SPRAWOZDANIE w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego zasady ochrony zewnętrznych granic morskich w kontekście współpracy operacyjnej koordynowanej przez Europejską Agencję Zarządzania Współpracą Operacyjną na Granicach Zewnętrznych Państw Członkowskich Unii Europejskiej
18.12.2013 - (COM(2013)0197 – C7‑0098/2013 – 2013/0106(COD)) - ***I
Komisja Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych
Sprawozdawca: Carlos Coelho
PROJEKT REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO
w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego zasady ochrony zewnętrznych granic morskich w kontekście współpracy operacyjnej koordynowanej przez Europejską Agencję Zarządzania Współpracą Operacyjną na Granicach Zewnętrznych Państw Członkowskich Unii Europejskiej
(COM(2013)0197 – C7‑0098/2013 – 2013/0106(COD))
(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)
Parlament Europejski,
– uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi i Radzie (COM(2013)0197),
– uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 77 ust. 2 lit. d) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi Komisja przedstawiła wniosek Parlamentowi (C7-0098/2013),
– uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 23 października 2013 r. w sprawie przestępczości zorganizowanej, korupcji i prania pieniędzy: zalecenia dotyczące potrzebnych działań i inicjatyw[1], ze szczególnym odniesieniem do walki z handlem ludźmi i tzw. handlarzami śmierci,
– uwzględniając art.55 Regulaminu,
– uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych oraz opinie Komisji Spraw Zagranicznych, jak również Komisji Transportu i Turystyki (A7-0461/2013),
1. przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;
2. zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzić znaczące zmiany do swojego wniosku lub zastąpić go innym tekstem;
3. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie, Komisji i parlamentom państw członkowskich.
Poprawka 1 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 1 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(1) Polityka Unii w dziedzinie unijnych granic zewnętrznych ma na celu zapewnienie efektywnego monitorowania przejść na granicach zewnętrznych, między innymi poprzez ochronę granic. Celem ochrony granic jest zapobieganie niedozwolonemu przekraczaniu granic, zwalczanie przestępczości transgranicznej oraz zatrzymywanie osób, które nielegalnie przekroczyły granicę lub podejmowanie wobec nich innych środków. Ochrona granic powinna w skuteczny sposób zapobiegać omijaniu odpraw na przejściach granicznych i zniechęcać do takiego postępowania. W tym celu ochrona granic nie ogranicza się do wykrywania prób nielegalnego przekroczenia granicy, ale obejmuje w równym stopniu działania takie jak przechwytywanie statków podejrzanych o usiłowanie przedostania się na teren Unii z pominięciem odprawy granicznej, a także ustalenia mające pomóc poradzić sobie w sytuacjach takich jak działania poszukiwawczo-ratownicze, które mogą wystąpić podczas operacji na morzu oraz ustalenia mające doprowadzić do pomyślnego przeprowadzenia takiej operacji. |
(1) Polityka Unii w dziedzinie unijnych granic zewnętrznych ma na celu zapewnienie efektywnego monitorowania przejść na granicach zewnętrznych, między innymi poprzez ochronę granic, a jej priorytetem powinno być ratowanie życia i ochrona praw podstawowych. Celem ochrony granic jest zapobieganie niedozwolonemu przekraczaniu granic, zwalczanie przestępczości transgranicznej oraz zatrzymywanie osób, które nielegalnie przekroczyły granicę lub podejmowanie wobec nich innych środków. Ochrona granic powinna w skuteczny sposób zapobiegać omijaniu odpraw na przejściach granicznych i zniechęcać do takiego postępowania. W tym celu ochrona granic nie ogranicza się do wykrywania prób nielegalnego przekroczenia granicy, ale obejmuje w równym stopniu działania takie jak przechwytywanie statków podejrzanych o usiłowanie przedostania się na teren Unii z pominięciem odprawy granicznej, a także ustalenia mające pomóc poradzić sobie w sytuacjach takich jak działania poszukiwawczo-ratownicze, które mogą wystąpić podczas operacji na morzu oraz ustalenia mające doprowadzić do pomyślnego przeprowadzenia takiej operacji. |
Poprawka 2 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 1 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(1a) Art. 80 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) stanowi, że dziedziny polityki Unii, o których mowa w rozdziale 2 dotyczącym kontroli granicznej, azylu i imigracji, oraz ich wprowadzanie w życie podlega zasadzie solidarności i sprawiedliwego podziału odpowiedzialności między państwami członkowskimi, w tym również na płaszczyźnie finansowej, a także że ilekroć jest to konieczne, akty Unii przyjęte na podstawie tego rozdziału mają zawierać odpowiednie środki w celu zastosowania tej zasady. |
Uzasadnienie | |
Ważne jest przypomnienie art. 80 TFUE i zasady solidarności między państwami członkowskimi. | |
Poprawka 3 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 1 b (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(1b) Brak unijnego systemu podziału obciążeń przyczynia się do nadmiernego obciążania państw członkowskich położonych nad Morzem Śródziemnym. |
Poprawka 4 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 2 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(2) Europejska Agencja Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii Europejskiej (zwana dalej „Agencją”) ustanowiona rozporządzeniem Rady (WE) nr 2007/2004 z dnia 26 października 2004 r.13 odpowiada za koordynowanie współpracy operacyjnej między państwami członkowskimi w dziedzinie zarządzania granicami zewnętrznymi, m.in. w odniesieniu do ochrony granic. Agencja odpowiada również za wspieranie państw członkowskich w sytuacjach wymagających zwiększonej pomocy technicznej na granicach zewnętrznych, przy uwzględnieniu, że niektóre sytuacje mogą wiązać się z nadzwyczajnymi sytuacjami humanitarnymi i akcjami ratunkowymi na morzu. W celu dalszego wzmocnienia takiej współpracy niezbędne są szczegółowe przepisy odnoszące się do działań w zakresie ochrony granic morskich prowadzonych przez jednostki morskie i powietrzne państwa członkowskiego na granicy morskiej innych państw członkowskich lub na morzu pełnym w kontekście współpracy operacyjnej koordynowanej przez Agencję. |
(2) Europejska Agencja Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii Europejskiej (zwana dalej „Agencją”) ustanowiona rozporządzeniem Rady (WE) nr 2007/2004 z dnia 26 października 2004 r.13 odpowiada za koordynowanie współpracy operacyjnej między państwami członkowskimi w dziedzinie zarządzania granicami zewnętrznymi, m.in. w odniesieniu do ochrony granic. Agencja odpowiada również za wspieranie państw członkowskich w sytuacjach wymagających zwiększonej pomocy technicznej na granicach zewnętrznych, przy uwzględnieniu, że niektóre sytuacje wiążą się z nadzwyczajnymi sytuacjami humanitarnymi i akcjami ratunkowymi na morzu. W celu dalszego wzmocnienia takiej współpracy niezbędne są szczegółowe przepisy odnoszące się do działań w zakresie ochrony granic morskich prowadzonych przez jednostki morskie i powietrzne państwa członkowskiego na granicy morskiej innych państw członkowskich lub na morzu pełnym w kontekście współpracy operacyjnej koordynowanej przez Agencję. |
|
__________________ |
__________________ |
|
13 Dz.U. L 349 z 25.11.2004, s. 1. |
13 Dz.U. L 349 z 25.11.2004, s. 1. |
Uzasadnienie | |
Działania poszukiwawczo-ratownicze powinny stanowić istotny element ochrony granic. Wymóg większego skupienia się na ratownictwie morskim wynika także ze wspólnej rezolucji 2013/2827(RSP). | |
Poprawka 5 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 2 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(2a) Współpraca z ościennymi państwami trzecimi ma kluczowe znaczenie dla zapobiegania nielegalnemu przekraczaniu granic, zwalczania przestępczości transgranicznej oraz skuteczniejszego opracowywania działań poszukiwawczo-ratowniczych. Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 2007/2004 i pod warunkiem zapewnienia pełnego przestrzegania praw podstawowych migrantów, Agencja może współpracować z właściwymi władzami państw trzecich, w szczególności w zakresie analizy ryzyka i szkolenia, oraz powinna ułatwiać współpracę operacyjną między państwami członkowskimi i państwami trzecimi. |
Poprawka 6 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 3 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(3) Utworzenie europejskiego systemu nadzorowania granic (EUROSUR) ustanowionego rozporządzeniem (UE) nr […/…] Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia […] powinno usprawnić wymianę informacji oraz współpracę operacyjną między państwami członkowskimi i z Agencją. Gwarantuje to znaczną poprawę stanu wiedzy państw członkowskich na temat rozwoju sytuacji oraz ich zdolność reagowania, również przy wsparciu Agencji, do celów wykrywania nielegalnej migracji i jej zapobiegania, zwalczania przestępczości transgranicznej oraz angażowania się w ochronę i ratowanie życia migrantów na swoich granicach zewnętrznych. Podczas koordynowania operacjami z zakresu ochrony granic Agencja powinna przekazywać państwom członkowskim informacje oraz analizy na temat takich operacji. |
(3) Utworzenie europejskiego systemu nadzorowania granic (EUROSUR) ustanowionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1052/2013 z dnia 22 października 2013 r. powinno usprawnić wymianę informacji oraz współpracę operacyjną między państwami członkowskimi i z Agencją. Gwarantuje to znaczną poprawę stanu wiedzy państw członkowskich na temat rozwoju sytuacji oraz ich zdolność reagowania, również przy wsparciu Agencji, do celów wykrywania nielegalnej migracji i jej zapobiegania, zwalczania przestępczości transgranicznej, w tym handlu ludźmi, oraz angażowania się w ochronę i ratowanie życia migrantów na swoich granicach zewnętrznych. Podczas koordynowania operacjami z zakresu ochrony granic Agencja powinna przekazywać państwom członkowskim informacje oraz analizy na temat takich operacji. Państwa członkowskie i Agencja powinny wprowadzać do EUROSURU wszelkie odnośne informacje zebrane w trakcie tych operacji. |
Poprawka 7 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 4 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(4) Podczas operacji w zakresie ochrony granic państwa członkowskie i Agencja powinny przestrzegać swoich zobowiązań wynikających z Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza, Międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu, Międzynarodowej konwencji o poszukiwaniu i ratownictwie morskim, Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej i uzupełniającego ją Protokołu przeciwko przemytowi migrantów drogą lądową, morską i powietrzną, Konwencji dotyczącej statusu uchodźców, Europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych, Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania oraz innych właściwych instrumentów międzynarodowych. |
(4) Podczas operacji w zakresie ochrony granic państwa członkowskie i Agencja powinny przestrzegać swoich zobowiązań, włącznie z zasadą non-refoulement, wynikających z Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza, Międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu, Międzynarodowej konwencji o poszukiwaniu i ratownictwie morskim, Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej i uzupełniającego ją Protokołu przeciwko przemytowi migrantów drogą lądową, morską i powietrzną, Konwencji dotyczącej statusu uchodźców, Europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych, Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania, Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawach dziecka oraz innych właściwych instrumentów międzynarodowych. |
Poprawka 8 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 5 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(5) Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 562/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. ustanawiającym wspólnotowy kodeks zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen)14 oraz ogólnymi zasadami prawa Unii wszelkie środki przyjęte w trakcie operacji związanej z ochroną granic powinny być proporcjonalne do założonych celów, niedyskryminujące oraz powinny w pełni respektować godność osoby ludzkiej, prawa podstawowe oraz prawa uchodźców i osób ubiegających się o azyl, w tym zasadę non-refoulement. Państwa członkowskie i Agencja są związane przepisami dorobku prawnego w dziedzinie azylu, w szczególności dyrektywy Rady 2005/85/WE z dnia 1 grudnia 2005 r. w sprawie ustanowienia minimalnych norm dotyczących procedur nadawania i cofania statusu uchodźcy w państwach członkowskich15, w odniesieniu do wniosków o udzielenie azylu złożonych na terytorium państw członkowskich, w tym na granicy lub w strefach tranzytowych państw członkowskich. |
(5) Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 562/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. ustanawiającym wspólnotowy kodeks zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen)14 oraz ogólnymi zasadami prawa Unii wszelkie środki przyjęte w trakcie operacji związanej z ochroną granic powinny być proporcjonalne do założonych celów, niedyskryminujące oraz powinny w pełni respektować godność osoby ludzkiej, prawa podstawowe, prawa uchodźców i osób ubiegających się o azyl oraz zasadę non-refoulement. Państwa członkowskie i Agencja są związane przepisami dorobku prawnego w dziedzinie azylu, w szczególności dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/32/UE14a, w odniesieniu do wniosków o ochronę międzynarodową złożonych na terytorium państw członkowskich, w tym na granicy, na wodach terytorialnych lub w strefach tranzytowych państw członkowskich. |
|
_________________ |
_________________ |
|
14 Dz.U. L 105 z 13.4.2006, s. 1. |
14 Dz.U. L 105 z 13.4.2006, s. 1. |
|
|
14a Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/32/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wspólnych procedur udzielania i cofania ochrony międzynarodowej (Dz.U. L 180 z 29.6.2013, s. 60). |
|
15 Dz.U. L 326 z 13.12.2005, s. 13. |
|
Uzasadnienie | |
Zasada non-refoulement ma zastosowanie nie tylko do uchodźców i ubiegających się o azyl; obydwie kwestie należy rozdzielić. Należy również zaktualizować odniesienie do dyrektywy w sprawie procedur, ponieważ przyjęto ją po przedstawieniu wniosku Komisji. | |
Poprawka 9 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 5 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(5a) Niniejsze rozporządzenie stosuje się przy pełnym poszanowaniu zasady non-refoulement, zgodnie z którą nie wolno żadnej osoby wydalić, odesłać, deportować lub poddać ekstradycji lub zmusić do wjazdu do kraju, w którym grozi jej realnie kara śmierci, tortury lub inne nieludzkie albo poniżające traktowanie lub kara lub też inne poważne naruszenie przysługujących tej osobie praw człowieka, lub jeżeli w tym kraju z powodu rasy, wyznania, obywatelstwa, orientacji seksualnej, przynależności do określonej grupy społecznej lub przekonań politycznych zagrożone jest życie lub wolność tej osoby, lub jeżeli istnieje poważne ryzyko takiego wydalenia, deportacji lub ekstradycji do innego kraju. |
Poprawka 10 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 5 b (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(5b) Ewentualne istnienie porozumienia między państwem członkowskim i państwem trzecim nie może zwalniać państw członkowskich z zobowiązań międzynarodowych, zgodnie z prawem międzynarodowym i prawem Unii, wynikających z zasady non-refoulement. |
Poprawka 11 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 6 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(6) Ewentualne istnienie porozumienia między państwem członkowskim i krajem trzecim nie może zwalniać państw członkowskich z takich zobowiązań, gdy wiedzą lub powinny wiedzieć o tym, że braki systemowe w procedurze azylowej oraz w warunkach przyjmowania osób ubiegających się o azyl w takim kraju trzecim stanowią wystarczające przesłanki, by przyjąć, że osoba ubiegająca się o azyl narażona jest na realne ryzyko stania się ofiarą nieludzkiego lub poniżającego traktowania lub gdy państwa członkowskie wiedzą lub powinny wiedzieć, że taki kraj trzeci bierze udział w praktykach sprzecznych z zasadą non-refoulement. |
