SPRAWOZDANIE w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Rady w sprawie wdrożenia wzmocnionej współpracy w dziedzinie podatku od transakcji finansowych
24.6.2013 - (COM(2013)0071 – C7‑0049/2013 – 2013/0045(CNS)) - *
Komisja Gospodarcza i Monetarna
Sprawozdawczyni: Anni Podimata
PROJEKT REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO
w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Rady w sprawie wdrożenia wzmocnionej współpracy w dziedzinie podatku od transakcji finansowych
(COM(2013)0071 – C7‑00049/2013 – 2013/0045(CNS))
(Specjalna procedura ustawodawcza – konsultacja)
Parlament Europejski,
– uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Radzie (COM(2013)0071),
– uwzględniając art. 113 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C7-00049/2013),
– uwzględniając art.55 Regulaminu,
– uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej oraz opinię Komisji Budżetowej (A7-0230/2013),
1. zatwierdza po poprawkach wniosek Komisji;
2. wzywa Komisję do wykazania, w formie kompleksowej analizy skutków oraz oceny korzyści i kosztów, że wzmocniona współpraca w jakiejkolwiek dziedzinie nie doprowadzi do nieprzestrzegania kompetencji, praw i obowiązków państw członkowskich w niej nieuczestniczących;
3. zwraca się do Komisji o odpowiednią zmianę jej wniosku, zgodnie z art. 293 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;
4. zwraca się do Rady o poinformowanie go w przypadku uznania za stosowne odejścia od tekstu przyjętego przez Parlament;
5. zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem w przypadku uznania za stosowne wprowadzenia znaczących zmian do wniosku Komisji;
6. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.
Poprawka 1 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 1 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(1) W 2011 r. Komisja odnotowała toczącą się na wszystkich szczeblach debatę dotyczącą dodatkowego opodatkowania sektora finansowego. Debata ta wynika z chęci zapewnienia, aby sektor finansowy uczestniczył w sprawiedliwy i znaczący sposób w ponoszeniu kosztów kryzysu oraz aby w przyszłości opodatkowanie tego sektora było sprawiedliwe względem innych sektorów, a także, aby zniechęcić do podejmowania nadmiernie ryzykownych działań przez instytucje finansowe, uzupełnić środki regulacyjne mające na celu uniknięcie przyszłych kryzysów oraz wygenerować dodatkowe dochody dla budżetów ogólnych lub konkretnych celów politycznych. |
(1) W 2011 r. Komisja odnotowała toczącą się na wszystkich szczeblach debatę dotyczącą dodatkowego opodatkowania sektora finansowego. Debata ta wynika z chęci doprowadzenia do tego, aby sektor finansowy uczestniczył w sprawiedliwy i znaczący sposób w ponoszeniu kosztów kryzysu oraz aby w przyszłości opodatkowanie tego sektora było sprawiedliwe względem innych sektorów, a także do tego, aby zniechęcić do podejmowania nadmiernie ryzykownych działań przez instytucje finansowe, uzupełnić środki regulacyjne mające na celu uniknięcie kryzysów w przyszłości, ograniczyć spekulacje oraz wygenerować dodatkowe dochody dla budżetów ogólnych, między innymi jako wkład w konsolidację fiskalną, lub konkretnych celów politycznych z myślą o trwałym pobudzeniu wzrostu, a także z myślą o oświacie i zatrudnieniu ze szczególnym uwzględnieniem ludzi młodych. W związku z tym wprowadzenie podatku od transakcji finansowych wskazuje na pozytywne możliwości dystrybucji i kierowania, gdyż stanowi odpowiednie uzupełnienie istniejących inicjatyw w zakresie reform ustawodawczych. |
Poprawka 2 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 1 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(1a) Zgodnie z konkluzjami Rady Europejskiej z dnia 8 lutego 2013 r. w sprawie wieloletnich ram finansowych na lata 2014–2020 część dochodów z podatku od transakcji finansowych powinna być przekazywana do budżetu Unii jako rzeczywiste zasoby własne. Wykorzystanie dochodów z podatku od transakcji finansowych jako zasobów własnych Unii jest możliwe w ramach procedury wzmocnionej współpracy tylko wówczas, jeżeli krajowe wkłady uczestniczących państw członkowskich do budżetu Unii zostaną obniżone o analogiczną kwotę i uniknie się niewspółmiernie wysokich wkładów ze strony uczestniczących państw członkowskich w porównaniu z nieuczestniczącymi państwami członkowskimi. Po wdrożeniu podatku od transakcji finansowych na szczeblu unijnym cała kwota zasobów własnych pochodzących z podatku od transakcji finansowych lub jej część powinna zostać dodana do wkładów krajowych państw członkowskich, a uzyskane w ten sposób nowe środki finansowe należy przeznaczyć na inwestycje europejskie bez konieczności obniżania krajowych wkładów uczestniczących państw członkowskich do budżetu Unii. |
Poprawka 3 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 1 b (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(1b) Przed wprowadzeniem podatku od transakcji finansowych Komisja powinna wykazać, że wzmocniona współpraca nie będzie podważać rynku wewnętrznego ani spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej. Komisja powinna także wykazać, że wzmocniona współpraca nie stanowi przeszkody ani nie powoduje dyskryminacji w handlu między państwami członkowskimi, ani nie prowadzi do zakłócenia konkurencji między nimi. Komisja powinna przedstawić nową szczegółową analizę i ocenę skutków przyjęcia wniosku w sprawie wspólnego podatku od transakcji finansowych w odniesieniu do państw uczestniczących, państw nieuczestniczących, jak i całego rynku wewnętrznego. |
Poprawka 4 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 2 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(2a) Zrealizowanie celów podatku od transakcji finansowych będzie faktycznie możliwe tylko wówczas, jeśli zostanie on wprowadzony na szczeblu globalnym. Dlatego też wzmocniona współpraca 11 państw członkowskich jest tylko pierwszym krokiem na drodze do wprowadzenia podatku od transakcji finansowych na szczeblu Unii, a ostatecznie na szczeblu globalnym. Unia będzie stale popierać wprowadzenie podatku od transakcji finansowych na całym świecie i będzie nalegać na wprowadzenie tej kwestii do porządku obrad grupy G-20 i G-8. |
Uzasadnienie | |
Parlament Europejski w swoim stanowisku z dnia 23 maja 2012 r. i swojej rezolucji z dnia 12 grudnia 2012 r. stwierdza, że podatek od transakcji finansowych faktycznie przyczyni się do osiągnięcia swoich celów, jeśli zostanie wprowadzony na szczeblu globalnym. Dlatego Unia musi zabiegać, aby kwestia ta została przedyskutowana i rozstrzygnięta przez grupę G-20. | |
Poprawka 5 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 3 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(3) Aby zapobiec zaburzeniom powodowanym przez środki przyjmowane jednostronnie przez uczestniczące państwa członkowskie, pamiętając o wyjątkowo wysokiej mobilności większości odnośnych transakcji finansowych i tym samym aby zapewnić właściwe funkcjonowanie rynku wewnętrznego, ważne jest zharmonizowanie na poziomie Unii podstawowych cech PTF w uczestniczących państwach członkowskich. W związku z tym należy unikać zachęt do arbitrażu podatkowego pomiędzy uczestniczącymi państwami członkowskimi, zaburzeń alokacji pomiędzy rynkami finansowymi w tych państwach, a także możliwości podwójnego opodatkowania lub nieopodatkowania. |
(3) Kilka z 11 uczestniczących państw członkowskich już ustanowiło różnorodne formy PTF lub jest w trakcie ich ustanawiania. Aby zapobiec zaburzeniom powodowanym przez środki przyjmowane jednostronnie przez uczestniczące państwa członkowskie, pamiętając o wyjątkowo wysokiej mobilności większości odnośnych transakcji finansowych i tym samym aby zapewnić właściwe funkcjonowanie rynku wewnętrznego, ważne jest zharmonizowanie na poziomie Unii podstawowych cech PTF w uczestniczących państwach członkowskich. W związku z tym należy unikać zachęt do arbitrażu podatkowego pomiędzy uczestniczącymi państwami członkowskimi, zaburzeń alokacji pomiędzy rynkami finansowymi w tych państwach, a także możliwości podwójnego opodatkowania lub nieopodatkowania. |
Poprawka 6 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 3 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(3a) W świetle znacznego postępu w zakresie regulacji dotyczących europejskiego rynku finansowego, takich jak rozporządzenie (UE) nr .../2013 [rozporządzenie w sprawie wymogów kapitałowych], dyrektywa 2013/36/UE i niniejsze rozporządzenie, uczestniczące państwa członkowskie, które wprowadziły podatek bankowy, z uwagi na niedawny kryzys finansowy powinny przeanalizować konieczność wprowadzania tego rodzaju podatków oraz ich zgodność z zasadami i celami ustawodawstwa Unii i rynku wewnętrznego. |
