.     mając na uwadze, że pomimo poprawy sytuacji w ciągu minionych kilku lat kobiety nie są jeszcze dostatecznie reprezentowane wśród decydentów politycznych na szczeblu lokalnym, krajowym i unijnym; mając na uwadze, że reprezentacja kobiet w rządach i parlamentach krajowych zwiększyła się z 21% w 2004 r. do 23% w 2009 r., zaś reprezentacja kobiet w Parlamencie Europejskim zwiększyła się z 30% w 2004 r. do 35% w 2009 r.;

AE.     mając na uwadze, że stereotypy płciowe i seksizm wciąż są powszechne zarówno w politycznych, jak i gospodarczych organach decyzyjnych, gdzie regularnie padają seksistowskie uwagi i dochodzi do napastowania, nie wyłączając pewnych form napastowania seksualnego i przemocy wobec kobiet;

AF.     mając na uwadze, że konieczne jest wyeliminowanie stereotypów dotyczących płci, zwłaszcza na poziomie przedsiębiorstw, gdzie większość stanowisk kierowniczych zajmują mężczyźni, ponieważ przyczyniają się one do hamowania aspiracji młodych kobiet i zniechęcają kobiety do ubiegania się o najwyższe stanowiska kierownicze wiążące się z podejmowaniem decyzji finansowych, gospodarczych i politycznych w sferze zarówno publicznej, jak i prywatnej;

Działania UE

1.  zwraca uwagę na wyraźny brak postępu w wypełnianiu zobowiązań podjętych zarówno przez UE, jak i różne rządy w ramach pekińskiej platformy działania, jak również podkreśla konieczność opracowania nowych wskaźników w dziedzinie stereotypów dotyczących płci i sprawozdań analitycznych na szczeblu UE oraz zachęca Europejski Instytut ds. Równości Kobiet i Mężczyzn do zajęcia się tym problemem;

2.  zwraca uwagę, że pomimo zaangażowania UE na rzecz równości kobiet i mężczyzn wciąż występuje luka w prawie przewidującym niedyskryminację kobiet i równość płci w dziedzinach zabezpieczenia społecznego, edukacji i mediów, zatrudnienia i wynagrodzenia; podkreśla konieczność energicznego wdrażania istniejących przepisów i opracowania nowych przepisów w tych dziedzinach; wzywa Komisję do uwzględnienia problematyki równości płci we wszystkich obszarach polityki, gdyż będzie to skutkować zwiększeniem potencjału wzrostu europejskiej siły roboczej;

3.  wzywa Komisję i państwa członkowskie do skutecznego wykorzystania środków z Europejskiego Funduszu Społecznego (EFS) na długoterminowe strategie, aby przybliżyć kobietom te sektory rynku pracy, w których ze względu na stereotypy związane z płcią są one w dalszym ciągu w zbyt małym stopniu reprezentowane, a także sprawić, by sektory te stały się dla kobiet bardziej atrakcyjne; uważa, że strategie powinny obejmować działania pozytywne, uczenie się przez całe życie i aktywne zachęcanie dziewcząt do podejmowania studiów w dziedzinach, których tradycyjnie nie postrzega się jako „kobiecych”, jak technologie informacyjne czy mechanika, oraz wspieranie środków umożliwiających pogodzenie życia zawodowego z życiem rodzinnym kobiet i mężczyzn;

4.  zwraca się do Komisji o wsparcie prowadzonych przez państwa członkowskie działań mających na celu wyeliminowanie stereotypów oraz propagowanie powszechnego i pozbawionego wynikających ze stereotypów przeszkód dostępu do nauki i do zatrudnienia;

5.  zwraca się do Komisji i państw członkowskich o wyraźne i trwałe wsparcie obecnego programu Dafne oraz przyszłego programu „Prawa i obywatelstwo”, jako elementów zwalczania przemocy wobec kobiet i stereotypów dotyczących płci;

6.  zwraca się do Komisji i państw członkowskich o opracowanie strategii, które podejmą problem podstawowych przyczyn dyskryminacji kobiet i przemocy wobec kobiet, które są głęboko zakorzenione w stereotypach i nierówności między kobietami a mężczyznami, poczynając od eliminowania stereotypów dotyczących płci;

7.  wzywa państwa członkowskie do uznania pilnej potrzeby rozważenia wprowadzenia ram regulacyjnych zabraniających ukazywania dziewcząt i kobiet jako obiektów pożądania seksualnego przez branżę wyrobów spirytusowych;

Media i kultura

8.  zwraca uwagę, że włączanie stereotypów dotyczących płci do reklam emitowanych podczas dziecięcych programów telewizyjnych, a także do samych tych programów, stanowi szczególny problem ze względu na ich potencjalne oddziaływanie na socjalizację płci, a co za tym idzie – na sposób postrzegania przez dzieci samych siebie, członków ich rodzin i świata zewnętrznego; podkreśla znaczenie ograniczenia kontaktu dzieci ze stereotypami dotyczącymi płci w miarę możliwości w ramach krytycznego podejścia do edukacji medialnej w szkole;

