SPRAWOZDANIE w sprawie wniosku o uchylenie immunitetu Czesława Adama Siekierskiego

13.1.2016 - (2015/2268(IMM))

Komisja Prawna
Sprawozdawczyni: Heidi Hautala

PROJEKT DECYZJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie wniosku o uchylenie immunitetu Czesława Adama Siekierskiego

(2015/2268(IMM))

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek o uchylenie immunitetu Czesława Adama Siekierskiego przekazany przez Prokuratora Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej dnia 7 września 2015 r. w związku z postępowaniem karnym, które zamierza wszcząć Główny Inspektor Transportu Drogowego (znak sprawy CAN-PST-SCW.7421.573278.2015.3.A.0475), ogłoszony na posiedzeniu plenarnym w dniu 5 października 2015 r.,

–  uwzględniając fakt, że Czesław Adam Siekierski zrezygnował z prawa do udzielenia wyjaśnień zgodnie z art. 9 ust. 5 Regulaminu,

–  uwzględniając art. 9 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej oraz art. 6 ust. 2 Aktu dotyczącego wyborów przedstawicieli do Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich z dnia 20 września 1976 r.;

–  uwzględniając wyroki wydane przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w dniach 12 maja 1964 r., 10 lipca 1986 r., 15 i 21 października 2008 r., 19 marca 2010 r., 6 września 2011 r. oraz 17 stycznia 2013 r.[1],

–  uwzględniając art. 105 ust. 2 i art. 108 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 7b ust. 1 i art. 7c ust. 1 polskiej ustawy z dnia 9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora,

–  uwzględniając art. 5 ust. 2, art. 6 ust. 1 oraz art. 9 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A8-0005/2016),

A.  mając na uwadze, że Prokurator Generalny RP przekazał wniosek Głównego Inspektora Transportu Drogowego RP (GITD) o uchylenie immunitetu wybranego w Polsce posła do Parlamentu Europejskiego Czesława Adama Siekierskiego w związku z wykroczeniem z art. 92a ustawy z dnia 20 maja 1971 r. – Kodeks wykroczeń w powiązaniu z art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym; mając w szczególności na uwadze, że zarzucane wykroczenie polega na przekroczeniu dozwolonej prędkości na obszarze zabudowanym;

B.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 9 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej posłowie do Parlamentu Europejskiego korzystają na terytorium swojego państwa członkowskiego z immunitetów przyznawanych członkom parlamentu tego państwa członkowskiego;

C.  mając na uwadze, że zgodnie art. 105 ust. 2 i art. 108 Konstytucji RP poseł lub senator nie może być pociągnięty bez zgody Sejmu lub Senatu do odpowiedzialności karnej;

D.  mając na uwadze, że do Parlamentu Europejskiego należy podjęcie decyzji o ewentualnym uchyleniu immunitetu Czesława Adama Siekierskiego;

E.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 9 ust. 7 Regulaminu Komisja Prawna nie może w żadnym przypadku wypowiadać się o winie bądź braku winy posła;

F.  mając na uwadze, że w tej sprawie Parlament nie znalazł dowodów wskazujących na zaistnienie fumus persecutionis, czyli wystarczająco poważnego i precyzyjnego podejrzenia, że wniosek wniesiono z zamiarem zaszkodzenia politycznej działalności posła;

1.  postanawia uchylić immunitet Czesława Adama Siekierskiego;

2.  zobowiązuje przewodniczącego do natychmiastowego przekazania niniejszej decyzji wraz ze sprawozdaniem właściwej komisji właściwemu organowi Rzeczypospolitej Polskiej oraz Czesławowi Adamowi Siekierskiemu.

UZASADNIENIE

1. Kontekst

W dniu 7 września 2015 r. Prokurator Generalny RP przekazał przewodniczącemu Parlamentu Europejskiego wniosek Głównego Inspektora Transportu Drogowego RP o zezwolenie na wszczęcie postępowania przeciwko posłowi do Parlamentu Europejskiego Czesławowi Adamowi Siekierskiemu w związku z wykroczeniem polegającym na przekroczeniu dozwolonej prędkości.

