SPRAWOZDANIE w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji zgodnie z pkt 13 Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami (wniosek nr EGF/2014/014 DE/Aleo Solar z Niemiec)

2.3.2015 - (COM(2014)0726 – C8‑0012/2015 – 2015/2018(BUD))

Komisja Budżetowa
Sprawozdawczyni: Iris Hoffmann

PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji zgodnie z pkt 13 Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami (wniosek nr EGF/2014/014 DE/Aleo Solar z Niemiec)

(COM(2014)0726 – C8‑0012/2015 – 2015/2018(BUD))

Parlament Europejski,

–    uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2014)0726 – C8‑0012/2015),

–   uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1309/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (2014–2020) i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1927/2006[1] (rozporządzenie w sprawie EFG),

–   uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2014−2020[2], w szczególności jego art. 12,

–   uwzględniając zawarte pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w sprawach budżetowych i należytego zarządzania finansami[3] (porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013 r.), w szczególności jego pkt 13,

–   uwzględniając procedurę rozmów trójstronnych przewidzianą w pkt 13 porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013 r.,

–   uwzględniając pismo Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych,

–   uwzględniając pismo Komisji Rozwoju Regionalnego,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A8-0030/2015),

A. mając na uwadze, że Unia opracowała instrumenty ustawodawcze i budżetowe w celu udzielenia dodatkowego wsparcia pracownikom dotkniętym skutkami poważnych zmian w strukturze światowego handlu oraz z myślą o ułatwieniu im powrotu na rynek pracy;

B.  mając na uwadze, że pomoc finansowa Unii dla zwolnionych pracowników powinna być dynamiczna i powinno się jej udzielać jak najszybciej i jak najskuteczniej, zgodnie ze wspólną deklaracją Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji, przyjętą na posiedzeniu pojednawczym w dniu 17 lipca 2008 r., a także przy należytym uwzględnieniu porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013 r. w odniesieniu do przyjęcia decyzji o uruchomieniu Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (EFG);

C. mając na uwadze, że przyjęcie rozporządzenia w sprawie EFG odzwierciedla porozumienie osiągnięte przez Parlament i Radę co do ponownego wprowadzenia kryterium uruchomienia z powodu kryzysu, zwiększenia wkładu finansowego Unii do 60% łącznych szacunkowych kosztów proponowanych działań, zwiększenia skuteczności rozpatrywania wniosków o uruchomienie EFG przez Komisję oraz przez Parlament i Radę dzięki skróceniu czasu oceny i zatwierdzenia, co do rozszerzenia zakresu kwalifikowalnych działań i beneficjentów poprzez włączenie osób samozatrudnionych i osób młodych oraz co do finansowania środków zachęcających do podejmowania własnej działalności gospodarczej;

D. mając na uwadze, że Niemcy złożyły wniosek nr EGF/2014/014 DE/Aleo Solar o wkład finansowy z EFG w związku ze zwolnieniem 657 pracowników – 390 w przedsiębiorstwie Aleo Solar AG prowadzącym działalność w dziale 26 według klasyfikacji NACE 2 („Produkcja komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych”) oraz 267 w jego dwóch jednostkach zależnych, przy czym 476 osób ma zostać objętych środkami pomocowymi – w trakcie okresu referencyjnego od dnia 7 marca 2014 r. do dnia 7 lipca 2014 r. i po jego upływie, wskutek spadku udziału Unii w rynku produkcji modułów fotowoltaicznych;

E.  mając na uwadze, że złożony wniosek spełnia kryteria kwalifikowalności przewidziane w rozporządzeniu w sprawie EFG;

1.  zauważa, że warunki wymienione w art. 4 ust. 1 lit. a) rozporządzenia w sprawie EFG zostały spełnione i w związku z tym zgadza się z Komisją, iż Niemcy mają prawo do wkładu finansowego na mocy tego rozporządzenia;

2.  odnotowuje, że w dniu 29 lipca 2014 r. władze Niemiec złożyły wniosek o wkład finansowy z EFG i uzupełniły go dodatkowymi informacjami do dnia 23 września 2014 r., a także zauważa, że Komisja udostępniła swoją ocenę dnia 16 grudnia 2014 r.;

3.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że aby szybko zapewnić wsparcie pracownikom, władze Niemiec postanowiły rozpocząć świadczenie zwalnianym pracownikom zindywidualizowanych usług w dniu 11 kwietnia 2014 r., a więc na długo przed zapadnięciem decyzji o przyznaniu z EFG pomocy na zaproponowany skoordynowany pakiet, a nawet przed złożeniem odpowiedniego wniosku;