9.  podkreśla znaczenie obejmowania procesem uwzględniania aspektu płci również chłopców i wobec tego nalega na nauczanie w ramach specjalnie przygotowanych ćwiczeń w celu uświadamiania ich odnośnie do stereotypów;

10. podkreśla, że reklama często przekazuje treści dyskryminujące lub nieprzyzwoite oparte na wszelkiego rodzaju stereotypach dotyczących płci, które utrudniają realizację strategii w dziedzinie równouprawnienia płci; wzywa Komisję, państwa członkowskie oraz społeczeństwo obywatelskie i organy branżowe zajmujące się regulacją sektora reklamy do bliskiej współpracy w zakresie zwalczania takich praktyk, szczególnie poprzez stosowanie przez sektor marketingu i reklamy skutecznych narzędzi gwarantujących poszanowanie ludzkiej godności i prawości;

11. zwraca również uwagę, że reklama może być skutecznym sposobem podważania stereotypów i zwalczania ich oraz istotnym narzędziem dzisiejszych społeczeństw wielokulturowych służącym walce z rasizmem, seksizmem i dyskryminacją; wzywa Komisję, państwa członkowskie i podmioty zajmujące się zawodowo reklamą do wzmocnienia działań szkoleniowych i edukacyjnych, aby pokonywać stereotypy, zwalczać dyskryminację oraz propagować równouprawnienie, zwłaszcza w młodym wieku; apeluje do państw członkowskich w szczególności o nawiązanie i rozwój bliskiej współpracy z istniejącymi szkołami marketingu, komunikacji i reklamy, aby przyczynić się do zapewnienia solidnego szkolenia przyszłych pracowników sektora;

12. podkreśla konieczność przeprowadzenia specjalnych kursów na temat stereotypów dotyczących płci w mediach dla krajowych komisji etyki reklamy i organów samoregulujących i regulacyjnych, aby podniosła się świadomość niekorzystnego wpływu obrazów świadczących o dyskryminacji ze względu na płeć w telewizji, w internecie oraz kampaniach marketingowych i reklamowych;

13. wzywa UE do prowadzenia na całym swoim terytorium działań uświadamiających pod hasłem zero tolerancji dla zniewag o podłożu seksistowskim lub dla przedstawiania kobiet w mediach w sposób uwłaczający ich godności;

14. podkreśla, że polityka eliminacji stereotypów obecnych w środkach masowego przekazu musi koniecznie obejmować działania w środowisku cyfrowym; uważa, że w tym celu niezbędne jest uruchomienie skoordynowanych na poziomie europejskim działań w celu rozwinięcia prawdziwej kultury równości w internecie; zwraca się do Komisji o opracowanie, we współpracy z zainteresowanymi stronami, karty, do której przystąpienia zostaną zaproszeni wszyscy operatorzy internetowi;

15. wzywa UE i jej państwa członkowskie do prowadzenia szkoleń i akcji kształtujących świadomość z pracownikami mediów na temat szkodliwych skutków stereotypów płciowych oraz właściwych praktyk w tej dziedzinie;

16. podkreśla znaczenie promowania wizerunku kobiety w sposób nienaruszający jej godności oraz przeciwdziałania utrwalonym stereotypom związanym z płcią, a zwłaszcza rozpowszechnionym upokarzającym przekazom wizualnym, przy jednoczesnym pełnym poszanowaniu wolności wypowiedzi i prasy;

17. wzywa UE i jej państwa członkowskie do podjęcia konkretnych działań w odpowiedzi na rezolucję Parlamentu Europejskiego z dnia 16 września 1997 r. w sprawie dyskryminacji kobiet w reklamie, wzywającą do zakazu wszelkich form pornografii w mediach, a także reklamowania turystyki seksualnej[9];

18. wzywa UE do podjęcia badań poświęconych związkom między pornografią dziecięcą a pornografią dla dorosłych oraz jej wpływowi na dziewczęta, kobiety, chłopców i mężczyzn, a także związkowi między pornografią a przemocą seksualną;

19. wzywa państwa członkowskie do powołania niezależnych organów regulacyjnych, których celem będzie kontrola branży medialnej i reklamowej i które będą upoważnione do nakładania skutecznych kar na przedsiębiorstwa i osoby fizyczne propagujące seksualizację dziewczynek;

20. wzywa Komisję do wspomagania państw członkowskich w walce z seksualizacją dziewcząt nie tylko przez gromadzenie niezbędnych danych, promowanie dobrych praktyk i organizowanie kampanii informacyjnych, ale także przez finansowe wspieranie działań podejmowanych w państwach członkowskich, w szczególności przez organizacje ds. kobiet zwalczające seksualizację i przemoc wobec kobiet i dziewcząt;

21. wzywa państwa członkowskie do wdrożenia pozytywnych środków gwarantujących większej liczbie kobiet dostęp do stanowisk kierowniczych w mediach, w tym również do najwyższych stanowisk kierowniczych;

