SPRAWOZDANIE w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Rady uchylającej dyrektywę Rady 2003/48/WE

16.10.2015 - (COM(2015)0129 – C8‑0086/2015 – 2015/0065(CNS)) - *

Komisja Gospodarcza i Monetarna
Sprawozdawczyni: Molly Scott Cato
(Procedura uproszczona – art. 50 ust. 2 Regulaminu)

Poprawki

• 001-003 (PDF - 377 KB)
• 001-003 (DOC - 51 KB)

PROJEKT REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Rady uchylającej dyrektywę Rady 2003/48/WE

(COM(2015)0129 – C8‑0086/2015 – 2015/0065(CNS))

(Specjalna procedura ustawodawcza – konsultacja)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Radzie (COM(2015)0129),

–  uwzględniając art. 115 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8–0086/2015),

–  uwzględniając art. 59 oraz art. 50 ust. 2 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A8-0299/2015),

1.  zatwierdza po poprawkach wniosek Komisji;

2.  zwraca się do Komisji o odpowiednią zmianę jej wniosku, zgodnie z art. 293 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;

3.  zwraca się do Rady o poinformowanie go, jeśli uzna ona za stosowne odejście od tekstu przyjętego przez Parlament;

4.  zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do wniosku Komisji;

5.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

Poprawka    1 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 5

Tekst proponowany przez Komisję Poprawka (5) Dyrektywa 2014/107/UE ma generalnie szerszy zakres niż dyrektywa 2003/48/WE i przewiduje, że w przypadku pokrywania się zakresów tych aktów prawnych pierwszeństwo ma dyrektywa 2014/107/UE. Istnieją jednak nadal pojedyncze przypadki, w których zastosowanie ma jedynie dyrektywa 2003/48/WE. Te pojedyncze przypadki są rezultatem drobnych różnic w koncepcjach przyjętych w ramach obu dyrektyw oraz różnych szczegółowych wyłączeń. W tych ograniczonych przypadkach, gdy zakres dyrektywy 2003/48/WE wykracza poza zakres dyrektywy 2014/107/UE, nadal stosuje się odpowiednie przepisy dyrektywy 2003/48/WE, co prowadzi do podwójnych standardów sprawozdawczości w Unii. Koszty takiej podwójnej sprawozdawczości przewyższają drobne korzyści, jakie wynikałyby z jej zachowania. (5) Dyrektywa 2014/107/UE ma generalnie szerszy zakres niż dyrektywa 2003/48/WE i przewiduje, że w przypadku pokrywania się zakresów tych aktów prawnych pierwszeństwo ma dyrektywa 2014/107/UE. Istnieją jednak nadal pojedyncze przypadki, w których zastosowanie ma jedynie dyrektywa 2003/48/WE. Te pojedyncze przypadki są rezultatem drobnych różnic w koncepcjach przyjętych w ramach obu dyrektyw oraz różnych szczegółowych wyłączeń. W tych ograniczonych przypadkach, gdy zakres dyrektywy 2003/48/WE wykracza poza zakres dyrektywy 2014/107/UE, nadal stosuje się odpowiednie przepisy dyrektywy 2003/48/WE, co prowadzi do podwójnych standardów sprawozdawczości w Unii. Chociaż nie przeprowadzono szczegółowej oceny kosztów i korzyści podwójnego systemu sprawozdawczości, i to nawet w okresie przejściowym między okresami obowiązywania tych dwóch standardów, można racjonalnie założyć, że koszty takiej podwójnej sprawozdawczości przewyższają drobne korzyści, jakie wynikałyby z jej zachowania.

Uzasadnienie

Choć sprawozdawczyni zdaje sobie sprawę z potencjalnych obciążeń wynikających z podwójnej sprawozdawczości, doceniłaby ocenę kosztów i korzyści takiego systemu, która umożliwiłaby Parlamentowi podjęcie jak najbardziej świadomej decyzji.

