SPRAWOZDANIE w sprawie europejskiego semestru na rzecz koordynacji polityki gospodarczej: realizacja priorytetów na rok 2013

8.10.2013 - (2013/2134 (INI))

Komisja Gospodarcza i Monetarna
Sprawozdawczyni: Elisa Ferreira
Sprawozdawcy komisji opiniodawczej (*):
Catherine Trautmann, Komisja Budżetowa;
Verónica Lope Fontagné, Komisja Zatrudnienia i Spraw Socjalnych
(*) Zaangażowana komisja – art. 50 Regulaminu

Poprawki

Procedura : 2013/2134(INI)

Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji

Dokument w ramach procedury :

A7-0322/2013

Teksty złożone :

A7-0322/2013

Debaty :

PV 23/10/2013 - 8
CRE 23/10/2013 - 8

Głosowanie :

PV 23/10/2013 - 11.12
CRE 23/10/2013 - 11.12
Wyjaśnienia do głosowania

Teksty przyjęte :

P7_TA(2013)0447

PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO
OPINIA Komisji Budżetowej (*)
OPINIA Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych (*)
OPINIA Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów
OPINIA Komisji Rozwoju Regionalnego
OPINIA Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia
WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie europejskiego semestru na rzecz koordynacji polityki gospodarczej: realizacja priorytetów na rok 2013

(2013/2134 (INI))

Parlament Europejski,

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 26 października 2012 r. w sprawie europejskiego semestru na potrzeby koordynacji polityki gospodarczej: realizacja priorytetów na rok 2012[1],

– uwzględniając konkluzje Rady Europejskiej z dni 14–15 marca 2013 r.,

– uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 136 w powiązaniu z art. 121 ust. 2,

– mając na uwadze Traktat o stabilności, koordynacji i zarządzaniu w unii gospodarczej i walutowej,

– uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1175/2011 z dnia 16 listopada 2011 r. zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 1466/97 w sprawie wzmocnienia nadzoru pozycji budżetowych oraz nadzoru i koordynacji polityk gospodarczych[2],

– uwzględniając dyrektywę Rady 2011/85/UE z dnia 8 listopada 2011 r. w sprawie wymogów dla ram budżetowych państw członkowskich[3],

– uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1174/2011 z dnia 16 listopada 2011 r. w sprawie środków egzekwowania korekty nadmiernych zakłóceń równowagi makroekonomicznej w strefie euro[4],

– uwzględniając rozporządzenie Rady (UE) nr 1177/2011 z dnia 8 listopada 2011 r. zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1467/97 w sprawie przyspieszenia i wyjaśnienia procedury nadmiernego deficytu[5],

– uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1176/2011 z dnia 16 listopada 2011 r. w sprawie zapobiegania zakłóceniom równowagi makroekonomicznej i ich korygowania[6],

– uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1173/2011 z dnia 16 listopada 2011 r. w sprawie skutecznego egzekwowania nadzoru budżetowego w strefie euro[7],

– uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 472/2013 z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie wzmocnienia nadzoru gospodarczego i budżetowego nad państwami członkowskimi należącymi do strefy euro dotkniętymi lub zagrożonymi poważnymi trudnościami w odniesieniu do ich stabilności finansowej[8],

– uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 473/2013 z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie wspólnych przepisów dotyczących monitorowania i oceny projektów planów budżetowych oraz zapewnienia korekty nadmiernego deficytu w państwach członkowskich należących do strefy euro[9],

– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 28 listopada 2012 r. w sprawie rocznej analizy wzrostu na 2013 r. (COM(2012)0750),

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 7 lutego 2013 r. w sprawie europejskiego semestru na rzecz koordynacji polityki gospodarczej: roczna analiza wzrostu gospodarczego na rok 2013[10],

– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 27 marca 2013 r. pt. „Unijna tablica wyników wymiaru sprawiedliwości – Narzędzie wspierania skutecznego wymiaru sprawiedliwości i wzrostu gospodarczego” (COM(2013)0160),

– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 29 maja 2013 r. towarzyszący projektom zaleceń dla poszczególnych krajów na rok 2013 i zatytułowany „Europejski semestr 2013: zalecenia dla poszczególnych krajów – Jak wyprowadzić Europę z kryzysu” (COM(2013)0350),

– uwzględniając zalecenie Komisji dotycząc zalecenia Rady z dnia 29 maja 2013 r. w sprawie wdrażania ogólnych wytycznych dotyczących polityki gospodarczej państw członkowskich, których walutą jest euro (COM(2013)0379), jak również wszystkie wnioski Komisji z dnia 29 maja 2013 r. dotyczące zaleceń Rady dla poszczególnych państw członkowskich Unii Europejskiej,

– uwzględniając ekspertyzę z 2012 r. zatytułowaną „Data for the evaluation of the European Semester process from a gender equality perspective” („Dane dotyczące oceny procesu europejskiego semestru z perspektywy równouprawnienia płci”)[11],

– uwzględniając art. 48 Regulaminu,

– uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej oraz opinie Komisji Budżetowej, Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych, Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów, Komisji Rozwoju Regionalnego oraz Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia (A7-0322/2013),

A. mając na uwadze, że kryzys gospodarczy, społeczny, finansowy i zadłużeniowy jeszcze nie minął oraz mając na uwadze, że osiągnięcie bardziej zrównoważonej, solidnej, stabilnej i zintegrowanej unii gospodarczo-walutowej (UGW) jest celem będącym wciąż w trakcie realizacji;

B. mając na uwadze, że kryzys związany z długiem państwowym w strefie euro ma istotny wpływ zarówno na rynek pieniężny euro, jak i na nadzwyczajne środki polityczne Eurosystemu;

C. mając na uwadze, że zalecenia Komisji dla poszczególnych krajów zawierają użyteczne i szczegółowe wskazówki, ale ogólnie ujmując, należy je uściślić i udoskonalić w odniesieniu do niektórych państw członkowskich, w szczególności jeżeli chodzi o wyważenie zaleceń politycznych w poszczególnych obszarach polityki; mając na uwadze, że istnieje również pewien margines na udoskonalenie metodologii oceny krajowych programów reform oraz działań następczych w odniesieniu do zaleceń dla poszczególnych krajów;

D. mając na uwadze, że MŚP nadal są podstawowym elementem gospodarki strefy euro, ponieważ stanowią około 98% wszystkich firm strefy euro, zatrudniają około trzech czwartych pracowników strefy euro i wytwarzają około 60% wartości dodanej;

E. mając na uwadze, jak ważne jest w kontekście wdrażania europejskiego semestru zapewnienie udziału partnerów społecznych i uwzględnienie różnych krajowych praktyk i instytucji odpowiedzialnych za kształtowanie płac;

F. mając na uwadze, że wiele obszarów wymaga podjęcia pilnego działania, między innymi w zakresie przywrócenia kredytów realnej gospodarce i MŚP – co wiąże się z opracowaniem alternatywnych źródeł finansowania – zwiększania konkurencyjności środowiska biznesowego, zwalczania oszustw podatkowych, uchylania się od opodatkowania i agresywnego planowania podatkowego, przywrócenia równowagi finansów publicznych, a także poszukiwania skutecznych rozwiązań europejskich dla bezrobocia, a tym samym ustanowienia w pełni zintegrowanego rynku pracy, jak też znacznego pogłębienia wymiaru socjalnego UGW;

G. mając na uwadze, że legitymacja demokratyczna zarządzania gospodarczego w europejskim semestrze wymaga autentycznego i ścisłego uznania uprawnień przysługujących parlamentom na szczeblu europejskim i krajowym oraz uprawnień Komisji określonych w traktatach i prawie unijnym, wbrew coraz powszechniejszej tendencji odwracania się od metody parlamentarnej na rzecz podejścia międzyrządowego przy podejmowaniu decyzji gospodarczych na szczeblu UE i strefy euro;

H. mając na uwadze, że zaangażowanie parterów społecznych i organizacji społeczeństwa obywatelskiego ma podstawowe znaczenie dla dokonania oceny skutków społecznych kryzysu w terenie, co pozwoli na podjęcie odpowiednich działań;

I. mając na uwadze, że – z uwagi na wejście już w życie nowych przepisów tzw. „dwupaku” – zalecenia Komisji dla poszczególnych krajów nabierają znaczenia, gdyż teraz krajowe programy reform i stabilizacji muszą być z nimi spójne;

J. mając na uwadze, że chociaż w przypadku państw członkowskich objętych programem pomocy finansowej zalecenia zostały ściśle wyegzekwowane, poziom zastosowania się przez resztę państw członkowskich do poprzednich zaleceń jest niski;

K. mając na uwadze, że „dwupak” ustanawia w ramach metody wspólnotowej zasady w stosunku do państw członkowskich strefy euro dotkniętych lub zagrożonych poważnymi trudnościami w odniesieniu do ich stabilności finansowej;

L. mając na uwadze, że należy zagwarantować funkcjonowanie jednolitego rynku i spójność UE;

M. mając na uwadze, że nowe technologie oferują pracodawcom i pracownikom nowe możliwości organizacji pracy w taki sposób, aby sprzyjać lepszej równowadze między życiem zawodowym a prywatnym, a tym samym lepszemu włączeniu kobiet w rynek pracy;

N. mając na uwadze, że w dniu 17 września 2013 r. Komisja Gospodarcza i Monetarna Parlamentu Europejskiego odbyła posiedzenie z udziałem parlamentarzystów krajowych w celu omówienia wdrożenia zaleceń dla poszczególnych krajów przyjętych przez Radę z myślą o szerszym uwzględnieniu ich skuteczności oraz potencjalnych efektów mnożnikowych w UE;

1. z zadowoleniem przyjmuje zalecenia Komisji dla poszczególnych krajów przyjęte przez Radę; zauważa, że możliwe są ulepszenia; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że zalecenia te są bardziej szczegółowe niż zalecenia z poprzednich lat oraz koncentrują się bardziej na sumienności państw członkowskich w wypełnianiu zobowiązań przyjętych przez nie w przeszłości; z zadowoleniem przyjmuje stwierdzenie przez Komisję, że „skuteczność polityki wymaga nie tylko jej odpowiedniego opracowania, ale także uzyskania dla niej wsparcia politycznego i społecznego”, oraz że poza konsolidacją budżetową Europa i państwa członkowskie potrzebują reform strukturalnych prowadzących do realnego, zrównoważonego i wyważonego pod względem społecznym wzrostu, zrównoważonego zatrudnienia i większej konkurencyjności, przy czym należy podjąć konkretne i pilne działania w celu zaradzenia przesadnie wysokim stopom bezrobocia, a zwłaszcza bezrobocia wśród młodzieży; wzywa w związku z tym Komisję do kontrolowania zgodności sprawozdań wszystkich państw członkowskich z celami strategii „Europa 2020”, w szczególności w zakresie ograniczania ubóstwa i bezrobocia, oraz do uważnego przyglądania się wzajemnym związkom i współzależnościom między strategiami politycznymi;

2. przyjmuje z zadowoleniem oświadczenie przez Komisję, że kraje „deficytowe” muszą pobudzić swą konkurencyjność, zaś kraje o „nadwyżce” powinny w miarę możliwości zwiększyć u siebie popyt, w sposób proporcjonalny i trwały, aby przyczynić się do stabilności i wzrostu gospodarczego w strefie euro;

3. uważa, że cała gospodarka UE musi poprawić swą konkurencyjność wobec gospodarki światowej, w szczególności zwiększając konkurencję w obszarach rynku towarów i usług z myślą o poprawie wydajności i niższych cenach oraz dostosowując koszty pracy do wydajności; podkreśla, że UE nie może konkurować jedynie pod względem kosztów, lecz musi więcej inwestować w badania i rozwój, edukację i zdobywanie umiejętności oraz oszczędne gospodarowanie zasobami;

4. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Komisja i Rada dążą unikania uniwersalnego podejścia do zaleceń dla poszczególnych krajów, a tym samym zależy im na dopilnowaniu, by zalecenia te były dostosowane do specyficznych uwarunkowań i potrzeb odnośnych państw członkowskich, a jednocześnie by koncentrowały się na strategiach pobudzania wzrostu i stabilności budżetowej; wzywa państwa członkowskie do oceny społecznych skutków planów reform gospodarczych i strukturalnych oraz do zagwarantowania rzeczywistej oceny ich wdrażania w celu zwiększenia skuteczności koordynacji i dostosowania różnych strategii politycznych;

5. zwraca uwagę, że państwa i instytucje finansowe wykazują ciągłe słabości w środowisku niskiego wzrostu;

6. zwraca uwagę, że w porównaniu z wynikami z lat ubiegłych Komisja tylko w przypadku 15% z około 400 zaleceń dla poszczególnych krajów stwierdziła znaczne postępy;

7. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że zalecenia Komisji zostały skierowane nie tylko do państw członkowskich, ale również do całej strefy euro; uważa, że zalecenia pod adresem państw członkowskich muszą w większym stopniu uwzględniać istnienie poważnej współzależności między gospodarkami w UE, szczególnie w obrębie strefy euro, jak też wszystkie odnośne informacje zawarte w sprawozdaniu przedkładanym w ramach mechanizmu ostrzegania;

8. podkreśla znaczenie monitorowania i realizacji zaleceń dla poszczególnych krajów, wielostronnego nadzoru, wymiany doświadczeń i najlepszych praktyk oraz wzajemnej oceny;

9. apeluje o wnikliwe zbadanie przyczyn znacznego i widocznego pogłębienia się wewnętrznych różnic w konkurencyjności, konsolidacji budżetowej i wynikach gospodarczych między państwami członkowskimi, do jakich doszło w związku z posiadaniem jednolitej waluty, a w szczególności o zbadanie przyczyn asymetrycznego oddziaływania wspólnych polityk;

10. apeluje o rozważną interpretację wskaźników wzrostu wskazujących na „powolne uzdrowienie” i zaleca uważniejsze przeanalizowanie zrównoważonego charakteru wskazanych udoskonaleń, zwłaszcza w dziedzinie handlu, salda obrotów bieżących, deficytów publicznych i postępów w zakresie realizacji reform strukturalnych; apeluje o uważniejsze przeanalizowanie jakości prognoz gospodarczych, gdyż poprzednie prognozy Komisji były najczęściej korygowane w dół; zwraca uwagę, że istnieje potrzeba zaprojektowania programów pomocy o raczej konserwatywnych niż optymistycznych założeniach i scenariuszach, aby uniknąć wystąpienia skutków przeciwnych do zamierzonych i skutków procyklicznych;