Poprawka 7 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 3 b (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(3b) Wszelkie próby harmonizacji podatków od transakcji finansowych w uczestniczących państwach członkowskich nie powinny prowadzić do opodatkowania eksterytorialnego naruszającego potencjalną podstawę opodatkowania nieuczestniczących państw członkowskich. |
Uzasadnienie | |
Opodatkowanie eksterytorialne – konsekwencje podatkowe rozciągające się poza granice państw wdrażających podatek. Jest to forma agresywnej konkurencji podatkowej, która uważana jest zwykle za niepożądaną i szkodliwą. Państwa nie powinny naruszać praw podatkowych w innych państwach. | |
Poprawka 8 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 4 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(4) Aby poprawić funkcjonowanie rynku wewnętrznego, a zwłaszcza uniknąć zaburzeń pomiędzy uczestniczącymi państwami członkowskimi, PTF powinien zostać nałożony na szeroko określoną grupę instytucji finansowych i transakcji i obowiązywać w odniesieniu do szerokiego spektrum instrumentów finansowych, w tym produktów strukturyzowanych, zarówno na rynkach regulowanych, jak i w obrocie pozagiełdowym, a także w odniesieniu do zawierania wszystkich umów dotyczących instrumentów pochodnych i do istotnych zmian odnośnych operacji. |
(4) Aby poprawić funkcjonowanie rynku wewnętrznego, a zwłaszcza uniknąć zaburzeń pomiędzy uczestniczącymi państwami członkowskimi, ograniczyć możliwości dokonywania oszustw podatkowych, unikania podatków i agresywnego planowania podatkowego, ryzyko relokacji ryzyka i arbitrażu regulacyjnego, PTF powinien być stosowany w stosunku do szeroko określonej grupy instytucji finansowych i transakcji i obowiązywać w odniesieniu do szerokiego spektrum instrumentów finansowych, w tym produktów strukturyzowanych, zarówno na rynkach regulowanych, jak i w obrocie pozagiełdowym, a także w odniesieniu do zawierania wszystkich umów dotyczących instrumentów pochodnych, w tym kontraktów na transakcje różnicowe, transakcji w walutach wymienialnych i na rynku walutowym oraz transakcji terminowych o charakterze spekulacyjnym, a także do istotnych zmian odnośnych operacji. |
Uzasadnienie | |
Pod względem ekonomicznym wątpliwości budzi wyłączenie kasowych transakcji walutowych ze względu na to, że dzienny obrót transakcjami w walucie obcej na rynku kasowym wynosił w 2010 r. 1,5 tryliona USD. Stanowi to jedną trzecią dziennego obrotu wymiany walutowej wynoszącego 4 biliony USD. Rosnące znaczenie transakcji HFT, szczególnie na rynku gotówkowym, jest jedną z przyczyn zwiększenia się obrotów transakcji od początku kryzysu. | |
Poprawka 9 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 8 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(8) Z wyjątkiem zawierania lub istotnej zmiany umów dotyczących instrumentów pochodnych, z zakresu PTF należy wyłączyć transakcje na rynku pierwotnym i transakcje istotne dla obywateli i przedsiębiorstw, takie jak zawieranie umów ubezpieczeniowych, kredyty hipoteczne, kredyty konsumpcyjne lub usługi płatnicze, tak aby nie ograniczać możliwości pozyskiwania kapitału przez spółki i rządy, a także uniknąć wpływu na gospodarstwa domowe. |
(8) Z wyjątkiem zawierania lub istotnej zmiany umów dotyczących instrumentów pochodnych, z zakresu PTF należy wyłączyć transakcje na rynku pierwotnym i transakcje istotne dla obywateli i przedsiębiorstw, takie jak zawieranie umów ubezpieczeniowych, kredyty hipoteczne, kredyty konsumpcyjne lub usługi płatnicze, tak aby nie ograniczać możliwości pozyskiwania kapitału przez spółki i rządy, a także uniknąć negatywnego wpływu na gospodarstwa domowe oraz na gospodarkę realną. |
Poprawka 10 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 13 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(13a) Państwa członkowskie powinny wprowadzić wyższe stawki opodatkowania pozagiełdowych transakcji finansowych w celu umocnienia pozycji rynków regulowanych, a w szczególności ściśle uregulowanych, kontrolowanych i przejrzystych obrotów na giełdzie, w przeciwieństwie do nieregulowanego, mniej przejrzystego i podlegającego mniejszej kontroli obrotu poza rynkiem regulowanym. Umożliwi to przeniesienie transakcji z rynków o niskim stopniu kontroli lub całkowicie niekontrolowanych na rynki regulowane. Wyższe stawki nie powinny dotyczyć transakcji finansowych na instrumentach pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które przyczyniają się w sposób obiektywny do zmniejszenia ryzyka i w ten sposób służą gospodarce realnej. |
Uzasadnienie | |
Parlament Europejski wyraził już swoje stanowisko w dniu 23 maja 2012 r., zgodnie z którym obroty giełdowe powinny być wzmacniane w przeciwieństwie do nieregulowanego, mniej przejrzystego i podlegającego mniejszej kontroli obrotu poza rynkiem regulowanym. Dlatego pozagiełdowe transakcje finansowe powinny podlegać wyższym stawkom. Instrumenty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym służące gospodarce realnej nie powinny podlegać wyższym stawkom. | |
Poprawka 11 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 15 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(15a) Przedsiębiorstwa niefinansowe w poważnym zakresie dokonują transakcji na rynkach finansowych w celu ograniczenia ryzyka związanego bezpośrednio z prowadzoną przez nie działalnością gospodarczą. Podatek od transakcji finansowych nie powinien mieć zastosowania w stosunku do tych podmiotów, kiedy dokonują takich transakcji. Jeżeli jednak przedsiębiorstwa niefinansowe dokonują transakcji o charakterze spekulacyjnym, które nie mają związku z ograniczaniem ryzyka towarzyszącego ich działalności gospodarczej, należy je traktować jak instytucje finansowe i stosować wobec nich podatek od transakcji finansowych. |
Poprawka 12 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 15 b (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(15b) Aby unikanie opodatkowania uczynić przedsięwzięciem związanym z wysokimi kosztami i przynoszącym niewielkie zyski oraz zapewnić lepsze egzekwowanie, zasady siedziby i miejsca emisji należy uzupełnić „zasadą przeniesienia tytułu prawnego”. |
Poprawka 13 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 15 c (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(15c) W stosownych przypadkach Komisja powinna rozpocząć negocjacje z państwami trzecimi mające na celu ułatwienie poboru podatku od transakcji finansowych. Komisja powinna również zmienić swoją definicję jurysdykcji niechętnych do współpracy oraz odpowiednio zaktualizować swój plan działania na rzecz walki z oszustwami podatkowymi, uchylaniem się od opodatkowania i agresywnym planowaniem podatkowym. |
Poprawka 14 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 16 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(16) Minimalne stawki opodatkowania powinny być ustalone na poziomie wystarczająco wysokim, aby osiągnąć cel harmonizacyjny wspólnego PTF. Jednocześnie stawki te muszą być wystarczająco niskie, aby zminimalizować ryzyko delokalizacji. |
skreślony |
Uzasadnienie | |
Poziom stosowanych stawek powinien być ujednolicony w celu uniknięcia zaburzeń we wspólnym systemie podatku od transakcji finansowych w ramach wzmocnionej współpracy. | |
Poprawka 15 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 19 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(19) Uczestniczące państwa członkowskie powinny być zobowiązane do przyjęcia odpowiednich środków w celu zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania. |
(19) Uczestniczące państwa członkowskie powinny być zobowiązane do przyjęcia odpowiednich środków w celu zapobiegania oszustwom podatkowym, uchylaniu się od opodatkowania i agresywnemu planowaniu podatkowemu, takiemu jak podstawianie. |