22. wzywa państwa członkowskie do prowadzenia badań i opracowywania porównywalnych danych na temat kobiet i mediów, w tym również na temat przedstawiania kobiet z konkretnych grup społecznych, takich jak kobiety niepełnosprawne lub kobiety należące do mniejszości etnicznych;

Edukacja i szkolenie

23. podkreśla konieczność opracowania specjalnych kursów doradztwa zawodowego w szkołach podstawowych i średnich oraz instytucjach szkolnictwa wyższego w celu informowania osób młodych o niekorzystnym wpływie stereotypów dotyczących płci oraz zachęcania młodzieży do podejmowania nauki i pracy w dziedzinach, które niegdyś uważano za typowo „męskie” lub „kobiece”; zwraca się o udzielenie wsparcia dla wszelkich działań mających na celu zmniejszenie występowania stereotypów dotyczących płci wśród małych dzieci;

24. podkreśla wagę propagowania od najmłodszego wieku równości kobiet i mężczyzn w celu skutecznego zwalczania stereotypów, dyskryminacji i przemocy ze względu na płeć, również za pomocą włączenia Powszechnej deklaracji praw człowieka i Europejskiej karty praw człowieka do nauczania szkolnego;

25. podkreśla, iż konieczne są programy kształcenia i nauczania, które skupiają się na równości mężczyzn i kobiet, na poszanowaniu drugiego człowieka, wzajemnym szacunku wśród ludzi młodych, życiu seksualnym charakteryzującym się szacunkiem oraz odrzuceniu wszelkich form przemocy wobec kobiet, a także podkreśla wagę szkolenia nauczycieli w tym zakresie;

26. podkreśla potrzebę uwzględniania problematyki płci w szkołach i wobec tego zachęca szkoły do opracowania i wdrożenia programu uświadamiającego oraz praktycznych ćwiczeń mających na celu promowanie równości płci w programach nauczania;

27. podkreśla konieczność opracowania i wprowadzenia szkoleń adresowanych do nauczycieli, opiekunów, dyrektorów i innych osób zaangażowanych w program kształcenia dzieci, tak aby dysponowali instrumentami pedagogicznymi niezbędnymi do zwalczania stereotypów dotyczących płci i do propagowania równości mężczyzn i kobiet;

28. zwraca uwagę, że choć większość państw Unii Europejskiej prowadzi politykę równości płci w systemie szkolnictwa wyższego, prawie wszystkie strategie polityczne i projekty skupiają się na dziewczętach; w związku z tym zwraca się do państw członkowskich o opracowanie ogólnych strategii krajowych i inicjatyw na rzecz zwalczania stereotypów związanych z płcią w systemie szkolnictwa wyższego skierowanych do chłopców;

29. wzywa do odpowiedniego przygotowania nauczycieli i szkoleniowców w ramach edukacji formalnej i nieformalnej poprzez niezbędne szkolenia z zakresu równości między kobietami/ dziewczętami a mężczyznami/ chłopcami, wykrywania różnego rodzaju nadużyć z tym związanych oraz przemocy na tle seksualnym i reagowania na nie;

30. podkreśla konieczność opracowania strategii politycznych, które kładą nacisk na eliminowanie od najmłodszego wieku stereotypów dotyczących płci oraz na kształcenie uwrażliwiające nauczycieli i uczniów oraz strategii, które zachęcają do zróżnicowania karier zawodowych młodych kobiet i mężczyzn i propagują je;

31. wzywa UE i państwa członkowskie do prowadzenia aktywnej polityki gwarantującej dziewczętom ze społeczności mniejszościowych lub środowisk migrantów dostęp do edukacji i systemów kształcenia;

32. wzywa państwa członkowskie do oceny programów nauczania i treści podręczników szkolnych z myślą o reformie, która umożliwiłaby włączenie kwestii związanych z płcią do wszystkich materiałów edukacyjnych jako kwestii przekrojowych, koncentrując się na eliminacji stereotypów płciowych czy uwypukleniu wkładu kobiet i ich roli w historii, literaturze, sztuce itp., w tym również na najniższych szczeblach kształcenia podstawowego;

33. wzywa UE do promowania europejskiego wymiaru edukacji np. poprzez umożliwienie dzielenia się dobrymi praktykami na temat równości płci jako narzędzia edukacyjnego oraz poprzez opracowywanie i gromadzenie statystyk dotyczących kwestii płci we wszystkich aspektach edukacji na szczeblu krajowym i unijnym;

34. wzywa UE do uwzględniania ilościowych i jakościowych wskaźników dotyczących równości płci we wszystkich programach służących ocenie jakości edukacji w szkołach europejskich;

Rynek pracy

35. zauważa coraz większe zaniepokojenie niekorzystnym wpływem stereotypów dotyczących płci na zróżnicowanie wynagrodzenia ze względu na płeć wynoszące 16,4% oraz wzywa Komisję i państwa członkowskie do wzięcia pod uwagę tego problemu podczas opracowywania nowej polityki;

