SPRAWOZDANIE w sprawie projektu dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie europejskiego nakazu dochodzeniowego w sprawach karnych

20.12.2013 - (09288/2010 – C7‑0185/2010 – 2010/0817(COD)) - ***I

Komisja Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych
Sprawozdawca: Nuno Melo

PROJEKT REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie projektu dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie europejskiego nakazu dochodzeniowego w sprawach karnych

(09288/2010 – C7‑0185/2010 – 2010/0817(COD))

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając inicjatywę grupy państw członkowskich przedstawioną Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (09288/2010),

–   uwzględniając art. 76 lit. b) oraz art. 82 ust. 1 lit. a) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, na mocy których przedstawiono projekt aktu Parlamentowi (C7–0185/2010),

–   uwzględniając art. 294 ust. 3 i 15 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–   uwzględniając zobowiązanie przedstawiciela Rady, przekazane pismem z dnia 5 grudnia 2013 r., do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu Europejskiego, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–   uwzględniając art. 44 i 55 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A7–0477/2013),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.

Poprawka  1

POPRAWKI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO*

do projektu grupy państw członkowskich

---------------------------------------------------------

Inicjatywa Królestwa Belgii, Republiki Bułgarii,

Republiki Estońskiej, Królestwa Hiszpanii, Republiki Austrii,

Republiki Słowenii i Królestwa Szwecji

dotycząca dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady

z dnia

w sprawie europejskiego nakazu dochodzeniowego w sprawach karnych

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 82 ust. 1 lit. a),

uwzględniając inicjatywę Królestwa ▌Belgii, ▌Republiki Bułgarii, Republiki Estońskiej, Królestwa Hiszpanii, Republiki Austrii, Republiki Słowenii i Królestwa Szwecji,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)      Unia Europejska postawiła sobie za cel utrzymanie i rozwój przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości.

(2)      Artykuł 82 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej przewiduje, że współpraca wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych w Unii powinna opierać się na zasadzie wzajemnego uznawania wyroków i orzeczeń sądowych, która to zasada jest od czasu posiedzenia Rady Europejskiej w Tampere w dniach 15–16 października 1999 r. powszechnie określana kamieniem węgielnym współpracy wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych w Unii.

(3)      Potrzeba niezwłocznego wzajemnego uznawania postanowień, by zapobiegać niszczeniu, przekształcaniu, przemieszczaniu, przenoszeniu lub wyzbywaniu się materiału dowodowego, znalazła swoje odzwierciedlenie w ramowej decyzji Rady 2003/577/WSiSW z dnia 22 lipca 2003 r. w sprawie wykonania w Unii Europejskiej postanowień o zabezpieczeniu mienia i środków dowodowych[1]. Ponieważ jednak akt ten dotyczy tylko samego zabezpieczenia, postanowieniu o zabezpieczeniu musi towarzyszyć osobny wniosek o przeniesienie materiału dowodowego do państwa wydającego zgodnie z zasadami wzajemnej pomocy w sprawach karnych. Skutkuje to procedurą dwuetapową, która obniża skuteczność wspomnianego aktu. Ponadto system ten współistnieje z tradycyjnymi instrumentami współpracy i w związku z tym właściwe organy rzadko stosują go w praktyce.

(4)      Decyzja ramowa Rady 2008/978/WSiSW z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie europejskiego nakazu dowodowego dotyczącego ▌przedmiotów, dokumentów i danych do wykorzystania w sprawach karnych[2] została przyjęta w celu zastosowania w tym zakresie zasady wzajemnego uznawania. Jednakże europejski nakaz dowodowy ma zastosowanie jedynie do już istniejącego materiału dowodowego i obejmuje zatem ograniczony zakres współpracy wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych – w odniesieniu do materiału dowodowego. Z uwagi na ograniczone zastosowanie tego nakazu właściwe organy mogą swobodnie korzystać z nowego systemu lub z procedur wzajemnej pomocy prawnej, które i tak nadal mają zastosowanie do materiału dowodowego niepodlegającego europejskiemu nakazowi dowodowemu.

(5)      Od czasu przyjęcia decyzji ramowych 2003/577/WSiSW oraz 2008/978/WSiSW stało się jasne, że istniejące przepisy o gromadzeniu materiału dowodowego są zbyt rozdrobnione i ▌zbyt skomplikowane. Dlatego konieczne jest nowe podejście.

(6)      W programie sztokholmskim, przyjętym w dniu 11 grudnia 2009 r., Rada Europejska postanowiła, że w dalszym ciągu należy dążyć do utworzenia kompleksowego systemu pozyskiwania dowodów w sprawach o charakterze transgranicznym, opartego na zasadzie wzajemnego uznawania. Rada Europejska zwróciła uwagę, że instrumenty obowiązujące obecnie w tej dziedzinie tworzą rozdrobniony system i że potrzebne jest nowe podejście − oparte na zasadzie wzajemnego uznawania, ale uwzględniające także elastyczność tradycyjnego systemu wzajemnej pomocy prawnej. Dlatego Rada Europejska zaapelowała o to, by zastąpić wszystkie istniejące instrumenty w tej dziedzinie – w tym decyzję ramową w sprawie europejskiego nakazu dowodowego – kompleksowym systemem, który w jak najszerszym zakresie objąłby wszystkie rodzaje dowodów, przewidywałby terminy wykonania i maksymalnie ograniczał podstawy odmowy.

(7)      To nowe podejście znajduje swój wyraz w jednym instrumencie zwanym europejskim nakazem dochodzeniowym. Jego wydanie ma powodować, że w państwie wykonującym zostanie przeprowadzona jedna lub więcej określonych czynności dochodzeniowych służących gromadzeniu materiału dowodowego. Obejmuje to również pozyskanie materiału dowodowego, którym organ wykonujący już dysponuje.

(8)      Europejski nakaz dochodzeniowy ma wymiar horyzontalny i dlatego dotyczy ▌wszystkich czynności dochodzeniowych mających na celu gromadzenie materiału dowodowego. Niemniej utworzenie wspólnego zespołu dochodzeniowo-śledczego i gromadzenie materiału dowodowego w ramach takiego zespołu podlega specjalnym przepisom, które lepiej jest określić osobno▌. Bez uszczerbku dla stosowania niniejszej dyrektywy obowiązujące instrumenty powinny zatem być nadal stosowane w odniesieniu do tego rodzaju środka.

(9)       Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do obserwacji transgranicznej, o której mowa w art. 40 konwencji wykonawczej do układu z Schengen z dnia 19 czerwca 1990 r.[3]

(10)     Europejski nakaz dochodzeniowy powinien się koncentrować na żądanej czynności dochodzeniowej. Organ wydający najlepiej potrafi ocenić, na bazie swojej wiedzy o szczegółach danego dochodzenia, jaką czynność należy wykonać. Jednak gdy tylko jest to możliwe, organ wykonujący powinien wykonać inny rodzaj czynności, jeżeli żądana czynność nie istnieje w jego prawie krajowym lub nie byłaby dostępna w analogicznej sprawie krajowej. Dostępność oznacza, że żądana czynność istnieje w prawie państwa wykonującego, ale jest prawnie dostępna tylko w pewnych sytuacjach, np. gdy czynność tę można wykonać wyłącznie w związku z przestępstwami o określonym ciężarze, wobec osób, co do których istnieje już pewien stopień podejrzenia, lub za zgodą danej osoby. Organ wykonujący może także zastosować innego rodzaju czynność dochodzeniową, jeżeli doprowadzi ona do takiego samego rezultatu jak czynność, o której mowa w nakazie, ale ▌ w mniejszym stopniu ingeruje w prawa podstawowe danej osoby.

(10a)   Europejski nakaz dochodzeniowy powinien zostać wybrany, jeśli wykonanie czynności dochodzeniowej wydaje się proporcjonalne, odpowiednie i mające zastosowanie do danej sprawy. Organ wydający powinien zatem upewnić się, czy żądany materiał dowodowy jest konieczny i proporcjonalny do celów postępowania, czy wybrana czynność jest konieczna i proporcjonalna do celów gromadzenia tego materiału oraz czy wydając europejski nakaz dochodzeniowy, nie należałoby zaangażować w gromadzenie tego materiału jeszcze innego państwa członkowskiego. Taką samą ocenę należy przeprowadzić w ramach procedury zatwierdzania, gdy zatwierdzenie europejskiego nakazu dochodzeniowego jest wymagane na mocy niniejszej dyrektywy. Wykonania europejskiego nakazu dochodzeniowego nie należy odmawiać, powołując się na podstawę inną niż wymienione w niniejszej dyrektywie, jednak organ wykonujący ma prawo wybrać środek łagodniejszy niż czynność wskazana w europejskim nakazie dochodzeniowym, jeśli umożliwia on osiągnięcie podobnego efektu.

(10b) Przy wydawaniu europejskiego nakazu dochodzeniowego organ wydający powinien zwrócić szczególną uwagę na zapewnienie pełnego poszanowania praw ustanowionych w art. 48 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej. Prawa osoby podejrzanej lub oskarżonej – którą należy uznawać za niewinną, dopóki nie udowodni się jej winy – tak samo jak prawa do obrony w postępowaniach karnych są wśród najważniejszych praw podstawowych uznanych w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej w obszarze sprawiedliwości. Wszelkie ograniczenie takich praw czynnością dochodzeniową żądaną zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy powinno być w pełni zgodne z wymogami ustanowionymi w art. 52 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej w odniesieniu do konieczności, proporcjonalności i celów, którym ma służyć, zwłaszcza ochrony praw innych osób.

(10c)   Aby zapewnić przekazanie europejskiego nakazu dochodzeniowego właściwemu organowi państwa wykonującego, organ wydający może wykorzystać wszelkie możliwe lub odpowiednie środki przekazania, w tym np. zabezpieczony system telekomunikacyjny europejskiej sieci sądowej, Eurojust lub inne kanały używane przez organy wymiaru sprawiedliwości lub organy ścigania.

(10d)   Zachęca się państwa członkowskie, by składając oświadczenia o stosowanych językach, uwzględniły poza swoim językiem urzędowym (swoimi językami urzędowymi) co najmniej jeden inny język powszechnie używany w Unii Europejskiej.

(10e) Niniejsza dyrektywa powinna być wykonywana przy jednoczesnym uwzględnieniu przepisów dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/64/UE z dnia 20 października 2010 r. w sprawie prawa do tłumaczenia ustnego i tłumaczenia pisemnego w postępowaniu karnym oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/13/UE z dnia 22 maja 2012 r. w sprawie prawa do informacji w postępowaniu karnym, a także dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/48/UE z dnia 22 października 2013 r. w sprawie prawa dostępu do adwokata w postępowaniu karnym i w postępowaniu dotyczącym europejskiego nakazu aresztowania oraz w sprawie prawa do poinformowania osoby trzeciej o pozbawieniu wolności i prawa do porozumiewania się z osobami trzecimi i organami konsularnymi w czasie pozbawienia wolności.

(10f)   Czynności nie wykorzystujące środków przymusu to na przykład takie, które nie naruszają prawa do prywatności lub prawa do własności, w zależności od prawa krajowego.

▌

(12a)  Zasada ne bis in idem jest jedną z podstawowych zasad prawa w Unii Europejskiej, uznaną w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej i rozwiniętą w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Dlatego też organ wykonujący powinien być uprawniony do odmowy wykonania nakazu, jeżeli jego wykonanie byłoby sprzeczne z tą zasadą. Zważywszy na wstępny charakter postępowania związanego z nakazem, wykonania nakazu nie należy odmawiać, gdy jego celem jest ustanowienie ewentualnego konfliktu z zasadą ne bis in idem lub gdy organ wydający zapewnił, że materiał dowodowy przekazany w rezultacie wykonania nakazu nie będzie wykorzystany do ścigania lub karania osoby, której sprawa została ostatecznie rozstrzygnięta w innym państwie członkowskim w związku z tymi samymi faktami.

(12b)   Podobnie jak w przypadku instrumentów wzajemnego uznawania niniejsza dyrektywa nie wpływa na zmianę obowiązku poszanowania praw podstawowych i podstawowych zasad prawnych zapisanych w art. 6 Traktatu o Unii Europejskiej i w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej. Aby panowała co do tego jasność, do tekstu włączono konkretny przepis tego dotyczący.

(12c)   Utworzenie przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości w Unii opiera się na wzajemnym zaufaniu i założeniu zachowywania przez inne państwa członkowskie zgodności z prawem Unii Europejskiej, a zwłaszcza z prawami podstawowymi. Jednak założenie to nie jest niewzruszalne. W związku z tym, jeśli istnieją merytoryczne przesłanki, że wykonanie czynności dochodzeniowej określonej w europejskim nakazie dochodzeniowym będzie skutkowało naruszeniem podstawowego prawa danej osoby oraz że wykonujące państwo członkowskie zlekceważy swoje obowiązki dotyczące poszanowania praw podstawowych uznanych w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, wykonania europejskiego nakazu dochodzeniowego należy odmówić.

(12d)  Powinna istnieć możliwość odrzucenia europejskiego nakazu dochodzeniowego, gdy jego uznanie lub wykonanie w państwie wykonującym skutkowałoby naruszeniem immunitetu lub przywileju w tym państwie. Nie istnieje wspólna definicja immunitetu ani przywileju w Unii Europejskiej, a zatem dokładne zdefiniowanie tych pojęć pozostawia się przepisom prawa krajowego, które mogą zawierać przepisy ochronne mające zastosowanie do zawodów medycznych i prawniczych; pojęcia te nie powinny być jednak interpretowane w sposób sprzeczny z obowiązkiem uchylenia pewnych podstaw odmowy zawartych w art. 7 aktu Rady z dnia 16 października 2001 r. przyjmującego, zgodnie z art. 34 Traktatu o Unii Europejskiej, Protokół do Konwencji o wzajemnej pomocy w sprawach karnych między państwami członkowskimi Unii Europejskiej. Dotyczyć to może również zasad wolności prasy oraz wolności wypowiedzi w innych mediach, chociaż nie są one zazwyczaj uznawane za przywilej ani immunitet.

(13)    Aby współpraca między państwami członkowskimi w sprawach karnych przebiegała szybko, skutecznie i spójnie, potrzebne są limity czasowe. Decyzję co do uznania lub wykonania należy podjąć, a daną czynność dochodzeniową – wykonać, równie szybko i potraktować równie priorytetowo jak w analogicznej sprawie krajowej. Aby decyzja lub wykonanie nastąpiły w rozsądnym terminie lub aby dochowane zostały wymogi formalne państwa wydającego, należy określić termin.

(13a)  Dostępne środki odwoławcze przeciwko europejskiemu nakazowi dochodzeniowemu powinny przynajmniej dorównywać środkom odwoławczym dostępnym w sprawie krajowej przeciwko danej czynności dochodzeniowej. Zgodnie z własnym prawem krajowym państwa członkowskie powinny zagwarantować możliwość zastosowania tych środków odwoławczych, między innymi przez poinformowanie w należytym czasie wszelkich zainteresowanych stron o możliwościach i sposobach korzystania ze środków odwoławczych. Gdy zastrzeżenia do merytorycznych podstaw wydania europejskiego nakazu dochodzeniowego są zgłaszane przez zainteresowaną stronę w państwie wykonującym , wskazane jest, by informacje o tym przekazać organowi wydającemu, a zainteresowaną stronę – stosownie powiadomić.

(13b)  Wydatki powstałe na terenie wykonującego państwa członkowskiego związane z wykonaniem europejskiego nakazu dochodzeniowego powinny być ponoszone wyłącznie przez to państwo Uzgodnienie to jest zgodne z ogólną zasadą wzajemnego uznawania. Jednak wykonanie europejskiego nakazu dochodzeniowego może wiązać się ze szczególnie wysokimi kosztami po stronie państwa wykonującego. Takie szczególnie wysokie koszty mogą być związane na przykład ze skomplikowanymi opiniami biegłych lub szeroko zakrojoną operacją policyjną lub też długotrwałymi działaniami obserwacyjnymi. Nie powinno to przeszkodzić wykonaniu europejskiego nakazu dochodzeniowego, a organy wydające i wykonujące powinny postarać się określić, które koszty należy uznać za szczególnie wysokie. Kwestia kosztów może być przedmiotem konsultacji między odnośnymi państwami członkowskimi i zaleca się, by kwestię tę wyjaśniły na etapie konsultacji. W ostateczności organ wydający może podjąć decyzję o wycofaniu nakazu lub utrzymaniu go; wówczas ta część kosztów, którą państwo wykonujące uznało za szczególnie wysoką i która jest absolutnie niezbędna w toku postępowania, powinna być pokryta przez państwo wydające. Ten mechanizm nie stanowi dodatkowej podstawy odmowy i w żadnym przypadku nie należy go nadużywać w  sposób, który opóźni lub zablokuje wykonanie europejskiego nakazu dochodzeniowego.