Poprawka 16 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 19 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(19a) Komisja powołuje grupę roboczą ekspertów (komitet ds. podatku od transakcji finansowych) składającą się z przedstawicieli wszystkich państw członkowskich, Komisji, EBC i EUNGiPW w celu oceny skutecznego wdrażania niniejszej dyrektywy i zapobiegania oszustwom podatkowym, uchylaniu się od opodatkowania i agresywnemu planowaniu podatkowemu oraz w celu zachowania integralności rynku wewnętrznego. Komitet ds. podatku od transakcji podatkowych powinien sprawować nadzór nad transakcjami finansowymi, tak aby wykrywać systemy prowadzące do nadużyć, zgodnie z art. 14, proponować należyte środki przeciwdziałania i w razie potrzeby koordynować ich wdrażanie na szczeblu krajowym. Komitet powinien w pełni wykorzystywać prawo Unii w dziedzinie opodatkowania i regulacji usług finansowych oraz instrumenty współpracy w dziedzinie opodatkowania ustanowione przez organizacje międzynarodowe, w tym OECD i Radę Europy. W razie potrzeby przedstawiciele uczestniczących państw członkowskich powinni być w stanie utworzyć podgrupę zajmującą się kwestiami, które nie dotyczą nieuczestniczących państw członkowskich, a są związane z wdrażaniem podatku od transakcji finansowych. |
Poprawka 17 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 19 b (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(19b) Państwa członkowskie są zobowiązane do współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania zgodnie z dyrektywą 2011/16/UE oraz do udzielania sobie nawzajem pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków, ceł i innych obciążeń zgodnie z dyrektywą 2010/24/UE. |
Poprawka 18 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 21 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(21) Aby umożliwić przyjęcie bardziej szczegółowych przepisów w niektórych technicznych dziedzinach, dotyczących zobowiązań rejestracyjnych, księgowych, sprawozdawczych oraz innych zobowiązań mających na celu zapewnienie efektywnej zapłaty organom podatkowym należnego PTF oraz, w stosownych przypadkach, ich terminowe dostosowanie, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do określenia niezbędnych w tym celu środków. Jest szczególnie istotne, aby Komisja przeprowadziła odpowiednie konsultacje w czasie prac przygotowawczych, w tym na poziomie eksperckim. Przygotowując i opracowując akty delegowane, Komisja powinna zapewnić terminowe i odpowiednie przekazanie właściwych dokumentów Radzie. |
(21) Aby umożliwić przyjęcie bardziej szczegółowych przepisów w niektórych technicznych dziedzinach, dotyczących zobowiązań rejestracyjnych, księgowych, sprawozdawczych oraz innych zobowiązań mających na celu zapewnienie efektywnej zapłaty organom podatkowym należnego PTF oraz, w stosownych przypadkach, ich terminowe dostosowanie, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do określenia niezbędnych w tym celu środków. Jest szczególnie istotne, aby Komisja przeprowadziła odpowiednie konsultacje w czasie prac przygotowawczych, w tym na poziomie eksperckim. Przygotowując i opracowując akty delegowane, Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie właściwych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. |
Uzasadnienie | |
Poprawka przywraca Parlamentowi jego prerogatywy zgodnie z art. 290 TFUE i standardowym motywem we wspólnym porozumieniu w sprawie aktów delegowanych. | |
Poprawka 19 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – ustęp 1 – punkt 2 – litera c | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
c) zawarcie umów dotyczących instrumentów pochodnych przed kompensowaniem lub rozliczeniem; |
c) zawarcie umów dotyczących instrumentów pochodnych, w tym kontraktów różnic kursowych oraz spekulacyjnych transakcji terminowych, przed kompensowaniem lub rozliczeniem; |
Poprawka 20 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – ustęp 1 – punkt 2 – litera c a (nowa) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
ca) transakcje w walutach wymienialnych na rynkach walutowych; |
Poprawka 21 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – ustęp 1 – punkt 2 – litera e | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
e) umowy z udzielonym przyrzeczeniem odkupu, umowy z otrzymanym przyrzeczeniem odkupu, umowy udzielenia i zaciągnięcia pożyczek papierów wartościowych; |
e) umowy z udzielonym przyrzeczeniem odkupu, umowy z otrzymanym przyrzeczeniem odkupu, umowy udzielenia i zaciągnięcia pożyczek papierów wartościowych, w tym zamówienia odwołane dokonane podczas przeprowadzania transakcji HFT; |
Poprawka 22 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – ustęp 1 – punkt 3 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
3a) „emitent długu państwowego” oznacza emitenta długu państwowego zgodnie z definicją w art. 2 ust. 1 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 236/2012; |
Poprawka 23 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – ustęp 1 – punkt 3 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
3b) „dług państwowy” oznacza dług państwowy zgodnie z definicją w art. 2 ust. 1 lit. f) rozporządzenia (UE) nr 236/2012; |
Poprawka 24 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – ustęp 1 – punkt 7 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
7a) „rynek na rzecz wzrostu MŚP” oznacza wielostronną platformę obrotu, która jest zarejestrowana jako rynek na rzecz wzrostu MŚP zgodnie z art. 35 dyrektywy [MiFID]; |
Poprawka 25 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – ustęp 1 – punkt 12 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
12a) „wykonywanie transakcji z wysoką częstotliwością” oznacza algorytmiczne zawieranie transakcji dotyczących instrumentów finansowych z prędkością, przy której fizyczne opóźnienie mechanizmu przekazywania, anulowania lub modyfikacji zleceń staje się czynnikiem decydującym w czasie potrzebnym na przekazanie instrukcji systemowi obrotu lub na wykonanie transakcji; |
Poprawka 26 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – ustęp 1 – punkt 12 b (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
12b) „strategia wykonywania transakcji z wysoką częstotliwością” oznacza strategię zawierania na własny rachunek transakcji instrumentem finansowym wiążącą się z wykonywaniem transakcji z wysoką częstotliwością i wykazującą co najmniej dwie cechy spośród następujących: |
|
|
(i) wykorzystywanie infrastruktury kolokacyjnej, bezpośredniego dostępu do rynku lub hostingu zapewniającego większą bliskość z infrastrukturą obrotu; |
|
|
(ii) dzienny obrót portfelem wynoszący co najmniej 50%; |
|
|
(iii) udział zleceń anulowanych (w tym częściowo anulowanych) przekraczający 20%; |
|
|
(iv) większość zajmowanych pozycji odwoływana jest tego samego dnia; |
|
|
(v) ponad 50% zleceń lub transakcji jest wykonywanych w systemach obrotu zapewniających zniżki lub rabaty na zlecenia zapewniające płynność oraz kwalifikuje się do takich rabatów; |
Poprawka 27 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – ustęp 2 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
2. W przypadku każdej z operacji, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a), b), c) oraz e), uznaje się, że zachodzi jedna transakcja finansowa. W przypadku każdej wymiany, o której mowa w lit. d), uznaje się że zachodzą dwie transakcje finansowe. Każda istotna zmiana operacji, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a) do e), uznawana jest za nową operację tego samego rodzaju, co pierwotna operacja. Zmiana jest uznawana za istotną, jeśli obejmuje zastąpienie co najmniej jednej ze stron, w przypadku gdy przedmiot lub zakres operacji, w tym jej zakres czasowy, lub uzgodniona zapłata ulegają zmianie, lub jeśli pierwotna operacja podlegałaby większemu podatkowi, gdyby zostałaby zawarta na zmienionych warunkach. |
2. W przypadku każdej z operacji, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a), b), c) oraz e), uznaje się, że zachodzi jedna transakcja finansowa. W przypadku każdej wymiany, o której mowa w lit. d), uznaje się że zachodzą dwie transakcje finansowe. Każda istotna zmiana operacji, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a) do e), uznawana jest za nową operację tego samego rodzaju, co pierwotna operacja. Zmiana jest uznawana za istotną, jeśli obejmuje zastąpienie co najmniej jednej ze stron, w przypadku gdy przedmiot lub zakres operacji, w tym jej zakres czasowy, lub uzgodniona zapłata ulegają zmianie, lub jeśli pierwotna operacja podlegałaby większemu podatkowi, gdyby zostałaby zawarta na zmienionych warunkach. Żadne odnowienie transakcji przeprowadzanych do celów rozliczeń lub rozrachunków przez partnera centralnego lub inną izbę rozliczeniową lub operatora systemu rozrachunku lub za pośrednictwem systemów interoperacyjnych zdefiniowanych w dyrektywie 98/26/WE nie stanowi istotnej zmiany w rozumieniu niniejszego ustępu. |
Uzasadnienie | |
Doprecyzowanie funkcji rozliczeniowej partnerów centralnych i izb rozliczeniowych. | |
Poprawka 28 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – ustęp 3 – litera d | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