(6) Ewentualne istnienie porozumienia między państwem członkowskim i krajem trzecim nie może zwalniać państw członkowskich z zobowiązań wynikających z prawa międzynarodowego i prawa Unii, w szczególności przestrzegania zasady non-refoulement, gdy wiedzą lub powinny wiedzieć o tym, że braki systemowe w procedurze azylowej oraz w warunkach przyjmowania osób ubiegających się o azyl w takim kraju trzecim uniemożliwiają dokonanie indywidualnej, sprawiedliwej i skutecznej oceny lub gdy państwa członkowskie wiedzą lub powinny wiedzieć, że taki kraj trzeci bierze udział w praktykach sprzecznych z zasadą non-refoulement. Jednostki państw członkowskich lub Agencji powinny też kierować się zasadami prawa unijnego i międzynarodowego w razie interwencji na wodach terytorialnych państw trzecich, na których przewidziane są odmienne uregulowania. |
Uzasadnienie | |
Należy unikać odsyłania osób potrzebujących ochrony do krajów, w których brak odpowiednich procedur umożliwiających złożenie wniosku o ochronę międzynarodową. | |
Poprawka 12 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 6 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(6a) W duchu art. 80 TFUE stosowanie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 604/201314b nie powinno uniemożliwiać państwom członkowskim stosowania, na zasadzie dobrowolności, systemu relokacji migrantów i osób ubiegających się o azyl. |
|
|
_________________ |
|
|
14b Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 604/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie ustanowienia kryteriów i mechanizmów ustalania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca (Dz.U. L 180 z 29.6.2013, s. 31). |
Poprawka 13 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 7 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(7) W trakcie przeprowadzania operacji ochrony granic na morzu może wystąpić konieczność udzielenia pomocy osobom znajdującym się w sytuacji zagrożenia. Zgodnie z prawem międzynarodowym każde państwo zobowiązuje kapitana statku pływającego pod jego banderą, o ile jest to dla niego możliwe bez narażania na poważne niebezpieczeństwo statku, załogi i pasażerów, do udzielenia pomocy każdej napotkanej na morzu osobie zagrożonej utratą życia oraz do możliwie najszybszego pośpieszenia na ratunek osobom znajdującym się w sytuacji zagrożenia na morzu. Takiej pomocy należy udzielić bez względu na obywatelstwo lub status osób jej wymagających lub bez względu na okoliczności, w jakich osoby te zostały znalezione. |
(7) W trakcie przeprowadzania operacji ochrony granic na morzu może wystąpić konieczność udzielenia pomocy osobom znajdującym się w sytuacji zagrożenia. Zgodnie z prawem międzynarodowym każde państwo zobowiązuje kapitana statku pływającego pod jego banderą, o ile jest to dla niego możliwe bez narażania na poważne niebezpieczeństwo statku, załogi i pasażerów, do aktywnego i niezwłocznego udzielenia pomocy każdej napotkanej na morzu osobie zagrożonej utratą życia oraz do możliwie najszybszego pośpieszenia na ratunek osobom znajdującym się w sytuacji zagrożenia na morzu. Takiej pomocy należy udzielić bez względu na obywatelstwo lub status osób jej wymagających lub bez względu na okoliczności, w jakich osoby te zostały znalezione. Zgodnie z powyższym nie stosuje się żadnych środków, w tym postępowań karnych i sankcji, odstraszających kapitanów statków od udzielania pomocy osobom znajdującym się w sytuacji zagrożenia na morzu. |
Poprawka 14 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 8 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(8a) Jasne przepisy powinny zagwarantować łatwe i szybkie wskazanie właściwego ratowniczego centrum koordynacyjnego w przypadku wykrycia osób znajdujących się w sytuacji zagrożenia na morzu. W przypadku wątpliwości, np. kiedy łódź dryfuje między różnymi rejonami działań poszukiwawczo-ratowniczych, międzynarodowe centrum koordynacyjne powinno wskazać właściwe ratownicze centrum koordynacyjne. |
Poprawka 15 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 8 b (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(8b) Przy sprowadzaniu na ląd przechwyconych lub uratowanych osób w danym państwie członkowskim Agencja i państwa członkowskie powinny w pełni przestrzegać zasady solidarności i sprawiedliwego podziału odpowiedzialności zgodnie z art. 80 TFUE. |
Poprawka 16 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 9 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(9) Na podstawie rozporządzenia (WE) nr 2007/2004 operacje w zakresie ochrony granic koordynowane przez Agencję są przeprowadzane zgodnie z planem operacyjnym. Zgodnie z powyższym, w odniesieniu do operacji na morzu, plan operacyjny powinien zawierać szczegółowe informacje dotyczące stosowania właściwej jurysdykcji i ustawodawstwa na obszarze geograficznym, na którym odbywa się wspólna operacja lub projekt pilotażowy, w tym również odniesienia do prawa międzynarodowego i prawa Unii dotyczącego przechwytywania, ratownictwa na morzu i sprowadzania na ląd. Z drugiej strony rozporządzenie to reguluje kwestie przechwytywania, ratownictwa na morzu i sprowadzania na ląd w kontekście operacji w zakresie ochrony granic morskich koordynowanych przez Agencję. |
(9) Na podstawie rozporządzenia (WE) nr 2007/2004 operacje w zakresie ochrony granic koordynowane przez Agencję są przeprowadzane zgodnie z planem operacyjnym. Zgodnie z powyższym, w odniesieniu do operacji na morzu, plan operacyjny powinien zawierać szczegółowe informacje dotyczące stosowania właściwej jurysdykcji i ustawodawstwa na obszarze geograficznym, na którym odbywa się wspólna operacja, projekt pilotażowy lub szybka interwencja, w tym również odniesienia do prawa międzynarodowego i prawa Unii dotyczącego przechwytywania, ratownictwa na morzu i sprowadzania na ląd. Powinno ono również określać przepisy i procedury zapewniające identyfikację w trakcie operacji osób potrzebujących ochrony międzynarodowej, ofiar handlu ludźmi, nieletnich bez opieki i innych osób narażonych na zagrożenia oraz udzielenie im odpowiedniej pomocy, w tym dostępu do ochrony międzynarodowej. Z drugiej strony rozporządzenie to reguluje kwestie przechwytywania, ratownictwa na morzu i sprowadzania na ląd w kontekście operacji w zakresie ochrony granic morskich koordynowanych przez Agencję zgodnie z prawem międzynarodowym i prawami podstawowymi. |
Poprawka 17 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 11 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(11) Niniejsze rozporządzenie nie narusza praw podstawowych i jest zgodne z zasadami zawartymi w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, przede wszystkim: prawem do życia, zasadą godności ludzkiej, zakazem tortur i nieludzkiego lub poniżającego traktowania i karania, prawem do wolności i bezpieczeństwa, zasadą non-refoulement, zasadą niedyskryminacji, prawem do skutecznego środka prawnego, prawem do azylu oraz prawami dziecka. |
(11) Niniejsze rozporządzenie przestrzega praw podstawowych i zasad zawartych w art. 2 i 6 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE) oraz w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, przede wszystkim: prawa do godności ludzkiej, prawa do życia, zakazu tortur i nieludzkiego lub poniżającego traktowania i karania, zakazu handlu ludźmi, prawa do wolności i bezpieczeństwa, prawa do ochrony danych osobowych, prawa do azylu i ochrony przed odesłaniem i wydaleniem, zasady non-refoulement, zasady niedyskryminacji, prawa do skutecznego środka prawnego, prawa do azylu oraz praw dziecka. Niniejsze rozporządzenie powinno być stosowane przez państwa członkowskie i Agencję zgodnie z tymi prawami i zasadami. Niniejsze rozporządzenie przestrzega również praw człowieka i podstawowych wolności określonych w europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności. |
Poprawka 18 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 12 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(12a) Niniejsze rozporządzenie nie wyklucza możliwości określenia w odnośnych planach operacyjnych szczegółowych sposobów przeprowadzania wspólnych działań na morzu z uwzględnieniem konkretnych wymogów i specyfiki kontekstu, w jakim interweniują państwa członkowskie. |
Uzasadnienie | |
Niniejsze rozporządzenie stwarza ramy prawne odniesienia, które powinny umożliwić państwom członkowskim określenie – z odpowiednim stopniem elastyczności – szczegółów operacji w planach operacyjnych. | |
Poprawka 19 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – punkt 4 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
4) „uczestniczące państwo członkowskie” oznacza państwo członkowskie uczestniczące w operacji morskiej poprzez zapewnienie zasobów materialnych lub ludzkich i niebędące przyjmującym państwem członkowskim; |
4) „uczestniczące państwo członkowskie” oznacza państwo członkowskie uczestniczące w operacji morskiej poprzez zapewnienie wyposażenia technicznego lub straży granicznej i innego personelu, ale niebędące przyjmującym państwem członkowskim; |
Uzasadnienie | |
Sformułowanie należy dostosować do słownictwa zawartego w rozporządzeniu w sprawie Fronteksu. Należy zadbać o to, aby wdrażanie zobowiązań na mocy międzynarodowego prawa dotyczącego uchodźców i prawa humanitarnego stanowiło część planu operacyjnego. | |
Poprawka 20 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – punkt 7 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
7a) „plan operacyjny” oznacza plan operacyjny, o którym mowa w art. 3a lub 8e rozporządzenia (WE) nr 2007/2004; |
Uzasadnienie | |
Jako że w art. 10 stosuje się termin „plan operacyjny”, należy sprecyzować, do czego się on odnosi. | |
Poprawka 21 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – punkt 11 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
11) „bezpieczne miejsce” oznacza miejsce, w którym uznaje się, że kończą się operacje ratunkowe i w którym nie ma zagrożenia dla bezpieczeństwa lub życia ocalałych osób, w tym dla ochrony ich praw podstawowych, w którym możliwe jest zaspokojenie podstawowych potrzeb człowieka oraz z którego możliwe jest zorganizowanie transportu ocalałych osób do następnego lub ostatecznego miejsca docelowego; |
11) „bezpieczne miejsce” oznacza miejsce, w którym uznaje się, że kończą się operacje ratunkowe, i w którym nie ma zagrożenia dla bezpieczeństwa lub życia ocalałych osób, a także dla ochrony ich praw podstawowych, w którym możliwe jest zaspokojenie podstawowych potrzeb człowieka oraz z którego możliwe jest zorganizowanie transportu ocalałych osób do następnego lub ostatecznego miejsca docelowego, zgodnie z zasadą non-refoulement; |
Uzasadnienie | |
Konieczna jest jasna definicja „bezpiecznego miejsca”, jako że stanowi to jedną z głównych kwestii w ramach zobowiązań w zakresie poszukiwania i ratownictwa na mocy prawa międzynarodowego. | |
Poprawka 22 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
Środki podejmowane do celów operacji na morzu należy realizować w sposób niezagrażający bezpieczeństwu przechwyconych lub uratowanych osób ani bezpieczeństwu jednostek uczestniczących. |
Środki podejmowane do celów operacji na morzu należy realizować w sposób zapewniający w każdym wypadku bezpieczeństwo przechwyconych lub uratowanych osób i bezpieczeństwo jednostek uczestniczących. |
Poprawka 23 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 – ustęp 1 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
1. Nikt nie może zostać sprowadzony na ląd ani w żaden inny sposób przekazany władzom w kraju, w którym istnieje poważne ryzyko, że taka osoba może zostać narażona na karę śmierci, tortury lub inne nieludzkie bądź poniżające traktowanie lub ukaranie bądź gdy istnieje poważne ryzyko, że zostanie ona z takiego kraju wydalona, deportowana bądź poddana ekstradycji do innego kraju wbrew zasadzie non-refoulement. Przed podjęciem decyzji o sprowadzeniu na ląd w kraju trzecim jednostki uczestniczące uwzględniają ogólną sytuację panującą w tym kraju trzecim; |
1. Nikt nie może zostać sprowadzony na ląd ani być w jego kierunku kierowany, ani w żaden inny sposób przekazany władzom lub zmuszony do wjazdu do kraju, w którym istnieje poważne ryzyko, że taka osoba może zostać narażona na karę śmierci, tortury lub inne nieludzkie bądź poniżające traktowanie lub ukaranie lub w którym jej życie lub wolność byłyby zagrożone z powodu rasy, religii, obywatelstwa, orientacji seksualnej, przynależności do określonej grupy społecznej czy poglądów politycznych, bądź gdy istnieje poważne ryzyko, że zostanie ona z takiego kraju wydalona, deportowana bądź poddana ekstradycji do innego kraju wbrew zasadzie non-refoulement. |
Poprawka 24 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 – ustęp 2 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
2. Przed podjęciem decyzji o sprowadzeniu na ląd w kraju trzecim jednostki uczestniczące uwzględniają ogólną sytuację panującą w tym kraju trzecim; osób przechwyconych lub uratowanych nie wolno sprowadzać na ląd takiego kraju trzeciego, jeśli przyjmujące państwo członkowskie lub uczestniczące państwa członkowskie posiadają lub powinny posiadać wiedzę o tym, że taki kraj trzeci uczestniczy w praktykach opisanych w ust. 1. |
2. Przed operacją na morzu oraz w trakcie jej trwania przyjmujące państwo członkowskie i uczestniczące państwa członkowskie badają ogólną sytuację w ościennych państwach trzecich oraz istnienie umów i projektów w sprawie migracji i azylu, realizowanych zgodnie z prawem Unii i za pomocą środków unijnych. Osób przechwyconych lub uratowanych nie wolno sprowadzać na ląd, kierować, przekazywać władzom lub zmuszać do wjazdu na terytorium państwa trzeciego, jeśli przyjmujące państwo członkowskie, uczestniczące państwa członkowskie lub Agencja posiadają lub powinny posiadać wiedzę o tym, że takie państwo trzecie uczestniczy w praktykach opisanych w ust. 1. Te państwa członkowskie dostarczają te informacje jednostkom uczestniczącym. W tym celu wykorzystują informacje oparte na szeregu źródeł, w tym zwłaszcza od innych państw członkowskich, Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych, Europejskiego Urzędu Wsparcia w dziedzinie Azylu, Agencji, Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców oraz innych właściwych organizacji międzynarodowych i pozarządowych. |
Poprawka 25 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 – ustęp 3 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
3. W przypadku sprowadzenia na ląd w kraju trzecim jednostki uczestniczące ustalają tożsamość przechwyconych lub uratowanych osób oraz w miarę możliwości oceniają ich osobistą sytuację przed sprowadzeniem na ląd. Jednostki te w odpowiedni sposób informują osoby przechwycone lub uratowane o miejscu sprowadzenia na ląd oraz umożliwiają im podanie wszelkich powodów uzasadniających przypuszczenie, że sprowadzenie na ląd w planowanym miejscu stanowiłoby naruszenie zasady non-refoulement. |
3. Rozważając sprowadzenie na ląd w państwie trzecim lub w przypadkach określonych w art. 6 ust. 1a lit. b) lub w art. 7 ust. 1a lit. b), jednostki uczestniczące ustalają tożsamość przechwyconych lub uratowanych osób oraz oceniają ich osobistą sytuację, w tym stan ich zdrowia i inne okoliczności, które mogą spowodować ich narażenie na zagrożenie lub konieczność objęcia ich ochroną międzynarodową, przed podjęciem decyzji. Jednostki te informują osoby przechwycone lub uratowane o miejscu sprowadzenia na ląd w języku, który osoby te rozumieją lub co do którego można w uzasadniony sposób spodziewać się, że jest dla nich zrozumiały, oraz umożliwiają im podanie wszelkich powodów uzasadniających przypuszczenie, że sprowadzenie na ląd w planowanym miejscu stanowiłoby naruszenie zasady non-refoulement. Dalsze szczegóły są określone w planie operacyjnym.
