SPRAWOZDANIE w sprawie projektu rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 2532/98 dotyczące uprawnień Europejskiego Banku Centralnego do nakładania sankcji

12.11.2014 - (10896/2014 – C8‑0090/2014 – 2014/0807(CNS)) - *

Komisja Gospodarcza i Monetarna
Sprawozdawczyni: Kay Swinburne


Procedura : 2014/0807(CNS)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
A8-0028/2014
Teksty złożone :
A8-0028/2014
Teksty przyjęte :

PROJEKT REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie projektu rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 2532/98 dotyczące uprawnień Europejskiego Banku Centralnego do nakładania sankcji

(10896/2014 – C8‑0090/2014 – 2014/0807(CNS))

(Konsultacja)

Parlament Europejski,

–       uwzględniając zalecenie Europejskiego Banku Centralnego (10896/2014 –ECB/2014/19),

–       uwzględniając art. 129 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz art. 5 ust. 4 i art. 41 Statutu Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego, zgodnie z którymi Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8-0090/2014),

–       uwzględniając art. 59 Regulaminu,

–       uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A8-0028/2014),

1.      zatwierdza po poprawkach projekt przedstawiony w zaleceniu Europejskiego Banku Centralnego;

2.      zwraca się do Rady o poinformowanie go, jeżeli uzna ona za stosowne odejść od tekstu przyjętego przez Parlament;

3.      zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem w przypadku uznania za stosowne wprowadzenia znaczących zmian do projektu przedstawionego w zaleceniu Europejskiego Banku Centralnego;

4.      zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszego stanowiska Radzie, Europejskiemu Bankowi Centralnemu i Komisji.

Poprawka  1

Projekt rozporządzenia

Motyw 6

Projekt Europejskiego Banku Centralnego

Poprawka

(6) EBC powinien publikować decyzje nakładające administracyjne sankcje finansowe za naruszenie mających bezpośrednie zastosowanie przepisów prawa Unii oraz sankcje za naruszenia rozporządzeń i decyzji EBC, zarówno w obszarze nadzoru, jak i poza tym obszarem, chyba że publikacja taka byłaby nieproporcjonalna w stosunku do stopnia dolegliwości administracyjnych sankcji finansowych lub sankcji nałożonych na przedsiębiorstwo, lub zagrażałaby stabilności rynków finansowych.

(6) EBC powinien co do zasady publikować bez zbędnej zwłoki decyzje nakładające administracyjne sankcje finansowe za naruszenie mających bezpośrednie zastosowanie przepisów prawa Unii oraz sankcje za naruszenia rozporządzeń i decyzji EBC, zarówno w obszarze nadzoru, jak i poza tym obszarem. W przypadku gdy EBC uzna, że natychmiastowa publikacja decyzji zagrażałaby stabilności rynków finansowych lub byłaby nieproporcjonalna w stosunku do stopnia dolegliwości administracyjnych sankcji finansowych lub sankcji nałożonych na przedsiębiorstwo, EBC powinien mieć prawo decydowania o odroczeniu publikacji przedmiotowej decyzji na okres do trzech lat od daty podjęcia decyzji lub do czasu wyczerpania wszystkich prawnych środków odwoławczych. Na wniosek EBC powinien zachować poufność dyskusji dotyczących takich przypadków prowadzonych za zamkniętymi drzwiami z przewodniczącym i wiceprzewodniczącymi właściwej komisji Parlamentu Europejskiego. EBC powinien przedstawić uzasadnienie odroczenia w załączniku do opublikowanej decyzji.

Poprawka  2

Projekt rozporządzenia

Motyw 6 a (nowy)

Projekt Europejskiego Banku Centralnego

Poprawka

 

(6a) Art. 1 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 stanowi, że EBC podejmuje działania, w pełni i z należytą starannością uwzględniając jedność i integralność rynku wewnętrznego w oparciu o równe traktowanie instytucji kredytowych w celu zapobieżenia arbitrażowi regulacyjnemu oraz że żadne działanie, propozycja ani polityka EBC nie mogą – bezpośrednio czy pośrednio – dyskryminować żadnego państwa członkowskiego ani grupy państw członkowskich jako miejsca świadczenia usług bankowych lub finansowych w jakiejkolwiek walucie. W tym zakresie EBC powinien działać z myślą o zapobieganiu przewadze komparatywnej, która sprzyja nieuczciwej konkurencji.