4.  jest zdania, że zwolnienia w przedsiębiorstwie Aleo Solar AG są związane z poważnymi zmianami strukturalnymi w handlu światowym spowodowanymi globalizacją, przy czym udział Chin w rynku wzrósł z 11% do 45%, natomiast udział Niemiec skurczył się z 64% do 21% w latach 2005–2011; zauważa, że z powodu znacznego nadmiaru zdolności produkcyjnych w przypadku modułów fotowoltaicznych w Chinach, których nie są w stanie przyjąć ani konsumenci krajowi, ani rynek światowy, ceny tych wyrobów w UE spadły w 2011 r. o 40% w porównaniu do roku 2010, czyli poniżej kosztów produkcji Aleo Solar AG; zauważa, że w 2013 r. UE zatwierdziła dodatkowe cła na moduły fotowoltaiczne pochodzące z Chin, a także cenę minimalną, która jednak wciąż jest niższa niż koszty produkcji niemieckich producentów;

5.  odnotowuje, że w 2010 r. obroty Aleo Solar AG wyniosły 550 mln EUR, a zysk przedsiębiorstwa wyniósł 43 mln EUR, jednak od 2011 r. gwałtownie spadał, przynosząc do 2013 r. stratę w wysokości 92 mln EUR; podkreśla, że podjęto szereg wysiłków z myślą o restrukturyzacji i podniesieniu wydajności, lecz niestety nie zdołano przywrócić rentowności;

6.  zauważa, że jest to drugi wniosek o wsparcie z EFG dotyczący produkcji modułów fotowoltaicznych i zapewne nie ostatni;

7.  zauważa, że oczekuje się, że zwolnienia w przedsiębiorstwie Aleo Solar AG będą mieć negatywny wpływ na region Prenzlau/Brandenburgię, gdzie dochód na mieszkańca jest znacznie niższy niż średnia krajowa, a stopa bezrobocia jest najwyższa w Niemczech i wynosi odpowiednio 15,5% oraz 16,4%; podkreśla, że uwzględnienie zwolnień w przedsiębiorstwie Aleo Solar AG podniosłoby ten wskaźnik o 0,9%; wyraża ubolewanie, że nie można się spodziewać, iż zwolnieni pracownicy szybko znajdą jakąkolwiek równoważną pracę, ponieważ gęstość zaludnienia jest stosunkowo niska i brakuje potencjalnych pracodawców; w regionie tym działają głównie małe i średnie przedsiębiorstwa, a tylko 10 przedsiębiorstw (0,3%) zatrudnia ponad 249 pracowników (przedsiębiorstwo Aleo Solar AG było jednym z największych pracodawców);

8.  zauważa, że skoordynowany pakiet zindywidualizowanych usług, które mają być współfinansowane, obejmuje następujące środki skierowane do 476 zwolnionych pracowników: szkolenia zawodowe, doradztwo zawodowe, zajęcia grupowe/warsztaty, porady dotyczące zakładania przedsiębiorstwa, międzyregionalne porady dotyczące mobilności, poszukiwanie pracy przy pomocy fachowców, dalsza opieka nad pracownikami, którzy znaleźli nową pracę, lecz mogą potrzebować porady w celu zapewnienia sobie tego miejsca pracy lub w związku z koniecznością zmiany miejsca zamieszkania, dodatek szkoleniowy w wysokości 60% poprzedniego wynagrodzenia netto pracownika zgodnie z art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie EFG;

9.  zwraca uwagę, że władze zamierzają wykorzystać maksymalną dozwoloną część wszystkich kosztów (35%) na świadczenia i zachęty w postaci świadczeń szkoleniowych (Transferkurzarbeitergeld) stanowiących 60% lub 67% poprzedniego wynagrodzenia netto pracownika – w zależności od sytuacji w gospodarstwie domowym beneficjenta – co jest zgodne z praktyką stosowaną w Niemczech, gdy pracownicy tracą pracę; zauważa, że dodatek szkoleniowy nie zastępuje biernych środków ochrony socjalnej i podlega rygorystycznym warunkom podjęcia szkolenia i innych zorganizowanych działań;

10. wyraża zadowolenie, że skoordynowany pakiet zindywidualizowanych usług sporządzono w porozumieniu z przedstawicielami osób objętych pomocą, przy uwzględnieniu potencjału regionu i otoczenia biznesowego;