Poprawka    2 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 11 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję Poprawka

(11a) Przepisy równoważne przepisom dyrektywy 2003/48/WE stosuje się obecnie na podstawie odrębnych umów dwustronnych między Unią i pięcioma państwami europejskimi, które nie są państwami członkowskimi Unii (Konfederacja Szwajcarska, Księstwo Liechtenstein, Republika San Marino, Księstwo Monako i Księstwo Andory), a także między każdym z państw członkowskich i 12 terytoriami zależnymi lub stowarzyszonymi (Wyspy Normandzkie, Wyspa Man oraz terytoria zależne lub stowarzyszone na Karaibach). Ważne jest, aby wszystkie te umowy dwustronne zostały dostosowane do nowego globalnego standardu OECD oraz do dyrektywy 2014/107/UE. Istotne jest także, aby w procesie przechodzenia z obecnego standardu na nowy nie stworzyć luk ani innych nieprawidłowości. Dysponując jasno określonym mandatem do negocjowania zmian w umowach z tymi pięcioma państwami europejskimi, które nie są państwami członkowskimi Unii, Komisja, wykorzystując swoją wiedzę fachową, powinna także przyjąć aktywną rolę polegającą na ułatwianiu i wspieraniu zmian umów państw członkowskich z 12 terytoriami zależnymi lub stowarzyszonymi. Z myślą o ułatwieniu i zapewnieniu skuteczności negocjacji, Komisja powinna – w stosownych przypadkach i pod warunkiem uzyskania wyraźnej zgody państwa członkowskiego – wziąć na siebie ciężar prowadzenia takich negocjacji.

Uzasadnienie

Wyrażono obawy, że w przypadku gdy umowy z pięcioma państwami niebędącymi członkami Unii nie zostaną szybko uzgodnione, mogą powstać luki w prawie. Sprawozdawczyni ubolewa, że Komisja nie dysponuje mandatem do negocjacji z 12 zamorskimi terytoriami zależnymi.

Poprawka    3 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 3 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 3a. Do dnia 1 lipca 2016 r. Komisja przedłoży Radzie i Parlamentowi Europejskiemu sprawozdanie dotyczące przechodzenia ze standardu sprawozdawczości stosowanego na mocy dyrektywy 2003/48/WE na nowy standard sprawozdawczości ustanowiony dyrektywą 2014/107/UE. Sprawozdanie obejmie – choć nie będzie do tego ograniczone – wszelkie ryzyko powstania luk w prawie lub innych nieprawidłowości w sprawozdawczości, które mogłyby stwarzać możliwość transgranicznych oszustw podatkowych lub uchylania się od opodatkowania. Sprawozdanie obejmie również powiązany proces zmiany odrębnych umów dwustronnych między Unią i pięcioma państwami europejskimi, które nie są państwami członkowskimi Unii (Konfederacja Szwajcarska, Księstwo Liechtenstein, Republika San Marino, Księstwo Monako i Księstwo Andory), a także między każdym z państw członkowskich i 12 terytoriami zależnymi lub stowarzyszonymi (Wyspy Normandzkie, Wyspa Man oraz terytoria zależne lub stowarzyszone na Karaibach). Do dnia 1 października 2017 r. Komisja przedstawi sprawozdanie uzupełniające w celu dokładnego monitorowania sytuacji. W stosownych przypadkach sprawozdaniom towarzyszyć będą wnioski ustawodawcze.

Uzasadnienie

Sprawozdawczyni zbadała możliwość powstania luk w prawie w wyniku uchylenia dyrektywy, i choć zgadza się na uchylenie, uważa, że niezwykle istotne jest, by Komisja uważnie monitorowała skutki tej decyzji oraz by złożyła Radzie i Parlamentowi stosowne sprawozdanie.

UZASADNIENIE

Wprowadzenie

W 2003 r. przyjęto unijną dyrektywę w sprawie opodatkowania dochodów z oszczędności jako środek zapewniający pobieranie podatku od odsetek od oszczędności, a jej przepisy zaczęto stosować od 2005 r. Dyrektywę stosowano w państwach UE oraz na podstawie odrębnych umów między państwami UE i 12 terytoriami zamorskimi (Anguilla, Aruba, Brytyjskie Wyspy Dziewicze, Kajmany, Curacao, Guernsey, Wyspa Man, Jersey, Monserrat, Saint-Martin, Turks i Caicos). Równocześnie Komisja Europejska w imieniu Unii Europejskiej wynegocjowała podobne umowy dwustronne z pięcioma państwami europejskimi niebędącymi członkami UE (Szwajcaria, Andora, Lichtenstein, Monako i San Marino), które podpisano między czerwcem a grudniem 2004 r.

W wyniku oceny w 2008 r. Komisja zaproponowała zmianę w celu usunięcia niektórych luk, którą ostatecznie przyjęto w 2014 r. Ten akt ma być stosowany od dnia 1 stycznia 2016 r.