Poprawka  3

Projekt rozporządzenia

Motyw 9

Projekt Europejskiego Banku Centralnego

Poprawka

(9) Art. 25 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 określa zasadę oddzielenia, zgodnie z którą EBC wykonuje zadania powierzone mu na mocy rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 bez uszczerbku dla zadań w zakresie polityki pieniężnej i wszelkich innych zadań EBC, oraz oddzielnie od tych zadań. W celu wzmocnienia zasady oddzielenia na mocy art. 26 ustanowiono Radę ds. Nadzoru, która jest m.in. odpowiedzialna za przygotowywanie projektów decyzji Rady Prezesów w obszarze nadzoru. Ponadto decyzje podejmowane przez Radę Prezesów EBC podlegają – na warunkach określonych w art. 24 tego rozporządzenia – przeglądowi prowadzonemu przez Administracyjną Radę Odwoławczą. Mając na względzie zasadę oddzielenia oraz ustanowienie Rady ds. Nadzoru i Administracyjnej Rady Odwoławczej, stosować należy dwie odrębne procedury: (a) jeżeli EBC przewiduje nałożenie sankcji administracyjnych w ramach wykonywania zadań nadzorczych, decyzje w tym zakresie są podejmowane przez Radę Prezesów EBC na podstawie kompletnych projektów decyzji przygotowanych przez Radę ds. Nadzoru; decyzje takie są przedmiotem przeglądu prowadzonego przez Administracyjną Radę Odwoławczą; oraz (b) jeżeli EBC przewiduje nałożenie sankcji administracyjnych w ramach wykonywania zadań niedotyczących nadzoru, decyzje w tym zakresie podejmuje Zarząd EBC; decyzje takie są przedmiotem przeglądu prowadzonego przez Radę Prezesów.

(9) Art. 25 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 określa zasadę oddzielenia, zgodnie z którą EBC wykonuje zadania powierzone mu na mocy rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 bez uszczerbku dla zadań w zakresie polityki pieniężnej i wszelkich innych zadań EBC, oraz oddzielnie od tych zadań. W celu uniknięcia konfliktów interesów zasady tej należy bezwzględnie przestrzegać w odniesieniu do wszystkich zadań wykonywanych przez EBC. W celu wzmocnienia zasady oddzielenia na mocy art. 26 ustanowiono Radę ds. Nadzoru, która jest m.in. odpowiedzialna za przygotowywanie projektów decyzji Rady Prezesów w obszarze nadzoru. Ponadto decyzje podejmowane przez Radę Prezesów EBC podlegają – na warunkach określonych w art. 24 tego rozporządzenia – przeglądowi prowadzonemu przez Administracyjną Radę Odwoławczą. Mając na względzie zasadę oddzielenia oraz ustanowienie Rady ds. Nadzoru i Administracyjnej Rady Odwoławczej, stosować należy dwie odrębne procedury: (a) jeżeli EBC przewiduje nałożenie sankcji administracyjnych w ramach wykonywania zadań nadzorczych, decyzje w tym zakresie są podejmowane przez Radę Prezesów EBC na podstawie kompletnych projektów decyzji przygotowanych przez Radę ds. Nadzoru; decyzje takie są przedmiotem przeglądu prowadzonego przez Administracyjną Radę Odwoławczą; oraz (b) jeżeli EBC przewiduje nałożenie sankcji administracyjnych w ramach wykonywania zadań niedotyczących nadzoru, decyzje w tym zakresie podejmuje Zarząd EBC; decyzje takie są przedmiotem przeglądu prowadzonego przez Radę Prezesów.

Poprawka  4

Projekt rozporządzenia

Motyw 10 a (nowy)

Projekt Europejskiego Banku Centralnego

Poprawka

 

(10a) W świetle globalizacji usług bankowych i coraz większego znaczenia standardów międzynarodowych EBC powinien we współpracy z właściwymi organami uczestniczących państw członkowskich prowadzić regularny dialog z organami nadzoru spoza Unii w celu wsparcia międzynarodowej koordynacji i uzgodnienia wspólnych zasad nakładania i egzekwowania sankcji. Dialog ten powinien obejmować wspólne rozumienie skutków, jakie rozbieżne strategie polityczne w zakresie sankcji wywierają na dostęp do rynku i konkurencję, a jego celem powinna być poprawa w zakresie równych warunków działania na szczeblu międzynarodowym.

Poprawka  5

Projekt rozporządzenia

Artykuł 1 – punkt 1 – litera a

Rozporządzenie (WE) nr 2532/98

Artykuł 1 – punkt 6

 

Projekt Europejskiego Banku Centralnego

Poprawka

„okresowe kary pieniężne” oznaczają kwoty pieniędzy, które przedsiębiorstwo jest zobowiązane zapłacić w przypadku naruszenia o charakterze ciągłym lub tytułem kary, albo w celu zmuszenia osób zainteresowanych do przestrzegania postanowień rozporządzeń i decyzji nadzorczych EBC. Okresowe kary pieniężne są wyliczane za każdy dzień naruszenia o charakterze ciągłym: a) od momentu zawiadomienia przedsiębiorstwa o decyzji wymagającej zaprzestania tego naruszenia zgodnie z procedurą określoną w drugim akapicie art. 3 ust. 1; lub b) jeżeli naruszenie o charakterze ciągłym jest objęte zakresem art. 18 ust. 7 rozporządzenia Rady (UE) nr 1024/2013 z dnia 15 października 2013 r. powierzającego Europejskiemu Bankowi Centralnemu szczególne zadania w odniesieniu do polityki związanej z nadzorem ostrożnościowym nad instytucjami kredytowymi(*) zgodnie z procedurą określoną w art. 4b niniejszego rozporządzenia;