11. apeluje do Komisji o włączenie krajowych celów dotyczących strategii „Europa 2020” do zaleceń kierowanych do państw członkowskich w ramach programów dostosowań gospodarczych oraz o odpowiednie uwzględnienie spowodowanych przez te programy ograniczeń w realizacji tych celów; apeluje również o promowanie i zwiększanie legitymacji demokratycznej takich programów;

12. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że niektóre państwa członkowskie złożyły sprawozdania z postępów w osiąganiu celów strategii „Europa 2020” i w niektórych przypadkach przedstawiły pokrótce konkretne projekty przypisane tym celom; wzywa wszystkie państwa członkowskie do włączenia takich sprawozdań do materiałów, które będą ich wkładem w europejski semestr 2014; ubolewa, że Komisja nie przedstawiła sprawozdania z postępów w realizacji strategii „Europa 2020”; wzywa Komisję do przedstawiania takiego sprawozdania co roku;

13. ubolewa nad faktem, że żadne spośród zaleceń dla poszczególnych krajów nie uwzględnia wyzwania, jakie stanowi wpływ zasad opodatkowania pracy na inwestycje długoterminowe, oraz rezultatu w kategoriach tworzenia miejsc pracy;

14. z zadowoleniem przyjmuje stwierdzenie przez Komisję, że europejska konkurencyjność „nie może i nie będzie opierać się wyłącznie na kosztach”; zauważa ponadto, że zgodnie z celami strategii „Europa 2020” trzeba pobudzić wydajność, w tym wydajność kapitału, zasobów i energii, włączenie społeczne, inwestycje w edukację i uczenie się przez całe życie, badania i innowacje oraz oszczędne gospodarowanie zasobami; zachęca do czynienia dalszych postępów w osiąganiu celów strategii „Europa 2020”, w szczególności w obszarze zatrudnienia; apeluje, by powyższe znalazło adekwatne odzwierciedlenie w zaleceniach dla „deficytowych” krajów, gdyż są to państwa członkowskie, w których istnieje dramatyczna potrzeba pobudzenia konkurencyjności;

15. z zadowoleniem przyjmuje zalecenia Komisji dla poszczególnych krajów w zakresie podatku ekologicznego i związanego z nim potencjału tworzenia miejsc pracy oraz wzywa Komisję do uwzględnienia tego w nadchodzącej rocznej analizie wzrostu gospodarczego; podkreśla pozytywny wpływ na obszary budżetu i zatrudnienia oraz pozytywne skutki społeczne i środowiskowe wynikające z przesunięcia punktu ciężkości opodatkowania z pracy na środowisko;

16. ubolewa z powodu opóźnień we wdrażaniu Paktu na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia, zatwierdzonego w czerwcu 2012 r. i wyposażonego w budżet w wysokości 120 mld EUR, inicjatywy w zakresie obligacji projektowych zapoczątkowanej w listopadzie 2012 r. oraz dodatkowych inwestycji EBI w wysokości 180 mld EUR; wzywa Radę i Komisję do zbadania i szybkiego usunięcia przeszkód, które udaremniają pełną operacyjność tych inicjatyw;

17. wzywa Komisję do przedstawienia w trybie pilnym wniosków ustawodawczych służących stworzeniu w ramach europejskiego semestru, w oparciu o cele strategii „Europa 2020”, rzeczywistego procesu konwergencji obejmującego bodźce wspierające państwa członkowskie w realizacji reform strukturalnych, takie jak instrument na rzecz konwergencji i konkurencyjności oraz przepisy dotyczące koordynacji polityki gospodarczej ex-ante opierające się na metodzie wspólnotowej, jako pierwszy krok na drodze do osiągnięcia europejskiej zdolności fiskalnej;

18. przypomina swoje stanowisko, zgodnie z którym instrumenty na rzecz konwergencji i konkurencyjności powinny być finansowane za pomocą nowego środka uruchomionego i zarządzanego w ramach metody wspólnotowej, jako integralna część budżetu UE, jednak poza pułapami WRF; podziela opinię Komisji, iż instrumenty na rzecz konwergencji i konkurencyjności są fundamentem prawdziwych zdolności fiskalnych, które sprzyjają solidarności, spójności i realizacji reform strukturalnych mających na celu zwiększenie trwałego wzrostu gospodarczego;

19. wzywa Komisję do włączenia do zakresu instrumentu na rzecz konwergencji i konkurencyjności wsparcia finansowego udzielanego reformom strukturalnym w obszarach, które blokują gospodarczy dynamizm i wydajność;

20. z zadowoleniem przyjmuje wykorzystanie przez Komisję elastyczności, jakiej udziela jej zmieniony pakt stabilności i wzrostu, w zakresie wydłużenia terminów na skorygowanie nadmiernych deficytów w siedmiu procedurach; rozumie, że wydłużenie to ułatwi tym krajom wdrożenie potrzebnych reform strukturalnych; wzywa Komisję i Radę do dopilnowania, by zawartość i kalendarz ścieżki korekty budżetowej były dostosowane do specyficznych cech każdego państwa oraz by, w szczególności w krajach „deficytowych”, obejmowały uprzednio wspomnianą elastyczność i pełne wykorzystanie europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych, rozsądne i zrównoważone reformy strukturalne i wskazanie (w szczególności w zaleceniach dla poszczególnych krajów) inwestycji kluczowych dla pobudzenia konkurencyjności; przyjmuje z satysfakcją stwierdzenie Komisji, że już w tegorocznej ocenie wykonania budżetu oraz w analizie budżetów krajowych na 2014 r. Komisja postara się uwzględnić, w szczególności w ramach funkcji zapobiegawczej paktu stabilności i wzrostu, pod pewnymi warunkami jednorazowe publiczne programy inwestycyjne posiadające udowodniony wpływ na stabilność finansów publicznych, przy pełnym poszanowaniu ram nadzoru budżetowego w UE; oczekuje na przedstawienie Parlamentowi spodziewanego wkrótce komunikatu Komisji w sprawie konkretnych ram operacyjnych, zgodnie z oświadczeniem załączonym do „dwupaku”;

21. przyjmuje do wiadomości komunikat w sprawie zharmonizowanych ram dotyczących projektów planów budżetowych oraz informacji o emisji długu w obrębie strefy euro, przyjęty przez Komisję jako wytyczne w ramach rozporządzenia (UE) nr 473/2013; oczekuje przewidzianego dialogu gospodarczego z Komisją na temat treści powyższych wytycznych;

22. z zadowoleniem przyjmuje włączenie wytycznych w sprawie składania sprawozdań dotyczących sposobu, w jaki działania ujęte w projektach planów budżetowych uwzględniają zalecenia dla poszczególnych krajów, cele określone w strategii „Europa 2020”, wytyczne w sprawie składania sprawozdań dotyczących oczekiwanego rozkładu wpływu głównych środków dotyczących wydatków i dochodów oraz szczegółowe dane na temat wydatków sektora instytucji rządowych i samorządowych w podziale na funkcje; zauważa, że takie wytyczne ułatwią monitorowanie środków budżetowych przyjmowanych z myślą o osiągnięciu krajowych celów strategii „Europa 2020”;

23. oczekuje na mające wkrótce nastąpić, uzgodnione w wyniku „dwupaku”, ogłoszenie parametrów i metodologicznych wartości odniesienia Komisji i państw członkowskich, w tym szacunków dotyczących mnożników podatkowych leżących u podstaw ich prognoz makroekonomicznych;

24. odnotowuje, że ostatnie zmiany płac w krajach „z nadwyżką” przyczyniają się do utrzymania popytu i przynoszą również pozytywne efekty mnożnikowe w innych państwach UE; z zadowoleniem przyjmuje stwierdzenie przez Komisję, że kraje „z nadwyżką” o wystarczającej przestrzeni fiskalnej mają do odegrania rolę w przezwyciężaniu obecnego kryzysu, na przykład poprzez obniżanie podatków i składek na ubezpieczenie społeczne oraz za sprawą podwyżek płac, aby pobudzić zrównoważony popyt krajowy, przy uwzględnieniu konkurencyjności międzynarodowej; kraje „z nadwyżką” mogłyby również promować nowe możliwości inwestycyjne sprzyjające wzrostowi, za pomocą swojej siły nabywczej, zwłaszcza inwestowania w edukację, badania i rozwój, energię oraz infrastrukturę, modernizowania opieki zdrowotnej i systemów emerytalno-rentowych oraz otwarcia sektora usług; podkreśla znaczenie pozytywnych efektów mnożnikowych, jakie te działania przyniosą w całej UE, zwłaszcza gdy będą realizowane przez największe gospodarki Unii;

25. nalega, by Komisja opracowywała autentyczną europejską politykę przemysłową opartą na zwiększonej konkurencyjności i innowacyjności i mającą na celu przywrócenie konkurencyjności przemysłowej Unii Europejskiej oraz ograniczanie strategii politycznych zmuszających przedsiębiorstwa do przenoszenia się poza UE; nalega ponadto, by Komisja opracowywała spójną europejską zewnętrzną politykę handlową, opartą na wzajemności i wspólnych minimalnych normach, zwłaszcza w kwestiach społecznych i środowiskowych; uważa, że jedynie za sprawą inteligentnego zarządzania sferą na styku z „globalizacją” Europa może zagwarantować wzrost gospodarczy, zatrudnienie, ochronę konsumentów, przestrzeganie międzynarodowych i europejskich norm prawa i praw człowieka oraz, w przypadku niektórych państw członkowskich, zalecaną stopniową realokację zasobów z sektorów dóbr niepodlegających wymianie do sektorów dóbr wymiennych;

26. pochwala stwierdzenie przez Komisję, iż w środkach wsparcia finansowego przyjmowanych przez państwa członkowskie i UE należy zwrócić większą uwagę na dystrybucyjny wpływ reform, i wzywa Komisję do przeprowadzenia kompleksowej oceny ex-ante krótko- i długoterminowych skutków wszystkich nowych zalecanych reform oraz do wyciągnięcia wszystkich koniecznych wniosków z poprzednich zaleceń, w tym z zaleceń udzielonych państwom członkowskim objętym programami pomocy finansowej;

27. wzywa Komisję do przedłożenia wniosków ustawodawczych służących uzupełnieniu UGW również w kwestiach społecznych oraz do ustanowienia paktu społecznego dla Europy, jak zalecił Parlament w rezolucji z dnia 20 listopada 2012 r. pt. „W kierunku faktycznej unii gospodarczej i walutowej”, gdyż krajowe automatyczne stabilizatory są zablokowane w tych państwach członkowskich, w których są najbardziej potrzebne; wzywa Komisję do ustanowienia w tym celu odrębnej tablicy wyników dotyczącej wymiaru społecznego UGW; proponuje, aby w ramach szczegółowych przeglądów przewidzianych w procedurze dotyczącej zakłóceń równowagi makroekonomicznej można było regularnie dokonywać przeglądu polityki zatrudnienia i polityki społecznej w celu wskazania strategii politycznych łagodzących problemy społeczne i zwiększających zatrudnienie; uważa, że taki ulepszony system monitorowania umożliwiłby skuteczniejszą koordynację strategii politycznych w celu wskazywania głównych wyzwań i stawiania im na bieżąco czoła oraz skuteczniejszego włączenia kwestii dotyczących zatrudnienia i spraw społecznych do całokształtu polityki;

28. zgadza się, że działanie EBC, będące uzupełnieniem reform strukturalnych i konsolidacji finansów publicznych, „walnie przyczynia się do stabilności strefy euro”; uznaje, że skutkiem tego działania było obniżenie nadmiernych kosztów finansowania w przypadku kilku państw członkowskich za pośrednictwem programu dotyczącego rynków papierów wartościowych i zapewnianie ochrony płynności na rynkach długu państwowego za sprawą bezwarunkowych transakcji monetarnych, poprzez zapobieżenie załamaniu się sektora bankowego, pomoc w zerwaniu powiązań między bankami a władzami, ograniczenie spekulacji długiem publicznym oraz tymczasowe zmniejszenie nadmiernych spreadów; uważa jednak, że brak trwałego wzrostu oraz wysokie (i stale rosnące) poziomy zadłużenia sektora prywatnego i państwowego w wielu państwach członkowskich oznaczają, że potrzebne jest wprowadzenie „ostrożnie zarządzanego procesu zmniejszania udziału finansowania dłużnego”; zgadza się z Komisją, że poprawa sytuacji sektora bankowego musi pozostać priorytetem; z zadowoleniem przyjmuje ustanowienie przez Komisję, zgodnie z zobowiązaniem podjętym wobec Parlamentu w oświadczeniu załączonym do „dwupaku”, grupy wysokiego szczebla pod przewodnictwem Gertrude Tumpel-Gugerell, w celu pogłębienia analizy oraz gruntownej oceny częściowego zastąpienia emisji długu krajowego wspólną emisją w formie funduszu amortyzacji zadłużenia i europejskich obligacji skarbowych, uwzględniającej argumenty za i przeciw poszczególnym opcjom; oczekuje na sprawozdanie grupy wysokiego szczebla;

29. podkreśla, że na obrzeżach UE nie zostało przywrócone finansowanie gospodarki realnej, a MŚP w szczególności; zwraca uwagę, że główne różnice w dostępie do finansowania zazwyczaj pogłębiają wewnętrzne rozbieżności w UE, a w strefie euro w szczególności, i z powodu nierównych warunków konkurencji zakłócają rynek wewnętrzny; przypomina, że czyszczenie portfeli banków jest warunkiem wstępnym oraz podkreśla, że negatywne perspektywy gospodarcze jedynie częściowo usprawiedliwiają tak restrykcyjne warunki udzielania kredytów; apeluje o ściślejsze monitorowanie stosowania nowych zasad ostrożnościowych i praktyk sektora bakowego w zakresie finansowania gospodarki realnej, w szczególności rentownych MŚP; uznaje w tym względzie istotną rolę, jaką nowe innowacyjne instrumenty finansowe mogą odegrać w ramach różnych programów europejskich i polityki spójności we wspieraniu publicznych i prywatnych inwestycji oraz nalega, by Komisja w odpowiednim czasie i przed rozpoczęciem okresu programowania 2014–2020 zagwarantowała jasność prawną i przejrzystość wdrażania nowych instrumentów finansowych; apeluje o bardziej dogłębną analizę i ściślejszą kontrolę równoległego systemu bankowego i jego skutków dla realnej gospodarki; wzywa Komisję do nadania priorytetowego znaczenia pracom nad alternatywnymi i zróżnicowanymi źródłami finansowania dla MŚP, zwłaszcza za pośrednictwem rynków finansowych, europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych, Europejskiego Banku Inwestycyjnego, Europejskiego Funduszu Inwestycyjnego i publicznych banków rozwoju;