(14)    Europejski nakaz dochodzeniowy zapewnia istnienie jednego systemu pozyskiwania materiału dowodowego. Niemniej do niektórych rodzajów czynności dochodzeniowych, które powinny zostać objęte tym nakazem (takich jak tymczasowe przekazanie osób pozbawionych wolności, przesłuchania z wykorzystaniem tele- lub wideokonferencji, uzyskiwanie informacji o rachunkach lub operacjach bankowych, stosowanie przesyłek niejawnie nadzorowanych lub dochodzeń niejawnych) potrzebne są dodatkowe przepisy. Czynności dochodzeniowe wymagające gromadzenia materiału dowodowego na bieżąco, w sposób ciągły i przez konkretny okres są co prawda objęte europejskim nakazem dochodzeniowym, ale w koniecznych przypadkach dane państwa członkowskie powinny dokonywać uzgodnień praktycznych z uwagi na różnice w ich krajowych systemach prawnych.

(14a)  W niniejszej dyrektywie zawarto zasady przeprowadzania czynności dochodzeniowej na wszystkich – łącznie z fazą procesową – etapach postępowania karnego, w razie potrzeby z udziałem odnośnej osoby, w celu gromadzenia materiału dowodowego. Na przykład europejski nakaz dochodzeniowy może zostać wydany z myślą o tymczasowym przekazaniu danej osoby do państwa wydającego lub o przeprowadzeniu przesłuchania z wykorzystaniem wideokonferencji. Jednak gdy osoba ta ma zostać przekazana do innego państwa członkowskiego do celów postępowania, w tym postawienia przed sądem w związku z trwającym procesem, należy – zgodnie z decyzją ramową Rady 2002/584/WSiSW – wydać europejski nakaz aresztowania.

(14b)  Z myślą o proporcjonalnym stosowaniu europejskiego nakazu aresztowania […] organy wydające powinny rozważyć, czy europejski nakaz dochodzeniowy będzie skutecznym i proporcjonalnym środkiem prowadzenia postępowania karnego. Organy wydające powinny rozważyć zwłaszcza, czy wydanie europejskiego nakazu dochodzeniowego w celu przesłuchania podejrzanej lub oskarżonej osoby z wykorzystaniem wideokonferencji nie byłoby skuteczną alternatywą.

(14c)   Europejski nakaz dochodzeniowy może zostać wydany w celu zdobycia materiału dowodowego dotyczącego rachunków wszelkiego rodzaju posiadanych w jakiejkolwiek bankowej lub pozabankowej instytucji finansowej przez osobę objętą postępowaniem karnym. Możliwość tę należy pojmować szeroko, jako obejmującą nie tylko osoby podejrzane lub oskarżone, ale również wszelkie inne osoby, w odniesieniu do których takie informacje są uznawane przez właściwe organy za niezbędne w trakcie postępowania karnego.

(14d)  Gdy niniejsza dyrektywa zawiera odniesienia do instytucji finansowych, termin ten należy rozumieć zgodnie z odpowiednimi definicjami zawartymi w art. 3 dyrektywy 2005/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 października 2005 r. w sprawie przeciwdziałania korzystaniu z systemu finansowego w celu prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu.

(14e)  Gdy europejski nakaz dochodzeniowy jest wydawany po to, by uzyskać szczegółowe dane o konkretnym rachunku, termin „szczegółowe dane” należy rozumieć jako co najmniej: imię i nazwisko posiadacza rachunku, jego adres, informacje o wszelkich pełnomocnictwach do tego rachunku i wszelkie inne dane lub dokumenty dostarczone przez posiadacza rachunku w momencie otwierania rachunku, będące nadal w posiadaniu banku.

(14f)   Możliwości współpracy na mocy przepisów dotyczących przechwytywania przekazów telekomunikacyjnych nie powinny być ograniczone do treści takich przekazów, ale mogą również obejmować gromadzenie związanych z takimi przekazami telekomunikacyjnymi danych o ruchu i o lokalizacji rozmówcy, co umożliwi właściwym organom wydawanie europejskiego nakazu dochodzeniowego do celów uzyskiwania mniej ingerencyjnych danych dotyczących przekazów telekomunikacyjnych. Europejski nakaz dochodzeniowy wydany z myślą o uzyskaniu historycznych danych o ruchu i o lokalizacji rozmówcy związanych z przekazami telekomunikacyjnymi powinien być realizowany na mocy ogólnego systemu związanego z wykonywaniem tego nakazu i, w zależności od krajowego prawa państwa wykonującego, może być uznawany za środek przymusu.

(14g)  Gdy kilka państw członkowskich jest w stanie udzielić niezbędnej pomocy technicznej, europejski nakaz dochodzeniowy należy przesłać tylko do jednego z nich, a pierwszeństwo w tym względzie powinno mieć państwo, w którym dana osoba się znajduje. Państwa członkowskie, w których znajduje się dana osoba, a których pomoc techniczna nie jest potrzebna do przechwytywania, należy powiadomić zgodnie z art. 27d. I odwrotnie: gdy pomoc techniczna tylko jednego państwa nie jest wystarczająca, europejski nakaz dochodzeniowy można przesłać do więcej niż jednego państwa wykonującego.

(14h)  W europejskim nakazie dochodzeniowym, w którym wnosi się o  przechwytywanie przekazów telekomunikacyjnych organ wydający powinien podać organowi wykonującemu wystarczające informacje, takie jak szczegóły przestępstwa będącego przedmiotem dochodzenia, by umożliwić organowi wykonującemu ocenę, czy zastosowanie tej czynności byłoby dozwolone w analogicznej sprawie krajowej.

(14i)   Państwa członkowskie powinny mieć na uwadze, że dla ułatwienia współpracy w ramach niniejszego instrumentu pod względem legalnego przechwytywania przekazów telekomunikacyjnych ważne jest zapewnienie możliwości udzielenia pomocy technicznej przez dostawcę obsługującego ogólnodostępne sieci telekomunikacyjne i oferującego tego typu usługi na terytorium danego państwa członkowskiego.

(14j)   Niniejsza dyrektywa z uwagi na swój zakres zastosowania dotyczy środków tymczasowych służących jedynie gromadzeniu materiału dowodowego. W związku z tym należy podkreślić, że w trakcie postępowania karnego wszelkie przedmioty, w tym aktywa finansowe, mogą podlegać różnym środkom tymczasowym, nie tylko w celu gromadzenia materiału dowodowego, ale również w celu konfiskaty. Należy pamiętać, że rozróżnienie między tymi dwoma celami środków tymczasowych nie zawsze jest oczywiste oraz że cel danego środka tymczasowego może w trakcie postępowania ulegać zmianie. Z tego względu w kontekście przyszłych prac kluczowe jest, by zachować płynne zależności między różnymi instrumentami mającymi zastosowanie do tego obszaru. Co więcej, z tego samego względu ocenę, czy dany przedmiot ma być wykorzystany jako materiał dowodowy, a zatem czy ma zostać ujęty w europejskim nakazie dochodzeniowym, należy pozostawić organowi wydającemu.

▌

(15a)  Gdy o wzajemnej pomocy mówi się w  stosownych instrumentach międzynarodowych, takich jak konwencje zawarte na forum Rady Europy, niniejsza dyrektywa ma między państwami członkowskimi uczestniczącymi w jej przyjęciu moc nadrzędną w stosunku do tych konwencji.

(15b)  Przestępstwa ujęte w załączniku X powinny być interpretowane w sposób spójny z interpretacją stosowaną w obecnie obowiązujących instrumentach prawnych dotyczących wzajemnego uznawania.

(15c)   We wspólnej deklaracji politycznej państw członkowskich i Komisji z dnia 28 września 2011 r. dotyczącej dokumentów wyjaśniających państwa członkowskie zobowiązały się dołączać, w uzasadnionych przypadkach, do powiadomienia o środkach transpozycji jeden lub większą liczbę dokumentów wyjaśniających związki między elementami dyrektywy a odpowiadającymi im częściami krajowych instrumentów służących transpozycji. W odniesieniu do niniejszej dyrektywy ustawodawca uznaje, że przekazanie takich dokumentów jest uzasadnione.

(16)    Ponieważ cel niniejszej dyrektywy, czyli wzajemne uznawanie decyzji o pozyskiwaniu materiału dowodowego, nie może zostać w sposób wystarczający osiągnięty przez państwa członkowskie, a ze względu na swoje rozmiary i skutki może zostać lepiej osiągnięty na szczeblu unijnym, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości, określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym samym artykule, niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.

(17)    Niniejsza dyrektywa nie narusza praw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymi w art. 6 Traktatu o Unii Europejskiej i w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, w szczególności w tytule VI tej karty, w prawie międzynarodowym i umowach międzynarodowych, których Unia lub wszystkie państwa członkowskie są stronami, w tym w europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności oraz w konstytucjach państw członkowskich we właściwych im obszarach zastosowania. Żadnego z przepisów niniejszej dyrektywy nie wolno interpretować jako zakazującego odmowy wykonania europejskiego nakazu dochodzeniowego, jeżeli na podstawie obiektywnych przesłanek można sądzić, że został wydany w celu ścigania lub ukarania osoby ze względu na jej płeć, rasę lub pochodzenie etniczne, religię, orientację seksualną, obywatelstwo, język lub poglądy polityczne albo że jej sytuacja może ulec pogorszeniu z którejkolwiek z tych przyczyn.

(17a)   Ochrona osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych jest prawem podstawowym. Art. 8 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i art. 16 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej stanowią, że każda osoba ma prawo do ochrony danych osobowych jej dotyczących.

(17b)   Państwa członkowskie powinny zapewnić w stosowaniu niniejszej dyrektywy przejrzyste polityki dotyczące przetwarzania danych osobowych, a osobom, których dane dotyczą, możliwość korzystania z praw do środków odwoławczych w celu ochrony ich danych osobowych.

(17c)   Dane osobowe uzyskane na mocy niniejszej dyrektywy powinny być przetwarzane w razie konieczności i proporcjonalnie do celów zgodnych z zapobieganiem przestępstwom, prowadzeniem w ich sprawie dochodzenia, ich wykrywaniem i ściganiem lub egzekwowaniem sankcji karnych i korzystaniem z prawa do obrony. Jedynie upoważnione osoby powinny mieć dostęp do informacji zawierających dane osobowe, które można uzyskać w procesach uwierzytelniania.

(18)    Zgodnie z art. 3 Protokołu nr 21 w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, który jest dołączony do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Zjednoczone Królestwo zgłosiło zamiar uczestnictwa w przyjęciu niniejszej dyrektywy. Bez uszczerbku dla art. 4 tego protokołu Irlandia nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej dyrektywy, nie jest nią związana ani jej nie stosuje.

(19)    Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, który jest dołączony do Traktatu o Unii Europejskiej oraz Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej dyrektywy, nie jest nią związana ani jej nie stosuje,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

ROZDZIAŁ I 

EUROPEJSKI NAKAZ DOCHODZENIOWY ▌

Artykuł 1

▌Europejski nakaz dochodzeniowy i obowiązek jego wykonania

1.        Europejski nakaz dochodzeniowy to orzeczenie sądowe, które właściwy organ wymiaru sprawiedliwości jednego państwa członkowskiego (zwanego dalej „państwem wydającym”) wydaje lub zatwierdza, by w innym państwie członkowskim (zwanym dalej „państwem wykonującym”) spowodować przeprowadzenie jednej lub kilku określonych czynności dochodzeniowych służących uzyskaniu materiału dowodowego zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy. Europejski nakaz dochodzeniowy można także wydać w celu uzyskania materiału dowodowego, którym właściwe organy państwa wykonującego już dysponują.

2.        Państwa członkowskie wykonują każdy europejski nakaz dochodzeniowy, stosując zasadę wzajemnego uznawania i przestrzegając przepisów niniejszej dyrektywy.

2a.      O wydanie Europejskiego nakazu dochodzeniowego może wystąpić podejrzana lub oskarżona osoba (lub – w jej imieniu – jej adwokat), w ramach mających zastosowanie praw do obrony zgodnie z krajową procedurą karną.

3.        Niniejsza dyrektywa nie modyfikuje obowiązku poszanowania praw podstawowych i ▌podstawowych zasad prawnych zapisanych w art. 6 Traktatu o Unii Europejskiej, w tym prawa do obrony osób objętych postępowaniem karnym, ani nie wpływa na żadne obowiązki ciążące w tym względzie na organach wymiaru sprawiedliwości. ▌

Artykuł 2Definicje

Do celów niniejszej dyrektywy:

aa)      „państwo wydające” oznacza państwo członkowskie, w którym wydawany jest europejski nakaz dochodzeniowy;

ab)      „państwo wykonujące” oznacza państwo członkowskie wykonujące europejski nakaz dochodzeniowy, w którym ma zostać przeprowadzona dana czynność dochodzeniowa;

a)       „organ wydający” oznacza:

i)         sędziego, sąd, sędziego śledczego lub prokuratora właściwego w danej sprawie; lub

ii)        każdy inny właściwy organ określony przez państwo wydające i w danym przypadku wypełniający swoją funkcję organu dochodzeniowego w postępowaniu karnym, który jest w danej sprawie właściwy, by nakazać gromadzenie materiału dowodowego zgodnie z prawem krajowym. Dodatkowo zanim europejski nakaz dochodzeniowy zostanie przekazany organowi wykonującemu europejski nakaz dochodzeniowy, nakaz ten jest zatwierdzany, po przeanalizowaniu jego zgodności z warunkami wydawania europejskiego nakazu dochodzeniowego, zwłaszcza warunkami wyszczególnionymi w art. 5a ust. 1, na mocy niniejszej dyrektywy, przez sędziego, sąd, sędziego śledczego lub prokuratora w państwie wydającym. Jeżeli nakaz został zatwierdzony przez organ wymiaru sprawiedliwości, organ ten może także być uznany za organ wydający do celów przekazania nakazu;

b)          „organ wykonujący” oznacza organ właściwy do uznania ▌ europejskiego nakazu dochodzeniowego i zapewnienia jego wykonania zgodnie z niniejszą dyrektywą oraz procedurami mającymi zastosowanie w analogicznych sprawach krajowych. Procedury takie mogą wymagać zatwierdzenia przez sąd w państwie wykonującym, jeśli przewiduje to prawo krajowe.

Artykuł 3

Zakres stosowania europejskiego nakazu dochodzeniowego

▌Europejskiemu nakazowi dochodzeniowemu podlega każda czynność dochodzeniowa poza ▌utworzeniem wspólnego zespołu dochodzeniowo-śledczego i gromadzeniem materiału dowodowego w ramach takiego zespołu, przewidzianymi w art. 13 Konwencji o wzajemnej pomocy w sprawach karnych między państwami członkowskimi Unii Europejskiej[4] (zwanej dalej „konwencją”) oraz w decyzji ramowej Rady 2002/465/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie wspólnych zespołów dochodzeniowo-śledczych[5], z wyjątkiem gdy czynności te podejmowane są w celu zastosowania, odpowiednio, art. 13 ust. 8 konwencji i art. 1 ust. 8 decyzji ramowej.