11. przypomina, że ważne jest zwiększenie szans wszystkich pracowników na zatrudnienie poprzez odpowiednie szkolenia oraz uznanie umiejętności i kompetencji zdobytych przez pracownika w trakcie kariery zawodowej; oczekuje, że szkolenia oferowane w ramach skoordynowanego pakietu będą dostosowane nie tylko do potrzeb zwolnionych pracowników, lecz także do faktycznej sytuacji gospodarczej;

12. zauważa, że 164 pracowników Aleo Solar AG zwolnionych w Prenzlau zostało ponownie zatrudnionych przez azjatyckie konsorcjum, które kupiło zakład od likwidatora; zwraca uwagę, że władze Niemiec uzasadniały umożliwienie tym pracownikom skorzystania ze środków finansowanych z EFG tym, że w momencie składania wniosku ich nowe zatrudnienie nie było pewne;

13. odnotowuje, że środki finansowane z EFG nie obejmą 104 pracowników zwolnionych w ośrodku administracyjnym w Oldenburgu; zauważa, że sytuacja zatrudnienia w tym regionie jest dużo bardziej obiecująca;

14. ubolewa nad wysokim ryzykiem długotrwałego bezrobocia, na jakie narażeni są zwolnieni pracownicy, i podkreśla w związku z tym znaczenie środków zachęcających pracowników do poszukiwania pracy również poza bezpośrednim obszarem zamieszkania i podejmowania pracy, którą można znaleźć w innych regionach;

15. uważa, że pracownicy w grupach wiekowych 55–64 oraz 15–29 są bardziej zagrożeni przedłużającym się bezrobociem i wykluczeniem z rynku pracy; wobec tego uważa, że pracownicy ci mają szczególne potrzeby, jeśli chodzi o zapewnienie im zindywidualizowanego podejścia;

16. przypomina, że zgodnie z art. 7 rozporządzenia w sprawie EFG przy opracowywaniu skoordynowanego pakietu zindywidualizowanych usług należy przewidywać przyszłe perspektywy rynku pracy i potrzebne umiejętności, a także pakiet ten powinien być zgodny z przejściem na zasobooszczędną i zrównoważoną gospodarkę;

17. podkreśla, że z EFG można współfinansować jedynie aktywne instrumenty rynku pracy prowadzące do długotrwałego zatrudnienia; ponownie podkreśla, że wsparcie z EFG nie może zastępować działań, za podjęcie których – na mocy prawa krajowego lub układów zbiorowych – odpowiedzialne są przedsiębiorstwa, ani środków restrukturyzacji przedsiębiorstw lub sektorów;

18. zatwierdza decyzję załączoną do niniejszej rezolucji;

19. zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady niniejszej decyzji i zadbania o jej publikację w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

20. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wraz z załącznikiem Radzie i Komisji.

• [1]  Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 855.
• [2]  Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 884.
• [3]  Dz.U. C 373 z 20.12.2013, s. 1.

ZAŁĄCZNIK: DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (wniosek EGF/2014/014 DE/Aleo Solar z Niemiec)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1309/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (2014–2020) i uchylenia rozporządzenia (WE) nr 1927/2006[1], w szczególności jego art. 15 ust. 4,

uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami[2], w szczególności jego pkt 13,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)      Europejski Fundusz Dostosowania do Globalizacji (EFG) ustanowiono w celu zapewnienia wsparcia zwolnionym pracownikom i osobom, które zaprzestały prowadzenia działalności na własny rachunek w wyniku spowodowanych globalizacją poważnych zmian strukturalnych w kierunkach światowego handlu lub w wyniku dalszego trwania światowego kryzysu finansowego i gospodarczego, o którym mowa w rozporządzeniu (WE) nr 546/2009[3], lub w wyniku nowego światowego kryzysu finansowego i gospodarczego, oraz udzielenia im pomocy umożliwiającej powrót na rynek pracy.

(2)      Artykuł 12 rozporządzenia Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013[4] pozwala uruchomić środki z EFG w ramach maksymalnej rocznej kwoty 150 mln EUR (w cenach z 2011 r.).

(3)      W dniu 29 lipca 2014 r. Niemcy przedłożyły wniosek o uruchomienie środków z EFG w związku ze zwolnieniami w przedsiębiorstwie Aleo Solar AG oraz w jego dwóch jednostkach zależnych w Niemczech i uzupełniły go dodatkowymi informacjami zgodnie z art. 8 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1309/2013. Wniosek ten spełnia wymogi art. 13 rozporządzenia (UE) nr 1309/2013 dotyczące określenia wkładu finansowego z EFG.