36. podkreśla, że dostępne dane wskazują, iż kwalifikacje i doświadczenie zdobyte przez kobiety są w mniejszym stopniu wynagradzane pod względem finansowym od tych zdobytych przez mężczyzn, po części z tego powodu, że zatrudnienie kobiet tradycyjnie uznawano jako dodatkowe z perspektywy dochodów gospodarstw, co znacznie przyczyniło się do powstania i utrzymywania się różnic w wynagrodzeniach między kobietami i mężczyznami;

37. podkreśla konieczność realizacji działań uświadamiających celem poinformowania pracodawców i pracowników o związku pomiędzy stereotypami dotyczącymi płci a zróżnicowaniem wynagrodzenia ze względu na płeć oraz nierównym dostępem do zatrudnienia, poinformowania innych zainteresowanych podmiotów w społeczeństwie o tym, że stereotypy dotyczące płci ograniczają szanse kobiet zarówno na rynku pracy, jak i w życiu prywatnym, oraz zachęcenia do przejrzystości w publicznych i prywatnych przedsiębiorstwach i agencjach, jak i celem zagwarantowania równego wynagrodzenia za taką samą pracę i pracę o takiej samej wartości;

38. wzywa państwa członkowskie do dokonania przeglądu struktury plac w zawodach i na stanowiskach zdominowanych przez kobiety w celu przełamania stereotypów dotyczących płci powiązanych z problemem różnic w wynagrodzeniach; apeluje, aby państwa członkowskie, pracodawcy i związki zawodowe opracowały i wdrożyły sprawne i konkretne narzędzia oceny pracy, które mogłyby posłużyć do ustalenia, czym jest praca o tej samej wartości, aby w ten sposób zapewnić równe wynagrodzenie dla kobiet i mężczyzn;

39. wzywa państwa członkowskie do opracowania strategii politycznych mających na celu zwiększenie liczby niedrogich i wysokiej jakości placówek opieki nad dziećmi dostępnych dla pracujących rodziców w całej Europie oraz do wspierania tworzenia struktur umożliwiających rodzicom pracującym w przedsiębiorstwach pogodzenie życia rodzinnego i zawodowego, zwłaszcza dzięki wspieraniu tworzenia i utrzymania zakładowych placówek opieki nad dziećmi; wzywa również państwa członkowskie do zwiększenia możliwości opieki nad innymi kategoriami osób niesamodzielnych (osobami w podeszłym wieku, osobami niepełnosprawnymi i potrzebującymi), gdyż umożliwiając pogodzenie życia zawodowego z rodzinnym, zachęciłoby to kobiety do aktywnego uczestnictwa w rynku pracy;

40. wzywa Komisję i państwa członkowskie do umożliwienia elastycznych godzin pracy i właściwych form urlopu wychowawczego zarówno mężczyznom, jak i kobietom;

41. podkreśla, że stereotypy dotyczące płci są często samospełniające się i w obszarach, w których nie zaoferuje się kobietom możliwości sprawdzenia się, nigdy nie uda im się przełamać hamujących ich rozwój barier; w tym kontekście zachęca państwa członkowskie do zwalczania problemu, jakim jest praca w niepełnym wymiarze godzin wbrew woli poprzez zniechęcanie do proponowania takiej formuły pracy, np. dzięki nałożeniu na pracodawców wymogu należytego uzasadnienia każdorazowo zatrudnienia pracownika w niepełnym wymiarze godzin;

42. wzywa Komisję do wsparcia parytetu płci w zawodach tradycyjnie uznawanych za „męskie” lub „kobiece”, zważywszy że stereotypy wynikają także z niedoboru kobiet lub mężczyzn na niektórych stanowiskach; zwraca uwagę, że obecność większej liczby kobiet w tradycyjnie „męskich” zawodach i odwrotnie doprowadzi tym sposobem do osłabienia wpływu takich stereotypów oraz że równowaga w składzie siły roboczej doprowadziłaby do podniesienia produktywności; apeluje również o wspieranie inicjatyw i kampanii przełamujących stereotypy odnoszące się do małej efektywności kobiet w pracy oraz nieumiejętności zarządzania; nawołuje zatem do wspierania kobiet na ścieżce rozwoju zawodowego oraz w ich dążeniach do stanowisk kierowniczych;

43. wzywa Komisję i państwa członkowskie do zachęcania kobiet do działalności przedsiębiorczej i promowania programów samozatrudnienia kobiet poprzez zapewnienie odpowiednich szkoleń, finansowania i wsparcia;

44. przypomina Komisji, że zróżnicowanie wynagrodzenia ze względu na płeć, które wpływa również na emerytury, dotyka szczególnie starsze kobiety, co zwiększa ryzyko skrajnego i trwałego ubóstwa po osiągnięciu przez kobiety wieku emerytalnego;