Artykuł 4Rodzaje postępowań, w których można wydać europejski nakaz dochodzeniowy

Europejski nakaz dochodzeniowy można wydać:

a)        w odniesieniu do postępowania karnego, które wszczął organ wymiaru sprawiedliwości lub które może zostać wszczęte przed organem wymiaru sprawiedliwości w sprawie o przestępstwo na mocy krajowego prawa państwa wydającego;

b)        w postępowaniu wszczętym przez organy administracyjne w związku z czynami, które są zagrożone karą na mocy prawa krajowego państwa wydającego, gdyż stanowią naruszenie przepisów prawa, w przypadku gdy wydana decyzja może skutkować wszczęciem postępowania przed sądem właściwym zwłaszcza w sprawach karnych;

c)        w postępowaniu wszczętym przez organy wymiaru sprawiedliwości w związku z czynami, które są zagrożone karą na mocy prawa krajowego państwa wydającego, gdyż stanowią naruszenie przepisów prawa, w przypadku gdy wydana decyzja może skutkować wszczęciem postępowania przed sądem właściwym zwłaszcza w sprawach karnych; oraz

d)        w związku z postępowaniami, o których mowa w lit. a), b) i c), odnoszącymi się do przestępstw lub naruszeń prawa, za które osoba prawna może zostać pociągnięta do odpowiedzialności lub ukarana w państwie wydającym.

Artykuł 5Treść i forma europejskiego nakazu dochodzeniowego

1.        Organ wydający wypełnia formularz europejskiego nakazu dochodzeniowego przedstawiony w załączniku A, podpisuje go i poświadcza prawdziwość i poprawność zawartych w nim informacji.

Nakaz zawiera w szczególności następujące dane:

a)        dane organu wydającego oraz, w stosownych przypadkach, organu zatwierdzającego;

aa)      przedmiot i powody wystawienia nakazu;

ab)      dostępne konieczne informacje o osobie(-ach), której(-ych) dotyczy nakaz;

ac)      opis przestępstwa, które jest przedmiotem dochodzenia lub postępowania i mające zastosowanie przepisy prawa karnego;

ad)      opis żądanej(-ych) czynności dochodzeniowej(-ych) i materiał dowodowy, który należy uzyskać.

2.        Każde państwo członkowskie określa, którego(-ych) z urzędowych języków instytucji Unii oprócz jego własnego(-ych) języka(-ów) urzędowego(-ych) można użyć do wypełnienia lub tłumaczenia europejskiego nakazu dochodzeniowego, gdy samo jest państwem wykonującym.

2a.      Europejski nakaz dochodzeniowy przedstawiony w formularzu w załączniku A jest tłumaczony przez właściwy organ państwa wydającego na język urzędowy państwa wykonującego lub na jakikolwiek inny język wskazany przez państwo wykonujące zgodnie z art. 5 ust. 2.

Artykuł 5a

Warunki wydawania i przekazywania europejskiego nakazu dochodzeniowego

1.        Przed wydaniem europejskiego nakazu dochodzeniowego organ wydający musi się upewnić, czy spełnione zostały następujące warunki:

a)      wydanie nakazu jest konieczne i proporcjonalne do celów postępowania, o którym mowa w art. 4, przy uwzględnieniu praw przysługujących osobie podejrzanej lub oskarżonej; oraz

b)       w analogicznej sprawie krajowej zarządzenie przeprowadzenia czynności dochodzeniowej(-ych) wskazanej(-ych) w europejskim nakazie dochodzeniowym jest dopuszczalne na tych samych warunkach.

2.        Każdorazowej oceny spełnienia tych warunków dokonuje organ wydający.

3.        Gdy organ wykonujący ma powody sądzić, że warunki określone w art. 5a ust. 1 nie zostały spełnione, może przeprowadzić konsultacje z organem wydającym w sprawie celowości wykonania europejskiego nakazu dochodzeniowego. Po takich konsultacjach organ wydający może podjąć decyzję o wycofania europejskiego nakazu dochodzeniowego.

ROZDZIAŁ ii

PROCEDURY I GWARANCJE DOTYCZĄCE PAŃSTWA WYDAJĄCEGO

Artykuł 6Przekazywanie europejskiego nakazu dochodzeniowego

1.        Organ wydający przekazuje europejski nakaz dochodzeniowy, wypełniony zgodnie z art. 5, organowi wykonującemu dowolną metodą pozwalającą uzyskać pisemne potwierdzenie, w taki sposób, aby umożliwić państwu wykonującemu ustalenie autentyczności nakazu.

1a.      Wszelkie dalsze kontakty urzędowe odbywają się bezpośrednio między organem wydającym a organem wykonującym.

2.        Nie naruszając art. 2 lit. b), każde państwo członkowskie może wyznaczyć jeden organ centralny lub, jeśli jego system prawny przewiduje taką możliwość, większą ich liczbę do pomocy ▌właściwym organom. Dane państwo członkowskie może, jeżeli to konieczne z uwagi na strukturę jego własnego wymiaru sprawiedliwości, powierzyć swojemu(-im) organowi(-om) centralnemu(-ym) zadanie urzędowego przekazywania i odbioru europejskich nakazów dochodzeniowych, jak również prowadzenia dalszej korespondencji urzędowej w tym względzie.

3.        Jeżeli organ wydający sobie tego życzy, przekazanie może być wykonane za pośrednictwem ▌systemu telekomunikacyjnego europejskiej sieci sądowej.

4.        Jeżeli organ wykonujący nie jest znany, organ wydający podejmuje wszelkie niezbędne działania, w tym za pośrednictwem punktów kontaktowych europejskiej sieci sądowej, by uzyskać odpowiednie informacje od państwa wykonującego.

5.        Jeżeli organ państwa wykonującego, który otrzymał europejski nakaz dochodzeniowy, nie jest organem właściwym do jego uznania i przedsięwzięcia środków koniecznych do jego wykonania, przekazuje go z urzędu organowi wykonującemu i informuje o tym organ wydający.

6.        Wszelkie trudności dotyczące przekazywania lub ustalania autentyczności dokumentów potrzebnych do wykonania europejskiego nakazu dochodzeniowego rozwiązuje się w drodze bezpośrednich kontaktów między zaangażowanym organem wydającym a zaangażowanym organem wykonującym lub, w stosownych przypadkach, przy udziale centralnych organów państw członkowskich.

Artykuł 7Europejski nakaz dochodzeniowy powiązany z wcześniejszym europejskim nakazem dochodzeniowym

1.        Jeżeli organ wydający uzupełni wcześniejszy europejski nakaz dochodzeniowy kolejnym europejskim nakazem dochodzeniowym, dokonuje stosownej adnotacji na ten temat w formularzu nakazu zamieszczonym w załączniku A.

2.        Pomagając w wykonywaniu europejskiego nakazu dochodzeniowego w państwie wykonującym zgodnie z art. 8 ust. 3, organ wydający ▌może − bez uszczerbku dla powiadomień dokonywanych na podstawie art. 28 ust. 1 lit. c) − skierować bezpośrednio do organu wykonującego europejski nakaz dochodzeniowy uzupełniający nakaz wcześniejszy.

2a.      Wszelkie dodatkowe europejskie nakazy dochodzeniowe muszą być poświadczone zgodnie z art. 5 i zatwierdzone zgodnie z art. 2.

ROZDZIAŁ III

PROCEDURY I GWARANCJE

DOTYCZĄCE PAŃSTWA WYKONUJĄCEGO

Artykuł 8 Uznawanie i wykonywanie

1.        Organ wykonujący uznaje europejski nakaz dochodzeniowy przekazany zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, nie wymagając żadnych dodatkowych formalności, i zapewnia jego wykonanie w taki sam sposób i w takim samym trybie, jakby dana czynność dochodzeniowa została zarządzona przez organ państwa wykonującego, chyba że organ ten powoła się na jedną z podstaw nieuznania lub niewykonania nakazu ▌ lub na jedną z podstaw odroczenia przewidzianych w niniejszej dyrektywie.

2.        O ile niniejsza dyrektywa nie stanowi inaczej, organ wykonujący dopełnia formalności i procedur wyraźnie wskazanych przez organ wydający, pod warunkiem że takie formalności i procedury nie są sprzeczne z podstawowymi zasadami prawa państwa wykonującego.

2a.      Jeżeli europejski nakaz dochodzeniowy wpływający do organu wykonującego nie został wydany przez jeden z organów wydających określonych w art. 2 lit. a), organ wykonujący zwraca nakaz państwu wydającemu.

3.        Organ wydający może zażądać, by przy wykonywaniu europejskiego nakazu dochodzeniowego właściwym organom państwa wykonującego towarzyszył jako wsparcie jeden lub więcej organów państwa wydającego w zakresie, w jakim wyznaczone organy państwa wydającego byłyby w stanie pomóc w przeprowadzaniu danej(-ych) czynności dochodzeniowej(-ych) wskazanej(-ych) w europejskim nakazie dochodzeniowym w analogicznej sprawie krajowej. Organ wykonujący spełnia to żądanie, pod warunkiem że taka pomoc nie jest sprzeczna z podstawowymi zasadami prawa obowiązującymi w państwie wykonującym ani nie narusza żywotnych interesów tego państwa w zakresie bezpieczeństwa narodowego.

3a.      Podczas wykonywania europejskiego nakazu dochodzeniowego organy państwa wydającego obecne w państwie wykonującym są związane prawem państwa wykonującego. Nie mają one na terytorium państwa wykonującego żadnych uprawnień organów ścigania, chyba że wykonywanie takich uprawnień na terytorium państwa wykonującego jest zgodne z prawem państwa wykonującego i zostało uzgodnione między organem wydającym i organem wykonującym.

4.        Aby ułatwić skuteczne stosowanie niniejszego artykułu, organ wydający i organ wykonujący mogą konsultować się ze sobą wszelkimi odpowiednimi sposobami.

Artykuł 9Zastosowanie czynności dochodzeniowej innego typu

1.        Organ wykonujący stosuje w miarę możliwości inną czynność dochodzeniową zamiast czynności wskazanej w europejskim nakazie dochodzeniowym, gdy:

a)        czynność dochodzeniowa wskazana w europejskim nakazie dochodzeniowym nie istnieje w prawie państwa wykonującego; lub

b)        czynność dochodzeniowa wskazana w europejskim nakazie dochodzeniowym nie byłaby dostępna w analogicznej sprawie krajowej.

▌

1a.      Ustęp 1 nie ma zastosowania do następujących czynności dochodzeniowych, które muszą być zawsze dostępne na mocy prawa państwa wykonującego, bez uszczerbku dla art. 10:

a)        pozyskiwanie informacji lub materiałów dowodowych znajdujących się już w posiadaniu organu wykonującego, a informacje te lub materiały można było pozyskać zgodnie z prawem państwa wykonującego w ramach postępowania karnego lub do celów europejskiego nakazu dochodzeniowego;

b)        pozyskiwanie informacji zawartych w bazach danych prowadzonych przez organy policyjne lub organy wymiaru sprawiedliwości i bezpośrednio dostępnych dla organu wykonującego w ramach postępowania karnego;

c)        przesłuchanie świadka, biegłego, ofiary, osoby podejrzanej lub oskarżonej lub osoby trzeciej na terytorium państwa wykonującego;

d)        wszelkie czynności dochodzeniowe nieobejmujące środków przymusu określone w prawie państwa wykonującego;

e)        identyfikacja osób posiadających abonament na określony numer telefonu lub adres IP.

1b.      Organ wykonujący może także zastosować czynność dochodzeniową inną niż przewidziana w europejskim nakazie dochodzeniowym, gdy czynność dochodzeniowa wybrana przez organ wykonujący będzie miała taki sam rezultat jak czynność wskazana w europejskim nakazie dochodzeniowym, lecz przy użyciu łagodniejszych środków.

2.        Jeżeli organ wykonujący postanowi skorzystać z możliwości określonej w ust. 1 i 1b, informuje o tym najpierw organ wydający, tak by ten mógł ewentualnie zdecydować o wycofaniu lub uzupełnieniu europejskiego nakazu dochodzeniowego.

3.        W przypadku gdy zgodnie z ust. 1 czynność dochodzeniowa przewidziana w europejskim nakazie dochodzeniowym nie istnieje w prawie państwa wykonującego lub nie byłaby dostępna w analogicznej sprawie krajowej i gdy brak jest innej czynności dochodzeniowej, która miałaby ten sam skutek co żądana czynność, organ wykonujący musi powiadomić organ wydający, że udzielenie żądanej pomocy nie było możliwe.

Artykuł 10

Podstawy odmowy uznania lub odmowy wykonania

1.        Bez uszczerbku dla art. 1 ust. 4, uznania lub wykonania europejskiego nakazu dochodzeniowego w państwie wykonującym można odmówić, jeżeli:

a)        ▌w prawie państwa wykonującego istnieje immunitet lub przywilej, który uniemożliwia wykonanie nakazu lub istnieją przepisy o ustalaniu i ograniczaniu odpowiedzialności karnej związane z wolnością prasy i wolnością wypowiedzi w innych mediach, które to przepisy uniemożliwiają wykonanie nakazu;

b)        ▌w określonym przypadku jego wykonanie naruszałoby żywotne interesy w zakresie bezpieczeństwa narodowego, narażałoby na niebezpieczeństwo źródło informacji lub wiązałoby się z wykorzystaniem informacji niejawnych odnoszących się do określonych działań wywiadu;

▌

d)        ▌europejski nakaz dochodzeniowy wydano w postępowaniu, o którym mowa w art. 4 lit. b) i c), a dana czynność nie byłaby dopuszczalna na mocy prawa państwa wykonującego w analogicznej sprawie krajowej;

e)        wykonanie europejskiego nakazu dochodzeniowego byłoby sprzeczne z zasadą ne bis in idem.

f)        europejski nakaz dochodzeniowy dotyczy przestępstwa, które uważa się za popełnione poza terytorium państwa wydającego, ale częściowo lub w całości na terytorium państwa wykonującego, a czyn, w związku z którym wydano nakaz, nie stanowi przestępstwa w państwie wykonującym;

g)        istnieją istotne przesłanki, że wykonanie czynności dochodzeniowej podanej w europejskim nakazie dochodzeniowym byłoby nie do pogodzenia ze spoczywającymi na państwie członkowskim wykonania obowiązkami wynikającymi z art. 6 TUE i z Karty praw podstawowych Unii Europejskiej;

h)        czyn, w związku z którym wydano europejski nakaz dochodzeniowy, nie stanowi przestępstwa na mocy prawa państwa wykonującego, chyba że nakaz dotyczy przestępstwa wymienionego wśród kategorii przestępstw w załączniku X i wskazanego w nakazie przez organ wydający, a przestępstwo to w państwie wydającym podlega karze pozbawienia wolności lub środkowi zabezpieczającemu polegającemu na pozbawieniu wolności na maksymalny okres co najmniej trzech lat; lub

             (wprowadzić do załącznika X wykaz 32 przestępstw)

i)         na mocy prawa państwa wykonującego stosowanie tej czynności jest ograniczone do określonego wykazu lub określonej kategorii przestępstw lub do przestępstw zagrożonych karą o określonym maksymalnym wymiarze, ale nieobejmujących przestępstwa podanego w europejskim nakazie dochodzeniowym.

1a.      Ustępy 1 lit. h) i 1 lit. i) nie mają zastosowania do czynności wymienionych w art. 9 ust. 1a.

1b.      W odniesieniu do przestępstw związanych z podatkami, opłatami, cłami i dewizami nie można odmówić uznania lub wykonania powołując się na fakt, że prawo państwa wykonującego nie nakłada podatków lub opłat tego samego rodzaju lub nie przewiduje tego samego rodzaju przepisów dotyczących podatków, opłat, ceł czy dewiz, co prawo państwa wydającego.

2.        W przypadkach, o których mowa w ust. 1 lit. a), b), e), f) i g), zanim organ wykonujący postanowi, by w całości lub w części nie uznać lub nie wykonać europejskiego nakazu dochodzeniowego, organ ten wszelkimi odpowiednimi metodami zasięga opinii organu wydającego, a w stosownych przypadkach występuje do niego o bezzwłoczne dostarczenie wszelkich niezbędnych informacji.

3.        W przypadku, o którym mowa w ust. 1 lit. a), oraz w przypadku gdy uprawnienie do uchylenia danego przywileju lub immunitetu spoczywa w gestii organu państwa członkowskiego wykonującego, organ wykonujący niezwłocznie zwraca się do tego organu o wykonanie tego uprawnienia. W przypadku gdy uprawnienie do uchylenia przywileju bądź immunitetu spoczywa w gestii organu innego państwa lub organizacji międzynarodowej, o skorzystanie z tego uprawnienia występuje organ wydający nakaz.

