ZALECENIE w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie przyjęcia w imieniu Unii Europejskiej poprawki dauhańskiej do Protokołu z Kioto do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu i wspólnej realizacji wynikających z niego zobowiązań

18.5.2015 - (10400/2014 – C8‑0029/2015 – 2013/0376(NLE)) - ***

Komisja Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności
Sprawozdawczyni: Elisabetta Gardini

PROJEKT REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie przyjęcia w imieniu Unii Europejskiej poprawki dauhańskiej do Protokołu z Kioto do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu i wspólnej realizacji wynikających z niego zobowiązań

(10400/2014 – C8‑0029/2015 – 2013/0376(NLE))

(Zgoda)

Parlament Europejski,

–       uwzględniając projekt decyzji Rady (10400/2014),

–       uwzględniając poprawkę do protokołu z Kioto przyjętą na ósmej sesji Konferencji Stron będącej posiedzeniem stron protokołu z Kioto, które odbyło się w Ad-Dausze (Katar) w grudniu 2012 r. (poprawka dauhańska do protokołu z Kioto),

-      uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na podstawie art. 192 ust. 1 oraz art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. a) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (C8-0029/2015),

-      uwzględniając art. 99 ust. 1 akapit pierwszy i trzeci, art. 99 ust. 2 i art. 108 ust. 7 Regulaminu,

-      uwzględniając pismo Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii,

–       uwzględniając zalecenie Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności (A8–0167/2015),

1.      wyraża zgodę na przyjęcie poprawki dauhańskiej do protokołu z Kioto;

2.      zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Organizacji Narodów Zjednoczonych.

ZWIĘZŁE UZASADNIENIE

wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie przyjęcia w imieniu Unii Europejskiej poprawki dauhańskiej do Protokołu z Kioto do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu i wspólnej realizacji wynikających z niego zobowiązań

Kontekst

Protokół z Kioto do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu podpisano w 1997 r., określając tam wiążący międzynarodowo cel redukcji emisji. UE ratyfikowała ten protokół w 2002 r. oraz stwierdziła, że zarówno ona, jak i 15 należących do niej w tamtym czasie państw członkowskich wykorzystają to postanowienie do wspólnej realizacji zobowiązania UE w zakresie emisji. Unia Europejska i jej państwa członkowskie ponosiły zatem wspólną odpowiedzialność, zgodnie z mechanizmem zgodności protokołu z Kioto, za realizację zobowiązania dotyczącego redukcji swojej zbiorowej emisji gazów cieplarnianych w pierwszym okresie (lata 2008–2012) do 8% poniżej poziomu emisji z 1990 r.

W swoich konkluzjach z dnia 9 marca 2012 r. Rada wyraziła zgodę na zaproponowanie na drugi okres rozliczeniowy protokołu z Kioto wspólnego zobowiązania dotyczącego określonej ilościowo redukcji emisji w Unii w wysokości 20% poniżej poziomu z 1990 r.

To stanowisko Rady uzyskało poparcie państw członkowskich podczas dauhańskiej konferencji klimatycznej, która odbyła się w grudniu 2012 r. – 192 strony Protokołu z Kioto do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu przyjęły wtedy poprawkę do protokołu.

W poprawce dauhańskiej ustanowiono drugi okres rozliczeniowy na podstawie protokołu z Kioto (KP CP2), który rozpoczął się 1 stycznia 2013 r. i skończy się 31 grudnia 2020 r., przy czym poprawka ta zawiera także prawnie wiążące zobowiązania dotyczące redukcji emisji, na podstawie których Unia Europejska, jej państwa członkowskie i Islandia zobowiązują się ograniczyć swój średni roczny poziom emisji gazów cieplarnianych w latach 2013–2020 do 80% ich emisji z roku bazowego (głównie 1990 r.). Zobowiązanie to zostało ustalone na podstawie całkowitego poziomu emisji gazów cieplarnianych dopuszczalnego w latach 2013–2020 w ramach pakietu klimatyczno-energetycznego UE.

Poprawka dauhańska wprowadza jednocześnie do treści protokołu z Kioto trzy dalsze zmiany, które mają być wdrożone w tym drugim okresie rozliczeniowym, dotyczące następujących kwestii: po pierwsze – uwzględnienia nowego gazu (trójfluorku azotu); po drugie – wprowadzenia mechanizmu podnoszenia ambicji, który przewiduje uproszczoną procedurę umożliwiającą stronie dostosowanie podjętego zobowiązania poprzez podniesienie jego poziomu podczas danego okresu rozliczeniowego; oraz po trzecie – określenia przepisu, na mocy którego wyznaczony przez daną stronę cel w zakresie zapobiegania w latach 2013–2020 wzrostowi jej emisji przekraczającemu średni poziom emisji w latach 2008–2010 zostaje automatycznie dostosowany.