|
Poprawka 26 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 – ustęp 4 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
4. W trakcie całej operacji na morzu jednostki uczestniczące uwzględniają specjalne potrzeby dzieci, ofiar handlu ludźmi, osób potrzebujących pilnej pomocy medycznej, osób potrzebujących ochrony międzynarodowej, a także innych osób znajdujących się w szczególnie trudnej sytuacji. |
4. W trakcie całej operacji na morzu jednostki uczestniczące uwzględniają specjalne potrzeby dzieci, ofiar handlu ludźmi, osób potrzebujących pilnej pomocy medycznej, osób niepełnosprawnych, osób potrzebujących ochrony międzynarodowej, a także innych osób znajdujących się w szczególnie trudnej sytuacji. W tym celu jednostki uczestniczące powinny mieć możliwość korzystania z usług lekarzy, tłumaczy ustnych oraz innych właściwych specjalistów. |
Poprawka 27 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 – ustęp 4 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
4a. W przypadku gdy istnieją przesłanki, aby sądzić, że sprowadzenie na ląd w planowanym miejscu osób przechwyconych lub uratowanych naruszy zasadę non-refoulement, jednostki uczestniczące nie powinny przekazywać danych osobowych tych osób władzom kraju pochodzenia lub władzom innych państw trzecich. |
Uzasadnienie | |
Poprawka ma na celu dostosowanie rozporządzenia do wspólnych wytycznych dotyczących ratownictwa na morzu opracowanych przez Międzynarodową Organizację Morską, Międzynarodową Izbę Żeglugi i UNHCR. | |
Poprawka 28 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 – ustęp 4 b (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
4b. Jednostki uczestniczące traktują wszystkie osoby na pokładzie w humanitarny sposób. |
Uzasadnienie | |
Poprawki dostosowują rozporządzenie do art. 9 Protokołu przeciwko przemytowi migrantów. | |
Poprawka 29 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 – ustęp 5 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
5. Straż graniczna biorąca udział w operacji na morzu przechodzi szkolenie obejmujące wiedzę na temat stosownych praw podstawowych, przepisów prawa uchodźców oraz międzynarodowych przepisów prawnych w dziedzinie poszukiwania i ratownictwa. |
5. Wszyscy funkcjonariusze straży granicznej i inny personel państw członkowskich powinien przejść, przed udziałem w operacji na morzu, szkolenie z odnośnych przepisów prawa unijnego i międzynarodowego, w tym praw podstawowych, praw dziecka i przepisów dotyczących dostępu do ochrony międzynarodowej i wytycznych w celu identyfikacji osób ubiegających się o ochronę oraz przekierowania ich do odpowiednich służb, oraz międzynarodowych przepisów w dziedzinie poszukiwania i ratownictwa. W skład każdej jednostki uczestniczącej wchodzi co najmniej jedna osoba posiadająca przeszkolenie medyczne. |
Poprawka 30 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – ustęp 1 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
1. Po wykryciu obecności statku podejrzanego o przekroczenie lub zamiar przekroczenia granicy w nielegalny sposób, jednostki uczestniczące zbliżają się do niego w celu jego zidentyfikowania i ustalenia przynależności państwowej; do czasu podjęcia dalszych działań statek taki obserwowany jest z rozsądnej odległości. Jednostki uczestniczące niezwłocznie przekazują informacje o statku do międzynarodowego centrum koordynacyjnego. |
1. Po wykryciu obecności statku podejrzanego o przekroczenie lub zamiar przekroczenia granicy w nielegalny sposób, jednostki uczestniczące zbliżają się do niego w celu jego zidentyfikowania i ustalenia przynależności państwowej; do czasu podjęcia dalszych działań statek taki obserwowany jest z rozsądnej odległości oraz przy podjęciu należytych środków ostrożności. Jednostki uczestniczące niezwłocznie przekazują informacje o statku do międzynarodowego centrum koordynacyjnego, w tym informacje o sytuacji osób przebywających na pokładzie, zwłaszcza jeżeli ich życie lub zdrowie są bezpośrednio zagrożone. Centrum to przekazuje informacje krajowemu centrum koordynacyjnemu przyjmującego państwa członkowskiego. |
Poprawka 31 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – ustęp 2 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
2. Jeżeli statek ma zamiar wpłynąć lub wpłynął na morze terytorialne lub do strefy przyległej państwa członkowskiego nieuczestniczącego w operacji na morzu, jednostki uczestniczące przekazują informacje o statku do międzynarodowego centrum koordynacyjnego, które z kolei przekazuje je krajowemu centrum koordynacyjnemu zainteresowanego państwa członkowskiego. |
2. Jeżeli statek ma zamiar wpłynąć lub wpłynął na morze terytorialne lub do strefy przyległej – jeżeli jest ona oficjalnie ogłoszona – państwa członkowskiego nieuczestniczącego w operacji na morzu, jednostki uczestniczące przekazują informacje o statku do międzynarodowego centrum koordynacyjnego, które z kolei przekazuje je krajowemu centrum koordynacyjnemu zainteresowanego państwa członkowskiego. |
Poprawka 32 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – ustęp 3 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
3. Jednostki uczestniczące przekazują informacje o każdym statku podejrzanym o udział w nielegalnych działaniach na morzu nieobjętych zakresem operacji na morzu do międzynarodowego centrum koordynacyjnego, które z kolei przekazuje te informacje do krajowego centrum koordynacyjnego zainteresowanego państwa członkowskiego lub zainteresowanych państw członkowskich. |
3. Jednostki uczestniczące przekazują informacje o każdym statku podejrzanym o udział w nielegalnych działaniach na morzu, które nie są objęte zakresem operacji na morzu, do międzynarodowego centrum koordynacyjnego, które z kolei przekazuje te informacje do krajowego centrum koordynacyjnego zainteresowanego państwa członkowskiego lub zainteresowanych państw członkowskich. W razie konieczności i w celach określonych w niniejszym rozporządzeniu władze zainteresowanych państw członkowskich i Agencja wykorzystują ramy EUROSUR-u. |
Poprawka 33 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 6 – ustęp 1 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
1. Na morzu terytorialnym przyjmującego państwa członkowskiego lub uczestniczącego państwa członkowskiego jednostki uczestniczące podejmują co najmniej jeden z wymienionych poniżej środków, gdy zachodzą uzasadnione przesłanki, by przypuszczać, że statek przewozi osoby zamierzające obejść kontrolę na przejściach granicznych lub uczestniczy w przemycie migrantów drogą morską: |
1. Na morzu terytorialnym przyjmującego państwa członkowskiego lub uczestniczącego państwa członkowskiego jednostki uczestniczące podejmują co najmniej jeden z wymienionych poniżej środków – z zastrzeżeniem udzielenia zgody przez państwo członkowskie, do którego należy morze terytorialne – gdy zachodzą uzasadnione przesłanki, by przypuszczać, że statek przewozi osoby zamierzające obejść kontrolę na przejściach granicznych lub uczestniczy w przemycie migrantów drogą morską: |
|
a) żądanie informacji i dokumentacji o prawie własności, rejestracji i aspektach związanych z podróżą, jak również informacji o tożsamości, obywatelstwie i innych istotnych danych osób znajdujących się na pokładzie; |
a) żądanie informacji i dokumentacji o prawie własności, rejestracji i aspektach związanych z podróżą, jak również informacji o tożsamości, obywatelstwie i innych istotnych danych osób znajdujących się na pokładzie, w tym o stanie zdrowia, aby ocenić, czy na pokładzie znajdują się osoby o specjalnych potrzebach medycznych; |
|
b) zatrzymanie statku, wejście na jego pokład, przeszukanie statku, jego ładunku, a także przeszukanie i przesłuchanie osób znajdujących się na pokładzie; |
b) zatrzymanie statku, wejście na jego pokład, przeszukanie statku, jego ładunku, a także przeszukanie i przesłuchanie osób znajdujących się na pokładzie; |
|
c) poinformowanie osób na pokładzie, że mogą nie być upoważnione do przekroczenia granicy oraz że osobom kierującym statkiem mogą grozić kary za umożliwienie podróży; |
c) poinformowanie osób na pokładzie, dlaczego mogą nie być upoważnione do przekroczenia granicy oraz że osobom kierującym statkiem mogą grozić kary za umożliwienie podróży. |
|
|
1a. Jeżeli podejrzenie, że statek przewozi osoby zamierzające obejść kontrole na przejściach granicznych lub uczestniczy w przemycie migrantów drogą morską, okaże się uzasadnione, przyjmujące państwo członkowskie lub uczestniczące państwo członkowskie, do którego należy morze terytorialne, może zastosować co najmniej jeden z następujących środków: |
|
d) przejęcie statku i zatrzymanie osób znajdujących się na pokładzie; |
a) przejęcie statku i zatrzymanie osób znajdujących się na pokładzie; |
|
e) nakazanie statkowi, aby zmienił kurs i skierował się poza dane morza terytorialne lub daną strefę przyległą lub ku celowi innemu niż dane morza terytorialne lub dana strefa przyległa, w tym eskortowanie statku lub pozostanie w jego pobliżu, dopóki nie przyjmie takiego kursu; |
b) nakazanie statkowi, aby zmienił kurs i skierował się poza dane morza terytorialne lub daną strefę przyległą lub ku celowi innemu niż dane morza terytorialne lub dana strefa przyległa, w tym eskortowanie statku lub pozostanie w jego pobliżu, dopóki nie przyjmie takiego kursu; |
|
f) skierowanie statku lub osób znajdujących się na jego pokładzie do przyjmującego państwa członkowskiego lub innego państwa członkowskiego uczestniczącego w operacji lub nadbrzeżnego państwa członkowskiego. |
c) skierowanie statku lub osób znajdujących się na jego pokładzie do przyjmującego państwa członkowskiego lub innego państwa członkowskiego uczestniczącego w operacji lub nadbrzeżnego państwa członkowskiego, zgodnie z planem operacyjnym. |
Poprawka 34 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 6 – ustęp 1 b (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
1b. Środki opisane w ust. 1a lit. b) mogą być przyjęte jedynie wówczas, gdy jednostka uczestnicząca: |
|
|
(i) upewni się, że statek nie jest zmuszony wpłynąć na terytorium państwa trzeciego z naruszeniem art. 4 ust. 1, oraz |
|
|
(ii) zastosowała, w stosownym przypadku, środki przewidziane w art. 4 ust. 3 i 4. |
|
|
Zastosowanie ma art. 6 dyrektywy 2013/32/UE. |
Poprawka 35 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 6 – ustęp 3 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
3. Jeśli zachodzi uzasadnione podejrzenie, że statek, który nie posiada przynależności państwowej lub który można uznać za statek bez przynależności państwowej, przewozi osoby zamierzające obejść kontrolę na przejściach granicznych lub uczestniczy w przemycie migrantów drogą morską, przyjmujące państwo członkowskie lub uczestniczące państwo członkowskie, na którego morzu terytorialnym dochodzi do przechwycenia takiego statku bezpaństwowego, zezwala jednostce uczestniczącej na zatrzymanie go i podjęcie wszelkich środków określonych w ust. 1 oraz udziela jej odnośnych instrukcji. |
3. Jeśli zachodzi uzasadnione podejrzenie, że statek bezpaństwowy przewozi osoby zamierzające obejść kontrolę na przejściach granicznych lub uczestniczy w przemycie migrantów drogą morską, przyjmujące państwo członkowskie lub uczestniczące państwo członkowskie, na którego morzu terytorialnym dochodzi do przechwycenia takiego statku bezpaństwowego, zezwala jednostce uczestniczącej na zatrzymanie go i podjęcie wszelkich środków określonych w ust. 1 oraz udziela jej odnośnych instrukcji. |
Poprawka 36 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 6 – ustęp 4 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
4a. Państwa członkowskie i Agencja zobowiązane są do przestrzegania dorobku prawnego w dziedzinie azylu, a w szczególności przepisów dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/32/UE w sprawie wspólnych procedur udzielania i cofania ochrony międzynarodowej w odniesieniu do wniosków o ochronę międzynarodową złożonych na terytorium państw członkowskich, w tym na granicy, na wodach terytorialnych lub w strefach tranzytowych państw członkowskich. |
Poprawka 37 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 7 – ustęp 1 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
1. Na morzu pełnym jednostki uczestniczące podejmują jeden lub więcej z wymienionych poniżej środków, jeśli zachodzi uzasadnione podejrzenie, że statek uczestniczy w przemycie migrantów drogą morską, pod warunkiem uzyskania zezwolenia od państwa bandery zgodnie z Protokołem przeciwko przemytowi migrantów: |
1. Na morzu pełnym jednostki uczestniczące podejmują jeden lub więcej z wymienionych poniżej środków, jeśli zachodzi uzasadnione podejrzenie, że statek uczestniczy w przemycie migrantów drogą morską, pod warunkiem uzyskania zezwolenia od państwa bandery zgodnie z Protokołem przeciwko przemytowi migrantów: |
|
a) żądanie informacji i dokumentacji o prawie własności, rejestracji i aspektach związanych z podróżą, jak również informacji o tożsamości, obywatelstwie i innych istotnych danych osób znajdujących się na pokładzie; |
a) żądanie informacji i dokumentacji o prawie własności, rejestracji i aspektach związanych z podróżą, jak również informacji o tożsamości, obywatelstwie i innych istotnych danych osób znajdujących się na pokładzie, w tym o stanie zdrowia, aby ocenić, czy na pokładzie znajdują się osoby o specjalnych potrzebach medycznych; |
|
b) zatrzymanie statku, wejście na jego pokład, przeszukanie statku, jego ładunku, a także przeszukanie i przesłuchanie osób znajdujących się na pokładzie; |
b) zatrzymanie statku, wejście na jego pokład, przeszukanie statku, jego ładunku, a także przeszukanie i przesłuchanie osób znajdujących się na pokładzie; |
|
c) poinformowanie osób na pokładzie, że mogą nie być upoważnione do przekroczenia granicy oraz że osobom kierującym statkiem mogą grozić kary za umożliwienie podróży; |
c) poinformowanie osób na pokładzie, dlaczego mogą nie być upoważnione do przekroczenia granicy oraz że osobom kierującym statkiem mogą grozić kary za umożliwienie podróży; |
|
|
1a. Jeżeli podejrzenie, że statek uczestniczy w przemycie migrantów drogą morską, okaże się uzasadnione, jednostka uczestnicząca może zastosować co najmniej jeden z wymienionych poniżej środków, pod warunkiem uzyskania zezwolenia od państwa bandery zgodnie z Protokołem przeciwko przemytowi migrantów: |
|
d) przejęcie statku i zatrzymanie osób znajdujących się na pokładzie; |
a) przejęcie statku i zatrzymanie osób znajdujących się na pokładzie; |
|
e) nakazanie statkowi, aby zmienił kurs i skierował się poza dane morza terytorialne lub daną strefę przyległą lub ku celowi innemu niż dane morza terytorialne lub dana strefa przyległa, w tym eskortowanie statku lub pozostanie w jego pobliżu, dopóki nie przyjmie takiego kursu; |
|
|
f) skierowanie statku lub osób znajdujących się na jego pokładzie do kraju trzeciego albo przekazanie statku lub osób znajdujących się na jego pokładzie władzom kraju trzeciego; |
b) skierowanie statku lub osób znajdujących się na jego pokładzie do państwa trzeciego albo przekazanie statku lub osób znajdujących się na jego pokładzie władzom państwa trzeciego; |
|
g) skierowanie statku lub osób znajdujących się na jego pokładzie do przyjmującego państwa członkowskiego lub innego państwa członkowskiego uczestniczącego w operacji. |
c) skierowanie statku lub osób znajdujących się na jego pokładzie do przyjmującego państwa członkowskiego lub innego państwa członkowskiego uczestniczącego w operacji. |
Poprawka 38 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 7 – ustęp 1 b (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
1b. Środki opisane w ust. 1a lit. b) mogą być przyjęte jedynie wówczas, gdy jednostka uczestnicząca: |
|
|
(i) upewni się, że statek nie jest zmuszony wpłynąć na terytorium państwa trzeciego z naruszeniem art. 4 ust. 1, oraz |
|
|
(ii) przeprowadziła, w stosownym przypadku, działania przewidziane w art. 4 ust. 3 i 4. |
Poprawka 39 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 7 – ustęp 1 c (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
1c. W przypadku istnienia uzasadnionych przesłanek, by podejrzewać, że statek uczestniczy w przemycie ludzi i nielegalnej imigracji, ofiarom należy udzielić pomocy. |
Poprawka 40 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 7 – ustęp 4 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
4. Jeżeli istnieją uzasadnione przesłanki, by przypuszczać, że statek, mimo podnoszenia obcej bandery lub odmowy wywieszenia swojej bandery, ma w rzeczywistości taką samą przynależność państwową jak jednostka uczestnicząca w działaniach, jednostka ta weryfikuje prawo statku do posługiwania się podnoszoną przez niego banderą. W tym celu może zbliżyć się do statku, wobec którego zachodzą wspomniane podejrzenia. Jeżeli po kontroli dokumentów podejrzenie nadal się utrzymuje, jednostka uczestnicząca w operacji przystępuje do dalszej kontroli pokładu statku, którą przeprowadza z jak największą uwagą. Odpowiednią drogą podejmuje się kontakt z uczestniczącym państwem członkowskim, pod którego banderą rzekomo taki statek pływa. |