Artykuł 11

Termin uznania lub wykonania

1.        Decyzja co do uznania lub wykonania jest podejmowana, a dana czynność dochodzeniowa – przeprowadzana równie szybko i traktowana równie priorytetowo, jak w analogicznej sprawie krajowej, a w każdym razie w terminie przewidzianym w niniejszym artykule.

2.        Jeżeli organ wydający zaznaczył w europejskim nakazie dochodzeniowym, że – z uwagi na terminy proceduralne, ciężar przestępstwa lub inne szczególnie pilne okoliczności – konieczny jest termin krótszy niż wskazany w niniejszym artykule, lub jeżeli zaznaczył w nakazie, że daną czynność dochodzeniową należy wykonać w określonym dniu, organ wykonujący uwzględnia ten wymóg w maksymalnym możliwym stopniu.

3.        Decyzję co do uznania lub wykonania właściwy organ wykonujący podejmuje możliwie szybko i – nie naruszając ust. 5 – nie później niż w terminie 30 dni od otrzymania europejskiego nakazu dochodzeniowego.

4.        Jeżeli nie występują podstawy odroczenia określone w art. 14 lub jeżeli państwo wykonujące nie dysponuje jeszcze samo materiałem dowodowym, którego dotyczy czynność dochodzeniowa wskazana w europejskim nakazie dochodzeniowym, organ wykonujący przeprowadza daną czynność dochodzeniową niezwłocznie, ale – nie naruszając ust. 5 – nie później niż 90 dni po podjęciu decyzji, o której mowa w ust. 3.

5.        Gdy w określonym przypadku właściwy organ wykonujący nie ma praktycznej możliwości dotrzymania terminu określonego w ust. 3 lub konkretnego terminu określonego w ust. 2, informuje o tym niezwłocznie w dowolny sposób właściwy organ państwa wydającego, podając przyczyny opóźnienia i szacunkowy okres potrzebny do podjęcia decyzji. W takich przypadkach termin określony w ust. 3 można przedłużyć maksymalnie o 30 dni.

6.        Jeżeli w określonym przypadku właściwy organ wykonujący nie ma praktycznej możliwości dotrzymania terminu określonego w ust. 4, informuje o tym niezwłocznie w dowolny sposób właściwy organ państwa wydającego, podając przyczyny opóźnienia, i konsultuje się z organem wydającym w kwestii stosownego terminu wykonania danej czynności.

Artykuł 12

Przekazywanie materiału dowodowego

1.        W wyniku wykonania europejskiego nakazu dochodzeniowego organ wykonujący przekazuje państwu wydającemu bez zbędnej zwłoki pozyskany lub będący już w posiadaniu właściwych organów państwa wykonującego materiał dowodowy. Jeżeli wystąpiono o to w europejskim nakazie dochodzeniowym i jeżeli możliwość taką dopuszcza prawo krajowe państwa wykonującego, materiał dowodowy przekazuje się bezpośrednio właściwym organom państwa wydającego, które pomagają w wykonaniu europejskiego nakazu dochodzeniowego zgodnie z art. 8 ust. 3.

1a.      Przekazanie materiału dowodowego może zostać zawieszone do czasu podjęcia decyzji dotyczącej środka odwoławczego, chyba że w nakazie wskazano dostateczne powody, dla których natychmiastowe przekazanie jest niezbędne do właściwego prowadzenia dochodzenia lub do zachowania praw osób. Jednak przekazanie materiału dowodowego zostaje zawieszone, jeśli spowodowałoby poważną i nieodwracalną szkodę osobie, której dotyczy nakaz.

2.        Przekazując uzyskany materiał dowodowy, organ wykonujący zaznacza, czy wymaga jego zwrotu do państwa wykonującego, gdy tylko przestanie być potrzebny państwu wydającemu.

3.        Gdy przedmioty, dokumenty lub dane mają znaczenie także dla innych postępowań, organ wykonujący może, na wyraźny wniosek i po konsultacjach z organem wydającym, tymczasowo przekazać materiał dowodowy pod warunkiem jego zwrotu do państwa wykonującego, gdy tylko przestanie on być potrzebny w państwie wydającym lub w każdym innym momencie uzgodnionym między właściwymi organami.

Artykuł 13

Środki odwoławcze

1.        Państwa członkowskie zapewniają, by do czynności dochodzeniowych zawartych w europejskim nakazie dochodzeniowym zastosowanie miały środki odwoławcze równoważne środkom, które byłyby dostępne w analogicznej sprawie krajowej.

2.        Merytoryczne podstawy wydania europejskiego nakazu dochodzeniowego można kwestionować wyłącznie w drodze powództwa w państwie wydającym, bez uszczerbku dla gwarancji dotyczących praw podstawowych w państwie wykonującym.

3.        O ile nie podważy to potrzeby zapewnienia poufności dochodzenia przewidzianej w art. 18 ust. 1, organ wydający i wykonujący przedsiębiorą stosowne środki, by zapewnić przekazanie informacji o przewidzianych w prawie krajowym możliwościach skorzystania ze środków odwoławczych gdy zaistnieje możliwość ich zastosowania, i w odpowiednim czasie, by umożliwić ich skuteczne wykonanie.

4.        Państwa członkowskie zapewniają, by terminy na skorzystanie ze środka odwoławczego były takie same jak terminy obowiązujące w analogicznych sprawach krajowych i by były stosowane w sposób gwarantujący możliwość skutecznego skorzystania z tych środków odwoławczych przez osoby, których dotyczy europejski nakaz dochodzeniowy.

5.        Organ wydający i wykonujący informują się nawzajem o środkach odwoławczych, z których skorzystano przeciw wydaniu, uznaniu lub wykonaniu europejskiego nakazu dochodzeniowego.

6. Zakwestionowanie na drodze prawnej nie zawiesza wykonania czynności dochodzeniowej, chyba że tak przewidziano w odniesieniu do analogicznych spraw krajowych.

7.        Skuteczne zakwestionowanie na drodze prawnej uznania lub wykonania europejskiego nakazu dochodzeniowego jest brane pod uwagę przez państwo wydające zgodnie z jego prawem krajowym. Bez uszczerbku dla krajowych przepisów proceduralnych, państwa członkowskie dopilnowują, by gdy materiał dowodowy uzyskany dzięki europejskiemu nakazowi dochodzeniowemu jest rozpatrywany w postępowaniu karnym w państwie wydającym, przestrzegane były prawa do obrony i do rzetelnego postępowania.

Artykuł 14

Podstawy odroczenia uznania lub odroczenia wykonania

1.        Uznanie lub wykonanie europejskiego nakazu dochodzeniowego w państwie wykonującym można odroczyć, jeżeli:

a)        jego wykonanie mogłoby zaszkodzić toczącemu się dochodzeniu lub ściganiu – o okres uznany przez państwo wykonujące za rozsądny; ▌

b)        odnośne przedmioty, dokumenty lub dane są już wykorzystywane w innym postępowaniu – dopóki nie będą już one w nim potrzebne.

2.        Gdy tylko podstawa odroczenia utraci swoją zasadność, organ wykonujący natychmiast podejmuje czynności konieczne do wykonania europejskiego nakazu dochodzeniowego i w dowolny sposób pozwalający uzyskać pisemne potwierdzenie informuje o tym organ wydający.

Artykuł 15

Obowiązek informowania

1.        Właściwy organ państwa wykonującego, który otrzymuje europejski nakaz dochodzeniowy, potwierdza niezwłocznie jego otrzymanie – najpóźniej w terminie jednego tygodnia od otrzymania nakazu – wypełniając i odsyłając formularz zamieszczony w załączniku B. Jeżeli w myśl art. 6 ust. 2 został wyznaczony organ centralny, obowiązek potwierdzenia otrzymania europejskiego nakazu dochodzeniowego dotyczy zarówno tego organu centralnego, jak i organu wykonującego, który ten nakaz otrzymał za pośrednictwem organu centralnego. W przypadkach określonych w art. 6 ust. 5 obowiązek potwierdzenia otrzymania europejskiego nakazu dochodzeniowego dotyczy zarówno właściwego organu, który go otrzymał pierwotnie, jak i organu wykonującego, któremu nakaz ten został ostatecznie przekazany.

2.        Nie naruszając art. 9 ust. 2 i 3, organ wykonujący informuje organ wydający:

a)        natychmiast w dowolny sposób:

(i)        jeżeli organ wykonujący nie jest w stanie podjąć decyzji co do uznania lub wykonania nakazu, gdyż formularz przedstawiony w załączniku jest niekompletny lub ewidentnie błędnie wypełniony;

(ii)       jeżeli wykonując europejski nakaz dochodzeniowy, organ wykonujący uzna bez dalszych dociekań, że celowe może być podjęcie czynności dochodzeniowych, których nie przewidziano pierwotnie lub których nie można było wskazać w momencie wydawania europejskiego nakazu dochodzeniowego – po to aby organ wydający mógł w danej sprawie podjąć dalsze działania;

(iii)      jeżeli organ wykonujący ustali, że w konkretnym przypadku nie jest w stanie dopełnić formalności i procedur wyraźnie określonych przez organ wydający zgodnie z art. 8.

Na wniosek organu wydającego przekazane informacje zostają bezzwłocznie potwierdzone w dowolny sposób pozwalający uzyskać pisemne potwierdzenie;

b)        niezwłocznie w dowolny sposób pozwalający uzyskać pisemne potwierdzenie:

(i)        o wszelkich decyzjach podjętych na podstawie art. 9 lub 10▌;

(ii)       o odroczeniu wykonania lub uznania europejskiego nakazu dochodzeniowego, o powodach takiej decyzji i, w miarę możliwości, o spodziewanym okresie odroczenia.

Artykuł 16

Odpowiedzialność karna funkcjonariuszy

Gdy w ramach stosowania niniejszej dyrektywy funkcjonariusze państwa wydającego są obecni na terytorium państwa wykonującego, to w kwestii przestępstw popełnionych przez nich lub przeciwko nim traktuje się ich tak jak funkcjonariuszy państwa wykonującego.

Artykuł 17

Odpowiedzialność cywilna funkcjonariuszy

1.        Gdy w ramach stosowania niniejszej dyrektywy funkcjonariusze państwa członkowskiego są obecni na terytorium innego państwa członkowskiego, to za wszelkie szkody spowodowane przez nich podczas działań odpowiada pierwsze państwo członkowskie zgodnie z prawem państwa członkowskiego, na którego terytorium działają ci funkcjonariusze.

2.        Państwo członkowskie, na którego terytorium powstała szkoda określona w ust. 1, naprawia taką szkodę na warunkach mających zastosowanie do szkody spowodowanej przez jego własnych funkcjonariuszy.

3.        Państwo członkowskie, którego funkcjonariusze spowodowali szkodę wobec jakiejkolwiek osoby na terytorium innego państwa członkowskiego, zwraca ▌całość wszelkich kwot, które to drugie państwo zapłaciło ofiarom lub osobom uprawnionym w ich imieniu.

4.        Bez uszczerbku dla możliwości dochodzenia swoich praw wobec osób trzecich i z wyłączeniem ust. 3, każde państwo członkowskie powstrzymuje się w przypadku określonym w ust. 1 od żądania zwrotu za szkody, których doznało ze strony innego państwa członkowskiego.

Artykuł 18

Poufność

1.        Każde państwo członkowskie podejmuje konieczne środki, aby wykonując europejski nakaz dochodzeniowy, organ wydający i organ wykonujący należycie uwzględniały poufny charakter dochodzenia.

2.        Organ wykonujący gwarantuje zgodnie ze swoim prawem krajowym poufność faktów i treści podanych w europejskim nakazie dochodzeniowym, jednak obowiązek nie dotyczy tych faktów i treści, których ujawnienie jest niezbędne do wykonania danej czynności dochodzeniowej. Jeżeli organ wykonujący nie jest w stanie dopełnić wymogu poufności, informuje o tym niezwłocznie organ wydający.

3.        Jeżeli brak jest innych wytycznych ze strony organu wykonującego, organ wydający zachowuje zgodnie ze swoim prawem krajowym poufność wszelkich dostarczonych przez organ wykonujący materiałów dowodowych i informacji, jednak obowiązek ten nie dotyczy tych materiałów dowodowych i informacji, których ujawnienia wymaga dochodzenie lub postępowanie opisane w europejskim nakazie dochodzeniowym.

4.        Każde państwo członkowskie podejmuje konieczne środki, aby banki nie ujawniały danemu klientowi banku ani innym osobom trzecim, że państwu wydającemu przekazano informacje zgodnie z art. 23, 24 i 25 ani że prowadzone jest dochodzenie.

Artykuł 18a

Ochrona danych osobowych

Przy wykonywaniu niniejszej dyrektywy państwa członkowskie zapewniają ochronę danych osobowych i ich przetwarzanie wyłącznie zgodnie z przepisami decyzji ramowej Rady 2008/977/WSiSW z dnia 27 listopada 2008 r. w sprawie ochrony danych osobowych przetwarzanych w ramach współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych oraz z zasadami zawartymi w Konwencji Rady Europy z dnia 28 stycznia 1981 r. o ochronie osób w związku z automatycznym przetwarzaniem danych osobowych i w protokole dodatkowym do niej.

Dostęp do takich danych jest ograniczony, bez uszczerbku dla praw osób, których dane dotyczą. Jedynie osoby upoważnione mogą mieć dostęp do takich danych.

Artykuł 18b

Koszty

1.        O ile niniejsza dyrektywa nie stanowi inaczej, wszystkie koszty poniesione na terytorium państwa wykonującego związane z wykonaniem europejskiego nakazu dochodzeniowego zostają poniesione przez państwo wykonujące.

2.        Gdy organ wykonujący uzna, że koszty wykonania nakazu mogą okazać się szczególnie wysokie, może on skonsultować się z organem wydającym, by ustalić, czy i jak można podzielić koszty lub zmienić nakaz. Organ wydający jest uprzednio szczegółowo informowany przez organ wykonujący o części kosztów uznanej za szczególnie wysoką.

3.        W wyjątkowych sytuacjach, gdy konsultacje nie doprowadzą do porozumienia, organ wydający może podjąć decyzję o częściowym lub całkowitym wycofaniu nakazu, a w przypadku gdy zdecyduje o podtrzymaniu go, ponosi tę część kosztów, która uznana została za szczególnie wysoką.

ROZDZIAŁ IV

PRZEPISY SZCZEGÓŁOWE DOTYCZĄCE

NIEKTÓRYCH CZYNNOŚCI DOCHODZENIOWYCH

Artykuł 19Tymczasowe przekazanie osoby pozbawionej wolności do państwa wydającego do celów

przeprowadzenia czynności dochodzeniowej

1.        Europejski nakaz dochodzeniowy można wydać po to, aby osoba pozbawiona wolności w państwie wykonującym została tymczasowo przekazana do celów przeprowadzenia czynności dochodzeniowej służącej gromadzeniu materiału dowodowego, która to czynność wymaga obecności tej osoby na terytorium państwa wydającego, pod warunkiem że osoba ta zostanie odesłana z powrotem w terminie określonym przez państwo wykonujące.

2.        Oprócz podstaw odmowy uznania lub wykonania, o których mowa w art. 10, odmowę wykonania europejskiego nakazu dochodzeniowego mogą również uzasadniać następujące okoliczności:

a)        osoba pozbawiona wolności nie wyraża zgody; lub

b)        przekazanie może skutkować przedłużeniem okresu pozbawienia wolności.

2a.      Bez uszczerbku dla ust. 2 lit. a), gdy państwo wykonujące uznaje to za konieczne ze względu na wiek lub stan fizyczny lub psychiczny danej osoby pozbawionej wolności, jej przedstawiciel prawny uzyskuje możliwość wyrażenia opinii na temat tymczasowego przekazania.

3.        W przypadku, o którym mowa w ust. 1, zezwolenia na tranzyt osoby pozbawionej wolności przez terytorium trzeciego państwa członkowskiego udziela się na wniosek, któremu towarzyszą wszelkie niezbędne dokumenty.