30. podkreśla, że wycofanie się różnych podmiotów finansowych na rynki krajowe świadczy o tym, że są one osłabiane rozczłonkowaniem rynku wewnętrznego przez nadmierną koncentrację, co blokuje rynek międzybankowy i uniemożliwia czerpanie korzyści z rynku wewnętrznego, jakimi są zróżnicowanie ryzyka i pomnożenie możliwości;

31. podkreśla konieczność kontynuowania programów wspierających rozwijanie ducha przedsiębiorczości wśród ludzi młodych poprzez tworzenie przeznaczonych specjalnie dla nich możliwości otwierania działalności gospodarczej, szerszy dostęp do funduszy europejskich i doradztwo w interesach;

32. z zadowoleniem przyjmuje wniosek ustawodawczy Komisji w sprawie stworzenia jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji banków (obejmującego powstanie jednego europejskiego urzędu oraz finansowanego przez branżę jednego europejskiego funduszu), który ma kluczowe znaczenie dla ukończenia tworzenia unii bankowej; wzywa państwa członkowskie, Komisję i Parlament do osiągnięcia niezwłocznego porozumienia w sprawie utworzenia jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji banków; zachęca Radę do szybkiego zamknięcia negocjacji z Parlamentem nad dyrektywą w sprawie systemów gwarancji depozytów i nad dyrektywą w sprawie naprawy oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji banków (negocjowanych równolegle);

33. domaga się, aby bezpośrednie dokapitalizowanie banków ze środków Europejskiego Mechanizmu Stabilności (EMS) mogło się odbyć natychmiast po wprowadzeniu jednolitego mechanizmu nadzorczego, jak zapowiedziano w deklaracji szefów państw i rządów strefy euro w czerwcu 2012 r.; biorąc pod uwagę, że pilnie potrzebny jest jednolity fundusz restrukturyzacji, który towarzyszyłby jednolitemu mechanizmowi nadzorczemu, opowiada się za natychmiastowym ustanowieniem mechanizmu ochronnego o okresie na spłatę przez sektor bankowy; zwraca się do Komisji o przedłożenie wniosku w celu włączenia EMS do dorobku wspólnotowego przy jednoczesnym uwzględnieniu kompleksowej demokratycznej rozliczalności przed Parlamentem Europejskim;

34. z zadowoleniem przyjmuje „Plan działania zakładający poprawę skuteczności walki z oszustwami podatkowymi i uchylaniem się od opodatkowania” Komisji i jej zalecenia w sprawie „środków, które mają zachęcić wszystkie państwa członkowskie UE i państwa trzecie do stosowania minimalnych norm w zakresie dobrych rządów w dziedzinie opodatkowania” oraz w sprawie „agresywnego planowania podatkowego”, przyjęte przez Komisję w dniu 6 grudnia 2012 r.; przypomina rezolucję Parlamentu z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie walki z oszustwami podatkowymi, uchylaniem się od opodatkowania i rajami podatkowymi, w której określono dalsze niezbędne działania w zakresie zwalczania oszustw podatkowych, uchylania się od opodatkowania, agresywnego planowania podatkowego i rajów podatkowych; podkreśla, że uczciwość i sprawiedliwość w podziale obciążenia wymagają wzmocnionego podejścia do kwestii oszustw podatkowych i uchylania się od opodatkowania; apeluje do Komisji o podjęcie pilnego działania i opracowanie kompleksowej strategii na podstawie konkretnych środków prawodawczych w celu zwalczania oszustw podatkowych i uchylania się od opodatkowania, do Rady zaś o wyraźne wsparcie wszystkich zablokowanych lub niezakończonych projektów związanych z opodatkowaniem;

35. wzywa Radę do zakończenia negocjacji nad podatkiem od transakcji finansowych, do pilnych działań na rzecz wprowadzenia tego podatku w całej Europie oraz do włączenia do swojego harmonogramu prac, jako sprawy niecierpiącej zwłoki, działań zmierzających do usunięcia luki podatkowej, rozwiązania problemu „rajów podatkowych” i prac nad konwergencją systemów podatkowych w całej UE;

36. jest zdania, że wprowadzenie – w drodze wzmocnionej współpracy – podatku od transakcji finansowych należy uważać za pierwszy krok na drodze ku jego wprowadzeniu w skali globalnej;

37. wzywa do pełnego i pilnego zastosowania „sześciopaku” i „dwupaku”, aby przekształcić systemu ad hoc trojek w solidną z punktu widzenia prawa strukturę zakotwiczoną w prawie wspólnotowym, gwarantującą demokratyczną rozliczalność; wzywa trojkę, by zrewidowała swoją strategię informowania, która wielokrotnie okazywała się kompletnym fiaskiem; podkreśla, że w perspektywie średnioterminowej należałoby się opowiedzieć za czysto europejskim systemem, a Komisja powinna opracować wnioski w celu odpowiedniego przekształcenia modelu trojki;

38. przypomina, że przewodniczący Rady Europejskiej Herman Van Rompuy potwierdził w swoich uwagach skierowanych do Parlamentu w dniu 1 lutego 2012 r., że funkcjonowanie Europejskiego Mechanizmu Stabilności będzie podlegało kontroli Parlamentu Europejskiego; oczekuje w tym względzie na negocjacje porozumienia z Eurogrupą, przewidującego m.in. możliwość organizowania wysłuchań i kierowania pytań pisemnych do dyrektora zarządzającego Europejskiego Mechanizmu Stabilności i jego rady zarządzającej;

39. podkreśla, że europejski semestr nie może w żaden sposób zaszkodzić uprawnieniom Parlamentu Europejskiego i parlamentów narodowych; zachęca Komisję do zagwarantowania właściwego i formalnego udziału Parlamentu Europejskiego na wszystkich etapach procesu europejskiego semestru, aby zwiększyć legitymizację decyzji, które dotyczą wszystkich obywateli; wzywa Komisję do znalezienia sposobów na zwiększenie widoczności tego procesu;

40. podkreśla potrzebę wzmocnienia demokratycznej rozliczalności przed Parlamentem Europejskim i parlamentami narodowymi z podstawowych elementów funkcjonowania strefy euro, jak EMS, decyzje Eurogrupy oraz monitorowanie i ocena programów pomocy finansowej; w związku z tym zwraca się do Komisji o dokonanie wewnętrznej oceny ex-post wydanych przez nią zaleceń i jej uczestnictwa w trojce oraz o opublikowanie wyników tej oceny;

41. nalega, by państwa członkowskie zapewniły czynny udział swych parlamentów narodowych, partnerów społecznych i społeczeństwa obywatelskiego w całym procesie europejskiego semestru, a w szczególności w opracowywaniu, omawianiu, monitorowaniu i ocenie ich krajowych programów reform; wzywa Komisję do zagwarantowania tego udziału; podkreśla, że zaangażowanie wszystkich zainteresowanych stron w opracowywanie koniecznych reform ma kluczowe znaczenie dla ich pomyślnych wyników;

42. podkreśla znaczenie prowadzenia dialogu między Parlamentem Europejskim a parlamentami narodowymi z myślą o osiągnięciu w pełni funkcjonującego procesu europejskiego semestru oraz koniecznego poziomu demokratycznej rozliczalności wszystkich zaangażowanych podmiotów; zwraca uwagę na przydatność Europejskiego tygodnia parlamentarnego w sprawie europejskiego semestru na rzecz koordynacji polityki gospodarczej (Europejski Tydzień Parlamentarny 2013);

43. ubolewa nad faktem, że stanowisko Rady w sprawie zaleceń skierowanych przez Komisję do poszczególnych krajów nie zostało podane do wiadomości publicznej w czasie rzeczywistym; ubolewa nad faktem, że obrady prowadzone w Radzie Europejskiej nad stanowiskiem Rady w sprawie zaleceń dla poszczególnych krajów nie zostały upublicznione w czasie rzeczywistym;

44. podkreśla, że powinien istnieć wyraźny podział pomiędzy kompetencjami na szczeblu UE i szczeblu krajowym oraz że to przed Parlamentem Europejskim odpowiadają inne podmioty na szczeblu Unii; domaga się, aby w każdym przypadku przekazywania lub stanowienia nowych kompetencji na szczeblu Unii lub tworzenia nowych instytucji unijnych zapewniano odpowiednią kontrolę demokratyczną ze strony Parlamentu Europejskiego oraz odpowiedzialność przed nim;

Udział poszczególnych sektorów w europejskim semestrze w 2013 r.

Zatrudnienie i polityka społeczna

45. uważa uznanie przez Komisję konieczności zmniejszenia opodatkowania pracy na rzecz innych źródeł dochodu za pozytywny krok, który usprawni proces konsolidacji budżetowej w bardziej sprawiedliwy sposób;

46. uznaje, że tegoroczne zalecenia dla poszczególnych krajów są wyjątkowo ważne, gdyż państwa członkowskie określają swe priorytety w zakresie inwestycji na rzecz polityki spójności w kolejnych wieloletnich ramach finansowych (WRF); apeluje w związku z tym o ściślejsze ukierunkowanie finansowania UE na wszystkie priorytety strategii „Europa 2020”, zwłaszcza w ramach polityki wzrostu i zatrudnienia, w tym na walkę z bezrobociem osób młodych i bezrobociem długotrwałym oraz na tworzenie trwałych, pewnych, umożliwiających uzyskiwanie wystarczającego wynagrodzenia miejsc pracy podlegających obowiązkowemu ubezpieczeniu społecznemu; wyraża zaniepokojenie w związku z pogłębianiem się różnic społeczno-ekonomicznych pomiędzy poszczególnymi państwami członkowskimi;

47. zauważa, że kilka państw członkowskich przyjęło ważne reformy rynku pracy zmierzające do poprawy odporności tego rynku, wprowadzające większą wewnętrzną i zewnętrzną elastyczność, ograniczające jego segmentację i ułatwiające przechodzenie z jednego miejsca pracy do innego; podkreśla, że reformy rynku pracy należy przeprowadzać po osiągnięciu odpowiedniego konsensusu wśród partnerów społecznych;

48. zwraca się do państw członkowskich i Komisji o dopilnowanie, w wytycznych politycznych i zaleceniach dla poszczególnych krajów, by konieczna elastyczność na rynku pracy nie wpłynęła negatywnie na wysoki poziom ochrony socjalnej charakteryzujący nasz model socjalny oraz by reformy rynku pracy miały na celu promowanie jakości w pracy, usprawnianie zarządzania ryzykiem społecznym, osiąganie postępów w integracji słabszych grup społecznych na rynku pracy, ograniczanie ubóstwa pracujących, godzenie pracy z życiem rodzinnym, promowanie równości płci, promowanie bezpieczeństwa i higieny pracy, utrwalanie praw pracowników zatrudnionych w oparciu o niestandardowe umowy oraz poprawę ochrony socjalnej osób samozatrudnionych;

49. zauważa, że wszystkie państwa członkowskie otrzymały zalecenia odnośnie do poziomu uczestnictwa w rynku pracy; wzywa państwa członkowskie o niskich wskaźnikach uczestnictwa w rynku pracy, by w porozumieniu z partnerami społecznymi zintensyfikowały aktywne, kompleksowe i sprzyjające integracji instrumenty rynku pracy, jak usługi szkolenia i zatrudnienia, oraz by wprowadziły dalsze reformy ułatwiające dostęp do zatrudnienia wysokiej jakości, ułatwiające pogodzenie pracy z życiem prywatnym, zapobiegające wczesnemu porzucaniu rynku pracy, poprawiające konkurencyjność i zwalczające segmentację rynku pracy, a także dostosowujące umiejętności pracowników do wymagań rynku pracy;

50. wskazuje, że sytuacja bezrobotnych osób młodych jest szczególnie niepokojąca i wymaga podjęcia pilnego działania; domaga się przyjęcia europejskiego paktu na rzecz zatrudnienia młodych, który wprowadziłby w życie od dawna uzgodnione środki, oraz przeznaczenia nowych zasobów i środków na zwalczanie bezrobocia osób młodych, zmniejszanie odsetka młodzieży niekształcącej się, niepracującej ani nieszkolącej się (NEET) i zwalczanie ubóstwa wśród młodzieży, z uwzględnieniem jakościowego aspektu godnej pracy z pełnym poszanowaniem podstawowych norm pracy;

51. oczekuje koncentracji wydatków na wstępie na Inicjatywę na rzecz zatrudnienia ludzi młodych zgodnie z wezwaniem Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych zawartym w jej poprawkach do zaleceń dla poszczególnych krajów;

52. z zadowoleniem przyjmuje przyjęcie przez Radę gwarancji dla młodzieży oraz przeznaczenie 6 mld EUR na Inicjatywę na rzecz zatrudnienia ludzi młodych w kolejnych WRF; wzywa państwa członkowskie do pilnego wdrożenia programów gwarancji dla młodzieży i efektywnego wykorzystywania dostępnych zasobów oraz koncentrowania działań na osobach w najtrudniejszej sytuacji;

53. z zadowoleniem zauważa, że fundusze te można wykorzystać w pierwszych dwóch latach kolejnych WRF; podkreśla, że wspomniana kwota nie jest jednak wystarczająca na trwałe wyeliminowanie bezrobocia osób młodych i powinna pokryć zaledwie pierwszy etap działań w tym zakresie; wskazuje, że Międzynarodowa Organizacja Pracy (MOP) oszacowała, iż kwota potrzebna do realizacji skutecznego programu walki z bezrobociem osób młodych w samej strefie euro wynosi 21 mld EUR;

54. zachęca Komisję do dalszego propagowania prac zespołów zadaniowych ds. zatrudnienia osób młodych, aby pomóc państwom członkowskim o najwyższych poziomach bezrobocia młodych w takim przeprogramowaniu finansowania strukturalnego UE w WRF 2007–2013, by ukierunkować je na ludzi młodych; z zadowoleniem przyjmuje zamiar Komisji, by doskonalić europejski portal mobilności zawodowej (EURES) poprzez zintensyfikowanie i poszerzenie jego zakresu działań, w szczególności poprzez propagowanie mobilności ludzi młodych; stwierdza jednak, że mobilność musi pozostać dobrowolna i nie można z tego powodu ograniczać starań na rzecz tworzenia miejsc pracy i kształcenia na miejscu;