Główny Inspektor Transportu Drogowego RP twierdzi, że w dniu 19 kwietnia 2015 r. o godz. 11.19 w miejscowości Stopnica Czesław Adam Siekierski został zarejestrowany przez fotoradar, kiedy prowadził pojazd z prędkością 79 km/h na obszarze, na którym obowiązuje ograniczenie prędkości do 50 km/h. GITD stwierdza ponadto, że w odpowiedzi na wezwanie skierowane do Czesława Adama Siekierskiego w dniu 29 kwietnia 2015 r. Czesław Adam Siekierski nadesłał kserokopie legitymacji poselskiej, zaświadczenia o wyborze na Posła do Parlamentu Europejskiego oraz oświadczenie, w którym przyznał, że w przedmiotowym terminie był kierującym pojazdem. Czyny, o których popełnienie oskarżono posła Siekierskiego, spełniają znamiona wykroczenia z art. 92a polskiego kodeksu wykroczeń w związku z art. 20 ust. 1 polskiej ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym.

Na posiedzeniu plenarnym w dniu 5 października 2015 r. przewodniczący Parlamentu ogłosił, zgodnie z art. 9 ust. 1 Regulaminu, że otrzymał pismo od Prokuratura Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej, w którym zwrócił się on z wnioskiem o uchylenie immunitetu parlamentarnego Czesława Adama Siekierskiego.

W dniu 27 października 2015 r. przewodniczący przekazał wniosek Komisji Prawnej zgodnie z art. 9 ust. 1 Regulaminu. W dniu 26 listopada 2015 r. Czesław Adam Siekierski zrezygnował z prawa do udzielenia wyjaśnień zgodnie z art. 9 ust. 5 Regulaminu.

2. Przepisy i procedury dotyczące immunitetu posłów do Parlamentu Europejskiego

Artykuł 9 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej brzmi następująco:

Artykuł 9

Podczas sesji Parlamentu Europejskiego jego członkowie korzystają:

a. na terytorium swojego państwa – z immunitetów przyznawanych członkom parlamentu ich państwa;

b. na terytorium innego państwa członkowskiego - z immunitetu chroniącego przed zatrzymaniem oraz immunitetu jurysdykcyjnego.

Immunitet chroni także członków podczas ich podróży do i z miejsca, gdzie odbywa się posiedzenie Parlamentu Europejskiego.

Nie można powoływać się na immunitet w przypadku, gdy członek został schwytany na gorącym uczynku i nie może on stanowić przeszkody w wykonywaniu przez Parlament Europejski prawa uchylenia immunitetu w odniesieniu do któregokolwiek ze swoich członków.

Jako że to organy polskie zwróciły się o uchylenie immunitetu, zgodnie z art. 9 akapit pierwszy lit. a) stosuje się prawo polskie. Zgodnie art. 105 ust. 2 i art. 108 Konstytucji RP posłowie lub senatorowie nie mogą być pociągnięci bez zgody Sejmu lub Senatu do odpowiedzialności karnej. Zgodnie z art. 7b ust. 1 ustawy z dnia 9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora wniosek o wyrażenie zgody na pociągnięcie posła lub senatora do odpowiedzialności karnej w sprawie o przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego składa się za pośrednictwem Prokuratora Generalnego. Z kolei zgodnie z art. 7c ust. 1 tej ustawy wniosek o wyrażenie zgody na pociągnięcie posła lub senatora do odpowiedzialności karnej składa się Marszałkowi Sejmu lub Marszałkowi Senatu, który kieruje ten wniosek do organu właściwego do rozpatrzenia wniosku na podstawie regulaminów Sejmu lub Senatu, zawiadamiając jednocześnie posła lub senatora, którego wniosek dotyczy, o treści wniosku.