4. Jeżeli istnieją uzasadnione przesłanki, by przypuszczać, że statek, mimo podnoszenia obcej bandery lub odmowy wywieszenia swojej bandery, ma w rzeczywistości taką samą przynależność państwową jak jednostka uczestnicząca w działaniach, jednostka ta weryfikuje prawo statku do posługiwania się podnoszoną przez niego banderą. W tym celu może zbliżyć się do statku, wobec którego zachodzą wspomniane podejrzenia. Jeżeli po kontroli dokumentów podejrzenie nadal się utrzymuje, jednostka uczestnicząca w operacji przystępuje do dalszej kontroli pokładu statku, którą przeprowadza się z jak największą uwagą. Odpowiednią drogą podejmuje się kontakt z uczestniczącym państwem członkowskim, pod którego banderą rzekomo taki statek pływa. |
Uzasadnienie | |
Korekta językowa. | |
Poprawka 41 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 7 – ustęp 8 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
8. Jeżeli istnieją uzasadnione przesłanki, by podejrzewać, że statek, który nie posiada przynależności państwowej lub który może zostać uznany za taki, uczestniczy w przemycie migrantów drogą morską, jednostka uczestnicząca może wejść na pokład i zatrzymać statek w celu sprawdzenia jego bezpaństwowości. Jeśli podejrzenia okażą się zasadne, można podjąć dalsze stosowne środki określone w ust. 1 zgodnie z przepisami prawa krajowego i międzynarodowego. |
8. Jeżeli istnieją uzasadnione przesłanki, by podejrzewać, że statek bezpaństwowy uczestniczy w przemycie migrantów drogą morską, jednostka uczestnicząca może wejść na pokład i przeszukać statek w celu sprawdzenia jego bezpaństwowości. Jeśli podejrzenia okażą się zasadne, można podjąć dalsze stosowne środki określone w ust. 1 zgodnie z przepisami prawa krajowego, unijnego i międzynarodowego. |
Uzasadnienie | |
Ponieważ „statek bezpaństwowy” jest zdefiniowany w art. 2, należy stosować ten termin w całym tekście. Sformułowania należy dostosować do protokołu z Palermo (art. 8 ust. 7), który stanowi, że w przypadku statku można „wejść na jego pokład i przeszukać go.” | |
Poprawka 42 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 7 – ustęp 10 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
10. Zgodnie z prawem krajowym wyznacza się urzędnika krajowego reprezentującego przyjmujące państwo członkowskie lub uczestniczące państwo członkowskie w międzynarodowym centrum koordynacyjnym, który odpowiada za wydawanie zezwoleń na weryfikację prawa statku do wywieszania bandery danego państwa członkowskiego lub na podejmowanie wszelkich środków określonych w ust. 1. |
10. Zgodnie z prawem krajowym urzędnik krajowy, reprezentujący przyjmujące państwo członkowskie lub uczestniczące państwo członkowskie w międzynarodowym centrum koordynacyjnym, odpowiada za ułatwienie kontaktów z właściwymi władzami zainteresowanego państwa członkowskiego w zakresie ubiegania się o zezwolenie na weryfikację prawa statku do wywieszania jego bandery lub na podejmowanie wszelkich środków określonych w ust. 1. |
Poprawka 43 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 8 – ustęp 1 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
1. W strefie przyległej do morza terytorialnego państwa członkowskiego, które jest przyjmującym państwem członkowskim lub uczestniczącym państwem członkowskim, środki określone w art. 6 ust. 1 podejmuje się zgodnie z art. 6 ust. 2. |
1. W oficjalnie ogłoszonej strefie przyległej do morza terytorialnego państwa członkowskiego, które jest przyjmującym państwem członkowskim lub uczestniczącym państwem członkowskim, środki określone w art. 6 ust. 1 podejmuje się zgodnie z art. 6 ust. 1b i ust. 2 oraz z art. 4. |
Uzasadnienie | |
Zgodnie z art. 33 Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza konieczne jest oficjalne ogłoszenie strefy przyległej, aby państwo nadbrzeżne miało prawo wykonywania kontroli przepływających statków, w celu zapobiegania naruszaniu jego przepisów celnych, skarbowych, sanitarnych lub imigracyjnych oraz karania za takie przestępstwa. | |
Poprawka 44 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 9 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
-1. Przed operacją na morzu państwa członkowskie zapewniają, że ich jednostki uczestniczące dbają o respektowanie obowiązku udzielenia pomocy każdemu statkowi lub każdej osobie znajdującej się w sytuacji zagrożenia na morzu, zgodnie z obowiązującymi przepisami międzynarodowych konwencji o poszukiwaniu i ratownictwie morskim oraz o prawach podstawowych. Pomoc udzielana jest bez względu na obywatelstwo lub status takiej osoby, a także okoliczności, w których dana osoba została odnaleziona. |
|
1. Jednostki uczestniczące w operacji na morzu udzielają pomocy każdemu statkowi lub każdej osobie znajdującej się w sytuacji zagrożenia na morzu. Pomoc udzielana jest bez względu na obywatelstwo lub status takiej osoby, a także okoliczności, w których dana osoba została odnaleziona. |
1. Jednostki uczestniczące w operacji na morzu udzielają pomocy każdemu statkowi lub każdej osobie znajdującej się w sytuacji zagrożenia na morzu. Pomoc udzielana jest bez względu na obywatelstwo lub status takiej osoby, a także okoliczności, w których dana osoba została odnaleziona. |
|
2. W przypadku zaistnienia w trakcie operacji na morzu sytuacji niepewności, sytuacji alarmowej lub sytuacji zagrożenia w odniesieniu do statku bądź jakiejkolwiek osoby znajdującej się na jego pokładzie, jednostka uczestnicząca w działaniach powinna przesłać możliwie szybko wszelkie dostępne informacje do ratowniczego centrum koordynacyjnego odpowiedzialnego za region działań poszukiwawczo-ratowniczych, w którym ma miejsce dana sytuacja. |
2. W przypadku zaistnienia w trakcie operacji na morzu sytuacji niepewności, sytuacji alarmowej lub sytuacji zagrożenia w odniesieniu do statku bądź jakiejkolwiek osoby znajdującej się na jego pokładzie, jednostka uczestnicząca w działaniach powinna przesłać możliwie szybko wszelkie dostępne informacje do ratowniczego centrum koordynacyjnego odpowiedzialnego za region działań poszukiwawczo-ratowniczych, w którym ma miejsce dana sytuacja. |
|
|
3. Aby wspomóc wybór odpowiednich procedur działania, jednostki uczestniczące rozróżniają następujące rodzaje sytuacji nadzwyczajnych: |
|
3. Uznaje się, że statek lub osoby na jego pokładzie znajdują się w sytuacji niepewności, zwłaszcza gdy: |
a) sytuację niepewności: |
|
a) istnieją wątpliwości co do bezpieczeństwa statku lub osób na jego pokładzie; lub |
(i) gdy zgłoszono zaginięcie osoby lub opóźnienie statku; lub |
|
b) brakuje informacji na temat przemieszczania się statku lub jego położenia. |
(ii) gdy osoba lub statek nie złożyły spodziewanego raportu o pozycji lub raportu bezpieczeństwa; |
|
4. Uznaje się, że statek lub osoby na jego pokładzie znajdują się w sytuacji alarmowej, zwłaszcza gdy: |
b) sytuację alarmową: |
|
a) istnieją obawy co do bezpieczeństwa statku lub osób na jego pokładzie w związku z informacjami o wystąpieniu poważnych trudności, których zakres nie wskazuje jednak na prawdopodobieństwo wystąpienia sytuacji zagrożenia; lub |
(i) gdy wskutek zaistnienia sytuacji niepewności próby nawiązania kontaktu z osobą lub statkiem nie powiodły się, a na pytania skierowane do innych właściwych źródeł nie uzyskano odpowiedzi; lub |
|
b) stwierdza się stały brak informacji na temat przemieszczania się statku lub jego położenia. |
(ii) gdy napłynęła informacja, z której wynika, że wydajność operacyjna statku zmalała, jednak nie do tego stopnia, że możliwe jest wystąpienie sytuacji zagrożenia; |
|
5. Uznaje się, że statek lub osoby na jego pokładzie znajdują się w sytuacji zagrożenia, zwłaszcza gdy: |
c) sytuację zagrożenia: |
|
a) otrzymano informacje potwierdzające fakt, że statek lub osoba na jego pokładzie jest w niebezpieczeństwie i wymaga natychmiastowej pomocy; lub |
(i) gdy otrzymano informacje potwierdzające fakt, że osoba lub statek jest w niebezpieczeństwie i wymaga natychmiastowej pomocy; lub |
|
b) nie udaje się nawiązać łączności ze statkiem, a nieudane działania wyjaśniające wskazują na to, że statek prawdopodobnie znajduje się w sytuacji zagrożenia; lub
|
(ii) gdy wskutek zaistnienia sytuacji alarmowej kolejne nieudane próby nawiązania łączności z osobą lub ze statkiem oraz szersze nieudane działania wyjaśniające wskazują na to, że prawdopodobnie zaistniała sytuacja zagrożenia; lub |
|
c) napływają informacje, z których wynika, że wydajność operacyjna statku zmalała do tego stopnia, że możliwe jest wystąpienie sytuacji zagrożenia. |
(iii) gdy napływają informacje, z których wynika, że wydajność operacyjna statku zmalała do tego stopnia, że możliwe jest wystąpienie sytuacji zagrożenia. |
|
6. W trakcie oceny sytuacji do celów ust. 3–5 jednostki uczestniczące biorą pod uwagę wszelkie istotne aspekty, w tym: |
4. W trakcie oceny sytuacji do celów ust. 3 jednostki uczestniczące biorą pod uwagę wszelkie istotne aspekty i przekazują wyniki swojej oceny sytuacji odpowiedniemu ratowniczemu centrum koordynacyjnemu, w tym zwłaszcza: |
|
a) wystąpienie prośby o pomoc; |
a) wystąpienie prośby o pomoc; |
|
b) zdatność statku do żeglugi morskiej i prawdopodobieństwo, że statek nie dotrze do miejsca docelowego; |
b) zdatność statku do żeglugi morskiej i prawdopodobieństwo, że statek nie dotrze do miejsca docelowego; |
|
c) liczbę pasażerów w stosunku do rodzaju statku i jego stanu; |
c) liczbę pasażerów w stosunku do rodzaju statku i jego stanu (przeciążenie); |
|
d) dostępność zasobów takich jak paliwo, woda, żywność, niezbędnych, by dotrzeć do brzegu; |
d) dostępność zasobów (paliwa, wody, żywności itd.) niezbędnych, by dotrzeć do brzegu; |
|
e) obecność wykwalifikowanej załogi i dowództwa statku; |
e) obecność wykwalifikowanej załogi i dowództwa statku; |
|
f) dostępność i wydajność sprzętu ratunkowego, nawigacyjnego i komunikacyjnego; |
f) dostępność sprzętu ratunkowego, nawigacyjnego i komunikacyjnego; |
|
g) obecności pasażerów wymagających pilnej pomocy medycznej; |
g) obecność pasażerów wymagających pilnej pomocy medycznej;
|
|
h) obecność zmarłych pasażerów; |
h) obecność zmarłych pasażerów; |
|
i) obecność kobiet w ciąży lub dzieci; |
i) obecność kobiet w ciąży lub dzieci; |
|
j) warunki meteorologiczne oraz warunki panujące na morzu, w tym prognozy pogody i prognozy morskie. |
j) warunki meteorologiczne oraz warunki panujące na morzu. |
|
7. Jednostki uczestniczące bezzwłocznie przekazują wyniki swojej oceny sytuacji odpowiedzialnemu ratowniczemu centrum koordynacyjnemu. Oczekując na instrukcje ratowniczego centrum koordynacyjnego, jednostki uczestniczące podejmują wszelkie stosowne środki niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa osobom objętym działaniami. |
5. Oczekując na instrukcje ratowniczego centrum koordynacyjnego, jednostki uczestniczące podejmują wszelkie stosowne środki niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa osobom objętym działaniami. |
|
8. Istnienie sytuacji zagrożenia nie jest wyłącznie uzależnione od faktu wystąpienia faktycznej prośby o pomoc ani nią uwarunkowane. W przypadku gdy uznano wprawdzie, że statek znajduje się w stanie zagrożenia, jednak osoby przebywające na jego pokładzie odmawiają przyjęcia pomocy, jednostka uczestnicząca powiadamia ratownicze centrum koordynacyjne i kontynuuje wypełnianie obowiązku zachowania ostrożności, monitorując statek z rozsądnej odległości oraz podejmując wszelkie środki niezbędne dla bezpieczeństwa osób objętych działaniami, unikając przy tym wszelkich działań, które mogłyby pogorszyć sytuację bądź zwiększyć niebezpieczeństwo uszczerbku na zdrowiu lub utraty życia. |
6. Istnienie sytuacji zagrożenia nie jest wyłącznie uzależnione od faktu wystąpienia faktycznej prośby o pomoc ani nią uwarunkowane. W przypadku gdy uznano wprawdzie, że statek znajduje się w stanie zagrożenia, jednak osoby przebywające na jego pokładzie odmawiają przyjęcia pomocy, jednostka uczestnicząca powiadamia ratownicze centrum koordynacyjne i kontynuuje wypełnianie obowiązku zachowania ostrożności, podejmując wszelkie środki niezbędne dla bezpieczeństwa osób objętych działaniami, unikając przy tym wszelkich działań, które mogłyby pogorszyć sytuację bądź zwiększyć niebezpieczeństwo uszczerbku na zdrowiu lub utraty życia. |
|
9. Jeżeli ratownicze centrum koordynacyjne kraju trzeciego odpowiedzialnego za dany rejon działań poszukiwawczo-ratowniczych nie odpowiada na powiadomienie przekazane przez jednostkę uczestniczącą, jednostka ta powinna skontaktować się z ratowniczym centrum koordynacyjnym w przyjmującym państwie członkowskim, chyba że inne ratownicze centrum koordynacyjne jest lepiej przygotowane do koordynowania działaniami poszukiwawczo-ratowniczymi. |
7. W przypadkach gdy ratownicze centrum koordynacyjne państwa trzeciego odpowiedzialnego za dany rejon działań poszukiwawczo-ratowniczych nie odpowiada na powiadomienie przekazane przez jednostkę uczestniczącą, jednostka ta powinna skontaktować się z ratowniczym centrum koordynacyjnym w przyjmującym państwie członkowskim. |
|
10. Jednostki uczestniczące możliwie szybko powiadamiają międzynarodowe centrum koordynacyjne o wszelkich kontaktach podejmowanych z ratowniczym centrum koordynacyjnym oraz o przebiegu podejmowanych przez nie działań. |
8. Międzynarodowe centrum koordynacyjne jest możliwie szybko informowane o wszelkich kontaktach podejmowanych z ratowniczym centrum koordynacyjnym oraz o przebiegu działań podejmowanych przez jednostkę uczestniczącą. |
|
11. Jeżeli nie można uznać lub nie uznaje się już, że statek znajduje się w sytuacji zagrożenia, lub jeżeli zakończono działania poszukiwawczo-ratownicze, jednostka uczestnicząca powinna – w porozumieniu z międzynarodowym centrum koordynacyjnym – wznowić operację na morzu. |
9. Jeżeli nie można uznać lub nie uznaje się już, że statek znajduje się w sytuacji zagrożenia, lub jeżeli zakończono działania poszukiwawczo-ratownicze, jednostka uczestnicząca powinna – w porozumieniu z międzynarodowym centrum koordynacyjnym – wznowić operację na morzu. |
Uzasadnienie | |
Ust. 3 poprawki kompromisowej jest taki sam jak pkt 4.4 załącznika do Międzynarodowej konwencji o poszukiwaniu i ratownictwie morskim, zmienionej w 1998 r. Ust. 4, 5, 6, 7, 8 i 9 są takie same jak – odpowiednio – punkty 1.3, 1.2, 1.4, 1.2, 1.5 i 1.6 części II decyzji Rady nr 2010/252/UE, w formie przyjętej jednomyślnie przez Radę. | |
Poprawka 45 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 10 – ustęp 1 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
1. Sposoby sprowadzania na ląd osób przechwyconych lub uratowanych w trakcie operacji na morzu zostają określone w planie operacyjnym. Takie sposoby sprowadzania na ląd nie skutkują nałożeniem zobowiązań na państwa członkowskie nieuczestniczące w operacji na morzu, chyba że wyraźnie zezwalają one na podejmowanie środków na swoim morzu terytorialnym lub w swojej strefie przyległej zgodnie z art. 6 ust. 4 lub art. 8 ust. 2. |
1. Sposoby sprowadzania na ląd osób przechwyconych lub uratowanych w trakcie operacji na morzu zostają określone w planie operacyjnym zgodnie z art. 4. Takie sposoby sprowadzania na ląd nie skutkują nałożeniem zobowiązań na państwa członkowskie nieuczestniczące w operacji na morzu, chyba że wyraźnie zezwalają one na podejmowanie środków na swoim morzu terytorialnym lub w swojej strefie przyległej zgodnie z art. 6 ust. 4 lub art. 8 ust. 2. W sposobach sprowadzenia na ląd można zaznaczyć, że sprowadzenie na ląd niekoniecznie oznacza wyłączną odpowiedzialność państwa, na którego terytorium sprowadzane są osoby uratowane na morzu. |
Poprawka 46 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 10 – ustęp 2 – akapit pierwszy | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
W przypadku przechwycenia na morzu terytorialnym lub w strefie przyległej zgodnie z przepisami art. 6 ust. 2 lub art. 8 ust. 1 sprowadzenie na ląd ma miejsce w przyjmującym państwie członkowskim lub uczestniczącym państwie członkowskim, na którego wodach terytorialnych lub w którego strefie przyległej dochodzi do przechwycenia. |
W przypadku przechwycenia na morzu terytorialnym lub w strefie przyległej zgodnie z przepisami art. 6 ust. 2 lub art. 8 ust. 1 sprowadzenie na ląd ma miejsce w przyjmującym państwie członkowskim lub uczestniczącym państwie członkowskim, na którego morzu terytorialnym lub w którego strefie przyległej dochodzi do przechwycenia. |
Uzasadnienie | |
Wyrażenie „morze terytorialne” jest używane w reszcie tekstu, dlatego należy zastosować ten termin również tutaj. | |