55. wzywa Komisję i Radę do uznania, że nawet państwa członkowskie objęte procedurą nadmiernego deficytu dysponują przestrzenią fiskalną pozwalającą na skorzystanie z tych środków, w szczególności jeśli współfinansowanie przez te państwa członkowskie środków na rzecz zwalczania bezrobocia osób młodych jest tymczasowo wyłączone z naliczania nadmiernego deficytu;

56. wzywa Komisję do zaproponowania ram jakości staży, które będą obejmowały między innymi kryteria dotyczące właściwego wynagradzania, celów szkolenia, warunków pracy, a także norm zdrowia i bezpieczeństwa; wzywa Komisję, państwa członkowskie i partnerów społecznych UE do ambitnego wdrażania sojuszu na rzecz przygotowania zawodowego;

57. biorąc pod uwagę, że coraz większa liczba pracowników, zwłaszcza młodych, opuszcza swój kraj pochodzenia i szuka zatrudnienia w innych państwach UE, uważa, że istnieje pilna potrzeba opracowania właściwych środków umożliwiających zmianę prawa europejskiego w celu zagwarantowania możliwości przenoszenia uprawnień emerytalnych oraz zachowania świadczeń pracowniczych – przez co najmniej trzy miesiące – podczas poszukiwania zatrudnienia w innym państwie członkowskim; z zadowoleniem przyjmuje rozwinięcie europejskiego portalu mobilności i wnioskuje o opracowanie w tym celu wraz z państwami członkowskimi ukierunkowanej strategii;

58. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że po raz pierwszy niektóre zalecenia dla poszczególnych krajów dotyczą szczególnej sytuacji państw członkowskich w odniesieniu do ubóstwa; mocno potępia fakt, że żadne z zaleceń dla poszczególnych krajów nie dotyczy konkretnych rynków pracy, z których kobiety są wyłączone i na których nie przewidziano żadnych środków zmierzających do ich włączenia;

59. podkreśla, że zwiększenie udziału kobiet, pracowników starszych i niepełnosprawnych w rynku pracy wymaga podjęcia szczególnego działania polegającego na zapewnieniu skutecznych bodźców mobilizujących te osoby do powrotu na rynek pracy i pozostania na nim; przypomina, że kluczową rolę odgrywają przy tym jakość, przystępność cenowa i dostępność usług związanych z wczesną edukacją, opieką nad dziećmi i opieką nad osobami starszymi;

60. podkreśla, że należy wspierać długotrwale bezrobotnych poprzez tworzenie miejsc pracy i zintegrowane podejścia oparte na aktywnym włączaniu, obejmujące pozytywne aktywizujące zachęty, jak np. indywidualne poradnictwo oraz programy „praca zamiast zasiłku”, odpowiednie systemy świadczeń oraz dostęp do usług wysokiej jakości, w celu ułatwienia im odbudowywania więzi z rynkiem pracy i uzyskania dostępu do miejsc pracy o wysokiej jakości;

61. wzywa Komisję do przedstawienia zielonej księgi nt. minimalnego zasiłku dla bezrobotnych w strefie euro, w następstwie debaty na posiedzeniu plenarnym Parlamentu dotyczącej wymiaru społecznego UGW oraz przesłuchania zorganizowanego dnia 9 lipca 2013 r. przez Komisję Zatrudnienia i Spraw Socjalnych Parlamentu Europejskiego;

62. przypomina o nieadekwatności umiejętności i sytuacjach zatorowych w wielu regionach i sektorach, a także o niezdolności niektórych systemów kształcenia i szkolenia do reagowania na zapotrzebowanie na rynku i potrzeby pracowników w tym kontekście; z zadowoleniem przyjmuje podjęte przez kilka państw członkowskich reformy systemów kształcenia i szkolenia zawodowego w celu dostosowania umiejętności i kompetencji do potrzeb rynku pracy oraz przyszłych pracowników, zwłaszcza ludzi młodych; podkreśla w tym kontekście zalety dualnego systemu kształcenia; przypomina, że prawie wszystkie państwa członkowskie muszą podjąć dalsze działania i więcej inwestować w obszarze kształcenia, szkoleń, badań oraz innowacji i rozwoju;

63. zauważa, że oprócz reformy sektora kształcenia i szkolenia konieczna jest również długoterminowa, zrównoważona, oparta na kryteriach strategia imigracyjna, aby rozwiązać problem braku wykwalifikowanej siły roboczej i problem zmian demograficznych;

64. zauważa, że kryzys wywarł dotkliwy i długotrwały wpływ na poziomy bezrobocia państw członkowskich oraz ich sytuację społeczną, prowadząc do niezrównoważonego wzrostu poziomu ubóstwa i wykluczenia społecznego, w tym ubóstwa dzieci, bezdomności, nierówności społecznych, ubóstwa pracujących i nadmiernego zadłużenia gospodarstw domowych; w związku z tym apeluje do państw członkowskich o wzmocnienie sieci bezpieczeństwa i zapewnienie skuteczności systemów ochrony socjalnej, które zajmują się osobami dotkniętymi takimi zjawiskami, a także o inwestowanie w środki zapobiegawcze;

Polityka budżetowa

65. przypomina, że pomimo swej skromnej wielkości w ujęciu zarówno bezwzględnym, jak i względnym w porównaniu z dobrobytem gospodarczym Unii, budżet UE, będąc katalizatorem inwestycji, ma ważną wartość dodaną w propagowaniu celów strategii „Europa 2020”;

66. ubolewa nad tym, że państwa członkowskie nadal nie doceniają roli i wkładu budżetu UE w poprawę zarządzania gospodarczego i koordynacji budżetowej w całej Unii, w związku z tym zwraca się do nich o to, aby nie uważały swoich składek do budżetu UE za zmienną dostosowawczą w ramach działań na rzecz konsolidacji ani nie dążyły do sztucznego ograniczenia ilości wydatków z budżetu UE przeznaczonych na zwiększenie wzrostu gospodarczego; w związku z tym, mając na uwadze wspólną deklarację podpisaną przez Parlament, Radę i Komisję w grudniu 2012 r., a także rezolucję Parlamentu z dnia 3 lipca 2013 r. dotyczącą porozumienia politycznego w sprawie wieloletnich ram finansowych (WRF) na lata 2014–2020, wzywa Radę, aby przyjęła w całości budżety korygujące za rok 2013 przedłożone przez Komisję, które w dalszym ciągu mogą okazać się konieczne w ciągu roku, w celu zamknięcia z czystym bilansem obecnego okresu wieloletnich ram finansowych;

67. przypomina, że kompromis osiągnięty na posiedzeniu Rady Europejskiej w dniu 8 lutego 2013 r. w sprawie WRF na lata 2014–2020 nie sprostał oczekiwaniom Parlamentu; nalega, by wszelkie porozumienie na tak niskim szczeblu mogło zostać zaakceptowane wyłącznie na warunkach przedstawionych w rezolucji Parlamentu z dnia 3 lipca 2013 r.;

68. jest przekonany, że wiarygodny wkład UE, umożliwiający przezwyciężenie obecnego kryzysu, musi być oparty na fundamentalnej zmianie sposobu finansowania budżetu UE, polegającej na podążaniu w kierunku tworzenia rzeczywistych zasobów własnych;

69. wzywa państwa członkowskie, by dołożyły wszelkich starań w celu terminowego opracowania swoich narodowych programów dotyczących funduszy strukturalnych oraz Funduszu Spójności, aby zapobiec opóźnieniom w wykorzystaniu tych funduszy, ponieważ są one zorientowane na wspieranie wzrostu gospodarczego i tworzenia miejsc pracy;

70. podkreśla znaczenie nauki i innowacji dla strategicznego rozwoju konkurencyjności, a w konsekwencji tworzenia miejsc pracy na szczeblu europejskim z myślą o przezwyciężeniu kryzysu gospodarczego i finansowego;

Rynek wewnętrzny

71. przypomina, że jednolity rynek to kluczowy czynnik wzrostu gospodarczego i tworzenia miejsc pracy, który ogrywa niezastąpioną rolę w realizacji celów strategii „Europa 2020” na rzecz inteligentnego, trwałego wzrostu gospodarczego sprzyjającemu włączeniu społecznemu; niemniej jednak zauważa, że potencjał ten w wielu aspektach pozostaje niewykorzystany;

72. przypomina, że pełny potencjał gospodarczy i w zakresie zatrudnienia, jaki drzemie w sektorze usług, pozostaje niewykorzystany; apeluje o pełne i właściwe wdrożenie unijnej dyrektywy usługowej przy jednoczesnym zabezpieczeniu obowiązków świadczenia usług publicznych mogących zapewnić powszechny dostęp do usług wysokiej jakości po przystępnych cenach; wzywa państwa członkowskie do inwestowania szczególnie w usługi społeczne wysokiej jakości; jednocześnie zauważa, że normy płacowe i socjalne muszą być przestrzegane; wzywa państwa członkowskie do zniesienia przeszkód w sektorze detalicznym i nadmiernych ograniczeń w usługach świadczonych w ramach wolnych zawodów i zawodów regulowanych; jednocześnie wzywa do zniesienia przeszkód w swobodnym przepływie pracowników w celu zwiększenia mobilności i optymalizacji wykorzystania kapitału ludzkiego UE;

73. z zadowoleniem przyjmuje fakt, iż w europejskim semestrze 2013 po raz pierwszy roczna analiza wzrostu gospodarczego została poparta sprawozdaniem w sprawie stanu integracji jednolitego rynku;

74. niemniej jednak ubolewa, że mimo ewidentnego znaczenia jednolitego rynku dla walki z kryzysem zalecenia dla poszczególnych krajów z 2013 r. nie skupiają się w wystarczającym stopniu na potencjale wzrostu gospodarczego, zaufania konsumentów i tworzenia miejsc pracy wynikającym z właściwego wdrażania i egzekwowania zasad jednolitego rynku;

75. popiera tegoroczne zalecenia dla poszczególnych krajów, które kładą nacisk na usunięcie nieuzasadnionych ograniczeń i barier uniemożliwiających wejście do sektorów usług; wzywa odnośne państwa członkowskie, aby poświęciły tym zaleceniom szczególną uwagę i niezwłocznie usunęły przeszkody uniemożliwiające rozwój jednolitego rynku;

76. wzywa Komisję, by w kolejnej rocznej analizie wzrostu gospodarczego i europejskim semestrze 2014 nadała priorytet zarządzaniu jednolitym rynkiem oraz by w kolejnych zaleceniach dla poszczególnych krajów w pełni uwzględniła kluczowe obszary wzrostu, do których należy sektor usług, energii, transportu oraz jednolity rynek cyfrowy, a także środki zawarte w Akcie o jednolitym rynku I i II;

77. z żalem zauważa, że brak krajowych i europejskich inwestycji uniemożliwia realizację priorytetów i celów określonych w sprawozdaniu pt. „Stan integracji jednolitego rynku na 2013 r. – Wkład do rocznej analizy wzrostu gospodarczego na 2013 r.” w kluczowych obszarach energii, transportu i rynku cyfrowego;

78. wzywa państwa członkowskie i Komisję do zwiększenia do tego czasu wysiłków na rzecz wdrażania prawodawstwa dotyczącego jednolitego rynku oraz monitorowania tego wdrażania, między innymi poprzez regularne akcje kontrolne UE;

79. jest poważnie zaniepokojony ciągłą niepewnością inwestorów prywatnych, ich brakiem zaufania i niechęcią do inwestowania, wynikającymi zwłaszcza z norm wydajności w powiązaniu z utrzymującym się rozdrobnieniem jednolitego rynku i ze zmianami w polityce przemysłowej; ubolewa nad tym, że w konsekwencji kryzysu niski poziom zaufania sprawia, że zarówno inwestorzy prywatni, jak i instytucje sektora finansowego bardzo niechętnie ponoszą ryzyko oraz przypomina, że trzeba kontynuować działania na rzecz wzmocnienia sektora bankowego;

Polityka regionalna

80. jest poważnie zaniepokojony drastycznym spadkiem publicznych i prywatnych inwestycji w gospodarkę produkcyjną, zwłaszcza na szczeblu lokalnym i regionalnym; jest zdania, że konieczne są zdecydowane kroki w celu zreformowania rynku produktów i rynku pracy, przyjęcia ostrożnej polityki płacowej, oparcia przyszłego modelu wzrostu gospodarczego na innowacjach i ukierunkowania produkcji na działalność o wysokiej wartości dodanej; jest zdania, że zrównoważona polityka gospodarcza wymaga zapewnienia bardzo dobrych warunków do zakładania działalności gospodarczej; jest głęboko przekonany, że fundusze strukturalne i inwestycyjne mają zasadnicze znaczenie dla zapobiegania wszelkim brakom w powyższych kwestiach, dla łagodzenia ich skutków oraz dla zwiększenia inwestycji publicznych; zwraca uwagę na możliwości wspierania w państwach członkowskich inwestycji publicznych ze środków z funduszy strukturalnych poprzez zapewnienie pewnego stopnia elastyczności procedur finansowych w ramach tych funduszy, np. w drodze zwiększenia poziomów współfinansowania dla państw, które przystępują do programu dostosowań i otrzymują pomoc finansową z UE, lub przedłużenia terminu umorzenia o jeden rok dla wszystkich państw członkowskich w okresie programowania 2007–2013 (podobnie jak będzie to miało miejsce w okresie programowania 2014–2020);

81. przypomina swoje stanowisko w sprawie warunkowości makroekonomicznej, zaproponowane w trakcie negocjacji w sprawie WRF w odniesieniu do unijnych funduszy strukturalnych i inwestycyjnych, ponieważ – bez powiązania między wykonaniem polityki na szczeblu regionów i państw członkowskich – mogłoby to stanowić rodzaj kary dla regionów za nieprzestrzeganie procedur zarządzania gospodarczego na szczeblu krajowym;

82. jest zdania, że należy zwiększyć zaangażowanie władz regionalnych i lokalnych w proces planowania i realizacji właściwych programów, zwłaszcza strategii „Europa 2020”, aby na wszystkich szczeblach zwiększyć poczucie odpowiedzialności za cele strategii oraz zapewnić większą świadomość jej celów i efektów na szczeblu lokalnym;