Artykuł 6 ust. 1 i art. 9 Regulaminu Parlamentu Europejskiego brzmią następująco:

Artykuł 6

Uchylenie immunitetu

1. Wykonując swoje uprawnienia związane z przywilejami i immunitetami, Parlament działa w celu utrzymania swojej integralności jako demokratycznego zgromadzenia ustawodawczego oraz do zagwarantowania niezależności posłów w sprawowaniu ich funkcji. Każdy wniosek o uchylenie immunitetu jest oceniany zgodnie z art. 7, 8 i 9 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej oraz zgodnie z zasadami, o których mowa w niniejszym artykule.

(...)

Artykuł 9

Procedury dotyczące immunitetu

1. Każdy wniosek o uchylenie immunitetu posła skierowany do Przewodniczącego przez właściwy organ państwa członkowskiego lub wniosek o wyrażenie zgody na skorzystanie z immunitetu i przywilejów skierowany przez posła lub byłego posła jest ogłaszany na posiedzeniu plenarnym oraz przekazywany właściwej komisji.

Posła lub byłego posła może reprezentować inny poseł. Wniosek nie może zostać złożony przez innego posła bez zgody zainteresowanego posła.

2. Wnioski o uchylenie immunitetu lub o wyrażenie zgody na skorzystanie z przywilejów i immunitetu są rozpatrywane przez komisję niezwłocznie, lecz z uwzględnieniem ich względnej złożoności.

3. Komisja przedstawia wniosek dotyczący uzasadnionej decyzji zawierający zalecenie przyjęcia lub odrzucenia wniosku o uchylenie immunitetu lub skorzystanie z immunitetu i przywilejów.

4. Komisja może zwrócić się do właściwego organu o udostępnienie wszelkich informacji, które uzna za niezbędne do ustalenia zasadności uchylenia immunitetu lub skorzystania z niego.

5. Zainteresowany poseł ma możliwość udzielenia wyjaśnień, może także przedłożyć wszelkie dokumenty oraz dowody pisemne, które uzna za istotne. Posła może reprezentować inny poseł.

Poseł nie uczestniczy w debacie nad wnioskiem o uchylenie jego immunitetu lub dotyczącym go wnioskiem o wyrażenie zgody na skorzystanie z immunitetu, z wyjątkiem samego wysłuchania.

Przewodniczący komisji kieruje do posła zaproszenie do udzielenia wyjaśnień z podaniem dnia i godziny. Poseł może zrezygnować z prawa do udzielenia wyjaśnień.

Jeżeli poseł nie stawi się na wysłuchanie na podstawie tego zaproszenia, uznaje się, że zrezygnował z prawa do udzielenia wyjaśnień, chyba że zwróci się on o usprawiedliwienie jego niestawienia się w zaproponowanym dniu i godzinie, podając powody. Przewodniczący komisji podejmuje decyzję o przyjęciu wniosku o usprawiedliwienie na podstawie podanych powodów i od tej decyzji nie ma odwołania.

Jeżeli przewodniczący komisji postanowi przyjąć wniosek o usprawiedliwienie, kieruje do posła zaproszenie do udzielenia wyjaśnień z podaniem innego dnia i godziny. Jeżeli poseł nie stawi się pomimo drugiego zaproszenia do udzielenia wyjaśnień, procedura toczy się dalej bez udzielenia przez niego wyjaśnień. Nie można wówczas przyjąć żadnych kolejnych wniosków o usprawiedliwienie lub o możliwość udzielenia wyjaśnień.

(...)

7. Komisja może wydać uzasadnioną opinię co do właściwości wyżej wymienionego organu oraz co do dopuszczalności wniosku, natomiast nie może w żadnym przypadku wypowiadać się o winie bądź braku winy posła oraz o zasadności wszczęcia wobec niego postępowania karnego na podstawie zarzutów, które są mu stawiane, nawet wtedy, gdy badanie wniosku pozwala komisji na dokładne zapoznanie się ze szczegółami sprawy.