45. zwraca uwagę, że wskutek nowych unijnych przepisów emerytalnych wzrośnie prawdopodobieństwo ubóstwa wśród starszych kobiet po osiągnięciu wieku emerytalnego; podkreśla zatem znaczenie niepopierania jakichkolwiek poprawek w białej księdze pogłębiających zróżnicowanie emerytury kobiet i mężczyzn;

46. wzywa Komisję do dokonania oceny wdrożenia dyrektywy UE w sprawie napastowania seksualnego w miejscu pracy oraz do opracowania sprawozdania na temat braków i wyzwań w celu wzmocnienia przepisów prawnych i środków w państwach członkowskich;

Podejmowanie decyzji gospodarczych i politycznych

47. zauważa, że reprezentacja kobiet w rządach krajowych wynosiła 23% w 2009 r., oraz popiera wprowadzenie obowiązkowego parytetu w celu zwiększenia liczby kobiet w rządach i parlamentach krajowych, jak i na szczeblu regionów i miast oraz w instytucjach UE; wzywa również do przeprowadzenia kampanii uświadamiających i zachęcających kobiety do większej aktywności politycznej i kandydowania do władz lokalnych i krajowych;

48. przypomina, że wybory europejskie, które mają się odbyć w 2014 r. i po których nastąpi wybór nowych członków Komisji Europejskiej oraz kandydatów na najwyższe stanowiska w UE, stanowią szansę na osiągnięcie postępów na drodze do demokracji parytetowej na szczeblu UE oraz na uczynienie z UE wzoru do naśladowania w tym obszarze;

49. wzywa państwa członkowskie do popierania parytetu płci poprzez proponowanie kobiety i mężczyzny na stanowisko europejskiego komisarza; wzywa mianowanego przewodniczącego Komisji do dążenia do osiągnięcia parytetu płci przy formowaniu Komisji; wzywa obecnie urzędującą Komisję do publicznego poparcia tej procedury;

50. przypomina, że w 2010 r. kobiety stanowiły jedynie 12% członków rad nadzorczych w Europie; popiera zamierzenie Komisji dotyczące wprowadzenia obowiązujących parytetów dla kobiet, mających zastosowanie do stanowisk kierowniczych dużych przedsiębiorstw notowanych na giełdzie;

51. podkreśla, że parytety te muszą mieć obowiązkowy charakter, gdyż tylko wówczas będą skuteczne; proponuje utworzyć fundusz na rzecz równości, do którego wpłacane będą środki pochodzące z kar za nieprzestrzeganie parytetów z przeznaczeniem na działania związane z promowaniem i ochroną kobiet;

Inne działania

52. wzywa państwa członkowskie do ponownej oceny stosowanego przez nie podejścia względem mężczyzn i kobiet na rynku pracy oraz podejścia dotyczącego mechanizmów umożliwiających pracownikom zachowanie równowagi między życiem zawodowym i rodzinnym, jako że stereotypy mogą prowadzić do większej segregacji rynku pracy i większego zróżnicowania wynagrodzenia ze względu na płeć;

53. zwraca się od państw członkowskich o nadanie zwalczaniu przemocy wobec kobiet charakteru priorytetowej polityki w zakresie prawa karnego; zachęca państwa członkowskie do rozwinięcia w tym celu współpracy między krajowymi organami sądowymi i służbami policji, a także do wymiany dobrych praktyk;

54. podkreśla konieczność zwalczania wszelkich form przemocy wobec kobiet; zwraca się do Komisji i państw członkowskich o podjęcie skoordynowanych działań obejmujących adresowane do opinii publicznej kampanie uświadamiające i informacyjne poświęcone przemocy uwarunkowanej płcią, strategie mające na celu zmianę stereotypowego myślenia o pozycji kobiety w społeczeństwie dzięki edukacji i środkom przekazu, oraz o sprzyjanie wymianie najlepszych praktyk; powtarza, że należy pracować zarówno z ofiarami, jak i ze sprawcami, aby uświadamiać tych ostatnich oraz pomagać zmieniać stereotypy i zakorzenione w społeczeństwie przekonania sprzyjające utrwalaniu warunków korzystnych dla powstawania tego rodzaju przemocy oraz jej akceptacji;

55. zwraca się do Komisji i państw członkowskich o propagowanie równości płci oraz wzmacniania pozycji kobiet, również za pomocą kampanii informacyjnych, które sławią rolę kobiet i doceniają ich udział w życiu politycznym, gospodarczym, społecznym, a także w sporcie, sektorze zdrowia, sztuce, nauce oraz na wszystkich innych płaszczyznach społecznych;

56. uważa, że w celu przezwyciężenia stereotypów i zniwelowania różnic w wynagrodzeniach, zwiększenia udziału kobiet w sektorach zdominowanych przez mężczyzn, promowania lepszego uznawania umiejętności i wydajności kobiet w miejscu pracy, przezwyciężenia segregacji poziomej i pionowej oraz zwiększenia reprezentacji kobiet w organach decyzyjnych w sferze polityki i w sektorze prywatnym, konieczne są środki zarówno o charakterze ustawodawczym, jak i nieustawodawczym na szczeblu UE i krajowym;