Poprawka 47 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 10 – ustęp 2 – akapit drugi | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
W przypadku przechwycenia na morzu terytorialnym lub w strefie przyległej zgodnie z przepisami art. 6 ust. 4 lub art. 8 ust. 2 sprowadzenie na ląd ma miejsce w państwie członkowskim, na którego wodach terytorialnych lub w którego strefie przyległej dochodzi do przechwycenia. |
W przypadku przechwycenia na morzu terytorialnym lub w strefie przyległej zgodnie z przepisami art. 6 ust. 4 lub art. 8 ust. 2 sprowadzenie na ląd ma miejsce w państwie członkowskim, na którego morzu terytorialnym lub w którego strefie przyległej dochodzi do przechwycenia. |
Uzasadnienie | |
Wyrażenie „morze terytorialne” jest używane w reszcie tekstu, dlatego należy zastosować ten termin również tutaj. | |
Poprawka 48 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 10 – ustęp 2 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
2a. Przed sprowadzeniem na ląd osoby przechwycone lub uratowane podczas operacji na morzu otrzymują jasne informacje w języku, który rozumieją lub co do którego można w uzasadniony sposób spodziewać się, że jest dla nich zrozumiały, na temat miejsca sprowadzenia na ląd. Należy zwrócić szczególną uwagę na niepełnoletnich bez opieki. |
Poprawka 49 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 10 – ustęp 4 – akapit pierwszy | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
W przypadku działań poszukiwawczo-ratowniczych określonych w art. 9 jednostki uczestniczące współpracują z odpowiedzialnym ratowniczym centrum koordynacyjnym w celu zapewnienia właściwego portu lub bezpiecznego miejsca uratowanym osobom oraz zagwarantowania im szybkiego i skutecznego sprowadzenia na ląd. |
Z zastrzeżeniem stosowania art. 4, w przypadku działań poszukiwawczo-ratowniczych określonych w art. 9 jednostki uczestniczące współpracują z odpowiedzialnym ratowniczym centrum koordynacyjnym w celu zapewnienia właściwego portu lub bezpiecznego miejsca uratowanym osobom oraz zagwarantowania im szybkiego i skutecznego sprowadzenia na ląd. |
Uzasadnienie | |
Należy podkreślić, że decyzja co do miejsca sprowadzenia na ląd po akcji poszukiwawczej i ratowniczej powinna być podejmowana również z uwzględnieniem zasady non-refoulement. | |
Poprawka 50 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 10 – ustęp 5 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
5. Jednostki uczestniczące informują międzynarodowe centrum koordynacyjne o obecności wszystkich osób w rozumieniu art. 4 ust. 1, zaś międzynarodowe centrum koordynacyjne przekazuje takie informacje właściwym władzom krajowym. Na podstawie takich informacji w planie operacyjnym należy określić, jakie działania następcze można podjąć. |
5. Jednostki uczestniczące informują międzynarodowe centrum koordynacyjne o obecności wszystkich osób w rozumieniu art. 4, zaś międzynarodowe centrum koordynacyjne przekazuje takie informacje właściwym władzom krajowym. Na podstawie takich informacji w planie operacyjnym określa się, jakie działania następcze można podjąć. |
Uzasadnienie | |
Należy odwołać się nie tylko do ustępu pierwszego artykułu czwartego, ale do całego tego artykułu, aby ująć też postanowienia ustępu czwartego (osoby wymagające szczególnej uwagi). | |
Poprawka 51 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 10 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
1. Każde państwo członkowskie wymaga, aby kapitan statku pływającego pod jego banderą jak najszybciej podejmował działania służące ratowaniu osób znajdujących się w sytuacji zagrożenia na morzu oraz udzielał im wszelkiej możliwej pomocy, niezależnie od ich narodowości bądź przynależności państwowej lub okoliczności, w jakich zostały znalezione, pod warunkiem że może to uczynić, nie narażając statku, załogi lub pasażerów na poważne niebezpieczeństwo. Państwa członkowskie nie będą stosować żadnych środków – w tym postępowań karnych i sankcji – przeciw kapitanom statków, którzy uratowali osoby znajdujące się w sytuacji zagrożenia i sprowadzili je do portu położonego na terytorium danego państwa. |
|
|
2. Do operacji na morzu regulowanych niniejszym rozporządzeniem zastosowanie ma strategia Agencji Praw Podstawowych oraz działalność urzędnika ds. praw podstawowych i Forum Konsultacyjnego, zgodnie z art. 26a rozporządzenia nr 2007/2004. |
Poprawka 52 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 10 b (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
Artykuł 10b |
|
|
Wyspecjalizowane oddziały |
|
|
Zgodnie z art. 16 rozporządzenia (UE) nr 2004/2007 Agencja ocenia konieczność powołania oddziałów wyspecjalizowanych w kwestiach nadzoru granic morskich w postaci biur operacyjnych w strefach, w których mają miejsce takie przepływy migracyjne, w tym przepływy nielegalne, zwłaszcza na Morzu Śródziemnym, w celu poprawy koordynacji między państwami członkowskimi, zapewnienia solidarności i dzielenia się odpowiedzialnością przez te państwa, co wzmocni zdolności operacyjne agencji. |
Uzasadnienie | |
Utworzenie biura operacyjnego na Morzu Śródziemnym jest spójne z przewidywaniami zawartymi w rezolucji Parlamentu Europejskiego z dnia 23 października 2013 r. w sprawie przepływów migracyjnych na Morzu Śródziemnym, a w szczególności w sprawie tragicznych wydarzeń u wybrzeży Lampedusy; jest też zgodne z sugestiami dotyczącymi zwiększenia działalności Fronteksu na Morzu Śródziemnym wyrażonymi w konkluzjach z posiedzenia Rady Europejskiej w dniach 24–25 października 2013 r. | |
Poprawka 53 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 10 c (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
Artykuł 10c |
|
|
Mechanizmy solidarności |
|
|
1. Państwo członkowskie, które znajdzie się w sytuacji zaistnienia nagłej i wyjątkowej presji na jego granicach zewnętrznych, ma prawo wystąpić o: |
|
|
– rozmieszczenie europejskich zespołów straży granicznej zgodnie z art. 8a rozporządzenia (WE) nr 2007/2004, aby udzielić szybkiej pomocy operacyjnej temu państwu członkowskiemu; |
|
|
– pomoc techniczną i operacyjną ze strony Agencji, zgodnie z art. 8 rozporządzenia (WE) nr 2007/2004, aby uzyskać pomoc w kwestiach współpracy między państwami członkowskimi lub rozmieścić ekspertów w celu wsparcia właściwych władz krajowych; |
|
|
– pomoc nadzwyczajną na mocy art. 14 rozporządzenia XXXX [Fundusz Bezpieczeństwa Wewnętrznego – Granice], aby odpowiedzieć na pilne i konkretne zapotrzebowanie w sytuacji nadzwyczajnej. |
|
|
2. Państwo członkowskie poddane naciskom migracyjnym, które powodują pilne potrzeby w zakresie jego możliwości przyjmowania i systemów azylu, ma prawo wystąpić o: |
|
|
– pomoc Europejskiego Urzędu Wsparcia w dziedzinie Azylu w zakresie rozmieszczenia zespołów wsparcia w dziedzinie azylu zgodnie z art. 13 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 439/2010, w celu udzielenia fachowej pomocy, zwłaszcza w zakresie usług tłumaczenia ustnego, informacji o krajach pochodzenia i wiedzy na temat rozpatrywania spraw o azyl i zarządzania nimi; |
|
|
– pomoc nadzwyczajną na mocy art. 22 rozporządzenia XXX [Fundusz migracji i azylu], aby odpowiedzieć na pilne i konkretne zapotrzebowanie w sytuacji nadzwyczajnej; |
|
|
– sprawdzenie przez Komisję możliwości przyjmowania przez inne państwa członkowskie osób ubiegających się o azyl. |
|
|
3. W celu właściwego stosowania niniejszego artykułu Komisja stale sprawdza obiekty przeznaczone do przyjmowania osób ubiegających się o azyl w państwach członkowskich i proponuje – w przypadkach opisanych w niniejszym artykule i po sprawdzeniu rzeczywistych możliwości przyjmowania w tych obiektach – sprawiedliwe rozłożenie liczby osób ubiegających się o azyl między państwa członkowskie, zgodnie z art. 80 TFUE. |
Poprawka 54 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 10 d (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
Artykuł 10d |
|
|
Sprawozdanie |
|
|
1. Agencja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Komisji sprawozdanie z wdrożenia niniejszego rozporządzenia do dnia ...*, a następnie co dwa lata. |
|
|
2. Sprawozdanie zawiera opis procedur wprowadzonych w celu stosowania niniejszego rozporządzenia przy działaniach na morzu oraz ocenę praktycznego stosowania niniejszego rozporządzenia wraz ze wszelkimi incydentami. Podaje szczegółowe informacje o przestrzeganiu praw podstawowych lub oddziaływaniu na nie oraz zawiera przegląd przewidzianych w art. 4 ust. 3 powodów podawanych przez przechwycone osoby oraz podjętych działań następczych. |
|
|
__________________ |
|
|
* Dz.U.: proszę wstawić datę: dwa lata po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia. |
Uzasadnienie | |
W sprawozdaniach Agencji dla Parlamentu, Rady i Komisji – będących istotnym uzupełnieniem ze strony sprawozdawcy – należy poruszyć kluczowy aspekt, tj. zarzuty zgłaszane przez przechwycone osoby. | |
- [1] Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0444.
UZASADNIENIE
Informacje ogólne:
W ostatnim dziesięcioleciu w regionie Morza Śródziemnego zaszło wiele zmian geopolitycznych i gospodarczych na szczeblu międzynarodowym i regionalnym, co doprowadziło do niestabilności politycznej i przyczyniło się do zwiększenia przepływów migracyjnych i obciążeń związanych z osobami poszukującymi azylu, napływającymi z południowych wybrzeży Morza Śródziemnego na jego północne wybrzeża, a w szczególności do państw członkowskich leżących na geograficznych peryferiach UE, takich jak Grecja, Włochy, Hiszpania, Malta i Cypr.
Południowe państwa członkowskie UE stanęły nagle wobec problemu ogromnej liczby osób pochodzących z regionu Morza Śródziemnego potajemnie przekraczających międzynarodowe granice drogą morską, próbując uciec przed konfliktami, prześladowaniami lub po prostu w celu poprawienia swojej sytuacji ekonomicznej. Liczba osób przekraczających południowe granice morskie Europy – wykorzystując w tym celu łodzie nienadające się do przeprawy morskiej – wyniosła w 2010 r. ok. 10 000, po czym wzrosła do ponad 70 000 w 2011 r., a następnie ponownie spadła do ok. 20 000 w 2012 r., przy czym większość przypadków przekraczania granicy w takiej formie organizowana jest przez przemytników.
Mimo że zjawisko to nie rozprzestrzenia się w całej UE, dotyczy ono jednak UE jako całości. Sytuacja ta przekłada się na pilne wezwania do większej solidarności oraz podjęcia w odpowiedzi zrównoważonych działań przez UE w celu wsparcia państw najmocniej dotkniętych procederem nielegalnego przekraczania granic od strony morza. Dzielenie się odpowiedzialnością oraz solidarność stały się niezbędnymi czynnikami mającymi na celu zagwarantowanie, że podstawowe prawa osób poszukujących azylu oraz uchodźców są w UE w pełni przestrzegane.
Wniosek Komisji wydaje się być wyważony, a jego założeniem, podobnie jak anulowanej decyzji, jest objęcie jednym instrumentem prawnym istniejących zapisów prawa europejskiego i międzynarodowego w celu wyeliminowania różnej wykładni prawa międzynarodowego przyjętej przez państwa członkowskie oraz ich rozbieżnych praktyk, jak również w celu zapewnienia skuteczności operacji na morzu koordynowanych przez Frontex.
Założenia wniosku sięgają jednak dalej, ponieważ część II anulowanej decyzji – tj. niewiążące wytyczne dotyczące działań poszukiwawczo-ratowniczych oraz sprowadzania na ląd osób przechwyconych lub uratowanych – staną się teraz instrumentem prawnie wiążącym i bezpośrednio stosowanym w państwach członkowskich, ustalającym zasady postępowania w przypadku takich sytuacji podczas operacji na morzu koordynowanych przez Frontex. Ta część wniosku jest odpowiedzią na krytykę działań Fronteksu, w ramach której zgłoszono zastrzeżenia do działań poszukiwawczo-ratowniczych.
Wnioski
Prawnie wiążący instrument:
Wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-355/10 potwierdził między innymi to, że UE ma uprawnienia do ustanawiania praw w dziedzinie podlegającej decyzji Rady nr 2010/252. Jest też jasne, że zakres omawianego wniosku nie wykracza poza ramy obowiązującej obecnie decyzji nr 2010/252 oraz że dodatkowe wiążące elementy są zgodne z orzecznictwem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.
Zmiany w przepisach prawnych i orzecznictwo dotyczące ochrony praw podstawowych:
We wniosku wzięto pod uwagę przepisy prawne i orzecznictwo, takie jak na przykład zmiany do rozporządzenia (WE) nr 2007/2004 oraz wyrok Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w sprawie Hirsi Jamaa i inni przeciwko Republice Włoskiej, dotyczące ochrony praw podstawowych, jak również zasady non-refoulement w operacjach na morzu.
Konieczność ochrony naszych granic oraz posiadania skutecznego systemu kontroli granic nie wpływa ujemnie na prawa podstawowe migrantów docierających do europejskich brzegów. Prawo do życia oraz poszanowanie zasady non-refoulement to istota praw podstawowych, a Unia Europejska i jej państwa członkowskie muszą zapewnić ich pełne wdrożenie i respektowanie.
Niezbędne jest zapewnienie większej jasności prawnej w zakresie poszanowania praw podstawowych w kontekście ochrony granic morskich oraz sprowadzania na ląd osób przechwyconych lub uratowanych na morzu, łącznie z pełnym poszanowaniem zasady non-refoulement. W związku z tymi kwestiami przedstawiono kilka poprawek, mających na celu wzmocnienie zasady non-refoulement oraz ochrony praw człowieka, a także podkreślających, że wszystkie państwa członkowskie uczestniczące w tych operacjach mają obowiązek respektowania międzynarodowego i unijnego dorobku prawnego, w tym odnośnego orzecznictwa.
Wzmocnienie zasady solidarności:
Respektując suwerenność państw członkowskich na obszarach ich mórz terytorialnych, należy stwierdzić, że podstawowym celem omawianego wniosku jest doprowadzenie do zwiększonej współpracy między państwami członkowskimi w kontekście operacji koordynowanych przez Frontex, jednak zawsze z zastrzeżeniem udzielenia przez dane państwo członkowskie zgody na prowadzenie działań na jego morzu terytorialnym.
Mimo iż odpowiedzialność za zapewnienie odpowiednich systemów azylowych i systemów zarządzania granicami spoczywa zasadniczo na państwach członkowskich, zarówno TFUE, jak i program sztokholmski wymagają większego stopnia solidarności i sprawiedliwego podziału odpowiedzialności między instytucjami UE oraz samymi państwami członkowskimi w zakresie rozwijania wspólnego europejskiego systemu azylowego oraz stopniowego wprowadzania zintegrowanego systemu zarządzania granicami zewnętrznymi. Obecne ramy prawne UE oferują już szeroki wybór narzędzi i instrumentów solidarności i współdzielenia odpowiedzialności, które mogą pomóc rozwiązać niedociągnięcia i błędy w zakresie ochrony występujące w systemach azylowych i systemach zarządzania granicami państw członkowskich, a także ogólnie poprawić jakość wspólnego europejskiego systemu azylowego.
Do państw członkowskich należy decyzja o aktywowaniu tych środków będących do ich dyspozycji, w tym zasobów ludzkich, technicznych i finansowych. Należy dopracować jeszcze wewnątrzunijny system przenoszenia osób, które po sprowadzeniu na ląd uzyskały status prawny. Program UE z 2010 r. dotyczący relokacji z Malty (EUREMA), angażujący 10 państw członkowskich UE, jest dobrym przykładem większej solidarności.
OPINIA Komisji Spraw Zagranicznych (11.10.2013)
dla Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych
w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego zasady ochrony zewnętrznych granic morskich w kontekście współpracy operacyjnej koordynowanej przez Europejską Agencję Zarządzania Współpracą Operacyjną na Granicach Zewnętrznych Państw Członkowskich Unii Europejskiej
(COM(2013)0197 – C7‑0098/2013 – 2013/0106(COD))
Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej: Norica Nicolai
ZWIĘZŁE UZASADNIENIE
Podkomisja Bezpieczeństwa i Obrony uważa, że proponowane rozporządzenie wymaga jedynie pewnych udoskonaleń mających na celu uwypuklenie tych szczególnych obszarów pracy Agencji, które dotyczą problemów w zakresie bezpieczeństwa lub mogą być pośrednio związane z dynamiką stosunków UE z krajami trzecimi. Postuluje się wewnątrzunijne przekazywanie, w szczególności do ESDZ, informacji związanych z bezpieczeństwem, które Agencja może otrzymywać. Zwrócono też uwagę na newralgiczne obszary morskie, gdzie problem stanowią konflikty oraz wyzwania w zakresie bezpieczeństwa, gdyż mogą one powodować problemy w nadzorze nad zewnętrznymi granicami morskimi. W opinii zalecono też promowanie praw i ochrony udzielanej obywatelom krajów trzecich, którzy mogą znaleźć się w sytuacji zagrożenia podczas operacji Agencji, oraz zapewnienie określonego poziomu ochrony tym obywatelom UE, którzy odpowiadają za udzielanie pomocy. Wreszcie, z uwagi na przewidywane rozszerzenie strefy Schengen podkreślono, że również tę kwestię należy ująć w omawianym rozporządzeniu, w celu uniknięcia zastojów w przyszłości.