4.        Uzgodnienia praktyczne dotyczące tymczasowego przekazania osoby, w tym szczegółowe warunki pozbawienia wolności w państwie wydającym, a także daty jej ▌obowiązkowego przekazania z terytorium państwa wykonującego i powrotu na nie są przedmiotem ustaleń między danymi państwami członkowskimi, przy zapewnieniu, że uwzględniony został stan fizyczny lub psychiczny danej osoby, a także poziom bezpieczeństwa wymagany w państwie wydającym.

5.        Osoba przekazywana pozostaje pozbawiona wolności na terytorium państwa wydającego, a jeżeli dochodzi do tranzytu – na terytorium tranzytowych państw członkowskich, w związku z czynami lub wyrokami, które były podstawą pozbawienia jej wolności w państwie wykonującym, chyba że wykonujące państwo członkowskie wystąpi o jej zwolnienie.

6.        Okres pozbawienia wolności na terytorium wydającego państwa członkowskiego zalicza się na poczet okresu pozbawienia wolności, któremu przekazywana osoba musi lub będzie musiała się poddać na terytorium wykonującego państwa członkowskiego.

7.        Bez uszczerbku dla ust. 5 przekazanej osoby nie ściga się, nie pozbawia wolności ani nie poddaje żadnym innym ograniczeniom wolności osobistej w państwie wydającym w związku z czynami lub wyrokami, które nastąpiły przed jej wyjazdem z terytorium państwa wykonującego, i które nie zostały wyszczególnione w odnośnym europejskim nakazie dochodzeniowym.

8.        Immunitet przewidziany w ust. 7 ustaje, jeżeli po piętnastu kolejnych dniach liczonych od dnia, w którym obecność przekazanej osoby przestaje być wymagana przez organy wydające, osoba ta miała możliwość wyjazdu, a mimo to pozostała na terytorium tego państwa, lub po jego opuszczeniu na nie powróciła.

9.        Koszty wynikające ze stosowania niniejszego artykułu są ponoszone zgodnie z art. 18b, poza kosztami związanymi z przekazaniem osoby do i z państwa wydającego, które mają być ponoszone przez to państwo.

Artykuł 20

Tymczasowe przekazanie osoby pozbawionej wolności do państwa wykonującego do celów przeprowadzenia czynności dochodzeniowej

1. Europejski nakaz dochodzeniowy można wydać po to, aby osoba pozbawiona wolności w państwie wydającym została tymczasowo przekazana do celów przeprowadzenia czynności dochodzeniowej służącej gromadzeniu materiału dowodowego, która to czynność wymaga obecności tej osoby na terytorium państwa wykonującego.

▌

5.        Artykuł 19 ust. 2 lit. a) i ust. 2a–8 stosuje się odpowiednio do tymczasowego przekazania na mocy niniejszego artykułu.

6.        Koszty wynikające ze stosowania niniejszego artykułu są ponoszone zgodnie z art. 18b, poza kosztami związanymi z przekazaniem tej osoby do i z państwa wykonującego, które mają być ponoszone przez państwo wydające.

Artykuł 21 Przesłuchanie z wykorzystaniem wideokonferencji

lub innej formy przekazu audiowizualnego

1.        Jeżeli dana osoba znajduje się na terytorium państwa wykonującego i musi zostać przesłuchana w charakterze świadka lub biegłego przez właściwy organ państwa wydającego, organ wydający może ▌wydać europejski nakaz dochodzeniowy w celu przesłuchania świadka lub biegłego z wykorzystaniem wideokonferencji lub innej formy przekazu audiowizualnego, zgodnie z ust. 6–9.

1a.      Europejski nakaz dochodzeniowy może być również wydany do celów przesłuchania osoby podejrzanej lub oskarżonej z wykorzystaniem wideokonferencji lub innej formy przekazu audiowizualnego. Oprócz podstaw odmowy uznania lub wykonania, o których mowa w art. 10, odmowę wykonania europejskiego nakazu dochodzeniowego mogą również uzasadniać następujące okoliczności:

a)        osoba podejrzana lub oskarżona nie wyraża zgody; lub

b)        wykonanie takiej czynności w konkretnym przypadku byłoby sprzeczne z podstawowymi zasadami prawa państwa wykonującego.

1b.      Kwestie praktyczne związane z przesłuchaniem są przedmiotem uzgodnień między organem wydającym i organem wykonującym. Przy uzgadnianiu takich kwestii, organ wykonujący zobowiązuje się, że:

a)      powiadomi danego świadka lub biegłego o terminie i miejscu przesłuchania; lub

b)        wezwie osobę podejrzaną lub oskarżoną do stawienia się na przesłuchanie w trybie przewidzianym w jego prawie i poinformuje ją o jej prawach na mocy prawa państwa wydającego, z wyprzedzeniem umożliwiającym jej skuteczne skorzystanie z przysługującego jej prawa do obrony;

c)        zapewni ustalenie w sposób pewny tożsamości osoby, która ma zostać przesłuchana.

▌

3.       Jeżeli w okolicznościach danej sprawy organ wykonujący nie ma dostępu do środków technicznych umożliwiających przeprowadzenie wideokonferencji, środki takie może mu za obopólną zgodą udostępnić państwo wydające ▌.

▌

6.        Do przesłuchania z wykorzystaniem wideokonferencji lub innej formy przekazu audiowizualnego zastosowanie mają następujące zasady:

a)        właściwy organ państwa wykonującego jest obecny w czasie przesłuchania i korzysta w razie konieczności z pomocy tłumacza ustnego; organ ten odpowiada też za zapewnienie ustalenia w sposób pewny tożsamości osoby, która ma zostać przesłuchana i za przestrzeganie podstawowych zasad prawa obowiązującego w państwie wykonującym ▌. Jeżeli organ wykonujący uzna, że podczas przesłuchania doszło do naruszenia podstawowych zasad prawa obowiązującego w państwie wykonującym ▌, podejmuje natychmiast niezbędne kroki, aby zapewnić kontynuowanie przesłuchania na tych zasadach;

b)        środki ochrony osoby, która ma zostać przesłuchana, zostają w razie konieczności uzgodnione przez właściwe organy państwa wydającego i państwa wykonującego;

c)        przesłuchanie jest prowadzone bezpośrednio przez właściwy organ lub pod kierunkiem właściwego organu państwa wydającego, zgodnie z jego własnymi przepisami;

d)        na żądanie państwa wydającego lub osoby, która ma zostać przesłuchana, państwo wykonujące zapewnia jej w razie konieczności pomoc tłumacza ustnego;

e)        osoby podejrzane lub oskarżone są informowane przed przesłuchaniem o prawach proceduralnych, które im przysługują, w tym o prawie do odmowy składania zeznań, na mocy przepisów państwa wykonującego i wydającego. Świadkowie i biegli mogą powołać się na prawo do odmowy składania zeznań, które przysługuje im na mocy przepisów państwa wykonującego lub wydającego ▌, i są informowani o tym prawie przed przesłuchaniem.

7.        Bez uszczerbku dla środków uzgodnionych dla ochrony osób organ wykonujący sporządza po przesłuchaniu protokół, w którym odnotowuje datę i miejsce przesłuchania, tożsamość przesłuchanej osoby, tożsamość i funkcję wszystkich innych osób z państwa wykonującego ▌uczestniczących w przesłuchaniu, wszelkie złożone przysięgi oraz warunki techniczne panujące podczas przesłuchania. Organ wykonujący przekazuje ten protokół organowi wydającemu.

▌

9.        Każde państwo członkowskie podejmuje niezbędne kroki w celu zagwarantowania, że w przypadku gdy dana osoba jest przesłuchiwana na jego terytorium na mocy niniejszego artykułu i mimo obowiązku złożenia zeznań odmawia ich złożenia lub składa zeznania ▌ niezgodne z prawdą, jego prawo krajowe będzie miało takie samo zastosowanie, jakby przesłuchanie było prowadzone zgodnie z procedurą krajową.

Artykuł 22

Przesłuchanie z wykorzystaniem telekonferencji

1.        Jeżeli dana osoba znajduje się na terytorium jednego państwa członkowskiego▌, a musi zostać przesłuchana w charakterze świadka lub biegłego przez właściwe organy innego państwa członkowskiego, organ wydający tego drugiego państwa członkowskiego może – gdy nie jest to odpowiednie lub możliwe, by osoba, która ma być przesłuchana, pojawiała się osobiście na terytorium tego państwa – po przeanalizowaniu innych stosownych środków wydać europejski nakaz dochodzeniowy, w celu przesłuchania świadka lub biegłego z wykorzystaniem telekonferencji▌, zgodnie z ust. 4.

▌

4.        ▌O ile nie postanowiono inaczej, art. 21 ust. 1b, 6, 7 i 9 stosuje się odpowiednio.

Artykuł 23

Informacje o rachunkach bankowych i innych rachunkach finansowych

1.        Europejski nakaz dochodzeniowy można wydać w celu ustalenia, czy osoba fizyczna lub prawna objęta postępowaniem karnym posiada lub kontroluje jeden lub kilka dowolnego rodzaju rachunków w jakimkolwiek banku na terytorium państwa wykonującego, a jeżeli tak – by uzyskać wszelkie dane szczegółowe dotyczące zidentyfikowanych rachunków.

2.        Każde państwo członkowskie podejmuje – na warunkach określonych w niniejszym artykule – konieczne kroki, by być w stanie udzielić informacji, o których mowa w ust. 1.

3.        Informacje określone w ust. 1 dotyczą także rachunków, do korzystania z których osoba objęta postępowaniem posiada pełnomocnictwo, jeżeli informacji tych zażądano w europejskim nakazie dochodzeniowym ▌.

4.        Obowiązek ustanowiony w niniejszym artykule ma zastosowanie tylko w takim zakresie, w jakim bank prowadzący dany rachunek dysponuje odnośnymi informacjami.

▌

6.        W europejskim nakazie dochodzeniowym organ wydający stwierdza, ▌dlaczego uważa, że żądane informacje będą prawdopodobnie miały zasadnicze znaczenie dla postępowania karnego i na jakiej podstawie przypuszcza, że banki w państwie wykonującym ▌prowadzą dany rachunek, oraz w miarę możliwości wskazuje, o które banki może chodzić ▌. Podaje on również w europejskim nakazie dochodzeniowym wszelkie posiadane informacje mogące ułatwić wykonanie tego nakazu ▌.

7.        Europejski nakaz dochodzeniowy można wydać również po to, by ustalić, czy osoba fizyczna lub prawna objęta postępowaniem karnym posiada jeden lub więcej rachunków w jakiejkolwiek pozabankowej instytucji finansowej na terytorium państwa wykonującego. Ustępy 3–6 stosuje się odpowiednio. W takim przypadku i w uzupełnieniu podstaw odmowy uznania i wykonania, o których mowa w art. 10, wykonania europejskiego nakazu dochodzeniowego można również odmówić, jeśli przeprowadzenie danej czynności nie byłoby dozwolone w analogicznej sprawie krajowej.

Artykuł 24Informacje o operacjach bankowych i 

innych operacjach finansowych

1.        Europejski nakaz dochodzeniowy można wydać po to, aby uzyskać szczegółowe dane o konkretnych rachunkach bankowych i o operacjach bankowych, które zostały przeprowadzone w danym okresie za pomocą jednego lub kilku rachunków wskazanych w europejskim nakazie dochodzeniowym, w tym żeby uzyskać szczegółowe dane o rachunku nadawcy lub odbiorcy.

2.        Każde państwo członkowskie podejmuje – na warunkach określonych w niniejszym artykule – konieczne kroki, by udzielić informacji, o których mowa w ust. 1.

3.        Obowiązek ustanowiony w niniejszym artykule ma zastosowanie tylko w takim zakresie, w jakim bank prowadzący rachunek dysponuje odnośnymi informacjami.

4.        Organ wydający ▌wskazuje w europejskim nakazie dochodzeniowym, dlaczego uważa, że żądane informacje są istotne do celów postępowania karnego.

5.        Europejski nakaz dochodzeniowy może również zostać wydany w odniesieniu do informacji, o których mowa w ust. 1, w przypadku operacji finansowych prowadzonych przez pozabankowe instytucje finansowe. Ustępy 3–4 stosuje się odpowiednio. W takim przypadku i w uzupełnieniu podstaw odmowy uznania i wykonania, o których mowa w art. 10, wykonania europejskiego nakazu dochodzeniowego można również odmówić, jeśli przeprowadzenie danej czynności nie byłoby dozwolone w analogicznej sprawie krajowej.

Artykuł 25

Monitorowanie transakcji bankowych

▌

Artykuł 26

Przesyłki niejawnie nadzorowane

▌

Artykuł 27

Czynności dochodzeniowe wymagające gromadzenia materiału dowodowego na bieżąco, w sposób ciągły i przez konkretny okres

1.        Gdy europejski nakaz dochodzeniowy jest wydawany w celu przeprowadzenia czynności ▌wymagającej gromadzenia materiału dowodowego na bieżąco, w sposób ciągły i przez konkretny okres, takich jak:

a)        monitorowanie operacji bankowych lub innych operacji finansowych, które są prowadzone przy użyciu jednego lub większej liczby określonych rachunków;

b)        przesyłka niejawnie nadzorowana na terytorium państwa wykonującego

           jego wykonania można ▌odmówić – w uzupełnieniu podstaw odmowy uznania i wykonania, o których mowa w art. 10 – jeśli przeprowadzenie danej czynności nie byłoby dozwolone w analogicznej sprawie krajowej.

1a.      Uzgodnienia praktyczne dotyczące czynności, o której mowa w ust. 1 lit. b), i w innych niezbędnych przypadkach, dokonywane są przez dane państwa członkowskie.

1b.      Organ wydający wskazuje w europejskim nakazie dochodzeniowym, dlaczego uważa, że żądane informacje są istotne do celów postępowania karnego.

▌

4.        Prawo do działania, do kierowania operacjami związanymi z wykonaniem europejskiego nakazu dochodzeniowego, o którym mowa w ust. 1, oraz do sprawowania kontroli nad tymi operacjami przysługuje właściwym organom państwa wykonującego.

Artykuł 27a

Dochodzenia niejawne

1.  Europejski nakaz dochodzeniowy może zostać wydany do celów wystąpienia do państwa wykonującego o pomoc państwu wydającemu w prowadzeniu dochodzeń w sprawach przestępstw przez funkcjonariuszy działających niejawnie lub pod fałszywą tożsamością (zwanych dalej „dochodzeniami niejawnymi”).

2. Organ wydający stwierdza w europejskim nakazie dochodzeniowym, dlaczego uważa, że ta konkretna czynność prawdopodobnie będzie istotna do celów postępowania karnego. Decyzja dotycząca uznania i wykonania europejskiego nakazu dochodzeniowego wydanego na warunkach opisanych w niniejszym artykule jest podejmowana w każdym indywidualnym przypadku przez właściwe organy państwa wykonującego z należytym uwzględnieniem jego krajowego prawa i krajowych procedur.

3. Wykonania europejskiego nakazu dochodzeniowego, o którym mowa w ustępie 1, można odmówić – w uzupełnieniu podstaw odmowy uznania i wykonania, o których mowa w art. 10 – jeśli przeprowadzenie danej czynności nie byłoby dozwolone w analogicznej sprawie krajowej lub jeśli nie było możliwe osiągnięcie porozumienia co do uzgodnień odnoszących się do dochodzeń niejawnych, zgodnie z ust. 4.

4. Dochodzenia niejawne odbywają się zgodnie z prawem krajowym i procedurami państwa członkowskiego, na którego terytorium się toczą. Prawo do działania, do kierowania operacjami związanymi z czynnościami dochodzeniowymi, o których mowa w ust. 1, oraz do sprawowania kontroli nad tymi operacjami przysługuje wyłącznie właściwym organom państwa wykonującego. Czas trwania dochodzeń niejawnych, szczegółowe warunki i status prawny funkcjonariuszy podczas takich dochodzeń jest ustalany przez państwa członkowskie z należytym uwzględnieniem ich krajowych praw i procedur.