Prawa kobiet i równość płci

83. z zadowoleniem przyjmuje zalecenia dla poszczególnych krajów dotyczące środków mających na celu poprawę stanu placówek opieki nad dziećmi, usunięcie czynników zniechęcających do uzyskiwania drugiego źródła dochodu w rodzinie, zharmonizowanie ustawowego wieku emerytalnego dla mężczyzn i kobiet, uwzględnienie potrzeb godzenia pracy zawodowej z życiem prywatnym, zwłaszcza poprzez propagowanie dostępu do nowych technologii i szkoleń z zakresu wykorzystywania narzędzi technologicznych, oraz wyeliminowanie różnic w traktowaniu kobiet i mężczyzn oraz różnic w wysokości świadczeń emerytalnych dla kobiet i mężczyzn; wyraża zaniepokojenie faktem, że wiele z tych zaleceń zostało już opracowanych w 2012 r., wskazując na brak ich wdrożenia w państwach członkowskich;

84. podkreśla, że państwa członkowskie powinny podnieść odsetek dzieci i dorosłej młodzieży korzystający z systemów edukacji i zwrócić większą uwagę na problem wczesnego kończenia nauki, przede wszystkim dzięki gromadzeniu informacji na temat najważniejszych powodów wczesnego kończenia nauki, by zapobiegać temu zjawisku poprzez przyjmowanie i wdrażanie działań politycznych;

85. wzywa Komisję i państwa członkowskie do należytego uwzględnienia w krajowych programach na rzecz zatrudnienia celów dotyczących płci, ze szczególnym uwzględnieniem kobiet opiekujących się członkami rodziny w podeszłym wieku, samotnych matek i matek dzieci niepełnosprawnych; wzywa ponadto do właściwego zajęcia się problemem wczesnego kończenia nauki, zwracając uwagę na wyraźny wzrost liczby dzieci, które porzucają system szkolny w wieku od 10 do 16 lat, co stanowi stratę w kontekście zasobów ludzkich dla całej Unii Europejskiej;

86. wzywa Komisję, by w zbliżającej się rocznej analizie wzrostu gospodarczego podniosła kwestię określonych wytycznych polityki gospodarczej dotyczących zmniejszania różnic w traktowaniu kobiet i mężczyzn, obejmujących w szczególności wytyczne związane z przeciwdziałaniem zróżnicowanemu wynagrodzeniu ze względu na płeć – które często prowadzi do tego, że kobiety żyją poniżej granicy ubóstwa w późniejszym okresie życia – i przeciwdziałaniem różnicom w wysokości świadczeń emerytalnych dla kobiet i mężczyzn, ze zwiększaniem udziału kobiet w rynku pracy oraz zwalczaniem segregacji płciowej na rynku pracy, zważywszy że przyszły dobrobyt gospodarczy UE zależy w przeważającej mierze od jej zdolności do pełnego wykorzystania dostępnych zasobów pracy;

87. podkreśla znaczenie wprowadzenia zasady sporządzania budżetu z uwzględnieniem aspektu płci w celu zbadania wszystkich programów i polityk rządowych, ich skutków dla przydziału środków i ich wpływu na równość kobiet i mężczyzn;

88. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie Europejskiej, rządom państw członkowskich, Komisji, parlamentom narodowym oraz Europejskiemu Bankowi Centralnemu.

[1] Teksty przyjęte, P7_TA(2012)0408.
[2] Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 12.
[3] Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 41.
[4] Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 8.
[5] Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 33.
[6] Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 25.
[7] Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 1.
[8] Dz.U. L 140 z 27.5.2013, s. 1.
[9] Dz.U. L 140 z 27.5.2013, s. 11.
[10] Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0052.
[11] Parlament Europejski, Dyrekcja Generalna ds. Polityki Wewnętrznej Unii Europejskiej, Departament Tematyczny C.

OPINIA Komisji Budżetowej (*) (18.9.2013)

dla Komisji Gospodarczej i Monetarnej

w sprawie europejskiego semestru na rzecz koordynacji polityki gospodarczej:realizacja priorytetów na rok 2013
(2013/2134 (INI))

Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej (*): Catherine Trautmann

(*) Zaangażowana komisja – art. 50 Regulaminu

WSKAZÓWKI

Komisja Budżetowa zwraca się do Komisji Gospodarczej i Monetarnej, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1. ponownie podkreśla ważną rolę, jaką budżet UE odgrywa w stymulowaniu wzrostu gospodarczego, tworzeniu nowych miejsc pracy i zmniejszaniu zakłóceniom równowagi makroekonomicznej w UE;

2. przypomina, że pomimo swej skromnej wielkości w ujęciu zarówno bezwzględnym, jak i względnym w porównaniu z dobrobytem gospodarczym Unii, budżet UE, będąc katalizatorem inwestycji, posiada ważną wartość dodaną w propagowaniu celów strategii „Europa 2020”;

3. wyraża ubolewanie, że państwa członkowskie nadal nie doceniają roli i wkładu budżetu UE w poprawę zarządzania gospodarczego i koordynacji budżetowej w całej Unii Europejskiej, w związku z czym zwraca się do nich o to, aby nie uważały swoich składek do budżetu UE za zmienną dostosowawczą w ramach działań na rzecz konsolidacji ani nie dążyły do sztucznego ograniczenia ilości wydatków z budżetu UE przeznaczonych na zwiększenie wzrostu gospodarczego; w związku z tym, mając na uwadze wspólną deklarację podpisaną przez Parlament, Radę i Komisję w grudniu 2012 roku, a także rezolucję Parlamentu z dnia 3 lipca 2013 r. dotyczącą porozumienia politycznego w sprawie wieloletnich ram finansowych (WRF) na lata 2014–2020, wzywa Radę, aby przyjęła w całości budżety korygujące za rok 2013 przedłożone przez Komisję, które w dalszym ciągu mogą okazać się konieczne w ciągu roku, w celu zamknięcia z czystym bilansem obecnego okresu wieloletnich ram finansowych;

4. przypomina, że kompromis osiągnięty na posiedzeniu Rady Europejskiej w dniu 8 lutego 2013 r. w sprawie WRF na lata 2014–2020 nie sprostał oczekiwaniom Parlamentu; nalega, by wszelkie porozumienie na tak niskim szczeblu mogło zostać zaakceptowane wyłącznie na warunkach przedstawionych w rezolucji Parlamentu z dnia 3 lipca 2013 r.;

5. ubolewa nad niewystarczającymi działaniami podjętymi zarówno przez państwa członkowskie, jak i przez Komisję w związku z „Paktem na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia”, przyjętym na szczycie Rady Europejskiej w czerwcu 2012 r.; jest również głęboko zaniepokojony przytłaczającym brakiem ambicji związanym z ogólną reakcją Rady na kryzys;

6. wspiera zarówno europejską gwarancję dla młodzieży, jak i zaproponowaną inicjatywę na rzecz zatrudnienia ludzi młodych, jako środki przydatne w walce z niedopuszczalnie wysokim poziomem bezrobocia wśród ludzi młodych; jest jednak zaniepokojony brakiem ambicji w kwestiach budżetowych w odniesieniu do finansowania inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych w czasie całego następnego okresu WRF; zobowiązuje się do wykorzystania wszystkich dostępnych środków w celu nadania większej mocy temu działaniu;

7. jest przekonany, że wiarygodny wkład UE, umożliwiający przezwyciężenie obecnego kryzysu, musi być oparty na fundamentalnej zmianie sposobu finansowania budżetu UE, polegającej na podążaniu w kierunku tworzenia rzeczywistych zasobów własnych;

8. wzywa państwa członkowskie, by zrobiły wszystko, co w ich mocy i terminowo wybrały swoje narodowe programy funduszy strukturalnych oraz Funduszu Spójności, aby zapobiec opóźnieniom w wykorzystaniu tych funduszy, ponieważ są one zorientowane na wspieranie rozwoju gospodarczego i tworzenia nowych miejsc pracy;

9. podkreśla znaczenie nauki i innowacji dla strategicznego rozwoju konkurencyjności, a w konsekwencji tworzenia zatrudnienia na szczeblu europejskim z myślą o przezwyciężeniu kryzysu gospodarczego i finansowego;

10. podkreśla znaczenie europejskiego semestru dla monitorowania przyjętych przez państwa członkowskie reform strukturalnych, które powinny dążyć do zagwarantowania właściwych ramowych warunków innowacyjności.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

Data przyjęcia	18.9.2013
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	33 2 1
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Marta Andreasen, Reimer Böge, Zuzana Brzobohatá, Jean Louis Cottigny, Jean-Luc Dehaene, Göran Färm, José Manuel Fernandes, Eider Gardiazábal Rubial, Ivars Godmanis, Lucas Hartong, Jutta Haug, Monika Hohlmeier, Jan Kozłowski, Alain Lamassoure, Claudio Morganti, Vojtěch Mynář, Juan Andrés Naranjo Escobar, Dominique Riquet, László Surján, Helga Trüpel, Derek Vaughan, Angelika Werthmann
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Alexander Alvaro, Frédéric Daerden, Jürgen Klute, Paul Rübig, Peter Šťastný, Nils Torvalds, Catherine Trautmann, Adina-Ioana Vălean
Zastępca(y) (art. 187 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Elena Oana Antonescu, Andrzej Grzyb, Ivana Maletić, Marian-Jean Marinescu, Traian Ungureanu, Iuliu Winkler

OPINIA Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych (*) (19.9.2013)

dla Komisji Gospodarczej i Monetarnej

w sprawie europejskiego semestru na rzecz koordynacji polityki gospodarczej: realizacja priorytetów na rok 2013
(2013/2134 (INI))

Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej (*): Verónica Lope Fontagné

(*) Zaangażowana komisja – art. 50 Regulaminu

WSKAZÓWKI

Komisja Zatrudnienia i Spraw Socjalnych zwraca się do Komisji Gospodarczej i Monetarnej, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że niektóre państwa członkowskie złożyły sprawozdania z postępów w osiąganiu celów strategii „Europa 2020” i w niektórych przypadkach przedstawiły pokrótce konkretne projekty przypisane tym celom; wzywa wszystkie państwa członkowskie do włączenia takich sprawozdań do materiałów, które będą wkładem w europejski semestr 2014; ubolewa, że Komisja nie przedstawiła sprawozdania z postępów w realizacji strategii „Europa 2020”; wzywa Komisję do przedstawiania takiego sprawozdania co roku;

2. wyraża zaniepokojenie ogólnym brakiem ambicji i postępów w osiąganiu celów strategii „Europa 2020”; wzywa do tego, aby cele strategii „Europa 2020” znalazły się w centrum europejskiego semestru, zaś państwa członkowskie ustanawiały ambitne cele krajowe, wyznaczały szczegółowe strategie służące ich osiągnięciu, a także do tego, aby postępy były monitorowane w sposób widoczny poprzez krajowe programy reform, zalecenia dla poszczególnych krajów i roczną analizę wzrostu gospodarczego; wzywa Komisję, aby regularnie zwracała się do państw członkowskich z zaleceniami dotyczącymi poszczególnych celów strategii „Europa 2020” w przypadkach braku postępów;

3. przypomina, że Parlament Europejski w sprawozdaniu dotyczącym rocznej strategii wzrostu zwrócił się o opracowanie strategii, w ramach której można by pogodzić wytyczne dotyczące polityki gospodarczej i reformy strukturalne UE z czynnikami stymulującymi wzrost i tworzenie miejsc pracy; z zadowoleniem przyjmuje wprowadzenie zmian w harmonogramie konsolidacji budżetowej; apeluje do Komisji i Rady o dokonywanie regularnej oceny tempa i harmonogramu konsolidacji budżetowej i możliwości dalszego wydłużenia terminów korekty nadmiernych deficytów, aby sprzyjać wzrostowi i tworzeniu miejsc pracy; wzywa Komisję do monitorowania krajowych celów strategii „Europa 2020” w państwach członkowskich otrzymujących pomoc finansową oraz do opracowania w tym celu zaleceń dla poszczególnych krajów z odpowiednim uwzględnieniem ograniczeń wynikających z programów dostosowań makroekonomicznych;

4. wzywa Komisję i Radę do dalszej poprawy wskaźników służących do monitorowania wymiaru społecznego, środowiskowego i innowacji strategii „Europa 2020” w kontekście europejskiego semestru; wzywa do opracowania metodologii ilościowej i jakościowej w celu zwiększenia dokładności ocen ogólnych faktów społecznych i środowiskowych, których obecnie nie ujmują w pełni porównywalne statystyki na szczeblu unijnym;

5. uważa uznanie przez Komisję konieczności zmniejszenia opodatkowania pracy na rzecz innych źródeł dochodu za pozytywny krok, który usprawni proces konsolidacji budżetowej w bardziej sprawiedliwy sposób;

6. uznaje, że tegoroczne zalecenia dla poszczególnych krajów są wyjątkowo ważne, gdyż państwa członkowskie określają swe priorytety w zakresie inwestycji na rzecz polityki spójności w kolejnych wieloletnich ramach finansowych (WRF); apeluje w związku z tym o ściślejsze ukierunkowanie finansowania UE na wszystkie priorytety strategii „Europa 2020”, zwłaszcza w ramach polityki wzrostu i zatrudnienia, w tym na walkę z bezrobociem osób młodych i bezrobociem długotrwałym oraz na tworzenie trwałych, pewnych, umożliwiających uzyskiwanie wystarczającego wynagrodzenia miejsc pracy podlegających obowiązkowemu ubezpieczeniu społecznemu; wyraża zaniepokojenie w związku z pogłębianiem się różnic społeczno-ekonomicznych pomiędzy poszczególnymi państwami członkowskimi;

7. zauważa, że kilka państw członkowskich przyjęło ważne reformy rynku pracy zmierzające do poprawy odporności tego rynku, wprowadzając większą wewnętrzną i zewnętrzną elastyczność, ograniczając jego segmentację i ułatwiając przechodzenie z jednego miejsca pracy na inne; podkreśla, że reformy rynku pracy należy przeprowadzać po osiągnięciu wystarczającego konsensusu wśród partnerów społecznych;

