ZALECENIE w sprawie projektu decyzji Rady upoważniającej państwa członkowskie do zostania stroną, w interesie Unii Europejskiej, Międzynarodowej konwencji Międzynarodowej Organizacji Morskiej o wymaganiach w zakresie wyszkolenia, wydawania świadectw oraz pełnienia wacht dla załóg statków rybackich

26.3.2015 - (15528/2014 – C7-0295/2014 – 2013/0285(NLE)) - ***

Komisja Zatrudnienia i Spraw Socjalnych
Sprawozdawczyni: Sofia Ribeiro

PROJEKT REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie projektu decyzji Rady upoważniającej państwa członkowskie do zostania stroną, w interesie Unii Europejskiej, Międzynarodowej konwencji Międzynarodowej Organizacji Morskiej o wymaganiach w zakresie wyszkolenia, wydawania świadectw oraz pełnienia wacht dla załóg statków rybackich

(15528/2014 – C7-0295/2014 – 2013/0285(NLE))

(Zgoda)

Parlament Europejski,

–       uwzględniając projekt decyzji Rady (15528/2014),

–       uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę zgodnie z art. 46, art. 53 ust. 1 oraz art. 62 i art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. a) pkt v) oraz art. 218 ust. 8 akapit pierwszy Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (C8-0295/2014),

–       uwzględniając art. 99 ust. 1 akapit pierwszy i trzeci oraz art. 99 ust. 2 i art. 108 ust. 7 Regulaminu,

–       uwzględniając zalecenie Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych (A8-0064/2015),

1.      wyraża zgodę na projekt decyzji Rady;

2.      zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich.

ZWIĘZŁE UZASADNIENIE

Kontekst decyzji

Międzynarodowa konwencja o wymaganiach w zakresie wyszkolenia, wydawania świadectw oraz pełnienia wacht dla załóg statków rybackich (zwana dalej konwencją STCW-F) została przyjęta przez Międzynarodową Organizację Morską (IMO) dnia 7 lipca 1995 r. w Londynie z udziałem przedstawicieli 74 rządów, w tym 22 rządów obecnych państw członkowskich UE. Konwencję ratyfikowały dotychczas cztery państwa członkowskie (Dania, Hiszpania, Litwa i Łotwa).

Celem konwencji STCW-F jest zapewnienie odpowiedniego poziomu kwalifikacji (potwierdzonego świadectwem urzędowym) i sprawności do wykonywania zawodu (zgodnie z orzeczeniem lekarskim) załóg statków rybackich, co pozwoli maksymalnie ograniczyć ewentualne zagrożenia dla życia ludzkiego lub mienia na morzu oraz zagrożenia dla środowiska morskiego podczas operacji na statkach rybackich. Zgodnie z wymaganiami konwencji STCW-F członkowie załóg muszą posiadać podstawową wiedzę w określonych dziedzinach i odbyć praktykę na statku w określonym minimalnym wymiarze czasu. Celem jest zatem stworzenie i utrzymanie równych szans w sektorze rybołówstwa poprzez wspieranie kształcenia zawodowego oraz przyczynienie się do zmniejszenia liczby wypadków.

Postanowienia konwencji mają charakter obowiązujący tylko w odniesieniu do statków o długości 24 m lub większej i o mocy napędowej 750 kW lub większej i dotyczą kapitanów, oficerów, mechaników oraz radiooperatorów. Zachęca się jednak władze krajowe do wprowadzenia programów szkoleń dla marynarzy na statkach o długości 24 m lub większej, gdyż podstawowe szkolenie w zakresie bezpieczeństwa jest obowiązkowe dla wszystkich członków załóg statków rybackich.

Unia nie może ratyfikować konwencji STCW-F, mogą to uczynić wyłącznie państwa członkowskie. Jednak – zgodnie z orzeczeniem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie AETR dotyczącej kompetencji zewnętrznej – państwa członkowskie nie mogą bez upoważnienia Unii Europejskiej ratyfikować konwencji STCW-F, jako że jej przepisy dotyczące uznawania zawodów regulowanych wykonywanych przez obywateli UE na statkach rybackich należą do obszaru wyłącznej kompetencji Unii w tej dziedzinie.

Celem niniejszej decyzji jest zezwolenie państwom członkowskim na ratyfikowanie konwencji STCW-F w zgodzie z wyłącznymi kompetencjami Unii Europejskiej w dziedzinie uznawania zawodów regulowanych wykonywanych przez obywateli Unii na statkach rybackich.