(4)      Należy zatem uruchomić środki z EFG w wysokości 1 094 760 EUR, aby zapewnić wkład finansowy dla wniosku złożonego przez Niemcy.

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W budżecie ogólnym Unii Europejskiej na rok budżetowy 2015 uruchamia się środki z Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji, aby udostępnić kwotę 1 094 760 EUR w formie środków na zobowiązania i środków na płatności.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

W imieniu Parlamentu Europejskiego          W imieniu Rady

Przewodniczący                                            Przewodniczący

• [1]               Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 855.
• [2]               Dz.U. C 373 z 20.12.2013, s. 1.
• [3]              Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) z dnia 18 czerwca 2009 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1927/2006 ustanawiające Europejski Fundusz Dostosowania do Globalizacji (Dz.U. L 167 z 29.6.2009, s. 26).
• [4]              Rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2014–2020 (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 884).

UZASADNIENIE

I. Kontekst

Europejski Fundusz Dostosowania do Globalizacji utworzono w celu udzielania dodatkowego wsparcia pracownikom dotkniętym konsekwencjami istotnych zmian w strukturze światowego handlu.

Zgodnie z przepisami art. 12 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 1311/2013 ustanawiającego wieloletnie ramy finansowe na lata 2014−2020[1] oraz art. 12 rozporządzenia (WE) nr 1927/2006[2] fundusz nie może przekraczać rocznej kwoty w wysokości 150 mln EUR (w cenach z 2011 r.). Odpowiednie kwoty figurują w budżecie ogólnym Unii Europejskiej jako rezerwa.

W odniesieniu do procedury – zgodnie z pkt 13 Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami[3] – w celu uruchomienia funduszu w przypadku pozytywnej oceny wniosku Komisja przedkłada władzy budżetowej wniosek o uruchomienie funduszu i jednocześnie odpowiedni wniosek o przesunięcie środków. W razie braku porozumienia uruchomiona zostaje procedura rozmów trójstronnych.

II. Wniosek Aleo Solar i wniosek Komisji

W dniu 16 grudnia 2014 r. Komisja przyjęła wniosek w sprawie decyzji dotyczącej uruchomienia EFG na rzecz Niemiec w celu wsparcia powrotu na rynek pracy pracowników zwolnionych na skutek istotnych zmian w strukturze światowego handlu spowodowanych globalizacją.

Jest to czwarty wniosek analizowany w ramach budżetu na 2014 r. i dotyczy uruchomienia łącznej kwoty 1 094 760 EUR z EFG na rzecz Niemiec. Wniosek dotyczy 657 pracowników zwolnionych w okresie referencyjnym od dnia 7 marca 2014 r. do dnia 7 lipca 2014 r. Wniosek opiera się na kryteriach interwencji przewidzianych w art. 4 ust. 1 lit. a) rozporządzenia w sprawie EFG, zgodnie z którym wymagane jest zwolnienie co najmniej 500 pracowników lub zaprzestanie prowadzenia działalności przez co najmniej tyle osób pracujących na własny rachunek w czteromiesięcznym okresie referencyjnym w przedsiębiorstwie w państwie członkowskim, przy czym liczba ta obejmuje pracowników zwolnionych u dostawców i producentów znajdujących się na niższym szczeblu łańcucha dostaw lub osoby, które zaprzestały prowadzenia własnej działalności gospodarczej we współpracy z takimi dostawcami i producentami.

Wniosek został przesłany Komisji w dniu 29 lipca 2014 r. Komisja uznała, że przedmiotowy wniosek spełnia warunki wypłaty środków z EFG określone w art. 4 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1309/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r.

Według danych, na które powołują się władze niemieckie, Aleo Solar jest tylko jednym z wielu europejskich przedsiębiorstw sektora energii słonecznej, które w ostatnich kilku latach (od 2010 r.) stały się niewypłacalne, zaprzestały działalności związanej z energetyką słoneczną, częściowo lub całkowicie wstrzymały produkcję lub zostały sprzedane chińskim inwestorom. W latach 2005–2011 udział Chin w rynku wzrósł z 11% do 45%, natomiast udział Niemiec skurczył się z 64% do 21%.