„okresowe kary pieniężne” oznaczają kwoty pieniędzy, które przedsiębiorstwo jest zobowiązane zapłacić w przypadku naruszenia o charakterze ciągłym lub tytułem kary, albo w celu zmuszenia osób zainteresowanych do przestrzegania postanowień rozporządzeń i decyzji nadzorczych EBC. Okresowe kary pieniężne są wyliczane za każdy pełny dzień naruszenia o charakterze ciągłym: a) od momentu zawiadomienia przedsiębiorstwa o decyzji wymagającej zaprzestania tego naruszenia zgodnie z procedurą określoną w drugim akapicie art. 3 ust. 1; lub b) jeżeli naruszenie o charakterze ciągłym jest objęte zakresem art. 18 ust. 7 rozporządzenia Rady (UE) nr 1024/2013 z dnia 15 października 2013 r. powierzającego Europejskiemu Bankowi Centralnemu szczególne zadania w odniesieniu do polityki związanej z nadzorem ostrożnościowym nad instytucjami kredytowymi(*) zgodnie z procedurą określoną w art. 4b niniejszego rozporządzenia;

____________

_____________

(*) Dz.U. L 287 z 29.10.2013, s. 63.

(*) Dz.U. L 287 z 29.10.2013, s. 63.

Uzasadnienie

Niniejsza poprawka precyzuje, że okresowe kary pieniężne są wyliczane za każdy pełny dzień (tj. okres 24 godzin) naruszenia o charakterze ciągłym.

Poprawka  6

Projekt rozporządzenia

Artykuł 1 – punkt 2

Rozporządzenie (WE) nr 2532/98

Artykuł 1 a – ustęp 3

 

Projekt Europejskiego Banku Centralnego

Poprawka

3. EBC może publikować wszelkie decyzje nakładające na przedsiębiorstwo administracyjne sankcje finansowe za naruszenia mających bezpośrednie zastosowanie przepisów prawa Unii oraz sankcje za naruszenia rozporządzeń i decyzji EBC, zarówno w obszarze nadzoru jak i poza tym obszarem, niezależnie od tego, czy wniesiono odwołanie od tych decyzji. EBC dokonuje takiej publikacji w sposób zgodny z odpowiednimi przepisami prawa Unii, niezależnie od ustawowych i wykonawczych przepisów prawa krajowego oraz – tam, gdzie prawo Unii składa się z dyrektyw – niezależnie od ustawodawstwa krajowego stanowiącego transpozycję takich dyrektyw.

3. Po powiadomieniu przedsiębiorstwa, którego to dotyczy, EBC, zgodnie z przejrzystą procedurą i podanymi do wiadomości publicznej zasadami, publikuje –co do zasady bez zbędnej zwłoki – wszelkie decyzje nakładające na przedsiębiorstwo administracyjne sankcje finansowe za naruszenia mających bezpośrednie zastosowanie przepisów prawa Unii oraz sankcje za naruszenia rozporządzeń i decyzji EBC, zarówno w obszarze nadzoru jak i poza tym obszarem, pod warunkiem że wyczerpane zostały wszystkie prawne środki odwoławcze od takiej decyzji. W przypadku gdy EBC uzna, że natychmiastowa publikacja decyzji zagrażałaby stabilności rynków finansowych lub byłaby nieproporcjonalna w stosunku do stopnia dolegliwości administracyjnych sankcji finansowych lub sankcji nałożonych na przedsiębiorstwo, EBC ma prawo decydowania o odroczeniu publikacji przedmiotowej decyzji na okres do trzech lat od daty podjęcia decyzji. Na wniosek EBC zachowuje poufność dyskusji dotyczących takich przypadków prowadzonych za zamkniętymi drzwiami z przewodniczącym i wiceprzewodniczącymi właściwej komisji Parlamentu Europejskiego. EBC przedstawia uzasadnienie odroczenia w załączniku do opublikowanej decyzji. EBC dokonuje publikacji w takich przypadkach, w sposób zgodny z warunkami określonymi w odpowiednich przepisach prawa Unii, niezależnie od ustawowych i wykonawczych przepisów prawa krajowego oraz – tam, gdzie prawo Unii składa się z dyrektyw – niezależnie od ustawodawstwa krajowego stanowiącego transpozycję takich dyrektyw.

Poprawka  7

Projekt rozporządzenia

Artykuł 1 – punkt 2

Rozporządzenie (WE) nr 2532/98

Artykuł 1 a – ustęp 3 a (nowy)

 

Projekt Europejskiego Banku Centralnego

Poprawka

 

3a. Bez uszczerbku dla pozostałych szczególnych uprawnień wynikających z prawa krajowego właściwe organy krajowe zachowują uprawnienia do nakładania sankcji administracyjnych, ale mogą nakładać takie sankcje na instytucje kredytowe bezpośrednio nadzorowane przez EBC wyłącznie wtedy, gdy EBC zażąda od tych organów wszczęcia postępowania w tym celu.