Niemniej jednak, mając na uwadze, że państwa członkowskie są zobowiązane do przestrzegania prawa Unii, a w szczególności przepisów dyrektywy 2005/36/WE, w projekcie przedmiotowej decyzji zaznaczono, że państwa członkowskie, które ratyfikowały konwencję przed wejściem w życie proponowanej decyzji, muszą złożyć na ręce sekretarza generalnego IMO oświadczenie, w którym uznają nadrzędność prawa UE w przypadku konfliktu pomiędzy państwami członkowskimi.

Proponowana decyzja powinna zatem zachęcić państwa członkowskie do niezwłocznego podjęcia wszelkich niezbędnych kroków w celu ratyfikowania konwencji STCW-F.

Uwagi dodatkowe

Rybołówstwo jest działalnością zawodową, w której odnotowuje się najwyższy odsetek wypadków, a liczba wypadków śmiertelnych w pracy szacowana jest 24 000 każdego roku.

Konwencja STCW-F zawiera jedynie obowiązkowe przepisy dotyczące statków rybackich o długości 24 m lub większej i o mocy napędowej 750 kW lub większej, ograniczając się do zachęcania państw sygnatariuszy do stosowania standardów szkoleniowych dla marynarzy pływających na statkach o tej samej długości, lecz o niższej mocy, bez określania poziomu podstawowej wiedzy wymaganej w przypadku statków rybackich o długości nieprzekraczającej 24 m.

Należy podkreślić, że Międzynarodowa Organizacja Morska zachęca państwa sygnatariuszy do przyjęcia własnych przepisów w zakresie szkoleń i standardów dotyczących wydawania świadectw dla załóg małych statków, oraz że statki takie są segmentem floty odnotowującym najwyższą liczbę wypadków na morzu.

Obok szkoleń, które stanowią jeden z filarów bezpieczeństwa na morzu, należy zapewnić minimalne warunki pracy i bezpieczeństwa na pokładzie w ramach środków zapobiegania wypadkom w pracy, co uzasadnia ujednolicenie tych standardów przez wszystkie państwa członkowskie, a standardy te muszą być regulowane międzynarodowymi zaleceniami dotyczącymi bezpieczeństwa i przestrzegania ich należy również wymagać od statków pływających na wodach Unii.

Za takim ujednoliceniem, które przestrzegałoby podstawowych warunków równości w pracy, opowiadała się Komisji Rybołówstwa w opinii wskazanej w niniejszym dokumencie, a także partnerzy społeczni z przedmiotowego sektora.

Wobec przedstawionych argumentów i dlatego, że ważne jest określenie podstawowego poziomu szkoleń w Unii, Parlament Europejski uważa, że należy rozszerzyć zakres stosowania konwencji STCW-F lub przynajmniej przyjąć przepisy mające zastosowanie na szczeblu Unii do statków o długości nieprzekraczającej 24 m, i zwraca się do Komisji o wprowadzenie odpowiednich przepisów w tym zakresie.

W tym kontekście należy zauważyć, że nie oznacza to wzrostu kosztów szkoleń oferowanych przez państwa członkowskie, gdyż Unia wspiera już finansowo szkolenia w sektorze rybołówstwa z Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

Data przyjęcia	24.3.2015
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	47 0 0
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Laura Agea, Guillaume Balas, Tiziana Beghin, Brando Benifei, Vilija Blinkevičiūtė, David Casa, Ole Christensen, Lampros Fountoulis, Elena Gentile, Arne Gericke, Marian Harkin, Danuta Jazłowiecka, Agnes Jongerius, Jan Keller, Agnieszka Kozłowska-Rajewicz, Jean Lambert, Jérôme Lavrilleux, Jeroen Lenaers, Javi López, Thomas Mann, Dominique Martin, Anthea McIntyre, Elisabeth Morin-Chartier, Emilian Pavel, Terry Reintke, Sofia Ribeiro, Claude Rolin, Anne Sander, Sven Schulze, Siôn Simon, Jutta Steinruck, Romana Tomc, Yana Toom, Ulrike Trebesius, Marita Ulvskog, Renate Weber, Tatjana Ždanoka, Inês Cristina Zuber
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego	Georges Bach, Amjad Bashir, Enrique Calvet Chambon, Deirdre Clune, Miapetra Kumpula-Natri, António Marinho e Pinto, Joachim Schuster, Csaba Sógor, Ivo Vajgl