Chiny wytworzyły znaczny nadmiar zdolności produkcyjnych w przypadku modułów fotowoltaicznych, których nie są w stanie przyjąć ani konsumenci krajowi, ani rynek światowy. W połączeniu ze spadkiem popytu na świecie doprowadziło to do załamania cen. Wskutek dostępnego lokalnie wsparcia finansowego dla producentów w Chinach oraz priorytetowego potraktowania tego sektora w obowiązującym chińskim planie pięcioletnim (na lata 2011–2015) przedsiębiorstwa te mogą przetrwać i rozwijać się, sprzedając swoje wyroby na rynkach zagranicznych po niskich cenach. Ponad 90% chińskiej produkcji jest przeznaczone na eksport, z czego 80% trafia do UE. W 2011 r. ceny w UE spadły o 40% w porównaniu do roku 2010, czyli poniżej kosztów produkcji Aleo Solar. W 2013 r. UE zatwierdziła dodatkowe cła na moduły fotowoltaiczne pochodzące z Chin, a także cenę minimalną, która jednak wciąż jest niższa niż koszty produkcji niemieckich producentów.

W 2010 r. obroty Aleo Solar wyniosły 550 mln EUR, a zysk przedsiębiorstwa wyniósł 43 mln EUR, jednak od 2011 r. gwałtownie spadał, przynosząc do 2013 r. stratę w wysokości 92 mln EUR. Chociaż podjęto szereg wysiłków z myślą o restrukturyzacji i podniesieniu wydajności, nie zdołano przywrócić rentowności przedsiębiorstwa, które przeszło w stan likwidacji i zamknęło lub sprzedało swoje zakłady, podczas gdy część niemieckich przedsiębiorstw tego sektora – zmagając się ze stratami – przeniosło produkcję na Daleki Wschód, np. do Malezji.

Skoordynowany pakiet zindywidualizowanych usług, które mają być współfinansowane, obejmuje następujące środki mające na celu znalezienie zatrudnienia dla 476 zwolnionych pracowników: szkolenia zawodowe, doradztwo zawodowe, zajęcia grupowe/warsztaty, porady dotyczące zakładania przedsiębiorstwa, międzyregionalne porady dotyczące mobilności, poszukiwanie pracy przy pomocy fachowców, dalsza opieka nad pracownikami, którzy znaleźli nową pracę, lecz mogą potrzebować porady w celu zapewnienia sobie tego miejsca pracy lub w związku z koniecznością zmiany miejsca zamieszkania, dodatek szkoleniowy w wysokości 60% poprzedniego wynagrodzenia netto pracownika.

Według władz niemieckich środki uruchomione w dniu 11 kwietnia 2014 r. składają się na skoordynowany pakiet zindywidualizowanych usług i stanowią aktywne instrumenty rynku pracy mające na celu powrót pracowników na rynek pracy.

W swoim wniosku władze niemieckie potwierdziły, że:

–      w zakresie dostępu do proponowanych działań i ich wdrażania przestrzegane będą zasady równego traktowania i niedyskryminacji;

–      spełniono określone w przepisach krajowych i unijnych wymogi dotyczące zwolnień grupowych;

–      w przypadku gdy zwalniające przedsiębiorstwa kontynuują działalność po dokonaniu zwolnień, przedsiębiorstwa te wywiązały się z zobowiązań prawnych dotyczących zwolnień i odpowiednio zadbały o swoich pracowników;

–      proponowane działania nie otrzymają wsparcia finansowego z innych funduszy ani instrumentów finansowych Unii oraz będzie się zapobiegać wszelkim przypadkom podwójnego finansowania;

–      proponowane działania będą komplementarne względem działań finansowanych z funduszy strukturalnych;

–      wkład finansowy z EFG będzie zgodny z unijnymi przepisami proceduralnymi i materialnymi w zakresie pomocy państwa.

Jeśli chodzi o systemy zarządzania i kontroli, Niemcy powiadomiły Komisję, że wkład finansowy będzie udzielany przez te same organy w ramach Federalnego Ministerstwa Pracy i Spraw Socjalnych (Bundesministerium für Arbeit und Soziales), które udzielają wsparcia z EFS. Do źródeł krajowego finansowania w formie płatności zaliczkowej lub współfinansowania zalicza się budżet federalny i Bundesagentur für Arbeit (Federalny Urząd Pracy), które odpowiadają za 40% wkładu krajowego.

III. Procedura

W celu uruchomienia funduszu Komisja przedłożyła władzy budżetowej wniosek o przesunięcie na łączną kwotę 1 094 760 EUR.