Poprawka dauhańska wymaga przyjęcia przez strony protokołu z Kioto i wejdzie w życie dopiero po dniu otrzymania przez depozytariusza konwencji instrumentów przyjęcia złożonych przez co najmniej trzy czwarte stron protokołu z Kioto.

Stanowisko sprawozdawczyni

Projekt decyzji Rady stanowi podstawę do przyjęcia poprawki dauhańskiej przez Unię Europejską i określa zasady wspólnej realizacji zobowiązań przez Unię Europejską, jej państwa członkowskie oraz Islandię. Zobowiązuje on państwa członkowskie do podjęcia niezbędnych działań w celu zakończenia krajowych procedur ratyfikacyjnych najpóźniej w trzecim kwartale 2015 r.

Sprawozdawczyni z zadowoleniem przyjmuje projekt decyzji Rady w sprawie przyjęcia poprawki dauhańskiej do protokołu z Kioto i wspólnej realizacji wynikających z niego zobowiązań. Sprawozdawczyni pragnie podkreślić niniejszym niektóre aspekty projektu decyzji Rady.

Przede wszystkim sprawozdawczyni z żalem stwierdza, że w KP CP2, jak przedstawiono w załączniku B do protokołu z Kioto, do tego drugiego okresu zobowiązań dołączają przede wszystkim państwa członkowskie UE, natomiast główne kraje zanieczyszczające wstrzymują swój udział. UE powinna dysponować wszystkimi możliwymi narzędziami politycznymi, dyplomatycznymi i gospodarczymi, aby przekonać te kraje do podpisania wiążącego porozumienia międzynarodowego ustanawiającego równe szanse, tak aby UE nie była już sama przy podejmowaniu wszystkich zobowiązań klimatycznych. Ewentualne nowe porozumienie międzynarodowe, które miałoby być zawarte jeszcze w tym roku w Paryżu, musi być bardzo ambitne i jednocześnie realistyczne, jeżeli mamy nadal podążać w kierunku utrzymania temperatury naszej planety poniżej założonego „celu 2°C”.

Jeżeli chodzi o porozumienie o wspólnej realizacji zobowiązań, sprawozdawczyni przypomina, że na podstawie przyjętego w 2009 r. pakietu klimatyczno-energetycznego, w szczególności unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji (EU ETS) oraz decyzji dotyczącej wspólnego wysiłku redukcyjnego, UE i jej państwa członkowskie realizują już cel dotyczący redukcji emisji o 20% do 2020 r., co w istocie umożliwiło im wyrażenie zgody na wypełnienie swoich zobowiązań w drugim okresie rozliczeniowym protokołu z Kioto. W związku z tym sprawozdawczyni pragnie podkreślić, że wniosek ten nie zmienia celów ani zobowiązań państw członkowskich wynikających z zapisów pakietu klimatyczno-energetycznego z 2009 r.

Protokół z Kioto wymaga, aby strony porozumienia o wspólnej realizacji zobowiązań określiły poziomy emisji przydzielone każdemu członkowi tego porozumienia oraz podały je do wiadomości w dniu złożenia dokumentów ratyfikacyjnych (art. 4 ust. 1 protokołu z Kioto). Poziomy emisji przydzielone każdemu państwu członkowskiemu oraz Islandii określono w tabeli 1 załącznika I do wniosku dotyczącego decyzji Rady (w tonach ekwiwalentu dwutlenku węgla (tCO2eq)).

Mimo że Islandia nie jest państwem członkowskim UE, bierze udział w EU ETS i zamierza wypełnić swoje zobowiązanie wynikające z KP CP2 wspólnie z UE i jej państwami członkowskimi. Prawa i obowiązki mające zastosowanie do państw członkowskich w zakresie wspólnej realizacji zobowiązań muszą mieć zastosowanie do Islandii zgodnie z prawodawstwem UE oraz nowym porozumieniem między UE, jej wszystkimi państwami członkowskimi i Islandią, które jest przedmiotem równoległej procedury zgody.

W odniesieniu do wymogów sprawozdawczo-księgowych, w ramach drugiego okresu rozliczeniowego protokołu z Kioto każda ze stron zobowiązana jest do przedstawienia sprawozdania mającego na celu ułatwienie obliczenia przydzielonego danej stronie poziomu emisji oraz wykazania swej zdolności do ponoszenia odpowiedzialności za zgodność własnych poziomów emisji z przydzielonymi jej wielkościami (wstępne sprawozdanie). Szczegółowe wymagania dotyczące wstępnych sprawozdań określono w decyzji UNFCCC 2/CMP.8.