57. wzywa Komisję i państwa członkowskie do podjęcia zdecydowanych działań programowych na rzecz walki ze stereotypami związanymi z płcią i zachęcania mężczyzn do równego dzielenia się z kobietami obowiązkami związanymi z pracami domowymi i opieką nad dziećmi, w szczególności poprzez zachęcanie mężczyzn do przechodzenia na urlopy wychowawcze i ojcowskie, co wzmocni ich prawa ojcowskie, przyczyni się do większego równouprawnienia kobiet i mężczyzn oraz lepszego podziału odpowiedzialności za dom i rodzinę, a także zwiększy możliwości kobiet w zakresie pełnego uczestnictwa w rynku pracy; wzywa również państwa członkowskie do przekonywania pracodawców do przyjmowania środków przyjaznych dla rodzin;

58. wzywa Komisję i rządy krajowe państw członkowskich do wsparcia bardziej intensywnych badań nad stereotypami dotyczącymi płci i zebrania na ich temat dalszych danych statystycznych przez opracowanie w tym zakresie odpowiednich wskaźników;

59. przypomina Komisji, że równość płci jest zapisana w art. 23 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej;

60. wzywa Komisję i państwa członkowskie do wspierania możliwości zatrudnienia kobiet i mężczyzn w różnych zawodach, tak aby zapewnić spełnianie wymogów rynku pracy oraz takie same możliwości dla obu płci;

61. wzywa Komisję do zwalczania wszelkich form przemocy, dyskryminacji i stereotypów wobec kobiet, aby mogły one w pełni korzystać z praw człowieka;

62. wzywa Komisję do zaapelowania do państw członkowskich o dotrzymanie zobowiązań podjętych w europejskim pakcie na rzecz równości płci;

63. zachęca Europejski Instytut ds. Równości Kobiet i Mężczyzn oraz różne krajowe instytuty ds. równości płci do wsparcia dalszych badań nad źródłami stereotypów dotyczących płci i wpływem stereotypów na równość płci, jak również podkreśla znaczenie wymiany nowych pomysłów i badań odnoszących się do najlepszych praktyk w celu wyeliminowania stereotypów dotyczących płci w państwach członkowskich i instytucjach UE;

64. przypomina Komisji o rezolucji Parlamentu z dnia 3 września 2008 r. w sprawie wpływu marketingu i reklamy na równość kobiet i mężczyzn oraz wzywa Komisję do wdrożenia zaleceń sformułowanych w rezolucji;

65. wzywa UE i jej państwa członkowskie do przeprowadzenia kampanii uświadamiających, edukacyjnych i szkoleniowych w celu zwalczania dyskryminujących norm kulturowych i powszechnych seksistowskich stereotypów oraz napiętnowania społecznego, które uzasadniają i utrwalają przemoc wobec kobiet, a także do dopilnowania, by przemoc mająca za źródło obyczaje, tradycje czy względy religijne nie była usprawiedliwiana;

66. wzywa UE i jej państwa członkowskie do propagowania dzielenia się dobrymi wzorcami oraz do ułatwienia naśladownictwa wśród państw członkowskich, a także do stworzenia możliwości finansowania kampanii na szczeblu unijnym i krajowym mających na celu eliminację stereotypów dotyczących płci;

67. wzywa UE do zapełnienia istniejącej luki w prawodawstwie europejskim między dyskryminacją rasową a dyskryminacją o podłożu seksualnym, a także do zaproponowania nowych przepisów gwarantujących równość kobiet i mężczyzn w oświacie i w mediach;

68. wzywa UE i jej państwa członkowskie do opracowania zabezpieczeń (w postaci rzeczników lub organów nadzorujących media, w których skład wchodziliby eksperci ds. równości płci), aby doprowadzić do tego, że branżowe kodeksy postępowania będą uwzględniać aspekt dotyczący równości płci oraz będą przestrzegane, a także w celu umożliwienia opinii publicznej składania skarg w razie wystąpienia takiej konieczności;

69. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich.

  • [1]  Dz.U. C 59 z 23.2.2001, s. 258.
  • [2]  Dz.U. C 320 E z 15.12.2005, s. 247.
  • [3]  Dz.U. C 348 E z 21.12.2010, s. 11.
  • [4]  Dz.U. L 204 z 26.7.2006, s. 23.
  • [5]  Dz.U. L 269 z 5.10.2002, s. 15.
  • [6]  Załącznik do konkluzji Rady z dnia 7 marca 2011 r.
  • [7]  Dz.U. C 295 E z 4.12.2009, s. 43.
  • [8]  Teksty przyjęte, P7_TA(2012)0069.
  • [9]  Dz.U. C 304 z 6.10.1997, str. 60.