d) jeżeli średnia roczna wartość transakcji finansowych w ciągu dwóch kolejnych lat kalendarzowych nie przekracza pięćdziesięciu procent całkowitego średniego rocznego obrotu netto, zdefiniowanego w art. 28 dyrektywy 78/660/EWG, zainteresowane przedsiębiorstwo, instytucja, organ lub osoba mogą, na wniosek, zostać uznane za niebędące lub już niebędące instytucją finansową. |
d) jeżeli średnia roczna wartość transakcji finansowych w ciągu dwóch kolejnych lat kalendarzowych nie przekracza 20% całkowitego średniego rocznego obrotu netto, zdefiniowanego w art. 28 dyrektywy 78/660/EWG, zainteresowane przedsiębiorstwo, instytucja, organ lub osoba mogą, na wniosek, zostać uznane za niebędące lub już niebędące instytucją finansową. |
Poprawka 29 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – ustęp 3 – litera d a (nowa) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
da) przy obliczaniu wskazanych w tym punkcie rocznych średnich wartości transakcji finansowych nie są brane pod uwagę transakcje finansowe, które zostały określone w art. 10 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 149/2013 z dnia 19 grudnia 2012 r. uzupełniającego rozporządzenie (UE) nr 648/2012 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących pośrednich uzgodnień rozliczeniowych, obowiązku rozliczania, rejestru publicznego, dostępu do systemu obrotu, kontrahentów niefinansowych, technik ograniczania ryzyka związanego z kontraktami pochodnymi będącymi przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które nie są rozliczane przez kontrahenta centralnego* Ogranicza się to do instrumentów pochodnych niebędących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym. |
|
|
____________ |
|
|
* Dz.U. L 52 z 23.2.2013, s. 11. |
Uzasadnienie | |
Wzorem EMIR transakcje finansowe, które są bezpośrednio związane z działalnością instytucji niefinansowej w celu ochrony przed ryzykiem, nie są uwzględniane przy obliczaniu wartości średniej. | |
Poprawka 30 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 3 – ustęp 1 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
1a. W przypadku wdrożenia podatku od transakcji finansowych w państwach członkowskich spoza grupy 11 uczestniczących państw członkowskich zostanie on wprowadzony w tych państwach członkowskich na wspólnych zasadach. |
Poprawka 31 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 3 – ustęp 2 – litera a | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
a) partnerów centralnych (CCP), jeśli pełnią funkcję CCP; |
a) partnerów centralnych (CCP), jeśli pełnią funkcję CCP, lub innych izb rozliczeniowych lub operatorów systemów rozrachunku lub systemów interoperacyjnych zdefiniowanych w dyrektywie 98/26/WE, jeśli pełnią funkcję rozliczeniową, łącznie z możliwym odnowieniem lub rozliczeniem; |
Uzasadnienie | |
Doprecyzowanie funkcji rozliczeniowej partnerów centralnych i izb rozliczeniowych. | |
Poprawka 32 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 3 – ustęp 2 – litera c a (nowa) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
ca) rynku na rzecz wzrostu MŚP; |
Poprawka 33 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 3 – ustęp 2 – litera c b (nowa) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
cb) osoba systematycznie działająca na rynkach finansowych, wykazująca wolę prowadzenia na własny rachunek transakcji kupna i sprzedaży instrumentów finansowych w oparciu o kapitał własny (animator rynku), przy wykonywaniu podstawowej funkcji w odniesieniu do niepłynnych akcji i obligacji, pełniąc rolę podmiotu zapewniającego płynność na rynku zgodnie z definicją zawartą w umowie prawnej między animatorem rynku a zorganizowanym systemem obrotu, gdzie przeprowadzana jest transakcja finansowa, w przypadkach gdy ta transakcja nie jest częścią strategii wykonywania transakcji z wysoką częstotliwością. |
|
|
|
Poprawka 34 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 3 – ustęp 2 – akapit pierwszy a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
Zgodnie z art. 16 Komisja przyjmuje akty delegowane, w których określone są warunki uznania danego instrumentu finansowego za niepłynny dla celów niniejszej dyrektywy. |
Poprawka 35 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 3 – ustęp 4 – litera g a (nowa) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
ga) przekazania praw do dysponowania instrumentem finansowym w charakterze właściciela, a także wszelkich operacji równoważnych wiążących się z przekazaniem ryzyka związanego z instrumentem finansowym między podmiotami z grupy lub podmiotami należącymi do sieci zdecentralizowanych banków, gdy transakcje te przeprowadza się w celu spełnienia wymogu prawnego lub wymogu ostrożnościowej oceny płynności, który został ustanowiony przez prawo krajowe lub unijne. |
Poprawka 36 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 – ustęp 1 – litera e a (nowa) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
ea) jest oddziałem instytucji ustanowionej w uczestniczącym państwie członkowskim zgodnie z lit. c); |
Poprawka 37 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 – ustęp 1 – litera g | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
g) jest ona stroną, działającą na własny rachunek lub na rachunek innej osoby lub działającą w imieniu strony transakcji, w ramach transakcji finansowej na produkcie strukturyzowanym lub jednym z instrumentów finansowych, o których mowa w sekcji C załącznika I do dyrektywy 2004/39/WE, wyemitowanych na terytorium tego państwa członkowskiego, z wyjątkiem instrumentów, o których mowa w pkt 4-10 tej sekcji, niepodlegających obrotowi na zorganizowanej platformie. |
g) jest ona stroną, działającą na własny rachunek lub na rachunek innej osoby lub działającą w imieniu strony transakcji, w ramach transakcji finansowej na produkcie strukturyzowanym lub jednym z instrumentów finansowych, o których mowa w sekcji C załącznika I do dyrektywy 2004/39/WE, wyemitowanych na terytorium tego państwa członkowskiego. |
Uzasadnienie | |
Te propozycje mają na celu zapewnienie, aby zasada miejsca emisji dotyczyła wszystkich instrumentów pochodnych, w tym tych wymienionych w punktach 4-10 sekcji C załącznika I dyrektywy nr 2004/39/WE. | |
Poprawka 38 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 – ustęp 2 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
2a. Do celów niniejszej dyrektywy uznaje się, że instrument finansowy został wyemitowany na terytorium uczestniczącego państwa członkowskiego, jeśli spełniony jest dowolny z wymienionych poniżej warunków: |
|
|
a) instrument finansowy jest papierem wartościowym lub instrumentem pochodnym powiązanym z takim papierem wartościowym, a siedziba emitenta papieru wartościowego znajduje się na terytorium uczestniczącego państwa członkowskiego; |
|
|
b) instrument finansowy jest instrumentem pochodnym innym niż instrument, o którym mowa w lit. a), i jest objęty dopuszczeniem do obrotu na zorganizowanej platformie, a prawem publicznym regulującym obrót w ramach systemów tej platformy jest prawo uczestniczącego państwa członkowskiego; |
|
|
c) instrument finansowy jest instrumentem finansowym innym niż instrument, o którym mowa w lit. a) i lit. b), i który jest rozliczany przez partnera centralnego lub inny system rozliczeniowy lub rozrachunkowy zdefiniowany w dyrektywie 98/26/WE, jeśli prawem regulującym działalność partnera centralnego lub funkcjonowanie danego systemu jest prawo uczestniczącego państwa członkowskiego; |
|
|
d) instrument finansowy jest instrumentem finansowym innym niż instrument, o którym mowa w lit. a), lit. b) i lit. c), a prawem obowiązującym w odniesieniu do umowy, na mocy której została przeprowadzona transakcja danym instrumentem finansowym, jest prawo uczestniczącego państwa członkowskiego; |
|
|
e) instrument finansowy jest instrumentem finansowym będącym wynikiem sekurytyzacji i co najmniej 50% wartości zabezpieczającej instrument finansowy będący wynikiem sekurytyzacji odnosi się do instrumentów finansowych wyemitowanych przez osobę prawną, która jest zarejestrowana w uczestniczącym państwie członkowskim. |
Uzasadnienie | |
Należy zdefiniować, a zwłaszcza rozszerzyć koncepcję emisji instrumentów finansowych, instrumentów pochodnych i instrumentów finansowych będących wynikiem sekurytyzacji w celu ujęcia wszystkich przypadków emisji określonych instrumentów finansowych. | |
Poprawka 39 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
Artykuł 4a |
|
|
Przeniesienie tytułu prawnego |
|
|