We wniosku dotyczącym decyzji w sprawie ratyfikacji dopuszcza się przygotowanie wspólnego wstępnego sprawozdania UE, jej państw członkowskich i Islandii przez Komisję, a indywidualnych wstępnych sprawozdań – przez poszczególne państwa członkowskie i Islandię. Wspólne wstępne sprawozdanie powinno zawierać wymagane informacje dotyczące porozumienia o wspólnej realizacji zobowiązań, na podstawie których oblicza się wspólne przydzielone poziomy emisji, oraz określać przydzielony UE poziom emisji.

Podsumowanie

Sprawozdawczyni uważa, że decyzja o ratyfikacji w sprawie przyjęcia poprawki dauhańskiej do protokołu z Kioto i wspólnej realizacji zobowiązań przez Unię Europejską będzie wyraźnym sygnałem wysiłków i przywództwa UE oraz jej państw członkowskich w zakresie radzenia sobie ze zmianą klimatu na szczeblu międzynarodowym. Sprawozdawczyni uważa zatem formalne wejście w życie poprawki dauhańskiej za jeden z priorytetowych celów Unii Europejskiej, jako że protokół z Kioto stanowi istotny wkład w światowe działania mające na celu rozwiązanie problemu zmiany klimatu. Sprawozdawczyni zwraca się również do Rady, aby zapewniła możliwość przeprowadzenia krajowych procesów ratyfikacyjnych w państwach członkowskich nie później niż w trzecim kwartale 2015 r. oraz wspólnie z UE; państwa te mogą złożyć swój instrument przyjęcia na długo przed paryską konferencją UNFCCC w 2015 r.

W związku z powyższym sprawozdawczyni proponuje, aby komisja przedmiotowo właściwa i Parlament Europejski bez zbędnej zwłoki wyraziły zgodę na decyzję Rady.

OpiniA KOMISJI PRZEMYSŁU, BADAŃ NAUKOWYCH I ENERGII (ITRE) W FormIE PISMA

305433 25.03.2015

Znak: IPOL-COM-ITRE D (2015) 9602

RvAimu

Giovanni La Via

Przewodniczący

Komisja Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności

Bruksela,

Przedmiot:          Opinia Komisji Przemysłu, badań Naukowych i Energii (ITRE) dla Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności (ENVI) w sprawie przyjęcia poprawki dauhańskiej do Protokołu z Kioto do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu i wspólnej realizacji wynikających z niego zobowiązań (ITRE/8/002S4 I COM(2013)0768 – 2013/0376(NLE))

Szanowny Panie Przewodniczący,

Komisja Przemysłu, badań Naukowych i Energii (ITRE) wzywa Komisję Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności (ENVI), jako komisję przedmiotowo właściwą, do zalecenia Parlamentowi wydania zgody na wniosek dotyczący decyzji Rady w sprawie przyjęcia poprawki dauhańskiej do Protokołu z Kioto do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu i wspólnej realizacji wynikających z niego zobowiązań.

Z wyrazami szacunku

(podpis)

Jerzy Buzek

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

Data przyjęcia	6.5.2015
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	60 3 0
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Marco Affronte, Margrete Auken, Pilar Ayuso, Zoltán Balczó, Catherine Bearder, Ivo Belet, Biljana Borzan, Lynn Boylan, Cristian-Silviu Bușoi, Nessa Childers, Birgit Collin-Langen, Mireille D’Ornano, Miriam Dalli, Angélique Delahaye, Jørn Dohrmann, Ian Duncan, Stefan Eck, Bas Eickhout, Eleonora Evi, José Inácio Faria, Karl-Heinz Florenz, Francesc Gambús, Iratxe García Pérez, Elisabetta Gardini, Gerben-Jan Gerbrandy, Jens Gieseke, Sylvie Goddyn, Françoise Grossetête, Andrzej Grzyb, Jytte Guteland, György Hölvényi, Anneli Jäätteenmäki, Jean-François Jalkh, Josu Juaristi Abaunz, Kateřina Konečná, Giovanni La Via, Peter Liese, Norbert Lins, Valentinas Mazuronis, Susanne Melior, Miroslav Mikolášik, Massimo Paolucci, Gilles Pargneaux, Piernicola Pedicini, Pavel Poc, Marcus Pretzell, Frédérique Ries, Daciana Octavia Sârbu, Annie Schreijer-Pierik, Davor Škrlec, Dubravka Šuica, Tibor Szanyi, Damiano Zoffoli
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego	Renata Briano, Nicola Caputo, Mark Demesmaeker, Jan Huitema, Merja Kyllönen, James Nicholson, Aldo Patriciello, Gabriele Preuß, Bart Staes
Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego	Marek Jurek, Emilian Pavel, Catherine Stihler