ROZDZIAŁ IV (A)

PRZECHWYTYWANIE PRZEKAZÓW TELEKOMUNIKACYJNYCH

Artykuł 27b

Przechwytywanie przekazów telekomunikacyjnych

przy technicznej pomocy innego państwa członkowskiego

1.        Europejski nakaz dochodzeniowy może być wydany w sprawie przechwytywania przekazów telekomunikacyjnych w państwie, którego pomoc techniczna jest potrzebna.

2.        W przypadku gdy więcej niż jedno państwo jest w stanie udzielić pełnej niezbędnej pomocy technicznej w odniesieniu do tej samej operacji przechwytywania przekazów telekomunikacyjnych, europejski nakaz dochodzeniowy jest przesyłany tylko do jednego z nich, a priorytet zawsze jest dawany temu państwu, w którym znajduje się lub będzie się znajdował podmiot operacji przechwytywania.

3.        Europejski nakaz dochodzeniowy, o którym mowa w ust. 1, zawiera również następujące informacje:

a)        informacje do celów identyfikacji podmiotu operacji przechwytywania;

b)        pożądany czas trwania przechwytywania; oraz

c)        wystarczającą ilość danych technicznych, w szczególności identyfikator celu, by zagwarantować, że europejski nakaz dochodzeniowy może być wykonany.

3a.      Organ wydający wskazuje w europejskim nakazie dochodzeniowym, dlaczego uważa, że żądana czynność jest istotna do celów postępowania karnego.

4.        W uzupełnieniu podstaw odmowy wymienionych w art. 10, wykonania europejskiego nakazu dochodzeniowego, o którym mowa w ust. 1, można również odmówić, jeśli czynność ta nie byłaby dozwolona w analogicznej sprawie krajowej. Państwo wydające może uzależnić swoją zgodę od spełnienia wszelkich warunków, jakie byłyby przestrzegane w analogicznej sprawie krajowej.

5.        Europejski nakaz dochodzeniowy, o którym mowa w ust. 1, może zostać wykonany w drodze:

a)       natychmiastowego przesłania przekazu telekomunikacyjnego do państwa wydającego; lub

b)       przechwycenia, zarejestrowania, a następnie przesłania wyniku przechwycenia przekazu do państwa wydającego.

Organ wydający i organ wykonujący konsultują się ze sobą w celu uzgodnienia, czy przechwytywanie dokonywane jest zgodnie z ust. 5 lit. a) lub b).

6.        W momencie wydawania europejskiego nakazu dochodzeniowego, o którym mowa w ust. 1, lub podczas przechwytywania organ wydający może również – gdy ma ku temu szczególny powód – wystąpić o transkrypcję, odkodowanie lub odcyfrowanie nagrania, z zastrzeżeniem zgody organu wykonującego.

7.        Koszty wynikające ze stosowania niniejszego artykułu są ponoszone zgodnie z art. 18b, poza kosztami związanymi z transkrypcją, odkodowaniem i odcyfrowaniem przechwytywanych przekazów, które te koszty ponoszone są przez państwo wydające.

Artykuł 27d

Powiadomienie państwa członkowskiego, którego pomoc techniczna nie jest potrzebna i na którego terytorium znajduje się podmiot operacji przechwytywania

1.        Gdy do celów przeprowadzenia czynności dochodzeniowej właściwy organ jednego państwa członkowskiego (zwanego dalej „przechwytującym państwem członkowskim”) wydaje zgodę na przechwytywanie przekazów telekomunikacyjnych, a adres identyfikacyjny podmiotu określony w nakazie przechwycenia jest używany na terytorium innego państwa członkowskiego (zwanego dalej „powiadamianym państwem członkowskim”), którego pomoc techniczna nie jest potrzebna do dokonania przechwycenia, przechwytujące państwo członkowskie informuje właściwy organ powiadamianego państwa członkowskiego o przechwytywaniu:

a)       przed przechwyceniem, w przypadkach gdy właściwy organ państwa członkowskiego w momencie wydania nakazu przechwycenia wie, że podmiot jest lub będzie przebywał na terytorium powiadamianego państwa członkowskiego;

b)       podczas operacji przechwytywania lub po jej zakończeniu, w momencie gdy to państwo członkowskie zorientuje się, że podmiot operacji przechwytywania przebywa lub przebywał podczas operacji przechwytywania na terytorium powiadamianego państwa członkowskiego.

2.        Powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się za pomocą formularza zamieszczonego w załączniku C.

3.        Właściwy organ powiadamianego państwa członkowskiego może – w sytuacji gdy przechwytywanie nie byłoby dozwolone w analogicznej sprawie krajowej – powiadomić bezzwłocznie i najpóźniej w ciągu 96 godzin po otrzymaniu powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, właściwy organ państwa przechwytującego:

a)        o tym, że przechwytywanie nie może być przeprowadzone lub zostanie zakończone; oraz

b)        w razie konieczności, o tym że wszelkie materiały już przechwycone, w czasie gdy podmiot operacji przechwytywania przebywał na terytorium tego państwa członkowskiego, nie mogą być wykorzystane lub mogą być wykorzystane wyłącznie na warunkach określonych przez to państwo członkowskie. Właściwy organ powiadamianego państwa informuje właściwy organ państwa przechwytującego o powodach uzasadniających wspomniane warunki.

4.        Art. 5 ust. 2 jest stosowany odpowiednio, do celów powiadomienia, o którym mowa w ust. 2.

ROZDZIAŁ IV (B)

ŚRODKI TYMCZASOWE

Artykuł 27e

Środki tymczasowe

1.  Europejski nakaz dochodzeniowy może zostać wydany z myślą o zastosowaniu wszelkich tymczasowych środków w celu zapobiegania niszczeniu, przekształcaniu, przemieszczaniu, przekazywaniu lub wyzbywaniu się przedmiotu, który może być wykorzystany jako materiał dowodowy.

2.        Organ wykonujący podejmuje decyzję co do zastosowania tego środka tymczasowego i informuje o niej tak szybko, jak to możliwe, a jeśli jest to wykonalne – w ciągu 24 godzin od otrzymania europejskiego nakazu dochodzeniowego.

3.        Gdy zostaje złożony wniosek dotyczący środka tymczasowego, o którym mowa w ust. 1, organ wydający zaznacza w europejskim nakazie dochodzeniowym, czy materiał dowodowy zostanie przekazany do państwa wydającego, czy pozostanie w państwie wykonującym. Organ wykonujący uznaje i wykonuje taki europejski nakaz dochodzeniowy i przekazuje materiał dowodowy zgodnie z procedurami określonymi w niniejszej dyrektywie.

4.        W przypadku gdy zgodnie z ust. 3 europejskiemu nakazowi dochodzeniowemu towarzyszy instrukcja, by materiał dowodowy pozostał w państwie wykonującym, organ wydający określa datę zniesienia środka tymczasowego, o którym mowa w ust. 1, lub przewidywaną datę złożenia wniosku o przekazanie materiału dowodowego do państwa wydającego.

5.        Po konsultacji z organem wydającym organ wykonujący może zgodnie ze swoim prawem i praktyką krajową określić właściwe warunki w świetle okoliczności danej sprawy w celu ograniczenia okresu, przez jaki będzie utrzymywany środek tymczasowy, o którym mowa w ust. 1. Jeżeli, zgodnie z tymi warunkami, przewiduje on zniesienie środka tymczasowego, informuje organ wydający, który będzie miał możliwość zgłoszenia swoich uwag. Organ wydający powiadamia następnie organ wykonujący, że środki, o których mowa w ust. 1, zostały zniesione.

ROZDZIAŁ V

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Artykuł 28Powiadomienia

1.        Do dnia …^[6]* każde państwo członkowskie informuje Komisję o tym, co następuje:

a)        który(-e) organ(y) są – zgodnie z jego wewnętrznym porządkiem prawnym – organami właściwymi w myśl art. 2 lit. a) i b), w przypadku gdy jest ono państwem wydającym lub wykonującym;

b)        w jakich językach przyjmuje europejski nakaz dochodzeniowy, zgodnie z art. 5 ust. 2;

c)        informację o wyznaczonym(-ych) organie(-ach) centralnym(-ych), jeżeli pragnie ono skorzystać z możliwości, o której mowa w art. 6 ust. 2. Informacje te są wiążące dla organów państwa wydającego;

▌

e)        państwo członkowskie może również dostarczyć wykaz niezbędnych dokumentów, których będzie wymagało na mocy art. 19 ust. 3.

2.        Państwa członkowskie informują Komisję o wszelkich dalszych zmianach co do informacji, o których mowa w ust. 1.

3.        Informacje otrzymane na mocy niniejszego artykułu Komisja udostępnia wszystkim państwom członkowskim ▌oraz europejskiej sieci sądowej. Europejska sieć sądowa udostępnia te informacje na stronie internetowej, o której mowa w art. 9 decyzji Rady 2008/976/WSiSW z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie europejskiej sieci sądowej.

Artykuł 29

Związki z innymi porozumieniami i uzgodnieniami

1.        Odpowiednie postanowienia wymienionych poniżej konwencji, które regulują stosunki między państwami członkowskimi związanymi niniejszą dyrektywą, zostają od dnia …^[7]* zastąpione niniejszą dyrektywą, bez uszczerbku dla ich stosowania w stosunkach między państwami członkowskimi a państwami trzecimi oraz dla ich tymczasowego stosowania na mocy art. 30:

▌        europejska konwencja z dnia 20 kwietnia 1959 r. o pomocy prawnej w sprawach karnych, dwa protokoły dodatkowe do niej: z dnia 17 marca 1978 r. i 8 listopada 2001 r., oraz porozumienia dwustronne zawarte zgodnie z art. 26 tej konwencji;

▌        konwencja wykonawcza z dnia 19 czerwca 1990 r. do układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r.;

▌        Konwencja z dnia 29 maja 2000 r. o pomocy prawnej w sprawach karnych pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej i protokół do niej z dnia 16 października 2001 r.

2.        W odniesieniu do wszystkich państw członkowskich, które uczestniczą w przyjęciu niniejszej dyrektywy, zastępuje się decyzję ramową 2008/978/WSiSW. Przepisy decyzji ramowej 2003/577/WSiSW zostają zastąpione w odniesieniu do wszystkich państw członkowskich, które uczestniczyły w przyjęciu niniejszej dyrektywy w związku z zabezpieczaniem dowodów.

3.        Oprócz tej dyrektywy państwa członkowskie mogą zawierać lub nadal stosować ▌dwu- i wielostronne porozumienia lub uzgodnienia z innymi państwami członkowskimi po dniu …^[8]*, wyłącznie o ile umożliwiają one dalsze wzmocnienie celów niniejszej dyrektywy i przyczyniają się do uproszczenia lub dalszego ułatwienia procedur gromadzenia materiału dowodowego oraz pod warunkiem, że przestrzegany jest poziom zabezpieczeń określony w niniejszej dyrektywie.

5.        Do dnia …^[9]* państwa członkowskie powiadamiają Komisję o obowiązujących porozumieniach i uzgodnieniach, o których mowa w ust. 3, które zamierzają nadal stosować. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję również o wszelkich nowych porozumieniach lub uzgodnieniach, o których mowa w ust. 3, w terminie trzech miesięcy od ich podpisania ▌.

Artykuł 30

Uzgodnienia przejściowe

1.        Wnioski o wzajemną pomoc otrzymane przed dniem …^[10]* podlegają nadal obowiązującym aktom o wzajemnej pomocy w sprawach karnych. Postanowienia o zabezpieczeniu środków dowodowych na mocy decyzji ramowej 2003/577/WSiSW otrzymane przed dniem …^[11]*, także podlegają tej decyzji ramowej.

2.        Gdy zapadnie postanowienie o zabezpieczeniu na mocy decyzji ramowej 2003/577/WSiSW, art. 7 ust. 1 stosuje się do europejskiego nakazu dochodzeniowego odpowiednio.

Artykuł 31Transpozycja

1.        Do dnia ...^[12]* państwa członkowskie przyjmują niezbędne środki, by spełnić wymogi ▌niniejszej dyrektywy.

1a.      Środki przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odesłanie do niniejszej dyrektywy lub odesłanie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Sposoby dokonywania takiego odesłania określane są przez państwa członkowskie.

2.        Do dnia …^[13]* państwa członkowskie przekazują ▌Komisji tekst przepisów dokonujących transpozycji do prawa krajowego obowiązków nałożonych na te państwa na mocy niniejszej dyrektywy.

▌

Artykuł 32

Sprawozdanie ze stosowania

Nie później niż pięć lat od dnia wejścia w życie niniejszej dyrektywy Komisja przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie ze stosowania niniejszej dyrektywy sporządzone na podstawie danych jakościowych i ilościowych, a w szczególności z uwzględnieniem wpływu tej dyrektywy na współpracę w sprawach karnych i na ochronę osób, a także wykonania przepisów dotyczących przechwytywania przekazów telekomunikacyjnych w świetle rozwoju technicznego. W razie potrzeby sprawozdaniu będą towarzyszyć propozycje zmian niniejszej dyrektywy.

Artykuł 33

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 34Adresaci

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich zgodnie z Traktatami.

Sporządzono w …

W imieniu Parlamentu Europejskiego                                W imieniu Rady

Przewodniczący                                                                   Przewodniczący

_______________

ZAŁĄCZNIK A

EUROPEJSKI NAKAZ DOCHODZENIOWY

Niniejszy europejski nakaz dochodzeniowy został wydany przez właściwy ▌organ. Organ wydający go poświadcza, że wydanie niniejszego nakazu jest konieczne i proporcjonalne do celów określonego w nim postępowania oraz że uwzględnia ono prawa osoby podejrzanej lub oskarżonej, a wskazane w nim czynności dochodzeniowe mogłyby zostać zarządzone na takich samych warunkach w analogicznej sprawie krajowej. Proszę o przeprowadzenie wskazanej(-ych) poniżej czynności dochodzeniowej(-ych) przy należytym uwzględnieniu poufności dochodzenia, a następnie o przekazanie materiału dowodowego uzyskanego wskutek wykonania nakazu.

Sekcja A Państwo wydające:.............................................................................................................................. Państwo wykonujące: ..........................................................................................................................

Sekcja B: Pilny charakter nakazu

Jeśli wykonanie nakazu ma pilny charakter, proszę zaznaczyć z jakiego powodu:

o ukrywanie lub niszczenie materiału dowodowego

o bliski termin rozprawy

o inne powody (proszę podać):

Termin wykonania nakazu określa dyrektywa. Jeżeli jednak konieczny jest krótszy lub inny określony termin, proszę go podać i wyjaśnić powody:

................................................................................................................................................................

................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................

Sekcja C: Żądana(-e) czynność(-ci) dochodzeniowa(-e) 1.        Proszę opisać wymaganą pomoc lub czynność(-ci) dochodzeniową(-e) ORAZ zaznaczyć odpowiednie pole (jeśli dotyczy), gdy chodzi o jedną z poniższych czynności dochodzeniowych: .............................................................................................................................................................................................................................................................................................................................. ............................................................................................................................................................... ............................................................................................................................................................... ............................................................................................................................................................... ............................................................................................................................................................... ............................................................................................................................................................... o uzyskanie informacji lub materiałów dowodowych będących już w posiadaniu organu wykonującego o uzyskanie informacji z baz danych prowadzonych przez policję lub organy wymiaru sprawiedliwości o przesłuchanie □            świadka □            biegłego □            osoby podejrzanej lub oskarżonej □            ofiary □            osoby trzeciej o identyfikacja osób posiadających abonament związany z określonym numerem telefonu lub adresem IP o tymczasowe przekazanie osoby pozbawionej wolności państwu wydającemu o tymczasowe przekazanie osoby pozbawionej wolności państwu wykonującemu o przesłuchanie z wykorzystaniem wideokonferencji lub innej formy przekazu audiowizualnego □  świadka □  biegłego □  osoby podejrzanej lub oskarżonej o przesłuchanie z wykorzystaniem telekonferencji □  świadka □  biegłego o informacje o rachunkach bankowych i innych rachunkach finansowych o informacje o transakcjach bankowych i innych transakcjach finansowych o czynności dochodzeniowe wymagające gromadzenia materiału dowodowego na bieżąco, w sposób ciągły i przez konkretny okres □            monitorowanie transakcji bankowych lub innych transakcji finansowych □            przesyłki niejawnie nadzorowane □            inne o dochodzenia niejawne o przechwytywanie przekazów telekomunikacyjnych o czynność(-ści) tymczasową(-we) w celu zapobiegania niszczeniu, przekształcaniu, przemieszczaniu, przekazywaniu lub wyzbywaniu się przedmiotu, który może być wykorzystany jako materiał dowodowy

Sekcja D: Związek z wcześniejszym europejskim nakazem dochodzeniowym W stosownym przypadku proszę wskazać, czy niniejszy nakaz uzupełnia wcześniejszy europejski nakaz dochodzeniowy. Proszę podać informacje pozwalające zidentyfikować poprzedni nakaz (datę jego wydania, nazwę organu będącego adresatem i – o ile jest znana – datę przekazania mu nakazu, a także numery referencyjne podane przez organ wydający i wykonujący). ................................................................................................................................................................ ................................................................................................................................................................ W stosownym przypadku proszę wskazać także, czy europejski nakaz dochodzeniowy dotyczący tej samej sprawy został również skierowany do innego państwa członkowskiego. ................................................................................................................................................................ ................................................................................................................................................................