1. Transakcja finansowa, w odniesieniu do której nie pobrano PTF, uznawana jest za nieskuteczną prawnie i nie skutkuje przeniesieniem tytułu prawnego do instrumentu, którego dotyczy ta transakcja. |
|
|
2. Transakcja finansowa, w odniesieniu do której nie pobrano PTF nie kwalifikuje się do rozliczenia centralnego zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 648/2012 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, partnerów centralnych i repozytoriów transakcji [EMIR], ani też nie spełnia wymogów dotyczących funduszy własnych zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr .../2013 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia … w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych [CRR]. |
|
|
3. W przypadku automatycznych elektronicznych systemów płatności, niezależnie od tego, czy bierze w nich udział agent rozliczeniowy, czy też nie, organy podatkowe państwa członkowskiego mogą ustanowić system automatycznego elektronicznego poboru PTF oraz wydawania certyfikatów przeniesienia tytułów prawnych. |
Uzasadnienie | |
Aby ograniczyć ryzyko unikania podatku, podatek od transakcji finansowych powinien obejmować system gwarantujący, że w przypadku nieuiszczenia podatku kontrakty na zakup lub sprzedaż danego instrumenty zostaną uznane za nieskuteczne prawnie. Zgodnie z tym systemem nieopodatkowany instrument nie kwalifikowałby się do rozliczenia centralnego, co nakładałoby na podmiot unikający podatku o wiele większe koszty niż podatek. | |
Poprawka 40 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 – ustęp 2 – akapit drugi – wprowadzenie | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
Stawki te nie są niższe niż: |
Stawki te wynoszą: |
|
a) 0,1 % w przypadku transakcji finansowych, o których mowa w art. 6; |
a) 0,1 % w przypadku transakcji finansowych, o których mowa w art. 6, z wyjątkiem transakcji, o których mowa w pkt 5 art. 2 ust. 1, z terminem płatności do trzech miesięcy; |
|
b) 0,01 % w przypadku transakcji finansowych, o których mowa w art. 7. |
b) 0,01 % w przypadku transakcji finansowych, o których mowa w art. 7; |
|
|
ba) 0,01 % w przypadku transakcji finansowych, o których mowa w pkt 5 art. 2 ust. 1 z terminem płatności do trzech miesięcy; |
Uzasadnienie | |
Poziom stosowanych stawek powinien być ujednolicony w celu uniknięcia zaburzeń we wspólnym systemie PTF w ramach wzmocnionej współpracy. | |
Poprawka 41 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 – ustęp 3 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
3a. Nie naruszając przepisów ust. 3, uczestniczące państwa członkowskie stosują w odniesieniu do pozagiełdowych transakcji finansowych, o których mowa w art. 6 i 7, wyższe stawki niż te określone w ust. 2. Tym wyższym stawkom nie podlegają transakcje finansowe związane z pozagiełdowymi instrumentami pochodnymi, które przyczyniają się w sposób obiektywnie mierzalny do zmniejszenia ryzyka, zgodnie z art. 10 rozporządzenia (UE) nr 149/2013. |
Uzasadnienie | |
Mając na celu wzmocnienie regulowanych systemów obrotu w przeciwieństwie do pozagiełdowych transakcji finansowych, w odniesieniu do tych ostatnich powinny mieć zastosowanie wyższe stawki. Uzupełniłoby to unijne wysiłki zmierzające do skierowania przepływów handlowych w kierunku regulowanych, monitorowanych i bardziej przejrzystych rynków, sformułowane w stanowisku PE (z dnia 23 maja 2012 r.). Ze względu na to, że pozagiełdowe instrumenty pochodne wykorzystywane jako transakcje zapobiegawcze dla gospodarki realnej przyczyniają się do ograniczenia ryzyka, nie powinny podlegać wyższej stawce. | |
Poprawka 42 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 11 – ustęp 2 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
2. Zgodnie z art. 16 Komisja może przyjąć akty delegowane określające środki, które mają podjąć uczestniczące państwa członkowskie zgodnie z ust. 1. |
2. Zgodnie z art. 16 Komisja przyjmuje akty delegowane określające środki, które mają podjąć uczestniczące państwa członkowskie zgodnie z ust. 1. |
Uzasadnienie | |
Aby zapewnić skuteczne odprowadzanie PTF do organów podatkowych, należy zharmonizować obowiązki rejestracyjne, rachunkowe i sprawozdawcze. | |
Poprawka 43 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 11 – ustęp 5 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
5. Uczestniczące państwa członkowskie zapewniają, aby należny PTF został wpłacony na rachunki wskazane przez uczestniczące państwa członkowskie w następujących terminach: |
5. Uczestniczące państwa członkowskie zapewniają, aby należny PTF został wpłacony na rachunki wskazane przez uczestniczące państwa członkowskie w następujących terminach: |
|
a) w przypadku transakcji realizowanych elektronicznie – w momencie, kiedy podatek staje się wymagalny; |
a) w przypadku transakcji realizowanych elektronicznie – w momencie, kiedy podatek staje się wymagalny; |
|
b) we wszystkich innych przypadkach – w terminie trzech dni roboczych od momentu, kiedy podatek stał się wymagalny. |
b) we wszystkich innych przypadkach – w terminie trzech dni roboczych od momentu, kiedy podatek stał się wymagalny. |
|
Komisja może przyjąć akty wykonawcze wprowadzające jednolite metody poboru należnego PTF. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 18 ust. 2. |
Komisja przyjmuje akty wykonawcze wprowadzające jednolite metody poboru należnego PTF oraz mające na celu zapobieganie oszustwom podatkowym, uchylaniu się od opodatkowania i agresywnemu planowaniu podatkowemu. Państwa członkowskie mogą przyjąć dodatkowe środki. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 18 ust. 2. |
Uzasadnienie | |
Aby zapewnić solidność PTF, należy wprowadzić jednolite metody poboru należnego PTF. | |
Poprawka 44 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 11 – ustęp 6 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
6a. Obciążenie administracyjne nałożone na organy podatkowe w wyniku wprowadzenia PTF są ograniczane do minimum. W tym celu Komisja Europejska zachęca do współpracy między krajowymi organami podatkowymi. |
Poprawka 45 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 11 – ustęp 6 b (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
6b. Państwa członkowskie co roku ujawniają Komisji i Eurostatowi wolumen transakcji, od których pobrano wpływy, według rodzajów instytucji. Informacje te są podawane do publicznej wiadomości. |
Poprawka 46 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 12 – akapit pierwszy | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
Uczestniczące państwa członkowskie przyjmują środki mające na celu zapobieganie oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania. |
Uczestniczące państwa członkowskie przyjmują środki mające na celu zapobieganie oszustwom podatkowym, uchylaniu się od opodatkowania i agresywnemu planowaniu podatkowemu. |
Poprawka 47 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 15 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
1. Komisja powołuje grupę roboczą ekspertów (Komitet ds. PTF) składającą się z przedstawicieli wszystkich państw członkowskich Unii Europejskiej, Komisji Europejskiej, EBC i EUNGiPW w celu wsparcia uczestniczących państw członkowskich w skutecznym wdrażaniu niniejszej dyrektywy i zapobieganiu oszustwom podatkowym, uchylaniu się od opodatkowania i agresywnemu planowaniu podatkowemu oraz zachowaniu integralności jednolitego rynku. |
|
|
2. Komitet ds. PTF ocenia skuteczne wdrożenie niniejszej dyrektywy, ocenia jej wpływ na rynek wewnętrzny oraz wykrywa systemy unikania zobowiązań podatkowych, w tym niewłaściwe mechanizmy zdefiniowane w art. 14, w celu zaproponowania środków zaradczych, przy wykorzystaniu w pełni, w stosownych przypadkach, prawa Unii w dziedzinie opodatkowania i regulacji usług finansowych oraz instrumentów współpracy w dziedzinie opodatkowania ustanowionych przez organizacje międzynarodowe. |
|
|
3. W celu przeprowadzenia oceny w odniesieniu do skutecznego wykonania PTF uczestniczące państwa członkowskie mogą utworzyć podkomitet w ramach komitetu ds. PTF, w którego skład wejdą przedstawiciele uczestniczących państw członkowskich. Podkomitet zajmuje się wyłącznie kwestiami, które nie mają wpływu na nieuczestniczące państwa członkowskie jeśli chodzi o skuteczne wykonywanie PTF. |
Poprawka 48 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 16 – ustęp 2 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
2. Przekazania uprawnień, o którym mowa w art. 11 ust. 2, dokonuje się na czas nieokreślony od daty określonej w art. 19. |