POPRAWKI
Komisja Spraw Zagranicznych zwraca się do Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych, jako do komisji przedmiotowo właściwej, o naniesienie w swoim sprawozdaniu następujących poprawek:
Poprawka 1 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 1 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(1a) Szczególną uwagę należy zwrócić na obszary morskie, które stanowią naturalną granicę morską UE, lecz ze względu na swoje położenie geograficzne nastręczają szczególnych problemów w zakresie bezpieczeństwa i w związku z tym wymagają strategicznie kompleksowych środków. Dotyczy to regionów Morza Czarnego i Morza Bałtyckiego, gdzie poważne obawy dotyczące bezpieczeństwa może budzić nie tylko przestępczość, jak nielegalne przekraczanie granicy i przemyt, lecz także bliskość zamrożonych konfliktów. |
Poprawka 2 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 1 b (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(1b) Niniejsze rozporządzenie pozostaje bez uszczerbku dla wynikających z prawa międzynarodowego zobowiązań wszystkich statków cywilnych, wojskowych i handlowych pływających pod banderą państwa członkowskiego do ochrony osób znajdujących się w sytuacji zagrożenia na morzu. |
Poprawka 3 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 2 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(2) Europejska Agencja Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii Europejskiej (zwana dalej „Agencją”) ustanowiona rozporządzeniem Rady (WE) nr 2007/2004 z dnia 26 października 2004 r. odpowiada za koordynowanie współpracy operacyjnej między państwami członkowskimi w dziedzinie zarządzania granicami zewnętrznymi, m.in. w odniesieniu do ochrony granic. Agencja odpowiada również za wspieranie państw członkowskich w sytuacjach wymagających zwiększonej pomocy technicznej na granicach zewnętrznych, przy uwzględnieniu, że niektóre sytuacje mogą wiązać się z nadzwyczajnymi sytuacjami humanitarnymi i akcjami ratunkowymi na morzu. W celu dalszego wzmocnienia takiej współpracy niezbędne są szczegółowe przepisy odnoszące się do działań w zakresie ochrony granic morskich prowadzonych przez jednostki morskie i powietrzne państwa członkowskiego na granicy morskiej innych państw członkowskich lub na morzu pełnym w kontekście współpracy operacyjnej koordynowanej przez Agencję. |
(2) Europejska Agencja Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii Europejskiej (zwana dalej „Agencją”) ustanowiona rozporządzeniem Rady (WE) nr 2007/2004 z dnia 26 października 2004 r. odpowiada za koordynowanie współpracy operacyjnej między państwami członkowskimi w dziedzinie zarządzania granicami zewnętrznymi, m.in. w odniesieniu do ochrony granic. Agencja odpowiada również za wspieranie państw członkowskich w sytuacjach wymagających zwiększonej pomocy technicznej na granicach zewnętrznych, przy uwzględnieniu, że niektóre sytuacje mogą wiązać się z nadzwyczajnymi sytuacjami humanitarnymi i akcjami ratunkowymi na morzu. W celu dalszego wzmocnienia takiej współpracy niezbędne są szczegółowe przepisy odnoszące się do działań w zakresie ochrony granic morskich prowadzonych przez jednostki morskie i powietrzne państwa członkowskiego na granicy morskiej innych państw członkowskich lub na morzu pełnym w kontekście współpracy operacyjnej koordynowanej przez Agencję. W związku z tym Agencja stara się wykorzystywać innowacyjne zastosowania istniejących technologii, aby poprawić i uprościć gromadzenie informacji, a także wymianę informacji, szczególnie w przypadku tych obszarów morskich, gdzie występują największe problemy związane z niedozwolonym przekraczaniem granicy i gdzie odpowiednie monitorowanie takiego ruchu jest trudniejsze ze względów geograficznych i klimatycznych. |
Poprawka 4 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 7 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(7) W trakcie przeprowadzania operacji ochrony granic na morzu może wystąpić konieczność udzielenia pomocy osobom znajdującym się w sytuacji zagrożenia. Zgodnie z prawem międzynarodowym każde państwo zobowiązuje kapitana statku pływającego pod jego banderą, o ile jest to dla niego możliwe bez narażania na poważne niebezpieczeństwo statku, załogi i pasażerów, do udzielenia pomocy każdej napotkanej na morzu osobie zagrożonej utratą życia oraz do możliwie najszybszego pośpieszenia na ratunek osobom znajdującym się w sytuacji zagrożenia na morzu. Takiej pomocy należy udzielić bez względu na obywatelstwo lub status osób jej wymagających lub bez względu na okoliczności, w jakich osoby te zostały znalezione. |
(7) W trakcie przeprowadzania operacji ochrony granic na morzu może wystąpić konieczność udzielenia pomocy osobom znajdującym się w sytuacji zagrożenia. Zgodnie z prawem międzynarodowym każde państwo zobowiązuje kapitana statku pływającego pod jego banderą, o ile jest to dla niego możliwe bez narażania na poważne niebezpieczeństwo statku, załogi i pasażerów, do udzielenia pomocy każdej napotkanej na morzu osobie zagrożonej utratą życia oraz do możliwie najszybszego pośpieszenia na ratunek osobom znajdującym się w sytuacji zagrożenia na morzu. Takiej pomocy należy udzielić bez względu na obywatelstwo lub status osób jej wymagających lub bez względu na okoliczności, w jakich osoby te zostały znalezione; zgodnie z powyższym nie stosuje się żadnych środków, w tym postępowań karnych i sankcji, zniechęcających kapitanów statków do udzielania pomocy wszelkim osobom znajdującym się w sytuacji zagrożenia na morzu. |
Poprawka 5 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 9 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(9) Na podstawie rozporządzenia (WE) nr 2007/2004 operacje w zakresie ochrony granic koordynowane przez Agencję są przeprowadzane zgodnie z planem operacyjnym. Zgodnie z powyższym, w odniesieniu do operacji na morzu, plan operacyjny powinien zawierać szczegółowe informacje dotyczące stosowania właściwej jurysdykcji i ustawodawstwa na obszarze geograficznym, na którym odbywa się wspólna operacja lub projekt pilotażowy, w tym również odniesienia do prawa międzynarodowego i prawa Unii dotyczącego przechwytywania, ratownictwa na morzu i sprowadzania na ląd. Z drugiej strony rozporządzenie to reguluje kwestie przechwytywania, ratownictwa na morzu i sprowadzania na ląd w kontekście operacji w zakresie ochrony granic morskich koordynowanych przez Agencję. |
(9) Na podstawie rozporządzenia (WE) nr 2007/2004 operacje w zakresie ochrony granic koordynowane przez Agencję są przeprowadzane zgodnie z planem operacyjnym. Zgodnie z powyższym, w odniesieniu do operacji na morzu, plan operacyjny powinien zawierać szczegółowe informacje dotyczące stosowania właściwej jurysdykcji i ustawodawstwa na obszarze geograficznym, na którym odbywa się wspólna operacja lub projekt pilotażowy, w tym również odniesienia do prawa międzynarodowego i prawa Unii dotyczącego przechwytywania, ratownictwa na morzu i sprowadzania na ląd, co obejmuje przepisy i procedury, które podczas operacji zapewniają identyfikację osób wymagających ochrony międzynarodowej – w tym takich jak potencjalne ofiary handlu ludźmi, małoletni bez opieki i inne osoby narażone na zagrożenia – oraz udzielenie im odpowiedniej pomocy. Rozporządzenie to reguluje kwestie przechwytywania, ratownictwa na morzu i sprowadzania na ląd w kontekście operacji w zakresie ochrony granic morskich koordynowanych przez Agencję. |
Poprawka 6 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 11 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(11) Niniejsze rozporządzenie nie narusza praw podstawowych i jest zgodne z zasadami zawartymi w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, przede wszystkim: prawem do życia, zasadą godności ludzkiej, zakazem tortur i nieludzkiego lub poniżającego traktowania i karania, prawem do wolności i bezpieczeństwa, zasadą non-refoulement, zasadą niedyskryminacji, prawem do skutecznego środka prawnego, prawem do azylu oraz prawami dziecka. |
(11) Niniejsze rozporządzenie nie narusza praw podstawowych i jest zgodne z zasadami zawartymi w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, przede wszystkim: prawem do życia, zasadą godności ludzkiej, zakazem tortur i nieludzkiego lub poniżającego traktowania i karania, prawem do wolności i bezpieczeństwa, zasadą non-refoulement, zasadą niedyskryminacji, prawem do skutecznego środka prawnego i ochrony danych osobowych, prawem do azylu oraz prawami dziecka. |
Poprawka 7 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 18 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(18 a) W odniesieniu do krajów, które kandydują do przystąpienia do strefy Schengen, tj. Bułgarii, Cypru i Rumunii, które albo są członkami i współpracują z Agencją, albo wdrożyły już wszystkie normy umożliwiające udział w programach i działaniach dotyczących tej strefy, należy – w związku z ich nieuniknionym wejściem do strefy Schengen – opracować przepisy dotyczące planowania i budżetowania Agencji, uwzględniając wysoki poziom norm dotyczących wdrażania wspólnotowego dorobku prawnego, a także należące do tych krajów graniczne obszary morskie o szczególnie problematycznym charakterze w odniesieniu do bezpieczeństwa Unii Europejskiej. |
Poprawka 8 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – ustęp 11 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
11. „bezpieczne miejsce” oznacza miejsce, w którym uznaje się, że kończą się operacje ratunkowe i w którym nie ma zagrożenia dla bezpieczeństwa lub życia ocalałych osób, w tym dla ochrony ich praw podstawowych, w którym możliwe jest zaspokojenie podstawowych potrzeb człowieka oraz z którego możliwe jest zorganizowanie transportu ocalałych osób do następnego lub ostatecznego miejsca docelowego; |
11. „bezpieczne miejsce” oznacza miejsce, w którym uznaje się, że kończą się operacje ratunkowe i w którym zapewnione jest bezpieczeństwo życia ocalałych osób, w tym ochrona ich praw podstawowych i praw człowieka, w którym możliwe jest zaspokojenie podstawowych potrzeb człowieka oraz z którego możliwe jest zorganizowanie transportu ocalałych osób do następnego lub ostatecznego miejsca docelowego; |
Poprawka 9 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – ustęp 12 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
12a. terminu „plan operacyjny” używa się w rozumieniu art. 3a i art. 8e rozporządzenia (WE) nr 2007/2004. |
Poprawka 10 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 – ustęp 2 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
2. Przed podjęciem decyzji o sprowadzeniu na ląd w kraju trzecim jednostki uczestniczące uwzględniają ogólną sytuację panującą w tym kraju trzecim; osób przechwyconych lub uratowanych nie wolno sprowadzać na ląd takiego kraju trzeciego, jeśli przyjmujące państwo członkowskie lub uczestniczące państwa członkowskie posiadają lub powinny posiadać wiedzę o tym, że taki kraj trzeci uczestniczy w praktykach opisanych w ust. 1. |
2. Przed podjęciem decyzji o sprowadzeniu na ląd w kraju trzecim Agencja, przyjmujące państwo członkowskie i inne uczestniczące państwa członkowskie uwzględniają ogólną sytuację panującą w tym kraju trzecim; osób przechwyconych lub uratowanych nie wolno sprowadzać na ląd takiego kraju trzeciego, jeśli wspomniane podmioty posiadają wiedzę o tym, że taki kraj trzeci uczestniczy w praktykach opisanych w ust. 1. W związku z tym przyjmuje się wykaz krajów trzecich zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 5 rozporządzenia nr 182/2011. |
Poprawka 11 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 – ustęp 2 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
2a. Osoby przechwycone lub uratowane, które według jednostek uczestniczących nie potrzebują ochrony międzynarodowej lub które o taką ochronę nie proszą, mogą zostać odesłane do kraju pochodzenia lub każdego innego kraju, w którym mają miejsce zwykłego pobytu lub którego są obywatelami. |
Poprawka 12 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 – ustęp 3 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
3. W przypadku sprowadzenia na ląd w kraju trzecim jednostki uczestniczące ustalają tożsamość przechwyconych lub uratowanych osób oraz w miarę możliwości oceniają ich osobistą sytuację przed sprowadzeniem na ląd. Jednostki te w odpowiedni sposób informują osoby przechwycone lub uratowane o miejscu sprowadzenia na ląd oraz umożliwiają im podanie wszelkich powodów uzasadniających przypuszczenie, że sprowadzenie na ląd w planowanym miejscu stanowiłoby naruszenie zasady non-refoulement. |
3. W przypadku sprowadzenia na ląd w kraju trzecim jednostki uczestniczące ustalają tożsamość przechwyconych lub uratowanych osób oraz oceniają ich osobistą sytuację. Jednostki te w odpowiedni sposób informują osoby przechwycone lub uratowane o miejscu sprowadzenia na ląd oraz umożliwiają im podanie wszelkich powodów uzasadniających przypuszczenie, że sprowadzenie na ląd w planowanym miejscu stanowiłoby naruszenie zasady non-refoulement. |
Poprawka 13 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – ustęp 2 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
2a. Informacje te są przekazywane również działającej w ramach Służby Działań Zewnętrznych UE jednostce INTCOM, która funkcjonuje jako centralny punkt wymiany informacji między państwami członkowskimi, Radą Europejską i właściwymi służbami, stosownie do wszelkich szczególnych potrzeb w zakresie wymiany informacji. |
Poprawka 14 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – ustęp 3 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
3a. Państwa członkowskie dążą do zwiększenia współpracy z agencją UE, wykorzystując też zasoby Frontexu, głównie na obszarach morskich o wysokim znaczeniu strategicznym, na których występuje zarówno nasilony przestępczy handel, jak i problemy w zakresie bezpieczeństwa i obrony. |
Poprawka 15 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 6 – ustęp 1 – wprowadzenie | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
1. Na morzu terytorialnym przyjmującego państwa członkowskiego lub uczestniczącego państwa członkowskiego jednostki uczestniczące podejmują co najmniej jeden z wymienionych poniżej środków, gdy zachodzą uzasadnione przesłanki, by przypuszczać, że statek przewozi osoby zamierzające obejść kontrolę na przejściach granicznych lub uczestniczy w przemycie migrantów drogą morską: |
Nie dotyczy polskiej wersji językowej. |
Poprawka 16 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 6 – ustęp 2 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
2. Przyjmujące państwo członkowskie lub uczestniczące państwo członkowskie, na którego morzu terytorialnym ma miejsce operacja przechwytywania, zezwala na podjęcie środków, o których mowa w ust. 1, oraz wydaje instrukcje jednostce uczestniczącej za pośrednictwem międzynarodowego centrum koordynacyjnego. Jednostka uczestnicząca każdorazowo informuje przyjmujące państwo członkowskie za pośrednictwem międzynarodowego centrum koordynacyjnego, gdy kapitan statku prosi o powiadomienie przedstawiciela dyplomatycznego lub urzędnika konsularnego państwa bandery. |
2. Przyjmujące państwo członkowskie, na którego morzu terytorialnym ma miejsce operacja przechwytywania, zezwala na podjęcie środków, o których mowa w ust. 1, oraz wydaje instrukcje jednostce uczestniczącej za pośrednictwem międzynarodowego centrum koordynacyjnego. Jednostka uczestnicząca każdorazowo informuje przyjmujące państwo członkowskie za pośrednictwem międzynarodowego centrum koordynacyjnego, gdy kapitan statku prosi o powiadomienie przedstawiciela dyplomatycznego lub urzędnika konsularnego państwa bandery. |
Poprawka 17 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 6 – ustęp 3 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
3. Jeśli zachodzi uzasadnione podejrzenie, że statek, który nie posiada przynależności państwowej lub który można uznać za statek bez przynależności państwowej, przewozi osoby zamierzające obejść kontrolę na przejściach granicznych lub uczestniczy w przemycie migrantów drogą morską, przyjmujące państwo członkowskie lub uczestniczące państwo członkowskie, na którego morzu terytorialnym dochodzi do przechwycenia takiego statku bezpaństwowego, zezwala jednostce uczestniczącej na zatrzymanie go i podjęcie wszelkich środków określonych w ust. 1 oraz udziela jej odnośnych instrukcji. |
3. Jeśli zachodzi uzasadnione podejrzenie, że statek, który nie posiada przynależności państwowej lub który można uznać za statek bez przynależności państwowej, przewozi osoby zamierzające obejść kontrolę na przejściach granicznych lub uczestniczy w przemycie migrantów drogą morską, przyjmujące państwo członkowskie, na którego morzu terytorialnym dochodzi do przechwycenia takiego statku bezpaństwowego, zezwala jednostce uczestniczącej na zatrzymanie go i podjęcie wszelkich środków określonych w ust. 1 oraz udziela jej odnośnych instrukcji. |
Poprawka 18 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 7 – ustęp 1 – wprowadzenie | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
1. Na morzu pełnym jednostki uczestniczące podejmują jeden lub więcej z wymienionych poniżej środków, jeśli zachodzi uzasadnione podejrzenie, że statek uczestniczy w przemycie migrantów drogą morską, pod warunkiem uzyskania zezwolenia od państwa bandery zgodnie z Protokołem przeciwko przemytowi migrantów: |
1. Na morzu pełnym jednostki uczestniczące oraz – w razie potrzeby – przedstawiciele forum konsultacyjnego podejmują jeden lub więcej z wymienionych poniżej środków, jeśli zachodzi uzasadnione podejrzenie, że statek uczestniczy w przemycie migrantów drogą morską, pod warunkiem uzyskania zezwolenia od państwa bandery zgodnie z Protokołem przeciwko przemytowi migrantów: |
Poprawka 19 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 9 – ustęp 7 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
7. Jednostki uczestniczące bezzwłocznie przekazują wyniki swojej oceny sytuacji odpowiedzialnemu ratowniczemu centrum koordynacyjnemu. Oczekując na instrukcje ratowniczego centrum koordynacyjnego, jednostki uczestniczące podejmują wszelkie stosowne środki niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa osobom objętym działaniami. |
7. Jednostki uczestniczące bezzwłocznie przekazują wyniki swojej oceny sytuacji odpowiedzialnemu ratowniczemu centrum koordynacyjnemu. Oczekując na instrukcje ratowniczego centrum koordynacyjnego, jednostki uczestniczące podejmują wszelkie stosowne środki niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa osobom objętym działaniami oraz poszanowania przysługujących im praw człowieka. |
Poprawka 20 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 10 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
1. Każde państwo członkowskie wymaga, aby kapitan statku pływającego pod jego banderą jak najszybciej podejmował działania służące ratowaniu osób znajdujących się w sytuacji zagrożenia na morzu oraz udzielał im wszelkiej możliwej pomocy, niezależnie od ich narodowości bądź przynależności państwowej lub okoliczności, w jakich zostały znalezione, pod warunkiem że może to uczynić, nie narażając statku, załogi lub pasażerów na poważne niebezpieczeństwo. Państwa członkowskie nie będą stosować żadnych środków – w tym postępowań karnych i sankcji – przeciw kapitanom statków, którzy uratowali osoby znajdujące się w sytuacji zagrożenia i sprowadzili je do portu położonego na terytorium danego państwa. |
|
|
2. Do operacji na morzu regulowanych niniejszym rozporządzeniem zastosowanie ma strategia Agencji Praw Podstawowych oraz działalność urzędnika ds. praw podstawowych i Forum Konsultacyjnego zgodnie z art. 26a rozporządzenia nr 2007/2004. |
PROCEDURA
|
Tytuł |
Ochrona zewnętrznych granic morskich w kontekście współpracy operacyjnej koordynowanej przez Europejską Agencję Zarządzania Współpracą Operacyjną na Granicach Zewnętrznych Państw Członkowskich |
||||
|
Odsyłacze |
COM(2013)0197 – C7-0098/2013 – 2013/0106(COD) |
||||
|
Komisja przedmiotowo właściwa Data ogłoszenia na posiedzeniu |
LIBE 18.4.2013 |
|
|
|
|
|
Opinia wydana przez Data ogłoszenia na posiedzeniu |
AFET 18.4.2013 |
||||
|
Sprawozdawca(czyni) komisji opiniodawczej Data powołania |
Norica Nicolai 30.5.2013 |
||||
|
Rozpatrzenie w komisji |
18.9.2013 |
|
|
|
|
|
Data przyjęcia |
10.10.2013 |
|
|
|
|
|
Wynik głosowania końcowego |
+: –: 0: |
34 8 5 |
|||
|
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego |
Bastiaan Belder, Elmar Brok, Jerzy Buzek, Tarja Cronberg, Arnaud Danjean, Mark Demesmaeker, Marietta Giannakou, Ana Gomes, Andrzej Grzyb, Richard Howitt, Liisa Jaakonsaari, Jelko Kacin, Tunne Kelam, Nicole Kiil-Nielsen, Maria Eleni Koppa, Andrey Kovatchev, Eduard Kukan, Vytautas Landsbergis, Krzysztof Lisek, Sabine Lösing, Marusya Lyubcheva, Willy Meyer, Francisco José Millán Mon, Annemie Neyts-Uyttebroeck, Alojz Peterle, Tonino Picula, Mirosław Piotrowski, Bernd Posselt, Hans-Gert Pöttering, Cristian Dan Preda, Tokia Saïfi, György Schöpflin, Werner Schulz, Sophocles Sophocleous, Laurence J.A.J. Stassen, Davor Ivo Stier, Nikola Vuljanić, Sir Graham Watson, Karim Zéribi |
||||
|
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego |
Charalampos Angourakis, Andrew Duff, Hélène Flautre, Dominique Vlasto, Paweł Zalewski |
||||
|
Zastępca(y) (art. 187 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego |
Vojtěch Mynář, Andreas Pitsillides, Vilja Savisaar-Toomast |
||||
OPINIA Komisji Transportu i Turystyki (18.9.2013)
dla Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych
w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego zasady ochrony zewnętrznych granic morskich w kontekście współpracy operacyjnej koordynowanej przez Europejską Agencję Zarządzania Współpracą Operacyjną na Granicach Zewnętrznych Państw Członkowskich Unii Europejskiej
(COM(2013)0197 – C7‑0098/2013 – 2013/0106(COD))
Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej: Nathalie Griesbeck
ZWIĘZŁE UZASADNIENIE
1. Wprowadzenie
W wyniku postępowania, które wszczął Parlament Europejski, w wyroku z dnia 5 września 2012 r. Trybunał Sprawiedliwości unieważnił decyzję Rady 2010/252/UE wprowadzającą do kodeksu granicznego Schengen dodatkowe przepisy mające zastosowanie do ochrony granic. Zdaniem Parlamentu Europejskiego decyzja Rady wykraczała poza uprawnienia wykonawcze przyznane jej w art. 12 ust. 5 kodeksu, gdyż dotyczyła zmiany lub dodania istotnych elementów tego aktu.