Uzasadnienie

W przeszłości okazywało się, że braki w nadzorze często wynikały z braku jasności co do tego, kto jest ostatecznie uprawniony do wszczęcia postępowania w sprawie naruszenia. Niniejsza poprawka ma na celu wyeliminowanie konfliktów między organami, co ma żywotne znaczenie.

Poprawka  8

Projekt rozporządzenia

Artykuł 1 – punkt 4 – litera b

Rozporządzenie (WE) nr 2532/98

Artykuł 3 – ustęp 10

 

Projekt Europejskiego Banku Centralnego

Poprawka

Jeżeli naruszenie dotyczy wyłącznie zadania powierzonego ESBC lub EBC zgodnie z Traktatem i Statutem ESBC, postępowanie w sprawie naruszenia, bez względu na jakikolwiek przepis ustawowy lub wykonawczy, który może przewidywać odrębną procedurę, można wszcząć jedynie na podstawie niniejszego rozporządzenia. Jeżeli naruszenie dotyczy także jednego lub większej liczby dziedzin pozostających poza kompetencjami ESBC lub EBC, prawo do wszczęcia postępowania w sprawie naruszenia na podstawie niniejszego rozporządzenia jest niezależne od wszelkich praw kompetentnych władz krajowych do wszczęcia odrębnych postępowań w odniesieniu do tego co należy do dziedzin pozostających poza kompetencją ESBC lub EBC. Niniejsze postanowienie nie narusza możliwości stosowania prawa karnego oraz postanowień prawa krajowego dotyczących nadzoru ostrożnościowego w uczestniczących państwach członkowskich, zgodnie z rozporządzeniem Rady (UE) nr 1024/2013.

Jeżeli naruszenie dotyczy wyłącznie zadania powierzonego ESBC lub EBC zgodnie z Traktatem i Statutem ESBC, postępowanie w sprawie naruszenia, bez względu na jakikolwiek przepis ustawowy lub wykonawczy, który może przewidywać odrębną procedurę, można wszcząć jedynie na podstawie niniejszego rozporządzenia. Jeżeli naruszenie dotyczy także jednego lub większej liczby dziedzin pozostających poza kompetencjami ESBC lub EBC, prawo do wszczęcia postępowania w sprawie naruszenia na podstawie niniejszego rozporządzenia jest niezależne od wszelkich praw kompetentnych władz krajowych do wszczęcia odrębnych postępowań w odniesieniu do tego co należy do dziedzin pozostających poza kompetencją ESBC lub EBC. Niniejsze postanowienie nie narusza możliwości stosowania prawa karnego oraz postanowień prawa krajowego dotyczących nadzoru ostrożnościowego w uczestniczących państwach członkowskich, zgodnie z rozporządzeniem Rady (UE) nr 1024/2013. Ponadto EBC ma prawo dysponować wpływami uzyskanymi w wyniku nałożenia sankcji, o których mowa w art. 9 niniejszego rozporządzenia, o ile przeznaczy te wpływy na cel inny niż finansowanie wydatków bieżących i pod warunkiem, że złoży Parlamentowi Europejskiemu i Trybunałowi Obrachunkowemu sprawozdanie z ich wykorzystania.

Poprawka  9

Projekt rozporządzenia

Artykuł 1 – punkt 4 a (nowy)

Rozporządzenie (WE) nr 2532/98

Artykuł 4 – ustęp 1

 

Tekst obowiązujący

Poprawka

 

4a. w art. 4 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

1. Prawo do podjęcia decyzji o wszczęciu postępowania w sprawie naruszenia, określone w niniejszym rozporządzeniu, wygasa po upływie roku od powzięcia po raz pierwszy wiadomości przez EBC lub krajowy bank centralny Państwa Członkowskiego, w ramach jurysdykcji którego doszło do zarzucanego naruszenia, o zaistnieniu tego naruszenia oraz, w każdym razie, po upływie pięciu lat od naruszenia lub, w przypadku naruszenia o charakterze ciągłym, pięciu lat po ustaniu naruszenia.

1. Prawo do podjęcia decyzji o wszczęciu postępowania w sprawie naruszenia, określone w niniejszym rozporządzeniu, wygasa po upływie roku od powzięcia wiadomości przez EBC lub krajowy bank centralny państwa członkowskiego, w ramach jurysdykcji którego doszło do zarzucanego naruszenia, o zaistnieniu tego naruszenia oraz, w każdym razie, po upływie trzech lat od daty podjęcia decyzji o wszczęciu postępowania w sprawie naruszenia lub, w przypadku naruszenia o charakterze ciągłym, trzech lat po ustaniu naruszenia.

Uzasadnienie

W obecnym brzmieniu prawo do podjęcia decyzji o wszczęciu postępowania w sprawie naruszenia wygasa w każdym razie po upływie pięciu lat od naruszenia. Może to powodować problemy, gdyż w niektórych złożonych przypadkach mogą upłynąć lata, zanim naruszenie wyjdzie na jaw. Sprawozdawczyni proponuje skrócenie okresu pięcioletniego do okresu trzech lat rozpoczynającego się od daty podjęcia decyzji o wszczęciu postępowania w sprawie naruszenia, a nie od daty wystąpienia naruszenia.