Sekcja E: Tożsamość osób, których dotyczy żądana czynność   1. Proszę podać wszelkie informacje, o ile są znane, dotyczące tożsamości: (i) osoby (osób) fizycznej(-ych) lub (ii) osoby (osób) prawnej(-ych), których dotyczy czynność dochodzeniowa (jeśli chodzi o więcej niż jedną osobę, proszę podać informacje o każdej z nich):   (i)     Osoba fizyczna Nazwisko:.............................................................................................................................................. Imię(-ona):............................................................................................................................................. Inne nazwisko(-a) (jeżeli dotyczy):........................................................................................................ Pseudonimy (jeżeli dotyczy):................................................................................................................. Płeć:....................................................................................................................................................... Obywatelstwo:....................................................................................................................................... Numer identyfikacyjny lub numer ubezpieczenia społecznego: …………………….. Rodzaj i numer dokumentu(-ów) tożsamości danej osoby (dowodu osobistego, paszportu), jeżeli są znane: …………………….. ………………………………………………………………………………………………………… Data urodzenia:..................................................................................................................................... Miejsce urodzenia:................................................................................................................................. Miejsce zamieszkania lub znany adres (jeżeli aktualny adres nie jest znany, proszę podać ostatni znany adres): ................................................................................................................................................................ Języki zrozumiałe dla danej osoby: ................................................................................................................................................................   (ii)      Osoba prawna Nazwa:................................................................................................................................................... Forma prawna:...................................................................................................................................... Nazwa skrócona, nazwa powszechnie używana lub nazwa handlowa (jeżeli dotyczy): ................................................................................................................................................................ Zarejestrowana siedziba:...................................................................................................................... Numer nadany przy rejestracji:............................................................................................................. Adres osoby prawnej:............................................................................................................................ Imię i nazwisko przedstawiciela osoby prawnej: ……………………..   Proszę opisać, w jakim charakterze występuje w postępowaniu osoba, której dotyczy żądana czynność: □ osoba podejrzana lub oskarżona □ ofiara □ świadek □ biegły □ osoba trzecia □ inny (proszę podać):……………..………………………………………………………………             2. Proszę podać miejsce, w którym ma być przeprowadzona czynność dochodzeniowa, jeżeli jest inne od adresu podanego powyżej: ……………………………………………………………………………………................................ ………………………………………………………………………………………………………… 3. Proszę podać ewentualne inne informacje, którą pomogą wykonać europejski nakaz dochodzeniowy: ……………………………………………………………………………………................................ …………………………………………………………………………………....................................

Sekcja F: Rodzaje postępowań, w których zostaje wydany europejski nakaz dochodzeniowy: □         a)        postępowanie karne, które wszczął organ wymiaru sprawiedliwości lub które może zostać wszczęte przed organem wymiaru sprawiedliwości w sprawie o przestępstwo na mocy krajowego prawa państwa wydającego; lub □         b)        postępowanie wszczęte przez organy administracyjne w związku z czynami, które są zagrożone karą na mocy krajowego prawa państwa wydającego, gdyż stanowią naruszenie przepisów prawa, a wydana decyzja może skutkować wszczęciem postępowania przed sądem właściwym zwłaszcza w sprawach karnych; lub □         c)        postępowanie wszczęte przez organy wymiaru sprawiedliwości w związku z czynami, które są zagrożone karą na mocy krajowego prawa państwa wydającego, gdyż stanowią naruszenie przepisów prawa, a wydana decyzja może skutkować wszczęciem postępowania przed sądem właściwym zwłaszcza w sprawach karnych; □         d)        postępowania, o których mowa w lit. a), b) i c), odnoszącymi się do przestępstw lub naruszeń prawa, za które osoba prawna może zostać pociągnięta do odpowiedzialności lub ukarana w państwie wydającym.

Sekcja G: Powody wydania europejskiego nakazu dochodzeniowego 1.        Streszczenie faktów Proszę wyjaśnić, dlaczego nakaz zostaje wydany, w tym podać streszczenie odnośnych faktów, opis przestępstw, które są przedmiotem zarzutów lub dochodzenia, obecny etap dochodzenia, przesłanki wszelkich czynników ryzyka i wszelkie inne stosowne informacje. ........................................................................................................................................................ ........................................................................................................................................................ ........................................................................................................................................................ 2.        Charakter i kwalifikacja prawna przestępstwa (przestępstw), w związku z którym(-i) zostaje wydany europejski nakaz dochodzeniowy, oraz odnośny przepis prawa/kodeks: ........................................................................................................................................................ ........................................................................................................................................................ ........................................................................................................................................................ 3.        Czy czyn, w związku z którym zostaje wydany europejski nakaz dochodzeniowy, podlega w państwie wydającym karze pozbawienia wolności lub środkowi zabezpieczającemu polegającemu na pozbawieniu wolności na maksymalny okres co najmniej trzech lat zgodnie z prawem państwa wydającego i figuruje w poniższym wykazie przestępstw? Jeśli tak, proszę zaznaczyć właściwe pole: □ - przynależność do organizacji przestępczej, □ - terroryzm, □ - handel ludźmi, □ - seksualne wykorzystywanie dzieci i pornografia dziecięca, □ - nielegalny handel środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi, □ - nielegalny handel bronią, amunicją i materiałami wybuchowymi, □ - korupcja, □ - nadużycia finansowe, w tym na szkodę interesów finansowych Wspólnot Europejskich w rozumieniu Konwencji z dnia 26 lipca 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich, □ - pranie dochodów pochodzących z przestępstwa, □ - fałszowanie walut, w tym waluty euro, □ - przestępczość komputerowa, □ - przestępstwa przeciwko środowisku, w tym nielegalny handel zagrożonymi gatunkami zwierząt oraz zagrożonymi gatunkami i odmianami roślin, □ - ułatwianie bezprawnego wjazdu i stałego przebywania, □ - zabójstwo, spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, □ - nielegalny obrót organami i tkankami ludzkimi, □ - porwanie, bezprawne przetrzymywanie i branie zakładników, □ - rasizm i ksenofobia, □ - kradzież zorganizowana lub rozbój z użyciem broni, □ - nielegalny handel dobrami kultury, w tym antykami i dziełami sztuki, □ - sprzeniewierzenie cudzego mienia, □ - ściąganie haraczy i wymuszanie, □ - podrabianie i piractwo produktów, □ - fałszowanie dokumentów urzędowych i handel nimi, □ - fałszowanie środków płatniczych, □ - nielegalny obrót substancjami hormonalnymi i innymi środkami pobudzającymi wzrost, □ - nielegalny handel materiałami jądrowymi lub radioaktywnymi, □ - handel kradzionymi pojazdami, □ - zgwałcenie, □ - podpalenie, □ - przestępstwa podlegające jurysdykcji Międzynarodowego Trybunału Karnego, □ - bezprawne zajęcie samolotu/statku, □ - sabotaż.

Sekcja H: Dodatkowe wymogi dotyczące niektórych czynności

Proszę wypełnić sekcje dotyczące żądanej(-ych) czynności dochodzeniowej(-ych)

Sekcja H1: Przekazanie osoby pozbawionej wolności   1. Jeżeli wnosi się o tymczasowe przekazanie osoby pozbawionej wolności państwu wydającemu do celów dochodzenia, proszę wskazać, czy osoba ta wyraziła zgodę na przeprowadzenie tej czynności: o tak o nie o proszę o zwrócenie się do tej osoby o wyrażenie zgody   2. Jeżeli wnosi się o tymczasowe przekazanie osoby pozbawionej wolności państwu wykonującemu do celów dochodzenia, proszę wskazać, czy osoba ta wyraziła zgodę na przeprowadzenie tej czynności: o tak o nie

Sekcja H2: Wideokonferencja, telekonferencja lub inna forma przekazu audiowizualnego 1. Jeżeli wnosi się o przesłuchanie z wykorzystaniem wideokonferencji, telekonferencji lub innej formy przekazu audiowizualnego:   proszę podać nazwę organu, który przeprowadzi przesłuchanie (dane kontaktowe/język): ……………………………………………………………………………………………………… proszę podać powody występowania o przeprowadzenie tej czynności: ………………………………………………………………………………………………………... □ a) przesłuchanie z wykorzystaniem wideokonferencji lub innej formy przekazu audiowizualnego: □ osoba podejrzana lub oskarżona wyraziła zgodę   □ b) przesłuchanie z wykorzystaniem telekonferencji

Sekcja H3: Środki tymczasowe Jeżeli wnosi się o zastosowanie tymczasowego środka w celu zapobieżenia zniszczeniu, przekształceniu, przemieszczeniu, przekazaniu lub wyzbyciu się przedmiotu, który może być wykorzystany jako materiał dowodowy, proszę wskazać, czy: □ przedmiot ma zostać przekazany państwu wydającemu □ przedmiot ma pozostać w państwie wykonującym;  proszę podać przewidywaną datę: uchylenia środka tymczasowego:……………………………………………. przedłożenia kolejnego wniosku dotyczącego przedmiotu ………………..……….
Sekcja H4: Informacje bankowe   1. Jeśli wnosi się o przekazanie informacji na temat rachunków bankowych lub innych rachunków finansowych, które dana osoba posiada lub kontroluje, proszę w odniesieniu do każdego z nich uzasadnić, dlaczego środek ten jest istotny do celów postępowania karnego i na jakiej podstawie zakłada się, że banki w państwie wykonującym prowadzą taki rachunek:   □ informacje o rachunkach bankowych, które osoba posiada lub do których ma pełnomocnictwo   □ informacje o innych rachunkach finansowych, które osoba posiada lub do których ma pełnomocnictwo ………………………………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………………………………… …………………………………………………………………………………………………………   2. Jeżeli wnosi się o przekazanie informacji na temat transakcji bankowych lub innych transakcji finansowych, proszę w odniesieniu do każdej z nich uzasadnić, dlaczego środek ten jest istotny do celów postępowania karnego:     □ informacje o transakcjach bankowych □ informacje o innych transakcjach finansowych ………………………………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………………………………… …………………………………………………………………………………………………………   Proszę podać badany przedział czasowy i odnośne rachunki ………………………………………………………………………………………………………… …………………………………………………………………………………………………………

(Dawna sekcja H5 została przeniesiona do sekcji H6)

Sekcja H5: Czynności dochodzeniowe wymagające gromadzenia materiału dochodzeniowego na bieżąco, w sposób ciągły i przez konkretny okres   Jeżeli wnosi się o przeprowadzenie takiej czynności dochodzeniowej, proszę uzasadnić, dlaczego żądane informacje są istotne do celów postępowania karnego ………………………………………………………………………………………………………… …………………………………………………………………………………………………………

(Dawna sekcja H6 została przeniesiona do sekcji H7)

Sekcja H6: Dochodzenia niejawne   Jeżeli wnosi się o przeprowadzenie dochodzenia niejawnego, proszę uzasadnić, dlaczego środek ten może być istotny do celów postępowania karnego ………………………………………………………………………………………………………… …………………………………………………………………………………………………………

(Dawna sekcja H7 została przeniesiona do sekcji H5)

Sekcja H7: Przechwytywanie przekazów telekomunikacyjnych   1.        Jeżeli wnosi się o przechwytywanie przekazów telekomunikacyjnych, proszę uzasadnić, dlaczego środek ten jest istotny do celów postępowania karnego ………………………………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………………………………… 2. Proszę podać następujące informacje: a) dane identyfikujące podmiot operacji przechwytywania; ................................................................................................................................................................ b) pożądany okres przechwytywania; ................................................................................................................................................................ c) dane techniczne (w szczególności identyfikator celu, np. telefonu komórkowego, telefonu stacjonarnego, adres poczty elektronicznej, połączenie internetowe), by umożliwić wykonanie nakazu: ................................................................................................................................................................ 3. Proszę wskazać preferowaną metodę wykonania o natychmiastowe przesłanie o zarejestrowanie, a następnie przesłanie   Proszę wskazać, czy wymagane są również transkrypcja, odkodowanie lub odszyfrowanie przechwyconego materiału*: ................................................................................................................................................................ *Uwaga: koszty transkrypcji, odkodowania lub odszyfrowania ponosi państwo wydające.

Sekcja I: Wymagane formalności i procedury wykonania   1.        Proszę zaznaczyć pole i wypełnić (jeżeli dotyczy): o       Wymagane jest, aby organ wykonujący dopełnił następujących formalności i procedur (…): ...............................................................................................................................................................   2.        Proszę zaznaczyć pole i wypełnić (jeżeli dotyczy): o       Wymagane jest, aby właściwym organom państwa wykonującego towarzyszyli jako wsparcie przy wykonywaniu nakazu funkcjonariusz lub funkcjonariusze państwa wydającego.   Dane kontaktowe tych funkcjonariuszy: ................................................................................................................................................................ ................................................................................................................................................................ Języki, w których można się komunikować:..................................................................................

Sekcja J: Środki odwoławcze   1. Proszę wskazać, czy przeciwko wydaniu europejskiego nakazu dochodzeniowego wnoszono już środek odwoławczy, a jeżeli tak, proszę podać bardziej szczegółowe informacje (opis środka odwoławczego, w tym kroki, które należy podjąć, i terminy, których należy przestrzegać): ............................................................................................................................................................... ............................................................................................................................................................... 2. Organ w państwie wydającym, który może dostarczyć dalszych informacji o procedurach korzystania ze środków odwoławczych w państwie wydającym oraz o dostępności pomocy prawnej i tłumaczeń ustnych i pisemnych: Nazwa: .................................................................................................................................................. Osoba kontaktowa (jeśli dotyczy): ....................................................................................................... Adres: ................................................................................................................................................ Numer telefonu: (nr kierunkowy kraju) (nr kierunkowy miejscowości)………………………… Numer faksu: (nr kierunkowy kraju) (nr kierunkowy miejscowości)……………………………… E-mail: ................................................................................................................................................