2. Przekazania uprawnień, o którym mowa w art. 11 ust. 2, dokonuje się na czas nieokreślony od daty określonej w art. 21. |
Poprawka 49 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 16 – ustęp 3 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 11 ust. 2, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie uprawnień określonych w tej decyzji. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność aktów delegowanych już obowiązujących. |
3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 11 ust. 2, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie uprawnień określonych w tej decyzji. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych. |
Poprawka 50 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 16 – ustęp 4 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
4. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go Radzie. |
4. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. |
Poprawka 51 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 16 – ustęp 5 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
5. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 11 ust. 2 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy Rada nie wyraziła sprzeciwu w terminie 2 miesięcy od przekazania jej tego aktu lub gdy – przed upływem tego terminu – Rada poinformowała Komisję, że nie wniesie sprzeciwu. Z inicjatywy Rady termin ten przedłuża się o 2 miesiące. |
5. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 11 ust. 2 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie 2 miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy – przed upływem tego terminu – zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady termin ten przedłuża się o 2 miesiące. |
Uzasadnienie | |
Poprawka przywraca Parlamentowi jego prerogatywy zgodnie z art. 290 TFUE i standardowym „artykułem a” we wspólnym porozumieniu w sprawie aktów delegowanych. Poprawione zostało także odniesienie do daty wejścia w życiu w ustępie drugim. | |
Poprawka 52 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 19 – akapit pierwszy | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
1. Co pięć lat i po raz pierwszy do dnia 31 grudnia 2016 r. Komisja przedstawia Radzie sprawozdanie na temat stosowania niniejszej dyrektywy i, w stosownym przypadku, odpowiedni wniosek. |
1. Co trzy lata i po raz pierwszy do dnia 31 grudnia 2016 r. Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat stosowania niniejszej dyrektywy i, w stosownym przypadku, odpowiedni wniosek. |
Poprawka 53 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 19 – akapit drugi | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
W swoim sprawozdaniu Komisja przeanalizuje przynajmniej wpływ PTF na odpowiednie funkcjonowanie rynku wewnętrznego, rynków finansowych i gospodarki realnej, a także uwzględni postęp w opodatkowaniu sektora finansowego w kontekście międzynarodowym. |
W swoim sprawozdaniu Komisja przeanalizuje przynajmniej wpływ PTF na odpowiednie funkcjonowanie rynku wewnętrznego, rynków finansowych i gospodarki realnej, a także uwzględni postęp w opodatkowaniu sektora finansowego w kontekście międzynarodowym. Na podstawie wyników tej analizy zostaną wprowadzone konieczne zmiany. |
Poprawka 54 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 19 – akapit drugi a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
Ponadto Komisja przeprowadza ocenę oddziaływania niektórych postanowień, takich jak właściwy zakres podatku od transakcji finansowych i stawka podatkowa mająca zastosowanie w stosunku do funduszy emerytalnych, należycie uwzględniając różne profile ryzyka i modele biznesowe. |
Poprawka 55 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 20 – ustęp 1 – akapit drugi a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
W przypadku instrumentów, o których mowa w pkt 3a art. 2 ust. 1 stawka, o której mowa w lit. a) art. 9 ust. 2 wynosi 0,05% do dnia 1 stycznia 2017 r. |
|
|
W przypadku instytucji, o których mowa w lit. f) pkt 8 art. 2 ust. 1, stawka, o której mowa w lit. a) art. 9 ust. 2 wynosi 0,05%, a stawka, o której mowa w lit. b) art. 9 ust. 2 wynosi 0,005% do dnia 1 stycznia 2017 r. |
UZASADNIENIE
Globalny kryzys finansowy, który rozpoczął się w 2008 r., uwydatnił słabości długoterminowej deregulacji usług finansowych. Kryzys szybko rozprzestrzenił się na gospodarkę realną, co wywarło poważny wpływ na wzrost, zatrudnienie i finanse publiczne. Podatnicy zostali wezwani do dofinansowania upadających instytucji finansowych, aby ochronić stabilność systemu.
Jednocześnie wspólnie ustalono, że sektor finansowy był niedostatecznie opodatkowany w porównaniu z innymi sektorami gospodarki, zważywszy na to, że są one zwolnione z podatku VAT i powinny bardziej sprawiedliwie wnosić wkład w pokrycie kosztów kryzysu. W tym kontekście Parlament Europejski w 2010 r. po raz pierwszy zaapelował o wprowadzenie podatku od transakcji finansowych w ramach sporządzonego przez Pervenche Beres sprawozdania śródokresowego w sprawie kryzysu finansowo-gospodarczego i społecznego. PTF jest sprawiedliwym społecznie podatkiem progresywnym oraz preferowanym narzędziem służącym do przeniesienia obciążenia z podatników na sektor finansowy ze względu na wielorakie funkcje, jakie pełni:
– w czasach wzmożonej konsolidacji budżetowej może przynieść znaczące nowe dochody[1] poprzez przeniesienie obciążenia z pracowników i z gospodarki produkcyjnej;
– może zniechęcać do zawierania nadmiernie lewarowanych i szkodliwych transakcji spekulacyjnych, a tym samym przyczynić się – wraz z odpowiednimi uregulowaniami i systemem nadzoru – do stabilizacji rynków i reorientacji sektora w kierunku produktywnych inwestycji długoterminowych;
– jest pierwszym krokiem w kierunku ograniczenia rozdrobnienia rynku wewnętrznego w dziedzinie opodatkowania pośredniego. Niektóre państwa członkowskie wprowadziły już różne formy PTF, co może zakłócić konkurencję w całej UE
W związku z tym Parlament Europejski stwierdził w swojej rezolucji z marca 2013 r. w sprawie innowacyjnych metod finansowania na szczeblu globalnym i europejskim (P7_TA-PROV (2011)0080), że „UE powinna wspierać wprowadzenie takiego podatku na szczeblu światowym; jeżeli nie będzie to możliwe, UE powinna w pierwszym etapie wdrożyć podatek od transakcji finansowych na szczeblu europejskim”.
We wrześniu 2011 r. Komisja Europejska przedstawiła w odpowiedzi wniosek ustawodawczy dotyczący wprowadzenia PTF na szczeblu europejskim. Po miesiącach negocjacji między państwami członkowskimi stało się jasne, że zasada jednomyślności w dziedzinie opodatkowania uniemożliwia przyjęcie tego wniosku w najbliższej przyszłości. W sprawozdaniu dotyczącym pierwotnego wniosku Komisji Parlament Europejski zasygnalizował, że jest gotowy wesprzeć ustanowienie PTF przez grupę państw członkowskich w ramach procedury wzmocnionej współpracy. W październiku 2012 r. 11 państw członkowskich postanowiło kontynuować ustanawianie PTF, po raz pierwszy z wykorzystaniem procedury wzmocnionej współpracy w dziedzinie opodatkowania. W grudniu 2012 r. Parlament Europejski formalnie zatwierdził wniosek 11 państw członkowskich, a w styczniu 2013 r. ECOFIN również dała zielone światło. W lutym 2013 r. Komisja Europejska przyjęła swój zmieniony wniosek dotyczący ustanowienia PTF przez 11 państw członkowskich.
Zmieniony wniosek Komisji
W swoich pismach intencyjnych, które dotyczyły nawiązania wzmocnionej współpracy, uczestniczące państwa członkowskie zwróciły się o to, aby zmieniony wniosek Komisji opierał się na wniosku pierwotnym oraz aby unikano działań wymijających, zakłóceń i przeniesień do innych jurysdykcji.
PE w pełni podziela te cele. W pierwotnym sprawozdaniu w sprawie ustanowienia PTF dla UE-27 PE poparł:
• ustanowienie szeroko zakrojonego PTF obejmującego wszystkie podmioty finansowe, wszystkie produkty finansowe i wszystkie rynki finansowe w celu uniknięcia luk i zastąpienia instrumentów finansowych;
• minimalizację unikania opodatkowania i uchylania się od opodatkowania poprzez przekształcenie niepożądanej działalności z przedsięwzięcia charakteryzującego się wysokim zyskiem i niskim ryzykiem na przedsięwzięcie charakteryzujące się niskim zyskiem i wysokim ryzykiem.
W zmienionym wniosku Komisji cele te zostały w dużej mierze uwzględnione. PE z zadowoleniem przyjmuje włączenie jednego ze swoich najważniejszych wniosków do zmienionego wniosku, a mianowicie wprowadzenie zasady miejsca emisji w celu nałożenia podatku na każdą transakcję na instrumencie finansowym wyemitowanym przez jednostkę na terytorium uczestniczącego państwa członkowskiego.