Poprawka  10

Projekt rozporządzenia

Artykuł 1 – punkt 5

Rozporządzenie (WE) nr 2532/98

Artykuł 4 c – ustęp 1

 

Projekt Europejskiego Banku Centralnego

Poprawka

1. W drodze odstępstwa od postanowień art. 4 prawo do podjęcia decyzji o nałożeniu sankcji administracyjnej w odniesieniu do naruszeń dotyczących odpowiednich mających bezpośrednie zastosowanie aktów prawa Unii, jak również w odniesieniu do decyzji i rozporządzeń przyjmowanych przez EBC w ramach wykonywania zadań nadzorczych, wygasa po upływie pięciu lat od naruszenia lub, w przypadku naruszenia o charakterze ciągłym, pięciu lat po ustaniu naruszenia.

 

1. W drodze odstępstwa od postanowień art. 4 prawo do podjęcia decyzji o nałożeniu sankcji administracyjnej w odniesieniu do naruszeń dotyczących odpowiednich mających bezpośrednie zastosowanie aktów prawa Unii, jak również w odniesieniu do decyzji i rozporządzeń przyjmowanych przez EBC w ramach wykonywania zadań nadzorczych, wygasa po upływie pięciu lat od daty podjęcia decyzji o wszczęciu postępowania w sprawie naruszenia lub, w przypadku naruszenia o charakterze ciągłym, pięciu lat po ustaniu naruszenia.

Poprawka  11

Projekt rozporządzenia

Artykuł 1 – punkt 5

Rozporządzenie (WE) nr 2532/98

Artykuł 4 c – ustęp 2

 

Projekt Europejskiego Banku Centralnego

Poprawka

2. Wszelkie działania podejmowane przez EBC na potrzeby dochodzenia lub postępowania dotyczącego naruszenia powodują przerwanie biegu terminu określonego w ust. 1. Bieg przedawnienia ulega przerwaniu z chwilą powiadomienia danego nadzorowanego podmiotu o czynności. Po każdym przerwaniu przedawnienia biegnie ono na nowo. Jednakże termin nie może przekroczyć dziesięciu lat od naruszenia lub, w przypadku naruszenia o charakterze ciągłym, dziesięciu lat od ustania naruszenia.

2. Wszelkie działania podejmowane przez EBC na potrzeby dochodzenia lub postępowania dotyczącego naruszenia powodują przerwanie biegu terminu określonego w ust. 1. Bieg przedawnienia ulega przerwaniu z chwilą powiadomienia danego nadzorowanego podmiotu o czynności. Po każdym przerwaniu przedawnienia biegnie ono na nowo. Jednakże termin nie może przekroczyć siedmiu lat od daty podjęcia decyzji o wszczęciu postępowania w sprawie naruszenia lub, w przypadku naruszenia o charakterze ciągłym, siedmiu lat od ustania naruszenia.

Uzasadnienie

EBC zaleca, aby termin nie przekraczał dziesięciu lat od naruszenia. Może to powodować problemy, gdyż w niektórych złożonych przypadkach mogą upłynąć lata, zanim naruszenie wyjdzie na jaw. Sprawozdawczyni proponuje skrócenie okresu dziesięcioletniego do okresu siedmiu lat rozpoczynającego się od daty podjęcia decyzji o wszczęciu postępowania w sprawie naruszenia, a nie od daty wystąpienia naruszenia.

Poprawka  12

Projekt rozporządzenia

Artykuł 1 – punkt 5

Rozporządzenie (WE) nr 2532/98

Artykuł 4 c – ustęp 4 a (nowy)

 

Projekt Europejskiego Banku Centralnego

Poprawka

 

4a. Działania powodujące przerwanie biegu okresu przedawnienia obejmują w szczególności:

 

a) pisemny wniosek o udzielenie informacji złożony przez EBC lub właściwy organ krajowy państwa członkowskiego;

 

b) pisemną zgodę na przeprowadzenie kontroli wydaną urzędnikom przez EBC lub właściwy organ krajowy państwa członkowskiego;

 

c) wszczęcie postępowania w sprawie naruszenia przez właściwy organ krajowy państwa członkowskiego.

Uzasadnienie

Celem niniejszej poprawki jest udzielenie wskazówki co do rodzaju działań umożliwiających przerwanie biegu przedawnienia. Jest ona luźno oparta na art. 25 ust. 3 rozporządzenia 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu.

Poprawka  13

Projekt rozporządzenia

Artykuł 1 – punkt 5 a (nowy)

Rozporządzenie (WE) nr 2532/98

Artykuł 5

 

Tekst obowiązujący

Poprawka

 

5a. art. 5 otrzymuje brzmienie:

Artykuł 5

„Artykuł 5

Środki odwoławcze

Środki odwoławcze

Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich posiada nieograniczoną jurysdykcję w rozumieniu art. 172 Traktatu w zakresie kontroli prawomocnych decyzji dotyczących nakładania sankcji.