Jest to czwarty wniosek o przesunięcie środków w celu uruchomienia funduszu, przedłożony władzy budżetowej w 2015 r.

Zgodnie z art. 12 ust. 5 podstawy prawnej rozmowy trójstronne dotyczące wniosku Komisji w sprawie decyzji o uruchomieniu EFG mogą odbywać się w trybie uproszczonym, chyba że nie dojdzie do porozumienia między Parlamentem a Radą.

Zgodnie z porozumieniem wewnętrznym w proces powinna zostać włączona Komisja Zatrudnienia i Spraw Socjalnych w celu zapewnienia konstruktywnego wsparcia i pomocy w ocenie wniosków o pomoc z EFG.

• [1]  Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 884.
• [2]  Dz.U. L 406 z 30.12.2006, s. 1.
• [3]  Dz.U. C 373 z 20.12.2013, s. 1.

ZAŁĄCZNIK: PISMO KOMISJI ZATRUDNIENIA I SPRAW SOCJALNYCH

ZP/ch D(2015)430

Sz.P. Jean Arthuis

Przewodniczący Komisji Budżetowej

ASP 09G205

Przedmiot: Opinia w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (EFG) w sprawie wniosku EGF/2014/014 DE/Aleo Solar z Niemiec (COM(2014)726/1)

Szanowny Panie Przewodniczący!

Komisja Zatrudnienia i Spraw Socjalnych (EPML) i jej grupa robocza ds. EFG rozpatrzyła uruchomienie Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (EFG) w sprawie EGF/2014/014 DE/Aleo Solar oraz przyjęła następującą opinię.

Komisja EMPL i grupa robocza ds. EFG opowiadają się za uruchomieniem EFG w związku z przedmiotowym wnioskiem. W tym kontekście komisja EMPL zgłasza klika uwag, nie kwestionując jednak przekazania płatności.

Rozważania komisji EMPL opierają się na następujących przesłankach:

A) mając na uwadze, że przedmiotowy wniosek opiera się na art. 4 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1309/2013 w sprawie Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji i dotyczy 657 pracowników zwolnionych w przedsiębiorstwie Aleo Solar AG oraz w jego dwóch jednostkach zależnych Aleo Solar Dritte Produktion GmbH (Prenzlau) oraz Aleo Solar Deutschland GmbH (Oldenburg), które prowadziły działalność w dziale 26 według klasyfikacji NACE Rev. 2 („Produkcja komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych”); mając na uwadze, że do zwolnień przeprowadzonych przez te przedsiębiorstwa doszło w regionie Brandenburgii na poziomie NUTS 2 w okresie referencyjnym od 7 marca 2014 r. do 7 lipca 2014 r.;

B) mając na uwadze, że aby powiązać zwolnienia z poważnymi zmianami strukturalnymi w handlu światowym spowodowanymi globalizacją, władze niemieckie twierdzą, że Aleo Solar było niemiecką spółką prowadzącą działalność w ramach Robert Bosch Group, która posiada zakłady produkcyjne w Hiszpanii, we Włoszech, w Stanach Zjednoczonych, Australii i Anglii, a część tych zakładów została sprzedana w ciągu ostatnich kilku lat z powodu malejącego udziału w rynku;

C) mając na uwadze, że w latach 2005–2011 udział Chin w rynku wzrósł z 11% do 45%, natomiast udział Niemiec skurczył się z 64% do 21%;

D) mając na uwadze, że Chiny wytworzyły znaczny nadmiar zdolności produkcyjnych w przypadku modułów fotowoltaicznych, których nie są w stanie przyjąć ani konsumenci krajowi, ani rynek światowy; mając na uwadze, że w połączeniu ze spadkiem popytu na świecie doprowadziło to do załamania cen; mając na uwadze, że ponad 90% chińskiej produkcji jest przeznaczone na eksport, z czego 80% trafia do UE;

E) mając na uwadze, że w 2011 r. ceny w UE spadły o 40% w porównaniu do roku 2010, czyli poniżej kosztów produkcji Aleo Solar; mając na uwadze, że w 2013 r. UE zatwierdziła dodatkowe cła na moduły fotowoltaiczne pochodzące z Chin, a także cenę minimalną, która jednak wciąż jest niższa niż koszty produkcji niemieckich producentów;

F) mając na uwadze, że większość (55%) pracowników objętych środkami to mężczyźni, a 45% to kobiety; mając na uwadze, że 69,7% pracowników ma od 30 do 54 lat, a 20,6% – od 55 do 64 lat;