W międzyczasie dokonano zmiany dyrektywy w sprawie współpracy administracyjnej z 2011 r., aby dostosować ją do globalnego standardu OECD w zakresie automatycznej wymiany informacji finansowych w sprawach podatkowych, i przyjęto ją w 2014 r. Ten akt ma również być stosowany od dnia 1 stycznia 2016 r.

Obecnie Komisja renegocjuje ze Szwajcarią, Andorą, Lichtensteinem, Monako i San Marino umowy dwustronne w celu zastosowania globalnego standardu OECD w zakresie automatycznej wymiany informacji. Największe postępy osiągnięto ze Szwajcarią, a z pozostałymi czterema państwami niebędącymi członkami UE Komisja ma nadzieję osiągnąć porozumienie w najbliższych miesiącach.

W ramach pakietu dotyczącego przejrzystości podatkowej z marca 2015 r. Komisja zaproponowała uchylenie dyrektywy w sprawie opodatkowania dochodów z oszczędności z 2003 r., aby państwa członkowskie nie musiały stosować przepisów obu dyrektyw, unikając w ten sposób niedogodności związanych z podwójnymi systemami gromadzenia danych i sprawozdawczości.

W niniejszym uzasadnieniu wykorzystano uwagi kontrsprawozdawców z parlamentarnych grup politycznych oraz pisemny wkład ekspertów podatkowych z DG TAXUD i ustne uwagi niezależnych ekspertów. Sprawozdawczyni odbyła nieformalne spotkanie z kontrsprawozdawcami i wspomnianymi ekspertami, aby podjąć merytoryczną decyzję.

Zakres obowiązujących przepisów

Na mocy dyrektywy w sprawie opodatkowania dochodów z oszczędności z 2003 r. wymagane jest składanie sprawozdań dotyczących dochodów z odsetek od wierzytelności i podobnych produktów, natomiast dyrektywa w sprawie współpracy administracyjnej ma o wiele szerszy zakres.

Dyrektywę w sprawie opodatkowania dochodów z oszczędności z 2003 r. stosuje się do licznych odrębnych umów dwustronnych między państwami członkowskimi UE i terytoriami zamorskimi, a także między UE i pięcioma państwami niebędącymi członkami UE, i od kilku lat prowadzona jest sprawozdawczość. Obecnie Komisja negocjuje zmienione umowy z pięcioma państwami niebędącymi członkami UE, korzystając z modelu globalnego standardu OECD, jednak negocjacje między państwami członkowskimi i terytoriami zamorskimi nie zostały jeszcze rozpoczęte.

Powody do niepokoju

Walka z unikaniem opodatkowania oraz potrzeba sprawiedliwego opodatkowania to przedmiot wielkiej troski na szczeblu zarówno europejskim, jak i światowym. Choć na szczeblu międzynarodowym czynione są wielkie postępy, przy uchylaniu obowiązującej dyrektywy, której przestrzegano przez szereg lat, należy postępować z ostrożnością.

Sprawozdawczyni pragnie uniknąć istnienia podwójnych systemów sprawozdawczości i zbędnych obciążeń państw członkowskich czy też wolniejszego wprowadzania w życie systemów sprawozdawczości przewidzianych w dyrektywie w sprawie współpracy administracyjnej. Ma jednak pewne obawy związane z uchyleniem dyrektywy.

Zakres produktów finansowych

Zakres produktów finansowych objętych unijną dyrektywą w sprawie opodatkowania dochodów z oszczędności i dyrektywą w sprawie współpracy administracyjnej, choć ogólnie podobny, nie jest całkowicie identyczny. Niektóre produkty, głównie rachunki depozytowe o niskim poziomie ryzyka polecane do celów oszczędnościowych, nie będą już objęte sprawozdawczością na mocy dyrektywy w sprawie współpracy administracyjnej. Mimo niskiego ryzyka uchylania się od opodatkowania sprawozdawczyni uważa, że Komisja powinna nadal monitorować, czy uchylenie dyrektywy nie stwarza luk w prawie. Proponuje, aby w momencie gdy wszystkie państwa członkowskie sporządzą wykazy krajowych rachunków o niskim poziomie ryzyka, Komisja zdała Parlamentowi sprawozdanie.