Aby zapewnić spójność ze stanowiskiem PE oraz nadrzędnymi celami w zakresie ustanowienia PTF, projekt sprawozdania wzmocni wniosek Komisji poprzez podjęcie próby zlikwidowania niektórych luk oraz wzmocnienie mechanizmów zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania i unikaniu opodatkowania:
– Zlikwidowanie luki w zasadzie miejsca emisji
Nawet jeśli uwzględnienie zasady miejsca emisji przez Komisję ma zostać przyjęte z zadowoleniem, wyłączenie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym otwiera lukę, która może negatywnie wpłynąć na sukces podatku. Zasada ta jest sprzeczna z zasadą „wszystkich podmiotów finansowych, wszystkich produktów finansowych i wszystkich rynków finansowych” oraz zachęca do przenoszenia działalności gospodarczej z przejrzystych rynków na rynki pozagiełdowe, co osłabia niedawno podjęte inicjatywy regulacyjne mające na celu poprawę funkcjonowania rynków instrumentów pochodnych. PTF powinien mieć szeroki zakres nawet w przypadku uwzględnienia zasady miejsca emisji, w tym instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, aby zapewnić równe szanse.
– Ponowne wprowadzenie zasady własności
Komisja nie wdrożyła wniosku Parlamentu Europejskiego dotyczącego „zasady własności”, opartego na sukcesie wprowadzonej w Wielkiej Brytanii opłaty stemplowej. Zgodnie z „zasadą własności” transakcja finansowa, w odniesieniu do której nie pobrano PTF, jest nieskuteczna prawnie i nie skutkuje przeniesieniem tytułu prawnego do instrumentu, którego dotyczy ta transakcja.
Komisja twierdzi, że zasada własności nie może zostać uwzględniona w dyrektywie, ponieważ nie każde państwo członkowskie dysponuje mechanizmami administracyjnymi, które umożliwiają jej egzekwowanie. Zasada ta ma jednak kluczowe znaczenie dla powodzenia PTF i państwa członkowskie odpowiadają za podjęcie niezbędnych ustaleń umożliwiających jej funkcjonowanie. PTF nie jest podatkiem krajowym; jest to pierwszy podatek od transakcji finansowych o zasięgu regionalnym i państwa członkowskie, które podjęły polityczne zobowiązanie, by go wdrożyć, powinny umożliwić jego funkcjonowanie. Zasada własności ma kluczowe znaczenie dla podniesienia kosztów unikania opodatkowania do takiego poziomu, który skutecznie zniechęcałby do takiego działania.
– Wzmocnienie zasady siedziby
Zasadę siedziby również można by wzmocnić poprzez doprecyzowanie, że oddziały instytucji UE zarejestrowane w jurysdykcji PTF podlegałyby zakresowi PTF. Jest to ważne w celu wyjaśnienia, że oddziałów poza jurysdykcją PTF nie można wykorzystywać do unikania opodatkowania.
– Komitet ds. PTF
To, że PTF nie będzie stosowany jednakowo we wszystkich 27 państwach członkowskich UE, lecz tylko w 11 państwach członkowskich, oznacza, że należy zwrócić szczególną uwagę na zwalczanie potencjalnego unikania opodatkowania i uchylania się od opodatkowania. Istotne jest zapewnienie maksymalnej harmonizacji i skuteczności mechanizmu poboru, ponieważ słabości występujące w jednym państwie członkowskim mogłyby osłabić pomyślne wdrożenie podatku, a nawet doprowadzić do arbitrażu w strefie PTF.
Sprawozdawczyni proponuje osiągnąć to nie tylko za pośrednictwem obowiązkowych aktów delegowanych i wykonawczych (a nie według uznania Komisji), lecz także poprzez utworzenie grupy roboczej ekspertów (Komitetu ds. PTF) składającej się z przedstawicieli uczestniczących państw członkowskich, Komisji, EUNGiPW i EBC. Mandat tego Komitetu będzie polegał na monitorowaniu skutecznego wdrożenia przedmiotowej dyrektywy w uczestniczących państwach członkowskich, wykrywaniu systemów unikania zobowiązań podatkowych oraz zaproponowaniu środków zaradczych. Komitet ds. PTF będzie również badać sposoby optymalnego wykorzystania prawodawstwa UE w zakresie usług finansowych (EMIR, MiFID i MiFIR) oraz współpracy w dziedzinie opodatkowania w celu ułatwienia poboru podatku.
Zarządzanie środkami
Wniosek Komisji nie zawiera żadnych bezpośrednich odniesień do zarządzania dochodami. W kontekście negocjacji dotyczących kolejnych wieloletnich ram finansowych UE Komisja zaproponowała jednak, że część dochodów z PTF będzie wykorzystywana jako rzeczywiste zasoby własne Unii. Teraz, kiedy jest to najbardziej potrzebne, w ramach nowych WRF można ograniczyć nacisk na budżety krajowe dzięki dalszemu wykorzystaniu zasobów własnych Unii. Ponadto ostatnie negocjacje liderów UE poprzedzające posiedzenie Rady Europejskiej w dniach 7–8 lutego 2013 r. są wyraźnym sygnałem, że utworzenie systemu rzeczywistych zasobów własnych ma zasadnicze znaczenie dla zapewnienia skutecznego odzwierciedlenia priorytetów UE w budżecie UE.
Wykorzystywanie dochodów z PTF jako zasobów własnych jest możliwe nawet w przypadku wzmocnionej współpracy. Wysokość składki krajowej opartej na DNB, wpłacanej przez 11 państw członkowskich, zostałaby obniżona o analogiczną kwotę w wysokości dochodów uzyskanych z PTF w danym państwie. W ten sposób nastąpiłoby uwolnienie znacznych kwot dla budżetów krajowych, co z kolei ułatwiłoby konsolidację fiskalną lub sfinansowanie innych priorytetów.
- [1] Komisja jest zdania, że PTF może wygenerować do 57 mld euro, jeśli zostanie wdrożony przez 27 państw członkowskich, oraz do 31 mld euro w ramach wzmocnionej współpracy 11 państw członkowskich.
OPINIA Komisji Budżetowej (16.5.2013)
dla Komisji Gospodarczej i Monetarnej
w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Rady w sprawie wdrożenia wzmocnionej współpracy w dziedzinie podatku od transakcji finansowych
(COM(2013)0071 – C7‑0049/2013 – 2013/0045(CNS))
Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej: Anne E. Jensen
ZWIĘZŁE UZASADNIENIE
W czerwcu 2011 r. Komisja przedstawiła pakiet wniosków dotyczących reformy systemu zasobów własnych Unii. Jednym z założeń była harmonizacja przepisów dotyczących opodatkowania transakcji finansowych w państwach członkowskich UE poprzez wprowadzenie podatku od transakcji finansowych (PTF). Komisja zaproponowała, by 2/3 wpływów z tego podatku zasilało budżet UE w postaci zasobów własnych.
Parlament Europejski wydał przychylną opinię na temat wniosku Komisji dotyczącego ustanowienia podatku od transakcji finansowych w dniu 23 maja 2012 r. Podczas posiedzeń Rady w dniach 22 czerwca i 10 lipca 2012 r. potwierdzono jednak, że utrzymują się podstawowe różnice w opiniach w odniesieniu do potrzeby ustanowienia wspólnego systemu podatku od transakcji finansowych na poziomie UE oraz że zasada zharmonizowanego podatku od transakcji finansowych nie zyska w najbliższej przyszłości jednomyślnego poparcia w Radzie.
Jedenaście państw członkowskich wyraziło zgodę na prowadzenie procedury zharmonizowanego podatku od transakcji finansowych, a Komisja rozpoczęła procedurę wzmocnionej współpracy w celu wprowadzenia takiego podatku tylko w tych państwach. Obecny wniosek w sprawie dyrektywy dotyczy wdrożenia wzmocnionej współpracy w obszarze PTF zgodnie z upoważnieniem Rady z dnia 22 stycznia 2013 r., wydanego w następstwie zgody udzielonej przez Parlament Europejski w dniu 12 grudnia 2012 r. W swojej istocie bardzo przypomina on pierwotny wniosek Komisji dotyczący wprowadzenia PTF wraz z niezbędnymi zmianami uwzględniającymi zmniejszenie liczby państw uczestniczących.