Zgodnie z art. 263 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej posiada nieograniczoną jurysdykcję w zakresie kontroli prawomocnych decyzji dotyczących nakładania sankcji.”

Uzasadnienie

Pierwotny tekst powołuje się na starą numerację postanowień Traktatu. Ponadto obecne brzmienie art. 5 sugeruje, że kontrola sądowa wynika z rozporządzenia, natomiast w rzeczywistości wynika ona z postanowień Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

Poprawka  14

Projekt rozporządzenia

Artykuł 1 – punkt 5 b (nowy)

Rozporządzenie (WE) nr 2532/98

Artykuł 6 a (nowy)

 

Projekt Europejskiego Banku Centralnego

Poprawka

 

5b. dodaje się artykuł w brzmieniu:

 

„Artykuł 6a

 

Dialog międzynarodowy

 

Zgodnie z art. 8 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 EBC prowadzi regularny dialog z organami nadzoru spoza Unii w celu wypracowania zasad spójnego stosowania sankcji i mechanizmów sankcji na szczeblu międzynarodowym.”

UZASADNIENIE

1. Kontekst

W dniu 23 listopada 1998 r. Rada Unii Europejskiej przyjęła rozporządzenie Rady (WE) nr 2532/98 dotyczące uprawnień Europejskiego Banku Centralnego (EBC) do nakładania sankcji[1]. Po kilkunastu latach stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 2532/98 i biorąc pod uwagę, że zakres uprawnień EBC został rozszerzony na mocy rozporządzenia Rady (UE) nr 1024/2013 z dnia 15 października 2013 r. powierzającego Europejskiemu Bankowi Centralnemu szczególne zadania w odniesieniu do polityki związanej z nadzorem ostrożnościowym nad instytucjami kredytowymi[2], w dniu 16 kwietnia 2014 r. EBC przedłożył Radzie zalecenie w sprawie rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie Rady (WE) nr 2532/98[3].

Zalecenie EBC obejmuje zmiany definicji okresowych kar pieniężnych (art. 1), zasady ogólne i zakres (art. 1a), sankcje w przypadku niewypełnienia obowiązku (art. 2), zasady proceduralne dotyczące wszczęcia postępowania w sprawie naruszenia i związek z uprawnieniami krajowymi (art. 3), szczególne zasady dotyczące górnych limitów sankcji nakładanych przez EBC w ramach wykonywania zadań nadzorczych (nowy art. 4a), szczególne zasady proceduralne dotyczące nakładania takich sankcji, w tym procedurę przeglądu (nowy art. 4b) oraz szczególne terminy przedawnienia dotyczące sankcji administracyjnych nakładanych przez EBC w ramach wykonywania zadań nadzorczych (nowy art. 4c).

2. Procedura w Parlamencie Europejskim

Rada konsultuje się z Parlamentem Europejskim na mocy art. 129 ust. 4 TFUE. Komisją przedmiotowo właściwą w tej sprawie jest ECON.

3. Uwagi ogólne

Kryzys finansowy uwydatnił potrzebę lepszej regulacji sektora finansowego w UE i nadzoru nad nim. Przyjęto nowe przepisy mające zapewnić odpowiednie uregulowanie wszystkich podmiotów, produktów i rynków finansowych oraz skuteczny nadzór nad nimi. Przepisy te tworzą podstawowe ramy dla wszystkich 28 państw członkowskich UE i stanowią fundament prawidłowo funkcjonującego jednolitego rynku usług finansowych.

Kryzys, jaki nastąpił w strefie euro, stworzył dodatkowy wymiar. Uwypuklił możliwość wystąpienia błędnego koła, w którym ryzyko jest przenoszone między bankami i państwami. Stało się jasne, że jeśli wspólna waluta ma przetrwać i prosperować w perspektywie długofalowej, niezbędna jest lepiej zarządzana i głębiej zintegrowana unia gospodarcza i walutowa. Solidniejszy sektor finansowy nie wystarczy do przerwania błędnego koła. W szczególności wśród państw posiadających wspólną walutę istniała powszechna zgoda co do konieczności ściślejszego i bardziej zintegrowanego podejścia – w rzeczywistości przez zapewnienie jednolitych przepisów dla wszystkich 28 państw członkowskich. Właśnie z tego powodu szefowie państw i rządów UE zobowiązali się w czerwcu 2012 r. do działania na rzecz unii bankowej. Unia bankowa powstaje specjalnie dla państw posiadających wspólną walutę euro, ale jest otwarta dla wszystkich państw członkowskich UE spoza strefy euro, które chcą do niej przystąpić (opt-in).

Rozporządzenie Rady zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2532/98 powinno stanowić kolejny krok we wdrażaniu spójniejszych i bardziej zintegrowanych ram regulacyjnych.