8. zwraca się do państw członkowskich i Komisji o dopilnowanie, w wytycznych politycznych i zaleceniach dla poszczególnych krajów, by konieczna elastyczność na rynku pracy nie wpłynęła negatywnie na wysoki poziom ochrony socjalnej charakteryzujący nasz model socjalny oraz by reformy rynku pracy miały na celu promowanie jakości w pracy, usprawnianie zarządzania ryzykiem społecznym, osiąganie postępów w integracji słabszych grup społecznych na rynku pracy, ograniczanie ubóstwa pracujących, godzenie pracy z życiem rodzinnym, promowanie równości płci, promowanie bezpieczeństwa i higieny pracy, utrwalanie praw pracowników zatrudnionych w oparciu o niestandardowe umowy oraz poprawę ochrony socjalnej osób samozatrudnionych;

9. odnotowuje propozycję zaleceń dla wielu państw członkowskich w odniesieniu do reform emerytalnych; ubolewa, że zalecenia Komisji zostały opracowane bez odniesienia się do zaleceń Parlamentu ujętych w zielonej i białej księdze w sprawie emerytur; podkreśla, że reformy emerytalne wymagają spójności politycznej i społecznej i mogą zostać uwieńczone sukcesem jedynie wtedy, gdy zostaną wynegocjowane z partnerami społecznymi;

10. zauważa, że wszystkie państwa członkowskie otrzymały zalecenia odnośnie do poziomu uczestnictwa w rynku pracy; wzywa państwa członkowskie o niskich wskaźnikach uczestnictwa w rynku pracy, by w porozumieniu z partnerami społecznymi zintensyfikowały aktywne, kompleksowe i sprzyjające integracji instrumenty rynku pracy, jak usługi szkolenia i zatrudnienia, oraz by wprowadziły dalsze reformy ułatwiające dostęp do zatrudnienia wysokiej jakości, ułatwiające pogodzenie pracy z życiem prywatnym, zapobiegające wczesnemu porzucaniu rynku pracy, poprawiające konkurencyjność i zwalczające segmentację rynku pracy, a także dostosowujące umiejętności pracowników do wymagań rynku pracy;

11. z zadowoleniem przyjmuje zalecenia Komisji dla poszczególnych krajów w zakresie podatku ekologicznego i związanego z nim potencjału tworzenia miejsc pracy oraz wzywa Komisję do uwzględnienia tego w nadchodzącej rocznej analizie wzrostu gospodarczego; podkreśla pozytywny wpływ na obszary budżetu i zatrudnienia oraz pozytywne skutki społeczne i środowiskowe wynikające z przesunięcia punktu ciężkości opodatkowania z pracy na środowisko;

12. ubolewa nad faktem, że żadne zalecenia dla poszczególnych krajów nie omawiają wyzwania, jakie stanowi wpływ zasad opodatkowania pracy na inwestycje długoterminowe, oraz rezultatu w kategoriach tworzenia miejsc pracy;

13. wskazuje, że sytuacja bezrobotnych osób młodych jest szczególnie niepokojąca i wymaga podjęcia pilnego działania; domaga się przyjęcia europejskiego paktu na rzecz zatrudnienia młodych, który wprowadziłby w życie od dawna zatwierdzone środki, oraz przeznaczenia nowych zasobów i środków na zwalczanie bezrobocia osób młodych, zmniejszanie liczby młodzieży niekształcącej się, niepracującej ani nieszkolącej się (NEET) i zwalczanie ubóstwa wśród młodzieży, z uwzględnieniem jakościowego aspektu godnej pracy z pełnym poszanowaniem podstawowych norm pracy;

14. oczekuje koncentracji wydatków na wstępie dla Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych zgodnie z wezwaniem komisji EMPL w jej poprawkach do zaleceń dla poszczególnych krajów;

15. z zadowoleniem przyjmuje przyjęcie przez Radę gwarancji dla młodzieży oraz przeznaczenie 6 mld EUR na Inicjatywę na rzecz zatrudnienia ludzi młodych w kolejnych WRF; wzywa państwa członkowskie do pilnego wdrożenia programów gwarancji dla młodzieży i efektywnego wykorzystywania dostępnych zasobów, koncentrując działania na osobach w najtrudniejszej sytuacji;

16. wyraża zadowolenie, że fundusze te można wykorzystać w pierwszych dwóch latach kolejnych WRF; podkreśla, że wspomniana kwota nie jest jednak wystarczająca na zwalczanie bezrobocia osób młodych i powinna pokryć zaledwie pierwszy etap działań w tym zakresie; wskazuje, że oszacowana przez Międzynarodową Organizację Pracy (MOP) kwota na realizację skutecznego programu walki z bezrobociem osób młodych w strefie euro wynosi 21 mld EUR;

17. wzywa Komisję i Radę do uznania, że nawet państwa członkowskie objęte procedurą nadmiernego deficytu dysponują przestrzenią fiskalną pozwalającą na skorzystanie z tych środków, w szczególności jeśli współfinansowanie przez państwa członkowskie środków na rzecz zwalczania bezrobocia osób młodych jest tymczasowe wyłączone z naliczania nadmiernego deficytu;

18. zachęca Komisję do dalszego propagowania prac zespołów zadaniowych ds. zatrudnienia osób młodych, aby pomóc państwom członkowskim o najwyższych poziomach bezrobocia młodych w takim przeprogramowaniu finansowania strukturalnego UE w WRF 2007-2013, by ukierunkować je na ludzi młodych; z zadowoleniem przyjmuje zamiar Komisji, by doskonalić europejski portal mobilności zawodowej (EURES) poprzez zintensyfikowanie i poszerzenie jego zakresu działań, w szczególności poprzez propagowanie mobilności ludzi młodych; stwierdza jednak, że mobilność musi pozostać dobrowolna i nie można z tego powodu ograniczać starań na rzecz tworzenia miejsc pracy i kształcenia na miejscu;

19. wzywa Komisję do zaproponowania ram jakości staży, które będą obejmowały między innymi kryteria dotyczące właściwego wynagradzania, celów szkolenia, warunków pracy, a także norm zdrowia i bezpieczeństwa; wzywa Komisję, państwa członkowskie i partnerów społecznych UE do ambitnego wdrażania sojuszu na rzecz przygotowania zawodowego;

20. biorąc pod uwagę, że coraz większa liczba pracowników, zwłaszcza młodych, opuszcza swój kraj pochodzenia i szuka zatrudnienia w innych państwach UE, uważa, że istnieje pilna potrzeba opracowania właściwych środków umożliwiających zmianę prawa europejskiego w celu zagwarantowania możliwości przenoszenia uprawnień emerytalnych oraz zachowania świadczeń pracowniczych – przez co najmniej trzy miesiące – podczas poszukiwania zatrudnienia w innym państwie członkowskim; z zadowoleniem przyjmuje rozwinięcie europejskiego portalu mobilności i wnioskuje, by wraz z państwami członkowskimi opracować w tym celu ukierunkowaną strategię;

21. wzywa państwa członkowskie do wdrożenia programów zapewniających większy dostęp do finansowania dla MŚP w celu stymulowania wzrostu zatrudnienia;

22. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że po raz pierwszy niektóre zalecenia dla poszczególnych krajów omawiają szczególną sytuację państw członkowskich w odniesieniu do ubóstwa; mocno potępia fakt, że żadne z zaleceń dla poszczególnych krajów nie omawia w szczególności przypadku rynków pracy, z których kobiety są wyłączone i na których nie przewidziano żadnych środków zmierzających do ich włączenia;

23. podkreśla, że zwiększenie udziału kobiet, pracowników starszych i niepełnosprawnych w rynku pracy wymaga podjęcia szczególnego działania poprzez zapewnienie skutecznych bodźców mobilizujących te osoby do powrotu do pracy i pozostania w niej; przypomina, że kluczową rolę odgrywają przy tym jakość, przystępność cenowa i dostępność usług związanych z wczesną edukacją, opieką nad dziećmi i opieką nad osobami starszymi;

24. podkreśla, że długotrwale bezrobotni powinni być wspierani poprzez tworzenie miejsc pracy i zintegrowane podejścia oparte na aktywnym włączaniu, w tym pozytywne aktywizujące zachęty, jak np. indywidualne poradnictwo oraz programy „praca zamiast zasiłku”, odpowiednie systemy świadczeń oraz dostęp do usług wysokiej jakości w celu ułatwienia im odbudowywania więzi z rynkiem pracy i uzyskania dostępu do miejsc pracy wysokiej jakości;

25. przypomina o tym, że pełny potencjał gospodarczy i w zakresie zatrudnienia, jaki drzemie w sektorze usług, pozostaje niewykorzystany; apeluje o pełne i właściwe wdrożenie unijnej dyrektywy usługowej przy jednoczesnym zabezpieczeniu obowiązków świadczenia usług publicznych mogących zapewnić wszystkim powszechny dostęp do usług wysokiej jakości po przystępnych cenach; wzywa państwa członkowskie do inwestowania szczególnie w usługi społeczne wysokiej jakości; jednocześnie zauważa, że normy płacowe i socjalne muszą być przestrzegane; wzywa państwa członkowskie do zniesienia przeszkód w sektorze detalicznym i nadmiernych ograniczeń w usługach świadczonych w ramach wolnych zawodów i zawodów regulowanych; jednocześnie wzywa do zniesienia przeszkód w swobodnym przepływie pracowników w celu zwiększenia mobilności i optymalizacji wykorzystania kapitału ludzkiego UE;

26. podkreśla potencjał w zakresie zatrudnienia, jaki niesie zielona gospodarka, która według szacunków Komisji mogłaby do roku 2020 stworzyć pięć milionów miejsc pracy w samych sektorach efektywności energetycznej oraz energii odnawialnej, pod warunkiem że wdrożone zostaną zasady ambitnej polityki klimatycznej i energetycznej; wzywa państwa członkowskie do zapewnienia wystarczających poziomów inwestycji w tych sektorach, do przewidywania umiejętności, jakie będą wymagane od pracowników w przyszłości, i do gwarantowania jakości zielonych miejsc pracy; wzywa Komisję do włączenia wykorzystywania potencjału zielonej gospodarki w zakresie zatrudnienia jako priorytetu do rocznej analizy wzrostu gospodarczego na 2014 r.;

27. zwraca się do Komisji o przedstawienie zielonej księgi nt. minimalnego zasiłku dla bezrobotnych w strefie euro jako automatycznego stabilizatora, w następstwie debaty na posiedzeniu plenarnym dotyczącej wymiaru społecznego UGW oraz przesłuchania zorganizowanego dnia 9 lipca 2013 r. przez komisję EMPL Parlamentu Europejskiego;

28. przypomina o nieadekwatności umiejętności i sytuacjach zatorowych w wielu regionach i sektorach, a także o niezdolności niektórych systemów kształcenia i szkoleniowych do radzenia sobie z wymogami rynku i potrzebami pracowników w tym kontekście; z zadowoleniem przyjmuje podjęte przez kilka państw członkowskich reformy systemów kształcenia i szkolenia zawodowego w celu dostosowania umiejętności i kompetencji do potrzeb rynku pracy oraz przyszłych pracowników, zwłaszcza ludzi młodych; podkreśla w tym kontekście zalety dualnego systemu kształcenia; przypomina, że prawie wszystkie państwa członkowskie muszą podjąć dalsze działania i więcej inwestować w obszarze kształcenia, szkoleń, badań, innowacji i rozwoju;

29. zauważa, że oprócz reformy sektora kształcenia i szkolenia konieczna jest również długoterminowa, zrównoważona, oparta na kryteriach strategia imigracyjna, aby poradzić sobie z problemem braku wykwalifikowanej siły roboczej i zmianami demograficznymi;

30. zauważa, że kryzys wywarł dotkliwy i długotrwały wpływ na poziomy bezrobocia państw członkowskich oraz ich sytuację społeczną, prowadząc do niezrównoważonego wzrostu poziomu ubóstwa i wykluczenia społecznego, w tym ubóstwa dzieci, bezdomności, nierówności społecznej, ubóstwa pracujących i nadmiernego zadłużenia gospodarstw domowych; w związku z tym apeluje do państw członkowskich o wzmocnienie sieci bezpieczeństwa i zapewnienie skuteczności systemów ochrony socjalnej, które zajmują się osobami dotkniętymi takimi zjawiskami, a także o inwestowanie w środki zapobiegawcze; apeluje do Komisji o uwzględnienie wpływu programów dostosowań gospodarczych na postępy w osiąganiu zasadniczych celów strategii „Europa 2020” w tych państwach członkowskich, które doświadczają trudności finansowych, oraz o uzgodnienie zmian mających na celu ujednolicenie programów dostosowań względem celów strategii „Europa 2020”; odnotowuje, że wymogi konsolidacji budżetowej nie mogą uniemożliwiać inwestycji na rzecz szkoleń oraz pewnych i trwałych miejsc pracy;

31. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w tym roku niektóre państwa członkowskie włożyły większy wysiłek w zaangażowanie parlamentów narodowych, partnerów społecznych i społeczeństwa obywatelskiego w opracowanie ich krajowych programów reform, ale podkreśla, że konieczne są dalsze starania; ponawia apel o zwiększenie legitymacji demokratycznej europejskiego semestru; podkreśla, że zaangażowanie parlamentów narodowych i zainteresowanych podmiotów społecznych w opracowywanie ambitnych KPR i zaleceń dla poszczególnych krajów, które mogą zapewnić realizację celów strategii „Europa 2020”, odgrywa kluczowe znaczenie dla tego, by przyniosły one pomyślne wyniki; wzywa Komisję do zagwarantowania zaangażowania partnerów społecznych na szczeblu europejskim w opracowywanie wytycznych politycznych europejskiego semestru dotyczących kwestii socjalnych i zatrudnienia;

32. zwraca się do Komisji o włączenie w pełni niniejszej opinii do rocznej analizy wzrostu gospodarczego na 2014 r.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

Data przyjęcia	18.9.2013
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	35 5 0
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Regina Bastos, Edit Bauer, Heinz K. Becker, Phil Bennion, Pervenche Berès, Vilija Blinkevičiūtė, Philippe Boulland, Milan Cabrnoch, Alejandro Cercas, Ole Christensen, Minodora Cliveti, Frédéric Daerden, Karima Delli, Sari Essayah, Richard Falbr, Marian Harkin, Nadja Hirsch, Danuta Jazłowiecka, Ádám Kósa, Jean Lambert, Patrick Le Hyaric, Verónica Lope Fontagné, Olle Ludvigsson, Thomas Mann, Elisabeth Morin-Chartier, Csaba Őry, Siiri Oviir, Konstantinos Poupakis, Sylvana Rapti, Licia Ronzulli, Joanna Katarzyna Skrzydlewska, Jutta Steinruck, Traian Ungureanu
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Claudette Abela Baldacchino, Georges Bach, Jürgen Creutzmann, Sergio Gutiérrez Prieto, Anthea McIntyre, Csaba Sógor, Andrea Zanoni