Zakres i treść omawianego wniosku są zbliżone do zakresu i treści unieważnionej decyzji. Ponadto wniosek odzwierciedla poprawki wprowadzone w rozporządzeniu (WE) nr 2007/2004 ustanawiającym Europejską Agencję Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii Europejskiej, a także zmiany, jakie zaszły w przepisach dotyczących praw podstawowych.
Wniosek oparto na kilku międzynarodowych instrumentach prawnych, zwłaszcza na Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza, konwencji o poszukiwaniu i ratownictwie morskim, konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu oraz Protokole przeciwko przemytowi migrantów drogą lądową, morską i powietrzną, uzupełniającym Konwencję Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej, zwaną konwencją z Palermo.
2. Zawarte we wniosku zagadnienia dotyczące transportu
Wniosek Komisji rozszerza pojęcie ochrony granic, włączając do niego możliwość przechwycenia statku, jeżeli zachodzi zasadne podejrzenie, że przewozi on osoby zamierzające ominąć kontrole na przejściach granicznych lub że uczestniczy on w przemycie migrantów drogą morską. Zakres wniosku obejmuje również działania poszukiwawcze lub ratownicze wykonywane w czasie operacji ochrony granic morskich.
3. Uwagi sprawozdawczyni
Sprawozdawczyni z zadowoleniem przyjmuje wniosek dotyczący rozporządzenia ustanawiającego zasady ochrony zewnętrznych granic morskich, który do pojęcia ochrony granic włącza operacje poszukiwawczo-ratownicze, gdyż istnieje wyraźny związek między tymi dwoma rodzajami operacji.
W kwestii przechwytywania statków na morzu sprawozdawczyni jest jednak zdania, że należy przewidzieć klauzule ochronne podobne do tych, które wprowadzono w załączniku III do konwencji z Palermo, zwłaszcza jeśli chodzi o bezpieczeństwo i traktowanie osób znajdujących się na pokładzie oraz o bezpieczeństwo statku i – w stosownym przypadku – jego ładunku.
W kwestii szkolenia straży granicznej sprawozdawczyni jest zdania, że szkolenia z dziedziny prawa należy uzupełnić o moduł praktyczny dotyczący niesienia pomocy osobom znajdującym się w sytuacji zagrożenia, zwłaszcza jeśli chodzi o pomoc humanitarną i pilnie potrzebną opiekę medyczną.
By bez zwłoki zaspokajać potrzeby humanitarne, statki uczestniczące w koordynowanych działaniach ochrony granic powinny być wyposażone w standardowe zestawy medyczne i humanitarne oraz – w miarę możliwości – mieć na pokładzie personel medyczny.
Ze względu na zagrożenie, jakie występuje przy przechodzeniu z pokładu na pokład w czasie operacji ratowniczych na morzu, sprawozdawczyni zachęca Komisję, by rozważyła możliwość finansowania – w programie ramowym w zakresie badań naukowych i innowacji „Horyzont 2020” – projektów badawczych dotyczących poprawy bezpieczeństwa takich operacji, zwłaszcza przy wzburzonym morzu, a także konstrukcji i wyposażenia statków przeznaczonych do ochrony granic.
Sprawozdawczyni przypomina również, że ochrona granic morskich wiąże się ze znacznymi kosztami, dlatego też należy zacieśnić współpracę i wymianę informacji między agencjami uczestniczącymi w ochronie granic morskich, co zaleca Komisja w ramach zintegrowanej polityki morskiej. To głównie w tej perspektywie sprawozdawczyni liczy na szybkie wdrożenie wspólnego mechanizmu wymiany informacji (CISE) do celów ochrony obszarów morskich UE, przy uwzględnieniu wyników doświadczeń pilotażowych MARSUNO i BlueMassMed. Sprawozdawczyni oczekuje, że w rozporządzeniu znajdzie się określenie roli Agencji w tej dziedzinie w uzupełnieniu przepisów zapisanych we wniosku dotyczącym rozporządzenia w sprawie utworzenia europejskiego systemu nadzorowania granic (Eurosur).
Sprawozdawczyni jest zarazem świadoma faktu, że spoczywający na wszystkich statkach obowiązek niesienia pomocy osobom znajdującym się w sytuacji zagrożenia koliduje w niektórych przypadkach z przepisami dyrektywy 2002/90/WE definiującej ułatwianie nielegalnego wjazdu, tranzytu i pobytu. Prywatne statki mogą istotnie obawiać się postawienia przed sądem za niesienie pomocy migrantom. Chociaż przypadki takie są rzadkie, mogą jednak zniechęcać kapitanów do niesienia pomocy nielegalnym imigrantom. W związku z tym sprawozdawczyni wzywa Komisję do przeprowadzenia przeglądu dyrektywy 2002/90/WE w celu uwzględnienia działań ratowniczych na morzu.
Sprawozdawczyni z zadowoleniem odnotowuje również inicjatywę[1] Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich Nikiforosa Diamandourosa, który w marcu 2012 r. wszczął dochodzenie w sprawie wykonywania w praktyce obowiązków z zakresu praw podstawowych przez Europejską Agencję Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii Europejskiej.
POPRAWKI
Komisja Transportu i Turystyki zwraca się do Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych, właściwej dla tej sprawy, o naniesienie w swoim sprawozdaniu następujących poprawek:
Poprawka 1 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 4 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(4a) Podczas operacji poszukiwawczo-ratowniczych statki powinny być wyposażone przynajmniej w minimalne wyposażenie bezpieczeństwa, a ponadto należy zadbać o szkolenie załogi, aby zapewnić bezpieczeństwo zarówno osób przechwyconych, jak i załogi, zgodnie z przepisami dyrektywy 2012/35/UE w sprawie minimalnego poziomu wyszkolenia marynarzy w zakresie znajomości reguł i norm bezpieczeństwa dla statków pasażerskich (załącznik I rozdział V prawidło V/2 ust. 6). |
Uzasadnienie | |
Należy określić plan awaryjny zawierający jasny podział odpowiedzialności załogi. | |
Poprawka 2 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 7 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(7) W trakcie przeprowadzania operacji ochrony granic na morzu może wystąpić konieczność udzielenia pomocy osobom znajdującym się w sytuacji zagrożenia. Zgodnie z prawem międzynarodowym każde państwo zobowiązuje kapitana statku pływającego pod jego banderą, o ile jest to dla niego możliwe bez narażania na poważne niebezpieczeństwo statku, załogi i pasażerów, do udzielenia pomocy każdej napotkanej na morzu osobie zagrożonej utratą życia oraz do możliwie najszybszego pośpieszenia na ratunek osobom znajdującym się w sytuacji zagrożenia na morzu. Takiej pomocy należy udzielić bez względu na obywatelstwo lub status osób jej wymagających lub bez względu na okoliczności, w jakich osoby te zostały znalezione. |
(7) W trakcie przeprowadzania operacji ochrony granic na morzu może wystąpić konieczność udzielenia pomocy osobom znajdującym się w sytuacji zagrożenia. Zgodnie z prawem międzynarodowym każde państwo zobowiązuje kapitana statku pływającego pod jego banderą, o ile jest to dla niego możliwe bez narażania na poważne niebezpieczeństwo statku, załogi i pasażerów, do udzielenia pomocy każdej napotkanej na morzu osobie zagrożonej utratą życia oraz do możliwie najszybszego pośpieszenia na ratunek osobom znajdującym się w sytuacji zagrożenia na morzu. Takiej pomocy udziela się bez względu na obywatelstwo lub status osób jej wymagających lub bez względu na okoliczności, w jakich osoby te zostały znalezione. |
Poprawka 3 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 8 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(8) Takie zobowiązanie jest wypełniane przez państwa członkowskie zgodnie z obowiązującymi przepisami międzynarodowych instrumentów prawnych regulujących działania poszukiwawczo-ratownicze, a także zgodnie z wymogami dotyczącymi ochrony praw podstawowych. Niniejsze rozporządzenie nie powinno wpływać na obowiązki organów odpowiedzialnych za poszukiwania i ratownictwo, w tym na obowiązek dopilnowania, by koordynacja i współpraca odbywały się w sposób umożliwiający przekazanie uratowanych osób do portu lub w bezpieczne miejsce. |
(8) Takie zobowiązanie jest wypełniane przez państwa członkowskie zgodnie z obowiązującymi przepisami międzynarodowych instrumentów prawnych regulujących działania poszukiwawczo-ratownicze, a także zgodnie z wymogami dotyczącymi ochrony praw podstawowych. Niniejsze rozporządzenie nie wpływa na obowiązki organów odpowiedzialnych za poszukiwania i ratownictwo, w tym na obowiązek dopilnowania, by koordynacja i współpraca odbywały się w sposób umożliwiający przekazanie uratowanych osób do portu lub w bezpieczne miejsce. |
Poprawka 4 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 8 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(8a) W czasie operacji przechwytywania statków na morzu należy w pierwszej kolejności zapewnić ratunek i ochronę osobom znajdującym się na pokładzie, należy jednak uwzględnić także ochronę statku lub – w stosownych przypadkach – ładunku, co przewiduje protokół ONZ przeciw przemytowi migrantów. W czasie zatrzymania statku należy uwzględnić ochronę środowiska morskiego, jeżeli nie oznacza to zagrożenia dla osób znajdujących się na pokładzie. |
Poprawka 5 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 10 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(10a) W komunikacie pt. „Zintegrowana polityka morska Unii Europejskiej” Komisja zobowiązała się do podjęcia działań „na rzecz bardziej interoperacyjnego systemu nadzorowania, który łączyłby istniejące systemy monitorowania i śledzenia statków stosowane do zapewniania bezpieczeństwa morskiego, ochronę środowiska morskiego, kontrolę rybołówstwa, kontrolę granic zewnętrznych i inne działania związane z egzekwowaniem przepisów”. Dzięki temu operacje prowadzone przez organy nadzorujące powinny być lepiej zarządzane, a jednocześnie powinno nastąpić obniżenie ich kosztów. W tym kontekście w celu ułatwienia operacji ochrony granic i działań ratowniczych na morzu Agencja powinna ułatwić wdrożenie wspólnego mechanizmu wymiany informacji (CISE) do celów ochrony obszarów morskich UE. Gdy tylko ten system wymiany będzie operacyjny, Agencji należy powierzyć zadanie zarządzania prawami dostępu dla jednostek uczestniczących. |
Poprawka 6 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
Środki podejmowane do celów operacji na morzu należy realizować w sposób niezagrażający bezpieczeństwu przechwyconych lub uratowanych osób ani bezpieczeństwu jednostek uczestniczących. |
Środki podejmowane do celów operacji na morzu realizuje się w pełnej zgodności z prawodawstwem UE mającym zastosowanie do wyposażenia oraz szkoleń załogi statku, w sposób zapewniający bezpieczeństwo przechwyconych lub uratowanych osób oraz bezpieczeństwo jednostek uczestniczących. |
Poprawka 7 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 – ustęp 1 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
1a. Na pokładzie statków wykorzystywanych do operacji ochrony granic jednostki uczestniczące powinny dysponować standardowymi zestawami medycznymi i humanitarnymi, zawierającymi przede wszystkim wodę, żywność i koce w wystarczającej ilości, by móc jak najszybciej zaspokoić najpilniejsze potrzeby, mając na uwadze, że wiele przechwyconych statków nie nadaje się do żeglugi i nie pływa pod żadną banderą. Należy zachęcać do włączania personelu medycznego w skład jednostek ochrony granic. |
Poprawka 8 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 – ustęp 1 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
1. Nikt nie może zostać sprowadzony na ląd ani w żaden inny sposób przekazany władzom w kraju, w którym istnieje poważne ryzyko, że taka osoba może zostać narażona na karę śmierci, tortury lub inne nieludzkie bądź poniżające traktowanie lub ukaranie bądź gdy istnieje poważne ryzyko, że zostanie ona z takiego kraju wydalona, deportowana bądź poddana ekstradycji do innego kraju wbrew zasadzie non-refoulement. |
Nie dotyczy wersji polskiej. |
Uzasadnienie | |
Nie dotyczy wersji polskiej. | |
Poprawka 9 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 – ustęp 2 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
2. Przed podjęciem decyzji o sprowadzeniu na ląd w kraju trzecim jednostki uczestniczące uwzględniają ogólną sytuację panującą w tym kraju trzecim; osób przechwyconych lub uratowanych nie wolno sprowadzać na ląd takiego kraju trzeciego, jeśli przyjmujące państwo członkowskie lub uczestniczące państwa członkowskie posiadają lub powinny posiadać wiedzę o tym, że taki kraj trzeci uczestniczy w praktykach opisanych w ust. 1. |
2. Przed podjęciem decyzji o sprowadzeniu na ląd w kraju trzecim jednostki uczestniczące uwzględniają ogólną sytuację panującą w tym kraju trzecim oraz ewentualne istnienie umów dwustronnych w sprawie migracji między tym krajem a państwem członkowskim lub państwami członkowskimi, zgodnie z prawem międzynarodowym. Na podstawie tej analizy osób przechwyconych lub uratowanych nie wolno sprowadzać na ląd takiego kraju trzeciego, jeśli przyjmujące państwo członkowskie lub uczestniczące państwa członkowskie posiadają lub powinny posiadać wiedzę o tym, że taki kraj trzeci uczestniczy w praktykach opisanych w ust. 1. |
Uzasadnienie | |
W myśl obowiązującego prawa międzynarodowego należy wprowadzić ten parametr, aby nadać sens umowom dwustronnym, a tym samym wzmocnić pozycję krajów trzecich. | |
Poprawka 10 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 – ustęp 5 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
5. Straż graniczna biorąca udział w operacji na morzu przechodzi szkolenie obejmujące wiedzę na temat stosownych praw podstawowych, przepisów prawa uchodźców oraz międzynarodowych przepisów prawnych w dziedzinie poszukiwania i ratownictwa. |
5. Straż graniczna biorąca udział w operacji na morzu przechodzi szkolenie obejmujące wiedzę na temat stosownych praw podstawowych, przepisów prawa uchodźców oraz międzynarodowych przepisów prawnych w dziedzinie poszukiwania i ratownictwa, a także praktyczne szkolenie specjalistyczne pozwalające na bezzwłoczne udzielenie pomocy osobom znajdującym się w niebezpieczeństwie, zwłaszcza pomocy humanitarnej i pilnie potrzebnej pomocy medycznej. |
Uzasadnienie | |
W przypadku oddzielenia funkcji straży przybrzeżnej i straży granicznej pracownicy straży granicznej zazwyczaj nie przechodzą typowych specjalistycznych szkoleń dotyczących pilnie potrzebnej pomocy medycznej i pomocy humanitarnej. W sytuacjach nieraz rozpaczliwych z humanitarnego punktu widzenia należy jak najszybciej zapewnić pomoc humanitarną i medyczną, zanim na miejsce dotrą zespoły ratowników. | |
Poprawka 11 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – ustęp 1 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