(...)

3. Uzasadnienie proponowanej decyzji

W świetle ww. okoliczności faktycznych sprawa ta kwalifikuje się do zastosowania art. 9 Protokołu (nr 7) w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej. Zgodnie z jego przepisami posłowie do Parlamentu Europejskiego korzystają na terytorium swojego państwa z immunitetów przyznawanych członkom parlamentu tego państwa. W związku z tym zgodnie z art. 105 ust. 2 i art. 108 polskiej konstytucji nie można wszcząć postępowania karnego przeciwko posłowi lub senatorowi bez uprzedniego zezwolenia izby parlamentu, której jest członkiem. Odpowiednio, konieczna jest decyzja Parlamentu Europejskiego, czy można wszcząć postępowanie karne przeciwko Czesławowi Adamowi Siekierskiemu.

W celu podjęcia decyzji o ewentualnym uchyleniu immunitetu parlamentarnego danego posła, Parlament Europejski stosuje swoje utrwalone zasady. Według jednej z tych zasad immunitet jest zwykle uchylany, gdy wykroczenie wchodzi w zakres art. 9 Protokołu nr 7, pod warunkiem że nie występuje w danej sprawie fumus persecutionis, tj. wystarczająco poważne i precyzyjne podejrzenie, że sprawę wniesiono do sądu z zamiarem zaszkodzenia politycznej działalności posła.

W tym przypadku wniosek o uchylenie immunitetu Czesława Adama Siekierskiego złożono w związku z zarzutem popełnienia wykroczenia polegającego na przekroczeniu dopuszczalnej prędkości na obszarze zabudowanym. Z akt sprawy wynika, że Czesław Adam Siekierski przyznał, iż prowadził pojazd we wskazanym czasie, mimo że nie oświadczył we właściwej formie, czy przyjmuje mandat. Z okoliczności sprawy wynika, że zarzucane wykroczenie i związane z nim ściganie wyraźnie nie mają nic wspólnego z pełnioną przez Czesława Adama Siekierskiego funkcją posła do Parlamentu Europejskiego i że nie wykazano fumus persecutionis.

4. Podsumowanie

W związku z powyższymi uwagami i zgodnie z art. 9 ust. 3 Regulaminu Komisja Prawna zaleca Parlamentowi Europejskiemu uchylenie immunitetu poselskiego Czesława Adama Siekierskiego.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGOW KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

Data przyjęcia	11.1.2016
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	14 0 0
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Joëlle Bergeron, Marie-Christine Boutonnet, Laura Ferrara, Mary Honeyball, Dietmar Köster, Gilles Lebreton, António Marinho e Pinto, Julia Reda, Evelyn Regner, Pavel Svoboda
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego	Pascal Durand, Heidi Hautala, Sylvia-Yvonne Kaufmann, Constance Le Grip, Virginie Rozière

• [1]  (Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 12 maja 1964 r. w sprawie C-101/63 Wagner / Fohrmann i Krier, ECLI:EU:C:1964:28; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 10 lipca 1986 r. w sprawie C-149/85 Wybot / Faure i in., ECLI:EU:C:1986:310; wyrok Sądu z dnia 15 października 2008 r. w sprawie T-345/05 Mote/Parlament, ECLI:EU:T:2008:440; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 21 października 2008 r. w sprawach C-200/07 i C-201/07 Marra/De Gregorio i Clemente, ECLI:EU:C:2008:579; wyrok Sądu z dnia 19 marca 2010 r. w sprawie T-42/06 Gollnisch/Parlament, ECLI:EU:T:2010:102; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 6 września 2011 r. w sprawie C-163/10 Patriciello, ECLI: EU:C:2011:543; wyrok Sądu z dnia 17 stycznia 2013 r. w sprawach T-346/11 i T-347/11 Gollnisch/Parlament, ECLI:EU:T:2013:23)