Sekcja K: Dane organu wydającego niniejszy europejski nakaz dochodzeniowy Proszę zaznaczyć rodzaj organu, który wydaje nakaz: □           organ sądowy □           *inny właściwy organ określony przez prawo państwa wydającego                      * Proszę uzupełnić również sekcję L Nazwa organu: ............................................................................................................................................................... Imię i nazwisko przedstawiciela / osoby kontaktowej: ............................................................................................................................................................... Sygnatura sprawy:……………………………………………………………………………………. Adres: ................................................................................................................................................... Numer telefonu: (nr kierunkowy kraju) (nr kierunkowy miejscowości)…………………………….. Numer faksu: (nr kierunkowy kraju) (nr kierunkowy miejscowości)………………………………... E-mail.................................................................................................................................................... Języki, w których można się komunikować z organem wydającym: ............................................................................................................................................................... Dane kontaktowe osoby (osób), z którą(-ymi) można się kontaktować, by uzyskać dodatkowe informacje lub dokonać praktycznych ustaleń w celu przekazania materiału dowodowego:   Imię i nazwisko / tytuł / organizacja:.................................................................................................. Adres:................................................................................................................................................... E-mail / numer telefonu kontaktowego:............................................................................................. Podpis organu wydającego lub jego przedstawiciela potwierdzający prawdziwość i poprawność informacji zawartych w niniejszym europejskim nakazie dochodzeniowym:   Imię i nazwisko: Zajmowane stanowisko (tytuł/stopień):              Data:   Pieczęć urzędowa (jeżeli dostępna):

Sekcja L: Dane organu wymiaru sprawiedliwości, który zatwierdził niniejszy europejski nakaz dochodzeniowy   Proszę wskazać rodzaj organu wymiaru sprawiedliwości, który zatwierdził niniejszy europejski nakaz dochodzeniowy:            □         a) sędzia lub sąd            □         b) sędzia śledczy            □         c) prokurator   Urzędowa nazwa organu zatwierdzającego: ............................................................................................................................................................... Imię i nazwisko przedstawiciela: ............................................................................................................................................................... Zajmowane stanowisko (tytuł/stopień): ............................................................................................................................................................... Sygnatura sprawy: Adres: ................................................................................................................................................... ............................................................................................................................................................... Numer telefonu: (nr kierunkowy kraju) (nr kierunkowy miejscowości)…………………………….. Numer faksu: (nr kierunkowy kraju) (nr kierunkowy miejscowości)………………………………... E-mail:................................................................................................................................................... Języki, w których można się komunikować z organem zatwierdzającym: ............................................................................................................................................................... Proszę wskazać, który z poniższych organów powinien być głównym punktem kontaktowym dla organu wykonującego: □ organ wydający □ organ zatwierdzający Podpis i  dane organu zatwierdzającego Imię i nazwisko: Zajmowane stanowisko (tytuł/stopień): Data: Pieczęć urzędowa (jeżeli dostępna):

_______________

ZAŁĄCZNIK B

POTWIERDZENIE OTRZYMANIA EUROPEJSKIEGO NAKAZU DOCHODZENIOWEGO

Niniejszy formularz jest wypełniany przez organ państwa wykonującego, który otrzymał określony poniżej europejski nakaz dochodzeniowy.

(A)      OTRZYMANY EUROPEJSKI NAKAZ DOCHODZENIOWY Organ, który wydał nakaz: ............................................................................................................................................................... Sygnatura sprawy: ............................................................................................................................................................... Data wydania: ............................................................................................................................................................... Data otrzymania: ...............................................................................................................................................................
(B)      ORGAN OTRZYMUJĄCY EUROPEJSKI NAKAZ DOCHODZENIOWY([14]) Urzędowa nazwa właściwego organu: ............................................................................................................................................................... Imię i nazwisko przedstawiciela: ............................................................................................................................................................... Zajmowane stanowisko (tytuł/stopień): ............................................................................................................................................................... Adres: ............................................................................................................................................................... ............................................................................................................................................................... ............................................................................................................................................................... Numer telefonu: (nr kierunkowy państwa) (nr kierunkowy miejscowości) ............................................................................................................................................................... Numer faksu: (nr kierunkowy państwa) (nr kierunkowy miejscowości) ............................................................................................................................................................... E-mail: ............................................................................................................................................................... Sygnatura sprawy: ............................................................................................................................................................... Języki, w których można się komunikować z ww. organem: ...............................................................................................................................................................
(C)      (JEŻELI DOTYCZY) WŁAŚCIWY ORGAN, KTÓREMU ORGAN WSKAZANY W PKT (B) PRZEKAZAŁ NAKAZ Urzędowa nazwa organu: ............................................................................................................................................................... Imię i nazwisko przedstawiciela: ............................................................................................................................................................... Zajmowane stanowisko (tytuł/stopień): ............................................................................................................................................................... Adres: ............................................................................................................................................................... ............................................................................................................................................................... Numer telefonu: (numer kierunkowy państwa) (numer kierunkowy miejscowości) ............................................................................................................................................................... Numer faksu: (numer kierunkowy państwa) (numer kierunkowy miejscowości) ............................................................................................................................................................... E-mail: ............................................................................................................................................................... Data przekazania: ............................................................................................................................................................... Sygnatura sprawy: ............................................................................................................................................................... Języki, w których można się komunikować:..............................................................................................
(D) WSZELKIE INNE INFORMACJE, KTÓRE MOGĄ BYĆ ISTOTNE DLA ORGANU WYDAJĄCEGO:   ................................................................................................................................................... ................................................................................................................................................... ...................................................................................................................................................
(E)      PODPIS I DATA Podpis: Data:...................................................................................................................................................... Pieczęć urzędowa (jeżeli dostępna):

ZAŁĄCZNIK C

POwiadomienie

Niniejszy formularz służy do powiadomienia państwa członkowskiego o operacji przechwytywania przekazów telekomunikacyjnych, która będzie, jest lub była prowadzona na jego terytorium bez pomocy technicznej z jego strony. Niniejszym powiadamia się ………...........................…….(zawiadamiane państwo członkowskie) o operacji przechwytywania.

(A)[15]     WŁAŚCIWY ORGAN Urzędowa nazwa właściwego organu przechwytującego państwa członkowskiego: ................................................................................................................................................................ Imię i nazwisko przedstawiciela: ................................................................................................................................................................ Zajmowane stanowisko (tytuł/stopień): ................................................................................................................................................................ Adres: ................................................................................................................................................................ ................................................................................................................................................................ ................................................................................................................................................................ Numer telefonu: (nr kierunkowy państwa) (nr kierunkowy miejscowości) ................................................................................................................................................................ Numer faksu: (nr kierunkowy państwa) (nr kierunkowy miejscowości) ................................................................................................................................................................ E-mail: ................................................................................................................................................................ Sygnatura sprawy: ................................................................................................................................................................ Data wydania: ................................................................................................................................................................ Języki, w których można się kontaktować z ww. organem: ................................................................................................................................................................

(B)      INFORMACJE DOTYCZĄCE PRZECHWYTYWANIA (I)       Aktualna sytuacja: niniejsze powiadomienie jest dokonywane (proszę zaznaczyć odpowiednie pole)   □ przed operacją przechwytywania □ w trakcie operacji przechwytywania □ po operacji przechwytywania   (II)      (Przewidywany) okres przechwytywania (o ile wiadomy organowi wydającemu): ……………………………………, począwszy od…………………………………………...   (III)    Cel przechwytywania: (numer telefonu, numer IP lub adres poczty elektronicznej) …………………………………………………………………………………………….………..   (IV) Tożsamość osób, których dotyczy operacja Proszę podać wszelkie znane informacje o tożsamości osoby (osób) (i) fizycznej(-ych) lub (ii) prawnej(-ych), wobec których toczy(-ą) się lub może(-gą) się toczyć postępowanie(-a):   (i)     Osoba fizyczna Nazwisko:......................................................................................................................... Imię(-ona):....................................................................................................................... Inne nazwisko(-a) (jeżeli dotyczy):.................................................................................. Pseudonimy (jeżeli dotyczy):........................................................................................... Płeć:.................................................................................................................................. Obywatelstwo:................................................................................................................. Numer identyfikacyjny lub numer ubezpieczenia społecznego: …………………….. Data urodzenia:............................................................................................................... Miejsce urodzenia:........................................................................................................... Miejsce pobytu lub znany adres (jeżeli aktualny adres nie jest znany, proszę podać ostatni znany adres): .......................................................................................................................................... Języki zrozumiałe dla danej osoby: .......................................................................................................................................... (ii)......Osoba prawna Nazwa:............................................................................................................................. Forma prawna:................................................................................................................ Nazwa skrócona, nazwa powszechnie używana lub nazwa handlowa (jeżeli dotyczy): .......................................................................................................................................... Zarejestrowana siedziba:................................................................................................. Numer nadany przy rejestracji:....................................................................................... Adres siedziby:…………………………………………………………..… Imię i nazwisko oraz dane kontaktowe przedstawiciela osoby prawnej: (V) Informacje dotyczące celu przechwytywania: Proszę podać wszelkie konieczne informacje, w tym opis sprawy, prawną kwalifikację przestępstwa oraz mający zastosowanie przepis/kodeks, aby powiadamiany organ mógł ocenić następujące elementy: · czy przechwytywanie byłoby dozwolone w analogicznej sprawie krajowej oraz czy uzyskany materiał może zostać wykorzystany w postępowaniu sądowym; · jeżeli przechwycenie już nastąpiło – czy materiał może zostać wykorzystany w postępowaniu sądowym …………………………………………………………………………………………….……….. …………………………………………………………………………………………….……….. …………………………………………………………………………………………….……….. …………………………………………………………………………………………….……….. …………………………………………………………………………………………….……….. …………………………………………………………………………………………….………..     Uwaga: sprzeciw wobec przechwytywania lub wykorzystania już przechwyconego materiału należy zgłosić nie później niż 96 godzin od otrzymania niniejszego powiadomienia.
(D)      PODPIS I DATA Podpis: Data:...................................................................................................................................................... Pieczęć urzędowa (jeżeli dostępna):

ZAŁĄCZNIK X (dotyczący art. 10)

- przynależność do organizacji przestępczej,

- terroryzm,

- handel ludźmi,

- seksualne wykorzystywanie dzieci i pornografia dziecięca,

- nielegalny handel środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi,

- nielegalny handel bronią, amunicją i materiałami wybuchowymi,

- korupcja,

- nadużycia finansowe, w tym na szkodę interesów finansowych Wspólnot Europejskich w rozumieniu Konwencji z dnia 26 lipca 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich,

- pranie dochodów pochodzących z przestępstwa,

- fałszowanie walut, w tym waluty euro,

- przestępczość komputerowa,

- przestępstwa przeciwko środowisku, w tym nielegalny handel zagrożonymi gatunkami zwierząt oraz zagrożonymi gatunkami i odmianami roślin,

- ułatwianie bezprawnego wjazdu i stałego przebywania,

- zabójstwo, spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu,

- nielegalny handel organami i tkankami ludzkimi,

- porwanie, bezprawne przetrzymywanie i branie zakładników,

- rasizm i ksenofobia,

- kradzież zorganizowana lub rozbój z użyciem broni,

- nielegalny handel dobrami kultury, w tym antykami i dziełami sztuki,

- sprzeniewierzenie cudzego mienia,

- ściąganie haraczy i wymuszanie,

- podrabianie towarów i piractwo,

- fałszowanie dokumentów urzędowych i handel nimi,

- fałszowanie środków płatniczych,

- nielegalny handel substancjami hormonalnymi i innymi środkami pobudzającymi wzrost,

- nielegalny handel materiałami jądrowymi lub radioaktywnymi,

- handel kradzionymi pojazdami,

- zgwałcenie,

- podpalenie,

- przestępstwa podlegające jurysdykcji Międzynarodowego Trybunału Karnego,

- bezprawne zajęcie samolotu/statku,

- sabotaż.

Or. en

• [1]           Dz.U. L 196 z 2.8.2003, s. 45.
• [2]           Dz.U. L 350 z 30.12.2008, s. 72.
• [3]           Dz.U. L 239 z 22.9.2000, s. 19.
• [4]           Dz.U. C 197 z 12.7.2000, s. 3.
• [5]           Dz.U. L 162 z 20.6.2002, s. 1.
• [6] ^*          Dz.U.: Proszę wpisać datę: trzy lata od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy.
• [7] ^*          Dz.U.: Proszę wpisać datę: trzy lata od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy.
• [8] ^*          Dz.U.: Proszę wpisać datę: trzy lata od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy.
• [9] ^*          Dz.U.: Proszę wpisać datę: trzy lata od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy.
• [10] ^*          Dz.U.: Proszę wpisać datę: trzy lata od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy.
• [11] ^*          Dz.U.: Proszę wpisać datę: trzy lata od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy.
• [12] ^*          Dz.U.: Proszę wpisać datę: trzy lata od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy.
• [13] ^*          Dz.U.: Proszę wpisać datę: trzy lata od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy.
• [14]           Sekcję tę wypełnia każdy organ, który otrzymał nakaz. Obowiązek taki spoczywa na organie właściwym do uznania i wykonania nakazu oraz (jeżeli dotyczy) na organie centralnym lub na organie, który przekazał nakaz właściwemu organowi.
• [15]           Organ, z którym należy się kontaktować w dalszej korespondencji z państwem wydającym.

UZASADNIENIE

Biorąc pod uwagę, że w obecnej sytuacji w Europie tradycyjna współpraca wymiarów sprawiedliwości jest nieodpowiednia, krok naprzód, którym jest przyjęcie przedmiotowej dyrektywy, jest niewątpliwie pozytywny i z pewnością pomoże skonsolidować proces tworzenia europejskiej przestrzeni karnej. Dyrektywa przedstawia w konkretnej formie kwestię stopniowego przekazywania suwerenności w imię bezpieczeństwa i ochrony praw podstawowych.

Wyzwaniem pod względem integracji europejskiej w dziedzinie spraw karnych jest zatem zapewnienie poszanowania i zagwarantowanie praw podstawowych. Znaczące jest to, że preambuła karty praw podstawowych wyraźnie odnosi się do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, biorąc pod uwagę jej szczególnie delikatny charakter z punktu widzenia podstawowych praw i wolności. Oczywiste jest, że gwarancja ta musi być „realna”, a nie „formalna”. Dokładnie przemyślany i rozważony rozwój europejskiej przestrzeni karnej wymaga zatem sądowej kontroli poszanowania praw podstawowych w Unii.

Znaczenie europejskiej przestrzeni karnej jako jednego z nadrzędnych celów integracji europejskiej jest obecnie oczywiste ze względu na stopniowy wzrost swobody w stosowaniu tradycyjnych mechanizmów współpracy. Unia Europejska wspierała współpracę policyjną i sądową jako sposób zrekompensowania zniesienia granic wewnętrznych, a obecnie zmierza w kierunku współpracy międzypaństwowej, aby stopniowo utworzyć jednolitą przestrzeń karną.

Postępy trzeba osiągać na podstawie następujących zasad: wzajemnego uznawania, koordynacji dochodzeń oraz ochrony praw podstawowych w sprawach karnych, co zapewni zgodność ze środkami określonymi w art. 82 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. W ten sposób potwierdzony zostaje uzupełniający związek między wzajemnym uznawaniem a harmonizacją, co podkreśla, że wzajemne uznawanie jest niemożliwe bez harmonizacji.

Oczywiste jest, że jednym z celów procesu integracji europejskiej jest właśnie wspieranie swobodnego przepływu osób, z jednoczesnym zagwarantowaniem ich bezpieczeństwa, poprzez utworzenie przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości.

PROCEDURA

Tytuł	Europejski nakaz dochodzeniowy w sprawach karnych
Odsyłacze	09288/2010 – C7-0185/2010 – 2010/0817(COD)
Komisja przedmiotowo właściwa Data ogłoszenia na posiedzeniu	LIBE 7.9.2010
Sprawozdawca(y) Data powołania	Nuno Melo 27.9.2010
Rozpatrzenie w komisji	30.11.2010	16.3.2011	12.1.2012	28.2.2012
	26.3.2012	8.5.2012	5.12.2013
Data przyjęcia	5.12.2013
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	42 1 0
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Jan Philipp Albrecht, Edit Bauer, Rita Borsellino, Arkadiusz Tomasz Bratkowski, Ioan Enciu, Frank Engel, Monika Flašíková Beňová, Kinga Gál, Sylvie Guillaume, Anna Hedh, Salvatore Iacolino, Sophia in ‘t Veld, Lívia Járóka, Teresa Jiménez-Becerril Barrio, Juan Fernando López Aguilar, Monica Luisa Macovei, Svetoslav Hristov Malinov, Véronique Mathieu Houillon, Anthea McIntyre, Nuno Melo, Roberta Metsola, Louis Michel, Claude Moraes, Georgios Papanikolaou, Birgit Sippel, Csaba Sógor, Rui Tavares, Wim van de Camp, Axel Voss, Renate Weber, Josef Weidenholzer, Cecilia Wikström, Tatjana Ždanoka, Auke Zijlstra
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Michael Cashman, Cornelis de Jong, Mariya Gabriel, Evelyne Gebhardt, Petru Constantin Luhan, Ulrike Lunacek, Salvador Sedó i Alabart, Janusz Wojciechowski
Zastępca(y) (art. 187 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego	María Irigoyen Pérez
Data złożenia	20.12.2013