UZASADNIENIE

W dniu 15 września 1995 r. odbyła się w Pekinie IV Światowa Konferencja w sprawie Kobiet, na której przyjęto deklarację pekińską i pekińską platformę działania. Celem konferencji było zniesienie wszelkich przeszkód na drodze do czynnego uczestnictwa kobiet we wszystkich sferach życia publicznego i prywatnego za sprawą pełnego i równego udziału w procesie podejmowania decyzji gospodarczych, społecznych, kulturowych i politycznych. W dokumencie stanowiącym podstawę wszelkich prac na rzecz równości płci na szczeblu międzynarodowym zauważono, że równouprawnienie płci zalicza się do praw człowieka oraz warunkuje równość, rozwój i pokój. Unia Europejska co roku dokonuje przeglądu postępu w osiąganiu celów wyznaczonych w 1995 r.

W ramach platformy działania ustalono program obejmujący następujących dwanaście dziedzin: ubóstwo, kształcenie i szkolenie, zdrowie, przemoc, konflikty zbrojne, gospodarkę, władzę i podejmowanie decyzji, mechanizmy instytucjonalne, prawa człowieka, media, środowisko i dzieci płci żeńskiej. W celu zawężenia problemu w sprawozdaniu skupiono się na przyczynach stereotypów dotyczących płci w dziedzinach edukacji, mediów, reklamy, rynku pracy i podejmowania decyzji.

Od 1995 r. w ramach działań następczych w związku z konferencją Parlament Europejski przyjął trzy rezolucje poświęcone prawom kobiet. W 2000 r. przyjął rezolucję w sprawie realizacji pekińskiej platformy działania[1], w 2005 r. przyjął rezolucję w sprawie Pekinu 10 lat później[2], a w 2010 r. przyjął rezolucję w sprawie Pekinu 15 lat później[3]. Ponadto w dniu 3 września 2008 r. Parlament przyjął rezolucję w sprawie wpływu marketingu i reklamy na równość kobiet i mężczyzn[4]

Dodatkowo należy pamiętać, że równość płci stanowi podstawowe prawo człowieka. Zgodnie z art. 8 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej „we wszystkich swoich działaniach Unia zmierza do zniesienia nierówności oraz wspierania równości mężczyzn i kobiet”.

Od konferencji minęło jednak ponad 15 lat, a stereotypy dotyczące płci i nierówność płci to wciąż powszechne problemy w dzisiejszej Unii Europejskiej. Stereotypowe założenia dotyczące kobiet na rynku pracy prowadzą do segregacji rynku pracy i zróżnicowania wynagrodzenia ze względu na płeć. O wadze problemu świadczy poziom zróżnicowania wynagrodzenia ze względu na płeć, który w 2010 r. wynosił 16,4%. Poza tym kobiety są często niedostatecznie reprezentowane lub niewidoczne w mediach, lub reprezentowane w mediach w rolach tradycyjnie uważanych za „kobiece”, co sprzyja większej dyskryminacji ze względu na płeć w różnych obszarach społeczeństwa i we wszystkich przedziałach wiekowych.

Występowanie niekorzystnych stereotypów dotyczących płci opartych na przekonaniach i postawach społecznych wywiera wpływ na kobiety oraz ogranicza ich szanse i wybory w sferze społecznej, gospodarczej i politycznej. W celu rozwiązania problemu, jakim jest brak kobiet na wyższych szczeblach procesu podejmowania decyzji gospodarczych i politycznych, konieczne jest przeciwdziałanie stereotypom dotyczącym płci utrzymującym się na wszystkich szczeblach społeczeństwa.

Niniejsze sprawozdanie ma więc na celu zmniejszenie występowania niekorzystnych stereotypów dotyczących płci w UE, które skutkują mniejszymi szansami dla mężczyzn, ale jeszcze mniejszymi dla kobiet. Nowe unijne ramy polityczne i przepisy prawa są niezbędne do zaradzenia stereotypom dotyczącym płci w dziedzinach edukacji, mediów i reklamy, rynku pracy oraz podejmowania decyzji gospodarczych i politycznych.

W celu zwiększenia uczestnictwa kobiet na rynku pracy oraz w procesie podejmowania decyzji gospodarczych i politycznych konieczne jest zwrócenie uwagi na następujące kwestie:

· Stereotypy dotyczące płci w szkołach podstawowych i średnich wpływają na sposób postrzegania przez małe dzieci i młodzież norm postępowania kobiet i mężczyzn. Należy zatem wprowadzić specjalne programy edukacyjne i materiały do nauki, w których kobiety i mężczyźni nie pojawiają się już w przykładach w swoich „tradycyjnych rolach”: mężczyzna utrzymujący rodzinę, a kobieta opiekująca się dziećmi;

· W odniesieniu do mediów i reklamy należy również zauważyć, że pogłębia się problem oglądania telewizji bez czyjegokolwiek nadzoru od bardzo młodego wieku przez dzieci i młodzież. Niekorzystne stereotypy dotyczące płci mogą więc wywierać znaczny wpływ na pewność siebie i poczucie własnej wartości młodych kobiet, zwłaszcza nastolatek, czego wynikiem jest ograniczenie ich aspiracji, wyborów i możliwości co do przyszłej drogi zawodowej. Biorąc pod uwagę, jak bardzo media wpływają na sposób postrzegania równości płci przez ludzi, konieczne są specjalne kursy doradcze, aby w komisjach etyki reklamy i organach samoregulujących podniosła się świadomość niekorzystnych skutków dyskryminacji ze względu na płeć i stereotypów dotyczących płci w mediach;