OPINIA Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów (5.9.2013)

dla Komisji Gospodarczej i Monetarnej

w sprawie europejskiego semestru na rzecz koordynacji polityki gospodarczej: realizacja priorytetów na rok 2013
(2013/2134 (INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Andreas Schwab

WSKAZÓWKI

Komisja Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów zwraca się do Komisji Gospodarczej i Monetarnej, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

– uwzględniając rezolucję z dnia 7 lutego 2013 r. zawierającą zalecenia dla Komisji w sprawie zarządzania jednolitym rynkiem[1],

– uwzględniając pierwsze sprawozdanie Komisji z dnia 28 listopada 2012 r. zatytułowane: „Stan integracji jednolitego rynku na 2013 r. – Wkład do rocznej analizy wzrostu gospodarczego na 2013 r.” (COM(2012)0752),

– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 8 czerwca 2012 r. zatytułowany „Lepsze zarządzanie jednolitym rynkiem” (COM(2012)0259),

1. przypomina, że jednolity rynek to kluczowy czynnik rozwoju i tworzenia miejsc pracy, który ogrywa niezastąpioną rolę w realizacji celów strategii „Europa 2020” na rzecz inteligentnego, trwałego wzrostu gospodarczego sprzyjającemu włączeniu społecznemu; niemniej jednak zauważa, że potencjał ten w wielu aspektach pozostaje niewykorzystany;

2. uważa, że poprawa ram zarządzania gospodarczego powinna opierać się na zbiorze powiązanych ze sobą i wzajemnie spójnych strategii politycznych wspierających wzrost i zatrudnienie oraz że pełny rozwój rynku wewnętrznego jest tego warunkiem wstępnym;

3. przypomina, że potencjał gospodarczy sektora usług pozostaje w dużej mierze niewykorzystany; podkreśla, że pełne i odpowiednie wdrożenie dyrektywy usługowej mogłoby doprowadzić do wzrostu potencjału gospodarczego na poziomie 0,8% – 2,6% unijnego PKB, a dzięki utworzeniu jednolitego rynku cyfrowego mogłoby przynieść zysk ekonomiczny w wysokości 4 200 EUR rocznie na gospodarstwo domowe;

4. z zadowoleniem przyjmuje fakt, iż w europejskim semestrze 2013 po raz pierwszy roczna analiza wzrostu gospodarczego została poparta sprawozdaniem w sprawie stanu integracji jednolitego rynku;

5. uważa, że w kontekście europejskiego semestru jednolity rynek powinien być zintegrowany z innymi horyzontalnymi obszarami polityki;

6. niemniej jednak ubolewa, że mimo ewidentnego znaczenia jednolitego rynku dla walki z kryzysem zalecenia dla poszczególnych krajów z 2013 r. nie skupiają się w wystarczającym stopniu na potencjale rozwoju, zaufania konsumentów i tworzenia miejsc pracy wynikającym z właściwego wdrażania i egzekwowania zasad jednolitego rynku;

7. popiera tegoroczne zalecenia dla poszczególnych krajów, które kładą nacisk na usunięcie nieuzasadnionych ograniczeń i barier uniemożliwiających wejście do sektorów usług; wzywa odnośne państwa członkowskie, aby poświęciły tym zaleceniom szczególną uwagę i niezwłocznie usunęły przeszkody uniemożliwiające rozwój jednolitego rynku;

8. wzywa Komisję, by w kolejnej rocznej analizie wzrostu gospodarczego i europejskim semestrze 2014 nadała priorytet zarządzaniu jednolitym rynkiem oraz by w kolejnych zaleceniach dla poszczególnych krajów w pełni uwzględniła kluczowe obszary wzrostu, do których należy sektor usług, energii, transportu oraz jednolity rynek cyfrowy, a także środki zawarte w Akcie o jednolitym rynku I i II;

9. z żalem zauważa, że brak krajowych i europejskich inwestycji uniemożliwia realizację priorytetów i celów określonych w sprawozdaniu pt. „Stan integracji jednolitego rynku na 2013 r. – Wkład do rocznej analizy wzrostu gospodarczego na 2013 r.” w kluczowych obszarach energii, transportu i rynku cyfrowego;

10. wzywa tym samym państwa członkowskie i Komisję do zwiększenia wysiłków na rzecz wdrażania ustawodawstwa dotyczącego jednolitego rynku oraz monitorowania tego wdrażania, między innymi poprzez regularne akcje kontrolne UE;

11. ponownie wzywa Komisję do wzmocnienia zarządzania jednolitym rynkiem poprzez wprowadzenie – służącego jako szczególny filar europejskiego semestru – rocznego cyklu zarządzania jednolitym rynkiem, który obejmie tabelę wyników jednolitego rynku, roczne sprawozdanie w sprawie stanu integracji jednolitego rynku w ramach rocznej analizy wzrostu gospodarczego, wytyczne Rady Europejskiej dla państw członkowskich, krajowe plany działania mające na celu wdrażanie wytycznych jednolitego rynku oraz określone zalecenia dla poszczególnych krajów;

12. odnotowuje brak zaangażowania parlamentów krajowych w debatę na temat kwestii związanych z jednolitym rynkiem w europejskim semestrze 2013; podkreśla, że do przeprowadzania pomyślnych i niezbędnych reform konieczne jest zaangażowanie zainteresowanych stron, i wzywa parlamenty krajowe do aktywnego zaangażowania w dialog z Parlamentem Europejskim oraz z ich odnośnymi rządami, by wypełnić ich udoskonalone zobowiązania regulacyjne, takie jak test jednolitego rynku, oraz lepiej zaktywizować niewykorzystany potencjał rozwojowy i potencjał związany z zatrudnieniem;

13. podkreśla znaczenie większego i wcześniejszego zaangażowania partnerów społecznych oraz wszystkich zainteresowanych podmiotów w opracowywanie, przyjmowanie, wprowadzanie w życie oraz monitorowanie działań podejmowanych w celu pobudzenia wzrostu i zwiększenia praw obywateli na jednolitym rynku.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

Data przyjęcia	5.9.2013
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	25 3 1
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Claudette Abela Baldacchino, Adam Bielan, Preslav Borissov, Birgit Collin-Langen, Lara Comi, Cornelis de Jong, Małgorzata Handzlik, Malcolm Harbour, Philippe Juvin, Hans-Peter Mayer, Franz Obermayr, Sirpa Pietikäinen, Phil Prendergast, Zuzana Roithová, Heide Rühle, Andreas Schwab, Catherine Stihler, Emilie Turunen, Barbara Weiler
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Ildikó Gáll-Pelcz, Liem Hoang Ngoc, María Irigoyen Pérez, Pier Antonio Panzeri, Olle Schmidt, Olga Sehnalová, Marc Tarabella, Wim van de Camp, Patricia van der Kammen
Zastępca(y) (art. 187 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Liisa Jaakonsaari

[1] Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0054.

OPINIA Komisji Rozwoju Regionalnego (26.9.2013)

dla Komisji Gospodarczej i Monetarnej

w sprawie europejskiego semestru na rzecz koordynacji polityki gospodarczej: realizacja priorytetów na rok 2013
(2013/2134(INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Tamás Deutsch

WSKAZÓWKI

Komisja Rozwoju Regionalnego zwraca się do Komisji Gospodarczej i Monetarnej, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1. z zadowoleniem przyjmuje zalecenia dla poszczególnych krajów dotyczące 2013 r., a w szczególności skupienie się w nich na środkach na rzecz pobudzenia wzrostu gospodarczego, uporania się z problemem bezrobocia, tworzenia miejsc pracy i zwiększenia konkurencyjności gospodarki państw UE; z niepokojem odnotowuje, że w związku z utrzymującą się presją spowodowaną kryzysem gospodarczym, społecznym, finansowym i zadłużeniowym zalecenia dla poszczególnych krajów, ogólnie rzecz biorąc, nie są wystarczająco ambitne; w tym kontekście zwraca uwagę na brak zaleceń dotyczących przywrócenia pilnie potrzebnego kredytowania gospodarki realnej i MŚP, zwiększenia powiązań między publicznym i prywatnym potencjałem inwestycyjnym, zwalczania oszustw podatkowych i rozwiązania problemu społecznego wymiaru UGW;

2. przypomina swoje stanowisko w sprawie konieczności umocnienia demokratycznej legitymacji procesu europejskiego semestru; podkreśla, że parlamenty narodowe oraz władze regionalne i lokalne mają bardzo ograniczony dostęp do udziału w procesie europejskiego semestru, a ich rola jest praktycznie pomijana w zaleceniach dla poszczególnych krajów, mimo że ich wkład i uczestnictwo są niezbędne, by zwiększyć szanse na realizację celów strategii „Europa 2020”;

Wzrost gospodarczy i konkurencyjność

3. podkreśla znaczenie polityki spójności jako głównego instrumentu inwestycyjnego odgrywającego kluczową rolę w walce z kryzysem, w zmniejszaniu dysproporcji regionalnych i prowadzeniu UE i jej poszczególnych regionów na ścieżkę trwałego wzrostu; podkreśla zatem znaczenie zapewnienia w kontekście negocjacji w sprawie WRF odpowiednich środków budżetowych na fundusze strukturalne i inwestycyjne Unii Europejskiej, zwracając szczególną uwagę na ich kluczowy wpływ na inwestycje w takich sektorach jak zatrudnienie, innowacje, zrównoważony rozwój i wsparcie dla MŚP;

4. jest poważnie zaniepokojony drastycznym spadkiem publicznych i prywatnych inwestycji w gospodarkę produkcyjną, zwłaszcza na szczeblu lokalnym i regionalnym; jest zdania, że konieczne są zdecydowane kroki w celu zreformowania rynku produktów i rynku pracy, przyjęcia ostrożnej polityki płacowej, oparcia przyszłego modelu wzrostu gospodarczego na innowacjach i ukierunkowania produkcji na działalność o wysokiej wartości dodanej; jest zdania, że zrównoważona polityka gospodarcza wymaga zapewnienia bardzo dobrych warunków do zakładania działalności gospodarczej; jest głęboko przekonany, że fundusze strukturalne i inwestycyjne mają zasadnicze znaczenie dla zapobiegania wszelkim brakom w powyższych kwestiach, dla łagodzenia ich skutków oraz dla zwiększenia inwestycji publicznych; zwraca uwagę na możliwości wspierania w państwach członkowskich inwestycji publicznych ze środków z funduszy strukturalnych poprzez zapewnienie pewnego stopnia elastyczności procedur finansowych w ramach tych funduszy, np. w drodze zwiększenia poziomów współfinansowania dla państw, które przystępują do programu dostosowań i otrzymują pomoc finansową z UE, lub przedłużenia terminu umorzenia o jeden rok dla wszystkich państw członkowskich w okresie programowania 2007–2013 (podobnie jak będzie to miało miejsce w okresie programowania 2014–2020);

5. podkreśla, że w związku ze znacznymi ograniczeniami budżetowymi i zmniejszoną zdolnością udzielania pożyczek w sektorze prywatnym unijne fundusze strukturalne i inwestycyjne stanowią istotną dźwignię dla stymulowania gospodarki, w szczególności poprzez wykorzystanie innowacyjnych instrumentów finansowych; uważa, że zwiększone wykorzystanie innowacyjnych instrumentów finansowych w ramach polityki spójności może sprzyjać partnerstwom publiczno-prywatnym, doprowadzić do uzyskania efektu mnożnikowego dla budżetu UE, stanowić gwarancję ważnego źródła finansowania strategicznych inwestycji regionalnych oraz zwiększyć potencjał wzrostu gospodarczego UE; z zadowoleniem przyjmuje w związku z tym istotną rolę, jaką nowe innowacyjne instrumenty finansowe odegrają w polityce spójności w okresie programowania 2014–2020; wzywa Komisję do nadania instrumentom finansowym wyraźniejszego znaczenia również w ramach zaleceń dla poszczególnych krajów oraz do zwiększenia stopnia dostosowania europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych do programów EBI, w szczególności w obszarze gwarancji kredytowych dla MŚP i mikroprzedsiębiorstw;

6. jest zaniepokojona faktem, że w niektórych regionach Europy proces ogromnej dezindustrializacji był kontynuowany i doprowadziło to do nadmiernego bezrobocia i licznych problemów demograficznych;

7. z niepokojem odnotowuje, że finansowanie gospodarki produkcyjnej, zwłaszcza MŚP, nie zostało przywrócone w całej UE, przy czym w najgorszej sytuacji znajdują się słabiej rozwinięte regiony; wskazuje, że coraz większe różnice w dostępie do kredytów mogą dodatkowo pogłębić różnice między regionami; podkreśla zatem znaczenie potencjału europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych do tworzenia powiązań między inwestycjami publicznymi i prywatnymi oraz zapewnienia alternatywnych źródeł finansowania dla MŚP; wzywa Komisję do zapewnienia, w stosownym czasie i przed rozpoczęciem okresu programowania 2014–2020, jasności i przejrzystości prawa w odniesieniu do stosowania dostępnych innowacyjnych instrumentów finansowych;

8. uważa, że, o ile środki ochrony finansowej podjęte przez EBC przyczyniły się do stabilności strefy euro i uspokoiły rynki finansowe, o tyle problem konkurencyjności w strefie euro pozostał nierozwiązany;

Bezrobocie i społeczne konsekwencje kryzysu

9. pozytywnie ocenia reformy rynku pracy, które miały na celu poprawę jego odporności, zapewnienie większej elastyczności wewnętrznej i zewnętrznej, zmniejszenie rozdrobnienia i ułatwienie zmiany miejsca pracy; przypomina jednak, że konieczne są dalsze i bardziej gruntowne reformy, mianowicie w celu poprawy mobilności na rynku pracy, zwłaszcza mobilności młodych ludzi; w tym kontekście oraz w związku z niepokojącymi wskaźnikami dotyczącymi bezrobocia osób młodych w Europie wzywa Komisję do skoncentrowania się w szczególności na poprawie możliwości zawodowych i promowaniu programów na rzecz przedsiębiorczości młodych ludzi, zwłaszcza osób, które napotykają trudności, wchodząc na rynek pracy, do udzielania pomocy przy poszukiwaniu pracy oraz do wyraźnego i przejrzystego powiązania kształcenia i szkolenia z myślą o lepszym dostosowaniu umiejętności do dostępnych miejsc pracy w celu uniknięcia zwiększenia deficytu wykwalifikowanej siły roboczej; uważa, że przemienny system kształcenia zawodowego jest w znacznym stopniu dostosowany do potrzeb rynku pracy, przez co ułatwia młodym ludziom wejście na ten rynek;