Kwestia zasobów własnych
Parlament wielokrotnie powtarzał opinię, że zmiana istniejącego obecnie systemu zasobów własnych jest stosowna. W sprzeczności z duchem i literą Traktatu[1], około 85% dochodów Unii pochodzi ze składek państw członkowskich , a nie z autentycznych dochodów własnych. Spowodowało to, że logika „godziwego zwrotu” zaczęła dominować w decyzjach budżetowych UE, dając początek długiej liście rabatów i nieuzasadnionych wyjątków.
W swojej ostatniej rezolucji (marzec 2013) Parlament ponownie przypomniał znaczenie powrotu do litery Traktatu i wezwał do stosowania systemu zasobów własnych finansowanego w co najmniej 60% z zasobów własnych. Parlament nalega także na negocjowanie wiążącego planu działania w dziedzinie reformy zasobów własnych, określając kolejne etapy procesu. Wprowadzenie autentycznych zasobów własnych zapewni odpowiedni poziom finansowania dla UE, by mogła wypełniać swoje zobowiązania i realizować cele niekoniecznie podnosząc budżet UE.
Chociaż na tym etapie PTF nie będzie stosowany we wszystkich państwach członkowskich, wpływy z jego poboru w państwach uczestniczących (szacowane na 31 mld EUR rocznie) mogłyby być użyte w całości lub części do finansowania budżetu Unii, co zmniejszyłoby odpowiednie wkłady oparte na DNB i przyczyniłoby się do osiągania celu, jakim jest finansowanie budżetu UE z dochodów własnych. Wniosek Komisji dotyczący PTF spełnia większość kryteriów autentycznych zasobów własnych, o których mowa w rezolucji Parlamentu w sprawie przyszłości zasobów własnych Unii Europejskiej[2], a konkretnie: wystarczające wpływy, stabilność, widoczność i prostota, niskie koszty operacyjne, efektywny przydział środków, sprawiedliwość pionowa i pozioma i sprawiedliwe składki.
POPRAWKI
Komisja Budżetowa zwraca się do Komisji Gospodarczej i Monetarnej, jako do komisji przedmiotowo właściwej, o naniesienie w swoim sprawozdaniu następujących poprawek:
Poprawka 1 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 24 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(24a) W celu wyposażenia Unii w własne, niezależne źródła finansowania, aby lepiej skoordynować cele polityczne Unii Europejskiej z jej budżetem, tak jak to przewiduje art. 311 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, dochody z podatku od transakcji finansowych powinny zostać w całości lub przynajmniej częściowo przekazane do budżetu Unii jako rzeczywiste zasoby własne. |
Poprawka 2 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 24 b (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(24b) Niniejsza dyrektywa nie dotyczy zarządzania dochodami z PTF. Mając jednak na uwadze wnioski ustawodawcze Komisji z 2011 r. dotyczące reformy systemu zasobów własnych UE, a także rezolucję Parlamentu Europejskiego z dnia 13 marca 2013 r. w sprawie konkluzji ze szczytu Rady Europejskiej w dniach 7-8 lutego br. dotyczących wieloletnich ram finansowych1, przynajmniej część dochodów z PTF powinna zostać przeznaczona na budżet UE jako rzeczywiste zasoby własne. Wykorzystanie dochodów z PTF całkowicie lub częściowo jako rzeczywisty zasób własny proporcjonalnie zmniejszyłoby oparte na DNB wkłady do budżetu UE wszystkich uczestniczących państw członkowskich – niezależnie od ich indywidualnych pochodzących z PTF wkładów do budżetu UE – tym samym zmniejszając obciążenie skarbów państwa. |
|
|
____________ |
|
|
1 Teksty przyjęte, P7_TA-PROV(2013)0078. |
Poprawka 3 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 10 – ustęp 4 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
4a. Uczestniczące państwa członkowskie dopilnowują, aby część PTF przeznaczona na zasoby własne Unii była przekazywana do budżetu UE zgodnie z rozporządzeniem Rady […/…] w sprawie metod i procedury udostępniania zasobów własnych opartych na podatku od transakcji finansowych1. |
|
|
_____________ |
|
|
1 COM (2011)0738. |
Poprawka 4 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 19 – akapit pierwszy | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
1. Co pięć lat i po raz pierwszy do dnia 31 grudnia 2016 r. Komisja przedstawia Radzie sprawozdanie na temat stosowania niniejszej dyrektywy i, w stosownym przypadku, odpowiedni wniosek. |
1. Co pięć lat i po raz pierwszy do dnia 31 grudnia 2016 r. Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat stosowania niniejszej dyrektywy i, w stosownym przypadku, odpowiedni wniosek. |
PROCEDURA
|
Tytuł |
Wdrożenie wzmocnionej współpracy w dziedzinie podatku od transakcji finansowych |
||||
|
Odsyłacze |
COM(2013)0071 – C7-0049/2013 – 2013/0045(CNS) |
||||
|
Komisja przedmiotowo właściwa Data ogłoszenia na posiedzeniu |
ECON 12.3.2013 |
|
|
|
|
|
Opinia wydana przez Data ogłoszenia na posiedzeniu |
BUDG 12.3.2013 |
||||
|
Sprawozdawca(czyni) komisji opiniodawczej Data powołania |
Anne E. Jensen 28.2.2013 |
||||
|
Data przyjęcia |
7.5.2013 |
|
|
|
|
|
Wynik głosowania końcowego |
+: –: 0: |
26 2 0 |
|||
|
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego |
Marta Andreasen, Richard Ashworth, Zuzana Brzobohatá, Jean-Luc Dehaene, Göran Färm, José Manuel Fernandes, Eider Gardiazábal Rubial, Salvador Garriga Polledo, Jens Geier, Ingeborg Gräßle, Jutta Haug, Monika Hohlmeier, Sidonia Elżbieta Jędrzejewska, Anne E. Jensen, Ivailo Kalfin, Sergej Kozlík, Jan Kozłowski, Alain Lamassoure, Giovanni La Via, Vojtěch Mynář, Juan Andrés Naranjo Escobar, Dominique Riquet, Alda Sousa, László Surján, Derek Vaughan, Angelika Werthmann |
||||
|
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego |
Edit Herczog, Georgios Stavrakakis |
||||
PROCEDURA
|
Tytuł |
Wdrożenie wzmocnionej współpracy w dziedzinie podatku od transakcji finansowych |
||||
|
Odsyłacze |
COM(2013)0071 – C7-0049/2013 – 2013/0045(CNS) |
||||
|
Data konsultacji z PE |
28.2.2013 |
|
|
|
|
|
Komisja przedmiotowo właściwa Data ogłoszenia na posiedzeniu |
ECON 12.3.2013 |
|
|
|
|
|
Komisja(e) wyznaczona(e) do wydania opinii Data ogłoszenia na posiedzeniu |
BUDG 12.3.2013 |
EMPL 12.3.2013 |
JURI 12.3.2013 |
|
|
|
Opinia niewydana Data decyzji |
EMPL 13.3.2013 |
JURI 20.2.2013 |
|
|
|
|
Sprawozdawca(y) Data powołania |
Anni Podimata 14.1.2013 |
|
|
|
|
|
Rozpatrzenie w komisji |
11.4.2013 |
27.5.2013 |
|
|
|
|
Data przyjęcia |
18.6.2013 |
|
|
|
|
|
Wynik głosowania końcowego |
+: –: 0: |
30 12 3 |
|||
|
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego |
Jean-Paul Besset, Sharon Bowles, Udo Bullmann, George Sabin Cutaş, Leonardo Domenici, Derk Jan Eppink, Diogo Feio, Markus Ferber, Elisa Ferreira, Ildikó Gáll-Pelcz, Jean-Paul Gauzès, Sven Giegold, Sylvie Goulard, Liem Hoang Ngoc, Syed Kamall, Othmar Karas, Wolf Klinz, Jürgen Klute, Philippe Lamberts, Werner Langen, Astrid Lulling, Hans-Peter Martin, Arlene McCarthy, Sławomir Nitras, Anni Podimata, Antolín Sánchez Presedo, Peter Simon, Theodor Dumitru Stolojan, Kay Swinburne, Sampo Terho, Marianne Thyssen, Ramon Tremosa i Balcells, Corien Wortmann-Kool, Pablo Zalba Bidegain |
||||
|
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego |
Herbert Dorfmann, Sari Essayah, Vicky Ford, Robert Goebbels, Krišjānis Kariņš, Mojca Kleva Kekuš, Olle Ludvigsson, Thomas Mann, Marisa Matias, Claudio Morganti, Nils Torvalds |
||||
|
Data złożenia |
24.6.2013 |
||||