3.1. Rola EBC: lepszy nadzór nad systemem finansowym

Aby regulacje były w pełni skuteczne, muszą iść w parze ze ścisłym nadzorem i egzekwowaniem przepisów. Z tego powodu celem jest usprawnienie nadzoru nad sektorem finansowym na szczeblu UE oraz poprawa koordynacji działań krajowych organów nadzoru z jednej strony, a z drugiej –zwiększenie ogólnounijnego nadzoru pod najwyższym kierownictwem EBC w celu zaradzenia zagrożeniom i rozwiązywania problemów o skutkach transgranicznych. Oba poziomy nadzoru wzajemnie się uzupełniają i mają zasadnicze znaczenia dla zagwarantowania stabilności finansowej w Europie.

W dniu 4 listopada 2013 r. – około roku po tym, jak Komisja zaproponowała ustanowienie mechanizmu nadzoru bankowego w strefie euro – wszedł w życie jednolity mechanizm nadzorczy. Mechanizm ten zyska pełną operacyjność w listopadzie 2014 r.

Jednolity mechanizm nadzorczy powierza EBC nowe uprawnienia nadzorcze nad bankami strefy euro, w tym udzielanie zezwoleń wszystkim bankom w UE oraz spójne i konsekwentne stosowanie jednolitego zbioru przepisów w strefie euro, bezpośredni nadzór nad ważnymi bankami obejmujący wszystkie banki, których aktywa przekraczają wartość 30 mld EUR lub stanowią co najmniej 20% PKB w ich państwach macierzystych (około 130 banków), a także monitorowanie nadzoru sprawowanego przez krajowe organy nadzoru nad mniej ważnymi bankami. EBC jako najwyższy organ nadzorczy może w każdym momencie zadecydować o objęciu bezpośrednim nadzorem jednej lub więcej takich instytucji kredytowych, aby zapewnić spójne stosowanie wysokich standardów nadzoru. EBC powierzono zadanie zapewnienia spójnego i konsekwentnego stosowania jednolitego zbioru przepisów w strefie euro.

3.2. Sankcje w jednolitym systemie nadzorczym

Istnieje powszechna zgoda co do tego, że do kryzysu przyczynił się brak wiarygodności regulacji, gdyż ich wdrażanie było najwyraźniej wyjątkowo niesprawne. Zwyczajowo w sprawach finansowych wielką wagę przykłada się do „dyscypliny rynkowej”, jednak dla prawidłowego funkcjonowania monitorowania rynku bardzo duże znaczenie ma również przejrzystość. Oznacza to nie tylko, że niezbędne informacje muszą być dostępne, ale również, że informacje te faktycznie docierają do rynku, i, co więcej, są odpowiednio interpretowane przez uczestników rynku i wykorzystywane przez nich przy podejmowaniu decyzji.

Dlatego też budowanie wiarygodności jednolitego system nadzorczego wymaga więcej niż jedynie przejrzystości jakości aktywów banków. Rynki finansowe i wszyscy ich użytkownicy muszą mieć także pewność, że w przyszłości organ nadzorczy będzie w stanie szybko reagować wobec banków, które nie przestrzegają przepisów. Oznacza to, że EBC potrzebne są jasne i jednoznaczne uprawnienia do nakładania sankcji.

4. Projekt sprawozdania: uwagi szczegółowe

W pierwszym rzędzie sprawozdawczyni zauważa brak jakościowej oceny skutków. Sprawozdawczyni zdaje sobie sprawę z pilnego charakteru zmiany rozporządzenia (WE) nr 2532/98 z uwagi na ustanowienie w listopadzie 2014 r. jednolitego systemu nadzorczego, jest jednak przekonana, że dzięki wykorzystaniu metodologii oceny skutków można by skutecznie wyeliminować szereg niedociągnięć.

W związku z powyższym sprawozdawczyni z zadowoleniem przyjmuje zalecenie EBC i popiera jego cele. Proponuje poprawę niektórych elementów zalecenia obejmującą przedstawione poniżej główne zmiany.

4.1. Publikowanie informacji o nałożonych sankcjach administracyjnych

Zgodnie z rozporządzeniem Rady (UE) nr 1024/2013, w szczególności jego art. 18 ust. 6, a także z uwagi na wielokrotne apele Parlamentu Europejskiego o zwiększenie przejrzystości procedur decyzyjnych EBC, sprawozdawczyni proponuje zobowiązać EBC do publikacji – co do zasady bez zbędnej zwłoki – decyzji nakładających na przedsiębiorstwo administracyjne sankcje finansowe za naruszenia mających bezpośrednie zastosowanie przepisów prawa Unii oraz sankcje za naruszenia rozporządzeń i decyzji EBC, zarówno w obszarze nadzoru jak i poza tym obszarem, niezależnie od tego, czy wniesiono odwołanie od tych decyzji.