· Nieproporcjonalnie duża liczba kobiet zatrudnionych w niepełnym wymiarze godzin i zróżnicowanie wynagrodzenia ze względu na płeć jasno pokazują, że stereotypy dotyczące płci prowadzą do dyskryminacji ze względu na płeć na rynku pracy. Konieczne są więc kampanie uświadamiające, aby informować pracodawców, pracowników i zainteresowane strony o związku pomiędzy stereotypami dotyczącymi płci a zróżnicowaniem wynagrodzenia ze względu na płeć oraz pomiędzy pracą w niepełnym wymiarze godzin a ryzykiem niższej emerytury po osiągnięciu wieku emerytalnego;

· Podobnie zachodzi wyraźny związek pomiędzy stereotypami dotyczącymi płci a niedostateczną reprezentacją kobiet wśród decydentów politycznych i gospodarczych w sferze zarówno publicznej, jak i prywatnej, w tym w parlamentach i rządach krajowych państw członkowskich oraz instytucjach UE. Świadczy to nie tylko o „szklanym suficie”, który napotykają kobiety, lecz także o tym, że stereotypy działają hamująco na aspiracje zawodowe kobiet.

Zróżnicowanie wynagrodzenia za jednakową pracę na poziomie 16,4% nie tylko szkodzi kobietom na rynku pracy, lecz także wywiera ogromnie szkodliwy wpływ na ich prawo do świadczeń emerytalnych. Stereotypy dotyczące płci przez całe życie zagrażają i kobietom, i mężczyznom: począwszy od oczekiwań co do postępowania chłopców i dziewczynek w szkołach podstawowych i średnich, a skończywszy na szczególnych oczekiwaniach w późniejszym życiu co do wyborów zawodowych czy ich reprezentacji na rynku pracy. Nadmierna liczba kobiet korzystających z elastycznego czasu pracy i zatrudnionych w niepełnym wymiarze godzin wskazuje, że nadal obowiązuje obecnie tradycyjna koncepcja, zgodnie z którą odpowiedzialność za opiekę nad dziećmi spoczywa na matce, co ogranicza jej szanse na rynku pracy. Za sprawą nowych unijnych planów złagodzenia procedur i ograniczeń w zakresie zwalniania i rozwiązywania stosunku pracy kobiety będą odtąd jeszcze bardziej poszkodowane i narażone na większą niestabilność.

Dodatkowo kulminacja niekorzystnego oddziaływania stereotypów dotyczących płci występuje po osiągnięciu przez kobiety wieku emerytalnego. Brak bezpieczeństwa spowodowany elastycznym czasem pracy w połączeniu ze zróżnicowaniem wynagrodzenia ze względu na płeć sprawia, że po osiągnięciu wieku emerytalnego kobiety są bardziej narażone na trwałe i skrajne ubóstwo. Nierówność pomiędzy kobietami a mężczyznami wynikająca ze stereotypów dotyczących płci ma tym samym charakter kumulacyjny: im bardziej kobiety narażone są na stereotypy, tym bardziej w późniejszym czasie narażone są na ubóstwo. Efekt ten zaostrzają nowe unijne plany polegające na zaoszczędzeniu na emeryturach wypłacanych z budżetu państwa i większym uregulowaniu funduszy emerytalnych drugiego filaru. Przesunięcie punktu ciężkości z emerytur wypłacanych z budżetu państwa na emerytury wypłacane z drugiego filaru – nie zmieniając pierwszych, ale podwyższając drugie – nie tylko zwiększy narażenie kobiet na ubóstwo, lecz także doprowadzi do większego zróżnicowania dochodu kobiet i mężczyzn w starszym wieku.

  • [1]  Dz.U. C 59 z 23.2.2001, s. 258.
  • [2]  Dz.U. C 320 E z 15.12.2005, s. 247.
  • [3]  Dz.U. C 348 E z 21.12.2010, s. 11.
  • [4]  Dz.U. C 295 E z 4.12.2009, s. 43.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

Data przyjęcia

6.11.2012

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

18

2

1

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Regina Bastos, Edit Bauer, Emine Bozkurt, Marije Cornelissen, Mikael Gustafsson, Mary Honeyball, Sophia in ‘t Veld, Constance Le Grip, Astrid Lulling, Krisztina Morvai, Norica Nicolai, Siiri Oviir, Joanna Senyszyn, Joanna Katarzyna Skrzydlewska, Marc Tarabella, Britta Thomsen, Anna Záborská, Inês Cristina Zuber

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Minodora Cliveti, Silvia Costa, Mariya Gabriel, Kartika Tamara Liotard