1. Po wykryciu obecności statku podejrzanego o przekroczenie lub zamiar przekroczenia granicy w nielegalny sposób, jednostki uczestniczące zbliżają się do niego w celu jego zidentyfikowania i ustalenia przynależności państwowej; do czasu podjęcia dalszych działań statek taki obserwowany jest z rozsądnej odległości. Jednostki uczestniczące niezwłocznie przekazują informacje o statku do międzynarodowego centrum koordynacyjnego. |
1. Po wykryciu obecności statku podejrzanego o przekroczenie lub zamiar przekroczenia granicy w nielegalny sposób jednostki uczestniczące zbliżają się do niego w celu jego zidentyfikowania i ustalenia przynależności państwowej; do czasu podjęcia dalszych działań statek taki obserwowany jest z rozsądnej odległości i w bezpiecznych warunkach. Jednostki uczestniczące niezwłocznie przekazują informacje o statku do międzynarodowego centrum koordynacyjnego. |
Uzasadnienie | |
Uczestnicy operacji wykrywania na morzu nie mogą być narażeni na niebezpieczeństwo, należy również uwzględnić warunki meteorologiczne, warunki panujące na morzu, prognozy pogody i prognozy morskie. | |
Poprawka 12 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – ustęp 2 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
2. Jeżeli statek ma zamiar wpłynąć lub wpłynął na morze terytorialne lub do strefy przyległej państwa członkowskiego nieuczestniczącego w operacji na morzu, jednostki uczestniczące przekazują informacje o statku do międzynarodowego centrum koordynacyjnego, które z kolei przekazuje je krajowemu centrum koordynacyjnemu zainteresowanego państwa członkowskiego. |
2. Jeżeli statek ma zamiar wpłynąć lub wpłynął na morze terytorialne lub do oficjalnie ogłoszonej strefy przyległej państwa członkowskiego nieuczestniczącego w operacji na morzu, jednostki uczestniczące przekazują informacje o statku do międzynarodowego centrum koordynacyjnego, które z kolei przekazuje je krajowemu centrum koordynacyjnemu zainteresowanego państwa członkowskiego. |
Uzasadnienie | |
Zgodnie z art. 33 Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza konieczne jest oficjalne ogłoszenie strefy przyległej, aby państwo nadbrzeżne miało prawo wykonywania kontroli przepływających statków, koniecznej do zapobiegania naruszaniu jego przepisów celnych, skarbowych, sanitarnych lub imigracyjnych oraz karania za takie przestępstwa. | |
Poprawka 13 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – ustęp 3 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
3a. Agencja ułatwia wdrożenie i interoperacyjność wspólnego mechanizmu wymiany informacji (CISE) do celów ochrony obszarów morskich UE. Niezwłocznie po uruchomieniu CISE Agencji powierza się zadanie zarządzania prawami dostępu dla jednostek uczestniczących w celu ułatwienia operacji ochrony granic i działań ratowniczych na morzu przy równoczesnym zapewnieniu poufności i bezpieczeństwa wymiany danych. |
Uzasadnienie | |
W ramach zintegrowanej polityki morskiej Komisja przedstawiła w 2010 r. projekt planu działań na rzecz wdrożenia wspólnego mechanizmu wymiany informacji do celów ochrony obszarów morskich UE (COM(2010)0584), przypominając tym samym wartość dodaną, jaką stanowi integracja ochrony obszarów morskich. Zapewnienie wymiany i interoperacyjności danych jest istotnie niezwykle ważne zarówno z punktu widzenia skuteczności, jak i rentowności. | |
Poprawka 14 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 7 – ustęp 1 – litera a | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
a) żądanie informacji i dokumentacji o prawie własności, rejestracji i aspektach związanych z podróżą, jak również informacji o tożsamości, obywatelstwie i innych istotnych danych osób znajdujących się na pokładzie; |
a) żądanie informacji i dokumentacji o prawie własności, rejestracji, pochodzeniu, miejscu rozpoczęcia podróży i innych aspektach związanych z podróżą, jak również informacji o tożsamości, obywatelstwie i innych istotnych danych osób znajdujących się na pokładzie; |
Uzasadnienie | |
Takie pełne i bardziej szczegółowe kontrole mają na celu wskazanie tras najczęściej wykorzystywanych do przemytu migrantów. | |
Poprawka 15 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 7 – ustęp 1 – litera e | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
e) nakazanie statkowi, aby zmienił kurs i skierował się poza dane morza terytorialne lub daną strefę przyległą lub ku celowi innemu niż dane morza terytorialne lub dana strefa przyległa, w tym eskortowanie statku lub pozostanie w jego pobliżu, dopóki nie przyjmie takiego kursu; |
e) nakazanie statkowi, aby zmienił kurs i skierował się poza dane morza terytorialne lub oficjalnie ogłoszoną daną strefę przyległą lub ku celowi innemu niż dane morza terytorialne lub dana strefa przyległa, w tym eskortowanie statku lub pozostanie w jego pobliżu, dopóki nie przyjmie takiego kursu; |
Uzasadnienie | |
Zgodnie z art. 33 Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza konieczne jest oficjalne ogłoszenie strefy przyległej, aby państwo nadbrzeżne miało prawo wykonywania kontroli przepływających statków, koniecznej do zapobiegania naruszaniu jego przepisów celnych, skarbowych, sanitarnych lub imigracyjnych oraz karania za takie przestępstwa. | |
Poprawka 16 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 8 – ustęp 1 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
1. W strefie przyległej do morza terytorialnego państwa członkowskiego, które jest przyjmującym państwem członkowskim lub uczestniczącym państwem członkowskim, środki określone w art. 6 ust. 1 podejmuje się zgodnie z art. 6 ust. 2. |
1. W oficjalnie ogłoszonej strefie przyległej do morza terytorialnego państwa członkowskiego, które jest przyjmującym państwem członkowskim lub uczestniczącym państwem członkowskim, środki określone w art. 6 ust. 1 podejmuje się zgodnie z art. 6 ust. 2. |
Uzasadnienie | |
Zgodnie z art. 33 Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza konieczne jest oficjalne ogłoszenie strefy przyległej, aby państwo nadbrzeżne miało prawo wykonywania kontroli przepływających statków, koniecznej do zapobiegania naruszaniu jego przepisów celnych, skarbowych, sanitarnych lub imigracyjnych oraz karania za takie przestępstwa. | |
Poprawka 17 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 9 – ustęp 10 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
10a. Na pokładzie statków wykorzystywanych do operacji ochrony granic jednostki uczestniczące powinny dysponować standardowymi zestawami medycznymi i humanitarnymi, zawierającymi przede wszystkim wodę, żywność i koce w wystarczającej ilości, by móc jak najszybciej zaspokoić najpilniejsze potrzeby. Należy zachęcać do włączania personelu medycznego w skład jednostek ochrony granic. |
Uzasadnienie | |
Statki uczestniczące w ochronie zewnętrznych granic morskich nie są jednakowo wyposażone w sprzęt służący do świadczenia pilnie potrzebnej pomocy medycznej i humanitarnej. Niejednorodne wyposażenie wynika zazwyczaj z różnych zasad i norm stosowanych w poszczególnych państwach członkowskich Unii. | |
Poprawka 18 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 9 – ustęp 11 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
11a. Przepisy niniejszego artykułu obowiązują wyłącznie podczas trwania operacji koordynowanych przez Agencję i są bez uszczerbku dla obowiązków nałożonych na państwa członkowskie w Międzynarodowej konwencji o poszukiwaniu i ratownictwie morskim. |
Uzasadnienie | |
Przepisy dotyczące poszukiwania i ratownictwa morskiego nie należą do kompetencji UE, w związku z czym należy zwrócić uwagę, że art. 9 zawiera przepisy dotyczące specyficznego kontekstu operacji ochrony granic morskich koordynowanych przez agencję, ze względu na szczególny charakter tych operacji. | |
Poprawka 19 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 10 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
Artykuł 10a |
|
|
Klauzule ochronne |
|
|
1. Podejmując wobec statku środki zgodne z art. 6, 7, 8 i 10, jednostki uczestniczące są zobowiązane do: |
|
|
a) zapewnienia bezpieczeństwa i humanitarnego traktowania osób znajdujących się na pokładzie zgodnie z Kartą praw podstawowych Unii Europejskiej; |
|
|
b) należytego uwzględnienia konieczności nienarażania bezpieczeństwa statku i – w stosownych przypadkach – jego ładunku; |
|
|
c) zapewnienia – stosownie do możliwości – ekologicznej racjonalności wszelkich środków podjętych wobec statku. |
|
|
2. Jeżeli przyczyny podjęcia środków zgodnie z art. 6, 7, 8 i 10 okażą się nieuzasadnione, statek otrzymuje odszkodowanie za wszelkie ewentualne straty lub szkody, pod warunkiem że nie popełnił żadnego czynu uzasadniającego podjęte środki. |
Uzasadnienie | |
We wniosku w sprawie rozporządzenia Komisja powołuje się na Protokół przeciwko przemytowi migrantów uzupełniający Konwencję Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej. Komisja pominęła jednak przepisy zawierające klauzule ochronne. Wydaje się, że należy włączyć do rozporządzenia przepisy dotyczące bezpieczeństwa i traktowania osób znajdujących się na pokładzie oraz bezpieczeństwa statku. | |
Poprawka 20 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 11 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
Artykuł 11a |
|
|
Składanie sprawozdań |
|
|
Komisja monitoruje i analizuje stosowanie niniejszego rozporządzenia oraz przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, po raz pierwszy do dnia 31 grudnia 2016 r., a następnie co dwa lata, ogólne sprawozdanie na temat skuteczności środków przyjętych w celu zapobiegania nielegalnemu przekraczaniu granic oraz zwalczania przestępczości transgranicznej. |
|
|
Sprawozdanie dotyczy co najmniej następujących kwestii: |
|
|
– prowadzenie wymiany informacji oraz współpraca operacyjna między państwami członkowskimi a europejskim systemem nadzorowania granic (EUROSUR); |
|
|
– przestrzeganie przez państwa członkowskie i Agencję zobowiązań wynikających z Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza, Międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu, Międzynarodowej konwencji o poszukiwaniu i ratownictwie morskim, Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej i dołączonego do niej Protokołu przeciwko przemytowi migrantów drogą lądową, morską i powietrzną, Konwencji dotyczącej statusu uchodźców, europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych, Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania, a także z innych mających zastosowanie instrumentów międzynarodowych; |
|
|
– środki, jakie należy podjąć w przyszłości w celu poprawy bezpieczeństwa na morzu oraz bezpieczeństwa granic zewnętrznych. |
PROCEDURA
|
Tytuł |
Zasady ochrony zewnętrznych granic morskich w kontekście współpracy operacyjnej koordynowanej przez Europejską Agencję Zarządzania Współpracą Operacyjną na Granicach Zewnętrznych Państw Członkowskich Unii Europejskiej |
||||
|
Odsyłacze |
COM(2013)0197 – C7-0098/2013 – 2013/0106(COD) |
||||
|
Komisja przedmiotowo właściwa Data ogłoszenia na posiedzeniu |
LIBE 18.4.2013 |
|
|
|
|
|
Opinia wydana przez Data ogłoszenia na posiedzeniu |
TRAN 18.4.2013 |
||||
|
Sprawozdawca(czyni) komisji opiniodawczej Data powołania |
Nathalie Griesbeck 3.6.2013 |
||||
|
Rozpatrzenie w komisji |
9.7.2013 |
16.9.2013 |
|
|
|
|
Data przyjęcia |
17.9.2013 |
|
|
|
|
|
Wynik głosowania końcowego |
+: –: 0: |
39 4 0 |
|||
|
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego |
Magdi Cristiano Allam, Erik Bánki, Izaskun Bilbao Barandica, Philip Bradbourn, Antonio Cancian, Michael Cramer, Joseph Cuschieri, Philippe De Backer, Luis de Grandes Pascual, Christine De Veyrac, Saïd El Khadraoui, Ismail Ertug, Carlo Fidanza, Knut Fleckenstein, Jacqueline Foster, Franco Frigo, Mathieu Grosch, Jim Higgins, Juozas Imbrasas, Dieter-Lebrecht Koch, Werner Kuhn, Jörg Leichtfried, Bogusław Liberadzki, Eva Lichtenberger, Marian-Jean Marinescu, Hubert Pirker, Dominique Riquet, Petri Sarvamaa, David-Maria Sassoli, Vilja Savisaar-Toomast, Olga Sehnalová, Brian Simpson, Keith Taylor, Giommaria Uggias, Patricia van der Kammen, Dominique Vlasto, Artur Zasada, Roberts Zīle |
||||
|
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego |
Spyros Danellis, Eider Gardiazábal Rubial, Nathalie Griesbeck, Bogdan Kazimierz Marcinkiewicz, Geoffrey Van Orden |
||||
- [1] Dochodzenie z własnej inicjatywy OI/5/2012/BEH-MHZ.
PROCEDURA
|
Tytuł |
Ochrona zewnętrznych granic morskich w kontekście współpracy operacyjnej koordynowanej przez Europejską Agencję Zarządzania Współpracą Operacyjną na Granicach Zewnętrznych Państw Członkowskich |
||||
|
Odsyłacze |
COM(2013)0197 – C7-0098/2013 – 2013/0106(COD) |
||||
|
Data przedstawienia w PE |
12.4.2013 |
|
|
|
|
|
Komisja przedmiotowo właściwa Data ogłoszenia na posiedzeniu |
LIBE 18.4.2013 |
|
|
|
|
|
Komisja(e) wyznaczona(e) do wydania opinii Data ogłoszenia na posiedzeniu |
AFET 18.4.2013 |
DEVE 18.4.2013 |
TRAN 18.4.2013 |
|
|
|
Opinia niewydana Data wydania decyzji |
DEVE 22.4.2013 |
|
|
|
|
|
Sprawozdawca(y) Data powołania |
Carlos Coelho 29.5.2013 |
|
|
|
|
|
Rozpatrzenie w komisji |
6.6.2013 |
5.9.2013 |
17.10.2013 |
9.12.2013 |
|
|
Data przyjęcia |
9.12.2013 |
|
|
|
|
|
Wynik głosowania końcowego |
+: –: 0: |
36 8 10 |
|||
|
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego |
Jan Philipp Albrecht, Roberta Angelilli, Edit Bauer, Mario Borghezio, Arkadiusz Tomasz Bratkowski, Carlos Coelho, Agustín Díaz de Mera García Consuegra, Ioan Enciu, Frank Engel, Cornelia Ernst, Tanja Fajon, Monika Flašíková Beňová, Kinga Gál, Kinga Göncz, Nathalie Griesbeck, Sylvie Guillaume, Anna Hedh, Salvatore Iacolino, Sophia in ‘t Veld, Lívia Járóka, Teresa Jiménez-Becerril Barrio, Timothy Kirkhope, Juan Fernando López Aguilar, Baroness Sarah Ludford, Monica Luisa Macovei, Véronique Mathieu Houillon, Roberta Metsola, Louis Michel, Claude Moraes, Carmen Romero López, Judith Sargentini, Birgit Sippel, Csaba Sógor, Rui Tavares, Kyriacos Triantaphyllides, Wim van de Camp, Axel Voss, Renate Weber, Josef Weidenholzer, Cecilia Wikström, Tatjana Ždanoka, Auke Zijlstra |
||||
|
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego |
Michael Cashman, Mariya Gabriel, Jean Lambert, Marian-Jean Marinescu, Jan Mulder, Hubert Pirker, Marco Scurria, Salvador Sedó i Alabart, Joanna Senyszyn, Janusz Wojciechowski |
||||
|
Zastępca(y) (art. 187 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego |
Georgios Koumoutsakos, Olle Schmidt |
||||
|
Data złożenia |
8.1.2014 |
||||