G) mając na uwadze, że zwolnienia mają znaczący negatywny wpływ na regionalną gospodarkę w Prenzlau / Brandenburgii; mając na uwadze, że dochód na mieszkańca w tym regionie jest znacznie niższy niż średnia krajowa, a regiony Uckermark i Prenzlau odnotowują najwyższą stopę bezrobocia w Niemczech, tj. odpowiednio 15,5% oraz 16,4% (stan z maja 2014 r.);

Komisja Zatrudnienia i Spraw Socjalnych zwraca się zatem do Komisji Budżetowej, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w projekcie rezolucji następujących wskazówek dotyczących wniosku Niemiec:

1.  zwraca uwagę, że podstawą wniosku jest art. 4 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1309/2013 w sprawie Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji; zgadza się z Komisją, że warunki przewidziane w tym rozporządzeniu zostały spełnione i że w związku z tym Niemcy mają prawo do pomocy finansowej na mocy wspomnianego rozporządzenia;

2.  zauważa, że jest to drugi wniosek o wsparcie z EFG dla pracowników zwolnionych w sektorze produkcji modułów fotowoltaicznych, a oba wnioski zostały złożone na podstawie kryterium globalizacji handlu;

3.  zauważa, że 164 pracowników Aleo Solar zwolnionych w Prenzlau zostało ponownie zatrudnionych przez azjatyckie konsorcjum, które kupiło zakład od likwidatora; zwraca uwagę, że władze Niemiec uzasadniały umożliwienie tym pracownikom skorzystania ze środków finansowanych z EFG tym, że w momencie składania wniosku ich nowe zatrudnienie nie było pewne;

4.  odnotowuje, że środki finansowane z EFG nie obejmą 104 pracowników zwolnionych w ośrodku administracyjnym w Oldenburgu; zauważa, że sytuacja zatrudnienia w tym regionie jest dużo bardziej obiecująca;

5.  zwraca uwagę, że władze zamierzają wykorzystać maksymalną dozwoloną część wszystkich kosztów (35%) na świadczenia i zachęty w postaci świadczeń szkoleniowych (Transferkurzarbeitergeld) stanowiących 60% lub 67% poprzedniego wynagrodzenia netto pracownika – w zależności od sytuacji w gospodarstwie domowym beneficjenta – co jest zgodne z praktyką stosowaną w Niemczech, gdy pracownicy tracą pracę;

6.  zauważa zatem, że w ramach EFG nie przewiduje się dodatkowych zachęt dla uczestników w zakresie szkoleń, a poza tym uważa, że należy wspierać bardziej zindywidualizowane i szczegółowe środki;

7.  wyraża ubolewanie, że nie można się spodziewać, iż zwolnieni pracownicy szybko znajdą jakąkolwiek równoważną pracę, ponieważ gęstość zaludnienia jest stosunkowo niska i brakuje potencjalnych pracodawców; w regionie tym działają głównie małe i średnie przedsiębiorstwa, a tylko 10 przedsiębiorstw (0,3%) zatrudnia ponad 249 pracowników (przedsiębiorstwo Aleo Solar było jednym z największych pracodawców);

8.  ubolewa nad wysokim ryzykiem długotrwałego bezrobocia, na jakie narażeni są zwolnieni pracownicy, i podkreśla w związku z tym znaczenie środków zachęcających pracowników do poszukiwania pracy również poza bezpośrednim obszarem zamieszkania i podejmowania pracy, którą można znaleźć w innych regionach;

9.  uważa, że pracownicy w grupach wiekowych 55–64 oraz 15–29 są bardziej zagrożeni przedłużającym się bezrobociem i wykluczeniem z rynku pracy; wobec tego uważa, że pracownicy ci mają szczególne potrzeby, jeśli chodzi o zapewnienie im zindywidualizowanego podejścia;

10. przypomina, że zgodnie z art. 7 przedmiotowego rozporządzenia przy opracowywaniu skoordynowanego pakietu zindywidualizowanych usług należy przewidywać przyszłe perspektywy rynku pracy i potrzebne umiejętności, a pakiet ten powinien być zgodny z przejściem na zasobooszczędną i zrównoważoną gospodarkę.