Mogą jednak występować przypadki, w których natychmiastowa publikacja decyzji nie jest właściwa, np. gdy decyzja zagrażałaby stabilności rynków finansowych lub byłaby nieproporcjonalna w stosunku do stopnia dolegliwości sankcji administracyjnej lub sankcji nałożonej na przedsiębiorstwo. Sprawozdawczyni zgadza się zatem przyznać EBC prawo decydowania o odroczeniu publikacji takich decyzji. Zgodnie z rozporządzeniem Rady (UE) nr 1024/2013, w szczególności jego art. 20 ust. 8, sprawozdawczyni uważa jednak, że przewodniczący i wiceprzewodniczący właściwej komisji Parlamentu Europejskiego powinni mieć możliwość zażądania poufnych dyskusji z EBC w sprawie takich decyzji. W celu zachowania najwyższej przejrzystości sprawozdawczyni proponuje ponadto procedurę pełnego ujawnienia, a zatem automatycznego zniesienia klauzuli tajności i udostępnienia informacji po upływie pewnego okresu, np. trzech lat, a także obowiązek uzasadnienia ex post przez EBC każdego odstępstwa od ogólnej zasady natychmiastowej publikacji.

4.2. Podział uprawnień między EBC i właściwe organy krajowe

W przeszłości okazywało się, że braki w nadzorze często wynikały z braku jasności co do tego, kto jest ostatecznie uprawniony do wszczęcia postępowania w sprawie naruszenia przepisów. Z tego powodu sprawozdawczyni proponuje zmianę nowego art. 1a w zaleceniu EBC. W szczególności proponuje dodać do tego artykułu, który ustala zasady ogólne, wyraźne ogólne rozgraniczenie obowiązków: bez uszczerbku dla pozostałych szczególnych uprawnień wynikających z prawa krajowego właściwe organy krajowe zachowują uprawnienia do nakładania sankcji administracyjnych, ale mogą nakładać takie sankcje na instytucje kredytowe bezpośrednio nadzorowane przez EBC wyłącznie wtedy, jeśli EBC zażąda od tych organów wszczęcia postępowania w tym celu.

4.3. Terminy przedawnienia dotyczące sankcji administracyjnych

W zaleceniu EBC proponuje, aby prawo do podjęcia decyzji o nałożeniu sankcji administracyjnej w sprawie naruszenia wygasało po upływie pięciu lat od naruszenia. Może to powodować problemy, gdyż w niektórych złożonych przypadkach mogą upłynąć lata, zanim naruszenie wyjdzie na jaw. Sprawozdawczyni proponuje zatem, aby bieg pięcioletniego okresu rozpoczynał się od daty podjęcia decyzji o wszczęciu postępowania w sprawie naruszenia, a nie od daty wystąpienia naruszenia.

Aby zrównoważyć de facto dłuższe (potencjalnie o wiele dłuższe) terminy przedawnienia w wyniku późniejszego rozpoczęcia, sprawozdawczyni proponuje skrócenie samego okresu przedawnienia z pięciu do trzech lat. Ponadto sprawozdawczyni udziela wskazówek dotyczących tego, które działania EBC powinny powodować przerwanie biegu okresu przedawnienia.

  • [1]  Dz.U. L 318 z 27.11.1998, s. 4.
  • [2]  Dz.U. L 287 z 29.10.2013, s. 63.
  • [3]  EBC/2014/19.

PROCEDURA

Tytuł

Uprawnienia Europejskiego Banku Centralnego do nakładania sankcji

Odsyłacze

10896/2014 – C8-0090/2014 – 2014/0807(CNS)

Data konsultacji z PE

2.7.2014

 

 

 

Komisja przedmiotowo właściwa

       Data ogłoszenia na posiedzeniu

ECON

14.7.2014

 

 

 

Sprawozdawcy

       Data powołania

Kay Swinburne

22.7.2014

 

 

 

Rozpatrzenie w komisji

13.10.2014

3.11.2014

 

 

Data przyjęcia

11.11.2014

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

32

22

2

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Gerolf Annemans, Burkhard Balz, Hugues Bayet, Pervenche Berès, Udo Bullmann, Esther de Lange, Fabio De Masi, Anneliese Dodds, Markus Ferber, Jonás Fernández, Elisa Ferreira, Sven Giegold, Neena Gill, Roberto Gualtieri, Gunnar Hökmark, Danuta Maria Hübner, Petr Ježek, Othmar Karas, Georgios Kyrtsos, Alain Lamassoure, Philippe Lamberts, Werner Langen, Sander Loones, Bernd Lucke, Olle Ludvigsson, Notis Marias, Fulvio Martusciello, Costas Mavrides, Luděk Niedermayer, Stanisław Ożóg, Dariusz Rosati, Alfred Sant, Molly Scott Cato, Peter Simon, Theodor Dumitru Stolojan, Paul Tang, Sampo Terho, Michael Theurer, Ernest Urtasun, Marco Valli, Cora van Nieuwenhuizen, Miguel Viegas, Jakob von Weizsäcker, Steven Woolfe, Pablo Zalba Bidegain, Marco Zanni, Sotirios Zarianopoulos

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Matt Carthy, Frank Engel, Ildikó Gáll-Pelcz, Danuta Jazłowiecka, Jeppe Kofod, Thomas Mann, Alessia Maria Mosca, Norica Nicolai, Nils Torvalds

Data złożenia

12.11.2014