10. podkreśla potrzebę priorytetowego potraktowania wszystkich dostępnych środków na rzecz walki z kryzysem w zakresie bezrobocia osób młodych;

11. uważa, że bardziej niż kiedykolwiek potrzebujemy reform strukturalnych na poziomie regionalnym, krajowym i unijnym w celu tworzenia miejsc pracy skoncentrowanych na młodej sile roboczej; podkreśla, że wysiłki te powinny być skierowane w szczególności na skorelowanie wspólnotowych strategii zatrudnienia i przyszłych potrzeb gospodarki europejskiej;

12. podkreśla potrzebę kontynuowania programów wspierania rozwoju przedsiębiorczości wśród młodych ludzi poprzez tworzenie specjalnych inkubatorów przedsiębiorczości dla młodzieży, większego dostępu do funduszy europejskich i doradztwa biznesowego;

Dostęp do finansowania oraz rozdrobnienie rynku wewnętrznego

13. jest poważnie zaniepokojony utrzymującą się niepewnością inwestorów prywatnych, ich brakiem zaufania i niechęcią do inwestowania, zwłaszcza w wyniku standardów wydajności w powiązaniu z nieprzerwanym rozdrobnieniem jednolitego rynku i ze zmianami w polityce przemysłowej; ubolewa nad tym, że w konsekwencji kryzysu niski poziom zaufania sprawia, że zarówno inwestorzy prywatni, jak i instytucje sektora finansowego bardzo niechętnie ponoszą ryzyko, i przypomina, że trzeba kontynuować działania na rzecz wzmocnienia sektora bankowego;

14. uważa, że potrzebujemy pilnych działań w celu wzmocnienia zdolności UE do konkurowania w skali światowej i tworzenia trwałego wewnętrznego wzrostu; podkreśla fakt, że musimy skoncentrować nasze wysiłki na tworzeniu innowacyjnego systemu wsparcia, dzięki któremu MŚP będą korzystały z tańszych i bardziej dostępnych pożyczek, i na poprawie funkcjonowania sfery biznesu poprzez promowanie nowych źródeł kapitału, w tym pożyczek między przedsiębiorstwami, i ułatwienie dostępu do kapitału podwyższonego ryzyka;

Ład makroekonomiczny

15. z zadowoleniem odnotowuje, że zmniejsza się liczba państw członkowskich, w których trwa procedura nadmiernego deficytu, a państwa członkowskie redukują swoje zadłużenie i przeprowadzają konsolidację fiskalną; stanowczo apeluje do Komisji i państw członkowskich, aby wykorzystały wszystkie rezerwy elastyczności, jakie daje funkcja zapobiegawcza paktu stabilności i wzrostu, w celu zrównoważenia potrzeb wydajnych inwestycji publicznych z celami dyscypliny fiskalnej, na przykład poprzez wyłączenie łącznych poziomów współfinansowania krajowego w ramach funduszy strukturalnych i inwestycyjnych z ograniczeń, jakie nakłada pakt stabilności i wzrostu, lub poprzez oparcie wyliczeń dla celów paktu na potrzebach w zakresie środków pieniężnych netto danego państwa członkowskiego, a nie brutto;

16. przypomina swoje stanowisko w sprawie warunkowości makroekonomicznej, zaproponowane w trakcie negocjacji w sprawie WRF w odniesieniu do unijnych funduszy strukturalnych i inwestycyjnych, ponieważ – bez powiązania między wykonaniem polityki na szczeblu regionów i państw członkowskich – będzie to stanowiło rodzaj kary dla regionów za nieprzestrzeganie procedur zarządzania gospodarczego na szczeblu krajowym;

17. wzywa Komisję do uzupełnienia UGW w drodze wniosków ustawodawczych związanych z filarem społecznym; podkreśla, że społeczna tablica wyników służąca za element budujący ten filar powinna uwzględniać również właściwe uwarunkowania regionalne i lokalne.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

Data przyjęcia	24.9.2013
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	43 3 1
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	François Alfonsi, Charalampos Angourakis, Catherine Bearder, John Bufton, Francesco De Angelis, Tamás Deutsch, Rosa Estaràs Ferragut, Danuta Maria Hübner, Filiz Hakaeva Hyusmenova, Iñaki Irazabalbeitia Fernández, María Irigoyen Pérez, Seán Kelly, Mojca Kleva Kekuš, Constanze Angela Krehl, Jacek Olgierd Kurski, Petru Constantin Luhan, Vladimír Maňka, Iosif Matula, Erminia Mazzoni, Jens Nilsson, Jan Olbrycht, Wojciech Michał Olejniczak, Younous Omarjee, Tomasz Piotr Poręba, Ovidiu Ioan Silaghi, Monika Smolková, Georgios Stavrakakis, Nuno Teixeira, Lambert van Nistelrooij, Oldřich Vlasák, Kerstin Westphal, Hermann Winkler, Elżbieta Katarzyna Łukacijewska
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Andrea Cozzolino, Joseph Cuschieri, Ivars Godmanis, Juozas Imbrasas, Karin Kadenbach, Andrey Kovatchev, James Nicholson, Heide Rühle, Elisabeth Schroedter, Richard Seeber, Giommaria Uggias, Iuliu Winkler
Zastępca(y) (art. 187 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego	António Fernando Correia de Campos, Sabine Verheyen

OPINIA Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia (24.9.2013)

dla Komisji Gospodarczej i Monetarnej

w sprawie europejskiego semestru na rzecz koordynacji polityki gospodarczej: realizacja priorytetów na rok 2013
(2013/2134 (INI))

Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej: Marije Cornelissen

WSKAZÓWKI

Komisja Praw Kobiet i Równouprawnienia zwraca się do Komisji Gospodarczej i Monetarnej, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

– uwzględniając badanie danych dotyczących oceny procesu europejskiego semestru z perspektywy równouprawnienia płci w 2012 r.[1],

– uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany „Strategia na rzecz równości kobiet i mężczyzn 2010 – 2015”, COM(2010)0491,

A. mając na uwadze, że nowe technologie oferują nowe możliwości organizacji pracy pracownikom i przedsiębiorcom w taki sposób, aby sprzyjać lepszej równowadze między pracą a życiem rodzinnym, a tym samym lepszemu włączeniu kobiet w rynek pracy,

1. wzywa Komisję do oceny wpływu, jaki na równouprawnienie płci wywierają działania na rzecz konsolidacji budżetowej; wzywa państwa członkowskie do zwrócenia szczególnej uwagi na równouprawnienie płci w programach stabilności i konwergencji oraz w krajowych programach reform (KPR) między innymi przez zagwarantowanie włączenia do wspomnianych programów przejrzystych opisów skutków, jakie w kwestii płci pociągają za sobą proponowane dochody i wydatki;

2. wzywa państwa członkowskie, by na potrzeby strategii „Europa 2020” sformułowały krajowe cele uszeregowane według kryterium płci; wzywa Komisję do segregowania danych według kryterium płci, by umożliwić monitorowanie postępu strategii „Europa 2020” w zakresie głównych celów i odpowiadających im celów krajowych, a także do określenia – tam gdzie jest to niezbędne – dodatkowych wskaźników dotyczących płci;

3. wyraża zaniepokojenie faktem, że KPR nie zawierają wszechstronnych i systematycznych strategii na rzecz szerzenia równouprawnienia płci w dziedzinie zatrudnienia, włączenia społecznego, edukacji, badań naukowych i innowacyjności; wzywa Komisję, by wskazała państwom członkowskim kierunek, w jakim powinny zmierzać, by temu zaradzić w ramach przyszłych cykli europejskiego semestru;

4. podkreśla znaczenie inwestycji publicznych na poziomie UE oraz na szczeblu krajowym w celu sprzyjania spójności gospodarczej i społecznej, a w szczególności inwestycji w słabiej rozwiniętych regionach; podkreśla, że wydatki na edukację, usługi socjalne, badania i rozwój oraz infrastrukturę, w tym energię ze źródeł odnawialnych, transport i komunikację, stanowią inwestycję w przyszłość poszczególnych państw;

5. z zadowoleniem przyjmuje zalecenia dla poszczególnych krajów mające na celu poprawę stanu placówek opieki nad dziećmi, usunięcie regulacji podatkowych zniechęcających do uzyskiwania drugiego źródła dochodu, zharmonizowanie ustawowego wieku emerytalnego dla mężczyzn i kobiet, uwzględnienie potrzeb godzenia pracy zawodowej z życiem prywatnym, zwłaszcza poprzez propagowanie dostępu do nowych technologii i szkoleń z zakresu wykorzystywania narzędzi technologicznych, i wyeliminowanie różnic w traktowaniu kobiet i mężczyzn oraz różnic w wysokości świadczeń emerytalnych dla kobiet i mężczyzn; wyraża zaniepokojenie faktem, że wiele z tych zaleceń zostało już opracowanych w 2012 r., wskazując na brak ich wdrożenia w państwach członkowskich;

6. podkreśla, że państwa członkowskie powinny podnieść odsetek dzieci i dorosłej młodzieży korzystający z systemów edukacji i zwrócić większą uwagę na problem wczesnego kończenia nauki, przede wszystkim poprzez gromadzenie informacji na temat najważniejszych powodów wczesnego kończenia nauki, by zapobiegać temu zjawisku poprzez dostosowanie i wdrażanie działań politycznych;

7. pochwala stworzenie powiązania między europejskim semestrem a europejskim procesem integracji Romów, w ramach którego kładzie się nacisk na zalecenia dla poszczególnych krajów służące dalszemu usprawnieniu procesu integracji Romów;

8. wzywa Komisję i państwa członkowskie do uwzględnienia w krajowych programach pracy celów dotyczących płci, z poświęceniem szczególnej uwagi kobietom opiekującym się członkami rodziny w podeszłym wieku, samotnym matkom i matkom dzieci niepełnosprawnych; wzywa ponadto to zwrócenia właściwej uwagi na problem przedwczesnego kończenia nauki, biorąc pod uwagę wyraźny wzrost liczby dzieci, które porzucają system szkolny w wieku od 10 do 16 lat, co stanowi stratę w kontekście zasobów ludzkich dla całej Unii Europejskiej;

9. wzywa Komisję, by w zbliżającej się rocznej analizie wzrostu gospodarczego podniosła kwestię określonych wytycznych polityki gospodarczej dotyczących zmniejszania różnic w traktowaniu kobiet i mężczyzn, obejmujących w szczególności wytyczne związane z przeciwdziałaniem zróżnicowanemu wynagrodzeniu ze względu na płeć i różnicom w wysokości świadczeń emerytalnych dla kobiet i mężczyzn – które często prowadzą do tego, że kobiety żyją poniżej granicy ubóstwa w późniejszym okresie życia – zwiększaniem udziału kobiet w rynku pracy oraz zwalczaniem segregacji płciowej na rynku pracy, zważywszy że przyszły dobrobyt gospodarczy UE zależy w dużej mierze od jej zdolności do pełnego wykorzystania dostępnych zasobów pracy;

10. wzywa Komisję do położenia większego nacisku na powiązania europejskiego semestru i strategii „Europa 2020” w celu zwalczania bezrobocia i ubóstwa wśród ludzi młodych;

11. wzywa Komisję do opracowania wytycznych dotyczących zaangażowania zainteresowanych stron, do wspierania finansowania systematycznego zaangażowania krajowych zainteresowanych stron w europejski semestr, co wymaga załączenia informacji zainteresowanych stron do krajowego programu reform, oraz do odbycia dorocznego posiedzenia wspólnie z Parlamentem i przy udziale partnerów społecznych i społeczeństwa obywatelskiego w celu oceny postępów w realizacji celów i przedstawienia propozycji zaleceń dla poszczególnych krajów.

12. podkreśla znaczenie wprowadzenia zasady sporządzania budżetu z uwzględnieniem aspektu płci w celu zbadania wszystkich programów i polityk rządowych, ich skutków dla przydziału środków i ich wpływu na równość kobiet i mężczyzn.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

Data przyjęcia	18.9.2013
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	22 7 1
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Regina Bastos, Edit Bauer, Emine Bozkurt, Andrea Češková, Zita Gurmai, Mikael Gustafsson, Mary Honeyball, Sophia in ‘t Veld, Lívia Járóka, Rodi Kratsa-Tsagaropoulou, Astrid Lulling, Ulrike Lunacek, Elisabeth Morin-Chartier, Norica Nicolai, Angelika Niebler, Siiri Oviir, Antonyia Parvanova, Joanna Senyszyn, Joanna Katarzyna Skrzydlewska, Britta Thomsen, Marina Yannakoudakis, Anna Záborská, Inês Cristina Zuber
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Izaskun Bilbao Barandica, Mariya Gabriel, Nicole Kiil-Nielsen, Christa Klaß, Katarína Neveďalová, Antigoni Papadopoulou, Michèle Striffler

[1] Departament Tematyczny, Parlament Europejski.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

Data przyjęcia	30.9.2013
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	30 2 0
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Marino Baldini, Jean-Paul Besset, Sharon Bowles, George Sabin Cutaş, Leonardo Domenici, Markus Ferber, Elisa Ferreira, Ildikó Gáll-Pelcz, Jean-Paul Gauzès, Sven Giegold, Sylvie Goulard, Liem Hoang Ngoc, Gunnar Hökmark, Jürgen Klute, Philippe Lamberts, Werner Langen, Ivana Maletić, Arlene McCarthy, Anni Podimata, Peter Simon, Ivo Strejček, Ramon Tremosa i Balcells, Corien Wortmann-Kool, Pablo Zalba Bidegain
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Fabrizio Bertot, Zdravka Bušić, Mojca Kleva Kekuš, Olle Ludvigsson, Catherine Stihler, Nils Torvalds, Oleg Valjalo
Zastępca(y) (art. 187 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Wim van de Camp

Informacja prawna - Polityka ochrony prywatności