Z poważaniem

Marita ULVSKOG,

Pełniąca obowiązki przewodniczącej, pierwsza wiceprzewodnicząca

Do wiadomości: Thomas Händel

ZAŁĄCZNIK: PISMO KOMISJI ROZWOJU REGIONALNEGO

Sz.P. Jean Arthuis

Przewodniczący Komisji Budżetowej

Parlament Europejski

ASP 09G205

B-1047 Bruksela

Przedmiot:       Uruchomienie Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji

Szanowny Panie Przewodniczący!

Komisja Rozwoju Regionalnego otrzymała do zaopiniowania sześć odrębnych wniosków Komisji Europejskiej dotyczących decyzji w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (EFG). Rozumiem, że Komisja Budżetowa planuje przyjęcie sprawozdań w każdej z tych spraw w dniu 26 lutego:

-          COM(2014)0725 to wniosek o wkład z EFG w wysokości 981 956 EUR na rzecz aktywnych instrumentów rynku pracy w celu ułatwienia powrotu na rynek pracy 708 pracownikom zwolnionym wskutek zamknięcia przedsiębiorstwa Duferco Belgium SA oraz redukcji zatrudnienia w przedsiębiorstwie NLMK La Louvière SA, prowadzących działalność w sektorze produkcji metali w prowincji Hainaut w Belgii.

-          COM(2014)0726 to wniosek o wkład z EFG w wysokości 1 094 760 EUR na rzecz aktywnych instrumentów rynku pracy w celu ułatwienia powrotu na rynek pracy 657 pracownikom zwolnionym w przedsiębiorstwie aleo solar AG oraz w jego dwóch jednostkach zależnych aleo solar Dritte Produktion GmbH (Prenzlau) i aleo solar Deutschland GmbH (Oldenburg), prowadzących działalność w sektorze produkcji komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych w regionach Brandenburgii i Weser-Ems w Niemczech.

-          COM(2014)0734 to wniosek o wkład z EFG w wysokości 1 591 486 EUR na rzecz aktywnych instrumentów rynku pracy w celu ułatwienia powrotu na rynek pracy 1285 pracownikom zwolnionym w przedsiębiorstwie ArcelorMittal Liège S.A., prowadzącym działalność w sektorze produkcji metali w regionie Liège w Belgii.

-          COM(2014)0735 to wniosek o wkład z EFG w wysokości 1 222 854 EUR na rzecz aktywnych instrumentów rynku pracy w celu ułatwienia powrotu na rynek pracy 1030 pracownikom zwolnionym w przedsiębiorstwie Caterpillar Belgium S.A., prowadzącym działalność w sektorze produkcji maszyn i urządzeń w prowincji Hainaut w Belgii.

-          COM(2015)0009 to wniosek o wkład z EFG w wysokości 1 339 928 EUR na rzecz aktywnych instrumentów rynku pracy w celu ułatwienia powrotu na rynek pracy 257 pracownikom zwolnionym w wyniku zamknięcia zakładu produkcji bezpiecznych szyb samochodowych Saint-Gobain Sekurit Benelux w Auvelais w Belgii.

-          COM(2015)0013 to wniosek o wkład z EFG w wysokości 115 205 EUR na rzecz aktywnych instrumentów rynku pracy w celu ułatwienia powrotu na rynek pracy 615 pracownikom zwolnionym w Zakładach Chemicznych Zachem w Polsce.

Koordynatorzy komisji ocenili te wnioski i zwrócili się do mnie z prośbą o wystosowanie do Pana pisma z oświadczeniem, że większość członków Komisji Rozwoju Regionalnego nie ma zastrzeżeń w związku z uruchomieniem Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji i przyznaniem wyżej wspomnianych środków zgodnie z propozycją Komisji Europejskiej.

Z poważaniem

Iskra MIHAYLOVA

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

Data przyjęcia	26.2.2015
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	30 2 0
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Nedzhmi Ali, Jonathan Arnott, Jean Arthuis, Lefteris Christoforou, Gérard Deprez, José Manuel Fernandes, Eider Gardiazabal Rubial, Jens Geier, Ingeborg Gräßle, Iris Hoffmann, Monika Hohlmeier, Carlos Iturgaiz, Bernd Kölmel, Vladimír Maňka, Clare Moody, Victor Negrescu, Urmas Paet, Pina Picierno, Paul Rübig, Patricija Šulin, Eleftherios Synadinos, Paul Tang, Indrek Tarand, Isabelle Thomas, Inese Vaidere, Marco Valli, Daniele Viotti, Marco Zanni
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego	Janusz Lewandowski, Andrey Novakov, Tomáš Zdechovský
Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego	Paulo Rangel