Ramy czasowe

Jedna z głównych obaw sprawozdawczyni wiąże się z ramami czasowymi między uchyleniem wchodzącym w życie w 2016 r. a międzynarodowym zobowiązaniem do automatycznej wymiany informacji przewidzianej na 2017 r. Mimo postępów na szczeblu OECD i zobowiązania do wymiany informacji począwszy od 2017 r. konieczna jest jeszcze zmiana umów dwustronnych między wszystkimi jurysdykcjami, w tym 12 terytoriami zamorskimi, a 28 państwami członkowskimi. Zawarcie i ratyfikacja tych umów dwustronnych może wymagać okresu przejściowego dłuższego niż jeden rok. Sprawozdawczyni uzyskała zapewnienie, że obecne umowy będą nadal stosowane. Wskazano jednak również, że informacje nie będą przekazywane z państw członkowskich do pięciu państw europejskich niebędących członkami UE i 12 terytoriów zamorskich, co może spowodować lukę czasową, w której organy podatkowe nie będą dysponować informacjami niezbędnymi do prawidłowego określenia zobowiązań podatkowych. Komisja zapewniła, że doprowadzi to do większej wymiany informacji.

Państwa trzecie i terytoria zamorskie

Obecne umowy dwustronne między UE a państwami trzecimi będą nadal obowiązywać niezależnie od uchylenia, istnieje jednak obawa, że jeśli państwa członkowskie przestaną wymieniać informacje na mocy dyrektywy w sprawie opodatkowania dochodów z oszczędności, te państwa trzecie nie będą już otrzymywać potrzebnych informacji od instytucji finansowych na terytorium państw członkowskich UE. Negocjacje z pięcioma państwami europejskimi niebędącymi członkami UE są w toku i sprawozdawczyni wzywa do ich szybkiego zakończenia i ratyfikacji.

Poza tym Komisja nie otrzymała mandatu do negocjacji umów w sprawie automatycznej wymiany informacji z 12 terytoriami zamorskimi UE. Sprawozdawczyni ubolewa z powodu takiej decyzji państw członkowskich, która w efekcie oznacza, że stosowanie globalnego standardu OECD będzie musiało zostać uzgodnione dwustronnie pomiędzy każdym terytorium zamorskim i każdym państwem członkowskim. Uzgodnienie takich umów zajmie więcej czasu i może nie zakończyć się do 1 stycznia 2017 r.

Podsumowanie

Biorąc pod uwagę powyższe obawy dotyczące możliwości powstania luk w prawie i rozważając je w kontekście ryzyka uciążliwej podwójnej sprawozdawczości, sprawozdawczyni musiała ocenić, jak realna jest ewentualność pojawienia się luk w prawie i czy obciążenie przez rok podwójną sprawozdawczością przeważa nad koniecznością zadbania, by takie luki nie powstały.

Sprawozdawczyni zbadała w pełni ewentualne luki w prawie wiążące się z uchyleniem, zwracając się do ekspertów o poradę i dokładną analizę. W rezultacie zgadza się na uchylenie, składając jednak trzy poprawki odzwierciedlające jej obawy, oraz wzywa Komisję do złożenia sprawozdania o wynikach uchylenia w odniesieniu do wszystkich ewentualnych luk w prawie, jakie mogą się pojawić. Nalega na Komisję, by podjęła działania, w razie konieczności w drodze wniosków ustawodawczych, aby dopilnować wyeliminowania takich luk. Sprawozdawczyni jest przekonana, że wniesione poprawki sprawią, że Parlament odegra aktywną rolę w ograniczeniu ewentualnych strat państw członkowskich w całej Unii z tytułu dochodów podatkowych.

PROCEDURA W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

Tytuł	Wniosek dotyczący dyrektywy Rady uchylającej dyrektywę Rady 2003/48/WE
Odsyłacze	COM(2015)0129 – C8-0086/2015 – 2015/0065(CNS)
Data konsultacji z PE	31.3.2015
Komisja przedmiotowo właściwa        Data ogłoszenia na posiedzeniu	ECON 15.4.2015
Komisje wyznaczone do wydania opinii        Data ogłoszenia na posiedzeniu	IMCO 15.4.2015	JURI 15.4.2015	LIBE 15.4.2015
Opinia niewydana        Data decyzji	IMCO 20.4.2015	JURI 22.6.2015	LIBE 31.3.2015
Sprawozdawcy        Data powołania	Molly Scott Cato 28.4.2015
Procedura uproszczona - data decyzji	10.9.2015
Rozpatrzenie w komisji	23.9.2015
Data przyjęcia	15.10.2015
Data złożenia	16.10.2015